Exercitivm Perfectionis, Et Virtvtvm Christianarvm : In tres Partes distinctum / Auctore R. P. Alfonso Rodericio Vallisoletano, Soc. Iesu sacerdote. Ex Hispanico Latinum faciebat Matthias Martinez. Coloniæ Agrippinæ : Kinckius ; Coloniæ Agrippinæ : Crithius, 1622 : Pars Tertia(1622-). 1622
Content
- PDF [1]
- PDF Pars Secvnda
- PDF Pars Tertia
- PDF Front cover
- PDF Endsheet
- PDF Title page
- PDF Licentia R. P. Generalis Claudius Aquauiua, Societatis Iesu Præpositus Generalis.
- PDF Approbatio Censoris.
- PDF Lectori Salvtem.
- PDF Elenchvs Tractatuum, qui in tertia huius operis parte comprehenduntur.
- PDF Index Capitvm, Qvæ In Tractatibvs Hvivs Tertiæ partis continentur.
- PDF Admodvm Reverendo Dn. Joanni Schvtz, Domus S. Ioannis Baptistæ Canonicorum Regularium apud Aquenses sacro Præsidi, eiusdemq[ue] Ordinis per Germaniam Commissario generali, &c. Domino suo & amico, ...
- PDF Facultas R. P. Provincialis.
- PDF Approbatio.
- PDF Facvltas R. P. Provincialis.
- PDF Censvra.
- PDF Ad Religiosos Societatis Iesv.
- PDF 1 I. De fine & instituto Societatis Iesu, deque aliquibus mediis ad eum consequendum peropportunis, quæ omnibus vsu venire & prodesse possunt.
- PDF 1 Cap. I. Quis Societatis Iesu finis, quod institutum.
- PDF 4 II. Quam sit hoc animarum conuertendarum studium excellens, quantique meriti ac valoris.
- PDF 7 III. Studium hoc & propositum omnibus in genere sociis proprium est, atque adeo omnes, etsii sacerdotes non sint, magnam in eo partem habent.
- PDF 11 IV. Quam ad hunc finem necessarium sit, solidum ante virtutum fundamentum ponere.
- PDF 15 V. Vt proximo prosimus, nobis ipsis obesse, aut salutem propriam negligere non debemus; quin imo propter ea impensius in proprium profectum incumbendum.
- PDF 19 VI. Cauendum nobis est & aliud quoddam extremum: nimirum, per speciem nobis ipsis attendendi, omnem proximi curam abiicere.
- PDF 24 VII. Aliquot suggeruntur remedia iuuandæ pusillanimitati nonnullorum, qui quod suiipsorum perditionem & damnationem timeant, & proximos iuuare refugiunt.
- PDF 28 VIII. De primo medio ad fructum inter proximos faciendum: bona inquam & sancta vita.
- PDF 33 IX. De secundo proximi iuuandi medio, oratione videlicet.
- PDF 36 X. De tertio, proximis succurrendi medio, zelo scilicet animarum.
- PDF 39 XI. Quam zelus hic efficax sit ad proximum iuuandum curadumq[ue], ratio.
- PDF 40 XII. De tribus rebus, quæ nos ad zelum habendum incitare poterunt.
- PDF 42 XIII. Quis bonus vtriusque sit zelus, qui Deo placeat, quis non.
- PDF 46 XIV. Aliud quoddam, ad bene ministeria nostra obeunda, medium proponitur, videlicet, interiora animæ, non vero exteriora, quæ deforis videntur, respicere.
- PDF 48 XV. Aliud proximo subueniendi medium suggeritur: nimirum nobis ipsis diffidere, omnem vero fiduciam in Deum ponere.
- PDF 53 XVI. Quam sit hoc Deo confidendi medium efficax, ad beneficia & gratias ab eo recipiendas.
- PDF 56 XVII. Quantopere Deo displiceat diffidentia.
- PDF 57 XVIII. Non est nobis aut animo deficiendum, aut spes omnis abiicienda, si perexiguum in proximo à nobis fieri videamus.
- PDF 63 II. De essentialibus religionis votis, ac de ingentibus, quæ illa continentur, bonis.
- PDF 63 Cap. I. Tota Religiosi perfectio in perfecta integraq[ue] votorum paupertatis, castitatis, & obedientiæ, quæ concipit, obseruantia consistit.
- PDF 65 II. Cur hæc vota fiant & confirmentur.
- PDF 66 III. Alia bona & commoda recensentur, quæ ex hac sui vota obligatione consequuntur.
- PDF 68 IV. Cur sancti Patres secundi Baptismi aut Martyrii nomine vocent traditionem illam, qua quis se Religioni per tria hæc vota dedicat, & consignat.
- PDF 69 V. Adeo libertas hominis per vota non tollitur, & imminuitur, vt etiam perficiatur.
- PDF 71 VI. De singularibus, quæ in religioso statu sunt, bonis: deq[ue] gratitudine, quam Deo propterea, quod ad eum nos vocarit, debemus.
- PDF 77 VII. Eadem, quæ capite superiori, materia deducitur.
- PDF 78 VIII. De votorum renouatione, quæ in Societate Iesu vsurpatur, deque fructu qui ex ea spectatur.
- PDF 81 IX. Idem, quod capite priori, pertractatur.
- PDF 84 III. De voto paupertatis.
- PDF 84 Cap. I. Votum paupertatis, Euangelicæ perfectionis est fundamentum.
- PDF 86 II. De incomparabili præmio, quo pauperes spiritu à Deo Opt. Max. donantur.
- PDF 88 III. Non solum in altera vita, verum etiam in hac, pauperes spiritu remuneratur Deus.
- PDF 90 IV. In quo paupertas spiritus consistat.
- PDF 93 V. De Religiosis, qui cum maioris momenti res dimiserint, in religione erga minutias ac reculas afficiuntur.
- PDF 95 VI. De tribus gradibus paupertatis.
- PDF 96 VII. Aliqua ad paupertatem spiritus consequendam, eamque conseruandam media suggeruntur.
- PDF 99 VIII. Aliud suggeritur medium, quod nobis ad paupertatem spiritus obtinendam, & ad in eadem manendum, mirificè conducet.
- PDF 101 IX. In quo ea quæ dicta sunt, exemplis confirmantur.
- PDF 103 X. Ad quid, & quomodo paupertatis voto Religiosus obligetur.
- PDF 105 XI. Ostenditur, contra paupertatis votum esse, sine superioris venia aliunde quid accipere vel dare, esto id de domo acceptum non esset.
- PDF 107 XII. Descenditur ad casus aliquos particulares, voto paupertatis contrariantes.
- PDF 110 XIII. Cuidam respondetur obiectioni, per quod materia hæc mirificè illustratur.
- PDF 113 XIV. Votum paupertatis obligat ad peccatum mortale, & quæ requiratur quantitas, vt peccatum mortale dici eius prauaricatio possit.
- PDF 114 XV. Num pecuniam sine licentia accipere, Religioso licitum ad eandem in pia opera distribuendam; & quando in hoc contra paupertatis votum peccatutus sit.
- PDF 117 XVI. In quo, quæ dicta sunt, exemplis quibusdam confirmantur.
- PDF 120 IV. De virtute castitatis.
- PDF 120 Cap. I. De excellentia virtutis Castitatis, & gradibus, quibus ad eius perfectionem ascendendum est.
- PDF 122 II. Ad Castitatem conseruandam requiritur mortificatio & accurata sensuum, ac præsertim oculorum, custodia.
- PDF 124 III. In hac virtute castitatis inprimis, parua magni sunt facienda.
- PDF 125 IV. In confessione potißimum, magni faciendum omne id, quod aliquo modo castitati contradicat.
- PDF 127 V. Quam vehemens & periculosa sit paßio amoris, & quantopere es axtimenda.
- PDF 129 VI. Aliquot suggeruntur contra tentationes inhonestos remedia.
- PDF 132 VII. Pœnitentia & mortificatio carnis accomodatißima & primaria est contra hanc tentationem medicina.
- PDF 135 VIII. De aliis contra carnales, turpesque cogitationes remedium.
- PDF 137 IX. De timore Dei.
- PDF 141 X. De ingentibus, quæ in hoc Dei timore continentur, bonis.
- PDF 142 XI. Superiora exemplis quibusdam confirmantur.
- PDF 145 V. De virtute obedientiӕ.
- PDF 145 Cap. I. De Excellentia virtutis obedientiæ.
- PDF 148 II. Quantopere nobis obedientia virtus sit necessaria.
- PDF 150 III. De primo obedientia gradu.
- PDF 153 IV. De secundo obedientia gradu.
- PDF 155 V. De tertio obedientiæ gradu.
- PDF 157 VI. De obedientia cœca.
- PDF 160 VII. De obedientia, quam in rebus spiritualibus nos præferre oportet.
- PDF 134 [i.e. 164] VIII. In quo quod dictum est, exemplis confirmatur.
- PDF 167 IX. Vnde sinistra contra obedientiam, iudicia in mente enascantur, & quibus aduersus ea mediis vtendum sit.
- PDF 171 X. Tres rationes, cur superioribus obediri velit Apostolus declarantur.
- PDF 176 XI. Primarium quoddam & efficax ad virtutis huius obedientiæ perfectionem assequendum medium proponitur videlicet in superiore Christo Domino obedire.
- PDF 178 XII. Medium hoc, quo Superiori paretur, sicuti Christo, ad obedientiæ virtutem assequendam per necessarium est.
- PDF 181 XIII. De aliis eximiis bonis, quæ in hoc superiori, tanquam Christo Domino, obediendi modo, continentur.
- PDF 182 XIV. Iniuriam, quæ superiori irrogatur & contra eum conceptam murmurationem Deus tanquam propriam reputat.
- PDF 184 XV. Obedientia non excludit, quo minus quid superiori à subdito possit proponi, & quis in proponendo modus seruandus sit.
- PDF 189 XVI. De nimia de iis, quæ ad corpus spectant solicitudine: & quantopere in his omnis fugienda sit singularitas.
- PDF 192 XVII. Respondetur obiectioni & scrupulo dicentis, quod homini suæ valetudinis habenda sit ratio.
- PDF 198 [i.e. 196] XVIII. In quo ea, quæ iam dicta sunt, exemplis stabiliuntur.
- PDF 198 VI. De obseruantia Regularum.
- PDF 198 Cap. I. Quam insigne Dei beneficium sit & gratia, quod nos regulis quibusdam obuallarit ac munierit.
- PDF 220 [i.e. 200] II. Perfectio in ipsa Regularum obseruatione consistit.
- PDF 201 III. Regulæ nostræ ad mortale peccatum nequaquam obligante hinc tamen occasionem sumere ad eas facile transgrediendas non oportet.
- PDF 203 IV. Non propterea quod leue quid per Regulam præscribitur excusatur eam infringens, imo potius accusatur.
- PDF 205 V. Quam graue damnum sequatur ex eo, quod Regulæ parui fiant, tametsi in rebus minimis ac leuibus.
- PDF 207 VI. De ingentibus donis, quæ è Regularum obseruantia & æstimatione sequuntur, etsi alio quin circa res paruas ea versentur.
- PDF 209 VII. In quo, quod dictum est, aliquibus exemplis confirmatur.
- PDF 211 VIII. De aliis quibusdam rebus, quæ regularum, infringendarum esse solent causa: & quod aduersus illas adhibendum remedium.
- PDF 214 IX. De aliis mediis, quæ ad Regularu[m] obseruantiam non paru[m] nobis co[n]ferent.
- PDF 218 VII. Quam se quisque superioribus & Patribus spiritualibus clare & liquido aperire debeat, integram & planam illis conscientiæ rationem reddendo.
- PDF 218 Cap. I. Quanti momenti ac neceßitatis sit, sincere nos cum superioribus nostris agere.
- PDF 222 II. Quanta quiete & consolatione mentis fruatur, qui superiori, ac Patri suo spirituali totu[m] se reuelat, & quanta hac in re bona & co[m]moda includa[n]tur.
- PDF 225 III. Suas superiori vel Patri spirituali tentationes aperire, efficacissima est ad eas superandas ratio.
- PDF 228 IV. Non idcirco minus suas quis Patri spirituali tentationes patefacere debet, quod quæ illis aduersus illus suggesturus est remedia, ia[m] se nosse putet.
- PDF 229 V. Nemo ideo sua Præposito reuelare omittat, quod tenuia ea & exilia sibi esse videantur.
- PDF 231 VI. Difficultatibus, quæ claritatem hanc impedire solent, iam ordine satis fit.
- PDF 233 VII. Primariæ difficultati, quæ sinceram hanc retectionem impedit, satis fit.
- PDF 237 VIII. Difficultati Superiori etiam alia ratione & modo respondetur.
- PDF 238 IX. Multum Deo debemus, quod ipsam conscientiæ retectionem in Societate adeo nobis facilem & suauem reddiderit: & quænam facilitatis huius & suauitatis sint causæ.
- PDF 240 X. Quis in conscientiæ ratione reddenda nobis seruandus modus.
- PDF 244 XI. In quo nonnullis respondetur dubiis, quæ ex antedictis resultant.
- PDF 249 VIII. De correctione fraterna.
- PDF 249 Cap. I. Correctio signum amoris est, & quantum ea boni contineat.
- PDF 251 II. Causa, cur correctio non æquo animo admittatur, vnica est superbia.
- PDF 253 III. Quæ sequi incommoda & damna nota sint ex eo, quod correptio in bonam partem non accipiatur.
- PDF 254 IV. Quanti referat, correctioni monitioniq[ue] auscultare.
- PDF 257 V. In quo supradicta, aliquibus confirmantur exemplis.
- PDF 258 VI. De Regula & Constitutione, quam in Societate habemus, de fratrum nostrorum defectibus immediate ipsi superiori aperiendis.
- PDF 264 VII. Aliquot, quoad hanc materiam, permagni momenti monita præscibuntur.
- PDF Index Rervm Præcipvarvm, Quæ In Hoc Volvmine continentur.
- PDF Index Locorvm Sacræ Scriptvræ, Qvi In Hac Prima Parte Pavlo Plvribus explicantur, omissis aliis multis, qui obiter indicantur.
- PDF Index Locorvm Sacræ Scriptvræ, Qvæ Hac Secvnda Parte Exponvntvr, Omissis multis aliis, quæ solum obiter attinguntur.
- PDF Index Locorvm Sacræ Scriptvræ, Qvi In Hac Tertia Parte Particularius exponuntur, omissis multis aliis, quæ nonnisi in transcursu declarantur.
- PDF Endsheet
- PDF Back cover
- PDF Spine