Content

•  
  PDF Tomus Primus. Resolutiones Morales
•  
  PDF Tomus Quartus. Resolutiones Morales
•  
  PDF Tomus Secundus. Resolutiones Morales
•  
  PDF Tomus Tertius. Resolutiones Morales
•  
  PDF Tomus Sextus. Resolutiones Morales
•  
  PDF  Front cover
•  
  PDF  Endsheet
•  
  PDF  Title page
•  
  PDF  Syllabus Tractatuum Hujus Tomi Sexti
•  
  PDF  Licentia.
•  
  PDF  Index Tractatuum & Resolutionum huius Tomi Sexti.
•  
  PDF 1 Tractatvs I. De Legibus.
•  
  PDF 1 Resol. 1. Qvando obliget præceptum Fidei? Ex part. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 19.
•  
  PDF 1 2. Quo tempore obliget præceptum dilectionis Spei? Ex part. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 106.
•  
  PDF 2 3. Quo tempore obliget præceptum dilectionis Dei? Ex part. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 105.
•  
  PDF 3 4. An hodie explicita Fides Incarnationis Christi, & Sanctissimæ Trinitatis sit adultis necessarium medium ad salutem. Ex part. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 46.
•  
  PDF 3 5. An fideles Ordinarij teneantur explicire scire, & credere Mysterium Circumcisionis Christi, aduentus Magorum, missionis Spiritus Sancti, Communionis Sanctorum, & omnia Ecclesiæ Sacramenta? Et an obligentur fideles explicite scire, & credere Matrem Dei Virginem post partum, ac perpetuo mansisse, & creationem mundi esse in tempore, & non ab æterno? Et an peccent mortaliter, vel tantum venialiter adulti Symboli Apostolici forman sub verbis præceptis memoria non tenentes? ...
•  
  PDF 4 6. Multi licet sciant quoad substantiam Symbolum, Decalogum, & Orationem Dominicam, nesciunt tamen memoriter, & eo ordine, quo proponuntur addiscenda, quæritur, an peccent mortaliter? Ex part. 2. tr. 16. & Misc. 1. res. 12.
•  
  PDF 4 7. An detur præceptum, vt memoria teneamus orationem Dominicam, & quid de Salue Regina, & Salutatione Angelica? Et cursim docetur, quod nullum datur præceptum nec naturale, nec Diuinum, nec etiam Ecclesiasticum de Oratione vocali priuata. Et quid est sentiendum de consuetudine salutandi Virginem, quando publicum signum datur in principio noctis, an tunc cædat sub peccato saltem veniali talis oratio, & salutatio? Ex part. 10. tract. 16. & Misc. 6. resol. 45. aliàs 44.
•  
  PDF 5 8. An omnia, quæ habentur in iure Canonico obligent, & habeant vim legis? Et notatur, quod præcepta Conciliorum Prouincialium obligabunt Prouiniciam, ad quam spectant: testimonia de rigore Patrum, non sunt ex se leges obligatoriæ. Ex par. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 26.
•  
  PDF 5 9. An Decretum Gratiani habeat vim legis? Ex part. 5. tractatu 14. & Misc. 2. res. 68.
•  
  PDF 6 10. An leges Pontificiæ, vt obligent, necesse sit, vt promulgentur in singulis Diœcesibus, & Prouinciis? Et an Pontificiæ leges statim post duos menses à publicatione Romæ facta totam obligent Ecclesiam, neque necessaria sit publicatio in singulis Prouinciis, & Diœcesibus? Et deciditur leges Pontificas vsu, atque consuetudine receptas, vt est Bulla Cœna & similes Constitutiones contentas in Decreto, ...
•  
  PDF 6 11. Vtrum leges pontificiæ non obligent, nisi in singulis Prouinciis promulgentur? Idem est dicendum de aliis nouis Pontificiis Constitutionibus, quando contrarium non exprimitur. Ex part. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 25.
•  
  PDF 8 12. An leges Pontificæ non obligent, nisi post duos menses à promulgatione facta, quamuis aliquis statim sciat suam promulgationem? Et notatur doctrinam huius Resolutionis admittendam esse in legibus Pricipum Supremorum, & secus autem, si lex feratur ab aliquo Magistratis, qui habet in sua gubernatione Superiorem, vt Episcopus, nam tunc statim ex ipso tempore promulgationis obligat. Ex part. 1. tr. 10. res. 9.
•  
  PDF 9 13. An si quis sicat Romæ aliquam legem promulgatam, teneatur illam obseruare? Et notatur, quod S.D.N. Vrbanus VIII. in Bulla incipiens Romanus Pontifex, die 5. Iunij 1641, damnat omnia præiudicialia contra Immunitatem Ecclesiasticam, etiam sub prætextu, quod Bullæ Pontificæ non fuerint publicatæ, vel vsu receptæ. Et an leges Pontificiæ obligent, etiam si non publicentur in singulis Diœcesibus? Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. resol. 39.
•  
  PDF 10 14. An Episcopi teneantur in suis Diœcesibus leges publicari, & obseruari facere? Et si autem Ordinarij non curent de hoc, an nihilominus vnusquisque obligetur ad leges Pontificias obseruandas; modo maior pars populi illius Prouiniciæ illas sciat, & recipiat, alias non obligare, nisi à populo acceptentur, & Romæ publicatas non vbique obligare? Ex part. 4. tra. 4. & Misc. res. 127.
•  
  PDF 12 15. Per literas quæsitus fui à quodam Episcopo, an ipse teneatur in sua Diœcesi curare, vt leges Pontificiæ publicentur, & obseruentur? Et notatur leges Pontificias non egere publicatione in singulis Diœcesibus, vnde eo ipso, quod Romæ, more solito, publicatæ sunt, obligant vbique, neque earum oblicatio pendet ex acceptatione populi. Ex part. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 38.
•  
  PDF 11 16. An Episcopi, & Principes excusentur, si non current, vt leges Pontificiæ promulgentur, & recipiantur? Et ex doctrina huius quæstionis patet Episcopos, & Principes, qui hoc tempore viuunt, & quorum antecessores non receperunt Concilium Tridentinum, aut Bullam Cœna Domini liberos esse in conscientia, & multo magis eorum subditos. Ex p. 1. tr. 10. r. 5.
•  
  PDF 11 17. An Archiepiscopus, vel Episcopus possint dispensare, vel reuocare leges in Concilio Prouinicali latas? Et quid si illa acta Concilij sint à Pontifice confirmata vel è Papa specialiter commissa? Et infertur Archipiscopum, & alios Episcopos suffraganeos tanquam inferiores teneri legibus, ac Decretis Synodi Prouinicalis etiam quoad vim coactiuam nec possint in illis dispensare, nisi quatenus illis permissum est, vel concessum, &c. Ex p. 9. tract. 6. & Misc. 1. res. 39. aliàs 40.
•  
  PDF 12 18. An Episcopi possint condere leges Ecclesiasticas in sua Diœcesi? Ex quo infertur, an quoque Generales Religionum, quæ à Summo Pontifice sunt approbatæ, possint quoque condere leges? Et vtrum Episcopi hanc potestatem condendi leges habeant immediate à Christo, an vero illam habeant à Pontifice? Cuius difficultatis solutio pendet ex resolutione illius quæstionis, qua petitur, quo iure Episcopi sint Superiores Sacerdotibus quoad iurisdictionem, &c. ...
•  
  PDF 14 19. An Capitulum Sede vacante habeat potestatem condeni leges pro tota sua Diœcesi? Et an possit leges latas ab Episcopo prædeccore abrogare? Et an Capitulum Sede vacante Ecclesiæ Cathedralis, etiam viuente Episcopo, possit absque eius consensu leges, & Statuta ferre obligantia suos Capitulares, in his, quæ pertinent ad rectam, & ordinariam gubernationem? Ex part. 11. tract. 3. & Misc. 3. res. 24.
•  
  PDF 15 20. An potestas legislatiua Ecclesiastica sit fœminis delegabilis? Et cursim quæritur, si Regnum aliquod, vel Principatus pertineat ad Reginam, eaque nubat, ad quem pertineat leges condere? Ex part. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 25.
•  
  PDF 16 21. An Declarationes Illustrissimorum Cardinalium habeant vim legis? Ex p. 11. tr. 10. res. 29.
•  
  PDF 16 22. An Declarationes Congregationis Cardinalium sint decisiua? Ex part. 5. tract. 2. res. 96.
•  
  PDF 17 23. An Decisiones Cardinalium sint tantum doctrinales, etiam si emananerint facto verbo cum Sanctissimo? Ex part. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 42.
•  
  PDF 19 24. An authentica forma alicuius Declarationis Sacræ Congregationis conferat ei vim legis generaliter obligantis in vtroque foro? Ex part. 11. tract. 8. & Misc. 8. resol. 53.
•  
  PDF 20 25. An Bulla SS. D.N. Vrbani VIII. die 26. Ian. 1628. edita contra Monetarios, extendatur ad commorantes in Regno Siciliæ, Sardiniæ, & Corsicæ? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 88.
•  
  PDF 20 26. An omnia viuæ vocis oracula annullentur per Constitutionem Gregorij XV. & Vrbani VIII. die 20. Decemb. 1631. Ex part. 5. tractatu 14. & Misc. 2. resolut. 17.
•  
  PDF 21 27. An clausis oculis standum sti Decretis Pontificis? Et deducitur Rubricas Missalis alias esse præceptiuas, alias vero tantum esse doctrinales. Et an præceptum Concilij Tridentini de susceptione Confirmationis ante Ordines obliget sub mortali tam eum, qui recipit, quam Episcopum, qui confert? Ex p. 11. tractatu 1. & Misc. 1. resol. 15.
•  
  PDF 21 28. An verba imperatiua posita in aliquo Canone, Bulla, seu Decreto Pontificio, & Conciliorum obligent ad peccatum mortale? Ex part. 4. tract. 4. & Misc. res. 191.
•  
  PDF 22 29. An verba imperatiui modi præceptum contineant? Et an semper verba imperatiui modi in Decretis Pontificiis, & Conciliis accipienda sunt præceptiuè? Et quid circa hoc de consuetudine Religionis? Et an verbum Iubeo, mando, importet præceptum graue? Et an quoties verba legis intelligi possint de obligatione veniali, non debeant extendi ad mortale? Ex part. 3. tr. 6. & Misc. res. 74.
•  
  PDF 22 30. An lex prohibens si vtatur verbo non possit, reddat actum non solum illicitum, sed etiam inualidum? Et inter alia, quæ pro firmanda doctrina huius quæstionis adducuntur, tandem deducitur, an non confirmatus tenens alium in Confirmatione cognationem contrahat? Et an Sacerdos, qui virtute Cruciatæ non potest absoluere nisi satisfacta parte si tamen absoluat non satisfacta parte absolutio sit illicita, sed non inualida? Ex part. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 7.
•  
  PDF 24 31. An Regulæ Cancellariæ obligent in omnibus Prouiniciis, & in foro conscientiæ? Et quid de stylo Curiæ, an obliget, & imponat necessitatem, vt in aliis Curiis & Tribunalibus Ecclesiasticis obseruetur? Et an Regulæ Cancellariæ non sint proprie leges, & ideo exspirent mortuo Pontifice, donec à Successore confirmentur, ita vt Ordinarij possint conferre beneficia vacantia etiam in mensibus Pontifici reseruatis, donec huiusmodi Regulæ fuerint à Successore confirmata? Ex part. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 7.
•  
  PDF 24 32. An in Ecclesis Cathedralibus, in quibus asdunt Statuta de puritate Sanguinis, expositi sint admittendi, etiam si statuta de puritate iuramentum, & sufficientem informationem exposcant? Et asseritur expositos pro legitimis esse habendos ad omnes ordines, & beneficia, neque vlla Pontificis, aut Episcopi dispensatione indigere. Ex part. 10. tract. 16. & Misc. 6. resol. 96.
•  
  PDF 27 33. An si duæ pœnæ à diuersis legibus ipso facto incurrendæ impositæ sint eidem delicto, vtraque à delinquente incurratur? Et pro praxi huius quæstionis aliquæ difficultates assignantur in textu huius Resolutionis, wx quibus deducitur, legem pœnalem posteriorem corrigere pœnam prioris, & hoc intelligitur, quando vtraque lex emanat ab eodem legislatore, secus vero si emanat à diuersis. Ex part. 10. tr. 13. & Misc. 3. res. 14.
•  
  PDF 28 34. An in Bullis Pontificiis, & Decretis Sacræ Congregationis sub nomine priuationis graduum, & Dignitatum, intelligantur comprehensi Concionatores, Lectores, Confessores, Magistri Nouitiorum, Ministri, Consultores, Diffinitores, &c. Et notatur dictas pœnas non incurri ante sententiam criminis declaratoriam. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 224.
•  
  PDF 29 35. An qui fecit opus, cui imponitur pœna inhabilitatis, statim ipsam incurrat, ante iudici, sententiam? Et pro praxi supradictæ quæstionis docetur Scholasticos in Academiis, qui violantes præceptu, vel Statutum illarum incurrerunt inhabilitatem, posse dare suffragium ad Cathedram, si delictum sit occultum, quia in dicta inhabilitate non incurrunt nisi post iudicis sententiam. Ex part. 4. tract. 4. & Misc. res. 26.
•  
  PDF 29 36. An qui per legem pœnatem ipso facto voce actiua, & passiua priuatur, teneatur in conscientia hanc pœnam subire ante iudicis sententiam, & condemnationem? Et notatur, stando in opinione affirmatiua, eum non teneri priuare se voce actiua, & passiua, quoties hoc nequit facere sine infamia, etiam si in lege habeatur delinquentem incurrere talem pœnam, non expectata vlla sententia. Ex part. 1. tractatu 10. resolution. 24.
•  
  PDF 29 37. An si in iure, vel aliqua Bulla inferatur pœna priuationis vocis debeat intelligi tam de actiua, quam de passiua? Ex part. 5. tract. 13. & Misc. 1. resolut. 91.
•  
  PDF 30 38. An aliqua ignorantia secundum se lethalis ex graui scilicet negligentia proueniens excuset à mortali violationem legum humanarum? Et pro praxi huius dificultatis multi diuersi, & curiosi casus proponuntur in corpore huius Resolutionis, quos perlectos in mente, & promptu habe etiam pro titulo huius Resolutionis. Ex part. 11. tract. 4. & Misc. 4. resolut. 4.
•  
  PDF 32 39. An si non constet legem quoad forum conscientiæ esse vsu receptam, quis teneatur illam seruare? Et quid, si dubium est, an lex sit vsu recepta? Ex part. 11. tr. 1. & Misc. 1. res. 16.
•  
  PDF 32 40. An quando dubium est, si lex excommunicationis suspensionis, & irregularitatis sit vsu recepta, nec ne, præsumendum sit non esse vsu receptam, vt, v.g. de Bulla Clementis VIII. de largitione munerum, & Extrauag. Ambitiosæ Pauli II. contra alienantes bona Ecclesiastica, & similibus? Et idem iuris est, si inter authores sint probabiles sententiæ, quibusdam affirmantibus eam esse receptam, ...
•  
  PDF 33 41. An dubitans, sit ne aliqua lex suspensionem, excommunicationem, vel irregularitatem imponens, vsu recepta, possit existimare non esse vsu receptam? Et an, quando existit aquale dubium, an detur consuetudo sufficiens ad obligandum in foro conscientiæ, partem negantem sequi possumus. Ex pa. 4. tractatu. 3. resol. 14.
•  
  PDF 33 42. An lex pœnalis, interdicti, & irregularitatis obliget sub mortali? Et notatur tunc legem sub pœna excommunicationis obligare ad culpam mortalem, quando excommunicatio est latæ sententiæ, non autem quando excommunicatio est comminatoria. Ex p.1. tr. 10. res. 21.
•  
  PDF 33 43. An lex præcipiens aliquid sub pœna excommunicationis, suspensionis, irregularitatis, &c. obliget ad mortale? Et an excusentur à peccato mortali Ecclesiastici, & Religiosi, qui agitationibus taurorum intersunt contra prohibitionem sub pœna exco[m]municationis ferendæ? Et quid de Regularibus accedentibus ad Monasteria Monialium sub pœna priuationis officij, & vocis actiuæ & passiuæ? Ex part. 19. tractat. 6. & Misc. 1. res. 5.
•  
  PDF 34 44. An Regulares teneantur obseruare leges Synodales Episcoporum? Et an sint multi casus, in quibus Religiosi etia[m] exempti tenentur legibus, & sententiis Episcoporum? Et quid quoad Festorum obseruationes, interdicta, cæterasque censuras, pro quibus ferendis licentiam habent Episcopi à iure Tridentini? Et quid vero quoad ieiunia ab Episcopo imposita, &c. Ex p. 1. tr. 10. res. 11.
•  
  PDF 35 45. An peregrini teneantur obseruare leges, & consuetudines locorum, in qzibus reperiuntur? Et infertur, quod Regulares virtute suorum priuiliegiorum possint por satisfactione præcepti sumendi Eucharistiam semel in anno tempore Paschali communicare dictos peregrinos, quinon habent animum commorandi in aliquo loco pro maiori parte anni. Ex part. 1. tractat. 10. res. 15.
•  
  PDF 35 46. An vagi teneantur seruare leges locorum in quibus reperiuntur? Ex 1. p. tr. 10. res. 16.
•  
  PDF 35 47. Solent plures aliquando in æstate se transferre ad ciuitatem Montis Regalis, quæritur, an teneantur ad ieiunia, & obseruationem Festorum, illius locii? Et quid, quando illæ leges obligant etiam in loco domicilij? Et quid est sentiendum quoad contractus solemnitatem, na[m] aduenæ tenentur seruare in contractibus leges, & consuetudines, & statuta loci, inn quo contrahunt? Ex part. 1. tr. 10. res. 13.
•  
  PDF 36 48. An aliquis existens in ciuitate Montis Regalis per aliquos dies teneantur obseruare Festa, & ieiunia, quæ hic Panormi obseruantur? Quod est quærere, an peregrini teneantur obseruare Festa, & ieiunia proprij domicilii, qua non obseruantur in logo, in qo reperiuntur. Et quid est dicendum, si quis ex industria hoc efficeret, vt laboret in alio loco, vel vt ibi non ieiunet, sed carnes comedat? ...
•  
  PDF 37 49. An Catholici habitantes in terris Hæreticorum præceptis Ecclesiæ teneantur? Et inter alia deducitur, an liceat transeuntibus per loca Hæreticorum diebus vetitis comedere carnes? Et an hoc admittatur solum in casu, ,quo eis periculum graue immineret vitæ, bonorum, &c. Ex part. 1. tra. 1. & Misc. 1. resolution. 5.
•  
  PDF 37 50. An ius ciuile obliget in Hispania in casibus, in quibus aliquid non sit definitum in legibus illorum Regnorum? Idem est dicendum de aliis Regnis. Et an aliquis sit puniendus propter transgressionem legum ciuilium, si actus non sit contra ius naturale, vel Regni nec contractus sit irritus, & si à iure ciuili irritetur, si tamen à iure naturali, vel Regni non irritetur? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 69.
•  
  PDF 38 51. An si Summus Pontifex existere in aliquo Regno v.g. Regis Hispani, teneretur vi directiua obseruare leges illius Regni latas pro bono publico? Ex part. 10. tra. 14. & Misc. 4. res. 26. aliàs 28.
•  
  PDF 38 52. An Principes teneantur seruare suas leges? Et quid, si iurassent seruare eas, vt solet tale iuramentum exigi à Regibus, & dominis terrarum, dum accipiunt denuò possessiones earum? Et difficultas est, an ex vi directiua Principes teneantur seruare suas leges, ita vt illas frangendo peccent mortaliter? Et inter alia, quæ ex doctrina huius Resolutionis inferuntur, tandem quæritur, an Princeps teneatur stare contractibus ...
•  
  PDF 39 53. An Princeps à legibus sit solutus? Et deducitur, quod seposito scandalo, Princeps nec peccat mortaliter legem suam non seruans. Ex quo cursim sequitur, quod seposito scandalo Ponrifex Summus non legens Horas canonicas, non ieiunans, &c. non peccat in hoc. Et infertur omnia peccata, quæ à Principe committuntur ob non obseruationem propriarum legum esse iusdem speciei. ...
•  
  PDF 41 54. An Principes propter publicam necessitatem priuatis ius suum auferre possit? Et in dicto casu, an teneatur Princeps ad recompensationem? Et quid, si prædictum ius tollatur per viam legis generalis, an tunc nulla testitutio fieri debeat? Et resoluitur priuilegium Immunitatis per legem generalem non tolli. Et infertur, quod Papa valide reuocat priuilegia per modum contractus onersosi quibusuis personis, ...
•  
  PDF 43 55. An vt leges humanæ tam ciuiles, quam Pontificiæ obligent, requiratur consensus, & acceptatio populi? Et cursim explanatur, quando lex dicatur non vsu recepta. Et an Bulla Cœna, vbi non est vsu recepta, obliget in conscientia? Ex part. 5. tract. 10. resol. 1.
•  
  PDF 44 56. An qui transgreditur legem ex contemptu, peccet mortaliter? Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. Res. 33.
•  
  PDF 45 57. An Principes sæculares in suis legibus possint obligare transgressores ad peccatum mortale? Et infertur, an peccatum contra legem Ecclesiastiam non sit mortale per se loquendo, sed solum, quando fit ex contremptu legis? Et an sit peccatum mortale non parere legibus Ciuilibus secluso contemptu? Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 44.
•  
  PDF 46 58. Vnde dignosci possit legem humanam obligare in conscientia, & ad mortale? Et pro praxi huius quæstionis adducuntur aliquæ Regulæ in textu huius Resolutionis. Et docetur, quod verba præceptiua, quæ obligant in consicentia, quando apponuntur in legibus, & Constitutionibus sunt, præcipio, mando, Iubeo, prohibeo, inhibeo, veto, & interdico. Æquipollentia verò præcepto sunt, ...
•  
  PDF 48 59. An peccent subditi sine causa non recipientes legem à Principe legitime promulgatam? Ex part. 1. tr. 10. res. 2.
•  
  PDF 48 60. An qui in principio non acceptant legem, peccent mortaliter? Et quid, si in causa dubij non recipiunt illam? Ex part. 5. tractatu 14. & Misc. 2. resolut. 8.
•  
  PDF 48 61. An si lex fuerit acceptata à maiori parte si qliquis illam fregerit, secluso scandalo, peccet mortaliter? Et quid è contra, si maior pars populi non seruet, legem an poterung alij sine peccato mortali maiori parti se conformare,, & excusare? Ex p. 7. tr. 11. & Misc. 2. res. 23.
•  
  PDF 49 62. Vtrum liceat supplicationem super aliqua lege porrigere, & interim suspendere eius obligationem, & illam minime obseruare? Et an si Summus Pontifex, vel Princeps audita Communitatis supplicatione, tacet, & non respondet dictæ supplicationi, præsumatur consentire, & legis obligationem tollere? Ex part. 1. tr. 10. res. 6.
•  
  PDF 49 63. An lex, vt non obliget, sit necessarius consensus tacitus Principis, vt v.g. cognoscat vsu legem non recipi, & tamen toleret? Et quid circa hoc quoad leges Pontificias? Ex part. 1. tractatu 10. resolut. 4.
•  
  PDF 49 64. An vt lex per nonn vsum authoritate careat, requiratur certum tempus, & opus sit aliqua præscriptione? Imo, sciente Pontifice, & non puniente, cum possit, an sufficiant duo, vel tres actus facti contra legem? Ex p. 1. tr. 10. res. 7.
•  
  PDF 50 65. Quis in quædam platea Ciuitatis audiuit quoddam ba[n]num, seu Edictum, quæritur, an teneatur illud obseruare, antequam publicetur in aliis plateis, & in tota ciuitate diffundatur? Et notatur, quod si legis publicatio in notitiam absentis veniat miraculose, cum tamen humano modo venire fuerit impossibile, nullo modo obligari ad eius obseruantiam, quia respectu illius lex non est publicata. Ex part. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 75.
•  
  PDF 50 66. An quando constat de lege, dubium autem est, an in aliquo casu obliget, liceat contra illam facere? Ex p. 4. tr. 3. res. 22.
•  
  PDF 50 67. An in casu dubio legis detur locus Epiikeiæ? Et quia, si dubitatur alteri legi grauiori contrariari? Ex part. 4. tr. 3. res. 23.
•  
  PDF 51 68. An quando dubitatur, an lex obliget ad mortale, vel ad veniale, iudicandum sit obligare sub mortali? Et an, quando quis dubitat de iustitia alicuius tributi, teneatur illud soluere? Ex p. 1. tr. 10. res. 25.
•  
  PDF 51 69. Vtrum, quando lex fundatur in præsumptione, obliget in conscientia si præsumptio in aliquo casu particulari deficiat? Et pro praxi dictæ quæstionis aliqui casus explanantur sæpe contingentes in praxi. Ex p. 1. tr. 10. tr. 27.
•  
  PDF 51 70. Vtrum, quando cessat finis adæquatus legis in aliquo casu particulari, cesset obligatio legis? Et ex ista Resolutione Confessarij, & Responsores casuum conscientiæ poterunt multos scrupulos,, & difficultates tollere passim contingentes in praxi. Ex paart. 1. tract. 1. res. 28.
•  
  PDF 52 71. An quando cessat talis finis legis in particulari, cesset eius obligatio? Ex quo infertur laicum dectum posse fine peccato disputare cum Hæretico, & Infideli, non obstante hoc prohibente cap. Inhibemus de Hæret. in 6. quia quando laicus est doctus, cessat finis illius legis, nempe periculum peruersionis deceptionis, & derisus Mysteriorum. Ex part. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 96.
•  
  PDF 52 72. An cessante adæquata causa legis in causa particulari cesset obligatio legis respectu talis particularis. Ex p. 7. tr. 10. & Misc. 1. res. 33.
•  
  PDF 53 73. An lex pure pœnalis in materia graui obliget in conscientia? Ex p. 1. tr. 10. res. 17.
•  
  PDF 53 74. An Pragmatica, quæ in hoc Regno prohibet ferre sclopetum, vulgo dictum scopetoni, sub pœna capitis obliget sub reatu peccati mortalis? Quod est quærere, an lex prohibens aliquid sub pœna mortis, mutilationis, perpetui carceris,, damnationis ad triremes, confiscationis bonorum, aut amissionis multirum bonorum, obliget sub mortali? Ex part. 1. tra. 10. res. 18.
•  
  PDF 54 75. An lex lata sub pœna mortis inducat obligatione[m] peccati mortalis? Idem est de pœna mutilationis alicuius membri, infamiæ, flagellationis, exilij perpetui, vel tanti temporis carceris, amissionis omnium bonorum, vel maximæ partis bonorum, & similum. Et excusantur à cuppa, qui merces veritas traducunt ex vno Regno ad alius, non soluto vectigali Regio, qui in fluminibus vetitis piscantur, ...
•  
  PDF 55 76. An fraudantes vectigalia iusta peccent, & teneantur ad resitutionem? Et quid, si præiudicent ementibus talia vectigalia, & tributa? Et docetur fraudantes vectigalia, & tributa? Et docetur fraudantes vectigalia non esse à Confessariis vrgendos ad restitutionem in casu, quo penitens nolit restituere. Ex p. 1. tr. 10. res. 19.
•  
  PDF 55 77. An lex pœnalis mista obliget sub peccato mortali? Et notatur, quod cum legislatores Ecclesiastici possint obligare, & soleant comminari spiritualem pœnam, quando in conscientia obligare volunt, si tantum tamen temporalem pœnam statuant, indicium esse videtur, quod ad eam tantum obligare velint. Ex p. 1. tr. 10. res. 20.
•  
  PDF 56 78. An lex pœnalis, ipso facto pœnam inferens obliget non solum in conscientia, sed etiam vt delinquens teneatur illam pœnam soluere ante iudicis sententiam? Et pro praxi quæritur, an qui est causa, ne quis condemnetur ad pœnam iustam impositam à lege, teneatur pœnam restituere ei, cui eßet applicanda, vt si Fiscus non accuset, si iudex non condemnet, si custos syluarum, & Ciuitatum non manifestet cirmina, ...
•  
  PDF 56 79. An lex pœnalis ex identitate rationis sit extendenda ad alios casus? Ex p. 1. tr. 10. res. 26.
•  
  PDF 56 80. An si quis ex rebus prohibitis à lege extrabat in graui quantitate, licet damnum graue ex tali facto non proueniat Reipublicæ,, peccet mortaliter? Et explanatur, ex qua mercium exportatione censeris graue damnum Reipublicæ facere. Ex p. 3. tract. 6. & Misc. 2. res. 90.
•  
  PDF 57 81. An paruitas materia excuset à lege prohibente, ne extrahatur aliquid à Regno? Ex part. 5. tractat. 5. resol. 49.
•  
  PDF 57 82. An licitum sit, amissa aliqua vera, & legitima scriptura, aliam similem conficere, quod à lege seuere prohibetur? Ex part. 3. tractat. 6. & Misc. 2. resolut. 56.
•  
  PDF 57 83. An qui mutet scripturam in aliqua re, quæ tamen innititur veritati, sit falsarius? Et notatur, quod qui corrigit literas iuxta mentem Pontificis, non est falsarius, nec incurrit excommunicationem Bullæ Cœnæ, vt v.g. si dicatur in supplicatione Petro Panormitano, & Notarius scripsit Petro Neapolitano, vel si exprimatur quartus gradus consanguinitatis, & apposuerit affinitatis. ...
•  
  PDF 58 84. An sit licitum aliquando falsificare scripturas publicas? Et an si tale instrumentum falsum eßet iam ab alio confectum, possitne aliquis adhuc illud producere, quoties adest notitia falsitatis? Et quid, si aliquis priuatam aliquam scripturam falsificaret, vt syngrapham, aut apocham? Ex part. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 62. ali`s 61.
•  
  PDF 58 85. An clericus Beneficiarius, vel in Sacris constitutus possit exercere munus Aduocati coram iudice sæculari pro vno tantum negotio, & hoc finito pro alio, & sic de aliis? Et an ex iure supradicti possint munus Aduocati exercere in propria causa, & Ecclesiæ, & inn causis viduarum, pupillorum, & pro iunctis, & amicis intimis, & si assistat in Curia Romana pro omnibus. Et quid, inn aliis Tribunalibus Exxlesiasticis? ...
•  
  PDF 59 86. An Aduocatus possit esse index in causa, cuius Patronus fuit, dummodo sententiam proferat secundum leges? Et an hæres non conficiens inuentarium teneatur soluere vltra vires pro legibus, quæ fundantur in præsumptionibus, quod hæres fraudauit bona? Ex part. 3. tract. 5. & Misc. 1. res. 56.
•  
  PDF 59 87. An iudex peccet expediendo, pecunia mediante, vnius causam ante alias, si litigantes iure temporis æqualiter gaudeant, & teneatur pecuniam restituere? Et an secluso scandalo, & periculo iniustitiæ, iudex possit accipere, nec tenetur restituere id, quod accepit à litigantibus, si datum sit instar muneris liberalis, vt maiorem, quam solet, diligentiam, quamque teneatur, in causa adhibeat? Ex part. 3. tract. 5. & Misc. 1. res. 45.
•  
  PDF 59 88. An sit peccatum mortale falsum crimen obiicere testi falsum, aut contra ius testanti? Et si reus, & testis in tali casu iurent, quamuis peccent mortaliter, tamen non teneantur ad restitutionem? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 4.
•  
  PDF 59 89. An testi falso, & iniquo illicitum sit obiicere falsum crimen pro infirmando eius testimonio? Et an hoc sit peccatum contra iustitiam? Et quid si falsus, & iniquus testis iam esset mortuus ante finitam causam? Et notatur, quod non licet appellare adulterum, qui te appellauit, furem, potes tamen dicere, quod sit mendax, & eius confirmationem patefacere mendacia illius, ...
•  
  PDF 61 90. An textis teneatur restituere danti, si quid accepit pro veritate dicenda, & iudex pro iusta sententia ferenda? Et an hoc intelligatur, si quod datur, testis, & iudex accipiant ab eodem, non autem si accipiant ab alio? Ex part. 3. tractat. 6. & Misc. 2. res. 4.
•  
  PDF 61 91. An testis interrogatus à iudice teneatur ex iustitia commutatiua respondere, ita vt dicendo se nihil scire restitutioni obnoxius sit? Et quid est dicendum, si per mandatum iudicis testis insinuatur, ipse tamen subterfugiat, & non compareat. Et testis, qui per imprudentiam occultum crimen detegit; si bona, fide detexit, (vt frequenter solet accidere,) quia putabat se legitime de hoc interrogari à iudice, an teneatur lege iustitia retractare testimonium suum, ita vt, si non retractauerit, ...
•  
  PDF 62 92. An testis ratione falsi testimonij non teneatur aliqua[n]do ad restitutionem. Et an, qui falsum testimonium dixit ex ignorantia, vel inaduertentia non damnabili, vel ex obliuione saltem non mortifera, ratione cuius contingit aliquem damnari, teneatur ad restitutionem. Ex p. 3. tracta. 5. Misc. 1. resolut. 106. aliàs 105.
•  
  PDF 62 93. An testis falsus teneatur reuocare dictum suum ratione cuius mors, aut mutilatio alicui est inferenda, quamuis ipse similis pœnæ periculum timeret imo licet ex reuocatione maius malum illi immineat? Et quid, quando testis falsus dubitat an talis reuocatio sit profutura, nec ne? Et an, qui falsum testimonium dixit ex ignorantia, vel inaduertentia non damnabili, vel ex obliuione saltem non mortifera, ...
•  
  PDF 62 94. An testis teneatur renunciare, quando scit nullum alium scire illud delictum, etiam interrogatus sub præcepto, & iuramento. Ex part. 3. tr. 5. Misc. 1. res. 101. aliás 100.
•  
  PDF 63 95. An testis teneatur respondere, si iudex ad euitandum scandalum interroget, quando crimen est notorium & publicum, sed ignoratur author ipsius. Et an iudex in tali casu non possit inquirere, nec interrogare. & aliter faciendo, an peccet mortaliter. Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 63.
•  
  PDF 63 96. An reus, & testis teneantur respondere, si dubitant, vtrum iudex iuridice illos interroget? Et an si iudex in re dubia inquirat, peccet, & testis, si obsequatur, sit iniustus? Et quando iudex, vel Superior generaliter inquirit super aliquo delicto notorio, cuius author ignoratur, tunc subditus, qui dubitat, an infamia, vel indicia sint contra illum, quem ipse scit commisisse delictum, an teneatur prodere delinquentem, vel debet respondere se nescire quis commisit? ...
•  
  PDF 64 97. An reus teneatur respondere si sciat aduersus se stare solum dictum denunciatoris? Et notatur non licere aliis cooperari cum reo ad confringendum carcerem. Et an coniunctissimi, ,quales sunt Parentes, coniuges, & fratres possint iuuare reum auxilio, consilio, pecunia? Idem etiam dicendum sit de his, qui spectatis circumstantiis certissimè timerent reuelandos à reo fore, comprehendendos ...
•  
  PDF 64 98. An reus teneatur iudici respondere, si testium depositio non notificetur? Et quid circa hoc cum Regularibus? Ex part. 3. tract. 5. & Misc. 1. res. 92. aliàs 91.
•  
  PDF 65 99. An reus conuictus, & confessus de vno crimine, teneatur respondere interrogatus de complicibus nulla infamia laborantibus? Et an iudices de dictis complicibus interrogantes extra casus assignatos in textu huius Resolutionis, peccent lethaliter? Et an Confeßarij possint reos obligare ad respondendum tantum in casibus suprà expressatis? Et absolutè docetur, in omnibus casibus non esse Complices reuelandos, ...
•  
  PDF 65 100. An opinio asserens, quod reus iuridicè interrogatus in causa capitali, honoris, & famæ non teneatur respondere ad mentem iudicis, sit probabilis? Et ideo an reus non sit cogendus à Confessario, vt veritatem aperiat in causa capitali, honiris, & famæ, triremium, confiscationis omnium bonorum, & aliis similibus, dum adest spes euadendi & Confessarius in talibus casibus tenetur absoluere reum, qui est in proposito negandi veritatem, vtendo restrictione mentali, vel æquinocatione? Ex part. 10. tr. 13. & M
•  
  PDF 66 101. An reus iuridicè interrogatus à iudice propter semiplenam probationem, vel indicia æquivalentia, teneatur respondere etiam in casu Capitali? Et quid, si delictum plenè probatu[m] sit, an in tali casu reus teneatur respondere ad mentem iudicis? Et an hoc procedat non solum in causa mortis, sed etiam quando agitur de pœna triremium, mutilationis, confilcationis omnium bonorum, aut de alio graui dedecore? ...
•  
  PDF 67 102. An reus iuridicè interrogatus de homicidio commisso ob iustam sui defensionem, teneatur respondere; vbi multos alios casus circa iuridicam interrogationem decisos inuenies? Et notatur, vt quis iuret licitè, & absolutè, satis est, si rem audierit à personis valde fide dignis, secus autem in iudicio, vbi debet exprimere, quomodo hoc sciat. Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 66.
•  
  PDF 68 103. An reus, qui negauit veritatem, poct iudicium finitum, etiam ad mortem damnatus, teneatur manifestare veritatem negatam? Et si reus ob metum tormentorum falsum crimen sibi imposuit, propter quod ad mortem damnatur, an tunc non teneatur se retractare, nisi infamia notabilis in alios redundet, & ea retractatio illi damno obiectetur? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 104. aliàs 103.
•  
  PDF 68 104. An reus, qui in iudicio à iudice secundum ordinem iuris interrogatur negauit veritatem, qua manifestata condemnaretur, teneatur in conscientia ad retractandum dictum, antequam finiatur iudicium, & pronuncietur sententia? Et an eum esse in malo statu dicendum est, nisi ad fatendam veritatem, etiam non rogatus, se offerat, ac proinde à Confessario absoluendum nonn eße, nisi ad facere proponat? ...
•  
  PDF 69 105. An reus pœnam pecuniariam meritus, si iuridicè interrogatus crimen à se admissum iniustè neget, teneatur ad restitutionem? Ex part. 4. tr. 4. & Mis. res. 65.
•  
  PDF 69 106. An reus à iudice interrogatus, si negauit delictum, ex cuius commissione, pœnam pecuniariam teneatur soluere, sit restitutioni obnoxius? Et ex doctrina huius quæstionis infertur vxorem adulterij accusatam, & falsis testibus se tuentem, aut opponendo licet falso, simile adulterium viro, minime teneri dotem, aut alia bona viro suo restituere, quæ ille alioquin propter mulieris adulterium lucrari deberet, vel ad quid teneatur? ...
•  
  PDF 69 107. An si is, cuius bona ob crimen iustè sunt confiscanda, vel diripienda,, si hoc fraude, aut mendaciis impediat, teneatur ad resitutionem? Et ex doctrina huius quæstionis multi alij casus deduci, & decidi possunt, & in textu huius Resolutionis octo casus assignantur propraxi supradicta difficultatis. Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 35.
•  
  PDF 70 108. An liceat instrumenta ad perfringendum carcerem reo suppeditare? Et an quis potest consulere reum, vt fugiat? Et an reus iustè condemnatus ad mortem, ad triremes ad carcerem perpetuum, vel temporaneum, possit fugere, & effringere carcerem, rumpendo vincula, & parietes carceris, ita vt non teneatur restituere damna inde sequuta, dummodo hoc efficiat non inferendo vim ministris iustitiæ, &c. ...
•  
  PDF 71 109. An Superior teneatur seruare pactum de impunitate reo promißa, si reus negatum delictum confiteatur? Et aliqua alia explanantur, quæ contingere poßunt in supradicto casu. Et notatur, quod quando iudex iuridicè procedens timet reum malà negaturam veritatem, possit licitè, & iustè reo impunitatem cum æquiuocatione, aut restrictione mentali promittere, vt sic deceptus confiteatur veritatem. ...
•  
  PDF 72 110. An liceat iudici informationem vnius litigantis alteri tradere? Et docetur esse peccatum mortale petere ab impressore vel à famulo iudicis, seu Auditoris, vel ab amanuensi Aduocati, vt prædictas informationes capiat, vt tradat litiganti. Et notatur, quod quando litigans potest prædictas informationes capere, non potest Aduocatus illas recipere, nec amanuensis illas scribere. Ex . 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 20.
•  
  PDF 73 111. An iudex in ciuilibus conscius veritatis possit contra aliquem ferre sententiam iuxta allegata, & probata? Et quid in criminalibus leuibus? Ex part. 10. tract. 15. & Misc. 5. res. 16.
•  
  PDF 74 112. An iudex secundum allegata, & probata possit occidere reum, quem scit ex priuata scientia esse innocentem? Et an hoc etiam extendatur ad ministrum iustitiæ? Et in textu huius Resolutionis multa docentur, quæ in tali casu iudices debeant facere antequam reum, quem sciunt ex priuata scientia, esse innocentem, condemnent, & occidant. Ex p. 5. tr. 4. res. 22.
•  
  PDF 74 113. An iudex habeat attendere solum in ferenda sententia ea, quæ allegata sunt, vel ea, quæ allegari possunt? Et notatur, quod iudex tenetur, & falsitas detegatur, vt secundum ipsam possit iudicare. Ex part. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 41.
•  
  PDF 75 114. An pars accusatrix teneatur remittere reo pœnam mortis à iudice inflictam, si iudex ex parte sua illam re mittat? Et quid de pœna perpetui exilij? Et an quis possit accusare alium, qui occidit, Patrem, fratrem, aut consanguineum, & dolet de culpa, ac sufficientem offert satisfactionem pecuniarum pro damnis si quæ sunt inde illata? Ex part. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 44. aliàs 43.
•  
  PDF 76 115. An reus, dum iam Carnifex funem collo apposuit possit se ex scala præcipitem dare? Ex part. 5. tract. 4. res. 40.
•  
  PDF 76 116. An condemnatus ad mortem per famem poßit abstinere à cibo clanculum oblato? Ex part. 5. tract. 4. res. 41.
•  
  PDF 76 117. An damnatus, vt veneno pereat, possit illud haurire; Et an in tali casu reus peccet, si ad hoc coactus permittat, vt sibi venenum apllicetur, merè possiuè se gerendo? Et aduertitur neminem à iudice condemnari posse vt sibi mortem inferat,, sed vt mortem patiatur. Ex p. 5. tr. 4. res. 39.
•  
  PDF 77 118. An præcipiente iudice, vt reus se interficiat, possit id facere? Et vtru[m] iudex in pœnam delicti possit reo imponere, vt sibi ipsi membrum aliquod, v.g. manum amputet, & an reus teneatur obedire? Et quid, si reus non obtemperet, iudex condemnaret eum morte? Et an sit licitum se ipsum mutilare, ne occidatur à Tyranno aliquo minante mortem? Et notatur peccare eos, qui castrant se, aut permittunt id fieri à Parentibus ad conseruandam, vel procurandam vocis suauitatem. Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 50
•  
  PDF 78 119. An licita sit appellatio, & citatio ad iudicium Dei in valle Iosaphat? Et in textu huius Resolutionis adducuntur aliqua exempla pro praxi prædictæ difficultatis, & datur doctrina, & regula iudici, quid facere debeat in prædicto casu de appellatione, & citatione ad iudicium Dei in valle Iosephat. Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 9.
•  
  PDF 79 120. An causa, appellatione remota, includat quamcumque appellationem? Et quid, si per Papam alicui Cardinali sit commissa causa, appellatione remota? Et notatur, quod dicta Clausula nihil operatur, si constat de grauamine notoria, neque operatur contra tertium? nec tollit supplicationem ad Superiorem, nec resitutionem in integrum. Ex part. 9. tract. 7. & Misc. 2. res. 28.
•  
  PDF 80 121. An pœnas exilij, verberationis, carceris diuturni, , longo tempore ad triremes, &c. teneatur quis exequi si secundum legem ad ea iuste condemnatus est? Et an reus possit obligari sumere venemum, vel abstinere à cibo, Et an reus teneatur tamen condemnatus ad locum destinatum profisci, colllum præparare, manus apponere, &c. Ex part. 3. tra. 6. & Misc. 2. resolution. 79
•  
  PDF 80 122. An liceat codnemnare aliquem de mandato, non adhibitis solemnitatibus, terminis, & processu de iure necessariis; aut non data facultate de tuendi, secundum leges? Et an peccent Ministri, se huiusmodi Principum mandatis obediunt? Ex part. 3. tract. 5. & Misc. 1. ref. 99. aliàs 98.
•  
  PDF 81 123. An Rex ex priuata scientia, possit occidere Reginam, & simul cum ipsa adulterum? Ide est, si Princeps sciret, ex priuata scientia certo aliquos in Principem coniurasse, vel aliquod graue, & atrox delictum in Republicam, vel innocentem machinare, si aliter malum vitare non possit. Et Resolutio horum casuum pendæ ex illa celebri quæstione, an quando delictum ita est occultum, vt non possit iuridicè probari saltem plenè, scitur tamen à Principe, an scilicet possit tunc Princeps, rationabili causæ [...]
•  
  PDF 82 124. An licita sit petitio Fisci instantis, vt aliqui rei indicati tantum ad toturam, codemnentum ad triremes sine aliquo termino defensionis, quia leges absolutè decernunt non esse condemnandos reos inaudios? Et docetur defensionem esse de iure naturali, & diuino, ideo consuetuso nihil aduersum illud præualere potest. Ex part. 3. tract. 1. addit . resol. 29.
•  
  PDF 84 125. An Princeps ex causa necessitatis possint homines malæ vitæ in carceribus existentes deponere super Regiis triremibus donec eorum causæ expediantur. Et an saltem ex causa necessitatis possint remiges, à Proregibus compelli in triremibus perseuerare per aliquod tempus? Ex p. 6. tractatu 6. Misc. 1. resulot. 5.
•  
  PDF 85 126. An liceat Romæ famulari, &c. Iudæos, si non adsit periculum peruersionis , quia tales seruientes firmi sunt in Fide? Et an lex hoc prohibens accipienda sit solum contra Iudæos, non autem contra Sarracenos, & Paganos? Et quodnam peccatum sit violare has leges? Ex part. 5. tract. 13. & Misc. 1. resol. 11.
•  
  PDF 86 127. In Ecclesiis Cathedralibus, & Regularibus solent stare sedilia, & scamna laicorum pro audiendis concionibus, quæritur, an Episcopi, & Superiores Regularium possint amplius illa non admittere, & ideo remouere, vel alia eorum loco apponere, laicis inuitis? Et quid de sedili iuris Patronatus? Et pro firmanda doctrina supradictæ difficultatis multa alia deducuntur, & obiiciuntur, quæ contingere possint in prædicto casu. Et quid est sentiendum de iure sepulchri, & habente insignia in Ecclesia etiam [...]
•  
  PDF 88 128. De ætate quadraginta annorum, quos debet habere Canonicus Pœnitentiarius ex Concilia Tridentino sess. 24. cap. 28. de reform. an sufficiat esse inchoatos? Et pro Episcopis, cum trigesimus annus requiratur, an debeat esse completus? Et an vero in Gallia ex concordatis inter Leonem X. & Regem Gallia sufficiat, vt quis in 27. annum constitutus sit, vt rectè possit eligi in Episcopum? Et notatur, quod pro Abbatibus, Decanis, Præpositis, Archipresbyteris [...]
•  
  PDF 90 129. An Vicarius præcedat Archidiaconum? Et quid, si Archidiaconus haberet priuilegium obtinendi primam sedem post Episcopum? Et an Vicarius debeat non solum præcedere Archidiaconum, sed etiam Abbates, Archipresbyteros, Canonicos, & alios Prælatos inferiores Episcopo in sedendo, ambulando in choro, & in processionibus, etiam præsente Episcopo? Et quid, si prædictus Vicarius Episcopi sit canonicus? Et part. 7. tract. 10. resolut. 27.
•  
  PDF 91 130. An Coadiutor Canonici Præbenda Diaconalis sedere debeat ante Canonicos Subdiconales, Et suppositur, quod dictus Canonicus non potest sedere & incedere in loco antiquo Coadiuti, quamuis sit cum futura successione. Ex p. 14. tr, 4. Misc. ref. 88.
•  
  PDF 91 131. An qui v. g. accepit gradumDoctoratus in aliqua Vniueritate publica, vt Messanæ, Catanæ, & c. non habens, Cursus requisitos, vel non interfuit illi iuxta Vniuersitatis, Statuta, vel non sit Matricula ascriptus, &c. peccet mortaliter, licèt non interueniat iuramentum? Ex part. 4. tt. 4. & Misc. res. 173.
•  
  PDF 91 132. An Studiosi, seu Scholares scholas non visitantes, & lectiones non audientes gaudeant Studiosorum priuilegiis, dummodo in Matricula sint adscripti? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 22.
•  
  PDF 92 133. An filius Ciuis natus antequam Pater in numero Ciuium fuerit receptus, gaudeat priuilegiis, &c. Ex. p. 8. tr. 7. & Misc. res. 39.
•  
  PDF 93 134. An plebeius à viro Nobili adoptatus Nobilis efficiatur, ita vt gaudeat priuilegiis Nobilium? Et docetur mulierem nobilitarigenere mariti, eiusque priuilegiis gaudere. Et è contra, natus ex Patre plebeio, & matre Nobili, plebeius est. Ex p. 8. tract. 7. & Misc. res. 87.
•  
  PDF 94 135. De electionibus officialium rite faciendis, & præsertim ab Illustrissimo Senatu huius Vrbis Panormi. Pro quo primo aliqua notabilia proponuntur, & supponuntur. Et quæritur, an Senatores eligentes indignos non solu[m] pevvent moraliter, sed teneantur resacire damnum inde sequutum, & an sint periuri pro iurame[n]to, quod ante electionem faciunt, vel faceredebent? Et quid, si electionem fecerint per secreta suffragia? Et an peccent mortaliter eligentes dignos, omissis dignioribus. Et an possit esse[...]
•  
  PDF 95 136. An minor pars in aliquo Capitulo possit concurrere cum maiori ad eligendum indignum? Et quid, si est dubium de indignitate personæ eligendæ? Et cursissime docetur, quod Electores non possunt renunciare iuri suo, cum non sit priuatum ius, sed publicum totius Collegij, vel Communitatis. Ex p. 10. tr. 13. & Misc. 3. refs. 31.
•  
  PDF 96 137. An accusatus, vel denunciatus debeat expelli ab electione? Et an propter malam famam apud bonos viros talis inegibilis sit? Ex part. 10. tractat. 13. & Misc. 3. resolut. 32.
•  
  PDF 96 138. An sit electio remaneret apud duos vnus alterum eligere possit? Et quæritur: an aliquis possit se ipsum eligere, dum facultas eligendi pluribus commissa est? Et tota doctrina huius Resolutionis est valde notanda pro praxi, vbi etiam breuissimè deducitur, quod qui voci actuiæ renunciat, remanet etiam priuatus passiua. Et infertur, quod in dubio actus debet interpretari validus. Ex p. 10. tract. 13. & Misc. 3. res. 33.
•  
  PDF 97 139. An Proreges, vt vulgo dicitur. Nella Nomina degli ipsemet Rex teneatur eligere digniores ad officia sæcularia, sed non teneatur ad restitutionem eligens tantum dignos? Et an supradicta procedant à fortiori in nominatione Episcoporum, Abbatum, & c. Et an pro supradicta nominatione possint. Proreges pecuniam accipere? Ex part. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 2.
•  
  PDF 99 140. An Principes teneantur ad Officia sæcularia eligere digniores? Ex quo cursissime infertur, quid quando electio sit per plura suffragia? Ex part. 4. tractat. 4. & Misc. resol. 172.
•  
  PDF 100 Tractatvs II. De Consuetudine.
•  
  PDF 100 1. Qvænam dicatur Consuetudo rationabilis Et in dubio, an consuetudo contraria legi sit rationabilis, id est expediens communi bono, præsumenda sit rationabilis, & communi bono expediens? Et notatur postoros consuetudinem obseruantes à culpa excusari, nec tenentur inuestigare de illius iustitia, sed præsumere debent in fauorem consuetudinis. Ex part. 6. tract. 5. res. 1.
•  
  PDF 101 2. Quæ non dicatur consuetudo legitime præscripta; Et cuius temporis cursus esse debeat consuetudo contra legem Canonicam? Et an consuetudo abrogans legem Ecclesiasticam non sit contra Ecclesiam, sed potius pro illa, & aduersus Ecclesiam Romanam non detur præscriptio nisi centum annorum spatio? Ex part. 6. tract. 5. res. 2.
•  
  PDF 102 3. An Ecclesiæ Romanæ adhuc competat priuilegium præscriptionis centum annorum? Et an vero in aliis Ecclesiis quadragenaria præscriptio tantum competat; Et notatur contra Supremos Principes, & Reges non dari nisi præscriptionem centum annorum. Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 8.
•  
  PDF 103 4. An tempus decem annorum sufficiat ad consuetudinem inducendam, non solum inter præsentes, sed etiam inter absentes? Et adducitur distinctio inter leges Canonicas, & ciuiles. Ex p. 6. tr. 5. res. 3.
•  
  PDF 103 5. An consuetudo decennalis, vel quadragenaria interrumpatur per vnicum actum? Ex part. 6. tract. 5. res. 4.
•  
  PDF 103 6. An in foro conscientia, vt consuetudo abroget legem, requiratur præscriptio aliqua temporis? Et notatur tempus sufficiens ad abolendam legem non solum Ciuilem, sed etiam Canonicam. Et explanatur introducentes consuetudinem aduersus legem peccare toto tempore, quo consuetudo introducta non est. Et notatur, quod si consuetudo viget, sciente Principe, & non contradicente non requiri longum tempus, sed sufficit enim si bis, aut ter, contra legem actum fuerit. ipseque Princeps non resistat cum facile [...]
•  
  PDF 104 7. An tempus determinatum, vt consuetudo sit legitime præscripta procedat etiam in foro conscientiæ? Et an introducentes consuetudinem contra legem, seu contra antiquam consuetudinem legitime receptam in foro conscientiæ non peccent, quando consuetudo ita inualuit, vt docti, & pij, viri sine remorsu conscientiæeam sequantur? Et infertur, quod licèt consuetudo contra legem, & Canonem introducta sit ex causa non iusta, & primi illi legis transgressores peccauerint, successores eorum tamen excusantur[...]
•  
  PDF 104 8. An consuetudo legitime præscripta sufficiat ad legem abrogandam ex conniuentia Principis, siue tacitæ eius approbationis personalis? Ex part. 6. tr. 5. resol. 6.
•  
  PDF 105 9. An requiratur expressus seu personalis consensus legislatoris, quo approbet consuetudinem introductam? Ex p. 3. tt. 5. & Misc. 1. res.
•  
  PDF 105 10. An ad stabiliendam consuetudinem requiratur expressus , vel saltem tacitus Principis consensus? At an ad introducendam consuetudinem contra Canones requiratur scientia, & expressus consensus Papæ, aliàs nunquam per consuetudinem contrariam lex abrogetur; Et notatur irritam esse consutudinem, cui Princeps resistit, & aliqua alia circa supradicta advertuntur, & notantur, Ex part. 6. tr. 5. res. 31.
•  
  PDF 107 11. An consuetudo legitime præscripta possit abrogare aliam consuetudinem, & de tempore ad hoc requisito, præcipue in materia Ecclesiastica? Ex. p. 6. tr. 5. res. 29.
•  
  PDF 107 12. An consuetudo dicatur legitime præscripta absque bona fide? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 37.
•  
  PDF 108 13. Quænam frequentia actuum introducat consuetudinem? Ex p. 6. tr. 5. r. 7.
•  
  PDF 108 14. An ad stabiliendam consuetudinem requirantur saltem aliqui actus iudiciales? Ex part. 6. tractat. 5. resolut. 8.
•  
  PDF 109 15. Quales actus ad stabiliendam consuetudinem requirantur? Et an requirantur, quod actus , ex quibus consuetudo constat, careant omni malitia, vel necessarium sitquod tales omissiones, quibus lex abrogatur, sint peccaminosæ saltem in principio? Et an posteri consuetudinem à suis maioribus introductam obseruantes excusentur à culpa, nec inuestigare teneantur de illius iustitia, sed possint illam præsumere? Ex part. 6. tract. 5. res. 9.
•  
  PDF 110 16. An actus supradicti debeant procedere ex intentione introducendi consuetudinem, hoc est introducendi obligationem? Et pro praxi quinam actus consuetudinem non introducant, in corpore huius Resolutionis aliqui casus adaucuntur. Ex part. 6. tr. 5. res. 10.
•  
  PDF 110 17. Quomodo cognoscatur consuetudinem esse introductam animo inducendi obligationem? Et assignatur quatuor conditiones, ex quibus deduci potest consuetudinem obligare. Ex part. 6. tr. 5. res. 11.
•  
  PDF 110 18. Virum quando dubitatur, an consuetudo fuerit introducta ex animo deuotionis, vel ex animo se obligandi, sit præsumendum introductam fuisse animo obligandi? Ex part. 1. tractat. 10. res. 30.
•  
  PDF 111 19. An in dubio, si consuetudo sit introducta animo obligandi, obliget? Et an sit obligatio seruandi consuetudinem, quæ in intio inchoata fuit ex deuotione, sed postea continuata fuit, vt obligatoria? Ex part. 6. tr. 5. res. 12.
•  
  PDF 111 20. An dubius de præcepti obligatione per consuetudinem introducta, teneatur illam obseruare? Ex p. 4. tr. res. 58.
•  
  PDF 111 21. Quinam possint consuetudinem introducere, Et an postquam consuetudo est approbata tacite, vel expresse à Superiore, absque dubio cateri teneantur seruare illam; Et an peregrini teneantur ad consuetudinem? Ex p. 6. tract. 5. res. 14.
•  
  PDF 111 22. An mulieres poßint introducere consuetudinem? Ex pi. 6. tr. 5. res. 15.
•  
  PDF 112 23. An consuetudo laicorum obliget Clericos? Et an Clerici teneantur seruare festa, & ieiunia, si qua vigeant ex consuetudine laicorum introducta? Ex p. 6. tr. 5. res. 16.
•  
  PDF 112 24. Quas personas consuetudo obliget? Et an consuetudo extendantur de persona ad personam, vel de loco ad locum, aut de Ciuitate in Ciuitatem, vel de casu ad casum? Et an consuetudo obliget Principem, aut Senatum supremum? Et quid quoad forenses, exteros, & peregrinos, vel subditos extra territorium, &c. Ex p. 6. tr. 5. res. 17.
•  
  PDF 113 25. An non vsus possit introducere consuetudinem? Sed difficultas est, an non vsus poßit abrogare legem, & quoad hunc effectum consuetudinem introducere? Et an priuilegia Religiosorum non amittantur per non vsum nisi post 60. annos. Imo post 1000. annos, Ex p. 6. tr. 5. res. 18.
•  
  PDF 113 26. An consuetudo possit abrogare pœnam legis, manente obligatione legis? Ex p.ar. 6. tract. 5. res. 19.
•  
  PDF 114 27. An consuetudo possit abrogare legem quoad culpam manente obligatione, quoad pœnam. Et quid, quando pœna supponit intrinsece culpam, quales sint Ecclesiastica censuræ, Ex part. 6. tr. 5. res. 20. p. 114.
•  
  PDF 114 28. An consuetudo possit abrogare legem prohibentem consuetudinem contrariam? Et an mutatis rerum circunstantiis poterit etiam consuetudo legem mutare. Ex p. 6. tr. 5. res. 21.
•  
  PDF 115 29. An prior consuetudo maneat abrogata per legem si in ipsa non efficiatur mentio de consuetudine in contrarium Ex p. 6. tr. 5. res. 22,
•  
  PDF 115 30. An si lex improbat consuetudinem per verba generalia, non solum de consuetudine præterita, sed etiam de futura intelligatur? Ex p. 6. tr. 5. res. 23.
•  
  PDF 115 31. An consuetudo habeat vim interpretandi legem? Ex p. 6. tr. 5. res. 24.
•  
  PDF 115 32. An consuetudo possit legem abrogari? Et notatur, quod per legem vniuersalem non censetur abrogata consuetudo alicuius loci, neque Statutum ius commune non continens, nisi talis Statuti, aut consuetudinis fiat mentio specialis. Etiamque adueritur legem specialem factam à Principe, vel Pontifice pro aliqua Ciuitate, aut Prouincia non derogare consuetudinem illius Prouinciæ nisi expresse apponatur clausula Derogatoria. Et tandem quæritur, an Episcopus, sicut potest reuocare suam legem, ita & rollere [...]
•  
  PDF 116 33. Qualis debeat esse consuetudo, vt lex non censeatur illam abrogare ex præcisa positione legis, sed addenda sit clausula derogatoria? Ex p. 6. tr. 5. r. 26.
•  
  PDF 116 34. An credendum sit Doctori testanti de consuetudine, Et an in foro conscientiæ possit quis stare aßertioni vnius Doctoris restantis de consuetudine? Ex part. 6. tract. 5. res. 28.
•  
  PDF 117 35. An in materia præcedentia sit attendenda consuetudo. Et an hoc procedat, si illa consuetudo repugnet dispositioni iuris communis, puta, si minus dignus præferatur Digniori? Ex p. 6. tr. 5. res. 29.
•  
  PDF 117 36. An valeat consuetudo, quod minor numerus testium quam septem in testamento sufficiat? Ex p. 6. tr. 5. res. 30.
•  
  PDF 117 37. An consuetudo particularis attenda sit, vbi adest vniuersalis? Et an consuetudo extendæ sit de[...]co ad locum, vel de persona ad personam, aut de casu ad casum? Et an quando in propria Ciuitate non fuerit consuetudo certa, vel Statutum, siue lex de re aliqua, attendenda sit censuetudo vicinarum Ciuitatum, si rationabilis sit, & amplectenda in iudicando? Ex p. 9. tt. 5. res. 31.
•  
  PDF 118 38. An consuetudo immemorialis censeatur derogata per clausulam generalem reuocantem consuetudines? Et quid quando consuetudo est iniqua, & irrationabilis, an censeatur in dictis verbis damnata, & reprobata? Et asseritur Concilium Tridentinum in clausula, non obstantibus consuetudinibus in contrarium, non includere immemorabilem. Ex p. 6. tr. 5. res. 32.
•  
  PDF 118 39. An quando Ecclesiæ verustate collapsæ sunt instaurandæ, possint Parochi collectas exigere à populo, vel ad Collationem possint etiam Canonici compelli? Et quid, quando consuetudo adest, vt populus reficiat Ecclesiam? Ex part. 8. tr. 7. & Misc. res. 16.
•  
  PDF 119 40. An laicus ratione consuetudinis, vel præscriptionis possit esse immunis à solutione decimarum? Et an in tali casu sufficiat ad præscribendum spatium quadraginta annorum, etiam sine titulo vel an debeat esse consuetudo, & præscriptio immemorabilis, nempe centenaria? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 78. aliàs 77.
•  
  PDF 119 41. An laicus ex præscriptione sit immunis à solutione decimarum, dummodo adsit tempus quadraginta annorum cum titulo, & sine titulo tempus hominum memoriam excedens? Et an vero pro consuetudine non soluendi decimas sufficiat tantum spatium decem annorum. Et an sint æqua, & iusta, & valeant Statuta & Consuetudines Ciuitatum, vel leges Regnum, & Principum, quibus vetant decimas à laicis exigi, quæ per consuetudinem solui minime solent. Ex part. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 42.
•  
  PDF 119 42. An consuetudo eligendi per sortes Sanctos tutelares sit licira. Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 6.
•  
  PDF 120 43. An venationes licitè per Dominos terrarum prohibeantur, vt habet consuetudo. Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 18.
•  
  PDF 120 44. An vineas ingredientes possint licite, & impune vuas comedere, & an hoc obseruetur ex consuetudine, etiam sine necessitate? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2 res. 20.
•  
  PDF 121 Tractatvs III. De Contractibus, & Cambiis, atque de aliquibus restitutionibus pro ipsis.
•  
  PDF 121 1. An Cambium sit licitum, cum pro Campsuario respondet Procurator Campsoris non de propriis, vel alienis pecuniis, sed cum pecuniis ipsius Campsoris, quod cambiu[m] est hodie valde visitatum? Ex p. 1. tr. 8. r. 1.
•  
  PDF 122 2. An licitum sit cambium, quando Responsor ex pecuniis ipsius Campsoris extinguit primum cambium, modo quo dictum est in p. 1. tr. 8. res. 1. Et obiter adducitur legem Ecclesiasticam non posse per se præcipere, vel prohibere actus mere internos propter se absolute, si nullo signo externo qui actus manifestauerit. Ex p. 9. tt. 8. & Misc. 3. res. 68. aliàs 67.
•  
  PDF 123 3. An supradictum cambium licite exerceatur non solum à Mercatoribus, sed etiam à personis particularibus, & priuatis, vt mulieribus? &c. Et an supradictæ personæ possint continuare tale cambium? Ex p. 1. tr. 8. res. 2.
•  
  PDF 124 4. An Agens, seu respondens in supradicto Cambio debeat esse Mercator, seu persona diues? Ex p. 1. tr. 8. resol. 3.
•  
  PDF 124 5. An cambium dictum con la Ricorsa, de quo dictum est suprà in Res. 1. differat ab illo, quod vulgo dicitur Con le continuationi? Ex p. 1. tr. 8. res. 4.
•  
  PDF 124 6. An dictæ continuationes, seu recambia sint licita ratione tantum lucri ceßantis, vel damni emergentis? Ex p. 1. tr. 8. res. 5.
•  
  PDF 124 7. In quænam quantitate sumenda sunt prouisiones cambiorum? Ex p. 1. tr. 8. res. 6.
•  
  PDF 124 8. An dicta quantitas tertiæ partis scuti pro centenario sit iusta, etiam in prouisionibus, quæ sumuntur in recambiis, & continuationibus? Ex p. 1. tr. 8. res. 7.
•  
  PDF 125 9. An Campsores possint in recambiis, & continuationibus exigere toties, quoties dictas prouisiones Ex p. 1. tr. 8. res. 8.
•  
  PDF 126 10. Ab Campsor possit toties, quoties recipere duas prouisiones, vnam in loco, vbi efficitur cambium, alteram in nundinis, quam recipit eius Agens? Ex part. 1. tr. 8. res. 9.
•  
  PDF 126 11. An debeatur vna tantum prouisio pro Cambio magno, ac paruo, v. g. pro mille, ac pro centum? Ex p. 1. tr. 8. res. 10.
•  
  PDF 126 12. An id, quod Campsoribus debetur ratione promissionum & interesse, possit ab ipsis in fortem adiici, vt cambium magis augeatur? Ex. p. 1. tr. 8. res. 11.
•  
  PDF 126 13. An consuetudo Campsorum de non acceptanda solutione fortis, nisi simul soluatur detrimentum cambiorum, sit licita? Ex p. 1. tr. 8 res. 12.
•  
  PDF 126 14. An campsores dantes ad Cambium, modo vt suprà sint in foro externo tanquam vsurarij puniendi? Ex p. 1. tr. 8. res. 13.
•  
  PDF 127 15. Vtrum campsor, qui bona fide dedit pecuniam Petro ad cambium soluendam Massanæ, existimans ipsum habere pecuniam in tali loco, & posta comperiat non habere, possit tantum exigere, quantum lucri percepisset, si Petrus Messanæ soluißet? Ex p. 2. tr. 8. res. 14.
•  
  PDF 127 16. Vtrum campsor possit cum Campsario à principio pacisci certum, & determinatum interesse, etiam in casu non solutionis? Et an in tali casu campsor peccet mortaliter? Ex p. 1. tr. 8. res. 15.
•  
  PDF 127 17. An contractus massarij ad mercatorem, qui vulgo dicitur allameta, sit licitus, qui contractus passim celebratur in hoc Regno Siciliæ? Et an quis licite possit vendere frumentum alienum quod non habet, nec habere potest? Ey quo etiam alij casus circa hoc deducuntur in textus huius Resolutionis. Ex part. 1. tr. 8. res. 16.
•  
  PDF 128 18. An in supradicto contractu, si venditor non tradat frumenta tempore præfixo, possit emptor petere & accipere summum in illo anno frumentorum valorem qui dicuntur le maggiori valute? Ex p. 1. tr. 8. res. 17.
•  
  PDF 128 19, An venditor non tradendo rem venditam tempore determinato, teneatur emptori ad interesse non solum intrinsecum, sed etiam extrinsecum? Et notatur, quod debitor in tali casu tenetur tantum ex vnora culpabili, non autem si inculpabiliter rem venditam non traditit, nisi pactum in contractu positum non obstat, Ex p. tr. 5. Mis. 1. res. 114. aliàs 113,
•  
  PDF 128 20. Olim fuit inter me, & religiosum Dominicanæ familiæ orta hæc quæstio. An debitor morosus inculpabiliter teneatursuo creditori ad interesse damni emergentis, seu lucri ceßantis? Sed pro decisione huius quæstionis primo supponuntur aliqua alia intellignda pro hoc supradicto casu. Ex. p. 2. tract. 15. Misc. 1. res. 49.
•  
  PDF 129 21. An debitor morosus sit monendus à creditore, ante quam accipiatpecuniam cum interesse propter eius moram? Ex p. tr. 8. resol. 87.
•  
  PDF 129 22. Aliqua notabilia contra debitores morosos. Ex part. 5. tract. 13. & Misc. 1. res. 78.
•  
  PDF 129 23. An aliquis teneatur restituere lucrum cessans, vel damnum emergens alicuis contractus murui, vel venditionis, si mora fuit inculpabilis? Et quid est dicendum, quando in contractu apponitur pœna conuentionalis, non vt satisfactio pro interesse, sed quatenus ad soluendum in termino debitor adigatur? Ex part. 1. tract. 8. res. 43.
•  
  PDF 130 24. Cuidam ex dato mutuo emersit damnum notabile, antequam mutuatarius fisset in mora soluendi, quasiuit, an possit à mutuatario aliquid pro illo damno petere, & teneatur mutuatarius dare? Et an qui vi, fraude, vel metu cogitur ad mutuandam, licité possit damna emergentia recipere, quamuis hæc damna in pactum non fuerint deducta, & aliqua alia aduertuntur in his casibus? Ex p. 1. tr. 8. res. 71. p. 130.
•  
  PDF 130 25. An pœna conuentionalis soluenda sit ante iudicis sententiam? Et an dicta pœna debeatur in conscientia, si debitor non sit in mora culpabili, vel si non sit moderata? Et an dicta pœna conuentionalis intra contrahentes sit licita. Ex p. 1. tr. 8. res. 29.
•  
  PDF 130 26. Cum lucrum cessans debeatur mutuani, quæritur modo, an totum, vel in qua quantitate debeatur? Et proponitur Regula, secundum quam Confessarij possint siue scrupulo taxare quantitatem supradicti lucri cessantis. Ex part. 1. tr. 8. res. 64.
•  
  PDF 131 27. An in mutuo pro incerto lucro probabili tamen possit quis promittere certam aliquam summam pecuniæ? Et notatur posse exigi lucrum cessans, etiam si ego non deliberaueram negociari, sed anceps eram, ea ratione, qua mutuans in gratiam mutuatarij se priuat hac potestate deliberandi, & destinandi suam pecuniam negociationi, quæ libertas pretio æstimabilis est, neque tenetur gratis eam spem, & potestatem à se abdicare. Et an mutuataris debens soluere decem pro mutuo possit dare alteri mutuo dimidiam [...]
•  
  PDF 132 28. An quando quis ex iusta causa excusatur à restitutione, vel solutione, teneatur saltem damnum emergens, aut lucrum cessans creditori compensare? Et distinguntur debita ex contractu, & debita ex delicto. Et notatur duodecim esse causas excusantes à restitutione, quæ de sumuntur ex parte creditoris, ex parte debitoris, ex parte debitoris, & creditoris simul ex parte rei restituenda ex parte legis, & ex parte legislatoris. Et aliæ quinque causæ adducuntur in textu huius Resolutionis, quæ licèt [...]
•  
  PDF 133 29. An licitum sit tradere pecuniam alteri, sibi aliam rem tradenti, v. g. domum, hoc pacto, & ipse vtatur re alter vero pecunia, qui contractus dicitum a godere? Ex p. 1. tr. 8. res. 28.
•  
  PDF 133 30. An contractus, qui vulgo dicitur Godere, à godere sit licitus Ex p. 1. tr. 8. res. 82.
•  
  PDF 133 31. An fructus ex pignore perceptos teneatur mutuator in sortem computare? Et an ratione lucri cessantis data, ni emergentis, vel alterius iusti tituli, ex pacto eos sibi possit rescrurare? Et alij duo casus excipiuntur in textu huius R[e]solutionis circa hoc. At difficultas est, quo titulo possit mutuator in casus fructus feudi, vel rei Emphyteuticæ pignus creditæ sine vsura percipere, & in sortem non computare? Et an si Princeps Supremus siue tempore belli, siue in alia reipublica necessitate [...]
•  
  PDF 135 32. Cuinam competat fructus rei venditæ? Et difficultas est, quando nihil de fructum conuentione actum est. Pro quibus proponitur primo, ad quem pertineant fructus venientes quidem post rei traditionem, sed ante pretij solutionem vel antequam habitum sit pro suluto? Secundo, ad quem pertienant fructus nondum apparentes rei venditæ, & nondum traditæ, & ante solutionem pretij? Tertio, ad quem pertineant fructu rei venditæ, & creditæ soluto pretio, vel habita fide de pretio, concessa dilatione ad [...]
•  
  PDF 136 33. Ad quem periculum rei vendita ante traditionem pertineat, emptori, vel venditori? Et notatur, quod si vendita res est sub conditione, pendente conditione, venditioris est commodum, vel incommodum, & idem est, si res vendatur sub indeterminatione. Et sivendideris decem modios tritici, duplicem seruum, & absque vlla designatione loci, ex quo deberent extrahi ob cuuscumque tritici à se possessi absumptionem, vel serui interitum, non excusaris, si autem sub alia qua determinationem venditio instituta [...]
•  
  PDF 137 34. An supradictus contractus Ala meta, possit sæpius renouari Ex p. 1. tr. 8. res. 18.
•  
  PDF 137 35. An supradictus contractus, dum reuocatur, Licite postea in illo adiiciatur intereße sorti principali? Et notatur interesse pœnarum nullo modo peti posse, vt v. g. aliquis nomine pœnæ tenetur soluere interesse dictæ pœnæ. Ex p. 1. tr. 8. res. 19.
•  
  PDF 138 36. An si venditor tradidit rem emptori, & ipse non soluit pretium, possit recipere vsuras pretij pro ratione fructuum? Et quid pro ratione damni emergentis, & lucri cessantis? Et aliqua alia circa hoc aduertuntur. Ex part. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 115.
•  
  PDF 138 37. Pluries quasitum à me fuit, an contractus, qui vulgo dicitur Apagare, Consignare, & in hoc Regno Sicilia frequenter celebratur, sit licitus; & non vsurarius? & pro praxi, & intelligentia huius contractus prius aliqua notantur. Ex. p. 1. tr. 8. res. 65.
•  
  PDF 139 38. An liceat vendere pretio currenti tempore solutionis? Et notatur non esse licitum, vel aliquid aliud pretio præsenti cum pacto, vt cum solutio fiat, tempore præfixo, sit in ipsa specie tritici, velin pecunia ad electionem venditoris. Ex p. 3. tr. 6. Misc. 2. res. 2.
•  
  PDF 139 39. Vtrum licitum sit percipere lucrum cessans ex mutuo si compensetur alio lucro, quo caret mutuans, si non mutuares? Ex p. 1. tr. 8. res. 34.
•  
  PDF 139 40. Olim hac quæstione tentatus sum. Vtrum sit licitum exigere aliquid suprà iustum pretium ratione periculi sortis, cui interdum vendens credito exponitur, & hoc sine onere restitutionis. Ex p. 1. tr. 8. res. 57.
•  
  PDF 140 41. An licitum sit propter periculum in recuperanda sorte aliquid aliud exigere? Idem quæritur, si aliqua res ad creditum vendatur. Ex p. 1. tr. 8. res. 37.
•  
  PDF 140 42. An quis possit vendere equum, torquem aureum, vel aliquid aliud vltra iustum pretium, & hoc cum conditione vt emptor illud soluat, cum vxorem duxerit? Ex p. 1. tr. 8. res. 38.
•  
  PDF 140 43. An contractibus innominati pariant obligationem in foro conscientiæ, vel detur eis locus pœnitentiæ, vt disponunt iura Ciuilia? Ex part. 9. tract. 9. Misc. 4. resol. 12.
•  
  PDF 141 44. Petrus mutuo dedit Ioanni vncias centum per duos annos, ita vt intra id tempus repetere non possit dictas vncias centum. Quæritur modo, an Petrus possit aliquid accipere, non pro mutuo, nam eßet vsura, sed pro illa priuatione non repetendi dictas pecunias pro illo tempore duorum annorum? Ex p. 1. tr. 8. res. 48.
•  
  PDF 142 45. An priuans se facultate repetendi pecuniam mutuam per tantum, tempus, possit aliquid licite pro hoc exigere? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 50.
•  
  PDF 142 46. An ratione carentiæ pecunia, seu obligationis non repete[n]di pecuniam ante tempus præscriptum quis possit sine vsura aliquid accipere? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 63.
•  
  PDF 143 47. Petrus mutuauit centum Ioanni, quæritur, vtrum possit cum eo pacisci, vt statim reddantur quinque ratione lucri ceßantis? Et aduertitur dupliciter posse fieri pactum de lucro cessante in mutuatione? Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 50.
•  
  PDF 144 48. An sit vsura velle, vt mutuatarius initio soluat lucrum cessans occasione mutui? Et notatur, quod vt lucrum cessans sit licitum præter dictam conditionem cum non statim cum mutuo recipiatur, requiruntur aliæ duæ possitæ in textu huius Resolutionis. Et alia regulis statuitur, nempe, vt qui mutuat, tantum remittat de lucro sperato, quantum ipse daret alteri ob contractum assecurationis, idest, quantum daret illi, qui ipsum sicurumredderet de totolucro sperato in seipsum recipiens totum [...]
•  
  PDF 145 49. An quis possit dare Titio mercatori magnam summam percuniarum cum pacto, vt pro tali pecunia accipiat ab ipso Titio in fine anni v. g. quinque pro centenario? Ex p. 1. trt. 8. res. 30.
•  
  PDF 145 50. Petrus, mutuauit Ioanni magnam pecuniarum quantitatem, putans se posse aliquid ex en mutuo accipere, quod si scirißet se licite non poße, alium non iniustum contractum celebrasset. Quæritur modo, vtrum posset lucrum retinere, quod acquisiuisset celebrando contractum iustum, v. g. societatis, cambij, &c. Ex p. 1. tr. 8. res. 47.
•  
  PDF 145 51. An qui facit contractum vsurarium bona fide credens esse iustum possit tamen lucrum retinere, quantum aqquisiuisset per contractum licitum? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 93. aliàs 92.
•  
  PDF 146 52. An sit vsura mutuare, vt nihil, cum opus habebo, remutues aut iusto pretio à me emas vel, in meo molendino molas? Quod est quærere, an mutuator licite possit deducere in pactum eam iuris naturalis obligationem, qua ex honestate tenemur benefacere nostris benefactoribus, & hoc totum intelligendum est sine incommodo mutuatarij? Ex p. 1. tr. 8. res. 59.
•  
  PDF 146 53. Rogatus, an mutuanti liceat in pactum deducere, vt mutuataris statim, emat, vendat, remutuet, & c. Ex. p. 1. tr. 8. res. 60.
•  
  PDF 147 54. An sit vsura mutuare cum conditione, quod pro futuro det mutuatarius aliquid ex gratitudine? Et pro praxi huius difficultatis aliqui casus proponuntur & inferuntur in textu huius Resolutionis. Et an sufficiens signum vsura mentis, quod non mutuaret, si crederet illum futurum ingratum? Et an si licitum non mutuare, donec mutuataris ab eo, excitatus dicat se daturum auctitium ex gratitudine, ac proinde ex veritate, & fidelitate, licet non ex iustitia maneat obligatus? Et an si quis mutuum daret[...]
•  
  PDF 148 55. Petrus mutuant magnam pecuniarum summam excitauit mutuarium ad mutui beneficium remunerandum, & matuarius sic exitatus misit illi aliqua dona, quæritur, an ista dona vltra sortem accipiens, sit vsurarius? Et an licitum sit non mutuare, donec mutuatarius excitatus à me dicat, se daturum aucturium ex gratitudines ac proinde ex vericitate & fidelitate, licet non ex iustitia maneat obligatus? Et an sit vsura mentalis auctarium velle recipere ab eo, quem scio non daturum nisi timore, ne iterum negetur [...]
•  
  PDF 148 56. An sit contractus vsurarius vendere alicui fundum, seu domum, & reseruare sibi fructus annuales, vel redditus, donec soluator pretium? Ex p. 4. tract. 4. & Misc. res. 139.
•  
  PDF 149 57. An qui emit fundum, vel domum ad plura debita hypothecatum, teneatur dicta debita in conscientia soluere? Ex p. 2. tr. 16. & Misc. 2. res. 40 aliàs 42.
•  
  PDF 149 58. An pactum de retro vendendo appositum in fauorem emptoris census sit licitum? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 75.
•  
  PDF 149 59. An de pecunia ante debita possit census constitui, vel tempore contractus tradendo aliquas merces in pretium census? Ex quo sequitur, quod ex pensionibus non solutis, vbi Bulla Pij V. non est vsu recepta, potest quis redditum, & censum antiquum augere, vel nouumconstituere. Et notatur, quod potest census instituti in re, quæ non reddit tantam vtilitatem quantam habet census. Ex. p.1. tr. 8. res. 44.
•  
  PDF 150 60. An stante Bulla Pij V. de censibus, sit licitus census irredimibilis? Ex part. 10. tra. 12. & Mis..2. res. 3.
•  
  PDF 151 61. De quodam locationis contractu in praxi frequentissimo. Ex part. 1. tract. 8. res. 89.
•  
  PDF 152 62. An sit licitum Mercatoribus dicere petenti mutuo centum nolumus tibi tantam pecuniam mutuo dare, sed mutuabimus 50. & si volueris totidem, dabimus in mercibus vel etiam totum, quod mutuo petis ad summum pretium ad creditum? Et an seclusa obligatione, vt illas merces sibi reuendat, liceat mutuanti, sicut & aliis, emere illas vili pretio aliorum, & c. Ex p. 1. tr. 8. res. 33.
•  
  PDF 152 63. Vtrum sit licitum vendere res credita pecunia pretio rigoroso, & postea illas statim emere numerata pecunia pretio insimo, vel medio? Et quid, si venditor iniret pactum cum emptore, vt rem emptam iterum sibi vendat insimo, vel medio pretio? Ex part. 1. tract. 8. res. 20.
•  
  PDF 152 64. Solent Mercatores aliquando non mutuare indigenti, sed ei dredito merces offerre, & vendere summo pretio, vt ille eas vendat numerata pecunia, cui voluerit, sed emptor statim illas offert ipsis Mercatoribus, qui easdem merces emunt pecunia numerata pretio medio, vel insimo, qui contractus Hispane vocatur Mohatra Italice Stocco, quæritur, an sit licitus? Et deducitur, quod Mercator non potest ad hoc cogere illum, nec pactum explicitum, aut implicitum adhibere. Ex part. 1. tr. 8. res. 58.
•  
  PDF 153 65. An Mercator, siue quiuis alius, qui non exercuit Monopolium, possit iuste suas merces vendere pretio illo, quod Monopolium creauit? Et an Monopolium sit contra iustitiam, quando Mercatores conspirant, vt millus eorum vendat nisi pretio supremo, vel medio? Ex p. 1. tr. 8. res. 24.
•  
  PDF 153 66. An licite possit quis pluris vendere res illas, quæ communiter credito pluris venduntur? Ex part. 1. tract. 8. res. 21.
•  
  PDF 153 67. An merces, quæ solent frequentius vendi pecunia credita, quam numerata, possint carius vendi? Idem est dicendum de mercibus, quæ solent in magna quantitate mari asportari, & vendi pecunia credita maiori pretio, quam tunc pecunia numerata venderentur. Et cursim explicatur, an sit licitum cambium, quod vulgo vocatur Sopra di se, vel Con la ricorsa quo campsor facit, vt de suis pecuniis corre sponsalis soluat cambium? Ex p. 10. tract. 12. & Misc. 2. resol. 28.
•  
  PDF 154 68. An liceat minoris emere, anticipata solutione, cum aliquæ res eo modo emi solent, vt lanæ, &c. Ex p. 1. tr. 8. res. 22.
•  
  PDF 154 69. De emptione Zucharorum in hoc Regno Siciliæ fieri solita. Et difficultas est, quanto merces vltronea vilescant & emptor rogatus a venditore, quanto minus à pretio ordinario possit in emenda merce minuere, an vilescant supradictæ merces pro tertia parte, an pro medietate? Ex part. I. tract. 8. res. 78.
•  
  PDF 155 70. Dubitare aliquis fortasse posset, an qui ob seruorem contra licitantium vendidit sub hasta rem plus dublo quam valebat, teneatur aliquid restituere? Ex p. 1. tr. 8. res. 55.
•  
  PDF 155 71. An in venditionibus sub hasta detur excessus pretij? Ex part. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 58. aliàs 57.
•  
  PDF 156 72. An iustum pretium rerum, quæ venduntur sub hasta sit quod medietatem iusti pretij rigorosi non excedat, vel ab ea minus non deficiat? Et an hoc etiam procedat in bonis emptis vigore pacti, vulgo dicti à riscorso? Et docetur merces vltroneas non solum vilescere pro tertia pate, & de hocnon est dubium, verum etiam pro medietate. Ex part. 4. tr. 4. & Misc. res. 12.
•  
  PDF 156 73. Quidam vir Nobilis olim in quadam sunhastatione, seu licitatione publica rogauit amicos volentes emere, ne plus offerent certa quantitate, & hoc vt ipse postea (vt in facto contigit,) emeret rem illam pretio infimo, secundum modum illum vendendi, quæsiuit à me, an peccauerit contra iustitiam, & teneatur ad aliquam restitutionem? Idem quæritur de illis, qui hoc pacto emerunt aliquod officium, vel vectigalia, aut prouentus. Et docetur, quod non quodcumque Monopolium Mercatorum est iniquum, vt non [...]
•  
  PDF 156 74. Quanta sit latitudo trium pretiorum Infimi, Medij, & Supremi? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 113. aliàs 112.
•  
  PDF 157 75. Quæ sit læsio vltra dimidium iusti pretij? Et an sit consideranda & in emptore, & in venditore, & quomodo? Et notatur quod in foro conscientiæ non licet contrahentibus se inuicem decipere vsque ad dimidium iusti pretij. Et cur igitur iuræ permittunt hanc deceptionem vsque ad dimidium iusti pretij? Et an Iæsus vsque ad dimidium iusti pretij possit recurrere ad indicem Ecclesiasticum, vt ratione peccati compèllat aduersarium ad restitutionem, etiam per censuras? Ex p. 7. tr. 10. & Misc. 1. res. 22.
•  
  PDF 158 76. Quando præsumitur donatio in emptoribus, & venditoribus circa excessum, vel defectum iusti pretij? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 39.
•  
  PDF 158 77. In quibus casibus res aliquando possit vendi carius quam alioquin venderetur? Ex quo etiam deducitur multas esse causas, propter quas licet aliquando rem minoris emere, quam alioquin emeretur, & quod necessitas facit, vt venditor offerat merces vltroneas, quæ vilescunt non solum pro tertia parte, sed etiam pro medietate. Ex p. 1. tr. 8. res. 23.
•  
  PDF 158 78. Quidam vir emerat vestem quadraginta, quæ valebat sexaginta aureos, sed emeratrogatus à venditore, consultus fui, an emptor teneatur aliquid restituere? Et asseritur merces vltroneas vilescere pro tertia parte, imo pro medietate. Ex p. 1. tr. 8. res. 53.
•  
  PDF 159 79. Cuis pro censu imposito ad rationem quinque pro centenario, dedit tantum vncias octoginta, rogatus tamen enixe à venditore, quæsiuit à me, an teneatur ad restitutionem? Et exlapanatur quantum res vltrona vilescat. Ex part. 1. tract. 8. res. 36.
•  
  PDF 159 80. An chirographa, seu credita immatura emi, & extingui possint minori pretio non solum à tertia persona, verum etiam ab ipsomet debitore? Quod est dicere, an ius v. g. ad 100. aureos soluendos intra annum, possit modo emi ab aliquo, vel ab ipso debitore minoris, vt 96. 9. vel. Ex p. 1. tr. 8. res. 49.
•  
  PDF 159 81. Hic Panormi à Thesaurario Regni expediuntur Militibus quædam libranciæ, quæritur, an emi possint dimidio pretio, si difficilis sit solutio? Idem etiam quæritur de omnibus aliis chirograhis. Ex part. 1. tr. 8. resol. 50.
•  
  PDF 160 82. An gemmas insignes, canes, falcones picturas antiquas, & similia, quæ non habent pretium taxatum à Principe, vel à communi hominum æstimatione, possit venditor vendere eo pretio, quo voluerit? Ex p. 1. tr. 8. res. 56.
•  
  PDF 160 83. An sit in fasce herbarum, olerum, vel lignorum, quæ ad cibum hominum, vel ad pabulum animalium, vel ignem venduntur, inueniatur herba aliqua magnæ virtutis ignoratæ possit emi pretio currenti? Et infertur, quod qui sciret in alterius fundo latere thesaurum, vel venam pretiosi metalli, vel fontem delitescentem posse illum emere non maiori pretio, sed pretio currenti. Idem dicendum est de lapidibus pretiosis, gemmis, & similibus. Ex p. 1. tr. 8. res. 79.
•  
  PDF 160 84. A qui vulgo vocantur Recatones sint obligati ad restitutionem? Et infertur primo Mercatores, siue alios posse sine onere restitutionis impedire, ne aliunde ab aliis merces in ciuitatem portentur, dummodo non efficiant fraude, minis, &c. sed ex sua industria, & bonis artibus. Secundo, posse quemlibet supprimere merces suas vsque ad tempus opportunum, quo eas maiori pretio vendat. Tertio, excusantur transferentes triticum extra territorium, etiam si ob id pretium notabilitur augeatur. Ex p. 1. tr. 8.[...]
•  
  PDF 161 85. Solent aliqui merces certo pretio vendere, quæritur, an hoc sit licitum? Ex part. 3. tractat. 5. Misc. 1. res. 115.
•  
  PDF 161 86. Celebris, & difficilis est ista quæstio inter Doctores. an tempore magnæ sterilitatis, & inopiæ pragmatica frumenti, & aliorum rerum seruanda sit in conscientia, vel liceat vendere frumentum secundum pretium commune, & vulgare? Et supponitur duplex esse rerum pretium aliud legitimum seu legale, aliud naturale, aut vulgare. Ex p. 1. tr. 8. res. 70.
•  
  PDF 162 87. An victualiæ debeant à republica taxari, seu potius arbitrio vendentium relinqui? Et quid est faciendum tempore necessitatis, & penuriæ? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 60.
•  
  PDF 163 88. An qui vendunt fructus meliores pretio maiori, deteriores pretio taxato, peccent, & teneantur ad restitutionem? Et aliqua alia notatur quoad peccatum mortale tam venditorum, quam emptorum in suprà dicto casu. Ex p. 1. tr. 8. res. 15.
•  
  PDF 163 89. Cum in hoc Regno Siciliæ pretium, quo venduntur boues, sit à Regno Siciliæ pretium, quo venduntur boues, sit à Regia pragmatica taxatum, quæritur modo, Petrus, qui habet aliquos b[...]ies in bonitate exedentes alios, possit illos vendere vltra taxam dictæ pragmaticæ? Idem est dicendum de tritico, vino, &c. & de cæteris mercibus, quarum pretium fuerit à lege taxarum. Ex p. 1. tr. 8. res. 2.
•  
  PDF 164 90. Quidam habebat multa dolia vini generosi, cui apponebat magnam quantitatem aquæ, sed ex illa mistione non efficitur deterius eo, quod passim venditur ab aliis. Quæritur modo, an possit tuta conscientia sine onere restitutionisin venditione talis vini exigere totum pretium à lege taxatum? Idem potest quæri de tritico, & aliis. Ex p. 1. tr. 8. res. 51.
•  
  PDF 164 91. An Ciues Panormitani possint vendere vînum ex eorum vineis & prædiis collectum vltra pretium à lege impositum, & vt vulgò dicitur A cannatola? Non autem si vinum ex aliis vineis emant, vt vendant, quia tunc peccant, & tenentur ad restitutionem. Ex p. 1. tract. 8. res. 88.
•  
  PDF 164 92. Votum, pro Illustrissimo Senatu Panormitano crca moderationem priuilegij, seu consuetudinis permittentis ciuibus huius vrbis non vendere vinum de eorum vineis collecto iuxta taxam. Et inter alia, quæ pro elucidanda doctrina huius quæstionis docentur, adducuntur, quod priuilegium, quod transiuit in vim contractus, est vltro, citroque obligatorium, nec potest sine causa reuocari. Et quod taxa frumenti in anno magnæ sterilitatis non est mutanda, sed seruanda. Ex p. 2. tr. 17. Misc. 3. res. 1.
•  
  PDF 164 93. An qui vendit vinum aqua dilutum, descendendo tamen in pretia tantum, quantum cum eo vitio valet, quoad emptori non manifestat, an peccet, & teneatur [...]re restitutionem. Ex p. 1. tr. 8. res. 80.
•  
  PDF 166 94. An si quis tradat aliquibus vinum, vt nomine suo vendatur, si cognoscat illos minuendo mensuram, & admiscendo aquam vendituros, peccet? Ex quo infertur posse quemquam pecuniam apud vsurarium deponere, etiamsi sciat fore illi materiam vsuræ exercendæ. Ex quo etiam deducitur licere deferre munera concubinæ iudicis, vt pro se apud iudicem intercedat, dum adest periculum alicuis grauis necumenti, vel si alias ius suum à iudice minime consequi posset. Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. resol. 44.
•  
  PDF 167 95.An licitum sit vendere vinum tabernariis, si sciant illud postea reuendere aqua mistum? Et quid si in nomine ipsius Domini tabernarij venderont vinum, & sciente Domino illud corrupissent, secus si Dominus vini id nesciret, qua[m]vis timeretur talis admistio? Ex p. 5. tr. 7. res. 39.
•  
  PDF 167 96. An si aliquis sciat rem breui minus valituram, possit vendere pretio currenti? Et quid, si agnoscat emptorem emere ad reuendendum. Ex p. 1. tr. 8. res. 40.
•  
  PDF 167 97. An senatus ciuitatis, vel Consiliarij Regis possint vendere res suas, quando agnoscunt breui diminuendum earum pretium ex lege, vel mandato Principiis? Et notatur, quod non possint tamen differre eam manifestationem, & promulgationem solum eo fine, vt prius vendant suas merces. Ex p. 1. tr. 8. res. 42.
•  
  PDF 168 98. Quonam tempore Senatus Ciuitatum, & præcipuè huius Vrbis Panormi prouisionem frumentorum facere debeant Et an postea dictum frumentum possint vilius populo vendere, quam emerunt? Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 66.
•  
  PDF 169 99. An si quis vendat librum, quem scit breui prohibendum possit illum vendere pretio currenti? Idem dicendum est de rebus aliis Ex p. 7. tr. 10. & Misc. 1. res. 25.
•  
  PDF 169 100. An si quis rogatus de futura copia mercium, vel tritici, aut monetæ diminutione, vel de discessu Proregis, & Aulæ, dicat se nescire, vel respondeat negatiue, aut qquiuoce, vel amphibologice, peccet contra iustitiam, & teneatur restituere? Ex p. 1. tr. 8. res. 46.
•  
  PDF 170 101. An si aliquis sciat Aulam, & Proregem cito Meßana discessurum, possit domum locare pretio currenti? Et an sit licitum pecuniam, quam scit breui diminuendam, mutuo dare, cum obligatione habendi postea eundem valorem? Ex quo infertur, quod si sciam pretium mercis mox minuendum, possim eam vendere pretio currenti, etiamsi sciam, Magistratum condidisse Decretum de illis minuendis, si tamen tale Decretum non sit promulgatum. Ex p. 1. tr. 6. res. 45.
•  
  PDF 170 102. An si quis sciat breui valorem monetæ diminuendumesse, possit illam alicui mutuare cum pacto, vt etiam sibi restituat iuxta valorem, quem dicta pecunia habet, non autem eo, quem habebit tempore, quo restituendum erit mutuum? Ex p. 1. tr. 8. res. 25.
•  
  PDF 170 103. Mutuatione monetæ facta, cuius temporis æstimatio, vel quantitas in mutuo reddendo speranda sit? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 18.
•  
  PDF 172 104. Olim in hoc Regno propter monetæ tunsionem promulgatu[m] fuit Edictum ab Excellentissimo Prorege Marchione Villenæ, vt in posterum omnia genera monetarum secundum pondus valerent, & expenderentur, cum hoc scirent multi ante Edicti promulgationem, omnem pecuniam vel mutuo dederunt, vel ex ea res emerunt. Quæsitum fuit à multis, an hoc cum crimine, & onere restitutionis factum fuerit? Et an Princeps, & eius Consiliarij teneantur ad restitutionem, si ex eorum negligentia illa notitia legis [...]
•  
  PDF 172 105. An pro nummis aureis simpliciter, siue generaliter datis debitor possit alterius generis nummos argenteos, areosque, inuito creditore, soluere? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 19.
•  
  PDF 173 106. An aliquid pro alio, inuito creditore solui possit? Ex p. 2. tr. 16. & Misc. 2 ?res. 39. aliàs 41.
•  
  PDF 174 107. An quod debetur, statuto tempore, solui possit ante diem, inuito creditore? Ex part. 8. tr. 7. & misc. res. 17.
•  
  PDF 175 108. Petrus debet Ioanni centum nummos soluendos post annum, sed nunc vult illi soluere quinquaginta, hoc pacto, vt ex Ioannes spectet per biennium alios quinquaginta, quæritur, an hæc solutio sit vsuraria? Ex p. 1. tr. 8. res. 63.
•  
  PDF 175 109. An si quis debeat post annum mille aureos, si det sexto mense quingentos sub onere, quod aliorum quingentorum per biennium expectetur, committat vsuram? Et alios curiosos casus in textu huius Resolutionis inuenies: sed iam omnes late explanatos in suas speciales Resolutiones & appositos in hoc tractatu, & nouo ordine. Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 23. alias 24.
•  
  PDF 176 110. An quis possit vendere res indifferentes, si sciat emptores abusuros in damnum alicuis tertij innocentis, v. g. ornamentum meretrici, succos, monilia, taxillos, aleas, &c. Et an quis possit deponere pecunias apud vsurarium qui illis abutetur ad vsuras; domos locare meretricibus, etiam si honestas vicinas peruersuræ sint? Ex p. 1. tr. 8. res. 41.
•  
  PDF 176 111. An dubius de malo vsu ementis excusetur vendens res indifferentes, nulla causa iusta concurrente? Ey part. 4. tr. 3. res. 60.
•  
  PDF 176 112. An quis possit vendere aliquid cum vitio occulto quod si emptor sciret, non esset rem empturus saltem eodem pretio? Et quid, si venditor probabiliter intelligit emptorem emere rem illam ad reuerendam, an tunc debeat venditor manifestare occultum vitium? Et in §. vltimo huius Resolutionis aliqui alij casus sæpe sæpius in praxi occurrentes circa pharmacopolas, sutores, & galeros vendentes, & alios similes, inseruntur, & explanantur. Ex p. 1. tr. 8. res. 39.
•  
  PDF 177 113. An contractus factus ex metu leui valeat in conscientia? Et ex doctrina huius Resolutionis deciduntur alij multi, & diuersi casus facti ex supradicto metu leui, & tandem quæritur, an contractus, matrimonij factus ex metu leui sit irritus, vel irritari possit? Ex. p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 118. aliàs 117.
•  
  PDF 177 114. An contractus lucratiui, & promissorij ex metu iniusto celebrari, iure naturali sint validi, & quid de iure ciuili? Et an supradicti contractus ex metu graui celebrati sint iuris positiui dispositione ipso iure irriti, vel rescindendi? Ex quo in §. vltimo huius Resolutionis inseruntur alij octo casus aliquando co[n]tingentes in praxi pro metu iusto in illis contracto? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 119. aliàs 118.
•  
  PDF 178 115. An contractus onerosi celebrati ex metu graui sint validi iure naturali, & quid de iure ciuili, exceptis matrimonio, ludo, & alienatione rerum Ecclesiasticarum? Ex part. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 120. alias 119.
•  
  PDF 178 116. Vtrum prodigus ex contractu iuramento confirmato obligetur. Sed difficultas est, an dictum iuramentum non solum obliget ex religione, sed etiam confirmet contractum aliàs nullum, eum efficiendo validum, & consequenter dantem ius iustitiæ ad rem vl in re? Ex quo deducitur contractus non transire ad hæredes sucrum honorum, & quod dictum iuramentum possit à Superiore relaxari. Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 21.
•  
  PDF 179 117. An iuramentum metu, aut dolo adiectum contractibus inualidis, & de iure reprobatis, obliget in conscientia. Et an prædictum iuramentum indigeat relaxatione. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 28.
•  
  PDF 180 118. An solu metus reuerentialis sine minis, aut alicuis grauis mali timore censeatur cadere in virum constantem. Idem quæritur de precibus importunis, etiam si cum ipsis non sit metus reuerentialis. Et quæstio huius Resolutionis deseruiet ad rescindendos contractus vxorium, & filiorum familias, maxime, si sint lucratiui, & qui à libertate proficiscuntur. Et tandem docetur profeßionem Religionis metu reuerentiali factam non valere, & ideo rescindendam, & declarandum irritam. Idem dicendum est de [...]
•  
  PDF 181 119. An conductor teneatur de culpa leuissima. Et doctrina huius quæstionis deseruiet in empto, in locato, in dote, in pignore, & in societate. Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 30.
•  
  PDF 182 120. Si domus conducta comburatur, an damnam sit locatoris, vel potius conductoris. Et quid, si nesciatur, vtrum culpa, vel casu ortum fuerit incendium. Et an Dominus, seu Pater-familias ex incendio familiæ, seu domesticorum teneatur. Et notatur res, quæ in incendij periculo versantur, non haberi pro derelictis. Ex part. 9. tract. 7. & Misc. 2. res. 31
•  
  PDF 183 121. An in contractibus gratia vtriusque contrahentis celebratis, si aliquod damnum contingat sine culpa illius, diuidatur inter vtrumque? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 20.
•  
  PDF 183 122. An ob sterilitatem agri fortuitam sit aliquid remittendum agricolis depensione agri? Et difficultus est, quando conductor renunciauit omni casui fortuito. Et quid in foro iudicali, & quid, in foro conscientiæ? Ex part. 3. tract. 6. & Misc. 2. res. 7.
•  
  PDF 184 123. An casus fortuitos in se recipiens, vel eis generaliter renuncians, de insolitis etiam sentire intelligatur? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 3.
•  
  PDF 185 124. An qui periculum alicuis rei in se recipit, casum etiam fortuitum in se recepisse intelligatur? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 32.
•  
  PDF 185 125. An contractus ille, qui vulgo dicitur Beneficiata, seu lotto, sit licitus? Et notatur, quod res, quæ ibi venduntur, non possit vendi nisi iusto pretio, quo res ipsæ valent, & aliter facientes peccant mortaliter, & tenentur ad resttutionem pauperibus si viri Domini nesciuntur. Ex part. 1. tr. 8. res. 81.
•  
  PDF 186 126. An dubians, si res sit furtiua, possit illam emere, vt postea à vero Domino totum pretium accipat? Et in prædicto casu, si Dominus non comparuerit, an emptor teneatur rem illam in pios vsu conuertere, deducto tamen pretio, maxime si lllam emit modico pretioEx p. 4. tr. 3. res. 33.
•  
  PDF 186 127. An si quis studio emptionis, vel donationis rem furtiuam sub dubio possidet, & facta diligentia dubium adhuc persistit, ad quid teneatur? Et aliqua alia circa hoc aduertuntur. Ex part. 4. tract. 3. res. 27.
•  
  PDF 187 128. Quis emit rem aliquam bona fide, & postea dubitat esse alienam, nec veritas opposita decita diligentia facta sciri potuit, quæritur, an qui illam vendidit, teneatur partus esse ad illud pretium, quo vendidit restituendum Domino, quoties comparuerit? Et supponitur, quod qui rem per viam emptionis, seu permutationis, etiam bona fide de manu latronis accipit, sed deinde in cipit dubitare probabiliter , quod sit furtiua, si facto diligentia, sit dubius, possit illam tuta conscientia retinere, [...]
•  
  PDF 187 129. Petrus bona fide rem emit â latrone, quam postea, durante bona fide, vendidit Ioanni, & deinde cognoscit rem illam esse alienam, quæritur, an licite possit sibi pretium retinere, & non rescindere contractum cum Ioanne, dum modo rem illamvendiderit eodem pretio, quo emerat? Ex p. 1. tr. 8. res. 68.
•  
  PDF 187 130. An vendens bona fide rem alienam eodem pretio, quo emerat, teneatur petium vero Domino restituere? Ex p. 3. tr. 5. Misc. 1. res. 42.
•  
  PDF 188 131. An si quis rem alienam à fure bona fide emptam maiori deinde pretio vendidisset, teneatur restituere Domino illud plus, in quo locupletior factus est? Et notatur furem vendentem rem furtiuam, & postea iuste minori pretio redimentem, non teneri excessum illum pretij Domino restituere, sed satisfacere reddendo ei rem suam non deterioratam, & fructus ex ea debitos. Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 41.
•  
  PDF 188 132. Petrus emit bona fide equum à latrone, postea de hoc certior factus est quæritur, an possit tuta conscientia rescindere contractum, & latroni equum illum reddere, vt pretium pro eo datum recuperet? Et si equum recepit à latrone gratis, an possit eum ei tradere, vel teneatur tradere Domino? Ex p. 1. tr. 8. res. 69.
•  
  PDF 188 133. An si quis à fure emente pecunias furtiuas bona fide accepit, easque cùm propriis commiscuit, teneatur ad restitutionem dictarum pecuniarum, Dominocomparente? Ex p. tr. 5. & Misc. 1. res. 40.
•  
  PDF 189 134. An si quis, bona fide, pecunias furtiuas accepit, easque cum propriis commiscuit, teneatur Domino pecuniarum comparente ad restitutionem? Et docetur, quod si aliquis ludendo falsis aleis pecuniam lucratus est, quam cum propriis miscuerat, eiusque partem focio, vel amico su donauit, quamuis scienti, tamen non cooperanti ad fraudem committendam, recte dici potest dictum socium, vel amicum ad nullam restitutionem obligari. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 67.
•  
  PDF 189 135. Petrus emit rem furtiuam mala fide, postea comperto vero Domino, quæritur, an teneatur illi restituere & non furi ad repetendum pretium, quod pro ea dedit? Et aduertitur, quid est faciendum, quando rem alienam bona fide accepit? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 4.
•  
  PDF 189 136. An qui mala fide emit rem à latrone, possit cognito vero Domino, latroni restituere, vt pretium recipiat? Ex quo deducitur, quod fui, qui furatus est à fure potest redderai rem furtiuam eidem furi. Ex part. 1. tr. 14. Misé.. res. 87.
•  
  PDF 190 137. Quis vendidit scapham v. g. frumenti furatam, cuius pretium postea decreuit, quæritur, an teneatur restituere pretiumfrumenti secundum quod ve[n]ditum fuit, an secundum taxationem temporis, in quo restitutionem facit? Et quid est dicendum, quando res apud furem melior facta est augmentointrinseco, veluti si pullus equitus furatus adoleuit, an in tali casu semper restitutio fieri debeat rei spectatæ secundum optimum statum, quem in manu furis habet? Et quid est sentiendum, quando prædictus pullus [...]
•  
  PDF 190 138. An non solum quando debitor, sed etiam creditor dubius est de solutione debiti, sit illud restituendum? Et quid est dicendum in casu, quod adulter dubitet, an filius sit suus vel mariti, si nihil possit deprehendi, diligentia facta? Et quid, si mater affirmat cum iuramento esse filium adulteri, prolesque sit similis adultero? Et quis filium illegitimum alere tenetur, quando dubitatur, quis sit Pater illius, quia nimirum plures matrem cognouerunt? Et an quilibet, Patre deficiente, vel nolente [...]
•  
  PDF 191 139. An quando non solum debitor, sed creditor etiam dubius est, num debitum. sit satisfactum, teneatur adhuc debitor illud soluere? Et in dicto casu, an ad integram solutionem, vel ad partem secundum dubij proportionem debitor teneatur? Et quid, quando solum debitor certus est de debito, sed dubius est de solutione? Ex part. 4. tr. 3. res. 32.
•  
  PDF 192 140. An certus de debito, dubius autem an soluerit, teneatur soluere? Et an in tali casu debitor teneatur ad integram solutionem debiti, vel tantum ad partem, maxime quando etiam creditor dubius sit, an debitum sit satisfactum? Et an commodatarius dubius, an sua culpa commodatum perierit, teneatur ad restitutionem, quia in contractibus quis tenetur tantum de dolo, & lata culpa, quæ constituat peccatum mortale? Idem, quod dictum est de commodatario, dicendum est de depositario, locatore, seu [...]
•  
  PDF 192 141. Sæpius in praxi occurrit illa quæstio. Ex quanam culpa teneatur depositariis quando periit penes ipsum res deposita? Et quid in foro conscientiæ in ordine ad restitutionem, an requiratur lata culpa Theologica, & mortalis, vel leuis, & leuissima? Ex quo infertur idem dicendum esse de stabulariis, cauponibus, nautis, sartoribis, fullionibus, & habentibus curam molendini, & domorum publicarum, & aliis similibus. Ex part. 1. tr. 8. res. 74.
•  
  PDF 193 142. Stabularij, nautæ, & caupones ad quam culpam teneatur, ad solum de dolo, vel de leui culpa ratione contractus, vel quasi contractus, quod est valde notandum à Confessariis? Ex part. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 21.
•  
  PDF 193 143. An quando commodatarius, vel depositarius est dubius, vtrum res sit sua culpa amissa teneatur illam restituere? Et ad hoc, an requiratur lata culpa theologica, & mortalis? Idem dicendum est de locatore, & conductore. Et notatur, quod in foro externo, si res depositarij appareant incolumes, præsumitur in dolo, &c Ex p. 4. tr. 3. res. 30.
•  
  PDF 193 144. An depositatius possit vti re deposita vsu consumptibili, v. g. frumento, oleo, &c. dummodo certus sit tantumdem eiusdem generis, ac bonitatis pretio habiturum, cum Dominus repetituerit? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 68.
•  
  PDF 193 145. An Thesauriarius alicuis Principis, vel Procurator, seu famulus alicuius Domini, inscio ipso, possit cum Domini pecuniis, quas ad expectendas, vel conseruandas habet, negociari & lucrum in suam vtilitatem vertere? Et an si quis tradat famulo, vel negotiorum gestori mille aureos in auro, vt soluat suo creditori, non curans, qua specie id faciat & ille eos commutet in monetam argentam cum lucro, eamque soluat creditori, detento lucro non teneatur restituere illud lucrum neque creditori, neque Domino[...]
•  
  PDF 194 146. Solent Mercatores in suis libris scribere rationem dati & accepti, & quid ipsis debeatur, quæritur, an possit postea debitore eligere, in quo debito pecunia sibi debita compensetur? Et aliqua alia notantur circa debita, & solutiones pro diuersis causis, & debitis eidem creditori. Ex part. 2. tract. 16. & Misc. 2. res. 49.
•  
  PDF 194 147. Quidam creditor Principis, vel ciuitatis frangendo gabellum volebat sibi compensare debitum, quasiuit, an hoc, seruatis legibus compensationis, esset licitum? Et quid est dicendum, si Princeps locauerit aliis subditis vectigal, & gabellas aliàs iustas, an liceat creditori facere compensationem? Et quid, si Princeps illud vendiderit? Ex part. 2. tr. 16. & Misc. 2. res 14. aliàs 16.
•  
  PDF 194 148. Quænam conditiones sint necessariæ ad iustam compensationem faciendam? Ex. p. 2. tr. 16. & Misc. 2. res. 46. aliàs 48.
•  
  PDF 195 149. An in compensatione occulta facienda debitum debeat esse liquidum, & certum? Et an infamia compensanda sit pecunia, quando non potest in proprio genere restitui? Et an qui ex testameno minus solemni legatum debet habere possit legatum detinere, vel de nouo accipere, aut occulte sibi compensare? Et an hæres ab intestato possit etiam, vticompensatione occulta contra cum, qui bona defuncti possidet ex testamento minus solemni? Et an debitor ex delicto liberetur à restitutione, si rem, vel [...]
•  
  PDF 196 150. An si quis occultè vtatur compensatione, peccet mortaliter, si rem debitam poterat in iudicio absque graui detrimento repetere? Et an qui potest compensatione vti, etiam si sub iuramento promiserit debitum soluere? Et an quis potest vti compensatione ex re, quam debitor. mittit dono ad alium, dum donatio est acceptata? Et quid est dicendum, si eam mittat non dono, sed in solutionem debit? Et an compensatio sit licita, quando debitum actu non debeatur, & c. Ex p. 7. tr. 10. & Misc. 1. res. 17.
•  
  PDF 197 151. An qui iurauit soluere, possit, hoc non obstante, compensare sine metu periurij? Et an licitum sit vti compensatione occulta, & clam auferre, & si absque peculiari incommodo per Magistratus possit? Et an in foro conscientiæ priuata compensatio fieri possit ex re deposita apud tuum debitorem? Ex part. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 60.
•  
  PDF 198 152. An in debitis ex iustitia dari possit compensatio cum bonis, vel obsequiis gratuitis? Sed difficultas est, si quando præbui domum, vel obsequium, ignorabam debitum ex iustitia, an possim postea facere compensationem? Et notatur, quod compensatio non est facienda, si aliquis tibi debeat ex sola charitate, vel titulo gratitudinis. Ex part. 7. tr. 10. & Misc. 1. res. 19.
•  
  PDF 198 153. An compensatio in foro conscientiæ sit valida, etiam si adsint alij creditores anteriores? Et quid est dicendum, si creditor possideret rem debitoris iure depositi, quia depositum compensationem non admittit? Et notatur, quod quando debitor soluit debitum posteriori creditori, cum solui deberet priori, in tali casu creditor non tenetur ad restitutionem, sed potest retinere pecuniam illam contra ordinem restitutionis sibi solutam. Ex p. 3. tract. 5. & Misc. 1. resol. 20.
•  
  PDF 199 154. An compensatio in foro conscientiæ sit valida, etiam si adsint creditores anteriores? Et quid est agendum, si cogatur denunciare debitum sub pœna excommunicationis? Et an in deposito possit dari compensatio? Ex p. 3. tr. addit. res. 8.
•  
  PDF 199 155. An compensatio sit valida in foro conscientiæ, si adsint creditores¿ Et quid est faciendum, si in dicto casu quis ligatur monitorio sub pœna excommunicationis restitutionem inducente? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 79.
•  
  PDF 199 156. An qui habet apud se rem debitoris, possit vti compensatione in foro conscientiæ cum præiudicio creditorum anteriorum? Et an compensatio licite in foro conscientiæ quoque fiat iure depositi? Ex p. 7. tr. 10. & Misc. 1. res. 18.
•  
  PDF 200 157. An depositum compensationem admitta? Ex part. 3. tract. addit. res. 1.
•  
  PDF 200 158. An xvores, & filij aliquando post mortem viri, vel Parentum possint occultare bona creditorum? Et an in iudicio vocati, si compellerentur sub iuramento aperire, si nihil abstulerint ex bonis mariti, vel Parentum, teneantur in conscientia veritatem dicere? Et quid si obligantur ex vi, & virtute excommunicationis, an teneantur reuelare, si aliquid occultauerunt, vel abstulerunt ex supradictis bonis creditorum? Et notatur filium succedentem Patri, auo, vel matri in bonis acquisitis pevsuram, siue [...]
•  
  PDF 200 159. An minor 25. annorum Curatorem habens sine eiust consensu obligetur? Et docetur, quod prædicti minores possunt facere contractum matrimonij, & testamentum sine consensu Curatoris. Ex p. 1. tr. 7. & Misc. res. 20.
•  
  PDF 201 160. An minor 25. annis sine Curatoris consensu pacisci, & ex pacto obligari possit? Et quid in foro conscientiæ? Et an hoc procedat, non solum quando pupillus factus est locupletior, sed etiam quando locupletior non est factus, quia quando locupletior est factus non solum naturaliter sed etiam ciuiliter obligatur? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 40.
•  
  PDF 202 161. Quomodo probetur ætas minorum ad gaudendum beneficio restitutionis in integrum? Pro quo aliquid primo supponitur, & in textu huius Resolutionis assignantur, qui sunt, qui priuilegio restitutionis in integrum gaudere possunt. Et tandem obiter quæritur, an qui in loco Domicilij vult suspicere sacros ordines, & nimis distat à loco originis, in quo natus est, sit habenda fides Parocho de ætate? Et an Episcopus possit illm ordinare, si eius Parentes de necessaria ætate deposuissent? Ex p. 11. tr. 3. & Misc.
•  
  PDF 204 162. An restitutio in integrum competat minoribus etiam post annum 25. Ex p. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 28.
•  
  PDF 205 163. An beneficium restitutionis in integrum competat vni noribus, fideiussoribus, vel confortibus eiusdem litis? Ex p. 11. tr. 33. & Misc, 3. res. 29.
•  
  PDF 206 164. An competat restitutio in integrum minoribus, si contractus iuramento firmauerint? Ex p. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 30.
•  
  PDF 207 165. Aliqua practicabilia circa beneficium restitutionis in integrum. Primo, an quando læsio contingit tantum in pretio, possit, v. g. minor ageread rescissionem contractus, vel ad reparationem pretij? Secundo, an minor aduersus minorem, vel Ecclesia aduersu Ecclesiam, &c. gaudeant beneficio restitutionis in integrum? Tertio, an in restitutione in integrum restituendi sint fructus percepti? Et tandem an Ecclesia læsa in contractu cum laico possit petere restitutionem non solum coram iudice ipsius laici[...]
•  
  PDF 209 166. An si minor 25. annorum non potest sine magnis expensis coram iudice obtinere restitutionem in integrum, contra læsorem, possit in conscientia vti compensatione occulta? Et primo aliqua supponuntur pro eius restitutione in integrum, & quadriennio tempore postquam facti fuerint maiores, quod etiam transiit ad hæredes. Et deciditur, quod contractus initi cum prædictis minoribus, & pupilis valent, quatenus illis sunt vtiles. Et notatur minores non obligari naturaliter pro foroanimæ ad [...]
•  
  PDF 211 167. An filius familias obligetur in conscientia soluere pecunias mutuo acceptas? Et quid si mutuum versum est in vtilitatem pupilli, an teneatur in foro conscientiæ mutuante soluore? Ex part. 8. tract. 7. & Misc. res. 7.
•  
  PDF 211 168. An filius familias teneatur soluere mutuum, si illud soluere iurauis? Et quid secluso iuramento? Et quid est dicendum, si filius familias mutuum in rebus à pecunia distinctis dare sibi passus est, puta, si filius familias pannum ad vestem, equum ad item non munerata pecuia emerit? Et in textu §. 2. Hoc tamen I. huius Resolutionis adducuntur sex casus, in quibus filius familias debet soluere sicut alij. Ex part. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 13.
•  
  PDF 212 169. An Comissarij poßint à singulis tantum exigere, quantum ab vno possent, si pro illo solo negotium facerent? Ex part. 3. tract. 5. & Misc. 1. res. 77.
•  
  PDF 213 170. An cliens possit pacisci cum Aduocato de quota lite? Ex part. 2. tract. 16. & Misc. 2. resolut. 47. aliàs 49.
•  
  PDF 213 171. Solent litigantes conducere Aduocatos, & Procuratores, ad annum, vel annos sub certa annua mercede, seu salario ad omnes causas, quas habent vel habituri sunt, quæritur modo, an si nullas causas in illo anno partes habuerint. Aduocati licite petant salarium? Ex part. 8. tract. 15. & Misc. 1. res. 42.
•  
  PDF 213 172. An conducens operam alicuius, si per conductorem stetit, etiam ob casum fortuitum, quominus locator operam suam præstaret, teneatur ad omnem mercedem? Ex quo infertur, quod possessor malæ fidei non tenetur ad fructus, quos in veritate Dominus rei non erat probabiliter percepturus. Ex part. 3. tr. 6. & Misc. 2. resol. 14.
•  
  PDF 214 173. An famulus conductus per annum, si discedat ante tempus complectum, perdat mercedem? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 15.
•  
  PDF 214 174. An filius, v. g. Cauponis, Mercatoris, &c. possit exigere salarium, quia Patris bona administrauit? Et si filius ob metum reuerentialem supradictum salarium petere non audeat, an clam à Patre accipere possit? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 66.
•  
  PDF 214 175. An Domini teneantur præstare salarium famulis infirmi? Ex p. 1. tr. 8. res. 6.
•  
  PDF 214 176. Quædam prædicabilia valdè notanda à Confessarius, circa famulos, sartores. Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 16.
•  
  PDF 215 177. An quis licite possit emere à sartoribus fragmenta, quæ supersunt, ex vestibus, & si iuste ea sibi retineant? Ex part. 4. tract. 4. & Misc. res. 176.
•  
  PDF 215 178. An sartores possint à Mercatoribus accipere partem pretij? Ex p. 1. tr. 8. res. 26.
•  
  PDF 216 179. An Religiosi ex occasione, quod merces empta ca. iori pretio potest vendi, si hoc faciant, dicentur negociari? Ex part. 8. tr. 7. & Misc. res. 27.
•  
  PDF 216 180. Vtrum Clericus in Sacris constituis, vel Religiosus possit negociari per alium? Ex p. 1. tr. 8. res. 71.
•  
  PDF 216 181. An Religiosi, & CVerici in Sacris negociando per alium peccent mortaliter? Et an fas sit Religiosis, & Clericis inire contractum societatis cum Campsore, aut Mercatore conferente totam operam, Religiosis, vel Clericis ex parte sua non nisi nervos negociationis, siue pecuniam conferentibus, in quo ne venialiter etiam peccent? Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 69.
•  
  PDF 217 182. An Clerici, vel Religiosi possint in propria domo vel Monasterio vendere per famulos vinum, v. g. collectum ex eorum præciis? Et supponitur Clericos, & Religiosos non esse negociatores, neque teneri ad gabellam, si vendant vinum recollectum ex suis prædiis. Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 26.
•  
  PDF 217 183. An negociato prohibita sit etiam Nouitiis nondum sacris ordinibus initiatis? Et in §. 3. huius Resolutionis alium casum decisum inuenies sæpius in praxim contigentem pro negotiatione. Ex p. 7. tr. 10. & Misc. 1. res. 21.
•  
  PDF 218 184. An saltem, qui habet beneficium Ecclesiasticum, sed nondum est ordinatus in Sacris possit negociari per se ipsum? Ex p. 1. tr. 8. res. 73.
•  
  PDF 218 185. An Beneficiatus tantum in minoribus ordinibus initiatus possit sine peccato mortali negociationem exercere? Ex p. 7. tr. 10. & Misc. 1. res. 20.
•  
  PDF 218 186. Clericus ex portione hæreditatis acquisiuit aliquos boues, quos aliquando post culturam suorum prædiorum aliis locabat, quæsierunt, an esset Clericus negotiator? Et quid si iumenta emat, vt postea ea lucri gratia locet? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 62.
•  
  PDF 219 187. Aliqua notabilia circa negotiationem Clericis, & Religiosis interdictam Et inter alios casus qui pro praxi adducuntur, quæritur an Clerici, sit interdictum emere vuas, vt vinum ad vendendum faciant? Et an Clericus, vel Religiosus peccet mortaliter, si vna, vel altera vice negotietur? Et an Episcopus possit tenere Cymbam piscatoriampro eius vsu, familiæ Prædicatorum, hospitum, & c. & pisces, qui postea supersunt, vendere? Et an Clericus possit emere pro victu suo, & familiæ in abundantia, & si quid[...]
•  
  PDF 220 188. An Clericus, vel Religiosus, qui suis sumptibus, vel Monasterij imprimit libros à se compositos, eaque exemplaria postea in diuersis Regionibus vendit, dicatur negociatur? Et docetur, quod illa tantum est negotiatio proprie dicta, qua res emitur, vt eadem immutata in eadem specie carius vendatur. Et alij multi casus pro Regularibus adducuntur, in quibus illis est licita negotiatio, vt si vendant panem coctum ex fructibus eorum, lateres, calcem, &c. Ex part. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 41.
•  
  PDF 222 189. An Clerici possint esse fideiussores? Idem est de Episcopis. Et quid, si Clericus pro alio, vel aliis Clericis fideiussisset? Et notatur, quod Monachi absque licentia Prælati, & maioris partis Capituli fideiubere non possint, quod si fecerint, & mutuo acceperint non obligatur Mocasterium, nisi quatenus in eius vtilitatem conuersum est. Et an hæc doctrina locum habeat in Prælato? Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 31.
•  
  PDF 223 190. An Beneficiarius possit licite absque aßensu Apostolico locare fructus, & redditus Beneficij vltra triennium? Et notatur redditus Cancellarij Episcopalis locari non posse, sed debere per proprios Ministros exerceri. Et an bona donata, seu relicta Ecclesiæ, seu Monasterio, aut loco pio bonorum immobilium capaci, ea conditione, vt possint alienari absque solemnitate, & assensu Apostolico, an inquam, talis conditio sit adimplenda? Et an pecunia data pro dote Monialis possit insumi in emendo agro, vel[...]
•  
  PDF 224 191. Rectores cuiusdam Ecclesia concesserunt aliqua bona in euidentem illius Ecclesiæ vtilitatem saluo aßensu Sedis Apostolicæ, & ante assensum tradiderunt possessionem. Instanter à me quasierunt, an dicta alienatio sit nulla, & an inciderint excommunicationem Paulinæ, Ambitiosæ? Ex p. 1. tr. 8. res. 77.
•  
  PDF 224 192. An rei Ecclesiasticæ in Emphyteusim concesso, non consuetudo modo facta, sensenda sit omnino inutilis, vel saltem valeat, quatenus fieri potuit? Ex part. 8. tract. 7. & Misc. res. 30.
•  
  PDF 225 193. An scriptura sit de forma, & substantia contractus Emphyteusis? Et an Emphyteusi aliquo modo finita non censeatur tacita facta reuocatio, si scriptura non interuenerit? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 25.
•  
  PDF 226 194. An Emphyteuta per 30. vel 40. annos non soluens Canonem præscribat immunitatem in futurum? Et quid, si adsit ignorantia aduersus præscriptionem 40. annorum? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 36.
•  
  PDF 226 195. An si Emphyteuta iuret se singulis annis pensionem soluturum sub oœna incidendi in commissum, si non soluat in pœnam incidat? Et aliqua primo supponuntur pro intelligentia huius quæstionis. Ex part. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 56.
•  
  PDF 227 196. Si Emphyteuta cessauit à solutione Canonis, & Dominus per aliquod tempus, sed postea ad priuationem Emphytheusis agat an fructus interim à triennio perceptos, Emphyteuta teneatur restituere? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 9.
•  
  PDF 227 197. An Emphyteuta moram purgare possit, ita vt per non solutum Canonem ius suum non amittat? Et distinguitur inter Emphyteutam Ecclesiarum, & inter Emphyteutam laicorum. Et quid, si promisit soluere Canonem, & iurauit? Et an si Emphyteuta ceßauit triennio soluere Canonem, & Dominus aliquando tacuit, & suam voluntatem nondeclarauit, nec contra eum processum priuationisinstituit, postea vero ad priuationem Emphyteuseos agit, an fructus interim à triennio perceptos Emphyteuta faciat suos, an vero [...]
•  
  PDF 229 198. An Dominus post incursam caducitatem possit propria authoritate possessionem rei Emphyteutica apprehendere? Et quid, si Emphyteuta non resistit, vell resisti verbis tantu, non vero si factis resistit?? Et quid est dicendum, si adsit scandalum? Ex part. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 58.
•  
  PDF 229 199. An si Emphyteuta alienet partem irrequisito Domino, amittat totum, an vero solummodo partem? Et an, quando duo sunt eius rei Emphyteuticæ proprietarij, vterque sit requirendus? Et an vno dumtaxat non requisito incidatur in pœnam commisi totius rei, an partis tantum spectantis ad Dominum, cuius consersus non fuit requisitus? Et quid, quando sunt plures Domini directi, an omnes requirendi sunt? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 59.
•  
  PDF 230 200. An Prælatus rem Emphyteuticam ad Ecclesiam reuersam, etiam consanguines suis demo in Emphyteusim concedere valeat? Et quid, si luculenter constet eam fuisse factam in Ecclesiæ vtilitatem, & obseruatas fuisse solemnitatey à lege requisitas? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 24.
•  
  PDF 231 201. An qui habet licentiam à Rege officium in aliam personam transferendi possit vendere? Et an in dicto casu, quidquid sit de peccato, non teneatur ad restitutionem? Et docetur adesse racitam facultatem vendendi officia, cum ea dantur fœminis aut viris Nobilibus, quos Princeps certo credit non eos per se talia munera obituros. Ex part. 3. tract. 5. & Misc. 1 resol. 110. aliàs 109.
•  
  PDF 231 202. An Officia sæcularia vendi possint? Ex p. 3. tract. 5. & Misc. res. 109. aliàs 108.
•  
  PDF 232 203. An Proreges possint vendere officia, & pecunias sibi ipsis applicare? Et an si sine titulo, & potestate Regis illa vendant, peccent mortaliter, & teneantur ad restitutionem? Et quid de consuetudinibus circa hoc? Et late explanatur, quod Rex potest tàlia officia vendere. Ex part. 6. tract. 6. & Misc. 3. resol. 3.
•  
  PDF 234 204. An Proreges poßint pro eorum arbitrio aggratiare vt vulgo dicitur, deliquentes, qui accusatorem non habent, & pro dictus gratiis pecuniam accipere? Et an in quolibet peccent mortaliter, & teneantur ad restitutionem? Et quid de consuetudinibus circa hoc? Et docetur peccare Proreges condonando reis pœnam ad petitionem famulorum recipientum pecunias, si hoc ipsi scirent. Sed hoc limitatur, si pecunia esset moderata, & sumpta propter diligentiai, & labores ad impetrandam gratiam. Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1.
•  
  PDF 236 205. An Proreges possint concedere Priuilegiatas. Tractas pro anno sterili non extractas? Et an possint vendere Tractas, & in eorum commodum pecuniam accipere? Et in faciendo, an peccent mortaliter, & teneantur ad restitutionem? Et quid de consuetudinibus super hoc. Ex part. 8. tract. 6. & Misc. 1. resolution. 4.
•  
  PDF 237 206. Quando facienda sunt extractiones frumentorum à Dominis Proregibus in hoc Regno Siciliæ? Et notatur non incurrere excommunicationem Bulla Cœnæ Proreges, & Ministros prohibentes extractionem frumenti, & aliorum victualium ad Romanam Curiam, si Regno deficit necessaria prouisio, & in vltimo huius Resolutionis alium pulchrum casum circa hoc decisum inueniens. Ex part. 3. tract. 6. & Misc. 2. resolution. 32.
•  
  PDF 238 207. An filij succedentes Patribus per intermediam personam, hæreditantes tantum Maioratum, vel bona vinculata, teneantur soluere debitaParentum post eorum obitum? Et quid de vxore, mortuo viro, etiam si vestes aut alimenta, quæ maritus emit ex pecunia mutuo accepta, etiam actu extent apud vxorem, an hoc non obstante, non sit obnoxis restitutioni? Et quid est dicendum, si bedita contracta sint ab illo, qui Maioratum instituit, & etiam ante institutionem Maioratus. Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 20.
•  
  PDF 239 208. An Pater, aut mater peccet mortaliter grauando legitimam filiorum gratuitis donationibus, vel minuendo omerosis, sed fictis contractibus? Et an Pater possit sine peccato iniustitiæ alienare omnia bona sua ad hoc, vt à filiis legitimam auferat. Ex part. 1. tractat. 8. res. 84.
•  
  PDF 239 209. An debitor sciens statum suum deficere possit integre satisfacere alicui non petenti, qui alioquin ius prælationis non habere? Et an iste teneatur restituere? Et inter alia, quæ circa hoc discutiuntur, & inferuntur, tandem quæritur, quando ex contractu oneroso, vel titulo gratuito quis accipit à debitore, teneatur restituere? Et pro praxi huius quæstionis aliquæ difficultates proponuntur in textu huius Resolutionis. Ex p. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 13.
•  
  PDF 241 210. An priori petanti debitum, liceat prius soluere? Et pro solutione huius difficultatis prius aliquid supponitur. Et an vero hoc intelligatur de petitione in iudicio, & post sententiam latam, an etiam de petitione priuata, & extra iudicium? Et an etiam præferendum sit aliis creditoribus posterius petentibus. Ex p. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 12.
•  
  PDF 242 211. An secluso alio priuilegio, & cæteris paribus in solutione alicuis debiti creditor antiquior, & pauperior sit præferendus creditori posteriori. Ex p. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 11.
•  
  PDF 243 Tractatvs IV. De Ludo, & Sponsionibus & de aliquibus restitutionibus pro ipsis. Atque de Voto, & Iuramento non ludendi, & de eorum Absolutione, Dispensatione, & relaxatione etiam agitur.
•  
  PDF 243 1. An Princeps possit concedere licentiam, vt aliquis domum exponat ludo? Et an habentes domos expositas ludo non solum peccent mortaliter, sed etiam teneantur restituere, si principales lusores tenentur restituere, & non restituant. Et an ludus alearum, & taxillorum sit prohibitus iure naturæ? Et an leges ciuiles prohibentes ludos taxillorum, & alearum sint contraria cnnsuetudine abrogatæ? Ex p. 2. tr. 15. & isc. 1. res. 65.
•  
  PDF 245 2. An qui tenet domum ludo expositam, peccet mortaliter. Et docetur non posse Principes concedere ad id licentiam nec permittere exponendi domum ad ludum. Et quando habentes domos ad ludum admittunt eos, qui non sunt sui iuris ad perdendum, vt filiosfamilias, &c. vel eos, qui fraudes faciunt, vel eos, qui ludunt cum his, qui ad ludum traxerunt, an teneantur restituere quidquid, hi tenebantur restituere, nisi hi restituant. Idem est de ministrantibus mensam, aleas, chartas, vel alia instrumenta[...]
•  
  PDF 245 3. An ludere in Ecclesia sit peccatum mortale? Ex p. 7. tr. 9. res. 38.
•  
  PDF 245 4. An ludere Orationem Angelicam, Psalmos, &c. sit peccatum, & Simonia? Ex p. 7. tr. 9. res. 41.
•  
  PDF 246 5. An sit peccatum mortale ludere magnam quantitatem? Et an, qui lucrantur magnam quantitatem, teneantur ad aliquam restitutionem, dummodo non concurrant aliæ Circumstantiæ reddentes ludum iniustum? Ex p. 7. tr. 9. res. 37.
•  
  PDF 246 6. An qui ludit cum intentione lucrandi magnam quantitatem, peccet mortaliter? Et an ludere principaliter propter lucrum sit saltem peccatum veniale? Ex part. 7. tr. 9. res. 1.
•  
  PDF 246 7. An sit peccatum mortale ludere ludis prohibitis? Et docetur laicum ludentem non peccare neque venialiter. Ex p. 7. tr. 9. res.2.
•  
  PDF 247 8. An Clerici possint aliquid ludo exponere? Et in textu huius Resolutionis aduertitur, de quibus fructibus Clerici sint veri Domini, & de quibus possint ludere, vnde lucrantes ab eis non tenentur restituere, licet forte Clerici ludo insumentes aliqua bona beneficij peccent mortaliter, Ex p. 7. tr. 9. res. 16.
•  
  PDF 247 9. An saltem Clerici peccent mortaliter ludendo ludis prohibitis. Et an non solum ludere, verum etiam ludis huiusmodi interesse prohibitum sit Clericis, Et supponitur iure Canonico prohiberi ludum alearum & taxillorum, & similes, quod huiusmodi ludi indecentes sint statuis eorum. Ex p. 7. tr. 9. res. 3.
•  
  PDF 248 10. An Clericis in Sacris peccent mortaliter ludendo ludis prohibitis aleæ, & taxillorum? Et an prohibitio ludendi modo, quo supradictumest, includat etiam Clericos minores? Et quid est dicendum de puris Religiosis? Et notatur non esse peccatum mortale, si Clerici, & Religiosi inspiciant notabili tempore ludos fortunæ mortaliter peccaminosos, nisi ludi causa sint, vel omittant corrigere, quando tenentur, E p. 4. tr. 4. & Misc. res. 183.
•  
  PDF 248 11. An Clerici, & etiam laici peccent mortaliter aspiciendo eos, qui ludendo mortaliter peccant? Et quid de Religiosis. Ex p. 7. tr. 9. res. 40.
•  
  PDF 248 12. An saltem Religiosi peccent mortaliter ludendo ludis prohibitis? Et quid dicendum est de Episcopis? Ex p. 7. tr. 9. res. 4.
•  
  PDF 249 13. An Religiosus possit aliquid ludo exponere? Et an possit valide lucrari, & perdere notabilem summam cum expressa licentia Superioris? Et in tali casu tam Prælatus, quam Religiosus an peccet mortaliter? Ex p. 7. tr. 9. res. 14.
•  
  PDF 249 14. An qui à minoribus per ludum, aut similem contractum aliquid acquisierunt, teneantur illud restituere? Et aliqua alia circa hoc intextu huius Resolutionis explanantur. Et an pupilli, & minores 25. annis sine tutoris authoritate contrahentes si non ciuiliter saltem obligentur naturaliter, & in foro conscientiæ? Et quid, si se soluturos iurassent. Ex part. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 44.
•  
  PDF 250 15. An minori possint lucrari, & ludere insciis tutoribus Et an ille, qui illos lucratus est, teneatur ad restitutionem in foro conscientiæ. Et quid, si minor lucretur, an teneatur ad restitutionem, & si amittat teneatur soluere. Ex p. 7. tr. 9. res. 13.
•  
  PDF 250 16, An filius familias possit aliquid ludo exponere. Idem dicendum est de minoribus respectu curatoris & de pupillo respectu tutoris. Et an qui ab eis lucratur, teneatur ad restitutionem. Et in textu huius Resolutionis docetur dequibus bonis, & in quibus casibus licite, & valide possit filius familias aliquid ludo exponere, & perdere. Ex p. 7. tr. 9. res. 5.
•  
  PDF 251 17. An si constet patrem nolle filium aliquid ludere, possit quis, noch non obstante, aliquid ab eo lucrari? Et in tali casu, qui cum eo ludunt, & Lucrantur, an non teneantur ad restitutionem, etiam si filius existat in domo Patris? Ex p. 9. tr. 9. res. 6.
•  
  PDF 251 18. An filius familias, qui ludo exponit pecunias Patris quas alienare non potest, teneatur restituere id, quod cum dictis pecuniis lucratus est, ac proinde, qui cum eo perdidit, non possit sibi compensare de rigore iuris, etiam in eodem ludo, neque in diuersis, quando postea aliquid in alio ludo lucratur ad eodem filio familias? Et an hoc, quod de filio familias dictum est, procedat etiam in aliis, qui alienare non possint, cum sit eadem ratio, vt in minoribus, pupillis, Religiosis, & vxoribus? Ex [...]
•  
  PDF 252 19. An si filius familias nihil alienare potens hodie lucretur centum, possitne collusor cras ab eo tantundem lucrari sine onere restitutionis? Ex p. 7. tr. 9. res. 9.
•  
  PDF 252 20. An filius familias, qui v. g. potest perdere decem aureos, si cuccessiue lucretur quinquaginta, possit eos omnes ludos exponere, & perdere? Et quid est dicendum si extra illum vero ludum, alio die, vel alio ludo, an possit integram quantitatem ludere, si notabilis sit, quam in primo ludo, vel die acquisiuit? Ex part. 7. tract. 9. res. 7.
•  
  PDF 253 21. Quidam filius familias, qui parum poterat perdere, lucratus est magnam pecuniarum summam. Cum postea ad Sacramentum Pœnitentia accederet, noluit illum Confesarius absoluere, nam asserebat non poße plus lucrari, quam posset perdere, quia fieruntà me postea, an re vera dictus, pœnitens teneatur ad aliquam restitutionem? Et quid, si collusor sciebat eße filiumfamilias? Et explanatur posse filiumfamilias vigesimam partem alimentorum, quæ annue suppeditantur, alienare, & ludere, & hoc extenditur ad [...]
•  
  PDF 253 22. An si quis lusit cum filiofamilias, & lucratus est summam, , quam in toto anno ille perdere potest, possit sine alia inquisitione illud lucrum retinere sine onere restitutionis? Et si collusor lucratus est super summam, quid teneatur restituere? Et notatur, quod quando Pater, vel vir dicit velle, vt non ludant, non intelligitur tamen velle in totum fores illis claudere, sed ad moderandum, ne summam quantitatem ludant. Ex p. 7. tr. 9. res. 10.
•  
  PDF 254 23. An vxor possit ludere, inscio, aut inuito marito? Et quam autem quantitatem possit vxor ludo insumere siue expressa viri facultate, aut illo renuente? Et in textu huius Resolutionis adducuntur septem casu, in quibus qui ludit cum muliere coniugata, possit retinere lucrum sine onere restitutionis. Ex p. 7. tr. 9. res. 11.
•  
  PDF 255 24. An maritus notabilem quantitatem in ludo amittens peccet mortaliter, & teneatur ipse, vel collusores restituere vxori? Et quid est dicendum, si amiserit bona dotis, quæ in specie erant conseruanda? Ex p. 7. tr. 9. res. 18.
•  
  PDF 255 25. An ludens alienam pecuniam faciat suum lucrum, quod acquirit, v. g. quando fur, vel vsurarius, vel famulus, aut depositarius alienam pecuniam suo nomine ludo exponit, & vincit, quamuis peccet? Et quid est dicendum de eo, cui cum pecunia in ludo defuerit, clam eam à collusore subripuit, an faciat suum lucrum, quod cum ea in ludo acquirit? Ex p. 7. tr. 9. res. 19.
•  
  PDF 255 26. An si lucratus est à fure, possit lucrum sibi retinere? Idem dicendum est de vsurario. Et quid, si lucratus est bona fide? Ex p. 7. tr. 9. res. 20.
•  
  PDF 256 27. Petrus in ludo prohibito taxillorum perdidit magnam quantitatem pecuniarum, quæritur; an illam in foro conscientiæ teneatur soluere? Et quid est dicendum stando in iure communi, vel si ludentes non cesserunt iuri suo, & renunciauerunt beneficio legis concedentis repetitionem? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 8.
•  
  PDF 256 28. An qui perdidit in ludo prohibito, teneatur in foro conscientia soluere? Ex p. 7. tr. 9. res. 21.
•  
  PDF 256 29. An victor impediens, ne iudex condemnet illum ad restituendum lucrum ex ludo prohibito, teneatur restituere? Et si ludus occultus fuit an, qui lucratus est, non teneatur fateri, etiam si iuramento rogetur, antequam semi plene probatum sit per vnum testem, &c. Ex. p. 7. tr. 9. res. 27.
•  
  PDF 257 30. An si quis lucretur in ludo prohibito teneatur restituere? Et obseruatur non debere reddi lucrum acquisitum, etiam si repetatur, extra iudicium. Et notatur, quod quis perdidit in ludo prohibito, si præ verecundia, vel quia non vult, non repetit in iudicio, nullo modo illud sibi potest occulte compensare. Et an qui minatur accusationem, & repetitionem, si habet animum accusandi, & repetendi, possit retinere summam, quam à lucrante collusaore sic extorsit? Et quid, si non habeat animum repetendi? Ex p. 7.
•  
  PDF 257 31. An qui minatur accusationem, & repetitionem, si non habeat animum accusandi, & repetendi, possit retinere summam quam à lucrante collusore extorsit? Et quid, si victus non audeat repetere in iudicio metu dedecoris, poteritne vti occulta compensatione adversus victorem? Ex p. 7. tr. 8. res. 82.
•  
  PDF 258 32. An ludens oppignorata fide, si aliquid perdiderit, teneatur in conscientia? Et si talis soluerit, ille, qui accepit, an teneatur in conscientia restituere? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 95. aliàs 94.
•  
  PDF 258 33. An si quis lusit credito, & perdidit teneatur soluere? Ex p. 7. tr. 9. res. 23.
•  
  PDF 258 34. An collusor possit licite retinere, quod alter soluit, licet credito perdiderit? Et an id locum habeat, quando soluens ignorabat se non esse obligatum ad soluendum? Ex p. 7. tr. 9. res. 24.
•  
  PDF 258 35. An qui ludit animo non soluendi, vel repetendi solutum possit lucrari? Ex quo infertur, quod professio valida est, quamuis professus non habeat animum seruandi vota, & matrimonium validum est, qamuis coniux non habeat animum seruandi fidem, & emptio est valida, licet emptor non habeat enimum soluendi pretium. Et aduertitur, quod si ludus sit pecunia presenti, & alter ludentium fingat se habere pecuniam in crumena, cum tamen non habeat, nec habeat animum soluendi, si lucretur, teneatur lucrum [...]
•  
  PDF 259 36. An quando quis excessit in peritia ludendi, & excessu peritia non est notus collusori, debeat lucrum restituere? Et quid, si imperitior excessum alterius colludentis sciat, vel ab eo monitus sit, & nihilominus vult ludere, an peritior lucrari possit, quia scienti, & volenti nulla fit iniuria, & sibi imputare debet, quod amiserit? Ex part. 7. tract. 9. res. 29.
•  
  PDF 259 37. A quis ob maiorem peritiam ludendi colludenti ignotam teneatur integrum lucrum restituere? Et quid, si aliquis in ludo exercitatissimus fingat se ignarum alicuis ludi, imo & semel, & bis se sinat superari ab aduersario, vt deinde facilius semper vincat, an peccet mortaliter, & teneatur ad lucri integram restitutionem, &c. Et notatur, quod si quis ludi alicuis peritus, nesciens alterius inperitiam, sed bonafide credens illum similiter peritum, vt rem suam periculum exponat [...]
•  
  PDF 260 38. An si excessus peritiæ sit notus collusori, possit adhuc quis ludere, & lucrari? Ex part. 7. tract. 9. resol. 31.
•  
  PDF 261 39. An si v. g. Petrus dubitet vtrum Paulus, cum quo lusit esset lucraturus, siipse fraudes non adhibuisset, teneatur ex hoc aliquid restituere? Et aduertitur, quod si aliquis ludens dubius sit, an ipse ob fraudem acquisierit aliquod lucrum, tenetur ex dubio perseuerante ad restitutionem eius. Ex. p. 4. tr. 3. res. 75.
•  
  PDF 261 40. An qui ob fraudes in ludo factas tenetur restituere, possit deducere, qua dedit pro chartis, & pro lucernis, & pro bellariis, & pro Mumia, vt vulgo dicitur. Et quid de eo, quod deducitur ex communi pecunia, ex aliquibus manibus pro diuersis causis, & casibus? Et quid est dicendum, si bona fide lucratus fuerit? Et an si quis lucratus est ab eo, quem vi traxit ad ludum, poterit deducere dictas expensas? Ex p. 7. tr. 9. res. 34.
•  
  PDF 261 41. An si quis vicit ludentem cum falsis chartis, vel taxillis, teneatur ad restitutionem? Et an si tractus ad ludum lucretur à trahente, teneatur lucrum restituere, sicut si trabens lucraretur? Et quid est dicendum, si quis traheret ad ludum aliquem ob solam importunitatem. Et, quid si aliquis collusor vellet dimittere ludum, & alter nolet, dicendo non soluturum, nisi ludum sustineat, alter ex verecundia perseuerei? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 169.
•  
  PDF 261 42. Vir quidam Nobilis, cum in ludo taxillorum magnampecuniarum summam perdidisset, coegit socium ad persistendum in ludo, vnde postea pecuniam perditam acquisiuit, imo plusquam perdiderat, quæritur, an teneatur ad restitationem. Et an idem dicendum sit de illo, qui traxit alterum ad ludum minis, & precib[u]a importunis, &c. Ex part. 2. tract. 17. & Misc. 3. res. 27.
•  
  PDF 262 43. An cogens alium ad ludum possit lucrari sine onere restitutionis. Ex p. 7. tr. 9. res. 32.
•  
  PDF 262 44. An si coactus ad ludum lucretur, teneatur lucrum restituere¿ Ex p. 7. tr. 9. res. 33.
•  
  PDF 263 45. An qui importunis precibus ad ludendum aliquem attraxit, teneatur lucrum restituere? Ex p. 7. tr. 9. res. 34.
•  
  PDF 263 46. An qui noscit chartas non signatas teneatur restituere? Et alij multi casus circa hoc & fraudes contingentes in ludo, adducuntur in §. 1. huius Resolutionis. Ex p. 7. tr. 9. res. 52.
•  
  PDF 263 47. An qui in ludo signans taxillos, vel aleas teneatur pro restitutione? Et quid, si dubium sit, quis in tali casu fuißet lucraturus, si fraudes non interuenissent, ad quid teneatur? Et quid dicemdum est de eo, qui chartas susurrat, vel notat, vel vitiur chartis, quas à tergo nouit, collusore eas ignorante, non per negleigentiam, sed quia illis chartis antea non luserat, sicut collusor? Wt quid de eo, qui componit chartas arte? & industria, vt melior pars sibi obueniat, & de eo, qui scienter [...]
•  
  PDF 264 48. An si quis ex collusoribus videat chartas alterius teneatur semper restituere? Et an hoc fere dicendum sit de eo, qui chartas dignoscit à tergo, quando eas non signauit¿ Et an quando socij contra socios ludunt, possit socius admonere socium de chartis suis, vt sciat, quomodo se genere debeat? Ex part. 7. tract. 9. res. 50.
•  
  PDF 264 49. An teneantur ad restitutionem, qui auctionem factam à collusore acceptauit, eo quod ab alio significatione aliqua admonitus fuerit Et qui admonuit, an peccauerit contra iustitiam, & teneatur ad restitutionem in defectum eius, quem admonuit? Et ad quid teneatur, si ante admonitionem dubius erat, an acceptaret? Et quid, si ante admonitionem decreuerat acceptare? Ex part. 7. tractatu 9. resolut. 42.
•  
  PDF 264 50. An licitum sit ali quando in ludo vt fraudibus, simulationibus, artibus, cautelis, quæ ludi legibus permitti solent, vt v. g. embidar con el marco certus, quod non possit amittere, vel quando certus de amissione pro uocando sacratur, altero non admittente, quod Hispane dicitur, embidano de falso, an in his, & similibus teneatur ad aliquam restitutionem? Ex p. 7. tr. 9. res. 43.
•  
  PDF 265 51. An si quis videat collusorem non numerare omnia puncta, qua habet, qua si numeraret, lucraretur, teneatur, si non admonet, lucrum restituere? Et notatur non peccare contra iustitiam inspectorem ludi, si non admonet ludentem errare computando puncta, vel non accipiendo primum locum, nisi id promisisset, & ita non teneri restituere, licet interdum peccet contra charitatem? Ex p. 7. tr. 9. res. 44.
•  
  PDF 265 52. An qui accusauit plura puncta, & collusorum non aduertit, teneatur restituere non solum pecuniam acceptam ab altero, sed etiam suam propriam, si alter excedat in punctis? Et an qui scienter in ludo soluit minus pretium, quam amisit, teneatur ad restitutendum defectum illum, etiam si collusor inaduertentia, vel errore putet totum sibi iam solutum? Et an qui solus scit se amisisse in ludo, teneatur manifestare veritatem, quando de ea inquiritur, etiam si iudices errore ducti iudicent illum lucratum[...]
•  
  PDF 266 53. An si quis falso asserat se habere vt vulgo dicitur Primera, vel v. g. 50. puncta, & proiiciat aleas in mensam, quas alter collusor ex errore colligit, an, inquam, in tali casu teneatur restituere non tantum lucrum, sed etiam quod in illa manu erat perditurus? Et an quando alter minus soluit, quam perdiderat & quam erat in sponsione ex negligentia lucrantis, teneatur restituere? Et an si iudices vel arbeitri iudicent contra veritatem, etiam bona fide, is cui in fauorem iudicatum est, [...]
•  
  PDF 266 54. An teneatur rstituere lucrum, qui dolose subripuit primam manum in ludo? Et quid est agendum, si bona fide abripuit manum, an teneatur postea lucrum restituere? Ex p. 7. tr. 9. res. 45.
•  
  PDF 266 55. An si collusor, qui est secundus, dicat primo, accepto sponsionem, si concedas mibi vnum punctum, si illud primus concedat, lucretur secundus ludum. Ex p. 7. tr. 9. res. 46.
•  
  PDF 267 56. An si quis capitale maius, quod vulgo dicitur (tutto il resto) in sponsione aliqua exposuerit, possit ille, qui capitale minus habet, acceptare sponsionem, & lucrari illud plus sine onere restitutionis. Ex p. 1. tr. 8. res. 66. & ad pedem litteræ in p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 40. Sed hic vna tantum transcribitur Resolutio.
•  
  PDF 267 57. An si quis Capitale maius, quod vulgo dicitur (tuto il resto,) in sponsione aliqua exposuerit, possit ille, qui capitale minus habet, acceptare sponsionem, & lucrari illud plus sine onere restitutionis. Ex p. 7. tr. 9. res. 35.
•  
  PDF 267 58. An possit ex pacto ludens pro se, & pro alio perdere mutus, quam lucrari, v. g. vt si perdiderit, soluat dimidium perditi, si vero lucratus fuerit, portet tertiam partem lucri. Et an hoc pactum sit iustum. Ex p. 7. tr. 9. res. 36.
•  
  PDF 268 59. An si tantum perdas cum aliquo, quantum illi ob fraudes debeas restituere, v. g. centum, possis debitum compensare, & liberari ab illa restitutione. Et in corrpore huius, Resolutionis decisium inueniens, quomodo hoc intelligendum sit, si cum alio diuerso perdas, vel cum eodem in eodem ludo, & quid si in alia die cum eodem, & in eodem ludo Ex p. 7. tr. 9. res. 51.
•  
  PDF 268 60. An qui in ludo latrunculorum, (Italice Di facchi) pro misit dare vt vulgo dicitur, Sacco matto con pedina, possit lucrari, si dederit cum perdite, (Italice cum Pedina, facta Regina. Ex p. 7. tr. 9. res. 49.
•  
  PDF 268 61. An prohibitus ludere, si ludat continuate per noctem cum quinque, committat quinque peccata mortalia, Ex quo infertur Confessarium existenie[ns] in peccato mortali, & plures confessiones eodem tempore excipientem, vnum tantum peccatum committere. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 45.
•  
  PDF 268 62. An lusor, qui iurauit non repetere pecunias lucratas in ludo prohibito, poßit petere relaxationem huius iuramenti. Et notatur, si tantum liberaliter promittat se nunquam repetiturum, non posse repetere. Et quid, si solum iurauit soluere, non autem exculsit repetitionem? Ex p. 7. tr. 9. res. 26.
•  
  PDF 269 63. An qui vouit non ludere, possit adhuc ludere, ludo honesto. Idem est dicendum de iuramento. Et quid, si iuramentum sit de non ludendo cum certa, & determinata persona, vel in dono certa, vel determinato ludo, an dictum votum obliget, Ex p. 7. tr. 9. res. 56.
•  
  PDF 269 64. An qui vouit non ludere, possit ludere per alios tradendo eis nummos, & colludentes aspicere. Et an hic sit periurus, si nomine alieno ludat. Et an qui vouit, vel iurauit non ludere, possit sponsiones facere in ludo, quod vulgo dicitur atrauesar en el iuego, Ex p. 7. tr. 9. res. 57.
•  
  PDF 270 65. An qui vouit non ludere possit ludere momine alterius. Et in tali casu, an possit pensiones facere, vel tradere pecuniam alteri ad ludendum suo nomine, / inspicere socium ludentem? Et an si aliquis vouit non ludere cum determinata persona, si ludat cum aliis, an sit licitum ludere etiam cum illa? Ex p. 7. tr. 9. res. 58.
•  
  PDF 270 66. An votum pœnale obliget prima vice ad pœnam? v. g. quis absolute vonit se non lusurum, vel non ludere sub certa pœna 10. aureorum, peregrinandi Romam, Ierusalem, aut ingrediendi Religionem, vel exorbitantis eleemosynæ, & c? Ex part. 4. tr. 2. & Misc. res. 18.
•  
  PDF 270 67. An qui vouit non ludere sub pœna 10. aureorum, teneatur toties soluere, quoties luserit, vel si vouit peregrinationem Romæ, Religionem ingredi, eleemosynam facere, &c. Et quid, si votum sit de vitando ludo, & casu, quo illum non vites, se subiturum talem pœnam, maior est difficultas, an de sola prima vice votum pœnæ debeat intelligit? Ex p. 7. tr. 9. res. 60.
•  
  PDF 271 68. An in voto, & iuramento non ludendi detur paruitas materia? Et notatur in voto pœnali non incurri pœnam, quando transgresso est leuis. Ex part. 5. tr. 5. res. 38.
•  
  PDF 271 69. An qui vouit non ludere sub pœna, vt non possit dispensari nisi à Summo Pontifices, possit adhuc ab Episcopo absolui? Ex p. 7. tr. 9. res. 59.
•  
  PDF 271 70. An qui habet potestatem dispensandi in votis possit dispensare cum habente votum non ludendi? Et an hoc votum, vel iuramentum de non ludendo possit dispensari hac sola causa; quia vouens, vel iurans magnum desiderium, & tentationem patitur ludendi? Et an tale votum, vel iuramentum possit commutari in rem meliorem, vel æque bonam, & Deo gratam per Episcopum siue per alium ex priuilegio habentem authoritatem commutandi? [...]
•  
  PDF 272 71. An sint liciti contractus, qui dicuntur vulgo scommesse. Et an omne sponsione acquisitum non sit obnoxium restitutioni, nisi per accidens? Ex part. 7. tr. 9. res. 61
•  
  PDF 272 72. An qui certo scit euentum, poßit adhuc de illo sponsionem facere? Et quid, si simulat se scire, vt alium ad sponsionem inducat, an peccet mortaliter, & teneatur ad restitutione[m]? Et an qui in sponsione apposuit magnam summam ad recitandum plures versus, licet in memoria notabiliter collusorem excederet, teneatur restituere? Ex p. 7. tr. 9. res. 62.
•  
  PDF 273 73. An sponsiones super electionem Pontificum, & Cardinalium hodie sint licita? Et an istæ sponsiones sint illicitæ ex eo, quod alter decertantium sæpe sit certas de electione Cardinalium ex testimonio alicuius, qui plurimum valet apud Pontificem, cuius est Cardinales creare? Et quid, si Titius ex ipso Pontifice audierit Cuium esse creandam Cardinalem, an possit Titius sponsione facta decertare Caium futurum esse Cardinalem? Ex p. 7. tr. 9. res. 67.
•  
  PDF 273 74. An qui contestatur se scire certo, & alter contendit, & adhuc vult spondere, teneatur restituere? Ex quo etiam infertur quod quando alter colludentium nouit excessum notabilem alterius in ludendo aleis, vel taxillis, aut in altero ludo, vel alter admonet ipsum, an inquam, in tali casu hic excedens teneatur pecuniam, quam lucratus est, restituere? Ex p. 4. tract. 4. & Misc. res. 186.
•  
  PDF 273 75. An qui protestatur se esse certum, si tamen collusor contendit, & vult spondere, an possit alter sponsionem acceptare? Ex quo etiam alij casus in textu huius Resolutionis inferuntur circa sponsiones. Ex p. 7. tr. 9. res. 63.
•  
  PDF 274 76. An si quis, cum certo rem sciret, incipit postea dubitare, possit adhuc spondere? Et an qui ri reputans id, pro quo spondet esse omnino certum, & lucratur, quia res ita contingit, re vera tamen postea comperiat, non fuisse ita certum, sed se exposuisse periculo amittendi, talis enim etiam si peccauerit spondendo ob conscientiam erroneam, tamen possit retinere, quod lucratus est? Ex p. 7. tr. 9. res. 68.
•  
  PDF 274 77. An si quatuor oppositoribus concurrentibus ad Cathedram, vel prætendentibus aliquod Officium, qui spondeat curo vnoquoque eorum, seorsum, quod non adepturus esset illam, vbi certum est, quod lucrabitur à tribus, & perdet cum vno, teneatur restituere? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 18.
•  
  PDF 274 78. An si tribus oppositoribus concurrentibus ad Cathedram Petrus spondeat cum vno quoque eorum trium seorsin, quod non adepturus sit illam, vbi certum est, quod si lucratur duplum, erit lucrum, quia à duobus erit tantum dimidium talis lucri soluendum, vni teneatur restituere? Ex p. 7. tr. 9. res. 64.
•  
  PDF 275 79. An quando quis vult spondere maiorem summam, quam alter collusor, possit illam lucrari? Ex p. 7. tr. 9. res. 65.
•  
  PDF 275 80. An sit Petrus spondeat cum Paulo, quod illum saltu, vel cursu superabit, si postea Petrus non vult currere, teneatur soluere sponsionem? Ex part. 7. tract. 9. res. 66.
•  
  PDF 275 81. An sponsiones cum conditione illicita sint licitæ? Et an lucrum acquisitum ex huiusmodi sponsionibus sit ex obligatione restituendum? Et quid, si sponsio ita fuerat. Si Turca hoc anno occideretur, dabo tibi centum, licet ne hæc sponsio? Ex p. 7. tr. 9. res. 69.
•  
  PDF 276 82. An census vitalitius sit licitus, quia reducitur ad contractum sponsionis? Ex p. 7. tr. 9. res. 70.
•  
  PDF 276 83. An sponsio dantis centum pro reddendis 300. Si filia vixerit modo, quo infra explicatibur, sit licita? Ex p. 7. tr. 9. res. 71.
•  
  PDF 276 84. An si quis accipiat à Caio 100. eo pacto, vt teneatur reddere 200. si post annos duos redeat in Patriam vel vxorem ducat, vel Presbyter fiat, sit sponsio licita? Ex p. 7. tr. 9. res. 72.
•  
  PDF 276 85. An sit licitum dare Caio 100. eo pacto, vt si post annum vixero, reddat 200. si moriar, nihil reddat, vel si vixerit reddat 110. si vero moriatur hæredibus reddat 85. Ex p. 7. tr. 9. res. 73.
•  
  PDF 277 Tractatvs V. De Cessione bonorum, & Dilationibus moratoriis à Principibus concedi solitis.
•  
  PDF 277 1. Cessio bonorum quid sit? Et an in cessione bonorum requiratur aliqui ritus, aut solemnitas, vel sufficiat sola voluntatis expressio? Ex p. 7. tr. 8. res. 1.
•  
  PDF 277 2. An pro debitis ex delicto competat cessio bonorum? Ex p. 7. tr. 8. res. 2.
•  
  PDF 278 3. An qui fraude, & dolo malo bona sua perdiderunt, gaudeant beneficio cessionis bonorum? Idem est dicendum de isto, qui bona sua luxurio se viuendo consumpsit, vel partem fortunæ vitio. Ex part. 7. tr. 8. res. 3.
•  
  PDF 278 4. An ei, qui cedit bonis, sint neganda alimenta quotidiana? Vel an ipse possit aliquid sibi retinere? Et an creditores, aut iudicos teneantur ei aliquid relinquere præter instrumenta suæ artis, si artifex sit, & vestes, quibus est indutus tempore cessionis, imo si pretiosæ sint, pro aliis commutandæ sunt? Ex p. 7. tr. 8. res. 4.
•  
  PDF 279 5. An qui occultauerit bona gaudeat pruilegio cessionis? Et an hæc indicatio debeat fieri mediante iuramento? Ex part. 7. tr. 8. res 5.
•  
  PDF 279 6. An in conscientia possit quis vti beneficio cessionis, & occultare aliquid ad sui sustenationem sine onere restitutionis? Ex p. 7. tr. 8. res. 6.
•  
  PDF 279 7. An dicta in superiori Resolutione procedant etiam si debita oriantur ex delicto? Ex p.7. tr. 8. res. 7.
•  
  PDF 280 8. An saltem de bonis acquisitis post cessionem debeantur necessaria, etiam in foro exteriori? Ex p. 7. tr. 8. res. 8.
•  
  PDF 280 9. An dicta in superiori Resolutione procedant etiam in foro conscientiæ? Ex p. 7. tr. 8. res. 9.
•  
  PDF 280 10. An si quis negauit debitum, possit priuilegio cessionis gaudere? Et quid, si tamen debitor à principio negauit debitem, postea vero ante sententiam illud confessus est, pœnitentia videlicet ductus? Et quid post sententiam & condemnationem, si causam negandi debitum habuit? Et an pendente sententia appellatione, & condemnationis, debitor possit cedere bonis, Ex p. 7. tr. 8. res. 10.
•  
  PDF 281 11. An qui cessit bonis, si aliquid in fraudem creditorum egerit, gaudeat tali priuilegio, vt v. g. quando bona sua luxurioseviuendo consumpsit, ve! ludendo, aut cum meretricibus expendendo dilapidauit? Et notatur, quod Clerici, qui in fraudem creditorum consumserunt bona, illa alienando, vel ludendo, &c. non gaudeant beneficio cessionis. Ex p. 7. tr. 8. res. 11.
•  
  PDF 281 12. An qui non dolose, sed culpabiliter ad inopiam peruenit, gaudeat priuilegio cessionis? Ex p. 7. tr. 8. res. 12.
•  
  PDF 281 13. An debitor, qui spe cessionis contraxit, gaudeat cessionis beneficio? Idem est dicendum de Clerico. Ex p. 7. tr. 8. res. 13.
•  
  PDF 282 14. An hæres, qui non confecit inuentarium, possit vti beneficio cessionis? Idem est dicendum de Clerico. Ex par. 7. tract. 8. res. 14.
•  
  PDF 282 15. An valeat pactum, si quis beneficio cessionis renunciasset? Et quid, si pactum, & renunciatio cessionis bonorum firmetur cum iuramento? Et an in tali casu debitores possint petere ab Episcopo absolutionem iuramenti? Ex p. 7. tr. 8, res. 15.
•  
  PDF 283 16. An qui cessit bonis si non possit præbere fideiussores idoneos, sufficiat præbere cautionem iuratoriam? Ex p. 7. tr. 8. res. 26.
•  
  PDF 284 17. An si creditores afferunt debitori dilationem quinquennalem, excludantur à benefico cessionis bonorum? Ex p. 7. tr. 8. res. 17.
•  
  PDF 284 18. An cessio bonorum liberet non solum debitores, sed etiam fideiussores? Et an beneficium cap. Odoardus, de solut. proficiat laico fideiussori pro Clerico? Et an, si Clericus sit fideiußori laici, gaudeat tali beneficio ex generali d. cap. Odoardus. Ex p. 7. tr. 8. res. 18.
•  
  PDF 284 19. In quibus non competat cessio bonorum. Et an si debitor per iuramentum sese obligauerit ad carcerem, vel ad minus iniectionem, nihilominus tamen ad cessionem bonorum admitti debeat. Ex part. 7. tr. 8. res. 19.
•  
  PDF 284 20. An cessio bonorum liberet à restitutione, si postea ad pinguiorem fortum peruenerit, aut aliquid acquisierit? Ex part. 7. tr. 8. res. 20.
•  
  PDF 285 21. An qui cessit bonis sedendo in loco publico, si venerit ad pinguiorem fortunam, teneatur ad restitutionem? Et an qui ceßit bonis, possit tuta conscientia retinere necessaria sibi, & familiæ, vt non indecore viuant, etiam si debita, pro quibus cedit, sint ex iniustitia, & delicto notorio acquisita. Ex part. 4. tract. 4. & Misc. res. 78.
•  
  PDF 285 22. An saltem cessio bonorum ignominiosa liberet à restitutione? Et si postea ad pinguiorem fortunam aduenerit, an tunc etiam teneatur ad integram satisfactionem? Et an Statuto hac ignominiosa cessio introduci poßit. Ex p. 7. tr. 8. res. 21.
•  
  PDF 286 23. Ab dilationes, seu iudiciæ moratoriæ possint à Principibus concedi? Et an iura territorialia habentes possint concedere has dilationes moratorias? Et an consciente maiori parte creditorum iudex possit dare, & concedere dictas moratorias dilationes. Ex part. 7. tract. 9. res. 23.
•  
  PDF 286 24. An Princeps possit concedere dilationes pro longo tempore? Et an si, excedatur modicum tempus, dilationis concessio non valeat. Ex p. 7. tr. 8. res. 24.
•  
  PDF 287 25. An quo die incipiat currere tempus dilationum. Ex p. 7. tr. 8. res. 25.
•  
  PDF 287 26. An Principes debeanis concedere dilationes moratorias Debitorius ex delicto? Et explanatur, quibus debitoribus in præiudicium creditorum hæ inducia concedi poßunt. Ex p. 7. tr. 8. res. 26.
•  
  PDF 287 27. An Principes debeant concedere inducias debitoribus ex contractu? Et an hoc procedat etiam, si pecunia numerata esset deposita. Et an Clericus debitor ratione depositi gaudeat hoc beneficio cap. Ordoardus. Idem dicendum est de debito ex contractu locationis, seu conductionis descendente. Ex p. 7. tr. 8. res. 27.
•  
  PDF 287 28. De aliis casibus, in quibus Princeps non debet concedere dilationes. Ex p. 7. tr. 8. res. 28.
•  
  PDF 288 29. An dilationes moratoriæ generaliter loquentes extendantur ad debitum iuratum, maxime si de iuramento non est facta mentio in rescripto impetrato. Et an hoc non solum procedat in Principe sæculari, sed etiam in Summo Pontifice. Ex part. 7. tract. 8. res. 29.
•  
  PDF 288 30. An Princeps poßit concedere dilationes pro debitis iuratis, ita vt induciæ valeant. Et an huius potestas ad solum Pontificem Maximum spectet. Et quid, si quis sub pœna promisit non impetrare moratoriam dilationem quia eo ipso quod impetrat, incidit in pœnam. Ex p. 7. tr. 8. res. 30.
•  
  PDF 289 31. An dilationes moratoriæ, quæ à Principe conceduntur, possint concedi à mairori parte creditorum. Et an si creditores omnes concedant, vt debitor induciasquinquennij accipiat, & non cedat bonis, teneatur debitor eas accipere, nec possit cedere bonis. Et quid si vnus cum iuramento debitorem habet obligatum, an teneatur cum cæteris creditoribus ad dilationem quinquennalem consentire. Ex p. 7. tr. 8. res. 31.
•  
  PDF 290 32. An dilationes moratoriæ prosint fideiussoribus. Et apponuntur quinque casus, in quibus dilatio principali concessa prodest quoque fideiussoribus. Ex p. 7. tr. 8. res. 32.
•  
  PDF 290 33. An pendentibus dilationibus vsuræ, & interesse currant? Ex p. 7. tr. 8. res. 43.
•  
  PDF 291 34. An stantibus dilationibus præstandi sunt fideiussores de debito soluendo post lapsum tempus? Et an, si propter inopiam debitor fideiussoribus, nec pignoribus cauere potest, ad iuratoriam cautionem admitti debeat? Ex p. 7. tr. 8. res. 34.
•  
  PDF 291 35. An lite pendente circa exactionem debiti possint debitores impetrare dilationes moratorias? Et an inducia moratoriæ, & quinquennales concedi etiam debeant Iudæis? Ex p. 7. tr. 8. res. 35. † An quis cedit bonis incurrat irregularitatem? Et quid de his, qui cedunt bonis cessione ignominiosæ? Ex p. 7. tr. 8. ex res. 22. Quæ nunc inuenietur in tom. 5. tr. 5. de Irregularitate res. 58. † An iudex laicus possit citare Clericum ad exhibenda iura sua coram eo, quando eius debitor petiit dilationem ex [...]
•  
  PDF 291 Tractatvs VI. De Thesauris.
•  
  PDF 291 1. Qvid sit Thesaurus? Et quid de Thesauris leges disponant? Ex p. 9. tr. 5. res. 1.
•  
  PDF 292 2. Ad quem pertineat Thesaurus inuentus in proprio fundo? Etiamque quæritur; quis dicatur locus suus? Et an pecunia, vel aliqua quauis res à venditore, vel alio in domus venditæ parietibus recondita, vel lucri, vel metu, vel custodia causa sub terraabscondita, & postea per errorem, vel obliuionem ablata non est, non sit Thesaurus, & ideo pecunia illa non ad emporem, spectet; sed venditori, vel alij, qui ibi eam reposuit, restituti debet? [...]
•  
  PDF 293 3. Ad quem pertineat Thesaurus inuentus in fundo alieno? Et quid dicendum est de Thesauro, tua pace, in tuo fundo quæsito, & reperto? Ex p. 9. tr. 5. res. 3.
•  
  PDF 293 4. An quando Thesaurus inuentus est in fundo alieno ex industria sine licentia Domini sufficiat in conscientia ante iudicit sententiam dare tantum ei dimidiam partem? Et quid, si aliquis casu inueniat Thesaurum in fundo alien? Etiamque quæritur, si plures Domini eiusdem fundi ex inæqualibus partibus sint, quomodo applicatibur Thesaurus in prædicto fundo inuentus? Et quid, si Dominus fundi dicat illam pecuniam inuentam fuisse absconditam à maioribus suis, inuentor vero dicat esse Thesaurum, quis debet[...]
•  
  PDF 294 5. An Thesaurus inuentus in fundo Emphyteutico pertineat ad Emphyteutam, vel ad Dominum proprietatis? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 64.
•  
  PDF 295 6. Ad quem pertineat Thesaurus inuentus in fundo accepto in fundum, vel Emphyteusim? Et cui cedat Thesaurus in domo vendita ante traditionem inuentus? Ex p. 9. tr. 5. res. 5.
•  
  PDF 296 7. Ad quem pertineat Thesaurus inuentus in fundo dotali? Et aduertitur vsurarium, pignoratarium, vel vsufructuariumnudum, vel conductorem non posse sibi retinere nisi tantum dimidiam partem, si ipse inuenerit Thesaurum. Ex p. 9. tr. 5. res. 6.
•  
  PDF 297 8. Ad quem pertineat Thesaurus inuentus à filiofamilias? Et an huusmodi inuentor post mortem Patris teneatur fratribus communicare Thesaurum, Et docetur, quod Thesaurus inuentus à cane, vel alio animali Domino canis acquiritur quoad eam partem, qua inuentori quæreretur. Ex p. 9. tr. 5. resol. 7.
•  
  PDF 297 9. Ad quem pertineat Thesaurus inuentus à seruo? Et quid, si duorum seruus in fundo vnius ex Dominis Thesaurum inuenerit, an totus Domini fundi sit? Et quid est dicendum? si aliquis sit seruus, & vnus in eo habet vusum fructum, alter vero proprietatem, & ipse Thesaurum inueniat, cui quæretur? Ex p. 9. tr. 5. res. 8.
•  
  PDF 297 10. Ad quem spectat Thesaurus inuentus ab vsufructuarios. Et quid, si ignorante Domino studiose, & data opera Thesaurum perquisierit, vsufructuarius? Et docetur, quod tutor, vel curator, cum sit vsufructuarius decimæ, non habebit partem Thesauriinuenti in fundo sui minoris, nex eius vsum. Ex p. 9. tr. 5. res. 9.
•  
  PDF 298 11. Ad quem pertineat Thesaurus inuentus in fundo Maioratus? Et explanatur, quid est sentiendum, si ipse Maioratus possessor inueniat prædictum Thesaurum, etiam si ex industria quærat, & quid si alius inuenerit. Ex p. 9. tr. 5. res. 10.
•  
  PDF 298 12. Ad quem pertineat Thesaurus inuentus in loco sacro? Et quid si data opera sine consensu Prælati, vel artibus Magiois sit inuentus prædictus Thesaurus. Et quid est dicendum, si in Monasteriis, & similibus reperiatur Thesaurus. Ex p. 9. tr. 5. res. 11.
•  
  PDF 299 13. Ad quem pertineat Thesaurus inuentus arte Magica, vel data opera, alieno in loco, aut in fundo tuo? Et quid, si in Fiscali loco, aut Religioso incantatione quædam, & magica arte quæsitus, & inuentus Thesaurus fuerit. Ex p. 9. tr. 5. res. 12.
•  
  PDF 300 14. An Thesaurus arte magica inuentus, & applicandus Fisco sit ante iudicis sententiam restituendus. Et notatur quod si in fundo alieno per malam artem inuentus est Thesaurus, tunc sit Fisco tantum adiudicandum pro ea parte, quæ fuisset inuentoris. Et quid, si forsitan Dominus fundi in illud consensisset, vt per talem artem ex eius fundo erueretur Thesaurus. Ex p. 9. tr. 5. res. 13.
•  
  PDF 301 15. Ad quem pertineat Thesaurus inuentus in loco publico. Sed hic apponitur alius singularis casus. Quidam puer in loco publico Thesaurum inuenit, cuius vitricus illud vendidit Campsori, & Campso fudit, & argumentum vendidit, an vitrico existente non soluendo, possit Procurator Fisci agere contra Campsorem ad pretium redactum ex argento fuso. Ex p. 9. tr. 5. r. 14.
•  
  PDF 302 16. An sciens in fundo latere Thesaurum, siue venam auri possit licite pretio currenti illum fundum. Et quid, si ab ignorante, & bona fide procedente aliquis emat prædictum fundum, vel lapidem pretiosum. Et in exemplum aliqui alij casus adducuntur, & tandem deducitur, quod si aliquis in saccis, quos Miles in Vrbis expugnationem cepit, putans esse plenos solo tritico, aut lana, sciret eße vasa aurea, vel laminas argentas, possit illos emere communi pretio, tanquam solo tritico, aut lana plenos, & non [...]
•  
  PDF 303 17. An pecunia abscondita & inuenia, quæ proprie non sit Thesaurus, sit restituenda, & quo modo? Et obseruatur, quanto tempore expectare debeat innentor donec rem inuentam alienare, vel ab sumere possit. Et tandem quæritur, quæ sint bona, quæ speciali nomine vacantia appellantur, & an Fisco deuolantur? Et an inuentor poßit aliquod præmium exigere à Domino rei inuentæ. Ex part. 9. tract. 5. res. 16.
•  
  PDF 304 18. An venæ auri, argenti, aut alterius metalli acquirantur inuentori, vel Regi? Et quid de Carbonariis, Lapidicinis, & similibus. Ex p. 9. tr. 5. res. 17.
•  
  PDF 305 19. An Principes possint statuere leges, vt Thesauri ad se pertineant. Et notatur, non obstantibus legibus Principum reseruantibus Thesaurum, posse cum, qui inuenit Thesaurum, illum subretinere totum, & occultare, quovsque exigatur ab eo. Et quid, si tamen quis inuenit Thesaurum in fundo Regis, an statim teneatur dimidiam partem dare Regi. Ex p. 9. tr. 5. res. 18.
•  
  PDF 307 Tractatvs VII. De Donationibus.
•  
  PDF 307 1. Qvid sit Donatio. Ex part. 8. tract. 6. resolution. 1.
•  
  PDF 307 2. Quotuplex sit donatio. Ex part. 8. tract. 6. resolution. 2.
•  
  PDF 308 3. An Episcopi, & alij Clerici valide poßint donare? Et supponuntur bona triplicis generis temporalia, quæ Clerici habere possunt, scilicet patrimonialia quasi patrimonialia, & mere Ecclesiastica, & de quibus ex his Episcopi, Clerici, & donare possint, agitur. Ex p. 8. tr. 6. res. 13.
•  
  PDF 308 4. An Episcopi, & alij Clerici licite possint donare. Et an obligatio, quam habent Clerici expendendi in vsus pios id, quod superest de congrua sustenatione, non solum oriatur ex iure humano, sed etiam ex iure naturæ. Ex p. 8. tr. 6. res. 14.
•  
  PDF 309 5. An id, quod accipitur ex illicita donatione Clericorum sit obnoxium restitutioni? Et infertur, quod meretrices, vel ludentes cum Clericis Beneficiariis, vel aliud ex ipsis accipientes de bonis Ecclesiasticis non tenentur aliquid restituere. Ex part. 8. tract. 6. resol. 15.
•  
  PDF 309 6. An Consanguininei, vel alij recipientes ab Episcopis, seu aliis Beneficiariis redditus, quos ipsi tenentur in vsus pios insumere, peccent mortaliter, quamuis non teneantur ad restitutionem? Ex p. 7. tract. 11. & Misc. 2. res. 39.
•  
  PDF 310 7. An qui accipit donationem à Beneficiario Religioso, vel Episcopo, vel à Beneficiario, & Episcopo sæculari in casibus illicitis, etiam ipse peccet mortaliter? Et supponitur probabiliter sic accipientem à dictis non teneri restituere. Idem dicendum est de eo, qui accipit à fure, vel debitore non quidem res furtiuas, sed alia, quorum habet dominium, &c. Ex part. 8. tract. 6. resol. 134.
•  
  PDF 310 8. An Superiores Regularium donare possint? Et quanta summa à Prælatis donari possit? Et quid de aliis Officialibus? Et in quo casu ab ipsis dona, vel ab aliis Religiosis aliqua munera respicientes teneantur ad restitutionem? Et an Religiosi subditi possint donare, & quomodo. Ex p. 8. tr. 6. res. 12.
•  
  PDF 311 9. An donatio Episcopi Religiosi ad vsu prophanos non solum sit illicita, sed etiam inualida, & accipientes teneantur ad restitutionem? Ex quo deducitur, an quando Monachus, aut alius Religiosus assumitur ad Episcopatum liber sit à voto paupertati, & dominium acquirat, possitque contractus inire, sicut alij Episcopi non Regulares? Et an Monachi habentes beneficia in perpetuum ad libitum possint disponere de suis fructibus, quemadmodum sæculares disponunt de fructibus beneficiorum sæcularium. Ex part. 8. tr
•  
  PDF 312 10. An donationes Regularis Beneficiarij in vsus prophanos sint validæ, licet illicitæ, & accipientes poßint tuta conscientia retinere, quæ acceperunt indebite à Beneficiario Regulari? Difficultas vero est, an qui habet liberam administrationem fructum, & redditum, non habeat etiam dominium, aut quomodo possit talis libera administratio consistere cum voto paupertatis. Ex p. 8. tr. 6. res. 133.
•  
  PDF 313 11. An Reges, & Principes possint donare, & ideo an Successores possint eiusmodi donationes reuocare. Ex p. 8. tr. 6. res. 18.
•  
  PDF 313 12. Obseruantur aliqua satis practicabilia circa donationes Principum factas ob benemerita. Ex p. 8. tr. 6. res. 128.
•  
  PDF 314 13. An donatio facta filiofamilias à Principe intuito me ritorum Patris sit conferenda, & computanda inter hæreditatem, & creditores Patris in ipsa bona ius Acquirant? Et an in huiusmodi bonis donatis filiofamilias à Principe contemplatione Patris habeat Pater vsumfructum? Et quid est sentiendum, si Pater officium à Rege pecunia, vel precibus obtineat, & postea donet filio, an sit computandum quoad æstimationem cum aliiis fratribus, quia quando officium obtinetur precibus, prædictæ preces subrogantur[...]
•  
  PDF 315 14. An Gubernatores, Decuriones, & Rectores Vniuersitatum, & Ciuitatum possint donare. Et quando Decuriones Ciuitatum faciunt aliquam donationem remuneratoriam, an standum est illorum assertioni circa benemerita. Et an facultas faciendi donationes remuneratorias transeat ad Successores. Ex part. 7. tract. 6. resol. 16.
•  
  PDF 316 15. An donatio remuneratoria Principum transeat in vim contractus, ita vt reuocari non possit, maxime si Reges donent sub nomine Dignitatis. Ex p. 8. tr. 6. res. 122.
•  
  PDF 316 16. An Donationes remuneratoriæ Principum, si sint immoderatæ, debeant rescindi, etiam si iuramento priuilegium, & donatio firmarentur. Ex part. 8. tr. 6. res. 123.
•  
  PDF 317 17. An donatio remuneratoria sit propriè donatio. Et an hæc donatio remuneratoria indigeat insinuatione. Et an quoties permissum est alicui donare ob benemerita, & seruitia, intelligatur de meritis, & seruitiis, præteritis, & non de futuris. Ex part. 8. tractat. 6. resolut. 115.
•  
  PDF 317 18. An donatio remuneratoria valeat, si de ipsis meritis non constet, nisi per assertionem donantis. Et an Principis liberalitas non exigat, vt Donatarius probet meritorum causas. Et in dubio autem, an donatio sit remuneratoria, an mere gratuita, & liberalis, censendum est esse remuneratoriam. Ex part. 8. tr. 6. res. 116.
•  
  PDF 318 19. An dicatur donatio remuneratoria, quæ efficitur propter obsequia debita. Et an donatio remuneratoria non egeat insinuatione, dummodo merita quantitatem donationis ad æquent. Ex p. 8. tr. 6. res. 119.
•  
  PDF 318 20. An vt dicatur donatio remuneratoria, merita debeant æquiualere donationi. Ex part. 8. tractat. 6. res. 120.
•  
  PDF 319 21. An donatio remuneratoria, & ex causa possit reuocari ob ingratitudinem. Ex p. 8. tr. 6. res. 117.
•  
  PDF 319 22. An donator teneatur de euictione, si donatio sit remuneratoria. Ex p. 8. tr. 6. res. 118.
•  
  PDF 319 23. An donatio remuneratoria facta à Nouitio seruanda sit formà præscripta à Concilio Tidentino cap. 16. sess. 25. de Reformatione? Et in textu huius Resolutionis infertur Donationes remuneratorias inter Patres, & filios, ac inter coniuges, & filium spurium & inter Clericum, & concubinam valere. Et quod ob beneficium in pupillum, vel adolescentem collatum tutor aut curator de bonis pupilli, vel adolescentis remuneratoriam donationem facere possit. Idem de Procuratore Generali cum libera[...]
•  
  PDF 320 24. Qui donare possunt non habentes vsum rationis? Et an multi, surdi, senes, impuberes, pupilli, furiosi, & mente capri possint donare? Ex p. 8. tr. 6. res. 13.
•  
  PDF 321 25. An mutus, & surdus possit aliquid donare inter vinos? Et an possint donare causa mortis? Ex p. 5. tr. 6. res. 12.
•  
  PDF 321 26. An minores 25. annis poßint donare? Et an minor, & filius familias possit promittere arrhas, & aliquid sic donare? Ex p. 8. tr. 6. res. 4.
•  
  PDF 322 27. An in casibus, in quibus minores non possunt donare, recipientes teneantur statim donata restituere? Ex p. 8. tr. 6. res. 7.
•  
  PDF 322 28. An tutores ex bonis pupillorum possint donare? Ex p. 8. tr. 6. res. 17.
•  
  PDF 323 29. An Miles, vel qui capitale orimen commissit, possit donare? Etiam Miles, suæ concubinæ donare possit? Et an donata ab Ecclesiastico suæ Concubinæ, ipsius Ecclesiastici hæredes non possint repetere, vel an in dicto casu prædicta dona debeant adiudicuri Fisco? Ex p. 8. tr. 6. res. 5.
•  
  PDF 323 30. An donatio Hæretici ante delictum sit valida? Idem dicendum est, si donatio non simpliciter fiat inter viuos, sed etiam causa mortis. Et aliqua alia circa hoc explanatur. Ex p. 8. tr. 6. res. 111.
•  
  PDF 324 31. An seruus possit donare bona ei relicta expressa, vel tacita, vel data cum conditione, vt non acquirantur Domino? Et an mutata materia hæc ratio possit applicari Religioso? Ex p. 8. tr. 6. res. 8.
•  
  PDF 325 32. An seruus, vel ancilla possint donare bona eis data ob turpem quæstum suorum sorporum? Idem dicendum est de Moniali, aut Religioso, si quæstum sui corporis facerent, an sibi, & non Monasterio lucrarentur. Ex p. 8. tr. 6. res. 9.
•  
  PDF 325 33. An donatio facta infanti valeat? Et an nondum conceptis, vel natis inutiliter donetur. Et nota prædictam donationem nascituro, vel infanti, Notarij stipulatione factam irreuocabilem esse, ita vt nec ex consensu secundi donatorij possit reuocari. Idem dicendum est, si Pater nomine nascituri aut stipulatur, aut donatinem comprobat. Et quid, quando quis donaret infanti absenti. Ex part. 8. tract. 6. resolut. 131.
•  
  PDF 326 34. An Mater poßit filio donare. Ex part. 8. tr. 6. res. 34.
•  
  PDF 327 35. An filius familias possit donare, Et supponitur quadruplex distingui bonorum, seu peculij genus, quod potest filiis familias competere, scilicet Casirense, quasi Casirense, profectitium, & aduentitium. Et in ceteris aliis casibus contingit filium familias habere quoque simul vsumfructum huius peculij. Ex p. 8. tr. 6. res. 6.
•  
  PDF 327 36. An filius familias possit Patri donare. Ex p. 8. tr. 6. res. 37.
•  
  PDF 328 37. An in dubio filius præsumatur impensas pro Patre animo donandi fecisse. Et qui è contra. Et quando colligatur impensas factas pro filiis Patrem fecisse animo repetendi. Et sequitur, quod vitricus in dubio non censeatur animo donandi, sed repetendi expensas fecisse. Et quid vero, si vitricus bona priuigni administrans alimenta priuigno petebat an ne, vel tuo repetitionem habebit. Ex part. 11. tract. 3. & Misc. 3. res. 19.
•  
  PDF 329 38. An donatio inter Patrem, & filium sit valida? Et an donationes factæ filio illegitimo inualida sint? Ex p. 8. tr. 6. res. 21.
•  
  PDF 329 39. An donatio Patris facta filio iuramento firmetur? Ex part. 8. tract. 6. res. 22.
•  
  PDF 330 40. An donatio facta filio studiorum causa si valida? Et an Pater ad subministrationem sumptuum studiorum causa à filio cogi possit? Et quid, si contra voluntatem Patris in Scholis filius versetur? Et an si non sit facta donatio à Patre filio studiorum causa, debeant tales sumptus in legitimam computari? Ex p. 8. tr. 6. res. 23.
•  
  PDF 331 41. An Pater teneatur donare aliquid filio pro sacris Ordinibus suscipiendis? Et an iure obligationis , naturalis Pater ad id teneatur, atque Officio iudicis Ecclsicastici compelli possit? Et an si faciat talem donationem ad suscipiendos ordines reuocare eam Pater non possit etiam propter ingratitudinem? Et an donatio facta causa dotis, vel Ecclesiæ ob ingratitudinem Prælati reuocari possit? Et docetur Patrem teneri dotare filius ad matrimonium, & igressum Religionis Ex part. 8. re. 6. res 91.
•  
  PDF 332 42. An bona Patris, donata filio in titulum patrimonij computentur inter legitimam, & veniari in diuisionem bonorum cum aliis fratribus. Ex p. 8. tr. 6. res. 92.
•  
  PDF 333 43. An patrimonium Clerici illi à Patre donatum, vt possit ordinari sit computandum inter bona legitimæ? Et an expensæ factæ pro doctorando filio, vel pro ingredienda militia, aut alio officio emendo, in legitimam non veniant? Ex p. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 24.
•  
  PDF 333 44. Quando donatio Patris filio Clerico facta censeatur facta in fraudem gabellarum? Ex p. 8. tr. 6. res. 130.
•  
  PDF 333 45. An donatio Patris facta filio remunerationis causa sit valida? Et aliqua notabilia circa hoc explanantur. Ex p. 8. tr. 6. res. 33.
•  
  PDF 334 46. An donatio Patris fili morte cornfirmetur? Et an ad donationem, vt morte Patris cenfirmetur, requiratur quod quingentos aureos non excedat, aut si excedat legitime sit insinuata? Et an donatio à Patre filiis sit eo mortuo ad hæreditatis diuisionem conferenda. Ex p. 8. tr. 6. res. 35.
•  
  PDF 335 47. Enumerantur alij casus, in quibus donatio Patris facta filio est valida. Ex p. 8. tr. 6. res. 36.
•  
  PDF 335 48. An Pater teneatur non solum alimenta, sed etiam dotem filiis spuriis præbere. Et an hoc etiam procedat, si Pater sit Clericus, etiam post Constitutionem pij V. Ex p. 6. tr. 7 & Misc. res. 28.
•  
  PDF 335 49. An pater possit renunciare beneficio legis, si vnquam & donationem facere extraneis in præiudicium filiorum Et notatur, quod in casu, quo donatio propter prolem supervenientem esset nulla, donatarium non obligari ad restitutionem, donec res donata repetatur. Et docetur, quod in dubio ea est tenenda sententia, & interpretatio, quæ humanior est, & Benignior. Ex p. 8. tr. 6, res. 60.
•  
  PDF 336 50. An si liberi post donationem suscepti, vino donatore, decesserint, donatio semel reuocata reconualescat, Ex p. 8. tr. 6. res. 61.
•  
  PDF 337 51. An donatio patris possit reuocari ob natos filios, etiam si de illis non præcogitasset. Et an donator in dubio præsumatur cogitare de liberis. Et an si donatio fiat apposita clausula, & conditione, quod reuocari non possit ex nulla causa, nequa etiam ingratitudinis, possit adhuc reuocari, Et quid, si iurauit se non reuocaturum donationem, an adhuc, & nihilominus potest reuocare, suscepta prole. Ex p. 8. tr. 6. res. 59.
•  
  PDF 338 52. An donatio facta à patre desperatione liberorum procreandorum ducto reuocetur per subsequentem filiorum generationem, etiam si donator non fuerit Patronus, & donatarius libertus? Ex part. 8. tractatu 6. resolut. 63.
•  
  PDF 338 53. An donatio remuneratoria possit reuocari per superuenientem prolem? Ex p. 8. tr. 6. res. 65.
•  
  PDF 338 54. An donatio, si filij illegitimi post illam nati legitimentur à Principe, vel per subsequens matrimonium possit reuocari? Et quanta quantitatis debeat esse donatio, vt natiuitate filiorum reuocetur in solidum, & in totum? Ex p. 8. tr. 6. res. 62.
•  
  PDF 339 55. An donatio facta Ecclesiæ, vel causæ piæ possit. reuocari ob prolem superuenientem? Et an donatio facta Ecclesiæ, vel pio loco sit rem quoad ipsam remuneratoria, / ideo non possit reuocari natiuitate filiorum? Ex p. 8. tr. 6. res. 64.
•  
  PDF 340 56. An donatio mortis causa reuocetur per superuenientiam liberorum, iuxta legem si vnquam C. de reuocanda donatione? Et an per reuocationem teneatur Donatarius non solum rem donatam, sed fructus etiam perceptos restituere? Ex p. 8. tr. 6. res. 78.
•  
  PDF 341 57. An maritus ex bonis communibus acquisitis possit donationes facere? Et infertur non posse virum ex bonis communibusabsque licentia vxoris, Maioratum instituere, filiis alterius matrimonij dotem dnnstituere, aut alimentapræbere, imo nec Parentibus, si indigeant sed de suis bonis alere teneatur, nec si hominem occiderit vir, potest pecuniarum pœnam ex bonis communibus soluere? Ex p. 8. tr. 6. res. 11.
•  
  PDF 341 58. An vxores, inscio marito, possint aliquid donare? Et explanatur octo casus, in quibus vxores non peccant accipiendo aliquid de bonis maritorum, & expendentes illud in donationibus, eleemosynis, & aliis necessariis. Ex part. 8. tr. 6. res. 10.
•  
  PDF 342 59. An donatio arrharum, & sponsalitiæ largitatis per osculum à sponsa acquisitas teneatur restituere in conscientia si ipsa non sit virgo? Et notatur, quod quando arrhæ simul, & sponsalitia largitas interueniunt in matrimonio, si consummato matrimonio sponsus moriatur, non potest sponsa vtrumque acquirere, sed datur electio sponsæ, vel illius hæredibus. Et quid, si hac donatio largitatis sponsalitiæ summam superet, quæ absque insinuatione donari non potest, an valida sit? Ex p. 8. tract. 6. res. 25.
•  
  PDF 342 60. An donatio propter nuptas, seu ante factum, vt dicitur, in conscientia lucretur à corrupta, quæ communiter putabatur virgo? Ex quo infertuor, quod si alicui conceditur priuilegium, dummodo cum virgine contrahat matrimonium, illud consequi, si contrahat cum illa, quam antea ipse corruperat, sicut Clericus, qui contrahit cum ea, quæ antea ab ipso corrupta fuit, gaudet priuilegio Canonis, & fori, quibus fruuntur Clerici coniugati cum vnisa, & virgine, nec dicitur bigamus, seu irregularis, quod legatum[...]
•  
  PDF 343 61. An qui confessus est recepiße pro dote maiorem quantitatem pecuniarum, censeatur illam donare? Ex p. 8. tr. 6. res. 113.
•  
  PDF 343 62. An donatio remuneratoria inter coniuges sit licita & valida? Ex p. 8. tr. 6. res. 28.
•  
  PDF 343 63. An maritus senex, & ignobilis, possit donare vxori Nobili, & ætate florenti? Ex part. 8. tract. 6. res. 29.
•  
  PDF 344 64. An donatio facta inter coniuges in die Natiuitatis Domini sit valida? Et de aliis septem casibus agitur, in quibus lex intercdicit coniugibus, ne donationes reuocent, Ex p. 8. tr. 6. res. 31.
•  
  PDF 344 65. An donatio, qua vnus coniux donat alteri redditus annuos ad dotandum Capellam, vel illuminandam Templum oleo, vel cera, aut pro sepulturæ causa sit valida? Et an sit valida donatio, quando vxor donat viro aliquid ad consequendum aliquem honorem, vel dignitatem? Idem dicendum est, quando vir ingreditur ludos publicos, velut hastiludia authoritate publica facienda. Et idem dicendum est, si causa studiorum, vel graduum Licentiatus, aut Doctoratus obtinendi vxor viro donet, aut pro Nobilitate [...]
•  
  PDF 345 66. An donatio inter coniuges non veros, sed putatiuos valeat. Ex p. 8. tr. 6. res. 27.
•  
  PDF 345 67. An simplices donationes inter coniuges sint prohibita? Et notatur illas leges, vel statuta prohibentia donationem inter virum, & vxorem non ligare in interiori animæ iudicio, in quo non statur præsumptionibus. Et quæritur, an valeat donatio facta ante matrimonium, dilato effectu ad tempus celebrati matrimonij: Et pro supposito, quod donationes inter coniuges possint reuocari, occuris pulchrum dubium explanatum in §. Supposito, huius Resolutionis. Ex p. 8. tr. 6. res. 19.
•  
  PDF 346 68. An simplex donatio inter coniuges iuramento confirmetur? Et notatur, quodlicet donationes inter virum, & vxorem regulariter sint prohibitæ, tamen morte confirmantur. Ex p. 8. tr. 6. res. 20.
•  
  PDF 346 69. An donatio inter coniuges morie confirmetur? Et quid est dicendum si Petrus dedit aliquas gen. mas vxori suæ, & ipsa subscrupulosa subdubitat, an illas in proprietatem dederit, an vero in vsum? Et an supradicta donatio non solum morte noturali, sed etiam ciuilis confirmetur? Ex p. 8. tr. 6. res. 23.
•  
  PDF 347 70. An donatio inter coniuges, vt confirmatur morte naturali, confirmetur etiam morte ciuili; v. g. exilio seruitute, & professione in Religione? Et notatur, quod concurrentibus aliquibus conditionibus donatio inter virum, & vxorem secundum leges permittitur. Ex part. 8. tr. 6. res. 24.
•  
  PDF 348 71. An donatio mortis causa inter coniuges sit valida? Et explanatur, quod regulariter cuicumque legari, eidem & mortis causa donari possit & nullo iure prohibitum sit quin à coniuge coniugi legatum relinquatur. Et quod in dubio, an donatio, si expresse non constat, quales donationes coniuges, vel alij facere voluerunt, præsumitur causa mortis, nec inter viuos. Ex part. 8. tractat. 6. resolut.30.
•  
  PDF 348 72. Quid sit donatio causa mortis, & quotuplex? Et an mortis causa donatio in præsentem, & tacentem conferri possit? Et an donatio inter viuos acceptata, nondum tamen tradita regulariter reuocari nequeat? Et an donatio causa mortis etiam post traditionem reuocari possit à donatore quatenus viuit? Ex part. 8. tract. 6. res. 67.
•  
  PDF 349 73. Qui possunt donare causa mortis? Ex p. 8. tr 6. res. 68.
•  
  PDF 350 74. An Regulæ Cancellariæ obligent in foro conscientiæ, & interiori? Et an donatio inter viuos facta ab Episcopo intra viginti dies ante eius obitum sit valida in foro conscientiæ, licet per Regulam Cancellariæ de viginti in foro exteriori si nulla, & licet sanus esset Episcopus? Et an prædicta Donationes validæ sint in vtroque foro, vnde donatarius possit obsurdescere, si forte publicetur excommunicatio contra non reuelantes bona Episcopi defuncti, quod est valde notandum? Ex p. 1. tr. 10. res. 43.
•  
  PDF 350 75. An donatio Episcopi intra viginti dies ante obitum si valida? Et quid, si donatio fuerit facta extra infirmitatem? cum scilicet sanus esset Episcopus, quare adhuc, si publicetur excommunicatio contra non reuelantes bona Episcopi defuncti, manet tutus in conscientia donatarius? Ex p. 8. tr. 6. res. 88.
•  
  PDF 350 76. An donatio causa mortis facta à Nouitio post ingressum Religionis sit valida, non obstante Decreto Concilij Tridentini sess. 25. cap. 16. de sepult. Et notatur, quod nulla existente professione, nulla etiam existit donatio in consobrinos collata. Et quod Monachus, qui facit professionem, si licite à Religione recessit, recuperat bona Ecclesiæ collata contemplatione ingressus Religionis. Ex p. 8. tr. 6. res. 86.
•  
  PDF 350 77. An in Concilio Tridentino sess. 25. c. 26. de Regulat. comprehendatur renunciatio, vel donatio facta ante ingressum Nouitiatus intuitu ingressus Religionis? Ex p. 5. tr. 2. res. 55.
•  
  PDF 351 78. An donatio facta ante ingressum Religionis animo ingrediendi illam, sit valida? Ex part. 8. tr. 6. res. 87.
•  
  PDF 352 79. An filiusfamilias de bonis aduentitis, quorum vsusfructus Patri non quæritur, siue eius consensu mortis causa donare possit. Ex p. 8. tr. 6. res. 69.
•  
  PDF 353 80. An filiufamilias Patre suo consentie[n]te causa mortis donare ossit bona aduentitia? Et in supradicto casu an consensus Patris debeat specialis, & expressus intercedere, vel sufficiat tacitus? Et quid, si filius donauerit causa mortis an iunc requiratur iudicis authoritas, an potius sufficiat solus ipsius Patris consensus, donationi authoritatem præbentis? Et quid præter consensum filio præstitum, an adhuc viuente filio talis donatio a Patre reuocari possit? Ex p. 8. tr. 6. res. 70.
•  
  PDF 354 81. An filiufamilias sit testamentum faciat cum consensu Patris adiecta clausula codicillari, si non valeat iure testamenti, valeat iure codicilli, aut cuiuscumque alterius vltimæ voluntatis, vtrum in vim donationis causa mortis valere possit? Ex p. 8. tr. 6. res. 72.
•  
  PDF 354 82. An minor 25. annis Curatorem habens absque illius consensu donationem mortis causa facere possit? Et supponitur, quod minores 25. annis firmo destituantur iudicio, & propterea res mobiles sine Curatorum authoritate donare nequeunt. Et similiter prodigi donare vetantur. Sed difficutas est causa mortis. Et docetur puberes, inconsulto, inscioque Curatore testari poße. Ex p. 8. tr. 6. res. 71.
•  
  PDF 354 83. An vsurarius causa mortis donare possit? Et aduertitur, quoad pias causas attinet, constat manifestos vsurarios siue testamento, siue codicillos siue donatione causa mortis disponere valide, & licite posse. Ex p. 8. t. 6. res. 73.
•  
  PDF 355 84. An Iudæi causa mortis possint donare? Et notatur, quod si omnia bona tam præsentia, quam futura mobilia, & immobilia, mortis causa donata sint, quod sub huiusmodi vniuersali donatione nomina, tura, & actiones non comprehenduntur. Ex p. 8. tr. 6. res. 74.
•  
  PDF 356 85. An Cœcus possit donare sine certis conditionibus? Ex p. 5. tr. 6. res. 25.
•  
  PDF 356 86. An cœcus mortis causa possit donare absque solemnitate leg. hac consultissima, cod. qui testamenta facere possunt? Et an mortis causa donare possit mulier, quæ non potest contractum facere absque consensu mariti, siue curatoris, vel duorum propinquornm, ita disponente municipali lege, seu statuto, quæri solet? Et an verbum donationis in aliquo statutoappositum non significet donationem mortis causa, sed donationem inter viuos? Ex p. 8. tr. 6. res. 75.
•  
  PDF 357 87. Quænam signa demonstrent donationem esse factam causa mortis? Ex p. 8. tr. 6. res. 76.
•  
  PDF 357 88. An reseruatum in donatione mortis causa pertineat ad hæredem, vel ad donatarium? Ex p. 8. tr. 6. res. 77.
•  
  PDF 357 89. An ex sola pœnitentia donati causa mortis iuramento firmata reuocari possit? Ex p. 8. tr. 6. res. 79.
•  
  PDF 357 90. An donatio causa mortis regulanda sit secundum leges contractum, an secundum leges loquentes de testamentis? Ex p. 8. tr. 6. res. 80.
•  
  PDF 358 91. An ex donatione mortis causa omnium bonorum Falcidia detrahi possit? Et quid, si donatio mortis causa non in testamento, vel codicillis, sed extra illos fuerit facta? Ex p. 8. tr. 6. re. 82.
•  
  PDF 358 92. An in donatione mortiis causa neceßaria sit insinuatio, vel saltem fieri debeat coram quinque testibus? Et si sit ad pias causas, an duo vel tres testes sufficiant? Et an quinque testes in donatione mortis causa vno contextu adhiberi debeant? Et an valeat mortis causa donatio, si per donatoris epistolam propria ipsius manu scriptam facta sit absque vllo teste? Et an donatio mortis causa per Procuratorem fieri possit? Ex p. 8. tr. 6. res. 81.
•  
  PDF 359 93. An donatio causa mortis insinuatione egeat? Et notatur, quod quando aliquid emitur vltra, vel infrà dimidium iusti pretij, si illud vltra, vel infrà dimidium excedit valorem, qui donari potest absque insinuatione, non potest valide ab emptore remitti, & condonari venditori absque prædicta insinuatione. Ex p. 8. tr. 6. res. 50.
•  
  PDF 359 94. An in Donatione facta Ecclesiis requiratur insinuatio. Ex p. 4. tr. 1. res. 63.
•  
  PDF 359 95. An donatio facta Ecclesiæ, vel piæ causæ sit valida absque insinuatione. Ex p. 8. tr. 6. res. 49.
•  
  PDF 361 96. An vt donatio sit valida, necessaria sit insinuatio coram iudice. Et an insinuationis omissio non totam donationem vitiet, sed illud dumtaxat, quod superfluum est, & legitimam summam excedit. Et an donatur possit huic legi, & necessitati insinuationis renunciare. Et explanatur, quid vero nomine Solidi inelligatur. Ex p. 8. tr. 6. res. 46.
•  
  PDF 361 97. An in aliquibus casibus donatio sine insinuatione sit validat? Et an sit valida remissio debiti liquidi excedentis quingentos solidos? Et an squi sperat legatum, aut aliud bunum, quod nondum obtinuit possit illud renunciare in quacumque quantitate absque insinuatione? Ex p. 8. tr. 6. res. 47.
•  
  PDF 362 98. An valeat donatio facta pluribus absque insinuatione, si excedat quingentos solidos? Ex p. 8. tr. 6. res. 48.
•  
  PDF 362 99. An donatio iuramento firmata sit valida absque insinuatione? Imo si donator renunciauerit legi de insinuatione? Ex p. 8. tr. 6. res. 53.
•  
  PDF 362 100. An si donatur insinuationi renunciat, valeat saltem dicta doatio tanquam nudum contractum, & pactum? Et quid, si in prædicta donatione appositum sit iuramentum? Ex p. 8. tr. 6. res. 52.
•  
  PDF 363 101. An si donatio non sit infirmata, donatarius possit in conscientia retinere excessum donationis? Et quid, si donator ignoret se posse excessum repetere. Ex p. 8. tr. 6. res. 53.
•  
  PDF 364 102. An donatio inter viuos omnium bonorum præsentium, & futurorum, sit valida? Et quid, si adsit insinuatio? Et ex doctrina huius Resolutionis etiam inferuntur, & notantur alij casus circa hoc & in exemplum supradictæ quæstionis, adducuntur. Ex p. 8. tr. 6. res. 38.
•  
  PDF 365 103. An in foro conscientiæ donatio omnium bonorum, (vt supra) possit à Donatio retineri? Et quid:, si exigatur ab ipso donatore, vel hæredibus? Et an supradicta donatio sit contra bonos mores, ac proinde iuramento firmari non possit? Et quid, si quæras, an donatio omnium bonorum præsentium, & futurorum possit esse valida, si Principis authoritate firmetur. Ex p. 8. tr. 6. res. 39.
•  
  PDF 366 104. An in aliquo casu donatio omnium bonorum sit valida? Pro qua adducuntur alij diuersi casus in textu huius Resolutionis. Ex p. 8. tr. 6. res. 40.
•  
  PDF 366 105. An donatio omnium bonorum præsentium, & futurorum facta Ecclesiæ sit valida? Et in tali casu teneatur tamen tunc Ecclesia, vel pius locus alere donatorem? Ex p. 8. tr. 6. res. 41.
•  
  PDF 367 106. An donatio facta Ecclesia cum aliquo onere, si non adimpleatur, competat actio donatori ad repetendam donationem? Et supponitur, quod quilibet in contrahendo potest legem, quam volet rei suæ dicere. Ex quo sequitur, quod si vinea donata sit. Hospitali ea lege, vt non possit alienari, an si Hospitale eandem vineam postea alienauerit, competat donatori actio ad repetendam vineam? Ex part. 8. tr. 6. res. 42.
•  
  PDF 367 107. An donatio omnium bonorum præsentium, & futurorum iuramento firmetur, ita vt non possit reuocari. Ex p. 8. tr. 6. res. 43.
•  
  PDF 368 108. An donatio omnium bonorum præsentium, & futurorum sit valida quoad præsentia? Et an si quis faciat donationem causa mortis suorum omnium bonorum præsentium, & futurorum, talis donatio sit superiori legi damnata. Et docetur locationem rerum. Ecclesiasticarum vltra triennium vitiari in totum. Et probatur, quod prohibetur dari Emphyteusim vltra tres vitas. Ex p. 8. tr. 6. res. 44.
•  
  PDF 369 109. An si quis donauit bona præsentia, & futura, reseruando sibi vsum fructum vt non possit tamen de illo in morte disponere, an inquam, talis donatio sit valida? Et in dicto casu, an possit testari de pecuniis, quas acquisiuit, & lucratus est, cum esset vsufructuarius? Ex p. 8. tr. 6. res. 45.
•  
  PDF 369 110. An donatio possit fieri absenti? Et quid, si Notarius nomine absenti donationem acceptet? Et an valeat donatio absenti facta, quando iuramentum interpositum sit de non reuocando, seu interueniendo? Ex p. 8. tr. 6. res. 93.
•  
  PDF 370 111. An si Nuntius iniuste non tradfat absenti rem donatam, teneatur duplici restitutioni, donatario, & hæredibus donantis? Et quid in prædicto casu, si donatio facta erat Ecclesiæ, vel piæ causæ? Ex p. 8. tr. 6. res. 94.
•  
  PDF 370 112. An post mortem donatoris possit donatio acceptari? Et quid, si donatio facta sit in fauore piæ causæ. Ex p. 8. tr.. 6. res. 95.
•  
  PDF 371 113. An quis possit acceptare donationem pro absente? Et quid, si donatio sit firmata iuramento? Ex p. 8. tr. 6. res. 97.
•  
  PDF 371 114. An Notarius possit pro absenti stipulari, ita vt non possit donator retrocedere, etiam ante absentis acceptationem? Et quid, si donatio sit firmata iuramento? Et in prædicto casu, quatuor valde notanda considerari debent, quæ in textu huius Rusolutionis explanantur, & docentur. Ex p. 8. tr. 6. res. 98.
•  
  PDF 372 115. An donatio facta absenti, & nondum acceptata iuramento firmetur? Et an si per simplicem donationem, vel promissionem factam absenti, rite tamen ab aio legitime pro basente acceptatam, me obligem, possim tuta conscientia eam reuocare si is, qui pro ab absenti acceptauit, in reuocatione consentiat? Et an si Donatarius moriatur, antequam sciat, ratamque habeat donatianem, scireque acceptationem pro se rite factam ab eo, qui iure poterat acceptare, ius quod donatarius ex tali donatione habebat[...]
•  
  PDF 373 116. An obligatio donatoris transeat ad hæredes, antequam donatio sit acceptata? Et si donatarius mortuus est ante acceptationem donationis, vel ratihabitionem factam ab eo, qui poterat suo nomine acceptare, succedunt he hæredes illius in donationis acceptationem? Et donatio facta infanti ante vsum rationis, & à tabellione acceptata, vel ab alio, qui iure potest acceptare, est ne reuocabilis, an expectari debeat infantis ratihabitio? Ex p. 8. tr. 6. 101.
•  
  PDF 373 117. An donatio, quæ post vnum alteri sit, possit in secundo ante acceptationem reuocari? Ex p. 8. tr. 6. res. 103.
•  
  PDF 373 118. An promissio, seu donatio facta Ecclesiæ, vel ad piam causam ante acceptationem, valeat, ita vt non possit per pœnitentiam reuocari? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 108. aliàs 107.
•  
  PDF 374 119. An donatio facta Ecclesiæ valeat ante acceptationem? Et an donatio facta Ecclesiæ, vel piæ causa etiam iuramento frumata reuocari possit ante acceptationem? Et an donum factu[m] Ecclesiæ ex vnamini consensu coniugum post eorum mortem aggrauet superuiuentem alteri medietatem illius doni dare Ecclesiæ. Et aduertitur, quod in iudicando illam opinionem amplecti debet, qeæ fauet Ecclesiæ. Et etiam deducitur donationem factam etiam af fauorem priuati præsentis, & carentis valere absque alio acceptatione. Ex
•  
  PDF 375 120. An donatio facta Ecclesiæ, piæ causæ, aut pauperibus abse[n]tibus possit à quolibet acceptari. Ex p. 8. tr. 6. res. 96.
•  
  PDF 375 121. An donatione possit apponi pactum, vt perueniat ad Ecclesiam cum aliquo onere? Et notatur, quod dum Rex donat aliquid, possit apponere pactum ne detur Ecclesiæ, licet generaliter statuere, ne quis prædicta sua bona vendeat Ecclesiæ, esset iniquum, & contra ipsius libertatem. Et an donans cum pacto, vt post mortem det Ecclesiæ, possit postea tale pactum Collere? Ex p. 8. tr. 6. res. 100.
•  
  PDF 375 [12]2. An donatio facta Ecclesiæ possit reuocari? Et an donans cum pacto, vt post mortem alicuis tertij det Ecclesiæ, possit postea tollere prædictum pactum? Ex p. 8. tr. 6. res. 428.
•  
  PDF 376 123. An donatio facta Ecclesiæ nondum constructæ, vel Collegio nondum erecto sit valida? Ex quo à fortiori colligitur, Collegio nondum erecto, & Ecclesiæ nondum constructæ posse concedi priuilegium. Ex p. 8. tr. 6. res. 112.
•  
  PDF 376 124. An donatio facta quæ Capucinis, Minoribus, PP. Societatis Iesu, sit valida? Et an prædicta Religiones possint succedere, ab inuestato? Et an donatio facta supradictis Religionibus, vel alicui Religioso particulari sit irrita per modum legati? Ex p. 8. tr. 6. res. 104.
•  
  PDF 377 125. An donatio facta intuitu panpertatis, vel sanctitatis sit valida, paupertate, vel sanctitate non existente. Et in tali casu cuis est facienda restitutio? Ex p. 8. tr. 6. res. 109.
•  
  PDF 377 126. An donatio ob causam præteritam, vel præsentem, si causa non subsit, sit valida? Et ex doctrina huius quæstionis multi alij casus valde notandi, quia aliqui eorum sæpe contingunt in praxi, inferuntur, & aliqui alij nouiter quæruntur, & explanantur. Ex p. 8. tr. 6. res. 89.
•  
  PDF 378 127. An donatio mere interna donatorem obliget? Et in tali casu, an donatarius possit facere occultam recompensationemi si sciet, v. g. promissionem internam Petri? Ex p. 7. tr. 6. res. 107.
•  
  PDF 379 128. An promissio, seu donatio externa ex iur natura obliget ante acceptationem, nec possit reuocari? Et ex doctrina difficultatis infertur, non modo obligationem promissionis nondum acceptata reuocari posse non solum per expressum consensum, sed etiam per tacitum promittentis, quam promißarij. Et si promißor rem promissam vendat, locet, aut voueat, alicui pio loco ante acceptationem, an eo ipso censeri suam promissionem reuocare. Sed quid est dicendum, si promißor velit[...]
•  
  PDF 380 129. An donatio metu graui extorta sit ipso iure irrita? Idem quæritur de promissione. Et quid, si donatio fuerit per nimiam reuerentiam, vel importunitatem concessa? E ex doctrina huius Resolutionis infertur, an testamentum factum metu cadente in constantem virum si ex ipso iure nullum? Et additur testamentum in scriptis factum, sit tabellio coactus, & non rogatus subscripsit, esse iure ipso nullum. Et similiter testes in testamento metu adhibiti, vel detenti, ipso iure testificandi vi[...]
•  
  PDF 380 130. An donatio ex causa ingratitudinis possit reuocari? Et in textu huius Resolutionis explanantur causæ ingratitudinis, pro quibus prædicta donatio reuocari possit? Et an ex capite ingratitudinis reuocari potest donatio à solo donatore, non autem ab eius hæredibus, quando nempe donator sciuit causam ingratitudinis, & tacuit, secus vero si eam ignorauit? Ex p. 8. tr. 6. res. 54.
•  
  PDF 381 131. An donatio facta Ecclesiæ on ingratitudinem Prælati, & Clerici possit reuocari? Ex p. 8. tr. 6. res. 56.
•  
  PDF 381 132. An donatio ex ingratitudine reuocari possit, non obstante iuramento adhibito non reuocandi? Et an valeat pactum donationi appositum de non reuocanda donatione propter ingratitudinem donatarij? Et infertur, quod maritus, qui promisit cum iuramento vxorem non accusare, licet adulterium committat, obligatur ad id obseruandum. Ex p. 8. tr. 6. res. 57.
•  
  PDF 382 133. An si donatarius neget alimenta donatori indigenti, donatio possit reuocari? Et an si filia dotata, & coniugata committat causam aliquam ingratitudinis aduersus Patrem poterit Pater, stante matrimonio donationem reuocare? Idem dicendum est de soluto matrimonio, si filios habeat. Ex p. 8. tr. 9. res. 55.
•  
  PDF 383 134. An neceßaria sit sententia, vt donatarius in conscientia ex causa ingratitudinis teneatur restituere bona donata? Et an ex causa ingratitudinis poterit donator, aut eius hæredes occultè se compensare ante latam sententiam iuxta Regulas occultæ compensationis? Et an causæ reuocandi donationes habeant locum in reuocando legato comparatione legatarij ingrati, si testatorem defunctum officiat graui iniuria, vt si carnaliter cognouit eius vxorem, &c. Et an donatarius ingratus restituere quoque teneatur[...]
•  
  PDF 383 135. An donatio inofficiosa reuocari possit, diligenter examinatur? Et quid est dicendam, si donatio inofficiosa facta sit Ecclesiæ, vel piæ causæ, an solum possit reuocari quoad legitimas filiorum? Et quid, si Pater, aut mater prodigis donationibus inter viuos, siue in vnum filium, siue in extraneam personam totam substantiam, aut notabilem eius partem essuderit, &c. Et an donatio inofficiosa possit reuocari, etiam si iuramento sit confirmata, vel si donator eam renunciet, aut naciscatur?[...]
•  
  PDF 385 136. An donatio prodiga sit ipso iure nulla. Ex part. 8. tract. 6. res. 84.
•  
  PDF 385 137. An donatio obliget, si notabiliter varietur status rerum? Et quid si promissum sit iuramento firmatum? Et infertur, quod si ex incognita mutatione rerum licet reuocare donationem, & promissionem, ergo & vota plurima? Et an si duo muto sibi promittant vnusquisque independenter à promissione alterius, fas sit à promissionem non adimpleuit? Ex p. 8. tr. 6. res. 105.
•  
  PDF 386 138. An donatarius peccet, & teneatur ad restitutionem, quando scit donationem fieri cum damno creditorum, etiam si ab ipsis intra annum non repetetur? Et quid est dicendum, quando donatarius sciens, & prudens incitaret debitorem ad alienandum in fraudem creditorum. Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 39.
•  
  PDF 386 139. An donatio facta pro patrimonio ad suscipiendos ordines sit in foro conscientiæ retrodoananda donatori? Et an talis Clericus sic ordinatus nullam incurrat suspensionem, nec teneatur retrocedere donationem? Et an donatio facta Clerico inopi, vt ad Subdiaconatum promoueri possit, ipse statim post suspectos ordines moriatur, debeant ad donatorem bona donata reuerti, vel transmittantur ad hæredes donatarij. Ex p. 8. tr. 6. res. 135.
•  
  PDF 387 140. An donatio facta iudici, vel testibus, vt iniust iudicet, vel falso iurent, sit valida, vel maneat obnoxia, restitutioni? Et aduertitur actiones turpes esse vendibiles, puta occidere hominem, &c. ac proinde pro illis acceptum non esse restituendum. Ex p. 8. tr. 6. res. 110.
•  
  PDF 387 141. An donatio cum conditione turpi, vel impossibili sit valida? Et quid si in contractu matrimonij apponatur conditio turpis, aut impossibilis? Et si in foro interno, vel externo dubium sit, an contrahentes matrimonium hanc conditionem ferio, vel ioco adiecerint, præsumendum sit, quod ioco adiecta sit? Et an valeat donatio conditionalis, vt do tibi mille aureos, vt per vitam meam soluas centum quotannis, &c. Ex p. 8. tr. 6. res. 85.
•  
  PDF 388 142. An donatio ad finem turpem sit irrita? Et an iure natura irrita sit donatio eius, qui quando promisit, non habuit animum donandi, etiam si verbis promiserit se daturum? Ex p. 8. tr. 6. res. 102.
•  
  PDF 388 143. An quis possit in suam concubinam ferre donationem, præsertim quæritur de Clericis, & Militibus, & etiam de viris vxoratis, & Doctoribus, Aduocatis, & Commendatariis? Et an supradicti teneantur de iustitia prædictis concubinis salariam seruitiorum suorum, in quo conuenerunt, soluere? Et an quando donatio Clerici, Militis, &c. est irrita, firmetur iuramento? Et an donatio promissa meretrici, ipso in iudicio, peti possit? Ex p. 8. tr. 6. res. 83.
•  
  PDF 389 144. An deceptus in pretio propter consensum, videatur excessum donare? Et an si quis tradiderit aliquam rem alteri, & nihil expresserit, eam donare videatur? Et quid si sit Nobilis, qui eam tradidit? Ex part. 8. tract. 6. res. 114.
•  
  PDF 390 145. An si quis donauit aliquam rem alicui, qui talem donationem probare non potest, poßit in conscientia tantum subripere ab hærede, quantum res illa valebat. Ex part. 8. tr. 6. res. 90.
•  
  PDF 390 146. An donatarius teneatur persoluere vota donantis, si non sit soluendo, aut mortuus sit? Et quid, si donatarius accepit, sciens vouentem effici impotentem ob id ad soluendum votum? Ex quo infertur, quod donatarius, aut legatarius non tenetur ad persoluenda defuncti debita ex iustitia, & contractibus. Ex p. 8. tr. 6. res. 112.
•  
  PDF 390 147. An donatio Constantini facta D. Syluestro sit vera, & valida, & id negantes sint denunciandi Inquisitoribus. Ex p. 8. tr. 6. res. 136.
•  
  PDF 393 Tractatvs VIII. De Testamentis Priuilegiatis ad pias causas, peste infectorum, & Militum. Et aliqua quoad Testamenta communia, & legata pia, & prophana.
•  
  PDF 393 1. Qvid sit testamentum ad pias causas? Ex p. 7. tr. 6. res. 1.
•  
  PDF 393 2. An testamentum ad pias causas valeat absque solemnitatibus iuris civilis, etiam in terris non subiectis Pontifici modo adsint duo testes? Ex p. 7. tr. 6. res. 2.
•  
  PDF 394 3. An testamentum absque solemnitate iuris, in quo causa pia non est hæres instituta, valeat quoad legata pia in ipso contenta? Exp. 7. tr. 6. res. 3.
•  
  PDF 394 4. An testamentum ad pias causas valeat etiam quoad legata prophana, si desit iuris solemnitas? Ex p. 7. tr. 6. res. 4.
•  
  PDF 395 5. De his, qui ad pias causas testari possunt. Ex p. 7. tr. 6. res. 5.
•  
  PDF 395 6. An filiusfamilias possit ad pias causas testari? Ex p. 7. tr. 6. res. 6.
•  
  PDF 395 7. An impuberes, etiam si sint doli capaces, possint ad pias causas testari? Et quid cum dispensatione, & permissu Principis? Ex p. 7. tr. 6. res. 7.
•  
  PDF 395 8. An damnatus ad mortem possit ad pias causas testari? Et quid, si ante damnationem ad pias causas testatus fuerit? Ex p. 7. tr. 6. res. 8. aliàs 7.
•  
  PDF 396 9. An deportatus possit condere testamentum ad pias causas? Ex p. 7. tr. 6. res. 9. aliàs 8.
•  
  PDF 396 10. An prodigus testari possit ad pias causas? Ex part. 7. tr. 6. res. 10. aliàs 9.
•  
  PDF 396 11. An vsurarius possit ad pias causas testari, aut donare causa morta? Ex p. 7. tr. 6. res. 11. aliàs 10.
•  
  PDF 396 12. An serui, & mancipia testari poßint ad pias causas? Et quid de eo, qui dubius est de suo statu, munquid ad pias causas testari ei licebit? Ex part. 7. tr. 6. res. 12. alias 11.
•  
  PDF 397 13. An furiosus possit ad pias causas testari? Sed difficultas est, quando constat habuisse dilucida interualla, & non constat, an actus executus fuerit tempore sanæ, vel insanæ mentis? Et quid de ægro delirante, vel dilucidæ intervalla habente, qui casus frequentior est? Ex part. 7. tr. 6. res. 13. aliàs 12.
•  
  PDF 397 14. An Cœcus possit condere testamentum? Et an in codicillis cæci seruanda sit eadem solemnitas, quæ seruatur in testamento cœci? Et quid est dicendum, si ad pias causas testetur? Ex p. 5. tr. 6. res. 26.
•  
  PDF 398 15. An testamentum nutu conditum valeat ad pias causas? Ex p. 7. tr. 6. res. 22. aliàs 21.
•  
  PDF 399 16. An mutus, & surdus possit testari? Et si mutus, & surdus sit Miles, vel cum priuilegio Principis, vel ad pias causas an possit testari? Ex par. 5. tract. 6. res. 23.
•  
  PDF 399 17. An mutus, & surdus possit ad pias causas testari? Et an valeat testamentum soio nutu factum ad piat causas? Et an peregrinus ad pias causas testari possit. Ex p. 7. tr. 6. res. 14. aliàs 13.
•  
  PDF 400 18. Quot testes requirantur in testamentis ad pias causas? Et quid in foro conscientiæ? Et an sola scriptura facta manu testatoris siue testibus vim habeat testamenti, & valeat ad pias causas? Et alij tres casus circa hoc inferuntur , & explanantur. Ex p. 7. tr. 6. res. 15. aliàs 14.
•  
  PDF 400 19. Quot testes requirantur in testamentis ad pias causas quando non sunt idonei? Et an testes in testamento ad pias causas adhibiti, præsumantur legitimi, donec contrarium probetur? Ex p. 7. tr. 6. res. 16. aliàs 15.
•  
  PDF 400 20. An mulieres in testamento ad pias causas possint esse testes? Et an duæ fœminæ in testamento ad pias causas, sint sufficientes testes? Ex p. 7. tr. 6. res. 17. aliàs 16.
•  
  PDF 401 21. An in testamento ad pias causas testes debeant esse rogat? Et an in testamentum ad pias causas requiratur rescriptio testium? Et an si testator ipse suam voluntatem ad pias causas scripsit in schedula, vel scribi fecit, deinde vocauit duoas testes, & coram eis dixit se disponere de bonis suis vt in schedula, schedulam autem testibus non legit, sustineatur vt testamentum ad pias causas facto non requiratur, vt probetur testes esse idoneos, sed vt tale, sint præsumatur.Et an opus sit vniuersos testes [...
•  
  PDF 401 22. An quibus casibus valet testamentum inter liberos, valeat & testamentum ad pias causas. Ex p. 7. tr. 6. res. 34. aliàs 33.
•  
  PDF 401 23. An constet hæredi testatorem reliquisse aliquid ad pias causas teneatur illud soluere, licet in voce solum in foro conscientiæ? Et si post mortem testatorisproducatur schedula à Confessario continens legata ad pias causas, quam testator scripsit, antequam decedere, an debeat pro vltima voluntate & legitima habere? Et alia circa hoc pro Confessario, schedula testatoris, & testibus inferuntur, & explanantur. Ex p. 7. tr. 6. res. 19. aliàs 18.
•  
  PDF 402 24. An si moribundus cepit facere testamentum, vel Codicillum, & non potuit perficere, sit irritum quoad pias causas Ex p. 5. tr. 3. res. 126.
•  
  PDF 402 25. An testamentum, vel codicillum ad pias causas inceptum & non finitum sit validum? Et aliqua alia circa hoc inferuntur, & explanantur. Et tandem notatur, quod testamentum ad pias causas, si à testatore in præsentia testium, qui testatoris voluntatem audierunt, est dictatum, Notarius vero id postquam scripsit, non legis testatori, & testibus, non obest, quod non iterum est lectum testatori, & restibus, si oluntas testatoris testibus probatur. Ex p. 7. tr. 6. res. 20. aliàs 19.
•  
  PDF 403 26. A si testator relinqua cuidam Ecclesiæ legatum vnciarum decem quolibet anno in perpetuum, & cum esset elapsum à maorte testatoris tempus 100. annorum, quæsierunt à me hæredes, an teneantur soluere supradictum legatum & an conditio caste, & honeste viuendi in aliquo legato apposita intelligatur debere toto vitæcursu, vel tempore arbitrio prudentis sufficienti, quale est annorum decem, &c. Vnde si fæmina caste vixerit per decennium, licet postea in fornicatinem inciderit [...]
•  
  PDF 403 27. An si quis moriatur in loco, vbi non possit condere testame[n]tum, & vellet relinquere aliquid Ecclesiæ, an valeat tale legatum, si relinquat talem scripturam scripta[m] manu propria? Et an in tali casu non solum ad pias causas. sed etiam absolute testamentum factum coram Parocho, & duobus testibus valeat in vtroque foro in terris Ecclesiæ? Et alij quatuor casus in textu Resolutionis inferuntur ex supradicta quæstione. Ex part. 5. tract. 3. res. 119.
•  
  PDF 404 28. An moriturus possit ad pias causas committere alicuis arbitrio suum testamentum? Adde, si testator or dixerit ita commitio omnia bona mea arbitrio, vel dispositioni Titij, tunc Titium hæredem nudum, ac solo nomine censeri, atque obligatum esse totam hæreditatem in causas pias distribuere? Et an moriturus possit committere etiam Fratribus Minoribus nominationem executorum sui testamenti, & an ipsi nominare possint cum licentia sui Superiori? Ex p. 5. tr. 3. res. 127.
•  
  PDF 404 29. An testamentum ad pias causas relictum alterius arbitrio valeat? Et in casu, quo testator comminttat omnia bona sua arbitrio Titij, an omnia relicta à testatore, in causas pias videantur disposita fuisse? Ex p. 7. tr. 6. res. 21. alias 20.
•  
  PDF 404 30. An testamentum ad pias causas valeat sine institutione hæredis? Et cum in testamento ad pias causas non requirantur solemnitates iuris ciuilis, sed sufficiat solennitas iuris gentium, vel diuini, numquid testamentum ad pias causas vitiatur ex causa præterionis, vel exhæredationis Ex p. 7. tr. 6. res. 23. alias 22.
•  
  PDF 405 31. An temporis inscriptio, videlicet anni, mensis, & diei, sit necessaria in testamento ad pias causas? Ex p. 7. tr. 6. res. 24. alias 23.
•  
  PDF 405 32. An in testamento ad pias causas, sit necessarium, vt apponatur locus, vbi de aliis quatuor circumstantiis agitur? Ex p. 7. tr. 6. res. 25. alias 24.
•  
  PDF 405 33. An legata ad pias causas valeant si hæreditas ædita non sit, & de quibusdam aliis & legatis ad pias causa. Ex part. 7. tractat. 6. resolu. 26. alias 25.
•  
  PDF 406 34. An testamentum non solemne ad pias causas, reuocet prius solemne etiam ad pias causas? Et an hoc etiam intelligatur, cum folium, vel schedula esset subscripta manu testatoris? Ex p. 7. tr. 6. res. 27. alias 26.
•  
  PDF 406 35. An testamentu[m] ad pias causas censeatur habere clausulam derogatorium aliorum? Ex p. 7. tr. 6. res. 28. alias 27.
•  
  PDF 406 36. An statuta laicorum includant testamentum ad pias causas? Vt v. g. stante statuto, vt vxor sine censensu viri testamentum facere non possit, an valeant saltem ad pias causas? Et an quibus in casibus valet testamentum Militis, iisdem quoque valeat testamentum ad pias causas conditum? Ex part. 7. tract. 6. res. 29. alias 28.
•  
  PDF 407 37. Quænam dicantur relicta ad pias causas? Et enumerantur sigillatim omnia, quæ ad piam causam reducuntur. Ex p. 7. tr. 6. res. 30. alias 29.
•  
  PDF 407 38. Enumerantur alia legata ad pias causas. Ex p. 7. tr. 6. res. 31. alias 30.
•  
  PDF 408 39. Ad quem iudicem pertineat executio testamenti ad pias causas, & legatorum piorum. Et an negligente intra annum hærede in adimplenda defuncti voluntate, executio testame[n]ti tam ad pias, quam ad non pias causas deuoluatur ad Episcopum? Et quis sit iudex competens, siue agatur de publicando testamento Clerici, siue laici, siue de pia causa, siue de non pia? Ex p. 7. tr. 6. res. 32. alias 31.
•  
  PDF 409 40. An quilibet de populo possit agere, vt testamentum ad pias causas, & legata pia executioni mandentur? Ex p. 7. tr. 6. res. 33. alias 32.
•  
  PDF 409 41. Quædam notabilia de legatis ad pias causas. Et pro praxi huius quæstiones aliquos casus decisos inueniens in textu huius Resolutionis. Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 29.
•  
  PDF 410 42. An legatum sub conditione, v. g. si non nupserit, vel si Religionem ingrediatur, sit validum in foro conscientiæ; Ex p. 3. tr. 5. res. & Misc. 1. res. 57.
•  
  PDF 410 43. An legatum relictum non personæ particulari, sed generaliter pro virginibus maritandis, lucretur puella, quæ Religionem ingrediatur. Ex part. 5. tr. 14. & Misc. 35.
•  
  PDF 410 44. An legatum factum puellis, vt nubant, debeatur, si aliqua dotem habeat, sed non sufficientem. Vbi etiam plura alia de legatis pro Virginibus maritandis. Ex p. 2. tr. 16. & Misc. 2. res. 50. aliia 52.
•  
  PDF 411 45. An legatum relictum pro orphaniam maritandis possit distribui habentibus Parentes pauperes, & inutiles? Vbi etiam plura de legatis. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 140.
•  
  PDF 412 46. An pro consequutione legati, vt quis dicatur orphanus, debeaat carere Patre, & matre. Et an puella quæ habet Patrem inutilem, dicatur orphana in ordine ad legata? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 164.
•  
  PDF 412 47. An puellæ expositæ in aliqua Ciuitate, possint consequi legatum relictum pro maritagio illius Ciuitatis. Et quid, si concurrat cum puella originaria, Ex p. 3. tr. 6 & Misc. 2. res. 63.
•  
  PDF 412 48. An legatum relictum viduis pauperibus possit dari ab executoribus testamentariis pauperibus vitam cœlibem gerentibus. Ex p. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 8.
•  
  PDF 414 49. Bernardus in suo vltimo testamento relinquis hæredem Cinthiam cum onere soluendi quotannis Mariæ sorosi suæ Moniali aureos tot. Quæritur, an huiusmodi legatum sit pium in fauorem Mariæ Monialis. Ex quo infertur, quod si relinquatur aliquid Episcopo à propinquo, præsumitur esse relictum non intuitu Ecclesiæ, sed personæ. Et quod si aliquid legetur consanguineo pauperi, non censetur legatum pium. Et si dubium sit qua mente testator reliquerit legatum, an præsumatur in dubio ad piam causam, idest[...]
•  
  PDF 414 50. An legatum relictu[m] alicui si Religione[m] ingrediatur, sit intelligendu[m] pro solo ingressu an vero pro professione. Et an obligetur hæres in conscientia ad soluendum huiusmodi legatum, si talis in Religione non profiteatur? Et an legatum co[n]cessum cum hac conditione, si Titius legibus studuerit, sit intelligendum quousque legatarius ad gradum Doctoratus peruenit? Ex p. 10. tr. 11. & Misc. 1. res. 56.
•  
  PDF 415 51. An legata incerta ratione incertitudinis personæ in foro co[n]scientiæ teneatur hæredes inter illas diuidere, si in id consentia[n]t? Idem dicendum est de debito, Et quid, si testator legatu[m] fecerit Ecclesiæ B. Mariæ, vel alterius Sancti, & in eodem loco plures sint Ecclesiæ eiusdem nominis, &c. vel quid sit faciendum in pari dubito? Et an si vero nulla Ecclesia sit talis nominis in illo loco, an tale legatum cedat Ecclesiæ Cathedrali? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. res. 58.
•  
  PDF 416 52. An valeat legatu[m], quando in certu[m] est, quis sit legatarius? Et notatur, quod prædicta difficultas no[n] procedit circa legata ad pias causas, quæ ob incertitudine[m] loci, Ecclesiæ, pauperum, &c. caduca non fiunt, pro quo adducuntur diuersi casus pro praxi huius quæstionis. Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 18.
•  
  PDF 417 53. An legatu[m] relictum vxori, si honeste, & caste vixerit, possit in conscientia ab ea exigi & retineri, si occulte fornicata sit? Et an etiam per vnicam tantum fornicationem amittatur supradictum legatum in conscientia? Et an legatum amissum vel ob fornicationem, vel ob vitam inhonestam recuperetur si fœmina redeat ad meliorem frugem? Et infertur legatum relictu[m] pro virginibus maritandis acquiri à corrupta occulte, si publice repugnatur virgo. Ex part. 10. tr. 13. & Misc. res. 8.
•  
  PDF 419 54. An legatum sub conditione caste, & bene viuendi admittatur ex amplexibus, & aliis tactibus impudica? Et an legatum relictum viduæ, dum vidua fuerit? nunquam amittatur, neque ex iudicis officio amittit ex eo, quod Religionem profiteatur? Et an legatum relictum coniugi quamdiu cum filiis defundti commorata fuerit, pereat transeundo ad secundas nuptias? Et notatur, decedentibus filiis, matrem prædictum legatum non amittere. Ex p. 10. tr. 13. & Misc. 3. res. 9.
•  
  PDF 420 55. An si fœmina transeat ad secundas nuptias, debeatur et legatum relictum sub conditione, si caste, & honeste vixerit? Et an legatum relictum vxori sub conditione non ineundi secundas nuptias, debeatur, si ipsa fuerit fornicata? Et an legatum sub conditione non transeundi ad secundas nuptias amittatur per secundas nuptias inualidas? Et quid dicendum est, quando secundum matrimonium non fuit consummatum? Et an legatum distribuendum fœminis sub conditione caste, & honeste viuendi[...]
•  
  PDF 421 56. Quis habebat facultatem distribuendi legatum ducentorum ducatorum, alicui Monasterio Regularium sibi bene viso, & legis Monasterium, cui ipse debebat centum aureos cum pacto vt dictum debitum remitteret, quæsiuit à me, an licite hoc facere potuerit? Et pro firmanda doctrina huius quæstionis alius similis casus adducitur, videlicet, quidam homo erat debitor quinquaginta ducatorum famulæ, quæ ei inferuiuit, & ex alia parte tenebatur singulis annis ex vi legati distribuere centum ducatos pro[...]
•  
  PDF 421 57. Quæstio, quam ordimur olim mihi à magnis Theologis agittata fuit Vtrum hæres ab intestato teneatur in foro conscientiæ soluere legata in testamento minus solemni relicta? Et quid, si legata sint ad pias causas? Et ex doctrina prædicta quæstionis aliqua alia circa hoc inferuntur? Et tandem late explanatur, quod leges, que irritant illegitimos contractus, habent pro fine bonum commune, & quamuis cesset finis legis in particulari, Semper eius obligatio firma manet. Ex p. 1. tr. 8. res. 75.
•  
  PDF 422 58. An hæres constitutus in graui necessitate excusetur à solutione legati pro Missis celebrandis pro animabus Purgatorij? Et an eleemosyna elargienda pauperibus possit applicari pro Missis celebrandis ad subleuandas animas Purgatorij? Et an Beneficiarius omittent Horas canonicas satis faciat, si eleemosynas non distribuat pauperibus, sed celebrat Missas pro animabus Purgatorij? Exx part. 7. tra. 10. & Misc. 1. res. 14.
•  
  PDF 422 De Testamentis tempore pestis.
•  
  PDF 422 59. An Confessarius tempore pestis debeat facere, vt moribundus testetur etiam si non adsint testes sufficientes? Et an tempore pestis testamentum, vt si approbatorium in foro externo indigeat solemnitate testium? Ex par. 5. tract. 3. res. 123.
•  
  PDF 423 60. An in testamento confecto tempore pestis sint necessarij septem testes? Et quid de testamento Militis tempore belli? Et aduertitur, quod in testamento tempore pestis licet habendi sint septem testes, hon est tamen necessarium, vt vnico contextu adhibeantur, sed sufficit, sit ex interuallis interueniant. Et an testamentum tempore pestis exceptum à Parocho, præsente vnico, quem habere potuis, teste vim habeat testamenti? Et aliqua alia circa præsentes difficultates explanantur. Ex p. 7. tr. 6. res.[...]
•  
  PDF 424 61. An in testamento tempore pestis fœminæ possint esse testes? Et notatur, quod in dicto tempore testamentum coram duabus mulieribus valeat, quando viri reperiri non possunt, quod est valde notandum. Ex p. 7. tr. 6. res. 36. aliàs 35.
•  
  PDF 424 62. An tempore pestis in testamento Notarius inter testes computari possit? Et de quibusdam aliis casibus circa testamenta tempore pestis agitur pro conditione Notarij, & testamentis mulierum factis tempore pestis. Ex p. 7. tr. 6. res. 37. aliàs 36.
•  
  PDF 425 63. An in testamento tempore pestis testes debeant esse roagti? Ex p. 7. tr. 6. res. 38. aliàs 37.
•  
  PDF 425 64. An tempore pestis testes adhibiti in testamento teneantur videre testatorem, vel sufficiat cum audire? Ex p. 7. tr. 6. res. 39. aliàs 38.
•  
  PDF 425 65. An testamentum tempore pestis confectum valeat, si infirmus conualescat? Ex p. 7. tr. 6. res. 40. aliàs 39.
•  
  PDF 425 66. An quod dictum est de testamentis confectis tempore pestis procedat quoad Codicillos, & donatione & causa mortis? Et an ministrantes peste infectis gaudeant in testamentis condendis eoru[m] priuilegiis? Ex p. 7. tr. 6. res. 41. aliàs 40.
•  
  PDF 425 67. An sit validum testamentum confectum tempore pestis coram vnico teste, & cum scriptura Parochi? Et an in vltimis voluntatibus Parochus possit fungi munere Notarij? Ex p. 7. tr. 6. res. 42. aliàs 41.
•  
  PDF 426 De Testamentis Militum, & Priuilegiatis.
•  
  PDF 426 68. An in condendis testamentis Milites nostri temporis gaudeant priuilegio Militibus antiquis à iure conceßo? Ex part. 7. tr. 6. res. 43. aliàs 42.
•  
  PDF 426 69. Quid requiratur, vt iure militari Miles testari possit`Ex p. 7. tr. 6. res. 44. aliàs 43.
•  
  PDF 427 70. An Milites Stationarij, & limitanei gaudeant priuilegio in suis testamentis? Ex p. 7. tr. 6. res. 45. aliàs 44.
•  
  PDF 427 71. An saltem duo testes sint necessarij ad testamentum Militis? Ex p. 7. tr. 6. res. 46. aliàs 45.
•  
  PDF 428 72. An testes in testamento Militis debeant esse rogati? Ex p. 7. tr. 6. res. 47. aliàs 46.
•  
  PDF 429 73. Qui testes sint idonei ad testamentum Militis, & multa alia de testibus? Ex p. 7. tr. 6. res. 48. aliàs 47.
•  
  PDF 430 74. An Miles mutus à natura possit testari? Et quid, si mutus, % surdus Miles amisit sermonem, & auditum in castris, an iure, & priuilegio militari possit testari? Et discutitur, an mutus, & surdus à natura possit esse Miles? Ex part. 7. tr. 6. res. 49. aliàs 48.
•  
  PDF 430 75. An Miles nutu testari possit? Ex p. 7. tr. 6. res. 50. aliàs 49.
•  
  PDF 431 76. An Miles captus ab hostibus testamentum iure miitari, facere possit? Et an obsides iure militari testari possint? Et quid de Militibus in bello iniusto, qui propter rapinam, & nummos bellum sequuntur? Ex part 7. tr. 6. res. 51. aliàs 50.
•  
  PDF 431 77. An Miles filius familias testari possit? Et an tantum de Castrensibus , vel de quibuscumque aliis bonis testari possit? Ex p. 7. tr. 6. res. 61. alias 60.
•  
  PDF 431 78. An Miles deportatus, vel Capite damnatus possit condere testamentum, modo ex militari delicto damnatus fuerit, & Sacramenti fides rupta non sit, & de bonis castrensibus testetur? Et an de aliis, quam de castrensibus bonis testari possit? Et quid est dicendum aliis deportatis, vel capite damnatis, qui Milites no[n] sunt? Ex p. 7. tr. 6. res. 52. alias 51.
•  
  PDF 431 79. An testamentum Militis cum breuiaturis, & notis confectum sit validum? Ex p. 7. tr. 6. res. 53. aliàs 52.
•  
  PDF 431 80. An Miles pro parte testatus, & pro parte intestatus decedere possit? Ex p. 7. tr. 6. res. 54. alias 53.
•  
  PDF 432 81. An Miles in dubio præsumatur iure communi, vel militari testatus? Ex p. 7. tr. 6. res. 55. alias 54.
•  
  PDF 432 82. An Miles plura testamenta facere possit? Ex part. 7. tr. 6. res. 56. alias 55.
•  
  PDF 433 83. An Miles ex certo tempore, & ad certum tempus, & conditionem testari possit? Ex p. 7. tr. 4. res. 57. alias 56.
•  
  PDF 433 84. An Militis testamentum debeat esse vnico contextu ordinato? Ex p. 7. tr. 6. res. 58. alias 57.
•  
  PDF 433 85. An Milites directo in Codicillis hæredem instituere, & substituere, ac hæreditatem adimere possint? Et explanatur, quod licet Paganus fimiusfamilias de Castrensi, vel quasi castrensi peculio etiam absque Patris consensu donare etiam mortis causa possit, ipsi tamen mortis causa donationi quinque testes etiam se subscribere donationis instrumento oportet. Et alias curiosus casus in §. vlt. huius Res. adscribitur. Ex p. 7. tr. 6. res. 59. alias 58.
•  
  PDF 434 86. An testamentum tempore militis factum, valeat post missionem? Et docetur triplicem esse missionem, honestam, necessariam, & ignominiosam, siue turpem. Ex p. 7. tr. 6. res. 62. alias 61.
•  
  PDF 434 87. An testamento Militis, in quo filij prætereuntur, debeat causa præterionis exprimi? Ex p. 7. tr. 6. res. 63. alias 62.
•  
  PDF 435 88. An in Militaribus testamentis cesset Falcidia? Ex p. 7. tr. 6. res. 64. aliàs 63.
•  
  PDF 435 89. An qui in Castris reperiuntur, etiam si Milites non sint, vt Mercatores castra sequentes, &c gaudeant priuilegio testandi iure militari, modo in loco hostili sint? Ex p. 7. tr. 6. res. 60. alias 59.
•  
  PDF 436 90. An Doctores gaudeant in consciendis testamenti Priuilegio Militum? Et an Aduocati actu legentes, vel patrocinantes in ordinandis testemantis gaudeant illis Priuilegiis, quæ Militibus sunt conceßa? Ex p. 7. tr. 6. res. 65. alias 64.
•  
  PDF 436 De cæteris aliis Communibus, & ordinariis Testamentis.
•  
  PDF 436 91. An Clericus, vel Episcopus possit licite testari in fine mortis in vsus non pios, si habeat licentiam disponendi, in quoscumque vsus voluerit? Ex p. 5. tr. 3. res. 125.
•  
  PDF 436 92. An Beneficiarij possint valide, & licite testari ratione consuetudinis, vt est in Gallia, & Hispania? Et an si valide possint testari, non tamen licite in prophanos vusus, & ideo hæres, quomodocumque sit hæres, qui hoc modo hæreditatem accepit, non peccet, nisi forte induxerit Clericum ad huiuscemodi testamentum faciendum, quia inducens ad peccandum, peccat, nec teneatur hæreditatem restituere? Et an supradictum testamentum sit saltem inualidum, si careat solemnitatibus iuris? Idem est de[...]
•  
  PDF 438 93. An Commendatarij D. Iacobi, Calatrauæ, Alcantaræ, de Aris, &c. morituri possint testari de fructibus Commendarum in vsus non pios? Et quid de commendatariis D. Ioannis. Ex p. 5. tr. 3. res. 129.
•  
  PDF 438 94. An filiusfamilias Clericus, si moriatur possit testari de bonis aduentitiis, etiam ante Clericatum acquisitis? Et an Clerici possint testari de fructibus beneficiorum ad vsus non pios? Et an peccet mortaliter, si de notabili quantitate ad vsus non pios testetur? Ex p. 5. tr. 3. res. 124.
•  
  PDF 439 95. An Clericus filiusfamilias possit testamentum condere de his bonis, quæ constante Clericatu acquisiuit, & hoc magis Episcopis liceat? Et an Clericus impune possit præterire liberos vel Parentes, ita vt testamentum ex eorum præteritione non infirmetur? Ex p. 7. tr. 12. & Misc. 3. res. 2. & ad pedem literæ in ipsomet præcitato tr. res. 35. Sed hic vna tantum Resolutio transcribitur. alias 33.
•  
  PDF 439 96. An damnatus ad mortem propter aliquod facinus possit testari? Ex p. 5. tr. 3. 1. res. 12.
•  
  PDF 439 97. An pœna inhabilitatis ad testamentum procedat non solum in publico vsurario ex mutuo, sed etiam ex venditione, vel emptione, & plura alia circa testamenta vsurariorum? Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 22.
•  
  PDF 440 98. An valeat testamentum cœcis, si ante hæredis institutionem legata sint relicta, & plura circa cœcorum testamenta? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 11.
•  
  PDF 441 99, An surdus si non sit mutus, possit testari? Ex p. 5. tr. 6. res. 24.
•  
  PDF 441 100. An schedula Patris testibus non obsignata pro testamento habenda sit? Et an hoc à fortiori procedat in foro conscientiæ? Ex quo sequitur testamentum ad pias causas valere etiam sine cestibus in vtroque foro. Ex p. p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 41.
•  
  PDF 442 101. An si aliquis iurauit se testamentum non reuocaturum, possit, hoc non obstante, illud reuocare? Ex part. 9. tr. 7. & Misc. . 2. res. 42.
•  
  PDF 443 102. An qui iurauit se non reuocaturum testamentum, ad huc licite possit illud reuocare? Et an quando qui iurait se non reuocaturum testamentum, & alter, cui iurauit, acceptauit, atque in eo hæres est institutus, si postea testator reuocet, secundus hæres postea instituitus teneatur restituere hæreditatem prioris? Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 11.
•  
  PDF 444 103. Quænam liceant, vel non liceant agere cum infirmo tempore mortis, quando conficit testamentum? Ex p. 5. tr. 3. res. 118.
•  
  PDF 444 104. An si non expediat, vt moribundus declaret in testamento aliquas restitutiones, vel alimenta filiorum, quid sit faciendum? Et an valeat hæredis nominatio relata ad schedulam, quam penes aliquem probatum virum scriptam relinquere dicit testator? Et an, si in dicta schedula, vel testamento dicat testator velle se centum erogare per Confessarium, vel per alium illis personis, quas ei in secreto dixit, non teneatur supradictas personas hæredibus declarare? Ex p. 5. tr. 3. res. 115.
•  
  PDF 445 105. An testator possit prohibere deductionem legis Falcidiæ, & Trebellianicæ? Et pro intelligentia harum quæstionum aliqua primo supponuntur. Et tandem quæritur, an testatur liberis primi gradus Falcidiæ, & Trebellianicæ deductione[m] prohibere possit? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 46.
•  
  PDF 446 106. An in testamentis possit quis instituere extraneum, & relinquere fratrem, consobrinum? Et an hæredis ita instituti bona sibi relicta sanguine coniunctis ipsius testatoris deleant restituere? Et quid est dicendum, si non relinquat bona extraneo diuiti, sed alicui Monasterio, Hospitali, &c. Ex p. 1. tr. 8. res. 85.
•  
  PDF 447 107. An moribundus, si non vult hæredem instituere fratrem, sed extraneum, sit absoluendus? Ex p. 5. tr. 3. res. 114.
•  
  PDF 447 108. An Pater, aut mater possit plus aliquid vni filio relinquere, quam aliis. Et an Pater totum id quod superest vltra partes legitimas filiis de iure debitas, possit de rigore relinquere extraneo. Et an testator, qui hon habet liberos, aut Parentes teneatur relinquere bona cognatis, nisi sint mali, aut indigni. Ex p. 1. tr. 8. res. 83.
•  
  PDF 448 109. An sit facienda difficultas moribundo, qui vult relinquere vni filio plus quam alteri. Et an peccet, si sine causa, & ex inordinato affectu inter liberos successionis inæqualitatem constituat. Ex p. 5. tr. 3. res. 130.
•  
  PDF 448 110. An moriturus filio spurio possit relinquere solum alimenta, quæ pertinent ad necessitatem status. Et an vltra alimenta possit si relinquere aliam pecuniarum summam propter benemerita filij, quia hæc non censetur donatio, sed remuneratio. Ex p. 5. tr. 3. res. 131.
•  
  PDF 448 111. Quid liceat, vel non liceat moribundo in relinquendo aliquid filio spurio. Et notatur filium spurium poße tenere ea, quæ mater sit Illustris, an possit filio spurio quidquam illi dare, si habeat proles legitimas. Et quid agendum est, si aliis liberis careat. Et an filius spurius possit bæres institui sub conditione, cum capax erit, siue cum à Principe legitimetur. Ex p. 5. tr. 3. res. 121.
•  
  PDF 449 112. An Pater possit instituere hæredem aliquem rogando illum, vt postea ipse restituat hæreditatem filio spurio? Et supponitur, quod spurius natus ex coitudamnabili, & punibili omnis suecessionis in bonis tam maternis, quam Paternis in incapax est, atque versa vice Parentes in bonis filij spurij succedere prohibentur. Et an hæres, cui donata, vel in testamento relicta fuerunt bona habentis filium spurium, teneatur in defectum Patris eundem filium[...]
•  
  PDF 450 113. Confessarius affirmauit hæredi testatorem voluisse relinquere legatum titio, quæritur, an hæres teneatur hoc credere, & legatum soluere? Er deducitur, quod qui aliquid audiuit à fide digno, possit in iudicio deponere, tanquam si vidisset. Ex p. 12. tr. 2. & Misc. 2. res. 31.
•  
  PDF 451 114. An si testator habens plures equos equum Titio legauerit, vtrum debet eligere equum Titius, an hæres? Et an pecunia ad emptionem immobilium destinata pro immobili habeatur, ita vt in legato bonorum immobilium contineatur? Et quid est dicendum de legato rei non existentis, an si speretur exitura, dicendum sit valere, v. g. vt si legetur partus ancillæ futurus, vel fructus anni sequentis? Et an quando certam quantitatem fructum sequenti anno nasciturorum legauerit testator, [...]
•  
  PDF 452 115. An interitus rei legatæ spectet ad legatarium? Et quid, quando res, quæ casu perempta est, æque fuerit apud creditorem, & in nostro casu apud legatarium, qui hæredis creditor est, peritura? Ex part. 11. tract. 7. & Misc. 7. res. 45.
•  
  PDF 454 Tractatvs IX. De Executionibus Testamentorum.
•  
  PDF 454 1. Qvi sint Executores testamentarij, & quotuplices. Ex p. 8. tr. 5. res. 1.
•  
  PDF 454 2. An excommunicati possint eligi in executores testamentorum. Ex quo infertur, quod iudex nec ordinarius, delegatus, vel arbiter, Aduocatus, vel tutor, si sint excommunicati, non possunt iudicare, patrocinari, nec in iudicio existere. Et notatur, quod si vnus solus sit executor, seu Commissarius, illeque excommunicatus existat, & intra tempus quod à iure, vel à testatore ad executionem concessumest, excommunicationis absolutionem consequi non possit, tunc etenim ad Episcopum [...]
•  
  PDF 455 3. An mutus, & surdus possint esse executores testamenti. Ex pa. 5. tr. 6. res. 28.
•  
  PDF 455 4. An serui possint esse executores testamenti. Ex p. 7. tr. 7. res. 42.
•  
  PDF 455 5. An serui possint elegi executores testamenti. Ex p. 8. tr. 5. res. 3.
•  
  PDF 455 6. An mulieres esse possint executrices testamentariæ. Ex quo infertur, an mulieres possint pro alio intervenire, vel Procuratrices existere. Ex p. 8. tr. 5. res. 4.
•  
  PDF 455 7. An executio à testatore propriis fratribus relicta, censeatur sororibus iniuncta. Et an mulier nupta nominari possit à tertio executrix, & Commissaria testamentaria. Ex part. 8. tr. 5. res. 5.
•  
  PDF 456 8. An minores possint esse executores testamentarij. Et quid, si minor expleuit 17. annum. Et minor, si expleuit 17. annum, an possit esse Procurator ad negotia, vel habere debeat 25. annos. Et quid quoad iudicia. Ex p. 8. tr. 5. res. 6.
•  
  PDF 456 9. An Clerici possint eligi in executores testamentorum tam ad pias causas, quam ad prophanas. Et quid de Cardinalibus, Archiepiscopis, & Episcopis. Et an hoc etiam procedat, quando Clericus deputaretur executor testamenti simul cum laico. Ex p. 8. tr. 5. res. 7.
•  
  PDF 456 10. An Fratribus Minoribus possit committi nominatio executorum alicuius testamenti. Et ad hoc an in Fratre Minori requiratur facultas à suo Prælato? Ex p. 8. tr. 5. res. 8.
•  
  PDF 457 11. An cæteri Religiosi, etiam Claustrales possint esse executores testamentum, tam quoad institutionem, & legata prophana, quam pia? Et an hoc onus suscipere non possint, nisi à suo Superiore petita super hoc licentia & obtenta, quod secus dicendum est de his, qui habent benefia præsertim perpetua extra Monasterium? Et quid est dicendum si Regularibus specialiter suo Religionis instituto interdictum sit, vt non possint esse executores testamenti? Ex p. 8. tr. 5. res. 9.
•  
  PDF 457 12. A quo Superiore petenda sit licentia, vt Religiosi Exerceant munus executionis alicuius testamenti? Et an ad hoc non requiratur consensus Conuentus? Et an ipse Superior Conuentualis, qui dat aliis licentiam, possit ad hoc secum dispensare, nisi aut illa dispensatio requirat specialem distinctionm personæ dantis, & accipientis, aut per ordinis statuta vetetur secum dispensare? Ex p. 8. tr. 5. res. 10.
•  
  PDF 458 13. An a Religiosis Societatis Iesu hæc licentia sit petenda à Patre Generali sub obligatione mortalis? Ex p. 8. tr. 15. res. 11.
•  
  PDF 458 14. An Fratres Minores possint esse executores testamentorum, cum licentia Superioris, vt dictum est de aliis Religiosi? Et an possint dare consilium executoribus? Et quid si testator vltra vnum Minoritam executorem relinquat etiam alios seculares? Ex p. 8. tr. 5. res. 12.
•  
  PDF 459 15. An saltem Fratribus Minoribus possit electio pauperum committi? Et an sine licentia Prælati possit Religiosus eligere pauperes, provt commisit testator? Ex p. 8. tr. 5. res. 13.
•  
  PDF 460 16. An testator possit præcipere, vs executores sequantur consilium Fratrum Minorum pro executione sui testamenti? Et an tam supradicti Minotitæ, quam Religiosi aliorumordinum possint præstare hoc consilium absque licentia Superioris? Ex p. 8. tr. 5. res. 14.
•  
  PDF 460 17. An Fratres Minores, & alij Religiosi possint eße Commissarij ad condendum testamentum nomine committentis. Et si Religiesus cuicumque absque licentia Superioris munus hoc acceptet, & exequatur, consciens testamentum nomine committentis, an valeat testamentum. Et infertur valere testamenti executionem factam per Religiosum absque vlla licentia. Ex p. 8. tr. 9. res. 15.
•  
  PDF 461 18. Quænam obseruanda sunt circa licentiam, quam Religiosi petere debent à suo Superiori, vt possint munus executorum exercere? Et an prædicta licentia debeat esse declarata, seu expressa, & non sufficiat tacita, provt insinuare videntur Pontifices? Et an sit necessarium, vt dictæ licentia in scriptis redigatur, vel sufficiat, quod verbis exprimatur? Ex p. 8. tr. 5. res. 16.
•  
  PDF 461 19. An Superior, re non integra, illicite, & inualide reuocet licentiam datam subdito, vt possit exercere munus executoris? Ex p. 8. tr. 5. res. 17.
•  
  PDF 462 20. An in consilio dando pro executione testamenti sit petenda licentia à superiore? Et an quoad electionem pauperum sint obligati Religiosi petere licentiam à Superiore? Ex p. 8. tr. 5. res. 18.
•  
  PDF 462 21. Ad quid teneantur executores, quando præcipitur eis petere consilium à Religiosis vel ab alio? Ex part. 8. tr. 5. res. 19.
•  
  PDF 462 22. An executor omittens consilium faciat executionem irritam? Idem est de aliis, actibus, in quibus mandatur petere consilium. Et notatur, quod in euentibus, in quibus testator ad res dubias, quæ exonerationem conscientia concernunt teneatur consilium petere, & post consultationem illud sequi. Idem est dicendum de Testamentario, aut Commissario, si casus dubius se obtulerit. Ex part. 8. tr. 5. res. 20.
•  
  PDF 463 23. An executor, qui iussus est petere consilium, teneatur illud sequi? Et docetur, quando executor teneatur consilium petere, & sequi, vel non sequi, & quando in dicto casu valeant actus gesti, si aliter fiant. Et doctrina huius Resolutionis inseruiet ad solutionem plurimorum casuum. Ex p. 8. tr. 5. res. 33.
•  
  PDF 463 24. An Religiosus semel petita, & obtenta facultate à Superiore acceptandi munus executoris, possit cogi ad acceptandum? Ex p. 8. tr. 5. res. 21.
•  
  PDF 464 25. Ad irritum, & inualidum sit quod Religiosus executor testamenti sine Superioris licentia fecerit? Et quid, si Superior contradicat ei executione[m]? Ex p. 8. tr. 5. res. 22.
•  
  PDF 465 26. An Religiosus, si de licentia Superioris certioratus exequatur contenta in testamento, acta sint valida? Et an viris fide dignis de licentia Superioris testificantibus, Monachus testatoris voluntatem exequi possit? Et docetur, an gratia, vel priuilegium ignoranti prosit à tempore concessionis, vel à tempore, quo in eius notitiam peruenerit? Ex part. 8. tr. 5. res. 23.
•  
  PDF 465 27. An Religiosus indigeat speciali licentia, vt ex voluntate testatoris commissarius existat ad condendum testamentum? Ex p. 8. tr. 5. res. 24.
•  
  PDF 465 28. An Religiosus indigeat speciali licentia à Superiore circa electionem executorum testamenti ipsi à testatore commissam? Et qualiter autem hæc electio executorum facienda sit, &c. Ex p. 8. tract. 5. res. 25.
•  
  PDF 465 29. An officium executoris possit impleri per alium? Et in textu huius Resolutionis apponuntur, & distinguuntur plures casus, in quibus potest vel non potest executor testamentarius committere munus suum alteri. Et docetur, in quo cognoscetur, an commissio sit facta nomine Dignitatis, vel persona. Ex p. 8. tr. 7. res. 24.
•  
  PDF 466 30. An executor testamenti à testatore nominatus teneatur acceptare officium, & ad id possit cogi? Et si sine causa non accepet, an peccet mortaliter? Ex quo infertur peccare non accipientem officium arbitri, quando spes est, quod partes ad concordiam reducet. Et in casu, quod nominatus non acceptet munus executoris, an tunc Episcopus sit executor? Et quamuis in foro externo executores habeant annum ad exequendum testamentum, in foro coscientiæ an excusentur à mortali, quando differunt solutionem [...]
•  
  PDF 466 31. An executores testamenti munus suum acceptare cogantur? Et an, quando executor, seu commissarius præsens, & tacens inuenitur assignationi officij, seu eius nominationi, acceptationem inducat? Et an hoc locum habeat in consanguineo præsente, & tacente? Vel si executor, aut Commissarius præsens, & tacens designatus fuit ad erectionem Ecclesiæ, Monasterij, ad puellam maritandas, &c. Et an si executo officium non acceptet, amittat eo ipso præmium à testatore ei relictum ob tale officium? [...]
•  
  PDF 467 32. An saltem in foro conscientiæ executores teneantur acceptare munus impositumsub mortali peccato? Ex quo infertur non accipientem officium arbitri peccare, quando spes est, quod partes ad concordiam reduceret. Et quamuis executor non potest compelli ad acceptandum munus, an hoc locum habeat in Religiosis, si compellantur à suo Superiore. Ex part. 8. tract. 5. resolution. 28.
•  
  PDF 468 33. An Episcopus possit cogere, vt aliquis acceptet munus executoris, & quid de Religiosis. Ex p. 8. tr. 5. res. 60.
•  
  PDF 468 34. Et an quando plures executores, vel Comissarij constituti sunt, præualeat, quod maior pars fecerit, etiam separatim? An hoc procedat, quando Capitulo, seu Vniversitati commissio testamentaria iniungitur. Ex part. 8. tract. 5. resol. 29.
•  
  PDF 468 35. Quid faciendum, quando duo sunt tantum executores, & dissentium? Et quid est dicendum, si vnus est Episcopus, alter index sæcularis, vnus consanguineus, alter extraneus, vnus masculus, alter fœmina. Ex p. 8. tr. 5. res. 30.
•  
  PDF 469 36. Ad quid teneantur executores. Ex p. 8. tr. 5. res. 31.
•  
  PDF 469 37. An executores habeant facultatem vendendi bona testatoris ad exequenda opera in testamento præscripta? Et pro praxi prædicta quæstionis apponuntur quatuordecim conclusiones. Et tandem docetur, quod hæres potest executorem impedire, ne vendat, vel offerendo pecuniam necessariam, vel exhibendo se paratum ad soluendum, &c. Ex p. 8. tr. 5. res. 32.
•  
  PDF 470 38. An executores possint, inuito hærede, soluere legata, & debita defuncti. Et an peccet mortaliter hæres resistens, si ipse non exequatur. Ex p. 8. tr. 5. res. 38.
•  
  PDF 470 39. An in legatis soluendas sit seruandus aliquis ordo, vt in debitis. Ex. p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 60.
•  
  PDF 470 40. An executores possint compelli à Capitulo Sede vacante ad executionem testamentorum, & ad rationes reddendas. Ex p. 8. tr. 5. res. 62.
•  
  PDF 470 41. An Episcopus possit præcipere hæredi, & executori, vt ante annum adimpleant exequenda, etiam quoad legata prophana, & ante complectos sex menses quoad legata pia. Ex p. 8. tr. 5. res. 53.
•  
  PDF 471 42. An hæres, seu testamentarius in foro conscientiæ habeat annum ad soluenda legata? Et si hæres fuerit negligens per annum à die monitionisfactæ per Episcopum circa soluenda legata, & alia ordinata per testatorem, an poterit priuari hæreditate si est hæres extraneus , & etiam filius salua ei legitima, & transeat ad substitutos, vel alios per ordinem. Ex part. 3. tract. 5. & Misc. 1. resol. 59.
•  
  PDF 471 43. An executores, & hæredes teneantur in conscientia adimplere legata pia ante annum, si possint, atque etiam legata prophana. Ex p. 8. tr. 5. res. 52.
•  
  PDF 472 44. An si executores, vel hæredes infra annum non exequantur voluntatem testatoris, an possint purgare moram post annum. Ex p. 8. tr. 5. res. 54.
•  
  PDF 472 45. An testator possit prohibere, ne executio deuoluatur ad Episcopum? Et pro praxi prædicta difficultatis exponuntur tres casus. Et notatur, tunc data negligentia executorum, deuolui ad Episcopum executionem testamenti, quando testator in eo euentu sibide alio executore non prouidit, secus vero si prouidit, tunc enim ad eum deuoluitu executio, & non ad Episcopum, nisi is etiam sit negligens in exequenda defuncti voluntate. Ex p. 8. tr. 5. res. 56.
•  
  PDF 473 46. An Episcopus, data negligentia executoris, non solum possit sed etiam ieneatur testamentum exequi? Et an quilibet de populo reclamare possit, si videat defuncti voluntatem non impler[...]? Et an, si Episcopus etiam fuerit negligens in administranda iustitia in dicto casu, & remouendo illos ab executione, & priuando emolumentis, possit Metropolitanus talem executionem facere? Et si testator reliquit quempiam electorem pauperum, quibus aliquid sit distribuendum, si is intra annum, aut sex menses [...]
•  
  PDF 473 47. Ad quem Episcopum spectet executio testamenti, data negligentia hæredum, vel executorum, an ad Episcopum illum, in cuius. Diœcesi sita sunt bona testatoris distribuenda, vel ad illum, in cuius Diœcesis testator morabatur. Ex p. 8. tr. 5. res. 59.
•  
  PDF 473 48. An Episcopi sint executores vltimarum voluntatum, etiam quoad legata, & causas non pias, data negligentia hæredum, & executorum aliorum, Ex p. 8. tr. 5. res. 40.
•  
  PDF 474 49. An transacto anno, Episcopus sit executor vltimarum voluntatum, etiam quoad legata prophana, vel sit causa misti fori. Ex p. 1. tr. 2. res. 99. aliàs 98.
•  
  PDF 474 50. An transacto anno, Episcopus sit executor vltimarum voluntatum, etiam quoad legata non pia. Ex p. 3. tr. 1. res. 21.
•  
  PDF 475 51. An Episcopi possint exequi legata pia, etiam contra laicum tertium possessorem. Ex p. 5. tr. 1. resol. 24.
•  
  PDF 475 52. An iudices laici possint se intromittere in executione legati pij, aut sit casus misti fori. Ex p. 5. tr. 1. res. 99.
•  
  PDF 475 53. An iudex laicus, data negligentia hæredum, & executorum, possit se intromittere in adimpletione non solum causarum prophanarum, sed etiam piarum. Ex p. 8. tr. 5. res. 55.
•  
  PDF 475 54. An si quis relinquatur elector pauperum ad distribuendas eleemosynas, data negligentia, electio deuoluatur ad Episcopum, tanquam si esset executor testamentarius. Ex p. 8. tr. 5. res. 61.
•  
  PDF 476 55. An in aliquo casu, executore non assignato, Episcopi sint executores testamentorum, v. g. si testator reliquerit legatum pro redemptione cap[...]uorum, vel pro eleemosynis, & alimentis pauperum? Et an in cæteris aliis casibus, & causis piis, executore non creato, ad hæredem, & non ad Episcopum executio pertineat. Ex p. 8. tr. 5. res. 41
•  
  PDF 477 56. An Episcopus sit executor distributionis faciendæ bonorum incertorum, & obnoiorum restitutioni, vel hæres inconsulto Episcopo, possit supradicta impendere in vsus pios? Et notatur, quod quando de male oblati constat in iudicio vel extra, licet restitutio debeat fieri per testamenti executorem, tamen hoc fieri debet, consulto Episcopo. Et an Episcopus hæc male ablata in reparationem suæ Ecclesiæ dispensare possit. Ex p. 8. tr. 5. res. 45.
•  
  PDF 477 57. An Executores etiam Religiosi, quibus aliqua distributio commissa est, possint sibi consanguineo, vel Monasterio aliqua erogare. Ex p. 8. tr. 5. res. 46.
•  
  PDF 478 58. An si testator sciat paupertatem executoris, possit ipse adhuc sibi applicare eleemosynam inter pauperes distribuendam. Ex p. 8. tr. 5. res. 47.
•  
  PDF 478 59. An executores possint de eleemosyna distribuenda dare aliquid filio spurio testatoris? Et quid de filio spurio ipsius distributoris? Ex p. 8. tr. 5. res. 48.
•  
  PDF 478 60. An distributores possint eleemosynas præbere pauperibus ex sua culpa? Et an relicta pro redimendis captiuis, & carceratis possint præstari pro captiuis, & carceratis ex sua culpa. Ex p. 8. tr. 5. res. 49.
•  
  PDF 478 61. An executores, si semel elegerint, vel determinauerint, v. g. S. Augustini Monasterium, &c. possint variare. Ex p. 8. tr. 5. res. 50.
•  
  PDF 478 62. An executores possint distribuere eleemosynam inter pauperes ante tempus designatum à testatore. Ex p. 8. tr. 5. res. 51.
•  
  PDF 479 63. An executor, quando eleemosyna distribuenda est inter pauperes, possit dare fabricæ Ecclesiæ pauperis? Quando vero testator expressit certum genus pauperum, aut certum locum, an tunc nec hæres, nec Episcopus possint mutare? Et an ille, cui commissa est eleemosyna inter pauperes teneatur eligere pauperiores. Ex p. 8. tr. 5. res. 58.
•  
  PDF 479 64. Olim quæsitus fui à quodam Sacerdote, vtrum Episcopus possit legatum aliquod in æquale, aut melius commutare? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 26.
•  
  PDF 480 65. An executor testamentarius possit cum dispensatione Episcopi recedere à voluntate testatoris? Quod est quærere, an Episcopus possit commutare legata à testatore relicta, vel hæc commutatio ad solum Papam spectet secundum ius Canonicum, & ad supremum Principem secundum ius civile. Ex p. 8. tr. 5. res. 63.
•  
  PDF 481 66. An executor testamenti bonorum Clericorum, vel Episcoporumpossit adire pro confectione inuentarij iudicem laicum? Sed ex doctrina huius Resolutionis deducitur, vtrum Clerici teneantur soluere collectam certam & inuariabilem impositam à Rege per statutum super bona laicorum priusquam ad ipsos Clericos peruenissent, quam solebant soluere sæculares, quorum antea fuerant ea bona? Et aliqua alia valde notanda explanatur pro bonis patrimonialibus, & exemptionibus Ecclesiasticis. Ex p. 8. tr. 5. res. 64.
•  
  PDF 483 67. An executoribus debeatur aliquod salarium? Et quid est agendum, si aliquis ex executoribus nolit acceptare. Ex p. 8. tr. 5. res. 39.
•  
  PDF 483 68. An executores teneantur reddere rationem? Et quid de minimis, vel de iis, qua testator ius sit secreto testamentario, vt erogaret. Ex p. 8. tr. 5. res. 34.
•  
  PDF 483 69. An executor teneantur reddere rationem, etiam si testator eum liberet ab hoc onere. Ex part. 8. tr. 5. res. 35.
•  
  PDF 484 70. An religiosi executores testamentorum teneantur reddere rationem coram Episcopo? Et an ab eo puniri possint, si forte delinquerint, vel debeant puniri à suo Prælato, non tanquam suo Præ sed tanquam loci ordinario. Ex p. 8. tr. 5. res. 36.
•  
  PDF 484 71. An hodie Religiosi, qui habent specialem, & plenam exemptionem, vt sunt Mendicantes, includantur in citata Clementina, ita vt ipsi teneantur, vt executores reddere rationem Episcopis, possintque ab his, si in hoc deliquerint puniri? Ex p. 8. tr. 5. res. 37.
•  
  PDF 485 72. An Episcopus in causis, in quibus fuit executor vltimarum voluntatum, teneatur reddere rationem coram iudice laico, vel saltem coram suo Metropolitano. Ex p. 8. tract. 5. res. 42.
•  
  PDF 485 73. An saltem alij Clerici executores testamentorum teneantur reddere rationem coram iudice laico. Ex p. 8. tr. 5. res. 43.
•  
  PDF 485 74. An Clericus executor testamenti super confectione inuentarij possit citari à iudice laico? Et ex doctrina huius Resolutionis aliqua alia dubia, & difficultates quasi per transitum docentur, quæ alibi in suis specialibus Resolutionibus, & proprio tractatu late sunt discussæ, & explanatæ. Ex p. 8. tr. 5. res. 44.
•  
  PDF  Index Rervm Notabilivm Hvivs Tomi Sexti.
•  
  PDF  Leerseiten
•  
  PDF  Endsheet
•  
  PDF  Back cover
•  
  PDF  Spine
•  
  PDF  Vorderschnitt
•  
  PDF Tomus Septimus. Resolutiones Morales
•  
  PDF Tomus Octavus. Resolutiones Morales
•  
  PDF Tomus Nonus. Resolutiones Morales
•  
  PDF Tomus Decimus. Resolutiones Morales
•  
  PDF 5. Antoninus Diana Panormitanus, Clericus Regularis, Doctor Celeberrimus, Coram S. D. N. Alexandro VII. Episcoporum Examinator, & Sancti Officij Regni Siciliæ Consultor, Coordinatus, Seu Omnes Resolutiones Morales