Inhalt

•  
  PDF  Vorderdeckel
•  
  PDF  Vorsatz
•  
  PDF  Serientitel
•  
  PDF  Titelblatt
•  
  PDF  Admonitio Authoris Ad Lectorem.
•  
  PDF  Admonitio Ad Lectorem.
•  
  PDF  Index Tractatuum Tomi Primi.
•  
  PDF  Catalogus Eorum Omnium, Qui Approbationes, Licentias, Consensus, Permissus, & Privilegia dederunt, Censurasque fecerunt in duodecim partibus Operum R. P. Dianæ olim Lugduni impressorum, & novissimè ibidem in novem Tomos à V. P. Martino de Alcolea distributorum.
•  
  PDF  Cenvra Doctoris Ioannis Ballester Philosophiæ ter Pvblici, terque Primarij Professoris, sacræ Theologiæ Censoris, in Metropolitana Sede Archidiaconi Muri Veteris, & pro Excellentissimo Domino suo Archiep. Valentino Vniversitatis Valentinæ Procancellarij.
•  
  PDF  Censvra D. Melchioris Fvster Lib. Artivm Magistri, & jam in Academia bis Primarij Aristotelis Interpretis, sacræ Theologiæ Doctoris, & in eadem Academia Professoris, utriusque facultatis Censoris, ac sanctæ Metropolitanæ Ecclesiæ Præpositi.
•  
  PDF  Censvra R. P. Martini Perez In Collegio D. Pavli Societatis Iesv Valentiæ Doctoris Theologi, & Primarij sacræ Theologiæ in Academia Valentina, atque in Aragoniæ Corona apud Inquisitores Apostolicos propositionum Fidei Censoris.
•  
  PDF  Censvra R. P. Avgvstini De Castro Societatis Iesv, Philippi IV. Hispaniarum Regis Concionatoris, ac Supremi Senatus Censoris.
•  
  PDF  Censvra R. P. F. Acatj March. de Velasco Magistri sacri Ordinis Prædicatorum, Academiæ Valentinæ Cathedrarij, utriusque facultatis Censoris, & Examinatoris Synodalis, in Provincia Aragoniæ olim Vicarij Generalis, & bis in Conventu Prædicatorum Prioris.
•  
  PDF  Inter alia quæ ipsemet R. P. D. Antoninus Diana Patri Martino de Alcolea scripsit, hæc est illius prima clausula & §.
•  
  PDF  Epistola secunda ad literam ipsusmet R. P. Dianæ missa ad V. P. D. Martinum de Alcolea Monachum, &c.
•  
  PDF  Ex commissione D. Vicarij Matritensis, Toletanæ Diœcesis.
•  
  PDF  Censura Patris Fratris Petri Mexica Ordinis Sancti Francisci de Pavia in Complutensi, necnon Salmanticensi Minimorum Collegio Primariam Theologiæ Cathedram moderantis, Diœcesis Toletanæ Synodalis examinatoris: Olim Castellæ Provincialis, nunc Majestatis Catholicæ Philippi IV. Concionatoris, &c.
•  
  PDF  Licentia.
•  
  PDF  Regii Procuratoris Consensus.
•  
  PDF  Permissio.
•  
  PDF  Index Novæ Methodi observatæ in Coordinatione Tractatuum, & Resolutionum omnium Partium R. P. Dianæ.
•  
  PDF  Syllabus Authorum omnium qui honorificam de R. P. Diana per decem ejus Coordinatos Tomos mentionem fecerunt.
•  
  PDF  Index Tractatuum hujus Tomi Primi.
•  
  PDF  Index Tractatuum & Resolutionum hujus Tomi Primi.
•  
  PDF 1 Tractatus I. De Sacramento Baptismi. Sed in principio hujus Tractatus paucæ prius Resolutiones ad omnia Sacramenta in genere adscribuntur.
•  
  PDF 1 Res. 1. Cum Concilium Tridentinum asserat sess. 24. cap. 17. Sactramentum tribus perfici, materia, forma, & intentione Ministri, & cum intentio sit triplex, habitualis, virtualis, & actualis, quæritur, quænam sit sufficiens ad validè conficiendum Sacramentum ? Ex p. 2. t. 17. & Misc. 3. r. 32.
•  
  PDF 2 2. An ad valorem Sacramenti sufficiat tantum integra, & legitima verba proferre super legitimam materiam, prout jubet Ecclesia, vel sit necessaria intentio Ministri faciendi Sacramentum? Ex p. 10. tr. 11. & Misc. 1. res. 57.
•  
  PDF 4 3. An perversa intentio Ministri in conferendo Baptismo, & aliis Sacramentis suppleatur à Deo quoad gratiam? Et quid quoad Characterem? Ex p. 3. tr. 4. res. 17.
•  
  PDF 5 4. An in verbis formæ Sacramentorum detur parvitas materiæ? Et an hoc intelligendum non sit in verbis essentialibus, & mutantibus sensum? Et an si quis in forma Sacramenti Eucharistiæ reliquerit particulam enim, & in forma Baptismi, & Pœnitentiæ particulam Ego, incurrat culpam mortalem? Et quid, si ad finem verborum Consecrationis quis non proferat m, valdè distinctè, & illud, t? Et quid est dicendum, si verba essentialia formæ Sacramenti mutentur in alia, idem tamen significatum tenentiæ? Et an ...
•  
  PDF 5 5. An in conjunctione materiæ, & formæ Sacramentorum detur parvitas materiæ? Ex p. tr. 5. res. 40.
•  
  PDF 5 6. An in formæ Sacramentorum interruptione detur parvitas materiæ? Ex p. 5. tr. 5. res. 41.
•  
  PDF 6 7. An qui est in peccato mortali, teneatur providere alienæ saluti cum vitæ discrimine? Ex p. 5. t. 13. & Misc. 1. r. 23.
•  
  PDF 6 8. Explicantur aliqui Casus, an quis teneatur propter extremam necessitatem spiritualem proximi exponere propriam vitam? Sed hic est aliud pulchrum dubium. Quædam obstetrix fatetur infantes invalidè baptizasse, &c. quæritur, quid in hoc casu ipsa obstetrix, & Confessarius cum ipsa obstetrice facere debeat? Ex p. 3. tract. 5. & Misc. 1. res. 50.
•  
  PDF 7 9. An qui ministrat Sacramentum Baptismi, & Ordinis invalidè, teneatur cum periculo vitæ, & honoris manifestare hunc defectum? Et quid maxime, si invalide fuisset collatus Ordo Sacerdotalis, aut Episcopalis Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 55. p. 7.
•  
  PDF 7 10. Vtrum ministrans scienter Sacramenta in peccato mortali peccet mortaliter? Ex p. 6. & Missc. 1. res. 53.
•  
  PDF 9 11. An sit opinio probabilis aliquorum asserentium Ministrum ex officio ad id deputatum conficientem Sacramenta in peccato mortali non peccare mortaliter? Et docetur laicum habentem conscientiam peccati mortalis non peccare mortaliter baptizantem in casu, quo licet alioquin laico baptizare: nec Sacerdotem in simili casu ministrantem baptismum sine solemnitate, etiamsi ...
•  
  PDF 10 12. An aliquando ex temporis angustia, si quis non posset elicere actum contritionis, possit licitè ministrare, & conficere Sacramentum? Et notatur, an in aliquando casu sumptio Sacramenti Eucharistiæ possit esse licita in mortali? Et quid dicendum erit de aliis Sacramentis? Ex part. 5. tract. 13. & Misc. 1. res. 74.
•  
  PDF 11 13. Quodnam peccatum committat excommunicatus excommunicatione minori ministrando Sacramenta? Et an confessus excommunicato minori excommunicatione teneatur iterare confessionem? Ex part. 5. tractat. 8. resolut. 45.
•  
  PDF 12 14. An qui ministrat Sacramentum Baptismi, Pœnitentiæ, &c. cum excommunicatione minori peccet mortaliter, vel saltem venialiter? Ex p. 3. tr. 4. res. 56.
•  
  PDF 12 15. An excommunicatus denunciandus, & evitandus possit confere Sacramenta? Et an per accidens in variis casibus etiam nominatim excommunicatus, & evitandus possit excusari à peccato Sacramenta ministrando, qui in textu hujus Resolutionis explanatur; & tota doctrina hujus Res. est valdè notanda, & menti tenenda pro praxi? Et quid dicendum est de excommunicato ...
•  
  PDF 14 16. An excommunicatus vitandus ex metu mortis possit ministrare Sacramenta? Ex p. 5. tr. 9. res. 96.
•  
  PDF 14 17. An sit peccatum mortale petere Sacramenta ab excommunicato tolerato? Ex p. 5. tr. 9. res. 133.
•  
  PDF 15 18. An liceat petere Sacramentum à malo Ministro extra casum necessitatis? Et quid, si eum invenio paratum ad dandum? Et quid, si Minister sit excommunicatus? Et an Sacerdos excommunicatus absolvendo petentem administrationem Sacramenti, incurrat irregularitatem? Et an sit peccatum ministrare Episcopo exercenti Ordines in peccato mortali, aut Sacerdoti ...
•  
  PDF 16 19. An sit licitum à Ministro excommuicato non solum tolerato; sed etiam à non tolerato ab Ecclesia, id est nominatim denunciato, vel manifesto percussore Clerici petere Sacramenta? Et an talis Minister, si in extrema necessitate ministrat, Baptismum, & Pœnitentiam peccet, & fiat irregularis? Et quid, si talis Minister excommunicatus sit ab Ecclesia toleratus, & sit tuus Parochus? Et quid ...
•  
  PDF 17 20. An licitum sit, & absque peccato mortali recipere Sacramentum Pœnitentiæ, vel alia à malo Ministro, sed parato ministrare? Et an hoc non solum ex ratonabili & justa causa, sed etiam extra casum necessitatis, dummodo Minister sit paratus? Ex p. 3. tr. 4. res. 59.
•  
  PDF 17 21. An si quis sine necessitate petat admiistrationem à malo Ministro, peccet mortaliter, sive Sacerdos, sive Minister sit proprius suscipientis Parochus, sive non? Et infertur quale peccatum sit exigere juramentum ab infideli parato jurare per falsos Deos, necessitate aut utilitate deficiente. Idem est de petente mutuum ab usurario parato. Et quid, si aliquis peteret mutuum ...
•  
  PDF 18 22. An ad valorem Sacramenti requiratur positivus consensus illud suscipiendi, maximè in adultis quoad Baptismum, & alia Sacramenta, vel sufficiat, quod non resistant? Ex p. 5. t. 13. & Misc. 1. r. 32.
•  
  PDF 18 23. An alia Sacramenta præter Baptismum, & Pœnitentiam aliquando conferant primam gratiam? Et ex doctrina hujus quæstionis sequitur, quod si aliquis v. g. non potest confiteri, & sumat Eucharistiam, putando se habere contritionem, si habeat tantum attritionem, adhuc ex sumptione Eucharistiæ obtinebit primam gratiam. Ex part. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 31.
•  
  PDF 19 24. Quæ Sacramenta fictè suscepta, recedente fictione, conferant gratiam; an solus Baptismus, & Pœnitentia, vel etiam cætera Sacramenta? Ex part. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 30.
•  
  PDF 19 25. An omnia Sacramenta, vel solus Baptismus habeat effectum, recedente fictione? Ex p. 3. re. 4. res. 15.
•  
  PDF 19 26. Quæ peccata sunt, quæ remittuntur per Baptismum, recedente fictione? Et quæ peccata sunt recedente fictione, explicanda, vel non explicanda in confessione? Et an sola attritio sine Sacramento Pœnitentiæ sit sufficiens ad removendam fictionem? Ex p. 3. tr. 4. res. 14.
•  
  PDF 20 27. An habens infantem baptizandum morti vicinum, & Sacerdos recuset eum baptizare, nisi detur quantitas pecuniæ, nec alia via possit conferri Baptismus, licitum sit ei præbere pecuniam? Et an hoc non solum pro infante, sed etiam pro adulto licitum sit? Idem dicendum est, quando agitur de absolutione in extrema necessitate. Ex p. 5. tr. 3. res. 29.
•  
  PDF 21 28. Vtrum Parentes quamprimum teneantur baptizare infantes? Et explanatur quomodo intelligendum sit illud quamprimum. Ex p. 3. tr. 4. res. 8.
•  
  PDF 21 29. Quando infantes Christianorum sint baptizandi à Parentibus, vel tutoribus? Sed difficultas est, an consuetudo Ecclesiæ obligans sub mortali parentes ad baptizandum infantes sit ubique? Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 1.
•  
  PDF 22 30. An ad suscipiendum Sacramentum Baptismi sufficiat attritio cognita? Idem dicendum est quoad Sacramentum Pœnitentiæ. Et an attritio sufficiens ad Baptismum sit necesse, quod sit supernaturalis objectivè, vel sufficiat qualiscumque Pœnitentia imperfecta? Ex part. 3. tract. 4. res. 13.
•  
  PDF 22 31. An propter imminentem mortem liceat adulto differre susceptionem Baptismi, aut illam prætermittere; cum tamen alioqui possit vitam conservare, si Baptismum omittat? Et cursim infertur, an adulto non sit medium necessarium ad salutem Baptismus in re susceptus, sed in voto sufficiat? Ex p. 5. tr. 3. res. 9.
•  
  PDF 23 32. An adulti sufficienter instructi teneantur quamprimum suscipere Sacramentum Baptismi? Et quod est hujusmodi tempus? Et an si ex incuria Parentum infantes non sint baptizati, & nolint in adulta ætate baptizari, possint ad id compelli? Et an si Parentes non baptizarent infantem surdum, cœcum, & mutum, sit baptizandus in adulta ætate? Et contra Cajetanum non ponitur in dubium Constantinum ante finem vitæ fuisse baptizatum. Ex p. tr. 6. & Misc. 1. res. 2.
•  
  PDF 24 33. An tempore mortis sit præmittenda instructio Infidelibus baptizandis? Ex p. 5. tr. 3. res. 20.
•  
  PDF 25 34. An si uns testis, etiam Paganus dicat moribundum postulasse Baptismum, iste sit baptizandus? Et ex doctrina prædicta quæstionis deducitur idem dicendum esse in dicto casu de postulante Eucharistiam, & confessionem. Ex p. 5. tr. 3. res. 21.
•  
  PDF 25 35. An si testis dubitet, an adultus moribundus petierit Baptismum, sit adhuc baptizandus saltem sub conditione? Præterea, si post petitionem Baptismi, se jam nolle illum dicat adultus, dubitetur tamen à Medicis, an ex phrenesis læsione renuat baptizari; an in dicto casu saltem sub conditione sit baptizandus? Item, si dubitetur de veritate testis, an verum dicat, an non ...
•  
  PDF 25 36. An moribundus, qui postulavit Baptismum, si in amentiam, vel lethargum postea incidit, sit adhuc baptizandus, licet in furia resistat? Et an possit ligari, ut sic baptizari valeat? Ex p. 5. tr. 3. res. 23.
•  
  PDF 26 37. An sit validus Baptismus collatus dormienti, qui illum petierat ante somnum? Idem est dicendum de amente, qui ante dementiam, & de furioso, qui dum haberet dilucida intervalla petierunt Baptismum, etiam si postea dum baptizantur, resistere videantur. Et discutitur, an Minister, qui ante somnum habuit voluntatem baptizandi aliquem, si illum dormiens baptizet, conficiat Sacramentum. Ex p. 3. tr. 4. res. 12.
•  
  PDF 26 38. An mutus & surdus, si in terris Infidelium se misceat cum aliis ad suscipiendum Baptismum, sit baptizandus? Ex p. 5 tr. 6. res. 1.
•  
  PDF 27 39. An in naufragio, vel alo casu ob periculum mortis possit quis plures baptizare? Et an si quis ita plures baptizavit in statu peccati mortalis, committat tot peccata mortalia, vel unum tantum? Et an qui ita plures baptizat extra casum necessitatis, non peccet mortaliter secluso scandalo? Ex p. 5. tr. 3. res. 27.
•  
  PDF 27 40. An unus possit plures baptizare absque necessitate sine peccato mortali? Et notatur, quod in tali casu non unum, sed plura Sacramenta conficerentur. Et an ita Baptizans, si esset in peccato mortali, committat tot peccata, quot personas baptizavit? Et advertitur, quod si sit aliquod monstrum; puta, si nascitur homo cum duobus capitibus, atque duobus dorsis, ita ut certum sit esse distinctas personas, & distinctis animabus constare, singulas earum baptizandas esse cum forma illa, Ego te ...
•  
  PDF 28 41. An possint plures eundem hominem baptizare tanquam causa partiales, quorum singuli applicent materiam, & proferant formam? Et an hoc modo baptizatus, ut minimum sub conditione esset denuo baptizandus? Et notatur, quod si plures aliquem baptizarent, se abluerent. & quilibet eorum diceret. Ego te Baptizo, quamvis hoc illicitè agerent, & puniendi essent qui prius tamen verba proferrent, verum Baptismi Sacramentum conficeret. Et quid, si omnino simul verba proferrent, & abluerunt, etiam ...
•  
  PDF 29 42. Quidem Sacerdos in peccato mortali existens baptizavit infantem in casu necessitatis, quæritur, an peccaverit mortaliter? Et an laici baptizantes in peccato mortali peccent mortaliter? Ex part. 3. tract. 4. resol. 10
•  
  PDF 29 43. An non solum Sacerdos, sed etiam laici baptizantes in peccato mortali infantem moribundum peccent mortaliter? Et an Sacerdos, & laicus in dicto casu peccent saltem venialiter? Ex p. 5. tr. 3. es. 24.
•  
  PDF 30 44. An si Sacerdos sit excommunicatus, & adsint alij, sit tamen ab ipso petenda administratio baptismi in necessitate? Ex p. 5. tr. 9. res. 87.
•  
  PDF 30 45. An quando baptizatur aliquis in periculo mortis, debeant adstantes servare ordinem inter eos sub pœna peccati mortalis? Et advertitur, quod quando baptizat aliquis idiota, dicat formam vulgari sermone, potius quam latino, ne erret, nisi constet latinè bene proferendam. Ex p. 5. tr. 3. res. 18.
•  
  PDF 31 46. An peccet mortaliter laicus; si præsente Diacono in casu necessitatis baptizat infantem? Et quid, præsente Sacerdote? Et quid est dicendum, quando laicus baptizat extra casum necessitatis, an peccet mortaliter, & incurrat irregularitatem? Ex p. 3. tr. 4. r. 4.
•  
  PDF 31 47. An Diaconus, si baptizet aliquem in articulo mortis, possit aliquando baptizat infantem? Et an si Diaconus sine commissione solemniter baptizat, sit irregularis? Ex p. 5 tr. 3. & Misc. 1 res. 58.
•  
  PDF 32 48. An Monachi peccent mortaliter, extra casum necessitatis aliquem baptizando? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 58.
•  
  PDF 32 49. An in aliquo casu cum vitæ periculo teneatur quis baptizare puerum moribundum? Et quid si tantum esse dubium probabile de morte pueri sine Baptismo decessuri è vita? Et quid est dicendum, si puer habet usum rationis, sed nondum est fructus in Fide? Et quid, si supradictus structus sit in Fide? Et quid est agendum in casu, quo pactum intercessisset de non omittenda cura anima proximi, etiam cum periculo vitæ? Et cursim infertur, an mater gravida teneatur permittere se secari, ut fœtus ...
•  
  PDF 33 50. Notabilia quædam circa materiam Baptismi. Ex. p. 5. tr. 4. res. 5.
•  
  PDF 33 51. An sufficiat ad baptizandum moribundum una gutta aquæ? Ex p. 5. tr. 3. res. 5.
•  
  PDF 34 52. An moribundo debeat Baptismus adhiberi in dubio, si aqua est naturalis, puta, in jure carnium, lixivio, &c. Et an hoc à fortiori procedat, quando circa materiam Baptismi adsunt opiniones probabiles? Ex p. 5. tr. 3. res. 1.
•  
  PDF 34 53. An moribundo, deficiente aqua naturali, sit adhibendus Baptismus cum aqua rosacea, vel ex aliis plantis, & herbis expressa sub conditione exterius, vel mentaliter apposita, si materia hæc est idonea? Idem est dicendum de nive. Et in dicto casu, non inventa aqua certa, sed aliquo liquore, de quo dubium esset, an esset aqua, nec possit id examinari, an possit in tali casu moribundus sub conditione baptizari? Et an in supradicits casibus, veniente aqua elementari, vel sublato tamen periculo ...
•  
  PDF 35 54. An in extrema necessitate, deficiente aqua naturali, sit adhibendus baptismus sub conditione cum glacie, pruina, rore, nive, vel sale, quandiu resoluta non sunt? Et an ad validitatem Baptismi sufficiat, quod aqua attingat baptizatum, si eum non abluat? Et an si in ipsa applicatione nix, glacies, &c. resolvantur, sit materia sufficiens Sacramenti Baptismi? Ex p. 5. tr. 3. res. 3.
•  
  PDF 36 55. An Sacerdos baptizans cum aqua non benedicta pecccet mortaliter? Et quid, si alij exteriores ritus, insufflationes, unctiones, & similes cæremoniæ deessent in solemni Baptismo; vel si sine stola, aut superpelliceo fieret Baptismus? Ex part. 9. tract. 6. & Misc. 1. res. 32.
•  
  PDF 36 56. Utrùm obstetrices teneantur scire formam Baptismi, & modum baptizandi? Et an Sacerdos peccet saltem venialiter, si proferat formam Baptismi in lingua vulgari; quia de obstetricibus, & sæcularibus non est dubitandum? Ex p. 2. tract. 15. & Misc. 1. res. 46.
•  
  PDF 37 57. Quidam Parochus olim quæsivit à me, an qui in forma Baptismi reliquerit illas particulas, In, & dicendo: Ego te baptizo in nomine Patris, Filij, Spiritus Sancti, conficeret Sacramentum? Et si conficiat, an ita baptizando peccet mortaliter? Ex p. 2. tract. 15. & Misc. 1. res. 47.
•  
  PDF 37 58. An si quis adderet aliquid formæ Baptismi, dicendo, v. g. Ego te Baptizo in nomine patris, & Filij, & Spiritus Sancti, & B. Mariæ Virginis, vel omnium Sanctorum, conficeret Sacramentum? Ex p. 2. tract. 15. & Misc. 1. res. 48.
•  
  PDF 38 59. Mulier quædam domi puerum baptizavit. Italicè, hæc verba pronuncians. Io te Batteco, col nome del Padre, col nome del Figliuolo, & col nome dello Spirito Sancto, statim à me quæsitum fuit, an Sacramentum sub tali forma administratum fuerit validum? Ex p. 2. tract. 17. & Misc. 3. res. 15.
•  
  PDF 38 60. An Baptismus sit validus, si conferatur hac forma, Baptizata est, vel Baptizatus est in nomine Patris, & Filij, & Spiritus Sancti: qua forma utuntur Chaldæi? Et an in Sacramento Baptismi, Confirmationis, Pœnitentiæ, Ordinis, & Extremæ-Vnctionis exprimenda sit persona suscipiens ista Sacramenta? Et an sit certum pronomen illud Ego, & dictionem illam Amen, non esse de necessitate Sacramenti? Et cursim docetur, quod Baptismus datus ab Apostolis in nomine Christi validus fuit, & nunc ...
•  
  PDF 41 61. An forma baptismi in Ecclesia Græca sit ista. Baptizetur, vel Baptizatur servus Christi, &c.Et difficultas est, an validé in utraque forma baptizetur? Et an in ipsis formis exprimendum sit nomen suscipientis Baptismum apud Græcos factum sine expressione persona baptizatæ per nomen, aut pronomen esse sub conditione iterandum. Et an ita baptizans sine expressione nominis baptizati peccet mortaliter? Ex part. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 93.
•  
  PDF 42 62. Quidam Parochus post ablutionem statim pronunciavit formam Baptismi, quæritur, an validè baptizaverit? Et ex doctrina hujus quæstionis infertur idem esse dicendum de Sacramento Ordinis, & Extremæ-Unctionis. Ex p. 3. tr. 4. res. 6.
•  
  PDF 43 63. An si finita forma antequam finiatur ablutio infans moriatur, sit adhuc baptizatus? Idem dicendum est de Sacramento Confitmationis, & Extremæ-vnctiois. Ex. p. 5. tr. 3. res. 17.
•  
  PDF 43 64. An ubi mutus, & orbatus manibus occurrunt, & infans est in articulo mortis, debeat ille abluere, & hisc verba proferre, & sic dictum infantem baptizare? Et an hoc saltem sub conditone faciendum sit? Et si postea occurrat opportunitas, an etiam sub conditione Baptismus sit iterandus? Ex p. 3. tr. 4. res. 11.
•  
  PDF 44 65. An mutus, si alij non invenirentur, possit on articulo mortis baptizare infantem illum abluendo, si alter manibus carens proferat verba forma? Ex p. 5. tr. 6. res. 2.
•  
  PDF 44 65. [i.e. 66.] An tempore mortis, si quis accessum ad puerum non haberet, possit de longinquo proferre formam sub conditione, & jubere, ut alius illum aqua abluat? Et si postea occurrat opportunitas, an etiam sub conditione Baptismus sit iterandus? Et inter alia explanatur Baptismum à tribus ministratum omnium judicio esse invalidum; videlicet una abluente; altero hæc verba proferente: Ego te baptizo, tertio ista subjungente: In nomine Patris, & Filij, & Spiritus Sancti. Et cursim infertur Ordinem ...
•  
  PDF 45 67. An infans moribundus, si ad illum non esset accessus, sit baptizandus, aspergendo eum aqua? Et an consuetudo Ecclesiarum baptizandi per immersionem servanda sit? Et si in aliqua Ecclesia trina immersio usitata sit, an una tantum adhiberi possit, cum integra prolatione forma? Ex p.5. t. 3. r. 19.
•  
  PDF 45 68. An debeat omitti Baptismum propter pericuum infantis morituri, ut v. g. si puer sit ita tener & delicatus, ut credatur Baptismum fore causam mortis illius? Et an baptizans in dicto casu sit irregularis? Et cursim deducitur, quod licitè potest Parochus audire confessionem hominis, qui alioqui morietur in statu peccati mortalis, licèt sciat inde sibi mortem proventuram. Ex p. 5. tr. 3. res. 8.
•  
  PDF 46 69. An si Tyrannus velit infantem occidere, vel si dum agit animam, alio modo non potest baptizari, liceat eum in puteum, vel flumen proijcere, & an ita sit baptizatus? Et ab hoc idem dicendum sit de adulto Catechumeno? Ex part. 5. tract. 3. resol. 14.
•  
  PDF 46 70. An si quis baptizaret infantem moriturum proijciendo eum in flumen, vel puteum, quando aliter baptizari non possit, peccaret mortaliter peccato homicidij, & irregularitatem incurreret? Et supponitur talem Baptismum esse validum. Et quæritur, an saltem liceat tibi Baptismum proximè morituro ministrare, ex cujus asministratione cognoscis mortem accelerandum esse? Et an sic baptizans maneat irregularis? Et notatur non valere Baptismum, si quis videat puerum ab alio proijci in flumine, vel ...
•  
  PDF 48 71. An si pueri moriantur in utero matris, possint ibi baptizari? Et quid, si mors matris inde sequatur, vel prævideatur sequutura? Imo, an mater eo casu teneatur permittere, ut prooles baptizetur? Ex p. 5. tract. 3. res. 12.
•  
  PDF 48 72. An puer existens in utero matris possit baptizari? Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 44.
•  
  PDF 49 76. An mulier condemnata ad mortem possit prius secari, si adsit periculum, ne ex aliquo morbo ad partum una cum prole moreretur; & spes adsit, ut infans hoc modo possit baptizari? Et an saltem mortua matre statim secanda sit, ut puer baptizari possit, si adhuc vivat? Et notatur non licere matri consentire se adhuc vivam secari ad hunc effectum. Et advertitur in supradicto casu differendam esse executionem sententiæ, donec mater pepererit. Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 44.
•  
  PDF 49 74. An mater ad mortem condemnata, si morbo lethali corripiatur, liceat eam secari, ut infans etiam moriturus baptizetur? Ex p. 5. tr. 3. res. 13.
•  
  PDF 49 75. An infans moribundus sit baptizandus in qualibet minima parte sui corporis, v. g. Capillorum, unguium, pellis, quam Medici Secundinam appellant, digiti, &c. Et an vero, si puer evaserit periculum, esset saltem sub conditione repetendus Baptismus? Et an cum puer est in mortis articulo, possit baptizari cum forma dubia, si nemo adest, qui sciat certam formam? Ex p. 5. tr. 3. res. 4.
•  
  PDF 50 76. An Baptismus collatus in extremaparte comæ, vel in secundina, si jam deflueret, & quasi penderet, sit validus? Et supponitur Baptismum collatum in capillis, & super secundinam circundantem corpusculum infantis esse validum. Sed notatur, quod Baptismus collatus in capillis debet postea iterari sub conditione. Et quid est dicendum, si aqua Baptismi solum contingeret ungues? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 19. alias 18.
•  
  PDF 51 77. An in mortis articulo infans sit baptizandus in umbilico, per quem à matre fugit infans, & illi conjungitur? Et in dicto casu ita baptizatus, an sepeliendus sit Ecclesiastica sepultura? Ex p. 5. tr. 3. r. 15.
•  
  PDF 51 78. An qui recipit in periculo mortis Baptismum ex opinione probabili, v. g. in digito, capillis, pedibus, manibus, &c., & in materia dubia cum gutta aquæ, &c. deberet, si vixerit, iterum sub conditione baptuzari? Ex p.5. tract. 3. res. 11.
•  
  PDF 51 79. An si quis probaliter putet se non fuisse baptizatum, possit adhuc recipere Sacramenta? Et supponitur esse iterandos omnes Baptismos sub conditione, in quibus baptizans usus est opinione probabili circa substantialia, ut verb. grat. circa formam, ut si baptizaret in nomine Christi, vel Genitoris Geniti, & Procedentis ab utroque, & sic de aliis formis dubiis. Idem est circa materiam, ut si quis baptizaret cum gutta aquæ, cum lixivio, glacie, rore, vel nive nondum resolutis; aut si baptizaretur infans ...
•  
  PDF 52 80. An infans repertus in valvis Eclesiæ, vel alicujus domus sit baptizansdus sub conditione? Et quid, si scriptum habeat collo appensum esse baptizatum? Et an etiam in dicto casu baptizandus sit sub conditione, si prædictus infans ita repertus fuerit in terris Infidelium? Ex part. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 85.
•  
  PDF 53 81. An infans expositus ad Ecclesiæ, vel domus alicujus valvas cum sciptura collo appensa baptizatum esse testificante, sit baptizandus sub conditione? Et infertur quid dicensum sit de baptizatis domi ab obstetricibus? Et quid, si quæras, an baptizatos ab Hæreticis liceat sub conditione baptizare? Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 34.
•  
  PDF 54 82. An infans in domo baptizatus ab obstetricibus possit iterum in Ecclesia baptizari saltem sub conditione? Et ita baptizans an peccet, & sit irregularis? Ex p.5. tr. 13. & Misc. 2. res. 86.
•  
  PDF 55 83. An baptizati in periculo mortis debeant postea in Ecclesiis cæremonias omissas supplere? Et an si quis omittet supplere in Ecclesia solemnitates omissas in privato Baptismo, secluso scandalo, non peccet nsi venialiter? Ex p. 5. tr. 3. res. 6.
•  
  PDF 55 84. Qui sub nomine Principum in Rituali Romano Pauli V. & in Clementina unica de Baptismo intelligantur, ut eorum filij extra Ecclesiam in domo baptizari possint? Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 37 alias 38.
•  
  PDF 55 85. An licitè baptizentur filij Hæeticorum, si sub cura Parentum probaliter timeatur periculum perversionis eorum? Ex p. 3. tr. 4. res. 7.
•  
  PDF 56 86. An in mortis articulo filij Infidelium sint, invitis Parentibus, baptizandi? Et an, secluso mortis periculo, non sit licitum, invitis Parentibus, baptizari à Dominis suis filios servorum infidelium? Ex p. 5. tr. 3. res. 10
•  
  PDF 56 87. Utrum liceat baptizare infantes filios Infidelium, invitis Parentibus, etiam si Parentes infideles dubditi sint Principibus Christianis; imo etiam si fuerint Christianorum servi? Et an Domini teneantur hoc facere? Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 45.
•  
  PDF 57 88. An filij Infidelium, qui Mancipia sunt Christianorum possint baptizari, invitis parentibus? Et quid dicendum in casu, quod infans esset in certo periculo mortis? Et an infans baptizatorum, quamvis Hæreticorum, & Apostatarum valide possint baptizari, invitis eorum Parentibus? Et an liceat baptizare filios Infidelium, etiamsi in potestate Christianorum per injuriam veniant, quando eorum Parentibus restitutio non est possibilis? Ex p. 7. tr. 7. res. 68. alias 67.
•  
  PDF 57 89. An in tali casu liceat Dominis baptizare infantes filios Infidelium non separando illos à Parentibus? Ex p. 7. tr. 7. res. 69. alias 68.
•  
  PDF 58 90. An in casibus, in quibus licitum est baptizare filios Infidelium, teneantur Domini hoc facere sub onere peccati mortalis? Ex p. 3. tr. 4. res. 1.
•  
  PDF 58 91. An Domini, qui possunt proles suorum Mancipiorum, illis invitis, baptizare, ad it teneantur? Ex p. 7. tr. 7. res. 70. alias 69.
•  
  PDF 58 92. An filij Infidelium post septennium, si sit dubium, sint nec ne rationis compotes, sint, invitis parentibus, baptizandi? Ex p. 7. tr. 11. & Misc. 2. res. 40.
•  
  PDF 59 93. An cognatio spiritualis contrahatur in Baptismo Patrinis, si non fuerint designati etiam à Parocho, sed tantum à Parentibus, vel tutoribus baptizandi? Ex quo alia deducuntur in textu hujus Resolutionis circa prædictum casum. Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 50.
•  
  PDF 59 94. Aliqua curiosa circa Patrinum Baptismi notantur? Primò, quod uxor simul cum marito filium alterius in Baptismo suscipiens, nulla authoritate reperitur prohibitum. Secundò, quod duo viri etiam soli, aut duæ mulieres etiam solæ non possunt esse susceptores in Baptismo: ex quo collegitur Parochum contra hoc ex Decreto Concilij facientem peccare mortaliter. Tertiò, quod Hæreticus possit in Patrinum admitti, cum Catholicus commodè reperiri non possit, Quartò, quod quando baptizatur ...
•  
  PDF 60 95. An non baptizatus possit ese Patrinus in Baptismo, & cognationem contrahat? Idem est in Confirmatione. Et an recipiens postea Fidem, & Baptismum possit validè conjugari cum persona baptizata, aut cum Parentibus ejus? Idem est dicendum in hoc ultimo casu; si persona infidelis baptizet infantem. Et quid de Cathecumeno; Hæretico, & de aliis diversis personis baptizantibus, aut suscipientibus baptizatum. Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 89.
•  
  PDF 61 96. Possint-ne in Baptismo assumi in Patrinos duo viri, unus ut interveniat nomine proprio, alter Procuratorio in nomine mulieris? Et supponitur, quod numerus Patrini in Baptismo designatus, & quod summum ex Concilio Tridentino debent esse duo, vir, & fœmina. Et an supra id Episcopus dispensare possit? Et an quilibet puer in quacunque ætate, dummodo sit capax rationis ad ...
•  
  PDF 63 97. An in privato Baptismo tempore necessitatis sit adhibendus Patrinus, & an contrahat spiritualem cognationem? Et quid, si talem infantem quis teneat in dicto casu ex proposito, ut Patrini munus obeat; an contrahat cognationem spiritualem? Et an improbanda sit consuetudo, secundum quam quibusdam in locis Catholici Patrini existunt filiis Hæreticorum baptizante illos Ministro hæretico in forma Sanctæ Trinitatis? Ex p. 3. tr. 4. res. 18.
•  
  PDF 63 98. An infanti moribundo, quando confertur Baptismus, sit adhibenda Patrinus? Et in dicto casu, si quis materialiter teneat infantem, ideo Patrinus efficiatur? Et quid dicendum, si infantem teneat ex proposito, ut Patrini munus obeat, an sit verus Patrinus, atque cognationem spiritualem contrahat, vel necessarium sit, ut Baptismus debeat esse solemnis ad contrahendam dictam cognationem spiritualem? Ex p. 5. tr. 3. res. 7.
•  
  PDF 64 99. An qui tenet infantem in Baptismo nomine alterius, contrahat ipse cognationem spiritualem, vel ille, qui eum misit? Et an dicta cognatio spiritualis contrahatur ex Baptismo, sive in Ecclesia, sive domi, sive cum cæremoniis, sive sine illis ministrato? Et an qui tunc assumuntur in Patrinos eamdem contrahant cognationem, si prolem offerant ad Baptismum tanquam Patrini, & ut tales jus curam suscipiant? Et quid, si quis non tetigit infantem in Baptismo, quamvis in Patrinum assumatur; quod ...
•  
  PDF 64 100. Qui in Ecclesia instar Patrini tenuit puerum in domo jam baptizatum; quæritur, an contraxerit impedimentum Catechismi non dirimens, sed impediens? Et an hodie contrahatur hoc impedimentum, vel sublatum sit per Concilium Tridentinum sess. 22. cap. 2 de reformat. matrim. Et an Parochus in supra dicto casu debeat, & ad id teneatur scribere in libro, quod sint illi Patrini in solo Catechsimo, & quod puer fuit in domo baptizatus? Ex p. 3. tract. 4. resol 259. aliàs 260.
•  
  PDF 65 101. Infans fuit propter necessitatem baptizatus, v. g. in capillis, manu, pede, &c. quæritur, an postea dum rebaptizatur in Ecclesia sub conditione, Patrinus contrahat cognationem spiritualem? Et hoc procedit in omnibus casibus, in quibus necesse est rebaptizare puerum sub conditione. Et an hoc etiam procedat in prædictis casibus in rebaptizante? Et an si quis, v. g. teneat ut Patrinus filium Petri, credens esse Pauli, contrahat cognationem spiritualem? Et quid est dicendum de uxore , quæ ...
•  
  PDF 66 102. An qui per errorem levavit filium Petri, existimans se filium Pauli levare, contrahat cognationem? Et an conjux, quæ per ignorantiam levavit filium mariti, teneatur arceri à debiti petitione? Ex p. 3. tr. 4. res. 16.
•  
  PDF 67 103. Quis post partum uxoris statim ob periculum baptizavit infantem, adstantibus tamen multis, qui hoc facere poterant; dubitatum fuit, (etiam si graviter peccavit,) an privatus remanserit jure petendi debitum? Eadem est ratio uxoris erga virum. Et an Episcopus Commissarius Bullæ Cruciatæ, & Confessarij Regulares ex commissione suorum Provincialium possint dispensare circa supradictum impedimentum ad petendum debitum? Ex p. 3. tr. 4. res. 3.
•  
  PDF 67 104. An Pater baptizans, aut tenens filium in periculo mortis impediatur postea petere debitum ab uxore? Et quid, si baptizaret ex malitia, vel ignorantia extra casum necessitatis, an peccet gravissimè, & sit puniendus, & impediatur petere debitum? Ex p. 5. tr. 3. res. 25.
•  
  PDF 67 105. An conjuges amittant jus petendi debitum, si eis superveniant cognatio spiritualis, ut quando alteruter, vel uterque conjugum culpabiliter baptizat, aut tenet filium in Baptismo? Et an hoc non procedat in casu, quo conjux baptizat filium solius alterius conjugis in necessitatem? Idem est, si conjux jam ad Fidem conversus uxorem, quam in Infidelitate duxerat, baptizat occurrente eadem necessitate. Item idem est, si in præsenti mortis articulo Parens miseratione motus, ne absque Baptismo infans ...
•  
  PDF 69 Tractatus II. De Sacramento Confirmationis.
•  
  PDF 69 1. An balsamum requiratur in Confirmatione de necessitate Sacramenti? Et an sit de necessitate Sacramenti Confirmationis, ut Chrisma sit per Episcopum consecratum? Et an Summus Pontifex possit simplici Sacerdoti talem consecrationem committere? Et an simplex Sacerdos possit hoc Sacramentum ministrare? Ex p. 3. tr. 4. res. 23
•  
  PDF 69 2. Quanta balsami quantitas sufficiat pro materia Sacramenti Confirmationis, ut admisceatur Oleo? Et an si fortè subsidiente balsamo ex oleo supernatante comferatur Sacramentum, validè & licitè conferatur? Et quid è contra? Et notatur, quod si Sacramentum Confirmationis collatum fuerit tantum cum Oleo sine balsamo, esset tamen reiterandum non tamen absolutè, sed sub conditione. Et an balsamum non sit de necessitate Sacramenti, sed præcepti? Et docetur non peccare Episcopum, qui in ...
•  
  PDF 70 3. De forma Sacramenti Confirrmationis. Et in texti hujus Resolutionis aliqua dubia, & difficultates deciduntur pro praxi supra dictæ quæstionis. Ex p. 3. tr. 4. res. 27.
•  
  PDF 70 4. An Episcopus non confirmatus ministrans Sacramentum Confirmationis peccet mortaliter? Ex quo infertur, an sit peccatum mortale suscipere, vel conferre Ordinem ante Confirmationem, vel antequam ordinem conferens sit confirmatus? Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 46. alias 47.
•  
  PDF 71 5. An Episcopus existens in peccato mortali, si Sacramentum Comfirmationis in eodem tempore, v. g. centum personis conferat, committat centum peccata mortalia? Ex quo infertur idem esse dicendum de Confessario in peccato plures confessiones eodem tempore excipiendo. Et quid de Sacerdote ministrante Eucharistiam in peccato? Et an laicus in peccato mortale ministrans Eucharistiam in necessitate moribundo non peccet, sicuti non peccaret, si ministraret Baptismum in peccato? Imò neque ...
•  
  PDF 73 6. An sit de necessitate Sacramenti, ut Vnctio in Confirmatione adhibeatur ab Episcopo in fronte? Et an peccet mortaliter Episcopus, si talem Vnctionem non faciat in fronte, & efficiat Sacramentum nullum? Et an etiam de necessitate Sacramenti sit adhibenda prædicta Vnctio immediatè manu propria Episcopi, nullo medio instrumento, & in figura Crucis? Ex part. 9. tract. 8. & Misc. 3. res. 30.
•  
  PDF 74 7. An Episcopus, qui in Confirmatione ungerert alio digito, quam dextero pollice, peccaret mortaliter? Et utrum talis variatio sit materia gravis, aut levis? Et an sit de necessitate præcepti, & Sacramenti, quod Vnctio Confirmationis fiat immediatè manu Confirmantis sub signo Crucis; Vndè nunquam sit efficienda medio aliquo instrumento, ut tempore pestis potest dari Sacramentum Extremæ-Vnctionis? Ex part. 3. tractat. 4. resolut. 22.
•  
  PDF 74 8. An hoc Sacramentum Confirmationis sit conferendum immediatè manu Episcopi, itaut sit nullum, si conferatur pollice sinistro, & non dextero; vel alio digito, vel quovis alio instrumento sive conjuncto, sive separato? Ex part. 3. tr. 4. res. 38.
•  
  PDF 74 9. An Episcopus ministrans publicè in Ecclesia Sacramentum Confirmationis sine Pluviali, Mithra, & Baculo Pastorali peccet mortaliter? Et quid est dicendum, si Episcopus confirmando omitteret tantum unum ex indumentis sacris? Ex quo deducitur, an Sacerdos faciendo Sacrum excusetur à mortali omittendo cingulum, aut manipulum ratione parvitatis materiæ? Et quid, si Episcopus omitteret infligere alapam, quando ministrat Sacramentum Comfirmationis? Et ex Consequentiis hujus ...
•  
  PDF 76 10. An Episcopus in sua Diœcesi peccet, si confirmet subditos alterius Episcopi, & hoc extra Ecclesiam, & post prandium? Et an cæteris paribus per Sacramentum Confirmationis major gratia conferatur, quam per Baptismum, & per ullum aliud Sacramentum, excepto Ordine? Et notatur non esse peccatum veniale recipere Eucharistiam ante hoc Confirmationis Sacramentum. Ex parte 4. tractat. 4. & Miscell. resolut. 50.
•  
  PDF 76 11. Quidam Episcopus in sua Diœcesi confirmavit subditum alterius Episcopi, & hoc extra Ecclesiam, quæritur, an peccaverit? Et an etiam ita confirmatus etiam peccet. Et cursim advertitur esse peccatum mortale baptizare aliquem extra Ecclesiam necessitate? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 17.
•  
  PDF 77 12. An Episcopus possit confirmare aliquem afferentem dimissorias sui Episcopi, ut ordinetur? Et notatur Episcopum confirmantem in sua Diœcesi subditum alterius in nullam censuram, aut culpam incurrere. Et si Episcopus ordinet aliquem non confirmatum, quæritur, an peccaverit mortaliter, sicut etiam idem dicendum est de illo, qui vult suscipere Ordines, si non sit confirmatus. Ex p. 3. tr. 4. res. 24.
•  
  PDF 77 13. An infantibus ante usum rationis morituris possit conferri Sacramentum Confirmationis? Et notatur, quod confirmare infantes non est prohibitum etiam sine causa. Ex p. 5. tr. 3. res. 31.
•  
  PDF 78 14. Vtrum pueri ante septennium possint aliquando Sacramentum Confirmationis accipere? Et an sit peccatum mortale confirmare infantem ante septennium sine aliqua causa justa? Ex p. 3. tr. 4. es. 19.
•  
  PDF 78 15. An infantes filij Principum, vel si periculum mortis immineat, vel ob alias honestas causas ante usum rationis possint ab Episcopo confirmari? Et an sit peccatum mortale confirmare infantes ante septennium, & ususm rationis? Et an sit licitum confirmare non solùm amentem, qui aliquando usum rationis habuit, si alioquin non constet incidisse in amentiam in statu peccati mortalis, sed etiam perpetuo amentes, atque adeò etiam illos, qui sunt in articulo mortis constituti? Et notatur, quod Episcopus ...
•  
  PDF 78 16. An perpetuò amentes sint confirmandi? Et infertur licitum esse confirmare amentem, qui aliquando usum rationis habuerit, si alioquin non constet incidisse in amentiam in statu peccati mortalis. Et an secluso scandalo & contemptu, non peccet mortaliter, si quis Sacramentum Confirmationis non accipiat, etiam si ad recipiendum adsit notabilis negligentia? Ex part. 3. tract. 4. res. 20.
•  
  PDF 79 17. An quis peccet mortaliter non suscipiens Sacramentum Confirmationis, dummodo non adsit contemptus? Et an notabilis negligentia contemptus censeatur, ut si quis, data opportunitate suscipiendi illud Sacramentum, qualem postea facilè non habiturus sit, illud suscipere intermittat? Et notatur, quod per accidens, ut ratione scandali, possit omissio hujus Sacramenti esse peccatum mortale. Ex p. 3. tr. 4. r. 25.
•  
  PDF 79 18. An adultis in articulo mortis possit ministrar Sacramentum Confirmationis? Et an sit præceptum, data opportunitate, suscipiendi Confirmationem? Ex p. 5. tr. 3. res. 30.
•  
  PDF 80 19. An in aliquo casu in articulo mortis teneatur quis sumere Sacramentum Confirmationis? Et an sit peccatum saltem veniale omittere hoc Sacramentum? Ex p. 5. tr. 3. res. 32.
•  
  PDF 80 20. An liceat ministrare hoc Sacramentum Confirmationis personaliter interdicto, qui causam dederit? Et an hoc idem dicendum sit de Sacramento Baptismi? Et an qui sic ministrat utrumque horum Sacramentorum non peccet per violationem interdicti, sed quia ministrat in peccato mortali; & proindè non faciat duo peccata; primum, quia ministrat in peccato; secundum, quia violat interdictum? Ex p. 5. t. 10. r. 63.
•  
  PDF 80 21. Notabilia quædam circa Patrinum in Sacramento Confirmationis. Et inter alia tandem quæritur, an Religiosi Mendicantes possint esse Patrini in hoc Saxramento? Et quid de Epicopis Religiosis? Ex part. 3. tract. 4. res. 21.
•  
  PDF 81 22. An non confirmatus suscipiens in Confirmatione puerum contrahat cum illo, ejusque Parentibus cognationem spritualem? Et quid de non baptizato in Sacramento Baptismi? Ex p. 3. tr. 4. res. 26.
•  
  PDF 81 23. An omnes Religiosi tam Mendicantes, quam non Mendicantes, & Sanctimoniales etiam licitè possent obire munus Patrini in Baptismo, & Confirmatione? Et quid de Canonicis Regularibus? Et notatur, quod si Abbates, & Monachi in Baptismo, & Confirmatione aliquem susciperent, licet peccarent mortaliter, spiritualem tamen cognationem contraherent. Nulla tamen est difficultas Episcopos, & Cardinales Religiosos posse munus Patrini in Baptismo, & Confirmatione exercere. Ex p. 9. tr. 6. & Misc.1. res. 31 aliàs 32.
•  
  PDF 82 24. An in confirmatione unus solus possit adhiberi Patrinus? Et an si plures de facto teneant cnonfirmatum, omnes contra hanc cognationem, quamvis non plures quam unus vir, aut fœmina accedere debeat? Et notatur, quod Pontificale Romanum vult, quod masculi fœminis Patrini esse non possint, & è contra. Et quæritur, an sit præceptum sumendi Sacramentum Confirmationis? Et an nec venialiter peccet, qui secluso scandalo & contemptu, hoc Sacramentum omitterat. Ex part. 10. tr. 16. Misc. 6. res. 60.
•  
  PDF 84 Tractatus III. De Sacramento Pœnitentiæ; atque de Casibus excusantibus à confessione ante Eucharistiam, ad ornatum Concilij Tridentini sess. 17. cap. 7. & Can. 11.
•  
  PDF 84 1. An aqua benedicta deleat peccata venialia, ex opere operato? Et an idem dicendum sit de aliis Sacramentalibus? Ex part. 3. tr. 4. resolut. 61.
•  
  PDF 84 2. An sacerdos ordinatus ab Episcopo sine forma contenta in illis verbis: Accipe Spiritum Sanctum &c. si exponeretur ad audiendas confessiones, conficeret Sacramentum Pœnitentiæ? Ex p. 9. tract. 6. & Misc. 1. res. 9.
•  
  PDF 86 3. An notoriè sufficiens possit ab Episcopo sine examine ad audiendas confessiones admitti? Et an admisso ad audiendas confessiones sine examine possit licentia sine causa revocari, quia illud fuit privilegium penitus gratiosum? Ex p. 7. tract. 11. & Misc. 2. res. 33.
•  
  PDF 86 4. An Confessarius validè absolvat, antequem licentia habita ab Episcopo, vel Vicario ducatur in scriptis? Et an licentia confitendi obtenta mediante pecunia sit valida? Ex p. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 41.
•  
  PDF 86 5. An ad suscipiendam confessionem sufficiat ratihabitio de præsenti? Et an Sacerdos peccet, si ita Confessionem audire incipiat? Et an sit probabilis opinio, quæ docet ex præsumpta voluntate Superioris possit unus aliquem absolvere? Ex part. 3. tract. 4. resolut. 68.
•  
  PDF 87 6. An revocatio sine justa causa facta Sacerdotibus sæcularibus non audiendi amplius Confessones sit nulla? Idem est de Religiosis. Et an sæculares Sacerdotes approbati etiam sine causa ab eodem Episcopo possint iterum ad examen vocari, sed non reprobari? Et quid circa hoc de Regularibus? Ex part. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 21.
•  
  PDF 87 7. An in approbatione Confessariorum requiratur judicium interius Episcopi de eorum sufficientia? Et an hoc idem dicendum sit de Examinatore? Et notatur, quod melius est Rusticis pœnitentibus habere aliquos Confessarios ab Episcopo approbatos etiam insufficientis doctrinæ, quam ullos. Et sic Episcopus non peccat, quando carens Sacerdotibus sufficientis doctrinæ etiam pro Rusticis approbat aliquos Sacerdotes in Confessarios pro exipiendis eorum, aut alterius generis hominum ...
•  
  PDF 88 8. Si datur licentia ad audiendas confessiones alicujus specialis, quæritur, an expiret morte concedentis re integra? Idem est de facultate dispensandi. Et docetur hoc procedere à fortiori in facultate eligendi Confessarium data per Jubilæum, & Bullam cruciatæ, & in facultate excipiendi ordines extra tempora, vel non servatis interstitiis; celebrandi in privato Pratorio, & in aliis similibus. Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 7.
•  
  PDF 89 9. An Confessarius hic Panormi ab Episcopo approbatus possit Panormitanum absolvere Romæ, Napoli, vel aliis in locis extra Diœcesim? Et quid de proprio Parocho, & de Religiosis, qui per approbationem æquiparantur Parocho? Ex p. 3. tract. 4. res. 143. alias 144.
•  
  PDF 90 10. An Confesssarius etiam Regularis approbatus, v. g. ab Episcopo Neapolitano possit excipere confessiones Neapolitanorum in alien Diœcesi. Ex p. 10. tr. 14. & Miscell. 4. res. 41. alias 39.
•  
  PDF 90 11. Utrum Parochus, v. g. Messanensis possit ex licentia Parochi Panormitani confessiones Panorminatorum in ejus Parochia recipere absque approbatione Archiepiscopi Panormitani? Ex p. 3. tract. 4. res. 159. alias 160.
•  
  PDF 90 12. An Parochos possit exponere ad confessiones audiendas approbatus à quocumque Episcopo? Et quid, si Episcopus prohibet suis Parochis, aut Superioribus Regularium, ne Sacerdotes alibi approbatos ad audiendas confessiones in sua Diœcesi exponant? Et an supra dicti Confessarij ex consensu Parochorum audientes confessiones possint puniri ab Episcopo, eo quod in aliena Diœcesi confessiones auscultant? Et quid dicendum, si virtute Cruciatæ hoc faciunt absque nova approbatione? Et an ...
•  
  PDF 91 13. An post Concilium Tridentinum Parochi possint exponere ad confessiones suorum subditorum audiendas simplicem Sacerdotem ab Episcopo con approbatum? Et an saltem Parochus possit exponere alium Parochum ad confessiones audiendas in sua Parochia? Et an Parochi per Bullam Cruciatæ, Iubilæum, &c. sint eligibiles per totum mundum ad confessiones audiendas sine approbatione Episcopi? Ex part. 3. tract. 4. res. 145. alias 146.
•  
  PDF 92 14. An sit opinio probabilis aliquorum Doctorum asserentium posse Parochum simplicem Sacerdotem ab Episcopo non approbatum exponere ad confessiones suorum subditorum? Et notatur, quod Parochus non potest sibi eligere Confessorem, nisi ab Episcopo approbatum. Et an saltem possit Parochus deputare simplicem Sacerdotem non approbatum ab Episcopo in aliquo casu, v. g. ut si nimium fatigatus sit in Hebdomada Sancta, vel tempore Iubilæi, in quo concurrunt plures ...
•  
  PDF 93 15. An jam Parochos possint Episcopi aliquoties examinare? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 59.
•  
  PDF 94 16. An Confessarius dubius de sua jurisdictione possit confessiones excipere? Et advertitur, quod in tali casu non sint peccata iterum confitenda Sacerdoti habenti certam jurisdictionem. Et notatur, quod Confessarius possit absolvere aliquando sub conditione de præsenti dicens: Ego te absolvo, si habes usum rationis. Idem dicendum est, si judicare non possit, an pœnitens præbeat sufficientem materiam absolutioni sacramentali. Et an sufficiat in his casibus habere hujusmodi ...
•  
  PDF 95 17. An quis teneatur aliquando confiteri cum Confessario, de quo dubitatur, an habeat jurisdictionem; ut verbi gratia, si non adest nisi Confessarius approbatus in aliena Diœcesi. Ex part. 5. tract. 14. & Misc. 2. resol. 111.
•  
  PDF 95 18. An Sacerdos surdus, non autem mutus possit aliquando Sacramentum Pœnitentiæ ministrare, ut v. g. si quis necessitate pressus adimplendi præceptum annuæ confessoinis, non habens alium Confessarium nisi surdum, teneatur per signa confiteri, vel scribere sua peccata, ut absolutionem obtineat? Et an pœnitens in tali casu excusetur ab obligatione Confessionis Quadragesimalis, quando non potest confiteri nisi per scriptum? Ex part. 5. tract. 6. res. 19.
•  
  PDF 95 19. An Ecclesia tribuat jurisdictionem, quando adest communis error, sine titulo collato? Ex part. 2. tract. 16. & Misc. 2. res. 43. alias 45.
•  
  PDF 96 20. De quibusdam confessionibus quoad earum validitatem. Et deducitur solum errorem communem absque titulo colorato sufficere ad validitatem confessionis, & jurisdictionis ad Sacramenta. Et observatur, quod in Germania excusantur, qui non observant leges Concilij Tridentini à suis majoribus non acceptatas. Et asseritur, quod in dubio, an lex fuerit usu recepta, non obligat. Et deducitur; quod Superiores Regulares, qui habent annexam Parochiam, & designat Vicarium, possunt illum ...
•  
  PDF 97 21. An sit iteranda confessio facta cum Confessario, qui cum falsa licentia ordinarij exipit aliorum confessiones? Et quid est sentiendum, si pœnitens sciat privatum esse Confessarium jurisdictione, quod ipse Confessarius ignorat, & communis populus; an possit pœnitens ab ipso absolutionem petere, & valide conferatur? Ex part. 3. tr. 4. & res. 121. alias 122.
•  
  PDF 97 22. An aliqui Prælati Curiæ Romanæ possint eligere Confessarium virtute Cap. Fin. de Pœnitent. & remission. Et quid de Equitibus Divi Ioannis, Divi Iacobi, Alcantaræ, Calatravæ, &c. an possint confiteri cum Sacerdote non approbato ab Ordinario? Et quinam sint supradicti Prælati exempti in dicto Capite fin. Et cursim diciditur, quis sit habendus pro idoneo Confessario secundum declarationem Concilij Tridentini? Ex part. 10. tract. 16. & Miscell. 6. resolution. 79.
•  
  PDF 98 23. Enumerantur aliqui casus, in quibus secundum mentem aliquorum Doctorum confessio erit valida, licet non fuerit facta Confessario ab Episcopo approbato ad Ornatum Concilij Tridendini see. 25. cap. 13. de reformat. In quibus casibus comprehenduntur Cardinales, & eorum familiares; Episcopi intra, & extra Siœcesim, Episcopi titulares; Imperatores, Reges, & Reginæ; & de Confessariis à Parocho approbatis, & aliquid pro Regularibus etiam agitur. ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 13.
•  
  PDF 100 24. Sequitur eadem materia, & in ordine specialiter ad Regulares. Et quamvis titulus hujus Resolutionis videatur pertinere tantum ad Regulares, apponitur hæc Resolutio in hoc tractatu ex eo, quod specialiter controvertitur, pro sæcularibus eligentibus pro Confessario Regularem, pro quibus diversi casus in textu hujus Resolutionis assignantur. Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 14.
•  
  PDF 102 25. An sit melius, cæteris paribus, confiteri proprio Parocho, quam alicui privilegiato, ut sunt hodie Regulares? Et notatur certum esse, quod quicumque confitetur habenti licentiam à Summo Pontifice audiendi confessiones faciendas ex præcepto Concilij Tridentini, non tenetur etiam semel in anno confiteri Parocho, aut alio ulli de ipsius licentia. Ex p. 11. tract. 6. & Misc. 6. res. 3.
•  
  PDF 103 26. An si aliquis sæcularis confiteatur bona fide Confes[sa]rio ab Episcopo non approbato, confessio illa valida sit? Et an in tali casu pœnitens cum primum id novit, teneatur iterum peccata confiteri cum approbato? Et an Confessarius, v. g. approbatus Romæ, si mutet domicilium, & proficiscatur Mediolani, possit ibi audire Romanos, etiam si ibi non fuerit approbatus ab Episcopo Mediolanensi? Et an sæcularis mox ingressurus Religionem possit absolvi à Regulari tantum? Et an Episcopus possit dare ...
•  
  PDF 105 27. An confessio facta simplici Sacerdoti non approbato ab Episcopo sit nulla? Et quid, si in tali casu pœnitens bona fide confiteatur non approbato seu alieno Sacerdoti; vel si Sacerdos etiam bona fide illum audiat? Et an talis confessio iteranda sit habenti jurisdictionem circa illam? Et notatur, quod Sacerdos sine approbatione absolvens non incurrit aliquam censuram, aut irregularitatem. Ex part. 6. tract. 6. & Misc. 1. res. 52.
•  
  PDF 107 28. An qui bona fide confitetur cum Confessario valdè ignorante, teneatur postea confessionem iterare? Et deducitur, quod quando quis integrè fassus est peccatum, quod fecit, dubitat tamen esse mortale; quamvis enim Confessor simili dubio teneretur, non est iterum confessio interanda illius peccati, si postea alteruter doctioe factus, aut aliis consultis, novit id peccatum esse mortale, nisi aliundè confessio fuerit irrita. Ex p. 3. tr. 4. res. 120. alias 121.
•  
  PDF 107 29. An pœnitens teneatur reiterare confessionem factam bona fide cum Confessario ignorante, licet peccaverit Sacerdos, nisi bona fide excusetur? Et an in casu ignorantiæ proprj Parochi possit pœnitens confiteri alteri Sacerdoti absque licentia propij Parochi? Ex p. 4. tr. 5. & Misc. res. 201.
•  
  PDF 108 30. An Confessio facta Sacerdoti ignoranti ea, quæ communiter scire tenetur, sit invalida, & iteranda, & peccet talis Sacerdos istud Sacramentum ministrans? Et an si pœnitens confiteatur Sacerdoti sic ignoranti, ejus ignorantiam advertens peccet mortaliter? Et infertur, quod quamvis pœnitens confiteatur aliquod peccatum ut veniale, quod verè sit mortale, non tenetur postea pœnitens iterum confiteri tale peccatum; quia non est de essentia hujus Sacramenti, ut Sacerdos, & pœnitens cognoscant ...
•  
  PDF 109 31. An propter ignorantiam proprij Parochi possit subditus eligere sibi alienum Sacerdotem in Conffessarium? Et an liceat eligere Confessarium, relicto proprio, quando scilicet ille proprius nequam est adeò, ut pœnitens merito timeat sibi damnum grave ab illo`Et an qui habet facultatem eligendi Confessarium sibi, possit eligere simplicem Sacerdotem non approbatum? Et quid de Episcopis, Cardinalibus, & Regularibus circa hoc? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 30.
•  
  PDF 110 32. An qui in articulo mortis confitetur Confessario prorsus ignaro, confessio, hoc non obstante, esse valida? Et an in tali casu, si æger, v. g. convaluerit, teneatur denuò iterum illa peccata confiteri? Et an supra dicta procedant non solum in casu extremæ necessitatis, sed etiam in gravi necessitate? Et quid est dicendum, & faciendum, si aliquis bona fide confiteatur ignoranti Sacerdoti extra illud periculum? Et docetur peccare, qui ineptum, ignarum, indoctum, & non idoneum eligit ...
•  
  PDF 111 33. In quodam Monasterio Monialum quidam Confessarius inter audiendas confessiones aliquando dormiebat, undè non intelligebat aliqua peccata, quæsierunt à me postea, an dictæ Confessiones essent iterandæ? Ex p. 3. tract. 4. res. 108. alias 109.
•  
  PDF 111 34. An si Confessarius non intellexit integra peccata pœnitentis, sit ab ipso iteranda tota Confessio, si bona fide fuerit facta, vel teneatur pœnitens repetere sola peccata non intellecta à Confessario? Ex p. 4. tract. 4. & Misc. res. 198.
•  
  PDF 112 35. Utrum, quando confessio repetenda est cum eodem Confessario, quia fuit invalida, & unico verbo pœnitens confitetur peccata in cpnfessione invalida distinctè confessa, possit onfessarius absolutionem impendere, si non solum non recordetur peccatorum, sed etiam neque pœnientiæ impositæ? Ex part. 4. tr. 4. & Misc. res. 203.
•  
  PDF 112 36. Quomodò agendum est cum pœnitente confessionem invalidam faciente, dicente tamen: Accuso me de omnibus peccatis, quæ in confessione invalida aperui, & de peccatis, v. g. quæ tacui, absque eo, quod repetat distinctè peccata invalidè confessa? Et quid, si in dicto casu Confessarius non recordetur de statu pœnitentis in communi, quem tunc habebat pœnitens, vel saltem pœnitentiæ injunctæ, &c. ? Ex p. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 51.
•  
  PDF 113 37. An propter confessionem invalidam sint ierum peccata omnia Confessario aperienda? Et datur doctrina, quid in tali casu pœnitens debeat facere, si confiteatur cum Confessaro, qui audivit confessionem sacrilegam, & invalidam, & quid, si cum alio Confessario confiteatur, & quomodò peccata debeat explicare. Et tandem advertitur posse frequenter accidere, quod pœnitens, qui diu eidem Confessario confessus est, possit uno verbo reiterare omnes illas confessiones dicendo: Accuso me de ...
•  
  PDF 115 38. An quando confessio fuit invalida vel ex parte pœnitentis, vel ex parte Confessarij, & pœnitens cum eodem Confessario confitetur, an teneatur denuò peccata explicare, si saltem neque Confessarius in Confuso statum pœnitentis recordatur; & si illum ita tamen absolvit, an dicta absolutio sit invalida? Et in dicto casu, an Confessarius peccaverit, sed non teneatur monere pœnitentem de aliqua re, sed de peccato pœnitere? Ex p. 3. tract. 4. res. 122. alias 123.
•  
  PDF 116 39. An si proprius Sacerdos injustè neget licentiam alteri confitendi peccata, confessio facta alteri sit valida; quia sic jure petita, videtur ipso jure concessa; vel si alius non adest, & subditus cum proprio Parocho sine periculo salutis, vel famæ confiteri non potest, possit in tali casu se gerere tanquam copiam non habens Confessarij, & sic in Paschate non frangat præceptum, si non confitetur, & eliciendo actum contritionis poterit Sacramentum Eucharistiæ sumere? Et deducitur, quod ipso jure ...
•  
  PDF 116 40. An Parochus, qui residet in sua Parochia, sed non per seipsum, sed per alios ministrat Sacramentum Pœnitentiæ, & Eucharistiæ, &c. peccet mortaliter, & teneatur fructus restiturere? Et notatur, quod habitatio Parochi, ut declaravit Sacra Cardinalium Congregatio, debet esse prope Parochiam, id est ad modicam quantitatem? Ex p. 3. tr. 4. res. 155. alias 156.
•  
  PDF 117 41. An Parochus semel, vel bis denegans subditum in confessione audire, rationaliter illam petentem, excusetur à peccato mortali? Et notatur Parochum non teneri ad audiendum subditum, quando illi providit de alio bono, & apto, cui possit confiteri, nisi fortè aliqua specialis subditi necessitas exigat, ut ab ipso Parocho audiatur. Ex part. 11. tract. 8. & Misc. 8. res. 29.
•  
  PDF 118 42. An Parochus teneatur audire confessiones subditi, quoties ille voluerit confiteri sub pœna mortalis? Ex part. 2. tract. 16. & Misc. 2. res. 2.
•  
  PDF 119 43. An si in aliqua Synodo Diœcesana prohibeatur audire confessiones in domibus privatis sub pœna suspensionis, dictæ confessiones sint nullæ? Et quid, si prohibeatur, ne audiantur confesssiones mulierum in Ecclesia ante Ortum, vel post Occasum Solis, vel extra sedem confessionalem. Et an in dicto casu Confessarius ministrando peccet, & incurrat irregularitatem? Ex part. 8. tract. 7. & Misc. 2. res. 73.
•  
  PDF 119 44. Quidam confessus est cum Sacerdote, quem sciebat in statu peccati mortalis esse, habens commoditatem confitendi cum alio, quæritur, an peccaverit mortaliter, & confessio illa fuerit nulla? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 21.
•  
  PDF 119 45. An pueri statim post ususm rationis teneantur præceptis Ecclesiæ confessionis, Eucharistiæ, &c. & à lacticiniis, & carnibus abstinere in diebus jejunij? Et an quando dubium est puerum habere usum rationis, præsumendum sit habere, & esse obligatum, si implevit septennium? Ex part. 3. tract. 6. & Misc. 2. r. 87.
•  
  PDF 119 46. An post septennium in dubio censeantur pueri habee usum rationis, & sic teneantur confiteri, Eucharistiam sumere, non comedere carnes in diebus jejunij, &c. Et an pueri teneantur confiteri non comedere carnes, &c. si ante septennium constet habere usum rationis? Et an ante septennium in dubio, an puer habeat usum rationis, præsumendum sit non habere? Ex. p. 4. tr. 3. res. 52.
•  
  PDF 120 47. An pueri teneantur as annuam confessionem, si ante septennium usum rationis obtinuerint? Et docetur pueros ane septennium, si adepti fuerint usum rationis, posse comedere carnes in Vigiliis, Quadragesima, &c. nec teneri ad annuam confessionem. Et notatur fatuis, & Infidelibus tempore jejunij posse carnes ministrari, quia non subduntur legibus Ecclesiæ. Ex p. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 37.
•  
  PDF 121 48. An Papa teneatur sub mortali ad confessionem peccatorum semel in anno? Et quid de Horis Canonicis, de jejunio, &c. Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 3.
•  
  PDF 121 49. An qui habuit facultatem eligendi Confessarium pro una vice, possit pro oblitis uti illa facultate? Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 28.
•  
  PDF 122 50. An quis satisfaciat præcepto Ecclesiæ cum confessione voluntariè nulla, quia sine dolore proposito, &c. Et notatur, quod talis invalidè absolutus licet non satisfaciat præcepto Ecclesiæ, tamen liberatur à reservatione, si Confessarius potestatem habeat ab his absolvendi. Et an per dictam confessionem possit vitare pœnam excommunicationis in Constitutionibus Episcopalibus impositam? Et an pueri statim post usum rationis incurrant dictam excommunicationem, vel necesse sit, ut ...
•  
  PDF 122 51. Petrus confessionem fecit in die Nativitatis Domini, sed postea in multa peccata incidens, tempore Quadragesimæ, scelera illa Confessario non exposuit; quæritur, an illa prima confessione satisfecerit præcepto Ecclesiæ annuæ confessionis? Quod est quærere, an fideles satisfaciant præcepto confessionis quocumque anni tempore confitendo, vel teneantur confiteri tempre Quadragesimæ? quid est dicendum, si post confessionem peccavit mortaliter, & suscepturus est ...
•  
  PDF 123 52. An si quis, v. g. in Nativitate confessus est, teneatur postea confiteri, si sequenti Paschate à Communione accipienda impediatur? Et an ex justa causa usque ad Pentecosten, Confessionem, & Communionem differre possit? Ex p. 3. tr. 4. res. 81
•  
  PDF 123 53. An qui intra annum confessus est, teneatur in Quadragesima confiteri nova peccata mortalia? Et in casu supradicto an talis in anno sequenti teneatur confiteri illa peccata commissa post confessionem anni præteriti, & cum tali confessione effecta in anno sequenti satifaciat etiam præcepto anni sequentis? Et an annus pro impletione dicti præcepti computandus sit à Ianuario in Ianuarium; vel à Quadragesima in Quadragesimam; vel à Paschae in Pascha? Et si quis v. g. in principio ...
•  
  PDF 124 54. An si quis non adimpleverit præceptum confessionis, si elapso anno postea confitetur, satisfaciat illa unica confessione utrique obligationi tam & anni præteriti, quam & anni currentis? Ex part. 8. tract. 7. & Misc. res. 80.
•  
  PDF 125 55. An qui Paschate non adimplevit præceptum confessionis, teneatur primo quoque tempore confiteri? Et an qui non est confessus in periculo mortis, cum haberet conscientiam peccati mortalis, teneatur postea quamprimum confiteri, quia præceptum confessionis eo tempore obligat propter periculum damnationis? Ex p. 3. tr. 4. res. 129. alias 130.
•  
  PDF 125 56. Qui in confessione Paschatis omisit aliqua peccata per oblivionem, & postea statim de illis recordatur, quæritur, an teneatur illa statim confiteri; vel possit dimittere ea usque ad confessionem sequentis anni? Ex p. 3. tr. 4. res. 123. alias 124.
•  
  PDF 126 57. Quando quis ex aliqua justa causa in confessione non confitetur aliquuo peccatum, teneatur statim alteri confiteri, vel possit non confiteri usque ad tempus, in quo obligat præceptum confessionis? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 54.
•  
  PDF 126 58. An peccatum ex justa causa omissum in confessione sit statim alteri Confessario, data opportunitate, confitendum, vel possit differri ad tempus annuæ confessionis? Et notatur, quod peccata, quæ ex rationabili causa tacemus, sat est, ut detestemur attritione sicut alia, quæ in confessione explicantur? Etiamque advertitur eum, qui habet justam causam tacendi aliquod peccatum, non posse plura reticere, quam postulat justa causam undè si habet justam causam tacendi furtum externum, vel ...
•  
  PDF 127 59. An omittens per unum annum confessionem, toties peccet, quoties non confitetur, oblata confitendi opportunitate? Ex part. 3. tract. 4. res. 134. alias 135.
•  
  PDF 127 60. An quis in Paschate teneatur confiteri peccata venialia, ut adimpleat præceptum, si mortalia, quæ habet, ratione alicujus periculi, vel alterius infamiæ minime confiteri possit? Ex p. tr. 4. res. 75.
•  
  PDF 128 61. An quis in Paschate teneatur confiteri peccata venialia, saltem si peccata mortalia habet, quæ ex justa causa non debet aperire in confessione? Et an Ecclesia sacramentalem confessionem de venialibus præcipere minime possit? Et an Clementina unica de statu Monachorum, ubi præcipitur Religiosis S. Benedicti, ut semel in mense confiteantur, non obliget sub mortali, si habent tantum venialia? Et quid est dicendum, si Monachi etiam peccata mortalia habeant? Ex p. 3. tr. 4. res. 124. alias 125.
•  
  PDF 128 62. An si quis habens peccata mortalia, quæ ex justa causa non potest aperire Confessario, teneatur saltem confiteri peccata venialia, ut adimpleat præceptum confessionis? Et an saltem sub veniali ex præcepto Ecclesiæ teneatur confiteri aliqua venialia, qui peccato mortali caret? Et an qui non habet conscientiam peccati mortalis, sed tantum venialis, teneatur saltem ex vi præcepti confessionis ad comparendum coram proprio Sacerdote, &c. Et quid si adsit scandalum? Ex part. 11. tract. 6. & ...
•  
  PDF 129 63. An qui peccatum mortale commisit, si timeat grave damnum, si illud confiteatur, teneatur illud saltem in genere confiteri? Et in dicto casu, si ex justa causa tacet peccatum, teneatur ad contritionem illius perfectam? Et an teneatur, cum primum possit confiteri tale peccatum, vel possit illud confiteri, cum accedat tempus, in quo obligat præceptum confessionis? Et quid faciendum est in eventu, quo communionem sine gravi scandalo præmittere quis non possit, si confessio est adeo ...
•  
  PDF 130 64. An quando adest periculum obliviscendi multa peccata, teneatur quis jure divino confiteri etiam ante annum? Ex p. 3. tr. 4. res. 69.
•  
  PDF 130 65. An teneatur prævenire confessionem, qui timet, quod quando obligabit confessio, non erit copia Confessarij? Idem est de præcepto communionis, & auditionis Missæ. Ex p. 8. tr. 4. res. 154. alias 155.
•  
  PDF 131 66. An extra articulum, & periculum mortis vigeat præceptum divinum confitendi peccata? Ex. p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 38.
•  
  PDF 132 67. Dato quod præceptum divinum Confessionis obliget extra articulum mortis, quæritur, quo alio tempore obliget: Et an si Pontifex abrogaret præceptum divinum vage, & indeterminate? Idem est de præcepto Eucharistico, in quo casu valide, sed illicite Pontifex posset abrogare Eucharisticum præceptum. Et quid cum aliquo in particulari in utroque casu? Ex part. 11. tract. 8. & misc. 8. res.39.
•  
  PDF 133 69. An præceptum confessionis obliget propter periculum incidendi in plura peccata, si differatur confessio? Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. reso. 60. alias 62.
•  
  PDF 133 69. An propter periculum incurrendi nova peccata teneantur fideles ad confitendum frequentius, quam semel in anno? Et an saltem sit obligatio sub mortali sæpius intra annum elicere actum contritionis propter vitandum periculum incidendi in nova peccata mortalia? Ex p. 7. tract. 12. Et Misc. 3. res. 31. alias 29.
•  
  PDF 134 70. An pœnitens, qui lubricam, & debilem habet memoriam, teneatur scribere peccata? Et an quis peccet saltem venialiter adhibendo nimiam diligentiam & curam majorem, quam oportet, in scrutanda conscientia ante confessionem? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 46.
•  
  PDF 134 71. An mutus teneatur confiteri per nutus & signa? Et quid de ignorante idioma Confessarij? Et cursim explanatur, quod amentibus à nativitate non est danda Eucharistia, nec quidem in articulo mortis, nisi quando aliquando erant mentis suæ compotes, devotionem ostenderent in hujusmodi Sacramento. Et an Confessarius tempore, quo obligat præceptum confessionis, possit absolvere mutum, qui præbet signa doloris, etiam si nullum possit ex ejus signis intelligere peccatum, & alius non adsit ...
•  
  PDF 135 72. An mutus, si sciat scribere, teneatur confiteri per scripturam, ut integram faciat confessionem? Ex p. 5. tr. 6. res. 4
•  
  PDF 136 73. An surdus teneatur confiteri, & quid cum eo agere debeat Confessarius? Et si saltem sciat scibere, teneatur confiteri per scripturam? Ex p. 5. tr. 6. res. 5.
•  
  PDF 136 74. Exponitur casus Curiosus de confessione quadam, valida per literas; videlicet in Anglia aliquis Catholicus cùm esset ad mortem damnatus, & Hæretici nollent permittere confiteri cum Confessaro Catholico, si haberet commoditatem scribendi ad aliquem Confessarium; an possit per literas confiteri, & rogare Confessarium, ut se immisceat inter adstantes prope patibulum, & illum tunc præsentem, & Confessarium intuentem voce secreta illum absolvere? Et deducitur Confessarium posse absolvere ...
•  
  PDF 137 75. An in Paschate, vel articulo mortis teneatut per scripturam confiteri, qui alio modo non potest, ut v. g. mutus, & surdus, vel infirmus, qui loqi non potest. Ex part. 3. tract. 4. res. 127. alias 128.
•  
  PDF 138 76. An Confessio per literas aliquando possit esse valida post decretum Clementis VIII. Et an Sacerdos ita pœnitentem absolvens peccet mortaliter? Et an qui per literas, vel internuntium Sacerdoti peccata sua manifestavit, absente Confessario, possit absolvi postquam Confessarius accessit ad illum, dummodo adhuc vivat. Ex part. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 60.
•  
  PDF 138 77. An esset absolvendus, qui sine causa præberet Confessario peccata scripta, & de illlis præsente se accusaret? Et quid est dicendum, si quis magnum pudorum sentiret, si proprio ore peccata conftiteretur; an peccet mortaliter, si per scriptum confiteatur præsente Sacerdote? Et quid si ægrotus per gutturis angorem confiteri absolutè non possit, & scribere peccata facile possit? Ex p. 3. tract. 4. res. 126. alias 127.
•  
  PDF 139 78. An in articulo mortis teneatur confiteri per interpretem, si quis alio modo non potest? Et quid pro adimplnedo præcepto annuæ confessionis? Et difficultas est, quando quis in articulo mortis dubitat de sua contritione, an tunc teneatur confiteri per interpretem omnia peccata mortalia? Vel in tali casu an possit confiteri aliqua peccata venialia, & generatim omnia mortalis, dicendo se confiteri alia omnia peccata, quibus Deum offenderit? Et an in tali casu interpres teneatur ...
•  
  PDF 139 79. An in articulo mortis teneatur quis confiteri per interpretem? Et quid pro adimplendo præcepto annuæ confessionis? Et quid est dicendum, quando pœnitens existens in peccato mortali habet probabilem existimationem de sua contritione, & est in articulo mortis? Et quid maxime, si dubitatur de sua contritione, an tunc teneatur confiteri per interpretem, ne se exponat periculo æternæ damnationis? Et in dicto casu an possit pœnitens ea peccata confiteri, quæ cum minori infamia explicare potest, tacitis ...
•  
  PDF 140 80. An ex divino præcepto quis in articulo mortis teneatur confiteri per interpretem? Et quid, si non esset securus de sua contritione, sed de ea dubitat? Et in tali casu, an sufficiat confiteri unum tantum peccatum mortale, & reliqua in genere? Et an satis sit aliqua peccata venialia confiteri? Et notatur aliquem posse validè confiteri per scripturam Sacerdoti præsenti, dando ipsi legendam, & significando se accusare de omnibus illis, quæ scripto tradit, Imo, & cum possit aliter confiteri, nullum ...
•  
  PDF 141 81. An qui v. g. in India, vel in partibus infidelium timeat non posse habere Confessarium tempore mortis, teneatur anticipare Confessionem, ut adimpleat præceptum divinum confitendi in articulo mortis? Ex quo sequitur infirmum qui perseverat in articulo mortis, seu periculo iterum peccavit mortaliter post confessionem tunc factam, teneri iterum confiteri. Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. r. 37.
•  
  PDF 142 82. An servi Christiani Infidelium, si tempore Pashatis non habeant copiam Confessarij, teneantur elicere acum contritionis de peccatis mortalibus perpetratis? Ex p. 7. tr. 7. res. 63. alias 62.
•  
  PDF 142 83. An meretrices, quæ in Paschate non confessæ sunt, priventur Ecclesiastica sepultura, & incidant in censuram aliquam Synodalem, si extat? Et an pueri, qui decimum quartum annum, vel ad minimum duodecimum nacti non sunt, nullo modo incurrant dictas pœnas, si non confiteantur un Paschate? Exp. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 36.
•  
  PDF 143 84. An in articulo mortis sit facienda confessio laico, quando non adest Sacerdos; unde confessio, quam faciunt nautæ inter seipsos, imminente naufragio, reprobari videtur? Ex p. 5. tr. 3. res. 73.
•  
  PDF 143 85. Quando obliget præceptum contritionis? Et an qui peccavit, teneatur præcepto affirmativo habendi contritionem de peccatis jam remissis, quoties memoriæ occurrunt. Et quid, si Sacerdos administraturus sit Sacramentum, & non sit Sacerdos Confessarius, an tunc teneatur conteri de peccato, quod habet? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 33.
•  
  PDF 144 86. An peccator post peccatum teneatur statim ad aliquam pœnitentiam imperfectam? Dicitur imperfecta, quia ad perfectam, v. g. contritionem non tenetur. Et hæc opinio procedit etima quoad Religiosos, qui non statim, ac peccant, tenentur conteri. Ex. p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 51.
•  
  PDF 146 87. An existens in peccato mortali; quando elicit actum contritionis propter administrationem alicujus Sacramenti, teneatur ad examen conscientiæ, & commemorationem omnium peccatorum? Idem quæritur, quando quis ex defectu Confessarij ad vitandum scandalum celebrat absque prævia confessione. Et advertitur non requiri distinctas contritiones pro distinctis peccatis, sed sufficere unam pro omnibus. Sed docetur tamen sub præcepto naturali tenere peccatorem ad examen, & recogitationem ...
•  
  PDF 148 88. An qui confitetur peccatum oblitum, vel peccata alias confessa iterum, confitetur, debeat necessario elicere novum dolorem? Ex part. 11. tract. 5. & Misc. 5. res. 21.
•  
  PDF 149 89. An quando quis confitetur iterum peccata jam confessa, teneatur elicere novum actum contritionis? Ex p. 3. tr. 4. res. 115. alias 116.
•  
  PDF 150 90. An dolor de peccatis semper exigatur tempore absolutionis? Ex part. 10. tract. 16. & Misc. 6. res. 31. aloas 32.
•  
  PDF 150 91. An in articulo mortis etiam post confessionem factam, tamen cum attritione cognita teneamur elicere actum contritionis omnium mortalium, quæ in vita commisimus, quia præceptum contritionis per se obligat saltem tempore mortis? Ex p. 3. tr. 4. res. 97. alias 98.
•  
  PDF 151 92. An in articulo mortis teneatur quis elicere actum contritionis, ita it non sufficiat attritio cognita cum Sacramento? Ex p. 5. tr. 3. res. 76.
•  
  PDF 151 93. An moriens, Confessario absente, teneatur revocare in memoriam omnia peccata, ut de illis postea eliciat actum contritionis? Ex p. 3. tr. 4. res. 117. alias 118.
•  
  PDF 151 94. An qui sero in examine, elicuit actum contritionis proponens sequenti die confiteri, sed postea in confessione nullum actum doloris exprompsit, confiteatur valide? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 67.
•  
  PDF 152 95. An actus doloris, si per multum temporis præcedat, sufficiat ad ejus validitatem? Sed quoad praxim difficultas est, quantum sit illud tempus, quo id censeatur in re nostra?. Et docetur, quod quando quis unius, aut alterius peccati statim post absolutionem recordatur, & addit illud, in tali casu non indiget novo actu doloris. Item, quod quando quis iterum confitetur eadem peccata, à quibus jam directe fuerat absolutus, non tenetur habere novum dolorem eorumdme peccatorem. Et notatur ...
•  
  PDF 153 97. An dolor debeat præcedere confessionem, & sit referendus à pœnitente ad Sacramentum Pœnitentiæ, ut sit postea dolor sufficiens, quando pœnitens confitetur? Et an si quis confiteatur sine proposito dolendi saltem post confessionem peccatorum; an tunc sufficiat elicere dolorem de peccatis confessis sine proposito dolendi saltem post confessionem, aut potius debeat iterari confessio, tanquam substantialiter invalida? Et an, si pœnitens post dolorem novum peccatum committat, novum ...
•  
  PDF 154 97. An si pœnitens eliciat actum doloris post narrata peccata ante absolutionem, recipiat Sacramentum Pœnitentiæ. Ex p. 3. tr. 4 res. 133. alias 134.
•  
  PDF 155 98. An in confessione peccatorum ve[n]ialium sufficiat dolor virtualis? Et an sit mortale confiteri tantum venialia absque dolore supernaturali? Et an peccatum veniale virtute Sacramenti remitti possit? Et an virtute Sacramenti tibi remittantur non solum ea peccata, quorum attritionem habes, sed etiam omnia alia, quorum complacentiam non habes. Ex p. 9. tract. 9. Et Misc. 4. res. 31.
•  
  PDF 156 99. An per unum tantum veniale novum peccatum censeatur rretractus dolor & propositum circa omnia venialia, & mortalia ex motivo universali? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 25.
•  
  PDF 157 100. An sit mortale aliquod veniale confiteri sine dolore? Et quid est dicendum de sententia asserentium pœnitentiam non esse necessarium ad remissionem venialium? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 22.
•  
  PDF 158 101. An in confessione venialium requiratur propositum non peccandi amplius venialiter? Ex paart. 11. tract. 5. & Misc. 5. res. 23.
•  
  PDF 159 102. An sit valida confessio venialium, si aliquis non habeat dolorem, nec propositum cavendi de omnibus? Et an liceat confiteri illa, de quibus nec dolorem, nec propositum cavendi habet? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. r. 38.
•  
  PDF 160 103. An possit quis, si non habet peccata mortalia confiteri in genere, v. g. se commisisse peccatum contra Castitatem? Et quid, si tunc aperiat simul aliqua venialia in specie? Et observatur, quod si quis peccata non habet mortalia, sed venialia tantum, non sat sit, ut dicat in generali se venialiter peccasse, peccatorum tacita specie; sed ut unicum explicet, saltem oportet in specie peccatum, v. g. mendacij, furti, &c. data ad venialium homo non teneatur confessionem; nam posito ea confiteri velit, ...
•  
  PDF 160 104. An ut quis integrè confiteatur veniale peccatum possit explicare complicem? Ex part. 11. tract. 4. & Misc. 4. res.41.
•  
  PDF 161 105. An sola attritio in homine justo sit sufficiens ad remissionem peccatorum venialium extra Sacramentum Pœnitentiæ? Et an ad remissionem venialium extra & intra Sacramentum requiratur etiam propositum in posterum vitandi illa? unde si quis confiteatur multa peccata venialia, an sufficiat ad validitatem Sacramenti, si doleat tantum de aliquo, cum proposito de cætero illud vitandi? Ex part. 3. tract. 4. res. 116.
•  
  PDF 161 106. An attritio extra Sacramentum Pœnitentiæ tollat peccata venialia in homine justo? Et observatur non sufficere quamcumque attritionem, sed illam, quæ oritur ex imperio Charitatis, aut illam, quæ talis est, ut fervore suo adæquet gravitatem talis peccati venialis. Et an alia opera bona justi distincta à contritione, dilectione Dei, & attritione sufficiant ad remissionem venialium? Ex p. 11. t. 5. & Misc. 5. r. 31.
•  
  PDF 162 107. An attritio sufficiat ad justificationem in Sacramento ex solo motivo timoris, & non amoris? Et notatur, quod qui detestatur peccata ob ægritudinem, infamiam, nimiam paupertatem, prout à Deo infligi solent propter peccata, veram attritionem conciperet. Et docetur, quod quando quis iterum confitetur peccata jam confessa, non est obligatus ad novum actum doloris, vel attritionis. Et quod dispositus ante confessionem cum dolore peccatorum non indiget renovatione ...
•  
  PDF 164 108. An ad Sacramentum Pœnitentiæ sufficiat attritio de peccatis ob malum temporale, &c. ubi plura de attritione? Et an attritio ad Sacramentum Pœnitentiæ sufficiens non debeat esse existimata contritio? Et notatur, quod non est necessarium, ut attritio ad Sacramentum Pœnitentiæ requisita antecedat confessionem, sed sufficit, quod antecedat absolutionem. Et an ad effectum Sacramenti Pœnitentiæ sit necessaria attritio omnium venialium? Idem dicendum est quoad dolorem ...
•  
  PDF 165 109. An si quis accedat ad confessionem sufficienter atritus absque alio formai proposito non peccandi de cætero, recipiat gratiam, & confessio sit valida? Et advertitur, ut quis habeat propositum vitandi peccatum futurum non requiri, ut positivè judicet se constanter evitaturum peccata etiam mortalia, sed quod in præsenti vere proponat, quantum in se est, illa vitare. Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 66.
•  
  PDF 165 110. An ad effectum Sacramenti sufficiat implicitum propositum de cætero non peccandi, quod in ipsa detestatione peccati virtualiter continetur? Ex p. 3. tract. 4. res. 118. alias 119.
•  
  PDF 165 111. An propositum non peccandi de cætero expressum, & formale sit necessarium confitendi in articulo mortis? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 34.
•  
  PDF 166 112. Qui omisit aliqua peccata in confessione ex ignorantia vincibili oblitus, in qua oblivione peccavit lethaliter, nimirum, quia non adhibuit diligentiam necessarium in examinanda conscientia, quæritur, an talis confessio fuerit invalida, & ideo iteranda? Et resolutio hujus casus pendet ex illa quæstione, an detur confessio valida quantum ad substantiam, ita ut non teneatur homo confiteri eadem peccata, atque adeo sit verum Sacramentum confessionis, & nihilominus, quod sit confessio informis, ...
•  
  PDF 167 113. An detur confessio valida, sed informis non solum respectu examinis, sed etiam respectu doloris? Ex p. 3. tr. 4. res. 65.
•  
  PDF 167 114. An confesso facta principaliter ex fine veniali sit valida? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 212.
•  
  PDF 167 115. An mendacium de peccato veniali, quod est totalis materia confessionis, sit peccatum mortale? Et quid si tantum sit materia partialis? Ex p. 3. tr. 4. res. 95. alias 96.
•  
  PDF 168 116. An in mendacio facto in confessione, vel judicio detur parvitas materiæ? Ex p. 5. tr. 5. res. 27.
•  
  PDF 168 117. An si peregrinus proficiscatur in aliquod oppidum non negotij causa, sed ut confiteatur Parocho illius, sit talis confessio valida? Ex quo infertur, quod si aliquis in fraudem legis Concilij Tridentini, ut contrahat matrimonium sine testibus & Parocho, proficiscatur in partes, ubi Concilium non est usus receptum, an possit valide contrahere clandestine? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 28.
•  
  PDF 169 118. An quis possit peccare venialiter, qui non possit mortaliter? Et an hoc possit contingere in puere ratione ætatis imbecillæ, sicut potest saltem ad tempus accidere in semisopito, semidormientibus, semiebriis, & semiamentibus? Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 25.
•  
  PDF 169 119. Quidam puer usque ad decimum tertium annum non se accusavit de ordinariis pollutionibus, quas faciebat; sciens postea hoc esse peccatum mortale, dubitatum fuit à multis Confessariis, an teneatur repetere omnes Confessiones? Idem est dicendum de circumstantiis peccati omissis, & de numero peccatorum non expresso in confessione. Et docetur, quod quando confessio nulliter facta fuit, & postea aliæ intermediæ factæ sunt vero dolore, &c. tunc non est opus omnes præteritas ...
•  
  PDF 170 121. Quidam Rusticus per multum tempus ignoravit Mysterium Trinitatis, quæritur, an teneatur reiterare confessiones factas? Et quid facere debeat Confessarius cum pœnitente, qui interrogatus de numero peccatorum dicit se non esse solitum in præcedentibus confessionibus illum exprimere, nec de hoc interrogari; an talis debeat repetere confessones præcedentes? Et in calce hujus resolutionis aliqua alia advertuntur, pro Confessariis cum pœnitentibus Rusticis, vel bona fide confitentibus. Ex ...
•  
  PDF 170 120. An qui nunquam confessus est desideria prava carnis, furti, odij, &c. quia non putabat esse peccata, teneatur reiterare confessiones? Et an saltem, si non teneatur reiterare confessiones, teneatur tamen confiteri illa prædicta desideria prava? Et an qui per ignorantiam crassam temerè, & erronèe aliquod omisit in confessione, teneatur confessionem reiterare? Ex p. 10. tr. 14. & Misc. 4. res. 21. alias 19.
•  
  PDF 170 122. An Confessarius teneatur interrogare pœnitentem sub onere peccati mortalis? Et quanta interrogatio in aliquibus casibus necessaria sit ex parte Confessarij, ut peccatum hujus negligentiæ, seu omissionis evitet? Ex p. 10. tract. 14. & Misc. 4. res. 33. alias 31.
•  
  PDF 171 123. An quibus casibus confessio erit valida, & tamen non integra materialiter? Et pro praxi hujus difficultatis adducuntur quinque diversi casus in textu hujus Resolutionis, cujus doctrina extendenda est ad alios similes casus, & quæstiones. Ex p. 3. tr. 4. res. 130. alias 131.
•  
  PDF 172 124. An Sacerdos ferens infirmo Communionem, si ei dicat velle reconciliari, & in reconciliatione inveniat illum multas confessiones invalidas fecisse, quid facere debeat Confessarius? Ex p. 5. tr. 3. res. 75.
•  
  PDF 172 125. An quando quis ratione scandali debet sumere Eucharistiam, & confessio est adeò longa, ut perfici non possit, & timeretur actum contritionis à pœnitente eliciendum non fore, esset in tali casu confessio dimidianda, & pœnitens absolvendus? Ex p. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 53.
•  
  PDF 172 126. An si quis probabiliter judicat se se non peccasse mortaliter, vel jam esse confessum tale peccatum, si probabiliter etiam judicet contrarium, teneatur confiteri? Sed difficultas est, quando pœnitens probabilius judicat se peccasse, vel non esse confessum tale peccatum, an tunc debeat confiteri tale peccatum? Et notatur, quod nullus, etiam si scrupulis non sit vexatus post mediocrem adhibitam in discussione conscientiæ suæ perquisitionem, in ordine ad confessionem peccatorum efficiendam, tenetur ...
•  
  PDF 173 127. An qui judicat magis probabiliter aliquod peccatum commisisse, vel confessum minimè fuisse, teneatur illud confiteri? Et an qui ex opinione etiam probabiliori aliquod peccatum tacet, exponat se periculo errandi circa integritatem confessionis? Ex part. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 113.
•  
  PDF 173 128. An qui dubitat se ex verecundia reliquisse in confessione aliquod peccatum, teneatur repetere confessionem illam, vel solum peccatum omissum? Et supponitur, quod qui voluntariè aliquod mortale in confessione omisit, confessio est nulla, ideò iteranda. Et quid si magis inclinet, quod non sit confessus tale peccatum, an teneatur repetere confessionem talem? Idem est, si magis inclinet pœnitens, quod ex malitia tacuerit peccatum. Et asseritur tunc non esse reiterandam confessionem, quando ...
•  
  PDF 174 129. An confitens v. g. fornicationem, de qua dubitat, an illam alias confessus sit, si hoc dubium in confessione non explicet, confessio sit valida? Ex quo collegitur pœnitentem non teneri in confessione dicere se tale peccatum post ultimam confessionem commisisse, nisi ob aliquam particularem cincunstantiam mutantem speciem, vel constituentem hominem in proximam peccati occasionem necesse sit hoc exprimere. Ex. p. 4. tr. 3. res. 65.
•  
  PDF 174 130. An peccata dubia sint materia necessaria confessionis? Ex p. 10. tract. 12. & Misc. 2. res. 2
•  
  PDF 176 131. An peccata dubia sint materia necessaria confessionis? Et advertitur, quod si quis confessus est ppeccatum ut certum, quia sic putabat, postea verò habet dubium, non tenetur illud ut dubium iterum confiteri nisi fortè ex alio capite. Et notatur explicandas esse circunstantias peccati, sive tanquam conditionaliter certas, sive etiam tanquam conditionaliter dubias, si tales circunstantiæ mutent speciem, &c. Verum advertitur, quod quando aliquis confitetur de peccato dubio adjungendum est ...
•  
  PDF 178 132. An qui dubius manet se perpetrasse aliquod peccatum, teneatur illud sub tali confiteri. Ex p. 3. tr. 4. res. 60.
•  
  PDF 178 133. An Sacerdos, si ante celebrationem, vel laicus ante Communionem dubitet, an commiserit aliquod mortale v. g. an consenserit morosæ delectationi, tenatur confiteri? Ex quo deducitur, an peccata lethalia, & si dubiamateria sint confessionis? Ex p. 6. tract. 6. & Misc. 1. res. 32.
•  
  PDF 179 134. An qui dubitat, utrum commiserit peccatum mortale, nec ne, teneatur illud confiteri? Et notatur, quod doctrina hujus quæstionis procedit, quando pœnitens est in dubio puro; secus autem si haberet assensum probabilem circa factum, quod judicet vel nullum commisisse peccatum, vel saltem tale peccatum non esse mortale, excepto fortassè mortis articulo propter irreparabile periculum salutis, cui tunc certius providere tenetur. Et docetur, quod si post confessionem hujus peccati in dubio confesso ...
•  
  PDF 180 135. An in vero dubio an habuerit peccatum mortale, quis possit sumere Eucharistiam sine confessione? Ex quo sequitur, an adsit obligatio confitendi peccata dubia? Ex p. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 44.
•  
  PDF 180 136. An si quis habeat tantum peccata dubia, teneatur præmittere confessionem sacramentalem ante sumptionem Eucharistiæ, vel celebrationem Missæ? Et an qui præmisit confessionem de peccato dubio pro sumenda Eucharistia, si postea comperit esse certum, teneatur ante illius sumptionem iterum illud tanquam certum confiteri? Ex p. 9. tract. 3. res. 6.
•  
  PDF 182 137. An pœnitens, qui confessus est de peccato dubio, si postea scit certo, vel probabiliter illud peccatum commisisse, vel fuisse mortiferum, teneatur illud iterum confiteri? Et additur hoc non procedere, quando pœnitens integrè fassus est peccatum, quod fecit, dubitat tamen esse mortale. Quamvis enim Confessor simili dubio teneretur, non est iterum illius peccati repetenda confessio, si postea alteruter doctior, vel aliis consultis norit id peccatum esse mortale. Ex part. 3. tr. 4. resol. 90 alias 91.
•  
  PDF 182 138. An peccatum confessum ut dubium debeat, cessante dubio, iterum ut certum confiteri? Ex quo deducitur quid est dicendum in prædicto casu, si exprimendæ essent circunstantiæ peccati dubij confessi? Ex p. 6. tract. 6. & Misc. 1. res. 31.
•  
  PDF 183 139. An peccata dubia confessa ut dubia, si efficiantur certa, sint iterum confitenda? Et an peccata dubia sint in confessione aperienda? Ex p. 10. tract. 16. & Misc. 6. res. 79.
•  
  PDF 184 140. An sit præceptum de præmittenda confessione ant aumptionem Eucharistiæ? Et an sit divinum aut Ecclesiasticum? Ex p. 9. tract. 3. res. 1.
•  
  PDF 184 141. An opinio asserens præceptum de præmittenda confessione ante Eucharistiam esse de jure Ecclesiastico sit saltem probabilis? Et observatur, quod si sententia asserens confessionem ante Eucharistiam esse de jure Ecclesiastico est vera, sequitur, quod consuetudo posset tale præceptum tollere, vel in ipso Summum Pontificem dispensare. Ex p. 9. tr. 3. res. 2.
•  
  PDF 185 142. An si quis per revelationem sciret se esse justificatum, teneatur adhuc ante Eucharistiam confesssionem præmittere? Idem est de eo, qui certò novisset se in ventre matris fuisse sanctificatum, adhuc tenetur ad Baptismum suscipiendum. Ex p. 9. tr. 3. res. 3.
•  
  PDF 185 143. An qui ante Missam, vel ante communionem confessus est, si postea recordetur alicujus peccati, teneatur illud confiteri antequam sacrificet, vel communicet? Ex p. 9. tr. 3. res. 4.
•  
  PDF 187 144. An si quis in ordine ad communionem confessus est, & postea recordatur de aliquo peccato inculpabilliter oblito, teneatur illud confiteri antequam Sacram Synaxim sumat? Et deducitur, an præceptum confessionis ante communionem sit Apostolicum, & de jure Ecclesiastico, & non divino. Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 40.
•  
  PDF 189 145. An quando quis confitetur de isto peccato oblito, teneatur de illo elicere novum actum doloris, & contritionis? Hoc intellige de illo, qui habuit dolorem generalem de pecccati suis, si obliviscatur unum peccatum in prima confessione, quando peccatum hoc oblitum confitetur. Et an teneatur elicere actum doloris sub pœna peccati mortalis, qui tantum peccata venialia confitetur? Et ad confirmandam doctrinam supra dictarum difficultatum adducitur, quod aqua post quam semel abluit, potest iterum ...
•  
  PDF 189 146. An si quis accessit ad linteum Sacræ mensæ, ut communicet, si recordetur alicujus peccati mortalis, teneatur surgere, & Confessarium adire? Et an in tali casu, si solus esset cum Sacerdote, & Sacerdos posset eum absolvere, tunc teneatur eidem prius confiteri? Ex p. 9. tr. 3. res. 8.
•  
  PDF 190 147. An teneatur præmittere Confessionem per interpretem, su quis nesciat linguam, & velit sumere Eucharistiam? Et an verò, qui est in articulo mortis, possit communicare absque prævia confessione, si non potest confiteri absque interprete? Et advertitur laicum positum ad linteum communionis, & Sacerdotem post inchoatam Missam esse censendos non habere copiam Confessarij, atqe adeo posse cum contritione Missam prosequi, & Eucharistiam sumere. Ex p. 9. tract. 3. res. 10.
•  
  PDF 190 148. An si quis in peruculo vitæ possit sumere Eucharistiam absque prævia confessione? Et pro praxi hujus quæstionis adducuntur aliqui diversi casus in §. primo hujus Resolutionis. Et docetur, quod quando quis morti proximus tenetur Viaticum sumere, & non adest Sacerdos, nisi fortè qui non potest absolutionem proferre, quia est mutus, aut qui non valet confessionem etiam nutibus factam percipere, ac pœnitentem sine interprete intelligere; tunc enim licitè potest Eucharistiam accipere ...
•  
  PDF 191 149. An simplex Sacerdos, deficiente copia Confessarij, possit celebrare contritus, dum iter facit propter Missam præcepti, quam tenetur audire, modo deficiat Missa, quam ab illo possit audire? Et cursissimè infertur, an in dicto casu teneatur cum sola contritione celebrare? Ex p. 2. tract. 14. res. 63.
•  
  PDF 191 150. An talis Sacerdos simplex, etiam non Parochus possit celebrare Missam sine prævia confessione, dum non adest Sacerdos, ut alij Missam audiant, & non est alius, qui celebret? Ex quo breviter deducitur posse Sacerdotem in articulo mortis, si non adest copia Confessarij, celebrare contritum, ut ægrotus præceptum communionis adimpleat. Ex p. 2. tract. 14. res. 64.
•  
  PDF 191 151. An Sacerdos possit celebrare, si non adsit Confessarius, ut ipse, vel alij satisfaciant præcepto audiendi Missam? De Parocho non est dubitandum. Ex p. 9. tr. 3. res. 9.
•  
  PDF 192 152. An Sacerdos, ut ipse, & alij adimpleant præceptum Paschale, possit absque prævia confessione celebrare? Ex quo infertur aliter dicendum esse de Communione debita ex voto, aut etiam ex præcepto. Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 63.
•  
  PDF 193 153. Ad implendum præceptum annuæ communionis possit quis celebrare, vel communicare sine prævia confessione? Et notatur, quod probabiliter potest quis elicere actum contritionis & clebrare, vel communicare sine prævia confessione, quando cum peccatis non reservatis habet peccatum reservatum, & adest Confessarius, qui solum habet potestatem in non reservata. Ex p 4. tr. 4. & Misc. res. 96.
•  
  PDF 193 154. An si quis tempore Paschatis non haberet copiam Confessarij, possit celebrare, vel communicare non præmissa mortalium confessione? Ex quo infertur, quod quando concurrunt duo præcepta, alterum Ecclesiasticum, & alterum divinum incompatibilia, divinum est servandum, & excusatur homo à præcepto Ecclesiastico. Etiamque deducitur, quod ut quis adimpleat præceptum Ecclesiasticum de confessione annua, potest confiteri non integrè, si nullus sit Sacerdos, cui possit integrè ...
•  
  PDF 194 155. An Sacerdos ad dandum Viaticum moribundo possit celebrare absque prævia confessione? Ex qo à fortiori infertur, quod si Sacerdos, hausto inscienter veneno, deficiente copia Confessarij, & sentiat paulatim vires sibi deficere, & mortem appropinquare poterit quidem hujusmodi Sacerdos cum conscientia peccati mortalis, præmissa contritione, Missam celebrare, absque confessione, ut se ipsum communicare possit in eo mortis periculo; & etiam non jejunus in dicto casu. Et apparet dispar ...
•  
  PDF 194 156. An Sacerdos, si non adsit copia Confessarij, possit absque prævia confessione perficere Missam, in qua Hostia consecrata celebrans mortuus est? Et an ad hoc teneatur? Et advertitur, quod seposito scandalo Sacerdos in mortali constitutus possit excusari à Sacrificio alterius perficiendo, si moraliter vix possit contritionem elicere. Ex p. 9. tract. 3. res. 14.
•  
  PDF 194 157. Enumerantur casus, in quibus tenetur Sacerdos præmittere confessionemadversusalios contrarium sentientes. Ex quo deducitur, quod quando privilegium est necessarium ad servandum aliquod præceptum divinum, tenetur homo uti privilegio, ut servet illud; quando vero præceptum est humanum, probabilis est sententia, quod non tenetur homo uti privilegio, ut si sit cessatio à divinis in aliqua civitate, & concedatur facultas alicui Ecclesiæ, ut in illa agatur res Sacra, tunc probabile est, quod ...
•  
  PDF 195 158. An in casibus, quibus licitum est sumere Eucharistiam ante confessionem, opus sit elicere actum contritionis? Et notatur, quod si talis bona fide putat se contritum, potest hoc Sacramentum sumre neque peccaturum, si subdubitet, num fortè sufficientem habeat contritionem. Et quæritur, quando actum doloris, & contritionis elicere debet Sacerdos, cum deest copia Confessarij, & adest urgens necessitas celebrandi, an ante inchoationem Missæ, vel ante consecrationem? Et quid si Sacerdos ...
•  
  PDF 197 159. An sit sufficiens sola admiratio, ut Sacerdos possit absque prævia confessione celebrare? Et cursim docetur, nomine scandali in materia de qua loquimur comprehendi etiam admirationem populi. Ex p. 9. tr. 3. res. 20.
•  
  PDF 197 160. An Regularis, qui per pium Confessarium non potuit obtinere licentiam à Superiore, ut absolvatur à reservatis, possit sine prævia confessione Eucharistiam sumere, aut celebrare? Et an in prædicto casu, hoc ipso, quod Superior Regularis neget prædictam licentiam, possit is absolvi à supra dicto Confessario ex tacita concessione licentiæ Superioris, v. g. Provincialis, Generalis aut Papæ pro illa vice? Et an hoc verbum pro illa vice, intelligatur pro una vice tantum, an vero toties, quoties dicta ...
•  
  PDF 199 161. An Sacerdos, si post introitum recordetur alicujus peccati mortalis, teneatur confiteri, si sine scandalo possit? Et notatur, quod in Missa solemni, vulgo dicitur Cantata si inter concionem, vel cantionem Sacerdos possit confiteri, omnino obligatus est ad facienda[m] confessionem, si ei aliquod peccatum in mentem venerit. Ex p. 3. tr. 4. res. 48.
•  
  PDF 199 162. An si quis in Missa recordetur alicujus peccati mortalis, teneatur illud confiteri, si absque scandalo possit Confessarium habere? Et quid est dicendum, si nondum Missa est cœpta, sed tamen lam Sacerdos ad Altare accessit, & tunc recordatur se non esse jejunum, vel esse excommunicatum, vel manere in lethali? Idem est sentiendum de laico jam parato ad communicandum. Et quid est faciendum, si consecratio cœpta est, quando hæc in mentem veniunt? Et an Sacerdos teneatur præmittere ...
•  
  PDF 200 163. An Sacerdos ante consecrationem teneatur confiteri, si sine nota possit? Et quid maximè de laico, qui antea confessionem præmiserat, & ad linteum Altaris recordatur alicujus peccati obliti? Et an si Sacerdos statim post introitum recordatur peccati mortalis non teneatur accersere Confessarium, quamvis id fieri sine nota possit? Ex p. 3. tr. 4. res. 77.
•  
  PDF 201 164. An si Sacerdos ante Missam confessus est, & postea celebrando peccatum mortale in confessione oblitum in mentem venerit, utrum teneatur in tali casu elicere actum doloris & contritionis de illo peccato? Et cursim deducitur, quod quamvis quis in Paschate tenetur confiteri, tamen si non habeat copiam Confessarij, non tenetur conteri. Ex p. 2. tr. 14. res. 48.
•  
  PDF 201 165. An Sacerdos, qui post confessionem recordatur in Altari de aliquo peccato oblito, teneatur de illo conteri ante sumptionem Communionis? Et reprobatur illa sententia, quod qui per oblivionem omisit aliquod peccatum in confessione, & postea de illo recordatus fuerit, non tenetur illud confiteri antequam celebret, sed in tempore, quo præceptum affirmativum confessionis obligat per se semel in anno. Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 5.
•  
  PDF 202 166. An quando quis celebrat, & recordatur alicujus peccati in confessione facta obliti, teneatur ante consecrationem, & sumptionem Eucharistiæ de illo conteri? Et advertitur, quod in tali casu prædictæ confessionis, in qua peccatum fuit oblitium, si dolor non fuit universalis, absque dubio tenetur de illi conteri, Ex p. 9. tr. 3. res. 12.
•  
  PDF 202 167. Quid facere debeat Sacerdos, qui in Altari recordatur alicujus peccati mortalis, & non possit excitari ad contritionem eliciendam, vel laicus jam jam recepturus Eucharistiam? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 98.
•  
  PDF 203 168. An præceptum confitendi quam primum, si quis sumpserit Eucharistiam sine prævia confessione in casibus superius explicatis, ut habetur in Concilio Tridentino sess. 13. cap. 7 sit divinum Ecclesiasticum? Et notatur quod qui non confitetur in articulo mortis sua peccata mortalia, transacto periculo non tenetur statim confiteri, & similiter, qui ministrat Sacramentum in peccato mortali sine contritione, transacto ministerio, non tenetur statim conteri, vel confiteri. Ex p. 9. tract. 3. res. 21.
•  
  PDF 203 169. An præceptum confitendi quam primum, obliget sub mortali? Ex p. 9. tract. 3. res. 22.
•  
  PDF 204 170. An Sacerdos, qui ex carentia Confessarij propter scandalum celebravit, teneatur quam primum confiteri? Et quomodo intelligenda sunt illa verba Concilij quam primum? Et notatur, quod dictum præceptum Concilij quam primum confitendi non extenditur ad laicos, nec ad Sacerdotem, qui instar laici Eucharistiam accipit; secus si talis Sacerdos celebraret in die Parasceves; vel si assumeretur ad complendum Sacrificium ab alio inchoatum. Ex p. 2. tr. 14. res. 60.
•  
  PDF 204 171. Quo pacto intelligendum est illud verbum quam primum? Et si forte Sacerdos prima die haberet commoditatem confitendi, non habiturus sequentibus diebus an tunc sane teneatur non differre confessionem, nelongiori mora retardetur? Ex p. 9. tr. 3. res. 23.
•  
  PDF 205 172. An Sacerdos existens in peccato mortali si voluntariè non confessus celebret, teneatur quam primum onfiteri? Ex quo infertur, quod Sacerdos, qui sui peccati vincibiliter oblitus celebrat, non præmissa confessione, non tenetur præcepto Concilij de confitendo quam primum. Et notatur aliquos eximere ab hoc præcepto Sacerdotem, qui ante Missam legitimè confessus, tamen per oblivionem prætermisit aliquod peccatum, cujus subinde recordatur ante Missam, non habens amplius copiam ...
•  
  PDF 206 173. An Sacerdos, qui ex malitia, & culpabiliter celebrat absque confessione, teneatur præcepto Concilij Tridentini sess. 13. c. 7 quam primum confiteri? Et an idem dicendum sit de illo, qui non præmissa confessione celebrat, & inter celebrandum meminit ante communionem se esse in statu peccati mortalis? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 78.
•  
  PDF 207 174. An si quis non habens copiam Confessarij, vel urgente necessitate celebrat cum interna voluntate, quod si adesset Sacerdos ad illum non accederet, teneatur, hoc non obstante, quam primum confiteri? Et an Sacerdos obligetur hoc præcepto statim confitendi, quando non habens copiam Confessoris, necessitate urgente, celebravit non præmissa confessione, nec contritus, sed indigne? Et quid, si sine necessitate celebrat in peccato mortali? Ex p. 9. tract. 3. res. 31.
•  
  PDF 207 175. An Sacerdos, qui in die Parasceves Officium facit, urgente necessitate, vel non habens copiam Confessarij hoc faciat absque pævia confessione, teneatur quam primum confiteri? Ex p. 9. tr. 3. res. 29.
•  
  PDF 208 176. An qui in peccato mortali existens celebravit in die Parasceves sine prævia confessione, teneatur quam primum confiteri ex præcepto Concilij Tridentini sess. 13. c. 7. Et an in dicto præcepto comprehendatur ille Sacerdos, qui sine prævia confessione Sacrificium alterius Sacerdotis deficientis post consecrationem consummat, & complet? Et docetur præceptum Concilij quam primum confitendi non obligare sub mortali, nisi ultra triduum. Et qui intra triduum non confitetur pro adimplendo ...
•  
  PDF 209 177. An Sacerdos, qui urgente necessitate complet ab alio inchoatum, etiam post consecrationem, teneatur, quam primum confiteri? Ex p. 9. tr. 3. res. 30.
•  
  PDF 209 178. An Sacerdos, qui in ipsa actione celebrandi recordatur alicujus peccati mortalis, licet tunc eliciat actum contritionis, teneatur postea quam primum confiteri: stante supra dicto præcepto? Et quid est dicendum de Sacerdote, qui ex malitia celebrat non confessus, vel qui in ipso Scarificio mortaliter peccaret ante communionem? Ex p. 2. tr. 14. res. 61.
•  
  PDF 210 179. An Sacerdos teneatur quam primum confiteri, si post consecrationem, ante tamen sumptionem recordetur alicujus peccati mortalis? Et quid est dicendum de illo, qui in ipso actu celebrandi committit aliquod peccatum mortale, etiam post consecrationem, licet communicaverit, præmissa contritione? Et quid, si recordetur peccati obliti post sumptionem, vel finitam Missam? Et quid est sentiendum, si ante celebrationem fuisset confessus, & alicujus peccati obliti mortalis recordaretur ante ...
•  
  PDF 211 180. An si post sumptionem Eucharistiæ Sacerdos recordetur alicujus peccati, teneatur quam primum confiteri? Ex p. 9. tr. 3. res. 25.
•  
  PDF 211 181. Quis confessus ante celebrationem, & ex oblivione omisit aliquod peccatum, quæritur, an teneatur confiteri illud quam primum ex præcepto Concilij Tridentini sess. 13. c. 7. Ex p. 4. tract. 4. & Misc. res. 97.
•  
  PDF 211 182. An Sacerdos, quando confessus est, & post celebrationem recordatur alicujus peccati obliti in dicta confessione, teneatur quam primum confiteri, ut impleat præceptum Concilij Tridentini sess. 13. c. 7. Et notatur, quod dictum præceptum Concilij tantum fuit latum pro celebrantibus, qui conscij mortalis, & non habentes copiam Confessarijj, & urgente necessitate celebrarunt absque prævia confessione. Etiamque advertitur, quod si quis scammo commutantium recordetur mortalis ...
•  
  PDF 212 183. An si quis urgente necessitate celebrandi, casum reservatum cum omnibus aliis peccatis confessus sit cum inferiori Confessario, teneatur postea quam primum ex præcepto Concilij Tridentini sess. 13. c. 7. confessionem facere cum Superiore? Et notatur, quod verba ista quam primum intelliguntur, ut Sacerdos postea confiteatur suo tempore, nempe ante aliam celebrationem. Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 64.
•  
  PDF 212 184. An Sacerdos non celebrans, sed sumens Eucharistiam ab alio Sacerdote in peccato mortali, teneatur quam primum confiteri? Ex p. 9. tract. 3. res. 28.
•  
  PDF 213 185. An laicus, qui urgente necessitate, vel non habens copiam Confessarij sumpsit Eucharistiam, teneatur quam primum confiteri? Et notatur, quod si homo immemor peccati mortalis non est confessus ante communionem, & ad linteum Altaris recordatur alicujus peccati mortalis, tenetur conteri de illo, & sic Eucharistiam sumere; si verò ante communionem confessus est, & ad linteum Altaris recordatur alicujus peccati obliti in confessione, tunc non tenetur de illo conterere, sed proponere illud ...
•  
  PDF 214 186. An qui celebrat, vel sumit Eucharistiam, non præmissa confessione casu, quo eam præmittere tenebatur, committat duplex peccatum? Idem est de illo, qui non præmittit contritionem. Et observatur eum, qui intuitu reverentiæ Sacramenti Eucharistiæ prohibitus præcepto aliquo positivo adhuc humano sumere Eucharistiam, (ut prohibetur excommunicato, & non jejunis, & qui ob aliquod speciale peccatum prohibetur quasi indignus,) eam sumit in statu peccati mortalis, non committere duo ...
•  
  PDF 214 187. Petrus in confessione accusaverit se dicens adulterasse, sed postea cognovit se quinquies tantum in peccatum adulterij incidisse; quæritur, an quando denuo confitetur, debeat certum numerum declarare, & dicere se tantum quinquies peccasse? Et hæc Resolutio est geeralis in aliis peccatis. Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 25.
•  
  PDF 215 188. An si quis confessus est centies, plus, minusve, furatum, si postea certò sciat fuisse centum, teneatur excessum confiteri? Et in textu hujus Resolutionis datur Regula ad cognoscendum, quando obliget postea ad confitendum iterum peccata confessa sub his verbis plus, minusve. Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 59. alias 57.
•  
  PDF 216 189. Quomodo intelligenda sunt illa verba plus, vel minus, quando pœnitens se accusat de numero peccatorum? Ex p. 3. tr. 4. res. 93. alias 94.
•  
  PDF 216 190. An quando quis confitetur comisisse erga Deum blasphemias, addendo paulo plus minusve, si recordetur se aliis quatuor vicibus blasphemasse, teneatur has quatuor vices denuo confiteri? Et hæc Resolutio est generalis in aliis peccatis. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res.204.
•  
  PDF 217 191. An qui dixit Confessario se apud eum confessionem generalem facere velle, teneatur postea ei aperire omnia peccata mortalia? Ex p. 3. tr. 4. re. 85. alias 86.
•  
  PDF 217 192. Quis indicit in peccatum, & non vult Confessario manifestare, tunc illud omisisse, sed cum illo fecit confessionem generalem, & inter alia peccata prius confessa, confitetur etiam illud ultimum peccatum post ultimam confessionem perpetratum; quæritur, an hoc facere possit? Ex quo deducitur, quod pœnitens non tenetur in confessione dicere se tale peccatum commisisse post ultimam confessionem, nisi ob aliquam circunstantiam mutantem speciem necesse sit hoc exprimere. Ex p. 3. tr. 4. res. 62.
•  
  PDF 217 193. An in confessione generali quis debeat explicare, quod peccata commissa post ultimam confessionem, non sunt amplius confessa? Et obiter notatur, ad hoc ut jejunium naturale frangatur in ordine ad sumptionem Eucharistiæ requiri nutritivum esse id, quod editur. Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 22.
•  
  PDF 219 194. An quis peccat, qui duos Confessarios habens, eorum uni prius confitetur mortalia, alteri postea solum venialia? Et an hoc sit peccatum per accidens, v. g. si ob hanc causam pœnitens maneat in aliqua occasione peccati mortalis? Ex p. 3. tr. 4. res. 131. alias 132.
•  
  PDF 219 195. Quam parce, & cautè se gerere debeant Confessarij in interrogationibus aliquorum peccatorum cum mulieribus. Ex p. 3. tr. 4. res. 98. alias 99.
•  
  PDF 219 196. An inspirationibus divinis non correspondere sit peccatum, & beneficiant, qui de hoc se accusant in confessione? Et notatur, quod transgressio inspirationis oblatæ, quando offertur occasio frangendi præceptum non est distinctum peccatum à crimine transgressi præcepti. Et an ut solent facere communiter pœnitentes, sit consultum manifestare Confessario in actu Sacramentalis confessionis supra dictas resitentias circa divinas inspirationes? Et in textu hujus Resolutionis multa ...
•  
  PDF 220 197. Solent in confessione viri timorati se accusare de Ordinariis imperfectionibus, v. g. consensisse divinis inspirationibus, quæritur, an hoc ab ipsis laudabiliter efficiatur? Ex p. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 19.
•  
  PDF 220 198. An Medicus teneatur relinquere infirmem molentem confiteri? Ex p. 3. tr. 4. res. 92. alias 93.
•  
  PDF 221 199. An nolentes confiteri posse à Medico curari? Et docetur Medicum teneri per se, vel per alios nunciare mortem infirmo, quem præcognovit cito, & certo venturam, quando prænunciatio proderit valde animæ infirmi. Ex p. 11. tr. 1. & Misc. 1. res. 22.
•  
  PDF 222 Tractatus IV. De Absolutione Sacramentali, & etiam moribundus sensibus desitutis largienda.
•  
  PDF 222 1. An Confessarius absolvens aliquem sine jurisdictione teeatur monere pœnitentem de defectu? Idme est, si sine sufficiente dispositone pœnitentis eum absolvit, aut non obligavit ad restitutionem faciendam, ad quam debebat illum obligare. Ex p. 11. tr. 4. & MIsc. 4. res. 9.
•  
  PDF 223 2 An sit valida absolutio sacramentalis collata sub conditione de præterito, vel de futuro? Et an si quis impenderet absolutionem sacramentalem dicendo. Ego tibi peccata remitto, condono, remittuntur tibi peccata, Sacramentum absolutionis tibi impendo, an inquam peccet mortaliter? Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 18.
•  
  PDF 224 3. An Confessarius absolvens pœnitentem sub his verbis. Nos absolvimus vos in nomine Patris, &c. peccet mortaliter? Et supponitur Confessarium validè sic absolvere. Et advertitur posse, & interdum expedire unica absolutione absolvere multos, quando urget periculum mortis, sicut una ablutione baptizari multi posssunt. Et docetur in forma absolutionis pronomen, Te, esse de essentia Sacramenti? Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 13.
•  
  PDF 225 4. An plures possint esse Ministri unius pœnitentis in eadem confessione? Et in textu hujus Resolutionis apponuntur aliqui casus, quamvis raro contingentes pro praxi supradictæ quæstionis. Sed magis difficultas est, an in dictis casibus essent duo Sacramenta, vel unum tantum? Et an quando validè duo simul absolvunt, possint simul dicere. Nos te absolvimus. Ex p. 11. tract. 8. & Misc. 8. res. 46.
•  
  PDF 225 5. An sit valida forma absolutionis, si dicatur, Absolvo te, non addendo à peccatis tuis? Et quid est sentiendum, si Sacerdos solum diceret, Absolvo? Et an talis Confessaius sit denunciandus Sancto Officio? Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 11.
•  
  PDF 227 6. An quando dicta verba à peccatis tuis, apponuntur, causent effecctum principalem Sacramenti tanquam pars formæ. Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 12.
•  
  PDF 228 7. An Sacerdos in articulo mortis relinquens illa verba à peccatis tuis, in forma absolutionis, peccet mortaliter; Et quid extra articulum mortis? Et an peccet mortaliter, qui in articulo mortis relinqueret illa verba in nomine Patris, & Filij, & Spiritus Sancti, in absolutione. et cursim docetur teneri pœnitentem in articuli mortis elicere actum contritionis, cum confitetur, & non sufficere attritionem cum Sacramento. Ex part. 11. tract. 6. & Misc. 6. res. 21.
•  
  PDF 228 8. An quis peccet mortaliter, si formam absolutionis variet, dummodo tamen verba significent actum judicialem? Ex part. 5. tract. 13. & Miscell. 1. resol. 34.
•  
  PDF 229 9. An si quis bona fide confiteatur cum simplici Sacerdote de venialibus, & mortalibus, valida esset absolutio? Et an etiam si quis cum attritione cognita confiteretur cum simplici Sacerdote non approbato, bona tamen fide, si moriatur ante aliam confessionem, salvus fiat? Et infertur confitentem bona fide peccata reservata manere absolutum, undè si Sacerdos culpabilliter absolvit, tenet absolutio. Ex p. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 29.
•  
  PDF 229 10. An quilibet Sacerdos possit peccata venialia absolvere? Et an hoc etiam extendatur ad mortalia legitimè confessa? Et an nullus Prælatus Papa inferior possit hanc jurisdictionem à Sacerdotibus auferre? Et notatur, quod in supradicto casu, si quis confitetur sola venialia, si habet aliquid peccatum mortale nondum confessum, quod tamen oblitus est, ab illo remanet absolutus, etiamsi Confessarius sit simplex Sacerdos. Ex p. 5. t. 14. & Misc. 2. res. 86.
•  
  PDF 231 11. An nominatim excommunicatus possit validè absolvere à venialibus? Ex p. 5. tr. 9. res. 84.
•  
  PDF 231 12. An absolutio sacramentalis data ab excommunicato vitando, sit valida? Et an hoc intelligatur, si confessio, & absolutio sit de peccatis venialibus tantum? Et an Sacerdos v. g. qui in Hispania est nominatum excommunicatus, vel notorius Clerici percussor, si in Siciliam venit, ubi hoc ignoratur, & confertur sibi beneficium Parochiale, confessiones quas audit, an validæ sint, nam talis titulus præsumptus, & communis error facti conferunt jurisdictionem? Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 14.
•  
  PDF 232 13. An Sacerdos suspensus validè absolvat? Ex p. 5. tr. 10. res. 52.
•  
  PDF 232 14. An Sacramentum Pœnitentiæ ministratum à Sacerdote interdicto sit nullum, & ejus absolutio invalida? Ex quo aliqua alia circa hoc inferuntur. Ex p. 5. tr. 10. r. 62.
•  
  PDF 232 15. An irregularis valiè absolvat? Idem dicendum est de interdicto, & suspensio. Et an pœnitens graviter peccet petens absolutionem ab eo irregulari, quem scit illam non posse conferre sine gravi peccato, & ponat obicem, ita ut absolutio sit invalida? Et quid, si pnitens accedit, & petit bona fide? Ex p. 4. tr. 2. res. 68.
•  
  PDF 233 16. An si non adsit Sacerdos nisi mutus, possit in articulo mortis absolvere moribundum signis, aut scriptura? Et supponitur esse se essentia Sacramentalis absolutionis, ut proferatur voce humana. Et negatur Angelos ministrare posse Sacramenta, etiam per corpora assumpta. Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 14.
•  
  PDF 234 17. An sit absolvendus, qui non confitetur nisi generalia ? Et pro praxi quæritur, an Rusticus, qui grosso modo sine certo numero peccatorum mortalium in dicto Parocho bona fide confessus est, teneatur postea, detecto errore, confessiones factas reiterare. Et an saltem in dicto casu teneatur Rusticus, denuò confiteri, & declarare numerum peccatorum quæ in aliis confessionibus determinatè non fuit confessus, sed in confuso tantum? Et observatur, quod in articulo mortis, si aliquis dicerit ...
•  
  PDF 235 18. An pro danda absolutione sufficiat, quod pœnitens se accuset de peccato veniali in genere? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 53.
•  
  PDF 236 19. An qui cum dolore universali se accusat in confessione de venialibus, non determinando peccata in particukari, remaneat absolutus ab omnibus? Ex p. 11. tract. 5. & Misc. 5. res. 24.
•  
  PDF 237 20. An qui inadvertenter non absolvit pœnitentem, possit illum absolvere parum distantem? Ex p. 5. tract. 13. & Misc. 1. res. 56.
•  
  PDF 237 21. An in dubio, si puer habeat usum rationis, sit absolvendus? Et maximè in articulo mortis an sit absolvendus, & absolvi debeat? Ex quo enim deducitur, quod si quis adultus confiteatur aliquid, quod dubitetur, an sit veniale, an sit absolvendus saltem sub conditione? Ex p. 4. tr. 3. res. 53.
•  
  PDF 237 22. An in dubio si puer septennis usum rationis habeat, possit Confessarius illum absque conditione absolvere? Ex p. 10. tr. 11. & Misc. 1. res. 54.
•  
  PDF 238 23. An in casu, quo Confessarius debeat habere præbere absolutionem sub conditione, sufficiat, si conditio sola mente sistat? Ex Part. 10. tract. 11. & Misc. 1. resol. 55.
•  
  PDF 238 24. An si Confessarius habeat evidentiam, quod pœnitens fecerit tale peccatum, & si non est confessus, debeat illum absolvere? Ex p. 3. tr. 4. res. 104. alias 105.
•  
  PDF 239 25. An excommunicatus, si Sacramentum Pœnitentiæ recipiat, validè absolvatur? Ex p. 5. tr. 9. res. 53.
•  
  PDF 239 26. An blasphemus consuetudinarius, & admonitus sæpius in aliis confessionibus sit statim absolvendus? Et an teneatur acceptare aliquam pœnitentiam, si fortè postea blasphemet? Idem quæritur de jurante falso ex consuetudine. Et docetur non esse consilium bonum, si Confessores jurare, vel promittere faciant pœnitentes aliquam pœnam subire, si reinciderint in aliquod pec[c]atum, & ideo neque debent Confessarij exigere à suis pœnitentibus juramenta, vel vota desistendi ab ...
•  
  PDF 240 27. An sit absolutio impertienda blasphemo consuetudinario, qui emendationem proposuit, & non est emendatus? Idem est dicendum de illo, qui habet consuetudinem pejerandi. Et an pœnitens teneatur acceptare aliquam pœnam, vel afflictionem pro prava consuetudine tollenda? Et quid dicendum est de eo, qui concubinam domi habet cum proxima, & morali occasione peccandi, an si promisit emendationem, & non est emendatus, sit illi absolutio impertienda? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 94.
•  
  PDF 241 28. An quis teneatur occasionem proximam vitare cum suo magno detrimento, ita ut Confessarius non possit illum absolvere? Sed difficultas est, quando nullus apparet profectus, an sit impertienda toties, quoties absolutio? Ex p. 2. tract. 16. & Misc. 2. res. 45. alias 47.
•  
  PDF 241 29. An aliquando sint absolvendi, qui nolunt dimittere occasiones proximas peccandi? Et pro praxi supra dictæ quæstionis multi casus in corpore hujus Resolutionis explanantur sæpè contingentes in facto, quos Confessarij in promptu habere debent, quia quotidiani. Ex part. 4. tr. 4. & MIsc. res. 165.
•  
  PDF 242 30. An propter reincidentias frequentissimas sit deneganda, vel differenda pœnitentibus absolutio Sacramentalis? Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 30.
•  
  PDF 243 31. An prima vice concubinarius sit absolvendus, etiam si concubinam non eijciat? Et an hoc etiam procedere debeat quoad eos, qui & si concubinarij non sint; populus tamen credit tales esse? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. s. r. 107.
•  
  PDF 243 32. An in aliquibus casibus concubinarius non teneatur è domo expellere concubinam, itaut Confessarius possit ei licitè absolutionem impendere? Ex part. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 108.
•  
  PDF 244 33. An Confessarius possit absolvere concubinarium amplius cum concubina non peccantem, permittens illam invisere, fine alendi filios, ne cum aliis ipsa se immiscendo sit dictis filiis dedecori. Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 109.
•  
  PDF 244 34. An Parentes sint absolvendi, qui nolunt ad colloquium admittere filium, qui indignum matrimonium contraxit? Et quid, si non indignum saltem multum inæquale? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 182.
•  
  PDF 244 35. Quidam Sacerdos noluit absolutionem impendere cuidam in triremibus per totam vitam condemnato, quia hebebat voluntatem quam primum fugiendi; tunc statim solutionem hujus casus enixè à me petierunt; Et an hoc intelligatur tam in Religiosis, quam in sæcularibus. Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 39.
•  
  PDF 245 36.Quidam vir nobilis est in mora solvendi debitum unciarum ducentarum ex contractu; sæpius confitetur, & non restituit, habet tamen animum restituendi; quæritur à Confessario, an sit illi absolutio deneganda, maximè cum creditor multoties ab illo petierit solutionem? Ex p. 2. re. 17. & Misc. 3. res. 3.
•  
  PDF 245 37. Cuidam Confessario olim hic casus accidit. Quædam mulier intra confabulationem cum viro sibi in matrimonium conjungendo, dicebat illli verba non quidem turpia, sed affectuosa, & amatoria, unde postea in pollutionem, & distillationem incurrebat sine tamen ulla delectatione, vel periculo alicijus consensus, quia erat timoratæ conscientiæ. Interrogatus fui, an peccaverit mortaliter, & si nollet desistere ab his confabulationibus, an esset ei absolutio deneganda? Et in §. ultimo hujus ...
•  
  PDF 246 38. An absolutio obtenta bona fide à peccatis tantum, & non à censuris sit valida, si pœnitens sit notatus aliqua excommunicatione, etiam reservata; itaut non teneatur iterare confessionem, sed tantum petere absolutionem ab excommunicatione? Et quid est sentiendum, si Confessarius sciat peccata haber excommunicationem, & eum non obstante ex malitia absolvit, licet non habeat potestatem absolvendi à tali censura? Ex p. 3. tr. 4. res. 78.
•  
  PDF 246 39. An non solùm existens articulo mortis, sed etiam in pe[ri]culo possit absolvi à quocumque Sacerdote ab omnibus casibus? Et an hæc sententia etiam intelligatur, dum absolvendus morali necessitate coactus bellum, v. g. seu naufragium aggreditur, & secus si ex voluntate propria id faciat. Ex p. 5. tr. 3. res. 59.
•  
  PDF 247 An moribundus possit, quando alius non adest Sacerdos, petere à Sacerdote excommunicato, hæretico, schismatico, &c. absolutionem, etiam si sciat supradictos cum peccato Sacramentum administraturos. Ex p. 5. tr. 3. r. 58.
•  
  PDF 247 41. An Sacerdos hæreticus, schismaticus, & excommunicatus non toleratus habeat potestatem absolvendi in articulo mortis? Et an in tali casu non solum licitè pœnitens possit à talibus expectare absolutionem, sed etiam per se loquendo teneri, quia ex divino pæcepto ad confessionem obligatur? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 235.
•  
  PDF 247 42. An Sacerdos nominatim excommunicatus, vel publicus Clerici percussor, hæreticus, schismaticus, &c. habeat potestatem in articulo mortis absolvendi moribundum? Ex p. 5. tr. 3. res. 57.
•  
  PDF 248 43. An simplex Sacerdos, præsente Confessario jurisdictionem habente, possit absolvere moribundum. Et in textu hujus Resolutionis advertitur, quod quando concurrunt inter se simplex Sacerdos, approbatus, & approbatus in aliena Diœcesi, excommunicatus, irregularis, suspensus, interdictus, hæreticus, schismaticus, degradatus, vel habens privilegium, quomodo, & quis præferendus sit alter ad alterum in articulo mortis ad confitendum infirmum. Ex p. 5. tr. 3. res. 60.
•  
  PDF 249 44. An si Sacerdos simplex cœpit audire confessionem moribundi, accedent Confessarius approbatus, teneatur desistere an auditione? Et quid, si contingat simplicem Sacerdotem judicare infirmum esse in extremis, dum incipitur confessio, & postea ante absolutionem ita in melius abiisse, quod extra periculum esse judicetur, an adhuc teneatur illum absolvere? Et quid est agendum, si in eo articulo contingat pœnitentem Sacerdoti simplici invalidè forsitan confiteri, quia in ea confessione mentitus est, & ...
•  
  PDF 250 45. Quando puer est absolvendus in articulo mortis? Et quid est faciendum, quando æquè dubitatur, puerum habere usum rationis, & non habere? Ex part. 5. tract. 3. res. 68.
•  
  PDF 250 46. An quando multis imminet periculum vitæ, ut fit in naufragio, peste, bello, &c. tunc singuli breviter possint dicere aliqua peccata, & sic absolvi? Imo in dicto casu, an Confessarius ex chraritate, ut aliis subvenire possit, & similiter ipse pœnitens, qui viderit aliorum periculum, teneantur non perficere confessionem? Et an in dicto casu possint simul, quando imminens periculum aliud non permitteret ostendere dolorem, & aliqua peccata confiteri, & sic simul omnes absolvi unica absolutione, & ...
•  
  PDF 250 47. An cum periculum vitæ imminet, ut in naufragio, peste, bello, &c. tunc possint simul dicere aliqua peccata, & simul omnes absolvi? Et an in tali casu supradicti teneantur publicè, vel per interpretem confiteri, cum remedium habeant contritionis? Et quid, quando probabiliter dubitant se veram contritionem habere? Et an sufficiat in dicto casu, ut omnes simul signo aliquo, ut genuflexione significent se pecasse, & ita possint à Confessario simul absolvi? Ex p. 5. tr. 3. res. 71.
•  
  PDF 251 48. An tempore pestis, possit quis audire aliqua peccata, & confessione non finita moribundum absolvere? Et quid, si æger vellet integrè confiteri? Ex p. 5. tract. 3. resol. 74.
•  
  PDF 251 49. An liceat absolvere moribundum, qui vult præbere eleemosynam pro sepultura in loco magis honorifico? Ex p. 5. tr. 3. res. 102.
•  
  PDF 252 50. An sit absolvendus moribundus, qui vult mutare testamentum, quod in vita fecit cum juramento? Ex p. 5. tr. 3. res. 122.
•  
  PDF 252 51. An infirmus debeat statim ante mortem restituere pecuniam, & famam ablatam, alias non possit absolvi? Ex p. 5. tr. 3. res. 104.
•  
  PDF 253 52. An lethaliter vulneratus, vel alias morinundus teneatur remittere inimico actionem injuriarum, vulgo dicimus, farci la remissione, nec aliter possit absolvi? Et quid, qui læsus fuit primus, & injustus aggressor, vel inventus fuit cum uxore, &c. Ex p. 5. tr. 3. res. 103.
•  
  PDF 253 53. Quidam in platea recipit vulnus lethale, si Confessarius illam audit, non potest mederi, si medetur, non potest confiteri; quid ergo est faciendum, ut Confessarius possit illum absolvere? Et observatur, quod si evenit infirmum dedisse signa contritionis, & doloris, nullus tamen id testatur, non ob id poterit Confessarius eum absolvere sub conditione, dicendo, te absolvo, si fortè signa præstitisti. Ex p. 5. tr. 3. res. 56.
•  
  PDF 254 54. De absolutione sacramentali largienda moribundo. Ex p. 3. tr. 3. Prologus ante Resolutionem primam præcitati tractatus.
•  
  PDF 254 55. An sit danda absolutio ei, qui nutibus tantum quærit à Confessario absolutionem? Et an moribundus, qui non valet nisi per signa contritionis sua peccata confiteri, lucretur Iubilæum, quia hæc est vera confessio sacramentalis? Ex p. 3. tr. 3. res. 1.
•  
  PDF 254 56. An moribundus, qui non audit, neque loqui potest, sed tantum pugno pectus suum pulsat; suspirans in cœlum oculos tollit, vel respicit aliquam imaginem? hoc vidente Sacerdote vel aliis testificantibus, sit absolvendus? Et an sit absolvendus Sacerdos, qui inchoata Missa, & si corpore prius sanus, voce amissa, cadens ad interitum rueret? Et quid est dicendum de illo, qui significans se cupere confiteri, & ideo ad genua Sacerdotis accedens, subito apoplexia tangitur, ante quem aliud verbum proferat, an ...
•  
  PDF 255 57. An sit absolvendus moribundus, si exhibeat supra dicta signa, sed dubitatur, an sint orta ex contritione, vel ex angustia mortis. Ex p. 3. tr. 3. res. 3.
•  
  PDF 255 58. An Confessarius posstit absolvere moribundum, qui in ejus absentia confessionem petiit, vel signa pœnitentiæ fecit, aliquo hoc testante. Idem infertur de petente Baptismum, & Extremam-Vnctionem, si post petitionem amisit loquelam. Ex p. 3. tr. 3. res. 4.
•  
  PDF 257 59. Quot testes in supradicto casu debent testari Confessario de signis contritionis moribundi, vel quod confessionem petierit. Et an oporteat testem esse Christianum, aut infidelem, vel hæreticum, &c. Ex part. 3. tract. 3. resol. 5.
•  
  PDF 257 60. An quem paulo antea in periculo mortis Confessarius audierat & non absolverat, si postea superveniens invenit adhuc vivum, sed admisisse sensum, possit illum absolvere. Ex p. 3. tr. 3. res. 6.
•  
  PDF 257 61. An ad absolvendum moribundum sit sufficiens notitia mediata, quæ ex testibus mediatis proveniat. Et an in supradicto casu, seclusa omni attestatione testium possit Sacerdos illum moribundum sensibus destitutum absolvere sub conditione. Imò, ad id teneatur? Ex p. 11. tract. 7. & Misc. 7. r. 31.
•  
  PDF 259 62. Quis non coram infirmo, sed statim in ejus absentiam manifestavit Confessario illum petiisse confessionem, vel signa contritionis ostendisse; quæritur, an si Sacerdos illum vivum adhuc inveniat, possit sacramentaliter absolvere. Et an adversus hoc faciat Decretum Clem. VIII. editum die vigesima Iunijj 1602. in quo damnatur tanquam falsa temeraria, & scandalosa ista propositio, scilicet licere per literas, seu inter Nuntium confessionem absenti peccata sacramentaliter confiteri, & ab ...
•  
  PDF 260 63. An Confessarius possit absolvere sub conditione moribundum sensibus destitutum, qui neque petiit confessionem, nec ullum signum dedit contritionis. Ex p. 3. tr. 3. res. 8
•  
  PDF 261 64. An Confessarius possit absolvere sub conditione moribundum qui neque petit confessionem, nec ullum signum edidit. Et an si licitum Confessario absolvere à peccatis morti proximum sensibus destitutum, etiam si nulli sint præsentes, qui testentur illum petiisse confessionem, aut signa contritionis dedisse, dummodo alius absens, qui illum vocavit, fidem de petitia ab eodem confessione priùs illi fecerit. Et an sit absolvendus sub conditione Sacerdos, qui inchoata Missa post introitum, & si ...
•  
  PDF 261 65. An moribundus nulla signa contritionis ostendens possit sub conditione absolvi? Quod idem dicendum est de Sacerdote, qui in confessione generali fieri solita in principio Missæ amittit loquelam, ac usum sensuum, quod possit absolvi sub conditione ex vi talis confessionis. Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 20.
•  
  PDF 263 66. An Confessarius non solum possit, sed teneatur etiam adhibere absolutionem in casibus supra dictis; quia ex duabus opinionibus semper est eligenda illa, quæ faveat pœnitenti; & quia in supradictis casibus Confessarius administrando Sacramentum cum opinione probabili, nullam illi injuriam infert. Ex part. 3. tract. 3. resolut. 9.
•  
  PDF 264 67. An quando Confessarius ex opinione probabili absolvit moribundum, possit absolutionem ei probere sine conditione. Ex p. 3. tr. 3. res. 10.
•  
  PDF 264 Tractatus V. De Aliquibus reservatis, atque de eorum Absolutione.
•  
  PDF 264 1. Non solum in articulo mortis, sed etiam in periculo possit quis eligere Confessarium non approbatum pro omnibus peccatis, & censuris reservatis? Ex part. 3. tract. 4. resol. 71.
•  
  PDF 264 2. An in articulo mortis, seu periculo possit quilibet Sacerdos absolvere ab omnibus peccatis. censuris, & reservatis? Et an sub nomine Sacerdotum in hoc casu comprehendatur non approbati, excommunicati, suspensi, irregulares, degradati, hæretici, cessante periculo perversionis, &c. Et quid de simplici Sacerdote, præsente Parocho? Et in §. ultimo hujus Resolutionis docetur, quomodo hæc sententia intelligatur in periculo mortis? Et quid si propria sponte quis periculum mortis adeat, v. g. in bello ...
•  
  PDF 265 3. An absolutio à reservatis , quæ potest, ut dictum est supra, impendi à quolibet Sacerdte in periculo mortis, possit dari à prima die infirmitatis, quæ ponit infirmum in tali periculo? Ex p. 5. tr. 3. res. 69.
•  
  PDF 265 4. Quando censeatur non adesse copiam Confessoris habentis potestatem in censuras, & peccata reservata, ut possit constitutus in articuli mortis absolvi à quocumque Sacerdote? Ex p. 5. tr. 3. res. 65.
•  
  PDF 265 5. An simplex sacerdos poßit absolvere à censuris, & casibus reservatis omnes parturientes tanquam constitutas in periculo mortis? Ex p. 5. tr. 4. res. 72.
•  
  PDF 266 6. An prægnates sint in articulo mortis, ita ut absolvi debeant sicut & cæteri moribundi? Ex p. 5. tract. 3. res. 63.
•  
  PDF 266 7. An qui voluntariè prælium, vel navigationem periculosam aggreditur, possit absolvi tanquam constitutus in periculo mortis? Et advertitur quoad absolutionem idem esse periculum, & articulum. Et notatur quecumque Sacerdotem potentem alias abolvere saltem à venialibus habere facultatem in articulo mortis absolvendi quoscumque pœnitentes à quibuscumque peccatis, & censuris quantumvis alias reservatis Sedi Apostilcæ, aut cuivis alteri Superiori; etiam si præsens sit ...
•  
  PDF 268 8. An remigantes possint absolvi à quocumque Sacerdote ab omnibus reservatis, tanquam constituti in periculo mortis? Et quid de obsessis, & obsidentibus? Et asseritur mulieres etiam gravidas, quæ sunt vicinæ partui, & dolores jam sentiunt, posse à reservatis absolvi. Et advertitur, quid est faciendam, quando Confessor absolvit pœnitentem de aliquo casu reservato non habens jurisdictionem? Ex p. 11. tract. 3. & Misc. 3. res. 2.
•  
  PDF 269 9. An remigantes sint in articulo mortis, itaut possint absolutioenm obtinere ac cæteri moribundi? Ex p. 5. tract. 3. res. 62.
•  
  PDF 269 10. An bannitus, qui impunè potest occidi, sit in periculo mortis, itaut possit absolvi, ut moribundus? Et quid, si habet salvum conductum? Ex p. 5. tr. 3. res. 64.
•  
  PDF 269 11. An damnati ad mortem sint in articulo mortis, itaut possint absolvi modo, quo supra dictum est de aliis moribundis? Et an si damnati habeant peccata resrvata, non teneantur mittere Confessarium, nec Confessarius teneatur adire Superiorem pro facultate etiam si possit, & etiam si sint simul in eadem dome Prælatus, & subditus? Ex p. 5. tract. 3. res. 61.
•  
  PDF 270 12. An existens in civitate & si sanus, ubi grassatur pestis, possit à quocumque Confessario non approbato absolvi, tanquam constitutus in articulo mortis? Et advertitur, quod debent tamen in casu, de quo loquimur, Episcopi omnes suos casus, omnemque suam authoritatem comnibus Confessariis à se approbatis, & præsertim animarum curam habentibus concedere, & etiam pro se, & omnibus aliis Confessariis obtinere à Sede Apostolica facultatem absolvendi à Casibus, & censuris Papalibus ...
•  
  PDF 270 13. An absoluti in articulo mortis à casibus reservatis, teneantur, si convaluerint, comparere coram Superiore, sicut tenentur, si absoluti à censuris? Et subditum absolutus ex facultate concessa cum onere comparendi, si ante absolutionem ignoravit dictum onus, an teneatur comparere? Ex p. 4. tract. 4. & Misc. res. 199.
•  
  PDF 270 14. An quando quis confitetur, si absque magna nota, & infamia non possit adire Superiorem, relinquendo confessionem, pro absolutione alicujus casus reservati, possit adhuc Confessarius de illo peccato absolvere? Et quid in dicto casu, si quis ob peccatum reservatum incidit in excommunicationem similiter reservatum? Ex part. 11. tr. 8. & Misc. 49.
•  
  PDF 271 15. In Sacra Pœnitentiaria conceditur aliquando facultas absolvendi pro hac vice, quæritur, quomodò sit intelligenda illa particula? Et notatur, quod quando in Sacra Pœnitentiaria quis peteret facultatem pro uno indigente licentia, ut possit absolvi pro una vice, non censetur exclusus ipse petens. Et quid, si aliquis petat facultatem pro una vice pro casibus reseruatis, an includatur in hac petitione ipsemet petens? Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 48.
•  
  PDF 273 16. An qui legitimè impeditus non potest irr Romam pro absolutione, teneatur illam per literas obtinere à Sacra Pœnitentiaria? Difficultas verò est, an facultas à jure Episcopis permissa in tali casu, se extendat ad omnes culpas, & censuras Sedi Apostolicæ reservatas? Et quid in casu hæresis? Et notatur, quod Episcopus potest subditos impeditos absolvere, ab excommunicatione Papali sive occulta, sive publica non audita confessione sacramentali; & sic subditus absolutus à censura ...
•  
  PDF 274 17. An impeditus ire Romam pro absolutione casus Papalis, si sit etiam impeditus adire Episcopum, possit à Parocho, vel quolibet Confessario absolui? Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 10.
•  
  PDF 275 18. An impeditus adire Episcopum pro suis casibus reservatis possit absolui à quocumque Confessario exposito cum obligatione comparendi coram Episopo? Et in §. ultimo hujus Resolutionis explanatur, quid facere debeat absolutus ab inferiore etiam extra mortis articulum à culpis Episcopo reservatis ob accessum ad eumdem Episcopum difficilem. Ex p. 9. tr. 7. & Miscell. 2. res. 11.
•  
  PDF 276 19. An si aliquando non pateat aditus ad Episcopum pro casu reservato, possit Confessarius pœnitentem absolvere. Ex part. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 58.
•  
  PDF 276 20. An Pœnitentiarius Ecclesiæ Cathedralis N. possit ab omnibus casibus reservatis ab Archiepiscopo absque ejus licentia, & independenter ab illo absolvere? Et adducitur, Cardinali testanti de aliqua re, si vergat in præjudicio tertij, minimè credendum esse. Et docetur consuetudinem legitimè, plenè, & perfectè atque concludenter probandam esse. Et advertitur, quod consuetudo non solum debet esse rationabilis, sed etiam legitimè præscripta, ita ut per unum actum interrumpatur. Et ...
•  
  PDF 277 21. Magis infirmatur id, quod dictum est in Superiori Resolutione; nempe Pœnitentiarium Ecclesiæ Cathdralis non posse absoluere à casibus Episcopo reservatis. Ex quo infertur, quod non sit credendum Doctoribus testantibus de consuetudine. Ex p. 9. tract. 8. & Misc. 3. resol. 12.
•  
  PDF 278 22. An privilegia à Pontificibus concessa, ut absolvamur à casibus reservatis Episcopo, intelligantur independenter ab Episcopo ipso? Et advertitur potestatem Episcopis reservandi peccata concessam illis esse à Summo Pontifice, & non à jure divino. Et docetur, quod si Pontifex non possit penitus ab Episcopali Ordine potestatem reseruandi casus tollere; potest tamen illam restringere, aut limitare, tanquam supremus jurisdictionis Collator; & ideo si Pontifex Episcoparum potestatem vellet ...
•  
  PDF 280 23. An Confessarius absolvens à casibus Episcopo reservatis sine prætextu alicujus privilegij incidat in excommunicationem, & alias pœnas Decreti Clementis VIII. Et an religiosus qui absque facultate absolverit ab aliquo casu in Religione reservato non incidat in pœnas dicti Decreti juxta aliud Decretu Clem. VIII? Et an qui absolvit à reseruatis sub spe ratihabitionis, vel ex inconsideratione, aut ignorantia non tamen crassa, aut affectata, incidat in dictam excommunicationem incidit ...
•  
  PDF 281 24. An absolutio casuum reservatoru[m] ex præsumptione ratihabitationis sit valida? Ex quo in corpore hujus Resolutionis quinque objectiones deducuntur circa hoc, & in ultima sequitur Confessarium graviter peccare, qui ita confessionem audire incipit. Et similter peccare graviter, qui tale sciens confitetur; quamvis is facilius ex ignorantia possit excusari? Ex p. 6. tr.6. & Misc. 1. res. 57.
•  
  PDF 282 25. Quid facere debeat Confessarius, qui male absoluit pœnitentem de aliquo casu reseruato non habens jurisdictionem. Ex part. 2. tract. 15. & Misc. 1. res. 60.
•  
  PDF 282 26. An co[n]fitens Superiori liberetur à reservatione quoad peccata oblita? Ex quo infertur, si Superior absolvat ab una censura solum, & habeat potestatem delegatam, non manere pœnitentem absolutum ab aliis, quas forte incurrerat, nec ablatam esse reservationem pro illis. Sed quid est sentiendum, quando absolvit generalter ab omni excommunicatione in quantum potest; & quando absolvit generaliter à peccatis; an tunc verba dirigantur ad omnes censuras, & peccata reservata, & per consequens ...
•  
  PDF 283 27. An quis licite possit absolvere pœnitentem, qui peccata reservata habet cum onere, ut ea sola postea Superiori confiteatur? Et quid, si excommunicatio annexa sit peccatis reservatis? Es p. 3. tract. 4. res. 58.
•  
  PDF 284 28. An pœnitens qui à Superiore fuit absolutus à peccatis reservatis, teneatur postea ista cum aliis Sacerdoti inferiori confiteri? Ex p. 3. tract. 4. res. 74.
•  
  PDF 284 29. An qui confessus est omnia reservata legitimo Superiori, invalide tamen vel ex defectu doloris, vel ex integritate, teneatur postea cum legitimo Superiori confiteri, vel sufficiat cum quocumque Confessario approbato? Et an hoc procedat etiam in dictis peccatis confessis tempore Iubilæi; Et an quando quis confitetur bona fide in aliquo die septimanæ casus reseruatos, & postea non adimplet alia opera præcepta in Iubilæo, peccata illa maneant reservata? Et quid est dicendum de peccatis reservatis ...
•  
  PDF 284 30. An confessio reservatorum invalida, si facta sit Confessario habenti tantum facultatem delegatam, tollat etiam reservationem? Et an hoc omnino certum sit, quando peccatum est reservatum ob annexam censuram? Ex part. 8. tr. 7. & Misc. res. 65.
•  
  PDF 284 31. An Sacerdos, qui habet casus reservatos, à quibus præsens Confessarius illum non potest absolvere, possit contritus sine prævia confessione Sacrum conficere? Et si talis Sacerdos habeat cum aliquo peccato reseruato alia peccata non reservata, vel saltem alia peccata venialia, teneatur confiteri omnia supra peccata venialia & reservata, ut possit saltem ab illis indirecte absolvi? Et quid est dicendum si Sacerdos, qui habet peccatum reservatum, habet etiam facultatem, ut possit illud confiteri ...
•  
  PDF 285 32. Quidam habebat casum resevatum cum excommunicatione annexa, & urgente necessitate celebravit; quæsierunt, an in tali casu tenebatur confiteri Sacerdoti inferiori? Idem est de laico, urgente necessitatead communiandum. Et quid, si in dicto casu pœnitens habeat aliqua peccata non reservata, an teneatur illa confiteri Sacerdoti inferiori? Ex p. 3. tr. 4. res. 103. alias 104.
•  
  PDF 285 33. An si non adsit Confessarius potens absolvere à peccatisr eservatis, possit, qui illa habet, elicita tantum contritione, sine ulla prævia confessione Eucharistiam sumere? Idem est dicendum de eo, qui habet excommunicationem reservatam, urgente necessitate communicandi. Et quid, si præter mortale, ex cujus manifestatione pœnitens timet damnum, non habet nisi venialia; an in eo casu tali Sacerdoti teneatur confiteri venialia ad peæceptum de præmittenda confessione Sacramentali ante ...
•  
  PDF 286 34. An in casu necessitatis possit quis confiteri peccata reservata, quæ habent annexam excommunicationem cum Sacerdote inferiori? Et quid, si peccatum reservatum non habet annexam excommunicationem, licet pœnitens habeat aliqua peccata non reservata, an teneatur illa confiteri cum Sacerdote inferiori? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 68.
•  
  PDF 287 35. An si quis habet peccata reservata, & ratione scandali tenetur confiteri, si non adsit Sacerdos in talia peccata facultatem absolvendi habens, possit quis confiteri alia peccata, & reservata relinquere? Ex quo etiam deducitur, quid facere debeat ille, qui tenetur confiteri tempore Paschatis, vel facere Sacrum, aut sumere Eucharistiam ratione scandali, & tamen est innodatus aliqua excommunicaione propter hæresim. Ex p. 5. tr. 13. & Miac. 1. res. 10.
•  
  PDF 288 36. An qui habet peccata reservata, & nullum aliud simplex, si non adest Confessarius habens in illa jurisdictionem, teneatur confiteri venialia? Et an qui solum habet unicum peccatum mortale, & illud non possit declarare Confessario sine aliquo ex notabilibis incommodis, teneatur illud tacendo confiteri sola venialia, quando obligat præceptum confessionis, etiam extra mortis articulum? Ex part. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 9.
•  
  PDF 288 37. An una nox sit longum tempus, ut possit quis confiteri reservata cum Sacerdote non habente potestatem ab illis absolvendi? Et supponitur posse quem confiteri dimidiata confessione, vel etiam explicato casu reservato cum onere postea comparendi, quando longa temporis mora est interjicienda. Ex p. 5. tr. 13. Misc. 1. res. 8.
•  
  PDF 289 38. An ignorans reservationem alicujus casus, incurrat in illam? Et quid ex praxi omnium Religionum, in quibus ignorantia reservationis non tribuit facultatem absolvendi pœnitentem, qui reservationem ignoravit? Ex part. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 42.
•  
  PDF 289 39. An ignorans casum reservatum sine censura absolvi possit à quocumque Confessario, etiam si non habeat potestatem absolvendi à reservatis? Et an excommunicatus excommunicatione reservata, sed non denunciatus absolutus à Confessario inferiori ratione periculi, vel articuli mortis, si à periculo, & articulo mortis exeat, teneatur se præsentare Superiori, si non habeat, cui satisfaciat? Et in §. Nota etiam hujus Resolutionis alij septem casus cursissime adducuntur, sed jam omnes ...
•  
  PDF 291 40. An pœnitens bona fide confitens casum reservatum, nesciens esse talem absolvatur valide? Et quid, si dubitet, an sit reservatus, & post absolutionem novit esse talem: v. g. si propter dubium Sacerdos inferior absolvit ab hæresi, vel alio peccato reservato, & postea pœnitens re melius examinata deponat dubium, & recordetur certo peccati commissi, quod erat reservatum; an censeatur jam legitime absolutus, vel an debeat recurrere ad Superiorem pro absolutione? Et proponitur similis ...
•  
  PDF 292 41. An quando quis confessus est peccatum dubium, si postea certum comperit esse reservatum, teneatur illud confiteri cum Confessario habente potestatem circa reservata? Et supponitur in reservatione non includi peccata dubia. Et an saltem teneatur confiteri supra dictum tale peccatum tanquam certum apud quecumque ordinarium Confessarium? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 72.
•  
  PDF 292 42. An dubitans, utrum casus sit reservatus, possit illum Confessarius absolvere? Et an possit reservari peccatum in dubio, an sit mortifera in materia aliqua determinata? Ex p. 4. tract. 3. res. 4.
•  
  PDF 292 43. An casus dubius, si contineatur in Bulla Cœnæ, possit absolvi à quocumque Sacerdote ab Ordinario approbato? Ex quo deducitur, quod casus dubius non censetur reservatus. Ex p. 10. tr. 14. & Misc. 4. res. 10. alias 8.
•  
  PDF 293 44. An reservatio casuum includat peccata præterita? Et quid, si censura super his imponatur? Pro quibus aliqua advertuntur contingentia in supra dictis casibus. Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 70.
•  
  PDF 293 45. An reservatio casuum comprehendat peccata commissæ ante ejus reservationem? Et quid, si cum reservatione casuum Superior imponat censuram, & cum censura reservationem? Et docetur, quo cessante causa legis, & causa finali, cessat etiam lex, & hoc habet locum in legibus, & statutis. Et advertitur, quod ignorantes reservationem, adhuc illi subjiciuntur. Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 39.
•  
  PDF 294 46. An in casibus reservatis, & excommunicationibus detur pqrvitas materiæ? Ex part. 5. tr. 5. res. 46.
•  
  PDF 294 47. An qui obtinuit licentiam absolvendi aliquem à casibus reservatis, in quos inciderat, & postea invenit illum incidisse etiam in dictos casus post licentiam obtentam, an inquam, possit illum absolvere? Et an peregrinus, qui habet casum reservatum in sua Diœcesi, si non sit reservatus eo in loco, ubi confitetur, possit absolvi ab omni eo, qui illum alias possit audire? Ex p. 4. tr. 4. & Misc.res. 109.
•  
  PDF 294 48. An Confessarius unius Episcopatus possit absolvere pœnitentem alterius Episcopatus à casibus reservatis? Et an hoc etiam à fortiori procedat in Confessariis Regularibus, modo pœnitens non efficiat in fraudem proprij Ordinarij? Ex p. 3. tr. 4. res. 102. alias 103.
•  
  PDF 295 49. An peregrini incidentes in aliquem casum reservatum illius Diœcesis possint absolvi à Confessario non habente potestatem, nec jurisdictionem absolvendi à reservatis? Et an qui habet peccata reservata in una Diœcesi, non possit, data opera, ad aliam Diœcesim pergere, ut ibi absolvatur, &c. Et an exterus, qui in hoc loco peccata hic reservata commisit, nequit absolvi nisi ab habente potestatem circa reservata? Ex p. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 48.
•  
  PDF 295 50. Hic Panormi sodomia reservatur à Domino Archiepiscopo. Quidam iter agens per aliam Diœcesim fuit absolutus à tali casu, à quodam Sacerdote ordinario. Postea Panormum rediens, cun incidenter in alia confessione id explicaret, noluit Confessarius illum absolvere, asserendo illam confessonem fuisse invalidam, & ipsum non habere potestatem absolvendi à casibus reservatis? quæsitum à me fuit, an hoc opinio esset vera? Et an hoc intelligatur, quando quis non suscipit peregrinationem in ...
•  
  PDF 296 51. An si v. g. furtum, sodomia, &c. essent casus reservati in aliqua Diœcesi, si committantur in Monasteriis Regularium exemptis, possint à quocumque Confessario absolvi? Et docetur, quod non dicitur subditus, qui intra Diœcesim furtum in loco exempto, ut in Monasterio, commisit. Et quæritur, an puellæ manentes in educatione apud Moniales exemptas subjaceant jurisdictioni, aut reservationi casuum dacta ab ordinarrio loci? Et an violantes statutum, vel sententiam Episcopi in ...
•  
  PDF 297 52. An incidat in casum reservatum blasphemiæ, si quis in ebrietate illam proferat, quam ante ebrietatem prævidit? Et an iste in censuram incidat si ea esset lata contra blasphemantes? Et an si quis vinum usque ad ebrietatem sumeret ad finem, & animo jactandi blasphemias, iste incidat in casum reservatum blasphemiæ, si illas proferat in ebrietate? Et an iste in isto casu non teneatur confiteri se illas jactasse, sed satis sit dicere, quod se inebriavit animo illas jactandi? Et notatur casum reservatum ...
•  
  PDF 298 53. An sit blasphemus consuetudinarius, qui post retractatam per actum oppositum pravam voluntatem, iterum deliberatè per tres vices blasphemat? Et an iste nunquam incidat blasphemando tali modo in casum reservatum blasphemiæ publicæ, & ex consuetudine & hoc toties, quoties per retractationem, & post actum contritionis extra Sacramentum detestatur consuetudinem advertenter blasphemandi, si iterum semel, vel bis, vel ter blasphemat post ultimam retractationem, confessionem, vel ...
•  
  PDF 299 54. An Alumni, qui vivunt in Collegiis Societatis Jesu, vel aliorum Regilarium exemptorum subdantur casibus Episcopalibus? Idem est quoad confessiones & censuras. Ex p. 7. tr. 12. & Misc. 3. res. 14. alias 12.
•  
  PDF 299 55. In Tabella casuum reservatorum Diœcesis Panormitanæ adest peccatum sodomiæ: quæsitum à me fuit, an pueri ante annos pubertatis includantur in tali reservatione? Ex p. tr. 15. & Misc. 1. res. 1.
•  
  PDF 299 56. Quidam Sacerdos absolvit pœnitentem, qui rem habuerat cum fœmina in vase præpostero, tenens illam opinionem, hanc non esse veram Sodomiam, nec includi in casu reservato Sodomiæ posito in Tabella illustrissimi Archiepiscopi: quæsivit postea, an peccaverit, & an illud Sacramentum fuerit nullum, quia ille pœnitens aliud peccatum in illa confessone non fuerit confessus? Et discutitur, an in materia Sacramentorum sequi possit opinio probabilis, relicta probabiliori, & tutiori? Et adde ...
•  
  PDF 300 57. An Bulla Pij V. contra Clericos Sodomitas obliget in foro conscientiæ, & sit usu recepta? Ex p. 2. tract. 17. & Misc. 3. res. 61.
•  
  PDF 300 58. An Clericus incurrat in pœnas supra dictæ Bullæ, si habeat rem cum aliqua muliere in vase præpostero? Et an incurrat in casum reservatum Sodomiæ ille, qui cum muliere rem habuerit in præposteri vase? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 62.
•  
  PDF 300 59. An Clericus incurrat pœnas supra dictæ Extravagantis, si non emisist semen intra vas? Ex quo deducitur, quod ad incurrendum in casum reservatum Sodomiæ necessarium est, ut semen intra vas effundatur, sin autem non erit propriè Sodomia Ex p. 2. tract. 17. & Misc. 3. res. 63
•  
  PDF 301 60. An in pœnas dictæ Bullæ incidant Clerici tam agentes, vitium sodomiticum, quam patientes? Et an casus reservatus Sodomiæ extendatur solum ad agentem, & non ad patientem? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 64.
•  
  PDF 301 61. An Clericus sodomiticum crimen admittens seme, vel bis, aut ter incurrat in pœnas supra dictæ Bullæ? Et an sit denuncianda mulier, quæ semel maleficium fecit, aut superstitionem, nisi saperet hæresim? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 65.
•  
  PDF 302 62. An Clericus incurrat pœnas dictæ Bullæ, si vitium bestialitatis commiserit? Et pro praxi hujus quæstionis aliqui alij diversi casus explanantur; & tandem deducitur legem pœnalem non esse extendendam de casu, ad casum ex identitate rationis; & quod in casibus reservatis, ut pote pœnalibus strictam debere fieri interpretationem. Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 66.
•  
  PDF 302 63. Vtrum ad incurrendas pœnas supradictæ Bullæ exigatur sententia judicis, ita ut ante illam Clerici dictas pœnas non incurrant in conscientia? Et ex doctrina hujus Resolutionis deducuntur alij septem casus in §. ultimo hujus Resolutionis, & alij quam plurimi deduci possunt, in quibus non incurritur in pœnas à lege civili, vel Ecclesiastica impositas ante judicis sententiam. Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 67.
•  
  PDF 303 64. Praxis pro Confessariis circa absolutionem Clericis sodomiticis impertiendam. Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 68.
•  
  PDF 303 65. Enumerantur aliqui casus, in quibus discutitur an incidatur, vel non incidatur in Sodomiam reservatam? Ex p. 7. tract. 12. & Misc. 3. res. 13. alias 11.
•  
  PDF 304 66. Illustrissimus Cardinalis Archiepiscopus reservavit in hac Diœcesi Panormitana aliquos casus, sed multis Regularium Superioribus dedit potestatem ab illis absolvendi, interrogatus sæpius fui à nostratibus, & exteris, an dicti Superiores Regularium possint istam authoritatem concedere alicui particulari? Idem quæritur de Pœnitentiariis. Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 53.
•  
  PDF 304 67. An Vicarius Episcopi si habeat potestatem subdelegandi, possit absolvi ab alio, si incidit in casum reservatum? Et an idem dicendum sit de Priore, qui ut Vicarius ab Episcopo talem potestatem à Prælato sui Monasterij habuit, nam si in aliquem casum inciderit, possit ab alio Confessario subdelegato de illo absolutionem obtinere sine licentia Prælati? Et quid de Episcopo, si in casum inciderit reservatum Summo Pontifici, à quo ipse alios absolvere potest? Et an, si subditus petat à Prælato omnem ...
•  
  PDF 305 68. An mortuo Episcopo casus reservati expiret, ita ut possint absolvi à quocumque Confessario? Et quid, si casus reservati sint per statutum, vel Synodum Diœcesanam; aut qui jure, vel consuetudine ipsi Episcopo reservantur; an absolutio petenda sit à successore seu Capitulo, sede vacante? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 108.
•  
  PDF 305 69. An mortuo Episcopo, quilibet sacerdos possit absolvere à casibus sibi reservatis? Et quid est, dicendum, si casus sint reservati per statutum, vel legem synodalem? Et an si in mandatis Visitationum Episcopi reservent sibi aliqua peccata sive cum excommunicatione, sive sine illa, expiret reservatio mortuo Episcopo? Idem est dicendum de Visitationibus Provincialium Religionum. Et an supra dicta intelligantur quoad illos, qui in vita Condentis Episcopi, vel Provincialis Regularium prædictam ...
•  
  PDF 306 Tractatus VI. De Satisfactione Sacramentali.
•  
  PDF 306 1. An Confessarius teneatur imponere pœnitentiam ante absolutionem? Et an consuetudo, ut prius imponatur pœnitentia, quam pnitens absolvatur, nullam inducat obligationem? Ex p. 5. tract. 13. & Misc. 1. res. 36.
•  
  PDF 306 2. An pœnitens acceptare injunctam à Confessario pœnitentiam sub onere peccati mortalis? Et an Confessarius possit absolvere pœnitentem nolentem acceptare injunctam pœnitentiam? Et quid, si pœnitens non respueret omnem pœnitentiam, sed aliqualem, licet parvam, ut unum Pater noster, acceptet? Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 52
•  
  PDF 307 3. An opinio plurimorum Doctorum asserentium pœnitentem non teneri acceptare pœnitentiam, imposituam à Confessario sit saltem tanquam improbabilis censuranda? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 2.
•  
  PDF 308 4. An pœnitens, qui non vult acceptare pœnitentiam, sit absolvendus? Et quid, si pœnitentia sit medicinalis. seu præservativa? Ex p. 3. tr .4. res. 51.
•  
  PDF 308 5. Quidam Confessarius voluntarie omisit imponere pœnitentiam in confessione peccatorum venialium, quæsivit an peccatum mortale commiserit? Et pœnitens, qui reliquit facere pœnitentiam levem, v. g. ut si unus Psalmus, vel Miserere, & hoc etiam si ob peccata gravia, fuerit impositus, an peccet mortaliter? Et an omissio pœnitentiæ gravis impositæ propter sola venialia, vel mortalia jam prius confessa sit culpa mortalis? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 44.
•  
  PDF 309 6. An Confessarius possit imponere pœnitentiam levem sub mortali? Ex p. 5. tr. 5. res. 51.
•  
  PDF 309 7. Quam sit necessarium ad tollendos Confessariorum scrupulos in imponendis parvis pœnitentiis apponere post absolutionem illam clausulam. Quidquid boni feceris, & mali sustinueris, &c. Et notatur, quod verba dictæ clausulæ erunt pœnitenti declaranda. Et advertitur, quod doctrina hujus Resolutionis non est intelligenda, si pœnitens egeat pœnitentia aliqua præservativa. Ex part. 3. tr. 4. res. 96 aliàs 97.
•  
  PDF 309 8. An Confessarius excusetur à culpa, si imponat leves pœnitentias propter illa verba, quæ in absolutione semper assuntur. Quidquid boni feceris, & malli sustinueris, &c. maxime, si hoc pœnitenti explicet? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 5.
•  
  PDF 310 9. An Confessarius possit minuere pœnitentiam pro magnis peccatis, si post eorum absolutionem addat clausulam. Quidquid boni feceris, &c. Et infertur omnia opera bona Confesso injuncta, etiam quæ facturus est in peccato, operari ex opere operato meritorum Christi remissionem pœnæ temporalis ex peccatis confessis, & remissis. Et docetur commutationem pœnitentiæ posse fieri à Confessario extra Confessionem sacramentalem, etiam à secundo Confessario. Ex explanatur, quod ...
•  
  PDF 312 10. Adducuntur aliquæ doctrinæ consolatoriæ pro Confessariis scrupulosis circa impositionem pœnitentiæ in sacramentali confessione. Prima est, quod possit Confessarius dare levem pœnitentiam pro magnis peccatis, si post eorum absolutionem apponat Clausulam istam, Quidquid boni feceris, sit tibi in remissionem peccatorum, &c. Altera doctrina est, quod si probabiliter Confessarius opinatur pœnitentem lucraturum esse aliquam Indulgentiam plenariam, potest similiter pro magnis peccatis ...
•  
  PDF 313 11. An Confessarius possit imponere pœnitentiam omnino liberam faciendam arbitrio pœnitentis? Et infertur, quod non requiritur semper ut Confessarius injungat aliquod opus in particulari, sed sufficit, ut dicat, impono tibi pro pœnitentia, quidquid hodie, vel hac hebdomada, vel mense feceris. Et an tamen ex voluntate Confessarij, & ex justa causa possit pœnitentia impleri per alium, & suum effectum ex opere operato in eo, pro quo impletur, sortiri? Ex p. 3. tr. 4. res. 82.
•  
  PDF 314 12. An aliquando sit conveniens imponere pœnitentiam implendam per opus alias præceptum? Et an si Sacerdos imponat jejunium absolute, satisfaciat pœnitens per jejunium, per quod aliunde teneretur? Et quid, si Confessarius præcipiat, ut in diebus festis duæ Missæ audiantur, vel quando eleemosyna injuncta sit; an intelligendum est Missam, quæ in præcepto est, & eleemosynam quomodocumque factam etiam comprehendere velle? Ex p. 3. tr. 4. res. 83. alias 84.
•  
  PDF 314 13. An Confessarius possit imponere sub pœnitentia, quod Sacra Eucharistia non suscipiatur? Ex quo etiam deducitur, an expediat Prælatos Religionum privare susceptione Eucharistiæ suos subditos causa illos mortificandi, nec id expediat Confessariis erga suos pœnitentes? Et docetur, quod Communiones, quæ ex consuetudine præfinita sunt fieri, potest Prælatus imperare; quia ad id, quod est super Regulam, non potest obligare. Etiamque annotatur, quod sumptio Eucharistiæ possit ...
•  
  PDF 315 14. An Confessarius possit imponere pœnitentiam, ne quis tali die recipiat Eucharistiam; & si pœnitens talem pœnitentiam acceptavit, teneatur postea illam implere? Et an sumptio Eucharistiæ possit imponi in pœnitentiam? Et an pœnitens in utroqie casu teneatur talem pœnitentiam acceptare? Et cursim docetur posse Confessarium commutare pœnitentiam ab alio impositam, dummodo fiat in sacramentalem confessionem, & habeat æqualem potestatem. Ex p. 10. tr. 13. & Misc. 3. res. 47.
•  
  PDF 316 15. An Confessarius licite imponat sub pœnitentia officium v. g. Mortuorum, vel alias Oratione recitandas pro animabus Purgatorij? Ex p. 3. tr. 4. res. 54.
•  
  PDF 316 16. An recte Confessarij imponant pœnitentias applicandas pro animabus Purgatorij? Ex p. 3. tr. addit. res. 11.
•  
  PDF 317 17. An Confessarius possit imponere pœnitenti, ut satisfactionem pro peccatis impositam applicet pro animabus Purgatorij? Et ex doctrina hujus quæstionis infertur non solum pro defunctis, sed etiam pro vivis posse sacramentalem pœnitentiam imponi. Ex p. 8. tr. 7. & Misc. 2. res. 57.
•  
  PDF 318 18. An opinio aliquorum asserentium Confessarium non posse imponere pœnitentiam pro animabus Purgatorij sit improbabiles? Et observatur primo sæpius Confessarios excusari à culpa imponente leves pœnitentias in confessionibus ratione illius clausulæ. Passio Domini nostri, &c. quamvis essentia absolutionis consistat in his verbis. Absolvo te. Secundo posse pœnitentem commutare pœnitentiam impositam à Confessario in melius. Teertio tunc dilationem pœnitentiæ gravis esse nimiam, quando ...
•  
  PDF 319 19. An Confessarius possit imponere pœnitentiam, ut si quis committeret tale peccatum, solvet statim eleemosynam pauperibus, vel confiteatur, aut communicet Dominica sequenti, &c. Ex p. 10. tr. 13. & Misc. 3. res. 48.
•  
  PDF 320 20. Quis habuit pœnitentiam dicendi singulis sextis Feriis Litanias, quæsivit, an teneatur ad preces, & Orationes subsequentes; vel an teneatur adire Confessarium, ut se magis explicet? Idem dicendum est, si quis vovit recitare Litanias, vel si aliquod votum fuisset commutatum in recitandis, v. g. singulis septimaniis Litaniis. Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 46.
•  
  PDF 321 21. An qui habet pœnitentiam à confessario per annum singulis diebus, v. g. recitandi Coronam, vel Litanias, B. Virginis, satisfaciat, si recitet simul intra paucos dies? Et an si pœnitentia sit v. g. injuncta de jejunando diebus veneris, vel Sabbathi unius mensis vel anni, si per impotentiam illis diebus non possit jejunare, teneatur alio die jejunare? Et an qui habuit pœnitentiam cum circunstantia eam adimplendi flexis genibus coram Imagine tali, peccet mortaliter aliter faciendo? Ex p. 10. tr. 15. & ...
•  
  PDF 321 22. An Confessarius, qui culpabiliter non obligavit pœnitentem ad restitutionem, peccet, & teneatur ipse restituere? Ex part. 2. tr. 16. & Misc. 2. res. 1.
•  
  PDF 322 23. An idem Confessarius possit extra confessionem pœnitentiam à se impositam commutare? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 46.
•  
  PDF 322 24. An post unam hebdomadam possit idem Confessarius commutare pœnitentiam, nullo denuo Sacramento ministrato? Et docetur commutationem pœnitentiæ faciendam ab alio Confessario, opus esse ipsum pœnitentem agnoscere, & judicare peccata illius saltem præcipua, ob quæ pœnitentia, sive satisfactio ab alio imposita fuit. Sed advertitur, quod pœnitens non tenetur aperire Sacerdoti illi posteriori peccata, ob quæ pœnitentia prior est imposita; ita ut iste secundus Confessarius possit ...
•  
  PDF 323 25. Utrum unus Confessarius possit impositam pœnitentiam ab alio commutare? Et an Sacerdos possit commutare pœnitentiam, non addita confessione eorundem peccatorum? Et an secundus Confessarius, qui non habet potestatem absolvendi à peccatis reservatis, super quibus pœnitentia imposita est, possit hoc non obstante, pœnitentiam illam commutare? Et an dicta commutatio facienda sit in sacramentali confessione, vel extra? Et an si intra unum, vel alterum diem, triduum, vel ...
•  
  PDF 325 26. An secunda Confessarius possit commutare pœnitentiam extra confessionem sacramentalem? Ex quo cursissime infertur, quod votum commutari potest & absolutio à censuris potest fieri extra Sacramentum. Et docetur primum Confessarium, qui imposuit pœnitentiam, illam commutare, vel diminuere posse extra confessionem. Item brevissime deducitur, quod pœnitens ipse possit, authoritate propria, commutare pœnitentiam sibi à Confessario injunctam in opus æquale, aut saltem ...
•  
  PDF 325 27. An Confessarius possit commutare pœnitentiam præservativam ab alio Confessario impositam? Et an Confessarius possit commutare pœnitentiam, non audita priore confessione eorumdem peccatorum etiam reservatorum? Ex p. 3. tr. 4. res. 136.
•  
  PDF 326 28. An pœnitens propria authoritate possit commutare pœnitentiam impositam à Confessario in evidenter meliorem? Idem est dicendum de voto. Et an Sacerdos simpliciter possit ex justa causa mutare pœnitentiam peccatorum mortalium, quæ jam fuerunt legitimo Confessario confessa? Et quid, si pœnitentia fuerit data super peccata reservata & etiam non iterata priori confessione, dum modo hoc efficiat in sacramentali confessione, & non extra; quod si commutaverit idem Confessarius, poterit quidem ...
•  
  PDF 326 29. An pœnitens propria authoritate possit commutare pœnitentiam sibi impositam in opus evidenter melius? Idem est dicendum de commutaione voti. Ex p. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 73.
•  
  PDF 327 30. An pœnitens possit commutare propria authoritate pœnitentiam in melius? Et docetur, quod quando pœnitens obliviscitur pœnitentiæ in unctæ, & non possit adire primum Confessarium, potest adimplere pœnitentiam secundum proprium arbitrium, considerando peccata confessa, & satisfactionem, quæ communiter solet adjungi pro similibus peccatis. Et quæritur, an pœnitens satisfaciat Psalmis, Coronæ, aut aliis precibus pro pœnitentia injuncta debitis, si sola mente recitet? Et ...
•  
  PDF 327 31. Alia dubia circa pœnitentiam impositam à Confessario proponuntur. Sed præter ea jam ex illis iterum adscripta in hoc tractatu, restant sequentia dubia. Primum, an Confessarius teneatur imponere pœnitentiam præservativam? Secundum, an Confessarius possit injungere pœnitenti, ut matrimonium contrahat? Tertium an qui ex pœnitentia ad Rosarium, vel Coronam Virginis recitandam obligationem habet, possit recitare cum socio, dicens quilibet suam salutationem Angelicam? Quartum, an ...
•  
  PDF 329 32. An facta commutatione pœnitentiæ, possit pœnitens eligere, quam maluerit? Et quid, si pœnitens iterum confiteatur eadem peccata, super quibus pœnitentia injuncta fuit, & de novo illi pœnitentia imponitur, tacita prima; an teneatur, secunda pœnitentia non obstante, adimplere primam non revocatam? Et an Confessarius in alia confessione, etiam non iterata confessione, possit commutare pœnitentiam? Et an idem Confessarius possit, non audita confessione, mutare pœnitentiam, si ...
•  
  PDF 330 33. An pœnitentia imposita à Confessario, quando adimpletur, debeat referri ad confessonem, v. g.si quis habuit pœnitentiam à Confessario audiendi Missam quotidie per spatium unius mensis, vel anni, sed aliquando audivit Missam immemor dictæ pœnitentiæ, quæritur, an satisfaciat præcepto pœnitentiæ injunctæ, & satisfactio illa fuerit pars Sacramenti, ut possit prodesse ex oper operato? Et quid, si injunctum opus in pœnitentia pœnitens executioni mandaret cum intentione expressa ...
•  
  PDF 331 34. An Satisfactio Sacramenti causet gratiam ex opere operato? Et an implere pœnitentiam in peccato mortali, sit peccatum mortale? Ex part. 3. tr. 4. res. 70.
•  
  PDF 331 35. An satisfactio sacramentalis in peccato mortali facta habeat suum effectum? Et asseritur pœnitentiam in statu peccati mortalis impletam remittere postea pœnam temporalem ex opere operato, quando recidit fictio, id est, quando cessat status ille. Et an pœnitentia à Confessario taxata juxta gravitatem peccatorum, & non minorata ob fragilitatem pœnitentis extinguat debitum totius pœna temporalis restantis? Ex p. 5. tr .13. & Misc. 1. res. 38.
•  
  PDF 332 36. An satisfactio sacramentalis facta in peccato reviviscat, cum homo resurgit per contritionem subsequentem? Ex p. 3. tr. 4. res. 84. alias 85.
•  
  PDF 332 37. An implens pœnitentiam in peccato mortali peccet mortaliter? Et an qui oblitus est pœnitentia sibi injunctæ, teneatur secundo eadem peccata confiteri, vel quid debeat facere? Et an possit à Confessario imponi in pœnitentiam sacramentalem opus præcepti; & an pœnitens illam omittens peccet dupliciter? Et an Confessarius possit imponere pœnitentiam per modum concilij, dicendo, si hoc, vel illud feceris, serviat tibi in satisfactionem? Et an possit pœnitens pœnitentiam in vindictam peccatorum ...
•  
  PDF 333 38. An adimplere in statu peccati mortalis sit saltem peccatum veniale? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 45.
•  
  PDF 333 39. An qui non adimplet pœnitentiam in tempore à Confessario præfixo, peccet mortaliter? Et notatur, quod si in honorem alicujus Festi peculiaris imponat, v. g. Confessarius jejunium, si per impotentiam à jejunio illius diei pœnitens excusetur, non tenetur postea alio die jejunare. Secus autem, si Confessarius præciperet pœnitentibus jejunium diebus Veneris, vel Sabbathi unius mensis, vel anni. Ex part. 3. tr. 4. res. 91. alias 92.
•  
  PDF 334 40. An Confessarius imponens pœnitentiam, etiam tempus determinando, post illud elapsum teneatur pœnitens adhuc illam adimplere? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 37.
•  
  PDF 334 41. An qui habuit pœnitentiam jejunandi, v. g. singulis sextis Feriis, si non possit illo die jejunare, teneatur altero die ad jejunandum? Et infertur, si Confessarius imponat jejunium pœnitenti, singulis diebus Veneris per annum servandum, & festum Nativitatis Domini incidat in die Veneris, non teneri pœnitentem illo die jejunare, sed posse jejunium in alium diem transferre. Ex part. 9. tract. 9. & Misc. 4. res. 53. alias 52.
•  
  PDF 335 42. An Confessio sacramentalis injuncta singulis mensibus possit ultra differri? Et an in prædicto casu possit anticipari? Idem dicendum est in utroque casu, si votum esset emissum de confessione agenda singulis mensibus. Ex p. 3. tr. 4. res. 99. alias 100.
•  
  PDF 335 43. An qui per Confessarium vigore literarum alicujus dispensationis habuit pœnitentiam, ut singulis mensibus confiteatur, an inquam, confessionem aliquo mense omissam teneatur sequenti supplere? Et notatur, quod eo mense, quo iste vellet satisfacere præcepto confessionis annuæ, tantum obligatur ad unam confessionem, eaque satisfaciet tum dispensationi, tum præcepto Ecclesiæ. Idem est de eo, qui menstruam confessionem vovit, vel si à quolibet Confessario menstruam confessionem ...
•  
  PDF 335 44. An pœnitentia imposita à Confessario possit differri ad unum annum? Et quid, si intra prædictum annum iterum vult confiteri, & non adimplevit pœnitentiam præteritam, vel primam confessionis præteritæ, an adhuc possit differre primam pœnitentiam ad unum annum? Ex p. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 42.
•  
  PDF 336 45. An pœnitens poßit per annum differre pœnitentiam impositam à Confessario? Et alia dubia proponuntur circa hoc. Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 10.
•  
  PDF 337 46. An in dilatione pœnitentiæ injunctæ detur parvitas materiæ? Et cursim docetur pœnitentem posse infra annum differre adimpletionem pœnitentiæ, si Confessarius aliter non injunxerit. Et notatur non adimplere pœnitentiam esse quid grave, & mortale. Et quid, si Confessarius imponat pœnitentiam dicendi tertiam partem Rosarij B. Virginis, si omitterentur, v. g. quatuor Ave Maria, an excusetur pœnitens à peccato mortali ratione parvitatis materiæ? Idem est de pœnitentia audiendi Sacrum, si ...
•  
  PDF 337 47. An si quis culpabiliter omittat modicam injunctam pœnitentiam, peccet mortaliter, etiamsi sit imposita propter peccata venialia? Et quid dicendum sit, si pœnitentia gravis sit, sed ob venialia tantum peccata imposita; an ejus transgreßio, vel omißio non transcendat culpam venialem? Et advertitur obligationem acceptandi pœnitentiam levem esse solum sub veniali. Ex p. 3. tr. 4. res. 101. alias 102.
•  
  PDF 338 48. An qui non implet pœnitentiam gravem impositam pro venialibus vel quod sæpius solet evenire pro mortalibus alias confeßis, peccet mortaliter? Et quid, si imposita pœnitentia absolute sit levis, vel si aliqua exigua pars pœnitentiæ gravis à pœnitente non adimpleatur? Et notatur Confessarium imponentem pœnitentiam post datam absolutionem non peccare venialiter. Ex p. 3. tr. 4. res. 135. alias 136.
•  
  PDF 338 49. An injungenda sit pœnitentia scrupuloso frequenter intra eandem horam accedenti ad confessionem. Ex p. 6. tract. 7. & Misc. 2. res. 6.
•  
  PDF 339 50. An quis possit unico actu pluribus præceptis, & obligationibus satisfacere; Et pro praxi hujus quæstionis aliqui diversi casus in textu hujus Resolutionis adducuntur, & signanter quatuor Curiosi casus inferuntur pro satisfactione sacramentali. Ex p. 3. tract. 6. & Misc. 2. res. 86.
•  
  PDF 339 51. An qui v. g. per mensem singulis diebus habuit pœnitentiam audiendi Missam, teneatur diebus festivis duas Missas audire? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 61.
•  
  PDF 340 52. An si Confessarius v. g. injunxit duas Missas audire, satisfaciat pœnitens, si simul ex uno loco illas audiat à duobus Sacerdotibus? Ex part. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 71.
•  
  PDF 340 53. Quis ex devotione recitabat singulis diebus Officium B. Virginis, qui postea, habuit pœnitentiam recitandi per annum singulis diebus tertiam partem Coronæ ejusdem Beatæ Virginis, quæsivit à me, an satisfaceret dictæ pœnitentiæ cum recitatione prædicti Officij? Et quid, si pœnitentia sit medicinalis, & præservativa? Ex. part. 3. tr. 4. res. 105. alias 103.
•  
  PDF 340 54. Quis habuit pœnitentiam recitandi septem Psalmos per aliquas sextas Ferias, flexis genibus coram crucifixo, quæritur, an impleverit Pœnitentiam recitandi dictos Psalmos aliquo alio tempore, & loco sine illis circunstantiis? Ex p. 3. tr. 4. res. 55.
•  
  PDF 340 55. Quis fecit pœnitentiam impositam à Confessario absque intentione illam adimplendi, imò cum intentione contraria, quæritur, an teneatur illam denuò facere? Et infertur, quod licet pœnitens non recordetur pœnitentiæ impositæ, adhuc satisfaciet jejunando ex devotione. Et quod si alicui Confessarius imposuit pro pœnitentia jejunium, vel eleemosynam disjunctim, & ipse dederit eleemosynam cum intentione non adimplendi pœnitentiam per illam partem, sed jejunando postea, possit adhuc postea pœnitens non ...
•  
  PDF 341 56. Quæ pœnitentia injungenda sit à Confessario ei, qui hominem necasset? Ex part. 5. tract. 4. res. 43.
•  
  PDF 341 57. An si quis lucretur Indulgentiam plenariam, liber remanent ab implenda pœnitentia medicinali imposta à Confessario? Et quid, si pœnitentia non sit medicinalis? Ex p. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 47. alias 46.
•  
  PDF 341 58. Quando pœnitentia imposita à Dataria pro aliquo matrimonio dirimente impleri non potest, quæritur, an possit commutari ab Episcopo, & contrahentes virtute dispensationis obtentæ matrimonium inire? Et pro praxi hujus quæstionis aliæ diversæ difficultates in exemplum adducuntur? Ex p. 7. tr. 10. & Misc. 1. res. 9.
•  
  PDF 342 59. An Episcopus ex justa causa possit commutare pœnitentiam à Pontifice impositam? Ex p. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 11.
•  
  PDF 343 Tractatus VII. De Circunstantiis aggravantibus non necessario explicandis in confessione.
•  
  PDF 343 1. An Circunstantiæ notabiliter aggravantes sint in confessione à parentibus aperiendæ? Ex p. 1. tr. 7. res. 1.
•  
  PDF 343 2. An circunstantias notabiliter minuentes peccatim teneattur quis in confessione explicare? Et quid de aggravantibus? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 85.
•  
  PDF 344 3. An ingratitudo, qua quis post remissa peccata denuo peccat, sit necessario confitenda?Et utrum majus peccatum sit, quod committitur contra innocentiam, an contra beneficiun remissionis peccatorum? Ex part. 10. tr. 13. & Misc. 3. res. 40.
•  
  PDF 344 4. An qui solum meminit peccasse mortaliter, nescit tamen speciem peccati, possit illud tantum in genere confiteri, non se accusando de aliquo peccato in partuculari? Et an qui non habet peccata mortalia, sed tantum venialia, satisfaciat in genere, dicendo se venialiter peccasse, non explicata specie, vel numero peccatorum? Ex p. 3. tr. 4. res. 66.
•  
  PDF 344 5. An sit peccatum necessario in confessione explicandum, si quis fecit aliquid contra conscientiam dictantem illud confuse, ut peccatum, non determinata materia particulari, nec unde possit deduci, an dit mortale, vel veniale? Et notatur, quod si quis falso putans hodie esse vigilam carnes comedat sufficiet dicere in Confessione: comedi carnes in die prohibito; quia peccatum ejusdem speciei commisit, ac si vere fuisset vigilia. Ex quo infertur agere contra conscientiam non esse speciale peccatum contra ...
•  
  PDF 345 6. An qui cun conscientia erronea fecit aliquid, nec tamen in cogitatione distinxit, an illam actionem facere esset peccatum mortale, vel veniale debeat in confessione talem circunstantiam, conscientiæ erroneæ aperire, si postea invenit non esse peccatum mortale illud, quod fecit? Ex p. 1. tract. 7. res. 24.
•  
  PDF 345 7. An sit necessarium in confessione explicare, si quis peccavit scienter, an ignorantia culpabili? Et quid est dicendum, quando ea ignorantia moraliter vincibilis exusaret à mortali transgressione humani præcepti? Et quid, quando ignorantia est affectata, & maxime si affectata esset ad finem liberius peccandi? Et an quando quis peccat ex ignorantia, sint ibi duo peccata, unum ignorantiæ, alterum, quod ex ignorantia admittitur? v. g. est aliquis, qui ex invincibili ignorantia non legit Horas ...
•  
  PDF 346 8. An aliqua ignorantia, quæ alias esset mortaliter culpabilis, quæ non sit affectata, aut crassa, excuset à transgressione præceptorum humanorum, quia jus humanum non obligat cum tanto rigore, ut obligat jus divinum? Et an peccatum ex ignorantia culpabili, vel scientia commissum non ita differat, ut necessario debeat in confessione ejus differentiam explicare; videlicet, an fuerit commissum ex ignorantia culpabili, vel scienter? Et quid, si peccatum procederet ex ignorantia affectata ...
•  
  PDF 346 9. An ignorantia vincibilis Mysteriorum Fidei sit speciale peccatum in confesione explicandum? Et an in ordine ad confessionem sit necessarium explicare, cujus præcepti Decalogi fuerit ignorantia, & secus in ignorantia Mysteriorum Fidei? Ex quo infertur ignorantem vincibiliter plures articulos Fidei non committere plura peccata specie distincta; & secus vero, si ignorat plura præcepta Decalogi, vel Ecclesiæ. Et an ignorantia vincibilis præceptorum Decalogi sit speciale peccatum? Vnde ...
•  
  PDF 347 10. An ignorantia vincibilis sit peccatum speciale distinctum ab eo, cujus est causa? Et in textu hujus Resolutionis multa explanatur, quæ omnia quamvis aliquantulum speculativa videantur, tamen pro Confessariis ea scire esse valde necessarium. Ex part. 4. tract. 4. res. 37.
•  
  PDF 348 11. An ut ignorantia dicatur vincibilis sufficiat te esse obligatum advertere? Et quid, si quis incidenter quærat, quibus in rebus possit contingere ignorantia vincibilis? Ex p. 4. tract. 4. & Misc. res. 36.
•  
  PDF 349 12. An circunstantia interruptionis actus interni sit in confessione tories, quoties exprimenda? Ex p. 3. tr. 4. res. 94. alias 95.
•  
  PDF 349 13. An circunstantia scandali indirectè voliti sit in confessione aperienda? Sed difficultas, quæ magis affligit in confessione, est ista: an sit explicandus numerus persnarum, quibus scandalum datum est etiam unico peccato; ut quando, v. g. peccavit quis publicè coram multis, præbendo eis scandalum? et quid est dicendum de alio casu passim occurrenti, nempe, quando quis se accusat de delectatione rerum turpium ex colloquio cum aliis, an in tali casu exprimere conditionem personarum ...
•  
  PDF 350 14. An quando quis induxit aliquos ad peccandum, teneatur in confessione explicare non solum numerum personarum, sed etiam speciem peccati, ad quod pravo suo exemplo illos induxit? Et quando quis se accusat de delectatione rerum turpium ex colloquio cum aliis, an in tali casu teneatur exprimere conditionem personarum adstantium, an fuerint conjugatæ, solutæ, &c. teneatur etiam exprimere qualitatem sermonis, si videlicet fuerit circa conjugatos, circa solutos, circa nefandum ...
•  
  PDF 351 15. An quando unica occasione alij inducuntur ad peccatum mortale, quomodo sit hoc confessione aperiendum? Hoc est, an talis pœnitens teneatur non solum explicare speciem peccati, ad quod suo exemplo induxit, sed etiam exprimendum ese numerum personarum, quas ad tale peccatum traxit? Et utrum delectationes diversæ, nunc de una soluta, item de una conjugata, deinde etiam de alia conjugata, &c. si successivè habeantur eodem tempore morali, possint constituere unum peccatum moraliter ...
•  
  PDF 352 16. An qui suo exemplo occasio alterius peccati, peccet eadem specie peccati, & debeat hoc necessario aperire in confessione? Et an in scandalo indirecto duplex virtus violetur, sed in ordine ad confessionem satis sit, si exprimas speciem peccati, cujus occasionem absque justa causa præbuisti? Ex part. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 29.
•  
  PDF 353 17. Aliquis optabat mala notabilia, & contumeliis afficiebat Sororem; quæsivit à me, an hæc circunstantia esset explicanda in confessione; vel sufficiat dicere, mihi conjunctam contumeliis affeci? Idem est dicendum de Patre, matre, filio, fratre, uxore. Et an contumela in Principem, vel Sacerdotem sit circunstantia mutans speciem? Et obiter notatur quod in copula habita cum consanguinea, & affine non esse explicandos gradus neque consanhuinitatis, neque affinitatis. Ex p. 10. tr. 14. & Misc. ...
•  
  PDF 354 18. An sit explicanda in confessione species contumeliæ, qua quis aliquem afficiat? Idem est dicendum in detractione, & judicio temerario. Et an desiderans ex odio malum teneatur in confessione explicare speciem mali? Et docetur, quod qui rumperet jejunium in Vigilia cadente in quatuor tempora, debet explicare utrumque titulum ex natura rei. Item qui peccans quocumque peccato in Ecclesia, an debeat hanc circunstantiam in confessione exprimere, seclusa ignorantia, aut inadvertentia? Et ...
•  
  PDF 355 19. An qui unico impetu profert in servos plures injurias, vocando illos fures, sodomitas &c. an inquam, aperienda sit quantitas, & numerus injuriarum, & etiam personarum; vel suffiiat accusare se injuriam gravem intulisse alicui, non explicando injurias, neque personas? Et quid, si quem Hæreticum, aut patriæ proditorem, aut quid aliud simile appelles? Et an omnes contumeliæ sint ejusdem speciei? Et doctrina supra dictæ primæ quæstionis applicanda, & practicanda est in detractionibus, & sic ...
•  
  PDF 356 20. Vtrum ut in superiori casu sentiendum sit, quando quis infert injuriam pluribus personis, an vero sit necessarium explicare in confessione numerum personarum? Sed resolutio hujus casus pendet ex illa quæstione; utrum in eodem actu possint dari plures malitiæ, solo numero distinctæ? Ex p. 1. tr. 7. res. 29.
•  
  PDF 356 21. Utrum in eodem actu possint dari plures malitiæ, solo numero distinctæ, & in confessione aperiendæ? Et de hac quæstione pendet decisio multorum casuum in praxi sæpius occurrentium. Et inter alia, quæ ex doctrina supradictæ quæstioneis inferuntur, septem casus assignantur in textu hujus Resolutionis. Et tandem notatur, quod si quis uno ictu tres occideret Clericos, in tres excommunicationes incurreret. Idem est dicendum de irregularitate; secus autem si ter percuteret ...
•  
  PDF 357 22. An ratione distinctionis numericæ objectorum peccata numero distinguantur? Et pro praxi hujus quæstionis multi casus cursim adducuntur in corpore hujus Resolutionis; sed fere omnes magis late in suis specialibus Resolutionibus in tractatu pertractantur. Ex part. 9. & Misc. 4. res. 56. alias 55.
•  
  PDF 358 23. An si quis unica coluntate voluisset plures homines occidere; aut pluries ad mulierem accedere, &c. teneatur hanc circunstantiam confiteri? Et quid est dicendum, si quis unico actu volunta[t]is vellet plures occidere, quorum unus est pater proprius, alter Sacerdos, & alter sæcularis? Et quid, si unico actu voluntatis desideraret, & delectaret se de tribus fœminis, quarum una esset Monialis, altera conjugata, & alia soluta? Et an secus sit dicendum, & sentiendum, si omnes tres essent ...
•  
  PDF 359 24. An qui unico voluntatis actu vult plures homines occidere, committat plura peccata? Et quid in prædicto casu, si unus esset pater proprius, alius Sacerdos, alter verò sæcularis? Ex part. 7. tract. 11. Misc. 2. res. 32.
•  
  PDF 359 25. An qui successivè, & uno impetu ter, v. g. fornicaretur, committat tria peccata, vel unum? Et pro firmanda doctrina hujus quæstionis alij diversi casus adducantur in textu hujus Resolutionis, sed etiam omnes in suis propriis Resolutionibus in hoc tractatu discutiuntur, vel jam sunt discussi. Ex part. 11. tract. 1. & Misc. 1. res. 2.
•  
  PDF 360 26. An qui unica explosione tormenti bellici occideret decem homines, committat decem peccata in confessione necessario fatenda? Et quid, si unico voluntatis actu tres homines vellet occidere? Et deducitur; an quando conjugatus cum conjugata adulteratur, & Religiosus cum Moniali habet copulam, contrahant duplicem, & inter se diversam speciem malitiæ? Ex part. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 3.
•  
  PDF 361 27. An qui uno conflictu cum pluribus pugnaret, & successivè, v. g. occideret tres, committeret unum tantum peccatum? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 43.
•  
  PDF 362 28. Quis habebat simplicem complacentiam de homicidio suorum fratrum, quævisit à me, an commiserit plura peccata, & teneatur hoc in confessione explicare? Et docetur, quod qui haberet voluntatem occidendi infinitos homines, non tenetur explicare eam cincumstantiam, v. g. in efficaci voluntate non solum in simplici complacentia respectu ad plura; imo si actualiter quis uno ictu, vel una explosione tormenti bellici occideret plures homines, non esse in tali casu explicandum in confessione ...
•  
  PDF 363 29. An si quis uno continuato sermone in eadem re ter perjuret, sufficiat, si in confessione dicat se falsum jurasse? Et notatur, quod si quis aliquem uno iræ impetu ter, vel quater pugno percuteret, aut vulneraret, unum tantum numero peccatum committeret; & si Clericus est, in unam tantum excommunicationem incidere dicendum est. Etiamque advertitur, quod si quis sine morali interruptione multa verba blasphemiæ in Deum proferat, unum solum blasphemæ delictum committeret. Ex p. 3. tr. 4. res. 162 alias 163.
•  
  PDF 363 30. An quando quis profert unico convitia in Deum, asserendo sæpius, Dio ingiusto, Dio ingiusto, &c. teneatur hoc in confessione aperire? Et advertitur, quod in confessione non sint exprimenda, quæ verba contumeliosa fuerint in Deum, vel Sanctos prolata ex eo, quod omnes coutumeliæ sint ejusdem speciei. Ex p. 1. tract. 7. res. 51.
•  
  PDF 364 31. An quis teneatur confiteri circunstantiam, seu diversitatem blasphemiarum? Et an Blasphemiæ in Deum, & Sanctos non differant specie? Et am si tales blasphemiæ procedant ex odio Dei formali, el contineant hæresim, teneatur pœnitens explicare in confessione qualitatem blasphemiæ? Ex p. 1. tract. 7. res. 50.
•  
  PDF 364 32. An omnes blasphemiæ sint ejusdem speciei? Et an si blasphemiæ sint hæreticales, vel imprecativæ cum odio Dei habeant gravitatem exponendam in confessione? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 21.
•  
  PDF 364 33. An circunstantia Apostasiæ sit in confessione aperienda, vel sufficiat dicere in hæresim lapsus sum? Et an Apostasia differat specie ab hæresi? vel an Apostata debeat explicare ad quam sectam transfierit? Ex p. 1. tr. 7. res. 54.
•  
  PDF 365 34. An qui peccatum hæresis, vel superstitionis commisit, teneatur explicare in confessione qualitatem superstitionis, vel hæresis? Ex p. 1. tr. 7. res. 46.
•  
  PDF 365 35. An divinationes differant specie, & sint in confessione aperiendæ? Et an si quis expressam pactum cum Dæmone divinaret, id esset exprimendum in confessione? Ex p. 1. tr. 7. res. 66.
•  
  PDF 365 36. An peccatum odij adversus proximum non sit peccatum unius speciei, sed plurium, ita ut pœnitentes in confessione teneantur explicare mala volita, v. g. si fuerint circa facultates, vel circa personam, vel circa honorem? Exp. 1. tract. 7. res. 30.
•  
  PDF 365 37. An jactantia de peccato mortali sit in confessione explicanda species peccati, & circunstantia? Et quid, si jactans complaceat se de illo peccato? Et recitanter advertitur, quod licet verba contumeliosa sint diversæ speciei, eo quod per illa objiciantur proximi defectus speciei diversæ, non tamen sunt peccata mortalia contumeliæ distincta. Ex p. 3. tr. 4. res. 160. alias 161.
•  
  PDF 366 38. An jactantia de aliquo peccato eamdem habeat melitiam, ac ipsam peccatum, ita ut in confessione teneatru explicare peccatum, de quo jactantia fuit? Et notatur, quod si de dexteritate, ingenio, virilitate in committendo peccato jacteris, non esse mortale, si audientes intelligant te in peccato non complacere, neque de illo laudari, sed solum de modo, qui in committendo adfuit. Etiamque advertitur, quod si alius te de peccato laudat, & tu laudes acceptes, mortaliter peccas, nisi tibi displiceret, & præ ..
•  
  PDF 366 39. An qui se jactat, vel laudat de peccato, teneatur in confessione aperire speciem peccati? Ex p. 11. tract. 7. & Misc. 7. res. 36.
•  
  PDF 367 40. An si Sacerdos in Missa Eucharistiam ab aliis consecratam in peccato mortali multis ministrat, debeat hanc circunstantiam explicare? Et an saltem, stando in opinione affirmativa, sufficiat, si se accuset Eucharistiam administrasse in peccato mortali sine expressione, & numero personarum, quas communicavit? Ex part. 1. tr.7. res. 41.
•  
  PDF 367 41. An qui cum conscientia mortalis ministrat excellentius Sacramentum, debeat dictum Sacramentum explicare? Et an hoc intelligatur de aliis Sacramentis, excepta Eucharistia? Et quid, quando Minister esset in aliquo gravissimo, & extraordinario peccato; aut si sit multis, & gravibus peccatis irretitus? Ex p. 1. tract. 7. res. 59.
•  
  PDF 367 42.An qui in peccato mortali excipit confessiones multorum, non solum peccet mortaliter, sed teneatur hanc circunstantiam aperire? Et an teneatur explicare numerum personarum, etiam si successice eos absolvat? Ex part. 1. tr. 7. res. 43.
•  
  PDF 368 43. An Confessarius, qui incipit audire confessionem in peccato mortali, sed postea ante absolutionem elicit actum contritionis, teneatur postea quando confitetur, explicare se incepisse illam confessionem in statu peccati? Ex p. 1. tract. 7. res. 47.
•  
  PDF 368 44. Quidam Confessarius ex negligentia culpabili non interrogavit pœnitentem de circunstantia necessaria ad confessionis integritatem, quæritur, an teneatur monere pœnitentem de defectu commisso? Et quid, si defectus hujusmodi esset conjunctus cum damno tertij, vel ipsius pœnitentis? Et notatur pro consolatione Confessariorum, quod omittere aliquam interrogationem necessariam per inadvertentiam, aut oblivionem, non erit peccatum mortale. Ex p. 2. tr.15. & Misc. 1. res. 7.
•  
  PDF 368 45. An Confessarius, qui statim post confessionem sollicitavit pœnitentem, & rem habuit cum illa, teneatur hanc cincunstantiam confiteri? Et quid, si tale peccatum committitur unico die post confessionem, vel proxime ante illam? Ex p. 4. tr. 5. res. 34.
•  
  PDF 368 46. Consultus sum sæpissime, An Confessarius, qui carnaliter pœnitentem cognovit, teneatur in confessione exprimere hanc circunstantiam; vel an sufficiat tantum dicere se copulam cum conjugata, vel soluta habuisse? Ex part. 2. tr. 17. & MIsc. 3. res. 11.
•  
  PDF 369 47. An Confessarius, qui carnaliter cognovit pœnitentem, teneatur dictam circunstantiam explicare? Ex part. 1. tr. 7. res. 12.
•  
  PDF 369 48. An in opinione quam supra Resolutione 12. refutavimus, quod Confessarius obligetur confiteri circunstantiam copulæ cum filia confessioni, teneatur etiam id facere, si cum viro filio confessionis accubaret? Et notatur, quod stando in opinione, quod Confessarius teneatur confiteri circunstantiam copulæ cum filia spirituali, non teneatur tamen confiteri circunstantiam tactus, aut pollutionis habitæ inter fœmina fembra. Etiamque advertitur ante Bullam Greg. XV. Confessaros sollicitantes ...
•  
  PDF 370 49. An Concubina possit confiteri cum Confessario concubinario? Et an vero copula cum Confessario, vel pœnitente sit necessario in confessione aperienda? Et quid, si de illa interrogaretur à Confessario? Et an Confessarius, qui peccata pœnitentis audivit, & non absolvit, si postea cum ipsa, vel cum filio confessionis confessionis accubaret, vel è contra contrahat circunstantiam aggravantem, vel mutantem speciem? Ex p. 1. tr. 7. res. 49.
•  
  PDF 370 50. Utrum in confessione aperienda sit circunstantia complicis, si ex hac nullum damnum sequatur complici præter infamiam apud Confessarium? Et an etiam articulo mortis possit quis licite talem circunstantiam confiteri? Ex p. 1. tr.7. res. 49.
•  
  PDF 371 51. An peccatum sit explicandum in confessione, non obstante quod Confessarius agnoscat complicem? Ex p. 3. tr. 4. res. 64.
•  
  PDF 371 52. Quis manifestavit complicem in confessione, cum haberet copiam adeundi alium Confessarium, cui non erat notus complex; in alia vero confessione cum scrupulum de hoc haberet, manifestavit Confessario, qui sacrilegam putavit primam confessionem, dum in ipsa pœnitens peccavit mortaliter, manifestando peccatum occultum proximi sine necessitate, & ideo repetendam esse dicabat. Consultus ego de hac re ab ipsomet prœnitente negative respondi. Ex quo deducitur, an sit peccatum mortale ...
•  
  PDF 371 53. An ne crimen socij manifestetur in confessione, obligetur pœnitens adire alium Confessarium, cui confitendo in cognitionem complicis venire non possit? Et an aliter faciendo teneatur ad restitutionem famæ? Et an sit aptior modus restituendi famam in hoc casu, si extra confessionem dicat Confessario sub eodem Sigillo, erravi, dum tibi unum complicem pro alio dixi? Et deducitur manifestare uni, vel alteri crimen, qui pro sua prudentia suppressuri sunt silentio, non esse ...
•  
  PDF 372 54. An si quis perpetravit aliquod delictum carnale in die Jovis Sancti, vel eo die, qui ad confessionem accedit, teneatur postea in confessione aperire hanc circunstantiam? Idem est dicendum si aliquis peccatum perpetravit in die, qua Sacram Eucharistiam sumpsit, vel in die alicujus magnæ Festivitatis. Et infertur, an circunstantia diei festi sit in confessoine aperienda, vel blasphemare, furari, &c? Ex p. 1. tract. 7. res. 32.
•  
  PDF 372 55. An si quis statim post communionem fornicaretur, teneatur hanc circunstantiam in confessione explicare? Et infertur, quod peccans in die festo, vel fornicans in die Jovis Sancti, vel in die, quo confessus est, vel communicavit, modo non sit statim post communionem, vel celebrationem, non tenetur in confesseione hanc cinrcunstantiam explicare. Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 59.
•  
  PDF 373 56. An suscipiens Eucharistiam in peccato mortali, & qui facit in Quadragesima confessionem invalidam committat duplex peccatum in confessione explicandum? Ex part. 3. tr. 4. res. 35.
•  
  PDF 373 57. An qui in statu peccati mortalis, & non jejunus sumit Eucharistiam, peccet duplici peccato in confessione explicando? Et de intervallo, quo infirmus post viaticum communicare possit, agitur. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. rres. 195.
•  
  PDF 374 58. An qui non audivit Missam in die Dominico, in quem incidit Festum alicujus Sancti, satisfaciat dicendo in confessione se in die festo semel Missæ Sacrificium prætermisisse? Idem quæritur, si eodem die duplici titulo jejunandum dit. Et idem est, si quis Festum violasset opere servili, ratione duplici Festo occurente. Et cursim infertur, quod qui furatur rem sacramde loco sacro satisficiat, sidicat se furatum fuisse rem sacram, nec opus est dicere de loco sacro. Ex p. 1. tr. 7. res. 22.
•  
  PDF 374 59. An si quis omisit, v. g. Sacrum propter studium, teneatur explicare in confessione hanc circunstantiam? Ex p. 1. tract. 7. res. 62.
•  
  PDF 374 60. An actus, qui est causa omissionis culpabilis, sit peccatumdistinctum ab ipsa omissione? Et an actus, qui fiunt ab operante post propositum omittendi præceptum, ut si quis, v. g. proponeret omittere Missam propter pigritiam, vel aliam causam, & postea tempore celebrationis Missæ domi studeret, aut ambularet, an inquam, hi actus dicantur causa omissionis Missæ, & consequenter sint peccata? Ex part. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 8.
•  
  PDF 375 61. An sit necessarium in confessione ipsam omissionem explicare, vel sufficiat tantum se accusare de causa omissioni data? Ex part. 1. tr. 7. res.64.
•  
  PDF 375 62. An si Clericus, v. g. in diuturna navigatione abjiciat Breviarium, teneatur aperire hanc circunstantiam, vel ei sufficiat dicere, vigesies, v. g. omisi Horas Canonicas? Et notatur pro praxi, quod propositum omittendi, ut & actus ille, quo quis ademit actum præcepti exercendi, per accidens in confessone explicandum est, ut si quis v. g. proposuit per multos dies officium divinum omittere, sed deinde propositum mutans non nisi quinquies omisit. Idem dicendum est de similibus aliis. Etiamque advertitur ...
•  
  PDF 376 63. An sufficiat, si pœnitens dicat in confessione, anno integro omisi officum divinum, vel non rrestitui, licet aliquoties intra annum doluit de culpa, & statuit recitare, vel restituere, & propositum postea non adimplevit? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 55.
•  
  PDF 376 64. An qui omisit aliquo die omnes Horas Canonicas, vel notabilem illarum partem, teneatur in confessione aperire id, quod omisit; vel sufficiat dicere se mortale peccatum commisisse in non persolvendo divinum Officium? Et notatur, quod habens plura beneficia, non committit tot peccata, quot sunt beneficia in omissione Horarum Canonicarum. Ex p. 2. tr. 12. res. 23.
•  
  PDF 376 65. Utrum qui ratione ordinis Sacri, & beneficij tenetur persolvere Horas Canonicas, si illas non recitet peccet dupliciter, & sit ista circunstantia in confessione aperienda? Ex p. 2. tr. 12. res. 22.
•  
  PDF 376 66. An si quis, v. g. recitando Oficium divinum vidit mulierem, & concupiscit eam, teneatur non solum illam pravam concupiscientiam confiteri, sed etiam dicere, quod tale peccatum admisit psallendo, vel orando? Et an qui orat non solum in peccato mortali, sed etiam cum proposito actuali, & voluntate peccandi mortaliter, peccet? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 36.
•  
  PDF 377 67. Quis in die jejunij sæpius comedit carnes, & lacticinia quæritur, an distincta peccata commiserit, & in confessione aperienda? Et notatur, quod qui vovit aliquo die jejunare, non toties peccat, quoties in illo die carnes comedit? Ex part. 3. tr. 4. res. 156. alias 157.
•  
  PDF 377 68. An qui dixit peccatum oblitus alicujus circunstantia, satisfaciat postea in alia confessione explicando gravitatem circunstantiæ oblitæ? Ex p. 1. tr. 7. res. 45.
•  
  PDF 377 69. An Sacerdos, vel initiatus sacris ordinibus, si qliuquem percutiat, vel occidat, teneatur explicare hanc circunstantiam? Ex p. 1. tr. 7. res. 8.
•  
  PDF 378 70. An Prælato præcipienti aliquid sub præcepto obedientiæ; si subditus non obedientiæ, peccet dupliciter, & teneatur hanc circunstantiam in confessione aperire? Ex p. 1. tr. 7. res. 16.
•  
  PDF 378 71. An Prælatus, si omittat correctionem subditi, satisfaciat dicendo in confessione, omisi correctionem proximi? Idem, quod dictum est de Prælato dicendum erit de Patre, tutore, Domino respectu tamen mancipij, non autem respectu famuli ob salarium servientis. Ex part. 1. tr. 7. res. 57.
•  
  PDF 378 72. An Episcopus, & Generalis alicujus Religionis, si peccet mortaliter, teneatur explicare hanc circunstantiam? Et notatur, quod Episcopus fornicans non tenetur circunstantiam Episcopatus fateri, nisi fornicatio illa ab Episcopo, seu Generali Religionis admissa ita publica esset, ut scandalum pareret. Et cursim advertitur, quod quando omnes Cives tenentur ad præliandam, specialiter tenentur Milites, & Duces, sed si prædicti non prælientur, tenentur istam circunstantiam in confessione explicare, nempe ...
•  
  PDF 378 73. Utrum Sacerdos, vel Religiosus professus satisficiat in confessione, si dicat, se violasse votum Castitatis, non manifestando votum solemne, quod habet? Et hoc idem est de fœmina, vel viro, si carnaliter se commiscuit cum Sacerdote, vel Religioso professo, aut cum Moniali; nam satis sit dicere in confessione, se toties fornicatam esse, vel copulam sodomiticam habuisse cum viro voto Castitatis adstricto. Et notatur eum, qui votum Castitatis simplex in sæculo, vel Novitiatu ...
•  
  PDF 379 74. Sacris Ordinibus initiati exercentes actum venereum exteriorem quot peccata committant? Et quot peccata committant in solo apeetitu, & voluntate interiori? Et resolutio harum quæstionum pendet ex illa celebri; an obligatio continentiæ annexa Ordini sacro sit immediatè à lege Ecclesiastica, vel à voto? Et notatur, quod si quis non vult vovere, sed cum expresso animo non vovendi suscipit Ordinem sacrum, & fornicatur, in illo actu fornicationis non peccat peccato sacrilegij contra votum, quia ...
•  
  PDF 381 75. An Religiosus professus qui emittit votum de non committenda mollitie, vel fornicatione, teneatur explicare hanc circunstantiam voti emissi post professionem, & idem quæritur de Sacerdote, vel Sacris Ordinibus initiato? Ex p. 1. tract. 7. res. 9.
•  
  PDF 381 76. An quando aliquis solus se polluit tangendo aliquem professum, vel in Sacris constituto, teneatr explicare hanc circunstantiam? Ex p. 1. tr. 7. res. 53.
•  
  PDF 381 77. An Regularis, vel Monialis, vel aliquis in Sacris Ordinibus constitutus, si sæcularem polluit, committat Sacrilegium? Et an patiens in prædicto casu pollutionem, circunstantiam personarum teneatur aperire? Ex part. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 66. alias 65.
•  
  PDF 382 78. An mulieri peccanti cum Religioso Sacerdote satis sit dicere se commisisse sacrilegium cum Sacerdote, vel initiato Sacris Ordinibus? Et an Religiosus Sacerdos, quando se accusat in confessione in simili casi, non teneatur dicere se esse Religiosum Sacerdotem, aut Sacris ordinibus initiatum? Ex p. 1. tr. 7. res. 3.
•  
  PDF 382 79. An mulier habens rem cum Novitio, vel solutus cum Novitia Religiosa teneatur aperire hanc circunstantiam? Et quid, si mulier haberet rem cum Clerico minorum Ordinum? Ex p. 1. tract. 7. res. 7.
•  
  PDF 382 80. An si quis fornicaretur gestando aliquod frustulum Reliquiæ Sanctæ Crucis, Clavorum, vel spineæ Coronæ, aut Hostiæ consecratæ occulte, debeat necessario hanc circunstantiam in confessione explicare? Et quid gestando Reliquias Sanctorum, vel Agnum benedictum? Idem est, quando non solum quis cum complice peccaret, sed etiam cum polluerit se ipsum. Et idem est, si Parochus, dum iret cum sacro oleo ad ministrandum Sacramentum Extremæ Unctionis, in itinere cum illo rem haberet ...
•  
  PDF 383 81. An gestatio Reliquiarum in actu venereo, vel illas amasiæ dare, sit circunstantia in confessione aperienda? Idem est de Agno benedicto, vel calculo cum Indulgentia. Et quid, si prædictæ res dentur amasiæ non ex gratitudine & benevolentia, sed tanquam pretium actus venerei; an in isto casu esset sacrilegium hoc facere? Ex p. 1. tr. 7. res. 18.
•  
  PDF 383 82. An si quis haberet concubitum cum vestibus sacris, ista polluerentur, & deberet hanc circunstantiam in confessione aperire? Et an in tali casu vestes sacræ debeant iterum benedici? Et cursim docetur perditissimos homines in ore coire, & in hoc casu turpitudo illa contra naturam consistit, unde hoc in confessione explicandum est. Ex p. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 55. alias 54.
•  
  PDF 383 83. An sit circunstantia aperienda in confessione, si quis haberet copulam in oratorio alicujus domus, in quo de licentia Episcopi Missæ celebrantur? Idem dicendum est, si copula haberetur in Sacristia Ecclesiæ, vel in porta Ecclesiæ à parte externa Ecclesiæ, vel in Monasterio in cellis Religiosorum, etiam si Superior Conventus singulis noctibus benedicat dormitorium, & aqua aspergat lustrali, & ibi sit Altare ad celebrandum. Ex p. 1. tr .7. res. 20.
•  
  PDF 384 84. An qui mœchatus est in Sacristia alicujus Ecclesiæ, teneatur in confessione hanc circunstantiam explicare? Idem dicendum est de Refectoriis, Cubiculis, Bibliothecis, Dormitoriis, & Monasteriis Regularium, & de Cameris, & Campanilibus Ecclesiæ adhærentibus. Et an si quis furetur aliquid in supra dictis locis, quod sit notabile, teneatur aperire in confessione hanc circunstantiam, vel sufficiat dicere furatus sum? Ex part. 3. tr. 4. res. 165.
•  
  PDF 384 85. An sit circunstantia aperienda in confessione copula inter conjugatas habita in loco sacro? Et quid, si per longum tempus in illo loco aliquis ex conjugibus detentus sit? Et quid, si ibi nullo modo conjuges conclusi sint? Et quod vero longum tempus sit, & intelligatur? Ex part. 1. tract. 7. res. 19.
•  
  PDF 384 86. An tactus impudici facti in Ecclesia habeant specialem malitiam sacrilegij mortalis necessario in confessione explicandam? Et quid est dicendum de turpi aspectu, aut nutu, aut levi verbo, maxime quando in transitu, & sine notabili mora, & scandalo fiunt? Ex p. 1. tract. 7. res. 25. & in p. 2. tr. 17. ad literam in res. 23. sed quia i prima sunt plures authores ideo illa hic transcribitur.
•  
  PDF 385 87. An pollutio occulta facta in Ecclesia contineat sacrilegij malitiam, necessario in sacra confessione manifestandam? Idem quæreitur de fornicatione. Ex p. 1. tr. 7. res. 26.
•  
  PDF 385 88. An pollutio, vel fornicatio occulta habeat in Ecclesia sit sacrilegium? Ex p. 7. tract. 11. & Misc. 2. res. 31.
•  
  PDF 385 89. An pollutio occulta in Ecclesia habeat malitiam sacrilegij in confessione explicandam? Ex quo colligitur ratio, ob quam blasphemare, vel loqui turpia, oscula, & tactus in Ecclesia, non habet malitiam sacrilegij. Ex p. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 5.
•  
  PDF 386 90. An si quis percutiat baculo, ense, &c. aliquem in Ecclesi, debeat hanc circunstantiam in confessione explicare? Et quid est dicendum, si percusso, vel occisio hominis in Ecclesia fiant cum effusione sanguinis? Et asseritur Ecclesiam multis pollui; & pro praxi aliqui casus adducuntur in textu hujus Resolutionis, in quibus deciditur, quando Ecclesia polluatur, nec ne. Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 44.
•  
  PDF 387 91. An si quis peccavit cum muliere habente votum virginitatis pro prima copula, & non ultima, teneatur explicare tactus, & oscula post copulam cum ipsa sequuta? Et dubium est, an oscula & tactus, quæ copulam subsequuntur, novam aliam malitiam contineant; & in confessione ob hanc rationem explicari debeant? Et notatur delectationem, aut gaudiam de copula habita immediate post illam, novam malitiam ...
•  
  PDF 388 92. An vir qui prima vice virginitatem amisit, teneatur hanc sui floris circunstantiam in confessione aperire? Ex part. 1. tr. 7. res. 10.
•  
  PDF 388 93. An virgines, quando sponte primo fornicantur, teneantur in confessione istam circunstantiam explicare? Et an peccatum virginis, si sponte conseniant, sive sit, sive non sit sub cura tutorum aut parentum, non sit peccatum stupri, sed simplicis fornicationis; & ideo ista circunstantia non sit in confessione aperienda? Ex quo infertur, & recte, quod virgo, quæ morose delectatur circa aliquem, non tenetur in confessione aperire circunstantiam virginitatis, & dicere se, ...
•  
  PDF 389 94. An raptus sit circunstantia necessario confitenda, si virgo sponte consenit? Et quid, si parentes actualiter repugnent; quia tunc fit eis manifesta vis; an tunc erit talis scircunstantia in confessione aperienda, secus autem minime? Et docetur, quod quando virgo sponte cconsenit, stuprum, & raptus non differt à simplici fornicatione, & sic sufficit, ut in confessione quis dicat, fornicatus sum semel. Nec tenetur corruptor ad aliquam restitutionem ...
•  
  PDF 390 95. Petrus habuit rem cum puella virgine, ipsa tamen consentiente; quæritur, an hoc sit stuprum habens malitiam specie distinctam à simplici fornicatione, & necessario in confessione aperiendam? Et an violator virginis consentientis nihil teneatur restituere parentibus, quibus virgo violata subest, nam puella est domina suæ virginalis integitatis? Ex quo sequitur delectationes, & desideria in adolescente circa virginem non habere specialem ...
•  
  PDF 390 96. An sponsus, vel sponsa de futuro, & cum eis carnaliter se commiscentes teneatur istam circunstantiam explicare? Ex p. 1. tract. 7. res. 5.
•  
  PDF 391 97. An uxoratus, si peccet cum conjugata, teneatur hoc explicare, vel sufficiat tantum dicere se commisisse adulterium? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 51.
•  
  PDF 391 98. Utrum copula uxoricidæ, vel adulterij cum promissione matrrimonij sit circunstantia in confessione aperienda? Et in §. ultimo hujus Resolutionis recitativè apponuntur quatuor diversi casus, in quibus advertitur circunstantiam illorum esse in confessione aperiendam. Ex part. 3. tract. 4. res. 139. alias 140.
•  
  PDF 392 99. An circunstantia modi in copula conjugali sit in confessione aperienda? Et notatur, quod aliquando hoc efficitur etiam sine culpa veniali, ubi non captandæ voluntatis gratia hoc efficitur, sed aliqua justa causa interveniente, propter pinguedinem viri, vel propter periculum ne fætus suffocetur. Etiamque advertitur, quod uxor tenetur reddere debitum, etiam si vir cum culpa veniali ex variatione situs ...
•  
  PDF 392 100. An conjugati, quando delectantur morosè de aliquo objecto libidinoso, teneantur in confessione explicare circunstantiam conjugij, videlicet se esse conjugatos? Et docetur delectationem de aliquo opere in eo sensu sumere malitiam ab illo, quod respiciat opus, seu objectum hoc, aut illo modo, sub quo opponitur virtuti; ac proindè quamvis delectatio sit de opere malo, si tamen illud non respicit ut malum, ei ut ...
•  
  PDF 393 101. An conjugatos, qui habuit plures delectationes morosas, teneatur aperire in confessione se esse conjugatum? Et cursim docetur, quod qui habet votum Castitatis, debet votum explicare, quando ipse consilio, vel auxilio causa fuit ut alij tale votum non habentes peccarent. Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 4.
•  
  PDF 394 102. An si vir, ut possit coire cum propria uxore, cogitet alienam, teneatur hanc circunstantiam in confessione aperire? Ex p. 10. tr .11. & Misc. 1. res. 61.
•  
  PDF 394 103. An delectatio morosa sumat malitiam de opere externo, ita ut necesse sit in confessione aperire circunstantiam operis, & exprimere objectum v. g. si mulier, de qua sumpta est delectatio fuerit conjugata, Monialis, libera, &c. Ex p. 1. tr.7. res. 48.
•  
  PDF 394 104. Celebris est illa quæsto inter Theologos nostri temporis, an in delectatone morosæ fatendæ sint circunstantiæ operis, quod est quærere, an delectatio sumat speciem ex opere externo? Et notatur, quod ex doctrina supra dictæ difficultatis excipiuntur duo casus. Primus est conjugatorum. Secundus est habentium votum absolutum Castitatis; hi enim in quavis delectatione morosa non solim peccant contra Castitatem, sed etiam ...
•  
  PDF 395 105. An in delectatione morosa circunstantia de copula sodomitica sit in confessione aperienda? Et pro elucidanda doctrina hujus quæstionis, aliæ cursim adducuntur in texstu hujus Resolutionis. Ex p. 9. tract. 6. & Misc. 1. res. 3.
•  
  PDF 396 106. An qui delectatur de peccatis confessis, teneatur explicare illa? Et an hoc procedat etiam in casu, quo Religiosus delectatur de adulterio alias commisso, si de eo delectatur, non quatenus fuit injuriosum marito adulteræ, sed solum quatenus fuit fornicatio? Et notatur, quod si quis verè, vel falso se laudavit de peccato mortali verè admisso, vel non admisso, quamvis non adfuerit de tali peccato, se quo se laudat gaudium, complacentia, aut ...
•  
  PDF 397 107. An qui commisit incestum, cum matre, vel filia, aut sorore, debeat exprimere circunstantiam personæ sibi junctæ sanguine, vel affinitate naturali, vel legali, aut spirituali, an satis sit dicere, pollui me peccato oncestus duabus vicibus, &c? Ex p.1. tr. 7. res. 37.
•  
  PDF 397 108. An incestus cum matre, & incestus cum filia differant specie? Et cursissimè docetur quod incestus cum noverca, si pater vivat, habet malitiam specie dictinctam, ac haberet , si pater obiisset, etiam si noverca alium duxerit. Ex part. 9. tr. 9. & Mis. 4. res. 21.
•  
  PDF 398 109. An qui habuit rem cum matre, vel sorore teneatur in confessione hanc circunstantiam explicare? Et an omnes gradus consanguinitatis specie distinguantur à gradibus affinitatis? Et notatur diverso modo violari pietatem cognatorum occidendo, quam fornicando, & hoc intelligendum est etiam in sacrilegiis; v. g. diverso modo violatur Religo fornicando cum virgine sacra Deo, quam percutiendo illam, &c. Ex p. 22. tract. 6. & Misc. 8. res. 63.
•  
  PDF 399 110. An gradus cujuslibet inter se affinitatis, vel consanguinitatis sint in confessione distinguendi? vel an sufficiat, si pœnitens dicat se personam consanguineam cognovisse, non declarando gradus consanguinitatis, & se personam affinem cognovisse, non declarando gradum affinitatis? Et an consanguinitas sit distinguenda in confessione ab affintate? Ex p. 4. tract. 4. & Misc. res. 234.
•  
  PDF 399 111. Quis concupierat sæpius habere copulam cum matre, & filia, quævisit à me, an teneatur istam circunstantiam in confessione aperire? Et notatur, consanguinitatem ab affinitate, & gradum affinitatis, & consanguinitatis non differre specie ab aliis; & ideò hoc non est necessarium explicare in confessione? Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 13.
•  
  PDF 400 112. An si quis commisit fornicationem sufficiat, si dicat in confessione, commisi grave peccatum in materia Castitatis cum soluta? Ex p. 3. tract. 4. res. 76. alias 88.
•  
  PDF 400 113. An copulam fuisse consummatam sit explicandum in confessione; Id est an sufficiat in confessione explicare peccatum grave contra castitatem habitum cum soluta &c. non explicata copula consummata? Ex quo deducitur, an etiam si quis consilio suo directè induxerit aliquem ad fornicandum, satisfaciat, si postea in confessone dicat; induxi meo consilio aliquem ad grave peccatum contra ...
•  
  PDF 401 114. An qui commisit v. g. tria fornicationis peccata cum tribus fœminis, teneatur in confessione dicere se cum tribus fœminis fornicatum esse, vel satisfaciat dicendo se ter fornicatum fuisse? Ex p. 1. tract. 7. res. 13.
•  
  PDF 401 115. An confitenda sit circunstantia inductionis ad peccatum, si alter ad peccatum paratus esset, ut si quis fornicaretur cum muliere parata? Et notatur, quod quando quis utitur aliqua persona parata, ut maleficium solvat alio maleficio cum pacto Dæmonis, an teneatur hanc circunstantiam explicare? Advertitur tamen, quod tenetur confiteri peccatum additionis sagæ, vel sagi. Ex p. 1. tract. 7. res. 34.
•  
  PDF 402 116. An si quis peccavit cum fœmina, sufficiat de hoc se accusare, non addendo se illam invitasse? Et an fatenda sit circunstantia scandali, si fœmina virum paratum solicitasset? Et an necessario fatenda sit inductio facta extraordinariis precibus, & æquivalentibus violentiæ morali? Et an numerus fœminarum, quibus cum addulterium v. g. fuit commissum, sit in confessione explicandus? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 5.
•  
  PDF 402 117. An circunstantia durationis temporis sit in confessione aperienda? Et an quando fuerit nimia explicari oporteat? Et an si daretur casus in quo pœnitens in memoria haberet omnes delectationes v. g. morosa, quas per annum habuit, teneatur in confessione aperire talem durationem temporis, vel sufficiat dicere, toties morosè delectatus sum? Et an si quis haberet rem cum Concubina tota nocte, teneatur explicare hanc circunstantiam & gravitatem, vel ...
•  
  PDF 402 118. An qui tota nocte dormivit cum muliere teneatur in confessione explicare hanc cincunstantiam, vel sufficiat confiteri numerum copularum? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 10.
•  
  PDF 403 119. An si quis fornicatur, teneatur non solum explicare actum, sed circunstantias, ut tactus, oscula, &c. quæ subsequuntur copulam? Idem docetur de gaudio, aut colloquutione consequente ad præhabitam fornicationem, licet intercesserit maagna interruptio temporis inter copulam, & consequentia ad illam. Ex p. 1. tr. 7. res. 42.
•  
  PDF 403 120. Quidam adivit meretricem ut ejus tactibus frueretur sine intentione fornicandi, & postea fornicatus est, quæritur, an sufficiat explicare in confessione fornicationem tantum sine tactibus? Et docetur, quod non in isto casu, sed in aliis ordinariis, tactus & oscula non sint explicanda, quando ordinantur, & sunt inchoationes ad copulam, vel sequantur fornicationem. Ex p. 4. tr .4. & Misc. res. 205.
•  
  PDF 403 121. An si tactus & oscula non ordinentur ad copulm, quæ tamen postea subsequuta est, sint præter copulam in confessione aperienda? Ex p.11. tr. 5. & Misc. res. 205.
•  
  PDF 404 122. An sufficiat, ut meretrix inveterata in confessione tantum manifestet tempus ejus Officij? Et an saltem præter tempus oporteat, ut principales species peccatorum, quas possit numerare, dicat; ut si cum Clericis, Religiosis, propinquis, conjugatis peccaverit, vel si crimen nefandum cum ipsis commiserit? Ex quo sequitur, quod quando pœnitens per longum tempus fuit in malo statu, aut consuetudine iterationis alicujus peccati, itaut ...
•  
  PDF 404 123. An pœnitens à Confessario interrogatus teneatur confiteri se habuisse consuetudinem peccandi? Et an in tali casu possit uti æquivocatione Confessarium eludendo? Ex part. 11. tract. 7. & Misc. 7. resol. 37.
•  
  PDF 405 124. An consuetudo peccandi sit circunstantia aperienda in confessione? Et quid, quando consuetudo illa peccandi fuisset ex occasione proxima? Ex p. 1. t. 7. res. 15.
•  
  PDF 406 125. An circunstantia recidivæ sit aliquaando confitenda? Et an Confessarius propter consuetudinem peccandi possit differre absolutionem? Et an Confessarius habeat jus ad interrogandum de consuetudine peccandi, quia nullo præcepto humano induci potest, quod pœnitens obligetur peccata legitimè confessa repetere quando non intervenit reservatio, imò licet interveniat reservatio, non potest ...
•  
  PDF 406 126. An concubitus vir Christiani cum muliere infideli, Turca, Judæa, hæretica &c. sit circunstantia in confessione aperienda? Et quid, si hoc casus fuisset ab Episcopo reservatus? Et an hoc peccatum pertineat ad Sacrilegium, quia talis conjunctio est prohibita in honorem Christianismi ab Ecclesia? Ex p. 3. tr. 4. res. 137. alias 138.
•  
  PDF 407 127. An Dominus peccans cum servo, vel serva infideli, debeat in confessione hanc circunstantiam explicare? Ex p. 7. tr. 7. res. 73. alias 72.
•  
  PDF 407 128. An qui copulam habet Sodomiticam cum Infideli, vel copulam cum muliere Hebræa, vel hæretica, debeat explicare circunstantias personarum? Et an patiens sodomiam sit obligatus aperire in confessione se huisse patientem? Ex p. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 3.
•  
  PDF 408 129. An si frigidus, vel Eucnchus haberet copulam cum muliere, deberet aperire hanc circunstantiam in confessione? Ex p. 3. tr. 4. res. 138. alias 139.
•  
  PDF 408 130. An Eunuchus, vel frigidus accusans in confessione se fornicatum fuisse, teneatur explicare circunstantiam impotentiæ? Et observatur in hujusmodi personis etiam in confessione peccatorum internorum adesse obligationem explicandi talem circunstantiam, nisi fortè fuerint desideria, quæ talem malitiam præscinderent. Et an licitum sit alicui Principi, vel patri castrare filium, ut cantu possit Ecclesiæ melius deservire? Ex p. 6. tract. 6. & Misc. 1. res. 35.
•  
  PDF 409 131. An qui contra naturam peccavit cum mare, vel fœmina, vel cum bestia diversæ speciei, debeat explicare circunstantiam maris vel fœminæ, aut bestiæ hujus vel alterius generis? Ex p. 1. tr. 7. res. 2.
•  
  PDF 409 132. An quis in confessione teneatur explicare, si sodomia fuerit commissa cum masculo, vel cum fœmina? Et quid si circunstantiam fœmina vellet aperire propter reservationem, ne videretur incidisse in casum sodomiæ reservatum? Ex part. 8. tract. 7. & Misc. res. 86.
•  
  PDF 409 133. An in peccato sodomiæ teneatur quis exprimere in confessione, an fuerint agens, vel patiens, vel gradus cognationis carnalis? Et an peccata omnia contra naturam sint unius speciei infirmæ, & non szbalternæ? Ex p. 3. tr. 4. res. 158. aliaas 159.
•  
  PDF 409 134. An in peccato sodomiæ pœnitens teneatur explicare se fuisse patientem? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 36.
•  
  PDF 410 135. An patiens in peccato sodomiæ debeat explicare in confessione fuisse patientem, non obstante, quod agens seminat, patiens vero non? Et an omnia peccata contra naturam sint unius speciei infimæ, & non subalternæ? Ex part. 7. tr. 10. & Misc. 5. res. 4.
•  
  PDF 410 136. An in peccato sodomiæ sit necessarium explicare in confessione, quisnam fuerit agens, vel patiens? Et quid tamen, si patiens præter cooperationem ad pollutionem alterius pateretur ipsemet aliunde pollutionem in illa actione? Ex p. 11. tract. 3. & Misc. 5. res. 4.
•  
  PDF 410 137. An coitus sodomiticus inter masculos in primo, & secundo gradu habeat etiam incestus, & st in confessione aperiendus? Et quid in prædicto casu, si actus sodomiticus sit cum consanguineo in tertio, & quarto gradu? Et an in copula non sodomitica cum muliere affine, vel consanguinea sit explicandus gradus consanguinitatis, vel affinitatis? Et cursim notatur impuberes commiscentes se cum consanguineis, vel affinibus ...
•  
  PDF 411 138. An qui copulam sodomiticam habet cum aliquo intra tertiam, vel quartum gradum affinitatis, vel consanguinitatis, teneatur hanc circunstantiam in confessione explicare? Et de primo, & secundo gradu etiam agitur. Ex quo deducitur omnes incestus esse ejusdem speciei, & esse inter consanguineos, vel affines; at in tali, aut tali gradu solum esse circunstantiam aggravantem, & ideo pœnitens solum tenetur explicare, an fuerit ...
•  
  PDF 412 139. An qui copulam sodomiticam habet cum baptizato à se, vel cum eo, quem levavit ex Baptismo; teneatur in confessione hanc circunstantiam explicare? Et quid est dicendum, si actus sodomiticus est commissus cum filio adoptato, vel adoptata, vel si quis coeat cum aliquo & postea coeat cum fratre illius? Ex p. 7. tr. 12. & Misc. 3. res. 17. alias 15.
•  
  PDF 412 140. An si quis coiens homine, & supercubans sicuti super mulierem, teneatur aperire hanc circunstantiam, si tantum se polluat; vel satis sit dicere in confessione, tactu alterius mollitiem commisi, vel pollutus sum tangendo alterum impudice? Ex part. 1. tr. 7. res. 52.
•  
  PDF 412 141. An mollities consummata cum puero mutet speciem? Ex p. 7. tract. 12. & Misc. 3. res. 32. alias 30.
•  
  PDF 413 142. An qui pollutionem habuit cum puero nondum doli capaci, vel cum fœmina dormiente, vel cum bestia circa concubitum, teneatur in confessione præter, pollutionem has circunstantias explicare? Et doctrina hujus Resolutionis subtilis est, & curiosa. Ex p .7. tr. 12. & Misc. 3. res. 15. alias 13.
•  
  PDF 414 143. An si quis cum virgine copulam sodomiticam habuerit, teneatur in confessione explicare circunstantiam virginitatis? Et cursim docetur pœnitentem non teneri exponere se sodomiam habuisse cum fœmina, quia sodomia cum muliere, aut cum viro solum differunt in genere entis, non in genere moris. Ex p. 7. tr. 12. & Misc. 3. res. 16. alias 14.
•  
  PDF 414 144. Vir quidam habebat magnam verecundiam aperiendi in confessione se sodomiam commisisse cum uxore; quæsierunt à me per literas Doctorum opiniones circa præsentem casum. Et supponitur in copulam sodomiticam uxorem consentire. Et cursim infertur non esse explicandam personam, cum qua habita est sodomia, utrum videlicet sit masculos, vel fœmina; nam licet concubitus iste cum fœmina non sit propriè sodomia, tamen ad sodomiam reducitur. Ex part. 7. tr. 12. & Misc. 3. res. 23. alias 21.
•  
  PDF 414 145. An pollutio prævisa, sed non intentata in ebrietate, nimia comestione, &c. sit in confessione aperienda? vel an sufficiat in tali casu se accusare de nimio potu & cibo, & opus non sit explicare pollutionem? Et docetur, quod verba impudica, cogitationes turpes, & tactus, licet sint crimina mortalia, & sint causæ ordinatæ ad pollutionem, non tamen efficaciter in illam influunt. Et notatur pollutionem prævisam, sed non intentiam ex actibus ...
•  
  PDF 415 146. Quidam in die tetigit sæpius carnaliter verenda sua, unde nocte pollutionem postea passus est, quæritur, an teneatur fateri dictam pollutionem in somnis habitam? Et quid, si tactus sint continuati cum commotione spirituum magna? Et inter alias causas pollutionis advertitur nullam dari causam intra genus luxuriæ, quæ efficax sit ad pollutionem sequutam in somnis. Qua propter opus non erit fateri pollutionem prævisam in ...
•  
  PDF 415 147. An si quis commisist aliquod peccatum, cujus periculo se antea exposuit, teneatur explicare hanc cincunstantiam in confessione? Et an dum qui tentatur, non orat, ut Deus eum à tentatione liberet, adsit distinctum peccatum à peccato præcepti fracti? Ex part. 1. tr. 7. res. 44.
•  
  PDF 415 148. An si aliqua tentatio carnis nimis notabilis sit, quis teneatur tunc orare, unde hoc minime faciens duplex peccatum committat, si vere delectetur? x p. 3. tr. 5. & Misc. 1. es. 16.
•  
  PDF 416 149. An qui pluries vovit, vel pluries juravit facere aliquam rem frangatque votum, seu juramentum, teneatur hoc in confessione aperire? Ex quo infertur, quod qui per diversos Sanctos, & formas jurandi juret, aut voveat, unum tantum votum, aut juramentum efficere, ideo hanc circunstantiam tanquam aggravantem non tenetur in confessione aperire; sicut etiam testis, qui simul rogatur de multis articulis sub uno juramento, & in omnibus mentitur, ...
•  
  PDF 416 150. An testis, qui simul rogatur de pluribus rebus, & articulis juramento, & in omnibus mentitur, teneat hanc circunstantiam in confessione aperire? Et quid, quando quis multiplicat execrationes, & juramenta per Deum, & per Sanctos super eadem re, &c? Ex p. 1. tr. 7. res. 40.
•  
  PDF 416 151. An Clericus, vel sacris Ordinibus initiatus, vel Religiosus, qui in ludo taxillorum, & alearum fraudavit aliquem in magna quantitate, satisfaciat dicendo in confessione se proximum in quantitate notabili fraudasse, an vero teneatur circunstantiam instrumenti, & medij aperire, asserendo illam fraudem fecisse in ludo taxillorum, seu alearum? Et deducitur dictos Clericos, & Religiosos, secluso scandalo, etiam si frequenter ludant non ...
•  
  PDF 416 152. Utrum, si quis furetur propter fornicationem, teneatur hanc circunstantiam finis explicare in confessione, vel sufficiat dicere furatus sum; & postea per alium actum dicere, habui intentionem fornicandi? Et notatur, quod circunstantia finis tunc explicanda est, quando quis peccando intendit finem aliquem, qui continet malitiam portalem; unde si quis confessus est propter inanem gloriam, hæc circunstantia mali finis id est vanæ gloriæ, non erit necessario in ...
•  
  PDF 417 153. An qui furatur rem sacram ex loco sacro, teneatur in confessione utramque circunstantiam explicare? vel satisfaciat dicendo, commisi furtum sacrilegum, vel furatus sum rem sacram? Ex p, 8. tr. 7. & Misc. res. 76.
•  
  PDF 417 154. Quidam latro furatur crumenam divitis in Ecclesia, quæritur, an hoc peccatum præter malitiam furti, contineat etiam malitam sacrilegij necessario in confessione aperiendam? Et an furari ex Ecclesia ea, quæ sub jure, & quasi potestate Ecclesiæ, v. g. quia illi sunt tradita ad custodiendum, vel in pignus data, vel alio simili modo in Ecclesia deposita, ut furari tapeta, toballias, cortinas, vel sellas, quæ erant accomodata à Sacrista pro ornamento alicujus Festivitatis in ...
•  
  PDF 418 155. An si quis furatur coram judice, vel cum manifesto periculo vitæ, teneatur postea aperire hanc circunstantiam in confessione? Et quid est dicendum de illo, qui in bello se exponit manifesto periculo mortis absque causa? Idem est dicendum de eo, qui alteri suadet peccatum cum periculo incurrendæ pœnæ mortis. Ex part. 1. tract. 7. res. 61.
•  
  PDF 418 156. An qui furatus est, v. g. mille aureos, satisfaciat, si in confessione dicat subripui rem notabilem? Ex p. 1. tr.7. res. 14.
•  
  PDF 418 157. An diuturnitas voluntariæ retentionis de re aliena furto sublata sit circunstantia necessario in confessione aperienda? Et supponitur plura non committi peccata, sed tantum continuari antiquum, quamvis uno anno, vel plus injuste retineatur res aliena, etiam si forte sæpius renovetur propositumnon restituendi, dummodo tamen pœnitentia ductus rem non proponat restituere, & postea mutato animo & proposito, habeat animum non restituendi. Et notet ...
•  
  PDF 419 158. Difficilis pro praxi in gratiam Confessariorum est ista quæstio. An qui longo tempore rem alienam non restituens unum tantum, vel plura peccat committat? Et docetur, quod in duobus tantum casibus positis in §. penultimo hujus Resolutionis committit quis peccatum novum in omissione restitutionis. In cæteris sex casibus assignatis in §. Sed hujus Res. & in omnibus aliis, quos diversi authores enumerant, minimè? Ex p. 2. tract. 16. & Misc. 2. res. 25. alais 27.
•  
  PDF 419 159. An si aliquis in Ecclesiam confugiat, & intra illlam postea ei judex auferat arma, debeat judex hanc circunstantiam in confessione aperire? Ex p. 1. tract. 7. res. 38.
•  
  PDF 419 160. An si judex vel alia persona publica furto capiat res alienas, quas ex officio custodire tenetur, debeat explicare hanc circunstantiam officij sui? Ex p. 1. tr. 7. res. 36.
•  
  PDF 420 161. An medicos satis sit fateri se concessisse licentiam edendi carnes absque legitima causa diebus prohibitis, non manifestando illos jejunio esse consecratos? Ex p. 1. tr. 7. res. 60.
•  
  PDF 420 162. An qui peccavit alias non peccaturus ex confidentia obtinendi Jubilæum, aut Bullam Cruciatæ teneatur hanc circunstantiam in confessione aperire? Ex part. 1. tract. 7. res. 33.
•  
  PDF 420 163. De aliquibus circunstantiis peccatorum in confessione explicandis vel non explicandis? Ex part. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 56.
•  
  PDF 421 164. Aliqua notabilia circa cincunstantias peccatorum in confessione explicandas observantur. Ex p. 9. tract. 9. & Misc. 4. res. 67. alias 66.
•  
  PDF 422 165. Additiones ad tractatum de circunstantiis in confessione non necessario explicandis. Ex part. 3. tr. 4. res. 667.
•  
  PDF 424 Tractatus VIII. De Sigillo Confessionis. Prologus ante Res. 1. Miraberis, &c.
•  
  PDF 424 1. Quotuplex sit sigillum? Et an Sigillum sacramentale ita obliget, ne injuria fiat Sacramento, ut in nullo vitæ casu, nec etiam pro tuendo Rege, vel liberando toto Orbe ab injusta conflagratione infringi possit; imo nec etiam violari poterit, quamvis universa Ecclesua, & Fides tota Christiana per impossibile pereat, nisi Sacramentale sigillum reveletur? Ex p. 5. tr. 11. res. 1.
•  
  PDF 424 2. Quotuplex sit malitia in fragendo Sigillum sacramentale? Et an duplicem culpam mortalem specie diversam committat violator Sigilli, unam contra Religionem injuriam Sacramento afficiendo, reddendoque illud odiosum pœnitentibus, alteram contra justitiam infamando proximum, cujus delictum occultum proditur; & teneatur in conscientia supradictus violator Sigilli hanc duplicem committit culpam lethalem etiam diversam specie, qui frangit illicitè secretum naturale, quod ...
•  
  PDF 425 3. An pœnitens, si accedat ad confessionem sine attritione, vel proposito, Confessarius teneatur ad Sigillum? Ex p. 5. tract. 11. res. 26.
•  
  PDF 425 4. An Confessio facta invito Sacerdoti cadat sub Sigillum? Et an laicus, qui putatur esse Sacerdos errore pœnitentis, teneatur ad Sigillum, sicut & ille, qui propè constitututs audit, quid Confessori pœnitens dicat? Ex p. 5. tr. 11. res. 34.
•  
  PDF 425 5. An si Confessarius in aliquo casu dicat v. g. audivi Petri confessionem, vel Petri peccata, frangat Sigillum? Et quid, si tam secreto pœnitens cuidam Confessatio confessus sit, ut nolit sciri ab aliquo se illi esse confessum? Ex part. 5. tr.11. res. 47.
•  
  PDF 425 6. An in fractione Sigilli confessionis detur parvitas materiæ? Et an sit peccatum sacrilegij mortale revelare unum veniale in specie alicujus pœnitentis in confessione auditum, modo circunstantes nullo modo intelligant in confessione esse auditum? Ex part. 5. tract. 5. res. 8.
•  
  PDF 426 7. An Confessarius asserens Petrum, v. g. confessum fuisse, plura peccata venialia frangat Sigillum? Et quid, si diceret pœnitentem fecisse, seu confessum fuisse peccata venialia, non addendo plura? Et cursissimè notatur non excusari à fractione Sigilli eum, qui dixerit Petrum, v. g. gravia peccata venialia sibi esse confessum: Ex p. 5. tract. 11. res. 49.
•  
  PDF 426 8. An frangat Sigillum, qui dicit, Petrus, v. g. in confessione suis minutissimis peccatis scrupulosè caput meum obtundit? Ex p. 5. tr .11. res. 50.
•  
  PDF 426 9. An Confessarius dicens aliquem pœnitentem in confessione sibi scrupulis ontundere caput, frangat Sigillum? Et obiter docetur, quod Clemens VIII. anno 1592. edidit Decretum, quo præcipit Superioribus Regularium, ut diligentissimè caveant, ne ea notitia, quam in confessione de aliorum peccatis haberunt, ad exteriorem gubernationem utantur, sed quæritur, an hoc Decretum non ad omnes Confessarios, sed ad eos, qui Superiores sunt, vel ...
•  
  PDF 427 10. An sit contra Sigillum confessionis dicere, non absolvi pœnitentem, v. g. Paulum? Sed difficultas est, an idem dicendum sit, si confessarius interrogatus, an Petrum absolvit, respondit. Ego eum non absolvi, quia nondum confessionem finivit propter superveniens impedimentum? Et an sine fractione Sigilli Confessarius dicere potest, non absolvi Petrum, quia nondum perficit confessionem? Et an dicti Confessarij, si in supradictis casibus frangant ...
•  
  PDF 428 11. Olim interrogatus fui, an Confessarius dicens in aliqua civitate, vel alio loco, ubi confessiones audivit, committi peccatum sodomiæ, vel aliud, frangat Sigilum confessionis: & ut fractor talis Sigilli puniendus sit? Et quid, si in tali loco nominaret Religionem, vel Monasterium talis civitatis, aut loci? Ex part. 2. tract. 15. & Misc. 1. res. 13.
•  
  PDF 429 12. An qui dixit audivisse in tali Monasterio peccatum grave, frangat Sigillum, etiam si non nominet pœnitentem? Et docetur non solum esse peccatum sed contra Sigillum, si Confessarius dicat in tali civitate talia, & talia peccata committi solent. Et quid, si tantum generaliter dicat gravia peccata committi? Ex p. 5 .tr. 11. res. 35.
•  
  PDF 429 13. An Superior, à quo petitur potestas absolvendi à reservatis, teneatur ad Sigillum? Et advertitur Superiorem eo Sigillo obligari, quando aliquis habens casum reservatum eum illi explicat, à quo recepta pœnitentia remittitur ad inferiorem pro absolutione sacramentali. Et an inferior petens veniam absolvendi à casu reservato, nullo modo possit personam aperire, vel casum ita explicare, ut ea venire possit in notitiam Superioris, nec Superior potest curiosè interrogare, nec inquirere cum ...
•  
  PDF 430 14. An sit contra Sigillum Confessionis, si Superior alicujus domus dicat Generali; vel Provinciali in ea domo sæpe postulari potestatem absolvendi à peccatis reservatis? Ex part. 5. tr. 11. res. 45.
•  
  PDF 430 15. An Superior, vel quivis alius possit negare suffragium illi, cujus defectus scit solum per confessionem, quando suffragetur secreto, ubi multa de Sigillo Confessionis? Primò, non licere ob notitiam confessionis privare subditos officiis amovibilibus. Secundò non posse Confessarium dicere Prætoribus Vrbis, aut Inquisitoribus, ut diligentius invigilent. Tertiò, quod non potest licitè Prælatus, seu quivis alius uti notitia confessionis complicis alicujus delicti, ut fiant ...
•  
  PDF 431 16. An in aliquo casu Confessarius licitè possit uti notitia parta? Et pro praxi hujus quæstionis ex ejus doctrina cursim inferuntur septem casus in §. primo hujus Resolutionis. Et advertitur, quod si Confessarius sciat in confessione parare sibi insidias à Petro, ut illum interficiat, licebit tamen non exire de domo, aut si exeat, intus armis ad defensionem solam instrui. Similiter, si scirem Petrum non esse Sacerdotem verum sed fictum, possem, quæsito ...
•  
  PDF 433 17. An aliquis vocalis v. g. nostræ Religionis, vel Magister Novitiorum possit negare suffragium alicui propter peccatum confessum? Ex p. 5. tr .11. res. 4.
•  
  PDF 433 18. An sit contra Sigillum revelare defectus naturales pœnitentis; ut v. g. si pœnitens dicat in confessione se natum esse ex parentibus sordidis infamibus, aut non conjunctis legitimo matrimonio &c. Ex part. 5. tr. 11. res. 29.
•  
  PDF 433 19. An Confessarius frangat Sigillum, si revelet virtutes pœnitentis, extasim, & alia dona Dei? Et notatur posse pœnitentem obligare Confessarium sub secreto naturali has virtutes, & dona celare. Ex part 5. tr. 11. res. 30.
•  
  PDF 434 20. An Magister Novitiorum, vel Confessarius Monialium possit exercitiis spiritualibus in generali damnare peccata, quæ audivit in confessione? Et notatur concionantem de peccatis quæ se dicit in confessione isto loco audivisse, modo ita prudenter hoc faciat, & cautè ut impossibile sit indè prodi peccatorem, non esse violatorem Sigilli, peccare tamen propter scandalum datum, & quia Confessionem reddit odiosam. Ex part. 5. tr .11. res. 36.
•  
  PDF 434 21. An si Confessarius ex confesssione intelligat famulum esse furem possit illum dimittere? Ex part. 5. tract. 11. res. 37.
•  
  PDF 434 22. An Sacerdos qui scivit ex confessione furtum sibi factum possit furem accusare ex aliis indiciis extra Confessionem cognitis? Ex quo infertur, quod si publicus usurarius vel publicus concubinarius non sint absoluti à Confessario; & petant communionem, Confessarius potest eam negare dicendo eos esse in publico peccato. Ex p. 5. tr .11. res. 17.
•  
  PDF 434 23. An pro servanda vita poßit Sacerdos aliquo modo manifestare peccata pœnitentis? Ex quo infertur Sacerdotem, qui cum aliis iter agens, ex uno illorum per confessionem intellexit in ingressum sylvæ parari sibi mortem teneri potius mori sylvam ingrediendo; quam aut fuga, aut retroceßione confeßionem jam factam suspectam aliquo modo reddere. Et hoc etiam si hujusmodi Sacerdos in supra dicto casu existens in peccato mortali esset. Ex quo etiam ...
•  
  PDF 435 24. An in aliquo casu ad tuendam vitam licitum sit Confessario uti scientia habita in confeßione; v. g. Sacerdos ex confeßione novit sibi necem paratam in sylva, vel vinum paratum ad ejus Missam esse veneno infectum &c. an in his casibus poßit Missam omittere, & sylvam non intrare? Et an ad evitandam mortem Sacerdos, si quæritur ab aliquo, an talis persona peccata sua illi confessa fuerit, possit affirmare? Et infertur primo Confessarium, qui ...
•  
  PDF 436 25. An Confessarius possit sine fractione Sigilli manifestare peccatum nondum patratum v. g. propositum prodeundi Rempublicam, vel occidendi innocentem, &c? Ex part. 5. tr. 11. res. 25.
•  
  PDF 437 26. An sit licita fractio Sigilli, quando casus est talis, quod pœnitens teneatur consentire? Et si non conseniat quid facere debeat Confessarius? Ut si v. g. pœnitens confitetur in quadam domo adesse conventicula Hæreticorum &c. Et in isto casu docetur absolutionem quomodò se gerere debeat Confessarius circa absolutionem talis pœnitentis. Ex p. 6. tr .11. res. 33.
•  
  PDF 437 27. An si fractio Sigilli fiat in pœnitentis utilitatem, sit licita? Ex p. 5. tr. 11. res. 32.
•  
  PDF 437 28. An Confessarius possit revelare hæredibus restitutionem faciendam, quam debebat mortuus pœnitens? Et quid maximè, si in prædicto casu adsit licentia pœnitentis, qui ante mortem dixit Confessario, ut ita revelet? Et quid, si non satis constet de voluntate pœnitentis jam mortui, & hæredes ipsi dubitant, & præsumant contra Confessarium fuisse confessionem revelatam, absque aliqua licentia illius? Et quid est ...
•  
  PDF 437 29. An prosit testimonium Confessarij de licentia pœnitentis, ut probetur pœnitens emendatus in foro externo; Ut v. g. Parochus det Sacram Eucharistiam, vel Sepulturam Ecclesiasticam publico usurario, vel meretrici &c? Et infertur, quando publica meretrix est confessa Mendicanti Religioso, non posse Pastorem petere testimonium à tali Confessario quod verè de peccato suo publico pœnituerit, & confessa, & absoluta sit. Confessarius verò ...
•  
  PDF 438 30. An Confessarius de licentia pœnitentis possit revelare Confessionem? Et notatur non sufficere quamcumque licentiam præsumptam, interpretativam, virtualem, etiam in bonum ipsius pœnitentis, ad revelandum Sigillum Confessoinis, sed requiri formalem, atque expressam; & debet esse libera, spontanea, & non vi, injuria, aut dolo extorta; imo neque per preces importunas; adde, neque per metum reverentialem ipsius Confessarij obtenta. Et advertitur ...
•  
  PDF 438 31. An Confessarius, quando pœnitens dat ei licentiam revelandi confessionem, debeat illam exigere in scriptis? Et in prædicto casu, si dubitetur, an ea revelatio fiat, vel non fiat de licentia pœnitentis, credendum sit testimonio Sacerdotis, & non pœnitentis? Ex part. 5. tr. 11. res. 41.
•  
  PDF 439 32. In quadam civitate hujus Regni Confessarius cum licentia pœnitentis in ordine ad consilium petendum manifestavit cuidam Sacerdoti aliqua peccata, de quibus ipse postea cum aliquibus locutus est, quæsitum à me fuit tunc, an dictus Consiliarius fregerit Sigillum confessionis? Ex p. 2. tr .15. & Misc. 1. res. 14.
•  
  PDF 439 33. An cum Sacerdos de lientia pœnitentis revelat aliis peccatum, illi alij teneantur ad Sigillum? Et docetur Doctorem Consiliarum, aut Confessarium, cui ex licentia pœnitentis pecatum, & persona ejusdemmet pœnitentis manifestatur, obligari sacro Sigillo. Et in §. ultimo hujus Resolutionis cursim explanatur alij septem casus; & personæ, in quibus omnes tenentur ad Sigillum. Ex part. 5. tract. 11. resol. 11.
•  
  PDF 440 34. An si pœnitens confiteatur cum laico existimans posse in absentia Sacerdotis absolvi, teneatur laicus celare peccata audita sub sigillo? Ex part. 5. tract. 11. res. 14.
•  
  PDF 440 35. An laicus, si ex necessitate audiat alicujus confessionem, teneatur ad Sigillum? idem à fortiori dicendum est de laico, quem pœnitens voluit simul cum Sacerdote, audire ejus confessionem, ad majus erubescentiæ meritum. Et notatur, quod in supradicto casu, etiam si laicus non teneatur ad Sigillum confessionis, tenetur tamen maximo secreto naturali, neque pro aliqua causa debet illud infringere, etiam adhibito juramento, & potius tenetur ...
•  
  PDF 441 36. An qui se fingit Sacerdotem, teneatur ad Sigillum? Ex p. 5. tr. 11. res. 15.
•  
  PDF 441 37. An qui casu audivit peccata alicujus, teneatur ea non manifestare sub Sigillo? Et quid, si ex industria, quis audivit alterius confessionem sacramentalem? Idem est dicendum de eo, qui intelligit mutum per nutus & signa, vel quempiam surdastrum altius confitentem. Ex part. 5. tr .11. res. 16.
•  
  PDF 442 38. An quando quis coram multis confitetur, ut in naufragio, aut tempore pestis, teneantur omnes, qui audiunt, ad Sigillum? Et an Confessarius teneatur ad Sigillum, respectu eorum, qui simul secum peccata audierunt? Sed advertitur, quod si plures Confessarij confessionem audierint quacumque occasione non posse postea inter se loqui de alienis peccatis, neque alij inter se, neque cum ipso Sacerdote id poterunt licitè facere, sed tenentur omnes ad ...
•  
  PDF 442 39. An interpres teneatur celare peccata sub Sigillo sacramentali? Et cursissimè asseritur eos, qui sponte à pœnitente, & sine necessitate adhibentur ad audienda peccata non obligari Sigillo. Ex p. 5. tr. 11. res. 48.
•  
  PDF 443 40. An si v. g. Petrus ante confessionem consulat virum doctum in ordine ad confessionem faciendam, non cum illo, sed cum alio, teneatur dictus Consiliarius ad Sigillum? Et docetur, quod si pœnitens virum doctum consulat, ut sciat, quomodo se præparare debeat ad confessionem, non teneri virum doctum manifestare Prælato, etiam si sub excommunicatione præcipiat. Ex quo cursim deducitur, quod quando obligatio tegendi ...
•  
  PDF 443 41. An cui injustè revelata est confessio à Confessario, teneatur celare illa peccata manifestata sub Sigillo? Et an omnes alij, qui ab isto, qui à Sacerdote audivit, audierunt, & alij ab istis, & isti ab aliis; sive mediatè, sive immediatè; sive licitè, sive illicitè audierunt, teneantur ad Sigillum confesssionis? Ex part. 5. tr .11. res. 7.
•  
  PDF 443 42. An qui invenit chartam, in qua scripta erant alicujus peccata, teneatur illa abscondere sub Sigillo confessionis; sive jam confesso facta sit, sive adhuc facienda sit? Et an, si dicta peccata vergerent in damnum commune, seu alicujus tertij innocentis, teneatur in tali casu repertor chartæ illa peccata revelare ad avertendum tale damnum? Et si repertor chartæ supradictæ moraliter certus sit non nisi levia, & non infamantia peccata in ea esse, ideoque ...
•  
  PDF 444 43. An qui invenit papyrum, in qua erant peccata alicujus scripta, teneatur ad Sigillum Confessionis, sive jam confessio facta sit, sive adhuc facienda sit? Ex quo solvi possit, quid sit dicendum de illo, qui reperit libellum, in quo scripta sunt peccata alicujus? Et quid, si charta scripta sit ad virum doctum ad petendam consilium pro confessione? Ex quibus etiam sequitur, quod si judex invenisset peccatum rei schedulæ commendatum ad confessionem faciendam, tenetur Judex ...
•  
  PDF 445 44. An quæ peccata non sunt, & aliis concernunt, teneatur Confessarius celare sub Sigillo? Ex p. 5. tract. 11. res. 38.
•  
  PDF 445 45. An si pœnitens explicet aliqua in confessione concomitanter, teneatur Confessarius celare sub Sigillo? Ex p. 5. tr. 11. res. 5.
•  
  PDF 445 46. An aliquando confessarius possit obligare pœnitentem ad declarandum complicem? Et advertitur posse contingere, ut licet pœnitens dicat se velle per seipsum immediatè, vel per alium dare notitiam complicis ad impedienda mala juxta suam obligationem; adhuc Confessarius possit illi differre absolutionem. Ex part. 6. tr .7. & Misc. 2. res. 2.
•  
  PDF 446 47. An liceat Confessario interrogare de complice in confessione in ordine ad ipsius correctionem, & illam facere de licentia pœnitentis? Et an hoc sit absolutè contra Sigillum confessionis? Et notatur, quod exx hypotesi, quod affirmativa opinio sit probabilis, non tamen ex hoc debet Confessarius interrogare de complice in hunc finem correctionis, sed expectare ut pœnitens id sua sponte declaret &c. Ex part. 3. tract. 4. res. 112. alias 113.
•  
  PDF 446 48. An Confessarius propter correctionem fraternam debeat, aut possit extorquere complicem? Et an illa peccata alterius tam complicis, quam non complicis in confessione narrata, ita claudantur Sigillo, ut sine complicis, aut alterius illius peccatoris licentia, esto habeat consensum à pœnitente Confessor ea revelare non possit? Ex p. 5. tr. 11. res. 39.
•  
  PDF 447 49. An quando quis confitetur, liceat manifestare complicem, vel alterius peccatum, vel Confessarius possit de hoc interrogare ad finem corripiendi peccatorem? Et docetur, quod si Sacerdos fraude, vi aut importunis precibus extorqueat à pœnitente manifestationem complicis, aut licentiam revelandi confessionem absque dubio graviter peccat? Ex part. 7. tract. 3. res. 34.
•  
  PDF 447 50. An si pœnitens absque necessitate manifestavit complicem in confessione, teneatur Confessarius occultare tale peccatum sub Sigillo confessionis? Et cursissimè docetur omnia, quæ occasione sui peccati explicandi pœnitens in confessione dicit cadere sub Sigillo, etiam si superfluè addita sint. Ex p. 3. tr. 4. res. 110. alias 111.
•  
  PDF 448 51. An sit contra Sigillum Confessionis etiam cum licentia pœnitentis revelare peccata complicis absque complicis licentia? Et breviter notatur cadere sub Sigillum quamcumque personam in confessione detectam, sive ad declarandam aliquam substantiam necessarium, sive imprudenter eam nominando sine necessitate. EX p. 5. tr. 11.res. 24.
•  
  PDF 448 52. Quid facere debeat Confessarius, si ex confessione unius complicis scit peccata alterius, & alter in confessione tacet? Ex p. 5. tr. 11. res. 21.
•  
  PDF 448 53. An Confessarius statim post finitam confessionem, & datam absolutionem, possit loqui cum pœnitente absque licentia de errore, v. g. commisso in dicta confessione? Ex p. 5. tr. 11. res. 19.
•  
  PDF 449 54. Utrum Confessarius in aliquo casu sine licentia pœnitentis possit loqui cum illo de peccatis auditis in confessione; videlicet confessor commisist aliquem defectum in absolvendo pœnitentem, quæritur, an possit illi meanifestare extra confessionem, etiamsi pœnitens non dederit licentiam manifestandi? Et notatur Sigillum confessionis non solvi quotiescumque sine licentia pœnitentis Sacerdos extra confessionem ...
•  
  PDF 449 55. An si pœnitens non vult dare licentiam Confessario, ut ei aperiat defectum commissum in confessione possit illum aperire? Et notatur, si statim post finitam confessionem, & datam absolutionem occurrat error emendandus non posse Confessarium loqui cum ipso pœnitente se confessione, & errore corrigendo absque prædicta licentia. Ex p. 3. tr. 4. res. 86. alias 87.
•  
  PDF 450 56. An Confessarius si aliquem defectum commisit in confessione, possit extra illam pœnitenti illum aperire, ipso renuente? Et an tamen in ipsa confessione, etiam non petita licentia à pœnitente, ex rationabili causa poßit fieri mentio eorum, quæ in aliis confeßionibus dicta, & confessa fuerunt? Et advertitur, quod quamvis sit peccatum loqui cum pœnitente post confeßionem de peccatis confeßis, si ipse hoc ...
•  
  PDF 450 57. An Confessarius in actu secundæ Confeßionis poßit refricare, & meminisse peccatorum in priore confeßione à pœnitente detectorum? Et an poßit Confessarius videns pœnitentem pœnitentiam in confeßione impositam non adimplere, monere illum, ut promissa adimpleat? Ex p. 5. tr. 11. res. 20.
•  
  PDF 451 58. Quidam Confessarius extra confeßionem locutus est cum p£nitente de peccatis confessis, qui eum apud Episcopum accusavit; quævisit tunc à me Antistes ille, an talis Confessarius tanquam fractor Sigilli puniendus esset? Et an Confessarius puniendus sit tanquam fractor Sigilli, si asserat, v.g. audivisse in confessione peccata publica fornicationum notissimæ meretricis? Ex part. 5. tr. 11. res. 16.
•  
  PDF 451 59. Quæ pœna imponatur Confessori revelanti Sigillum Confessionis? Et notatur, quod neutra pœna depositionis videlicet, & perpetuæ reclusionis incurritur ipso facto ante judicis sententiam. Aliis verò personis distinctis à Confessario, quas etiam Sigillo Confessionis teneri diximus, non sunt impositæ dictæ pœnæ. Et notatur non infligi supradictas pœnas ob quamcumque violationem Sigilli, sed solum ob relationem peccati: unde si solum ...
•  
  PDF 452 60. Quomodo potest constare de hoc delicto? Ex p. 5. tr. 11. res. 52.
•  
  PDF 452 61. An Confessarius teneatur dare schedulam peccatori, quem non absolvit? Ex part. 5. tr. 11. res. 22.
•  
  PDF 452 62. An Confessarius sine fractione Sigilli possit manifestare pœnitentiam, quam imposuit pœnitenti? Et quid, si Confessarius dixisset Coronam B. Virginis imposuisse pro pœnitentia suo cuidam pœnitenti? Et quid, si pœnitentia esset unum, Miserere, quinque Pater noster, &c? Et advertitur non benè fecisse quemdam Confessarium, qui cum cuidam ob gravia peccata, sed ignorata, injunxisset in confeßione longo tempore publice audire solemne ...
•  
  PDF 453 63. An Confessarius, qui asseruit imposuisse Titio pro pœnitentia unum Miserere, vel quinque Pater noster fregerit Sigillum Confessionis? Et quid, si diceret imposuisse Rosarium B. Virginis pro pœnitentia? Et an Confessarius debeat negare pœnitenti schedulam confessionis petenti, si ex aliqua causa illum non absolvit? Ex part. 11. tract. 5. & Misc. 5. res. 14.
•  
  PDF 454 64. An pœnitens teneatur pœnitentiam à Confessario non manifestare sub Sigillo? Et quid, si ex revelatione hujusmodi redundaret aliquid malæ famæ, aut aliquid minus existimatione dignum in Confessorem, aut aliquem alium? Ex p. 5. tr. 11. res. 8.
•  
  PDF 455 65. An Confessarius possit peccatum in confessione auditum revelare, quando ipse nequit aliter peccatum suum manifestare; licet ex eo veniatur in cognitionem pœnitentis? Ex p. 5. tr .11. res. 9.
•  
  PDF 455 66. Quomodo se gerere debeat Confessarius, quando interrogatur sub juramento, an in confessione audierit peccatum aliquod? Et aliqua advertuntur, quæ contingere possunt in supra dicto casu, vel similibus aliis. Et tandem datur doctrina Confessario quid, & quomodo respondere debeat, si Sacrista, vel Minister Missæ à Confessario quærat, an apponenda sit particula, ut consecretur pro communione Petri; quod respondeat ...
•  
  PDF 456 67. An secretum tanquam in confessione detectum obliget, ac si fuisset dictum in confessione? Ex p. 5. tr .11. res. 54.
•  
  PDF  Index Rervm Notabilivm In hoc primo Tomo contentarum.
•  
  PDF  Vorsatz
•  
  PDF  Rückdeckel
•  
  PDF  Rücken
•  
  PDF  Vorderschnitt