Confessionale,|| In Qvo || Vniversa || Materia De || Confessione Pec-||catorvm Apvd Catholicos || vsitata per Quæstiones explicatur : Simulq[ue] || pœnitentibus modus examinandi conscien-||tiam, & peccata sua cùm Deo, tùm Sacer-||doti confitendi commodißimus || præscribitur / ... magno studio || collectum, & editum || A || Martino Eisengrein,|| S. Theologiæ D. & Academiæ Ingol-||stadien[sis] Procancellario &c. Ingolstadii : Sartorius, 1577
Content
PDF Front cover
PDF Endsheet
PDF Title page
PDF Bibelvers
PDF Introduction
PDF Dedication
PDF Index Capitvm Et Qvaestionum, qu[a]e in hoc libello continentur.
PDF 1r Capvt Primvm. De Institutione & Neceßitate Confeßionis.
PDF 1r I. Quaestio. Vtrùm Confessio Sacramentalis ab Ecclesia sit instituta.
PDF 2v II. Si non ab Ecclesia, à quo igitur instituta sit Confessio.
PDF 6r III. An non verba illa, ligandi & soluendi, remittendi & retinendi, de Fide potiùs, quàm criminum disquisitione intelligenda sint.
PDF 7v IIII. Quid respondendum iis sit, qui eò, quòd Christus nullibi secretam peccatorum Co[n]fessionem expressis & dissertis verbis praeceperit; Christianos nequaqua[m] ad eam alligandos esse contendunt.
PDF 9r V. Vtrum Confessio secreta peccatorum exemplum & testimonium habeat in Scripturis.
PDF 9r VI. Si lex Dei sit auricularis Confessio, quî ausus fuerit Nectarius Co[n]stantinopoli eam refigere, ac conuellere.
PDF 20r [i.e. 10r] VII. Cur Chrystostomus, tàm S. Episcopus, Confessionem auricularem, suo tempore non seruârit, si à Christo sit instituta.
PDF 11r VIII. An non Iacobus, scribens: Confitemini altérutru[m] peccata vestra; potiùs quàm Christus, Sacramentalem Confessionem instituerit.
PDF 12r IX. Vtrùm obligatio confitendi, vocaliter Sacerdotibus, sit de iure Diuino, an solo humano.
PDF 14v X. Vtrùm sit de necessitate salutis, Sacerdotibus confiteri.
PDF 15r XI. Cùm Christus in Euangelio Decalogi quidem; nullibi autem Sacramentalis Confessionis mentione[m] faciat, quomodò tanquàm necessaria ad salutem requiratur.
PDF 15v XII. Cùm Devs per Prophetam palàm p[ro]nuntiet, se, quacunque hora peccator ingemuerit; iniquitatu[m] eius nolle recordari: cur insuper à contrito, Co[n]fessio peccatorum, tanquàm necessaria ad salutem requiratur.
PDF 16r XIII. V. Confessio adeò necessaria sit ad salutem, sicut Baptismus; ita, vt nunquàm liceat illam omittere.
PDF 16v XIIII. V. semper in Ecclesia Catholica, à te[m]poribus Apostoloru[m], Confessio peccatoru[m] tàm necessaria fuit habita, vt sine ea adultis non remittatur peccatum.
PDF 23v XV. V. Co[n]fessio etia[m] necessaria fuerit de iure naturali, aut scripto, ante Eua[n]geliu[m].
PDF 24v XVI. Vtrùm Confessio omnibus hominibus necessaria sit.
PDF 26v XVII. Quánam aetate praeceptum Confessionis coeperit obligare.
PDF 27r XVIII. Cùm homo no[n] statim post vsum rationis teneatur sumere Eucharistia[m]; quomodò statim post vsum rationis obligetur praecepto Confessionis.
PDF 27r XIX. V. teneat[ur] homo, cu[m] peccauit, illud peccatu[m] statim, & sine omni mora co[n]fiteri.
PDF 29r XX. V. teneatur homo de iure Diuino in articulo mortis confiteri.
PDF 30r XXI. V. teneatur homo iure Diuino, articulo mortis seu necessitatis secluso, crebriùs confiteri in vita.
PDF 30v XXII. Quando teneatur homo iure humano confiteri.
PDF 31r XXIII. Nunq[ui]d, qui legitima caussa impeditus, non co[m]municauit in Paschate, teneatur posteà ad Communicationem.
PDF 31r XXIIII. V. teneatur homo de iure Diuino, ante perceptione[m] Eucharistiae co[n]fiteri.
PDF 31v XXV. Vtrùm teneatur homo ta[m] ante receptionem aliorum Sacramentorum, quàm Eucharistiae, confiteri.
PDF 32r XXVI. Vnde constet, quòd Confessio magis requiratur ante Eucharistiam, quàm alia Sacramenta.
PDF 32r XXVII. Vtrùm possit Papa vel Concilium in praecepto Confessionis dispensare.
PDF 33r Capvt II. De Confeßionis Definitione & Materia.
PDF 33r I. Quaestio. Quot modis verbum Confessionis in Scripturis accipiatur.
PDF 33v II. Quotuplex sit peccatoru[m] Confessio.
PDF III. Quaena[m] dicatur interior Confessio.
PDF 34r IIII. Vtrùm haec interior Confessio peccatoru[m] propria sit Christianorum.
PDF 35r V. V. Interior haec Confessio, quae sit soli Deo, etiam vtilis sit & necessaria.
PDF 35v VI. Cur Devs, qui nihil ignorat, Confessionem nostram requirat.
PDF 36r VII. Nunquid veteres Doctores hanc interiorem Confessione[m] peccatorum, quae soli Deo fit, etiam exegerint à poenitentibus.
PDF 37r VIII. Quoties interior[es] & mentalis peccatoru[m] Confessio soli Deo fieri debeat.
PDF 38r IX. Quaenam sit soli Deo confitendi ratio & modus.
PDF 38v X. Paulò clarior modi istius, quotidie sub nocte[m] in seipsum inquire[n]di, & deinde Deo confitendi, explicatio.
PDF 39r XI. Annón Confessio illa interior peccatorum Devm, cùm sine intermissione, vel quotidiè saltem, fieri debeat, hoc nomine homini valdè molesta futura sit.
PDF 39v XII. Vtrùm semper fuerit interioris Confessionis ad Devm frequens vsus in populo Dei.
PDF 40r XIII. Quaena[m] dicatur Confessio fraterna.
PDF 41r XIIII. Vtru[m] Co[n]fessio fraterna necessaria sit.
PDF 41r XV. V. Eadem ratio sit Sacerdotum absoluentium aliquem à peccatis, & fratru[m] seu priuatorum, sibi inuicem peccata remittentium.
PDF 42r XVI. V. Confessio fraterna sit de numero septem Sacramentorum.
PDF 42r XVII. Quotuplex sit Co[n]fessio, quae sit Presbyteris.
PDF 42v XVIII. Quaenam publica Confessio fiat voluntariè Sacerdoti.
PDF 43r XIX. Quaenam publica Confessio fiat coactè Sacerdoti.
PDF 44v XX. Quisnam modus in compellendis hominibus ad publicam Confessionem seruandus sit.
PDF 45r XXI. Vtrùm Confessio, quam frater corripiens à correpto elicit, sit Sacramentalis.
PDF 45r XXII. Quid sit Sacramentalis Confessio.
PDF 46r XXIII. Quaena[m] sit Materia Confessionis.
PDF 46r XXIIII. Vtrùm teneatur homo peccatum originale, in quo conceptus est, co[n]fiteri.
PDF 46v XXV. V. Sint peccata, ante Baptismum, co[m]missa necessariò confitenda.
PDF 47v XXVI. V. teneatur homo etiam mentis cogitationes prauas confiteri.
PDF 48v XXVII. V. sit de necessitate salutis, peccata venialia Sacramentaliter co[n]fiteri, quemadmodùm mortalia.
PDF 49v XXVIII. V. possit aliquis confiteri peccatu[m], quod non habet.
PDF 50v Capvt III. De Qualitate Confeßionis.
PDF 50v I. Quaestio. Vtrùm sint Confessionis aliquae co[n]ditiones, seu virtutes.
PDF 50v II. Quae sit conditionum ac virtutum Co[n]fessionis vis ac sententia.
PDF 52r III. Vtrùm sint illae conditiones Confessions pares.
PDF 52v IIII. V. debeat Confessio sic esse integra, vt poenitens omnia peccata, etiam occultissima cordis, confiteatur.
PDF 55r V. Vtrùm sint etia[m] peccata publica, & anteà Sacerdoti nota, eidem necessariò confitenda.
PDF 55r VI. Cùm occulta naturae reuelare, videatur iuri naturae esse contrarium, quomodò Co[n]fessio occultorum peccatorum, tanqua[m] necessaria ad salutem requiratur.
PDF 55v VII. Cùm Dauid testetur, omnium delictoru[m] enumerationem impossibilem esse, dicens: Delicta quis intelligit? quomodò à poenitentibus exigi possit.
PDF 56r VIII. An non, dum omnia tàm purè confiteri volumus, nihil misericordiae Dei ignoscendu[m], relinquere velle videamur.
PDF 57r IX. V. possint ij, qui tàm scrupulosè in omnium peccatoru[m] enumeratione occupantur, pace[m] conscientiae comparare; vel via aliqua iudiciu[m] Dei euadere.
PDF 58r X. Quid faciendum sit, cùm Confessio integra non est, ex negligenti discussione conscientiae poenitentis.
PDF 58v XI. Quaenam diligentia requiratur ad examinandam conscientiam.
PDF 59r XII. V. teneatur Confessarius poenitentem admonere de peccatis, in quibus versatur per errorem, vel inuincibile[m] ignorantiam.
PDF 60r XIII. V. teneatur Confessarius poenitentem examinare.
PDF 61r XIIII. Vtrùm teneatur obliuiosus peccata sua scribere, quò eoru[m] in Confessione meliùs recordari possit.
PDF 61r XV. V. sint singula peccata, quoad numeru[m] fideliter confitenda.
PDF 62r XVI. V. Teneatur quis illud peccatu[m] in particulari confiteri, cuius post factam ia[m] Confessionem, recorrdatur se oblitum esse.
PDF 63r XVII. V. sint etiam circumstantiae peccatoru[m] necessariò confitendae.
PDF 64r XVIII. V. sint circumstantiae peccatorum agrauantes, necessariò confitendae.
PDF 65r XIX. Quaenam dicantur circumstanti[a]e specie[m] peccati mutantes.
PDF 66v XX. V. semper circumstantia loci & temporis inducant nouum peccatum.
PDF 67r XXI. V. Circumstantia personae necessariò sit confitenda.
PDF 67v XXII. Vtrùm circumstantia loci necessariò sit confitenda.
PDF 68r XXIII. Vtrùm circumstantia temporis necessariò sit confitenda.
PDF 68r XXIIII. V. liceat eo modo co[n]fiteri circu[m]stantias peccatoru[m], quo reuelentur co[n]sortes.
PDF 69r XXV. Quibus in rebus confistat Confessionis integritas.
PDF 69v XXVI. Vtru[m] vsqueadeò haec omnia sint necessaria, vt si aliquid horu[m] desit, Confessio nullius sit pretij; & iteranda.
PDF 70r XXVII. Vtrùm possit Confessio diuidi ratione alicuius damni.
PDF 70v XXVIII. Vtrùm possit poenitens Confessionem diuidere, ne suum scandalizet Co[n]fessarium.
PDF 71v XXIX. Cùm apud Iureconsultos tritu[m] sit illud: Quòd vtilis scandalum nasci permittitur, quàm veritas relinquatur; cur propter scandalum Co[n]fessarij vitandum, integritas Confessionis, tàm seriò praecepta, praetermittatur.
PDF 72r XXX. Quid facto opus sit, si proprio Sacerdoti no[n] tenemur eiusmodi scelus pandere.
PDF 72r XXXI. Vtrrùm etiam venialium peccatoru[m] integra fieri debeat Confessio.
PDF 72v XXXII. Vtrùm, si quis velit confiteri mortalia, quae olim fuerit legitime[m] confessus, liceat eorum aliqua reticere.
PDF 73r XXXIII. Vtrùm liceat in Confessionibus generalibus, de peccatis aliàs confessis, diuidere Confessionem, & aliquod turpe, dicendo reliqua, subticere.
PDF 73r XXXIIII. Vtrùm liceat diuidere Confessionem peccatorum mortalium per obliuione[m] omissoru[m] in priori Co[n]fessione, qu[a]e occurrunt in proxima.
PDF 73v XXXV. Vtrùm reseruatos casus habenti liceat diuidere Confessionem, ita vt reseruata peccata Superiori, non reseruata verò inferiori confiteatur.
PDF 74r XXXVI. Si Superior longè absit, & co[m]munionis tempus aduenerit, quid consilij ineundum sit poenitenti.
PDF 74v XXXVII. Si Superior adsit, & non fuerit tutum illi confiteri, nec copiam absolue[n]di velit facere inferiori, quomodo sibi consulere poenitens debeat.
PDF 74v XXXVIII. Vtrùm possit Sacerdos confitens, ne sigillum Confessionis alterius reuelet, peccatum aliquod in Confessione sua propria reticere.
PDF 75r XXXIX. Vtrùm, si Sacerdos sit Confessionis reuelator, liceat eam diuidere.
PDF 75v XL. Vtrùm admittat etiam Confessio diuisionem ratione temporis.
PDF 76r XLI. Quid sentiendum sit de Co[n]fessione hominis obliuiosi; si aliquod omiserit peccatum, & an sit iteranda.
PDF 77r XLII. Quando poenite[n]s legitima de caussa nequeat integrè confiteri, quo tempore teneatur hunc supplere defectu[m].
PDF 77v XLIII. Vtrùm semper Confessio integra sit & fructuosa, vt nunq[uam] sit iteranda.
PDF 78r XLIIII. Vtrùm cesset etia[m] certis ex caussis simpliciter obligatio confitendi, sicut obligatio integrè confitendi.
PDF 78v XLV. Vtrùm sit absoluendus, qui in articulo mortis, vi morbi impeditus, integrè confiteri non potest.
PDF 79r XLVI. Vtrùm is infirmus, qui quidem aliqua contritionis signa in genere edit; veruntamen nec voce, nec nutu in particulari aliquod peccatu[m] exprimere potest, sit absoluendus.
PDF 80v XLVII. Quomodò Confessio debeat esse secreta.
PDF 81r XLVIII. Vtrùm liceat absenti Sacerdoti per nuntium confiteri.
PDF 81v XLIX. Vtrùm possit quis per interpretem Sacerdoti praesenti confiteri.
PDF 81v L. Vtrùm teneatur interpres, tàm arcto vinculo ad Sigillu[m] Confessionis, quàm Sacerdos.
PDF 82r LI. Vtrùm possit quis scripto confiteri.
PDF 82v LIII. Vtrum teneatur mutus per scriptu[m] confiteri.
PDF 83r LIIII. Vtrùm liceat nutu confiteri.
PDF 83r LV. Quònam ritu facienda sit Co[n]fessio.
PDF 84r LVI. Vtrùm liceat peccatori simul pluribus Sacerdotibus confiteri.
PDF 84v LVII. Vtrum satisfaciat quis plenè, & cu[m] fructu praecepto Ecclesiae de confitendo, qui omnia sua peccata, sed sine poenite[n]tia cordis, Sacerdoti confitetur.
PDF 86r Capvt IIII. De Confeßionis Defectibus.
PDF 86r I. Quaestio. Vtrùm sit abusus aliquis in Confessione.
PDF 86v II. Vtrùm possit Confessio esse vera, integra, valida, & per quam satis fiat Ecclesiae praecepto, & nihilominùs gratiae expers.
PDF 87v III. Vnde proueniat Confessionis informitas.
PDF 88r IIII. Quibus in casibus Confessio fiat informis, gratiáque destituatur.
PDF 89r V. Quid requiratur in poenite[n]te, ne informis sit eius Co[n]fessio, & Sacerdotis absolutio inefficax.
PDF 89v VI. Cùm attritio bona sit, & à Deo, an sufficiat peccatori ad iustificatione[m].
PDF 90r VII. Vtrùm Confessio informis cum Absolutione incipiat esse fructuosa, recede[n]te fictione.
PDF 91v VIII. Vtrùm Confessio informis, sic valida sit, vt non sit necessariò iteranda.
PDF 91v IX. Quando, propter Sacerdotis absoluentis defectu[m], Confessio informis, & iteranda sit.
PDF 92r X. V. Absolutio à Confessario excommunicato nominatim denunciato, planè nulla & ideò talis Confessio iteranda sit.
PDF 92v XI. V. Reddat malitia Confessarij, quemadmodùm excommunicatio, Absolutionem inualida[m], ita vt sit iteranda.
PDF 93r XII. V. Co[n]fessio facta Sacerdoti, qui ignoret inter lepram, & no[n] lepram distinguere, inualida sit & iteranda.
PDF 93v XIII. V. Confessio faca quide[m] Sacerdoti, sed non aduertenti ad peccata confitentis, valida sit, & iteranda.
PDF 94r XIIII. Quando propter defectum poenitentis Confessio informis, inualida, & itera[n]da sit.
PDF 94v XV. V. Semper & necessariò diuisa Confessio sit iteranda.
PDF 96r XVI. Vtrùm, cùm Sacerdos scit, confitentem peccatum aliquod comisissse, & tame[n] videt eum illud ex obliuione inculpabili non confiteri; teneatur confitenti illud in memoriam reuocare.
PDF 97r XVII. V. possit confitens, qui peccatum aliquod mortale commisit ex ignora[n]tia, putans videlicet, non esse peccatum, et in eadem ignorantia persistens, illud non confitetur, nihilominùs absolui.
PDF 97v XVIII. V. Absolutio impensa fictè confitenti valida sit.
PDF 98r XIX. V. Confessio ob id, quòd confitens Poenitentiae prius iniu[n]ctae oblitus est, iteranda sit.
PDF 98v XX. Vtrùm Confessio, cùm necessariò reiteranda est, particulariter & explicitè repetenda sit, an sufficiat, in genere dicendo: Co[n]fiteor me omnia illa com[m]isisse, quae olim vobis confessus fui.
PDF 99r XXI. V. possit Co[n]fessio peccatorum legitima & valida semel facta, nulla necessitate compellente; sed sua sponte à poenite[n]te licitè, & cum fructu reiterari.
PDF 100r XXII. Quando Confessio irrita, & iteranda; quando rata & non iteranda sit.
PDF 100v XXIII. Vtru[m] sint peculiaria quaedam vitia, propter quae suo fructu spoliatur Confessio.
PDF 102r Capvt V. De Effectibus & Vtilitate Confeßionis.
PDF 102r I. Quaestio. Vtrùm liberet Confessio à morte peccati.
PDF 102v II. Vtrùm liberet Confessio aliquo modo à poena.
PDF 102v III. V. aperiat Confessio Paradisum.
PDF 102v IIII. Vtrùm tribuat Confessio ipsem salutis.
PDF 103r V. Vtrùm extendat Absolutio Sacramentalis se ita ad peccata oblita, vt virtute eius homo aequè ab oblitis, ac à confessis absoluatur.
PDF 103v VI. Quamna[m] Confessio peccatorum hominibus (paucis omnia complectendo) adferat vtilitatem.
PDF 104v VII. V. valeat Absolutio Sacramentalis Sacerdotis ad remissionem peccatorum, ita, vt sit actus verè & realiter etia[m] praestans realem Absolutionem, vel vt declaret duntaxat, poenitentem iam absolutum.
PDF 105r VIII. Quib[u]snam locis scripturae & rationibus realis haec peccatoru[m] remissio, quae sit per Sacerdotes, probetur.
PDF 107r IX. Nunquid SS. Patres, & veteres Doctores Ecclesiae realem hanc peccatorum remissionem, quae sit per Sacerdotes, etiam agnouerint & docuerint.
PDF 108v X. Cùm remissionem peccatorum homo in contritione consequatur, quomodò Sacerdotes dicantur peccata remittere.
PDF 110r XI. Cùm nemo tollat peccata, nisi solus Devs, qui est Agnus tollens peccata mundi, quomodò Sacerdotes in Confessione dicantur hominibus peccata remittere.
PDF 111r XII. Quomodo verum sit Ezechielis dictum: Quacunq[ue] hora ingemuerit peccator, non recordabor peccatorum eius, si remissio peccatorum demùm in Confessione à Sacerdote est expectanda.
PDF 111v XIII. Cùm Sacerdotes potestatem ligandi realiter, qua possint solutos vinculo exclusionis à regno coelorum ligare, nou habeant, quomodò habere dicantur potestatem soluendi realiter.
PDF 112r Capvt VI. De Ministro Confeßionis.
PDF 112r I. Quaestio. Vtrùm Sacerdos ta[m] necessarius minister sit Sacramenti Poenitentiae, vt soli ipsi confiteri oporteat, & no[n] alij.
PDF 114r II. V. Teneatur quispiam in absentia Sacerdotis laico confiteri.
PDF 114v III. V. Expediat in necessitate laico confiteri.
PDF 115r IIII. V. Possit quis salte[m] venialia peccata laico confiteri, & per eum ab iisdem absolui.
PDF 115r V. Vtrùm incurrat laicus absoluens Sacramentaliter, aliquam poenam Ecclesiasticam.
PDF 115v VI. Vtrum SS. Patres, & veteres Doctores Ecclesiae, hanc Confessionis audiend[a]e; hoc est, soluendi & ligandi potestatem, etiam solis Sacerdotibus tribuerint.
PDF 117r VII. Quídnam Sacerdotes post Devm in remissione peccatorum operentur.
PDF 117r VIII. Vtrùm absoluat malus Sacerdos, aequè vt bonus.
PDF 117v IX. V. possit peccator in articulo necessitatis, & cùm alterius idonei copiam non habet, Sacerdoti nominatim excommunicato confiteri.
PDF 118r X. V. possit Sacerdos pro voluntatis libito infontes damnare, & fontes absoluere.
PDF 118v XI. V. debeat Sacerdos imperfectè dolente[m] absoluere.
PDF 119r XII. V. possit Sacerdos poenitentem, cuius Confessionem no[n] audiuit, Sacramentaliter absoluere.
PDF 119r XIII. V. possint Sacerdotes omne peccatum remittere.
PDF 120r XIIII. Cùm Sacerdotes possint omne peccatu[m] remittere, cur Pontifex, & Episcopi sibi aliquos casus reseruent.
PDF 120v XV. Vtru[m] possit Superior pro arbitratu suo, quósuis casus reseruare.
PDF 121r XVI. Quomodò peccata reseruata, sint confitenda.
PDF 121v XVII. V. possit quilibet Sacerdos vnumquemque in articulo mortis, a quibuscunq[ue] peccatis & censuris absoluere.
PDF 122r XVIII. Quísnam dicatur articulus mortis.
PDF 122v XIX. V. teneatur quilibet proprio suo Sacerdoti confiteri.
PDF 123v XX. Quisnam sit proprius Sacerdos.
PDF 123r XXI. V. sint iure Diuino aliqui proprij, an tantùm positiuo.
PDF 123v XXII. Vtrùm liceat ex priuilegio & comissione proprij Sacerdotis, alteri confiteri.
PDF 124r XXIII. Vtrùm liceat ex priuilegio Superioris alteri confiteri, quàm proprio Sacerdoti.
PDF 124v XXIIII. V. tenea[n]tur Parochis suis iterum confiteri, qui religiosis priuilegiatis semel confessi sunt.
PDF 125r XXV. V. liceat absq[ue] facultate proprij Parochi laborantis aliquo vitio, ita vt non satis tutum sit illi exponere peccatum, alteri confiteri.
PDF 125v XXVI. V. liceat ei confiteri, quo cum peccatu[m] comissum est.
PDF 126r XXVII. V. det ratihabitio Sacerdoti facultatem absoluendi.
PDF 126v XXVIII. V. habentes potestatem eligendi Confessarium, possint legitimè quibuslibet confiteri.
PDF 127r XXIX. Vtru[m] Parochus, & Curatus vnius Episcopatus, possit sibi subditum audire in alio Episcopatu.
PDF 127v XXX. Vtrùm possit curam animaru[m] habens, antequàm sit Sacerdos, co[m]missionem eligendi Confessarium dare.
PDF 127v XXXI. V. possit exco[m]municatus Parochus facere copiam eligendi Confessariu[m].
PDF 127v XXXII. V. teneatur Parochus subditorum suorum Confessiones, non solùm in Quadragesima, sed etiam extra eam, quoties scilicet illi confiteri velint, audire.
PDF 129r XXXIII. Qualísna[m] Confessarius esse debeat.
PDF 130r Capvt VII. De Secreto seu Sigillo Confeßionis.
PDF 130r I. Quaestio. Quidnam sit Sigilllum Confessionis.
PDF 130r II. V. teneatur Sacerdos in omni casu Sigillum Confessionis tenere.
PDF 130v III. Quo iure ad tam strictam Secreti obseruationem in Confessione Sacerdos teneatur.
PDF 131r IIII. Quomodò naturali iure ad seruandum Secretum Confessionis teneatur Sacerdos.
PDF 131v V. Quomodò iure Diuino tenea[n]t Sacerdos ad tenendu[m] Secretu[m] Co[n]fessionis.
PDF 132r VI. Vbinam ius Diuinum Secreti in Confessione scriptum legatur.
PDF 132v VII. Quomodò iure humano Sacerdos teneatur ad tenendum Secretum Confessionis.
PDF 132v VIII. An no[n] liceat Confessionem reuelare, cu[m] celatio ipsius in praeiudicium communitatis cedit.
PDF 134r IX. V. liceat Confessionem reuelare, cùm celatio ipsius in magnum tertij praeiudicium cedit.
PDF 135v X. V. possit reuelari Confessio, cùm celatio ipsius in damnum corporis vel animae confitentis cedit.
PDF 135v XI. V. liceat reuelare Confessionem, cùm celatio ipsius cedit in damnum animae ipsius Confessarij.
PDF 136v XII. V. teneatur Sacerdos morte[m] potiùs oppetere, quàm vt Secretum Confessionis reuelet.
PDF 137r XIII. Cùm ab impletione aliorum multorum Dei praeceptoru[m] certis de causis homo saepe excusetur, cur non etiam ex causis magni momenti liceat Sigillu[m] Confessionis frangere.
PDF 137v XIIII. V. sola peccata confessa, an verò etiam reliqua omnia, quamuis non peccata in Confessione audita, tacenda sint.
PDF 138v XV. V. cadant sub Sigillo Co[n]fessionis etiam peccata committenda, quae peccator confitetur, sicut comissa.
PDF 138v XVI. Quae sub taciturnitatis obligatione co[n]tineantur.
PDF 139r XVII. Cùm in multis casibus liceat homines à Confessione reuocare, an non liceat quoque Co[n]fessionem eo ipso fine reuelare, vt scilicet hac occasione homines à Confessione reuocentur.
PDF 140r XVIII. Quaenam sit poena reuelantis Confessionem.
PDF 140r XIX. Quidnam Sacerdos respondere debeat interroganti; an quippiam audiuerit aliqua de re in Confessione.
PDF 140v XX. V. possit Papa cum Co[n]fessario dispensare, vt reuelet Confessionem.
PDF 141r XXI. Vtrùm SS. Patres & veteres Doctores hoc Confessionis secretum etiam docuerint.
PDF 141v XXII. Quidnam & quantum possit Sacerdos propria autoritate ex Confessione reuelare.
PDF 143r XXIII. Vtrùm liceat Sacerdoti ex licentia confitentis reuelare Confessionem.
PDF 143v XXIIII. Vtrùm sufficiat consensus quilibet co[n]fite[n]tis ad reuelanda[m] Confessione[m].
PDF 144r XXV. Quare licentia confitentis sufficiat ad reuelationem Confessionis.
PDF 144v XXVI. Vtrùm possit Sacerdos peccatum, quod quidem ex Confessione, sed tamen etiam alia via ante, vel post Confessionem scit, ob caussas certas, & sine licentia confitentis reuelare.
PDF 145v XXVII. Vtrùm solus Sacerdos, cui facta est Confessio, an etiam alij audientes, teneantur eam celare.
PDF 146r XXVIII. Vtrùm Sigillum nudi Secreti, quod alicui comissum est, sit necessariò cela[n]dum.
PDF 146v XXIX. Nunquàmne liceat Sigillu[m] nudi Secreti reuelare.
PDF 147v XXX. Quomodò differant Sigillum Secreti commissi, & Sigillum Confessionis.
PDF 147r Capvt VIII. Continet Modum confitendi Deo.
PDF 161r Capvt IX. Indicat Modum examinandi conscientiam ex Decalogo, & peccata Sacerdoti confitendi.
PDF 190r Capvt X. Continet Examen Conscientiae, ex Septem peccatis mortalibus.
PDF 198r Capvt XI. Complectitur Precationes aliquot, quibus poenite[n]s, peracta coram Sacerdote suoru[m] peccatorum Confeßione, & accepta Absolutione, salubriter vti potest.
PDF Errata.
PDF Druckerlaubnis
PDF Leerseiten
PDF Endsheet
PDF Back cover
PDF Spine