Scipio Claromontius De Ratione Status / Joannes Garmers, De Italico in latinum convertit, Dicavitq[ue] Serenissimo Principi Ac Domino Christiano Lodovico, Duci Meklenburgico ... [S.l.] : Autor ; Hamburgi : Typis Pfeifferianis, 1679
Content
- PDF [1]
- PDF Front cover
- PDF Endsheet
- PDF Dedication (hs.)
- PDF Title page
- PDF Serenissimo Principi Ac Domino Christiano Lvdovico, Duci Meklenburgico, ...
- PDF B. L. S.
- PDF Emendanda.
- PDF Series Capitum totius operis.
- PDF 1 Praefatio Et Introductio.
- PDF 3 Pars Altera. Nomen Ragion di stato, Ratio status, aequivocum esse, hoc est, habere illud diversas significationes: & expositio vocabuli Aequivoci.
- PDF 10 Pars Tertia. Fit enumeratio significationum Rationis Status. Et principio disputatur, an solum rem pravam denotet, an vero aeq[ue] bonam & pravam.
- PDF 14 Pars Quarta. Enumeratio significationum absolvitur.
- PDF 17 Monitum.
- PDF 17 Pars Quinta. Afferuntur, & dissolvuntur nonnulla dubia adversum ea, quae dicta sunt.
- PDF 21 Pars I.
- PDF 21 Praemittitur expositio vocum civitatis, Reip. sive status. Cap. I.
- PDF 24 Ex qualib. & quot rebus, Resp. quaedam formetur, sive status bonus: vel Jus verum, & commune status qua in re consistat, & ex qualib. partib. proveniat. II.
- PDF 27 De fine legis & Imperii quatuor sentiendi modos exstare, sive quatuor opiniones. III.
- PDF 29 Exponitur, quis verus & optimus finis sit, ex quatuor recensitis. IV.
- PDF 33 Exponitur, quae & qualisnam sit felicitas, quam Politici finem legis ponunt, utrum in sensu collectivo, an distributivo. Et dissidium in ea re Platonis cum Aristotele. V.
- PDF 36 Utrum finis legum jam expositus sit absolutè justus, & semper talis, & demonstratur, dari finem naturalem, & supranaturalem. VI.
- PDF 39 Non esse admittendam ob utilitatem politica[m], ullam verae religionis corruptionem: at casum incidere, cum prava jam introducta perferenda est. VII.
- PDF 41 Quod licet verus finis constitutus sit, nihilominus considerandae sint caeterae tres sententiae de fine legis, & quam ob rem. VIII.
- PDF 43 Proponitur examinanda opinio: quod utilitas Imperantis finis rectus sit, & verus legum. Distinguuntur significata, & argumenta pro illa opinione afferuntur. IX.
- PDF 46 Quod forma Reip. ejusde[m]q[ue] conservatio, non sit finis ultimus legum quomodo sit finis subordinatus, & proximus ultimo, in optima republica. X.
- PDF 49 Dissolvuntur argumenta cap. octavo prolata, quod forma status, ejusdemq[ue] stabilitas, legu[m] finis sit. XI.
- PDF 52 Quod princeps, vel Imperans, non sibi proponere potest proprium suum commodum pro fine: attamen quaerere illud potest, & de modo binae afferuntur opiniones, una quod per accidens solum, altera quod per se etiam. XII.
- PDF 54 Exponuntur vocabula utilis, expetibilis per se & per accidens: & afferuntur argumenta pro confirmanda sententia, quod princeps solum per accidens utile debeat expetere. XIII.
- PDF 58 Ponitur, probaturque vera opinio, quod Princeps bonus expetere possit, & quaerere utile suum proprium per se. XIV.
- PDF 60 Dissolvitur primum argumentum nobis adversum ab auctoritate Aristotelis desumptum: & exponitur verus Aristotelis sensus cap. 4. lib. 3. polit. de divisione Imperioru[m]. XV.
- PDF 64 Dissolvuntur reliqua tria argumenta contraria. XVI.
- PDF 67 Epilogus eorum, quae dicta sunt de legum fine, & optima Rep., eorundemq[ue] explanatio absolvitur. XVII.
- PDF 68 Quomodo, & in quanam Rep. Justum sit, proponere sibi scopum hunc, cives reddere bellicosos, & invadere alios Principatus. XVIII.
- PDF 72 Quomodo, & in quanam Rep. aequum sit, subsistere in eo fine, ut pax & concordia mutua sit inter cives qui alter dicendi modus erat. XIX.
- PDF 76 Quomodo tres dicti scopi ad invicem se habeant, & quomodo qui illis opponti sunt: & quod prava Resp. ferenda sit, neque adversus illam insurgendu[m] auctoritate privata. XX.
- PDF 80 Divisio Rerump. in suas species, secundum Platonem, Arstotelem, & Polybium. XXI.
- PDF 84 De discrimine boni & pravi finis, & quod illud essentiale sit, adversus Bodinum ostenditur. XXII.
- PDF 86 Differentiam a paucis & multis desumptam non esse essentialem: at vero illam a pauperibus & divitibus. XXIII.
- PDF 91 De prava Reip. divisione Bodini, ejusdemque usu pravo vocabuli Aristocratiae: & de aliorum quorundam divisione. XXIV.
- PDF 92 Subdivisio bonarum rerump. & cumprimis Aristocratiae, sive Optimatum status, qui uberius exponitur. XXV.
- PDF 98 De Rebuspubl. mixtis opinio Aristotelis, Platonis, videlicet quod dentur. Hisque omnibus contraria Bodini opinio, quod non denutr: hujusque rationes. XXVI.
- PDF 101 Quod mixta detur Resp. ejus veritatis fundamentum affertur. XXVII.
- PDF 105 Diluuntur argume[n]ta Bodini. XXVIII.
- PDF 107 Quaenam, & quot sint conditiones Reip. justae. XXIX.
- PDF 109 Quando non concurrunt, instinctus naturalis ad parendum, & habilitas ejus, qui regere debeat. XXX.
- PDF 112 Unde sit naturalis populi propensio, quod huic, vel illi imperio subesse velit. XXXI.
- PDF 115 Propensio, quae ex consuetudine est. XXXII.
- PDF 117 De Dispositione, quae ex accidenti quodam est. XXXIII.
- PDF 119 Non sufficere ad perfectam justitiam formae, ut Resp. bene constituta sit, si imperium quoque & administratio non illi consonet. XXXIV.
- PDF 122 De majestate, & quo studio conservanda sit à quolibet Principatu. XXXV.
- PDF 125 De Justitia distributiva. XXXVI.
- PDF 130 De Merito, quantum ad publica bona, quae ditribuenda sunt. XXXVII.
- PDF 136 De Merito, quantu[m] ad onera. XXXIIX.
- PDF 140 De poenis, & quomodo pertineant ad Justitiam distributivam. XXXIX.
- PDF 143 De ratione irrogandi poenas, earumque gravitate. XL.
- PDF 149 De fine poenarum etiam capiuntur earum gradus prout infligendae delictis. XLI.
- PDF 153 De Justitia commutativa. XLII.
- PDF 155 De cura, ejusque partibus, quae Principi pro Justitia commutativa gerenda est. XLIII.
- PDF 157 Abstinentia Principis à facultatibus Subditorum. XLIV.
- PDF 159 Injustitia, quae versatur in occupatione status aliorum. XLV.
- PDF 161 De injustitia in violanda fide. XLVI.
- PDF 163 Argumenta, quare Princeps non teneatur fidem servare, eorumque solutiones. XLVII.
- PDF 168 Oppugnatur illud, cum debitum, quo privatus privato obstrictus est, debitori condonatur: itidem cum debitori tempus sive mora conceditur. XLIIX.
- PDF 171 De Electione bonoru[m] Judicum. XLIX.
- PDF 175 De impedimentis, quae justitiae administrationi moram inferunt, & primum quae propter potentiam debitorum obveniunt, ejusque rei remedia. L.
- PDF 180 Impedimenta, quae Justitiae mora[m] inferunt per artificia, & fraudes Causidicorum, & ministrorum: & earum rerum remedia. LI.
- PDF 184 Pars Secunda.
- PDF 184 De Justo extraordinario, hoc est, contra, vel supra justum ordinarium. Cap. I.
- PDF 190 Examen locorum, in gratiam meae assertionis adductorum, ab auctoritate Ciceronis: ubi differentia ponitur, inter rem injustam facere, & non justam rem facere. II.
- PDF 192 De aequitate, pro uberiori expositione justi proprii. III.
- PDF 193 Refutatur eorum opinio, qui omne illud justum putant, quod statui utile est. IV.
- PDF 1 Pars Tertia.
- PDF 1 De Justo Status apparente & personato. Introductio. Cap. I.
- PDF 2 De fine apparenter & no[n] verè justo. II.
- PDF 4 Quomodo Majestas inducatur. III.
- PDF 8 De Specie Justitiae fucata in acquisitione Tyrannidis. IV.
- PDF 14 De fuco administrationis Tyrannicae, ut fiat in speciem justa. V.
- PDF 21 De Principatu Despotico. VI.
- PDF 28 De simulationibus ad honestandum, efficiendumque, ut appareat justus status paucorum, qui Graecis Oligarchia est. VII.
- PDF 33 De speciebus Status paucorum. VIII.
- PDF 36 Regressio ad fucos, & simulationes. IX.
- PDF 40 De Democratia, sive statu populari pravo, ejusque speciebus. X.
- PDF 46 De simulationibus, & fucis Democratiae. XI.
- PDF 51 De Distributione, ejusque fuco. XII.
- PDF 52 De Jurisdictione commutativa, ejusq[ue] administratione fucata. XIII.
- PDF 55 De Justo Extraordinario, & Superordinario. XIV.
- PDF Endsheet
- PDF Back cover
- PDF Spine