Inhalt

•  
  PDF  Vorderdeckel
•  
  PDF  Vorsatz
•  
  PDF  Titelblatt
•  
  PDF  Admodvm Reverendo Domino Ioanni Ballae celebris Monasterij S. Huperti Ordinis D. Benedicti in Ardenna Abbati, amico suo, Petrus Suffraganeus S. P.
•  
  PDF  Carmen Contra Maleficos.
•  
  PDF  Leerseiten
•  
  PDF 1 Tractatvs Qvaestionis, An Fides Sit Habenda Maleficorum Confeßioni?
•  
  PDF 2 1. Prӕludium. Certißimum est, & nulla ratione dubitandum, maleficia propriè dicta, siue opera diabolica, media[n]te hominum auxilio, in rerum natura fieri, & hoc secundum sacras literas, canones, leges ciuiles, & rectam rationem.
•  
  PDF 7 2. Prӕludium. Fides Catholica firmiter tenet esse Dӕmones.
•  
  PDF 8 3. Prӕludium. Vt maleficium fiat, de quo hîc agimus, tria concurrere necesse est: Diuinam voluntatem permittentem, Diaboli potestatem perficientem atq[ue] instigantem, & hominis malefici voluntatem libere consentientem.
•  
  PDF 10 4. Prӕludium. Permißione diuina prӕmissa, Dӕmon operatur tantum, quantum ei conceditur, & non plus.
•  
  PDF 19 5. Prӕludium. Ad maleficium prӕter diuinam permißionem, & diaboli potestatem, requiritur hominis libera volu[n]tas, quӕ ex malitia consentit in maleficium, qua diabolus tanquam instrumento vtitur ad effectum.
•  
  PDF 21 6. Prӕludium. Prӕcedenti affine. Omnia opera maleficorum effectum sortiuntur ex pacto expresso, vel tacito cum Dӕmone, ita vt semper, quando vult maleficus operari, expreßè vel tacitè inuocet Dӕmonem in auxilium, vt concurrat ex pacto.
•  
  PDF 50 7. Prӕludium. Vt cognoscamus, ad quӕ maleficorum opera se extendant ex permissione diuina, necesse est intelligere, quӕ operationes Dӕmonis potestati subiectӕ sunt.
•  
  PDF 51 8. Prӕludium. Firmum illud, ad multas difficultates tollendas in hac materia statuendum est pronunciatum, ...
•  
  PDF 53 9. Prӕludium. In operibus maleficorum quӕdam adhibentur, quӕ naturalem actionem ex rei natura habent, in ordine ad effectus, quos producere inte[n]dunt: ...
•  
  PDF 55 10. Prӕludium. Sicut inter angelos beatos, sic inter Dӕmones est ordo & prӕlatio, & id fide tenendum ex sacris literis.
•  
  PDF 72 11. Prӕludium. Licet apud antiquiores Doctores res dubia fuerit, an angeli & Dӕmones sint corporei, necne: tamen nunc temerarium videtur asserere esse corporeos.
•  
  PDF 73 12. Prӕludium. Dӕmones possunt assumere corpora, & in ipsis apparere hominibus.
•  
  PDF 96 Nvnc Pavlo Lativs Aliqva Monenda, Qvae in dubium venire possunt circa apparitiones in hac materia.
•  
  PDF 96 I. Dvbivm. An animӕ defunctorum appareant etiam, & immisceant se operibus magorum aut Maleficorum.
•  
  PDF 98 Prima Conclusio. Sine dubio animӕ beatorum non se immiscent operibus magorum aut Maleficorum.
•  
  PDF 98 Secunda Conculsio. Animӕ in purgatorio commorantes, etiam non egrediuntur, vt se immisceant operibus magorum & Maleficorum.
•  
  PDF 99 Tertia Conclusio. Animӕ damnatӕ, & in inferno existentes, neq[ue] se immiscere operibus magorum & maleficorum possunt, neq[ue] hominibus prodesse aut obesse.
•  
  PDF 101 Dvbivm II. Quid iudicandum de apparitionibus nocturnis, tumultibus aut spectris molestantibus certas ӕdes, aut loca? An huiusmodi vexationes referendӕ in Dӕmones, aut magos & maleficos?
•  
  PDF 102 Prima Conclusio. Certißimum est, huiusmodi illusiones, & nocturnas in domibus vexationes non fieri à bonis spiritibus, quos non angelos vocamus.
•  
  PDF 102 Secunda Conclusio. Ab animabus purgatorij & damnatis non fiunt huiusmodi delusiones & vexationes.
•  
  PDF 102 Tertia Conclusio. Huiusmodi illusiones & nocturni tumultus quandoque possunt fieri magorum, aut Maleficorum opera.
•  
  PDF 104 Quarta Conclusio. Talia spectra, illusiones, tumultus & perturbationes nocturnӕ vt plurimum fiunt à Dӕmonibus.
•  
  PDF 104 Quinta Conclusio. Hӕc spectra, illusiones, & nocturni tumultus in certis quibusdam locis contingunt, & non in alijs & ita plerunque loca & non personas sequuntur.
•  
  PDF 110 Sexta Conclusio. Quare huiusmodi perturbationes fiant in his locis, & non in illis, ratio certa non semper reddi potest.
•  
  PDF 111 Septima Conclusio. Aliquando huiusmodi spiritus & spectra tantum illusiones & ioculationes exercent sine vllo damno, aut saltem magno.
•  
  PDF 112 Octaua Conclusio. Quidam sunt spiritus; qui maiorem molestiam Deo permittente hominibus inferunt, grauiter quandoq[ue] lӕdunt lapides proijciendo, aut percutiendo, aut aliqua frangendo.
•  
  PDF 112 III. Dvbivm. Quomodo Dӕmones, cùm nec manus, nec apta instrumenta habeant, ianuas aperiant, claustra referent, lapides proijciant, & corpora moueant?
•  
  PDF 118 Nona Conclusio. Secundum prӕdicta, iudicium sumend[u]m de spiritibus, nocte, per modum exercitus & bellantium apparentibus, & exercentibus hastiludia, vt vocant.
•  
  PDF 119 Dvbivm Tertivm principale. Quid remedij esse potest, quando aliquis locus ita molestatur, aut vexatur à spiritibus, an aliqua potestate valeant pelli?
•  
  PDF 120 Prima Conclusio. Quӕ remedia valent ad expulsionem Dӕmonis à corporibus obseßis, ea etiam prosunt ad expellendum à loco, Quia est par ratio.
•  
  PDF 120 Secunda Conclusio. Oratio, ieiunium, Eleemosyna, & alia pœnitentiӕ opera valent ad expellendas huiusmodi molestationes.
•  
  PDF 120 Tertia Conclusio. Sacrificio Corporis Christi, quod Ecclesia Catholica ab initio vsque in prӕsens tempus, Missam vocauit, huiusmodi vexationes quandoq[ue] pelluntur.
•  
  PDF 121 Quarta Conclusio. Reliquiӕ sanctӕ positӕ in loco, aliquando etiam pellunt tales vexationes & perturbationes.
•  
  PDF 123 Quinta Conclusio. Exorcismis siue exorcizatione Dӕmones etiam effugantur, & expelluntur.
•  
  PDF 125 Sexta Conclusio. Verba exorcismorum non habent ita infallibilem vim & efficaciam ad cogendum & arcendum Dӕmones, vt semper suum effectum consequantur.
•  
  PDF 126 Septima Conclusio. Quod exorcismi non consequantur suam vim, quandoque prouenit ex mala dispositione & defectu fidei in exorcizante, quandoq[ue] ex praua affectione Dӕmonium sustinentis.
•  
  PDF 127 Octaua Conclusio. Interdum permittit Deus Dӕmonem operari.
•  
  PDF 127 Nona Conclusio. Ab angelis bonis etiam quandoq[ue] coguntur Dӕmones.
•  
  PDF 127 Decima Conclusio. Magi virtute diabolica possunt aliquando Dӕmones cogere, & è suis sedibus expellere.
•  
  PDF 130 Vndecima Conclusio. Dӕmon non potest à corporibus obseßis expelli, aut à vexatione excludi melodia, herba aliqua, aut lapidis, alterius[q]ue rei sensibilis virtute.
•  
  PDF 131 Duodecima Conclusio. Melodia, herba, lapis, aut aliquӕ res sensibiles possunt Dӕmonis vexationes indirectè mitigare, & lӕuiores reddere, ita vt vexati eas minus sentiant.
•  
  PDF 133 Dvbivm IIII. Quid sentiendum de apparitionibus, & mirabilibus operationibus aliquando contingentibus circa corpora mortuorum?
•  
  PDF 134 Prima Conclusio. Factiones mirabilium huiusmodi arte magica, aut mailitia malorum hominum aliquando possunt procurari.
•  
  PDF 134 Secunda Conclusio. Mira quӕdam circa mortuorum corpora ad naturales caussas referri possunt, vt ad virtutem loci, vnguenti: aut alterius rei corporalis adhibitӕ, vt corpus co[n]seruetur à putrefactione
•  
  PDF 134 Tertia Conclusio. Vnguium & pilorum in mortuo corpore accretio potest etiam reduci in naturalem caussam, scilicet morientis complexionem, in cuius materiam post mortem aliqa forma imperfecta vegetatiua inducitur.
•  
  PDF 135 Quarta Conclusio. Conseruatio corporis aliquando in diuinam potentiam referenda, & pro miraculo habenda.
•  
  PDF 135 Quinta Conclusio. Corpora malorum aliquando Dӕmonum astutia procurante incorrupta manent, vt hoc merito vitӕ eorum tribuatur, ...
•  
  PDF 135 Sexta Conclusio. Circa corpora & sepulchra mortuorum à Necromanticis plurima fieri non est negandum.
•  
  PDF 136 Septima Conclusio. Ex humationes plurimorum corporum, prӕsertim infantum fiunt à maleficis & sagis.
•  
  PDF 136 Octaua Conclusio. Emanatio sanguinis occisi ad prӕsentiam occisoris videtur soli diuino miraculo in horrorem & detestationem tanti criminis tribuenda.
•  
  PDF 138 13. Prӕludium. Cùm in hoc peccato concurrant homicidia, cӕdes animalium, & damna in temporalibus, aliӕq[ue] iniustitiӕ species, nascitur obligatio restitutionis, qua[m] Reus facere tenetur, si potest, & eius rei confessarius eum admonere debet.
•  
  PDF 146 14. Prӕlud. Crimina maleficij, sortilegiorum, Magiӕ & similia sunt co[m]munis fori.
•  
  PDF 149 Vlt. Prӕludium. De caußis dispositiuis ad crimen maleficorum.
•  
  PDF 152 Prima sit, vt à summa incipiamus. Ignorantia in ministris Ecclesiӕ, qui salutem hominum promouere debent.
•  
  PDF 155 Secunda caussa. Somnus in magistratu diuturnus.
•  
  PDF 159 Tertia caussa est, Infidelitas.
•  
  PDF 170 Quarta caussa dispositiua ad maleficia est Curiositas, quӕ his portentis illuditur per Dӕmonum fallacias, quando id imprudenter appetit scire, quod ei nulla ratione competit inuestigare ex d. cap. Nec mirum.
•  
  PDF 172 Quinta caussa est: Insatiabilis amor congregandi diuitias.
•  
  PDF 174 Sexta Caussa est, Luxuria, seu carnis voluptas.
•  
  PDF 175 Septima est, Execratio, vel maledicendi siue imprecandi rabies.
•  
  PDF 176 Octaua, quӕ frequentißimè in muliebri sexu locum habet, est desolatio, siue nimia tristitia, aut pusillanimitas in aduersis.
•  
  PDF 176 Nona caussa perseuerantiӕ in tanto scelere, est Error, quem Diabolus opinioni hominum, quos capit, imprimit, vt sibi persuadeant, fieri haud posse, vt ad sanum cor conuertantur.
•  
  PDF 184 16. Prӕludium Diabolus, qui ab initio similis esse voluit altißimo, adhuc in suis operibus ad hominum deceptionem diuina opera imitari contendit, & similitudinem quandam Dei affectat.
•  
  PDF 186 17. Prӕludium. Sicut vnicuiq[ue] homini ab ortu natiuitatis suӕ, ad tutelam & custodiam, deputatus est bonus Angelus, secundum sacras literas, & sanctorum Patrum doctrinam: Ita etiam ad exercitium ac tentationem malus spiritus destinatus cuilibet, vt Doctores sentiunt.
•  
  PDF 193 Hӕc Prӕludijs. Nunc prior quӕstionis pars per Conclusiones resoluitur.
•  
  PDF 193 1. Conclusio. Malefici, Magi, diuinatores, vel quicunque alij, pactum cum Dӕmonibus habentes, nullavera possunt facere miracula.
•  
  PDF 198 2. Conclusio. Magi vel malefici non possunt transmutare materiam ex vna forma aliam: vel clarius, Malefici non possunt immediatè virtute Dӕmonis, in rebus naturalibus siue corporalibus aliquam imprimere formam naturalem.
•  
  PDF 200 3. Conclusio, Magi, vel Malefici virtute Dӕmonis, nec se, nec alios homines verè & realiter possunt transformare in lupos, cattos, vel aliam quamcunque bestiam.
•  
  PDF 210 4. Conclus. Magi & malefici possunt potestate Dӕmonum facere ranas, serpentes, Ciniphes, limaces, & similia animalia imperfecta, quӕ secundum philosophiam generantur ex putrefactione.
•  
  PDF 212 5. Conclus. Malefici vel maleficӕ rem veneream habent cum Dӕmone.
•  
  PDF 221 Dvbivm Hic Moueri potest. Cum nihil afficiatur nisi ad id quod suӕ naturӕ conueniens & congruum est, quomodo spiritus qui carnem & ossa non habet, delectatur peccato carnali, & appetit coire cum fӕminis?
•  
  PDF 237 6. Conclusio. Malefici ope diabolica adiuti possunt impedire vim generatiuam inter coniuges, vel alias personas.
•  
  PDF 243 7. Conclusio. Malefici auxilio dӕmonum possunt morbos inferre, homines suis incantationibus interficere, & pecora occidere.
•  
  PDF 245 8. Conclusio, Magi & malefici possunt multos morbos curare, quibus nulla medicorum scientia mederi valet, non tamen omnes.
•  
  PDF 246 9. Conclusio. Quamuis Magi & malefici poßint multos morbos curare, & maleficia illata sӕpè dissoluere, licet non omnia: non est tamen licitum Magos vel maleficos accedere pro dissolutione: & qui contra facit, grauißimè peccat.
•  
  PDF 248 10. Conclusio. Magi & malefici potestate Dӕmonum instructi, possunt tempestates mouere, pluuias, tonitrua, grandinem pruinam, aliaq[ue] meteora producere.
•  
  PDF 249 11. Conclusio. Quӕ ex proxima elicitur: Magi & malefici possunt efficere sterilitatem, & rerum necessariarum ad conseruationem humanӕ vitӕ inopiam.
•  
  PDF 250 12. Conclusio. Magi & malefici sӕpè transferuntur corporibus verè & realiter de loco ad locum, & ad conuentus suos.
•  
  PDF 270 13. Conclusio. Non semper corporaliter feruntur ad conuentus, sed quandoque fiunt illusiones in imaginatione & phantasia.
•  
  PDF 272 Secvndvm Membrvm Qvaestionis Propositae. An Fides Maleficorum confeßioni contra socios & participes criminis sit habenda, & quanta, in ordine ad torturam?
•  
  PDF 282 1. Conclusio. Maleficis de se confeßis credendum est contra participes criminis.
•  
  PDF 296 2. Conclusio. Certum etiam est, quod maleficis de se confeßis non habetur tanta fides, quanta hominibus integrӕ famӕ, opinionis & vitӕ.
•  
  PDF 296 3. Conclusio, Confeßio malefici contra socium, facit indicium ad torturam.
•  
  PDF 298 4. Conclusio. Confeßio vnius socij in maleficio contra alium, est sufficiens ad inquirendum in criminibus exceptis.
•  
  PDF 299 5. Conclus. Confeßio socij contra complices & participes in crimine, in maleficorum scelere, si aliam habet prӕsumptionem adiunctam, vel indicium, aut indicia, facit indicium ad torturam sufficiens.
•  
  PDF 316 6. Conclusio. Confeßio duorum vel trium contra aliquem, vel aliquos participes criminis, regulariter facit indicium ad torturam, in crimine maleficorum.
•  
  PDF 330 Dubia duo hoc loco paucis mouenda & resoluenda sunt.
•  
  PDF 330 Primum. An testes huiusmodi singulares probent aliquid, ita vt quis poßit torqueri ad denunciationes eorum, e. gra.
•  
  PDF 332 Dubium secundum. An, quando malefici à socijs denunciantur, quod ludis Diabolicis & choreis interfuerint, sociorum denunciationes faciant indicium ad torturam, etiamsi non fiat mentio, quod hominem, aut equum necauerint, aut damna intulerint?
•  
  PDF 352 Septima & vltima Conclusio. Quamuis communiter Doctores secundum iura tradant, infames & socios criminis admitti in testes, iuxta prӕdictam conclusionem: tamen securius est dicere, quod non admittantur ad condemnandum, sed tantum ad torturam inferendam.
•  
  PDF 355 Primum dubium: Quid sentiendum de purgatione vel probatione aquӕ frigidӕ?
•  
  PDF 363 Secundum Dubium: Quod conclusio malefcium denuntiantem facere indicium contra socium ad torturam, videtur repugnare Constitutioni practicӕ Caroli Quinti:
•  
  PDF 366 Tertium Dubium: An liceat iudici vel alteri potestatem exercenti, dolo, mendacio, vel falsa promißione impunitatis, à Reo prӕsumpto in hoc crimine, vel alijs, confeßionem elicere.
•  
  PDF 375 Quartum Dubium. An condemnati adignem, iuxta dispositionem legis, viui sint comburendi?
•  
  PDF 376 Quintum Dubium: An maleficis pœnitentibus, nec non alijs damnatis ad mortem, petentibus Eucharistiӕ sacramentum dandum?
•  
  PDF 380 Sextum Dubium. An sonitus campanarum, maleficorum, sagarum, dӕmonu[m]q[ue] conatus impediat, ne grandine, tempestatibus, ac alijs modis frugibus, seminibus, & vineis, nocumentum inferant, vt vtriusq[ue] sexus homines huius sectӕ fatentur, & vnde talis virtus sit?
•  
  PDF 387 Solvtio Argvmentorum.
•  
  PDF 407 Commentarivs In Titvlvm Codicis Lib. IX. De Maleficis Et Mathematicis, Theologiӕ & juris scientiӕ, secundum materiӕ subiectӕ naturam, accommodatus, nunc de nouo reuisus, & in pluribus locis auctus.
•  
  PDF 407 Titelblatt
•  
  PDF 408 Einleitung
•  
  PDF 409 Rvbrica, De Maleficis Et Mathematicis, Et Caeteris similibus.
•  
  PDF 427 Prima Conclusio. Futura, si in seipsis considerentur, à nullo, prӕterquam à solo Deo, cognosci possunt.
•  
  PDF 428 Secunda Conclusio. Futura in seipsis Dӕmones nequaquam cognoscere possunt, nisi ab Angelis bonis reuelentur, vt dictum est.
•  
  PDF 429 Tertia Conclusio. Futura, quӕ habent caussam necessariò determinatam & infallibilem, ad eorum esse producendum, Dӕmones naturali cognitione cognoscere possunt.
•  
  PDF 429 Quarta Conclusio. Futura, quӕ habent caussam, vt plurimum determinatam, sed fallibilem, cognoscuntur certa quadam coniecturali cognitione, sed non infallibili, à Dӕmonibus.
•  
  PDF 430 Quinta Conclusio. Futura merè contingentia, & indeterminata Dӕmones non possunt naturaliter cognoscere.
•  
  PDF 431 Sexta Conclusio: Dӕmones sӕpè de actibus humanis coniecturaliter vera prӕnunciant.
•  
  PDF 431 Septima Conclusio. Cogitationes hominis pendentes à voluntatis nostrӕ libertate, si solo intellectus & voluntatis termino contineantur, Dӕmones non cognoscunt.
•  
  PDF 432 Octaua Conclusio. Cogitationes hominis & affectiones cordis indircetè & coniecturali cognitione Dӕmones quandoq[ue] possunt cognoscere.
•  
  PDF 433 Nona Conclusio. Dӕmones cognoscunt secreta, furta, deperdita, & thesauros quӕ hominum cognitionem fugiunt.
•  
  PDF 435 C. De Maleficis Et Mathematicis & cӕteris similibus.
•  
  PDF 435 Lex I. Plus est hominem veneno extinguere, quàm occidere gladio.
•  
  PDF 443 Lex II. Artem Geometriӕ disci, atq[ue] exerceri publicè interest: Ars autem mathematica damnabilis est, & interdicta omninò.
•  
  PDF 446 Qvaestio. I. An corpora cœlestia agant in hӕc inferiora?
•  
  PDF 446 Prima Conclusio. Corpora cœlestia agunt, & imprimunt in hӕc inferiora.
•  
  PDF 447 Secunda Conclusio. Corpora cœlestia non habent actionem vllam in creaturas purè spirituales, id est, in Angelos & Dӕmones.
•  
  PDF 447 Tertia Conclusio. Nullum cœlorum cogit hominis arbitrium.
•  
  PDF 448 Quarta Conclusio. Mores hominum, euentus futurorum, vel actus humanarum voluntatum simpliciter & sufficienter attribuere constellationibus syderum, est superstitiosum, & contra fidem Catholicam.
•  
  PDF 448 Quinta Conclusio. Dispositiuè & indirectè corpora cœlestia possunt agere in hominis voluntatem, & tunc eam contingenter inclinant, sed non neceßitant.
•  
  PDF 449 Qvaestio. II. An Astrologia, quӕ est pars Mathematicӕ, ominò sit prohibita?
•  
  PDF 450 Prima Conclus. Astrologus si iudicium ferat de prioribus effectibus, qui naturalem necessariamq[ue] dependentiam à sua causssa habent, non peccat contra vllam legem.
•  
  PDF 450 Secunda Conclusio. De effectibus secundi generis, qui ex astris & cœlorum motione non infallibiliter, sed sӕpè eueniunt, infallibiliter iudicare, & eos futuros prognosticare non potest Astrologus.
•  
  PDF 452 Tertia Conclusio. De prӕdictis effectibus coniecturaliter Astrologus potest prognosticare.
•  
  PDF 452 Quarta Conclusio. De effectibus fortuitis, moribus, & actibus humanis ex libera voluntate dependentibus, Astrologus cum nulla certitudine potest aliquid prӕdicere.
•  
  PDF 455 Quinta Conclusio. Damnabile est contra diuinas literas, contra canones & leges, per Astrologiam inuestigare res occultas, furta, secreta, thesauros, virginitatem, &c.
•  
  PDF 456 Circa Praedicta Potest moueri dubium.
•  
  PDF 459 Qvaestio. III. An Cometӕ sint signa bellorum, infirmitatum, calamitatum aut mortis principum, &c.
•  
  PDF 467 Qvaestio IV. Quid de Physiognomia membrorum corporis humani sentiendum, an liceat ex hac diuinare de moribus, & vita?
•  
  PDF 475 Qvaestio V. An ars Alchimiӕ sit alicuius veri effectus operatrix, quantum ad transmutationem rerum in alias naturas, ac an poßit licitè exerceri sine suscipione magiӕ?
•  
  PDF 475 Prima Conclusio. An virtute artis Chimicӕ verum aurum fieri poßit, Problema esse potest.
•  
  PDF 481 Secunda Conclusio. Adhuc sub iudice lis est, an virtute Alchimiӕ verum aurum fieri poßit.
•  
  PDF 482 Tertia Conclusio. Moraliter loquendo impoßibile, aut difficile, rarumq[ue] est virtute artis Chimicӕ verum producere aurum, vt ferè impoßibile, & supra humanum captum videri poßit.
•  
  PDF 486 Quarta Conclusio. Licet arte Alchimiӕ moraliter non poßit effici verum aurum, aut alia transmutatio naturalis in aliquod metallum perfectum, nihilominus Alchimia potest habere aliquos veros & vtiles effectus.
•  
  PDF 487 Quinta Conclusio. Ars Alchimica ex sua natura & obiecto non est illicita.
•  
  PDF 489 Sexta Conclusio. Artis Alchimicӕ studium si dirigatur ad faciendum verum argentum & aurum ex alio metallo inferioris gradus, est vanum & stultum.
•  
  PDF 490 Septima Conclusio. Alchimiӕ opera est inutilis & perniciosa reipublicӕ, si ordinetur ad faciendum verum aurum & argentum, aut gemmas pretiosas.
•  
  PDF 495 Octaua Conclus. Ars Alchimiӕ est periculosa, & perniciosa, etiam ipsi Chimistӕ studioso artis, aut eam exercenti respectu bonorum animӕ & corporis.
•  
  PDF 497 Nona Conclusio. Alchimistӕ vt plurimum etiam inuocatores Dӕmonum, ita vt Alchimia sӕpè sit coniuncta cum magia.
•  
  PDF 500 Lex III. Nullus aruspex, nullus sacerdos, nullus qui huic ritui assolet ministrare, ad limen alterius accedat, ...
•  
  PDF 504 Qvaestio I. An diuinatio per augurium aut auspicium omnino sit illicita?
•  
  PDF 506 Prima Conclusio. Licitum est aliquando ex garritu, motu, aut auium dispositione futura prӕdicere, quӕ pendent ex instinctu naturali auium.
•  
  PDF 507 Secunda Conclusio. Ex auium gestibus prӕdicere aliqua futura, quando mouentur ad aliquid agendum motu angelico, non est illicitum.
•  
  PDF 508 Tertia Conclusio. Ex motibus aut garritu auium futura, quӕ non subsunt eorum naturӕ, aut cœlorum motui: prӕdicere non licet.
•  
  PDF 508 Quarta Conclusio. Quӕ dicta sunt de motibus & vocibus animalium, quantum ad futurorum prӕsagia, eadem locum habent in cӕteris animalibus ratione carentibus.
•  
  PDF 509 Qvaestio II. An diuinatio per somnia sit licita.
•  
  PDF 513 Prima Conclusio. Somnia nec debemus omnino contemnere, nec omnino de eis curare.
•  
  PDF 513 Secunda Conclus. Quando caussa somnij est corporalis intrinseca, potest homo intendere somnijs, & prӕuidere effectus caussis coniunctos.
•  
  PDF 514 Tertia Conclusio. Si quis vtatur somnijs ad prӕcognoscenda futura, quӕ habent caussam naturalem extrinsecam vt influentiam corporum cœlestium, aut aëris ambientis, si in tantum de futuris prӕdicat ex somnio, in quantum talium corporum virtus se potest extendere non est illicitum.
•  
  PDF 514 Quarta Conclusio. Si quis ex somno prӕnunciet futura contingentia, aut ea, quӕ spectant ad liberum somnia[n]tis aut alteriùs voluntatis actum, peccat & malefacit.
•  
  PDF 515 Quinta Conclus. Si quis ex somnis prӕdicat futura, quando procedunt ex reuelatione diuina, non peccat, sed licitum est.
•  
  PDF 515 Dvbivm Circa Dictam Conclusionem.
•  
  PDF 517 Sexta conclusio. Reuelatio futurorum euentuum in somno à Dӕmone impressa, non est licita.
•  
  PDF 517 Qvaestio. III. An diuinatio per sortes sit omnino reprobata?
•  
  PDF 519 Prima Conclusio. Sors diuisoria licita est.
•  
  PDF 520 Secunda Conclusio. In electionibus Ecclesiasticis non est licitum vti sortibus.
•  
  PDF 521 Tertia Conclusio. Sors consultoria, quando expectatur iudicium à Deo, & quasi ad eum recurritur pro cognitione euentus sortium, est licita.
•  
  PDF 523 Quarta Conclusio. Quando contentio esset de electione aliquorum, nec esset via humana dirimendi litem, ...
•  
  PDF 523 Quinta Conclusio. Licitum est vti sortibus in electionibus ad temporales & seculares dignitates, quӕ ad terrenam dispositionem ordinantur.
•  
  PDF 524 Sexa Conclusio. Sors diuinatoria, quӕ innititur societati Dӕmonum explicitè vel implicitè, est damnata & reprobata.
•  
  PDF 525 Lex IIII. Eorum est scientia punienda, & seuerissimis meritò legibus vindicanda, qui magicis accincti artibus, aut contra salutem hominum moliti, aut pudicos animos ad libidinem deflexisse deteguntur. ...
•  
  PDF 530 Qvaestio. I. An malefici poßint animos ad amorem deflectere ac mouere, vt lex Constantini hoc in loco innuit?
•  
  PDF 541 Qvaestio II. De veneficijs & poculis amatorijs. An sapiant hӕresim, vel spectent ad peccatum hӕresis pocula amatoria?
•  
  PDF 541 Prima Conclusio. Si sortilegia amatoria ita fiant, vt in illis adsit inuocatio Dӕmonis per modum adorationis, apertè sapiunt hӕresim.
•  
  PDF 542 Secunda Conclusio. Etiamsi non fiant per modum adorationis, modò in talium maleficiorum exercitio expetatur, & expectetur à Dӕmone aliquid, quod soli Deo facere conuenit, sapiunt hӕresim.
•  
  PDF 542 Tertia Conclusio. So inuocetur simpliciter Dӕmon ad tentandum pudicitiam hominis, licet grauißimum sit peccatum superstitionis, non tamen sapit hӕresim.
•  
  PDF 542 Quarta Conclusio. Ab illis, qui amatoria maleficia exercent, inquirendum est cum dilige[n]tia, an credant maleficia, aut Dӕmonem posse cogere alicuius viri, vel fœminӕ voluntatem ad amorem inhonestum.
•  
  PDF 543 Quinta Conclusio. Omne maleficium, quod exercetur per commixtionem alicuius sacramenti, aut rei sacramentalis, reddit ipsum operatorem de hӕresi suspectum.
•  
  PDF 544 Qvaestio III. Quӕ sit pœna prӕbentis poculum amatorium?
•  
  PDF 544 Prima conclus. Quando poculum amatorium conficitur tali modo, qui sapit hӕresin punitur pœna hӕresis.
•  
  PDF 544 Secunda Conclusio. Dans poculum amatorium ad malum finem, si ex eo mors sequatur, quomodocumq[ue] sit compositum tale poculum, punitur pœna mortis.
•  
  PDF 545 Tertia Conclusio. Si quis arte malefica & magica animum hominis ad amorem illicitum deflectat, pœna vltimi supplicij punitur, etiamsi mors non sequatur, si stemus in d L. Eorum.
•  
  PDF 546 Quarta Conclusio. Prӕbens poculum amatorium absq[ue] arte magica, si mors non sequatur, punitur extraordinariè ad iudicium iudicis, pro varietate circumstantiarum occurrentium.
•  
  PDF 546 Qvaestio IIII. An malefici poßint inducere pluuias, tempestates, grandines, & similia meteorologica, quibus fructibus, aut seminibus noceant, vt d. L. significat.
•  
  PDF 558 Conclusio responsiua. Certißimum & nullatenus dubitandum est, maleficas & sagas, cooperante Dӕmone, posse mouere tempestates, intempestiuis imbribus, & grandinis lapidatione nocere hominibus, vt Christianißimus Imperator in L. hac indicat.
•  
  PDF 565 Qvaestio V. An licitum sit vti maleficijs ad finem boni: vt, ad curandum infirmitatem, aut ad arcendum pluuiam, & tempestates?
•  
  PDF 566 Prima Conclusio. In dicta L. Eorum tolerantur, & non puniuntur incantationes, qua[n]do fiunt ad bonum finem: vt, ad sanandum infirmum, aut ad repellendum tempestates.
•  
  PDF 566 Secunda Conclusio. Non est licitum in foro conscientiӕ, secundum legem diuinam & canonicam, vti magicis artibus & incantationibus, etiam ad finem bonum.
•  
  PDF 569 Tertia Conclusio. Etiamsi maleficus paratus sit semper maleficia exercere, non licet tamen eius vti opera ad tollendum maleficium si probabiliter cognoscatur & prӕsumatur, quod alio maleficio vtetur ad soluendum adhibitum.
•  
  PDF 571 Quarta Conclusio. Si maleficium adhibitum eius esset generis, quod naturali aliqua virtute, aut actione, sine vllla Dӕmonis inuocatione & auxilio posset dissolui, non esset illicitum petere dissolutionem maleficio aut incantatore.
•  
  PDF 572 Quinta Conclusio. Quando maleficia illata sunt alicui, homo debet ad Deum recurrere corde contrito, peccatorum confessione, profusis lachrymis, largioribus eleemosynis, ieiunijs & orationibus, ac exorcismos aliaq[ue] Ecclesiastica remedia adhibere.
•  
  PDF 572 Qvaestio VI. An malefici, incantatores & magi semoer valeant curare maleficia, à se, vel alijs illata?
•  
  PDF 573 Prima Conclusio. Maleficiatum hominem quandoq[ue] nemo curare potest, nisi eiusdem artis sit peritus.
•  
  PDF 574 Secunda Conclusio. Quando ӕgritudines aut infirmitates introducuntur à maleficis, caussis merè naturalibus, veneno, aut venenosis potionibus, vt plurimùm possunt curari remedijs naturalibus, & medicorum arte.
•  
  PDF 575 Tertia Conclusio. Quandoq[ue] maleficus non potest dissoluere maleficium ab alio malefico inductum.
•  
  PDF 576 Quarta Conclusio. Regulariter, quӕ inferior maleficus intulit maleficia, superior potest curare.
•  
  PDF 576 Quinta Conclusio. Quandoq[ue] infirmitates & calamitates illatӕ tales sunt, vt amplius nullo etiam maleficio dissolui queant.
•  
  PDF 577 Sexta Conclusio. Maleficus aliquando curare potest morbos, quos ars, medicorum aut ignorat, aut curare non valet.
•  
  PDF 577 Septima Conclusio. Quando quis in morbis & infirmitatibus curandis vtitur modis & medicamentis, quӕ medicorum ars ignorat ...
•  
  PDF 578 Qvaestio VII. Quomodo claui, scopuli, panni, setӕ, ferramenta & similia dura quandoque in corporibus hominum inueniantur, & qua ratione ingerantur aut eijciantur: An huiusmodi tribuenda maleficijs, & diabolicӕ arti?
•  
  PDF 584 Prima Conclusio. Non est à ratione alienum, quod quandoq[ue] huiusmodi res non sint naturales, sed generentur ex mala humorum dispositione, ad modum rerum naturalium, & conseruata resoluantur in materiam liquidam, vt Grillandus cum prima opinione sentit.
•  
  PDF 584 Secunda Conclusio. Aliquando etiam ex caußis naturalibus in homine nascuntur dura, quӕ torsiones, dolores, & acutas infirmitates generant.
•  
  PDF 584 Tertia Conclusio. Secunda opinio à Grillando recitata etiam aliquando vera esse posset.
•  
  PDF 585 Quarta Conclusio. Quod huiusmodi dura immittantur per extensionem pororum, & pori iterum immißis huiusmodi rebus duris occludantur, imaginarium est, & à naturali ratione alienum.
•  
  PDF 586 Quinta Conclusio. Existimo non esse negandum, aliquando res huiusmodi duras in partibus corporis, Dӕmonis potentia & maleficorum opera includi.
•  
  PDF 587 Sexta Conclusio. A ratione alienum esse non puto, Dӕmonem subtilitate suӕ scientiӕ, & virtute potentiӕ posse immittere homini profundißimum somnum, ...
•  
  PDF 588 Septima Conclusio. Puto dißimilem impone[n]di rationem esse eorum, quӕ immittuntur in carnosam corporis substantiam, & aliorum, quӕ ad intestina & stomachum transeunt.
•  
  PDF 590 Qvaestio VIII. Quomodo malefici aut sagӕ nocte ӕdes maleficiandi ingredi possunt, sine strepitu & rumore, ita vt non deprӕhendantur?
•  
  PDF 594 Qvaestio. IX. An Magi & Malefici nostri etiam poßint seminibus & arborum floribus, nocumenta inferre productione ranarum, murium, erucarum, locustarum, & similium bestiolarum?
•  
  PDF 594 Prima Conclusio. Certum est maleficos & magos mediante Dӕmonis opera posse producere ranas, cyniphes, erucas, & similia animalia imperfecta.
•  
  PDF 595 Secunda Conclusio. Ad productionem talium bestiolarum & animalium imperfectorum, Dӕmon ex pacto cum mago & malefico tantum dispositiuè concurrit per applicationem agentium naturalium.
•  
  PDF 595 Tertia Conclusio. Huiusmodi animalia iam ad operationem Dӕmonum producta ex operatione suӕ naturӕ nocumenta inferant segetibus, floribus arborum, aut fructibus adhuc teneris.
•  
  PDF 597 Quarta Conclusio. Possunt etiam magi & malefici auxilio malorum spirituum animalia imperfecta hinc inde in varijs conspersa congregare in vno loco & coaceruare.
•  
  PDF 601 Lex V. Nemo Auruspicem consulat, aut Mathematicum: Nemo Ariolum: Augurum & vatum praua confeßio conticescat, Chaldӕi & Magi, & cӕteri, quos maleficos ob facinorum magnitudinem vulgus appellat, nec ad hanc partem aliquid moliantur. Sileat omnibus perpetuò diuinandi curiositas: ...
•  
  PDF 606 Qvaestio I. An malefici sic dicti à vulgo, ob facinorum magnitudinem, morte sint afficiendi?
•  
  PDF 607 Prima Conclusio. Malefici sic dicti à vulgo, ob facinorum magnitudinem secundum legem diuinam & humanam, morte sunt mulctandi.
•  
  PDF 614 Secunda Conclusio. Malefici & sagӕ, de quibus nunc agimus, etiamsi damna nemini in exterioribus intulerint, si in conuentu fuerunt, nocturnas congregationes frequentauerunt, & alia exercuerunt, quӕ communiter ibi fieri solent, secundum legem diuinam & humanam iustè morte afficiuntur.
•  
  PDF 630 Tertia Conclusio. Iustè malefici pœna ignis interficiuntur.
•  
  PDF 644 Dubium hic resoluendum est, quod aliquando in hac materia occurrit, ob frequentiam sceleris.
•  
  PDF 650 Qvaestio II. An corpus malefici mortui in carcere sit sepulturӕ tradendum, vel comburendum, aut aliqua pœna afficiendum?
•  
  PDF 651 Prima Conclusio. Si maleficus aut reus alterius criminis capitalis morte naturali in carcere moriatur ante criminis confeßionem, aut legitimam probationem, neutiquam in corpus sӕuiendum, sed sepulturӕ ecclesiasticӕ tradendum est.
•  
  PDF 652 Secunda Conclusio. Si Iudex aliquem ob indicia & suspicionem maleficij in carcere detentum, morbo aliquo aut infirmitate correptum, & mortuum ante criminis confeßionesm, aut probationem, habuerit, ...
•  
  PDF 653 Tertia Conclusio. Confessus crimen, aut de eodem conuictus, si pnitens fuit, aut signa contritionis dedit, si moriatur infirmitate in carcere, regulariter iure corpus non priuatur sepultura Ecclesiastica.
•  
  PDF 654 Quarta Conclusio. Qui ex intentione sibi mortem violentam inferunt in carceribus, quando ob crimen inquisiti aut accusati fuerunt, ecclesiastica iure priuantur sepultura.
•  
  PDF 654 Quinta Conclusio. De iure non est licitum sӕuire in corpus defuncti in carcere, vtpote cadauer suspendendo, aut igne consumendo.
•  
  PDF 655 Sexta Conclusio. Quamuis de iure fieri id non poßit, tamen in multis locis praxis contrarium seruat, quod in enormißimis criminibus, & grauibus maleficijs pro varietate circunstantiarum aliquando cadauera suspendantur, aut afficiantur pœna, qua reus, si morte prӕuentus non fuisset, punitus extitisset.
•  
  PDF 658 Lex VI. Multi magicis artibus vsi elementa turbare, vitam insontium labefactare non dubitant, & manibus accinctis aude[n]t ventilare, vt quisq[ue] suos conficiat malis artibus inimicos. Hos, quoniam naturӕ peregrini sunt, feralis pestis absumat.
•  
  PDF 664 Qvaestio. I. An propter multitudinem maleficorum, hoc tempore seueritati legum detrahendum sit, & crimen debeat manere inultum, vt quidam maleficorum aduocati volunt?
•  
  PDF 669 Qvaestio II. An magi & malefici insontium, maximè infantium vitӕ insidientur, vt prӕsens L. significat?
•  
  PDF 673 Qvaestio III. Quid de imaginibus, quibus magi siue malefici vtuntur, sentiendum?
•  
  PDF 679 Lex VII. Et si excepta tormentis sunt corpora honoribus prӕditorum, prӕter illa videlicet crimina, quӕ legibus demonstrantur: Et si homines magi in quacunq[ue] sint parte terrarum, humani generis inimici credendi sunt: ...
•  
  PDF 682 Qvaestio. I. Quis modus deueniendi ad torturam, & in eadem procedendi in hoc maleficorum crimine?
•  
  PDF 683 Prima Conclusio. Ad torturam nunquam procedendum sine legitimis & sufficientibus indicijs.
•  
  PDF 684 Secunda Conclusio. Si reus torqueatur sine legitimis inditijs prӕcedentibus, & crimen confiteatur, confeßio talis non est efficax ad condemnationem, nec confitenti prӕiudicat.
•  
  PDF 685 Tertia Conclusio. Regulariter, quando per testes, aut confeßionem, aut alias de delicto constat, non est deueniendum ad torturam.
•  
  PDF 687 Quarta Conclusio. Tortura non est adhibe[n]da in omni caussa & delicto, sed tantum in atrocibus & grauibus criminibus, pro quibus de iure vel consuetudine, aut statuto pœna mortis, aut corporalis notabiliter affligens infertur.
•  
  PDF 687 Quinta Conclusio. Tortura debet adhiberi cum moderamine secundum qualitatem personӕ, delicti, indiciorum & temporis, ita vt moraliter & verisimiliter reus tortus remaneat saluus & illӕsus in vita & membris.
•  
  PDF 689 Sexta Conclusio. Iudex in torquendo non debet adhibere modos exquisitos & non consuetos, sed solitos, & à consuetudine approbatos.
•  
  PDF 690 Septima Conclusio. In hoc crimine maleficij nemo aut ratione dignitatis, aut prӕtextu priuilegij excipitur à tormentis.
•  
  PDF 690 Octaua Conclusio. Qando ex sententia & decreto Iudicis reus torquendus est, & tortura veritas eruenda, id faciendum in prӕsentia iudicis, & ad minus duorum scabinorum, nec non scribӕ iudicij, aut notarij.
•  
  PDF 691 Nona Conclusio. Quando plures torquendi, ab eo incipiendum, à quo verisimile est, veritatem facilius eruendam fore.
•  
  PDF 692 Decima Conclusio. Iudicis arbitrio relinquitur, an tortura semel illata poßit iterum repeti.
•  
  PDF 693 Vndecima Conclusio. Semel leniter tortus potest repeti in tortura, vt sufficienter torqueatur.
•  
  PDF 694 Duodecima Conclusio. Quando reus sufficienter fuit tortus, ita quod prior a indicia diluerit & purgauerit, & tamen nihilominus nihil confessus est, sed in negatiua persistit, tunc regulariter non possunt repeti tormenta, nisi noua indicia superueniant.
•  
  PDF 698 Decimatertia Conclusio. Quando reus in tortura crimen contra se confeßus est, potest repeti ad torturam ad detegendum socios criminis, in casibus, quibus de sceleris participibus interrogatio iure institui potest.
•  
  PDF 698 Decimaquarta Con[cl]usio. Quando reus in tortura confeßus fuerit crimen & deinde ductus ad ratificandum confeßione[m] eandem reuocauerit, potest repeti in tortura etiamsi alia indicia non superuenerint.
•  
  PDF 703 Decimaquinta Conclusio. Quod tam malefici, quàm rei in alijs criminibus, non confiteantur etiam in tortura veritatem, quandoq[ue] contingit ex incantationibus & maleficijs.
•  
  PDF 708 Decimasexta Conclusio. Reus sufficienter tortus, si nihil confessus fuerit, sed in negatiua perseuerauerit, liber dimittendus & relaxandus est.
•  
  PDF 715 Decimaseptima Conclusio. Tortus ad eruendam veritatem, si in negatione persistit, & indicia prӕcedentia tortura sufficienter purgauit, & absolutus est, non infamatur per torturam.
•  
  PDF 716 Decimaoctaua Conclusio. Tortura etiam inferri potest die feriato & festo, etiam paschalibus diebus in maioribus & atrocioribus criminibus, in honorem Dei.
•  
  PDF 720 Qvaestio II. An in dignitate, aut honore constitutus possit puniri pœna mortis, absq[ue] ex auctoratione siue degradatione?
•  
  PDF 722 Qvaestio III. An, quando quis probatur maleficus, vel magis duobus vel tribus testibus idoneis, etiamsi neget delictum, & in negatione persistat, poßit condemnari?
•  
  PDF 724 Lex VIII. Culpa similis est, tam prohibita discere quàm docere.
•  
  PDF 736 Lex IX. & finalis. Quicunque maleficorum labe pollutum audierit, deprӕhenderit, occupauerit: ilico ad publicum pertrahat, & iudicium oculis communis hostem salutis ostendat. ...
•  
  PDF 739 De Indiciis Criminis maleficij.
•  
  PDF 759 Extravagantes Et Bvllӕ Apostolicae Diversorvm Pontificum editӕ contra Magos, Incantatores, Sortilegos, aliosq[ue] Superstitiosos.
•  
  PDF 759 Extravagans Ioannis XXII. Contra Magos, magicasque superstitiones.
•  
  PDF 762 Sixtvs Qvartvs. Dilecto Filio Vicario Venerabilis Fratris nostri Episcopi Bononiensis in spiritualibus generali.
•  
  PDF 763 Innocentivs VIII. Inquisitoribus Germaniӕ. Innocentivs Episcopvs Seruus seruorum Dei, Ad futuram rei memoriam.
•  
  PDF 770 Alexander VI. Dilecto Filio Angelo de Verona, Ordinis Prӕdicatorum, Sacrӕ Theologiӕ Professori, in Prouincia Lombardiӕ hӕreticӕ prauitatis Inquisitori.
•  
  PDF 771 Leo Papa X. Vniversis Et Singvlis locorum Ordinarijs, archӕreticӕ prauitatis Inquisitoribus in dominio Venerorum consistentibus, Salutem & Apostolicam benedictionem.
•  
  PDF 776 Adrianvs VI. Inquisitori Comensi.
•  
  PDF 781 Sixt. V. Prohibitio Contra Ivdiciariae Astrologiӕ artem, incantationes, diuinationes, & sortilegia, & libros, in quibus huiusmodi continentur, &c.
•  
  PDF  Index Rervm Praecipvarvm In hoc libro contentarum.
•  
  PDF  Leerseiten
•  
  PDF  Vorsatz
•  
  PDF  Rückdeckel
•  
  PDF  Rücken