Theologiæ Sacramentalis Scholasticæ Et Moralis Pars ... : Ad Mentem Doctoris Subtilis Ioannis Duns Scoti D. Augustino conformen. In quâ tractatur de Augustissimo Eucharistiæ Sacramento, ac Sacrificio Missæ, ... / Auctore F. Ioanne Bosco Ordinis Fratrum Minorum in Academia Lovaniensi S. Theologiæ Lectore Jubilato. Lovanii : Nempaeus, 1665- : Pars Secvnda. Lovanii : Nempaeus, 1667
Inhalt
- PDF Pars Prima. In qua tractatur de Sacramentis in Genere, & duobus primis in specie
- PDF Pars Secvnda. In quâ tractatur de Augustissimo Eucharistiæ Sacramento, ac Sacrificio Missæ, ...
- PDF Vorderdeckel
- PDF Vorsatz
- PDF Titelblatt
- PDF Index Et Ordo Disputationum, Sectionum, Et Conclusionum, Quæ in hac Secunda Parte continentur.
- PDF Censvra.
- PDF Facvltas Reverendissimi Patris Commissarii Generalis.
- PDF Facvltas Reverendi admodum P. Ministri Provincialis.
- PDF Approbatio Theologorum Ordinis.
- PDF Reverendo Patri, P. Joanni Bosco, Ordinis FF. Minorum, S. Theologiæ Lectori Ivbilato, Iubilum de secundâ parte Sacramentalis de SS. Eucharistiâ Theologiæ in lucem editâ.
- PDF 1 Disputatio IV. De Avgvstissimo Evcharistiæ Sacramento.
- PDF 2 Sectio Prima. De Institutione, & Essentia Eucharistiæ.
- PDF 3 Concl. I. Eucharistia est verum & propriê dictum Sacramentum novæ Legis à cæteris omnibus distinctum, eisque præstantibus.
- PDF 4 Concl. II. Sacramentum Eucharistiæ Christus instituit ad finem lunæ decimæ quartæ mensis Nisan, quando juxta legis præscriptum, etiam à cæteris isto anno observatu necessarium, Agnum Paschalem comederat.
- PDF 13 Concl. III. Sacramentum Eucharistiæ Christus instituit post lotionem pedum sub cœnâ usuali, si illam adhibuerit.
- PDF 16 Concl. IV. Essentiam Eucharistiæ, ut est Sacramentum permanens, absolvunt species; ut est Sacramentum transiens, præzer species essentialia sunt, Coprus & Sanguis Christi; Consecratio; fortè etiam sumptio.
- PDF 25 Concl. V. Species panis & vini sunt Sacramentum specie unum, unitate integritatis, no indivisibilitatis.
- PDF 27 Concl. VI. Sacramentum Eucharistiæ multiplicatur numero penes multiplicationem, specierum, factam etiam post Consecrationem.
- PDF 31 Sectio II. De Materia Eucharistiæ.
- PDF 32 Concl. I. Materia essentialis Eucharistiæ ex qua, ut termino à quo, conficitur Corpus Christi, est panis triticeus usualis.
- PDF 34 Concl. II. De necessitate panis consecrabilis non est, quòd sit azymus, neque quòd sit fermentatus. Equidem in Ecclesia Accidentali præcipitur azymus, in Orientali fermentatus.
- PDF 35 Concl. III. Sacerdos peregrinus potest, non debet, se conformare in consecrando panem azymum, aut fermentatum Ecclesiæ in qua peregrinatur. Latinum non posse, ad communicandum infirmum, celebrare in fermentato in propria Ecclesia, probat auctoritas; at ratio faver opposito.
- PDF 39 Concl. IV. Materia essentialis Consecrationis Sanguinis est vinum de vite. Valet mustum, aut vinum actu congelatum; secus succus uvis inclusus.
- PDF 43 Concl. V. Ex solo præcepto Ecclesiæ, vino consecrando miscenda est in calice modicissima aqua, sub gravi obligatione.
- PDF 47 Concl. VI. Aqua, vino in calice admixta, non convertitur in Sanguinem, nisi priùs fuerit conserva in vinum.
- PDF 66 Concl. VII. Debet materia ab initio ita esse præsens, ut per sola verba essentialia formæ possit demonstrari. Taliter præsentes sunt hostiæ in pixide, etiam clausâ; secùs in Sacrario, aut latentes post tergum, parietem, vel sub mappa Altaris, imò etiam longiùs distantes, quam vis visu percipi possint.
- PDF 69 Concl. VIII. Non est necesse, ut materia Consecrationis aliquo sensu externo actu cognoscatur à consecrante, dummodò per se sensibilis sit, saltem secundùm majorem sui partem.
- PDF 71 Concl. IX. Qui initio Sacri constituit plures hostias consecrare, licèt tempore Consecrationis solùm cogitaverit de una, quam tenebat manu, reliquas tamen consecravit. Similiter guttæ interiùs calici adhærentes consecrantur, nisi per particularem intentionem excludantur.
- PDF 74 Concl. X. Non oportet, ut Sacerdos possit humano modo discernere materiam consecrandam ab omni alia; adeoque si una hostia consecrata pluribus non consecratis admixta sit, posset eâ exceptâ, quamvìs nesciat, quænam sit, cæteras omnes validè & licitè consecrare. Similiter unam solam non consecratam, pluribus consecratis immixtam. Utì & validè consecratur una ex multis, quam alius mente designat.
- PDF 77 Concl. XI. Parvitas, vel magnitudo materiæ, per se non officit Consecrationi. Equidem particula se sola insensibilis, licèt aliis conjuncta, & cum illis, & fine illis validè consecretur; secùs tamen si sit separata, quamquam per separationem, & insensibilitatem consequentem, non amittat Consecrationem.
- PDF 80 Sectio III. De forma Eucharistiæ.
- PDF 80 Concl. I. Forma Consecrationis Corporis essentialiter constitit in his solis verbis: Hoc est corpus meum.
- PDF 87 Concl. II. Forma Consecrationis Sanguinis essentialiter consistit in his solis verbis: Hic est calix Sanuinis mei (aut aliis æquivalentibus) ita ut verba subsequentia: Nom & æterni Testamenti &c. quamvis cum illis integrarent unam propositionem, non propterea essent essentialia.
- PDF 95 Concl. III. Verba Consecrationis proferri debent de necessitate Sacramenti enuntiativè in persona Christi: jam etiam proferuntur recitativè.
- PDF 100 Concl. IV. Voces Hoc, &, Hic, tenent se in propositione ex parte subjecti. Sumuntur substantivè. Demanstrant autem singulare entis.
- PDF 104 Concl. V. Conjunctio, Est, in forma Consecrationis significat identitatem inter subjectum demonstratum per pronomen, Hoc, & prædicatum, Corpus meum; similiter inter subjectum demonstratum per pronomen, Hic, & prædicatum, Calix Sanguinis mei, vel, Sanguis meus, significat, inquam, practicè pro instanti completæ prolationis orationis.
- PDF 107 Concl. VI. Non operatur forma Consecrationis ut vera, vel ut falsa, sed ut significativa.
- PDF 110 Concl. VII. Ly Corpus significat compositum ex materia & forma corporeitatis. Ly Sanguis liquorem istum, qui hoc nomine vulgò intelligitur, scilicet substantia, quæ generatur à nutrimento assumpto, & est proximum convertendum in carnem. Ly Meum determinat Corpus, & ly Mei Sanguinem, significantque relationem partis ad totum, scilicet Christum.
- PDF 115 Sectio IV. De præsentia Corporis & Sanguinis Christi in Sacramento Eucharistiæ.
- PDF 115 Concl. I. In sanctissimo Eucharistiæ Sacramento, id est, sub speciebus panis & vini consecratis, verè, realiter, & substantialiter continetur Corpus & Sanguis Christi.
- PDF 126 Concl. II. Transubstantiatio panis & vini in Corpus & Sanguinem Christi, manentibus dumtaxat speciebus panis & vini, fide certa est.
- PDF 131 Concl. III. Transubstantiatio, quâ tota substantia panis, & vini convertitur in totam substantiam corporis & sangninis Christi, ex solo sensu speculativo fomræ non demonstratur.
- PDF 137 Concl. IV. Ad transubstantiationem talem, qualem Ecclesia Catholica agnoscit in Eucharistia, guinis Christi productio.
- PDF 142 Concl. V. Ad transubstantiationem sufficit adductio, id est, productio præsentialitatis.
- PDF 151 Concl. VI. In almo Eucharistiæ Sacramento, & quidem in qualiter specie, est totus Christus secundùm Corpus, Sanguinem, animam, & Divinitatem.
- PDF 152 Concl. VII. Ex vi verborum sub specie panis ponitur Corpus, sub specie vini, Sanguis; de facto ille solus, quem Christus habet in cælo, in triduo mortis (incertum an valuisset consecratio) fuisset positus etiam ille, qui non erat in Corpore.
- PDF 154 Concl. VIII. Vi naturalis concomitantiæ existit sub specie panis Sanguis, sub specie vini Corpus, sub utraque anima cum omnibus perfectionibus à loco absolutis: unio quoque hypostatica, & illâ mediante Divinitas, imò tota Trinitas. In triduo mortis sub specie panis fuisset aliquis Sanguis, sub specie vini totum Corpus, sub utraque Divinitas, sub neutra anima.
- PDF 167 Concl. IX. Totus & integer Christus existit sub quavis speciei parte, fortè etiam sub indivisibilibus (si dentur) tam antè, quàm post divisionem
- PDF 171 Concl. X. Præsentia sacramentalis non supponit simpliciter necessario existentiam, seu modum existendi naturalem; proinde potuit Christus priùs sacramentaliter existere, quàm circumscriptivè, priùs in Sacramento, quàm in Virginis utero.
- PDF 176 Concl. XI. Consecratio unius speciei non dependet necessitate Sacramenti à Consecratione alterius, bene necessitate præcepti, tum Ecclesiastici, tum Divini.
- PDF 181 Sectio V. De Actionibus & Paßionibus Eucharisticis.
- PDF 181 Concl. I. Omnis operatio immanens, quæ primò inest Christo in Cælo, inest eidem concomitanter in Sacramento.
- PDF 184 Concl. II. Christo in Sacramento primò inest intellectio & volitio; incertum an etiam sensatio.
- PDF 186 Concl. III. Christus ut in Sacramento agere potest actione physicâ transeuente in passum externum.
- PDF 189 Concl. IV. A nullo agente creato physicè movetut Corpus Christi in Eucharistia motu locali proprio, aut simili, per se vel per accidens.
- PDF 192 Concl. V. Intellectus creatus independens à sensibus potest Christum in Eucharistia naturaliter videre.
- PDF 196 Concl. VI. Oculus corporeus nequit videre Corpus Christi, prout est in Sacramento.
- PDF 200 Sectio VI. De Speciebus Eucharisticis.
- PDF 201 Concl. I. Consecratione peractâ remanent accidentia panis & vini sine subjecto.
- PDF 206 Concl. II. Accidentia in Eucharistia existunt propriâ existentiâ; idque sine aliquo novo modo positivo superaddito.
- PDF 208 Concl. III. Non est improbabile, accidentia in Eucharistia existere sine potentiori Dei influxu.
- PDF 209 Concl. IV. Accidentia panis & vini possunt in Sacramento exercere easdem operationes tam reales, quàm intentionales, quas poterant exercere, dum erant in subjecto.
- PDF 213 Concl. V. Accidentia in Eucharistia eadem patiuntur, quæ anteà.
- PDF 218 Concl. VI. Tamdiu sub speciebus Eucharisticis manet Christus, quamdium mansisset substantia panis & vini.
- PDF 223 Concl. VII. Quando taliter alterantur species consecratæ, ut ampliùs non maneres substantia panis, & vini, redit substantia composita ex priori materia, & nova forma substantiali; idque in instanti corruptionis, & immediatê à Deo.
- PDF 230 Concl. VIII. Mutationes miraculosæ, quæ fiunt circa Eucharistiam, aliquando veræ sunt, aliquando tantùm apparentes: equidem ordinariè non est vera Christi Caro, vel verus Christi Sanguis, qui apparet; neque semper sub illis permanent Christus sacramentaliter.
- PDF 232 Concl. IX. Facta miraculosâ mutatione circa species non obligatur Sacerdos ad sumptionem, vel novam Consecrationem: equidem consulitur nova Consecratio.
- PDF 234 Concl. X. Sacramentum Eucharistiæ est adorandum cultu latriæ, qui soli Deo debetur.
- PDF 237 Sectio VII. De Effectu Sacramenti Eucharistiæ.
- PDF 237 Concl. I. Præcibus fructus, sive effectus Eucharistiæ est augmentum gratiæ sanctisicantis, per modum spiritualis nutritionis.
- PDF 238 Concl. II. Eucharistia liberat à culpis quotidianis, & præservat à peccatis mortalibus.
- PDF 242 Concl. III. Eucharistia nullum effectum immediatum habet in corpore.
- PDF 244 Concl. IV. Eucharistia consert gratiam cùm perfectè manducatur, & non anteà.
- PDF 245 Concl. V. Verisimile est Eucharistiam posse operari toto illo tempore, quo manet in stomacho incorrupta, si immutetur & crescat dispositio sumentis.
- PDF 249 Concl. VI. Probabile est utramque speciem Eucharistiæ conferre majorem gratiam, quàm singulæ seorsim.
- PDF 254 Sectio VIII. De Neceßitate Communionis.
- PDF 254 Concl. I. Communio non est necessaria ad salutem necessitate medii.
- PDF 258 Concl. II. Datur præceptum divinum Communionis.
- PDF 261 Concl. III. Præceptum divinum Communionis obligat solos adultos ratione utentes.
- PDF 263 Concl. IV. Præceptum divinum Communionis obligat solos adultos ratione utentes, estò fructuosè suscipiatur à parvulis, & perpetuò amentibus.
- PDF 267 Concl. V. Lapsis in phrenesim, vel amentiam, non est in articulo mortis Communio deneganda: quemadmodum nec energumenis, vel à nativitate surdis; & mutis.
- PDF 268 Concl. VI. Pueris, qui sunt doli capaces, in articulo mortis non est Communio deneganda.
- PDF 271 Concl. VII. Præceptum divinum Communionis videtur per se & ratione sui tantùm semel in vita obligare, ita ut ei satisfiat quandocumque communicetur.
- PDF 275 Concl. VIII. Devinum præceptum Communionis non obligat laicos, & Clericos extra Sacrificium ad sumptionem utriusque speciei.
- PDF 282 Sectio IX. De Præcepto Ecclesiastico Communionis.
- PDF 283 Concl. I. Omnes & soli baptizati postquam ad annos discretionis pervenerint, tenentur jure Ecclesiastico singulis annis communicare, ad minus in Pascha.
- PDF 284 Concl. II. Prævidens impedimentum debet prævenire Communionem annuam, si obliget, secùs Paschalem.
- PDF 288 Concl. III. Qui vel ob impedimentum, vel ex malitia, aut negligentia non communicavit in Paschate, non tenetur proximâ opportunitate.
- PDF 290 Concl. IV. Utrique præcepto Communionis, tum Divino, tum Ecclesiastico, satisfit per Communionem sacrilegam.
- PDF 293 Concl. V. Omnes Fideles præcepto Ecclesiastico tenentur communicare in articulo mortis.
- PDF 295 Concl. VI. Qui paticis antè diebus nihil minùs cogitans quàm de morte, communicavit ex devotione, non tenetur accipere aliud Viaticum.
- PDF 297 Concl. VII. Qui manè communicavit ex devotione, non potest eâdem die meridiem accipere Viaticum.
- PDF 299 Sectio X. De Dispositione spirituali suscipientis.
- PDF 299 Concl. I. Ad dignam susceptionem hujus Sacramenti per se requiritur status gratiæ.
- PDF 300 Concl. II. Qui existens in statu peccati mortalis, & non jejunus, vel excommunicatus sumit Eucharistiam, peccat duplici peccato in Confessione explicando.
- PDF 302 Concl. III. Conficius sibi peccati mortalis tenetur Communioni præmittere Confessionem sacramentalem: quod jure divino, non fatis probatur.
- PDF 307 Concl. IV. A præcepto Confessionis excusat grave incommodum proprium, vel alienum.
- PDF 310 Concl. V. Habens peccatum reservatum, & aliud mortale non reervatum tenetur ante Communionem consiteri inferiori: equidem satisfacit confitendo non reservatum.
- PDF 313 Concl. VI. Conscius sibi peccati mortalis non potest communicare sine prævia Confessione ad implendum præceptum Communionis Paschalis: neque Sacerdos sic celebrare (nisi ratione officii obligetur) ut ipse, aut alius audiat Sacrum in die Dominico, aut Festo.
- PDF 315 Concl. VII. Qui omisit inculpabiliter in Confessione aliquod mortale, tenetur ad iteratam Confessionem; sed quòd ante proximam Communionem, non facilè evinces.
- PDF 318 Concl. VIII. Solus Sacerdos, qui urgente necessitate absque prævia Confessione celebravit, confiteri debet quamprimùm; v. g. intrà triduum. Talis non est qui recordatur mortalis tempore Sacri.
- PDF 322 Concl. IX. Carentia peccatorum venialium, tum actualium, tum habitualium, utilis valde est ad effectum Eucharistiæ; sed minime necessaria. Equidem peccat veniali sacrilegio, qui accedit cum veniali actuali deliberato, vel pluribus habitualibus non retractatis.
- PDF 327 Concl. X. Quotidiana Communio non est amnibus justis indifferenter permittenda, nec etiam neganda.
- PDF 332 Sectio XI. De Dispositionibus requisitis ex parte corporis.
- PDF 332 Concl. I. Pollutio mortalis expiati per Confessionem, per se non impedit Communionem, bene per accidens.
- PDF 335 Concl. II. Ad Communionem prærequititur jejunium naturale sub mortali.
- PDF 337 Concl. III. Jejunium violat minimus cibus, vel potus ore exteriùs sumptus, & transmissus aliter, quàm per modum salivæ, aut respirationis.
- PDF 341 Concl. IV. Jejunium naturale præcipitur hodie observari ab hora duodecima nocturna moraliter.
- PDF 343 Concl. V. Licet sequi unum ex horologiis vulgò exactis.
- PDF 346 Concl. VI. Certus se comedisse, dubitans an post mediam noctem, licitè communicat.
- PDF 350 Concl. VII. Excusat à præcepto jejunii necessitas vitandæ infamiæ, & Sacrificii perficiendi.
- PDF 356 Concl. VIII. A præcepto jejunii excusat necessitas accipiendi Viatici.
- PDF 356 Concl. IX. Valde probabile est, & tutum in praxi, posse infirmum durante eodem perticulo mortis sæpiùs communicare non jejunum; v. g. post octo, vel decem dies.
- PDF 358 Concl. X. Probabile est Sacerdotem non jejunum posse celebrare ad dandum Viaticum alteri moribundo, maximò quando per alia Sacramenta non posset infirmo subveniri.
- PDF 361 Sectio XII. De distributione Eucharistiæ.
- PDF 361 Concl. I. Solus Saceros ex officio dispensat Eucharsitiam. Ut licitè, requiritur jursidictio. Equidem sufficit licentia præsumpta.
- PDF 364 Concl. II. Sacerdos sicut cæteris, ita sibi ipsi, etiam extra Sacrificium, administrat Eucharistiam ex officio; & potest ministrare, nisi adsit alius Sacerdos potens & volens minstrare.
- PDF 366 Concl. III. Eucharistiæ dispensandæ officium non sic soli Sacerdoti Christus commisit, ut dispensationem aliis committi prohibuerit. Quare Sacerdote justâ de causa committente, potest illam dispensare Diaconus.
- PDF 367 Concl. IV. In extrema necessitate, si Sacerdos non valeat, aut irrationabiliter invitus non velit ministrare Viaticum, poterit id facere Diaconus, etiam sine mandato Sacerdotis, ex præsumpta facultate Superioris.
- PDF 368 Concl. V. Clericis Diacono inferioribus, & à fortiori laicis, non potest ordinariè committi dispensatio hujus Sacramenti. Equidem in articulo mortis, deficiente Sacerdote, & Diacono, posse etiam laicum, secluso scandalo, porrigere Viaticum ex licentia Sacerdotis expressa vel præsumpte, multis non videtur improbabile.
- PDF 371 Concl. VI. Religiosi Mendicantes possunt ministrare Eucharistiam amnibus & singulis Christi fidelibus, quocumque anni tempore, præterquam in Festo Paschatis Refurrectionis Dominicæ, & mortis articulo.
- PDF 373 Concl. VII. Peregrinos posse accipere Communionem Paschalem in Ecclesiis Mendicantium, probabilius docent REcentiores Theologi.
- PDF 375 Concl. VIII. Concessa alicui facultate administrando Sacramentum Pœnitentiæ, non censetur eidem concessa facultas administrandi Eucharistiam; & per consequens habitâ facultate ad eligendum Confessorem, neutiquam intelligitur etiam habita ad eligendum ministrum Eucharistiæ, seu ad suscipiendum hoc Sacramentum à quotumque Sacerdote voluerit.
- PDF 377 Concl. IX. Sacerdos ex rationabili causa potest communicare volenti dare partem hostiæ suæ.
- PDF 379 Disputatio V. De Sacrificio Missæ.
- PDF 380 Sectio Prima. De Natura & essentia Sacrificii.
- PDF 381 Concl. I. Sacrificium propriè dictum est immutatio rei sensibilis legitimè instituta in protestationem summi Domini Dei in Vitam & mortem.
- PDF 385 Concl. II. Missa continet verum, & proprium novæ legis Sacrificum, oblatum & institutum à Christo in ultima Cœna.
- PDF 389 Concl. III. Sacrificium novæ Legis consistit essentialiter in sola consecratione, idque unius specici, quam consecratio alterius, & sumptio utriusque jure divino integraliter complent.
- PDF 399 Concl. IV. Perfici debet Sacrificium, minimè refici, quando unius specici consecratio defuit.
- PDF 401 Concl. V. Principalis hostia Sacrificii incruenti noæ Legis est Coprus & Sanguis Christi: hostia sacundaria panis & vinum.
- PDF 403 Sectio II. De Ministro Sacrificii novæ Legis.
- PDF 403 Concl. I. In omni Sacrificio Missæ Christus est principalis offerens.
- PDF 404 Concl. II. In Sacrificio Missæ proximus offerens est Sacerdos.
- PDF 407 Concl. III. Solus Sacerdos est validus minister Sacrificii novæ Legis. Laici in vero sensu, licèt minùs propriè, dicuntur offere Sacrificium.
- PDF 410 Concl. IV. Omnis Sacerdos bonus juxtra ac malus, schismaticus, hæreticus, excommunicatus, suspensus aut degradatus valide consecrat & offert Sacrificium.
- PDF 413 Concl. V. Semper validè, Sæpè etiam licitè, plures Sacerdotes simul consecrant eandem hostiam.
- PDF 416 Sectio III. De his pro quibus hoc Sacrificium offerri potest.
- PDF 416 Concl. I. Sacrificium Missæ potest offeri pro omnibus baptizatis vivis, qui non sunt præcisi ab Ecclesia.
- PDF 417 Concl. II. Sacrificium Missæ offeri potest pro Catechumenis, & aliis Infidelibus non baptizatis, prodestque illis per modum impetrationis.
- PDF 424 Concl. III. Non licet offerre Sacrificium nomine Christi, vel Ecclesiæ pro excommunicatis non toleratis, nisi in generali pro excommunivatis non toleratis, nisi in generali pro totius mundi falure. Valet tamen quod aliter nomine Christi gestum fuerit: utì etiam valet & licer quod Sacerdos nomine suo facit.
- PDF 426 Concl. IV. Probabile est quòd liceat offerre Sacrificium nomine Ecclesiæ pro excommunicatis toleratis.
- PDF 429 Concl. V. Potest aliquo modo offeri Sacrificium pro Beatis.
- PDF 430 Concl. VI. Sacrificium nullo modo potest offerri pro Damnatis. Ritè offertur pro animabus in Purgatorio existentibus.
- PDF 435 Sectio IV. De effectu & valore Sacrificii.
- PDF 435 Concl. I. Sacrificium Missæ habet aliquem effectum ex opere operato, aut quasi.
- PDF 436 Concl. II. Sacrificium non causat immediatè & opere operato gratiam sanctificantem, neque remittit peccata veniala.
- PDF 439 Concl. III. Sacrificium novæ Legis tollit immediatè & infallibiliter pœnas temporales, tam vivorum, quàm defunctorum peccatis remissis debitas.
- PDF 441 Concl. IV. Valet Sacrificium Missæ non tantum ad impetranda bona spiritualia, v. g. Castitatem, aliasque virtutes, & avertenda mala opposita, ut peccata, tentationes, & infestationes Dæmonum &c. sed etiam ad temporalia beneficia spiritualibus subservientia obtinenda, v. g. sanitatem, aëris clementiam, frigus&c. & incommoda opposita avertenda, ut infirmitatem, sterilitatem &c.
- PDF 444 Concl. V. Ad consequendum specialem, seu medium fructum Sacrificii, requiritur applicatio Sacerdotis.
- PDF 447 Concl. VI. Valeret applicatio Sacrificii quoad fructum medium estò fieret contra mandatum Superioris; aut aliunde illicitè contra Justitiam, Votum, Charitatem &c.
- PDF 449 Concl. VII. Sacrificium quà impetratorium æquè valet multis, atque uni, si pro singulis explicitè oretur.
- PDF 451 Concl. VIII. Effectus satisfactionis, quem habet Sarcificium Missæ ex opere operato, cò minor est in singulis, quò pro pluribus offertur.
- PDF 456 Concl. IX. Ad percipiendum fructum Sacrificii, non requiritur in eo, pro quo offertur, aliquis consensus, vel alia dispositio actualis. Equidem meliorem fructum recipiet pro meliori dispositione, sive actuali, sive etiam habituali.
- PDF 459 Sectio V. De solenibus Missæ Sacrificii ceremoniis.
- PDF 459 Concl. I. Vi Sacerdotii præcisè non obligantur sub mortali singuli Sacerdotes ullo tempore celebrare.
- PDF 464 Concl. II. Pastores & alii curam habentes animarum, tenentur sub mortali celebrare per se, vel per alios in sua Parochia illis diebus, quibus subditi obligantur audire Sacrum: imterim nec his, nec aliis diebus tenentur subditis applicare specialem fructum Sacrificii, præcisè ex vi pastoralis officii.
- PDF 468 Concl. III. Sacerdos applicans alicui specialem fructum Sacrificii, licitè accipit stipendium titulo sustentationis, aut laboris extrinseci, illicitè ut pretium laboris intrinseci.
- PDF 472 Concl. IV. Pacisco de stipendio, alioquin justo. ante celebrationem Missæ, non videtur illicitum ex jure naturæ.
- PDF 474 Concl. V. Plura stipendia accipere pro una Missa prohibet jus naturæ, non tantùm divitibus. sed etiam pauperibus.
- PDF 481 Concl. VI. Ex natura rei potest Sacerdos ab uno, vel à diversis tot parva stipendia accipere, quæ justæ eleëmosynæ æquivalent, & unum tantum pro omnibus illis Missæ Sacrificium offerre.
- PDF 489 Concl. VII. Non potest Sacerdos absque peccato mortali notabiliter diù differre celebrationem Missarum, pro quibus recepit stipendium, absque consesu illorum, à quibus recepit.
- PDF 491 Concl. VIII. Peccat mortaliter, qui omittit unem Missam pro qua accepit stipendium, & tenetur stipendium restituere.
- PDF 497 Concl. IX. Rector Ecclesiæ Collegiatæ peccat mortaliter, si aliquo die non curet legere Missam.
- PDF 500 Concl. X. Quando Fundator, vel quicumque Missas, elargitâ stipe, postulat, eligit talem Ecclesiam, Capellam, Altare v. g. privilegiatum, principaliter, ut ibi Præsentia, seu Officiatura Missæ adsit, peccatum est ex genere suo mortale alibi celebrare. Sin verò principalis finis fuit Missæ applicatio, non est peccatum mortale alibi celebrare; immo nec veniale quidem, quando constat non nisi de applicatione.
- PDF 503 Concl. XI. Sacerdos Beneficiatus, Capellanus, sive alio quopiam titulo obligatus toto anno Missas quotidie per seipsum celebrare, potest intermittere seu vacare semel in habdomada.
- PDF 507 Concl. XII. Capellania sacerdotalis potest conferri Clerico non Sacerdoti, qui infra annum potest Sacerdos ordinari.
- PDF 508 Concl. XIII. Peccat ex genere suo mortaliter qui obligatus celebrare per seipsum, celebrat sine justa causa per alium; communiter tamen non tenetru ad restitutionem.
- PDF 511 Concl. XIV. Peccat CApellanus, & tenetur ad restitutionem stipendii, si eodem die, quo celebrare obligatur, apponat impedimenta voluntaria abstantia Sacrificio. Item si non removeat similia impedimenta quando commodè potest.
- PDF 512 Concl. XV. Licet quotidie celebrare, excepto die Veneris Sancto.
- PDF 514 Concl. XVI. Non licet eidem Sacerdoti plures Missas eodem die celebrare, præterquam in natali Domini, & Sufficit, & casu necessitatis.
- PDF 519 Concl. XVII. Sufficit Missam finitri in aurora, & ante meridiem esse inceptam.
- PDF 526 Concl. XVIII. Peccat mortaliter, qui celebrat in loco interdicto.
- PDF 537 Concl. XIX. Ex parte loci propriè dicti requiritur oppositio convenientis dispositionus, scilicet quod sti sanctificatus.
- PDF 542 Concl. XX. Ad Sacrificium Missæ licitè offerendu[m] requiritur Altare lapideum Chrismatis unctione benefictum ab Episcopo, vel ex commissione solius Pontificis à simplici Sacerdote.
- PDF 551 Concl. XXI. Altare oportet elle ornatum duabus mappis lineis, ubi moris est, benedictis; insuper Corporali de sindone munda. Accedat lumen, saltem unicum, liber Missalis, & Crux.
- PDF 557 Concl. XXII. Ad licitè celebrandum requiritur calix, & patena, quæ debent esse de auro, vel argento, vel ubi paupertas cogit, ad minus de stanno.
- PDF 559 Concl. XXIII. Calicem (& eadem ratio est patenæ) in quo legitimè vales celebrare, oportet esse consecratum ab Episcopo, vel alio, cui à Pontifice fuerit hoc privilegium concessum.
- PDF 562 Concl. XXIV. Calix & patena amittunt suam consecrationem, quando adeò immutantur, sive per Fractionem, sive diminutionem, aut alio quocumque modo, ut jam inepta sint ad usum Sacrificii absque novo artificio. non ergo quando de novo inaurantur, minùs quando perdunt per longum usum inaurationem, quæ erat tempore consecrationis.
- PDF 565 Concl. XXV. Prohibetur laicis, quin & Clericis, Diacono inferioribus, tangere sacra casa, quando actu continent sacram Eucharistiam. Quando autem nec continent, nec aliquando continuerunt, immo tametsi aliquandocontinuissent, nullum est peccatum nudâ manu tangere ciboria, pixides, spheras, vel lunulas, estò sint benedicta; neque peccatum mortale citra contemptum tangere calicem, aut patenam, immo si subsit causa nec veniale. An sine causa sit veniale, dubium est, quando fieret extra ministerium sacrum.
- PDF 570 Concl. XXVI. Ad ritè celebrandum requiruntur sex instrumenta, videlicet Amictus, Alba, Cingulum, Manipulus, Stola, & Casula, sive Planeta, idque sub mortali, nisi parvitas materiæ, vel aliqua necessitas excuser.
- PDF 573 Concl. XXVII. Vestes Sacerdotales debent benedici juxta ritum, qui præscribitur in Pontificali Romano, idque à legitimo ministro, id est, ab Episcopo, vel aliis habentibus à Pontifice facultatem.
- PDF 577 Concl. XXVIII. Amittunt vestes Sacerdotales suam benedictionem, quando ita franguntur, ut ja sint ineptæ ad suum sonsuetum usum.
- PDF 580 Concl. XXIX. Non licet sacra vasa, aut vestes transferre ad usum profanum; bene è contra vestes, vasaque porfana applicare usibus sacris.
- PDF 582 Concl. XXX. Nudis predibus celebrare nullum est peccatum; neque mortale citra scandalum & contemptum, celebrare cooperto capite ex aliqua infirmitate, vel simili causâ saltem usque ad consecrationem.
- PDF 584 Concl. XXXI. Debet adesse, qui ministret sacrificanti in altari. Sufficit unus. Jus positivum prohibet feminam. Consuetudinem contrarium præscripsisse non satìs constat.
- PDF 589 Concl. XXXII. Licèt multum conveniens sit ante celebrationem orationi vacare, recitando Psalmos, & Orationes, quæ ab Ecclesia præscribuntur in Missali, equidem nulla est obligatio. Idem dicendum de illis precibus, quæ vocantur gratiarum actio, immo de orationibus, quas Sacerdos recitat dum induit sacras vestes. Fortè etiam de recitatione Matutini cum Laudibus.
- PDF 592 Concl. XXXIII. Nihil omittendum in Missa, vel addendum, præfertim quo videri possit alius ritus seu forma celebrandi. Qui secùs facit, per se mortaliter peccat; fieri tamen potest ut propter parvitatem materiæ solùm peccet venialiter. Levis materia est Canticum Angelorum, Symbolum Apostolorum, unum aut alterum nomen alicujus Sancti in Canone, ly Epistola & primum Euangelium. Interim quod omissum fuerit, non est resumendum, nisi sit de necessitate Sacramenti.
- PDF 599 Concl. XXXIV. Consultius est (seclusâ rationabili causâ) celebrare Missam, quæ unoquoque die præscribitur in Missali. Nihilominus contrarium in Missis privatis, citra scandalum & contemptum, non est illicitum, saltem mortaliter, fortè nec venialiter.
- PDF 611 Concl. XXXV. Sacerdos recitans Gloria, &, Credo, quando non sunt recitanda, aut aliquam commemorationem, ad summum peccat venialiter. Similiter qui ut privata persona ex peculiari devotione, dum secretè orat, addit Pater noster, vel Psalmum Miserere, aut quid simile Idem sit judicium de illo, qui in Canone nominat suum Generalem & aliis nominibus Sanctorum addit nomen sui Patroni, vel Patroni loci.
- PDF 613 Concl. XXXVI. Peccat mortaliter qui sine gracissima causa interrumpit Sacrificium Missæ quoad partes essentiales, id est, Consecrationem Corporis, & Sanguinis, imò & sumptionem, estò tantùm sit pars integralis.
- PDF 619 Concl. XXXVII. Interruptio Missæ quoad partes accidentales, estò per se graviter sit prohibita, equidem ob multas causas licet.
- PDF 626 Concl. XXXVIII. Per se nulla est obligatio consecrandi hostiam grandiorem.
- PDF 628 Concl. XXXIX. Prudenter instruit Ecclesia, ut Missa non celebraretur vulgari passim linguâ, & ut in Missa quædam altâ voce, quædam secretò dicerentur.
- PDF 634 Sectio Finalis. De Præcepto audiendi Missam.
- PDF 635 Concl. I. Ex præcepto Ecclesiæ obligantur omnes, & soli fideles, id est, baptizati, ratione utentes, singulis diebus Dominicis, & Festivis assistere integro Sacrificio.
- PDF 638 Concl. II. Peccant mortaliter, etiam illi, qui notabili parti Missæ non intersunt. Talis pars est vel sola consecratio, & communio: quamquam qui illis interfuisset, reliqua autem omisisset, non ausim à peccato mortali excusare.
- PDF 641 Concl. III. Non satisfit præcepto audiendi Missam, qui simul audit plures partes diversarum Missarum, fortè nec aui successivè.
- PDF 644 Concl. IV. Ut adimpleas præceptum audiendi Missam, perinde est privata sit, an solemnis, ubicumque celebretru (nisi obstet specialis prohibitio) à quocumque celebretur Sacerdote, Ritu Græco, an Latino, die die, sive Votiva, aut pro defunctis, quocumque situ audiatur.
- PDF 650 Concl. V. Ad debitam auditionem Misse requiritur præsentia moralis.
- PDF 652 Concl. VI. Ad satisfaciendum præcepto Ecclesiæ requiritur intentio, saltem virtualis, audiendi Missam, id est, offerendi Sacrificium cum Sacerdote eo modo quo potest.
- PDF 659 Concl. VII. Non impletur præceptum Ecclesiasticum audiendi Missam sine aliqua attentione interna.
- PDF 663 Concl. VIII. Satisfacit præcepto audiendi Sacrum, qui assistit nesciens esse diem Festum, vel sciens cum animo non implendi præceptum.
- PDF 665 Concl. IX. Excommunicatus vel interdictus speciali aut generali interdicto excusatur ab auditione Sacri, estò suâ culpâ talem censuram contraxerit, nec moralem diligentiam adhibuerit, ut absolutionem censuræ consequeretur.
- PDF 669 Concl. X. Discedens manè è loco domicilii ubi celebratur dies Festus, non tenetur audire Sacrum, estò commodè possit, sit durante adhuc implendi præcepti commoditate, sit futurus in loco exempto.
- PDF 671 Concl. XI. Qui habent privilegium audiendi Missam tempore interdicti, tenentur eam audire.
- PDF 673 Concl. XII. Excusat ab auditione Missæ in die Festo impotentia corporalis, non tantùm physica, sed etiam moralis, quando sine jactura alicujus boni, saltem mediocris æstimationis, aut sine magna difficultare, & labore Missa audiri non potest.
- PDF 677 Concl. XIII. Excusat ab auditione Missæ in die Festo titulus Charitatis, Officii, ac justæ Obedientiæ, denique legitimæ consuetudinis.
- PDF 680 Concl. XIV. Excusatus à consecratione, & communione, excusatur à toto.
- PDF 681 Concl. XV. Excusatus ab auditione Missæ diebus Dominicis & Festivis, nullo jure tenetur ad orationem privatam, concionem, dilectionem Dei super omnis, contritionem, aut alia pia opera.
- PDF Privilegium Cæsarum.
- PDF Privilegium Regis Hispaniarvm.
- PDF Index Rervm Præcipvarvm Quæ in hac secunda Parte continentur.
- PDF Vorsatz
- PDF Rückdeckel
- PDF Rücken
- PDF Vorderschnitt
- PDF Pars Tertia. In qua tractatur de Virtute ac Sacrameto Pœnitentiæ
- PDF Pars Qvarta. In quo tractatur de Ministro Sacramento Pœnitentiæ. Item de Sacramentis Extrema Unctionis, & Ordinis
- PDF Pars Quinta. In Qua Tractatur De Contractu Et Sacramento Matrimonii
- PDF Pars Sexta. In Qua Tractatur De Impedimentis Matrimonii, Usu Et Divortio