Opvs De Ivdiciis Divinis, Qvae Devs In Hoc Mvndo Exercet : Accessit index concionatorius in omnes totius anni dies Dominicos & Festos, ab ipso Auctore confectus : Tomvs Primvs / Conscriptum & diuisum in quatuor Tomos A Georgio Stengelio Societatis Iesv Theologo. Ingolstadii. 1651
Content
PDF Tomvs Primvs
PDF Front cover
PDF Endsheet
PDF Title page
PDF Invictissimo Et Avgvstissimo Cæsari Ferdinando III. Romanorvm Imperatori Germaniae, Hvngariae, Bohemiæ, Dalmatiæ, Croatiæ, Sclavoniæ, &c. ...
PDF Facvltas R. P. Prouincialis.
PDF I In Omnes De Ivdiciis Dei, Qvæ In Hoc Mvndo Exercet, Tractationes. Prooemivm.
PDF LXXI Jndex Capitvm Et Paragraphorvm Tomi Primi.
PDF LXXXVIII Index Capitvm Et Paragraphorvm Tomi Secvndi.
PDF CX Jndex Capitvm Et Paragraphorvm Tomi Tertii.
PDF CXXIX Index Capitvm Et Paragraphorvm Tomi Qvarti.
PDF CL Ad Lectorem.
PDF CLIII Index Earvm Rervm Qvæ Ex His Qvatvor Tomis Potervnt Vtiliter Svmi Pro Concionibvs Dominicarvm Totivs Anni.
PDF CCXXVI Index Rervm, Qvæ Ex His Qvatvor Tomis Potervnt Vtiliter Svmi, Pro Concionibvs Festorvm Totivs Anni.
PDF Title page
PDF 1 Capvt I. Ingressus in hoc argumentum, quo ostenditur, quocumque loco, & tempore, etiam Dominica Paßionis, Christum, velut serpentem in cruce aspectum, magnam homini occasionem afferre, de diuinis judicijs cogitandi.
PDF 1 §. 1. Aulici & Religiosi colloquium de imagine Christi in cruce pendentis, Num ea sit justitiæ & judicij diuini signum?
PDF 2 2. Thermuthin aspidem ab Ægyptijs judicioru[m] caussa cultam & nutrita[m].
PDF 2 3. Melitenses olim in eadem opinione fuisse.
PDF 2 4. Bestias non suo ingenio, aut judicio, sed diuina vi im[m]ittendi ad homines plectendos.
PDF 2 5. Etiam Sanctos & innoce[n]tes à bestijs lædi, aut occidi. Et cur?
PDF 3 6. Christum serpenti comparatum.
PDF 3 7. Cur Christus serpenti comparetur?
PDF 3 8. Christo serpenti salutari honore[m] esse deferendum.
PDF 4 9. In Christo judicium bonæ electionis esse.
PDF 4 10. In quale judiciu[m] venerit Christus in hunc Mundum?
PDF 4 11. Lumen à Christo allatum quo modo bonos à malis discernat?
PDF 5 12. Christus judicatus terrorem incutit judicandis.
PDF 5 13. Quid Christus in cruce moneat mortales judicandos?
PDF 5 14. S. Augustinus, alijq[ue] Sancti, quàm ex ipsa Christi passione tremendu[m] fore olim judicem Christum didicerint?
PDF 6 15. Cuius judicij mentionem fecerit ipse Christus in sua passione?
PDF 7 Capvt II. De nomine, & diuersis generibus judiciorum, quidq[ue] diuinus oculus significet?
PDF 7 §. 1. Quid judicium sit, apud Grammaticos, Philosophos, Theologos?
PDF 7 2. Iudicare idem aliqua[n]do esse, quod secernere, damnare.
PDF 7 3. Iudicari, actu justitiæ, nocentes & innocentes.
PDF 8 4. Iudicare D. Basilius docet esse aliquando, idem quod discutere, aliquando idem, quod damnare.
PDF 8 5. In Deo esse summam & judicandi & justitiæ vim, quam non semper differat in supremum judicium; sed etiam quotidie in hac vita exerceat.
PDF 8 6. Iudicium Dei pro justitia & justa Dei gubernatione, & pro omni re qua Deus prouidentissimè facit, accipiendum.
PDF 9 7. Iudiciorum diuersitas à triplici genere judicum.
PDF 9 8. Iudiciorum diuersitas à triplici genere judicandorum.
PDF 10 9. Iudicioru[m] diuersitas, apud Iudæos, à numero Iudicum, cui triplici generi, etiam diuina judicia æquiparantur.
PDF 10 10. Iudicium Dei, tamquam regimen Dei. considerandum.
PDF 11 11. Virga[m] oculata[m] apud Ægyptios, esse judicia Dei omnia videntis.
PDF 11 12. Argum oculeum, & cælum stellatum imaginem esse Dei omnia videntis.
PDF 12 Capvt III. Idem esse judicare, quod gubernare. Et quàm incomprehensibilia sint judicia consiliaq[ue] Dei, Mundu[m] gubernantis?
PDF 12 §. 1. Iudicare idem esse, quod gubernare, & judices fuisse gubernatores.
PDF 12 2. Regimen Dei, esse judicium Dei justum, etiamsi ratio justitiæ homines lateat. Et cur ludicia Dei Abyssus vocentur?
PDF 13 3. Iudicia Dei, quia incomprehensibilia, ideò mirabilia fieri.
PDF 14 4. Exempla judiciorum Dei occultoru[m] in Iacob & Esau, in Iosepho Patriarcha, in custodibus Petri & Pauli.
PDF 14 5. Alia ex Euangelio exempla inscrutabilium judiciorum Dei. Et multa inscrutabilia esse; quia cognitio creaturarum multis modis cedit scientiæ Dei.
PDF 15 6. Cognitionem humanam diuinæ cedere, ratione objecti.
PDF 16 7. Cognitionem humanam diuinâ inferiorem esse, ratione claritatis.
PDF 16 8. Cognitionem humanam diuinæ non posse esse parem, ratione medij.
PDF 16 9. Cognitionem humanam distare à diuina, ratione moræ in cognosce[n]do.
PDF 16 10. Cognitionem humanam diuin[a]e postponi, ratione certitudinis.
PDF 16 11. Cognitionem humana[m] non esse æternam, sicut est Dei; & obliuioni obnoxiam.
PDF 17 12. Cognitionem humanam no[n] esse immutabilem, sicut est diuina.
PDF 17 13. Cognitionem humanam no[n] esse simplicem, sicut est scientia Dei, & tantùm aduentitiam.
PDF 17 14. Cognitionem humanam esse tantùm stillam æternæ scientiæ.
PDF 17 15. Ob has caussas meritò nos nostrum judicium, & nostram cognitionem diuinæ sapientiæ submittere.
PDF 18 16. Quàm malè agant, qui contra Dei gubernationem murmurant?
PDF 18 17. Multorum operum Domini caussas in altera demu[m] vita patefaciendas.
PDF 18 Capvt IV. Licitum & vtile esse, vt subinde diuinoru[m] judiciorum caussas indagemus.
PDF 18 §. 1. Iudicia Dei approbanda, etiamsi eorum ratio lateat.
PDF 19 2. Tantam esse Dei bonitate[m], vt sua consilia subinde suis amicis paterfaciat.
PDF 19 3. Beatissimæ Virgini Dei Matri Incarnationis arcanum patefactum.
PDF 20 4. Qui non curiosè, sed piè consilia Dei indagant, quem fructu[m] referant?
PDF 20 5. Licet caussam judicioru[m] Dei ignoremus, non tamen eum accusandum esse.
PDF 20 6. Neq[ue] seminatorem, neq[ue] Apostolos intellexisse, cur vnum semen huc aliud illuc ceciderit; & tamen justas eius rei caussas fuisse.
PDF 21 7. Nesciri sæpe humanitus, sciri diuinitus, cur quidam fines suos non assequantur.
PDF 22 8. Cur quædam non nubere cupientes à Deo impediantur?
PDF 23 9. Cur aliæ volentes nubere, nubere à Deo non sinantur?
PDF 23 10. Cur quida[m] Religione[m] ingredi optantes, id non impetrent.
PDF 23 11. Cur alij aliud destinantes, ad Religionem vocentur; aut ad statum dignitate carentem?
PDF 24 12. Omnes hominum casus à Deo, non sine justa causa permitti, quam non curiosi, sed pij indagatores possint deprehendere.
PDF 24 13. Si judiciorum Dei caussas non possumus rimari, debere nos tamen eas, cum humilitate admirari.
PDF 25 14. Petendam esse à Deo gratiam, vt eius judicia intelligamus.
PDF 26 Capvt V. Scientiæ, & justitiæ fundamenta, quibus omnium diuinorum judiciorum æquitas explicatur.
PDF 26 §. 1. Chosrois machina, mundi gubernationem exprimens.
PDF 26 2. Mundi superioris inferiorisq[ue] & Dei per Angelorum ministeria Mundum regentis descriptio.
PDF 28 3. Quorum vox sit, Deum non curare Mundum?
PDF 28 4. Deu[m] omnia in Mundo videre.
PDF 29 5. Nihil esse tam minutum, quod Deus non videat.
PDF 29 6. Impijs & pijs prodesse, si cogitent, à Deo omnia videri.
PDF 30 7. In Deo justitiam esse.
PDF 30 8. Quotuplex, & qualis sit in Deo justitia?
PDF 30 9. Quo modo justitia commutatiua in Deo esse possit?
PDF 32 10. Quàm verax sit Deus, & quantam id fiduciam pariat?
PDF 33 11. In Deo etiam esse justitiam distributiuam.
PDF 33 12. Alexandri Scoti duplex corona, quid significârit?
PDF 34 13. Quid Pij II. Pontificis portenderit corona?
PDF 34 14. Quantûm homines excitet justitia Dei distributiua?
PDF 35 15. Quantum timorem incutiat justitia Dei vindicatiua?
PDF 36 Capvt VI. Ipsâ bonitate Dei Iudicia Dei fieri probatiora & illustriora.
PDF 36 §. 1. Immensam Dei bonitatem inde patere, quòd Filij sui occisoribus ignouerit.
PDF 37 2. Deum non justitiæ, sed misericordiæ, immò misericordiaru[m] Patrem esse.
PDF 38 3. Deo proprium esse, misereri, immò summam in eo esse bonitatem.
PDF 39 4. Cleme[n]tiam Dei esse bonitatis eius argumentum.
PDF 40 5. Deum ita bonum esse, vt etiam in ira sit clemens.
PDF 40 6. Nulla re Deu[m] magis offendi, quàm si de misericordia eius desperetur.
PDF 41 7. Deum homine in finities esse clementiorem, in Carpi Episcopi historia demonstratur.
PDF 42 8. Stupenda Dei misericordia S. Gertrudi ostensa.
PDF 43 Capvt VII. Miseria non videntium Deum omnia videntem.
PDF 43 §. 1. Miseria quanta sit, cæcum esse?
PDF 44 2. Longè maiorem miseria[m] esse, mentis cæcitatem.
PDF 44 3. Deum solem, solem mundi oculum cur aliqui dixerint?
PDF 44 4. Hunc solem, qui non vident, vel vident, quàm miseri, aut beati?
PDF 45 5. Quàm magnum sit beneficium, si cui Deus mentis oculos aperiat?
PDF 45 6. Quibus modis impetretur, vt videamus omnia videntem: & eius rei admirabile exemplum.
PDF 47 7. Deum erga liberales liberalem, vbiq[ue] esse præsentem, & omnia videre.
PDF 47 8. Peccatorem nusquam ire posse, quin à Deo videatur.
PDF 48 9. Præsentiam Dei cognitam efficax esse remedium contra peccatum.
PDF 49 10. Eadem præsentia, & efficacia fusiùs explicatur.
PDF 50 11. S. Ephræm memoriâ præsentia diuinæ mulierem conuertit.
PDF 51 12. Idcirco multos lice[n]tiùs peccare, quia putant se ab hominibus non videri, cùm tamen à Deo videantur.
PDF 52 13. Allici multos ad peccandum, si putent se non videri.
PDF 53 14. A multis ibi fidem Catholicam lædi, vbi se putant à Catholicis non videri.
PDF 53 15. Omnis generis scelera crescere, ob absentiam aliorum, cùm tamen præsens sit vbique Deus.
PDF 54 16. Varij modi, quibus Deus solet esse præsens, & quid ex ea consideratione consequatur?
PDF 55 Capvt VIII. Deum non solùm vbique esse, & omnia videre, ac regere, sed etiam beneficentia[m] gratiamq[ue] pariter exercere in mundo debere: & quis inde fructus hauriatur?
PDF 55 §. 1. Credendum, Deum non tantùm omnia videre, sed etia[m] prouidere.
PDF 56 2. Gratiam & iram, clementiam & justitiam in Deo esse simul.
PDF 56 3. Stoicorum error, de ira Dei sine gratia, refutatur.
PDF 57 4. Alios metu, alios spe gubernandos esse.
PDF 58 5. Apud quos, & quid efficiat timor?
PDF 59 6. Seueritatem misericordia temperandam.
PDF 59 7. Iustitiæ & Misericordiæ, Timoris & Amoris harmonia.
PDF 60 Capvt IX. Exempla prouidentißimæ in homines diuinæ bonitatis.
PDF 60 §. 1. Tentatio, sollicitudo, & oblocutio hominum, pro pane quotidiano, quo modo curanda?
PDF 61 2. Dei suos alentis exempla è diuinis litteris petita.
PDF 61 3. S. Frontonius, spe diuinæ prouidentiæ, septuaginta viros in desertum trahit.
PDF 62 4. Tentatio fratrum, metu famis.
PDF 63 5. S. Frontonij, ad fame tentatos, exhortatio.
PDF 64 6. Ex diffidentia in Deum, fames fit malesuada.
PDF 65 7. Angelus diuitem admonet, vt seruis Dei, fame laborantibus, succurrat.
PDF 66 8. Sollicitudo, apud homines magna, apud Deum s[a]epe non satis magna.
PDF 66 9. Quàm seriam sollicitudinem, in exeque[n]dis mandatis suis Deus exigat?
PDF 67 10. Camelorum, in summa inedia, absq[ue] Duce, co[m]meatum Dei seruis portantium, prodigiosum iter.
PDF 68 11. Fluctuans eleemosynæ dator, miraculoso camelorum reditu, prouidentiaq[ue] Numinis, mirificè recreatur, & confirmatur.
PDF 69 12. Deo mancipati, Deo potissimùm curam culinæ debent relinquere.
PDF 70 13. Sæculares quoque, escæ non nim iam debent curam habere; nec putare, tempus pœnitentiæ ad se nihil pertinere.
PDF 71 Capvt X. Aliunde maximè relictos, à Deo maximè curari, ostenditur exemplis veteris Testamenti.
PDF 71 §. 1. Nec nihil, nec omnia curare homines debere.
PDF 71 2. Auxilia etiam in alijs, spem in solo Deo ponendam.
PDF 72 3. Dei erga mundum magnum & parnum, cura monstratur.
PDF 72 4. Vbi alij desunt, Deum non deesse.
PDF 73 5. Lepida historia femin[a]e, ab alijs minùs curatos, magis curantis.
PDF 74 6. Cura Dei erga Adamum, Noë, Agar, & Isaac Patriarcham.
PDF 75 7. Dei pro Patriarcha Iacob cura.
PDF 75 8. Patriarcha Ioseph à fratribus derelictus, à Deo adjutus.
PDF 75 9. Israëlitæ contra Ægyptios, prodigiosè defensi.
PDF 77 10. Ad terra[m] conuersos, à cælo deferi.
PDF 78 11. Luculentum Dei, in rebus desperatis, per vidua[m] succurrentis, exemplu[m].
PDF 80 12. Aliud in alia Heroide, quæ & Deipar[a]e Mariæ figura fuit, in summo discrimine, miserentis Dei exemplum.
PDF 82 Capvt XI. Aliunde relictorum Deo maiorem curam esse, etia[m] noui Testamenti exemplis, hoc est, ex Incarnationis, Paßionis, & missionis S. Spiritûs mysterio ostenditur.
PDF 82 §. 1. Status hominis in justitia originali existentis.
PDF 82 2. Cur homini libertas arbitrij à Conditore data?
PDF 83 3. In quanta homo mala, per peccatum lapsus sit?
PDF 84 4. Solus Deus hominem à peccato liberare potuit. Et cur?
PDF 85 5. Admirandum Dei pro hominibus ta[m] sceleratis, humanam naturam suscipientis consilium.
PDF 87 6. Incomprehensibile diuinæ bonitatis judicium esse, in mysterio Incarnationis.
PDF 89 7. Passio Christi, & S. Spiritûs missio, quantum beneficium?
PDF 91 Capvt XII. Alijs noui Testamenti exemplis, ante oculos ponitur mirabile iudicium Dei, quo ipse succurrit, quando alius nemo succurrit.
PDF 91 §. 1. Beatissimam Dei Matre[m] Angelus, apud Iosephum, defendit.
PDF 92 2. Magi, peculiari diuina cura, ad præsepe ducti.
PDF 93 3. Christus Herodi, Petrus carceri per Angelum, ereptus.
PDF 94 4. Devs etiam cùm dormire videtur, pro nobis vigilat; quod exemplo, in naui, dormientis Christi, planu[m] fit.
PDF 95 5. D. Catharinæ Senensi Christus maximè adfuit, cùm maximè abesse videretur.
PDF 97 6. Hæmorrhoissa à medicis desperata ad Christum confugiens sanatur.
PDF 97 7. Hæmorrhoiss[a]e exemplo Reliquias sacras, tamquam diuinitus salutares, esse venerandas.
PDF 99 8. Etiam de aliorum sanctoru[m] veste virtus exit, quæ morbos sanat.
PDF 100 9. Mirabilis potentia Christi, in hominibus persanandis, quos nulla vis alia sanitati restituere potuit.
PDF 102 Capvt XIII. Deum tum in omni, tum etiam in pecuniaria neceßitate, egentibus mirabiliter subuenire.
PDF 102 §. 1. Vbinam spes nostra potissimùm sit ponenda?
PDF 102 2. Devs omnia est omnibus.
PDF 103 3. A Consanguineis deserti, â Deo non deseruntur.
PDF 104 4. Opificu[m] instructio, vt ditescant.
PDF 104 5. Cur, & quo miraculo. Christus staterem è pisce dederit?
PDF 105 6. B. Virgo per Angelum, egenti Monasterio aurum mittit.
PDF 106 7. B. Virgo pecuniam suppeditat B. Hermanno.
PDF 107 8. Vbi verum Fortunati marsupium reperiatur?
PDF 108 9. S. Ignatij Loyolæ in Deu[m] fiducia.
PDF 108 10. Iterum pecunia S. Ignatio, â Deo mittitur.
PDF 108 11. Virginibus contra inopiam & infamiam, succurrit virgo virginu[m].
PDF 109 12. Fabula dantis, quod auferre volebat, & historia accipientis, quòd templi adeundi causâ, à labore abestineret.
PDF 110 13. Deo fidens inuenit, quod nimis solicitus negligit.
PDF 111 14. Vtilissima pecuni[a]e, per piam vsuram augendæ, ars, dare pauperibus.
PDF 112 15. Vberrim[a]e co[m]pensata eleemosyna.
PDF 113 16. Vxores quantum viris possint prodesse?
PDF 113 17. Non malis, sed bonis artibus, pecunias esse quærendas.
PDF 114 Capvt XIV. Diuinæ bonitatis iudicia, in Sacramento Baptismi & Confirmationis, gratiaq[ue] diuinâ, mirabiliter suppeditatis.
PDF 114 §. 1. Saulo fidei, Eunucho baptismi gratia quàm insperatô oblata?
PDF 115 2. Fides & miraculosus baptismus, à Petro Apostolo custodibus, in carcere, ministrantur.
PDF 115 3. Misericordiæ opere baptismus à peccatrice impetratus.
PDF 117 4. Bonitas diuina, etiam in operibus, quibus de condigno nihil debetur, remunerandis.
PDF 117 5. Nulli, ob opera à se pr[a]estita, pr[a]esu[m]ptuosè agendu[m], nulli desperandu[m] esse.
PDF 118 6. Genesij mimi mira conuersio & baptismus.
PDF 120 7. Philemonis triplex baptismus.
PDF 121 8. Ad Confirmationis Sacramentum Chrisma diuinitus augetur.
PDF 122 9. Confirmations Sacramentum non esse negligendum.
PDF 123 Capvt XV. Prouidentiæ iudicijq[ue] diuini Bonitas, in spirituali SS. Eucharistiæ alimento mirificè subministrato, declaratur. vbi etiam docetur, quàm grata sit Deo, spiritualis Communio?
PDF 123 §. 1. Epulum Eucharisticum desiderabile.
PDF 123 2. Eucharistia ab homine negata, à Deo concessa & data.
PDF 124 3. Missa mirabiliter SS. Eucharistia morituris.
PDF 126 4. Desiderio Eucharistiæ quantam vim inesse docuerit D. Franciscus.
PDF 126 5. Desiderium S. Communionis, Communionem mereri, ostendit S. Laurentius Iustinianus.
PDF 127 6. Desiderio SS. Eucharistiam attraxit Monachus.
PDF 127 7. S. Catharina Senensis desiderio Eucharistiæ Eucharistiâ potitur.
PDF 128 8. Realis & spiritualis Communionis differentia.
PDF 130 9. Onuphrio, singulis Dominicis diebus, Angelus SS. Eucharistia[m] ministrat.
PDF 131 10. Bertrandæ desiderium co[m]municandi diuinitus impletum.
PDF 132 11. Angelorum manibus quinam SS. Eucharistiam acceperint?
PDF 133 12. Christi manu, humilib[us], & aliunde destitutis, SS. Eucharistia ministrata.
PDF 134 13. S. Spiritus, & S. Thomas Apostolus, SS. Eucharistiam præbe[n]tes: itemq[ue] dignè & indignè communicantium discrimen.
PDF 135 14. Quàm grauiter pecce[n]t indignè communicantes?
PDF 135 15. Magnam in Deum spe[m] incendit, cura Dei erga derelictos.
PDF 136 16. Etiam in temporalium rerum cura Deo nitendum esse.
PDF 137 Capvt XVI. Cur amicos suos parcè ac frugaliter, inimicos autem lautè permittat viuere Deus?
PDF 137 §. 1. Diuersa Dei & hominum, homines in conuiuijs tractandi, ratio.
PDF 137 2. S. Cuthberto ac socijs alendis Deus, per aquilam, piscem mittit.
PDF 138 3. Frugalissimum S. Pauli & Antonij Eremitarum conuiuium.
PDF 140 4. Præmia & pœn[a]e jeiuniu[m] quadragesimale obseruantiu[m], aut violantiu[m].
PDF 141 5. Friuolæ excusationes, jeiunia præcepta detrectantium.
PDF 142 6. Eremitæ à pueris & Angelis panis tantùm, sed miraculosè fertur.
PDF 143 7. Natura & castitas paucis, superbia & luxus abundantiâ gaudent.
PDF 144 8. Saturitatis atque intemperantiæ incommoda & turpitudo.
PDF 145 9. Quàm longè melior sit condicio pauperum, condicione diuitum?
PDF 146 10. Canis & porci fabula, macilentis & pinguibus accommodata.
PDF 147 11. Diuitijs pretiosior paupertas.
PDF 148 12. Viri à ciborum luxu abstinentes.
PDF 149 13. Feminæ lautiorum ciborum abstinentiam docentes.
PDF 150 14. Intemperantiâ pereuntes.
PDF 151 Capvt XVII. Quàm prodigiosâ liberalitate Deus seruis suis, maximeq[ue] Religiosis prouideat tempore neceßitatis?
PDF 151 §. 1. Diuites à Deo inanes dimitti.
PDF 151 2. Esurientes impleri bonis à Deo.
PDF 152 3. Deum suos pascere, Scripturæ exemplis docetur.
PDF 153 4. Farina D. Benedictio diuinit[us] missa.
PDF 153 5. Idem Diuus oleum dando, oleum accipit.
PDF 154 6. Dando no[n] perdi opes, sed augeri.
PDF 155 7. Iter agentibus PP. Dominicanis, quomodo Deus prospexerit?
PDF 156 8. Eadem PP. Franciscanis accidisse.
PDF 157 9. S. Sabæ, quo modo, in necessitate, à Deo fuerit prouisum?
PDF 157 10. S. Ignatio Loyol[a]e quàm prouidè succurrerit Deus?
PDF 159 11. S. Franciscum de Paula, in ædificando Cœnobio, quibus prodigijs adjuuerit Deus?
PDF 160 12. Per eumde[m] Sanctum in alendis mortalibus diuinæ pote[n]tiæ vis oste[n]sa.
PDF 161 13. S. Felix vuâ, miraculosâ reficiens, vicissim ipse quàm sit miraculosè refectus?
PDF 163 14. S. Lydvvinæ liberalitas diuinæ liberalitate compensata.
PDF 165 15. In mari nauigantib[us] aqua dulcis suppeditata.
PDF 166 16. Mirabiles naturæ, aut Dei fontes.
PDF 167 Capvt XVIII. Aliunde desertis Dei seruis, etiam delicias apponi.
PDF 167 §. 1. Quæ à Deo sunt, suauiora sunt.
PDF 168 2. Ficus Eremitæ, ac vuæ ab Angelo allatæ.
PDF 169 3. Panis, oliuæ, poma, herbæ dulces seruis Dei diuinitus ministratæ.
PDF 169 4. Mannæ suauitas.
PDF 170 5. Eremitæ, in miraculoso pane, suum meritum, & peccatu[m] ostenditur.
PDF 172 6. Quàm noxia sit securitas putantium, se à tentatione securos.
PDF 174 7. Vitæ religiosæ suauitas, acquisita, vel perdita.
PDF 175 Capvt XIX. Alia diuinæ, erga Dei seruos, dulcedinis exempla.
PDF 175 §. 1. Varij modi, quibus Deus homines alit.
PDF 175 2. Nicolai Heluetij victus.
PDF 176 3. SS. Eucharistiæ percepta mira dulcedo.
PDF 177 4. Christus hordeaceum panem vulneri intinctum reddit suauem.
PDF 177 5. Amara in dulcedinem verti, Deum amantibus.
PDF 178 6. Cibi vice, Deo sacra Virgo, dulcedinem percipit diuinam.
PDF 178 7. Aegroto agricol[a]e De[us] fraga mittit.
PDF 178 8. Aegroto Petro Canisio aduolat auicula in cibum futura.
PDF 179 9. Seruorum Dei magna, Mundi parua dulcedo.
PDF 180 10. Fames mater saporis, cibos co[n]dit.
PDF 181 11. Animi lætitia in minoribus sæpe maior, quàm in magnis.
PDF 181 12. Diuitum æquè malis, ac nummis carent pauperes.
PDF 182 Capvt XX. Non solùm Religiosos, & peculiares Dei sermos, sed & sæculares prodigiosè curatos & pastos.
PDF 182 §. 1. Nihil deesse timentibus Deum.
PDF 182 2. Magis curari à Deo, qui Deum magis curant.
PDF 183 3. Obsessæ ciuitatis insperatum auxilium.
PDF 183 4. Mulieri per Propheta[m] prospectu[m].
PDF 183 5. Apostolis à Christo pisces prouisi.
PDF 184 6. Pauperibus in Natali Christi, epulum, & quæ ad illud pertinebant, mira dispositione Dei, & Francisci à Puero Iesv paratum.
PDF 185 7. Bos emptus se ipsu[m] sistit emptori.
PDF 186 8. Bos datus pauperibus, illico compensatur.
PDF 187 9. Mercatoris in pauperes liberalitas compensata; illiberalitas punita.
PDF 188 10. Principum promissa, in Deo stabilienda.
PDF 189 11. Dei in extrema fame, notabilis misericordia.
PDF 192 Capvt XXI. Mirabile judicium Dei, per simplicißimos sæpe efficientis, quod per sapientes, sperari non potuisset.
PDF 192 §. 1. Dei ars est, contraria è contrarijs elicere.
PDF 192 2. Innocentis Monachi ridicula simplicitas, malitiosissimi Nobilis iniquitati opponitur.
PDF 193 3. Religiosi malignè à sæcularibus obseruantur.
PDF 194 4. Astutia à simplicitate superatur.
PDF 195 5. Cur Deus quibusdam frænum laxet in Religiosos, itemq[ue] cur per simplices sæpe plus efficiat, quàm per mundi sapientes?
PDF 196 6. Deiparæ Virginitas à simplici Fratre Aegidio defensa.
PDF 197 7. Sapie[n]tia diuina paruulis reuelata.
PDF 198 8. S. Augustinus à paruulo eruditus.
PDF 198 9. Præcedentis historiæ veritas trutinata.
PDF 199 10. Amphilochij simplicissimi profunda & audax sapientia.
PDF 199 11. Quo modo Amphilochius Imperatoris filium salutârit?
PDF 200 12. Quo modo vicissim tractârit Imperator Amphilochium?
PDF 200 13. Imperator ab Amphilochio veniam petens.
PDF 201 14. Quantum esset sæpe emolumentum; si, qui possunt, Principibus auderent veritatem ingerere?
PDF 202 15. Spiridonis Episcopi simplicitate mysterium SS. Trinitatis defensum.
PDF 204 16. Ipsos sapientes à simplicibus erudiri.
PDF 204 Capvt XXII. Per bestias, etiam illas, à quibus alioqui cauemus, Deum nonnumquam succurrere, & miranda exhibere.
PDF 204 §. 1. Homines à bestijs nutriti, vel ducti per inuia.
PDF 205 2. Hortus à serpente, non Hesperidum, sed verè defensus, homines ab aquilis & coruis adiuti.
PDF 206 3. Niuibus inclusum, mirabili magisterio, docent serpentes nutrimentum quærere.
PDF 207 4. Cur noxia animalia co[n]diderit Deus?
PDF 208 5. Inaudita leonum ac luporum obedientia.
PDF 210 6. Insignis aquilæ & lupi gratitudo.
PDF 211 7. Aristomenem aquila portat, vulpes cauea liberat.
PDF 212 8. Omnia homini seruire, si Deus velit.
PDF 213 9. Cur bestiæ hominibus cœperint nocere?
PDF 214 10. Bestias etiam nocendo prodesse.
PDF 215 Capvt XXIII. Mirabile diuinæ æquitatis & bonitatis, per lupos, auxilia facientis exemplu[m].
PDF 215 §. 1. Sequentis historiæ Author laudatus.
PDF 215 2. Lupus adolescentem, ex arcto carcere, & valida latronum manu, Dei prouidentia missus, liberat.
PDF 223 Capvt XXIV. Quid non sit, aut quid sit, Fortvna, Casvs, Fatvm? & in his omnibus Deum dominari.
PDF 223 §. 1. Nullum Fortunæ, aut Fati auxilium adiungi posse Deo.
PDF 223 2. Ethnicoru[m], Fortunam Deam credentium, fabulosa opinio.
PDF 224 3. Christianorum quoq[ue] nonnullorum vanæ de fortuna persuasiones.
PDF 225 4. Nomen & Numen Fortunæ vnde ortum, & à quibus oppugnatum?
PDF 225 5. Lactantij de Fortunæ assertoribus sententia.
PDF 226 6. Vniuersum mundum non à fortuna, sed à diuina Prouidentia regi.
PDF 227 7. Fortu[na]e pro Deo habit[a]e refutatio.
PDF 228 8. Fortnuam atque fortuita, ob hominum occultas rerum causas ignorantium opinionem, ita dici, ratione autem Dei omnia prouidentis, nihil esse fortuitum.
PDF 229 9. Quid ex vera Aristotelis, ac Philosophorum rectè sapientium sententia: sit Fortuna & Casus?
PDF 230 10. Quodnam sit inter Fortunam, & Casum discrimen?
PDF 230 11. Nullum in Mundo Casum contingere, nullam Fortunam mutari, sine diuinæ Sapientiæ dispositione.
PDF 231 12. Cur Devs subinde, in diuinis litteris, loquatur, per modu[m] dubitantis?
PDF 232 13. Neque homines semper dubitare, quando per modum dubitantiu[m] loquuntur.
PDF 233 Capvt XXV. Remedium Patientiæ est, scire Casus à Deo esse; quibus hominem vel extollit, vel deprimit.
PDF 233 §. 1. Aequiùs ferri ea, quæ à Deo, quàm quæ à Fortuna putantur esse profecta.
PDF 233 2. Quàm malè quidam Fortunam, Casus, aut Fata accusent?
PDF 234 3. Iosephi Patriarchæ & Saulis regis Fortuna à Deo gubernata.
PDF 236 4. Casu vsus Devs, ad artem medicam & vrbem erigendam; sicut & ad S. Martinum miraculosè sanandu[m].
PDF 236 5. Casu pictor impetrat, quod arte atq[ue] ingenio non potuit. Cur?
PDF 237 6. Casu iaculati, diuina manu directi.
PDF 237 7. Præter suam, sed non præter Dei mentem, Plus efficit versus Abbas, quàm destinat.
PDF 238 8. Deus, per Nouitium temerè loquentem, senem facit seria cogitante[m].
PDF 238 9. S. Bernardo obuiam missus Clericus, à Deo sibi obuiam missum Bernardum experitur.
PDF 239 10. Monetus casu dicta, consilio Dei vtiliter excepit.
PDF 240 11. Diuinum Iacobi Fortunati è Casu omen.
PDF 240 12. Kenelmi mors & Caussa, casu pariter & miraculo patefacta.
PDF 241 13. Gregorij Pontificis VII. & Conradi II. Imperatoris futur[a]e potestatis à Deo ominosus & efficax casus.
PDF 241 14. Mirabilis Casus sartoris, furtum, miraculosâ scripturâ prodentis.
PDF 243 Capvt XXVI. Casuum fortunatorum & infortunatorum aliæ caussæ aliaq[ue] exempla, vicissitudinem inconstantiamq[ue] docentia humanæ felicitatis.
PDF 243 §. 1. Cur Devs tot aduersos, in terris, casus esse velit?
PDF 244 2. Fortunæ rota & rerum humanarum instabilitas, quàm vtibilis sit, vt sapere discamus?
PDF 245 3. Fortunæ inconstantia metu[m] modestiamq[ue] felicibus inijcit, miseros aute[m] in spem vocat secutur[a]e mutationis.
PDF 246 4. Fortunæ remedium est, mala sua non putare maiora esse malis alioru[m].
PDF 247 5. Sapientum est, omnem Mundi felicitatem suspectam habere.
PDF 248 6. Hugolini Girardesci infelicissima felicitas.
PDF 249 7. Duorum Coniugum felicissima infelicitas.
PDF 252 8. Pertinax Polycratis felicitas quàm tristem sortita sit exitum?
PDF 252 9. In aquas lapsa, feliciter reddita.
PDF 253 10. Co[m]tus, seu stupe[n]dus Fortun[a]e baculus à S. Colu[m]ba Pauperi alendo datus.
PDF 256 Capvt XXVII. Nihil fato vulgi, aut alicui neceßitati stellarum esse adscribendum.
PDF 256 §. 1. Eosdem plerumque esse Fatorum & Fortunæ adoratores.
PDF 257 2. Nullam à Fato esse necessitatem, neq[ue] stellas in libera mortalium negotia dominari.
PDF 258 3. D. Ambrosij contra fatales stellas argumenta & rationes.
PDF 259 4. D. Augustini, itemq[ue] D. Chrysostomi luculenta contra fatu[m] exempla.
PDF 260 5. Quantum rationi repugnent, qui putant stellas, veluti Parcas quasdam fatalia nentes, arbitrij libertatem strangulare?
PDF 262 6. Quàm multi Astrologorum sese stultitijs falli sinant?
PDF 263 7. Varioru[m] de stella à Magis, in Oriente, visa, vel errores, vel opiniones.
PDF 263 8. In Christi horoscopo, mysteria Christi videri non potuisse.
PDF 264 9. Potiùs Christum stellæ, quam stellam Christi fatum fuisse.
PDF 265 10. De stella cum Christo oritura, vaticinium Balaam.
PDF 266 11. De excellentiâ stellæ, quæ Magis apparuit.
PDF 267 12. Magorum exemplo, per astra & Creaturas, ad Deu[m] esse ascendendu[m].
PDF 267 13. Fati necessitas, cum quantâ impietate ac pernicie asseratur?
PDF 268 14. Ludouici Landgrauij exemplo, Scioli docentur, à præscientia Dei, contra arbitrij libertatem, non esse argumentandum.
PDF 269 15. A Fati necessitate omnibus ferè operibus humanis gula[m] interstringi.
PDF 270 16. Quo sensu Fatalis necessitas tolerari, aut tamqua[m] vera explicari possit?
PDF 271 17. Suspectum Patribus & periculosum Fati nomen quo bono intellectu possit nominari?
PDF 273 Capvt XXVIII. Rectas esse vias, etiam cùm Deus per mirabiles hominem Casus & varias vtriusq[ue] fortunæ ambages, deducit, illustri historia docetur.
PDF 273 §. 1. Ambagiosas quoque vias, per quas hominem ducit Deus, esse rectas.
PDF 274 2. Conradi. II. Imp: seuera Iustitia, & Lupoldi metus ac fuga.
PDF 275 3. Lupoldi Comitis eiusque filij Henrici, admirabilis Fortuna, & afflicti casus incertique euentu læto certóque à Numine terminati.
PDF 281 Capvt XXIX. Historiæ superioris ambages & Casus, per Corollaria explicantur.
PDF 281 §. 1. Quinam supradictum Comitem malè imitentur?
PDF 281 2. Omnes hominum vires & conatus, contra Deum euntes, irritos fieri.
PDF 282 3. In Comite Palatino vices alternans Fortuna.
PDF 282 4. Sapientissimê Constituta, in terris, rerum omnium vicissitudo.
PDF 283 5. Varij Heroes, quos in varios infestosque Casus, demisit Deus.
PDF 285 6. In ipsius Christi vita, quanta fuerit, gloriæ, & infamiæ rerumq[ue] ceterarum vicissitudo?
PDF 286 7. Exe[m]plo varijs Casib[us] actoru[m], nullu[m] nos Casum grauiter accipere debere.
PDF 287 Capvt XXX. Quinam, & quanto fructu, considerarint, casus omnes, non à Fortunâ, sed à Deo mortalibus inuehi?
PDF 287 §. 1. Cùm Devs in omni Casu adsit, nullum iustæ indignationi locu[m] esse.
PDF 288 2. Tulipæ ad solem se pandentis, cum homine læta dumtaxat captante co[m]paratio.
PDF 289 3. Dauidis, flagella voluntaria suscipientis, promptitudo.
PDF 289 4. Patientia Iobi à Deo se percussum agnoscentis.
PDF 290 5. Aduers[a]e Fortunæ summatim octo remedia recensentur.
PDF 291 6. Tobias cæcitatem à Deo immissam agnoscit, atque eâ notitiâ tamquam Clypeo, impatientiæ authores remouet.
PDF 292 7. Alaricus Gothorum dux, & Semei, non sine diuina voluntate, ille Romanis, iste Dauidi aduersus.
PDF 293 8. Lupus Episcopus Attilam, vt flagellum Dei, reuerens, dum patienter acceptat, euitat, nouâ arte superandi hostes.
PDF 294 9. Mauritij Comitis, miserias miserijs addere nolentis, misericordia.
PDF 295 10. Deus homines casibus inuoluit, vt orandi præbat occasionem; nec statim liberat, vt orationem efficiat ardentiorem.
PDF 296 11. Trium puerorum, Fortunæ authore[m] Deum agnoscentium, generosa patientia & fructus.
PDF 297 Capvt XXXI. Casuum à Deo immissorum complures vtilitates spirituales.
PDF 297 §. 1. Alia paterni amoris signa esse in filijs sæculi, alia in filijs Dei.
PDF 297 2. Deu[m] filios suos flagellis probare.
PDF 298 3. Fortium & magnarum mentium est, fortia & magna pati.
PDF 299 4. Præstare filium doloris esse in hac, quàm in altera vita.
PDF 299 5. Hydopici senis, intercute aqua, quàm in [a]eternis ignibus cruciari pr[a]eoptantis, exemplum.
PDF 300 6. Optabilius esse, vt in hac vita secemur, & vramur, quàm in altera, exe[m]plo sancti senis, & minimè sancti epulonis.
PDF 301 7. Aerumnosis Fortunæ Casibus, hominum insolentiam refrænari, & excitari indolem: & Catharin[a]e Aragoni[a]e. de fortuna judicium.
PDF 302 8. Cum fortunæ bonis, auferri occasionem peccandi: & de S. Edildridæ aliorumq[ue], per vlcera & vulnera, ad veram salutem euntium exempla.
PDF 304 9. Virtutum cos aduersitas. Itemq[ue] Fortunæ victores, esse struthioni ferrum digerenti similes, & animalibus in mari degentibus.
PDF 305 10. Nostra infortunia cum D. Laurentij aliorumq[ue] Martyru[m] cruciatibus comparata, vix vmbram esse maloru[m].
PDF 306 11. Nullum fuisse, cui magis bonæ felicitates huius vitæ ferè omnes aduersæ fuerint, quàm Christum gentis humanæ Reparatorem.
PDF 307 12. Aduersis pressos, Christi exemplis roborari.
PDF 308 13. Christianis à Saraceno Christi exemplum propositum; cuius calice consideratio, omne nobis absynthium dulcescit.
PDF 309 14. Per aduersa viam esse ad victoriam & coronam.
PDF 309 15. Ad omne, cum fortuna, certamen, à cælesti nos gloria, vti olim S. Adelgundem, excitari.
PDF 310 16. Spei caussam, & velut cælestem Arrham esse, aduersis rerum vndis aduersabilem fieri.
PDF 311 Capvt XXXII. A Fortuna excæcatis oculos aperiri, si velint considerare, quid futura, quid præsens ferat felicitas?
PDF 311 §. 1. Futuram in cælo felicitatem præsenti longè anteponendam.
PDF 312 2. Qua[n]ta sit futura Beatoru[m] felicitas?
PDF 314 3. Quanta sit Mundi huius felicitas; immò quàm infelix?
PDF 315 4. Quale sit inter Fortunam & felicitates huius vitæ discrimen? vtra[m]que magis timendam esse, quàm ipsam miseriam.
PDF 315 5. Fortunæ humanæ debilia fundamenta.
PDF 316 6. Fortunæ inconstans cœcitas, & cæca inconstantia.
PDF 317 7. Quàm misera, quamq[ue] periculosa sit in diuitijs felicitas?
PDF 317 8. A Monymo diuitias abijcere discunt, qui feliciter volunt sapere.
PDF 318 9. Amissionem magnarum opum magno animo ferre, qui opes istas magni non faciunt, exemplo Ioannis Eleemosynarij.
PDF 318 10. S. Bernardi, amissionem bonoru[m] beneficij loco habentis, magnanimitas.
PDF 319 11. Honoris ac dignitatum Fortun[a]e subjectarum vanitas.
PDF 321 12. Sanitatem corporis eiuscemodi bonum esse, vt subinde ei corporis infirmitas fuerit pr[a]elata, vt in Aegidio fuit videre, qui sagitta ictus noluit sanari.
PDF 322 13. Sanitatem beneficium Dei esse: sed sæpe maiùs beneficium esse, jacturam sanitatis, vt in Audomaro patuit cæcitatem eligente.
PDF 323 14. Cur Pigmenius sibi de cæcitate sit gratulatus? & quam alij cæcitatis suæ possint habere consolationem?
PDF 323 15. Vbi vera quæri debeat felicitas?
PDF 323 Capvt XXXIII. Quænam in Fortunæ casibus, è Seneca peti poßint, co[n]tra impatientia[m] remedia?
PDF 323 §. 1. E quibus authoribus remedia contra Fortunam peti possint?
PDF 324 2. Lugdunensis incendij miseranda calamitas.
PDF 324 3. Vbique ferè fungi primo loco Fortunam & Casum, ac proinde Mundum hunc non esse compositum in seruitutem.
PDF 325 4. Omnes Fortunæ, omnes vrbium & hominum casus animo esse pr[a]emeditandos.
PDF 326 5. Multa post casum, altiùs surgere.
PDF 326 6. Omnibus eadem esse, in Mundo, Fortunæ pericula, nec quemqua[m] à communi lege mortalium se se eximium debere arbitrari.
PDF 327 7. Impatientiâ omnes casus fieri truculentiores; patientiâ aute[m] eme[n]dari.
PDF 328 8. Eas cruces & grauamina nobis vtilissima esse, non quæ nos ipsi eligimus, sed quæ nobis à Deo imponu[n]tur.
PDF 329 Capvt XXXIV. De varietate sortium & sortientium.
PDF 329 §. 1. Sortium descriptio & genera.
PDF 330 2. Regum eligendorum, vrbium oppugnandarum, aliorumq[ue] negotiorum sorte suscipendorum alij modi.
PDF 331 3. Quinam homines, aut quæ gentes sortes vsurparunt; siue apud profanos, siue apud sacros Scriptores? idq[ue] siue licitè siue illicitè.
PDF 332 4. Multos pios, piè imitatos esse factum Apostolorum, Mathiam sorte eligentium: & cur Apostoli Mathiam elegerint sorte?
PDF 333 5. S. Basilius de vitæ duce solicitus, Euangelij de venditione bonoru[m], velut sortiaria lectione, ad perfectionem directus.
PDF 333 6. Augustinus fluctuans, fortuita apertione Epistolarum S. Pauli, & S. Antonius Euangelij lectione improuisâ conuersi.
PDF 335 7. S. Ignatius Loyola, itidem inopinatâ librorum lectione, ad meliora ductus.
PDF 335 8. Menstruorum Sanctorum sortitio à B. Francisco Borgia primò in Societatem Iesv, inde in sodalitates Marianas introducta.
PDF 335 9. Candelæ diutiùs ardentis sorte primus Aragonum rex Iacobus est appellatus; quem pium modum impiè & superstitiosè imitantur aniculæ, in diurturniore proliu[m] vita diuina[n]da.
PDF 336 10. Apostolorum patrocinium sortiendi exemplum & antiquitas in S. Andrea Apostolo, repudiato quidem, & tamen propitio.
PDF 337 11. S. Elisabethæ in S. Ioanne Apostolo- & aliorum in alijs Apostolis, Patronorum loco, sortiendis, modi.
PDF 338 12. Sors à cantu fortuito, atque à Cerua, & belli, & vadi, diuinitus Clodoueo data.
PDF 338 13. Sors viæ capta, per ceruum à S. Ita, mulam à S. Ignatio Loyola, sicut & Balaam ab asina monitus, & Philistæi à vaccis arca[m] trahentibus eruditi.
PDF 340 14. S. Bennonis, & S. Maurlij prodigiosus reditus, sorte & indicio clauium repertarum.
PDF 344 Capvt XXXV. Quænam exploratio diuina voluntatis, per sortes, aut quæ sors sit licita?
PDF 344 §. 1. Etsi non semper illicita, periculosa tamen sortitio.
PDF 345 2. Industrias quasdam, sortium instar, adhibitas aut adhiberi solitas, non esse damnandas, si quidem, sine malo dolo, aut malo fine adhibeantur.
PDF 346 3. Non omnes sortes damnandas, ne multos Sanctos, immò Deum ipsum damnemus.
PDF 346 4. Sortes, jussu diuino, meritò vsurpatas. Et earu[m] exe[m]pla è veteri lege.
PDF 347 5. Sortes etiam diuino instictu monstratas rectè vsurpari, si tamen rectè examinentur; exemplo S. Augustini, apertione libri, Dei voluntatem discentis.
PDF 348 6. S. Franciscus, sorte vsus, vt sciret, quid Deo gratissimum exhibere posset. Et qualis illa sors fuerit?
PDF 348 7. Sortes magni momenti, non sine necessitate adhibendæ. Et quando ijs, in selectu personarum, vsus S. Augustinus, quando S. Ignatius Loyola?
PDF 349 8. Non sine debita reuerentia, aut precibus adhibendæ sortes.
PDF 350 9. S. Basilium, Augustinum, Franciscum, ante sortes, orasse, & de Francisci Caietani, per sortes, vocatione ad Societatem Iesv.
PDF 352 10. Libri apertione, velut ominata sorte, se consolatur S. Gregorius Turonensis.
PDF 352 11. SS. Menstruorum sortitione multos vtiliter moneri, de moribus emendandis; aut quòd mortem in procinctu habeant, quam subesse non arbitrarentur: & cautelæ circa menstruorum Sanctorum abusum.
PDF 354 12. Quænam sortes diuisoriæ licitæ sint, & quibus condicionibus?
PDF 356 13. Sitne licitus ille contractus sortis, qui vulgo Fortunæ vrna solet appellari?
PDF 357 Capvt XXXVI. Quàm peruersè Deum in sortibus, imitetur Dei simius cacodæmon?
PDF 357 §. 1. In sortibus magna cautela opus.
PDF 357 2. Sortes non idcirco imitandas, quia veteri testamento, aut à quibusdam Sanctis fuerunt vsurpatæ.
PDF 358 3. Illicitas esse, in nouo Testamento, sortes, quibus, sine peculiari Dei dispensatione, aut instinctu, res occultæ, futuraq[ue] vitiosè indagantur.
PDF 358 4. Sortem, in dubio juris, non facti, & sine præjudicio Tertij, esse adhibendam.
PDF 359 5. Sortem consultoriam etiam olim rariùs adhibitam, quàm diuisoriam; nunc maximè esse cauendam.
PDF 360 6. Sortiendi varia genera, implicitum cum cacodæmone pactu[m] inuolentia, & hinc illicita.
PDF 361 7. Quantus, in virg[a]e sortibus, Dei simius sit cacodæmon?
PDF 361 8. E nominibus, aut libris sortes diuinatoriæ quàm vanæ, quamq[ue] impiæ sint, & à quibus magnatibus vsurpatæ?
PDF 363 9. Quid apud Iudæos, Ephod. Sacerdotale, stola hieratica, Epomis, diplois, rationale, Vrim, & Thummim fuerint, in quibus Dominum consulebant?
PDF 364 10. Gemma miraculosa inter nocentem & innocente[m], vel ob curitate, vel claritate, discrimen inspiciendum præbens.
PDF 365 11. Achero[n]tica simia, speculorum sortes imitata, quàm in grandia pericula stolidos mortales conijciat?
PDF 367 12. Sortibus diabolicis subinde homines vera cognoscere, vt postea falsis magis credant: eosdemq[ue] si è multis falsissimis conjecturis, tantùm vna verum attingat, illa[m] jactare, mendacijsq[ue] reliquis omnibus venia[m] dare.
PDF 368 13. Deum, in pœnam superstitionis, subinde permittere, vt superstitiosis fiat sicut crediderunt.
PDF 369 Capvt XXXVII. An Deus aliquorum innocentiam, vel justitiam declaret, qui aduersarios suos ad Vallem Iosaphat citant, aut qui ad diuinum judicium prouocant?
PDF 369 §. 1. Ad judicium Dei prouoca[n]tium diuersæ sortes.
PDF 369 2. Caussæ, ob quas ad Deum summè oppressi, licitè possint prouocare.
PDF 370 3. Eorum, qui ad judicium Dei appellauerunt, è veteri Testamento exempla.
PDF 371 4. Noui Testamenti exempla diuinum judicium minitantia, aut postulantia.
PDF 371 5. S. Stanislai Martyris, & S. Fridolini, mortuos, ad ciuile judicium è sepulchris vocantium historiæ, docentes, multò magis viuos posse à Sanctis ad diuinum judicium citari.
PDF 372 6. S. Benno Episcopus injuriosum Marchionem ad diuinum se sistere tribunal jubet; nec sine effectu.
PDF 373 7. Gualteri Burgensis, itemq[ue] Roberti Grosset est, ad diuinum judicium judices magnos vocantium vindicata injuria.
PDF 374 8. B. Eustachius Abbas Agrestium calumniatorumdiuino conuadatus vadimonio, beatum Columbanum defendit.
PDF 374 9. Ad diuini judicij Exame[n] citatos meritò compauescere, & emendari debere, nec ridere citationem, aut citantes, exemplo Hannoniæ Comitis, & Hiberniæ Proregis.
PDF 376 10. Adolescentem vi è religione rapiens, à Iudice negligente, & injusto non damnatus, ad diuinæ justitiæ sententiam euocatus, risum amarum amarâ morte luit.
PDF 377 11. Voluisse quide[m] Deum ordinariè hominibus futura esse incerta; sæpe tamen etiam profuisse, vt de hora mortis certiores redderentur.
PDF 378 12. Menuercum Episcopum judiciu[m] Dei intentantem ridens in judicium rapitur: Burchardus Episcopus, & Mehingerus Abbas arbitrium litis de decimis, ad Deum secum afferunt, subita morte extincti.
PDF 379 Capvt XXXVIII. An etiam se mutuò amantium, simulq[ue] mori orantium preces licitæ, & quando illæ, sicut & citationes suprà dictæ exaudiantur, vel non exaudiantur?
PDF 379 §. 1. Heriberto Eremitæ Cuthbertus, ex amore, secum mori impetrat.
PDF 380 2. Cur aliquis sibi, & quando possit, vel non possit, mortem ex amore desiderare?
PDF 381 3. Mortem vita fuisse gratiorem, testati sunt vnus à Mutio Abbate, & alter à S. Fortunato Episcopo in vitam reuocatus.
PDF 382 4. Nulli injuriam fieri, si ad mortalem vitam reuocatur; cùm id ei prodesse possit.
PDF 382 5. Posse quidem vnum pro alterius, ad meliorem vitam, transitu orare; sed hîc cautelâ opus esse.
PDF 383 6. Qui alios ad diuinum tribunal cita[n]t, id ex odio aut vindicta facere non debere.
PDF 384 7. Ab innocentibus, & sibi nihil co[n]scijs; non esse metuendas eiuscemodi desperatorum citationes.
PDF 385 Capvt XXXIX. Ob eiuscemodi citationes à Deo exauditas, magno diuinorum judiciorum metu affici debere alijs injuriosos, cuiuscumq[ue] status aut conditionis sint.
PDF 385 §. 1. Iudices injustos, meritò metuere posse, si quis, ab illis, ad supremum judicem appellet.
PDF 385 2. Dux immitis à milite citatus ad diuinum tribunal, dicto die, & horâ moritur.
PDF 386 3. Britanniæ Dux à fratre interfecto citatus, ad Dei tribunal se sistere cogitur.
PDF 387 4. In hostem im[m]itis, ad Deum Iudicem in jus vocatus, præscripto die, è vita atq[ue] ad judicem discedit.
PDF 387 5. Damnatus eques aurat[us] ad mortem, prouocat ad Iudicem supremum, & post se trahit damnatorem.
PDF 387 6. Rex Ferdinandus inauditos damna[n]s, exemplo suo docet, esse qui etiam Reges malè judicantes judicet.
PDF 388 7. Cardinales ab Episcopo, ad alterius vitæ judicium venire jussi, experiuntur non ridendos esse gemitus injustè oppressorum.
PDF 389 8. Imperator Otho à filio ad diuinum Prætorem euocatus, inde sententiam accipit, vnde jus stabat.
PDF 390 9. Eques Neapolitanus, contra Clementem VI. & Philippum Pulchrum jus è cælo petit.
PDF 390 10. Ius sæpe orari, contra potentes, & exorari, ad certa tempora, & temporum momenta.
PDF 391 11. Innocentium orationem ita potente[m] esse, vt Deo quodam modo manus inijciat, si illi velint justitiæ calcatorem in jus deducere.
PDF 392 12. Orationes justorum, quantam apud Deum vim habeant, etiam in ipsius naturæ leges?
PDF 393 13. Accîdi multis vitam, vt contra eos jure agant, qui in hac vita injuriâ affecti sunt.
PDF 393 14. Quina[m] maximê formidare debeant, ne illis, coram Numine summo, de jure concurrendum sit?
PDF 395 15. Infami calumnia interfectus innocens, summo jure experitur, adesse cælestem vindictam, calumniam falsò jurantibus.
PDF 396 16. Metuendum illis vehementer, ne in jus adire, apud Deum, cogantur, qui alios per calumniam malitiamq[ue] petunt.
PDF 397 Capvt XL. Prouocationes ad diuinu[m] Tribunal factas, non facilè imitandas esse.
PDF 397 §. 1. Non illico omnia imitanda esse, qu[a]e de Sanctis, in impiorum terrorem recensentur.
PDF 397 2. Cur læsi non facilè debeant, ad diuinum tribunal alios inuitare?
PDF 398 3. Aliæ caussæ, ob quas tutum non est, ad Superos judices appellare; etsi id per se illicitum non sit.
PDF 398 4. Quando sit peccatum mortale, alium è vita hac, ad cæleste tribunal citare; & cur etiam extra casus eiuscemodi sit abstinendum? quidq[ue] earum loco vsurpandum?
PDF 399 5. SS. Scripturæ intempestiuis appellationibus obnuntiantes.
PDF 400 6. Vindicandi animus, qui non necessarijs appellationibus inesse potest, SS. litteris aduersus.
PDF 400 7. Vindictæ cupiditas, quæ appellationibus eiuscemodi facilè interuenit, Dei exemplo contraria est.
PDF 401 8. Quàm sit à Sanctorum exemplis alienum, injustis vindicijs ac sacramentis alijs judicium Dei petere?
PDF 402 9. Peccato proximum esse, si non est in peccato, quisquis eiuscemodi judicijs vult, peccatum in altero, sint justa caussa, vindicari.
PDF 402 10. Etsi vindictam innocentes non petant, non tamen idcirco securos esse oportere innoce[n]tiu[m] oppressores.
PDF 403 11. Iniuirjs ipsis vindictam de cælo postulantibus, Deum vindicem habere illum, qui exemplo Sidonij Apollinaris, vindictam nullam expetit.
PDF 403 12. 13. 14. Continuatio historiæ.
PDF 405 15. Exemplo Martini multos etiam non citatos, in hac vita, ad tribunal tamen Dei, vel à mortuis citari.
PDF 406 16. Sine cura esse posse injustè vexatos, etiamsi aduersarios suos in jus secum ire diuinu[m] no[n] jubea[n]t, in hac vita.
PDF 407 17. Sine cura esse non posse injustè vexantes, etiamsi injustè vexati, eos in hac vita, non jubeant secum in jus diuinum ambulare.
PDF 408 Capvt XLI. Summa Dei, etiam in malos, bonitas, quàm immeritò no[n]nullos offendat?
PDF 408 §. 1. Pharis[a]ei Christi bonitate offe[n]si.
PDF 408 2. Cur Deus sæpe differat punire peccatores?
PDF 409 3. Ex cleme[n]tia Dei, bonitas illius agnoscitur, nostra excitatur.
PDF 409 4. Clementia Dei docet nos etiam in ingratos esse beneficos.
PDF 410 5. Christus adulter[a]e clemens, Pharis[a]eos in ruborem dat.
PDF 411 6. Christus Magdalenæ, contra Pharisæum, Patronus; & cur vni Deus donet, non ite[m] alteri, quod peccauit?
PDF 412 7. Deus Patri filium prodigum recipienti similis, injustos patitur murmuratores.
PDF 414 8. Misericordia Christi erga latronem in cruce.
PDF 415 9. Alterius latronis conuersio.
PDF 416 10. Magnorum peccatorum co[n]uersione perpensâ, ingredi & alios in spem veniæ peccatores.
PDF 417 11. Quantâ patientiâ Deus, ad cordis nostri ostium, pulset, & expectet?
PDF 417 12. Magnorum est, vt sint in aduersarios benigni.
PDF 418 13. Luculentum diuinæ bonitatis, etiam in desperatissimos, exemplum.
PDF 419 14. Promptiorem esse Deum ad misericordiam nobis exhibendam, quàm nos ad eam acceptandam.
PDF 420 15. Admiranda Turcæ ad fidem nostram vocatio & conuersio.
PDF 421 Capvt XLII. Quanta, ex consideratione Dei summè boni, summeq[ue] misericordis, etiam alioqui desperatis spes veniæ & fiduciæ addatur?
PDF 421 §. 1. Ab alijs videri, ab alijs non videri diuinam bonitatem.
PDF 421 2. Diuinæ misericordi[a]e & human[a]e malitiæ magnitudinem simul intuendam esse.
PDF 422 3. Nolle Deum, vt quisquam spe veniæ deturbetur.
PDF 422 4. Quænam genera peccantium maximè de spe decidant?
PDF 423 5. Sanguis Christi optimum antidotum contra desperationem.
PDF 424 6. Sanguis Martyrum quantæ sit potentiæ, ad homines à peccatis abducendos, admira[n]dos exe[m]plo ostenditur.
PDF 424 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. Continuatio historiæ.
PDF 431 16. Nullum esse, tantum peccatum, quod per pœnitentia[m] non possit deleri.
PDF 433 17. Qua[n]ta sit non solùm diuinæ, sed etia[m] humanæ misericordiæ vis?
PDF 433 18. Si Deum erga se volunt misericordem peccatores, sint ipsi misericordes erga pauperes.
PDF 434 19. Quàm vtilis, etiam peccatoribus, sit cultus Reliquiarum?
PDF 436 Capvt XLIII. Deum infinita sua clementia, omnes ad pœnitentiam, gratiarumq[ue] actionem inuitare.
PDF 436 §. 1. Animæ balneum, lachrymæ pœnitentis.
PDF 437 2. Nu[m] lachrymæ etia[m] viros decea[n]t?
PDF 438 3. Vis lachrymarum.
PDF 438 4. Etiam de malis bene sperandu[m].
PDF 439 5. Sceleratissimæ filiæ, ex misericordia Dei, breuis & efficax pœnitentia.
PDF 440 6. Sceleratissimi parentis breuis & efficax contritio.
PDF 441 7. Quantum possit apud diuinam misericordiam, vera contritio?
PDF 442 8. A Concionatoribus misericordiam Dei, peccatoribus, impensè inculcandam esse.
PDF 444 9. Confessarijs, cum pœnite[n]tibus, paternè agendum esse.
PDF 444 10. Mundum beneficijs diuinis plenum, ad gratiaru[m] actione[m] nos vocare.
PDF 446 11. Nomen Domini, & de beneficijs, & de seipso, amabile atque admirabile esse.
PDF 449 Jndex Rervm Et Verborvm Tomi Primi.
PDF Endsheet
PDF Back cover
PDF Spine
PDF Tomvs Secvndvs
PDF Tomvs Tertivs
PDF Tomvs Quartvs