Content

•  
  PDF In Qvo Genuina sententia profundißimi Doctoris de Auxilio gratiæ medicinalis Christi Salvatoris, & de prædestinatione hominum & Angelorum proponitur, ac dilucidè ostenditur
•  
  PDF In Qvo Genuina sententia S. Avgvstini de humanæ naturæ stantis, lapsæ, puræ statu & viribus eruitur & explicatur
•  
  PDF  Front cover
•  
  PDF  Endsheet
•  
  PDF  Title page
•  
  PDF 1-2 Liber prooemialis. In quo limites humanae rationis in rebus Theologicis indagantur; & authoritas. sancti Augustini in tradendo mysterio praedestinationis & gratiae declaratur.
•  
  PDF 1-2 Cap. 1. Gratiae Christi veritas omnibus Christianis, ut vita & salus cordi esse debet.
•  
  PDF 3-4 2. Ratio scriptionis huius labyrinthus quaestionum, quae de gratia agitantur.
•  
  PDF 5-6 3. Inventio veritatis de divina gratia & concordia dißidentium Scholasticorum difficilis, propter Philosophiam. Mala inde pullulantia.
•  
  PDF 7-8 4. Discrimen inter Philosophiam ac Theologiam. Illi servit ratio, huic memoria: principium eius traditio non scripta, per accidens etiam scripta. Quid Christus & Apostolus, in tradenda Theologia spectarint.
•  
  PDF 11-12 5. Antiqui Patres eum imitati sunt. Discrimen inter disputationes eorum de mysterijs fidei, & Scholasticorum. Lapsus origenis.
•  
  PDF 11-12 6. Quis limes in hac vita indagandi divina mysteria. Quaestionem quomodo quidque verum sit, fere semper obscuram Deus esse voluit: Duplex quomodo articulorum revelatorum, essentiale, & accidentale.
•  
  PDF 15-16 7. Duplex modus penetrandi mysteria Dei, humana ratione & charitate: ille periculosus est, proprius Philosophorum; iste tutus Christianorum.
•  
  PDF 19-20 8. Quaestiones & veritates purè Scholasticae nihil cu[m] cognitione charitatis commune habent propter diversas causas. Praecipitia in quae proru[m]punt.
•  
  PDF 21-22 9. Cancelli Theologiae Christianae in Scripturis, Concilijs & Patribus primorum saeculorum, per quos Deus Ecclesiam docuit, positi sunt.
•  
  PDF 25-26 10. Quid moverit auctorem ad indagandam veritate[m] de gratia & praedest. ex Concilijs & August.
•  
  PDF 27-28 11. Deus non minus mirabilis in innumerabili varietate mundi incorporei, quam corporei, hoc est, instorum,quam rerum naturalium: quarum ultimae differentiarum & perfectionum fibrae, ideoque & Augustini, latent.
•  
  PDF 29-30 12. Augustinus quatuor capitales Christianismi veritates contra quatuor potentißimos errores fundavit; unitatem capitis Ecclesiae, unitatem Corporis, unitatem Sacramenti incorporationis, unitatem gr[a]tiae; ostenditur de tribus primis.
•  
  PDF 31-32 13. Item de quarto. Primus Augustinus intelligentiam divinae gratiae & novi Testamenti fide crediti apperuit fidelibus & Ecclesiae.
•  
  PDF 33-34 14. Augustini doctrina de gratia Dei, Evangelica, Apostolica, Catholica, & irrefragabilis auctoritatis; totius Ecclesiae nomine scripta, silentibus scriptoribus universis.
•  
  PDF 33-34 15. A Romanis Pontificibus Innocentio, Zozymo, Celestino, Leone, Hormisda, Felice secundo, & Ioanne secu[n]do magnificentißime approbata & consecrata.
•  
  PDF 37-38 16. Quanta libertas & procacia quorundam recentiorum, in censenda damnandaque Augustini doctrina, quam tantopere Romana Ecclesia admirata est.
•  
  PDF 39-40 17. Naturalis & gratuiti luminis abundantia Aug. omnes Scriptores Graecos & Latinos superavit.
•  
  PDF 41-42 18. Miris elogijs Augustini facunda eruditio, sapie[n]ter à Scriptoribus sui temporis & posteris celebrata est.
•  
  PDF 43-44 19. Vis gratiae magis vitae praxi in Augustino quam stylo ab eo expressa est conversione mirabili, qua Magdalenae, Petro, & praecipue Paulo similis fuit; institutione Religiosorum, qui in quinquaginta quatuor ordines diffusi sunt alijsque multis.
•  
  PDF 45-46 20. Similitudo Pauli & Augustini mira in indicijs divinae electionis, quae in vita utriusque etiam dissoluta micuerunt.
•  
  PDF 47-48 21. In Paulo & Augustino profundus gratiae Christianae sensus, intelligentia, & praedicatio: quoru[m] fons fuit amor Dei, primus gratiae effectus.
•  
  PDF 49-50 22. Gratiam ac Theologiam posteri ab Augustino didicerunt, etiam sanctus Thomas.
•  
  PDF 51-52 23. Notitiae verae Theologicae limites in se fixit Augustinus.
•  
  PDF 53-54 24. Augustinus Pater Patrum, Doctor Doctorum; primus post Scriptores Canonicos; inter omnes vere solidus, subtilis, irrefragabilis, Angelicus, Seraphicus, excellentißimus, & ineffabiliter mirabilis.
•  
  PDF 55-56 25. Quo animo auctor ad lectionem operum sancti Augustini accesserit; quid spectaverit; quid spectandum sit; & Augustino tribuendum.
•  
  PDF 57-58 26. Periculosum est novas semitas in materia de gratia invenire velle praetextu vel difficultatum ab Augustinio relictarum, vel maioris lucis, quae recentioribus accesserit.
•  
  PDF 59-60 27. Paulus & Augustinus matrix & fons omnium conclusionum, quae de gratia educi possunt.
•  
  PDF 61-62 28. Qualis esse debeat Lector sancti Augustini. Qua[n]tum ab Augustini doctrina recentior Theologia distet, tum rebus ipsis tum docendi modo.
•  
  PDF 63-64 29. Scopus auctoris mentem Augustini de naturae humanae statu de gratia, de praedestinatione sincere patefacere. Quid spectandum sit ijs qui aliud forte senserint.
•  
  PDF 65-66 30. Vtrum vetustas opinionum Scholasticarum, vel multitudo sectatorum Ecclesiam ab earum examine vel censura deterrere debeat, si antiquiori doctrinae sancti Augustini adversentur.
•  
  PDF 71-72 Liber Singularis De statu naturae innocentis seu de gratia primi hominis & Angelorum
•  
  PDF 71-72 Praefatio.
•  
  PDF 73-74 Cap. 1. Decreatione Adami in gratia & sanctitate.
•  
  PDF 79-80 2. Quis status inferioris partis respectu superioris.
•  
  PDF 81-82 3. Vtrum fuerint in homine primo innati & intensi appetitus excellentiae & laudis & superbiae tentationes, ut quidam volunt.
•  
  PDF 89-90 4. Vtrum Adam corpore esset moriturus, si non peccasset. Duplex mortalitas & immortalitas.
•  
  PDF 93-94 5. De ceteris miserijs mortalitatis asseclis, & de quiete omnium sensuum.
•  
  PDF 95-96 6. Adamus liberum habuit arbitrium, quid liberum sibi velit.
•  
  PDF 105-106 7. An Adam per vires liberi arbitrij in creatione datas potuerit iustè vivere.
•  
  PDF 113-114 8. Vtrum per vires liberi arbitrij in iustitia creationis potuerit perseverare.
•  
  PDF 119-120 9. Adferuntur rationes, curtantae fuerint vires liberi arbitrij in statu innocentiae.
•  
  PDF 123-124 10. An indiguerint Adam & Angeli adiutorio gratiae ad iuste vive[n]du[m] & persevera[n]du[m] in iustitia.
•  
  PDF 127-128 11. Vtrum ad singulos actus bonos gratia necessaria fuerit: Et quae radix tantae neceßitatis.
•  
  PDF 133-134 12. Proponitur & differtur difficultas, de concilianda tanta liberi arbitrij potestate cum tanta gratiae neceßitate. Quale fuerit illud Adae & Angeloru[m] adiutorium, quantum ad iustitiam, an gratia habitualis, concursus communis &c.
•  
  PDF 141-142 13. Idem ostenditur uberius ex Augustino.
•  
  PDF 145-146 14. Quale fuerit istud adiutorium quantum ad operandi modum.
•  
  PDF 153-154 15. Solvitur difficultas cap. 12. proposita & fusius declaratur adiutorium quo, & sine quo non.
•  
  PDF 159-160 16. Persevera[n]tia, & merita in statu innoce[n]tiae humanae & Angelicae non fuerunt specialia Dei dona.
•  
  PDF 165-166 17. Soluitur locus Aug. ex lib. de Cor. & grat.
•  
  PDF 169-170 18. Soluitur alius Augustini locus ex libro duodecimo de Civitate Dei.
•  
  PDF 173-174 19. Soluitur locus Scripturae; & difficultas ex Bulla sanctißimorum Pontificum Pij quinti, & Gregorij decimi tertij mota: ubi ostenditur, non minus merita status innocentiae esse gratiam & dona Dei, quam merita lapsoru[m] iuxta recentiores.
•  
  PDF 181-182 20. Declaratur adiutorium status innocentiae non fuisse praedeterminationem physicam: nec merita per eam Adamo & Angelis esse donata.
•  
  PDF 185-186 De statu naturae lapsae. Liber Primvs. Qui est de peccato originali
•  
  PDF 185-186 Cap. 1. Peccatum originale ex mente Augustini concupiscentia. Quid reatus eius, utrum culpae, an poenae sit? agnovit in eo iniquitate[m], mortem animae, immunditiam, aversionem &c.
•  
  PDF 191-192 2. Soluitur locus difficilis Augustini ex libro sexto contra Iulianum.
•  
  PDF 195-196 3. Quo pacto reatus sit ex concupiscentia, late ex Aug. Cur ea phrasi tam libenter utatur.
•  
  PDF 205-206 4. Ratio voluntarij in originalis peccato ex voluntate primi hominis fluit.
•  
  PDF 207-208 5. Proponitur difficultas de principio traducente peccatum primi hominis in posteros eius.
•  
  PDF 209-210 6. Carnalis concupiscentia, causa traductionis peccati originalis. Ostenditur hoc revera sensisse Augustinum contra, quam recentiores putant. Primo ex prima radice traductionis magnitudine scilicet peccati tot[am] natura[m] vitia[n]tis.
•  
  PDF 213-214 7. Ostenditur secundo ex locis quae speciatim concupiscentiam velut propinquam causam propagationis exprimunt.
•  
  PDF 215-216 8. Declaratur tertio ex modo quo Aug. tradit peccatu[m] ex parentibus iustis propagari in prole[m].
•  
  PDF 217-218 9. Demonstratur quarto ex causa cur Christi conceptio sine peccato fuerit.
•  
  PDF 219-220 10. Probatur quinto ex eo, quod istam Aug. mentem agnoverunt, & acerrime oppugnarunt Pelag.
•  
  PDF 221-222 11. Astruitur sexto ex eo quod tredecim libri Augustini alioquin funditus evertantur.
•  
  PDF 225-226 12. Ecclesiae de Pelag. victoria esset vana, imo fallax, & falsa nisi ista Aug. sententia fuerit vera.
•  
  PDF 229-230 13. Omnium antiquorum idem sensus usque ad aetatem Scholasticorum.
•  
  PDF 233-234 14. Tanquam veritatem Catholicam, & sententiam Ecclesiae docuit hoc Augustinus.
•  
  PDF 237-238 15. Opponitur tantae certitudini fluctuatio Aug. usque ad mortem, & ex ipso August. soluitur.
•  
  PDF 243-244 16. Difficultas non debet terrere Theologos Catholicos à tuenda Augustini sententia. Declaratur traductionem peccati fieri iuxta mentem eius non ex pacto, sed ex natura rei.
•  
  PDF 247-248 17. Idem ostenditur uberius, & à radicibus.
•  
  PDF 249-250 18. Aliquid positivum esse concupiscentiam videtur sentire Augustinus.
•  
  PDF 255-256 19. Explicatur modus primus, quo intelligi posset peccatum originis libidine propagari.
•  
  PDF 257-258 20. Declaratur secundus modus propagationis peccati originalis per libidinem.
•  
  PDF 265-266 21. Excitantur quatuor difficultates; quid qualitate[m] illam produxerit in Adamo; quid illo in semine; quid semen in carne prolis, quid caro in spiritus eius: & soluitur prima.
•  
  PDF 269-270 22. Secundae ac tertia difficultas soluitur.
•  
  PDF 271-272 23. Soluitur quarta difficultas supra proposita. Modus inquinationis animae ex carne peccati.
•  
  PDF 281-282 De statu naturae lapsae. Liber II. Qui est de poenis peccati Originalis.
•  
  PDF 281-282 Cap. 1. Poenae peccati originalis generatim pertextae.
•  
  PDF 287-288 2. De Ignorantia. Ignorantia etiam quae neceßitatis est, non voluntatis, hoc est, invincibilis no[n] caret peccato: ut dogma fidei ab antiquis traditu[m].
•  
  PDF 291-292 3. Idem istendunt varia Augustini loca.
•  
  PDF 299-300 4. Difficultas de libertate & voluntario ad omne peccatum necessarijs ex Augustino soluitur.
•  
  PDF 305-306 5. Ignorantia invincibilis iuris divini, naturalis, facti. Quaenam peccatum non excuset.
•  
  PDF 309-310 6. Indagatur radix arcanae illius doctrinae.
•  
  PDF 317-318 7. De concupiscentia. Nomina concupiscentiae: qui motus eius & eorum obiecta.
•  
  PDF 323-324 8. Concupiscentiae divisio in concupiscentiam carnis, oculorum, & superbiam vitae: ex quibus omnia flagitia fluunt, & facinora.
•  
  PDF 329-330 9. Nulli concupiscentiae licet consentire.
•  
  PDF 335-336 10. Voluptatis causa misceri coniugi peccatum est, & quare. Doctrina Scholasticorum quorundam contraria ex Pelagianis manavit.
•  
  PDF 345-346 11. Proponuntur argumenta adversus doctrinam de coërcendo consensu concupiscentiam.
•  
  PDF 347-348 12. Affectus amoris non potest sine pecato haerere in creatura.
•  
  PDF 351-352 13. Ratio petitur ex natura cupiditatis, & peccati sive mortalis, sive venialis.
•  
  PDF 357-358 14. Ipsum amare creaturarum haerendo in creatura est peccare etiamsi nullis alijs pravis vestiatur circumstantijs. Declaratur inductione.
•  
  PDF 361-362 15. Vtrum creaturae, & voluptates earum appeti, & amari poßint moderate.
•  
  PDF 365-366 16. Secundus affectus animae est fruitio. Quid sit. Creatura rationalis nullâ re creatâ frui potest secundum doctrinam Catholicam.
•  
  PDF 373-374 17. Iusti in peccatis venialibus fruuntur, non utuntur creatura.
•  
  PDF 379-380 18. Reliqui affectus animae circa creaturam cuiusdmodi sint, & esse debeant.
•  
  PDF 381-382 19. Ratio à priori cur illicitus sit amor cuiusvis creaturae propter ipsam.
•  
  PDF 389-390 20. Ratione à posteriori seu ex effectibus idem declaratur. Septem effectibus amoris rerum creatarum adferuntur.
•  
  PDF 399-400 21. Proximus qui creatura est quomodo dilige[n]dus.
•  
  PDF 401-402 22. Doctrina praecedentium capitum applicatur ad motus concupiscentiae.
•  
  PDF 403-404 23. Solvuntur Argumenta capite 11. proposita.
•  
  PDF 409-410 24. Nullum peccatum nunc committitur nisi concupiscentiae consentiatur.
•  
  PDF 419-420 25. Indagatur & profertur huius doctrina ratio tripartita.
•  
  PDF 429-430 De statu naturae lapsae Liber III. Qui est de viribus liberi arbitrij post peccatum.
•  
  PDF 429-430 Praefatio.
•  
  PDF 429-430 Cap. 1. Liberum arbitrium etiam post lapsum superest in humana natura.
•  
  PDF 433-434 2. Amißio indifferentiae ad bonum & malum fuit causa calumniarum, quibus Pelagiani Catholicos Manichaeismi, & eversae libertatis arguerunt.
•  
  PDF 437-438 3. Ostenditur primo, ex captivitate & servitute, quibus August. docet arbitriu[m] esse obstrictum.
•  
  PDF 437-438 4. Idem declaratur ex dominatu concupiscentiae, & tyrannide diaboli in lib. arb. Quanta illa sit.
•  
  PDF 441-442 5. Tertio ex amißione illius libertatis, quam Augustinus, Apostolus, & Christus tradunt.
•  
  PDF 445-446 6. Quarto ostenditur ex quatuor statibus populi Dei, ante legem, sub lege, sub gratia, & in pace quos Augustinus tradit.
•  
  PDF 451-452 7. Quinto ex natura gratiae liberatricis, ipsaque definitione liberi.
•  
  PDF 458-459 8. Sexto ex conflictu Iuliani cum Augustino de hac ipsa difficultate. Declaratur doctrinam traditam esse Catholicae fidei.
•  
  PDF 470-471 9. Perijt non solum libertas ad agendum bonum, sed etiam abstinendi à peccato.
•  
  PDF 475-476 [i. e. 473-474] 10. Idem demonstratur ex alijs Aug. scriptis.
•  
  PDF 477-478 11. Loco libertatis abstinendi à peccato inducta est peccandi neceßitas.
•  
  PDF 481-482 12. Idem sensus Augustini asseritur ex alijs scriptis, tam contra Manichaeos, quam contra Pelagianos exaratis.
•  
  PDF 485-486 13. Non discrepat haec Augustini doctrina à fide Catholica, iuxta quam ipsemet profitetur, hominem habere liberum arbitrium ad malum & bonum.
•  
  PDF 493-494 14. Proponitur ac declaratur, quomodo illa de amissa boni faciendi & à peccato abstinendi libertate peccandiq[ue] neceßitate intelligi debeant.
•  
  PDF 497-498 15. Ostenditur non posse unum opus bonum legis fieri ante gratiam ex tribus capitibus, ex vi legis, conflictus cum concupiscentia, & victoriae contra tentationem.
•  
  PDF 505-506 16. Ostenditur idem quarto ex motivo quo bonum opus fieri debet, non timore poenae sed amore iustitiae.
•  
  PDF 509-510 17. Quinto ex dilectione Dei velut ultimi finis, qui in omni opere moraliter bono dominari debet.
•  
  PDF 515-516 18. Sexto ex eo quod omnis amor creaturae, & mundi, & cupiditatis vitiosus sit; qui in omnibus operibus infidelium principatum tenet.
•  
  PDF 517-518 19. Non datur medium inter charitatem & culpabilem cupiditatem.
•  
  PDF 523-524 20. Detegitur radix trium primarum probationum: & cur nullum peccatum sine peccato vincatur ante fidem.
•  
  PDF 529-530 [i. e. 525-526] 21. Nulla tentatio aut cupiditas sine peccato oppugnatur seu vincitur nisi amore Dei.
•  
  PDF 531-532 22. Explicatur doctrina S. Augustini, qua dicimur nihil à nobis habere nisi peccatum.
•  
  PDF 535-536 23. Vindicatur à corruptelis doctrina Canonis Concilij Arausicani qua dicitur: Nemo habet de suo, nisi mendacium & peccatum.
•  
  PDF 541-542 De statu naturae lapsae. Liber IIII. Prosequitur argumentum de viribus liberi arbitrij post peccatum.
•  
  PDF 541-542 Cap. 1. Septimo Augustinus ex professo docuit, omne quod non est ex fide esse peccatum.
•  
  PDF 547-548 2. Primum effugium occluditur, quo dicunt Aug. loqui de peccato late & impropriè sumpto.
•  
  PDF 553-554 3. Secundum effugium claudiur, ostendendo solam absentiam fidei sufficere, ut omnia opera infidelium vera peccata sint.
•  
  PDF 559-560 4. Augustini rationes ostenduntur iuxta eius principia esse validae.
•  
  PDF 563-564 5. S. Augustini loca explicantur, quibus asserere videtur opera moraliter bona infidelibus.
•  
  PDF 569-570 6. Alia nonnulla loca Augustini explicantur.
•  
  PDF 577-578 7. Eandem doctrinam sic intellectam tradiderunt discipuli sancti Augustini Prosper & Fulgentius.
•  
  PDF 581-582 8. Vtrum virtutes Philosophorum verae virtutes, an vitia sint, & quare?
•  
  PDF 591-592 9. Idem omnino docuerunt sanctus Prosper, Hieronymus, Ambrosius.
•  
  PDF 593-594 10. Ratio praecedentis doctrinae ex natura virtutis, & eius fine petitur.
•  
  PDF 599-600 11. Epicuraeorum & Stoicorum virtutes improbantur ex defectu finis, late de virtutibus Rom.
•  
  PDF 607-608 12. Vberius declaratur superbiae radix, quae in virtutibus Phylosophicis ac Romanis latuit.
•  
  PDF 613-614 13. Declaratur amplius, officium virtutis ut bonum sit non posse esse finem virtutis, nonnullae obiectiunculae solvuntur.
•  
  PDF 615-616 14. Finis boni, & omnis officij boni, & virtutis est solus Deus iuxta sanctum Augustinum.
•  
  PDF 617-618 15. Ex principijs supra traditis inferuntur septem magni momenti corollaria, quibus doctrina S. Augustini de virtutibus & operibus bonis, & gratia & merito magnopere illustratur.
•  
  PDF 623-624 16. Semina virtutum utrum insint naturaliter.
•  
  PDF 627-628 17. Nugae, delirium, insania, error, impietas contraria Christianorum sensui, Scripturis & fidei, quod infidelium sit ulla vera virtus vel opera sine peccato iuxta Augustinum, & Concilium Arausicanum.
•  
  PDF 631-632 18. Declaratur ex ante dictis à capite decimo quinto huc usque quo sensu doctrina sancti Augustini de amissa boni faciendi & mali cavendi libertate, inductaque peccandi neceßitate intelligi debeat.
•  
  PDF 631-632 19. Solvitur argumentum primum ex Augustino, & ostenditur quomodo iuxta mentem etiam Scholasticorum libertas arbitrij in peccando, cum peccandi neceßitate consistat.
•  
  PDF 635-636 20. Declaratur quomodo nunc sit liberum à peccato abstinere iuxta mentem Scholasticorum, etsi hoc negare videatur Augustinus.
•  
  PDF 637-638 21. Eadem Augustini loca exponuntur aliter iuxta genuinam eius sententiam.
•  
  PDF 645-646 22. Solvitur obiectio de potestate vitandi peccata. Fusè quae peccata & qua libertate vitari possunt, quae non: quaenam ex imbecillitate vitandi peccata esse definant, quae non.
•  
  PDF 653-654 23. Quomodo secundum Augustinum omnia omnino peccata etiam poenalia vitari poßint sine praeiudicio praecedentis doctrinae de neceßitate peccandi, & sublata libertate benefaciendi.
•  
  PDF 657-658 24. Ratio praecepti, cobortationis, obiurgationis, vituperatioris &c. non obstat peccandi neceßitati iuxta Scholasticorum sensum, minus iuxta doctrinam Augustini.
•  
  PDF 663-664 25. Non repugnat Augustini doctrina propositioni damnatae per duos Pontifices; homo peccat etiam damnabiliter in eo quod necessario facit.
•  
  PDF 665-666 26. De alijs propositionibus in Bulla Pij quinti damnatis, quae supra traditam doctrinam sancti Augustini complecti videntur.
•  
  PDF 669-670 27. Proferuntur aliae ex Bulla propositiones de operibus infidelium, de potestate arbitrij non nisi ad peccandum, de amore duplici creaturae rationalis & difficultas ex illis nata solvitur.
•  
  PDF 677-678 De statu purae naturae. Liber I.
•  
  PDF 677-678 Praefatio.
•  
  PDF 679-680 Cap. 1. Quid sit status purae naturae iuxta recentiores. Differentia sententiae eorum ab opinione Pelagianorum.
•  
  PDF 681-682 2. Pondus naturale creaturae rationalis in beatitudinem suam poscit ut beari poßit. Quatuor status seu modi beandi adferuntur ex Augustino qui omnes repugnant purae naturae.
•  
  PDF 687-688 3. Primum argumentum contra statum purae naturae ex ordine creaturae rationalis ad Deum ut principium & finem, sine cuius omore condi non potest.
•  
  PDF 693-694 4. Ostenditur amorem illum sine quo creatura rationalis condi nequit per vera[m] gratiam inspirari debere: idque primo ex amore veritatis.
•  
  PDF 697-698 5. Secundo ex amore iustitiae.
•  
  PDF 709-710 6. Amor iustitiae ab Augustino praedicatus non est amor virtutis cuiuscumque moralis propter se ut quidam recentior absurde arbitratur.
•  
  PDF 713-714 7. Quid sit illa iustitia quae diligitur & in corde scribitur: cuius amor tantopere ab Augustino laudatur, & sine quo creatura rationalis recta esse & condi nequit.
•  
  PDF 717-718 8. Iustitia illa Deus est; sicut veritas & bonitas, & lex aeterna.
•  
  PDF 723-724 9. Ostenditur co[n]sonantia doctrinae Augustini in hac materia de iustitiae & boni operis dilectione, & gratiae neceßitate ad hoc praestandum.
•  
  PDF 727-728 10. Refellitur responsio qua putari posset iustitiam &c. diligi posse dilectione naturali: & concluditur secundum argumentum.
•  
  PDF 731-732 11. Tertio ex amore quo Deus amatur gratis.
•  
  PDF 735-736 12. Quarto ex sententia Pelagianorum, amorem alique[m] Dei esse homini naturale[m] asserentiu[m].
•  
  PDF 737-738 13. Quinto ex amore Dei quem Philosophi Gentiles praedicant.
•  
  PDF 743-744 14. Sexto ex divisione amoris creaturae rationalis in charitatem & cupiditatem.
•  
  PDF 745-746 15. Prima difficultas explicatur. Vtrum sit amor iste naturalis, & quo sensu.
•  
  PDF 751-752 16. Ostenditur septem indicijs doctrinam istam sancti Augustini principijs esse consonam; longeque ab eis recedere, qui Deum naturalibus viribus diligi posse arbitrantur.
•  
  PDF 757-758 17. Secunda difficultas, an amor ille gratiae sit debitus creaturae rationali innocenti & quomodo. Aliqua de debito gratiae sufficientis iuxta Recentiores.
•  
  PDF 761-762 18. Gratiam dilectionis Dei non posse sine culpa subtrahi creaturae rationali innocenti, & aliquo modo debitam esse quinque argumentis alijs ex Augustino probatur.
•  
  PDF 767-768 19. Causae deducuntur latius, cur creatura rationalis condi non posset sine bona voluntate & sapientia, vel certe sine diligendi Dei & sapienter vivendi potestate.
•  
  PDF 777-778 20. Quomodo bona voluntas in qua condi debet creatura rationalis esset gratia.
•  
  PDF 789-790 De Statu purae naturae. Liber II.
•  
  PDF 789-790 Cap. 1. Secundum Argumentum contra statum purae naturae petitur ex fruitione quacumq[ue] beatifica summi boni quae omnes creatas vires superat. Ostenditur primo ex dilectione Dei quam includit.
•  
  PDF 791-792 2. Idem probatur ex beatitudine quam Philosophi naturae lumine in Dei contemplatione posuerunt.
•  
  PDF 797-798 3. Tertium Argumentum quia regnum caelorum quod supernaturalis ordinis est non potest à pura natura separari sine iniustitia.
•  
  PDF 805-806 4. Causa istius iustitiae declaratur ex Aug.
•  
  PDF 809-810 5. Quartum Argumentum ex tribus necessarijs ad beatitudinem naturalem non falli, non offendi, non mori; quae pura natura non potest assequi. De gravissimis erroribus purae naturae.
•  
  PDF 813-814 6. De offensionibus ac perturbationibus purae naturae quae naturale[m] beatitudinem interimunt.
•  
  PDF 817-818 7. De moriendi neceßitate in pura natura, quae capitaliter beatitudini naturali est contraria.
•  
  PDF 819-820 8. Ostenditur insania Philosophorum naturalem beatitudinem sibi machinantium in ea quam putabant esse puram naturam. Superbia singularis tantum naturae etiam purae viribus tribuere.
•  
  PDF 823-824 9. Pura natura non potest mereri ut resoluto & resumpto corpore beatitudo naturalis ei ut merces detur.
•  
  PDF 825-826 10. Quintum & sextum argumentum adversus statu[m] purae naturae, ex ratione liberi arbitrij quo careret ad bonum, & neceßitatis peccandi in singulis operibus.
•  
  PDF 829-830 11. Transitus ad argumentum contra statum purae naturae ex parte concupiscentiae: declaratur Iulianum id sensisse de concupiscentia quod Philosophi Gentiles , & Scholastici de illa docent in statu purae naturae.
•  
  PDF 833-834 12. Iulianus sentit concupiscentiam esse naturaliter bonam, & à Deo creante datam quo sensu.
•  
  PDF 839-840 13. Iuliani sententia utrimque falsa. Hinc primum argumentum contra statum purae naturae texitur ex parte concupiscentiae, quae nec bona est, nec à Deo inseri potest.
•  
  PDF 843-844 14. Secundum argumentum ex parte motuum concupiscentiae, qui non sunt aliud nisi peccandi desideria. Soluitur obiecto de bonitate eorum in brutis.
•  
  PDF 851-852 15. Tertium argumentum, licitum est omnibus concupiscentiae motibus consentire si Deus naturam rationalem cum eis creet.
•  
  PDF 857-858 16. Argumentum quartum ex concupiscentia contra Matrimonium in pura natura.
•  
  PDF 857-858 17. Quintum argumentum ex parte pudoris, qui libidinis indivulsus comes est. Vnde nascatur: quanti mali testis.
•  
  PDF 863-864 18. Inferuntur aliqua corollaria ex praedictis de Concupiscentia. Certitudo illius doctrinae.
•  
  PDF 865-866 19. Idem pudor in omnibus libidinibus etiam animi, tametsi remißior locum habet.
•  
  PDF 867-868 20. Afferuntur duae rationes à priori cur concupiscentia cum pura natura dari nequeat. Sextum, & septimum argumentum ex parte concupiscentiae. Obiectio soluitur quod rebellio carnis videatur esse naturalis.
•  
  PDF 871-872 21. Conflictus Iuliani & Augustini de traductione peccati Originalis, invicte probat concupiscentiam non posse esse purae naturae naturalem. Octavum argumentum ex concupiscentia.
•  
  PDF 875-876 22. Ignorantia illa profunda rerum agendarum non potest esse in pura natura.
•  
  PDF 883-884 De Statv Pvrae Natvrae. Liber III. Transitus ad miserias corporis.
•  
  PDF 883-884 Cap. 1. Quid de illis & quibusvis etiam aeternae damnationis malis innocentiae irrogandis sentiant quidam.
•  
  PDF 885-886 2. Peccatum non potest non puniri à Deo.
•  
  PDF 891-892 3. Declaratur quaenam sint illae poenae, quae tam arcte cum peccato coherent.
•  
  PDF 895-896 4. Peccator in peccato manens non potest beatus fieri.
•  
  PDF 899-900 5. Horrenda sententia quorundam, qui putant omnes beatos pro sola Dei voluntate citra iniustitiam damnari posse ad aeternas poenas, Augustino est contraria tam ratione poenae damni, quam sensus.
•  
  PDF 901-902 6. Sententia Pelagianorum & Manichaeorum de miserijs purae naturae. Ostenditur ex vi legis aeternae iniustum fore Deum si eas innocenti creaturae imponeret.
•  
  PDF 907-908 7. Idem probatur ex vi divinae providentiae cuius omnipotentia, vel scientia, vel iustitia necessario laeditur.
•  
  PDF 913-914 8. Iustitia Dei funditus evertitur iuxta Augustinum per statum purae naturae.
•  
  PDF 917-918 9. Non procedunt Augustini argumenta ac testimonia ex Hypothesi status gratiae & supernaturalis.
•  
  PDF 921-922 10. Non loquitur Augustinus de poenis formaliter ut sunt correlativum culpae, sed materialiter de quibusvis malis prout affligunt creaturam rationalem.
•  
  PDF 925-926 11. Nullum qualecumque malum inferri potest à Deo creaturae rationali sine culpa. Luculenta Augustini testimonia.
•  
  PDF 929-930 12. Deus miserias purae naturae non permißive tantum inferret creaturae rationali sed positive. Et utrovis modo iniustus.
•  
  PDF 935-936 13. Deo per statum purae naturae asscribitur crudelitas improbata in Manichaeis & Pelagianis.
•  
  PDF 939-940 14. Catholici, Pagani, Haeretici tam Pelagiani quam Manichaei, Marcionitae, Materarij &c. viderunt non posse sine iniustitia tribui Deo miserias creaturae innocentis. Hinc in diversos errores itum, ne Deum laederent.
•  
  PDF 945-946 15. Eodem argumento palpabilium malorum, si purae naturae sint, cogimur ad diversas impietates, ad Blasphemiam in Deum, ad Manichaeismum; cur & quomodo. Epilogus omnium argumentorum.
•  
  PDF 951-952 16. Soluitur difficultas ex Augustini commentario in Psalmum sextuagesimum.
•  
  PDF 955-956 17. Proponitur gravis difficultas ex libro 3. de libero arbitrio, quo ignorantia & difficultas ponuntur esse primordia naturalia: & ostenditur Hypothesin illam longe differre à status purae naturae.
•  
  PDF 959-960 18. Hypothesis ista non convincit pudorem, ignorantiam, & concupiscentiam esse posse primordia hominis naturalis.
•  
  PDF 963-964 19. Non convincit etiam afflictiones & miserias sine peccato hominibus imponi posse in statu purae naturae, neque maioribus, neque parvulis.
•  
  PDF 967-968 20. Ostenditur quomodo Deus non esset culpandus si ignorantia & difficultas essent primordia naturalia, & soluitur difficultas proposita capite decimo septimo.
•  
  PDF 969-970 21. Diruitur fundamentum Scholasticorum ex absoluto Dei dominio super creaturam petitum.
•  
  PDF 975-976 22. Soluitur difficultas ex Bulla duorum Pontificum.
•  
  PDF 981-982 Tomi Secvndi. Elenchus Librorum & Capitum.
•  
  PDF  Index Rervm Et Verborvm Tomi Secvndi.
•  
  PDF  Endsheet
•  
  PDF  Back cover
•  
  PDF  Spine
•  
  PDF In quo hæreses & mores Pelagij contra naturæ humanæ sanitatem, ægritudinem & medicinam ex S. Augustino recensentur ac refutantur