Content
PDF Front cover PDF Endsheet PDF Title page PDF Gregorio XIII. Pont. Max. M. Antonius Marsilius Columna, Archiepiscopus Salernitanus, S. PDF Illvstriss. Ac Ampliss. Viro M. Antonio Marsilio Colvmnae, Archiepiscopo Salernitano, Petrus Follerius, S. D. PDF M. Antonivs Maffa Salernitanvs, I. C. Lectori. S. PDF Argvmenta Omnivm Capitvm, Qvae In Hoc Libro Continentvr. PDF Index Copiosvs In Tractatvm De Ecclesiasticorum Reddituum Origine, & Iure, Alphabetico ordine confectus. PDF Errata sic emendato. PDF Carmen Angeli Spannocchii Senensis De Illvst. M. Antonii Marsilii, Colvmnae Tractatv De Ecclesiasticorum Reddituum Origine, & Iure. PDF Pars Prima. PDF Cap. I. Vnde antiquitus apud Hebrӕos, alios[que] itidem po pulos nonnullos sacerdotibus necessarij sumptus suppeterent: & qua ratione Christus Dominus noster, dum inter homines ageret, sibi, suis[que] ad victum necessaria pararet. PDF Cap. II. Quam Ecclesiӕ formam, ac quӕrendi victus rationem post Christi ad Patrem ascensum, Apostoli instituerint. PDF Cap. III. Progrediente demum tempore, vitӕ communionem paulatim labefactari, ac loco pretij hӕreditates à Christi fidelibus tradi cœpiße, diuersas[que] laycorum in viuendo sectas exortas. PDF Cap. IIII. Vita communis ratio quo primùm tempore exoleuerit, atque Ecclesiasticorum reddituum in quatuor partes diuisio facta fuerit. PDF Cap. V. Inser clericos diutius, quàm inter laycos communis vitӕ institutum perduraße, licèt clerici non eodem omnes modo, sed alij alijs sanctiùs, perfectius[que] hanc communionem seruarint. PDF Cap. VI. Demum etiam inter clericos communionem sublatam esse, sed ita tamen, vt primo bonorum patrimonialium, deinde Ecclesiasticorum diuisio fuerit instituta, ac non Ecclesiasticorum quidem omnium, sed mobilium tantùm, cum rerum immobilium communio diutißimè permanserit. PDF Cap. VII. Porrò immobilium rerum communionem haud perpetuò man sisse, sed certis eas quoque poßeßoribus aßignari cœpiße, ac prӕcipuè religiosorum cœnobijs, quo in numero Anacho retӕ, Mono Zentes, Sarabeytӕ, atque id genus alij censentur. PDF Cap. VIII. Apud quos primùm peculiares cuique clerico redditus cœperint aßignari, & quo primùm tempore beneficiorum, tum & commendarum vsus fuerit inductus. PDF Cap. IX. Beneficij, beneficiariorum[que] nomen vnde fluxerit; ac quàm multa templa quibus hodie prӕficiuntur beneficiarij, Idolorum antiquitus fuerint domicilia. PDF Pars Secunda. PDF Cap. X Ecclesiasticarum gradus personarum inter se distingui atque ordinem in ijs certum institui quàm maximè decuisse. PDF Cap. XI. Quӕnam beneficia administrationem & iurisdictionem habeant, & qui illa obtinent, quibus vocabulis nuncupentur. PDF Cap. XII Esse & beneficia cum administratione quidem, sed quӕ iurisdictione careant, Recte[que] hoc diuisionis capite officia quoque contineri. Porrò eos qui illa obtinent, varijs nominibus appellari. PDF Cap. XIII. Cuiusmodi beneficia sint, quӕ dignitatem prӕbent: & an Cardinales dicantur dignitatem obtinere, inde[que] plura de Cardinalium origine, nomine, & titulis. PDF Cap. XIIII. Varias itidem eße species Beneficiorum, quӕ nec iurisdictionem, nec administrationem habeant. PDF Cap. XV. Regularium beneficiorum quot genera sint: tum & de sacerdotalibus temporalibus ac perpetuis beneficijs, item[que] com mendis nonnulla scita necessaria. PDF Cap. XVI. Quibus temporibus plures religiosorum Regulӕ & Congregationcs à sede Apostolica deinde approbatӕ, exordium sumpserint. PDF Cap. XVII. Dignitate sacerdotes velante hac semper cӕteris hominibus prӕstitiße, maximo[que] illos in pretio apud omnes penè nationes habitos eße. PDF Cap. XVIII. Quibus rebus potißimum prӕditos esse operteat, qui sacris initiari velint. PDF Cap. XIX. Prӕter ea, quӕ hucusque tradita sunt, alia etiam in sacerdotibus requiri, quӕ ab ipsorum vountate prorsus pendent: tum de eorundem barbis nonnulla. PDF Cap. XX. Reliquis porrò clericis omnibus debere Prӕlatos vita & moribus prӕstare, & quӕ in ijs virtutes prӕ cӕteris elucere debeant. PDF Pars Tertia. PDF Cap. XXI. Inter has duas quӕstiones plurimum intereße, an beneficiarij reddituum Ecclesiasticorum domini sint, & an si eos vanè consumpserint, ad eorum restitutionem teneantur: multas[que] in hac tota controuersia doctorum sententias extare, quӕ omnes commodißimè ad tres tantùm rediguntur. PDF Cap. XXII. Hostiensis opinio, clericum modò vsufructuarium, modo vsuarium asserentis, reiicitur vt incerta, & quӕ tractationis nostrӕ scopum non prorsus attingat. PDF Cap. XXIII. Quibus potißimum argumentis videantur Archidiaconi partes defendi posse, & quibus ea responsionibus commodißimè refellantur. PDF Cap. XXIIII. Facili etiam negocio dilui posse, quӕ contra Archidiaconi sententiam afferuntur. PDF Cap. XXV. Quonam pacto in hӕc tota controuersia dominium accipiendem sit, & an recte à pristina illa quatuor partium diuisione, quӕ post erecta beneficia planè iam ab vsu recesserit, argumentum sumi poßit. PDF Cap. XXVI. Ecclesiasticorum reddituum verè dominos esse clericos varijs rationibus demonstratur. PDF Cap. XXVII. Duabus ex rebus potißimum constare bona ecclesiastica, nimi rum decimis & pijs legatis; vtrunque verò huius diuisionis caput huic opinioni maximè suffragari, quӕ fructuum Ecclesiasticorum clericis dominium concedit. PDF Cap. XXVIII. Quid si clerici per luxum Ecclesiasticӕ suӕ fructus effundant an tunc saltem restitutioni obligentur: id quod multis rationibus primo aspectu affirmari posse videtur. PDF Cap. XXIX. Non nulla illi esse prӕmunienda, qui rectè hanc restitutionis quӕstionem explicare velit. PDF Cap. XXX. Minime quidem dubitari posse, quin parcè clerici, ac moderatè bonis Ecclesiasticis vti debeant; verùm si id minus faciant, nihil eße tamen, cur propterea restitutioni obnoxios esse illos existimemus. PDF Cap. XXXI. Nulla ex parte huic ipsi sententiӕ quӕ proximè comprobata fuit, contraria argumenta aduersari. PDF Cap. XXXII. Vtrum clerici sororibus, cӕteris[que] consanguineis ex redditibus Ecclesiasticis dotes prӕstare valeant. PDF Cap. XXXIII. Archidiaconi sententiӕ tunc locum esse poße, cum ita luxui clerici se dedunt, vt propterea iniunctum sibi munus deserant. Mox Caietani suspecta quӕdam reijcitur distinctio, qui monachis suis nimium fauens, melioris eos hac in re conditionis, quàm cӕteros clericos esse voluit. PDF Cap. XXXIIII. Quӕ animaduertere illum oporteat, qui inter communes sen tentias rectè valeat diiudicare, quoties de illarum pondere quӕstio oritur; quiue ex Pontificijs ac sacris interpretibus Archidiaconi sententiam probauerint. PDF Cap. XXXV. Longè maiorem illorum esse numerum, qui Archidiacono aduersati sunt. PDF Cap. XXXVI. Tam multos esse interpretes, qui communi inspecta consuetudine, reddituum Ecclesiasticorum clericis dominium tribuunt, vt si consuerudinem attendamus, de communi sententia multominus dubitare possumus. PDF Cap. XXXVII. Licèt vtriusque sententiӕ fautores D. Thomӕ uerba captare, ac certatim ad se quisq[ue] trahere studeant perspicuè tamen illum hac in re loqui, & clericos non modo dominos facere, sed etiam ab omni restitutionis onere liberare. PDF Endsheet PDF Back cover PDF Spine 
