Assertiones Philosophicæ Fusius Deductæ Philosophiæ Peripateticæ communioris Epitomen exhibentes : Anno MDCLXXXI. Die [...] & [...] Januarii / Quas Præside R. P. Petro Levrenio è Societate Iesv ... Defendent Nobiles, Ingenui ac Eruditi DD. Doctoratus Philosophici Candidati Metaphysici Emeriti In Celeberrimo Trium Coronarum Gymnasio. Coloniae Agrippinae : Metternich, 1681
Content
PDF Front cover
PDF Endsheet
PDF Leerseiten
PDF Title page
PDF Sapientiæ Incarnatæ Virgineæ Parenti.
PDF 1 Ex Logica.
PDF 1 Dissertatio Prima de Natura Logices.
PDF 1 i. Objectum materiale Logices non sunt voces manifestativæ co[n]ceptuum logicorum.
PDF 3 ii. Nec res substantes his conceptib[us].
PDF 5 iii. Nec intellectus rectè intelligens definire, syllogizare &c.
PDF 7 iv. Nec ens rationis fictitium resultans à denominationibus logicis.
PDF 9 v. Sed tres mentis operationes.
PDF 11 vi. Etiam apprehensio simplex.
PDF 14 vii. Objectum attributionis est ssyllogismus logicè perfectus.
PDF 17 viii. Objectum formale quod non est regularum ipsarum, aut syllogismorum idealiu[m] directivas.
PDF 18 x [i.e. ix]. Nec eærum veritas physica.
PDF 20 xii [i.e. x]. Versatur Logica circa hoc objectu[m] suum simpliciter practicè.
PDF 23 xiii [i.e. xi]. Item certò, & quò ad omne[m] partem est virtus intellectualis.
PDF 25 xv [i.e. xii]. Sed est scientia:
PDF 27 xvi [i.e. xiii]. Una unitate aggregationis.
PDF 28 xvii [i.e. xiv]. Nulli alteri subalternata.
PDF 30 xviii [i.e. xv]. Logica docens & utens activè non nisi per connotatum distinguuntur.
PDF 33 xix [i.e. xvi]. Ad scientias solùm totales perfectè acquirendas Logica artificialis est necessaria moraliter.
PDF 34 Dissertatio Secvnda De Universalibus in genere.
PDF 34 xx [i.e. i]. Universale solùm fundamentaliter datur a parte rei.
PDF 38 xxi [i.e. ii]. Metaphysicum est unum aptum inesse multis: Logicu[m] unum aptum prædicari de multis.
PDF 39 xxii [i.e. iii]. Materiale ei[us] sunt singularia.
PDF 41 xxiii [i.e. iv]. Quale nequit esse unicum individuu[m], cujus similia implica[n]t.
PDF 43 xxiv [i.e. v]. Formale universalis est cognitio abstractiva & directa.
PDF 44 xxv [i.e. vi]. Qualis esse potest etia[m] judicium & discursus.
PDF 45 xxvi [i.e. vii]. Prædicatur hæc cognitio in prædicatione universalis ut quo; singularia ipsa ut quod:
PDF 45 xxvii [i.e. viii]. estq[ue] ipsa unitas uniuersalis.
PDF 46 xxviii [i.e. ix]. Causa efficiens universale est solus intellectus creatus.
PDF 47 xxix [i.e. x]. Respectu inferiorum universale est totum potentiale.
PDF 48 xxx [i.e. xi]. In prædicatione affectâ signo uniuersali vel particularita[m] subjectu[m] quàm prædicatum amittit universalitatem.
PDF 49 xxxi [i.e. xii]. Item in prædicatione singulari.
PDF 51 Dissertatio Tertia De versalibus in specie.
PDF 51 xxxii [i.e. i, ii]. Universale respectu Generis, Speciei, Differentiæ, Proprii, Accidentis est genus.
PDF 57 xxxiii [i.e. iii]. Genus est unum aptum prædicari de pluribus specie differentibus in quid incompletè.
PDF 58 xxxv [i.e. iv]. Individuum est quid aptum inesse uni soli, deq[ue] ijs prædicari.
PDF 59 xxxvi [i.e. v]. Potest abstrahi ratio communis individui.
PDF 62 xxxiv [i.e. vi]. Species est quid essentialiter completum, intentionaliter indivisum, physicè divisum in plura individua non notabiliter differentia, deq[ue] ijs prædicabile.
PDF 64 xxxvii [i.e. vii]. Differentia est quid aptum prædicari de multis, numero vel specis differentibus per modum partis essentialis formalis, seu in quale essentiale.
PDF 65 xxxviii [i.e. viii]. Inferior superiorem, aut genus superius non includit formaliter.
PDF 66 xxxix [i.e. ix]. Proprium est unum aptum prædicari de multis in quale necessariò.
PDF 67 xl [i.e. x]. Accidens est anu[m] aptum prædicari de multis in quale continge[n]ter.
PDF 69 Dissertatio Qvarta De Enuntatione.
PDF 69 xli [i.e. i]. Signum est quid aptum potentiæ cognoscitivæ repræsentare aliquid.
PDF 71 xlii [i.e. ii]. Vis significativa signi naturalis est naturalis ejus connexio cum re significata.
PDF 73 lxiv [i.e. iii]. Voces significativa signi ex instituto est instituentiu[m] tale signum declarata & acceptata.
PDF 75 xlvii [i.e. iv]. Scripturæ compositæ ex literis immediatè significant voces.
PDF 76 xlviii [i.e. v]. Enunciatio est simplex qualitas.
PDF 77 xlix [i.e. vi]. Omne judicium humanum necessariò comitatur apprehensio simplex terminorum.
PDF 78 l [i.e. vii]. Enu[n]ciationis affirmativæ & negativæ idem est objectum, identitas prædicatum & subjectum inter.
PDF 81 li [i.e. viii]. Veritas enuntiationis neqùe in transcendentali, negùe in prædicamentali consistit relatione.
PDF 82 lii [i.e. ix]. Est actui partim extrinseca.
PDF 85 liii [i.e. x]. Actus ver[us] nequit fieri falsus.
PDF 86 liv [i.e. xi]. Veritas perfecta soli convenis judicio.
PDF 87 lv [i.e. xii]. Ex duabus contradictoriis de futuro contingente, una est determinatè vera, altera falsa.
PDF 89 Dissertatio Qvinta De Discursu:
PDF 89 lvi [i.e. i]. Discursus est assensus mediatus, quo assentimur, vel dissentimur uni propter aliud.
PDF 90 lvii [i.e. ii]. Syllogismus, prout est arte factu[m] logicum, essentialiter præmissas & conclusionem includit.
PDF 93 lix [i.e. iii]. Solæ præmissæ objectivæ per sui species impressas efficienter concurrunt ad assensum co[n]clusionis.
PDF 94 lx [i.e. iv]. Dato præmißis assensu, neceßitatur intellectus ad inferendam conclusionem neceßitate tantùm contrarietatis.
PDF 96 lxi [i.e. v]. Actualis assensus præmißarum est neceßarius pro eo instante, quo elicitur conclusio.
PDF 97 lxii [i.e. vi]. Conclusio formalis attingit formaliter objectum præmissarum.
PDF 98 lxiv [i.e. vii]. Sequitur partem debiliorem.
PDF 100 Dissertatio Sexta De Demonstratione.
PDF 100 lxiv [i.e. i]. Demonstratio est discursus faciens scire.
PDF 102 lxv [i.e. ix]. Implicat, scientiam cum errore sibi directè opposito stare simul in eodem intellectu.
PDF 103 lxvi [i.e. x]. Possunt naturaliter stare simul circa idem objectum materiale fides, opinio, scientia, scientia.
PDF 106 lxvii [i.e. xi]. Imò idem actus esse potest scientiæ, opinionis, fidei.
PDF 1 Ex Physica.
PDF 2 Dissertatio Prima De Principiis corporis naturalis in genere.
PDF 2 i. Physica scientia est speculativa corporis naturalis. P. i. in Phys
PDF 4 ii. Principia intrinseca corporis naturalis in fieri per mutationem sunt Materia, Forma, Privatio.
PDF 6 iii. In facto esse tantùm Materia & Forma.
PDF 7 Dissertatio Secvnda De Privatione.
PDF 7 iv [i.e. i]. Privatio est carentia unionis formæ cum subjecto apto.
PDF 10 v [i.e. ii]. Negationes & necessariæ, & contingentes à rebus positivis distinguuntur.
PDF 11 vii [i.e. iii]. Positâre in uno loco, perit opposita ei negatio ubiqùe.
PDF 12 viii [i.e. iv]. Existit priuatio proxima immediatè ante generationem causale[m].
PDF 15 Dissertatio Teria De materia prima.
PDF 15 x [i.e. i]. Materia Prima datur.
PDF 16 xii [i.e. ii]. Est subjectum primum cuj usqùe rei, ex quo, cùm insit, fit aliquid per se.
PDF 16 xiii [i.e. iii]. Non existit existentiâ formæ.
PDF 18 xiv [i.e. iv]. Etiam dato, existentiam ab essentia distingui.
PDF 20 xv [i.e. v]. Naturaliter existere potest sine fprma substantiali.
PDF 22 xvi [i.e. vi]. Nonnisi supernaturaliter spoliari potest omni formâ.
PDF 23 xviii [i.e. vii]. Non est materia pura potentia logica, aut pura potentia paßiva physica, excludens omnem potentiam activam physicam.
PDF 26 xix [i.e. viii]. Potentia paßiva materiæ est ipsa ejus entitas.
PDF 27 xxii [i.e. ix]. Specificatur materia ab ordine ad easdem vel diversas formas.
PDF 28 xxv [i.e. x]. Appetitu innato per modum simplicis complacentiæ appetit omnes formas, etiam corruptas.
PDF 30 Dissertatio Qvarta De Forma.
PDF 30 xxvii [i.e. i]. Forma est substantia simplex, incompleta, per modum actus cum materia constituens unum perse.
PDF 32 xxix [i.e. ii]. Forma hominis creatur.
PDF 34 xxxii [i.e. iii]. Possunt forma materiales, etiam modales, creari.
PDF 37 xxxiv [i.e. iv]. Plures forma substantiales naturaliter nequeunt simul informare eandem materiam.
PDF 37 xxxv [i.e. v]. Fieri id potest supernaturaliter.
PDF 40 xxxvi [i.e. vi]. Præter formas speciales non datur forma corporeitatis.
PDF 42 xxxvii [i.e. vii]. Dantur tamen in vivente formæ partiales.
PDF 46 Dissertatio Qvinta De Unione.
PDF 46 xxxviii [i.e. i]. Unio est quid distinctum à materiâ & formâ.
PDF 48 xxxix [i.e. ii]. Non est eductio formæ materialis.
PDF 50 xxxx [i.e. iii]. Sed modus peculiaris substantialis.
PDF 51 xli [i.e. iv]. In composito est unica unio totalis substantialis.
PDF 53 xlii [i.e. v]. Eaq[ue] subjectata in sola materia.
PDF 54 xlii [i.e. vi]. Producitur actione distinctâ ab eductione formæ.
PDF 55 Dissertatio Sexta De Composito & subsistentia.
PDF 55 xliv [i.e. i]. Compositvm nibil est distinctum à materia, forma & unionione simul sumptis.
PDF 58 [ii].
PDF 58 xlv [i.e. iii]. Svbsistentia creata realiter distinguitur à natura.
PDF 60 xlvi [i.e. iv]. Non est tamen aggregatum ex natura importata in recto & duplici nagatione unionis actualis & aptitudinalis cum alio digniore connotatis in obliquo.
PDF 64 xlvii [i.e. v]. Sed entitas positiva substantialis.
PDF 66 xlviii [i.e. vi]. Non absoluta, sed modalis.
PDF 67 xlix [i.e. vii]. Effectus ejus formalis non est reddere naturam am independentem à subjecto.
PDF 70 liii [i.e. viii]. Potest natura divinitùs existere sine subsistentia
PDF 71 liv [i.e. ix]. Materiæ & forma respondent singulæ subsistentiæ.
PDF 73 lvi [i.e. x]. Potest subsistentia creata, pergens afficere naturam propriam, simul terminare plures naturas alienas.
PDF 74 lvii [i.e. xi]. Nec implicat, eandem naturam terminari simul pluribus subsistentiis vel alienis.
PDF 75 lviii [i.e. xii]. Sic potuit humanitas retinens propria[m] persona[m] assumi à Verbo.
PDF 77 Dissertatio Septima de Natura & Arte.
PDF 77 lix [i.e. i]. Natvra est principiu[m] motus & quietis ejus, in quo inest primò & per se, & non per accidens.
PDF 78 lx [i.e. ii]. Talis est materia, etiam ut principium passivum motus.
PDF 79 lxi [i.e. iii]. Similiter forma, etiam ut principium activum est.
PDF 80 lxii [i.e. iv]. Compositu[m] tame[n] no[n] est natura.
PDF 81 lxiii [i.e. v]. Motus naturalis ille est, qui est secundùm exigentiam vel inclinationem ejus, in quo inest.
PDF 83 lxvi [i.e. vi]. Supernaturale illud est, quod est supra vires & exigentiam substantiæ creatæ & creabilis.
PDF 83 lxvii [i.e. vii]. Ars est habitus cum recta ratione factivus.
PDF 84 lxviii [i.e. viii]. Figura arteficiati consistit incerta distantia & indistantia partium, & ablatione partium superfluarum.
PDF 85 Dissertatio Octava de Causis in genere.
PDF 85 lxix [i.e. i]. Cavsa est principium influens per se influxu ex se formaliter defectibili.
PDF 87 lxx [i.e. ii]. Constituitur in actu primo proximo per suam entitatem, reliquaque ad agendum prærequisita.
PDF 90 lxxiii [i.e. iii]. Est, & sufficit prioritas naturæ causam & effectum inter.
PDF 91 lxxv [i.e. iv]. Implicat, causam physicam pro instante suæ desitionis causare.
PDF 92 lxxvi [i.e. v]. Causa præ supposita physicè existe[n]s ante suu[m] effectu[m] nequit ab eo vicißim causari quoad primu[m] esse.
PDF 95 lxxvii [i.e. vi]. Nequeunt naturaliter se duæ causæ mutuò producere quò ad secundum esse
PDF 96 lxxix [i.e. vii]. Imò idem seipsum producere quoad secundum esse.
PDF 97 lxxx [i.e. viii]. Possunt supernaturaliter plures causæ in actu secundo totales influere in eundem effectum.
PDF 99 lxxxi [i.e. ix]. Non tamen actus internus causari à pluribus finibus totalibus.
PDF 101 lxxxii [i.e. x]. Potest quoq[ue] ide[m] effect[us] causari divisim à plurib[us] causis totalib[us].
PDF 102 lxxxiii [i.e. xi]. Omnis causa essentialiter respicit effectum poßibilem.
PDF 107 lxxxiv [i.e. xii]. Est qùe hic respectus determinatus, ut quocunque effectu implicante implicet causa.
PDF 108 Dissertatio Nona De causa materiali, & formali.
PDF 108 lxxxv [i.e. i]. Cavsa Materialis sustentativa est, ex qua sit aliquid, quod mediâ paßione ipsi causæ inest.
PDF 110 lxxxvi [i.e. ii]. Compositiva, ex qua ut subjecto inexistente sit aliquid.
PDF 111 xc [i.e. iii]. Sola maateria est subjectum inhæsionis quantitatis.
PDF 112 xci [i.e. iv]. Similiter reliquorum accide[n]tium absolutorum.
PDF 114 xcii [i.e. v]. Subjectantur tamen ea immediatè in quantitate.
PDF 115 xciii [i.e. vi]. Cavsa Fomalis est, quæ per modum determinativi intrintrinseci seu actus constituit ultimò compositum.
PDF 116 xciv [i.e. vii]. Ejus causalitas respectu effectus primarij est unio.
PDF 117 xcvi [i.e. viii]. Formam tribuere effectum formalem alicui, est cum eo constituere aliquod compositum.
PDF 118 Dissertatio Decima De causa Finali, & Exemplari.
PDF 118 xcvii [i.e. i]. Cavsa Finalis est, cujus gratiâ aliquid sit.
PDF 119 xcix [i.e. ii]. Cognitio repræsentans bonitatem finis, quà talis non est inadæquata vis causativa.
PDF 120 c [i.e. iii]. Sola bonitas est vis causativa finis.
PDF 122 ci [i.e. iv]. Causalitas finis respectu actuum à voluntate elicitorum est physica istorum actuum productio.
PDF 122 ciii [i.e. v]. Si autem significet, ob cujus bonitatem fiunt cætera, etiam amor finis & gaudium de eo obtento est effectus.
PDF 124 civ [i.e. vi]. Sola agentia intellectualia agunt propriè propter finem.
PDF 125 cvi [i.e. vii]. Cavsa Exemplaris est forma in mente, quam effectus imitatur ex intentione agentis determinantis sibi finem.
PDF 126 cviii [i.e. viii]. Ratio causæ idealis consistit in cognitione & ejus objecto.
PDF 127 cviii [i.e. ix]. Causalitas ejus est actio externa ut directa per eide[m] interna[m].
PDF 127 Dissertatio XI. De Causa Efficiente.
PDF 127 cix [i.e. i]. Cavsa Efficiens est, unde est principium mutationis.
PDF 128 cx [i.e. ii]. Efficiens instrumentalis est, quæ est minoris cum effectu perfectionis, vel si est æqualis, non habet vim connæturale[m] ad eu[m] producendu[m].
PDF 129 cxi [i.e. iii]. Instrumentum separatum quoad causalitatem à principali non datur.
PDF 130 cxii [i.e. iv]. Instrumentum elevatur à principali quadoq[ue] per sola[m] ejus aßumptione[m] ad influxum simultaneu[m].
PDF 132 cxiv [i.e. v]. Ratio potentiæ obedientialis remotæ identificatur potentiæ naturali.
PDF 134 cxvi [i.e. vi]. Potentia obedientialis passiva est ipsa potentia paßiva naturalis, quatenus ea respicit agens obedientialer elevatum.
PDF 135 cxvii [i.e vii]. Dari potest creatura elevabilis ad producendum quidlibet, quod specialiter non repugnat.
PDF 136 cxviii [i.e. viii]. Creatura tamen, quæ de facto datur, sic non est elevabilis.
PDF 138 cxix [i.e. ix]. Accidens nequit esse adæquatum principium substantiæ.
PDF 141 cxx [i.e. x]. Imò & inadæquatum.
PDF 143 cxxi [i.e. xi]. Substantia & in se, & quandoquè in subjecto extraneo est principium adæquatum accidentium
PDF 144 cxxii [i.e. xii]. Causa efficiens nequit naturaliter agere in distans.
PDF 147 cxxiii [i.e. xiii]. Supernatur aliter id potest.
PDF 148 cxxiv [i.e. xiv]. Idem potest agere in seipsu[m]
PDF 149 cxxv [i.e. xv]. Simile natur aliter nequit agere actione univocâ in passum sibi gradualiter simile.
PDF 153 cxxvi [i.e. xvi]. Actio specificatur à principio termino & passo.
PDF 154 cxxvii [i.e. xvii]. Actio eductiva & paßio solâ ratione distinguuntur.
PDF 155 cxxviii [i.e. xviii]. Actio eductiva transiens inhæsivè, est in solo passo.
PDF 157 cxxix [i.e. xix]. Creatio distinguitur à creato Creatore.
PDF 158 cxxx [i.e. xx]. Virtus creativa, saltem principalis, nulli creaturæ communicari potest
PDF 159 cxxxi [i.e. xxi]. Conservatio est influxus causalis, quo res continuat suam existentiam.
PDF 161 Dissertatio XII. De concursis causæ efficientis Primæ cum secunda.
PDF 161 cxxxiii [i.e. i]. Cavsa Prima influit immediatè in omnes causarum secundarum operationes.
PDF 163 cxxxiv [i.e. ii]. Nullam physicè prædeterminat.
PDF 169 cxxxv [i.e. iii]. Co[n]cursus Dei in actu primo est volitio Dei absoluta, efficax, quoad causas necessarias determinata, quoad liberas indeterminata.
PDF 172 cxxxvi [i.e. iv]. Determinatur hic concursus à creatura ad speciem actus.
PDF 173 cxxxvii [i.e. v]. Determinat eam ad individuum.
PDF 174 cxxxviii [i.e. vi]. Nec tamen Deus est causa peccati.
PDF 176 cxxxix [i.e. vii]. Concursus Dei actu secu[n]do ide[m] cum operatione creaturæ.
PDF 179 Dissertatio XIII. De motu.
PDF 179 cxl [i.e. i]. Motvs est actus entis in potentia prout in potentia.
PDF 180 [ii].
PDF 181 cxli [i.e. iii]. Specificatur à principio, passo, termino ad quem.
PDF 182 cxliv [i.e. iv]. Projecta moventur ab impulsu.
PDF 182 cxlv [i.e. v]. Motus resilientiæ est ab impulsu, partim impresso à projiciente, parti, ab obsistente, partim à gravitate impulsi.
PDF 183 [vi].
PDF 184 Dissertatio XIV. De Infinito & Continuo.
PDF 184 cxlvi [i.e. i]. Infinitvm est, cujus semper est aliquid ultra accipere.
PDF 185 cxlviii [i.e. ii]. Infinitum categorematicum implicat.
PDF 187 [iii].
PDF 191 [iv].
PDF 193 [v].
PDF 196 [vi].
PDF 198 [vii].
PDF 199 cxlix [i.e. viii]. Continvvm est, cijus extrema sunt unum.
PDF 201 cl [i.e. ix]. Non constant punctis inflatis virtualiter tantùm divisibilibus.
PDF 201 cli [i.e. x]. Neqùe ex punctis formaliter indivisibilibus.
PDF 203 clii [i.e. xi]. Sed ex partibus in infinitum divisibilibus.
PDF 205 cliv [i.e. xii, xiii]. Præter quas non dantur in eo indivisibilia continuativa, aut terminativa.
PDF 209 cliii [i.e. xiv]. Actu inter se distinctis.
PDF 211 Dissertatio XV. De Loco & Vacuo.
PDF 211 clv [i.e. i]. Locvs imaginarius est spatiu[m] reale purè poßibile, quod nobis imaginamur per modum aëris, aut similis alicujus actus in infinitum diffusi.
PDF 214 clvii [i.e. ii]. Locus realis extrinsecus est superficies prima & immobilis corporis ambientis.
PDF 215 clviii [i.e. iii]. Locus intrinsecus, seu ubicatio est ratio formalis, quâ constituitur in ratione existensis hîc.
PDF 216 clix [i.e. iv]. Est accident modale rebus ubicatis superadditum.
PDF 217 clx [i.e. v]. Emanatur àre, dum ea primò producitur, aliàs prodicitur permotum localem.
PDF 218 clxi [i.e. vi]. Singula compositi, etiam accidentia, ubicantur ubicationibus proprijs.
PDF 219 clxii [i.e. vii]. Ubicatio substantiæ spiritualis permanens est indi visibilis.
PDF 220 clxiii [i.e. viii]. Plura corpa quanta naturaliter existere nequeunt in eodem loco: supernaturaliter possunt.
PDF 221 clxiv [i.e. ix]. Supernaturaliter quoque idem corpus esse potest simul in pluribus locis adæquatis circu[m]scriptivè.
PDF 224 clxv [i.e. x]. Replicatur corpus per sola[m] productione[m] diversaru[m] ubicationu[m].
PDF 227 clxvi [i.e. xi]. Re replicatâ, implicat replicari ejus accidentia certo loco affixa, secus est de alijs.
PDF 230 clxvii [i.e. xii]. Utraqùe tamen simpliciter de re prædicantur in utroqùe loco.
PDF 231 clxviii [i.e. xiii]. Accidentium non convenientium simul naturaliter vel supernaturaliter rei constitutæ in uno loco, combinatio simili lege repugnat in re replicatâ.
PDF 232 clxix [i.e. xiv]. Res vi replicationis fit solùm quasi extrinsecè potentior.
PDF 232 clxx [i.e. xv]. Implicat rem existere absquè omni ubi.
PDF 234 clxxi [i.e. xvi]. Vacuum est locus carens corpore.
PDF 236 Dissertatio XVI. De Duratione & Tempore.
PDF 236 clxxiii [i.e. i]. Dvratio creata distinguitur à re durante & tempore.
PDF 238 clxxiv [i.e. ii]. Non distinguitur à conservatione.
PDF 239 clxxvii [i.e. iii]. Duratio omnis creata est fluens.
PDF 240 [iv].
PDF 241 clxxvi [i.e. v]. Tempus est numerus & mensura motus secundùm prius & posterius.
PDF 243 clxxvii [i.e. vi]. Qualis proprijssimè est duratio motus cælestis.
PDF 244 clxxviii [i.e. vii]. Omnia incipiut intrinsecè per primum sui esse, desinunt extrinsecè per primu[m] sui non esse.
PDF 245 clxxix [i.e. viii]. Implicat, creaturam esse ab æterno.
PDF 248 Dissertatio XVII. De Generatione & Corruptione.
PDF 248 clxxx [i.e. i]. Generatio strictè est mutatio totius in totum nullo sensibili remanente ut subjecto eodem.
PDF 250 clxxxi [i.e. ii]. Generatio propriè viventis est origo viventis à vivente, co[n]juncto in similitudine[m] naturæ.
PDF 252 clxxxii [i.e. iii]. Corruptio est desitio compositi substantialis, eodem subjecto remanente.
PDF 253 clxxxiii [i.e. iv]. Conversio est transitus ab uno termino positivo ad alium, ita ut inter hos duos terminos ratione illius tertij transeuntis poßidendi sit pugna.
PDF 255 clxxxiv [i.e. v]. Mixtio est miscibilium per mutuam in se actionem alteratorum unicio cum forma tertia.
PDF 257 clxxxv [i.e. vi]. Augmentatio est motus à minore ad majorem substantiam.
PDF 260 clxxxvii [i.e. vii]. Nutritio est motus factus ab anima à minore ad majorem substantia[m] viventem ex vitali conversione alimenti.
PDF 262 clxxxix [i.e. viii]. Alteratio est mutatio rei secundùm qualitatem.
PDF 263 cxc [i.e. ix]. Intensio amissionem totius qualitatis imperfectioris, & productionem novæ perfectioris.
PDF 268 cxii [i.e. x]. Sed per novarum partiu[m] qualitatis es eadem subjecti parte eductarum unitionem inter se & cum subjecto.
PDF 270 cxciii [i.e. xi]. Gradus insensionis homogenei sunt.
PDF 274 [xii].
PDF 275 cxciv [i.e. xiii]. Datur in alteratione sæpèreactio & repaßio.
PDF 278 cxcv [i.e. xiv]. Rarefactio & Condensatio non sunt motus ad majore[m] vel minore[m] quantitate[m].
PDF 281 cxcvii [i.e.xv]. Sed sunt motus terminati ad raritatem & densitatem radicalè, quæ qualitates determinat materiam & quantitatem ad majus minus ve spatium occupandum.
PDF 284 Ex Animastica.
PDF 284 Dissertatio Prima De Anima ejusqùe vita.
PDF 284 i. Anima est actus primus corporis organici pote[n]tiâ vita[m] habentis.
PDF 286 ii. Dividitur univocè & adæquatè in vegetativam & sensitiva[m] tantùm, in vegetativam sensitivam & rationalem simul.
PDF 287 iii. In eode[m] vivente neq[ue] simul, neq[ue] susseßivè da[n]tur plures animæ.
PDF 290 iv. Omnes animæ ejusdem speciei sunt æqualis perfectionis sunsta[n]tialis.
PDF 292 v, vi, vii. Anima rationalis est spiritualis, immortalis, indivisibilis.
PDF 296 viii. Reliquæ omnes divisibiles.
PDF 299 ix. Sanguis, pituita, atra & flava bilis &c. non animatur.
PDF 302 x. Capilli, lana, ungues, rostra, squamæ &c. non animatur.
PDF 304 xi. Cerebrum, medulla spina dorsi, venæ, membranæ, ossa, cornua, dentes animantur.
PDF 305 xii. Vita formalis est operatio ex natura sua & ratione termini immanens.
PDF 309 xiii. In actu vitali internationali creato in veniuntur hæc duo, actio & terminus realiter distincta.
PDF 312 xiv. Ambo sunt de essentia hujus actus.
PDF 314 xv. Vegetationes subjectantur in sola materia.
PDF 316 Dissertatio Secvnda De Potentiis Animæ in genere & in specie de sensibus, sensibili & speciebus.
PDF 316 xvi [i.e. i]. Spirituales verò ejus operationes in sola anima informativè & inhæsivè.
PDF 317 xvii [i.e. ii]. Potentiæ vitales, saltem hominis, non distinguuntur ab anima realiter.
PDF 321 [iii].
PDF 322 xviii [i.e. iv]. Et si distinguerentur, adhucanima immediatè influeret in actus vitales.
PDF 323 [v].
PDF 324 xix [i.e. vi]. Sensus est potentia organica cognoscitiva.
PDF 326 xxi [i.e. vii]. Sensibili aliud est per se sensibile, aliud per accidens: sensibile per se aliud proprium, aliud co[m]mune.
PDF 330 xxii [i.e. viii]. Implicat, sensum versari vitataliter extra suum objectum.
PDF 331 [ix].
PDF 332 xxiii [i.e. x]. Dantur species impressæ sensibiles, quæ sunt qualitates corporeæ determinates & completes sensum, coëfficientes actum intentionalem.
PDF 335 xxiv [i.e. xi]. Sensus externi omnes egent his speciebus.
PDF 336 xxv [i.e. xii]. Sunt hæ species indiuisibiles extensivè, intensivè, objectivè.
PDF 339 xxvi [i.e. xiii]. Causa earum finalis est sensatio, materialis medium & organu[m], efficiens objectum.
PDF 340 xxvii [i.e. xiv]. Visus organum est oculus, fitqùe visio in retina.
PDF 344 xxx [i.e. xv]. Auditus organum est auris, fitq[ue] aufutio in tympano.
PDF 347 xxxii [i.e. xvi]. Odoratus organum sunt nares, fitqùe odoratio in carunculis mamillaribus.
PDF 348 xxxiv [i.e. xvii]. Gustus organum est palatum, principalius tale linguæ extremitas.
PDF 349 xxxvi [i.e. xviii]. Tactus organum diffusum est per totum corpus.
PDF 349 xxxviii [i.e. xix]. Phantasia est potentia materialis cognoscitiva objectoru[m] o[m]niu[m] sensuu[m] ipsaru[m]q[ue] se[n]sationu[m].
PDF 352 xlii [i.e. xx]. Appetitus sensitivus est potentia vitalis materialis, quæ affectivè fertur in objecta tantùm per sensus cognita.
PDF 354 Dissertatio Tertia De Intellectu & Voluntate.
PDF 354 xlv [i.e. i]. Intellectus est potentia cognoscitiva, purè spiritualis.
PDF 354 [ii].
PDF 356 xlvi [i.e. iii]. Species impressæ sunt intellectui necessariæ; nisi ipsum fortè objectum sit intellectui intemè præsens. maximèque proportionatum.
PDF 357 xlvii [i.e. iv]. Species hæ non rememorativa producuntur ab intellectu, effectivè concurrente phantasmate.
PDF 359 xlviii [i.e. v]. Rememorativæ producuntur effectivè à solis intellectionibus, quibus pereuntibus conservantur à solo Deo, dependenter ab intellectu tanquam causâ materiali.
PDF 360 l [i.e. vi]. Voluntas est potentia spiritualis appetitiva.
PDF 361 li [i.e. vii]. Ad ejus actum requiritur cognitio.
PDF 364 lii [i.e. viii]. Quæ tamen non influit in volitionem.
PDF 364 liii [i.e. ix]. Ut voluntas simpliciter dicatur libera, non sufficit libertas spontaneitatis.
PDF 366 lv [i.e. x]. Actus liber est, qui ita procedit à suo principio, ut positis & manentibus omnibus prærequisitis ad rationem principij proximi, potuisset non procedere.
PDF 371 lvii [i.e. xi]. Implicat omissio pura libera.
PDF 373 Dissertatio Qvarta De Habitibus.
PDF 373 lviii [i.e. i]. Habitus naturalis est qualitas permanens, potentiæ vitali superaddita, facilitans eam ad operationes connaturales.
PDF 375 lx [i.e. ii]. Subjectum capax habitus est ea solùm actus, quæ & ad quos non est omnino determinata.
PDF 376 lxi [i.e. iii]. Habitus phantastici & intellectuales sunt collectio specierum rememorativarum.
PDF 378 lxii [i.e. iv]. Imò & habitus voluntatis probabiliter contitunt in istis speciebus & cognitione ab ijs excitatâ, delectabilitatem vel molestiam amoliàs ex objecto perceptam vivacißimè repræsentante.
PDF 1 Ex Metaphysica.
PDF 2 Dissertatio Prima De Natura & proprietatibus entis.
PDF 2 ii [i.e. i]. Ens acceptum nominaliter est quid aptum existere.
PDF 4 iv [i.e. ii]. Conceptus quoque differentiarum entis ab ente præscindit.
PDF 7 v [i.e. iii]. Posito autem, differentias has includere rationem entis, adhuc id non obstat univocationi entis.
PDF 9 vi [i.e. iv]. Nec obest dependentia unius inferiorum ab altero.
PDF 11 vii [i.e. v]. Nec inæqualis participatio entis.
PDF 12 viii [i.e. vi]. Attributa entis suut Unitas, Veritas, Bonitas.
PDF 12 ix [i.e. vii]. Unum est indivisum in se, & indivisum a se.
PDF 15 x [i.e. viii, ix]. Neutra harum indivisionum importat relationem rationis, aut quid formaliter negativum.
PDF 19 xi [i.e. x]. Unitas individualis & numerica desumitur ab ipsa rei singularis entitate.
PDF 21 xiv [i.e. xi]. Identitas sumpta fundamentaliter, non distinguitur ab unitate.
PDF 22 xvi [i.e. xii]. Distinctio realis positiva no[n] con[n]sistit in aliquo positivo vel negativo reb[us] distinctis superaddito.
PDF 24 xviii [i.e. xiii]. Distinctio rationis est, dumres eadem diversis conceptibus concipitur.
PDF 25 xix [i.e. xiv]. Inter distinctionem realem & rationis non datur media.
PDF 29 xx [i.e. xv]. In distinctione rationis non fit præcisio objectiva.
PDF 32 xxi [i.e. xvi]. Gradus metaphysici ejusdem individui distinguuntur solâ ratione ratiocinatâ.
PDF 34 xxii [i.e. xvii]. Veritas transcendentalis est ipsa intrinseca rei cognoscibilitas.
PDF 36 xxiii [i.e. xviii]. Bonitas transcendentalis est ipsa fundamentalis rei appetibilitas.
PDF 37 Dissertatio Secvnda De Essentia, Possibilitate & impossibilitate rerum.
PDF 37 xxiv [i.e. i]. Essentia rei est id, quod est primum in unaquaqùe re, & radix cæterorum.
PDF 38 xxv [i.e. ii]. Essentiæ rerum non sunt ab æterno, nec secundùm eße aliquod diminutum, neqùe secundùm esse reale.
PDF 39 xxvi [i.e. iii]. Possibilitas rei intrinseca est ipsa, quatenus non continent prædicata se invice[m] destruentia.
PDF 42 xxvii [i.e. iv]. Impoßibile seu ens rationis suo modo datur in intellectu.
PDF 46 xxviii [i.e. v, vi]. Solus intellectus, etiam divinus, est suo modo causa entis rationis.
PDF 48 Dissertatio Tertia De divisione entis in 10. prædicamenta.
PDF 48 xxix [i.e. i]. Prædicamenta sunt decem, in ijs statuitur directè ens unum per se, reale, totum, &c.
PDF 49 xxx [i.e. ii]. substantia est ens per se.
PDF 50 [iii].
PDF 51 xxxi [i.e. iv]. Quantitas est accidens distinctum à substantia, reliquisq[ue] accidentibus.
PDF 53 xxxii [i.e. v]. Ejus eßentia non consistit in extensione entitativa.
PDF 54 xxxiv [i.e. vi]. Neqùe in eo, quòd sit apta mensurare aut mensurari.
PDF 55 xxxv [i.e. vii]. Sed in exigentiâ impenetrationis.
PDF 56 [viii].
PDF 57 xxxvi [i.e. ix]. Qualitas est accidens distinctum à quantitate benè vel malè afficiens subjectum.
PDF 58 xxxvii [i.e. x]. Relatio verarealis datur ante intellectum.
PDF 60 xxxix [i.e. xi]. Transcendentalis nunquam cit terminum purè terminum quandoqùe respicit terminum non existentem.
PDF 61 xl [i.e xii]. Est fundamento soli intrinseca.
PDF 64 xli [i.e. xiii]. Relatio prædicamentalis non consistit in solo fundamento connotante terminum extrinsecè.
PDF 65 xlii [i.e. xiv]. Nec est quid fundamento, termino & rationi fundandi super additum.
PDF 69 Dissertatio Qvarta De Deo & Angelis.
PDF 69 xliii [i.e. i]. Angelos dari est de fide, ratione non nisi probabili suadetur.
PDF 69 xlv [i.e. ii]. Non repugnati Angeli specie distincti, imò tales dantur.
PDF 71 xlvii [i.e. iii]. Cognoscunt objecta præsentia naturalia intuitivè, futura necessaria certò physicè, sed abstractivè: futura liberè probabiliter.
PDF 72 xlix[i.e. iv]. Egent speciebus adres quascunqùe cognoscendas, nisi fortè sint illis unitivè vel identicè præsentes, aus maxime proportionatæ.
PDF 72 l [i.e. v]. Infunduntur ijs hæ species à Deo.
PDF 73 li [i.e. vi]. Mundi hujus in prima creatione rerum aliarum tunc, quando eæ: existunt intra eorum sphæram.
PDF 74 lii [i.e. vii]. Locutio eorum consistit in volilitione, quâ loquens vult objectum à se cognitum alteri innotescere, vi cijus volutionis infunduntur alteri à Deo hujus volitionis & objecti species.
PDF 74 liii [i.e. viii]. Potest Angelus in instante se movere ex loco adæquato ad proximum adæquantum, non ad distantem.
PDF 75 lv [i.e. ix]. Hunc existere, à posteriori demonstrari potest.
PDF Index Conclusionum.
PDF Leerseiten
PDF Endsheet
PDF Back cover
PDF Spine