R. P. Pavli Segneri E Societate Jesu, Qvadraginta Sermones : Per Verni Jejunij tempus, Florentiæ, alijsque Italiæ Urbibus dicti / Post plures Editiones ex Italico idiomate Latinitate donati, A R. P. Udalrico Dirrhaimer Ejusdem Societatis. Antverpiae : Prostant apud Bartholomaeum Foppens, 1695
Inhalt
- PDF Vorderdeckel
- PDF Vorsatz
- PDF Titelblatt
- PDF Auctor Lectori.
- PDF Summa Facultatis R. P. Provincialis Societatis Iesv Flandro-Belgicæ.
- PDF Approbatio Censoris Ordinarii.
- PDF Themata Sev Argumenta Sermonum.
- PDF 1 R. P. Segneri Qvadragesimale.
- PDF 1 Sermo I. In die Cinerum. Demonstratur summa illorum temeritas, qui cùm sciant, se esse mortales omnis tempores momento, nihilominùs tamen peccati mortalis conscij vivunt, & eidem inhærent vel ad momentum.
- PDF 15 Sermo II. Die Iovis post Cineres. Ostenditur, quàm Deus longè fidelior Amicus sit, quàm homines.
- PDF 28 Sermo III. Die Veneris post Cineres. Quisquis offensus veniam negat, rationum momentis convincitur, & Divinis & humanis, illam dandam esse, nisi stultus malit sibi ipsi nocere ampliùs, quàm inimco suo.
- PDF 42 Sermo IV. Primâ Dominicâ Quadragesimæ. Ostenditur etiam inter Christianos Catholicos paucos esse, qui famem habeant Verbi Dei, unde non ampliùs mirum, videri debeat, etiam inter ipsos Christianos, paucos salvari.
- PDF 54 Sermo V. Die Lunæ post primam Dominicam. Distinctè explicatur horrenda confusio, quam in extremo die Iudicij experietur peccator, in ruborem datus, toto mundo præsente.
- PDF 69 Sermo VI. Die Martis post Primam Dominicam. Quanta sit peccatoris, quamque summa stultitia, sese contra Deum opponere.
- PDF 82 Sermo VII. Die Mercurij post primam Dominicam. Deploratur luctuosa plurium socordia, in negotio salutis æternæ.
- PDF 94 Sermo VIII. Die Iovis post primam Dominicam. Animantur pij, ut animosè vincant respectus humanos sancta quadam impudentiâ.
- PDF 107 Sermo IX. Die Veneris post primam Dominica[m]. Orator partes legati ex altero mundo assumit, & perorat in favore animarum in flammis purgantibus.
- PDF 120 Sermo X. Dominicâ secundâ Quadragesimæ. Ad paradisi amorem excitandum inter fideles, non aliud ipsis pro debili nostra capacitate repræsentatur, quàm primus animæ beatæ ingressus in gloriam.
- PDF 134 Sermo XI. Die Lunæ post secundam Dominicam. Error eximitur temerariis illis, qui pœnitentiam usque in mortis articulum differunt, ne ullus illorum tandem numerari debeat inter peccatores delusos.
- PDF 148 Sermo XII. Die Martis post secundam Dominicam. Ostenditur, quanti momenti sit, ut ille, qui peccator esse perseverat, saltem modestus peccator sit.
- PDF 161 Sermo XIII. Die Mercurij post secundam Dominicam. Detestabilis esse ostenditur ille amor, quo quidam Domum & familiam suam complectuntur, quam volunt potentem & divitem facere, mediis iniquis, cùm amor iste, si tamen amor est, crudelis vocandus sit.
- PDF 172 Sermo XIV. Die Iovis secundam Dominicam. Visitato Inferni carcere, non invenitur tantas inter pœnas, ullum solatium, unde concluditur, meritò fugiendum esse locum illum, in quo nil es, nisi purum malum.
- PDF 184 Sermo XV. Die Veneris post secundam Dominicam. Ex calamitatibus nostri temporis & ætatis, quibus à Deo asperrimè flagellati sumus, omnis incredulus confunditur, doceturque, si minis Divinis fidem porrò negare pergat, etiam ipsi fulmen expectandum.
- PDF 197 Sermo XVI. Dominica tertia Quadragesimæ. Deridetur illius conversio, qui peccatum vult relinquere, nec tamen fugere occasiones. Hæc enim est conversio mendax.
- PDF 209 Sermo XVII. Die Lunæ post tertiam Dominicam. Monstrosa illorum & exotica ingratitudo admirationem meretur, qui non horrent Divina beneficia, malefactis rependere.
- PDF 221 Sermo XVIII. Die Martis post tertiam Dominicam. Eliditur prætextus ille inanis eorum, qui dicunt, correctionem proximi sibi non incumbere, cùm non sint ad id obligati, atque unà scribuntur milites generosi, qui Christum adjuvent in sua expeditione.
- PDF 233 Sermo XIX. Die Mercurij post tertiam Dominicam. Explicantur Detractori & maledico, tria grandia damna, quæ eodem tempore infert illis, quibus detrahit, illis, cum quibus detrahit, & sibi ipsi detractori unaque exhibetur, melius ipsi esse, non obloqui, sed tacere.
- PDF 244 Sermo XX. Die Iovis post tertiam Dominicam. Ad reprobandam victoriam co[m]pendiosam simul ab omnibus fidei & Religionis nostræ inimicis, omnes ad id solùm concedendum adiguntur, virtute solius luminis naturalis, hanc propositionem credere: Christus est Deus.
- PDF 257 Sermo XXI. Die Veneris post tertiam Dominicam. Unicuique salutis suæ verè studioso ostenditur, opportunitatem salutis debere in tempore suo, capillis arripi, hoc est, res modicas non esse negligendas.
- PDF 271 Sermo XXII. Dominicâ Quartâ Quadragesimæ. Causa pauperu[m] penes divites agitur, qui nec superflua quidem bonorum suorum ipsis elargiri volunt.
- PDF 285 Sermo XXIII. Die Lunæ post quartam Dominicam. Ad pravam illam consuetudine[m] extirpandam, eorum, qui in Templis absque religione & respectu versantur, ostenditur, quàm grave delictum sit, quod à Christo Principe propriâ manu punitum est.
- PDF 300 Sermo XXIV. Die Martis post quartam Dominicam. Docetur peccatorem non debere judicari secundùm formam externam, cùm numquam in illo vultus cordi respondere possit.
- PDF 312 Sermo XXV. Die Mercurij post quartam Dominicam. Infelix eorum fæcunditas ostenditur, qui non agnoscunt, quantæ obligationis sit filium habere, aut si agnoscunt debito suo non satisfaciunt.
- PDF 325 Sermo XXVI. Die Iovis Post quartam Dominicam. Animantur Iusti, ut mortem, quacunque horâ adventatem læti excipiant, illiusque memoriâ, & monitis fructum faciant, illam in actionibus omnibus in Consiliariam adlegendo.
- PDF 340 Sermo XXVII. Die Veneris post quartam Dominicam. Manifestatur tribulatis ad eorum solatium, adversa à Deo immissa nil aliud esse, quàm purum amorem sub odij schemate personatum.
- PDF 352 Sermo XXVIII. Dominica Passionis. Illachrymatur Orator immensæ illorum stupiditati, qui, cùm peccati mortalis se reosciant, adhuc rident.
- PDF 365 Sermo XXIX. Die Lunæ post Dominicam Passionis. Ad Liberandos bonos ab inquietudine, quam identidem ab impiis patiuntur, ostenditur istis, quàm inexcusabiles sint, & juxtà insani, dum, cùm ipsi mali sint, pati non possunt alios esse bonos.
- PDF 378 Sermo XXX. Die Martis post Dominicam Passionis. Manifestatur mundi amatoribus, mundum Traditorem esse, omnium pessimum.
- PDF 390 Sermo XXXI. Die Mercurij post Dominicam Passionis. Inter tempestates, quas in cordibus excitat mysterium tremendum humanæ prædestinationis invitantur Auditores, ut anchoram suam in hoc solo portu figant. Neminem damnari, nisi qui spontè velit.
- PDF 403 Sermo XXXII. Die Iovis post Dominicam Passionis. Qui cum Maria Magdalena à peccato vult resurgere, animatur hac maximi momenti veritate, nullum, quantumvis gravissimum peccatorem esse, qui, si modò velit, non possit ad magnam sanctitatem pertingere.
- PDF 419 Sermo XXXIII. Die Veneris post Dominicam Passionis. Ad confusionem eorum Pseudopoliticorum, qui ætate nostrâ tot animas pervertunt, ostenditur, nihil utile esse, quid honestum non est, atque ideò graviter decipi illum, qui sibi persuadet, ad hoc ut felix sit, multum juvare esse impium.
- PDF 433 Sermo XXXIV. Dominica Palmarum. Posteaquam plenè probatum est, meritissimò Christum in triumpho suo titulum mansueti assumpsisse, tandem illatione minimè expectatâ infertur: quàm grande malum peccatum sit.
- PDF 446 Sermo XXXV. Die Veneris sancta. Ut condigna æstimatio fiat eorum, quæ Christus nostri amore pati dignatus est, ostenditur, in toto terrarum orbe, nunquam fuisse dolorem, qui cum Christi dolore comparari possit.
- PDF 473 Sermo XXXVI. Die solemni Paschatis. Ut omnes in spem beatæ Resurrectionis animentur, ostenditur, quàm conveniens sit in paradiso & animam & corpus unà præmiari & gaudere.
- PDF 483 Sermo XXXVII. Die Lunæ post Pascha. Timet Orator, ne Auditores jam è peccato resuscitati, iterum in illud relabantur, atque hunc relapsum impedire conatur.
- PDF 497 Sermo XXXVIII. Die Martis post Pascha. Ad animandos Christianos ad vitam spiritualem, eisdem persuadetur, non esse asperam & ingratam, qualis apparet, sed volupem & jucundam.
- PDF 313 [i.e. 513] Sermo XXXIX. In Festo S. Iosephi. Ex eo, quod inter omnes homines Divus Iosephus Virgini in Sponsum assignatus sit, colligitur, quantum gradum & gratiæ, & gloriæ versimiliter in Cælis obtineat.
- PDF 528 Sermo LX. In Festo Beatissimæ Virginis ab Angelo salutatæ. Indagatur, quousque Christus sibi in Virgine ejusque anima complacuerit, & ex hoc deducitur, unumquemque ad illam non quidem principale, primum tamen debere refugium habere.
- PDF Index Rerum Memorabilium.
- PDF Vorsatz
- PDF Rückdeckel
- PDF Rücken
- PDF Vorderschnitt