Sapientissima Dei Mvndvm Regentis Gvbernatio; Ex qua pendent, quæ vulgò in Casv, Fortvna, Fato, Esse Pvtantvr / Avthore Georgio Stengelio Soc. Iesv Theologo. Ingolstadii : Hænlinus, 1645
Inhalt
- PDF Vorderdeckel
- PDF Vorsatz
- PDF Titelblatt
- PDF Serenissimo Principi Ac Domino Domino Ferdinando Carolo Archidvci Avstriæ, Dvci Bv[r]gvndiæ, Styriæ, Carinthiæ, Carniolae, &c. Comiti Habspvrgi, Tyrolis, & Garitiae &c. Landgravio Alsatiae, &c. Principi, Ac Domino Svo Clementissimo.
- PDF Præfatio.
- PDF 1 Sapientissima Dei Mvndvm Regentis Gvbernatio, Ex Qva Pendent Qvæ Vvulgo In Casv Atque Fortvna, Avt Fato esse putantur.
- PDF 1 Capvt I. Quid no[n] sit, aut sit Fortuna, Casus, Fatu[m]? & in his omnibus Deu[m] dominari.
- PDF 1 § 1. Nullum fortunæ aut fati auxilium adiungi posse Deo.
- PDF 2 §. 2. Ethnicorum Fortunam Deam credentium fabulosa opinio.
- PDF 4 §. 3. Christianorum quoq[ue] nonnullorum vanæ de fortuna persuasiones.
- PDF 6 §. 4. Nomen & Numen fortuna vnde ortu[m], & à quibus oppugnatu[m]?
- PDF 7 §. 5. Lactantij de Fortunæ assertorib[us] sententia.
- PDF 8 §. 6. Vniuersum mundum non à fortuna, sed à divina Prouidentia regi.
- PDF 10 §. 7. Fortunæ pro Dea habitæ refutatio.
- PDF 13 §. 8. Fortuna[m] atq[ue] fortuita, ob hominum occultas rerum causas ignorantiu[m] opinionem, ita dici, ratione autem Dei omnia prouidentis, nihil esse fortuitum.
- PDF 15 §. 9. Quid, ex vera Aristotelis, ac Philosophorum rectè sapientium sententia, sit Fortuna & Casus?
- PDF 17 §. 10. Quodnam sit inter Fortunam, & Casum, discrimen?
- PDF 18 §. 11. Nullum in Mundo casum contingere, nullam Fortunam mutari, sine diuinæ sapientiæ dispositione.
- PDF 21 §. 12. Cur Deus subinde, in diuinis litteris, loquatur, per modum dubitantis?
- PDF 22 §. 13. Neq[ue] homines semper dubitare, quando per modum dubitantium loquuntur.
- PDF 24 Capvt II. Remedium patientiæ est, scire Casus à Deo esse; quibus hominem vel extollit, vel deprimit.
- PDF 24 §. 1. Æquiùs ferri ea, quæ à Deo, quàm quæ à Fortuna putantur esse profecta.
- PDF 25 §. 2. Quàm malè quidam Fortunam, Casus, aut Fata accusent?
- PDF 27 §. 3. Iosephi Patriarchæ & Saulis regis Fortuna à Deo gubernata.
- PDF 30 §. 4. Casu vsus Deus, ad artem medicam & vrbem erigendam; sicut & ad S. Martinu[m] miraculosè sanandum.
- PDF 32 §. 5. Casu pictor impetrat, quod arte atque ingenio non potuit. cur?
- PDF 33 §. 6. Casu iaculati, diuina manu directi.
- PDF 34 §. 7. Præter suam, sed non præter Dei mentem, plus efficit versu, Abbas, quam destinat.
- PDF 36 §. 8. Deus, per Nouitium temerè loquentem, senem facit seria cogitantem.
- PDF 37 §. 9. S. Bernardo obuiam missus clericus, à Deo sibi obuiam missum Bernardu[m] experitur.
- PDF 38 §. 10. Monetus casu dicta, consilio Dei vtiliter excepit.
- PDF 40 §. 11. Diuinu[m] Iacobi Fortunati è casu omen.
- PDF 41 §. 12. Kenelmi mors & causa, casu pariter & miraculo patefacta.
- PDF 42 §. 13. Gregorij Pontificis. VII. & Conradi II. Imperatoris futuræ potestatis à Deo ominosus & efficax casus.
- PDF 44 §. 14. Mirabilis casus Sartoris, furtum, miraculosâ scriptura, prodentis.
- PDF 46 Capvt. III. Casuum fortunatorum & infortunatorum aliæ caussæ, aliaque exempla, vicissitudinem inconstantiámque docentia humanæ felicitatis.
- PDF 46 §.1. Cur Deus tot aduersos, in terris, casus esse velit?
- PDF 48 §. 2. Fortunæ rota & reru[m] humanaru[m] instabilitas, qua[m] vtilibus sit, vt sapere discamus?
- PDF 51 §. 3. Fortunæ inconstantia metum modestiamq[ue] felicibus inijcit, miseros autem in spem vocat secuturæ mutationis.
- PDF 53 §. 4. Fortunæ remedium est, mala sua non putare maiora esse malis aliorum.
- PDF 54 §. 5. Sapientum est, omnem Mundi felicitatem suspectam habere.
- PDF 57 §. 6. Hugolini Girardesci infelicißima felicitas.
- PDF 59 §. 7. Duorum Coniugum felicißima infelicitas.
- PDF 65 §. 8. Pertinax Polycratis felicitas quam tistem sortita sit exitum?
- PDF 66 §. 9. In aquas lapsa, feliciter reddita.
- PDF 67 §. 10. Contus, seu stupendus Fortunæ baculus à S. Columba pauperi alendo datus.
- PDF 74 Capvt. IV. Nihil Fato vulgi, aut alicui necessitati stellarum esse ascribendum.
- PDF 74 §. 1. Eosdem plerumq[ue] esse Fatorum & Fortunæ adoratores.
- PDF 76 §. 2. Nullam à Fato esse neceßitatem, neq[ue] stellas in libera mortaliu[m] negotia dominari.
- PDF 78 §. 3. D. Ambrosij contra fatales stellas argumenta & rationes.
- PDF 81 §. 4. D. Augustini, itemq[ue] D. Chrysostomi luculenta contra fatum exempla.
- PDF 84 §. 5. Quantum rationi repugnent, qui putant stellas, veluti Parcas quasdam fatalia nentes, arbitrij libertatem strangulare?
- PDF 87 §. 6. Quàm multi Astrologorum se se stultitijs falli sinant?
- PDF 90 §. 7. Variorum de stella à Magis, in Oriente, visa, vel errores, vel opiniones.
- PDF 91 §. 8. In Christi horoscopo, mysteria Christi videri non potuisse.
- PDF 93 §. 9. Potiùs Christum stellæ, quàm stellam Christi fatum fuisse.
- PDF 94 §. 10. De stella cum Christo oritura, vaticinium Balaam.
- PDF 96 §. 11. De excellentia stellæ quæ magis apparuit.
- PDF 98 §. 12. Magorum exemplo, per astra & cre[a]turas, ad Deum esse ascendendum.
- PDF 100 §. 13. Fati neceßitas, cum quanta impietate ac pernicie asseratur?
- PDF 101 §. 14. Ludouici Landgrauij exemplo, scioli docentur, à præscientia Dei, contra arbitrij libertatem, non esse argumentandum.
- PDF 204 [i.e. 104] §. 15. A Fati neceßitate omnibus ferè operibus humanis gulam interstringi.
- PDF 205 [i.e. 105] §. 16. Quo sensu Fatalis neceßitas tolerari, aut tanquam vera explicari poßit?
- PDF 209 [i.e. 109] §. 17. Suspectum Patribus & periculosum Fati nomen, quo bono intellectu poßit nominari?
- PDF 211 [i.e. 111] Cap. V. Rectas esse vias, etiam cum Deus per mirabiles hominem Casus & varias vtriusq[ue] fortunæ ambages, deducit, illustri historia docetur.
- PDF 211 [i.e. 111] §. 1. Ambagiosas quoque vias, per quas hominem ducit Deus, esse rectas.
- PDF 114 §. 2. Conradi II. Imp. seuera iustitia, & Lupoldi metus ac fuga.
- PDF 116 §. 3. Lupoldi comitis eiúsq[ue] filij Henrici, admirabilis Fortuna, & afflicti Casus incertiq[ue] eue[n]tu læto certoq[ue] à Numine terminati.
- PDF 129 Cap. VI. Historiæ superioris ambages & Casus, per corollaria explicantur.
- PDF 129 §. 1. Quinam supra dictu[m] Comitem malè imitentur?
- PDF 230 [i.e. 130] §. 2. Omnes hominu[m] vires & conatus, contra Deu[m] euntes, irritos fieri.
- PDF 231 [i.e.131] §. 3. In Comite Palatino, vices alternans Fortuna.
- PDF 132 §. 4. Sapientißimè constituta, in terris, rerum omnium vicißitudo.
- PDF 134 §. 5. Varij heroes, quos in varios infestósq[ue] Casus, demisit Deus.
- PDF 137 §. 6. In ipsius Christi vita, quanta fuerit, gloriæ & infamiæ rerúmq[ue] vicißitudo?
- PDF 140 §. 7. Exemplo varijs casibus actorum, nullum nos Casum grauiter accipere debere.
- PDF 143 Cap. VII. Quinam, & quanto fructu, considerârint , Casus omnes, non à Fortuna, sed à Deo mortalibus inuehi?
- PDF 143 §. 1. Cum Deus in omni Casu adsit, nullum iustæ indignationi locum esse.
- PDF 144 §. 2. Tulipæ ad solem se pandentis, cum homine læta duntaxat captantis comparatio.
- PDF 146 §. 3. Dauidis flagella voluntaria suscipientis promtitudo.
- PDF 148 §. 4. Patientia Iobi à Deo se percussum agnoscentis.
- PDF 149 §. 5. Aduersæ Fortunæ summatim octo remedia recensentur.
- PDF 151 §. 6. Tobias cæcitatem à Deo immissam agnoscit, atq[ue] eâ notitia, tanquam clypeo, impatientiæ authores remouet.
- PDF 154 §. 7. Alaricus Gothorum Dux, & Semei non sine diuina voluntate, ille Romanis, iste Dauidi aduersus.
- PDF 156 §. 8. Lupus Episcopus Attilam, vt flagellum Dei, reuerens, dum patienter acceptat, euitat; noua arte superandi hostes.
- PDF 158 §. 9. Mauritij Comitis miserias miserijs addere nolentis misericordia.
- PDF 160 §. 10. Deus homines Casibus inuoluit, vt orandi præbeat occasionem; nec statim liberat, vt orationem efficiat ardentiorem.
- PDF 163 §. 11. Trium puerorum Fortunæ authorem Deum agnoscentium generosa patientia & fructus.
- PDF 164 Cap. VIII. Casuum à Deo immissiorum complures vtilitates spirituales.
- PDF 164 §. 1. Alia paterni amoris signa esse, in filijs sæculi, alia in filijs Dei.
- PDF 166 §. 2. Deum filios suos flagellis probare.
- PDF 167 §. 3. Fortium & magnarum mentium est, fortia & magna pati.
- PDF 169 §. 4. Præstare filium doloris esse in hac, quàm in altera vita.
- PDF 170 §. 5. Hydropici senis intercute aqua, quàm æternis ignibus cruciari præoptantis.
- PDF 172 §. 6. Optabilius esse, vt in hac vita secemur, & vramur, quàm in altera, exemplo sancti senis, & minimè sancti epulonis.
- PDF 174 §. 7. Ærumnosis Fortunæ Casibus hominu[m] insolentia[m] refrænari, & excitari indole[m]: & Catharinæ Aragoniæ, de fortuna iudiciu[m].
- PDF 177 §. 8. Cu[m] fortunæ bonis, auferri occasione[m] pecca[n]di: & S. Edildridæ aliorumq[ue], per vlcera & vulnera, ad vera[m] salute[m] euntiu[m] exe[m]pla.
- PDF 180 §. 9. Virtutum cos aduersitas, Itemq[ue] Fortunæ victores, esse Strutioni ferrum digerenti similes, & animalibus in mari degentib[us].
- PDF 184 §. 10. Nostra infortunia cum D. Laurentij, aliorúmq[ue] Martyrum cruciatibus comparata, vix vmbram esse malorum.
- PDF 185 §. 11. Nullu[m] fuisse, cui magis bonæ felicitates hui[us] vitæ ferè omnes aduersæ fuerint, quàm Christum gentis humanæ reparatorem.
- PDF 188 §. 12. Aduersis pressos [Christi] exe[m]plis roborari.
- PDF 190 §. 13. Christianis à Saraceno Christi exemplu[m] propositum; cuius calice considerato, omne nobis absynthium dulcescit.
- PDF 191 §. 14. Per aduersa viam esse ad victoriam & coronam.
- PDF 193 §. 15. Ad omne, cu[m] fortuna, certame[n], à cœlesti nos gloria vti olim S. Adelgunde[m] excitari.
- PDF 195 §. 16. Spei causa[m] & velut cœlestem arrha[m] esse, aduersis reru[m] vndis immersabilem fieri.
- PDF 197 Capvt. IX. A. Fortuna excæcatis oculos aperiri, si velint considerare, quid futura, quid præsens ferat felicitas.
- PDF 197 §. 1. Futuram in cælo felicitatem præsenti longè anteponendam.
- PDF 200 §. 2. Quanta sit futura Beatoru[m] felicitas?
- PDF 205 [i.e. 203] §. 3. Quantilla sit Mundi huius felicitas; immo quam infelix?
- PDF 205 §. 4. Quale sit inter Fortunam & felicitatem huius vitæ discrimen? & vtramq[ue] magis timendam esse, quàm ipsam miseriam.
- PDF 206 §. 5. Fortunæ humanæ debilia fundame[n]ta.
- PDF 208 §. 6. Fortunæ inconstans cæcitas, & cœca inconstantia.
- PDF 209 §. 7. Quàm misera, quàmq[ue] periculosa sit in diuitijs felicitas?
- PDF 211 §. 8. A Monymo diuitias abijcere discunt, qui feliciter volunt sapere.
- PDF 212 §. 9. Amißionem magnarum opum magno animo ferre, qui opes ipsas magni non faciunt: exemplo Ioannis Eleemosynarij.
- PDF 214 §. 10. S. Bernardi amißionem bonorum beneficij loco habentis, magnanimitas.
- PDF 214 §. 11. Honoris ac dignitatum Fortunæ subiectarum vanitas.
- PDF 218 §. 12. Sanitatem corporis eiuscemodi bonum esse, vt subinde ei corporis infirmitas fuerit prælata, vt in Egidio fuit videre, qui sagitta ictus noluit sanari.
- PDF 220 §. 13. Sanitatem beneficium Dei esse: sed sæpe maius beneficium esse, iacturam sanitatis: vt in Audomaro patuit cæcitate[m] eligente.
- PDF 222 §. 14. Cur Pigmenius sibi cæcitate sit gratulatus? & quam alij cæcitatis suæ poßint habere consolationem?
- PDF 224 §. 15. Vbi vera quæri debeat felicitas?
- PDF 225 Capvt. X. Quæna[m] in Fortunæ casib[us], è Seneca peti possint, contra impatientia[m] remedia?
- PDF 225 §. 1. E quibus authoribus remedia contra Fortuna[m] peti poßint?
- PDF 226 §. 2. Lugdunensis incendij miseranda calamitas.
- PDF 227 §. 3. Vbiq[ue] ferè fungi primo loco Fortunam & Casum; ac proinde Mundum hunc non esse compositum in securitatem.
- PDF 228 §. 4. Omnes Fortunæ, omnes vrbium & hominu[m] casus animo esse præmeditandos.
- PDF 231 §. 5. Multa, post casum, altiùs surgere.
- PDF 231 §. 6. Omnibus eade[m] esse, in Mundo, Fortunæ pericula; nec quenqua[m] à communi lege mortalium se se eximiu[m] debere arbitrari.
- PDF 233 §. 7. Impatientia omnes casus fieri tuculentiores; patientia autem emendari.
- PDF 235 §. 8. Eas cruces & grauamina nobis vtilißima esse, non quæ nos ipsi eligimus, sed quæ nobis à Deo imponuntur.
- PDF Index Capitvm Et Paragraphorvm.
- PDF Index Rervm, Et Verborvm.
- PDF Epicitharisma. De misera huius vitæ felicitate. Ex Francisco Petrarcha, lib. I. cap. 108. de remedijs vtriusque Fortunæ.
- PDF Vorsatz
- PDF Rückdeckel
- PDF Rücken