Sōkratus Scholastiku Kai Ermeiu Sozomenu Ekklēsiastikē Istoria / Henricus Valesius Graecum textum collatis Mss. Codicibus emendavit, Latinè vertit, & Annotationibus illustravit. Mogvntiae : Gerlach : Beckenstein, 1677
Inhalt
- PDF
Vorderdeckel
- PDF
Vorsatz
- PDF
Schmutztitel
- PDF
Titelblatt
- PDF
Christianissimo Francorum Et Navarræ Regi Ludovico A Deo Dato.
- PDF
Ad Stvdiosos Lectores Praefatio.
- PDF
De Vita Et Scriptis Socratis Atque Sozomeni.
- PDF
Veterum Testimonia De Socrate Et Sozomeno.
- PDF
Censura & Facultas Ordinarii Moguntini.
- PDF
Sōkratus Scholastiku Ekklēsiastikē Istoria. Socratis Scholastici Historia Ecclesiastica.
- PDF
[1]Titelblatt
- PDF
[2]In Primo Libro Historiae Ecclesiasticae Socratis scholastici haec continentur.
- PDF
Socratis Scholastici Ecclesiasticae Historiae Liber Primvs.
- PDF
[5]Cap. I. Prooemium totius libri.
- PDF
[5]II. Qua ratione Imp. Constantinus ad religionem Christianam se contulit.
- PDF
7III. Quomodo dum Constantinus res Christianorum amplificaret, Licinius ejus collega eosdem persecutus est.
- PDF
8IV. Qualiter inter Constantinum & Licinium bellum propter Christianos exortum est.
- PDF
9V. De Arii adversùs Alexandrum Episcopum contentione.
- PDF
9VI. Quomodo ex contentione ortum est in Ecclesiae dissidium, & quomodo Alexander Alexandriae Episcopus Arium sectatoresque ejus deponit.
- PDF
15VII. Quomodo Imper. Constantinus ob Ecclesiarum perturbationem dolore affectus, Hosium Hispanum misit Alexandriam, Episcopum & Arium ad concordiam exhortans.
- PDF
18VIII. De Synodo, quae habita est Nicaeae in Bithynia, & de fide, quae ibi promulgata est.
- PDF
27IX. Epistola Synodi de iis, quae ab ipsa constituta sunt: & qualiter Arius, & qui cum ipso consenserant, depositi sunt.
- PDF
38X. Quod Acesium quoque Novatianorum Episcopum ad Synodum vocaverit Imperator.
- PDF
39XI. De Paphnutio Episcopo.
- PDF
40XII. De Spyridone Cypriorum Episcopo.
- PDF
41XIII. De Eutychiano monacho.
- PDF
43XIV. Quomodo Eusebius Nicomediae Episcopus & Theognis Nicaeae, qui in exilium missi fuerant, eo, quòd Ario consensissent, postea misso poenitentiae libello, expositioni fidei consentientes, sedes suas receperunt.
- PDF
44XV. Quomodo Alexandro post Synodum Nicaenam mortuo, Athanasius creatus est Episcopus.
- PDF
45XVI. Quomodo Constantinus Imper. urbem Byzantiorum auxit, & Constantinopolim vocavit.
- PDF
46XVII. Quomodo Imperatoris mater Helena crucem Domini diù perquisitam Hierosolymis reperit, & Ecclesiam construxit.
- PDF
48XVIII. Quomodo Imp. Constantinus gentilium quidem superstitionem delevit; multas autem Ecclesias variis in locis erexit.
- PDF
50XIX. Quomodo Constantini temporibus interiores Indi fidem Christi amplexi sint.
- PDF
52XX. Quomodo Iberi ad Christi fidem conversi sint.
- PDF
54XXI. De Antonio monacho.
- PDF
55XXII. De Mane auctore haereseos Manichaeorum, & unde is originem traxerit.
- PDF
57XXIII. Quomodo Eusebius Nicomediensis & Theognis Nicaenus, resumpta fiducia Nicaenam fidem subvertere conati sunt, structis Athanasio insidiis.
- PDF
59XXIV. De Synodo Antiochena, in qua depositus est Eustathius Antiochensis Episcopus: propter quem exorta seditio totam ferè urbem delevit.
- PDF
60XXV. De Presbytero, qui operam navavit, ut Arius revocaretur.
- PDF
61XXVI. Quomodo Arius ab exilio revocatus, libello poenitentiae principi oblato, Nicaenam fidem simulaverit.
- PDF
62XXVII. Quomodo Arium jussu Imperat. Alexandriam reversum Athanasius non admiserit, ac propterea Eusebiani varias ei calumnias apud Imperatorem struxerint.
- PDF
65XXVIII. Quomodo Imp. ob accusationes, quae contra Athanasium motae fuerant, Synodum Tyri congregari jussit.
- PDF
66XXIX. De Arsenio, & de manu, quae illi amputata esse dicebatur.
- PDF
67XXX. Quomodo post primam accusationem cùm Athanasius innocens esset inventus, accusatores fugâ se proripuerint.
- PDF
67XXXI. Quomodo Athanasius ad Imp. confugerit, cùm Episcopi defensionem ispius in secunda accusatione non admisissent.
- PDF
68XXXII. Quomodo Athanasius, cùm discessisset, Synodali sententiâ depositus est.
- PDF
68XXXIII. Quomodo Synodus relictâ Tyro venit Hierosolymam: atque illic celebratis encaeniis novae Hierusalem, Arium in communionem recepit.
- PDF
69XXXIV. Quòd Imp. Synodum ad se per literas evocavit, ut Athanasii causa coram se diligentiùs spectaretur.
- PDF
71XXXV. Quod cùm Synodus ad Imperat. non venisset, Eusebiani Athanasium criminati sunt, quasi minatus esset aversurum se annonam, quae ab urbe Alexandria praebebatur Constantinopoli. Qua re commotus Imp. Athanasium in Gallias relegavit.
- PDF
71XXXVI. De Marcello Ancyrae Episcopo, & Asterio sophista.
- PDF
72XXXVII. Quomodo post exilium Athanasii Arius ab Imp. CP. evocatus, turbas excitavit adversus Alexandrum CP. Episcopum.
- PDF
73XXXVIII. De morte Arii.
- PDF
75XXXIX. Quomodo Imp. in morbum delapsus finem vivendi fecit.
- PDF
75XL. De sepultura Imp. Constantini.
- PDF
76In Secundo Libro Ecclesiasticae Historiae Socratis haec continentur.
- PDF
Socratis Scholastici Ecclesiasticae Historiae Liber II.
- PDF
79Cap. I. Prooemium, in quo rationem reddit, cur primi ac secundi libri novam editionem fecerit.
- PDF
80II. Quomodo Eusebius Nicomediensis cum suis, Arii dogma iterum inducere conatus, ecclesias perturbarit.
- PDF
82III. Quomodo Athanasius Constantini junioris literis fretus, Alexandriam rediit.
- PDF
83IV. Quod Eusebio Pamphili mortuo, Acacius episcopatum Caesare suscepit.
- PDF
83V. De morte Constantini Junioris.
- PDF
83VI. Quomodo Alexander Constantinop. Episcopus Paulum & Macedonium proposuit ordinandos.
- PDF
84VII. Qualiter Constantius Imp. Paulum Episcopatu ejecerit, & Eusebio ab urbe Nicomedia evocato, Episcopatum CP. tradiderit.
- PDF
84VIII. Quomodo Eusebius collectâ iterum Antiochiae Synodo, alteram fidei formulam promulgavit.
- PDF
85IX. De Eusebio Emiseno.
- PDF
86X. Quomodo Episcopi Antiochiae congregati, cum Eusebius Emisenus Episcopatum Antiochiae recusasset, Gregorium ordinarint, & Nicaenae fidei verba immutaverint.
- PDF
88XI. Quomodo cum Gregorius militari manu stipatus, Alexandriam venisset, Athanasius fugerit.
- PDF
89XII. Quomodo post mortem Eusebii populus CP. Paulum in sedem suam restituerit, & Ariani Macedonium delegerint.
- PDF
90XIII. De Hermogenis magistri militum nece, & quomodo Paulus ob eam causam iterùm pulsus sit Ecclesia.
- PDF
91XIV. Quomodo Ariani amoto Gregorio, Georgium ejus loco substituerunt.
- PDF
91XV. Quomodo Athanasius & Paulus Romam profecti, iterùm proprias sedes recuperarunt, Julii Rom. Episcopi literis muniti.
- PDF
92XVI. Quomodo Imperator per Philippum Praefectum Praetorio, Paulum quidem ejici & in exilium mitti jussit, Macedonium verò in sede Episcopali constituit.
- PDF
94XVII. Quomodo Athanasius Imperatoris minas veritus Romam perrexit.
- PDF
95XVIII. Quomodo Occidentalium partium Imperator petiit à fratre, ut mitterentur, quid de Athanasii Paulique depositione rationem redderent, & quomodo missi ab Oriente aliam fidei formulam ediderunt.
- PDF
97XIX. De prolixa fidei expositione.
- PDF
101XX. De Concilio Serdicensi.
- PDF
103XXI. Eusebii Pamphili defensio.
- PDF
106XXII. Quomodo cum Imperator Orientis Paulum & Athanasium à Serdicensi Synodo restitutos, nollet admittere, Occidentis Imperator ei bellum minatus est.
- PDF
107XXIII. Quomodo Constantius fratris minas veritus, Athanasium suis literis evocavit, & Alexandriam misit.
- PDF
114XXXIV. Quomodo Athanasius Alexandriam rediens, cum per Hierosolymam transiret, à Maximo in communionem susceptus est, & Synodum Episcoporum collegit, in qua confirmata est fides Nicaena.
- PDF
115XXV. De Magnentio & Vetrannione tyrannis.
- PDF
116XXVI. Qualiter mortuo Occidentis partium Imperatore, Paulus & Athanasius iterum suis sedibus pulsi: & Paulus quidem cum in exilium abduceretur occisus est, Athanasius verò se fugâ proripuit.
- PDF
117XXVII. Quomodo Macedonius cum sedem CP. occupavisset, eos, qui ab ipso dissentiebant, plurimis malis affecit.
- PDF
118XXVIII. De malis Alexandriae perpetratis à Georgio Ariano, ex narratione ipsius Athanasii.
- PDF
121XXIX. De Photino haeresiarcha.
- PDF
121XXX. De fidei formulis Sirmii expositis coram Imperatore Constantio.
- PDF
126XXXI. De Hosio Cordubensi Episcopo.
- PDF
127XXXII. De Magnentii tyranni exitio.
- PDF
128XXXIII. De Judaeis Diocaesaream Palaestinae incolentibus.
- PDF
128XXXIV. De Gallo Caesare.
- PDF
129XXXV. De Aëtio Syro Eunomii magistro.
- PDF
130XXXVI. De Synodo Mediolanensi.
- PDF
131XXXVII. De Ariminensi Synodo, & de fidei formula illic promulgata.
- PDF
141XXXVIII. De Macedonii saevitia, & tumultibus ab eo concitatis.
- PDF
146XXXIX. De Concilio apud Seleuciam Isauriae urbem coacto.
- PDF
148XL. Qualiter Acacius Caesareae Episcopus in Seleuciensi Synodo aliam fidei expositionem scripserit.
- PDF
153XLI. Quomodo Acaciani, Imperatore ab Occidentis partibus reverso, CP. congregati, Ariminensem fidem nonnullis ei additis, confirmarunt.
- PDF
155XLII. Qualiter deposito Macedonio, Eudoxius Episcopatum CP. obtinuit.
- PDF
156XLIII. De Eustathio Episcopo Sebastiae.
- PDF
157XLIV. De Meletio Antiochiae Episcopo.
- PDF
158XLV. De Haeresi Macedonii.
- PDF
160XLVI. De Apolinaristis deque eorum haeresi.
- PDF
161XLVII. De morte Imperatoris Constantii.
- PDF
162In Tertio Libro Ecclesiasticae Historiae Socratis haec continentur.
- PDF
Socratis Scholastici Ecclesiasticae Historiae Liber III.
- PDF
164Cap. I. De Iuliano, deque genere ejus & educatione: & quomodo Imperator factus ad Gentilium religionem descivit.
- PDF
170II. De seditione orta Alexandriae, & quomodo interfectus sit Georgius.
- PDF
171III. Quomodo Imperator ob caedem Georgii indignatus, Alexandrinos per epistolas objurgavit.
- PDF
173IV. Qualiter Athanasius, occiso Georgio Alexandriam reversus, Ecclesiam suam recuperavit.
- PDF
173V. De Lucifero & Eusebio.
- PDF
174VI. Quomodo Lucifer Antiochiae Paulinum ordinavit.
- PDF
174VII. Qualiter Eusebius & Athanasius inter se consentientes, Synodum Alexandriae congregarunt, in qua Trinitatem consubstantialem disertè pronuntiarunt.
- PDF
176VIII. Ex Athanasii apologetico de fuga sua.
- PDF
180IX. Quomodo Eusebius post Synodum Orthodoxorum apud Alexandriam Episcoporum, Antiochiam reversus, cum Catholicos illic dissidentes ob Paulini ordinationem reperisset, nec eos ad concordiam revocare posset, abscessit.
- PDF
181X. De Hilario Pictavorum Episcopo.
- PDF
183XI. Quomodo Imperator Iulianus pecunias à Christianis exegerit.
- PDF
183XII. De Mari Episcopo Chalcedonensi.
- PDF
184XIII. De tumultu quem Pagani contra Christianos excitarunt.
- PDF
185XIV. De fuga Athanasii.
- PDF
186XV. De iis qui regnante Iuliano apud Merum Phrygiae urbem martyrio perfuncti sunt.
- PDF
187XVI. Quomodo Apollinares ad scribendos libros sese contulerint, cùm Imperator Christianos Graecis disciplinis institui vetuisset.
- PDF
190XVII. Quomodo Imperator contra Persas expeditionem parans, cùm ab Antiochensibus derisus esset, orationem quae Misopogon inscribitur, adversos eos edidit.
- PDF
191XVIII. Quomodo Imperatori oraculum sciscitanti, Daemon metu Babylae martyris nihil responderit.
- PDF
191XIX. De Imperatoris ira, & de Theodoro Confessore.
- PDF
192XX. Quomodo Imperator Iudaeos ad sacrificandum impulerit, & de integra Hierosolymorum eversione.
- PDF
194XXI. De Imperatoris in Persidem irruptione, deque ejus caede.
- PDF
195XXII. De nuncupatione Imperatoris Ioviani.
- PDF
196XXIII. Confutatio eorum quae Libanius Rhetor de Iuliano dixit.
- PDF
202XXIV. Quomodo ad Iovianum omnes undique confluxerunt Episcopi, sperantes singuli se illum ad suam fidem traducturos.
- PDF
203XXV. Quomodo Macedoniani & Acaciani Antiochiae congregati, Nicaenam fidem confirmarunt.
- PDF
205XXVI. De Ioviani Imperatoris obitu.
- PDF
206In Qvarto Libro Ecclesiasticae Historiae Socratis haec continentur.
- PDF
Socratis Scholastici Ecclesiasticae Historiae Liber IV.
- PDF
210Caput. I. Quomodo post obitum Joviani Valentinianus factus est Imperator, qui Valentem fratrem Imperii consortem adscivit. Et quòd Valentinianus quidem Orthodoxus, Valens verò Arianus exstiterit.
- PDF
211II. Quomodo Valentiniano in Occidentem profecto, Valens Constantinopoli degens, Macedonianis ipsum adeuntibus, & Synodum fieri poscentibus, id permisit: & quomodo homousianos prosecutus est.
- PDF
212III. Quomodo dum Valens homousianos in Oriente persequitur, Constantinopoli surrexit tyrannus Procopius: eodemque tempore terrae motus & maris inundatio plurimas urbes evertit.
- PDF
213IV. Quomodo turbato Reipublicae & Ecclesiae statu, Macedoniani collecta apud Lampsacum Synodo, Antiochenam fidem iterum confirmarunt; Ariminensem verò anathemate damnarunt: & depositionem Acacii atque Eudoxii denuo roborarunt.
- PDF
213V. Quomodo conserto praelio circa Urbem Phrygiae, Valens Procopium tyrannum proditione ducum captum, unà cum ipsis ducibus inusitatis suppliciis interemit.
- PDF
214VI. Quomodo Imperator interfecto tyranno, eos qui Synodo interfuerant, cunctosque pariter Christianos Arii opinionem amplecti coëgerit.
- PDF
215VII. Quomodo pulso Eleusio Macedoniano, Eunomius Cyzici Episcopatum adeptus est: & unde ortus fuerit: & quod cum Notarius esset Aëtii impii, illum sibi imitandum proposuit.
- PDF
216VIII. De oraculo quod in lapide inciso inventum est, tunc cum Chalcedonos muri ob iram Valentis Augusti destruerentur.
- PDF
217IX. Quomodo Imperator Valens Novatianos qui consubstantialis doctrinam perinde ac Catholici tuebantur, persecutus sit.
- PDF
218X. Quod Imperator Valentinianus filium genuit Valentinianum, cum Gratianum filium ante Imperium suum suscepisset.
- PDF
218XI. De inusitatae magnitudinis grandine quae cecidit è coelo, & de terrae motibus per Hellespontum ac Bithyniam.
- PDF
219XII. Quomodo Macedoniani propter Imperatoris adversus ipsos violentiam in angustias redacti, missa ad Liberium Romanum Episcopum legatione, fidei consubstantialis subscripserunt.
- PDF
225XIII. Quomodo Eunomius se ab Eudoxio se junxit eo quòd Aëtio addictus esset: & quomodo tumultu Alexandriae per Eudoxium excitato, iterum fugit Athanasius: cumque ob id populus seditionem movisset, timens Imperator, lenitis per literas Alexandrinis Athanasium denuo Ecclesiam suam obtinere jussit.
- PDF
225XIV. Quomodo mortuo Constantinopoli Eudoxio, Ariani quidem Demophilum, Orthodoxi vero Evagrium annitente Eustathio Antiocheno, ordinaverunt.
- PDF
226XV. Quomodo Evagrio & Eustathio in exilium ab Imperatore pulsis, Ariani homousianos gravissime oppresserunt.
- PDF
227XVI. De sanctis Presbyteris jussu Valentis in navigio crematis, & de fame quae Dei indignatione ob id accidit in Phrygia.
- PDF
228XVII. Quomodo Imperator dum Antiochiae versaretur, homousianos persecutus fuerit.
- PDF
228XVIII. De his quae Edessae facta sunt, deque Praefecti contumelia & de civium fide & constantia, & de pia quadam muliere.
- PDF
229XIX. Quomodo Imperator Valens multos qui primam sui nominis literam haberent Teta, occiderit, ob quandam divinationem qua id praedictum fuerat.
- PDF
230XX. De obitu Athanasii & de promotione Petri.
- PDF
230XXI. Quomodo post mortem Athanasii, Ariani jussu Valentis Imp. Lucio quem prius ordinaverant, Ecclesias tradiderunt, & Petrum custodiae mancipaverunt.
- PDF
231XXII. Quod malorum quae in enthronismo Lucii acciderunt, Sabinus quidem scriptor Macedonianus nullam mentionem fecit: Petrus vero in epistola sua meminit. Qui ad Damasum Romanum Episcopum fugiens evasit: Lucius vero & Ariani Monachos in solitudine plurimis malis affecerunt.
- PDF
231XXIII. Catalogus sanctorum Monachorum qui in solitudine vixerunt.
- PDF
238XXIV. De sanctis Monachis in exillium pulsis, & quomodo Deus miraculis per illos editis cunctos ad se attraxerit.
- PDF
240XXV. De Didymo caeco.
- PDF
241XXVI. De Basilio Caesariensi & Gregorio Nazianzeno.
- PDF
244XXVII. De Gregorio Thaumaturgo.
- PDF
245XXVIII. De Novato, dictisque ab eo Novatianis: & quomodo hi qui Phrygiam incolebant Novatiani, festum Paschae ad Iudaicum morem transtulerint.
- PDF
247XXIX. De Damaso Romano Episcopo & Ursino: & quomodo seditione Romae propter illos factâ, plurimi interfecti sunt.
- PDF
247XXX. Quomodo post mortem Auxentii Mediolanensis Episcopi, cum orta esset seditio ob electionem futuri Antistitis, Ambrosius Praeses Provinciae qui ad sedandum tumultum cum militari manu perrexerat, communi omnium suffragio & ipsius Valentiniani Imperatoris consensu, Episcopus factus est.
- PDF
248XXXI. De Obitu Valentiniani.
- PDF
250XXXII. De Themistio Philosopho, & quomodo Valens ejus oratione lenitus, de persecutione Christianorum aliquantulum remisit.
- PDF
251XXXIII. Quomodo Gothi regnante Valente facti sint Christiani.
- PDF
252XXXIV. Quomodo Gothi ab aliis Barbaris devicti ad Romanos confugerunt & ab Imperatore suscepti, tum Imperio Romano, tum ipsi Imperatori exitio fuere.
- PDF
252XXXV. Quomodo Imperator de bello contra Gothos sollicitus, bellum adversus Christianos remissius gessit.
- PDF
253XXXVI. Quomodo Saraceni Maviâ feminâ tunc apud eos regnante, ad fidem Christi conversi sint, & Mosen quendam, pium ac fidelem Monachum, Episcopum acceperint.
- PDF
254XXXVII. Quomodo post Imp. discessum Orthodoxi in Oriente, maxime apud Alexandriam, resumptis animis Lucium ejecerunt, & Petro qui Damasi Romani Pontificis literis munitus redierat, Ecclesias reddiderunt.
- PDF
254XXXVIII. Quomodo Imperator Constantinopolim reversus, cum à populo propter Gothos conviciis appeteretur, contra Barbaros profectus est: & cum illis congressus juxta Hadrianopolim Macedoniae Urbem interfectus est: cùm vixisset annis L. imperasset autem annis xvj.
- PDF
256In Qvinto Libro Ecclesiasticae Historiae Socratis Scholastici haec continentur.
- PDF
Socratis Scholastici Ecclesiasticae Historiae Liber V.
- PDF
258Prooemivm.
- PDF
259I. Quomodo post Valentis obitum, cum Gotthi Constantinopolim oppugnarent, cives adversus eos eruptionem fecerunt, auxiliantibus Saracenis qui Maviae parebant.
- PDF
260II. Quomodo Imperator Gratianus Orthodoxis Episcopis ab exilio revocatis, haereticos Ecclesiis expulit, & consortem Imperii Theodosium sibi adscivit.
- PDF
260III. Quinam eo tempore majorum Ecclesiarum fuerint Episcopi.
- PDF
261IV. Quomodo Macedoniani, qui prius ad Liberium Romanum Episcopum pro consubstantialis fide scripserant, denuo ad pristinum errorem revoluti sunt.
- PDF
261V. De his quae Antiochiae ob Melitium & Paulinum contigerunt.
- PDF
262VI. Qualiter Gregorius Nazianzenus communi Orthodoxorum suffragio Episcopus Constantinopolitanae Ecclesiae est constitutus: quo tempore & Theodosius Imperator post relatam de Barbaris victoriam in morbum delapsus, Thessalonicae ab Ascholio Episcopo baptizatus est.
- PDF
263VII. Qualiter Gregorius Episcopis quibusdam ob translationem ipsius murmurantibus, Episcopatu se abdicavit: & Imperator Demophilo Arianorum Episcopo mandavit, ut aut fide consubstantialis assentiretur, aut urbe excederet: quod quidem Demophilus facere maluit.
- PDF
264VIII. De centum & quinquaginta Episcopis Constantinopoli congregatis: deque illorum decretis, & Ordinatione Nectarii.
- PDF
266IX. Quomodo Imperator Theodosius corpus Pauli Episcopi Constantinopolitani ab exilio honorifice transtulit: quo tempore Melitius Antiochenus Episcopus vita discessit.
- PDF
266X. Quomodo Imperator omnium sectarum Episcopos in unum convenire jussit, quo tempore Arcadius ejus filius, Augustus nuncupatus est: & quod Novatiani in fide cum Homousianis consentientes, soli intra urbem collectas agere permissi sunt; reliquis haereticis procul ejectis.
- PDF
270XI. De Maximo tyranno; qualiter is Gratianum dolo interemit: quo tempore propter metum Maximi, Iustina Valentiniani pueri mater, Ambrosio Mediolanensi Episcopo insidiari invita destitit.
- PDF
271XII. Quomodo Imp. Theodosius, collectis adversus Maximum ingentibus copiis; quo tempore Honorius ei ex Flaccilla natus est, Arcadium quidem reliquit Constantinopoli, ipse vero juxta Mediolanum conflixit cum Maximo.
- PDF
272XIII. De tumultu quem Ariani Constantinopoli excitarunt.
- PDF
272XIV. De victoria Imperatoris Theodosii, deque tyranni clade.
- PDF
273XV. De Flaviano Antiocheno.
- PDF
274XVI. De Idolorum templis Alexandriae dirutis, & commissâ ob id pugnâ inter Gentiles & Christianos.
- PDF
276XVII. De literis hierographicis in Serapidis templo repertis.
- PDF
277XVIII. Quomodo Imperator Theodosius Romae degens, plurimum utilitatis urbi contulit, sublatis furum apud Mancipes receptaculis, & turpibus crepitaculis lupanarium.
- PDF
278XIX. De presbyteris poenitentium curam gerentibus, & quomodo ea tempestate sublati fuerint.
- PDF
279XX. Quod tum apud Arianos, tum apud alios haereticos, multa schismata exstiterunt.
- PDF
280XXI. Quomodo etiam Novatiani se dissenserint.
- PDF
282XXII. Iudicium hujus historiae scriptoris, de discrepantia quae quibusdam in locis cernitur, tam in festo Paschali, quàm in baptismo & jejuniis & collectis, & aliisque Ecclesiasticis ritibus.
- PDF
291XXIII. De Arianis Constantinopoli, qui & Psathyriani sunt dicti.
- PDF
292XXIV. Qualiter Eunomiani quoque inter se divisi sint, variisque nominibus ex auctorum suorum vocabulis appellati.
- PDF
293XXV. De Eugenii tyrannide, & Valentiniani Junioris; deque victoria quam Theodosius Augustus retulit de tyranno.
- PDF
295XXVI. Quomodo Imperator post victoriam morbo correptus, filium suum Honorium Mediolanum evocavit: & paulisper convaluisse visus, edito Equestri certamine, eadem die excessit è vita.
- PDF
296In Sexto Libro Ecclesiasticae Historiae Socratis Scholastici haec continentur.
- PDF
Socratis Scholastici Ecclesiasticae Historiae Liber VI.
- PDF
298Prooemivm.
- PDF
299I. Quomodo post obitum Imp. Theodosii, cum filii ejus Imperium partiti essent, & redeuntibus ex Italia militibus Arcadius occurrisset, Rufinus praefectus Praetorio ad pedes Imperatoris ab ipsis occisus est.
- PDF
300II. De obitu Nectarii & Joannis ordinatione.
- PDF
301III. De genere & inquisitione Joannis Episcopi Constantinopolitani.
- PDF
303IV. De Serapione Diacono, & quomodo Joannes ejus causâ Clericis suis invisus exstiterit.
- PDF
304V. Quod Joannes non solum adversus Clericos, verum etiam adversus Optimates simultates habuerit, & de Eutropio Eunucho.
- PDF
305VI. De Gainae Gotthi Tyrannide, & de tumultu quem Constantinopoli excitavit, deque ejus nece.
- PDF
309VII. De dissidio quod inter Theophilum Alexandrinum, & Monachos in solitudine degentes, exortum est: & quomodo Theophilus libros Origenis anathemate damnavit.
- PDF
312VIII. De Collectis nocturnorum Hymnorum, tam Arianorum, quam Homousianorum, & de pugna in illis facta: Et quòd cantus Antiphonarum ab Ignatio Deifero est institutus.
- PDF
314IX. De Monachis cognomento Longis: Et quomodo Theophilus cum implacabiles inimicitias adversus Joannem eorum causâ suscepisset, deponere illum conatus est.
- PDF
315X. Quomodo etiam Epiphanius Episcopus Cypri, dolis Theophili deceptus, Collecta Episcoporum Synodo adversus Origenis libros, Joannem ob eorum librorum lectionem reprehenderit.
- PDF
316XI. De Severiano & Antiocho Syris, & quomodo, quibusque de causis à Joanne discesserint.
- PDF
318XII. Quomodo Epiphanius cum venisset Constantinopolim, Collectas & Ordinationes absque Joannis permissu celebravit, ut Theophilo gratificaretur.
- PDF
319XIII. Quid hic Scriptor pro defensione Origenis dicat.
- PDF
320XIV. Quomodo Joannes cum Epiphanium ad se vocasset, & ille vocatus non paruisset, sed in Ecclesia Apostolorum conventus celebrare pergeret, monuit eum ac reprehendit quòd multa contra Canones faceret. Quâ re territus Epiphanius in patriam rediit.
- PDF
321XV. Quomodo post discessum Epiphanii, cum Joannes adversus mulieres orationem habuisset, ob eam causam collecta adversus ipsum Synodo apud Chalcedonem studio Imperatoris & Augustae, Ecclesia expulsus est.
- PDF
323XVI. Qualiter exorta populi seditione eo quod Ioannes in exilium duceretur, Briso Eunuchus Augustae missus, eum Constantinopolim reduxit.
- PDF
325XVII. Quomodo cum Theophilus Heraclidis absentis causam examinari vellet, & Joannes reclamaret, ortâ contentione inter Constantinopolitanos & Alexandrinos, multi utrinque ceciderunt, quâ re terrius Theophilus, aliique Episcopi ex Civitate aufugerunt.
- PDF
326XVIII. De argentea Eudoxiae statua: Et quomodo Joannes ob eam causam Ecclesiâ denuo pulsus, in exilium abductus est.
- PDF
328XIX. De Arsacio qui post Joannem ordinatus est, & de Cyrino Chalcedonis Episcopo.
- PDF
329XX. Quomodo post mortem Arsacii, Atticus Constantinopolitanam sedem obtinuit.
- PDF
329XXI. De Joannis obitu in exilio.
- PDF
330XXII. De Sisinnio Novatianorum Episcopo, & de congressu quem cum Joanne habuisse dicitur.
- PDF
332XXIII. De obitu Imp. Arcadii.
- PDF
335In Septimo Libro Ecclesiasticae Historiae Socratis Scholastici haec continentur.
- PDF
Socratis Scholastici Ecclesiasticae Historiae Liber VII.
- PDF
338I. Quomodo post obitum Imp. Arcadii, Theodosio ejus filio octo annos nato, Anthemius Praefectus summam Imperii administravit.
- PDF
339II. De Attico Constantinopolitano Episcopo, quibus moribus fuerit praeditus.
- PDF
339III. De Theodosio & Agapeto, Synodorum Episcopis.
- PDF
341IV. De Iudaeo paralytico, qui ab Attico Episcopo in Baptismo sanatus est.
- PDF
341V. Quomodo Sabbatius Novatianorum Presbyter ex Judaeo, à fidei suae consortibus defecerit.
- PDF
342VI. De iis qui Arianorum sectae eo tempore praefuerunt.
- PDF
343VII. Quomodo Cyrillus Theophilo Alexandriae Episcopo successerit.
- PDF
344VIII. De Marutha Episcopo Mesopotamiae, & quomodo Christiana religio ab ipso in Perside propagata est.
- PDF
346IX. Qui tum temporis Antiochiae & Romae fuerint Episcopi.
- PDF
346X. Qualiter Roma eo tempore in Barbarorum potestatem venerit, Alaricho eam vastante.
- PDF
347XI. De Episcopis urbis Romae.
- PDF
348XII. De Chrysantho Novatianorum apud Constantinopolitanos Episcopo.
- PDF
349XIII. De pugna inter Christianos & Judaeos Alexandriae facta, & de Cyrilli Episcopi adversus Praefectum Orestem simultate.
- PDF
351XIV. Quomodo Nitriae Monachi, Cyrilli causâ Alexandriam ingressi, seditionem contra Praefectum Orestem concitaverunt.
- PDF
352XV. De Hypatia Philosopha.
- PDF
353XVI. Quomodo Judaei Christianos iterum aggressi, poenas dederint.
- PDF
353XVII. De Paulo Novatianorum Episcopo, & de miraculo quod ab eo perpetratum est, cum impostorem Judaeum baptizaret.
- PDF
355XVIII. Quomodo post obitum Isdigerdis Regis Persarum, ruptum est foedus inter Romanos & Persas: & commisso certamine, Persae superati sunt.
- PDF
357XIX. De Palladio Cursore.
- PDF
358XX. Quomodo Acacius Episcopus Amidae, erga captivos Persarum se gesserit.
- PDF
359XXI. Quomodo Acacius Episcopus Amidae, erga captivos Persarum se gesserit.
- PDF
360XXII. De virtutibus quae in Theodosio Juniore inerant.
- PDF
363XXIII. De Joanne qui post obitum Imperatoris Honorii, tyrannidem Romae arripuit. Et qualiter Deus Theodosii precibus mollitus, eum in manus exercitus Romani tradiderit.
- PDF
364XXIV. Quomodo post caedem Joannis tyranni, Theodosius Imperator Valentinianum Constantii & Placidiae Amitae suae filium, Imperatorem Romae renuntiavit.
- PDF
365XXV. De Attico, quomodo Ecclesias rexerit, & Joannis nomen Ecclesiasticis tabulis inscripserit: Et quod suam ipsius mortem praesciverit.
- PDF
367XXVI. De Sisinnio qui Attico in Episcopatu Constantinopolitano successit.
- PDF
368XXVII. De Philippo Presbytero Sidensi.
- PDF
369XXVIII. Quomodo Sisinnius Proculum Cyzici Episcopum ordinavit, quem tamen Cyzizeni suscipere noluerunt.
- PDF
370XXIX. Quomodo post mortem Sisinnii, Nestorius Antiochiâ accitus, Constantinopolitanum Episcopatum suscepit: statimque qualis esset deprehensus est.
- PDF
371XXX. Quomodo Theodosii Junioris principatu, Burgundiones Christianam religionem amplexi sunt.
- PDF
372XXXI. Quibus malis Nestorius Macedonianos afflixerit.
- PDF
373XXXII. De Anastasio Presbytero, à quo Nestorius ad impietatem perductus est.
- PDF
375XXXIII. De piaculo in ipso Altari majoris Ecclesiae à servis fugitivis commisso.
- PDF
376XXXIV. De priore Synodo Ephesi adversus Nestorium congregata.
- PDF
377XXXV. Quomodo post abdicationem Nestorii, cum quidam Proculum in Episcopali sede collocare voluissent, quidam Episcopi Maximianum Constantinopolitanum Episcopum elegerunt.
- PDF
378XXXVI. Exempla quibus hic scriptor, ut sibi quidem videtur, adstruit, non esse prohibitam ab uno Episcopatu ad alterum translationem.
- PDF
381XXXVII. De Silvano, qui Philippopoli translatus est Troadem.
- PDF
383XXXVIII. Quomodo ex Judaeis qui in Creta erant, multi Christianam religionem amplexi sunt.
- PDF
384XXXIX. De Incendio Ecclesiae Novatianorum.
- PDF
385XL. Quomodo Proculus Maximiano successerit.
- PDF
386XLI. De Proculo Episcopo, cujusmodi vir fuerit.
- PDF
386XLII. Qualiter hic scriptor probitatem Theodosii Junioris pluribus verbis extollit.
- PDF
387XLIII. Quot & quanta mala passi sunt Barbari, qui Joanni tyranno suppetias tulerant.
- PDF
388XLIV. Quomodo Valentinianus Junior Eudoxiam Theodosii filiam duxit uxorem.
- PDF
388XLV. Quomodo Proclus Episcopus Imperatori persuasit, ut Joannis corpus ab exilio transferret Constantinopolim, & in Ecclesia Apostolorum deponeret.
- PDF
389XLVI. De Morte Pauli Novatianorum Episcopi, & de Marciano ejus successore.
- PDF
390XLVII. Quomodo Imperator Theodosius uxorem suam Eudoxiam misit Hierosolymam.
- PDF
391 [i. e. 389]XLVIII. De Thalassio Caesareae Cappadociae Episcopo.
- PDF
Ermeiu Sōzomenu Ekklēsiastikē Istoria, Hermiae Sozomeni Ecclesiastica Historia
- PDF
Titelblatt
- PDF
Hinweise des Herausgebers
- PDF
393 [i. e. 391]Hermiae Sozomeni Salaminii Oratio Ad Imperatorem Theodosium, Et argumentum Historiae Ecclesiasticae.
- PDF
Hermiae Sozomeni Salaminii Ecclesiasticae Historiae Liber Primus.
- PDF
398Caput Primum. Prooemium in quo quaestionem movet de gente Judaica: deinde memorat quinam de hoc argumento scribere coeperint, & quomodo & ex quibus auctoribus hanc Historiam excerpserit: & quod veritatis studiosus futurus sit: deniq[ue] quod Historia etiam alia quaedam continebit.
- PDF
403Caput II. Quinam fuerint majorum civitatum Episcopi Constantino Magno regnante: & quod Oriens quidem usque ad Libyam propter Licinium cautius Christum coluit: Occidens vero propter Constantinum liberius fidem Christi professus est.
- PDF
403Caput III. Quomodo Constantinus per visionem crucis Christique praesentiam ad Christianam religionem traductus sit, veramque pietatem à nostris sacerdotibus didicerit.
- PDF
405Caput IV. Qualiter Constantinus crucis signum in praeliis praeferri jussit: & mirabilis quaedam narratio de iis qui vexillum illud gestabant.
- PDF
406Caput V. Refutatio eorum qui dicunt. Constantinum ob necem filii sui Crispi, Christianam religionem amplexum esse.
- PDF
407Caput VI. Quod pater quidem Constantini nomen Christi propagari permiserit: Constantinus vero Maximus ut ubique terrarum praedicaretur effecerit.
- PDF
408Cap. VII. De dissensione inter Constantinum & Licinium ejus generum propter Christianos: & quomodo Licinius bello victus atque interfectus est.
- PDF
409Caput VIII. Enumeratio eorum quae Constantinus praeclare gessit, tum Christianos liberando, tum Ecclesias construendo, tum alia quaedam ad utilitatem Reipublicae disponendo.
- PDF
413Caput IX. Quomodo Constantinus legem tulerit pro continentibus & Clericis.
- PDF
414Caput X. De maximis Confessoribus qui adhuc superstites erant.
- PDF
415Caput XI. Narratio de sancto Spyridone, & de ejus modestia ac tranquillitate.
- PDF
417Caput XII. De conversatione Monachorum: unde primùm coeperit, & quos habuerit auctores.
- PDF
420Cap. XIII. De magno Antonio, & de sancto Paulo simplice.
- PDF
423Caput XIV. De sancto Ammone, deque Eutychiano qui apud Olympum commoratus est.
- PDF
425Caput XV. De haeresi Arii, unde initium sumpserit, & ad quos pervaserit: & de mutua Episcoporum inter se contentione ob eundem Arium.
- PDF
428Cap. XVI. Quomodo Constantinus audita Episcoporum contentione, & discrepantia festi Paschalis, rem moleste tulit: & Hosium Hispanum Cordubae Episcopum Alexandriam misit, qui Episcoporum tumultum sedaret, & quaestionem de Pascha dirimeret.
- PDF
429Caput XVII. De Synodo Nicaeae propter Arium congregata.
- PDF
431Caput XVIII. De duobus Philosophis ad fidem conversis propter simplicitatem duorum senum qui cum illis disputarant.
- PDF
433Caput XIX. Qualiter cum Synodus congragata esset, Imperator ad Episcopos orationem habuit.
- PDF
434Caput XX. Quomodo Imperator utraque parte audita, eos qui cum Ario erant damnatos relegavit.
- PDF
435Caput XXI. De decretis Synodi: qualiter Arium & socios damnavit, librosque ejus combussit: & de Episcopis qui Synodo consentire noluerunt. Item de Paschae constitutione.
- PDF
436Cap. XXII. Qualiter Imperator Acesium quoque Novatianorum Episcopum ad Nicaenam Synodum vocaverit.
- PDF
437Caput XXIII. De regulis à Synodo constitutis: & quod cum Synodus Canonem sancire vellet, ut omnes qui ad sacerdotium promovendi essent, virginitatem colerent, Paphnutius quidam confessor intercessit.
- PDF
438Caput. XXIV. De Melitio, & quomodo sancta Synodus causam ejus optime dispensavit.
- PDF
438Cap. XXV. Quomodo Imperator Episcopos qui Synodo interfuerant, Constantinopolim evocatos publico epulo excepit, & donis honoravit: & quomodo omnes ad concordiam hortatus est, & ea quae à Sacrosancta Synodo erant decreta, Alexandriae & omnibus ubique degentibus nuntiavit.
- PDF
Ejusdem Hermiae Sozomeni Salaminii Ecclesiasticae Historiae Liber II.
- PDF
440Caput Primum. De Inventione salutiferae crucis & sacrorum clavorum.
- PDF
443Cap. II. De matre Imperatoris Helena, quomodo Hierosolymam ingressa, Ecclesias construxit, multaque alia eximiae pietatis opera edidit: & de ejusdem obitu.
- PDF
444Caput III. De Ecclesiis à Constantino Magno extructis, & de urbe ab eo cognominata, quomodo condita sit. Et de operibus publicis quae in ea urbe visuntur, & de Ecclesia Michaelis Archangeli in Sosthenio, & de miraculis quae illic fiunt.
- PDF
447Caput IV. De iis quae à Constantino Magno facta sunt circa ilicem Mambre, & de Ecclesia quam illic aedificavit.
- PDF
448Caput V. Quomodo Constantinus Deorum templa everterit: atque ita populos ad Christianam religionem magis pellexerit.
- PDF
448Caput VI. Quae occasione, Constantini temporibus nomen Christi in universum orbem permanarit.
- PDF
451 [i. e. 449]Cap. VII. Quomodo Hiberi fidem in Christum susceperint.
- PDF
454Caput VIII. Quomodo Armenii & Persae Christianam religionem amplexi sunt.
- PDF
455Caput IX. De Sapore Persarum rege, quomodo adversus Christianos commotus sit: & de Symeone Persidis Episcopo: deque Vsthazane Eunucho, quomodo Martyrii certamen obierit.
- PDF
458Caput X. De Christianis à Sapore occisis in Perside.
- PDF
459Cap. XI. De Pusice Praefecto artificum Saporis.
- PDF
460Cap. XII. De Tarbula Symeonis sorore, deque ejus Martyrio.
- PDF
461Caput XIII. De Martyrio sancti Acepsimae & sociorum ejus.
- PDF
462Caput XIV. De Millis Episcopi Martyrio, deque ejus conversatione: & ut Sapores sedecim millia virorum nobilium in Perside Martyrio sustulit, praeter alios obscurae sortis homines.
- PDF
463Caput XV. Quomodo Constantinus ad Saporem scripsit, ut Christianos punire desineret.
- PDF
464Caput XVI. Quomodo Eusebius & Theognius Ariani, libello dato professi se consentire Synodo Nicaenae, suas sedes recuperarunt.
- PDF
465Caput XVII. Vt mortuo Alexandro Alexandriae Episcopo, Athanasius ejus hortatu Episcopatum suscepit. Narratio de eodem Athanasio dum adhuc puer esset: quòd sacerdos fuerit à semetipso edoctus, & quòd carus fuerit Antonio.
- PDF
468Caput XVIII. Quomodo Ariani & Meletiani, Athanasium illustrem reddiderunt. Deque Eusebio, qualiter Athanasium sollicitavit ut Arium susciperet. Et de voce Consubstantialis, quomodo praeceteris omnibus Eusebius Pamphili & Eustathius Antiochenus inter se contenderunt.
- PDF
469Caput XIX. De Antiochena Synodo, in qua Eustathius injuste depositus est, cujus sedem Euphronius obtinuit. Et quid Constantinus Magnus scripserit, tum ad Synodum, tum ad Eusebium Pamphili qui Antiochenam sedem recusaverat.
- PDF
470Cap. XX. De Maximo, qui post Macarium Hierosolymitanam sedem obtinuit.
- PDF
471Caput XXI. De Melitianis & Arianis, quâ ratione adunati sunt: Item quo pacto Eusebius & Theognius Arianam haeresin denuo suscitare aggressi sunt.
- PDF
473Cap. XXII. Qualia adversus sanctum Athanasium Ariani ac Melitiani frustra machinati sint.
- PDF
475Caput XXIII. De calumnia sancto Athanasio intentata ob manum Arsenii.
- PDF
476Caput XXIV. Quomodo interiores Indorum gentes eo tempore Christi fidem susceperint, operâ Frumentii atque Aedesii captivorum.
- PDF
479Cap. XXV. De Synodo Tyri, deque temeraria sancti Athanasii depositione.
- PDF
483Cap. XXVI. De Ecclesia à Constantino Magno Hierosolymis aedificata in Golgotha, deque ejus dedicatione.
- PDF
483Caput XXVII. De Presbytero qui Constantino persuasit, ut Arium & Euzoium ab exilio revocaret: & de libello fidei ejus, forsitan rectae: & quomodo idem Arius à Synodo Hierosolymitana iterum susceptus est.
- PDF
486Caput XXVIII. Epistola Imperatoris Constantini ad Synodum Tyri: & de exilio sancti Anastasii per factionem Arianorum.
- PDF
488Cap. XXIX. Quomodo Alexander Constantinopolitanus Episcopus Arium in communionem suscipere recusavit: & qualiter Arius cum alvus eum ad secessum stimulasset, medius crepuit.
- PDF
490Caput XXX. Quid scripserit Magnus Athanasius de morte Arii.
- PDF
491Cap. XXXI. De iis quae Alexandriae post Arii mortem contigerunt, & quidnam Magnus Constantinus scripserit Alexandrinis.
- PDF
492Caput XXXII. Quod Constantinus legem tulit contra omnes haereses, ne alibi quam in Ecclesia Catholica populus colligeretur: quo factum est, ut pleraeque haereses abolitae sint. Et quomodo Ariani qui cum Eusebio erant, vocem Consubstantialis fraudulenter conati sint tollere.
- PDF
494Caput XXXIII. De Marcello Ancyrae Episcopo, deque ejus haeresi atque abdicatione.
- PDF
495Caput XXXIV. De obitu Magni Constantini: & quomodo percepto tandem baptismi sacramento ex hac vita decessit, sepultusque est in basilica Apostolorum.
- PDF
Ejusdem Hermiae Sozomeni Salaminii Ecclesiasticae Historiae Liber III.
- PDF
497Caput Primum. Quomodo post obitum Constantini Magni, Eusebius ac Theognius Nicaenam fidem denuo conturbarunt.
- PDF
498Caput II. De reditu Magni Athanasii ex Galliis, deque Epistola Constantini Caesaris, filii Constantini Magni. Jtem de insidiis quas Ariani denuo struxerunt Athanasio, & de Acacio Caesareae Episcopo. Praeterea de bello inter Constantem & Constantinum.
- PDF
499Caput III. de Paulo Constantinopolitani Episcopo, & de Macedonio haeretico.
- PDF
500Caput IV. De seditione quae orta est propter Pauli ordinationem.
- PDF
501Caput V. De particulari Synodo Antiochiae congregata, quae Athanasium quidem deposuit: Gregorium vero in ejus locum substituit. Item de duabus fidei expositionibus, & quinam illis consenserint.
- PDF
503Cap. VI. De Eusebio Emiseno: & quomodo Gregorius Alexandriam ingressus est; Athanasius vero fuga elapsus, Romam venit.
- PDF
505Caput VII. De Episcopis urbis Romae & Constantinopolitanae. Et quomodo post mortem Eusebii Paulus in suam sedem restitutus est. Item de caede Hermogenis magistri militum, & quomodo Constantius Antiochia adveniens, Paulum quidem ejecit, civibus vero graviter succensuit. Deinde Macedonium in dubio relinquens, Antiochiam reversus est.
- PDF
507Caput VIII. De Orientalibus Episcopis qui expulsi fuerant, & quid pro illis scripserit Iulius Romanus Episcopus. Et quomodo Paulus atq[ue] Athanasius literis Iulii muniti, sedes suas receperint. Item de literis quas Orientis Episcopi Iulio rescripserunt.
- PDF
508Caput IX. Quomodo ejectus est Paulus, ejusque loco Macedonius in sedem Constantinopolitanam inductus.
- PDF
510Cap. X. Quidnam Episcopus Romanus pro Athanasio scripserit ad Orientales Episcopos: utque Romam missi sint, qui unà cum Episcopo Romano crimina quae Orientalibus objiciebantur, examinarent. Et quomodo à Constante dimissi sint.
- PDF
511Caput XI. De prolixa fidei formula, & de his quae acta sunt in Synodo Serdicensi: & quomodo Orientales Iulium Romanum Episcopum, & Hosium Hispanum deposuerint, eò quòd cum Athanasio & caeteris communicassent.
- PDF
513Caput XII. Quomodo ex adverso Hosius & reliqui Episcopi considentes, deposuerunt Orientis Episcopos, composita fidei formula.
- PDF
514Caput XIII. Quomodo Orientales & Occidentales post Concilium, à se invicem discissi sunt: & Occidentales quidem Nicaenam fidem recte servarunt: Orientales vero ob contentionem de fide, in quibusdam dissenserunt inter se.
- PDF
515Caput XIV. De viris sanctis qui eo tempore in Aegypto floruerunt, Antonio scilicet, duobus Macariis, Heraclio, Cronio, Paphnutio, Putubaste, Arsisio, Serapione, Piturione, Pachomio, Apollonio, Anuph, Hilarione & aliis pluribus.
- PDF
523Caput XV. De Didymo caeco & de Aetio haeretico.
- PDF
525Caput XVI. De sancto Ephraim.
- PDF
528Caput XVII. De rebus quae tunc gestae sunt: & quo pacto conspirantibus in unum Episcopis atque Imperatoribus, Christiana religio amplificata fuerit.
- PDF
529Caput XVIII. De fide liberorum Constantini, deque Homousii & Homoeusii distinctione: & undenam factum sit, ut Constantius à recta fide deflecteret.
- PDF
530Caput XIX. Iterum de consubstantiali: deque Ariminensi Concilio, quomodo & unde, & quam ob causam fuerit congregatum.
- PDF
532Caput XX. Quomodo Athanasius Constantii literis revocatus, sedem suam recepit: & de Episcopis Antiochiae. Item de his quae ab Athanasio postulavit Constantius: & de glorificatione Dei in Hymnis.
- PDF
534Caput XXI. Quid Constantius Aegyptiis scripserit pro Athanasio: & de Synodo Hierosolymitano.
- PDF
535Caput XXII. Epistola Synodi Hierosolymitana pro Athanasio.
- PDF
536Caput XXIII. Valentis & Vrsacii Arianorum confessio, oblata Episcopo Romano, quod falsa retulissent contra Athanasium.
- PDF
537Cap. XXIV. Epistola pacifica eorundem Episcoporum ad Magnum Athanasium. Item quomodo etiam reliqui Orientis Episcopi sedes suas receperint: & quod rursus ejecto Macedonio, Paulus in ejus locum substitutus est.
- PDF
Ejusdem Hermiae Sozomeni Ecclesiasticae Historiae Liber IV.
- PDF
538Caput Primum. De caede Constantis Augusti, & de his quae Romae facta sunt.
- PDF
538Caput II. Quomodo Constantius iterum ejecit Athanasium, eosq[ue] qui Consubstantiale asserebant relegavit. Item de morte Pauli Constantinopolitani Episcopi, & quomodo Macedonius rursus eam Ecclesiam occupavit, & mala gravissima perpetravit.
- PDF
539Caput III. De Martyrio sanctorum Notariorum.
- PDF
540Caput IV. De expeditione Constantii in Illyricum, deque Vetranione & Magnentio: utque Constantius Gallum Caesarem renuntiatum in Orientem misit.
- PDF
541Caput V. Qualiter Cyrillo Ecclesiam Hierosolymitanam post Maximum gubernante, crucis signum iterum in coelo visum est per plures dies, splendore Solem superans.
- PDF
541Caput VI. De Photino Sirmiensi Episcopo, deque ejus haeresi, & de Synodo Syrmii adversus illum congregata, deque tribus fidei formulis. Item, quomodo Photinus post depositionem sollicitatus, Episcopatum recusavit, utque à Basilio Ancyrano con victus est, ut inania loquens.
- PDF
544Caput VII. De Magnentii & Silvani tyrannorum interitu: & de seditione Iudaeorum in Palaestina: & quomodo Gallus Caesar dum res novas moliri putaretur, occisus est.
- PDF
545Caput VIII. De Constantii adventu in urbem Romam, & de Synodo quae in Italia congregata est: & de iis quae Athanasio contigerunt ex insidiis Arianorum.
- PDF
546Caput IX. De Concilio Mediolanensi; & de fuga Athanasii.
- PDF
548Caput X. Quomodo Athanasius Arianorum insidiis saepius appetitus, à Deo praemonitus, utpote vir divinus, multa pericula effugerit: & quàm graviter post ejus discessum afflicti à Georgio fuerint Aegyptii.
- PDF
551Caput XI. De Liberio Episcopo urbis Romae, quas ob causas à Constantio relegatus sit; & de Felice, qui in ejus locum successit.
- PDF
553Caput XII. De Aetio Syro, deque Eudoxio Antiochiae post Leontium Episcopo, & de consubstantiali.
- PDF
554Cap. XIII. Quomodo Eudoxio res novas agitanti Georgius Laodicenus literas miserit, ut eum reprimeret: & de missis ab Ancyrano Concilio legatis ad Constantium.
- PDF
555Caput XIV. Constantii Imperatoris Epistola, qua Eudoxius, & qui cum eo erant, jubentur expelli.
- PDF
557Cap. XV. Quomodo Constantius cum Sirmium venisset, Liberium ab exilio revocavit, & Romanis restituit, jubens ut Felix unà cum illo sacerdotium administraret.
- PDF
558Caput XVI. Quomodo propter haeresin Aëtii, & eorum qui erant Antiochiae, Imperator decrevit ut Synodus fieret Nicomediae. Sed cum terrae motus & alia multa intervenissent, primo quidem Nicaeae, postea vero Arimini & Seleuciae Synodus congregata est. Item de Arsacio Confessore.
- PDF
563Caput XVII. De his quae gesta sunt in Concilio Ariminensi.
- PDF
565Cap. XVIII. Ariminensis Concilii Epistola ad Imperatorem Constantium.
- PDF
567Cap. XIX. De Legatis Concilii, & de Imperatoris Epistola: Et quomodo Episcopi tandem consenserunt formulae illi, quae ab Vrsacio & Valente prolata fuerat: & de Antistitum exilio. Item de Synodo apud Nicen facta, & quas ob causas Synodus Arimini detenta est.
- PDF
570Cap. XX. De his quae Orientis Ecclesiis contigerunt: Et quemadmodum Marathonius & Eleusius Cyzicenus ac Macedonius, Homousianos Ecclesiis exturbarunt. Item de Ecclesia Novatianorum, quomodo translata sit: Et quod Novatiani cum Orthodoxis communicabant.
- PDF
571Cap. XXI. De his quae Mantinii gesta sunt à Macedonio: Et quomodo ob translatum Constantini Magni feretrum, sua sede expulsus est. Item quomodo Julianus Caesar factus est.
- PDF
573Caput XXII. De Seleuciensi Concilio.
- PDF
577Caput XXIII. De Acacio & Aetio: & quomodo Imperator operam dedit, ut legati utriusque Synodi, Ariminensis & Seleuciensis, unum idemque sentirent.
- PDF
579Caput XXIV. Quomodo Acaciani Ariminensem Synodum comprobaverint. Item nomina Episcoporum qui depositi sunt, & crimina propter quae sunt depositi.
- PDF
583Cap. XXV. Quas ob causas depositus sit Cyrillus Episcopus Hierosolymorum: & de mutuis dissensionibus Episcoporum, qui in aliorum locum suffecti sunt: & quomodo Meletius in locum Eustathii Episcopus Sebastiae ordinatus est ab Arianis.
- PDF
584Caput XXVI. De obitu Macedonii Constantinopolitani Episcopi: Et quid in prima concione dixerit Eudoxius: Et quomodo Eudoxius & Acacius Nicaenam & Ariminensem fidei formulam abolere omni ope conati sint: Et quantus ex ea re tumultus Ecclesiis contigerit.
- PDF
585Cap. XXVII. Quomodo Macedonius postquam è sede sua ejectus est, adversus Spiritum sanctum impie locutus sit: & quo pacto Marathonius unà cum quibusdam aliis, ejus haeresin auxit.
- PDF
586Caput XXVIII. Quomodo Ariani divinum Meletium opinioni suae favere arbitrati, à Sebastena sede Antiochiam transtulerunt: cumque ille Catholicam fidem libere professus esset, pudore suffusi, Eusoium ejus loco constituerunt. Meletius vero separatim conventus Ecclesiasticos habuit, cum Homousiani illum aversarentur, utpote ab Arianis ordinatum.
- PDF
588Caput XXIX. Quomodo Acaciani denuo tumultuati sunt, & con substantialis quidem fidem evertere, Arianam autem haeresin stabilire studuerunt.
- PDF
589Cap. XXX. De Georgio Alexandriae Episcopo, & de Episcopis Hierosolymorum: & quomodo cum post Cyrillum tres continua serie Episcopi facti fuissent, iterum Cyrillus sedem suam recepit.
- PDF
Ejusdem Hermiae Sozomeni Ecclesiasticae Historiae Liber V.
- PDF
590Caput Primum. De defectione Juliani Apostatae, & de obitu Imperatoris Constantii.
- PDF
592Cap. II. De vita & institutione ac victu Juliani; & quomodo ad Imperium pervenerint.
- PDF
596Caput III. Quomodo Julianus ad Imperium invectus, res Christianorum sensim labefactare, & Gentilium superstitionem callide instaurare coepit.
- PDF
598Caput IV. Quantis malis Caesarienses affecerit Julianus: & de fiducia Maris Chalcedonensis Episcopi.
- PDF
600Caput V. Qualiter Julianus Christianis vinctis libertatem restituerit, eo consilio ut Ecclesiae turbarentur: & quanta mala in Christianos excogitaverit.
- PDF
601Cap. VI. Quomodo Athanasius cum per septem annos apud virginem, quandam pudicam ac venustam delituisset, tandem apparuit, & Alexandriam reversus est.
- PDF
603Cap. VII. De caede & tractione Georgii Alexandrini Episcopi ob ea quae in templo Mitrae acciderant: & quid ea de re scripserit Julianus.
- PDF
604Caput VIII. De Theodoro sacrorum vasorum custode Antiochensis Ecclesiae: & quomodo Julianus avunculus Juliani Apostatae, ob sacra vasa violata, à vermibus corrosus est.
- PDF
605Cap. IX. De Martyrio Sanctorum Eusebii, Nestabi, & Zenonis in civitate Gaza.
- PDF
607Cap. X. De sancto Hilarione, & de Virginibus Heliopoli à suibus interemptis. Et de atrocissimo Martyrio Marci Arethusiorum Episcopi.
- PDF
610Cap. XI. De Macedonio, Theodulo, Gratiano, Busiride, Basilio & Eupsychio, qui tunc Martyrio perfuncti sunt.
- PDF
612Caput XII. De Lucifero & Eusebio, Occidentis partium Episcopis: & quomodo Eusebius unà cum magno Athanasio & reliquis Episcopis Synodum Alexandriae congregavit, in qua fides Nicaena confirmata est, & Spiritum Sanctum ejusdem cum Patre & Filio naturae esse decretum, & de substantia atque hypostasi definitum est.
- PDF
613Caput XIII. De Paulino & Meletio, Episcopis Antiochiae: & quomodo inter Eusebium ac Luciferum orta est dissensio: & quòd Eusebius atque Hilarius Nicaenam fidem asseruerunt.
- PDF
614Caput XIV. Quomodo Macedoniani ab Acacianis dissenserint, & quam pro se excusationem attulerint.
- PDF
615Caput XV. Quomodo Athanasius iterum relegatus sit. Item de Eleusio Cyziceno & Tito Bostrensi Episcopis. Et de majoribus Sozomeni.
- PDF
618Cap. XVI. De studio Juliani in stabilienda Gentilium religione, & Christiana fide abolenda: item Epistola quam scripsit ad quendam sacerdotem Gentilium.
- PDF
620Cap. XVII. Quomodo Julianus, ne tyrannus esse videretur, Christianos dolose persecutus est; Et Crucis vexillum deposuit: milites denique sacrificare invitos coegit.
- PDF
623Cap. XVIII. Quomodo Julianus Christianos foro ac judiciis uti, & Graecorum disciplinis institui prohibuit: & de Basilio magno, Gregorio Theologo, atque Apollinare, qui Imperatori resistentes, sacra volumina in Graecum sermonem transtulerunt. Et quod Gregorius quidem Nazianzenus, soluta oratione admodum eleganter multa scripsit; Apollinaris vero Heroicum carmen composuit, cunctosque veteres Poetas imitatus est.
- PDF
624Cap. XIX. De libro Juliani quem inscripsit: & de Daphne suburbano Antiochiae; ejusq[ue] descriptio: & de translatione reliquiarum Babylae Episcopi & Martyris.
- PDF
627Cap. XX. Quomodo Julianus ob hanc translationem multos Christianoru[m] graviter exagitavit: & de sancto Theodoro confessore: utq[ue] Apollinis Daphnaei templum igne coelitus lapso conflagravit.
- PDF
629Cap. XXI. De statua Christi in urbe Paneade; qua eversa & confracta, Iulianus imaginem suam erexit, quae mox fulmine icta ac dissipata est. Et de fonte Emmauntis, in quo Christus pedes lavit: deque Persea arbore, quae Christum in Aegypto adoravit, & de miraculis per eam editis.
- PDF
631Cap. XXII. Qualiter infensus Christianis, Iudaeos templum Hierosolymis instaurare permisit: qui cum ingenti studio manum operi admovissent, ignis erumpens multos consumpsit. Et de signis crucis quae tunc in vestibus operantium apparuerunt.
- PDF
Ejusdem Hermiae Sozomeni Ecclesiasticae Historiae Liber VI.
- PDF
633Caput Primum. De Juliani expeditione Persica: & quomodo superatus, miserabili morte interiit. Et quaenam Libanius de ejus interfectore scripserit.
- PDF
637Caput II. Quod Julianus divina ultione peremptus est; & quod mors ejus quibusdam divinitus revelata. Item de responso illo, filium fabri arcam ei fabricare: & quomodo sanguinem suum Christo projecit: & quot mala Romanis evenerint illius causâ.
- PDF
639Caput III. De Imperio Joviani, deque iis quae recte constituit, postquam ad Imperium evectus est.
- PDF
640Cap. IV. Quomodo Ecclesiae iterum perturbatae sint: & de Synodo Antiochena, quae fidem Nicaeni Concilii confirmavit, & quid ad Jovianum Imperatorem scripserit.
- PDF
642Cap. V. De magno Athanasio, quomodo Imperatori charissimus fuerit, & Ecclesias Aegypti obtinuerit: & de visione magni Antonii.
- PDF
644Cap. VI. Mors Imperatoris Joviani: & de vita Valentiniani, ejusque forti animo in pietate servanda: & quo modo ad Imperium evectus sit, & Valentem fratrem ad Imperii consortium adsciverit: & de utriusque morum dissimilitudine.
- PDF
646Caput VII. Quomodo Ecclesiae denuo perturbatae sint, & Synodus Lampsaci congregata est: & quomodo Ariani qui cum Eudoxio erant, praevaluerint, & Orthodoxos, inter quos fuit Meletius, Ecclesiis expulerint.
- PDF
647Cap. VIII. De Procopii defectione, & miserabili interitu. Item de Eleusio Cyziceno, deque Eunomio Haeresiarcha: & quomodo is Eleusio successerit.
- PDF
649Cap. IX. Quàm graviter vexati sint eo tempore, qui fidem Nicaeni Concilii profitebantur: & de Agelio Novatianorum Episcopo.
- PDF
649Caput X. De Valentiniano Juniore & Gratiano: & de persecutione à Valente excitata: & quomodo Homousiani ab Arianis & Macedonianis exagitati, Romam legatos misere.
- PDF
651Cap. XI. Eustathii, Silvani, ac Theophili, qui à Macedonianis ad Liberium missi fuerant, confessio.
- PDF
652Cap. XII. De Synodo Siciliensi, & de Concilio Tyanis celebrato, & de illo quod in Cilicia futurum sperabatur, quod à Valente discussum est. Item de persecutione quae tunc grassabatur: & quomodo Athanasius denuo fugiens, sese occultavit: postea vero Valentis literis revocatus, processit in medium, & Ecclesias Aegypti gubernavit.
- PDF
655Caput XIII. Quomodo Demophilus Arianus post Eudoxiu[m] factus sit Episcopus Constantinopoleos: Orthodoxi vero Evagrium elegerint. Et de persecutione ob eam rem excitata.
- PDF
655Cap. XIV. De octoginta Orthodoxis Presbyteris, quos Valens medio in mari combussit Nicomediae.
- PDF
656Cap. XV. De dissensione inter Eusebium Caesariensem Episcopum & Basilium Magnum; & quomodo Ariani sumpta ex eo fiducia, Caesariensem Ecclesiam adorti sunt, ac repulsi.
- PDF
657Cap. XVI. Quomodo post Eusebium Basilius Ecclesiam Cappadocum regendam suscepit: & de insigni ejus adversus Valentem in dicendo libertate.
- PDF
659Caput XVII. De societate inita inter Basilium & Gregorium Theologum: & quomodo ambo excellenti doctrina praediti, Nicaenam fidem defenderunt.
- PDF
660Caput VIII. De persecutione quae facta est Antiochiae ad Orontem: & de Basilica Beati Thomae Apostoli Edessae; & de collecta; deque confessione Edessenorum.
- PDF
661Caput XIX. De obitu magni Athanasii, cujus sedem invasit Lucius Arianus: Et quot malis afflictae sint Aegypti Ecclesiae: & quomodo Petrus successor Athanasii, fuga elapsus, Romam perrexit.
- PDF
662Cap. XX. De persecutione Monachorum Aegypti, & discipulorum sancti Antonii, qui ob rectae fidei doctrinam in quandam insulam deportati fuerant; & de miraculis quae perpetrarunt.
- PDF
664Caput XXI. Enumeratio Provinciarum in quibus Nicaena fides praedicabatur: & de Scytharum fide, deque Vetranione ejus Gentis Episcopo.
- PDF
665Caput XXII. Quomodo tunc temporis cum de Spiritu Sancto mota esset quaestio, eum Patri & Filio consubstantialem esse decretum est.
- PDF
666Cap. XXIII. De morte Liberii Episcopi Romani: deque Damaso & Vrsino qui post illum fuerunt. Et quod universus Occidens praeter Mediolanum & Auxentium ejus Episcopum, recte sentiebat. Item de Synodo Romana quae Auxentium deposuit, & de regula quam promulgavit.
- PDF
669Cap. XXIV. De sancto Ambrosio, quâ ratione ad Episcopatum promotus sit, & populus pie sentire docuerit. Item de Novatianis in Phyrgia, & de die Paschae.
- PDF
670Caput XXV. De duobus Apollinaribus Patre & Filio, & de Vitale Presbytero: quâ occasione moti, in haereses prolapsi sint.
- PDF
673Cap. XXVI. De Eunomio, & de magistro ejus Aetio. Quae fuerit utriusque vita, & quae dogmata. Et quod primi unicam in baptismo mersionem induxerint.
- PDF
675Cap. XXVII. Quae Gregorius Theologus de Apollinare deque Eunomio scribit in Epistola ad Nectarium: utque per sapientiam Monachorum, qui eo tempore vivebant, haeresis illorum extincta est. Totum enim fere Orientem hae duae haereses occuparunt.
- PDF
677Caput XXVIII. De sanctis viris qui tunc in Aegypto floruerunt, Joanne, Or, Amon, Beno, Theona, Copre, Helle, Elia, Apelle, Isidoro, Serapione, Dioscoro, & Eulogio.
- PDF
679Caput XXIX. De Monachis in Thebaide degentibus: Apollo, Dorotheo, Piammone, Ioanne, Marco, Apollonio, Paulo Fermensi, Pachon, Stephano, & Pior.
- PDF
685Caput XXX. De Scetiensibus Monachis, Origene, Didymo, Cronione, Orsesio, Putubate, Arsione, Ammonio, Eusebio & Dioscoro fratribus, qui Magni vocabantur: & de Evagrio Philosopho.
- PDF
687Caput XXXI. De Monasteriis Nitriae, & de iis quae cellae vocabantur; item de Monasterio Rinoco rurorum; & de Melane, Dionysio & Solone.
- PDF
689Caput XXXII. De Monachis Palaestinae, Hesycha, Epiphanio, qui postea Episcopus Cypri fuit, Ammonio & Silvano.
- PDF
690Caput XXXIII. De Syriae Monachis, Batthaeo, Eusebio, Barge, Hala, Abbo, Lazaro, Abdaleo, Zenone, Heliodoro, Eusebio qui fuit Caris, & Protogene & Aone.
- PDF
691Caput XXXII [i. e. XXXIV]. De monachis Edessae, Iuliano, Ephrem Syro: Barse, Eulogio. Item de monachis Coelesyriae, Valentino, Theodoro, Marosa, Basso, Bassone, Paulo. Et de monachis Galatiae, Cappadociae, & aliarum regionum S. hominibus: & cur longaevi fuerint viri sancti, qui olim vixére.
- PDF
693Caput XXXV. De ligneo tripode, & quomodo futuri post Valentem Imperatoris nomen ex primis elementis quidam scrutati sint: & de caede Philosophorum: deque Astronomia.
- PDF
695XXXVI. De expeditione adversus Sarmatas, deque obitu Valentiniani in Gallia: & quomodo Valentinianus Iunior Imperator est renuntiatus. Item de persecutione Episcoporum, & de oratione Themistii Philosophi, quae Valentem clementiorem reddidit erga eos qui ab ipso dissentiebant.
- PDF
696Caput XXXVII. De Barbaris qui trans Istrum habitabant; quomodo ab Hunnis expulsi, ad Romanos confugerunt, & quomodo facti sunt Christiani. Item & Vlphila & de Athanarico, & de iis quae Gotthis acciderunt, & qua de causa Arianam opinionem amplexi sint.
- PDF
699Caput XXXVIII. De Mavia Saracenorum regina: & quomodo induciae inter Romanos ac Saracenos ruptae cum essent, renovatae sunt à Mose, qui Gentis illius Episcopus à Christianis fuerat ordinatus. Item narratio de Ismaëlitis & Saracenis, & de Diis illorum: Et qualiter operâ Zocomi illorum Phylarchi, Christum colere coeperint.
- PDF
702Caput XXXIX. Quomodo Petrus Roma reversus, Ecclesias Aegypti remoto Lucio obtinuit, & de Valentis expeditione in Gothos.
- PDF
703Cap. XL. De sancto Isaacio monacho, qui Valentis morte[m] praedixit: & quomodo Valens fugiens cum in horreum paleis refertum se recepisset, incendio consumptus interiit.
- PDF
Ejusdem Hermiae Sozomeni Ecclesiasticae Historiae Liber VII.
- PDF
704Caput Primum. Quomodo Romanis, qui à Barbaris premebantur, Mavia auxilium tulerit, & quidam ex plebe pugnantes victoriam reportarint. Item quomodo Gratianus jusserit, ut unusquisque pro arbitrio suo Deum coleret.
- PDF
705Cap. II. Quomodo Gratianus Theodosium Hispanum, Imperij consortem sibi adscivit: & quomodo Ariani omnes Orientis Ecclesias, exceptâ Hierosolymitanâ, obtinebant. Item de Antiochena Synodo: & de constitutione quae tunc facta est de primatu Ecclesiarum.
- PDF
706Cap. III. De his quae inter Meletium ac Paulinum Antiochenses Episcopos gesta sunt; & de jurejurando propter Episcopalem sedem facto.
- PDF
707Cap. IV. De Imperio Theodosij magni, & quomodo ab Ascholio Thessalonicae Episcopo baptizatus est, & quid decreverit adversus eos qui Nicaeni Concilij impugnabant.
- PDF
708Caput V. De Gregorio Theologo: utque Theodosius Ecclesias ei tradidit: Demophilo, unà cum iis qui consubstantialem Patri Filium negabant, exturbato.
- PDF
709Cap. VI. De Arianis, & de Eunomio qui tum maxime florebat: & de sancti Amphilochij in loquendo libertate, qua erga Imperatorem usus est.
- PDF
711Caput VII. De secunda vniversali Synodo: unde & quam ob causam congregata sit. Et de spontanea abdicatione Gregorij Theologi.
- PDF
713Caput VIII. De electione Nectarii Episcopi Constantinopolitani: quis & unde, & quibus moribus fuerit.
- PDF
714Caput IX. De his quae in secunda universali Synodo decreta sunt. Et de Maximo Cynico Philosopho.
- PDF
716Caput X. De Marytrio Cilice; Et de translatione reliquiarum Pauli Confessoris, & Meletii Antiocheni.
- PDF
717Caput XI. De ordinatione Flaviani Antiochensis Episcopi, & de his quae propter jusjurandum acciderunt.
- PDF
717Cap. XII. Quomodo Theodosius omnium religionum sectas unire voluerit. Item de Agelio & Sisinio Novatianis: quid ab illis consilii datum sit. Et quomodo Synodo iterum congregata, solo Homousianos probaverit Imperator: eos vero qui aliter sentirent, Ecclesiis ejecerit.
- PDF
720Caput XIII. De Maximo Tyranno: & de his quae inter Iustinam Augustam & sanctum Ambrosium gesta sunt: & quomodo Gratianus Imperator per fraudem interemptus est: & Valentinianus cum matre sua Thessalonicam ad Theodosium confugit.
- PDF
722Cap. XIV. De ortu Honorii: & quomodo Theodosius, relicto Constantinopoli Arcadio, in Italia[m] profectus est. Item de successione Novatianorum, & reliquorum Patriarcharum: & de Arianorum audacia. Et quomodo Theodosius occiso Tyranno magnificum Romae triumphum egit.
- PDF
723Caput XV. De Flaviano & Evagrio Antiochenis Episcopis: & de his quae Alexandriae gesta sunt in eversione templi Bacchi: & de Serapio, aliisque idolorum templis destructis.
- PDF
726Caput XVI. Quomodo & ob quam causam sublatus est in Ecclesia Presbyter, qui poenitentibus praeerat: & narratio de modo ac ratione poenitentiae.
- PDF
728Caput XXVII. Quomodo Theodosius Eunomium in exilium misit: & de Theophronio Eunomij successore. Item de Eutychio & Dorotheo, deque eorum opinionibus: & de iis qui Psathuriani dicuntur. Et quomodo Arianorum haeresis in diversas factiones divisa est; & ii qui Constantinopoli erant Ariani, magis inter se uniti sunt.
- PDF
731Cap. XVIII. Quomodo Novatiani aliam haeresin, Sabbatianorum scilicet, conflarunt. Idem de Synodo apud Sangarum, & de festo die Paschae longa digressio.
- PDF
734Caput XIX. De variis apud varias Provincias & Ecclesias ritibus, narratio hujus auctoris scitu dignissima.
- PDF
736Cap. XX. De incremento religionis Catholicae, & de templis idolorum penitus sublatis: & de Nili fluvii exundatione, quae tum contigit.
- PDF
737Caput XXI. De inventione capitis Ioannis Baptistae & Praecursoris: & de his, quae circa illud facta sunt.
- PDF
739Caput XXII. De nece Imperatoris Valentiniani Junioris, & de tyrannide Eugenii. Item, de praedictione Ioannis monachi in Thebaide.
- PDF
740Caput XXIII. De exactione tributorum, & de statuis Imperialibus Antiochiae dejectis, & de legatione Archiepiscopi Flaviani.
- PDF
741Caput XXIV. De victoria, quam Imperator Theodosius de Eugenio reportavit.
- PDF
743Caput XXV. De Beati Ambrosii in loquendo libertate, quâ usus est erga Imperatorem Theodosium: & de caede Theßalonicensium. Item de aliis rebus à sancto illo viro praeclare gestis.
- PDF
747 [i. e. 743]Caput XXVI. De sancto Donato Euroeae Episcopo, & de Theotimo Scytharum Antistite.
- PDF
749Caput XXVII. De sancto Epiphanio Episcopo Cypri: & rerum ab eo gestarum compendiosa narratio.
- PDF
751Caput XXVIII. De Acacio Beroeae Episcopo; deque Zenone & Ajace, viris ob virtutem illustribus.
- PDF
752Caput XXIX. De inventione reliquiarum Abacuc & Michaeae Prophetarum. Et de morte Imperatoris Theodosii Magni.
- PDF
Ejusdem Hermiae Sozomeni Ecclesiasticae Historiae Liber VIII.
- PDF
753Caput Primum. De successoribus Theodosii Magni: quomodo occisus est Rufinus Praefectus Praetorio. Item de majorum civitatum Episcopis: & de dissidio haereticorum: Et de Sisinio Novatianorum Episcopo.
- PDF
756Caput II. De institutione & de ratione victus, deque conversatione & sapientia magni Ioannis Chrysostomi, & quomodo ad Constantinopolitanum thronum evectus sit: Et Theophilus Alexandrinus illi obstiterit.
- PDF
759Caput III. Quomodo Ioannes ad Episcopatum promotus, statim rebus gerendis vehementius incubuerit, & Ecclesias ubique locorum correxerit: missisque Romam legatis, Flaviani peccatum dissolverit.
- PDF
760Caput IV. De Gaina Gotho, & de malis ab eodem perpetratis.
- PDF
763Caput V. Quomodo Ioannes multitudinis animos concionibus suis pellexerit. Et de muliere Macedoniana, cujus panis in lapidem conversus est.
- PDF
764Caput VI. De his quae Ioannes gessit in Asia & Phrygia: & de Heraclide Ephesi, & Gerontio Nicomediae Episcopis.
- PDF
766Caput VII. De Eutropio Praeposito sacri cubiculi, & de lege ab eo promulgata: & quomodo ab Ecclesia abstractus sit ac necatus. Et de obmurmuratione adversus Ioannem.
- PDF
767Caput VIII. De Antiphonariis hymnis, quos adversus Arianos cani Ioannes instituit: & quomodo ejus praedicationibus auctae sunt res Orthodoxorum: Divites vero dolore affecti fuerunt.
- PDF
768Caput IX. De Serapione Archidiacono, & de sancta Olympiade: & quomodo quida[m] egregij viri Ioannem contumeliose insectati sint, sae vum & violentum appellantes.
- PDF
769Caput X. De Severiano Gabalitano, & Antiocho Ptolemaidis Episcopo: & de his quae inter Severianum ac Serapionem gesta sunt: & quomodo Imperatrix eos inter se reconciliaverit.
- PDF
771Caput XI. De quaestione in Aegypto exorta, utrum Deus humana forma praeditus sit. Et de Theophilo Alexandriae Episcopo: deque libris Origenis.
- PDF
772Caput XII. De quatuor fratribus monachis, qui Longi dicebantur, quibus infensus fuit Theophilus.
- PDF
774Caput XIII. Quomodo iidem monachi ad Ioannem confugerint, ob singularem ejus virtutem, & quomodo hac de causa Theophilus adversus Ioannem insurrexerit.
- PDF
775Caput XIV. De improbitate Theophili: & de sancto Epiphanio, quomodo Constantinopolim venerit, & plebem adversus Ioannem concitaverit.
- PDF
777Caput XV. De filio Imperatricis, & de Beato Epiphanio: & quomodo monachi Longi in colloquium cum eo venerint, & Epiphanius in Cyprum reversus sit. Item de Ioanne & Epiphanio nonnulla.
- PDF
779Caput XVI. De Imperatricis simultate adversus Ioannem: & quomodo Theophilus ex Aegypto advenerit. Item de Cyrino Chalcedonis Episcopo.
- PDF
780Caput XVII. De Synodo à Theophilo facta in Rufinianis, & de accusationibus adversus Ioannem. Et quomodo Ioannes vocatus, cum se judicio non sisteret, à Theophilo depositus est.
- PDF
782Caput XVIII. Quomodo populus adversus Theophilum & reliquos Episcopos seditionem excitaverit, & Imperatores conviciis appetierit. Et qua ratione revocatus Ioannes sedem suam receperit.
- PDF
783Caput XIX. De improbitate Theophili, deque inimicitiis inter Aegyptios & Constantinopolitanos: & de fuga Theophili. Item de Nilammone monacho: & de Synodo pro Ioanne collecta.
- PDF
785Caput XX. De statua Augustae, & de concione Ioannis: & de Synodo quae rursus contra illum congregata est, deque ejus depositione.
- PDF
786Caput XXI. Quanta mala populo acciderint, post expulsum Ioannem: & de insidiis per sicarios ei structis.
- PDF
788Caput XXII. Quomodo Ioannes sede sua injuste pulsus est: & de tumultu subsecuto: deque igne in Ecclesiam coelitus immisso. Et quomodo Cucusum missus fuerit in exilium.
- PDF
789Caput XXIII. De Arsacio qui post Ioannem electus est, & quantis malis affecerit eos qui Ioanni favebant. Item de Beata Nicarete.
- PDF
791Caput XXIV. De Eutropio lectore, & de Beata Olympiade, & Tigrio Presbytero, quanta passi sint Ioannis Episcopi causa. Item de Patriarchis.
- PDF
793Caput XXV. Quomodo Ecclesiâ turbatâ Respublica quoque male affecta fuit. Et de Stilicone Honorii comite.
- PDF
793Caput XXVI. Epistolae duae Innocentii Papae: altera ad Ioannem Chrysostomum, altera ad clerum Constantinopolitanum pro Ioanne.
- PDF
796Caput XXVII. De calamitatibus quae Ioannis causa acciderunt: & de obitu Eudoxiae Augustae & Arsacii. Item de Attico Patriarcha, quis & unde fuerit.
- PDF
798Caput XXVIII. Quomodo Innocentius Episcopus Romanus impense studuerit, ut collecta Synodo Ioannem revocaret; & de legatis ab eo missis ad inquirendum; & de morte Ioannis Chrysostomi.
- PDF
Ejusdem Hermiae Sozomeni Ecclesiasticae Historiae Liber IX.
- PDF
799Caput Primum. De morte Arcadii, & de Imperio Theodosii Iunioris, ac de sororibus ejusdem. Item de pietate, virtute ac virginitate Pulcheriae Augustae; & de religiosis actibus illius; & quam recte Theodosium Imperatorem educaverit.
- PDF
801Caput II. De inventione reliquiarum sanctorum quadraginta Martyrum.
- PDF
804Caput III. Iterum de virtute Pulcheriae, ac sororum jus: & quam Deo charae fuerint.
- PDF
805Caput IV. De foedere Persarum. Item de Honorio & Stilicone: & de rebus Romae & in Dalmatia gestis.
- PDF
806Caput V. De diversis Gentibus quae bellum intulerunt Romanis, & quae Divinâ providentiâ devictae sunt, aut foedus cum Romanis pepigerunt.
- PDF
807Caput VI. De Alarico Gotho, & quomodo romam repentino insultu adortus, eam graviter afflixerit.
- PDF
808Caput VII. Quomodo Innocentius Romanae urbis Episcopus legatos misit ad Alaricum. Item de Iovio Praefecto Praetorio Italiae: & de legatione ad Imperatorem, & de his quae Alarico contigerunt.
- PDF
809Caput VIII. De rebellione Attali, & comite Heracliano. Et quomodo Attalus pedibus Honorii postea ad volutus, veniam impetrarit.
- PDF
811Caput IX. De spe quam praesumpserant Pagani & Ariani propter Attalum. Item de Saro fortissimo duce. Et quomodo Alaricus Romam per fraudem ceperit, & Basilicam sancti Petri inviolatam servaverit.
- PDF
812Caput X. De muliere Romana, quae castitatis egregium speciem edidit.
- PDF
812Cap. XI. De Tyrannis qui eo tempore adversus Honorium in Occidente rebellarunt, & funditus deleti sunt, ob amorem Dei erga Imperatorem.
- PDF
813Caput XII. De Theodosiolo & Lagodio: & de Gentibus Vandalorum & Suevorum. Item de morte Alabici, & de fuga Constantini & Constantis tyrannorum.
- PDF
814Caput XIII. De Gerontio & Maximo, & de Exercitu Honorii: & quomodo Gerontius cum uxore captus interfectusque est.
- PDF
815Caput XIV. De Constantino, & de exercitu Honorii: & de Edobico Magistro militum: quomodo ab Vlphila Duce qui cum Constantio missus fuerat, victus ac peremptus fuerit.
- PDF
816Caput XV. Quomodo Constantinus insignia Imperii deposuerit, & Presbyter factus fuerit. Ejusdem caedes, & aliorum qui adversus Honorium rebellaverant.
- PDF
817Caput XVI. De Divini numinis erga Honorium benevolentia; & de ejusdem obitu. Item de successoribus illius, Valentiniano scilicet & Honoria filia. Et de pace quae tunc fuit ubique terrarum.
- PDF
817Caput XVII. De inventione Zachariae Prophetae & Stephani Proto-Martyris.
- PDF
Index Rerum Memorabilium In Historiam Ecclesiastica Socratis & Sozomeni.
- PDF
Index Avctorvm, Qui Citantvr à Socrate ac Sozomeno.
- PDF
Henrici Valesii Annotationes In Libros Ecclesiasticae Historiae Socratis Scholastici.
- PDF
[1]Titelblatt
- PDF
3Henrici Valesii Annotationes In Librum Primum Historiae Ecclesiasticae Socratis Scholastici.
- PDF
18Henrici Valesii Annotationes In Librum Secundum Historiae Ecclesiasticae Socratis Scholastici.
- PDF
39Henrici Valesii Annotationes In Librum Tertium Historiae Ecclesiasticae Socratis Scholastici.
- PDF
48Henrici Valesii Annotationes In Librum Quartum Historiae Ecclesiasticae Socratis Scholastici.
- PDF
59Henrici Valesii Annotationes In Librum Quintum Historiae Ecclesiasticae Socratis Scholastici.
- PDF
74Henrici Valesii Annotationes In Librum Sextum Historiae Ecclesiasticae Socratis Scholastici.
- PDF
83Henrici Valesii Annotationes In Librum Septimum Historiae Ecclesiasticae Socratis Scholastici.
- PDF
97 [i. e. 95]Henrici Valesii Annotationes In Librum Primum Historiae Ecclesiasticae Sozomeni.
- PDF
105Henrici Valesii Annotationes In Librum Secundum Historiae Ecclesiasticae Sozomeni.
- PDF
114Henrici Valesii Annotationes In Librum Tertium Historiae Ecclesiasticae Sozomeni.
- PDF
121Henrici Valesii Annotationes In Librum Quartum Historiae Ecclesiasticae Sozomeni.
- PDF
130Henrici Valesii Annotationes In Librum Quintum Historiae Ecclesiasticae Sozomeni.
- PDF
136Henrici Valesii Annotationes In Librum Sextum Historiae Ecclesiasticae Sozomeni.
- PDF
149Henrici Valesii Annotationes In Librum Septimum Historiae Ecclesiasticae Sozomeni.
- PDF
159Henrici Valesii Annotationes In Librum Octavum Historiae Ecclesiasticae Sozomeni.
- PDF
168Henrici Valesii Annotationes In Librum Nonum Historiae Ecclesiasticae Sozomeni.
- PDF
Henrici Valesii Observationum Ecclesiasticarum In Socratem Et Sozomenum Libri Tres.
- PDF
Titelblatt
- PDF
Henrici Valesii Observationvm Ecclesiasticarum In Socratem Et Sozomenum Liber Primus [Est de Magno Athanasio].
- PDF
173 [i. e. 171]Caput Primum. De anno, quo primùm restitutus est Athanasius.
- PDF
173 [i. e. 171]Caput II. Quo anno Julius Romanae urbis Episcopus, missis in Orientem Presbyteris, Athanasium & Eusebianos Romam ad synodum evocaverit.
- PDF
175Caput III. Quo anno Athanasius Romam venerit.
- PDF
175Caput IV. Quo anno Synodus Romana congregata sit in causa Athanasii.
- PDF
176Caput V. Refellitur Baronii sententia, qui duas Synodos Romanas facit.
- PDF
177Caput VI. Vtrum Athanasius bis Romam venerit. Refellitur Socratis & Baronii sententia.
- PDF
179Caput VII. De circulari Athanasii epistola ad omnes orthodoxos, utrum de Gregorio, an de Georgio scripta sit.
- PDF
180Caput VIII. De Antiochena Synodo, & de Episcopis, qui ad eam convenerunt.
- PDF
Henrici Valesii Observationvm Ecclesiasticarum In Socratem Et Sozomenum Liber Secundus [De Paulo Constantinopolitano].
- PDF
182Caput primum. Quando primum Episcopus factus sit Paulus.
- PDF
183Caput II. Vtrum Arius haeresiarches à Synodo Hierosolymitana susceptus sit in communionem.
- PDF
184Caput III. De primo exilio Pauli Constantinopolitani.
- PDF
185Caput IV. De prima restitutione Pauli.
- PDF
185Caput V. Quo tempore Eusebius Nicomediensis ad Episcopatum Constantinopolitanum translatus fuerit.
- PDF
186Caput VI. De secunda restitutione Pauli, & de secundo ac tertio ejusdem exilio.
- PDF
187Caput VII. De tertia restitutione Pauli Constantinopolitani.
- PDF
187Caput VIII. De ultimo Pauli exilio, ejusque obitu.
- PDF
188Caput IX. Cur Athanasius inter orthodoxos Episcopos Paulum Constantinopolitanum minime recensuerit.
- PDF
Henrici Valesii Observationvm Ecclesiasticarum In Socratem Et Sozomenum Liber Tertius [De sexto Canone Concilii Nicaeni.].
- PDF
188Caput Primum.
- PDF
189Caput II.
- PDF
189Caput III.
- PDF
190Caput IV.
- PDF
190Caput V.
- PDF
191Caput VI.
- PDF
191Caput VII.
- PDF
192Caput VIII.
- PDF
193Caput IX.
- PDF
193Caput X.
- PDF
194Caput IX [i. e. XI].
- PDF
194Caput XII.
- PDF
195Caput XIII.
- PDF
195Caput XIV.
- PDF
197Archelai Episcopi Mesopotamiae disputatio adversus Manichaeum.
- PDF
Addenda In Annotationibus.
- PDF
Index Rerum Memorabilium, Quae In Annotationibus Observantur.
- PDF
Vorsatz
- PDF
Rückdeckel
- PDF
Rücken