Content
PDF In Qvo Genuina sententia profundißimi Doctoris de Auxilio gratiæ medicinalis Christi Salvatoris, & de prædestinatione hominum & Angelorum proponitur, ac dilucidè ostenditur PDF In Qvo Genuina sententia S. Avgvstini de humanæ naturæ stantis, lapsæ, puræ statu & viribus eruitur & explicatur PDF Front cover PDF Endsheet PDF Title page PDF Liber prooemialis. In quo limites humanae rationis in rebus Theologicis indagantur; & authoritas. sancti Augustini in tradendo mysterio praedestinationis & gratiae declaratur. PDF Cap. 1. Gratiae Christi veritas omnibus Christianis, ut vita & salus cordi esse debet. PDF 2. Ratio scriptionis huius labyrinthus quaestionum, quae de gratia agitantur. PDF 3. Inventio veritatis de divina gratia & concordia dißidentium Scholasticorum difficilis, propter Philosophiam. Mala inde pullulantia. PDF 4. Discrimen inter Philosophiam ac Theologiam. Illi servit ratio, huic memoria: principium eius traditio non scripta, per accidens etiam scripta. Quid Christus & Apostolus, in tradenda Theologia spectarint. PDF 5. Antiqui Patres eum imitati sunt. Discrimen inter disputationes eorum de mysterijs fidei, & Scholasticorum. Lapsus origenis. PDF 6. Quis limes in hac vita indagandi divina mysteria. Quaestionem quomodo quidque verum sit, fere semper obscuram Deus esse voluit: Duplex quomodo articulorum revelatorum, essentiale, & accidentale. PDF 7. Duplex modus penetrandi mysteria Dei, humana ratione & charitate: ille periculosus est, proprius Philosophorum; iste tutus Christianorum. PDF 8. Quaestiones & veritates purè Scholasticae nihil cu[m] cognitione charitatis commune habent propter diversas causas. Praecipitia in quae proru[m]punt. PDF 9. Cancelli Theologiae Christianae in Scripturis, Concilijs & Patribus primorum saeculorum, per quos Deus Ecclesiam docuit, positi sunt. PDF 10. Quid moverit auctorem ad indagandam veritate[m] de gratia & praedest. ex Concilijs & August. PDF 11. Deus non minus mirabilis in innumerabili varietate mundi incorporei, quam corporei, hoc est, instorum,quam rerum naturalium: quarum ultimae differentiarum & perfectionum fibrae, ideoque & Augustini, latent. PDF 12. Augustinus quatuor capitales Christianismi veritates contra quatuor potentißimos errores fundavit; unitatem capitis Ecclesiae, unitatem Corporis, unitatem Sacramenti incorporationis, unitatem gr[a]tiae; ostenditur de tribus primis. PDF 13. Item de quarto. Primus Augustinus intelligentiam divinae gratiae & novi Testamenti fide crediti apperuit fidelibus & Ecclesiae. PDF 14. Augustini doctrina de gratia Dei, Evangelica, Apostolica, Catholica, & irrefragabilis auctoritatis; totius Ecclesiae nomine scripta, silentibus scriptoribus universis. PDF 15. A Romanis Pontificibus Innocentio, Zozymo, Celestino, Leone, Hormisda, Felice secundo, & Ioanne secu[n]do magnificentißime approbata & consecrata. PDF 16. Quanta libertas & procacia quorundam recentiorum, in censenda damnandaque Augustini doctrina, quam tantopere Romana Ecclesia admirata est. PDF 17. Naturalis & gratuiti luminis abundantia Aug. omnes Scriptores Graecos & Latinos superavit. PDF 18. Miris elogijs Augustini facunda eruditio, sapie[n]ter à Scriptoribus sui temporis & posteris celebrata est. PDF 19. Vis gratiae magis vitae praxi in Augustino quam stylo ab eo expressa est conversione mirabili, qua Magdalenae, Petro, & praecipue Paulo similis fuit; institutione Religiosorum, qui in quinquaginta quatuor ordines diffusi sunt alijsque multis. PDF 20. Similitudo Pauli & Augustini mira in indicijs divinae electionis, quae in vita utriusque etiam dissoluta micuerunt. PDF 21. In Paulo & Augustino profundus gratiae Christianae sensus, intelligentia, & praedicatio: quoru[m] fons fuit amor Dei, primus gratiae effectus. PDF 22. Gratiam ac Theologiam posteri ab Augustino didicerunt, etiam sanctus Thomas. PDF 23. Notitiae verae Theologicae limites in se fixit Augustinus. PDF 24. Augustinus Pater Patrum, Doctor Doctorum; primus post Scriptores Canonicos; inter omnes vere solidus, subtilis, irrefragabilis, Angelicus, Seraphicus, excellentißimus, & ineffabiliter mirabilis. PDF 25. Quo animo auctor ad lectionem operum sancti Augustini accesserit; quid spectaverit; quid spectandum sit; & Augustino tribuendum. PDF 26. Periculosum est novas semitas in materia de gratia invenire velle praetextu vel difficultatum ab Augustinio relictarum, vel maioris lucis, quae recentioribus accesserit. PDF 27. Paulus & Augustinus matrix & fons omnium conclusionum, quae de gratia educi possunt. PDF 28. Qualis esse debeat Lector sancti Augustini. Qua[n]tum ab Augustini doctrina recentior Theologia distet, tum rebus ipsis tum docendi modo. PDF 29. Scopus auctoris mentem Augustini de naturae humanae statu de gratia, de praedestinatione sincere patefacere. Quid spectandum sit ijs qui aliud forte senserint. PDF 30. Vtrum vetustas opinionum Scholasticarum, vel multitudo sectatorum Ecclesiam ab earum examine vel censura deterrere debeat, si antiquiori doctrinae sancti Augustini adversentur. PDF Liber Singularis De statu naturae innocentis seu de gratia primi hominis & Angelorum PDF Praefatio. PDF Cap. 1. Decreatione Adami in gratia & sanctitate. PDF 2. Quis status inferioris partis respectu superioris. PDF 3. Vtrum fuerint in homine primo innati & intensi appetitus excellentiae & laudis & superbiae tentationes, ut quidam volunt. PDF 4. Vtrum Adam corpore esset moriturus, si non peccasset. Duplex mortalitas & immortalitas. PDF 5. De ceteris miserijs mortalitatis asseclis, & de quiete omnium sensuum. PDF 6. Adamus liberum habuit arbitrium, quid liberum sibi velit. PDF 7. An Adam per vires liberi arbitrij in creatione datas potuerit iustè vivere. PDF 8. Vtrum per vires liberi arbitrij in iustitia creationis potuerit perseverare. PDF 9. Adferuntur rationes, curtantae fuerint vires liberi arbitrij in statu innocentiae. PDF 10. An indiguerint Adam & Angeli adiutorio gratiae ad iuste vive[n]du[m] & persevera[n]du[m] in iustitia. PDF 11. Vtrum ad singulos actus bonos gratia necessaria fuerit: Et quae radix tantae neceßitatis. PDF 12. Proponitur & differtur difficultas, de concilianda tanta liberi arbitrij potestate cum tanta gratiae neceßitate. Quale fuerit illud Adae & Angeloru[m] adiutorium, quantum ad iustitiam, an gratia habitualis, concursus communis &c. PDF 13. Idem ostenditur uberius ex Augustino. PDF 14. Quale fuerit istud adiutorium quantum ad operandi modum. PDF 15. Solvitur difficultas cap. 12. proposita & fusius declaratur adiutorium quo, & sine quo non. PDF 16. Persevera[n]tia, & merita in statu innoce[n]tiae humanae & Angelicae non fuerunt specialia Dei dona. PDF 17. Soluitur locus Aug. ex lib. de Cor. & grat. PDF 18. Soluitur alius Augustini locus ex libro duodecimo de Civitate Dei. PDF 19. Soluitur locus Scripturae; & difficultas ex Bulla sanctißimorum Pontificum Pij quinti, & Gregorij decimi tertij mota: ubi ostenditur, non minus merita status innocentiae esse gratiam & dona Dei, quam merita lapsoru[m] iuxta recentiores. PDF 20. Declaratur adiutorium status innocentiae non fuisse praedeterminationem physicam: nec merita per eam Adamo & Angelis esse donata. PDF De statu naturae lapsae. Liber Primvs. Qui est de peccato originali PDF Cap. 1. Peccatum originale ex mente Augustini concupiscentia. Quid reatus eius, utrum culpae, an poenae sit? agnovit in eo iniquitate[m], mortem animae, immunditiam, aversionem &c. PDF 2. Soluitur locus difficilis Augustini ex libro sexto contra Iulianum. PDF 3. Quo pacto reatus sit ex concupiscentia, late ex Aug. Cur ea phrasi tam libenter utatur. PDF 4. Ratio voluntarij in originalis peccato ex voluntate primi hominis fluit. PDF 5. Proponitur difficultas de principio traducente peccatum primi hominis in posteros eius. PDF 6. Carnalis concupiscentia, causa traductionis peccati originalis. Ostenditur hoc revera sensisse Augustinum contra, quam recentiores putant. Primo ex prima radice traductionis magnitudine scilicet peccati tot[am] natura[m] vitia[n]tis. PDF 7. Ostenditur secundo ex locis quae speciatim concupiscentiam velut propinquam causam propagationis exprimunt. PDF 8. Declaratur tertio ex modo quo Aug. tradit peccatu[m] ex parentibus iustis propagari in prole[m]. PDF 9. Demonstratur quarto ex causa cur Christi conceptio sine peccato fuerit. PDF 10. Probatur quinto ex eo, quod istam Aug. mentem agnoverunt, & acerrime oppugnarunt Pelag. PDF 11. Astruitur sexto ex eo quod tredecim libri Augustini alioquin funditus evertantur. PDF 12. Ecclesiae de Pelag. victoria esset vana, imo fallax, & falsa nisi ista Aug. sententia fuerit vera. PDF 13. Omnium antiquorum idem sensus usque ad aetatem Scholasticorum. PDF 14. Tanquam veritatem Catholicam, & sententiam Ecclesiae docuit hoc Augustinus. PDF 15. Opponitur tantae certitudini fluctuatio Aug. usque ad mortem, & ex ipso August. soluitur. PDF 16. Difficultas non debet terrere Theologos Catholicos à tuenda Augustini sententia. Declaratur traductionem peccati fieri iuxta mentem eius non ex pacto, sed ex natura rei. PDF 17. Idem ostenditur uberius, & à radicibus. PDF 18. Aliquid positivum esse concupiscentiam videtur sentire Augustinus. PDF 19. Explicatur modus primus, quo intelligi posset peccatum originis libidine propagari. PDF 20. Declaratur secundus modus propagationis peccati originalis per libidinem. PDF 21. Excitantur quatuor difficultates; quid qualitate[m] illam produxerit in Adamo; quid illo in semine; quid semen in carne prolis, quid caro in spiritus eius: & soluitur prima. PDF 22. Secundae ac tertia difficultas soluitur. PDF 23. Soluitur quarta difficultas supra proposita. Modus inquinationis animae ex carne peccati. PDF De statu naturae lapsae. Liber II. Qui est de poenis peccati Originalis. PDF Cap. 1. Poenae peccati originalis generatim pertextae. PDF 2. De Ignorantia. Ignorantia etiam quae neceßitatis est, non voluntatis, hoc est, invincibilis no[n] caret peccato: ut dogma fidei ab antiquis traditu[m]. PDF 3. Idem istendunt varia Augustini loca. PDF 4. Difficultas de libertate & voluntario ad omne peccatum necessarijs ex Augustino soluitur. PDF 5. Ignorantia invincibilis iuris divini, naturalis, facti. Quaenam peccatum non excuset. PDF 6. Indagatur radix arcanae illius doctrinae. PDF 7. De concupiscentia. Nomina concupiscentiae: qui motus eius & eorum obiecta. PDF 8. Concupiscentiae divisio in concupiscentiam carnis, oculorum, & superbiam vitae: ex quibus omnia flagitia fluunt, & facinora. PDF 9. Nulli concupiscentiae licet consentire. PDF 10. Voluptatis causa misceri coniugi peccatum est, & quare. Doctrina Scholasticorum quorundam contraria ex Pelagianis manavit. PDF 11. Proponuntur argumenta adversus doctrinam de coërcendo consensu concupiscentiam. PDF 12. Affectus amoris non potest sine pecato haerere in creatura. PDF 13. Ratio petitur ex natura cupiditatis, & peccati sive mortalis, sive venialis. PDF 14. Ipsum amare creaturarum haerendo in creatura est peccare etiamsi nullis alijs pravis vestiatur circumstantijs. Declaratur inductione. PDF 15. Vtrum creaturae, & voluptates earum appeti, & amari poßint moderate. PDF 16. Secundus affectus animae est fruitio. Quid sit. Creatura rationalis nullâ re creatâ frui potest secundum doctrinam Catholicam. PDF 17. Iusti in peccatis venialibus fruuntur, non utuntur creatura. PDF 18. Reliqui affectus animae circa creaturam cuiusdmodi sint, & esse debeant. PDF 19. Ratio à priori cur illicitus sit amor cuiusvis creaturae propter ipsam. PDF 20. Ratione à posteriori seu ex effectibus idem declaratur. Septem effectibus amoris rerum creatarum adferuntur. PDF 21. Proximus qui creatura est quomodo dilige[n]dus. PDF 22. Doctrina praecedentium capitum applicatur ad motus concupiscentiae. PDF 23. Solvuntur Argumenta capite 11. proposita. PDF 24. Nullum peccatum nunc committitur nisi concupiscentiae consentiatur. PDF 25. Indagatur & profertur huius doctrina ratio tripartita. PDF De statu naturae lapsae Liber III. Qui est de viribus liberi arbitrij post peccatum. PDF Praefatio. PDF Cap. 1. Liberum arbitrium etiam post lapsum superest in humana natura. PDF 2. Amißio indifferentiae ad bonum & malum fuit causa calumniarum, quibus Pelagiani Catholicos Manichaeismi, & eversae libertatis arguerunt. PDF 3. Ostenditur primo, ex captivitate & servitute, quibus August. docet arbitriu[m] esse obstrictum. PDF 4. Idem declaratur ex dominatu concupiscentiae, & tyrannide diaboli in lib. arb. Quanta illa sit. PDF 5. Tertio ex amißione illius libertatis, quam Augustinus, Apostolus, & Christus tradunt. PDF 6. Quarto ostenditur ex quatuor statibus populi Dei, ante legem, sub lege, sub gratia, & in pace quos Augustinus tradit. PDF 7. Quinto ex natura gratiae liberatricis, ipsaque definitione liberi. PDF 8. Sexto ex conflictu Iuliani cum Augustino de hac ipsa difficultate. Declaratur doctrinam traditam esse Catholicae fidei. PDF 9. Perijt non solum libertas ad agendum bonum, sed etiam abstinendi à peccato. PDF 10. Idem demonstratur ex alijs Aug. scriptis. PDF 11. Loco libertatis abstinendi à peccato inducta est peccandi neceßitas. PDF 12. Idem sensus Augustini asseritur ex alijs scriptis, tam contra Manichaeos, quam contra Pelagianos exaratis. PDF 13. Non discrepat haec Augustini doctrina à fide Catholica, iuxta quam ipsemet profitetur, hominem habere liberum arbitrium ad malum & bonum. PDF 14. Proponitur ac declaratur, quomodo illa de amissa boni faciendi & à peccato abstinendi libertate peccandiq[ue] neceßitate intelligi debeant. PDF 15. Ostenditur non posse unum opus bonum legis fieri ante gratiam ex tribus capitibus, ex vi legis, conflictus cum concupiscentia, & victoriae contra tentationem. PDF 16. Ostenditur idem quarto ex motivo quo bonum opus fieri debet, non timore poenae sed amore iustitiae. PDF 17. Quinto ex dilectione Dei velut ultimi finis, qui in omni opere moraliter bono dominari debet. PDF 18. Sexto ex eo quod omnis amor creaturae, & mundi, & cupiditatis vitiosus sit; qui in omnibus operibus infidelium principatum tenet. PDF 19. Non datur medium inter charitatem & culpabilem cupiditatem. PDF 20. Detegitur radix trium primarum probationum: & cur nullum peccatum sine peccato vincatur ante fidem. PDF 21. Nulla tentatio aut cupiditas sine peccato oppugnatur seu vincitur nisi amore Dei. PDF 22. Explicatur doctrina S. Augustini, qua dicimur nihil à nobis habere nisi peccatum. PDF 23. Vindicatur à corruptelis doctrina Canonis Concilij Arausicani qua dicitur: Nemo habet de suo, nisi mendacium & peccatum. PDF De statu naturae lapsae. Liber IIII. Prosequitur argumentum de viribus liberi arbitrij post peccatum. PDF Cap. 1. Septimo Augustinus ex professo docuit, omne quod non est ex fide esse peccatum. PDF 2. Primum effugium occluditur, quo dicunt Aug. loqui de peccato late & impropriè sumpto. PDF 3. Secundum effugium claudiur, ostendendo solam absentiam fidei sufficere, ut omnia opera infidelium vera peccata sint. PDF 4. Augustini rationes ostenduntur iuxta eius principia esse validae. PDF 5. S. Augustini loca explicantur, quibus asserere videtur opera moraliter bona infidelibus. PDF 6. Alia nonnulla loca Augustini explicantur. PDF 7. Eandem doctrinam sic intellectam tradiderunt discipuli sancti Augustini Prosper & Fulgentius. PDF 8. Vtrum virtutes Philosophorum verae virtutes, an vitia sint, & quare? PDF 9. Idem omnino docuerunt sanctus Prosper, Hieronymus, Ambrosius. PDF 10. Ratio praecedentis doctrinae ex natura virtutis, & eius fine petitur. PDF 11. Epicuraeorum & Stoicorum virtutes improbantur ex defectu finis, late de virtutibus Rom. PDF 12. Vberius declaratur superbiae radix, quae in virtutibus Phylosophicis ac Romanis latuit. PDF 13. Declaratur amplius, officium virtutis ut bonum sit non posse esse finem virtutis, nonnullae obiectiunculae solvuntur. PDF 14. Finis boni, & omnis officij boni, & virtutis est solus Deus iuxta sanctum Augustinum. PDF 15. Ex principijs supra traditis inferuntur septem magni momenti corollaria, quibus doctrina S. Augustini de virtutibus & operibus bonis, & gratia & merito magnopere illustratur. PDF 16. Semina virtutum utrum insint naturaliter. PDF 17. Nugae, delirium, insania, error, impietas contraria Christianorum sensui, Scripturis & fidei, quod infidelium sit ulla vera virtus vel opera sine peccato iuxta Augustinum, & Concilium Arausicanum. PDF 18. Declaratur ex ante dictis à capite decimo quinto huc usque quo sensu doctrina sancti Augustini de amissa boni faciendi & mali cavendi libertate, inductaque peccandi neceßitate intelligi debeat. PDF 19. Solvitur argumentum primum ex Augustino, & ostenditur quomodo iuxta mentem etiam Scholasticorum libertas arbitrij in peccando, cum peccandi neceßitate consistat. PDF 20. Declaratur quomodo nunc sit liberum à peccato abstinere iuxta mentem Scholasticorum, etsi hoc negare videatur Augustinus. PDF 21. Eadem Augustini loca exponuntur aliter iuxta genuinam eius sententiam. PDF 22. Solvitur obiectio de potestate vitandi peccata. Fusè quae peccata & qua libertate vitari possunt, quae non: quaenam ex imbecillitate vitandi peccata esse definant, quae non. PDF 23. Quomodo secundum Augustinum omnia omnino peccata etiam poenalia vitari poßint sine praeiudicio praecedentis doctrinae de neceßitate peccandi, & sublata libertate benefaciendi. PDF 24. Ratio praecepti, cobortationis, obiurgationis, vituperatioris &c. non obstat peccandi neceßitati iuxta Scholasticorum sensum, minus iuxta doctrinam Augustini. PDF 25. Non repugnat Augustini doctrina propositioni damnatae per duos Pontifices; homo peccat etiam damnabiliter in eo quod necessario facit. PDF 26. De alijs propositionibus in Bulla Pij quinti damnatis, quae supra traditam doctrinam sancti Augustini complecti videntur. PDF 27. Proferuntur aliae ex Bulla propositiones de operibus infidelium, de potestate arbitrij non nisi ad peccandum, de amore duplici creaturae rationalis & difficultas ex illis nata solvitur. PDF De statu purae naturae. Liber I. PDF Praefatio. PDF Cap. 1. Quid sit status purae naturae iuxta recentiores. Differentia sententiae eorum ab opinione Pelagianorum. PDF 2. Pondus naturale creaturae rationalis in beatitudinem suam poscit ut beari poßit. Quatuor status seu modi beandi adferuntur ex Augustino qui omnes repugnant purae naturae. PDF 3. Primum argumentum contra statum purae naturae ex ordine creaturae rationalis ad Deum ut principium & finem, sine cuius omore condi non potest. PDF 4. Ostenditur amorem illum sine quo creatura rationalis condi nequit per vera[m] gratiam inspirari debere: idque primo ex amore veritatis. PDF 5. Secundo ex amore iustitiae. PDF 6. Amor iustitiae ab Augustino praedicatus non est amor virtutis cuiuscumque moralis propter se ut quidam recentior absurde arbitratur. PDF 7. Quid sit illa iustitia quae diligitur & in corde scribitur: cuius amor tantopere ab Augustino laudatur, & sine quo creatura rationalis recta esse & condi nequit. PDF 8. Iustitia illa Deus est; sicut veritas & bonitas, & lex aeterna. PDF 9. Ostenditur co[n]sonantia doctrinae Augustini in hac materia de iustitiae & boni operis dilectione, & gratiae neceßitate ad hoc praestandum. PDF 10. Refellitur responsio qua putari posset iustitiam &c. diligi posse dilectione naturali: & concluditur secundum argumentum. PDF 11. Tertio ex amore quo Deus amatur gratis. PDF 12. Quarto ex sententia Pelagianorum, amorem alique[m] Dei esse homini naturale[m] asserentiu[m]. PDF 13. Quinto ex amore Dei quem Philosophi Gentiles praedicant. PDF 14. Sexto ex divisione amoris creaturae rationalis in charitatem & cupiditatem. PDF 15. Prima difficultas explicatur. Vtrum sit amor iste naturalis, & quo sensu. PDF 16. Ostenditur septem indicijs doctrinam istam sancti Augustini principijs esse consonam; longeque ab eis recedere, qui Deum naturalibus viribus diligi posse arbitrantur. PDF 17. Secunda difficultas, an amor ille gratiae sit debitus creaturae rationali innocenti & quomodo. Aliqua de debito gratiae sufficientis iuxta Recentiores. PDF 18. Gratiam dilectionis Dei non posse sine culpa subtrahi creaturae rationali innocenti, & aliquo modo debitam esse quinque argumentis alijs ex Augustino probatur. PDF 19. Causae deducuntur latius, cur creatura rationalis condi non posset sine bona voluntate & sapientia, vel certe sine diligendi Dei & sapienter vivendi potestate. PDF 20. Quomodo bona voluntas in qua condi debet creatura rationalis esset gratia. PDF De Statu purae naturae. Liber II. PDF Cap. 1. Secundum Argumentum contra statum purae naturae petitur ex fruitione quacumq[ue] beatifica summi boni quae omnes creatas vires superat. Ostenditur primo ex dilectione Dei quam includit. PDF 2. Idem probatur ex beatitudine quam Philosophi naturae lumine in Dei contemplatione posuerunt. PDF 3. Tertium Argumentum quia regnum caelorum quod supernaturalis ordinis est non potest à pura natura separari sine iniustitia. PDF 4. Causa istius iustitiae declaratur ex Aug. PDF 5. Quartum Argumentum ex tribus necessarijs ad beatitudinem naturalem non falli, non offendi, non mori; quae pura natura non potest assequi. De gravissimis erroribus purae naturae. PDF 6. De offensionibus ac perturbationibus purae naturae quae naturale[m] beatitudinem interimunt. PDF 7. De moriendi neceßitate in pura natura, quae capitaliter beatitudini naturali est contraria. PDF 8. Ostenditur insania Philosophorum naturalem beatitudinem sibi machinantium in ea quam putabant esse puram naturam. Superbia singularis tantum naturae etiam purae viribus tribuere. PDF 9. Pura natura non potest mereri ut resoluto & resumpto corpore beatitudo naturalis ei ut merces detur. PDF 10. Quintum & sextum argumentum adversus statu[m] purae naturae, ex ratione liberi arbitrij quo careret ad bonum, & neceßitatis peccandi in singulis operibus. PDF 11. Transitus ad argumentum contra statum purae naturae ex parte concupiscentiae: declaratur Iulianum id sensisse de concupiscentia quod Philosophi Gentiles , & Scholastici de illa docent in statu purae naturae. PDF 12. Iulianus sentit concupiscentiam esse naturaliter bonam, & à Deo creante datam quo sensu. PDF 13. Iuliani sententia utrimque falsa. Hinc primum argumentum contra statum purae naturae texitur ex parte concupiscentiae, quae nec bona est, nec à Deo inseri potest. PDF 14. Secundum argumentum ex parte motuum concupiscentiae, qui non sunt aliud nisi peccandi desideria. Soluitur obiecto de bonitate eorum in brutis. PDF 15. Tertium argumentum, licitum est omnibus concupiscentiae motibus consentire si Deus naturam rationalem cum eis creet. PDF 16. Argumentum quartum ex concupiscentia contra Matrimonium in pura natura. PDF 17. Quintum argumentum ex parte pudoris, qui libidinis indivulsus comes est. Vnde nascatur: quanti mali testis. PDF 18. Inferuntur aliqua corollaria ex praedictis de Concupiscentia. Certitudo illius doctrinae. PDF 19. Idem pudor in omnibus libidinibus etiam animi, tametsi remißior locum habet. PDF 20. Afferuntur duae rationes à priori cur concupiscentia cum pura natura dari nequeat. Sextum, & septimum argumentum ex parte concupiscentiae. Obiectio soluitur quod rebellio carnis videatur esse naturalis. PDF 21. Conflictus Iuliani & Augustini de traductione peccati Originalis, invicte probat concupiscentiam non posse esse purae naturae naturalem. Octavum argumentum ex concupiscentia. PDF 22. Ignorantia illa profunda rerum agendarum non potest esse in pura natura. PDF De Statv Pvrae Natvrae. Liber III. Transitus ad miserias corporis. PDF Cap. 1. Quid de illis & quibusvis etiam aeternae damnationis malis innocentiae irrogandis sentiant quidam. PDF 2. Peccatum non potest non puniri à Deo. PDF 3. Declaratur quaenam sint illae poenae, quae tam arcte cum peccato coherent. PDF 4. Peccator in peccato manens non potest beatus fieri. PDF 5. Horrenda sententia quorundam, qui putant omnes beatos pro sola Dei voluntate citra iniustitiam damnari posse ad aeternas poenas, Augustino est contraria tam ratione poenae damni, quam sensus. PDF 6. Sententia Pelagianorum & Manichaeorum de miserijs purae naturae. Ostenditur ex vi legis aeternae iniustum fore Deum si eas innocenti creaturae imponeret. PDF 7. Idem probatur ex vi divinae providentiae cuius omnipotentia, vel scientia, vel iustitia necessario laeditur. PDF 8. Iustitia Dei funditus evertitur iuxta Augustinum per statum purae naturae. PDF 9. Non procedunt Augustini argumenta ac testimonia ex Hypothesi status gratiae & supernaturalis. PDF 10. Non loquitur Augustinus de poenis formaliter ut sunt correlativum culpae, sed materialiter de quibusvis malis prout affligunt creaturam rationalem. PDF 11. Nullum qualecumque malum inferri potest à Deo creaturae rationali sine culpa. Luculenta Augustini testimonia. PDF 12. Deus miserias purae naturae non permißive tantum inferret creaturae rationali sed positive. Et utrovis modo iniustus. PDF 13. Deo per statum purae naturae asscribitur crudelitas improbata in Manichaeis & Pelagianis. PDF 14. Catholici, Pagani, Haeretici tam Pelagiani quam Manichaei, Marcionitae, Materarij &c. viderunt non posse sine iniustitia tribui Deo miserias creaturae innocentis. Hinc in diversos errores itum, ne Deum laederent. PDF 15. Eodem argumento palpabilium malorum, si purae naturae sint, cogimur ad diversas impietates, ad Blasphemiam in Deum, ad Manichaeismum; cur & quomodo. Epilogus omnium argumentorum. PDF 16. Soluitur difficultas ex Augustini commentario in Psalmum sextuagesimum. PDF 17. Proponitur gravis difficultas ex libro 3. de libero arbitrio, quo ignorantia & difficultas ponuntur esse primordia naturalia: & ostenditur Hypothesin illam longe differre à status purae naturae. PDF 18. Hypothesis ista non convincit pudorem, ignorantiam, & concupiscentiam esse posse primordia hominis naturalis. PDF 19. Non convincit etiam afflictiones & miserias sine peccato hominibus imponi posse in statu purae naturae, neque maioribus, neque parvulis. PDF 20. Ostenditur quomodo Deus non esset culpandus si ignorantia & difficultas essent primordia naturalia, & soluitur difficultas proposita capite decimo septimo. PDF 21. Diruitur fundamentum Scholasticorum ex absoluto Dei dominio super creaturam petitum. PDF 22. Soluitur difficultas ex Bulla duorum Pontificum. PDF Tomi Secvndi. Elenchus Librorum & Capitum. PDF Index Rervm Et Verborvm Tomi Secvndi. PDF Endsheet PDF Back cover PDF Spine PDF In quo hæreses & mores Pelagij contra naturæ humanæ sanitatem, ægritudinem & medicinam ex S. Augustino recensentur ac refutantur 
