Confessionale,|| In Qvo || Vniversa || Materia De || Confessione Pec-||catorvm Apvd Catholicos || vsitata per Quæstiones explicatur : Simulq[ue] || pœnitentibus modus examinandi conscien-||tiam, & peccata sua cùm Deo, tùm Sacer-||doti confitendi commodißimus || præscribitur / ... magno studio || collectum, & editum || A || Martino Eisengrein,|| S. Theologiæ D. & Academiæ Ingol-||stadien[sis] Procancellario &c. Ingolstadii : Sartorius, 1577
Content
- PDF Front cover
- PDF Endsheet
- PDF Title page
- PDF Bibelvers
- PDF Introduction
- PDF Dedication
- PDF Index Capitvm Et Qvaestionum, qu[a]e in hoc libello continentur.
- PDF 1r Capvt Primvm. De Institutione & Neceßitate Confeßionis.
- PDF 1r I. Quaestio. Vtrùm Confessio Sacramentalis ab Ecclesia sit instituta.
- PDF 2v II. Si non ab Ecclesia, à quo igitur instituta sit Confessio.
- PDF 6r III. An non verba illa, ligandi & soluendi, remittendi & retinendi, de Fide potiùs, quàm criminum disquisitione intelligenda sint.
- PDF 7v IIII. Quid respondendum iis sit, qui eò, quòd Christus nullibi secretam peccatorum Co[n]fessionem expressis & dissertis verbis praeceperit; Christianos nequaqua[m] ad eam alligandos esse contendunt.
- PDF 9r V. Vtrum Confessio secreta peccatorum exemplum & testimonium habeat in Scripturis.
- PDF 9r VI. Si lex Dei sit auricularis Confessio, quî ausus fuerit Nectarius Co[n]stantinopoli eam refigere, ac conuellere.
- PDF 20r [i.e. 10r] VII. Cur Chrystostomus, tàm S. Episcopus, Confessionem auricularem, suo tempore non seruârit, si à Christo sit instituta.
- PDF 11r VIII. An non Iacobus, scribens: Confitemini altérutru[m] peccata vestra; potiùs quàm Christus, Sacramentalem Confessionem instituerit.
- PDF 12r IX. Vtrùm obligatio confitendi, vocaliter Sacerdotibus, sit de iure Diuino, an solo humano.
- PDF 14v X. Vtrùm sit de necessitate salutis, Sacerdotibus confiteri.
- PDF 15r XI. Cùm Christus in Euangelio Decalogi quidem; nullibi autem Sacramentalis Confessionis mentione[m] faciat, quomodò tanquàm necessaria ad salutem requiratur.
- PDF 15v XII. Cùm Devs per Prophetam palàm p[ro]nuntiet, se, quacunque hora peccator ingemuerit; iniquitatu[m] eius nolle recordari: cur insuper à contrito, Co[n]fessio peccatorum, tanquàm necessaria ad salutem requiratur.
- PDF 16r XIII. V. Confessio adeò necessaria sit ad salutem, sicut Baptismus; ita, vt nunquàm liceat illam omittere.
- PDF 16v XIIII. V. semper in Ecclesia Catholica, à te[m]poribus Apostoloru[m], Confessio peccatoru[m] tàm necessaria fuit habita, vt sine ea adultis non remittatur peccatum.
- PDF 23v XV. V. Co[n]fessio etia[m] necessaria fuerit de iure naturali, aut scripto, ante Eua[n]geliu[m].
- PDF 24v XVI. Vtrùm Confessio omnibus hominibus necessaria sit.
- PDF 26v XVII. Quánam aetate praeceptum Confessionis coeperit obligare.
- PDF 27r XVIII. Cùm homo no[n] statim post vsum rationis teneatur sumere Eucharistia[m]; quomodò statim post vsum rationis obligetur praecepto Confessionis.
- PDF 27r XIX. V. teneat[ur] homo, cu[m] peccauit, illud peccatu[m] statim, & sine omni mora co[n]fiteri.
- PDF 29r XX. V. teneatur homo de iure Diuino in articulo mortis confiteri.
- PDF 30r XXI. V. teneatur homo iure Diuino, articulo mortis seu necessitatis secluso, crebriùs confiteri in vita.
- PDF 30v XXII. Quando teneatur homo iure humano confiteri.
- PDF 31r XXIII. Nunq[ui]d, qui legitima caussa impeditus, non co[m]municauit in Paschate, teneatur posteà ad Communicationem.
- PDF 31r XXIIII. V. teneatur homo de iure Diuino, ante perceptione[m] Eucharistiae co[n]fiteri.
- PDF 31v XXV. Vtrùm teneatur homo ta[m] ante receptionem aliorum Sacramentorum, quàm Eucharistiae, confiteri.
- PDF 32r XXVI. Vnde constet, quòd Confessio magis requiratur ante Eucharistiam, quàm alia Sacramenta.
- PDF 32r XXVII. Vtrùm possit Papa vel Concilium in praecepto Confessionis dispensare.
- PDF 33r Capvt II. De Confeßionis Definitione & Materia.
- PDF 33r I. Quaestio. Quot modis verbum Confessionis in Scripturis accipiatur.
- PDF 33v II. Quotuplex sit peccatoru[m] Confessio.
- PDF III. Quaena[m] dicatur interior Confessio.
- PDF 34r IIII. Vtrùm haec interior Confessio peccatoru[m] propria sit Christianorum.
- PDF 35r V. V. Interior haec Confessio, quae sit soli Deo, etiam vtilis sit & necessaria.
- PDF 35v VI. Cur Devs, qui nihil ignorat, Confessionem nostram requirat.
- PDF 36r VII. Nunquid veteres Doctores hanc interiorem Confessione[m] peccatorum, quae soli Deo fit, etiam exegerint à poenitentibus.
- PDF 37r VIII. Quoties interior[es] & mentalis peccatoru[m] Confessio soli Deo fieri debeat.
- PDF 38r IX. Quaenam sit soli Deo confitendi ratio & modus.
- PDF 38v X. Paulò clarior modi istius, quotidie sub nocte[m] in seipsum inquire[n]di, & deinde Deo confitendi, explicatio.
- PDF 39r XI. Annón Confessio illa interior peccatorum Devm, cùm sine intermissione, vel quotidiè saltem, fieri debeat, hoc nomine homini valdè molesta futura sit.
- PDF 39v XII. Vtrùm semper fuerit interioris Confessionis ad Devm frequens vsus in populo Dei.
- PDF 40r XIII. Quaena[m] dicatur Confessio fraterna.
- PDF 41r XIIII. Vtru[m] Co[n]fessio fraterna necessaria sit.
- PDF 41r XV. V. Eadem ratio sit Sacerdotum absoluentium aliquem à peccatis, & fratru[m] seu priuatorum, sibi inuicem peccata remittentium.
- PDF 42r XVI. V. Confessio fraterna sit de numero septem Sacramentorum.
- PDF 42r XVII. Quotuplex sit Co[n]fessio, quae sit Presbyteris.
- PDF 42v XVIII. Quaenam publica Confessio fiat voluntariè Sacerdoti.
- PDF 43r XIX. Quaenam publica Confessio fiat coactè Sacerdoti.
- PDF 44v XX. Quisnam modus in compellendis hominibus ad publicam Confessionem seruandus sit.
- PDF 45r XXI. Vtrùm Confessio, quam frater corripiens à correpto elicit, sit Sacramentalis.
- PDF 45r XXII. Quid sit Sacramentalis Confessio.
- PDF 46r XXIII. Quaena[m] sit Materia Confessionis.
- PDF 46r XXIIII. Vtrùm teneatur homo peccatum originale, in quo conceptus est, co[n]fiteri.
- PDF 46v XXV. V. Sint peccata, ante Baptismum, co[m]missa necessariò confitenda.
- PDF 47v XXVI. V. teneatur homo etiam mentis cogitationes prauas confiteri.
- PDF 48v XXVII. V. sit de necessitate salutis, peccata venialia Sacramentaliter co[n]fiteri, quemadmodùm mortalia.
- PDF 49v XXVIII. V. possit aliquis confiteri peccatu[m], quod non habet.
- PDF 50v Capvt III. De Qualitate Confeßionis.
- PDF 50v I. Quaestio. Vtrùm sint Confessionis aliquae co[n]ditiones, seu virtutes.
- PDF 50v II. Quae sit conditionum ac virtutum Co[n]fessionis vis ac sententia.
- PDF 52r III. Vtrùm sint illae conditiones Confessions pares.
- PDF 52v IIII. V. debeat Confessio sic esse integra, vt poenitens omnia peccata, etiam occultissima cordis, confiteatur.
- PDF 55r V. Vtrùm sint etia[m] peccata publica, & anteà Sacerdoti nota, eidem necessariò confitenda.
- PDF 55r VI. Cùm occulta naturae reuelare, videatur iuri naturae esse contrarium, quomodò Co[n]fessio occultorum peccatorum, tanqua[m] necessaria ad salutem requiratur.
- PDF 55v VII. Cùm Dauid testetur, omnium delictoru[m] enumerationem impossibilem esse, dicens: Delicta quis intelligit? quomodò à poenitentibus exigi possit.
- PDF 56r VIII. An non, dum omnia tàm purè confiteri volumus, nihil misericordiae Dei ignoscendu[m], relinquere velle videamur.
- PDF 57r IX. V. possint ij, qui tàm scrupulosè in omnium peccatoru[m] enumeratione occupantur, pace[m] conscientiae comparare; vel via aliqua iudiciu[m] Dei euadere.
- PDF 58r X. Quid faciendum sit, cùm Confessio integra non est, ex negligenti discussione conscientiae poenitentis.
- PDF 58v XI. Quaenam diligentia requiratur ad examinandam conscientiam.
- PDF 59r XII. V. teneatur Confessarius poenitentem admonere de peccatis, in quibus versatur per errorem, vel inuincibile[m] ignorantiam.
- PDF 60r XIII. V. teneatur Confessarius poenitentem examinare.
- PDF 61r XIIII. Vtrùm teneatur obliuiosus peccata sua scribere, quò eoru[m] in Confessione meliùs recordari possit.
- PDF 61r XV. V. sint singula peccata, quoad numeru[m] fideliter confitenda.
- PDF 62r XVI. V. Teneatur quis illud peccatu[m] in particulari confiteri, cuius post factam ia[m] Confessionem, recorrdatur se oblitum esse.
- PDF 63r XVII. V. sint etiam circumstantiae peccatoru[m] necessariò confitendae.
- PDF 64r XVIII. V. sint circumstantiae peccatorum agrauantes, necessariò confitendae.
- PDF 65r XIX. Quaenam dicantur circumstanti[a]e specie[m] peccati mutantes.
- PDF 66v XX. V. semper circumstantia loci & temporis inducant nouum peccatum.
- PDF 67r XXI. V. Circumstantia personae necessariò sit confitenda.
- PDF 67v XXII. Vtrùm circumstantia loci necessariò sit confitenda.
- PDF 68r XXIII. Vtrùm circumstantia temporis necessariò sit confitenda.
- PDF 68r XXIIII. V. liceat eo modo co[n]fiteri circu[m]stantias peccatoru[m], quo reuelentur co[n]sortes.
- PDF 69r XXV. Quibus in rebus confistat Confessionis integritas.
- PDF 69v XXVI. Vtru[m] vsqueadeò haec omnia sint necessaria, vt si aliquid horu[m] desit, Confessio nullius sit pretij; & iteranda.
- PDF 70r XXVII. Vtrùm possit Confessio diuidi ratione alicuius damni.
- PDF 70v XXVIII. Vtrùm possit poenitens Confessionem diuidere, ne suum scandalizet Co[n]fessarium.
- PDF 71v XXIX. Cùm apud Iureconsultos tritu[m] sit illud: Quòd vtilis scandalum nasci permittitur, quàm veritas relinquatur; cur propter scandalum Co[n]fessarij vitandum, integritas Confessionis, tàm seriò praecepta, praetermittatur.
- PDF 72r XXX. Quid facto opus sit, si proprio Sacerdoti no[n] tenemur eiusmodi scelus pandere.
- PDF 72r XXXI. Vtrrùm etiam venialium peccatoru[m] integra fieri debeat Confessio.
- PDF 72v XXXII. Vtrùm, si quis velit confiteri mortalia, quae olim fuerit legitime[m] confessus, liceat eorum aliqua reticere.
- PDF 73r XXXIII. Vtrùm liceat in Confessionibus generalibus, de peccatis aliàs confessis, diuidere Confessionem, & aliquod turpe, dicendo reliqua, subticere.
- PDF 73r XXXIIII. Vtrùm liceat diuidere Confessionem peccatorum mortalium per obliuione[m] omissoru[m] in priori Co[n]fessione, qu[a]e occurrunt in proxima.
- PDF 73v XXXV. Vtrùm reseruatos casus habenti liceat diuidere Confessionem, ita vt reseruata peccata Superiori, non reseruata verò inferiori confiteatur.
- PDF 74r XXXVI. Si Superior longè absit, & co[m]munionis tempus aduenerit, quid consilij ineundum sit poenitenti.
- PDF 74v XXXVII. Si Superior adsit, & non fuerit tutum illi confiteri, nec copiam absolue[n]di velit facere inferiori, quomodo sibi consulere poenitens debeat.
- PDF 74v XXXVIII. Vtrùm possit Sacerdos confitens, ne sigillum Confessionis alterius reuelet, peccatum aliquod in Confessione sua propria reticere.
- PDF 75r XXXIX. Vtrùm, si Sacerdos sit Confessionis reuelator, liceat eam diuidere.
- PDF 75v XL. Vtrùm admittat etiam Confessio diuisionem ratione temporis.
- PDF 76r XLI. Quid sentiendum sit de Co[n]fessione hominis obliuiosi; si aliquod omiserit peccatum, & an sit iteranda.
- PDF 77r XLII. Quando poenite[n]s legitima de caussa nequeat integrè confiteri, quo tempore teneatur hunc supplere defectu[m].
- PDF 77v XLIII. Vtrùm semper Confessio integra sit & fructuosa, vt nunq[uam] sit iteranda.
- PDF 78r XLIIII. Vtrùm cesset etia[m] certis ex caussis simpliciter obligatio confitendi, sicut obligatio integrè confitendi.
- PDF 78v XLV. Vtrùm sit absoluendus, qui in articulo mortis, vi morbi impeditus, integrè confiteri non potest.
- PDF 79r XLVI. Vtrùm is infirmus, qui quidem aliqua contritionis signa in genere edit; veruntamen nec voce, nec nutu in particulari aliquod peccatu[m] exprimere potest, sit absoluendus.
- PDF 80v XLVII. Quomodò Confessio debeat esse secreta.
- PDF 81r XLVIII. Vtrùm liceat absenti Sacerdoti per nuntium confiteri.
- PDF 81v XLIX. Vtrùm possit quis per interpretem Sacerdoti praesenti confiteri.
- PDF 81v L. Vtrùm teneatur interpres, tàm arcto vinculo ad Sigillu[m] Confessionis, quàm Sacerdos.
- PDF 82r LI. Vtrùm possit quis scripto confiteri.
- PDF 82v LIII. Vtrum teneatur mutus per scriptu[m] confiteri.
- PDF 83r LIIII. Vtrùm liceat nutu confiteri.
- PDF 83r LV. Quònam ritu facienda sit Co[n]fessio.
- PDF 84r LVI. Vtrùm liceat peccatori simul pluribus Sacerdotibus confiteri.
- PDF 84v LVII. Vtrum satisfaciat quis plenè, & cu[m] fructu praecepto Ecclesiae de confitendo, qui omnia sua peccata, sed sine poenite[n]tia cordis, Sacerdoti confitetur.
- PDF 86r Capvt IIII. De Confeßionis Defectibus.
- PDF 86r I. Quaestio. Vtrùm sit abusus aliquis in Confessione.
- PDF 86v II. Vtrùm possit Confessio esse vera, integra, valida, & per quam satis fiat Ecclesiae praecepto, & nihilominùs gratiae expers.
- PDF 87v III. Vnde proueniat Confessionis informitas.
- PDF 88r IIII. Quibus in casibus Confessio fiat informis, gratiáque destituatur.
- PDF 89r V. Quid requiratur in poenite[n]te, ne informis sit eius Co[n]fessio, & Sacerdotis absolutio inefficax.
- PDF 89v VI. Cùm attritio bona sit, & à Deo, an sufficiat peccatori ad iustificatione[m].
- PDF 90r VII. Vtrùm Confessio informis cum Absolutione incipiat esse fructuosa, recede[n]te fictione.
- PDF 91v VIII. Vtrùm Confessio informis, sic valida sit, vt non sit necessariò iteranda.
- PDF 91v IX. Quando, propter Sacerdotis absoluentis defectu[m], Confessio informis, & iteranda sit.
- PDF 92r X. V. Absolutio à Confessario excommunicato nominatim denunciato, planè nulla & ideò talis Confessio iteranda sit.
- PDF 92v XI. V. Reddat malitia Confessarij, quemadmodùm excommunicatio, Absolutionem inualida[m], ita vt sit iteranda.
- PDF 93r XII. V. Co[n]fessio facta Sacerdoti, qui ignoret inter lepram, & no[n] lepram distinguere, inualida sit & iteranda.
- PDF 93v XIII. V. Confessio faca quide[m] Sacerdoti, sed non aduertenti ad peccata confitentis, valida sit, & iteranda.
- PDF 94r XIIII. Quando propter defectum poenitentis Confessio informis, inualida, & itera[n]da sit.
- PDF 94v XV. V. Semper & necessariò diuisa Confessio sit iteranda.
- PDF 96r XVI. Vtrùm, cùm Sacerdos scit, confitentem peccatum aliquod comisissse, & tame[n] videt eum illud ex obliuione inculpabili non confiteri; teneatur confitenti illud in memoriam reuocare.
- PDF 97r XVII. V. possit confitens, qui peccatum aliquod mortale commisit ex ignora[n]tia, putans videlicet, non esse peccatum, et in eadem ignorantia persistens, illud non confitetur, nihilominùs absolui.
- PDF 97v XVIII. V. Absolutio impensa fictè confitenti valida sit.
- PDF 98r XIX. V. Confessio ob id, quòd confitens Poenitentiae prius iniu[n]ctae oblitus est, iteranda sit.
- PDF 98v XX. Vtrùm Confessio, cùm necessariò reiteranda est, particulariter & explicitè repetenda sit, an sufficiat, in genere dicendo: Co[n]fiteor me omnia illa com[m]isisse, quae olim vobis confessus fui.
- PDF 99r XXI. V. possit Co[n]fessio peccatorum legitima & valida semel facta, nulla necessitate compellente; sed sua sponte à poenite[n]te licitè, & cum fructu reiterari.
- PDF 100r XXII. Quando Confessio irrita, & iteranda; quando rata & non iteranda sit.
- PDF 100v XXIII. Vtru[m] sint peculiaria quaedam vitia, propter quae suo fructu spoliatur Confessio.
- PDF 102r Capvt V. De Effectibus & Vtilitate Confeßionis.
- PDF 102r I. Quaestio. Vtrùm liberet Confessio à morte peccati.
- PDF 102v II. Vtrùm liberet Confessio aliquo modo à poena.
- PDF 102v III. V. aperiat Confessio Paradisum.
- PDF 102v IIII. Vtrùm tribuat Confessio ipsem salutis.
- PDF 103r V. Vtrùm extendat Absolutio Sacramentalis se ita ad peccata oblita, vt virtute eius homo aequè ab oblitis, ac à confessis absoluatur.
- PDF 103v VI. Quamna[m] Confessio peccatorum hominibus (paucis omnia complectendo) adferat vtilitatem.
- PDF 104v VII. V. valeat Absolutio Sacramentalis Sacerdotis ad remissionem peccatorum, ita, vt sit actus verè & realiter etia[m] praestans realem Absolutionem, vel vt declaret duntaxat, poenitentem iam absolutum.
- PDF 105r VIII. Quib[u]snam locis scripturae & rationibus realis haec peccatoru[m] remissio, quae sit per Sacerdotes, probetur.
- PDF 107r IX. Nunquid SS. Patres, & veteres Doctores Ecclesiae realem hanc peccatorum remissionem, quae sit per Sacerdotes, etiam agnouerint & docuerint.
- PDF 108v X. Cùm remissionem peccatorum homo in contritione consequatur, quomodò Sacerdotes dicantur peccata remittere.
- PDF 110r XI. Cùm nemo tollat peccata, nisi solus Devs, qui est Agnus tollens peccata mundi, quomodò Sacerdotes in Confessione dicantur hominibus peccata remittere.
- PDF 111r XII. Quomodo verum sit Ezechielis dictum: Quacunq[ue] hora ingemuerit peccator, non recordabor peccatorum eius, si remissio peccatorum demùm in Confessione à Sacerdote est expectanda.
- PDF 111v XIII. Cùm Sacerdotes potestatem ligandi realiter, qua possint solutos vinculo exclusionis à regno coelorum ligare, nou habeant, quomodò habere dicantur potestatem soluendi realiter.
- PDF 112r Capvt VI. De Ministro Confeßionis.
- PDF 112r I. Quaestio. Vtrùm Sacerdos ta[m] necessarius minister sit Sacramenti Poenitentiae, vt soli ipsi confiteri oporteat, & no[n] alij.
- PDF 114r II. V. Teneatur quispiam in absentia Sacerdotis laico confiteri.
- PDF 114v III. V. Expediat in necessitate laico confiteri.
- PDF 115r IIII. V. Possit quis salte[m] venialia peccata laico confiteri, & per eum ab iisdem absolui.
- PDF 115r V. Vtrùm incurrat laicus absoluens Sacramentaliter, aliquam poenam Ecclesiasticam.
- PDF 115v VI. Vtrum SS. Patres, & veteres Doctores Ecclesiae, hanc Confessionis audiend[a]e; hoc est, soluendi & ligandi potestatem, etiam solis Sacerdotibus tribuerint.
- PDF 117r VII. Quídnam Sacerdotes post Devm in remissione peccatorum operentur.
- PDF 117r VIII. Vtrùm absoluat malus Sacerdos, aequè vt bonus.
- PDF 117v IX. V. possit peccator in articulo necessitatis, & cùm alterius idonei copiam non habet, Sacerdoti nominatim excommunicato confiteri.
- PDF 118r X. V. possit Sacerdos pro voluntatis libito infontes damnare, & fontes absoluere.
- PDF 118v XI. V. debeat Sacerdos imperfectè dolente[m] absoluere.
- PDF 119r XII. V. possit Sacerdos poenitentem, cuius Confessionem no[n] audiuit, Sacramentaliter absoluere.
- PDF 119r XIII. V. possint Sacerdotes omne peccatum remittere.
- PDF 120r XIIII. Cùm Sacerdotes possint omne peccatu[m] remittere, cur Pontifex, & Episcopi sibi aliquos casus reseruent.
- PDF 120v XV. Vtru[m] possit Superior pro arbitratu suo, quósuis casus reseruare.
- PDF 121r XVI. Quomodò peccata reseruata, sint confitenda.
- PDF 121v XVII. V. possit quilibet Sacerdos vnumquemque in articulo mortis, a quibuscunq[ue] peccatis & censuris absoluere.
- PDF 122r XVIII. Quísnam dicatur articulus mortis.
- PDF 122v XIX. V. teneatur quilibet proprio suo Sacerdoti confiteri.
- PDF 123v XX. Quisnam sit proprius Sacerdos.
- PDF 123r XXI. V. sint iure Diuino aliqui proprij, an tantùm positiuo.
- PDF 123v XXII. Vtrùm liceat ex priuilegio & comissione proprij Sacerdotis, alteri confiteri.
- PDF 124r XXIII. Vtrùm liceat ex priuilegio Superioris alteri confiteri, quàm proprio Sacerdoti.
- PDF 124v XXIIII. V. tenea[n]tur Parochis suis iterum confiteri, qui religiosis priuilegiatis semel confessi sunt.
- PDF 125r XXV. V. liceat absq[ue] facultate proprij Parochi laborantis aliquo vitio, ita vt non satis tutum sit illi exponere peccatum, alteri confiteri.
- PDF 125v XXVI. V. liceat ei confiteri, quo cum peccatu[m] comissum est.
- PDF 126r XXVII. V. det ratihabitio Sacerdoti facultatem absoluendi.
- PDF 126v XXVIII. V. habentes potestatem eligendi Confessarium, possint legitimè quibuslibet confiteri.
- PDF 127r XXIX. Vtru[m] Parochus, & Curatus vnius Episcopatus, possit sibi subditum audire in alio Episcopatu.
- PDF 127v XXX. Vtrùm possit curam animaru[m] habens, antequàm sit Sacerdos, co[m]missionem eligendi Confessarium dare.
- PDF 127v XXXI. V. possit exco[m]municatus Parochus facere copiam eligendi Confessariu[m].
- PDF 127v XXXII. V. teneatur Parochus subditorum suorum Confessiones, non solùm in Quadragesima, sed etiam extra eam, quoties scilicet illi confiteri velint, audire.
- PDF 129r XXXIII. Qualísna[m] Confessarius esse debeat.
- PDF 130r Capvt VII. De Secreto seu Sigillo Confeßionis.
- PDF 130r I. Quaestio. Quidnam sit Sigilllum Confessionis.
- PDF 130r II. V. teneatur Sacerdos in omni casu Sigillum Confessionis tenere.
- PDF 130v III. Quo iure ad tam strictam Secreti obseruationem in Confessione Sacerdos teneatur.
- PDF 131r IIII. Quomodò naturali iure ad seruandum Secretum Confessionis teneatur Sacerdos.
- PDF 131v V. Quomodò iure Diuino tenea[n]t Sacerdos ad tenendu[m] Secretu[m] Co[n]fessionis.
- PDF 132r VI. Vbinam ius Diuinum Secreti in Confessione scriptum legatur.
- PDF 132v VII. Quomodò iure humano Sacerdos teneatur ad tenendum Secretum Confessionis.
- PDF 132v VIII. An no[n] liceat Confessionem reuelare, cu[m] celatio ipsius in praeiudicium communitatis cedit.
- PDF 134r IX. V. liceat Confessionem reuelare, cùm celatio ipsius in magnum tertij praeiudicium cedit.
- PDF 135v X. V. possit reuelari Confessio, cùm celatio ipsius in damnum corporis vel animae confitentis cedit.
- PDF 135v XI. V. liceat reuelare Confessionem, cùm celatio ipsius cedit in damnum animae ipsius Confessarij.
- PDF 136v XII. V. teneatur Sacerdos morte[m] potiùs oppetere, quàm vt Secretum Confessionis reuelet.
- PDF 137r XIII. Cùm ab impletione aliorum multorum Dei praeceptoru[m] certis de causis homo saepe excusetur, cur non etiam ex causis magni momenti liceat Sigillu[m] Confessionis frangere.
- PDF 137v XIIII. V. sola peccata confessa, an verò etiam reliqua omnia, quamuis non peccata in Confessione audita, tacenda sint.
- PDF 138v XV. V. cadant sub Sigillo Co[n]fessionis etiam peccata committenda, quae peccator confitetur, sicut comissa.
- PDF 138v XVI. Quae sub taciturnitatis obligatione co[n]tineantur.
- PDF 139r XVII. Cùm in multis casibus liceat homines à Confessione reuocare, an non liceat quoque Co[n]fessionem eo ipso fine reuelare, vt scilicet hac occasione homines à Confessione reuocentur.
- PDF 140r XVIII. Quaenam sit poena reuelantis Confessionem.
- PDF 140r XIX. Quidnam Sacerdos respondere debeat interroganti; an quippiam audiuerit aliqua de re in Confessione.
- PDF 140v XX. V. possit Papa cum Co[n]fessario dispensare, vt reuelet Confessionem.
- PDF 141r XXI. Vtrùm SS. Patres & veteres Doctores hoc Confessionis secretum etiam docuerint.
- PDF 141v XXII. Quidnam & quantum possit Sacerdos propria autoritate ex Confessione reuelare.
- PDF 143r XXIII. Vtrùm liceat Sacerdoti ex licentia confitentis reuelare Confessionem.
- PDF 143v XXIIII. Vtrùm sufficiat consensus quilibet co[n]fite[n]tis ad reuelanda[m] Confessione[m].
- PDF 144r XXV. Quare licentia confitentis sufficiat ad reuelationem Confessionis.
- PDF 144v XXVI. Vtrùm possit Sacerdos peccatum, quod quidem ex Confessione, sed tamen etiam alia via ante, vel post Confessionem scit, ob caussas certas, & sine licentia confitentis reuelare.
- PDF 145v XXVII. Vtrùm solus Sacerdos, cui facta est Confessio, an etiam alij audientes, teneantur eam celare.
- PDF 146r XXVIII. Vtrùm Sigillum nudi Secreti, quod alicui comissum est, sit necessariò cela[n]dum.
- PDF 146v XXIX. Nunquàmne liceat Sigillu[m] nudi Secreti reuelare.
- PDF 147v XXX. Quomodò differant Sigillum Secreti commissi, & Sigillum Confessionis.
- PDF 147r Capvt VIII. Continet Modum confitendi Deo.
- PDF 161r Capvt IX. Indicat Modum examinandi conscientiam ex Decalogo, & peccata Sacerdoti confitendi.
- PDF 190r Capvt X. Continet Examen Conscientiae, ex Septem peccatis mortalibus.
- PDF 198r Capvt XI. Complectitur Precationes aliquot, quibus poenite[n]s, peracta coram Sacerdote suoru[m] peccatorum Confeßione, & accepta Absolutione, salubriter vti potest.
- PDF Errata.
- PDF Druckerlaubnis
- PDF Leerseiten
- PDF Endsheet
- PDF Back cover
- PDF Spine