Mvndvs Et Mvndi Partes, Divinæ Bonitatis Ac Ivstitiæ Præcones / Avthore Georgio Stengelio Soc. Iesv Theologo. Ingolstadt : Haenlin, 1645
Content
PDF Front cover
PDF Endsheet
PDF Title page
PDF Reverendissimo Et Amplissimo Domino, Domino Patri in Christo Ac Patri, Alberto Ordinis S. Benedicti, In Celeberrimo S. Petri Monasterio, Salisbvrgi, Vigilantissimo, Dignissimo Abbati, Domino Svo Plvrimum Colendo.
PDF Præfatio.
PDF 1 Capvt I. Diuinam bonitatem pariter justam, & justitiam, etiam cùm punit, simul bonam esse.
PDF 1 §. 1. Bonitatis & justitiæ, in operibus Dei, arcta coniuncto.
PDF 3 §. 2. Nullam rempublicam, sine concordia, nec concordiam, sine justitia consistere.
PDF 3 §. 3. Iustitiam atq[ue] religionem, sine motu; motum sine Dei ira, non custodiri.
PDF 4 §. 4. Iræ diuinæ æquitatem ab alijs perniciosè ignorari; ab alijs vtiliter agnosci.
PDF 6 §. 5. Spe & metu simul mortales esse in officio continendos.
PDF 8 §. 6. Quam malè Marcion, & Marcionita negauerit, Deo conuenire vt reos plectat?
PDF 9 §. 7. Diuinæ justitiæ pœnam vtilem esse, non tantum ferenti, sed etiam facienti iniuria; seu reo; qui punitur.
PDF 10 §. 8. Castigationes diuinas, tanquam ab amante, non persequente Deo, suscipiendas esse.
PDF 12 Capvt II. Pleraque, quæ vulgò mala dicuntur, bona esse; aut in bonum vsum posse adhiberi.
PDF 12 §. 1. Cùm decuerit, Deum rerum naturis vim non inferre, multa inde necessariò existere, quæ mala putantur.
PDF 13 §. 2. Ea ipsa, quæ naturæ mala censentur, bonis in bonum prouenire.
PDF 14 §. 3. Bona malis nocere, mala bonis prodesse, atq[ue] hoc pacto bona fieri.
PDF 16 §. 4. A mundo excæcatos secundùm faciem judicare, non secundùm veritatem.
PDF 17 §. 5. Socratis exterior vultus, & interior virtutus, cum Silenis comparatur.
PDF 19 §. 6. Cur Socratem Alcibiades cum Silenis comparârit? eámque comparationem in multas alias res competere.
PDF 20 §. 7. Flagella & cruces visu horrendas, & malas sensu, in recessu, bonas atque vtiles esse.
PDF 21 §. 8. Cur Deus, cùm bonus sit, mala esse in mundo, sinat?
PDF 23 §. 9. Quæ malis, sua culpa, mala contingunt, ea, in diuinis oculis, tanquam ex justitia orta, esse bona.
PDF 25 §. 10. Quomodo mala bonis bona sint?
PDF 27 §. 11. Ab hominum impatientia cælum & terram, & omnia mundi elementa accusari; hac accusatione, mundi Conditionem ipsum perstringi; qui tamen tam bonus est, vt doceat nos, & de peccatis bonum elicere.
PDF 29 §. 12. Summarium quoddam reru[m] in mundo occurentium, de quibus homines queruntur.
PDF 31 Capvt III. Dei opera judiciaq[ue] etiam in fulminibus, & igne, & aëre, & reliquis mundi iratis elementis, esse laudanda.
PDF 31 §. 1. Memorum contra mundi partes querelæ.
PDF 32 §. 2. Magnam in Deum è creatione ignis, & fulminis, gloriam redundare.
PDF 36 §. 3. Permittente, ob justas caussas, Deo, malum sæpe dæmonem esse fulminum fabricatorem, etia[m] in ipsa templa cadentiu[m].
PDF 39 §. 4. Fulmina Ioui & Imperatoribus appicta, vero Deo longè rectius conuenire.
PDF 40 §. 5. Deum fulmina ostendere sæpius, quam mittere.
PDF 41 §. 6. Cur fulmina dicantur ignis Dei?
PDF 44 §. 7. Pontiani martyrio ostenditur, ignem Deo parere, & dei amicis parcere.
PDF 46 §. 8. Ignem Dei amicis vel parcentem, vel nocentem, Dei nomen ac gloriam propagare.
PDF 47 §. 9. Ignem quoque fulmineum sæpe magis esse ad splendorem, & authoritatem, quàm in damnum cadere.
PDF 49 §. 10. Fulgor maiestatis in fulmine non lædente consideratus.
PDF 51 §. 11. Ignis innocentibus idem, qui auro; nocentibus idem, qui stipulæ, quam facile consumit.
PDF 53 §. 12. Tibicinis & aliorum obscœna leuitas fulmine punita.
PDF 55 §. 13. Impurus & saltator sacerdos, fulmine prostratus.
PDF 58 §. 14. Monachus fulmine contra militis iniuriam defensus.
PDF 59 §. 15. Ignem quoq[ue] & incendia parcere innocentibus, in viduæ simplicis exemplo, ostenditur.
PDF 61 Capvt IV. Æquitas, bonitasque diuina, in tempestatibus & mundi elementis, Pharaoni, Alphonso X. alijsque luculentè ostensa.
PDF 61 §. 1. Ignis è terra erumpentis & fulminu[m] vera caussa, fabulosæ opposita.
PDF 63 §. 2. Alphonsi Deum corrigentis arrogans & amens superbia.
PDF 66 §. 3. Angeli, regem per militem admonentis vigilans cura.
PDF 67 §. 4. Militis fidelitas, regis contumacia, Numinis longanimitas.
PDF 68 §. 5. Altera vice pulsans, & moneri superum rege[m] jubens Deus, denuò repellitur.
PDF 70 §. 6. Fulminum, & tempestatis motu, tandem Alphonsus ad pœnitentia[m] adigitur.
PDF 72 §. 7. Fulminum vis, Deo seruientium tribus exemplis, declaratur.
PDF 74 §. 8. Pœnitentia compescit tempestatem, à qua fuerat, & ipsa Alphonso regi obiecta.
PDF 76 §. 9. Igne de cælo cadente punitorum complura exempla.
PDF 77 §. 10. Cur aliquando fulmina & tempestates sæviant in innocentes?
PDF 79 §. 11. Cur tempestates aliquando parcant nocentibus?
PDF 81 §. 12. Sanctorum meritis, ab igne intacta manere, quæ alioqui flamma vorax absumeret.
PDF 83 §. 13. Fulminum naturales & spirituales vtilitates.
PDF 85 §. 14. Aliæ fulminis spirituales vtilitates.
PDF 87 §. 15. Ceaddæ, in tempestatibus meditatio. Et timoris etiam seruilis vtilitas.
PDF 92 Capvt V. Ventos, nubes, pluuis, grandines, lucem, & tenebras, & quidquid in aëre mali speciem habet, ab hominibus habere; ac Dei potentiam & aequitatem prædicare.
PDF 92 §. 1. Aëris accusatores, & commendatores.
PDF 93 §. 2. Aëris, per imbrem, beneficia.
PDF 95 §. 3. Iosephi Anchietæ, & Marci Senensis de pluuia responsum.
PDF 97 §. 4. Ventorum vis, & varietas.
PDF 98 §. 5. Ventorum vi, contra Pharaonem, allatæ locustæ.
PDF 100 §. 6. Ventus quid fecerit in mari rubro sicandæ?
PDF 101 §. 7. Ventorum Dominus est solus Deus..
PDF 103 §. 8. An, & cur Deus etiam Magis, in ventos permittat potestatem?
PDF 104 §. 9. Et nimium, & nullum ventum nocere posse.
PDF 106 §. 10. Tempestatum potentes fæminæ punitæ & puniendæ.
PDF 108 §. 11. Ipsos sæpe homines ventorum ac tempestatum, & tenebrarum esse procuratores.
PDF 109 §. 12. Tenebris homines, in multis rebus etiam bonis iuuari.
PDF 111 §. 13. Tenebris illuminatum S. Dionysium Areopagitam.
PDF 114 §. 14. Quàm horrendæ fuerint tenebræ, quibus Ægyptij fuêre puniti?
PDF 118 §. 15. Quàm mirabile fuerit, inter Ægyptiorum tenebras, Israelitis lucem non defuisse?
PDF 120 §. 16. Luce abutentes, Dei luce indignos esse.
PDF 122 §. 17. Tenebræ Ægyptiorum, tenebris peccatorum pares & dignæ.
PDF 124 §. 18. Quàm horribiles futuræ sint tenebræ infernales?
PDF 127 §. 19. Molestiæ tenebrarum, in aëre, desiderium lucis æternæ accendunt.
PDF 129 Capvt VI. Beneficia Dei, ab Aquis, ob quæ meritissimò eum fancti laudauerunt; & impatientes laudare deberent.
PDF 129 §. 1. Artificium, & instrumentorum varietas, & vsus.
PDF 131 §. 2. Elementorum terræ & aquæ consortium mirè artificiosum, & vtile.
PDF 134 §. 3. Aquaru[m] æstimatio apud Romanos.
PDF 136 §. 4. Aquæ commendatio, est hostilis aqua subductio.
PDF 138 §. 5. Aqua bis à Moyse data, duplicis fontis à Christo nascente & moriente dati, figura.
PDF 141 §. 6. Alij fontes à Christo donati, Romæ, in Ægypto, in Emmaus.
PDF 144 §. 7. Aqua aliquoties in vinum versæ gloria.
PDF 146 §. 8. Aqua Baptismo & Christi ipsus contactu consecrata.
PDF 148 §. 9. Varius, in rebus sacris, aquæ vsus spiritualis.
PDF 150 §. 10. Sitis miraculosa aquarum largitione à sanctis restincta.
PDF 153 §. 11. Martyrium aquis consecuti sancti.
PDF 154 §. 12. Variæ artes, in aquis aut per aquas facitatæ.
PDF 158 §. 13. Magni ac multi aquarum laudatores.
PDF 160 Capvt VII. In ipsis etiam Aquarum damnis, periculísque, Deum & iustum & laudabilem esse.
PDF 160 §. 1. Aquarum vituperatores esse, qui ab aquis damna sunt paßi.
PDF 164 §. 2. Nocumenta ab aquis illata, & significata.
PDF 166 §. 3. Plerumque in hominibus magis, quam in aquis , causam esse valetudinis offensæ.
PDF 168 §. 4. Aquarum vitia, si non vtilia, saltem emendabilia esse.
PDF 172 §.5. Inundationes extraordinariæ aquaru[m] ostendunt, quantum sit beneficium ordinaria cohibitio aquarum ne inundent.
PDF 174 §. 6. Quantum admirati sint S. S. Patres terminos aquarum à Deo positos ne transirent fines suos?
PDF 177 §. 7. Potestas etiam sanctis quibusdam data, ad aquas certis limitibus coërcendas.
PDF 180 §. 8. Sancti etiam super fluctus ambulantes, aut pallio, vice nauis, vtentes.
PDF 184 §. 9. Aquarum eluuiones, etiam in aliorum vtilitatem à sanctis cohibitæ.
PDF 186 §. 10. S. Hilarionis, per signum Crucis, contra exundans mare potestas.
PDF 187 §. 11. S. Sabini epistola Pado flumini scripta. quàm fuerit potens?
PDF 189 Capvt VIII. Aquas mortalibus nocentes, esse Dei justissimè punientis instrumenta, ac sæpe etiam velut iudicia, quibus mali à bonis discriminantur, sed cum iudicio, & non sine delectu agnoscenda.
PDF 189 §. 1. Aquarum exorbitandum pericula, damna, vituperia.
PDF 191 §. 2. Homines ipsos primam esse causam, vt aquis exorbitantibus puniantur.
PDF 192 §. 3. Generalis diluuij causa, & effectus.
PDF 195 §. 4. Quàm graviter Ægyptiorum contumacia & impietas, aquis sit punita?
PDF 198 §. 5. Detestabilis Ægyptiorum potus.
PDF 199 §. 6. Causæ, ob quas Ægyptij, aquis in sanguinem versis, sunt puniti.
PDF 201 §. 7. Eædem aquæ, eodem tempore, Ægyptijs & Israëlitis non eædem.
PDF 202 §. 8. Alia iudicia Dei per aquas hominibus ostensa.
PDF 204 §. 9. Aquas dari, vel negari à Deo, vt discamus inimicis benefacere, sapere, orare.
PDF 205 §. 10. Aquas alijs pro speculo, Gedeoni ac Hispanis, & Gallis pro iudice Fuisse.
PDF 208 §. 11. Aqua periurij vindex, vt malis mala, sic bona bonis.
PDF 209 §. 12. Iudicia per aquam feruentem prohibita esse.
PDF 210 §. 13. Quibus formulis, aut legibus, iudicium superstitiosum, per aquas, fuerit olim permissum?
PDF 213 §. 14. Quibus de causis iudicium per aquas sit illicitum.
PDF 215 §. 15. Miracula, vel quasi miracula, fieri subinde etiam à non sanctis. Et quid inter verum & apparens miraculu[m] intersit?
PDF 218 §. 16. Dæmones artibus occultis velut miraculis fallacias struere.
PDF 220 §. 17. S. Gangulphi vxoris adulterium per aquæ iudicium deprehendentis mirandum, non imitandum, exemplum.
PDF 222 §. 18. Feruenti aqua fides defensa, hæresis vsta, miraculo item mirando, non imitando.
PDF 225 §. 19. Sagarum in aquis natantium, iudiciariam explorationem non modò illicitam, sed etiam contra rationem esse.
PDF 228 §. 20. Temerariam innocentiæ probandæ consuetudinem paßim innaluisse.
PDF 229 Capvt IX. Non posse ab hominibus Deum aquis punientem accusari, cùm aquis ipsi & alios, & se ipsos plectant.
PDF 229 §. 1. Aquas esse iustitiæ & misericordiæ diuinæ instrumentum.
PDF 231 §. 2. Homines aqua punientes, & aquis puniri indignantes, quàm iniquè Deum tractent?
PDF 232 §. 3. Arionis in mare iactati fabula.
PDF 234 §. 4. Auaritiæ seipsam punientis speculum, in ijs, qui Arionem in fluctus eiecerunt.
PDF 236 §. 5. Aquis per vim aut dolum interfecti.
PDF 238 §. 6. Variæ fæminæ, quæ, præ insania, vel alios, vel se ipsas aquis peremerunt.
PDF 240 §. 7. Viri quoque luctu insanientes, qui se aquis suffocauerunt.
PDF 243 §. 8. Alij viri aquis sua sponte hausti.
PDF 244 §. 9. Superbi cuiusdam & luxu diffluentis Clerici miserabilis interitus.
PDF 250 §. 10. Extrema desperantium dementia cauenda.
PDF 252 §. 11. Deo longè decentiùs conuenire, vt aquis plectat reos, quàm hominibus.
PDF 253 §. 12. Serui, aquarium metu, in mendacio deprehensi fabula.
PDF 256 §. 13. Antonini persecutio, aquarum inundatione, & alijs cladibus, punita.
PDF 258 Capvt X. Deum vt aquarum terrarúmque Dominum, potestatem, iustitiam, prouidentiámque suam ostendere, miserando Emmanuelis Sosæ naufragio, & sæculi marísque similitudine declaratur.
PDF 258 §. 1. Absolutißimum Dei in omnes res dominium.
PDF 260 §. 2. Emmanuelis Sosæ tempestas, naufragium, & tragœdia dignus interitus.
PDF 274 §. 3. Cur Deus, maris dominus, quosdam sinat tempestatibus iactari?
PDF 278 §. 4. Mare esse vitæ humanæ imagine[m].
PDF 279 §. 5. Quomodo S. Augustinus hunc mundu[m] cum mari comparârit?
PDF 281 §. 6. Ecclesia naui similis, quò; & quomodo debeat tendere?
PDF 283 Capvt XI. Terræ hominis gratia creatæ, situs, quies, rotunditas, inæqualitas, venustas, & feracitas, laude & admiratione digna.
PDF 283 §. 1. In terra, communi omnium matre, alios inuenire quæ vituperent, alios, quæ laudent.
PDF 285 §. 2. Terræ boni laudatores.
PDF 287 §. 3. Terræ vani cultores.
PDF 289 §. 4. Terræ situs, & immobilitas, contra quorundam vertiginem firmata.
PDF 294 §. 5. An, & vnde terra emineat super aquas?
PDF 296 §. 6. Cur aquæ terram non obruant?
PDF 298 §. 7. Aquas terris non esse altiores.
PDF 300 §. 8. Quomodo aquæ dici poßint in vunum locum collectæ?
PDF 301 §. 9. Terrarum & aquarum elegans diuisio, sphæris expressa.
PDF 302 §. 10. Amœnus terræ aspectus.
PDF 305 §. 11. Theodoreti, è terræ aspectu in Deum ascenso.
PDF 306 §. 12. Terræ fertilitas.
PDF 309 §. 13. Eiusdem terræ, statim postquam ab initio creata est, quanta, & vnde fuerit fertilitas?
PDF 312 Capvt XII. Paradisi terrestris præstantia & voluptas.
PDF 312 §. 1. Paradisi eminentia & locus.
PDF 315 §. 2. Adami scientia è nominibus, quæ rebus indidit, agnoscenda.
PDF 316 §. 3. Rerum creatarum, quàm delectabilis cognitio?
PDF 317 §. 4. Cæli aspectus & pulchritudo.
PDF 321 §. 5. Solis nobilißima formositas.
PDF 323 §. 6. Amœnitas terræ ab Adamo aspectæ in Paradiso.
PDF 326 §. 7. Adami, in Paradiso, negotium flores.
PDF 328 §. 8. Arborum, & siluularum deliciæ.
PDF 330 §. 9. An, & cur, in Paradiso etiam non fructiferæ arbores fuerint?
PDF 332 §. 10. Arbori vitæ naturalem vim fuisse conseruandi hominis.
PDF 335 §. 11. In Adamo, duplex Dei similitudo.
PDF 336 §. 12. Cur Deus suam homini similitudinem impresserit?
PDF 340 Capvt XIII. An, & quo pacto Terra, Plantæ, Bestiæque, ante, & post peccatum Adami, subiectæ, vel mutatæ, hominique infestæ factæ sint?
PDF 340 §. 1. Peccato terræ maledictio inducta.
PDF 342 §. 2. Paradisi in terram miseriæ, mutatio, fabula expressa.
PDF 344 §. 3. Quantum arbor scientiæ boni & mali nocuerit homini? & vnde sic dicta sit?
PDF 346 §. 4. Esu mortifero, homo sibi ipse mortis caussa fuit.
PDF 347 §. 5. An spinæ fuerint, ante hominis peccatum?
PDF 349 §. 6. Ab homine, hominis malum ortu[m].
PDF 350 §. 7. Hominem, etiam post peccatum, plantis, bestijsq[ue] esse superiorem.
PDF 352 §. 8. Hominis in bestias dominium apparet, ex Eua serpentem non horrente.
PDF 353 §. 9. Serpentis cum Eua collocuti forma & pulchritudo.
PDF 355 §. 10. Cur Deus permiserit Euam tantùm à Diabolo specie serpentis tentari?
PDF 357 §. 11. Ius homini in bestias & dominium, post peccatum, ita quidem mansisse, vt tamen non manserit eadem securitas.
PDF 359 Capvt XIV. Quantum homini, etiam post peccatum Adami, in omnis generis bestias, dominium, quantaque potestas relicta sit?
PDF 359 §. 1. Sanctis quibusdam contra serpentes, dracones, & leones potestas diuinitus data.
PDF 363 §. 2. In leones, lupos, vrsos, & crocodilos vis à Deo, non abstris concessa.
PDF 364 §. 3. Mira vis in volucres sanctis diuinitus concessa.
PDF 365 §. 4. Potestas Diuorum in aquatilia.
PDF 368 §. 5. Hominis alioquin inermis & nudi, in animalia etiam naturalis potestas.
PDF 371 §. 6. Dominiu[m] hominis in Elephantes.
PDF 376 §. 7. Ceruorum docilitas.
PDF 378 §. 8. Luporum, vrsorum, tigridum, leonumq[ue] mira cicuratio.
PDF 382 §. 9. Variarum belluarum in curribus trahendis vsus.
PDF 384 §. 10. Nec ante oculos pennatorum frustra rete spargi.
PDF 386 §. 11. Aues ad cantum & sermonem instructæ.
PDF 389 §. 12. Bestiarum ad venatum, ad litteras deferendas, ad concordiam mirabilis disciplina.
PDF 391 §. 13. Aquilarum succursus & disciplinæ capacitas.
PDF 394 §. 14. Serpentes hominibus innoxij & subiecti.
PDF 395 §. 15. Serpentum & draconum stupenda cicuratio.
PDF 399 §. 16. Piscium quoq[ue] esse aliquam disciplinam.
PDF 404 Capvt XV. Iniustam esse, contra bestias querelam; iustam autem Dei contra homines bestijs inobedientores, ac proinde merito puniendos.
PDF 404 §. 1. Impatientia hominum iniustè de bestijs querentium.
PDF 406 §. 2. Homines canibus ingratiores, leonibus sæuiores, iniustè contra bestias queri.
PDF 409 §. 3. Hominum inobedientiam, ab obedientia bestiarum in ruborem dari.
PDF 410 §. 4. Exemplo bestiarum, ductore[m] & legem sequendos, non ducendos.
PDF 412 §. 5. Hominum peccata à bestijs puniri, vt olim à muscis Pharaonem.
PDF 414 §. 6. A serpentibus & leonibus puniti.
PDF 416 §. 7. Vrsi malè educatos pueros punientes.
PDF 418 §. 8. Amentia eorum, qui contra bestias queruntur.
PDF 421 §. 9. Leonibus, in pœnam, & gloriam hominis vti Deum.
PDF 423 §. 10. Dominium hominis in animalia ita imminutum esse, vt maximis minima molesta sint.
PDF 426 §. 11. Cur minima animalia potius hominibus sinat esse molesta Deus?
PDF 428 §. 12. Ranarum quanta fuerit in Ægypto plaga?
PDF 430 §. 13. A ranis homines ciuitatibus expulsi.
PDF 431 §. 14. Qualibus muscis Ægyptij fuerint exagitati?
PDF 433 §. 15. Ob muscarum Ethnicos muscarum Deos exagitasse.
PDF 434 §. 16. Apum in furem furor.
PDF 435 §. 17. Apum in vrbibus defendendis potentia.
PDF 437 §. 18. Crabronibus & vespis, quos fugârit Deus?
PDF 439 §. 19. De muscis S. Narcißi sacrilegos punientibus.
PDF 441 §. 20. Non mirandum, homines à bestijs vexari, cùm ipsi irritent Deum.
PDF 443 Capvt XVI. Quàm bonam Deus suis, & in Ægypto, & in Palæstina, terram assignârit seruis?
PDF 443 §. 1. Cur, in bona terra, mala bonis misceantur?
PDF 445 §. 2. Charis de bona terra prospici.
PDF 446 §. 3. Terræ sanctæ bonitas & amplitudo.
PDF 448 §. 4. Fertilitas terræ sanctæ diuinis litteris tradita.
PDF 450 §. 5. Fertilitas terræ sanctæ à Iosepho descripta.
PDF 452 §. 6. Fertilitas terræ sanctæ ab Aristea prædicata.
PDF 453 §. 7. Fertilitas terræ sanctæ à Brochardo narrata.
PDF 455 §. 8. E terra sancta, eiectos bostes Dei, vt amici Dei eam haberent; quam & ipsam meliorem vel deteriorem habuerunt, prout ipsi meliores vel deteriores fuerunt.
PDF 459 §. 9. Meritò Deum vel dare, vel negare terræ fructus.
PDF 461 §. 10. Terra sancta & benedicta potißimùm à sanguine olim Christi.
PDF 464 §. 11. Quanti homines pij terram sanctam fecerint, Christi contactu benedictam?
PDF 466 §. 12. Terram benedictam non solum Christi, sed etiam Matris eius figuram extitisse.
PDF 468 Capvt XVII. Etiam alias terras bonis, & laborem non fugientibus, bonas esse.
PDF 468 §. 1. Sapientißimè factum esse, vt non omnia sint in vno loco.
PDF 469 §. 2. Terram malam multis vtilem & gratam, bonam noxiam fuisse.
PDF 472 §. 3. Bonos è mala terra bonam, malos etiam è bona malam facere.
PDF 474 §. 4. Quid labor in terra colenda efficiat, fabula historijsque docetur.
PDF 476 §. 5. Prodigiosus fructus, in labore C. Furij Creßini ostensus.
PDF 477 §. 6. Fæcunditas terræ laboribus prouocanda.
PDF 478 §. 7. Desidiosis meritò deberi terram desidiosam.
PDF 481 §. 8. Ob tot terræ beneficia, gratitudinem nostram exigi.
PDF 482 Capvt XVIII. Varij modi variæque caussæ, ob quas terræ elementum indolem mutat, & verò suapte natura immobile tremit.
PDF 483 §. 1. Terram varijs modis, ob hominum peccata, reddi inutilem.
PDF 485 §. 2. Terra luce, & fœcunditate orbata.
PDF 487 §. 3. Terra ardoribus excusta, Deo puniente.
PDF 488 §. 4. Terræ motu & hiatus à Deo irato.
PDF 492 §. 5. Terræ motu puniti etiam illi, qui sua terra contenti non fuerunt.
PDF 493 §. 6. Terræ aliò migrantes, vel trementes etiam prosunt.
PDF 495 §. 7. Hæresis Ariana caussa terræ trementis; cuius firmandæ modus in exemplo docetur.
PDF 497 §. 8. Naturalis prædictio terræ motuum.
PDF 498 §. 9. Diuinitus accepta notitia terræ motuum.
PDF 500 §. 10. Christianorum templis parcens, Infidelium euertens terræ motus.
PDF 503 §. 11. Christi nomen foribus præfixum, in terræ motum profuit.
PDF 505 §. 12. Sanctis patientibus, terra motum patitur.
PDF 507 §. 13. Christi aduentum terræ motu, alijsq[ue] prodigijs confirmatum.
PDF 508 §. 14. Iudæos à templo restaurando terræ motu, alijsq[ue] magnis prodigijs impeditos esse.
PDF 515 Capvt XIX. Ex congeminato Nuntio, de nouo, in vniuersa Calabria, terræ motu, à Iulio Cæsare recupito S. Iesv conscripto, & Neapoli edito 1638. quædam notatu digniora.
PDF 544 Capvt XX. Vtilissima, in terræ motibus, rerum caducarum contemnendarum mortalibus exhiberi monimenta.
PDF 544 §. 1. Quænam è terræ motibus documenta sumi poßint.
PDF 546 §. 2. Paradisus mendax, Mundi imago.
PDF 548 §. 3. Terra, pro Dea, stultè adorata.
PDF 549 §. 4. In terræ motu, terræ miseriam ac instabilitatem vel à Seneca considerari.
PDF 554 §. 5. Sanctis, cælo aspecto, terram sordescere.
PDF 556 §. 6. Caduca in Mundo, omnia, cælo perdurante.
PDF 558 §. 7. A terrenis gaudijs ac fugitiuis, æterna esse æstimanda.
PDF 559 §. 8. Omne gaudium terræ, finis vile, cæli, æternitas pretiosum facit.
PDF 561 §. 9. Gaudiorum terrenorum varietas, ad æternùm duratura nos gaudia inuitat.
PDF 562 §. 10. A considerato cæli puncto, ipsos etiam Ethnicos, ad cælestem amplitudinem inuitatos.
PDF 565 §. 11. Omnia in mundo, vtilita esse, etsi nos vtilitatem nesciamus.
PDF 568 §. 12. Varij, qui creaturas corrigere, aut Dei amulatores esse voluerunt.
PDF Index Capitvm Et Paragraphorvm.
PDF Index Rervm Et Verborvm.
PDF Endsheet
PDF Back cover
PDF Spine