Erzbischöfliche Akademische Bibliothek Paderborn / S. Avrel. Avgvstini Confessionvm Libri X

jump to main content

S. Avrel. Avgvstini Confessionvm Libri X / Cum Notis R. P. Henrici Wangnereck, Soc. Iesu. Coloniae : Kalcovius, 1646

Content

PDF 1 Cap. I. Homo à Deo excitatur, ut laudet Deum Finem suum, quem quærendo invocat, & invocando laudat.
PDF 3 Cap. II. Invocamus Deum, ut veniat in nos, etsi secundum esse suum sit in omnibus, & omnia in ipso.
PDF 4 Cap. III. Deus continendo omnia implet omnia, totus ubique præsens in omnibus creaturis.
PDF 6 Cap. IV. Plurimorum attributorum divinorum enumeratione immensam Dei bonitatem ob oculos ponit.
PDF 7 Cap. V. Salutis desiderio Deum invocat, ut per gratiam veniat in domum animæ suæ, eamque mundet.
PDF 9 Cap. VI. Agnoscit Deum immutabilem & æternum conditorem suum, eumque laudat de infantia & beneficio lactis, motusque infatiles explicat.
PDF 14 Cap. VII. Infantiam quoque obnoxiam inordinatis affectibus, eamque vitæ vix annumerandam esse.
PDF 17 Cap. VIII. Quomodo ingressus pueritiam desiderio patefaciendi sensa cordis, loqui didicerit ex observatione loquentium.
PDF 19 Cap. IX. Quanto affectu Deum, quem nosse cœperat, rogaverit, ne in Scholis vapularet: & quomodo majores riserint plagas ipsius.
PDF 21 Cap. X. Se pecasse negligendo amore ludendi utiles literas, contra voluntatem majorum, etsi inordinatam.
PDF 23 Cap. XI. Graviter agrotans, baptismum petit, sed convalescens eundem diiffert liberioris vitæ causa.
PDF 26 Cap. XII. Ad literas se coactum bono suo, etsi non sine justa pœna sua agnoscit.
PDF 27 Cap. XIII. Accusat inordinatum poëticorum figmentorum amorem, utiliorumque artium neglectum.
PDF 31 Cap. XIV. Græcos Poëtas se aversatum, ob linguæ peregrinæ difficultatem.
PDF 32 Cap. XV. Orat, ut quidquid utile puer didicit, Deo serviat.
PDF 33 Cap. XVI. Detestandam esse consuetudinem discendi Latinitatem ex lascivis Poetis, ad libidinem incitantibus Deorum magisterio.
PDF 36 Cap. XVII. In exercitio Scholastico Poetas per paraphasin reddendi, studium vanæ laudis incusat.
PDF 37 Cap. XVIII. Deplorat cæcitatem humanam servantem præcepta Grammaticorum, & violantem leges divinas.
PDF 40 Cap. XIX. Se quoque magis timuisse barbarismum, quam peccatum, & innumerabilibus mendaciis, fraudibus, furtis puerilem innocentiam corrupisse.
PDF 41 Cap. XX. Prædicat dona naturæ ac beneficia sibi puero concessa, & pro iis gratias agit.

PDF 43 Liber II. Deplorat annum XVI ætatis suæ, quo domi à scholis feriatus, in libidinis barathrum & omnem vitæ licentiam se immersit.

PDF 65 Liber III. Constitetur se Carthagine in impuris amoribus volutatum; ibique ex Hortensio Ciceronis Sapientiæ amorem hausisse, anno XIX ætatis; postea in Manichæorum hæresin incidisse. Deniq; Matris de sua conversione somnium, & Episcopi cujusdam responsum recenset.

PDF 98 Liber IV. Perstringit novem Annos vitæ suæ, quibus ab anno XIX, usque ad XXVIII, Rhetoricam docuit concubinæ amoribus implicitus, & Astrologiæ genethliacæ deditus. Deplorat deinde immoderatum dolorem, ex amici morte conceptum, ac optimi ingenii pravum usum.

PDF 142 Liber V. Proloquitur annum undetricesimum ætatis suæ, quo Carthagine Rhetoricam docens, cognita imperitia Fausti celeberrimi Manichæorum Episcopi, ab iis alienari cœpit. Tum Romæ gravi morbo defunctus, & in Rhetoricæ professione aliquantum moratus, ad eandem Mediolani suscipiendam abiit, Vbi S. Ambrosii humanitate, ac sermonibus. meliorem de Fide Catholica opionem sensim concepit.

PDF 178 Liber VI. Narrat, quæ trigesimo ætatis anno Mediolani egerit, etiamnum fluctuans. Sensim vero Ambrosium Catholicæ Fidei veritatem, sibi probabilem fecisse fatetur. Multa interim de Alipio, ejusque moribus interserit: ac suum, matrisque consilium de coujugio recenset.

PDF 221 Liber VII. Explicat animi sui æstum laborantis in mali investigatione. Quomodo item nullam substantiam malam esse deprehenderit? & in Platonicorum libris agnitionem quidem incorporreæ veritatis & Verbi divini: non autem ejus exinanitionem, & humilitatem repererit.

PDF 270 Liber VIII. Denique erroribus omnibus depulsis, considio Simpliciani, exemplis Victorini, Antonii, duorum magnatum, aliorumque Dei Servorum, inflammatus: post gravem concupiscentiæ luctam, difficilemque deliberationem, voce divina admonitus, lectis S. Pauli verbis ad Rom. 13, vers. 13, & 14, totus ad Deum convertitur, imitante Alipio, matre gratulante.

PDF 310 Liber IX. In villam Verecundi abit cum matre, aliisque amicis. Professionem Rhetoricæ abdicat; libros varios scribit. Biennio fere elapso Mediolanum redit; ibi cum Alipio, & Adeodato filio baptizatur. Inde cum Matre, & aliis in Africam remeare parat. Matris deinde vitam, & ad ostia Tiberina morrem: suum item luctum gratus Filius, pie & eleganter exequitur.

PDF 353 Liber X. Ostendit, quibus ad Dei cognitionem gradibus conscenderit, eum inveniri in memoria, cujus mirabilem vim luculenter describit; in Deo sole esse veram beatitudinem, quam omnes appetunt, etsi non omnes legitimis eam quærant mediis. Tum statum præsentem animi sui aperit, & languores triplicis concupiscentiæ.