Assertiones Philosophicæ Fusius Deductæ Philosophiæ Peripateticæ communioris Epitomen exhibentes : Anno MDCLXXXI. Die [...] & [...] Januarii / Quas Præside R. P. Petro Levrenio è Societate Iesv ... Defendent Nobiles, Ingenui ac Eruditi DD. Doctoratus Philosophici Candidati Metaphysici Emeriti In Celeberrimo Trium Coronarum Gymnasio. Coloniae Agrippinae : Metternich, 1681
Content
- PDF Front cover
- PDF Endsheet
- PDF Leerseiten
- PDF Title page
- PDF Sapientiæ Incarnatæ Virgineæ Parenti.
- PDF 1 Ex Logica.
- PDF 1 Dissertatio Prima de Natura Logices.
- PDF 1 i. Objectum materiale Logices non sunt voces manifestativæ co[n]ceptuum logicorum.
- PDF 3 ii. Nec res substantes his conceptib[us].
- PDF 5 iii. Nec intellectus rectè intelligens definire, syllogizare &c.
- PDF 7 iv. Nec ens rationis fictitium resultans à denominationibus logicis.
- PDF 9 v. Sed tres mentis operationes.
- PDF 11 vi. Etiam apprehensio simplex.
- PDF 14 vii. Objectum attributionis est ssyllogismus logicè perfectus.
- PDF 17 viii. Objectum formale quod non est regularum ipsarum, aut syllogismorum idealiu[m] directivas.
- PDF 18 x [i.e. ix]. Nec eærum veritas physica.
- PDF 20 xii [i.e. x]. Versatur Logica circa hoc objectu[m] suum simpliciter practicè.
- PDF 23 xiii [i.e. xi]. Item certò, & quò ad omne[m] partem est virtus intellectualis.
- PDF 25 xv [i.e. xii]. Sed est scientia:
- PDF 27 xvi [i.e. xiii]. Una unitate aggregationis.
- PDF 28 xvii [i.e. xiv]. Nulli alteri subalternata.
- PDF 30 xviii [i.e. xv]. Logica docens & utens activè non nisi per connotatum distinguuntur.
- PDF 33 xix [i.e. xvi]. Ad scientias solùm totales perfectè acquirendas Logica artificialis est necessaria moraliter.
- PDF 34 Dissertatio Secvnda De Universalibus in genere.
- PDF 34 xx [i.e. i]. Universale solùm fundamentaliter datur a parte rei.
- PDF 38 xxi [i.e. ii]. Metaphysicum est unum aptum inesse multis: Logicu[m] unum aptum prædicari de multis.
- PDF 39 xxii [i.e. iii]. Materiale ei[us] sunt singularia.
- PDF 41 xxiii [i.e. iv]. Quale nequit esse unicum individuu[m], cujus similia implica[n]t.
- PDF 43 xxiv [i.e. v]. Formale universalis est cognitio abstractiva & directa.
- PDF 44 xxv [i.e. vi]. Qualis esse potest etia[m] judicium & discursus.
- PDF 45 xxvi [i.e. vii]. Prædicatur hæc cognitio in prædicatione universalis ut quo; singularia ipsa ut quod:
- PDF 45 xxvii [i.e. viii]. estq[ue] ipsa unitas uniuersalis.
- PDF 46 xxviii [i.e. ix]. Causa efficiens universale est solus intellectus creatus.
- PDF 47 xxix [i.e. x]. Respectu inferiorum universale est totum potentiale.
- PDF 48 xxx [i.e. xi]. In prædicatione affectâ signo uniuersali vel particularita[m] subjectu[m] quàm prædicatum amittit universalitatem.
- PDF 49 xxxi [i.e. xii]. Item in prædicatione singulari.
- PDF 51 Dissertatio Tertia De versalibus in specie.
- PDF 51 xxxii [i.e. i, ii]. Universale respectu Generis, Speciei, Differentiæ, Proprii, Accidentis est genus.
- PDF 57 xxxiii [i.e. iii]. Genus est unum aptum prædicari de pluribus specie differentibus in quid incompletè.
- PDF 58 xxxv [i.e. iv]. Individuum est quid aptum inesse uni soli, deq[ue] ijs prædicari.
- PDF 59 xxxvi [i.e. v]. Potest abstrahi ratio communis individui.
- PDF 62 xxxiv [i.e. vi]. Species est quid essentialiter completum, intentionaliter indivisum, physicè divisum in plura individua non notabiliter differentia, deq[ue] ijs prædicabile.
- PDF 64 xxxvii [i.e. vii]. Differentia est quid aptum prædicari de multis, numero vel specis differentibus per modum partis essentialis formalis, seu in quale essentiale.
- PDF 65 xxxviii [i.e. viii]. Inferior superiorem, aut genus superius non includit formaliter.
- PDF 66 xxxix [i.e. ix]. Proprium est unum aptum prædicari de multis in quale necessariò.
- PDF 67 xl [i.e. x]. Accidens est anu[m] aptum prædicari de multis in quale continge[n]ter.
- PDF 69 Dissertatio Qvarta De Enuntatione.
- PDF 69 xli [i.e. i]. Signum est quid aptum potentiæ cognoscitivæ repræsentare aliquid.
- PDF 71 xlii [i.e. ii]. Vis significativa signi naturalis est naturalis ejus connexio cum re significata.
- PDF 73 lxiv [i.e. iii]. Voces significativa signi ex instituto est instituentiu[m] tale signum declarata & acceptata.
- PDF 75 xlvii [i.e. iv]. Scripturæ compositæ ex literis immediatè significant voces.
- PDF 76 xlviii [i.e. v]. Enunciatio est simplex qualitas.
- PDF 77 xlix [i.e. vi]. Omne judicium humanum necessariò comitatur apprehensio simplex terminorum.
- PDF 78 l [i.e. vii]. Enu[n]ciationis affirmativæ & negativæ idem est objectum, identitas prædicatum & subjectum inter.
- PDF 81 li [i.e. viii]. Veritas enuntiationis neqùe in transcendentali, negùe in prædicamentali consistit relatione.
- PDF 82 lii [i.e. ix]. Est actui partim extrinseca.
- PDF 85 liii [i.e. x]. Actus ver[us] nequit fieri falsus.
- PDF 86 liv [i.e. xi]. Veritas perfecta soli convenis judicio.
- PDF 87 lv [i.e. xii]. Ex duabus contradictoriis de futuro contingente, una est determinatè vera, altera falsa.
- PDF 89 Dissertatio Qvinta De Discursu:
- PDF 89 lvi [i.e. i]. Discursus est assensus mediatus, quo assentimur, vel dissentimur uni propter aliud.
- PDF 90 lvii [i.e. ii]. Syllogismus, prout est arte factu[m] logicum, essentialiter præmissas & conclusionem includit.
- PDF 93 lix [i.e. iii]. Solæ præmissæ objectivæ per sui species impressas efficienter concurrunt ad assensum co[n]clusionis.
- PDF 94 lx [i.e. iv]. Dato præmißis assensu, neceßitatur intellectus ad inferendam conclusionem neceßitate tantùm contrarietatis.
- PDF 96 lxi [i.e. v]. Actualis assensus præmißarum est neceßarius pro eo instante, quo elicitur conclusio.
- PDF 97 lxii [i.e. vi]. Conclusio formalis attingit formaliter objectum præmissarum.
- PDF 98 lxiv [i.e. vii]. Sequitur partem debiliorem.
- PDF 100 Dissertatio Sexta De Demonstratione.
- PDF 100 lxiv [i.e. i]. Demonstratio est discursus faciens scire.
- PDF 102 lxv [i.e. ix]. Implicat, scientiam cum errore sibi directè opposito stare simul in eodem intellectu.
- PDF 103 lxvi [i.e. x]. Possunt naturaliter stare simul circa idem objectum materiale fides, opinio, scientia, scientia.
- PDF 106 lxvii [i.e. xi]. Imò idem actus esse potest scientiæ, opinionis, fidei.
- PDF 1 Ex Physica.
- PDF 2 Dissertatio Prima De Principiis corporis naturalis in genere.
- PDF 2 i. Physica scientia est speculativa corporis naturalis. P. i. in Phys
- PDF 4 ii. Principia intrinseca corporis naturalis in fieri per mutationem sunt Materia, Forma, Privatio.
- PDF 6 iii. In facto esse tantùm Materia & Forma.
- PDF 7 Dissertatio Secvnda De Privatione.
- PDF 7 iv [i.e. i]. Privatio est carentia unionis formæ cum subjecto apto.
- PDF 10 v [i.e. ii]. Negationes & necessariæ, & contingentes à rebus positivis distinguuntur.
- PDF 11 vii [i.e. iii]. Positâre in uno loco, perit opposita ei negatio ubiqùe.
- PDF 12 viii [i.e. iv]. Existit priuatio proxima immediatè ante generationem causale[m].
- PDF 15 Dissertatio Teria De materia prima.
- PDF 15 x [i.e. i]. Materia Prima datur.
- PDF 16 xii [i.e. ii]. Est subjectum primum cuj usqùe rei, ex quo, cùm insit, fit aliquid per se.
- PDF 16 xiii [i.e. iii]. Non existit existentiâ formæ.
- PDF 18 xiv [i.e. iv]. Etiam dato, existentiam ab essentia distingui.
- PDF 20 xv [i.e. v]. Naturaliter existere potest sine fprma substantiali.
- PDF 22 xvi [i.e. vi]. Nonnisi supernaturaliter spoliari potest omni formâ.
- PDF 23 xviii [i.e. vii]. Non est materia pura potentia logica, aut pura potentia paßiva physica, excludens omnem potentiam activam physicam.
- PDF 26 xix [i.e. viii]. Potentia paßiva materiæ est ipsa ejus entitas.
- PDF 27 xxii [i.e. ix]. Specificatur materia ab ordine ad easdem vel diversas formas.
- PDF 28 xxv [i.e. x]. Appetitu innato per modum simplicis complacentiæ appetit omnes formas, etiam corruptas.
- PDF 30 Dissertatio Qvarta De Forma.
- PDF 30 xxvii [i.e. i]. Forma est substantia simplex, incompleta, per modum actus cum materia constituens unum perse.
- PDF 32 xxix [i.e. ii]. Forma hominis creatur.
- PDF 34 xxxii [i.e. iii]. Possunt forma materiales, etiam modales, creari.
- PDF 37 xxxiv [i.e. iv]. Plures forma substantiales naturaliter nequeunt simul informare eandem materiam.
- PDF 37 xxxv [i.e. v]. Fieri id potest supernaturaliter.
- PDF 40 xxxvi [i.e. vi]. Præter formas speciales non datur forma corporeitatis.
- PDF 42 xxxvii [i.e. vii]. Dantur tamen in vivente formæ partiales.
- PDF 46 Dissertatio Qvinta De Unione.
- PDF 46 xxxviii [i.e. i]. Unio est quid distinctum à materiâ & formâ.
- PDF 48 xxxix [i.e. ii]. Non est eductio formæ materialis.
- PDF 50 xxxx [i.e. iii]. Sed modus peculiaris substantialis.
- PDF 51 xli [i.e. iv]. In composito est unica unio totalis substantialis.
- PDF 53 xlii [i.e. v]. Eaq[ue] subjectata in sola materia.
- PDF 54 xlii [i.e. vi]. Producitur actione distinctâ ab eductione formæ.
- PDF 55 Dissertatio Sexta De Composito & subsistentia.
- PDF 55 xliv [i.e. i]. Compositvm nibil est distinctum à materia, forma & unionione simul sumptis.
- PDF 58 [ii].
- PDF 58 xlv [i.e. iii]. Svbsistentia creata realiter distinguitur à natura.
- PDF 60 xlvi [i.e. iv]. Non est tamen aggregatum ex natura importata in recto & duplici nagatione unionis actualis & aptitudinalis cum alio digniore connotatis in obliquo.
- PDF 64 xlvii [i.e. v]. Sed entitas positiva substantialis.
- PDF 66 xlviii [i.e. vi]. Non absoluta, sed modalis.
- PDF 67 xlix [i.e. vii]. Effectus ejus formalis non est reddere naturam am independentem à subjecto.
- PDF 70 liii [i.e. viii]. Potest natura divinitùs existere sine subsistentia
- PDF 71 liv [i.e. ix]. Materiæ & forma respondent singulæ subsistentiæ.
- PDF 73 lvi [i.e. x]. Potest subsistentia creata, pergens afficere naturam propriam, simul terminare plures naturas alienas.
- PDF 74 lvii [i.e. xi]. Nec implicat, eandem naturam terminari simul pluribus subsistentiis vel alienis.
- PDF 75 lviii [i.e. xii]. Sic potuit humanitas retinens propria[m] persona[m] assumi à Verbo.
- PDF 77 Dissertatio Septima de Natura & Arte.
- PDF 77 lix [i.e. i]. Natvra est principiu[m] motus & quietis ejus, in quo inest primò & per se, & non per accidens.
- PDF 78 lx [i.e. ii]. Talis est materia, etiam ut principium passivum motus.
- PDF 79 lxi [i.e. iii]. Similiter forma, etiam ut principium activum est.
- PDF 80 lxii [i.e. iv]. Compositu[m] tame[n] no[n] est natura.
- PDF 81 lxiii [i.e. v]. Motus naturalis ille est, qui est secundùm exigentiam vel inclinationem ejus, in quo inest.
- PDF 83 lxvi [i.e. vi]. Supernaturale illud est, quod est supra vires & exigentiam substantiæ creatæ & creabilis.
- PDF 83 lxvii [i.e. vii]. Ars est habitus cum recta ratione factivus.
- PDF 84 lxviii [i.e. viii]. Figura arteficiati consistit incerta distantia & indistantia partium, & ablatione partium superfluarum.
- PDF 85 Dissertatio Octava de Causis in genere.
- PDF 85 lxix [i.e. i]. Cavsa est principium influens per se influxu ex se formaliter defectibili.
- PDF 87 lxx [i.e. ii]. Constituitur in actu primo proximo per suam entitatem, reliquaque ad agendum prærequisita.
- PDF 90 lxxiii [i.e. iii]. Est, & sufficit prioritas naturæ causam & effectum inter.
- PDF 91 lxxv [i.e. iv]. Implicat, causam physicam pro instante suæ desitionis causare.
- PDF 92 lxxvi [i.e. v]. Causa præ supposita physicè existe[n]s ante suu[m] effectu[m] nequit ab eo vicißim causari quoad primu[m] esse.
- PDF 95 lxxvii [i.e. vi]. Nequeunt naturaliter se duæ causæ mutuò producere quò ad secundum esse
- PDF 96 lxxix [i.e. vii]. Imò idem seipsum producere quoad secundum esse.
- PDF 97 lxxx [i.e. viii]. Possunt supernaturaliter plures causæ in actu secundo totales influere in eundem effectum.
- PDF 99 lxxxi [i.e. ix]. Non tamen actus internus causari à pluribus finibus totalibus.
- PDF 101 lxxxii [i.e. x]. Potest quoq[ue] ide[m] effect[us] causari divisim à plurib[us] causis totalib[us].
- PDF 102 lxxxiii [i.e. xi]. Omnis causa essentialiter respicit effectum poßibilem.
- PDF 107 lxxxiv [i.e. xii]. Est qùe hic respectus determinatus, ut quocunque effectu implicante implicet causa.
- PDF 108 Dissertatio Nona De causa materiali, & formali.
- PDF 108 lxxxv [i.e. i]. Cavsa Materialis sustentativa est, ex qua sit aliquid, quod mediâ paßione ipsi causæ inest.
- PDF 110 lxxxvi [i.e. ii]. Compositiva, ex qua ut subjecto inexistente sit aliquid.
- PDF 111 xc [i.e. iii]. Sola maateria est subjectum inhæsionis quantitatis.
- PDF 112 xci [i.e. iv]. Similiter reliquorum accide[n]tium absolutorum.
- PDF 114 xcii [i.e. v]. Subjectantur tamen ea immediatè in quantitate.
- PDF 115 xciii [i.e. vi]. Cavsa Fomalis est, quæ per modum determinativi intrintrinseci seu actus constituit ultimò compositum.
- PDF 116 xciv [i.e. vii]. Ejus causalitas respectu effectus primarij est unio.
- PDF 117 xcvi [i.e. viii]. Formam tribuere effectum formalem alicui, est cum eo constituere aliquod compositum.
- PDF 118 Dissertatio Decima De causa Finali, & Exemplari.
- PDF 118 xcvii [i.e. i]. Cavsa Finalis est, cujus gratiâ aliquid sit.
- PDF 119 xcix [i.e. ii]. Cognitio repræsentans bonitatem finis, quà talis non est inadæquata vis causativa.
- PDF 120 c [i.e. iii]. Sola bonitas est vis causativa finis.
- PDF 122 ci [i.e. iv]. Causalitas finis respectu actuum à voluntate elicitorum est physica istorum actuum productio.
- PDF 122 ciii [i.e. v]. Si autem significet, ob cujus bonitatem fiunt cætera, etiam amor finis & gaudium de eo obtento est effectus.
- PDF 124 civ [i.e. vi]. Sola agentia intellectualia agunt propriè propter finem.
- PDF 125 cvi [i.e. vii]. Cavsa Exemplaris est forma in mente, quam effectus imitatur ex intentione agentis determinantis sibi finem.
- PDF 126 cviii [i.e. viii]. Ratio causæ idealis consistit in cognitione & ejus objecto.
- PDF 127 cviii [i.e. ix]. Causalitas ejus est actio externa ut directa per eide[m] interna[m].
- PDF 127 Dissertatio XI. De Causa Efficiente.
- PDF 127 cix [i.e. i]. Cavsa Efficiens est, unde est principium mutationis.
- PDF 128 cx [i.e. ii]. Efficiens instrumentalis est, quæ est minoris cum effectu perfectionis, vel si est æqualis, non habet vim connæturale[m] ad eu[m] producendu[m].
- PDF 129 cxi [i.e. iii]. Instrumentum separatum quoad causalitatem à principali non datur.
- PDF 130 cxii [i.e. iv]. Instrumentum elevatur à principali quadoq[ue] per sola[m] ejus aßumptione[m] ad influxum simultaneu[m].
- PDF 132 cxiv [i.e. v]. Ratio potentiæ obedientialis remotæ identificatur potentiæ naturali.
- PDF 134 cxvi [i.e. vi]. Potentia obedientialis passiva est ipsa potentia paßiva naturalis, quatenus ea respicit agens obedientialer elevatum.
- PDF 135 cxvii [i.e vii]. Dari potest creatura elevabilis ad producendum quidlibet, quod specialiter non repugnat.
- PDF 136 cxviii [i.e. viii]. Creatura tamen, quæ de facto datur, sic non est elevabilis.
- PDF 138 cxix [i.e. ix]. Accidens nequit esse adæquatum principium substantiæ.
- PDF 141 cxx [i.e. x]. Imò & inadæquatum.
- PDF 143 cxxi [i.e. xi]. Substantia & in se, & quandoquè in subjecto extraneo est principium adæquatum accidentium
- PDF 144 cxxii [i.e. xii]. Causa efficiens nequit naturaliter agere in distans.
- PDF 147 cxxiii [i.e. xiii]. Supernatur aliter id potest.
- PDF 148 cxxiv [i.e. xiv]. Idem potest agere in seipsu[m]
- PDF 149 cxxv [i.e. xv]. Simile natur aliter nequit agere actione univocâ in passum sibi gradualiter simile.
- PDF 153 cxxvi [i.e. xvi]. Actio specificatur à principio termino & passo.
- PDF 154 cxxvii [i.e. xvii]. Actio eductiva & paßio solâ ratione distinguuntur.
- PDF 155 cxxviii [i.e. xviii]. Actio eductiva transiens inhæsivè, est in solo passo.
- PDF 157 cxxix [i.e. xix]. Creatio distinguitur à creato Creatore.
- PDF 158 cxxx [i.e. xx]. Virtus creativa, saltem principalis, nulli creaturæ communicari potest
- PDF 159 cxxxi [i.e. xxi]. Conservatio est influxus causalis, quo res continuat suam existentiam.
- PDF 161 Dissertatio XII. De concursis causæ efficientis Primæ cum secunda.
- PDF 161 cxxxiii [i.e. i]. Cavsa Prima influit immediatè in omnes causarum secundarum operationes.
- PDF 163 cxxxiv [i.e. ii]. Nullam physicè prædeterminat.
- PDF 169 cxxxv [i.e. iii]. Co[n]cursus Dei in actu primo est volitio Dei absoluta, efficax, quoad causas necessarias determinata, quoad liberas indeterminata.
- PDF 172 cxxxvi [i.e. iv]. Determinatur hic concursus à creatura ad speciem actus.
- PDF 173 cxxxvii [i.e. v]. Determinat eam ad individuum.
- PDF 174 cxxxviii [i.e. vi]. Nec tamen Deus est causa peccati.
- PDF 176 cxxxix [i.e. vii]. Concursus Dei actu secu[n]do ide[m] cum operatione creaturæ.
- PDF 179 Dissertatio XIII. De motu.
- PDF 179 cxl [i.e. i]. Motvs est actus entis in potentia prout in potentia.
- PDF 180 [ii].
- PDF 181 cxli [i.e. iii]. Specificatur à principio, passo, termino ad quem.
- PDF 182 cxliv [i.e. iv]. Projecta moventur ab impulsu.
- PDF 182 cxlv [i.e. v]. Motus resilientiæ est ab impulsu, partim impresso à projiciente, parti, ab obsistente, partim à gravitate impulsi.
- PDF 183 [vi].
- PDF 184 Dissertatio XIV. De Infinito & Continuo.
- PDF 184 cxlvi [i.e. i]. Infinitvm est, cujus semper est aliquid ultra accipere.
- PDF 185 cxlviii [i.e. ii]. Infinitum categorematicum implicat.
- PDF 187 [iii].
- PDF 191 [iv].
- PDF 193 [v].
- PDF 196 [vi].
- PDF 198 [vii].
- PDF 199 cxlix [i.e. viii]. Continvvm est, cijus extrema sunt unum.
- PDF 201 cl [i.e. ix]. Non constant punctis inflatis virtualiter tantùm divisibilibus.
- PDF 201 cli [i.e. x]. Neqùe ex punctis formaliter indivisibilibus.
- PDF 203 clii [i.e. xi]. Sed ex partibus in infinitum divisibilibus.
- PDF 205 cliv [i.e. xii, xiii]. Præter quas non dantur in eo indivisibilia continuativa, aut terminativa.
- PDF 209 cliii [i.e. xiv]. Actu inter se distinctis.
- PDF 211 Dissertatio XV. De Loco & Vacuo.
- PDF 211 clv [i.e. i]. Locvs imaginarius est spatiu[m] reale purè poßibile, quod nobis imaginamur per modum aëris, aut similis alicujus actus in infinitum diffusi.
- PDF 214 clvii [i.e. ii]. Locus realis extrinsecus est superficies prima & immobilis corporis ambientis.
- PDF 215 clviii [i.e. iii]. Locus intrinsecus, seu ubicatio est ratio formalis, quâ constituitur in ratione existensis hîc.
- PDF 216 clix [i.e. iv]. Est accident modale rebus ubicatis superadditum.
- PDF 217 clx [i.e. v]. Emanatur àre, dum ea primò producitur, aliàs prodicitur permotum localem.
- PDF 218 clxi [i.e. vi]. Singula compositi, etiam accidentia, ubicantur ubicationibus proprijs.
- PDF 219 clxii [i.e. vii]. Ubicatio substantiæ spiritualis permanens est indi visibilis.
- PDF 220 clxiii [i.e. viii]. Plura corpa quanta naturaliter existere nequeunt in eodem loco: supernaturaliter possunt.
- PDF 221 clxiv [i.e. ix]. Supernaturaliter quoque idem corpus esse potest simul in pluribus locis adæquatis circu[m]scriptivè.
- PDF 224 clxv [i.e. x]. Replicatur corpus per sola[m] productione[m] diversaru[m] ubicationu[m].
- PDF 227 clxvi [i.e. xi]. Re replicatâ, implicat replicari ejus accidentia certo loco affixa, secus est de alijs.
- PDF 230 clxvii [i.e. xii]. Utraqùe tamen simpliciter de re prædicantur in utroqùe loco.
- PDF 231 clxviii [i.e. xiii]. Accidentium non convenientium simul naturaliter vel supernaturaliter rei constitutæ in uno loco, combinatio simili lege repugnat in re replicatâ.
- PDF 232 clxix [i.e. xiv]. Res vi replicationis fit solùm quasi extrinsecè potentior.
- PDF 232 clxx [i.e. xv]. Implicat rem existere absquè omni ubi.
- PDF 234 clxxi [i.e. xvi]. Vacuum est locus carens corpore.
- PDF 236 Dissertatio XVI. De Duratione & Tempore.
- PDF 236 clxxiii [i.e. i]. Dvratio creata distinguitur à re durante & tempore.
- PDF 238 clxxiv [i.e. ii]. Non distinguitur à conservatione.
- PDF 239 clxxvii [i.e. iii]. Duratio omnis creata est fluens.
- PDF 240 [iv].
- PDF 241 clxxvi [i.e. v]. Tempus est numerus & mensura motus secundùm prius & posterius.
- PDF 243 clxxvii [i.e. vi]. Qualis proprijssimè est duratio motus cælestis.
- PDF 244 clxxviii [i.e. vii]. Omnia incipiut intrinsecè per primum sui esse, desinunt extrinsecè per primu[m] sui non esse.
- PDF 245 clxxix [i.e. viii]. Implicat, creaturam esse ab æterno.
- PDF 248 Dissertatio XVII. De Generatione & Corruptione.
- PDF 248 clxxx [i.e. i]. Generatio strictè est mutatio totius in totum nullo sensibili remanente ut subjecto eodem.
- PDF 250 clxxxi [i.e. ii]. Generatio propriè viventis est origo viventis à vivente, co[n]juncto in similitudine[m] naturæ.
- PDF 252 clxxxii [i.e. iii]. Corruptio est desitio compositi substantialis, eodem subjecto remanente.
- PDF 253 clxxxiii [i.e. iv]. Conversio est transitus ab uno termino positivo ad alium, ita ut inter hos duos terminos ratione illius tertij transeuntis poßidendi sit pugna.
- PDF 255 clxxxiv [i.e. v]. Mixtio est miscibilium per mutuam in se actionem alteratorum unicio cum forma tertia.
- PDF 257 clxxxv [i.e. vi]. Augmentatio est motus à minore ad majorem substantiam.
- PDF 260 clxxxvii [i.e. vii]. Nutritio est motus factus ab anima à minore ad majorem substantia[m] viventem ex vitali conversione alimenti.
- PDF 262 clxxxix [i.e. viii]. Alteratio est mutatio rei secundùm qualitatem.
- PDF 263 cxc [i.e. ix]. Intensio amissionem totius qualitatis imperfectioris, & productionem novæ perfectioris.
- PDF 268 cxii [i.e. x]. Sed per novarum partiu[m] qualitatis es eadem subjecti parte eductarum unitionem inter se & cum subjecto.
- PDF 270 cxciii [i.e. xi]. Gradus insensionis homogenei sunt.
- PDF 274 [xii].
- PDF 275 cxciv [i.e. xiii]. Datur in alteratione sæpèreactio & repaßio.
- PDF 278 cxcv [i.e. xiv]. Rarefactio & Condensatio non sunt motus ad majore[m] vel minore[m] quantitate[m].
- PDF 281 cxcvii [i.e.xv]. Sed sunt motus terminati ad raritatem & densitatem radicalè, quæ qualitates determinat materiam & quantitatem ad majus minus ve spatium occupandum.
- PDF 284 Ex Animastica.
- PDF 284 Dissertatio Prima De Anima ejusqùe vita.
- PDF 284 i. Anima est actus primus corporis organici pote[n]tiâ vita[m] habentis.
- PDF 286 ii. Dividitur univocè & adæquatè in vegetativam & sensitiva[m] tantùm, in vegetativam sensitivam & rationalem simul.
- PDF 287 iii. In eode[m] vivente neq[ue] simul, neq[ue] susseßivè da[n]tur plures animæ.
- PDF 290 iv. Omnes animæ ejusdem speciei sunt æqualis perfectionis sunsta[n]tialis.
- PDF 292 v, vi, vii. Anima rationalis est spiritualis, immortalis, indivisibilis.
- PDF 296 viii. Reliquæ omnes divisibiles.
- PDF 299 ix. Sanguis, pituita, atra & flava bilis &c. non animatur.
- PDF 302 x. Capilli, lana, ungues, rostra, squamæ &c. non animatur.
- PDF 304 xi. Cerebrum, medulla spina dorsi, venæ, membranæ, ossa, cornua, dentes animantur.
- PDF 305 xii. Vita formalis est operatio ex natura sua & ratione termini immanens.
- PDF 309 xiii. In actu vitali internationali creato in veniuntur hæc duo, actio & terminus realiter distincta.
- PDF 312 xiv. Ambo sunt de essentia hujus actus.
- PDF 314 xv. Vegetationes subjectantur in sola materia.
- PDF 316 Dissertatio Secvnda De Potentiis Animæ in genere & in specie de sensibus, sensibili & speciebus.
- PDF 316 xvi [i.e. i]. Spirituales verò ejus operationes in sola anima informativè & inhæsivè.
- PDF 317 xvii [i.e. ii]. Potentiæ vitales, saltem hominis, non distinguuntur ab anima realiter.
- PDF 321 [iii].
- PDF 322 xviii [i.e. iv]. Et si distinguerentur, adhucanima immediatè influeret in actus vitales.
- PDF 323 [v].
- PDF 324 xix [i.e. vi]. Sensus est potentia organica cognoscitiva.
- PDF 326 xxi [i.e. vii]. Sensibili aliud est per se sensibile, aliud per accidens: sensibile per se aliud proprium, aliud co[m]mune.
- PDF 330 xxii [i.e. viii]. Implicat, sensum versari vitataliter extra suum objectum.
- PDF 331 [ix].
- PDF 332 xxiii [i.e. x]. Dantur species impressæ sensibiles, quæ sunt qualitates corporeæ determinates & completes sensum, coëfficientes actum intentionalem.
- PDF 335 xxiv [i.e. xi]. Sensus externi omnes egent his speciebus.
- PDF 336 xxv [i.e. xii]. Sunt hæ species indiuisibiles extensivè, intensivè, objectivè.
- PDF 339 xxvi [i.e. xiii]. Causa earum finalis est sensatio, materialis medium & organu[m], efficiens objectum.
- PDF 340 xxvii [i.e. xiv]. Visus organum est oculus, fitqùe visio in retina.
- PDF 344 xxx [i.e. xv]. Auditus organum est auris, fitq[ue] aufutio in tympano.
- PDF 347 xxxii [i.e. xvi]. Odoratus organum sunt nares, fitqùe odoratio in carunculis mamillaribus.
- PDF 348 xxxiv [i.e. xvii]. Gustus organum est palatum, principalius tale linguæ extremitas.
- PDF 349 xxxvi [i.e. xviii]. Tactus organum diffusum est per totum corpus.
- PDF 349 xxxviii [i.e. xix]. Phantasia est potentia materialis cognoscitiva objectoru[m] o[m]niu[m] sensuu[m] ipsaru[m]q[ue] se[n]sationu[m].
- PDF 352 xlii [i.e. xx]. Appetitus sensitivus est potentia vitalis materialis, quæ affectivè fertur in objecta tantùm per sensus cognita.
- PDF 354 Dissertatio Tertia De Intellectu & Voluntate.
- PDF 354 xlv [i.e. i]. Intellectus est potentia cognoscitiva, purè spiritualis.
- PDF 354 [ii].
- PDF 356 xlvi [i.e. iii]. Species impressæ sunt intellectui necessariæ; nisi ipsum fortè objectum sit intellectui intemè præsens. maximèque proportionatum.
- PDF 357 xlvii [i.e. iv]. Species hæ non rememorativa producuntur ab intellectu, effectivè concurrente phantasmate.
- PDF 359 xlviii [i.e. v]. Rememorativæ producuntur effectivè à solis intellectionibus, quibus pereuntibus conservantur à solo Deo, dependenter ab intellectu tanquam causâ materiali.
- PDF 360 l [i.e. vi]. Voluntas est potentia spiritualis appetitiva.
- PDF 361 li [i.e. vii]. Ad ejus actum requiritur cognitio.
- PDF 364 lii [i.e. viii]. Quæ tamen non influit in volitionem.
- PDF 364 liii [i.e. ix]. Ut voluntas simpliciter dicatur libera, non sufficit libertas spontaneitatis.
- PDF 366 lv [i.e. x]. Actus liber est, qui ita procedit à suo principio, ut positis & manentibus omnibus prærequisitis ad rationem principij proximi, potuisset non procedere.
- PDF 371 lvii [i.e. xi]. Implicat omissio pura libera.
- PDF 373 Dissertatio Qvarta De Habitibus.
- PDF 373 lviii [i.e. i]. Habitus naturalis est qualitas permanens, potentiæ vitali superaddita, facilitans eam ad operationes connaturales.
- PDF 375 lx [i.e. ii]. Subjectum capax habitus est ea solùm actus, quæ & ad quos non est omnino determinata.
- PDF 376 lxi [i.e. iii]. Habitus phantastici & intellectuales sunt collectio specierum rememorativarum.
- PDF 378 lxii [i.e. iv]. Imò & habitus voluntatis probabiliter contitunt in istis speciebus & cognitione ab ijs excitatâ, delectabilitatem vel molestiam amoliàs ex objecto perceptam vivacißimè repræsentante.
- PDF 1 Ex Metaphysica.
- PDF 2 Dissertatio Prima De Natura & proprietatibus entis.
- PDF 2 ii [i.e. i]. Ens acceptum nominaliter est quid aptum existere.
- PDF 4 iv [i.e. ii]. Conceptus quoque differentiarum entis ab ente præscindit.
- PDF 7 v [i.e. iii]. Posito autem, differentias has includere rationem entis, adhuc id non obstat univocationi entis.
- PDF 9 vi [i.e. iv]. Nec obest dependentia unius inferiorum ab altero.
- PDF 11 vii [i.e. v]. Nec inæqualis participatio entis.
- PDF 12 viii [i.e. vi]. Attributa entis suut Unitas, Veritas, Bonitas.
- PDF 12 ix [i.e. vii]. Unum est indivisum in se, & indivisum a se.
- PDF 15 x [i.e. viii, ix]. Neutra harum indivisionum importat relationem rationis, aut quid formaliter negativum.
- PDF 19 xi [i.e. x]. Unitas individualis & numerica desumitur ab ipsa rei singularis entitate.
- PDF 21 xiv [i.e. xi]. Identitas sumpta fundamentaliter, non distinguitur ab unitate.
- PDF 22 xvi [i.e. xii]. Distinctio realis positiva no[n] con[n]sistit in aliquo positivo vel negativo reb[us] distinctis superaddito.
- PDF 24 xviii [i.e. xiii]. Distinctio rationis est, dumres eadem diversis conceptibus concipitur.
- PDF 25 xix [i.e. xiv]. Inter distinctionem realem & rationis non datur media.
- PDF 29 xx [i.e. xv]. In distinctione rationis non fit præcisio objectiva.
- PDF 32 xxi [i.e. xvi]. Gradus metaphysici ejusdem individui distinguuntur solâ ratione ratiocinatâ.
- PDF 34 xxii [i.e. xvii]. Veritas transcendentalis est ipsa intrinseca rei cognoscibilitas.
- PDF 36 xxiii [i.e. xviii]. Bonitas transcendentalis est ipsa fundamentalis rei appetibilitas.
- PDF 37 Dissertatio Secvnda De Essentia, Possibilitate & impossibilitate rerum.
- PDF 37 xxiv [i.e. i]. Essentia rei est id, quod est primum in unaquaqùe re, & radix cæterorum.
- PDF 38 xxv [i.e. ii]. Essentiæ rerum non sunt ab æterno, nec secundùm eße aliquod diminutum, neqùe secundùm esse reale.
- PDF 39 xxvi [i.e. iii]. Possibilitas rei intrinseca est ipsa, quatenus non continent prædicata se invice[m] destruentia.
- PDF 42 xxvii [i.e. iv]. Impoßibile seu ens rationis suo modo datur in intellectu.
- PDF 46 xxviii [i.e. v, vi]. Solus intellectus, etiam divinus, est suo modo causa entis rationis.
- PDF 48 Dissertatio Tertia De divisione entis in 10. prædicamenta.
- PDF 48 xxix [i.e. i]. Prædicamenta sunt decem, in ijs statuitur directè ens unum per se, reale, totum, &c.
- PDF 49 xxx [i.e. ii]. substantia est ens per se.
- PDF 50 [iii].
- PDF 51 xxxi [i.e. iv]. Quantitas est accidens distinctum à substantia, reliquisq[ue] accidentibus.
- PDF 53 xxxii [i.e. v]. Ejus eßentia non consistit in extensione entitativa.
- PDF 54 xxxiv [i.e. vi]. Neqùe in eo, quòd sit apta mensurare aut mensurari.
- PDF 55 xxxv [i.e. vii]. Sed in exigentiâ impenetrationis.
- PDF 56 [viii].
- PDF 57 xxxvi [i.e. ix]. Qualitas est accidens distinctum à quantitate benè vel malè afficiens subjectum.
- PDF 58 xxxvii [i.e. x]. Relatio verarealis datur ante intellectum.
- PDF 60 xxxix [i.e. xi]. Transcendentalis nunquam cit terminum purè terminum quandoqùe respicit terminum non existentem.
- PDF 61 xl [i.e xii]. Est fundamento soli intrinseca.
- PDF 64 xli [i.e. xiii]. Relatio prædicamentalis non consistit in solo fundamento connotante terminum extrinsecè.
- PDF 65 xlii [i.e. xiv]. Nec est quid fundamento, termino & rationi fundandi super additum.
- PDF 69 Dissertatio Qvarta De Deo & Angelis.
- PDF 69 xliii [i.e. i]. Angelos dari est de fide, ratione non nisi probabili suadetur.
- PDF 69 xlv [i.e. ii]. Non repugnati Angeli specie distincti, imò tales dantur.
- PDF 71 xlvii [i.e. iii]. Cognoscunt objecta præsentia naturalia intuitivè, futura necessaria certò physicè, sed abstractivè: futura liberè probabiliter.
- PDF 72 xlix[i.e. iv]. Egent speciebus adres quascunqùe cognoscendas, nisi fortè sint illis unitivè vel identicè præsentes, aus maxime proportionatæ.
- PDF 72 l [i.e. v]. Infunduntur ijs hæ species à Deo.
- PDF 73 li [i.e. vi]. Mundi hujus in prima creatione rerum aliarum tunc, quando eæ: existunt intra eorum sphæram.
- PDF 74 lii [i.e. vii]. Locutio eorum consistit in volilitione, quâ loquens vult objectum à se cognitum alteri innotescere, vi cijus volutionis infunduntur alteri à Deo hujus volitionis & objecti species.
- PDF 74 liii [i.e. viii]. Potest Angelus in instante se movere ex loco adæquato ad proximum adæquantum, non ad distantem.
- PDF 75 lv [i.e. ix]. Hunc existere, à posteriori demonstrari potest.
- PDF Index Conclusionum.
- PDF Leerseiten
- PDF Endsheet
- PDF Back cover
- PDF Spine