Sapientissima Dei Mvndvm Regentis Gvbernatio; Ex qua pendent, quæ vulgò in Casv, Fortvna, Fato, Esse Pvtantvr / Avthore Georgio Stengelio Soc. Iesv Theologo. Ingolstadii : Hænlinus, 1645
Content
PDF Front cover
PDF Endsheet
PDF Title page
PDF Serenissimo Principi Ac Domino Domino Ferdinando Carolo Archidvci Avstriæ, Dvci Bv[r]gvndiæ, Styriæ, Carinthiæ, Carniolae, &c. Comiti Habspvrgi, Tyrolis, & Garitiae &c. Landgravio Alsatiae, &c. Principi, Ac Domino Svo Clementissimo.
PDF Præfatio.
PDF 1 Sapientissima Dei Mvndvm Regentis Gvbernatio, Ex Qva Pendent Qvæ Vvulgo In Casv Atque Fortvna, Avt Fato esse putantur.
PDF 1 Capvt I. Quid no[n] sit, aut sit Fortuna, Casus, Fatu[m]? & in his omnibus Deu[m] dominari.
PDF 1 § 1. Nullum fortunæ aut fati auxilium adiungi posse Deo.
PDF 2 §. 2. Ethnicorum Fortunam Deam credentium fabulosa opinio.
PDF 4 §. 3. Christianorum quoq[ue] nonnullorum vanæ de fortuna persuasiones.
PDF 6 §. 4. Nomen & Numen fortuna vnde ortu[m], & à quibus oppugnatu[m]?
PDF 7 §. 5. Lactantij de Fortunæ assertorib[us] sententia.
PDF 8 §. 6. Vniuersum mundum non à fortuna, sed à divina Prouidentia regi.
PDF 10 §. 7. Fortunæ pro Dea habitæ refutatio.
PDF 13 §. 8. Fortuna[m] atq[ue] fortuita, ob hominum occultas rerum causas ignorantiu[m] opinionem, ita dici, ratione autem Dei omnia prouidentis, nihil esse fortuitum.
PDF 15 §. 9. Quid, ex vera Aristotelis, ac Philosophorum rectè sapientium sententia, sit Fortuna & Casus?
PDF 17 §. 10. Quodnam sit inter Fortunam, & Casum, discrimen?
PDF 18 §. 11. Nullum in Mundo casum contingere, nullam Fortunam mutari, sine diuinæ sapientiæ dispositione.
PDF 21 §. 12. Cur Deus subinde, in diuinis litteris, loquatur, per modum dubitantis?
PDF 22 §. 13. Neq[ue] homines semper dubitare, quando per modum dubitantium loquuntur.
PDF 24 Capvt II. Remedium patientiæ est, scire Casus à Deo esse; quibus hominem vel extollit, vel deprimit.
PDF 24 §. 1. Æquiùs ferri ea, quæ à Deo, quàm quæ à Fortuna putantur esse profecta.
PDF 25 §. 2. Quàm malè quidam Fortunam, Casus, aut Fata accusent?
PDF 27 §. 3. Iosephi Patriarchæ & Saulis regis Fortuna à Deo gubernata.
PDF 30 §. 4. Casu vsus Deus, ad artem medicam & vrbem erigendam; sicut & ad S. Martinu[m] miraculosè sanandum.
PDF 32 §. 5. Casu pictor impetrat, quod arte atque ingenio non potuit. cur?
PDF 33 §. 6. Casu iaculati, diuina manu directi.
PDF 34 §. 7. Præter suam, sed non præter Dei mentem, plus efficit versu, Abbas, quam destinat.
PDF 36 §. 8. Deus, per Nouitium temerè loquentem, senem facit seria cogitantem.
PDF 37 §. 9. S. Bernardo obuiam missus clericus, à Deo sibi obuiam missum Bernardu[m] experitur.
PDF 38 §. 10. Monetus casu dicta, consilio Dei vtiliter excepit.
PDF 40 §. 11. Diuinu[m] Iacobi Fortunati è casu omen.
PDF 41 §. 12. Kenelmi mors & causa, casu pariter & miraculo patefacta.
PDF 42 §. 13. Gregorij Pontificis. VII. & Conradi II. Imperatoris futuræ potestatis à Deo ominosus & efficax casus.
PDF 44 §. 14. Mirabilis casus Sartoris, furtum, miraculosâ scriptura, prodentis.
PDF 46 Capvt. III. Casuum fortunatorum & infortunatorum aliæ caussæ, aliaque exempla, vicissitudinem inconstantiámque docentia humanæ felicitatis.
PDF 46 §.1. Cur Deus tot aduersos, in terris, casus esse velit?
PDF 48 §. 2. Fortunæ rota & reru[m] humanaru[m] instabilitas, qua[m] vtilibus sit, vt sapere discamus?
PDF 51 §. 3. Fortunæ inconstantia metum modestiamq[ue] felicibus inijcit, miseros autem in spem vocat secuturæ mutationis.
PDF 53 §. 4. Fortunæ remedium est, mala sua non putare maiora esse malis aliorum.
PDF 54 §. 5. Sapientum est, omnem Mundi felicitatem suspectam habere.
PDF 57 §. 6. Hugolini Girardesci infelicißima felicitas.
PDF 59 §. 7. Duorum Coniugum felicißima infelicitas.
PDF 65 §. 8. Pertinax Polycratis felicitas quam tistem sortita sit exitum?
PDF 66 §. 9. In aquas lapsa, feliciter reddita.
PDF 67 §. 10. Contus, seu stupendus Fortunæ baculus à S. Columba pauperi alendo datus.
PDF 74 Capvt. IV. Nihil Fato vulgi, aut alicui necessitati stellarum esse ascribendum.
PDF 74 §. 1. Eosdem plerumq[ue] esse Fatorum & Fortunæ adoratores.
PDF 76 §. 2. Nullam à Fato esse neceßitatem, neq[ue] stellas in libera mortaliu[m] negotia dominari.
PDF 78 §. 3. D. Ambrosij contra fatales stellas argumenta & rationes.
PDF 81 §. 4. D. Augustini, itemq[ue] D. Chrysostomi luculenta contra fatum exempla.
PDF 84 §. 5. Quantum rationi repugnent, qui putant stellas, veluti Parcas quasdam fatalia nentes, arbitrij libertatem strangulare?
PDF 87 §. 6. Quàm multi Astrologorum se se stultitijs falli sinant?
PDF 90 §. 7. Variorum de stella à Magis, in Oriente, visa, vel errores, vel opiniones.
PDF 91 §. 8. In Christi horoscopo, mysteria Christi videri non potuisse.
PDF 93 §. 9. Potiùs Christum stellæ, quàm stellam Christi fatum fuisse.
PDF 94 §. 10. De stella cum Christo oritura, vaticinium Balaam.
PDF 96 §. 11. De excellentia stellæ quæ magis apparuit.
PDF 98 §. 12. Magorum exemplo, per astra & cre[a]turas, ad Deum esse ascendendum.
PDF 100 §. 13. Fati neceßitas, cum quanta impietate ac pernicie asseratur?
PDF 101 §. 14. Ludouici Landgrauij exemplo, scioli docentur, à præscientia Dei, contra arbitrij libertatem, non esse argumentandum.
PDF 204 [i.e. 104] §. 15. A Fati neceßitate omnibus ferè operibus humanis gulam interstringi.
PDF 205 [i.e. 105] §. 16. Quo sensu Fatalis neceßitas tolerari, aut tanquam vera explicari poßit?
PDF 209 [i.e. 109] §. 17. Suspectum Patribus & periculosum Fati nomen, quo bono intellectu poßit nominari?
PDF 211 [i.e. 111] Cap. V. Rectas esse vias, etiam cum Deus per mirabiles hominem Casus & varias vtriusq[ue] fortunæ ambages, deducit, illustri historia docetur.
PDF 211 [i.e. 111] §. 1. Ambagiosas quoque vias, per quas hominem ducit Deus, esse rectas.
PDF 114 §. 2. Conradi II. Imp. seuera iustitia, & Lupoldi metus ac fuga.
PDF 116 §. 3. Lupoldi comitis eiúsq[ue] filij Henrici, admirabilis Fortuna, & afflicti Casus incertiq[ue] eue[n]tu læto certoq[ue] à Numine terminati.
PDF 129 Cap. VI. Historiæ superioris ambages & Casus, per corollaria explicantur.
PDF 129 §. 1. Quinam supra dictu[m] Comitem malè imitentur?
PDF 230 [i.e. 130] §. 2. Omnes hominu[m] vires & conatus, contra Deu[m] euntes, irritos fieri.
PDF 231 [i.e.131] §. 3. In Comite Palatino, vices alternans Fortuna.
PDF 132 §. 4. Sapientißimè constituta, in terris, rerum omnium vicißitudo.
PDF 134 §. 5. Varij heroes, quos in varios infestósq[ue] Casus, demisit Deus.
PDF 137 §. 6. In ipsius Christi vita, quanta fuerit, gloriæ & infamiæ rerúmq[ue] vicißitudo?
PDF 140 §. 7. Exemplo varijs casibus actorum, nullum nos Casum grauiter accipere debere.
PDF 143 Cap. VII. Quinam, & quanto fructu, considerârint , Casus omnes, non à Fortuna, sed à Deo mortalibus inuehi?
PDF 143 §. 1. Cum Deus in omni Casu adsit, nullum iustæ indignationi locum esse.
PDF 144 §. 2. Tulipæ ad solem se pandentis, cum homine læta duntaxat captantis comparatio.
PDF 146 §. 3. Dauidis flagella voluntaria suscipientis promtitudo.
PDF 148 §. 4. Patientia Iobi à Deo se percussum agnoscentis.
PDF 149 §. 5. Aduersæ Fortunæ summatim octo remedia recensentur.
PDF 151 §. 6. Tobias cæcitatem à Deo immissam agnoscit, atq[ue] eâ notitia, tanquam clypeo, impatientiæ authores remouet.
PDF 154 §. 7. Alaricus Gothorum Dux, & Semei non sine diuina voluntate, ille Romanis, iste Dauidi aduersus.
PDF 156 §. 8. Lupus Episcopus Attilam, vt flagellum Dei, reuerens, dum patienter acceptat, euitat; noua arte superandi hostes.
PDF 158 §. 9. Mauritij Comitis miserias miserijs addere nolentis misericordia.
PDF 160 §. 10. Deus homines Casibus inuoluit, vt orandi præbeat occasionem; nec statim liberat, vt orationem efficiat ardentiorem.
PDF 163 §. 11. Trium puerorum Fortunæ authorem Deum agnoscentium generosa patientia & fructus.
PDF 164 Cap. VIII. Casuum à Deo immissiorum complures vtilitates spirituales.
PDF 164 §. 1. Alia paterni amoris signa esse, in filijs sæculi, alia in filijs Dei.
PDF 166 §. 2. Deum filios suos flagellis probare.
PDF 167 §. 3. Fortium & magnarum mentium est, fortia & magna pati.
PDF 169 §. 4. Præstare filium doloris esse in hac, quàm in altera vita.
PDF 170 §. 5. Hydropici senis intercute aqua, quàm æternis ignibus cruciari præoptantis.
PDF 172 §. 6. Optabilius esse, vt in hac vita secemur, & vramur, quàm in altera, exemplo sancti senis, & minimè sancti epulonis.
PDF 174 §. 7. Ærumnosis Fortunæ Casibus hominu[m] insolentia[m] refrænari, & excitari indole[m]: & Catharinæ Aragoniæ, de fortuna iudiciu[m].
PDF 177 §. 8. Cu[m] fortunæ bonis, auferri occasione[m] pecca[n]di: & S. Edildridæ aliorumq[ue], per vlcera & vulnera, ad vera[m] salute[m] euntiu[m] exe[m]pla.
PDF 180 §. 9. Virtutum cos aduersitas, Itemq[ue] Fortunæ victores, esse Strutioni ferrum digerenti similes, & animalibus in mari degentib[us].
PDF 184 §. 10. Nostra infortunia cum D. Laurentij, aliorúmq[ue] Martyrum cruciatibus comparata, vix vmbram esse malorum.
PDF 185 §. 11. Nullu[m] fuisse, cui magis bonæ felicitates hui[us] vitæ ferè omnes aduersæ fuerint, quàm Christum gentis humanæ reparatorem.
PDF 188 §. 12. Aduersis pressos [Christi] exe[m]plis roborari.
PDF 190 §. 13. Christianis à Saraceno Christi exemplu[m] propositum; cuius calice considerato, omne nobis absynthium dulcescit.
PDF 191 §. 14. Per aduersa viam esse ad victoriam & coronam.
PDF 193 §. 15. Ad omne, cu[m] fortuna, certame[n], à cœlesti nos gloria vti olim S. Adelgunde[m] excitari.
PDF 195 §. 16. Spei causa[m] & velut cœlestem arrha[m] esse, aduersis reru[m] vndis immersabilem fieri.
PDF 197 Capvt. IX. A. Fortuna excæcatis oculos aperiri, si velint considerare, quid futura, quid præsens ferat felicitas.
PDF 197 §. 1. Futuram in cælo felicitatem præsenti longè anteponendam.
PDF 200 §. 2. Quanta sit futura Beatoru[m] felicitas?
PDF 205 [i.e. 203] §. 3. Quantilla sit Mundi huius felicitas; immo quam infelix?
PDF 205 §. 4. Quale sit inter Fortunam & felicitatem huius vitæ discrimen? & vtramq[ue] magis timendam esse, quàm ipsam miseriam.
PDF 206 §. 5. Fortunæ humanæ debilia fundame[n]ta.
PDF 208 §. 6. Fortunæ inconstans cæcitas, & cœca inconstantia.
PDF 209 §. 7. Quàm misera, quàmq[ue] periculosa sit in diuitijs felicitas?
PDF 211 §. 8. A Monymo diuitias abijcere discunt, qui feliciter volunt sapere.
PDF 212 §. 9. Amißionem magnarum opum magno animo ferre, qui opes ipsas magni non faciunt: exemplo Ioannis Eleemosynarij.
PDF 214 §. 10. S. Bernardi amißionem bonorum beneficij loco habentis, magnanimitas.
PDF 214 §. 11. Honoris ac dignitatum Fortunæ subiectarum vanitas.
PDF 218 §. 12. Sanitatem corporis eiuscemodi bonum esse, vt subinde ei corporis infirmitas fuerit prælata, vt in Egidio fuit videre, qui sagitta ictus noluit sanari.
PDF 220 §. 13. Sanitatem beneficium Dei esse: sed sæpe maius beneficium esse, iacturam sanitatis: vt in Audomaro patuit cæcitate[m] eligente.
PDF 222 §. 14. Cur Pigmenius sibi cæcitate sit gratulatus? & quam alij cæcitatis suæ poßint habere consolationem?
PDF 224 §. 15. Vbi vera quæri debeat felicitas?
PDF 225 Capvt. X. Quæna[m] in Fortunæ casib[us], è Seneca peti possint, contra impatientia[m] remedia?
PDF 225 §. 1. E quibus authoribus remedia contra Fortuna[m] peti poßint?
PDF 226 §. 2. Lugdunensis incendij miseranda calamitas.
PDF 227 §. 3. Vbiq[ue] ferè fungi primo loco Fortunam & Casum; ac proinde Mundum hunc non esse compositum in securitatem.
PDF 228 §. 4. Omnes Fortunæ, omnes vrbium & hominu[m] casus animo esse præmeditandos.
PDF 231 §. 5. Multa, post casum, altiùs surgere.
PDF 231 §. 6. Omnibus eade[m] esse, in Mundo, Fortunæ pericula; nec quenqua[m] à communi lege mortalium se se eximiu[m] debere arbitrari.
PDF 233 §. 7. Impatientia omnes casus fieri tuculentiores; patientia autem emendari.
PDF 235 §. 8. Eas cruces & grauamina nobis vtilißima esse, non quæ nos ipsi eligimus, sed quæ nobis à Deo imponuntur.
PDF Index Capitvm Et Paragraphorvm.
PDF Index Rervm, Et Verborvm.
PDF Epicitharisma. De misera huius vitæ felicitate. Ex Francisco Petrarcha, lib. I. cap. 108. de remedijs vtriusque Fortunæ.
PDF Endsheet
PDF Back cover
PDF Spine