PDF Pars Prima
PDF Pars Secunda
PDF Pars Tertia
PDF Front cover
PDF Endsheet
PDF Title page
PDF Index Discursuum in tertiâ Parte contentorum.
PDF Discursus I. De stultitia illorum, qui conversionem usque ad mortem differunt. Cum conversio, usque ad mortem dilata, comparetur fugæ, hiemali tempore fieri solitæ, quam Christus tantopere dissuasit; ostenditur, quanta tunc temporis, à sævissimis ventis, id est tentationibus; à terrâ frigida & immora, id est à corde impij; & à Sole languido, sive, à recedente divinâ gratiâ, ejusmodi fugæ obstacula sint ponenda.
PDF Discursus II. De Necessitate & efficaciâ Orationis. Cùm Oratio generalissimum mala nostra curandi sit remedium, ostenditur, quòd, quàm facilè est per illam, propter admirandam ejus efficaciam, salutem consequi, tam fine illâ etiam, propter manifestam ejusdem necessitatem, salutis jactura certa fit.
PDF Discursus III. De conditionibus ad efficacem orationem requisitis. Si quandoque nullum ex oratione fructum referimus, id non aliunde, quàm à nobis ipsis provenit, vel culpa supplicantis, vel supplicationis, vel modi supplicandi.
PDF Discursus IV. De Veneratione Ecclesijs debitâ. Si Ecclesiæ propter commercium, à Christo inter Cœlum & terram renovatum, destinata sunt emporia, probatur, peccatum este non posse, nisi gravissimum, sicut & damnosissimum, dum tempore eodem honor, quem Deus vult sibi tribui in Ecclesijs, & Gratiæ hominibus conferendæ impediuntur.
PDF Discursus V. De Baptismo. Explicantur Privilegia, quæ Christianus quivis in Baptismo consequitur, & quæ sint illius eidem respondendi obligationes.
PDF Discursus VI. De Sacramento Confirmationis. Cùm duo sint belli genera, quibus à Mundo Fideles impugnantur, bellum scilicer apertum, quod est furoris, & bellum clandestimum, quod est fraudis, expenditur; quàm utile sit contra utrumque Sacramento Confirmationis munitum esse.
PDF Discursus VII. De Amore Christi Eucharistiam instituentis. Ad intelligendum, quantus sit Amor divinus in Eucharistiâ (quasi ignis in sua sphærâ) qui non nisi per effectus nobis manifestatur, tria dantur indicia: Dona, quæ nobis in illâ Christus impertitur; Humilitationes, quas in impertiendis illis suffert; & Unio, quam in illorum largitione intendit.
PDF Discursus VIII. De Præparatione ad Sanctissimam communionem necessariâ. Ne ampliùs tam absurdum prodigium videatur in terris, quôd ex Dei nobiscum in Eucharisticâ conjunctione nihilominus non efficiamur toti divini, accuratas ad Communionem præparationis necessitas probatur, modúsque & norma ejusdem proponitur.
PDF Discursus IX. De frequenti Communione. Quàm validæ sint invitationes, quibus Christus tam per se, quàm per alios ad hanc magnificam suara nos mensam invitat, ostenditur; ut omnes videant, quàm non officiosæ sint repulsæ, quas Christus à nobis patitur.
PDF Discursus X. De horribili cum conscientia peccati mortalis Communicantium Sacrilegio. Cùm quodvis monstrum proptet duas causas sit horrendum, nimirum tam propter malum, quod à primo ortu suo secum adfert, quàm propter id, quod præsagit futurum, demonstratur; quàm verum propter utramque causam Communio in peccato peccata sit monstrum.
PDF Discursus XI. De Sacræ Confessionis beneficio. Ut cognoscatur, in quo beneficiorum gradu ponenda sit Sacra Sacramentalis Confessio, demonstratur, in utilitatem nostram simul Dei manum & cor, hoc est, summam Omnipotentiam, summámque Bonitatem quasi inter se contendere.
PDF Discursus XII. Quàm grave malum sit studiosè in Confessione peccatum reticere. Ut muta, studiosè peccata sua in Confessione reticentium, corrigatur lingua, primò surditas illorum curatur; dein patefactis jam auribus, ostenditur, quàm gravem Deo faciant injuriam, & quàm grave sibimet ipsis damnum inferant, efficaciáque ad solvendam linguam adferuntur remedia.
PDF Discursus XIII. De Dolore confitenti necessario. Cùm nulla utilior peccatori sit scientia, quàm peccata sua nôsse deflere, ad eam obtinendam tria illi proponuntur bene percipienda: Primum est, ut Dolor sit validus, à quibus motivis confessurus eum derivare debeat? Secundum est, quàm necessarium sit bene confiteri? Tertium est, quomodo, qui nullo compunguntur dolore, illum assequi debeant?
PDF Discursus XIV. De proposito in Confessione necessario. Cùm potissima Confessionis vis in emendationis proposito sita sit, demonstratur, præcipuam in eodem faciendo adhibendam esse curam, ut firmâ resolutione peccata tam præterita, quàm futura, sine ullâ exceptione, in effectu ipso detestemur; quas tres conditiones in vero pœnitentiæ proposito Deus requirit.
PDF Discursus XV. De Proposito Occasiones fugiendi Confitenti necessario. Ostenditur, eum, qui non habet firmam occasiones vitandi voluntatem, nunquam bene confiteri; quia sine hac resolutione aut est certus se in peccata priora relapsurum, aut veritùs jam relapsum esse.
PDF Discursus XVI. Confessionem post commissum peccatum non esse differendam. Ut plurimorum consulatur perditioni, qui post peccatum commissum Confessionem differunt, duæ maximi momenti veritates perpenduntur. Prima est, quòd quò tardiùs hoc in naufragio ad arripiendam felicem pœnitentiæ tabulam manus applicatur, tantò major postea futurus sit labor. Secunda est, quòd quamvìs tandem arripiatur, tantò minoribus retineatur.
PDF Discursus XVII. Veri Doloris Indicia. Veri Pœnitentis indicia à corde, manibus & linguâ confitentis desumuntur: de quo judicari non potest, quòd ad novam vitam renovatus sit, nisi cogitationibus, verbis & operibus debita signa simul exhibeat.
PDF Discursus XVIII. De Errore illorum, qui fiduciâ Confessionis peccant. Duplex ostenditur periculum, quod incurrunt illi, qui peccant, ajúntque se postea confessuros, qui, inquam, morbum contrahunt, eâ fiduciâ, quod ope parati remedij sanitatem sint recuperaturi. Unum est, ne deinde non confiteantur bene; alterum, ne licèt etiam bene confiteantur, recenti delicto admisso æternum damnentur.
PDF Discursus XIX. De Pœnitentiâ cuivis peccatori necessariâ. Ut nemo pœnitentiam, quam corporalem dicimus, aspernetur; ostenditur, non esse opus aliquod superabundans, ut aliqui existimant, sed post peccatum, omnino necessarium; & ut etiam nemo terreatur, demonstratur, opus non esse adeò laboriosum, ut multis videtur, sed factu non difficile.
PDF Discursus XX. De Jejunio. Perditâ per primorum parentum nostrorum intemperantiam olim in paradiso terrestri justitiæ originalis dignitate, ostenditur, quomodo ad eandem recuperandam jejunio titè observato habiles reddamur.
PDF Discursus XXI. De Indulgentijs. Cùm Indulgentiæ sint subsidium charitativum ab Ecclesiâ ad satisfaciendum divinæ Justitiæ, quæ suum requirit, nobis donatum, duæ circa illas explicantur doctrinæ; una est, quæ sit auri hujus inviolati & indeficientis vena; altera est, quis sit modus illud copiosè acquirendi.
PDF Discursus XXII. Quantum Peccatores recidivi de statu suo sibi timere debeant. Quamadmodum Infirmi, sic quoque pesimus est peccatoris status recidivi, & hoc quatuor ob causas: quia infirmi vires deficiunt; quia mali violentia crescit; tum quia remediorum minultur efficacia, tandem, quia tam tenacis morbi tædet Medicum, qui idcirco ægrum deserit.
PDF Discursus XXIII. De Sacramento Extremæ Unctionis. Ad explicandum extremæ Unctionis virtutem, quasi in campum ab una parte terribilissimi insultus, qui contra moribundum, doloribus suis à morte, à conscientia suis remorsibus, & à Diabolo suggestionibus fiunt, producuntur; alterâ parte auxilia, quæ contra hos simul omnes se solo hoc præstat Sacramentum, adducuntur.
PDF Discursus XXIV. De Sacramento Ordinis. Postquam dictum est; quanta sit Sacerdotij à Christo instituti eminentia, explicatur, quibus gradibus ad hanc dignitatem, ad evitandam temeritatem, ascendendum sit.
PDF Discursus XXV. De Sacramento Matrimonij. Ut conjuges Christiani officio suo satisfaciant, docentur, debere eos in tribus rebus suum honorare Matrimonium, scilicet in ijs, quæ præcedunt, quæ illud sequuntur, & comitantur, illarúmque praxis singillatim traditur.
PDF Discursus XXVI. De gravitate Adulterij. Ad terrendum Adulterum velut insignem latronem, demonstratur, quàm altum eodem simul tempore intra ipsum clamer ratio; circa ipsum, Leges tam Canonicæ, quàm Civiles; supra ipsum, Deus ipsemet, qui sibi tanquam ad se pertinentem tam gravem sceleris enormitatem judicandam reservat.
PDF Discursus XXXVII. Reprehenditur procandi consuetude. Ne consuetudo tam communis non Intentatâ lite condamnetur, tria gravissima, quæ ab illâ inferuntur damna, demonstrantur: Primum communi familiarum bono; secundum privatæ & particulari animarum saluti; tertium directè honori divino. Atque inde evidenter deducitur: illam esse furiam in juventutis perniciem ex Inferno erumpentem.
PDF Discursus XXVIII. Respondetur argumentis pro defensione consuetudinis procandi allatis. Cùm nulla tam mala sit causa, quæ patronum non inveniat, prætexus adducti, quibus procandi consuetudinem probare nonnulli volunt., culpâ vacare, infirmantur, ostendiuntùrque, peditissima Matrimonium contrahendi, sed potiùs, quòd sit via omnium lutulentissima.
PDF Discursus XXIX. Improbantur saltus & choreæ. Cùm proci & amantes à choreas agentibus non aliter distinguantur, quàm hi, qui in foro privato ab alijs, qui in nundinis publicis honestatem periculo exponunt, ostenditur JUventutem duo præcipuè pati damna, quæ in nundinis malè fortunatis incurruntur, unum est lucrum cessans, propter bonum, quod ibi negligitur, alterum est damnum emergens, propter malum quod inde refert.
PDF Discursus XXX. De Vanitate & Immodestiâ vestium. Cùm Apostolus feminis permiserit vestes ornatas, ita ut hic ornatus intra sobrietatis & verecundiæ limites contineatur, ostenditur, quanti intersit; ne tam justi termini vanitate aut immodestiâ transiliantur.
PDF Discursus XXXI. Comædias obscænas detestatur. Ostenditur comædias obscænas auscultantibus horrendum inferre maleficium; quia ad voluntates pervertendas in illis maleficium amatorium, hostile, & somniferum conjunguntur; quæ quasi tria rabiosi illius Cerberi capita in ruinam Christianorum ab Inferno sustenantur & aluntur.
PDF Discursus XXXII. De vitio Ludendi. Cùm consuetudo Ludendi omnia directè Christiani officio sit contraria, concluditur mirum non esse, si ludo vacare, prorsus idem sit, ac Animam velle perdere.
PDF Discursus XXXIII. De nimiâ conversandi libertate. Ut omnibus conster, non absque causâ tantopere nimiam conversandi libertatem reprehendi, quæ viget his temporibus, demonstratur illam esse animorum pestem; quia facillimè inficit, & quia semel illius cœpta contagionunquam sine luculenta strage definit.
PDF Discursus XXXIV. Quanta Confidentia in Betaissimæ Virginis protectione habenda sit. Ne quis Christianorum in procelloso hujus vitæ mari dubiam jaciat anchoram, ostenditur, quænam vera sit erga Dei matrem devotio, cui securè spem salutis nostræ credere possimus, & quæ falsa sit, cui non fidendum.
PDF Discursus XXXV. De Cultu Sanctis debito, præcipuè verò Angelo Custodi. Cùm Sancti à Deo nobis dati sint tanquam archetypa, & protectores nostri, probatur devotionem erga illos non esse perfectam, quæ opis illorum implorationi Sanctitatis eorundem non jugit imitationem.
PDF Discursus Ultimus. De necessariâ ad mortem præparatione. Omnes Discursus concluduntur veritate omnium aliarum practicarum gravissimâ, his duobus punctis comprehensâ; necessitate & normâ præparationis proportionatæ ad illum transitum, ex quo pendet Æternitas.
PDF Refricatur Pastoribus Animarum memoria obligationis gravissimæ, quâ Animas verbo Dei Pascere tenentur.
PDF Tabulæ Concionum In Dominicas & Festa totius Anni.
PDF Index Rerum Memorabilium, Quæ tribus hisce partibus continentur.
PDF Leerseiten
PDF Endsheet
PDF Back cover
PDF Spine