Exercitivm Perfectionis, Et Virtvtvm Christianarvm : In tres Partes distinctum / Auctore R. P. Alfonso Rodericio Vallisoletano, Soc. Iesu sacerdote. Ex Hispanico Latinum faciebat Matthias Martinez. Coloniæ Agrippinæ : Kinckius ; Coloniæ Agrippinæ : Crithius, 1622 : [1](1622-). 1622
Content
- PDF [1]
- PDF Front cover
- PDF Endsheet
- PDF Title page
- PDF Divisto operis.
- PDF Elenchvs Capitvm Qvæ Primo Tomo Exercit. Alph. Rodriqvez continentur.
- PDF 1 Omnibvs Societatis Iesv Patribvs Et Fratribvs, &c. Salutem in Domino apprecatur Alphonsvs Rodericivs.
- PDF 4 Tractatvs Primvs. Quanti ea, quæ ad profectum nostrum spiritualem faciunt, æstimanda sint, & quantum ipsi erga eadem debeamus affici, ac de rebus nonnullis, quæ ad hoc nobis vsui futuræ sint.
- PDF 4 Capvt I. Qvanti res spirituales faciendæ sint, & æstimandæ.
- PDF 8 II. De affectu & desidero, quo erga virtutem ac perfectionem ferri debemus.
- PDF 12 III. Ingens hoc profectus nostri desiderium, præstantißimum quoddam ad gratiam diuinam recipiendam medium, & primaria dispositio est.
- PDF 14 IV. Quo quis magis & studiosius rebus spiritualibus se applicat, eò maiori erga easdem desiderio, & voluntate fertur.
- PDF 17 V. Euidens argumentum est, aliquem in Dei gratia esse, si ardenti quodam studio in perfectione sui crescere & proficere concupiscat.
- PDF 18 VI. Quo declaratur non proficere, deficere, non progredi, regredi esse.
- PDF 21 VII. Permultum ad perfectionem consequendam confert, hominum boni anteacti obliusci, & in id, quod adhuc sibi deest, oculos coniicere.
- PDF 25 VIII. Perfectioni comparandæ permultum confert, in res altas & eminentes oculos coniicere.
- PDF 30 IX. Quanti referat parua magnificare, non vero ea, vt parua paruipendere.
- PDF 32 X. Alia quædam prægnans affertur ratio, ob quam permagni interest parua non negligere.
- PDF 35 XI. Qui profectui suo studere cupit, non eum in genere aggrediatur oportet, sed ad particularia descendat. Et quanti referat bona proposita ac desideria, quæ à Deo illi immittuntur, opere ipso exequi.
- PDF 37 XII. Multum ad perfectionem assequendam conferet, nullum data opera & deliberate defectum admittere, & in cœpto feruore flaccescere.
- PDF 39 XIII. Alia tria media proponuntur, ad in virtutum studio proficiendum.
- PDF 41 XIV. Multum proficere volenti, conducit, si ita semper se gerat, vti primo geßit die, quo religionem est ingressus.
- PDF 44 XV. Non mediocriter ad profectum conferet, si seipsum vnusquisq[ue] frequenter interroget: ad quid ad religione[m] venisti.
- PDF 47 XVI. Alia quædam adferuntur motiua, quæ nobis ad in spiritu proficiendum, & perfectionem assequendam auxilio futura sunt.
- PDF 50 XVII. De perseuerantia, quam in virtutis via studio habere oportet, & quid ad eam comparanda[m] nobis auxilio futuru[m] sit.
- PDF 52 XVIII. Aliud in virtute proficiendi medium suggeritur, ipsæ videlicet exhortationes & colloquia spiritualia, & quomodo ex iis fructum elicuturi simus.
- PDF 57 Tract. II. De operum ordinariorum perfectione.
- PDF 57 Cap. I. In eo perfectus & perfectio nostra sita, vt opera, quæ ordinarie & quotidie agimus, bene perfecteq[ue] peragamus.
- PDF 59 II. Multum nos ad perfectioni incumbendum animare debet, quod eam in re admodum facilis Deus constituerit.
- PDF 60 III. In quo operum nostrorum bonitas, ac perfectio co[n]sistat, & aliquot proponuntur media ad eadem rite ac bene agenda.
- PDF 63 IV. Alia bene sua agendi ratio proponitur, ita scilicet illa agere, ac si aliud præter hoc, nobis agendum non esset.
- PDF 64 V. Alius modus præscribitur, ita nimirum vnumquodq[ue] opus obire, perinde ac si id in vita nostra vltimum futurum esset.
- PDF 67 VI. Aliud suggeritur opera sua bene faciendi medium, scilicet non nisi in diem præsentem intentionem figere, nec vlterius.
- PDF 69 VII. Aliud proponitur medium, assuescere scil. bene perfecteq[ue] sua munia obire.
- PDF 71 VIII. Quantum religiosi intersit, in via virtutis non senescere, aut delassari.
- PDF 73 IX. Quanti intersit Nouitios nouitiatus sui tempus bene impendere, inq[ue] ei assuescere exercitia Religionis bene perfecteq[ue] obire.
- PDF 77 Tract. III. De rectitudine, & puritate intentionis, quam nostris in operibus habere debemus.
- PDF 77 Cap. I. Nostris in operibus vana gloria inprimis fugienda.
- PDF 79 II. In quo malitia vitii huius vanæ gloriæ consistat.
- PDF 80 III. De damno, quod vana gloria secum trahit.
- PDF 82 IV. Vanæ gloriæ tentatio non solum inuadit eos, qui primum incipiunt, verum etiam eos, qui in virtute proficiunt.
- PDF 83 V. Ante alios, ab hoc vanæ gloriæ vitio sibi maxime cauere debent illi, quibus ex officio proximis opitulari incumbit.
- PDF 85 VI. Aliquot contra vanam gloriam remedia proponuntur.
- PDF 88 VII. De bono fine & intentione, quam in operibus nostris habere debemus.
- PDF 90 VIII. Declaratur, quomodo actiones nostras magna rectitudine & puritate intentionis facturi simus.
- PDF 91 IX. Occupationes exteriores in causa sunt, cur aliquando distrahimur, & parum proficiamus, sed quod eas, non prout oportet, peragamus.
- PDF 92 X. Quam fructuosum & vtile sit, eo, quo diximus modo, opera sua agere.
- PDF 94 XI. Pluribus rectitudo & puritas intentionis, quam in operibus nostris habere debemus, declaratur.
- PDF 97 XII. Aliqua proponuntur signa, è quibus colligatur, vtrum quis sua pure agat propter Deum, an vero seipsum in iis quærat.
- PDF 99 XIII. Quomodo in rectitudine & puritate intentionis crescere & proficere debeamus.
- PDF 102 XIV. De tribus perfectionis gradibus, per quos ad magnam intentionis puritatem & feruentem perfectumq[ue] Dei amorem ascendemus.
- PDF 105 Tract. IV. De vnione & charitate fraterna.
- PDF 105 Cap. I. De pretio, valore, & excellentia charitatis & vnionis fraternæ.
- PDF 108 II. Quam hæc nobis vnio & charitas necessaria sit, & quædam eius conseruandæ media proponuntur.
- PDF 113 III. Aliquot è S. Scriptura deprimuntur rationes, è quibus, quantopere ad charitatem & vnionem fraternam habendam obligemur, ostenditur.
- PDF 115 IV. Qualis nostra cum fratribus vnio esse debeat.
- PDF 117 V. In particulari iam ostenditur, quid vnio & charitas fraterna à nobis exigat, & quid eidem conseruandæ conducat.
- PDF 119 VI. De aliis duabus rebus, quas charitas & vnio fraterna à nobis exigit.
- PDF 121 VII. De alia quadam re, quam à nobis, charitas exigit, quæq[ue] ad eam conseruandam maximopere adiuuabit, scilicet fratres nostros magnifacere, & magni nos eos facere exterius verbis & re ostendere, ac denique semper honorifice de iis loqui.
- PDF 122 VIII. Cauendum quam maxime est, ne cui dicamus, talis tale quid de te dixit, si præsertim res sit, quæ eum contristare, & mordere queat.
- PDF 124 IX. Verba bona & leuia vnioni & charitati mutuæ seruandæ permultum conferunt, quæ vero talia non sunt, eidem destruendæ seruiunt.
- PDF 125 X. Cauenda esse verba mordacia, & scommatica, quæ fratrem nostru[m] offendere, aut ad indignationem prouocare queant.
- PDF 126 XI. Obstinate non esse contendendum, litigandu[m], contradicendum, reprehendendu[m], nec alia id genus oris vitia vsurpare.
- PDF 129 XII. Quomodo, quibusq[ue] verbis charitatis fraternæ officium exercendum sit.
- PDF 130 XIII. Quid agendum, si quando aliqua nobis oboritur cum fratre indignationis & offensionis materia.
- PDF 132 XIV. Tria proponuntur monita, tunc obseruanda, cum aliqua indignandi, offensionisq[ue] nobis occasio offertur.
- PDF 135 XV. De iudiciis temerariis, in quo illorum malitia, & grauitas sita sit, declaratur.
- PDF 137 XVI. Recensentur causæ ac radices, è quibus temeraria iudicia pullulant, & eorundem remedia proponuntur.
- PDF 140 XVII. Superiora exemplis varijs confirmantur.
- PDF 143 XVIII. Alia vnionis & amicitiæ non bonæ genera adferuntur.
- PDF 145 XIX. De altero amicitiarum, & vnionum non bonarum genere.
- PDF 147 XX. De tertia vnionis, & associationis specie, Religioni qua[m] maxime inimica.
- PDF 154 Tractatus V. De oratione.
- PDF 154 Cap. I. De pretio, valore, & excellentia orationis.
- PDF 155 II. Quam nobis oratio necessaria sit.
- PDF 158 III. Plurimis Deo nominibus deuincti sumus, quod rem, hinc adeo quidem excellentem, illinc vero tam necessariam, ita nobis facilem reddiderit.
- PDF 159 IV. Duo mentalis orationis genera proponuntur.
- PDF 161 V. Duo hic orandi modi S. Scripturæ verbis declarantur.
- PDF 164 VI. Doctrina superior amplius declaratur.
- PDF 165 VII. De oratione mentali ordinaria.
- PDF 167 VIII. De neceßitate meditationis.
- PDF 169 IX. De magno quodam bono & fructu, quem è meditatione elicere debemus, & ideo eam faciendam esse, vz fructum ex ea aliquem capiamus.
- PDF 171 X. Alia adferuntur bona & commoda, quæ in meditatione includuntur.
- PDF 172 XI. Quis modus in oratione seruandus, & quis ex eadem colligendus sit fructus, ostenditur.
- PDF 174 XII. Quanti referat voluntatis actibus & affectibus iam excitatis insistere, & immorari.
- PDF 175 XIII. Respondetur querelæ & expostulationi nonnullorum, dicentium, non posse se, nec scire meditari, aut intellectu discurrere.
- PDF 177 XIV. Duo præscibuntur monita, quæ ad bene orationem instituendam, & fructum ex ex ea eliciendum magno nobis adiumento futura sunt.
- PDF 179 XV. Quomodo intelligendum, quod vna res in oratione cordi habenda, & spectanda sit, ea, inquam, qua maxime habebimus opus, & tamdiu illi insistendum donec eam obtineamus.
- PDF 183 XVI. Quomodo inter orandum dudum vni rei insistere poterimus, & traditur praxis cuiusdam modi orandi inprimis vtilis, vt nimirum ad casus particulares descendatur.
- PDF 187 XVII. In ipsa mysteriorum consideratione tractim etiam nobis procedendum est, neque illa quidem superficialiter & obiter percurrenda. Aliqua proponuntur media, quæ ad hoc vsui nobis erunt.
- PDF 189 XVIII. Ostenditur clare per praxin, quomodo in nostra sit manu semper bonam orationem instituere, & aliquem ex eadem fructum capere.
- PDF 192 XIX. Facilia aliquot suggeruntur media, & modi, quibus adiutus homo bonam vtilemq[ue] orationem insitituet.
- PDF 197 XX. Satis nobis ea esse debet oratio, quæ hactenus proposita est, nec conquerendum est, expostuladumve, quod ad aliam illam eminentiorem nequeamus pertingere.
- PDF 199 XXI. Quæ sint causæ, cur in oratione distrahamur, & quæ distractionum curandarum sint remedia.
- PDF 202 XXII. Aliqua alia dantur media ad attente, reuerenterq[ue] in oratione versandum.
- PDF 205 XXIII. Qua se consolari re queant illi, qui in oratione à distractionibus inquietantur.
- PDF 206 XXIV. De tentatione ad somnum, vnde ea proueniat, & eius curandæ remedia suggeruntur.
- PDF 207 XXV. Quanti referat extraordinaria aliqua tempora seligere, vt iis amplius orationi insistamus.
- PDF 211 XXVI. De fructu, quem ex his exercitiis colligere debemus.
- PDF 214 XXVII. Documenta proponuntur aliqua, quæ ad maiorem ex hisce fructum, colligendum conducant.
- PDF 216 XXVIII. De electione spirituali, quantique ea sit momenti, & aliqua suggeruntur eius bene fructuoseq[ue] habendæ memoria.
- PDF 221 Tract. VI. De præsentia Dei.
- PDF 221 Cap. I. De exercitii huius præstantia, deq[ue] magnis, quæ eode[m] continentur bonis.
- PDF 224 II. In quo hocce semper in Dei præsentia versandi exercitium situm sit.
- PDF 227 III. De actibus voluntatis, in quibus exercitium hoc potißimum consistit, & quomodo in ijs nos exercere deeamus.
- PDF 229 IV. Exercitij huius praxis amplius declaratur, nec non quidam valde facilis, fructuosus, multamq[ue] perfectionem includens in præsentia Dei ambulandi modus proponitur.
- PDF 230 V. Ostenditur, in quibus hoc in Dei præsentia ambulandi, exercitium, ab aliis exercitijs differat, & ijs præcellat.
- PDF 232 Tract. VII. De examine conscientiæ.
- PDF 232 Cap. I. Qvanti momenti sit ipsum conscientiæ examen.
- PDF 234 II. Quibus de rebus particulare sit examen instituendum.
- PDF 236 III. Duo magni momenti præcepta aßignantur, ad in re, de qua examen particulare instituendu[m] sit, eligenda, non errandu[m].
- PDF 238 IV. Examen particulare super vna re sola instituendum esse.
- PDF 239 V. Quomodo examen particulare iuxta singulas virtutum partes & gradus faciendum, & diuidendum sit.
- PDF 244 VI. Materia examinis particularis, non est facile mutanda, & quamdiu ipsum de vna eademq[ue] materia instituendu[m] sit.
- PDF 246 VII. Quomodo examen particulare instituendem.
- PDF 248 VIII. In examine nobis est præcipue in dolore & emendationis proposito, concipiendo insistendum.
- PDF 250 IX. Perutile est, aliquas ad examen austeritates ac pœnitentias adiungere.
- PDF 252 X. De generali conscientiæ examine.
- PDF 255 XI. Examen conscientiæ efficax esse medium ad reliqua omnia media, & documenta spiritualia opere ipso exequenda, & ideo nos spiritu minime proficere, quod non prout oportet, illud obeamus.
- PDF 257 Tract. VIII. De conformitate voluntatis nostræ cum diuina.
- PDF 257 Cap. I. Dvo primaria ad hoc fundamenta proponuntur.
- PDF 260 II. In quo secundum fundamentum amplius ac deductius declaratur.
- PDF 262 III. De magnis bonis & commodis, quæ huic cum Deo voluntate conformitati includuntur.
- PDF 264 IV. Hæc perfecta cum Dei voluntate conformitas, quæda[m] est in terris beatitudo.
- PDF 267 V. In solo Deo plenum gaudium inuenitur, proinde qui id in aliqualibet re collocat, verum habere gaudium nequit.
- PDF 269 VI. In quo alia quadam ratione ostenditur, ipsam cum Dei voluntate concordiam verum esse gaudij habendi medium.
- PDF 272 VII. De aliis bonis & commodis, in hac cum Dei voluntate concordia sitis.
- PDF 275 VIII. Exemplis aliquot confirmatur, quantopere Deo hoc conformitatis voluntatis nostræ cum illius voluntate exercitium placeat, & qua[n]ta in eo sita sit perfectio.
- PDF 276 IX. De aliquibus rebus, quæ hoc conformitatis cum Dei voluntate exercitium facile nobis & suaue reddent.
- PDF 278 X. De paterna & particulari Dei erga nos prouidentia, deq[ue] filiali fiducia, qua nos in eum confidere oportet.
- PDF 282 XI. Aliqua afferuntur loca, & exemplia, è sacris literis deprompta, quæ nobis ad familiarem & filialem hanc fiduciam in Deum obtinendam vsui esse poterunt.
- PDF 287 XII. Quantæ vtilitatis & perfectionis sit, orationem huic exercitio de conformanda voluntate nostra cum diuina applicare & esse nobis in eo ad particularia descendendum, donec ad tertium conformitatis gradum perueniamus.
- PDF 290 XIII. De indifferentia & conformitate cum Dei voluntate, quam habere Religiosus debet, ad in eam orbis partem proficiscendum, & habitandum, ad quam à superiore destinabitur.
- PDF 294 XIV. De indifferentia & concordia cum Dei voluntate, quam in qualibet officio & munere, sibi à superiore iniuncto, habere religiosus debet.
- PDF 297 XV. De conformitate, quam quoad donorum ac talentorum naturalium distributionem, cum Dei voluntate nos habere par est.
- PDF 301 XVI. De conformitate cum voluntate Dei, quam in morbis, & inualetudine præferre debemus.
- PDF 304 XVII. Non tamen est in medicis, aut medicamentis, quam in Deo fiducia nobis collocanda, nec in infirmitate solum, verum & in alijs omnibus rebus, in ea contingere solitis, nos cum illius voluntate conformemus oportet.
- PDF 306 XVIII. Confirmantur superiora aliquot exemplis.
- PDF 309 XIX. Quam tam in morte quàm in vita nos præferre oporteat, cum Dei voluntate concordiam.
- PDF 311 XX. Aliquot adferuntur rationes & motiua, ob quæ licite, sancteq[ue] mortem desiderare possumus.
- PDF 315 XXI. In quo, quæ dicta sunt, nonnullis confirmantur exemplis.
- PDF 318 XXII. Quam cum Dei voluntate conformes & concordes esse debeamus in generalibus, quas nobis immittit, calamitatibus & malis.
- PDF 320 XXIII. Aptum quoddam suggeritur medium, ad labores & aduersa, quæ Dominua nobis immittit, tam particularia, quam generalia, bene & magna animi conformitate ferenda, quod est peccata nostra agnoscere & ob ea dolere.
- PDF 323 XXIV. De ea quam in ariditate & desolationibus in oratione, cum Dei voluntate nos habere oportet, conformitate, & quid ariditatis, & desolationis nomine intelligamus.
- PDF 326 XXV. In quo respondetur querelæ eorum, qui hasce spiritus ariditates & desolationes in oratione sentiunt.
- PDF 328 XXVI. Quomodo ariditatem & desolationes in bonam quandam & vtilem orationem conuertere poßimus.
- PDF 329 XXVII. Aliæ rationes ad nos in ariditatibus & desolationibus, quas in oratione sentiemus, consolandos, nosq[ue] cum Dei voluntate conformandos conducentes afferuntur.
- PDF 331 XXVIII. Magna dæmonis illusio, & tentatio est, ideo orationis studium omittere, quod eam, quam diximus, desolationem & ariditatem in ea experiamur.
- PDF 333 XXIX. In quo, id quod mox dictum est, exemplis confirmatur.
- PDF 335 XXX. Quomodo in reliquarum virtutum ac donorum, supernaturalium distributione Dei nos voluntati conformari oporteat.
- PDF 338 [i.e. 337] XXXI. De conformitate cum voluntate Dei, quam in bonis gloriæ nos habere oportet.
- PDF 339 XXXII. De conformitate, vnione & perfecto amore erga Deum, & quomodo in hoc nos exercitio exercere debeamus.
- PDF 341 XXXIII. Quam hoc exercitium in sacra Scriptura serio nobis commendatur, & crebro inculcatum sit.
- PDF 342 XXXIV. Quomodo hoc exercitium amplius poßit extendi, & aliis applicari.
- PDF Endsheet
- PDF Back cover
- PDF Spine
- PDF Pars Secvnda
- PDF Pars Tertia