Content
PDF [1] PDF Front cover PDF Endsheet PDF Title page PDF Divisto operis. PDF Elenchvs Capitvm Qvæ Primo Tomo Exercit. Alph. Rodriqvez continentur. PDF Omnibvs Societatis Iesv Patribvs Et Fratribvs, &c. Salutem in Domino apprecatur Alphonsvs Rodericivs. PDF Tractatvs Primvs. Quanti ea, quæ ad profectum nostrum spiritualem faciunt, æstimanda sint, & quantum ipsi erga eadem debeamus affici, ac de rebus nonnullis, quæ ad hoc nobis vsui futuræ sint. PDF Capvt I. Qvanti res spirituales faciendæ sint, & æstimandæ. PDF II. De affectu & desidero, quo erga virtutem ac perfectionem ferri debemus. PDF III. Ingens hoc profectus nostri desiderium, præstantißimum quoddam ad gratiam diuinam recipiendam medium, & primaria dispositio est. PDF IV. Quo quis magis & studiosius rebus spiritualibus se applicat, eò maiori erga easdem desiderio, & voluntate fertur. PDF V. Euidens argumentum est, aliquem in Dei gratia esse, si ardenti quodam studio in perfectione sui crescere & proficere concupiscat. PDF VI. Quo declaratur non proficere, deficere, non progredi, regredi esse. PDF VII. Permultum ad perfectionem consequendam confert, hominum boni anteacti obliusci, & in id, quod adhuc sibi deest, oculos coniicere. PDF VIII. Perfectioni comparandæ permultum confert, in res altas & eminentes oculos coniicere. PDF IX. Quanti referat parua magnificare, non vero ea, vt parua paruipendere. PDF X. Alia quædam prægnans affertur ratio, ob quam permagni interest parua non negligere. PDF XI. Qui profectui suo studere cupit, non eum in genere aggrediatur oportet, sed ad particularia descendat. Et quanti referat bona proposita ac desideria, quæ à Deo illi immittuntur, opere ipso exequi. PDF XII. Multum ad perfectionem assequendam conferet, nullum data opera & deliberate defectum admittere, & in cœpto feruore flaccescere. PDF XIII. Alia tria media proponuntur, ad in virtutum studio proficiendum. PDF XIV. Multum proficere volenti, conducit, si ita semper se gerat, vti primo geßit die, quo religionem est ingressus. PDF XV. Non mediocriter ad profectum conferet, si seipsum vnusquisq[ue] frequenter interroget: ad quid ad religione[m] venisti. PDF XVI. Alia quædam adferuntur motiua, quæ nobis ad in spiritu proficiendum, & perfectionem assequendam auxilio futura sunt. PDF XVII. De perseuerantia, quam in virtutis via studio habere oportet, & quid ad eam comparanda[m] nobis auxilio futuru[m] sit. PDF XVIII. Aliud in virtute proficiendi medium suggeritur, ipsæ videlicet exhortationes & colloquia spiritualia, & quomodo ex iis fructum elicuturi simus. PDF Tract. II. De operum ordinariorum perfectione. PDF Cap. I. In eo perfectus & perfectio nostra sita, vt opera, quæ ordinarie & quotidie agimus, bene perfecteq[ue] peragamus. PDF II. Multum nos ad perfectioni incumbendum animare debet, quod eam in re admodum facilis Deus constituerit. PDF III. In quo operum nostrorum bonitas, ac perfectio co[n]sistat, & aliquot proponuntur media ad eadem rite ac bene agenda. PDF IV. Alia bene sua agendi ratio proponitur, ita scilicet illa agere, ac si aliud præter hoc, nobis agendum non esset. PDF V. Alius modus præscribitur, ita nimirum vnumquodq[ue] opus obire, perinde ac si id in vita nostra vltimum futurum esset. PDF VI. Aliud suggeritur opera sua bene faciendi medium, scilicet non nisi in diem præsentem intentionem figere, nec vlterius. PDF VII. Aliud proponitur medium, assuescere scil. bene perfecteq[ue] sua munia obire. PDF VIII. Quantum religiosi intersit, in via virtutis non senescere, aut delassari. PDF IX. Quanti intersit Nouitios nouitiatus sui tempus bene impendere, inq[ue] ei assuescere exercitia Religionis bene perfecteq[ue] obire. PDF Tract. III. De rectitudine, & puritate intentionis, quam nostris in operibus habere debemus. PDF Cap. I. Nostris in operibus vana gloria inprimis fugienda. PDF II. In quo malitia vitii huius vanæ gloriæ consistat. PDF III. De damno, quod vana gloria secum trahit. PDF IV. Vanæ gloriæ tentatio non solum inuadit eos, qui primum incipiunt, verum etiam eos, qui in virtute proficiunt. PDF V. Ante alios, ab hoc vanæ gloriæ vitio sibi maxime cauere debent illi, quibus ex officio proximis opitulari incumbit. PDF VI. Aliquot contra vanam gloriam remedia proponuntur. PDF VII. De bono fine & intentione, quam in operibus nostris habere debemus. PDF VIII. Declaratur, quomodo actiones nostras magna rectitudine & puritate intentionis facturi simus. PDF IX. Occupationes exteriores in causa sunt, cur aliquando distrahimur, & parum proficiamus, sed quod eas, non prout oportet, peragamus. PDF X. Quam fructuosum & vtile sit, eo, quo diximus modo, opera sua agere. PDF XI. Pluribus rectitudo & puritas intentionis, quam in operibus nostris habere debemus, declaratur. PDF XII. Aliqua proponuntur signa, è quibus colligatur, vtrum quis sua pure agat propter Deum, an vero seipsum in iis quærat. PDF XIII. Quomodo in rectitudine & puritate intentionis crescere & proficere debeamus. PDF XIV. De tribus perfectionis gradibus, per quos ad magnam intentionis puritatem & feruentem perfectumq[ue] Dei amorem ascendemus. PDF Tract. IV. De vnione & charitate fraterna. PDF Cap. I. De pretio, valore, & excellentia charitatis & vnionis fraternæ. PDF II. Quam hæc nobis vnio & charitas necessaria sit, & quædam eius conseruandæ media proponuntur. PDF III. Aliquot è S. Scriptura deprimuntur rationes, è quibus, quantopere ad charitatem & vnionem fraternam habendam obligemur, ostenditur. PDF IV. Qualis nostra cum fratribus vnio esse debeat. PDF V. In particulari iam ostenditur, quid vnio & charitas fraterna à nobis exigat, & quid eidem conseruandæ conducat. PDF VI. De aliis duabus rebus, quas charitas & vnio fraterna à nobis exigit. PDF VII. De alia quadam re, quam à nobis, charitas exigit, quæq[ue] ad eam conseruandam maximopere adiuuabit, scilicet fratres nostros magnifacere, & magni nos eos facere exterius verbis & re ostendere, ac denique semper honorifice de iis loqui. PDF VIII. Cauendum quam maxime est, ne cui dicamus, talis tale quid de te dixit, si præsertim res sit, quæ eum contristare, & mordere queat. PDF IX. Verba bona & leuia vnioni & charitati mutuæ seruandæ permultum conferunt, quæ vero talia non sunt, eidem destruendæ seruiunt. PDF X. Cauenda esse verba mordacia, & scommatica, quæ fratrem nostru[m] offendere, aut ad indignationem prouocare queant. PDF XI. Obstinate non esse contendendum, litigandu[m], contradicendum, reprehendendu[m], nec alia id genus oris vitia vsurpare. PDF XII. Quomodo, quibusq[ue] verbis charitatis fraternæ officium exercendum sit. PDF XIII. Quid agendum, si quando aliqua nobis oboritur cum fratre indignationis & offensionis materia. PDF XIV. Tria proponuntur monita, tunc obseruanda, cum aliqua indignandi, offensionisq[ue] nobis occasio offertur. PDF XV. De iudiciis temerariis, in quo illorum malitia, & grauitas sita sit, declaratur. PDF XVI. Recensentur causæ ac radices, è quibus temeraria iudicia pullulant, & eorundem remedia proponuntur. PDF XVII. Superiora exemplis varijs confirmantur. PDF XVIII. Alia vnionis & amicitiæ non bonæ genera adferuntur. PDF XIX. De altero amicitiarum, & vnionum non bonarum genere. PDF XX. De tertia vnionis, & associationis specie, Religioni qua[m] maxime inimica. PDF Tractatus V. De oratione. PDF Cap. I. De pretio, valore, & excellentia orationis. PDF II. Quam nobis oratio necessaria sit. PDF III. Plurimis Deo nominibus deuincti sumus, quod rem, hinc adeo quidem excellentem, illinc vero tam necessariam, ita nobis facilem reddiderit. PDF IV. Duo mentalis orationis genera proponuntur. PDF V. Duo hic orandi modi S. Scripturæ verbis declarantur. PDF VI. Doctrina superior amplius declaratur. PDF VII. De oratione mentali ordinaria. PDF VIII. De neceßitate meditationis. PDF IX. De magno quodam bono & fructu, quem è meditatione elicere debemus, & ideo eam faciendam esse, vz fructum ex ea aliquem capiamus. PDF X. Alia adferuntur bona & commoda, quæ in meditatione includuntur. PDF XI. Quis modus in oratione seruandus, & quis ex eadem colligendus sit fructus, ostenditur. PDF XII. Quanti referat voluntatis actibus & affectibus iam excitatis insistere, & immorari. PDF XIII. Respondetur querelæ & expostulationi nonnullorum, dicentium, non posse se, nec scire meditari, aut intellectu discurrere. PDF XIV. Duo præscibuntur monita, quæ ad bene orationem instituendam, & fructum ex ex ea eliciendum magno nobis adiumento futura sunt. PDF XV. Quomodo intelligendum, quod vna res in oratione cordi habenda, & spectanda sit, ea, inquam, qua maxime habebimus opus, & tamdiu illi insistendum donec eam obtineamus. PDF XVI. Quomodo inter orandum dudum vni rei insistere poterimus, & traditur praxis cuiusdam modi orandi inprimis vtilis, vt nimirum ad casus particulares descendatur. PDF XVII. In ipsa mysteriorum consideratione tractim etiam nobis procedendum est, neque illa quidem superficialiter & obiter percurrenda. Aliqua proponuntur media, quæ ad hoc vsui nobis erunt. PDF XVIII. Ostenditur clare per praxin, quomodo in nostra sit manu semper bonam orationem instituere, & aliquem ex eadem fructum capere. PDF XIX. Facilia aliquot suggeruntur media, & modi, quibus adiutus homo bonam vtilemq[ue] orationem insitituet. PDF XX. Satis nobis ea esse debet oratio, quæ hactenus proposita est, nec conquerendum est, expostuladumve, quod ad aliam illam eminentiorem nequeamus pertingere. PDF XXI. Quæ sint causæ, cur in oratione distrahamur, & quæ distractionum curandarum sint remedia. PDF XXII. Aliqua alia dantur media ad attente, reuerenterq[ue] in oratione versandum. PDF XXIII. Qua se consolari re queant illi, qui in oratione à distractionibus inquietantur. PDF XXIV. De tentatione ad somnum, vnde ea proueniat, & eius curandæ remedia suggeruntur. PDF XXV. Quanti referat extraordinaria aliqua tempora seligere, vt iis amplius orationi insistamus. PDF XXVI. De fructu, quem ex his exercitiis colligere debemus. PDF XXVII. Documenta proponuntur aliqua, quæ ad maiorem ex hisce fructum, colligendum conducant. PDF XXVIII. De electione spirituali, quantique ea sit momenti, & aliqua suggeruntur eius bene fructuoseq[ue] habendæ memoria. PDF Tract. VI. De præsentia Dei. PDF Cap. I. De exercitii huius præstantia, deq[ue] magnis, quæ eode[m] continentur bonis. PDF II. In quo hocce semper in Dei præsentia versandi exercitium situm sit. PDF III. De actibus voluntatis, in quibus exercitium hoc potißimum consistit, & quomodo in ijs nos exercere deeamus. PDF IV. Exercitij huius praxis amplius declaratur, nec non quidam valde facilis, fructuosus, multamq[ue] perfectionem includens in præsentia Dei ambulandi modus proponitur. PDF V. Ostenditur, in quibus hoc in Dei præsentia ambulandi, exercitium, ab aliis exercitijs differat, & ijs præcellat. PDF Tract. VII. De examine conscientiæ.
PDF Cap. I. Qvanti momenti sit ipsum conscientiæ examen. PDF II. Quibus de rebus particulare sit examen instituendum. PDF III. Duo magni momenti præcepta aßignantur, ad in re, de qua examen particulare instituendu[m] sit, eligenda, non errandu[m]. PDF IV. Examen particulare super vna re sola instituendum esse. PDF V. Quomodo examen particulare iuxta singulas virtutum partes & gradus faciendum, & diuidendum sit. PDF VI. Materia examinis particularis, non est facile mutanda, & quamdiu ipsum de vna eademq[ue] materia instituendu[m] sit. PDF VII. Quomodo examen particulare instituendem. PDF VIII. In examine nobis est præcipue in dolore & emendationis proposito, concipiendo insistendum.
PDF IX. Perutile est, aliquas ad examen austeritates ac pœnitentias adiungere. PDF X. De generali conscientiæ examine. PDF XI. Examen conscientiæ efficax esse medium ad reliqua omnia media, & documenta spiritualia opere ipso exequenda, & ideo nos spiritu minime proficere, quod non prout oportet, illud obeamus. PDF Tract. VIII. De conformitate voluntatis nostræ cum diuina. PDF Cap. I. Dvo primaria ad hoc fundamenta proponuntur. PDF II. In quo secundum fundamentum amplius ac deductius declaratur. PDF III. De magnis bonis & commodis, quæ huic cum Deo voluntate conformitati includuntur. PDF IV. Hæc perfecta cum Dei voluntate conformitas, quæda[m] est in terris beatitudo. PDF V. In solo Deo plenum gaudium inuenitur, proinde qui id in aliqualibet re collocat, verum habere gaudium nequit. PDF VI. In quo alia quadam ratione ostenditur, ipsam cum Dei voluntate concordiam verum esse gaudij habendi medium. PDF VII. De aliis bonis & commodis, in hac cum Dei voluntate concordia sitis. PDF VIII. Exemplis aliquot confirmatur, quantopere Deo hoc conformitatis voluntatis nostræ cum illius voluntate exercitium placeat, & qua[n]ta in eo sita sit perfectio. PDF IX. De aliquibus rebus, quæ hoc conformitatis cum Dei voluntate exercitium facile nobis & suaue reddent. PDF X. De paterna & particulari Dei erga nos prouidentia, deq[ue] filiali fiducia, qua nos in eum confidere oportet. PDF XI. Aliqua afferuntur loca, & exemplia, è sacris literis deprompta, quæ nobis ad familiarem & filialem hanc fiduciam in Deum obtinendam vsui esse poterunt. PDF XII. Quantæ vtilitatis & perfectionis sit, orationem huic exercitio de conformanda voluntate nostra cum diuina applicare & esse nobis in eo ad particularia descendendum, donec ad tertium conformitatis gradum perueniamus. PDF XIII. De indifferentia & conformitate cum Dei voluntate, quam habere Religiosus debet, ad in eam orbis partem proficiscendum, & habitandum, ad quam à superiore destinabitur. PDF XIV. De indifferentia & concordia cum Dei voluntate, quam in qualibet officio & munere, sibi à superiore iniuncto, habere religiosus debet. PDF XV. De conformitate, quam quoad donorum ac talentorum naturalium distributionem, cum Dei voluntate nos habere par est. PDF XVI. De conformitate cum voluntate Dei, quam in morbis, & inualetudine præferre debemus. PDF XVII. Non tamen est in medicis, aut medicamentis, quam in Deo fiducia nobis collocanda, nec in infirmitate solum, verum & in alijs omnibus rebus, in ea contingere solitis, nos cum illius voluntate conformemus oportet. PDF XVIII. Confirmantur superiora aliquot exemplis. PDF XIX. Quam tam in morte quàm in vita nos præferre oporteat, cum Dei voluntate concordiam. PDF XX. Aliquot adferuntur rationes & motiua, ob quæ licite, sancteq[ue] mortem desiderare possumus. PDF XXI. In quo, quæ dicta sunt, nonnullis confirmantur exemplis. PDF XXII. Quam cum Dei voluntate conformes & concordes esse debeamus in generalibus, quas nobis immittit, calamitatibus & malis. PDF XXIII. Aptum quoddam suggeritur medium, ad labores & aduersa, quæ Dominua nobis immittit, tam particularia, quam generalia, bene & magna animi conformitate ferenda, quod est peccata nostra agnoscere & ob ea dolere. PDF XXIV. De ea quam in ariditate & desolationibus in oratione, cum Dei voluntate nos habere oportet, conformitate, & quid ariditatis, & desolationis nomine intelligamus. PDF XXV. In quo respondetur querelæ eorum, qui hasce spiritus ariditates & desolationes in oratione sentiunt. PDF XXVI. Quomodo ariditatem & desolationes in bonam quandam & vtilem orationem conuertere poßimus. PDF XXVII. Aliæ rationes ad nos in ariditatibus & desolationibus, quas in oratione sentiemus, consolandos, nosq[ue] cum Dei voluntate conformandos conducentes afferuntur. PDF XXVIII. Magna dæmonis illusio, & tentatio est, ideo orationis studium omittere, quod eam, quam diximus, desolationem & ariditatem in ea experiamur. PDF XXIX. In quo, id quod mox dictum est, exemplis confirmatur. PDF XXX. Quomodo in reliquarum virtutum ac donorum, supernaturalium distributione Dei nos voluntati conformari oporteat. PDF XXXI. De conformitate cum voluntate Dei, quam in bonis gloriæ nos habere oportet. PDF XXXII. De conformitate, vnione & perfecto amore erga Deum, & quomodo in hoc nos exercitio exercere debeamus. PDF XXXIII. Quam hoc exercitium in sacra Scriptura serio nobis commendatur, & crebro inculcatum sit. PDF XXXIV. Quomodo hoc exercitium amplius poßit extendi, & aliis applicari. PDF Endsheet PDF Back cover PDF Spine PDF Pars Secvnda PDF Pars Tertia 
