Pelecyus, Johannes: Malvm Svmmi Mali Sive De infinita grauitate peccati mortalis Libri Qvinq[ve]. Monachii : Hertsroy ; Monachii : Formis Bergianis, 1615
Content
- PDF Front cover
- PDF Endsheet
- PDF Kupfertitel
- PDF Serenissimi Principi Ac Domino, Domino Maximiliano, Comiti Palatino Rheni, vtriusque Bauariæ Duci, &c. Domino clementissimo.
- PDF Ad Christianum Lectorem.
- PDF Programma. De Summi mali origine & Auctore.
- PDF Proœmium, Quo explicatur mortalis peccati ratio, totiusq[ue] operis partitio.
- PDF 1 Liber Primvs. Graue est peccatum mortale, si eius ratio habeatur in quem illud admittitur.
- PDF 1 I. Deus ter Op. Max. peccato mortali offenditur.
- PDF 5 II. Deus, vt benefactor noster, cui similis nemo, peccato mortali offenditur.
- PDF 9 III. Peccator ideo Deu[m] offendit, quia ab eo se auertit.
- PDF 13 IV. Deum impius propterea offendit, quia se ab eo, vt legislator est, auertit.
- PDF 17 V. Offendit impius Deum, quia ad creaturas peruersè se conuertit.
- PDF 20 VI. Impius offendit Deum, quia à creaturis leges accipit.
- PDF 23 VII. Quia peccator se ad creaturas, vt vltimum suum finem conuertit, Deum offendit.
- PDF 29 VIII. Peccator offendit Deum, quia eum immani barbarie, quo ad se, perdere nititur.
- PDF 33 IX. Christus Dominus peccato mortali offenditur.
- PDF 37 X. Summè benefaciens Christus peccato mortali offenditur.
- PDF 40 XXI. In quo peccator Christum Dominum offendat?
- PDF 43 XII. Beata augustißimaque virgo Maria peccato offenditur.
- PDF 48 XIII. Magna nostra mater & benefactrix virgo Maria peccato mortali offenditur.
- PDF 52 XIV. Qua re peccator Deipara[m] Virginem offendat?
- PDF 55 XV. Angeli peccato læthifero offenduntur.
- PDF 59 XVI. Angeli benefactores maximi peccato mortali offenduntur.
- PDF 61 XVII. Cur Angeli peccato mortali offendantur.
- PDF 64 XVIII. Sancti Dei peccato mortali offenduntur.
- PDF 68 XIX. Sancti benefactores magni peccato mortali offenduntur.
- PDF 71 XX. Quomodo Dei Sanctos impius offendat?
- PDF 75 XXI. Lædit impius Ecclesiam in terris militantem.
- PDF 79 XXII. Ecclesia benefactrix nostra magna ab impio offenditur.
- PDF 82 XXIII. Quo pacto Dei Ecclesiam impius offendat?
- PDF 85 XXIV. Impius offendit Rempublicam Christianam, illiusque administratores.
- PDF 88 XXV. In quo peccator Reipublicæ Christianæ moderatores offendat.
- PDF 91 XXVI. Proximus mortali peccato offenditur.
- PDF 95 XXVII. Quomodo peccator proximum suum offendat?
- PDF 99 XXVIII. Quomodo peccator seipsum offendat.
- PDF 101 Liber Secvndvs. Graue est peccatum mortale, si ad eum, qui se illo astringit, attendatur.
- PDF 101 I. Homo ex omni æternitate nihil fuit.
- PDF 104 II. Homo ex nihilo æterno non potuit viribus suis emergere.
- PDF 107 III. Vt homo ex nihilo extraheretur, infinita Dei virtute opus fuit.
- PDF 110 IV. Deus potest hominem, à se gratuitò conditum, in nihilum cùm vult, redigere.
- PDF 112 V. Homo, eximijs licet bonis ornatus, cum Deo comparatus, miser, & nullus est.
- PDF 115 VI. Animæ ratione homo miser & infœlix est.
- PDF 118 VII. Ignobilis homo est, miser, quâ intellectu constat.
- PDF 121 VIII. Peccator, spectata sua voluntate, miser est.
- PDF 124 IX. Homo, quatenus memoria præditus est, miser & miserabilis est.
- PDF 127 X. Qua parte homo ad imaginem & similitudinem Dei factus est, infœlix est.
- PDF 130 XI. Miseriam hominis, declarat eius vis & potentia agendi.
- PDF 132 XII. Ex sensibus miseriam hominis colligere licet.
- PDF 136 XIII. Paßiones hominem vilem miserumque reddunt.
- PDF 140 XIV. Homo dum se corpore nutrire & augere studet, miserum se esse ostendit.
- PDF 146 XV. Vis generandi sibi simile ignobilem, & infœlicem facit hominem.
- PDF 149 XVI. Peccator, ob vitiosum corpus malique habitus, miser est.
- PDF 152 XVII. Corpus aggrauat animam, adeoq[ue] homo, ex ea parte, miser est & ignobilis.
- PDF 154 XVIII. Homo, quâ peccator est, miser & miserabilis est.
- PDF 158 XIX. Miser est peccator, quia iumentis insipientibus similis est.
- PDF 165 XX. Impius vilis & miser est, quia monstrum est.
- PDF 169 XXI. Homo, quâ improbus, miser est, quia merum nihil est.
- PDF 173 Liber Tertivs. Graue est peccatum mortale, si causa spectetur, quæ illum ad peccandum mouet.
- PDF 173 I. Impius varijs modis, se excusat, & in alios causam culpamque suam reijcit.
- PDF 176 II. Peccator, in sui defensionem, obtendit Deum velle, præcipere peccatum, hominemque incitare ad peccandum.
- PDF 181 III. Homo consceleratus Deum ideo peccatorum suorum causam facit, quia ei libertatem arbitrij, peccandique potentiam dedit.
- PDF 186 IV. Deo tribuit peccator culpam aliquo modo, quòd actionis ille malæ causa existat.
- PDF 190 V. Improbus in excusationem suorum sceleru[m], nefariè affert Deum illa permittere.
- PDF 195 VI. Prætendit impius sibi deesse sufficiens & necessarium gratiæ diuinæ auxilium, quo peccata vitare poßit.
- PDF 199 VII. Aßignat nefarius homo malum suorum scelerum Deo, vel impoßibilia, vel grauia mandanti.
- PDF 204 VIII. Homo scelere coopertus propterea Deum flagitiorum suorum auctorem facit, quòd illorum differat vltionem.
- PDF 210 IX. Scelestus suæ improbitatis causam ideò in Deum refert, quia malos interdum flagellat in hac vita.
- PDF 215 X. Homo improbus flagitiorum suorum culpam in œlum astraque cœlestia conijcit.
- PDF 220 XI. Homo scelere astrictus improbitatum suarum turpidinem, ignorantiæ velo tegere conatur.
- PDF 223 XII. Transfert nefastus peccata sua in prauas voluntatis suæ inclinationes.
- PDF 228 XIII. Improbus malefacta sua vitiosis habitibus, prauisque consuetudinibus tribuit.
- PDF 232 XIV. In sensus, vt causas, confert peccator culpam.
- PDF 235 XV. Improbus paßionibus animi, quòd peccet, culpam tribuit.
- PDF 240 XVI. Sceleribus contaminatus, in sui defensionem, carnem voluptate[m], obligatis oculis obtendit.
- PDF 243 XVII. Homo improbus voluptatem carnis, quæ proprij corporis conseruationi seruit, patronam sibi suorumque flagitiorum asciscit.
- PDF 247 XVIII. Voluptatem carnis, quæ aliorum corporum propagationi seruit, facit peccator suam aduocatam.
- PDF 255 XIX. Peccator mundum suorum scelerum patronum constituit.
- PDF 259 XX. Homo sceleratus parentes suos sui defensores facit.
- PDF 264 XXI. Adoptat peccator Dominos suorum scelerum patronos.
- PDF 268 XXII. Culpa[m] impius in socios malos deriuat.
- PDF 274 XXIII. In colloquia praua culpam confert homo scelestus.
- PDF 278 XXIV. Exempla mala non obstant, quò minùs impius peccata vitare poßit.
- PDF 283 XXV. Homo improbus satis defensionis non habet, si afferat multas esse peccandi occasiones.
- PDF 287 XXVI. In res huius mundi culpa[m] homo scelestus deriuat.
- PDF 292 XXVII. Peccator, vt se excuset, Diabolum, ceu auctorem scelerum accusat.
- PDF 296 XXVIII. Quid caussæ sit, cur homo improbus peccet.
- PDF 301 Liber Qvartvs. Graue est peccatum mortale, si spectemus grauissimas pœnas, quas impius, propter illud, dependere debet.
- PDF 301 I. Deus impium seuerè & grauiter ob peccata castigat.
- PDF 306 II. Meritò Deus impium seuerè & grauiter ob peccata castigat.
- PDF 311 III. Deus peccato impium propter peccatum punit.
- PDF 315 IV. Animæ hominis impij plurimu[m] detrimenti importat Deus.
- PDF 318 V. Peccatum mortale magnum affert intellectui malum.
- PDF 323 VI. Mala conscientia dirè torquet, & cruciat hominem improbum.
- PDF 327 VII. In voluntatem magnas strages edit peccatum mortiferum.
- PDF 331 VIII. Egestatem summa[m] impio affert peccatum læthiferum.
- PDF 334 IX. Memoria peccato mortali magna[m] partem intercidit.
- PDF 339 X. Imaginem Dei in homine deformat peccatum mortiferum.
- PDF 341 XI. Potentia executiua peccato mortali læditur & labefactatur.
- PDF 344 XII. Sensus hominis peccato læthifero vitiantur.
- PDF 348 XIII. Appetitus sensum sequens, per peccatum mortale deprauatur.
- PDF 353 XIV. Mortiferum peccatum manum suam violentiam corpori inijcit.
- PDF 356 XV. Corporis partibus & membris magna damna facit peccatum mortale.
- PDF 359 XVI. Homini impio peccatum mortale infamiam inurit.
- PDF 362 XVII. Externa fortunæ bona peccato mortali pessundantur.
- PDF 366 XVIII. Deus impium afficit mala infœlicique morte corporis.
- PDF 369 XIX. Peccator, exacta hac vita, particulare iudicium durum subire debet.
- PDF 373 XX. Impius, post hanc vitam, iudicium diei nouißimi rigidum subire debt.
- PDF 379 XXI. Damnatus æternùm cœli aditu prohibetur.
- PDF 385 XXII. De impio, cui adhæret sedes iniquitatis, ferale supplicium, animæ ratione, in inferno sumitur.
- PDF 388 XXIII. Damnatus corporis ratione, diras scelerum pœnas pendet.
- PDF 393 XXIV. Inferni tormenta perpetuò durabunt.
- PDF 397 Liber Quintvs. Graue est peccatum mortale, ob remedia acria & aspera, quibus, vt tollatur, indiget.
- PDF 397 I. Nulla creatura pura potuit iustum condignumque remedium ex se afferre peccato mortali.
- PDF 402 II. Non potuit creatura pura vlla, gratiæ etiam donis ornata peccato primi hominis & posterorum, iustum condignumque remedium afferre.
- PDF 406 III. Deus solus homo factus potuit plenè summoque iure pro peccato satisfacere.
- PDF 410 IV. Deus homo fieri non debuit, vt pro peccato satisfaceret.
- PDF 414 V. Deus, pro sua in genus humanum liberalitate & benignitate, homo fieri voluit, vt pro illius peccato satisfaceret.
- PDF 417 VI. Christus Dominus ea solùm de causa immundum venit, vt pro peccatis satisfaceret, hominemque redimeret.
- PDF 420 VII. Dominus noster plenè pro peccatis generis humani satisfecit.
- PDF 427 VIII. Christus omni omnino actione, & paßione, quam in vita suscepit, hominem à peccato liberare debuit.
- PDF 433 IX. Quid actione & paßione sua Christus effecerit?
- PDF 439 X. Vt Deo quis reconcilietur, gratiamque & salutem reipsa consequatur, de suo aliquid conferre debet.
- PDF 443 XI. Quomodo infantes, & qui perpetuo rationis vsu carent, gratiam & salutem consequi poßint?
- PDF 446 XII. Quomodo adulti, vsu rationis præditi, gratiam & salutem, citra Sacramentorum vsum consequantur?
- PDF 449 XIII. Baptismus homini adulto, rationisq[ue] vsu prædito, ad gratiam & salutem necessarius est.
- PDF 453 XIV. Homini adulto, rationeque vtenti necessaria est pœnitentia, qua eius peccata, post Baptismum admissa, remittantur.
- PDF 456 XV. Homini pœnitenti necessaria est contritio.
- PDF 459 XVI. Pœnitenti necessaria est confeßio.
- PDF 463 XVII. Satisfactio homini pœnientiam agenti est necessaria.
- PDF 468 XVIII. Reliquiæ peccatorum tollendæ sunt.
- PDF 471 XIX. Relapsus in peccatum omni studio cauendus est.
- PDF 477 XX. Quomodo declinanda vitandaque sint peccata?
- PDF 481 XXI. Studendum bonis operibus, vt peccata vitentur.
- PDF 487 XXII. In bono perseuerandum est vsque ad finem vitæ.
- PDF 491 XXIII. Quomodo in bono quis perseuerare poßit?
- PDF 499 XXIV. Homo, ob grauitatem peccati mortalis, de venia saluteque æterna desperare non debet.
- PDF Index Totivs Operis, Eivsqve Librorvm Et Capitvm.
- PDF Errata.
- PDF Colophon
- PDF Leerseiten
- PDF Endsheet
- PDF Back cover
- PDF Spine
- PDF Vorderschnitt