Erzbischöfliche Akademische Bibliothek Paderborn / Malvm Svmmi Mali Sive De infinita grauitate peccati mortalis Libri Qvinq[ve]

jump to main content

Pelecyus, Johannes: Malvm Svmmi Mali Sive De infinita grauitate peccati mortalis Libri Qvinq[ve]. Monachii : Hertsroy ; Monachii : Formis Bergianis, 1615

Content

PDF 101 Liber Secvndvs. Graue est peccatum mortale, si ad eum, qui se illo astringit, attendatur.

PDF 173 Liber Tertivs. Graue est peccatum mortale, si causa spectetur, quæ illum ad peccandum mouet.

PDF 173 I. Impius varijs modis, se excusat, & in alios causam culpamque suam reijcit.
PDF 176 II. Peccator, in sui defensionem, obtendit Deum velle, præcipere peccatum, hominemque incitare ad peccandum.
PDF 181 III. Homo consceleratus Deum ideo peccatorum suorum causam facit, quia ei libertatem arbitrij, peccandique potentiam dedit.
PDF 186 IV. Deo tribuit peccator culpam aliquo modo, quòd actionis ille malæ causa existat.
PDF 190 V. Improbus in excusationem suorum sceleru[m], nefariè affert Deum illa permittere.
PDF 195 VI. Prætendit impius sibi deesse sufficiens & necessarium gratiæ diuinæ auxilium, quo peccata vitare poßit.
PDF 199 VII. Aßignat nefarius homo malum suorum scelerum Deo, vel impoßibilia, vel grauia mandanti.
PDF 204 VIII. Homo scelere coopertus propterea Deum flagitiorum suorum auctorem facit, quòd illorum differat vltionem.
PDF 210 IX. Scelestus suæ improbitatis causam ideò in Deum refert, quia malos interdum flagellat in hac vita.
PDF 215 X. Homo improbus flagitiorum suorum culpam in œlum astraque cœlestia conijcit.
PDF 220 XI. Homo scelere astrictus improbitatum suarum turpidinem, ignorantiæ velo tegere conatur.
PDF 223 XII. Transfert nefastus peccata sua in prauas voluntatis suæ inclinationes.
PDF 228 XIII. Improbus malefacta sua vitiosis habitibus, prauisque consuetudinibus tribuit.
PDF 232 XIV. In sensus, vt causas, confert peccator culpam.
PDF 235 XV. Improbus paßionibus animi, quòd peccet, culpam tribuit.
PDF 240 XVI. Sceleribus contaminatus, in sui defensionem, carnem voluptate[m], obligatis oculis obtendit.
PDF 243 XVII. Homo improbus voluptatem carnis, quæ proprij corporis conseruationi seruit, patronam sibi suorumque flagitiorum asciscit.
PDF 247 XVIII. Voluptatem carnis, quæ aliorum corporum propagationi seruit, facit peccator suam aduocatam.
PDF 255 XIX. Peccator mundum suorum scelerum patronum constituit.
PDF 259 XX. Homo sceleratus parentes suos sui defensores facit.
PDF 264 XXI. Adoptat peccator Dominos suorum scelerum patronos.
PDF 268 XXII. Culpa[m] impius in socios malos deriuat.
PDF 274 XXIII. In colloquia praua culpam confert homo scelestus.
PDF 278 XXIV. Exempla mala non obstant, quò minùs impius peccata vitare poßit.
PDF 283 XXV. Homo improbus satis defensionis non habet, si afferat multas esse peccandi occasiones.
PDF 287 XXVI. In res huius mundi culpa[m] homo scelestus deriuat.
PDF 292 XXVII. Peccator, vt se excuset, Diabolum, ceu auctorem scelerum accusat.
PDF 296 XXVIII. Quid caussæ sit, cur homo improbus peccet.

PDF 301 Liber Qvartvs. Graue est peccatum mortale, si spectemus grauissimas pœnas, quas impius, propter illud, dependere debet.

PDF 397 Liber Quintvs. Graue est peccatum mortale, ob remedia acria & aspera, quibus, vt tollatur, indiget.