Content
PDF In Qvo Genuina sententia profundißimi Doctoris de Auxilio gratiæ medicinalis Christi Salvatoris, & de prædestinatione hominum & Angelorum proponitur, ac [...] PDF Front cover PDF Endsheet PDF Title page PDF De gratia Christi Salvatoris. Liber I. PDF Praefatio. PDF Cap. 1. Partitio dicendorum & ordo sequentium disputationum. PDF 2. Notio liberationis arbitrij. Causa eius efficiens non est naturalis poßibilitas liberae voluntatis, sed gratia. PDF 3. Nomina diversa gratiae ex hoc effectu tracta. PDF 4. Arbitrium per gratiam liberari debet, ut operetur actus, non solum supernaturales, sed etiam moraliter bonos. PDF 5. Vtrum aliquid poßit arbitrium suis naturalibus vtribus, ad hoc ut gratiam illam adipiscatur. Facienti quod in se est per naturae vires, non datur ex aliqua stabili lege gratia. PDF 6. Transitus à natura ad gratiam generaliter dictam. Divisio eius generalis: multiplex genus legis ac doctrinae. Explicatur status causae. PDF 7. Gratia divinae legis ac doctrinae arbitrium liberare non potest, ut velit & operetur iustitiam. Causa rei istius datur: & prosertur primus effectus legis dare cognitionem peccati. PDF 8. Secundus effectus legis, reddere praecepti observationem difficiliorem sine gratia, propter incrementum concupiscentiae. PDF 9. Tertius effectus legis, graviorem ruinam afferre, arctiusque concludere hominem sub peccato. PDF 10. Explicatur modus quo lex facit abundare peccatum, & iram operatur. PDF 11. Aperitur mysterium divini consilij, quo legem tulit, quae non nisi praevaricationem & iram operatur. PDF 12. Lex Paedagogus ad gratiam per terrorem: est & gratia testimonium, & quomodo. PDF 13. Quo pacto lex ad hominis iustificationem & legis impletionem à Deo ordinata est. PDF 14. Lex virtus peccati, & iram operatur, & in singulis hominibus etiam Christianis, & in toto populo Dei, qui instar unius hominis eruditur in quatuor statibus, ante legem, sub lege, sub gratia, in pace. PDF 15. Quae fuerit radix talis oeconomiae populi Dei, quantum ad legem & gratiam. PDF 16. Eade[m] vis cuiu[s]cu[m]q[ue] doctrinae, revelationis, scientiae, sapientiae, quae legis, ad liberandam voluntatem. Opus inde proficiscens est opus naturae, non gratiae. PDF 17. Aperitur hallucinatio cuiusdam recentioris, qui cogitationes congruas etiam naturales, illam veram gratiam Christi ad operandum staruit. Quid ab errore Pelagiano discrepet. PDF 18. Vera & fundamentalis ratio cur nulla doctrina, vel revelatio, vel cogitatio, congrua liberare poßit arbitrium: ex termino à quo, & ad quem liberationis petita. PDF De gratia Christi Salvatoris Liber II. Qui est de vera voluntatis gratia, quantum ad operandi modum. PDF Cap. 1. Gratia voluntatis alia sanae, alia aegrotae. Cardo disputationis inter Ecclesiam & pelagianos. De gratia medicinali contra vulnera naturae inflicta. PDF 2. Idem ostendizur ex alijs varijs capitibus. Nomina gratiae inde derivata. PDF 3. Discrimen gratiae sanitatis & medicinalis à recentiorum notitia valde abstrusum, & quare. Iaciuntur fundamenta discriminis, libertas arbitrij ante peccatum, & captivitas post peccatum. PDF 4. Affertur ex Augustino ac declaratur discrimen adiutorij sanae voluntatis & aegrotae, hoc est adiutorij sanitatis & medicinalis, seu adiutorij sine quo non, & quo. PDF 5. Inferuntur duo corollaria quibus accuratius declaratur discrimen duplicis istius adiutorij. Reijciuntur lex, scientia revelatio, remißio peccatorum, gratia sufficiens, habitualis, congrua, efficax recentiorum extra limites adiutorij medicinalis Christi. PDF 6. Idem discrimen probatur secundo ex effectibus qui ex illo duplici adiutorio in Adamo ante & post lapsum; in Agelorum & hominum salvatione consecuti sunt. Proferuntur tres effectus istius diversitatis. PDF 7. Profertur quartus effectus illius diversitatis. PDF 8. Profertur quintus effectus eius. PDF 9. Idem discrimen eadamque natura gratiae Christi probatur tertio ex differentia adiutorij poßibilitatis, quod Pelagiani condiderunt, & voluntatis atque actionis, quod horruerunt. PDF 10. Responsio quaedam Neotericorum refellitur. PDF 11. Probatur quarto ex horrore, quo Pelagiani adiutorium voluntatis & actionis aversati sunt. PDF 12. Quinto ex errore Maßiliensium, qui licet adiutorium poßibilitatis, & sine quo non, defenderent, tamquam gratiae Christi destructores damnati sunt. PDF 13. Ex praecedentibus infertur genuina declaratio multarum phrasium ac doctrinalium decisionum Augustini, Prosperi, Fulgentij, Conciliorum Ecclesiae, & Pontificum. PDF 14. Adiutorium gratiae Christi esse revera tale quale hactenus declaratum est ostenditur diversis alijs modis; & sexto quidem ex eo quod faciat ac donet velle & operari, & omnia merita. PDF 15. Ostenditur tribus argumentis non esse satis quod gratia habitualis aut quaelibet actualis influat in meritum, ad hoc ut istud meritum sit donum Dei, & non meritum liberi arbitrij & humanum ab Augustino damnatum: sed quod debeat esse gratia actualis dans operationem & meritum. PDF 16. Idem ostenditur quarto ex natura gratiae ad singulos actus necessariae, quae ex diversis capitibus ostenditur non esse habitualis, sed actualis inspirans etiam iustis habitualiter velle & operari. PDF 18. Eandem doctrinam Romani Pontifices tradunt, & Ecclesia tota profitetur. PDF 19. Eadem actualis gratiae seu motionis neceßitas ad singulos actus, ostenditur ex diversis alijs loiis Augustini. PDF 20. Idem ostenditur ex illis August. & Hieronymi locis, ubi ex professo de gratia ad singulos actus necessaria disputatur cum Pelagio: & ex ipsa profeßione. PDF 21. Concluditur argumentum capitis decimi quinti inchoatum, atque ostenditur non esse gratiam habitualem, vel aliam quamcumque in operandi modo ei similem, illam Christi gratiam quae inspirat ac donat velle agere, opus meritu[m] &c. PDF 22. Ostenditur eadem natura gratiae medicinalis Christi, septimo ex orationibus Ecclesiae, quibus ipsa voluntatis determinatio à Deo poscitur. PDF 23. Ostenditur octavo ex eo quod post lapsum nihil omnino boni in homine, vel ab homine esse potest, nisi donetur à Deo, etiam ipsa suae voluntatis bonae determinatio: nec in ullo laudari nisi in solo Deo. PDF 24. Nono natura gratiae medicinalis generaliter demonstratur exorto proprietatibus ac notis, quibus ab Augustino paßim describi solet. PDF 25. Decimo eius efficacißima natura declaratur, ex eo quod nulla prorsus effectu caret, sed eum in omnibus quibus datur infallibiliter operatur. PDF 26. Declaratur ratio diversitatis phrasium quibus utitur Augustinus, opus bonum olim voluntati tribuendo, nunc gratiae. PDF 27. Duobus scrupulis occurritur, quomodo nulla Christi gratia effectu careat: itemque cur Augustinus loquatur de sola gratia efficaci, non sufficiente. PDF 28. Transitus ad argumentorum solutionem. Solvitur primum, quo discrimen gratiae stantis & lapsae naturae directè tollitur, quantum ad operandi modum. PDF 29. Solvitur secundum quo similiter tollitur istud discrimen, substituendo pro adiutorio medicinali gratiam habitualem, excitationes, protectiones, concursum generalem ordinis supernaturalis. PDF 30. Solvuntur duo loca Augustini ex libro de spiritu & littera, in quorum utroque recentiores obiectionem errantium coeperunt pro solutione Augustini. PDF 31. Solvitur alius locus ex libro primo quaestione secunda ad Simplicianum, ubi similiter hallucinati sunt. PDF 32. Solvitur difficultas de vocatione congrua ex eadem quaestione secunda ad Simplicianum. PDF 33. Alia difficultas tollitur ex duobus aequaliter tentatis ex libro duodecimo de Civitate Dei. PDF 34. Explicantur alia quaedam quae ex Augustino proferuntur quod velle, & nolle, consentire ac dissentire sint propriae voluntatis; quod sint nostra; quod habere dona Dei sit accipientis & habentis &c. PDF De gratia Christi Salvatoris Liber III. Qui est de gratia sufficienti. PDF Cap. 1. Tangitur natura adiutorij sufficientis, & ostenditur nullum dari post lapsum quin simul efficax sit. Hoc enim repugnat multis principijs Augustini & Ecclesiae. PDF 2. Adiutorium pure sufficiens ad gratiam: naturae pertinet: lapsorum reparationi inutile & perniciosum, in quo sita sit laesio liberi arbitrij. PDF 3. Quam monstrosa sit gratia sufficiens prout à recentioribus explicatur & quare excogitata. Gratiae congruae authores non nisi sufficientem habent, sublatoque peccato Originali naturam liberi arbitrij integram & illaesam inducunt. PDF 4. Ex natura gratiae Christi ostenditur, nonnullis dari sufficientem gratiam iuxta sensum Recentiorum, qui conantur directe contrarium eius persuadere, quod Augustinus de lege & gratia sufficiente. PDF 5. Iudaeis lex data est, & Christianis plurimis praecepta dantur sine ulla gratia sufficiente aut adiuvante. Probatur hoc multis modis & ostenditur illam gratiam repugnasse scopo legis. PDF 6. Quis fuerit status veteris testamenti & hominum sub eo viventium fuse declaratur. PDF 7. Non affuisse hominibus sub lege viventibus gratiam sufficientem servandi legem vel ullum praeceptum eius. PDF 8. Status veteris testamenti figurativus & Propheticus non afferebat Iudaeis gratiam sufficientem sed potius impedientem. Quanta fuerit in Iudaeis servitus & ignorantia gratiae & authoris eius. PDF 9. Status veteris testamenti, ut talis non erat iustitiae & salutis, sed potius peccati & mortis. Paucißimi iusti sub illo testamento, & gratiae sufficiente muniti. Gratia illa sub natura & lege continetur. PDF 10. Excaecati & obdurati carent gratiâ sufficienti, quâ videant & moveantur ad bonum. PDF 11. Infideles carent gratia sufficienti ad salutem tam proximâ quam remotâ & omnibus principijs eius. PDF 12. Infideles non habent gratiam sufficientem ordinis naturalis. Gratia sufficiens infidelium à Semi-Pelagianis excogitata. PDF 13. Proponitur duo argumenta pro asserenda gratia sufficiente. Disseritur fuse de poßibilitate, & impoßibilitate praeceptoru[m] Dei. Esse quanda[m] volu[n]tatis infirmitatem, quâ non potest certas tentationes superare, nec adest gratia qua superentur, nec spiritus orationis, quo vires impetrentur. PDF 14. Idem nodus, quomodo talibus praeceptum sit possibile etiam à Scholasticis solvendus est. Augustinus & Apostolus eo constricti, nunquam aliter solverunt, nisi quia gratia est quae negatur peccatori, & iustitia quae punitur. PDF 15. Multis modis praecepta dicuntur poßibilia etiam sine gratia sufficiente. Quaenam impoßibilitas excuset peccantem, & quae non: ex quibus solvuntur duo argumenta capite decimo tertio proposita. PDF 16. Locus Augustini exponitur ubi dicere videtur, quod Pharaoni non imputabatur quod obduratus obtemperare non poterat. PDF 17. Non frustra dantur praecepta, consilia, exhortationes, correptiones ijs qui gratia sufficiente destituti sunt. Absurdum quod homini post lapsum Deus illam gratiam debeat, & quare. PDF 18. Solvuntur quaedam Scripturae loca quae pro asserenda gratia sufficienti proferuntur, ut Quid debui ultra facere vineae meae &c. &, Si non venissem, & locutus eius fuissem, peccatum non haberent. PDF 19. Quomodo Deus neminem deserit nisi deseratur. PDF 20. Exponitur locus Apostoli: Deus omnes homines vult salvos fieri, & ad agnitionem veritatis venire. PDF 21. Quomodo Christus sit redemptor omnium, pro omnibus crucifixus & mortuus. PDF De gratia Christi Salvatoris Liber IV. Qui est gratia Christi, quantum ad essentiam & divisiones ejus. PDF Cap. 1. Quid sit medicinale Christi adiutorium secundum substantiam. Esse caelestem suavitatem seu delectationem iuxta mentem S. Augustini, ostenditur primo ex Scripturis quibus ipse utitur, & alijs diversis eius testimonijs. PDF 2. Idem ostenditur. Secundo inductione, seu enumeratione cuiusvis generis bonarum operationum voluntatis, ad quas eam praerequirit Augustinus. PDF 3. Idem probatur. Tertio ex contrario, hoc est, ex peccatis quae ex simili delectatione terrena, tanquam ex causa proficisci tradit. PDF 4. Idem demonstratur. Quarto ex lucta duarum delectationum terrenae ac caelestis, quarum postrema nisi vicerit, peccatur. PDF 5. Eadem lucta & victoria caelestis delectationis uberius declaratur, ex libris quos ex professo contra hostes gratiae scripsit. PDF 6. Nomen Victricis Delectationis inde tractum, atque impositum gratiae medicinali Christi. PDF 7. Delectationis neceßitas oritur ex infirmitate voluntatis, quâ fit ut nihil boni amplecti poßit nisi delectet. PDF 8. Quinto ostenditur delectationem esse veram gratiam Christi ex adiutorio perseverantiae in hac vita & impeccabilitatis in caelo. Epilogus probationum praecedentium. PDF 9. Neceßitas delectationis caelestis ad bene volendum & operandum non ex natura voluntatis, sed ex eius poena proficiscitur. PDF 10. Inferuntur corollaria, quibus multa principia sancti Augustini de libero arbitrio, & potestate bene operandi & similibus declarantur. PDF 11. Delectatio ista caelestis, secundum Augustini mentem, est actus vitalis & indeliberatus animae: & quidem amoris ac desiderij, praecedentis consensum, ac delectationem illam, quae & quies animi & gaudium dicitur. PDF 12. De gratiae divisionibus. Tres divisiones gratiae afferuntur. Quid sit gratia praeveniens. PDF 13. Quid sit gratia consequens seu subsequens. PDF 14. Declaratur uberius natura gratiae praevenientis & consequentis ex Prospero, Fulgentio, & ex Concilijs Arausicano ac Tridentino. PDF 15. Quid sit gratia operans & cooperans, iuxta Augustinum & Fulgentium. PDF 16. Quid sit gratia excitans & adiuvans. PDF 17. Sensus multorum Scholasticorum in explicandis gratiarum divisionibus à sensu Patrum quam diversus sit. PDF 18. Gratia praeveniens, subsequens; operans, cooperans; excitans, adiuvans; generalius quandoque usurpantur à Patribus sensu tamen etiam à Neotericis diverso. PDF 19. Gratia praeparans voluntatem quid sit, & quomodo secus ab Augustino quam à Scholasticis quibusdam intelligatur. PDF De gratia Christi Salvatoris Liber V. Qui est de effectibus gratiae Christi. PDF Cap. 1. Transitus ad effectus gratiae medicinalis Christi. Gratia Christi tantummodo ad diligendum cuiusvis praecepti impletione Deum, necessaria est. PDF 2. Quomodo sit intelligendum, quod sola gratia qua diffunditur charitas in cordibus nostris, sit gratia qua Deus operatur in nobis velle, & operari, & praeceptorum omnium impletionem. Et quae doctrinae istius radix sit. PDF 3. Virtus non est aliud nisi amor Dei. Ostenditur ex diversis principijs. PDF 4. Virtutes Cardinales Amor Dei quadruplex. PDF 5. Etiam ceterae virtutes quidam affectus sunt dilectionis Dei. Ostenditur hoc de virtute Religionis. PDF 6. Idem declaratur in virtutibus Theologicis. Et primo in fide ex diversis Augustini principijs & locis. PDF 7. Dilectio ista ex qua nascitur fides, charitas imperfecta est, & quo sensu. PDF 8. Idem de spe ostenditur. PDF 9. Spes Christiana non oritur ex amore concupiscentiae, sed genuinae Charitatis. PDF 10. Charitati gratis diligenti Deum non repugnat respectus mercedis aut retributionis. PDF 11. Quid sit opus fieri Sicvt Oportet, iuxta sancti Augustini, Concilij Arausicani, ac Tridentini phrasin. PDF 12. Ostenditur, Scholasticos Doctores multum hallucinari de operibus quae fiunt, vel non fiunt Sicvt Oportet. PDF 13. Timor gehennae secundum se consideratus licitus, bonus, rectus est. PDF 14. Timor poenae initium sapientiae externum, qui ab ipsa sapientia, id est charitate excluditur. PDF 15. Timor poenae ex gratia quaedam generali, non ex illa propriè & sticte dicta gratia Christi nascitur. PDF 16. Occurritur obiectioni; & ostenditur eandem esse rationem de quolibet timore poenarum etiam gehennae. Nascitur ex amore creaturae & sui. PDF 17. Amplius declaratur, timorem poenae non esse ex Christi gratia, quia facit iustitiam inde natam, ex lege, & justitiam nostram, non ex Deo. PDF 18. Vberius ostenditur ex Augustino, timorem poenae & opus ex isto timore factum non esse ex gratia Christi, sed naturae viribus supposita fide. PDF 19. Ex puro timore poenae non potest ita fugi peccatu[m], ut nullum aliunde peccatum incurratur. PDF 20. Ne quidem ex timore gehennae. PDF 21. Radix prima istius doctrinae, quia qui nudo timore poenae peccatum fugit invitus & animo repugnanti fugit, ideoque non fugit peccatum sed aliud quidpiam. PDF 22. Secunda radix, quia timor poenae non potest mutare voluntatem malam, sed solus amor iustitiae. PDF 23. Radix tertia, quia timor poenae ab amore iustitiae disiunctus, nascitur ex amore sui ipsius, quatemus in creatura ultimo requiescit. PDF 24. Iustitia ex timore poenae, est iustitia ex lege & nostra, quam Apostolus arbitratus est detrimentum ac stercora. PDF 25. Repugnat magnopere Augustino doctrina qua docetur dolorem peccati propter gehennae metum, seu attritione quorundam Scholasticorum excludere posse omnem peccandi voluntatem, & continere propositum bonae vitae seu servandi totam legem Dei, itemque esse dispositionem sufficientem ad iustificationem cum Sacramento obtinendam. PDF 26. Concilium Tridentinum isti doctrinae multis locis adversatur. PDF 27. Multi fructus timoris poenae recensentur, ex quibus veritas doctrinae à Concilio Tridentino de timore poenae traditae patescit & confirmatur. PDF De gratia Christi Salvatoris Liber VI. Qui est primus de libero arbitrio. PDF Praefatio. PDF Cap. 1. De nomine liberi arbitrij & voluntatis. PDF 2. Liberum opponitur servo, captivo, dominationi alterius subiecto. Est esse inalligatum, inimpeditum &c. PDF 3. Liberum aliquid positivum sonat. Esse dominum, esse sui iuris, esse in potestate nostra, esse gratia sui. PDF 4. Quid sit esse in nostra potestate, seu actum habere in potestate, iuxta Augustinum. PDF 5. Omnis voluntas quomodo sit in potestate, & libera. PDF 6. Duplex neceßitas Augustino, coactios & simplex seu voluntaria. Illa, non haec repugnat libertati. PDF 7. Idem istenditur ex libertate Dei. PDF 8. Item ex libertate beatorum hominum & Angelorum. PDF 9. Ex libertate Christi Domini. PDF 10. Idem ostenditur ex voluntate fruente summo bono clare viso, iuxta principia Augustini. PDF 11. Idem probatur iuxta principia propria Scholasticorum. PDF 12. Eandem distinctionem indicarunt ante Augustinum ac ipso vivente multi, Dionysius Areopagita, Clemens, Irenaeus, Tertullianus, Origenes, Hilarius, Epiphanius, Macarius, Basilius, Seleucienses, Eusebius, Chrysostomus, Cyrillus. PDF 13. Post Augustinum idem docuerunt omnes usque ad Scholasticos, & primo sanctus prosper & Fulgentius. PDF 14. Venerabilis Beda. PDF 15. S. Ioannes Damascenus. PDF 16. S. Anselmus. PDF 17. S. Bernardus. PDF 18. Hugo de Sancto Victore. PDF 19. Richardus de Sancto victore. PDF 20. Magister Sententiarum. PDF 21. Alexander de Hales. PDF 22. Guilielmus Parisiensis. PDF 23. Guilielmus Altißidiorensis. PDF 24. Sanctus Thomas. PDF 25. Ioannes Scotus. PDF 26. Sanctus Bonaventura. PDF 27. Henricus à Gandavo. PDF 28. Richardus de Media villa. PDF 29. Thomas de Argentina. PDF 30. Dionysius Carthusianns. PDF 31. Marsilius de Inghen. PDF 32. Nicolaus de Orbellis & Stephanus Brulefer. PDF 33. Gabriel. PDF 34. Solvuntur generaliter Scripturae, Patres & Consilia quae requirunt indifferentiam ad utrumlibet. PDF 35. Actus voluntatis deliberatae necessarius, est in potestate & dominio voluntatis. PDF 36. Explicantur propositiones ex Bulla Pij quinti: Quod voluntariè fit etjamsi necessitate fiat, liberè tamen fit. Et sola violentia repugnat libertati hominis naturali. PDF 37. Quomodo potentiae rationales se habeant ad opposita, & actus liber poßit esse necessarius. PDF 38. Profertur epilogice consensus antiquorum Scholasticorum & Scriptorum usque ad Augustinum. PDF De gratia Christi Salvatoris Liber VII. Qui est secundus de libero arbitrio. PDF Cap. 1. Brevis recapitulatio praecedentium, & propositio sequentium. PDF 2. Est aliquid, praeter nudam facultatem voluntatis, quod actum etiam voluntatis ponit in arbitrij potestate & illud facit velle. PDF 3. Delectatio efficit voluntatem & libertatem, hoc est, facit velle & libere velle. PDF 4. Libertas Augustino maxime versatur circa finem, & quare. PDF 5. Divisiones libertatis, in libertatem à neceßitate, à peccato, à miseria. Item in libertatem à peccato, & à iustitia. Quomodo se habeant ad veram arbitrij libertatem. PDF 6. Quid sit libertas à peccato in Scripturis celebrata, iuxta Recentiores, & Pelagianos, & Augustinum, secundùm terminum à quo. PDF 7. Libertas à peccato, secundum terminum ad quem est vera & propriè dicta libertas arbitrij ad opus bonum. Fit per charitatem iustitiae, & delectationem. PDF 8. Vberius declaratur natura libertatis. Quid sanitas, quid potestas arbitrij? Vnde nascuntur, ortus, incrementum, fastigium libertatis. PDF 9. Quatuor Corollaria ex istis principijs Augustini declarantur, & in primis quomodo arbitrium liberum erit in caelo. PDF 10. Triplex liberi arbitrij status, ad bonum, vel malum, & ad utrumque. Vnde haec restrictio ad unum, vel indifferentia contrarietatis nascatur. PDF 11. Error Pelagianus est, requiri ad libertatem, indifferentiam ad bonum & malum: sed potest esse libertas destrcuta ad malum. PDF 12. Libertas arbitrij, quo sensu tribuenda, & neganda peccatoribus. PDF 13. Quomodo se libertas arbitrij habeat ad libertatem seu indifferentiam contrarietatis, & contradictionis. PDF 14. Afferuntur quatuor absurda, quae ex neceßitate talis indifferentiae contradictionis sequuntur. PDF 15. Aliae tres absurditates ex ista indifferentia contradictionis consectaneae aperiuntur. PDF 16. Quomodo se habeat libertas arbitrij ad amplitudinem, eminentiam, independentiam, immensitatem, & similes voluntatis proprietates. PDF De gratia Christi Salvatoris. Liber VIII. Qui est de Concordia gratiae & liberi arbitrij. PDF Praefatio PDF Cap. 1. Discrimen duarum opinionum de praedeterminatione physica & gratia congrua. In quo S. Augustini sententia cum utraque conveniat. PDF 2. Varia discrimina proferuntur inter adiutorium Dei medicinale & praedeterminationem physicam, prout à defensoribus eius traditur. PDF 3. Adiutorium Christi determinat, ac praedeterminat etiam physicè voluntatem, ut velit & ardentius velit, & ex quo capite istud accidat. PDF 4. Conciliatio gratiae Christi quam Augustinus docuit cum libero arbitrio, iuxta principia Scholasticorum. PDF 5. Conciliatio genuina gratiae cum libero arbitrio secundum Augustini mentem profertur, & probatur ex querelis Pelagianorum & modo quo ijs Augustinus satisfecit. PDF 6. Eadem ex alijs diversis locis Augustini asseritur. PDF 7. Eadem ostenditur ex alia querela Pelagianorum. PDF 8. Eadem ex libro quem hanc solam ob causam Augustinus scripsit, ad oculum demonstratur. PDF 9. Declaratur hoc ipsum ex concordia motuum concupiscentiae, & liberi arbitrij ab Augustino tradita, ex quibus Pelagiani similiter quaerebantur liberum arbitrium extingui. PDF 10. Eandem concordiam gratiae & liberi arbitrij ad unguem docuerunt discipuli S. Augustini, & in primis latißimè & clarißimè S. Prosper. PDF 11. Item S. Cyrillus Alexandrinus, Fulgentius, & Petrus Diaconus. PDF 12. Sanctus Gregorius, Beda, S. Anselmus. PDF 13. Sanctus Bernardus, & amici eius duo Hugo & Richardus de sancto Victore. PDF 14. Magister Sententiarum, Alexander Halensis, Guilielmus Parisiensis. PDF 15. Sanctus Thomas, S. Bouaventura, Scotus. PDF 16. Henricus à Gandavo, Richardus de media Villa, Marsilius. PDF 17. Zozymus Papa, Celestinus, Tridentinum eandem concordiam definierunt. PDF 18. Epilogus probationum praecedentium. PDF 19. Redditur vera ratio principijs Augustini & aliorum Patrum ad amußim consentanea, cur talem concordiam gratiae & liberi arbitrij docuerint, nihilque in tradenda libertate curaverint illam indifferentiam & aequalitatem contrarietatis & contradictionis. PDF 20. Agnovit Augustinus sub gratia & ante gratiam indifferentiam contrarietatis & contradictionis quodam sensu; non tamen tanquam libertatem aut partem eius. Explicatur ista indifferentia conformiter principijs Augustini. PDF 21. Quomodo differat ista concordia gratiae & liberi arbiteij ab opinione Calvini? PDF De gratia Christi Salvatoris. Liber IX. Qui est de Pr[a]edestinatione hominum & Angelorum. PDF Praefatio PDF Cap. 1. De nomine praedestinationis. Scripturis & Patribus non est aliud nisi praedefinire, praedecernere, praestituere. PDF 2. Inferuntur ex praedictis quatuor Corollaria. Et in primis quod praedestinatio non magis ex ratione sua respiciat & includat medium quam finem, nec magis finem quam medium fusè, quod gloria sit etiam obiectum praedestinationis. PDF 3. Praedestinatio Dei respicit non solum bonum, sed etiam malum, non culpae, sed poenae. De duplici praedestinatione, ad vitam & ad mortem. PDF 4. Inferuntur aliquot Corollaria. Iterum de praedestinatione in bono, & malo. Alia duplex praedestinatio, gratiae & iustitiae. De praedestinatione simpliciter dicta, & quod respiciat actiones Dei. PDF 5. Praedestinatio, dilectio, electio, propositum, praeparatio gratiae, discretio, quid in Scripturis & Augustino differant. PDF 6. Praedestinatio, electio, & discretio, alia gratiae, alia meritorum. Quid singulae sint & respiciant Augustinus olim etiam rectè de gratia sentiens, nullam agnovit electionem gratiae, & quare. Quid electio iuxta Manichaeos. PDF 7. Definitio praedestinationis gratiae seu gratuitae ab Augustino tradita, nonnihil enodatur. Quaenam sint illa beneficia, & illa praescientia, de quibus in ea fit mentio? PDF 8. Effectus adaequatus praedestinationis gratuitae est liberatio. Quid illa, & à quibus. Praedestinatio gratiae facta est praeviso peccato non aliter. PDF 9. Vnde Phrases istae, Massa, & discretio à massa perditionis, & quid significent apud Augustinum. PDF 10. Electio, seu praedestinatio gratiae non habuit in Angelis locum, & quo sensu. PDF 11. Electio gratiae in Angelis, ex alio capite destruitur. PDF 12. Augustinus Angelorum perseverantiam non praedestinatam, sed praescitam tradit, eosque non gratia, sed meritis discretos. PDF 13. Angeli ad gloriam electi sunt, non electione gratiae sed meritorum. PDF 14. Angeli non sunt electi efficaciter ad gloriam, ante praevisionem perseverantiae, seu meritorum absolutam. PDF 15. Homines efficaciter electi sunt, non solum ad merita, sed etiam ad ipsam gloriam, ante praevisionem absolutam meritorum: & cur magis quam Angeli. Tres hallucinantium classes, quia radicem diversitatis non agnoverunt. PDF 16. Breviter perstringuntur quaedam Scripturae, quibus illa doctrina asseritur. Fusius soluitur ex Augustino, quo pacto Scripturae Christianos omnes electos & praedestinatos vocent. PDF 17. Prima probatio istius sententiae ex varijs Augustini locis, quibus generaliter talem voluntatem efficacem electionis ad gloriam, ante meriti praescientiam statuit. PDF 18. Secunda ex voluntate singulari salutis parvulorum. PDF 19. Tertia ex voluntate illa, quae velut radix est gubernationis mirabilis circa adultos. PDF 20. Quarta ex voluntate illa, quae veluti radix, & cardo est gubernationis reproborum. PDF 21. Quinta ex vocatione secundum propositum. PDF 22. Declaratur hoc propositum antecedere omnem praescientiam absolutam meritorum ex praedefinitionibus multorum effectuum liberorum, ante praescientiam absolutam consensus voluntatis. PDF 23. Sexta, ex querelis Massiliensium. PDF 24. Solvuntur quaedam argumenta ab Augustino petita. PDF 25. De causa praedestinationis ex parte Angelorum, & hominum, eaque diversa. Cur huic, non illi detur gratia, Quaestio inscrutabilis, origo errorum quibus eius scrutatores lapsi sunt. Quaedam de operibus moraliter bonis, & faciente quod in se est. PDF 26. Numerus Praedestinatorum quo pacto certus, praescientia, an praefinitione, tam respectu Angelorum, quam hominum. Aliqui supra numerum. PDF De gratia Christi Salvatoris Liber X. Qui est de reprobatione hominum & Angelorum. PDF Cap. 1. Quis ordo reprobationis quorumdam Angelorum negativae & positivae, ante, an post praevisa merita. PDF 2. Quis ordo reprobationis lapserum hominum. PDF 3. Causa reprobationis, secundum considerationem absolutam, est massa damnationis sive peccatum originale, & quo sensu. PDF 4. Causa reprobationis, secundum considerationem comparativam, est voluntas Dei. PDF 5. Effectus reprobationis damnatio, excaecatio, obduratio: non tamen primi peccati, sive Angelici, sive humani permißio. PDF 6. Tria solvuntur argumenta, quibus ista sancti Augustini doctrina de praedestinatione & reprobatione impetitur, quod Deus non videatur esse Salvator omnium hominum: nec Redemptor totius mundi: neque congruè promittere vitam aeternam, sub conditione servandi mandata. PDF 7. Solvitur argumentum quartum, quo dicitur, Deum insidiari saluti eorum qui reprobati sunt. PDF 8. Solvitur quintum argumentum, quo dicitur, hanc sententiam afferre socordiam electis, & reprobis desperationem. PDF 9. Solvitur sextum argumentum, quo urgent istam doctrinam tollere zelum animarum, & inutiles facere praedicationes & correptiones. Et utrum scandalum ac dissolutionem vitae pariat. PDF 10. Solvitur septimum argumentum, quo existimatur ista doctrina, non esse divinae clementiae consentanea, eo quod reprobos non nisi ad damnationem creare, & conservare videatur. PDF 11. Reprobati non tam propter suam, quam electorum utilitatem nascuntur, & conservantur. PDF 12. Fructus secundus, ut multis modis doceantur electi. Septem documenta proferuntur. PDF 13. Fructus secundus, ut multis modis doceantur electi. Septem documenta proferuntur. PDF 14. Cur tantus numerus reprobatorum prae praedestinatis. PDF 15. Tertius fructus, exercitium, & profectus, probatio, & eminentia seu manifestatio electoru[m]. PDF 16. Quo scopo & fructu reprobati misceantur praedestinatis, & iuxta Scripturas, servituti destinati sint. PDF 17. Quam conveniens, imo posr lapsum necessarius fuerit iste divinae providentiae modus. PDF 18. Ostenditur iniustitia querimoniae contra istam sancti Augustini doctrinam. PDF Epilogus omnium. PDF Erroris Massiliensium & opinionis quorundam Recentiorum ϖαραλλήλον & Statera. In qua discrimen utriusque sententiae ϖαραλλήλως indagatur, & compluribus notis perspicuè ostenditur. PDF Praefatio. In quo causa, & fructus hujus scriptionis; Propositio, & partitio dicendorum. PDF Capvt I. Quo pacto in oppugnanda electione hominum, seu completa praedestinatione discrepent, aut conveniant. PDF Capvt II. Quomodo in oppugnanda gratia efficaci conveniant, aut differant. PDF Capvt III. Quae sit in gratiam ab utrisque traditam convenientia ac discrepantia. PDF 30. Vtrique omnia spectra desperationis, fati, ignaviae &c. ex magna facilitate conciliandi gratiam & praedestinationem cum libero arbitrio facile fugant. PDF 31. Statuunt in Deo propositum generale restaurandi totum genus humanum. PDF 32. Cuius basin collocant locum Apostoli: Qui vult omnes homines salvos fieri, & in agnitionem veritatis venire. PDF 33. Augustini expositiones pariter repudiant. PDF 34. Voluntas illa Dei generalis conditionata est respectu maiorum. PDF 35. Etiam respectu parvulorum qui salvantur. PDF 36. Item respestu eorum qui damnantur. PDF 37. Gratiam attemperant isti proposito generali Dei, & libero arbitrio hominis. PDF 38. Statuunt beneficia remotiora omnibus ex aequo communia, Christi mortem baptismum &c. PDF 39. Beneficia etiam propinqua, gratiam scilicet sufficientem, omnibus effundunt liberalißimè. PDF 40. Gratia quomodo sufficiens in Adam, Noë, Abraham, Patriarchis, Sapientibus gentilium; in caelesti machina & creaturis. PDF 41. Item in forma Ecclesiae, & praedicatione Euangelij generali. PDF 42. Gratiam actualem internam utrique tribuunt. PDF 43. Gratia ista quantum ad operandi modum est adiutorium sine quo non. PDF 44. Dat posse si velit; non ut velit. PDF 45. Quam liberum arbitrium efficacem, vel inefficacem seu cassam reddere potest. PDF 46. Est similis gratiae Adami, atq[ue] Angelorum. PDF 47. Eâ positâ Deus expectat voluntatem nostram, ut purgari velimus. PDF 48. Gratia ista pendet à libero arbitrio, & ab eius nutu, & usu causaliter praeeunte, ut influat. PDF 49. Causa excogitanditalis adiutorij, ne alioquin opus nullius sit laudis. PDF 50. Item ne merittum operibus detrahatur. PDF 51. Discrepant in operibus moraliter bonis. PDF 52. Gratia discernens propriè unum ab altero, est utrisque natura liberi arbitrij divinitus data. PDF 53. Causa commendandi istam discernentem gratiam, ne voluntas alioquin non laesa, sed poenitus extincta videatur. PDF 54. Sibi tribuunt initium fidei, credere, desiderare, orare, &c. PDF 55. Multiplex discrimen. Primum, quod Maßilienses initium fidei, & in ea perseverantiam sibi asseriberent: recentiores omnes virtutes. In quo dupliciter gravius Maßiliensibus hallucinantur. PDF 56. Secundum, quod illi initum falutis; hi totam suae potestati vendicent. PDF 57. Tertium, quod illi post initium fidei veram Christi gratiam actualem agnoverint; hi nullam. PDF 58. Quartum, illi intelligunt veram Christi gratiam cum libertate consistere; hi nequaquam. PDF 59. Meritum agnoscunt pariter in initio fidei; illi inviti, hi palam. PDF 60. Meritum utrique valde deprimunt; sed illi operum cum gratia factorum, hi operum purè naturalium. PDF 61. Multae propositiones apud utrosque verae: Prima: Gratia non sibi subijcit humanam voluntatem. PDF 62. Secunda: Vt à peccato purgemur voluntatem nostram Deus exspectat. PDF 63. Tertia: Sine gratia Dei credentibus, volentibus, desiderantibus, conantibus &c. nobis misericordia confertur divinitus. PDF 64. Quarta: Humilitati & obedienti[a]e humanae subjungitur gratiae adjutorium. PDF 65. Quinta: Aliqui per liberum arbitrium ad gratiam baptismi venire possunt. PDF Capvt IV. Quid praedestinationi apud utrosque commune; quid proprium. PDF Capvt V. Quibus utrique armis pugna verint; quibus gradibus in illam sententiam lapsi sint. PDF Elenchvs Lib. Et Cap. Tomi Tertii PDF Index Rervm Et Verborvm Tomi Tertii. PDF Admonitivncvla. PDF Index Qui Sacrae Scripturae loca omnia in tribus hisce Tomis explicata secundùm eum librorum & Capitum ordinem, qui in Biblijs cernitur ob oculos ponit. PDF Endsheet PDF Back cover PDF Spine PDF In Qvo Genuina sententia S. Avgvstini de humanæ naturæ stantis, lapsæ, puræ statu & viribus eruitur & explicatur PDF In quo hæreses & mores Pelagij contra naturæ humanæ sanitatem, ægritudinem & medicinam ex S. Augustino recensentur ac refutantur 
