Inhalt

•  
  PDF Tomvs Primvs. Complectens ad viginti sex Quæstiones priores, centum & septem Disputationes in Capita diuisas
•  
  PDF  Vorderdeckel
•  
  PDF  Vorsatz
•  
  PDF  Schmutztitel
•  
  PDF  Titelblatt
•  
  PDF  Illvstrissimo Ac Reverendissimo Domino, Domino Petro Portocarrero Episcopo Conchensi, Ac Svmmo In Regnis Hispaniæ Hæresos Inqvisitori, &c. Gabriel Vazqvez S. D.
•  
  PDF  Ad Lectorem.
•  
  PDF  Approbatio.
•  
  PDF  Altera Approbatio.
•  
  PDF  Facvltas R. P. Præpositi Provincialis Provinciæ Flandrobelgicæ.
•  
  PDF 1 Prologvs.
•  
  PDF 1 Præfatio Ad Primam Qvæstionem.
•  
  PDF 2 Qvæstio I. De sacra Doctrina, qualis sit & ad qua se extendat, in decem articulos diuisa.
•  
  PDF 2 Articvlvs I. Vtrum sit necessarium præter philosophicas disciplinas aliam doctrinam haberi.
•  
  PDF 5 Dispvtatio I. An doctrina sacra sit necessaria ad veritates etiam naturales sine errore cognoscendas.
•  
  PDF 5 Opinio Caietani. cap. 1.
•  
  PDF 5 Vera sententia. cap. 2.
•  
  PDF 6 Dispvt. II. Vtrum locus ille, Oculus non vidit, &c. Isaiæ 64. de Incarnatione an de futura beatitudine sit intelligendus.
•  
  PDF 6 Quidam prædictum locum de Incarnationis mysterio interpretantur. cap. 1.
•  
  PDF 7 Eundem locum Isaiæ de bonis alterius vitæ intelligendum, verior sententia est. cap. 2.
•  
  PDF 7 Eodem sensu allegari à Paulo locum Isaiæ. cap. 3.
•  
  PDF 8 Digreßio in locum Pauli. Spiritualis autem iudicat omnia. c. 4.
•  
  PDF 9 Dispvt. III. De vtilitate & methodo Theologiæ Scholasticæ.
•  
  PDF 9 Hæretici vituperant Theologiam Scholasticam. cap. 1.
•  
  PDF 9 Vtilitas Theologiæ Scholasticæ contra hæreticos defenditur. cap. 2.
•  
  PDF 10 Prima obiectio hæreticorum. cap. 3.
•  
  PDF 10 Secunda obiectio. cap. 4.
•  
  PDF 11 Tertia obiectio. cap. 5.
•  
  PDF 11 Quarta obiectio. c. 6.
•  
  PDF 12 Dispvt. IV. An Theologia sit vere, & proprie sententia.
•  
  PDF 12 Status controuersia cap. 1.
•  
  PDF 13 Opinio Francisci de Marchia. c. 2.
•  
  PDF 13 Quid senserit Henricus. c. 3.
•  
  PDF 14 Sententia Caietani. c. 4.
•  
  PDF 14 Opinio Alberti, & Thomistarum. c. 5.
•  
  PDF 15 Theologiam viatorum non esse proprie scientiam auctoritate probatur. c. 6.
•  
  PDF 16 Ratio, qua ab aliis hæc opinio probari solet. c. 7,
•  
  PDF 16 Optima ratio postremæ sententiæ. c. 8.
•  
  PDF 18 Respondetur argumentis aduersariorum. c. 9.
•  
  PDF 18 Dispvt. V. De qualitate assensus conclusionis Theologicæ, & habitus circa ipsam.
•  
  PDF 18 Habitum Theologiæ esse declaratiuum, non aadhæsiuum, putauit Aureolus. cap. 1.
•  
  PDF 18 Quid sentiant Okam, & nominales. c. 2.
•  
  PDF 19 Vera sententia cap. 3.
•  
  PDF 20 Respondetur argumentis contrariis. c. 4.
•  
  PDF 20 Dispvt. VI. De subalternatione nostræ Theologicæ.
•  
  PDF 20 Sententia Caietani & aliorum. c. 1.
•  
  PDF 21 Vera opinio de subalternatione Theologiæ. c. 2.
•  
  PDF 23 Respondetur argumentis Caietani. c. 3.
•  
  PDF 24 Dispvt. VII. De vnitate huius sententiæ.
•  
  PDF 24 Theologiam nostram non esse vnam scientiam sentit Durandus. c. 1.
•  
  PDF 24 Verior, & magis communis opinio. c. 2.
•  
  PDF 24 Confirmatio præcedentis opinionis ex Caiet. & S. Th. c. 3.
•  
  PDF 25 Vera explicatio, & definitio posterioris sententiæ. c. 4.
•  
  PDF 26 Quomodo Theologia vtatur principiis naturalibus, cum sit vna scientia. c. 5.
•  
  PDF 27 Dispvt. VIII. An Theologia nostra sit practica, vel speculatiua.
•  
  PDF 27 Sententia Scoti. c. 1.
•  
  PDF 28 Duæ aliæ opiniones, quas refert Durandus. c. 2.
•  
  PDF 28 Quid senserit Henricus. c. 3.
•  
  PDF 29 Sententia Durandi. c. 4.
•  
  PDF 30 Notationes pro verioris sententiæ explicatione. c. 5.
•  
  PDF 33 Explicatio verioris sententiæ. c. 6.
•  
  PDF 33 Dispvt. IX. Quo pacto practicum, & speculatiuum eisdem scientiæ conuenire possint.
•  
  PDF 33 Eandem scientiam Theologiæ, sed non eundem habitum esse practicum, & speculatiuum, senserunt Nominales. c. 1.
•  
  PDF 34 Habitum Theologiæ esse practicum & speculatiuum eminenter, docuit Caiet. c. 2.
•  
  PDF 34 Verior sententia, eundem habitum Theologiæ non solum eminenter, sed formaliter esse practicum, & speculatiuum. c. 3.
•  
  PDF 39 Dispvt. X. De subiecto Theologiæ.
•  
  PDF 39 Status quæstionis. cap. 1.
•  
  PDF 40 Opinio Durandi. c. 2.
•  
  PDF 41 Refutatur sententia Durandi. c. 3.
•  
  PDF 42 Duæ aliæ opiniones. c. 4.
•  
  PDF 43 Deum sub ratione absoluta Dei esse subiectum Theologiæ, num verior sententia est. c. 5.
•  
  PDF 44 Non solum Deus est subiectum Theologiæ respectu veritatum necessarium, sed etiam contingentium. c. 6.
•  
  PDF 45 Argumenta, quæ possunt opponi. c. 7.
•  
  PDF 48 Dispvt. XI. An argumenta aduersariorum possit Theologus euidenter dissoluere.
•  
  PDF 48 Opinio Durandi. cap. 1.
•  
  PDF 49 Quid sentiat Caietanus. c. 2.
•  
  PDF 49 Probabilior sententia. c. 3.
•  
  PDF 50 Dispvt. XII. De locis Theologicis, & quætionibus Theologicis trctandis.
•  
  PDF 50 Quid sit locus Theologicus, & quotuplex. cap. 1.
•  
  PDF 50 De vsu quinque priorum locorum. cap. 2.
•  
  PDF 51 De auctoritate Scholasticorum philosophorum, & de ratione philosophica. cap. 3.
•  
  PDF 51 De humana historia. c. 4.
•  
  PDF 52 Differentia inter humanam historiam, & rationem philosophicam, c. 5.
•  
  PDF 55 Dispvt. XIII. An idem locus Scripturæ sub eadem litera plures habeat sensus.
•  
  PDF 55 Hæreticorum error. cap. 1.
•  
  PDF 56 Veritas Catholica. c. 2.
•  
  PDF 57 Dispvt. XIV. An Scriptores Canonici, sicut etiam Patres, vsi fuerint sacra Scriptura per accomodationem.
•  
  PDF 57 Non solum Patres, sed Scriptores etiam Ecclesiastici vsi sunt Scriptura per accomodationem. cap. 1.
•  
  PDF 58 [Cap. II. Multa quoque per accomodationem ab Euangelistis recitari putat Iansenius.]
•  
  PDF 58 Omnia testimonia veteris testamenti in sensu literali recitari ab Euangelistis, alij affirmant. c. 2. [i.e. 3]
•  
  PDF 59 Quædam ab Euangelistis non per accomodationem, sed in sensu mystico recitari, verior sententia est. c.3. [i.e.4]
•  
  PDF 60 Quædam per accomodationem, quæ ad literalem multum accedit, ab Euangelistis allegari. c. 4. [i.e.5]
•  
  PDF 61 Varius sensus Scripturæ per accomodationem. c. 5. [i.e.6]
•  
  PDF 61 Quo modo Scriptura per accomodationem vtilis sit ad arguendum. c. 6. [i.e.7]
•  
  PDF 61 Dispvt. XV. Quid sit sensus literalis.
•  
  PDF 62 Sententia Lyrani. cap. 1.
•  
  PDF 63 Opinio Abulensis. c.2.
•  
  PDF 63 Verior sententia de sensu literali. c.3.
•  
  PDF 64 De sensu literali parabolarum. c. 4.
•  
  PDF 65 Corollario præcedentis doctrinæ. c. 5.
•  
  PDF 65 Regulæ ad eruendum sensum literalem. c. 6.
•  
  PDF 66 Dispvt XVI. De sensu mystico, & Spirituali.
•  
  PDF 66 Quid sit sensus mysticus. c.1.
•  
  PDF 66 Quotuplex sit sensus mysticus. c. 2.
•  
  PDF 68 Quatuor sensus Scripturæ exemplis illustrantur. c. 3.
•  
  PDF 69 Corollaria præcedentis doctrina. c. 4.
•  
  PDF 70 Quomodo mysticus sensus vtilis sit ad argumendum. c. 5.
•  
  PDF 70 Dispvt. XVII. An sub eadem litera plures sensus literales contineantur.
•  
  PDF 70 Sub eadem litera nunquam esse plures sensus literales, docuit Michael Medina. c. 1.
•  
  PDF 71 Sub eadem litera esse plures sensus literales communis opinio fert. c. 2.
•  
  PDF 72 Adhibita quadam moderatione posterior sententia probatur. c. 3.
•  
  PDF 73 Solutio argumentorum vtriusque opinionis. c. 4.
•  
  PDF 73 Dispvt. XVIII. Expenduntur varij loci.
•  
  PDF 73 Notationes quædam. c. 1.
•  
  PDF 74 Locus Psalmi 2. Dominus dixit ad me. c. 2.
•  
  PDF 75 Locus Genes. 1. In principio creauit Deus cœlum. cap. 3.
•  
  PDF 75 Locus Danielis 9. Et erit in templo abominatio. cap. 4.
•  
  PDF 76 Locus Isaiæ 13. Languores nostros, &c. c. 5.
•  
  PDF 77 Locus Isaiæ 53. Generationem quis enarrabit. c. 6.
•  
  PDF 79 Dispvt. XIX. Doctrina huius articuli.
•  
  PDF 79 Deum esse, omnibus etiam viatoribus esse per se notum, docuerunt Ægidius & alij. c. 1.
•  
  PDF 80 Communis & verior sententia oppositum asserit. c. 2.
•  
  PDF 81 Optima ratione prædicta sententia probatur. c. 3.
•  
  PDF 82 Diluuntur argumenta prioris sententia. c. 4.
•  
  PDF 84 Dispvt. XX. An Deum esse, vera demonstratione probari possit.
•  
  PDF 85 Error Atticorum. c. 1.
•  
  PDF 85 Non posse euidenter demonstrari, Deum esse, arbitratur Alliacensis. c. 2.
•  
  PDF 85 Deum esse, posse demonstrari communis est Theologorum opinio. c. 3.
•  
  PDF 87 Deum esse, rationibus demonstratur. c. 4.
•  
  PDF 90 Dispvt. XXI. An Deus sit corpus, vel materiam habeat, & formam.
•  
  PDF 90 Varij errores. c. 1.
•  
  PDF 92 Catholica veritas Scripturæ, & Patrum authoritate firmata. c. 2.
•  
  PDF 92 Rationes eiusdem sententiæ. c. 3.
•  
  PDF 96 Dispvt. XXII. An Deus sit in aliquo genere cum rebus creatis.
•  
  PDF 96 Status controuersiæ. c. 1.
•  
  PDF 96 Deum in prædicamento collocari, Nominales asserunt. cap. 2.
•  
  PDF 96 Verior sententia sex aliorum rationibus probatur. c. 3.
•  
  PDF 97 Prior ratio efficax præcedentis sententiæ. c. 4.
•  
  PDF 98 Posterior ratio. c. 5.
•  
  PDF 98 Ratio præcedens Patrum doctrina confirmatur. c. 6.
•  
  PDF 100 Respondetur argumentis prioris sententiæ. c. 7.
•  
  PDF 108 Dispvt. XXIII. Quæ sit formalis ratio boni vniuersim & quo pacto Deo conueniat.
•  
  PDF 108 Sententia Durandi. c. 1.
•  
  PDF 109 Refutatio præcedentis sententiæ. c. 2.
•  
  PDF 110 Duæ aliæ sententiæ de eadem re. c. 3.
•  
  PDF 110 Prior pars verioris sententiæ. c. 4.
•  
  PDF 111 Posterior pars verioris sententiæ. c. 5.
•  
  PDF 112 Quædam oppositiones contra prædicta. c. 6.
•  
  PDF 113 Corollaria præcedentis doctrinæ. c. 7.
•  
  PDF 122 Dispvt. XXIV. An esse bonum per essentiam, sit proprium Dei.
•  
  PDF 122 Sententia S. Thomæ, & Caietani. c. 1.
•  
  PDF 123 Exponitur difficultas prædictæ sententiæ. c. 2.
•  
  PDF 123 Cui conueniat bonum per essentiam. c. 3.
•  
  PDF 127 Dispvt. XXV. Quo pacto sit proprium Dei, esse infinitum per essentiam. ü
•  
  PDF 127 Quidam rationem infinitatis Dei ex infinitis attributis explicant. c. 1.
•  
  PDF 128 Deum esse infinitum, quod esse illius in nullo recipiatur, nonnulli senserunt. c. 2.
•  
  PDF 128 Infinitatem Dei aliqui explicant ex eo, quod non collocetur sub prædicmento. c. 3.
•  
  PDF 129 Duobus aliis modis infinitatem Dei exponit Albertus. c. 4.
•  
  PDF 129 Vera ratio infiniti secundum essentiam est, non esse ab alio. c. 5.
•  
  PDF 132 Dispvt. XXVI. De infinito in rebus creatis.
•  
  PDF 132 Duæ extremæ sententiæ de hac re. c. 1.
•  
  PDF 133 Infinitum secundum magnitudinem fieri posse probatur. c. 2.
•  
  PDF 135 Non repugnare infinitum multitudine, eodem modo ostenditur. c. 3.
•  
  PDF 138 Dispvt. XXVII. An certum sit, Deum vbique esse.
•  
  PDF 139 Errores de hac re. c. 1.
•  
  PDF 139 Veritas Catholica. c. 2.
•  
  PDF 139 Quibus modis Dei præscientia in loco describatur.
•  
  PDF 140 Dispvt. XXVIII. An ex operatione Dei in rebus colligatur præsentia eius in ipsis.
•  
  PDF 140 Ex operatione Dei non probari præsentiam eius, sensit Scotus. c. 1.
•  
  PDF 140 Quid S. Thom & alij sentiant. ca. 2.
•  
  PDF 141 Obseruationes quædam ad huius controuersiæ explicationem. c. 3.
•  
  PDF 142 Media opinio solutione testimoniorum posterioris sententiæ probatur. c. 4.
•  
  PDF 144 Eadem sententia solutione rationum posterioris opinionis confirmatur. c. 5.
•  
  PDF 147 Dispvt. XXIX. An Deus extra cœlum, vel in vacuo intra cœlum esse possit, aut ante mundi creationem alicubi fuerit.
•  
  PDF 147 Deum esse extra cœlum, & in vacuo esse posse, docuerunt Maior & Caietanus. c. 1.
•  
  PDF 148 Deum non esse extra cœlum, communis opinio Scholasticorum, & Patrum affirmat. c. 2.
•  
  PDF 149 Eadem communis opinio ratione probatur. c. 3.
•  
  PDF 151 Respondetur testimoniis priori sententia allatis. c. 4.
•  
  PDF 152 Diluuntur rationes eiusdem sententiæ. c. 5.
•  
  PDF 155 Dispvt. XXX. Qua ratione modi, quibus Deus dicitur existere in rebus, sint explicandi.
•  
  PDF 155 Variæ sententiæ circa tres priores modos. c. 1.
•  
  PDF 156 Communis & verior opinio. c. 2.
•  
  PDF 157 Duo alij modi existentiæ Dei in rebus. c. 3.
•  
  PDF 163 Dispvt. XXXI. Vtrum æternitas addat aliquid rationis, an aliquid rei supra durationem.
•  
  PDF 163 Quomodo æternitas, & immutabilitas distinguantur, & quæ illarum aliam supponat. c. 1.
•  
  PDF 163 Opinio Caietani in quæstione proposita. c. 2.
•  
  PDF 164 Quid sentiant recentiores. c. 3.
•  
  PDF 164 Opinio Ferrariensis. c. 4.
•  
  PDF 164 Notationes pro veriori sententia. c. 5.
•  
  PDF 166 Sententia superius exposit a confirmatur. c. 6.
•  
  PDF 168 Dispvt. XXXII. An æternitati conueniat aliqua successio.
•  
  PDF 168 Certa apud omnes de hac re doctrina. c. 1.
•  
  PDF 168 Oppositiones contra prædictam sententiam. c. 2.
•  
  PDF 175 Dispvt. XXXIII. Vtrum æuum sit totum simul, an aliquam in se habeat successionem.
•  
  PDF 175 Variæ æui acceptiones. c. 1.
•  
  PDF 176 Quid sentiat Bonauentura. c. 2.
•  
  PDF 178 In æuo nullam esse succeßionem communis opinio fert. c. 3.
•  
  PDF 179 Diluuntur argumenta prioris sententiæ. c. 4.
•  
  PDF 182 Dispvt. XXXIV. Vtrum æuum sit mensura rei permanentis, an non.
•  
  PDF 182 Variæ de hac re opinione. c. 1.
•  
  PDF 183 Facilior sententia. c. 2.
•  
  PDF 184 Dispvt. XXXV. An æuum Angelorum tempore nostro tanquam mensura definiri possit.
•  
  PDF 184 Quid senserit S. Thom. eiusque discipuli, & Durand. c. 1.
•  
  PDF 185 Tempus nostrum esse mensuram durationis Angelorum, eamque homogeneam, quod est proprium omnis mensuræ. c. 2.
•  
  PDF 185 Quæ sit definitio, & natura æui. c. 3.
•  
  PDF 186 Dispvt. XXXVI. Quæ sit operationum Angelorum, visionis beatificæ, & rerum corporearum mensura.
•  
  PDF 186 De operationibus Angelorum. c. 1.
•  
  PDF 187 De visione beatifica & gratia. cap. 2.
•  
  PDF 188 De rebus corporeis & corruptioni obnoxiis. c. 3.
•  
  PDF 195 Dispvt. XXXVII. An visio Dei, sicut est, intellectui creato possit à Deo communicari.
•  
  PDF 195 Error Armenorum & Abailardi. c. 1.
•  
  PDF 195 Chrysostomum non satis syncere videri loquutum de clara Dei visione. c. 2.
•  
  PDF 195 Quomodo quidam Chrysostomum excusare contendant. c. 3.
•  
  PDF 197 Cum Chrysostomo, & prædictis alij etiam Latini, & Græci sensisse videntur. cap. 4.
•  
  PDF 197 Secundum fidem nostram Deum sicuti est, viderit poßit. c. 5.
•  
  PDF 199 Soluuntur argumenta pro sententia Armenorum. c. 6.
•  
  PDF 201 Dispvt. XXXVIII. An potentia Dei absoluta dari possit species intelligibilis Dei qua ipse clare videri queat.
•  
  PDF 201 Duæ oppositæ sententiæ. c. 1.
•  
  PDF 201 Sententia, quæ affirmat, dari posse speciem essentiæ diuinæ, à simili ex productione verbi probatur. c. 2.
•  
  PDF 203 Impugnatur differentiæ, quas inter speciem impressam, & verbum aliqui constituunt. c. 3.
•  
  PDF 205 Poße produci speciem diuinæ eßentiæ ex solutione oppositarum rationum ostenditur. c. 4.
•  
  PDF 207 Dispvt. XXXIX. Quid senserit S. Thom. de specie impressa essentiæ diuinæ.
•  
  PDF 207 Vera interpretatio sententiæ S. Tho. c. 1.
•  
  PDF 209 Diluuntur oppositiones ex eodem S. Thoma contra interpretationem prædictam. c. 2.
•  
  PDF 211 Disp. XL. An essentia Dei oculo corporeo à beatis videatur.
•  
  PDF 211 Quid de hæc re senseret August. c. 1.
•  
  PDF 212 Deum non posse oculo corporeo videri. c. 2.
•  
  PDF 212 Obiectiones ex locis scripturæ depromptæ. c. 3.
•  
  PDF 215 Disp. XLI. An intellectus creatus propriæ virtute Deum videre possit.
•  
  PDF 215 Contra errorem Armenorum statuitur doctrina Catholica. cap. 1.
•  
  PDF 217 Virtute naturali intellectus Deum non posse videri contra Durandum probatur. c. 2.
•  
  PDF 219 Disp. XLII. An lumen gloriæ necessarium ad videndum Deum sit habitus, vel operatio.
•  
  PDF 219 Sententia communis Scolasticorum c. 1.
•  
  PDF 219 Quid in hac re ab Ecclesia definitum sit. c. 2.
•  
  PDF 220 Dispvt. XLIII. Quem effectum habeat in mentibus Beatorum lumen gloriæ.
•  
  PDF 221 Opinio Ricardi, & aliorum. c. 1.
•  
  PDF 222 Quid Capreolus & alij Thomistæ senserint. c. 2.
•  
  PDF 222 Ostenditur contra Capreolum habitum luminis gloriæ superfluum esse, si essentia diuina suppleat vices speciei. c. 3.
•  
  PDF 223 Alia via idem ostenditur. c. 4.
•  
  PDF 224 Postremo sententia Capreoli impugnatur. c. 5.
•  
  PDF 227 Intellectum solo lumine gloriæ esse integrum principium visionis, authoritate probatur. c. 6.
•  
  PDF 228 Eadem sententia ratione confirmatur, & explicatur amplius. c. 7.
•  
  PDF 230 Diluuntur argumenta, quibus probatur lumen gloriæ superuacaneum esse. c. 8.
•  
  PDF 231 Dispvt. XLIV. Vtrum lumen gloriæ possit fieri naturale alicui creaturæ.
•  
  PDF 231 Id minime fieri posse. c. 1.
•  
  PDF 232 Visionem ipsam Dei connaturalem esse intellectui prædito lumine gloriæ. c. 2.
•  
  PDF 232 Dispvt. XLV. An præter lumen gloriæ necessarium sit lumen intellectus agentis ad videndum Deum.
•  
  PDF 232 Duæ Scholasticorum sententiæ. c. 1.
•  
  PDF 232 Verior opinio. 2. c.
•  
  PDF 233 Dispvt. XLVI. An posset sine habitu luminis gloriæ intellectus noster ad Dei visionem moueri.
•  
  PDF 233 Prior opinio Capreoli & aliorum. c. 1.
•  
  PDF 233 Verior opinio. c. 2.
•  
  PDF 235 Dispvt. XLVII. An Deus æque à Beatis videatur.
•  
  PDF 235 Stauitur contra hæreticos Catholica veritas. c. 1.
•  
  PDF 236 Expenduntur tres alij Scripturæ loci, quibus hæc eadem veritas probari solet. c. 2.
•  
  PDF 238 Quid Patres sentiant de parabola operariorum, Matthæi. 20. c. 3.
•  
  PDF 239 Explicatur parabola ex propria sententia, & satisfit argumento louiniani. c. 4.
•  
  PDF 241 Primum argumentum contra doctrinam Catholicam soluitur. c. 5.
•  
  PDF 241 Diluuntur argumenta contra eandem doctrinam. c. 6.
•  
  PDF 246 Disp. XLVIII. An videns Deum, sicuti est quæ sunt in ipso formaliter necessario videat.
•  
  PDF 246 Quid Scotus, & alij cum ipso sentiant. c. 1.
•  
  PDF 247 Communis, & verior sententia. c. 2.
•  
  PDF 248 Explicatur locus Ioan. 14. Qui videt me videt & Patrem meum. cap. 3.
•  
  PDF 249 Respondetur argumentis Scoti, c. 4.
•  
  PDF 250 Dispvt. LXIX. An quicuncque beatus in Deo videat omnia possibilia & futura.
•  
  PDF 250 Non omnia futura à Beatis videri. c. 1.
•  
  PDF 250 Non omnia poßibilia à beatis videri. c. 2.
•  
  PDF 251 Dispvt. L. An beati aliqua videant in verbo.
•  
  PDF 251 Opinio Durandi. cap. 1.
•  
  PDF 252 Quid sentiant Henricus. c. 2.
•  
  PDF 254 Sententia Thomistarum, c. 3.
•  
  PDF 254 Ratione à priori ostenditur, ex vi visionis Dei nihil creatus videri. c. 4.
•  
  PDF 256 Ab absurdo probatur, ex vi visionis Dei, nullam creaturam in ipso videri. c. 5.
•  
  PDF 259 Nullam creaturam ex vi visionis Dei, sed peculiari reuelatione videri, verior sententia est. c. 6.
•  
  PDF 260 Creaturas in Verbo diuersa cognitione, quam Deum ipsus videri cap. 7.
•  
  PDF 262 Quasnam species rerum beati in verbo cognoscant. c. 8.
•  
  PDF 262 Quæ futura Beati in Verbo videant. c. 9.
•  
  PDF 263 Dispvt. LI. Quid August. & Bernard. sentiant de gognitione creaturarum in verbo.
•  
  PDF 263 Scholasticorum variæ opiniones de mente Augustini interpretanda. cap. 1.
•  
  PDF 264 Vera sententia August. interpretatio. c. 2.
•  
  PDF 266 Posterior pars prædictæ sententiæ probatur. c. 3.
•  
  PDF 267 Oppositiones contra posteriorem partem. c. 4.
•  
  PDF 268 Dispvt. LII. An sit dogma fidei Deum à nulla creatura etiam beata comprehendi.
•  
  PDF 268 Quid apud Augustinum, & aliore Patres dicatur comprehensio. c. 1.
•  
  PDF 269 Quid de comprehensione Dei scriptura doceat. c. 2.
•  
  PDF 270 Quid sentiant Latini Patres de hac re. c. 3.
•  
  PDF 273 Dispvt. LIII. An Deus sicut clarè videri, sic etiam comprehendi à creatura possit.
•  
  PDF 273 Qua ratione Franciscus Victoria, & alij recentiores incomprehensibilitatem Dei adstruant. c. 1.
•  
  PDF 274 Quo pacto S. Thomas, & alij Scholastici incomprehensibilitatem Dei explicent. c. 2.
•  
  PDF 275 Sententia Ochami & nominalium circa idem. c. 3.
•  
  PDF 276 Facilio explicatio incomprehensibilitatis. cap. 4.
•  
  PDF 279 Dispvt. LIV. An aliquæ creaturæ secundum proprias rationes formales succesiue in Verbo videantur.
•  
  PDF 279 Duæ oppositæ Thomistarum sententiæ. cap. 1.
•  
  PDF 280 Verior opinio. cap. 2.
•  
  PDF 282 Dispvt. LV. An Moyses in hac vita mortali clare viderit essentiam Dei.
•  
  PDF 283 Sententia August. & S. Thomæ. cap. 1.
•  
  PDF 283 Moyses in hac vita non vidit clare Dei essentiam sicuti est. cap. 2.
•  
  PDF 284 Ex scriptura Exodi 33. non solum non constat Moysem essentiam Dei clare vidisse, sed oppositum etiam non obscure colligitur. cap. 3.
•  
  PDF 285 Quid Moyses petiuit illis verbis Exodi 33. Ostende mihi gloriam tuam. c. 4.
•  
  PDF 287 Ex Numerorum 22. non constat Moysi fuisse clare reuelatam essentiam Dei. cap. 5.
•  
  PDF 288 Dispvt. LVI. An Paulus viderit clare essentiam Dei sicuti est.
•  
  PDF 288 Duæ oppositæ sententiæ. c. 1.
•  
  PDF 289 De aliis, quibus nonnulli putant, concessam fuisse claram essentia Dei visionem. c. 2.
•  
  PDF 292 Dispvt. LVII. An essentia Dei aliquo nomine significari possit sicuti est, & (vt aiunt) quidditatiue.
•  
  PDF 292 Variæ opiniones Theologorum. c. 1.
•  
  PDF 293 Non solum Beati, sed viatores etiam possint Deo nomen imponere, quod ipsum essentialiter & quidditatiue significet. cap. 2.
•  
  PDF 295 Explicatur amplius præcedens doctrina. c. 3.
•  
  PDF 308 Dispvt. LVIII. Circa doctrinam articuli.
•  
  PDF 308 Quid senserint Patres de hoc nomine, Deus. c. 1.
•  
  PDF 308 Sententia S. Thomæ de eadem re cap. 2.
•  
  PDF 309 Qua ratione nomen, Deus, dici poßit connotatiuum. c. 3.
•  
  PDF 313 Dispvt. LIX. An idem sit nomen Qui est, & tetragrammaton, quod vulgo dicitur Iehóua.
•  
  PDF 313 Duæ sententiæ de hac re. c. 1.
•  
  PDF 313 Verior opinio. c. 2.
•  
  PDF 314 Posterior pars opinionis, Nomen qui est, & tetragrammaton idem esse. c. 3.
•  
  PDF 323 Dispvt. LX. An Deus res omnes cognoscat in seipso.
•  
  PDF 323 Duæ oppositæ sententiæ. c. 1.
•  
  PDF 323 Deum non videre creaturas omnes in seipso tanquam in causa, probabilior opinio est. c. 2.
•  
  PDF 324 Deum in se tanquam in speculo creaturas videre. c. 3.
•  
  PDF 325 Soluuntur argumenta primæ & secundæ sententiæ. c. 4.
•  
  PDF 328 Dispvt. LXI. An scientia Dei sit non entium.
•  
  PDF 328 Notationes quædam pro solutione quæstionis. cap. 1.
•  
  PDF 329 Quomodo non ens ad intellectum Dei referatur. c. 2.
•  
  PDF 330 Dispvt. LXII. An Deus per suam bonitatem cognoscere possit malum quodcunque culpæ.
•  
  PDF 330 Sententia quorundam Thomistarum. c. 1.
•  
  PDF 331 Deum non per se, sed per oppositam virtutem intelligere omne peccatum. c. 2.
•  
  PDF 334 Dispvt. LXIII. An Deus cognoscat actu infinita, non solum possibilia, sed etiam futura.
•  
  PDF 334 Opinio Almaini, & recentiorum. c. 1.
•  
  PDF 334 Sententia opposita probabilior. c. 2.
•  
  PDF 336 Respondetur argumentis prioris sententiæ. c. 3.
•  
  PDF 338 Dispvt. LXIV. An Deus certo sciat futura contingentia ex ipsorum præsentia reali in æternitate.
•  
  PDF 338 Secundum fidem Catholicam, & philosophicam rationem Deum præscire omnia futura. c. 1.
•  
  PDF 339 Ex sententia Ricardi, & aliquorum Thomistarum futuræ contingentia præsentia sunt in æternitate, & inde certo à Deo cognoscuntur. c. 2.
•  
  PDF 341 Res non esse realiter præsentes æternitati ab æterno, nec talem præsentiam esse rationem certitudinis scientiæ Dei verior opinio fert. c. 3.
•  
  PDF 343 Satisfit argumentis prioris sententiæ. c. 4.
•  
  PDF 344 Quid de hac præsentia senserit S. Thom. c. 5.
•  
  PDF 345 Dispvt. LXV. An aliqua ratio certitudinis scientiæ, qua Deus nouit futura, assignari possit.
•  
  PDF 345 Variæ Scholasticorum opiniones. cap. 1.
•  
  PDF 346 Ex decreto voluntatis Dei sufficiens causa, remota tamen certitudinis scientiæ aßignari potest. cap. 2.
•  
  PDF 348 Solutio obiectionum contra hanc sententiam, c. 3.
•  
  PDF 349 Ex veritate futurorum, & infinitate intellectus Dei, optime infertur certitudo scientiæ ipsius, cap. 4.
•  
  PDF 350 Dispvt. LXVI. An propositio singularis de futuro contingenti sit vera.
•  
  PDF 350 Quid senserint Arist. & de Scholastici nonnulli. c. 1.
•  
  PDF 352 Secundum fidem nostram in contradictionibus singularibus de futuro contingenti, altera pars distincte vera est, altera falsa est. c. 2.
•  
  PDF 353 Ratione philosophica eadem veritas probatur. c. 3.
•  
  PDF 354 Solutio rationum prioris sententiæ. c. 4.
•  
  PDF 354 Disp. LXVII. An futura sub conditione à Deo certo cognoscantur.
•  
  PDF 354 Quorundam Theologorum nostri temporis opinio c. 1.
•  
  PDF 355 Non minus certo futura sub conditione quam absolute futura à Deo cognosci, authoritate probatur, c. 2.
•  
  PDF 356 Eadem sane ratione confirmatur, c. 3.
•  
  PDF 358 Diluuntur argumenta oppositæ opinionis. c. 4.
•  
  PDF 360 Dispvt. LXVIII. An præscientia Dei tollat arbitrij nostri. libertatem.
•  
  PDF 360 Catholica doctrina contra hæreticos exponitur. cap. 1.
•  
  PDF 362 Prius argumentum VVicleffi contra nostram libertatem, cui Catholici varie respondent, c. 2.
•  
  PDF 363 Duæ aliæ eiusdem argumenti solutiones. c. 3.
•  
  PDF 364 Vera solutio argumenti VVicleffi, c. 4.
•  
  PDF 366 Posterius argumentum WWicleffi contra eandem libertatem, cap. 5.
•  
  PDF 367 Ideo rem futuram à Deo certo cognosci, quia futura est, non contra, c. 6.
•  
  PDF 370 Corollaria totius disputationis, c. 7.
•  
  PDF 376 Dispvt. LXIX. Circa doctrinam articuli.
•  
  PDF 376 Quid senserit Scotus. c. 1.
•  
  PDF 376 Vera sententia, cap. 2.
•  
  PDF 378 Dispvt. LXX. Quo pacto creaturæ in Deo esse dicantur.
•  
  PDF 378 Quid senserit Ioannes VVicleffus, c. 1.
•  
  PDF 378 Catholica veritas vontra VVicleffum probatur, c. 2.
•  
  PDF 380 Disp. LXXI. An essentia diuina, vel res creata obiectiue in mente Dei veram habeat rationem ideæ.
•  
  PDF 380 Opinio Scoti, Durandi, & quorundam Nominalium. c. 1.
•  
  PDF 381 Essentiam Dei, non rem obiectam diuini intellectui esse ideam, verior sententia est. c. 2.
•  
  PDF 383 Disp. LXXII. Qua ratione essentia Dei sit idea creaturam.
•  
  PDF 383 Variæ Scholasticorum sententiæ. c. 1.
•  
  PDF 384 Essentiam Dei, prout est cognitio, & similitudo quasi expressa creaturarum, esse earum ideam, probabilior opinio fert, c. 2.
•  
  PDF 387 Disp. LXXIII. Quo pacto in Deo sint plures ideæ.
•  
  PDF 387 In Deo sunt plures ideæ sola ratione distinctæ. c. 1.
•  
  PDF 387 Ideas in Deo non distingui intellectu diuino nec humano videntis Deum, sed viatoris solum. c. 2.
•  
  PDF 388 Non dicuntur in Deo esse plures artes, aut scientiæ, sicut dicuntur esse plures ideæ. c. 3.
•  
  PDF 390 Disp. LXXIV. Circa doctrinam articuli.
•  
  PDF 391 Idea, & exemply pertinet ad practicam scientiam: at vero idea potest etiam pertinere ad speculatiuam. c. 1.
•  
  PDF 391 Non tantum specierum & generum, sed indiuiduorum etiam singulas ideas in Deo esse. c. 2.
•  
  PDF 392 Materiæ, & accidentium, quæ realiter distinguuntur 'a substantia peculiares ideæ ponendæ sunt. c. 3.
•  
  PDF 395 Disp. LXXV. An veritas intellectus solum sit in compositione, & diuisione.
•  
  PDF 395 Sententia Ferrariensis, & aliorum. c. 1.
•  
  PDF 396 Prædicta sententia refellitur, & opposita testimoniis, præsertim Aristotelis probatur. c. 2.
•  
  PDF 399 Rationibus probatur posterior opinio. c. 2.
•  
  PDF 400 Respondetur argumentis prioris sententiæ. c. 4.
•  
  PDF 401 Disp. LXXVI. Vtrum hæc veritas enuntiationis sit conuenientia conceptus formalis, an obieciui cum reipsa.
•  
  PDF 401 Veritas intellectus est conformatio conceptus obiectiui cum re, cap. 1.
•  
  PDF 402 Corollaria superioris doctrinæ. c. 2.
•  
  PDF 405 Disp. LXXVII. Quo pacto veritas sit in rebus extra intellectum.
•  
  PDF 405 Quid senserit Ferrariensis. c. 1.
•  
  PDF 405 Refutatur opinio præcedens. c. 2.
•  
  PDF 407 Opinio Capreoli, & Soncinatis. c. 3.
•  
  PDF 407 Probabilior sententia. c. 4.
•  
  PDF 408 Ex præcedentibus elucidatur doctrina articuli 3. & 4. huius quæstionis c. 5.
•  
  PDF 413 Disp. LXXVIII. Circa doctrinam horum articulorum.
•  
  PDF 413 Sententia S. Thomæ. c. 1.
•  
  PDF 414 Probabilior opinio. c. 2.
•  
  PDF 428 Dispvt. LXXIX. An Deus necessario velit omnia, quæ vult.
•  
  PDF 428 Opinio Alexandri, Sancti Thomæ, & Bonauenturæ. c. 1.
•  
  PDF 429 Voluntatem Dei necessario ferri in res poßibiles, libere tamen in res futuras, probabilius est. c. 2.
•  
  PDF 430 Notationes ad elucidationem doctrinæ superioris. c. 3.
•  
  PDF 432 Disp. LXXX. An velle liberum Dei sit aliquid in ipso formaliter.
•  
  PDF 432 Variæ opiniones Scholasticorum. c. 1.
•  
  PDF 433 Velle Diuinum esse ipsammet essentiam Dei peculiari modo à nobis intellectam, & significatam, verior opinio est. c. 2.
•  
  PDF 436 Disp. LXXXI. An voluntas Dei sit propinquior causa rerum, quam intellectus.
•  
  PDF 436 Deum extra operari per voluntatem, non per naturam, fide Catholica certum est. c. 1.
•  
  PDF 437 Voluntatem Dei eße propiniquiorem causam rerum, quam intellectum. c. 2.
•  
  PDF 439 Disp. LXXXII. An voluntatis Dei possit aliqua causa, aut saltem ratio finalis assignari.
•  
  PDF 439 Duæ opiniones Theologorum cap. 1.
•  
  PDF 440 Deo nihil aliud esse rationem volendi præter suam bonitatem, verior sententia est. c. 2.
•  
  PDF 441 Aßignanda esse instantia prioris, & posterioris, in decreto Dei. c. 3.
•  
  PDF 442 In modo distinguendi & ordinandi instantia rationis in diuino decreto, varie sentiunt auctores. c. 4.
•  
  PDF 442 Hæc instantia secundum ordinem obiectorum inter se aßignanda sunt. c. 5.
•  
  PDF 444 Ex sola Dei voluntate sine connexione rerum inter se non debent instantia ordinari. c. 6.
•  
  PDF 447 Disp. LXXXIII. An sit aliqua voluntas beneplaciti in Deo, quæ non semper impleatur.
•  
  PDF 447 Ex sententia Alexand. Bonauent. & aliorum, omnem voluntatem beneplaciti impleri. c. 1.
•  
  PDF 448 Deum habere voluntatem beneplaciti circa salutem & rectam omnium hominum vitam, verior opinio fert. cap. 2.
•  
  PDF 449 Cur hæc voluntas dicatur antecendens. c. 3.
•  
  PDF 451 Quo pacto voluntas, quam Deus de salute hominum antecedentem habet, absolutæ sit, & hihilominus non semper impleatur. c. 4.
•  
  PDF 453 Diluuntur argumenta prioris sententiæ. c. 5.
•  
  PDF 462 Disp. LXXXIV. De affectibus voluntatis Dei in vniuersum.
•  
  PDF 462 Quinam affectus Deo non conueniant. c. 1.
•  
  PDF 463 De amore Dei. c. 2.
•  
  PDF 464 Affectum odij Deo conuenire. c. 3.
•  
  PDF 465 De ira Dei. c. 4.
•  
  PDF 470 Dispvt. LXXXV. An in Deo sit iustitia commutatiua.
•  
  PDF 471 Recens quorundam Theologorum opinio. c. 1.
•  
  PDF 471 Iustitiam communitatiuam secundum proprietatem in Deo non esse, verior sententia est, & omnium Theologorum consensu probata c. 2.
•  
  PDF 473 Præmittuntur quædam in confirmationem præcedentis sententiæ. c. 3.
•  
  PDF 474 In Deo non esse iustitiam communitatiuam ex ratione dati & accepti, probatur. c. 4.
•  
  PDF 476 Ex conditione Dei, & creaturæ idem ostenditur. c. 5.
•  
  PDF 477 Nullam ex promißione obligationem iustitiæ propriæ in Deo oriri. c. 6.
•  
  PDF 480 Soluuntur argumenta prioris sententiæ. c. 7.
•  
  PDF 481 Dispvt. LXXXVI. An Deo conueniat iustitia distributiua.
•  
  PDF 481 Quorundam Theologorum sententia. c. 1.
•  
  PDF 482 Iustitiam distributiuam proprie in Deo non esse auctoritate Scholasticorum, & aliorum probatur. c. 2.
•  
  PDF 483 Ratione probatur præcedens sententia. c. 3.
•  
  PDF 486 Diluuntur argumenta aduersariorum. c. 4.
•  
  PDF 492 Disp. LXXXVII. Vtrum prouidentia, quam Deus de rebus habet, sit operatio intellectus, an voluntatis.
•  
  PDF 492 Errores circa Dei prouidentiam. cap. 1.
•  
  PDF 493 Prouidentiam, seu prædestinationem esse operationem intellectus, senserunt nonnulli Scholastici. c. 2.
•  
  PDF 494 Ex aliorum sententia prouidentia seu prædestinatio est actus voluntatis. c. 3.
•  
  PDF 495 Prouidentia Dei non semper consequitur finem, ad quem ordinat & præparat media. c. 4.
•  
  PDF 496 Prædestinatio non est pars subiectiua prouidentia. c. 5.
•  
  PDF 503 Qvæstio XXIII. De Prædestinatione. Præfatio in totam quæstionem.
•  
  PDF 503 Dispvt. LXXXVIII. De natura gratiæ & variis modis illius.
•  
  PDF 503 Quid sit gratia per Christum. cap. 1.
•  
  PDF 505 Quotuplex sit auxilium gratiæ per Christum. c. 2.
•  
  PDF 505 Sententia Andreæ de Vega, & S. Thomæ, de gratia operante, & cooperante. c. 3.
•  
  PDF 506 Quid de hac re senserunt Gregorius Ariminensis, & alij recentiores, c. 4.
•  
  PDF 507 Confutatur opinio Ariminensis. c. 5.
•  
  PDF 507 Vera Patrum sententia de gratia operante, & cooperante. cap. 6.
•  
  PDF 509 Eadem veritas augustini testimoniis confirmatur. c. 7.
•  
  PDF 510 Explicantur testimonia Augustini, quæ Gregorius Ariminensis pro se adduxit. c. 8.
•  
  PDF 511 De varijs nominibus gratiæ operantis, & cooperantis. c. 9.
•  
  PDF 513 Quid sit gratia subsequens. c. 10.
•  
  PDF 515 De auxilio gratiæ efficaci, & sufficienti. c. 11.
•  
  PDF 519 Dispvt. LXXXIX. An electio ad beatitudinem præcesserit prædestinationem meritorum.
•  
  PDF 520 Sententia quorundam Scholasticorum. c. 1.
•  
  PDF 521 Electionem efficacem ad gloriam factam fuisse ex meritis gratiæ, præuisis, authoritate Scholasticorum, & Scripturæ probatur. c. 2.
•  
  PDF 523 Quibus Patrum testimonijs eadem sententiæ ab aliis probetur. cap. 3.
•  
  PDF 524 Quid contra Pelagianos, & Semipelagianos, de electione nostra contendat Augustinus. c. 4.
•  
  PDF 526 Notantur aliqua, quibus magis aperta fiat sententia Semipelagianorum. c. 5.
•  
  PDF 529 Electionem ad gloriam ex meritis gratiæ præuisis facta[m]putat Augustinus. cap. 6.
•  
  PDF 531 Exploduntur oppositiones, quibus recentiores hæc Augustini testimonia infirmare nituntur. c. 7.
•  
  PDF 534 Nihil contra hanc electionem ex meritis docuisse Augustinum. cap. 8.
•  
  PDF 537 Electio ad gloriam post merita, à priori probatur. c. 9.
•  
  PDF 540 Eadem sententia ex libertate arbitrij ostenditur. c. 10.
•  
  PDF 543 Eadem opinio ex virtute, & efficacitate meritorum monstratur. c. 11.
•  
  PDF 547 Respondetur testimoniis, quæ probant electionem ad gloriam factam ante merita. c. 12.
•  
  PDF 548 Diluuntur duæ rationes eiusdem opinionis. c. 13.
•  
  PDF 551 Dips. XC. An saltem aliqui eximie à Deo dilecti, ad gloriam electi fuerint ante præuisa merita.
•  
  PDF 551 Opinio Ochami, Gabrielis & Catherini. c. 1.
•  
  PDF 552 Tam homines, quam Angelos omnes post merita gratiæ ad beatitudinem electos fuisse, contra Catherinum asseritur. cap. 2.
•  
  PDF 553 Cætera, quæ Catherinus in sua opinione docet, obiter impunantur. cap. 3.
•  
  PDF 556 Dispvt. XCI. An diuinæ prædestinationis ex parte prædestinatorum sit aliqua causa.
•  
  PDF 557 Explicatur status controuersiæ. c. 1.
•  
  PDF 558 Varij errores Hæreticorum. c. 2.
•  
  PDF 559 Quosdam ex meritis gratiæ condignis prædestinatos fuisse docuerunt Ocham & Gabriel; alij verodoctores ad gloriam omnes sic prædestinatos, arbitrantur. c. 3.
•  
  PDF 561 Prædestinationis dari causam finalem ex parte prædestinati, sed non meritoriam, aut disponentem, putauit Durandus. c. 4.
•  
  PDF 562 Prædestinationis dari meritum congruum ex auxilio gratiæ, senserunt Bonauentura, & Ianellus. c. 5.
•  
  PDF 563 Prædestinationis primæ gratiæ causam esse bonum vusm futurum ipsius gratiæ, existimauit Alexan. c. 6.
•  
  PDF 566 Henricus, & alij concedunt in nobis causam solum, aut conditionem, sine qua non, nostræ prædestinationis. c. 7.
•  
  PDF 566 Maßilienses cum Caßiano, & Græcis Patribus, initium primæ gratiæ, & prædestinationis ex nostro libero arbitrio esse dixerunt. c. 8.
•  
  PDF 568 Theologi nostri varie hos Patres ab hac opinione defendunt. c. 6.
•  
  PDF 571 Scholastici etiam nonnulli Maßiliensibus re ipsa consentiunt, licet de prædestinatione verbis aliud indice[n]t. c. 10.
•  
  PDF 574 Nullam causam aut initium prædestinationis gratiæ ex nobis esse, contra Maßiliensis auctoritate probatur. c. 11.
•  
  PDF 579 Eodem modo atque Maßilienses sentire eos, qui ex nobis concedunt opera bona moralia esse initium gratiæ, authoritate etiam ostenditur. c. 12.
•  
  PDF 581 Eadem veritas Scripturæ testimoniis confirmatur. c. 13.
•  
  PDF 582 Eadem Catholica sententia ratione à priori monstratur. cap. 14.
•  
  PDF 584 Ratio eiusdem sententiæ à posteriori. c. 15.
•  
  PDF 587 Quædam aduersariorum objectio. c. 16.
•  
  PDF 588 Argumenta Maßiliensium contra Augustinum. c. 17.
•  
  PDF 590 Testimonia quædam contra nostram sententiam allata explicantur. c. 18.
•  
  PDF 593 Dispvt. XCII. An prædestinatio gratiæ Dei sit in potestate prædestinati.
•  
  PDF 593 Quorundam Recentiorum opinio. c. 1.
•  
  PDF 593 Prædestinationem non esse in nostra potestate, verior sententia est. c. 2.
•  
  PDF 595 Soluuntur argumenta priori sententiæ. c. 3.
•  
  PDF 595 Dispvt. XCIII. Quinam sint effectus prædestinationis.
•  
  PDF 596 Varij effectus prædestinationis numerantur. c. 1.
•  
  PDF 597 Neque peccatum, neque permißionem illius esse effectum prædestinationis. c. 2.
•  
  PDF 599 Iustificatio & merita, quæ peccato mortali impediuntur, quodam modo sunt effectus prædestinationis, quodam modo non. c. 3.
•  
  PDF 600 Quædam bona naturalia sint effectus prædestinationis. cap. 4.
•  
  PDF 605 Dispvt. XCIV. An meritum, & orationes Christi, vel Sancti alicuis fuerint promeritæ nostram prædestinationem & electionem.
•  
  PDF 605 Variæ Scholasticorum opiniones. c. 1.
•  
  PDF 606 Meritum Christi fuisse causam nostræ prædestinationis & electionis auctoritate probatur. c. 2.
•  
  PDF 608 Christum meruisse nostram electionem, ratione probatur. cap. 3.
•  
  PDF 611 Merita Christi fuisse causam nostræ prædestinationis, ratione ostenditur. c. 4.
•  
  PDF 613 Diluuntur aduersariorum oppositiones. c. 5.
•  
  PDF 616 Dispvt. XCV. An reprobationis ex parte reprobi detur aliqua causa.
•  
  PDF 616 Reprobationis nullam dari causam ex parte reprobi, senserunt Durandus, Gregorius, & alij cap. 1.
•  
  PDF 617 Opinio Scoti, & aliorum. c. 2.
•  
  PDF 618 Peccatum originale causam esse reprobationis, recentiores arbitrantur. c. 3.
•  
  PDF 619 Notationes quædam pro explicatione verioris sententiæ. cap. 4.
•  
  PDF 621 De causa reprobationis in adultis verior opinio. c. 5.
•  
  PDF 623 De causa reprobationis paruulorum quid sentiendum sit. cap. 6.
•  
  PDF 625 Explicantur testimonia allata pro prima sententia. c. 7.
•  
  PDF 626 Expenditur locus ad Romanos 9. de Iacob & Esau. c. 8.
•  
  PDF 627 Respondetur rationibus pro eadem opinione adductis. c. 9.
•  
  PDF 630 Quo pacto Deus sit causa obdurationis. c. 10.
•  
  PDF 632 Dispvt. XCVI. An omnibus paruulis prouiderit Deus remedia sufficientia ad salutem.
•  
  PDF 632 Huiusmodi remedia omnibus paruulis fuisse præuisa, nonnulli opinantur. c. 1.
•  
  PDF 633 Communis & verior sententia. c. 2.
•  
  PDF 634 Diluuntur rationes prioris opinionis. c. 3.
•  
  PDF 635 Dispvt. XCVII. An omnibus adultis Deus auxilia sufficientia ad salutem prouiderit.
•  
  PDF 635 Error Amacani. cap. 1.
•  
  PDF 637 Sufficiens auxilium propter priora peccata adultis nonnunquam denegari, senserunt Henricus, & alij. c. 2.
•  
  PDF 638 Auxilium sufficiens nemini in hac vita deesse, verior sententia est. c. 3.
•  
  PDF 639 Ad obseruationem præcepti occurentis, & vincendam imminentem tentationem nulli sufficiens auxilium deesse. c. 4.
•  
  PDF 640 Ad oœnitentiam, & ad fidem non omnibus momentis, sed certis temporibus Deus confert auxilium sufficiens. cap. 5.
•  
  PDF 642 Diluuntur argumenta prioris sententiæ. c. 6.
•  
  PDF 643 Disp. XCVIII. An omnes, qui vocationi consentiunt, peculiari gratia excitentur.
•  
  PDF 643 Ex duobus æquali gratia excitatis interdum vnum consentire, alium repugnare, recentiores quidam autumant. cap. 1.
•  
  PDF 644 Præcedens sententia tripliciter intellecta reiicitur. c. 2.
•  
  PDF 646 Eum, qui respondet vocationi, maiori gratia præueniente fuisse excitatum, quam qui resistit, Scripturæ testimoniis probatur. c. 3.
•  
  PDF 647 Testimonia Patrum pro eadem sententia. c. 4.
•  
  PDF 650 Explicatio triplex præcedentis opinionis refellitur. c. 5.
•  
  PDF 652 Vera eiusdem sententia expositio, & confirmatio. c. 6.
•  
  PDF 654 Respondetur testimoniis prioris sententiæ. c. 7.
•  
  PDF 655 Solutio rationum eiusdem opinionis. c. 8.
•  
  PDF 657 Disp. XCIX. An certitudo prædestinationis, & reprobationis cum libertate nostra recte conster.
•  
  PDF 657 Statuitur doctrina Catholica contra hæreticos. c. 1.
•  
  PDF 658 Opiniones Durandis, Caietani, & Ioanniis Medinæ. c. 2.
•  
  PDF 659 Quarta sententia antiquorum Scholasticorum. c. 3.
•  
  PDF 661 Quinta & sexta opinio recentiorum. c. 4.
•  
  PDF 664 Duæ aliæ Theologorum opiniones. c. 5.
•  
  PDF 665 Vera sententia, & ratio concordiæ arbitrij nostri cum præfinitione Dei. c. 6.
•  
  PDF 667 Præfinitionem Dei in præscientia non esse priorem determinatione nostræ voluntatis ratione ostenditur. c. 7.
•  
  PDF 669 Corollaria præcedentis doctrinæ. c. 8.
•  
  PDF 670 Dispvt. C. An, si prima causa necessario operatur, nostra voluntas libere posset moueri.
•  
  PDF 670 Opinio Scoti cap. 1.
•  
  PDF 671 Quid senserint Gabriel, & Corduba. c. 2.
•  
  PDF 671 Verior sententia Caietani, & Camerarij. cap. 3.
•  
  PDF 672 Etiamsi nulla causa esset libera, effectus aliqui essent quodammodo contingentes. c. 4.
•  
  PDF 673 Dispvt. CI. Quo pacto numerus prædestinatorum certus sit.
•  
  PDF 674 Duæ Scholasticorum sententiæ. c.1.
•  
  PDF 674 Postrema sententia. c. 2.
•  
  PDF 675 Quomodo vere dicatur, Reprobus non potest saluari, & prædestinatus, aut saluandus non potest damnari. c. 3.
•  
  PDF 676 Plures esse reprobos, quam prædestinatos. c. 4.
•  
  PDF 681 Dispvt. CII. An potentia Dei aliquo modo ab eius scientia, & voluntate differat.
•  
  PDF 681 Status controuersiæ cap. 1.
•  
  PDF 682 Quid senserit Durandus. c. 2.
•  
  PDF 682 Potentiam in Deo formaliter esse scientiam, & voluntatem, verior opinio fert. c. 3.
•  
  PDF 684 Quomodo potentia in Deo sit scientia, & intellectus. c. 4.
•  
  PDF 685 Respondetur argumentis Durandi. c. 5.
•  
  PDF 685 Explicatur doctrina Sancti Thomæ in solutionibus argumentorum. c. 6.
•  
  PDF 687 Disp. CIII. Quid sit infinitas potentiæ Dei, & qua ratione distinguatur.
•  
  PDF 687 Variæ opiniones. cap. 1.
•  
  PDF 688 Facilior explicatio, & demonstratio infinitatis potentia Dei. c. 2.
•  
  PDF 689 Argumentum contra prædictam sententiam. c. 3.
•  
  PDF 692 Dispvt. CIV. Cur dicatur Deus omipotentes.
•  
  PDF 692 Status controuersiæ. cap. 1.
•  
  PDF 693 Quid senserint Gabriel, & Scotus. cap. 2.
•  
  PDF 693 Opinio Scoti. cap. 3.
•  
  PDF 694 Verior sententia. c. 4.
•  
  PDF 695 Quomodo omnipotentia versetur circa non ens. c. 5.
•  
  PDF 696 Neque relationem omnipotentiæ, neque aliquam alians ad creaturas esse reale in Deo. c. 6.
•  
  PDF 699 Dispvt. CV. An Deus facere possit, vt præterita non fuerint.
•  
  PDF 699 Duæ oppositæ sententiæ. cap. 1.
•  
  PDF 699 Quo pacto in Deo ad præteritum non sit potentia. c. 2.
•  
  PDF 702 Disp. CVI. An possit Deus præter ea, quæ fecit, aut facturus est, alia etiam producere.
•  
  PDF 702 Quo pacto Deus ex neceßitate iustitiæ operetur. c. 1.
•  
  PDF 703 Quæ dicatur potentia ordinata, & quæ absoluta. c. 2.
•  
  PDF 703 Deum posse facere plura, quam fecit, fide Catholica certum est. cap. 3.
•  
  PDF 704 Non modo infinita indiuidua, sed etiam infinitas species à Deo fieri posse. c. 4.
•  
  PDF 705 Disp. CVII. An Deus possit facere meliora, quam fecit.
•  
  PDF 705 Potest Deus producere vniuersum quoad aliquas partes perfectius, quam produxit. cap. 1.
•  
  PDF 706 Posse fieri aliud vniuersum melius constans substantiis omnibus diuersis, certum est. cap. 2.
•  
  PDF 706 Hoc vniuersum permanentibus partibus, quas habet perfici posse. cap. 3.
•  
  PDF  Index Dispvtationvm Et Capitvm Quæ in hoc primo Tomo I. Partis continentur.
•  
  PDF  Index Locorvm S. Scriptvræ, Qvæ In Hoc Primo Tomo Avt Allegantvr, Avt Ex Professo Explicantvr.
•  
  PDF  Index Rervm Omnivm Qvæ In Hoc Volvmine Continentvr.
•  
  PDF  Impressum
•  
  PDF  Vorsatz
•  
  PDF  Rückdeckel
•  
  PDF  Rücken
•  
  PDF  Vorderschnitt
•  
  PDF Tomvs Secvndvs. Complectens Quæstiones à XXVII. vsque ad LXIV. & à Quæstione CVI. vsque ad CXIV.
•  
  PDF  Vorderdeckel
•  
  PDF  Vorsatz
•  
  PDF  Titelblatt
•  
  PDF  Illvstrissimo ac Reverendissimo Domino, D. Andreæ Pacieco Episcopo Segoviensi, Gabriel Vazquez Theologvs, Societatis Iesv S. D.
•  
  PDF  Approbatio.
•  
  PDF  Altera Approbatio.
•  
  PDF 1 Præfatio In Tractatvm De Trinitate.
•  
  PDF 8 Dispvt. CVIII. An plures sint in Deitate personæ.
•  
  PDF 8 Varij hæreticorum personarum Trinita[t]em oppugnant. cap. 1.
•  
  PDF 9 Ex veteri testamento, & Rabbinorum testimonio pluralitas personarum in diuina natura adstruitur. cap. 2.
•  
  PDF 12 Personarum Trinitas contra Iudæos ex nomine Tetragrammato ostenditur. C. 4.
•  
  PDF 12 Idem contra hæreticos ex veteri, & nouo testamento monstratur. c. 4.
•  
  PDF 13 Dispvt. CIX. An verbum, seu Filius sit eiusdem naturæ cum Patre.
•  
  PDF 13 Quinam hæretici diuinitatem filij negauerint. c. 1.
•  
  PDF 15 Diuinitas, & æqualitas Filij cum Patre contra hæreticos ex Scripturis probatur. c. 2.
•  
  PDF 17 Eadem veritas ex Patribus ostenditur. c. 3.
•  
  PDF 17 Argumenta Arrianorum. c. 4.
•  
  PDF 18 Ad significandum filium & Patrem esse eiusdem naturæ recte vti Ecclesiam nomine όμού[...] Homousios, hoc est, consubstantialis. c. 5.
•  
  PDF 20 Dispvt. CX. An Spiritus S. tertia Trinitatis persona sit eiusdem substantiæ cum aliis.
•  
  PDF 20 Hæretici negant diuinitatem Spiritus S. c. 1.
•  
  PDF 20 Catholica veritas probatur. c. 2.
•  
  PDF 21 Argumenta Macedonianorum diluuntur. c. 3.
•  
  PDF 21 Dispvt. CXI. An processiones diuinæ sint operationes intellectus & voluntatis.
•  
  PDF 21 Opinio Durando. cap. 1.
•  
  PDF 22 Proceßiones diuinas actus intellectus & voluntatis, schola Theologorum communiter tradit. c. 2.
•  
  PDF 23 Dispvt. CXII. Quales operationes intellectus & voluntatis sint processiones.
•  
  PDF 23 Quid sentiat Henricus. cap. 1.
•  
  PDF 24 Opinio Scoti, & aliorum. c. 2.
•  
  PDF 25 Vera sententia. c. 2.
•  
  PDF 25 Respondetur argumentis Scoti. c. 4.
•  
  PDF 26 Dispvt. CXIII. Quænam processio in diuinis sit generatio.
•  
  PDF 26 Definitio generationis. cap. 1.
•  
  PDF 28 Verbum diuinum vere est genitum, & Filium, sed Spiritum S. non item, fides Catholica docet. c. 2.
•  
  PDF 29 Cur Spiritus S. proceßio non sit generatio variant Patres. cap. 3.
•  
  PDF 31 Rationes Bonauenturæ, Durandi, Scoti, Ægidij de eadem re. cap.4.
•  
  PDF 32 Ratio Caietani, Ferrariens. & aliorum Thomistarum. cap. 5.
•  
  PDF 33 Refellitur ratio præcedens. c. 6.
•  
  PDF 35 Vera ratio, cur Verbi proceßio sit generatio, non item proceßio Spiritus sancti. c. 7.
•  
  PDF 36 Diluuntur argumenta contra hanc posteriorem rationem. cap. 8.
•  
  PDF 39 Disp. CXIV. An diuinæ relationes sint reales secundum esse.
•  
  PDF 39 Opinio Caietani, & Canariensis. cap. 1.
•  
  PDF 40 Tam relatio creata realis, quam diuina includit in sua ratione peculiari, ad, reale. c. 2.
•  
  PDF 41 Respondetur argumentis Caietani. c. 3.
•  
  PDF 43 Disp. CXV. Vtrum relatio rationis fiat solum operatione intellectus, an etiam aliarum potentiarum.
•  
  PDF 43 Quid senserit Scotus. cap. 1.
•  
  PDF 43 Quomodo relatio rationis fiat per intellectum. c. 2.
•  
  PDF 46 Disp. CXVI. An diuina attributa inter se, & ab essentia suapte natura, vel sola cogitatione distinguantur.
•  
  PDF 46 Quid nomine attributi intelligatur. cap. 1.
•  
  PDF 46 Quid senserit Gualterius & Gilbertus. c. 2.
•  
  PDF 47 Opinio Scoti. cap. 3.
•  
  PDF 49 Attributa diuina inter se, & ab essentia ante operationem non distingui, authoritate monstratur. c. 4.
•  
  PDF 49 Eadem opinio ratione ostenditur. c. 5.
•  
  PDF 52 Respondetur argumentis Scoti. c. 6.
•  
  PDF 52 Disp. CXVII. An intellectus hominis viatoris distinguere possit diuina attributa sine ordine ad aliqua distincta realiter.
•  
  PDF 52 Attributa per intellectum posse distingui, ostenditur contra Nominales. cap. 1.
•  
  PDF 53 Attributa Deo conuenire sine respectu ad creaturas realiter distinctas, contra Durandum probatur. c. 2.
•  
  PDF 54 Attributa in Deo à nobis non posse distingui sine respectu ad creaturas distinctas. c. 3.
•  
  PDF 55 Dispvt. CXVIII. An intellectus Dei, & Beatorum in ipso Deo distinguere possit varia attributa.
•  
  PDF 55 Opinio Henrici, & Canariensis. c. 1.
•  
  PDF 56 Attributa non distingui ipso intellectu diuino, aut etiam beato. cap. 2.
•  
  PDF 57 Intellectu diuino, aut beato non posse attributa distingui per respectum ad creaturas, aut ad intellectum viatoris. cap. 3.
•  
  PDF 57 Corollaria præcedentis doctrinæ. c. 4.
•  
  PDF 59 Respondetur argumentis Henrici & Canariensis. c. 5.
•  
  PDF 60 Dispvt. CXIX. An attributa diuina mutuo de seipsis, & de essentia prædicari possint.
•  
  PDF 60 Opinio Canariensis. c. 1.
•  
  PDF 60 Cum vnum attributum non sit de conceptu alterius, neque aliquod de conceptu essentiæ, vnum de alio, aut de essentia non prædicari formaliter, verior opinio est. c. 2.
•  
  PDF 62 Respondetur argumentis Canariensis. c. 3.
•  
  PDF 63 Dispvt. CXX. An relationes diuinæ distinguantur ex natura rei ab essentia.
•  
  PDF 63 Sententia Gilberti. c. 1.
•  
  PDF 65 Quid contra Gilbertum in Concilio Remensi actum fuerit. cap. 2.
•  
  PDF 66 Essentiam diuinam ex natura rei differre à relatione, seu persona, senserunt Scotus, Nominales & Durandus. cap. 3.
•  
  PDF 67 Relationem & essentiam nullo modo ex natura rei, sed sola cogitatione nostra differre, authoritate probatur. cap. 4. Eadem ratione confirmatur c. 5.
•  
  PDF 69 Solutio argumentorum Scoti, & Durandi. c. 6.
•  
  PDF 70 Dispvt. CXXI. Ad relatio sic differat ab essentia Dei, vt illam in suo conceptu nihilominus includat.
•  
  PDF 70 Quid sentiant Henricus & Canariensis. c. 1.
•  
  PDF 71 Essentiam diuinam, & relationem ita ratione differre, vt conceptus essentiæ non includatur in conceptu relationis verior opinio fert. c. 2.
•  
  PDF 72 Diluuntur argumenta prioris opinionis. c. 3.
•  
  PDF 73 Conceptum relationis non pertinere ad conceptum essentiæ. cap. 4.
•  
  PDF 74 Magis distinguitur essentia à relatione, & attributæ, quam relatio à persona. c. 5.
•  
  PDF 75 Dispvt. CXXII. An relatio diuina, vt concipitur diuersa ab essentia, sit aliqua perfectio.
•  
  PDF 75 Relationem in Deo nullam esse perfectionem sentiunt Scotus, Durandus, Capreolus, & Caietanus. c. 1.
•  
  PDF 75 Refellitur prædicta sententia. c. 2.
•  
  PDF 76 Relationem personalem in Deo esse perfectionem, ac proinde tres perfectiones relatiuas in eo esse concedendas putarunt Gabriel & alij. C. 3.
•  
  PDF 76 Prædicta opinio impugnatur. c. 4.
•  
  PDF 78 Quomodo vna persona dici poßit maior alia, non dignior, aut perfectior. c. 5.
•  
  PDF 79 Verior sententia. c. 6.
•  
  PDF 81 Corollarie præcedentis doctrinæ. c. 7.
•  
  PDF 83 Disp. CXXIII. Quomodo mysterium Trinitatis non aduersetur illi principio, Quæ sunt eadem vni tertio, sunt eadem inter se.
•  
  PDF 83 Principium hoc non esse contra mysterium Trinitatis, variè defendunt Scholastici. cap. 1.
•  
  PDF 85 Vera expositio prædictæ propositionis non opponitur mysterio Trinitatis. c. 2.
•  
  PDF 85 Formam syllogisticam, vt à Logicis aßignatur, non minus in diuinis, quam in humanis legitimam esse. c. 3.
•  
  PDF 92 Dispvt. CXXIV. Quæ sit differentia inter has voces Græcas ύπόςασις Hypostasis, & Ονσία Vsia.
•  
  PDF 92 Vbi fuerit contentio exorta in Eclesia de voce hypostasis. cap. 1.
•  
  PDF 93 De antiquitate vocis hypostasis. c. 2.
•  
  PDF 93 Qui putauerint esse idem hypostasin & vsian. c. 3.
•  
  PDF 94 Vera differentia inter hypostasin & vsian. c. 4.
•  
  PDF 95 Iuxta primariam significationem, substantia Latinis idem est quod Græcis hypostasis, ex vsu autem Ecclesiastico non item. cap. 5.
•  
  PDF 95 Disp. CXXV. An præter tres substantias, & Hypostases relatiuas concedi possit alia absoluta & communis.
•  
  PDF 96 Scoti, Durandi, Capreoli & aliorum opinio. c. 1.
•  
  PDF 96 Quid senserint Caietanus, & alij. c. 2.
•  
  PDF 97 Nihil in Deo esse commune tribus personis, quod rationes habeat subsitentiæ, verior opinio est. c. 3.
•  
  PDF 98 Nihil esse in Deo commune personis, cui nomens Latinum subsistentia conueniat. c. 4.
•  
  PDF 100 Respondetur testimonis primæ & secundæ sententiæ. c. 5.
•  
  PDF 101 Diluuntur rationes primæ & secundæ sententiæ. c. 6.
•  
  PDF 102 Dispvt. CXXVI. An in Deo sint tres existentiæ.
•  
  PDF 102 Tres esse in Deo existentias, & æternitates rælatiuas, recentiores aliqui affirm[a]nt. c. 1.
•  
  PDF 103 In Deo esse vnam tantum existentiam, & vnam tantum durationem, authoritate probatur. c. 2.
•  
  PDF 104 Eadem sententia confirmatur ratione. c. 3.
•  
  PDF 109 Dispvt. CXXVII. Vtrum nomen persona significet relationem, an substantiam.
•  
  PDF 109 Variæ Scholasticorum opiniones. c. 1.
•  
  PDF 110 Nomen persona significat formaliter, & directe substa[n]tiam, materialiter vero est directe relationem, essentiam autem consequenter. c. 2.
•  
  PDF 115 Disp. CXXVIII. Vtrum nome[n] significet positiuum aliquid, an solum negationem.
•  
  PDF 115 Vnitatem formaliter esse solu quandam negationem in ente, Putat S. Thomas. & alij. c. 1.
•  
  PDF 116 Rationem formalem vnitatis, quæ est paßio entis, esse quid positiuum, probabilius sentiunt Alexander, Bonauentura & Scotus. c. 2.
•  
  PDF 117 Respondetur priori fundamento prioris sententiæ. c. 3.
•  
  PDF 117 Disp. CXXIX. An nomina numeralia significent aliquid positiuum in Deo.
•  
  PDF 117 Duæ Scholasticorum sententiæ. cap. 1.
•  
  PDF 118 Nomina numerorum in Deo significare aliquid positiuum supra singulas vnitates verior opinio est. c. 2.
•  
  PDF 119 Soluitur ratio secundæ sententiæ. c. 3.
•  
  PDF 120 Disp. CXXX. An nomen persona significet rationem realem communem tribus diuinis personis.
•  
  PDF 120 Variæ Scholasticorum sententiæ. cap. 1.
•  
  PDF 121 Nomen persona significare quid commune tribus relationibus diuinis non quiddit atiue, sed denominatiue, verior sententia est. c. 2.
•  
  PDF 122 Solutio argumentorum tertiæ sententiæ. c .3.
•  
  PDF 127 Disp. CXXXI. De vario nominum vsu in mysterio Trinitatis.
•  
  PDF 127 De nominibus, idem alius, & aliud, vnus & vnum. c. 1.
•  
  PDF 128 De nominibus diuersitatis, separationis, & vnionis. c. 2.
•  
  PDF 129 De nominibus Triplex, & multiplex. c. 3.
•  
  PDF 130 De vocibus vnicus singularis, & solus. c. 4.
•  
  PDF 133 Disp. CXXXII. An aliqui Philosophi gentilium notitiam habuerint huius msterij.
•  
  PDF 133 Plures Philosophi mysterium Trinitatis cognouerunt. c .1.
•  
  PDF 134 Vnde adumbratam Trinitatis notitiam Philosophi habuerint. c. 2.
•  
  PDF 134 Disp. CXXXIII. An sine peculari Dei reuelatione in hac vita mortali Trinitas possit euidenter demonstrari.
•  
  PDF 134 Demonstrari non posse, plures esse in Deo personas contra Raymundum Lullium ostenditur. cap. 1.
•  
  PDF 135 Demonstrari non posse in Deo esse tres personas contra eundem probatur. c. 2.
•  
  PDF 136 Euidenter ostendi non poße in Deo per Patrem, Filium, & Spiritum sanctum contra Raymundum ostenditur. c. 3.
•  
  PDF 136 Quid de doctrina huius Authoria sentiendum sit. c. 4.
•  
  PDF 138 Disp. CXXXIV. An Dei reuelatione communicari possit viatori notitia quidditatiua huius mysterij.
•  
  PDF 138 Status quæstionis. cap. 1.
•  
  PDF 138 Quid sentiant Scotus, & Nominales. c. 2.
•  
  PDF 139 Vera sententia Durandi & Capreoli. c. 3.
•  
  PDF 139 Solutio rationum prioris sententiæ. c. 4.
•  
  PDF 140 Disp. CXXXV. An viatori concedi possit notitia euidens Trinitatis, quod attinet ad quæstionem an est.
•  
  PDF 140 Qui senserint hanc notitiam viatori communicari posse. c. 1.
•  
  PDF 140 Talem notitiam viatori à Deo concedi non posse verior opinio fert. c. 2.
•  
  PDF 141 Ex testimonio, aut memoria non posse euidentem Trinitatis notitiam colligi. c. 3.
•  
  PDF 141 Ex effectibus non posse euidentem notitiam Trinitatis haberi. c. 4.
•  
  PDF 144 Dispvt. CXXXVI. An Deo recte tribuantur nomina concreta, & abstracta, & rationes ipsis significatæ.
•  
  PDF 144 Distinctio concreti, & abstracti in diuinis. cap. 1.
•  
  PDF 145 Aliter vtendum esse nominibus, & conceptibus abstractis, quam concretis, contra Præpositiuum, & Gregor probatur. c. 2.
•  
  PDF 146 Quæ prædicentur de notionibus. c. 3.
•  
  PDF 147 Dispvt. CXXXVII. An præter quinque notiones alia sexta possit constitui.
•  
  PDF 148 Sextam notionem in filio, scilicet inspirabilitatem adstruit Scotus. cap. 1.
•  
  PDF 148 Ratio Caietani ob quam quinque tantum notiones debeant aßignari. c. 2.
•  
  PDF 149 Rationes Durandi & Canariensis de eadem re. c. 3.
•  
  PDF 149 Recentiorum ratio de eadem re. c. 4.
•  
  PDF 150 Vera ratio ob quam innascibilitas est peculiaris notio, non item inspirabilitas. c. 5.
•  
  PDF 152 Dispvt. CXXXVIII. An spiratio actiua distinguatur realiter à paternitate & filiatione.
•  
  PDF 152 Spirationem à paternitate, & filiatione sola ratione nostra differre contra Scotum & Durandum probatur. c. 1.
•  
  PDF 152 Quare dicantur in Deo esse quatuor relationes reales. c. 2.
•  
  PDF 153 Ob solam distinctionem rationis non prædicari spirationem de paternitate, aut filiatione vel contra. c. 3.
•  
  PDF 156 Disp. CXXXIX. De nominibus, quæ in Patre significare possunt rationem principij.
•  
  PDF 156 De nominibus principium & initium. cap. 1.
•  
  PDF 156 Quibus locis Scripturæ aliqui probent Patrem, aut Filium dici principium. c. 2.
•  
  PDF 157 Quo pacto Pater principium totius deitatis. c. 3.
•  
  PDF 158 Nomen principium non dicitur vniuoce de principio essentiali notionali. c. 4.
•  
  PDF 159 Principium analogice non æquiuoce dicitur de vtroque principio. c. 5.
•  
  PDF 159 De nominibus Author & causa. c. 6.
•  
  PDF 165 Dispvt. CXL. Quomodo nomen Ingenitum sit proprium personæ Patris.
•  
  PDF 165 Nomen Ingenitum, quondam Patribus fuisse suspectum. c.1.
•  
  PDF 176 [i.e. 166] Merito postea nomen Ingenitum fuisse à Patribus receptum, vt Patris significaret notionem. c. 2.
•  
  PDF 167 Nomen Ingenitum non solum negationem denotare. c. 3.
•  
  PDF 172 Dispvt. CXLI. Vtrum verbum in Deo proprie dicatur personaliter, an essentialiter.
•  
  PDF 172 Statuitur doctrina Catholica contra hæreticos. c. 1.
•  
  PDF 173 Variæ Scholasticorum opiniones. c. 2.
•  
  PDF 173 Tam actu dicendi, quam verbum in diuinis solum sumi notionaliter verior sententia est. c. 3.
•  
  PDF 175 Soluuntur argumenta Durandi. c. 4.
•  
  PDF 180 Dispvt. CXLII. An verbum procedat ex omnibus , quæ sunt in Deo formaliter.
•  
  PDF 181 Status controuersiæ. cap. 1.
•  
  PDF 181 Variæ Scholasticorum opiniones. c. 2.
•  
  PDF 182 Cognitione essentiæ, attributorum simulque Patris & Filij produci verbum verior sententia docet. c. 3.
•  
  PDF 183 Cognitioni Spiritus sancti, vt obiecti per se motui non producitur verbum. c. 4.
•  
  PDF 186 Disp. CXLIII. An cognitione creaturarum verbum procedat.
•  
  PDF 186 Duæ Theologorum opiniones. cap. 1.
•  
  PDF 187 Sententia Scoti exponitur. c. 2.
•  
  PDF 187 Sententia Scoti vt verior authoritate probatur. c. 3.
•  
  PDF 188 Ratione à priori confirmatur prædicta sententia. c. 4.
•  
  PDF 189 Idem ostenditur ratione à posteriori. c. 5.
•  
  PDF 191 Respondetur argumentis prioris sententiæ. c. 6.
•  
  PDF 193 Dispvt. CXLIV. Quo pacto nomen verbi denotet respectum.
•  
  PDF 193 Nomen verbi in Deo primarie significat relationem producti connotat autem secundarie essentiam. c. 1.
•  
  PDF 194 Non ratione solius essentiæ, nec solius proprietatis personalis, sed ratione vtriusque simul verbum habet respectum ad creaturas. cap. 2.
•  
  PDF 196 Dispvt. CXLV. An ratio imaginis solum conueniat Filio.
•  
  PDF 196 Opinio Durandi. c. 1.
•  
  PDF 197 Rationem imaginis soli filio proprie conuenire authoritate probatur. c. 2.
•  
  PDF 197 In Deo esse rationem imagins proprie ratione probatur. cap. 3.
•  
  PDF 198 Rationem imaginis in Deo soli filio conuenire varie à Doctoribus probatur. c. 4.
•  
  PDF 199 Optima ratione ostenditur solum filium esse imaginem Patris. cap. 5.
•  
  PDF 203 Disp. CXLVI. An Spiritus S. procedat à Patre & Filio.
•  
  PDF 203 Spiritus S. à filio non procedere Græci dogmatizant. c. 1.
•  
  PDF 204 Hic error ex Scripturis refellitur. c. 2.
•  
  PDF 205 Spiritum à filio procedere definitum est ab Ecclesia. c. 3.
•  
  PDF 206 Vbi addita fuerit primum symbolo Niceno particula Filioque. cap. 4.
•  
  PDF 207 Spiritum S. à filio procedere docuerunt grauißimi Patres Ecclesiæ Græcæ. c .5.
•  
  PDF 208 Eadem veritas ostenditur ex patribus qui dixerunt Spiritum S. esse à Patre per Filium. c. 6.
•  
  PDF 209 Obiiciunt nobis Græci aliquos Patres Orientis. c. 7.
•  
  PDF 210 Disp. CXLVII. An si Spiritus S. à Filio non procederet ab eo distingueretur.
•  
  PDF 211 Status quæstionis. c. 1.
•  
  PDF 211 Sententia Henrici, Scoti, & aliorum. c. 2.
•  
  PDF 212 Sententia Henrici, & Scoti nihil periculi habet in fide. cap. 3.
•  
  PDF 213 Vera opinio S. Thomæ authoritate probatur. c. 4.
•  
  PDF 214 Quibus rationibus hæc sententia à Durando, & Caietano, & alijs probetur. c. 5.
•  
  PDF 216 Duabus optimis rationibus prædicta opinio confirmatur. cap. 6.
•  
  PDF 217 Diluuntur rationes prioris sententiæ. c. 7.
•  
  PDF 218 Corollaria præcedentis doctrinæ. c. 8.
•  
  PDF 219 Dispvt. CXLVIII. Vnde diuinis emanationibus distinctio realis proueniat.
•  
  PDF 219 Variæ Scholasticorum opiniones. c. 1.
•  
  PDF 220 Verior sententia has duas emanationes sola oppositione, quam habent ratione adiuncti realiter distingui. c. 2.
•  
  PDF 224 Disp. CVLIX. An Pater, & Filius sint vnum principium Spiritus sancti.
•  
  PDF 224 Status quæstionis. c. 1.
•  
  PDF 224 Patrem, & Filium vere, & proprie dici vnum, non plura principia Spiritus sancti, verior senentia tradit. c. 2.
•  
  PDF 225 Respondetur argumentis Durando & Gregorij. c. 3.
•  
  PDF 226 Dispvt. CL. An Spiritus sanctus procedat Patre & Filio vt à duobus spirantibus vi suæ processionis.
•  
  PDF 226 Duæ Scholasticorum opiniones. c. 1.
•  
  PDF 227 Spiritum sanctum per se quarto modo postulare ex parte principij duo supposita verior sententia est. c. 2.
•  
  PDF 228 Satisfit argumentis Scoti. c. 3.
•  
  PDF 232 Dispvt. CLI. Quare dici possit, Pater & Filius diligunt se Spiritu Sancto.
•  
  PDF 232 Varie Scholasticorum opiniones. c. 1.
•  
  PDF 233 Probabilior sententia ratione S. Thomæ, Bonauenturæ, & Thomistarum explicatur. c. 2.
•  
  PDF 235 Vera ratio præcedentis sententiæ. c. 3.
•  
  PDF 235 Soluuntur quædam oppositiones. c. 4.
•  
  PDF 236 Qua ratione dici poßit, Spiritus sanctus diligit se seipso. cap. 5.
•  
  PDF 236 An recte dici poßit, Pater est sapiens, vel sapit sapientia genita. c. 6.
•  
  PDF 237 Qua ratione dici non poßit, Filius sapiens sapientia genita, vel ingenita. c. 7.
•  
  PDF 237 Dispvt. CLII. An Pater & Filius diligant creaturas Spiritu sancto.
•  
  PDF 237 Prior Scholasticorum opinio. c. 1.
•  
  PDF 238 Patrem & Filium vere dicendos esse diligere creaturas Spiritu S. Probabiliter opinio fert. c. 2.
•  
  PDF 240 Disp. CLIII. An ratio doni sit proprietas Spiritus sancti.
•  
  PDF 240 Variæ Scholasticorum opiniones. c. 1.
•  
  PDF 241 Donum, quod natura sua donum est, proprietatem esse Spiritus S. verior sententia est. c. 2.
•  
  PDF 242 Dispvt. CLIV. An ratio doni conueniat Spiritui sancto ratione essentiæ, vel proprietatis personalis.
•  
  PDF 242 Quid sentiant Scotus & Caietanus. cap. 1.
•  
  PDF 243 Spiritum sanctum ratione suæ proprietatis personalis, non tantum esse Spiritum, sed etiam donum verior sententia est.c. 2.
•  
  PDF 244 Corollaria præcedentis doctrinæ. c. 3.
•  
  PDF 249 Disp. CLV. An nomina concreta singulariter vel pluraliter prædicentur iuxta singularitatem, & pluralitatem formarum.
•  
  PDF 249 Opiniones Ricardi, & Durandi. cap. 1.
•  
  PDF 250 Quid sentiant Marsilius, & Gabriel. c. 2.
•  
  PDF 250 Caietani & aliorum Thomistarum sentiant. c. 3.
•  
  PDF 251 Nomina concreta substantiua, ex sola forma vnitate, aut numero singulariter, aut pluraliter dici probabilior opinio fert. c. 4.
•  
  PDF 252 Corollaria præcedentis opinionis. c. 5.
•  
  PDF 252 Argumenta contra prædictam opinionem. c. 6.
•  
  PDF 254 Opponunt nobis aduersarij S. Thomam. c. 7.
•  
  PDF 255 Nomina adiectiua pluraliter de tribus personis prædicari debent, sed de vno Deo singulariter. c. 8.
•  
  PDF 257 Disp. CLVI. An indiuiduum deitatis concretum, quod solet vocari hic Deus, cognitione nostra præcedat personas.
•  
  PDF 257 Duæ Scholasticorum opiniones. c. 1.
•  
  PDF 258 Concedendum esse concretum Deitatis, quamuis alio modo quam Caet. posuit verior sentenstia est. c. 2.
•  
  PDF 259 Soluuntur argumenta prioris sententiæ. c. 3.
•  
  PDF 260 Qua ratione dicere poßimus, hic Deus est, hic Deus. c. 4.
•  
  PDF 260 Disp. CLVII. Quæ harum propositionum, Deus generat, Deus non generat, sit vera, & quæ sit falsa.
•  
  PDF 261 Qua ratione antiquiores Scholastici affirmantem propositionem dicant esse veram. cap. 1.
•  
  PDF 261 Propositionem negantem esse veram censent Durandus & Nominales. c. 2.
•  
  PDF 262 Verior sententia, quæ asserit prædictas propositiones esse contradictorias, & affirmantem esse veram, negantem vero falsam, à Scholasticis variè probatur. c. 3.
•  
  PDF 263 Eadem sententia optima ratione ostenditur. c. 4.
•  
  PDF 264 Diluuntur quædam oppositiones contra hanc suppositionem nominis Deus. c. 5.
•  
  PDF 266 Nomen Deus, nisi ei aliquid addatur, semper supponitur pro indiuiduo concreto Deitatis. c. 6.
•  
  PDF 268 Quid de hac propositione sentiendum, sit Deus genuit alium Deum. c. 7.
•  
  PDF 279 Dispvt. CLVIII. Vtrum personæ diuinæ, relationibus constituantur, & distinguantur, an absolutis proprietatibus.
•  
  PDF 280 In personis non esse proprietates, quibus distinguantur, & constituantur, docuerunt Præpositiuus, & Gregorius. cap. 1.
•  
  PDF 280 Refellitur præcedens opinio. c. 2.
•  
  PDF 282 Personas diuinas constitui, & distingui proprietatibus absolutis, senserunt Ioannes de Ripis, & Scotus. c. 3.
•  
  PDF 282 Easdem personas distingui originibus censuit Bonauentura. cap. 4.
•  
  PDF 284 Personas diuinas constitui, & distingui solum relationibus verior sententia est. c. 5.
•  
  PDF 284 Arguit Scotus contra prædictam opinionem ex comparatione reali cum relationibus. c. 6.
•  
  PDF 285 Argumenta Scoti petita ex ratione principij constituentis. cap. 7.
•  
  PDF 286 Disp. CLIX. Qua ratione relatio constituat diuinam personam.
•  
  PDF 286 Nodus difficultatis præsentis controuersiæ. c. 1.
•  
  PDF 287 Opinio Caietani, & Canariensis. c. 2.
•  
  PDF 288 Quid senserit Capreolus, & Canariensis. c. 3.
•  
  PDF 289 Durandi, & Gabrielis sententia. c. 4.
•  
  PDF 290 Exponitur verior sententia. c. 5.
•  
  PDF 291 Satisfit argumentis Scoti in primo capite allatis. c. 6.
•  
  PDF 292 Diluuntur alia argumenta, quæ nobis opponi possunt. c. 7.
•  
  PDF 300 Dispvt. CLX. Vtrum actus voluntatis præcedat, an comitetur, aut subsequatur actus notionales.
•  
  PDF 300 Opinio Gregorij, Capreoli, & aliorum. cap. 1.
•  
  PDF 300 Quid senserint Scotus & Caietanus. c. 2.
•  
  PDF 301 Quamcumque voluntatem Dei circa actus notionales nullo modo priorem, sed posteriorem esse illis, verior sententia est. c. 3.
•  
  PDF 303 Quomodo Patres de hac re locuti fuerint. c. 4.
•  
  PDF 303 Disp. CLXI. Vtrum Spiritus sanctus producatur necessario, an libere.
•  
  PDF 303 Henricus censet Spiritum sanctum quodammodo libere, quodammodo naturaliter produci. cap. 1.
•  
  PDF 304 Proceßionem Spiritus sancti esse necessariam, tamen liberam Scotus autumat. c. 2.
•  
  PDF 304 Spirationem Spiritus sancti, non tamen necessariam, sed etiam naturalem, & non liberam dicendam; verior sententia est. c. 3.
•  
  PDF 306 Diluuntur argumenta Scoti. c. 4.
•  
  PDF 308 Dispvt. CLXII. Quid significet particula, de, cum dicitur filius de substantia patris.
•  
  PDF 308 Particulam, de, non significare principium materiale contra Henricum, & Durandum probatur. cap. 1.
•  
  PDF 308 Particula, de, in prædicta loquutione significat principium consubstantiale. c. 2.
•  
  PDF 309 Formalis terminus proceßionis est essentia diuina, totus vero terminus est persona. c. 3.
•  
  PDF 311 Disp. CLXIII. An in Deo sit vera ratio potentiæ producentis intra ipsam.
•  
  PDF 311 Duæ opiniones Aureoli, & Gregorij, & aliorum. c. 1.
•  
  PDF 312 In Deo esse veram realem potentiam producentem non tantum respectu personæ productæ, sed etiam respectu actus notionalis probabilius est. c. 2.
•  
  PDF 312 Respondetur argumentis Aureoli, & aliorum. c. 3.
•  
  PDF 314 Disp. CLXIV. Quid sit formaliter potentia producens Deum.
•  
  PDF 314 Opinio Bonauenturæ. cap. 1.
•  
  PDF 315 Exponuntur quinque aliæ Scholasticorum sententiæ. c. 2.
•  
  PDF 316 Potentiam, quæ producit personam diuinam, esse diuinam essentiam connatata proprietate, verior sententia est. c. 3.
•  
  PDF 317 Corollaria superioris sententiæ, & solutio argumentorum aliarum opinionum. c. 4.
•  
  PDF 318 Disp. CLXV. An tres personæ æquales sint in omnipotentia.
•  
  PDF 318 Varia Scholasticorum placita. cap. 1.
•  
  PDF 319 Vera sententia. c. 2.
•  
  PDF 322 Disp. CLXVI. An relatio æqualitatis, similitudinis, & identitatis inter personas sit realis.
•  
  PDF 323 Scotus putat has relationes esse reales. cap. 1.
•  
  PDF 323 Has relationes tantum esse rationis probabilior opinio fert, varie tamen probatur. c. 2.
•  
  PDF 324 Optima ratione præcedens sententia confirmatur. c. 3.
•  
  PDF 324 Oppositio contra rationem prædictam. c. 4.
•  
  PDF 325 Corollaria huius controuersiæ. c. 5.
•  
  PDF 327 Dispvt. CLXVII. An inter personas diuinas sit ordo prioris & posterioris secundum rem.
•  
  PDF 328 Quid sententiant Scholastici. cap. 1.
•  
  PDF 328 Inter diuinas personas non solum esse ordinem, sed vnam priorem secundum rem origine, quam aliam, probabilior sententia docet. c. 2.
•  
  PDF 330 Dispvt. CLXVIII. An origines oppositæ, & distinctæ secundum rem, habeant inter se ordinem prioris & posterioris.
•  
  PDF 330 Opinio Bonauenturæ, & Durandi. cap. 1.
•  
  PDF 330 Non minus per se esse realem ordinem prioris, & posterioris inter origines, quam inter personas, verior sententia est. cap. 2.
•  
  PDF 332 Disp. CLXIX. Qua ratione vna persona in alia esse dicatur.
•  
  PDF 333 Vnam personam non esse in alia secundum se totam sentit Henricus. c. 1.
•  
  PDF 333 Vnam personam totam esse in alia, & è contra probabilior opinio docet. c. 2.
•  
  PDF 335 Disp. CLXX. Quid sit missio diuinæ personæ.
•  
  PDF 335 Varie sententiæ Scholasticorum. c. 1.
•  
  PDF 336 Mißionem solum esse æternam proceßionem connotato effectu temporali verior sententia est. c. 2.
•  
  PDF 337 Corollaria præcedentis opinionis. c. 3.
•  
  PDF 347 Disp. CLXXI. An vnus Deus sit auctor omnium rerum.
•  
  PDF 347 Varij errores hæreticorum. c. 1.
•  
  PDF 348 Catholica doctrina contra hæreticos statuitur. c. 2.
•  
  PDF 352 Dispvt. CLXXII. An creatio sit productio ex nihilo.
•  
  PDF 352 Sententia VVicleffi. c. 1.
•  
  PDF 353 Refellitur prædicta sententia. c. 2.
•  
  PDF 355 Exponitur definitio creationis. c. 3.
•  
  PDF 358 Dispvt. CLXXIII. Vtrum creatio sit pura relatio, an quid absolutum.
•  
  PDF 358 Creationem esse influxum realem & absolutum Dei in creaturas senserunt quidam recentiores. c. 1.
•  
  PDF 358 Creationem esse solum relationem creaturæ ad creatorem vera & communis opinio fert. c. 2.
•  
  PDF 359 Relationem creationis sola ratione à re creata distingui. cap. 3.
•  
  PDF 360 Diluuntur argumenta prioris sententiæ. c. 4.
•  
  PDF 363 Dispvt. CLXXIV. An creatio sit trantum subsistentium.
•  
  PDF 363 Gratiam, & dona supernaturalia in nobis creari multi Scholastici existimarunt. c. 1.
•  
  PDF 363 Nec gratiam, nec vllam formam accidentariam, aut substantialem, quæ natura sua pendet à subiecto vel à materia creari aut concreari authoritate probatur. c. 2.
•  
  PDF 365 Ratione confirmatur præcedens opinio. c. 3.
•  
  PDF 366 Corollaria præcedentis doctrinæ. c. 4.
•  
  PDF 370 Dispvt. CLXXV. An creaturæ conuenire possit natiua virtus creandi.
•  
  PDF 370 De potentia absoluta id fieri posse autumat Durandus. c. 1.
•  
  PDF 372 Nullam creaturam productam esse, aut produci posse, quæ habet in se virtutem creandi rem minimam verior opinio est. c. 2.
•  
  PDF 373 Dispvt. CLXXVI. An creatura assumi possit vt instrumentum ad creandum.
•  
  PDF 373 Posse creaturam assumi vt instrumentum creationis senserunt nonnulli cum Magistro. c. 1.
•  
  PDF 373 Opposita sententia verior est, varie tamen probari solet. cap. 2.
•  
  PDF 374 Præcedens opinio optima ratione monstratur nulla posita in instrumento innata virtute. c. 3.
•  
  PDF 376 Eadem opinio contra potentiam, quam vocant obedientialem confirmatur. c. 4.
•  
  PDF 378 Quomodo cetera instrumenta habent præuiam operationem, vel aliquid propria virtute productum in effectu. cap. 5.
•  
  PDF 380 Solutio argumentorum prioris opinionis. c. 6.
•  
  PDF 392 Disp. CLXXVII. An mundus potuerit esse ab æterno.
•  
  PDF 392 Mundum incepisse initio temporis, fides Catholica docet. cap. 1.
•  
  PDF 392 Nullam creaturam etiam permanentem, & incorruptibilem potuisse ab æterno incipere, senserunt Albertus, & alij. cap. 2.
•  
  PDF 393 Creaturam permanentem etiam corruptibilem, sed absque corruptione non potuisse esse ab æterno, probabilior opinio fert. c. 3.
•  
  PDF 395 De æternitate motus, & generationum, an sit poßibilis varie Scholastici docuerunt. c. 4.
•  
  PDF 395 Hoc vniuersum præter generationes substantiarum, & accidentium, quod attinet ad reliqua omnia, potuisse esse ab æterno probabilior opinio est. c. 5.
•  
  PDF 410 Disp. CLXXVIII. Num Angeli sint incorporei.
•  
  PDF 411 Præter creaturas visibiles esse aliquam à se[n]sibili materia abstractam quam communiter Angelum vocamus. c. 1.
•  
  PDF 411 Qui senserint Angelos esse corporeos. c .2.
•  
  PDF 412 Verior sententia authoritate probatur. c. 3.
•  
  PDF 413 Eadem opinio Scriptura, & ratione ostenditur. c. 4.
•  
  PDF 413 Diluuntur fundamenta prioris sententiæ. c. 5.
•  
  PDF 416 Dispvt. CLXXIX. Vnde sumantur in Angelis genus & differentia.
•  
  PDF 416 Opinio Durandi. c. 1.
•  
  PDF 417 Quid sentiant Henricus, & alij Scholastici. c. 2.
•  
  PDF 417 Vera sententia. c. 3.
•  
  PDF 419 Disp. CLXXX. An multitudo Angelorum excedat numerum rerum corporearum.
•  
  PDF 419 Error de numero Angelorum. c. 1.
•  
  PDF 420 Non constat maiorem esse numerum Angelorum, quam corporum. cap. 2.
•  
  PDF 420 Plures esse Angelos, quam homines. c. 3.
•  
  PDF 421 Dispvt. CLXXXI. An singuli Angeli suapte natura specie differant.
•  
  PDF 422 Duæ opiniones S. Thomæ, & discipulorum eius. c. 1.
•  
  PDF 422 Duæ aliæ Scholasticorum sententiæ. c. 2.
•  
  PDF 423 Probabilior sententia, Angelos solo numero differre posse, an vero nunc ita differant occultum est. c. 3.
•  
  PDF 425 Dispvt. CLXXXII. Vtrum Angeli natura sua, an gratia Dei incorruptibiles sint.
•  
  PDF 425 Quid senserint S. Thomas, Caietanus, & alij Thomistæ. C. 1.
•  
  PDF 425 Probabilior sententia. C. 2.
•  
  PDF 427 Corollaria præcedentis doctrinæ. c. 3.
•  
  PDF 428 Posterior pars probabilioris sententiæ confirmatur. c. 4.
•  
  PDF 428 Diluuntur argumenta prioris sententiæ. c. 5.
•  
  PDF 430 Disp. CLXXXIII. An materiæ, siue corpori Angeli naturaliter vniantur.
•  
  PDF 430 Error Philosophorum, & Origenis. c. 1.
•  
  PDF 431 Vera sententia. c. 2.
•  
  PDF 432 Disp. CLXXXIV. Vtrum in corporibus assumptis vere, solum secundum imaginationem Angeli appareant.
•  
  PDF 433 Non solum imaginatione, sed etiam reipsa Angelis in corporibus apparent. c. 1.
•  
  PDF 434 De figura & qualitatibus corporum quæ assumuntur. c. 2.
•  
  PDF 435 Diluuntur argumenta prioris sententiæ. c. 3.
•  
  PDF 436 De qua materia, & qua virtute corpora ab Angelis assumantur. c. 4.
•  
  PDF 436 Disp. CLXXXV. An omnes apparitiones Dei quæ factæ narrantur, Angelorum ministerio factæ fuerint.
•  
  PDF 436 Non omnes apparitiones ministerio Angelorum factas fuisse nonnulli Patres existimarunt. cap. 1.
•  
  PDF 437 Deum semper im vtroque testamento mysterio Angelorum apparuisse verior opinio fert. c. 2.
•  
  PDF 440 Dips. CLXXXVI. An operationes vitæ posterioris generis fieri possint ab Angelis in corporibus assumptis.
•  
  PDF 440 Varia Scholasticorum placita. cap. 1.
•  
  PDF 441 Vera sententia. c. 2.
•  
  PDF 442 Dispvt. CLXXXVII. Num Angeli vere sint in loco corporeo.
•  
  PDF 442 Catholica, & certa doctrina. cap. 1.
•  
  PDF 443 Argumenta contra prædictam sententiam. c. 2.
•  
  PDF 444 Dispvt. CLXXXVIII. Quænam sit Angelo ratio, vt existat in loco.
•  
  PDF 444 Angelum in loco esse per qualitatem diuinitus communicatam adstruit Alexander. cap. 1.
•  
  PDF 444 Angelum esse in loco per operationem transeuntem opinio fuit Ægidij, & Ferrariensis. c. 2.
•  
  PDF 446 Angelum esse in loco per aliquid instar operationis. c. 3.
•  
  PDF 447 Angelum esse in loco per quandam applicationem virtutis ad operandum, defendit Caietanus. c. 4.
•  
  PDF 447 Angelum sua nuda substantia esse in loco non determinato prouinciauit Durandus. c. 5.
•  
  PDF 448 Angelum per suam solam substantiam esse in loco determinato complures Scholastici autumant. c. 6.
•  
  PDF 449 Vera sententia. c. 7.
•  
  PDF 451 Dispvt. CLXXXIX. Num Angelus necessario sit, vbi operatur.
•  
  PDF 451 Angelum posse operari, vbi non est, non pauci Theologi docent. cap.1.
•  
  PDF 452 Angelum indigere loci propinquitate ad operandum probabilior opinio fert. c. 2.
•  
  PDF 452 Argumentis prioris sententiæ fit satis. c. 3.
•  
  PDF 454 Dispvt. CXC. An possit esse Angelus in diuersis locis simul.
•  
  PDF 455 Status controuersiæ. cap. 1.
•  
  PDF 455 Angelum esse posse simul in pluribus locis non adæquatis nonnulli docuerunt. c. 2.
•  
  PDF 455 Verior sententia, Angelum non posse esse in pluribus locis etiam non adæquatis vllo modo. c. 3.
•  
  PDF 456 Disp. CXCI. Num Angelus ita habeat determinatum locum, vt in maiori aut minori esse nequeat.
•  
  PDF 456 Varia placita Scholasticorum. cap. 1.
•  
  PDF 457 Locum Angeli maximum determinatum esse de minimo autem nihil nobis constare probabilius est. c. 2.
•  
  PDF 457 Quomodo probet Scotus Angelum non posse esse in minori, & minori loco in infinitum. c. 3.
•  
  PDF 458 Dispvt. CXCII. An possit Angelus esse in loco indiuisibili.
•  
  PDF 458 Duæ sententiæ Scholasticorum. cap. 1.
•  
  PDF 459 Sententia Scoti. cap. 2.
•  
  PDF 460 Quare Angelus, qui mouet cœlum, non sit in toto, sed in aliqua parte illius. cap. 3.
•  
  PDF 461 Dispvt. CXCIII. An plures Angeli simul in eodem loco esse possint.
•  
  PDF 462 Plures Angelos non posse esse in eodem loco, etiam non adæquato, Bonauentura & alij dixerunt. c. 1.
•  
  PDF 462 Refellitur præcedens sententia. c. 2.
•  
  PDF 463 Plures Angelos in eodem loco adæquato esse non posse, docuerunt Thomistæ. c. 3.
•  
  PDF 464 Verior sententia est plures Angelos posse esse in eodem loco. cap. 4.
•  
  PDF 465 Dispvt. CXCIV. An moueri possit Angelus de loco ad locum.
•  
  PDF 466 Quid sentiant Heruæus, & Durandus. cap. 1.
•  
  PDF 466 Angelum loco moueri vera sententia est. c. 2.
•  
  PDF 467 Angelum à se moueri. c. 3.
•  
  PDF 468 Disp. CXCV. An motus Angeli sit aliquid in ipso Angelo.
•  
  PDF 468 Motum Angeli aliquid ei intrinsecum esse, docuit Lichetus. cap. 1.
•  
  PDF 468 Angelum tantum moueri ad formam extrinsecam plerique docuerunt. c. 2.
•  
  PDF 469 Notationes pro explicatione verioris sententiæ. c. 3.
•  
  PDF 470 Media sententia probabilior est. c. 4.
•  
  PDF 472 Satisfit argumentis, quæ nostræ sententiæ opponuntur. c. 5.
•  
  PDF 473 Moueri potest Angelus motu continuo. c. 6.
•  
  PDF 475 Disp. CXCVI. An possit Angelus de extremo ad extremum moueri sine medio.
•  
  PDF 475 Variæ Scholasticorum opiniones. cap. 1.
•  
  PDF 476 Probabilior opinio. c. 2.
•  
  PDF 477 Satisfit argumentis aliarum opinionum. c. 3.
•  
  PDF 480 Disp. CXCVII. An motus Angeli per medium possit esse in instanti.
•  
  PDF 480 Angelum per medium moueri posse in instanti non pauci existimarunt. cap. 1.
•  
  PDF 480 Angelum per medium non posse in instanti moueri, verior opinio infert. c.2.
•  
  PDF 481 Diluuntur argumenta prioris sententiæ. c. 3.
•  
  PDF 482 De motu discreto Angeli. c. 4.
•  
  PDF 484 Dispvt. CXCVIII. An intellectio in Angelo sit sua substantia.
•  
  PDF 484 Sententia Aristotelis & Durandi. cap.1.
•  
  PDF 484 Intellectionem in Angelo non esse eius essentiam verior sententia docet. c. 2.
•  
  PDF 487 Dispvt. CXCIX. An sit in Angelis intellectus agens, & possibilis.
•  
  PDF 487 Variæ opiniones. cap. 1.
•  
  PDF 488 Vera sententia. c. 2.
•  
  PDF 491 Dispvt. CC. An per species Angeli intelligant.
•  
  PDF 491 Angelos per solam suam essentiam & intellectum omnia intelligere senserunt Durandus & Nominales. c. 1.
•  
  PDF 492 Communis sententia. c. 2.
•  
  PDF 493 Iudicium vtraque sententia. c. 3.
•  
  PDF 495 Disp. CCI. An accipiat Angelus species à rebus.
•  
  PDF 495 Opinio Scoti, & aliorum. c. 1.
•  
  PDF 495 Angelum nullas species accipere à rebus communis, & verior sententia est. cap. 2.
•  
  PDF 497 Quomodo has species Angelus habeat ab initio ingenitas. cap. 3.
•  
  PDF 498 Disp. CCII. An plurium rerum possit esse vna species.
•  
  PDF 498 Singularum rerum singulas species esse dixerunt Scotus, & alij. cap. 1.
•  
  PDF 498 Vnam esse speciem, aut qualitatem in Angelis plura repræsentantem plures authores dixerunt. c. 2.
•  
  PDF 500 Disp. CCIII. An quo superior Angelus est, eo per pauciores species intelligat.
•  
  PDF 500 Superiores Angelos non intelligere per pauciores species existimarunt Scotus, & Bassolis. c. 1.
•  
  PDF 500 Angelos superiores non solum Hierarchia, & ordines, sed etiam natura intelligere per pauciores species Thomistæ dixerunt.c. 2.
•  
  PDF 501 Duæ aliæ Scholasticorum sententiæ. cap. 3.
•  
  PDF 502 Quid in hac re sentiendum sit. c. 4.
•  
  PDF 503 Disp. CCIV. Quomodo Angelus seipsum cognoscat.
•  
  PDF 504 Opinio Scoti, & aliorum. c. 2.
•  
  PDF 504 Angelum seipsum intelligere per suam essentiam, verior sententia est, sed non eodem modo ab omnibus intellecta. cap. 2.
•  
  PDF 507 Disp. CCV. Quo pacto vnus Angelus alium cognoscat.
•  
  PDF 507 Vnumquemque Angelum per suam essentiam cognoscere alium quecumque nonnull dixerunt. c. 1.
•  
  PDF 508 Vnum Angelum cognoscere alium per essentiam illius alij dixerunt. c. 2.
•  
  PDF 509 Sola virtute intellectus aut per speciem vnum Angelum ab alio cognosci, probabilior opinio fert. c .3.
•  
  PDF 511 Disp. CCVI. Quo pacto Angelus natraliter Deum cognoscat.
•  
  PDF 511 Duæ Scholasticorum opiniones. c. 1.
•  
  PDF 511 Sententia probabilior. c. 2.
•  
  PDF 515 Dispvt. CCVII. An futura contingentia ex solis causis naturalibus prouenientia ab Angelo cognosci possint.
•  
  PDF 516 Hæc contingentia non posse ab Angelis certo cognosci non pauci docuerunt. c. 1.
•  
  PDF 516 Euentus contingentes non pendentes vllo modo ex arbitrio certo ab Angelo cognosci verior sententia est. c. 2.
•  
  PDF 517 Diluuntur argumenta prioris sententiæ. c. 3.
•  
  PDF 518 Disp. CCVIII. An futura contingentia ex libero arbitrio propria virtute ab Angelis certo cognoscantur.
•  
  PDF 518 Hæc futura ab Angelis certo cognosci non posse, Catholicis indubitatum est. c. 1.
•  
  PDF 519 Qua ratione nonnulli probent hæc futura ab Angelis certo no[n] cognosci. cap. 2.
•  
  PDF 520 Argumentum difficile contra prædictam doctrinam, cui Doctores varie respondent. c. 3.
•  
  PDF 521 Vera solutio superioris argumenti. c .4.
•  
  PDF 524 Dispvt. CCIX. An cogitationes, & affectus cordis nostri ab Angelo propria virtute certo cognoscantur.
•  
  PDF 524 Cogitationes cordis, & volitiones cognosci ab Angelis non solum quid sint, sed etiam circa quid sint, senserunt Heruæus, & Durandus. c. 1.
•  
  PDF 525 Secreta cordium sola Dei voluntate impediente ab Angelis non cognosci, dixerunt Scotus, & alij. c. 2.
•  
  PDF 256 [i.e. 526] Communis sententia, quæ asserit, secreta cordium non posse ab Angelis suapte natura cognosci, à Thoma de Argentina, & Aegidio explicatur. c. 3.
•  
  PDF 528 Secundus, & tertius modus, quo prædictam communem sententiam explicat Henricus. c. 4.
•  
  PDF 529 Quartus modus explicandi eandem communem sententia[m], ex S. Thoma, Alexandro, & ali[i]s confirmatur ratione Ricardi. c. 5.
•  
  PDF 530 Eundem modum defendendi communem sententiam aliter probant, S. Thomas, Caietanus, & Ferrariensis, quem impugnant Scotus, & Durandus. c. 6.
•  
  PDF 530 Rationi Durandi respondet Ferrariens. c. 7.
•  
  PDF 531 Eidem rationi Durandi respondet Caietanus. c. 8.
•  
  PDF 532 Communem sententiam alia ratione corfirmat Gregorius. cap. 9.
•  
  PDF 533 Iudicium authoris in præsenti controuersia. C. 10.
•  
  PDF 533 Disp. CCX. Quid sit cogitatio, an secretum cordis, quod Angelus suapte natura scire non valet.
•  
  PDF 533 Opinio Gregorij Ariminensis. c. 1.
•  
  PDF 534 Non eodem modo de affectibus, & de cogitationibus sentie[n]dum probabile nonnulli existimant. c. 2.
•  
  PDF 535 Oppositiones contra prædictam sententiam. c. 3.
•  
  PDF 536 Dispvt. CXXI. Quo pacto Angeli inter se loquantur.
•  
  PDF 536 Angelos sibi mutuo loqui, indubitatum est. c. 1.
•  
  PDF 537 Vnum Angelum alteri loqui, dum imprimit in mentem eius cognitionem obiecti à se cogniti, autumat Scotus. c. 2.
•  
  PDF 538 Sententia Scoti refellitur. c. 3.
•  
  PDF 539 Vnum Angelum alteri loqui imprimendo ei speciem suæ cognitionis, nonnulli censent. c. 4.
•  
  PDF 540 Præcedens opinio confutatur. c. 5.
•  
  PDF 542 Diluuntur rationes superioris sententiæ. c. 6.
•  
  PDF 543 Angelos sibi mutuo loqui per hoc, quod vnus imprimit cognitionem sui conceptus menti alterius Angeli, senserunt Ocam, & Gabriel. c. 7.
•  
  PDF 544 Vnum Angelum alteri loqui eo solum, quod velit suum secretum ei manifestum fieri, absque alia in ipso mutatione, dixerunt Caietanus, & Capreolus. c. 8.
•  
  PDF 546 Quid senserit Durandus. c. 9.
•  
  PDF 547 Locutionem Angelorum fieri per signa quædam spiritualia, quæ non sint conceptus, & intellectiones, senserunt Ægidius, & alij. c. 10.
•  
  PDF 548 Locutionem Angeli esse verbum mentis, vel intellectionem aliquam, alij censent. c. 11.
•  
  PDF 550 Diluuntur argumenta contra præcedentem opinionem. cap. 12.
•  
  PDF 551 Disp. CCXII. An possit Angelus loqui cum altero in quacunque distantia.
•  
  PDF 551 Necessaram esse determinatam distantiam, vt Angelus alteri loquatur, aliqui senserunt. c. 1.
•  
  PDF 551 Distantiam nihil conferre, vt vnus Angelus alteri loquatur, multo verius docuerunt Sanctus Thomas, & alij. cap. 2.
•  
  PDF 552 Dispvt. CCVIII. An possit vnus Angelus alteri ita loqui, vt alij non audiant, etiamsi velint.
•  
  PDF 552 Ita posse vnum Angelum alteri loqui, vt alij non poßint audire, nonnulli docuerunt. cap. 1.
•  
  PDF 552 Non posse vnum Angelum alteri ita secreto loqui, vt ab aliis non audiatur, alij non improbabiliter autamant. c. 2.
•  
  PDF 554 Dispvt. CCXIV. An possit Angelus naturæ suæ viribus mysteria gratiæ cognoscere.
•  
  PDF 554 Tres diversæ Scholasticorum sententiæ. cap. 1.
•  
  PDF 555 Notationes quædam pro explicatione verioris sententiæ. cap. 2.
•  
  PDF 556 Exponitur vera sententia in vniuersum. c. 3.
•  
  PDF 558 Corollaria superioris doctrinæ. c. 4.
•  
  PDF 562 Dispvt. CCXV. An habuerint Angeli notitiam mysteriorum supernaturalium per reuelationem Dei.
•  
  PDF 562 Mysterium Incarnationis Angelis in via fuisse reuelatum est communis sententia. cap. 1.
•  
  PDF 563 Explicantur Scripturæ, & Patrum testimonia, quæ contra superiorem opinionem pugnare videntur. c. 2.
•  
  PDF 564 Quæ mysteria Angeli beati in Verbo cognouerint. c. 3.
•  
  PDF 564 Dispvt. CCXVI. An intellectus vnius Angeli ab alio illuminetur.
•  
  PDF 565 Opinio Durandi. cap. 1.
•  
  PDF 566 Secunda sententia quinque modis explicata. c. 2.
•  
  PDF 567 Caietanus benigne interpretatur sententiam S. Thomæ. cap. 3.
•  
  PDF 568 Tres alij modi explicandi, & defendendi priorem opinionem. c. 4.
•  
  PDF 569 Vnum Angelum ab alio illuminari sola externa propositione probabilior opinio fert. c. 5.
•  
  PDF 570 Corollario superioris doctrinæ. c. 6.
•  
  PDF 571 Disp. CCXVII. An solum Angelus inferior à superori, vel superior ab inferiori illuminari possit.
•  
  PDF 571 Inferiorem solum à superiori illuminari communii, opinio fert. cap. 1.
•  
  PDF 572 Corollaria præcedentis doctrinæ. c. 2.
•  
  PDF 573 Dispvt. CCXVIII. An natura corporea & materialis Angelo obediat ad quamcumque formam.
•  
  PDF 573 Materiam non obedire Angelo ad formam substantialem communis est omnium opinio. cap. 1.
•  
  PDF 574 Præcedens sententia ratione confirmatur. c. 2.
•  
  PDF 574 Quam formam accidentalem Angelus poßit in materia producere. c. 3.
•  
  PDF 575 Quid poßit Angelus, aut dæmon, in nostram imaginationem. c .4.
•  
  PDF 577 Dispvt. CCXIX. Quomodo intellectus Angeli sit in potentia, & in actu.
•  
  PDF 577 De actu primo Angeli ad intelligendum supernaturalia. cap. 1.
•  
  PDF 577 De habitibus naturalibus, quibus intellectus Angeli est in actu primo. c. 2.
•  
  PDF 578 De actu secundo intellectus Angeli, qui est intelligere. cap. 3.
•  
  PDF 580 Dips. CCXX. Vtrum Angelus possit plura per modum plurium, an solum per modum vnius cognoscere.
•  
  PDF 580 Plura non nisi per modum vnius simul ab Angelo cognosci posse varie Theologi defendunt. cap. 1.
•  
  PDF 582 Probabilior sententia. c. 2.
•  
  PDF 584 Respondetur argumentis, quæ videntur oppositum probare. cap. 3.
•  
  PDF 585 Dispvt. CCXXI. An omnia quæ Angelus naturali virtute intellectus assequi potest, simul cogitare valeat.
•  
  PDF 585 Quid sentiat Durandus. cap. 1.
•  
  PDF 585 Tres aliæ Scholasticorum opiniones. c. 2.
•  
  PDF 586 Probabilior sententia. c. 3.
•  
  PDF 588 Dissoluitur argumentum primæ opinionis. c. 4.
•  
  PDF 590 Dispvt. CCXXII. An intelligat Angelus per discursum.
•  
  PDF 590 Duæ oppositæ Scholasticorum sententiæ. cap. 1.
•  
  PDF 591 Prior pars probabilioris opinionis. c. 3.
•  
  PDF 593 Posterior pars probabilioris opinionis. c. 3.
•  
  PDF 593 Soluitur argumentum Scoti, & Gregorij. c. 4.
•  
  PDF 595 Dispvt. CCXXIII. An cognoscat Angelus rem esse, vel non esse per compositionem, seu diuisionem.
•  
  PDF 595 De compositione in Angelico intellectu. cap. 1.
•  
  PDF 596 De diuisione in eodem intellectu Angeli. c. 2.
•  
  PDF 597 Corollaria præcedentis doctrinæ. c. 3.
•  
  PDF 615 Disp. CCXXIV. An creati fuerint Angeli ante mundum corporeum.
•  
  PDF 615 Angelos creatos fuisse initio durationis ante mundum tamen visibilem, non pauci Patres senserunt. cap. 1.
•  
  PDF 616 Prædictam sententiam non posse ex Scriptura aperte damnari. c. 2.
•  
  PDF 617 Non fuisse sufficiens aliquod fundamentum, vt prædicta sententia damnaretur. c. 3.
•  
  PDF 618 Verba Concilij Lateranensis non continent damnationem superioris sententiæ. c. 4.
•  
  PDF 619 Angelos simul duratione cum creatura corporea conditos fuisse, probabilior opinio fert. c. 5.
•  
  PDF 619 Diluuntur rationes prioris sententiæ. c. 6.
•  
  PDF 621 Dispvt. CCXXV. An fuerint Angeli creati in cœlo Empyreo.
•  
  PDF 621 Variæ opiniones. cap. 1.
•  
  PDF 622 Certum non est, sed probabile tantum, Angelos in cœlo fuisse creatos. c. 2.
•  
  PDF 624 Disxpvt. CCXXVI. Vtrum Angeli creati fuerint in beatitudine solum naturali, an etiam in supernaturali.
•  
  PDF 624 Quinam senserint Angelos in beatitudine naturali fuisse creatos. cap. 1.
•  
  PDF 625 Contemplatio viæ in Angelis non habet veram rationem beatitudinis, tametsi beatitudinis aßimiletur. c. 2.
•  
  PDF 626 Malos Angelos non fuisse in beatitudine patriæ creatos. cap. 3.
•  
  PDF 627 Bonis Angelis non fuisse concessam beatitudinem patriæ à principio sui esse. c .4.
•  
  PDF 630 Dispvt. CCXXVII. Vtrum Angeli fuerint creati in sanctitate, & iustitia apud Deum, an in pura natura.
•  
  PDF 630 Angelos non fuisse in gratia creatos permulti Doctores senserunt. cap. 1.
•  
  PDF 631 Tam malos, quam bonos angelos in gratia fuisse creatos auctoritate Scholasticorum, & Patrum probatur. c. 2.
•  
  PDF 632 Testimonio Scripturæ, & ratione prædicta sententia confirmatur. cap. 3.
•  
  PDF 634 Conuelluntur fundamenta prioris sententiæ. c. 4.
•  
  PDF 635 Disp. CCXXVIII. An omnes Angeli in sanctitate, & iustitia æquali fuerint creati.
•  
  PDF 635 Angelos propria operatione ex gratia dispositos fuisse ad iustificationem verior sententia est. c. 1.
•  
  PDF 636 Angeli quo naturali dignitate perfectiores, maiorem à Deo gratiam consequuti sunt. c. 2.
•  
  PDF 637 Prædicta doctrina quibusdam notationibus illustratur. cap. 3.
•  
  PDF 640 Disp. CCXXIX. Vtrum Angelus post vnum actum meriti, an post plures beatitudinem consequutus fuerit.
•  
  PDF 640 Angelos promeritos fuisse beatitudinem. c. 1.
•  
  PDF 641 Angelos per opera sequentia beatitudinem eam fuisse promeritos, senserunt Magister & alij. c. 2.
•  
  PDF 641 Præcedens opinio refutatur. c. 3.
•  
  PDF 642 Simul duratione Angelos fuisse beatos, & meruisse suam beatitudinem, multi alij Scholastici docuerunt. c. 4.
•  
  PDF 643 Variis modis præcedens opinio explicatur, ac defenditur. cap. 5.
•  
  PDF 646 Quid de hac re sentiant Caietanus, & alij. c. 6.
•  
  PDF 647 Posterior pars præcedentis opinionis reijcitur. c. 7.
•  
  PDF 648 Aliæ Theologorum opiniones. c. 8.
•  
  PDF 649 Ferrariensis sententia. c. 9.
•  
  PDF 650 Probabilior opinior explicatur. c. 10.
•  
  PDF 651 Confirmatur præcedens sententia. c. 11.
•  
  PDF 656 Disp. CCXXX. Vtrum Angeli beati crescere possint in beatitudine essentiali, an solum in accidentaria.
•  
  PDF 656 Angelos beatos in beatitudine essentiali non crescere. c. 1.
•  
  PDF 657 Quo pacto beatitudo accidentaria Angelorum crescat. c. 2.
•  
  PDF 660 Dispvt. CCXXXI. An possit fieri à Deo creatura aliqua rationalis αναμαρτητ[ος], hoc est, impeccabilis.
•  
  PDF 660 Duæ Scholasticorum opiniones. c. 1.
•  
  PDF 661 Nullam creaturam rationalem impeccabilem, & sine libertate esse posse auctoritate probatur. c. 2.
•  
  PDF 662 Fundamentum rationum præcedentis sententiæ. c. 3.
•  
  PDF 663 Contra secundam sententiam opinio præcedens ratione confirmatur. cap. 4.
•  
  PDF 665 Contra primam sententiam eadem opinio ratione probatur. cap. 5.
•  
  PDF 669 Dispvt. CCXXXII. Vtrum peccatum Angeli fuerit superbia, an alterius naturæ.
•  
  PDF 669 Quid Scotus, & Gabriel senserint. c. 1.
•  
  PDF 670 Sententia Scoti, & Gabrielis impugnatur. c. 2.
•  
  PDF 672 Primum Angeli peccatum fuisse superbiam, vera, & communis Patrum & Scholasticorum opinio fert. c. 2.
•  
  PDF 672 Expenduntur quædam Scripturæ testimonia pro eadem sententia. cap. 4.
•  
  PDF 675 Dispvt. CCXXXIII. An peccauerit Angelus appetendo vnionem hypostaticam cum Deo, aut eam inuidendo homini.
•  
  PDF 675 Angelum appetitu vnionis hypostaticæ, & inuidia peccasse, recentiores autumant. c. 1.
•  
  PDF 676 Angelum potuisse peccare appetitu vnionis, non tamen peccasse, verior opinio fert. c. 2.
•  
  PDF 678 Disp. CCXXXIV. An peccauerit Angelus appetitu superbo æqualitatis cum Deo.
•  
  PDF 678 Angelum, non potuisse peccare appetitu æqualitatis naturæ cum Deo, non pauci docuerunt. c. 1.
•  
  PDF 679 Angelum potuisse peccare appetitu superbo æqualitatis Dei secundum naturam, alij Scholastici probabiliter censent. cap.2.
•  
  PDF 681 Angelum appetitu æqualitatis Dei secundum essentiam peccasse, certum non est. c. 3.
•  
  PDF 681 Disp. CCXXXV. An peccauerit Angelus superbia per immoderatum affectum suæ beatitudinis.
•  
  PDF 681 Quid Scholastici sine controuersia sentiant. c. 1.
•  
  PDF 682 Tres modi explicandi, & defendendi communem sententiam. cap. 2.
•  
  PDF 684 Probabilior modus defendendi communem opinionem. c. 3.
•  
  PDF 685 Obiecto contra superiorem doctrinam. c. 4..
•  
  PDF 687 Qua ratione Angelus peccare poßit appetitu beatitudinis naturalis.
•  
  PDF 688 Quomodo Angelus peccare potuerit cupiens aliis præferri. cap. 6.
•  
  PDF 692 Dispvt. CCXXXVI. An potuerit Angelus in primo instanti sui esse peccare.
•  
  PDF 692 Angelos in primo instanti non peccasse, communis & verior sententia. c. 1.
•  
  PDF 693 Angelos in primo instanti potuisse peccare, quidam affirmant, alij negant. c. 2.
•  
  PDF 694 Iudicium de vtraque sententia. c. 3.
•  
  PDF 696 In primo instanti suæ creationis Angelos mereri potuisse. cap. 4.
•  
  PDF 699 Disp. CCXXXVII. An Lucifer primus inter Angelos desertores fuerit ex supremo ordine.
•  
  PDF 699 Duæ oppositæ sententiæ. c. 1.
•  
  PDF 699 Iudicium de vtraque opinione. c. 2.
•  
  PDF 701 Dispvt. CCXXXVIII. An peccatum primi Angeli fuerit aliis causa peccandi.
•  
  PDF 701 Duæ oppositæ opiniones. c. 1.
•  
  PDF 701 Iudicium de vtraque sententia. c. 2.
•  
  PDF 702 Simul tempore Angelos inferiores, & supremum peccasse. cap. 3.
•  
  PDF 703 Quale fuerit peccatum inferiorum Angelorum. c. 4.
•  
  PDF 707 Dispvt. CCXXXIX. Quænam sit causa perpetuæ obdurationis dæmonum.
•  
  PDF 707 Status con[t]rouersiæ. c. 1.
•  
  PDF 708 Causam obdurationis ad naturam ipsorum dæmonum no[n]nulli referunt. c. 2.
•  
  PDF 708 Obijcitur Damasc. & Fulgentius contra præcedentem rationem. cap. 3.
•  
  PDF 710 Contra eandem rationem ostenditur, Angelos voluntates suas, & electiones mutare posse. c. 4.
•  
  PDF 711 Alia causa obdurationis dæmonum in malo ex praua dispositione naturæ. cap. 5.
•  
  PDF 712 Sententia Henrici de eadem re. c. 6.
•  
  PDF 713 Vera causa obdurationis dæmonum. c. 7.
•  
  PDF 714 Dips. CCXL. Quo pacto Deus suam gratiam iustificationis dæmonibus perpetuo deneget ne conuertantur.
•  
  PDF 714 Opinio Scoti. cap. 1.
•  
  PDF 715 Duæ aliæ Scholasticorum sententiæ. c. 2.
•  
  PDF 716 Vera opinio. c. 3.
•  
  PDF 717 Dispvt. CCXLI. An voluntas dæmonum ita sit deprauata, vt nullum bonum opus etiam morale possit velle.
•  
  PDF 717 Non posse dæmones aliquod bonum morale operari, plerique probabilius autumant. cap. 1.
•  
  PDF 718 Rationes Aureoli, & Nominalium, quibus prædicta sententia probari solet. cap. 2.
•  
  PDF 719 Tres aliæ rationes eiusdem opinionis. c. 3.
•  
  PDF 720 Optima ratione prædicta sententia confirmatur. c. 4.
•  
  PDF 721 Diluuntur argumenta Scoti. c. 5.
•  
  PDF 722 Dispvt. CCVLII. De tristitia, & dolore dæmonum.
•  
  PDF 723 Dæmones dolore spirituali affici, certum est. cap. 1.
•  
  PDF 723 Omnem tristitiam, quam patiuntur dæmones, pertinere ad pœnam sensus. c. 2.
•  
  PDF 724 Talis est dolor, & tristitia dæmonum, vt nullam secum patiatur veram delectationem. c .3.
•  
  PDF 725 Dæmonem non posse non tristari. c. 4.
•  
  PDF 726 Dispvt. CCXLIII. Quo pacto dæmones patiantur ab igne.
•  
  PDF 727 Dæmones torqueri solum apprehensione apparentis mali, nonnulli autumant. cap. 1.
•  
  PDF 728 Dæmones torqueri in inferno sola apprehensione priuationis desiderati boni, alij existimant. c. 2.
•  
  PDF 728 Dæmones ab igne cruciari per speciem, aut cognitionem ab eo deriuatam, nonnulli docuerunt. c. 3.
•  
  PDF 730 Dæmones, & anima separatas eodem modo ab igne torqueri, quo animæ in corpore cruciantur, Henricus, & Scotus putarunt. c. 4.
•  
  PDF 731 Dæmonem pati ab igne per qualitatem ab igne deriuatam, recentiores affirmant. c. 5.
•  
  PDF 732 Dæmones occulto quodam modo per alligationem ab igne torqueri, probabilior sententia. c. 6.
•  
  PDF 733 Dispvt. CCXLIV. Quinam Angeli in ministerium hominum mittantur.
•  
  PDF 733 Duæ oppositæ sententiæ. cap. 1.
•  
  PDF 734 Iudicium de vtraque opinione. c. 2.
•  
  PDF 736 Dispvt. CCXLV. De Angelis tutelaribus, & dæmonibus oppugnatoribus.
•  
  PDF 736 De custodia bonorum Angelorum. cap. 1.
•  
  PDF 738 De oppugnatione dæmonum. c. 2.
•  
  PDF  Index Dispvtationvm, Et Capitvm, Quæ in hoc secundo Tomo Partis continentur.
•  
  PDF  Index Locorvm S. Scriptvræ, Qvæ In Hoc Secvndo Tomo Avt Allegantvr, Avt Ex Professo Explicantvr.
•  
  PDF  Index Rervm Omnivm, Qvæ In Hoc Volumine Continentvr.
•  
  PDF  Impressum
•  
  PDF  Vorsatz
•  
  PDF  Rückdeckel
•  
  PDF  Vorderschnitt
•  
  PDF  Rücken