Content

•  
  PDF  Front cover
•  
  PDF  Endsheet
•  
  PDF  Title page
•  
  PDF  Sanctissimo Domino, Papæ Vniversalis Ecclesiæ Innocentio X. Eminentissimis Dominis Cardinalibvs Purpuratis S. Romanæ Ecclesiæ Patribus.
•  
  PDF  Avthor Editionis Primæ Ad Lectorem Catholicvm & Acatholicum.
•  
  PDF  Votum Auctoris.
•  
  PDF  Approbatio Et Censvra Ordinarij.
•  
  PDF  Avctor Editionis Avctae Cvm Historia Maxime Qvatvor Rebvs Innitatvr, Nempe Chronologiae Topographiae, ...
•  
  PDF  Index Argumentorum
•  
  PDF  Index Argumentorum Partis III. Sive Continvatio De Ortv Et Progressv Schismatum ac Haeresum hujus saeculi ex ipsorum Schismaticorum scriptis Collecta.
•  
  PDF 1 Index Capitvm Libri Primi.
•  
  PDF  Index Capitvm Libri Noni.
•  
  PDF 1 [Pars Prima.]
•  
  PDF 1 Liber I.
•  
  PDF 1 Caput Primum. Cvm in pace esset Ecclesia, multis praesagiis tempestas religionis praenuntiatur, & demum à Luthero infelix tragaedia inchoatur qui tanquam stella de coelo lapsa secum in miserabilem ruinam, traxit suo tumore, quasi tertiam partem Stellarum, adjuvantibus eum daemone vitiis & favore hominum, ex dissimulatione & eloquenti dicacitate eius acquisito.
•  
  PDF 1 I. Ecclesia hostium suorum victrix, altissima fruitur pace.
•  
  PDF 2 II. Ecclesiae Antistites, in utramque aurem dormientes, novo eoque improviso bello opprimuntur.
•  
  PDF 2 III. Diaboli tempori & occasionibus insidiantis, sagacitas & industria.
•  
  PDF 3 IV. Sleidani, quem Lutherani veluti pro altero T. Livio habent, in schismate hoc ejusque caussis describendis vanitas.
•  
  PDF 4 V. Scopus operis hujus universi.
•  
  PDF 4 VI. Auctoris excusatio.
•  
  PDF 5 Caput secundum. Quomodo motus ob Religionis dissidia exorti, variis coelorum praesagiis & ostentis fuerint praesignificati.
•  
  PDF 5 I. Svb principium saeculi XVI. variis Religionum mutationibus totus terrarum orbis perturbatur.
•  
  PDF 5 II. Ipsum quoque Coelum multa futurorum malorum praesagia & indicia edit.
•  
  PDF 6 III. Imperiorum & rerumpublicarum ruinae.
•  
  PDF 6 IV. Religionis mutationes.
•  
  PDF 7 V. Varia Prodigia in aëre sive coelo conspecta, instantis Schismatis indicia.
•  
  PDF 9 VI. Potentia quae Astris tribuitur, in laudem Dei cedit.
•  
  PDF 10 Caput Tertium. Quomodo Deus imminentes mundo calamitates variis modis annunciet & praedicat
•  
  PDF 10 I. Vvlgi voces & mala omina praedicti saeculi initio passim audita.
•  
  PDF 11 II. Deus quibus modis nonnunquam nos de imminentibus malis & calamitatibus commonefaciat.
•  
  PDF 11 III. Religionis mutationes à quibusdam praedictae.
•  
  PDF 12 IV. Frater quidam Franciscanus de futuro Religionis Schismate ante Lutheri adventum concionatur.
•  
  PDF 13 V. Mira ejusdem historia.
•  
  PDF 13 VI. Cacodaemones idololatris populis abominandorum cultuum abolitionem praedicunt.
•  
  PDF 14 Caput Quartum. Quomodo sub initium Saeculi XVI. Religiones fuerint mutatae, & Sectariorum qui ante Lutherum in arenam prodierunt, imago sive descriptio.
•  
  PDF 14 I. Religionis in Perside commutatio, sub initium saeculi XVI.
•  
  PDF 15 II. Sectariorum qui ante Lutherum in arenam prodierunt, imago sive descriptio.
•  
  PDF 16 III. In Africa eodem tempore Religio mutatur.
•  
  PDF 17 IV. Itemque in Indiis.
•  
  PDF 18 V. Ac tandem etiam in orbe Christiano.
•  
  PDF 18 VI. Pauli Iovii de turbis non minns miserabilibus quam mirabilibus, ob Religionem passim excitatis, dictum sive judicium.
•  
  PDF 19 Cap. Quintum. Lutheri Haeresiarchae Nativitas, & quomodo is Religiosam seu Monasticam vitam ingressus & professus sit.
•  
  PDF 19 I. Martini Lutheri, qui primus tam perniciosi Schismatis auctor fuit, prima incunabula & nativitas.
•  
  PDF 21 II. Schema ejus genethliacum.
•  
  PDF 22 III. Mars & Iupiter in Luthero insolentiam & contumaciam demonstrant.
•  
  PDF 23 IV. Diversa de hominum quorundam Nativitatibus judicia.
•  
  PDF 24 V. Lutherus monasticam vitam amplectitur.
•  
  PDF 24 VI. Dotes ejus & vitia.
•  
  PDF 26 Caput Sextum. Quomodo sacra expeditio contra infideles à Leone X. Papa promulgata dissiidio inter Dominicanos & Augustinianos ansam praebuerit, quo postea schisma est exortum.
•  
  PDF 26 I. Leo X. Papa Crucem contra Selimum Turcarum tyrannum jubet praedicari.
•  
  PDF 26 II. Principum Christianorum erga Papam obedientia.
•  
  PDF 27 III. Crucis praedicatio terror Othomanicae familiae.
•  
  PDF 27 IV. Pecunia ex Crucis praedicatione collecta, Christianae Reipublicae defensioni applicanda.
•  
  PDF 28 V. Aemulatio inter monachos Augustinianos & Dominicanos, prima hujus mali radix.
•  
  PDF 29 VI. Ei schismati Dux Saxoniae favet.
•  
  PDF 30 Cap. Septimum. Quomodo Diabolus Ecclesiam vexaturus Conventus Fratrum Spirituales & Oratoria obeat atque etiam ineat; quibusque artibus ad seducendos homines utatur.
•  
  PDF 30 I. Diaboli, primi mendaciorum architecti & parentis, in assilienda & turbanda Christi Ecclesia consuetudo & versutia.
•  
  PDF 31 II. Quomodo idem animas hominum à divina abstrahat devotione.
•  
  PDF 31 III. Solus Dei amor omnem ad diversandum nobis datum locum jucundum reddit.
•  
  PDF 32 IV. E Monachorum claustris & jam olim, & nostro etiam tempore complures haeretici prodierunt.
•  
  PDF 32 V. Insidiae & machinationes quibus diabolus in supplantandis animabus utitur.
•  
  PDF 33 VI. Lutherus à vita Monastica desilit.
•  
  PDF 36 Cap. Octavum. Quomodo Lutherus publicè è suggestu docere coeperit & quam ob caussam.
•  
  PDF 36 I. Controversia sive contentio inter Augustinianos & Dominicanos de Indulgentiis orta.
•  
  PDF 36 II. Staupicius Luthero concionandi dat negocium.
•  
  PDF 37 III. Lutherus in oppugnandis Indulgentiis mirifice desudat.
•  
  PDF 37 IV. Ad Episcopos de suo concionandi instituto & materia scribit.
•  
  PDF 38 V. Indulgentiarum insignes abusus, à Fr. quodam Thoma enarrantur ac deplorantur.
•  
  PDF 39 VI. Iusta Dei adversus ejusmodi abusus judicia.
•  
  PDF 39 Cap. Nonum. Progressus controversiae de Indulgentiis, Dominicani Luthero sese opponunt, qui Romam citatus, demum cautè S. Sedis Legato se sistit Augustae, & quae postea evenerint
•  
  PDF 40 I. Qvid Leo X. Pontifex in his turbarum initiis fecerit.
•  
  PDF 41 II. Staupicius Luthero concionandi dat negocium.
•  
  PDF 42 III. Lutherus in oppugnandis Indulgentiis mirifice desudat.
•  
  PDF 42 IV. Ad Episcopos de suo concionandi instituto & materia scribit.
•  
  PDF 44 V. Recantat simul & perjurium comittit.
•  
  PDF 46 VI. Obsequio & conniventiâ perditur.
•  
  PDF 47 Caput Decimum. De Prima Disputatione in negotio religionis habita, deque ejusdem exitu.
•  
  PDF 47 I. Qvae nova, hominibus grata: & quomodo Lutherus mundum deceperit atque inescarit.
•  
  PDF 48 II. Lutherus, nomen suum ubique celebrari animadvertens, cristas multo altius tollit, & incredibili arrogantiâ inflatur.
•  
  PDF 48 III. Inter Eccium & Carolstadium, Georgii Saxoniae Ducis operâ, disputatio instituitur.
•  
  PDF 49 IV. Carolstadio Lutherus se adjungit, & disputandi provinciam in se recipit.
•  
  PDF 49 V. Incipit à S. Sedis auctoritate.
•  
  PDF 50 VI. Lutheri in hac disputatione inconstantia.
•  
  PDF 50 Caput Vndecimum. Quomodo Lutherus excommunicatus fuerit: & quò desperatio eum adegerit.
•  
  PDF 51 I. Georgius Saxoniae Dux jam dicta disputatione in Catholica Religione valde confirmatur.
•  
  PDF 51 II. Lutherus ad Papam scribit. Leonis in reprimenda haeresi conatus; & Pontificii Legati error.
•  
  PDF 52 III. Consuetudo & ceremoniae Ecclesiasticae excommunicationis.
•  
  PDF 53 IV. Lutherus excommunicatus, ad desperationem redigitur.
•  
  PDF 53 V. Lutherus Iuris Canonici libros publice concremat; & alia extremae audaciae consilia capit.
•  
  PDF 54 VI. Turpes Lutheri Prophetastri picturae, scripta & verba.
•  
  PDF 56 Caput Duodecimum. Quomodo Lutherus reprehensis initio Indulgentiarum tantum abusibus, totam deindè Veterum Religionem evertere constituerit.
•  
  PDF 56 I. Lvtherus religionem plenam Libertatis fabricari constituit.
•  
  PDF 56 II. Omnibus quae quis vult credendi potestatem permittit.
•  
  PDF 57 III. Ex Lutheri sententia omnes homines sunt Sacerdotes.
•  
  PDF 57 IV. In religionis negocio etiam parva magni sunt momenti.
•  
  PDF 58 V. Montani dictum de primo Lutheri ingressu.
•  
  PDF 58 VI. Centuriatorum Magdeburgensium judicium.
•  
  PDF 58 Caput decimum tertium. Carolus V. Imperator in Germaniam proficiscitur: videt, audit & damnat Lutherum.
•  
  PDF 58 I. Imperator ad compescendam Lutheri insaniam in Germaniam proficiscitur.
•  
  PDF 59 II. Ad eum Lutherus se confert.
•  
  PDF 60 III. Quid praesente Imperatore actum.
•  
  PDF 61 IV. Imperator Lutherum damnat.
•  
  PDF 62 V. Lutheranos diffidentia invadit.
•  
  PDF 62 VI. Lutheri cum Trevirensi Archiepiscopo colloquium.
•  
  PDF 63 Caput decimum quartum. Caroli Quinti Imperatoris contra Lutherum ejusque novam doctrinam edictum propositum Anno millesimo quingentesimo vigesimo primo, octava Maij.
•  
  PDF 63 I. Qvod munus sit vel esse debeat Imperatoris.
•  
  PDF 64 II. Lutherus novae haereseos auctor.
•  
  PDF 65 III. Lutherus antiquarum haereseon renovator.
•  
  PDF 66 IV. Variae Imperatoris antequam sententiam contra Lutherum prouinciaret, considerationes.
•  
  PDF 67 V. Imperatoris contra Lutherum Resolutio.
•  
  PDF 68 VI. Imperatoris de non legendis vel imprimendis Lutheri libris Edictum.
•  
  PDF 70 Caput decimum quintum. Lutherus excommunicatus in coepto pergit. Biblia in Teutonicam linguam vertere praesumit, multis additis, recisis, depravatis. cum Diabolo consortium habet, ut ipse testatur.
•  
  PDF 70 I. Lvtherus in Pathmo sua, ut ipse vocat, latet.
•  
  PDF 71 II. Novam cudere Religionem constituit.
•  
  PDF 72 III. Diaboli cum Luthero Colloquium.
•  
  PDF 73 IV. Lutherus Pathmo sua egressus, Carolstadium iritat.
•  
  PDF 73 V. Quomodo Lutherus Academias abolere, & bonarum litterarum studia extinguere conatus sit.
•  
  PDF 74 VI. Montani dictum de primo Lutheri ingressu.
•  
  PDF 75 VII. Lutherus Bibliis transferendis atque interpretandis operam dat.
•  
  PDF 76 VIII. Infinitae ibi falsitates & depravationes per Lutherum commissae.
•  
  PDF 76 IX. Lutheri & Zuinglii in eodem instituto aemulatio.
•  
  PDF 78 X. Lutherus pro lubitu suo SS. scripturas tractat, aufert, addit.
•  
  PDF 78 XI. Ecclesiae in dijudicandis S. scripturae libris, qui Canonici sint, qui non, auctoritas.
•  
  PDF 79 Caput decimum sextum. Quomodo Lutherus ex omnibus veteribus haeresibus suam consacinarit.
•  
  PDF 79 I. Ex quibus velut caemento & lapidibus Lutherus novam suam Ecclesiam aedificarit.
•  
  PDF 80 II. Haeresis Lutherana monstrosa.
•  
  PDF 81 III. Ex omnibus praeteritorum temporum haeresibus consarcinata.
•  
  PDF 82 IV. Lutherus Graecae Ecclesiae multa suffuratus.
•  
  PDF 82 V. Conciliorum auctoritatem reprobat & spernit.
•  
  PDF 83 VI. Notabile Erasmi Roterodami dictum sive de Lutheranis judicium.
•  
  PDF 84 Liber II.
•  
  PDF 84 Index Capitum Libri Secundi.
•  
  PDF 87 Caput primum. Libro hoc Secundo comprehe[n]duntur omnes Sectae & Haereses quae turmatim post Lutherum inomnibus angulis eruperunt: sed potissimum Anabaptistarum Sectam. Cuius originem ortum & progressum; tum doctrinam, vitam & mortem praecipuorum Haeresiarcharum Auctor describit: eorumque errores indicat, ac brevibus refutat.
•  
  PDF 87 I. Qvae hoc II. libro continentur, vix fore vt à posteris vmquam facta fuisse creda[n]tur.
•  
  PDF 87 II. Vnitas Ecclesiae post Lutheri aduentum in varias partes scissa.
•  
  PDF 88 III. Origo Anabaptistarum.
•  
  PDF 89 IV. Muncerus eorum Apostolus prodit.
•  
  PDF 90 V. Saxoniae Dux ne Muncerum eijceret à Luthero impeditur.
•  
  PDF 91 VI. Miracula Munceri eiusque discipulorum.
•  
  PDF 92 Caput secundum. Quomodo Anabaptistiae è Lutheranis prodierint & Sectariorum quae inter eos comparatio.
•  
  PDF 92 I. E Lutheranorum schola Anabaptistas prodijsse.
•  
  PDF 92 II. Primi Anabaptistarum Ministri seu Praedicantes.
•  
  PDF 94 III. Lutheranismi & Anabaptistarum sectae Collatio.
•  
  PDF 95 IV. Lutherani Zuinglianis turbas Anabaptisticas imputant.
•  
  PDF 95 V. De Ioanne Matthaeo primo Anabaptistarum Propheta.
•  
  PDF 96 VI. De Ioanne Leidensi primo ipsorum Rege.
•  
  PDF 97 VII. De eius & aliorum qui ab ipso exitus.
•  
  PDF 99 Caput tertium. De Synagoga Anab[a]ptistarum & praecipuis ipsorum fidei articulis.
•  
  PDF 99 I. Anabaptistae S. scriptura vtuntur more omnium haereticorum.
•  
  PDF 100 II. Ordo qui in ipsorum catibus & Pastoribus obseruatur.
•  
  PDF 101 III. Fides Anabaptistarum in plerisque nouorum Euangelicorum fidei est conformis.
•  
  PDF 102 IV. Forma quam in Coena sua obseruant.
•  
  PDF 102 V. De ipsorum Baptismo & Matrimonijs.
•  
  PDF 103 VI. A Lutheranis & Zuinglianis Anabaptistas sola scriptura vinci non posse.
•  
  PDF 104 Caput quartum. De Apostolis & Prophetis Anabaptistarum.
•  
  PDF 104 I. Ficta Anabaptistarum pietas.
•  
  PDF 105 II. Quomodo Muncerus & Leidensis plebem seduxerint.
•  
  PDF 106 III. Anabaptistae tam Catholicorum quam haereticorum vitia detestantur.
•  
  PDF 106 IV. In morte constantes sunt, & de salute sua certi sibi esse videntur.
•  
  PDF 106 V. Vanitate Prophetarum saepius deprehensa in viam tamen redire nolunt.
•  
  PDF 107 VI. Faceta de Anabaptistica muliere Narratio.
•  
  PDF 107 Cap. quintum. De ineptis quibusdam Anabaptistarum consuetudinibus in S. Scriptura ut ipsi ajun fundatis.
•  
  PDF 107 I. De Melchiore Hofmanno, magni inter Anabaptistas nominis & auctoritatis.
•  
  PDF 108 II. De alio Propheta ipsius successore: & de Anabaptistarum simplicitate.
•  
  PDF 109 III. Anabaptista arma non ferunt.
•  
  PDF 109 IV. Iusiurandum illicitum esse contendunt, & imagines detestantur.
•  
  PDF 110 Cap. sextum. De compluribus Anabaptistarum factionibus seu divisionibus earumque auctoribus.
•  
  PDF 110 I. Anabaptistarum secta in plures factiones diuisa.
•  
  PDF 112 II. De ijs qui feminis promiscue vtuntur.
•  
  PDF 113 III. Munceriani & diuersi haeretici ex eadem schola.
•  
  PDF 113 IV. De odijs Anabaptistarum inter se.
•  
  PDF 113 V. De alijs eorum Regibus post Ioannem Leidensem.
•  
  PDF 114 VI. De Ioanne VVilhelmi vltimo Anabaptistarum rege, & eius morte.
•  
  PDF 114 Cap. septimum. De Andrea Carolstadio nostri temporis Sacramentariorum antesignano.
•  
  PDF 114 I. Per Sacramentarios diabolus Christo primum bellum intulit.
•  
  PDF 116 II. Andreas Carolstadius primus nostri temporis Sacramentarius.
•  
  PDF 117 III. Vnde suam doctrinam, seipso teste hauserit.
•  
  PDF 121 IV. Andreas Carolstadius quis & qualis fuerit.
•  
  PDF 121 V. Ex amico intimo Lutheri acerrimus eidem sit inimicus.
•  
  PDF 122 VI. Carolstadius primus ex sacerdotum ordine, vxorem ducit.
•  
  PDF 125 Cap. octavum. De Hulderico Zuinglio & Ioanne Oecolampadio Helvetici Schismatis auctoribus.
•  
  PDF 125 I. Hvldericus Zuinglius nouus Euangelista apud Tigurinos.
•  
  PDF 126 II. Eius de Caena Domini doctrina, à Spiritu S. vt aiebat, accepta.
•  
  PDF 127 III. Zuinglij fallacia.
•  
  PDF 128 IV. De Spiritu qui Zuinglio apparuit.
•  
  PDF 129 V. Lutheri Zuinglij & aliorum comparatio.
•  
  PDF 131 VI. Zuinglius à Luthero tamquam frater recipi petens, repulsam patitur.
•  
  PDF 132 VII. Zuinglius Pelagianorum errorem renouat.
•  
  PDF 133 VIII. Initium Zuinglianai schismatis in Heluetia.
•  
  PDF 133 IX. De Ioanne Oecolampadio Zuinglij symmista.
•  
  PDF 135 XII [i. e. X]. De eius morte: & quid de viroque senserit Lutherus.
•  
  PDF 136 Cap. nonum. De Philippo Melanchthone Confessionistarum Patre & auctore.
•  
  PDF 136 I. De Philippo Melanchthone, eiusque horoscopo.
•  
  PDF 137 II. Melanchthon Augustanae Confessionis auctor.
•  
  PDF 139 III. Quantum Melanchthoni Lutherus tribuerit.
•  
  PDF 140 IV. Melanchthon è Scepticorum numero.
•  
  PDF 141 V. Post Lutheri mortem sententiam mutat.
•  
  PDF 141 VI. Insimulatur quod Lutheri opera deprauârit.
•  
  PDF 142 VII. Confessionistarum Fides, cuius Melanchthon fuit auctor.
•  
  PDF 143 VIII. Eorundem inconstantia.
•  
  PDF 144 X [i. e. IX]. Vltima Melanchthonis verba, & obitus.
•  
  PDF 144 Cap. decimum. Quam in multis Lutherus sibi ipse adversetur: & quam ille sententiam contra Sacramentarios pronunciarit.
•  
  PDF 145 I. Inter erroneas opiniones perpetuae sunt digladiationes & contentiones.
•  
  PDF 145 II. Lutheri in articulo de Ecclesia & Missa contrarietas seu contradicto.
•  
  PDF 146 III. Itemque de Sanctorum intercessione, & precibus pro mortuis.
•  
  PDF 146 IV. Lutheri in articulo de Eucharistiae incertitudo.
•  
  PDF 147 V. Item de Transsubstantiatione & adoratione Eucharistiae.
•  
  PDF 148 VI. De communione sub vtraque specie.
•  
  PDF 148 VII. Quomodo discipuli Lutheri inconstantiam eius excusent.
•  
  PDF 149 VIII. Lutheri aduersus Sacramentarios sententia.
•  
  PDF 150 IX. Aliae aliorum de ijsdem opiniones.
•  
  PDF 150 X. Vltima Lutheri Confessio.
•  
  PDF 151 Cap. undecimum. De Martino Bucero non vulgari haeresios Aristarcho.
•  
  PDF 151 I. De Martino Bucero.
•  
  PDF 152 II. Bucerus concordiam inter Lutherum & Zuinglium tentat, sed frustra.
•  
  PDF 153 III. Quomodo Sacramentarij Bucerum retinere voluerint.
•  
  PDF 154 IV. Conuentus VVittebergae habitus de concordia inter Lutherum & Bucerum.
•  
  PDF 156 V. Buceri fluctuatio, etiam postquam Lutheri partes professus est.
•  
  PDF 157 VI. Bucerus tertium maritus, in Angliam proficiscitur, ibique moritur.
•  
  PDF 157 Cap. duodecimum. De miraculis aliquot per Eucharistiae Sacramentum à Deo factis eodem tempore quo à Sacramentariis maxime impugnabatur.
•  
  PDF 158 I. In omni antiquitate exstare multa circa SS. Eucharistiam miracula.
•  
  PDF 158 II. Miraculum quod Erasmus narrat suo tempore factum esse, diuinitus quibusdam qui SS. Sacramentum blasphemauerant punitis.
•  
  PDF 159 III. Magnum & celeberrimum miraculum quod Laoduni in Veromanduis contigit.
•  
  PDF 160 IV. Haereticorum argumenta contra SS. Eucharistiam.
•  
  PDF 160 V. Sacramentarij negant Dei omnipotentiam.
•  
  PDF 161 VI. Quomodo corpus Iesu Christi sit in Sacramento.
•  
  PDF 163 Cap. decimum tertium. De unitate Ecclesiae & Adversariorum discordia.
•  
  PDF 163 I. Vnitas, infallibilis est Veritatis nota.
•  
  PDF 163 II. Discordia Lutheranorum magnum ipsorum doctrinae praeiudicium affert.
•  
  PDF 164 III. Vnitas Ecclesiae est eius conseruatio.
•  
  PDF 165 IV. Quomodo Lutherani & Sacramentarij sese mutuo conficiant.
•  
  PDF 166 V. Inter Aduersarios discordes nulla est concordia nisi in oppugnanda Ecclesiae vnitate.
•  
  PDF 166 VI. Comparatio quaedam, illi qua Aretius, Clericos porcis comparat, opposita.
•  
  PDF 166 Cap. decimum quartum. De infinita Haereseon infaelicis hujus nostri saeculi multitudine.
•  
  PDF 167 I. Haeresis vna aliam atque aliam parit.
•  
  PDF 168 II. Plus quam ducentas nostro tempore esse haereses.
•  
  PDF 168 III. De Adiaphoristis, quibus omnia sunt indifferentia.
•  
  PDF 169 IV. De interimistis & Vbiquitarijs.
•  
  PDF 171 V. De Maioristis.
•  
  PDF 172 VI. De Osiandrianis.
•  
  PDF 175 Cap. decimum quintum. De pluribus nefandis Haereticis, qui regiones septentrionales multiplici veneno infecerunt.
•  
  PDF 175 I. De Augustinianis & Stancarianis.
•  
  PDF 177 II. De Adamitis.
•  
  PDF 178 III. De Sabbathariis & Clanculariis.
•  
  PDF 179 IV. De Dauidistis, seu Dauidis Georgij sectatoribus.
•  
  PDF 180 V. De Mennonistis, Deistis & Trinitarijs.
•  
  PDF 182 VI. De Michaele Serueto Hispano.
•  
  PDF 183 VII. Dictum Erasmi, & quid Trinitarij de ipso dicant.
•  
  PDF 184 VIII. Lutherani & Caluinistae mutuo se accusant.
•  
  PDF 185 Cap. decimum sextum. De multis Scotis tam absurdis quam impiis.
•  
  PDF 186 I. De Antimarianis, & alijs Deiparae Virginis hostibus.
•  
  PDF 186 II. De stirpe B. Virginis.
•  
  PDF 187 III. De Antinomis, Boquinianis, Hutitis, & inuisibilibus.
•  
  PDF 188 IV. De Libertinis.
•  
  PDF 190 V. De horribili Effrontium secta, & Valentinianis.
•  
  PDF 191 VI. De nouis Flaccianis, Manichaeis, & Samosatenianis.
•  
  PDF 192 VII. Misera imperitae plebis stultitia.
•  
  PDF 193 VIII. De Svvenckfeldio nouae haereseos auctore.
•  
  PDF 195 IX. De Spiritualibus.
•  
  PDF 195 caput decimum septimum. Haereseon quaedam figurae, ex Apocalypsi petitae.
•  
  PDF 195 I. Qvae sit stella illa in Apocalypsi è coelo delapsa.
•  
  PDF 196 II. Ante Lutheri aduentum Fides fuit vniformis.
•  
  PDF 196 III. Quid significet fumus qui aerem obscurauit.
•  
  PDF 196 IV. Quae sit turma illa locustarum.
•  
  PDF 197 V. Quae caput non habent, vt & haeretici.
•  
  PDF 197 VI. Itemque regem inuisibilem.
•  
  PDF 198 caput decimum octavum. Quomodo quisque novam sibi religionem fabricare instituerit: & quam miseris modis Catholici oppressi sint & decepti.
•  
  PDF 198 I. Lvtherus tantam nouorum Doctorum multitudinem è schola sua progressam videns, stupore defixus.
•  
  PDF 200 II. Vnusquisque nouae sectae vult haberi Auctor.
•  
  PDF 200 III. Laici Concilia indicunt.
•  
  PDF 201 IV. Querela Centuriatorum de magistratu populari.
•  
  PDF 202 V. Quomodo primi Lutherani Catholicos aggressi sint.
•  
  PDF 204 VI. Maior pars Catholicorum tum male instructa, ad refutandos aduersarios.
•  
  PDF 206 Liber III.
•  
  PDF 206 Index Capitvm Libri Tertii.
•  
  PDF 209 Caput Primum. Hoc tertio libro motus & turbae in Germania & Helvetia à Lutheri insania, Munceri furore & Zuinglii somniis exortae, explicantur: tum protestantium confaederationes: Lutheri cum Monacha nuptiae, illo ipso tempore quo innumerae caedes ipsius caussa perpetrabantur, celebratae, ejusdem mors: adversum protestantium praelium victoriae imperatoris; Mauritii Saxonis & Alberti Brandeburgici defectio, clades, mors cum multis aliis rebus particulariter enarratis.
•  
  PDF 209 I. Qvomodo Lutherus primis septem annis iniurijs & contumelijs tam Ecclesiam quam optimum quemque vexarit.
•  
  PDF 210 II. Lutherani Principes bona Ecclesiastica inuolant.
•  
  PDF 210 III. Adriani & Clementis summorum Pontificum in exstinguendo schismate cura.
•  
  PDF 211 IV. Lutherus bellis intestinis & turbis Christianae Reipublicae ad suos conatus abutitur.
•  
  PDF 213 V. Principes contumeliose tractat, populumque ad seditiones instigat.
•  
  PDF 214 VI. Primi Christiani quibus modis populos ac homines ad Christianam fidem adduxerint.
•  
  PDF 214 caput secundum. De bello rusticorum Lutherani Evangelii defendendi causa excitato deque miserabili eorundem strage.
•  
  PDF 214 I. Initium turbarum in Germania.
•  
  PDF 215 II. Rusticani duce Lutherano quodam, tumultuantur.
•  
  PDF 215 III. Idque sub praetextu Euangelij.
•  
  PDF 216 IV. Lutherus ignem à se accensum exstinguere conatur.
•  
  PDF 217 V. Nobilitas rusticanos caedit.
•  
  PDF 217 VI. Prodigia quaedam, ac miseria inde ortae.
•  
  PDF 218 caput tertium. De Schismatis inter helvetios origine: deque iis quae postea acciderant.
•  
  PDF 218 I. Zvinglius somniator Heluetiam turbat.
•  
  PDF 219 II. Eius conatibus Episcopus Constantiensis sese opponit.
•  
  PDF 219 III. Tigurini nouam Zuinglij doctrinam recipiunt.
•  
  PDF 220 IV. Celebris conuentus Basileae habitus, cui Zuinglius interesse recusat.
•  
  PDF 220 V. Zuinglij doctrina condemnatur.
•  
  PDF 221 VI. Conuentus Zuinglianorum Bernae habitus, in quo Zuinglij doctrina recepta fuit & approbata.
•  
  PDF 222 caput quartum. De civili Helvetiorum bello & mutua laniena: ac de Zuinglii morte.
•  
  PDF 223 I. Zvinglianires Basileae turbant.
•  
  PDF 223 II. Heluetiae populorum natura bellicosa.
•  
  PDF 223 III. Basileenses & Tigurini sese armant.
•  
  PDF 224 IV. Zuingliani victi ac profligati.
•  
  PDF 224 V. Zuinglij mors in bello interfecti.
•  
  PDF 225 VI. Catholicorum victoriae.
•  
  PDF 226 VII. Heluetij post primas Catholicorum victorias in pace viuunt.
•  
  PDF 226 VIII. De Rhaetorum (qui Grisones vulgo) statu & religione.
•  
  PDF 227 caput quintum. De Petri Martyris & Bernardi Schini apostasia, vita & morte.
•  
  PDF 228 I. De Henrico Bullingero Zuinglij successore.
•  
  PDF 228 II. De Petro Vermilio, qui Martyr postea dici voluit.
•  
  PDF 228 III. De Neapolitana Ecclesia inuisibili.
•  
  PDF 229 IV. De Bernardo Ochino.
•  
  PDF 231 V. P. Mayrtyr in Angliam proficiscitur.
•  
  PDF 232 VI. Mortua vxore, quae Monachasuerat, aliam ducit, & moritur.
•  
  PDF 233 caput sextum. Quomodo Lutherus in magna rerum omnium perturbatione à se excitata uxorem duxerit: & quam foede de omni re carnali excucullatus ille Monachus senserit.
•  
  PDF 233 I. In medijs Germaniae turbis & miserijs Lutherus nuptias celebrat.
•  
  PDF 234 II. Epistola Regis Angliae ad Lutherum.
•  
  PDF 234 III. Lutherus Monachos & Monachas vt ipsius imitentur exemplum inuitas.
•  
  PDF 235 IV. Lutheri proles.
•  
  PDF 236 V. Lutherus ieiunij osor.
•  
  PDF 239 VI. Ridicula Lutheri comparatio.
•  
  PDF 240 caput septimum. De faedere protestantium & Augustanâ Confessione Carolo V. Imperatori exhibita.
•  
  PDF 240 I. Lvtherani conspirare incipiunt.
•  
  PDF 242 II. Vnde protestantium nomen ortum.
•  
  PDF 243 III. Imperator Augustae comitia celebrat: eò inuitatus Lutherus ire ecusat.
•  
  PDF 243 IV. Saxoniae Dux Missae interest.
•  
  PDF 244 V. Protestantium Confessio Imperatori exhibita.
•  
  PDF 244 VI. Zuingliani Lutheranorum societatem seu fraternitatem ambiunt.
•  
  PDF 246 VII. E Catholicis & Lutheranis quidam ad Colloquium deputantur.
•  
  PDF 247 VIII. Lutherus durantibus Augustanis comitijs, suis rebus prospicit.
•  
  PDF 248 caput octavum. De conventu protestantium Smalcaldiae habito, & faedere ibi percusso: & Concilio à Clemente VIII. indicto.
•  
  PDF 248 I. Finitis Augustanis comitijs, Protestantes Smalcaldiae conuentus agunt.
•  
  PDF 249 II. Imperator Carolus fratrem Ferdinandum in Romanorum Regem eligi curat.
•  
  PDF 250 III. Clemens Papa legatus ad Protestantes mittit.
•  
  PDF 250 IV. Paulus Papa Concilium indicit & promulgat.
•  
  PDF 251 V. Inter Imperatorem & Galliae Regem pacem facit.
•  
  PDF 251 VI. Lutheri scurrilitas.
•  
  PDF 252 caput nonum. De diversis ob tollendum Schisma celebratis conventibus: & quis eorum fuerit exitus.
•  
  PDF 252 I. Colloquium Hagenoae abruptum, ob morbum Melanchthonis.
•  
  PDF 253 II. VVormatiae rursus coeptum, iterum sine fructu, ob morbum Eccij.
•  
  PDF 254 III. Hungari Germanorum opem contra Turcas implorant.
•  
  PDF 255 IV. Dux Saxoniae & Hassiae Landgrauius Henricum Ducem Brunsuicensem bello persequuntur. Archiepiscopus Coloniensis ad nouationem spectat.
•  
  PDF 256 V. Comitia Spirae habita. Lutherus Pontificis personam agit & Episcopos consecrat.
•  
  PDF 258 VI. Nouus conuentus Ratisbonae habitus iterum sine fructu: multaq[ue] prodigia in coelo visa.
•  
  PDF 260 caput decimum. Quomodo Lutherani Turcicum optarint dominatum, & caussa fuerint quod pars aliqua Christianitatis ei subjecta sit.
•  
  PDF 260 I. Lvtherus Turcam Christianis Principibus praefert.
•  
  PDF 261 II. A faciendo ei bello de hortatur.
•  
  PDF 261 III. Vt etiam alij haeretici.
•  
  PDF 261 IV. Solimanus Lutherum videre expetit.
•  
  PDF 262 V. Lutheri culpâ Hungaria & Transyluania amissae.
•  
  PDF 262 VI. Protestantes Christianis laborantibus saepe auxilium denegarunt.
•  
  PDF 263 caput decimum primum. De Lutheri morte: deque summo ejusdem fastu & arrogantia, ac caeteris moribus.
•  
  PDF 263 I. Lvtherus Concilium impedire tentat.
•  
  PDF 264 II. In Patriam proficiscitur, & subitanea morte opprimitur.
•  
  PDF 267 III. Eius sepultura.
•  
  PDF 269 IV. Eius fastus.
•  
  PDF 269 V. Lutherus nullum vmquam fecit miraculum: facere vero conantem quomodo diabolus tractarit.
•  
  PDF 271 VI. Eius contumeliae in SS. Patres seu Doctores.
•  
  PDF 272 VII. Quomodo veteres Scriptores corrupti.
•  
  PDF 273 VIII. Laudes Luthero à discipulis ipsius adscriptae.
•  
  PDF 275 caput decimum secundum. De diversis malorum quae sequuta sunt prodigiis.
•  
  PDF 275 I. Lvtherus Antichristi praecursor, cum totius Mu[n]di stupore.
•  
  PDF 275 II. De prodigijs quae tum apparuerunt.
•  
  PDF 276 III. Tres soles in coelo visi.
•  
  PDF 276 IV. Itemque tres Lunae.
•  
  PDF 277 V. Plurimae Eclipses Lutheri tempore conspectae.
•  
  PDF 277 VI. Astrologorum de ijs iudicia.
•  
  PDF 278 caput decimum tertium. De Initio belli inter Carolum V. Imperatorem & protestantes.
•  
  PDF 278 I. Tota Germania ad bellum se parat.
•  
  PDF 278 II. Franciscus Galliarum rex Protestantium conatus Carolo Imperatori aperit.
•  
  PDF 279 III. Sleidani mendacium & in Regem Galliae calumnia.
•  
  PDF 279 IV. Imperator & Protestantes exercitus conscribunt.
•  
  PDF 280 V. Protestantes Imperatori titulum imperialem denegant.
•  
  PDF 281 VI. Bellum etiam indicunt.
•  
  PDF 281 caput decimum quartum. Quomodo Imperator bellum duxerit, protestantium interim copiis dilapsis.
•  
  PDF 282 I. Papa Imperatori auxilia mittit.
•  
  PDF 282 II. Magnus Protestantium error; & ruinae ipsorum initium.
•  
  PDF 283 III. Protestantes ab Imperatore profligantur.
•  
  PDF 283 IV. Ipsi seipsos conficiunt.
•  
  PDF 284 V. Mauricius Saxoniam inuadit & occupat.
•  
  PDF 284 VI. Sed ea à Ioanne Friderico recuperatur.
•  
  PDF 285 caput decimum quintum. De Smalcaldicis à Caesare victis ac profligatis, & Germaniae civitatibus in gratiam receptis.
•  
  PDF 285 I. Belli istius gloria cui post Deum debeatur.
•  
  PDF 286 II. Palatinus Elector & Dux VVirtembergicus Caesari reconciliantur.
•  
  PDF 286 III. Eius potestati multae magnae ac validae vrbes sese permittunt.
•  
  PDF 286 IV. Imperator in Saxoniam exercitum ducit.
•  
  PDF 287 V. Albim fluuium magno animo traijcit.
•  
  PDF 287 VI. Saxoniae Ducem vincit & capit.
•  
  PDF 288 caput decimum sextum. De prodigiis quae eo die quo praelium commissum est, evenerunt.
•  
  PDF 288 I. Diuersa prodigia quae illo die apparuerunt.
•  
  PDF 288 II. Miraculum circa Solem.
•  
  PDF 288 III. Ludouici Auilae de illo testimonium.
•  
  PDF 289 IV. Aliud nobilis Itali.
•  
  PDF 289 V. Sleidanus Auilam mendacij accusat.
•  
  PDF 290 VI. Imperatoris victoria potiti dictum, & quanti ea momenti fuerit.
•  
  PDF 291 caput decimum septimum. Quid Imperator post victoriam egerit: & quomodo Interemistica religionis formula sit procusa.
•  
  PDF 291 I. Error Imperatoris.
•  
  PDF 291 II. Eius in sedandis religionis controuersijs studium.
•  
  PDF 292 IV. Halae ad Imperatoris pedes se abijcit, & deprecatur.
•  
  PDF 293 V. Imperatoris responsum.
•  
  PDF 293 VI. Landgrauij impudentia.
•  
  PDF 295 cap. decimum octavum. Quomodo Saxoniae Dux Electorali dignitate privatus, & Hassiae Landgravius Caesaris arbitrio se permittere coactus sit.
•  
  PDF 295 I. Concilium Paulli IV. Pontificis morte retardatur.
•  
  PDF 296 II. Mauricij & aliorum artes ad disturbandum Concilium.
•  
  PDF 296 III. Legatorum tergiuersatio.
•  
  PDF 296 IV. Mauricius Imperatori se opponit.
•  
  PDF 297 V. Henricus II. Galliae Rex, Germaniae Protector dice[n]s.
•  
  PDF 297 VI. Alberti Brandeburgici crudelitas, clades & mors, vt & Mauritij.
•  
  PDF 298 cap. decimum nonum. Protestantium conatus in disturbando interim Caesario, item Concilio: Mauritii arma contra Caesarem & mors: tum Alberti Brandeburgici facinora recensentur.
•  
  PDF 298 I. Acta Protestantium in Saxonia An. 1548. & 9. ob interim Caesarium.
•  
  PDF 301 II. Concilium Pauli IV. Pontificis morte retardatur Mauritij & aliorum artes ad disturbandum Concilium.
•  
  PDF 302 III. Legatorum Protestantium tergiversatio.
•  
  PDF 302 IV. Mauritius Caesari se opponit.
•  
  PDF 303 V. Henricus II. Galliae Rex, Germaniae protectore[m] agit.
•  
  PDF 305 VI. Alberti Brandeburgici crudelitas, clades & mors, ut & Mauritij.
•  
  PDF 306 VII.
•  
  PDF 307 Liber IV.
•  
  PDF 307 Caput Primum. In hoc quarto libro Hussaticae sectae, quae Lutheranae in Bohemiam aditum aperuit, origo monstratur. Deinde religionis iu Hungaria, Transylvania. & Polonia explicatur mutatio Novitiae sectae cum Mahumetana comparantur. Ostenditur summa calamitas & miseria istorum populorum, apud quos omnia sectarum & haereseon genera locum habent. Admirabiles denique mutationes in regnis Daniae. Norvegiae & Sueciae ob religionis mutationem factae recensentur.
•  
  PDF 307 Index Capitvm Libri Qvarti.
•  
  PDF 309 caput primum. Excusatio auctoris quod sepositis paulisper saeculi nostri rebus, Hussiticae haereseos historiam altius repetitam interponat.
•  
  PDF 309 I. Laus Baroni veterum Haresum originem & dogmata solide detegentis.
•  
  PDF 310 II. Consilium Authoru cur Hussiticae sectae Historiam inferat.
•  
  PDF 311 caput secundum. Quomodo Vviclephi haeresis in Bohemiam illata & à Ioanne Hussio propagata sit.
•  
  PDF 311 I. De Ioanne VVicleph Anglicano presbytero.
•  
  PDF 312 II. Haeretici libri combusti; & quomodo VViclephi scriptarogum euaserint.
•  
  PDF 312 III. Similitudo haeresos VViclephisticae & Lutheranae.
•  
  PDF 313 IV. Artium Magister turbas excitat.
•  
  PDF 314 V. Laudabilis Ecclesiae consuetudo in prohibendis haereticorum libris.
•  
  PDF 315 VI. Clementis VIII. litterae ad Auctorem, quibus ei haereticorum libros legendi facit potestatem.
•  
  PDF 317 caput tertium. Bohemi fiunt Schismatici Ioannes Hussius & Hieronymus Pragensis supplicio afficiuntur.
•  
  PDF 317 I. Ambitio Concionatorum Bohemici schismatis caussa.
•  
  PDF 317 II. Hussius VViclephi libros in vulgarem linguam transfert.
•  
  PDF 318 III. VVenceslai Regis impura vita.
•  
  PDF 318 IV. Quis Primus haereseos eorum, qui sub utraque specie communionem expetiverunt, fuerit auctor.
•  
  PDF 319 V. Hussius & Hieronymus Pragensis ad Constantiense Concil profecti cremantur.
•  
  PDF 321 VI. Turbae ex Hussij morte excitatae.
•  
  PDF 321 VII. VViclephus & Hussius primi pseudo martyres.
•  
  PDF 322 VIII. Quae post mortem Hussij in Bohemia evenerint.
•  
  PDF 323 caput quartum. De Taboritis & Orebitis nec non de Zisca haereticorum duce ejus victoriis & morte & reliquis in Bohemia per ea tempora gestis.
•  
  PDF 323 I. De ijs quae VVenceslai regis mortem consequuta sunt.
•  
  PDF 324 II. Zisca Taboritarum dux.
•  
  PDF 324 III. Mors Ziscae.
•  
  PDF 325 IV. Alexandrum deferret Pont. ab ope Bohemorum.
•  
  PDF 326 V. Ziscae statua ponitur; eiq[ue] Procopius Rasus succedit.
•  
  PDF 327 VI. De Concilio Basileensi.
•  
  PDF 328 VII. Secuta Concilium in Bohemia.
•  
  PDF 329 caput quintum. De Picardis & Calixtinis eorumque errore: deque iis moribus qui Luthero exorto & religionis mutationem aggresso in Bohemia existerunt.
•  
  PDF 329 I. De Calixtinis, & eorum cira utramque speciem in Eucharistiae Sacramento errore.
•  
  PDF 335 II. De Picardis: & Lutheri de ijs iudicium.
•  
  PDF 335 III. Lutherus mutata sententia, Picardos Fraternitate dignatur.
•  
  PDF 336 IV. Bohemi Lutheri & Lutheranae doctrinae defensionem suscipiunt.
•  
  PDF 336 V. Ferdinandi leges contra Hussitas & Calixtinos.
•  
  PDF 337 caput sextum. Quomodo post Ludovici mortem regno Hungariae in factiones scisso, religionis status quoque convulsus & florentissimum regnum ad interitum paenè redactum sit.
•  
  PDF 337 I. Hvssitarum in Hungariam irrumpendi conatus.
•  
  PDF 338 II. Infelix Hungarorum dissidium & bellum intestinum.
•  
  PDF 338 III. De primis in Hungaria Lutheranis.
•  
  PDF 338 IV. Eorum conatus; & Catholiconum oscitantia.
•  
  PDF 339 V. Persequutio contra Catholicos.
•  
  PDF 340 VI. Calvinistae in Hungariam irrepunt.
•  
  PDF 340 VII. Diversae res in Hungaria gestae.
•  
  PDF 341 VIII. Quinam es Hungariae proceribus Catholici manserint.
•  
  PDF 341 IX. Haereticorum studium ad seducendum.
•  
  PDF 341 X. Miraculum Eucharisticum Anno 1591.
•  
  PDF 342 XI. Dalmatia, Croatia, Bosnia Catholica seruata est.
•  
  PDF 342 caput septimum. De mutatione religionis & reipublicae in Transylvania ac miserabili ejus statu.
•  
  PDF 343 I. Ferdinandus Austriacus & Ioannes Sepusius de Transylvania inter se contendunt.
•  
  PDF 343 II. De Georgio Monacho eiusq[ue] vita & morte, succincta Narratio.
•  
  PDF 345 III. Eius mors, Lutheranis in Transylvaniam aditum aperuit.
•  
  PDF 346 IV. Germani in Transylvania Lutheranam doctrinam spargunt.
•  
  PDF 346 V. Solimannus Lutheranam haeresin è Transylvania eliminari iubet.
•  
  PDF 347 VI. Maximilanus Imperator à Protestantibus auxilia petit.
•  
  PDF 347 VII. Quinam Principes Maximiliano auxilia subministrarint.
•  
  PDF 348 VIII. De Petroniti Arriani, qui Transylvaniae Principis moderator fuit, crudelitate.
•  
  PDF 348 IX. Literae Ioannis Sepusij ad Lutheranos in Germania.
•  
  PDF 349 X. Austriacorum de religione petitio.
•  
  PDF 349 XI. Mors Ioannis Sepusij novas turbas excitat.
•  
  PDF 350 XII. In Transylvania omnium sectarum genera nidulantur.
•  
  PDF 351 XIII. Rerum in Transylvania mutatio.
•  
  PDF 352 XIV. Maleficiatus à Calabro Sigismundus fit infelix.
•  
  PDF 353 XV. Infelix Transyluaniae status.
•  
  PDF 354 caput octavum. Quibus modis Haereses in Poloniae regnum irrepserint.
•  
  PDF 354 I. Polonia ab haeresi immunis, usq[ue] ad Lutheri circiter obitum.
•  
  PDF 354 II. Sigismundus I. Lutheranae haeresi se fortiter opponit: cui Sigismundi II. secordia aditu[m] deinde aperuit.
•  
  PDF 356 III. Quinam auctores fuerint earum haereseon quae etia[m]num Poloniam affligunt.
•  
  PDF 357 IV. Polonia & circumiacentes regiones unam tunc religionem coluerunt.
•  
  PDF 358 V. Calvinistae & Lutherani confusionum istarum causam sibi invicem imputant.
•  
  PDF 359 VI. Evangelici Catholicos male appellant Turcas.
•  
  PDF 360 caput nonum. Comparatio novae Evangelicae Doctrinae cum Mahumetana.
•  
  PDF 360 I. Complures novi Evangelij articuli Alcorano sunt conformes.
•  
  PDF 364 II. De Turcico quodam, qui Tolosae in Gallia fuit, Legato.
•  
  PDF 365 III. Amurathes Turcarum Imperator à Christianis non alieno est animo.
•  
  PDF 367 IV. Narratio de Gallico apud Turcarum regem Oratore.
•  
  PDF 368 caput decimum. De seditiosis praedicantium in Polonia co[n]tra Regem sermonibus de Ioanne Lasco Nobili Polono: de miraculis quibusdam Eucharistiae: & de falso praedicantis cujusdam miraculo
•  
  PDF 368 I. Praedicantes in Polonia regem suum criminantur, nihili eorum calumnias facientem.
•  
  PDF 369 II. De Ioanne Lasco nobili Polono, Caluinistarum antesignano.
•  
  PDF 369 III. Miraculum circa Eucharistiam in Polonia factum.
•  
  PDF 370 IV. Falsa Polychronij cuiusdam Praedicantis miracula.
•  
  PDF 370 caput decimum primum. Quibus rationibus Catholica in Poloniae regno conservata sit religio.
•  
  PDF 371 I. Qvorundam Poloniae Episcoporum conatus.
•  
  PDF 371 II. Ecclesiastici status in Polonia opulentia & dignitas.
•  
  PDF 371 III. Facetum Philippi Augusti Franciae regis responsum.
•  
  PDF 372 IV. Palatini Podoliae ad Catholicam fidem conuersio.
•  
  PDF 373 caput decimum secundum. H[a]eretici in Polonia omnis dignitatis exsortes. Ibidem varia sectarum inveniuntur genera. Iacobus Palaeologus Dominicanus haereseos damnatur & punitur.
•  
  PDF 373 I. In Polonia haeretici, regni Senatores esse non possunt.
•  
  PDF 374 II. Cardinales Hosius Catholicorum cum haereticis colloquia frustra impedire conatur.
•  
  PDF 375 III. Diaboli miraculum, in Antitrinitarij cuiusdam corpus progressi.
•  
  PDF 376 IV. De Andrea Dudithio Episcopo Quinquecclesiensi.
•  
  PDF 377 V. De Iacobo Palaeologo, eiusque vita & morte.
•  
  PDF 378 VI. De Lutheranis, Anabaptistis, Calixtinis, & alijs haereticis qui in Polonia stabulantur.
•  
  PDF 380 caput decimum tertium. Poloni semper Catholicum regem eligere studuerunt. Societatis Iesu in Polonia Collegia & ministri cujusdam haeretici conversio.
•  
  PDF 380 I. Henricvs Valesius ad Polonia regnum accersitur.
•  
  PDF 380 II. Poloni Catholicum volunt habere regem.
•  
  PDF 381 III. Stephanus Bator Poloniae Rex creatur.
•  
  PDF 381 IV. Eius successor Sigismundus Suecus cum Maximiliano Austriaco de regno contendit.
•  
  PDF 382 V. Societatis Iesu in Polonia Collegia.
•  
  PDF 382 VI. Minister Lutheranus Polonus natione, Romam in Iubilaeo profectus, ad Catholicam fidem conuertitur.
•  
  PDF 383 caput decimum quartum. De religionis in Daniae & Norvegiae regnis mutatione.
•  
  PDF 383 I. Christiernvs Rex Daniae regno eijcitur.
•  
  PDF 385 II. Eius successor à Protestantibus ad commune fedus sollicitatur.
•  
  PDF 385 III. Lutherus quosdam suae farinae theologos in Daniniam mittit.
•  
  PDF 386 V [i. e. IV]. Caluinismus in Dania gliscit.
•  
  PDF 387 VI [i. e. V]. De Noruegiae regno.
•  
  PDF 388 caput decimum quintum. Quomodo Gustavus Sueciae regno occupato ad faciliorem sui defensionem religionem mutarit.
•  
  PDF 388 I. Gvstavvs Sueciae regnum inuadit.
•  
  PDF 389 II. Lutheranis locum dat.
•  
  PDF 389 III. Infamia Ecclesiasticorum coniugia, & mira constantia Religiosorum.
•  
  PDF 389 IV. Gustauus religionem mutat.
•  
  PDF 390 V. Eius miserabilis exitus.
•  
  PDF 390 caput decimum sextum. De regno, captivitate, & morte Erici Regis narratio.
•  
  PDF 390 I. Ericus Gustauo succedit.
•  
  PDF 390 II. Magicis studet artibus, & fratrem in custodiam dat.
•  
  PDF 391 III. Post septem annos rursus dimittit.
•  
  PDF 391 IV. De Ponto Lagardio, Gallo natione, militiae praefecto.
•  
  PDF 392 V. Ericus in nuptijs fratribus necem machinatur.
•  
  PDF 392 VI. A Finlandiae Duce comprehenditur, & regno exuitur.
•  
  PDF 394 caput decimum septimum. Quomodo Ioannes Rex Catholicam religionem in Suecia restaurate conatus sit eoque defuncto Sigismundus filius regno privatus.
•  
  PDF 394 I. Ioannes Rex Sueciae Catholicae religioni clam addictus.
•  
  PDF 395 II. Lagardium ad Pontificem mittit.
•  
  PDF 396 III. Quid eius conatibus obstiterit.
•  
  PDF 396 IV. Infelix mors Lagardij.
•  
  PDF 397 V. Ioannis Regis dissimulatio.
•  
  PDF 398 VI. Eius filius Sigismundus, Rex Sueciae, paterno regno spoliatus.
•  
  PDF 399 Appendix De Svccessione Et Contentione Regvm Sueciae, Daniae ac Noruegiae
•  
  PDF 1 Pars Altera.
•  
  PDF 1 Liber V.
•  
  PDF 1 Caput Primum. In hoc libro Author demonstrat, quomodo & quibus remediis magna Germaniae pars ab Haeresis contagione fuerit praeservata. Quomodo etiam Italia & Hispania eandem contagionem effugerint. Tum quomodo Carolus V. Imperium abdicarit, praeter alia regna, Belgii regiones filio regendas commiserit: & quam magnae ac continuae calamitates gliscentem ibi haeresin consequutae sint. Quid Ferdinandus Imperator in religionis negotio egerit ac statuerit, quam frequentes religionum in Germania mutationes ...
•  
  PDF 2 Index Capitvm Libri Qvinti
•  
  PDF 4 Caput I.
•  
  PDF 4 I. Lvtheri haeresi multi Catholici è somno quasi excitantur.
•  
  PDF 4 II. Quinam ex ijs fuerint praecipui.
•  
  PDF 5 III. Admirabilis Dei erga Ecclesiam Providentia.
•  
  PDF 6 IV. Quomodo Sathanas spe sua frustratus sit.
•  
  PDF 6 V. Multi à Lutheranae haereseos contagione praeservantur.
•  
  PDF 6 VI.
•  
  PDF 6 caput secundum. Origo Soc. Iesu firmissimi contra Haereses valli.
•  
  PDF 6 I. Deus malo bonum opponit.
•  
  PDF 7 II. De Ignatio Loiola, Societatis Iesu Auctore.
•  
  PDF 8 III. Is Romam profectus, multis superatis difficultatibus Societatis suae confirmationem impetrat.
•  
  PDF 11 IV. Socios ad omnes Christi nomen profitentes populos, dimittit.
•  
  PDF 12 V. Origo nominis Iesuitarum.
•  
  PDF 13 VI. Ex eorum Societate omnis ambitio exclusa.
•  
  PDF 15 caput tertium. Quomodo Societati in Germaniam aditus sit patefactus; eaque deinde per totum terrarum orbem se diffuderit.
•  
  PDF 15 I. Iesuitae in Germaniam veniunt.
•  
  PDF 15 II. Romanorum Pontificum in salute hominum promovenda Providentia.
•  
  PDF 16 III. Quibus artibus Iesuitae juventutem imbuant, & informent.
•  
  PDF 17 IV. Magnus Societatis Iesu Collegiorum in Germania numerus.
•  
  PDF 18 V. Nec non in Polonia & alijs locis.
•  
  PDF 19 VI. Societas Iesu per universum Mundum dispersa.
•  
  PDF 20 caput quartum. Quomodo Italia haereseos evaserit contagionem.
•  
  PDF 20 I. Haeresis non caput aut jugulum Ecclesiae, sed ea tantum membra ubi minus periculi, invasit.
•  
  PDF 20 II. Italia ab haeresi immunis.
•  
  PDF 21 III. Quibus contra eam remedijs vsa.
•  
  PDF 22 IV. Italia religionis & sanctitatis mater. Haereticorum in eam calumniae diluuntur.
•  
  PDF 23 V. Quanta pietate & devotione, Romae praesertim, ibi vivatur.
•  
  PDF 24 VI. Clementis VIII. Pontificis sanctae vita.
•  
  PDF 25 caput quintum. Quomodo Carolus V. Imperii Ferdinando fratri, & suarum ditionum administrationem Philippo filio commiserit.
•  
  PDF 25 I. Caroli V. Imperatoris consilia & conatus.
•  
  PDF 25 II. Oratio qua ad proceres belgij usus est.
•  
  PDF 26 III. Philippus II. paternas ditiones regendas capessit.
•  
  PDF 27 IV. Caroli V. Imperatoris secessus.
•  
  PDF 27 V. Eius religio & devotio.
•  
  PDF 27 VI. Aliae insignes virtutes.
•  
  PDF 28 caput sextum. De Hispania & quibus modis ea ab haeresi fuerit praeservata.
•  
  PDF 28 I. Hispania tribus rebus ab haeresi praeservata.
•  
  PDF 29 II. Fraternitates religiosae.
•  
  PDF 29 III. Cruciata: eius institutio, ordo, & proventus.
•  
  PDF 30 IV. Inquisitio, & ad quid instituta.
•  
  PDF 31 V. Inquisitio in Gallijs ob haereticorum crudelitatem, eiusque necessitas.
•  
  PDF 33 VI. Inquisitio Hispanica quae crimina puniat: Pontius Leo cur condemnatus. Casallo ante supplicium, ad Catholicam fidem conversus.
•  
  PDF 33 caput septimum. De iis quae Imperator Ferdinandus post Caroli fratris discessum ad Catholicam stabiliendam Ecclesiam egit.
•  
  PDF 33 I. Lutherani à Colloquio VVormatiensi turpiter discedunt.
•  
  PDF 36 II. Miraculum Augustae Vindelicorum factum.
•  
  PDF 36 III. Maximilianus Ferdinando Imperatori succedit.
•  
  PDF 37 IV. Protestantes de auxilijs contra Turcam sollicitat, qui tergiversantur.
•  
  PDF 37 caput octavum. De variis ac diversis fidei confessionibus, Principum jussu cusis & per ipsorum ditiones divulgatis: deque altercationibus Theologorum.
•  
  PDF 37 I. Pace inter principes facta, calamo inter doctos dimicatur.
•  
  PDF 38 II. Quid Calvinus de Luthero senserit & dixerit.
•  
  PDF 39 III. Faceta Narratio de Quodam qui nullibi repertis eiusdem religionis socijs, ad Catholicam Ecclesiam redijt.
•  
  PDF 39 IV. Colloquium Naumburgense.
•  
  PDF 40 V. Bremae religio mutata & Calvinismus sensim introductus.
•  
  PDF 40 caput nonum. De frequenti & miserabili religionis in Palatinatu ad Rhenum mutatione.
•  
  PDF 41 I. Lex in Germania, ut subditus Principis religionem sequatur.
•  
  PDF 41 II. Beza Caluini jussu ad Comitem Palatinum proficiscitur, & fictam de Coena Domini confessionem edit.
•  
  PDF 43 III. Comes Palatinus abdicato Lutheranismo Caluinismum amplectitur.
•  
  PDF 43 IV. Ejus filius & successor Ludovicus, Caluinismo profligato, Lutheranismum reducit.
•  
  PDF 44 V. Iohannes Casimirus administrator & tutor Friderici, patris in Electoratu successoris, Lutheranis ejectis, Caluinisticam religionem restituit.
•  
  PDF 44 VI. Scholares Lutheranismo addicti, discedunt.
•  
  PDF 45 caput decimum. De diversis ac quamplurimis Haereticorum synodis ac conventibus ac frustraneo eorundem exitu.
•  
  PDF 45 I. Lutherani multorum librorum scriptores.
•  
  PDF 45 II. Conventus & Colloquia religionis ergo vbi & quando celebrata.
•  
  PDF 48 III. Bucerus Zuinglianismo nuncium remittit.
•  
  PDF 50 IV. Conventus Ratisbonensis.
•  
  PDF 52 V. Colloquium Maulbrunnense, in quo Vbiquitatem Brentius defendit.
•  
  PDF 52 VI. Colloquium Mompelgardense.
•  
  PDF 54 caput decimum primum. De concordia Religionum à Iacobo Andreae Smidelino tentata: & quae circa eam in diversis Germaniae locis evenerint.
•  
  PDF 54 I. Dux Wirtenbergicus novam Fidei formulam conscribi jubet.
•  
  PDF 55 II. Eius auctor Iacobus Andreae, vulgo Schmidlein.
•  
  PDF 55 III. Eam circumfert, ab alijs receptam, ab alijs explosam.
•  
  PDF 56 IV. Augustus Saxoniae Elector Concordiae librum approbat: quem Iacobus Andreae Constantinopolim ad Patriarcham mittit.
•  
  PDF 56 V. Iacobus Andreae Lutheri filio Medico comitatus VVitembergam proficiscitur, in magnum ibi periculum coniectus.
•  
  PDF 57 VI. Concordiae liber ab Augusto Saxoniae Electore receptus, à Christiano eius filio Calvinismum amplexo, reprobatur.
•  
  PDF 57 VII. Mortuo Christiano, Calvinismus à Saxonia proscribitur, Lutheranismus rursum stabilitur.
•  
  PDF 58 VIII. Caluinistae Saxonia eijciuntur. Aquisgrani religio mutatur.
•  
  PDF 59 caput decimum secundum. De forma Religionis ac Caeremoniis quibus Lutherani in Germania passim utuntur.
•  
  PDF 59 I. Argumentum huius capitis, quod est de diversis Lutheranorum Ceremonijs.
•  
  PDF 60 II. Lutherus complures Catholicae Ecclesiae ceremonias retinuit.
•  
  PDF 60 III. Lutheranorum quorundam templa eandem fere speciem & apparatum habent quem Catholicorum.
•  
  PDF 60 IV. Apud Lutheranos Episcoporum & sacerdotum nomina mutata.
•  
  PDF 61 V. Interimistae quibus ritibus Missam celebrent.
•  
  PDF 62 VI. Lutheranorum quidam sacrae hostiae elevationem admittere voluerunt.
•  
  PDF 63 VII. Eodem fere vestitu & ornata Missam celebrant.
•  
  PDF 63 VIII. Quomodo coenam distribuant.
•  
  PDF 64 IX. Forma Missae quae ab Augustanae Confessioni addictis celebratur.
•  
  PDF 64 X. Modus Communicandi & Confitendi apud eosdem.
•  
  PDF 65 XI. Elegans ceremonia in oppido quodam Marchionatus Brandeburgici, praesente Galliarum regis Legato, vsurpata.
•  
  PDF 66 XII. Lutherani dies festos, veteres Baptismi & Matrimonij ceremonias observa[n]t, & à cibis prohibitis abstinent.
•  
  PDF 67 XIII. De communi templorum, vbi Lutherani rerum potiuntur, vsu.
•  
  PDF 67 XIV. Lutherani Ministri, quos Pfarrherrn/ & Helffer appellant, vestitu à laicis diverso utuntur; & profanum Calvinistarum habitum damnat.
•  
  PDF 68 caput decimum tertium. In hoc capite Auctor incipientem haereseos ruinam demonstrat. Deinde de statu Imperii in Germania aliqua dicit.
•  
  PDF 68 I. Iniuriam facere eos Germaniae qui totam Lutheranam appellant.
•  
  PDF 68 II. Ex ea reliquae haereses & sectae proscriptae.
•  
  PDF 68 III. Impostura Calvinistarum, Germaniam à suis partibus stare affirmantium.
•  
  PDF 69 IV. Reipublicae & Statuum in Germania divisio.
•  
  PDF 69 V. Mos seu lex, de subditis in religione continendis.
•  
  PDF 70 caput decimum quartum. De Archiepiscopi Coloniensis sanctimonialem uxorem ducentis apostasia & ruina.
•  
  PDF 70 I. Archiepiscopi Coloniensis in Germania auctoritas & vires.
•  
  PDF 71 II. Truchsesius Agnetem Mansfeldensem deperit.
•  
  PDF 71 III. Eorum amores diuulgantur.
•  
  PDF 71 IV. Feminae causa religionem deserit.
•  
  PDF 72 V. A Gregorio XIII. PP. excommunicatus & depositus, Archiepiscopatum armis recuperare tentat.
•  
  PDF 72 VI. In eius locum novus Archiepiscopus è Bavarorum Principum familia surrogatur Ernestus.
•  
  PDF 73 Ad Lectorem admonitio.
•  
  PDF 74 Liber VI.
•  
  PDF 74 Caput Primum. Sexto hoc Libro Schisma Ecclesiae Anglicanae explicatur è divortio Henrici VIII. & Catharinae Hispaniarum Regis filiae Caroli V. Sororis natum: tum quae ab eodem & Edvardo ejus filio & successore crudeliter ac nefarie perpetrata. Additur deinde quomodo Catholica religio à Maria Regina Henrici VIII. & Catharina filia Philippo Hispaniarum Regi nupta velut postlimino restituta; post ejus vero obitum ab Elisabetha ejusdem Henrici VIII. & Annae Bolenae Filiae rursus exterminata & variis atque ...
•  
  PDF 74 Index Capitvm Libri Sexti.
•  
  PDF 78 caput primum. Ortus Schismatis Anglicani ex dissolutione matrimonii inter Henricum Regem VIII. & Catharinam Hispanam.
•  
  PDF 78 I. De mixtura boni & mali, vitij & virtutis.
•  
  PDF 80 II. Matrimonium regis Arturi cum Catharina Ferdinandi Aragoniae & Catharinae Castiliae reginae filia, eiusque dissolutio.
•  
  PDF 80 III. Henricus viduam Arturi fratris defuncti, Pontificis interueniente auctoritate, vxorem ducit.
•  
  PDF 81 IV. Henricus regnum praeclare ac feliciter auspicatur, sed infami postea amori succumbens se ac regnum perdit.
•  
  PDF 83 V. Volaeus Cardinalis diuortij inter Henricum & Catharinam auctor.
•  
  PDF 85 VI. Itemque Franciscus Episcopus Darbiensis.
•  
  PDF 85 caput secundum. Henricus VIII. Petit à Pontifice judices qui de divortio cognoscant, qui dati mox revocantur Volsaeus gratia regis excidit.
•  
  PDF 85 I. Annae Boleniae natales & mores.
•  
  PDF 86 II. E Francia reuertens, singularem castitatem simulat.
•  
  PDF 87 II [i. e. III]. Quibus artibus Volsaeus Cardinalis diuortium inter Henricum & Catharinam apud Pontificem procurare conatus sit.
•  
  PDF 89 IV. Noui à Pontifice iudices qui de diuortio Henrici regis cognoscant, constituuntur, Laurentius Campegius & Thomas Volsaeus Cardinales.
•  
  PDF 89 V. Campegij Cardinalis in Angliam profecti, cum Rege congressus & colloquium.
•  
  PDF 91 VI. Volsaeus sententiam pronunciat, non accepta prius à S. Sede Apostolica potestate.
•  
  PDF 93 caput tertium. Henricus Rex cum Anna Bolena matrimonium contrahit: ab Romanae Ecclesiae communione secedit: crudeliter multa perpetra excommunicatur. Regina Catharina diem suum obit.
•  
  PDF 93 I. Henricus rex Academias aliquot suarum facit partium. Volsaeum munere submouet, non multo post defunctum.
•  
  PDF 95 II. Crammerus Cantuariensis Episcopus Henrici flagitijs subscribit.
•  
  PDF 96 III. Henricus Annam Boleniam, diuortij lite adhuc pendente, vxorem ducit.
•  
  PDF 98 IV. Cur tam Pontifex quam Imperator iustam de Henrico vltionem non sumserint; à Pontifice tamen non multo post excommunicatus est.
•  
  PDF 99 V. Prophetissa quaedam matrimonium Henrici & Annae scelestum pronunciat.
•  
  PDF 101 VI. Fischerus Cardinalis & Thomas Morus per summam iniustitiam supplicio afficiuntur. Catharina regina diem suum obit.
•  
  PDF 104 caput quartum. Henricus Rex Anna Bolena ob adulterium punita, Ioannam Seimeram, deinde Annam Clivensem, hac rursus repudiata, Catharinam Havardam ducit, hancque etiam post Cromvelum supplicio affici jubet.
•  
  PDF 104 I. Rex Henricus, Anna Bolenia repudiata, Ioannam Seimeram ducit, illam vero adulterij damnatam supplicio affici iubet.
•  
  PDF 105 II. Ritus sacrorum ab Henrico rege instituti. Contra eundem ob religionis mutationem arma sumta. Mors Ioannae Seimerae, Reginaldus Polus ad Cardinalatum euectus.
•  
  PDF 108 III. Henrici regis impietas in Sanctorum Reliquias.
•  
  PDF 110 IV. Eiusdem nouum cum Anna Cliuensi matrimoniu[m].
•  
  PDF 110 V. Qua itidem repudiata, Catharinam Hauardam sibi copulat, Cromuelo prius sublato.
•  
  PDF 112 VI. Henricus flagitia flagitijs cumulat. Interim nihilominus de reconciliatione sua cum Ecclesia cogitationem suscipit. Catharina itidem Hauarda supplicio affecta, Catharinam Parram ducit.
•  
  PDF 112 caput quintum. De morte Regis Henrici, & quamvis sera ejus resipiscentia, ac testamento ejusdem.
•  
  PDF 113 I. Henricus aedes sacras, hospitalia, Seminaria, Collegia, diripit ac destruit, & Thomam Hauardum supplicio addicit.
•  
  PDF 113 II. Morbo affectus, magna animi consternatione ab Episcopis ad se accersitis Consilium ac modum reconciliationis cum Ecclesia exquirit.
•  
  PDF 114 III. Fra[n]ciscanorum templum restaurat, ac solenne Missae sacrificium restituit: testamentum condit: sub vna tantum specie Eucharistiam sumit, summa cum reuerentia & honore: ac tandem obit.
•  
  PDF 115 IV. Leonis X. Bulla seu decretum, quo Henrico Defensoris Fidei titulus tribuitur.
•  
  PDF 116 V. Mores & ingenium Henrici VIII. regis.
•  
  PDF 117 VI. Monumentum eius memoria à Cardinali Polo exstructum.
•  
  PDF 118 caput sextum. De Eduardi VI. regno cujus Avunculus haereseos & Regni Protector Lutheranismum promulgat. De Cranmero primo Anglorum Apostolo: & quomodo Maria sola inter Principes Catholicam Religionem professa sit.
•  
  PDF 118 I. Henrico post mortem falsum testamentum supponitur.
•  
  PDF 119 II. Eduardus Seimerus regis auunculus, nepotis ac haeresis tutelam vltro suscipit, ac proregem se constituit.
•  
  PDF 119 III. Lutheranismus in Anglia publice concionibus habitis, primum divulgatur. Cramerus Archiepiscopus Cantuariensis ex sacerdotum numero primus in Anglia vxorem ducit. Hugonis Latimeri, primi Anglorum (scilicet) Apostoli historia.
•  
  PDF 120 IV. Martinus Bucerus, Petrus Martyr & Bernardus Ochinus in Angliam proficiscuntur.
•  
  PDF 121 V. Noua religionis forma ab Anglicana Curia praescripta.
•  
  PDF 123 VI. Sola Maria Eduardi regis soror, Catholicam religionem in aula Anglicana profitetur.
•  
  PDF 124 caput septimum. Edvardus Seimerus Protector à Dudlaeo circumventus supplicio afficitur: Eduardus Rexè vita decedit, condito testamento, quo Ioanna Regina declaratur: cui ex hoc fastigio dejectae, Maria succedit.
•  
  PDF 124 I. Eduardus Seimerus prorex Thomam fratrem feminarum ambitione impulsus supplicio affici curat.
•  
  PDF 125 II. Dudlaeus Comes Varuicensis Catholicis contra proregem se coniungit, sed post eius obitum ipsos deserit. Mirabiles & absurdissima temporum illorum haereses.
•  
  PDF 126 III. Eduardus Seimerus prorex, Duldaeo accusante, ad supplicium raptus.
•  
  PDF 128 IV. Mors regis Eduardi, & testamentum.
•  
  PDF 128 V. Ioanna filia Ducis Sufflaciae regina proclamatur.
•  
  PDF 129 VI. Ex altera parte Maria Catharinae filia regina eligitur, & Londinensem vrbem ingreditur.
•  
  PDF 130 caput octavum. Maria Regnum init. Dudlaeum una cum filio & Ioanna Regina capitis supplicio affici jubet, Catholicam religionem restituit. Matrimonium cum Philippo Hispaniarum Principe tractat, Thomas Crámerus igni crematur.
•  
  PDF 130 I. Maria regina, arcem Londinemsem ingressa, superbum illum à praedecessoribus vsurpatum titulum, Supremi Anglicanae Ecclesiae capitis, abdicat.
•  
  PDF 132 II. Dudlaeus vna cum quatuor liberis ad mortem damnatus, ad Catholicam religionem se conuertit.
•  
  PDF 133 III. Catholica religio in Anglia restituetur. De Curia seu Parlamento Anglicano.
•  
  PDF 135 IV. Conditiones matrimonij inter Mariam Angliae reginam & Philippum Hispaniarum Principem.
•  
  PDF 137 V. Maria regina contra Viatum & alios rebelles exercitum mittit, & captos supplicio afficit. Ioannae Suffolciae eiusque mariti funesta mors.
•  
  PDF 138 VI. Cramerus praecipuus schismatis & diuortij inter Henricum & Catharinam auctor, vna cum Ridlaeo & Latimero Episcopis viuus comburitur: alijque supracentum haeretici supplicio afficiuntur.
•  
  PDF 140 caput nonum. Haeretici à Maria Angliae Regno ejiciuntur. Philippus Hispaniarum Princeps in Angliam appellit, nuptiasque cum Maria celebrat. Ecclesiae reformandae curam suscipit. Angli ab excommunicatione absolvuntur: totumq[ue] regnum Pontifici obedientiam praestat.
•  
  PDF 140 I. De Prophetissa quadam Zuingliana Haeretici ex Anglia proscripti.
•  
  PDF 141 II. Sacerdotes debito modo non consecrati sub Henrico VIII. Missae sacrificium celebrant, Cardinalis Polus in Angliam ad restaurandam Catholicam religionem mittitur.
•  
  PDF 141 III. Eodem Philippus Hispaniarum Princeps appellit, nuptiasque cum Maria regina celebrat.
•  
  PDF 142 IV. Ab ijsdem Ordinum regni conuentus habetur, in quo de Ecclesiae restauratione actum fuit: & quomodo Legatus Pontificius populum ab Excommunicatione absoluerit.
•  
  PDF 143 V. Quanta prudentia in negocio restaurandae Anglicanae Ecclesiae Cardinalis Polus vsus sit.
•  
  PDF 144 VI. In Anglia passim obedientia S. Sedi publice praestatur, tum Coniuratio quaedam detegitur.
•  
  PDF 144 caput decimum. Philippus ex Anglia discendit. Maria Regina moritur. Catholica religio proscribitur. Elisabetha Regina proclamatur: & pro capite Ecclesiae se fert.
•  
  PDF 144 I. Infans in cunis loquitur; quod sequentium malorum fuit praesagium.
•  
  PDF 145 II. Philippus ex Anglia in Hispaniam nauigat, numquam eo postea reuersurus.
•  
  PDF 146 III. Maria regina moritur: cui Elisabetha, si regno potiretur, multa praeclare promittit.
•  
  PDF 147 IV. Sed Lendini recepta ac regina proclamata, religionem mutat, & cur? Qualia eius regni fuerint initia.
•  
  PDF 148 V. Episcopi publico in conuentu Reginae primatui contradicunt: sed illa varijs praetextibus vtitur.
•  
  PDF 149 VI. Schisma Anglicanae Ecclesiae ab ipsis regibus profectum.
•  
  PDF 150 caput decimum primum. Anglorum Religio ab aliis sectis in quibus differat. Elisabetha Religionem mutat, retentis tamen quibusdam ex Catholica Ecclesia &c.
•  
  PDF 150 I. De religione Anglorum: & quomodo ea, tam ab alijs haeresibus quam Catholica fide differat.
•  
  PDF 151 II. Disputatio inter Catholicos & Caluinistas habita: post quam Missa abrogata, & Episcopi atque alij Catholici variis modis fuerunt afflicti..
•  
  PDF 151 III. Pius V. Papa Angliam anathematis fulmine percutit.
•  
  PDF 152 IV. Elisabetha regina in rebus spiritualibus & ab Ecclesia dependentibus magnam sibi auctoritatem impie sumit.
•  
  PDF 153 V. De Anglicanis in Belgio, Gallia, & Romae Seminarijs. Item de Martyrologio haereticorum.
•  
  PDF 154 VI. Elisabetha S. Crucis signum in honore habet: & Caluinistas reformationem à se praescriptam amplecti cogit.
•  
  PDF 155 caput decimum secundum. De illegitimis Haereticorum ministrorum connubiis. De puritanis de Catholicorum quorundam Martyrio: & invincibili feminarum aliquot constantia.
•  
  PDF 156 I. Sacerdotum in Anglia vxores & spurij in summo sunt contemtu.
•  
  PDF 157 II. De Puritanis haereticis.
•  
  PDF 158 III. Rigidum contra Catholicos Edictum.
•  
  PDF 159 IV. Catholici quidam Angli martyrium passi.
•  
  PDF 161 V. P. Patissonij martyrium; & incredibilis quarundam feminarum constantia.
•  
  PDF 161 VI. Sex Religiosorum conuentus ex Anglia emigrant: moniales vero quod Anglos aliquot ad Catholicam fidem conuertissent, puniuntur.
•  
  PDF 162 caput decimum tertium. Mira quatuor puerorum constantia. Iesuitarum in Angliam ingressus P. Edmundi Campiani, & aliorum sacerdotum martyrium, cum miraculis aliquot.
•  
  PDF 162 I. Etiam infantes & pueri ab haereticis Anglis martyrio affecti.
•  
  PDF 162 II. Catholici in Anglia nullam ob aliam quam religionis caussam puniti.
•  
  PDF 163 III. Iesuitae in Angliam ingrediuntur.
•  
  PDF 164 IV. Edictum contra eos qui publicis haereticorum concionibus interesse recusant. P. Campianus capitur & martyrio afficitur.
•  
  PDF 164 V. Itemque septem alij.
•  
  PDF 165 VI. Ioannis Nelsonii martyrium constantia, & miracula in ipso & aliis diuinitus facta.
•  
  PDF 165 caput decimum quartum. De Nobilium quorundam Martyriis atque exsiliis. De Ioannis Nicolai Apostasia: qui Roma Londinum reversus, Catholicam religionem oppugnavit, tandem vero Rothomagi comprehensus malitiam suam fassus est.
•  
  PDF 166 I. Nobiles aliquot martyrio affecti.
•  
  PDF 166 II. P. Casparis Haiuodi & aliorum Catholicorum martyrium.
•  
  PDF 166 III. Nicolaus quidam apostata, multorum in Anglia malorum caussa. Rothomagi ad caussam dicendam pertractus quid confessus fuerit.
•  
  PDF 167 IV. Catholici in Anglia denuo proscripti.
•  
  PDF 167 V. Curiae seu Parlamenti ea de re sententia.
•  
  PDF 168 VI. Jnsignis haereticorum pertinacia.
•  
  PDF 168 caput decimum quintum. Martyria quorundam & circa ea miracula Cardinalis Castillioni mors. Oratoris Gallici in Anglia Privilegium.
•  
  PDF 169 I. Miracula quorundam martyrum. De Fischero Roffensi Episcopo, & Thoma Moro.
•  
  PDF 169 II. Alia quaedam miracula.
•  
  PDF 170 III. Judices quidam Angli ob iniuste latam sententiam subitanea morte à Deo Catholicorum caussam agente puniti.
•  
  PDF 171 IV. Elisabethae cum exteris Principibus confederationes. Mors VValsingami, Catholicorum, dum vixit flagelli.
•  
  PDF 171 V. Lamotta Fenelonius aetate venerabilis Eques; Galliarum Regis in Angliam Legatus Cardinalis Castillonius Hugonotarum defensor eiusq[ue] mors.
•  
  PDF 172 VI. Soli Gallorum regis Legato in Anglia permissum domi suae sacrum Catholico ritu celebrare.
•  
  PDF 173 caput decimum sextum. De infortunato Mariae Stuartae viduae post mortem Francisci II. Galliarum Regis matrimonio: deque ejus captivitate & Moraniae comitis proditione.
•  
  PDF 173 I. Odium inter Angliae & Scotiae reginas.
•  
  PDF 174 II. Scotiae regina in Scotiam revertitur, & cu[m] Angliae regina in gratiam redit.
•  
  PDF 175 III. Darlaeus de regina tollenda, ac regno in se transferendo deliberat. Riccium Pedemontanum interfici curat.
•  
  PDF 176 IV. Darlaeus à Moravio Reginae fratre spurio, alijsque, quorum Princeps fuit Comes Bothuelius, tollitur. Regina Bothuelio nubere coacta.
•  
  PDF 178 V. Eadem captiva in lacum Lavinum ablegatur.
•  
  PDF 179 VI. Religionis in Scotia status, forma & summa.
•  
  PDF 181 caput decimum septimum. De Maria Scotiae Regina, quae in Angliam fugit, ibique ab Elisabetha in custodiam datur. Dux Nofolciae Moravii artibus eversus, supplicio afficitur: tandem & ipse Moravius trucidatur.
•  
  PDF 181 I. Iacobus VI. Scotiae Rex coronatur.
•  
  PDF 182 II. Regina è custodia evadit.
•  
  PDF 184 III. Elisabethae promissis confisa, in Angliam se recipit.
•  
  PDF 185 IV. Jnter eam & Ducem Norfolciae de matrimonio tractatur, cum huius exitio.
•  
  PDF 185 V. Mors Comitis Moraviae, nothi, Reginae fratris.
•  
  PDF 186 VI. Reginae sibi mutuo reconciliantur.
•  
  PDF 186 caput decimum octavum. De processu ab Anglis contra Mariam Scotiae Reginam instituto variisque artibus quibus Angliae legibus eam subjicere conati sunt, tum quomodo eadem ad caussam dicendam producta, ac tandem damnata sit.
•  
  PDF 186 I. Lex ab Elisabetha lata, unde postea supplicij de Scotiae regina sumendi occasio sumta est Babingthoni epistola.
•  
  PDF 188 II. Scotiae regina arctiori custodia mandatur.
•  
  PDF 189 III. A quadraginta octo viris caussae eius ventilatur.
•  
  PDF 189 IV. Quibus de rebus interrogata fuerit, & quid ad singula responderit.
•  
  PDF 190 V. Eiusdem de Bulardi facto responsio seu confessio.
•  
  PDF 191 VI. Capitis damnatur. Aliquot eius ad Galliae regem & Elisabetham Angliae reginam epistolae.
•  
  PDF 195 caput decimum nonum. De sententiae contra Mariam Reginam latae exsequutione; Bellieurii legatione ac protestatione; incredibili Mariae constantia, morte & sepultura.
•  
  PDF 195 I. Capitalis sententia contra Scotiae reginam publicatur, & exsequutioni demandatur.
•  
  PDF 196 II. Bellieuraeus Gallorum regis in Angliam Legatus ut exsequutionem latae sententiae impediret, quae tres menses ipsius respectu dilata fuit.
•  
  PDF 197 III. Quid Scotiae regina mortis sententiam indicantibus responderit.
•  
  PDF 199 IV. Tentatur vt à Catholica deficiat religione. Ante mortem Pij V. Papae permissu, Eucharistiam ex suis ipsa manibus sumit.
•  
  PDF 199 V. Quanta constantia supplicium adierit: eiusque extrema verba.
•  
  PDF 200 VI. Magna gloria martyrium pro Catholica religione eonsummat, animam que Deo reddit.
•  
  PDF 204 caput vigesimum. De Hiberniae Regno, ac bellis in eo ob religionem gestis: deque statu Ecclesiae & persequutionibus contra Catholicos excitatis.
•  
  PDF 204 I. Elisabetha regina quomodo Hiberniae imperio potita sit.
•  
  PDF 205 II. Vulgus apud Hibernos ad conciones haereticorum vi cogitur, nobilitatem interim Catholicae religionis exercitium domi conceditur, ad confusionem haereticorum.
•  
  PDF 206 III. De Ultonia provincia, & praecipuis eius magnatibus.
•  
  PDF 207 IV. De Momonia, & seditionisbu in ea excitatis.
•  
  PDF 209 V. De Conacia, & miraculis quorundam martyrum in Hibernia.
•  
  PDF 209 VI. Patricij Ochelij Episcopi sanctitate conspicui martyrium &c.
•  
  PDF 210 Prologvs Ad Lectorem.
•  
  PDF 211 Liber VII.
•  
  PDF 211 Sequenti Libro Septimo demonstratur, quomodo Lutherana haeresis in Gallia irrepserit, quibusque artibus à Lutheranis sit propagata; sed pietate Francisci I. Regis, ne pedem in regno figeret aut latius proserperet prohibita: Margarita interim Navarrae Regina Schismati favente: & quibus modis. Ioannis Calvini novae Haereseos auctoris thema genethliacum explicatur: quibus ille artibus prima sectae suae fundamenta jecerit, ac Genevam tandem profugerit: ubi multa à nemine antea scripta recensentur, ac simul ...
•  
  PDF 211 Index Et Svmmaria Capitvm sequentis Libri Septimi.
•  
  PDF 214 caput secundum [i. e. primum]. Quomodo Lutheranismo primus in Galliam aditus sit patefactus.
•  
  PDF 214 I. Lvtheranae haereseos contagio in Gallia gliscit.
•  
  PDF 214 II. Ecclesiae hostium in concinnanda ecclesiae suae historia vafrities & doli.
•  
  PDF 216 III. Scommata eorum & calumniae à Catholicis contemnuntur & ridentur.
•  
  PDF 216 IV. Quantae turbae & confusiones è nova religione natae sint.
•  
  PDF 216 V. Status religionis & reipublicae eodem tam in bonis quam in malis vinculo est colligatus.
•  
  PDF 217 VI. Gallia post introductam haeresin, nullum non malorum genus experta est.
•  
  PDF 217 caput secundum. De Francisco I. Galliarum rege, ejusdem in litteras & litteratos, quos undique ad se accersivit, amore.
•  
  PDF 218 I. Francisci I. Galliarum regis bonarum literarum restaurator, & summus fautor ac patronus.
•  
  PDF 218 II. Homines scientia praestantes undique ad se vocat & accersit.
•  
  PDF 219 III. Eum Lutherus ad partes suas traducere conatur.
•  
  PDF 219 IV. Quibus artibus ad id sit usus.
•  
  PDF 220 caput tertium. Quomodo Margarita Francisci I. Soror Navarrae Regina Lutheranis apud se receptum dederit.
•  
  PDF 220 I. Lvtheranismi prima semina in oppido Meldensi publice sparsa.
•  
  PDF 221 II. Et à quibus.
•  
  PDF 221 III. Lutherani ad promovendos conatus suos muliebres operas ambiunt.
•  
  PDF 222 IV. Margarita Navarrae regina doctorum quorundam virorum patrocinium suscipit, nondum recte eorum explorata integritate.
•  
  PDF 223 V. Gerardi Rufi historia, qui Benearni Principatum haeresi infecit: & quae tum Navarrenae fuerit aulae facies.
•  
  PDF 224 VI. Rufus Abbas Cleriacensis, Temporisator vulgo appellatus, Catholicum se simulat.
•  
  PDF 223 [i. e. 225] caput quartum. Quomodo Haeretici Franciscum Regem seducere conati sint; & quomodo Navarrae Regina Catholicae Ecclesiae fuerit reconciliata.
•  
  PDF 223 [i. e. 225] I. Regis Francisci animus ab haereticis & eorum fautoribus multipliciter tentatur.
•  
  PDF 220 [i. e. 226] II. Guilielmus Bellaius Langaeus ab eodem in Germaniam mittitur: & Missae quaedam forma septem punctis sive articulis comprehensa proponitur.
•  
  PDF 225 [i. e. 227] III. Rex Philippum Melanchthonem sub fide publica in Galliam evocare statuit.
•  
  PDF 225 [i. e. 227] IV. Sed sapientis Turnonii Cardinalis consilio sententiam mutat.
•  
  PDF 226 V. Navarrae regina ad Catholicam Ecclesiam redit.
•  
  PDF 227 VI. Regis ad Melanchthonem Epistola, cum huius ad illam responso.
•  
  PDF 228 caput quintum. Quomodo Franciscus I. Rex Galliae regnum à periculo & interitu vindicarit.
•  
  PDF 228 I. Lvtheranorum machinationes.
•  
  PDF 228 II. Eorum audacia Rex offenditur.
•  
  PDF 229 III. Regis oratio.
•  
  PDF 229 IV. Sex Lutherani combusti.
•  
  PDF 230 V. Catholica Ecclesia Francisco I. Galliarum regi, & Carolo V. Imperatori salutem suam & incolumitatem debet in suis terris.
•  
  PDF 230 VI. Franciscus I. Rex insigni à Theodoro Beza injuria affectus.
•  
  PDF 231 caput sextum. Quomodo Diabolus tamquam Dei simia, suos quoque habeat Martyres.
•  
  PDF 231 I. Qvanto inculpatius in speciem vivunt haeretici, tanto magis nocent.
•  
  PDF 231 II. Haeresis ex pseudomartyrum suorum pervicatia magna cepit incrementa.
•  
  PDF 232 III. Haereticorum supplicia Catholicae Ecclesiae magis nocuerunt, quam pro fuerunt.
•  
  PDF 233 IV. Potest haereticus pro Iesu Christo mortem obire, nec tamen propterea martyris nomen meretur.
•  
  PDF 234 V. De vera & ficta constantia.
•  
  PDF 234 VI. Etiam diabolus suos habet martyres.
•  
  PDF 237 caput septimum. Quales & è quo hominum genere fuerint primi novi Evangelii in Galliis ministri.
•  
  PDF 237 I. Primi in Galliis Lutherani homines ex vulgi faece plerique omnes fuêre.
•  
  PDF 238 II. Primus novi Evangelii in Galliis Minister lanae carminator.
•  
  PDF 239 III. S. Scripturae libri ab haereticis vulgo ad legendum dati.
•  
  PDF 240 IV. Vulgus à sacrarum litterarum tractatione abstinere debet.
•  
  PDF 240 V. Apud haereticos etiam feminae Ministeriis Ecclesiasticis fungendis se ingerunt.
•  
  PDF 241 VI. Quam indignum sit, libros sacros in vulgi officinis & passim profanari.
•  
  PDF 242 caput octavum. Ioannis Calvini natalis & judicium ex themate ejus genethliaco sumptum.
•  
  PDF 242 I. Homines de schola primi Lutheranismum in Gallia seminarunt.
•  
  PDF 242 II. In varias sectas & factiones misere distrahuntur.
•  
  PDF 243 III. Ioannes Calvinus Galliae Lutherus.
•  
  PDF 243 IV. Eius nativitas & horoscopus.
•  
  PDF 244 V. Genethliacorum conjectura seu praedictiones.
•  
  PDF 245 VI. Calvino supremi Pontificatus dignitas in Nativitate promissa.
•  
  PDF 245 caput nonum. Quomodo Calvinus ad Theologiae studium animum applicuerit & Lutetia Engolismam profugerit.
•  
  PDF 245 I. Calvinus apud Bituricenses literis operamdans, de Melioris Volmari consilio ad Theologiae studium animum applicat.
•  
  PDF 245 II. Volmarus primus Calvini animum haeresi corrupit.
•  
  PDF 246 III. Calvinus Lutetiam profectus, mox inde Engolismam se confert.
•  
  PDF 246 IV. Calvinus Graecus Claissensis agnominatur, & cur.
•  
  PDF 247 caput decimum. Lutheri & Calvini comparatio.
•  
  PDF 247 I. Calvinus melius aliquanto moratus quam Lutherus.
•  
  PDF 248 II. Sed in concionando parum facundus,
•  
  PDF 248 III. Lutherana haeresis dicitur crassa; Calviniana subtilis & quomodo id sit verum.
•  
  PDF 249 IV. Calvinum ambitio perdidit.
•  
  PDF 250 V. Eius mordax & superba natura à Volmaro notata.
•  
  PDF 250 VI. Tilletus Calvinum in Germaniam abducit.
•  
  PDF 251 caput decimum primum. Quibus modis Calvinus doctrinam suam propagare coeperit: & quibus Apostolis (scilicet) ad hoc usus sit.
•  
  PDF 251 I. Calvinus apud Pictavos merces suas exponere incipit.
•  
  PDF 252 II. Prima ejus dogmata sive propositiones.
•  
  PDF 252 III. Primum Calvinisticum Concilium Pictavii in in horto quodam celebratum.
•  
  PDF 253 IV. Calvini Primi Apostoli.
•  
  PDF 253 V. Iuventus scholastica à Calvinistis seducta.
•  
  PDF 254 VI. Mos omnium haereticorum in sacerdotum vitia invehendi.
•  
  PDF 255 caput decimum secundum. De imaginum usu, ob quem multi Catholicam religionem repudiarunt.
•  
  PDF 255 I. Imaginum seu statuarum usus in Ecclesia Calvinistis praecipuus rebellionis praetextus.
•  
  PDF 255 II. Xox Imago male pro Idolo sumitur.
•  
  PDF 255 III. Dei praeceptum de Idolis quomodo intelligendum.
•  
  PDF 256 IV. In Deum nulla cadit contrarietas aut repugnantia.
•  
  PDF 256 V. Imagines apud Christianos in honorem Dei erectae.
•  
  PDF 256 VI. Ad quid conducant.
•  
  PDF 257 VII. Calvinistae Dei confracta imagine, diaboli integram relinquunt.
•  
  PDF 257 VIII. Quomodo Catholici Sanctorum imaginibus utantur.
•  
  PDF 258 caput decimum tertium. De libertate vel licentia omnium haereseon fenestra.
•  
  PDF 258 I. Galli in eo Troianis similes, quod nimis facile crediderunt.
•  
  PDF 258 II. Libertas haereseos janua.
•  
  PDF 259 III. Cur dies festi à Calvinistis explosi.
•  
  PDF 260 IV. Ecclesiasticorum quorundam mala vita & ignorantia pleraque mala nobis pepererunt.
•  
  PDF 260 V. Quae haeretici suis conatibus artificiose praetexere norunt.
•  
  PDF 260 VI. Religio suis ipsius stat inconcussa viribus.
•  
  PDF 261 caput decimum quartum. De missae sacrificio & haereticorum in eo abolendo conatibus.
•  
  PDF 261 I. Missae sacrificium à diabolo semper oppugnatum.
•  
  PDF 261 II. Ejus institutio quoad substantiam.
•  
  PDF 261 III. Missae sacrificium à diabolo semper oppugnatum.
•  
  PDF 262 IV. Missae nomen unde.
•  
  PDF 262 V. Ceremoniae substantiam non mutant.
•  
  PDF 263 VI. Non de vocabulo, sed de re ipsa disputandum est.
•  
  PDF 263 caput decimum quintum. De prima Calvinisticae Ecclesiae forma, deque manducatione Calvinistarum quae postea Coena dici coepit.
•  
  PDF 263 I. Calvinistica Ecclesia diu nullam certam formam Ecclesiae habuit, sed neque adhuc habet.
•  
  PDF 264 II. De clandestinis Calvinistarum coetibus.
•  
  PDF 264 III. Forma coenae Calvinisticae, quae Manducatio tum appellabatur.
•  
  PDF 265 IV. Narratio casus cujusdam, qui dum ea celebratur evenit.
•  
  PDF 267 V. Complures Calvinistae Catholicos se simulant.
•  
  PDF 267 VI. De rebus aliquot dubiis Protestantium in Germania & Genevatium theologorum sententias exquirunt.
•  
  PDF 267 caput decimum sextum. Quibus artibus Religiosi utriusuqe sexus ad Calvinisticam Religionem vel libertatem potius fuerint petracti.
•  
  PDF 267 I. Calvini Evangelio percrebescente multi utiusque sexus Religiosi monasticum habitum abiiciunt.
•  
  PDF 268 II. De quodam Monacho Dominicano, à Calvinistis ut religionem desereret tentato.
•  
  PDF 269 III. De quibusdam qui Catholica religione ad seducendos alios abusi sunt.
•  
  PDF 270 IV. Im primis ut populum ad idololatriam perducerent.
•  
  PDF 270 V. An illa vera fuerit idololatria.
•  
  PDF 271 VI. Quae Idololatria sit materialis, quae formalis.
•  
  PDF 271 caput decimum septimum. Quomodo Calvinus Genevam se contulerit, quaeque ibidem fecerit ac gesserit.
•  
  PDF 271 I. Calvinus relicto Pictavio, in Aquitaniam ad Rufum & Ferrium proficiscitur.
•  
  PDF 272 II. Gulielmus Farellus primus apud Genevates rebellionis auctor.
•  
  PDF 273 III. Calvinus diu hinc inde vagatus, Genevam concedit.
•  
  PDF 274 IV. Tres itidem Apostoli eodem ad Calvinum proficiscuntur.
•  
  PDF 274 V. Calvinus rebus novis studens, Geneva eiectus.
•  
  PDF 275 VI. Ratisbonam abit ad comitia Imperii.
•  
  PDF 276 caput decimum octavum. Quomodo Calvinus propria auctoritate Genevensem Ecclesiam involarit & ministros inde huc illuc miserit.
•  
  PDF 276 I. Calvinus & Farellus Geneva ejecti, sociorum quibus cum absentes etiam colludebant, opera revocantur.
•  
  PDF 277 II. Petrum Viretum Sabaudum unà adducunt.
•  
  PDF 277 III. Calvinus propria auctoritate Genevensis Ecclesiastae munus usurpat.
•  
  PDF 278 IV. Calviniani Ministri missionem seu vocationem suam probare non possunt.
•  
  PDF 278 V. Claudius Espencaeus cum Calvino Genevae colloquitur.
•  
  PDF 279 VI. Calviniani Ministri suam ipsi vocationem in dubium vocant.
•  
  PDF 280 caput decimum nonum. De primis Calvinianae Synagogae ministris: & quomodo ii nomina sua mutarint & magno numero Genevam accurrerint.
•  
  PDF 280 I. Calvinus Genevae pro Episcopo se gerit, & Ministros à se ordinatos huc illuc ab legat.
•  
  PDF 281 II. Primis novi Evangelii Ministris nomina sua mutare usitatum.
•  
  PDF 281 III. Calvini auctoritas Genevae formidabilis.
•  
  PDF 282 IV. Multi ad videndum & audiendum Calvinum Genevam se conferunt.
•  
  PDF 283 V. Scholares quidam studiis relictis, ad Calvinum proficiscuntur.
•  
  PDF 284 VI. Plerique Principes magis de statu suo conservando quam Dei propugnando honore sunt solliciti.
•  
  PDF 284 caput vigesimum. Quomodo Geneva civilibus Gallorum bellis creverit.
•  
  PDF 284 I. Geneva prima & praecipua haereseos sedes, vel sentina.
•  
  PDF 284 II. Ad quam tamquam asylum omnis generis homines confluxerunt.
•  
  PDF 285 III. Geneva per intestina Gallorum bella crevit.
•  
  PDF 285 IV. Eadem Galliae viribus ad sui defensionem usa.
•  
  PDF 285 V. Gallia post Turcas in auxilium vocatos multum pristini splendoris & virium amisit.
•  
  PDF 286 VI. Plerique Principes magis de statu suo conservando quam Dei propugnando honore sunt solliciti.
•  
  PDF 287 Liber VIII.
•  
  PDF 287 In Seqventem Librvm Avctoris Praefatio ad Nicolaum Villarium.
•  
  PDF 288 In hoc Libro tamquam in tabula, novae à Calvino constitutae Synagogae forma depingitur: fundamenta doctrinae; institutio & officia ministrorum Superintendentium, Diaconorum, Consistoria, Conciones, Baptismum & Coenam administrandi ratio, Psalmorum cantillatio, sepulturae ritus, aliaque ad Calvinisticam religionem pertinentia explicantur: simul obiter controversis aliquot articuli fidei explicantur ut haereseos error & impostura, Catholicae vero Ecclesiae veritas tanto facilius ab omnibus cognosci queat.
•  
  PDF 288 Svmmaria Singvlorvm Capitum hujus Libri.
•  
  PDF 291 caput primum. Auctoris scopus in hoc libro; ejusque excusatio quod de controversis quibusdam religionis articulis disputationes passim immisceat.
•  
  PDF 291 I. Intentio & scopus Auctoris & cur hic de controversiis quibusdam religionis additae disputationes.
•  
  PDF 292 caput secundum. Scripturam solam id est novas hominum privatorum interpretationes omnium haereseon esse fundamentum.
•  
  PDF 292 I. Omnes haeretici inde se perdiderunt, quod S. Scripturam ad suum sensum interpretari conati sunt.
•  
  PDF 293 II. Quodnam posuerit Calvinus doctrinae suae fundamentum.
•  
  PDF 294 III. Haeretici quod volunt in Scripturis venantur.
•  
  PDF 295 IV. Primitiva Ecclesia in ipso statim ortu exstincta ac perdita fuisset, si Calvini regulam voluisset sequi.
•  
  PDF 297 V. Sola S. Scripturae littera non facit Christianum.
•  
  PDF 298 VI. Antiquitatis respectus firmissimum semper fuit Ecclesiae munimentum.
•  
  PDF 301 VII. Quomodo humanae traditiones ab Ecclesiae traditionibus distinguendae sint.
•  
  PDF 301 caput tertium. De Calvino qui omnes ceremonias abolevit: deque modis quibus primi Christiani paganos ad Christianismum adduxerunt.
•  
  PDF 302 I. Lvtherus quasdam Ecclesiae ceremonias retinuit, Calvinus omnes penitus abolevit.
•  
  PDF 302 II. Calvini de ceremoniis judicium.
•  
  PDF 303 III. Christiani cum Paganis multa habuere communia.
•  
  PDF 304 IV. Ceremoniae divinum cultum augustiorem reddunt.
•  
  PDF 304 V. Diabolus ceremonias ex Ecclesia profligavit.
•  
  PDF 305 VI. Paganorum religio velut simia fuit Christianae.
•  
  PDF 306 caput quartum. Haereticos multas res sanctas ac bonas ex suis Ecclesiis profligare, eo tantum quod eaedem à Catholicis cum veneratione usurpentur.
•  
  PDF 306 I. Cvr novi reformati res quae apud Catholicos in magna habentur veneratione, inprimis Cruces, oderint ac detestentur.
•  
  PDF 307 II. Cur altaria iidem sustulerint.
•  
  PDF 307 III. Nomini Iesu nullum habent honorem.
•  
  PDF 308 IV. Cur dies festos aboleverint: & quo habitu utantur.
•  
  PDF 308 V. Cur jejunia ab Ecclesia indicta observare nolint.
•  
  PDF 309 VI. Iidem in Coena Domini non Calicibus sed poculis & vitris utuntur.
•  
  PDF 310 caput quintum. Quomodo Calvinus Ecclesiam instituerit, capite destitutam: & tam nomina quam munera Episcoporum & Presbyterorum ex ea profligarit.
•  
  PDF 310 I. Calvinisticae Ecclesiae sordes & deformitas.
•  
  PDF 311 II. Ecclesia Calvinistica nullum habet caput.
•  
  PDF 311 III. Domus Dei in terris eius quae in coelis est, similitudinem referre debet.
•  
  PDF 311 IV. Vnitas sine certo capite conservari nequit.
•  
  PDF 312 V. Calvinus Episcoporum & presbyterorum nomina inducit.
•  
  PDF 312 VI. Archiepiscoporum Burdigalensium series & successio.
•  
  PDF 313 VII.
•  
  PDF 313 caput sextum. De ministris, eorum nominis origine, receptione, & officio.
•  
  PDF 313 I. Calvinus misso Episcopi nomine, Ministri nomen retinuit.
•  
  PDF 314 II. Nominis eius origo.
•  
  PDF 314 III. Verba Bezae ad Lansaci toparcham.
•  
  PDF 315 IV. Calvinistica Ecclesia nullos agnoscit Doctores.
•  
  PDF 315 V. De Ministris: quorum officium in veteri Ecclesia fuit famulari, in nova, regere ac gubernare.
•  
  PDF 315 VI. Quomodo Ministri recipiantur.
•  
  PDF 316 VII. Quo loco monachi excucullati apud Calvinistas habeantur.
•  
  PDF 317 VIII. De manuum impositione.
•  
  PDF 318 caput septimum. De ministrorum, seniorum & Diaconorum officiis de synodis & colloquiis, eorumque omnium multiplici abusu.
•  
  PDF 318 I. Abusus circa Ministrorum missionem seu distributionem.
•  
  PDF 319 II. Ministeria non facile permutanda.
•  
  PDF 319 III. Minister quandoque à plebe deligitur atque accitur.
•  
  PDF 319 IV. De Senioribus, & Superintendentibus.
•  
  PDF 320 V. De Diaconis & Corycaeis.
•  
  PDF 320 VI. De Colloquiis, & synodis, & ratione quam in historia Ecclesiarum suarum conficienda observant.
•  
  PDF 321 caput octavum. De Calvinianae Ecclesiae consistoriis.
•  
  PDF 321 I. De Consistoriis, eorumque mirabili confusione.
•  
  PDF 322 II. De numero Consistorialium, & potestate.
•  
  PDF 322 III. Quamdiu officia ista durent.
•  
  PDF 322 IV. Seniores crimina ad Consistorium deferunt.
•  
  PDF 323 V. Consistoriorum rationes seu computationes.
•  
  PDF 323 caput nonum. De abusibus & scandalis quae circa consistoria illa frequenter contingunt.
•  
  PDF 323 I. Seniores (quos vocant) vicinorum mores & facta observant.
•  
  PDF 323 II. Describis & libris Consistoriorum.
•  
  PDF 324 III. Quam multis nugis ij referti.
•  
  PDF 324 IV. Intemperies Consistorialium in reprehendendo vestium luxu.
•  
  PDF 325 V. Quam inutiles saepe sint Consistoriales illae admonitiones & correctiones.
•  
  PDF 325 VI. Scandala inde orta.
•  
  PDF 325 VII. Consistorialis confessionis notabilis historia.
•  
  PDF 326 VIII.
•  
  PDF 327 caput decimum. De templis, precibus, cantu, aliisque ceremoniis Calvinistarum.
•  
  PDF 327 I. Christianae Ecclesiae à Calvinistis dejectae & vastatae.
•  
  PDF 328 II. Qualia sint Calvinistarum templa.
•  
  PDF 328 III. Calvinismus etiam quum maxime viguit, in horreis exercitus.
•  
  PDF 328 IV. Concionum ordo, & irreverentia erga Deum.
•  
  PDF 329 V. De Concionum ante ambulis.
•  
  PDF 329 VI. De Ministrorum habitu: & quali in primitiva Ecclesia sacrorum ministri vsi sint.
•  
  PDF 330 VII. Similitudo Christianae Ecclesiae cum Navi.
•  
  PDF 330 VIII. In Catholicis Ecclesiis omnia vocalia; in Calvinisticis omnia muta sunt.
•  
  PDF 331 IX. Praecandi apud Calvinistas modus.
•  
  PDF 331 X. Confusio in Cantu.
•  
  PDF 332 XI. Quid in Concionibus frequentissime inculcent ministri.
•  
  PDF 332 XII. Quam irreligiose sacra apud Calvinistas obeantur.
•  
  PDF 332 caput decimum primum. De Baptismo Calvinistarum.
•  
  PDF 333 I. De Baptismo Calvinistarum, quem ad salutem necessarium non esse ajunt.
•  
  PDF 333 II. Calvinistae Pelagianorum & Manichaeorum errores renovant.
•  
  PDF 334 III. Errant in eo, quod laicos in casu necessitatis baptismum administrare posse negant.
•  
  PDF 335 IV. Nullis in eo utuntur ceremoniis.
•  
  PDF 335 V. De ceremoniis antiquitus in baptismi administratione adhiberi solitis.
•  
  PDF 336 VI. De patrinis & Matrinis, ut vocant, & nominum impositione.
•  
  PDF 336 caput decimum secundum. De Coena Calvinistarum ejusque multiplice abusu.
•  
  PDF 337 I. Idololatrae & Haeretici figuram aliquam Caenae Dominicae servant.
•  
  PDF 337 II. Ad sacra nec altaribus nec ullo alio ornatu utuntur.
•  
  PDF 337 III. De altaribus Catholicae Ecclesiae.
•  
  PDF 338 IV. Quibus ritibus Coenam administrent.
•  
  PDF 339 V. Mos & ritus primitivae Ecclesiae.
•  
  PDF 340 VI. Ingens abusus Calvinistarum in porrigendo Calice.
•  
  PDF 340 VII. Calvinistae ad Coenam suam pane fermentato & vulgari, Catholici in Eucharistia, exemplo Salvatoris, azymo utuntur.
•  
  PDF 341 VIII. Calvinistarum in hoc Actu irreligiositas, & Catholicorum in eodem devotio.
•  
  PDF 342 IX. Coena Calvinistarum Peripatetica, & de novorum Evangelicorum diversitate.
•  
  PDF 343 X. De benedictione quae in Eucharistia adhibetur.
•  
  PDF 344 caput decimum tertium. De confusione Matrimoniorum apud Calvinistas.
•  
  PDF 344 I. De matrimoniis Calvinistarum, & eorum confusione.
•  
  PDF 344 II. Iidem ob commissum adulterium alteri nubendi suis faciunt potestatem.
•  
  PDF 345 II [i. e. III]. Quibus ex caussis maritis uxores repudiare liceat.
•  
  PDF 345 IV. Quibus ex causis uxori etiam vivente marito, alii liceat nubere.
•  
  PDF 345 V. Complusculae eiusmodi repudiorum historiae.
•  
  PDF 345 VI. Vera historia quae Genevae contigit.
•  
  PDF 346 caput decimum quartum. De Psalmorum cantu, quo Calvinistae multos initio seduxerunt.
•  
  PDF 346 I. Psalmi Davidici apud omnes populos qui aliquam Dei habent cognitionem, in precio habentur.
•  
  PDF 346 II. Psalmorum decantatio à Pontificibus certis quibusdam regulis constituta.
•  
  PDF 346 III. Etiam Turcae Psalmos decantant.
•  
  PDF 346 IV. Vt & omnes haeretici, exceptis Anabaptistis.
•  
  PDF 347 V. Populus Psalmorum cantillatione ab haereticis inescatus.
•  
  PDF 347 VI. Primorum Lutheranorum & Calvinistarum consuetudo.
•  
  PDF 347 VII. Mos decantandi Psalmos in Catholica Ecclesia.
•  
  PDF 347 VIII. Psalmi à novis Evangelicis profanati.
•  
  PDF 348 caput decimum quintum. De erroribus & falsitatibus à Maroto in Gallica Psalmorum versione commissis.
•  
  PDF 348 I. Bezae & Maroti Psalmodia.
•  
  PDF 348 II. Maroti error in principio Psalmorum.
•  
  PDF 348 III. Alius eiusdem error.
•  
  PDF 348 IV. Idem à vero sensu propter rhythmum discedit.
•  
  PDF 348 V. Atheismi infamia laborat.
•  
  PDF 348 VI. Beza Psalmos suos pro lubitu fecit ac refecit: & quomodo uterque errores suos emendarit.
•  
  PDF 348 caput decimum sextum. De Clemente Maroto, qui primus Psalmos Gallicis rhytmis illigavit deque ejus vita & morte.
•  
  PDF 349 I. Primi Lutherano Calvinistae in Gallia Psalmos non decantarunt.
•  
  PDF 349 II. Clemens Marotus benus aevi sui Poeta.
•  
  PDF 349 III. In Italiam fugit inde reversus, ex consilio Francisci Vatabli, Pasmos Davidis in rhythmos redigit.
•  
  PDF 349 IV. Ob litterarum imperitiam, multos errores in regio illo opere vertendo committit.
•  
  PDF 349 V. Theologica Academiae Parisiensis Facultas Psalmorum à Maroto versorum publicationem impedire conatur.
•  
  PDF 350 VI. Marotus Genevaem se confert, flagris ibi ob flagitium caesus.
•  
  PDF 350 caput decimum septimum. De Theodoro Beza Maroti imitatore, ac Psalmodia à Calvinistis introducta.
•  
  PDF 350 I. Theodori Bezae nativitas & eruditio.
•  
  PDF 351 II. Idem scabie doloribus vexatus, ad desperationem poene redigitur.
•  
  PDF 351 III. Beza Ecclesiasticum Prioratus munus adipiscitur.
•  
  PDF 351 IV. Ecclesiae repudium mittit: & quare.
•  
  PDF 352 V. Genevam se confert.
•  
  PDF 352 VI. Maroti & Bezae Psalmi rhythmici Musicis numeris includuntur.
•  
  PDF 352 VII. Melodia Psalmorum Calvinistarum lasciva.
•  
  PDF 352 VIII. Quando Psalmi in concionibus decantari coeperint.
•  
  PDF 353 caput decimum octavum. De Calvinistarum sepultura.
•  
  PDF 353 I. Omnium religionum homines pro animabus Deum deprecati sunt; & corpora honesta sepulcura affecerunt.
•  
  PDF 353 II. Iudaeorum consuetudo pro defunctis deprecandi.
•  
  PDF 353 III. Quam Pagani à Iudaeis mutuati sunt.
•  
  PDF 353 IV. Omnes antiqui Scriptores precum pro mortuis meminerunt.
•  
  PDF 353 V. Defunctorum corpora honeste habenda.
•  
  PDF 353 VI. Sepulturae honestas ab ipsa Natura commendatur.
•  
  PDF 353 VII. Sepulchra inter res sacras.
•  
  PDF 353 VIII. Cur haeretici in Ecclesiis sepeliri cupiant.
•  
  PDF 354 IX. Sepulturae cura ad Episcopos pertinet.
•  
  PDF 354 X. Calvinistarum querela.
•  
  PDF 355 Pars III.
•  
  PDF 355 Liber Nonus.
•  
  PDF 355 In hoc libro continuator explicat Schisma Calvinianum Ortum in Hollandia, inter Praedicantes & Doctores Reformatos quorum ex una parte fuit Iacobus Arminius Doctor Leydensis, ex altera vero parte Franciscus Gomarus ibidem Doctor, quorum Controversia principaliter quidem erat circa Praedestinationem Dei, consequenter tamen etiam circa alios articulos, à praedestinatione illa dependentes, aut cum ea connexionem habentes, nimirum 2. de Vniversitate Redemptionis Christi, an nimirum omnes homines redemerit, ...
•  
  PDF 356 Index Capitum Libri Noni.
•  
  PDF 356 Cap. I. De Duplici sententia Calvinistarum circa praedestinationem & primo quidem eorum, qui Antelapsarii dicti sunt, quod ante lapsum Adae praevisam Praedestinationem à Deo factam assererent.
•  
  PDF 356 I. Quid statuant Antelapsarii de praedestinatione.
•  
  PDF 357 II. Citantur Antelapsarii Authores & eorum verba, ut de eorum sensu non dubitetur.
•  
  PDF 360 Cap. II. Proponitur sententia eorum Calvinistarum, qui Sublapsarii dicti sunt, quod Dei praedestinationem absolutam post lapsum Adae praevisum assererent.
•  
  PDF 360 I. Quid Sublapsarii statuant de aeterna Dei praedestinatione.
•  
  PDF 361 II. Quomodo quidam Calvinistae sese implicent, dum volunt mediam sectam constituere, irrito tamen conatu.
•  
  PDF 361 Cap. III. Instructiones ipsorummet Calvinianorum pro ante dictis duabus sententiis intelligendis & refutandis.
•  
  PDF 361 I. Quomodo vocem Efficaciter usurpent.
•  
  PDF 361 II. Quomodo permissionem definiant Calviniani.
•  
  PDF 362 III. Frivola eorum distinctio inter Necessitatem Infallibilitatis & Coactionis.
•  
  PDF 362 IV. Quomodo intelligant hominem mutabilem conditum esse.
•  
  PDF 362 V. Ineptas alias eorundem distinctiones esse, inter Electionem & Salvationem; & inter Reprobationem & Damnationem.
•  
  PDF 362 VI. Quod sub Reproborum nomine etiam Fidelium Filios comprehendant Calviniani Contra Remonstrantes, seu Gomaristae.
•  
  PDF 362 VII. Syllabus Authorum qui è Calvinianis damnatam à Romonstrantibus tenent sententiam, & cur eam Syllabum ediderint.
•  
  PDF 365 Cap. IV. De Calvinianis aliis contra praedictas sententias pugnantibus, sive de Remonstrantibus aut Arminianis.
•  
  PDF 365 I. Sentantia Remonstrantium decem Thesibus exposita.
•  
  PDF 366 II. Declaratio harum Thesium facta per ipsos Remonstrantes Anno 1619. 14. Ian.
•  
  PDF 366 III. Quomodo conveniunt Calvinistae in voce Electionis intelligenda.
•  
  PDF 367 IV. Quomodo iidem discrepent inter se.
•  
  PDF 367 V. Explicatur finaliter sententia Remonstrantium quoad praedestinationem in quatuor punctis consistens, nempe causis, objecto, conditionibus, discrimine electionis ad gratiam & gloriam.
•  
  PDF 369 VI. Remonstrantes occurrunt quibusdam dubiis, vel objectionibus, de Fide, de Christo.
•  
  PDF 370 VII. Ordinem decretorum divinorum in Electione secundum suam sententiam proponunt.
•  
  PDF 371 VIII. Aliae eorundem Controversiae.
•  
  PDF 372 Cap. V. Quaenam Catholici omnes in his Calvinianorum sententiis desiderent.
•  
  PDF 372 I. In sententia contra Remonstrantium.
•  
  PDF 376 II. In sententia Remonstrantium, seu Armenianorum.
•  
  PDF 376 III.
•  
  PDF 376 IV.
•  
  PDF 376 V.
•  
  PDF 376 Caput VI. De Confessione Belgica, & quae circa eam evenerunt.
•  
  PDF 376 I. Origo ejus & robur.
•  
  PDF 377 II. Summarie proponuntur eius dogmata.
•  
  PDF 377 III. Errores multiplices in ea admissi.
•  
  PDF 378 IV. Quod hos errores ipsi Calviniani agnoverint & oppugnarint.
•  
  PDF 380 V. Dei cura & providentia circa Ecclesiam Catholicam quo ad hanc litem.
•  
  PDF 380 Cap. VII. De Catechismo Reformatarum Ecclesiarum seu Heidelbergensi, & quae circa eum acciderunt.
•  
  PDF 380 I. Author Catechismi Palatini seu Heidelbergensis.
•  
  PDF 382 II. Eiusdem Synopsis.
•  
  PDF 382 III. Eiusdem absurda quinque in 1. quaest. & Responsione deprehensa.
•  
  PDF 384 IV. Similia plura ex aliis quaest. & Responsionibus excerpta.
•  
  PDF 389 V. Idem à Catholico festivè explosus.
•  
  PDF 391 Cap. VIII. Schismatis inter Calvinianos Remonstrantes & contra Remonstrantes orti, initium & decursus, An. 1567. Anno 1620.
•  
  PDF 391 I. Initia Schismatis Calviniani inter Remonstrantes & contra Remonstrantes.
•  
  PDF 392 II. Progressus eiusdem ab Anno 1605. ad 1609.
•  
  PDF 401 III. Acta ab Anno 1609. ad Annum 1618. quo indictum est Consilium Calvinianum vel Synodus Dordrechtana pro sopiendo schismate.
•  
  PDF 401 IV. Dordracenae synodi Acta.
•  
  PDF 404 V. Secuta post synodum Dordracenam.
•  
  PDF  Epilogvs Libri IX.
•  
  PDF  Endsheet
•  
  PDF  Back cover
•  
  PDF  Spine