Exercitivm Perfectionis, Et Virtvtvm Christianarvm : In tres Partes distinctum / Auctore R. P. Alfonso Rodericio Vallisoletano, Soc. Iesu sacerdote. Ex Hispanico Latinum faciebat Matthias Martinez. Coloniæ Agrippinæ : Kinckius ; Coloniæ Agrippinæ : Crithius, 1622
Content
- PDF [1]
- PDF Front cover
- PDF Endsheet
- PDF Title page
- PDF Divisto operis.
- PDF Elenchvs Capitvm Qvæ Primo Tomo Exercit. Alph. Rodriqvez continentur.
- PDF 1 Omnibvs Societatis Iesv Patribvs Et Fratribvs, &c. Salutem in Domino apprecatur Alphonsvs Rodericivs.
- PDF 4 Tractatvs Primvs. Quanti ea, quæ ad profectum nostrum spiritualem faciunt, æstimanda sint, & quantum ipsi erga eadem debeamus affici, ac de rebus nonnullis, quæ ad hoc nobis vsui futuræ sint.
- PDF 4 Capvt I. Qvanti res spirituales faciendæ sint, & æstimandæ.
- PDF 8 II. De affectu & desidero, quo erga virtutem ac perfectionem ferri debemus.
- PDF 12 III. Ingens hoc profectus nostri desiderium, præstantißimum quoddam ad gratiam diuinam recipiendam medium, & primaria dispositio est.
- PDF 14 IV. Quo quis magis & studiosius rebus spiritualibus se applicat, eò maiori erga easdem desiderio, & voluntate fertur.
- PDF 17 V. Euidens argumentum est, aliquem in Dei gratia esse, si ardenti quodam studio in perfectione sui crescere & proficere concupiscat.
- PDF 18 VI. Quo declaratur non proficere, deficere, non progredi, regredi esse.
- PDF 21 VII. Permultum ad perfectionem consequendam confert, hominum boni anteacti obliusci, & in id, quod adhuc sibi deest, oculos coniicere.
- PDF 25 VIII. Perfectioni comparandæ permultum confert, in res altas & eminentes oculos coniicere.
- PDF 30 IX. Quanti referat parua magnificare, non vero ea, vt parua paruipendere.
- PDF 32 X. Alia quædam prægnans affertur ratio, ob quam permagni interest parua non negligere.
- PDF 35 XI. Qui profectui suo studere cupit, non eum in genere aggrediatur oportet, sed ad particularia descendat. Et quanti referat bona proposita ac desideria, quæ à Deo illi immittuntur, opere ipso exequi.
- PDF 37 XII. Multum ad perfectionem assequendam conferet, nullum data opera & deliberate defectum admittere, & in cœpto feruore flaccescere.
- PDF 39 XIII. Alia tria media proponuntur, ad in virtutum studio proficiendum.
- PDF 41 XIV. Multum proficere volenti, conducit, si ita semper se gerat, vti primo geßit die, quo religionem est ingressus.
- PDF 44 XV. Non mediocriter ad profectum conferet, si seipsum vnusquisq[ue] frequenter interroget: ad quid ad religione[m] venisti.
- PDF 47 XVI. Alia quædam adferuntur motiua, quæ nobis ad in spiritu proficiendum, & perfectionem assequendam auxilio futura sunt.
- PDF 50 XVII. De perseuerantia, quam in virtutis via studio habere oportet, & quid ad eam comparanda[m] nobis auxilio futuru[m] sit.
- PDF 52 XVIII. Aliud in virtute proficiendi medium suggeritur, ipsæ videlicet exhortationes & colloquia spiritualia, & quomodo ex iis fructum elicuturi simus.
- PDF 57 Tract. II. De operum ordinariorum perfectione.
- PDF 57 Cap. I. In eo perfectus & perfectio nostra sita, vt opera, quæ ordinarie & quotidie agimus, bene perfecteq[ue] peragamus.
- PDF 59 II. Multum nos ad perfectioni incumbendum animare debet, quod eam in re admodum facilis Deus constituerit.
- PDF 60 III. In quo operum nostrorum bonitas, ac perfectio co[n]sistat, & aliquot proponuntur media ad eadem rite ac bene agenda.
- PDF 63 IV. Alia bene sua agendi ratio proponitur, ita scilicet illa agere, ac si aliud præter hoc, nobis agendum non esset.
- PDF 64 V. Alius modus præscribitur, ita nimirum vnumquodq[ue] opus obire, perinde ac si id in vita nostra vltimum futurum esset.
- PDF 67 VI. Aliud suggeritur opera sua bene faciendi medium, scilicet non nisi in diem præsentem intentionem figere, nec vlterius.
- PDF 69 VII. Aliud proponitur medium, assuescere scil. bene perfecteq[ue] sua munia obire.
- PDF 71 VIII. Quantum religiosi intersit, in via virtutis non senescere, aut delassari.
- PDF 73 IX. Quanti intersit Nouitios nouitiatus sui tempus bene impendere, inq[ue] ei assuescere exercitia Religionis bene perfecteq[ue] obire.
- PDF 77 Tract. III. De rectitudine, & puritate intentionis, quam nostris in operibus habere debemus.
- PDF 77 Cap. I. Nostris in operibus vana gloria inprimis fugienda.
- PDF 79 II. In quo malitia vitii huius vanæ gloriæ consistat.
- PDF 80 III. De damno, quod vana gloria secum trahit.
- PDF 82 IV. Vanæ gloriæ tentatio non solum inuadit eos, qui primum incipiunt, verum etiam eos, qui in virtute proficiunt.
- PDF 83 V. Ante alios, ab hoc vanæ gloriæ vitio sibi maxime cauere debent illi, quibus ex officio proximis opitulari incumbit.
- PDF 85 VI. Aliquot contra vanam gloriam remedia proponuntur.
- PDF 88 VII. De bono fine & intentione, quam in operibus nostris habere debemus.
- PDF 90 VIII. Declaratur, quomodo actiones nostras magna rectitudine & puritate intentionis facturi simus.
- PDF 91 IX. Occupationes exteriores in causa sunt, cur aliquando distrahimur, & parum proficiamus, sed quod eas, non prout oportet, peragamus.
- PDF 92 X. Quam fructuosum & vtile sit, eo, quo diximus modo, opera sua agere.
- PDF 94 XI. Pluribus rectitudo & puritas intentionis, quam in operibus nostris habere debemus, declaratur.
- PDF 97 XII. Aliqua proponuntur signa, è quibus colligatur, vtrum quis sua pure agat propter Deum, an vero seipsum in iis quærat.
- PDF 99 XIII. Quomodo in rectitudine & puritate intentionis crescere & proficere debeamus.
- PDF 102 XIV. De tribus perfectionis gradibus, per quos ad magnam intentionis puritatem & feruentem perfectumq[ue] Dei amorem ascendemus.
- PDF 105 Tract. IV. De vnione & charitate fraterna.
- PDF 105 Cap. I. De pretio, valore, & excellentia charitatis & vnionis fraternæ.
- PDF 108 II. Quam hæc nobis vnio & charitas necessaria sit, & quædam eius conseruandæ media proponuntur.
- PDF 113 III. Aliquot è S. Scriptura deprimuntur rationes, è quibus, quantopere ad charitatem & vnionem fraternam habendam obligemur, ostenditur.
- PDF 115 IV. Qualis nostra cum fratribus vnio esse debeat.
- PDF 117 V. In particulari iam ostenditur, quid vnio & charitas fraterna à nobis exigat, & quid eidem conseruandæ conducat.
- PDF 119 VI. De aliis duabus rebus, quas charitas & vnio fraterna à nobis exigit.
- PDF 121 VII. De alia quadam re, quam à nobis, charitas exigit, quæq[ue] ad eam conseruandam maximopere adiuuabit, scilicet fratres nostros magnifacere, & magni nos eos facere exterius verbis & re ostendere, ac denique semper honorifice de iis loqui.
- PDF 122 VIII. Cauendum quam maxime est, ne cui dicamus, talis tale quid de te dixit, si præsertim res sit, quæ eum contristare, & mordere queat.
- PDF 124 IX. Verba bona & leuia vnioni & charitati mutuæ seruandæ permultum conferunt, quæ vero talia non sunt, eidem destruendæ seruiunt.
- PDF 125 X. Cauenda esse verba mordacia, & scommatica, quæ fratrem nostru[m] offendere, aut ad indignationem prouocare queant.
- PDF 126 XI. Obstinate non esse contendendum, litigandu[m], contradicendum, reprehendendu[m], nec alia id genus oris vitia vsurpare.
- PDF 129 XII. Quomodo, quibusq[ue] verbis charitatis fraternæ officium exercendum sit.
- PDF 130 XIII. Quid agendum, si quando aliqua nobis oboritur cum fratre indignationis & offensionis materia.
- PDF 132 XIV. Tria proponuntur monita, tunc obseruanda, cum aliqua indignandi, offensionisq[ue] nobis occasio offertur.
- PDF 135 XV. De iudiciis temerariis, in quo illorum malitia, & grauitas sita sit, declaratur.
- PDF 137 XVI. Recensentur causæ ac radices, è quibus temeraria iudicia pullulant, & eorundem remedia proponuntur.
- PDF 140 XVII. Superiora exemplis varijs confirmantur.
- PDF 143 XVIII. Alia vnionis & amicitiæ non bonæ genera adferuntur.
- PDF 145 XIX. De altero amicitiarum, & vnionum non bonarum genere.
- PDF 147 XX. De tertia vnionis, & associationis specie, Religioni qua[m] maxime inimica.
- PDF 154 Tractatus V. De oratione.
- PDF 154 Cap. I. De pretio, valore, & excellentia orationis.
- PDF 155 II. Quam nobis oratio necessaria sit.
- PDF 158 III. Plurimis Deo nominibus deuincti sumus, quod rem, hinc adeo quidem excellentem, illinc vero tam necessariam, ita nobis facilem reddiderit.
- PDF 159 IV. Duo mentalis orationis genera proponuntur.
- PDF 161 V. Duo hic orandi modi S. Scripturæ verbis declarantur.
- PDF 164 VI. Doctrina superior amplius declaratur.
- PDF 165 VII. De oratione mentali ordinaria.
- PDF 167 VIII. De neceßitate meditationis.
- PDF 169 IX. De magno quodam bono & fructu, quem è meditatione elicere debemus, & ideo eam faciendam esse, vz fructum ex ea aliquem capiamus.
- PDF 171 X. Alia adferuntur bona & commoda, quæ in meditatione includuntur.
- PDF 172 XI. Quis modus in oratione seruandus, & quis ex eadem colligendus sit fructus, ostenditur.
- PDF 174 XII. Quanti referat voluntatis actibus & affectibus iam excitatis insistere, & immorari.
- PDF 175 XIII. Respondetur querelæ & expostulationi nonnullorum, dicentium, non posse se, nec scire meditari, aut intellectu discurrere.
- PDF 177 XIV. Duo præscibuntur monita, quæ ad bene orationem instituendam, & fructum ex ex ea eliciendum magno nobis adiumento futura sunt.
- PDF 179 XV. Quomodo intelligendum, quod vna res in oratione cordi habenda, & spectanda sit, ea, inquam, qua maxime habebimus opus, & tamdiu illi insistendum donec eam obtineamus.
- PDF 183 XVI. Quomodo inter orandum dudum vni rei insistere poterimus, & traditur praxis cuiusdam modi orandi inprimis vtilis, vt nimirum ad casus particulares descendatur.
- PDF 187 XVII. In ipsa mysteriorum consideratione tractim etiam nobis procedendum est, neque illa quidem superficialiter & obiter percurrenda. Aliqua proponuntur media, quæ ad hoc vsui nobis erunt.
- PDF 189 XVIII. Ostenditur clare per praxin, quomodo in nostra sit manu semper bonam orationem instituere, & aliquem ex eadem fructum capere.
- PDF 192 XIX. Facilia aliquot suggeruntur media, & modi, quibus adiutus homo bonam vtilemq[ue] orationem insitituet.
- PDF 197 XX. Satis nobis ea esse debet oratio, quæ hactenus proposita est, nec conquerendum est, expostuladumve, quod ad aliam illam eminentiorem nequeamus pertingere.
- PDF 199 XXI. Quæ sint causæ, cur in oratione distrahamur, & quæ distractionum curandarum sint remedia.
- PDF 202 XXII. Aliqua alia dantur media ad attente, reuerenterq[ue] in oratione versandum.
- PDF 205 XXIII. Qua se consolari re queant illi, qui in oratione à distractionibus inquietantur.
- PDF 206 XXIV. De tentatione ad somnum, vnde ea proueniat, & eius curandæ remedia suggeruntur.
- PDF 207 XXV. Quanti referat extraordinaria aliqua tempora seligere, vt iis amplius orationi insistamus.
- PDF 211 XXVI. De fructu, quem ex his exercitiis colligere debemus.
- PDF 214 XXVII. Documenta proponuntur aliqua, quæ ad maiorem ex hisce fructum, colligendum conducant.
- PDF 216 XXVIII. De electione spirituali, quantique ea sit momenti, & aliqua suggeruntur eius bene fructuoseq[ue] habendæ memoria.
- PDF 221 Tract. VI. De præsentia Dei.
- PDF 221 Cap. I. De exercitii huius præstantia, deq[ue] magnis, quæ eode[m] continentur bonis.
- PDF 224 II. In quo hocce semper in Dei præsentia versandi exercitium situm sit.
- PDF 227 III. De actibus voluntatis, in quibus exercitium hoc potißimum consistit, & quomodo in ijs nos exercere deeamus.
- PDF 229 IV. Exercitij huius praxis amplius declaratur, nec non quidam valde facilis, fructuosus, multamq[ue] perfectionem includens in præsentia Dei ambulandi modus proponitur.
- PDF 230 V. Ostenditur, in quibus hoc in Dei præsentia ambulandi, exercitium, ab aliis exercitijs differat, & ijs præcellat.
- PDF 232 Tract. VII. De examine conscientiæ.
- PDF 232 Cap. I. Qvanti momenti sit ipsum conscientiæ examen.
- PDF 234 II. Quibus de rebus particulare sit examen instituendum.
- PDF 236 III. Duo magni momenti præcepta aßignantur, ad in re, de qua examen particulare instituendu[m] sit, eligenda, non errandu[m].
- PDF 238 IV. Examen particulare super vna re sola instituendum esse.
- PDF 239 V. Quomodo examen particulare iuxta singulas virtutum partes & gradus faciendum, & diuidendum sit.
- PDF 244 VI. Materia examinis particularis, non est facile mutanda, & quamdiu ipsum de vna eademq[ue] materia instituendu[m] sit.
- PDF 246 VII. Quomodo examen particulare instituendem.
- PDF 248 VIII. In examine nobis est præcipue in dolore & emendationis proposito, concipiendo insistendum.
- PDF 250 IX. Perutile est, aliquas ad examen austeritates ac pœnitentias adiungere.
- PDF 252 X. De generali conscientiæ examine.
- PDF 255 XI. Examen conscientiæ efficax esse medium ad reliqua omnia media, & documenta spiritualia opere ipso exequenda, & ideo nos spiritu minime proficere, quod non prout oportet, illud obeamus.
- PDF 257 Tract. VIII. De conformitate voluntatis nostræ cum diuina.
- PDF 257 Cap. I. Dvo primaria ad hoc fundamenta proponuntur.
- PDF 260 II. In quo secundum fundamentum amplius ac deductius declaratur.
- PDF 262 III. De magnis bonis & commodis, quæ huic cum Deo voluntate conformitati includuntur.
- PDF 264 IV. Hæc perfecta cum Dei voluntate conformitas, quæda[m] est in terris beatitudo.
- PDF 267 V. In solo Deo plenum gaudium inuenitur, proinde qui id in aliqualibet re collocat, verum habere gaudium nequit.
- PDF 269 VI. In quo alia quadam ratione ostenditur, ipsam cum Dei voluntate concordiam verum esse gaudij habendi medium.
- PDF 272 VII. De aliis bonis & commodis, in hac cum Dei voluntate concordia sitis.
- PDF 275 VIII. Exemplis aliquot confirmatur, quantopere Deo hoc conformitatis voluntatis nostræ cum illius voluntate exercitium placeat, & qua[n]ta in eo sita sit perfectio.
- PDF 276 IX. De aliquibus rebus, quæ hoc conformitatis cum Dei voluntate exercitium facile nobis & suaue reddent.
- PDF 278 X. De paterna & particulari Dei erga nos prouidentia, deq[ue] filiali fiducia, qua nos in eum confidere oportet.
- PDF 282 XI. Aliqua afferuntur loca, & exemplia, è sacris literis deprompta, quæ nobis ad familiarem & filialem hanc fiduciam in Deum obtinendam vsui esse poterunt.
- PDF 287 XII. Quantæ vtilitatis & perfectionis sit, orationem huic exercitio de conformanda voluntate nostra cum diuina applicare & esse nobis in eo ad particularia descendendum, donec ad tertium conformitatis gradum perueniamus.
- PDF 290 XIII. De indifferentia & conformitate cum Dei voluntate, quam habere Religiosus debet, ad in eam orbis partem proficiscendum, & habitandum, ad quam à superiore destinabitur.
- PDF 294 XIV. De indifferentia & concordia cum Dei voluntate, quam in qualibet officio & munere, sibi à superiore iniuncto, habere religiosus debet.
- PDF 297 XV. De conformitate, quam quoad donorum ac talentorum naturalium distributionem, cum Dei voluntate nos habere par est.
- PDF 301 XVI. De conformitate cum voluntate Dei, quam in morbis, & inualetudine præferre debemus.
- PDF 304 XVII. Non tamen est in medicis, aut medicamentis, quam in Deo fiducia nobis collocanda, nec in infirmitate solum, verum & in alijs omnibus rebus, in ea contingere solitis, nos cum illius voluntate conformemus oportet.
- PDF 306 XVIII. Confirmantur superiora aliquot exemplis.
- PDF 309 XIX. Quam tam in morte quàm in vita nos præferre oporteat, cum Dei voluntate concordiam.
- PDF 311 XX. Aliquot adferuntur rationes & motiua, ob quæ licite, sancteq[ue] mortem desiderare possumus.
- PDF 315 XXI. In quo, quæ dicta sunt, nonnullis confirmantur exemplis.
- PDF 318 XXII. Quam cum Dei voluntate conformes & concordes esse debeamus in generalibus, quas nobis immittit, calamitatibus & malis.
- PDF 320 XXIII. Aptum quoddam suggeritur medium, ad labores & aduersa, quæ Dominua nobis immittit, tam particularia, quam generalia, bene & magna animi conformitate ferenda, quod est peccata nostra agnoscere & ob ea dolere.
- PDF 323 XXIV. De ea quam in ariditate & desolationibus in oratione, cum Dei voluntate nos habere oportet, conformitate, & quid ariditatis, & desolationis nomine intelligamus.
- PDF 326 XXV. In quo respondetur querelæ eorum, qui hasce spiritus ariditates & desolationes in oratione sentiunt.
- PDF 328 XXVI. Quomodo ariditatem & desolationes in bonam quandam & vtilem orationem conuertere poßimus.
- PDF 329 XXVII. Aliæ rationes ad nos in ariditatibus & desolationibus, quas in oratione sentiemus, consolandos, nosq[ue] cum Dei voluntate conformandos conducentes afferuntur.
- PDF 331 XXVIII. Magna dæmonis illusio, & tentatio est, ideo orationis studium omittere, quod eam, quam diximus, desolationem & ariditatem in ea experiamur.
- PDF 333 XXIX. In quo, id quod mox dictum est, exemplis confirmatur.
- PDF 335 XXX. Quomodo in reliquarum virtutum ac donorum, supernaturalium distributione Dei nos voluntati conformari oporteat.
- PDF 338 [i.e. 337] XXXI. De conformitate cum voluntate Dei, quam in bonis gloriæ nos habere oportet.
- PDF 339 XXXII. De conformitate, vnione & perfecto amore erga Deum, & quomodo in hoc nos exercitio exercere debeamus.
- PDF 341 XXXIII. Quam hoc exercitium in sacra Scriptura serio nobis commendatur, & crebro inculcatum sit.
- PDF 342 XXXIV. Quomodo hoc exercitium amplius poßit extendi, & aliis applicari.
- PDF Endsheet
- PDF Back cover
- PDF Spine
- PDF Pars Secvnda
- PDF Front cover
- PDF Endsheet
- PDF Title page
- PDF Series Tractatvvm, Qvi Secvnda Hac Parte Continentvr.
- PDF Lectori S.
- PDF Index Capitvm Exercitationvm Rodriqvezii Partis Secvndæ.
- PDF 1 Tractatus primus de mortifiatione.
- PDF 1 Cap. I. Mortificationem orationii iungendam & duo hæc sibi mutuo auxilio esse debere.
- PDF 5 Cap. II. In quo consistat mortificatio, & quam necessaria illa nobis sit.
- PDF 8 Cap. III. Nullum maius pœnæ genus apud Deum reperiri, quam aliquem appetitui & desiderio suo tradi vt illa sectetur.
- PDF 9 Cap. IV. De sancto suiipsius odio, & spiritu mortificationis & pœnite[n]tia, quæ inde procedu[n]t.
- PDF 10 Cap. V. Vtilitatem & perfectionem nostram in mortificatione sit am esse.
- PDF 12 Cap. VI. Religiosis & iis præcique, qui cum proximo agunt, magis necessariam esse mortificationem.
- PDF 13 Cap. VII. Duo modi mortificationis & pœnitentiæ, & qua ratione vterque à societate vsurpatus.
- PDF 19 Cap. VIII. Mortificationem non esse odium, sed non solum animæ, verum etiam corporis verum amorem.
- PDF 20 Cap. IX. Qui se non mortificat, non solum non spiritualem, sed ne rationalem quidem vitam viuit.
- PDF 21 Cap. X. Maioris esse laboris non studere mortificationi sui ipsius, quam eidem intendere.
- PDF 24 Cap. XI. Incipit Tractatus de exercitio mortificationis.
- PDF 25 Cap. XII. Qua ratione in praxin deducendum exercitium mortificationis.
- PDF 27 Cap. XIII. Qua ratione nos mortificare debeamus in licitis, atq[ue] etiam in necessarijs.
- PDF 30 Cap. XIV. Nobis id agendum, vt in eo vitio & paßione quæ magis in nobis regnat, & turpius nos labi facit, nos præsertim mortificemur.
- PDF 31 Cap. XV. Non omitte[n]das mortificationes in paruis, & quam vtiles & Deo gratæ sint huiusmodi mortificationes.
- PDF 32 Cap. XVI. De malo & damno proueniente ex contemptu mortificationum in paruis.
- PDF 34 Cap. XVII. In quo tria magni ponderis consilia huic materiæ seruientia ponuntur.
- PDF 36 Cap. XVIII. Quam bonus, & quantumcunq[ue] in virtute profecerit homo, tamen ei semper necessarium in mortificatione exerceri.
- PDF 38 Cap. XIX. De duobus medijs, quæ facile & suaue reddent mortificationis exercitium, quæ sunt vbi gratia & sanctus amor.
- PDF 40 Cap. XX. De alio medio, quod facile & iucundum reddet mortificationis exercitium, quod est remunerationis spes.
- PDF 42 Cap. XXI. Varijs exemplis confirmantur dicta capite præcedente.
- PDF 43 Cap. XXII. De medio, quo iuuabimur, & quod reddet facile mortificationis exercitiu[m] videlicet Christi Seruatoris exemplo.
- PDF 44 Cap. XXIII. De trib. mortificationis gradib.
- PDF 47 Tractatus secundus de modestia & silentio.
- PDF 47 Cap. I. Quam necessaria sit modestia ad proximum ædificandum & ei commodandum.
- PDF 49 Cap. II. Quam necessaria modestia etiam proprio nostra profectui.
- PDF 50 Cap. III. De aliquorum deceptione, qui exteriora hæc parui faciunt, dicentes in his perfectionem non esse sitam.
- PDF 52 Cap. IV. De silentio, deq[ue] bono & vtilitate in eo sita.
- PDF 53 Cap. V. Silentium magni momenti medium esse ad discendum orare.
- PDF 55 Cap. VI. Silentium singulare medium esse vt quis proficiat, & ad perfectionem perueniat.
- PDF 56 Cap. VII. Non tristem & melancholicam, sed valde hilarem vitam ei esse, qui in modestia, silentio & solitudine agit.
- PDF 57 Cap. VIII. De circumstantiis in loquendo obseruandis.
- PDF 60 Cap. IX. De murmurationis & detractionis vitio.
- PDF 63 Cap. X. Detractiones non audiendas esse.
- PDF 64 Cap. XI. Omne mendacij genus nobis fugiendum esse.
- PDF 66 Cap. XII. Nobis cauendum ne iocosa, ridicula & faceta loquamur.
- PDF 68 Cap. XIII. Conuersationes & colloquia nostra de Deo esse debere: Et de aliquib. mediis ad hoc vtilibus.
- PDF 70 Cap. XIV. De alia valde prægnante ratione ob quam colloquia & conuersationes nostras cum proximis de Deo esse conuenit.
- PDF 72 Tractatus tertius de humilitate.
- PDF 72 Cap. I. De humilitatis excelle[n]tia & neceßitate.
- PDF 73 Cap. II. Humilitatem cæterarum virtutum esse fundamentum.
- PDF 75 Cap. III. In quo specialius exponitur, omnium virtutum humilitatem esse fundamentum, enumeratis præcipuis.
- PDF 77 Cap. IV. De particulari neceßitate huius virtutis, ijs qui profitentur se promouere & iuuare proximorum salutem.
- PDF 82 Cap. V. De primo humilitatis gradu, qui est parui facere & humiliter de se sentire.
- PDF 83 Cap. VI. De sui cognitione, radice & vnico medio necessario ad humilitatem parandam.
- PDF 84 Cap. VII. De quodam magni ponderis medio, vt homo se cognoscat, & humilitatem acquirat, quod est peccatorum consideratio.
- PDF 86 Cap. VIII. Quo modo nos in propria cognitione exerceri oporteat, ne animo cadamus & desperemus.
- PDF 88 Cap. IX. De magno bono & vtilitate, quæ in exercitio cognitionis sui reperiuntur.
- PDF 90 Cap. X. Sui cognitione[m] no[n] pusillanimitatis sed potius fortitudinis & vigoris causam esse.
- PDF 91 Cap. XI. De aliis bonis & commodis, ex sui cognitionis exercitio oriundis
- PDF 92 Cap. XII. Quam expediat nos cognitione propria exerceri.
- PDF 95 Cap. XIII. De secundo humilitatis gradu: Declaratur in quo consistat iste gradus.
- PDF 97 Cap. XIV. De quibusdam gradibus quibus ad perfectionem secundi huius humilitatis gradus nobis ascendendum
- PDF 99 Cap. XV. De quarto gradu, qui est, velle contemni & vilipendi, ideoque gaudere
- PDF 102 Cap. XVI. Humilitatis & reliquarum virtutum perfectione[m] in eo consistere, si quis earu[m] actus cu[m] delectatione & hilaritate exequatur: & qua[n]tum id faciat, vt quis in virtute perseueret.
- PDF 103 Cap. XVII. Planius declaratur perfectio, nobis procuranda, vt secundum hunc humilitatis gradum ascendamus.
- PDF 105 Cap. XVIII. De quibusdam medijs ad secundum hunc humilitatis gradum parandum, & præcique exemplo Christi.
- PDF 107 Cap. XIX. De quibusdam humanis rationibus & considerationibus nobis seruientibus ad promouendam humilitatem.
- PDF 108 Cap. XX. De alijs humanis rationibus vtilibus ad parandam humilitatem.
- PDF 110 Cap. XXI. Vt quis ab hominibus existimetur, & magnifiat, certißimam viam esse, se virtuti & humilitati dare.
- PDF 112 Cap. XXII. Humilitatem medium esse ad interiorem pacem parandam & sine illa eandem nunquam haberi.
- PDF 115 Cap. XXIII. De alio efficaciorum mediorum genere, ad humilitatem parandam, quod est eiusdem exercitio.
- PDF 118 Cap. XXIV. Dicta quibusdam exemplis co[n]firmantur
- PDF 121 Cap XXV. De humilitatis exercitio quod in Religione habemus.
- PDF 123 Cap. XXVI. Cauendum ne verba proferamus, quæ nostri laudi seruire possunt
- PDF 124 Cap. XXVII. Qua ratione nos exercere debeamus in hoc secundo humilitatis gradu
- PDF 126 Cap. XXVIII. Qua ratione particulare examen sumendum ex virtute humilitatis.
- PDF 130 Cap. XXIX. Cum humilitate consistere posse, ab hominibus existimari & magni fieri
- PDF 134 Cap. XXX. De tertio humilitatis gradu
- PDF 137 Cap. XXXI. Declaratur, in quo tertius humilitatis gradus consistat.
- PDF 138 Cap. XXXII. Idem fusius exponitur
- PDF 140 Cap. XXXIII. Planius tertius humilitatis gradus declaratur, & inde oriri vt vere humilis se omnibus minorem existimet.
- PDF 142 Cap. XXXIV. Bonos & sanctos vere se posse habere omnibus viliores, & dicere se omnium mundi peccatorum esse maximos.
- PDF 145 Cap. XXXV. Hunc tertium humilitatis gradum medium esse, ad omnes tentationes supera[n]das, & omniu[m] virtutu[m] perfectione[m] parandam.
- PDF 147 Cap. XXXIV. Humilitatem magnanimitati non repugnare, sed potius eius esse causam & fundamentum.t
- PDF 150 Cap. XXXVII. De alijs bonis & commodis, quæ in hoc tertio humilitatis gradu reperiuntur.
- PDF 152 Cap. XXXVIII. De magnis beneficijs & gratiis, quæ Deus humilibus præstat, & quid causæ, quod tam eos extollat.
- PDF 154 Cap. XXXIX. Quantum conferat nos ad humilitatem dare, vt ea suppleamus, quod in virtute & perfectione deest, & cur Deus nos castiget & humiliet.
- PDF 157 Cap. XL. Supra dicta aliquot exemplis confirmantur.
- PDF 159 Tractatus quartus de tentationibus.
- PDF 159 Cap. I. In hac vita no[n] defecturas tentationes.
- PDF 161 Cap. II. Alios initio conuersionis te[n]tari, alios post conuersionem.
- PDF 163 Cap. III. Quid causæ sit, quod Deus velit nos tentationes habere, & de vtilitatibus, & commodis inde emanantibus.
- PDF 164 Cap. IV. De alijs bonis & vtilitatib. quæ extentationibus oriuntur.
- PDF 166 Cap. V. Multum tentationes prodesse, vt nos noscamus & humiliemus, & ad Deum recurramus.
- PDF 167 Cap. VI. Tentatione iustos magis probari & purificari, & virtute[m] aliores radices agere.
- PDF 170 Cap. VII. Tentationes hominem reddere diligentem & feruidum.
- PDF 172 Cap. VIII. Sanctos & Dei seruos non solum tentationibus tristabantur, sed potius ob commodum, quod inde sentiebant, gaudebant.
- PDF 173 Cap. IX. In tentationibus hominem erudiri, non solum sibi, sed & aliis.
- PDF 174 Cap. X. Agitur de remediis contra tentationes, & primum de animi viribus & gaudio in illis concipiendo.
- PDF 175 Cap. XI. Quam parum in nos poßit Diabolus.
- PDF 177 Cap. XII. Magnum nobis animum & robur accedere debere in tentationibus, eo quod nos Deus adspiciat.
- PDF 178 Cap. XIII. De duabus rationibus, vt magno animo & fiducia in tentationib. pugnemus.
- PDF 178 Cap. XIV. Deum non permittere quem plus tentari, quam ferre potest, & animo non cadendum, crescente vel durante tentatione.
- PDF 180 Cap XV. Sibi diffidere, omnemque in Deo spem ponere, magnum esse medium ad tentationes superandas, & quid causæ sit, quod Deus tam succurrat, qui in illo confidunt.
- PDF 181 Cap. XVI. De orationeis remedio, vbi & aliquot iaculatoriæ orationes ponuntur tempori tentationum accomodatæ.
- PDF 182 Cap. XVII. De duobus aliis contra tentationes remediis.
- PDF 183 Cap. XVIII. De duobus alijs remedijs magni momenti, quæ sunt principijs obstare, & nunquam otiosum esse.
- PDF 184 Cap. XIX. De tentationibus quæ boni specie & prætextu oriuntur & magnum esse remediu[m] contra omnes tentationes, illas huiusmodi cognosci & haberi.
- PDF 186 Cap. XX. Quid nobis faciendum in turpium, & malarum cogitationum tentationibus, & de remedio contra eamdem.
- PDF 190 Cap. XXI. Differenti modo differentibus te[n]tationibus resistendum.
- PDF 191 Cap. XXII. De aliquot magni momenti monitis tentationis tempore necessarijs.
- PDF 194 Tractatus quintus de nimio affectu in parentes.
- PDF 194 Cap. I. Quam Religioso conducat visitationes parentum, & profectiones in patria[m] fugere.
- PDF 198 Cap. II. Religioso etiam cauendum, ne à consanguineis visitetur, quantum fieri poterit, & de communicatione per literas.
- PDF 199 Cap. III. Etiam prædicationis titulo Religioso fugiendum consanguineorum commercium, & profectionem in patriam.
- PDF 200 Cap. IV. Nihil Religioso magis cauendum, quam ne se cognatorum negociis implicet.
- PDF 202 Cap. V. Prædicata no[n]nullis exe[m]plis robora[n]tur
- PDF 204 Cap. VI. De aliis malis & damnis, quorum affectus in cognatos causa est: & qua ratione Christus seruator noster illa fugere docuerit.
- PDF 205 Cap. VII. Qua ratione tentatio hæc titulo non solum pietatis, sed & obligationis velari solet & de remedio contra eamdem.
- PDF 207 Tractatus sextus de tristitia & lætitia.
- PDF 207 Cap. I. De magnis da[m]nis ex trisititia fluunt.
- PDF 209 Cap. II. Aliquot adferuntur rationes, ob quas nobis Deo cum lætitia seruiendum.
- PDF 211 Cap. III. Culpas ordinarias quibus obnoxii sumus non sufficere, vt lætitiam auferant.
- PDF 212 Cap. IV. De tristitiæ radicibus & causis, earumque remediis.
- PDF 214 Cap. V. Ad orationem recurrere, magnum & efficax remedium esse ad tristitiam profligandam.
- PDF 215 Cap. VI. De consueta & ordinaria quadam tristitiæ radice, quæ est, quod Deo quis, vt debet non inseruiat, & de magna lætitia, quam bona conscientia secum adducit.
- PDF 217 Cap. VII. Aliquam bonam & sanctam esse tristitiam.
- PDF 221 Tractatus septimus de thesauro & magnis bonis, quæ possidemus in Christo, & modo obseruando in meditatione eius passionis, & fructu inde percipiendo.
- PDF 221 Cap. I. De thesauro & magnis bonis, quæ in Christo habemus.
- PDF 227 Cap. II. Quam vtilis & Deo grata sit Paßionis Christi Seruatoris nostri meditatio.
- PDF 228 Cap. III. De modo in Christi Seruatoris nostri paßionis meditatione obseruandi & de compaßionis affectu inde eruendo.
- PDF 230 Cap. IV. De doloris affectu, & peccatorum nostrorum contritione, quæ ex Domini nostri Iesu Christi paßionis meditatione eruenda.
- PDF 232 Cap. V. De diuini amoris affectu.
- PDF 234 Cap. VI. De gratitudinis & gratiarum actionis affectu.
- PDF 236 Cap. VII. De admirationis & spei affectibus.
- PDF 238 Cap. VIII. De Christi imitatione, quæ nobis ex mysterioru[m] eius meditatione collige[n]da est.
- PDF 240 Cap. IX. In quo quibusdam exemplis confirmatur quam vtile & Deo gratum sit se paßionis Christi seruatoris nostri meditatione exercere.
- PDF 242 Tractatus octauus de Sacro-Sancta Communione & sancto Missӕ sacrificio.
- PDF 242 Cap I. De inæstimabili beneficio & ingenti amore, quod Dominus noster nobis hoc Diuinu[m] Sacramentum instituendo exhibuit.
- PDF 245 Cap. II. De excellentiis & miraculis, quæ fides dictat, nobis de hoc sanctißimo & diuino sacramento credenda esse.
- PDF 429 [i.e. 249] Cap. III. Incipit agere de præparatione, quam excellentia & huius sanctißimi sacramenti dignitas requirit.
- PDF 250 Cap. IV. De munditie & puritate non solum mortalium, sed & venialium criminum, qua ad sacrosanctam Communionem nobis accedendum est.
- PDF 252 Cap. V. De alia magis particulari dispositione & præparatione, qua ad sanctißimum hoc sacramentum nobis accedendum est.
- PDF 253 Cap. VI. In quo aliæ considerationes & modi se ad sacram communionem præparandi vtiles ponuntur.
- PDF 255 Cap. VII. Quid nobis post diuini huius sacramenti sumptionem seruandum, & qualis esse gratiarum actio debeat.
- PDF 256 Cap. VIII. De alio modo gratiarum actionis.
- PDF 257 Cap. IX. De fructu ex sancta Communione colligendo.
- PDF 259 Cap. X. De sacræ communionis frequentationem magnum esse contra omnes tentationes remedium, præsertim ad conseruandam castitatem.
- PDF 260 Cap. XI. De alio principali fructu, ex sancta communione nobis colligendo, qui est nos Deo vnire, & in Christum transformare.
- PDF 261 Cap. XII. De alio principali fructu est sancta communione colligendo, qui est nos integre Deo offerre, & in eius nos manus resignare. Et de præparatione & gratiarum actione, quæ hic nobis facienda est.
- PDF 264 Cap. XIII. Quid causæ sit, quod quamuis tam mirandus faciat effectus hoc diuinum sacramentum, aliqui tamen, qui hoc frequentant, non sentiant.
- PDF 269 Cap. XIV. De sancto Missæ sacrificio.
- PDF 273 Cap. XV. Qua ratione Missa audienda sit.
- PDF 278 Cap. XVI. De aliquibus exemplis ad Missæ deuotionem pertinentibus, quibus ad illam quotidie audiendam & dicendam excitemur, & de reuerentia in Missa necessaria.
- PDF Endsheet
- PDF Back cover
- PDF Spine
- PDF Pars Tertia
- PDF Front cover
- PDF Endsheet
- PDF Title page
- PDF Licentia R. P. Generalis Claudius Aquauiua, Societatis Iesu Præpositus Generalis.
- PDF Approbatio Censoris.
- PDF Lectori Salvtem.
- PDF Elenchvs Tractatuum, qui in tertia huius operis parte comprehenduntur.
- PDF Index Capitvm, Qvæ In Tractatibvs Hvivs Tertiæ partis continentur.
- PDF Admodvm Reverendo Dn. Joanni Schvtz, Domus S. Ioannis Baptistæ Canonicorum Regularium apud Aquenses sacro Præsidi, eiusdemq[ue] Ordinis per Germaniam Commissario generali, &c. Domino suo & amico, ...
- PDF Facultas R. P. Provincialis.
- PDF Approbatio.
- PDF Facvltas R. P. Provincialis.
- PDF Censvra.
- PDF Ad Religiosos Societatis Iesv.
- PDF 1 I. De fine & instituto Societatis Iesu, deque aliquibus mediis ad eum consequendum peropportunis, quæ omnibus vsu venire & prodesse possunt.
- PDF 1 Cap. I. Quis Societatis Iesu finis, quod institutum.
- PDF 4 II. Quam sit hoc animarum conuertendarum studium excellens, quantique meriti ac valoris.
- PDF 7 III. Studium hoc & propositum omnibus in genere sociis proprium est, atque adeo omnes, etsii sacerdotes non sint, magnam in eo partem habent.
- PDF 11 IV. Quam ad hunc finem necessarium sit, solidum ante virtutum fundamentum ponere.
- PDF 15 V. Vt proximo prosimus, nobis ipsis obesse, aut salutem propriam negligere non debemus; quin imo propter ea impensius in proprium profectum incumbendum.
- PDF 19 VI. Cauendum nobis est & aliud quoddam extremum: nimirum, per speciem nobis ipsis attendendi, omnem proximi curam abiicere.
- PDF 24 VII. Aliquot suggeruntur remedia iuuandæ pusillanimitati nonnullorum, qui quod suiipsorum perditionem & damnationem timeant, & proximos iuuare refugiunt.
- PDF 28 VIII. De primo medio ad fructum inter proximos faciendum: bona inquam & sancta vita.
- PDF 33 IX. De secundo proximi iuuandi medio, oratione videlicet.
- PDF 36 X. De tertio, proximis succurrendi medio, zelo scilicet animarum.
- PDF 39 XI. Quam zelus hic efficax sit ad proximum iuuandum curadumq[ue], ratio.
- PDF 40 XII. De tribus rebus, quæ nos ad zelum habendum incitare poterunt.
- PDF 42 XIII. Quis bonus vtriusque sit zelus, qui Deo placeat, quis non.
- PDF 46 XIV. Aliud quoddam, ad bene ministeria nostra obeunda, medium proponitur, videlicet, interiora animæ, non vero exteriora, quæ deforis videntur, respicere.
- PDF 48 XV. Aliud proximo subueniendi medium suggeritur: nimirum nobis ipsis diffidere, omnem vero fiduciam in Deum ponere.
- PDF 53 XVI. Quam sit hoc Deo confidendi medium efficax, ad beneficia & gratias ab eo recipiendas.
- PDF 56 XVII. Quantopere Deo displiceat diffidentia.
- PDF 57 XVIII. Non est nobis aut animo deficiendum, aut spes omnis abiicienda, si perexiguum in proximo à nobis fieri videamus.
- PDF 63 II. De essentialibus religionis votis, ac de ingentibus, quæ illa continentur, bonis.
- PDF 63 Cap. I. Tota Religiosi perfectio in perfecta integraq[ue] votorum paupertatis, castitatis, & obedientiæ, quæ concipit, obseruantia consistit.
- PDF 65 II. Cur hæc vota fiant & confirmentur.
- PDF 66 III. Alia bona & commoda recensentur, quæ ex hac sui vota obligatione consequuntur.
- PDF 68 IV. Cur sancti Patres secundi Baptismi aut Martyrii nomine vocent traditionem illam, qua quis se Religioni per tria hæc vota dedicat, & consignat.
- PDF 69 V. Adeo libertas hominis per vota non tollitur, & imminuitur, vt etiam perficiatur.
- PDF 71 VI. De singularibus, quæ in religioso statu sunt, bonis: deq[ue] gratitudine, quam Deo propterea, quod ad eum nos vocarit, debemus.
- PDF 77 VII. Eadem, quæ capite superiori, materia deducitur.
- PDF 78 VIII. De votorum renouatione, quæ in Societate Iesu vsurpatur, deque fructu qui ex ea spectatur.
- PDF 81 IX. Idem, quod capite priori, pertractatur.
- PDF 84 III. De voto paupertatis.
- PDF 84 Cap. I. Votum paupertatis, Euangelicæ perfectionis est fundamentum.
- PDF 86 II. De incomparabili præmio, quo pauperes spiritu à Deo Opt. Max. donantur.
- PDF 88 III. Non solum in altera vita, verum etiam in hac, pauperes spiritu remuneratur Deus.
- PDF 90 IV. In quo paupertas spiritus consistat.
- PDF 93 V. De Religiosis, qui cum maioris momenti res dimiserint, in religione erga minutias ac reculas afficiuntur.
- PDF 95 VI. De tribus gradibus paupertatis.
- PDF 96 VII. Aliqua ad paupertatem spiritus consequendam, eamque conseruandam media suggeruntur.
- PDF 99 VIII. Aliud suggeritur medium, quod nobis ad paupertatem spiritus obtinendam, & ad in eadem manendum, mirificè conducet.
- PDF 101 IX. In quo ea quæ dicta sunt, exemplis confirmantur.
- PDF 103 X. Ad quid, & quomodo paupertatis voto Religiosus obligetur.
- PDF 105 XI. Ostenditur, contra paupertatis votum esse, sine superioris venia aliunde quid accipere vel dare, esto id de domo acceptum non esset.
- PDF 107 XII. Descenditur ad casus aliquos particulares, voto paupertatis contrariantes.
- PDF 110 XIII. Cuidam respondetur obiectioni, per quod materia hæc mirificè illustratur.
- PDF 113 XIV. Votum paupertatis obligat ad peccatum mortale, & quæ requiratur quantitas, vt peccatum mortale dici eius prauaricatio possit.
- PDF 114 XV. Num pecuniam sine licentia accipere, Religioso licitum ad eandem in pia opera distribuendam; & quando in hoc contra paupertatis votum peccatutus sit.
- PDF 117 XVI. In quo, quæ dicta sunt, exemplis quibusdam confirmantur.
- PDF 120 IV. De virtute castitatis.
- PDF 120 Cap. I. De excellentia virtutis Castitatis, & gradibus, quibus ad eius perfectionem ascendendum est.
- PDF 122 II. Ad Castitatem conseruandam requiritur mortificatio & accurata sensuum, ac præsertim oculorum, custodia.
- PDF 124 III. In hac virtute castitatis inprimis, parua magni sunt facienda.
- PDF 125 IV. In confessione potißimum, magni faciendum omne id, quod aliquo modo castitati contradicat.
- PDF 127 V. Quam vehemens & periculosa sit paßio amoris, & quantopere es axtimenda.
- PDF 129 VI. Aliquot suggeruntur contra tentationes inhonestos remedia.
- PDF 132 VII. Pœnitentia & mortificatio carnis accomodatißima & primaria est contra hanc tentationem medicina.
- PDF 135 VIII. De aliis contra carnales, turpesque cogitationes remedium.
- PDF 137 IX. De timore Dei.
- PDF 141 X. De ingentibus, quæ in hoc Dei timore continentur, bonis.
- PDF 142 XI. Superiora exemplis quibusdam confirmantur.
- PDF 145 V. De virtute obedientiӕ.
- PDF 145 Cap. I. De Excellentia virtutis obedientiæ.
- PDF 148 II. Quantopere nobis obedientia virtus sit necessaria.
- PDF 150 III. De primo obedientia gradu.
- PDF 153 IV. De secundo obedientia gradu.
- PDF 155 V. De tertio obedientiæ gradu.
- PDF 157 VI. De obedientia cœca.
- PDF 160 VII. De obedientia, quam in rebus spiritualibus nos præferre oportet.
- PDF 134 [i.e. 164] VIII. In quo quod dictum est, exemplis confirmatur.
- PDF 167 IX. Vnde sinistra contra obedientiam, iudicia in mente enascantur, & quibus aduersus ea mediis vtendum sit.
- PDF 171 X. Tres rationes, cur superioribus obediri velit Apostolus declarantur.
- PDF 176 XI. Primarium quoddam & efficax ad virtutis huius obedientiæ perfectionem assequendum medium proponitur videlicet in superiore Christo Domino obedire.
- PDF 178 XII. Medium hoc, quo Superiori paretur, sicuti Christo, ad obedientiæ virtutem assequendam per necessarium est.
- PDF 181 XIII. De aliis eximiis bonis, quæ in hoc superiori, tanquam Christo Domino, obediendi modo, continentur.
- PDF 182 XIV. Iniuriam, quæ superiori irrogatur & contra eum conceptam murmurationem Deus tanquam propriam reputat.
- PDF 184 XV. Obedientia non excludit, quo minus quid superiori à subdito possit proponi, & quis in proponendo modus seruandus sit.
- PDF 189 XVI. De nimia de iis, quæ ad corpus spectant solicitudine: & quantopere in his omnis fugienda sit singularitas.
- PDF 192 XVII. Respondetur obiectioni & scrupulo dicentis, quod homini suæ valetudinis habenda sit ratio.
- PDF 198 [i.e. 196] XVIII. In quo ea, quæ iam dicta sunt, exemplis stabiliuntur.
- PDF 198 VI. De obseruantia Regularum.
- PDF 198 Cap. I. Quam insigne Dei beneficium sit & gratia, quod nos regulis quibusdam obuallarit ac munierit.
- PDF 220 [i.e. 200] II. Perfectio in ipsa Regularum obseruatione consistit.
- PDF 201 III. Regulæ nostræ ad mortale peccatum nequaquam obligante hinc tamen occasionem sumere ad eas facile transgrediendas non oportet.
- PDF 203 IV. Non propterea quod leue quid per Regulam præscribitur excusatur eam infringens, imo potius accusatur.
- PDF 205 V. Quam graue damnum sequatur ex eo, quod Regulæ parui fiant, tametsi in rebus minimis ac leuibus.
- PDF 207 VI. De ingentibus donis, quæ è Regularum obseruantia & æstimatione sequuntur, etsi alio quin circa res paruas ea versentur.
- PDF 209 VII. In quo, quod dictum est, aliquibus exemplis confirmatur.
- PDF 211 VIII. De aliis quibusdam rebus, quæ regularum, infringendarum esse solent causa: & quod aduersus illas adhibendum remedium.
- PDF 214 IX. De aliis mediis, quæ ad Regularu[m] obseruantiam non paru[m] nobis co[n]ferent.
- PDF 218 VII. Quam se quisque superioribus & Patribus spiritualibus clare & liquido aperire debeat, integram & planam illis conscientiæ rationem reddendo.
- PDF 218 Cap. I. Quanti momenti ac neceßitatis sit, sincere nos cum superioribus nostris agere.
- PDF 222 II. Quanta quiete & consolatione mentis fruatur, qui superiori, ac Patri suo spirituali totu[m] se reuelat, & quanta hac in re bona & co[m]moda includa[n]tur.
- PDF 225 III. Suas superiori vel Patri spirituali tentationes aperire, efficacissima est ad eas superandas ratio.
- PDF 228 IV. Non idcirco minus suas quis Patri spirituali tentationes patefacere debet, quod quæ illis aduersus illus suggesturus est remedia, ia[m] se nosse putet.
- PDF 229 V. Nemo ideo sua Præposito reuelare omittat, quod tenuia ea & exilia sibi esse videantur.
- PDF 231 VI. Difficultatibus, quæ claritatem hanc impedire solent, iam ordine satis fit.
- PDF 233 VII. Primariæ difficultati, quæ sinceram hanc retectionem impedit, satis fit.
- PDF 237 VIII. Difficultati Superiori etiam alia ratione & modo respondetur.
- PDF 238 IX. Multum Deo debemus, quod ipsam conscientiæ retectionem in Societate adeo nobis facilem & suauem reddiderit: & quænam facilitatis huius & suauitatis sint causæ.
- PDF 240 X. Quis in conscientiæ ratione reddenda nobis seruandus modus.
- PDF 244 XI. In quo nonnullis respondetur dubiis, quæ ex antedictis resultant.
- PDF 249 VIII. De correctione fraterna.
- PDF 249 Cap. I. Correctio signum amoris est, & quantum ea boni contineat.
- PDF 251 II. Causa, cur correctio non æquo animo admittatur, vnica est superbia.
- PDF 253 III. Quæ sequi incommoda & damna nota sint ex eo, quod correptio in bonam partem non accipiatur.
- PDF 254 IV. Quanti referat, correctioni monitioniq[ue] auscultare.
- PDF 257 V. In quo supradicta, aliquibus confirmantur exemplis.
- PDF 258 VI. De Regula & Constitutione, quam in Societate habemus, de fratrum nostrorum defectibus immediate ipsi superiori aperiendis.
- PDF 264 VII. Aliquot, quoad hanc materiam, permagni momenti monita præscibuntur.
- PDF Index Rervm Præcipvarvm, Quæ In Hoc Volvmine continentur.
- PDF Index Locorvm Sacræ Scriptvræ, Qvi In Hac Prima Parte Pavlo Plvribus explicantur, omissis aliis multis, qui obiter indicantur.
- PDF Index Locorvm Sacræ Scriptvræ, Qvæ Hac Secvnda Parte Exponvntvr, Omissis multis aliis, quæ solum obiter attinguntur.
- PDF Index Locorvm Sacræ Scriptvræ, Qvi In Hac Tertia Parte Particularius exponuntur, omissis multis aliis, quæ nonnisi in transcursu declarantur.
- PDF Endsheet
- PDF Back cover
- PDF Spine