Opera S. Matris Teresae De Iesv Carmelitarvm Discalceatorum et Discalceatarum Fundatricis : Jn duas partes distincta / Studio et opera Mathiae Martinez Middelburgij Ex Hispanico sermone in latinum conuersa. Coloniæ Agrippinæ : apud Ioannem Kinckium, XX.MD.Anno - II.XX.M.DC
Inhalt
- PDF [Pars Prima]
- PDF Vorderdeckel
- PDF Vorsatz
- PDF Schmutztitel
- PDF Titelblatt
- PDF Illvstrissimo Comiti Ac Domino, D. Stanislao Lvbomirscio, Comiti In Visnicz, Svpremo Regni Poloniae Pocillatori, Capitaneo Sandomiriensi, Scepusiensi, Bialocerkieuiensi, Dobczycensi, &c.
- PDF Contenta Hoc Opere.
- PDF Approbatio R. P. Antonii Possevini Societatis Iesv Theologi.
- PDF Approbatio Illvstriss. Et Reverendiss. Cæsaris Cardinalis Baronij.
- PDF Approbatio R. P. F. M. Ioannis De Lerma Ordinis S. Benedicti, Prioris S. Pauli Barcinone.
- PDF Alia Censvra R. P. F. Lvisii Legionensis Ordinis S. Augustini, Madriti.
- PDF Index Capitvm
- PDF 1 I. Testimonia virorum Doctrina ac Sanctitate Illustrium, quibus S. Matris Teresæ de Iesv spiritum approbarunt, co[m]mendarunt, laudarunt: Ex operibus R. P. Didaci Iepes ordinis S. Hieronymi, Episcopi Taraconensis, & Philippi II. Hispaniarum Regis olim Confessarij.
- PDF 1 Einleitung
- PDF 6 §. 1. De Sanctitate & Perfectione Vitæ, Sanctæ Matris Teresa de Iesu semper omnes bene senserunt.
- PDF 7 §. 2. Primvm Testimonivm Virorvm Gravivm Et Doctorum, qui S. M. Teresæ de Iesu spiritum approbarunt.
- PDF 19 §. 3. Testimonivm Virorvm Sanctorvm, Qvi Sanctæ Matris vitam & libros iudicio suo approbarunt.
- PDF 28 Testimonia Qvæ Deipsa S. Matre Iam Mortva data sunt. §. 4.
- PDF 31 Bvlla Canonizationis Sanctæ Teresæ Virginis Tam Fratrvm, Qvam Monialivm Carmelitarum Discalceatorum fundatricis.
- PDF 40 Testimonia Virorvm Gravivm Ac Doctorvm De auctoritate doctrinæ, librorum & scriptorum S. M. Teresæ de Iesu, à P. Thoma de Iesu Religioso Discalceato collecta. §. 5.
- PDF 48 §. 6. Omnia Qvæ His Libris Scripta Svnt, Spiritv sancto dictante & dirigente scripta videri.
- PDF 50 §. 7. De Frvctv Qvem Sanctæ Matris Teresæ Libri Fecere, peccatores inueteratos conuertendo, eos qui orationis studio non tenebantur, ad eam pelliciendo, tepidis feruorem instillando, feruidos denique lectione sua ad perfectionem incitando.
- PDF 1 II. Vita S. Matris Teresæ De Iesv, quam sua ipsamet manu, iussu Confessarij sui, scripsit. Sub finem adduntur quædam, ex Schedis S. Matris collecta per R. P. F. Mag. Luisium Legionensem Ord. S. August.
- PDF 1 Præfatio M. F. Luisii Legionensis
- PDF 11 Proœmium S. Matris
- PDF 12 Caput I. Ostendit quomodo Dominus animam ipsius, iam inde à pueritia ad virtutum exercitium excitarit, & quantu[m] huc conferat, parentes ipsos pietati studere
- PDF 14 Caput II. Narrat quomodo prædictas virtutes perdere inceperit, quantique referat in adolescentia, cum pijs, & virutibus deditis personis habere commercium
- PDF 19 Cap. III. Declarat quomodo bonoru[m] conuersatione pia in se desideria denuo redierint, & qua illa[m] Dominus via ad cognitione[m] erroris in quo hactenus egisset, perduxerit
- PDF 21 Caput IV. Narrat quomodo Domini ope sibiipsi in habitu sumendo vim fecerit; quamque multos eius maiestas ei morbos dare cæperit
- PDF 27 Caput V. Graues quos habuit prosequitur morbos, nec non patientiam, quam in ijs sibi Dominus dedit: & quomodo è malis eliciat bonum
- PDF 33 Caput VI. Narrat quantum Deo debuerit, quod illi in ta[n]tis cruciatibus bonam cum illius voluntate conformitatem dederit; & quod gloriosum Iosephum in Patronum & Aduocatum delegerit, quamque hoc sibi profuerit
- PDF 38 Caput VII. Quibus modis gratias, quas à Deo acceperat, amiserit; quam malam vitam agere cæperit, quantumque inde periculi & noxæ sequatur, quod fœminarum monasteria arcte clausa non sint.
- PDF 50 Caput VIII. Narrat quam ei bonum fuerit, orationem prorsus non intermisisse ne animam perderet; quamq[ue] ea præstans remediu[m] sit, ad, quæ amissa sunt, recuperanda; suadet omnibus, vt ei sedent, tantumque in ea ait bonum contineri vt, esto in ea non perseuerent, magnum nihilominus bonum sit, aliquo saltem tempore pretiosum hoc monile habere.
- PDF 55 Caput IX. Refert quibus animam eius medijs Deus excitare, & aliquid ei, in tam spißis tenebris lumen dare, & virtutes eius ad eum non offendendu[m] corroborare cæperit.
- PDF 60 Caput X. Incipit referre gratias, quas à Domino in oratione accipiebat, & qua in renos ipsos adiuuare possimus, ac quanti referat intelligere gratias quas Dominus nobis præstat, rogat eum cui hæc mittit, vt quæ post hac scriptura est secreta maneant, cum quas Dominus ei præstat gratias, ita particulatim enarrare iubeatur.
- PDF 65 Caput XI. Aperit quid in causa sit, cur perfecte quis in breui tempore Deum non amet, quod comparatione quada[m] declarare incipit simul quatuor orationis gradus constituendo, hoc autem loco de primo gradu loqui incipit, qui tractatus incipientibus, & gustum in oratione non habentibus perutilis erit.
- PDF 72 Caput. XII. Primum hunc statum explicare pergens, ostendit quousq[ue] è nobis ipsis cum Dei gratia & auxilio peruenire poßimus: quantumque noceat ante spiritum ad res supernaturales, & extraordinarias attollere velle, quam eum huc Deus moueat, & deuebat.
- PDF 76 Cap. XIII. Hunc primum statum adhuc prosequitur & quandam circa tentationes, quas diabolus subinde immittere solet, insrtuctionem suggerit, ac nonnulla addit monita huc mire facientia.
- PDF 86 Cap. XIV. Secundum orationis gradum declarare incipit, quando scilicet Deus animam particularioribus quibusdam gustibus iam perfundit. Ideo eos declarat, vt significet hos, iam supernaturales esse
- PDF 91 Cap. XV. Eandem prosequitur materiam, & aliqua orationis huius, quam quietis vocant, tenenda præcepta aßignat. Ostendit item multas reperiri animas, quæ ad hoc orationis genus perueniant, paucas autem quæ vlterius ascendant. Quæ autem hic tractantur necessaria imprimis sunt & vtilia.
- PDF 99 Cap. XVI. Agit de tertio orationis gradu, in quo sublimia quædam puncta declarat, & quid anima, quæ huc peruenit, poßit; necnon affectus quos magnæ hæ gratiæ Dei causantur. Erunt hæc, vt quis mentem ad Deum laudandum discat eleuare simul, & consolationem eius, qui huc peruenit.
- PDF 103 Cap. XVII. In eade[m] materia tertij huius orationis grad[us] pergit, & effectus; quos hic operatur, nec no[n] da[m]nu[m], q[uod] ab imaginatione & memoria hic prouenit p[ro]sequitur
- PDF 107 Cap. XVIII. Agit de quarto orationis genere, & excellenti quoda[m] modo declarare incipit, qua[n]ta in dignitate Deus anima[m]; quæ hunc ad statu[m] peruenit; co[n]stituat.
- PDF 114 Cap. XIX. Prosequitur eande[m] materiam, & declarare incipit quos gradus hic orationis in anima fructus, & affectus operetur, suadet quam maxime, ne quis retrocedat, & licèt post acceptam hanc gratiam relabatur ne propterea orationis vsum intermittat; Ostendit quoq[ue] quanta ex huius intermißione damna sequa[n]tur.
- PDF 122 Cap. XX. Declarat quæ sit inter vnionem & raptum differentia, item quid sit raptus addit aliquid de bono, quod illa anima adipiscitur, quam sua bonitate Dominus ad raptum euebit; nec non de effectibus quos in ea hic operatur.
- PDF 134 Cap. XXI. Prosequitur vltimum orationis gradum; Ostenditque quam graue sit animæ, quæ ad hunc peruenit, iterum inter hominis in mundo viuere, & quantam ei lucem Dominus det ad eius technas & imposturas prospiciendas.
- PDF 139 Cap. XXII. Ostendit quam securum ac tutum pro contemplatiuis sit, spiritum ad res altas non sustollere; si is à Domino non sustollatur, & quod ad altißimam contemplationem, ipsa Christi Domini humanitas viam sternat. Declarat quoq[ue], quo in errore ipsa ad aliquod tempus hæserit.
- PDF 148 Cap. XXIII. Pergit in vitæ suæ narratione & quomodo se maiori perfectioni & quibus medijs dare cæperit.
- PDF 152 Cap. XXIV. Prosequitur eandem materiam & narrat quomodo ex quo obedire cæpit, anima eius profecerit.
- PDF 156 Cap. XXV. Declarat quomodo Dei ad animam locutio, quæ sine strepitu, & facile fit; intelligenda sit, ac quænam in ea latere poßint illusiones; & vndenam cognosci poterit, quando illa vera erit.
- PDF 165 Cap. XXVI. Prosequitur eande[m] materia[m]; & narrat quæna[m] sibi hac in re timore[m] abstulerint, ipsa[m]q[ue] credere facere[n]t, no[n] esse nisi bonu[m] spiritu[m] qui cu[m] ipsa loqueretur.
- PDF 169 Cap. XXVII. Declarat alium modum quo Dominus animam doceat, & suam ei voluntate[m], ratione quada[m] admirabili sine vlla prorsus locutione, patefaciat.
- PDF 177 Cap. XXVIII. Refert singulares, quas ei Dominus præstitit gratias, & quomodo ei prima vice apparuerit; simus declarat, quid sit visio imaginaria: nec non magnos effectus, & signa, quæ ipsa cum à Deo venit, post se relinquit, describit.
- PDF 186 Cap. XXIX. Prosequitur eandem materiam quam cæpit, & singulares quasdam quas à Deo accepit, gratias refert: & quid sibi Dominus, ad se securum reddendam, & sibi contradicentibus respondendum, dixerit.
- PDF 192 Cap. XXX. Redit ad vitæ suæ narratione[m], & refert quomodo D[omi]n[u]s labores ei[us] multu[m] im[m]inuerit; Narrat quoq[ue] quas aliqua[n]do te[n]tationes, & interiores afflictiones passa sit.
- PDF 202 Cap. XXXI. Recenset exterioes quasdam tentationes, & repræsentationes sibi à dæmone factas; nec non tormenta quædam sibi ab eo illata suggerit adhæc salutaria quæda[m] monita, ad cautela[m] & vtilitate[m] eoru[m], qui in perfectionis via ambula[n]t.
- PDF 213 Cap. XXXII. Narrat quomodo D[omi]n[u]s ea[m], quoda[m] te[m]pore in spiritu in quodam inferni loco, quem suis ipsa peccatis promeruerat, ponere voluerit, quid ibi viderit describit. Deinde refert quomodo monasteriu[m] S. Ioseph, eo quo modo est loco, fundatu[m] sit.
- PDF 221 Cap. XXXIII. Prosequitur narratione[m] de fundatione monasterij S. Iosephi: refert quomodo iussa sit à cpto desistere, quo tempore rem intermiserit: quas in ea passa sit difficultates: quo ipsam denique modo Dominus in illis consolatus sit
- PDF 230 Cap. XXXIV. Refert conueniens tunc temporis fuisse, vt ex vrbe discederet, & qua de causa & quomodo à Prælato ad illustrem quandam mulierem missa fuerit: vt ipsam consolaretur & quid ibi contigerit
- PDF 239 Cap. XXXV. Prosequitur narrationem de fundatione monasterii S. Iosephi, simulque declarat quibus Deus modis, sanctam in eo paupertatem seruari iusserit: ac qua de causa à nobili illa matrona decesserit.
- PDF 246 Cap. XXXVI. Prosequitur eandem materiam & refert quomodo tandem monasterium S. Iosephi perfectum sit: & fundatu[m] quanta quoq[ue], habitu à religiosis assumpto, orta sint obloquia & persecutiones, & qua[n]tas ipsa passa molestias, & quomodo deniq[ue] victrix à Domino facta fuerit.
- PDF 259 Cap. XXXVII. Agit de effectib[us] sibi adhærere solitis du[m] aliq[uam] ei D[omi]n[u]s gratia[m] dedisset, docetq[ue] quomodo p[ro]cura[n]du[m], qua[n]tiq[ue] facie[n]du[m] ad alique[m] altiore[m] gloriæ gradu[m] asce[n]dere.
- PDF 265 Cap. XXXVIII. Narrat insignes quasda[m] gratias quas ei D[omi]n[u]s, tu[m] in arcanis no[n]nullis cæli ei patefacie[n]dis, tu[m] in aliis illustrib. visionib[us] reuelationib[us] ipsi exhibitis: præstitit.
- PDF 277 Cap. XXXVIIII. Prosequitur eandem materiam, & eximias sibi à Domino præstitas gratias recenset.
- PDF 289 Cap. XL. Pergit in recensendis gratiis sibi à Domino præstitis. Et vitæ eius quam descripsit narratio & discursus finitur.
- PDF III. Liber Fundationum Monasteriorum Monialium Discalceatarum à S. M. Teresa de Iesv, illarum Fundatrice, conscripus.
- PDF Titelblatt
- PDF Inhaltsverzeichnis
- PDF 309 Prologvs.
- PDF 311 Cap. I. Declarat qua occasione de fundatione Monasterij in Medina del Campo & aliis agi cœptu[m] sit.
- PDF 314 Cap. II. Agit de adue[n]tu Patris generalis in Abula[m], & quid illius adue[n]tu co[n]tigerit.
- PDF 317 Cap. III. Declarat quibus modis de Monasterio S. Iosephi Metinæ Campi fundando agi cœptum sit
- PDF 324 Cap. IV. Agit de gratiis no[n]nullis, quas horu[m] monasterioru[m] Monialibus D[omi]n[u]s elargitur simulque præpositas monet, & docet, quomodo in illis je gerere debeant.
- PDF 328 Cap. V. Proponit nonnulla quo ad orationem monita
- PDF 335 Cap. VI. Docet quæ hominibus spiritualibus euenire poßint damna ex eo, quod non intelligant, quando spiritui eos resistere oporteat. Agit quoque de intensis, quæ anima habet ad sacram communionem accedendi desiderijs
- PDF 345 Cap. VII. Narrat quomodo cum Melancholicis monialibus sit agendum.
- PDF 350 Cap. VII [i. e. VIII]. Præscribit monita q[uae]da[m] & docume[n]ta, quo ad reuelationes & visiones.
- PDF 354 Cap. IX. Narrat quomodo Metina Campi egressa sit, ad Conuentum Malagonensem à S. Iosepho dictum fundandum.
- PDF 356 Cap. X. Agit de Fundatione Domus Vallisoletanæ, à conceptione B. Virginis de Monte Carmelo, cognominatæ.
- PDF 358 Cap. XI. Agit de vita & morte monialis cuiusdam; Beatricis nu[n]cupatæ cuius vita & morstalis fuit; vt memoriam fieri dignum.
- PDF 362 Cap. XII. Narrat quomodo & quo authore primum Fratrum, primogeniam regulam seruantium, Monasterium anno Domini M.D.LVIII. cœperit.
- PDF 365 Cap. XIII. Prosequitur cœptam de primi Discalceatoru[m] Carmelitarum conuentus fundatione narrationem. De vita quoque eorum, & fructu quem ibi dominus facere incipiebat.
- PDF 370 Cap. XIV. Agit de Fundatione Conuentus Toletani à S. Iosepho denominati qui anno MD.LIX. erectus est.
- PDF 382 Cap. XV. Agit de nonnullis rebus, quæ in hoc Toletano conuentu, ad laudem & gloriam Dei contigerunt.
- PDF 385 Cap. XVI. Agit de duorum monasteriorum, vnius Discalceatorum, alterius Discalceatarum, eodem anno M.D.LXIX. Pastranæ erectorum fundatione.
- PDF 392 Cap. XVII. Agit de Monasterij Salmaticensis, à S. Iosepho denominati, & anno M.D.LXX. erecti fundatione: simul & monta quædam Præpositis tradit.
- PDF 398 Cap. XVIII. Prosequitur coeptam de fundatione Conuentus Salmantini S. Iosepho dedicati narrationem.
- PDF 403 Cap. XIX. Agitur de fundatione monasterij B. Virginis annuntiatæ, quæ Albæ Tormesiæ anno M.D.LXXI. peracta est.
- PDF 409 Cap. XX. Describitur fundatio conuentus S. Iosephi Segobisie[n]sis; erecta ea est anno M.D.LXXIII.
- PDF 413 Cap. XXI. Fundatio Veasensis, à S. Iosepho Saluatoris nominata, & anno M.D.LXXIV. die S. Matthiæ instituta describitur.
- PDF 423 Cap. XXII. Tractat de cœpta fundatione cænobij Hispale[n]sis, à S. Iosepho denominati: in quo anno M.D.LXXV. Dominica SS. Trinittatis sacroru[m] dictæ sunt primitiæ.
- PDF 429 Cap. XXIII. Eamdem materiam prosequitur.
- PDF 436 Cap. XXIV. Describit eam vlterius, & quid passæ sint sorores antequam propriam domum haberent.
- PDF 441 Cap. XXV. Rursus de eadem tractat, de prima quæ ibidem habitum assumpsit, Moniali nonnulla traduntur. quæ sanè inprimis notatu digna sunt.
- PDF 448 Cap. XXVI. Carauacensis fundatio traditur, in quam anno M.D.LXXVI. Sacramentum Altaris primum illatum est. huic à glorioso S. Iosepho nomen est.
- PDF 458 Cap. XXVII. Villanouana de la Xara fundatio quomodo sit peracta.
- PDF 475 Cap. XXVIII. Palentinæ fundationis quæ fuerit occasio nomen ei à S. Iosepho B. Virginis de platea, quæ anno MD.LXXX. die S. Regis Dauid peracta.
- PDF 487 Cap. XXIX. Soriensis conuentus initia traduntur, quod anno M.D.LXXXI. fundatum. Primum sacrum ipso S. P. N. E. lisæi die in eo celebratum.
- PDF 493 Cap. XXX. Incipit loqui de fundatione S. Iosephi & S. Annæ in ciuitate Burgensis. Primum Missæ sacrificium oblatum die 19. Aprilis, Dominica in Albis, anno M.D.LXXXII.
- PDF 527 Conceptus Amoris diuini super quædam Cantici Canticorum verba à S. M. Teresia conscripti, &c.
- PDF 530 Cap. I. Quam difficile sit sacrarum literarum, maximè Cantici Canticorum sensum intelligere &c.
- PDF 536 Cap. II. Nouem pacis falsæ, amoris imperfecti, & orationis illusoriæ modi proponuntur.
- PDF 545 Cap. III. De vera pace, de Amore Dei, & vnione cum Christo, quæ ex oratione nascitur, &c.
- PDF 548 Cap. IV. De dulci, suaui, & delicioso Dei amore, qui inde prouenit, quod Deus in anima, per orationem quietis, quæ per vbera Dei repræsenta[n]tur, habitet.
- PDF 552 Cap. V. De amore constanti, securo, & stabili, qui inde nascitur, quod se anima à diuinitatis vmbra protextam videat
- PDF 554 Cap. VI. De amore forti, suspensionis, & raptuum &c.
- PDF 560 Cap. VII. De Amore Dei vtili, qui summus Amoris est gradus, & is duas habet partes.
- PDF 565 Tractatus de Ratione visitandi Conuentus Monialium Discalceatarum Ordinis Carmelitani.
- PDF 586 Septe[m] meditat. in Orat: Dominica[m], per 7. dies hebdomad[a]e distribut[a]e.
- PDF 608 Cantio S. Matris Theresiæ Qva cor suum ignitis erga Sponsum suum desiderijs plenum exhalare solebat.
- PDF 610 [i. e. 608] Druckerlaubnis
- PDF Vorsatz
- PDF Rückdeckel
- PDF Rücken
- PDF Continens I. Viam Perfectionis. II. Castellum Animæ siue septem Mansiones. III. Exclamationes, vel Meditationes animæ ad Deum suum ...
- PDF Vorderdeckel
- PDF Vorsatz
- PDF Titelblatt
- PDF Ad Lectorem.
- PDF 1 I. Via Perfectionis, ad suarum Monialium petitionem conscripta. Itemque Monita & Documenta eiusdem S. Matris.
- PDF 1 Interpres Lectori.
- PDF 4 Generale Libri Totius Argvmentvm. F. P. Luisius Legionensis.
- PDF 4 Protestatio S. Matris De Vniverso Hoc Opere Svo.
- PDF 4 Proœmium.
- PDF 6 Caput I. Refert causas quæ ad monasterium hoc adeo strictum & arctum fundandum ipsam mouerint.
- PDF 8 Caput II. Ostendit, religiosos de corporalibus neceßitatibus, sollicitos esse non debere, & quantum in paupertate boni situm sit
- PDF 12 Caput III. Prosequitur Materiam primo capite cæptam, & monet suas, vt Deum identidem pro ijs orent, qui pro Ecclesiæ incolumitate laborant.
- PDF 16 Caput IV. Inculcat regularum obseruantiam, & tria alia ad vita[m] spiritualem imprimis facientia, proponit.
- PDF 22 Caput V. Prosequitur coeptum de confessarijs sermonem, & exponit, quanti eos doctos esse referat.
- PDF 25 Caput VI. Prosequitur materiam de amore perfecto.
- PDF 28 Caput VII. Prosequitur eandem de amore spirituali materiam, & quædam, quibus ad eum perueniamus, monit a suggerit.
- PDF 34 Caput VIII. Ostendit quam bonu[m] sit, ab omni re creata tum interius tum exterius nos sequestrare.
- PDF 36 Cap. IX. Ostendit quantum bonum sit; vt qui mundum deseruerunt etiam consanguineos fugiant
- PDF 38 Caput X. Ostendit non esse satis vt nos abstrahamus , ab eo, quod iam dictum est, nisi etiam nos à ipsis abstrahamus
- PDF 41 Caput XI. Prosequitur mortificationum materiam, & de ea agit quæ in morbis exercenda est.
- PDF 43 Cap. XII. Oste[n]dit verum Dei amatorem, vitam & honorem paruifacere debere.
- PDF 47 Caput XIII. Prosequitur mortificationis materiam, & ait religiosam vt ad veram rationem perueniat, debere fugere omnes mundanas rationes.
- PDF 50 Cap. XIV. Ostendit multum interesse, nullam earum ad professionem admittere quarum spiritus rebus prædictis contrarius est.
- PDF 52 Caput XV. Ostendit multum boni inesse in eo, vt quis se videns etia[m] innocentem & sine culpa condemnari, non excuset.
- PDF 54 Caput XVI. Ostendit quodnam discrimen eße debeat inter perfectionem vitæ contemplatiuorum, & eorum quibus oratio mentalis sufficit; & quomodo anima negotijs distracta, subinde à Deo ad perfectam contemplationem extollatur.
- PDF 59 Caput XVII. Ostendit non omnes animas ad contemplationem aptas; aliquas etiam valde sero ad eam pertingere.
- PDF 62 Caput XVIII. Prosequitur eandem materiam, & dicit contemplatiuorum laborem maiorem esse, quam actiuorum.
- PDF 65 Caput XIX. Incipit tractare de oratione, & cum ijs agere qui intellectu discurrere nequeunt.
- PDF 72 Caput XX. Ostendit in via orationis nunquam deesse consolationes, consulitque suis monialibus, vt hisce de rebus semper illarum colloquia sint.
- PDF 75 Caput XXI. Ostendit quanti referat, vt quis firmo cum proposito in oratione se exercere incipiat, & omnes Diaboli difficultates parum moretur.
- PDF 79 Caput XXII. Declarat quid sit oratio mentalis.
- PDF 82 Caput XXIII. Ostendit multum referre, eum qui per viam orationis semel ingredi cæpit no[n] retrogrediatur, dicit que magna cum resolutione ei se applica[n]dum esse
- PDF 84 Caput XXIV. Ostendit quomodo oratio vocalis perfecte fieri poßt, & quam sit cu[m] mentali compatibilis;
- PDF 87 Caput XXIV [i. e. XXV]. Ostendit valde vtile animæ esse vocalem orationem perfecte facere & quomodo per illam Deus sæpe ad supernaturalia sustollat.
- PDF 88 Caput XXVI. Præscribit modum cogitationis recolligendæ.
- PDF 92 Caput XXVII. Agit de magno amore, que[m] in primis orationis Dominicæ verbis Dominus nobis oste[n]dit; qua[n]tiq[ue] referat q[uæ] filiæ Dei esse volu[n]t prosapia[m] sua[m] nihil curare.
- PDF 95 Caput XXVIII. Declarat quid sit oratio recollectionis & media quædam proponit quibus quis eidem assuescat.
- PDF 100 Caput XXIX. Tradit alia media perueniendi ad orationem recollectionis, docetq[ue] nihil curandum esse, quod prælatos nobis fauentes habeamus.
- PDF 103 Caput XXX. Ostendit qua[n]ti referat intelligere ea quæ in oratione petuntur. Declarat quoq[ue] hæc orationis Dominicæ verba, Sanctificetur nomen tuum.
- PDF 106 Caput XXXI. Prosequitur eandem materia[m] & declarat quid sit oratio quietis; & ipsam tenentibus quædam monita præscribit.
- PDF 113 Caput XXXII. Agit de hisce orationis Dominicæ verbis, Fiat voluntas tua.
- PDF 118 Caput XXXIII. Ostendit quam necessarium sit id nobis Dominum dare, quod in hisce orationis dominicæ verbis, Panem nostrum quotidianum da nobis hodie, ab eo petimus.
- PDF 121 Caput XXXIV. Prosequitur eandem materiam.
- PDF 126 Caput XXXV. Concludit eandem materiam, cum quadam ad Deum patrem exclamatione & alloquio.
- PDF 129 Caput XXXVI. Exponit verba hæc, Et dimitte nobis debita nostra.
- PDF 133 Caput XXXVII. Ostendit orationis Dominicalis dignitatem.
- PDF 135 Caput XXXVIII. Ostendit quam serio Patrem cælestem rogare nos oporteat, vt nobis dignetur concedere id quod hisce verbis; Et ne nos inducas in tentationem, sed libera nos à malo, petimus.
- PDF 140 Caput XXXIX. Prosequitur eandem materiam, variaque contra tentationes remedia præscribit.
- PDF 143 Caput XL. Ostendit cum amore & timore semper incedendum inter tam multas tentationes
- PDF 147 Caput XLI. Agit de timore Dei & quomodo venialia peccata nos cauere oporteat
- PDF 151 Caput XLII. Exponit postrema hæc verba, sed libera nos à malo.
- PDF 155 Monita Et Docvmenta, A Sancta Matre Teresa De Iesv Monialibus suis tradita.
- PDF 159 II. Tractatus, Castellvm Animæ, siue Septem Maniones, dictus.
- PDF 159 S. M. Teresæ De Iesv Ad Lectorem Præloqvivm.
- PDF 161 Mansio Prima.
- PDF 161 Caput I. Agit de animarum nostrarum pulchritudine & dignitate. Ad hæc quantum ex eo, quod illum intelligamus, donaque & gratias quas à Deo recipimus cognoscamus, boni ac commodi consequi poßimus. Denique demonstrat, Castelli huius portam esse orationem
- PDF 165 Caput II. Ostendit quam fœda res sit anima in mortalis peccati statu agens, ac præterea obiter agit de sui ipsius cognitione.
- PDF 174 Mansio Secunda.
- PDF 174 Caput vnicum; Declarat quantum in perseuerantia momenti situm sit, vt ad vlteriores mansiones pertingatur; quantum hic diabolus bellum moueat.
- PDF 180 Mansio Tertia.
- PDF 180 Caput I. Ostendit quam parum securitatis habere poßimus, quamdiu in hoc exilio viuimus: ad hæc semper cum timore nobis ambulandum esse.
- PDF 184 Caput II. Eandem prosequitur materiam, agitque de ariditatibus in oratione occurrere solutis, deinde quam nos ipsos necesse sit probemus: Demum Dominum probare eos qui ad hanc mansionem iam peruenire.
- PDF 191 Mansio Quarta.
- PDF 191 Caput I. Agit de differentia, quæ est inter gaudia & gustus in oratione haberi solitos. Refert deinde voluptatem quam habuit, quod intellexerit cogitationem & intellectum inter se differre
- PDF 196 Caput II. Eandem prosequitur materiam, ac similitudines quadam ostendit, quid sint gustus; & quomodo eos ipsi consequi, nullatenus procurando, debeamus.
- PDF 200 Cap. III. Declarat quid sit oratio recollectionis, deinde eius prosequitur effectus
- PDF 208 Mansio Quinta.
- PDF 208 Caput I. Incipit exponere quomodo anima in oratione Deo se vniat; ostendit deinde quibus è signis colligi queat, nullam hic fraudem subesse
- PDF 213 Caput II. Prosequitur eandem materiam, orationem vnionis subtili quadam similitudine declarat, & effectus, qui post illam in anima manent:
- PDF 219 Caput III. Co[n]tinuat eande[m] materiam, Et tractat de altero quodam vnionis genere, ad qua[m] cu[m] Dei fauore pertingere potest, qua[n]tumq[ue] ad hoc dilectio proximi prosit
- PDF 224 Caput IV. Pergit in eadem materia, hoc orationis genus particularius declarans. Ostendit quanti referat, circumspectè & discretè in hac via procedere propter fallacias dæmonis.
- PDF 229 Mansio sexta
- PDF 229 Caput I. Docet quomodo Domino maiores gratias facere, incipiente, maiores etiam fiant labores, & quomodo se gerant in his illi, qui ad mansionem hanc iam peruenerunt.
- PDF 235 Caput II. Agit de quibusdam modis, quibus anima[m] Deus expergefacere solet,
- PDF 239 Cap. III. Pergit in eade[m] materia, & oste[n]dit quomodo Deus anima[m] cu[m] ei placuerit alloquatur, simul admonet, quomodo in hoc nos gerere debeamus, ac ne iudicij proprij ductum sequamur.
- PDF 246 Cap. IV. Exponit quomodo Deus in oratione animam suspendat, per raptum, extasin & excessum.
- PDF 253 Cap. V. Continuat eande[m] materia[m], & quanda[m] raptus speciem describit; Declarat deniq[ue] aliquid de hac gratia, qua[m] suaui & sapido quoda[m] modo D[omi]n[u]s co[n]cedit.
- PDF 258 Cap. VI. Loquitur de effectu quoda[m], qui ex oratione sequitur; Agit deinde de alia quada[m] gratia qua[m] Deus animæ præstat, quo ea[m] suis laudib[us] faciat occupari.
- PDF 263 Cap. VII. Ostendit quæ sit pœna, quam animæ quibus Dominus eas gratias confert de suis peccatis sentiunt. Dicit præterea quantus error sit, quod animæ quantum libet spirituales Christi humanitatem, paßionem & vitam, nec non matrem ac reliquos sanctos, præ oculis se habere non assuescant,
- PDF 271 Cap. VIII. Oste[n]dit quomodo Deus per visione[m] intellectuale[m] se animæ co[m]municet, deinde quosna[m] illa, cu[m] vera est, effectus operetur. Deniq[ue] quanto hæ gratiæ silentio premendæ sint.
- PDF 276 Cap. IX. Declarat quomodo Dominus, animæ per visionem imaginariam communicet; monet autem suas caueant, ne per hanc conduci viam desiderent.
- PDF 283 Cap. X. Agit de alijs gratiarum generibus, quas animæ Deus longè alio modo præstat, & de fructu qui inde consequitur.
- PDF 286 Cap. XI. Agit de desiderijs quibusdam Deo fruendis, quæ Deus animæ dat; adeo intensis vt etiam vitæ amittendæ periculum ei creent.
- PDF 291 Mansio septima
- PDF 291 Cap. I. Loquitur de magnis gratiis, quas Deus eis præstat animabus, quæ iam in septimam mansionem sunt ingressæ, deinde aliquam inter spiritum & animam esse differentiam.
- PDF 296 Cap. II. Prosequitur eandem materiam, & deinde ostendit quæ sit inter vnionem spiritualem & matrimonium spirituale differentia,
- PDF 300 Caput III. Agit de præstantibus quibusdam effectibus quos oratio hæc prædicta causatur
- PDF 306 Caput IV. Concludit hanc materiam, ostendens, quid sibi videatur Dominus, hoc impendio tantarum gratiarum in animam, spectare, quamq[ue] necessarium sit, Mariam & Martham coniugi & iunctas incedere.
- PDF 314 III. Exclamationes, vel Meditationes animæ ad Deum suum.
- PDF Index Rervm Memorabilivm
- PDF Leerseiten
- PDF Vorsatz
- PDF Rückdeckel
- PDF Rücken