Jansenius, Cornelius: Cornelii Iansenii Episcopi Iprensis Avgvstinvs. Lovanii : Zegerus, 1640
Inhalt
- PDF In Qvo Genuina sententia profundißimi Doctoris de Auxilio gratiæ medicinalis Christi Salvatoris, & de prædestinatione hominum & Angelorum proponitur, ac dilucidè ostenditur
- PDF Vorderdeckel
- PDF Vorsatz
- PDF Titelblatt
- PDF 1-2 De gratia Christi Salvatoris. Liber I.
- PDF 1-2 Praefatio.
- PDF 9-10 Cap. 1. Partitio dicendorum & ordo sequentium disputationum.
- PDF 9-10 2. Notio liberationis arbitrij. Causa eius efficiens non est naturalis poßibilitas liberae voluntatis, sed gratia.
- PDF 13-14 3. Nomina diversa gratiae ex hoc effectu tracta.
- PDF 15-16 4. Arbitrium per gratiam liberari debet, ut operetur actus, non solum supernaturales, sed etiam moraliter bonos.
- PDF 17-18 5. Vtrum aliquid poßit arbitrium suis naturalibus vtribus, ad hoc ut gratiam illam adipiscatur. Facienti quod in se est per naturae vires, non datur ex aliqua stabili lege gratia.
- PDF 23-24 6. Transitus à natura ad gratiam generaliter dictam. Divisio eius generalis: multiplex genus legis ac doctrinae. Explicatur status causae.
- PDF 27-28 7. Gratia divinae legis ac doctrinae arbitrium liberare non potest, ut velit & operetur iustitiam. Causa rei istius datur: & prosertur primus effectus legis dare cognitionem peccati.
- PDF 33-34 8. Secundus effectus legis, reddere praecepti observationem difficiliorem sine gratia, propter incrementum concupiscentiae.
- PDF 37-38 9. Tertius effectus legis, graviorem ruinam afferre, arctiusque concludere hominem sub peccato.
- PDF 41-42 10. Explicatur modus quo lex facit abundare peccatum, & iram operatur.
- PDF 43-44 11. Aperitur mysterium divini consilij, quo legem tulit, quae non nisi praevaricationem & iram operatur.
- PDF 49-50 12. Lex Paedagogus ad gratiam per terrorem: est & gratia testimonium, & quomodo.
- PDF 53-54 13. Quo pacto lex ad hominis iustificationem & legis impletionem à Deo ordinata est.
- PDF 55-56 14. Lex virtus peccati, & iram operatur, & in singulis hominibus etiam Christianis, & in toto populo Dei, qui instar unius hominis eruditur in quatuor statibus, ante legem, sub lege, sub gratia, in pace.
- PDF 59-60 15. Quae fuerit radix talis oeconomiae populi Dei, quantum ad legem & gratiam.
- PDF 63-64 16. Eade[m] vis cuiu[s]cu[m]q[ue] doctrinae, revelationis, scientiae, sapientiae, quae legis, ad liberandam voluntatem. Opus inde proficiscens est opus naturae, non gratiae.
- PDF 67-68 17. Aperitur hallucinatio cuiusdam recentioris, qui cogitationes congruas etiam naturales, illam veram gratiam Christi ad operandum staruit. Quid ab errore Pelagiano discrepet.
- PDF 73-74 18. Vera & fundamentalis ratio cur nulla doctrina, vel revelatio, vel cogitatio, congrua liberare poßit arbitrium: ex termino à quo, & ad quem liberationis petita.
- PDF 79-80 De gratia Christi Salvatoris Liber II. Qui est de vera voluntatis gratia, quantum ad operandi modum.
- PDF 79-80 Cap. 1. Gratia voluntatis alia sanae, alia aegrotae. Cardo disputationis inter Ecclesiam & pelagianos. De gratia medicinali contra vulnera naturae inflicta.
- PDF 89-90 2. Idem ostendizur ex alijs varijs capitibus. Nomina gratiae inde derivata.
- PDF 93-94 3. Discrimen gratiae sanitatis & medicinalis à recentiorum notitia valde abstrusum, & quare. Iaciuntur fundamenta discriminis, libertas arbitrij ante peccatum, & captivitas post peccatum.
- PDF 97-98 4. Affertur ex Augustino ac declaratur discrimen adiutorij sanae voluntatis & aegrotae, hoc est adiutorij sanitatis & medicinalis, seu adiutorij sine quo non, & quo.
- PDF 103-104 5. Inferuntur duo corollaria quibus accuratius declaratur discrimen duplicis istius adiutorij. Reijciuntur lex, scientia revelatio, remißio peccatorum, gratia sufficiens, habitualis, congrua, efficax recentiorum extra limites adiutorij medicinalis Christi.
- PDF 111-112 6. Idem discrimen probatur secundo ex effectibus qui ex illo duplici adiutorio in Adamo ante & post lapsum; in Agelorum & hominum salvatione consecuti sunt. Proferuntur tres effectus istius diversitatis.
- PDF 113-114 7. Profertur quartus effectus illius diversitatis.
- PDF 117-118 8. Profertur quintus effectus eius.
- PDF 121-122 9. Idem discrimen eadamque natura gratiae Christi probatur tertio ex differentia adiutorij poßibilitatis, quod Pelagiani condiderunt, & voluntatis atque actionis, quod horruerunt.
- PDF 125-126 10. Responsio quaedam Neotericorum refellitur.
- PDF 129-130 11. Probatur quarto ex horrore, quo Pelagiani adiutorium voluntatis & actionis aversati sunt.
- PDF 131-132 12. Quinto ex errore Maßiliensium, qui licet adiutorium poßibilitatis, & sine quo non, defenderent, tamquam gratiae Christi destructores damnati sunt.
- PDF 135-136 13. Ex praecedentibus infertur genuina declaratio multarum phrasium ac doctrinalium decisionum Augustini, Prosperi, Fulgentij, Conciliorum Ecclesiae, & Pontificum.
- PDF 141-142 14. Adiutorium gratiae Christi esse revera tale quale hactenus declaratum est ostenditur diversis alijs modis; & sexto quidem ex eo quod faciat ac donet velle & operari, & omnia merita.
- PDF 147-148 [i. e. 145-146] 15. Ostenditur tribus argumentis non esse satis quod gratia habitualis aut quaelibet actualis influat in meritum, ad hoc ut istud meritum sit donum Dei, & non meritum liberi arbitrij & humanum ab Augustino damnatum: sed quod debeat esse gratia actualis dans operationem & meritum.
- PDF 151-152 16. Idem ostenditur quarto ex natura gratiae ad singulos actus necessariae, quae ex diversis capitibus ostenditur non esse habitualis, sed actualis inspirans etiam iustis habitualiter velle & operari.
- PDF 167-168 18. Eandem doctrinam Romani Pontifices tradunt, & Ecclesia tota profitetur.
- PDF 171-172 19. Eadem actualis gratiae seu motionis neceßitas ad singulos actus, ostenditur ex diversis alijs loiis Augustini.
- PDF 175-176 20. Idem ostenditur ex illis August. & Hieronymi locis, ubi ex professo de gratia ad singulos actus necessaria disputatur cum Pelagio: & ex ipsa profeßione.
- PDF 183-184 21. Concluditur argumentum capitis decimi quinti inchoatum, atque ostenditur non esse gratiam habitualem, vel aliam quamcumque in operandi modo ei similem, illam Christi gratiam quae inspirat ac donat velle agere, opus meritu[m] &c.
- PDF 157-158 17. Idem ostenditur invictè iuxta doctrinum S. Augustini ex precibus Ecclesiae quae actualem motionem datricem voluntatis & operationis implorant.
- PDF 187-188 22. Ostenditur eadem natura gratiae medicinalis Christi, septimo ex orationibus Ecclesiae, quibus ipsa voluntatis determinatio à Deo poscitur.
- PDF 189-190 23. Ostenditur octavo ex eo quod post lapsum nihil omnino boni in homine, vel ab homine esse potest, nisi donetur à Deo, etiam ipsa suae voluntatis bonae determinatio: nec in ullo laudari nisi in solo Deo.
- PDF 196-197 [i. e. 193-194] 24. Nono natura gratiae medicinalis generaliter demonstratur exorto proprietatibus ac notis, quibus ab Augustino paßim describi solet.
- PDF 202-203 25. Decimo eius efficacißima natura declaratur, ex eo quod nulla prorsus effectu caret, sed eum in omnibus quibus datur infallibiliter operatur.
- PDF 208-209 26. Declaratur ratio diversitatis phrasium quibus utitur Augustinus, opus bonum olim voluntati tribuendo, nunc gratiae.
- PDF 210-211 27. Duobus scrupulis occurritur, quomodo nulla Christi gratia effectu careat: itemque cur Augustinus loquatur de sola gratia efficaci, non sufficiente.
- PDF 212-213 28. Transitus ad argumentorum solutionem. Solvitur primum, quo discrimen gratiae stantis & lapsae naturae directè tollitur, quantum ad operandi modum.
- PDF 214-215 29. Solvitur secundum quo similiter tollitur istud discrimen, substituendo pro adiutorio medicinali gratiam habitualem, excitationes, protectiones, concursum generalem ordinis supernaturalis.
- PDF 218-219 30. Solvuntur duo loca Augustini ex libro de spiritu & littera, in quorum utroque recentiores obiectionem errantium coeperunt pro solutione Augustini.
- PDF 224-225 31. Solvitur alius locus ex libro primo quaestione secunda ad Simplicianum, ubi similiter hallucinati sunt.
- PDF 228-229 32. Solvitur difficultas de vocatione congrua ex eadem quaestione secunda ad Simplicianum.
- PDF 236-237 33. Alia difficultas tollitur ex duobus aequaliter tentatis ex libro duodecimo de Civitate Dei.
- PDF 242-243 34. Explicantur alia quaedam quae ex Augustino proferuntur quod velle, & nolle, consentire ac dissentire sint propriae voluntatis; quod sint nostra; quod habere dona Dei sit accipientis & habentis &c.
- PDF 248-249 De gratia Christi Salvatoris Liber III. Qui est de gratia sufficienti.
- PDF 248-249 Cap. 1. Tangitur natura adiutorij sufficientis, & ostenditur nullum dari post lapsum quin simul efficax sit. Hoc enim repugnat multis principijs Augustini & Ecclesiae.
- PDF 254-255 2. Adiutorium pure sufficiens ad gratiam: naturae pertinet: lapsorum reparationi inutile & perniciosum, in quo sita sit laesio liberi arbitrij.
- PDF 258-259 3. Quam monstrosa sit gratia sufficiens prout à recentioribus explicatur & quare excogitata. Gratiae congruae authores non nisi sufficientem habent, sublatoque peccato Originali naturam liberi arbitrij integram & illaesam inducunt.
- PDF 262-263 4. Ex natura gratiae Christi ostenditur, nonnullis dari sufficientem gratiam iuxta sensum Recentiorum, qui conantur directe contrarium eius persuadere, quod Augustinus de lege & gratia sufficiente.
- PDF 266-267 5. Iudaeis lex data est, & Christianis plurimis praecepta dantur sine ulla gratia sufficiente aut adiuvante. Probatur hoc multis modis & ostenditur illam gratiam repugnasse scopo legis.
- PDF 276-277 6. Quis fuerit status veteris testamenti & hominum sub eo viventium fuse declaratur.
- PDF 284-285 7. Non affuisse hominibus sub lege viventibus gratiam sufficientem servandi legem vel ullum praeceptum eius.
- PDF 288-289 8. Status veteris testamenti figurativus & Propheticus non afferebat Iudaeis gratiam sufficientem sed potius impedientem. Quanta fuerit in Iudaeis servitus & ignorantia gratiae & authoris eius.
- PDF 294-295 9. Status veteris testamenti, ut talis non erat iustitiae & salutis, sed potius peccati & mortis. Paucißimi iusti sub illo testamento, & gratiae sufficiente muniti. Gratia illa sub natura & lege continetur.
- PDF 300-301 10. Excaecati & obdurati carent gratiâ sufficienti, quâ videant & moveantur ad bonum.
- PDF 304-305 11. Infideles carent gratia sufficienti ad salutem tam proximâ quam remotâ & omnibus principijs eius.
- PDF 320-321 12. Infideles non habent gratiam sufficientem ordinis naturalis. Gratia sufficiens infidelium à Semi-Pelagianis excogitata.
- PDF 324-325 13. Proponitur duo argumenta pro asserenda gratia sufficiente. Disseritur fuse de poßibilitate, & impoßibilitate praeceptoru[m] Dei. Esse quanda[m] volu[n]tatis infirmitatem, quâ non potest certas tentationes superare, nec adest gratia qua superentur, nec spiritus orationis, quo vires impetrentur.
- PDF 330-331 [i. e. 335-336] 14. Idem nodus, quomodo talibus praeceptum sit possibile etiam à Scholasticis solvendus est. Augustinus & Apostolus eo constricti, nunquam aliter solverunt, nisi quia gratia est quae negatur peccatori, & iustitia quae punitur.
- PDF 336-337 15. Multis modis praecepta dicuntur poßibilia etiam sine gratia sufficiente. Quaenam impoßibilitas excuset peccantem, & quae non: ex quibus solvuntur duo argumenta capite decimo tertio proposita.
- PDF 348-349 16. Locus Augustini exponitur ubi dicere videtur, quod Pharaoni non imputabatur quod obduratus obtemperare non poterat.
- PDF 351-352 [i. e. 357-358] 17. Non frustra dantur praecepta, consilia, exhortationes, correptiones ijs qui gratia sufficiente destituti sunt. Absurdum quod homini post lapsum Deus illam gratiam debeat, & quare.
- PDF 361-362 18. Solvuntur quaedam Scripturae loca quae pro asserenda gratia sufficienti proferuntur, ut Quid debui ultra facere vineae meae &c. &, Si non venissem, & locutus eius fuissem, peccatum non haberent.
- PDF 365-366 19. Quomodo Deus neminem deserit nisi deseratur.
- PDF 369-370 20. Exponitur locus Apostoli: Deus omnes homines vult salvos fieri, & ad agnitionem veritatis venire.
- PDF 379-380 21. Quomodo Christus sit redemptor omnium, pro omnibus crucifixus & mortuus.
- PDF 393-394 De gratia Christi Salvatoris Liber IV. Qui est gratia Christi, quantum ad essentiam & divisiones ejus.
- PDF 393-394 Cap. 1. Quid sit medicinale Christi adiutorium secundum substantiam. Esse caelestem suavitatem seu delectationem iuxta mentem S. Augustini, ostenditur primo ex Scripturis quibus ipse utitur, & alijs diversis eius testimonijs.
- PDF 398-399 [i. e. 405-406] 2. Idem ostenditur. Secundo inductione, seu enumeratione cuiusvis generis bonarum operationum voluntatis, ad quas eam praerequirit Augustinus.
- PDF 404-405 3. Idem probatur. Tertio ex contrario, hoc est, ex peccatis quae ex simili delectatione terrena, tanquam ex causa proficisci tradit.
- PDF 406-407 4. Idem demonstratur. Quarto ex lucta duarum delectationum terrenae ac caelestis, quarum postrema nisi vicerit, peccatur.
- PDF 408-409 5. Eadem lucta & victoria caelestis delectationis uberius declaratur, ex libris quos ex professo contra hostes gratiae scripsit.
- PDF 410-411 6. Nomen Victricis Delectationis inde tractum, atque impositum gratiae medicinali Christi.
- PDF 414-415 7. Delectationis neceßitas oritur ex infirmitate voluntatis, quâ fit ut nihil boni amplecti poßit nisi delectet.
- PDF 420-421 8. Quinto ostenditur delectationem esse veram gratiam Christi ex adiutorio perseverantiae in hac vita & impeccabilitatis in caelo. Epilogus probationum praecedentium.
- PDF 428-429 9. Neceßitas delectationis caelestis ad bene volendum & operandum non ex natura voluntatis, sed ex eius poena proficiscitur.
- PDF 432-433 10. Inferuntur corollaria, quibus multa principia sancti Augustini de libero arbitrio, & potestate bene operandi & similibus declarantur.
- PDF 434-435 11. Delectatio ista caelestis, secundum Augustini mentem, est actus vitalis & indeliberatus animae: & quidem amoris ac desiderij, praecedentis consensum, ac delectationem illam, quae & quies animi & gaudium dicitur.
- PDF 444-445 12. De gratiae divisionibus. Tres divisiones gratiae afferuntur. Quid sit gratia praeveniens.
- PDF 452-453 13. Quid sit gratia consequens seu subsequens.
- PDF 454-455 14. Declaratur uberius natura gratiae praevenientis & consequentis ex Prospero, Fulgentio, & ex Concilijs Arausicano ac Tridentino.
- PDF 458-459 15. Quid sit gratia operans & cooperans, iuxta Augustinum & Fulgentium.
- PDF 462-463 16. Quid sit gratia excitans & adiuvans.
- PDF 468-469 17. Sensus multorum Scholasticorum in explicandis gratiarum divisionibus à sensu Patrum quam diversus sit.
- PDF 470-471 18. Gratia praeveniens, subsequens; operans, cooperans; excitans, adiuvans; generalius quandoque usurpantur à Patribus sensu tamen etiam à Neotericis diverso.
- PDF 474-475 19. Gratia praeparans voluntatem quid sit, & quomodo secus ab Augustino quam à Scholasticis quibusdam intelligatur.
- PDF 476-477 De gratia Christi Salvatoris Liber V. Qui est de effectibus gratiae Christi.
- PDF 476-477 Cap. 1. Transitus ad effectus gratiae medicinalis Christi. Gratia Christi tantummodo ad diligendum cuiusvis praecepti impletione Deum, necessaria est.
- PDF 488-489 2. Quomodo sit intelligendum, quod sola gratia qua diffunditur charitas in cordibus nostris, sit gratia qua Deus operatur in nobis velle, & operari, & praeceptorum omnium impletionem. Et quae doctrinae istius radix sit.
- PDF 494-495 3. Virtus non est aliud nisi amor Dei. Ostenditur ex diversis principijs.
- PDF 502-503 4. Virtutes Cardinales Amor Dei quadruplex.
- PDF 510-511 5. Etiam ceterae virtutes quidam affectus sunt dilectionis Dei. Ostenditur hoc de virtute Religionis.
- PDF 510-511 6. Idem declaratur in virtutibus Theologicis. Et primo in fide ex diversis Augustini principijs & locis.
- PDF 514-515 7. Dilectio ista ex qua nascitur fides, charitas imperfecta est, & quo sensu.
- PDF 520-521 8. Idem de spe ostenditur.
- PDF 520-521 9. Spes Christiana non oritur ex amore concupiscentiae, sed genuinae Charitatis.
- PDF 526-527 10. Charitati gratis diligenti Deum non repugnat respectus mercedis aut retributionis.
- PDF 532-533 11. Quid sit opus fieri Sicvt Oportet, iuxta sancti Augustini, Concilij Arausicani, ac Tridentini phrasin.
- PDF 538-539 12. Ostenditur, Scholasticos Doctores multum hallucinari de operibus quae fiunt, vel non fiunt Sicvt Oportet.
- PDF 542-543 13. Timor gehennae secundum se consideratus licitus, bonus, rectus est.
- PDF 546-547 14. Timor poenae initium sapientiae externum, qui ab ipsa sapientia, id est charitate excluditur.
- PDF 548-549 15. Timor poenae ex gratia quaedam generali, non ex illa propriè & sticte dicta gratia Christi nascitur.
- PDF 554-555 16. Occurritur obiectioni; & ostenditur eandem esse rationem de quolibet timore poenarum etiam gehennae. Nascitur ex amore creaturae & sui.
- PDF 556-557 17. Amplius declaratur, timorem poenae non esse ex Christi gratia, quia facit iustitiam inde natam, ex lege, & justitiam nostram, non ex Deo.
- PDF 558-559 18. Vberius ostenditur ex Augustino, timorem poenae & opus ex isto timore factum non esse ex gratia Christi, sed naturae viribus supposita fide.
- PDF 560-561 19. Ex puro timore poenae non potest ita fugi peccatu[m], ut nullum aliunde peccatum incurratur.
- PDF 562-563 20. Ne quidem ex timore gehennae.
- PDF 566-567 21. Radix prima istius doctrinae, quia qui nudo timore poenae peccatum fugit invitus & animo repugnanti fugit, ideoque non fugit peccatum sed aliud quidpiam.
- PDF 572-573 22. Secunda radix, quia timor poenae non potest mutare voluntatem malam, sed solus amor iustitiae.
- PDF 580-581 23. Radix tertia, quia timor poenae ab amore iustitiae disiunctus, nascitur ex amore sui ipsius, quatemus in creatura ultimo requiescit.
- PDF 584-585 24. Iustitia ex timore poenae, est iustitia ex lege & nostra, quam Apostolus arbitratus est detrimentum ac stercora.
- PDF 586-587 25. Repugnat magnopere Augustino doctrina qua docetur dolorem peccati propter gehennae metum, seu attritione quorundam Scholasticorum excludere posse omnem peccandi voluntatem, & continere propositum bonae vitae seu servandi totam legem Dei, itemque esse dispositionem sufficientem ad iustificationem cum Sacramento obtinendam.
- PDF 590-591 26. Concilium Tridentinum isti doctrinae multis locis adversatur.
- PDF 594-595 27. Multi fructus timoris poenae recensentur, ex quibus veritas doctrinae à Concilio Tridentino de timore poenae traditae patescit & confirmatur.
- PDF 598-599 De gratia Christi Salvatoris Liber VI. Qui est primus de libero arbitrio.
- PDF 598-599 Praefatio.
- PDF 608-609 Cap. 1. De nomine liberi arbitrij & voluntatis.
- PDF 610-611 2. Liberum opponitur servo, captivo, dominationi alterius subiecto. Est esse inalligatum, inimpeditum &c.
- PDF 614-615 3. Liberum aliquid positivum sonat. Esse dominum, esse sui iuris, esse in potestate nostra, esse gratia sui.
- PDF 618-619 4. Quid sit esse in nostra potestate, seu actum habere in potestate, iuxta Augustinum.
- PDF 622-623 5. Omnis voluntas quomodo sit in potestate, & libera.
- PDF 628-629 6. Duplex neceßitas Augustino, coactios & simplex seu voluntaria. Illa, non haec repugnat libertati.
- PDF 636-637 7. Idem istenditur ex libertate Dei.
- PDF 638-639 8. Item ex libertate beatorum hominum & Angelorum.
- PDF 646-647 9. Ex libertate Christi Domini.
- PDF 648-649 10. Idem ostenditur ex voluntate fruente summo bono clare viso, iuxta principia Augustini.
- PDF 654-655 11. Idem probatur iuxta principia propria Scholasticorum.
- PDF 658-659 12. Eandem distinctionem indicarunt ante Augustinum ac ipso vivente multi, Dionysius Areopagita, Clemens, Irenaeus, Tertullianus, Origenes, Hilarius, Epiphanius, Macarius, Basilius, Seleucienses, Eusebius, Chrysostomus, Cyrillus.
- PDF 662-663 13. Post Augustinum idem docuerunt omnes usque ad Scholasticos, & primo sanctus prosper & Fulgentius.
- PDF 666-667 14. Venerabilis Beda.
- PDF 666-667 15. S. Ioannes Damascenus.
- PDF 672-673 16. S. Anselmus.
- PDF 674-675 17. S. Bernardus.
- PDF 682-683 18. Hugo de Sancto Victore.
- PDF 686-687 19. Richardus de Sancto victore.
- PDF 688-689 20. Magister Sententiarum.
- PDF 692-693 21. Alexander de Hales.
- PDF 694-695 22. Guilielmus Parisiensis.
- PDF 698-699 23. Guilielmus Altißidiorensis.
- PDF 698-699 24. Sanctus Thomas.
- PDF 700-701 25. Ioannes Scotus.
- PDF 702-703 26. Sanctus Bonaventura.
- PDF 706-707 27. Henricus à Gandavo.
- PDF 706-707 28. Richardus de Media villa.
- PDF 708-709 29. Thomas de Argentina.
- PDF 710-711 30. Dionysius Carthusianns.
- PDF 710-711 31. Marsilius de Inghen.
- PDF 712-713 32. Nicolaus de Orbellis & Stephanus Brulefer.
- PDF 712-713 33. Gabriel.
- PDF 714-715 34. Solvuntur generaliter Scripturae, Patres & Consilia quae requirunt indifferentiam ad utrumlibet.
- PDF 716-717 35. Actus voluntatis deliberatae necessarius, est in potestate & dominio voluntatis.
- PDF 724-725 36. Explicantur propositiones ex Bulla Pij quinti: Quod voluntariè fit etjamsi necessitate fiat, liberè tamen fit. Et sola violentia repugnat libertati hominis naturali.
- PDF 726-727 37. Quomodo potentiae rationales se habeant ad opposita, & actus liber poßit esse necessarius.
- PDF 728-729 38. Profertur epilogice consensus antiquorum Scholasticorum & Scriptorum usque ad Augustinum.
- PDF 732-733 De gratia Christi Salvatoris Liber VII. Qui est secundus de libero arbitrio.
- PDF 732-733 Cap. 1. Brevis recapitulatio praecedentium, & propositio sequentium.
- PDF 734-735 2. Est aliquid, praeter nudam facultatem voluntatis, quod actum etiam voluntatis ponit in arbitrij potestate & illud facit velle.
- PDF 736-737 3. Delectatio efficit voluntatem & libertatem, hoc est, facit velle & libere velle.
- PDF 742-743 4. Libertas Augustino maxime versatur circa finem, & quare.
- PDF 746-747 5. Divisiones libertatis, in libertatem à neceßitate, à peccato, à miseria. Item in libertatem à peccato, & à iustitia. Quomodo se habeant ad veram arbitrij libertatem.
- PDF 752-753 6. Quid sit libertas à peccato in Scripturis celebrata, iuxta Recentiores, & Pelagianos, & Augustinum, secundùm terminum à quo.
- PDF 760-761 7. Libertas à peccato, secundum terminum ad quem est vera & propriè dicta libertas arbitrij ad opus bonum. Fit per charitatem iustitiae, & delectationem.
- PDF 768-769 8. Vberius declaratur natura libertatis. Quid sanitas, quid potestas arbitrij? Vnde nascuntur, ortus, incrementum, fastigium libertatis.
- PDF 772-773 9. Quatuor Corollaria ex istis principijs Augustini declarantur, & in primis quomodo arbitrium liberum erit in caelo.
- PDF 776-777 10. Triplex liberi arbitrij status, ad bonum, vel malum, & ad utrumque. Vnde haec restrictio ad unum, vel indifferentia contrarietatis nascatur.
- PDF 780-781 11. Error Pelagianus est, requiri ad libertatem, indifferentiam ad bonum & malum: sed potest esse libertas destrcuta ad malum.
- PDF 788-789 12. Libertas arbitrij, quo sensu tribuenda, & neganda peccatoribus.
- PDF 792-793 13. Quomodo se libertas arbitrij habeat ad libertatem seu indifferentiam contrarietatis, & contradictionis.
- PDF 798-799 14. Afferuntur quatuor absurda, quae ex neceßitate talis indifferentiae contradictionis sequuntur.
- PDF 804-805 15. Aliae tres absurditates ex ista indifferentia contradictionis consectaneae aperiuntur.
- PDF 808-809 16. Quomodo se habeat libertas arbitrij ad amplitudinem, eminentiam, independentiam, immensitatem, & similes voluntatis proprietates.
- PDF 814-815 De gratia Christi Salvatoris. Liber VIII. Qui est de Concordia gratiae & liberi arbitrij.
- PDF 814-815 Praefatio
- PDF 816-817 Cap. 1. Discrimen duarum opinionum de praedeterminatione physica & gratia congrua. In quo S. Augustini sententia cum utraque conveniat.
- PDF 818-819 2. Varia discrimina proferuntur inter adiutorium Dei medicinale & praedeterminationem physicam, prout à defensoribus eius traditur.
- PDF 822-823 3. Adiutorium Christi determinat, ac praedeterminat etiam physicè voluntatem, ut velit & ardentius velit, & ex quo capite istud accidat.
- PDF 824-825 4. Conciliatio gratiae Christi quam Augustinus docuit cum libero arbitrio, iuxta principia Scholasticorum.
- PDF 826-827 5. Conciliatio genuina gratiae cum libero arbitrio secundum Augustini mentem profertur, & probatur ex querelis Pelagianorum & modo quo ijs Augustinus satisfecit.
- PDF 832-833 6. Eadem ex alijs diversis locis Augustini asseritur.
- PDF 836-837 7. Eadem ostenditur ex alia querela Pelagianorum.
- PDF 838-839 8. Eadem ex libro quem hanc solam ob causam Augustinus scripsit, ad oculum demonstratur.
- PDF 842-843 9. Declaratur hoc ipsum ex concordia motuum concupiscentiae, & liberi arbitrij ab Augustino tradita, ex quibus Pelagiani similiter quaerebantur liberum arbitrium extingui.
- PDF 844-845 10. Eandem concordiam gratiae & liberi arbitrij ad unguem docuerunt discipuli S. Augustini, & in primis latißimè & clarißimè S. Prosper.
- PDF 848-849 11. Item S. Cyrillus Alexandrinus, Fulgentius, & Petrus Diaconus.
- PDF 850-851 12. Sanctus Gregorius, Beda, S. Anselmus.
- PDF 852-853 13. Sanctus Bernardus, & amici eius duo Hugo & Richardus de sancto Victore.
- PDF 854-855 14. Magister Sententiarum, Alexander Halensis, Guilielmus Parisiensis.
- PDF 856-857 15. Sanctus Thomas, S. Bouaventura, Scotus.
- PDF 858-859 16. Henricus à Gandavo, Richardus de media Villa, Marsilius.
- PDF 860-861 17. Zozymus Papa, Celestinus, Tridentinum eandem concordiam definierunt.
- PDF 864-865 18. Epilogus probationum praecedentium.
- PDF 866-867 19. Redditur vera ratio principijs Augustini & aliorum Patrum ad amußim consentanea, cur talem concordiam gratiae & liberi arbitrij docuerint, nihilque in tradenda libertate curaverint illam indifferentiam & aequalitatem contrarietatis & contradictionis.
- PDF 868-869 20. Agnovit Augustinus sub gratia & ante gratiam indifferentiam contrarietatis & contradictionis quodam sensu; non tamen tanquam libertatem aut partem eius. Explicatur ista indifferentia conformiter principijs Augustini.
- PDF 878-879 21. Quomodo differat ista concordia gratiae & liberi arbiteij ab opinione Calvini?
- PDF 882-883 [i. e. 893-894] De gratia Christi Salvatoris. Liber IX. Qui est de Pr[a]edestinatione hominum & Angelorum.
- PDF 882-883 [i. e. 893-894] Praefatio
- PDF 884-885 Cap. 1. De nomine praedestinationis. Scripturis & Patribus non est aliud nisi praedefinire, praedecernere, praestituere.
- PDF 886-887 2. Inferuntur ex praedictis quatuor Corollaria. Et in primis quod praedestinatio non magis ex ratione sua respiciat & includat medium quam finem, nec magis finem quam medium fusè, quod gloria sit etiam obiectum praedestinationis.
- PDF 894-895 3. Praedestinatio Dei respicit non solum bonum, sed etiam malum, non culpae, sed poenae. De duplici praedestinatione, ad vitam & ad mortem.
- PDF 898-899 4. Inferuntur aliquot Corollaria. Iterum de praedestinatione in bono, & malo. Alia duplex praedestinatio, gratiae & iustitiae. De praedestinatione simpliciter dicta, & quod respiciat actiones Dei.
- PDF 902-903 5. Praedestinatio, dilectio, electio, propositum, praeparatio gratiae, discretio, quid in Scripturis & Augustino differant.
- PDF 904-905 6. Praedestinatio, electio, & discretio, alia gratiae, alia meritorum. Quid singulae sint & respiciant Augustinus olim etiam rectè de gratia sentiens, nullam agnovit electionem gratiae, & quare. Quid electio iuxta Manichaeos.
- PDF 914-915 7. Definitio praedestinationis gratiae seu gratuitae ab Augustino tradita, nonnihil enodatur. Quaenam sint illa beneficia, & illa praescientia, de quibus in ea fit mentio?
- PDF 920-921 8. Effectus adaequatus praedestinationis gratuitae est liberatio. Quid illa, & à quibus. Praedestinatio gratiae facta est praeviso peccato non aliter.
- PDF 928-929 9. Vnde Phrases istae, Massa, & discretio à massa perditionis, & quid significent apud Augustinum.
- PDF 932-933 10. Electio, seu praedestinatio gratiae non habuit in Angelis locum, & quo sensu.
- PDF 938-939 11. Electio gratiae in Angelis, ex alio capite destruitur.
- PDF 940-941 12. Augustinus Angelorum perseverantiam non praedestinatam, sed praescitam tradit, eosque non gratia, sed meritis discretos.
- PDF 942-943 13. Angeli ad gloriam electi sunt, non electione gratiae sed meritorum.
- PDF 946-947 14. Angeli non sunt electi efficaciter ad gloriam, ante praevisionem perseverantiae, seu meritorum absolutam.
- PDF 948-949 15. Homines efficaciter electi sunt, non solum ad merita, sed etiam ad ipsam gloriam, ante praevisionem absolutam meritorum: & cur magis quam Angeli. Tres hallucinantium classes, quia radicem diversitatis non agnoverunt.
- PDF 954-955 16. Breviter perstringuntur quaedam Scripturae, quibus illa doctrina asseritur. Fusius soluitur ex Augustino, quo pacto Scripturae Christianos omnes electos & praedestinatos vocent.
- PDF 962-963 17. Prima probatio istius sententiae ex varijs Augustini locis, quibus generaliter talem voluntatem efficacem electionis ad gloriam, ante meriti praescientiam statuit.
- PDF 964-965 18. Secunda ex voluntate singulari salutis parvulorum.
- PDF 966-967 19. Tertia ex voluntate illa, quae velut radix est gubernationis mirabilis circa adultos.
- PDF 972-973 20. Quarta ex voluntate illa, quae veluti radix, & cardo est gubernationis reproborum.
- PDF 978-979 21. Quinta ex vocatione secundum propositum.
- PDF 982-983 22. Declaratur hoc propositum antecedere omnem praescientiam absolutam meritorum ex praedefinitionibus multorum effectuum liberorum, ante praescientiam absolutam consensus voluntatis.
- PDF 986-987 23. Sexta, ex querelis Massiliensium.
- PDF 988-989 24. Solvuntur quaedam argumenta ab Augustino petita.
- PDF 992-993 25. De causa praedestinationis ex parte Angelorum, & hominum, eaque diversa. Cur huic, non illi detur gratia, Quaestio inscrutabilis, origo errorum quibus eius scrutatores lapsi sunt. Quaedam de operibus moraliter bonis, & faciente quod in se est.
- PDF 1004-1005 26. Numerus Praedestinatorum quo pacto certus, praescientia, an praefinitione, tam respectu Angelorum, quam hominum. Aliqui supra numerum.
- PDF 1012-1013 De gratia Christi Salvatoris Liber X. Qui est de reprobatione hominum & Angelorum.
- PDF 1012-1013 Cap. 1. Quis ordo reprobationis quorumdam Angelorum negativae & positivae, ante, an post praevisa merita.
- PDF 1014-1015 2. Quis ordo reprobationis lapserum hominum.
- PDF 1016-1017 3. Causa reprobationis, secundum considerationem absolutam, est massa damnationis sive peccatum originale, & quo sensu.
- PDF 1022-1023 4. Causa reprobationis, secundum considerationem comparativam, est voluntas Dei.
- PDF 1024-1025 5. Effectus reprobationis damnatio, excaecatio, obduratio: non tamen primi peccati, sive Angelici, sive humani permißio.
- PDF 1028-1029 6. Tria solvuntur argumenta, quibus ista sancti Augustini doctrina de praedestinatione & reprobatione impetitur, quod Deus non videatur esse Salvator omnium hominum: nec Redemptor totius mundi: neque congruè promittere vitam aeternam, sub conditione servandi mandata.
- PDF 1032-1033 7. Solvitur argumentum quartum, quo dicitur, Deum insidiari saluti eorum qui reprobati sunt.
- PDF 1036-1037 8. Solvitur quintum argumentum, quo dicitur, hanc sententiam afferre socordiam electis, & reprobis desperationem.
- PDF 1040-1041 9. Solvitur sextum argumentum, quo urgent istam doctrinam tollere zelum animarum, & inutiles facere praedicationes & correptiones. Et utrum scandalum ac dissolutionem vitae pariat.
- PDF 1046-1047 10. Solvitur septimum argumentum, quo existimatur ista doctrina, non esse divinae clementiae consentanea, eo quod reprobos non nisi ad damnationem creare, & conservare videatur.
- PDF 1048-1049 11. Reprobati non tam propter suam, quam electorum utilitatem nascuntur, & conservantur.
- PDF 1050-1051 12. Fructus secundus, ut multis modis doceantur electi. Septem documenta proferuntur.
- PDF 1052-1053 13. Fructus secundus, ut multis modis doceantur electi. Septem documenta proferuntur.
- PDF 1056-1057 14. Cur tantus numerus reprobatorum prae praedestinatis.
- PDF 1058-1059 15. Tertius fructus, exercitium, & profectus, probatio, & eminentia seu manifestatio electoru[m].
- PDF 1060-1061 16. Quo scopo & fructu reprobati misceantur praedestinatis, & iuxta Scripturas, servituti destinati sint.
- PDF 1064-1065 17. Quam conveniens, imo posr lapsum necessarius fuerit iste divinae providentiae modus.
- PDF 1068-1069 18. Ostenditur iniustitia querimoniae contra istam sancti Augustini doctrinam.
- PDF 1070-1071 Epilogus omnium.
- PDF 1072-1073 Erroris Massiliensium & opinionis quorundam Recentiorum ϖαραλλήλον & Statera. In qua discrimen utriusque sententiae ϖαραλλήλως indagatur, & compluribus notis perspicuè ostenditur.
- PDF 1072-1073 Praefatio. In quo causa, & fructus hujus scriptionis; Propositio, & partitio dicendorum.
- PDF 1076-1077 Capvt I. Quo pacto in oppugnanda electione hominum, seu completa praedestinatione discrepent, aut conveniant.
- PDF 1076-1077 Nota 1. Vtrique ex horrore praedestinationis illius absolutae, aliam sententiam excogitarunt molliorem.
- PDF 1078-1079 2. Nasci ex ea fatum causantur.
- PDF 1078-1079 3. Tolli libertatem arbitrij.
- PDF 1078-1079 4. Afferri desperationem.
- PDF 1078-1079 5. Induci socordiam, torporem, & ignaviam.
- PDF 1080-1081 6. Studium virtutis retundi.
- PDF 1080-1081 7. Incitari homines ad licentiam ac dissolutionem vitae.
- PDF 1080-1081 8. Laudem detrahi operibus bonis.
- PDF 1082-1083 9. Orationes refrigescere, aut extingui.
- PDF 1082-1083 10. Spem impetrandi tolli ex incertitudine divini illius propositi.
- PDF 1082-1083 11. Exhortationes, & correptiones languescere, & auferri.
- PDF 1084-1085 12. Sollicitudinem ac zelum animarum evelli.
- PDF 1084-1085 13. Deum non velle omnes homines salvos fieri, & in agnitionem veritatis venire.
- PDF 1084-1085 14. Christum non pro omnibus esse mortuum, nec omnium redemptorem esse.
- PDF 1086-1087 15. Deum futurum acceptorem personarum.
- PDF 1086-1087 16. Peccata reproborum Christianorum in Deum redire.
- PDF 1086-1087 17. Homines condi, ut pereant.
- PDF 1088-1089 18. Errorem Praedestinatianorum verum futurum.
- PDF 1090-1091 Capvt II. Quomodo in oppugnanda gratia efficaci conveniant, aut differant.
- PDF 1090-1091 19. Repudiant gratiam, quae humanam sibi subijcit voluntatem.
- PDF 1090-1091 20. Ratio repudiandi, quia uni datur, alteri negatur.
- PDF 1090-1091 21. Quia destruit libertatem quando datur.
- PDF 1092-1093 22. Quia destruit eam etiam cum negatur.
- PDF 1092-1093 23. Quia praeceptum fit hominibus impoßibile.
- PDF 1092-1093 24. Quia frustra erunt praecepta, exhortationes, correptiones.
- PDF 1094-1095 25. Quia naturae vires nimium deprimuntur.
- PDF 1094-1095 26. Quia solâ erit opus oratione.
- PDF 1094-1095 27. Quia absurdum est, ut Deum petat ab homine fieri, quod ipse Deus per talem gratiam debet facere.
- PDF 1096-1097 28. Quia totum isti gratiae tribuitur, nihil naturae.
- PDF 1096-1097 29. Quia fatalis sequitur in vitam humanam neceßitas.
- PDF 1098-1099 Capvt III. Quae sit in gratiam ab utrisque traditam convenientia ac discrepantia.
- PDF 1098-1099 30. Vtrique omnia spectra desperationis, fati, ignaviae &c. ex magna facilitate conciliandi gratiam & praedestinationem cum libero arbitrio facile fugant.
- PDF 1098-1099 31. Statuunt in Deo propositum generale restaurandi totum genus humanum.
- PDF 1098-1099 32. Cuius basin collocant locum Apostoli: Qui vult omnes homines salvos fieri, & in agnitionem veritatis venire.
- PDF 1100-1101 33. Augustini expositiones pariter repudiant.
- PDF 1100-1101 34. Voluntas illa Dei generalis conditionata est respectu maiorum.
- PDF 1100-1101 35. Etiam respectu parvulorum qui salvantur.
- PDF 1102-1103 [i. e. 1111-1112] 36. Item respestu eorum qui damnantur.
- PDF 1102-1103 [i. e. 1111-1112] 37. Gratiam attemperant isti proposito generali Dei, & libero arbitrio hominis.
- PDF 1102-1103 [i. e. 1111-1112] 38. Statuunt beneficia remotiora omnibus ex aequo communia, Christi mortem baptismum &c.
- PDF 1102-1103 [i. e. 1111-1112] 39. Beneficia etiam propinqua, gratiam scilicet sufficientem, omnibus effundunt liberalißimè.
- PDF 1102-1103 [i. e. 1113-1114] 40. Gratia quomodo sufficiens in Adam, Noë, Abraham, Patriarchis, Sapientibus gentilium; in caelesti machina & creaturis.
- PDF 1102-1103 [i. e. 1113-1114] 41. Item in forma Ecclesiae, & praedicatione Euangelij generali.
- PDF 1102-1103 [i. e. 1113-1114] 42. Gratiam actualem internam utrique tribuunt.
- PDF 1102-1103 [i. e. 1113-1114] 43. Gratia ista quantum ad operandi modum est adiutorium sine quo non.
- PDF 1107-1108 [i. e. 1115-1116] 44. Dat posse si velit; non ut velit.
- PDF 1107-1108 [i. e. 1115-1116] 45. Quam liberum arbitrium efficacem, vel inefficacem seu cassam reddere potest.
- PDF 1107-1108 [i. e. 1117-1118] 46. Est similis gratiae Adami, atq[ue] Angelorum.
- PDF 1107-1108 [i. e. 1117-1118] 47. Eâ positâ Deus expectat voluntatem nostram, ut purgari velimus.
- PDF 1109-1110 [i. e. 1119-1120] 48. Gratia ista pendet à libero arbitrio, & ab eius nutu, & usu causaliter praeeunte, ut influat.
- PDF 1111-1112 49. Causa excogitanditalis adiutorij, ne alioquin opus nullius sit laudis.
- PDF 1111-1112 50. Item ne merittum operibus detrahatur.
- PDF 1111-1112 51. Discrepant in operibus moraliter bonis.
- PDF 1111-1112 52. Gratia discernens propriè unum ab altero, est utrisque natura liberi arbitrij divinitus data.
- PDF 1113-1114 53. Causa commendandi istam discernentem gratiam, ne voluntas alioquin non laesa, sed poenitus extincta videatur.
- PDF 1115-1116 54. Sibi tribuunt initium fidei, credere, desiderare, orare, &c.
- PDF 1115-1116 55. Multiplex discrimen. Primum, quod Maßilienses initium fidei, & in ea perseverantiam sibi asseriberent: recentiores omnes virtutes. In quo dupliciter gravius Maßiliensibus hallucinantur.
- PDF 1117-1118 56. Secundum, quod illi initum falutis; hi totam suae potestati vendicent.
- PDF 1117-1118 57. Tertium, quod illi post initium fidei veram Christi gratiam actualem agnoverint; hi nullam.
- PDF 1119-1120 58. Quartum, illi intelligunt veram Christi gratiam cum libertate consistere; hi nequaquam.
- PDF 1121-1122 59. Meritum agnoscunt pariter in initio fidei; illi inviti, hi palam.
- PDF 1121-1122 60. Meritum utrique valde deprimunt; sed illi operum cum gratia factorum, hi operum purè naturalium.
- PDF 1123-1124 61. Multae propositiones apud utrosque verae: Prima: Gratia non sibi subijcit humanam voluntatem.
- PDF 1123-1124 62. Secunda: Vt à peccato purgemur voluntatem nostram Deus exspectat.
- PDF 1123-1124 63. Tertia: Sine gratia Dei credentibus, volentibus, desiderantibus, conantibus &c. nobis misericordia confertur divinitus.
- PDF 1125-1126 64. Quarta: Humilitati & obedienti[a]e humanae subjungitur gratiae adjutorium.
- PDF 1125-1126 65. Quinta: Aliqui per liberum arbitrium ad gratiam baptismi venire possunt.
- PDF 1127-1128 Capvt IV. Quid praedestinationi apud utrosque commune; quid proprium.
- PDF 1127-1128 66. Vnum Dei propositum in duo dividunt, in conditionatum & absolutum. Hoc postremum concipitur post praevisionem fidei, & meritorum.
- PDF 1127-1128 67. Illa fides & merita cum adiutorio gratiae comparanda sunt.
- PDF 1129-1130 68. Discrimen, quòd Maßilienses veram Christi gratiam intelligerent; recentiores non.
- PDF 1129-1130 69. Vtrisque praedestinatio completa est ex praescientia fidei, & meritorum.
- PDF 1129-1130 70. Praedestinatio utrisque retributio.
- PDF 1131-1132 71. Discrimen, quòd aliquid gratuiti involveret Maßiliensium electio ad Regnum: Recentiorum nihil omnino.
- PDF 1131-1132 72. Numerus electorum non est eis definitus ex voluntate, & praedefinitione Dei.
- PDF 1131-1132 73. Praedestinatianorum errorem utrique impingunt adversarijs suis.
- PDF 1133-1134 Capvt V. Quibus utrique armis pugna verint; quibus gradibus in illam sententiam lapsi sint.
- PDF 1133-1134 74. Iisdem rationibus utuntur ad praedestinationem & gratiam suam asserendam.
- PDF 1133-1134 75. Iisdem quoque Scripturis eodem modo explicatis.
- PDF 1135-1136 76. Eodem modo accersuntur in praesidium Graeci Patres.
- PDF 1135-1136 77. Magni faciunt Augustinum, uno doctrinae capite excepto.
- PDF 1137-1138 78. Augustinum tamquam turbarum auctorem accusant.
- PDF 1137-1138 79. Vtrique obiectiones pro solutionibus, & errorem ab Augustino proscriptum pro doctrina Catholica capientes, sententiam suam excogitarunt, & fundarunt.
- PDF 1143-1144 80. Disputationes istas arbitrantur fieri citra periculum laedendae fidei.
- PDF 1145-1146 Elenchvs Lib. Et Cap. Tomi Tertii
- PDF Index Rervm Et Verborvm Tomi Tertii.
- PDF Admonitivncvla.
- PDF Index Qui Sacrae Scripturae loca omnia in tribus hisce Tomis explicata secundùm eum librorum & Capitum ordinem, qui in Biblijs cernitur ob oculos ponit.
- PDF Vorsatz
- PDF Rückdeckel
- PDF Rücken
- PDF In Qvo Genuina sententia S. Avgvstini de humanæ naturæ stantis, lapsæ, puræ statu & viribus eruitur & explicatur
- PDF Vorderdeckel
- PDF Vorsatz
- PDF Titelblatt
- PDF 1-2 Liber prooemialis. In quo limites humanae rationis in rebus Theologicis indagantur; & authoritas. sancti Augustini in tradendo mysterio praedestinationis & gratiae declaratur.
- PDF 1-2 Cap. 1. Gratiae Christi veritas omnibus Christianis, ut vita & salus cordi esse debet.
- PDF 3-4 2. Ratio scriptionis huius labyrinthus quaestionum, quae de gratia agitantur.
- PDF 5-6 3. Inventio veritatis de divina gratia & concordia dißidentium Scholasticorum difficilis, propter Philosophiam. Mala inde pullulantia.
- PDF 7-8 4. Discrimen inter Philosophiam ac Theologiam. Illi servit ratio, huic memoria: principium eius traditio non scripta, per accidens etiam scripta. Quid Christus & Apostolus, in tradenda Theologia spectarint.
- PDF 11-12 5. Antiqui Patres eum imitati sunt. Discrimen inter disputationes eorum de mysterijs fidei, & Scholasticorum. Lapsus origenis.
- PDF 11-12 6. Quis limes in hac vita indagandi divina mysteria. Quaestionem quomodo quidque verum sit, fere semper obscuram Deus esse voluit: Duplex quomodo articulorum revelatorum, essentiale, & accidentale.
- PDF 15-16 7. Duplex modus penetrandi mysteria Dei, humana ratione & charitate: ille periculosus est, proprius Philosophorum; iste tutus Christianorum.
- PDF 19-20 8. Quaestiones & veritates purè Scholasticae nihil cu[m] cognitione charitatis commune habent propter diversas causas. Praecipitia in quae proru[m]punt.
- PDF 21-22 9. Cancelli Theologiae Christianae in Scripturis, Concilijs & Patribus primorum saeculorum, per quos Deus Ecclesiam docuit, positi sunt.
- PDF 25-26 10. Quid moverit auctorem ad indagandam veritate[m] de gratia & praedest. ex Concilijs & August.
- PDF 27-28 11. Deus non minus mirabilis in innumerabili varietate mundi incorporei, quam corporei, hoc est, instorum,quam rerum naturalium: quarum ultimae differentiarum & perfectionum fibrae, ideoque & Augustini, latent.
- PDF 29-30 12. Augustinus quatuor capitales Christianismi veritates contra quatuor potentißimos errores fundavit; unitatem capitis Ecclesiae, unitatem Corporis, unitatem Sacramenti incorporationis, unitatem gr[a]tiae; ostenditur de tribus primis.
- PDF 31-32 13. Item de quarto. Primus Augustinus intelligentiam divinae gratiae & novi Testamenti fide crediti apperuit fidelibus & Ecclesiae.
- PDF 33-34 14. Augustini doctrina de gratia Dei, Evangelica, Apostolica, Catholica, & irrefragabilis auctoritatis; totius Ecclesiae nomine scripta, silentibus scriptoribus universis.
- PDF 33-34 15. A Romanis Pontificibus Innocentio, Zozymo, Celestino, Leone, Hormisda, Felice secundo, & Ioanne secu[n]do magnificentißime approbata & consecrata.
- PDF 37-38 16. Quanta libertas & procacia quorundam recentiorum, in censenda damnandaque Augustini doctrina, quam tantopere Romana Ecclesia admirata est.
- PDF 39-40 17. Naturalis & gratuiti luminis abundantia Aug. omnes Scriptores Graecos & Latinos superavit.
- PDF 41-42 18. Miris elogijs Augustini facunda eruditio, sapie[n]ter à Scriptoribus sui temporis & posteris celebrata est.
- PDF 43-44 19. Vis gratiae magis vitae praxi in Augustino quam stylo ab eo expressa est conversione mirabili, qua Magdalenae, Petro, & praecipue Paulo similis fuit; institutione Religiosorum, qui in quinquaginta quatuor ordines diffusi sunt alijsque multis.
- PDF 45-46 20. Similitudo Pauli & Augustini mira in indicijs divinae electionis, quae in vita utriusque etiam dissoluta micuerunt.
- PDF 47-48 21. In Paulo & Augustino profundus gratiae Christianae sensus, intelligentia, & praedicatio: quoru[m] fons fuit amor Dei, primus gratiae effectus.
- PDF 49-50 22. Gratiam ac Theologiam posteri ab Augustino didicerunt, etiam sanctus Thomas.
- PDF 51-52 23. Notitiae verae Theologicae limites in se fixit Augustinus.
- PDF 53-54 24. Augustinus Pater Patrum, Doctor Doctorum; primus post Scriptores Canonicos; inter omnes vere solidus, subtilis, irrefragabilis, Angelicus, Seraphicus, excellentißimus, & ineffabiliter mirabilis.
- PDF 55-56 25. Quo animo auctor ad lectionem operum sancti Augustini accesserit; quid spectaverit; quid spectandum sit; & Augustino tribuendum.
- PDF 57-58 26. Periculosum est novas semitas in materia de gratia invenire velle praetextu vel difficultatum ab Augustinio relictarum, vel maioris lucis, quae recentioribus accesserit.
- PDF 59-60 27. Paulus & Augustinus matrix & fons omnium conclusionum, quae de gratia educi possunt.
- PDF 61-62 28. Qualis esse debeat Lector sancti Augustini. Qua[n]tum ab Augustini doctrina recentior Theologia distet, tum rebus ipsis tum docendi modo.
- PDF 63-64 29. Scopus auctoris mentem Augustini de naturae humanae statu de gratia, de praedestinatione sincere patefacere. Quid spectandum sit ijs qui aliud forte senserint.
- PDF 65-66 30. Vtrum vetustas opinionum Scholasticarum, vel multitudo sectatorum Ecclesiam ab earum examine vel censura deterrere debeat, si antiquiori doctrinae sancti Augustini adversentur.
- PDF 71-72 Liber Singularis De statu naturae innocentis seu de gratia primi hominis & Angelorum
- PDF 71-72 Praefatio.
- PDF 73-74 Cap. 1. Decreatione Adami in gratia & sanctitate.
- PDF 79-80 2. Quis status inferioris partis respectu superioris.
- PDF 81-82 3. Vtrum fuerint in homine primo innati & intensi appetitus excellentiae & laudis & superbiae tentationes, ut quidam volunt.
- PDF 89-90 4. Vtrum Adam corpore esset moriturus, si non peccasset. Duplex mortalitas & immortalitas.
- PDF 93-94 5. De ceteris miserijs mortalitatis asseclis, & de quiete omnium sensuum.
- PDF 95-96 6. Adamus liberum habuit arbitrium, quid liberum sibi velit.
- PDF 105-106 7. An Adam per vires liberi arbitrij in creatione datas potuerit iustè vivere.
- PDF 113-114 8. Vtrum per vires liberi arbitrij in iustitia creationis potuerit perseverare.
- PDF 119-120 9. Adferuntur rationes, curtantae fuerint vires liberi arbitrij in statu innocentiae.
- PDF 123-124 10. An indiguerint Adam & Angeli adiutorio gratiae ad iuste vive[n]du[m] & persevera[n]du[m] in iustitia.
- PDF 127-128 11. Vtrum ad singulos actus bonos gratia necessaria fuerit: Et quae radix tantae neceßitatis.
- PDF 133-134 12. Proponitur & differtur difficultas, de concilianda tanta liberi arbitrij potestate cum tanta gratiae neceßitate. Quale fuerit illud Adae & Angeloru[m] adiutorium, quantum ad iustitiam, an gratia habitualis, concursus communis &c.
- PDF 141-142 13. Idem ostenditur uberius ex Augustino.
- PDF 145-146 14. Quale fuerit istud adiutorium quantum ad operandi modum.
- PDF 153-154 15. Solvitur difficultas cap. 12. proposita & fusius declaratur adiutorium quo, & sine quo non.
- PDF 159-160 16. Persevera[n]tia, & merita in statu innoce[n]tiae humanae & Angelicae non fuerunt specialia Dei dona.
- PDF 165-166 17. Soluitur locus Aug. ex lib. de Cor. & grat.
- PDF 169-170 18. Soluitur alius Augustini locus ex libro duodecimo de Civitate Dei.
- PDF 173-174 19. Soluitur locus Scripturae; & difficultas ex Bulla sanctißimorum Pontificum Pij quinti, & Gregorij decimi tertij mota: ubi ostenditur, non minus merita status innocentiae esse gratiam & dona Dei, quam merita lapsoru[m] iuxta recentiores.
- PDF 181-182 20. Declaratur adiutorium status innocentiae non fuisse praedeterminationem physicam: nec merita per eam Adamo & Angelis esse donata.
- PDF 185-186 De statu naturae lapsae. Liber Primvs. Qui est de peccato originali
- PDF 185-186 Cap. 1. Peccatum originale ex mente Augustini concupiscentia. Quid reatus eius, utrum culpae, an poenae sit? agnovit in eo iniquitate[m], mortem animae, immunditiam, aversionem &c.
- PDF 191-192 2. Soluitur locus difficilis Augustini ex libro sexto contra Iulianum.
- PDF 195-196 3. Quo pacto reatus sit ex concupiscentia, late ex Aug. Cur ea phrasi tam libenter utatur.
- PDF 205-206 4. Ratio voluntarij in originalis peccato ex voluntate primi hominis fluit.
- PDF 207-208 5. Proponitur difficultas de principio traducente peccatum primi hominis in posteros eius.
- PDF 209-210 6. Carnalis concupiscentia, causa traductionis peccati originalis. Ostenditur hoc revera sensisse Augustinum contra, quam recentiores putant. Primo ex prima radice traductionis magnitudine scilicet peccati tot[am] natura[m] vitia[n]tis.
- PDF 213-214 7. Ostenditur secundo ex locis quae speciatim concupiscentiam velut propinquam causam propagationis exprimunt.
- PDF 215-216 8. Declaratur tertio ex modo quo Aug. tradit peccatu[m] ex parentibus iustis propagari in prole[m].
- PDF 217-218 9. Demonstratur quarto ex causa cur Christi conceptio sine peccato fuerit.
- PDF 219-220 10. Probatur quinto ex eo, quod istam Aug. mentem agnoverunt, & acerrime oppugnarunt Pelag.
- PDF 221-222 11. Astruitur sexto ex eo quod tredecim libri Augustini alioquin funditus evertantur.
- PDF 225-226 12. Ecclesiae de Pelag. victoria esset vana, imo fallax, & falsa nisi ista Aug. sententia fuerit vera.
- PDF 229-230 13. Omnium antiquorum idem sensus usque ad aetatem Scholasticorum.
- PDF 233-234 14. Tanquam veritatem Catholicam, & sententiam Ecclesiae docuit hoc Augustinus.
- PDF 237-238 15. Opponitur tantae certitudini fluctuatio Aug. usque ad mortem, & ex ipso August. soluitur.
- PDF 243-244 16. Difficultas non debet terrere Theologos Catholicos à tuenda Augustini sententia. Declaratur traductionem peccati fieri iuxta mentem eius non ex pacto, sed ex natura rei.
- PDF 247-248 17. Idem ostenditur uberius, & à radicibus.
- PDF 249-250 18. Aliquid positivum esse concupiscentiam videtur sentire Augustinus.
- PDF 255-256 19. Explicatur modus primus, quo intelligi posset peccatum originis libidine propagari.
- PDF 257-258 20. Declaratur secundus modus propagationis peccati originalis per libidinem.
- PDF 265-266 21. Excitantur quatuor difficultates; quid qualitate[m] illam produxerit in Adamo; quid illo in semine; quid semen in carne prolis, quid caro in spiritus eius: & soluitur prima.
- PDF 269-270 22. Secundae ac tertia difficultas soluitur.
- PDF 271-272 23. Soluitur quarta difficultas supra proposita. Modus inquinationis animae ex carne peccati.
- PDF 281-282 De statu naturae lapsae. Liber II. Qui est de poenis peccati Originalis.
- PDF 281-282 Cap. 1. Poenae peccati originalis generatim pertextae.
- PDF 287-288 2. De Ignorantia. Ignorantia etiam quae neceßitatis est, non voluntatis, hoc est, invincibilis no[n] caret peccato: ut dogma fidei ab antiquis traditu[m].
- PDF 291-292 3. Idem istendunt varia Augustini loca.
- PDF 299-300 4. Difficultas de libertate & voluntario ad omne peccatum necessarijs ex Augustino soluitur.
- PDF 305-306 5. Ignorantia invincibilis iuris divini, naturalis, facti. Quaenam peccatum non excuset.
- PDF 309-310 6. Indagatur radix arcanae illius doctrinae.
- PDF 317-318 7. De concupiscentia. Nomina concupiscentiae: qui motus eius & eorum obiecta.
- PDF 323-324 8. Concupiscentiae divisio in concupiscentiam carnis, oculorum, & superbiam vitae: ex quibus omnia flagitia fluunt, & facinora.
- PDF 329-330 9. Nulli concupiscentiae licet consentire.
- PDF 335-336 10. Voluptatis causa misceri coniugi peccatum est, & quare. Doctrina Scholasticorum quorundam contraria ex Pelagianis manavit.
- PDF 345-346 11. Proponuntur argumenta adversus doctrinam de coërcendo consensu concupiscentiam.
- PDF 347-348 12. Affectus amoris non potest sine pecato haerere in creatura.
- PDF 351-352 13. Ratio petitur ex natura cupiditatis, & peccati sive mortalis, sive venialis.
- PDF 357-358 14. Ipsum amare creaturarum haerendo in creatura est peccare etiamsi nullis alijs pravis vestiatur circumstantijs. Declaratur inductione.
- PDF 361-362 15. Vtrum creaturae, & voluptates earum appeti, & amari poßint moderate.
- PDF 365-366 16. Secundus affectus animae est fruitio. Quid sit. Creatura rationalis nullâ re creatâ frui potest secundum doctrinam Catholicam.
- PDF 373-374 17. Iusti in peccatis venialibus fruuntur, non utuntur creatura.
- PDF 379-380 18. Reliqui affectus animae circa creaturam cuiusdmodi sint, & esse debeant.
- PDF 381-382 19. Ratio à priori cur illicitus sit amor cuiusvis creaturae propter ipsam.
- PDF 389-390 20. Ratione à posteriori seu ex effectibus idem declaratur. Septem effectibus amoris rerum creatarum adferuntur.
- PDF 399-400 21. Proximus qui creatura est quomodo dilige[n]dus.
- PDF 401-402 22. Doctrina praecedentium capitum applicatur ad motus concupiscentiae.
- PDF 403-404 23. Solvuntur Argumenta capite 11. proposita.
- PDF 409-410 24. Nullum peccatum nunc committitur nisi concupiscentiae consentiatur.
- PDF 419-420 25. Indagatur & profertur huius doctrina ratio tripartita.
- PDF 429-430 De statu naturae lapsae Liber III. Qui est de viribus liberi arbitrij post peccatum.
- PDF 429-430 Praefatio.
- PDF 429-430 Cap. 1. Liberum arbitrium etiam post lapsum superest in humana natura.
- PDF 433-434 2. Amißio indifferentiae ad bonum & malum fuit causa calumniarum, quibus Pelagiani Catholicos Manichaeismi, & eversae libertatis arguerunt.
- PDF 437-438 3. Ostenditur primo, ex captivitate & servitute, quibus August. docet arbitriu[m] esse obstrictum.
- PDF 437-438 4. Idem declaratur ex dominatu concupiscentiae, & tyrannide diaboli in lib. arb. Quanta illa sit.
- PDF 441-442 5. Tertio ex amißione illius libertatis, quam Augustinus, Apostolus, & Christus tradunt.
- PDF 445-446 6. Quarto ostenditur ex quatuor statibus populi Dei, ante legem, sub lege, sub gratia, & in pace quos Augustinus tradit.
- PDF 451-452 7. Quinto ex natura gratiae liberatricis, ipsaque definitione liberi.
- PDF 458-459 8. Sexto ex conflictu Iuliani cum Augustino de hac ipsa difficultate. Declaratur doctrinam traditam esse Catholicae fidei.
- PDF 470-471 9. Perijt non solum libertas ad agendum bonum, sed etiam abstinendi à peccato.
- PDF 475-476 [i. e. 473-474] 10. Idem demonstratur ex alijs Aug. scriptis.
- PDF 477-478 11. Loco libertatis abstinendi à peccato inducta est peccandi neceßitas.
- PDF 481-482 12. Idem sensus Augustini asseritur ex alijs scriptis, tam contra Manichaeos, quam contra Pelagianos exaratis.
- PDF 485-486 13. Non discrepat haec Augustini doctrina à fide Catholica, iuxta quam ipsemet profitetur, hominem habere liberum arbitrium ad malum & bonum.
- PDF 493-494 14. Proponitur ac declaratur, quomodo illa de amissa boni faciendi & à peccato abstinendi libertate peccandiq[ue] neceßitate intelligi debeant.
- PDF 497-498 15. Ostenditur non posse unum opus bonum legis fieri ante gratiam ex tribus capitibus, ex vi legis, conflictus cum concupiscentia, & victoriae contra tentationem.
- PDF 505-506 16. Ostenditur idem quarto ex motivo quo bonum opus fieri debet, non timore poenae sed amore iustitiae.
- PDF 509-510 17. Quinto ex dilectione Dei velut ultimi finis, qui in omni opere moraliter bono dominari debet.
- PDF 515-516 18. Sexto ex eo quod omnis amor creaturae, & mundi, & cupiditatis vitiosus sit; qui in omnibus operibus infidelium principatum tenet.
- PDF 517-518 19. Non datur medium inter charitatem & culpabilem cupiditatem.
- PDF 523-524 20. Detegitur radix trium primarum probationum: & cur nullum peccatum sine peccato vincatur ante fidem.
- PDF 529-530 [i. e. 525-526] 21. Nulla tentatio aut cupiditas sine peccato oppugnatur seu vincitur nisi amore Dei.
- PDF 531-532 22. Explicatur doctrina S. Augustini, qua dicimur nihil à nobis habere nisi peccatum.
- PDF 535-536 23. Vindicatur à corruptelis doctrina Canonis Concilij Arausicani qua dicitur: Nemo habet de suo, nisi mendacium & peccatum.
- PDF 541-542 De statu naturae lapsae. Liber IIII. Prosequitur argumentum de viribus liberi arbitrij post peccatum.
- PDF 541-542 Cap. 1. Septimo Augustinus ex professo docuit, omne quod non est ex fide esse peccatum.
- PDF 547-548 2. Primum effugium occluditur, quo dicunt Aug. loqui de peccato late & impropriè sumpto.
- PDF 553-554 3. Secundum effugium claudiur, ostendendo solam absentiam fidei sufficere, ut omnia opera infidelium vera peccata sint.
- PDF 559-560 4. Augustini rationes ostenduntur iuxta eius principia esse validae.
- PDF 563-564 5. S. Augustini loca explicantur, quibus asserere videtur opera moraliter bona infidelibus.
- PDF 569-570 6. Alia nonnulla loca Augustini explicantur.
- PDF 577-578 7. Eandem doctrinam sic intellectam tradiderunt discipuli sancti Augustini Prosper & Fulgentius.
- PDF 581-582 8. Vtrum virtutes Philosophorum verae virtutes, an vitia sint, & quare?
- PDF 591-592 9. Idem omnino docuerunt sanctus Prosper, Hieronymus, Ambrosius.
- PDF 593-594 10. Ratio praecedentis doctrinae ex natura virtutis, & eius fine petitur.
- PDF 599-600 11. Epicuraeorum & Stoicorum virtutes improbantur ex defectu finis, late de virtutibus Rom.
- PDF 607-608 12. Vberius declaratur superbiae radix, quae in virtutibus Phylosophicis ac Romanis latuit.
- PDF 613-614 13. Declaratur amplius, officium virtutis ut bonum sit non posse esse finem virtutis, nonnullae obiectiunculae solvuntur.
- PDF 615-616 14. Finis boni, & omnis officij boni, & virtutis est solus Deus iuxta sanctum Augustinum.
- PDF 617-618 15. Ex principijs supra traditis inferuntur septem magni momenti corollaria, quibus doctrina S. Augustini de virtutibus & operibus bonis, & gratia & merito magnopere illustratur.
- PDF 623-624 16. Semina virtutum utrum insint naturaliter.
- PDF 627-628 17. Nugae, delirium, insania, error, impietas contraria Christianorum sensui, Scripturis & fidei, quod infidelium sit ulla vera virtus vel opera sine peccato iuxta Augustinum, & Concilium Arausicanum.
- PDF 631-632 18. Declaratur ex ante dictis à capite decimo quinto huc usque quo sensu doctrina sancti Augustini de amissa boni faciendi & mali cavendi libertate, inductaque peccandi neceßitate intelligi debeat.
- PDF 631-632 19. Solvitur argumentum primum ex Augustino, & ostenditur quomodo iuxta mentem etiam Scholasticorum libertas arbitrij in peccando, cum peccandi neceßitate consistat.
- PDF 635-636 20. Declaratur quomodo nunc sit liberum à peccato abstinere iuxta mentem Scholasticorum, etsi hoc negare videatur Augustinus.
- PDF 637-638 21. Eadem Augustini loca exponuntur aliter iuxta genuinam eius sententiam.
- PDF 645-646 22. Solvitur obiectio de potestate vitandi peccata. Fusè quae peccata & qua libertate vitari possunt, quae non: quaenam ex imbecillitate vitandi peccata esse definant, quae non.
- PDF 653-654 23. Quomodo secundum Augustinum omnia omnino peccata etiam poenalia vitari poßint sine praeiudicio praecedentis doctrinae de neceßitate peccandi, & sublata libertate benefaciendi.
- PDF 657-658 24. Ratio praecepti, cobortationis, obiurgationis, vituperatioris &c. non obstat peccandi neceßitati iuxta Scholasticorum sensum, minus iuxta doctrinam Augustini.
- PDF 663-664 25. Non repugnat Augustini doctrina propositioni damnatae per duos Pontifices; homo peccat etiam damnabiliter in eo quod necessario facit.
- PDF 665-666 26. De alijs propositionibus in Bulla Pij quinti damnatis, quae supra traditam doctrinam sancti Augustini complecti videntur.
- PDF 669-670 27. Proferuntur aliae ex Bulla propositiones de operibus infidelium, de potestate arbitrij non nisi ad peccandum, de amore duplici creaturae rationalis & difficultas ex illis nata solvitur.
- PDF 677-678 De statu purae naturae. Liber I.
- PDF 677-678 Praefatio.
- PDF 679-680 Cap. 1. Quid sit status purae naturae iuxta recentiores. Differentia sententiae eorum ab opinione Pelagianorum.
- PDF 681-682 2. Pondus naturale creaturae rationalis in beatitudinem suam poscit ut beari poßit. Quatuor status seu modi beandi adferuntur ex Augustino qui omnes repugnant purae naturae.
- PDF 687-688 3. Primum argumentum contra statum purae naturae ex ordine creaturae rationalis ad Deum ut principium & finem, sine cuius omore condi non potest.
- PDF 693-694 4. Ostenditur amorem illum sine quo creatura rationalis condi nequit per vera[m] gratiam inspirari debere: idque primo ex amore veritatis.
- PDF 697-698 5. Secundo ex amore iustitiae.
- PDF 709-710 6. Amor iustitiae ab Augustino praedicatus non est amor virtutis cuiuscumque moralis propter se ut quidam recentior absurde arbitratur.
- PDF 713-714 7. Quid sit illa iustitia quae diligitur & in corde scribitur: cuius amor tantopere ab Augustino laudatur, & sine quo creatura rationalis recta esse & condi nequit.
- PDF 717-718 8. Iustitia illa Deus est; sicut veritas & bonitas, & lex aeterna.
- PDF 723-724 9. Ostenditur co[n]sonantia doctrinae Augustini in hac materia de iustitiae & boni operis dilectione, & gratiae neceßitate ad hoc praestandum.
- PDF 727-728 10. Refellitur responsio qua putari posset iustitiam &c. diligi posse dilectione naturali: & concluditur secundum argumentum.
- PDF 731-732 11. Tertio ex amore quo Deus amatur gratis.
- PDF 735-736 12. Quarto ex sententia Pelagianorum, amorem alique[m] Dei esse homini naturale[m] asserentiu[m].
- PDF 737-738 13. Quinto ex amore Dei quem Philosophi Gentiles praedicant.
- PDF 743-744 14. Sexto ex divisione amoris creaturae rationalis in charitatem & cupiditatem.
- PDF 745-746 15. Prima difficultas explicatur. Vtrum sit amor iste naturalis, & quo sensu.
- PDF 751-752 16. Ostenditur septem indicijs doctrinam istam sancti Augustini principijs esse consonam; longeque ab eis recedere, qui Deum naturalibus viribus diligi posse arbitrantur.
- PDF 757-758 17. Secunda difficultas, an amor ille gratiae sit debitus creaturae rationali innocenti & quomodo. Aliqua de debito gratiae sufficientis iuxta Recentiores.
- PDF 761-762 18. Gratiam dilectionis Dei non posse sine culpa subtrahi creaturae rationali innocenti, & aliquo modo debitam esse quinque argumentis alijs ex Augustino probatur.
- PDF 767-768 19. Causae deducuntur latius, cur creatura rationalis condi non posset sine bona voluntate & sapientia, vel certe sine diligendi Dei & sapienter vivendi potestate.
- PDF 777-778 20. Quomodo bona voluntas in qua condi debet creatura rationalis esset gratia.
- PDF 789-790 De Statu purae naturae. Liber II.
- PDF 789-790 Cap. 1. Secundum Argumentum contra statum purae naturae petitur ex fruitione quacumq[ue] beatifica summi boni quae omnes creatas vires superat. Ostenditur primo ex dilectione Dei quam includit.
- PDF 791-792 2. Idem probatur ex beatitudine quam Philosophi naturae lumine in Dei contemplatione posuerunt.
- PDF 797-798 3. Tertium Argumentum quia regnum caelorum quod supernaturalis ordinis est non potest à pura natura separari sine iniustitia.
- PDF 805-806 4. Causa istius iustitiae declaratur ex Aug.
- PDF 809-810 5. Quartum Argumentum ex tribus necessarijs ad beatitudinem naturalem non falli, non offendi, non mori; quae pura natura non potest assequi. De gravissimis erroribus purae naturae.
- PDF 813-814 6. De offensionibus ac perturbationibus purae naturae quae naturale[m] beatitudinem interimunt.
- PDF 817-818 7. De moriendi neceßitate in pura natura, quae capitaliter beatitudini naturali est contraria.
- PDF 819-820 8. Ostenditur insania Philosophorum naturalem beatitudinem sibi machinantium in ea quam putabant esse puram naturam. Superbia singularis tantum naturae etiam purae viribus tribuere.
- PDF 823-824 9. Pura natura non potest mereri ut resoluto & resumpto corpore beatitudo naturalis ei ut merces detur.
- PDF 825-826 10. Quintum & sextum argumentum adversus statu[m] purae naturae, ex ratione liberi arbitrij quo careret ad bonum, & neceßitatis peccandi in singulis operibus.
- PDF 829-830 11. Transitus ad argumentum contra statum purae naturae ex parte concupiscentiae: declaratur Iulianum id sensisse de concupiscentia quod Philosophi Gentiles , & Scholastici de illa docent in statu purae naturae.
- PDF 833-834 12. Iulianus sentit concupiscentiam esse naturaliter bonam, & à Deo creante datam quo sensu.
- PDF 839-840 13. Iuliani sententia utrimque falsa. Hinc primum argumentum contra statum purae naturae texitur ex parte concupiscentiae, quae nec bona est, nec à Deo inseri potest.
- PDF 843-844 14. Secundum argumentum ex parte motuum concupiscentiae, qui non sunt aliud nisi peccandi desideria. Soluitur obiecto de bonitate eorum in brutis.
- PDF 851-852 15. Tertium argumentum, licitum est omnibus concupiscentiae motibus consentire si Deus naturam rationalem cum eis creet.
- PDF 857-858 16. Argumentum quartum ex concupiscentia contra Matrimonium in pura natura.
- PDF 857-858 17. Quintum argumentum ex parte pudoris, qui libidinis indivulsus comes est. Vnde nascatur: quanti mali testis.
- PDF 863-864 18. Inferuntur aliqua corollaria ex praedictis de Concupiscentia. Certitudo illius doctrinae.
- PDF 865-866 19. Idem pudor in omnibus libidinibus etiam animi, tametsi remißior locum habet.
- PDF 867-868 20. Afferuntur duae rationes à priori cur concupiscentia cum pura natura dari nequeat. Sextum, & septimum argumentum ex parte concupiscentiae. Obiectio soluitur quod rebellio carnis videatur esse naturalis.
- PDF 871-872 21. Conflictus Iuliani & Augustini de traductione peccati Originalis, invicte probat concupiscentiam non posse esse purae naturae naturalem. Octavum argumentum ex concupiscentia.
- PDF 875-876 22. Ignorantia illa profunda rerum agendarum non potest esse in pura natura.
- PDF 883-884 De Statv Pvrae Natvrae. Liber III. Transitus ad miserias corporis.
- PDF 883-884 Cap. 1. Quid de illis & quibusvis etiam aeternae damnationis malis innocentiae irrogandis sentiant quidam.
- PDF 885-886 2. Peccatum non potest non puniri à Deo.
- PDF 891-892 3. Declaratur quaenam sint illae poenae, quae tam arcte cum peccato coherent.
- PDF 895-896 4. Peccator in peccato manens non potest beatus fieri.
- PDF 899-900 5. Horrenda sententia quorundam, qui putant omnes beatos pro sola Dei voluntate citra iniustitiam damnari posse ad aeternas poenas, Augustino est contraria tam ratione poenae damni, quam sensus.
- PDF 901-902 6. Sententia Pelagianorum & Manichaeorum de miserijs purae naturae. Ostenditur ex vi legis aeternae iniustum fore Deum si eas innocenti creaturae imponeret.
- PDF 907-908 7. Idem probatur ex vi divinae providentiae cuius omnipotentia, vel scientia, vel iustitia necessario laeditur.
- PDF 913-914 8. Iustitia Dei funditus evertitur iuxta Augustinum per statum purae naturae.
- PDF 917-918 9. Non procedunt Augustini argumenta ac testimonia ex Hypothesi status gratiae & supernaturalis.
- PDF 921-922 10. Non loquitur Augustinus de poenis formaliter ut sunt correlativum culpae, sed materialiter de quibusvis malis prout affligunt creaturam rationalem.
- PDF 925-926 11. Nullum qualecumque malum inferri potest à Deo creaturae rationali sine culpa. Luculenta Augustini testimonia.
- PDF 929-930 12. Deus miserias purae naturae non permißive tantum inferret creaturae rationali sed positive. Et utrovis modo iniustus.
- PDF 935-936 13. Deo per statum purae naturae asscribitur crudelitas improbata in Manichaeis & Pelagianis.
- PDF 939-940 14. Catholici, Pagani, Haeretici tam Pelagiani quam Manichaei, Marcionitae, Materarij &c. viderunt non posse sine iniustitia tribui Deo miserias creaturae innocentis. Hinc in diversos errores itum, ne Deum laederent.
- PDF 945-946 15. Eodem argumento palpabilium malorum, si purae naturae sint, cogimur ad diversas impietates, ad Blasphemiam in Deum, ad Manichaeismum; cur & quomodo. Epilogus omnium argumentorum.
- PDF 951-952 16. Soluitur difficultas ex Augustini commentario in Psalmum sextuagesimum.
- PDF 955-956 17. Proponitur gravis difficultas ex libro 3. de libero arbitrio, quo ignorantia & difficultas ponuntur esse primordia naturalia: & ostenditur Hypothesin illam longe differre à status purae naturae.
- PDF 959-960 18. Hypothesis ista non convincit pudorem, ignorantiam, & concupiscentiam esse posse primordia hominis naturalis.
- PDF 963-964 19. Non convincit etiam afflictiones & miserias sine peccato hominibus imponi posse in statu purae naturae, neque maioribus, neque parvulis.
- PDF 967-968 20. Ostenditur quomodo Deus non esset culpandus si ignorantia & difficultas essent primordia naturalia, & soluitur difficultas proposita capite decimo septimo.
- PDF 969-970 21. Diruitur fundamentum Scholasticorum ex absoluto Dei dominio super creaturam petitum.
- PDF 975-976 22. Soluitur difficultas ex Bulla duorum Pontificum.
- PDF 981-982 Tomi Secvndi. Elenchus Librorum & Capitum.
- PDF Index Rervm Et Verborvm Tomi Secvndi.
- PDF Vorsatz
- PDF Rückdeckel
- PDF Rücken
- PDF In quo hæreses & mores Pelagij contra naturæ humanæ sanitatem, ægritudinem & medicinam ex S. Augustino recensentur ac refutantur
- PDF Vorderdeckel
- PDF Vorsatz
- PDF Kupfertitel
- PDF Titelblatt
- PDF Copia testamenti Perillustris ac Reverendißimi Domini Cornelij Iansenij Episcopi Iprensis ab ipso dictati vix media hora ante mortem.
- PDF Serenissimo Principi Ferdinando, Hispaniarvm Infanti, S. R. E Cardinali, Belgarvm Gvbernatori &c.
- PDF Censvra.
- PDF Censvra
- PDF Summa Privilegij Caesarei.
- PDF Summa Privilegij Regiae Catholicae Majestatis.
- PDF Summa Privilegij ejusdem Regiae Catholicae Majestatis in Concilio Brabantiae.
- PDF Synopsis Vitae Avctoris.
- PDF Praefatio In Pelagivm.
- PDF 1-2 Liber Primvs. Historia de Haeresi Pelagiana.
- PDF 91-92 Liber Secundus.
- PDF 91-92 Cap. 1. De libero arbitrio.
- PDF 97-98 2. In libertate arbitrij imago Dei, ideo inamissibilis. Quaedam de naturali possibilitate boni.
- PDF 101-102 3. De viribus liberi arbitrij quibus omnes motus animi bonos ac malos compesceret suo nutu & moderaretur.
- PDF 103-104 4. Indeliberatos animi motus bonos ac malos, salva manente libertate admittunt Pelagiani.
- PDF 107-108 5. Idem uberius ex principijs Pelagianorum declaratur de motibus bonis.
- PDF 111-112 6. Ad quos effectus se extenderit illa liberi arbitrij possibilitas.
- PDF 111-112 7. Quo gratiae adjutorio fultus fuerit Ada[m]. Et primo de gratia habituali.
- PDF 113-114 8. De scientia primi hominis.
- PDF 115-116 9. An Adamo aliquod actualis gratiae adjutorium datum fuerit.
- PDF 115-116 10. De concupiscentijs animi.
- PDF 117-118 11. De libidine membrorum, & conjugio primorum hominum.
- PDF 119-120 12. De confusione primorum hominum.
- PDF 121-122 13. De corpore primi hominis.
- PDF 121-122 14. De caeteris miserijs humanae naturae.
- PDF 123-124 15. De alijs nonnullis dogmatibus. Redditur ratio ordinis.
- PDF 125-126 Liber Tertius.
- PDF 125-126 Cap. 1. De peccato originali. Variae Scripturarum corruptelae.
- PDF 127-128 2. Rationes quibus peccatum originale oppugnant.
- PDF 129-130 3. Absurda quae ex Originalis peccati fide à Pelagianis inferuntur.
- PDF 133-134 4. Pelagiani praecones & patroni libidinis.
- PDF 135-136 5. Libidinem non esse malam varijs argumentis astruunt & Scripturas solvunt.
- PDF 137-138 6. Admittunt malas consuetudines; eas esse legem in membris. Caput septimum ad Romanos pervertunt. Multasque calumnias in Catholicos co[m]miniscuntur.
- PDF 139-140 7. Bonam esse libidinem multis argumentis probant.
- PDF 143-144 8. De bonitate aliarum cupiditatum.
- PDF 143-144 9. Indagantur causae cur libidines velut naturaliter bonas commendarent.
- PDF 145-146 10. De usu vel fruitione libidinis. Et quid nuptiae.
- PDF 147-148 11. De caeterarum carnalium voluptatum fruitione. Et cujus Philosophicae sectae Iulianus.
- PDF 147-148 12. De ignorantia parvuloru[m] quid senserint?
- PDF 149-150 13. De ignorantia adultorum, invincibili, vincibili.
- PDF 151-152 14. De morte quid senserint?
- PDF 151-152 15. De caeteris miserijs humanae naturae.
- PDF 153-154 16. Synopsis de praedictis defectibus.
- PDF 153-154 17. De statu nascentium. Omne malum ab eo removent.
- PDF 155-156 18. Multis titulis naturam parvulorum ornant, imo felicitatem tribuunt.
- PDF 157-158 19. Parvulis sine baptismo morientibus Pelagiani tribuunt vitam [a]eternam. Quid illa; an beatitudo naturalis? Quid regnum coelorum?
- PDF 163-164 20. Argumenta, quod per vitam aeternam, Pelagiani intelligant beatitudine[m] clarae visionis Dei.
- PDF 167-168 21. Vtrum Pelagiani sententiam suam de vitâ aeternâ parvulis non baptizatis danda, tandem mutaverint.
- PDF 171-172 22. Iisdem argumentis probari potest, Pelagianos parvulis nascentibus supernaturalem innocentiam dare, quibus aliqui probari putant, eos morientibus sine baptismo vitam aeternam supernaturalem promisisse.
- PDF 175-176 23. Solvuntur difficultates ex Augustino motae.
- PDF 179-180 24. De statu adultorum sine fide moraliter bene viventium, post hanc vitam.
- PDF 183-184 Liber Quartus.
- PDF 183-184 Praefatio.
- PDF 183-184 Cap. 1. Quid peccatum.
- PDF 187-188 2. Nulla pecca[n]di infirmitas in homine.
- PDF 189-190 3. Peccandi infirmitas non potest infligi à Deo in poenam praecedentis peccati.
- PDF 189-190 4. Malae consuetudines difficultatem bene vivendi afferunt.
- PDF 191-192 5. Vnum peccatum non est poena alterius, & quomodo Deus tradat hominem desiderijs suis.
- PDF 195-196 6. De virtute & operibus ejus.
- PDF 197-198 7. De seminibus virtutum naturalibus.
- PDF 201-202 8. De laude naturae & fructibus illorum seminum naturalium in infidelibus.
- PDF 201-202 9. Vires naturae ad cognoscendum, diligendum, & colendum Deum.
- PDF 203-204 10. Vires naturae ad exercendas omnes virtutes cardinales.
- PDF 205-206 11. Iusta vita, salus, vita aeterna, & regnum Dei per naturae vires.
- PDF 207-208 12. Vires ad poenitendum & redeundum ad justitiam naturalem, & quid illa sit.
- PDF 209-210 13. Vires ad superandas malas consuetudines & impetus passionum.
- PDF 209-210 14. Quod homo possit per naturam liberi arbitrij esse perfectus, & non peccare si velit.
- PDF 215-216 15. Tollunt orationem fidelium pro obtinenda tentationum victoria, & peccatorum venia.
- PDF 217-218 16. Argumenta nonnulla quibus non peccandi possibilitatem asserunt.
- PDF 219-220 17. Discrimen statuunt inter esse, &, posse esse sine peccato.
- PDF 223-224 18. Non peccandi non modo possibilitatem, sed etiam facilitatem asserunt.
- PDF 225-226 19. Άπάθειαν inducunt. Quid illa sit; & unde hausta. Differentia inter impeccantia[m] & impeccabilitatem: inter sine peccato esse & άναμάϱτ[...]ον.
- PDF 229-230 20. Ecclesia tota ex solis justis & non peccantibus conflatur.
- PDF 229-230 21. Perfecti viri in hac vita aequales beatis & Angelis Dei.
- PDF 231-232 22. Homo per liberum arbitrium fit in hac vita aequalis Deo. De superbia Pelagianorum.
- PDF 233-234 Liber Quintus.
- PDF 233-234 Praefatio.
- PDF 235-236 Cap. 1. Primus Pelagianismi status Ethnicismus: nudam naturam praedicat.
- PDF 237-238 Cap. 2. Secundus Pelagianismi status Semi-Ethnicismus: gratiam naturae extollit.
- PDF 239-240 Cap. 3. Tertius Pelagianismi status Iudaismus: quando inductus.
- PDF 241-242 4. Legis laudes & vires. Effectus ejus justitia, vita aeterna & regnum coelorum.
- PDF 245-246 5. Legis scopus. De tribus statibus generis humani sub natura, sub lege, & sub gratia.
- PDF 247-248 6. In tribus situm est adjutorium gratiae Christi, & primo de remissione peccatorum.
- PDF 249-250 7. Remissio peccati propriè gratia per fidem Christi data: & tribus modis juxta Pelagianos gratuita. Pauca de differentia justitiae hominis, factorum, ex lege & justitia fidei seu ex fide.
- PDF 253-254 8. De alia Christi gratia, doctrina & exemplo Christi. Quae vires & effectus ejus, & quamdiu à Pelagianis asserta.
- PDF 257-258 9. Varijs nominibus gratiam legis & doctrinae praedicant. Vbi de revelatione sapientiae, oculorum apertione, praemij promissione, insidiarum detectione, caelesti illuminatione, suasione, scientia.
- PDF 261-262 10. Negant Pelagiani gratiam Dei & adjutorium ad singulos actus dari: quo tacitè duo Christianae doctrinae capita convellunt.
- PDF 263-264 11. Quid sit adjutorium possibilitatis, & adjutorium voluntatis & actionis: & quatuor utriusque differentiae.
- PDF 269-270 12. Indagantur causae cur adjutorium voluntatis & actionis abhorreant, solo auxilio possibilitatis contenti. Prima, quia tollitur liberum arbitrium cum tale adjutorium homini non datur.
- PDF 273-274 13. Secunda causa, quia tollitur liberum arbitrium, quando tale adjutorium homini datur.
- PDF 277-278 14. De simili errore Monachorum Adrumetinorum & à Pelagiano differentia.
- PDF 279-280 15. Tertia, quarta & quinta causa repudiandi talis adjutorij est coactio, necessitas, fatum.
- PDF 281-282 16. Sexta, septima & octava causa, quia securitatem ignavam adfert, laudem, meritum & praemium tollit.
- PDF 283-284 17. Quale sit illud adjutorium quod tot criminationibus Pelagiani accusant.
- PDF 285-286 18. De adjutorio possibilitatis interno.
- PDF 287-288 19. Etjam in voluntate potest dari auxilium possibilitatis. De concursu generali Dei ad omnes naturas.
- PDF 289-290 20. De concursu generali Dei ad operationes etjam voluntatis.
- PDF 291-292 21. Solvitur objectio ex Epistola Divi Hieronymi ad Ctesiphontem petita.
- PDF 295-296 22. De adjutorio justitiae seu gratiae habitualis Pelagianorum. Sententia declaratur ex virtutibus acquisitis, & remissione peccatorum.
- PDF 301-302 23. Ostenditur eorum de gratia habituali sententia ex effectibus ejus quasi privativis.
- PDF 305-306 24. Eadem latius demonstratur ex effectibus gratiae positivis.
- PDF 311-312 25. Eadem uberius astruitur ex effectibus gratiae relativis.
- PDF 313-314 26. Expenditur locus Divi Chrysostomi, & Synopsis eorum quae pro asserenda gratia habituali Pelagiani dicunt.
- PDF 317-318 27. Solvuntur nonnull[a]e difficultates ex Divo Augustino & Concilio Cathaginensi motae.
- PDF 321-322 28. De adjutorio possibilitatis gratiarum actualium respectu voluntatis: ubi de motibus ejus indeliberatis.
- PDF 323-324 29. Vtrum ullam veram internam & actuale[m] voluntatis gratiam admiserint Pelagiani ante condemnationem haeresios sub Zozymo Papa.
- PDF 327-328 30. Vtrum Pelagius ante condemnationem sub Zozymo opinionem mutaverit, de gratia respectu voluntatis.
- PDF 331-332 Liber Sextus.
- PDF 331-332 Cap. 1. Quartus Pelagianismi status post condemnationem haeresis Pelagianae Semi-Christianismus. De gratia ad perfectionem necessaria.
- PDF 333-334 2. Veram internam gratiam confitentur ad assequendam perfectionem necessariam.
- PDF 337-338 3. Prima gratiae corruptela quod eam tantum necessariam statuunt, ut facilius obtineatur perfectio & salus.
- PDF 339-340 4. Secunda gratiae corruptela meritum humanum. De quo magna contentio post proscriptos Pelagianos.
- PDF 341-342 5. Quaenam sint illa merita gratiae: nempe prima boni cupiditas, seu conversio, fides, oratio.
- PDF 343-344 6. Christum volunt ex meritis liberi arbitrij factum esse Deum. Haustus ille error ex Origene.
- PDF 349-350 7. Transitus ad Praedestinationem. Praemittitur totius haeresis Pelagianae scopus, & generalis ordo dogmatum.
- PDF 353-354 8. Oeconomia divinae voluntatis & gratiae erga salutem humanam. De gratuita vocatione & justificatione: & quo sensu vocatio dicatur secundum propositum.
- PDF 355-356 9. De duplici electione gratiae & meritoru[m]: Et quomodo illae duae simul consista[n]t.
- PDF 359-360 10. Quid praedestinatio Pelagianis. Omnis ex praevisione fidei vel meritorum etja[m] respectu parvulorum. De vasis irae & misericordiae pauca.
- PDF 361-362 11. Statum purae naturae in Ecclesiam introduxerunt Pelagiani.
- PDF 363-364 12. Praecursores Pelagij & Celestij Rufinus Presbyter, Evagrius Monachus, Palladius, Iovinianus, Priscilianus, Manichaei, Euchitae.
- PDF 365-366 13. Haeresis Pelagianae fons Origines. Proponitur sententia ejus de libero arbitrio & naturali ejus possibilitate.
- PDF 369-370 14. Sententia Origenis de lege naturae & Moysis Pelagiana.
- PDF 371-372 15. De gratia & merito ejus ipsissimus error Pelagij & Massiliensium ab Origene traditus. De justitiae perfectione, & άπαθείας.
- PDF 373-374 16. Electionem praedestinationem & vocationem secundum propositum prorsus evertit, sicut Pelagiani & Massilienses.
- PDF 375-376 17. Omnes poene corruptelas Scripturarum de peccato originali & gratia, quibus Pelagiani abutuntur, totumque errorem Pelagianu[m] pr[a]eformavit Origenes.
- PDF 377-378 18. Prima origo totius haeresis Pelagianae, & omnium gratiae interpolatorum, Philosophia.
- PDF 379-380 19. Alia nonnulla dogmata Pelagij in quibus elucet indoles ejus. Transitus ad mores ejus.
- PDF 381-382 20. Immanis superbia proprius Pelagij character & omnium discipulorum ejus.
- PDF 383-384 21. Novitatis, admirationis, famae, gloriae aculeis ad virtutem stimulant. Eorum turpis adulatio.
- PDF 385-386 22. Alia eorum vitia ex eodem fonte, affectatio sanctitatis, jactantia, hypocrisis, venatio divitiarum sub pallio paupertatis, pompa vestiu[m] & saecularis fastus.
- PDF 387-388 23. Tument scientia saeculari & argutijs dialecticis. Simiae Aristotelis, rationem Scripturarum regulam figunt. Sillogismorum jactant acumina. Ab Ecclesiasticis judicibus provocant ad Peripateticorum scholam. Pruritus scribendi multa volumina, & aliorum velut indoctorum contemptus.
- PDF 389-390 24. Ante simulate Sancti, tandem aperte flagitiosi, fallaces in obtrudendo fictos libros, in negando suos, in corrumpendo alienos. Mendaciorum & restrictionum mentalium, Architecti peritissimi.
- PDF 393-394 25. Ambiguis verbis dogmata exprimunt. Sub aliena persona disputant tanqua[m] de quaestionibus praeter fidem. Romanae Ecclesiae reverentiam & in omnibus submissionem simulant.
- PDF 395-396 Liber Septimus.
- PDF 395-396 Cap. 1. De praedestinatione parcè scripsit Augustinus ante motas ab Adrumetinis Monachis & Massiliensibus difficultates, & quare. Ortus Semi-Pelagianorum & ratio nominis.
- PDF 399-400 2. Semi-Pelagiani in plures sectas divisi, etjam statim in initio. Sententia Fausti de viribus naturae & gratia prorsus Pelagiana.
- PDF 401-402 3. Non ex Fausto solo & Cassiano judicandum de statu erroris Semi-Pelagiani, sed ex scriptis Prosperi & Hilarij.
- PDF 403-404 4. Sententiam Semi-Pelagianorum tenuit ante Massilienses Vitalis, & ipse Augustinus.
- PDF 409-410 5. Tota causa erroris Semi-Pelagiani fuit illud propositum divinae vocationis & praedestinationis, quo salvandi à perituris discernuntur secundum Augustinum.
- PDF 411-412 6. Idem uberius ostenditur ex Epistola Hilarij.
- PDF 413-414 7. Idem ostenditur ex scriptis Fausti.
- PDF 415-416 8. Prima ratio abhorrendi popositum praedestinationis, quia est gentilium fatum. Illud duplex, Astrologorum & Stoicorum.
- PDF 417-418 9. Causa triplex, antegressio propositi ante omnem hominis voluntatem, immutabilitas & efficacia.
- PDF 419-420 10. Secunda ratio abhorrendi illud propositum Dei, quia discretionem afferendo interimit liberum arbitrium tam ad bonum quam ad malum.
- PDF 423-424 11. Tertia ratio horroris, quia disputationem affert & ignaviam. Causa desperationis triplex; ignaviae duplex. Pauca de modo quo sentiebant solam gratiam operari.
- PDF 427-428 12. Quarta abhorrendi ratio, eaque quintuplex, quia praeceptum, exhortationem & correptionem interimit.
- PDF 431-432 13. Quinta ratio, quia extinguit orationem.
- PDF 431-432 14. Sexta & septima ratio, quia introducuntur duae partes humani generis, duae naturae, duae massae cum Manichaeis.
- PDF 433-434 15. Octava propositi divini aversandi ratio, quia Deus non haberet seriam voluntatem ut omnes credant & salvi fiant.
- PDF 433-434 16. Nona ratio aversionis, quod in hujusmodi propositi assertione omnia rejectorum peccata asscribantur Deo.
- PDF 435-436 17. Decima horroris ratio, quia sententia nova est & opinioni Patrum co[n]traria.
- PDF 437-438 18. Inferuntur tria corollaria, quibus natura illius propositi & gratiae, quam Massilienses horrent, aliqua ex parte declaratur.
- PDF 443-444 Liber Octavus.
- PDF 443-444 Cap. 1. Alius Pelagianorum, alius Massiliensium scopus. Et generatim in quibus articulis cum Catholicis convenirent.
- PDF 445-446 2. Incipit declarari quibus modis difficultates dissipaverint. Ac primo unum propositum Dei in duo dividunt, quorum altero generali Deus vult omnes homines salvos fieri, altero non omnes. Illud conditionatum, hoc absolutum.
- PDF 447-448 3. Beneficia quoque ex illo proposito generali statuunt generalia; & gratiam sufficientem omnibus hominibus communem.
- PDF 449-450 4. Prima gratia generalis Massiliensium, est doctrina & Euangelij praedicatio: & cur quibusdam subtrahatur à Deo.
- PDF 453-454 5. Secunda gratia generalis, reliqui[a]e qu[a]edam primae integritatis, seu naturalis possibilitas boni.
- PDF 455-456 6. Tertia gratia generalis Massiliensium est actualis interna sufficiens ad credendu[m] non ad operandum. Latè ex principijs Augustini & Massiliensium astruitur: aliqua de natura ejus.
- PDF 465-466 7. Eadem internae inspirationis gratia asseritur ex Gennadio & Cassiano. Volunt esse tantum occasionem voluntati ad fidem & conversionem.
- PDF 473-474 8. Eadem asseritur ex Divi Augustini errore quem ante Episcopatum cum Massiliensibus tenuit.
- PDF 477-478 9. Massilienses non fuisse ex professo hostes gratiae, neque causam ullam habuisse cur talem gratiam reijcerent: quod per eam omnes eorum difficultates facillimè solverentur. Expenditur arrogans vox cujusdam Recentioris.
- PDF 483-484 10. Redditur causa quadruplex cur non saepius mentionem illius gratiae internae faciant Semi-Pelagiani posteriores.
- PDF 495-496 11. Massilienses per illam naturalem possibilitatem, principium salutis ad se revocant, & initium discretionis à se proficisci volunt.
- PDF 499-500 12. Tres actus comprehendit illud principiu[m] salutis, fidem, desiderium sanitatis & orationem.
- PDF 503-504 13. Alij quadruplices actus ad quos hominem sufficere volunt, timor, dolor, diligentia, voluntas bene vivendi. De sententia Cassiani & quid ei semina virtutum inserta naturaliter.
- PDF 505-506 14. Massilienses non totam fidem, sed ejus solum initium & perseverantiam in hominis potestate constituunt: & quid sit fidei initium. Nonnulla de perseverantia.
- PDF 509-510 15. Inferuntur quatuor corollaria, & declaratur quomodo non sine gratia Dei perseverantiam in fide & justitia ad se revocarent. De loco Apostoli, quod Deus vult omnes homines salvos fieri.
- PDF 515-516 16. An Massilienses velint fidem, orationem, & caeteros actus esse merita gratiae.
- PDF 521-522 17. Massilienses multum diminuunt illud meritum gratiae, nec aliud volunt nisi bonum usum liberi arbitrij praecedere gratiam, occasione cujus Deus liberaliter & misericorditer gratia[m] daret.
- PDF 525-526 18. An agnoverint meritum de condigno an de congruo.
- PDF 527-528 19. Veram esse gratiam quam post fidem dari volunt ex Cassiano & praesertim ex Porspero, Hilario, & Augustino latè demonstratur.
- PDF 531-532 20. Non repugnat libertati talis gratia juxta Massilienses. Et quare Recentiores cardinem difficultatum non videntes, multum in multis hallucinantur.
- PDF 535-536 21. Qualis Massiliensium electio & praedestinatio ad vitam aeternam.
- PDF 537-538 22. Quomodo nolint definitum esse electorum numerum.
- PDF 541-542 23. De Praedestinatianis & eorum haeresi. Non esse haeresin, sed calumniam, quâ Massilienses S. Augustini doctrinam infamarunt.
- PDF 550-551 Tomi Primi Elenchvs Librorvm Et Capitvm.
- PDF Index Rervm Et Verborvm Tomi Primi.
- PDF Vorsatz
- PDF Rückdeckel
- PDF Rücken