Content

•  
  PDF In Qvo Genuina sententia profundißimi Doctoris de Auxilio gratiæ medicinalis Christi Salvatoris, & de prædestinatione hominum & Angelorum proponitur, ac dilucidè ostenditur
•  
  PDF  Front cover
•  
  PDF  Endsheet
•  
  PDF  Title page
•  
  PDF 1-2 De gratia Christi Salvatoris. Liber I.
•  
  PDF 1-2 Praefatio.
•  
  PDF 9-10 Cap. 1. Partitio dicendorum & ordo sequentium disputationum.
•  
  PDF 9-10 2. Notio liberationis arbitrij. Causa eius efficiens non est naturalis poßibilitas liberae voluntatis, sed gratia.
•  
  PDF 13-14 3. Nomina diversa gratiae ex hoc effectu tracta.
•  
  PDF 15-16 4. Arbitrium per gratiam liberari debet, ut operetur actus, non solum supernaturales, sed etiam moraliter bonos.
•  
  PDF 17-18 5. Vtrum aliquid poßit arbitrium suis naturalibus vtribus, ad hoc ut gratiam illam adipiscatur. Facienti quod in se est per naturae vires, non datur ex aliqua stabili lege gratia.
•  
  PDF 23-24 6. Transitus à natura ad gratiam generaliter dictam. Divisio eius generalis: multiplex genus legis ac doctrinae. Explicatur status causae.
•  
  PDF 27-28 7. Gratia divinae legis ac doctrinae arbitrium liberare non potest, ut velit & operetur iustitiam. Causa rei istius datur: & prosertur primus effectus legis dare cognitionem peccati.
•  
  PDF 33-34 8. Secundus effectus legis, reddere praecepti observationem difficiliorem sine gratia, propter incrementum concupiscentiae.
•  
  PDF 37-38 9. Tertius effectus legis, graviorem ruinam afferre, arctiusque concludere hominem sub peccato.
•  
  PDF 41-42 10. Explicatur modus quo lex facit abundare peccatum, & iram operatur.
•  
  PDF 43-44 11. Aperitur mysterium divini consilij, quo legem tulit, quae non nisi praevaricationem & iram operatur.
•  
  PDF 49-50 12. Lex Paedagogus ad gratiam per terrorem: est & gratia testimonium, & quomodo.
•  
  PDF 53-54 13. Quo pacto lex ad hominis iustificationem & legis impletionem à Deo ordinata est.
•  
  PDF 55-56 14. Lex virtus peccati, & iram operatur, & in singulis hominibus etiam Christianis, & in toto populo Dei, qui instar unius hominis eruditur in quatuor statibus, ante legem, sub lege, sub gratia, in pace.
•  
  PDF 59-60 15. Quae fuerit radix talis oeconomiae populi Dei, quantum ad legem & gratiam.
•  
  PDF 63-64 16. Eade[m] vis cuiu[s]cu[m]q[ue] doctrinae, revelationis, scientiae, sapientiae, quae legis, ad liberandam voluntatem. Opus inde proficiscens est opus naturae, non gratiae.
•  
  PDF 67-68 17. Aperitur hallucinatio cuiusdam recentioris, qui cogitationes congruas etiam naturales, illam veram gratiam Christi ad operandum staruit. Quid ab errore Pelagiano discrepet.
•  
  PDF 73-74 18. Vera & fundamentalis ratio cur nulla doctrina, vel revelatio, vel cogitatio, congrua liberare poßit arbitrium: ex termino à quo, & ad quem liberationis petita.
•  
  PDF 79-80 De gratia Christi Salvatoris Liber II. Qui est de vera voluntatis gratia, quantum ad operandi modum.
•  
  PDF 79-80 Cap. 1. Gratia voluntatis alia sanae, alia aegrotae. Cardo disputationis inter Ecclesiam & pelagianos. De gratia medicinali contra vulnera naturae inflicta.
•  
  PDF 89-90 2. Idem ostendizur ex alijs varijs capitibus. Nomina gratiae inde derivata.
•  
  PDF 93-94 3. Discrimen gratiae sanitatis & medicinalis à recentiorum notitia valde abstrusum, & quare. Iaciuntur fundamenta discriminis, libertas arbitrij ante peccatum, & captivitas post peccatum.
•  
  PDF 97-98 4. Affertur ex Augustino ac declaratur discrimen adiutorij sanae voluntatis & aegrotae, hoc est adiutorij sanitatis & medicinalis, seu adiutorij sine quo non, & quo.
•  
  PDF 103-104 5. Inferuntur duo corollaria quibus accuratius declaratur discrimen duplicis istius adiutorij. Reijciuntur lex, scientia revelatio, remißio peccatorum, gratia sufficiens, habitualis, congrua, efficax recentiorum extra limites adiutorij medicinalis Christi.
•  
  PDF 111-112 6. Idem discrimen probatur secundo ex effectibus qui ex illo duplici adiutorio in Adamo ante & post lapsum; in Agelorum & hominum salvatione consecuti sunt. Proferuntur tres effectus istius diversitatis.
•  
  PDF 113-114 7. Profertur quartus effectus illius diversitatis.
•  
  PDF 117-118 8. Profertur quintus effectus eius.
•  
  PDF 121-122 9. Idem discrimen eadamque natura gratiae Christi probatur tertio ex differentia adiutorij poßibilitatis, quod Pelagiani condiderunt, & voluntatis atque actionis, quod horruerunt.
•  
  PDF 125-126 10. Responsio quaedam Neotericorum refellitur.
•  
  PDF 129-130 11. Probatur quarto ex horrore, quo Pelagiani adiutorium voluntatis & actionis aversati sunt.
•  
  PDF 131-132 12. Quinto ex errore Maßiliensium, qui licet adiutorium poßibilitatis, & sine quo non, defenderent, tamquam gratiae Christi destructores damnati sunt.
•  
  PDF 135-136 13. Ex praecedentibus infertur genuina declaratio multarum phrasium ac doctrinalium decisionum Augustini, Prosperi, Fulgentij, Conciliorum Ecclesiae, & Pontificum.
•  
  PDF 141-142 14. Adiutorium gratiae Christi esse revera tale quale hactenus declaratum est ostenditur diversis alijs modis; & sexto quidem ex eo quod faciat ac donet velle & operari, & omnia merita.
•  
  PDF 147-148 [i. e. 145-146] 15. Ostenditur tribus argumentis non esse satis quod gratia habitualis aut quaelibet actualis influat in meritum, ad hoc ut istud meritum sit donum Dei, & non meritum liberi arbitrij & humanum ab Augustino damnatum: sed quod debeat esse gratia actualis dans operationem & meritum.
•  
  PDF 151-152 16. Idem ostenditur quarto ex natura gratiae ad singulos actus necessariae, quae ex diversis capitibus ostenditur non esse habitualis, sed actualis inspirans etiam iustis habitualiter velle & operari.
•  
  PDF 167-168 18. Eandem doctrinam Romani Pontifices tradunt, & Ecclesia tota profitetur.
•  
  PDF 171-172 19. Eadem actualis gratiae seu motionis neceßitas ad singulos actus, ostenditur ex diversis alijs loiis Augustini.
•  
  PDF 175-176 20. Idem ostenditur ex illis August. & Hieronymi locis, ubi ex professo de gratia ad singulos actus necessaria disputatur cum Pelagio: & ex ipsa profeßione.
•  
  PDF 183-184 21. Concluditur argumentum capitis decimi quinti inchoatum, atque ostenditur non esse gratiam habitualem, vel aliam quamcumque in operandi modo ei similem, illam Christi gratiam quae inspirat ac donat velle agere, opus meritu[m] &c.
•  
  PDF 157-158 17. Idem ostenditur invictè iuxta doctrinum S. Augustini ex precibus Ecclesiae quae actualem motionem datricem voluntatis & operationis implorant.
•  
  PDF 187-188 22. Ostenditur eadem natura gratiae medicinalis Christi, septimo ex orationibus Ecclesiae, quibus ipsa voluntatis determinatio à Deo poscitur.
•  
  PDF 189-190 23. Ostenditur octavo ex eo quod post lapsum nihil omnino boni in homine, vel ab homine esse potest, nisi donetur à Deo, etiam ipsa suae voluntatis bonae determinatio: nec in ullo laudari nisi in solo Deo.
•  
  PDF 196-197 [i. e. 193-194] 24. Nono natura gratiae medicinalis generaliter demonstratur exorto proprietatibus ac notis, quibus ab Augustino paßim describi solet.
•  
  PDF 202-203 25. Decimo eius efficacißima natura declaratur, ex eo quod nulla prorsus effectu caret, sed eum in omnibus quibus datur infallibiliter operatur.
•  
  PDF 208-209 26. Declaratur ratio diversitatis phrasium quibus utitur Augustinus, opus bonum olim voluntati tribuendo, nunc gratiae.
•  
  PDF 210-211 27. Duobus scrupulis occurritur, quomodo nulla Christi gratia effectu careat: itemque cur Augustinus loquatur de sola gratia efficaci, non sufficiente.
•  
  PDF 212-213 28. Transitus ad argumentorum solutionem. Solvitur primum, quo discrimen gratiae stantis & lapsae naturae directè tollitur, quantum ad operandi modum.
•  
  PDF 214-215 29. Solvitur secundum quo similiter tollitur istud discrimen, substituendo pro adiutorio medicinali gratiam habitualem, excitationes, protectiones, concursum generalem ordinis supernaturalis.
•  
  PDF 218-219 30. Solvuntur duo loca Augustini ex libro de spiritu & littera, in quorum utroque recentiores obiectionem errantium coeperunt pro solutione Augustini.
•  
  PDF 224-225 31. Solvitur alius locus ex libro primo quaestione secunda ad Simplicianum, ubi similiter hallucinati sunt.
•  
  PDF 228-229 32. Solvitur difficultas de vocatione congrua ex eadem quaestione secunda ad Simplicianum.
•  
  PDF 236-237 33. Alia difficultas tollitur ex duobus aequaliter tentatis ex libro duodecimo de Civitate Dei.
•  
  PDF 242-243 34. Explicantur alia quaedam quae ex Augustino proferuntur quod velle, & nolle, consentire ac dissentire sint propriae voluntatis; quod sint nostra; quod habere dona Dei sit accipientis & habentis &c.
•  
  PDF 248-249 De gratia Christi Salvatoris Liber III. Qui est de gratia sufficienti.
•  
  PDF 248-249 Cap. 1. Tangitur natura adiutorij sufficientis, & ostenditur nullum dari post lapsum quin simul efficax sit. Hoc enim repugnat multis principijs Augustini & Ecclesiae.
•  
  PDF 254-255 2. Adiutorium pure sufficiens ad gratiam: naturae pertinet: lapsorum reparationi inutile & perniciosum, in quo sita sit laesio liberi arbitrij.
•  
  PDF 258-259 3. Quam monstrosa sit gratia sufficiens prout à recentioribus explicatur & quare excogitata. Gratiae congruae authores non nisi sufficientem habent, sublatoque peccato Originali naturam liberi arbitrij integram & illaesam inducunt.
•  
  PDF 262-263 4. Ex natura gratiae Christi ostenditur, nonnullis dari sufficientem gratiam iuxta sensum Recentiorum, qui conantur directe contrarium eius persuadere, quod Augustinus de lege & gratia sufficiente.
•  
  PDF 266-267 5. Iudaeis lex data est, & Christianis plurimis praecepta dantur sine ulla gratia sufficiente aut adiuvante. Probatur hoc multis modis & ostenditur illam gratiam repugnasse scopo legis.
•  
  PDF 276-277 6. Quis fuerit status veteris testamenti & hominum sub eo viventium fuse declaratur.
•  
  PDF 284-285 7. Non affuisse hominibus sub lege viventibus gratiam sufficientem servandi legem vel ullum praeceptum eius.
•  
  PDF 288-289 8. Status veteris testamenti figurativus & Propheticus non afferebat Iudaeis gratiam sufficientem sed potius impedientem. Quanta fuerit in Iudaeis servitus & ignorantia gratiae & authoris eius.
•  
  PDF 294-295 9. Status veteris testamenti, ut talis non erat iustitiae & salutis, sed potius peccati & mortis. Paucißimi iusti sub illo testamento, & gratiae sufficiente muniti. Gratia illa sub natura & lege continetur.
•  
  PDF 300-301 10. Excaecati & obdurati carent gratiâ sufficienti, quâ videant & moveantur ad bonum.
•  
  PDF 304-305 11. Infideles carent gratia sufficienti ad salutem tam proximâ quam remotâ & omnibus principijs eius.
•  
  PDF 320-321 12. Infideles non habent gratiam sufficientem ordinis naturalis. Gratia sufficiens infidelium à Semi-Pelagianis excogitata.
•  
  PDF 324-325 13. Proponitur duo argumenta pro asserenda gratia sufficiente. Disseritur fuse de poßibilitate, & impoßibilitate praeceptoru[m] Dei. Esse quanda[m] volu[n]tatis infirmitatem, quâ non potest certas tentationes superare, nec adest gratia qua superentur, nec spiritus orationis, quo vires impetrentur.
•  
  PDF 330-331 [i. e. 335-336] 14. Idem nodus, quomodo talibus praeceptum sit possibile etiam à Scholasticis solvendus est. Augustinus & Apostolus eo constricti, nunquam aliter solverunt, nisi quia gratia est quae negatur peccatori, & iustitia quae punitur.
•  
  PDF 336-337 15. Multis modis praecepta dicuntur poßibilia etiam sine gratia sufficiente. Quaenam impoßibilitas excuset peccantem, & quae non: ex quibus solvuntur duo argumenta capite decimo tertio proposita.
•  
  PDF 348-349 16. Locus Augustini exponitur ubi dicere videtur, quod Pharaoni non imputabatur quod obduratus obtemperare non poterat.
•  
  PDF 351-352 [i. e. 357-358] 17. Non frustra dantur praecepta, consilia, exhortationes, correptiones ijs qui gratia sufficiente destituti sunt. Absurdum quod homini post lapsum Deus illam gratiam debeat, & quare.
•  
  PDF 361-362 18. Solvuntur quaedam Scripturae loca quae pro asserenda gratia sufficienti proferuntur, ut Quid debui ultra facere vineae meae &c. &, Si non venissem, & locutus eius fuissem, peccatum non haberent.
•  
  PDF 365-366 19. Quomodo Deus neminem deserit nisi deseratur.
•  
  PDF 369-370 20. Exponitur locus Apostoli: Deus omnes homines vult salvos fieri, & ad agnitionem veritatis venire.
•  
  PDF 379-380 21. Quomodo Christus sit redemptor omnium, pro omnibus crucifixus & mortuus.
•  
  PDF 393-394 De gratia Christi Salvatoris Liber IV. Qui est gratia Christi, quantum ad essentiam & divisiones ejus.
•  
  PDF 393-394 Cap. 1. Quid sit medicinale Christi adiutorium secundum substantiam. Esse caelestem suavitatem seu delectationem iuxta mentem S. Augustini, ostenditur primo ex Scripturis quibus ipse utitur, & alijs diversis eius testimonijs.
•  
  PDF 398-399 [i. e. 405-406] 2. Idem ostenditur. Secundo inductione, seu enumeratione cuiusvis generis bonarum operationum voluntatis, ad quas eam praerequirit Augustinus.
•  
  PDF 404-405 3. Idem probatur. Tertio ex contrario, hoc est, ex peccatis quae ex simili delectatione terrena, tanquam ex causa proficisci tradit.
•  
  PDF 406-407 4. Idem demonstratur. Quarto ex lucta duarum delectationum terrenae ac caelestis, quarum postrema nisi vicerit, peccatur.
•  
  PDF 408-409 5. Eadem lucta & victoria caelestis delectationis uberius declaratur, ex libris quos ex professo contra hostes gratiae scripsit.
•  
  PDF 410-411 6. Nomen Victricis Delectationis inde tractum, atque impositum gratiae medicinali Christi.
•  
  PDF 414-415 7. Delectationis neceßitas oritur ex infirmitate voluntatis, quâ fit ut nihil boni amplecti poßit nisi delectet.
•  
  PDF 420-421 8. Quinto ostenditur delectationem esse veram gratiam Christi ex adiutorio perseverantiae in hac vita & impeccabilitatis in caelo. Epilogus probationum praecedentium.
•  
  PDF 428-429 9. Neceßitas delectationis caelestis ad bene volendum & operandum non ex natura voluntatis, sed ex eius poena proficiscitur.
•  
  PDF 432-433 10. Inferuntur corollaria, quibus multa principia sancti Augustini de libero arbitrio, & potestate bene operandi & similibus declarantur.
•  
  PDF 434-435 11. Delectatio ista caelestis, secundum Augustini mentem, est actus vitalis & indeliberatus animae: & quidem amoris ac desiderij, praecedentis consensum, ac delectationem illam, quae & quies animi & gaudium dicitur.
•  
  PDF 444-445 12. De gratiae divisionibus. Tres divisiones gratiae afferuntur. Quid sit gratia praeveniens.
•  
  PDF 452-453 13. Quid sit gratia consequens seu subsequens.
•  
  PDF 454-455 14. Declaratur uberius natura gratiae praevenientis & consequentis ex Prospero, Fulgentio, & ex Concilijs Arausicano ac Tridentino.
•  
  PDF 458-459 15. Quid sit gratia operans & cooperans, iuxta Augustinum & Fulgentium.
•  
  PDF 462-463 16. Quid sit gratia excitans & adiuvans.
•  
  PDF 468-469 17. Sensus multorum Scholasticorum in explicandis gratiarum divisionibus à sensu Patrum quam diversus sit.
•  
  PDF 470-471 18. Gratia praeveniens, subsequens; operans, cooperans; excitans, adiuvans; generalius quandoque usurpantur à Patribus sensu tamen etiam à Neotericis diverso.
•  
  PDF 474-475 19. Gratia praeparans voluntatem quid sit, & quomodo secus ab Augustino quam à Scholasticis quibusdam intelligatur.
•  
  PDF 476-477 De gratia Christi Salvatoris Liber V. Qui est de effectibus gratiae Christi.
•  
  PDF 476-477 Cap. 1. Transitus ad effectus gratiae medicinalis Christi. Gratia Christi tantummodo ad diligendum cuiusvis praecepti impletione Deum, necessaria est.
•  
  PDF 488-489 2. Quomodo sit intelligendum, quod sola gratia qua diffunditur charitas in cordibus nostris, sit gratia qua Deus operatur in nobis velle, & operari, & praeceptorum omnium impletionem. Et quae doctrinae istius radix sit.
•  
  PDF 494-495 3. Virtus non est aliud nisi amor Dei. Ostenditur ex diversis principijs.
•  
  PDF 502-503 4. Virtutes Cardinales Amor Dei quadruplex.
•  
  PDF 510-511 5. Etiam ceterae virtutes quidam affectus sunt dilectionis Dei. Ostenditur hoc de virtute Religionis.
•  
  PDF 510-511 6. Idem declaratur in virtutibus Theologicis. Et primo in fide ex diversis Augustini principijs & locis.
•  
  PDF 514-515 7. Dilectio ista ex qua nascitur fides, charitas imperfecta est, & quo sensu.
•  
  PDF 520-521 8. Idem de spe ostenditur.
•  
  PDF 520-521 9. Spes Christiana non oritur ex amore concupiscentiae, sed genuinae Charitatis.
•  
  PDF 526-527 10. Charitati gratis diligenti Deum non repugnat respectus mercedis aut retributionis.
•  
  PDF 532-533 11. Quid sit opus fieri Sicvt Oportet, iuxta sancti Augustini, Concilij Arausicani, ac Tridentini phrasin.
•  
  PDF 538-539 12. Ostenditur, Scholasticos Doctores multum hallucinari de operibus quae fiunt, vel non fiunt Sicvt Oportet.
•  
  PDF 542-543 13. Timor gehennae secundum se consideratus licitus, bonus, rectus est.
•  
  PDF 546-547 14. Timor poenae initium sapientiae externum, qui ab ipsa sapientia, id est charitate excluditur.
•  
  PDF 548-549 15. Timor poenae ex gratia quaedam generali, non ex illa propriè & sticte dicta gratia Christi nascitur.
•  
  PDF 554-555 16. Occurritur obiectioni; & ostenditur eandem esse rationem de quolibet timore poenarum etiam gehennae. Nascitur ex amore creaturae & sui.
•  
  PDF 556-557 17. Amplius declaratur, timorem poenae non esse ex Christi gratia, quia facit iustitiam inde natam, ex lege, & justitiam nostram, non ex Deo.
•  
  PDF 558-559 18. Vberius ostenditur ex Augustino, timorem poenae & opus ex isto timore factum non esse ex gratia Christi, sed naturae viribus supposita fide.
•  
  PDF 560-561 19. Ex puro timore poenae non potest ita fugi peccatu[m], ut nullum aliunde peccatum incurratur.
•  
  PDF 562-563 20. Ne quidem ex timore gehennae.
•  
  PDF 566-567 21. Radix prima istius doctrinae, quia qui nudo timore poenae peccatum fugit invitus & animo repugnanti fugit, ideoque non fugit peccatum sed aliud quidpiam.
•  
  PDF 572-573 22. Secunda radix, quia timor poenae non potest mutare voluntatem malam, sed solus amor iustitiae.
•  
  PDF 580-581 23. Radix tertia, quia timor poenae ab amore iustitiae disiunctus, nascitur ex amore sui ipsius, quatemus in creatura ultimo requiescit.
•  
  PDF 584-585 24. Iustitia ex timore poenae, est iustitia ex lege & nostra, quam Apostolus arbitratus est detrimentum ac stercora.
•  
  PDF 586-587 25. Repugnat magnopere Augustino doctrina qua docetur dolorem peccati propter gehennae metum, seu attritione quorundam Scholasticorum excludere posse omnem peccandi voluntatem, & continere propositum bonae vitae seu servandi totam legem Dei, itemque esse dispositionem sufficientem ad iustificationem cum Sacramento obtinendam.
•  
  PDF 590-591 26. Concilium Tridentinum isti doctrinae multis locis adversatur.
•  
  PDF 594-595 27. Multi fructus timoris poenae recensentur, ex quibus veritas doctrinae à Concilio Tridentino de timore poenae traditae patescit & confirmatur.
•  
  PDF 598-599 De gratia Christi Salvatoris Liber VI. Qui est primus de libero arbitrio.
•  
  PDF 598-599 Praefatio.
•  
  PDF 608-609 Cap. 1. De nomine liberi arbitrij & voluntatis.
•  
  PDF 610-611 2. Liberum opponitur servo, captivo, dominationi alterius subiecto. Est esse inalligatum, inimpeditum &c.
•  
  PDF 614-615 3. Liberum aliquid positivum sonat. Esse dominum, esse sui iuris, esse in potestate nostra, esse gratia sui.
•  
  PDF 618-619 4. Quid sit esse in nostra potestate, seu actum habere in potestate, iuxta Augustinum.
•  
  PDF 622-623 5. Omnis voluntas quomodo sit in potestate, & libera.
•  
  PDF 628-629 6. Duplex neceßitas Augustino, coactios & simplex seu voluntaria. Illa, non haec repugnat libertati.
•  
  PDF 636-637 7. Idem istenditur ex libertate Dei.
•  
  PDF 638-639 8. Item ex libertate beatorum hominum & Angelorum.
•  
  PDF 646-647 9. Ex libertate Christi Domini.
•  
  PDF 648-649 10. Idem ostenditur ex voluntate fruente summo bono clare viso, iuxta principia Augustini.
•  
  PDF 654-655 11. Idem probatur iuxta principia propria Scholasticorum.
•  
  PDF 658-659 12. Eandem distinctionem indicarunt ante Augustinum ac ipso vivente multi, Dionysius Areopagita, Clemens, Irenaeus, Tertullianus, Origenes, Hilarius, Epiphanius, Macarius, Basilius, Seleucienses, Eusebius, Chrysostomus, Cyrillus.
•  
  PDF 662-663 13. Post Augustinum idem docuerunt omnes usque ad Scholasticos, & primo sanctus prosper & Fulgentius.
•  
  PDF 666-667 14. Venerabilis Beda.
•  
  PDF 666-667 15. S. Ioannes Damascenus.
•  
  PDF 672-673 16. S. Anselmus.
•  
  PDF 674-675 17. S. Bernardus.
•  
  PDF 682-683 18. Hugo de Sancto Victore.
•  
  PDF 686-687 19. Richardus de Sancto victore.
•  
  PDF 688-689 20. Magister Sententiarum.
•  
  PDF 692-693 21. Alexander de Hales.
•  
  PDF 694-695 22. Guilielmus Parisiensis.
•  
  PDF 698-699 23. Guilielmus Altißidiorensis.
•  
  PDF 698-699 24. Sanctus Thomas.
•  
  PDF 700-701 25. Ioannes Scotus.
•  
  PDF 702-703 26. Sanctus Bonaventura.
•  
  PDF 706-707 27. Henricus à Gandavo.
•  
  PDF 706-707 28. Richardus de Media villa.
•  
  PDF 708-709 29. Thomas de Argentina.
•  
  PDF 710-711 30. Dionysius Carthusianns.
•  
  PDF 710-711 31. Marsilius de Inghen.
•  
  PDF 712-713 32. Nicolaus de Orbellis & Stephanus Brulefer.
•  
  PDF 712-713 33. Gabriel.
•  
  PDF 714-715 34. Solvuntur generaliter Scripturae, Patres & Consilia quae requirunt indifferentiam ad utrumlibet.
•  
  PDF 716-717 35. Actus voluntatis deliberatae necessarius, est in potestate & dominio voluntatis.
•  
  PDF 724-725 36. Explicantur propositiones ex Bulla Pij quinti: Quod voluntariè fit etjamsi necessitate fiat, liberè tamen fit. Et sola violentia repugnat libertati hominis naturali.
•  
  PDF 726-727 37. Quomodo potentiae rationales se habeant ad opposita, & actus liber poßit esse necessarius.
•  
  PDF 728-729 38. Profertur epilogice consensus antiquorum Scholasticorum & Scriptorum usque ad Augustinum.
•  
  PDF 732-733 De gratia Christi Salvatoris Liber VII. Qui est secundus de libero arbitrio.
•  
  PDF 732-733 Cap. 1. Brevis recapitulatio praecedentium, & propositio sequentium.
•  
  PDF 734-735 2. Est aliquid, praeter nudam facultatem voluntatis, quod actum etiam voluntatis ponit in arbitrij potestate & illud facit velle.
•  
  PDF 736-737 3. Delectatio efficit voluntatem & libertatem, hoc est, facit velle & libere velle.
•  
  PDF 742-743 4. Libertas Augustino maxime versatur circa finem, & quare.
•  
  PDF 746-747 5. Divisiones libertatis, in libertatem à neceßitate, à peccato, à miseria. Item in libertatem à peccato, & à iustitia. Quomodo se habeant ad veram arbitrij libertatem.
•  
  PDF 752-753 6. Quid sit libertas à peccato in Scripturis celebrata, iuxta Recentiores, & Pelagianos, & Augustinum, secundùm terminum à quo.
•  
  PDF 760-761 7. Libertas à peccato, secundum terminum ad quem est vera & propriè dicta libertas arbitrij ad opus bonum. Fit per charitatem iustitiae, & delectationem.
•  
  PDF 768-769 8. Vberius declaratur natura libertatis. Quid sanitas, quid potestas arbitrij? Vnde nascuntur, ortus, incrementum, fastigium libertatis.
•  
  PDF 772-773 9. Quatuor Corollaria ex istis principijs Augustini declarantur, & in primis quomodo arbitrium liberum erit in caelo.
•  
  PDF 776-777 10. Triplex liberi arbitrij status, ad bonum, vel malum, & ad utrumque. Vnde haec restrictio ad unum, vel indifferentia contrarietatis nascatur.
•  
  PDF 780-781 11. Error Pelagianus est, requiri ad libertatem, indifferentiam ad bonum & malum: sed potest esse libertas destrcuta ad malum.
•  
  PDF 788-789 12. Libertas arbitrij, quo sensu tribuenda, & neganda peccatoribus.
•  
  PDF 792-793 13. Quomodo se libertas arbitrij habeat ad libertatem seu indifferentiam contrarietatis, & contradictionis.
•  
  PDF 798-799 14. Afferuntur quatuor absurda, quae ex neceßitate talis indifferentiae contradictionis sequuntur.
•  
  PDF 804-805 15. Aliae tres absurditates ex ista indifferentia contradictionis consectaneae aperiuntur.
•  
  PDF 808-809 16. Quomodo se habeat libertas arbitrij ad amplitudinem, eminentiam, independentiam, immensitatem, & similes voluntatis proprietates.
•  
  PDF 814-815 De gratia Christi Salvatoris. Liber VIII. Qui est de Concordia gratiae & liberi arbitrij.
•  
  PDF 814-815 Praefatio
•  
  PDF 816-817 Cap. 1. Discrimen duarum opinionum de praedeterminatione physica & gratia congrua. In quo S. Augustini sententia cum utraque conveniat.
•  
  PDF 818-819 2. Varia discrimina proferuntur inter adiutorium Dei medicinale & praedeterminationem physicam, prout à defensoribus eius traditur.
•  
  PDF 822-823 3. Adiutorium Christi determinat, ac praedeterminat etiam physicè voluntatem, ut velit & ardentius velit, & ex quo capite istud accidat.
•  
  PDF 824-825 4. Conciliatio gratiae Christi quam Augustinus docuit cum libero arbitrio, iuxta principia Scholasticorum.
•  
  PDF 826-827 5. Conciliatio genuina gratiae cum libero arbitrio secundum Augustini mentem profertur, & probatur ex querelis Pelagianorum & modo quo ijs Augustinus satisfecit.
•  
  PDF 832-833 6. Eadem ex alijs diversis locis Augustini asseritur.
•  
  PDF 836-837 7. Eadem ostenditur ex alia querela Pelagianorum.
•  
  PDF 838-839 8. Eadem ex libro quem hanc solam ob causam Augustinus scripsit, ad oculum demonstratur.
•  
  PDF 842-843 9. Declaratur hoc ipsum ex concordia motuum concupiscentiae, & liberi arbitrij ab Augustino tradita, ex quibus Pelagiani similiter quaerebantur liberum arbitrium extingui.
•  
  PDF 844-845 10. Eandem concordiam gratiae & liberi arbitrij ad unguem docuerunt discipuli S. Augustini, & in primis latißimè & clarißimè S. Prosper.
•  
  PDF 848-849 11. Item S. Cyrillus Alexandrinus, Fulgentius, & Petrus Diaconus.
•  
  PDF 850-851 12. Sanctus Gregorius, Beda, S. Anselmus.
•  
  PDF 852-853 13. Sanctus Bernardus, & amici eius duo Hugo & Richardus de sancto Victore.
•  
  PDF 854-855 14. Magister Sententiarum, Alexander Halensis, Guilielmus Parisiensis.
•  
  PDF 856-857 15. Sanctus Thomas, S. Bouaventura, Scotus.
•  
  PDF 858-859 16. Henricus à Gandavo, Richardus de media Villa, Marsilius.
•  
  PDF 860-861 17. Zozymus Papa, Celestinus, Tridentinum eandem concordiam definierunt.
•  
  PDF 864-865 18. Epilogus probationum praecedentium.
•  
  PDF 866-867 19. Redditur vera ratio principijs Augustini & aliorum Patrum ad amußim consentanea, cur talem concordiam gratiae & liberi arbitrij docuerint, nihilque in tradenda libertate curaverint illam indifferentiam & aequalitatem contrarietatis & contradictionis.
•  
  PDF 868-869 20. Agnovit Augustinus sub gratia & ante gratiam indifferentiam contrarietatis & contradictionis quodam sensu; non tamen tanquam libertatem aut partem eius. Explicatur ista indifferentia conformiter principijs Augustini.
•  
  PDF 878-879 21. Quomodo differat ista concordia gratiae & liberi arbiteij ab opinione Calvini?
•  
  PDF 882-883 [i. e. 893-894] De gratia Christi Salvatoris. Liber IX. Qui est de Pr[a]edestinatione hominum & Angelorum.
•  
  PDF 882-883 [i. e. 893-894] Praefatio
•  
  PDF 884-885 Cap. 1. De nomine praedestinationis. Scripturis & Patribus non est aliud nisi praedefinire, praedecernere, praestituere.
•  
  PDF 886-887 2. Inferuntur ex praedictis quatuor Corollaria. Et in primis quod praedestinatio non magis ex ratione sua respiciat & includat medium quam finem, nec magis finem quam medium fusè, quod gloria sit etiam obiectum praedestinationis.
•  
  PDF 894-895 3. Praedestinatio Dei respicit non solum bonum, sed etiam malum, non culpae, sed poenae. De duplici praedestinatione, ad vitam & ad mortem.
•  
  PDF 898-899 4. Inferuntur aliquot Corollaria. Iterum de praedestinatione in bono, & malo. Alia duplex praedestinatio, gratiae & iustitiae. De praedestinatione simpliciter dicta, & quod respiciat actiones Dei.
•  
  PDF 902-903 5. Praedestinatio, dilectio, electio, propositum, praeparatio gratiae, discretio, quid in Scripturis & Augustino differant.
•  
  PDF 904-905 6. Praedestinatio, electio, & discretio, alia gratiae, alia meritorum. Quid singulae sint & respiciant Augustinus olim etiam rectè de gratia sentiens, nullam agnovit electionem gratiae, & quare. Quid electio iuxta Manichaeos.
•  
  PDF 914-915 7. Definitio praedestinationis gratiae seu gratuitae ab Augustino tradita, nonnihil enodatur. Quaenam sint illa beneficia, & illa praescientia, de quibus in ea fit mentio?
•  
  PDF 920-921 8. Effectus adaequatus praedestinationis gratuitae est liberatio. Quid illa, & à quibus. Praedestinatio gratiae facta est praeviso peccato non aliter.
•  
  PDF 928-929 9. Vnde Phrases istae, Massa, & discretio à massa perditionis, & quid significent apud Augustinum.
•  
  PDF 932-933 10. Electio, seu praedestinatio gratiae non habuit in Angelis locum, & quo sensu.
•  
  PDF 938-939 11. Electio gratiae in Angelis, ex alio capite destruitur.
•  
  PDF 940-941 12. Augustinus Angelorum perseverantiam non praedestinatam, sed praescitam tradit, eosque non gratia, sed meritis discretos.
•  
  PDF 942-943 13. Angeli ad gloriam electi sunt, non electione gratiae sed meritorum.
•  
  PDF 946-947 14. Angeli non sunt electi efficaciter ad gloriam, ante praevisionem perseverantiae, seu meritorum absolutam.
•  
  PDF 948-949 15. Homines efficaciter electi sunt, non solum ad merita, sed etiam ad ipsam gloriam, ante praevisionem absolutam meritorum: & cur magis quam Angeli. Tres hallucinantium classes, quia radicem diversitatis non agnoverunt.
•  
  PDF 954-955 16. Breviter perstringuntur quaedam Scripturae, quibus illa doctrina asseritur. Fusius soluitur ex Augustino, quo pacto Scripturae Christianos omnes electos & praedestinatos vocent.
•  
  PDF 962-963 17. Prima probatio istius sententiae ex varijs Augustini locis, quibus generaliter talem voluntatem efficacem electionis ad gloriam, ante meriti praescientiam statuit.
•  
  PDF 964-965 18. Secunda ex voluntate singulari salutis parvulorum.
•  
  PDF 966-967 19. Tertia ex voluntate illa, quae velut radix est gubernationis mirabilis circa adultos.
•  
  PDF 972-973 20. Quarta ex voluntate illa, quae veluti radix, & cardo est gubernationis reproborum.
•  
  PDF 978-979 21. Quinta ex vocatione secundum propositum.
•  
  PDF 982-983 22. Declaratur hoc propositum antecedere omnem praescientiam absolutam meritorum ex praedefinitionibus multorum effectuum liberorum, ante praescientiam absolutam consensus voluntatis.
•  
  PDF 986-987 23. Sexta, ex querelis Massiliensium.
•  
  PDF 988-989 24. Solvuntur quaedam argumenta ab Augustino petita.
•  
  PDF 992-993 25. De causa praedestinationis ex parte Angelorum, & hominum, eaque diversa. Cur huic, non illi detur gratia, Quaestio inscrutabilis, origo errorum quibus eius scrutatores lapsi sunt. Quaedam de operibus moraliter bonis, & faciente quod in se est.
•  
  PDF 1004-1005 26. Numerus Praedestinatorum quo pacto certus, praescientia, an praefinitione, tam respectu Angelorum, quam hominum. Aliqui supra numerum.
•  
  PDF 1012-1013 De gratia Christi Salvatoris Liber X. Qui est de reprobatione hominum & Angelorum.
•  
  PDF 1012-1013 Cap. 1. Quis ordo reprobationis quorumdam Angelorum negativae & positivae, ante, an post praevisa merita.
•  
  PDF 1014-1015 2. Quis ordo reprobationis lapserum hominum.
•  
  PDF 1016-1017 3. Causa reprobationis, secundum considerationem absolutam, est massa damnationis sive peccatum originale, & quo sensu.
•  
  PDF 1022-1023 4. Causa reprobationis, secundum considerationem comparativam, est voluntas Dei.
•  
  PDF 1024-1025 5. Effectus reprobationis damnatio, excaecatio, obduratio: non tamen primi peccati, sive Angelici, sive humani permißio.
•  
  PDF 1028-1029 6. Tria solvuntur argumenta, quibus ista sancti Augustini doctrina de praedestinatione & reprobatione impetitur, quod Deus non videatur esse Salvator omnium hominum: nec Redemptor totius mundi: neque congruè promittere vitam aeternam, sub conditione servandi mandata.
•  
  PDF 1032-1033 7. Solvitur argumentum quartum, quo dicitur, Deum insidiari saluti eorum qui reprobati sunt.
•  
  PDF 1036-1037 8. Solvitur quintum argumentum, quo dicitur, hanc sententiam afferre socordiam electis, & reprobis desperationem.
•  
  PDF 1040-1041 9. Solvitur sextum argumentum, quo urgent istam doctrinam tollere zelum animarum, & inutiles facere praedicationes & correptiones. Et utrum scandalum ac dissolutionem vitae pariat.
•  
  PDF 1046-1047 10. Solvitur septimum argumentum, quo existimatur ista doctrina, non esse divinae clementiae consentanea, eo quod reprobos non nisi ad damnationem creare, & conservare videatur.
•  
  PDF 1048-1049 11. Reprobati non tam propter suam, quam electorum utilitatem nascuntur, & conservantur.
•  
  PDF 1050-1051 12. Fructus secundus, ut multis modis doceantur electi. Septem documenta proferuntur.
•  
  PDF 1052-1053 13. Fructus secundus, ut multis modis doceantur electi. Septem documenta proferuntur.
•  
  PDF 1056-1057 14. Cur tantus numerus reprobatorum prae praedestinatis.
•  
  PDF 1058-1059 15. Tertius fructus, exercitium, & profectus, probatio, & eminentia seu manifestatio electoru[m].
•  
  PDF 1060-1061 16. Quo scopo & fructu reprobati misceantur praedestinatis, & iuxta Scripturas, servituti destinati sint.
•  
  PDF 1064-1065 17. Quam conveniens, imo posr lapsum necessarius fuerit iste divinae providentiae modus.
•  
  PDF 1068-1069 18. Ostenditur iniustitia querimoniae contra istam sancti Augustini doctrinam.
•  
  PDF 1070-1071 Epilogus omnium.
•  
  PDF 1072-1073 Erroris Massiliensium & opinionis quorundam Recentiorum ϖαραλλήλον & Statera. In qua discrimen utriusque sententiae ϖαραλλήλως indagatur, & compluribus notis perspicuè ostenditur.
•  
  PDF 1072-1073 Praefatio. In quo causa, & fructus hujus scriptionis; Propositio, & partitio dicendorum.
•  
  PDF 1076-1077 Capvt I. Quo pacto in oppugnanda electione hominum, seu completa praedestinatione discrepent, aut conveniant.
•  
  PDF 1076-1077 Nota 1. Vtrique ex horrore praedestinationis illius absolutae, aliam sententiam excogitarunt molliorem.
•  
  PDF 1078-1079 2. Nasci ex ea fatum causantur.
•  
  PDF 1078-1079 3. Tolli libertatem arbitrij.
•  
  PDF 1078-1079 4. Afferri desperationem.
•  
  PDF 1078-1079 5. Induci socordiam, torporem, & ignaviam.
•  
  PDF 1080-1081 6. Studium virtutis retundi.
•  
  PDF 1080-1081 7. Incitari homines ad licentiam ac dissolutionem vitae.
•  
  PDF 1080-1081 8. Laudem detrahi operibus bonis.
•  
  PDF 1082-1083 9. Orationes refrigescere, aut extingui.
•  
  PDF 1082-1083 10. Spem impetrandi tolli ex incertitudine divini illius propositi.
•  
  PDF 1082-1083 11. Exhortationes, & correptiones languescere, & auferri.
•  
  PDF 1084-1085 12. Sollicitudinem ac zelum animarum evelli.
•  
  PDF 1084-1085 13. Deum non velle omnes homines salvos fieri, & in agnitionem veritatis venire.
•  
  PDF 1084-1085 14. Christum non pro omnibus esse mortuum, nec omnium redemptorem esse.
•  
  PDF 1086-1087 15. Deum futurum acceptorem personarum.
•  
  PDF 1086-1087 16. Peccata reproborum Christianorum in Deum redire.
•  
  PDF 1086-1087 17. Homines condi, ut pereant.
•  
  PDF 1088-1089 18. Errorem Praedestinatianorum verum futurum.
•  
  PDF 1090-1091 Capvt II. Quomodo in oppugnanda gratia efficaci conveniant, aut differant.
•  
  PDF 1090-1091 19. Repudiant gratiam, quae humanam sibi subijcit voluntatem.
•  
  PDF 1090-1091 20. Ratio repudiandi, quia uni datur, alteri negatur.
•  
  PDF 1090-1091 21. Quia destruit libertatem quando datur.
•  
  PDF 1092-1093 22. Quia destruit eam etiam cum negatur.
•  
  PDF 1092-1093 23. Quia praeceptum fit hominibus impoßibile.
•  
  PDF 1092-1093 24. Quia frustra erunt praecepta, exhortationes, correptiones.
•  
  PDF 1094-1095 25. Quia naturae vires nimium deprimuntur.
•  
  PDF 1094-1095 26. Quia solâ erit opus oratione.
•  
  PDF 1094-1095 27. Quia absurdum est, ut Deum petat ab homine fieri, quod ipse Deus per talem gratiam debet facere.
•  
  PDF 1096-1097 28. Quia totum isti gratiae tribuitur, nihil naturae.
•  
  PDF 1096-1097 29. Quia fatalis sequitur in vitam humanam neceßitas.
•  
  PDF 1098-1099 Capvt III. Quae sit in gratiam ab utrisque traditam convenientia ac discrepantia.
•  
  PDF 1098-1099 30. Vtrique omnia spectra desperationis, fati, ignaviae &c. ex magna facilitate conciliandi gratiam & praedestinationem cum libero arbitrio facile fugant.
•  
  PDF 1098-1099 31. Statuunt in Deo propositum generale restaurandi totum genus humanum.
•  
  PDF 1098-1099 32. Cuius basin collocant locum Apostoli: Qui vult omnes homines salvos fieri, & in agnitionem veritatis venire.
•  
  PDF 1100-1101 33. Augustini expositiones pariter repudiant.
•  
  PDF 1100-1101 34. Voluntas illa Dei generalis conditionata est respectu maiorum.
•  
  PDF 1100-1101 35. Etiam respectu parvulorum qui salvantur.
•  
  PDF 1102-1103 [i. e. 1111-1112] 36. Item respestu eorum qui damnantur.
•  
  PDF 1102-1103 [i. e. 1111-1112] 37. Gratiam attemperant isti proposito generali Dei, & libero arbitrio hominis.
•  
  PDF 1102-1103 [i. e. 1111-1112] 38. Statuunt beneficia remotiora omnibus ex aequo communia, Christi mortem baptismum &c.
•  
  PDF 1102-1103 [i. e. 1111-1112] 39. Beneficia etiam propinqua, gratiam scilicet sufficientem, omnibus effundunt liberalißimè.
•  
  PDF 1102-1103 [i. e. 1113-1114] 40. Gratia quomodo sufficiens in Adam, Noë, Abraham, Patriarchis, Sapientibus gentilium; in caelesti machina & creaturis.
•  
  PDF 1102-1103 [i. e. 1113-1114] 41. Item in forma Ecclesiae, & praedicatione Euangelij generali.
•  
  PDF 1102-1103 [i. e. 1113-1114] 42. Gratiam actualem internam utrique tribuunt.
•  
  PDF 1102-1103 [i. e. 1113-1114] 43. Gratia ista quantum ad operandi modum est adiutorium sine quo non.
•  
  PDF 1107-1108 [i. e. 1115-1116] 44. Dat posse si velit; non ut velit.
•  
  PDF 1107-1108 [i. e. 1115-1116] 45. Quam liberum arbitrium efficacem, vel inefficacem seu cassam reddere potest.
•  
  PDF 1107-1108 [i. e. 1117-1118] 46. Est similis gratiae Adami, atq[ue] Angelorum.
•  
  PDF 1107-1108 [i. e. 1117-1118] 47. Eâ positâ Deus expectat voluntatem nostram, ut purgari velimus.
•  
  PDF 1109-1110 [i. e. 1119-1120] 48. Gratia ista pendet à libero arbitrio, & ab eius nutu, & usu causaliter praeeunte, ut influat.
•  
  PDF 1111-1112 49. Causa excogitanditalis adiutorij, ne alioquin opus nullius sit laudis.
•  
  PDF 1111-1112 50. Item ne merittum operibus detrahatur.
•  
  PDF 1111-1112 51. Discrepant in operibus moraliter bonis.
•  
  PDF 1111-1112 52. Gratia discernens propriè unum ab altero, est utrisque natura liberi arbitrij divinitus data.
•  
  PDF 1113-1114 53. Causa commendandi istam discernentem gratiam, ne voluntas alioquin non laesa, sed poenitus extincta videatur.
•  
  PDF 1115-1116 54. Sibi tribuunt initium fidei, credere, desiderare, orare, &c.
•  
  PDF 1115-1116 55. Multiplex discrimen. Primum, quod Maßilienses initium fidei, & in ea perseverantiam sibi asseriberent: recentiores omnes virtutes. In quo dupliciter gravius Maßiliensibus hallucinantur.
•  
  PDF 1117-1118 56. Secundum, quod illi initum falutis; hi totam suae potestati vendicent.
•  
  PDF 1117-1118 57. Tertium, quod illi post initium fidei veram Christi gratiam actualem agnoverint; hi nullam.
•  
  PDF 1119-1120 58. Quartum, illi intelligunt veram Christi gratiam cum libertate consistere; hi nequaquam.
•  
  PDF 1121-1122 59. Meritum agnoscunt pariter in initio fidei; illi inviti, hi palam.
•  
  PDF 1121-1122 60. Meritum utrique valde deprimunt; sed illi operum cum gratia factorum, hi operum purè naturalium.
•  
  PDF 1123-1124 61. Multae propositiones apud utrosque verae: Prima: Gratia non sibi subijcit humanam voluntatem.
•  
  PDF 1123-1124 62. Secunda: Vt à peccato purgemur voluntatem nostram Deus exspectat.
•  
  PDF 1123-1124 63. Tertia: Sine gratia Dei credentibus, volentibus, desiderantibus, conantibus &c. nobis misericordia confertur divinitus.
•  
  PDF 1125-1126 64. Quarta: Humilitati & obedienti[a]e humanae subjungitur gratiae adjutorium.
•  
  PDF 1125-1126 65. Quinta: Aliqui per liberum arbitrium ad gratiam baptismi venire possunt.
•  
  PDF 1127-1128 Capvt IV. Quid praedestinationi apud utrosque commune; quid proprium.
•  
  PDF 1127-1128 66. Vnum Dei propositum in duo dividunt, in conditionatum & absolutum. Hoc postremum concipitur post praevisionem fidei, & meritorum.
•  
  PDF 1127-1128 67. Illa fides & merita cum adiutorio gratiae comparanda sunt.
•  
  PDF 1129-1130 68. Discrimen, quòd Maßilienses veram Christi gratiam intelligerent; recentiores non.
•  
  PDF 1129-1130 69. Vtrisque praedestinatio completa est ex praescientia fidei, & meritorum.
•  
  PDF 1129-1130 70. Praedestinatio utrisque retributio.
•  
  PDF 1131-1132 71. Discrimen, quòd aliquid gratuiti involveret Maßiliensium electio ad Regnum: Recentiorum nihil omnino.
•  
  PDF 1131-1132 72. Numerus electorum non est eis definitus ex voluntate, & praedefinitione Dei.
•  
  PDF 1131-1132 73. Praedestinatianorum errorem utrique impingunt adversarijs suis.
•  
  PDF 1133-1134 Capvt V. Quibus utrique armis pugna verint; quibus gradibus in illam sententiam lapsi sint.
•  
  PDF 1133-1134 74. Iisdem rationibus utuntur ad praedestinationem & gratiam suam asserendam.
•  
  PDF 1133-1134 75. Iisdem quoque Scripturis eodem modo explicatis.
•  
  PDF 1135-1136 76. Eodem modo accersuntur in praesidium Graeci Patres.
•  
  PDF 1135-1136 77. Magni faciunt Augustinum, uno doctrinae capite excepto.
•  
  PDF 1137-1138 78. Augustinum tamquam turbarum auctorem accusant.
•  
  PDF 1137-1138 79. Vtrique obiectiones pro solutionibus, & errorem ab Augustino proscriptum pro doctrina Catholica capientes, sententiam suam excogitarunt, & fundarunt.
•  
  PDF 1143-1144 80. Disputationes istas arbitrantur fieri citra periculum laedendae fidei.
•  
  PDF 1145-1146 Elenchvs Lib. Et Cap. Tomi Tertii
•  
  PDF  Index Rervm Et Verborvm Tomi Tertii.
•  
  PDF  Admonitivncvla.
•  
  PDF  Index Qui Sacrae Scripturae loca omnia in tribus hisce Tomis explicata secundùm eum librorum & Capitum ordinem, qui in Biblijs cernitur ob oculos ponit.
•  
  PDF  Endsheet
•  
  PDF  Back cover
•  
  PDF  Spine
•  
  PDF In Qvo Genuina sententia S. Avgvstini de humanæ naturæ stantis, lapsæ, puræ statu & viribus eruitur & explicatur
•  
  PDF In quo hæreses & mores Pelagij contra naturæ humanæ sanitatem, ægritudinem & medicinam ex S. Augustino recensentur ac refutantur