Colonna, Marcantonio: M. Antonii Marsilii Colvmnae, Bononiensis, I. C. Archiepiscopi Salernitani, De Ecclesiasticorum Reddituum Origine, & Iure Tractatvs : Quo rerum omnium, quae ad hoc spectant argumentum, series copiosè simul ac distinctè explicatur; Argumentis insuper, Summarijs, atque Indice illustrat [...]. Venetijs : Franciscius Senensis, 1575
Inhalt
- PDF Vorderdeckel
- PDF Vorsatz
- PDF Titelblatt
- PDF Gregorio XIII. Pont. Max. M. Antonius Marsilius Columna, Archiepiscopus Salernitanus, S.
- PDF Illvstriss. Ac Ampliss. Viro M. Antonio Marsilio Colvmnae, Archiepiscopo Salernitano, Petrus Follerius, S. D.
- PDF M. Antonivs Maffa Salernitanvs, I. C. Lectori. S.
- PDF Argvmenta Omnivm Capitvm, Qvae In Hoc Libro Continentvr.
- PDF Index Copiosvs In Tractatvm De Ecclesiasticorum Reddituum Origine, & Iure, Alphabetico ordine confectus.
- PDF Errata sic emendato.
- PDF Carmen Angeli Spannocchii Senensis De Illvst. M. Antonii Marsilii, Colvmnae Tractatv De Ecclesiasticorum Reddituum Origine, & Iure.
- PDF Pars Prima.
- PDF Cap. I. Vnde antiquitus apud Hebrӕos, alios[que] itidem po pulos nonnullos sacerdotibus necessarij sumptus suppeterent: & qua ratione Christus Dominus noster, dum inter homines ageret, sibi, suis[que] ad victum necessaria pararet.
- PDF 6 Cap. II. Quam Ecclesiӕ formam, ac quӕrendi victus rationem post Christi ad Patrem ascensum, Apostoli instituerint.
- PDF 11 Cap. III. Progrediente demum tempore, vitӕ communionem paulatim labefactari, ac loco pretij hӕreditates à Christi fidelibus tradi cœpiße, diuersas[que] laycorum in viuendo sectas exortas.
- PDF 15 Cap. IIII. Vita communis ratio quo primùm tempore exoleuerit, atque Ecclesiasticorum reddituum in quatuor partes diuisio facta fuerit.
- PDF 20 Cap. V. Inser clericos diutius, quàm inter laycos communis vitӕ institutum perduraße, licèt clerici non eodem omnes modo, sed alij alijs sanctiùs, perfectius[que] hanc communionem seruarint.
- PDF 23 Cap. VI. Demum etiam inter clericos communionem sublatam esse, sed ita tamen, vt primo bonorum patrimonialium, deinde Ecclesiasticorum diuisio fuerit instituta, ac non Ecclesiasticorum quidem omnium, sed mobilium tantùm, cum rerum immobilium communio diutißimè permanserit.
- PDF 29 Cap. VII. Porrò immobilium rerum communionem haud perpetuò man sisse, sed certis eas quoque poßeßoribus aßignari cœpiße, ac prӕcipuè religiosorum cœnobijs, quo in numero Anacho retӕ, Mono Zentes, Sarabeytӕ, atque id genus alij censentur.
- PDF 39 Cap. VIII. Apud quos primùm peculiares cuique clerico redditus cœperint aßignari, & quo primùm tempore beneficiorum, tum & commendarum vsus fuerit inductus.
- PDF 44 Cap. IX. Beneficij, beneficiariorum[que] nomen vnde fluxerit; ac quàm multa templa quibus hodie prӕficiuntur beneficiarij, Idolorum antiquitus fuerint domicilia.
- PDF Pars Secunda.
- PDF Cap. X Ecclesiasticarum gradus personarum inter se distingui atque ordinem in ijs certum institui quàm maximè decuisse.
- PDF 53 Cap. XI. Quӕnam beneficia administrationem & iurisdictionem habeant, & qui illa obtinent, quibus vocabulis nuncupentur.
- PDF 58 Cap. XII Esse & beneficia cum administratione quidem, sed quӕ iurisdictione careant, Recte[que] hoc diuisionis capite officia quoque contineri. Porrò eos qui illa obtinent, varijs nominibus appellari.
- PDF 63 Cap. XIII. Cuiusmodi beneficia sint, quӕ dignitatem prӕbent: & an Cardinales dicantur dignitatem obtinere, inde[que] plura de Cardinalium origine, nomine, & titulis.
- PDF 72 Cap. XIIII. Varias itidem eße species Beneficiorum, quӕ nec iurisdictionem, nec administrationem habeant.
- PDF 75 Cap. XV. Regularium beneficiorum quot genera sint: tum & de sacerdotalibus temporalibus ac perpetuis beneficijs, item[que] com mendis nonnulla scita necessaria.
- PDF 82 Cap. XVI. Quibus temporibus plures religiosorum Regulӕ & Congregationcs à sede Apostolica deinde approbatӕ, exordium sumpserint.
- PDF 87 Cap. XVII. Dignitate sacerdotes velante hac semper cӕteris hominibus prӕstitiße, maximo[que] illos in pretio apud omnes penè nationes habitos eße.
- PDF 91 Cap. XVIII. Quibus rebus potißimum prӕditos esse operteat, qui sacris initiari velint.
- PDF 97 Cap. XIX. Prӕter ea, quӕ hucusque tradita sunt, alia etiam in sacerdotibus requiri, quӕ ab ipsorum vountate prorsus pendent: tum de eorundem barbis nonnulla.
- PDF 105 Cap. XX. Reliquis porrò clericis omnibus debere Prӕlatos vita & moribus prӕstare, & quӕ in ijs virtutes prӕ cӕteris elucere debeant.
- PDF Pars Tertia.
- PDF Cap. XXI. Inter has duas quӕstiones plurimum intereße, an beneficiarij reddituum Ecclesiasticorum domini sint, & an si eos vanè consumpserint, ad eorum restitutionem teneantur: multas[que] in hac tota controuersia doctorum sententias extare, quӕ omnes commodißimè ad tres tantùm rediguntur.
- PDF 122 Cap. XXII. Hostiensis opinio, clericum modò vsufructuarium, modo vsuarium asserentis, reiicitur vt incerta, & quӕ tractationis nostrӕ scopum non prorsus attingat.
- PDF 128 Cap. XXIII. Quibus potißimum argumentis videantur Archidiaconi partes defendi posse, & quibus ea responsionibus commodißimè refellantur.
- PDF 167 Cap. XXIIII. Facili etiam negocio dilui posse, quӕ contra Archidiaconi sententiam afferuntur.
- PDF 185 Cap. XXV. Quonam pacto in hӕc tota controuersia dominium accipiendem sit, & an recte à pristina illa quatuor partium diuisione, quӕ post erecta beneficia planè iam ab vsu recesserit, argumentum sumi poßit.
- PDF 203 Cap. XXVI. Ecclesiasticorum reddituum verè dominos esse clericos varijs rationibus demonstratur.
- PDF 216 Cap. XXVII. Duabus ex rebus potißimum constare bona ecclesiastica, nimi rum decimis & pijs legatis; vtrunque verò huius diuisionis caput huic opinioni maximè suffragari, quӕ fructuum Ecclesiasticorum clericis dominium concedit.
- PDF 231 Cap. XXVIII. Quid si clerici per luxum Ecclesiasticӕ suӕ fructus effundant an tunc saltem restitutioni obligentur: id quod multis rationibus primo aspectu affirmari posse videtur.
- PDF 234 Cap. XXIX. Non nulla illi esse prӕmunienda, qui rectè hanc restitutionis quӕstionem explicare velit.
- PDF 240 Cap. XXX. Minime quidem dubitari posse, quin parcè clerici, ac moderatè bonis Ecclesiasticis vti debeant; verùm si id minus faciant, nihil eße tamen, cur propterea restitutioni obnoxios esse illos existimemus.
- PDF 249 Cap. XXXI. Nulla ex parte huic ipsi sententiӕ quӕ proximè comprobata fuit, contraria argumenta aduersari.
- PDF 257 Cap. XXXII. Vtrum clerici sororibus, cӕteris[que] consanguineis ex redditibus Ecclesiasticis dotes prӕstare valeant.
- PDF 267 Cap. XXXIII. Archidiaconi sententiӕ tunc locum esse poße, cum ita luxui clerici se dedunt, vt propterea iniunctum sibi munus deserant. Mox Caietani suspecta quӕdam reijcitur distinctio, qui monachis suis nimium fauens, melioris eos hac in re conditionis, quàm cӕteros clericos esse voluit.
- PDF 275 Cap. XXXIIII. Quӕ animaduertere illum oporteat, qui inter communes sen tentias rectè valeat diiudicare, quoties de illarum pondere quӕstio oritur; quiue ex Pontificijs ac sacris interpretibus Archidiaconi sententiam probauerint.
- PDF 288 Cap. XXXV. Longè maiorem illorum esse numerum, qui Archidiacono aduersati sunt.
- PDF 295 Cap. XXXVI. Tam multos esse interpretes, qui communi inspecta consuetudine, reddituum Ecclesiasticorum clericis dominium tribuunt, vt si consuerudinem attendamus, de communi sententia multominus dubitare possumus.
- PDF 302 Cap. XXXVII. Licèt vtriusque sententiӕ fautores D. Thomӕ uerba captare, ac certatim ad se quisq[ue] trahere studeant perspicuè tamen illum hac in re loqui, & clericos non modo dominos facere, sed etiam ab omni restitutionis onere liberare.
- PDF Vorsatz
- PDF Rückdeckel
- PDF Rücken