Sortes, Qvibvs, Ne Temere Cadant, Temperandis; Vel, Si Temere Dvcvntvr, Castigandis, Divini Ivdicii Æqvitas Semper Adest / Avthore Georgio Stengelio Soc. Iesv Theologo. Ingolstadii : Haenlin, 1645
Content
PDF Front cover
PDF Endsheet
PDF Title page
PDF Serenissimo Et Reverendissimo Prinicipi Ac Dn. Dn. Sigismvndo Francisco Archidvci Avstriæ, Dvci Bvrgvndiæ, Styriæ, Carinthiae, Carniolae, &c. Comiti Habspvrgi, Tyrolis, & Goritiae, &c. Landgravio Alsatiae, &c.
PDF Præfatio.
PDF 1 Sortes, Qvibvs, Ne Temere Cadant, Temperandis; Vel, si temerè ducuntur, caftigandis Divini Ivdicii Æqvitas semper adest.
PDF 1 Capvt. I. De varietate sortium & sortientiu[m].
PDF 1 §. 1. Sortium descriptio & genera.
PDF 3 §. 2. Regum eligendorum, vrbium oppugnandarum, aliorumque negotiorum sorte suscipiendorum alij modi.
PDF 5 §. 3. Quinam homines, aut quæ gentes sortes vsurparint? siue apud profanos, siue apud sacros scriptores? idq[ue] siue liticè, siue illicite
PDF 8 §. 4. Multos pios, pie imitatos esse factum Apostolorum Matthiam sorte eligentium: & cur Apostoli Matthiam elegerint sorte?
PDF 9 §. 5. S. Basilius de vitæ duce solicitus, Euangelij de venditione bonorum, velut sortiaria lectitione, ad perfectionem directus.
PDF 11 §. 6. S. Augustinus fluctuans, fortuita apertione Epistolarum S. Pauli, & S. Antonius Euangelij lectione improuisa conuersi.
PDF 14 §. 7. S. Ignatius Loyola, itidem inopinata librorum lectione, ad meliora ductus.
PDF 15 §. 8. Menstruorum sanctoru[m] fortitio à B. Francisco Borgia primo in societatem Iesu, inde in sodalitates Marianas introducta.
PDF 16 §. 9. Candelæ diutiùs ardentis sorte primus Aragonum rex Iacobus est appellatus; quem pium modum impiè & superstitiosè imitantur aniculæ, in diuturniore prolium vita diuinanda.
PDF 18 §. 10. Apostolorum patrocinium sortiendi exemplum & antiquitas in S. Andrea Apostolo, repudiato quidem, & tamen propitio.
PDF 21 §. 11. S. Elisabethæ in S. Ioanne Apostolo, & aliorum in alijs Apostolis, patronorum loco, sortiendis, modi.
PDF 22 §. 12. Sors à cantu fortuito, atq[ue] à cerua, & belli, & vadi, diuinitus Clodoueo data.
PDF 24 §. 13. Sors viæ capta, per ceruum à S. Ita, mulam à S. Ignatio Loyola; sicut & Balaam ab asina monitus, & Philisthæi à vaccis arcam trahentibus eruditi.
PDF 27 §. 14. S. Bennonis, & S. Maurilij prodigiosus reditus, sorte & indicio clauium repertarum.
PDF 37 Capvt. II. Quænam exploratio diuinæ voluntatis, per sortes, aut quæ sors sit licita?
PDF 37 §. 1. Etsi non semper illicita, periculosa tamen sortitio.
PDF 37 §. 2. Industrias quasdam, sortium instar, adhibitas aut adhiberi solitas, non esse damnandas, si quidem, sine malo dolo, aut malo fine, adhibeantur.
PDF 40 §. 3. Non omnes sortes damnandas, ne multos Sanctos, immo Deum ipsum damnemus.
PDF 41 §. 4. Sortes, iussu diuino, meritò vsurpatas. Et earum exempla è veteri lege.
PDF 44 §. 5. Sortes etiam diuino instinctu monstratas rectè vsurpari, sitamen rectè examinentur; exemple S. Augustini, apertione libri, Dei voluntatem discentis.
PDF 46 §. 6. S.Franciscus, sorte vsus, vt vt sciret, quid Deo gratißimum exhibere posset. Et qualis ca sors fuerit?
PDF 47 §. 7. Sortes magni momenti, non sine neceßitate adhibendæ. Et quando ijs, in selectu personarum, vsus S. Augustinus, quando S. Ignatius Loyola?
PDF 48 §. 8. Non sine debita reuerentia, aut precibus adhibendæ sortes.
PDF 51 §. 9. S. Basilium, Augustinum, Franciscum, ante sortes, orasse, & de Francisci Caietani, per sortes, vocatione ad societate[m] Iesv
PDF 54 §. 10. Libri apertione, velut ominata sorte, se consolatur S. Gregorius Turonensis.
PDF 55 §. 11. SS. Menstruorum sortitione multos vtiliter moneri, de moribus emendandis; aut quod mortem in procinctu habeant, quam subesse non arbitrarentur. Et cautela circa menstruorum Sanctorum abusum.
PDF 62 §. 12. Quænam sortes diuisoriæ licitæ sint, & quibus conditionibus?
PDF 65 §. 13. Sitné licitus ille contractus sortis, qui vulgo Fortunæ vrna solet appellari?
PDF 67 Capvt. III. Quàm peruersè Deum in Sortibus imitetur, Dei simus Cacodæmon?
PDF 67 §. 1. In sortibus magna cautela opus.
PDF 68 §. 2. Sortes non idcirco imitandas, quia veteri testamento, aut à quibusdam Sanctis fueru[m]t vsurpatæ.
PDF 69 §. 3. Illicitas esse, in nono Testamento, sortes, quibus, sine peculiari Dei dispensatione, aut instinctu, res occultæ, futuraq[ue] vitiose indagantur.
PDF 71 §. 4. Sortem, in dubio iuris, non facti, & sine præiudicio tertij, esse adhibendam.
PDF 72 §. 5. Sortem consultoriam etiam olim rariùs adhibitam, quam diuisoriam; nunc maximè esse cauendam.
PDF 74 §. 6. Sortiendi varia genera, implicitum cum cacodæmone pactum inuoluentia, & hinc illicita.
PDF 77 §. 7. Quantus, in virgæ sortibus, Dei simius sit Cacodæmon?
PDF 78 §. 8. E nominibus, aut libris sortes diuinatoiriæ quam vanæ quàmq[ue] impiæ sint, & a quibus magnatibus vsurpatæ?
PDF 82 §. 9. Quid apud Iudæos, Ephod, Sacerdotale, stola hieratica, epomis, diplois, Rationale, Vrim & Thummim fuerint, in quibus Dominum consulebant?
PDF 84 §. 10. Gemma miraculosa, inter nocentem & innocentem, vel obscuritate, vel claritate, discrimen inspiciendum præbens.
PDF 86 §. 11. Acherontica simia speculorum sortes imitata, quàm in grandia pericula stolidos mortales conijciat?
PDF 91 §. 12. Sortibus diabolicis subinde homines vera cognoscere, vt postea falsis magis credant: eosdemq[ue], si è multis falsißimis coniecturis, tantùm vna verum attingat, illa[m] iactare, mendacijsq[ue] reliquis omnibus veniam dare.
PDF 93 §. 13. Deum, in pœnam superstitionis, subinde permittere, vt superstitiosis fiat, sicut crediderunt.
PDF 95 Capvt. IX. An Deus aliquoru[m] innocentiam, vel iustitiam declaret, qui aduersarios suos ad vallem Iosaphat citant, aut qui ad diuinum iudicium prouocant?
PDF 95 §. 1. Ad iudicium Dei prouocantium diuersæ sortes.
PDF 96 §. 2. Caussæ, ob quas ad Deum summè oppressi, licitè poßint prouocare.
PDF 98 §. 3. Eoru[m], qui ad iudiciu[m] Dei appellauerunt, è veteri Testamento exempla.
PDF 99 §. 4. Noui Testamenti exempla diuinum iudicium minitantia, aut postulantia.
PDF 101 §. 5. S. Stanislai Martyris, & S. Fridolini mortuos, ad ciuile iudicium è sepulchris vocantium historiæ, docentes, multò magis viuos posse à Sanctis ad diuinum iudicium citari.
PDF 103 §. 6. S. Benno Episcopus iniuriosum Marchionem ad diuinum se sistere tribunal iubet; nec sine effectu.
PDF 105 §. 7. Gualteri Burgensis, itemq[ue] Roberti Grossetest, ad diuinum iudicium Indices magnos vocantium vindicata iniuria.
PDF 107 §. 8. B. Eustachius Abbas Agrestiu[m] calumniatorem diuino conuadatus vadimonio Beatum Columbanum defendit.
PDF 108 §. 9. Ad diuini iudicij examen citatos meritò compauescere, & emendari debere, nec ridere citationem, aut citantes. exemplo Hannoniæ Comitis, & Hiberniæ Proregis.
PDF 112 §. 10. Adolescentem vi è religione rapiens, à Iudice negligente & iniusto non damnatus, ad diuinæ iustitiæ sententiam euocantus, risum amarum amara morte luit.
PDF 114 §. 11. Voluisse quide[m] Deum ordinariè hominibus futura esse incerta; sæpe tamen etia[m] profuisse, vt de hora mortis certiores reddere[n]tur.
PDF 117 §. 12. Menuercum Episcopum iudicium Dei intentantem ridens in iudicium rapitur: Burchardus Episcopus, & Mehingerus abbas arbitrium litis de decimis; ad Deum secum afferunt, subita morte extincti.
PDF 119 Capvt. V. An etiam se mutuò amantium, simúlq[ue]; mori orantium preces licitæ, & quando illæ; sicut & citationes supra dictæ exaudiantur, vel non exaudiantur?
PDF 119 §. 1. Heriberto Eremitæ Cuthbertus, ex amore, secum mori impetrat.
PDF 121 §. 2. Cur aliquis sibi, & quando poßit, vel non poßit, mortem ex amore desiderare?
PDF 124 §. 3. Mortem vita fuisse gratiorem testati sunt unus à Mutio abbate, & alter à S. Fortunato Episcopo in vitam reuocatus.
PDF 126 §. 4. Nulli iniuriam fieri, si ad mortalem vitam reuocetur; cu[m] id ei prodesse poßit.
PDF 127 §. 5. Posse quidem vnum pro alterius, admeliorem, vitam, transitu orare; sed hîc cautelâ opus esse.
PDF 128 §. 6. Qui alios ad diuinam tribunal citant, id ex odio aut vindicta facere non debere.
PDF 129 §. 7. Ab innocentibus, & sibi nibil conscijs, non esse metuendas eiuscemodi desperatorum citationes.
PDF 131 Capvt VI. Ob eiuscemodi citationes à Deo exauditas; magno diuinorum iudiciorum metu affici debere alijs iniuriosos, cuiuscunque status aut conditionis sint.
PDF 131 §. 1. Iudices iniustos, meritò metuere posse. si quis, ab illis, ad supremu[m] iudice[m] appellet.
PDF 133 §. 2. Dux immitis, à milite citatus, ad diuinu[m] tribunal, dicto die, & hora, moritur.
PDF 134 §. 3. Britanniæ Dux à fratre interfecto citatus, ad Dei tribunal, se sistere cogitur.
PDF 136 §. 4. In hostem immitis, ad Deum Iudicem, in ius vocatus, præscripto die, è vita atque ad Iudicem discedit.
PDF 137 §. 5. Damnatus Eques Auratus ad mortem, prouocat ad Iudicem supremum, & post se trahit damnatoren.
PDF 138 §. 6. Rex Ferdinandus inauditos damnans, exemplo suo docet, esse qui etiam reges malè iudicantes iudicet.
PDF 139 §. 7. Cardinales ab Episcopo, ad alterius vita iudicium venire iußi, experiuntur non ridendos esse gemitus iniustè oppressorum.
PDF 141 §. 8. Imperator Otho à filio ad diuinum Prætorem euocatus, inde sententiam accipit, vnde ius stabat.
PDF 143 §. 9. Eques Neapolitan[us], contra Clemente[m] VI. & Philippum Pulchrum ius è cælo petit.
PDF 144 §. 10. Ius sæpe orari, contra potentes, & exorari, ad certa tempora, & temporum momenta.
PDF 146 §. 11. Innocentum orationem ita potentem esse, vt Deo quodammodo manus inijciat, si illi velint iustitiæ calcatore[m] in ius deducere.
PDF 148 §. 12. Orationes iustoru[m], quantam, apud Deum vim habeant, etia[m] in ipsius naturæ leges?
PDF 150 §. 13. Accîdi multis vitam, vt contra eos iure agant, qui in hac vita iniuria affecti sunt.
PDF 151 §. 14. Quinam maximè formidare debeant, ne illis, coram Numine summo, de iure concurrendum sit?
PDF 154 §. 15. Infami calumnia interfectus innocens, summo iure experitur, adesse cælestem vindictam calumniam falsò iurantibus.
PDF 157 §. 16. Metuendum illis vehementer, ne in ius adire, apud Deum, cogantur, qui alios per catumniam malitiamq[ue] petunt.
PDF 159 Capvt. VII. Prouocationes ad diuinum tribunal factas, non facile imitandas esse.
PDF 159 §. 1. Non illico omnia imitanda esse, quæ deSanctis, in impiorum terrorem, recensentur.
PDF 160 §. 2. Cur læsi non facilè debeant, ad diuinum tribunal, alios inuitare?
PDF 162 §. 3. Aliæ caussæ, ob quas tutum non est, ad Superos iudices appellare; etsi id per se illicitum non sit.
PDF 163 §. 4. Quando sit peccatum mortale, alium è vita hac, ad cæleste tribunal citare; & cur, etiam extra casus eiuscemodi, sit abstinendum? quidq[ue] earum loco vsurpandu[m]?
PDF 164 §. 5. SS. Scripturæ intempestiuis appellationibus obnunciantes.
PDF 166 §. 6. Vindicandi animus, qui non necessarijs apellationibus inesse potest, SS. litteris aduersus.
PDF 167 §. 7. Vindictæ cupiditas, quæ appellationibus eiuscemodi facilè interuenit, Dei exemplo contraria est.
PDF 169 §. 8. Quàm sit à Sanctoru[m] exemplis alienum, iniustis vindicijs ac sacrantis alijs iudicium Dei petere?
PDF 170 §. 9. Peccato proximum esse, si non est in peccato, quisquis eiuscemodi iudicijs vult peccatum, in altero, sine iusta caussa, vindicari.
PDF 172 §. 10. Etsi vindictam innocentes no[n] petant, non tamen idcirco securos esse oportere innocentum oppreßores.
PDF 173 §. 11. Iniurijs ipsis vindictam de cælo postulantibus, Deum vindicem habere illum, qui, exemplo Sidonij Apollinaris, vindicta[m] nullam expetit.
PDF 178 §. 12. Exempo Nantini, multos, etiam no[n] citatos, iu hac vita, ad tribunal tamen Dei, vel à mortuis citari.
PDF 181 §. 13. Sine cura esse posse iniustè vexatos. etiamsi aduersarios suos in ius secum ire diuinum non iubeant, in hac vita.
PDF 182 §. 14. Sine cura esse non posse iniustè vexantes, etiamsi iniustè vexati, eos in hac vita, non iubeant secum in ius diuinu[m] ambulare.
PDF Index Capitvm Et Paragraprorvm.
PDF Index Rervm Memorabilivm. Prior Nvmervs Capvt, Alter Paragraphvm Designat.
PDF Mantissa. Pro capitis primi Paragrapho decimo, post verba Cæsarij, addenda.
PDF Endsheet
PDF Back cover
PDF Spine