PDF Ubi agitur De Cognitione Dei
PDF Front cover
PDF Endsheet
PDF Title page
PDF Zitat
PDF Michael Angelus Tamburinus Præpositus Generalis Societatis Jesv.
PDF Imprimatur
PDF Præfatio.
PDF Index Capitum.
PDF Cap. I. Quàm sciendi appetens natura hominum sit: déque quatuor conditionibus, quas præcipuè in rebus noscendis requirit.
PDF Caput II. Conditiones prædictas in Dei scientia simul omnes, & excellentißimo singulas modo inveniri: quámque ideo hæc appetanda præ cæteris omnibus sit.
PDF Caput III. Colligitur ex hactenus dictis, quàm ardens, & commune in hominibus esse deceat cognoscendi Dei studium.
PDF Caput IV. Ostenditur, Dei scientiam nulli non poßibilem, & facilem paratu esse, dummodo idoneis ad eam obtinendam instrumentis utatur: tria hujusmodi instrumenta afferuntur.
PDF Caput V. De primo divinæ scientiæ instrumento, quod est humilis, enixa, & confidens divini luminis imploratio.
PDF Caput VI. De secundo instrumento, quod est cordis munditia.
PDF Caput VII. De tertio instrumento, quod est consideratio: déque duplici considerandi Deum modo, considerandi nempe in rebus creatis, & considerandi in se ipso.
PDF Caput VIII. Quàm luculenter universæ res creatæ Deum esse suum authorem testentur: quámque promptum unicuique sit, per duo eruta hinc consectaria, ad sublimem illius intelligentiam eniti.
PDF Caput IX. Declarantur prædicta duo consectaria, & ratio conscendendi per ea ad supremi Conditoris notitiam.
PDF Caput X. Praxis fructuosa, & cuique facilis, conscendendi à rebus creatis ad earum Procreatoris notitiam, per primum ex duobus consectariis jam dictis.
PDF Caput XI. Similis alia conscendendi ad Deum praxis, per consectarium secundo loco propositum.
PDF Caput XII. De consideratione Dei in se ipso, inque excelsißimis naturæ suæ dotibus, ad rationis, & fidei lumen spectatis: quæ materia & in penitiorem divini objecti notiitiam se considerantes inducit: & â nobis deinceps in tota hac nostri operis parte tractabitur. Quam in ea explicanda secuturi viam simus: quémque modum ab unoquoque in ea considerandi oporteat servari.
PDF Caput XIII. Deum, utpote primam omnium causam, à semet ipso, pérque neceßitatem in natura sua insitam habere, ut sit, atque existat.
PDF Caput XIV. Deum esse absolutißimè æternum.
PDF Caput XV. Deum esse in omni perfectionis genere absolutißimè, simplicißiméque infinitum.
PDF Caput XVI. Deum, ratione infinitatis suæ, creatis quibuslibet mentibus incomprehensibilem esse.
PDF Caput XVII. Deum esse omnino immutabilem in perfectißimo, simplicißimóque suo esse.
PDF Caput XVIII. Quàm excellenter commemoratæ hactenus Dei perfectiones singulari comprehendantur eo nomine: Ego sum, qui sum, quod ipsemet sibi attribuit: déque duobus aliis nominibus, quæ & ipsa proprio magis jure eidem conveniunt, nempe Bonum, & Omne.
PDF Caput XIX. De immensitate Dei, nempe illius intima, & necessaria in quibuscunque poßibilibus locis præsentia.
PDF Caput XX. De infinita Dei scientia.
PDF Caput XXI. De infinita Dei virtute, & potentiæ.
PDF Caput XXII. De amplißimo, & summo dominii jure, quod Deus in omnes creatas res obtinet.
PDF Caput XXIII. De ineffabili charitate, & beneficentia Dei erga nos, secundùm suam longitudinem, latitudinémque dimensa.
PDF Caput XXIV. De eadem charitate, & beneficentia Dei erga nos, secundùm reliquas duas dimensiones, altitudinem nimirum, & profunditatem.
PDF Caput XXV. Demonstrata hactenus divinæ bonitatis immensitas, adversùs nonnullas quà ignorantiæ, qua temeritatis cavillationes, defenditur.
PDF Caput XXVI. Alia objectio refellitur, ex æternitate infernorum cruciatum desumpta.
PDF Caput XXVII. Ad planiorem divinæ pulchritudinis intelligentiam, præmittuntur generales quædam de natura pulchri notiones: ultráque pulchritudinem sensibus notam, aliam quoque reperiri merè spiritualem, statuitur.
PDF Caput XXVIII. Ex eo, quod Deus prima causa, & idea totius pulchri poßibilis sit, éque excellentissimis quatuor divinæ illius pulchritudinis proprietatibus, quàm hæc sit in illo admiranda, singularis, & quamcunque aliam infinitè supergrediens, ostenditur.
PDF Caput XXIX. Eadem divinæ pulchritudinis excellentia demonstratur ab effectis: ab incomparabili scilicet gaudio, & amore, quo spectatores suos afficit: concluditúrque, quanti momenti sit, altè impressam, & consignatam in mente illius speciem habere.
PDF Caput XXX. De intima, vivida, & actuosa Dei gognitione, quæ ex prædictis illius perfectionibus rite consideratis in animo provenit. Quàm facilè quilibet hoc pacto illam consequi valeat: quæve sint artes ad eam, postquam comparata fuerit, conservandam, & augendam idoneæ.
PDF Endsheet
PDF Back cover
PDF Spine
PDF Ubi agitur De Effectibus
PDF Front cover
PDF Endsheet
PDF Title page
PDF Bibelzitat
PDF Michael Angelus Tamburinus Præpositus Generalis Societatis Jesu.
PDF Imprimatur
PDF Index Capitum.
PDF Caput I. De fructu ex Dei notitia decerpendo.
PDF Cap. II. Deum super omnia æstimandum, imò nihil præter ipsum in magna æstimatione esse habendum.
PDF Cap. III. De summa æstimatione, in qua haberi debent omnia ad Deum pertinentia, & primò illius servitus.
PDF Cap. IV. De æstimatione, in qua Dei amicitiam haberi par est.
PDF Cap. V. Quanti æstimanda sit animæ, in cælesti patria Deum palàm intuentis, eóque ad plenum fruentis felicitas.
PDF Cap. VI. De altissima veneratione, & reverentia, quæ Deo à nobis debetur.
PDF Cap. VII. Quàm excellenti modo rerum omnium amabilitatem intrà se colligat, & meritò propterea amandus super omnia sit Deus.
PDF Cap. VIII. Quàm plenum, & universale super omnem animam sit amoris dominium: quantáque cum facilitate, qui ex toto corde amat Deum, cæteros quosque sui animi affectus, & motus eidem subjiciat.
PDF Cap. IX. Curandum esse, ut noster erga Deum amor sit jucundus, hilaris, & confidens, qualis solet esse erga amicum, aut patrem.
PDF Cap. X. Ad prædictam cum Deo agendi rationem opus esse, ut genuina de illo species in mente formetur: nonnulli indè phantasiis, & commentis exclusis, quàm à propria illius benignitate abhorrentibus, tam nostri erga ipsum amoris suavitati contrariis.
PDF Cap. XI. Quòd nemini certò constet, se Dei gratiâ in præsens potiri, haud satìs causæ esse ad nos revocandos à familiari, & jucunda illius consuetudine.
PDF Cap. XII. Neque satìs valere, ad perturbandam nostræ cum Deo conjunctionis suavitatem , quòd de perseverantia in eo amando, déque æterna consequenda salute nî omnino certi habeamus.
PDF Cap. XIII. Diluuntur nonnullæ objectiones contra eam, quam hucusque asseruimus, divini amoris hilaritatem, & fiduciam ex Dei reverentia, ac timore, criminúmque admissorum memoria petitæ.
PDF Cap. XIV. Respondetur alteri objectioni, ex sanctorum virorum exemplis desumptæ.
PDF Cap. XV. Ad validiùs confirmandam præcedentem doctrinam ostenditur, quanti referat, cum spiritualis lætitiæ sensu Deo famulari.
PDF Cap. XVI. De oratione, seu elevatione mentis in Deu[m] alia per totu[m] diem breviter repetita; alia ad certu[m] temporis spatium continenter producta.
PDF Cap. XVII. De assidua inter promiscuos vitæ actus Dei tanquam præsentis memoria.
PDF Cap. XVIII. De solitaria, & quieta rerum divinarum commentatione singulis diebus ex professo usurpanda.
PDF Cap. XIX. De nonnullis capitibus, quæ cuilibet ad perfectam cum Deo conjunctionem, quasi ad unicum suum finem tendenti, perpetua quotidianæ commentationis materia esse possunt.
PDF Cap. XX. Proprium esse hominis, qui Deum intimè amat, de illo in quibuslibet suis sermonibus loqui.
PDF Cap. XXI. De ardentibus desideriis Deum palàm in cælesti gloria videndi, quæ illius amor in cordibus suo igne succensis excitare consuevit.
PDF Cap. XXII. Naturalem mortis horrorem non debere cuiquam impedimento esse, nè illiam desideret, déque adventu illius gaudeat.
PDF Cap. XXIII. Neque divini Judicis metum justam esse causam, cur fidelibus Dei servis minùs grata esse mors debeat.
PDF Cap. XXIV. Respondetur illis, qui dicunt, non desiderari à se mortem, vel quòd pœnas post illiam à piis quoque animabus solvendas formident; vel quòd in præsens ad eam satìs parati non sint; vel ut opus aliquod permagni ad divinam gloriam momenti absolvant; vel ut plus temporis ad nova cumulanda meritoru[m] lucra habeant.
PDF Cap. XXV. De gaudio quod anima Deum amans ex infinita perfectione, ac beatitudine illius percipit.
PDF Cap. XXVI. De incensa cupidine animæ Deum amantis, ut cœleste suo domino perfectè ab omnibus serviatur, & acri dolore ob injurias, quæ peccando eidem fiunt.
PDF Cap. XXVII. De summo dolore, quo anima Dei amatrix conficitur, dum sua adversùs illum malefacta recogitat.
PDF Cap. XXVIII. Quanto odio, & horrore anima Deum amans affici debeat erga quodvis crimen lethale.
PDF Cap. XXIX. De artibus, & industriis ab anima Dei amante adhibendis, nè illum unquam gravi crimine offendat.
PDF Cap. XXX. De solicito, & inexplebili ejusdem studio, ut magìs semper, ac magìs Deo placeat.
PDF Cap. XXXI. De communione omnium bonorum inter Deum, & anima[m] perfecto illi amore conjunctam.
PDF Cap. XXXII. De alia intimiore communione, imò unione, quam perfectus Dei amor inter nostram, & illius voluntatem constituit. Cujusmodi ea sit, quæque rationes nos ad eam possint impellere.
PDF Cap. XXXIII. Per quos actus, & quibus in materiis exerceri debeat plenissima hæc nostræ voluntatis cum divina consenso.
PDF Cap. XXXIV. Diluuntur nonnulla argumenta adversùs omnigenam materiæ amplitudinem, in qua diximus nostræ voluntatis cum divina consensionem versari oportere.
PDF Endsheet
PDF Back cover
PDF Spine
PDF Ubi agitur De Amore Dei
PDF Front cover
PDF Endsheet
PDF Title page
PDF Bibelzitat
PDF Michael Angelus Tamburinus, Præpositus Generalis Societatis Jesu.
PDF Imprimatur
PDF Protestatio Authoris.
PDF Index Capitum.
PDF Proœmium.
PDF Cap. I. Perfectum Dei amorem non solis affectibus debere esse contentum, sed ad omnia se insuper virtutis opera extendere, quibus magìs gratificari Deo possit: déque duabus conditionibus, ad id præstandum ei necessariis: alterâ, ut diversis à se omnibus, nempe humanis, & terrenis amoribus validior sit in anima; alterâ, ut nullum ex hujusmodi aliis amoribus secum commorari in anima patiatur, sed omnes, quantùm potest, indè abigat.
PDF Cap. II. Deum esse à nobis amandum plùs omnibus aliis rebus, plúsque etiam, quàm nos ipsos amemus.
PDF Cap. III. In quo posita sit, & quanta esse debeat exuperatio amoris erga Deum, præ amore erga nos ipsos. Tres proponuntur illius gradus: déque primo agitur: qui est, quo vis bono spoliari, & quid vis malorum pati citiùs velle, quàm Deum gravi culpa offendere.
PDF Cap. IV. De secundo gradu Amoris Dei super omnia, voluntate nimirum, gravissima quævis mala potiùs subeundi, quàm eum vel perlevi ulla culpa offendendi.
PDF Cap. V. De amando Deo plùs nobismet ipsis, usque ad tertium, eúmque supremum hujusce exuperationis gradum: it à nempe, ut nullius sive boni, sive mali nostri respectu prætermittamus quidquam agere, quod ipsi esse gratius noverimus.
PDF Cap. VI. Quàm facilè hallucinari nos contingat circa Dei placitum: quantáque idcirco sedulitate certam in quovis nostro actu perspiciendi rationem debeamus scrutari.
PDF Cap. VII. Obedientiæ virtutem unicam viam esse, qua in omnibus certissimè reperiri voluntas Dei possit.
PDF Cap. VIII. Repræsentatur in nonnullis exemplis perfectio, quam in obedientia exercenda assequi possumus.
PDF Cap. IX. Non amari Deum summa, & tota vi ab homine, qui, licèt faciat ejus gratiâ, quidquid potest; non desiderat, plùs ei adhuc gratificari, quàm possit.
PDF Cap. X. Ad divini amoris perfectionem requiri, ut non modò præcipuus, sed & unicus amor animæ sit.
PDF Cap. XI. Non excludi à puro, perfectóque unius Dei amore complurium quoque aliarum rerum amores: dummodo hæ non merè propter se ipsas, sed propter Deum potiùs amentur.
PDF Cap. XII. Amorem sanctissimæ Humanitatis Christi, Deiparæ que Virginis, & reliquorum Cælituum nullo pacto adversari perfectæ charitati erga Deum: imò ex ea veriùs per necessariam derivationem profluere.
PDF Cap. XIII. Ad perfectum Dei amorem spectare, ut ejus gratiâ universum quoque hominum genus ametur.
PDF Cap. XIV. Quàm egregia complures Dei famuli prædictæ adversùs proximos charitatis documenta exhibuerint.
PDF Cap. XV. Amorem divinum exigere, ut inimicos peculiariter diligamus.
PDF Cap. XVI. Exempla, in quibus prædicta exercitationes charitatis erga inimicos luculentiùs apparent.
PDF Cap. XVII. Esse aliquem hominis erga se amorem rectum, quèmque perfectus Dei amor non excludat, imò veriùs præscribat.
PDF Cap. XVIII. Quinam nostri amor sit pravus, & perfecto Dei amori contrarius: déque duplici arte, ad eum in nobis extinguendum idonea.
PDF Cap. XIX. Explicatur propositarum artium prior, vilis nempe, imò nulla æstimatio honorum præsentium, ad quorum cupidinem à perverso nostri amore incitamur.
PDF Cap. XX. Exponitur altera pars, prostigando rerum terrenorum amori utilis: perpetuus nempe usus, ubique contra ipsum tendendi, per abdicationem omnium, quæ ipse appetit, & consectationem omnium, quæ ipse aversatur.
PDF Cap. XXI. Quantum Dei amor ab amore opum terrenarum dissideat: quoque pacto hominem ad has repudiandas impellat.
PDF Cap. XXII. Incitari ab amore Dei animam, ut, quæcunque corpori amica sunt, fugiat, &, quæcunque invisa consectetur.
PDF Cap. XXIII. Qualis, & quanta esse debeat hominis, qui perfectè Deum diligit, adversùs suum corpus severitas.
PDF Cap. XXIV. Ad perfectum Dei amorem necessariò requiri, ut reprimamus voluntatem propriam, imò ut illâ etiam nos omnino abdicemus.
PDF Cap. XXV. Ad perfectum Dei amorem necessariò requiri, ut mens hominis supervacua omni cupiditate, & delectatione purgetur.
PDF Cap. XXVI. Volenti Deum perfectè diligere, proscribendam ex animo, ac mente bonam omnem æstimationem sui esse.
PDF Cap. XXVII. Perfectum Dei amorem exigere, ut non modò vanam omnem nostri æstimationem penitùs à mente ablegemus; sed etiam studeamus quàm abjectissimè de nobis sentire, omniúmque nos mortalium contemptissimos ducere.
PDF Cap. XXVIII. Proprium esse hominis, qui perfectè Deum amat, ut à nemine amari, & in pretio haberi, sed omnibus potiùs contemptui, & fastidio esse velit.
PDF Cap. XXIX. Quomodo, & quatenus anima Deum amans, hominum æstimationem, amorémque vitare, & contemptum, atque aspernationem quærere debeat.
PDF Cap. XXX. Insignia quædam aversi ab humana æstimatione, & gloria animi exempla.
PDF Cap. XXXI. Num ad summam divini amoris perfectionem attineat, circa interiora etiam bona amori sui ipsius repugnare: fugiendo, quidquid naturæ hominis esto sanctum, ac spirituale arrideat. Et sententia negans statuitur.
PDF Cap. XXXII. Rationes, quibus eadem sententia superiori capite oppugnata est, diluuntur.
PDF Cap. XXXIII. Num Dei amor, ubi ad summam perfectionem evasit totam unus occupare animam debeat, omnêmque etiam æternæ beatitudinis, gratiæque sanctificantis, & Christianarum virtutum, & cujuscunque demum boni, quod Deus ipse non est, ab ea amorem excludere.
PDF Cap. XXXIV. Epilogus, & conclusio totius operis.
PDF Endsheet
PDF Back cover
PDF Spine
PDF Appendix Unius Necessarii, Summatim recolligens
PDF Front cover
PDF Endsheet
PDF Title page
PDF Michael Angelus Tamburinus, Præpositus Genaralis Societ. Jesu.
PDF Præfatio.
PDF Index Capitum.
PDF Appendix Unius Necessarii.
PDF Caput I. Æquißimum esse, ut unusquisque hominum Deo totum se addicere, penitúsque adhærere, nec nisi ex eo vivere instituat.
PDF Caput II. Qualisnam esse interior vita hominis debeat, qui Deo totum se addixit, illíque uni vivere in animo habet.
PDF Caput III. Qualisnam exterior ejusdem vita esse debeat.
PDF Caput IV. De impedimentis, quæ prædictam vivendi rationem sectantibus se objiciunt: déque illo primitus, quod ab hominibus provenit.
PDF Caput V. De secundo impedimenti genere, quod occupationes externæ afferunt.
PDF Caput VI. De tertio impedimenti genere, quod ex corporis invaletudine oritur.
PDF Caput VII. De instrumentis perfectæ conjunctionis cum Deo: & primùm de omnifaria infectatione sui ipsius.
PDF Caput VIII. Secundum ejusdem instrumentum proponitur, aßidua nimirum sui ipsius, & totius suæ vitæ observatio.
PDF Caput IX. De tertio instrumento, quod est, sancta desideria, & semel conceptam Deo penitùs serviendi voluntatem crebrò instaurare.
PDF Caput X. De aliis quibusdam instrumentis, ad eundem finem consequendum appositis.
PDF Index Rerum Memorabilium, Quæ in toto Unius Necessarii opere, hoc est, tribus ejus partibus, & Appendice, continentur.
PDF Endsheet
PDF Back cover
PDF Spine