Homiliæ Qvadragesimales Reverendissimi D.ni P. F. Hieronymi Baptistæ De Lanvza Venerabilis memoriæ Episcopi Barbastrensis & Albarrazini, Ord. FF. Præd [...] : Ex Hispanico idiomate in latinum perfectè fideliterq[ue] iuxta posteriorem omnium, nouamq[ue] editionem translatæ, & ab innumeris cùm S. Scripturæ, tùm [...] : Tomvs Secvndvs / Opera & labore admodum Venerabilis Patris P. Onesimi De Kien Iprensis Ordinis FF. Minorvm Capvcinorvm Concionatoris Prouinciæ Flandro-Belgicæ. Antverpiæ. 1649
Content
PDF Tomvs Secvndvs
PDF Front cover
PDF Endsheet
PDF Title page
PDF Index Homiliarvm Qvæ In Hoc Secvndo Tomo Continentvr.
PDF 1 Dominica secunda Quadragesimæ: Homilia Dvudecima. De Transfiguratione Domini. Aßumpsit Iesus Petrum & Iacobum & Ioannem fratrem eius & duxit illos in montem excelsum &c. Matth. 17.
PDF 1 Svmmarivm Homiliæ Dvodecimæ Seqventis.
PDF 2 Homilia XII. De Transfigvratione Domini.
PDF 3 §. 1. Transfigurat se Christus primò: in suæ diuinitatis probationem, Mysterium à millenis annis per Dauidem decantatum.
PDF 6 §. 2. Ostendit hic quòd veram in se contineat diuinitatem: eiusque splendor diuersus fuerit à splendore, quò claruit Moyses.
PDF 8 §. 3. Secundò: transfigurat se Christus ad omniu[m] nostrum vtilitatem nobis præmium proponens, quod, dum est excellens, alas dat boui.
PDF 11 §. 4. Hâc gloriâ nos hortatur Dauid, signum est illud, quod Deus eleuauit, vt congreget populum, ad inuadendum cœlum.
PDF 14 §. 5. Excitat valde pusillanimes, etiam contra fortißimos hostes præostensum præmium.
PDF 15 §. 6. Assumpsit Iesus. Tale bonum est cœlestis gloria, vt nec desiderari poßit, nisi Deus animam virtutibus roboret supernaturalibus.
PDF 17 §. 7. In montem excelsum: Mundo Christus suos educit discipulis, vt illis ostendat gloriam suam, nihil enim in eo est, in quo videatur.
PDF 19 §. 8. Admirandam facit Apostolus gradationem de oculis, autibus & corde, vt huius gloriæ declaret magnitudinem.
PDF 22 §. 9. Transfiguratus est. Hoc mysterio complet id quod Moysi promiserat, & in se præsignat, quod futurum est in Sanctu.
PDF 25 §. 10. Transfiguratus est. Sicut in Christo ex vnione diuinæ naturæ cum humana processit animæ gloria, & ex illâ, corporis: ita erit in Sanctis.
PDF 26 §. 11. Co[n]iungitur Deus singulis animabus in particulari, vnde nascetur animæ gloria quæ eam satiabit.
PDF 28 §. 12. Ex gloriâ animæ decurrent in corpus ac sensus riui, de quibus propheta Ioël.
PDF 31 §. 13. Erit Deus omnia in omnibus, & corpora nostra vocabuntur non manu facta, ac in se poßidebunt, quidquid possunt desiderare.
PDF 33 §. 14. Quotquot hîc co[n]eniunt, sancti sunt & boni, omnes enim in illo statu gloriæ, tales eru[n]t.
PDF 35 §. 15. Moyses & Elias. Omnes in cœlo erunt sapientes, nullus illuc stultus intrabit. Hoc nostrum moueat desideriu[m], magis quam Socratis.
PDF 38 §. 16. Apparuerunt Moyses & Elias: In testes persona Christi D[omin]i nostri conuenientes.
PDF 39 §. 17. Apparent Moyses & Elias in maiestate, loquuntur cum Christo de præcipuis eius mysterijs: simul cum eo sunt. Status gloriæ cœlestis exemplaria.
PDF 41 §. 18. In illo gloriæ statu omnes erunt magni, quos significant magni illi pisces, quos Apostoli piscati sunt.
PDF 53 [i.e. 43] §. 19. Bonum est &c. Cognoscunt Apostoli Moysen & Eliam: in illo quoque statu cuncti se mutuo clarè cognoscent.
PDF 47 Secundo die Lunæ Quadragesimæ: De discessu Christi & morte in peccato. Dixit ergo eis iterùm Iesus, ego vado, & quæretis me, & in peccato vestro moriemini. Ioan. 8.
PDF 47 Svmmarivm Homiliæ Decimætertiæ Seqventis.
PDF 48 Homila XIII. De Discessv Christi, Et Morte In Peccato.
PDF 49 §. 1. Ostendit Deus quàm involuntariè puniat peccatores, cum ipsos præmoneat, vt se emendent.
PDF 53 §. 2. Minæ sunt hæ terribiles Dei. Ego vado: pro vt Israëlitæ cognouerunt , & Samuel declarauit.
PDF 55 §. 3. Est Deus vita animæ, quo discedente moritur, nec opera vitæ valet exercere.
PDF 56 §. 4. Anima per peccatum mortua, opera vitæ non potest exercere: & quæ bona facit, filij sunt producti in seruitute. Patet quoque quod peccatum sit locusta, cruca, bruchus, rubigo, de quibus Ioel.
PDF 60 §. 5. Vt opera vestra bona sint vitalia, prius viuat anima, deserat peccatum animæ homicidam, illo purgata Deo sua offerat sacrificia.
PDF 61 §. 6. Hôc velut supremo terriculamento perculit Deus populum suum: Ego vado. Et in historia Samsonis indicauit.
PDF 63 §. 7. Sicut hæc summa censetur animæ calamitas, si eam deserat Deus; ita summa eius dicenda felicitas, si secum detineat.
PDF 65 §. 8. Supplicium contra iræ diuinæ prouocatores grauißimum est, Deum eos deferere.
PDF 66 §. 9. Gentiles, intelligentes se sine Dijs viuere non posse, illos clauis configebant, catenis colligabant, intimisque laribus abscondebant. Quid vero tu ô Christiane?
PDF 69 §. 10. Lucta Iacob sunt cum lachrymis, & quod petebat hoc erat ne à se discederet.
PDF 70 §. 11. Præuidit Iacob Iudæorum calamitatem quòd eos Deus desereret, illos deplorat, quòd carerent defensore. Euntibus Cherubinis pariter & templi currus progrediebantur.
PDF 72 §. 12. Abeunte Deo mansit ille populus, vt spelunca, leone egresso, quam quilibet serpens ingrediatur.
PDF 74 §. 13. In peccato vestro. Abit Deus: quiæ illum eijciunt: ipse quippe in anima desiderat habitare.
PDF 77 §. 14. Homo ipse Deum eijcit, ipse sibi maius adfert detrimentum, quàm omnes creaturæ simul vnitæ ei possunt adferre.
PDF 80 §. 15. Deus proprio motu non occidit hominem, ipse sibi homo per peccatum procurat mortem.
PDF 83 §. 16. Peccare est sibi mortem acquirere; proprium hoc peccati stipendium, ob quod infeliciter mortui sunt Iudæi.
PDF 86 §. 17. Mala mors ea tantum dicenda est, quando quis in peccato moritur, vt probant D. August. D. Chrysost. & D. Ambros.
PDF 87 §. 18. Ea sola mors bona est, quæ est in gratia, quæ autem est in peccato, qualiscumque sit, mala est.
PDF 89 §. 19. In peccato vestro moriemini. Quisquis peccat, moritimeat in peccato, cùm, quia dum peccat, contra eum fertur sententia, tùm quia valde poßibile est mori, quam primum peccauit.
PDF 91 §. 20. Tertiò: caue mori in peccato: quia ex eo sine diuina gratia non resurges, quæ iustè quibusdam denegatur.
PDF 93 §. 21. Quarto: timeat in peccato mori, qui hoc committit: qui enim suo fidit inimico, eius manibus moritur.
PDF 96 §. 22. Qui peccant, fidentes se pœnitentiam acturos, pereunt, sicut illi qui cum schedula gratiæ suas vendunt posseßiones.
PDF 98 §. 23. Prænuntiari potest, quod in peccato morietur, qui sicut ille in eo perseuerat & est vt argentum Hieremiæ vel arbor D. Bernardi.
PDF 99 §. 24. Peruersè confidit de Dei misericordia & propria libertate, qui perseuerat in peccato, quô & illam non meretur, & in hac infirmatur.
PDF 101 §. 25. Difficillimum est sanare eum, qui in peccato perseuerat, sicut multi temporis dæmonium.
PDF 102 §. 26. Morietur in peccato, qui in eo perseuerans, infixus hæret, vt ait Dauid, in interitu, quem fecit.
PDF 104 §. 27. Multu peccatoribus in morte accidit, quod Sisaræ, cuius vox est Echo: perterret visio D. Theresiæ.
PDF 107 §. 28. In extrema mortis hora multis euenit peccatoribus, quod gubernatori, cuius ænea tormenta clauis obstruuntur.
PDF 108 §. 29. Perseuerare in peccato, est animæ pedes religare, vt in illo moriatur: Et pluribus de causis taöes vocat Isaias, illusores.
PDF 111 §. 30. Morietur in peccatis suis, qui ea multiplicat, vt nexus cœcos quos in hora mortis non liceat rescindere, sed dissoluere.
PDF 113 §. 31. Morietur in peccato, qui illud, vt Pharao mare ingreditur eiusque manibus occidetur, velut Saul Amalecitæ.
PDF 116 Secundo die Martis Quadragesimæ: Homilia Decimæqvarta. De obedientia Cathedræ & Prælatis. Tunc locutus est Iesus ad turbas & discipulos dicens: Super cathedram Moysi . Math. 18.
PDF 116 Svmmarivm Homiliæ Decimæqvartæ Seqventis.
PDF 117 Homilia XIV. De Obedientia Cathedræ Et Prælatis.
PDF 118 §. 1. Aperiens Christus cisternam præcauet, ne quis in illam incidat, & spinas comburens, seruat triticum secundum legem.
PDF 119 §. 2. Super Cathedram. Licet omnes nos creauerit Deus quoad naturam æquales, disposuit tamen superiorum, & inferiorum inæqualitatem.
PDF 121 §. 3. In omnibus lucet ordo superiorum & inferiorum. Sic quoque decretum est, in omnibus legibus, naturali, scripta, & Euangelica.
PDF 123 §. [4.] Super Cathedram. Necessaria est cathedra, in qua ipse Deus nos docet, vbi vera sapientia.
PDF 125 §. 5. Ex suauißima Dei prouidentia erigitur in hoc mundo carhedra visibilis, cui nostrum subiecit intellectum.
PDF 126 §. 6. Secura est doctrina cathedræ Ecclesiæ, quam D. Paulus nominat columnam ac firmamentum veritatis.
PDF 130 §. 7. Necessaria est vna Cathedra visibilis, quæ nos doceat, & eiusdem visibilies sint præceptores.
PDF 131 §. 8. In Eunucho Candacis, & Centurione Cæsareæ, ac in D. Paulo, nos docuit Deus subiectionem debitam magisterio prælatorum Ecclesiæ.
PDF 133 §. 9. Vna est Ecclesiæ Cathedra: quia vna est eius doctrina, licet diabolus velit linguas confundere sicut in turri Babylonica.
PDF 136 §. 10. Vnitas Cathedræ sumitur ex vnitate capitis, significata in tunica Christi contraposita velo templi.
PDF 138 §. 11. Similiter sumitur vnitas Cathedræ, ex vnitate doctrinæ: quod Salomon declarat.
PDF 140 §. 12. Conseruat vnitas doctrinæ, vnitatem idiomatis, in quo errauit Iudas, & hanc Romani ad suæ conseruationem Reipublicæ procurarunt.
PDF 143 §. 13. Sumitur quoque Cathedræ vnitas, ex vnitate Sacramentorum quæ eadem sunt, licet ministri sint diuersi.
PDF 145 §. 14. Soli in Cathdra sedere debent superiores & sacerdotes, coram quibus erecti in pedes stare debent Laici, licet quis fit Iosue Princeps, aut Imperatrix Eusebia, imo & ipse D. Hieronymus.
PDF 147 §. 15. Scribæ & Pharisæi. Licet terreni sint Prælati, potestate tamen pollent ad tractanda cœlestia: quibus & obediendum.
PDF 149 §. 16. Honorari debet Prælatus, licet malus; iniuriam illi factam Deus sibi censet irrogari, sicut capitis iniuria est qua capillis irrogatur.
PDF 152 §. 17. Quàm fuerit Samsoni perniciosum, capillos sibi tonderi, in quibus eius consistebat fortitudo. Idem iudica de Ecclesia, dum eius sacerdotes & Prælati tanguntur.
PDF 153 §. 18. Potestatem habent Prælati absoluendi, leges condendi, excommunicandi, proinde ex æquo iure obtemperandum.
PDF 155 §. 19. Plurimum licet referat Prædicatoris, Prælatiq[ue] bonitas: porrò si malus sit, quid dicat, non quid faciat, attendendum.
PDF 158 §. 20. Phylacteria ac fimbrias in propriam ordinabant gloriam, quæ ad Dei erant honorem instituta, ac virtutum instrumenta.
PDF 161 Tertio die Mercurij Quadragesimæ: Homilia Decimaqvinta. De ascensu Christi in Hierusalem, & filijs Zebedæi. Ascendens Iesus Hierosolymam assumpsit duodecim discipulos suos secreto & ait illis: Ecce ascendimus Hiersolymam &c. Matth. 20.
PDF 161 Svmmarivm Homiliæ Decimæqvintæ Seqventis.
PDF 163 Homilia XV. De Ascensv Christi In Hiervsalem, Et Fliis Zebedæi.
PDF 164 §. 1. Vtilißima est de Christo consideratio, vt myrrhæ fasciculo, quem sponsa cœlestis inter vbera collocat.
PDF 166 §. 2. Est Christus lapis cœlatus à Deo, à sæuis lapidicidis exsculptus, in quem oculi defigendi.
PDF 167 §. 3. Multiplices fuere corporis Christi pœnæ, quia multæ fuerunt corporis peccati culpæ.
PDF 170 §. 4. Cur Christus dixerit mortem suam multis profuturam, cum pro omnibus sit mortuus.
PDF 171 §. 5. In huius lapidis sculptura, quisque sua inueniet peccata designata.
PDF 172 §. 6. Est Christi paßio fel piscis Calionymi, qui cæcos illuminet oculos.
PDF 173 §. 7. Viam, quæ ducit Christum ad gloriam, inseqi debemus: nec enim melior est Domino seruus.
PDF 176 §. 8. In viam Iacobum & Ioannem reducit per calicem suum, hæc quippe est semita nubium.
PDF 180 §. 9. Multò valet gloria, multo est labore comparanda, illo Sancti delectantur.
PDF 186 §. 10. Tam festino gradu procedit Christus, vt mirentur, & timeant Apostoli.
PDF 187 §. 11. Comsummabuntur omnia. Paucis horis compleuit ea Saluator, quæ quinque mille annis erant delineata, illum namque amor excitabat.
PDF 189 §. 12. Cunctas sua paßione Christus prophetias viuificauit, & miscuit quasi fermentum; fidei nostræ maximè conueniens.
PDF 191 §. 13. Christus electrum, in ignem conuersus ambulabat inter animalia, complens vaticinia prophetarum.
PDF 192 §. 14. De Filio hominis. Quæ de se scripta erant, Christus impleuit, superest, vt tu, quæ te tangunt, impleas sicut Eliscus.
PDF 194 §. 15. Tradetur. Non signat Christus, quis eum sit traditurus, ob rationes notatu dignißimas.
PDF 197 §. 16. Ostendit nobis Christus laboribus noui gratiam testamenti, qui cum præmio debent considerari.
PDF 199 §. 17. Tunc accessit. Errarunt hi duo fratres quoad tempus, sicut Baruth, in eo quoque quod vnam tantum partem attenderint propositionis, tu verò totam assume.
PDF 202 §. 18. Accessit mater. Sui parentes obliuiscuntur filiorum causâ, quod Salomon execrabatur.
PDF 204 §. 19. Nescitis &c.. Superbia vitium stultum, homini alienum, vt alæ campanis, Deo execrabile.
PDF 206 §. 20. Nescitis. Stultitia imputatur, onera petere, ad sedendum, vt ipsa regalis exprimit corona, & propinqua Elimelech.
PDF 210 §. 21. Prælatura magnum onus, meritò fugiendum, ob ea multa ad quæ obligat, quæ mitra, ac Diui Gregorij dolor significant.
PDF 218 §. 22. Possumus. Dignitatis amore tument qui respondent Possumus: mendaces filij hominum in stateris; similes elephanti.
PDF 220 §. 23. Non est meum. Christo non conueuit sedes suas dare superbis, in alios mutentur viros, vt dixit Saüli Samuel.
PDF 221 §. 24. Indignati sunt. Non hoc te scandalizet, minimos in Dei seruis notare defectus, nullus enim ab his liber viuit.
PDF 223 Tertio die Iouis Quadragesimæ: Homilia Decimasexta. De diuite Epulone & Lazaro. Homo quidam erat diues, & induebatur purpura & bysso &c. Luc. 16.
PDF 223 Svmmarivm Homiliæ Decimæsextæ Sequentis.
PDF 224 Homilia XVI. De Divite Epvlone, Et Pavpere Lazaro.
PDF 225 §. 1. Tenentur diuites dare eleemosynam ; quod si non dederint, damnabuntur, vt rectè Christus probat hac historia iis, qui suam doctrinam explodebant.
PDF 228 §. 2. Huius diuitis supplicium sit ipsis exemplo diuitibus, vt pœna Caini.
PDF 230 §. 3. Vult Deus, vt diues subueniat pauperi, vt cœlum terræ, & stomachus corporis partibus.
PDF 232 §. 4. Sunt diuitiæ aquæ cisternæ, illis diues vtatur, sed fontes illas faciat pauperibus.
PDF 234 §. 5. Confundit Deus diuitem, non facientem eleemosynam, vt Dominus suum œconomum.
PDF 235 §. 6. Argumentum admirabile nobis proponit D. Ioannes, quod diues, qui proximi non miseretur quem videt inopia laborantem, Deum non amet.
PDF 237 §. 7. Se Deus exhibet in paupere, in quo tuam erga illum possis operibus probare dilectionem.
PDF 240 §. 8. Homo quidam erat diues. Manifestat Dominus, diuitem illum fuisse cloâcam peccatorum.
PDF 242 §. 9. Diues. Ex se peccatum non est, eße diuitem, nec quidem diuitias optare moderatas.
PDF 246 §. 10. Induebatur. Non est de se malum quod quis se vestiat honestè, nec Deo de se placent in vestitu sordes.
PDF 248 §. 11. Epulabatur. Non vt peccatum arguitur, celebrare conuiuia, imo potest esse meritorium, vt multis patet.
PDF 250 §. 12. Vocat D. Ioannes diuitias, substantiam huius mundi, sicut D. Paulus, fidem rerum sperandarum substantiam.
PDF 253 §. 13. Erat quidam mendicus, Tribus articulis huius causa describitur, quòd mundi habuerit substantiam, quòd fratrem viderit neceßitatem habere, & clauserit viscera sua ab eo.
PDF 255 §. 14. Sed & canes. Inducit Dominus canes, vt testes, quibus euidenter hic probat, sicut asinam contra Balaam.
PDF 257 §. 15. Mortuus est diues, Dißimiles fuerunt diuitis & pauperis obitus: at in eo quod notat Euangelista, sibi similes.
PDF 261 §. 16. Factum est vt moreretur mendicus: Sicut moriente Lazaro eius quoque mortuæ est paupertas, ita moriente diuite, periere diuitiæ.
PDF 263 §. 17. Sepultus est in inferno. Triste sepulchrum quod describit Isaias, & vidit Ezechiel meritò omnibus exhorrendum.
PDF 266 §. 18. Dum esset in tormentis. Est infernus locus tormentorum, sicut cœlum deliciarum, quæ omnem superant intellectum.
PDF 269 §. 19. In valle Tophet depingit Isaias infernum.
PDF 270 §. 20. Hos cruciatus graphicè delineat Angelus D. Ioanni, quorum, ait, consideratio patientiam in Sanctis operatur.
PDF 272 §. 21. Eleuans oculos. Ex inferno tantùm ea vidit epulo, quæ possent adferre cruciatum, & hæc quoque tantùm videbunt damnati.
PDF 275 §. 22. Pater Abraham. Mera fuerut deliramenta, quæ diues illi in inferno petiit, nec obtinuit.
PDF 278 §. 23. Recepisti bona. Ex iustitia procedit Abrahæ sententia, quæ declarat, cur hic peccatores ferientur: iusti verò crucientur.
PDF 283 Tertio die Veneris Quadragesimæ: Homilia Decimaseptima. De parabola vineæ. Homo erat Paterfamilias qui plantauit vineam & sepem circumdedit &c. Matth. 21.
PDF 283 Svmmarivm Homiliæ Decimæseptimæ Seqventis.
PDF 284 Homilia XVII. De Parabola Vineæ.
PDF 286 §. 1. Siquidem Iudæis hanc Christus proposuit parabolam, nobis tamen loquitur, velut Dauid in morte Saulis.
PDF 290 §. 2. Iudæos Christus in propria causa iuduces eligit, quos suo capit hamo velut Behemoth.
PDF 293 §. 3. Velut vrsi, qui rationis parabolæ vi conclusi ac conuicti, contra seipsos tulere sententiam; in Christum insurrexerunt, eius necem machinati.
PDF 296 §. 4. Homo erat. Plantauit Deum vineam, quam fructum amarum daturam sciebat: quia Pater est.
PDF 297 §. 5. Plantauit vineam. Dicitur palmes esse Christianus, qui nisi fructum ferat, soli conuenit igni.
PDF 299 §. 6. Ferre tenetur fructum Christianus cum velut palmes putetur, & colatur.
PDF 300 §. 7. Plantati sumus in Ecclesia, sicut palmites, ex libera, meraque Dei bonitate, quod indicat oleum Iacob.
PDF 302 §. 8. Hoc summi beneficij loco ponito, plantatum te in hac vinea, ne tibi succedat, quod Adamo ingratisque, philosophis accidisse nouimus.
PDF 307 §. 9. Sepem circumdedit ei. Sepes est lex Dei, quæ si cadat, intrant feræ, & vineam demoliuntur.
PDF 311 §. 10. Ob destructam sepem, destruitur Sichem, & ob eandem in domo sua à Iacob erectam, & ipse quoque conseruatur, hoc quoque postulat Dauid, dum legem Dei vult custodiri nimis.
PDF 315 §. 11. Fodit in ea torcular. Tam abundanter prouidit Deus vineæ suæ, vt ei dicere liceat: Non plus vltra.
PDF 318 §. 12. Sepem circumdedit. Indicat quoque sepes diuina beneficia, & diabolus esse censetur, qui illa septus, offendit Deum.
PDF 319 §. 13. Locauit agricolis. Sunt Prælati agricolæ, & quisque in se, simul & palmes est & agricola.
PDF 321 §. 14. Domini est vinea, procurator homo, qui qui fructum adferre tenetur, non Domino, sed sibi ipsi.
PDF 323 §. 15. Fructus temporibus suis. Ab omnibus non pares repetit Deus fructus, vt ex decimis declarat, & illos nostro reposcit te[m]pore.
PDF 327 §. 16. Peregrè profectus est. Nos liberos permittit Deus, & suum recipiendi fructus ostendit desiderium in eo quod agit.
PDF 329 §. 17. Misit alios. Magnam suam Deus ostendit misericordiam, qui tot mittat famulos, ac tandem vnicum filium.
PDF 331 §. 18. Malos malè perdet. Christianus non referens fructum multò punietur grauiùs quàm ipsa ficulnea, & Rex Baltaßar.
PDF 333 §. 19. Si Iudæi ob non redditos fructus vineâ expelluntur, quid timendum Christiano, qui ne fructum quidem offert vnius Pharisæi.
PDF 336 §. 20. Sicut timuere Iudæi videntes eiectos ad littus maris Ægyptios, timeat quoque Christianus, dum Iudæos cernit per omnes dispersos eße nationes.
PDF 337 §. 21. Chananæos, quia peccatores, eiecit Deus, & Iudæos substituit, hos vt ingratos exturbauit, & Christianos subrogauit; quod si hi peccatores, quid cum illis agendum?
PDF 340 Tertio die Sabbati Quadragesimæ: Homilia Decimaoctava. De filio prodigo. Homo quidam habuit duos filios, & dixit adolescentior ex illis Patri suo: Pater, da mihi portionem &c. Luc. 16.
PDF 340 Svmmarivm Homiliæ Decimæoctavæ Seqventis.
PDF 341 Homilia XVIII. De Filio Prodigo.
PDF 343 §. 1. Labilem creauit Deus hominem, vt haberet cui peccata misericors dimitteret, de quo maxime gloriatur.
PDF 345 §. 2. Tanta est Dei misericordia, vt de illa Sancti, velut Isaias & Ionas, conquesti fuisse videantur.
PDF 348 §. 3. Nullum est peccatum inirremissibile, quod non infinities à Dei misericordia superetur, quod ad nostrum solatium multoties ratum facit.
PDF 351 §. 4. Præ cæteris maiori studio, Christus, verbis, parabolis, iureiurando, ac operibus hunc fidei docuit articulum: Remissionem peccatorum.
PDF 353 §. 5. Homo quidam. Se patrem nominat Deus, vt amoris sui ferat testimonium, ac Christianis peccatoribus sperandam esse doceat indulgentiam.
PDF 354 §. 6. Adolescentior. Optima ratione vocatur peccator adolescentior, licet centenarius, vt Cain & Absalon.
PDF 357 §. 7. Abiit. Non eijcit somo sua Deus peccatorem, ipse tam impudens est, vt sponte discedat, contra quem Deus protestatur.
PDF 358 §. 8. Diuisit substantiam. Non aufert illi Deus libertatem, qui vult abire, eumque deserere, licet sit ille deplorandus.
PDF 361 §. 9. In regionem longinquam. Peccatum regio est tam procul distans à Deo, vt dicat eo vsque nec manus suas, nec oculos posse pertingere.
PDF 363 §. 10. Quo tendat, non attendit peccator: Ezechielis portento, iumentis Isaiæ, vaseque Zachariæ præsignatus.
PDF 366 §. 11. Dissipauit substantiam. Decoxit substantiam suam, effectus luxuriæ per quem illam Iob describit.
PDF 370 §. 12. Dissipauit substantiam suam. Est enim meretricis domus, Gigantum somus, vbi molliuntur adamantes etiam purissimi, velut Dauid, Salomon, ac Israelitæ.
PDF 371 §. 13. Decoquit luxuria substantiam, vt patet in Samsone: rarus euentus multisque annis prædictus.
PDF 373 §. 14. Nihil sic hominem infirmat, ad senium deducit, visum hebetat, & adolescentem eneruat, vt luxuria.
PDF 376 §. 15. Facta est fames valida. Fames accenditur, & appetitus sensualis in iis, qui illum sequuntur, minuitur autem in resistentibus.
PDF 381 §. 16. Adhæsit vni ciuium. Dilapidans homo virtutes, se totum consecrat diabolo prout dominus Iob affirmat.
PDF 383 §. 17. Specialiter ob vitium libidinis, quosdam possidet diabolus, vt patet in quibusdam casibus.
PDF 385 §. 18. Adhæsit. Adeo firmiter adhæret diabolo luxuriosus, vt nec flagris eum domo sua eliminet; quo diabolus intumescit.
PDF 388 §. 19. Misit in villam. Regna, quæ promittebat diabolus in suilia euanescunt, & caninam famem quibus, qui illi seruit, mulctatur.
PDF 390 §. 20. In se reuersus. A se peccator, vt Nabuchodonosor, egreditur, reuertitur autem vt leæna Danilis ad hoc fame coactus.
PDF 392 §. 21. Quanti mercenarij. Prior vidit illum Pater, qui aliter non esset reuersurus.
PDF 394 §. 22. Abundant. Suam perpendit miseriam & paternæ domus abundantiam, vnde ad illam reuerti proponit, sui accusator.
PDF 397 §. 23. Vidit à longe, accurrit. Patris actiones eximiis turgent mysteriis: occurrere, brachiis amplecti, pacis osculo recipere filium.
PDF 399 §. 24. Hic diuinæ patet misericordiæ magnitudo, vt de ea quasi de industria Elias conqueratur.
PDF 403 Dominica tertia Quadragesimæ: Homilia Decimanona. De dæmonio muto. Erat Iesus eijciens dæmonium & illud erat mutum. Luc. 11.
PDF 403 Svmmarivm Homiliæ Decimænonæ Seqventis.
PDF 404 Homilia XIX. De Dæmonio Mvto.
PDF 408 [i.e.405] §. 1. Possedit Diabolus Stagyrium. In controuersiam venit diuina prouidentia; verum indubium est in nostrum illam bonum vigilare.
PDF 408 [i.e. 407] §. 2. Quædam Deus creauit in mundo, quæ quibusdam licet sint nocumento, porro sunt aliis emolumento, vt dæmones.
PDF 408 §. 3. Posuit Deus in hoc mundo dæmones, quo nos constringat ad se recurrere; hoc quoque tantum illi possunt, quod illis facere ipse permittit.
PDF 410 §. 4. Dæmones dipsadas dicimus, vnde ad Deum recurrendum, vt eorum refrœnes malitiam.
PDF 413 §. 5. Erat mutum. Es iis quæ diabolus in corporibus operatur, liquet quid in anima operetur.
PDF 415 §. 6. Eques, quem vidit D. Ioannes, mors dictus, diabolus est, Christo contrarius, qui vita nominatur.
PDF 417 §. 7. Equus pallidus, cui insidet diabolus, peccatum est, & quocumque illud ingreditur; ingreditur & ille.
PDF 419 §. 8. Velut Rex regnum suum; ita animam perambulat diabolus peccatoris: collige qua ratione mortuum sit tractaturus.
PDF 420 §. 9. Peius est diabolum animam occupare quàm corpus, in quod aliquoties, nullo mortali præuio ingreditur, quinimo ex Dei beneficio.
PDF 422 §. 10. Vocat D. Hieronymus diabolum Dei quæstionarum: vt in Iob & aliis manifeste patuit.
PDF 425 §. 11. Cum fortis armatus. Præclarissimis rationibus probat hodie Christus se Regem diabolo fortiorem.
PDF 426 §. 12. Erat mutum. Opposita Christus & diabolus obeunt officia, & quisque suo hoc in homine fungebatur.
PDF 428 §. 13. Erat eiiciens. Diabolum Christus corporibus expellebat, qui eum venerat animabus expulsurus. Declarat D. Vincentius quæstionem scitu dignißimam.
PDF 431 §. 14. Erat eiiciens. Insistebat Christus eiectioni dæmonis ex anima, qui cum ipsis muscis sit importunior, vocatur Beelzebub.
PDF 434 §. 15. Erat mutum. Excœcat diabolus, quo perdidit Dauidem, & senioribus nocuit Ezechielis.
PDF 437 §. 16. Aures occludit diabolus animæ: paßer est, qui verbum surripit.
PDF 439 §. 17. Eos qui tacere deberent reddit diabolus loquaces, vt prophetas Regis Achab.
PDF 440 §. 18. Magno sunt detrimento dæmones loquaces, quibus imperatur, velut Pythonibus, silentium.
PDF 444 §. 19. Loqui conuenit in confeßione, & mulier lapidatur taciturna.
PDF 446 §. 20. Oris confeßionem postulat Christus; nec enim cordu sufficit contritio, vbi oris Confeßio est poßibilis.
PDF 449 §. 21. A principio veluit Deus confeßionem, hanc in lege præcepit, & coram D. Ioanne illam agebant, & licet in absolutam, non tamen inutilem.
PDF 450 §. 22. Verus illa & S. Præcursoris sine absolutione confeßio nostra demonstrat vt excellentiam, ita & facilitatem.
PDF 452 §. 23. Non potest salus tua faciliori, quàm verbis tuis, alligari remedio.
PDF 454 §. 24. Vitulos labiorum postulat Deus, id est claram & inexcusatam peccatorum confessionem.
PDF 473 [i.e. 457] §. 25. Detractâ confitere laruâ, ne illam Reginæ prophetæ Ahiæ conferas obiectam, sed nec illam Ananiæ, & Saphiræ D. Petro.
PDF 459 §. 26. Committere peccata, non confiteri, pudeat. Optimus Confeßarius B. Ludouicus Bertrandus.
PDF 461 §. 27. In Beelzebub eijcit dæmonia. Hoc Iudæorum iudicium, pectoris eorum prodit malitiam. Aspidum ouis comparantur D. Cypriani attexitur argumentum.
PDF 463 §. 28. Extollens vocem mulier. Conuincit illos D. Cypriani discursus vt efficax, ita & subtilis, mulierisque de turba testimonium.
PDF 464 Dominica tertia Quadagesimæ: Homilia Vigesima. De edicto fidei. Erat Iesus eiiciens dæmonium, & illud erat mutum. Luc. 11.
PDF 464 Svmmarivm Homiliæ Vigesimæ Seqventis.
PDF 466 Homilia XX. De Edicto Fidei.
PDF 467 §. 1. Christus, & diabolus duo sunt Reges sibi contrarij, distinctaque possident regna.
PDF 469 §. 2. Regnum Christi est Ecclesia, regnum diaboli sunt hæretici, & infideles.
PDF 472 §. 3. Tunc de dæmone dicitur, quod perfectè quempiam possideat, quando eum in hæresim & à fide Apostiam impellit.
PDF 473 §. 4. Diuersos sibique contrarios habent ministros Christus, & diabolus.
PDF 474 §. 5. Instructione & motu Spiritus S. institutum fuit tribunal S. Officij Inquisitionis, ad Christi regni conseruationem.
PDF 478 §. 6. Iustissima ratione pollent Inquisitores & auctoritate & potestate ad puniendum hæreticos.
PDF 479 §. 7. Merito tradit ignibus S. Tribunal Inquisitionis hæreticos, aliisque plectit generibus suppliciorum.
PDF 485 §. 8. Æquissima ratione piomulgat S. Tribunal Inquisitionis edicta contra hæreticos.
PDF 494 [i.e. 486] §. 9. Non est cum hæreticis seruanda fraterna correptio, sed illa præteritá, confestim sunt denuntiandi.
PDF 490 Tertio die Lunæ Quadragesimæ: Homilia Vigesimaprima. De Prophetis in patria. Vtique dicetis mihi hanc similitudinem; medice cura teipsum. Luc. 4.
PDF 490 Svmmarivm Homiliæ Vigesimæprimæ Seqventis.
PDF 492 Homilia XXI. De Prophetis In Patria.
PDF 492 §. 1. Sequuntur sæpe homines hoc dictum (Ladronij voz maiior:) latro & tu peior: cum enim posset Deus conqueri, ipsi Deo conqueruntur.
PDF 494 §. 2. Vtique dicetis mihi. Strictior incumbit obligatio benefaciendi, quàm peregrinis, & patriæ, quàm exteris regionibus.
PDF 496 §. 3. Quanta audiuimus. In patriæ suæ beneficium, non in ea Christus cœpit patrare miracula.
PDF 498 §. 4. Fama miraculorum apud alienigenas patratorum suam voluit Christus præparare ciuitatem, sicut cum populo suo fecerat, cum Asia & Bithynia.
PDF 501 §. 5. Miris vtitur Christus ceremoniis quoad librum S. Scripturæ.
PDF 503 §. 6. Veniebat Christus in fiscella scirpea, & patriæ suæ se manifestat maiori beneficio quàm cæteris omnibus.
PDF 505 §. 7. Sui Christum offenderut patriotæ, eius familiam, vt pauperem despicientes: quod in mundo est frequentissimum.
PDF 508 §. 8. Iniuriis Christum lacessunt: quia quod illum pauperem notarunt, nihil de illo magni crediderunt, contra statuta medij sicli.
PDF 511 §. 9. Amen dico vobis. Euidenter probat Christus, quod ipse sit, qui merito de suis possit ciuibus, non illi de ipso conqueri.
PDF 513 §. 10. Nullam ad Christi miracula habebat Nazareth actionem, quorum acceperat à Patre potestatem.
PDF 515 §. 11. Fac & hic. Iustorum iudicium æquale est, ex operibus iustitiæ trahendo exemplar.
PDF 517 §. 12. Fac & hic. Iudicium peccatorum stultum est, iustitiam prætendendo in eo, quod meræ est gratiæ.
PDF 518 §. 13. Ex diuina dispositione, nulla in mari vestigia reliquerunt Israelitæ, Pharao tamen eiusque exercitus quàm plurima.
PDF 520 §. 14. Deus vt iustus vult inire rationem, sicut cum Cain, & de facto illam init: cum ait: Quanta audiuimus &c.
PDF 522 §. 15. Si velis id tecum agat Deus, quod cum altero, idem tu quod alter cum Deo adimple.
PDF 526 §. 16. Non est propheta sine honore. Honorem Christus prætendebat, non tam sibi, quam in ipsorum hominum beneficium.
PDF 527 §. 17. Vt Dei ministri opera faciant, debent in honore haberi, ea de causa illis dat faciendi miracula petestatem.
PDF 529 §. 18. In patria sua. Quia à suis contribulibus homines despiciuntur, vult Deus, vt sui sint ministri, velut extranei.
PDF 534 §. 19. In patria tua. Quod quisquam à suis non magni fiat contribulibus, oritur cum ex superbia, tum ex iniudia: vnde Christus illis imputat culpam.
PDF 537 §. 20. Multi prophetæ. Elias tantum à suis fuit despectus contribulibus, quantum ab extraneis, & viduæ, habitus in honore.
PDF 542 §. 21. Multi leprosi. Eliseus, quantum à sibi cognatis fuit despectus, tantum fuit ab alienigenis, nominatim autem à Naaman amplificatus.
PDF 537 [i.e 543] §. 22. Repleti sunt ira. Pupigit illos, gentilium, quos execrabuntur exemplum, & illos Dominus deseruit: quod supremum omnium est supplicium.
PDF 546 §. 23. Ipsis Nazarenis spectantibus se de illorum Christus eripit manibus, dum eum deorsum cogitant præcipitare: cum hoc Deo sit proprium, præclariora sua opera facere in oculis inimicorum, qui nec illa possint impedire.
PDF 550 Tertio die Martis Quadragesimæ: Homilia Vigesimasecvnda. De correptione fraterna. Si peccauerit in te frater tuus, vade & corripe eum inter te & ipsum solum &c. Matth. 18.
PDF 550 Svmmarivm Homiliæ Vigesimæsecvndæ Seqventis.
PDF 551 Homilia XXII. De Correptione Fraterna.
PDF 552 §. 1. In schola diaboli sui solius cura docetur, in Dei vierò etiam proximi sollicitudo mandatur.
PDF 560 §. 2. Si peccauerit. Ex lege naturali tenetur quisque proximi tueri rationes, ac multò magis in lege charitatis.
PDF 562 §. 3. Corripe. Non corripere peccatorem, eius est velle perditionem, & labiorum immunditiâ laborare.
PDF 364 [i.e. 564] §. 4. Vade corripe. Tu ipse peccantem accede: peccato namque detinetur, ne te conueniat.
PDF 365 [i.e. 565] §. 5. Vade. Conuenit, vt tu peccatorem conuenias, vt medicus lethargicum.
PDF 569 §. 6. In te. In te est alterius peccatum tibique nocet, vt Saulis, & Achan peccata.
PDF 572 §. 7. In te. Vt Dei filius, velut illi proprias, illius reputes offensas: ipse namque tuas, habet sibi proprias.
PDF 576 §. 8. In te. Seueriùs tuas Deus castigat iniurias, quàm proprias: hoc ex cane discito Antiocheno.
PDF 580 §. 9. Corripe. Nulla faciendas est correptio, vbi nulla speratur emendatio, proinde hæreticos continuo denuntia.
PDF 584 §. 10. Non debet particularis publicos corripere peccatores, sed pro illis orare.
PDF 585 §. 11. Terret corripere sicut D. Hieronymum; at actus est amoris, & qui illum exhorret, peribit.
PDF 588 §. 12. Confide, quandoquidem tibi præcipiat Deus: vade & corripe illum: suum tibi tribuet auxilium.
PDF 591 §. 13. Quandoquidem tentet diabolus sanctiores, quo perdat, tu corripe quo lucreris, nequiores.
PDF 594 §. 14. Si hac vice fructum non feceris, alterâ facies, & Dei causam iustificabis.
PDF 596 §. 15. Corripiendo tempus sectare opportunum, sicut onagri venatores, & Tobias cum pisce.
PDF 599 §. 16. Inter te. Ne canis sis odorus, vt peccata secteris aliorum, illorum qua tibi occurrerint, curam suscipe.
PDF 601 §. 17. Inter te. Corripe: paßeris occultando sanguinem, & illis circumstantijs, quibus vsus est Eliseus.
PDF 605 §. 18. Frater tuus. Moueat te, quod peccator frater tuus sit: sicut animalia & pisces: Ioab & Abisai.
PDF 606 §. 19. Frater tuus. Corripe considerans quòd qui peccat, frater tuus est, & homo, tu vero spiritualis.
PDF 610 §. 20. Sit correptio cum instructione, & doctrina, & labia tua lilia distillantia myrrham.
PDF 612 §. 21. Docuit Deus modum corripiendi peccatorem, suô modò procedendi cum Chananæis, Christusque D. Petro declarauit.
PDF 614 §. 22. Lucratus eris. Tale à Deo præmium obtinebit, qui lucratus illi fuerit animam, quale à Rege, qui regnum illi lucratur.
PDF 616 §. 23. Seuerè punit illum Dominus, qui vnicam animan perdiderit, vt patet exemplo Samsônis & Amalechitarum.
PDF 618 Quarto die Mercurij Quadragesimæ: Homilia Vigesimatertia. De traditionibus reprobatis. Tunc accesserunt ad eum ab Hierosolymis Scribæ & Pharisæi, dicentes; quære discipuli tui transgrediuntur traditiones seniorum? Matth. 15.
PDF 618 Svmmarivm Homiliæ Vigesimætertiæ Seqventis.
PDF 620 Homilia XXIII. De Traditionibus Reprobatis.
PDF 621 §. 1. Deus ignis est ad eum accedentes illi, qui palea erant, exuruntur, ipse verò clarius illustratur.
PDF 622 §. 2. Accesserunt ab Ierosolymis. Mordent illi, velut Cerastes, discipulos: discipulorum enim defectus ac filiorum, in Magistrum parentesque deuoluitur.
PDF 627 §. 3. Videntur illi apes esse sed vespæ sunt: sæpè namque vitia, virtutes esse videntur.
PDF 630 §. 4. Quare discipuli tui. Odium errata extollit. Erratum non erat, de quo carpebant Apostolos, imo potius superstitio erat, quam colebant.
PDF 933 [i.e. 633] §. 5. Procedunt isti in fraterâ dolosâ, in paruis scrupulosi, at non in magnis: conscientiam habeat timidam, non stultam.
PDF 616 [i.e. 636] §. 6. De vanis accidentibus solidam quæru[n]t facere substantiam quod pariter in Christo morte prætenderunt.
PDF 317 [i.e. 637] §. 7. Ab Hierosolymis. In seipsis graues non vident illi iniquitates, quas in aliis minimas vident: hæc conditio peccatorum est, Sanctorum conditioni contraria.
PDF 620 [i.e. 640] §. 8. Carnales corporis, eiusque nitoris sunt solliciti, animæ autem incuriosi, spirituales oppositè.
PDF 642 §. 9. Discentes: quare Discipuli tui &c. Optimum linguæ epithetum : animal inquietum, plenum veneno mortifero, comburens vt ignis inferni.
PDF 645 §. 10. Linguæ venenum mortiferum est infamatori, infamato, & auditori: ideo laqueus vocatur malus.
PDF 648 §. 11. Linguæ laqueus malus est, vt declararunt Magistri à Victoria, Castro, & D. Vincentius Ferrariensis.
PDF 651 §. 12. Non lauant manus. Illustriorum reddunt impij illi superbientes Christi & suorum gloriam, quibus velut Esau Iacob, deseruiunt.
PDF 655 §. 13. Quare & vos transgredimini &c. Sunt illi fumigrantes Isaiæ titiones, illos Echo perterret Christus, vt olim Ægyptios.
PDF 657 §. 14. Traditiones seniorum. Quis harum fuerit auctor traditionum, & quales illa, nominatim autem illa de filiis contra parentes.
PDF 659 §. 15. Deus dixit: honora patrem tuum. Infringebant illi præceptum honoris debiti parentibus, ad quod Deus illos volebat obligare, suam paternæ connectens benedictionem in Iacob.
PDF 662 §. 16. Honora patrem tuum. Nouem in SS. litteris filio obedienti promittuntur bona, multa verò mala rebelli intentantur, vt Absaloni.
PDF 665 §. 17. Vos dicitis: munus &c. Illa Deo sunt acepta sacrificia, de quibus diuina sua lex decernit; vnde illorum Deo non erant accepta.
PDF 667 §. 18. Execranda sunt illa, cum præiudicio tertij, sacrificia, & eorum qui ædificant Hierusalem in sanguine.
PDF 669 §. 19. Honora patrem &c. Primus licet creditor sit Deus, vult nihilominus priùs Cæsari solnatur, & sicut Leo Valentiæ primum locum cedit catello.
PDF 672 §. 20. Hypocritæ benè &c. Illis est os bonum, cor malum, traditiones habent iniquas; Ecclesia sanctas.
PDF 674 §. 21. Doctrinas & traditiones hominum. Ecclesiæ ceremoniæ sanctæ sunt, tamque necessariæ, vt idcirco illas impugnent hæretici.
PDF 676 §. 22. Non quod intrat per os &c. Ex corde egreditur quod inquinat, est enim propria peccati causa sine quo nec diabolus eßet, nec concupiscentia peccatum.
PDF 679 §. 23. Quod ex ore exit. Quod editur non coinquinat, quia per os intrat, bene quidem quod per illud egreditur.
PDF 682 Quarto die Iouis Quadragesimæ: Homilia Vigesimaqvarta. De socru Simonis. Egreßus Iesus de synagoga introiuit in domum Simonis. &c. Luc. 4.
PDF 682 Svmmarivm Homiliæ Vigesimæqvartæ Seqventis.
PDF 683 Homilia XXIV. De Socrv Simonis.
PDF 684 §. 1. Discurrit Christus, vt fons hortorum, de quo sponsa, salutis illos rigans fluentis.
PDF 685 §. 2. Socrus Simonis. Fuerit licet D. Petrus vxoratus, nostris tamen sacerdotibus, ob sacrficii, quod offerunt, puritatem, vxoratos eße non permittitur.
PDF 688 §. 3. Nostris conuenit sacerdotibm esse continentes, vt signatur in neruo Iacob, qui emarcuit, & vndis Iordanis, quæ cursum suum suspenderunt.
PDF 691 §. 4. Oportet sacerdotes eße continentes, vt se totos Deo censecrent, vt Hieremias & Ezechiel, nec non Ægyptiorum sacerdotes, & sacerdotissæ.
PDF 694 §. 5. Sacerdotes non alios filios habeant, quàm pauperes, qui in illis nidificent, vt cecinit Dauid.
PDF 696 §. 6. Inter Apostolos, solus Petrus vxorem habuit, at illam dimisit, sicut alij postmodum, quorum vxores dicebantur Episcopæ & presbyteræ.
PDF 698 §. 7. Status matrimonij sanctus est potestque matrimonio iunctus sanctus euadere: vt Enoch, Noë Abraham, Moyses &c.
PDF 701 §. 8. Agat coniugatus id quod præcipit Apostolus, videatque quid egerit Noë.
PDF 703 §. 9. Egressus de synagoga. Christus egreditur de synagoga, Petrique domum ingreditur, scilicet Ecclesiam, domum salutis.
PDF 704 §. 10. Socrus autem Simonis tenebatur. Nulla sine defectibus congregatio, nec scandalizeris ex sanctorum quibusdam defectibus.
PDF 707 §. 11. Nulla in terra domus, sicut nec in Ægypto, sine doloribus, qui extimulent, & iustè talem creauit Deus hunc mundum.
PDF 709 §. 12. Tenebatur. Infirmitatibus homo detinetur: siue pb [i.e. ob] humilitatem, vt D. Paulus, aut vt suo sistat in itinere, vt Antiochus.
PDF 713 §. 13. Tenebatur. Illi, qui te rogat, vt pro febris intercedas libaratione, illud responde. quod Dominus Paulo, & Paulus Timotheo.
PDF 715 §. 14. Magnis febribus. Anima tenetur infirma febribus amoris inordinati: hic namque malus est ignis, de quo D. Ioannes.
PDF 717 §. 15. Magnis febribus. Quando febres magna sunt, ipsa tenet infirmum, & rabidam excitant sitim, sicut in Theotimo.
PDF 719 §. 16. Licet infirmitas peccati talis sit, vt eâ meritum perdatur rogandi Deum pro salute, illam à Domino sancti sua impetrant interceßione.
PDF 721 §. 17. Rogauerunt illum. Intercedunt sancti pro parentibus suis, & patria, vt Moyses, Abraham, & Hieremias.
PDF 723 §. 18. Rogauerunt illum. Efficax est oratio sanctorum, quæ Deum ligat, vt in Elia patet: & eorum nobis opus est interceßione.
PDF 725 §. 19. Præclaris idem probatur exemplis Abraham & Lot, quæ hanc ob causam particulariter à Spriritu S. referuntur.
PDF 727 §. 20. Habeto Sanctos particulares, quibus afficiaris, quorum interceßio tibi valeat, velut illa Oniæ Heliodoro, & D. Nicolai Tribubunis.
PDF 728 §. 21. Plurimum refert, filias vestras tradere Dei famulis vxores.
PDF 732 §. 22. Rogauerunt illum. Magna vi pollet oratio communitatis, vt patet in D. Petro & Paulo.
PDF 734 §. 23. Stans super illam. Cum Dei manu, tua quoque in tuam requiritur salutem.
PDF 736 §. 24. Apprehensa manu eius. Manus Saluatoris & infirmæ confluunt, vt ipsa resurgat incolumis: vestra namque in tuam requiritur salutem: & quantumlibet boni fecerit, ex illa pendet virtute, quam illi Redemptor contulerit.
PDF 739 §. 25. Singulis manus imponens. Imponunt manus suas Confessarij singulis pœnitentibus in particulari illos curaturi.
PDF 742 Quarto die Veneris Quadragesimæ. Homilia Vigesimaqvinta. De Samiritana. Venit Iesus in ciuitatem Samariæ, quæ dicitur Sichar, iuxta prædium quod dedit Iacob Ioseph filio suo &c. Ioan. 4.
PDF 742 Svmmarivm Homiliæ Vigesimæqvintæ Seqventis.
PDF 644 [i.e. 744] Homilia XXV. De Samaritana.
PDF 745 §. 1. Sicut Oseas, sic agit Christus mullierem diligens perditam, & ponit abyssos in thesauris suis.
PDF 747 §. 2. Venit in ciuitatem Samariæ, hic Christus se verum ostendit Deum, cui proprium est in cordibus efficaciter operari.
PDF 749 §. 3. Probatur diuina Christi potentia, docendo Sichar ciuitatem per mulierem Serpentem fallacem.
PDF 754 §. 4. Vtitur Dei sapientia mulieribus ad docendum; cum illis vsus fuerit diabolus ad seducendum.
PDF 757 §. 5. Per hanc Christus mulierum restituit honorem: quam creat Archiapostolam, eâque se coronat.
PDF 761 §. 6. Venit in ciuitaten Samariæ. In Samaria se Christus effundit velut Nilus in Ægypto, quod si sponsa non aperiat, ad alteram transibit.
PDF 764 §. 7. Fatigatus. Quærit Secundus Adam in sudore vultus sui panem, & visitat summus Pontifex suam Diœcesim pedes.
PDF 766 §. 8. Fatigatus ex itinere. Lassauit Christum labor itineris: cuius corpus inter omnia creata perfectum aptumque fuit, vt in eo pateretur: ex vaticinio Dauid.
PDF 770 §. 9. Fatigatus; Fatigat ibi Christum, & quasi suspendit cor nostrum, quod Hieremias prauum appellat.
PDF 775 §. 10. Fatigatus. Fatigat Christum nostri cordis durities sicut & Ezechielem ollæ prauitas.
PDF 778 §. 11. Ex itinere. Fatigauit illum nostrorum onus peccatorum adeò graue, quale descripsit Isaias & significauit Hieremias.
PDF 782 §. 12. Sedebat sic. Erat sicut Amnon amore languidus, de quo triumphat amor efficacissimus vt illum in te accendat.
PDF 784 §. 13. Sedebat sic. Proprius hic est situs amantium: etenim amor inclinat maiestatem, vt patet in Bezace & Herculi.
PDF 786 §. 14. Venit mulier. Arentem Christus ostendit sitim huius mulieris amantißimus amasius ad non leue nostrum solatium.
PDF 789 §. 15. Vt det nobis Saluator cœlestes, quas petimus aquas donorum. optat vt nos illi cordis aquas offeramus, quod ipse significat sedens & expectans ad puteum.
PDF 791 §. 16. Da mihi bibere. Christus ab hac petit muliere vt illi det: hac etenim eius est consuetudo.
PDF 794 §. 17. Da mihi. Prius postulat Deus, vt sit perfectè liberalis, in nostrum gloriam. Doctrina est hæc D. Chrysostomi profunda.
PDF 788 [i.e. 798] §. 18. Da mihi. Secundo petit Deus, vt tibi mensuram præscibat eius, quod ipse tibi daturus est: quæ æqualis erit ei, quod illi petemi dederis.
PDF 790 [i.e. 800] §. 19. Petit ac Abraham Deus, vt eâdem illi mensurâ refunderet, quâ dedisset Abraham: historia est vulgaris, sed spectata mysterijs.
PDF 805 §. 20. In Dauid, Lot, & alijs ostendit Deus, quòd eâ tibi reddet mensurâ, quâ tu illi dederis: & petijt ab hac muliere potum, sicut Eliezer à Rebecca.
PDF 810 §. 21. Da mihi bibere. Magna Deus operatur per aquas, in aquis, & circa aquas, quas etiam petit.
PDF 812 §. 22. Quomodo tu &c. Exposcit Christus facilia, vt aquam, nec illi damus, exposcit diabolus grauißima, sed & illa diabolo offerimus.
PDF 816 §. 23. O mulier, si scires donum Dei. Duo promittit illi Redemptor, pergrata mulieribus, pariter donum declarat à Deo illi oblatum.
PDF 820 §. 24. Donum Dei. Præclarum reputat sponsa donum, quod illi Deus aliquem mittat, cui det: prudentius iudicans quam Oza.
PDF 822 §. 25. Puteus altus est. Tres perpendas aqua terrenæ conditiones. Prima quòd haustu sit difficilis, vt experti sunt duo nobiles.
PDF 825 §. 26. Bibit ipse & pecora &c. sitiet iterum. Secunda conditio: quod sint iumentis hominibusque communes. Tertia: quod sitim non extinguant, imo prouocent illis quos Iob vidit in hoc mundo meridiantes.
PDF 829 §. 27. Aqua, quam ego dabo. Conditiones aquæ Dei perpende. Prima est, quod faciles sint, & gratis dentur, sicut aquæ de petra.
PDF 832 §. 28. Secunda conditio, quod propriæ sint hominibus, in quibus Deus residens sit fons. Fiet in eo fons &c.
PDF 835 §. 29. Non fitiet in æternum. Tertia conditio, quod satient, & sitim extinguant, quod illæ non valent.
PDF 839 §. 30. Voca virum tuum. Illam disponit Christus, vt prudens confessarius, seipsum, quis sit manifestat, & illam sibi per viuam fidem desponsat.
PDF 844 §. 31. Ego sum. Sponsam suam noster dotat Oseas, & detestabile lutum in solem conuertit, qualem vidit Nehemias.
PDF 846 §. 32. Reliquit hydriam. Aquæ Christi, melius quàm Mandragoræ illam contemnere faciunt terrenas voluptates: illamque disponunt, vt vadat filios progenitura spirituales.
PDF 849 Quarto die Sabbati Quadragesimæ: Homilia Vigesimasexta. De adultera. Perrexit Iesus in montem Oliueti & diluculo iterum in templum. Ioan. 8.
PDF 849 Svmmarivm Homiliæ Vigesimæsextæ Seqventis.
PDF 851 Hommilia XXVI. De Advltera.
PDF 852 §. 1. Euodatur hodie dificultas de via colubri super Petram, superat Christus draconem, absorbetq[ue] Iudices.
PDF 855 §. 2. Perrexit Iesus in montem, & diluculò venit in templum. Ostendit se Christus mediatorem à Iob desideratum: & prælatis ac prædicatoribus, quòd tales esse debeant; præbet exemplum.
PDF 858 §. 3. Perrexit in monten Oliueti. In tribus præsertim occasionibus orauit Christus docens nos in iisdem orare similiter: prima est negotij grauioris occasio.
PDF 852 §. 4. Secundo orauit tempore paßionis: est oratio remedium, quo laboribus, pœnisq[ue] liberemur.
PDF 853 §. 5. Tertiò Saluator orat, quia Iudex futurus: tales namque decet oratio, vnde dicuntur fortes Israël.
PDF 858 §. 6. In montem Oliuieti &c. Adducunt mulierem &c. hæc mulier modò deprehensa est. Vigilat Christus, in orando ipsi in machinando. Mulierem in adulterio deprehendunt: qui namque per terram ambulat impressa relinquit vestigia.
PDF 862 §. 7. Deprehensa est in adulterio. Perpendat adulter, quod si illum homines non videant, illum tamen Deus videt, & Moysen imitetur.
PDF 866 [i.e. 867] §. 8. Hæc mulier modò deprehensa est. Quando minus adultera suspicatur, peccatum suum videbit productum in forum, quod ita Deus propalat, sicut bonorum virtutes.
PDF 869 [i.e. 870] §. 9. In adulterio. Adulterium cœcitas est cordis cuius Iob exponit supplicium, & patet in vxoribus Dauid.
PDF 873 §. 10. Adulterij damna declarat Iob, quæ patebunt in eo, quod Deus locutus est Abimelech, & ipse Abrahæ.
PDF 876 §. 11. Nullum instituit Deus expiando adulterio sacrificium, sed bene contra illud, zelotypiæ sacrificium perpetuo firmatum miraculo.
PDF 878 §. 12. Semper se Deus ostendit adulterio grauiter offensum eo quod ipse auctor sit matrimonij.
PDF 879 §. 13. Habet adulterium in lege Euangelica aliquid de sacrilegio: quia matrimonium est sacramentum inquo viuendum est vt ait D. Petrus Secundum scientiam.
PDF 884 §. 14. Præcipit nobis Moyses lapidare. Fortis est, si velit, mulier & iustum est vt seuerius, si sit inhonesta, puniatur.
PDF 887 §. 15. Sequuntur illis iniustam mundi consuetudinem, adulteras, & non adulteros condemnantes.
PDF 888 [i.e. 892] §. 16. Hæc dicebant tentantes eum. Laqueum parauerunt isti Christo Gordianum: fuerunt sicut Rechab & Baana, sed abstulit Christus balenæ laruam.
PDF 896 §. 17. Inclinans se Iesus digito scibebat in terra. Multa co[n]tinet mysteria hæc Christi in terra scriptio, & quidem se inclinando: mysterium declaratur Cameli.
PDF 898 §. 18. Scribit in terra Dominus adulteram iudicaturus, quò Iudicem præmoneat, vt reum iudicaturus, eius pariter compatiatur infirmitati, propriam agnoscendo.
PDF 902 §. 19. Iterum inclinans se, digito scribebat in terra. Scripsit Christus eorum peccata, quô illos confusos eliminauit.
PDF 905 §. 20. Se probat Christus verum Deum, dum ad lucem profert accusatorum adulteræ peccata secretißima.
PDF 906 §. 21. Qui sine peccato est vestrûm &c. Apprehendit manibus Christus duo extrema Iustitiæ, & misericordiæ, quô fugat impios, pro vt Iob proponit.
PDF 910 §. 22. Remansit solus, Iesus &c. vade Sola remansit hæc cum Christo peccatrix, tu quoque in vltimo vitæ spiritu solus remanebis, illam in omnibus foris tanquam Deus & Dominus absolutus absoluit.
PDF Endsheet
PDF Back cover
PDF Spine
PDF Vorderschnitt
PDF [1]
PDF Tomvs Qvartvs
PDF Tomvs Tertivs