Sōkratus Scholastiku Kai Ermeiu Sozomenu Ekklēsiastikē Istoria / Henricus Valesius Graecum textum collatis Mss. Codicibus emendavit, Latinè vertit, & Annotationibus illustravit. Mogvntiae : Gerlach : Beckenstein, 1677
Content
- PDF Front cover
- PDF Endsheet
- PDF Schmutztitel
- PDF Title page
- PDF Christianissimo Francorum Et Navarræ Regi Ludovico A Deo Dato.
- PDF Ad Stvdiosos Lectores Praefatio.
- PDF De Vita Et Scriptis Socratis Atque Sozomeni.
- PDF Veterum Testimonia De Socrate Et Sozomeno.
- PDF Censura & Facultas Ordinarii Moguntini.
- PDF [1] Sōkratus Scholastiku Ekklēsiastikē Istoria. Socratis Scholastici Historia Ecclesiastica.
- PDF [1] Title page
- PDF [2] In Primo Libro Historiae Ecclesiasticae Socratis scholastici haec continentur.
- PDF [5] Socratis Scholastici Ecclesiasticae Historiae Liber Primvs.
- PDF [5] Cap. I. Prooemium totius libri.
- PDF [5] II. Qua ratione Imp. Constantinus ad religionem Christianam se contulit.
- PDF 7 III. Quomodo dum Constantinus res Christianorum amplificaret, Licinius ejus collega eosdem persecutus est.
- PDF 8 IV. Qualiter inter Constantinum & Licinium bellum propter Christianos exortum est.
- PDF 9 V. De Arii adversùs Alexandrum Episcopum contentione.
- PDF 9 VI. Quomodo ex contentione ortum est in Ecclesiae dissidium, & quomodo Alexander Alexandriae Episcopus Arium sectatoresque ejus deponit.
- PDF 15 VII. Quomodo Imper. Constantinus ob Ecclesiarum perturbationem dolore affectus, Hosium Hispanum misit Alexandriam, Episcopum & Arium ad concordiam exhortans.
- PDF 18 VIII. De Synodo, quae habita est Nicaeae in Bithynia, & de fide, quae ibi promulgata est.
- PDF 27 IX. Epistola Synodi de iis, quae ab ipsa constituta sunt: & qualiter Arius, & qui cum ipso consenserant, depositi sunt.
- PDF 38 X. Quod Acesium quoque Novatianorum Episcopum ad Synodum vocaverit Imperator.
- PDF 39 XI. De Paphnutio Episcopo.
- PDF 40 XII. De Spyridone Cypriorum Episcopo.
- PDF 41 XIII. De Eutychiano monacho.
- PDF 43 XIV. Quomodo Eusebius Nicomediae Episcopus & Theognis Nicaeae, qui in exilium missi fuerant, eo, quòd Ario consensissent, postea misso poenitentiae libello, expositioni fidei consentientes, sedes suas receperunt.
- PDF 44 XV. Quomodo Alexandro post Synodum Nicaenam mortuo, Athanasius creatus est Episcopus.
- PDF 45 XVI. Quomodo Constantinus Imper. urbem Byzantiorum auxit, & Constantinopolim vocavit.
- PDF 46 XVII. Quomodo Imperatoris mater Helena crucem Domini diù perquisitam Hierosolymis reperit, & Ecclesiam construxit.
- PDF 48 XVIII. Quomodo Imp. Constantinus gentilium quidem superstitionem delevit; multas autem Ecclesias variis in locis erexit.
- PDF 50 XIX. Quomodo Constantini temporibus interiores Indi fidem Christi amplexi sint.
- PDF 52 XX. Quomodo Iberi ad Christi fidem conversi sint.
- PDF 54 XXI. De Antonio monacho.
- PDF 55 XXII. De Mane auctore haereseos Manichaeorum, & unde is originem traxerit.
- PDF 57 XXIII. Quomodo Eusebius Nicomediensis & Theognis Nicaenus, resumpta fiducia Nicaenam fidem subvertere conati sunt, structis Athanasio insidiis.
- PDF 59 XXIV. De Synodo Antiochena, in qua depositus est Eustathius Antiochensis Episcopus: propter quem exorta seditio totam ferè urbem delevit.
- PDF 60 XXV. De Presbytero, qui operam navavit, ut Arius revocaretur.
- PDF 61 XXVI. Quomodo Arius ab exilio revocatus, libello poenitentiae principi oblato, Nicaenam fidem simulaverit.
- PDF 62 XXVII. Quomodo Arium jussu Imperat. Alexandriam reversum Athanasius non admiserit, ac propterea Eusebiani varias ei calumnias apud Imperatorem struxerint.
- PDF 65 XXVIII. Quomodo Imp. ob accusationes, quae contra Athanasium motae fuerant, Synodum Tyri congregari jussit.
- PDF 66 XXIX. De Arsenio, & de manu, quae illi amputata esse dicebatur.
- PDF 67 XXX. Quomodo post primam accusationem cùm Athanasius innocens esset inventus, accusatores fugâ se proripuerint.
- PDF 67 XXXI. Quomodo Athanasius ad Imp. confugerit, cùm Episcopi defensionem ispius in secunda accusatione non admisissent.
- PDF 68 XXXII. Quomodo Athanasius, cùm discessisset, Synodali sententiâ depositus est.
- PDF 68 XXXIII. Quomodo Synodus relictâ Tyro venit Hierosolymam: atque illic celebratis encaeniis novae Hierusalem, Arium in communionem recepit.
- PDF 69 XXXIV. Quòd Imp. Synodum ad se per literas evocavit, ut Athanasii causa coram se diligentiùs spectaretur.
- PDF 71 XXXV. Quod cùm Synodus ad Imperat. non venisset, Eusebiani Athanasium criminati sunt, quasi minatus esset aversurum se annonam, quae ab urbe Alexandria praebebatur Constantinopoli. Qua re commotus Imp. Athanasium in Gallias relegavit.
- PDF 71 XXXVI. De Marcello Ancyrae Episcopo, & Asterio sophista.
- PDF 72 XXXVII. Quomodo post exilium Athanasii Arius ab Imp. CP. evocatus, turbas excitavit adversus Alexandrum CP. Episcopum.
- PDF 73 XXXVIII. De morte Arii.
- PDF 75 XXXIX. Quomodo Imp. in morbum delapsus finem vivendi fecit.
- PDF 75 XL. De sepultura Imp. Constantini.
- PDF 76 In Secundo Libro Ecclesiasticae Historiae Socratis haec continentur.
- PDF 79 Socratis Scholastici Ecclesiasticae Historiae Liber II.
- PDF 79 Cap. I. Prooemium, in quo rationem reddit, cur primi ac secundi libri novam editionem fecerit.
- PDF 80 II. Quomodo Eusebius Nicomediensis cum suis, Arii dogma iterum inducere conatus, ecclesias perturbarit.
- PDF 82 III. Quomodo Athanasius Constantini junioris literis fretus, Alexandriam rediit.
- PDF 83 IV. Quod Eusebio Pamphili mortuo, Acacius episcopatum Caesare suscepit.
- PDF 83 V. De morte Constantini Junioris.
- PDF 83 VI. Quomodo Alexander Constantinop. Episcopus Paulum & Macedonium proposuit ordinandos.
- PDF 84 VII. Qualiter Constantius Imp. Paulum Episcopatu ejecerit, & Eusebio ab urbe Nicomedia evocato, Episcopatum CP. tradiderit.
- PDF 84 VIII. Quomodo Eusebius collectâ iterum Antiochiae Synodo, alteram fidei formulam promulgavit.
- PDF 85 IX. De Eusebio Emiseno.
- PDF 86 X. Quomodo Episcopi Antiochiae congregati, cum Eusebius Emisenus Episcopatum Antiochiae recusasset, Gregorium ordinarint, & Nicaenae fidei verba immutaverint.
- PDF 88 XI. Quomodo cum Gregorius militari manu stipatus, Alexandriam venisset, Athanasius fugerit.
- PDF 89 XII. Quomodo post mortem Eusebii populus CP. Paulum in sedem suam restituerit, & Ariani Macedonium delegerint.
- PDF 90 XIII. De Hermogenis magistri militum nece, & quomodo Paulus ob eam causam iterùm pulsus sit Ecclesia.
- PDF 91 XIV. Quomodo Ariani amoto Gregorio, Georgium ejus loco substituerunt.
- PDF 91 XV. Quomodo Athanasius & Paulus Romam profecti, iterùm proprias sedes recuperarunt, Julii Rom. Episcopi literis muniti.
- PDF 92 XVI. Quomodo Imperator per Philippum Praefectum Praetorio, Paulum quidem ejici & in exilium mitti jussit, Macedonium verò in sede Episcopali constituit.
- PDF 94 XVII. Quomodo Athanasius Imperatoris minas veritus Romam perrexit.
- PDF 95 XVIII. Quomodo Occidentalium partium Imperator petiit à fratre, ut mitterentur, quid de Athanasii Paulique depositione rationem redderent, & quomodo missi ab Oriente aliam fidei formulam ediderunt.
- PDF 97 XIX. De prolixa fidei expositione.
- PDF 101 XX. De Concilio Serdicensi.
- PDF 103 XXI. Eusebii Pamphili defensio.
- PDF 106 XXII. Quomodo cum Imperator Orientis Paulum & Athanasium à Serdicensi Synodo restitutos, nollet admittere, Occidentis Imperator ei bellum minatus est.
- PDF 107 XXIII. Quomodo Constantius fratris minas veritus, Athanasium suis literis evocavit, & Alexandriam misit.
- PDF 114 XXXIV. Quomodo Athanasius Alexandriam rediens, cum per Hierosolymam transiret, à Maximo in communionem susceptus est, & Synodum Episcoporum collegit, in qua confirmata est fides Nicaena.
- PDF 115 XXV. De Magnentio & Vetrannione tyrannis.
- PDF 116 XXVI. Qualiter mortuo Occidentis partium Imperatore, Paulus & Athanasius iterum suis sedibus pulsi: & Paulus quidem cum in exilium abduceretur occisus est, Athanasius verò se fugâ proripuit.
- PDF 117 XXVII. Quomodo Macedonius cum sedem CP. occupavisset, eos, qui ab ipso dissentiebant, plurimis malis affecit.
- PDF 118 XXVIII. De malis Alexandriae perpetratis à Georgio Ariano, ex narratione ipsius Athanasii.
- PDF 121 XXIX. De Photino haeresiarcha.
- PDF 121 XXX. De fidei formulis Sirmii expositis coram Imperatore Constantio.
- PDF 126 XXXI. De Hosio Cordubensi Episcopo.
- PDF 127 XXXII. De Magnentii tyranni exitio.
- PDF 128 XXXIII. De Judaeis Diocaesaream Palaestinae incolentibus.
- PDF 128 XXXIV. De Gallo Caesare.
- PDF 129 XXXV. De Aëtio Syro Eunomii magistro.
- PDF 130 XXXVI. De Synodo Mediolanensi.
- PDF 131 XXXVII. De Ariminensi Synodo, & de fidei formula illic promulgata.
- PDF 141 XXXVIII. De Macedonii saevitia, & tumultibus ab eo concitatis.
- PDF 146 XXXIX. De Concilio apud Seleuciam Isauriae urbem coacto.
- PDF 148 XL. Qualiter Acacius Caesareae Episcopus in Seleuciensi Synodo aliam fidei expositionem scripserit.
- PDF 153 XLI. Quomodo Acaciani, Imperatore ab Occidentis partibus reverso, CP. congregati, Ariminensem fidem nonnullis ei additis, confirmarunt.
- PDF 155 XLII. Qualiter deposito Macedonio, Eudoxius Episcopatum CP. obtinuit.
- PDF 156 XLIII. De Eustathio Episcopo Sebastiae.
- PDF 157 XLIV. De Meletio Antiochiae Episcopo.
- PDF 158 XLV. De Haeresi Macedonii.
- PDF 160 XLVI. De Apolinaristis deque eorum haeresi.
- PDF 161 XLVII. De morte Imperatoris Constantii.
- PDF 162 In Tertio Libro Ecclesiasticae Historiae Socratis haec continentur.
- PDF 164 Socratis Scholastici Ecclesiasticae Historiae Liber III.
- PDF 164 Cap. I. De Iuliano, deque genere ejus & educatione: & quomodo Imperator factus ad Gentilium religionem descivit.
- PDF 170 II. De seditione orta Alexandriae, & quomodo interfectus sit Georgius.
- PDF 171 III. Quomodo Imperator ob caedem Georgii indignatus, Alexandrinos per epistolas objurgavit.
- PDF 173 IV. Qualiter Athanasius, occiso Georgio Alexandriam reversus, Ecclesiam suam recuperavit.
- PDF 173 V. De Lucifero & Eusebio.
- PDF 174 VI. Quomodo Lucifer Antiochiae Paulinum ordinavit.
- PDF 174 VII. Qualiter Eusebius & Athanasius inter se consentientes, Synodum Alexandriae congregarunt, in qua Trinitatem consubstantialem disertè pronuntiarunt.
- PDF 176 VIII. Ex Athanasii apologetico de fuga sua.
- PDF 180 IX. Quomodo Eusebius post Synodum Orthodoxorum apud Alexandriam Episcoporum, Antiochiam reversus, cum Catholicos illic dissidentes ob Paulini ordinationem reperisset, nec eos ad concordiam revocare posset, abscessit.
- PDF 181 X. De Hilario Pictavorum Episcopo.
- PDF 183 XI. Quomodo Imperator Iulianus pecunias à Christianis exegerit.
- PDF 183 XII. De Mari Episcopo Chalcedonensi.
- PDF 184 XIII. De tumultu quem Pagani contra Christianos excitarunt.
- PDF 185 XIV. De fuga Athanasii.
- PDF 186 XV. De iis qui regnante Iuliano apud Merum Phrygiae urbem martyrio perfuncti sunt.
- PDF 187 XVI. Quomodo Apollinares ad scribendos libros sese contulerint, cùm Imperator Christianos Graecis disciplinis institui vetuisset.
- PDF 190 XVII. Quomodo Imperator contra Persas expeditionem parans, cùm ab Antiochensibus derisus esset, orationem quae Misopogon inscribitur, adversos eos edidit.
- PDF 191 XVIII. Quomodo Imperatori oraculum sciscitanti, Daemon metu Babylae martyris nihil responderit.
- PDF 191 XIX. De Imperatoris ira, & de Theodoro Confessore.
- PDF 192 XX. Quomodo Imperator Iudaeos ad sacrificandum impulerit, & de integra Hierosolymorum eversione.
- PDF 194 XXI. De Imperatoris in Persidem irruptione, deque ejus caede.
- PDF 195 XXII. De nuncupatione Imperatoris Ioviani.
- PDF 196 XXIII. Confutatio eorum quae Libanius Rhetor de Iuliano dixit.
- PDF 202 XXIV. Quomodo ad Iovianum omnes undique confluxerunt Episcopi, sperantes singuli se illum ad suam fidem traducturos.
- PDF 203 XXV. Quomodo Macedoniani & Acaciani Antiochiae congregati, Nicaenam fidem confirmarunt.
- PDF 205 XXVI. De Ioviani Imperatoris obitu.
- PDF 206 In Qvarto Libro Ecclesiasticae Historiae Socratis haec continentur.
- PDF 210 Socratis Scholastici Ecclesiasticae Historiae Liber IV.
- PDF 210 Caput. I. Quomodo post obitum Joviani Valentinianus factus est Imperator, qui Valentem fratrem Imperii consortem adscivit. Et quòd Valentinianus quidem Orthodoxus, Valens verò Arianus exstiterit.
- PDF 211 II. Quomodo Valentiniano in Occidentem profecto, Valens Constantinopoli degens, Macedonianis ipsum adeuntibus, & Synodum fieri poscentibus, id permisit: & quomodo homousianos prosecutus est.
- PDF 212 III. Quomodo dum Valens homousianos in Oriente persequitur, Constantinopoli surrexit tyrannus Procopius: eodemque tempore terrae motus & maris inundatio plurimas urbes evertit.
- PDF 213 IV. Quomodo turbato Reipublicae & Ecclesiae statu, Macedoniani collecta apud Lampsacum Synodo, Antiochenam fidem iterum confirmarunt; Ariminensem verò anathemate damnarunt: & depositionem Acacii atque Eudoxii denuo roborarunt.
- PDF 213 V. Quomodo conserto praelio circa Urbem Phrygiae, Valens Procopium tyrannum proditione ducum captum, unà cum ipsis ducibus inusitatis suppliciis interemit.
- PDF 214 VI. Quomodo Imperator interfecto tyranno, eos qui Synodo interfuerant, cunctosque pariter Christianos Arii opinionem amplecti coëgerit.
- PDF 215 VII. Quomodo pulso Eleusio Macedoniano, Eunomius Cyzici Episcopatum adeptus est: & unde ortus fuerit: & quod cum Notarius esset Aëtii impii, illum sibi imitandum proposuit.
- PDF 216 VIII. De oraculo quod in lapide inciso inventum est, tunc cum Chalcedonos muri ob iram Valentis Augusti destruerentur.
- PDF 217 IX. Quomodo Imperator Valens Novatianos qui consubstantialis doctrinam perinde ac Catholici tuebantur, persecutus sit.
- PDF 218 X. Quod Imperator Valentinianus filium genuit Valentinianum, cum Gratianum filium ante Imperium suum suscepisset.
- PDF 218 XI. De inusitatae magnitudinis grandine quae cecidit è coelo, & de terrae motibus per Hellespontum ac Bithyniam.
- PDF 219 XII. Quomodo Macedoniani propter Imperatoris adversus ipsos violentiam in angustias redacti, missa ad Liberium Romanum Episcopum legatione, fidei consubstantialis subscripserunt.
- PDF 225 XIII. Quomodo Eunomius se ab Eudoxio se junxit eo quòd Aëtio addictus esset: & quomodo tumultu Alexandriae per Eudoxium excitato, iterum fugit Athanasius: cumque ob id populus seditionem movisset, timens Imperator, lenitis per literas Alexandrinis Athanasium denuo Ecclesiam suam obtinere jussit.
- PDF 225 XIV. Quomodo mortuo Constantinopoli Eudoxio, Ariani quidem Demophilum, Orthodoxi vero Evagrium annitente Eustathio Antiocheno, ordinaverunt.
- PDF 226 XV. Quomodo Evagrio & Eustathio in exilium ab Imperatore pulsis, Ariani homousianos gravissime oppresserunt.
- PDF 227 XVI. De sanctis Presbyteris jussu Valentis in navigio crematis, & de fame quae Dei indignatione ob id accidit in Phrygia.
- PDF 228 XVII. Quomodo Imperator dum Antiochiae versaretur, homousianos persecutus fuerit.
- PDF 228 XVIII. De his quae Edessae facta sunt, deque Praefecti contumelia & de civium fide & constantia, & de pia quadam muliere.
- PDF 229 XIX. Quomodo Imperator Valens multos qui primam sui nominis literam haberent Teta, occiderit, ob quandam divinationem qua id praedictum fuerat.
- PDF 230 XX. De obitu Athanasii & de promotione Petri.
- PDF 230 XXI. Quomodo post mortem Athanasii, Ariani jussu Valentis Imp. Lucio quem prius ordinaverant, Ecclesias tradiderunt, & Petrum custodiae mancipaverunt.
- PDF 231 XXII. Quod malorum quae in enthronismo Lucii acciderunt, Sabinus quidem scriptor Macedonianus nullam mentionem fecit: Petrus vero in epistola sua meminit. Qui ad Damasum Romanum Episcopum fugiens evasit: Lucius vero & Ariani Monachos in solitudine plurimis malis affecerunt.
- PDF 231 XXIII. Catalogus sanctorum Monachorum qui in solitudine vixerunt.
- PDF 238 XXIV. De sanctis Monachis in exillium pulsis, & quomodo Deus miraculis per illos editis cunctos ad se attraxerit.
- PDF 240 XXV. De Didymo caeco.
- PDF 241 XXVI. De Basilio Caesariensi & Gregorio Nazianzeno.
- PDF 244 XXVII. De Gregorio Thaumaturgo.
- PDF 245 XXVIII. De Novato, dictisque ab eo Novatianis: & quomodo hi qui Phrygiam incolebant Novatiani, festum Paschae ad Iudaicum morem transtulerint.
- PDF 247 XXIX. De Damaso Romano Episcopo & Ursino: & quomodo seditione Romae propter illos factâ, plurimi interfecti sunt.
- PDF 247 XXX. Quomodo post mortem Auxentii Mediolanensis Episcopi, cum orta esset seditio ob electionem futuri Antistitis, Ambrosius Praeses Provinciae qui ad sedandum tumultum cum militari manu perrexerat, communi omnium suffragio & ipsius Valentiniani Imperatoris consensu, Episcopus factus est.
- PDF 248 XXXI. De Obitu Valentiniani.
- PDF 250 XXXII. De Themistio Philosopho, & quomodo Valens ejus oratione lenitus, de persecutione Christianorum aliquantulum remisit.
- PDF 251 XXXIII. Quomodo Gothi regnante Valente facti sint Christiani.
- PDF 252 XXXIV. Quomodo Gothi ab aliis Barbaris devicti ad Romanos confugerunt & ab Imperatore suscepti, tum Imperio Romano, tum ipsi Imperatori exitio fuere.
- PDF 252 XXXV. Quomodo Imperator de bello contra Gothos sollicitus, bellum adversus Christianos remissius gessit.
- PDF 253 XXXVI. Quomodo Saraceni Maviâ feminâ tunc apud eos regnante, ad fidem Christi conversi sint, & Mosen quendam, pium ac fidelem Monachum, Episcopum acceperint.
- PDF 254 XXXVII. Quomodo post Imp. discessum Orthodoxi in Oriente, maxime apud Alexandriam, resumptis animis Lucium ejecerunt, & Petro qui Damasi Romani Pontificis literis munitus redierat, Ecclesias reddiderunt.
- PDF 254 XXXVIII. Quomodo Imperator Constantinopolim reversus, cum à populo propter Gothos conviciis appeteretur, contra Barbaros profectus est: & cum illis congressus juxta Hadrianopolim Macedoniae Urbem interfectus est: cùm vixisset annis L. imperasset autem annis xvj.
- PDF 256 In Qvinto Libro Ecclesiasticae Historiae Socratis Scholastici haec continentur.
- PDF 258 Socratis Scholastici Ecclesiasticae Historiae Liber V.
- PDF 258 Prooemivm.
- PDF 259 I. Quomodo post Valentis obitum, cum Gotthi Constantinopolim oppugnarent, cives adversus eos eruptionem fecerunt, auxiliantibus Saracenis qui Maviae parebant.
- PDF 260 II. Quomodo Imperator Gratianus Orthodoxis Episcopis ab exilio revocatis, haereticos Ecclesiis expulit, & consortem Imperii Theodosium sibi adscivit.
- PDF 260 III. Quinam eo tempore majorum Ecclesiarum fuerint Episcopi.
- PDF 261 IV. Quomodo Macedoniani, qui prius ad Liberium Romanum Episcopum pro consubstantialis fide scripserant, denuo ad pristinum errorem revoluti sunt.
- PDF 261 V. De his quae Antiochiae ob Melitium & Paulinum contigerunt.
- PDF 262 VI. Qualiter Gregorius Nazianzenus communi Orthodoxorum suffragio Episcopus Constantinopolitanae Ecclesiae est constitutus: quo tempore & Theodosius Imperator post relatam de Barbaris victoriam in morbum delapsus, Thessalonicae ab Ascholio Episcopo baptizatus est.
- PDF 263 VII. Qualiter Gregorius Episcopis quibusdam ob translationem ipsius murmurantibus, Episcopatu se abdicavit: & Imperator Demophilo Arianorum Episcopo mandavit, ut aut fide consubstantialis assentiretur, aut urbe excederet: quod quidem Demophilus facere maluit.
- PDF 264 VIII. De centum & quinquaginta Episcopis Constantinopoli congregatis: deque illorum decretis, & Ordinatione Nectarii.
- PDF 266 IX. Quomodo Imperator Theodosius corpus Pauli Episcopi Constantinopolitani ab exilio honorifice transtulit: quo tempore Melitius Antiochenus Episcopus vita discessit.
- PDF 266 X. Quomodo Imperator omnium sectarum Episcopos in unum convenire jussit, quo tempore Arcadius ejus filius, Augustus nuncupatus est: & quod Novatiani in fide cum Homousianis consentientes, soli intra urbem collectas agere permissi sunt; reliquis haereticis procul ejectis.
- PDF 270 XI. De Maximo tyranno; qualiter is Gratianum dolo interemit: quo tempore propter metum Maximi, Iustina Valentiniani pueri mater, Ambrosio Mediolanensi Episcopo insidiari invita destitit.
- PDF 271 XII. Quomodo Imp. Theodosius, collectis adversus Maximum ingentibus copiis; quo tempore Honorius ei ex Flaccilla natus est, Arcadium quidem reliquit Constantinopoli, ipse vero juxta Mediolanum conflixit cum Maximo.
- PDF 272 XIII. De tumultu quem Ariani Constantinopoli excitarunt.
- PDF 272 XIV. De victoria Imperatoris Theodosii, deque tyranni clade.
- PDF 273 XV. De Flaviano Antiocheno.
- PDF 274 XVI. De Idolorum templis Alexandriae dirutis, & commissâ ob id pugnâ inter Gentiles & Christianos.
- PDF 276 XVII. De literis hierographicis in Serapidis templo repertis.
- PDF 277 XVIII. Quomodo Imperator Theodosius Romae degens, plurimum utilitatis urbi contulit, sublatis furum apud Mancipes receptaculis, & turpibus crepitaculis lupanarium.
- PDF 278 XIX. De presbyteris poenitentium curam gerentibus, & quomodo ea tempestate sublati fuerint.
- PDF 279 XX. Quod tum apud Arianos, tum apud alios haereticos, multa schismata exstiterunt.
- PDF 280 XXI. Quomodo etiam Novatiani se dissenserint.
- PDF 282 XXII. Iudicium hujus historiae scriptoris, de discrepantia quae quibusdam in locis cernitur, tam in festo Paschali, quàm in baptismo & jejuniis & collectis, & aliisque Ecclesiasticis ritibus.
- PDF 291 XXIII. De Arianis Constantinopoli, qui & Psathyriani sunt dicti.
- PDF 292 XXIV. Qualiter Eunomiani quoque inter se divisi sint, variisque nominibus ex auctorum suorum vocabulis appellati.
- PDF 293 XXV. De Eugenii tyrannide, & Valentiniani Junioris; deque victoria quam Theodosius Augustus retulit de tyranno.
- PDF 295 XXVI. Quomodo Imperator post victoriam morbo correptus, filium suum Honorium Mediolanum evocavit: & paulisper convaluisse visus, edito Equestri certamine, eadem die excessit è vita.
- PDF 296 In Sexto Libro Ecclesiasticae Historiae Socratis Scholastici haec continentur.
- PDF 298 Socratis Scholastici Ecclesiasticae Historiae Liber VI.
- PDF 298 Prooemivm.
- PDF 299 I. Quomodo post obitum Imp. Theodosii, cum filii ejus Imperium partiti essent, & redeuntibus ex Italia militibus Arcadius occurrisset, Rufinus praefectus Praetorio ad pedes Imperatoris ab ipsis occisus est.
- PDF 300 II. De obitu Nectarii & Joannis ordinatione.
- PDF 301 III. De genere & inquisitione Joannis Episcopi Constantinopolitani.
- PDF 303 IV. De Serapione Diacono, & quomodo Joannes ejus causâ Clericis suis invisus exstiterit.
- PDF 304 V. Quod Joannes non solum adversus Clericos, verum etiam adversus Optimates simultates habuerit, & de Eutropio Eunucho.
- PDF 305 VI. De Gainae Gotthi Tyrannide, & de tumultu quem Constantinopoli excitavit, deque ejus nece.
- PDF 309 VII. De dissidio quod inter Theophilum Alexandrinum, & Monachos in solitudine degentes, exortum est: & quomodo Theophilus libros Origenis anathemate damnavit.
- PDF 312 VIII. De Collectis nocturnorum Hymnorum, tam Arianorum, quam Homousianorum, & de pugna in illis facta: Et quòd cantus Antiphonarum ab Ignatio Deifero est institutus.
- PDF 314 IX. De Monachis cognomento Longis: Et quomodo Theophilus cum implacabiles inimicitias adversus Joannem eorum causâ suscepisset, deponere illum conatus est.
- PDF 315 X. Quomodo etiam Epiphanius Episcopus Cypri, dolis Theophili deceptus, Collecta Episcoporum Synodo adversus Origenis libros, Joannem ob eorum librorum lectionem reprehenderit.
- PDF 316 XI. De Severiano & Antiocho Syris, & quomodo, quibusque de causis à Joanne discesserint.
- PDF 318 XII. Quomodo Epiphanius cum venisset Constantinopolim, Collectas & Ordinationes absque Joannis permissu celebravit, ut Theophilo gratificaretur.
- PDF 319 XIII. Quid hic Scriptor pro defensione Origenis dicat.
- PDF 320 XIV. Quomodo Joannes cum Epiphanium ad se vocasset, & ille vocatus non paruisset, sed in Ecclesia Apostolorum conventus celebrare pergeret, monuit eum ac reprehendit quòd multa contra Canones faceret. Quâ re territus Epiphanius in patriam rediit.
- PDF 321 XV. Quomodo post discessum Epiphanii, cum Joannes adversus mulieres orationem habuisset, ob eam causam collecta adversus ipsum Synodo apud Chalcedonem studio Imperatoris & Augustae, Ecclesia expulsus est.
- PDF 323 XVI. Qualiter exorta populi seditione eo quod Ioannes in exilium duceretur, Briso Eunuchus Augustae missus, eum Constantinopolim reduxit.
- PDF 325 XVII. Quomodo cum Theophilus Heraclidis absentis causam examinari vellet, & Joannes reclamaret, ortâ contentione inter Constantinopolitanos & Alexandrinos, multi utrinque ceciderunt, quâ re terrius Theophilus, aliique Episcopi ex Civitate aufugerunt.
- PDF 326 XVIII. De argentea Eudoxiae statua: Et quomodo Joannes ob eam causam Ecclesiâ denuo pulsus, in exilium abductus est.
- PDF 328 XIX. De Arsacio qui post Joannem ordinatus est, & de Cyrino Chalcedonis Episcopo.
- PDF 329 XX. Quomodo post mortem Arsacii, Atticus Constantinopolitanam sedem obtinuit.
- PDF 329 XXI. De Joannis obitu in exilio.
- PDF 330 XXII. De Sisinnio Novatianorum Episcopo, & de congressu quem cum Joanne habuisse dicitur.
- PDF 332 XXIII. De obitu Imp. Arcadii.
- PDF 335 In Septimo Libro Ecclesiasticae Historiae Socratis Scholastici haec continentur.
- PDF 338 Socratis Scholastici Ecclesiasticae Historiae Liber VII.
- PDF 338 I. Quomodo post obitum Imp. Arcadii, Theodosio ejus filio octo annos nato, Anthemius Praefectus summam Imperii administravit.
- PDF 339 II. De Attico Constantinopolitano Episcopo, quibus moribus fuerit praeditus.
- PDF 339 III. De Theodosio & Agapeto, Synodorum Episcopis.
- PDF 341 IV. De Iudaeo paralytico, qui ab Attico Episcopo in Baptismo sanatus est.
- PDF 341 V. Quomodo Sabbatius Novatianorum Presbyter ex Judaeo, à fidei suae consortibus defecerit.
- PDF 342 VI. De iis qui Arianorum sectae eo tempore praefuerunt.
- PDF 343 VII. Quomodo Cyrillus Theophilo Alexandriae Episcopo successerit.
- PDF 344 VIII. De Marutha Episcopo Mesopotamiae, & quomodo Christiana religio ab ipso in Perside propagata est.
- PDF 346 IX. Qui tum temporis Antiochiae & Romae fuerint Episcopi.
- PDF 346 X. Qualiter Roma eo tempore in Barbarorum potestatem venerit, Alaricho eam vastante.
- PDF 347 XI. De Episcopis urbis Romae.
- PDF 348 XII. De Chrysantho Novatianorum apud Constantinopolitanos Episcopo.
- PDF 349 XIII. De pugna inter Christianos & Judaeos Alexandriae facta, & de Cyrilli Episcopi adversus Praefectum Orestem simultate.
- PDF 351 XIV. Quomodo Nitriae Monachi, Cyrilli causâ Alexandriam ingressi, seditionem contra Praefectum Orestem concitaverunt.
- PDF 352 XV. De Hypatia Philosopha.
- PDF 353 XVI. Quomodo Judaei Christianos iterum aggressi, poenas dederint.
- PDF 353 XVII. De Paulo Novatianorum Episcopo, & de miraculo quod ab eo perpetratum est, cum impostorem Judaeum baptizaret.
- PDF 355 XVIII. Quomodo post obitum Isdigerdis Regis Persarum, ruptum est foedus inter Romanos & Persas: & commisso certamine, Persae superati sunt.
- PDF 357 XIX. De Palladio Cursore.
- PDF 358 XX. Quomodo Acacius Episcopus Amidae, erga captivos Persarum se gesserit.
- PDF 359 XXI. Quomodo Acacius Episcopus Amidae, erga captivos Persarum se gesserit.
- PDF 360 XXII. De virtutibus quae in Theodosio Juniore inerant.
- PDF 363 XXIII. De Joanne qui post obitum Imperatoris Honorii, tyrannidem Romae arripuit. Et qualiter Deus Theodosii precibus mollitus, eum in manus exercitus Romani tradiderit.
- PDF 364 XXIV. Quomodo post caedem Joannis tyranni, Theodosius Imperator Valentinianum Constantii & Placidiae Amitae suae filium, Imperatorem Romae renuntiavit.
- PDF 365 XXV. De Attico, quomodo Ecclesias rexerit, & Joannis nomen Ecclesiasticis tabulis inscripserit: Et quod suam ipsius mortem praesciverit.
- PDF 367 XXVI. De Sisinnio qui Attico in Episcopatu Constantinopolitano successit.
- PDF 368 XXVII. De Philippo Presbytero Sidensi.
- PDF 369 XXVIII. Quomodo Sisinnius Proculum Cyzici Episcopum ordinavit, quem tamen Cyzizeni suscipere noluerunt.
- PDF 370 XXIX. Quomodo post mortem Sisinnii, Nestorius Antiochiâ accitus, Constantinopolitanum Episcopatum suscepit: statimque qualis esset deprehensus est.
- PDF 371 XXX. Quomodo Theodosii Junioris principatu, Burgundiones Christianam religionem amplexi sunt.
- PDF 372 XXXI. Quibus malis Nestorius Macedonianos afflixerit.
- PDF 373 XXXII. De Anastasio Presbytero, à quo Nestorius ad impietatem perductus est.
- PDF 375 XXXIII. De piaculo in ipso Altari majoris Ecclesiae à servis fugitivis commisso.
- PDF 376 XXXIV. De priore Synodo Ephesi adversus Nestorium congregata.
- PDF 377 XXXV. Quomodo post abdicationem Nestorii, cum quidam Proculum in Episcopali sede collocare voluissent, quidam Episcopi Maximianum Constantinopolitanum Episcopum elegerunt.
- PDF 378 XXXVI. Exempla quibus hic scriptor, ut sibi quidem videtur, adstruit, non esse prohibitam ab uno Episcopatu ad alterum translationem.
- PDF 381 XXXVII. De Silvano, qui Philippopoli translatus est Troadem.
- PDF 383 XXXVIII. Quomodo ex Judaeis qui in Creta erant, multi Christianam religionem amplexi sunt.
- PDF 384 XXXIX. De Incendio Ecclesiae Novatianorum.
- PDF 385 XL. Quomodo Proculus Maximiano successerit.
- PDF 386 XLI. De Proculo Episcopo, cujusmodi vir fuerit.
- PDF 386 XLII. Qualiter hic scriptor probitatem Theodosii Junioris pluribus verbis extollit.
- PDF 387 XLIII. Quot & quanta mala passi sunt Barbari, qui Joanni tyranno suppetias tulerant.
- PDF 388 XLIV. Quomodo Valentinianus Junior Eudoxiam Theodosii filiam duxit uxorem.
- PDF 388 XLV. Quomodo Proclus Episcopus Imperatori persuasit, ut Joannis corpus ab exilio transferret Constantinopolim, & in Ecclesia Apostolorum deponeret.
- PDF 389 XLVI. De Morte Pauli Novatianorum Episcopi, & de Marciano ejus successore.
- PDF 390 XLVII. Quomodo Imperator Theodosius uxorem suam Eudoxiam misit Hierosolymam.
- PDF 391 [i. e. 389] XLVIII. De Thalassio Caesareae Cappadociae Episcopo.
- PDF Ermeiu Sōzomenu Ekklēsiastikē Istoria, Hermiae Sozomeni Ecclesiastica Historia
- PDF Title page
- PDF Hinweise des Herausgebers
- PDF 393 [i. e. 391] Hermiae Sozomeni Salaminii Oratio Ad Imperatorem Theodosium, Et argumentum Historiae Ecclesiasticae.
- PDF 398 Hermiae Sozomeni Salaminii Ecclesiasticae Historiae Liber Primus.
- PDF 398 Caput Primum. Prooemium in quo quaestionem movet de gente Judaica: deinde memorat quinam de hoc argumento scribere coeperint, & quomodo & ex quibus auctoribus hanc Historiam excerpserit: & quod veritatis studiosus futurus sit: deniq[ue] quod Historia etiam alia quaedam continebit.
- PDF 403 Caput II. Quinam fuerint majorum civitatum Episcopi Constantino Magno regnante: & quod Oriens quidem usque ad Libyam propter Licinium cautius Christum coluit: Occidens vero propter Constantinum liberius fidem Christi professus est.
- PDF 403 Caput III. Quomodo Constantinus per visionem crucis Christique praesentiam ad Christianam religionem traductus sit, veramque pietatem à nostris sacerdotibus didicerit.
- PDF 405 Caput IV. Qualiter Constantinus crucis signum in praeliis praeferri jussit: & mirabilis quaedam narratio de iis qui vexillum illud gestabant.
- PDF 406 Caput V. Refutatio eorum qui dicunt. Constantinum ob necem filii sui Crispi, Christianam religionem amplexum esse.
- PDF 407 Caput VI. Quod pater quidem Constantini nomen Christi propagari permiserit: Constantinus vero Maximus ut ubique terrarum praedicaretur effecerit.
- PDF 408 Cap. VII. De dissensione inter Constantinum & Licinium ejus generum propter Christianos: & quomodo Licinius bello victus atque interfectus est.
- PDF 409 Caput VIII. Enumeratio eorum quae Constantinus praeclare gessit, tum Christianos liberando, tum Ecclesias construendo, tum alia quaedam ad utilitatem Reipublicae disponendo.
- PDF 413 Caput IX. Quomodo Constantinus legem tulerit pro continentibus & Clericis.
- PDF 414 Caput X. De maximis Confessoribus qui adhuc superstites erant.
- PDF 415 Caput XI. Narratio de sancto Spyridone, & de ejus modestia ac tranquillitate.
- PDF 417 Caput XII. De conversatione Monachorum: unde primùm coeperit, & quos habuerit auctores.
- PDF 420 Cap. XIII. De magno Antonio, & de sancto Paulo simplice.
- PDF 423 Caput XIV. De sancto Ammone, deque Eutychiano qui apud Olympum commoratus est.
- PDF 425 Caput XV. De haeresi Arii, unde initium sumpserit, & ad quos pervaserit: & de mutua Episcoporum inter se contentione ob eundem Arium.
- PDF 428 Cap. XVI. Quomodo Constantinus audita Episcoporum contentione, & discrepantia festi Paschalis, rem moleste tulit: & Hosium Hispanum Cordubae Episcopum Alexandriam misit, qui Episcoporum tumultum sedaret, & quaestionem de Pascha dirimeret.
- PDF 429 Caput XVII. De Synodo Nicaeae propter Arium congregata.
- PDF 431 Caput XVIII. De duobus Philosophis ad fidem conversis propter simplicitatem duorum senum qui cum illis disputarant.
- PDF 433 Caput XIX. Qualiter cum Synodus congragata esset, Imperator ad Episcopos orationem habuit.
- PDF 434 Caput XX. Quomodo Imperator utraque parte audita, eos qui cum Ario erant damnatos relegavit.
- PDF 435 Caput XXI. De decretis Synodi: qualiter Arium & socios damnavit, librosque ejus combussit: & de Episcopis qui Synodo consentire noluerunt. Item de Paschae constitutione.
- PDF 436 Cap. XXII. Qualiter Imperator Acesium quoque Novatianorum Episcopum ad Nicaenam Synodum vocaverit.
- PDF 437 Caput XXIII. De regulis à Synodo constitutis: & quod cum Synodus Canonem sancire vellet, ut omnes qui ad sacerdotium promovendi essent, virginitatem colerent, Paphnutius quidam confessor intercessit.
- PDF 438 Caput. XXIV. De Melitio, & quomodo sancta Synodus causam ejus optime dispensavit.
- PDF 438 Cap. XXV. Quomodo Imperator Episcopos qui Synodo interfuerant, Constantinopolim evocatos publico epulo excepit, & donis honoravit: & quomodo omnes ad concordiam hortatus est, & ea quae à Sacrosancta Synodo erant decreta, Alexandriae & omnibus ubique degentibus nuntiavit.
- PDF 440 Ejusdem Hermiae Sozomeni Salaminii Ecclesiasticae Historiae Liber II.
- PDF 440 Caput Primum. De Inventione salutiferae crucis & sacrorum clavorum.
- PDF 443 Cap. II. De matre Imperatoris Helena, quomodo Hierosolymam ingressa, Ecclesias construxit, multaque alia eximiae pietatis opera edidit: & de ejusdem obitu.
- PDF 444 Caput III. De Ecclesiis à Constantino Magno extructis, & de urbe ab eo cognominata, quomodo condita sit. Et de operibus publicis quae in ea urbe visuntur, & de Ecclesia Michaelis Archangeli in Sosthenio, & de miraculis quae illic fiunt.
- PDF 447 Caput IV. De iis quae à Constantino Magno facta sunt circa ilicem Mambre, & de Ecclesia quam illic aedificavit.
- PDF 448 Caput V. Quomodo Constantinus Deorum templa everterit: atque ita populos ad Christianam religionem magis pellexerit.
- PDF 448 Caput VI. Quae occasione, Constantini temporibus nomen Christi in universum orbem permanarit.
- PDF 451 [i. e. 449] Cap. VII. Quomodo Hiberi fidem in Christum susceperint.
- PDF 454 Caput VIII. Quomodo Armenii & Persae Christianam religionem amplexi sunt.
- PDF 455 Caput IX. De Sapore Persarum rege, quomodo adversus Christianos commotus sit: & de Symeone Persidis Episcopo: deque Vsthazane Eunucho, quomodo Martyrii certamen obierit.
- PDF 458 Caput X. De Christianis à Sapore occisis in Perside.
- PDF 459 Cap. XI. De Pusice Praefecto artificum Saporis.
- PDF 460 Cap. XII. De Tarbula Symeonis sorore, deque ejus Martyrio.
- PDF 461 Caput XIII. De Martyrio sancti Acepsimae & sociorum ejus.
- PDF 462 Caput XIV. De Millis Episcopi Martyrio, deque ejus conversatione: & ut Sapores sedecim millia virorum nobilium in Perside Martyrio sustulit, praeter alios obscurae sortis homines.
- PDF 463 Caput XV. Quomodo Constantinus ad Saporem scripsit, ut Christianos punire desineret.
- PDF 464 Caput XVI. Quomodo Eusebius & Theognius Ariani, libello dato professi se consentire Synodo Nicaenae, suas sedes recuperarunt.
- PDF 465 Caput XVII. Vt mortuo Alexandro Alexandriae Episcopo, Athanasius ejus hortatu Episcopatum suscepit. Narratio de eodem Athanasio dum adhuc puer esset: quòd sacerdos fuerit à semetipso edoctus, & quòd carus fuerit Antonio.
- PDF 468 Caput XVIII. Quomodo Ariani & Meletiani, Athanasium illustrem reddiderunt. Deque Eusebio, qualiter Athanasium sollicitavit ut Arium susciperet. Et de voce Consubstantialis, quomodo praeceteris omnibus Eusebius Pamphili & Eustathius Antiochenus inter se contenderunt.
- PDF 469 Caput XIX. De Antiochena Synodo, in qua Eustathius injuste depositus est, cujus sedem Euphronius obtinuit. Et quid Constantinus Magnus scripserit, tum ad Synodum, tum ad Eusebium Pamphili qui Antiochenam sedem recusaverat.
- PDF 470 Cap. XX. De Maximo, qui post Macarium Hierosolymitanam sedem obtinuit.
- PDF 471 Caput XXI. De Melitianis & Arianis, quâ ratione adunati sunt: Item quo pacto Eusebius & Theognius Arianam haeresin denuo suscitare aggressi sunt.
- PDF 473 Cap. XXII. Qualia adversus sanctum Athanasium Ariani ac Melitiani frustra machinati sint.
- PDF 475 Caput XXIII. De calumnia sancto Athanasio intentata ob manum Arsenii.
- PDF 476 Caput XXIV. Quomodo interiores Indorum gentes eo tempore Christi fidem susceperint, operâ Frumentii atque Aedesii captivorum.
- PDF 479 Cap. XXV. De Synodo Tyri, deque temeraria sancti Athanasii depositione.
- PDF 483 Cap. XXVI. De Ecclesia à Constantino Magno Hierosolymis aedificata in Golgotha, deque ejus dedicatione.
- PDF 483 Caput XXVII. De Presbytero qui Constantino persuasit, ut Arium & Euzoium ab exilio revocaret: & de libello fidei ejus, forsitan rectae: & quomodo idem Arius à Synodo Hierosolymitana iterum susceptus est.
- PDF 486 Caput XXVIII. Epistola Imperatoris Constantini ad Synodum Tyri: & de exilio sancti Anastasii per factionem Arianorum.
- PDF 488 Cap. XXIX. Quomodo Alexander Constantinopolitanus Episcopus Arium in communionem suscipere recusavit: & qualiter Arius cum alvus eum ad secessum stimulasset, medius crepuit.
- PDF 490 Caput XXX. Quid scripserit Magnus Athanasius de morte Arii.
- PDF 491 Cap. XXXI. De iis quae Alexandriae post Arii mortem contigerunt, & quidnam Magnus Constantinus scripserit Alexandrinis.
- PDF 492 Caput XXXII. Quod Constantinus legem tulit contra omnes haereses, ne alibi quam in Ecclesia Catholica populus colligeretur: quo factum est, ut pleraeque haereses abolitae sint. Et quomodo Ariani qui cum Eusebio erant, vocem Consubstantialis fraudulenter conati sint tollere.
- PDF 494 Caput XXXIII. De Marcello Ancyrae Episcopo, deque ejus haeresi atque abdicatione.
- PDF 495 Caput XXXIV. De obitu Magni Constantini: & quomodo percepto tandem baptismi sacramento ex hac vita decessit, sepultusque est in basilica Apostolorum.
- PDF 497 Ejusdem Hermiae Sozomeni Salaminii Ecclesiasticae Historiae Liber III.
- PDF 497 Caput Primum. Quomodo post obitum Constantini Magni, Eusebius ac Theognius Nicaenam fidem denuo conturbarunt.
- PDF 498 Caput II. De reditu Magni Athanasii ex Galliis, deque Epistola Constantini Caesaris, filii Constantini Magni. Jtem de insidiis quas Ariani denuo struxerunt Athanasio, & de Acacio Caesareae Episcopo. Praeterea de bello inter Constantem & Constantinum.
- PDF 499 Caput III. de Paulo Constantinopolitani Episcopo, & de Macedonio haeretico.
- PDF 500 Caput IV. De seditione quae orta est propter Pauli ordinationem.
- PDF 501 Caput V. De particulari Synodo Antiochiae congregata, quae Athanasium quidem deposuit: Gregorium vero in ejus locum substituit. Item de duabus fidei expositionibus, & quinam illis consenserint.
- PDF 503 Cap. VI. De Eusebio Emiseno: & quomodo Gregorius Alexandriam ingressus est; Athanasius vero fuga elapsus, Romam venit.
- PDF 505 Caput VII. De Episcopis urbis Romae & Constantinopolitanae. Et quomodo post mortem Eusebii Paulus in suam sedem restitutus est. Item de caede Hermogenis magistri militum, & quomodo Constantius Antiochia adveniens, Paulum quidem ejecit, civibus vero graviter succensuit. Deinde Macedonium in dubio relinquens, Antiochiam reversus est.
- PDF 507 Caput VIII. De Orientalibus Episcopis qui expulsi fuerant, & quid pro illis scripserit Iulius Romanus Episcopus. Et quomodo Paulus atq[ue] Athanasius literis Iulii muniti, sedes suas receperint. Item de literis quas Orientis Episcopi Iulio rescripserunt.
- PDF 508 Caput IX. Quomodo ejectus est Paulus, ejusque loco Macedonius in sedem Constantinopolitanam inductus.
- PDF 510 Cap. X. Quidnam Episcopus Romanus pro Athanasio scripserit ad Orientales Episcopos: utque Romam missi sint, qui unà cum Episcopo Romano crimina quae Orientalibus objiciebantur, examinarent. Et quomodo à Constante dimissi sint.
- PDF 511 Caput XI. De prolixa fidei formula, & de his quae acta sunt in Synodo Serdicensi: & quomodo Orientales Iulium Romanum Episcopum, & Hosium Hispanum deposuerint, eò quòd cum Athanasio & caeteris communicassent.
- PDF 513 Caput XII. Quomodo ex adverso Hosius & reliqui Episcopi considentes, deposuerunt Orientis Episcopos, composita fidei formula.
- PDF 514 Caput XIII. Quomodo Orientales & Occidentales post Concilium, à se invicem discissi sunt: & Occidentales quidem Nicaenam fidem recte servarunt: Orientales vero ob contentionem de fide, in quibusdam dissenserunt inter se.
- PDF 515 Caput XIV. De viris sanctis qui eo tempore in Aegypto floruerunt, Antonio scilicet, duobus Macariis, Heraclio, Cronio, Paphnutio, Putubaste, Arsisio, Serapione, Piturione, Pachomio, Apollonio, Anuph, Hilarione & aliis pluribus.
- PDF 523 Caput XV. De Didymo caeco & de Aetio haeretico.
- PDF 525 Caput XVI. De sancto Ephraim.
- PDF 528 Caput XVII. De rebus quae tunc gestae sunt: & quo pacto conspirantibus in unum Episcopis atque Imperatoribus, Christiana religio amplificata fuerit.
- PDF 529 Caput XVIII. De fide liberorum Constantini, deque Homousii & Homoeusii distinctione: & undenam factum sit, ut Constantius à recta fide deflecteret.
- PDF 530 Caput XIX. Iterum de consubstantiali: deque Ariminensi Concilio, quomodo & unde, & quam ob causam fuerit congregatum.
- PDF 532 Caput XX. Quomodo Athanasius Constantii literis revocatus, sedem suam recepit: & de Episcopis Antiochiae. Item de his quae ab Athanasio postulavit Constantius: & de glorificatione Dei in Hymnis.
- PDF 534 Caput XXI. Quid Constantius Aegyptiis scripserit pro Athanasio: & de Synodo Hierosolymitano.
- PDF 535 Caput XXII. Epistola Synodi Hierosolymitana pro Athanasio.
- PDF 536 Caput XXIII. Valentis & Vrsacii Arianorum confessio, oblata Episcopo Romano, quod falsa retulissent contra Athanasium.
- PDF 537 Cap. XXIV. Epistola pacifica eorundem Episcoporum ad Magnum Athanasium. Item quomodo etiam reliqui Orientis Episcopi sedes suas receperint: & quod rursus ejecto Macedonio, Paulus in ejus locum substitutus est.
- PDF 538 Ejusdem Hermiae Sozomeni Ecclesiasticae Historiae Liber IV.
- PDF 538 Caput Primum. De caede Constantis Augusti, & de his quae Romae facta sunt.
- PDF 538 Caput II. Quomodo Constantius iterum ejecit Athanasium, eosq[ue] qui Consubstantiale asserebant relegavit. Item de morte Pauli Constantinopolitani Episcopi, & quomodo Macedonius rursus eam Ecclesiam occupavit, & mala gravissima perpetravit.
- PDF 539 Caput III. De Martyrio sanctorum Notariorum.
- PDF 540 Caput IV. De expeditione Constantii in Illyricum, deque Vetranione & Magnentio: utque Constantius Gallum Caesarem renuntiatum in Orientem misit.
- PDF 541 Caput V. Qualiter Cyrillo Ecclesiam Hierosolymitanam post Maximum gubernante, crucis signum iterum in coelo visum est per plures dies, splendore Solem superans.
- PDF 541 Caput VI. De Photino Sirmiensi Episcopo, deque ejus haeresi, & de Synodo Syrmii adversus illum congregata, deque tribus fidei formulis. Item, quomodo Photinus post depositionem sollicitatus, Episcopatum recusavit, utque à Basilio Ancyrano con victus est, ut inania loquens.
- PDF 544 Caput VII. De Magnentii & Silvani tyrannorum interitu: & de seditione Iudaeorum in Palaestina: & quomodo Gallus Caesar dum res novas moliri putaretur, occisus est.
- PDF 545 Caput VIII. De Constantii adventu in urbem Romam, & de Synodo quae in Italia congregata est: & de iis quae Athanasio contigerunt ex insidiis Arianorum.
- PDF 546 Caput IX. De Concilio Mediolanensi; & de fuga Athanasii.
- PDF 548 Caput X. Quomodo Athanasius Arianorum insidiis saepius appetitus, à Deo praemonitus, utpote vir divinus, multa pericula effugerit: & quàm graviter post ejus discessum afflicti à Georgio fuerint Aegyptii.
- PDF 551 Caput XI. De Liberio Episcopo urbis Romae, quas ob causas à Constantio relegatus sit; & de Felice, qui in ejus locum successit.
- PDF 553 Caput XII. De Aetio Syro, deque Eudoxio Antiochiae post Leontium Episcopo, & de consubstantiali.
- PDF 554 Cap. XIII. Quomodo Eudoxio res novas agitanti Georgius Laodicenus literas miserit, ut eum reprimeret: & de missis ab Ancyrano Concilio legatis ad Constantium.
- PDF 555 Caput XIV. Constantii Imperatoris Epistola, qua Eudoxius, & qui cum eo erant, jubentur expelli.
- PDF 557 Cap. XV. Quomodo Constantius cum Sirmium venisset, Liberium ab exilio revocavit, & Romanis restituit, jubens ut Felix unà cum illo sacerdotium administraret.
- PDF 558 Caput XVI. Quomodo propter haeresin Aëtii, & eorum qui erant Antiochiae, Imperator decrevit ut Synodus fieret Nicomediae. Sed cum terrae motus & alia multa intervenissent, primo quidem Nicaeae, postea vero Arimini & Seleuciae Synodus congregata est. Item de Arsacio Confessore.
- PDF 563 Caput XVII. De his quae gesta sunt in Concilio Ariminensi.
- PDF 565 Cap. XVIII. Ariminensis Concilii Epistola ad Imperatorem Constantium.
- PDF 567 Cap. XIX. De Legatis Concilii, & de Imperatoris Epistola: Et quomodo Episcopi tandem consenserunt formulae illi, quae ab Vrsacio & Valente prolata fuerat: & de Antistitum exilio. Item de Synodo apud Nicen facta, & quas ob causas Synodus Arimini detenta est.
- PDF 570 Cap. XX. De his quae Orientis Ecclesiis contigerunt: Et quemadmodum Marathonius & Eleusius Cyzicenus ac Macedonius, Homousianos Ecclesiis exturbarunt. Item de Ecclesia Novatianorum, quomodo translata sit: Et quod Novatiani cum Orthodoxis communicabant.
- PDF 571 Cap. XXI. De his quae Mantinii gesta sunt à Macedonio: Et quomodo ob translatum Constantini Magni feretrum, sua sede expulsus est. Item quomodo Julianus Caesar factus est.
- PDF 573 Caput XXII. De Seleuciensi Concilio.
- PDF 577 Caput XXIII. De Acacio & Aetio: & quomodo Imperator operam dedit, ut legati utriusque Synodi, Ariminensis & Seleuciensis, unum idemque sentirent.
- PDF 579 Caput XXIV. Quomodo Acaciani Ariminensem Synodum comprobaverint. Item nomina Episcoporum qui depositi sunt, & crimina propter quae sunt depositi.
- PDF 583 Cap. XXV. Quas ob causas depositus sit Cyrillus Episcopus Hierosolymorum: & de mutuis dissensionibus Episcoporum, qui in aliorum locum suffecti sunt: & quomodo Meletius in locum Eustathii Episcopus Sebastiae ordinatus est ab Arianis.
- PDF 584 Caput XXVI. De obitu Macedonii Constantinopolitani Episcopi: Et quid in prima concione dixerit Eudoxius: Et quomodo Eudoxius & Acacius Nicaenam & Ariminensem fidei formulam abolere omni ope conati sint: Et quantus ex ea re tumultus Ecclesiis contigerit.
- PDF 585 Cap. XXVII. Quomodo Macedonius postquam è sede sua ejectus est, adversus Spiritum sanctum impie locutus sit: & quo pacto Marathonius unà cum quibusdam aliis, ejus haeresin auxit.
- PDF 586 Caput XXVIII. Quomodo Ariani divinum Meletium opinioni suae favere arbitrati, à Sebastena sede Antiochiam transtulerunt: cumque ille Catholicam fidem libere professus esset, pudore suffusi, Eusoium ejus loco constituerunt. Meletius vero separatim conventus Ecclesiasticos habuit, cum Homousiani illum aversarentur, utpote ab Arianis ordinatum.
- PDF 588 Caput XXIX. Quomodo Acaciani denuo tumultuati sunt, & con substantialis quidem fidem evertere, Arianam autem haeresin stabilire studuerunt.
- PDF 589 Cap. XXX. De Georgio Alexandriae Episcopo, & de Episcopis Hierosolymorum: & quomodo cum post Cyrillum tres continua serie Episcopi facti fuissent, iterum Cyrillus sedem suam recepit.
- PDF 590 Ejusdem Hermiae Sozomeni Ecclesiasticae Historiae Liber V.
- PDF 590 Caput Primum. De defectione Juliani Apostatae, & de obitu Imperatoris Constantii.
- PDF 592 Cap. II. De vita & institutione ac victu Juliani; & quomodo ad Imperium pervenerint.
- PDF 596 Caput III. Quomodo Julianus ad Imperium invectus, res Christianorum sensim labefactare, & Gentilium superstitionem callide instaurare coepit.
- PDF 598 Caput IV. Quantis malis Caesarienses affecerit Julianus: & de fiducia Maris Chalcedonensis Episcopi.
- PDF 600 Caput V. Qualiter Julianus Christianis vinctis libertatem restituerit, eo consilio ut Ecclesiae turbarentur: & quanta mala in Christianos excogitaverit.
- PDF 601 Cap. VI. Quomodo Athanasius cum per septem annos apud virginem, quandam pudicam ac venustam delituisset, tandem apparuit, & Alexandriam reversus est.
- PDF 603 Cap. VII. De caede & tractione Georgii Alexandrini Episcopi ob ea quae in templo Mitrae acciderant: & quid ea de re scripserit Julianus.
- PDF 604 Caput VIII. De Theodoro sacrorum vasorum custode Antiochensis Ecclesiae: & quomodo Julianus avunculus Juliani Apostatae, ob sacra vasa violata, à vermibus corrosus est.
- PDF 605 Cap. IX. De Martyrio Sanctorum Eusebii, Nestabi, & Zenonis in civitate Gaza.
- PDF 607 Cap. X. De sancto Hilarione, & de Virginibus Heliopoli à suibus interemptis. Et de atrocissimo Martyrio Marci Arethusiorum Episcopi.
- PDF 610 Cap. XI. De Macedonio, Theodulo, Gratiano, Busiride, Basilio & Eupsychio, qui tunc Martyrio perfuncti sunt.
- PDF 612 Caput XII. De Lucifero & Eusebio, Occidentis partium Episcopis: & quomodo Eusebius unà cum magno Athanasio & reliquis Episcopis Synodum Alexandriae congregavit, in qua fides Nicaena confirmata est, & Spiritum Sanctum ejusdem cum Patre & Filio naturae esse decretum, & de substantia atque hypostasi definitum est.
- PDF 613 Caput XIII. De Paulino & Meletio, Episcopis Antiochiae: & quomodo inter Eusebium ac Luciferum orta est dissensio: & quòd Eusebius atque Hilarius Nicaenam fidem asseruerunt.
- PDF 614 Caput XIV. Quomodo Macedoniani ab Acacianis dissenserint, & quam pro se excusationem attulerint.
- PDF 615 Caput XV. Quomodo Athanasius iterum relegatus sit. Item de Eleusio Cyziceno & Tito Bostrensi Episcopis. Et de majoribus Sozomeni.
- PDF 618 Cap. XVI. De studio Juliani in stabilienda Gentilium religione, & Christiana fide abolenda: item Epistola quam scripsit ad quendam sacerdotem Gentilium.
- PDF 620 Cap. XVII. Quomodo Julianus, ne tyrannus esse videretur, Christianos dolose persecutus est; Et Crucis vexillum deposuit: milites denique sacrificare invitos coegit.
- PDF 623 Cap. XVIII. Quomodo Julianus Christianos foro ac judiciis uti, & Graecorum disciplinis institui prohibuit: & de Basilio magno, Gregorio Theologo, atque Apollinare, qui Imperatori resistentes, sacra volumina in Graecum sermonem transtulerunt. Et quod Gregorius quidem Nazianzenus, soluta oratione admodum eleganter multa scripsit; Apollinaris vero Heroicum carmen composuit, cunctosque veteres Poetas imitatus est.
- PDF 624 Cap. XIX. De libro Juliani quem inscripsit: & de Daphne suburbano Antiochiae; ejusq[ue] descriptio: & de translatione reliquiarum Babylae Episcopi & Martyris.
- PDF 627 Cap. XX. Quomodo Julianus ob hanc translationem multos Christianoru[m] graviter exagitavit: & de sancto Theodoro confessore: utq[ue] Apollinis Daphnaei templum igne coelitus lapso conflagravit.
- PDF 629 Cap. XXI. De statua Christi in urbe Paneade; qua eversa & confracta, Iulianus imaginem suam erexit, quae mox fulmine icta ac dissipata est. Et de fonte Emmauntis, in quo Christus pedes lavit: deque Persea arbore, quae Christum in Aegypto adoravit, & de miraculis per eam editis.
- PDF 631 Cap. XXII. Qualiter infensus Christianis, Iudaeos templum Hierosolymis instaurare permisit: qui cum ingenti studio manum operi admovissent, ignis erumpens multos consumpsit. Et de signis crucis quae tunc in vestibus operantium apparuerunt.
- PDF 633 Ejusdem Hermiae Sozomeni Ecclesiasticae Historiae Liber VI.
- PDF 633 Caput Primum. De Juliani expeditione Persica: & quomodo superatus, miserabili morte interiit. Et quaenam Libanius de ejus interfectore scripserit.
- PDF 637 Caput II. Quod Julianus divina ultione peremptus est; & quod mors ejus quibusdam divinitus revelata. Item de responso illo, filium fabri arcam ei fabricare: & quomodo sanguinem suum Christo projecit: & quot mala Romanis evenerint illius causâ.
- PDF 639 Caput III. De Imperio Joviani, deque iis quae recte constituit, postquam ad Imperium evectus est.
- PDF 640 Cap. IV. Quomodo Ecclesiae iterum perturbatae sint: & de Synodo Antiochena, quae fidem Nicaeni Concilii confirmavit, & quid ad Jovianum Imperatorem scripserit.
- PDF 642 Cap. V. De magno Athanasio, quomodo Imperatori charissimus fuerit, & Ecclesias Aegypti obtinuerit: & de visione magni Antonii.
- PDF 644 Cap. VI. Mors Imperatoris Joviani: & de vita Valentiniani, ejusque forti animo in pietate servanda: & quo modo ad Imperium evectus sit, & Valentem fratrem ad Imperii consortium adsciverit: & de utriusque morum dissimilitudine.
- PDF 646 Caput VII. Quomodo Ecclesiae denuo perturbatae sint, & Synodus Lampsaci congregata est: & quomodo Ariani qui cum Eudoxio erant, praevaluerint, & Orthodoxos, inter quos fuit Meletius, Ecclesiis expulerint.
- PDF 647 Cap. VIII. De Procopii defectione, & miserabili interitu. Item de Eleusio Cyziceno, deque Eunomio Haeresiarcha: & quomodo is Eleusio successerit.
- PDF 649 Cap. IX. Quàm graviter vexati sint eo tempore, qui fidem Nicaeni Concilii profitebantur: & de Agelio Novatianorum Episcopo.
- PDF 649 Caput X. De Valentiniano Juniore & Gratiano: & de persecutione à Valente excitata: & quomodo Homousiani ab Arianis & Macedonianis exagitati, Romam legatos misere.
- PDF 651 Cap. XI. Eustathii, Silvani, ac Theophili, qui à Macedonianis ad Liberium missi fuerant, confessio.
- PDF 652 Cap. XII. De Synodo Siciliensi, & de Concilio Tyanis celebrato, & de illo quod in Cilicia futurum sperabatur, quod à Valente discussum est. Item de persecutione quae tunc grassabatur: & quomodo Athanasius denuo fugiens, sese occultavit: postea vero Valentis literis revocatus, processit in medium, & Ecclesias Aegypti gubernavit.
- PDF 655 Caput XIII. Quomodo Demophilus Arianus post Eudoxiu[m] factus sit Episcopus Constantinopoleos: Orthodoxi vero Evagrium elegerint. Et de persecutione ob eam rem excitata.
- PDF 655 Cap. XIV. De octoginta Orthodoxis Presbyteris, quos Valens medio in mari combussit Nicomediae.
- PDF 656 Cap. XV. De dissensione inter Eusebium Caesariensem Episcopum & Basilium Magnum; & quomodo Ariani sumpta ex eo fiducia, Caesariensem Ecclesiam adorti sunt, ac repulsi.
- PDF 657 Cap. XVI. Quomodo post Eusebium Basilius Ecclesiam Cappadocum regendam suscepit: & de insigni ejus adversus Valentem in dicendo libertate.
- PDF 659 Caput XVII. De societate inita inter Basilium & Gregorium Theologum: & quomodo ambo excellenti doctrina praediti, Nicaenam fidem defenderunt.
- PDF 660 Caput VIII. De persecutione quae facta est Antiochiae ad Orontem: & de Basilica Beati Thomae Apostoli Edessae; & de collecta; deque confessione Edessenorum.
- PDF 661 Caput XIX. De obitu magni Athanasii, cujus sedem invasit Lucius Arianus: Et quot malis afflictae sint Aegypti Ecclesiae: & quomodo Petrus successor Athanasii, fuga elapsus, Romam perrexit.
- PDF 662 Cap. XX. De persecutione Monachorum Aegypti, & discipulorum sancti Antonii, qui ob rectae fidei doctrinam in quandam insulam deportati fuerant; & de miraculis quae perpetrarunt.
- PDF 664 Caput XXI. Enumeratio Provinciarum in quibus Nicaena fides praedicabatur: & de Scytharum fide, deque Vetranione ejus Gentis Episcopo.
- PDF 665 Caput XXII. Quomodo tunc temporis cum de Spiritu Sancto mota esset quaestio, eum Patri & Filio consubstantialem esse decretum est.
- PDF 666 Cap. XXIII. De morte Liberii Episcopi Romani: deque Damaso & Vrsino qui post illum fuerunt. Et quod universus Occidens praeter Mediolanum & Auxentium ejus Episcopum, recte sentiebat. Item de Synodo Romana quae Auxentium deposuit, & de regula quam promulgavit.
- PDF 669 Cap. XXIV. De sancto Ambrosio, quâ ratione ad Episcopatum promotus sit, & populus pie sentire docuerit. Item de Novatianis in Phyrgia, & de die Paschae.
- PDF 670 Caput XXV. De duobus Apollinaribus Patre & Filio, & de Vitale Presbytero: quâ occasione moti, in haereses prolapsi sint.
- PDF 673 Cap. XXVI. De Eunomio, & de magistro ejus Aetio. Quae fuerit utriusque vita, & quae dogmata. Et quod primi unicam in baptismo mersionem induxerint.
- PDF 675 Cap. XXVII. Quae Gregorius Theologus de Apollinare deque Eunomio scribit in Epistola ad Nectarium: utque per sapientiam Monachorum, qui eo tempore vivebant, haeresis illorum extincta est. Totum enim fere Orientem hae duae haereses occuparunt.
- PDF 677 Caput XXVIII. De sanctis viris qui tunc in Aegypto floruerunt, Joanne, Or, Amon, Beno, Theona, Copre, Helle, Elia, Apelle, Isidoro, Serapione, Dioscoro, & Eulogio.
- PDF 679 Caput XXIX. De Monachis in Thebaide degentibus: Apollo, Dorotheo, Piammone, Ioanne, Marco, Apollonio, Paulo Fermensi, Pachon, Stephano, & Pior.
- PDF 685 Caput XXX. De Scetiensibus Monachis, Origene, Didymo, Cronione, Orsesio, Putubate, Arsione, Ammonio, Eusebio & Dioscoro fratribus, qui Magni vocabantur: & de Evagrio Philosopho.
- PDF 687 Caput XXXI. De Monasteriis Nitriae, & de iis quae cellae vocabantur; item de Monasterio Rinoco rurorum; & de Melane, Dionysio & Solone.
- PDF 689 Caput XXXII. De Monachis Palaestinae, Hesycha, Epiphanio, qui postea Episcopus Cypri fuit, Ammonio & Silvano.
- PDF 690 Caput XXXIII. De Syriae Monachis, Batthaeo, Eusebio, Barge, Hala, Abbo, Lazaro, Abdaleo, Zenone, Heliodoro, Eusebio qui fuit Caris, & Protogene & Aone.
- PDF 691 Caput XXXII [i. e. XXXIV]. De monachis Edessae, Iuliano, Ephrem Syro: Barse, Eulogio. Item de monachis Coelesyriae, Valentino, Theodoro, Marosa, Basso, Bassone, Paulo. Et de monachis Galatiae, Cappadociae, & aliarum regionum S. hominibus: & cur longaevi fuerint viri sancti, qui olim vixére.
- PDF 693 Caput XXXV. De ligneo tripode, & quomodo futuri post Valentem Imperatoris nomen ex primis elementis quidam scrutati sint: & de caede Philosophorum: deque Astronomia.
- PDF 695 XXXVI. De expeditione adversus Sarmatas, deque obitu Valentiniani in Gallia: & quomodo Valentinianus Iunior Imperator est renuntiatus. Item de persecutione Episcoporum, & de oratione Themistii Philosophi, quae Valentem clementiorem reddidit erga eos qui ab ipso dissentiebant.
- PDF 696 Caput XXXVII. De Barbaris qui trans Istrum habitabant; quomodo ab Hunnis expulsi, ad Romanos confugerunt, & quomodo facti sunt Christiani. Item & Vlphila & de Athanarico, & de iis quae Gotthis acciderunt, & qua de causa Arianam opinionem amplexi sint.
- PDF 699 Caput XXXVIII. De Mavia Saracenorum regina: & quomodo induciae inter Romanos ac Saracenos ruptae cum essent, renovatae sunt à Mose, qui Gentis illius Episcopus à Christianis fuerat ordinatus. Item narratio de Ismaëlitis & Saracenis, & de Diis illorum: Et qualiter operâ Zocomi illorum Phylarchi, Christum colere coeperint.
- PDF 702 Caput XXXIX. Quomodo Petrus Roma reversus, Ecclesias Aegypti remoto Lucio obtinuit, & de Valentis expeditione in Gothos.
- PDF 703 Cap. XL. De sancto Isaacio monacho, qui Valentis morte[m] praedixit: & quomodo Valens fugiens cum in horreum paleis refertum se recepisset, incendio consumptus interiit.
- PDF 704 Ejusdem Hermiae Sozomeni Ecclesiasticae Historiae Liber VII.
- PDF 704 Caput Primum. Quomodo Romanis, qui à Barbaris premebantur, Mavia auxilium tulerit, & quidam ex plebe pugnantes victoriam reportarint. Item quomodo Gratianus jusserit, ut unusquisque pro arbitrio suo Deum coleret.
- PDF 705 Cap. II. Quomodo Gratianus Theodosium Hispanum, Imperij consortem sibi adscivit: & quomodo Ariani omnes Orientis Ecclesias, exceptâ Hierosolymitanâ, obtinebant. Item de Antiochena Synodo: & de constitutione quae tunc facta est de primatu Ecclesiarum.
- PDF 706 Cap. III. De his quae inter Meletium ac Paulinum Antiochenses Episcopos gesta sunt; & de jurejurando propter Episcopalem sedem facto.
- PDF 707 Cap. IV. De Imperio Theodosij magni, & quomodo ab Ascholio Thessalonicae Episcopo baptizatus est, & quid decreverit adversus eos qui Nicaeni Concilij impugnabant.
- PDF 708 Caput V. De Gregorio Theologo: utque Theodosius Ecclesias ei tradidit: Demophilo, unà cum iis qui consubstantialem Patri Filium negabant, exturbato.
- PDF 709 Cap. VI. De Arianis, & de Eunomio qui tum maxime florebat: & de sancti Amphilochij in loquendo libertate, qua erga Imperatorem usus est.
- PDF 711 Caput VII. De secunda vniversali Synodo: unde & quam ob causam congregata sit. Et de spontanea abdicatione Gregorij Theologi.
- PDF 713 Caput VIII. De electione Nectarii Episcopi Constantinopolitani: quis & unde, & quibus moribus fuerit.
- PDF 714 Caput IX. De his quae in secunda universali Synodo decreta sunt. Et de Maximo Cynico Philosopho.
- PDF 716 Caput X. De Marytrio Cilice; Et de translatione reliquiarum Pauli Confessoris, & Meletii Antiocheni.
- PDF 717 Caput XI. De ordinatione Flaviani Antiochensis Episcopi, & de his quae propter jusjurandum acciderunt.
- PDF 717 Cap. XII. Quomodo Theodosius omnium religionum sectas unire voluerit. Item de Agelio & Sisinio Novatianis: quid ab illis consilii datum sit. Et quomodo Synodo iterum congregata, solo Homousianos probaverit Imperator: eos vero qui aliter sentirent, Ecclesiis ejecerit.
- PDF 720 Caput XIII. De Maximo Tyranno: & de his quae inter Iustinam Augustam & sanctum Ambrosium gesta sunt: & quomodo Gratianus Imperator per fraudem interemptus est: & Valentinianus cum matre sua Thessalonicam ad Theodosium confugit.
- PDF 722 Cap. XIV. De ortu Honorii: & quomodo Theodosius, relicto Constantinopoli Arcadio, in Italia[m] profectus est. Item de successione Novatianorum, & reliquorum Patriarcharum: & de Arianorum audacia. Et quomodo Theodosius occiso Tyranno magnificum Romae triumphum egit.
- PDF 723 Caput XV. De Flaviano & Evagrio Antiochenis Episcopis: & de his quae Alexandriae gesta sunt in eversione templi Bacchi: & de Serapio, aliisque idolorum templis destructis.
- PDF 726 Caput XVI. Quomodo & ob quam causam sublatus est in Ecclesia Presbyter, qui poenitentibus praeerat: & narratio de modo ac ratione poenitentiae.
- PDF 728 Caput XXVII. Quomodo Theodosius Eunomium in exilium misit: & de Theophronio Eunomij successore. Item de Eutychio & Dorotheo, deque eorum opinionibus: & de iis qui Psathuriani dicuntur. Et quomodo Arianorum haeresis in diversas factiones divisa est; & ii qui Constantinopoli erant Ariani, magis inter se uniti sunt.
- PDF 731 Cap. XVIII. Quomodo Novatiani aliam haeresin, Sabbatianorum scilicet, conflarunt. Idem de Synodo apud Sangarum, & de festo die Paschae longa digressio.
- PDF 734 Caput XIX. De variis apud varias Provincias & Ecclesias ritibus, narratio hujus auctoris scitu dignissima.
- PDF 736 Cap. XX. De incremento religionis Catholicae, & de templis idolorum penitus sublatis: & de Nili fluvii exundatione, quae tum contigit.
- PDF 737 Caput XXI. De inventione capitis Ioannis Baptistae & Praecursoris: & de his, quae circa illud facta sunt.
- PDF 739 Caput XXII. De nece Imperatoris Valentiniani Junioris, & de tyrannide Eugenii. Item, de praedictione Ioannis monachi in Thebaide.
- PDF 740 Caput XXIII. De exactione tributorum, & de statuis Imperialibus Antiochiae dejectis, & de legatione Archiepiscopi Flaviani.
- PDF 741 Caput XXIV. De victoria, quam Imperator Theodosius de Eugenio reportavit.
- PDF 743 Caput XXV. De Beati Ambrosii in loquendo libertate, quâ usus est erga Imperatorem Theodosium: & de caede Theßalonicensium. Item de aliis rebus à sancto illo viro praeclare gestis.
- PDF 747 [i. e. 743] Caput XXVI. De sancto Donato Euroeae Episcopo, & de Theotimo Scytharum Antistite.
- PDF 749 Caput XXVII. De sancto Epiphanio Episcopo Cypri: & rerum ab eo gestarum compendiosa narratio.
- PDF 751 Caput XXVIII. De Acacio Beroeae Episcopo; deque Zenone & Ajace, viris ob virtutem illustribus.
- PDF 752 Caput XXIX. De inventione reliquiarum Abacuc & Michaeae Prophetarum. Et de morte Imperatoris Theodosii Magni.
- PDF 753 Ejusdem Hermiae Sozomeni Ecclesiasticae Historiae Liber VIII.
- PDF 753 Caput Primum. De successoribus Theodosii Magni: quomodo occisus est Rufinus Praefectus Praetorio. Item de majorum civitatum Episcopis: & de dissidio haereticorum: Et de Sisinio Novatianorum Episcopo.
- PDF 756 Caput II. De institutione & de ratione victus, deque conversatione & sapientia magni Ioannis Chrysostomi, & quomodo ad Constantinopolitanum thronum evectus sit: Et Theophilus Alexandrinus illi obstiterit.
- PDF 759 Caput III. Quomodo Ioannes ad Episcopatum promotus, statim rebus gerendis vehementius incubuerit, & Ecclesias ubique locorum correxerit: missisque Romam legatis, Flaviani peccatum dissolverit.
- PDF 760 Caput IV. De Gaina Gotho, & de malis ab eodem perpetratis.
- PDF 763 Caput V. Quomodo Ioannes multitudinis animos concionibus suis pellexerit. Et de muliere Macedoniana, cujus panis in lapidem conversus est.
- PDF 764 Caput VI. De his quae Ioannes gessit in Asia & Phrygia: & de Heraclide Ephesi, & Gerontio Nicomediae Episcopis.
- PDF 766 Caput VII. De Eutropio Praeposito sacri cubiculi, & de lege ab eo promulgata: & quomodo ab Ecclesia abstractus sit ac necatus. Et de obmurmuratione adversus Ioannem.
- PDF 767 Caput VIII. De Antiphonariis hymnis, quos adversus Arianos cani Ioannes instituit: & quomodo ejus praedicationibus auctae sunt res Orthodoxorum: Divites vero dolore affecti fuerunt.
- PDF 768 Caput IX. De Serapione Archidiacono, & de sancta Olympiade: & quomodo quida[m] egregij viri Ioannem contumeliose insectati sint, sae vum & violentum appellantes.
- PDF 769 Caput X. De Severiano Gabalitano, & Antiocho Ptolemaidis Episcopo: & de his quae inter Severianum ac Serapionem gesta sunt: & quomodo Imperatrix eos inter se reconciliaverit.
- PDF 771 Caput XI. De quaestione in Aegypto exorta, utrum Deus humana forma praeditus sit. Et de Theophilo Alexandriae Episcopo: deque libris Origenis.
- PDF 772 Caput XII. De quatuor fratribus monachis, qui Longi dicebantur, quibus infensus fuit Theophilus.
- PDF 774 Caput XIII. Quomodo iidem monachi ad Ioannem confugerint, ob singularem ejus virtutem, & quomodo hac de causa Theophilus adversus Ioannem insurrexerit.
- PDF 775 Caput XIV. De improbitate Theophili: & de sancto Epiphanio, quomodo Constantinopolim venerit, & plebem adversus Ioannem concitaverit.
- PDF 777 Caput XV. De filio Imperatricis, & de Beato Epiphanio: & quomodo monachi Longi in colloquium cum eo venerint, & Epiphanius in Cyprum reversus sit. Item de Ioanne & Epiphanio nonnulla.
- PDF 779 Caput XVI. De Imperatricis simultate adversus Ioannem: & quomodo Theophilus ex Aegypto advenerit. Item de Cyrino Chalcedonis Episcopo.
- PDF 780 Caput XVII. De Synodo à Theophilo facta in Rufinianis, & de accusationibus adversus Ioannem. Et quomodo Ioannes vocatus, cum se judicio non sisteret, à Theophilo depositus est.
- PDF 782 Caput XVIII. Quomodo populus adversus Theophilum & reliquos Episcopos seditionem excitaverit, & Imperatores conviciis appetierit. Et qua ratione revocatus Ioannes sedem suam receperit.
- PDF 783 Caput XIX. De improbitate Theophili, deque inimicitiis inter Aegyptios & Constantinopolitanos: & de fuga Theophili. Item de Nilammone monacho: & de Synodo pro Ioanne collecta.
- PDF 785 Caput XX. De statua Augustae, & de concione Ioannis: & de Synodo quae rursus contra illum congregata est, deque ejus depositione.
- PDF 786 Caput XXI. Quanta mala populo acciderint, post expulsum Ioannem: & de insidiis per sicarios ei structis.
- PDF 788 Caput XXII. Quomodo Ioannes sede sua injuste pulsus est: & de tumultu subsecuto: deque igne in Ecclesiam coelitus immisso. Et quomodo Cucusum missus fuerit in exilium.
- PDF 789 Caput XXIII. De Arsacio qui post Ioannem electus est, & quantis malis affecerit eos qui Ioanni favebant. Item de Beata Nicarete.
- PDF 791 Caput XXIV. De Eutropio lectore, & de Beata Olympiade, & Tigrio Presbytero, quanta passi sint Ioannis Episcopi causa. Item de Patriarchis.
- PDF 793 Caput XXV. Quomodo Ecclesiâ turbatâ Respublica quoque male affecta fuit. Et de Stilicone Honorii comite.
- PDF 793 Caput XXVI. Epistolae duae Innocentii Papae: altera ad Ioannem Chrysostomum, altera ad clerum Constantinopolitanum pro Ioanne.
- PDF 796 Caput XXVII. De calamitatibus quae Ioannis causa acciderunt: & de obitu Eudoxiae Augustae & Arsacii. Item de Attico Patriarcha, quis & unde fuerit.
- PDF 798 Caput XXVIII. Quomodo Innocentius Episcopus Romanus impense studuerit, ut collecta Synodo Ioannem revocaret; & de legatis ab eo missis ad inquirendum; & de morte Ioannis Chrysostomi.
- PDF 799 Ejusdem Hermiae Sozomeni Ecclesiasticae Historiae Liber IX.
- PDF 799 Caput Primum. De morte Arcadii, & de Imperio Theodosii Iunioris, ac de sororibus ejusdem. Item de pietate, virtute ac virginitate Pulcheriae Augustae; & de religiosis actibus illius; & quam recte Theodosium Imperatorem educaverit.
- PDF 801 Caput II. De inventione reliquiarum sanctorum quadraginta Martyrum.
- PDF 804 Caput III. Iterum de virtute Pulcheriae, ac sororum jus: & quam Deo charae fuerint.
- PDF 805 Caput IV. De foedere Persarum. Item de Honorio & Stilicone: & de rebus Romae & in Dalmatia gestis.
- PDF 806 Caput V. De diversis Gentibus quae bellum intulerunt Romanis, & quae Divinâ providentiâ devictae sunt, aut foedus cum Romanis pepigerunt.
- PDF 807 Caput VI. De Alarico Gotho, & quomodo romam repentino insultu adortus, eam graviter afflixerit.
- PDF 808 Caput VII. Quomodo Innocentius Romanae urbis Episcopus legatos misit ad Alaricum. Item de Iovio Praefecto Praetorio Italiae: & de legatione ad Imperatorem, & de his quae Alarico contigerunt.
- PDF 809 Caput VIII. De rebellione Attali, & comite Heracliano. Et quomodo Attalus pedibus Honorii postea ad volutus, veniam impetrarit.
- PDF 811 Caput IX. De spe quam praesumpserant Pagani & Ariani propter Attalum. Item de Saro fortissimo duce. Et quomodo Alaricus Romam per fraudem ceperit, & Basilicam sancti Petri inviolatam servaverit.
- PDF 812 Caput X. De muliere Romana, quae castitatis egregium speciem edidit.
- PDF 812 Cap. XI. De Tyrannis qui eo tempore adversus Honorium in Occidente rebellarunt, & funditus deleti sunt, ob amorem Dei erga Imperatorem.
- PDF 813 Caput XII. De Theodosiolo & Lagodio: & de Gentibus Vandalorum & Suevorum. Item de morte Alabici, & de fuga Constantini & Constantis tyrannorum.
- PDF 814 Caput XIII. De Gerontio & Maximo, & de Exercitu Honorii: & quomodo Gerontius cum uxore captus interfectusque est.
- PDF 815 Caput XIV. De Constantino, & de exercitu Honorii: & de Edobico Magistro militum: quomodo ab Vlphila Duce qui cum Constantio missus fuerat, victus ac peremptus fuerit.
- PDF 816 Caput XV. Quomodo Constantinus insignia Imperii deposuerit, & Presbyter factus fuerit. Ejusdem caedes, & aliorum qui adversus Honorium rebellaverant.
- PDF 817 Caput XVI. De Divini numinis erga Honorium benevolentia; & de ejusdem obitu. Item de successoribus illius, Valentiniano scilicet & Honoria filia. Et de pace quae tunc fuit ubique terrarum.
- PDF 817 Caput XVII. De inventione Zachariae Prophetae & Stephani Proto-Martyris.
- PDF Index Rerum Memorabilium In Historiam Ecclesiastica Socratis & Sozomeni.
- PDF Index Avctorvm, Qui Citantvr à Socrate ac Sozomeno.
- PDF [1] Henrici Valesii Annotationes In Libros Ecclesiasticae Historiae Socratis Scholastici.
- PDF [1] Title page
- PDF 3 Henrici Valesii Annotationes In Librum Primum Historiae Ecclesiasticae Socratis Scholastici.
- PDF 18 Henrici Valesii Annotationes In Librum Secundum Historiae Ecclesiasticae Socratis Scholastici.
- PDF 39 Henrici Valesii Annotationes In Librum Tertium Historiae Ecclesiasticae Socratis Scholastici.
- PDF 48 Henrici Valesii Annotationes In Librum Quartum Historiae Ecclesiasticae Socratis Scholastici.
- PDF 59 Henrici Valesii Annotationes In Librum Quintum Historiae Ecclesiasticae Socratis Scholastici.
- PDF 74 Henrici Valesii Annotationes In Librum Sextum Historiae Ecclesiasticae Socratis Scholastici.
- PDF 83 Henrici Valesii Annotationes In Librum Septimum Historiae Ecclesiasticae Socratis Scholastici.
- PDF 97 [i. e. 95] Henrici Valesii Annotationes In Librum Primum Historiae Ecclesiasticae Sozomeni.
- PDF 105 Henrici Valesii Annotationes In Librum Secundum Historiae Ecclesiasticae Sozomeni.
- PDF 114 Henrici Valesii Annotationes In Librum Tertium Historiae Ecclesiasticae Sozomeni.
- PDF 121 Henrici Valesii Annotationes In Librum Quartum Historiae Ecclesiasticae Sozomeni.
- PDF 130 Henrici Valesii Annotationes In Librum Quintum Historiae Ecclesiasticae Sozomeni.
- PDF 136 Henrici Valesii Annotationes In Librum Sextum Historiae Ecclesiasticae Sozomeni.
- PDF 149 Henrici Valesii Annotationes In Librum Septimum Historiae Ecclesiasticae Sozomeni.
- PDF 159 Henrici Valesii Annotationes In Librum Octavum Historiae Ecclesiasticae Sozomeni.
- PDF 168 Henrici Valesii Annotationes In Librum Nonum Historiae Ecclesiasticae Sozomeni.
- PDF Henrici Valesii Observationum Ecclesiasticarum In Socratem Et Sozomenum Libri Tres.
- PDF Title page
- PDF 173 [i. e. 171] Henrici Valesii Observationvm Ecclesiasticarum In Socratem Et Sozomenum Liber Primus [Est de Magno Athanasio].
- PDF 173 [i. e. 171] Caput Primum. De anno, quo primùm restitutus est Athanasius.
- PDF 173 [i. e. 171] Caput II. Quo anno Julius Romanae urbis Episcopus, missis in Orientem Presbyteris, Athanasium & Eusebianos Romam ad synodum evocaverit.
- PDF 175 Caput III. Quo anno Athanasius Romam venerit.
- PDF 175 Caput IV. Quo anno Synodus Romana congregata sit in causa Athanasii.
- PDF 176 Caput V. Refellitur Baronii sententia, qui duas Synodos Romanas facit.
- PDF 177 Caput VI. Vtrum Athanasius bis Romam venerit. Refellitur Socratis & Baronii sententia.
- PDF 179 Caput VII. De circulari Athanasii epistola ad omnes orthodoxos, utrum de Gregorio, an de Georgio scripta sit.
- PDF 180 Caput VIII. De Antiochena Synodo, & de Episcopis, qui ad eam convenerunt.
- PDF 182 Henrici Valesii Observationvm Ecclesiasticarum In Socratem Et Sozomenum Liber Secundus [De Paulo Constantinopolitano].
- PDF 182 Caput primum. Quando primum Episcopus factus sit Paulus.
- PDF 183 Caput II. Vtrum Arius haeresiarches à Synodo Hierosolymitana susceptus sit in communionem.
- PDF 184 Caput III. De primo exilio Pauli Constantinopolitani.
- PDF 185 Caput IV. De prima restitutione Pauli.
- PDF 185 Caput V. Quo tempore Eusebius Nicomediensis ad Episcopatum Constantinopolitanum translatus fuerit.
- PDF 186 Caput VI. De secunda restitutione Pauli, & de secundo ac tertio ejusdem exilio.
- PDF 187 Caput VII. De tertia restitutione Pauli Constantinopolitani.
- PDF 187 Caput VIII. De ultimo Pauli exilio, ejusque obitu.
- PDF 188 Caput IX. Cur Athanasius inter orthodoxos Episcopos Paulum Constantinopolitanum minime recensuerit.
- PDF 188 Henrici Valesii Observationvm Ecclesiasticarum In Socratem Et Sozomenum Liber Tertius [De sexto Canone Concilii Nicaeni.].
- PDF 188 Caput Primum.
- PDF 189 Caput II.
- PDF 189 Caput III.
- PDF 190 Caput IV.
- PDF 190 Caput V.
- PDF 191 Caput VI.
- PDF 191 Caput VII.
- PDF 192 Caput VIII.
- PDF 193 Caput IX.
- PDF 193 Caput X.
- PDF 194 Caput IX [i. e. XI].
- PDF 194 Caput XII.
- PDF 195 Caput XIII.
- PDF 195 Caput XIV.
- PDF 197 Archelai Episcopi Mesopotamiae disputatio adversus Manichaeum.
- PDF Addenda In Annotationibus.
- PDF Index Rerum Memorabilium, Quae In Annotationibus Observantur.
- PDF Endsheet
- PDF Back cover
- PDF Spine