Theologiæ Spiritualis Scholasticæ Et Moralis Tomvs ... : Ad Mentem Doctoris Subtilis Joannis Duns Scoti D. Augustino Conformem / Auctore F. Ioanne Bosco Ordinis Fratrum Minorum in Academia Lovaniensi S. Theologiæ Lectore Jubilato. Antverpiae : Knobbaer, 1686-
Content
- PDF Tomvs Primvs. In quo tractatur de Intellectu & Scientia Dei, ejusque Objecto. Item de voluntate & volitione Dei, ejusque Objecto
- PDF Front cover
- PDF Endsheet
- PDF Porträt
- PDF Title page
- PDF Præfatio
- PDF Index Et Ordo Disputationum Sectionum Et Conclusium, Quæ in hoc Tomo Primo continentur.
- PDF Approbatio Commissarii Generalis.
- PDF Facvltas Reverendi Admodùm Patris Provincialis.
- PDF Approbatio Theologorum Ordinis.
- PDF Approbatio Ordinarii
- PDF Privilegivm Cæsarevm.
- PDF Privilegivm Regis Hispaniarum.
- PDF 1 Disputatio I. De Intellectu Dei.
- PDF 3 Sectio I. De existentia & natura Scientiæ Dei.
- PDF 3 Concl. I. Datur in Deo scientia per modum actûs primi, formaliter distincta à scientia actuali.
- PDF 16 Concl. II. Neutra scientia est ratio constitutiva Dei.
- PDF 26 Concl. III. Neutra scientia est causa immediata & physica creaturarum.
- PDF 32 Concl. IV. Scientia actualis est unicus & simplicissimus actus, idque invariabilis.
- PDF 35 Concl. V. Scientia Dei speculativa sit, an pratica, quæstio est de nomine.
- PDF 42 Concl. VI. Nullum est inconveniens, admittere in Deo virtutes intellectuales. Incertum est, an sint formaliter ab intellectus distinctæ.
- PDF 49 Sectio II. De divisione Scientiæ Dei.
- PDF 49 Concl. I. Dividitur scientia Dei adæquatè in scientiam simplicis intelligentiæ, & visionis, sive in necessariam, & liberám.
- PDF 52 Concl. II. Simplex itelligentiæ cognoscit res, quæ actu existunt secundùm rationem possibilitatis, & est quodammodò intuitiva.
- PDF 54 Concl. III. Scientia visionis est quidditativa, & cognoscit res etiam præteritas & futuras.
- PDF 56 Sectio III. De Objecto increato Scientiæ Dei.
- PDF 56 Concl. I. Objectum primarium scientiæ Dei tam motivum, quàm terminativum, est essentia divina, præcisis attributis & relationibus.
- PDF 60 Concl. II. Probabile est attributa movere, sed secundariò.
- PDF 62 Concl. III. Videt Deus directè & immediatè essentiam, attributa & relationes; indirectè verò in essentia attributa & elationes, & è conversò.
- PDF 64 Concl. IV. Deus cognoscit se in, & fortè ex creaturis.
- PDF 67 Sectio IV. De objecto creato possibili.
- PDF 67 Concl. I. Creatura possibilis ante cognitionem Dei nullum habet esse possibile, sive positivum, sive negativum.
- PDF 69 Concl. II. Primum esse, quod possibilia habent à Dei intellectu, ut à causa efficiente, est esse diminutum, quod formaliter est ens rationis.
- PDF 73 Concl. III. Secundum esse, quod habet creatura à seipsa, est non repugnantia terminorum, & repugnantia habendi esse necessarium in se. In his duobus consistit formaliter esse possibile.
- PDF 75 Concl. IV. Videt Deus omnes creaturas possibiles, tam secundùm rationes communes, quàm particulares, in essentia.
- PDF 79 Concl. V. Deus non videt possibilia in sua essentia, ut in causa, specie expressâ, aut propriè ut in speculo, sed ut in objecto præcognito.
- PDF 83 Concl. VI. Cognoscit Deus creaturas possibiles in seipsas terminativè per cognitionem, quæ sit formalis earum repræsentatio; indistincta tamen ab illa, per quam producuntur.
- PDF 85 Concl. VII. Cognoscit Deus infinita possibilia actu.
- PDF 87 Concl. VIII. Dantur in Deo ideæ omnium factibilium, suntque ipsafactibilia in esse cognito.
- PDF 96 Sectio V. De scientia Dei circa futurum contingens absolutum.
- PDF 96 Concl. I. Deus infallibili perspicacitate ab æterno intuetur omnia futura contingentia, etiam libera, secundùm proprias, & formales, ac singulares cujusque rationes.
- PDF 100 Concl. II. Præscientia futurorum in nullo præjudicat eorum contingentiæ.
- PDF 107 Concl. III. Non videt Deus futura contingentia in idea divina, aut reali eorum præsentia in æternitate.
- PDF 115 Concl. IV. Non videt Deus futura contingentia in dispositione causæ proximæ, v. g. voluntatis creatæ, etiam supercomprehensæ.
- PDF 117 Concl. V. Scit Deus futura contingentia in sua essentia, posito decreto suæ voluntatis circa illa. Estque hæc cognitio intuitiva.
- PDF 121 Concl. VI. Non videt Deus sua decreta ut futura.
- PDF 126 Concl. VII. Peccatum futurum cognoscit Deus in sua essentia, posito decreto suæ voluntatis circa illus: quod tamen decretum non impellit.
- PDF 128 Sectio VI. De scientia Dei circa futura contingentia conditionata.
- PDF 128 Concl. I. Datur in Deo scientia formalis futurorum contingentium conditionatorum.
- PDF 134 Concl. II. Deus non cognoscit certò futura contingentia conditionata ante determinationem liberam suæ voluntatis, seu actuale decretum, quo vult talia futura fore sub talibus conditionibus.
- PDF 160 Concl. III. Ponenda sunt in Deo decreta respectu futurorum conditionarorum, quæ revelata sunt; & respectu aliorum, si velit ea cognoscere in ratione futuri. Ipsius decreti divini non datur præscientia.
- PDF 162 Concl. IV. Scientia, quâ Deus cognoscit futura conditionata contingentia est visionis & absoluta.
- PDF 164 Sectio VII. De scientia Dei circa non entia & mala.
- PDF 164 Concl. I. Deus cognoscit negationes & privationes.
- PDF 167 Concl. II. Deus cognoscit negationes & privationes expresso & formali conceptu; non per modum entis; sed prout sunt remotiones entium, in forma opposita.
- PDF 171 Concl. III. Cognoscit Deus & efficit entia rationis.
- PDF 177 Concl. IV. Cognoscit Deus omnia mala sive culpæ, sive pœnæ, sive naturæ.
- PDF 178 Dispvtatio II. De Voluntate Dei.
- PDF 179 Sectio I. De existentia & natura divinæ voluntatis.
- PDF 179 Concl. I. In Deo datur voluntas per modum potentiæ & actûs primi, formaliter distincta ab essentia & volitione actuali.
- PDF 181 Concl. II. Volitio Dei est æterna & immutabilis.
- PDF 184 Concl. III. Præter voluntatem rectè admittitur in essentia divina appetitus innatus tam ad propriam perfectionem absolutam, quàm ad se communicandum ad extrà: in Patre quoque, & Filio, ad se communicandum ad intrà.
- PDF 187 Sectio II. De objecto Voluntatis divinæ.
- PDF 187 Concl. I. Idem est objectum voluntatis, quod intellectûs.
- PDF 190 Concl. II. Amat Deus seipsum liberè libertate essentiali, non contingentiæ.
- PDF 200 Concl. III. In Deo non datur amor strictus circa seipsum.
- PDF 202 Concl. IV. Non repugnat Deo amor concupiscentiæ. An inter personas divinas sit amicitia, videtur esse quæstio de nomine.
- PDF 203 Concl. V. Diligit Deus creaturas futuras efficaciter, & possibiles simplici compacentiâ.
- PDF 207 Concl. VI. Deus amat creaturas, etiam merè possibiles liberè libertate contingentiæ.
- PDF 212 Concl. VII. Deus vult unam creaturam esse propter aliam, vel, quia vult aliam.
- PDF 215 Concl. VIII. Deus actu positivo attingit negationes existentiæ rerum possibilium, etiam quæ nunquàm evenient.
- PDF 218 Concl. IX. Mala culpæ ne quidem per accidens cadunt sub divinam voluntatem complacentiæ; sed sub permissvam tantùm.
- PDF 232 Concl. X. Non semper Deus quod est meliùs vult efficaciter.
- PDF 235 Sectio III. De Libertate Dei.
- PDF 235 Concl. I. Libertas Dei adeò necessaria est ad aliarum rerum contingentiam, ut si prorsùs tolleretur, nulla creatura simpliciter & omnino contingenter fieret.
- PDF 238 Concl. II. Velle liberum Dei est aliquid reale intrinsecum, scilicèt ipsamet volitio necessaria Dei, quatenus ab ipsa egreditur aliqua denominatio, quæ posset non egredi.
- PDF 245 Concl. III. Inter decreta divina non est prioritas in quo, & durationis; sed à quo & suppositionis ac præexistentiæ naturalis unius ad aliud.
- PDF 246 Concl. IV. Ordo decretorum divinorum desumitur ex terminis, prout objiciuntur divinæ voluntati.
- PDF 249 Concl. V. Inter decreta divina est duplex ordo, scilicèt intentionis & executionis.
- PDF 251 Concl. VI. Potest Deus ordinare ea, quæ ex natura sua ordinata non sunt, absque aliqua variatione physica ipsorum objectorum.
- PDF 253 Sectio IV. De variis divisionibus divinæ voluntatis.
- PDF 253 Concl. I. Voluntas divina dividitur æquivocè in voluntatem signi & beneplaciti. Signa voluntatis assignantur præceptum prohibitio, consilium, permisso, & operatio.
- PDF 255 Concl. II. Omnia signa voluntatis impoertant aliquem actum positivum.
- PDF 257 Concl. III. Voluntas beneplaciti dividitur in antecedentem & consequentem.
- PDF 263 Concl. IV. Voluntas antecedens non solùm circa media, sed etiam circa finem versatur; non tamen impletur nisi circa volitum absolutè.
- PDF 270 Sectio V. De affectibus divinæ voluntatis.
- PDF 270 Concl. I. Reperitur in voluntate Dei amor amicitiæ (saltem latè) circa creaturam rationalem; solius concuspiscentiæ circa irrationalem.
- PDF 273 Concl. II. Odit Deus impium, & impietatem ejus, non odio inimicitiæ, sed abominationis.
- PDF 276 Concl. III. Non desiderat Deus proprium intrinsecum bonum absens, nec fugit aliquod proprium intrinsecum malum absens; secùs bonum aut malum extrinsecum. Nobis quoque futura bona velle, & mala absentia nolle potest.
- PDF 277 Concl. IV. Deus delectatur de bono præsenti; sed minimè tristatur de malo sive proprio, sive alieno.
- PDF 278 Concl. V. Deus nihil sperat, neque timet. Irascitur dum appetit malum alteri inferre ratione delicti ab illo commissi.
- PDF 280 Concl. VI. Nulla passio animi est in Deo sub propria ratione passionis, sed puræ operationis.
- PDF 281 Sectio VI. De Virtutibus divinæ Voluntatis.
- PDF 282 Concl. I. Potest Deus velle mihi bonum temperantiæ, in quantùm est tale bonum, quod velle est proprius actus Temperantiæ.
- PDF 287 Concl. II. Exercet Deus actum justitiæ commutativæ, dando vitam æternam merentibus eam de condigno: & eum exerceret, si postquam promitteret dare mihi centum nummos, si ego dedissem tot alicui alteri homini, cui aliàs ego dare non tenerer, eos daret.
- PDF 301 Concl. III. Non est in Deo justitia legalis seu providentialis.
- PDF 303 Concl. IV. Deus justè punit peccatores; sed & cum parcit justus est.
- PDF 307 Concl. V. Non sunt in Deo Religio, Pietas, Observantia, Gratitudo: secùs Fidelitas, Misericordia, Liberalitas, & Magnificentia.
- PDF Index Rerum.
- PDF Leerseiten
- PDF Endsheet
- PDF Back cover
- PDF Spine
- PDF Vorderschnitt
- PDF Tomvs Secvndvs. In quo tractatur de Providentia Divina, Prædestinatione & Reprobatione. Item de Fide Divina, ejus veritate, obscuritate & credibilitate
- PDF Front cover
- PDF Endsheet
- PDF Leerseiten
- PDF Portrait des Verfassers
- PDF Title page
- PDF Index Et Ordo Disputationum Sectionum, Et Conclusionum, Quæ in hoc Tomo Secundo continentur.
- PDF 1 Dispvtatio III. De Providentia Divina.
- PDF 1 Sectio I. De Providentia secundùm se.
- PDF 2 Concl. I. Providentia formaliter consistit in solo actu voluntatis.
- PDF 5 Concl. II. Est in Deo perfectissima providentia, quâ attingit à fine usque ad finem fortiter, & disponit omnia suavitet.
- PDF 14 Concl. III. Providentia Dei est immediata & efficax tam finium, quàm mediorum.
- PDF 18 Concl. IV. Providentia divina est intentio & electio; quæ non sunt unus actus secundùm rationem, sed duo.
- PDF 23 Concl. V. Providentia divina non fallitur.
- PDF 25 Concl. VI. Peccata cadunt sub providentia divinam; non sunt tamen ejus effectus.
- PDF 29 Concl. VII. Deus providet mala pœnæ.
- PDF 31 Concl. VIII. Providentia Dei est æqualis circa omnia ex parte actûs, inæqualis ex parte effectuum. Comprehendit ordinem intentionis & executionis, si detur.
- PDF 34 Concl. IX. Providentia divina simpliciter est supernaturalis; inadæquatè spectata dividitur in supernaturalem & naturalem, universalem & particularem.
- PDF 35 Sectio II. De Providentia supernaturali.
- PDF 36 Concl. I. Post Adæ lapsum Deus ita providit omnibus hominibus media succicientia ad salutem, ut nulli ea neget.
- PDF 52 Concl. II. Deus non dat omnibus media proximè sufficientia ad salutem; ùt nec omni tempore remotè sufficientia; sed solùm aliquando pro loco & tempore, ita ut si homo illis benè uteretur, daret ulteriora auxilia usque ad illud, quod proximè sufficeret.
- PDF 60 Concl. III. Nemo in tota vita sua potest vitare omnia peccata, etiam venialia, sine speciali privilegio, quod concessum fuisse B. Virgini tenet Ecclesia.
- PDF 64 Concl. IV. Hæreticum est, dicere, aliqua Dei præcepta hominibus justis volentibus & conantibus secundùm præsentes, quas habent vires, esse imposibilia; deesse quoque illis gratiam, quâ possibilia fiant.
- PDF 85 Sectio III. De Prædestinatione secundùm se.
- PDF 85 Concl. I. Prædestinatio Sanctorum nihil aliud est, quàm præscientia & præparatio beneficiorum Dei, quibus certissimè liberantur, qucumqie liberantur.
- PDF 88 Concl. II. Certitudo prædestinationis non præjudicat libertati creatæ.
- PDF 95 Concl. III. Certitudo prædestiantionis sumitur ex efficacitate decreti divini, & auxiliorum gratiæ, independenter à consensu voluntatis per scientiam mediam præviso.
- PDF 101 Concl. IV. Prædestinatio hominum facta est ante prævisionem peccati originalis, & non fuit facta ad restaurandam Angelorum ruinam.
- PDF 105 Concl. V. Natura rationalis ut sic est objectum proximum prædestiantionis.
- PDF 107 Concl. VI. Certus ac immutabilis numerus electorum in divina præscientia librum vitæ constituit.
- PDF 111 Concl. VII. Librum vitæ nemo in hac vita legit sine speciali privilegio.
- PDF 113 Concl. VIII. In libro vitæ major pars Angelorum; minor hominum; maxima veræ fidelium scripta est.
- PDF 117 Sectio IV. De effectibus prædestinationis.
- PDF 117 Concl. I. Generales effectus prædestinationis enumerat Apostolus ad Rom 8. Vocationem, justificationem & glorificationem.
- PDF 121 Concl. II. Gratiæ ad proximum effectum inefficaces possunt esse in electis effectus prædestinationis.
- PDF 123 Concl. III. Etiam media extrinseca, inter quæ computamus bonam indolem, dispositionem corporalem, nasci tali vel tali loco aut tempore, possunt esse effectus prædestinationis.
- PDF 125 Concl. IV. Mala pœnæ seu naturæ possunt esse effectus prædestinationis.
- PDF 131 Concl. V. Bona opera moralia possunt esse effectus prædestinationis.
- PDF 136 Concl. VI. Natura prædestinati potiùs subjectum est, quàm effectus prædestinationis.
- PDF 140 Sectio V. De Causa Prædestinationis.
- PDF 143 Concl. I. Prædestinationis totalis nemo sibi est causa.
- PDF 166 Concl. II. Primæ gratiæ actualis non datur meritum ex parte prædestinati seu concomitans.
- PDF 174 Concl. III. Potest aliquis sibi mereri primam gratiam habitualem de congruo, & ejusdem augmentum de condigno.
- PDF 178 Concl. IV. Prædestinatio hominis absoluta & efficax ad determinatum gradum gloriæ, non præsupponit in præscientia Dei ipsius merita & finalem perseverantiam in gratiam.
- PDF 195 Concl. V. Christus est causa meritoria prædestinationis omnium aliorum hominum, saltem in executione, quoad omnes effectus, qui ipsis dantur.
- PDF 204 Concl. VI. Purus homo potest mereri, saltem de congruo, alteri homini collationem primæ gratiæ tam actualis, quàm habitualis.
- PDF 206 Sectio VI. De Reprobatione.
- PDF 206 Concl. I. Reprobatio positiva est efficax & absolutum divinæ voluntatis decretum, divinique intellectûs judicium de pœna æterna rationali creaturæ instigenda propter peccatum finale.
- PDF 207 Concl. II. In damnatione periturorum, meritum malum præcedit justum Dei judicium.
- PDF 214 Concl. III. Causa reprobationis positivæ, est peccatum mortale finale.
- PDF 218 Concl. IV. Sola damnatio est effectus reprobationis positivæ.
- PDF 225 Concl. V. Præter reprobationem positivam datur reprobatio negativa, id est, non electio ad gloriam ante prævisum peccatum.
- PDF 227 Concl. VI. Reprobatio negativa ex parte reprobi nullam habet causam, habet ex parte Dei.
- PDF 231 Concl. VII. Causa reprobationis positivæ incompletæ est, secundùm Aliquos, peccatum originale.
- PDF 233 Concl. VIII. Effectus reprobationis tum negativæ, tum positivæ incompletæ, est substractio gratiæ finalis.
- PDF 235 Concl. Finalis: Angeli sunt electi efficaciter ad gloriam, ante absolutam prævisionem meritorum.
- PDF 253 Dispvtatio IV. De Fide Divina.
- PDF 254 Sectio I. De natura & objecto fidei divinæ.
- PDF 254 Concl. I. Fides virtus Theologica est habitus vel actus intellectûs, quo firmiter sed obscurè assentimur omnibus, quæ primæ veritas testata est, propter ejus auctoritatem.
- PDF 256 Concl. II. Objectum materiale fidei primarum, est Deus; adæquatum, omne ab ipso revelatum, etiam naturale & contingens: quod universim æquè immediatè ac firmiter creditur.
- PDF 261 Concl. III. Objectum formale quod, seu terminativum fidei, est Deus sub ratione Deitatis.
- PDF 264 Concl. IV. Objectum formale motivum fidei, est veracitas divina, eaque sola, ita ut revelatio solùm sit conditio ad movendum prærequisita.
- PDF 273 Concl. V. Privatim revelatum fide Catholicâ creditur; ad hanc tamen privata revelatio non requiretur.
- PDF 279 Concl. VI. Evidens sit revelatio (qualis fortè fieri potest Deo non viso) an obscura, perinde est ad verum actum fidei circa rem revelatam.
- PDF 286 Concl. VII. Discursus præcedat licèt, illo propriè non nitetur fides, in hoc à Theologia distincta.
- PDF 296 Concl. VIII. Consequens, quod evidenter deducitur, vel ex utraque de fide, vel ex una de fide & altera evidente, non est ut sic de fide.
- PDF 299 Concl. IX. Revelatio universals sufficit ad assensum fidei circa objectum singulare, quod metaphysicè evidenter in illo continetur; secùs si solùm physicè aut moraliter.
- PDF 303 Sectio III. De veritate fidei divinæ.
- PDF 303 Concl. I. Fidei est, Deum de absoluta potentia non posse mentiri, sive per se, sive per alium, quem ad suo nomine mentiendum directè impellat.
- PDF 307 Concl. II. Essentia mendacii adæquatè consistit in difformitate signi ad mentem seu conceptum mentientis.
- PDF 314 Concl. III. Communiùs dicitur, quàm probetur, Deum non posse dispensare in mendacio. Suppositâ dispensatione non implicat, Deum esse auctorem alieni mendacii.
- PDF 320 Concl. IV. Enuntiationes, quæ solâ restrictione mentali veritatem habent, mera sunt mendacia.
- PDF 324 Concl. V. Restrictionem mentalem, quæ aliquo modo exteriùs se prodit, utì etiam ambiguitatem verborum excusat rationabilis causa, licèt prævideamus audientem in errorem inductum iri, poteruntque Deus & homo æquè ita loqui.
- PDF 328 Concl. VI. Deus potest se solo efficere aliquem actum erroris in intellectu creato.
- PDF 333 Concl. VII. Nequit actus fidei supernaturalis esse falsus: sed neque est causa falsi.
- PDF 336 Concl. VIII. Fidei habituali ab intrinseco repugnat elicere errorem.
- PDF 341 Sectio III. De Obscuritate Fidei.
- PDF 342 Concl. I. Fides claritate vincitur à scientia naturali.
- PDF 344 Concl. II. Concurrentibus in eundem intellectum lumine gloriæ & motivo Fidei, non elicitur, saltem de potentia ordinaria, ejusdem rei visio & obscura notitia. Sed neque tertia quædam notitia, ex ambabus mixta.
- PDF 354 Concl. III. Naturaliter consistunt lumen gloriæ, viso beata, & habitualis fides.
- PDF 356 Concl. IV. Naturaliter consistunt actus fidei insulæ, & fidei humanæ vel opinionis: quidni etiam scientiæ naturalis, qualis in hac vita habetur?
- PDF 363 Sectio IV. De credibilitate fidei.
- PDF 363 Concl. I. In intellectu credentis fide divinâ, requiritur cognitio certa & evidens credibilitatis objecti.
- PDF 368 Concl. II. Notitia evidens credibilitatis objecti, non oritur à fide, neque in substantia est supernaturalis.
- PDF 374 Concl. III. Credibilitas fidei divinæ, præcipuè licèt non necessariò, fundatur in propositione veræ Ecclesiæ, cujus Notæ illustrissimæ sunt: quòd sit Una, Sancta, Catholica & Apostolica.
- PDF 387 Concl. IV. Evidentia credibilitatis non debet esse absoluta; sufficit respectiva, quam rudioribus sæpè facit unius hominis auctoritas, & omnibus miraculum physicè tantùm evidens.
- PDF 392 Sectio V. De Habitu Fidei.
- PDF 392 Concl. I. Datur habitus Fidei per se infusus ac supernaturalis in substantia.
- PDF 399 Concl. II. Habitus fidei supernaturalis est unicus, simpliciter practicus.
- PDF 407 Concl. III. Habitus fidei supernaturalis pro subjecto proximo habet intellectum, cui per creationem propriè dictam infunditur, simul tempore cum Charitate.
- PDF 415 Concl. IV. Si fides fiat informis, non augebitur intensivè.
- PDF 420 Concl. V. Fides intenditur, sed non remittitur: informis est eadem cum formata.
- PDF 424 Concl. VI. Præter habitum fidei non opùs est alio lumine per se infuso: neque species præviæ ad actum fidei, multò minùs rememorativæ post actum relictæ, sunt in entitate sua supernaturales.
- PDF 428 Concl. VII. Fides habitualis informis, tam essentialiter est vera virtus, quàm formata; non tamen est viva virtus.
- PDF Index Rerum.
- PDF Endsheet
- PDF Back cover
- PDF Spine
- PDF Vorderschnitt