Content
PDF Cui idem præfixit Origeniana, Tripartitum opus, quo Origenis narratur vita, doctrina excutitur, scripta recensentur PDF Front cover PDF Endsheet PDF Schmutztitel PDF Title page PDF Lvdovico XIV. Regi Christianissimo.
PDF Zitat PDF Praefatio. PDF Operis totius Prologvs & Partitio PDF Liber Primvs. Origenis vita PDF Libri primi partitio PDF Caput primum, quidquid natales inter Origenis & Severi mortem intercessit, complexum PDF Table of contents PDF I. Origenis patria, aetas, parentes, PDF II. nomen, PDF III. cognomenta, PDF IV. institutio puerilis, indoles, PDF V. praeceptores & studia. PDF VI. Vtrum Ammonium audiverit. PDF VII. An plures fuerint Origenes, & plures Adamanty. PDF VIII. Leonidae martyrium. PDF IX. Origenes Grammaticam publice profitetur, Catechumenos instituit, Matyribus praesto est. PDF X. Vtrum hoc tempore Caesaream Cappadociae iverit. PDF XI. Grammaticae docendae munus abdicat. PDF XII. Piae eius exercitationes. Plurimi ex eius discipulis martyrium obeunt. PDF XIII. Se ipse evirat. PDF Capvt secundum, pertinens ab obitu Severi, ad initia Imperij Maximini PDF Table of contents PDF I. Severi Imperatoris obitus. Origenes Romam proficiscitur, PDF II. Alexandriam redit, PDF III. Ebraicam linguam condiscit, PDF IV. Ambrosium ad Christi fidem convertit, PDF V. accersitur in Arabiam, redit Alexandriam, PDF VI. Palaestinam petit, Alexandriam redit, PDF VII. à Mammaea accersitur Antiochiam, Alexandriam revertitur, PDF VIII. Scripturam sacram Commentariis illustrare aggreditur, PDF IX. Commentarios in Johannem, & in alios Scripturae libros inchoat, PDF X. in Achaiam per Palaestinam proficiscitur, PDF XI. Athenis discedens Epheso iter habet, PDF XII. Caesareae presbyter jam ante fuerat ordinatus. Alexandria pellitur, PDF XIII. Cum, ne vitiaretur ab Aethiope, Idolis sacrificasset, PDF XIV. Caesaream Palaestinae concedit. PDF XV. Confutantur nonnulli, qui Origenem ab Heracla Alexandria depulsum fuisse scripserunt. PDF XVI. Ecclesiastica munia obit; à multis fovetur Ecclesiis; PDF XVII. Palaestinam perlustrat. PDF XVIII. Vtrum viginti & octo annos Tyri transegerit. PDF XIX. Gregorium Thaumaturgum & Athenodorum fratres, aliosque in literis sacris & profanis instituit, Isaiam & Ezechielem Commentariis exponit. PDF Capvt tertium, continens res Origenis à Maximini primordijs ad Philippi necem gestas PDF Table of contents PDF I. Alexandro Severo succedit Maximinus. Sexta persecutio. PDF II. Gregorius & Athenodorus Neocaesaream repetunt. Origenes Caesaream Cappadociae ad Firmilianum confugit, latet apud Iulianam, PDF III. Hexapla inchoat, PDF IV. Scribit librum De martyrio. PDF V. Maximinus perit, succedit Gordianus. PDF VI. Origenes iterum Athenas proficiscitur, Ambrosium obiter adit Nicomediae, Athenis absolvit Commenatios suos in Iohannem & in Ezechielem, alios inchoat in Canticum Cantic. PDF VII. Caesaream Stratonis repetit, Commentarios in Canticum absolvit, Firmilianum iterum in disciplinam recipit, PDF VIII. ad convincendam Berylli haeresim Bostram accersitur, in Palaestinam redit. PDF IX. Obit Gordianus, succedit Philippus. PDF X. Vtrum à Dionysio Alexandrino oppugnatus fuerit Origenes. PDF XI. Origenes sexagenario major scribit contra Celsum, in Matthaeum, & in xij Prophetas; item innumeras Episctolas. PDF XII. Vtrum Philippus Imperator fuerit Christianus. PDF XIII. Homilias suas tum primum excipi patitur Origenes, fidei suae professionem mittit ad Fabianum Papam, & alios Episcopos, PDF XIV. vocatur ad Concilium adversus Arabum haeresim, scribit adversus Helcesaitas, Apellitas profligat. PDF Capvt quartum, à Philippi morte exorsum, in Origenis occasu definens PDF Liber Secvndvs. Origenis doctrina PDF Libri secundi partitio PDF Caput primum. Origenis eruditio PDF Caput secundum. Origenis dogmata PDF Capitis secundi Prologus & partitio PDF Quaestio prima, De Deo PDF Quaestio secunda, De sanctissima Trinitate PDF Table of contents PDF I. In multos circa S. Trinitatis mysterium errores incidisse fertur Origenes, quorum gravissimi notantur. PDF II. Hoc nomine Patrum multorum reprehensiones expertus est. PDF III. Vtrum S. Trinitatis Personas substantia differre opinatus sit. PDF IV. Nonnulla in eius defensionem afferuntur. PDF V. Eruitur germana ipsius sententia. PDF VI. Vtrum Filium per prolationem genitum esse arbitratus sit. PDF VII. Vtrum Filium Patre, Spiritum sanctum Filio inferiorem esse dixerit, PDF VIII. ita ut jactatur à plurimis. PDF IX. Vtriusque dignitatem videtur nonnumquam tueri. PDF X. Patrum multorum suffragio gaudet. PDF XI. Recte eum de Filij & Spiritus sancti dignitate sensisse Patres nonnulli testantur. PDF XII. Platonicis deliriis orthodoxam doctrinam oblimavit. PDF XIII. Vtrum Patrem primarium rerum conditorem, Filium vero secundarium & Patris ministrum crediderit. PDF XIV. Vetustiorum aliquot Patrum consensu sublevatur. PDF XV. Quo sensu Filium dixerit non esse absolute bonum, PDF XVI. & non esse absolute veritatem. PDF XVII. Vtrum aequa sit multorum criminatio, Origenem dixisse querentium Patrem à Filio, Filium à Spiritu sancto videri non posse, PDF XVIII. quam ab eo depellere conatur Rufinus. PDF XIX. Vtrum Filij cognitionem cognitione Patris, Spiritus sancti cognitionem cognitione Filik inferiorem dixerit, PDF XX. quod aliquando videtur negasse. PDF XXI. Vtrum Filium & Spiritum sanctum existimaverit esse creatos, PDF XXII. ut vulgo fertur. PDF XXIII. PLurima culpae huic elevandae proponuntur. PDF XXIV. Aperitur genuina Origenis sententia. PDF XXV. Patres aliquot assentientes habet. PDF XXVI. Quo sensu dixerit duo Seraphinos Isaiae c. 6. v. 2. esse Christum, & Spiritum sanctum. PDF XXVII. Crimini datur Origeni, quod dixerit Patrem rebus universis, Filium ratione praeditis, Spiritum sanctum sanctis duntaxat praeesse: PDF XXVIII. sed defenditur. PDF XXIX. Vtrum Filium non orandum esse pronuntiaverit. PDF XXX. Vtrum finxerit sibi Spiritum sanctum genus humanum redimere non potuisse. PDF Quaestio tertia, De Christo, eiusque Incarnatione & οικονομία PDF Table of contents PDF I. Plurima de Christo absona Origenes opinatus est. PDF II. Vtrum Christum substantialiter in Moyse, Prophetis, & Angelis adfuisse senserit. PDF III. Patrum multorum assensu & sua ipsius fluctuatione juvatur. PDF IV. Quo sensu dixerit Filium Dei, antequam esset homo, mediatorem fuisse: PDF V. in quo & Patrum quorundam consensione se tuetur. PDF VI. Excutiuntur ejus errores de anima Christi: PDF VII. quibus tamen non pertinaciter adhaesit. PDF VIII. Nonnulli ipsius accusatores retunduntur. PDF IX. Quo sensu Filium & ejus animam unum esse dixerit, quemadmodum Pater & Filius unum sunt. PDF X. Vtrum Christum carnem de coelo attulisse persuasum habuerit. PDF XI. An crediderit Christum specie tenus in terris apparuisse, non veram carnem gestasse. PDF XII. Solvuntur difficiles ipsius loci duo. PDF XIII. Vnde in hanc afficti Christo falsi corporis suspicionem venerit, exploratur. PDF XIV. Vtrum Christum merum esse hominem existimaverit. PDF XV. An duos Christos finxerit. PDF XVI. Vtrum & quo sensu Jesum induisse Filium Dei pronuntiaverit. PDF XVII. Quo sensu Christum dixerit deificasse naturam humanam. PDF XVIII. Quo sensu Christum esse dixerit virum illum sterilem, de quo Jeremias cap. 22. vers. 30. PDF XIX. Vtrum corpus Christi ubique esse censuerit. PDF XX. Pro quibus passum Christum opinatus sit. PDF XXI. Recensentur Patrum criminationes adversus Origenis sententiam, PDF XXII. quae ex ipsius verbis proponitur. PDF XXIII. Non satis constat an saepe jam pro rebus ratione praeditis, an semel tantum passum, an etiam aliquando passurum Christum putaverit. PDF XXIV. Ex supra allatis genuina ipsius opinio elicitur, PDF XXV. cujus & origo indicatur. PDF XXVI. Nonnulla faciunt pro caussa Origenis. PDF XXVII. Vtrum Christum in Sole corpus suum reliquisse sibi finxerint. PDF XXVIII. Vtrum censuerit Christum hominem esse desiisse, postquam mortuus est. PDF XXIX. Quo sensu Christum dixerit etiam nunc lugere peccata nostra. PDF XXX. Vtrum regnum Christi desiturum crediderit. PDF Quaestio quarta, De B. Maria Virgine PDF Quaestio quinta, De Angelis PDF Table of contents PDF I. Vix certi quicquam Origenis aetate de Angelis fuerat definitum. PDF II. Quaeritur quo tempore Angelos, & rationis compotes naturas reliquas à Deo conditas, & in peccatum delapsas ratus sit. PDF III. Vtrum Angelos corporatos esse censuerit. PDF IV. Sibi videtur aliquando non constare: PDF V. sed conciliantur discordantes loci. PDF VI. Vtrum animam illis inesse, an ipsos esse animas dixerit. PDF VII. Angelorum inter & Daemonum corpora discrimen aliqudo tenuitatis constituit. PDF VIII. Consentientes habet Patres bene multos. PDF IX. Origenianae sententiae radix investigatur. PDF X. Vtrum aquas quae supra & infra Firmamentum sunt, Angelos esse arbitratus sit. PDF XI. Ecquid de Angelorum libertate, meritis, gratia, remuneratione, ac poenis statuerit. PDF XII. Patrum multorum adversus hanc ipsius doctrinam convitia. PDF XIII. Vtram priorem crediderit hominum an Daemonum naturam, exploratur. PDF XIV. Ex ipsis Origenis verbis sententia illius super Angelorum libertate ac meritis aperitur: PDF XV. in qua tamen videtur nonnumquam titubare. PDF XVI. Caussae huic Patres aliquot suffragantur. PDF XVII. Origeni favent alia quaedam. PDF XVIII. Vtrum Angelos ab hominibus erudiri persuasum habuerit. PDF XIX. Expenditur ejus sententia de Angelis judicandis; PDF XX. cujus fundamenta aperiuntur. PDF XXI. Eam frustra excusare conatur S. Thomas. PDF XXII. Quo tempore extrema supplicia Daemonibus vel inflicta vel infligenda Origenes crediderit. PDF XXIII. Origeni assentiuntur Patres plerique. PDF XXIV. Vtrum hominum sanctitate florentium animas Angelos esse senerit. PDF XXV. Nonnullorum criminationibus opinionis hujus caussa fuit obnoxius. PDF XXVI. Ventilatur ejus sententia de tutelaribus Angelis; ac primum Gentium, PDF XXVII. Ecclesiarum, PDF XXVIII. hominum singulorum, PDF XXIX. & rerum anima carentium. PDF XXX. Vtrum unicuique Genti & homini Angelos duos, bonum unum, malum alterum simul assistere putaverit. PDF XXXI. Fons Origenianarum de Angelis tutelaribus sententiarum ostenditur: PDF XXXII. adstipulatores Patres recensentur. PDF XXXIII. Eae & ex Origenis fluctuatione excusari possunt. PDF XXXIV. Quid de Angelis ψυχοπομποις opinatus sit, indagatur. PDF XXXV. Quaeritur, quid senserit de Angelis remunerationum & poenarum administris. PDF XXXVI. Vtrum Angelos neutiquam invocandos esse putaverit. PDF XXXVII. Vtrum & quomodo Cherubimos Filij cogitationes esse dixerit. PDF XXXVIII. Vtrum Daemones nidore & sanguine pasci existimaverit. PDF Quaestio sexta, De anima PDF Quaestio septima, De libero arbitrio, gratia, & praedestinatione PDF Quaestio octava, De astris PDF Quaestio nona, De resurrectione mortuorum PDF Quaestio decima, De postremo judicio PDF Quaestio undecima, De poenis & praemiis PDF Table of contents PDF I. Origenis opinio ex ipsius principijs summatim deducitur. PDF II. Eadem deinde fusius ipsius verbis declaratur. Ac primum de poenis. Omnes homines igne examindndos fore sensit: PDF III. deinde in varia loca pro meritis dimittendos; PDF IV. ac torquendos. PDF V. Quales poenas futuras arbitratus sit; quid ignem aeternum. PDF VI. Ecquas praeter ignem poenas mortuis infligendas decreverit. PDF VII. Ex his variae adversus eum criminationes. PDF VIII. Sed sui tamen ei non desunt adstipulatores, suaque defensio. PDF IX. De praemiis agitur, & in quo positam Sanctorum beatitatem voluerit Origenes, explicatur. PDF X. Recensentur varij gradus per quos ad eam perveniri sensit. PDF XI. De loco, quo animas Sanctorum conquiescere docuit, disputatur: nempe de coelo novo, & terra nova; PDF XII. ac de Paradiso. PDF XIII. Vnde haec transtulerit, exquiritur. PDF XIV. Hinc in Patrum multorum reprehensiones incurrit. PDF XV. Sed aliqua tamen in eius excusationem afferri possunt. PDF XVI. Vtrum & quomodo poenis Damnatorum finem impositum iri, & omnia unum in Deo per [...] futura ratus sit. PDF XVII. Non alias poenas quam purgatorias admisit. PDF XVIII. Quid sit juxta Origenem, Novissima inimica mors, deque Daemonum poenis quaeritur. PDF XIX. Vtrum beatitatis quoque futurae spatium terminis circumscripserit. PDF XX. Horum dogmatum fontes reserantur. PDF XXI. Propter illa à Patribus graviter reprehensus est. PDF XXII. An fuerit in haeresi Chiliastarum. PDF XXIII. Nonnulla Origeni defendendo adducuntur. PDF XXIV. Nonnumquam solius Diaboli poenas fore aeternas asseverat. PDF XXV. Ab Origeniana super poenis Damnatorum opinione Patres aliquot non multum recedunt. PDF XXVI. Investigatur significatio vocis, [...]. PDF Quaestio duodecima, De mundo, Paradiso terrestri, & Adamo PDF Quaestio decima tertia, De allegorica Scripturae interpretatione PDF Quaestio decima quarta, & ultima, Quaestiunculas aliquot quasi per saturam complexa PDF Caput tertium. Generale Origenianae doctrinae examen PDF Caput quartum. Fortuna doctrinae Origenianae PDF Capitis quarti partitio PDF Sectio prima, explicans quid Origeniana doctrina in Oriente passa sit ab Origenis ipsius aetate, ad altercationem usque Hieronymi & Rufini; tum etiam quanam in Occidente fortuna jactata sit PDF Table of contents PDF I. Procellarum adversus Origenis etiamnum viventis doctrinam concitarum series summatim repetitur. PDF II. Sedata Origenis morte odia non multo post recrudescunt. PDF III. Pierius Alexandrinus Origenes iunior dictus. PDF IV. Arianis temporibus Origenis doctrina denuo impugnari coepta est ab Orthodoxis, quod eius sibi patrocinium asciscerent Ariani: PDF V. quam tamen benigne interpretari maluerunt Athanasius, Basilius, & Gregorius Nazianzenus. PDF VI. Origenianas partes tuentur Hilarius, Euzoius, Titus Bostrenus, Didymus, Ambrosius, Eusebius Vercellensis, Victorinus Petabionensis, Gregorius Nyssenus, & ipse etiam Hieronymus, qui subinde tamen mutavit consilium; quas oppugnant Theodorus Mopsuestenus, & Apollinaris. PDF VII. Duplex Origenistarum genus, Orthodoxorum, & Heterodoxorum. PDF VIII. Origenistae Heterodoxi ex Aegypti monasteriis fere prodierunt. PDF IX. Johannis Hierosolymitani cum Epiphanio & Hieronymo dissensio; PDF X. & Hieronymi cum Rufino: PDF XI. quos in gratiam reducere student Archelaus & Theophilus. PDF XII. Scribit ad Pammachium Hieronymus adversus errores Johannis Hierosolymitani; PDF XIII. & ad Theophilum. PDF XIV. Augustinum quoque per literas ab Origenismo absterret. PDF XV. Romam revertitur Melania cum comite Rufino; PDF XVI. qui cum Apologiam Pamphili, libellum De adulteratione Operum Origenis, & eius libros [...] in Vrbe publicasset, à Marcella repressus est. PDF XVII. Certior de his factus Hieronymus libros [...] interpretatur. PDF XVIII. Tres libros contra Hieronymum scribit Rufinus. PDF XIX. Anastasius Papa damnat errores Origenis, PDF XX. & ipsum Rufinum. PDF XXI. Hieronymus & Rufinus scriptis mutuo se lacessunt. PDF XXII. Mortem oppetunt Melania senior, & Rufinus. PDF XXIII. Origenismi tradux Pelagianismus, Pelagianismi Nestorianismus. PDF XXIV. Renascitur in Hispania Origenismus, sed eliditur opera Augustini; penitusque tamdem in Occidente profligatur. PDF Sectio secunda, continens quidquid Origegenismi caussa actum est à Theophili dissidio cum Aegyptiis monachis & Iohanne Chrysostomo, ad tempora Synodi Chalcedonensis PDF Table of contents PDF I. Theopilus Alexandrinus Monachos quosdam Nitrienses vexat; PDF II. & afficto ipsis Origenismo Origenistas una insectatur. PDF III. Aliae dissidij huius caussae proferuntur. Synodus Alexandrina Origenistas damnat, quos Theophilus ex Aegypto deturbat. PDF IV. Aequum de his concertationibus Posthumiani iudicium. PDF V. Theophili factum approbant Anastasius, Epiphanius, & Hieronymus. PDF VI. Vtris plus adhibendum in hac historia fidei, Palladio, Socrati, Sozomeno, Georgio Alexandrino, Anonymo vitae Chrysostomi scriptori, & Symeoni Metaphrastae; an Epiphanio, & Hieronymo, disquiritur. PDF VII. Theophili Synodicam Epistolam & Paschales quatuor convertit Hieronymus. PDF VIII. Quaeritur utri prius Constantinopolim profecti sint Origenistae, an Theophili legati. PDF IX. Origenistas benigne excipiunt Johannes Chrysostomus, & Eudoxia. PDF X. Synodum in Cypro adversus Origenistas cogit Epiphanius. PDF XI. Theophilenses legati & Origenistae apud Imperatorem mutuo se accusant. PDF XII. Epiphanius Constantinopolim appellit, & Chrysostomum male habet. PDF XIII. Altercatur cum Eudoxia, deinde Cyprum repetens fato concedit. PDF XIV. Rei gestae summa repetitur ex Polybio teste oculato. PDF XV. Constantinopolim advenit Theophilus, & Conciliabulum cogit ad Quercum. PDF XVI. Accusatur Chrysostomus. PDF XVII. Actorum Pseudosynodi ad Quercum habitae fides exploratur. PDF XVIII. Crimine liberantur Nitrienses, & in gratiam cum Theophilo redeunt. PDF XIX. Exauctoratur Chrysostomus, & in exilio diem multo post obit. PDF XX. In Chrysostomi defuncti nomen grassatur Theophilus, renitente Isidoro Pelusiota. PDF XXI. Chrysostomu[m] prosequitur laudibus Synesius, probris Hieronymus. PDF XXII. Origenianos libros lectitat Theophilus: PDF XXIII. Diem claudit: succedit Cyrillus, & avunculi inimicitias persequitur, sed ab Isidoro reprehensus factum mutat. Scribit adversus Origenem Hammon Hadrianopolitanus. PDF XXIV. Johannis Hierosolymitani, & Hieronymi obitus. Male audit Origenis doctrina in Oriente & Occidente: PDF XXV. suos tamen fautores habet Philastrium, Theodoretum, Socratem, Sozomenum, Sidonium, Auctorem Praedestinati, & Eutychetem. PDF Sectio tertia, à Chalcedonensi Synodo, ad nostram usque aetatem Origenismi fortunam persequens PDF Table of contents PDF I. Rursus è Palaestinae monasteriis Origenismus emergit. PDF II. Origenistas apud Iustinianum accusat Sabas. PDF III. Origenismum passim spargunt Nonnus & Leontius; PDF IV. & aliquanto post Nonni discipuli Theodorus & Domitianus Origenismi caussa crudelia multa perpetrant. PDF V. Sarabaitae unde dicti. PDF VI. Origenistarum gesta Imperatori renuntiaturus Gelasius Laurae Praefectus, ab ejus aditu excluditur; huic in reditu defuncto succedit Georgius Origenista; Georgio Cassianus, Cassiano Conon, orthodoxus orthodoxo. Antiochena Synodus. PDF VII. Epistolam ad Menam adversus Origenem scribit Iustinianus: PDF VIII. cujus Epistolae summa repraesentatur. PDF IX. Theophanis somnium. Iohannes Philoponus origenissat. PDF X. Trium Capitulorum caussa aliquanto post ventilari coepta est. PDF XI. Edictum adversus Tria Capitula promulgat Imperator, unde Schismata multa oriuntur. PDF XII. Restorescit Origenismus in Palaestina. Synodus Quinta celebratur; PDF XIII. & damnat Tria Capitula. Hinc magnis motibus Ecclesia conturbatur. PDF XIV. Vtrum in Quinta Synodo de Origene actum sit. PDF XV. Quid in ea adversus Origenem constitutum sit, exponitur. PDF XVI. Nova in Origenismum facta odij accessio; PDF XVII. quae prodeuntibus subinde annis paulatim obsolevit. Infensos sibi tamen nonnullos identidem Origenes nactus est; PDF XVIII. Graeculos praecipue: à Latinis vero benignius exceptus est. PDF XIX. Oraculum divinitus editum S. Mechtildi de salute Origenis. Guidonis & Platinae de Origene judicium. Hujus caussam tuentur Iohannes Picus, & Iohannes Nauclerus. Favet ipsi quoque Iohannes Trittemius, sed citra errorum ipsius defensionem. PDF XX. Primus Origenis Opera praelo committit Iacobus Merlinus, & pro eo Apologiam scribit; unde Massaei & Bedae convitiis appetitur. PDF XXI. Defendunt Origenem Erasmus, Ferrarius, Sixtus Senensis, Genebrardus, & Halloxius: eumdem impugnant Baronius, & Bellarminus; Lutherus, & Beza: incerta Sculteti ratio: aequiores in eum se gerunt Espencaeus, Possevinus, Gretserus, & Binetus. PDF Origenianorvm Liber Tertivs. Origenis scripta PDF Libri tertij partitio PDF Caput primum, in quo disputatur in universum de scriptis Origenis PDF Caput secundum, Origenis Exegetica, & [...] PDF Capitis secundi partitio PDF Sectio prima. Varia Origenianorum [...] genera percensentur PDF Sectio secunda. Singula Origenis [...], quorum a nos pervenit notitia, enumerantur PDF Table of contents PDF I. Enumerantur Origenis Exegetica in Pentateuchum; PDF II. in Josue, Judices, Libros Regum, Paralipomenωn, Esdrae, & Iob; PDF III. in Psalterium; PDF IV. in Proverbia, Ecclesiasten, & Canticum; PDF V. in majores Prophetas quatuor; PDF VI. & in minores Duodecim: PDF VII. item in Matthaeum, Lucam, Iohannem, & Acta Apostolorum; PDF VIII. Epistolas Pauli, & Apocalypsim. PDF Sectio tertia. De Origenis Exegeticis quae supersunt, deque vetustis ipsorum interpretationibus PDF Table of contents PDF I. De Exegeticis in Genesim, PDF II. Exodum, PDF III. Leviticum, PDF IV. & Numeros; PDF V. in Iosue, Iudices, Reges, PDF VI. Psalmos, & Proverbia; PDF VII. Canticum Canticorum, PDF VIII. Isaiam, PDF IX. Ieremiam, PDF X. Ezechielem, PDF XI. & Oseam; PDF XII. in Matthaeum, PDF XIII. Lucam, PDF XIV. Iohannem, & Acta Apostolorum; PDF XV. & in Epistolas ad Romanos, Colossenses, Titum, & Ebraeos. PDF Sectio quarta, De Origenis Tetraplis, Hexaplis, & Octaplis PDF Table of contents PDF I. Proponitur Epiphanij sententia de Origenis Tetraplis, Hexaplis, & Octaplis. PDF II. Asseritur propositus duarum Ebraicarum columnarum in Hexaplis, & Octaplis situs. PDF III. Quaeritur quare in Tetraplis, Hexaplis, & Octaplis Theodotionem Symmachus praecesserit. PDF IV. Investigatur mens Eusebij de Tetraplis, Hexaplis, & Octaplis. PDF V. Vnum & idem opus fuerunt Hexapla, & Octapla. PDF VI. Ex superioribus recentiorum multorum errores arguuntur. PDF VII. Editionem Interpretum Septuaginta, quae in Hexaplis habebatur, asteriscis, obelis, lemniscis, & hypolemniscis Origenes distinxit. Ei praeterea quae erat in Tetraplis Scholia adjecit. PDF VIII. Editionem [...] Hexaplis intextam emendarunt Eusebius, & Pamphilus, & primi seorsum vulgaverunt. Inde triplex illo tempore editio [...], Origeniana, Eusebiana, & [...]. PDF IX. Eadem circiter tempestate [...] resarcit Lucianus, resarcit & Hesychius. Hinc quintuplex [...] editio. PDF X. Suas quoque editiones asteriscis, & obelis discriminarunt Lucianus, & Hesychius; ut & suam [...] interpretationem Hieronymus. Inquinatae sunt & vitiatae hoderniae omnes [...] editiones. PDF Caput tertium. Origenis Syntagmata PDF Caput quartum. Quo ordine, quibus temporibus Origenis libri lucubrati sint exploratur PDF Appendix. Libri Origeni falso vel dubitanter adscripti PDF Table of contents PDF I. Vnde factum sit ut Origenis nomen pleraeque sibi scriptiones falso asciverint, aperitur. PDF II. De tribus libris in Job, deque vetusto ipsorum Interprete. PDF III. De posteriore in Job commentario. PDF IV. De Commentario in Marcum, PDF V. Homilis in diversos. PDF VI. Homilia quae in Codice Vaticano inscribitur, [...]; PDF VII. Scholiis in Orationem Dominicam, & Cantica B. Virginis, Zachariae, & Symeonis. PDF VIII. De lamento Origenis, PDF IX. Dialogo de orthodoxa fide, PDF X. alio quodam vetusto Dialogo, PDF XI. libellis De haeresibus, PDF XII. De singularitate Clericorum, PDF XIII. De Astrolabio, & De breviario, & Sermone De catechesi. PDF Index Librorvm Et Capitvm, Qvibvs Constat Haec Origeniana. PDF Ωριγενους Εξηγητικα. Origenis Commentaria. PDF Endsheet PDF Back cover PDF Spine PDF Pars Posterior 
