Pelecyus, Johannes: Malvm Svmmi Mali Sive De infinita grauitate peccati mortalis Libri Qvinq[ve]. Monachii : Hertsroy ; Monachii : Formis Bergianis, 1615
Content
PDF Front cover
PDF Endsheet
PDF Kupfertitel
PDF Serenissimi Principi Ac Domino, Domino Maximiliano, Comiti Palatino Rheni, vtriusque Bauariæ Duci, &c. Domino clementissimo.
PDF Ad Christianum Lectorem.
PDF Programma. De Summi mali origine & Auctore.
PDF Proœmium, Quo explicatur mortalis peccati ratio, totiusq[ue] operis partitio.
PDF 1 Liber Primvs. Graue est peccatum mortale, si eius ratio habeatur in quem illud admittitur.
PDF 1 I. Deus ter Op. Max. peccato mortali offenditur.
PDF 5 II. Deus, vt benefactor noster, cui similis nemo, peccato mortali offenditur.
PDF 9 III. Peccator ideo Deu[m] offendit, quia ab eo se auertit.
PDF 13 IV. Deum impius propterea offendit, quia se ab eo, vt legislator est, auertit.
PDF 17 V. Offendit impius Deum, quia ad creaturas peruersè se conuertit.
PDF 20 VI. Impius offendit Deum, quia à creaturis leges accipit.
PDF 23 VII. Quia peccator se ad creaturas, vt vltimum suum finem conuertit, Deum offendit.
PDF 29 VIII. Peccator offendit Deum, quia eum immani barbarie, quo ad se, perdere nititur.
PDF 33 IX. Christus Dominus peccato mortali offenditur.
PDF 37 X. Summè benefaciens Christus peccato mortali offenditur.
PDF 40 XXI. In quo peccator Christum Dominum offendat?
PDF 43 XII. Beata augustißimaque virgo Maria peccato offenditur.
PDF 48 XIII. Magna nostra mater & benefactrix virgo Maria peccato mortali offenditur.
PDF 52 XIV. Qua re peccator Deipara[m] Virginem offendat?
PDF 55 XV. Angeli peccato læthifero offenduntur.
PDF 59 XVI. Angeli benefactores maximi peccato mortali offenduntur.
PDF 61 XVII. Cur Angeli peccato mortali offendantur.
PDF 64 XVIII. Sancti Dei peccato mortali offenduntur.
PDF 68 XIX. Sancti benefactores magni peccato mortali offenduntur.
PDF 71 XX. Quomodo Dei Sanctos impius offendat?
PDF 75 XXI. Lædit impius Ecclesiam in terris militantem.
PDF 79 XXII. Ecclesia benefactrix nostra magna ab impio offenditur.
PDF 82 XXIII. Quo pacto Dei Ecclesiam impius offendat?
PDF 85 XXIV. Impius offendit Rempublicam Christianam, illiusque administratores.
PDF 88 XXV. In quo peccator Reipublicæ Christianæ moderatores offendat.
PDF 91 XXVI. Proximus mortali peccato offenditur.
PDF 95 XXVII. Quomodo peccator proximum suum offendat?
PDF 99 XXVIII. Quomodo peccator seipsum offendat.
PDF 101 Liber Secvndvs. Graue est peccatum mortale, si ad eum, qui se illo astringit, attendatur.
PDF 101 I. Homo ex omni æternitate nihil fuit.
PDF 104 II. Homo ex nihilo æterno non potuit viribus suis emergere.
PDF 107 III. Vt homo ex nihilo extraheretur, infinita Dei virtute opus fuit.
PDF 110 IV. Deus potest hominem, à se gratuitò conditum, in nihilum cùm vult, redigere.
PDF 112 V. Homo, eximijs licet bonis ornatus, cum Deo comparatus, miser, & nullus est.
PDF 115 VI. Animæ ratione homo miser & infœlix est.
PDF 118 VII. Ignobilis homo est, miser, quâ intellectu constat.
PDF 121 VIII. Peccator, spectata sua voluntate, miser est.
PDF 124 IX. Homo, quatenus memoria præditus est, miser & miserabilis est.
PDF 127 X. Qua parte homo ad imaginem & similitudinem Dei factus est, infœlix est.
PDF 130 XI. Miseriam hominis, declarat eius vis & potentia agendi.
PDF 132 XII. Ex sensibus miseriam hominis colligere licet.
PDF 136 XIII. Paßiones hominem vilem miserumque reddunt.
PDF 140 XIV. Homo dum se corpore nutrire & augere studet, miserum se esse ostendit.
PDF 146 XV. Vis generandi sibi simile ignobilem, & infœlicem facit hominem.
PDF 149 XVI. Peccator, ob vitiosum corpus malique habitus, miser est.
PDF 152 XVII. Corpus aggrauat animam, adeoq[ue] homo, ex ea parte, miser est & ignobilis.
PDF 154 XVIII. Homo, quâ peccator est, miser & miserabilis est.
PDF 158 XIX. Miser est peccator, quia iumentis insipientibus similis est.
PDF 165 XX. Impius vilis & miser est, quia monstrum est.
PDF 169 XXI. Homo, quâ improbus, miser est, quia merum nihil est.
PDF 173 Liber Tertivs. Graue est peccatum mortale, si causa spectetur, quæ illum ad peccandum mouet.
PDF 173 I. Impius varijs modis, se excusat, & in alios causam culpamque suam reijcit.
PDF 176 II. Peccator, in sui defensionem, obtendit Deum velle, præcipere peccatum, hominemque incitare ad peccandum.
PDF 181 III. Homo consceleratus Deum ideo peccatorum suorum causam facit, quia ei libertatem arbitrij, peccandique potentiam dedit.
PDF 186 IV. Deo tribuit peccator culpam aliquo modo, quòd actionis ille malæ causa existat.
PDF 190 V. Improbus in excusationem suorum sceleru[m], nefariè affert Deum illa permittere.
PDF 195 VI. Prætendit impius sibi deesse sufficiens & necessarium gratiæ diuinæ auxilium, quo peccata vitare poßit.
PDF 199 VII. Aßignat nefarius homo malum suorum scelerum Deo, vel impoßibilia, vel grauia mandanti.
PDF 204 VIII. Homo scelere coopertus propterea Deum flagitiorum suorum auctorem facit, quòd illorum differat vltionem.
PDF 210 IX. Scelestus suæ improbitatis causam ideò in Deum refert, quia malos interdum flagellat in hac vita.
PDF 215 X. Homo improbus flagitiorum suorum culpam in œlum astraque cœlestia conijcit.
PDF 220 XI. Homo scelere astrictus improbitatum suarum turpidinem, ignorantiæ velo tegere conatur.
PDF 223 XII. Transfert nefastus peccata sua in prauas voluntatis suæ inclinationes.
PDF 228 XIII. Improbus malefacta sua vitiosis habitibus, prauisque consuetudinibus tribuit.
PDF 232 XIV. In sensus, vt causas, confert peccator culpam.
PDF 235 XV. Improbus paßionibus animi, quòd peccet, culpam tribuit.
PDF 240 XVI. Sceleribus contaminatus, in sui defensionem, carnem voluptate[m], obligatis oculis obtendit.
PDF 243 XVII. Homo improbus voluptatem carnis, quæ proprij corporis conseruationi seruit, patronam sibi suorumque flagitiorum asciscit.
PDF 247 XVIII. Voluptatem carnis, quæ aliorum corporum propagationi seruit, facit peccator suam aduocatam.
PDF 255 XIX. Peccator mundum suorum scelerum patronum constituit.
PDF 259 XX. Homo sceleratus parentes suos sui defensores facit.
PDF 264 XXI. Adoptat peccator Dominos suorum scelerum patronos.
PDF 268 XXII. Culpa[m] impius in socios malos deriuat.
PDF 274 XXIII. In colloquia praua culpam confert homo scelestus.
PDF 278 XXIV. Exempla mala non obstant, quò minùs impius peccata vitare poßit.
PDF 283 XXV. Homo improbus satis defensionis non habet, si afferat multas esse peccandi occasiones.
PDF 287 XXVI. In res huius mundi culpa[m] homo scelestus deriuat.
PDF 292 XXVII. Peccator, vt se excuset, Diabolum, ceu auctorem scelerum accusat.
PDF 296 XXVIII. Quid caussæ sit, cur homo improbus peccet.
PDF 301 Liber Qvartvs. Graue est peccatum mortale, si spectemus grauissimas pœnas, quas impius, propter illud, dependere debet.
PDF 301 I. Deus impium seuerè & grauiter ob peccata castigat.
PDF 306 II. Meritò Deus impium seuerè & grauiter ob peccata castigat.
PDF 311 III. Deus peccato impium propter peccatum punit.
PDF 315 IV. Animæ hominis impij plurimu[m] detrimenti importat Deus.
PDF 318 V. Peccatum mortale magnum affert intellectui malum.
PDF 323 VI. Mala conscientia dirè torquet, & cruciat hominem improbum.
PDF 327 VII. In voluntatem magnas strages edit peccatum mortiferum.
PDF 331 VIII. Egestatem summa[m] impio affert peccatum læthiferum.
PDF 334 IX. Memoria peccato mortali magna[m] partem intercidit.
PDF 339 X. Imaginem Dei in homine deformat peccatum mortiferum.
PDF 341 XI. Potentia executiua peccato mortali læditur & labefactatur.
PDF 344 XII. Sensus hominis peccato læthifero vitiantur.
PDF 348 XIII. Appetitus sensum sequens, per peccatum mortale deprauatur.
PDF 353 XIV. Mortiferum peccatum manum suam violentiam corpori inijcit.
PDF 356 XV. Corporis partibus & membris magna damna facit peccatum mortale.
PDF 359 XVI. Homini impio peccatum mortale infamiam inurit.
PDF 362 XVII. Externa fortunæ bona peccato mortali pessundantur.
PDF 366 XVIII. Deus impium afficit mala infœlicique morte corporis.
PDF 369 XIX. Peccator, exacta hac vita, particulare iudicium durum subire debet.
PDF 373 XX. Impius, post hanc vitam, iudicium diei nouißimi rigidum subire debt.
PDF 379 XXI. Damnatus æternùm cœli aditu prohibetur.
PDF 385 XXII. De impio, cui adhæret sedes iniquitatis, ferale supplicium, animæ ratione, in inferno sumitur.
PDF 388 XXIII. Damnatus corporis ratione, diras scelerum pœnas pendet.
PDF 393 XXIV. Inferni tormenta perpetuò durabunt.
PDF 397 Liber Quintvs. Graue est peccatum mortale, ob remedia acria & aspera, quibus, vt tollatur, indiget.
PDF 397 I. Nulla creatura pura potuit iustum condignumque remedium ex se afferre peccato mortali.
PDF 402 II. Non potuit creatura pura vlla, gratiæ etiam donis ornata peccato primi hominis & posterorum, iustum condignumque remedium afferre.
PDF 406 III. Deus solus homo factus potuit plenè summoque iure pro peccato satisfacere.
PDF 410 IV. Deus homo fieri non debuit, vt pro peccato satisfaceret.
PDF 414 V. Deus, pro sua in genus humanum liberalitate & benignitate, homo fieri voluit, vt pro illius peccato satisfaceret.
PDF 417 VI. Christus Dominus ea solùm de causa immundum venit, vt pro peccatis satisfaceret, hominemque redimeret.
PDF 420 VII. Dominus noster plenè pro peccatis generis humani satisfecit.
PDF 427 VIII. Christus omni omnino actione, & paßione, quam in vita suscepit, hominem à peccato liberare debuit.
PDF 433 IX. Quid actione & paßione sua Christus effecerit?
PDF 439 X. Vt Deo quis reconcilietur, gratiamque & salutem reipsa consequatur, de suo aliquid conferre debet.
PDF 443 XI. Quomodo infantes, & qui perpetuo rationis vsu carent, gratiam & salutem consequi poßint?
PDF 446 XII. Quomodo adulti, vsu rationis præditi, gratiam & salutem, citra Sacramentorum vsum consequantur?
PDF 449 XIII. Baptismus homini adulto, rationisq[ue] vsu prædito, ad gratiam & salutem necessarius est.
PDF 453 XIV. Homini adulto, rationeque vtenti necessaria est pœnitentia, qua eius peccata, post Baptismum admissa, remittantur.
PDF 456 XV. Homini pœnitenti necessaria est contritio.
PDF 459 XVI. Pœnitenti necessaria est confeßio.
PDF 463 XVII. Satisfactio homini pœnientiam agenti est necessaria.
PDF 468 XVIII. Reliquiæ peccatorum tollendæ sunt.
PDF 471 XIX. Relapsus in peccatum omni studio cauendus est.
PDF 477 XX. Quomodo declinanda vitandaque sint peccata?
PDF 481 XXI. Studendum bonis operibus, vt peccata vitentur.
PDF 487 XXII. In bono perseuerandum est vsque ad finem vitæ.
PDF 491 XXIII. Quomodo in bono quis perseuerare poßit?
PDF 499 XXIV. Homo, ob grauitatem peccati mortalis, de venia saluteque æterna desperare non debet.
PDF Index Totivs Operis, Eivsqve Librorvm Et Capitvm.
PDF Errata.
PDF Colophon
PDF Leerseiten
PDF Endsheet
PDF Back cover
PDF Spine
PDF Vorderschnitt