Content
PDF De Personis Ecclesiasticis, Earumque statu, Dignitate, munere, & Immunitate PDF Agens De Rebvs Ecclesiæ Sacris, & profanis, earumq́ue usu, acquisitione, conservatione, & alienatione PDF Ivrisdictione Ecclesiasticâ, & Iudiciis PDF Sive Commentarius In Regulas Juris Pontificii, Qvæ In Libro Qvinto, Et Sexto Decretalium Continentvr PDF Front cover PDF Endsheet PDF Title page PDF Dedicatoria. PDF Censura Ordinarii. PDF Commentarivs In T. 41. Libri V. Decretalivm, De Regvlis Ivris. Prologvs. PDF Index Regvlarvm Lib V. Decretalivm. PDF Index Regvlarvm Lib. VI. Decretalivm. PDF Commentarivs In T. 41. Libri V. Decretalivm, De Regvlis Ivris. PDF 1. Omnis res per quascunque causas nascitur, per easdem dissolvitur. PDF 2. Estote misericordes, &c. Hoc loco nihil aliud nobis præcipi existimo, nisi ut ea facta, quæ dubium est, quo animo fiant, in meliorem partem interpretemur. PDF 3. Qui scandalizaverit &c. Vtilus scandalum nasci permittitur, quàm veritas relinquatur. PDF 4. Quod non es licitum in lege, neceßitas facit licitum. Nam & Sabbantumcustodiri præceptum est: Macchabæit temen sine culpâ in Sabbato pugnabant. Sic & hodie, si quis ieiunium fregerit ægrotus, reus voti non habetur. PDF 5. Quod latenter, aut per vim, vel aliàs licitè introductum est, nullâ debet stabilitate subsistere. PDF 6. Cùm incontemplatione &c. In ipso causæ initio non est àquæstionibus inchoandum. PDF 7. Quæ multoties, &c. Quicquid in sacratis Deo rebus, & Episcopis iniustè agitur, pro Sacrilegio reputatur, quia sacra sunt & à quoquam violari non debent. PDF 8. Qui ex timore facit præceptum, aliter quàm debeat, facit, & ideo iam non facit. PDF 9. Defleat peccator, quia offendens in uno, factus est omnium reus. PDF 10. Quamvis causæ, &c. Non potest esse Pastoris excusatio, si lupusoves comedit, & Pastor nescit. PDF 11. Indignum es, & à Romanæ Ecclesiæ consuetudine alienum, ut pro spiritualibus facere quis homagium compellatur. PDF Regvlis Ivris Pontificii in VI. Decretalivm. PDF Benevolo Lectori. PDF Regvla I. Beneficium Ecclesiasticum non potest licitè sine institutione Canonicâ obtineri. PDF Regvla II. Possessor malæ fidei ullo tempore non præscribit. PDF Regvla III. Sine posseßione præscriptio non currit. PDF Regvla IV. Peccatum non dimittitur, nisi restituatur ablatum. PDF Regvla V. Peccati venia non datur, nisi correcto. PDF Regvla VI. Nemo potest ad impoßibile obligari. PDF Regvla VII. Privilegium personale personam sequitur, & extinguitur cum persona. PDF Regvla VIII. Semel malus semper præsumitur esse malus. PDF Regvla IX. Ratum quis habere non potest, quod ipsius nomine gestum non est. PDF Regvla X. Ratihabitionem retrotrahi, & mandato non est dubium comparari. PDF Regvla XI. Cum sunt partium iura obscura, reo favendum est, potius quàm actori. PDF Regvla XII. In iudiciis non est acceptio personarum habenda. PDF Regvla XIII. Ignorantia facti, non iuris excusat. PDF Regvla XIV. Cùm quis in ius succedit alterius, iustam ignorantiæ causam censetur habere. PDF Regvla XV. Odia restringi, favores convenit ampliari. PDF Regvla XVI. Decet concessum à principe beneficium esse mansurum. PDF Regvla XVII. Indultum à Iure beneficium non est alicui auferendum. PDF Regula XVIII. Non firmatur tractu temporis, quod de iure ab initio non subsistit. PDF Regvla XIX. Non est sine culpa, qui rei, quæ ad eum non pertinet, se immiscet. PDF Regvla XX. Nullus pluribus uti defensionibus prohibetur. PDF Regvla XXI. Quod semel placuit, amplius displicere non potest. PDF Regvla XXII. Non debet aliquis alterius odio prægravari. PDF Regvla XXIII. Sine culpâ, nisi subsit causa, non est aliquis puniendus. PDF Regvla XXIV. Quod quis mandato facit Iudicis, dolo facere non videtur cùm habeat parere necesse. PDF Regvla XXV. Mora sua cuilibet est nociva. PDF Regvla XXVI. Ea, quæ fiunt à Iudice, si ad eius non spectant officium viribus non subsistunt. PDF Regvla XXVII. Scienti & consentienti non fit iniuria, neque dolus. PDF Regvla XXVIII. Quæ à iure communi exorbitant, nequaquam ad consequentiam sunt trahenda. PDF Regvla XXIX. Quod omnes tangit, debet ad omnibus approbari. PDF Regvla XXX. In obscuris minimum est sequendum. PDF Regvla XXXI. Eum, qui certus est, certiorari ulterius non oportet. PDF Regvla XXXII. Non licet actori, quod reo licitum non existit. PDF Regvla XXXIII. Mutare quis consilium non potest in alterius detrimentum. PDF Regvla XXXIV. Generi per speciem derogatur. PDF Regvla XXXV. Plus semper in se continet, quod est minus. PDF Regvla XXXVI. Pro possessore habetur, qui dolo desiit poßidere. PDF Regvla XXXVII. Vtile non debet per inutile vitiari. PDF Regvla XXXVIII. Ex eo non debet quis fructum consequi, quod nisus extitit impugnare. PDF RegvlaXXXIX. Cum qui prohibetur, prohibentur omnia, quæ sequuntur ex illo. PDF Regvla XL. Pluralis locutio duorum numero est contenta. PDF Regvla XLI. Imputari non debet ei, per quem non stat, si non faciat, quod per eum fuerat faciendum. PDF Regvla XLII. Accessorium naturam sequi congruit principalis. PDF Regvla XLIII. Qui tacet, consentire videtur. PDF Regvla XLIV. Is qui tacet, non fatetur, sed nec utique negare videtur. PDF Regvla XLV. Inspicimus in obscuris, quod est verosimilius, vel quod plerumque fieri consuevit. PDF Regvla XLVI. Is, qui in ius succedit alterius, eo iure, quo ille uti debebit. PDF Regvla XLVII. Præsumitur ignorantia, ubi scientia non probatur. PDF Regvla XLVIII. Locupletari non debet aliquis alterius iniuria, vel iactura. PDF Regvla XLIX. In pœnis benignior est interpretatio facienda. PDF Regvla L. Actus legitimi conditionem non recipiunt, neque diem. PDF Regvla LI. Semel Deo dicatum non est ad usus humanos ulterius transferendum. PDF Regvla LII. Non præstat impedimentum, quod de iure non sortitur effectum. PDF Regvla LIII. Cui licet, quod est plus, licet utique quod est minus. PDF Regvla LIV. Qui prior est tempore, potior est in iure. PDF Regvla LV. Qui sentit onus, sentire debet commodum, & contra. PDF Regvla LVI. In re communi potior est conditio prohibitis. PDF Regvla LVII. Contra eum, qui legem dicere potuir apertius, est interpretario facienda. PDF Regvla LVIII. Non est obligatorium contra bonos mores præstitum iuramentum. PDF Regvla LIX. Dolo facit, qui petit, quod restituere oportet eundem. PDF Regvla LX. Non est in mora, qui exceptione legitima se potest tueri. PDF Regvla LXI. Quod ob gratiam alicuius conceditur, non est in eius dispendium retorquendum. PDF Regvla LXII. Nullus ex consilio, dummodo fraudulentum non fuerit, obligatur. PDF Regvla LXIII. Exceptionem obiiciens non videtur de intentione adversarii confiteri. PDF Regvla LXIV. Quæ contra ius fiunt, debent utiq[ue] pro infectis haberi. PDF Regvla LXV. In pari delicto vel causa potior est conditio poßidentis. PDF Regvla LXVI. Cum non stat per eum, ad quem pertinet, quò minus conditio impleatur. haberi debet perinde, ac si implecta fuisset. PDF Regvla LXVII. Quod alcui suo non licet nomine, nec alieno licebit. PDF Regvla LXVIII. Potest quis per alium, quod potest facere per seipsum. PDF Regvla LXIX. In malis promissis fidem non expedit observari. PDF Regvla LXX. In alternativis debitoris est electio, & sufficit alterum adimpleri. PDF Regvla LXXI. Qui ad agendum admittitur, est ad excipiendum multò magis admittendus. PDF Regvla LXXII. Qui facit per alium, perinde est, ac si faciat per seipsum. PDF Regvla LXXIII. Factum legitimè retractari non debet, licet casus postea eveniat, à quo non potuit inchoari. PDF Regvla LXXIV. Quod alicui gratiosè conceditur, trahi non debet ab aliis in exemplum. PDF Regvla LXXV. Frustra sibi fidem quis postulat ab eo servari, cui fidem à se præstitum servare recusat. PDF Regvla LXXVI. Delictum personæ non debet in detrimentum ecclesiæ redundare. PDF Regvla LXXVII. Rationi convenit, ut succedat in onere, qui substituitur in honore. PDF Regvla LXXVIII. In argumentum trahi nequeunt, quæ propter neceßitatem aliquando sunt concessa. PDF Regvla LXXIX. Nemo potest plus iuris transferre in alium, quàm sibi competere dignoscatur. PDF Regvla LXXX. In toto partem non est dubium contineri. PDF Regvla LXXXI. In generali conceßione non veniunt ea, quæ quis non esset verisimiliter in specie concessurus. PDF Regvla LXXXII. Qui contra iura mercatur, bonam fidem præsumitur non habere. PDF Regvla LXXXIII. Bona fides patitur, ut semel exactum iterum exigatur. PDF Regvla LXXXIV. Quod una via prohibetur alicui, ad id alia via non debet admitti. PDF Regvla LXXXV. Contractus ex conventione legem accipere dignoscuntur. PDF Regvla LXXXVI. Damnum, quod quis sua culpa sentit, sibi debet, non aliis imputare. PDF Regvla LXXXVII. Infamibus non pateant portæ dignitatum. PDF Regvla LXXXVIII. Certum est, quod is committit in legem, qui legis verba complectens contra legis nititur voluntatem. PDF Index Rerum, & Verborum memorabilium, quæ in hoc Commentario Regularum juris Libri 5. Decretalium continentur. PDF Index Rerum, & Verborum memorabilium, quæ in hoc Commentario Regularum juris Libri sexti Decretalium continentur. PDF Endsheet PDF Back cover PDF Spine PDF Sive Antinomia Ivris Pontificii Et Cæsarei 
