Ōrigenus Tōn Eis Tas Theias Graphas Exēgētikōn Apanta Ta Ellēnisti Heuriskomena. Cui idem præfixit Origeniana, Tripartitum opus, quo Origenis narratur vita, doctrina excutitur, scripta recensentur / Petrvs Daniel Hvetivs Græca ex antiquis codicibus manu scriptis primus maxima ex parte in lucem edidit; quæ jam extabant, varias eorum editiones inter se contulit; Latinas interpretationes partim à se, partim ab aliis elaboratas Græcis adjunxit; universa Notis & Observationibus illustravit. Rothomagi : Berthelini, 1668- : Pars Prior. Rothomagi : Berthelini, 1668
Content
- PDF Pars Prior. Cui idem præfixit Origeniana, Tripartitum opus, quo Origenis narratur vita, doctrina excutitur, scripta recensentur
- PDF Front cover
- PDF Endsheet
- PDF Schmutztitel
- PDF Title page
- PDF Lvdovico XIV. Regi Christianissimo.
- PDF Zitat
- PDF Praefatio.
- PDF 1 Operis totius Prologvs & Partitio
- PDF 1 Liber Primvs. Origenis vita
- PDF 1 Libri primi partitio
- PDF 2 Caput primum, quidquid natales inter Origenis & Severi mortem intercessit, complexum
- PDF 2 Table of contents
- PDF 2 I. Origenis patria, aetas, parentes,
- PDF 2 II. nomen,
- PDF 3 III. cognomenta,
- PDF 3 IV. institutio puerilis, indoles,
- PDF 4 V. praeceptores & studia.
- PDF 4 VI. Vtrum Ammonium audiverit.
- PDF 4 VII. An plures fuerint Origenes, & plures Adamanty.
- PDF 5 VIII. Leonidae martyrium.
- PDF 6 IX. Origenes Grammaticam publice profitetur, Catechumenos instituit, Matyribus praesto est.
- PDF 6 X. Vtrum hoc tempore Caesaream Cappadociae iverit.
- PDF 7 XI. Grammaticae docendae munus abdicat.
- PDF 7 XII. Piae eius exercitationes. Plurimi ex eius discipulis martyrium obeunt.
- PDF 7 XIII. Se ipse evirat.
- PDF 8 Capvt secundum, pertinens ab obitu Severi, ad initia Imperij Maximini
- PDF 8 Table of contents
- PDF 9 I. Severi Imperatoris obitus. Origenes Romam proficiscitur,
- PDF 9 II. Alexandriam redit,
- PDF 9 III. Ebraicam linguam condiscit,
- PDF 9 IV. Ambrosium ad Christi fidem convertit,
- PDF 10 V. accersitur in Arabiam, redit Alexandriam,
- PDF 10 VI. Palaestinam petit, Alexandriam redit,
- PDF 10 VII. à Mammaea accersitur Antiochiam, Alexandriam revertitur,
- PDF 11 VIII. Scripturam sacram Commentariis illustrare aggreditur,
- PDF 12 IX. Commentarios in Johannem, & in alios Scripturae libros inchoat,
- PDF 12 X. in Achaiam per Palaestinam proficiscitur,
- PDF 12 XI. Athenis discedens Epheso iter habet,
- PDF 12 XII. Caesareae presbyter jam ante fuerat ordinatus. Alexandria pellitur,
- PDF 13 XIII. Cum, ne vitiaretur ab Aethiope, Idolis sacrificasset,
- PDF 14 XIV. Caesaream Palaestinae concedit.
- PDF 14 XV. Confutantur nonnulli, qui Origenem ab Heracla Alexandria depulsum fuisse scripserunt.
- PDF 15 XVI. Ecclesiastica munia obit; à multis fovetur Ecclesiis;
- PDF 15 XVII. Palaestinam perlustrat.
- PDF 15 XVIII. Vtrum viginti & octo annos Tyri transegerit.
- PDF 15 XIX. Gregorium Thaumaturgum & Athenodorum fratres, aliosque in literis sacris & profanis instituit, Isaiam & Ezechielem Commentariis exponit.
- PDF 16 Capvt tertium, continens res Origenis à Maximini primordijs ad Philippi necem gestas
- PDF 16 Table of contents
- PDF 16 I. Alexandro Severo succedit Maximinus. Sexta persecutio.
- PDF 16 II. Gregorius & Athenodorus Neocaesaream repetunt. Origenes Caesaream Cappadociae ad Firmilianum confugit, latet apud Iulianam,
- PDF 17 III. Hexapla inchoat,
- PDF 17 IV. Scribit librum De martyrio.
- PDF 17 V. Maximinus perit, succedit Gordianus.
- PDF 18 VI. Origenes iterum Athenas proficiscitur, Ambrosium obiter adit Nicomediae, Athenis absolvit Commenatios suos in Iohannem & in Ezechielem, alios inchoat in Canticum Cantic.
- PDF 18 VII. Caesaream Stratonis repetit, Commentarios in Canticum absolvit, Firmilianum iterum in disciplinam recipit,
- PDF 18 VIII. ad convincendam Berylli haeresim Bostram accersitur, in Palaestinam redit.
- PDF 18 IX. Obit Gordianus, succedit Philippus.
- PDF 19 X. Vtrum à Dionysio Alexandrino oppugnatus fuerit Origenes.
- PDF 19 XI. Origenes sexagenario major scribit contra Celsum, in Matthaeum, & in xij Prophetas; item innumeras Episctolas.
- PDF 19 XII. Vtrum Philippus Imperator fuerit Christianus.
- PDF 20 XIII. Homilias suas tum primum excipi patitur Origenes, fidei suae professionem mittit ad Fabianum Papam, & alios Episcopos,
- PDF 20 XIV. vocatur ad Concilium adversus Arabum haeresim, scribit adversus Helcesaitas, Apellitas profligat.
- PDF 21 Capvt quartum, à Philippi morte exorsum, in Origenis occasu definens
- PDF 21 Table of contents
- PDF 21 I. Philippus Imperator interficitur. Subrogatur Decius. Septima persecutio.
- PDF 21 II. Origenes pro Christo gravissimos cruciatus sustinet.
- PDF 21 III. Librum de martyrio scribit ad eum Dionysius Alexandrinus.
- PDF 21 IV. Origenis modestia. Vtrum vitandum Aethiopis stuprum Christi fidem ejurarit, & quo id tempore contigerit.
- PDF 23 V. Castigatur Criticorum nonnullorum temeritas.
- PDF 23 VI. Mortuo Decio vinculis solvitur Origenes. Decio succedunt Gallus & Volusianus.
- PDF 23 VII. Obit Origenes anno aetatis 69. Pereunt Gallus & Volusianus.
- PDF 24 VIII. Elogiam Origenis.
- PDF 24 IX. Sepelitur Tyri. Vana de ejus salute quaestio praetermittitur.
- PDF 24 X. Ipsius discipuli recensentur.
- PDF 25 Liber Secvndvs. Origenis doctrina
- PDF 25 Libri secundi partitio
- PDF 25 Caput primum. Origenis eruditio
- PDF 25 Table of contents
- PDF 25 I. Scripturae callentissimus fuit Origenes,
- PDF 26 II. sed Ebraicae linguae parum consultus, Samaritanae vero penitus ignarus.
- PDF 27 III. Scripturae Interpretes, scriptoresque Ecclesiasticos studiose legit:
- PDF 27 IV. Sacrae doctrinae caussa excoluit τας έξωθεν, Philosophiam praesertim;
- PDF 27 V. sed & reliquas disciplinas.
- PDF 27 Caput secundum. Origenis dogmata
- PDF 27 Capitis secundi Prologus & partitio
- PDF 28 Quaestio prima, De Deo
- PDF 28 Table of contents
- PDF 28 I. Vtrum circumscriptam esse Dei potentiam Adamantius dixerit:
- PDF 29 II. quemadmodum ipsi à Patribus quibusdam obijcitur:
- PDF 29 III. cui & nonnulli assensi sunt.
- PDF 29 IV. Ex Academia manavit isthaec doctrina.
- PDF 29 V. Vtrum corporeum esse Deum ratus sit.
- PDF 30 VI. Ab haereseos huius suspicione vindicatur.
- PDF 30 VII. Objecta diluuntur.
- PDF 30 VIII. Multos hic error infecit.
- PDF 30 Quaestio secunda, De sanctissima Trinitate
- PDF 30 Table of contents
- PDF 31 I. In multos circa S. Trinitatis mysterium errores incidisse fertur Origenes, quorum gravissimi notantur.
- PDF 31 II. Hoc nomine Patrum multorum reprehensiones expertus est.
- PDF 31 III. Vtrum S. Trinitatis Personas substantia differre opinatus sit.
- PDF 33 IV. Nonnulla in eius defensionem afferuntur.
- PDF 33 V. Eruitur germana ipsius sententia.
- PDF 34 VI. Vtrum Filium per prolationem genitum esse arbitratus sit.
- PDF 34 VII. Vtrum Filium Patre, Spiritum sanctum Filio inferiorem esse dixerit,
- PDF 35 VIII. ita ut jactatur à plurimis.
- PDF 35 IX. Vtriusque dignitatem videtur nonnumquam tueri.
- PDF 36 X. Patrum multorum suffragio gaudet.
- PDF 37 XI. Recte eum de Filij & Spiritus sancti dignitate sensisse Patres nonnulli testantur.
- PDF 37 XII. Platonicis deliriis orthodoxam doctrinam oblimavit.
- PDF 37 XIII. Vtrum Patrem primarium rerum conditorem, Filium vero secundarium & Patris ministrum crediderit.
- PDF 38 XIV. Vetustiorum aliquot Patrum consensu sublevatur.
- PDF 38 XV. Quo sensu Filium dixerit non esse absolute bonum,
- PDF 39 XVI. & non esse absolute veritatem.
- PDF 39 XVII. Vtrum aequa sit multorum criminatio, Origenem dixisse querentium Patrem à Filio, Filium à Spiritu sancto videri non posse,
- PDF 40 XVIII. quam ab eo depellere conatur Rufinus.
- PDF 40 XIX. Vtrum Filij cognitionem cognitione Patris, Spiritus sancti cognitionem cognitione Filik inferiorem dixerit,
- PDF 41 XX. quod aliquando videtur negasse.
- PDF 41 XXI. Vtrum Filium & Spiritum sanctum existimaverit esse creatos,
- PDF 42 XXII. ut vulgo fertur.
- PDF 42 XXIII. PLurima culpae huic elevandae proponuntur.
- PDF 44 XXIV. Aperitur genuina Origenis sententia.
- PDF 45 XXV. Patres aliquot assentientes habet.
- PDF 46 XXVI. Quo sensu dixerit duo Seraphinos Isaiae c. 6. v. 2. esse Christum, & Spiritum sanctum.
- PDF 46 XXVII. Crimini datur Origeni, quod dixerit Patrem rebus universis, Filium ratione praeditis, Spiritum sanctum sanctis duntaxat praeesse:
- PDF 46 XXVIII. sed defenditur.
- PDF 47 XXIX. Vtrum Filium non orandum esse pronuntiaverit.
- PDF 48 XXX. Vtrum finxerit sibi Spiritum sanctum genus humanum redimere non potuisse.
- PDF 49 Quaestio tertia, De Christo, eiusque Incarnatione & οικονομία
- PDF 49 Table of contents
- PDF 49 I. Plurima de Christo absona Origenes opinatus est.
- PDF 49 II. Vtrum Christum substantialiter in Moyse, Prophetis, & Angelis adfuisse senserit.
- PDF 50 III. Patrum multorum assensu & sua ipsius fluctuatione juvatur.
- PDF 50 IV. Quo sensu dixerit Filium Dei, antequam esset homo, mediatorem fuisse:
- PDF 51 V. in quo & Patrum quorundam consensione se tuetur.
- PDF 51 VI. Excutiuntur ejus errores de anima Christi:
- PDF 52 VII. quibus tamen non pertinaciter adhaesit.
- PDF 52 VIII. Nonnulli ipsius accusatores retunduntur.
- PDF 53 IX. Quo sensu Filium & ejus animam unum esse dixerit, quemadmodum Pater & Filius unum sunt.
- PDF 53 X. Vtrum Christum carnem de coelo attulisse persuasum habuerit.
- PDF 54 XI. An crediderit Christum specie tenus in terris apparuisse, non veram carnem gestasse.
- PDF 54 XII. Solvuntur difficiles ipsius loci duo.
- PDF 55 XIII. Vnde in hanc afficti Christo falsi corporis suspicionem venerit, exploratur.
- PDF 55 XIV. Vtrum Christum merum esse hominem existimaverit.
- PDF 55 XV. An duos Christos finxerit.
- PDF 56 XVI. Vtrum & quo sensu Jesum induisse Filium Dei pronuntiaverit.
- PDF 56 XVII. Quo sensu Christum dixerit deificasse naturam humanam.
- PDF 57 XVIII. Quo sensu Christum esse dixerit virum illum sterilem, de quo Jeremias cap. 22. vers. 30.
- PDF 57 XIX. Vtrum corpus Christi ubique esse censuerit.
- PDF 57 XX. Pro quibus passum Christum opinatus sit.
- PDF 57 XXI. Recensentur Patrum criminationes adversus Origenis sententiam,
- PDF 58 XXII. quae ex ipsius verbis proponitur.
- PDF 58 XXIII. Non satis constat an saepe jam pro rebus ratione praeditis, an semel tantum passum, an etiam aliquando passurum Christum putaverit.
- PDF 60 XXIV. Ex supra allatis genuina ipsius opinio elicitur,
- PDF 61 XXV. cujus & origo indicatur.
- PDF 61 XXVI. Nonnulla faciunt pro caussa Origenis.
- PDF 62 XXVII. Vtrum Christum in Sole corpus suum reliquisse sibi finxerint.
- PDF 62 XXVIII. Vtrum censuerit Christum hominem esse desiisse, postquam mortuus est.
- PDF 63 XXIX. Quo sensu Christum dixerit etiam nunc lugere peccata nostra.
- PDF 63 XXX. Vtrum regnum Christi desiturum crediderit.
- PDF 64 Quaestio quarta, De B. Maria Virgine
- PDF 64 Table of contents
- PDF 64 I. Vtrum Christum & B. Mariam Virginem purgatione post partum opus habuisse Origenes existima verit.
- PDF 65 II. Vtrum claustrum virginitatis B. Mariae in partu reseratum opinatus sit.
- PDF 66 III. Vtrum B. Mariam peccatis obnoxiam putaverit.
- PDF 67 Quaestio quinta, De Angelis
- PDF 67 Table of contents
- PDF 68 I. Vix certi quicquam Origenis aetate de Angelis fuerat definitum.
- PDF 68 II. Quaeritur quo tempore Angelos, & rationis compotes naturas reliquas à Deo conditas, & in peccatum delapsas ratus sit.
- PDF 69 III. Vtrum Angelos corporatos esse censuerit.
- PDF 69 IV. Sibi videtur aliquando non constare:
- PDF 70 V. sed conciliantur discordantes loci.
- PDF 70 VI. Vtrum animam illis inesse, an ipsos esse animas dixerit.
- PDF 71 VII. Angelorum inter & Daemonum corpora discrimen aliqudo tenuitatis constituit.
- PDF 71 VIII. Consentientes habet Patres bene multos.
- PDF 72 IX. Origenianae sententiae radix investigatur.
- PDF 72 X. Vtrum aquas quae supra & infra Firmamentum sunt, Angelos esse arbitratus sit.
- PDF 73 XI. Ecquid de Angelorum libertate, meritis, gratia, remuneratione, ac poenis statuerit.
- PDF 73 XII. Patrum multorum adversus hanc ipsius doctrinam convitia.
- PDF 74 XIII. Vtram priorem crediderit hominum an Daemonum naturam, exploratur.
- PDF 74 XIV. Ex ipsis Origenis verbis sententia illius super Angelorum libertate ac meritis aperitur:
- PDF 76 XV. in qua tamen videtur nonnumquam titubare.
- PDF 76 XVI. Caussae huic Patres aliquot suffragantur.
- PDF 78 XVII. Origeni favent alia quaedam.
- PDF 78 XVIII. Vtrum Angelos ab hominibus erudiri persuasum habuerit.
- PDF 79 XIX. Expenditur ejus sententia de Angelis judicandis;
- PDF 79 XX. cujus fundamenta aperiuntur.
- PDF 80 XXI. Eam frustra excusare conatur S. Thomas.
- PDF 80 XXII. Quo tempore extrema supplicia Daemonibus vel inflicta vel infligenda Origenes crediderit.
- PDF 81 XXIII. Origeni assentiuntur Patres plerique.
- PDF 81 XXIV. Vtrum hominum sanctitate florentium animas Angelos esse senerit.
- PDF 82 XXV. Nonnullorum criminationibus opinionis hujus caussa fuit obnoxius.
- PDF 82 XXVI. Ventilatur ejus sententia de tutelaribus Angelis; ac primum Gentium,
- PDF 83 XXVII. Ecclesiarum,
- PDF 83 XXVIII. hominum singulorum,
- PDF 84 XXIX. & rerum anima carentium.
- PDF 85 XXX. Vtrum unicuique Genti & homini Angelos duos, bonum unum, malum alterum simul assistere putaverit.
- PDF 85 XXXI. Fons Origenianarum de Angelis tutelaribus sententiarum ostenditur:
- PDF 86 XXXII. adstipulatores Patres recensentur.
- PDF 87 XXXIII. Eae & ex Origenis fluctuatione excusari possunt.
- PDF 87 XXXIV. Quid de Angelis ψυχοπομποις opinatus sit, indagatur.
- PDF 88 XXXV. Quaeritur, quid senserit de Angelis remunerationum & poenarum administris.
- PDF 89 XXXVI. Vtrum Angelos neutiquam invocandos esse putaverit.
- PDF 90 XXXVII. Vtrum & quomodo Cherubimos Filij cogitationes esse dixerit.
- PDF 90 XXXVIII. Vtrum Daemones nidore & sanguine pasci existimaverit.
- PDF 91 Quaestio sexta, De anima
- PDF 91 Table of contents
- PDF 91 I. De animae origine quid statueret Origenes certum non habuit.
- PDF 92 II. Ex dogmate [...], & perpetui libertatis usus maxima Origenianorum errorum pars profluxit.
- PDF 92 III. Vtrum animas rationis compotes è substantia divina delibatas esse asseruerit.
- PDF 93 IV. An eas corpore antiquiores, in illudque pro peccatis demissas putaverit.
- PDF 95 V. Vnde nomen, ψυχη, factum autumaverit.
- PDF 95 VI. Ex his multorum criminationibus est appetitus.
- PDF 96 VII. Ad doctrinae huius fontes digitus intenditur;
- PDF 96 VIII. quam variis Scripturae locis fulcire conatus est Origenes:
- PDF 96 IX. multi licet eam funditus labefactent.
- PDF 97 X. Patres eius assertores recensentur.
- PDF 97 XI. Nihil his temporibus fuerat ab Ecclesia super hoc argumento determinatum;
- PDF 98 XII. nec multo recentioribus.
- PDF 99 XIII. Vtrum animas corporeas, & quali corpore praeditas crediderit.
- PDF 99 XIV. Origenem Patrum multorum assensus, & sua excusare potest haesitatio.
- PDF 100 XV. Ex antiqua Philosophia opinionem suam depromsit. Intricatus Methodij locus explicatur.
- PDF 101 XVI. Vtrum solam animam hominem constituere dixerit.
- PDF 102 XVII. Examinatur Origeniana μετενσωμάτωσις.
- PDF 102 XVIII. Pythagoricam μετεμψύχωσιν propugnasse à plurimis dictus est Adamantius:
- PDF 102 XIX. sed multis purgatur.
- PDF 103 XX. Metensomatoseos auctores produntur.
- PDF 104 Quaestio septima, De libero arbitrio, gratia, & praedestinatione
- PDF 104 Table of contents
- PDF 104 I. Sententia Origenis de libero arbitrio naturae rationalis, & gratia Dei summatim proponitur.
- PDF 105 II. Eadem fusius explanatur.
- PDF 105 III. In quo positam arbitrij libertatem voluerit.
- PDF 107 IV. Statum naturae integrae à statu naturae lapsae non distinxit.
- PDF 107 V. Vtrum & quomodo liberum arbitrium regere putaverit bonos & pravos motus in animo suscitatos.
- PDF 108 VI. Ecquisnam sit ille spiritus adversus quem Paulus carnem ait concupiscere.
- PDF 108 VII. Vtrum anima media inter spiritum & carnem dici possit.
- PDF 109 VIII. Quaeritur utrum affectus aliqui boni ex carne naturaliter prodeant; & de lege naturae.
- PDF 109 IX. Patres multi ex vi naturae boni aliquid oriri posse senserunt.
- PDF 110 X. Origenes legi naturae nimium tribuit:
- PDF 111 XI. quemadmodum & legi Moysis.
- PDF 112 XII. Investigatur ejus sententia de gratiae auxilio, quam hominibus à Deo impertiri censuit, propter recte ante vitam gesta;
- PDF 113 XIII. & in hac vita mortali.
- PDF 113 XIV. Gratiam excitantem non agnovit.
- PDF 116 XV. Perperam interpretatis quibusdam Scripturae locis in eam sententiam adductus est;
- PDF 116 XVI. quae merito reprehenditur.
- PDF 116 XVII. Pauxilla quaedam in Origenis favorem colliguntur.
- PDF 117 XVIII. Vtrum & quomodo perfectos homines posse non peccare ratus sit.
- PDF 119 XIX. Huius dogmatis caussa vapulat.
- PDF 119 XX. Vtrum post acceptam gratiam iteratae poenitentiae locum non superesse autumarit.
- PDF 120 XXI. Vtrum praeceptis divinis morem geri non posse senserit.
- PDF 121 XXII. Suppetiae feruntur Origeni.
- PDF 121 XXIII. Vtrum affirmaverit homines sola fide iustos effici.
- PDF 122 XXIV. Investigatur eius dogma de peccato originis, & fine baptismi.
- PDF 124 XXV. Quid ipsi de praedestinatione placuerit, disputatur.
- PDF 125 XXVI. Hic quoque nonnullis poenas dat, sed in aliquibus juvatur.
- PDF 126 Quaestio octava, De astris
- PDF 126 Table of contents
- PDF 126 I. Vtrum astra animata esse, Deum cognoscere & precari, peccare posse, judicatum iri, ac salutem sperare & posse consequi Origenes affirmaverit.
- PDF 128 II. A multis hic arguitur:
- PDF 128 III. nec defensione tamen caret.
- PDF 129 IV. Viam ipsi ad id credendum straverunt antiqui.
- PDF 129 V. Vtrum sideribus futurorum significationem à Deo impressam putaverit.
- PDF 129 VI. An tres priores creationis dies sine Sole, Luna, & stellis non fuisse decreverit.
- PDF 130 Quaestio nona, De resurrectione mortuorum
- PDF 130 Table of contents
- PDF 130 I. Status quaestionis proponitur.
- PDF 130 II. Doctrina Origenis de resurrectione enucleatur.
- PDF 131 III. Vtrum resurrectionem absolute sustulerit.
- PDF 131 IV. Hoc crimine purgatur.
- PDF 132 V. Vtrum corporis resurrectionem admiserit, carnis inficiatus sit.
- PDF 132 VI. In eo etiam haesitat, & multorum praeterea assensu gaudet.
- PDF 133 VII. Vtrum & quomodo corpora in resurrectione mutatum iri existimaverit.
- PDF 135 VIII. Hic quoque Patrum aliquot consensione se tuetur.
- PDF 135 IX. An corpora in resurrectione sphaerica futura autumaverit.
- PDF 136 X. Vtrum impios affirmaverit neutiquam in vitam redituros.
- PDF 136 XI. Vnde suam de resurrectione doctrinam hauserit, aperitur.
- PDF 136 XII. Nonnulla ad eius excusationem praeter superiora colliguntur.
- PDF 137 XIII. Quo sensu dixerit peccatorum caussam ad corpus referri.
- PDF 137 Quaestio decima, De postremo judicio
- PDF 137 Table of contents
- PDF 137 I. Exploratur placitum Origenis de rebus supremo Dei arbitrio iudicandis:
- PDF 138 II. & de ratione ac loco iudicij postremi.
- PDF 138 Quaestio undecima, De poenis & praemiis
- PDF 138 Table of contents
- PDF 139 I. Origenis opinio ex ipsius principijs summatim deducitur.
- PDF 139 II. Eadem deinde fusius ipsius verbis declaratur. Ac primum de poenis. Omnes homines igne examindndos fore sensit:
- PDF 139 III. deinde in varia loca pro meritis dimittendos;
- PDF 140 IV. ac torquendos.
- PDF 140 V. Quales poenas futuras arbitratus sit; quid ignem aeternum.
- PDF 141 VI. Ecquas praeter ignem poenas mortuis infligendas decreverit.
- PDF 142 VII. Ex his variae adversus eum criminationes.
- PDF 142 VIII. Sed sui tamen ei non desunt adstipulatores, suaque defensio.
- PDF 144 IX. De praemiis agitur, & in quo positam Sanctorum beatitatem voluerit Origenes, explicatur.
- PDF 145 X. Recensentur varij gradus per quos ad eam perveniri sensit.
- PDF 148 XI. De loco, quo animas Sanctorum conquiescere docuit, disputatur: nempe de coelo novo, & terra nova;
- PDF 149 XII. ac de Paradiso.
- PDF 150 XIII. Vnde haec transtulerit, exquiritur.
- PDF 150 XIV. Hinc in Patrum multorum reprehensiones incurrit.
- PDF 151 XV. Sed aliqua tamen in eius excusationem afferri possunt.
- PDF 151 XVI. Vtrum & quomodo poenis Damnatorum finem impositum iri, & omnia unum in Deo per [...] futura ratus sit.
- PDF 153 XVII. Non alias poenas quam purgatorias admisit.
- PDF 153 XVIII. Quid sit juxta Origenem, Novissima inimica mors, deque Daemonum poenis quaeritur.
- PDF 154 XIX. Vtrum beatitatis quoque futurae spatium terminis circumscripserit.
- PDF 154 XX. Horum dogmatum fontes reserantur.
- PDF 155 XXI. Propter illa à Patribus graviter reprehensus est.
- PDF 156 XXII. An fuerit in haeresi Chiliastarum.
- PDF 157 XXIII. Nonnulla Origeni defendendo adducuntur.
- PDF 158 XXIV. Nonnumquam solius Diaboli poenas fore aeternas asseverat.
- PDF 158 XXV. Ab Origeniana super poenis Damnatorum opinione Patres aliquot non multum recedunt.
- PDF 160 XXVI. Investigatur significatio vocis, [...].
- PDF 163 Quaestio duodecima, De mundo, Paradiso terrestri, & Adamo
- PDF 163 Table of contents
- PDF 163 I. Duo de mundo quaeri possunt:
- PDF 163 II. Primum, Vtrum & quo sensu dixerit Origenes mundum propter rationales naturas fuisse à Deo conditum;
- PDF 164 III. ita ut existimasse eum Patres aliqui testificantur:
- PDF 164 IV. alterum, Vtrum plures vel fuisse, vel esse, vel fore mundos existimaverit;
- PDF 166 V. quemadmodum ipsi à Patribus quibusdam objectum est:
- PDF 167 VI. quamquam ejus caussam nonnulla adjuvant.
- PDF 167 VII. Exploratur Origenis sententia de consitione Paradisi terrestris,
- PDF 168 VIII. & de scorteis tunicis, quibus post peccatum Adamus indutus est.
- PDF 168 IX. Quaeritur utrum dixerit Adamum per peccatum similitudinem Dei amisisse:
- PDF 170 X. & utrum homines Praeadamitas extitisse sibi finxerit.
- PDF 170 Quaestio decima tertia, De allegorica Scripturae interpretatione
- PDF 170 Table of contents
- PDF 170 I. Allegoriis nimis indulsisse Origenem Patres clamant.
- PDF 171 II. Varia afferuntur loca in quibus literam visus est pessumdedisse.
- PDF 173 III. A quibus morem hunc interpretandae Scripturae acceperit, exquiritur.
- PDF 174 IV. Idem aliquando suam literae dignitatem servat.
- PDF 175 V. Refelluntur Eustathij Antiocheni adversus Origenis allegorias querelae.
- PDF 176 Quaestio decima quarta, & ultima, Quaestiunculas aliquot quasi per saturam complexa
- PDF 176 Table of contents
- PDF 176 I. Quaeritur Origenis sententia de ligandi & solvendi potestate Sacerdotibus concessa.
- PDF 177 II. Excutitur ejusdem de Eucharistia opinio.
- PDF 182 III. Quaedam ipsius de matrimonio dogmata notantur.
- PDF 183 IV. Vtrum magicis artibus faverit, exploratur:
- PDF 184 V. & de Engastrimytho quid statuerit;
- PDF 184 VI. ecquid de mendacio,
- PDF 184 VII. & de jurejurando.
- PDF 185 Caput tertium. Generale Origenianae doctrinae examen
- PDF 185 Table of contents
- PDF 185 I. Iniqua fere pro Origene, vel contra Origenem judicia.
- PDF 186 II. Recensentur ipsius defensores.
- PDF 186 III. Multa ad Origeniani nominis oppugnatores confutandos generatim proponuntur. Mutua criminationum repugnantia;
- PDF 186 IV. Origenistarum errores Origeni afficti;
- PDF 186 V. Rufini interpretis perfidia;
- PDF 186 VI. Patrum falsis criminibus appetitorum exemplum;
- PDF 187 VII. Philocalia à Gregorio Theologo, & Basilio ex Origenis scriptis excerpta;
- PDF 187 VIII. allegoricae ipsius interpretationes.
- PDF 187 IX. Frustra haereseon fons appellatus est.
- PDF 187 X. Librorum ipsius depravatio.
- PDF 189 XI. Multa quoque ad ipsum excusandum in universum adducuntur: perpetua ipsius in proponendis sententiis haesitatio; eiusdem modestia;
- PDF 189 XII. constans haereseon insectandi studium;
- PDF 190 XIII. nimia in scribendo festinatio;
- PDF 190 XIV. Theologicae quaestiones ipsius temporibus nondum satis excussae, nec per Ecclesiam definitae.
- PDF 190 XV. Eum tandem temere dictorum poenituit.
- PDF 190 XVI. Immerito Rufinum reprehendit Hieronymus, propter inscriptum Origenis Apologiae Pamphili nomen.
- PDF 192 XVII. In multis peccasse Origenem fatendum est.
- PDF 192 XVIII. Quo numero libri Origenis habendi sint, disputatur:
- PDF 193 XIX. & utrum inter Haereticos ponendus ipse sit.
- PDF 195 Caput quartum. Fortuna doctrinae Origenianae
- PDF 195 Capitis quarti partitio
- PDF 196 Sectio prima, explicans quid Origeniana doctrina in Oriente passa sit ab Origenis ipsius aetate, ad altercationem usque Hieronymi & Rufini; tum etiam quanam in Occidente fortuna jactata sit
- PDF 196 Table of contents
- PDF 196 I. Procellarum adversus Origenis etiamnum viventis doctrinam concitarum series summatim repetitur.
- PDF 197 II. Sedata Origenis morte odia non multo post recrudescunt.
- PDF 197 III. Pierius Alexandrinus Origenes iunior dictus.
- PDF 197 IV. Arianis temporibus Origenis doctrina denuo impugnari coepta est ab Orthodoxis, quod eius sibi patrocinium asciscerent Ariani:
- PDF 198 V. quam tamen benigne interpretari maluerunt Athanasius, Basilius, & Gregorius Nazianzenus.
- PDF 199 VI. Origenianas partes tuentur Hilarius, Euzoius, Titus Bostrenus, Didymus, Ambrosius, Eusebius Vercellensis, Victorinus Petabionensis, Gregorius Nyssenus, & ipse etiam Hieronymus, qui subinde tamen mutavit consilium; quas oppugnant Theodorus Mopsuestenus, & Apollinaris.
- PDF 199 VII. Duplex Origenistarum genus, Orthodoxorum, & Heterodoxorum.
- PDF 201 VIII. Origenistae Heterodoxi ex Aegypti monasteriis fere prodierunt.
- PDF 201 IX. Johannis Hierosolymitani cum Epiphanio & Hieronymo dissensio;
- PDF 202 X. & Hieronymi cum Rufino:
- PDF 202 XI. quos in gratiam reducere student Archelaus & Theophilus.
- PDF 203 XII. Scribit ad Pammachium Hieronymus adversus errores Johannis Hierosolymitani;
- PDF 203 XIII. & ad Theophilum.
- PDF 203 XIV. Augustinum quoque per literas ab Origenismo absterret.
- PDF 203 XV. Romam revertitur Melania cum comite Rufino;
- PDF 204 XVI. qui cum Apologiam Pamphili, libellum De adulteratione Operum Origenis, & eius libros [...] in Vrbe publicasset, à Marcella repressus est.
- PDF 204 XVII. Certior de his factus Hieronymus libros [...] interpretatur.
- PDF 206 XVIII. Tres libros contra Hieronymum scribit Rufinus.
- PDF 206 XIX. Anastasius Papa damnat errores Origenis,
- PDF 206 XX. & ipsum Rufinum.
- PDF 207 XXI. Hieronymus & Rufinus scriptis mutuo se lacessunt.
- PDF 207 XXII. Mortem oppetunt Melania senior, & Rufinus.
- PDF 207 XXIII. Origenismi tradux Pelagianismus, Pelagianismi Nestorianismus.
- PDF 208 XXIV. Renascitur in Hispania Origenismus, sed eliditur opera Augustini; penitusque tamdem in Occidente profligatur.
- PDF 208 Sectio secunda, continens quidquid Origegenismi caussa actum est à Theophili dissidio cum Aegyptiis monachis & Iohanne Chrysostomo, ad tempora Synodi Chalcedonensis
- PDF 208 Table of contents
- PDF 209 I. Theopilus Alexandrinus Monachos quosdam Nitrienses vexat;
- PDF 210 II. & afficto ipsis Origenismo Origenistas una insectatur.
- PDF 210 III. Aliae dissidij huius caussae proferuntur. Synodus Alexandrina Origenistas damnat, quos Theophilus ex Aegypto deturbat.
- PDF 211 IV. Aequum de his concertationibus Posthumiani iudicium.
- PDF 211 V. Theophili factum approbant Anastasius, Epiphanius, & Hieronymus.
- PDF 212 VI. Vtris plus adhibendum in hac historia fidei, Palladio, Socrati, Sozomeno, Georgio Alexandrino, Anonymo vitae Chrysostomi scriptori, & Symeoni Metaphrastae; an Epiphanio, & Hieronymo, disquiritur.
- PDF 213 VII. Theophili Synodicam Epistolam & Paschales quatuor convertit Hieronymus.
- PDF 213 VIII. Quaeritur utri prius Constantinopolim profecti sint Origenistae, an Theophili legati.
- PDF 213 IX. Origenistas benigne excipiunt Johannes Chrysostomus, & Eudoxia.
- PDF 214 X. Synodum in Cypro adversus Origenistas cogit Epiphanius.
- PDF 214 XI. Theophilenses legati & Origenistae apud Imperatorem mutuo se accusant.
- PDF 215 XII. Epiphanius Constantinopolim appellit, & Chrysostomum male habet.
- PDF 215 XIII. Altercatur cum Eudoxia, deinde Cyprum repetens fato concedit.
- PDF 215 XIV. Rei gestae summa repetitur ex Polybio teste oculato.
- PDF 216 XV. Constantinopolim advenit Theophilus, & Conciliabulum cogit ad Quercum.
- PDF 217 XVI. Accusatur Chrysostomus.
- PDF 217 XVII. Actorum Pseudosynodi ad Quercum habitae fides exploratur.
- PDF 217 XVIII. Crimine liberantur Nitrienses, & in gratiam cum Theophilo redeunt.
- PDF 217 XIX. Exauctoratur Chrysostomus, & in exilio diem multo post obit.
- PDF 218 XX. In Chrysostomi defuncti nomen grassatur Theophilus, renitente Isidoro Pelusiota.
- PDF 218 XXI. Chrysostomu[m] prosequitur laudibus Synesius, probris Hieronymus.
- PDF 218 XXII. Origenianos libros lectitat Theophilus:
- PDF 218 XXIII. Diem claudit: succedit Cyrillus, & avunculi inimicitias persequitur, sed ab Isidoro reprehensus factum mutat. Scribit adversus Origenem Hammon Hadrianopolitanus.
- PDF 219 XXIV. Johannis Hierosolymitani, & Hieronymi obitus. Male audit Origenis doctrina in Oriente & Occidente:
- PDF 220 XXV. suos tamen fautores habet Philastrium, Theodoretum, Socratem, Sozomenum, Sidonium, Auctorem Praedestinati, & Eutychetem.
- PDF 220 Sectio tertia, à Chalcedonensi Synodo, ad nostram usque aetatem Origenismi fortunam persequens
- PDF 220 Table of contents
- PDF 220 I. Rursus è Palaestinae monasteriis Origenismus emergit.
- PDF 221 II. Origenistas apud Iustinianum accusat Sabas.
- PDF 221 III. Origenismum passim spargunt Nonnus & Leontius;
- PDF 221 IV. & aliquanto post Nonni discipuli Theodorus & Domitianus Origenismi caussa crudelia multa perpetrant.
- PDF 221 V. Sarabaitae unde dicti.
- PDF 222 VI. Origenistarum gesta Imperatori renuntiaturus Gelasius Laurae Praefectus, ab ejus aditu excluditur; huic in reditu defuncto succedit Georgius Origenista; Georgio Cassianus, Cassiano Conon, orthodoxus orthodoxo. Antiochena Synodus.
- PDF 222 VII. Epistolam ad Menam adversus Origenem scribit Iustinianus:
- PDF 223 VIII. cujus Epistolae summa repraesentatur.
- PDF 223 IX. Theophanis somnium. Iohannes Philoponus origenissat.
- PDF 224 X. Trium Capitulorum caussa aliquanto post ventilari coepta est.
- PDF 224 XI. Edictum adversus Tria Capitula promulgat Imperator, unde Schismata multa oriuntur.
- PDF 224 XII. Restorescit Origenismus in Palaestina. Synodus Quinta celebratur;
- PDF 225 XIII. & damnat Tria Capitula. Hinc magnis motibus Ecclesia conturbatur.
- PDF 225 XIV. Vtrum in Quinta Synodo de Origene actum sit.
- PDF 227 XV. Quid in ea adversus Origenem constitutum sit, exponitur.
- PDF 227 XVI. Nova in Origenismum facta odij accessio;
- PDF 228 XVII. quae prodeuntibus subinde annis paulatim obsolevit. Infensos sibi tamen nonnullos identidem Origenes nactus est;
- PDF 229 XVIII. Graeculos praecipue: à Latinis vero benignius exceptus est.
- PDF 230 XIX. Oraculum divinitus editum S. Mechtildi de salute Origenis. Guidonis & Platinae de Origene judicium. Hujus caussam tuentur Iohannes Picus, & Iohannes Nauclerus. Favet ipsi quoque Iohannes Trittemius, sed citra errorum ipsius defensionem.
- PDF 230 XX. Primus Origenis Opera praelo committit Iacobus Merlinus, & pro eo Apologiam scribit; unde Massaei & Bedae convitiis appetitur.
- PDF 231 XXI. Defendunt Origenem Erasmus, Ferrarius, Sixtus Senensis, Genebrardus, & Halloxius: eumdem impugnant Baronius, & Bellarminus; Lutherus, & Beza: incerta Sculteti ratio: aequiores in eum se gerunt Espencaeus, Possevinus, Gretserus, & Binetus.
- PDF 232 Origenianorvm Liber Tertivs. Origenis scripta
- PDF 232 Libri tertij partitio
- PDF 232 Caput primum, in quo disputatur in universum de scriptis Origenis
- PDF 232 Table of contents
- PDF 233 I. Stilus Origenis redundans & incultus.
- PDF 233 II. Plus septem ei dictanti aderant notarij: totidem librarij & puellae opera eius nitidius exarabant.
- PDF 233 III. Quicunque supersunt Origenis Libri, vitiati & corrupti sunt.
- PDF 233 IV. Sua quibusque Origenis Operibus auctoritas, suus valor assignatur.
- PDF 234 V. De Origenianarum scriptionum numero disseritur.
- PDF 235 VI. Quibus Scripturae sanctae editionibus uti solitus fuerit Origenes, aperitur.
- PDF 236 Caput secundum, Origenis Exegetica, & [...]
- PDF 236 Capitis secundi partitio
- PDF 236 Sectio prima. Varia Origenianorum [...] genera percensentur
- PDF 236 Table of contents
- PDF 236 I. Scripturam sacram Ambrosij rogatu Origenes interpretatus est. Confutantur nonnulli, qui primum Scripturae sacrae interpretem ipsum fuisse volunt.
- PDF 237 II. Dividuntur Origenis Exegetica in Scholia, Homilias, & Tomos:
- PDF 237 III. de quibus sigillatim quaeritur.
- PDF 238 IV. Quid sint [...] disputatur.
- PDF 239 V. [...] pars [...]. Epistolas inter Syntagmata collocamus.
- PDF 239 VI. Oirgenes historicum, mysticum, & moralem sensum perscrutari solet.
- PDF 239 VII. Cur minor in Novo quam in Veteri testamento ab Ambrosio dictus sit, investigatur.
- PDF 239 Sectio secunda. Singula Origenis [...], quorum a nos pervenit notitia, enumerantur
- PDF 239 Table of contents
- PDF 239 I. Enumerantur Origenis Exegetica in Pentateuchum;
- PDF 240 II. in Josue, Judices, Libros Regum, Paralipomenωn, Esdrae, & Iob;
- PDF 241 III. in Psalterium;
- PDF 241 IV. in Proverbia, Ecclesiasten, & Canticum;
- PDF 241 V. in majores Prophetas quatuor;
- PDF 242 VI. & in minores Duodecim:
- PDF 242 VII. item in Matthaeum, Lucam, Iohannem, & Acta Apostolorum;
- PDF 243 VIII. Epistolas Pauli, & Apocalypsim.
- PDF 244 Sectio tertia. De Origenis Exegeticis quae supersunt, deque vetustis ipsorum interpretationibus
- PDF 244 Table of contents
- PDF 244 I. De Exegeticis in Genesim,
- PDF 245 II. Exodum,
- PDF 245 III. Leviticum,
- PDF 245 IV. & Numeros;
- PDF 245 V. in Iosue, Iudices, Reges,
- PDF 247 VI. Psalmos, & Proverbia;
- PDF 248 VII. Canticum Canticorum,
- PDF 249 VIII. Isaiam,
- PDF 250 IX. Ieremiam,
- PDF 250 X. Ezechielem,
- PDF 251 XI. & Oseam;
- PDF 251 XII. in Matthaeum,
- PDF 252 XIII. Lucam,
- PDF 253 XIV. Iohannem, & Acta Apostolorum;
- PDF 253 XV. & in Epistolas ad Romanos, Colossenses, Titum, & Ebraeos.
- PDF 254 Sectio quarta, De Origenis Tetraplis, Hexaplis, & Octaplis
- PDF 254 Table of contents
- PDF 255 I. Proponitur Epiphanij sententia de Origenis Tetraplis, Hexaplis, & Octaplis.
- PDF 255 II. Asseritur propositus duarum Ebraicarum columnarum in Hexaplis, & Octaplis situs.
- PDF 256 III. Quaeritur quare in Tetraplis, Hexaplis, & Octaplis Theodotionem Symmachus praecesserit.
- PDF 257 IV. Investigatur mens Eusebij de Tetraplis, Hexaplis, & Octaplis.
- PDF 258 V. Vnum & idem opus fuerunt Hexapla, & Octapla.
- PDF 259 VI. Ex superioribus recentiorum multorum errores arguuntur.
- PDF 260 VII. Editionem Interpretum Septuaginta, quae in Hexaplis habebatur, asteriscis, obelis, lemniscis, & hypolemniscis Origenes distinxit. Ei praeterea quae erat in Tetraplis Scholia adjecit.
- PDF 261 VIII. Editionem [...] Hexaplis intextam emendarunt Eusebius, & Pamphilus, & primi seorsum vulgaverunt. Inde triplex illo tempore editio [...], Origeniana, Eusebiana, & [...].
- PDF 262 IX. Eadem circiter tempestate [...] resarcit Lucianus, resarcit & Hesychius. Hinc quintuplex [...] editio.
- PDF 263 X. Suas quoque editiones asteriscis, & obelis discriminarunt Lucianus, & Hesychius; ut & suam [...] interpretationem Hieronymus. Inquinatae sunt & vitiatae hoderniae omnes [...] editiones.
- PDF 263 Caput tertium. Origenis Syntagmata
- PDF 263 Capitis tertij partitio
- PDF 263 Sectio prima. Singula Origenis Syntagmata, quorum memoria superest, enumerantur
- PDF 263 Table of contents
- PDF 264 I. Recensentur Origenis Syntagmata ab Eusebio commemorata.
- PDF 264 II. Ex his aliqua expenduntur accuratius; ac primum libri De resurrectione,
- PDF 264 III. ςρωματεις,
- PDF 264 IV. De martyrio,
- PDF 264 V. Dialogi,
- PDF 265 VI. Epistolae,
- PDF 265 VII. Interpretatio Ebraicorum nominum Novi Testamenti,
- PDF 265 VIII. Liber De oratione,
- PDF 265 IX. Disputationes adversus Haereticos, in ijsque Parvus Labyrinthus.
- PDF 265 X. Quaeritur quid sint Origenis Monobiblia, & quid ipsius pro se Apologia à Vincentio Bellovacensi commemorata.
- PDF 266 XI. Philocaliam quoque in Origenianorum operum censu ponimus.
- PDF 266 Sectio secunda. De Origenis Syntagmatis quae supersunt, deque vetustis librorum [...] interpretationibus
- PDF 266 Table of contents
- PDF 266 I. Agitur de libris De resurrectione,
- PDF 266 II. [...], eorumque vetustis interpretationibus,
- PDF 267 III. ςρωματευσι,
- PDF 267 IV. Protreptico ad martyrium,
- PDF 267 V. libris contra Celsum,
- PDF 267 VI. Epistolis,
- PDF 268 VII. libro De Oratione,
- PDF 268 VIII. & Philocalia.
- PDF 269 Caput quartum. Quo ordine, quibus temporibus Origenis libri lucubrati sint exploratur
- PDF 269 Table of contents
- PDF 269 I. Variis Origenis scriptionibus suus ordo, sua tempora ex Eusebio assignantur.
- PDF 269 II. Quo tempore Tetrapla, Hexapla, & Octapla concinnaverit, investigatur.
- PDF 270 III. Notantur nonnulla circa ordinem ac tempus Exegeticωn, ac Syntagmatum ipsius quorumdam.
- PDF 272 IV. Distinguuntur ejusdem Homiliae extemporales, & in otio elaboratae.
- PDF 272 Appendix. Libri Origeni falso vel dubitanter adscripti
- PDF 272 Table of contents
- PDF 272 I. Vnde factum sit ut Origenis nomen pleraeque sibi scriptiones falso asciverint, aperitur.
- PDF 273 II. De tribus libris in Job, deque vetusto ipsorum Interprete.
- PDF 274 III. De posteriore in Job commentario.
- PDF 274 IV. De Commentario in Marcum,
- PDF 275 V. Homilis in diversos.
- PDF 276 VI. Homilia quae in Codice Vaticano inscribitur, [...];
- PDF 276 VII. Scholiis in Orationem Dominicam, & Cantica B. Virginis, Zachariae, & Symeonis.
- PDF 276 VIII. De lamento Origenis,
- PDF 276 IX. Dialogo de orthodoxa fide,
- PDF 277 X. alio quodam vetusto Dialogo,
- PDF 277 XI. libellis De haeresibus,
- PDF 277 XII. De singularitate Clericorum,
- PDF 278 XIII. De Astrolabio, & De breviario, & Sermone De catechesi.
- PDF Index Librorvm Et Capitvm, Qvibvs Constat Haec Origeniana.
- PDF [1] Ωριγενους Εξηγητικα. Origenis Commentaria.
- PDF [1] Απο Των Ωριγενους εις [...]. Ex Origenis Comentariis in Genesim.
- PDF 2 E Tomo III. Commentariorum in Genesim. Τομου Γ' Των Εις [...].
- PDF 15 Εκ Του γ' Τομου Των εις [...]. E III. Tomo Commentariorum in Genesim.
- PDF 17 Εκ Των Ωριγενους Εις Την Εξοδον Εις τό. [...]. Ex Origenis Commentariis In Exodvm In illud:
- PDF 26 Ex Origenis Commentariis In Leviticvm. Εκ Των Ωριγενους Εις Το Λευιτικον. [...]
- PDF 26 Ex Origenis Commentariis In Iesum Nave. Εκ Των Ωριγενους Εις Τον Ιησουν τόν [...]
- PDF 28 Origenis In primi Libri Regvm, Cap. 28. de Engastrimytho. Ωριγενους Εις Την Των Βασιλειων Πρωτην. [...]
- PDF 37 Απο Των Ωριγενους Εις Τους. Ψαλμους. [...] Ex Origenis Commentariis In Pslamos.
- PDF 47 [i. e. 41] Ex Commentario in Psalmum I.
- PDF 42 Ex Commentario In Psalm. I. vers. 5.
- PDF 50 E Commentariis in Psalmum 40. Εk Των Εις τόν ν'. ψαλμόν [...].
- PDF 51 Ex Origenis Homilia in Pslamum 82.
- PDF 51 Απο Των Ωριγενους Εις Το Α,σμα Των Α,σματων. Ex Origenis Commentariis In Canticvm Canticorvm.
- PDF 53 Ωριγενους Εις Τον Προφητην Ιερεμιαν Ομιλιαι ιθ'. Origenis In Prophetiam Ieremiam Homiliae XIX.
- PDF 53 Homilia I.
- PDF 64 Homilia II.
- PDF 67 Homilia III.
- PDF 68 Homilia IV.
- PDF 74 Homilia V.
- PDF 88 Homilia VI.
- PDF 92 Homilia VII.
- PDF 95 Homilia VIII.
- PDF 101 Homilia IX.
- PDF 107 Homilia X.
- PDF 112 Homilia XI.
- PDF 117 Homilia XII.
- PDF 129 Homilia XIII.
- PDF 132 Homilia XIV.
- PDF 145 Homilia XV.
- PDF 150 Homilia XVI.
- PDF 158 Homilia XVII.
- PDF 163 Homilia XVIII.
- PDF 183 Homilia XIX.
- PDF 198 Ex Homilia XXXIX. Explanationvm in Ieremiam Prophetam:
- PDF 200 Ex Origenis Commentariis In Ezechiel. Απο Των Ωριγενους Εις Τον Ιεζεχιηλ.
- PDF 203 Ωριγενους Τα Εις Το Κατα Ματθαιον Ευαγγελιον Εξηγητικα. Origenis Commentaria In Evangelivm Secvndvm Matthaevm.
- PDF 203 E Tomo Primo Commentariorvm In Matthaevm.
- PDF 204 E Secvndo Tomo In Evangelivm Matthaei.
- PDF 205 Ωριγενους Των Εις Το Κατα Ματθαιον Εξηγητικων Τομος *ι. Origenis Commentariorvm In Evangelivm Secvndvm Matthaevm Tomvs Vndecimvs.
- PDF 264 Origenis Commentariorvm In Evangelivm Secvndvm Matthaevm Tomvs Dvodecimvs. Ωριγενους Των Εις Το Κατα Ματθαιον Εξηγητικων Τομος ιβ'.
- PDF 303 Ωριγενους Των Εις Το Κατα Ματθαιον Εξηγητικων Τομος ιγ'. Origenis Commentariorvm In Evangelivm Secvndvm Matthaevm Tomvs Decimvs Tertivs.
- PDF 337 Ωριγενους Των Εις Το Κατα Ματθαιον Εξηγητικων Τομος ιδ'. Origenis Commentariorvm In Evangelivm Secvndvm Matthaevm Tomvs Decimvs Qvartvs.
- PDF 366 Origenis Commentariorvm In Evangelivm Secvndvm Matthaevm Tomvs Decimvs Qvintvs. Ωριγενους Των Εις Το Κατα Ματθαιον Εξηγητικων Τομος ιε'.
- PDF 408 Origenis Commentariorvm In Evangelivm Secvndvm Matthaevm Tomvs Decimvs Sextvs. Ωριγενους Των Εις Το Κατα Ματθαιον Εξηγητικων Τομος ις'.
- PDF 452 Origenis Commentariorvm In Evangelivm Secvndvm Matthaevm Tomvs Decimvs Septimvs. Ωριγενους Των Εις Το Κατα Ματθαιον Εξηγητικων Τομος ιζ'.
- PDF Endsheet
- PDF Back cover
- PDF Spine
- PDF Pars Posterior