Homo Christianus In Sua Lege Institutus. Sive Discursus Morales : Quibus Totum Hominis Christiani Officium Explicatur; Quídque is fugere, quid agere debeat, quàm exactissimè traditur / Authore R. P. Paulo Segneri, Societatis Jesu, Liber & Pastoribus Animarum summè utilis, & privatæ Cujuslibet lectioni apprimè deserviens. Augustæ Vindelicorum ; Dilingæ : Joannis Caspari Bencard, Bibliopolæ, Anno M.DCCXII. : Pars Secunda. 1712
Content
- PDF Pars Prima
- PDF Pars Secunda
- PDF Front cover
- PDF Endsheet
- PDF Title page
- PDF Index Discursuum Partis secundæ.
- PDF [1] Discursus I. De injuria, quæ Deo per Peccatum mortale infertur. Ut accurata intimorum etiam viscetum peccati mortalis anatomia fiat, ostenditur inprimis illud verè esse injuriam Dei per se, & non tantùm comparatione facta: est autem injuria semper facta in oculis ipsius offensi: injuria facta ob bonum momenti nullius: Hæc autem est qualitas, modus, ac finis, quibus Monstrum tam abominandum constititur.
- PDF 14 Discursus II. Ex summa divini in nos Dominij Excellentiâ infertur, quàm grave sit Peccatum lethale. Cum perfectissimum sit Dei in nostrûm quemliber Dominum, ut Creator, ut Redemptor, & ut Deus est, non potest non esse malum inexplicabile illud Peccatum, quod actu unico omnes hos in eo titulos contemnit. Discursus tamen iste ultra duosprimos titulos non progreditur.
- PDF 27 Discursus III. Tertius Dominij divii titulus jam indicatus explicatur, qui fundatur in excellentia divinæ Naturæ; & ex eo Peccati lethalis enormitas colligitur. Cùm nos in Terris divinæ Naturæ excellentiam aliundè, quàm ex magnis ejus effectis cognoscere non possimus, potestatem ejus ac vim miratur Orator, primò considerando opera, quæ produxit, deinde illa, quæ producere potuisset: ut inde deducat; quàm immanis sit audacia, rebellem esse adversùs Omnipotentem.
- PDF 42 Discursus IV. Demonstratur singularis injuria, quam Peccatum insert Mysterio Sanctissimæ Trinitatis. Cùm hoc arcanissimum Mysterium consistat in Unitate Essentiæ, & Trinitate Personarum, ostenditur, quâ ratione peccatum superbè lædat hanc Unitatem, dum vult tollere Deo, ne sit Unicus: Trinitatem verò, dum omne Peccatum ostendit Patris Potentiam, Filij Sapientiam, Spiritûs S. Bonitatem, quæ SS. his Personis attribuuntur.
- PDF 55 Discursus V. De injuria, quam Peccatum infert beneficio Incarnationis. Etsi Dei Filius, dum humanam naturam induit, id præcipuè, spectârit, ut nobis fieret Via Exemplô, Veritas doctrinâ, Vita Redemptione à culpa; homo tamen, qui peccat, nihil minus cavet, quàm ne omnibus his tribus Incarnationis finibus se opponat.
- PDF 71 Discursus VI. De Odio, quo Deus in Peccatum fertur. Ut sciamus, quo odio omnes nos in Peccatum ferri debeamus, pro norma proponitur Odium Dei, quo hic illud prosequitur, eàmque in rem perpenduntur tam singulæ Odij hujus qualitates, quàm motiva, quibus nititur.
- PDF 84 Discursus VII. Ira Dei, & Dei Misericordia simul manifestant, quàm magnum malum sit Peccatum. Cùm & Ira & MIsericordia Dei consentiant, ut nobis manifestent, quantopere ille Peccatum abominetur, inde colligitur, quale Monstrum sit, contra quod pugnant Opera Dei tam diversa, quàm sunt Pœnæ & Beneficia.
- PDF 97 Discursus VIII. Quàm grande malum sit Peccatum ex eo, quòd nos privet Gratiâ Dei. Transeundo à malis, quæ ipsum peccatum in se continet, ad mala, quæ nobis infert, ostenditur primò, quàm magnus thesaurus sit, quo nos spoliat, dum spoliat divinâ Gratiâ: cujus pretium intrinsecum perinde, ac extrinsecum hac occasione ignorantibus declaratur.
- PDF 108 Discursus IX. Peccatum excœcat mentem Peccatoris. Ostenditur, cœcitatem mentis in Peccatore & culpæ & pœnæ rationem habere. Culpæ quidem, quia ipse suâ voluntare illam efficit considerationis defectu, & Passionis impetu; Pœnæ, quia Deus non justo minùs, quàm severo valdè judicio illi subtrahit cognitiones & lumen, quibus illum experitur rebellem, sícque eundem sua in nocte destituit.
- PDF 120 Discursus X. De Duritia, quâ Peccatum cor indurat. Tenebras intellectûs consequitur necessario nexu frigus, quod indurat voluntatem. Ideò ut nemo non timeat. valdè accuratè & minutim examinantur initia, progressus, & finis hujus duritiel, & illa opportunè suggeruntur remedia, quibus hæc evitatur.
- PDF 131 Discursus XI. Peccatum occidit Animam. Cùm Impij nullam Mortem minûs metuant, quàm illam, quæ est omnium maxima, osteditur Mortem, quam Culpæ dicimus, multò atrociorem esse uttâque Morte Pœnæ: non, inquam, solâ morte brevi hujus vitæ, sed etiam æternâ alterius; si hæc sine morte Culpæ alicui obvenire posset.
- PDF 142 Discursus XII. Peccatum hominem etiam temporanea infelicitate miderum facit. Ad comprobandum, quòd Peccatum homini accersat etiam miseriam temporaneam demonstratur Peccatum illum esse furem, qui nos sæpe etiam bonis externis spoliat: & refellitur falsa eorum opinio, qui putant, ad hocut quis sit Felix, conducere, ut sit Impius.
- PDF 158 Discursus XIII. Jactura omnium bonorum Operum demonstrat, quàm grave malum sit Peccatum. Cùm peccatum duplici modo bonis operibus noceat, imprimis illis, quæ in Gratia exercita sunt ante admissum Peccatum; deinde ijs, quæ fiunt in statu Peccati, proponuntur omnium oculis formidandæ istæ strages, ut nemo non persequatut Feram pessimam, quæ toto passim Mundo tales strages edit.
- PDF 171 Discursus XIV. Peccatum facit, ut quæ Peccatoribus vel secunda, vel adversa accidunt, evadant materia damnationis.
- PDF 184 Discursus XV. Pœna Angelorum PEccati lethalis gravitatem demonstrat. Ut ex ruina innumerabilium Angelorum, Cœlo ejectorum, tanto vehementiùs terrefiat homo vilis; primò tota illorum lapsûs causà examinatur; asseruntur, quæ pro ipsis faciunt; & cùm nihil horum potuerit impetrare ne quidem mirlorem pœnam, tantum abest, ut veniam, deducitur, quid tandem mali debeat, esse Peccatum.
- PDF 195 Discursus VXI. Adami pœna Peccati lethalis gravitatem manifestat. C'um nulla Justitia sit magis formidanda, quàm quæ nullo discrimine etiam potentissimum quèmque ad pœnas vocat, ob oculos ponitur, qualisdam illa fuerit, quâ Deus ne tante quidem Regi, quantus erat Adamus, pepercit; cujus dum primò Regnum postea præcepti violatio, ac denique pœna perpenditur, inde infertur, qualis ergo Justitia, seu vindicta nostris respondeat peccaris, si talis respondit Peccato ipsius.
- PDF 211 Discursus XVII. Judicium extrmum & Universale gravitatem Peccati mortalis demonstrat. Si omnis publica vindicta, quam de Peccatoribus Deus sumpsit, est certum argumentum divini contra peccatum odij, negari non potest, quin tunc omnium maximam visuri simus, quando post prævias quasi velitationes tandem sequetur ultimum & decretorium prælium, cujus Interim describitur primò quidem initium & aggressio, dum descendit ad Judicium Deus; dein pugna in discussione conscientiarum manifestarum; & tandem victoria...
- PDF 226 Discursus XVIII. Inferni supplicia Peccati lethlis gravitatem manifestant. Quoniam omnes Inferrorum pœnæ ad duas reducuntur, ad pœnam nimirum damni, & ad pœnam sensûs, ostenditur, ex quot capitibus utraque quasi contendat magìs formidandam reddere illam Damnationis Abyssum, Nihilominus necessariò hinc conficitut magìs timendum esse Peccatum, ad quod vindicandum utraque hæc pœna ordinatur.
- PDF 241 Discursus XIX. Disseritur de magnitudine Beatitudinis Cœlestis & inde Peccati gravitas colligitur. Ad contemplandam velut, è longinquo Beatitudinem triplici aspectu consideratur imprimis is, qui Beatos facit, dein Beati ipsi, ac tertio ipsa Beatitudo: & inde arguitur, quàm immane sit furtum Peccati, quod Animas Cœlo & Cœlum Animabus furatur.
- PDF 255 Discursus XX. Etiam Purgatorij Pœnæ ostendunt, quantum malum sit Peccatum. Pœnas Purgatorij fortassis magìs manifestare malitiam Peccati, quàm illam manifestent ipsæ pœnæ Inferni: illarum autem atrocitas deducitur ex duplicis generis flammis, quæ Animas ibi ardentes purgant: ex flammis nimirum ignis, & ex flammis amoris ipsarum animarum.
- PDF 272 Discursus XXI. Passio Christi manifestat gravitatem malitiæ Peccati. Quia Passio Christi fuit quasi Diluvium pœnarum, quo Divina Justitia atrociùs voluit punire Peccatum, quàm puniverit Diluvio illo Noëtico aquarum, notatur proportio inter fontes utriusque Diluvij, ut inde colligatur, quantum malum sit illud Peccatum, quod utrumque aperuit, eousque donec primo Diluvio mergererur totum genus humanum, altero verò ipse Deus.
- PDF 288 Discursus XXII. Ex malitia Peccati venialis infertur summa malitia Peccati mortalis. Ut emendetur error, qui ex nominibus nascitur, demonstratur Peccatum veniale non esse veniale, parvum non esse parvum, & leve non esse leve eo in sensu, in quo id accipiunt ignorantes; nimirum in absoluto, sed tantùm in comparativo, prout comparatur cum Peccato mortali, cujus tandem malitia in quanta sit, deducitur, si vel venialis Peccati malitia tanta est, in se, in suis effectibus, & in suis pœnis.
- PDF Endsheet
- PDF Back cover
- PDF Spine
- PDF Pars Tertia