Opvs Theologicvm : In Tres Tomos Distribvtvm, In quo præcipua totius Theologiæ capita accurate pertractantur ... Adiecto ad finem Tertij Tomi Indice rerum notabilium. Opvs Theologicvm : In Tres Tomos Distribvtvm, In quo praecipua totius Theologiae capita accurate pertractantur ... Adiecto ad finem Tertij Tomi Indice rerum notabilium / Avthore P. Sylvestro Mavro Societatis Iesv Presbytero .... Romae : Tinassius, 1687 : 2(1687) / Avthore P. Sylvestro Mavro Societatis Iesv Presbytero ... Romae : Tinassius, MDCLXXXVII
Inhalt
- PDF Vorderdeckel
- PDF Vorsatz
- PDF Titelblatt
- PDF Eminent[issi]mo Et Rev[erendissi]mo Principi Philippo Thomae Hovvardo De Norfolcia S. R. E. Cardinali Amplissimo.
- PDF Index Librorvm, Tractatvvm, Et Qvaestionvm, Quӕ hoc secundo Tomo continentur.
- PDF 1 Liber quintus continens Tractatus de Actibus humanis.
- PDF 1 Tractatvs Primvs. De beatitudine, & vltimo fine hominis.
- PDF 1 Q. 1. Vtrum Beatitudo sit possibilis omni, & soli naturӕ rationali, & vltimus eius finis.
- PDF 5 Q. 2. Vtrum homo possit esse beatus possessione boni creati.
- PDF 7 Q. 3. Vtrum beatitudo formalis, seù possessio beatifica summi boni, debeat esse operatio vitalis.
- PDF 11 Q. 4. Vtru[m] visio sit perfectior amore beatifico, & intellectus sit perfectior voluntate.
- PDF 15 Q. 5. Vtrum Beatitudo formalis consistat in actu intellectus, hoc est in visione Dei, vel in actu voluntatis, hoc est in amore, vel fruitione.
- PDF 20 Q. 6. Vtrum de essentia beatitudinis sit certitudo de ipsius perpetuitate.
- PDF 23 Tractatvs Secvndvs. De Voluntario, & Inuoluntario.
- PDF 24 Q. 7. Qvid sit voluntarium, & inuoluntarium, violentum, & coactum.
- PDF 26 Q. 8. Vtrum Deus, Angeli, homines, & animalia bruta agant voluntariè.
- PDF 28 Q. 9. Vtrum, & quo pacto on issiones, & quӕ sequuntur ex omissionibus sint voluntaria directè, vel indirectè.
- PDF 30 Q. 10. Vtrum voluntas possit pati violentiam, vel coactionem.
- PDF 32 Q. 11. Vtrum metus causet voluntarium, simpliciter, vel secundum quid.
- PDF 34 Q. 12. Vtrum concupiscentia causet inuoluntarium, vel minuat voluntarium.
- PDF 37 Q. 13. Vtrum ignorantia causet inuoluntarium.
- PDF 41 Q. 14. De circumsta[n]tijs actuu[m] humanoru[m].
- PDF 44 Tractatvs Tertivs. De libero, ac de libertate.
- PDF 44 Q. 15. Vtrum prӕter libertatem à coactione detur etiam libertas indifferentiӕ, tum in Deo, tum in Angelis, tum in Hominibus.
- PDF 50 Q. 16. Vtrum sola potentia actiua appetitiua habeat libertatem indifferentiӕ.
- PDF 54 Q. 17. Vtrum voluntas sit libera ad volendum, & amandum malum vt malum, & ad nolendum, & odio habendum bonum vt bonum.
- PDF 58 Q. 18. Vtrum voluntas habeat libertatem contrarietatis, vel contradictionis circa prum bonum, & purum malum, circa felicitatem, & miseriam, & circa bona, vel mala particularia.
- PDF 63 Q. 19. Vtrum voluntas sit libera ad volendu[m] bonum ӕquale, vel minus, relicto ӕquali, vel maiori etiam efficacius proposito.
- PDF 69 Q. 20. Vtrum voluntas possit purè omittere omissione immediatè libera, & non fundata in vllo actu positiuo.
- PDF 74 Q. 21. Vtrum omnes actus liberi voluntatis sint essentialiter liberi.
- PDF 78 Tractatvs Qvartvs. De Morali, & Moralitate.
- PDF 78 Q. 22. Vtrum omnis, & sola natura rationalis sit capax agendi moraliter.
- PDF 79 Q. 23. Vtrum vnica regula actuum moralium sit dictamen conscientiӕ.
- PDF 81 Q. 24. Vtrum regula objectiua actuum moralium sit lex ӕterna, vel natura rationalis.
- PDF 84 Q. 25. Vtrum actus morales honesti, vel inhonesti, ac peccatum saltem philosophicum dari possint sine vlla cognitione Dei, ac Deo per impossibile non existente.
- PDF 86 Q. 26. Vtrum moralitas primò conueniat actibus voluntatis, actibus aliarum potentiarum conueniat per denominationem ab actibus voluntatis.
- PDF 87 Q. 27. Vtrum actus honesti, & inhonesti sint essentialiter honesti, & inhonesti.
- PDF 90 Q. 28. Vtrum sit possibilis actus moralis indifferens in specie, vel in indiuiduo.
- PDF 95 Tractatvs Qvintvs. De Pe[c]cato actuali.
- PDF 95 Q. 29. Vtrum peccatum benè definiatur, dictum, factum, vel concupitum contra legem ӕternam.
- PDF 97 Q. 30. Vtrum malitia formalis peccati consistat in priuatione realiter, vel formaliter distincta ab actu positiuo.
- PDF 103 Q. 31. Vtrum, & quo pacto peccatum veniale, & mortale differant ex natura rei, vel ex sola Dei voluntate.
- PDF 108 Q. 32. Vtrum peccatum mortale habeat malitiam infinitam simpliciter.
- PDF 112 Q. 33. Vtrum pura creatura possit facere actus moraliter ӕquè bonos, ac meritorios, ac peccatum mortale est malum, & demeritorium.
- PDF 115 Q. 34. Vtrum malum culpӕ mortalis, & venialis sit maius, & magis odibile, quam malum pӕnӕ etiam ӕternӕ.
- PDF 120 Tractatvs Sextvs. De peccato habituali, tum personali, tum originali.
- PDF 120 Q. 35. Vtrum peccatum actuale, postquam physicè transijt, moraliter perseueret per aliquid ab ipso distinctum.
- PDF 121 Q. 36. Vtrum peccatum habituale, tum personale, tum originale consistat formaliter in priuatione culpabili debitӕ bonitatis, & aptitudinis ad vltimum finem.
- PDF 127 Q. 37. Proponuntur, & examinantur aliӕ sententiӕ de essentia peccati habitualis, tum personalis, tum originalis.
- PDF 133 Q. 38. Vtrum etiam peccatum veniale relinquat maculam intrinsecam; & in quo consistat talis macula.
- PDF 136 Q. 39. Vtrum ablato reatu culpӕ, possit remanere reatus pӕnӕ temporalis, vel ӕternӕ.
- PDF 139 Q. 40. Vtrum peccatum veniale non remissum in hac vita puniatur in inferno pœna ӕterna.
- PDF 145 Q. 41. Vtrum in Inferno peccata mortalia, & venialia remissa quoad culpam, sed non remissa quoad totam pœnam temporalem, puniantur pœna ӕterna.
- PDF 148 Liber Sextus continens tractatus de possibilitate, & statu naturӕ purӕ, ac de gratia naturam adiuuante, & eleuante.
- PDF 148 Tractatvs Septimvs. De statu, & possibilitate naturӕ purӕ, seù de supernaturalitate naturӕ integrӕ.
- PDF 148 Q. 42. Proponitur doctrina Iansenij de impossibilitate purӕ naturӕ, & nonem classes argumentorum, quibus eam impossibilitatem probare conatur.
- PDF 151 Q. 43. Ostenditur possibilitas purӕ naturӕ.
- PDF 158 Q. 44. Ostenditur Iansenium solum voce tenus negasse possibilitatem purӕ naturӕ, re autem ipsa concessisse puram naturam fuise de facto in Adamo, & in Angelis.
- PDF 159 Q. 45. Vtrum vltimus finis totius vniuersi, ac prӕsertim naturӕ rationalis sit Deus, vt cognitus, & amatus.
- PDF 164 Q. 46. Vtrum sit possibilis aliquis amor Dei, & iustitiӕ, qui amor esset ordinis naturalis.
- PDF 173 Q. 47. Vtrum vltimus finis natrualis, & beatitudo naturalis creaturӕ rationalis sit Deus, vt in se ipso visus, vel vt per creaturas cognitus.
- PDF 182 Q. 48. Vtrum vlrimus finis naturalis hominis sit beatitudo obtinenda in hac vita, vel in futura, à toto homine, vel solum ab anima separata.
- PDF 186 Q. 49. Vtrum homo innocens posset creari cu[m] concupiscentia, ac sine dono integritatis, quo paris inferior esset perfectè subiecta superiori.
- PDF 190 Q. 50. Vtrum homo innocens posset creari subiectus ignorantiӕ, mortalitati, ӕgritudinibus, doloribus, & alijs miserijs, quibus de facto est subiectus.
- PDF 192 Q. 51. Solutio nouem classium argumentorum, quibus Iansenius probat impossibilitatem purӕ naturӕ.
- PDF 193 Tractatvs Octavvs. De nomine, definitione, & diuisione gratiӕ.
- PDF 193 Q. 52. Qvot modis dicatur gratia, & quid sit.
- PDF 194 Q. 53. Diuisio gratiӕ in naturalem, & supernaturalem.
- PDF 194 Q. 54. Diuisio gratiӕ in cam, quӕ datur non dignis, & quӕ datur indignis.
- PDF 194 Q. 55. Diuisio gratiӕ in creatam, & increatam.
- PDF 195 Q. 56. Diuisio gratiӕ in internam, & externam.
- PDF 195 Q. 57. Diuisio gratiӕ in gratum facientem, & gratis datam.
- PDF 197 Q. 58. Diuisio gratiӕ in habitualem, & actualem.
- PDF 197 Q. 59. Diuisio gratiӕ in prӕuenientem, subsequentem, & comitantem.
- PDF 198 Q. 60. Diuisio gratiӕ in excitantem, & adiuuantem.
- PDF 199 Q. 61. Diuisio gratiӕ in operantem, & cooperantem.
- PDF 200 Q. 62. Diuisio gratiӕ in efficacem, & sufficientem, siue inefficacem.
- PDF 201 Tractatvs Nonvs. De gratia actuali, eiusque necessitate, & concursu ad actus salu[t]ares.
- PDF 202 Q. 63. De erroribus Pelagianorum.
- PDF 203 Q. 64. De erroribus Prӕdestinatianorum, Lutheranorum, Caluinistarum, & Iansenistarum.
- PDF 203 Q. 65. Proponitur doctrina Catholica contra errores Pelagianorum, & Prӕdestinatianorum & c.
- PDF 208 Q. 66. De Erroribus Semipelagianorum.
- PDF 209 Q. 67. Proponitur doctrina catholica contra errores Semipelagianorum.
- PDF 215 Q. 68. Ostenditur auxilia prӕuenientia consistere prӕsertim in pia cogitatione, & sancta inspiratione, & concurrere ad actus salutares, non solum moraliter, sed physicè, immediatè, & indiuisim cum libero arbitrio.
- PDF 218 Q. 69. Explicatur, quo pacto Deus per pias cogitationes, & sanctas inspirationes faciat, vt faciamus, agat nos, & det ipsum velle.
- PDF 220 Q. 70. Quo pacto in producendis actibus supernaturalibus prӕcipuӕ partes sint gratiӕ; & quo pacto Deus nos trahat, & moneat, & discernat pium ab impio.
- PDF 222 Tractatvs Decimvs. De gratia habituali sanctificante, & iustificante, ac de iustificatione.
- PDF 222 Q. 71. Vtrum homini eleuato necessarij sint habitus virtutum supernaturalium.
- PDF 223 Q. 72. Vtrum dentur habitus virtutum supernaturalium, tum per se infusi, tum acquisiti.
- PDF 225 Q. 73. Vtrum dentur virtutes per se infusӕ, tum theologicӕ, tum morales.
- PDF 226 Q. 74. Vtrum existentia virtutum theologicarum per se infusarum sit certa ex fide.
- PDF 228 Q. 75. Vtrum dentur virtutes morales per se infusӕ distinctӕ ab habitu charitatis.
- PDF 229 Q. 76. Vtrum actus, & habitus supernaturales virtutum differant ex obiecto formali ab actibus, & habitibus naturalibus.
- PDF 231 Q. 77. Vtrum actus naturalis possit habere obiectum formale supernaturale, & actus supernaturalis possit habere obiectum formale pure naturale.
- PDF 235 Q. 78. Vtrum gratia sanctificans sit habitus realiter distinctus à virtutibus supernaturalibus, & prӕsertim à charitate.
- PDF 240 Q. 79. Vtrum prӕter gratiam sanctificantem, & virtutes infusas dentur etiam dona Spiritus Sancti, quӕ sint habitus supernaturales distincti à virtutibus.
- PDF 244 Q. 80. Vtrum hominis sanctificatio, & iustificatio fiat per qualitatem creatam permanentem, & intrinsecam animӕ.
- PDF 253 Q. 81. Vtrum actus perfectӕ charitatis, & contritionis sit forma iustificans, an pura dispositio ad iustificationem.
- PDF 260 Q. 82. Vtrum peccatum mortale de potentia absoluta possit remitti quoad culpam per condonationem purè extrinsecam sine mutatione intrinseca peccatorum.
- PDF 264 Q. 83. Vtrum peccatum actuale possit remitti pro instanti, in quo sit.
- PDF 268 Q. 84. Vtrum peccatum mortale personale de potentia absoluta remitti possit sine retractione, ac pœnitentia peccatoris.
- PDF 271 Q. 85. Vtrum de potentia absoluta vnum peccatum mortale possit remitti, alio non remisso.
- PDF 272 Q. 86. Vtrum peccata remissa per subsequens peccatum formaliter redeant, vel redire possint, quo ad reatum culpӕ, vel pœnӕ.
- PDF 276 Q. 87. Vtrum, & in quo sensu peccata remissa per subsequens peccatum redeant virtualiter, & ӕquiualenter.
- PDF 277 Q. 83. Vtrum per pœnitentiam merita reuiuiscant, & recuperentur gratia, & virtutes.
- PDF 285 Tractatvs Vndecimvs. De merito, qui est effectus gratiӕ.
- PDF 285 Q. 89. Vtrum iusti per bona opera, quӕ exercent, possint de condigno mereri vitam ӕternam.
- PDF 291 Q. 90. Vtrum aliqua spes poni possit in meritis.
- PDF 292 Q. 91. Vtrum ad meritum requiratur actus rationalis, liber, moraliter bonus, & qui sit supererogationis.
- PDF 296 Q. 92. Vtrum ad meritum prӕmij supernaturalis, ac vitӕ ӕternӕ requiratur actus voluntatis intrinsecè supernaturalis, & habens motiuum, & finem supernaturalem.
- PDF 300 Q. 93. Vtrum ad hoc, vt actus supernaturales sint meritorij vitӕ ӕternӕ, debeant esse eliciti, vel imperati à charitate.
- PDF 302 Q. 94. Vtrum actus externi, & interni efficaciter, ac determinatè imperati addant meritum supra actus voluntatis imperantes.
- PDF 308 Q. 95. Vtrum ad meritum essentialiter requiratur, vt sit contemptus liber, & arduus commodi temporalis.
- PDF 312 Q. 96. Vtrum, & quo pacto ad meritum requiratur status viatoris.
- PDF 316 Q. 97. Vtrum status gratiӕ sit conditio necessaria ad meritum condignum vitӕ ӕternӕ, & aliorum prӕmiorum.
- PDF 320 Q. 98. Vtrum opera supernaturalia iustorum viatorum habeant ex se ӕqualitatem, & condignitatem cum prӕmio vitӕ ӕternӕ, vel illam accipiant dependenter ab ordinatione, acceptatione, & promissione diuina, & dignificentur à meritis Christi.
- PDF 326 Q. 99. Vtrum Deus prӕmia, & pœnas distribuat secundum proportionem iustitiӕ commutatiuӕ, vel distributiuӕ: & vtrum seruer omnimodam ӕqualitatem, vel remuneretur supra condignum.
- PDF 328 Q. 100. Vtrum iusti per bona opera mereantur de condigno non solum augmentum gloriӕ, & beatitudinis, sed etiam primum gradum gloriӕ essentialis, & etiam gloriam accidentalem.
- PDF 330 Q. 101. Vtrum pura creatura mereatur, aut possit mereri de condigno remissionem peccati mortalis, aut venialis sibi, vel alijs.
- PDF 333 Q. 102. Vtrum homo mereatur, vel possit mereri de condigno gratiam sanctificantem & eius augmentum sibi, vel alijs.
- PDF 335 Q. 103. Vtrum iustus possit mereri de condigno reparationem post lapsum, perseuerantiam finalem, & auxilia gratię.
- PDF 337 Q. 104. Vtrum meritum de condigno crescat ex actuum multiplicatione, duratione, intentione, ac difficultate, & ex maiori dignitate, seù gratia sannctificante operantis.
- PDF 342 Q. 105. Vtrum prӕter meritum de condigno detur meritum de congruo; quas conditiones requirat, & quęnam possimus mereri de congruo.
- PDF 349 Liber Septimus continens Tractatus de Fide, Spe, & Charitate.
- PDF 349 Tractatvs Dvocecimvs. De obiecto formali, & materiali fidei, ac de resolutione fidei iu eius motiua intrinseca.
- PDF 349 Q. 106. Explicatur, quot modis dicatur fides, & proponitur ordo disputandorum.
- PDF 350 Q. 107. Vtrum virtutes Theologicӕ intellectus sint fides, & lumen gloriӕ.
- PDF 352 Q. 108. Vtrum assensus fidei resoluatur vltimo in aliquas propositiones per se credibiles.
- PDF 355 Q. 109. Vtrum assensus fidei resoluatur in habitum fidei, vel in imperium voluntatis.
- PDF 356 Q. 110. Vtrum assensus fidei vltimo resoluatur in ipsa mysteria reuelata.
- PDF 357 Q. 111. Vtrum assensus fidei vltimo resoluatur in dominium, & prӕceptum Dei imperantis, vt credamus.
- PDF 359 Q. 112. Vtrum assensus fidei resoluatur proximè in summam Dei veritatem, & in testimonium Dei.
- PDF 360 Q. 113. Vtrum assensus fidei ita proximè resoluatur in reuelationem Dei, vt vitimò resoluatur in authoritarem Ecclesiӕ, vel in motiua credibilitatis.
- PDF 363 Q. 114. Vtrum ad credendum sufficiat reuelatio externa, an requiratur interna illuminatio Spiritus Sancti, quӕ sit partialis locutio Dei.
- PDF 367 Q. 115. Vtrum assensus fidei theologicӕ vltimò resolnatur in diuinam reuelationem sufficienter propositam.
- PDF 370 Q. 116. Vtrum cum assensu fidei diuinӕ infusӕ semper, & necessariò coniungatur assensus fidei humanӕ, & acquisitӕ.
- PDF 373 Q. 117. Vtrum assensus fidei diuinӕ vltimo resoluatur in veritatem infallibilem.
- PDF 374 Q. 118. Vtrum motiuum, in quod resoluitur vltimò assensus fidei, sit prima veritas vt immediatè credita per ipsam fidem, tanquam testans, se esse primam veritatem.
- PDF 377 Q. 119. Vtrum obiectum materiale fidei sit veritas reuelabilis, obiectum formale sit prima veritas, & reuelatio.
- PDF 380 Q. 120. Vtrum Deum esse summè veracem possit credi vt conclusio, & vt obiectum materiale fidei.
- PDF 380 Q. 121. Vtrum assensus fidei includat discursum formalem, vel solum virtualem.
- PDF 382 Tractatvs Decimvs Tertivs. De resolutione extrinseca fidei in motiua credibilitatis.
- PDF 382 Q. 122. Vtrum sit euidens religione[m] christianam, & catholicam esse prudenter credibilem, & credendam.
- PDF 384 Q. 123. Vtrum ex vaticinijs veteris testamenti probetur euidenter christianam religionem esse prudenter credibilem, & credendam.
- PDF 390 Q. 124. Vtrum ex miraculis probetur euidenter religionem christianam esse prudenter credibilem, & credendam.
- PDF 393 Q. 125. Vtrum euidenter probetur cӕteras sectas, pręter religionem christianam, non esse prudenter credibiles.
- PDF 396 Q. 126. Vtrum probetur euidenter solam religionem catholicam Romanam esse prudenter credibilem, omnes alias sectas non esse prudenter credibiles, & credendas.
- PDF 403 Tractatvs Decimvs Qvartvs. De certitudine, obscuritate, & necessitate fidei.
- PDF 403 Q. 127. Qvid, & quotuplex sit certitudo, & euidentia: & vtrum possint mutuò, vel non mutuò separari.
- PDF 405 Q. 128. Vtrum ad certitudinem fidei requiratur, vt euidenter innotescat, Deum reuelasse nostram religionem.
- PDF 410 Q. 129. Vtrum si innotesceret euidenter Deu[m] esse veracem, & reuelasse mysteria, innotescerent euidenter etiam ipsa mysteria reuelata.
- PDF 413 Q. 130. Vtrum à non vidente Deum possit euidenter cognosci Deum loqui, & de facto ab aliquibus credentibus euidenter cognoscatur.
- PDF 416 Q. 131. Vtrum de ratione fidei infusӕ sit, vt ineuidenter coguoscat diuinam reuelationem.
- PDF 419 Q. 132. Vtrum per fidem possit credi obiectum materiale partialiter euidens.
- PDF 421 Q. 133. Vtrum actus fidei obscurus possit coniungi cum actu euidenti circa idem obiectum materiale totale.
- PDF 427 Q. 134. Vtrum cum actu fidei possit coniungi actus opinionis cricà idem obiectum materiale totale, vel partiale.
- PDF 433 Q. 135. Vtrum, & qua libertate actus fidei sit liber.
- PDF 435 Q. 136. Vtrum fides diuina sit ità certa, vt per illam non possimus credere aliquid falsum.
- PDF 437 Q. 137. Vtrum ad credendum fide diuina requiratur, vt credenda proponantur tali credibilitate, vt ӕquali proponi non possit vllum falsum.
- PDF 440 Q. 138. Vtrum assensus fidei sit certior quolibet assensu naturali.
- PDF 442 Q. 139. Vtrum qui discredit vnum articulum sufficienter propositum possit eodem tempore fide diuina credere alium.
- PDF 444 Q. 140. Vtrum conclusiones theologicӕ possint credi per actum fidei.
- PDF 446 Q. 141. Vtrum fides supernaturalis, tum habitualis, tum actualis sit omnibus ad iustificationem, & salutem necessaria necessitate medij.
- PDF 451 Q. 142. Vtrum fides Dei vt remuneratoris sit adultis iustificationem, & salutem necessaria necessitate medij.
- PDF 453 Q. 143. Vtrum omnibus adultis in quolibet statu fuerit necessaria necessitate medij ad salutem, & iustificationem fides implicita, vel explicita Christi, & mysterii Trinitatis.
- PDF 462 Q. 144. Vtrum, & quorum articulorum fides sitnecessaria necessitate prӕcepti.
- PDF 468 Tractatvs Decimvs Qvintvs. De Spe.
- PDF 468 Q. 145. Vtrum obiectum materiale spei sit bonum, futurum, & arduum, possibile acquiri.
- PDF 469 Q. 146. Vtrum obiectum formale spei sit bonitas, vel potius possibilitas rei speratę.
- PDF 471 Q. 147. Vtrum obiectum formale spei theologicӕ sit fidelitas, & omnipotentia Dei promittentis.
- PDF 473 Q. 148. Vtrum spes sit virtus theologica firmissime, & super omnia sperans Deum, vt obiectum materiale primarium.
- PDF 474 Q. 149. Vtrum possita fide diuinarum promissionum, possimus non sperare, & etiam desperare beatitudinem.
- PDF 475 Q. 150. Vtrum spes detur in beatis, in animabus purgatorii, & in damnatis.
- PDF 476 Q. 151. Vtrum is, cui reuelata fuisset reprobatio, posset sperare, & is, cui reuelata fuisset prędestinatio, posset desperare beatitudinem.
- PDF 478 Tractatvs Decimvs Sextvs. De Charitate.
- PDF 478 Q. 152. Vtrum charitas sit virtus theologica amandi Deum super omnia amore amicitiӕ, propter summam bonitatem, qua Deus est summè bonus, & perfectus in se.
- PDF 480 Q. 153. Vtrum ex charitate theologica possimus, ac debeamus amare, non solum Deu[m], sed etiam nos ipsos, & proximum, amore beneuolentię, & amicitiӕ.
- PDF 482 Liber Octauus continens tractatus continens tractatus de Iustitia, & Iure.
- PDF 482 Tractatvs Decimvs Septimvs. De iure, eiusque speciebus.
- PDF 482 Q. 154. Vtrum Iustitia, & iustum dicantur multipliciter, & quibus modis dicantur.
- PDF 483 Q. 155. Vtrum ius dicatur multipliciter.
- PDF 484 Q. 156. Vtrum ius actiuum benè definiatur.
- PDF 485 Q. 157. Vtrum ius proprietatis, ac iurisdictionis benè definiantur, & inuicem distinguantur.
- PDF 487 Q. 158. Vtrum obiectum formale iustitiӕ sit alterius ius actiuum, vel passiuum.
- PDF 491 Q. 159. Vtrum ius benè diuidatur in naturale, & positiuum.
- PDF 493 Q. 160. Vtrum ius naturale possit mutari, abrogari, dispensari, vel per epicheiam corrigi.
- PDF 497 Q. 161. Vtrum ius gentium totaliter distinguatur à iure naturali.
- PDF 500 Q. 162. Vtrum ius debeat specialiter diuidi in paternum, dominatiuum, & coniugale.
- PDF 503 Q. 163. Vtrum ius proprietatis benè diuidatur in ius ad rem, & ius in re.
- PDF 505 Q. 164. Vtrum dominium perfectum benè definiatur.
- PDF 507 Q. 165. Vtrum ad perfectum dominium requiratur ius reflexum, seù potestas abdicandi dominium.
- PDF 508 Q. 166. Vtrum in instanti, in quo dominium transfertur, dominium formale sit simul in transferente, & in eo, in quem transfertur.
- PDF 511 Q. 167. Vtrum dominus habeat ius disponendi de re sua solum ad vsus licitos, an etiam ad illicitos.
- PDF 512 Q. 168. Vtrum dominus possit licitè, vel validè promittere, aut dare rem suam in pretium operis turpis, & peccaminosi.
- PDF 516 Q. 169. Vtrum dominium directum separari possit ab vtili, & vtrum cum est separatum, sit plenum.
- PDF 519 Q. 170. Vtrum in rebus, quę vnico vsu consumuntur, vsus distinguatur à dominio.
- PDF 522 [Q]. 171. Vtrum vsus proprius rerum, quӕ vnico vsu consumuntur, possit vendi, retento dominio.
- PDF 524 Q. 172. Vtrum dominium acquiratur ante traditionem, & possessionem.
- PDF 526 Q. 173. Vtrum ius, & dominium, sit aliquid physicum, vel morale, intrinsecum, vel extrinsecum subiecto.
- PDF 528 Tractatvs Decimvs Octavvs. De Iustitia, & iniustitia.
- PDF 528 Q. 174. Vtrum iustitia bene definiatur constans, & perpetua voluntas ius suum vnicuique tribuendi.
- PDF 529 Q. 175. Vtrum iustitia sit semper, & speciali ratione ad alterum.
- PDF 530 Q. 176. Vtrum iustitia sit essentialiter virtus.
- PDF 535 Q. 177. Vtrum iustitia sit in voluntate, tanquam in subiecto.
- PDF 540 Q. 178. Vtrum, & quo pacto iustitia sit virtus generalis.
- PDF 541 Q. 179. Vtrum prӕter iustitiam generalem dari debeat iustitia particularis specie differens à generali.
- PDF 542 Q. 180. Vtrum iustitia versetur circa solas actiones, & res, an etiam circa passiones, tanquàm circa propriam materiam.
- PDF 546 Q. 181. Vtrum medium iustitiӕ sit medium rei.
- PDF 551 Q. 182. Vtrum iustitia sit prӕstantior alijs virtutibus moralibus.
- PDF 555 Q. 183. Vtrum iustitia obliget ad operandum ex obiecto formali iustitiӕ.
- PDF 558 Q. 184. Vtrum obligatio iustitiӕ possit impediri, vel suspendi obligatione alterius virtutis.
- PDF 559 Q. 185. Vtrum iniustitia sit vitium speciale.
- PDF 562 Q. 186. Vtrum scienti, & consentienti possit fieri iniuria.
- PDF 567 Q. 187. Vtrum peccatum iniustitiӕ ex toto genere, vel ex genere sit mortale.
- PDF 569 Tractatvs Decimvs Nonvs, Et Vltimvs. De iustitia distributiua, & commutatiua.
- PDF 569 Q. 188. Vtrum iustitia particularis diuidatur in distributiuam, & comutatiuam, tanquam in species.
- PDF 570 Q. 189. Vtrum materia iustitiӕ distributiuӕ sit distributio bonorum, & onerum communium: materia iustitiӕ commutatiuӕ sit commutatio.
- PDF 571 Q. 190. Vtrum iustitia distributiua intendat, & ponat ӕqualitatem geometricam, commutatiua arithmeticam.
- PDF 574 Q. 191. Vtrum, & quo pacto iustitia commutatiua ponat ӕqualitatem arithmeticam in commutationibus, tum voluntarijs, tum inuoluntarijs.
- PDF 577 Q. 192. Vtrum iustitia distributiua, & commutatiua secundum omnes partes sint iustitia propria, stricta.
- PDF 578 Q. 193. & vltima Vtrum conuenienter assignentur partes potentiales iustitiӕ, hoc est virtutes iustitiӕ annexӕ.
- PDF Leerseiten
- PDF Vorsatz
- PDF Rückdeckel
- PDF Rücken