Ōrigenus Tōn Eis Tas Theias Graphas Exēgētikōn Apanta Ta Ellēnisti Heuriskomena : Pars Prior. Cui idem præfixit Origeniana, Tripartitum opus, quo Origenis narratur vita, doctrina excutitur, scripta recensentur / Petrvs Daniel Hvetivs Græca ex antiquis codicibus manu scriptis primus maxima ex parte in lucem edidit; quæ jam extabant, varias eorum editiones inter se contulit; Latinas interpretationes partim à se, partim ab aliis elaboratas Græcis adjunxit; universa Notis & Observationibus illustravit. Rothomagi. 1668
Content
PDF Cui idem præfixit Origeniana, Tripartitum opus, quo Origenis narratur vita, doctrina excutitur, scripta recensentur
PDF Front cover
PDF Endsheet
PDF Schmutztitel
PDF Title page
PDF Lvdovico XIV. Regi Christianissimo.
PDF Zitat
PDF Praefatio.
PDF 1 Operis totius Prologvs & Partitio
PDF 1 Liber Primvs. Origenis vita
PDF 1 Libri primi partitio
PDF 2 Caput primum, quidquid natales inter Origenis & Severi mortem intercessit, complexum
PDF 2 Table of contents
PDF 2 I. Origenis patria, aetas, parentes,
PDF 2 II. nomen,
PDF 3 III. cognomenta,
PDF 3 IV. institutio puerilis, indoles,
PDF 4 V. praeceptores & studia.
PDF 4 VI. Vtrum Ammonium audiverit.
PDF 4 VII. An plures fuerint Origenes, & plures Adamanty.
PDF 5 VIII. Leonidae martyrium.
PDF 6 IX. Origenes Grammaticam publice profitetur, Catechumenos instituit, Matyribus praesto est.
PDF 6 X. Vtrum hoc tempore Caesaream Cappadociae iverit.
PDF 7 XI. Grammaticae docendae munus abdicat.
PDF 7 XII. Piae eius exercitationes. Plurimi ex eius discipulis martyrium obeunt.
PDF 7 XIII. Se ipse evirat.
PDF 8 Capvt secundum, pertinens ab obitu Severi, ad initia Imperij Maximini
PDF 8 Table of contents
PDF 9 I. Severi Imperatoris obitus. Origenes Romam proficiscitur,
PDF 9 II. Alexandriam redit,
PDF 9 III. Ebraicam linguam condiscit,
PDF 9 IV. Ambrosium ad Christi fidem convertit,
PDF 10 V. accersitur in Arabiam, redit Alexandriam,
PDF 10 VI. Palaestinam petit, Alexandriam redit,
PDF 10 VII. à Mammaea accersitur Antiochiam, Alexandriam revertitur,
PDF 11 VIII. Scripturam sacram Commentariis illustrare aggreditur,
PDF 12 IX. Commentarios in Johannem, & in alios Scripturae libros inchoat,
PDF 12 X. in Achaiam per Palaestinam proficiscitur,
PDF 12 XI. Athenis discedens Epheso iter habet,
PDF 12 XII. Caesareae presbyter jam ante fuerat ordinatus. Alexandria pellitur,
PDF 13 XIII. Cum, ne vitiaretur ab Aethiope, Idolis sacrificasset,
PDF 14 XIV. Caesaream Palaestinae concedit.
PDF 14 XV. Confutantur nonnulli, qui Origenem ab Heracla Alexandria depulsum fuisse scripserunt.
PDF 15 XVI. Ecclesiastica munia obit; à multis fovetur Ecclesiis;
PDF 15 XVII. Palaestinam perlustrat.
PDF 15 XVIII. Vtrum viginti & octo annos Tyri transegerit.
PDF 15 XIX. Gregorium Thaumaturgum & Athenodorum fratres, aliosque in literis sacris & profanis instituit, Isaiam & Ezechielem Commentariis exponit.
PDF 16 Capvt tertium, continens res Origenis à Maximini primordijs ad Philippi necem gestas
PDF 16 Table of contents
PDF 16 I. Alexandro Severo succedit Maximinus. Sexta persecutio.
PDF 16 II. Gregorius & Athenodorus Neocaesaream repetunt. Origenes Caesaream Cappadociae ad Firmilianum confugit, latet apud Iulianam,
PDF 17 III. Hexapla inchoat,
PDF 17 IV. Scribit librum De martyrio.
PDF 17 V. Maximinus perit, succedit Gordianus.
PDF 18 VI. Origenes iterum Athenas proficiscitur, Ambrosium obiter adit Nicomediae, Athenis absolvit Commenatios suos in Iohannem & in Ezechielem, alios inchoat in Canticum Cantic.
PDF 18 VII. Caesaream Stratonis repetit, Commentarios in Canticum absolvit, Firmilianum iterum in disciplinam recipit,
PDF 18 VIII. ad convincendam Berylli haeresim Bostram accersitur, in Palaestinam redit.
PDF 18 IX. Obit Gordianus, succedit Philippus.
PDF 19 X. Vtrum à Dionysio Alexandrino oppugnatus fuerit Origenes.
PDF 19 XI. Origenes sexagenario major scribit contra Celsum, in Matthaeum, & in xij Prophetas; item innumeras Episctolas.
PDF 19 XII. Vtrum Philippus Imperator fuerit Christianus.
PDF 20 XIII. Homilias suas tum primum excipi patitur Origenes, fidei suae professionem mittit ad Fabianum Papam, & alios Episcopos,
PDF 20 XIV. vocatur ad Concilium adversus Arabum haeresim, scribit adversus Helcesaitas, Apellitas profligat.
PDF 21 Capvt quartum, à Philippi morte exorsum, in Origenis occasu definens
PDF 21 Table of contents
PDF 21 I. Philippus Imperator interficitur. Subrogatur Decius. Septima persecutio.
PDF 21 II. Origenes pro Christo gravissimos cruciatus sustinet.
PDF 21 III. Librum de martyrio scribit ad eum Dionysius Alexandrinus.
PDF 21 IV. Origenis modestia. Vtrum vitandum Aethiopis stuprum Christi fidem ejurarit, & quo id tempore contigerit.
PDF 23 V. Castigatur Criticorum nonnullorum temeritas.
PDF 23 VI. Mortuo Decio vinculis solvitur Origenes. Decio succedunt Gallus & Volusianus.
PDF 23 VII. Obit Origenes anno aetatis 69. Pereunt Gallus & Volusianus.
PDF 24 VIII. Elogiam Origenis.
PDF 24 IX. Sepelitur Tyri. Vana de ejus salute quaestio praetermittitur.
PDF 24 X. Ipsius discipuli recensentur.
PDF 25 Liber Secvndvs. Origenis doctrina
PDF 25 Libri secundi partitio
PDF 25 Caput primum. Origenis eruditio
PDF 25 Table of contents
PDF 25 I. Scripturae callentissimus fuit Origenes,
PDF 26 II. sed Ebraicae linguae parum consultus, Samaritanae vero penitus ignarus.
PDF 27 III. Scripturae Interpretes, scriptoresque Ecclesiasticos studiose legit:
PDF 27 IV. Sacrae doctrinae caussa excoluit τας έξωθεν, Philosophiam praesertim;
PDF 27 V. sed & reliquas disciplinas.
PDF 27 Caput secundum. Origenis dogmata
PDF 27 Capitis secundi Prologus & partitio
PDF 28 Quaestio prima, De Deo
PDF 28 Table of contents
PDF 28 I. Vtrum circumscriptam esse Dei potentiam Adamantius dixerit:
PDF 29 II. quemadmodum ipsi à Patribus quibusdam obijcitur:
PDF 29 III. cui & nonnulli assensi sunt.
PDF 29 IV. Ex Academia manavit isthaec doctrina.
PDF 29 V. Vtrum corporeum esse Deum ratus sit.
PDF 30 VI. Ab haereseos huius suspicione vindicatur.
PDF 30 VII. Objecta diluuntur.
PDF 30 VIII. Multos hic error infecit.
PDF 30 Quaestio secunda, De sanctissima Trinitate
PDF 30 Table of contents
PDF 31 I. In multos circa S. Trinitatis mysterium errores incidisse fertur Origenes, quorum gravissimi notantur.
PDF 31 II. Hoc nomine Patrum multorum reprehensiones expertus est.
PDF 31 III. Vtrum S. Trinitatis Personas substantia differre opinatus sit.
PDF 33 IV. Nonnulla in eius defensionem afferuntur.
PDF 33 V. Eruitur germana ipsius sententia.
PDF 34 VI. Vtrum Filium per prolationem genitum esse arbitratus sit.
PDF 34 VII. Vtrum Filium Patre, Spiritum sanctum Filio inferiorem esse dixerit,
PDF 35 VIII. ita ut jactatur à plurimis.
PDF 35 IX. Vtriusque dignitatem videtur nonnumquam tueri.
PDF 36 X. Patrum multorum suffragio gaudet.
PDF 37 XI. Recte eum de Filij & Spiritus sancti dignitate sensisse Patres nonnulli testantur.
PDF 37 XII. Platonicis deliriis orthodoxam doctrinam oblimavit.
PDF 37 XIII. Vtrum Patrem primarium rerum conditorem, Filium vero secundarium & Patris ministrum crediderit.
PDF 38 XIV. Vetustiorum aliquot Patrum consensu sublevatur.
PDF 38 XV. Quo sensu Filium dixerit non esse absolute bonum,
PDF 39 XVI. & non esse absolute veritatem.
PDF 39 XVII. Vtrum aequa sit multorum criminatio, Origenem dixisse querentium Patrem à Filio, Filium à Spiritu sancto videri non posse,
PDF 40 XVIII. quam ab eo depellere conatur Rufinus.
PDF 40 XIX. Vtrum Filij cognitionem cognitione Patris, Spiritus sancti cognitionem cognitione Filik inferiorem dixerit,
PDF 41 XX. quod aliquando videtur negasse.
PDF 41 XXI. Vtrum Filium & Spiritum sanctum existimaverit esse creatos,
PDF 42 XXII. ut vulgo fertur.
PDF 42 XXIII. PLurima culpae huic elevandae proponuntur.
PDF 44 XXIV. Aperitur genuina Origenis sententia.
PDF 45 XXV. Patres aliquot assentientes habet.
PDF 46 XXVI. Quo sensu dixerit duo Seraphinos Isaiae c. 6. v. 2. esse Christum, & Spiritum sanctum.
PDF 46 XXVII. Crimini datur Origeni, quod dixerit Patrem rebus universis, Filium ratione praeditis, Spiritum sanctum sanctis duntaxat praeesse:
PDF 46 XXVIII. sed defenditur.
PDF 47 XXIX. Vtrum Filium non orandum esse pronuntiaverit.
PDF 48 XXX. Vtrum finxerit sibi Spiritum sanctum genus humanum redimere non potuisse.
PDF 49 Quaestio tertia, De Christo, eiusque Incarnatione & οικονομία
PDF 49 Table of contents
PDF 49 I. Plurima de Christo absona Origenes opinatus est.
PDF 49 II. Vtrum Christum substantialiter in Moyse, Prophetis, & Angelis adfuisse senserit.
PDF 50 III. Patrum multorum assensu & sua ipsius fluctuatione juvatur.
PDF 50 IV. Quo sensu dixerit Filium Dei, antequam esset homo, mediatorem fuisse:
PDF 51 V. in quo & Patrum quorundam consensione se tuetur.
PDF 51 VI. Excutiuntur ejus errores de anima Christi:
PDF 52 VII. quibus tamen non pertinaciter adhaesit.
PDF 52 VIII. Nonnulli ipsius accusatores retunduntur.
PDF 53 IX. Quo sensu Filium & ejus animam unum esse dixerit, quemadmodum Pater & Filius unum sunt.
PDF 53 X. Vtrum Christum carnem de coelo attulisse persuasum habuerit.
PDF 54 XI. An crediderit Christum specie tenus in terris apparuisse, non veram carnem gestasse.
PDF 54 XII. Solvuntur difficiles ipsius loci duo.
PDF 55 XIII. Vnde in hanc afficti Christo falsi corporis suspicionem venerit, exploratur.
PDF 55 XIV. Vtrum Christum merum esse hominem existimaverit.
PDF 55 XV. An duos Christos finxerit.
PDF 56 XVI. Vtrum & quo sensu Jesum induisse Filium Dei pronuntiaverit.
PDF 56 XVII. Quo sensu Christum dixerit deificasse naturam humanam.
PDF 57 XVIII. Quo sensu Christum esse dixerit virum illum sterilem, de quo Jeremias cap. 22. vers. 30.
PDF 57 XIX. Vtrum corpus Christi ubique esse censuerit.
PDF 57 XX. Pro quibus passum Christum opinatus sit.
PDF 57 XXI. Recensentur Patrum criminationes adversus Origenis sententiam,
PDF 58 XXII. quae ex ipsius verbis proponitur.
PDF 58 XXIII. Non satis constat an saepe jam pro rebus ratione praeditis, an semel tantum passum, an etiam aliquando passurum Christum putaverit.
PDF 60 XXIV. Ex supra allatis genuina ipsius opinio elicitur,
PDF 61 XXV. cujus & origo indicatur.
PDF 61 XXVI. Nonnulla faciunt pro caussa Origenis.
PDF 62 XXVII. Vtrum Christum in Sole corpus suum reliquisse sibi finxerint.
PDF 62 XXVIII. Vtrum censuerit Christum hominem esse desiisse, postquam mortuus est.
PDF 63 XXIX. Quo sensu Christum dixerit etiam nunc lugere peccata nostra.
PDF 63 XXX. Vtrum regnum Christi desiturum crediderit.
PDF 64 Quaestio quarta, De B. Maria Virgine
PDF 64 Table of contents
PDF 64 I. Vtrum Christum & B. Mariam Virginem purgatione post partum opus habuisse Origenes existima verit.
PDF 65 II. Vtrum claustrum virginitatis B. Mariae in partu reseratum opinatus sit.
PDF 66 III. Vtrum B. Mariam peccatis obnoxiam putaverit.
PDF 67 Quaestio quinta, De Angelis
PDF 67 Table of contents
PDF 68 I. Vix certi quicquam Origenis aetate de Angelis fuerat definitum.
PDF 68 II. Quaeritur quo tempore Angelos, & rationis compotes naturas reliquas à Deo conditas, & in peccatum delapsas ratus sit.
PDF 69 III. Vtrum Angelos corporatos esse censuerit.
PDF 69 IV. Sibi videtur aliquando non constare:
PDF 70 V. sed conciliantur discordantes loci.
PDF 70 VI. Vtrum animam illis inesse, an ipsos esse animas dixerit.
PDF 71 VII. Angelorum inter & Daemonum corpora discrimen aliqudo tenuitatis constituit.
PDF 71 VIII. Consentientes habet Patres bene multos.
PDF 72 IX. Origenianae sententiae radix investigatur.
PDF 72 X. Vtrum aquas quae supra & infra Firmamentum sunt, Angelos esse arbitratus sit.
PDF 73 XI. Ecquid de Angelorum libertate, meritis, gratia, remuneratione, ac poenis statuerit.
PDF 73 XII. Patrum multorum adversus hanc ipsius doctrinam convitia.
PDF 74 XIII. Vtram priorem crediderit hominum an Daemonum naturam, exploratur.
PDF 74 XIV. Ex ipsis Origenis verbis sententia illius super Angelorum libertate ac meritis aperitur:
PDF 76 XV. in qua tamen videtur nonnumquam titubare.
PDF 76 XVI. Caussae huic Patres aliquot suffragantur.
PDF 78 XVII. Origeni favent alia quaedam.
PDF 78 XVIII. Vtrum Angelos ab hominibus erudiri persuasum habuerit.
PDF 79 XIX. Expenditur ejus sententia de Angelis judicandis;
PDF 79 XX. cujus fundamenta aperiuntur.
PDF 80 XXI. Eam frustra excusare conatur S. Thomas.
PDF 80 XXII. Quo tempore extrema supplicia Daemonibus vel inflicta vel infligenda Origenes crediderit.
PDF 81 XXIII. Origeni assentiuntur Patres plerique.
PDF 81 XXIV. Vtrum hominum sanctitate florentium animas Angelos esse senerit.
PDF 82 XXV. Nonnullorum criminationibus opinionis hujus caussa fuit obnoxius.
PDF 82 XXVI. Ventilatur ejus sententia de tutelaribus Angelis; ac primum Gentium,
PDF 83 XXVII. Ecclesiarum,
PDF 83 XXVIII. hominum singulorum,
PDF 84 XXIX. & rerum anima carentium.
PDF 85 XXX. Vtrum unicuique Genti & homini Angelos duos, bonum unum, malum alterum simul assistere putaverit.
PDF 85 XXXI. Fons Origenianarum de Angelis tutelaribus sententiarum ostenditur:
PDF 86 XXXII. adstipulatores Patres recensentur.
PDF 87 XXXIII. Eae & ex Origenis fluctuatione excusari possunt.
PDF 87 XXXIV. Quid de Angelis ψυχοπομποις opinatus sit, indagatur.
PDF 88 XXXV. Quaeritur, quid senserit de Angelis remunerationum & poenarum administris.
PDF 89 XXXVI. Vtrum Angelos neutiquam invocandos esse putaverit.
PDF 90 XXXVII. Vtrum & quomodo Cherubimos Filij cogitationes esse dixerit.
PDF 90 XXXVIII. Vtrum Daemones nidore & sanguine pasci existimaverit.
PDF 91 Quaestio sexta, De anima
PDF 91 Table of contents
PDF 91 I. De animae origine quid statueret Origenes certum non habuit.
PDF 92 II. Ex dogmate [...], & perpetui libertatis usus maxima Origenianorum errorum pars profluxit.
PDF 92 III. Vtrum animas rationis compotes è substantia divina delibatas esse asseruerit.
PDF 93 IV. An eas corpore antiquiores, in illudque pro peccatis demissas putaverit.
PDF 95 V. Vnde nomen, ψυχη, factum autumaverit.
PDF 95 VI. Ex his multorum criminationibus est appetitus.
PDF 96 VII. Ad doctrinae huius fontes digitus intenditur;
PDF 96 VIII. quam variis Scripturae locis fulcire conatus est Origenes:
PDF 96 IX. multi licet eam funditus labefactent.
PDF 97 X. Patres eius assertores recensentur.
PDF 97 XI. Nihil his temporibus fuerat ab Ecclesia super hoc argumento determinatum;
PDF 98 XII. nec multo recentioribus.
PDF 99 XIII. Vtrum animas corporeas, & quali corpore praeditas crediderit.
PDF 99 XIV. Origenem Patrum multorum assensus, & sua excusare potest haesitatio.
PDF 100 XV. Ex antiqua Philosophia opinionem suam depromsit. Intricatus Methodij locus explicatur.
PDF 101 XVI. Vtrum solam animam hominem constituere dixerit.
PDF 102 XVII. Examinatur Origeniana μετενσωμάτωσις.
PDF 102 XVIII. Pythagoricam μετεμψύχωσιν propugnasse à plurimis dictus est Adamantius:
PDF 102 XIX. sed multis purgatur.
PDF 103 XX. Metensomatoseos auctores produntur.
PDF 104 Quaestio septima, De libero arbitrio, gratia, & praedestinatione
PDF 104 Table of contents
PDF 104 I. Sententia Origenis de libero arbitrio naturae rationalis, & gratia Dei summatim proponitur.
PDF 105 II. Eadem fusius explanatur.
PDF 105 III. In quo positam arbitrij libertatem voluerit.
PDF 107 IV. Statum naturae integrae à statu naturae lapsae non distinxit.
PDF 107 V. Vtrum & quomodo liberum arbitrium regere putaverit bonos & pravos motus in animo suscitatos.
PDF 108 VI. Ecquisnam sit ille spiritus adversus quem Paulus carnem ait concupiscere.
PDF 108 VII. Vtrum anima media inter spiritum & carnem dici possit.
PDF 109 VIII. Quaeritur utrum affectus aliqui boni ex carne naturaliter prodeant; & de lege naturae.
PDF 109 IX. Patres multi ex vi naturae boni aliquid oriri posse senserunt.
PDF 110 X. Origenes legi naturae nimium tribuit:
PDF 111 XI. quemadmodum & legi Moysis.
PDF 112 XII. Investigatur ejus sententia de gratiae auxilio, quam hominibus à Deo impertiri censuit, propter recte ante vitam gesta;
PDF 113 XIII. & in hac vita mortali.
PDF 113 XIV. Gratiam excitantem non agnovit.
PDF 116 XV. Perperam interpretatis quibusdam Scripturae locis in eam sententiam adductus est;
PDF 116 XVI. quae merito reprehenditur.
PDF 116 XVII. Pauxilla quaedam in Origenis favorem colliguntur.
PDF 117 XVIII. Vtrum & quomodo perfectos homines posse non peccare ratus sit.
PDF 119 XIX. Huius dogmatis caussa vapulat.
PDF 119 XX. Vtrum post acceptam gratiam iteratae poenitentiae locum non superesse autumarit.
PDF 120 XXI. Vtrum praeceptis divinis morem geri non posse senserit.
PDF 121 XXII. Suppetiae feruntur Origeni.
PDF 121 XXIII. Vtrum affirmaverit homines sola fide iustos effici.
PDF 122 XXIV. Investigatur eius dogma de peccato originis, & fine baptismi.
PDF 124 XXV. Quid ipsi de praedestinatione placuerit, disputatur.
PDF 125 XXVI. Hic quoque nonnullis poenas dat, sed in aliquibus juvatur.
PDF 126 Quaestio octava, De astris
PDF 126 Table of contents
PDF 126 I. Vtrum astra animata esse, Deum cognoscere & precari, peccare posse, judicatum iri, ac salutem sperare & posse consequi Origenes affirmaverit.
PDF 128 II. A multis hic arguitur:
PDF 128 III. nec defensione tamen caret.
PDF 129 IV. Viam ipsi ad id credendum straverunt antiqui.
PDF 129 V. Vtrum sideribus futurorum significationem à Deo impressam putaverit.
PDF 129 VI. An tres priores creationis dies sine Sole, Luna, & stellis non fuisse decreverit.
PDF 130 Quaestio nona, De resurrectione mortuorum
PDF 130 Table of contents
PDF 130 I. Status quaestionis proponitur.
PDF 130 II. Doctrina Origenis de resurrectione enucleatur.
PDF 131 III. Vtrum resurrectionem absolute sustulerit.
PDF 131 IV. Hoc crimine purgatur.
PDF 132 V. Vtrum corporis resurrectionem admiserit, carnis inficiatus sit.
PDF 132 VI. In eo etiam haesitat, & multorum praeterea assensu gaudet.
PDF 133 VII. Vtrum & quomodo corpora in resurrectione mutatum iri existimaverit.
PDF 135 VIII. Hic quoque Patrum aliquot consensione se tuetur.
PDF 135 IX. An corpora in resurrectione sphaerica futura autumaverit.
PDF 136 X. Vtrum impios affirmaverit neutiquam in vitam redituros.
PDF 136 XI. Vnde suam de resurrectione doctrinam hauserit, aperitur.
PDF 136 XII. Nonnulla ad eius excusationem praeter superiora colliguntur.
PDF 137 XIII. Quo sensu dixerit peccatorum caussam ad corpus referri.
PDF 137 Quaestio decima, De postremo judicio
PDF 137 Table of contents
PDF 137 I. Exploratur placitum Origenis de rebus supremo Dei arbitrio iudicandis:
PDF 138 II. & de ratione ac loco iudicij postremi.
PDF 138 Quaestio undecima, De poenis & praemiis
PDF 138 Table of contents
PDF 139 I. Origenis opinio ex ipsius principijs summatim deducitur.
PDF 139 II. Eadem deinde fusius ipsius verbis declaratur. Ac primum de poenis. Omnes homines igne examindndos fore sensit:
PDF 139 III. deinde in varia loca pro meritis dimittendos;
PDF 140 IV. ac torquendos.
PDF 140 V. Quales poenas futuras arbitratus sit; quid ignem aeternum.
PDF 141 VI. Ecquas praeter ignem poenas mortuis infligendas decreverit.
PDF 142 VII. Ex his variae adversus eum criminationes.
PDF 142 VIII. Sed sui tamen ei non desunt adstipulatores, suaque defensio.
PDF 144 IX. De praemiis agitur, & in quo positam Sanctorum beatitatem voluerit Origenes, explicatur.
PDF 145 X. Recensentur varij gradus per quos ad eam perveniri sensit.
PDF 148 XI. De loco, quo animas Sanctorum conquiescere docuit, disputatur: nempe de coelo novo, & terra nova;
PDF 149 XII. ac de Paradiso.
PDF 150 XIII. Vnde haec transtulerit, exquiritur.
PDF 150 XIV. Hinc in Patrum multorum reprehensiones incurrit.
PDF 151 XV. Sed aliqua tamen in eius excusationem afferri possunt.
PDF 151 XVI. Vtrum & quomodo poenis Damnatorum finem impositum iri, & omnia unum in Deo per [...] futura ratus sit.
PDF 153 XVII. Non alias poenas quam purgatorias admisit.
PDF 153 XVIII. Quid sit juxta Origenem, Novissima inimica mors, deque Daemonum poenis quaeritur.
PDF 154 XIX. Vtrum beatitatis quoque futurae spatium terminis circumscripserit.
PDF 154 XX. Horum dogmatum fontes reserantur.
PDF 155 XXI. Propter illa à Patribus graviter reprehensus est.
PDF 156 XXII. An fuerit in haeresi Chiliastarum.
PDF 157 XXIII. Nonnulla Origeni defendendo adducuntur.
PDF 158 XXIV. Nonnumquam solius Diaboli poenas fore aeternas asseverat.
PDF 158 XXV. Ab Origeniana super poenis Damnatorum opinione Patres aliquot non multum recedunt.
PDF 160 XXVI. Investigatur significatio vocis, [...].
PDF 163 Quaestio duodecima, De mundo, Paradiso terrestri, & Adamo
PDF 163 Table of contents
PDF 163 I. Duo de mundo quaeri possunt:
PDF 163 II. Primum, Vtrum & quo sensu dixerit Origenes mundum propter rationales naturas fuisse à Deo conditum;
PDF 164 III. ita ut existimasse eum Patres aliqui testificantur:
PDF 164 IV. alterum, Vtrum plures vel fuisse, vel esse, vel fore mundos existimaverit;
PDF 166 V. quemadmodum ipsi à Patribus quibusdam objectum est:
PDF 167 VI. quamquam ejus caussam nonnulla adjuvant.
PDF 167 VII. Exploratur Origenis sententia de consitione Paradisi terrestris,
PDF 168 VIII. & de scorteis tunicis, quibus post peccatum Adamus indutus est.
PDF 168 IX. Quaeritur utrum dixerit Adamum per peccatum similitudinem Dei amisisse:
PDF 170 X. & utrum homines Praeadamitas extitisse sibi finxerit.
PDF 170 Quaestio decima tertia, De allegorica Scripturae interpretatione
PDF 170 Table of contents
PDF 170 I. Allegoriis nimis indulsisse Origenem Patres clamant.
PDF 171 II. Varia afferuntur loca in quibus literam visus est pessumdedisse.
PDF 173 III. A quibus morem hunc interpretandae Scripturae acceperit, exquiritur.
PDF 174 IV. Idem aliquando suam literae dignitatem servat.
PDF 175 V. Refelluntur Eustathij Antiocheni adversus Origenis allegorias querelae.
PDF 176 Quaestio decima quarta, & ultima, Quaestiunculas aliquot quasi per saturam complexa
PDF 176 Table of contents
PDF 176 I. Quaeritur Origenis sententia de ligandi & solvendi potestate Sacerdotibus concessa.
PDF 177 II. Excutitur ejusdem de Eucharistia opinio.
PDF 182 III. Quaedam ipsius de matrimonio dogmata notantur.
PDF 183 IV. Vtrum magicis artibus faverit, exploratur:
PDF 184 V. & de Engastrimytho quid statuerit;
PDF 184 VI. ecquid de mendacio,
PDF 184 VII. & de jurejurando.
PDF 185 Caput tertium. Generale Origenianae doctrinae examen
PDF 185 Table of contents
PDF 185 I. Iniqua fere pro Origene, vel contra Origenem judicia.
PDF 186 II. Recensentur ipsius defensores.
PDF 186 III. Multa ad Origeniani nominis oppugnatores confutandos generatim proponuntur. Mutua criminationum repugnantia;
PDF 186 IV. Origenistarum errores Origeni afficti;
PDF 186 V. Rufini interpretis perfidia;
PDF 186 VI. Patrum falsis criminibus appetitorum exemplum;
PDF 187 VII. Philocalia à Gregorio Theologo, & Basilio ex Origenis scriptis excerpta;
PDF 187 VIII. allegoricae ipsius interpretationes.
PDF 187 IX. Frustra haereseon fons appellatus est.
PDF 187 X. Librorum ipsius depravatio.
PDF 189 XI. Multa quoque ad ipsum excusandum in universum adducuntur: perpetua ipsius in proponendis sententiis haesitatio; eiusdem modestia;
PDF 189 XII. constans haereseon insectandi studium;
PDF 190 XIII. nimia in scribendo festinatio;
PDF 190 XIV. Theologicae quaestiones ipsius temporibus nondum satis excussae, nec per Ecclesiam definitae.
PDF 190 XV. Eum tandem temere dictorum poenituit.
PDF 190 XVI. Immerito Rufinum reprehendit Hieronymus, propter inscriptum Origenis Apologiae Pamphili nomen.
PDF 192 XVII. In multis peccasse Origenem fatendum est.
PDF 192 XVIII. Quo numero libri Origenis habendi sint, disputatur:
PDF 193 XIX. & utrum inter Haereticos ponendus ipse sit.
PDF 195 Caput quartum. Fortuna doctrinae Origenianae
PDF 195 Capitis quarti partitio
PDF 196 Sectio prima, explicans quid Origeniana doctrina in Oriente passa sit ab Origenis ipsius aetate, ad altercationem usque Hieronymi & Rufini; tum etiam quanam in Occidente fortuna jactata sit
PDF 196 Table of contents
PDF 196 I. Procellarum adversus Origenis etiamnum viventis doctrinam concitarum series summatim repetitur.
PDF 197 II. Sedata Origenis morte odia non multo post recrudescunt.
PDF 197 III. Pierius Alexandrinus Origenes iunior dictus.
PDF 197 IV. Arianis temporibus Origenis doctrina denuo impugnari coepta est ab Orthodoxis, quod eius sibi patrocinium asciscerent Ariani:
PDF 198 V. quam tamen benigne interpretari maluerunt Athanasius, Basilius, & Gregorius Nazianzenus.
PDF 199 VI. Origenianas partes tuentur Hilarius, Euzoius, Titus Bostrenus, Didymus, Ambrosius, Eusebius Vercellensis, Victorinus Petabionensis, Gregorius Nyssenus, & ipse etiam Hieronymus, qui subinde tamen mutavit consilium; quas oppugnant Theodorus Mopsuestenus, & Apollinaris.
PDF 199 VII. Duplex Origenistarum genus, Orthodoxorum, & Heterodoxorum.
PDF 201 VIII. Origenistae Heterodoxi ex Aegypti monasteriis fere prodierunt.
PDF 201 IX. Johannis Hierosolymitani cum Epiphanio & Hieronymo dissensio;
PDF 202 X. & Hieronymi cum Rufino:
PDF 202 XI. quos in gratiam reducere student Archelaus & Theophilus.
PDF 203 XII. Scribit ad Pammachium Hieronymus adversus errores Johannis Hierosolymitani;
PDF 203 XIII. & ad Theophilum.
PDF 203 XIV. Augustinum quoque per literas ab Origenismo absterret.
PDF 203 XV. Romam revertitur Melania cum comite Rufino;
PDF 204 XVI. qui cum Apologiam Pamphili, libellum De adulteratione Operum Origenis, & eius libros [...] in Vrbe publicasset, à Marcella repressus est.
PDF 204 XVII. Certior de his factus Hieronymus libros [...] interpretatur.
PDF 206 XVIII. Tres libros contra Hieronymum scribit Rufinus.
PDF 206 XIX. Anastasius Papa damnat errores Origenis,
PDF 206 XX. & ipsum Rufinum.
PDF 207 XXI. Hieronymus & Rufinus scriptis mutuo se lacessunt.
PDF 207 XXII. Mortem oppetunt Melania senior, & Rufinus.
PDF 207 XXIII. Origenismi tradux Pelagianismus, Pelagianismi Nestorianismus.
PDF 208 XXIV. Renascitur in Hispania Origenismus, sed eliditur opera Augustini; penitusque tamdem in Occidente profligatur.
PDF 208 Sectio secunda, continens quidquid Origegenismi caussa actum est à Theophili dissidio cum Aegyptiis monachis & Iohanne Chrysostomo, ad tempora Synodi Chalcedonensis
PDF 208 Table of contents
PDF 209 I. Theopilus Alexandrinus Monachos quosdam Nitrienses vexat;
PDF 210 II. & afficto ipsis Origenismo Origenistas una insectatur.
PDF 210 III. Aliae dissidij huius caussae proferuntur. Synodus Alexandrina Origenistas damnat, quos Theophilus ex Aegypto deturbat.
PDF 211 IV. Aequum de his concertationibus Posthumiani iudicium.
PDF 211 V. Theophili factum approbant Anastasius, Epiphanius, & Hieronymus.
PDF 212 VI. Vtris plus adhibendum in hac historia fidei, Palladio, Socrati, Sozomeno, Georgio Alexandrino, Anonymo vitae Chrysostomi scriptori, & Symeoni Metaphrastae; an Epiphanio, & Hieronymo, disquiritur.
PDF 213 VII. Theophili Synodicam Epistolam & Paschales quatuor convertit Hieronymus.
PDF 213 VIII. Quaeritur utri prius Constantinopolim profecti sint Origenistae, an Theophili legati.
PDF 213 IX. Origenistas benigne excipiunt Johannes Chrysostomus, & Eudoxia.
PDF 214 X. Synodum in Cypro adversus Origenistas cogit Epiphanius.
PDF 214 XI. Theophilenses legati & Origenistae apud Imperatorem mutuo se accusant.
PDF 215 XII. Epiphanius Constantinopolim appellit, & Chrysostomum male habet.
PDF 215 XIII. Altercatur cum Eudoxia, deinde Cyprum repetens fato concedit.
PDF 215 XIV. Rei gestae summa repetitur ex Polybio teste oculato.
PDF 216 XV. Constantinopolim advenit Theophilus, & Conciliabulum cogit ad Quercum.
PDF 217 XVI. Accusatur Chrysostomus.
PDF 217 XVII. Actorum Pseudosynodi ad Quercum habitae fides exploratur.
PDF 217 XVIII. Crimine liberantur Nitrienses, & in gratiam cum Theophilo redeunt.
PDF 217 XIX. Exauctoratur Chrysostomus, & in exilio diem multo post obit.
PDF 218 XX. In Chrysostomi defuncti nomen grassatur Theophilus, renitente Isidoro Pelusiota.
PDF 218 XXI. Chrysostomu[m] prosequitur laudibus Synesius, probris Hieronymus.
PDF 218 XXII. Origenianos libros lectitat Theophilus:
PDF 218 XXIII. Diem claudit: succedit Cyrillus, & avunculi inimicitias persequitur, sed ab Isidoro reprehensus factum mutat. Scribit adversus Origenem Hammon Hadrianopolitanus.
PDF 219 XXIV. Johannis Hierosolymitani, & Hieronymi obitus. Male audit Origenis doctrina in Oriente & Occidente:
PDF 220 XXV. suos tamen fautores habet Philastrium, Theodoretum, Socratem, Sozomenum, Sidonium, Auctorem Praedestinati, & Eutychetem.
PDF 220 Sectio tertia, à Chalcedonensi Synodo, ad nostram usque aetatem Origenismi fortunam persequens
PDF 220 Table of contents
PDF 220 I. Rursus è Palaestinae monasteriis Origenismus emergit.
PDF 221 II. Origenistas apud Iustinianum accusat Sabas.
PDF 221 III. Origenismum passim spargunt Nonnus & Leontius;
PDF 221 IV. & aliquanto post Nonni discipuli Theodorus & Domitianus Origenismi caussa crudelia multa perpetrant.
PDF 221 V. Sarabaitae unde dicti.
PDF 222 VI. Origenistarum gesta Imperatori renuntiaturus Gelasius Laurae Praefectus, ab ejus aditu excluditur; huic in reditu defuncto succedit Georgius Origenista; Georgio Cassianus, Cassiano Conon, orthodoxus orthodoxo. Antiochena Synodus.
PDF 222 VII. Epistolam ad Menam adversus Origenem scribit Iustinianus:
PDF 223 VIII. cujus Epistolae summa repraesentatur.
PDF 223 IX. Theophanis somnium. Iohannes Philoponus origenissat.
PDF 224 X. Trium Capitulorum caussa aliquanto post ventilari coepta est.
PDF 224 XI. Edictum adversus Tria Capitula promulgat Imperator, unde Schismata multa oriuntur.
PDF 224 XII. Restorescit Origenismus in Palaestina. Synodus Quinta celebratur;
PDF 225 XIII. & damnat Tria Capitula. Hinc magnis motibus Ecclesia conturbatur.
PDF 225 XIV. Vtrum in Quinta Synodo de Origene actum sit.
PDF 227 XV. Quid in ea adversus Origenem constitutum sit, exponitur.
PDF 227 XVI. Nova in Origenismum facta odij accessio;
PDF 228 XVII. quae prodeuntibus subinde annis paulatim obsolevit. Infensos sibi tamen nonnullos identidem Origenes nactus est;
PDF 229 XVIII. Graeculos praecipue: à Latinis vero benignius exceptus est.
PDF 230 XIX. Oraculum divinitus editum S. Mechtildi de salute Origenis. Guidonis & Platinae de Origene judicium. Hujus caussam tuentur Iohannes Picus, & Iohannes Nauclerus. Favet ipsi quoque Iohannes Trittemius, sed citra errorum ipsius defensionem.
PDF 230 XX. Primus Origenis Opera praelo committit Iacobus Merlinus, & pro eo Apologiam scribit; unde Massaei & Bedae convitiis appetitur.
PDF 231 XXI. Defendunt Origenem Erasmus, Ferrarius, Sixtus Senensis, Genebrardus, & Halloxius: eumdem impugnant Baronius, & Bellarminus; Lutherus, & Beza: incerta Sculteti ratio: aequiores in eum se gerunt Espencaeus, Possevinus, Gretserus, & Binetus.
PDF 232 Origenianorvm Liber Tertivs. Origenis scripta
PDF 232 Libri tertij partitio
PDF 232 Caput primum, in quo disputatur in universum de scriptis Origenis
PDF 232 Table of contents
PDF 233 I. Stilus Origenis redundans & incultus.
PDF 233 II. Plus septem ei dictanti aderant notarij: totidem librarij & puellae opera eius nitidius exarabant.
PDF 233 III. Quicunque supersunt Origenis Libri, vitiati & corrupti sunt.
PDF 233 IV. Sua quibusque Origenis Operibus auctoritas, suus valor assignatur.
PDF 234 V. De Origenianarum scriptionum numero disseritur.
PDF 235 VI. Quibus Scripturae sanctae editionibus uti solitus fuerit Origenes, aperitur.
PDF 236 Caput secundum, Origenis Exegetica, & [...]
PDF 236 Capitis secundi partitio
PDF 236 Sectio prima. Varia Origenianorum [...] genera percensentur
PDF 236 Table of contents
PDF 236 I. Scripturam sacram Ambrosij rogatu Origenes interpretatus est. Confutantur nonnulli, qui primum Scripturae sacrae interpretem ipsum fuisse volunt.
PDF 237 II. Dividuntur Origenis Exegetica in Scholia, Homilias, & Tomos:
PDF 237 III. de quibus sigillatim quaeritur.
PDF 238 IV. Quid sint [...] disputatur.
PDF 239 V. [...] pars [...]. Epistolas inter Syntagmata collocamus.
PDF 239 VI. Oirgenes historicum, mysticum, & moralem sensum perscrutari solet.
PDF 239 VII. Cur minor in Novo quam in Veteri testamento ab Ambrosio dictus sit, investigatur.
PDF 239 Sectio secunda. Singula Origenis [...], quorum a nos pervenit notitia, enumerantur
PDF 239 Table of contents
PDF 239 I. Enumerantur Origenis Exegetica in Pentateuchum;
PDF 240 II. in Josue, Judices, Libros Regum, Paralipomenωn, Esdrae, & Iob;
PDF 241 III. in Psalterium;
PDF 241 IV. in Proverbia, Ecclesiasten, & Canticum;
PDF 241 V. in majores Prophetas quatuor;
PDF 242 VI. & in minores Duodecim:
PDF 242 VII. item in Matthaeum, Lucam, Iohannem, & Acta Apostolorum;
PDF 243 VIII. Epistolas Pauli, & Apocalypsim.
PDF 244 Sectio tertia. De Origenis Exegeticis quae supersunt, deque vetustis ipsorum interpretationibus
PDF 244 Table of contents
PDF 244 I. De Exegeticis in Genesim,
PDF 245 II. Exodum,
PDF 245 III. Leviticum,
PDF 245 IV. & Numeros;
PDF 245 V. in Iosue, Iudices, Reges,
PDF 247 VI. Psalmos, & Proverbia;
PDF 248 VII. Canticum Canticorum,
PDF 249 VIII. Isaiam,
PDF 250 IX. Ieremiam,
PDF 250 X. Ezechielem,
PDF 251 XI. & Oseam;
PDF 251 XII. in Matthaeum,
PDF 252 XIII. Lucam,
PDF 253 XIV. Iohannem, & Acta Apostolorum;
PDF 253 XV. & in Epistolas ad Romanos, Colossenses, Titum, & Ebraeos.
PDF 254 Sectio quarta, De Origenis Tetraplis, Hexaplis, & Octaplis
PDF 254 Table of contents
PDF 255 I. Proponitur Epiphanij sententia de Origenis Tetraplis, Hexaplis, & Octaplis.
PDF 255 II. Asseritur propositus duarum Ebraicarum columnarum in Hexaplis, & Octaplis situs.
PDF 256 III. Quaeritur quare in Tetraplis, Hexaplis, & Octaplis Theodotionem Symmachus praecesserit.
PDF 257 IV. Investigatur mens Eusebij de Tetraplis, Hexaplis, & Octaplis.
PDF 258 V. Vnum & idem opus fuerunt Hexapla, & Octapla.
PDF 259 VI. Ex superioribus recentiorum multorum errores arguuntur.
PDF 260 VII. Editionem Interpretum Septuaginta, quae in Hexaplis habebatur, asteriscis, obelis, lemniscis, & hypolemniscis Origenes distinxit. Ei praeterea quae erat in Tetraplis Scholia adjecit.
PDF 261 VIII. Editionem [...] Hexaplis intextam emendarunt Eusebius, & Pamphilus, & primi seorsum vulgaverunt. Inde triplex illo tempore editio [...], Origeniana, Eusebiana, & [...].
PDF 262 IX. Eadem circiter tempestate [...] resarcit Lucianus, resarcit & Hesychius. Hinc quintuplex [...] editio.
PDF 263 X. Suas quoque editiones asteriscis, & obelis discriminarunt Lucianus, & Hesychius; ut & suam [...] interpretationem Hieronymus. Inquinatae sunt & vitiatae hoderniae omnes [...] editiones.
PDF 263 Caput tertium. Origenis Syntagmata
PDF 263 Capitis tertij partitio
PDF 263 Sectio prima. Singula Origenis Syntagmata, quorum memoria superest, enumerantur
PDF 263 Table of contents
PDF 264 I. Recensentur Origenis Syntagmata ab Eusebio commemorata.
PDF 264 II. Ex his aliqua expenduntur accuratius; ac primum libri De resurrectione,
PDF 264 III. ςρωματεις,
PDF 264 IV. De martyrio,
PDF 264 V. Dialogi,
PDF 265 VI. Epistolae,
PDF 265 VII. Interpretatio Ebraicorum nominum Novi Testamenti,
PDF 265 VIII. Liber De oratione,
PDF 265 IX. Disputationes adversus Haereticos, in ijsque Parvus Labyrinthus.
PDF 265 X. Quaeritur quid sint Origenis Monobiblia, & quid ipsius pro se Apologia à Vincentio Bellovacensi commemorata.
PDF 266 XI. Philocaliam quoque in Origenianorum operum censu ponimus.
PDF 266 Sectio secunda. De Origenis Syntagmatis quae supersunt, deque vetustis librorum [...] interpretationibus
PDF 269 Caput quartum. Quo ordine, quibus temporibus Origenis libri lucubrati sint exploratur
PDF 269 Table of contents
PDF 269 I. Variis Origenis scriptionibus suus ordo, sua tempora ex Eusebio assignantur.
PDF 269 II. Quo tempore Tetrapla, Hexapla, & Octapla concinnaverit, investigatur.
PDF 270 III. Notantur nonnulla circa ordinem ac tempus Exegeticωn, ac Syntagmatum ipsius quorumdam.
PDF 272 IV. Distinguuntur ejusdem Homiliae extemporales, & in otio elaboratae.
PDF 272 Appendix. Libri Origeni falso vel dubitanter adscripti
PDF 272 Table of contents
PDF 272 I. Vnde factum sit ut Origenis nomen pleraeque sibi scriptiones falso asciverint, aperitur.
PDF 273 II. De tribus libris in Job, deque vetusto ipsorum Interprete.
PDF 274 III. De posteriore in Job commentario.
PDF 274 IV. De Commentario in Marcum,
PDF 275 V. Homilis in diversos.
PDF 276 VI. Homilia quae in Codice Vaticano inscribitur, [...];
PDF 276 VII. Scholiis in Orationem Dominicam, & Cantica B. Virginis, Zachariae, & Symeonis.
PDF 276 VIII. De lamento Origenis,
PDF 276 IX. Dialogo de orthodoxa fide,
PDF 277 X. alio quodam vetusto Dialogo,
PDF 277 XI. libellis De haeresibus,
PDF 277 XII. De singularitate Clericorum,
PDF 278 XIII. De Astrolabio, & De breviario, & Sermone De catechesi.
PDF Index Librorvm Et Capitvm, Qvibvs Constat Haec Origeniana.
PDF [1] Ωριγενους Εξηγητικα. Origenis Commentaria.
PDF [1] Απο Των Ωριγενους εις [...]. Ex Origenis Comentariis in Genesim.
PDF 2 E Tomo III. Commentariorum in Genesim. Τομου Γ' Των Εις [...].
PDF 15 Εκ Του γ' Τομου Των εις [...]. E III. Tomo Commentariorum in Genesim.
PDF 17 Εκ Των Ωριγενους Εις Την Εξοδον Εις τό. [...]. Ex Origenis Commentariis In Exodvm In illud:
PDF 26 Ex Origenis Commentariis In Leviticvm. Εκ Των Ωριγενους Εις Το Λευιτικον. [...]
PDF 26 Ex Origenis Commentariis In Iesum Nave. Εκ Των Ωριγενους Εις Τον Ιησουν τόν [...]
PDF 28 Origenis In primi Libri Regvm, Cap. 28. de Engastrimytho. Ωριγενους Εις Την Των Βασιλειων Πρωτην. [...]
PDF 37 Απο Των Ωριγενους Εις Τους. Ψαλμους. [...] Ex Origenis Commentariis In Pslamos.
PDF 47 [i. e. 41] Ex Commentario in Psalmum I.
PDF 42 Ex Commentario In Psalm. I. vers. 5.
PDF 50 E Commentariis in Psalmum 40. Εk Των Εις τόν ν'. ψαλμόν [...].
PDF 51 Ex Origenis Homilia in Pslamum 82.
PDF 51 Απο Των Ωριγενους Εις Το Α,σμα Των Α,σματων. Ex Origenis Commentariis In Canticvm Canticorvm.
PDF 53 Ωριγενους Εις Τον Προφητην Ιερεμιαν Ομιλιαι ιθ'. Origenis In Prophetiam Ieremiam Homiliae XIX.
PDF 53 Homilia I.
PDF 64 Homilia II.
PDF 67 Homilia III.
PDF 68 Homilia IV.
PDF 74 Homilia V.
PDF 88 Homilia VI.
PDF 92 Homilia VII.
PDF 95 Homilia VIII.
PDF 101 Homilia IX.
PDF 107 Homilia X.
PDF 112 Homilia XI.
PDF 117 Homilia XII.
PDF 129 Homilia XIII.
PDF 132 Homilia XIV.
PDF 145 Homilia XV.
PDF 150 Homilia XVI.
PDF 158 Homilia XVII.
PDF 163 Homilia XVIII.
PDF 183 Homilia XIX.
PDF 198 Ex Homilia XXXIX. Explanationvm in Ieremiam Prophetam:
PDF 200 Ex Origenis Commentariis In Ezechiel. Απο Των Ωριγενους Εις Τον Ιεζεχιηλ.
PDF 203 Ωριγενους Τα Εις Το Κατα Ματθαιον Ευαγγελιον Εξηγητικα. Origenis Commentaria In Evangelivm Secvndvm Matthaevm.
PDF 203 E Tomo Primo Commentariorvm In Matthaevm.
PDF 204 E Secvndo Tomo In Evangelivm Matthaei.
PDF 205 Ωριγενους Των Εις Το Κατα Ματθαιον Εξηγητικων Τομος *ι. Origenis Commentariorvm In Evangelivm Secvndvm Matthaevm Tomvs Vndecimvs.
PDF 264 Origenis Commentariorvm In Evangelivm Secvndvm Matthaevm Tomvs Dvodecimvs. Ωριγενους Των Εις Το Κατα Ματθαιον Εξηγητικων Τομος ιβ'.
PDF 303 Ωριγενους Των Εις Το Κατα Ματθαιον Εξηγητικων Τομος ιγ'. Origenis Commentariorvm In Evangelivm Secvndvm Matthaevm Tomvs Decimvs Tertivs.
PDF 337 Ωριγενους Των Εις Το Κατα Ματθαιον Εξηγητικων Τομος ιδ'. Origenis Commentariorvm In Evangelivm Secvndvm Matthaevm Tomvs Decimvs Qvartvs.
PDF 366 Origenis Commentariorvm In Evangelivm Secvndvm Matthaevm Tomvs Decimvs Qvintvs. Ωριγενους Των Εις Το Κατα Ματθαιον Εξηγητικων Τομος ιε'.
PDF 408 Origenis Commentariorvm In Evangelivm Secvndvm Matthaevm Tomvs Decimvs Sextvs. Ωριγενους Των Εις Το Κατα Ματθαιον Εξηγητικων Τομος ις'.
PDF 452 Origenis Commentariorvm In Evangelivm Secvndvm Matthaevm Tomvs Decimvs Septimvs. Ωριγενους Των Εις Το Κατα Ματθαιον Εξηγητικων Τομος ιζ'.
PDF Endsheet
PDF Back cover
PDF Spine
PDF Pars Posterior