Inhalt

•  
  PDF Tomvs Secvndvs
•  
  PDF  Vorderdeckel
•  
  PDF  Vorsatz
•  
  PDF  Titelblatt
•  
  PDF  Index Homiliarvm Qvæ In Hoc Secvndo Tomo Continentvr.
•  
  PDF 1 Dominica secunda Quadragesimæ: Homilia Dvudecima. De Transfiguratione Domini. Aßumpsit Iesus Petrum & Iacobum & Ioannem fratrem eius & duxit illos in montem excelsum &c. Matth. 17.
•  
  PDF 1 Svmmarivm Homiliæ Dvodecimæ Seqventis.
•  
  PDF 2 Homilia XII. De Transfigvratione Domini.
•  
  PDF 3 §. 1. Transfigurat se Christus primò: in suæ diuinitatis probationem, Mysterium à millenis annis per Dauidem decantatum.
•  
  PDF 6 §. 2. Ostendit hic quòd veram in se contineat diuinitatem: eiusque splendor diuersus fuerit à splendore, quò claruit Moyses.
•  
  PDF 8 §. 3. Secundò: transfigurat se Christus ad omniu[m] nostrum vtilitatem nobis præmium proponens, quod, dum est excellens, alas dat boui.
•  
  PDF 11 §. 4. Hâc gloriâ nos hortatur Dauid, signum est illud, quod Deus eleuauit, vt congreget populum, ad inuadendum cœlum.
•  
  PDF 14 §. 5. Excitat valde pusillanimes, etiam contra fortißimos hostes præostensum præmium.
•  
  PDF 15 §. 6. Assumpsit Iesus. Tale bonum est cœlestis gloria, vt nec desiderari poßit, nisi Deus animam virtutibus roboret supernaturalibus.
•  
  PDF 17 §. 7. In montem excelsum: Mundo Christus suos educit discipulis, vt illis ostendat gloriam suam, nihil enim in eo est, in quo videatur.
•  
  PDF 19 §. 8. Admirandam facit Apostolus gradationem de oculis, autibus & corde, vt huius gloriæ declaret magnitudinem.
•  
  PDF 22 §. 9. Transfiguratus est. Hoc mysterio complet id quod Moysi promiserat, & in se præsignat, quod futurum est in Sanctu.
•  
  PDF 25 §. 10. Transfiguratus est. Sicut in Christo ex vnione diuinæ naturæ cum humana processit animæ gloria, & ex illâ, corporis: ita erit in Sanctis.
•  
  PDF 26 §. 11. Co[n]iungitur Deus singulis animabus in particulari, vnde nascetur animæ gloria quæ eam satiabit.
•  
  PDF 28 §. 12. Ex gloriâ animæ decurrent in corpus ac sensus riui, de quibus propheta Ioël.
•  
  PDF 31 §. 13. Erit Deus omnia in omnibus, & corpora nostra vocabuntur non manu facta, ac in se poßidebunt, quidquid possunt desiderare.
•  
  PDF 33 §. 14. Quotquot hîc co[n]eniunt, sancti sunt & boni, omnes enim in illo statu gloriæ, tales eru[n]t.
•  
  PDF 35 §. 15. Moyses & Elias. Omnes in cœlo erunt sapientes, nullus illuc stultus intrabit. Hoc nostrum moueat desideriu[m], magis quam Socratis.
•  
  PDF 38 §. 16. Apparuerunt Moyses & Elias: In testes persona Christi D[omin]i nostri conuenientes.
•  
  PDF 39 §. 17. Apparent Moyses & Elias in maiestate, loquuntur cum Christo de præcipuis eius mysterijs: simul cum eo sunt. Status gloriæ cœlestis exemplaria.
•  
  PDF 41 §. 18. In illo gloriæ statu omnes erunt magni, quos significant magni illi pisces, quos Apostoli piscati sunt.
•  
  PDF 53 [i.e. 43] §. 19. Bonum est &c. Cognoscunt Apostoli Moysen & Eliam: in illo quoque statu cuncti se mutuo clarè cognoscent.
•  
  PDF 47 Secundo die Lunæ Quadragesimæ: De discessu Christi & morte in peccato. Dixit ergo eis iterùm Iesus, ego vado, & quæretis me, & in peccato vestro moriemini. Ioan. 8.
•  
  PDF 47 Svmmarivm Homiliæ Decimætertiæ Seqventis.
•  
  PDF 48 Homila XIII. De Discessv Christi, Et Morte In Peccato.
•  
  PDF 49 §. 1. Ostendit Deus quàm involuntariè puniat peccatores, cum ipsos præmoneat, vt se emendent.
•  
  PDF 53 §. 2. Minæ sunt hæ terribiles Dei. Ego vado: pro vt Israëlitæ cognouerunt , & Samuel declarauit.
•  
  PDF 55 §. 3. Est Deus vita animæ, quo discedente moritur, nec opera vitæ valet exercere.
•  
  PDF 56 §. 4. Anima per peccatum mortua, opera vitæ non potest exercere: & quæ bona facit, filij sunt producti in seruitute. Patet quoque quod peccatum sit locusta, cruca, bruchus, rubigo, de quibus Ioel.
•  
  PDF 60 §. 5. Vt opera vestra bona sint vitalia, prius viuat anima, deserat peccatum animæ homicidam, illo purgata Deo sua offerat sacrificia.
•  
  PDF 61 §. 6. Hôc velut supremo terriculamento perculit Deus populum suum: Ego vado. Et in historia Samsonis indicauit.
•  
  PDF 63 §. 7. Sicut hæc summa censetur animæ calamitas, si eam deserat Deus; ita summa eius dicenda felicitas, si secum detineat.
•  
  PDF 65 §. 8. Supplicium contra iræ diuinæ prouocatores grauißimum est, Deum eos deferere.
•  
  PDF 66 §. 9. Gentiles, intelligentes se sine Dijs viuere non posse, illos clauis configebant, catenis colligabant, intimisque laribus abscondebant. Quid vero tu ô Christiane?
•  
  PDF 69 §. 10. Lucta Iacob sunt cum lachrymis, & quod petebat hoc erat ne à se discederet.
•  
  PDF 70 §. 11. Præuidit Iacob Iudæorum calamitatem quòd eos Deus desereret, illos deplorat, quòd carerent defensore. Euntibus Cherubinis pariter & templi currus progrediebantur.
•  
  PDF 72 §. 12. Abeunte Deo mansit ille populus, vt spelunca, leone egresso, quam quilibet serpens ingrediatur.
•  
  PDF 74 §. 13. In peccato vestro. Abit Deus: quiæ illum eijciunt: ipse quippe in anima desiderat habitare.
•  
  PDF 77 §. 14. Homo ipse Deum eijcit, ipse sibi maius adfert detrimentum, quàm omnes creaturæ simul vnitæ ei possunt adferre.
•  
  PDF 80 §. 15. Deus proprio motu non occidit hominem, ipse sibi homo per peccatum procurat mortem.
•  
  PDF 83 §. 16. Peccare est sibi mortem acquirere; proprium hoc peccati stipendium, ob quod infeliciter mortui sunt Iudæi.
•  
  PDF 86 §. 17. Mala mors ea tantum dicenda est, quando quis in peccato moritur, vt probant D. August. D. Chrysost. & D. Ambros.
•  
  PDF 87 §. 18. Ea sola mors bona est, quæ est in gratia, quæ autem est in peccato, qualiscumque sit, mala est.
•  
  PDF 89 §. 19. In peccato vestro moriemini. Quisquis peccat, moritimeat in peccato, cùm, quia dum peccat, contra eum fertur sententia, tùm quia valde poßibile est mori, quam primum peccauit.
•  
  PDF 91 §. 20. Tertiò: caue mori in peccato: quia ex eo sine diuina gratia non resurges, quæ iustè quibusdam denegatur.
•  
  PDF 93 §. 21. Quarto: timeat in peccato mori, qui hoc committit: qui enim suo fidit inimico, eius manibus moritur.
•  
  PDF 96 §. 22. Qui peccant, fidentes se pœnitentiam acturos, pereunt, sicut illi qui cum schedula gratiæ suas vendunt posseßiones.
•  
  PDF 98 §. 23. Prænuntiari potest, quod in peccato morietur, qui sicut ille in eo perseuerat & est vt argentum Hieremiæ vel arbor D. Bernardi.
•  
  PDF 99 §. 24. Peruersè confidit de Dei misericordia & propria libertate, qui perseuerat in peccato, quô & illam non meretur, & in hac infirmatur.
•  
  PDF 101 §. 25. Difficillimum est sanare eum, qui in peccato perseuerat, sicut multi temporis dæmonium.
•  
  PDF 102 §. 26. Morietur in peccato, qui in eo perseuerans, infixus hæret, vt ait Dauid, in interitu, quem fecit.
•  
  PDF 104 §. 27. Multu peccatoribus in morte accidit, quod Sisaræ, cuius vox est Echo: perterret visio D. Theresiæ.
•  
  PDF 107 §. 28. In extrema mortis hora multis euenit peccatoribus, quod gubernatori, cuius ænea tormenta clauis obstruuntur.
•  
  PDF 108 §. 29. Perseuerare in peccato, est animæ pedes religare, vt in illo moriatur: Et pluribus de causis taöes vocat Isaias, illusores.
•  
  PDF 111 §. 30. Morietur in peccatis suis, qui ea multiplicat, vt nexus cœcos quos in hora mortis non liceat rescindere, sed dissoluere.
•  
  PDF 113 §. 31. Morietur in peccato, qui illud, vt Pharao mare ingreditur eiusque manibus occidetur, velut Saul Amalecitæ.
•  
  PDF 116 Secundo die Martis Quadragesimæ: Homilia Decimæqvarta. De obedientia Cathedræ & Prælatis. Tunc locutus est Iesus ad turbas & discipulos dicens: Super cathedram Moysi . Math. 18.
•  
  PDF 116 Svmmarivm Homiliæ Decimæqvartæ Seqventis.
•  
  PDF 117 Homilia XIV. De Obedientia Cathedræ Et Prælatis.
•  
  PDF 118 §. 1. Aperiens Christus cisternam præcauet, ne quis in illam incidat, & spinas comburens, seruat triticum secundum legem.
•  
  PDF 119 §. 2. Super Cathedram. Licet omnes nos creauerit Deus quoad naturam æquales, disposuit tamen superiorum, & inferiorum inæqualitatem.
•  
  PDF 121 §. 3. In omnibus lucet ordo superiorum & inferiorum. Sic quoque decretum est, in omnibus legibus, naturali, scripta, & Euangelica.
•  
  PDF 123 §. [4.] Super Cathedram. Necessaria est cathedra, in qua ipse Deus nos docet, vbi vera sapientia.
•  
  PDF 125 §. 5. Ex suauißima Dei prouidentia erigitur in hoc mundo carhedra visibilis, cui nostrum subiecit intellectum.
•  
  PDF 126 §. 6. Secura est doctrina cathedræ Ecclesiæ, quam D. Paulus nominat columnam ac firmamentum veritatis.
•  
  PDF 130 §. 7. Necessaria est vna Cathedra visibilis, quæ nos doceat, & eiusdem visibilies sint præceptores.
•  
  PDF 131 §. 8. In Eunucho Candacis, & Centurione Cæsareæ, ac in D. Paulo, nos docuit Deus subiectionem debitam magisterio prælatorum Ecclesiæ.
•  
  PDF 133 §. 9. Vna est Ecclesiæ Cathedra: quia vna est eius doctrina, licet diabolus velit linguas confundere sicut in turri Babylonica.
•  
  PDF 136 §. 10. Vnitas Cathedræ sumitur ex vnitate capitis, significata in tunica Christi contraposita velo templi.
•  
  PDF 138 §. 11. Similiter sumitur vnitas Cathedræ, ex vnitate doctrinæ: quod Salomon declarat.
•  
  PDF 140 §. 12. Conseruat vnitas doctrinæ, vnitatem idiomatis, in quo errauit Iudas, & hanc Romani ad suæ conseruationem Reipublicæ procurarunt.
•  
  PDF 143 §. 13. Sumitur quoque Cathedræ vnitas, ex vnitate Sacramentorum quæ eadem sunt, licet ministri sint diuersi.
•  
  PDF 145 §. 14. Soli in Cathdra sedere debent superiores & sacerdotes, coram quibus erecti in pedes stare debent Laici, licet quis fit Iosue Princeps, aut Imperatrix Eusebia, imo & ipse D. Hieronymus.
•  
  PDF 147 §. 15. Scribæ & Pharisæi. Licet terreni sint Prælati, potestate tamen pollent ad tractanda cœlestia: quibus & obediendum.
•  
  PDF 149 §. 16. Honorari debet Prælatus, licet malus; iniuriam illi factam Deus sibi censet irrogari, sicut capitis iniuria est qua capillis irrogatur.
•  
  PDF 152 §. 17. Quàm fuerit Samsoni perniciosum, capillos sibi tonderi, in quibus eius consistebat fortitudo. Idem iudica de Ecclesia, dum eius sacerdotes & Prælati tanguntur.
•  
  PDF 153 §. 18. Potestatem habent Prælati absoluendi, leges condendi, excommunicandi, proinde ex æquo iure obtemperandum.
•  
  PDF 155 §. 19. Plurimum licet referat Prædicatoris, Prælatiq[ue] bonitas: porrò si malus sit, quid dicat, non quid faciat, attendendum.
•  
  PDF 158 §. 20. Phylacteria ac fimbrias in propriam ordinabant gloriam, quæ ad Dei erant honorem instituta, ac virtutum instrumenta.
•  
  PDF 161 Tertio die Mercurij Quadragesimæ: Homilia Decimaqvinta. De ascensu Christi in Hierusalem, & filijs Zebedæi. Ascendens Iesus Hierosolymam assumpsit duodecim discipulos suos secreto & ait illis: Ecce ascendimus Hiersolymam &c. Matth. 20.
•  
  PDF 161 Svmmarivm Homiliæ Decimæqvintæ Seqventis.
•  
  PDF 163 Homilia XV. De Ascensv Christi In Hiervsalem, Et Fliis Zebedæi.
•  
  PDF 164 §. 1. Vtilißima est de Christo consideratio, vt myrrhæ fasciculo, quem sponsa cœlestis inter vbera collocat.
•  
  PDF 166 §. 2. Est Christus lapis cœlatus à Deo, à sæuis lapidicidis exsculptus, in quem oculi defigendi.
•  
  PDF 167 §. 3. Multiplices fuere corporis Christi pœnæ, quia multæ fuerunt corporis peccati culpæ.
•  
  PDF 170 §. 4. Cur Christus dixerit mortem suam multis profuturam, cum pro omnibus sit mortuus.
•  
  PDF 171 §. 5. In huius lapidis sculptura, quisque sua inueniet peccata designata.
•  
  PDF 172 §. 6. Est Christi paßio fel piscis Calionymi, qui cæcos illuminet oculos.
•  
  PDF 173 §. 7. Viam, quæ ducit Christum ad gloriam, inseqi debemus: nec enim melior est Domino seruus.
•  
  PDF 176 §. 8. In viam Iacobum & Ioannem reducit per calicem suum, hæc quippe est semita nubium.
•  
  PDF 180 §. 9. Multò valet gloria, multo est labore comparanda, illo Sancti delectantur.
•  
  PDF 186 §. 10. Tam festino gradu procedit Christus, vt mirentur, & timeant Apostoli.
•  
  PDF 187 §. 11. Comsummabuntur omnia. Paucis horis compleuit ea Saluator, quæ quinque mille annis erant delineata, illum namque amor excitabat.
•  
  PDF 189 §. 12. Cunctas sua paßione Christus prophetias viuificauit, & miscuit quasi fermentum; fidei nostræ maximè conueniens.
•  
  PDF 191 §. 13. Christus electrum, in ignem conuersus ambulabat inter animalia, complens vaticinia prophetarum.
•  
  PDF 192 §. 14. De Filio hominis. Quæ de se scripta erant, Christus impleuit, superest, vt tu, quæ te tangunt, impleas sicut Eliscus.
•  
  PDF 194 §. 15. Tradetur. Non signat Christus, quis eum sit traditurus, ob rationes notatu dignißimas.
•  
  PDF 197 §. 16. Ostendit nobis Christus laboribus noui gratiam testamenti, qui cum præmio debent considerari.
•  
  PDF 199 §. 17. Tunc accessit. Errarunt hi duo fratres quoad tempus, sicut Baruth, in eo quoque quod vnam tantum partem attenderint propositionis, tu verò totam assume.
•  
  PDF 202 §. 18. Accessit mater. Sui parentes obliuiscuntur filiorum causâ, quod Salomon execrabatur.
•  
  PDF 204 §. 19. Nescitis &c.. Superbia vitium stultum, homini alienum, vt alæ campanis, Deo execrabile.
•  
  PDF 206 §. 20. Nescitis. Stultitia imputatur, onera petere, ad sedendum, vt ipsa regalis exprimit corona, & propinqua Elimelech.
•  
  PDF 210 §. 21. Prælatura magnum onus, meritò fugiendum, ob ea multa ad quæ obligat, quæ mitra, ac Diui Gregorij dolor significant.
•  
  PDF 218 §. 22. Possumus. Dignitatis amore tument qui respondent Possumus: mendaces filij hominum in stateris; similes elephanti.
•  
  PDF 220 §. 23. Non est meum. Christo non conueuit sedes suas dare superbis, in alios mutentur viros, vt dixit Saüli Samuel.
•  
  PDF 221 §. 24. Indignati sunt. Non hoc te scandalizet, minimos in Dei seruis notare defectus, nullus enim ab his liber viuit.
•  
  PDF 223 Tertio die Iouis Quadragesimæ: Homilia Decimasexta. De diuite Epulone & Lazaro. Homo quidam erat diues, & induebatur purpura & bysso &c. Luc. 16.
•  
  PDF 223 Svmmarivm Homiliæ Decimæsextæ Sequentis.
•  
  PDF 224 Homilia XVI. De Divite Epvlone, Et Pavpere Lazaro.
•  
  PDF 225 §. 1. Tenentur diuites dare eleemosynam ; quod si non dederint, damnabuntur, vt rectè Christus probat hac historia iis, qui suam doctrinam explodebant.
•  
  PDF 228 §. 2. Huius diuitis supplicium sit ipsis exemplo diuitibus, vt pœna Caini.
•  
  PDF 230 §. 3. Vult Deus, vt diues subueniat pauperi, vt cœlum terræ, & stomachus corporis partibus.
•  
  PDF 232 §. 4. Sunt diuitiæ aquæ cisternæ, illis diues vtatur, sed fontes illas faciat pauperibus.
•  
  PDF 234 §. 5. Confundit Deus diuitem, non facientem eleemosynam, vt Dominus suum œconomum.
•  
  PDF 235 §. 6. Argumentum admirabile nobis proponit D. Ioannes, quod diues, qui proximi non miseretur quem videt inopia laborantem, Deum non amet.
•  
  PDF 237 §. 7. Se Deus exhibet in paupere, in quo tuam erga illum possis operibus probare dilectionem.
•  
  PDF 240 §. 8. Homo quidam erat diues. Manifestat Dominus, diuitem illum fuisse cloâcam peccatorum.
•  
  PDF 242 §. 9. Diues. Ex se peccatum non est, eße diuitem, nec quidem diuitias optare moderatas.
•  
  PDF 246 §. 10. Induebatur. Non est de se malum quod quis se vestiat honestè, nec Deo de se placent in vestitu sordes.
•  
  PDF 248 §. 11. Epulabatur. Non vt peccatum arguitur, celebrare conuiuia, imo potest esse meritorium, vt multis patet.
•  
  PDF 250 §. 12. Vocat D. Ioannes diuitias, substantiam huius mundi, sicut D. Paulus, fidem rerum sperandarum substantiam.
•  
  PDF 253 §. 13. Erat quidam mendicus, Tribus articulis huius causa describitur, quòd mundi habuerit substantiam, quòd fratrem viderit neceßitatem habere, & clauserit viscera sua ab eo.
•  
  PDF 255 §. 14. Sed & canes. Inducit Dominus canes, vt testes, quibus euidenter hic probat, sicut asinam contra Balaam.
•  
  PDF 257 §. 15. Mortuus est diues, Dißimiles fuerunt diuitis & pauperis obitus: at in eo quod notat Euangelista, sibi similes.
•  
  PDF 261 §. 16. Factum est vt moreretur mendicus: Sicut moriente Lazaro eius quoque mortuæ est paupertas, ita moriente diuite, periere diuitiæ.
•  
  PDF 263 §. 17. Sepultus est in inferno. Triste sepulchrum quod describit Isaias, & vidit Ezechiel meritò omnibus exhorrendum.
•  
  PDF 266 §. 18. Dum esset in tormentis. Est infernus locus tormentorum, sicut cœlum deliciarum, quæ omnem superant intellectum.
•  
  PDF 269 §. 19. In valle Tophet depingit Isaias infernum.
•  
  PDF 270 §. 20. Hos cruciatus graphicè delineat Angelus D. Ioanni, quorum, ait, consideratio patientiam in Sanctis operatur.
•  
  PDF 272 §. 21. Eleuans oculos. Ex inferno tantùm ea vidit epulo, quæ possent adferre cruciatum, & hæc quoque tantùm videbunt damnati.
•  
  PDF 275 §. 22. Pater Abraham. Mera fuerut deliramenta, quæ diues illi in inferno petiit, nec obtinuit.
•  
  PDF 278 §. 23. Recepisti bona. Ex iustitia procedit Abrahæ sententia, quæ declarat, cur hic peccatores ferientur: iusti verò crucientur.
•  
  PDF 283 Tertio die Veneris Quadragesimæ: Homilia Decimaseptima. De parabola vineæ. Homo erat Paterfamilias qui plantauit vineam & sepem circumdedit &c. Matth. 21.
•  
  PDF 283 Svmmarivm Homiliæ Decimæseptimæ Seqventis.
•  
  PDF 284 Homilia XVII. De Parabola Vineæ.
•  
  PDF 286 §. 1. Siquidem Iudæis hanc Christus proposuit parabolam, nobis tamen loquitur, velut Dauid in morte Saulis.
•  
  PDF 290 §. 2. Iudæos Christus in propria causa iuduces eligit, quos suo capit hamo velut Behemoth.
•  
  PDF 293 §. 3. Velut vrsi, qui rationis parabolæ vi conclusi ac conuicti, contra seipsos tulere sententiam; in Christum insurrexerunt, eius necem machinati.
•  
  PDF 296 §. 4. Homo erat. Plantauit Deum vineam, quam fructum amarum daturam sciebat: quia Pater est.
•  
  PDF 297 §. 5. Plantauit vineam. Dicitur palmes esse Christianus, qui nisi fructum ferat, soli conuenit igni.
•  
  PDF 299 §. 6. Ferre tenetur fructum Christianus cum velut palmes putetur, & colatur.
•  
  PDF 300 §. 7. Plantati sumus in Ecclesia, sicut palmites, ex libera, meraque Dei bonitate, quod indicat oleum Iacob.
•  
  PDF 302 §. 8. Hoc summi beneficij loco ponito, plantatum te in hac vinea, ne tibi succedat, quod Adamo ingratisque, philosophis accidisse nouimus.
•  
  PDF 307 §. 9. Sepem circumdedit ei. Sepes est lex Dei, quæ si cadat, intrant feræ, & vineam demoliuntur.
•  
  PDF 311 §. 10. Ob destructam sepem, destruitur Sichem, & ob eandem in domo sua à Iacob erectam, & ipse quoque conseruatur, hoc quoque postulat Dauid, dum legem Dei vult custodiri nimis.
•  
  PDF 315 §. 11. Fodit in ea torcular. Tam abundanter prouidit Deus vineæ suæ, vt ei dicere liceat: Non plus vltra.
•  
  PDF 318 §. 12. Sepem circumdedit. Indicat quoque sepes diuina beneficia, & diabolus esse censetur, qui illa septus, offendit Deum.
•  
  PDF 319 §. 13. Locauit agricolis. Sunt Prælati agricolæ, & quisque in se, simul & palmes est & agricola.
•  
  PDF 321 §. 14. Domini est vinea, procurator homo, qui qui fructum adferre tenetur, non Domino, sed sibi ipsi.
•  
  PDF 323 §. 15. Fructus temporibus suis. Ab omnibus non pares repetit Deus fructus, vt ex decimis declarat, & illos nostro reposcit te[m]pore.
•  
  PDF 327 §. 16. Peregrè profectus est. Nos liberos permittit Deus, & suum recipiendi fructus ostendit desiderium in eo quod agit.
•  
  PDF 329 §. 17. Misit alios. Magnam suam Deus ostendit misericordiam, qui tot mittat famulos, ac tandem vnicum filium.
•  
  PDF 331 §. 18. Malos malè perdet. Christianus non referens fructum multò punietur grauiùs quàm ipsa ficulnea, & Rex Baltaßar.
•  
  PDF 333 §. 19. Si Iudæi ob non redditos fructus vineâ expelluntur, quid timendum Christiano, qui ne fructum quidem offert vnius Pharisæi.
•  
  PDF 336 §. 20. Sicut timuere Iudæi videntes eiectos ad littus maris Ægyptios, timeat quoque Christianus, dum Iudæos cernit per omnes dispersos eße nationes.
•  
  PDF 337 §. 21. Chananæos, quia peccatores, eiecit Deus, & Iudæos substituit, hos vt ingratos exturbauit, & Christianos subrogauit; quod si hi peccatores, quid cum illis agendum?
•  
  PDF 340 Tertio die Sabbati Quadragesimæ: Homilia Decimaoctava. De filio prodigo. Homo quidam habuit duos filios, & dixit adolescentior ex illis Patri suo: Pater, da mihi portionem &c. Luc. 16.
•  
  PDF 340 Svmmarivm Homiliæ Decimæoctavæ Seqventis.
•  
  PDF 341 Homilia XVIII. De Filio Prodigo.
•  
  PDF 343 §. 1. Labilem creauit Deus hominem, vt haberet cui peccata misericors dimitteret, de quo maxime gloriatur.
•  
  PDF 345 §. 2. Tanta est Dei misericordia, vt de illa Sancti, velut Isaias & Ionas, conquesti fuisse videantur.
•  
  PDF 348 §. 3. Nullum est peccatum inirremissibile, quod non infinities à Dei misericordia superetur, quod ad nostrum solatium multoties ratum facit.
•  
  PDF 351 §. 4. Præ cæteris maiori studio, Christus, verbis, parabolis, iureiurando, ac operibus hunc fidei docuit articulum: Remissionem peccatorum.
•  
  PDF 353 §. 5. Homo quidam. Se patrem nominat Deus, vt amoris sui ferat testimonium, ac Christianis peccatoribus sperandam esse doceat indulgentiam.
•  
  PDF 354 §. 6. Adolescentior. Optima ratione vocatur peccator adolescentior, licet centenarius, vt Cain & Absalon.
•  
  PDF 357 §. 7. Abiit. Non eijcit somo sua Deus peccatorem, ipse tam impudens est, vt sponte discedat, contra quem Deus protestatur.
•  
  PDF 358 §. 8. Diuisit substantiam. Non aufert illi Deus libertatem, qui vult abire, eumque deserere, licet sit ille deplorandus.
•  
  PDF 361 §. 9. In regionem longinquam. Peccatum regio est tam procul distans à Deo, vt dicat eo vsque nec manus suas, nec oculos posse pertingere.
•  
  PDF 363 §. 10. Quo tendat, non attendit peccator: Ezechielis portento, iumentis Isaiæ, vaseque Zachariæ præsignatus.
•  
  PDF 366 §. 11. Dissipauit substantiam. Decoxit substantiam suam, effectus luxuriæ per quem illam Iob describit.
•  
  PDF 370 §. 12. Dissipauit substantiam suam. Est enim meretricis domus, Gigantum somus, vbi molliuntur adamantes etiam purissimi, velut Dauid, Salomon, ac Israelitæ.
•  
  PDF 371 §. 13. Decoquit luxuria substantiam, vt patet in Samsone: rarus euentus multisque annis prædictus.
•  
  PDF 373 §. 14. Nihil sic hominem infirmat, ad senium deducit, visum hebetat, & adolescentem eneruat, vt luxuria.
•  
  PDF 376 §. 15. Facta est fames valida. Fames accenditur, & appetitus sensualis in iis, qui illum sequuntur, minuitur autem in resistentibus.
•  
  PDF 381 §. 16. Adhæsit vni ciuium. Dilapidans homo virtutes, se totum consecrat diabolo prout dominus Iob affirmat.
•  
  PDF 383 §. 17. Specialiter ob vitium libidinis, quosdam possidet diabolus, vt patet in quibusdam casibus.
•  
  PDF 385 §. 18. Adhæsit. Adeo firmiter adhæret diabolo luxuriosus, vt nec flagris eum domo sua eliminet; quo diabolus intumescit.
•  
  PDF 388 §. 19. Misit in villam. Regna, quæ promittebat diabolus in suilia euanescunt, & caninam famem quibus, qui illi seruit, mulctatur.
•  
  PDF 390 §. 20. In se reuersus. A se peccator, vt Nabuchodonosor, egreditur, reuertitur autem vt leæna Danilis ad hoc fame coactus.
•  
  PDF 392 §. 21. Quanti mercenarij. Prior vidit illum Pater, qui aliter non esset reuersurus.
•  
  PDF 394 §. 22. Abundant. Suam perpendit miseriam & paternæ domus abundantiam, vnde ad illam reuerti proponit, sui accusator.
•  
  PDF 397 §. 23. Vidit à longe, accurrit. Patris actiones eximiis turgent mysteriis: occurrere, brachiis amplecti, pacis osculo recipere filium.
•  
  PDF 399 §. 24. Hic diuinæ patet misericordiæ magnitudo, vt de ea quasi de industria Elias conqueratur.
•  
  PDF 403 Dominica tertia Quadragesimæ: Homilia Decimanona. De dæmonio muto. Erat Iesus eijciens dæmonium & illud erat mutum. Luc. 11.
•  
  PDF 403 Svmmarivm Homiliæ Decimænonæ Seqventis.
•  
  PDF 404 Homilia XIX. De Dæmonio Mvto.
•  
  PDF 408 [i.e.405] §. 1. Possedit Diabolus Stagyrium. In controuersiam venit diuina prouidentia; verum indubium est in nostrum illam bonum vigilare.
•  
  PDF 408 [i.e. 407] §. 2. Quædam Deus creauit in mundo, quæ quibusdam licet sint nocumento, porro sunt aliis emolumento, vt dæmones.
•  
  PDF 408 §. 3. Posuit Deus in hoc mundo dæmones, quo nos constringat ad se recurrere; hoc quoque tantum illi possunt, quod illis facere ipse permittit.
•  
  PDF 410 §. 4. Dæmones dipsadas dicimus, vnde ad Deum recurrendum, vt eorum refrœnes malitiam.
•  
  PDF 413 §. 5. Erat mutum. Es iis quæ diabolus in corporibus operatur, liquet quid in anima operetur.
•  
  PDF 415 §. 6. Eques, quem vidit D. Ioannes, mors dictus, diabolus est, Christo contrarius, qui vita nominatur.
•  
  PDF 417 §. 7. Equus pallidus, cui insidet diabolus, peccatum est, & quocumque illud ingreditur; ingreditur & ille.
•  
  PDF 419 §. 8. Velut Rex regnum suum; ita animam perambulat diabolus peccatoris: collige qua ratione mortuum sit tractaturus.
•  
  PDF 420 §. 9. Peius est diabolum animam occupare quàm corpus, in quod aliquoties, nullo mortali præuio ingreditur, quinimo ex Dei beneficio.
•  
  PDF 422 §. 10. Vocat D. Hieronymus diabolum Dei quæstionarum: vt in Iob & aliis manifeste patuit.
•  
  PDF 425 §. 11. Cum fortis armatus. Præclarissimis rationibus probat hodie Christus se Regem diabolo fortiorem.
•  
  PDF 426 §. 12. Erat mutum. Opposita Christus & diabolus obeunt officia, & quisque suo hoc in homine fungebatur.
•  
  PDF 428 §. 13. Erat eiiciens. Diabolum Christus corporibus expellebat, qui eum venerat animabus expulsurus. Declarat D. Vincentius quæstionem scitu dignißimam.
•  
  PDF 431 §. 14. Erat eiiciens. Insistebat Christus eiectioni dæmonis ex anima, qui cum ipsis muscis sit importunior, vocatur Beelzebub.
•  
  PDF 434 §. 15. Erat mutum. Excœcat diabolus, quo perdidit Dauidem, & senioribus nocuit Ezechielis.
•  
  PDF 437 §. 16. Aures occludit diabolus animæ: paßer est, qui verbum surripit.
•  
  PDF 439 §. 17. Eos qui tacere deberent reddit diabolus loquaces, vt prophetas Regis Achab.
•  
  PDF 440 §. 18. Magno sunt detrimento dæmones loquaces, quibus imperatur, velut Pythonibus, silentium.
•  
  PDF 444 §. 19. Loqui conuenit in confeßione, & mulier lapidatur taciturna.
•  
  PDF 446 §. 20. Oris confeßionem postulat Christus; nec enim cordu sufficit contritio, vbi oris Confeßio est poßibilis.
•  
  PDF 449 §. 21. A principio veluit Deus confeßionem, hanc in lege præcepit, & coram D. Ioanne illam agebant, & licet in absolutam, non tamen inutilem.
•  
  PDF 450 §. 22. Verus illa & S. Præcursoris sine absolutione confeßio nostra demonstrat vt excellentiam, ita & facilitatem.
•  
  PDF 452 §. 23. Non potest salus tua faciliori, quàm verbis tuis, alligari remedio.
•  
  PDF 454 §. 24. Vitulos labiorum postulat Deus, id est claram & inexcusatam peccatorum confessionem.
•  
  PDF 473 [i.e. 457] §. 25. Detractâ confitere laruâ, ne illam Reginæ prophetæ Ahiæ conferas obiectam, sed nec illam Ananiæ, & Saphiræ D. Petro.
•  
  PDF 459 §. 26. Committere peccata, non confiteri, pudeat. Optimus Confeßarius B. Ludouicus Bertrandus.
•  
  PDF 461 §. 27. In Beelzebub eijcit dæmonia. Hoc Iudæorum iudicium, pectoris eorum prodit malitiam. Aspidum ouis comparantur D. Cypriani attexitur argumentum.
•  
  PDF 463 §. 28. Extollens vocem mulier. Conuincit illos D. Cypriani discursus vt efficax, ita & subtilis, mulierisque de turba testimonium.
•  
  PDF 464 Dominica tertia Quadagesimæ: Homilia Vigesima. De edicto fidei. Erat Iesus eiiciens dæmonium, & illud erat mutum. Luc. 11.
•  
  PDF 464 Svmmarivm Homiliæ Vigesimæ Seqventis.
•  
  PDF 466 Homilia XX. De Edicto Fidei.
•  
  PDF 467 §. 1. Christus, & diabolus duo sunt Reges sibi contrarij, distinctaque possident regna.
•  
  PDF 469 §. 2. Regnum Christi est Ecclesia, regnum diaboli sunt hæretici, & infideles.
•  
  PDF 472 §. 3. Tunc de dæmone dicitur, quod perfectè quempiam possideat, quando eum in hæresim & à fide Apostiam impellit.
•  
  PDF 473 §. 4. Diuersos sibique contrarios habent ministros Christus, & diabolus.
•  
  PDF 474 §. 5. Instructione & motu Spiritus S. institutum fuit tribunal S. Officij Inquisitionis, ad Christi regni conseruationem.
•  
  PDF 478 §. 6. Iustissima ratione pollent Inquisitores & auctoritate & potestate ad puniendum hæreticos.
•  
  PDF 479 §. 7. Merito tradit ignibus S. Tribunal Inquisitionis hæreticos, aliisque plectit generibus suppliciorum.
•  
  PDF 485 §. 8. Æquissima ratione piomulgat S. Tribunal Inquisitionis edicta contra hæreticos.
•  
  PDF 494 [i.e. 486] §. 9. Non est cum hæreticis seruanda fraterna correptio, sed illa præteritá, confestim sunt denuntiandi.
•  
  PDF 490 Tertio die Lunæ Quadragesimæ: Homilia Vigesimaprima. De Prophetis in patria. Vtique dicetis mihi hanc similitudinem; medice cura teipsum. Luc. 4.
•  
  PDF 490 Svmmarivm Homiliæ Vigesimæprimæ Seqventis.
•  
  PDF 492 Homilia XXI. De Prophetis In Patria.
•  
  PDF 492 §. 1. Sequuntur sæpe homines hoc dictum (Ladronij voz maiior:) latro & tu peior: cum enim posset Deus conqueri, ipsi Deo conqueruntur.
•  
  PDF 494 §. 2. Vtique dicetis mihi. Strictior incumbit obligatio benefaciendi, quàm peregrinis, & patriæ, quàm exteris regionibus.
•  
  PDF 496 §. 3. Quanta audiuimus. In patriæ suæ beneficium, non in ea Christus cœpit patrare miracula.
•  
  PDF 498 §. 4. Fama miraculorum apud alienigenas patratorum suam voluit Christus præparare ciuitatem, sicut cum populo suo fecerat, cum Asia & Bithynia.
•  
  PDF 501 §. 5. Miris vtitur Christus ceremoniis quoad librum S. Scripturæ.
•  
  PDF 503 §. 6. Veniebat Christus in fiscella scirpea, & patriæ suæ se manifestat maiori beneficio quàm cæteris omnibus.
•  
  PDF 505 §. 7. Sui Christum offenderut patriotæ, eius familiam, vt pauperem despicientes: quod in mundo est frequentissimum.
•  
  PDF 508 §. 8. Iniuriis Christum lacessunt: quia quod illum pauperem notarunt, nihil de illo magni crediderunt, contra statuta medij sicli.
•  
  PDF 511 §. 9. Amen dico vobis. Euidenter probat Christus, quod ipse sit, qui merito de suis possit ciuibus, non illi de ipso conqueri.
•  
  PDF 513 §. 10. Nullam ad Christi miracula habebat Nazareth actionem, quorum acceperat à Patre potestatem.
•  
  PDF 515 §. 11. Fac & hic. Iustorum iudicium æquale est, ex operibus iustitiæ trahendo exemplar.
•  
  PDF 517 §. 12. Fac & hic. Iudicium peccatorum stultum est, iustitiam prætendendo in eo, quod meræ est gratiæ.
•  
  PDF 518 §. 13. Ex diuina dispositione, nulla in mari vestigia reliquerunt Israelitæ, Pharao tamen eiusque exercitus quàm plurima.
•  
  PDF 520 §. 14. Deus vt iustus vult inire rationem, sicut cum Cain, & de facto illam init: cum ait: Quanta audiuimus &c.
•  
  PDF 522 §. 15. Si velis id tecum agat Deus, quod cum altero, idem tu quod alter cum Deo adimple.
•  
  PDF 526 §. 16. Non est propheta sine honore. Honorem Christus prætendebat, non tam sibi, quam in ipsorum hominum beneficium.
•  
  PDF 527 §. 17. Vt Dei ministri opera faciant, debent in honore haberi, ea de causa illis dat faciendi miracula petestatem.
•  
  PDF 529 §. 18. In patria sua. Quia à suis contribulibus homines despiciuntur, vult Deus, vt sui sint ministri, velut extranei.
•  
  PDF 534 §. 19. In patria tua. Quod quisquam à suis non magni fiat contribulibus, oritur cum ex superbia, tum ex iniudia: vnde Christus illis imputat culpam.
•  
  PDF 537 §. 20. Multi prophetæ. Elias tantum à suis fuit despectus contribulibus, quantum ab extraneis, & viduæ, habitus in honore.
•  
  PDF 542 §. 21. Multi leprosi. Eliseus, quantum à sibi cognatis fuit despectus, tantum fuit ab alienigenis, nominatim autem à Naaman amplificatus.
•  
  PDF 537 [i.e 543] §. 22. Repleti sunt ira. Pupigit illos, gentilium, quos execrabuntur exemplum, & illos Dominus deseruit: quod supremum omnium est supplicium.
•  
  PDF 546 §. 23. Ipsis Nazarenis spectantibus se de illorum Christus eripit manibus, dum eum deorsum cogitant præcipitare: cum hoc Deo sit proprium, præclariora sua opera facere in oculis inimicorum, qui nec illa possint impedire.
•  
  PDF 550 Tertio die Martis Quadragesimæ: Homilia Vigesimasecvnda. De correptione fraterna. Si peccauerit in te frater tuus, vade & corripe eum inter te & ipsum solum &c. Matth. 18.
•  
  PDF 550 Svmmarivm Homiliæ Vigesimæsecvndæ Seqventis.
•  
  PDF 551 Homilia XXII. De Correptione Fraterna.
•  
  PDF 552 §. 1. In schola diaboli sui solius cura docetur, in Dei vierò etiam proximi sollicitudo mandatur.
•  
  PDF 560 §. 2. Si peccauerit. Ex lege naturali tenetur quisque proximi tueri rationes, ac multò magis in lege charitatis.
•  
  PDF 562 §. 3. Corripe. Non corripere peccatorem, eius est velle perditionem, & labiorum immunditiâ laborare.
•  
  PDF 364 [i.e. 564] §. 4. Vade corripe. Tu ipse peccantem accede: peccato namque detinetur, ne te conueniat.
•  
  PDF 365 [i.e. 565] §. 5. Vade. Conuenit, vt tu peccatorem conuenias, vt medicus lethargicum.
•  
  PDF 569 §. 6. In te. In te est alterius peccatum tibique nocet, vt Saulis, & Achan peccata.
•  
  PDF 572 §. 7. In te. Vt Dei filius, velut illi proprias, illius reputes offensas: ipse namque tuas, habet sibi proprias.
•  
  PDF 576 §. 8. In te. Seueriùs tuas Deus castigat iniurias, quàm proprias: hoc ex cane discito Antiocheno.
•  
  PDF 580 §. 9. Corripe. Nulla faciendas est correptio, vbi nulla speratur emendatio, proinde hæreticos continuo denuntia.
•  
  PDF 584 §. 10. Non debet particularis publicos corripere peccatores, sed pro illis orare.
•  
  PDF 585 §. 11. Terret corripere sicut D. Hieronymum; at actus est amoris, & qui illum exhorret, peribit.
•  
  PDF 588 §. 12. Confide, quandoquidem tibi præcipiat Deus: vade & corripe illum: suum tibi tribuet auxilium.
•  
  PDF 591 §. 13. Quandoquidem tentet diabolus sanctiores, quo perdat, tu corripe quo lucreris, nequiores.
•  
  PDF 594 §. 14. Si hac vice fructum non feceris, alterâ facies, & Dei causam iustificabis.
•  
  PDF 596 §. 15. Corripiendo tempus sectare opportunum, sicut onagri venatores, & Tobias cum pisce.
•  
  PDF 599 §. 16. Inter te. Ne canis sis odorus, vt peccata secteris aliorum, illorum qua tibi occurrerint, curam suscipe.
•  
  PDF 601 §. 17. Inter te. Corripe: paßeris occultando sanguinem, & illis circumstantijs, quibus vsus est Eliseus.
•  
  PDF 605 §. 18. Frater tuus. Moueat te, quod peccator frater tuus sit: sicut animalia & pisces: Ioab & Abisai.
•  
  PDF 606 §. 19. Frater tuus. Corripe considerans quòd qui peccat, frater tuus est, & homo, tu vero spiritualis.
•  
  PDF 610 §. 20. Sit correptio cum instructione, & doctrina, & labia tua lilia distillantia myrrham.
•  
  PDF 612 §. 21. Docuit Deus modum corripiendi peccatorem, suô modò procedendi cum Chananæis, Christusque D. Petro declarauit.
•  
  PDF 614 §. 22. Lucratus eris. Tale à Deo præmium obtinebit, qui lucratus illi fuerit animam, quale à Rege, qui regnum illi lucratur.
•  
  PDF 616 §. 23. Seuerè punit illum Dominus, qui vnicam animan perdiderit, vt patet exemplo Samsônis & Amalechitarum.
•  
  PDF 618 Quarto die Mercurij Quadragesimæ: Homilia Vigesimatertia. De traditionibus reprobatis. Tunc accesserunt ad eum ab Hierosolymis Scribæ & Pharisæi, dicentes; quære discipuli tui transgrediuntur traditiones seniorum? Matth. 15.
•  
  PDF 618 Svmmarivm Homiliæ Vigesimætertiæ Seqventis.
•  
  PDF 620 Homilia XXIII. De Traditionibus Reprobatis.
•  
  PDF 621 §. 1. Deus ignis est ad eum accedentes illi, qui palea erant, exuruntur, ipse verò clarius illustratur.
•  
  PDF 622 §. 2. Accesserunt ab Ierosolymis. Mordent illi, velut Cerastes, discipulos: discipulorum enim defectus ac filiorum, in Magistrum parentesque deuoluitur.
•  
  PDF 627 §. 3. Videntur illi apes esse sed vespæ sunt: sæpè namque vitia, virtutes esse videntur.
•  
  PDF 630 §. 4. Quare discipuli tui. Odium errata extollit. Erratum non erat, de quo carpebant Apostolos, imo potius superstitio erat, quam colebant.
•  
  PDF 933 [i.e. 633] §. 5. Procedunt isti in fraterâ dolosâ, in paruis scrupulosi, at non in magnis: conscientiam habeat timidam, non stultam.
•  
  PDF 616 [i.e. 636] §. 6. De vanis accidentibus solidam quæru[n]t facere substantiam quod pariter in Christo morte prætenderunt.
•  
  PDF 317 [i.e. 637] §. 7. Ab Hierosolymis. In seipsis graues non vident illi iniquitates, quas in aliis minimas vident: hæc conditio peccatorum est, Sanctorum conditioni contraria.
•  
  PDF 620 [i.e. 640] §. 8. Carnales corporis, eiusque nitoris sunt solliciti, animæ autem incuriosi, spirituales oppositè.
•  
  PDF 642 §. 9. Discentes: quare Discipuli tui &c. Optimum linguæ epithetum : animal inquietum, plenum veneno mortifero, comburens vt ignis inferni.
•  
  PDF 645 §. 10. Linguæ venenum mortiferum est infamatori, infamato, & auditori: ideo laqueus vocatur malus.
•  
  PDF 648 §. 11. Linguæ laqueus malus est, vt declararunt Magistri à Victoria, Castro, & D. Vincentius Ferrariensis.
•  
  PDF 651 §. 12. Non lauant manus. Illustriorum reddunt impij illi superbientes Christi & suorum gloriam, quibus velut Esau Iacob, deseruiunt.
•  
  PDF 655 §. 13. Quare & vos transgredimini &c. Sunt illi fumigrantes Isaiæ titiones, illos Echo perterret Christus, vt olim Ægyptios.
•  
  PDF 657 §. 14. Traditiones seniorum. Quis harum fuerit auctor traditionum, & quales illa, nominatim autem illa de filiis contra parentes.
•  
  PDF 659 §. 15. Deus dixit: honora patrem tuum. Infringebant illi præceptum honoris debiti parentibus, ad quod Deus illos volebat obligare, suam paternæ connectens benedictionem in Iacob.
•  
  PDF 662 §. 16. Honora patrem tuum. Nouem in SS. litteris filio obedienti promittuntur bona, multa verò mala rebelli intentantur, vt Absaloni.
•  
  PDF 665 §. 17. Vos dicitis: munus &c. Illa Deo sunt acepta sacrificia, de quibus diuina sua lex decernit; vnde illorum Deo non erant accepta.
•  
  PDF 667 §. 18. Execranda sunt illa, cum præiudicio tertij, sacrificia, & eorum qui ædificant Hierusalem in sanguine.
•  
  PDF 669 §. 19. Honora patrem &c. Primus licet creditor sit Deus, vult nihilominus priùs Cæsari solnatur, & sicut Leo Valentiæ primum locum cedit catello.
•  
  PDF 672 §. 20. Hypocritæ benè &c. Illis est os bonum, cor malum, traditiones habent iniquas; Ecclesia sanctas.
•  
  PDF 674 §. 21. Doctrinas & traditiones hominum. Ecclesiæ ceremoniæ sanctæ sunt, tamque necessariæ, vt idcirco illas impugnent hæretici.
•  
  PDF 676 §. 22. Non quod intrat per os &c. Ex corde egreditur quod inquinat, est enim propria peccati causa sine quo nec diabolus eßet, nec concupiscentia peccatum.
•  
  PDF 679 §. 23. Quod ex ore exit. Quod editur non coinquinat, quia per os intrat, bene quidem quod per illud egreditur.
•  
  PDF 682 Quarto die Iouis Quadragesimæ: Homilia Vigesimaqvarta. De socru Simonis. Egreßus Iesus de synagoga introiuit in domum Simonis. &c. Luc. 4.
•  
  PDF 682 Svmmarivm Homiliæ Vigesimæqvartæ Seqventis.
•  
  PDF 683 Homilia XXIV. De Socrv Simonis.
•  
  PDF 684 §. 1. Discurrit Christus, vt fons hortorum, de quo sponsa, salutis illos rigans fluentis.
•  
  PDF 685 §. 2. Socrus Simonis. Fuerit licet D. Petrus vxoratus, nostris tamen sacerdotibus, ob sacrficii, quod offerunt, puritatem, vxoratos eße non permittitur.
•  
  PDF 688 §. 3. Nostris conuenit sacerdotibm esse continentes, vt signatur in neruo Iacob, qui emarcuit, & vndis Iordanis, quæ cursum suum suspenderunt.
•  
  PDF 691 §. 4. Oportet sacerdotes eße continentes, vt se totos Deo censecrent, vt Hieremias & Ezechiel, nec non Ægyptiorum sacerdotes, & sacerdotissæ.
•  
  PDF 694 §. 5. Sacerdotes non alios filios habeant, quàm pauperes, qui in illis nidificent, vt cecinit Dauid.
•  
  PDF 696 §. 6. Inter Apostolos, solus Petrus vxorem habuit, at illam dimisit, sicut alij postmodum, quorum vxores dicebantur Episcopæ & presbyteræ.
•  
  PDF 698 §. 7. Status matrimonij sanctus est potestque matrimonio iunctus sanctus euadere: vt Enoch, Noë Abraham, Moyses &c.
•  
  PDF 701 §. 8. Agat coniugatus id quod præcipit Apostolus, videatque quid egerit Noë.
•  
  PDF 703 §. 9. Egressus de synagoga. Christus egreditur de synagoga, Petrique domum ingreditur, scilicet Ecclesiam, domum salutis.
•  
  PDF 704 §. 10. Socrus autem Simonis tenebatur. Nulla sine defectibus congregatio, nec scandalizeris ex sanctorum quibusdam defectibus.
•  
  PDF 707 §. 11. Nulla in terra domus, sicut nec in Ægypto, sine doloribus, qui extimulent, & iustè talem creauit Deus hunc mundum.
•  
  PDF 709 §. 12. Tenebatur. Infirmitatibus homo detinetur: siue pb [i.e. ob] humilitatem, vt D. Paulus, aut vt suo sistat in itinere, vt Antiochus.
•  
  PDF 713 §. 13. Tenebatur. Illi, qui te rogat, vt pro febris intercedas libaratione, illud responde. quod Dominus Paulo, & Paulus Timotheo.
•  
  PDF 715 §. 14. Magnis febribus. Anima tenetur infirma febribus amoris inordinati: hic namque malus est ignis, de quo D. Ioannes.
•  
  PDF 717 §. 15. Magnis febribus. Quando febres magna sunt, ipsa tenet infirmum, & rabidam excitant sitim, sicut in Theotimo.
•  
  PDF 719 §. 16. Licet infirmitas peccati talis sit, vt eâ meritum perdatur rogandi Deum pro salute, illam à Domino sancti sua impetrant interceßione.
•  
  PDF 721 §. 17. Rogauerunt illum. Intercedunt sancti pro parentibus suis, & patria, vt Moyses, Abraham, & Hieremias.
•  
  PDF 723 §. 18. Rogauerunt illum. Efficax est oratio sanctorum, quæ Deum ligat, vt in Elia patet: & eorum nobis opus est interceßione.
•  
  PDF 725 §. 19. Præclaris idem probatur exemplis Abraham & Lot, quæ hanc ob causam particulariter à Spriritu S. referuntur.
•  
  PDF 727 §. 20. Habeto Sanctos particulares, quibus afficiaris, quorum interceßio tibi valeat, velut illa Oniæ Heliodoro, & D. Nicolai Tribubunis.
•  
  PDF 728 §. 21. Plurimum refert, filias vestras tradere Dei famulis vxores.
•  
  PDF 732 §. 22. Rogauerunt illum. Magna vi pollet oratio communitatis, vt patet in D. Petro & Paulo.
•  
  PDF 734 §. 23. Stans super illam. Cum Dei manu, tua quoque in tuam requiritur salutem.
•  
  PDF 736 §. 24. Apprehensa manu eius. Manus Saluatoris & infirmæ confluunt, vt ipsa resurgat incolumis: vestra namque in tuam requiritur salutem: & quantumlibet boni fecerit, ex illa pendet virtute, quam illi Redemptor contulerit.
•  
  PDF 739 §. 25. Singulis manus imponens. Imponunt manus suas Confessarij singulis pœnitentibus in particulari illos curaturi.
•  
  PDF 742 Quarto die Veneris Quadragesimæ. Homilia Vigesimaqvinta. De Samiritana. Venit Iesus in ciuitatem Samariæ, quæ dicitur Sichar, iuxta prædium quod dedit Iacob Ioseph filio suo &c. Ioan. 4.
•  
  PDF 742 Svmmarivm Homiliæ Vigesimæqvintæ Seqventis.
•  
  PDF 644 [i.e. 744] Homilia XXV. De Samaritana.
•  
  PDF 745 §. 1. Sicut Oseas, sic agit Christus mullierem diligens perditam, & ponit abyssos in thesauris suis.
•  
  PDF 747 §. 2. Venit in ciuitatem Samariæ, hic Christus se verum ostendit Deum, cui proprium est in cordibus efficaciter operari.
•  
  PDF 749 §. 3. Probatur diuina Christi potentia, docendo Sichar ciuitatem per mulierem Serpentem fallacem.
•  
  PDF 754 §. 4. Vtitur Dei sapientia mulieribus ad docendum; cum illis vsus fuerit diabolus ad seducendum.
•  
  PDF 757 §. 5. Per hanc Christus mulierum restituit honorem: quam creat Archiapostolam, eâque se coronat.
•  
  PDF 761 §. 6. Venit in ciuitaten Samariæ. In Samaria se Christus effundit velut Nilus in Ægypto, quod si sponsa non aperiat, ad alteram transibit.
•  
  PDF 764 §. 7. Fatigatus. Quærit Secundus Adam in sudore vultus sui panem, & visitat summus Pontifex suam Diœcesim pedes.
•  
  PDF 766 §. 8. Fatigatus ex itinere. Lassauit Christum labor itineris: cuius corpus inter omnia creata perfectum aptumque fuit, vt in eo pateretur: ex vaticinio Dauid.
•  
  PDF 770 §. 9. Fatigatus; Fatigat ibi Christum, & quasi suspendit cor nostrum, quod Hieremias prauum appellat.
•  
  PDF 775 §. 10. Fatigatus. Fatigat Christum nostri cordis durities sicut & Ezechielem ollæ prauitas.
•  
  PDF 778 §. 11. Ex itinere. Fatigauit illum nostrorum onus peccatorum adeò graue, quale descripsit Isaias & significauit Hieremias.
•  
  PDF 782 §. 12. Sedebat sic. Erat sicut Amnon amore languidus, de quo triumphat amor efficacissimus vt illum in te accendat.
•  
  PDF 784 §. 13. Sedebat sic. Proprius hic est situs amantium: etenim amor inclinat maiestatem, vt patet in Bezace & Herculi.
•  
  PDF 786 §. 14. Venit mulier. Arentem Christus ostendit sitim huius mulieris amantißimus amasius ad non leue nostrum solatium.
•  
  PDF 789 §. 15. Vt det nobis Saluator cœlestes, quas petimus aquas donorum. optat vt nos illi cordis aquas offeramus, quod ipse significat sedens & expectans ad puteum.
•  
  PDF 791 §. 16. Da mihi bibere. Christus ab hac petit muliere vt illi det: hac etenim eius est consuetudo.
•  
  PDF 794 §. 17. Da mihi. Prius postulat Deus, vt sit perfectè liberalis, in nostrum gloriam. Doctrina est hæc D. Chrysostomi profunda.
•  
  PDF 788 [i.e. 798] §. 18. Da mihi. Secundo petit Deus, vt tibi mensuram præscibat eius, quod ipse tibi daturus est: quæ æqualis erit ei, quod illi petemi dederis.
•  
  PDF 790 [i.e. 800] §. 19. Petit ac Abraham Deus, vt eâdem illi mensurâ refunderet, quâ dedisset Abraham: historia est vulgaris, sed spectata mysterijs.
•  
  PDF 805 §. 20. In Dauid, Lot, & alijs ostendit Deus, quòd eâ tibi reddet mensurâ, quâ tu illi dederis: & petijt ab hac muliere potum, sicut Eliezer à Rebecca.
•  
  PDF 810 §. 21. Da mihi bibere. Magna Deus operatur per aquas, in aquis, & circa aquas, quas etiam petit.
•  
  PDF 812 §. 22. Quomodo tu &c. Exposcit Christus facilia, vt aquam, nec illi damus, exposcit diabolus grauißima, sed & illa diabolo offerimus.
•  
  PDF 816 §. 23. O mulier, si scires donum Dei. Duo promittit illi Redemptor, pergrata mulieribus, pariter donum declarat à Deo illi oblatum.
•  
  PDF 820 §. 24. Donum Dei. Præclarum reputat sponsa donum, quod illi Deus aliquem mittat, cui det: prudentius iudicans quam Oza.
•  
  PDF 822 §. 25. Puteus altus est. Tres perpendas aqua terrenæ conditiones. Prima quòd haustu sit difficilis, vt experti sunt duo nobiles.
•  
  PDF 825 §. 26. Bibit ipse & pecora &c. sitiet iterum. Secunda conditio: quod sint iumentis hominibusque communes. Tertia: quod sitim non extinguant, imo prouocent illis quos Iob vidit in hoc mundo meridiantes.
•  
  PDF 829 §. 27. Aqua, quam ego dabo. Conditiones aquæ Dei perpende. Prima est, quod faciles sint, & gratis dentur, sicut aquæ de petra.
•  
  PDF 832 §. 28. Secunda conditio, quod propriæ sint hominibus, in quibus Deus residens sit fons. Fiet in eo fons &c.
•  
  PDF 835 §. 29. Non fitiet in æternum. Tertia conditio, quod satient, & sitim extinguant, quod illæ non valent.
•  
  PDF 839 §. 30. Voca virum tuum. Illam disponit Christus, vt prudens confessarius, seipsum, quis sit manifestat, & illam sibi per viuam fidem desponsat.
•  
  PDF 844 §. 31. Ego sum. Sponsam suam noster dotat Oseas, & detestabile lutum in solem conuertit, qualem vidit Nehemias.
•  
  PDF 846 §. 32. Reliquit hydriam. Aquæ Christi, melius quàm Mandragoræ illam contemnere faciunt terrenas voluptates: illamque disponunt, vt vadat filios progenitura spirituales.
•  
  PDF 849 Quarto die Sabbati Quadragesimæ: Homilia Vigesimasexta. De adultera. Perrexit Iesus in montem Oliueti & diluculo iterum in templum. Ioan. 8.
•  
  PDF 849 Svmmarivm Homiliæ Vigesimæsextæ Seqventis.
•  
  PDF 851 Hommilia XXVI. De Advltera.
•  
  PDF 852 §. 1. Euodatur hodie dificultas de via colubri super Petram, superat Christus draconem, absorbetq[ue] Iudices.
•  
  PDF 855 §. 2. Perrexit Iesus in montem, & diluculò venit in templum. Ostendit se Christus mediatorem à Iob desideratum: & prælatis ac prædicatoribus, quòd tales esse debeant; præbet exemplum.
•  
  PDF 858 §. 3. Perrexit in monten Oliueti. In tribus præsertim occasionibus orauit Christus docens nos in iisdem orare similiter: prima est negotij grauioris occasio.
•  
  PDF 852 §. 4. Secundo orauit tempore paßionis: est oratio remedium, quo laboribus, pœnisq[ue] liberemur.
•  
  PDF 853 §. 5. Tertiò Saluator orat, quia Iudex futurus: tales namque decet oratio, vnde dicuntur fortes Israël.
•  
  PDF 858 §. 6. In montem Oliuieti &c. Adducunt mulierem &c. hæc mulier modò deprehensa est. Vigilat Christus, in orando ipsi in machinando. Mulierem in adulterio deprehendunt: qui namque per terram ambulat impressa relinquit vestigia.
•  
  PDF 862 §. 7. Deprehensa est in adulterio. Perpendat adulter, quod si illum homines non videant, illum tamen Deus videt, & Moysen imitetur.
•  
  PDF 866 [i.e. 867] §. 8. Hæc mulier modò deprehensa est. Quando minus adultera suspicatur, peccatum suum videbit productum in forum, quod ita Deus propalat, sicut bonorum virtutes.
•  
  PDF 869 [i.e. 870] §. 9. In adulterio. Adulterium cœcitas est cordis cuius Iob exponit supplicium, & patet in vxoribus Dauid.
•  
  PDF 873 §. 10. Adulterij damna declarat Iob, quæ patebunt in eo, quod Deus locutus est Abimelech, & ipse Abrahæ.
•  
  PDF 876 §. 11. Nullum instituit Deus expiando adulterio sacrificium, sed bene contra illud, zelotypiæ sacrificium perpetuo firmatum miraculo.
•  
  PDF 878 §. 12. Semper se Deus ostendit adulterio grauiter offensum eo quod ipse auctor sit matrimonij.
•  
  PDF 879 §. 13. Habet adulterium in lege Euangelica aliquid de sacrilegio: quia matrimonium est sacramentum inquo viuendum est vt ait D. Petrus Secundum scientiam.
•  
  PDF 884 §. 14. Præcipit nobis Moyses lapidare. Fortis est, si velit, mulier & iustum est vt seuerius, si sit inhonesta, puniatur.
•  
  PDF 887 §. 15. Sequuntur illis iniustam mundi consuetudinem, adulteras, & non adulteros condemnantes.
•  
  PDF 888 [i.e. 892] §. 16. Hæc dicebant tentantes eum. Laqueum parauerunt isti Christo Gordianum: fuerunt sicut Rechab & Baana, sed abstulit Christus balenæ laruam.
•  
  PDF 896 §. 17. Inclinans se Iesus digito scibebat in terra. Multa co[n]tinet mysteria hæc Christi in terra scriptio, & quidem se inclinando: mysterium declaratur Cameli.
•  
  PDF 898 §. 18. Scribit in terra Dominus adulteram iudicaturus, quò Iudicem præmoneat, vt reum iudicaturus, eius pariter compatiatur infirmitati, propriam agnoscendo.
•  
  PDF 902 §. 19. Iterum inclinans se, digito scribebat in terra. Scripsit Christus eorum peccata, quô illos confusos eliminauit.
•  
  PDF 905 §. 20. Se probat Christus verum Deum, dum ad lucem profert accusatorum adulteræ peccata secretißima.
•  
  PDF 906 §. 21. Qui sine peccato est vestrûm &c. Apprehendit manibus Christus duo extrema Iustitiæ, & misericordiæ, quô fugat impios, pro vt Iob proponit.
•  
  PDF 910 §. 22. Remansit solus, Iesus &c. vade Sola remansit hæc cum Christo peccatrix, tu quoque in vltimo vitæ spiritu solus remanebis, illam in omnibus foris tanquam Deus & Dominus absolutus absoluit.
•  
  PDF  Vorsatz
•  
  PDF  Rückdeckel
•  
  PDF  Rücken
•  
  PDF  Vorderschnitt
•  
  PDF [1]
•  
  PDF  Vorderdeckel
•  
  PDF  Vorsatz
•  
  PDF  Schmutztitel
•  
  PDF  Titelblatt
•  
  PDF  Perillvstri Ac Reverendissimo Domino P. Mario Ambrosio Capello Ex Ordine P. P. Prædicatorvm Iprensivm Episcopo Designato.
•  
  PDF  Præfatio Ad Lectorem.
•  
  PDF  Admodvm Venerabili Patri F. Onesimo De Kien Reverendissimi Domini P. F. Baptistæ De Lanvza Homilias, Ex Hispanico Idiomate, Latino, Reddenti.
•  
  PDF  Maiestati Catholicæ Regi Et Domino Nostro D. Philippo Cognomine Magno.
•  
  PDF  Censvra Reverendissimi Patris Avgvstini A Castro Societatis Iesv, Regiæ Maiestatis Prædicatoris, Consiliarij Tribunalis S. Generalis Inquisitionis, & Doctoris Cathedratici Politicorum in Regie Maiestatis studijs.
•  
  PDF  Censvra Del Ervditissimo Señor Doctor Lvys De Casanate Arcipreste De Daroca, en la Santa Igiesi Metropolitana de Zaragoça, de Consejo del Rey nuestro Señor, y su Fiscalen el Supremo de Aragon.
•  
  PDF  Censvra De Los Mvy Reverendos Padres Maestros, Y Lectores De Theologia, De La Orden De Prædicatores A Los Quales cometiò estas Homilias el Ordinatio de Zaragoca.
•  
  PDF  Licentia Del Ordinario De Zaragoza Para Imprimir Estas Homilias Anandidas.
•  
  PDF  Approbationes Theologorvm Qvi Demandato Ad. M. R. Di P. Generalis Hoc Opvs Perlegervnt.
•  
  PDF  Facvltas AD.M R.Di P. Generalis Nos. F. Innocentvs A Calatayerone Generalis Minister I. I. Vniversi Ord. FF. Minorvm Capvcinorvm S. Fran.
•  
  PDF  Approbatio Ordinarii.
•  
  PDF  Svmma Privilegii.
•  
  PDF  D. Michael Baptista De Lanvza.
•  
  PDF  Censvræ Qvas Operi Svo Avctor Præfigit. NACH FÜNFTER S. FEHLT SEITE!
•  
  PDF  Index Discvrsvvm Et Conceptvvm.
•  
  PDF  Kolophon
•  
  PDF  Index Homiliarvm Qvadragesimalivm Qvæ Hoc Tomo Primo Continentvr.
•  
  PDF 1 Primo die Mercurij Quadragesimæ. Homilia Prima. De Ieiunio, Intentione Sancta, Eleemosyna & Cineribus. Cum autem ieiunatis nolite fieri sicut Hypocrita tristes. Matth. 6.
•  
  PDF 1 Svmmarivm Homiliæ Primæ Seqventis.
•  
  PDF 2 Homilia Prima. De Ieivnio, Intentione.
•  
  PDF 3 §. 1. Homo vt lapis in templo gloriæ, collocandus, ex triplici parte expoliri debet: quod nobis hodie Christus in Euangelio proponit.
•  
  PDF 4 §. 2. Labor primus in ordine ad nos impenditur cum ieiunio, præscindendo arborem peccati.
•  
  PDF 7 §. 3. Magno mysterio vocatur tempus quadragesimæ, tempus acceptabile, in quo melius, quàm in festo Expiationis destruitur peccatum, eiusque radix forti ieiunio constringitur, quemadmodum & illa Regis Nabuchodonosor.
•  
  PDF 10 §. 4. Ostendant nobis Niniuitæ quomodo sit agenda pœnitentia.
•  
  PDF 12 §. 5. Forte debet esse ieiunium, vt antiquitus, & discretum, vires vestras bene perpendendo secundum Prælati iudicium.
•  
  PDF 15 §. 6. Primus ieiunij effectus, est compreßio vitiorum, carnem affligendo, vt eorum radicem.
•  
  PDF 16 §. 7. Secundus ieiunij effectus est, mentem sursum erigere, ad contemplationem autem apprimè necessarium est ieiunium.
•  
  PDF 18 §. 8. Tertius ieiunij effectus est, dona à Deo consequi: cui molesti sunt, qui hoc formidant, similes Elephanti.
•  
  PDF 21 §. 9. Secundus labor: Expoliendus est homo in ordine ad Deum, in eum cor suum dirigendo, quod ipse Deus præcæteris intuetur.
•  
  PDF 25 §. 10. Non tanti Deus opus æstimat, quanti ipsum cor: est autem hoc in magnum bonum nostrum, vt poßimus facere oculorum inuentionem: sic loquitur Salomon.
•  
  PDF 28 §. 11. Ne vendideris opera tua bona oculis hominum; est enim eorum merces sine fructis vanitas, vt dixit Dauid.
•  
  PDF 29 §. 12. Prætende pro operibus tuis bonis non minorem mercedem, quam Abraham: & D. Thomas, vt te mulier illa cœlestis informat.
•  
  PDF 32 §. 13. In abscondito facito opera tua bona, sicut Christus sua, vt integra conseruentur
•  
  PDF 34 §. 14. Superabis artes, quibus infernalis Pharao conatur perdere opera tua bona, si ea ab oculis hominum abscondas, sicut Amram & Iochabed filium Moysen ab oculis Ægyptiorum.
•  
  PDF 37 §. 15. Bona opera à præstigiatoribus liberabuntur, si oculos vestros in Deum fixeritis, componentes fructuram, quam Deus statuit candelabri luminum, & Altaris aromatum.
•  
  PDF 41 §. 16. Imaginare te adstare conspectui Dei, quando teiuras, & in eum tuos desige oculos cum Dauide, & vt sancta Ezechelis animalia.
•  
  PDF 45 §. 17. Tertius labor. Expoliendus est homo in ordine ad proximum, idq[ue] eleemosynis, quibus in cælo tbesaurizatur.
•  
  PDF 47 §. 18. Posuit Deus pauperes in vectores diuitibus. Dixit hoc S. Franciscus, quod & Sancti agnouerunt.
•  
  PDF 49 §. 19. De Cineribus insurgunt in nobis anxiæ sollicitudines, quæ à somno excitent, vt muscæ Ægyptios.
•  
  PDF 53 §. 20. Omnia mors redigit in cineres, vt lapillus ille onmia metalla statuæ Nabuchodonosor.
•  
  PDF 55 §. 21. Habeatur amodo vt puluis, qui adhuc viuit, vt mortuus positus in pheretro, sicut Noë conclusus in arca.
•  
  PDF 58 §. 22. Est homo lutum sed illitum, instar Idoli; ex suorum pedum sonitu dignoscendus, sicut altera Regina uxor Regis Hieroboam.
•  
  PDF 60 Primo die Iouis Quadragesimæ. Homilia Secunda. De Centurione. Cum introisset Iesus Capharnaum, acceßit ad eum Centurio. Matthai. 8.
•  
  PDF 60 Svmmarivm Homiliæ Secvndæ Seqventis.
•  
  PDF 62 Homilia II. De Centvrione.
•  
  PDF 62 §. 1. Christus lnx vera omnes illuminat, quosdam vt lateres, alios vero velut specula: quorum vnus extitit Centurio.
•  
  PDF 64 §. 2. Prodit Ecclesia cum milite Gentili, sed sancto, qui negligentiæ vestræ rationes, cur sancti non sitis exscindat.
•  
  PDF 66 §. 3. Tribus militibus, quorum duo Hispani confundit Euangelista vestras obtentiones: inter hos censetur noster Centurio Hispanus.
•  
  PDF 68 §. 4. Acceßit Christum Centurio per Iudæorum seniiores, quòd enim per alios agis, hoc agere per te censeris.
•  
  PDF 70 §. 5. Centurio Christum verum Deum confitetur, dum ad eum accedit per sacerdotes, quales ipsi sunt mundo vniuerso.
•  
  PDF 72 §. 6. In omnilege, accesserunt laici ad Deum, per sequestros sacerdotes, etiam Balac Rex Idololatra.
•  
  PDF 74 §. 7. Verius dixeris acceßisse Centurionem ad Christum, licet dißitum, quàm illos quos præmisit medios, & qui propius cum eo sunt locuti.
•  
  PDF 76 §. 8. Centurioni placidè respondet Christus, Regulo autem asperius: quo nos docet, vt alier Eliseus, non honorare quempiam, eo utulo, quia diues, nec pauperem reiicero quia pauper.
•  
  PDF 79 §. 9. Christus expertißimus medicus diuersis morbis diuersa præscribit Medicamina: non enim omnia omnibus expediunt.
•  
  PDF 82 §. 10. A Centurione mißi legati, eiusdem inuerterunt mandatum, quos modica fidei redarguas, sed excellentioris commendes Centurionem, qui palmam eripiat Moysi & Aaroni.
•  
  PDF 85 §. 11. Conuenienter Centurio Christum appellauit Dominum: nomen Deo ab æterno proprium.
•  
  PDF 87 §. 12. Euincit Salomonem Centurio: dum indignitatem suam non domui, sed sibi adseribit: nulla enim Deo indigna, nisi quam peccatum reddit indignam.
•  
  PDF 89 §. 13. Prudentißimè orationem suam ab his verbis inchoat: Domine non sum dignus: aptißimum orationis principium.
•  
  PDF 91 §. 14. Dum se indignum, accusat, fit Deo dignus: hunc imitantur, qui dignè ad Christi Domini accedunt Sacramentum.
•  
  PDF 92 §. 15. Opera bona subsidio veniunt Centurioni tempore neceßitatis; mala verò tibi erunt obstaculo vt videre licet in mysterio Christi.
•  
  PDF 94 §. 16. Credidit Centurio Christum operari quælibet posse, solo suo verbo, vt Deus, cui hoc est proprium.
•  
  PDF 96 §. 17. Ex eo, quòd ait Centurio, consunditur Iuliani Apostatæ blasphemia; pariter S. Ioannes Euangelista verus B. Virginis filius esse declaratur.
•  
  PDF 97 §. 18. Virtutem Diuini verbi intellexit Centurio, vt alter Abraham. Optimè rem suam egit recusando, & Zachæus admittendo: nos verò virumque imitemur.
•  
  PDF 101 §. 19. Admiratione dignus fuit illius argumenti discursus, ex militari obedientia desumptus, in qua ipse viuebat Centurio.
•  
  PDF 104 §. 20. Admiratur Centurionem Christus: verè enim & realiter hunc assumpsit defectum, ipsâ morte maiorem: vt in eo Centurionem honoraret.
•  
  PDF 108 §. 21. Quâ ratione verum sit: fidem Centurionis fidei Israelitarum palmam præripere.
•  
  PDF 109 Primo die Veneris Quadragesimæ. Homilia Tertia. De dilectione Inimicorum. Audistis, quia dictum est antiquis: Diliges proximum tuum, & odio habebis inimicum tuum. Matthai. 5.
•  
  PDF 109 Svmmarivm Homiliæ Tertiæ Seqventis.
•  
  PDF 110 Homilia III. De Dilectione Inimicorvm.
•  
  PDF 111 §. 1. Prædicatores sunt dentes Ecclesiæ, quorum cura est duriores diuinæ legis morsus commanducare, vt poßint deglutiri.
•  
  PDF 112 §. 2. Est hoc præceptum difficile, & si fieri potuisset iam nunc per contrariam consuetudinem fuisset abrogatum, maximè inter Hispanos.
•  
  PDF 118 §. 3. Est hæc lex eo delectabilior cum sit Dei lex, quo duriores sunt & curdeliores leges Dæmonis.
•  
  PDF 121 §. 4. Facile est hoc præceptum, est enim scedula consignationis Dei, ex amore, quo eum diligere obligaris.
•  
  PDF 123 §. 5. Leue tibi erit inimicum diligere, non eum considerando, sed eum qui tibi hoc præcipit, ne percas vt ceruus, nec te furor occidat.
•  
  PDF 128 §. 6. Christi nomini obediunt omnia excipio cor hominis, ipso flumine Pado magis refractarium.
•  
  PDF 132 §. 7. Versatur hæc lex circa bonum honestum: Deus enim tui solicitus est nonoris actus est, offensam remittere.
•  
  PDF 135 §. 8. Hæc est fortitudo maxima, iniuriarum obliuio: vt pater in Deo & Dauide.
•  
  PDF 138 §. 9. Hæc lex, lex est Reipublicæ Dei, quocirca honorificum est ei illiam seruare, qui venit in illa.
•  
  PDF 141 §. 10. Confundit Dauid eos quivindictæ leges sectantur, Iob imitare: coronate hoc libro, & equi collo circumda hinuitum.
•  
  PDF 143 §. 11. Summo sibi Deus deputat honori, remittere iniurias, quem sancti imitantur.
•  
  PDF 146 §. 12. Viri Sancti ex remißis iniuriis cudunt sibi scuta armorum ad sui gloriam.
•  
  PDF 148 §. 13. Lex hæc vtilis est, & vindictam sumere, maius insert damnum vindicati, licet inimicum solo prosternat.
•  
  PDF 150 §. 14. Medium efficacißimum obtinendi peccatorum remißionem, est calumniarum remißio.
•  
  PDF 152 §. 15. Oratio tua veritati innitatur, & Christum audi: Quodeumque supererogaueris: & hoc quod D. Paulus Philemoni sorbit.
•  
  PDF 154 §. 16. Oleum misericordiæ vasis infundè vacuis: velut illa vidua, quo vestra soluentur debita.
•  
  PDF 155 §. 17. Qui inimico non remittit, ei Diuinæ non proderit misericordia, sicut nec Ioab cornu altaris.
•  
  PDF 159 §. 18. Huius legis obseruatione, maximum omnium obtinetur donum, quod homini Deus concedere potest, & hoc est, vt in rei veritate sit filius Dei.
•  
  PDF 160 Primo die Sabbati. Homilia Qvarta. De Apostolis in tempestate. Et cum serò esset, erat nauis in medio mari, & Iesus solus in terra. Marc.6.
•  
  PDF 160 Svmmarivm Homiliæ Qvartæ Seqventis.
•  
  PDF 161 Homilia IV. De Apostolis In Temptestate.
•  
  PDF 162 §. 1. Est hoc miraculum tam celebre, vt à millenis annis Dauid illud decantauerit , sex præclara in eo perpendens.
•  
  PDF 164 §. 2. Submersit Christus hac tempestate discipulorum ambitionem: effectus hic est tribulationum, notus in Ezechia, & quodam Monacho.
•  
  PDF 166 §. 3. Euidenti Christus discipulos eripuit periculo, quadam repugnantia commotos: non imputatur peccato illam sentire, modò obedias, sicut vaccæ.
•  
  PDF 168 §. 4. Mundus mare est, vbi vel minimus ventus demergere valet etiam sanctißimos, sicut declarant columnæ & naues in Modin.
•  
  PDF 170 §. 5. Quo quis perfectior, eo timidior, pluræ enim poßidet, quæ perdat.
•  
  PDF 172 §. 6. Vir sanctus magis timet, quia minimus ventus valet eum demergere, adde & exurere flatus vnius Dipsadis.
•  
  PDF 174 §. 7. Bellum mouet in mundo, sicut in mari merus ventus, vidit hoc Salomon, dixit hoc Dauid.
•  
  PDF 176 §. 8. Expertus est Aman esse ventum, quidquid turbat hoc mare, & confirmat Isaias bullâ aquæ.
•  
  PDF 178 §. 9. Breui tempore transeunt Apostoli ex magna Voluptate ad maiores labores. Casus est quotidianus vt dixit Cræso Salon.
•  
  PDF 181 §. 10. Spectat Christus Apostolos laborantes in remigando: Sunt enim sancti in laboribus suis illi spectaculum periucundum.
•  
  PDF 185 §. 11. Oculi Dei remigantium spectatores, in aduersitatibus suis animos ministrant & alas, multo felicius, quam intuitus struthionis.
•  
  PDF 187 §. 12. Cogites te laborantem in remigando, à Deo fixis oculis spectari; hoc quoque Iob requirebat.
•  
  PDF 188 §. 13. Prauidit Iob adhinc duobus mille annis Christum inambulantem super mare, qui nobis promittit, quod liberaturus accurret, dum nobis expedierit.
•  
  PDF 192 §. 14. Dum sperant Apostoli remedium, auget illis Christus formidinem, & credunt phantasma esse. Hic est effectus tribulationis.
•  
  PDF 195 §. 15. Vno Ego sum, illis dat fiduciam. Tenet illam, qui in eius gloriam se tribulationibus exponit, quem in illis Deus non deserit, vt diabolus mundus & caro.
•  
  PDF 200 Dominica Prima Quadragesimæ. Homilia Qvinta. De Tentatione. Ductus est Iesus in desertum à spiritu, vt tentaretur à diabolo. Matth. 4.
•  
  PDF 200 Svmmarivm Homiliæ Qvartæ Seqventis.
•  
  PDF 201 Homilia V. De Tentatione.
•  
  PDF 202 §. 1. Eo ipso quo quis se ad Dei disponit, obsequium, diadolus accedit, vt eum bello lacessat: instar illius lateris, de quo Dominus ad Ezechielem, & velut alter Pharao Israelitas persequitur.
•  
  PDF 205 §. 2. Impugnat Satan Sanctos, vt pirat a naues diuitiis onustiores, vaeuas vilesque despiciens.
•  
  PDF 187 [i.e. 207] §. 3. Congreditur, Christus, vera Aquila cum serpente, vt eum nobis confringat, proinde eius victoria nostra est, & modo cum sancti non timent.
•  
  PDF 210 §. 4. Ductus est. Ad tentationes ductus est Christus donis Spiritus S. cuius opera omnibus sunt rationibus superiora, iuxta Theologiæ disciplinam.
•  
  PDF 213 §. 5. Quicumque se temorariè tentationibus ingeßerit: prosternetur cum Dauide, quem vero Deus adillas adduxerit , victor euadet cum Ioseph.
•  
  PDF 215 §. 6. A Spiritu. Prima contra diabolum arma defensiua, est Spiritus S. gratia: quâ superantur dracones, sine qua muscæ vincunt.
•  
  PDF 218 §. 7. Cum ieiunasset. Neceßarium quoque est ieiunium, quod diabolum prosternit, vt Eleazar elephantem.
•  
  PDF 223 §. 8. Accedens tentator: Sine miraculo, ieiunium multis potest diebus protrahi. Accedit tentator ex suo munere talis, quem Dauid descripsit; & oculos requirimus Ezechelis.
•  
  PDF 223 [i.e. 227] §. 9. Accedens tentator. Turbatus diabolus, Christum tentaturus aduolat, vt eum videt fame laborantem: qualitatem attendit, vt aggrediatur.
•  
  PDF 229 §. 10. Die vt lapides & c. Grauis tentatio, defectus panis: attamen fide Deo, & serpentis attere caput: Eliseum imitare, & cancrum.
•  
  PDF 232 §. 11. Mitte te deorsum & c. Diabolus doctus est logicus in argumentando; sed eius vis finitur in loquendo & in dicendo, mitte te & c.
•  
  PDF 234 §. 12. Rursum scriptum est & c. Decipit diabolus, vt Astrologus, qui vnius tantum stellæ ovseruat influxum: tu vero vnam alteri confer.
•  
  PDF 237 §. 13. Hoc omnia tibi dabo. Tentatio prægnans, at mentitur; promittit enim multa, nec habet, nec dat aliquid.
•  
  PDF 239 §. 14. Vada Satana. Molesta fuit hæc Christo tentatio: (talibus tu quoque responde: Vade Satana.) de qua Christus, ad magnum Matris suæ Virginis solamen triumphauit.
•  
  PDF 242 Primo die Lunæ Quadragesimæ. Homilia Sexta. De extremo Iudicio. Cum venerit filius hominis in Maiestate sua, & omnes Angeli ei cum eo; &c. Matth. 25.
•  
  PDF 242 Svmmarivm Homiliæ Sextæ Seqventis.
•  
  PDF 243 Homilia VI. De Extremo Ivdicio.
•  
  PDF 245 §. 1. Sanat animæ infirmitates extremi iudicij consideratio, sicut aquæ Iodanis lepram Naaman.
•  
  PDF 248 §. 2. Est hic articulus ab exordio mundi magis explicite propositus: quo Christus finem suæ imposuit prædicationi, quem & singulariter præcepit prædicari.
•  
  PDF 252 §. 3. Tria principaliter in iudicio sunt attentenda : quæ Christus in Euangelio notat.
•  
  PDF 253 §. 4. Cum venerit. Primum attende iudicis Maiestatem: etenim nullæ erunt vires, quæ coram illa poßint subsistere.
•  
  PDF 255 §. 5. Si beatißmi tremiscant Angeli, quid aget peccator? In nihilum reducetur, & triturabitur, inquit Isaias.
•  
  PDF 258 §. 6. Filius hominis. In illa ipsa humanitate in qua Dominus est iudicatus, veniet iudicaturus, in suiipsius honorem & peccatorum confusionem.
•  
  PDF 262 §. 7. Filius hominis. Vocatur filius hominis: ex hoc enim testes contra peccatorem producet, quos quidam Sancti timuerunt.
•  
  PDF 265 §. 8. Congregabuntur ante eum. Secundum: Attende causarum discußionem: quâ se mundo purgabit. Quod Sapiens benè exposuit.
•  
  PDF 270 §. 9. Congregabuntur ante eum. Deus omnes congregabit, & malos honorum conuincet virtutibus: sicut dixerunt Henoch, Moyses & Dauid.
•  
  PDF 272 §. 10. Congregabuntur. Ad uniuersalem satisfactionem, omnia bona, omnia mala illic reuelabuntur, quod summum inferet horrorem peccatoribus.
•  
  PDF 278 §. 11. Omnes gentes. Denudabit diuina sua luce Dominus etiam abstrusißma, & minimas cordium cogitationes, in maximam malorum, nec non dæmoniorum pœnam.
•  
  PDF 281 §. 12. Omnes gentes. Etiam Sanctorum peccata reuelabuntur, in eorum tamen gloriam, ac triumphum.
•  
  PDF 283 §. 13. Segregabit oues &c. Mundus finem accipiet, omnes resurgent, diuidet illos Dominus, tristis erit hæc diuisio malis, bonis autem lætißima.
•  
  PDF 288 §. 14. Venite benedicti. Lætificabit Dominus iustos, dando eis Regnum: illud enim omnium primum creauit.
•  
  PDF 290 §. 15. Ite maledicti. Prosternet malos illis verbis, quibus eos pœnis æternis damnandos adiudicabit.
•  
  PDF 292 §. 15 [i.e. 16]. In ignem æternum: Dei particularis carnifex, est ignis æternus, omnesque suas contra malos vires exerent creaturæ.
•  
  PDF 294 §. 17. In ignem æternum. Habet hic ignis particulares proprietates, illo igne descriptas, quo Deus puniunt Ægyptios.
•  
  PDF 298 §. 18. Ibunt in supplicium; Desperatam & incurabilem eius credit salutem D. Bafilius, quem prædicta non mouent. Maueant vos.
•  
  PDF 300 Primo die Martis Quadragesimæ. Homilia Septima. De ingressu in Hierusalem. Cum intrasset Iesus Ierosolymam, commota est uniuersa ciuitas, dicens: Quis est hic? Matth. 21.
•  
  PDF 300 Svmmarivm Homiliæ Septimæ Seqventis.
•  
  PDF 301 Homilia VII. De Ingressv in Hiervsalem.
•  
  PDF 302 §. 1. Impletur hic prophetia, Habacuc, quod lux Christi operit cælos, & illuminat terram.
•  
  PDF 304 §. 2. Aspernatoria fuit hæc Iudæorum interrogatio. Zoilis enim proprium est quærere. Quis est hic?
•  
  PDF 306 §. 3. Fornax inuidiæ pectus est diabeli, proinde illam non vidit. D. Ioannes inter ea, quæ sunt in mundo.
•  
  PDF 307 §. 4. Inuidia peccatum est occultum: Ex duobu cognoscitur effectibus, cordis & linguæ commotione. Quis est hic?
•  
  PDF 309 §. 5. Videre est in Saul binos hos effectus inuidiæ, quem spiritus nequam exeruciabat.
•  
  PDF 312 §. 6. Populi dicebant. Perignorantem populum confundis Deus sapientes; & transmutat cælos, & terram.
•  
  PDF 315 §. 7. Populi dicebant. Conuincit Deus ex ore populi Principes, vt iniquos iudices. Sit autem iudex, vt sponsæ nasus.
•  
  PDF 317 §. 8. Hic est Iesus, Præmonet Principes ore populi Dominus, quod si Christum perderent, & vitam sua perderent.
•  
  PDF 320 §. 9. Propheta. In memoriam reuocat Deus his Principibus, ex ore plebis; id quod de Christo per Moysen prædixerat.
•  
  PDF 321 §. 10. Hoc egit Deus Principibus per os populi, id quod egerat per os asinæ cum Balaam.
•  
  PDF 323 §. 11. Intrauit in Templum Recta tetendit Christus ad templum, veniebat enim sacrificandus, & doctorus Episcopos, in quo errauit Theophilus Alexandrinus.
•  
  PDF 324 &. 12. Eiiciebat omnes &c. In Reipublicæ salutem, purgatur templum: hoc enim est corporis huius stromachus.
•  
  PDF 325 §. 13. Vendentes & ementes. Adductio animalium circa templum, bonum habuit principium: porro de bono educimus malum.
•  
  PDF 327 §. 14. Speluncam latronum. Latroneserant hi, quos D. Cyprianus vocat honoratos, & Amos vncinos pomorum, sanguisugas, qui perdunt Rempublicam.
•  
  PDF 329 §. 15. Speluncam latronum. Deum illi sumebant nequitiæ suæ pallium, ipsis peiores Sodomitis: suffulciunt illam virtutis ornamento.
•  
  PDF 331 §. 16. Sanauit eos. Omnes infirmos curauit Christus in templo: locus enim est omnibus misercordiæ, vt dixit Dauid.
•  
  PDF 332 §. 17. Numquam legistis: Ex ore infantium &c. Maiorem vim habuit vox infantium; quàm Danielis; quam vt talem expendit propheta rex Dauid.
•  
  PDF 335 Secundo die Mercurij Quadragesimæ. Homilia Octava. De mala generatione. Tunc responderunt ei quidam de Scribis & Pharisæis, dicentes: Magister volumus, &c. Matth. 12.
•  
  PDF 335 Svmmarivm Homiliæ Octavæ Seqventis.
•  
  PDF 336 Homilia VIII. De Mala Generatione.
•  
  PDF 337 §. 1. Obstupesce Christum retrogradi, vt olim Sol tempore Ezechiæ retrogressus est, causam inquiramus.
•  
  PDF 338 §. 2. Non commouetur Christus, eo quod signa petant, quinimo non petentes, fert molestè.
•  
  PDF 340 §. 3. Non offendit Christum, quod Magistrum vocent, nec quod multiplicata quærant signa.
•  
  PDF 341 §. 4. Accesserunt tentantes. Tentant hi Christum, vt patres eorum, quia post congestas blasphemias, ab eo requirunt beneficia: Generatio mala.
•  
  PDF 347 §. 5. Volumus signum. Christi mircula vilipendunt, & vt homines derelictos, eos Oseas deserit, igni reseruantur, vt leprosi vestimentum.
•  
  PDF 350 §. 6. Præcurrunt illi malitiâ diabolum, sicut alij meritis & sanctitate ipsos Angelos.
•  
  PDF 353 §. 7. Sicut in illis connectitur malitia stultitiæ, sic ipsum diabolum longè præcurrunt.
•  
  PDF 355 §. 8. Grauior est Pharisæorum malitia, quàm ipsius dæmonis: hoc autem patet in Iob, & Christi paßione.
•  
  PDF 356 §. 9. Generatio pratia. Pharisæi generatio præpostera, velut horologij Magister, qui vellet, vt motus solis suo se horologica conformaret.
•  
  PDF 359 §. 10. Sunt Pharisæi, generatio præpostera, Sanctorum vero recta, & sicut illa est pœnæ scaturigo, ita & hæc gloriæ pricipium.
•  
  PDF 362 §. 11. Generatio adultera. Sunt Pharisæi generatio adultera, qui sponsum ore celebrant, & amicum corde. Hyenæ Hieremiæ similes.
•  
  PDF 364 §. 12. Signum quærit. Quater signa de cæle petierunt: quæ erant talia, quæ faciliori ratione poßent adscribi diabolo.
•  
  PDF 366 §. 13. Signum non dabitur. Signa petebant, quæ admirationem tantummodo mouerent, ab intentione Christi prorsus aliena.
•  
  PDF 368 §. 14. Petit mundus signum in aëre, cuius vires sunt, sicut tauri, Christo verò sunt vnicornis.
•  
  PDF 370 §. 15. Signum Ionæ. Detrudit Christus superbos illos in profundum, qui cœlum scandere nitebantur.
•  
  PDF 371 §. 16. Viri Niniuitæ. Omnes Niniuitiæ, viri suerunt, de quorum pœnitentia, & Reginæ Saba sapientia conscribitur aptum medicinale Recipe.
•  
  PDF 374 Secundo die Iouis Quadragesimæ. Homilia Nona. De Chananæa. Egressus Iesus seceßit in partes Tyri & Sidonis, &c. Matth. 15.
•  
  PDF 374 Svmmarivm Homiliæ Nonæ Seqventis.
•  
  PDF 375 Homilia IX. De Chananæa
•  
  PDF 376 §. 1. Excitat Dominus cælesti spiritu mulieres, quando virorum deficit feruor spiritus.
•  
  PDF 377 §. 2. Est oratio, thesaurorum Dei clauis, cuius vsum nos docet mulier Chananæa.
•  
  PDF 379 §. 3. Eliæ Iudæos deserenti, corui seruierunt, & Christo gentiles, ad quorum vltimam lineam Sol iste radiauit.
•  
  PDF 380 §. 4. Egressa mulier. Egressus Christi, huius mulieris operabatur egressum, quæ, vt Onager, capta est tribulatione.
•  
  PDF 384 §. 5. Egressa. Ad faciendam orationem egredere de peccato: quia etiam alienum peccatum impedit orantem Moysen: Cur stantes oremus.
•  
  PDF 386 §. 6. Miserere. Hinc optime inchoatur oratio, & non sicut Pelagius docet, nec vult Deus virga verbera.
•  
  PDF 388 §. 7. Mei. Punit Deus parentes in filiis, & aliquando dæmonem suis appetunt filiabus.
•  
  PDF 391 §. 8. Magna huius mulieris fides, quæ Christum implorat: est enim aduersitas, vt mucro Hieremia.
•  
  PDF 394 §. 9. Non respondit. Deus nobis non respondet: vel quia illi non respondemus, vel quia dißimulat.
•  
  PDF 395 §. 10. Est pauperum oratio aroma Deo suaue fragrans, quam vt melius audiat, præcipitur in cælo silentum.
•  
  PDF 398 §. 11. Verbum. Christus mulieri via verbi non respondit, sed virtutis, vt Dauid ait.
•  
  PDF 399 §. 12. Accedentes Discipuli. Christus hoc eis negat, quod pro muliere hac requirebant, vt eius ostendat virtutem.
•  
  PDF 401 §. 13. At illa venit. Orationi necessaria est perseuerantia, licet nobis nullus respondeat.
•  
  PDF 402 §. 14. Non est bonum. Hac repulsa pouocat Christus huius mulieris fidem, quæ hortus apparet cælestis.
•  
  PDF 406 §. 15. Etiam Domine. Ex opprobrio retulit mulier misericordiam, sicut Anna & Esther.
•  
  PDF 409 §. 16. Mittere canibus. Attende, quod melior est canis vinus leone mortuo, & quòd de renebris Deus lucem educit.
•  
  PDF 412 §. 17. Etiam Domine. Christus amat & cruciat, vt Ioseph, si vero nos tribula ionem voluntarie suscipimus, vt mulier hæc, erit nobis vtilissima.
•  
  PDF 415 §. 18. Etiam Domine. Fieus simus primi floris, vt mulier hæc.
•  
  PDF 416 §. 19. Magna est fides tua. Videtur fidem hanc præferre fidei Abrahæ: Talis fides a Deo obtinet, etiam illud, quod ipse dixerat, non eße bonum hoc facere.
•  
  PDF 420 Secundo die Veneris Quadragesimæ. Holia Decima. De Paralytico apud piscinam. Erat dies festus Iudaorum & ascendit Iesus Hierosolymam. Est autem Hierosolymis probatica piscina, &c. Ioannis 5.
•  
  PDF 420 Svmmarivm Homiliæ Decimæ Seqventis.
•  
  PDF 421 Homilia X. De Paralytico Apvd Piscinam.
•  
  PDF 422 §. 1. Erexit Dominus Hierosolymam, vt in ea seipsum manifestum redderet vbi & probaticam statuit, in templi subsidium, vt Abisag quæ Dauidem foueret.
•  
  PDF 425 §. 2. Probatur Christus probaticâ superior, vt olim ipsis cœlis.
•  
  PDF 427 §. 3. Erat lies festus Iudæorum Operatur Christus hoc miraculum in festo celebriori, quo plures habeat trestes.
•  
  PDF 431 §. 4. Est Hierosolymis probatica piscina. Nullibi commodius piscina quàm circa templum, & pauperes ad eius valuas, in nostrum beneficium.
•  
  PDF 434 §. 5. Multitudo languentium. Piscina symbolum est pœnitentiæ, & tria genera infirmorum, tria sunt genera peccatorum.
•  
  PDF 438 §. 6. Qui prior & c. Diligenter accurrendum, vt Dauid, quando Angeli mouebant pijrorum cacumina.
•  
  PDF 440 §. 7. Sanabatur vnus. Angustum remedium, saluti corporis non prouidet sicut animalibus.
•  
  PDF 442 §. 8. Erat homo & c. Corpus non sanabatur, si cui erat anima infirma; nec mare sedabatur, Iona naui non eiecto.
•  
  PDF 444 §. 9. D. Ephrem ostendit Deus, quòd labores inimittit ob peccata vel oblita vel non notata sicut huic.
•  
  PDF 446 §. 10. Triginta & octo annos. Ad trigintæ & octo annorum paralysim, leuiora sufficiunt delicta.
•  
  PDF 449 §. 11. Hunc cum vidisset. Pauperculum vidit: hoc enim ei proprium est, & miseri, qua ratione & cuius vult.
•  
  PDF 451 §. 12. Vis sanus fieri. Si tunolueris, non te sanabit Deus, qui dicitur ludere cum hominibus.
•  
  PDF 455 §. 13. Non sanaris: quia non vis absoluta voluntate, vt mulier prægnans, de qua Ezechias.
•  
  PDF 458 §. 14. Hominem non habeo. Qui confidit in homine, non sanatur: pauperem enim fugit, vt aues, & animalia ex arbore deuolant concidente.
•  
  PDF 459 §. 15. Magnus hominum, defectus, multos vocat Deus mulieres, & de hoc conqueritur Amos, & admiratur Hieremias.
•  
  PDF 462 §. 16. Surge, tolle, & c. Hic Christi elucet potestas, & quem ille eurat, securus est, quando eris & tu talis?
•  
  PDF 464 §. 17. Sanat Christus hunc paralyticum illo verbo: Surge, tolle & c. Idem quoque tibi præcipit in tuam salutem.
•  
  PDF 469 §. 18. Noli amplius & c. Caue peccati recidiuam, ne tibi quid peius conting at, vt Ozæ, & illis, de quibus loquuntur D. Bonauentura; & D. Gregorius.
•  
  PDF 472 §. 19. Ne deterius & c. Aptè declarat Hieremias deterius illis aliquid contingere, qui ad peccata semel à Deo remißa, reuertuntur.
•  
  PDF 475 Secundo die Sabbati Qudragesimæ. Homilia Vndecima. De Transfiguratione Domini. Assumpsit Iesus Petrum & Iacobum & Ioannem fratrem eius & duxit montem excelsum, &c. Matth. 17.
•  
  PDF 475 Svmmarivm Homiliæ Vndecimæ Seqventis.
•  
  PDF 477 Homolia XI. De Transfigvratione Domini.
•  
  PDF 478 §. 1. Vtilis est cœlestis gloriæ prædicatio, sicut Apostolis retis mißio, ad dexteram, Abisag Dauidi, & regni somnia Ioseph.
•  
  PDF 480 §. 2. Assumpsit Iesus & c. Ostendit Apostostolis gloriam suam, sicut Ezechieli templum, vt populum excitet ad pœnitentiam.
•  
  PDF 482 §. 3. Valde proficuam ordinauit Deus, Dauidi cælestis gloriæ contemplationem, & hanc nobis defiderat D. Paulus Apostolus.
•  
  PDF 484 §. 4. In baptismo cælorum efficimur candidati: quod Abbas Moyes docuit poni nostrarum fundamentum actionum.
•  
  PDF 488 §. 5. In montem excelsum & c. Vt bonis cælestibusiperfruaris secede, & similis esto piscibus, qui pennulas habent, quos Deus vt mundos habet.
•  
  PDF 491 §. 6. Tranfiguratus est & c. In oratione, Christus transfiguratur, hæc tibi figuram præstabit meliorem.
•  
  PDF 492 §. 7. Christus se transfigurat, suarum demonstrans radium diuitiarum, sed sub humanitate absonditarum.
•  
  PDF 493 §. 8. Resplenduit & c. Conceßit Christus in carnem suam defluere Diuinitatis suæ splendorem, quasi qui cortinas arcæ contraheret.
•  
  PDF 496 §. 9. Tranfiguratus est. Transfigurauit se Christus transiens de figura matris ad figuram Patris.
•  
  PDF 498 §. 10. Conceßit, vt animæ gloria deflueret in corpus, sicut aquæ Iordanis.
•  
  PDF 500 §. 11. Gloriæ nobis breuiter speciem ostendit, qua in cæloæ perfruemur, conuiuium de quo Isaias.
•  
  PDF 501 §. 12. Cæli gaudia breuiter Propheta declarauit illa tamen non nominans.
•  
  PDF 503 §. 13. Magnitudinem cæli Empyreinos docet hæc siderum cælorumque magnitudo, vt quasi fidem excedat, quod de ea dicunt Astrologi.
•  
  PDF 505 §. 14. Gloriæ cælestis bona satiant appetitum quem terrana magis accendunt.
•  
  PDF 508 §. 15. Illic erit gaudium impermixtum, quale hic nullum reperitur, sed pænis permixtum.
•  
  PDF 511 §. 16. Tantum est cæli gaudium vt melius dicatur, quod homo intret in illud, quam ipsum in hominem.
•  
  PDF 513 §. 17. Dessoluetur vinculum, de quo Prophepheta grauitatis carnis, quæ quatuor dotibus præfulgebit, quas numerat Apostolus.
•  
  PDF 515 §. 18. Habebit corpus dotem claritatis, quam Apostolus dicit gloriam, & alias tres dotes, impaßibilitatis, subtilitatis, & agilitatis.
•  
  PDF 517 §. 19. Præcipitabitur mors in infernum, occidendo nec occidens.
•  
  PDF 518 §. 20. Bonum est. Quia illam gloriam non meditaris, illam non desideras, illam recogita, vt Iacob patriam suam.
•  
  PDF  Kolophon
•  
  PDF  Vorsatz
•  
  PDF  Rückdeckel
•  
  PDF  Rücken
•  
  PDF  Vorderschnitt
•  
  PDF Tomvs Qvartvs
•  
  PDF  Vorderdeckel
•  
  PDF  Vorsatz
•  
  PDF  Titelblatt
•  
  PDF  Index Homiliarvm Qvæ In Hoc Qvarto Tomo Continentvr.
•  
  PDF 1 Dominica Palmarum: Homilia Qvadragesimaprima. De solemni & festiuo ingressu Christi in Hierusalem. Cum appropinquaßet lesus Hierofolymis & venisset Bethphage ad montem oliueti &c. Matth. 21.
•  
  PDF 1 Svmmarivm Homiliæ XLI. Seqventis.
•  
  PDF 3 Homilia XLI. De Solemni, Et Festivo In. Gressv Christi In Hiervsalem.
•  
  PDF 3 §. 1. Vocatur hæc Hebdomada magna, maior quàm prima mundi, & orditur, sicut illa, in Dominica, in quæ lux creat a perhibetur.
•  
  PDF 8 §. 2. Inchoatur hebdomada Passionis Christi à die gloriæ, quam illi mundus attribuit, nos in seipso erudiens, talem esse ipsam.
•  
  PDF 12 §. 3. Similiter hæc hebdomada dat principium maioribus Christi mysterijs, cùm illa contineat adeo præclara, vt voluerit Dauid, quatenus oculos in illam conijciamus, sicut in vnum corum in quo se Deum Regemque omnium maximè declarauit.
•  
  PDF 17 §. 4. Huius ingressus eminentiam declarauit Iacob in filio suo Iuda: & Spiritus S. in sponsa cælesti: & Deus in obscuro quod proposuit Iob ænigmate.
•  
  PDF 21 §. 5. Cum appropinquasset Iesus Hierosolymis.Hoc ingressu it a gloriosa sua[m] Christus inchoat morte voluntariam: & apprositè it er suum incipit à Betphage. cui merit ò can- Hier.Bapt.de Lanuza Tom.IV. tant Hosanna, & ræmis illii comitantur.
•  
  PDF 24 §. 6. Ite in castellum &c. Inuenietis asina[m] &c. siquis vobis aliquid dixerit, &c. Vt Dominus oste[n]dat quod probvia spo[n]te te[n]dat ad morte[m] diuinæ[m] patefacit potestate[m] in eo, quòd duobus suis Apostolis præcipit & ordinat.
•  
  PDF 27 §. 7. Cum appropinquasset &c. Ipse moriturus venit suo motus amore, velut electrum Ezechielis: actus moltò praclarior illô, de quo filia Iephte celebratur.
•  
  PDF 31 §. 8. Imposueru[n]t vestime[n]ta sua. &c. sternebant in via: cædeba[n]t ramos, &c.: Mysterio no[n] vacant hæc duo animalia, & vestimenta, quibus populus illi occurrit, sicut in facto Iehu.
•  
  PDF 34 §. 9. Hoc totu[m] factu[m] est, vt adimplerétur scripturæ. Optimè descripsic Propheta hunc ingressum Christi, & declarat eum ad gloria[m], illius, nostrumque cesiße emolumentum.
•  
  PDF 35 §. 10. Exulta, iubila, &c. Ecce Rex tuus venit tibi. Inillis quæ scribit Euangelista huic interuenisse ingressui, declaratur totum hunc nobis profuisse.
•  
  PDF 38 §. 11. Hoc totu[m] factu[m] est. Præcipit Deus Prophetias scribi in buxo, & libris vr ilias suo tep[m]ore depromant Euangelistæ, sicut modo D. Matth. & coniunctio fiat septem Pleiadum.
•  
  PDF 41 §. 12. Exulta satis filia Sion: Iubila Hierusalem. Magis timere poterat Hierusalem quàm Sodoma: illi tamen dicit Propheta, vt exultet, designans Christi Spiritum talem esse, qualem Iacobo & Ioanni declarauit.
•  
  PDF 44 §. 13. Exulta satis, &c. Deteguntur hic Dei retributiones, quæ sunt contra iuris ordinem, retrogradient es sicut Sem & Iaphet.
•  
  PDF 46 §. 14. Exulta iubila. timore ac tremore Prophetæ ciuitates percutiebant, ad quas mittebantur. Christus autem exhilarat, ipso Sa. muele magis pacificus.
•  
  PDF 49 §. 15. Ecce. Prima ratio hilaritatis est illud Ecce: qui a iam oculis tuis præsentem habes desideratum ab exordio mundi.
•  
  PDF 52 §. 16. Ecce. Antiquorum omnia desideria in Christo terminabantur, illudque testati sunt ipsa dispositione sepulturæ suæ; & nunc cunct a complentur.
•  
  PDF 55 §. 17. Rex tuus, exulta. Rege[m] tuu[m] cernens naturale[m] ia[m] se manifest ante[m] velut germe[n] de quo Hierem. & lapis que[m] vidit Nabuchodonoser.
•  
  PDF 58 §. 28.[i.e. 18] Rex tuus. Hic Rex tuus est, ne derisores admittas, de quibus Esther ait, quod esse non habeant. & Isaias voiat pilosos.
•  
  PDF 62 §. 19. Venit tibi. Secunda lætitiæ ratio est, quòd veniat tibi, Regibus, terræ præcelsior, quorum thrones, & alas manus sustinent subditorum.
•  
  PDF 65 §. 20.Venit tibi. Christus Deus est, & thronus illius Règalis, sicut sol, ac regnum illius velut Dei: solu[m] & totaliter in nostru[m] commodum.
•  
  PDF 68 §. 21. Venit tibi. Cum tibi totus veniat, dicit tamen: Dominus his opus habet quia illud ipsum quod accipit, tibi proficit, vt declarat linteum declarat linteum de cœlo descendens.
•  
  PDF 71 §. 22. Quidquid à nobis sumpsit, nobis reddit multò perfectiùs, id agens quod mulier cum fermento.
•  
  PDF 75 §. 23. Ipse pauper, & mansuetus. Tertia lætitiæ ratio est, quòd pauper veniat: talem enim eum iusti optârunt, talisque nostræ conueniebat Redemptioni.
•  
  PDF 78 §. 24. Ipse pauper Conueniebat vt Deus laruatus veniret, sicut dixit Moysi: larua autem secretior erat paupertas.
•  
  PDF 80 §. 25. Ipse pauper, &c. Tu quoque in sanguine testamenti. Terrenis opibus inops venit Christus sed cœlestibus sic diues, vt nouumillius probat testamentum veteri superius, quod animalium sanguine firmabatur.
•  
  PDF 83 §. 26. Ipse pauper. Tu quoque in sanguine testamenti. Perpende quàm diues sit legatisnoui sui testamenti omnibus promulgati, quod sanguine suo & morte confirmauit.
•  
  PDF 87 §. 27. Venit tibi mansuetus. Ostendit Regem esse promißum ipsa mansuetudo, qua venit mitissimus: non sicut Monarchæ in vemis furiosis, & bestijs designati crudelibus.
•  
  PDF 92 §. 28. Mansuetus. Cum Mansuetudine venit: etenim illa mundum sibi subij iet, est que vermis ligni tenerrimus.
•  
  PDF 95 §. 29. Mansuetus. Mansuetudo arma sunt quibus suos vestit milites, quos Propheta Michæas vocal septem Pastores, & octo Christos.
•  
  PDF 97 §. 30. Mansuetus. Ostendit Zacharias Hierumsalem Prophet am promissum mansuetum, Moysi simitem, & Supplicium tacitè innuit nisiillum recipiant.
•  
  PDF 100 §. 31. Mansuetus Tibivenit mansuetus si illum recipias, quàm rigurosus eris silacesseris eu[m] iniurijs, & crucifixeris, vt ait Apostolus.
•  
  PDF 102 §. 32. Qui præcedebant, & qui sequeba[n]t, dicebant: Hosanna. Triumphum hunc gloriosum offecerunt populi cantica, canticis similia transitus colummæ per mare rubrum.
•  
  PDF 104 §. 33. Ex ore infantium & lactentium perfecisti laudem, &c. Vltimam laudibus Christi perfectionem infantes addiderunt loquendo, quibus initium dederant etiam infantes, at moriendo.
•  
  PDF 108 Feria II. Hebdomadæ sanctæ: Homilia Qvadragesimasecvnda. De oratione in horto, & agonia, ac sudore sanguineo. Factus in agonia prolixius or abat, & factus est sudor eius ficut gutta sanguinis decurrentis in terram. Luc. 22.
•  
  PDF 108 Svmmarivm Homiliæ XLII. Seqventis.
•  
  PDF 111 Homilia XLII. De Oratione In Horto, Et Agonia, Ac Svdore Sangvineo.
•  
  PDF 112 §. 1. Consideranda mors est Redemptoris, vt tolerata pro te ita in particulari, sicut ea vituli pro reconciliatione Prodigi.
•  
  PDF 115 §. 2. Celebratur Christi passio cum lacrymis, & non Martyrum: horum etenim vt transacta, illius verò vt præsens attenditur.
•  
  PDF 117 §. 3. Mortem Christus pro te pertulit in particulari; vt autem illam pro te in singulari offerret, seceßit in hortum oraturus.
•  
  PDF 120 §. 4. Operetur in te Christi mors primò æcerbiorem multò luctum, quàm filiæ Iephte & Iosiæ: quandoquidem præterquam quòd molestior fuerit, tibi etiam tota cefferit ad salutem.
•  
  PDF 123 §. 5. Perpende secundò ex hac Christi morte malitiæ peccati grauit atem: est etenim balæna, cuius nunc larua detegitur.
•  
  PDF 126 §. 6. Mors hæc aperit debiti grauit atem, infirmitatem poudusque peccati, sicut templum Ezechielis. Illam eo modo, quo sponsa, applica.
•  
  PDF 128 §. 7. Si propter peccatum pro quo Dei filius venit satisfacturus, cum illi proprium non sit necesse posit, erga illum tantum Deus ostendat iustuiæ rigorem, licet filius suus sit: quid erit in hominibus, qui per proprium peccatum quod contra diuinam committunt Maiestatem eius se redunt inimicos?
•  
  PDF 131 §. 8. Tertiò nostram roborat fiduciam: cum nobis Christus hæc omnia concedat merita, muliò efficaciùs quàm Bercellai sua Chamaam filio suo consignauit.
•  
  PDF 135 §. 9. In hac passione Thymiama reperitur, quod nobis reliquit miro artifico confectum quo pectus Patris aterni mitigetur.
•  
  PDF 140 §. 10. Tandem adesto gratus, sitque tibi Christus crucifixus liber memorialis, illo dignior, quem Persæ circumferebant.
•  
  PDF 141 §. 11. Hymno dicto exierunt. Absolutâ cœnâ cecinit Christus magnum Alleluya: actio fuit hac ita insolita, vt nobu est mysteriosa.
•  
  PDF 144 §. 12. Hymno dicto. Christus principium passioni sua dedit, cantando: in amoris sui significatioem, & mysterium illud operatur profundum quod D. Bernardus exposuit.
•  
  PDF 147 §. 13. Egressus est Iesus trans torrentem Cedron. Dum Christus egreditur de Hierusalem liberam permittit ludæis facultatem peruersa sua exequendi desideria, quibus in suam lapsi sunt perditionem.
•  
  PDF 149 §. 14. Transtorrentem Cedron. Mysterium in ipso nomine continet hic torrens, quo declaratur grissuum Saluatoris obscuritas.
•  
  PDF 152 §. 15. Trans torrentem Cedron. Torens hic Christus præfigurat, transijt illum, sicut Dauid: quamuis non ficut ille fugiens, sed ostendens à sapientia vinci malitiam.
•  
  PDF 155 §. 16. Cœpit pauere, & tædere, & mœstus esse. Ingressus est Christus bortum, in quo fructus collegit pomorum, pauorem, tædium & mastitiam. Hos admiremur affectus.
•  
  PDF 158 §. 17. Cœpit pauere, &c. Voluntariè Dominus hos suscepit affectus, ipsosque excitauit maiori veritate, quàm ventos Æolus.
•  
  PDF 161 §. 18. Tristis est anima mea vsque ad mortem. Mortalem Christo tristitiam attulerunt peccata & perditio ludæ, suique populi nostra ex se illum contristant, vt declarat D. Hieron.
•  
  PDF 164 §. 19. Tristis est anima mea, &c. Contristauit Dominum populi sui Iudæque perditio, sicut Absalonis Dauid. Netu illum contristaueris.
•  
  PDF 167 §. 20. Tristis est anima mea, &c. Tristitiam assumpsit Christus in pœnarum suarum augmentum, quas it a desiderabat vt ad illarum passionem maius effecerit miraculum, quàm illud Iordanis.
•  
  PDF 170 §. 21. Assumpsit Christus quod illi poßet augere cruciatus: ad hoc in cruce bibit acetum, non vero vinum myrrhatum.
•  
  PDF 173 §. 22. Quia mors timore cruciat, illum Christus in summo gradu aßumpsit: illam ille præcedebat sicut armiger Goliath.
•  
  PDF 175 §. 23. Iob vt vates illustratus in seipso timoris præmisit symbolum , quo Christus hic angustatur.
•  
  PDF 176 §. 24. Tristis est anima mea. Timorem hunc & mortis tristitiam Christus assumpsit, vt illam nobis auferret: ostendens se unicornem de quo Dauid.
•  
  PDF 179 §. 25. Messait Dominus in horto tristitiam, & timorem, quem seminauit Adam, quo nos ab illis reddidit immunes sicut in Maltha seu insula Melitensi à viperis, & patet in D. Andrea & alijs Sanctis.
•  
  PDF 182 §. 26. Pater si posibile est, &c. Postulans Christus non bibere calicem, quem optauerat, ostendit quanta eius erat amaritudo.
•  
  PDF 184 §. 27. Orani-. Christus tristitiâ absorptus recurrens ad orationem, docet nos illam mœroris & tristitiæ esse remedium, quo sibi Dauid & Iob subsidio fuerunt.
•  
  PDF 188 §. 28. Multi Sancti & Sanctæ laboribus & mœstitià pusillanimes ad orationem pro remedio recurrerunt, quam composit am nobis tradiderunt.
•  
  PDF 190 §. 29. Et ipse auulfus est ab eis. Ab alijs Christus oraturus secessit, docens ad orationem requiri solitudinem, passeres fugando sacrificium Abrahæ perturbantes.
•  
  PDF 192 §. 30. Ad solitudinem se recipit sponsa Dei orationi vacatura, secundum insignem doctrinam, dignamque spiritu D. Bernardi.
•  
  PDF 193 §. 31. Positis gentibus procidit in faciem suam. Pronus & genuflexus orat Redemptor noster, licer Dauid sedens orauerit, & sacerdotes stantes deprecentur manibus eleuatis, quod mysterio non vacat.
•  
  PDF 196 §. 32. Ita Christus Patrem in oratione reueritus est, vt sicut dicit D. Chrysostomus meruerit, vt Pater illum similiter reuereretur.
•  
  PDF 199 §. 33. Pater mi: Abba pater. Orat, Deum appellans Patrem vt fiduciam in nostris excitet orationibus; & cum lacrymis, quæ illam adaugent: mysticum est illud: Abba pater.
•  
  PDF 202 §. 34. Fiat voluntas tua. Tuam in orando resigna voluntatem: est enim sacrificium gratum hoc & molestum, in quo, teste D. Hieronymo, vera curuantur genua.
•  
  PDF 205 §. 35. Venit ad Discipulos suos, &c. Et iterum abijt & orauit. Exurgens Christus aboratione, & veniens ad discipulos suos, instruit Patros familias; & rediens ad orationem; docet necessariam in ea esse perseuer antiam.
•  
  PDF 207 §. 36. Perseuera in oratione percutiens cum Eliseo Iordanem, eamque quam suadet Christus, adhibe violentiam, & quam D. Ambros. in Chananæa perpendit.
•  
  PDF 209 §. 37. Iterum orauit eunden sermonem dicens. Iisdem verbis orauit Dominus: Non necesse est illa variare, sed exemplo Anne orare, & cicadam Dauid imitari.
•  
  PDF 210 §. 38. Apparuit ei Angelus confortans eum. Mittitur à Patre Angelus confortans: etenim oratio semper habet effectum: vt in D. Paulo considerat D. Chrystost.
•  
  PDF 213 §. 39. Consortans eum. Ostium Dominus in se conclusit solatio partis inferioris: vnde misit illi Pater Angelum consortatorem. Mysterium latet hic profundißimæ Theologiæ.
•  
  PDF 217 §. 40. Consortauit Angelus Saluatorem, sicut Ionathas Dauidem, & impletur Moysi vaticinium.
•  
  PDF 219 §. 41. Factus in agonia prolixius orabat, & factus est sudor eius sicut guttæ sa[n]guinis. Agonia[m] passus est Dominus: primò ex concideratione scelerum in se irruentium impetu grautori, quàm saxa præcelsæturris, velrupes montis altißimi.
•  
  PDF 222 §. 42. Secundo: agoniam sudoremque sanguineum contritio cordis eius excitauit: mare dixeris, in quo demersasunt peccata, sicut in Ægypto locustæ.
•  
  PDF 225 §. 43. Tertio: processit hæc agonia sudorque sanguineus ex verecundiæ de peccatis, quibus se cernebat grauatum, que probatur ipso præcedente timore efficacior: notate mysterium.
•  
  PDF 226 §. 44. Tandem hanc agoniam sudoremque prouocauit sanguineum cordis robur, quod inuictus ille dux declarauit: illud amoru ignis vt ceram, de qua Dauid, liquefecit, & quasi in terebintho, de qua Sapiens, operatus est.
•  
  PDF 230 Feria III. Hebdomadæ sanctæ: Homilia Qvadragesimatertia. De negatione & lacrymis D. Petri. Et conuersus Dominus respexit Petrum: & recordatus est Petrus verbi Domini &c. & egressus foras fleuit amare. Luc. 22.
•  
  PDF 230 Svmmarivm Homiliæ XLIII. Seqventi.
•  
  PDF 232 Homilia XLIII. De Negatione Et Lacrymis D. Petri.
•  
  PDF 233 §. 1. Mala permittit Deus ad multorum frugem bonorum, messemque colligit de femente diaboli: nunc benè dicimus, quòd de petra oleum eduxerit.
•  
  PDF 236 §. 2. Posuit Christus D. Petrum & Paulum sicut Salomon comumnas Lacbin & Booz, quibus in peccatoribus spem excitet indulgentiæ.
•  
  PDF 239 §. 3. Duo Summi Pontifices Aaron & Petrus graues fuerunt peccatores: vt eorum magnitudo miseriarum, blandos eos redderet & misericordes.
•  
  PDF 242 §. 4. Passus est Dominus cadere Petrum, vt Zelum eius mitigaret, & alios eadem mensurâ metiretur, quâ ipse mensus fuerat.
•  
  PDF 244 §. 5. Fuge occasiones, in quibus nec ipse Petrus Pontifex vniuersalis, nec ipse Dauid Magister generalis firmi permanserunt.
•  
  PDF 247 §. 6. Perseuerantia in bono donum est Dei, & turpiùs cades, quàm D. Petrus, si ille manum sustollat.
•  
  PDF 249 §. 7. Meritò timent sancti tantationes: vigilate & orate, vt non intretis inillas.
•  
  PDF 252 §. 8. Hanc attendas historiam, vt ex pœnitentia D. Petri tuam addiscas cum qua désponsandus, sicut Dauid cum Abisag.
•  
  PDF 255 §. 9. Tecum paratus sum & in carcerem & in mortem ire. Animan meam pro te ponam, &c. Et si omnes scandalizati fuerint in te, &c. Triplicauit sua promissa Petrus: sed his omnibus contradixit Christus, & clarè patet, quomodo nobisipsis mentiamur.
•  
  PDF 258 §. 10. Etsi omnes scandalizati fuerint in te, &c. Indicarunt primò Euangelistæ causam lapsus Petri: fiduciam scilicet ammam dese, & quòd ceteros antecelleret.
•  
  PDF 261 §. 11. Quantò quis distinctius naturalem suam agnoscit infirmitatem, tantò se fortiùs ad gratiam disponit, & reipsa est dispositus, quando se claudum videt, vt Iacob.
•  
  PDF 263 §. 12. Sequebatur Petrus à longè. Eo ipso quo se Petrus à Domino elongat, deseruet eius animus, intratque paupertas, quam Deus dixit esse ceti præcursorem.
•  
  PDF 267 §. 13. A longe. Timuit Petrus, & lapsus est, vt miles pusillanimis, & tu quoque corrues, si rimori cedas.
•  
  PDF 268 §. 14. Stabat Petrus foris, &c. & dixit atius discipulus anciliæ ostiariæ & introduxit Petrum. Secundò: declarant Euangelistæ lapsum Petri trina negatione in palatio contigisse Caiphæ, loco proprio ad negandam veritatem.
•  
  PDF 272 §. 15. Dixit Petro ancilla ostiaria, &c. Prima negatio fúit in ipso ingressu ad simplex ancillæ verbum. Time tu tentationem, quamuis leuis videatur.
•  
  PDF 274 §. 16. Sedebat Petrus ad prunas. Negatio secunda fuit eum interrogantibus ministris inter quos Petrus in atrio Sedebat: indignus tanto Prælato locus.
•  
  PDF 276 §. 17. Rursum qui adstabant, &c. Interuallo facto quasi horæ vnus, &c. & vnius ex seruis Pontificis: Nonne ego te vidi, &c. Tertia negatio facta est in eudem atrio, tantòque grauior, quia iuramento & anathematismis confirmabatur.
•  
  PDF 278 §. 18. Negauit: Non sum: Nescio hominem istum, &c Licet peccatum illud circumstantias habe at diminuriuas suit tamen in sua specie, & in multiplicatione grauissimum: nam ad trium ancillarum inquisitionem, tertiò negauit.
•  
  PDF 281 §. 19. Negauit cum iuramento, &c. Cœpit anathematizare, & iurare, &c. Negationem periuris & execrationibus aggrauauit, ex quo Christus eandem pœnam pertulit, quam Iob de suo Præside, potuitque de illo, sicut de Cyro, conqueri.
•  
  PDF 284 §. 20. Contristârunt Christum hæ neagtiones vsque ad mortem & videtur de Petro timeri potuisse; quod Daniel de Rege Nabuchodonosor.
•  
  PDF 287 §. 21. Conuersus Dominus respexit Petrum: Tertium declaratur; qualiter Petrum in se reuersus sit es secundo galli cantu; & conceptu Domini illum intuentis.
•  
  PDF 289 §. 22. Respexit Petrum. Respexit Dominus Petrum spiritualiter & corporaliter operatus est id quod sol in luna passa Eclypsim, & anigma à Salomone propositum.
•  
  PDF 291 §. 23. Recordatus est Petrus, &c. Etat Petrus it a obliuiosus, qualem illum describit Spiritus S. in nauclero vi tempestaris deiecto.
•  
  PDF 292 §. 24. Et egressus Petrus foras, fleuit amare. Illæ lacrymæ verius fluunt de oculis Christi, quam Petri, qui creant in illo Arcturum & Oriona.
•  
  PDF 295 §. 25. Fleuit amarè. Ecce qualiter Deus aquas vocet maris superfascicalum suum, & time ne hoc in te non operetur, sicut timuit Petrus de Simône Mago.
•  
  PDF 298 §. 26. Egressus foras Petrus. Attende in Petro exemplar pœnitentiæ: fuerunt eius lacrymæ aquæ Iordanis, & gallus id quod anseres Romæ.
•  
  PDF 301 §. 27. Cœpit flere. Non destitit Petrus à ploratu vt faciunt peccatores: similes canibus, & loti denuo cadauer contingunt.
•  
  PDF 303 §. 28. Quod aduertimus in Christo moriente, & resurgente quo humanam prodit infirmitatem; & virtutem testatur diuinam: idem in D. Petro insigni mysterio considerandum.
•  
  PDF 306 Feria IV. Hebdomadæ sanctæ: Homilia Qvadragesimaqvarta. De conuersione boni Latronis. Dicebat ad Iesum: Domine, memento mei &c. Hodie mecum eris in paradiso. Luc. 23.
•  
  PDF 306 Svmmarivm Homiliæ Qvadrag. Qvartæ Seqventis.
•  
  PDF 307 Homilia XLIV. De Conversione Boni Latronis.
•  
  PDF 308 §. 1. Ostendit se Christus in hoc actu, Dominum esse scientiarum: quia propriis inimicorum machinis ipsos superat.
•  
  PDF 310 §. 2. Primò intenderunt Iudæi Christi nominis ignominiam: vt inter latrones crucifixm, & ipse latro censeretur.
•  
  PDF 312 §. 3. Secundo suum in Christum iustificare conatisunt facinus coram oculis totius vniuersi.
•  
  PDF 313 §. 4. Tertio: nisi sunt Christum scommatibus & opprobriis affligere; post tot illata vulnera: sicut Iob contigit & Tobiæ.
•  
  PDF 315 §. 5. Vnus autem de his, qui pendebant latronibus. Superauit Christus diabolum propriâ illius Lancea, sicut Banaias Ægyptium virtutem suam ostendens diuinam.
•  
  PDF 317 §. 6. Vnus autem. Prouidet Dominus vnum contra vnum cuisidiabolus Iudam eriquerit, ipse diabolo latronem eripit.
•  
  PDF 320 §. 7. Vnus autem de his. Substituit Christus hunc latronem in locum Petri majori veritate, quam dij locustam in locum primæ fidei quæ rupta fuerat.
•  
  PDF 321 §. 8. Latro fungitur officio D. Petri, fratrem suum confirmans, illi proponens quod vates Abdias Edom.
•  
  PDF 324 §. 9. Discernit latro in paritate pœnæ, disparitatem causæ, ad eximiam Christi gloriam.
•  
  PDF 327 §. 10. Hic vero nihil mali gessit. Modò Deus educit de tenebris lucem, sicut in principio mundi, vt cum illuminet.
•  
  PDF 329 §. 11. Memento mei, Domine, dum veneris. Magna est huius latronis pœnitentia, docet que nos talem agere, nostras pœnas fatentes esse egitimas.
•  
  PDF 331 §. 12. Memento mei Domine. Tam excellens est huius Latronis fides, vt in aliquo vincat Patriarcharum imo & Abrahæ fidem.
•  
  PDF 334 §. 13. Spes eius perfecta est, quæ promißum meretur multò nobilius, quàm quod Dominus spopondit Phinees.
•  
  PDF 337 §. 14. Tam ardens fuit eius charitas, vt velut Phœnix exarserit, fuitque humilitas eius profunda.
•  
  PDF 338 §. 15. Amen dico tibi: Hodie mecum eris in paradiso. Ostendit se Christus Deum ex eo quo probat solem non esse Deum & verbum Isaiæ abbreuiatum, & ab Apostolo prædicatum.
•  
  PDF 342 §. 16. Hodie mecum eris in paradiso. Hoc præstat Dominus latroni beneficinm quod Dauid Berzellai: non illud attendas velim, quo pœnitentiam in vlimum vitæ diem procrastines.
•  
  PDF 346 Feria V. Hebdomadæ sanctæ: Homilia Qvadragesimaqvinta. In die Cœnæ Domini. Ante diem festum Paschæ. sciens Iesus, quia venit bora eius, vt transeat ex hoc mundo ad Patrem, cum dilexisset suos &c. Ioan.13.
•  
  PDF 346 Svmmarivm Hom. Qvadragesimæ Qvintæ Seqve.
•  
  PDF 347 Homilia XLV. De Lotione Pedvm. Et Institvtione V. Sacramenti.
•  
  PDF 348 §. 1. Hodie Deus perfecte formam assumpsit serui pedes lauans & instituens venerabile Sacramentum, vt nobis omnia sua bona communicaret.
•  
  PDF 350 §. 2. Ante diem festum Paschæ &c. Misit aquam in peluim, & cœpit lauare &c. Admiratur D. Petrus Dominum in forma serui, & malaciam patitur in pelui aquarum, magis quam in mari nauigautes.
•  
  PDF 352 §. 3. Quod ego facio, tu nescis modo &c. Sunt opera Christi capilli quos sponsa dixie excelsos, quales sunt elatæ palmarum, & nigros quasi coruus.
•  
  PDF 355 §. 4. Cœpit lauare pedes discipulorum. Lotio pedum actus fuit humilitatis, quo superbia deprimeretur, sicut arca colles sublimes: per hoc facit ventis pondus.
•  
  PDF 358 §. 5. Cœpit lauare pedes &c. Lotio pedum actus fuit etiam amoris, quo pedibus hominum ommes suas prostrauit diuitias illos magis obligans, quam losephum Putifar.
•  
  PDF 361 §. 6. Instituens SS. Sacramentum contraiis satisfecit duobus amoris affectibus: egreßum suum ex hoc mundo ingreßui suo conformans.
•  
  PDF 364 §. 7. Secundo: Sumpsit Dominus formam serui instituens SS. Sacramentum, vt in nobis omnia sua bona exmaniret, melius quam Isaac in Iacob.
•  
  PDF 368 §. 8. Hic se Deus contrahit & extendit, vt dixit Osee, & inuitat rusticos, & peregrinos, & nobiles omnes simul, melius quam Ioseph.
•  
  PDF 371 §. 9. Domine, tu mihi lauas &c. Hæc duo Christi opera prædixit Isaias tam admirabili musterio, vt magis Evangelista, quam Propheta esse videatur.
•  
  PDF 374 §. 10. Scitis quid fecerim vobis? Duæs ædificaturus virtutes humilitatem, & charitatem statuit Christus hæc duo opera, velut fundamentum.
•  
  PDF 377 §. 11. Accessit amor ad vltimum, pedes lauando Iudæ, illique SS. tribuendo Sacramentum, insigniori miraculo, quam vnio fucritignis & glaciei Ægypto.
•  
  PDF 381 In die Parasceues: Homilia Qvadragesimasexta. De passione & morte Domini. Egressus est Iesus trans torrentem Cedron. Ioan. 18.
•  
  PDF 381 Svmmarivm Homiliæ Qvadrag. Sextæ Seqventis.
•  
  PDF 385 Homilia XLVI. De Passione Et Morte Domini.
•  
  PDF 386 §. 1. In Passione Dei appendit Deus imaiorem partem beneficiorum, quæ bominibus contulit: quæ quia talis est semper habita fuit à multis eorum vt mysterium creditu difficile, & eius intelligentia fidelibus tantum reseruata perfectioribus, vt iat D. Paulus.
•  
  PDF 390 §. 2. Probatur eße maximum beneficiorum Dei. mysterium Passionis eius, ex amore, quo feruens se ad illam obtulit, quia hic reuelatur latitudo, longitudo, sublimitas & profundum eiusdem, quod ex solis obscuratione, quo tempore patiebatur, asserebatur.
•  
  PDF 394 §. 3. Effecit amor Christi, vt beneficium commune moriendi pro omnibus, proprium esset singulis bominibus: & ita per omnes transist pænas singulis debitas eorum peccatis. Vt autem tibi proficiat, illam considera, tanquam pro te solo toleratam.
•  
  PDF 396 §. 4. Sentite vt proprios, quos Christus perpeßus est, dolores pro peccatis vestris, & ita colligetis vt ilitatem ex Paßionis Christi meditatione.
•  
  PDF 398 §. 5. Vt Paßionis illius meditatione afficiaris, posuit in illa Dominus sub acerbitate cius & doloribus dulce salutis nostræ remedium: materia hæc ea est, in qua multum potest noster proficere intellectus, & voluntas allectari.
•  
  PDF 402 §. 6. Ne in superficie moreris historiæ Passonis mortisque Christi, sed illam considera vt Evangelium, at que on illa reperies magnalia virtutis Dei, quæ tuum excitabunt intellectum, sanctosque in voluntate elicient affectus.
•  
  PDF 405 §. 7. Quia Dei virtus manifestatura erat meritum adeo sublime in opere nostræ Redemptionis, formam accipiendo serui paßus est, vt quatenus Paßioni suæ daretur principium, eum Iudas venderet, sicut fratres Ioseph eum vendiderunt pretio viliori.
•  
  PDF 410 §. 8. Cantando Christus nostram incipit redemptionem, quia opus est amoris, pergit ad montem Oliueti; quia illam misericordia motus operatus est, & angustauit seipsum in horto Gethsemani (transiens torrentem Cedron): quia sacrificari debebat ad diuinæ iustitiæ satisfactionem.
•  
  PDF 414 §. 9. Ad impletionem oraculi Zachariæ permisit Deus Apostolorum scandalum circa Passionem mortemque Christi: & ille hortum ascendens, illud ipsis proponit quo præmoneat illos, & Ressurrectionis suæ promißione confirmet.
•  
  PDF 418 §. 10. In oratione qua Dominus æternum suum rogauit Patrem iam Passionem suam ingressus, omnium statuum hominibus ostendit ipsam esse medium abtenendi à Deo dona ad victoriam de omnigenis referendam tentationibus.
•  
  PDF 422 §. 11. Laxauit Christus timori mortis suæ frœna quantum possibile fuit quando illam sibi in oratione proponebat: quia elegit eam pati eo modo, qui sibi erat acerbior vt declarat D. Augustinis.
•  
  PDF 425 §. 12. Inea forma orationis, quam Christus obtulit Patri, nulla fuit oppositio sapientiæ: quam intellectus illius habebat de suæ mortis infallibilitate, nec quoad affectus, quibus eam voluntas appetebat: sed modum declarauit quo diabolum confudit circa diuinæ suæ personæ cognitionem.
•  
  PDF 427 §. 13. In coniunctione familiæ ministrorum Pontificum & cohortis Imperatoris Romani ad capiendum Christum, ordinauit Spiritus S. omnipotentiæ eius confessionem & redemptionis meritum, quod omnibus cederet in beneficium, Iudæis & gentilibus: quia vt dixit Apostolus, nulla futura erat inter Græcos Iudæosque distinclio.
•  
  PDF 429 §. 14. Osculo salutat Iudas Dominum, aitque illi. Aue: quia in hoc verbo principium accepit hominum cum Deo reconciliatio. Et ita principio nostræ redemptionis finis correspondent, tametsi modis diversis.
•  
  PDF 434 §. 15. Vt certius milites Christum agnoscerent, ipse prodit obuiam illis capere quærentibus, & voce illa ego sum, omnes pro sternit in terram, sicut Samson Philistæos mandibula, & armigero suo Ionathas.
•  
  PDF 437 §. 16. Deiecit milites in terram metus quem de Christo perceperunt: processit hic ex lucis radiis de oculis eius Diuinis elucentibus, & efficacia verbi Ego sum, licet summa prolati suauitate.
•  
  PDF 440 §. 17. In tribus patefecit Dominus suam omnipotentiam, postquam militibus vires ad surgendum tribuisset: in cæcitate, qua illum licet sibi præsentem, non agnoscunt: in confessione qua Saluatorem illum fatentur, vocantes eum Iesum: atque in eo quod obediant, liberos, permittentes abire discipulos, sicut illis præceperat.
•  
  PDF 447 §. 18. Hora vocatur Domini in qua traditus fuit in mortem: quia mors eius subiecta fuit eius sapientiæ, voluntati & potentiæ, & hor a similiter fuit militum & ministrorum: omnium profutura erat saluti, & quia in ipsa dedit illis potestatem, vt mortem eius executioni mandarent.
•  
  PDF 450 §. 19. Cum facultatem Christus ministris dedisset vt eum caperent dicens. Hæc est hora vestra; omnes discipuli relicto eo fugerunt etiam ipsi maxime familiares; quiæ nostræ redemptionis: opus erat soli Domino reseruatum qui teste Propheta, Torcular solus ipse calcaret.
•  
  PDF 452 §. 20. Quamuis Christus potuerit infinita sua præualere potentia, vt akias fecit, nunc quando capitur potestatem concessit vt euus ligarent, quo nos ab illis eriperet laqueis quos Adam nobis promeruit.
•  
  PDF 454 §. 21. Ostendit se Christus verum Deum in patientia qua pertulit alapam sibi â milite inflictam in domo Pontificis.
•  
  PDF 457 §. 22. Præclarius opus fuit quod conuenire non potuerint testimonia testium contra cum productorum, quam quod Deus linguas eorum confuderit, qui Turrim Babelerigere conabantur.
•  
  PDF 458 §. 22. [i.e. 23] Vt animos ministrorum prouoraret ad opprobria, quibus Christum in domo Potificis Caipha affecerunt, illum hic vt blasphemum accusat, zelumique præfert honoris Dei, propria scindens vestimenta. Per hoc finem sus præsignauit Pontificatus.
•  
  PDF 461 §. 24. Serio Pilatus Christi causam indagauit quatenus constaret quod nullam ipse morti suæ dedisset, sed vt per eam Regnum fundaret omnino cœleste, sicut lamina præfigurauit hyacinthina in Mitra summi Sacerdotis.
•  
  PDF 465 §. 25. In omnibus tribunalibus Caiphæ Pilati & Herodis, ad quæ Deus Christum trahi voluit, eius declaratur innocentia, vt patebit in eorum singulis cuentibus.
•  
  PDF 468 §. 26. Mors Christi sacrisicium fuit pro cunctis mundi sceleribus: idcirco permisit Deus vt Pilatus legis transgrederetur limites in verberibus quibus iussit Christum flagellari, & quod capiti eius imponi mandaucrit coronam septuaginta duabus spinis horridam eumque in conspectum populi foras produxerit, exclamans: Ecce homo.
•  
  PDF 471 Sabbato Sancto: Homilia Qvadrasimaseptima. De martyrio & doloribus SS. Virginis & Matris Mariæ, Stabat iuxta crucem Iesu mater eius Maria. Ioan.19.
•  
  PDF 471 Svmmarivm Homil. Qvadragesimæ Septime Seqvent.
•  
  PDF 473 Homilia XLVII. De Martyrio Et Doloribvs SS. Virginis Et Materis Mariæ.
•  
  PDF 474 §. 1. Ne Virgini SS. donum deesset Martyrij, quod est eminentißimum quod Deus electis suis concedit, illud ipsi concessit, & conprebendit in doloribus quos vidit filium patientem in SS. Passione sua ac morte.
•  
  PDF 476 §. 2. Dolor quem sensit in corde suo Virgo, dum vidit Christum extremis adeo cruciatibus morientem, reddidit Martyrium eins ceterorum Martyrum Martyrio excellentius.
•  
  PDF 478 §. 3. Cum esset adeo sublimisea cognitio, quam habuit Virgo SS. de Passione & morte Christi, & amor adeo intensus quo illum diligebat, eundem in animasua dolorem sensit, quem in suo Christus corpore tolerauit.
•  
  PDF 481 §. 4. Ex vinuer sali omnium creaturarum tristitia in morte Christi, collige quanta fuerit asstictio cordis SS. Matris eins: quæ non plorans, acerbius eam quam omnes illæ persensir.
•  
  PDF 483 §. 5. Locum non cesit D. Virgo delliquio animi, quando Christum vidit in cruce quatenus sensibus maners exitatis dolore sentiret tantò fæniorem.
•  
  PDF 485 §. 6. Maximum est argumentum sanctitatis B. Virginis, quod tot inter tribulationes ac pœnas, quibus cor eius affligebatur perseueraret & in earu[m] staret toleratione constantissima.
•  
  PDF 488 §. 7. Luctantur in corde Virginis amor quo fertur in Christum vt viuat, & conformitas voluntatis suæ cum æterni Pætris volumtate, vt moriatur: & hæc cor eius lucta configit iisdem doloribus quos Christus in horto patiebatur.
•  
  PDF 490 §. 8. Intolerabilem excitat parentibus dolorem videre filios suos morientes: vt autem B. Virgini hic non subtraheretur dolor, disponit Deus vt Christus in cruce, ipsa spectante, moriatur.
•  
  PDF 492 §. 9. Probatur maximu[m] in Virgine fuissse eius dolorem, quod filium suum viderit morientem; etenim talisintuitus affigit amplius materna pectora, & multo magis huius Virginis, quæ reliquas matres longe superabat.
•  
  PDF 495 §. 10. Quia Christus filius erat solius matris suæ SS. illum easeruentius quam omnes matres suos, diligebat: vnde suit in illa dolor ex eius morte molestior.
•  
  PDF 496 §. 11. Ita vicina adstat Virgo Domina nostra cruci filij sui, vt in ipsa videatur crucifixa, eosdem in corde suo persentiens cruciatus, quos Christus in corpore tolerabat, vt non haberet quo se verteret solarium inuentura.
•  
  PDF 498 §. 12. Christus B. Virgine titulum non ad scribit matris, quando illi de cruce loquieur quantenus Martyrium eius simile foret illi quod ipsi patiebatur ab æterno Patresuo destitutus.
•  
  PDF 500 §. 13. Quamuis omnem spirauerit crudelitatem, quidquid inimici Christi corpori intulerunt, quo sæuius illum torquerent, singularis attamen fuit ictus lanceæ ille næm que Virginis pectus transfodit.
•  
  PDF 503 §. 14. Renouant B. Virgini dolores saora Passionis instrumenta, quando (dum de cruce deponitur) Ioseph & Nicodemus hæc illi consignant.
•  
  PDF 506 §. 15. Recipit in sinum suum Virgo sanctissima corpus filij sui emortum. Nonam notemus doloris eius circumstantiam.
•  
  PDF 508 §. 16. Sepeliut Virgo filij sui corpus dolore vulnerata, quod pra illa sui hominum turba aromatibus vngit pretiosis in signum summe venerationis.
•  
  PDF 510 §. 17. Christus Dominus sepulchro tumulatur alieno: etenim non fuit, sed nostræ mors, cuius domus est sepulchrum.
•  
  PDF 512 Dominica Paschatis: Homilia Qvadragesimaoctava. De gloriosa resurrectione Domini. Maria Magdalene & Iacobi & Salome emerunt aromata, vt venientes vagerent Iesum. Marc. 16.
•  
  PDF 512 Svmmarivm Homil. Qvadragesimæ Octavæ Sequent.
•  
  PDF 513 Homilia XLVIII. Dominica Passchatis. De gloriosa Resurrectione Domini.
•  
  PDF 514 §. 1. Resurgens Christus desiniuit & confirmauit fidem argumento longè fortiori quàm Sacerdotium Aaronis virgæ illius germinatione.
•  
  PDF 517 §. 2. Christus in Resurrectione sua primariam comprehenderat personæ suæ confirmationem: vnde fuit illa necessaria.
•  
  PDF 521 §. 3. Duodecim circumstantiæ notantur in Iona, & omnes plenæ mysterijs, quibus Christi Resurrectio significetur.
•  
  PDF 523 §. 4. Conueniunt Christo septem illæ primæ circumstantia in Iona præfiguratæ.
•  
  PDF 525 §. 5. Descendit Dominus ad inferos aliô longe modô, quàm Ionas ad cauernas pelagi profundißimas.
•  
  PDF 527 §. 6. Descendit Dominus ad omnes inferni carceres sed diuersimiodè ad hos & alios.
•  
  PDF 528 §. 7. Non potuit mors Christum digerere sicut nec cetus Ionam: vnde de ventre eius egressus est secum SS. Patres de limbo educens.
•  
  PDF 530 §. 8. Multi Sancti cum Christo surrexerunt & quinam illi suerint declaratur.
•  
  PDF 531 §. 9. Christus Resurrectionem suam legitimè probauit apparens in monte Galilææ.
•  
  PDF 533 §. 10. Primò omnium apparuit Dominus Matri suæ Sanctissimæ à moruis rediuinus.
•  
  PDF 535 Feria secunda Paschatis: Homilia Qvadragesimanona. Resurrectionis Domini. Duo ex discipulis Iesu ibant ipsa die in castellum, quod est in spatio stadiorum sexagint &c. Luc. 24.
•  
  PDF 535 Svmmarivm Homiliæ Qvadragesimænonæ Seqventis.
•  
  PDF 536 Homilia XLIX. Feria II. Paschatis.
•  
  PDF 537 1. §. [i.e. §. 1.] Quia in Psalmo sexagesimo septimo decantatur triumphus Resurrectionis Christi, timet fugitque diabolus dum cantatur.
•  
  PDF 539 §. 2. Tria declarat Dauid quibus triumphus Resurrectionis Domini redditur illustrisstimus.
•  
  PDF 540 §. 3. Supremum opus Christi, quo se Deum manifestauit. fuit suiipsius resuscitatio.
•  
  PDF 542 §. 4. Opus hoc Iacob eleganter descripsit somno leonis.
•  
  PDF 545 §. 5. Excellentissime per Resurrectionem Christus de diabolo triumphauit, quem ita confregit, vt ipsemet D. Antonio testatur.
•  
  PDF 548 §. 6. Optime declarauit D. Paulus rationem qua Christus de dæmone triumphauit, quem exposuit irrisioni.
•  
  PDF 549 §. 7. Resurgens Christus de morte triumphauit, mortuam eam relinquens conquassatam.
•  
  PDF 550 §. 8. Gloriose triumphauit Christus de Iudæis, eorum machinas vt fumum dissoluens.
•  
  PDF 552 §. 9. Præfiguratus fuit Christi de Iudæis triumphus, in triumpho Samsonis de Philistæis.
•  
  PDF 554 §. 10. Impletur oraculum Isaiæ, quod Deus diuitem procurabit ad Christi mortem qui fuit Ioseph ab Arimathia.
•  
  PDF 556 §. 11. Hic liquido constat, quod ait Isaias: dabit impios pro sepultura Christi.
•  
  PDF 558 §. 12. Victoria Resurrectionis Domini eo dirigitur, vt iusti exultent, & cum eo hilares epulentur.
•  
  PDF 561 §. 13. Finem imponit Prædicator officio suo denarium Dei dans: ipse namque est, cuidebent Auditores reddere illum cum vsura: vt autem hoc congruenter digneque faciant, pro illis Prædicator intercedit.
•  
  PDF 566 In Sesto Inuentionis S. Crucis: Homilia Qvinqvagesima. Sicut Moyses exaltauit serpentem in deserto, ita exaltari oportet filium hominis. Ioan. 3.
•  
  PDF 566 Svmmarivm Homilliæ Qvinqvagesimæ Seqventis.
•  
  PDF 568 Homilia L. In Festo Inventionis Sanctæ Crucis.
•  
  PDF 569 §. 1. Christus in Cruce Ecclesiæ suæ fundauit ædificum & quidquid in eo boni commendatur: eo modo quo pro maiori securitate fundauerat super mare totam vniuersi machinam.
•  
  PDF 570 §. 2. Maiori proprietate vocatur Crux Christi arbor vitæ spiritualis Ecclesiæ, quàm illa quam Deus plantauit in paradiso ad vitæ corporeæ conseruationem.
•  
  PDF 571 §. 3. Compulerunt Deum peccata & sacrilegæ populi sui murmarationes, vt eosomnes deleret per serpentes ignitos, quos immisit. Quamuis dum ad eum per pœnitentiam recurrunt, eis contra morsus remedium festinè prouideat.
•  
  PDF 572 §. 4. Serpens æneus iubente Deo per Moysen in stipite erectus in remedium morsuum ignitorum serpentium virtute viguit sanandi: quia symbolum fuit Christi in Cruce exaltati.
•  
  PDF 574 §. 5. Exaltatio nominis Christi eiusque sacratißimi gloria corporis arbori S. Crucis innitebatur, sicut ea quam fecit in stipite serpentis ænei exaltatio.
•  
  PDF 575 §. 6. Ex Christi Domini exaltatione in Cruce regnum accepit principium, quod dixit Isaias ex quatuor terræ partibus efformandum.
•  
  PDF 576 §. 7. Moriens in cruce Christus eam ad tantum extulit gradum, vt ex staiu maxime vili & abteco, quo apud homines in mundo laborabat, digna reddita sit summa adoratione soli Deo conuenienti.
•  
  PDF 577 §. 8. In gratitudinem quod Crux medium fuerit eminentißimæ Christi exaltationis, illam ipse Saluator ita exaltauit, vt ipsa sublimius etiam per absolutam Dei potentiam neque at exaltari.
•  
  PDF 578 §. 9. Ad ampliorem Crucis gloriam, tanto illa tempore durabit, quanto gloriosum Dei regnum; quia ab vtroque Sanctorum gloria dependet & beatitudo.
•  
  PDF 580 §. 10. Crucis signum in altum erectum. Primò: significat te per ipsam debere tuam assequi saluationem, sicut per ipsam Christus suum assecutus est regnum. Secundo: tetotum esse Christi. Tertiò: ipsam esse contrainimicos tuos forte propugnaculum.
•  
  PDF 583 §. 11. Crux perpetuus est Prædicator nobis indicans quæ facienda conueniant. Nobis etiam exponit quid sit peccatum, qualis sit amor Dei: nec non docet nos patientiam, obedientiam, pietatem amoremque inimicorum.
•  
  PDF  Index Copiosvs Sacræ Scriptvræ. In Qvo Loca signantur S. Scriptvræ, maximè ad propositum exposita, declarata, & explicata his quatuor Tomis Homiliarum.
•  
  PDF  Index Materiarvm, Quæ his quatuor Tomis continentur.
•  
  PDF  Index Adagiorvm Et Formvlarvm Lo Qvendi Hispanicarvm
•  
  PDF  Ad Lectorem.
•  
  PDF  Kolophon
•  
  PDF  Vorsatz
•  
  PDF  Rückdeckel
•  
  PDF  Rücken
•  
  PDF  Vorderschnitt
•  
  PDF Tomvs Tertivs
•  
  PDF  Vorderdeckel
•  
  PDF  Vorsatz
•  
  PDF  Titelblatt
•  
  PDF  Index Homiliarvm Qvæ In Hoc Tertio Tomo Continentvr.
•  
  PDF 1 Dominica quarta Quadragesimæ: Homilia Vigesimaseptima. De miraculao quinque panum. Abiit Iesus trans mare Galilææ est Tiberiadis, & sequelatur eum multitude magna. Ioan.6.
•  
  PDF 1 Svmmarivm Homiliæ Vigesimæseptimæ Seqventis.
•  
  PDF 3 Homilia XXVII. De Miracvlo Qvinqve Panvm.
•  
  PDF 4 §.1. Electis suis prouidet Deus ambabus manibus, id est bonis æternis, quæ in monte Thabor ostendit, & temporalibus, quæ hodie in monte Hermon exposuit.
•  
  PDF 6 §.2. Abijt Iesus trans mare Galilææ. Seceßit Dominus in desertum mortem deplangens sui Præcursoris, requiem suis tribuens Apostolis, & dum oculos suos sublivat, nostros componit.
•  
  PDF 9 §.3. Cum subleuastet oculos Iesus, & vidisset &c. Oculos suos subleuauit, demonstrans sollicitudinem in sustendando illos, qui cum sequuntur, & offenditur, si quis de illo dubitet, ut ostendit in Anania, & Seraphia, Moyse & Aaron.
•  
  PDF 15 §.4. Vnde ememus panes? Seruis Dei non deficiet alimentem, quibus & vtiliter & honorificè succurrit, non sicut diabolus, mundus, & caro.
•  
  PDF 18 §.5. Vnde ememus panes? Ad Dei spectat prouidentiam nos alere, seque credit offensum ab eo, qui de illo in suis dissidit angustijs.
•  
  PDF 22 §.6. Vt manducent hi &c. Deus, qui propter bonos creauit mundum, & sustentat malos, & quidquid in eo est: non eos fame sinet interere.
•  
  PDF 26 §.7. Subijt in montem &c. Et cum vidisset quia multitudo maxima, &c. Christus in sublimi illos inuetur, qui sunt in declini. Hoc diues faciat, & miserebitur pauperis, sibique pariet tranquillitatem.
•  
  PDF 29 §.8. Dixit ad Philippum, vnde ememus panes? Quærit Dominum, vt tanto pareat miracilum euidentius, quàm illud aquarum & maris: hoc tibi sit vtilitati.
•  
  PDF 33 §.9. Hoc autem dicebat, tentans eum. Tentat Christus Philippum, vt eius fidei defectus detegatur, ad cuius mensuram ipsius fiunt miracula & omniam suprema fuit illa virginis sanctißima.
•  
  PDF 37 §.10. Fides miraculorum operatoria est ea tam vina, vt securam excitet fiduciam: ob cuius defectum in nobis pauca Deus operatur.
•  
  PDF 40 §.11. Tentans eum. Tentat illum Dominus instar Magistri, & Ducis, qui tumultum fingit: aliquando est flaccida fidet, etiam in tam magnis Sanctis qualis Abraham, vnde de nobis quo ad hoc Deus, sicut de Rege Asa conqueritur.
•  
  PDF 45 §.12. Vnde ememus panes? Non aduertit Philippus quid Christus interroget, nec ille, nec Apostoli ad eius recurrunt potentiam pro eleemosyna, sicut pro vindicta.
•  
  PDF 49 §.13. Ducentorum denariorum, &c. Est puer vnus hic, &c. Quidam pauperi respondent cum Philippo, quòd non sis: alij cum Andrea, quòd tantis non sufficiat: cum eleemsyna crescere debeat tantum, quantum crescum tanti.
•  
  PDF 52 §.14. Præcipit Christus, suis tradantur manibus, vut tribuat comedendum affectus suis: quinque videlicet panes hordeacei, & duo pisces: quia tanquam Deus tantum intendit neceßitatis remedium in victus, quem illis concedit, & non superfluas carnus delicias.
•  
  PDF 55 §.15. Afferte illos huc. Tu aliquid ex parte tua Christi trade manibus, vt crescat: & magnam ostendit eleemosynæ excellentiam, quam facis, ex hoc, quod in tuum habebas alimentum.
•  
  PDF 59 §.16. Facite homines discumbere. Præcipit Christus, vt ordine suo turba resideat, quo factum est, vt esca superfuertit: cuius figura fuit cythara vatis Elisei.
•  
  PDF 63 §.17. Accepit ergo Iesus panes, & cum gratias, &c. Accipiendo panem oculos astolle cum gratiarum actione versus cœlum, & te felicem reputa, qui proprijs poßis seruire manibus pauperibus, quibus Christi & Apostolorum manus deseruiunt.
•  
  PDF 66 §.18. Apposuerunt turbæ, &c. Sicut Apostoli numquam prædicationis intermiserunt officium, sic nec proprijs manibus obsequium præstare pauperibus, vt declarat D. Paulus.
•  
  PDF 69 §.19. Excellentian conuiuij in quantitate declarat ipsum quantum volebant; & in qualitate, ipsum Impleti sunt, licet ex pane hordeaceo & sine potu.
•  
  PDF 72 §.20. Colligitè, quæ superauerunt fragmenta &c. Docet Salvator qualiter tibi nihil pereat de domus tuæ relinquijs, multo mediori forma, quàm Deus Stercutius.
•  
  PDF 73 §.21. Collegerunt duodecim cophinos. Distributus panis crescit: est enim eleemosyna ars lucrandi aptißima: Cum pauperi prouisum est, collige, & non ante.
•  
  PDF 76 §.22. Fecit hoc miraculum Christus, volens illud de SS. Sacramento publicare, vt eßet velut arcus suus, fuitq[ue] verè in tredecim circumstantijs notatu dignißimis.
•  
  PDF 81 Quarto die Lunæ Quadragesimæ: Homilia Vigesima Octava. De profanatoribus templi. Prope erat Pascha Iudæorum, & ascendit Iesus Hierosolymam, & inuenit in Templo vendentes boues & oues &c. Ioan.2.
•  
  PDF 81 Svmmarivm Homiliæ Vigesimæoctavæ Seqventis.
•  
  PDF 83 Homilia XXVIII. De Profanatoribvs Templi.
•  
  PDF 84 §.1. Prodigium est à Christo assumi flagellum, vnde de hoc nobis attentius disputandum.
•  
  PDF 87 §.2. Prope erat Pascha &c. Congruenter incipit Christus cum flagello: fundauit in timore Euangelium suum, est enim omnis boni principium.
•  
  PDF 90 §.3. Status statuta Christus subuertit, nunc autem conseruat atrox inimicorum Dei percußio.
•  
  PDF 92 §.4. Exemplis Iosiæ Moysiq[ue] confirmatur.
•  
  PDF 96 §.5. Inuenit in Templo &c. Magnum piaculum eius qui Deum in domo sua irritat tendit laqueos in Masphat, & retia in Thabor ipsis Lamijs scelestior.
•  
  PDF 100 §.6. Singulari modo Deus est in Templo: quia singulari modo in eo operatur.
•  
  PDF 102 §.7. Est templum locus omni reuerentia dignißimus, est & terribilis ob Angelorum præsentiam.
•  
  PDF 104 §.8. Templum propriè domus esse dicitur, in qua habitat Deus, & domus orationis: illa licet in omni poßit loco exerceri.
•  
  PDF 108 §.9. Templa sunt instituta ad honorem Dei, nostrumque commodum & sic ea reueriti sunt Theodosius & Valentinianus Imperatores.
•  
  PDF 110 §.10. Inuenit ementes & vendentes &c. Exhorret Deus in Templo fieri mercaturam, vbi data munera, etiam gratis, est qui tamen illa despiciat.
•  
  PDF 113 §.11. Nummulariorum effudit æs. Zelo Deus æstuat nec vnquam societatem aliorum admisit Deorum, & eade causa illum Romani non admiserunt.
•  
  PDF 117 §.12. Efffundit &c Pecunia habebatur vt Deus omnium supremus, & quæ grauiorem in Deo prouocat Zelum, eumq[ue] hac in occasione commouit.
•  
  PDF 121 §.13. Fecit flagellum &c. Nulla præmissa verborum correptione, illos Donimus flagellat: est enim auaritiæ laquem indissolubilis.
•  
  PDF 125 §.14. Fecit flagellum de funiculis. Animam auaritia submergit, vt dixit Crates, cuius proprium supplicium sunt flagella: fuerunt hæc permixta misericordia.
•  
  PDF 128 §.15. Proiecit Christus, vt bonus Index pecuniam: non eo proceßit, vt talem puniret pollutionem, qualem nemo in Templo futuram suspicaretur.
•  
  PDF 130 §.16. Fecit quasi flagellum de funiculis. De funiculis eorum fecit flagellum in eorum supplicium, & de funiculis nostrorum criminum, in nostrum: sicut in monte diuisionum & valle Gabaon.
•  
  PDF 136 §.17. Omnes eiecit. Omnes vnico plectit flagello, & meritò mensas eorum euertit, dicendo: Auferte ista hinc: verba nobis maximè ponderanda.
•  
  PDF 140 §.18. Zelus domus tuæ &c. Zelo feruebat Christus, quia amore flagrabat: tu verò zelo non ferues, quia in amore tepuisti.
•  
  PDF 141 §.19. Zelus domus tuæ &c. Hoc Zelo ferueant Principes, & contra prophanos flagellum arripiant.
•  
  PDF 142 §.20. Iusti Zelo inardescunt, & notanda est D. Chrysostomi hyperbole, factumq[ue] Er. Ioannis Hurtadi.
•  
  PDF 145 §.21. Quod signum ostendis nobis, quia hoc facis? Hi flagellati, & non agnoscentes Pharaoni comparantur: nos verò simus Dauidi similes.
•  
  PDF 146 §.22. Soluite Templum hoc, & in tribus diebus excitabo illud. Signum Diuinitatis suæ Christus illis suam aßignat Resurrectionem: in qua mentiti sunt ei inimici eius, vt ait Dauid.
•  
  PDF 150 Quarto die Martis Quadragesimæ: Homilia Vigesima Nona. De doctrina Christi. Iam die festo mediante ascendit Iesus in templum & docebat. Iaon.7.
•  
  PDF 150 Svmmarivm Homiliæ Vigesimænonæ Seqventis.
•  
  PDF 151 Homilia XXIX. De Doctrina Christi.
•  
  PDF 152 §.1. Ad duo reuocantur ea quæ Christi sunt, ad opera & doctrinam, vtraque Iudæi diabolo attribuebant: & vtraque probat Christus eße diuina.
•  
  PDF 154 §.2. Iam die festo mediante: Ascendit Christus, qui omnes spiritus comprehendit intelligibiles: & hoc ita his & alijs expediebat.
•  
  PDF 157 §.3. Ascendit in templum & docebat. Prædicat Dominus in templo, aula tali doctrinæ propria: quam Dauid inscribit separatum, eastam, atque purificatam.
•  
  PDF 159 §.4. In templo docetur doctrina fidei, vbi captiuatur intellectus, sicut Ioseph.
•  
  PDF 161 §.5. Concio fiat in templo, quò Deus & prædicator conueniunt. Sicut in petra Oreb, & declarat Salomon.
•  
  PDF 167 §.6. Concio fiat in templo magni Domini habitaculo, qui solus perfectè potest in voluntate libera operari: licet aliquando congruè in locis publicis concio habeatur.
•  
  PDF 171 §.7. Admirabantur Iudæi. Admirantur Dominum prædicantem, quia debet aliquando prædicator, docente D. Augustino, stylum altius attollere.
•  
  PDF 174 §.8. Admirabantur illi, sed non conuertebantur, sicut Pharao, alijque ex nobis plurimi.
•  
  PDF 176 §.9. Peruersi auditores, qui tantum adferunt intellectum, non autem voluntatem. Vnde licet admirentur non tamen conuertuntur.
•  
  PDF 180 §.10. Eleganter declarat D. Ioannes illo Mirabantur, illud vatis Isaiæ: In vacuum laboraui: quod multi dicere possunt prædicatores.
•  
  PDF 182 §.11. Echum efformat D. Ioannem multò fortiorem, quàm Ægypti echum, ad verba Iudæorum, qua illos conuincit, ex illo ipso quod confitentur.
•  
  PDF 186 §.12. Mea doctrina &c. Dicit hoc secundum quod Deus est, eo modo quo declarat D. Aug. & secundum quod homo, eo modo quo sponsa varijs figuris, & D. Ambros. de tunica inconsutili.
•  
  PDF 190 §.13. Ostendit se Christus Meßiam à Patre cælesti promissum, cum verba sunt, sicut eius legati.
•  
  PDF 192 §.14. Probat Christus se Prophetam eße promissum, in cuius ore Deus verba sua poneret, & ex refractarios castigaret.
•  
  PDF 194 §.15. Mea doctrina non est mea. Prædicatoris doctrina, sit Dei, cuius ipse legatus est & vt talis honorari debet.
•  
  PDF 196 §.16. Mea doctrina non est mea, &c. Illis verbis posternit Dominus Pelagium ac Lutherum, & confeßionem docet de efficacia gratiæ Catholicam.
•  
  PDF 198 §.17. Fatere tua esse peccata: bonum autem de Dei manu prouenire: illam cum Dauid exalta, & non tuam eum Saule.
•  
  PDF 201 §.18. Bene declaravuit Dauid gratiæ efficaciam, at melius Christus, dicendo: Dedisti mihi, vt faciam.
•  
  PDF 205 §.19. Hoc cognoscere, quod Mea doctrina non est mea, est velut oleum, ob cuius defectum quinque virgines stultæ suisse perhibentur.
•  
  PDF 208 §.20. Dei doctrinam intelligit qui suam rectificat voluntatem, quæ male disposita excœcat intellectum.
•  
  PDF 211 §.21. Illuminat Spiritus S. intellectum, purificando voluntatem, qua purificata, fidei doctrinam bene percipit intellectus.
•  
  PDF 214 §.22. Doctrina Christi eiusque fides intellectui conueniet, st voluntas sit bene disposita: est esenim sicut manna.
•  
  PDF 215 §.23. Vt fidei mysteria intelligas, illa creditos fugiens Hymenæi blasphemiam, & primum locum fidei cedens, sicut D. Ioannes D. Petro.
•  
  PDF 218 Quinto die Mercurij Quadragesimæ: Homilia Trigesima. De cæco illuminato. Præterians Iesus vidit hominem cæcum à natiuitate, & interrogauerunt eum discipuli eius: &c Ioan.9.
•  
  PDF 218 Svmmarivm Homiliæ Trigesimæ Seqventis.
•  
  PDF 220 Homilia XXX. De Cæco Illvminato.
•  
  PDF 221 §.1. Declarat probatque D. Ioannes hâc historiâ verba qua priùs dixerat: Lux in tenebris lucet, & tenebræ eam non comprehenderunt.
•  
  PDF 222 §.2. Magnum est hoc opus, quandequidem dicat Christus, quod cœcum illum ad hoc creauerit, vt manifestarentur opera Dei in illo.
•  
  PDF 226 §.3. Et præteriens. Non mouent Christum lapides, vt Moysem, sed nec te mouere deberent, sicut nec aquæ amaræ mulierem viro fidelem.
•  
  PDF 230 §.4. Et præteriens. Christus vt Deus quosdam illuminat, alios in cæcitate præteriens, à quibus transit, sicut de montibus Gelloe plunia.
•  
  PDF 235 §.5. Præteriens. Qui transiens talia confert dona, quid faciet, in quo diu resederit?
•  
  PDF 236 §.6. Vidit hominem cœcum. Homines tantum oculos desigunt vbi sit aliquid concupiscendum; per illos se dèclarabat hominem Antichristus, sicut se Deum Christus per suos.
•  
  PDF 239 §.7. Vidit hominem cœcum. Oculi Christi sunst spiritus vnificantes in eum directi, qui illum non videbat; declaratur opus iustificationis.
•  
  PDF 242 §.8. Vidit hominem cœcum. Perpendei quod cœcus sit homo, quocicatans faciendus quanti resert Isaias.
•  
  PDF 245 §.9. Vidit homine cœcum. Sistit, intuitus pauperem; in quo se Christus statuit, vt illi tribuas, sicut in veni Sacramento, vt ipse tribuat.
•  
  PDF 248 §.10. Ostendit se Christus Deum: declarans huius cœcitatis rationem: hic casus soli Deo reseruatur.
•  
  PDF 253 §.11. Neque hic peccauit: Deus auctor malorum pœnæ aliquando infligit illa ob peccata, aliquando vetro in beneficium, quale æstimauit cæcitatem Democritus.
•  
  PDF 257 §.12. Neque hic peccauit. De tribulationibus tuis hoc iudica, quod ob tua tibi peccata contingant: de alienis verò, nequaquam: de quo præclarè nos monet Iob.
•  
  PDF 261 §.13. Neque hic peccauit. Respondet Dominus, aliena non releuans peccata, docetque quod dum iaces infirmus, aptus sis, vt in te Deus operetur.
•  
  PDF 262 §.14. Diuinam suam virtutem Christus declarat & qua ratione duo sua compleuerit officia; Magistri in vita, & Redemptoris in morte.
•  
  PDF 266 §.15. Me oportet operari: Cuique conuenit sua opera facere, & ei qui communicat expendere illud Domini: Quamdiu sum in mundo.
•  
  PDF 267 §.16. Deum se ostendit, quia per contraria media operatur, tanquam Dominus naturæ, sicut in Mara & in serpente.
•  
  PDF 271 §.17. Fecit lutum. Opus hic declaratur Redemptionis & id quod ait D. Ioannes. Quod factum est ipso, vitæ erat.
•  
  PDF 273 §.18. Manifestentur opera Dei. Declaratur hic opus illuminationis mundi, & Sacramentorum, nec non doctrinæ veritas Euangelicæ.
•  
  PDF 276 §.19. Et liniuit oculos. Dum Dominus oculos linit, itæ demulcet, & afficit, vt impleapleatur illud: Centuplum accipet: vt patuit in Arnulpho.
•  
  PDF 291 §.20. Et liniuit oculos. Applicat Christus medicinam vbi est infirmitas: sic faciunt sortes Israel & sponsa.
•  
  PDF 293 §.21. Natatoria S. loé quod interpretatur missus. Exponit D. Ioannes nomen fontis Christo conueniens, propter septem singulares proprietates.
•  
  PDF 296 §.22. Vade laua &c. Vadit cœlus ad aquas Silioë: non erim sine illus sufficit lutum, & tres ostendit virtutes, bonumque remedium.
•  
  PDF 299 §.23. Adductunt eum ad Pharisæos. Transit D. Ioannes vt ostendat, quòd tenebræ lucem non comprehenderint, imò superatæ sint, & ex processu quem instituunt, eorum conuicta sit pertinacta.
•  
  PDF 302 §.24. Da gloriam Deo &c. Verbis astutis peruertere comantur cœcum: sed eos ipse confundit, mereturque vocari Prote-confessor.
•  
  PDF 305 §.25. Inuenit eum in templo. Christus, qui opus incæpit, ipse perficit, dando illi vellei & perficere, vt ait Apostolus, & profundâ Theologiâ sponsa declarat.
•  
  PDF 307 Quinto die Iouis Quadragesimæ: Homilia Trigesimaprima. De filio viduæ. Ibat Iesus in ciuitatem quæ vocatur Naim &c. Luc.7,
•  
  PDF 307 Svmmarivm Homiliæ Trigesimæprimæ Seqventis.
•  
  PDF 309 Homilia XXXI. De Filio Vidvæ Resvscitato.
•  
  PDF 310 §.1. Eximinio in Traiano laudauit. D. Gregorius erga viduam benignitatem, sed hanc Christi erga præsentem viduam misericordia superauit.
•  
  PDF 312 §.2. Ibat Iesus, Procedit hoc in itinere Dominus sicut sol, & in meridiæ cursum suum cohibet.
•  
  PDF 314 §.3. Cum appropinquaret. Non fuit hoc occursus causalis, sed à Domino præstitutus cui nihil succedit fortuito.
•  
  PDF 317 §.4. Ecce defunctus &c. Proponit Euangelista hunc defunctum ad oculum prædicantem: tanto maiori efficacia, quanto mouet efficacius id quod videtur, quam quod auditur.
•  
  PDF 321 §.5. Ecce defunctus. Verba hæc Recipe continent salutis, quod nobis Lucas medicus diuinus præscribit.
•  
  PDF 324 §.6. Vmbris bonorum & diuitiarum sæculi conatur diabolus hominibus abscondere memoriam horamque mortis, vt eius immemores in peccato perseuerent.
•  
  PDF 328 §.7. Ecce defunctus. Iuuenis erat. VVitam nemo securam habet, primo ex parte Dei: qui eam pro beneplacito largiur, & procedit cum vncino Amos & manu Balthassar.
•  
  PDF 333 §.8. Secundo: parum secura est vita ob materiam, & si pictura fallat, saniora doc et columna, & nauis S. Machabæi.
•  
  PDF 339 §.9. Morti vicinior est iuuenis, quàm senex: videtur hoc paradoxum: Verum hoc adstruit ratio discursu notatu digno.
•  
  PDF 346 §.10. Defunctus efferebatur. Diligentia mortuos efferendi ad sepulchrum nostrorum corporum ostendit miseriam.
•  
  PDF 349 §.11. Defunctus efferebatur. Vt quid pestiferum habeant Gentiles ibi mortuos sepelire, vbi viuentes habitabant: nos autem censemus hoc salutiferum sicut D. Iacobo fuit Anachorita.
•  
  PDF 353 §.12. Ecce defunctus efferebatur. Non malis auibus mortuorum cadauera proijciantur: quibus honestam debemus sepulturam impertiri.
•  
  PDF 348 §.13. Defunctus efferebatur. Ex curta sepeliendi mortuos fidem protestamur resurrectionis, sicut Abraham.
•  
  PDF 351 §.14. Efferebatur. Defunctos in locis sacris sepelimus ad quæ recurrimus pro virtutum exercitio.
•  
  PDF 353 §.15. Efferebatur. Non leuis est fructus in Ecclesijs sepeltri, sed ad multa obligat, vt ostendunt euentus, quos rrefert D. Gregorius.
•  
  PDF 357 §.16. Et turbit ciuitatis multa cum illa. Comitatur turba viduam, non sacerdotes: merito vinci deplorat iacturam sed potiori iure peccator Dei deploret iacturam.
•  
  PDF 362 §.17. Misericordia motus super eam. Pio conuenit cordi moueri misericordi: Deus viduarum miseretur, ob earundem status calamitates, & dignitatem, si tales sint qualeseas esse par est.
•  
  PDF 366 §.18. Ex ratione dicit illi. Noli flere: præsentem enim habet cum, qui filium ad vitam reuocabit; seruit hæc ratio consolationi in morte nostrorum.
•  
  PDF 370 §.19. Noli flere. Non acerbè mors filij lugeatur corporalis, bene quidem spiritualis: Dauide teste.
•  
  PDF 374 §.20. Tetigit loculum. Per hunc feretri contactum, Christus immundus non fuit, quod bene dicitur loculus.
•  
  PDF 377 §.21. Hi qui portabant steterunt. Sistunt portitores, vt vox detur viuifica, & declaratur Christi potentia ex philosophiade sole.
•  
  PDF 381 §.22. Adolescens tibi dico: Surge. Hac voce se Christus Deum ostendit: Efficax fuit illud: Tibi dico. Emphasim habuit hoc miraculum ad gloriam Saluatoris.
•  
  PDF 384 Quinto die Veneris Quadragesimæ: Homilia Trigesimasecvnda. De resurrectione Lazari. Eras quidem languens Lazarus à Bethania de castello Mariæ & Marthæsororum eius & c. Ioan.11.
•  
  PDF 384 Svmmarivm Homiliæ Trigesimæsecvndæ Seqventis.
•  
  PDF 386 Homilia XXXII. De Resvrrectione Lazari.
•  
  PDF 388 §.1. Fuit hoc opus velut amplißimus putens as Isaac effoßus, quem Palæstini obcœcare non potuerunt.
•  
  PDF 391 §.2. Erat quidam languens &c. Maria autem erat &c. Eleganter probat Euangelista Christi diuinitatem ex illo quod in Maria & fratre Lazaro est operatus.
•  
  PDF 392 §.3. Prudenter egerunt Dominæ istæ dum statim ad Deum recurruntur, qui hoc non facientem castigat.
•  
  PDF 397 §.4. Miserunt ad eum. In infirmitate primo recurre ad Deum, & da locum medicos non sicut Rex Asa.
•  
  PDF 400 §.5. Miserunt. Decens etenim est, honestiores mulieres, velus Sara, domi remanere.
•  
  PDF 403 §.6. Ex inani fœminarum cogitatione Deus educit compedes, quibus earum refrænet discursus.
•  
  PDF 405 §.7. Domine, ecce quem amas. Inuito diabolo Athenis mulieres inueniuntur sapientes, quod silentio suo declarant.
•  
  PDF 408 §.8. Domine, ecce quem amas, infirmatur. Illi quem Deus amat, hoc ipso tribulationes immittit, quibus ostendit, se illi bene velle.
•  
  PDF 410 §.9. Maioribus amicis suis grauiores Deus mittit tribulationes, quæ spei portam aperiunt, sicut vallis Achor.
•  
  PDF 414 §.10. Dat Deus spem supra spem, labores mittens supra labores: sunt enim talenta, quæ amicis suis ad negotium partitur.
•  
  PDF 419 §.11. Domine, eece quem amas. Congruè orant hæ Dominæ, suam tantum exponendo neceßitatem: sic & sanctißima Maria Virgo.
•  
  PDF 423 §.12. Domine, ecce quem amas, infirmatur. Dominus suam exponunt neceßitatem, atque in motiuum sumunt, eius amorem, cuius curæ committunt remedium. Tu idem facito.
•  
  PDF 426 §.13. Infirmitas hæc non est ad mortem. Accidunt aduesitates & clades diuina dispositione ad eius gloriam nostrumq[ue] commodum.
•  
  PDF 430 §.14. Non est as mortem. Amicis Dei, mala non sunt ad malum, sicut nec inimicis bona ad bonum.
•  
  PDF 436 §.15. Pro gloria Dei. Vtitur Deum amicorum suorum bonis, ad gloriam suam, sicut illi Dei bonis, iuxta legem optimæ amicitiæ.
•  
  PDF 439 §.16. Vt audiuit &c. Tunc quidem mansit duobus diebus in eodem loco: Tardauit Dominus, morti locum concedens, vt suam ostenderet, sicut in Iordane, potentiam.
•  
  PDF 442 §.17. Tunc dixit: eamus in Iudæam. sicut moram trahit, quando hora non est opportuna, sic diligentes accurrit ad opportunam, vt declarat Abacuc.
•  
  PDF 444 §.18. Venit itaque Iesus &c. inuenit eum &c. in monumento &c. Acceßit Christus: Martha verò modicam fidem ostendit, & insulsam rationem: dicendo: Domine, si fuisses hic.
•  
  PDF 448 §.19. Resurget frater tuus. Ratio est hæc multum efficax, qua nosipsos in morte consolemur. Resurget frater tuuus.
•  
  PDF 453 §.20. Magister adest. Omißis Maria consolatoribus onerosis, ad Christum accurrit: ipse vero tres edidit actus mysteriosos: infremuit, turbauit seipsum, & fleuit.
•  
  PDF 458 §.21. Lachrimatus est Iesus. Mare magnum hæ lachrimæ componunt effusæ, quibus diuina notantur arcana.
•  
  PDF 464 §.22. Plorat, quia Lazarum amicum suum ad hanc vitam erat reuocaturus, talis est illas deinde vt moderatas iustificaret lachrimas.
•  
  PDF 469 §.23. Iesus rursum fremens. Secundo infremuit Christus: iubetque tolli lapidem ad euidentiam miraculi: & doctrinam confessariorum.
•  
  PDF 472 §.24. Iesus autem eleuatis sursum oculis. Magna concludunt mysteria hi Saluatoris actus, eiuq[ue] verba.
•  
  PDF 476 §.25. Statim prodiit, qui fuerat mortuus: Est hoc miraculum miraculorum abyssus, quod eam operatus est euidentiam, quam Theologi dicunt. In attestante.
•  
  PDF 477 Quinto die Sabbati Quadragesimæ: Homilia Trigesimatertia. De Christo luce mundi. Iterum dixit eis Iesus: Ego sum lux mundi &c. Ioan.8.
•  
  PDF 477 Svmmarivm Homiliæ Trigesimætertiæ Seqventis.
•  
  PDF 478 Homilia XXXIII. De Christo Lvce Mvndi.
•  
  PDF 479 §.1. Inter symbolica nomina, quibus se Dominus manifestat, lucis nomen eminet.
•  
  PDF 480 §.2. Ego sum lux. Sub symbolo lucis, primò declarat æternam suam generationem, imo etiam emanationem Spiritus S.
•  
  PDF 483 §.3. Ego sum lux mundi. Secundo declarat quid operetur in mundo in quo velut in nocte tenebrosa, liberremo feræ vagabuntur.
•  
  PDF 488 §.4. Apparente luce, dißipatæ sunt tenebræ, fugeruntq[ue] bestiæ, etiam in ipsa synagoga, idololatriæ, dedita.
•  
  PDF 492 §.5. Lux dicitur mundi: cum non tantum lucem suam extendat ad Iudæos, sed as omnes mundi nationes.
•  
  PDF 495 §.6. Tertio declarat hoc nomen, qua ratione Christus quodlibet in se bonum contineat, & ad quodlibet concurrat.
•  
  PDF 501 §.7. Sicut videri non potest sol sine eius luce: sic nec Christus, nisi nos ipse illuminet, agnosci.
•  
  PDF 506 §.8. Christus velut sol operatur in nobis sine libertatis nostræ decrimento.
•  
  PDF 507 §.9. Ego sum lux mundi. Vltimo declarat quod ipse esset, qui veniret, Iudæorum desideria completurus.
•  
  PDF 510 §.10. Inter falses Deos sol principalis à Gentilibus adorabatur magis autem à Iudæis.
•  
  PDF 515 §.11. Prædicit illis tenebras; in quas corruerent; omnino contrarium ei, quod illis in Ægypto contigit.
•  
  PDF 517 §.12. Hoc lucis symbolo argumentum illis proposuit suæ diuinitatis apertius, quam menander Gentilibus diuinitatis solis.
•  
  PDF 520 §.13. Qui sequitur me. Aduenit Christus nos in cœlum deducturus, velut columna Israelitas in terram promißionis.
•  
  PDF 522 §.14. Est Christus dux ad cœlum securum sicut pseudodij ad infernum.
•  
  PDF 526 §.15. A ratione longiùs aberrarunt hi: quandoquidem lux, altâ quam svâ nos indigeat luce, quâ seipsam manifestet.
•  
  PDF 528 Dominica Passionis. Homilia Trigesimaqvarta. De Christi innocentia. Quis ex vobis arguet me de peccato? Ioan.8.
•  
  PDF 528 Svmmarivm Homiliæ Trigesimæqvartæ Seqventis.
•  
  PDF 530 Homilia XXXIV. De Christi Innocentia.
•  
  PDF 531 §.1. Post præmißam vigiliam orditur Ecclesia Dominicæ Paßionis solemnitatem & primò vtilis crucem imponat, eius probat innocentiam.
•  
  PDF 535 §.2. Non habuit Christus, nec habere potuit peccatum, obid quod Angelum purissimæ Virgini, eiusq[ue] Matri declarauit.
•  
  PDF 538 §.3. Conueniens erat vt Christus nullum haberet peccatum, essetq[ue] sanguis eius ita putus, sicut cognouit Abraham videns diem eius in ariete Sabech.
•  
  PDF 543 §.4. Probare debeat Christus se mundum esse in oculis hominum, licet mundus esset in oculis Dei.
•  
  PDF 545 §.5. Dicebat turbs Iudæorum & Principibus Sacerdotum. Conueniebat vt Christus hanc de sua puritate ratificationem institueret coram principibus & populo iuxta de vacca rufa præscriptum.
•  
  PDF 549 §.6. Similiter expediat eius puritatis confirmationem fieri coram inimicis suis, & ipsi lapidem ante reprobationem suo calculo approbarent.
•  
  PDF 553 §.7. Erat similiter hæc ratificatio necessaria eius vt esset mors gloriosa, cpmplens illud Idica me Deus.
•  
  PDF 559 §.8. Quis ex vobi arguet me &c. Vt Christus illos argueret primo conueniens erat vt ipse argui non poßet: est et enim culpa plumbum ob obstruens.
•  
  PDF 563 §.9. Nos pariter Dominus instruit nostram præuenire mortem ad exemplum Ruth & formicæ.
•  
  PDF 568 §.10. Instituit Christus Rempublicam, vt sint sancti, & talem seipse repræsentat vt eiusdem caput.
•  
  PDF 571 §.11. Quis ex vobis, &c. Licet illi de Christo mala dicerent nos tamen illum potuerunt arguere, non conuincere: parui namque refert illud sine hoc.
•  
  PDF 573 §.12. Supponit Christus quod dicat veritatem tam ex eo, quod ante probauerat quam ex eo quod sequitur ex illo quod modo confirmat.
•  
  PDF 576 §.13. Corruit in mundo veritas, sicut mulier Leuitæ in Gabaa, quam mali Christiani inhonorant.
•  
  PDF 578 §.14. Admiratur in illis incredulitatem cum talibus operibus qualia viderunt, & nostra admirantur opera cum tali credulitate: Simul expenditur miraculum Touet.
•  
  PDF 583 §.15. Qui ex Deo est &c. Ostendunt se Iudæi filios diaboli: illis etenim non quadrat veritas, quæ est velut sursulus.
•  
  PDF 585 §.16. In ciuitate Dei moratur veritas, & mendacium in domo diaboli: ac proteres scatet adulteris: vt ait Hieremias.
•  
  PDF 588 §.17. Insurgunt Principes in eos, qui illos reprehendunt. Ex Paradiso scripsit Elias Regis Ionam. Vrsis comparantur & vuis expreßis.
•  
  PDF 591 §.18. Probant illi se de corpore eße Leuiathan, & ad supremum perneniße malitiæ perillud. Bene dicimus nos &c.
•  
  PDF 594 §.19. Non respondet Christus omnibus illis calumnijs sibi obiectis: Sapientis quippe est dißimulare in quibusdam.
•  
  PDF 597 §.20. Vindicat Deus iniurias filio suo suisque serut illatas. Has Principum horum confundit Samaritana; & merito illos deserit Saluator noster.
•  
  PDF 602 Quinto die Lunæ Quadragesimæ. Homilia Trigesimaqvinta. De missis ministris. Miserunt Prinicpes & Pharisæi ministros vt apprehenderent Iesum &c. Ioan. 7.
•  
  PDF 602 Svmmarivm Homiliæ Trigesimæqvintæ Seqventis.
•  
  PDF 604 Homilia XXXV. De Missis Ministris &c.
•  
  PDF 604 §.1. Illustrior multo fuit victoria, quam hodie Christus refert ab inimicis suis; quam illa famosa Theodosij: eamque Dauid celebrauit.
•  
  PDF 607 §.2. Hanc Christi victoriam eleganter cecinit Abacuc prophetæ, & mirabili celebrauit mysterio.
•  
  PDF 609 §.3. Miserunt Principes. Viua erat Pricipum malitia in Christum: quandoquidem data occasione prosiliat, hinc examina an in te etiam viua sit.
•  
  PDF 616 §.4. Miserunt Principes. Grauis est hæc Principum iniquitas, velle Christum capere: quia benefaciebat: generatio erant hi præpostera.
•  
  PDF 618 §.5. Peruersi Principes: qui cum debuisset laborare, vt à populo Christus reciperetur, huic obsistunt, vt capita draconis.
•  
  PDF 620 §.6. Plectenda Principum malitia: qui namque protectores esse deberent iustitiæ, eius fiunt proditores.
•  
  PDF 622 §.7. Miserunt Principes. Retorquent ipsi contra Deum ipsa arma, quæ Deus eorum tradiderat manibus. Graue facinus illorum, & multorum etiam Christianorum.
•  
  PDF 625 §.8. Miserunt Principes. Principes grauiora committunt scelera; idcirco vidit illos Ezechiel in medio inferni.
•  
  PDF 629 §.9. Principes qui ministros suos efficiunt malos, solemniter infernum intrant, sicut Assur: studere debent vt boni sint.
•  
  PDF 632 §.10. Ministros. Aliquando ministri Principes suos reddunt peruersos: punientur sicut Chaldæi & Menelaus.
•  
  PDF 636 §.11. Dixit illis Iesus &c. Cohibens Christus ministros suam ostendit potentiam, & magis suam misericordiam: sicut dum peccatoribus permittit, vt pro libitu suo faciant, suam demonstrat indignationem.
•  
  PDF 642 §.12. Grande malum, dum peccatori Deus prmittit ire quodlibet; magna misericordia dum eum refrænat, vt ipse per Ezechielem populo suo declarauit.
•  
  PDF 646 §.13. Adhuc modicum tempus vobiscum sum. Dei tribuitur misericordiæ, quod modicum illis tempus permiserit, & multum est illud dare peccatori.
•  
  PDF 648 §.14. Adhuc modicum tempus &c. & vado ad eum &c. Christus vt Dominus temporis, sedem habet super firmamentum: mortuus est, non quando voluerunt inimici, sed cum ipse voluit.
•  
  PDF 651 §.15. Quæctis me &c. Hic ostenditur verbum Dei viuum quod in cordibus operatur, & semper est audiendum.
•  
  PDF 653 §.16. In magno festiuitatis die clamabat Iesus: si quis sitit &c. Tacuit Christus ad sui exonerationem: atque ad nostram vtilitatem altius exclamauit, & quidem adhuc: aquas viuas offerendo.
•  
  PDF 657 Quinto die Martis Quadragesimæ. Homilia Trigesimasexta. De secessu Christi in Galilæam. Ambulabat Iesus in Galilæam: non enim volebat in Iudæam ambulare &c. Ioan.7.
•  
  PDF 657 Svmmarivm. Homiliæ Trigesimæsextæ Seqventis.
•  
  PDF 659 Homilia XXXVI. De Secessv Christi in Galilæam.
•  
  PDF 660 §.1. D. Ioannes vt Angelus ascendit & descendit per Christum, in eo diuinam nunc exponens naturam, nunc autem humanam.
•  
  PDF 663 §.2. Ambulabat Jesus in Galilæam: Assumpsit Dei filius naturam humanam cum timore, & pœnis illius quia sic gloriæ suæ, & honori nostro conueniebat.
•  
  PDF 667 §.3. Assumens Dei filius timores nostros, & pœnas, illas Dei sicauit & sanctificauit in nostrum commodum: vt declarant D. Damasc. & Card. Caietan.
•  
  PDF 671 §.4. Timet Christus, & se subducit, vt veram suam ostenderet humanitatem, & quam verè dolores pœnasq[ue] sentiret.
•  
  PDF 674 §.5. Christus secedit, vt confirmet esse licitum Christiano tempore persecutionis quærere latibulum.
•  
  PDF 676 §.6. Christus pericula formidat, vt nos in illis reddat formidolosos, eaq[ue] fugiamus.
•  
  PDF 679 §.7. Tenetur homo vitare pericula sibique cauere, ne vitæ fiduciâ decipiatur.
•  
  PDF 682 §.8. Qui non fugit occasione tentat Deum secundum doctrinam S. Augustini, nec debet absolui.
•  
  PDF 687 §.9. Confessarius pœnitentem de periculosis educat occasionibus, sicut Moyses populum, vt illum de Pharaonis seruitute liberaret.
•  
  PDF 689 §.10. Prædictum confirmatur historijs notatu dignis SS. Iacobi & Martiniani Anachoritatum.
•  
  PDF 692 §.11. Non volebat in Iudæam ambulare. Fugit Christus: quamuis enim mortem optare, hæc tamen non erit nisi horâ à Pætre præstituta, nos docens, qualiter opera nostra bona factamus.
•  
  PDF 698 §.12. Dixerunt ad eum fratres eius: Vade hinc &c. Nonnulli de Christi parentibus in fide deficiebant, atque de eo credebant, quod hinc esset ambitiosus, & illinc pusillanimis.
•  
  PDF 701 §.13. Voluerunt parentes illi, Christi parentelam ad suum trahere emolumentum: frequens est hoc in mundo.
•  
  PDF 702 §.14. Tempus meum nondum aduenit &c. Fratres illi non intelligebant de Christo, quòd exaltationem suam in Cruce fundaret, sicut serpentis in stipite: Hoc ipsum nos intelligamus.
•  
  PDF 705 §.15. Tempus meum nondum aduenit: tempus autem vestrum &c. Deus vt agat cum hominibus, aliquando tempus exspectat; sed homo potect in omni tempore cum Deo agere, & impudentia est illum detinere exspectantem.
•  
  PDF 708 §.16. Temous vestrum semper est paratum. Tempus tuum modicum est; illud saluti tuæ sollicitus impende: quandoquidem illud diabolum reddat in tui perniciem valde diligentem. Balenæ comparatur.
•  
  PDF 713 §.17. Tempus vestrum &c. Diabolus, quo nos perdat, attendit modicum sibi esse tempus: tu illud quoque considera, quo te salues, & muscipulam, quam vidit Amos reformida.
•  
  PDF 717 §.18. Non potest mundus odisse vos &c. Oderant illi Christum; quia perfectam & arctam proponebat illis veritatem, quam mundus ordinariè perhorrescit.
•  
  PDF 720 §.19. Ascendit Christus ad festum abscondite; & eo modo quandoque ad tuam ingreditur animam.
•  
  PDF 722 Sexto die Mercurij Quadragesimæ. Homilia Trigesimaseptima. De prædestinatis & præscitis. Facta sunt Encænia in Hierosolymis & hyetus erat. &c. Ioan.10.
•  
  PDF 722 Svmmarivm. Homiliæ Trigesimæseptimæ Seqventis.
•  
  PDF 724 Homilia XXXVII. De Prædestinatis Et Præscitis.
•  
  PDF 725 §.1. Solliciti viuere debemus, vtrum prædestinati sumus: horum enim numerus est determinatur, & signatus, sicut piscium in secunda D. Petri piscatione.
•  
  PDF 726 §.2. Ita desideranda est sors prædestinatorum, sicut timenda sors reprobatorum; vnde sancti semper timent.
•  
  PDF 729 §.3. Ne mysteria scruteris prædestinationis, sunt enim capilli nigri, sed attende ad opera, quæ ad tuam reguirit Deus saluationem.
•  
  PDF 731 §.4. Concordia prædestinationis diuinæ cum tua libertate, coma est nigra sponsi: non à te requiritur illam intelligere sed credere, & bene operati.
•  
  PDF 735 §.5. Licet actus æterni prædestinationis, & reprobationis procedant ex mera Dei voluntate: verum dare cœlum, vel infernum, fiet secundum opera nostra.
•  
  PDF 737 §.6. Non attendas, vtrum sis prædestinatus vel reprobatus, sed quomodo viuas, qualis enim tu Deo fueris, talis tibi Deus est futurus.
•  
  PDF 742 §.7. Ambulabat Iesus &c. Describit Euangelista primo personam, quæ prædestinat, Christum expectantem: etenim optimè quadrat illi hæc sententia: Expectat vos Dominus, &c.
•  
  PDF 745 §.8. Ambulabat Iesus. Hæc saluatoris expectatio velut misericordiæ suæ probatio, nostram confundit stultitiam & impudentiam: cum ex illa inhæreamus.
•  
  PDF 749 §.9. Huic Saluatoris nostri figuræ, qua in porticu ambulat optime conuenit illa Thecuitis sententia: Retractat cogitans &c.
•  
  PDF 752 §.10. Circumdederunt ergo eum, &c. oues meæ vocem, &c. Præscitos illi præferunt qui Christum circumdant; & Prædestinatos, oues, quorum primum indicium est, audire vocem eius, illam simpliciter credendo: sicut & illorum illum circumcingere.
•  
  PDF 757 §.11. Oues meæ vocem meam audiunt, Indicium est prædestinati audire vocum Dei, eius seruando legem: sicut reproborum, illam transgredi.
•  
  PDF 760 §.12. Vocem meam audiunt. Indicium est Prædestinationis ad Dei vocem accurere, sicut reprobaationis ad eam, quæ est diaboli sicut exponit Hieremias similitudine perdicum.
•  
  PDF 763 §.13. Vocem meam audiunt. Sicut signum est prædestinari, vocem audire Dei, qui est ipsa veritas, sic est præsciti mendacijs dolisque inhære, prout visio Michaæ declarat.
•  
  PDF 767 §.14. Vocem meam audiunt. Iudicium est prædestinationis interrogare cum simplicitate ad audiendam veritatem: & reprobationis cum fictione quærere tantum ad suum intentum, sicut illi. Optimo corde percunctare, momente te Spiritu S.
•  
  PDF 772 §.15. Hæc simplicitas potißimum quæritur à potentioribus: nec Regem Assuerum, nec hos imitentur.
•  
  PDF 774 §.16. Sequuntur me. Prædestinati signum est, sequi Christum: non autem illum circumdare, nec cum illis se illi opponere.
•  
  PDF 777 §.17. Sequuntur me. Oues Christi ex operibus suis, greßibusque comprobantur. Præsciti, similes sunt virginibus fatuis: quæ oleo lucere volunt alieno.
•  
  PDF 782 §.18. Sequuntur me. Indicium est ouium Christi gressus eius sequi: præsciti, sicut Balaam, cum asini sint, caudam affectant pauonis.
•  
  PDF 785 §.19. Vitam æternam do eis. Illi velut symbolum præscitorum ostendunt se suspensos: illos etenim veritatis Dei constringit laquens, ex quo se multi expedierunt, facti hæretici, ne illo constringentur.
•  
  PDF 789 §.20. Referunt isti præscitos: nam Christo malitiæ suæ culpam adscribunt, vt perfidus ille seruus.
•  
  PDF 792 §.21. Iam illi tormenta patiuntur inferni participatiuè, quibus ex propria torquentur conscientia: sicut Cain, & bene describit D. Chrysost.
•  
  PDF 796 §.22. Ipsa animæ propriæ inordinatio miserum torquet peccatorem. Timeat ne præscitus sit ille, qui bac delectatur, & magis ille, qui illam non sentit.
•  
  PDF 798 §.23. Vitam æternam do eis. Indicium est prædestinatorum iam vitâ gaudere sempiterna, qua[m] hic Christus suis concedit ouibus.
•  
  PDF 801 §.24. Vitam æternam do eis &c. Nunc eâ fruuntur oues lætitia, quæ teste Spiritu S. cordis vita nuncupatur.
•  
  PDF 803 §.25. Vitam æternam do eis. Oues Dei cælum secum deserunt portatile, ob bonæ conscientiæ iucunditatem, atque spem, quæ ex illa oritur, certißimam.
•  
  PDF 806 §.26. Vitam æternam do eis. Exposuit D. August. quod sicut sæuißimum mundi tormentum hoc est quo reprobum mala torquet conscientia: sic solidißima est hilaritas qua bonum bona recreat conscientia.
•  
  PDF 810 §.27. Non peribunt in æternum. Sicut Præscitorum symbolum est, perseuerare in ruina peccati, atque in circuitu cum illis ambulare: sic indicium est Prædestinatorum in illis non perseuerare in æternum.
•  
  PDF 813 §.28. Nemo rapit eas de manu mea. Symbolum ouium Dei hoc est, quod de manu illius non eripiantur; quamuis enim mobiles sint, vt naues, firmæ tamen sunt vt columnæ.
•  
  PDF 816 §.29. Nemo rapiet eas &c. Ostendit se Iob ouem Dei, in eo quod diabolus illum minimè potuerit Dei manibus eripere.
•  
  PDF 818 §.30. Nemo rapiet &c. quod dedit mihi Pater &c. Ego & Pater vnum fumus. Probat Dominus id quod dixerat locutus illis clarè; & si voluerint illum lapidare, nos ipsi illuminamur, & hæreses contra diuinam eius personam confunduntur.
•  
  PDF 822 Sexto die Iouis Quadragesimæ. Homilia Trigesimaoctava. De conuersione Magdalenæ. Rogabat Iesum quidem Pharisæus, vt manducaret cum illo &c. Luc.7.
•  
  PDF 822 Svmmarivm Homiliæ Trigesimæoctavæ Seqventis.
•  
  PDF 825 Homilia XXXVIII. De Conversione Magdalanæ.
•  
  PDF 827 §.1. Docet nos hodie in hac muliere Dominus velut in speculo maris ænei practicam Theoriæ quam heri de ouibis suis protulit.
•  
  PDF 829 §.2. Similiter in hac muliere nobis exponitur in praxit theorica materia De pœnitentia, patetq[ue] illud de Psalterio. Nox nocti indicat scientiam.
•  
  PDF 833 §.3. Rogabat Iesum quidam Pharisæus. Docet vos Pharisæus iustum esse, vt ex parte vestra Dei ministris seruiatis, lauteque eos excipiatis, quibus cum Tobia, vos decet esse gratißimos.
•  
  PDF 836 §.4. Rogabat Iesum. Nos instruit Saluator. ne facilè vestras acceptum epulas, & delicias, & Eliseum ac Danielem imitemur.
•  
  PDF 838 §.5. Ingressus domum Pharisæi discubuit. Licita sunt aliquando conuiuia; quotiescumque illa Dominus admisit, salutem intendit animarum, & hodiernum conuersioni impendit Magdalenæ.
•  
  PDF 841 §.6. Discubuit Discubuit Dominus, qui sumit illud expreßè, quod nobis est proficuum: non sic nos, illud quod ipsius cedit obsequio.
•  
  PDF 842 §.7. Ecce mulier. Non vult Euangelista, vt oculos in fercula conijciamus, quibus Pharisæus Domino seruit, sed in illa, quæ peccatrix adfert Christo placitura.
•  
  PDF 846 §.8. Ecce mulier, quæ erat in ciuitate peccatrix, Hæc peccatrix Maria Magdalenæ, soror Lazari & Marthæ: & quantum nonnulli eius crimina diminuunt. tantum gloriæ gratiæ Dei detrahunt.
•  
  PDF 850 §.9. Similiter ad maiorem Magdalenæ gloriam peccatorum illius grauitas manifestatur.
•  
  PDF 852 §.10. Erat in ciuitate peccatrix. His verbis tria declarat Euangelista: illius peccata fuiße multa, grauia, & firma.
•  
  PDF 855 §.11. Peccatrix in ciuitate. His duobus verbis manifestat Euangelista quod ad summum eius ascenderit malum; elatum vt vas Zachariæ.
•  
  PDF 858 §.12. Per peccata cucurrit quatuor alis, vt Tigris Danielis. Obtulit diabolo magnum illud sacrificium, quod à Gentilibus exquirebat.
•  
  PDF 864 §.13. Vt cognouit, quod Iesus &c. Quàm primum audiuit Magdalena vocem Domini, ad illum accurrit, in se primum ostendens signum, quod heri dixit de ouibus suis.
•  
  PDF 867 §.14. Confestim accurrit ad vocem Pastoris: indicium hoc est prædestinatorum, quod Apostolus in seipso dedit, & declaratur in Noe, sicut reprobatorum est dicere Cras cum Pharaone.
•  
  PDF 872 §.15. Stans retro secus pedes eius. Christi sequelam intendit, vt ouis illius: baiulans sibi crucem pœnitentiæ: per hanc tuam examina.
•  
  PDF 874 §.16. Stans. Pœnitentiam animo suscipit robusto: nec enim ad illam debet esse minor, quam fuit ad culpam; in quo imitata est Hiel de Rethel.
•  
  PDF 878 §.17. Retro. Stat à tergo cognoscens eum vt Pastorem, quem oues sequuntur & ducem quem Milites sequuntur cœlum inuasuri.
•  
  PDF 880 §.18. Retro. Ad humeros confugit, locus hic est opportunus, vbi sua peccatores onera deponant.
•  
  PDF 883 §.19. Retro. Criminum suorum prodit dolorem; quando namquem distinctè cognoscuntur, tantum ingerunt, quantum vidimus in Cain & videbimus in damnatis.
•  
  PDF 886 §.20. Quod es peccatis tuis non confundaris, ratio est quod illa non cognoscas, qui illa cognoscunt, tantum pudore confunduntur, vt cum Dauide velut attoniti terreantur.
•  
  PDF 890 §.21. Lacrymis cœpit, A lacrymis orditur satisfactionem dignioris operis: quam aquarum de Petra, de illis Deus locutus est Iob, & aquis diluuij sunt conseruandæ.
•  
  PDF 893 §.22. Lacrymis cœpit. Oculorum lacrymæ cordis testantur dolorem, fitque Magdalena similis pellicano, nicticoraci, & paßeri solitario.
•  
  PDF 896 §.23. Lacrymis. Sapientes fuere lacrymæ Dauidus, tales fuerunt & huius peccatricis & tales tuas esse oporteret.
•  
  PDF 898 §.24. Has lacrymas à plusquam millenis annis præuidit Dauid, ob quas gloriosam celebrat Christum de diabolo victoriam.
•  
  PDF 902 §.25. In hoc sita fuit triumphi Christi gloria, quod de sanguine pedibus suis balneum effecerit, quo linguam canvm suorum excauit.
•  
  PDF 904 §.26. Lacrymis. Optima pœnitens quæ non loquitur sed plorat, ostendens se culpam suam agnoscere, & viam aperiens petitioni per lacrymas, qua cum harum symbolum sit aqua pura, illam Deus magnifacit.
•  
  PDF 908 §.27. Lacrymis. Lacrymis loquitur, hæc loquela non fallit sicut verborum, estq[ue] erga Deum efficacißima.
•  
  PDF 910 §.28. Lacrymis. Lacrymis cuncta confringit quam aquarum maris rubri.
•  
  PDF 912 §.29. Lacrymis. Efficaces sint lacrymæ, quibus anima fiat Dei thronus & emundetur efficacius quam aquis torrentis Cison.
•  
  PDF 914 §.30. Lacrymis. Bonæ sunt illæ lacrymæ pro peccatis effusæ, illasq[ue] te docebunt effundere Agricolæ, de quibus Amos Propheta.
•  
  PDF 917 §.31. Multis flenibus discere poßumus quod Esdras mulieri: O stulta &c. Optimè Dominus instruxit filias. Hierusalem mortem illius deflentes.
•  
  PDF 918 [i.e. 920] §.32. Capillisi capitis sui tergebat. Capillis suis se pedibus alligat Saluuatoris, vt illam post se trahat, in quos transplantatur, velut in terram cœlestem.
•  
  PDF 923 §.33. Capillis capitis sui. Hos Christus capillos suis prosternens pedibus triumphum de diabolo refert gloriosum, quem Dauid dixit de verticibus. Verticem capidi &c.
•  
  PDF 927 [i.e. 925] §.34. Osculabatur pedes eius. Per oscula se pacem velle protestatur, & animæ suæ sitim exponit, os suum applicans fontibus pedum Christi cœlestibus.
•  
  PDF 930 §.35. Vnguento vngebat. Vnguentum fragrans fætorem dißipans peccatorum, & quod pectus Domini mitigat, vngentum est contritionis compositum vt ait D. Chrysostomus.
•  
  PDF 934 §.36. Excellens pœnitentia, quæ ijs omnibus seruit, quibus Diabolo seruierat, cuius triumphum pædixit Isaias, & cecinit Phropheta Regius.
•  
  PDF 938 §.37. Videns Pharisæus &c. Hic si esset Propheta. Ouem hanc de manu Domini iudicium non euellet Pharisæi: qui contra legem & rationem perperam de Christo iudicat, qui docet Confessarios.
•  
  PDF 943 §.38. Quia peccatrix est. Ignorat Pharisæus virtutem pœnitentiæ: cum peccatricem iudicet eam quæ peripsam mutata est sicut desertum Iacob.
•  
  PDF 948 §.39. Peccatrix est. Perperam dicit Pharisæus: iam illa mulier non sit illa, quæ fuit, sed alia, sicut Ninue, & vas Hieremiæ.
•  
  PDF 951 §.40. Peccatrix est &c. dilexit multum &c. remittuntur ei &c. Adeo contrarium fecit Dominus de hac muliere iudicium, vt Pharisæo illam ad abyßum deprimente flagitiorum, illam statuat intra Seraphinorum altitudinem.
•  
  PDF 955 §.41. Vides hanc mulierem? Ouis est Dei manibus tradita, nec eam Pharisæus eripiet quantumuis latret sicut canis ad lunam.
•  
  PDF 957 §.42. Vides hanc mulierem? Opponit se Christus illi, qui hanc voluerit se illi ouem eripere. Hæc est illa gloria earum quæ sunt eius, de qua Isaias.
•  
  PDF 960 §.43. Remittuntur tibi peccata tua. Velut oui suæ Christus huic mulieri vitam largitur sempiternam.
•  
  PDF 962 §.44. Vade in pace. Pace gaudet anticipata Magdalena sibique Christus bellum assumpsit; ipsa verò benigna mansit & singularis peccatorum aduocatrix.
•  
  PDF 965 Sexto die Veneris Quadragesimæ. Homilia Trigesimanona. De concilio contra Christum. Collegerunt ergo Pontifices & Pharisæ consilium, & dicebant; Quid facimus? &c. Ioan.11.
•  
  PDF 965 Svmmarivm Homiliæ Trigesimænonæ Seqventis.
•  
  PDF 966 Homilia XXXIX. De Concilio Contra Christvm.
•  
  PDF 967 §.1. Ostendit Euangelista completam vnionem summæ malitiæ, summæque pariter iustitiæ, quam Angelus Danieli manifestauit.
•  
  PDF 969 §.2. Collegerunt ergo Pontifices & Pharisæi &c. Pessima nequitia, quæ potuit inueniri, fuit illa, in quam illi delapsi sunt, dum concilium conuocant, quo Deum interficiant.
•  
  PDF 971 §.3. Collegerunt concilium, &c. In hoc concilio tota creata interfuit malitia, nedum hominum, sed etiam dæmonum omnium: ibidem enim adstiterunt.
•  
  PDF 974 §.4. Collegerunt Pontifices & Pharisæi. &c. Optime descripsit Pontifices illos & Pharisæos, Iacob in duobus filijs suis Simeon & Leui: ex quibus illi descendebant.
•  
  PDF 980 §.5. Quid facimus? Quia hic homo &c. Vasa iniquitatus fuerunt hi consiliarij, liuore, auaritia, & ambitione plenißimi.
•  
  PDF 983 §.6. Quid facimus &c. Si dimittimus eum &c. Huius concilij consilarij fuerunt inuidia, auaritia & ambitio.
•  
  PDF 987 §.7. Si dimittimus eum &c. Venient Romani &c. Vnde illi gloria[m] sua[m], honore[m] & opes saluare studuerunt: inde in perpetuu[m] perdideru[n]t.
•  
  PDF 991 §.8. Expedit vt vnus moriatur. Ignis fuit hæc sententia Pharisæorum, qui succendit Hierusalem, vt descripsit Ezechiel.
•  
  PDF 995 §.9. Principum malitia ciuitates euertit, sicut horum perdidit Hierusalem.
•  
  PDF 998 §.10. Hoc autem à semetipso no[n] dixit. Ex hoc malitiæ co[n]cilio, velut per anthlia[m] eduxit Deus decretum suum æternum ad nostram salutem.
•  
  PDF 1002 §.11. Consiliarij cœlestis concilij fuerunt potentia infinita, suprema sapientia, & immensa bonitas.
•  
  PDF 1005 §.12. Caiphas cum esset Pontifex prophetauit. Caiphas medius propheta sententiam promulgauit, quam ori illus Deus imposuit.
•  
  PDF 1008 §.13. Expedit, vt vnus moriatur homo &c. Mors Christi conueniens fuit, non verò eius occisio & bene dixit: Moriatur.
•  
  PDF 1012 §.14. Expedit, vt vnus moriatur homo &c. Expediebat mori Christum, vt misericordiæ & iustitiæ satisfaceret, & legis decretum impleret.
•  
  PDF 1014 §.15. Expenduntur viginti conuenientiæ mortis Christi, quas eleganter fusèq[ue] prosequitur P. F. Ludouicus Granatensis.
•  
  PDF 1020 Sabbate ante Domincam Palmarum. Homilia Qvadradgesima. De cogitationibus Principum Iudæorum. Cogitauerunt autem Principes Sacerdotum vt & Lazarum interficerent &c. Ioan.12.
•  
  PDF 1020 Svmmarivm Homiliæ Qvadragesimæ Seqventis.
•  
  PDF 1021 Homilia XXXX. De Cogitationibus Principvm Ivdæorvm.
•  
  PDF 1021 §1. Maximum Christi miraculum, fuit Lazari resuscitatio: cuius gratiá inimici illius in Lazarum rediuntum insurrexerunt, velut canes in lapidem.
•  
  PDF 1023 §.2. Cogitauerunt Principes, Cum illis cor esset iniquitate plenum, dedebant & eorum capita malis abundare cogitationibus.
•  
  PDF 1025 §.3. Cogitauerunt vt & Lazarum interficerent. Paret in illis, quod vnum peccatum vocet alterum, sicut iniustis vna virtus alteram sibi sociat.
•  
  PDF 1028 §.4. Vocant & sibi mutuo respondent peccata sicut milui & vlulæ.
•  
  PDF 1030 §.5. Lazarum interficerent, quem suscitauit Iesus. Velle occidere Lazarum resuscitatum, ostendit fictum fuisse planctum super mortuum.
•  
  PDF 1031 §.6. Ridiculæ fuerunt horum Lycrymæ in obitu Lazari, sunt etiam eorum pœnitentium, qui hos imitantur.
•  
  PDF 1034 §.7. Cogitauerunt interficere Lazarum quia multi propter illum abibant &c. Lazarum cogitant illi interficere, sicut illæ, qui malæ agit odit lucem.
•  
  PDF 1035 §.8. Bellum inferi Deus peccatoribus per Præsatores, velut per stellas: idcirco illis malum exoptant, sicut hi Lazaro.
•  
  PDF 1038 §.9. Cogitauerunt vt & Lazarum interficerent. Qui per Prædicatores non conuertitur, per mortuos rediuiuos non conuertetur.
•  
  PDF 1040 §.10. Ad vltimum perditionis hi peruenerunt. cœci facti & perditi, sicut Ariel apud Isaiam.
•  
  PDF  Vorsatz
•  
  PDF  Rückdeckel
•  
  PDF  Rücken
•  
  PDF  Vorderschnitt