Content
PDF Tomvs Primvs PDF Jn Omnes Totivs Anni Dominicas Æstivas, à Festo Pentecostes vsque ad Aduentum PDF De Sanctorum Festiuitatibus Annitotius PDF De quatuor Hominum nouissimis PDF Front cover PDF Endsheet PDF Title page PDF Approbatio. PDF Carmen ad Librum. PDF Argvmentvm In Conciones Adventvales De Qvatvor hominis nouissimis. PDF Index Locorvm Præcipvorvm S. Scriptvræ, Qvi Hoc Tomo de quatuor nouissimis explicantur. PDF Dominica 1. Aduentus. Tota Concio est de memoria Mortis, in qua primum proponit, quomodo Deus iusserit Iudæis vt in cineres animaliu[m] immolatorum loco mundo reponerent, qui variis immunditiis tollendis deseruirent, nullam aliam ob causam, quam vt hoc modo designaret ac doceret, mortis recordationem esse frænum, quo homines à peccatis coercerentur. Narrat deinde Principium quorundam exempla, qui mortalitatem suam variis modis sibi ob oculos poni curarunt. Postremo varios affectus eius relati declarat. PDF Feria 2. post Dom. 1. Aduentus. In hac tractatur, quid sit ipsa mors, variisq[ue]; rebus, vt aspidi, latroni, furi, tortori, & duci castrensi comparatur, mundus autem prato fiorido, & syluæ similis ponitur. Varia deinde epitheta mortis & tituli proponuntur, deque eius potentia multa dicuntur, quodque Deus non fit eius autor, sed peccatum, multis probatur. PDF Feria 3 post Domin. 1. Aduentus. Causa mortis requiritur ac aperitur. Cumq[ue]; multi eam hominibus aguatam crediderint, concludit non fuisse morituros nec corpore, nec anima, nisi peccassent, ideoque solum peccatum esse mortis caussam. Digressione deinde facta, multa de fœlicitate status innocentiæ & hominis creatione differit, & de miseria eius agit, in [quam] post peccatum perpetratum delapsus est. PDF Dom 4. post Dom. 1. Aduentus. Hominem per peccatum gratia Dei destitutum, iam necessario morti esse obnoxium, nullum que aduersus eam esse priuilegiu[m], eo quod ex contrariis elementis cum conster, naturaliter etiam morti subiectus sit, ideoque neminem prorsus ab ea esse immunem.
PDF Feria 5. post Dom. 1. Aduentus. Mortem, nemini suum aduentum ante denunciare, sed proditorie instat furis & latronis hora incerta aduenite. Agit deinde de præparatione ad eam, ne possit esse perniciosa, quod exemplo lupi eleganter probat. PDF Feria 6. post Dom. 1. Aduentus. Proponit ea, quæ moribundis euenire sole[n]t, corporis nimirum varios dolores, peccatorum acerbam memoriam, dæmonum horribiles aspectus, ipsiusq[ue]; etiam animæ afflictiones, quę omnia talia sunt, vt Christus ipse licet innocens, animam tamen Patri suo cœlesti commendauerit. PDF Sabbato post Dom. 1. Aduentus. Vt eumque hæc predicta se habeant, mortem nihilominus non esse metuendam declarat, sed piis, quibus sit quasi carceris custos, & auditum iis faciat ad fœlicitatem æternam, ac proinde optandam, quod exe[m]plis etiam gentilium confirmat. PDF Domin. 2. Aduentus. Extremi iudicij memoriam semper in mente habendam, exemplo Anachoretæ cuiusdam & S. Hieronymi docet, eiusq[ue] rei vtilitatem pluribus proponit. PDF Feria 2. post Dom. 2. Aduent. De signis quæ antecedent iudicium extremum, in Sole, Luna & stellis differit, eiusque rei rationem prolixereddit. Exponit autem & mystice hæc signa de Christo, Sole, Luna B. Virgine, & stellis seu Sanctis. PDF Feria 3. post Domin. 2 Aduentus.Declarat quam horribilis futura sit dies judicij, quales eam præcessuræ tempestates, vt dies belli idcirco vocari possit ac nocti comparari. PDF Feria 4. post Dom. 2. Aduentus. De ipso iudice Christo, Deo & homine agit, qui tunc erit terribilis valde, ac proinde primus cius aduentus cum hoc secundo comparatur, & vtriusque quanta sit differentia ostenditur. Deinde de cruce in iudicio apparituta, & impiis terrifica & aduersaria differit. PDF Feria 5. post Dom. 2. Aduentus. Omnes omnino homines in iudicio comparituros supra vallem Iosaphat in aëte, etia[m] paruulos sine baptismo mortuos. PDF Feria 6. post Dom. 2. Aduentus. De seuerissimo examine quo iudicandi examinabuntur, agit, in quo Christus Ludimagistro ac Doctori, iudicandi vero studiosis per classes distributis comparantur, deque examine Religiosoru[m], Sacerdotum & aliorum agitur. PDF Sabbato post Dom. 2. Aduentus. Agitur de sententia post examen peractum, primum in pios, deinde in impios proferenda. Deumque proniorem ad præmia quam supplicia inferenda ostendit Pauca deinde de igne infernali & æterno differuntur. PDF Domin. 3. Aduentus. Cogitationem infernalium suppliciorum no[n] modo necessariam, verum etiam vtilissimam esse declarat, eo quod potentissime homines à vitiis absterreant. Contra vero eorum obliuionem caussam esse plurimorum peccatorum. PDF Feria 2. post Dom. 3. De quinque locis seu animarum receptaculis post hanc vitam agit, nimirum de cœlo, inferno, lymbo Patrum, paruulorum sine baptismo aut circumcisione mortuorum, & purgatorio. De ipso autem inferno differit teterrimum esse & horribilissimum, eumque sub terra. PDF Feria 3. post Dom. 3. De ipsis inferni tormentis agit, miserimoq[ue] damnatorum statu, quorum quidam grauius cruciabuntur, quam ipsi dæmones. PDF Feria 4. post Dom. 3. De pœna sensuum differit, quos omnes grauissime torquendos demonstrat. Deinde de igne infernali, & quomodo in animam agat, prolixius disputat; quodque dæmones nunc non omnes sint in inferno, post iudicium tamen omnes illuc allegandi, etsi etia nunc non sint sine tormentis.
PDF Feria 5. post Dom. 3. De damnatorum miseria, ob grauissimam pœnam damni agit, & de verme conscientiæ. PDF Feria 6. post Dom. 3. De æternitate infernalium pœnarum disputar, & ostendit omnino nunquam finiendas, nec vllam spem redemptionis superesse damnatis contra Origenem, qui olim contrarium sensit. Esse igitur æternitatem pœnarum infernalium articulum fidei, & æquissimam. Postremo agit de eo, quomodo damnatorum corpora non consumantur aut corrumpantur in igne. PDF Sabbato post Domin. 3. De damnatorum infelici forte, quorum numerus ingens sit, & nullis viuorum precibus iuuari possint, nec vero viui pro iis orare debeant. PDF Domin. 4. Aduentus. Gloriam cœlestem mente comprehendi non posse eiusque memoriam efficax esse remedium contra peccata, & quoscunq[ue] labores huius vitæ, idque exemplis Moysis & S. Stephani probatur. PDF Feria 2. post Dom. 4. Cœli situs descriptio, nomina, & amplitudo, itemque pulchritudo prolixe & pulchre depingitur. PDF Feria 3. post Dom. 4. Aduentus. Agitur de Beatis, eorumque fœliciti forte, qua[m] tria commendabilem faciunt. Gaudia cœli æterna esse, vnde beati excidere nunqua[m] possint, cum peccare non possint, contra Origenem. Non esse omnium beatorum eandem gloriam, quod procedit ex aureolis, quæ nonnullis Sanctorum datæ sunt deque ipsis aureolis disputat. PDF Feria 4. post Domin. 4. Beatorum gloriam consistere in visione diuinæ maiestatis, ad quam tamen gloriæ lumen necessarium, cuiusque excellentia in duobus consistat. Hinc fieri vt Sancti nihil ignorent, & cognitio illorum quotidie crescat, & quomodo if fieri possit. PDF Feria 5. post Domin. 4. De corporum beatitudine, Christi Humanitatem apertissime à Beatis videndam fore. De corporum resurrectione, & qualis illa futura. Non fore in cœlo cæcos, aut claudos, aut vitiosos. De quatuor dotibus glorificatiorum corporum. PDF Feria 6. post Domin. 4. Cœlestem gloriam longissime superare omnes mundi delicias, cu[m] mundus hic nil sit nisi inopia, & punctum tantum si cœlo co[n]feratur, nec animam fatiare posse. Plura deinde de mundi vanitate, & cœli pulchritudine addit, cum anacephalæosi dictorum, quatuor Nouissimis. PDF Jndex Sev Loci Commvnes Rervm Præcipvarvm In Hac Parte Aduentali contentarum. PDF Endsheet PDF Back cover PDF Spine 
