Cornelii Iansenii Episcopi Iprensis Avgvstinvs : Tomvs II. In Qvo Genuina sententia S. Avgvstini de humanæ naturæ stantis, lapsæ, puræ statu & viribus eruitur & explicatur. Lovanii. 1640
Content
PDF In Qvo Genuina sententia profundißimi Doctoris de Auxilio gratiæ medicinalis Christi Salvatoris, & de prædestinatione hominum & Angelorum proponitur, ac dilucidè ostenditur
PDF In Qvo Genuina sententia S. Avgvstini de humanæ naturæ stantis, lapsæ, puræ statu & viribus eruitur & explicatur
PDF Front cover
PDF Endsheet
PDF Title page
PDF 1-2 Liber prooemialis. In quo limites humanae rationis in rebus Theologicis indagantur; & authoritas. sancti Augustini in tradendo mysterio praedestinationis & gratiae declaratur.
PDF 1-2 Cap. 1. Gratiae Christi veritas omnibus Christianis, ut vita & salus cordi esse debet.
PDF 3-4 2. Ratio scriptionis huius labyrinthus quaestionum, quae de gratia agitantur.
PDF 5-6 3. Inventio veritatis de divina gratia & concordia dißidentium Scholasticorum difficilis, propter Philosophiam. Mala inde pullulantia.
PDF 7-8 4. Discrimen inter Philosophiam ac Theologiam. Illi servit ratio, huic memoria: principium eius traditio non scripta, per accidens etiam scripta. Quid Christus & Apostolus, in tradenda Theologia spectarint.
PDF 11-12 5. Antiqui Patres eum imitati sunt. Discrimen inter disputationes eorum de mysterijs fidei, & Scholasticorum. Lapsus origenis.
PDF 11-12 6. Quis limes in hac vita indagandi divina mysteria. Quaestionem quomodo quidque verum sit, fere semper obscuram Deus esse voluit: Duplex quomodo articulorum revelatorum, essentiale, & accidentale.
PDF 15-16 7. Duplex modus penetrandi mysteria Dei, humana ratione & charitate: ille periculosus est, proprius Philosophorum; iste tutus Christianorum.
PDF 19-20 8. Quaestiones & veritates purè Scholasticae nihil cu[m] cognitione charitatis commune habent propter diversas causas. Praecipitia in quae proru[m]punt.
PDF 21-22 9. Cancelli Theologiae Christianae in Scripturis, Concilijs & Patribus primorum saeculorum, per quos Deus Ecclesiam docuit, positi sunt.
PDF 25-26 10. Quid moverit auctorem ad indagandam veritate[m] de gratia & praedest. ex Concilijs & August.
PDF 27-28 11. Deus non minus mirabilis in innumerabili varietate mundi incorporei, quam corporei, hoc est, instorum,quam rerum naturalium: quarum ultimae differentiarum & perfectionum fibrae, ideoque & Augustini, latent.
PDF 29-30 12. Augustinus quatuor capitales Christianismi veritates contra quatuor potentißimos errores fundavit; unitatem capitis Ecclesiae, unitatem Corporis, unitatem Sacramenti incorporationis, unitatem gr[a]tiae; ostenditur de tribus primis.
PDF 31-32 13. Item de quarto. Primus Augustinus intelligentiam divinae gratiae & novi Testamenti fide crediti apperuit fidelibus & Ecclesiae.
PDF 33-34 14. Augustini doctrina de gratia Dei, Evangelica, Apostolica, Catholica, & irrefragabilis auctoritatis; totius Ecclesiae nomine scripta, silentibus scriptoribus universis.
PDF 33-34 15. A Romanis Pontificibus Innocentio, Zozymo, Celestino, Leone, Hormisda, Felice secundo, & Ioanne secu[n]do magnificentißime approbata & consecrata.
PDF 37-38 16. Quanta libertas & procacia quorundam recentiorum, in censenda damnandaque Augustini doctrina, quam tantopere Romana Ecclesia admirata est.
PDF 39-40 17. Naturalis & gratuiti luminis abundantia Aug. omnes Scriptores Graecos & Latinos superavit.
PDF 41-42 18. Miris elogijs Augustini facunda eruditio, sapie[n]ter à Scriptoribus sui temporis & posteris celebrata est.
PDF 43-44 19. Vis gratiae magis vitae praxi in Augustino quam stylo ab eo expressa est conversione mirabili, qua Magdalenae, Petro, & praecipue Paulo similis fuit; institutione Religiosorum, qui in quinquaginta quatuor ordines diffusi sunt alijsque multis.
PDF 45-46 20. Similitudo Pauli & Augustini mira in indicijs divinae electionis, quae in vita utriusque etiam dissoluta micuerunt.
PDF 47-48 21. In Paulo & Augustino profundus gratiae Christianae sensus, intelligentia, & praedicatio: quoru[m] fons fuit amor Dei, primus gratiae effectus.
PDF 49-50 22. Gratiam ac Theologiam posteri ab Augustino didicerunt, etiam sanctus Thomas.
PDF 51-52 23. Notitiae verae Theologicae limites in se fixit Augustinus.
PDF 53-54 24. Augustinus Pater Patrum, Doctor Doctorum; primus post Scriptores Canonicos; inter omnes vere solidus, subtilis, irrefragabilis, Angelicus, Seraphicus, excellentißimus, & ineffabiliter mirabilis.
PDF 55-56 25. Quo animo auctor ad lectionem operum sancti Augustini accesserit; quid spectaverit; quid spectandum sit; & Augustino tribuendum.
PDF 57-58 26. Periculosum est novas semitas in materia de gratia invenire velle praetextu vel difficultatum ab Augustinio relictarum, vel maioris lucis, quae recentioribus accesserit.
PDF 59-60 27. Paulus & Augustinus matrix & fons omnium conclusionum, quae de gratia educi possunt.
PDF 61-62 28. Qualis esse debeat Lector sancti Augustini. Qua[n]tum ab Augustini doctrina recentior Theologia distet, tum rebus ipsis tum docendi modo.
PDF 63-64 29. Scopus auctoris mentem Augustini de naturae humanae statu de gratia, de praedestinatione sincere patefacere. Quid spectandum sit ijs qui aliud forte senserint.
PDF 65-66 30. Vtrum vetustas opinionum Scholasticarum, vel multitudo sectatorum Ecclesiam ab earum examine vel censura deterrere debeat, si antiquiori doctrinae sancti Augustini adversentur.
PDF 71-72 Liber Singularis De statu naturae innocentis seu de gratia primi hominis & Angelorum
PDF 71-72 Praefatio.
PDF 73-74 Cap. 1. Decreatione Adami in gratia & sanctitate.
PDF 79-80 2. Quis status inferioris partis respectu superioris.
PDF 81-82 3. Vtrum fuerint in homine primo innati & intensi appetitus excellentiae & laudis & superbiae tentationes, ut quidam volunt.
PDF 89-90 4. Vtrum Adam corpore esset moriturus, si non peccasset. Duplex mortalitas & immortalitas.
PDF 93-94 5. De ceteris miserijs mortalitatis asseclis, & de quiete omnium sensuum.
PDF 95-96 6. Adamus liberum habuit arbitrium, quid liberum sibi velit.
PDF 105-106 7. An Adam per vires liberi arbitrij in creatione datas potuerit iustè vivere.
PDF 113-114 8. Vtrum per vires liberi arbitrij in iustitia creationis potuerit perseverare.
PDF 119-120 9. Adferuntur rationes, curtantae fuerint vires liberi arbitrij in statu innocentiae.
PDF 123-124 10. An indiguerint Adam & Angeli adiutorio gratiae ad iuste vive[n]du[m] & persevera[n]du[m] in iustitia.
PDF 127-128 11. Vtrum ad singulos actus bonos gratia necessaria fuerit: Et quae radix tantae neceßitatis.
PDF 133-134 12. Proponitur & differtur difficultas, de concilianda tanta liberi arbitrij potestate cum tanta gratiae neceßitate. Quale fuerit illud Adae & Angeloru[m] adiutorium, quantum ad iustitiam, an gratia habitualis, concursus communis &c.
PDF 141-142 13. Idem ostenditur uberius ex Augustino.
PDF 145-146 14. Quale fuerit istud adiutorium quantum ad operandi modum.
PDF 153-154 15. Solvitur difficultas cap. 12. proposita & fusius declaratur adiutorium quo, & sine quo non.
PDF 159-160 16. Persevera[n]tia, & merita in statu innoce[n]tiae humanae & Angelicae non fuerunt specialia Dei dona.
PDF 165-166 17. Soluitur locus Aug. ex lib. de Cor. & grat.
PDF 169-170 18. Soluitur alius Augustini locus ex libro duodecimo de Civitate Dei.
PDF 173-174 19. Soluitur locus Scripturae; & difficultas ex Bulla sanctißimorum Pontificum Pij quinti, & Gregorij decimi tertij mota: ubi ostenditur, non minus merita status innocentiae esse gratiam & dona Dei, quam merita lapsoru[m] iuxta recentiores.
PDF 181-182 20. Declaratur adiutorium status innocentiae non fuisse praedeterminationem physicam: nec merita per eam Adamo & Angelis esse donata.
PDF 185-186 De statu naturae lapsae. Liber Primvs. Qui est de peccato originali
PDF 185-186 Cap. 1. Peccatum originale ex mente Augustini concupiscentia. Quid reatus eius, utrum culpae, an poenae sit? agnovit in eo iniquitate[m], mortem animae, immunditiam, aversionem &c.
PDF 191-192 2. Soluitur locus difficilis Augustini ex libro sexto contra Iulianum.
PDF 195-196 3. Quo pacto reatus sit ex concupiscentia, late ex Aug. Cur ea phrasi tam libenter utatur.
PDF 205-206 4. Ratio voluntarij in originalis peccato ex voluntate primi hominis fluit.
PDF 207-208 5. Proponitur difficultas de principio traducente peccatum primi hominis in posteros eius.
PDF 209-210 6. Carnalis concupiscentia, causa traductionis peccati originalis. Ostenditur hoc revera sensisse Augustinum contra, quam recentiores putant. Primo ex prima radice traductionis magnitudine scilicet peccati tot[am] natura[m] vitia[n]tis.
PDF 213-214 7. Ostenditur secundo ex locis quae speciatim concupiscentiam velut propinquam causam propagationis exprimunt.
PDF 215-216 8. Declaratur tertio ex modo quo Aug. tradit peccatu[m] ex parentibus iustis propagari in prole[m].
PDF 217-218 9. Demonstratur quarto ex causa cur Christi conceptio sine peccato fuerit.
PDF 219-220 10. Probatur quinto ex eo, quod istam Aug. mentem agnoverunt, & acerrime oppugnarunt Pelag.
PDF 221-222 11. Astruitur sexto ex eo quod tredecim libri Augustini alioquin funditus evertantur.
PDF 225-226 12. Ecclesiae de Pelag. victoria esset vana, imo fallax, & falsa nisi ista Aug. sententia fuerit vera.
PDF 229-230 13. Omnium antiquorum idem sensus usque ad aetatem Scholasticorum.
PDF 233-234 14. Tanquam veritatem Catholicam, & sententiam Ecclesiae docuit hoc Augustinus.
PDF 237-238 15. Opponitur tantae certitudini fluctuatio Aug. usque ad mortem, & ex ipso August. soluitur.
PDF 243-244 16. Difficultas non debet terrere Theologos Catholicos à tuenda Augustini sententia. Declaratur traductionem peccati fieri iuxta mentem eius non ex pacto, sed ex natura rei.
PDF 247-248 17. Idem ostenditur uberius, & à radicibus.
PDF 249-250 18. Aliquid positivum esse concupiscentiam videtur sentire Augustinus.
PDF 255-256 19. Explicatur modus primus, quo intelligi posset peccatum originis libidine propagari.
PDF 257-258 20. Declaratur secundus modus propagationis peccati originalis per libidinem.
PDF 265-266 21. Excitantur quatuor difficultates; quid qualitate[m] illam produxerit in Adamo; quid illo in semine; quid semen in carne prolis, quid caro in spiritus eius: & soluitur prima.
PDF 269-270 22. Secundae ac tertia difficultas soluitur.
PDF 271-272 23. Soluitur quarta difficultas supra proposita. Modus inquinationis animae ex carne peccati.
PDF 281-282 De statu naturae lapsae. Liber II. Qui est de poenis peccati Originalis.
PDF 281-282 Cap. 1. Poenae peccati originalis generatim pertextae.
PDF 287-288 2. De Ignorantia. Ignorantia etiam quae neceßitatis est, non voluntatis, hoc est, invincibilis no[n] caret peccato: ut dogma fidei ab antiquis traditu[m].
PDF 291-292 3. Idem istendunt varia Augustini loca.
PDF 299-300 4. Difficultas de libertate & voluntario ad omne peccatum necessarijs ex Augustino soluitur.
PDF 305-306 5. Ignorantia invincibilis iuris divini, naturalis, facti. Quaenam peccatum non excuset.
PDF 309-310 6. Indagatur radix arcanae illius doctrinae.
PDF 317-318 7. De concupiscentia. Nomina concupiscentiae: qui motus eius & eorum obiecta.
PDF 323-324 8. Concupiscentiae divisio in concupiscentiam carnis, oculorum, & superbiam vitae: ex quibus omnia flagitia fluunt, & facinora.
PDF 329-330 9. Nulli concupiscentiae licet consentire.
PDF 335-336 10. Voluptatis causa misceri coniugi peccatum est, & quare. Doctrina Scholasticorum quorundam contraria ex Pelagianis manavit.
PDF 345-346 11. Proponuntur argumenta adversus doctrinam de coërcendo consensu concupiscentiam.
PDF 347-348 12. Affectus amoris non potest sine pecato haerere in creatura.
PDF 351-352 13. Ratio petitur ex natura cupiditatis, & peccati sive mortalis, sive venialis.
PDF 357-358 14. Ipsum amare creaturarum haerendo in creatura est peccare etiamsi nullis alijs pravis vestiatur circumstantijs. Declaratur inductione.
PDF 361-362 15. Vtrum creaturae, & voluptates earum appeti, & amari poßint moderate.
PDF 365-366 16. Secundus affectus animae est fruitio. Quid sit. Creatura rationalis nullâ re creatâ frui potest secundum doctrinam Catholicam.
PDF 373-374 17. Iusti in peccatis venialibus fruuntur, non utuntur creatura.
PDF 379-380 18. Reliqui affectus animae circa creaturam cuiusdmodi sint, & esse debeant.
PDF 381-382 19. Ratio à priori cur illicitus sit amor cuiusvis creaturae propter ipsam.
PDF 389-390 20. Ratione à posteriori seu ex effectibus idem declaratur. Septem effectibus amoris rerum creatarum adferuntur.
PDF 399-400 21. Proximus qui creatura est quomodo dilige[n]dus.
PDF 401-402 22. Doctrina praecedentium capitum applicatur ad motus concupiscentiae.
PDF 403-404 23. Solvuntur Argumenta capite 11. proposita.
PDF 409-410 24. Nullum peccatum nunc committitur nisi concupiscentiae consentiatur.
PDF 419-420 25. Indagatur & profertur huius doctrina ratio tripartita.
PDF 429-430 De statu naturae lapsae Liber III. Qui est de viribus liberi arbitrij post peccatum.
PDF 429-430 Praefatio.
PDF 429-430 Cap. 1. Liberum arbitrium etiam post lapsum superest in humana natura.
PDF 433-434 2. Amißio indifferentiae ad bonum & malum fuit causa calumniarum, quibus Pelagiani Catholicos Manichaeismi, & eversae libertatis arguerunt.
PDF 437-438 3. Ostenditur primo, ex captivitate & servitute, quibus August. docet arbitriu[m] esse obstrictum.
PDF 437-438 4. Idem declaratur ex dominatu concupiscentiae, & tyrannide diaboli in lib. arb. Quanta illa sit.
PDF 441-442 5. Tertio ex amißione illius libertatis, quam Augustinus, Apostolus, & Christus tradunt.
PDF 445-446 6. Quarto ostenditur ex quatuor statibus populi Dei, ante legem, sub lege, sub gratia, & in pace quos Augustinus tradit.
PDF 451-452 7. Quinto ex natura gratiae liberatricis, ipsaque definitione liberi.
PDF 458-459 8. Sexto ex conflictu Iuliani cum Augustino de hac ipsa difficultate. Declaratur doctrinam traditam esse Catholicae fidei.
PDF 470-471 9. Perijt non solum libertas ad agendum bonum, sed etiam abstinendi à peccato.
PDF 475-476 [i. e. 473-474] 10. Idem demonstratur ex alijs Aug. scriptis.
PDF 477-478 11. Loco libertatis abstinendi à peccato inducta est peccandi neceßitas.
PDF 481-482 12. Idem sensus Augustini asseritur ex alijs scriptis, tam contra Manichaeos, quam contra Pelagianos exaratis.
PDF 485-486 13. Non discrepat haec Augustini doctrina à fide Catholica, iuxta quam ipsemet profitetur, hominem habere liberum arbitrium ad malum & bonum.
PDF 493-494 14. Proponitur ac declaratur, quomodo illa de amissa boni faciendi & à peccato abstinendi libertate peccandiq[ue] neceßitate intelligi debeant.
PDF 497-498 15. Ostenditur non posse unum opus bonum legis fieri ante gratiam ex tribus capitibus, ex vi legis, conflictus cum concupiscentia, & victoriae contra tentationem.
PDF 505-506 16. Ostenditur idem quarto ex motivo quo bonum opus fieri debet, non timore poenae sed amore iustitiae.
PDF 509-510 17. Quinto ex dilectione Dei velut ultimi finis, qui in omni opere moraliter bono dominari debet.
PDF 515-516 18. Sexto ex eo quod omnis amor creaturae, & mundi, & cupiditatis vitiosus sit; qui in omnibus operibus infidelium principatum tenet.
PDF 517-518 19. Non datur medium inter charitatem & culpabilem cupiditatem.
PDF 523-524 20. Detegitur radix trium primarum probationum: & cur nullum peccatum sine peccato vincatur ante fidem.
PDF 529-530 [i. e. 525-526] 21. Nulla tentatio aut cupiditas sine peccato oppugnatur seu vincitur nisi amore Dei.
PDF 531-532 22. Explicatur doctrina S. Augustini, qua dicimur nihil à nobis habere nisi peccatum.
PDF 535-536 23. Vindicatur à corruptelis doctrina Canonis Concilij Arausicani qua dicitur: Nemo habet de suo, nisi mendacium & peccatum.
PDF 541-542 De statu naturae lapsae. Liber IIII. Prosequitur argumentum de viribus liberi arbitrij post peccatum.
PDF 541-542 Cap. 1. Septimo Augustinus ex professo docuit, omne quod non est ex fide esse peccatum.
PDF 547-548 2. Primum effugium occluditur, quo dicunt Aug. loqui de peccato late & impropriè sumpto.
PDF 553-554 3. Secundum effugium claudiur, ostendendo solam absentiam fidei sufficere, ut omnia opera infidelium vera peccata sint.
PDF 559-560 4. Augustini rationes ostenduntur iuxta eius principia esse validae.
PDF 563-564 5. S. Augustini loca explicantur, quibus asserere videtur opera moraliter bona infidelibus.
PDF 569-570 6. Alia nonnulla loca Augustini explicantur.
PDF 577-578 7. Eandem doctrinam sic intellectam tradiderunt discipuli sancti Augustini Prosper & Fulgentius.
PDF 581-582 8. Vtrum virtutes Philosophorum verae virtutes, an vitia sint, & quare?
PDF 591-592 9. Idem omnino docuerunt sanctus Prosper, Hieronymus, Ambrosius.
PDF 593-594 10. Ratio praecedentis doctrinae ex natura virtutis, & eius fine petitur.
PDF 599-600 11. Epicuraeorum & Stoicorum virtutes improbantur ex defectu finis, late de virtutibus Rom.
PDF 607-608 12. Vberius declaratur superbiae radix, quae in virtutibus Phylosophicis ac Romanis latuit.
PDF 613-614 13. Declaratur amplius, officium virtutis ut bonum sit non posse esse finem virtutis, nonnullae obiectiunculae solvuntur.
PDF 615-616 14. Finis boni, & omnis officij boni, & virtutis est solus Deus iuxta sanctum Augustinum.
PDF 617-618 15. Ex principijs supra traditis inferuntur septem magni momenti corollaria, quibus doctrina S. Augustini de virtutibus & operibus bonis, & gratia & merito magnopere illustratur.
PDF 623-624 16. Semina virtutum utrum insint naturaliter.
PDF 627-628 17. Nugae, delirium, insania, error, impietas contraria Christianorum sensui, Scripturis & fidei, quod infidelium sit ulla vera virtus vel opera sine peccato iuxta Augustinum, & Concilium Arausicanum.
PDF 631-632 18. Declaratur ex ante dictis à capite decimo quinto huc usque quo sensu doctrina sancti Augustini de amissa boni faciendi & mali cavendi libertate, inductaque peccandi neceßitate intelligi debeat.
PDF 631-632 19. Solvitur argumentum primum ex Augustino, & ostenditur quomodo iuxta mentem etiam Scholasticorum libertas arbitrij in peccando, cum peccandi neceßitate consistat.
PDF 635-636 20. Declaratur quomodo nunc sit liberum à peccato abstinere iuxta mentem Scholasticorum, etsi hoc negare videatur Augustinus.
PDF 637-638 21. Eadem Augustini loca exponuntur aliter iuxta genuinam eius sententiam.
PDF 645-646 22. Solvitur obiectio de potestate vitandi peccata. Fusè quae peccata & qua libertate vitari possunt, quae non: quaenam ex imbecillitate vitandi peccata esse definant, quae non.
PDF 653-654 23. Quomodo secundum Augustinum omnia omnino peccata etiam poenalia vitari poßint sine praeiudicio praecedentis doctrinae de neceßitate peccandi, & sublata libertate benefaciendi.
PDF 657-658 24. Ratio praecepti, cobortationis, obiurgationis, vituperatioris &c. non obstat peccandi neceßitati iuxta Scholasticorum sensum, minus iuxta doctrinam Augustini.
PDF 663-664 25. Non repugnat Augustini doctrina propositioni damnatae per duos Pontifices; homo peccat etiam damnabiliter in eo quod necessario facit.
PDF 665-666 26. De alijs propositionibus in Bulla Pij quinti damnatis, quae supra traditam doctrinam sancti Augustini complecti videntur.
PDF 669-670 27. Proferuntur aliae ex Bulla propositiones de operibus infidelium, de potestate arbitrij non nisi ad peccandum, de amore duplici creaturae rationalis & difficultas ex illis nata solvitur.
PDF 677-678 De statu purae naturae. Liber I.
PDF 677-678 Praefatio.
PDF 679-680 Cap. 1. Quid sit status purae naturae iuxta recentiores. Differentia sententiae eorum ab opinione Pelagianorum.
PDF 681-682 2. Pondus naturale creaturae rationalis in beatitudinem suam poscit ut beari poßit. Quatuor status seu modi beandi adferuntur ex Augustino qui omnes repugnant purae naturae.
PDF 687-688 3. Primum argumentum contra statum purae naturae ex ordine creaturae rationalis ad Deum ut principium & finem, sine cuius omore condi non potest.
PDF 693-694 4. Ostenditur amorem illum sine quo creatura rationalis condi nequit per vera[m] gratiam inspirari debere: idque primo ex amore veritatis.
PDF 697-698 5. Secundo ex amore iustitiae.
PDF 709-710 6. Amor iustitiae ab Augustino praedicatus non est amor virtutis cuiuscumque moralis propter se ut quidam recentior absurde arbitratur.
PDF 713-714 7. Quid sit illa iustitia quae diligitur & in corde scribitur: cuius amor tantopere ab Augustino laudatur, & sine quo creatura rationalis recta esse & condi nequit.
PDF 717-718 8. Iustitia illa Deus est; sicut veritas & bonitas, & lex aeterna.
PDF 723-724 9. Ostenditur co[n]sonantia doctrinae Augustini in hac materia de iustitiae & boni operis dilectione, & gratiae neceßitate ad hoc praestandum.
PDF 727-728 10. Refellitur responsio qua putari posset iustitiam &c. diligi posse dilectione naturali: & concluditur secundum argumentum.
PDF 731-732 11. Tertio ex amore quo Deus amatur gratis.
PDF 735-736 12. Quarto ex sententia Pelagianorum, amorem alique[m] Dei esse homini naturale[m] asserentiu[m].
PDF 737-738 13. Quinto ex amore Dei quem Philosophi Gentiles praedicant.
PDF 743-744 14. Sexto ex divisione amoris creaturae rationalis in charitatem & cupiditatem.
PDF 745-746 15. Prima difficultas explicatur. Vtrum sit amor iste naturalis, & quo sensu.
PDF 751-752 16. Ostenditur septem indicijs doctrinam istam sancti Augustini principijs esse consonam; longeque ab eis recedere, qui Deum naturalibus viribus diligi posse arbitrantur.
PDF 757-758 17. Secunda difficultas, an amor ille gratiae sit debitus creaturae rationali innocenti & quomodo. Aliqua de debito gratiae sufficientis iuxta Recentiores.
PDF 761-762 18. Gratiam dilectionis Dei non posse sine culpa subtrahi creaturae rationali innocenti, & aliquo modo debitam esse quinque argumentis alijs ex Augustino probatur.
PDF 767-768 19. Causae deducuntur latius, cur creatura rationalis condi non posset sine bona voluntate & sapientia, vel certe sine diligendi Dei & sapienter vivendi potestate.
PDF 777-778 20. Quomodo bona voluntas in qua condi debet creatura rationalis esset gratia.
PDF 789-790 De Statu purae naturae. Liber II.
PDF 789-790 Cap. 1. Secundum Argumentum contra statum purae naturae petitur ex fruitione quacumq[ue] beatifica summi boni quae omnes creatas vires superat. Ostenditur primo ex dilectione Dei quam includit.
PDF 791-792 2. Idem probatur ex beatitudine quam Philosophi naturae lumine in Dei contemplatione posuerunt.
PDF 797-798 3. Tertium Argumentum quia regnum caelorum quod supernaturalis ordinis est non potest à pura natura separari sine iniustitia.
PDF 805-806 4. Causa istius iustitiae declaratur ex Aug.
PDF 809-810 5. Quartum Argumentum ex tribus necessarijs ad beatitudinem naturalem non falli, non offendi, non mori; quae pura natura non potest assequi. De gravissimis erroribus purae naturae.
PDF 813-814 6. De offensionibus ac perturbationibus purae naturae quae naturale[m] beatitudinem interimunt.
PDF 817-818 7. De moriendi neceßitate in pura natura, quae capitaliter beatitudini naturali est contraria.
PDF 819-820 8. Ostenditur insania Philosophorum naturalem beatitudinem sibi machinantium in ea quam putabant esse puram naturam. Superbia singularis tantum naturae etiam purae viribus tribuere.
PDF 823-824 9. Pura natura non potest mereri ut resoluto & resumpto corpore beatitudo naturalis ei ut merces detur.
PDF 825-826 10. Quintum & sextum argumentum adversus statu[m] purae naturae, ex ratione liberi arbitrij quo careret ad bonum, & neceßitatis peccandi in singulis operibus.
PDF 829-830 11. Transitus ad argumentum contra statum purae naturae ex parte concupiscentiae: declaratur Iulianum id sensisse de concupiscentia quod Philosophi Gentiles , & Scholastici de illa docent in statu purae naturae.
PDF 833-834 12. Iulianus sentit concupiscentiam esse naturaliter bonam, & à Deo creante datam quo sensu.
PDF 839-840 13. Iuliani sententia utrimque falsa. Hinc primum argumentum contra statum purae naturae texitur ex parte concupiscentiae, quae nec bona est, nec à Deo inseri potest.
PDF 843-844 14. Secundum argumentum ex parte motuum concupiscentiae, qui non sunt aliud nisi peccandi desideria. Soluitur obiecto de bonitate eorum in brutis.
PDF 851-852 15. Tertium argumentum, licitum est omnibus concupiscentiae motibus consentire si Deus naturam rationalem cum eis creet.
PDF 857-858 16. Argumentum quartum ex concupiscentia contra Matrimonium in pura natura.
PDF 857-858 17. Quintum argumentum ex parte pudoris, qui libidinis indivulsus comes est. Vnde nascatur: quanti mali testis.
PDF 863-864 18. Inferuntur aliqua corollaria ex praedictis de Concupiscentia. Certitudo illius doctrinae.
PDF 865-866 19. Idem pudor in omnibus libidinibus etiam animi, tametsi remißior locum habet.
PDF 867-868 20. Afferuntur duae rationes à priori cur concupiscentia cum pura natura dari nequeat. Sextum, & septimum argumentum ex parte concupiscentiae. Obiectio soluitur quod rebellio carnis videatur esse naturalis.
PDF 871-872 21. Conflictus Iuliani & Augustini de traductione peccati Originalis, invicte probat concupiscentiam non posse esse purae naturae naturalem. Octavum argumentum ex concupiscentia.
PDF 875-876 22. Ignorantia illa profunda rerum agendarum non potest esse in pura natura.
PDF 883-884 De Statv Pvrae Natvrae. Liber III. Transitus ad miserias corporis.
PDF 883-884 Cap. 1. Quid de illis & quibusvis etiam aeternae damnationis malis innocentiae irrogandis sentiant quidam.
PDF 885-886 2. Peccatum non potest non puniri à Deo.
PDF 891-892 3. Declaratur quaenam sint illae poenae, quae tam arcte cum peccato coherent.
PDF 895-896 4. Peccator in peccato manens non potest beatus fieri.
PDF 899-900 5. Horrenda sententia quorundam, qui putant omnes beatos pro sola Dei voluntate citra iniustitiam damnari posse ad aeternas poenas, Augustino est contraria tam ratione poenae damni, quam sensus.
PDF 901-902 6. Sententia Pelagianorum & Manichaeorum de miserijs purae naturae. Ostenditur ex vi legis aeternae iniustum fore Deum si eas innocenti creaturae imponeret.
PDF 907-908 7. Idem probatur ex vi divinae providentiae cuius omnipotentia, vel scientia, vel iustitia necessario laeditur.
PDF 913-914 8. Iustitia Dei funditus evertitur iuxta Augustinum per statum purae naturae.
PDF 917-918 9. Non procedunt Augustini argumenta ac testimonia ex Hypothesi status gratiae & supernaturalis.
PDF 921-922 10. Non loquitur Augustinus de poenis formaliter ut sunt correlativum culpae, sed materialiter de quibusvis malis prout affligunt creaturam rationalem.
PDF 925-926 11. Nullum qualecumque malum inferri potest à Deo creaturae rationali sine culpa. Luculenta Augustini testimonia.
PDF 929-930 12. Deus miserias purae naturae non permißive tantum inferret creaturae rationali sed positive. Et utrovis modo iniustus.
PDF 935-936 13. Deo per statum purae naturae asscribitur crudelitas improbata in Manichaeis & Pelagianis.
PDF 939-940 14. Catholici, Pagani, Haeretici tam Pelagiani quam Manichaei, Marcionitae, Materarij &c. viderunt non posse sine iniustitia tribui Deo miserias creaturae innocentis. Hinc in diversos errores itum, ne Deum laederent.
PDF 945-946 15. Eodem argumento palpabilium malorum, si purae naturae sint, cogimur ad diversas impietates, ad Blasphemiam in Deum, ad Manichaeismum; cur & quomodo. Epilogus omnium argumentorum.
PDF 951-952 16. Soluitur difficultas ex Augustini commentario in Psalmum sextuagesimum.
PDF 955-956 17. Proponitur gravis difficultas ex libro 3. de libero arbitrio, quo ignorantia & difficultas ponuntur esse primordia naturalia: & ostenditur Hypothesin illam longe differre à status purae naturae.
PDF 959-960 18. Hypothesis ista non convincit pudorem, ignorantiam, & concupiscentiam esse posse primordia hominis naturalis.
PDF 963-964 19. Non convincit etiam afflictiones & miserias sine peccato hominibus imponi posse in statu purae naturae, neque maioribus, neque parvulis.
PDF 967-968 20. Ostenditur quomodo Deus non esset culpandus si ignorantia & difficultas essent primordia naturalia, & soluitur difficultas proposita capite decimo septimo.
PDF 969-970 21. Diruitur fundamentum Scholasticorum ex absoluto Dei dominio super creaturam petitum.
PDF 975-976 22. Soluitur difficultas ex Bulla duorum Pontificum.
PDF 981-982 Tomi Secvndi. Elenchus Librorum & Capitum.
PDF Index Rervm Et Verborvm Tomi Secvndi.
PDF Endsheet
PDF Back cover
PDF Spine
PDF In quo hæreses & mores Pelagij contra naturæ humanæ sanitatem, ægritudinem & medicinam ex S. Augustino recensentur ac refutantur