Antoninus Diana Panormitanus, Clericus Regularis, Doctor Celeberrimus, Coram S. D. N. Alexandro VII. Episcoporum Examinator, & Sancti Officij Regni Siciliæ [...] / Eius Ipsissimis Verbis Ad Propria Loca, ... Per V. P. Martinum De Alcolea, Monachum Carthusiensem ex Regali Cœnobio de Paulari. Lugduni : Huguetan, 1680- : Tomus Secundus(1680-). Lugduni : Huguetan, M. DC. LXXX.
Content
- PDF Tomus Primus. Resolutiones Morales
- PDF Tomus Quartus. Resolutiones Morales
- PDF Tomus Secundus. Resolutiones Morales
- PDF Front cover
- PDF Endsheet
- PDF Title page
- PDF Syllabus Tractatuum Hujus Tomi Secundi.
- PDF Licentia.
- PDF Index Tractatuum, Et Resolutionum hujus Tomi Secundi. Ultimus omnium numerus paginam indicat.
- PDF 1 Tractatvs Primvs. De celebratione Missarum Decreta Vrbani VIII. Et de sanctissimo Eucharistiæ Sacramento; arque de omnibus Ritibus occurrentibus entea, & postea, & in ipsamet Missarum celebratione. pag. I.
- PDF 1 Resol. I. An Episcopi vigore Concilij Tridentini possint reuocare Missas in fundatione appositas? Ex p. 2. tr. 14. Res. I. ibd.
- PDF 1 2. An possint Episcopi Missas qua post Concilium Tridentinum relictæ fuerunt, ad minorem summsm reducere? Et quid si ante Concilium Tridentinum fuerunt impositæ? Ex p. 2. II. 14. res. 2. ibid.
- PDF 1 3. An reductio Missarum sit ab Episcopo facienda in Synodo? Ex p. 2. tr. 14. res. 3. ibid.
- PDF 1 4. An Generales Religionum possint absque Capitulo, sicut diximus prohabiliter de Episcopis, reducere Missas ad summam minorem? Ex p. 2. tract. 14. res. 4.
- PDF 2 5. An prædicta facultas moderandi Missas comprehendat etiam anniuersaria, & Officia pro defunctis? Ex p. 2. tr. 14. res. 5. p. 2.
- PDF 2 6. An prohibitio moderandi Missas facta Episcopis in Decreto de Celebartione Missarum, comprehendat etiam anniuersaria, & Officia Defunctorum? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 40. ibid.
- PDF 2 7. Quænam facultas per decreta Sacræ Congretationis de celebratione Missarum sublata sit Episcopis, & Generalibus Religionum, & Ordinum reuocandi Missas ad minorem numerum? Ex p. 6. tract. 6. & Misc. 1. res. 10. ibid.
- PDF 2 8. An per Decretum Sacræ Congregationis fuerint reuocata priuilegia Regularium circa legata Missarum? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 11. ibid.
- PDF 2 9. An post Decretum Vrbani VIII. Regulares habeant aliquod priuilegium, cuius vigore possint hodie, vt, olim, reducere Missas ad minorem numerum? Et breuiter discuritur, quod dato quod esset tale priuilegium pro Minimis, & Minoribus, an talis gratia aliis. Religionibus per communicationem suffragari possit? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 67. ibid.
- PDF 3 10. An Generales Religionum possint dispensare, vt certarum Missarum cum multis collectis celebratione, plurium Missarum oneribus Regulares subditi satisfaciant? Ex p. 2. tr. 14. res. 6. p. 3.
- PDF 3 11. An Superiores Regulares possint reducere Missas ad minorem summam? Et an Regulares satisfacere queant plurimis Missis detibis per vnam Missam, additis in ea tot commemorationibus, quot Missæ debitæ erant dicenda? ex p. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 4. ibid.
- PDF 4 12. An aliquando sine licentia Papæ, vel Sacræ Congregationis possit Superior Regularium, vel Sacerdos sacularis reducere Missas ad minorem numerum? Et notatur, quod si testator reliquisset, vt suus hæres in singulos annos eroget tantam pecuniam, vt suus hæres in singulos annos eroget tantam pecuniam, vt celebrare pro ipso curet tot Missas: tunc si temporis decursu adauctum sit Missæ stipendium, teneri hæredem maiorem pecuniæ summam erogare, ne Missarum numerus minnuatur. Ex p. 7. tr. 12. & Misc. 3.....
- PDF 5 13. An Sacerdos poculiaris, vel Superior Regularium, non obstantibus Decretis felic. mem. Vrbani VIII. possit in aliquo casu reducere Missas ad mumerum minorem; vt si v. g. deficerent notabiliter fructus redditus redicti pro Missis dicendis? Et an si totum capitale Capellaniæ periisset sine culpa Sacerdotis, vel Conuentus, cui Missarium onus incumbit, poßit prosus à celebratione cessare? Et notatur, quod per hoc Decretum Vrbani VIII. non censetur priulegium reuocatum moderandi Missa & anniuersaria...
- PDF 6 14. An in allquo casu Prælatus Regularis, & quilibet alius Sacerdos priuata authoritate possit minuere numerum Missarum, non abstante Decreto Vrbani VIII. de celebratione Missarum? Et docetur, quod quando intelligentia verborum alicuius decreti habet aliquam difficultatem, standem est consuetudini, quæ est optima legum interpres. Idem est dicebdum de legibus, & statutis. Ex p. 10. tract. 14. & Misc. 4. res. 40. aliàs 38.
- PDF 7 15. An in aliquo casu, nonobstantibus Decretis Vrbani VIII. possit pecunia relicta pro Missis non inuestiri in bonis fructiferis? Et aliqui casus in textu huius Resolutionis, adducuntur pro praxi prædictæ difficultatem prohibitionem, si recipiant onus celebrandi Missam quotidianam per centum annos absque implicatione pecuniæ ad talem effectum soluta? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 72. p. 7.
- PDF 8 16. An si Petrus relinquit centum aureos pro centum Missis in aliqua Ecclesia celebrandis, si augeatur stipendium Sacerdotibus, teneatur hæres data caparitate hæreditatis supplere illam elcemosynam? Ex p. 2. tr. 14. res. 17. p. 8.
- PDF 8 17. An legatum Missarum transeat ad hæredes nominatim non designatos? ex quo sequitur Sacerdotem obtenentem Capellaniam, de cuius fundatione nullo modo constat, sed illud tantùm certum est, teneri ad celebrandum quotidie in tali Ecclesia, vel tali Altari cum stipendio conuenienti; sequitur, inquam, supradictum Sacerdotem teneri applicare valorem Missarum pro Fundatore Capellania. Ex patr. 9. tract. 8. & Mise. 3. res. 69 aliàs 68. ibid.
- PDF 9 18. Quando stipendium Missæ fuerit ab Episcopo taxatum, vel a consuetudine; si petens Missam non det stipendium integrum, & iustum, an potuerit Sacerdos ab uno, vel diuersis tot parua huiusmodi stipendia accipere, quæ instæ elecmosynæ æquiualeant, & unum tantum pro omnibus illis Missæ scrificium offeri? Et quid quando adsit expressa promissio de dicenda Missa pro illo paruo stipendio? Ex part. 2. tract. 14. ref. 7. p. 9.
- PDF 9 19. An quando stipendium Missæ est eliquo in loco taxatum, Sacerdos qui nihil habet vnde vinat, possit deinde ad lusti stipendij orationem Missas applicare? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 52. ibid.
- PDF 9 20. An Sacerdos qui accipit stipendium ab aliquo pro Missa applicanda, teneatur ci applicare fructum ex opere operantis, & rationes, aliaque quæ in Missa fiunt? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 80. ibid.
- PDF 10 21. An Sacerdos recipiens exiguum stipendium ab aliquo pro Missa dicendæ, teneatur totum fructum ei applicare, stantibus Decretis Vrbani VIII? Et an pecunia relicta relicta Monasterio cum onere perpetuo celebrandi Missas, implicari possit super bona ipsius Monasterij, assignango talem fundum, quod substet illioneri, aut faciendo facricam necessariam? Ex part. 10. tract. 16. & Misc. 6. res. 71. p. 10.
- PDF 10 22. De taxa Aissarum. Pro quo discutitur an Sacerdos pauper, quando singulis diebus celebrat, possit à quibuscumque Missas offerentibus elcemosynas, aut stipendia accipere, etiam super taxam determinatam ab Epsicopo, vi habeat pro victu moderatio, veste decenti, &c. Ex p. 11. tr. 1. & Misc. 1. res. 24. ibid.
- PDF 12 23. Virum Sacerdos pauper poßit pro vna Missa accipere tot stipendia, quot sufficiant ad eius diuturnam sustentationem? Et an talis Sacerdos possit accipere idquod necessariu[m] est ad sustentandum patrem, & matrem, quando sunt constituti in tali necessitate, quod non possint sustentari nisi mendicando? Ex p. 2. tr. 14. res. 8. p. 12.
- PDF 12 24. An qui ignoranter, vel cum aliqua opinione sibi probabili celebranit contra Decretum de celebratione Missarum, teneatur reficere Missas, aut stipendia restituere? Et notatur, quod in cafu prohibitio per Sacram Congregationem non erit peccatum mortale, sed tantum veniale, & absque obligatione restitutionis retinere sibi partem stipendij. Et quid, si talis decipiat alterum Sacerdotum, dicendo se non accepisse nisi dimidiata stipendia? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 75. ibid.
- PDF 13 25. An Sacerdos, qui elcemosynam accipit pro dicendis Missis, possit poste à per allos satisfacere mineri pitantia sine peccato, & onere restitutionis? Ex p. 2. tr. 14. res. 10. p. 13.
- PDF 13 26. An post Decreta Vrbani VIII. possit quæ sine peccato mortali celebrare per tertium, retinendo sibi partem stipendij? Ex p. 6. tr. 8. & Misc. 3. res. 10. ibid.
- PDF 14 27. An detur casus post Decreta Vrbani VIII. in quo quis possit sibi retinere aliquid de stipendiis datis pro Missis dicendis? Et in exemplum huius quastionis aducitur specialis, & curiosus casus. Sed quid dicendum est de alio dubio, quando Sacerdos recipit stipendium est de alio dubio, quando Sacerdot recipit stipendium pingue pro Missis dicendis à se, & reperit alium Sacerdotem, qui velit sponte dicere Missas illas pro multo minori stipe, an possit excessum retinere? Ex. p. 10. tr. 16. & Mise...
- PDF 15 28. An Sacerdos post Decreta Vrbani VIII. præbans aliis minus stipendium, quam accepit pro Missis dicendis, peccet motaliter? Et an Scerdos qui vel ignoranter, vel cum opinione, sibi probabili violat prædicta Decreta, teneatur vel reficere Missus, vel stipendia restituere? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 69. p. 5.
- PDF 15 29. An supradicta prohibitio extendatur ad Capellum, cui pro paucis Missis dicendis pingue stipendium respondes, si per alium Sacerdotem Sacra efficiantur, data ei stipe iusta, & consueta? Ex p. 2. tr. 14. res. 11. ibid.
- PDF 15 30. An Sacerdos qui a viro amicissimo accipit pro dicenda Missa duplicatum stipendium, possit per alium Sacerdotem satisfacere, dato ei iusto stipendio? Ex part. 2. tract. 14 res. 12. ibid.
- PDF 16 31. An Sacerdos, qui per alterum Sacerdotem Missam celebrare facit, poßit retinere excessum confueti stipendij, si sponte condonetur? Et asseritur Episcopum non posse ordinare, quod Sacerdores non dicant Missas pro minori stipendio à lege taxato. Ex part. 2. tract. 14. Res. 13.
- PDF 16 32. An quis possit diminuere Missas in compensatione damni dati non obstantibus Decretis Vrbani VIII. Et pro praxi huius quæstionis singitur curiosus casus in textu huius Resolutionis. Ex p. 10. tr. 16. & Miscell. 6. Res. 66.
- PDF 16 33. An, si quis, v. g. accipit stipendium pro vna Missa suffciens ex iustitia ad mortale, si Missam non dicar, teneatur illud restituere? Et an Sacerdos, qui liberaliter promittit alicui vnum Sacrum animo se obligandi, si promissum non non impleat, peccet mortaliter? Et docetur pluribus petentibus sine stipendio Sacrum a Sacerdote posse vna Missa satisfacere. Ex quo insertur, quod Religiosi qui ex vi suæ Regulæ, & Renefactoribus , possint licitè offerre idem sacrisicium pro aliis, à quibus stipem....
- PDF 17 34. An Sacerdos diebus festiuis possit accidere pro vna Missa duplicatum stipendium? Ex p. 2. tr. 14. res. 9. p. 17.
- PDF 17 35. An cùm Sacerdotis ordinantur, & cum Episcopo consecrant, possit unusquisque applicare illud sacrisicium cui voluerit? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 112. ibid.
- PDF 17 36. Ac Sacrificium Missæ pro pluribus oblatum prosit singulis, ac si pro vno tantùm offeretur? Et notatur primò Sacerdotem vna Missa satisfacere pluribus petentibus vnam Missam, dummodo ab illisnon sit acceptum stipendium. Secundò eodem sacrificio satisfacere & pro voto, & pro eo qui eleemosynam ad faciendum Sacrum dedit. Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 81. ibid.
- PDF 18 38. An Sacerdos poßit applicare diuersos fructus vnius Missæ duiersis personis, & ab illis duplicata stipendia accipere? Et docetur Sacerdotem posse idem sacrificium offerre pro eo à quo accepit eleemosynam, & simul pro alio ex sola liberalitate, vel charitate & gratitudine. Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 9. p. 18.
- PDF 19 39. An Sacerdos valorem Missæ specialem sibi debitum possit alteri applicare, & pro eo stipendium eccipere. Et docetur Sacerdotem qui tenetur dicere Missam pro sola præsentia, non posse aliud stipendium accipere pro applicatione valoris Missæ. Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 45. p. 19.
- PDF 19 40. An Sacerdos possit applicare partem Missæ sibi competentem, & pro illa stipendium accipere? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 8. ibid.
- PDF 20 41. An pro fructu sibi competenti possit Sacerdos accipere aliud stipendium pro Missa dicenda? Ex quo deducitur in praxi hoc non esse admittendum ex eo quod pro actione dubia quis acciperet stipendium certum; nec illi suffragatur bona fides. Et notatur quod Sacerdos qui tenetur in aliqua Ecclesia celebrare pro cultu illius, vel commoditate populi tantum, absque obligatione applicandi sacrificium, non potest pro illius applicatione aliud stipendium accipere. Item quæritur, an in graui necessitate Sacerdotis,
- PDF 21 42. An sacerdos possit directè offerre sacrificium Missæ pro aliquo infideli. Turca Hebræo, Catechumeno, &c. & ab illis accipere consuerum stipendium? Et docetur Sacerdotem non posse accipere stipendium pro Missa dicenda, & applicare, fructum Missæ ipsi Sacerdoti proprium, & peccare contra iustitiam exhibero pro certo stipendio munera inverta, & fructus Missæ incertos, stante opinione prohabili tantùm. Quod est non posse Sacerdotes duas pitantias accipere pro eadem Missa, vnam quatenus applicant...
- PDF 23 43. An qui tenetur in aliqua Ecclesia celebrare sine sacristificij applicatione, vt vulgò dicitur, Con la sola presenza, possit aliud stipendium pro illa Missa accipere, & alteri applicare? Ex p. 2. tr. 14. res. 80. p. 23.
- PDF 24 44. An qui tenetur in aliqua Ecclesia celebrare, vt vulgo dicitur, Con la sola presenza, possit aliud stipendium pro illa Missa accipere, & alteri applicare? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 16. p. 24.
- PDF 24 45. An quando solùm constat Capellanum teneri quotidie celebrare in tali Ecclesia, vel Alteri, teneatur applicare valorem Missæ pro fundatore Capellaniæ? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 13. ibid.
- PDF 25 46. An Sacerdos possit accipere duplex stipendium, vnum pro applicatione sacrificij, alterum pro efficiatura Missæ? Et intertur non posse Sacerdotes accipere duo stipendia pro vna Missa, applicadno vni fructum medium, & alteri suum specialißmum: vel aapplicando vni Missæ satisfactionem, & alteri impetrationem. Et an si aliquis Sacerdos acceptis pluribus stipendiis instis bona fide, iuxta opinionem apud se probabilem allpicauerit multis vnicam Missam, teneatur postea cognita veritate supplere vel alias...
- PDF 27 47. An Sacerdos peccet mortaliter differendo celebrationes Missarum ad longum tempus? Et quod tempus sit ita longum? Ex p. 2. tract. 14. res. 25. p. 27.
- PDF 27 48. Quid per modicum tempus intelligatur in responsionibus sacræ Congr. ad Decreta Vrbani VIII. de celebr. Missarum? Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. r. 54. alias 55. ibid.
- PDF 28 49. An Sacerdos pauper, qui pro die ocurrenti non habet eleemosynam pro Missa celebranda, poßit Missam celebrare, & illam applicare pro primo offeremte stipendium, quem Deus scit futurum primum? Ex p. 2. tr. 14. res. 15. p. 28.
- PDF 28 50. An detur aliquis casus in quo Sacerdoti liceat Missas celebrare anticipatè? Ex p. 2. tr. 14. res. 16. ibid.
- PDF 28 51. An Sacerdos qui præterita die applicauit Missam pro Petro, & nihil celebrando Missam de applicatione sacrificij cogitauit: quod est quærere, an Sacerdos in Missa actualiter; vel virtualiter debeat applicare sacrificium pro eo qui dedit stipendium? Ex part. 2. tr. res. 47. ibid.
- PDF 29 52. An requiratur intentio saltem virtualis in eodem tempore Missæ, ad applicandum fructum sacrificij cui præbuit stipendium? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 65 p. 29.
- PDF 29 53. An Sacerdos post consecrationem possit applicare fructum sacrificij Missæ, pro quo stipendium acceperat, si antea non applicauerat? Et hoc procedit ex illa quæstione, an actio sacrificij Missæ essentialiter consistat tantum in consecratione vtriusque speciei? Et docetur multos Doctores tenere in sumptione Eucharistiæ totam essentiam sacrificij Missæ constitere. ex p. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 27. ibid.
- PDF 30 54. An si Sacerdos Regularis applicet Missas contra intentionem Superioris, valeat talis applicatio? Et notatur, quod si Sacerdos Regularis non faceret vllam applicationem Missæ, licèt Prælatur illem Missam applicaret, non haberet dicta Trælati applicatio vllum effectum? ex part. 2. tract. 14. res. 72. p. 30.
- PDF 30 55. An Missa Conuentualis poßit applicari? Et alij duo casus proponuntur, Primus, quod Capellanus, quando licite, & ex honestate potest vacare à celebratione Missæ impositæ, in tali casu possit celebrare Missam non pro stipe, quod est clarum, sed pro charitate in sui vtilitatem, vel Parentum, aut amicorum. Idem intellige, si Prælatus mihi quotidie celebrare præcipiat in genere. Secundus, quod si Capellanus obligatus ad quotidie celebrandum ægrotaret per duos menses, non tenetur per alium celebrare...
- PDF 31 56. An Parochus teneatur celebrare pro suis ouibus, & quoties; & an teneatur illis aliquas Missas applicare? Et quid si adsit consuetudo in contrarium? Et an hæc consuetudo obliget sub mortali, quando de hoc onere non constat ex talibus Ecclesiæ, vel ex procepto Episcopi? Ex part. 2. tr. 14. res. 26. p. 31.
- PDF 31 57. An Parochus in illis diebus, in quibus tenetur Missam celebrare, vt populus eam audiat, poßit pro ea manualem eleemosynam recipere? Ex. p. 4. tr. 4. & Misc. r. 232. ibid.
- PDF 31 58. An Sacerdos simplex nullo impedimento detentus peccet mortaliter non celebrando, modò communicet in Paschate, nec adsit scandalum, vel contemptus? Et docetur simplicem Sacerdotem ter, aut quater celebrantem in anno, & præcipuè in Natali Domini die, Resurrectionis, & Pentecostes, minimè peccati mortalis reum esse. Ex. p. 2. tr. 14. res. 19. ibid.
- PDF 31 59. An Capellanus agrotans per aliquos dies teneatur per alium Sacerdotem Missas celebrare? Ex part. 2. tr. 14. res. 27 ibid.
- PDF 32 60. An Capellanus, qui tenetur quotidie celebrare, si per mensem sit imfirmus, teneatur pro illi tempore Missas compensare? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 238. p. 32.
- PDF 32 61. An Sacerdos obligatus quiotidie celebrare, possit ex causa maioris honestatis vnam Missam in habdomada omittere? Et an aliquando non solùm vnam, sed alteram Missam possit talis Sacerdos ex causa honestatis relinquere? Et cursim notatur, quod in tali die non potest Sacerdos Missam pro alio celebrare, & accipere ab illo stipendium. Et asseritur ex aliqua congruente neceßitate posse Capellanum per annum quater, vel sexies celebrare pro seipso, vel sibi valde coniuncto, ad specialem gratiam Dei...
- PDF 32 62. An in obligatione celebrandi detur paruitas materia? Et an ex aliqua ingruente necessitate liceat Capellano ad Missam quotidie obligato, aliquando per annum quater, vel sexies celebrare pro seipso, vel sibi valde coniuncto, ad specialem gratiam Dei obtinendam, non verò pro alia in vtroque casu, à quo stipendium recipiat? Ex p. 5. tr. res. 23. ibid.
- PDF 32 63. An Sacerdos obligatus quotidie celebrare, possit semel in hebdomada omittere Sacrificium, etiamsi institutio dirigatur ad locum, & celebrare pro alio, accepto stipendio? Et docetur talem Capellanum posse quater, aut septies per annum celebrare pro seipso, vel sibi valde coniuncto, patre, matre, & benefactore. Ex p. 10. tr. 14. & Misc. 4. res. 39. aliàs 37. ibid.
- PDF 33 64. An Capellanus obligatus singulis diebus Missam pro aliquo celebrare, possit in quolibet anno aliquando pro se, vel pro aliis Sacrificium applicare? Et notatur primò, quod Sacerdos obligatus ad dicendam Missam quotiutatis Monini pro eo celebrare, sed tantùm vnam, & alias duas potest sibi applicare. Secundò, quod nullus Sacerdos, nec etiam Parochus tenetur de præcepo tres Missas in die Natiuitatis Domini dicere, cùm ad id nullo iure obligetur, sed tantùm de consilio. Tertio, quod Sacerdos Missæ...
- PDF 34 65. An Sacerdos, qui simplici beneficio cum onere Missarum gaudet, possit pro hoc munere idoneum substitutum deputere? Et cursim notatur, quod si in institutione Capellaniæ expresse disponatur, vt Capellanus per seipsum celebret, tunc per alium substitutum satisfacere non potest. Ex. p. 4. tr. 4. & Misc. res. 87. p. 34.
- PDF 34 66. An Episcopus possit compellere Capellanum, vt per seipsum celeret, si in fundatione positum fuit, quod Capellani celebrent? Et notatur, quod tunc taliter Beneficiatus, vel Capellanus possit cogi ad Presbyteratum, quando in fundatione exprimeretur, quod debeat actu esse Sacerdos, & per seipsum seruire in beneficio. Etiamque aduertitur, Capellaniam non esse Eacerdotalem, nec actu, nec aptitudine, si in fundatione dictum sit Capellanum debere celebrare Missas, & ita potest prouidere simplici Clerico...
- PDF 34 67. An Sacerdos, qui certis diebus ex accepto stipendio, vel ex fundatione Capellaniæ debet dicere, Missam de Beata Virgine, de Spiritu Sancto, vel de Requiem, possit illis diebus dicere Missam currentem in Missali præscriptam? Ex p. 2. tr. 14. res. 31. ibid.
- PDF 35 68. An Sacerdos accipiens stipendium pro dicenda Missa Spiritus Sancti, Beatæ Virginis, vel cum aliqua collecta, dicens postea Missam in illa die currentem, peccet mortaliter? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. r. res. 62. p. 35.
- PDF 35 69. An Sacerdos possit dicere Missam Assumptionis, Natiuitatis, &c. Beatæ Virginis, quando dicta Missa à laicis exigitur? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 101 ibid.
- PDF 35 70. An sit dicenda Missa Assumptionis, Natiuitatis, &c. Beatæ Virginis extra dies dictarum Festiuitatium? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 39. ibid.
- PDF 36 71. An Sacerdos possit dicere Missam aliquam de Passione, quæ in hebdomada Sancta recitatur, si à laicis cum eleemosyna petatur? Et an verò pro Missa de Passione longa, & magna, Sacerdos satisfaciat, si dicat Missam de Festo etiam semiduplici, aut infra octanam, vel dicenda sit Missa de Passione votiua in fine Missalis posita? Idem est dicendum de petente Missam de Spiritu Sancto, de SS. Trinitate, ac SS. Corporis Christi, non quæ eo tempore habentur, dicendæ sunt, sed votiuæ assignatæ in sine...
- PDF 36 72. An quis pro Missis habdomadæ Sanctæ possit dicere Missas votiuas? Et an pro Missa longa de Passione satis impleat Sacerdos, si celebret de Festo, etiam semiduplici aut infra octauam? Et an ex declaratione Congregationis Rituum prohibeatur dicere Missas votiuas in iis diebus, in quibus prohibeatur dicere Missas votiuas in iis diebus, in quibus prohibetur fieri de Festo duplici, argumento à fortiori sumpto, nempe infra octauam Epiphaniæ, Paschatis, Pentecostes, in Feria 4. Cinerum, in hebdomada maiori...
- PDF 37 73. An in feria V. habdomadæ sanctæ possint Sacerdotes Missam priuatam dicere in aliquo Oratorio, etiam post dictam Missam solemnem? Et alia curiosa circa celebrationem Missæ huius diei, & Sabbathi sancti inuenies in textu huius Resolutionis, maximè si in dictis diebus incidat festum Annunctiationis, vel alterius Sancti solemnis. Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 32. p. 37.
- PDF 39 74. An si festum Annunciationis veniat in die Sabbathi maioris Hebdomadæ, sint in illa die celebrandæ plures Missæ in Eccelsiis? Et quænam Missa dicenda sit in illa die? Ex p. 2. tr. 24. Res. 21.
- PDF 39 75. Supposita opinione prohabili, quod in Sabbatho Sancto poßit à quolibet Sacerdote, secluso scandalo, in aliquo Sacello dici Missa priuata, quæritur an dicenda sit Missa Resurrectionis cum Vesperis? Et discutiuntur omnes difficultates, quæ contingere possunt in prædicto casu circa Introitum, Prophetias, Credo, & alia, etiamsi Festum Annunciationis inciderit in dicta die. Et docetur, quod si in Sabbatho sancto inciderit Festum Annunciationis, & quis auderit Missam dicti Sabbathi, vt satisfaciat præcepto...
- PDF 41 76. An licitum sit Regularibus in Festis duplicibus dicere Missas votiuas cum Gloria in excelsis Deo? Et an sit licitum Regularibus in Festis duplicibus Missas votiuas Spiritus sancti, B. Virginis Mariæ, vel Defunctorum celebrare? Ex p. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 3. p. 41.
- PDF 41 77. Vtrum Sacerdos, qui diebus Dominicis, vel aliis Festis duplicibus celebret aliam Missa8m9 votiuam, v. g. vel de Requiem, &c. peccet mortaliter? Ex p. 2. tr. 14. Res. 30. ibid.
- PDF 41 78. An Sacerdos obligatur dicere Missas D. Gregorij teneatur illas dicere sine interruptione, & omnes de Requiem? Ex p. 2. tr. 14. res. 32. ibid.
- PDF 42 79. An sit laudabile Missam Defunctorum, & Officium sibi applicari, decantari, & exequias celebrare, quasi ipse mortuus sit? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 2. p. 42.
- PDF 42 80. An Missa Regularibus concessa possit ab aliis dictis ipsorummet Regularium Ecclesiis? Et quid de Missa Sanctissimi Rosarij? Ex. p. 2. tr. 14. res. 74. ibid.
- PDF 43 81. Quando quis beatificatus est, concessa fuit facultas, vt Sacerdotes certæ Religionis possint de illo Missam celebrare, vt concessum fuit in Beatificatione nostri Beati Andreæ Auellini, quaritur in tali casu, æn omnes alij Sacerdotes sæculares, & Regulares possint celebrare Missam de eo Beato in Ecclesia assignata in Decreto Beatificationis? Et deducitur priuilegia non esse extendenda de persona ad personam, etiamsi adsit similitudo rationis. Et quod quando verba alicuius rescripti, & priuilegij sunt...
- PDF 43 82. An Missa certis Regularibus concessa pro aliquo Beato possit ab aliis dici, etiam in ipsorem Regularium Ecclesiis? Ex p. 3. tr. addit. res. 2. ibid.
- PDF 44 83. An in Ecclesiis Cathedralibus, & Collegiatis, quando casus occurrit, debeant cantari duæ Missæ, vna de Festo post Tertiam, alia de feria post Nonam, & an Ecclesiæ Regularium dicantur Collegiatæ? Et an in Eccöesiis REgularium duæ Missæ sint cantandæ in prædicto occurrenti casu? Et cursim aduertitur, quod Prælatis Ecclesiarum Cathedralium, Collegiatarum, & Conuentualium...
- PDF 44 84. An in Collegiatis, & Cathedralibus Ecclesiis possit aliquando sine peccato mortali Missa solemnis relinqui? Et an in dictis Ecclesiis sint duæ Missæ cantandæ eadem die, quando in Feriis Quadragesimalibus, & aliis Feriis priuilegiatis occurrit Festum duplex, vel semiduplex alicuius Sancti? Et an hoc non procedat in Ecclesiis Regularium: nam in ipsis non debent centari duæ Missæ, quando occurrit similis casus, sicut in Ecclesiis Collegiatis? Ex part. 10 tract. 12. & Misc. 2. res. 40. ibid...
- PDF 45 85. An Regulares duas Missas celebrare teneatur, occurrente Festo cum feria in Quadragesima, aut alias priuiligiata? Ex p. 6. tr. 8. & Misc. 3. res. 11. p. 45.
- PDF 45 86. An relinquere Missam solemnem in nostris Ecclesiis diebus Festiuis sit peccatum mortale? Vbi multa discutiuntur de vi consuetudinis. Et deducitur, quod non omnis consuetudo obligat ad culpam mortalem, sed illa quæ inducta est cum tali intentione per modum obligationis, & præcepti. Et quod quando est dubium, an consuetudo fuerit introducta cum intentione obligandi, non obligat. Ex p. 3. tr. 2. res. 9. ibid.
- PDF 46 87. An relinquere Missam solemnem in nostris Ecclesiis sit peccatum mortale? Et explanatur, quod quamuis nullo iure teneatur, quod quamuis nullo iure teneatur Religiosi ad Chorum professi nondum ordinati in Sacris af Horas Canonicas, tenetatur tamen ex longa, sancta, & recepta consuetudine iam præscripta in vnaquaque Religione. Ex p. 4. tract. 4. & Misc. res. 6. p. 46.
- PDF 47 88. An admodum RR. PP. Oliuetani commorantes in Abbatia Viuoldanæ teneantur singuli ad diurnam Missarum celebrationem? Et an etiam Generalis non possit eis præcipere hanc diurnam celebrationem? Et docetur Generalem non posse præcipere Religiosis subditis, quæ sunt absolutè extra Regulam, sed quæ expresse, vel tacitè in ea continentur. Et adueritur, quod vsus, observantia, praxis, & consuetudo, leges, & statuta interpretantur. Ex part. 10. tract. 16. & Misc. 6. res. 42. aliàs 41. p. 47.
- PDF 49 89. An licitum sit celebrare Missam in Altari, in quo Episcopus celebrauit ea die, absque eius licentia? Et an Canon, & præceptum circa hoc sit in vsu, vel contraria consuetudine sit abrogatum, & ideò nonobliget? Ex p. 10. tract. 12. & Misc. 2. res. 24. p. 49.
- PDF 49 90. An Sacerdos possit dicere Missam ante matutini Officij celebrationem? Ex p. 2. tr. 14. res. 36. ibid.
- PDF 49 91. An Sacerdos poßit aliquando eodem die plures Missas celebrare? Et pro praxi huius quæstionis septem casus in textu huius Resolutionis aßignentur, sed aliqui eorum abierum in desuetudinem? Ex part. 2. tr. 14. res. 56. ibid.
- PDF 50 92. An quando Parochus possit celebrare duas Missas, possit etiam hoc facere non solùm in diebus festiuis, sed etiam in ferialibus? Et notatur, quod quando dicitur posse bis celebrare, intelligitur etiam ter, aut sæpius, si toties occurrat necessitas eodem die. Et aduertitur, quod in prædictis casibus requiritur, vt Sacerdos, vel Parochus ita celebrans sit semper ieiunus, hoc est, quod in prima Missa non recipiat ablutionem, sed solùm Corpus & Sanguinem: aliter non poterit dicere secundam Missam. Sed...
- PDF 51 93. Quomodo Sacerdos habens duas Parochias, & Ecclesias debeat celebrare in feria quinta hebdomadæ Sanctæ? Et an quando Parochus duas Missas dicere tenetur, debeat petere licentiam ab Episcopo? Et notatur posse simplicem Sacerdotem duas Missas in vno die celebrare, si ingens fidolium multitudo Missam andire deberet, & secus si exigua, v. g. decem, aut viginti, & non est alius Sacerdos, qui celebrare posset. Et an non tantuùm bis, sed ter, & quater Sacerdos poßit eodem die celebrare, si causa subsit,...
- PDF 52 94. An licitum sit Sacerdoti cœptam Mißam incho are, si superueniat vir illustris, qui id petat, & alius Sacerdos adsit qui celebret? Et alia curiosa circa præsentem casum pertractata inuenies in textu huius Resolitionis, etiam pro diebus ferialibus, & personis minus illustribus. Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 45. p. 52.
- PDF 53 95. An Missa incepta possit, superueniente aliquo Principe iterum inchoari? Idem est de superuenientibus Marchione, Comite, Cardinale, & Episcopo. Et an hoc fieri possit dicto Euangelio, imò vsque ad oblationem exclusiuè? Et non approbatur id, quod aliqui Sacerdotes faciunt addendo tempus meditandi non aßignatum in Rubricis Missalis, quia nouam cæremoniam, & cultum pecudiarem addunt ab Ecclesia non præscriptum. Ex p. 11, tr. 12. & Misc. 2. res. 11. p. 53.
- PDF 54 96. An qui in die Natiuitatis Domini facit officium Diaconi, & sumit Eucharistiam ex manu celebrantis, possit postea dicere saltem duas Missas? Et notatur, quod Cardinalis qui in Sacello Pontificio dicit Missam Natiuitatis Domini ante mediam noctem, non potest postea dicere alias duas Missas. Et aliud nonum dubium rejicitur pro hac difficultate, scilicet, an ex eo quod Sacrificium possit sufficere pluribus, Sacerdos satisfaciat vnico Missæ sacrificio pro multis obolis oblatis cum onere celebrandi, ablato...
- PDF 55 97. An in nocte Natiuitatis Domini Sacerdos nolens celebrare omnes tres Missas, sed vnam tantùm, poßit relinquere primam Missam, & dicere secundam, & si placuerit tertiam? Eadem est ratio, si Sacerdos vnam Missam vellet celebrare in die. Ex p. 2. tr. 14. r. 39. p. 55.
- PDF 55 98. An Sacerdos in nocte Natiuitatis domini possit tres Missas ante auroram celebrare? Ex part. 2. tract. 14. res. 35. ibid.
- PDF 55 99. An in nocte Natiuitatis Domini Missæ tres dici possint ante auroram? Et author à quadam impugnatione defenditur, quod nimis gratum erit Lectoribus. Et docetur non esse peccatum mortale afferendum, nisi adsit veritas clara, & præceptum clarum. Et adducitur, quod ex principiis intrinsecis, vel extrinsecis: & hæc duo etiam vnum sine altero facere opinionem prohabilem. Ex part. 10. tract. 12. Misc. 2. resol. 58. aliàs 57. ibid.
- PDF 58 100. An saltem Parochus in die Natiuitatis Domini teneatur tres Missas celebrare? Et an nullus alius Sacerdos in illa die teneatur tres Missas dicere? Et notatur, in nocte Natiuitatis Monini posse ante auroram Sacerdos celebrare omnes tres Missas. Etiamque cursim aduertitur, quod Religiosi, quibus ex priuilegio licet vna hora ante diem celebrare, possunt duabus horis, & dimida, imò & vno quadreante ante ortum Solis celebrare. Ex part. 4. tract. 4. & Misc. resol. 236. p. 58.
- PDF 58 101. Sacerdos in qua hora possit incipere Missam? Et infertur Religioses, quibus ex priuilegio concessum est per horam ante diem celebrare, posse etiam per tres horas ante ortum Solis Missas dicere. Et queritur etiam an Regulares possint illico post Matutinum, aut post duas horas media Missas celebrare ex priuilegiis? Et an pro infirmo communicando liceat celebrare etiam media nocte? Ex p. 2. tr.14. res. 33. ibid.
- PDF 58 102. An Regulares, qui inter se habent communicationem priuilegiorum, possint transacta media nocte, post duas horas celebrare Missam? Et difficultas est, an Regulares hodie possint vti priuilegio concesso ab Alexandro VI. super hoc, vel sit reuocatum per Consilium Tridentinum, & Bullam Pij V. Ex. p. 10. tract. 12. & Misc. 2. res. 25. ibid.
- PDF 59 103. Dato, & concesso, dictum priuilegium Alexandri VI. fuisse reuocatum à Concilio Tridentino, an hodie Regulares possint saltem ex priuilegio Pij V. concesso post Tridentinum celebrare Missas tribus horis ante ortum Solis? Et quid post meridiem: an, inquam, etiam infra duas horas post meridiem: imò vsque ad tres horas celebrare possint? Et notatur non solùm Sacerdotes Regulares, sed etiam quoscumque posse statim, & illico post mediam noctem celebrare ad dandum Viaticum agroto moribundo. Et an in his...
- PDF 60 104. Sacerdos in qua hora possit finire Missam? Et notatur cursim, Sacerdotem festo die ratione itineris impeditum posse Missam incipere vna hora post meridiem. Etiamque docetur, quod Religiosi ex suis priuilegiis possunt velebrare usque ad Nonam inclusiuè, id est vsque ad tres horas post meridiam. Ex p. 2. tract. 4. resol. 34. p. 60.
- PDF 61 105. An Sacerdos paulò post meridiem possit dicere Missam? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 105. p. 61.
- PDF 61 106. An quis licitè possit dicere Missam usque ad primam horam post meridiem? Et non est dubitandum, quod ratione itineris possit Missa celebrari ad primam horam post meridiem: & solemni festo, quando Officium finitur ad horam secundam, an in ea possit Missa inchoari, vt populus, vel pars populi audiat in illa hora Missam. Ex part. 5. tract. 13. & Misc. 1. resol. 7. ibid.
- PDF 61 107. An in prohibitione celebrandi post meridiem detur paruitas materiæ? Ex p. 5. tr. 5. res. 58. ibid.
- PDF 61 108. An possit Sacerdos incipere Missam vna hora integra post meridiem sine priuilegio, & causa? Et notatur, posse aliquando differi Missam vsque ad horam nonam: & primò facere possunt Religiosi, non tamen absolutè, sed ratione itineris, vel ex alia insa causa. Secundò an in funere Regis, aut Principis possit. Missa incipi ante meridiem, & protrahi vsque ad Vesperam, vel Nonam, vel quartam horam post meridiem & quando Episcopus sacros celebrat Ordines, tunc enim licitum est incipere Missam post Vesperat...
- PDF 63 109. An Regulares possint vigore priuilegiorum celebrare ex insta causa vsque ad horam Nonam inclusiuè? Et in textu huius Resolutionis assignantur aliqua causæ instæ pro hoc faciendo. Sed quæritur, an dicta priulegia per Concilium Tridentinum sessa sine reuocata? Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 27. p. 63.
- PDF 63 110. An Regulares possint dicere Missam vsque ad horam Nonam? Et quid de alio priuilegio Leonis X. dicendi Missam statim post mediam noctem? Ex part. 11. tract. 2. & Misc. 2. res. 2. ibid.
- PDF 65 111. Quomodo tempus mediæ noctis in præceptis Ecclesiasticis sumendum sit? Quod facit pro ieiunio naturali circa Missæ celebrationem. Ex p. 7. tract. 11. & Misc. 2. Res. 15.
- PDF 65 112. An si sonuerit vnum horologium, possit quis comedere in media nocte, donec aliud sonuerit, & die frequenti celebrare, vel communicare? Et notatur, quod si tantùm est vnum horologium, vbi cœpit sonare duodecima hora, si aliquis biberit, licet quando sonaret vltimus pulsus desiisset bibere, non poterit die sequendi celebrare aut communicare. Ex quo insertur, quod qui buccellam habet masticans, & audit primum pulsum horæ duodecimæ noctis, tenetur incontinenti de ore eijcere bussellam, si die sequenti...
- PDF 66 113. An sie diuersa sint horologia, & vnum sonuerit horam mediæ noctis, alius verò non, possit qui tunc bibit, vel comedit Missam dicere, vel communicare sequenti die? Ex p. 4. tr.3. res. 19. p. 66.
- PDF 66 114. An si quis comedat, vel hibat usque ad vltimum ictum horologij designantis horam mediæ noctis, possit die sequenti celebrare, vel communicare? Et an, qui post pulsum primum horæ quadrantis, vbi solent pulsare ante horas, seu pulsus maiores, in media nocte biberet, aut comederet, possit Missam celebrare, aut communionem sumere? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 34. ibid.
- PDF 67 115. An Sacerdos, qui noctu misit ad raucedinem faucium leniendam saccharum in os paulatim deglutiendum, si illud duauerit post mediam noctem, & dubitat, an aliquas partes illius in stomachum traeecerit, possit mediam noctem, non impediant communionem, aut celebrationem? Ex p. 2. tr. 14. res. 51. p. 67.
- PDF 67 116. An cùm quis cubitum iret, ori saccharum imposuit, & nescit postea, an ante mediam noctem liquefactum fuerit, possit adhuc Missam dicere, aut Eucharistiam sumere? Ex quo deducitur, quid est sentiendum, si reliquiæ cibi deglutiantur post mediam noctem, an impediant celebrationem Missæ, vel Eucharistiam sumeri? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 15. ibid.
- PDF 67 117. An si quis ante cubitum apponere in os aliquid ad paulatim liquefaciendum propter distillationem capitis, vel fausium raucedinem, si duret post mediam noctem, censeatur die sequenii ieicum, ita vt possit Missam celebrare, aut communicare? Ex quo infertur, an qui casu traiecit aliquid reliquiarum in dentibus ex cibo cœnæ præcedentis relictarum, censeatur ieiunium frangere pro communione, vel Missæ celebratione? Ex p. 7. tr. 12. & Misc. 3. res. 10. aliàs 8. ibid.
- PDF 68 118. Vtrum Sacerdos, qui mane solet deglutire aliquid ex propriis vnguibus, vel papyri, &c. possit celebrare Misssam? Ex quo deducitur mulierem terram, aut simile comedentem, sine illam comedat ob delectarionem, quod est comedere per modum cibi; sine comedat vt colorem minuat, quod est comedere per modum medicinæ, non posse post istorum sumptionem fumere Eucharistiam? Ex p. 2.tr. 14. res. 52. p. 68.
- PDF 68 119. An si quis mane degluatiat chartam, cretam, frustulum ligni, aut quid simile non comestibile, possit celebrare, aut sacram Eucharistiam sumere? Ex part. 3. tr. 4. res. 38. ibid.
- PDF 68 120. An sumptio tabachi in folio, puluere, & fumo impediat celebrationem Missæ, & communionem? Et infertur, quod si quis per nares aliquantulam aquæ, vel similia sumat, non frangit eieunium naturale. Et an si quid per modum respirationis attrahit, quod possit nutrire, verbi gr. vaporem aliqualem, etiam in quantitate quæ sufficiat ad aliqualem, etiam in quantitate quæ sufficiat ad aliqualem, etiam in quantitate quæ sufficiat ad aliqualem nutritionem; an, inquam, hoc impediat celebrationem Missæ, aut...
- PDF 71 121. An sumptio tabachi ante celebrationem Missæ, vel communionem frangat ieiunium naturale? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 3. p. 71.
- PDF 71 122. An sumere tabachum in Ecclesia sit peccatum mortale? Et an si dentibus conteratur, frangat iciunium Eucharisticum? Et quid si per nares assumatur? Ex p. 10. tr. 16. res. 24. aliàs 23. ibid.
- PDF 72 123. Num dubitans, an aliquid cibi, vel potus sumpserit, possit Missam celebrare, vel communicare? Et an quoties dubitat, an hora duodecima sonuerit, comedit, bibitive, aut os abluendo dubitat, an akiquam guttam deglutierit, vel si dentibus quidpiam masticans dubitat, an deglutiuerit, vt in vtramque partem inclinare possit, si deponat dubium practicum, possit celebrare, & Eucharistiam sumere? Ex part. 3. tract. 4. resol. 29. pag. 72.
- PDF 73 124. An reliquiæ præcedentis diei, quæ hærent inter dentes, sponte, & voluntariè deglutiantur, impediant communionem, & Missæ celebrationem? Et quid, si remaneat aliqua notabilis, & magna reliquia, etiamsi casualiter deglutiatur? Et an si quis aliquantulum aquæ per nares attrahat, quæ in stomachum transmittatur, maneat impeditus ad celebrationem Missæ, vel sumptionem Eucharistiæ? Edem dicendum est, si quid per modum respirationis attrahatur, etiamsi possit nutrire, vel alterare, vt muscam, vel quid simile?
- PDF 73 125. An reliquiæ cibi si trajiciantur ex industria, impediant communionem, & Missæ celebrationem? Et de multis aliis casibus agitur, in quibus quis potest communicare, & sacrificium facere non ieiunus. Et quid si reliquia sit magna, & notabilis, etiamsi casualiter deglutiatur? Et asseritur, quod quando esset præceptum communicandi, & infirmus non possit sine graui nocumento omittere potionem, posset sumere Eucharistiam non ieiunus. Et notatur, quod si ægrotus non posset res suas transmittere, possit...
- PDF 74 126. An in ieiunio pro Missa celebranda, vel communione sumenda detur paruitas materiæ? Et quid est dicendum, si musca, aut aliquid minimum casu intrauit in os apertum, an obster Missæ celebrationi, vel communioni? Ex p. 5. tr. 5. res. 12. p. 74.
- PDF 74 127. An in ieiunio Eucharistico detur paruitas materiæ excusans à peccato mortali? Ex p. 6. tr. 8. & Misc. 3. res. 8. ibid.
- PDF 75 128. An particula consecrata frangat ieiunium naturale? Et cursim docetur nulli. etiamsi Sacerdos sit, extra celebrationem licere in die bis communicare. Et notatur Sacerdotem posse pluries celebrare, non sulùm in Festo Natiuitatis Domini, sed etiam vrgente aliqua necessitate, qualis esset ad moribundum communicandum, vel ad satisfaciendum duabus Parochiis, quarum curam habet vnus solus Parochus. Et cursim aduertitur, quod prohibitum est Sacerdoti sacrificanti de sacrificio non particulare, modò ieiunum...
- PDF 76 129. An pro euitando mortis periculo poßit quis celebrare non ieiunus? Ex quo deducitur, quod excommunicatus, etiam nominatum denunciatus, ob fugiendum mortis periculum celebrans, non peccat? Ex part. 5. tract. 3. resol. 39. p. 76.
- PDF 76 130. An Sacerdos possit celebrare post cibum ad communicandum infirmum, qui est in articulo mortis? Et notatur quod in tribus præcipuè casibus possint Sacerdotes non ieiuni sumere Eucharistiam, & illam non consecrare, Primo propter integritatem Sacrificij, vt quando Sacerdos aquam pro vino in Calice posuit, & illam postea post sumptionem Hositæ assumpsit: tunc enim vel de nouo debet consecrare Hostiam, & Calicem, vel saltem Sanguinem, propter integritatem sacrificij. Secundò quando post assumptionem...
- PDF 77 131. An Sacerdos possit celebrare non ieiunus pro communicando infirmo tempore mortis? Ex part. 3. tract. 4. res. 33. p. 77.
- PDF 77 132. An Sacerdos possit celebrare Missam non ieiunus, pro consecranda particula ad communicandum moribundum? Ex quo cursim deducitur, quod est Sacerdos bis celebrare sacrum in eodem die ad communicandum infirmum. Et quod licet Sacerdoti non ieiuno celebrare, vt seipsum in articulo mortis communice? Ex p. 5. tr. 3. res. 35. ibid.
- PDF 78 133. An Sacerdos, qui prius Missam celebrauit, possit postea aliam Missam in eodem die celebrare ad dandum Viaticum infirmo? Et an pro dando viatico infirmo constituto in articulo mortis, possit Sacerdos inchoare Missam post meridiem vsque ad Nonam? Idem est de celebratione ante auroram ex eadem causa; imò statim post mediam noctem potest Missa celebrari. Et an qui mane sumpsit Eucharistiam, possit iterum sumere vespere, si incidat in periculum mortis per modum viatici? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 21.
- PDF 79 134. An Sacerdos non ieiunus possit in articulo mortis celebrare, vt se communicet? Et breuiter docetur, quod præceptum diuinum debet præualere Ecclesiastico, quando vtrumque in eadem persona cadit? Et notatur quod necessitas dandi Viaticum moribundo sufficit, vt Sacerdos, si non habeat copiam confessarij, possit sine confessione celebrare. Et aduertitur hanc santentiam procedere etiam quoad Sacerdotem excommunicatum. Et tandem cursim docetur, quod si Sacerdos, vel laicus sint in articulo mortis, nec...
- PDF 79 135. An pro communicando infirmo periclitante liceat in mari, vel flumine celebrare Missam, & hoc etiam sit licitum in diebus festiuis? Et docetur per nullum inferiorem Papa ob quamcunque necessitatem posse alicui concedi facultatem celebrandi in naui existente in mari, aut flumine. Et notatur licere etiam deferre Sacram Eucharistiam in nauigiis, quia id minus difficultatis habet? Ex p. 5. tract. 3. resol. 40. ibid.
- PDF 80 136. An Sacerdos pro audienda confessione infirmi moribundi possit relinquere Missam inchoatam etiam post consecrationem? Ex p. 5. tr. 3. res. 70. p. 80.
- PDF 80 137. An Sacerdotis non omnino cæca, si possit videre Calicem, & Hostiam, licitum sit celebrare, non obstante quod non possit legere, si memoriter sciret Missam de Requiem, vel de Beata Virgine? Et an cum supradicto Sacerdote sic celebrante assistere debeat Diacum, vel alius Sacerdos, vt illum adiuuet ad colligenda fragmenta ex Hostia supra Patenam, vel corporalia relicta? Et an sit peccatum iusta de causa Sacrum sine libro celebrare? Et quid, si non adsit iusta causa? Et obiter notatur, quod in casu,...
- PDF 80 138. An Sacerdos cæcus possit validè celebrare? Et aduertitur cæcumm qui sine Pontificia diepensatione consecraret, grauiter peccatutum. Et an possit cum illo fiere talis dispensatio? Ex part. 5. tract. 6. resol. 17. ibid.
- PDF 81 139. An Sacerdos possit celebrare capite cooperto ex aliqua infirmitate? At aduertitur facultatem dispensandi vt celebraretur capite cooperto, ad Summum Pontificem spectare? Ex part. 2. tract. 14. res. 58. p. 81.
- PDF 81 140. De quibusdam defectibus corporis in ordine ad celebrandam Missam, v. g. quidam Sacerdos Missam velebrando non potest quando signo Crucis manu tangere frontem, neque sunere Eucharistiam manu dextera, sed tantùm sinistra; quæritur, an isti defectus inducant irregularitatem, vt absque dispensatione celebrare non possit? Et docetur, quod Rubticæ Missalis non omnes sunt præceptinæ, sed aliquæ sunt directiuæ tantùm. Et explanatur, quales obligent ad mortale, quales verò non?...
- PDF 82 141. An secluso scandalo, & contemptu, liceat sine causa iusta celebrare extra Ecclesiam? Ex part. 2. tract. 14. res. 38. p. 81.
- PDF 82 142. An celebrare extra locum sacrum sit peccatum mortale? Et additur, quod præter peccatum mortale, nullam tamen pœnam suspensionis, vel interdicti ipso iure incurrunt huiusmodi violatores? Ex part. 11. tract. 4. & Misc. 4. res. 2. ibid.
- PDF 83 143. An Sacerdos Missam nouam celebrans possit se in medio Altaris ad populum vertere, & oblationes ab ipso sponte factas accipere? Et notatur, quod taman non debet circuire Ecclasiam. Ex part. 2. tract. 14. res. 50. p.83.
- PDF 83 144. An vsus Missarum siccarum sit licitus? Et docetur, quod in Ecclesiis Regularium relinquere Missa cantatas diebus festiuis non est peccarum mortale. Et quæritur, an Episcopus in aliena Diœcesi possit celebrare Missam solemnem cum paramentis Pontificalibus. Ex part. 11. tr. 6. & Misc. 6. Res. 23.
- PDF 84 145. An Sacerdos celebrans Missam cum voluntaria distractione peccet mortaliter? Sed maior difficultas est, si Sacerdos cum voluntaria distractione recitat Canonem. Et an Sacerdos Relifiosus possit extra Conectum Missas dicere, quas tenetur soluere ipsemet Conuentus, & postea in ipso connuentu resarcire? Ex p. 11. tract. 7. res. 11. p. 84.
- PDF 85 146. An de Missa sit argumentandum, ac de Horarum Canonicarum recitatione? Ex part. 11. tr. 1. & Misc. res. 10. p. 85.
- PDF 87 147. An profit sacrificium Missæ, si applicetur à Sacerdote pro anima existente in Purgatorio, quam vult Deus? Et in §. vltimo huius Resolutionis alij & diuersi casus breuiter adducuntur pro explicatione sacrificij, &c. Ex p. 11. tr. 6. & Misc 6. res. 39. p. 87.
- PDF 88 148. An si Sacerdos applicet Missam existenti in peccato mortali, sacrifisium illud reponatur in thesauro Ecclesiæ, cùm non profit Sacerdoti quo ad sarisfactionem ex opere operato? Et an si Sacerdos obliuiscatur applicare alteri Missam, illius fructus redeat ad ipsiem? Et nontatur, quod cùm celebratur Missa pro anima Purgatorij, non solùm applicandam esse illi satisfactionem, sed etiam impetrationem? Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 40. p. 88.
- PDF 89 149. An Sacerdos celebrans in peccato mortali peccet tripliciter, nempe auia indignè consecrat, indignè offert, & indignè sumit Sacramentum? Et an etiam Sacerdos celebrans in peccato mortalis committat duo peccata, vnum videlicet, quiæ celebrat in peccato, alterum quia omisit confessionem illius pecati: & ideò Sacerdos qui celebrat Missam in peccato, & sacram Eucharistiam non ab ipso consecratam quam plurimis dispensauit, an vnum tantùm peccatum commiserit? Ex p. 2. tr. 14. res. 24. p. 89.
- PDF 89 150. An Sacerdos peccet speciali peccato sacriligij, si non solum sumat Eucharistiam in peccato mortali, sed etiam cum peccato moortali retineat, antequam species sacramentales coorumpantur? Et hæc Resolutio pendet ex illa difficultate, an Sacramentum Eucharistiæ continuoi gratiam augeat, quandiu in nobis manet? Ex quibus concluditur, an Sacerdos, si accipiat Eucharistiam in peccato mortali, sine statim post communionem peccauerit, teneatur sub obligatione noui peccati mortalis ad contritionem,...
- PDF 91 151. An Sacerdos in peccato mortali celebrans, si antequam species sacramentales corrumpantur, eliciat actu[m] contritionis, recipiat gratiam ex opere operato Eucharistiæ? Et vtrum solius Baptismi sit proprium, vt eius effectus redeat, vel an hoc etiam commune sit saltem aliis Sacramentiis characterem imprimentibus? Et an Sacerdos recipiens vnam partem Hostiæ in peccato recipiat gratiam Sacramenti, si antequam alteram partem Hostiæ manducet, per contritionem in gratia constituatur? Et an si Eucharistia...
- PDF 92 152. An Sacerdos excommunicatus celebrans committat duplex peccatum, sciens se teneri vinculo peccati, & censuræ? Et an iste Sacerdos, neque vt duo peccata, neque vt circumstantiam aggrauantem eiusmodi corcumstantias confiteri teneatur? Ex part. 2. tract. 14. res. 12. p. 92.
- PDF 93 153. An Sacrificium Missæ remittat peccata venialia ex opere operato? Et an sit satis prohabile Sacramentalia remittere peccata venialia? Ex part. 3. tract. 4. res. 39. p. 93.
- PDF 93 154. An ita strictè requiratur lumen accensum in Missæ Sacrificie. vt sine eo numquam Sacrificare liceat: imò additur, quod si lumen extinguatur ante consecrationem, nec haberi possit, relinquenda sit Missa, etiamsi necesse esset consecrare ad dendum Viaticum moribundo? Et an sit peccatum mortale lampadem accensam ante Sacramentum non conseruari? Et an si solùm per dimidiam horam, aut aliquid amplius sine lumine existeret Eucharistia, peccatum graue committatur? Et quid si per integrum diem hoc...
- PDF 93 155. An Sacerdos in necessitate celebrans cum vno lumine olei vel adipis, peccet mortaliter? Et cursim necessitatis, est tantùm peccatum veniale? Et aduertitur Sacerdotem neque peccare mortaliter, si celebret Missam in Altari, in quo Imago crucis non existit? Ex part. 2. tr. 14. res. 45. ibid.
- PDF 94 156. Vtrum Sacerdos in casu necessitatis, secluso etiam scandalo, possit celebrare cum lumine olei? Et an ob causam, non tamen grauem calde, celebrari possit cum vno cereo, vel igne ardente in oleo, aut sebo, modo scandalum absit? Ex part. 2. tr. 14. res. 67. p. 94.
- PDF 94 157. An si Minister extinguat candelam à parte Epistola ante sinitum Euangelium S. Ioannis, peccet venialiter? Et infertur nullum esse peccatum celebrare extra necessitatem cum vno lumine, vel ad summum esse tantùm peccatum vevniale. Et cursim docetur preces pro præparatione Missæ non esse dicendas ante Missare de Requiem, eo quod omitti debent, quia Psalmi habent Gloria Patri, qui quid solennitatis, & suauitatis habent. Et an in prædictis Missis de Requiem omitti dabeant oscula crutis in amictu, stola...
- PDF 94 158. An Sacerdos peccet mortaliter celebrando Missam sine Ministro, ne careat Missa in die festo, vel pro dando moribundo viaticum, aut quid aliud simile? Ex part. 2. tr. 14. res. 43. ibid.
- PDF 94 159. An possit excusari consuetudo celenrandi Missam dosque Ministro, vt in Garmaniæ locis? Et supponitur iure Ecclesiastico necessarium esse Ministrum in celebratione Missæ præter Sacerdotem. Et notatur licium esse Sacerdoti celebrare sine Ministro ad dandum Viaticum infirmo. Idem dicendum est, ne careat ipse Sacerdos, aut populus Missa in die festo. Et an Sacerdos possit Missam iam cœptam cum Ministro, prosequi sine illo, quando Minister abiit, & expectatus non venit? Et an in casibus necessitatis,...
- PDF 96 160. An Sacerdos in casu necessitatis possit forminam in responsione ministram adhibere in celebratione Missarum? Ex part. 2. tr. 14. res. 44. p.96.
- PDF 96 161. An Sacerdos celebrans Missam, si alium non habeat, possit vti Ministro excommunicato non denunciato? Et quid in gratui necessitate, si talis set excomunicatus denunciatus & vitandus? Ex part. 5. tr. 9. res. 91. ibid.
- PDF 96 162. An Sacerdos peccet mortaliter, si in aliquo loco, vbi non adest Missale, celebraret Missam? Et na Sacerdotes, quibus debilis est facultas videndi, si memeria careant, possint dicere Missam Missali? Ex part. 2. tract. 14. res. 46. ibid.
- PDF 96 163. An Sacerdos vtens Missali Romano possit celebrare iuxta Ritum receptum in loco, per quem transit, etiamsi discrepet à Romano, tam in Ecclesia sæculari, quam Regulari? Ex part. 4. tract. 4. & Misc. res. 95. ibid.
- PDF 96 164. An Sacerdos in celebrando non obseruans Rubricas Missalis, peccet mortaliter? Et quid si vnam, vel alteram Rubricam non obseruaret, aut si in rebus substantialibus Sacrificij deliquerit? Ex part. 2. tr. 14. res. 55. ibid.
- PDF 97 165. An sit peccatum veniale dicere Missam, & manus non abluere? Et quid est sentiendum de manuum lotione post Missam? Et infertur, an mulier tempore menstrui, aut partus. saltem ex consilio abstinere à communione debeat, nisi causa vrgeat? Et quid si macula perpetua sit, vt fluxus sanguinis, aut lepra? Ex part. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 19. p. 97.
- PDF 97 166. An Sacerdos, cùm sacris vestibus se induit, peccet mortaliter relinquendœ Orationes positas in Missali, quas se induendo Sacerdotes dicere solent. Et aduertitur Regulas Missalis non obligare ad mortale, nisi contineant essentiam, seu quasi essentiam Sacirficij; reliquas verò non esse præcepta, sed consilia, & instructiones? Ex part. 2. tr. 14. res. 41. ibid.
- PDF 97 167. An in casu necessitatis possit Sacerdos celebrare sine stola, manipulo, aut cingulo, vel celebrare in tali casu necessitatis cum stola, manipulo, aut cingulo non benedictœ. Et an extra casum necessitatis semper sit mortale? Et notatur primò, quantum ad materiam Sacrarum vestium, v. g. amictum, & albam, debere esse lineam, cæteras verò ex quasumque alia decenti materia, nec multùm refert, cuius ea sit coloris. Secundò aduertitur, stolam posse deseuire pro manipulo, & manipulum pro stola. Tertiò,...
- PDF 98 168. Vtrum singulum perdat benedictionem, si ita frangatur, vt neutra pars sufficiat ad eingendum Sacerdotem, licèt ipsum aliquo modo vniat partes separatas? Ex part. 2.tr. 15. & Misc 1. res. 4. p.98.
- PDF 98 169. Ab si cingulum sit fractus, possit Sacerdos partes separatas connectere, & ita celebrare. Ex quo infertur quod Alba amittis benedictionem, separatis manicis. Et an Sacerdos peccet mortaliter celebrans sine necessitate cum singulo non benedicto, aut fracto, aut sine stola, vel manipulo, aut cum illis non benedictis. Ex part. 5. tractat. 13. & Misc. 1. resol. 92. ibid.
- PDF 98 170. An Sacerdos possit celebrare sine cingulo benedicto vel cum eo, & toto fracto, & abrupta? Et an sit peccatum lethale celebrare sine Missali benedictio pro Missalibus? Ex p. 2. tr. 14. res. 68. ibid.
- PDF 99 171. An in præcepto celebrandi cum vestibus sacris detur paruitas materiæ? Ex part. 5. tract. 5. res. 62. p. 99.
- PDF 99 172. An Mappæ, seu Tobaleæ sint benedicendæ? Et de earum numero etiam egitur? Et an in necessitate possit Sacerdos vti linteis prophanis, eaque postea reddere Donimo ad pristinum vsum prophanum applicanda? Et an in casu necessitatis possit tantum vna Mappa præter Corporale in Sacrificio Missæ adhiberi? Et an extra casum necessitaits sit peccatum mortale celebrare cum vna tantum Mappa, & Corporali? Et difficultas est in supradictis casibus gradus necessitatis assignare; sed pro praxis in textu huius...
- PDF 100 173. An Sacerdos possit celebrare in Patena, & calice nondum censecrato. & cum vestimentis nondum benedictis, si alius Sacerdos bona fide cum ipsis Missam antea nona reconciliatione, si in ea bona ab aliquo Sacerdote celebratum est? Ex part. 2. tr. 14. res. 69. p. 100.
- PDF 101 174. An si in Calice, & Patena non consecratis quis celebret bona fide, remaneant consecrata? Ex quo infertur, quod in ea bona fide celebrauit? Ex part. 5. tract. 13. & Misc. 1. res. 60. p. 101.
- PDF 101 175. Vtrum Calix, qui aureum amisit, & iterum postea deauratur quoad illam superficiem, quæ tangit Sanguinem Christi, debeat de nouo consecrari, & idem quæritur de Patena? Et deducitur, quod Ecclesia retinet suam consecrationem, quando paulatim reficitur, in qua pars noua censetur consecrata hoc ipso, quo consecrata additur. Etiamque cursim infertur, quod Ecclesia amittit suam consecrationem, quando præcipua pars parietum simul corriut? Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 3. ibid.
- PDF 102 176. An qui celebrat in calice non conserato, vel ligneo, præter peccatum mortale incurrat aliquam pœnam? Et an calix, qui modicissimum foramen habebat in sundo cuppæ, quod tamen promiserat artifex ita artificiosè concinnare, vt vix præterius defectus apparere posset, idque sine vlla Calicis immutatione: an, inquam, in tali casu consecrationem amiserit? Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 31. p. 102.
- PDF 102 177. An si Sacerdos dicat Missam in Altari non consecrato, remaneat Altare consecratum? Et an possit Sacerdos celebrare in Calice, & Patena nondum consecratis, & cum vestibus non benedictis, si alius Sacerdos bona fide cum ipsis antea celebrauit? Et quid etiam, si Sacerdos celebrasset mala fide? Idem asseritur de Patena, de corporali, de Pyxide, de Custodia, seu Spæra immediatè tangentibus sacras species? Idem est de Ecclesia violata, quod reconciliatur, nempe per Sacrificiu[m] Missæ ibi celebratum?...
- PDF 103 178. An in dconsecratione Altaris loco Reliquiarum possit apponi frustulum Corporalis? Et an pro Altari fixo sit necessaria in eius consecratione appositio Reliquiærum? Et an pro communicando infirmo ne decedat sine viatico, possit Sacerdos celebrare sine vestibus sacris, & sine Altari, hoc est Ara consecrata, vel an hoc concedatur ad vitandam mortem tantùm? De Sacerdote non ieiuno est dubitandum in prædicto casu, quod potest celebrare ad dandum moribundo Viaticum? Ex p. 11. tr. 6. Misc. 6. res. 25. p. 103.
- PDF 104 179. An Pyxis, in qua reponitur Euchristia, necessaria sit benedicenda? Et quid dicendum est de Sphæra, seu Luna, in qua reponitur Hostia publicè ad populum, & de Festicula argentea, in qua Summus Pontifex sunnit Sanguinem in Missa Papali? Et docetur esse præceptum, vt Corporalia, Patena, Calix, & Ara debeant esse dem non posse cum particulis in ea consecratis reponi in Tabernaculum, nisi post sumptionem sanguinis. Et legis dispositio, non extensinè, sed comprehensine? Ex part. 10. tract. 11. & Misc. 1...
- PDF 105 180. An intra Pyxidem, vbi Sacramentum resernatur, debeat permanere aliqua palla ex ligno confecta, & benedicta? Et an Pyxis benedici debeat? Ex part. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 2. p. 105
- PDF 105 181. An si quis lauet corporalia ante primam lotionem factam à Diacono, peccet venialiter? Ex part. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 16. ibid.
- PDF 106 182. An laicii tangentes CAlicem, Patenam, & Corporale, peccent saltem venialiter? Et quid de aliis Clericis inferioribus? Et quid est sentiendum de contactu. Aræ, & de contactu Patenæ à partè extra, seu auersa, & contactu Calicis in pede, maximè si pes est amobilis, vel cuppæ Calicis à parte exteriori? Et aduertitur Regulares habere multa priuilegia concessa Sacristis, & laicis, vel Conuersis Regularium, vt possint supradicta tangere. Et cursim docetur Corporalia, & Purificatoria post primam lotionen...
- PDF 107 183. An liceat vasa, vestes, ligna, aliaque cultui diuino dicata in prophanos vsus conuertere, dummodo non maneant in eadem forma? Ex part. 5. tract. 13. & Misc. 1. res. 76. p. 107.
- PDF 107 184. An sufficiat, si in celebratione Missæ adsit Cruis vel Imago Crusifici in tabula, vel pariete? Et an num sit peccatum mortale, sed ad summum veniale celebrare sine imagine Cruis, vel Crucifixi, si commodè haberi possint? Et an si cingulum frangatur, vt neutra pars per se poßit deseruire, etiamsi nodo partes nectantur, egeat noua benedictione, & secus verò, si antequam omnino diuidatur, reficiatur, vel adhibito nodo firmatur, quia tune adhuc est vnum cingulum? Idem dicendem est, quando altera pars...
- PDF 108 185. An in præcepto Pij V. non addendi aliquid in Missa præter præscripta, detur paruitas materiæ? Idem est de omissione illarum rerum quæ in officio Missæ dicenda, & recitanda ordinantur in Missali. Vnde excusatur à mortali Sacerdos, qui omisit recitare graduale post Epistolam? Ex part. 5. tr. 5. res. 63. p. 108.
- PDF 108 186. An in omissione aliquarum rerum, quæ dicuntur, vel aguntur in Missa, detur paruitas materiæ? Et an peccet mortaliter voluntariè omittens Gloria, vel Credo, vel commemorationem aliquam? Et quid de omittente in Canone nomen alicuius Sancti, vel tempore Paschaliea, quæ interponuntur in Communicantes, aut in actionem, Hanc igitur oblationem, &c. Et an si paulò post quis recordetur, non debeat repetere , quia moraliter non contingit hæc fiere sine aliqua interturbatione, & interponnuntur in Communicantes...
- PDF 109 187. An Sacerdos, qui omittit in Missa voluntariè credo, seu Gloria, peccet mortaliter? Et quid si omittatur in Canone nomen alicuius Sancti, vel tempore Paschali ea quæ interponuntur in Communicantes, aut in actione, Hanc igitur oblationem? Ex part. 2. tract. 14. & res. 59. p. 109.
- PDF 109 188. An peccet Sacerdos qui in Missa solemni non recitat, sed tantùm audit Gloria, Credo, Epistolam, Euangelium, & Prophetias, quæ in Hebdomade maiori leguntur inter ipsa Missarum solemnia, dum ea ab aliis recitantur, aut canuntur? Et an Sacerdos in Missa mortuorum, quando dicenda est Sequantia Dies iræ, &c. si illam voluntariè omittat, peccet mortaliter? Et notatur, quod Rubricæ Missalis non sunt præceptiuæ, sed directiuæ. Ex part. 9. tract. 6. & Misc. 1. res. 19. ibid.
- PDF 109 189. An Sacerdos in Missa maiori peccet, si non legat submissa voce Epistolam, & Euangelium, postea à Subdiacono, & Diacono canendum? Ex part. 2. tract. 14. res. 42. ibid.
- PDF 109 190. An Sacerdos in Missa solemni teneatur recitare submissa voce Epistolam, & Euangelium? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 95. ibid.
- PDF 110 191. An qui secluso scandalo, & contemptu in Missa relinqueret Epistolam, vel Euangelium, peccaret mirtaliter? E quid disendum est de Gloria, vel Credo, so omittantur in Missa? Et notatur non esse peccatum mortale relinquere Communicantes, & Hanc igitur oblationem, quæ interponi solent in Festis Natiuitatis, Resurrectionis, & Pentecostes. Et an teneatur Sacerdos illa repetere, si ex inconsideratione illa omittere? Et adducitur Regula generalis, quod in Missa nihil est repentendum, nisi prohabiliter quis...
- PDF 111 192. An Sacerdos qui omitteret in Canone Missæ, verbi gratia sex, aut octo nomina Sanctorum, excusaretur à peccato mortali ratione paruitatis materiæ? Et cursim docetur, quod si in consecratione Calicis omittatur ta pars, Noui, & æterni Testamenti; vel si quis inter Latinos latinè celebrans formam consecrationis Græco, vel Hispano sermone conciperet, an sit mortale, vel antùm veniale? Et quid si in Missa Epistola, Euansium, aut Offertorium scienter omitterentur, an sit eccatum mortale? Et quid si...
- PDF 111 193. An Sacerdos, qui ex intentione non nominat aliquem Sanctum eorum, qui in Canone Missæ ponuntur, peccet mortaliter? Ex part. 2. tract. 14. res. 49. ibid.
- PDF 111 194. An Sacerdos Regularis peccet mortaliter, si in Canone Missæ Religionis? Et an in Collectis Missæ nullus Sacerdos possit aliquid addere sub pœna peccati mortalis, præter Orationem solitam pro Rege, & eius prole, & exercitu? Ex p. 2. tr. 14 re. 40. ibid.
- PDF 112 195. Aliqua curiosa circa Ritus in ordine ad celebrationem Missæ obseruantur. Primò an Sacerdos, dum lauat manus, debeat recitare totum Psalmum cum Gloria Patri, in cornu Epistolæ? Secundò notatur, quod Generalis, & Prouincialis Regularium, dum Missam cantam, possint federe ad partem Euangelij, sicut facit Episcopus, præcisè loquemdo de sessione; quia Prælati, Abbates, Regulares in eodem loco sedent, cæteri verò celebrantes sedere debent ad cornu Epistolæ. Tertiò obiter aduertitur Sacerdotem sine stola...
- PDF 113 196. Duo casus curiosi circa materiam Eucharistia. Primus, an succus elicitus ex vuis passis sit in Sacramento Eucharistiæ materia consecrabilis, in quo fama est consecrare Ægyptios? Secundus, an Hostia rebeæ, quibus literæ aliquando obsignatur, sint materia Sacramenti Eucharistiæ? Et an panis ex lacte, vel aqua artificiali rosacea, oleo, butryro, ouis, saccharo, vel aliqo alio liquore prædominante sufficiat ad consecrationem? Et oursim docetur vinum nimis decoctum non esse materiam consecrabilem?...
- PDF 114 197. An massæ panis coagmentata cum aqua maris validè consecretur? Et quid de iusculo quod vulgo dicitur Pan cotto? Et quid dicendum, si farina triticea coagmentetur, & subigatur aqua rosacea? Idem est de qualibet alia aqua ex floribus, aut herbis distillata. Et quid si parua quantitas admisceatur aquæ naturali? Et an mica panis madefacta, & digitis compressa, & facta quasi massa cruda, sit consecrabilis? Et cursim aduertitur, quod mustum est materia consecrabilis, sit tamen coquatur, non erit postea...
- PDF 115 198. An panis ex amylo, seu amido sit materia apta Sacramenti Eucharistiæ? Et adducitur modus faciendi Hostias in Sardinia? Ex part. 10. tract. 16. & Misc. 6. res. 39. alias 38. p. 115.
- PDF 115 199. An offa panis in vino sit materia vtriusque, vel alterius consecrationis? Et pro sirmanda doctrina huius quæstionis, quæ tota est subtilis, curiosa, & docta, aliqua alia abjiciuntur, verbi gratia, quod vinum congelatum potest consecrari, quamuis non sit proximè potabile, nisi priùs liquefiat: & quod mustum in vuis inclusum non est nateria consecrabilis, quia succus inclusus in ipsis acinis nondum ex illis expressus, non est propriè demonstrabilis, &c. Et notatur particulas appositas in Tabernaculo...
- PDF 117 200. An consecrare in mustio absque necessitate sit tantùm peccatum veniale? Eta an sit necessitas sufficiens celebrandi in musto absque peccato, si non adsit vinum in die festo, ita vt auditio Missæ omitteretur? Idem dicendum est pro adimplendo præcepto annuæ communionis, & à fortiori in articulo mortis pro dando infirmis Viatico. Et asseritur consuetudinem introductam in aliquas Ecclesias consecrandi in musto in certo quodam anni di esse omnino corrigendam, vt hæc consuetudo abseruatur in Lusitania...
- PDF 118 201. An in Germaniis, vel aliis locis validè consecret Sacerdis in vino paulò ante congelato in Calice? Ex quo insertur, quid in aqua congelata non potest fieri validè Baptismus. Et notatur, quod grauiter peccaret, qui in vino congelato consecraret. Et aduertitur, quod si vinum consecratum congeletur, non definere esse Christum sub speciebus: & ideò minimè aliud vinum consecrandum est, sed debet liquefieri, & sumi. Et an sit peccatum mortale in vino, quod in Hispania vocatur Hipposcrassum, & in vino aqua...
- PDF 119 202. An Sacerdos consecrando vinum congelatum peccet mortaliter? Ex quo infertur peccare Ministrum vtentem materia dubia, vel forma dubia, omittendo certam, etiamsi sequatur opinionem de veritate & sufficientia prohabilem, aut speculatione prohabiliorem. Et notatur, quod si vinum priùs fuerit congelatum, & postea liquefiat, non est improbabile, licite consecrari, quamuis minùs decenter. Et quid est faciendum, si vidum in Missa ante consecrationem etiam post ablationem congeletur? an tunc debeat Sacerdos...
- PDF 120 203. An vinum congelatum sit sufficiens materia consecrationis? Et an Sacerdos consecrans in vino congelato peccet mortaliter? Ex p. 11. tr. 1. & Misc. 1. r. 17. p. 120.
- PDF 121 204. An validè consecrari possit materia cuiusvis paruitatis, dummodo sit sensibilis? Et an materia, quæ ob sui paruitatem nullo sensu exteriori percipi potest, consecrari possit? Et an materia consecrationis debeat esse sensibilis ab ipsomet Sacerdote, vel sufficiat quod sit sensibilis ob ipsomet Sacerdote, vel sufficiat quod sit sensibilis respectu alterius, qui habet sensum magis acutum? Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 36. p. 121.
- PDF 122 205. An Sacerdos Græcus sub peccato mortali teneatur sequi consuetudinem suæ Ecclesiæ, & consecrare in fermentato, ita vt Sacerdos Græcus peccet consecrando in azymo, & Sacerdos Latinus consecrando in fermentato. etiam secluso scandalo, & cum magna nacessitate, vt ob communicandum infirmum, &c. Et an Sacerdos Latinus possit in Græcia sequi morem Græcorum, & Græcus morem Latinorum existens apud Latinos? Et docetur non solùm posse licitè, sed teneri Sacerdotem Græcum transeuntem per...
- PDF 123 206. An Sacerdos Latinus in Ecclesia Latina possit consecrare in fermentato ad communicandum infirmum moribundum, si no habeat alium panem? Eadem est ratio de Sacerdote Græco in Ecclesia sua. Et idem est etiam si populus diu debet sacrificio priuari. Et quid est dicendum ad eutandu[m] mortis periculum, si Sacerdos Latinus non consecret in fermentato? Et notatur, quod Sacerdotes Græci per Latinam Ecclesiam, & Latini per Græcam peregrinantes, sicubi propriam Ecclesiam, propriis institutis viuentes...
- PDF 125 207. De quibusdam quæsitis circa aquam naturalem necessariam in sacrificio Missæ, & in Baptismo. Et an panis ex aqua rosacea factus sit materia apta Eucharistiæ? Et an si in sacrificio Missæ infundatur vino parum aqua non naturalis, sed aquæ rosaceæ, vel ex aliis hervis, aut floribus extractæ, conficiatur Sacramentum? Et an peccet mortaliter Sacerdos, si aquam rosaceam, aut artificiosam misceat in Missa? Et quid dicendum est, si in casu necessitatis non possit alia aqua haberi? Et an si peccatum mortale...
- PDF 126 208. Quidam Sacerdos in Calice multas guttulas aquæ infundebat; quæsiuit an ita faciendo toties peccouerit? Et an Sacerdos possit infundere octauam partem aquæ, proportionabilem vino? Et an aqua in vinum non connuersa ante consecrationem immediate in Christi sanguinem conuertatur? Et an si fiat conuersio aquæ in vinum in illo medio tempore, in quo profertur forma, prolatis tamen verbis, Hic est Calix, an tunc illa pars vni, quæ fit ex aqua, connuertatur in sanguinem Christi? Ex part. 3. tract. 4. Res. 49.
- PDF 126 209. An si à Sacerdote gutta aquæ non misceatur, ex pariutate materiæ excusetur à mortali? Et notatur, quod si aqua non fuerit in vinum conuersa ante consecrationem, connueritur immediatè Sanguinem? Ex p. 5. tract. 5. res. 56. ibid.
- PDF 127 210. Quidam Sacerdos post consecrationem Sanguinis inuenit in Calice aliquas guttas separatas à vino, & illas cum purificatorio ante sumptionem Sanguinis abstersit: quæritur, an illæ guttæ fuerint consecratæ? Ex part. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 16. p. 127
- PDF 127 211. An guttæ vini, aquæ sunt in Calice separatæ à vino, quod est in fundo Calicis, remaneant consecratæ? Ex p. 3. tract. 4. Res. 32.
- PDF 127 212. An si in campo in aliqua Ecclesia non reperiatur Hostia, sed tantum particula, liceat Sacerdoti cum ea celebrare? Ex part. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 80. ibid.
- PDF 127 213. An si v. g. non inueniatur Hostia magna, possit Sacerdos celebrare, & consecrare particulam paruam? Et an hoc licitum sit, si adsit ad munis iusta causa & necessitas aliqua? Ex part. 6. tract. 7. & Misc. 2. res. 17. ibid.
- PDF 128 214. An oblatione Hostiæ iam facta, si offeratur Sacerdoti particula pro communicando laico, posst illam consecrare? Et quid si iam Præfatio esses incæpta? Et an quando hoc sit, debeat oblatio eius fieri mente consepta? Ex part. 2. tr. 14. Res. 71.
- PDF 128 215. An si dentur Sacerdoti particulæ pron communicandis laicis non solùm post offertorium, sed etiam post Præfationem ante consecrationem, possit illas adhuc consecrare, facta oblatione dictarum particularum mente concepta? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 7. ibid.
- PDF 128 216. Quæritur an illæ particulæ, vel Hostia, quas quis inscio Sacerdote consecrandas apposuit in Corporali remeneant consecratæ? Ex part. 2. tract. 17. & Misc. 3. res. 19. ibid.
- PDF 128 217. Quidam Sacerdos in Sacristia habuit intentionem consecrandi particulas, quæ quidem in Pixide super Altare in cornu Epistola fuerunt ex errore appositæ, non autem super Arem, quæritur an remanserint consecrare, si Sacerdos amplins de illis non meminerit? Et cursum notatur, quod si Pixis postia super Corporale non aperitur tempore consecrationis, fit tamen consecratio? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. Res. 103.
- PDF 129 218. An sie Sacerdos habuit intentionem consecrandi particulas positas in Pyxide, quæ non fuit à Sacrista, vel ab ipso postia super corporale, sed in cornu Alteris, an inquam, particulæ illæ habendæ sint tanquam consecratæ? Et aduertitur, quod si Sacerdos, qui ante se habet duas Hostias, putat se vnicam habere, si intendat vnam consecrare, nihil determinando, vtramque futuram consecratam. Idem dicendum est de particulis, quod est valde notandum ad tollendos scrupulos. Ex part. 5. tr. 14. & Misc. 2....
- PDF 130 219. Quidam Sacerdos post offertorium reposuit Pyxidem in Tabernaculo plena[m] particulis, & clauso Tabernaculo, postea tempore co[n]secrationis habuit, actuale[m] intentionem dictas particulas consecrandi, quæritur, an recera consecratæ remanserint? Et deducitur, an Sacerdos cæcus possit consercrare Hostia[m] ante se positam, quam nullo sensu perciperet? Et an panis in arca, & vinum in dolio apposita validè consecrentur, modò oxistant coram Sacerdote, si ipse omnem materiam consecrabilem sibi moraliter...
- PDF 131 220. An Sacerdos possit consecrare Hostiam post tergum, vel parietem existentem? Et quid stante Hostia post tergum, si per speculu[m] cerneretur? Et an panis in Sacrario contentus validè consecretur? Ex quo cursissimè infertur, quod absolutio data moribundo in domo incluso non est valida. Et quæritur, an Hostia sub linteo sit materia consecrabilis? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. r. 41. aliàs 40. p. 131.
- PDF 132 221. An Sacerdos, quando ante consecrationem extendit manus super Calicem, & Hostiam, dicens Hanc igitur oblationem; an, inquam, tunc debeat pollices subtus manus, vel supra in modum Crucis tenere? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 104. p. 132.
- PDF 133 222. Olim allatæ fuerunt mihi duæ dubitationes. An Sacerdos, qui omitteret in consecratione particulam enim, conficiat Sacramentum, vel saltem peccet mortaliter? Secundò, quid si dicat, Hic est enim calis, S, pro X, vtendo? Et deducitur, an si Sacerdos tantum Te absoluo, relinqueret in nomine Patris, & Filij, & Spiritus Sancti, secluso se andalo, & contemptu, peccet mortaliter? Et quid, si in forma Baptismi omitteret Amen, ego, in & diceret. Baptizo te nomine Patris, & Filij, & Spiritus Sancti, an...
- PDF 133 223. An si quis in omnibus tribus Missis dici solitis successinè, & immediatè in die Natiuitatis Domini reliquerit particulam enim, in consecratione Corporis, vel Sanguinis, peccaret mortaliter? Et supponitur omittentem in consecratione particulam enim, in cæteris diebus ? Missis non peccare mortaliter, secluso scandalo & contemptu. Sed quid est dicendum, si prædictæ tres Missæ in die Natiuitatis Domini non dica[n]tur successinè, & immediatè vna post alteram, sed prima dicatur post mediam noctem, altera...
- PDF 134 224. An in forma consecrationis Eucharistiæ, si deseratur verbum est, dicenso Hoc corpus meum, valida sit consecratio? Et an grauissimè peccet, qui ipsum verbum est, non exprimeret? Et docetur in consecrationis corporis, & sanguinis Christi esse de substa[n]tia ipsius formæ, ac de necessitate Sacramenti verbum est, nec posse substitui aliud verbu[m], v. g. siat, conuertatur, loco illius. Et quid est sentiendum de assertione nouatorum asserentium satis esse ad consecratione[m] verba ista, accipite, &...
- PDF 135 225. An sit valida consecratio, si Sacerdos loco illorum verborum, Hoc est Corpus meum, dicat, Hoc corpus est meum, vel meum est hoc corpus? Et de aliis variationibus verborum consecrationis agitur. Et notatur non esse peccatum mortale deserere ex forma consecrationis particulam enim, dummodo non efficiatur ex contemptu, secus autem si omitteretur aliqua ex particulis essentialibus, in quo casu notatur non solùm adesse peccatum mortale contra præceptum naturale in eadem materia Religionis, quis facit...
- PDF 136 226. An si Sacerdos loco verborum consecrationis, Hoc est Corpus meum, dicat, Hic est Corpus meum, validè consecraret? Et de aliis multis mutationibus verborum consecrationis agitur. Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 77. ibid.
- PDF 136 227. An si Sacerdos loco illorum verborum, Hoc est Corpus meum, dicat, Hic est Corpus meum, validè consecraret? Et de aliis multis mutationibus verborum consecrationis agitur. Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 77. ibid.
- PDF 137 228. An si Sacerdos habeat intentionem consecrandi tantum panem, & non vinum, remaneat adhuc panis consecratus? Et infertur, quod si sacerdos vellet consecrare, & non tamen efficere Sacrificium, ita vt voluntas non offerendi Sacrificium præualeret, & esse magis efficax, an tunc nihil prorsus efficeret? Et cursim deducitiur, quod se Sacerdos prius consecrauit Calicem, quàm Hostiam, factum tenet. Ex p. 10. tr. 16. & Misc. r. res. 62. p. 137.
- PDF 139 229. An Missa, in qua Sacerdos consecrauit panem absque vino, sit verè, & propriè Sacrificium? Et an ex dicta Missa possit Sacerdos accipere consuetum stipendium? Et an præceptum consecrandi in vtraque specie sit diuinum, vel tantùm Eccelsiasticum? Et cursim deducitur, posse Papam dispensare, & de facto despensasse, vt sacrificium Missæ in sola specie panis absque vino fierit. Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 63. p. 139.
- PDF 140 230. Quidam Sacerdos consecrauit sanguinem non consecrata Hostia, postea pœnitentia ductus vult illam consecrare; quæritur, an debeat consecrare etiam aliud vinum? Et quid, si Sacerdos post consecrationem vtriusque specici aduertat Hostiam non esse ex legitima materia, sed ex hordeo, vel corrupta materia; an inquam, in tali casu sit repetenda consecratio vtriusque speciei? Et an si ante consecrationem Hositæ, & vini agnoscat Hostiam non esse triticeam, vel esse corruptam, quid est faciendum? Et cursim...
- PDF 141 231. An si in Pyxide continente plures particulas consecratas misceatur aliqua non consecrata, possit validè Sacerdos illam consecrare, si non dignoscitur? Et quid si misceatur vna gutta vini non consecrati cum vino iam consecrato? Vel an Sacerdos licitè, & validè possit consecrare sub conditione omnes particulas, vt non maneat mista consecratis illa non consecrata? Idem dicendum est de gutta vini infulsa in Calice iam consecrato. Et an Sacersos possit consecrare dimidiam partem Hostiæ, designans quam...
- PDF 144 232. An Sacerdos post consecrationem particularum possit illas ponere in Tabernaculo, vel extra Aram, qut dare alteri Sacerdoti Pyxidem, vt illas alio in Altari populo distribuat? Et an possit admitti, quod ante sumptionem Calicis detur aliis communio? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 72. p. 144.
- PDF 144 233. An toto tempore Missæ debeant particulæ consecratæ manere super Aram? Et cursim docetur, an sufficiat, vt prædictæ particulæ sint super Aram, quando consecrantur, vel debeant esse in manibus Sacerdotis illas consecrantis? Et breuissimè asseritur, posse Sacerdotem ex ipsa Hostia maiori dare partem aliquam volenti communicare, & ex minoribus sibi sumere. Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 41. ibid.
- PDF 145 234. An Sacerdos celebrans possit in aliquo casu Hostiam à se consecratam reponere in Sacratio, & ex illo particulam ex præconsecratis ab alio assumere? Et quidam Parochus nullam habens maiorem Hostiam, veritus populi scandalum aliquod, aut murmur, dum minorem Hostiam consecrasset, in eleuatione Sacramenti ostentauit alteram quandam maiorem Hostiam, quæ asseruabatur in Pyxide, vt exponeretur in die solemni populo: quæritur, an ille prudenter hoc fecerit, vel quid facere debuerit? Ex p. 5. tr. 13. &...
- PDF 146 235. An Sacerdos, sumpto iam corpore, si videt consecrasse Calicem per inconsiderationem cum sola aqua, debeat non solùm vinum apponere, sed de nouo consecrare aliam Hostiam, incipiendo ab illis verbis, Qui pridie quàm pateretur? Vel an sufficiat in tali casu statim vinum apponere, & incipere ab illis verbis, Simili modo? Et an hoc intelligatur casu, quo Sacerdos celebraret publicè, non autem secretò? Et an Sacerdos peccet mortaliter, si cui fortasse hoc acciderit, vt inopinato casu turbatus non...
- PDF 146 236. An Sacerdos, qui per errorem consecrauit solum panem, si non possit postea sine sui nota, & populi turbatione consecrare sanguinem, sit ei licitum in Sacrificium pergere sine vini consecratione? Et an Sacerdos excusetur à mortali peccato, si propter inconsiderationem naturalem, vel pertubationem sacrificium in silimi euentum non perficiat; quod & de similibus euentibus dicendum est? & est diligentur notandum, quia huiusmodi pertubatio, etiam in viris doctis accidit. Ex part. 10. tr. 12. & Misc, 2....
- PDF 147 237. Quid facere debeat Sacerdos, qui perficit sacrificium ab alio inceptum, si dubitetur Hostiam fuisse consecratam? Et an in tali casu debeat solùm incipere à consecratione, cæteris omissis? Ex part. 10. tract. 12. & Misc. 2. Res.12.
- PDF 147 238. An si Sacerdos moriatur post consecrationem, si adsit alius Sacerdos, teneatur sub peccato mortali perficere sacrificium? Et in tali casu, an hoc facere debeat Sacerdos, etiamsi non sit ieiunus, aut sit excommunicatus, aut irregularis? Et quid in tali casu est faciendum, si quando Sacerdos moritur, vel infirmatur, iam consecrauerat vnam speciem? Et quid est agendum si constet Sacerdotem esse mortuum in Missa, & non constat, in qua parte Missæ mortuus fuerit? Et aduertitur in prædictis casibus, quod...
- PDF 148 239. An si Sacerdos moriatur post consecrationem corporis Christi, possit alius Sacerdos sequenti die Sacrificiu perficere? Et an deficiente Sacerdote post consecrationem Hostiæ, alius qui prædictum Sacrificium perficere potest, debeat esse ieiunus, & possit celebrare contritus, si desit copia Confessarij; & vt consecret Calicis vinum, & prosequens sumat vtramque speciem? Et aduertitur de officio Veneris Sanctæ, quod in illo die non integratur, nec perficitur Sacrificium, cum vtraque species fuerit die...
- PDF 149 240. An si Sacerdos moriatur post sumptam speciem panis, debeat alius perficere Sacrificium, & sumere panis, debeat alius perficere Sacrificium, & sumere tantum species sanguinis, vel quid est faciendum? Ex p. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 15. p. 149.
- PDF 150 241. An deficientibus particulis, poßit Sacerdos partem Hostiæ alteri præbere? Ex p. 2. tr. 14. res. 37. p. 150.
- PDF 150 242. An ad communicandum fidelem ob solam deuotionem Sacerdos possit frangere Hostiam? Ex part. 3. tr. 4. Resol. 34.
- PDF 150 243. De casibus particularibus, in quibus Sacerdos potestdare partem suæ Hostiæ communicaturo. Et an Sacerdos peccet mortaliter, si sine causa partem suæ Hostiæ laicis communicaturis præbat? Ex p. 10. tract. 11. & Misc. 1. Res. 70.
- PDF 151 244. An si in campo particula non inueniatur, possit Sacerdos dare partem suæ Hostiæ moribundo? Et an hoc etiam in aliis casibus extra periculum mortis liceat dummodo retionabilis causa subsit, vt si quispiam magna deuotione ad Eucharistiam accederet, & non esset formula, quæ illi porrigi posset, &c. Et docetur Sacerdotem non peccare mortaliter, qui cum particulam communicaturo porrigere facilè posset, dat partem parum ex sua Hostia consecrata. Ex p. 5. tr. 3. res. 54. p. 151.
- PDF 152 245. An Sacerdos, finita Missa, si in Sacristia inueniat aliquod fragmentum in Patena, vel Calice, possit illud sumere? Et an ex accidenti, quando Reliquiæ non possunt conseruari sine naiori irreuerentia; in ea enim circumstantia non solum Reliquiæ præsentis Sacrificij, sed etaim præteritorum absumi possunt ab ipso Sacerdote non ieiuno, etaim postquam à multo tempore ab Altari recessit? Ex p. 3. tr. 4. res. 45. p. 152.
- PDF 152 246. An Sacerdos, finita Missa, si in Sacristia sacris vestibus adhuc non spolitatis inueniat aliquod fragmentum in Patena, vel Calice, possit illud sumere? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 43. ibid.
- PDF 152 247. An liceat Sacerdoti in Sacristia, dum adhuc sacris vestibus est indutus, sumere Reliquias Hostiæ inue[n]tas in Calice? Et cuius qua[n]titatis esse oporteat huiusmodi Reliquias? Et an si celebra[n]s sumpto sanguine, videat particula[m] Hostiæ i fundo Calicis, possit digito deducere particulam ad labium Calicis, & sumere ante purificationem, vel remoto serupulo possit vnà cum purificatione illam deglutire? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 6. res. 17. ibid.
- PDF 153 248. An liceat Sacerdoti post ablutionem sumptam consumere particularum fragmenta, si in alia Missa fuerunt ab alio Sacerdote præconsecrata? Ex quo infertur, quod si pars aliqua Eucharistiæ, quæ in Pyxide seruatur, inter communicandum populum in linteum, vel corporale Altaris ceciderit, etiamsi sit minimæ quantitatis, non potest à Sacerdote sumi post ablutionem, sed in Sacrario reponi debet, ac conseruari. Et an laicis infirmis post assumptam Hostiolam simul cum ablutione, vel paulò post liceat Reliquias...
- PDF 153 249. An Sacerdos inueniens fragmentum Hostiæ ex Sacrificio alterius Sacerdotis, teneatur reponere illud in Sacrario, vel possit illud assumere? Et wuid si Sacerdos, finita iam Missa, & reuersus ad Sacristiam, inueniat aliquas Reliquias ex his, quas consecrauerat, possitne illas adhuc sumere? Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 36. aliàs 37. ibid.
- PDF 154 250. Subduntur alia practicabilia circa Eucharistiam. Primò, an si Sacerdos, finita iam Missæ, & reuersus ad Sacristiam, adhuc sacris vestibus indutus inueniat aliquas Reliquias, & particulas ex his, quas consecrauerat, remanentes in Patena vel Calice, possit adhuc illas consumere? Secundò, an qui edens, vel bibens in dubio, an sit audita hora dupdecima noctis, possit sequenti die Missam dicere, vel communicare? Idem est dicendum de illo, qui assumens aquam ad os abluendum dubitat, an aliquam guttam...
- PDF 155 Tractatvs II. De Præcepto Diuino, & Ecclesaistico Sacræ Communionis; atque de cæteris aliis quotidianis Communionibus, & etiam pro articulo mortis. p. 155.
- PDF 155 1. An Sacramentum Eucharistiæ sit necessarium necessitate medij ad salutem, itavt detur præceptum diuinum positiuum sumendi hoc Sacramentum? Ex quo infertur primò, præceptum diuinum Eucharistiæ sumendæ obligare in articulo mortis, etiamsi mors sit violenta, & authoritate iudicis inflicta? Sefundò, in reliqua vita toties quoties tali remedio opus est ad perseuerandum in statu gratiæ? Tertiò, quando quis prudenter putat se non amplius habiturum commoditatem in tota vita Eucharistiam sumendi? Et obiter...
- PDF 156 2. An si non adesset præceptum sumendi Eucharistiam, potuisset quis saluari, si non haberet propositum illam recipiendi? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 28. p. 156.
- PDF 156 3. An Hæretici teneantur præcepto communicandi singulis annis, contento in cap. omnis vtriusque sexus, de pœnit. & remiss. Et cursim docetur, omnes fideles baptizatos comprehensos esse in præcepto dicti cap. & tantum excludi ab ipso Infideles? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 33. aliàs 32. ibid.
- PDF 157 4. An præceptum sumendi Eucharistiam obliget Infideles? Et quid de præcepto confessionis? Et an verò Hæretici obligentur præcepto confitendi singulis annis? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 81. p. 157.
- PDF 157 5. An pueri tempore, quo sunt capaces recipiendi Sacramentum Pœnitentiæ, sint etiam capaces recipiendi Sacramentum Eucharistiæ? Et cursim docetur, quod pueri non obligantur ad Communionem vsque ad12. annum? Sed infertur peccare Parentes puerorum, & Confessarios non sinentes illos communicare statim ac peccare norunt? Et docetur, quod pueri non communicantes in Paschate, nec excommunicatione, nec pœnis canonicis ligantur vsque ad 14. annum? Ex part. 3. tract. 6. & Misc. res. 70. ibid.
- PDF 158 6. An pueri tempore, quo sunt capaces recipiendi Sacramentum Pœnitentiæ, sint etiam capaces recipiendi Eucharistiam? Et obiter docetur ad lucrandum Iubilæum pueros, qui possunt confiteri, esse etiam ad Sacramentum Eucharistiæ admittendos. Ex p. 3. tract. addit. res. 19. p. 158.
- PDF 158 7. An si ex incuria Sacerdotis, dum alios communicat, porrigeret Eucharistiam infanti genuflexo non habenti vsum retionis, reciperet gratiam? Et resolutio huius quæstionis pendet ex illa, an infantes ante vsum rationis sint capaces fructus spiritualis, quem Eucharistia ex opere operato confert? Et an antiquitus fuerit consuetudo in Ecclesia in variis Prouinciis conferendi Eucharistiam infantibus? Et an si puer, aut amens nunquam doli capaces inueniant casu Eucharistiam, & comedant, accipiant gratiam...
- PDF 159 8. An qui præuidet impedimantum futurum, vt in tampore Paschatis Eucharistiam accipere non possit, teneatur præueniens, non sequto impedimento tempore ab Ecclesia constituto, teneatur iterum communicare? Et asseritur, quod qui præuidet se in Paschate à communione impediendum iri, non tenetur tempus præscriptum præuenire, dummodo intra eum annum semel communicauerit? Ex p. 3. tr. 4. res. 42. p. 159.
- PDF 160 9. An qui indigne in Paschate sumpsit Eucharistiam, incurrat in excommunicationem latam ab Ordinario contra transgressores præcepti Communionis? Ex p. 3. tract. addit. res. 14. p. 160.
- PDF 160 10. An si quis in Paschate Eucharistiam non sumpsit, teneatur postea quamprimùm communicare? Ex p. 3. tr. 4. res. 41. ibid.
- PDF 160 11. An qui in Paschate non communicauit, teneatur statim initio sequentis anni Eucharistiam sumere? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 3. ibid.
- PDF 161 12. An qui in Paschate communicauit indignè, satisfaciat præcepto Ecclesiæ? Et an teneatur statim agere pœnitentiam, & iterum communicare? Ex p. 3. tr. 4. res. 43. p. 161.
- PDF 161 13. An præceptum annuæ Communionis adimpleatur per sumptionem indignam Eucharistiæ? Ex quo infertur, quod qui indignè communicaret, non incurreret pœnas, vel censuras Eccelesiastcas, quæ contra transgressores huius legis imponerentur. Et an præuidens te impediendum esse à Communione tempore Paschali, tenearis Communionem præuenire? Et quid si post Dominicam Resurrectionis credis impediendum esse à Communione, an obligeris Hebdomada Sancta communicare? Et an si ablicubi (vt est in Hispania,) adsit...
- PDF 162 14. An excommunicati, suspendi, & interdicti excusentur à præcepto annuæ Communionis? Et an si possint absolui, & nolint absolui eo fine, vt non communicent sumeret Eucharistiam vno, aut altero die ante, aut post præcepti, adhuc satisfaciat præcepto? Et an qui non communicauit in illis quindecim diebus assignatis ab Ecclesia pro adimplendo præcepto annuæ Communionis, teneatur ampliùs communicare? Vel an elapso anno, teneatur etiam sub præcepto communicare? Et an si quis communicauit ex deuotione in...
- PDF 163 15. An si quis in Paschate sumat Eucharistiam in Ecclesia Cathedrali, satisfaciat præcepto? Ex p. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 65. aliàs 64. p. 163.
- PDF 164 16. Quidam conuersus, seu laicus Religiosus sumpsit tempore Paschali Eucharistiam à Sacerdote suæ Religionis simul cum ipso commorante in viridario eiusdem Religionis, quæsierunt an satisfaceret præcepto annuæ Communionis? Quod es quærere, an Regulares qui communicant more laico, teneantur vt impleat præceptum Paschalis Communionis, illam sumere de manu proprij Prælati, cum ipse sit proprius Sacerdos ipscrum? Et docetur Regulares posse minstrare Eucharistiam pro præcepto Ecclesiæ aduenis, & peregrinis,...
- PDF 165 17. An Regulares ex priuilegio possint ministrare laicis Eucharistiam pro adimplendo præcepto annuæ Communionis? Et quid pro aduenis, & peregrinis? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 4. p. 165.
- PDF 166 18. Referuntur aliquæ opiniones circa Regulares in ordine ad administrandam Eucharistiam sæcularibus tempore Paschatis, & in articulo mortis, & etiam familiaribus, & seruitoribus actualiter sibi seruientibus, & intra Monasterium commorantibus, & etiam extra Monsterium degentibus? Ex p. 11. tract. 2. & Misc. 2. res. 16. p. 166.
- PDF 168 19. An Sacerdos Regularis tempore Paschali poßit ministrare Eucharistiam sæcularibus, vt adimpleant præceptum Ecclesiasticum annuæ Communionis? Ex p. 2. tr. 14. res. 73. p. 168.
- PDF 168 20. An sæculares satisfaciant præcepto Communionis Paschalis, si sumant Eucharistiam in Ecclesiis Regularium? Et explanatur, priuilegia Regularium non interire per non vsum, nisi post centum annos? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 58. ibid.
- PDF 170 21. An Regulares virtute suorum priuilegiorum possint ministrare Eucharistiam vagis, aduenis, & peregrinis in die Paschatis ad implendum præceptum annuæ communionis? Vel an teneantur supradicti confluere ad Ecclesiam cathedralem, & Matricem pro adimplendo præcepto communionis? Et notatur, quod seruis, & die Paschatis possunt Religiosi ministrare Eucharistiam, Extremam-Vnctionem, & Confessionem. Et idem dicendum est de famulo coniugato, qui nocte dormit extra conuentum, an si intra conuentum si in...
- PDF 170 22. An Regulares possint sine incursione censurarum ministrare Eucharistiam in die Paschatis ad implendum præceptum Equitibus Ierosolymitanis, D. Iacobi, Alcantaræ, Calatranæ, &c. Et cursim infertur idem dicendum esse de Sacramento Estremæ-Vnctionis. Et supponitur licere sub pœna excommunicationis Papalis Regularibus iure communi admininstrare Eucharistiam, & Extremam-Vnctionem sine licentia Parochi. Possunt tamen ministrare Eucharistiam extraneis Religiosis, etiam tempore Paschatis adimpletionem...
- PDF 171 23. An Episcopus poßit prohibere Regularibus, ne ministrent Sacramentum Eucharistiæ in die Paschatis? Et notatur per diem festum Paschatis Resurrectionis Dominicæ non intelligi solum diem Paschatis, sed totum tempus, quo currit præceptum Ecclesiasticum annuæ Communionis. Et an fuerit vsu receptum privilegium Regularibus concessum, vt poßint ministrare sæcularibus Eucharistiam vt impleant præceptum Communionis? Et notatur, quod Iejuitæ habent amplissima priulegia circa Confessionem,...
- PDF 173 24. An si quis sumpserit Viaticum, v. g. Feria secunda Hebdomadæ Sanctæ, si postea non moriatur extra tempus Paschale, vel conualenscat, teneatur iterum Eucharistiam sumere ad satisfaciendum præcepto annuæ Communionis. Et wuid, si in prædicto casu, vna die ante Dominicam Palmarum talis infirmus sumpserit Viaticum, an detur paruitas materiæ in isot casu, ita vt illa Communione satisfaciat etiam præcepto Paschalis Communionis? Et infertur, quod si Petra in pœnitentiam iniun geretur, vt intra quindecim dies...
- PDF 173 25. An Sacerdos, qui ministrat aliis cum peccato mortali in Missa, vel extra Misssam Sacram Eucharistiam, peccet mortaliter? Ex p. 2. tr. 14. res. 23. ibid.
- PDF 174 26. An qui ministrat Eucharistiam in peccato mortali, peccet mortaliter? Ex p. 3. tr. addit. res. 5. p. 174.
- PDF 174 27. Quidam Sacerdos Capellanus cuiusdam Parochiæ existens in peccato mortali ministrauit per multos menses ægrotis Sacram Eucharistiam: quæritur an toties in tali administratione peccauerit mortaliter? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 13. ibid.
- PDF 174 28. An qui ministrat Eucharistiam peccatori, peccet duplici peccato? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 103. ibid.
- PDF 174 29. An in dubio, vtrum peccator sit publicus, vel occultus, danda sit ei Eucharistia? Ex p. 4. tr. 3. res. 54. ibid.
- PDF 174 30. An si Sacerdos sciat ex confessione aliquod delictum alicuius non emendatum, si occultè petat Eucharistiam, sit illi deneganda? Et deducitur, quod Sigillum Confessionis ita obligat, vt finita ea, neque cum ipso pœnitente possumus amplius de illa loqui, sed neque etiam vultu, aut factis exprobrare peccata illius possumus. Ex p. 3. tr. 4. res. 46. ibid.
- PDF 175 31. An liceat ministrare peccatori scienti, & petenti sibi dari Mostiam non consecratam ad sacriligium ipsius, & graue damnum vitandum? Et an debeat in tali casu propenere Hostiam consecratam, ita vt Hostia non consecrata nec videatur, nec adoretur; vel possit Sacerdos saltem simulare se Eucharistiam in os illius immitttere, licèt ad hoc facere non teneatur? Ex part. 4. tr. 4. & Misc. res. 47. p. 175.
- PDF 175 32. An possit aliquis a accedere ad Eucharistiam, vt non accipiat gratiam, neque peccatum commitat? Et insertur, quod quamuis hoc Sacramentum per se primi non sit institutum à Christio ad conferandam primam gratiam, sed ad conferendum augmentum illius, tamen in duobus casibus illam conferre, & peccatum mortale remittere, ac dolere potest. Ex part. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 98. ibid.
- PDF 176 33. Quando communicanti confertur gratia sacramentalis? Et pro praxi huius quæstionis proponuntur diversi casus in textu huius Resolutionis. Et notatur Eucharistiam non causare gratiam toto tempore, quo est in stomacho, sicut nec toto tempore manducationis? Etiamque aduertitur, nullo modo aliquem recipere maiorem gratiam, quia sumit maiores, aut plures Hostias. Ex part. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 96. p. 176.
- PDF 176 34. An detur maior gratia sumenti duas species, quàm sumenti vnam? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 97. ibid.
- PDF 177 35. An Sacerdos sumentes speciem corporis, & sanguinis Christi, recipiant maiorem gratiam quàm laici sumentes tantum corpus Christi? Et an si accidat, quod Sacerdos ponat obicem in sumptione corporis Christi, si ante sumptionem sanguinis redditur in gratia, ex. sumptione sanguinis recipiat gratiam? Ex p. 5, tr, 13, & Misc. 1. res. 29. p. 177.
- PDF 177 36. De communione quotidiana? Et notatur non esse Definitum iure Diuino positiuo, an sæpius vno die liceat communicare; sed tantum Ecclesia prohibet Communionem iterari eodem die? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 15. ibid.
- PDF 179 37. An Eucharistia possit sumi quacunque hora diei? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 22. p. 179.
- PDF 179 38. An Sacerdos existens in peccato mortali possit sine peccato mortali sumere Eucharistiam, ne perueniat in manus Hæreticorum, non tamen sumendo illam, sicut sumut fideles, nempe communicando, sed solummodo abscondendo, ac si in aliquo foramine reconderet? Et notatur, quod si periculum sit, vt Eucharistia perueniat, quod si periculum sit, vt Eucharistia perueniat, vel malè tractetur ab Hæreticis, vel Infidelibus, possit sumi à non ieiuno, etiam laico, si Sacerdos desit? Et an etiam...
- PDF 181 39. An Sacerdos extra casum necessitatis possit pro deuotione tantum, si non adsit alius Sacerdos, administrare sibi Eucharistiam, secluso scandalo? Idem est dicendum de Diacono, si non adsit Sacerdos, vel alius Diaconus, qui illi ministrent Eucharistiam ex deuotione. Et in prædicto primo casu, præsente Diacono, an debeat Sacerdos potius Eucharistiam sumere ex manibus Diaconi, quàm ex propriis? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. r. 42. p. 181.
- PDF 182 40. An Sacerdos possit communicare seipsum extra Missam? Et an hoc non solum in casu necessitatis, sed etiam deuotionis causa? Et in talibus, si adsit Diaconus, an possit Sacerdos communicare se ex eo, quod Sacerdos debet propriis manibus se ipsum communicare, quando Diaconus illi Sacrementum defert tempore mortis? Ex p. 2. tr. 14. res. 53. p. 182.
- PDF 182 41. An dictus Sacerdos in tali casu possit se communicare qualibet hora diei post meridiem? Ex p. 2. tr. 14. ref. 54. ibid.
- PDF 182 42. An Sacerdos corpus Christi ab alio Ministro pro deuotione, seu in die Parasceues sumens debeat stolam Ecclesiastico præcepto adhibere, ca. Eccles. distinct. 23. Et an huiusmodi Decretum si vsu abrogatum? Ex p. 2. tr. 14. res. 20. ibid.
- PDF 182 43. An recipiens Eucharistiam contra præceptum aliquod humanum committat duo peccata, vnum contra prohibitionem illam, alterum quia communicat indigne? Et an hæc circumstantia sit explicanda in confessione? Et deductiur, an dupliciter peccet, qui se ingurgitat, quo tempore erat indictum ieiunium; nam & temperantiam, & Ecclesiasticam ieiunij legem violat? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 62. ibid.
- PDF 183 44. An qui accedit ad communionem cum distractione voluntaria, aut cum affectu alicuius peccati venialis, communicando peccet venialiter? Ex p. 3. tr. 4. r. 31. p. 183.
- PDF 183 45. An quis possit in die Veneris Sanctæ communicare? Et notatur licere indiscriminatim omnibus Sacerditibus in die Saccathi Sancti priuatim celebrare, & ante solemnem, poterit Missam Sancti in ea die contingentis, aut votiuam aliquam celebrare? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 237. ibid.
- PDF 184 46. Quidam Episcopus volebat punire Parochum, qui ministrauit Eucharistiam aliquibus in die Veneris Sanctæ, quæsiuit à me Antistes ille, quid sentirum? Et quæritur, an sit licita administratio Eucharistiæ in die Parasceues, secluso scandalo? Et notatur, non posse Episcopum punire Sacerdotem, qui secluso scanndalo, & secretò Missam priuatam dixit in Sabbatho Sancto. Et an sit necessaria licentia Episcopi, & quanam hora dicenda sit? Et an nemini licitum sit Feria quinta in Cœna Domini post finitum...
- PDF 185 47. An laici in Missa Natiuitatis Domini, quæ post mediam noctem canitur, vel in aliis, quæ statim postea dicuntur, possint Sacram Eucharistiam sumere? Et cursim docetur sacram Sommunionem posse recipi qualibet hora diei, etiam post meridiem. Et aduertitur Regulares ex priuilegio celebrando fermè tribus horis ante auroram, posse tunc in suis Mißis, si velint, licitè laicis Sacram Eucharistiam ministrare. Ex part. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 43. p. 185.
- PDF 185 48. An si quis post pollutionem voluntariam, vel fornicationem postea confiteatur, peccet tamen venialiter sumendo Eucharistiam intra vnum diem sine aliqua iusta causa? Et an si peccatum accedere ad recipiendum Sacramantum Eucharistiæ ante diem integrum post quodcumque peccatum mortale, etiam si homo sit de illo contritus, & confessus? Ex p. 3. tr. 4. res. 30. ibid.
- PDF 186 49. An post pollutionem voluntariam, si eodem die pœnitens confiteatur, faciat contra consilium Rubricæ Missalis sumendo Eucharistiam, & peccet venialiter? Ex part. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 65. p. 186.
- PDF 186 50. Vtrum sit licitum coniugatis die habitæ copulæ Eucharistiam sumere, vel sit minus, vel magis expediens? Et docetur ex Sancio, quod habenti pollutionem nocturnam non est consulendum abstinere ab Eucharistia suscipienda, præsertim si causa non fuisset voluntaria, imò etiamsi fuisset voluntaria, vel fornicationem aliquis noctu commisset, & ab ea confiteretur. Etiamque infetur inualidum esse votum de non communicando die habitæ copulæ. Et an supposito, quod quis nolit curare distractionem expellere,...
- PDF 187 51. An sit culpa venialis eodem die Communionis ad vxorem accedere voluptatis causa? Et an sit culpa venialis accedere ad Eucharistiam post pollutionem, aut copulam carnalem, quam aliquis absque peccato mortali passus fuerit, vel habuerit? Et an saltem sit peccatum veniale accipere Eucharistiam absque alia iusta causa post pollutionem voluntariam, aut fornicationem noctis præcedentis, etiam confessione præmissa? Et quid si adest menstruum, aut lepra? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 34. aliàs 33. p. 187.
- PDF 188 52. An post susceptam Eucharistiam in eadem die sit peccatum veniale petere debitum causa captandæ voluptatis? Et an sit eadem ratio de capula habita ante sumptionem Eucharistiæ? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 14. p. 188.
- PDF 188 53. An Sacerdos chiraga impeditus possit ministrare Euchcharistiam non pollice & indice, sed aliis digitis? Et de aliis dubiis circa ministrationem Eucharistiæ agitur. Primò, an Sacerdos ministrans Eucharistiam extra Missam omittendo cæremonias, vt luminis accensi, confessionis generalis, absolutionis venialium, &c. peccet mortaliter. so ansque vlla causa illas cæremonias omittat? Secundo, an Sacerdos possit deferre Eucharistiam moribundo valde festinanter currendo? Tertiò, an Sacerdos possit vehi equo...
- PDF 189 54. An si cadat super barbam alicuius Hostia, vel fragmentum, sit ipsa barba lauanda? Et quid, si singuis cadat super barbam Sacerdotis? Ex p. 10. tract. 12. & Misc. 2. res. 10. p. 189.
- PDF 190 55. An si particula super manum, v. g. communicantis, sint virtute Rubricæ Missalis manus lauandæ, & aqua in Sacrarium infundenda? Et quid, si cadat super vestem Monialis, vel in terra, tabula, panno prophano, vel aliqua alia re, vel super barbam communicandi, vel si laicus particulam sustulerit è terra, &c. Et quid est faceindum, si in supradictis locis, & partibus ceciderit aliquid è sanguine? Et quid, svex Hostia, vel Sanguine aliquid ceciderit in panno sacro, videlicet super maniculam Albæ, Mappam...
- PDF 191 56. An dubius, si sit duodecima hora noctis, comedat, possit manè communicre; vel si sit dubius, si comederit post mediam noctem? Ex quibus infertur non solum in materia strictæ, & propriæ iustitiæ, sed etiam in aliis materiis esse meliorem conditionem poßidentis, quando superuenit dubium? Ex part. 10. tract. 12. & Misc. 2. res. 17. p. 191.
- PDF 192 57. An detur paruitas materiæ respectu temporis excusans à mortali, si quis comedat post mediam noctem, & postea sumat Eucharistiam? Et dubitatur, quantum temporis in tali casu poßit haberi pro minimo? Et aduertitur, quod cum media nox sit tunc & completus antecedens dies, quando Sol incipit ascendere ad nostrum hemisphærium, si quis noctu ex aspectu stellarum, vel aliunde sciret cognoscere eandem mediam noctem, & tempus peruum illud, in quo sol nostro hemisphærio accedere incipit, licet ante illud...
- PDF 194 58. An in articulo mortis tempore pestis teneatur? Parochus Eucharistiam infirmis ministrare? Ex p. 5. tr. 3. res. 53. p. 194.
- PDF 194 59. An Sacerdos mutus possit tempore necessitatis Eucharistiam aliis ministrare? Ex part. 5. tr. 6. res. 18. ibid.
- PDF 194 60. An in articulo mortis, si alius non adsit, possit sumi Eucharistia à Sacerdote excommunicatio nom inatim, vel publico clerici percussore? Ex p. 5. tract. 3. res. 49. ibid.
- PDF 195 61. An in articulo mortis absente Parocho, si periculum est in mora, licitum sit Religiosis ministrare Viaticum? Et an in tali casu, adueniente Parocho, teneatur infirmus iterum Eucharistiam ab illo recipere? Et supponitur, quod Religiosi contrahunt Papalem excommunicationem, qui Clericis, aut laicis Sæcramentum Extremæ. Vnctionis, vel Eucharistiæ ministrant, vel matrimonium eorum solemnizant, non habita prius Parochi licentia speciali. Sed notatur primò hoc non procedere in Religioso, quantumnis in eo...
- PDF 195 62. An liceat Regularibus in articulo mortis præbere sæcularibus Viaticum, si absit proprius Parochus? Et an tibi ægrotanti, & ex deuötione communicanti possit Religiosus Eucharistiam ministrare, sed non possit per vicos, & plateas solemniter deferre Eucharistiam? Et notatur, quod solis Religiosis Clericos, aut laicos communicare præsumentibus est statuta excommunicatis ipso facto incurrenda, soli Sedi Apostolicæ reseruata, ad quam non incurrendam sufficit quæcumque ignorantia, vel causa probabilis...
- PDF 196 63. An in articulo mortis Regulares possint ministrare Viaticum suis familiaribus sine licentia Parochi? Idem est de Sacramento Extremæ-Vnctionis. Et quid est dicendum de aliis quibuscumque infirmis, etiam in mortis articulo constitutis vbique, an in casu necessitatis possint Regulares illis supradicta Sacramenta ministrare? Ex p. 5. tr. 3. res. 52. p. 196.
- PDF 197 64. An Sacerdos in articulo mortis deveat sibi ipsi ministrare Eucharistiam, si Diaconus adsit, vel an Diaconus possit propriis manibus in os Preybyteri Eucharistiam immittere? Ex p. 5. tr. 3. res. 48. p. 197.
- PDF 197 65. An si non extet Sacerdos, sed tantum Diaconus, possit iste in magno Festo Eucharistiam sibi, & aliis ministrare. Non est dubit andum in extrema neceßitate, seu in articulo mortis posse Diaconum Viaticum ministrare. Et docetur, quod si Parochus, vel Episcopus, imò Summus Pontifex ex iniquitate nollet concedere facultatem Diacono, vt in articulo mortis communicet agrotum, posset in tali casu Diaconus deferre Sacramentum infirmo moribundo ex voluntate, & commissione Christi. Sed quid est dicendum de...
- PDF 189 [i. e. 196] 66. An in casu extrema necéssitatis, si Minister idoneus non adsit. poßit laicus se ipsum communicare? Et in articulo mortis, & in dicto casu, an possit laicus aliis Viaticum ministrare? Et notatur, quod si magnum Festum adsit, & Sacerdos sacrificare non posset, possit quidem in tali casu, scandalo cessante, ex Sacrario Eucharistiam accipere, & seipsum communicare, si alius Sacerdos non adsit, & hoc etiam præsente Diacono? Ex p. 3. tr. 4. res. 47. p. 198.
- PDF 187 [i.e. 197] 67. An laicus in articulo mortis, si Sacerdos non adsit, possit seipsum communicare, & alios? Et deducitur quod propter periculum irreuerentiæ potest laicus Eucharistiam tangere, ne Eucharistia veniat in manus Infidelium, &c. Et docetur laicum ministrantem in tali casu Ecuharistiam moribundo in statu peccati mortalis non peccare mortaliter, nec etiam Sacerdotes ministrantes Eucharistiam in peccato mortali, non peccare mortaliter. Et cursissimè infertur, an Sacerdos possit sine veste sacra, & extra...
- PDF 187 [i.e. 197] 68. An si sit præsens Parochus, vel alius Sacerdos, & nolint communicare infirmum existentem in periculo mortis, possit laicus, supradictis renuentibus, & prohibentibus, infirmo Sacram Communionem porrigere? Et an in hoc casu Diacono tantùm, & non laicis hoc permissum sit? Et docetur non posse fieri legem, qua statuatur, quod neque in casu necessitatis extremæ possit laicus Eucharistiam ministrare. Et infertur, quod Regularis, vel alius Sacerdos possit ministrare infirmo Viaticum, si Parochus præsens...
- PDF 201 69. An qui sumpsit Eucharistiam tempore Paschatis, teneatur sub mortali illam sumere in articulo mortis? Et notatur, quod adest præceptum diuinum, quod obligat sumendi Eucharistiam tempore mortis, etiamsi tempore Paschatis fuerit sumpta. Ex p. 5. tr. 3. res. 42. p. 201.
- PDF 202 70. Infirmus in articulo mortis quonam præcepto teneatur Viaticum sumere, & si illud non sumat, an peccet tantùm venialiter? Et an infirmus, qui semel Eucharistiam sumpsit in anno, si illam in mortis articulo omittat ex negligentia, peccet? Et quæritur, quando ergo lex diuina suscipiendi Eucharistiam, si non in mortis articulo, obliget? Et pro praxi huius cltimæ difficultatis alij casus addunctur in §. Quandoman, huius Resolutionis. Et notatur, etiam seclusa...
- PDF 203 71. An qui paulò ante, v. g. 8. vel 15. dies communicauerit, teneatur iterum in articulo mortis communicare? Ex p. 5. tr. 3. res. 41. p. 203.
- PDF 204 72. Quidam infirmus antequam in mortis periculum incidit, Sacram Eucharistiam ex deuotione sumpsit: quæritur, an teneatur iterum communicare? Et an qui in Pascha communicauit, si in articulo mortis non communicet ex negligentia quadam sine contemptu, peccet mortaliter? Et cursim docetur, non esse mortale omittere Eucharistiam in articulo mortis, nisi adsit contemptus? Ex p. 3. tr. 4. res. 40. p. 204.
- PDF 204 73. An qui sumpsit Eucharistiam mane, & post prandium incidit in periculum mortis, possit iterum Eucharistiam sumere? Et an qui paulò ante articulum mortis sumpsit Eucharistiam, maneat liber ab obligatione præcepti sumendi Eucharistiam pro eo articulo? Ex p. 4. tr. 4. Misc. res. 197. ibid.
- PDF 204 74. An qui mane communicauit, vel Missam dixit, & postea eodem die incidit in periculum mortis, possit adhuc non ieiunus Sacrum Viaticum sumere? Et an in tali casu non solum possit, sed teneatur talis, sine violenta? Et an sit præceptum diuinum de sumenda Eucharistia in articulo mortis, vel an hoc præceptum non sit diuinum? Et asseritur, quod quando concurrunt duo præcepta, maius præpponderat, & est anteponendum, vt est in supradicto casu,...
- PDF 206 75. An qui mane Missam dixit, vel Sacram Eucharistiam sumpsit, si post prandium incidat in articulum mortis, possit eodem die iterum communicare? Et notatur in articulo mortis toties ex præcepto Eucharistiam esse sumendam, quoties post sumptionem amissa est gratia per peccatum mortale. Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 18. p. 206.
- PDF 207 76. An qui in articulo mortis sumpsit Viaticum, teneatur iterum illud sumere, si peccauit mortaliter? Ex p. 5. tract. 3. res. 43. p. 207.
- PDF 207 77. An si quis in articulo mortis recipiat à Parocho Viaticum, & postea lapsus est in peccatum, si iterum illud peteret, deberet Parochus ministrare? Ex explanatur, quando in eadem infirmate possit infirmo non ieiuno, qui recipit Viaticum, iterum Sacrum Viaticum ministrari? ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 17. ibid.
- PDF 208 78. An reus ad mortem damnatus, si pridie Eucharistiam ex deuotione sumpsit, possit in ipso die supplicij denuo illam sumere, si cibum ex inaduertentia sumpsit, si postea pœnitens facti vellet communicare? Et docetur sanum damnatum ad mortem, si iudex nollet expectare, posse, imò debere Eucharistiam non ieiunum accipere eodem die supplicij, si ieiunus non possit. Sed aduertitur eodem die plectendum capite teneri ieiunare,...
- PDF 208 79. An ille, cui Princeps iubet mortem inferri eadem die absque dilatione, sit communicandus etiam non ieiunus? Et notatur non esse necessarium tempus viginti horarum inter sumptionem Eucharistiæ ministrari damnatis ad patibulum ante vncm horam mortis. Et an quamuis pridie ad mortem esset sumpta Eucharistia à damnato, si tamen deuotionis causa ipso die mortis vellet iterum se communicare, esse magis pium illi Eucharistiam dare,...
- PDF 209 80. An damnato ad mortem sit danda Eucharistia, etiamsi non sit ieiunus? Et quid si post horam ad patibulum esset ducendus? Et notatur, quod quamuis pridie ad mortem esset sumpta Eucharistia à damnato, si tamen deutionis causa ipso die mortis vellet iterum communicare, minus pium esset communionem impedire, quàm Eucharistiam illi dare. Etiamque aduertitur reo expectanti, vel non recusanti confessionem, & Eucharistiam, indicem...
- PDF 210 81. An aliquando licitum sit deferre Viaticum moribundo absque stola, superpelliceo, & lumine? Et notatur, quod minores Ordines, Extrema-Vnctio, Confirmatio, & Matrimonium possunt sine lumine administrari sine lethali culpa. Et docetur Sacerdotem Chiragra laborantem, & pollice, ac indice impeditum non posse aliis digitis Sacram Eucharistiam apprehendere, & porrigere. Et aduertitur, posse parochhum præbere Viaticum infirmo in articulo mortis....
- PDF 210 82. An infirmus in articulo mortis constitutus, si commodè recipere possit, Sacrum Viaticum ieiunus, ad id teneatur? Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 16. ibid.
- PDF 211 83. An Sacerdos possit iterum, subministrare Eucharistiam infirmo, qui semel in articulo mortis sumpsit Communionem per modum Viatici non ieiunus? Ex p. 2. tr. 14. res. 75. p. 211.
- PDF 211 84. An infirmo non ieiuno periculo mortis possit sæpius Viaticum præberi? Et notatur, quod licèt infirmus expectare possit ieiunus per vnam, aut alteram horam post mediam noctem, adhuc non esse obligationem in illa intempestiua hora sumendi Eucharistiam, sed posse differri ad aliud tempus, in quo non sit ieiunus? Ex p. 5. tr. 3. res. 37. ibid.
- PDF 211 85. Quando Sacerdos iterum præbet agroto non ieiuno Sacram Eucharistiam, quænam temporis intercapedo habenda est intervnam, & alteram Communionem? Ex p. 2. tr. 14. res. 77. ibid.
- PDF 212 86. Quænam temporis intercapedo habenda sit inter vnam, & alteram Communionem, vt infirmus poßit communicare non ieiunus? Et notatur, quod si quis proximè ante medium noctis cœnauit in Dominica incidente in Vigilia Natiuitatis Domini, possit statim post medium noctis sacrificare, & communicare. Deinde licet deceat aliquo tempore post Sacram Communionem à cibo, & potu abstinere, tamen ad id nemo tenetur sub mortali, & ideo potest quis statim sine graui culpa de Sacristia ad prandium accedere...
- PDF 212 87. An infirmus non ieiunus, qui simpsit Viaticum, poßit illud iterum sumere sequenti die? Sed si aliquis curiosus inquirat, quot dies debeat superviuere infirmus, vt possit, sumpro iam Viatico, iterum communicare, vt vult Rituale? Ex p. 9. tr. 9 & Misc. 4. res. 48. aliàs 47. ibid.
- PDF 213 88. An Eucharistia danda sit in articulo mortis puero capaci retionis, & confeßionis? Et quid si dubitatur, an sint pueri doli capaces, & discernanr sufficienter hoc Sacramentum? Et an prædicti pueri ex præcepto diuino teneantur in articulo mortis communicare, quamuis non teneantur ex præcepto Ecclesiæ? Ex p. 5. tr. 3. res. 44. p. 213.
- PDF 214 89. An pueri capaces Sacramenti Pœnitentiæ teneantur in articulo mortis ex vi iuris diuini Communionem sumere? Et queritur, quando puer censeatur ad annos discretionis peruenisse, vt teneatur præcepto suscipiendi Eucharistiam? Ex p. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 50. p. 214.
- PDF 214 90. An Sacrum Viaticum possit pueris, praberi, si confessarius dubitet, an sint doli capaces? Idem est die Extrema-Vnctione? Et cursim infertur in dubio tam de comestione, quam tempore ante, & post mediam noctem, posse communicari post habitam diligentiam, manante dubio? Ex p. 10. tract. 16. Misc. 6. res. 36. aliàs 35. ibid.
- PDF 215 91. An Infidelis in articulo mortis naturali, vel violento conuersus ad Fidem statim post Baptismum, sit communicandus? Ex part. 5. tr. 3. Res. 45.
- PDF 215 92. An mutus & surdus à natiuitate sit in articulo mortis communicandas? Ex part. 5. tr. 6. Res. 6.
- PDF 216 93. An non solùm in articulo mortis, sed etiam in vita surdus, & mutus, à natiutate sit communicandus? Et quid si sciat scribere? Et deducitur, an muti, & surdi à natiuitate teneantur confiteri, & sint absoluendi? Et asseritur habentes vsum rationis, sed debilem, & imperfectum, vt sunt quidam Æthiopes, & semi-fatui, secluso irreuerentiæ periculo, admittendos esse ad Communionem non solùm in articulo mortis, sed debilem, & tui, secluso irreuerentiæ periculo...
- PDF 217 94. An Sacerdos possit præbere Viaticum infirmo deliranti qui propter febrim in amentiam incidit? Et an hoc procedat, quando infirmus potest sine irreuerentia, & periculo vomitus dictam Communionem sumere? Et aduertitur, quod in multis Decretis statuitur, vt pœnitentia non negetur phreneticis, si constiterit prius confessionem desiderasse, & signa contritionis dedisse: & consequenter idem colligitur de Eucharistia; & non tamen necesse est, vt...
- PDF 217 95. An qui in amentiam, & pherenesim inciderunt sint in articulo mortis communicandi? Et notatur, quod si timeatur periculum vomitus, vel expuitionis non est illis Eucharistia porrigendat? Ex p. 5. tr. 3. res. 46. ibid.
- PDF 218 96. An Sacerdos possit aliquando in sanitate communicare prædictos amentes? Et an hæc opinio non procedat in perpetuo, & absolutè fatuis, sed in semifatuis, quibus Echaristiam in Paschate dari debeat: imo quoties Eucharistiam sibi ministrare postulauerint? Et alij quinque casus ex opinione Sancij circa sumptionem Eucharistiæ cursim adducuntur, sediam omnes magislarè in hoc tractatu sunt discullo, & explanti in suis Resulotionibus specialibus? Ex p. 2. tr. 14. res. 79. p. 218.
- PDF 218 97. An moribundo sit danda Eucharistia cum periculo vomitus? Et an si acciderit, quod infirmus nunquam vomitum passus fuerit, & sumpta Eucharistia vomitum faciat, quid est faciendum? Ex p. 5. tr. 3. res. 55. ibid.
- PDF 219 98. An in articulo mortis, si laicus non possit deglutire particulam Hositæ, ministranda sit ei species sanguinis? Et aduertitur, si contingat Sacerdotem sacrificantem mori post consecrationem, & ante sumptum sanguinem, nullamque adesse Sacerdotem, à quo possit assumi, posse laicum sumere sanguinem, si feruari non possit nisi cum periculo acescerent, & corrumperentur, aut in manus Infidelium deuenirent, aut aliquid simile. Ex p. 5. tract. 3 res. 34. p. 219.
- PDF 219 99. An tempore pestis licitum sit ministrare Eucharistiam infirmis in cochleari argenteo. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 114. ibid.
- PDF 219 100. An peste laboranti prope mortem liceat ministrare Eucharistiam super folium paginæ, & postea illud comburere? Ex p. 5. tr. 3. res. 50. ibid.
- PDF 220 101. An laicis infirmis Reliquiæ Sacramenti inuentæ post ablutionem tradi possint? Et quid, si ablutionem non sumpserint? Et notatur ad euitandam irreuerentiam aliquando licitum esse accipere Eucharistiam sine ieiunio, vt si prudenter timeatur, peruenturam in manus infidelium, vel hæreticorum, aut ab incendio absumi. Et quid est agendum, si esset Sacerdos non ieiununs, & laicus eieunus: vel laicus esset excommunicatus, & eieunus, Sacerdos non quidem...
- PDF 221 Tractatvs III. De Præcepto Ecclesiastico audiendi Missam in die festo.
- PDF 221 1. Qvidam sculpulis angebatur, an habuerit intentionem implendi præceptum Missæ, & dicendi Horas Canonicas: ideo benignam aliquam opinionem impensè a me postulabat. Et hoc dubium oriebatur, quia sciebat quod præter attentionem internam necessaria esset ad implendum præceptum dicendi Horas Canonicas, & andiendi Missam intentio formalis, vel virtualis, qua quis vult dicta præcepta adimplere. Ex quo deducitur qoud si quis audiat Missam ex...
- PDF 222 2. An si quis audiat Missam sine interna attentione, satisfaciat præcepto Eccelsiæ? Ex quo infertur, satisfacere eum præcepto Eccelsiæ de audiendo Sacro, qui tempore Sacri legit Horas Canonicas, ad quas obligatur. Et notatur, quod qui audit integram Missam, si simul duas partes duorum Sacerdotum audit, etiam satisfacere præcepto audiendi Missam. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 107. p. 222.
- PDF 222 3. An qui voluntariè sinde attentione interna audiret Missam, teneatur postea aliam iterum audire? Idem videtur dicendum de recitatione Officij diuine. Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 2. ibid.
- PDF 223 4. An si quis audiat Missam impositam pro pœnitentia à Confessario sine interna attentione, satisfaciat? Idem est de recitatione Rosarij à Confessario imposita, si quis sine interna attentione recitat. Et an qui audit Missam ex præcepto Ecclesiæ in diebus festiuis sine interna attentione, satisfaciat præcepto Ecclesiæ de audienda Missa diebus festiuis, si Missam dicerit cum voluntaria distractione? Et an prædictus Sacerdos peccet mortaliter, si cum voluntaria...
- PDF 224 5. Quis summo mane audiuit Missam; postea Episcopus fecit illum diem festiuum de præcepto Quaritur an teneatur audire aliam Missam? Ex quo infertur, an si quis mane communicauit, si postea in eadem dei incidat in periculum mortis, teneatur iterum sumere Eucharistiam? Et an si quis in die festino audiat Sacrum immenor præcepti, teneatur ad aliud Sacrum audiendum? Et an si quis audiret Sacrum cum positiua intentione non satisfaciendi præcepto, adhuc satisfaciat, nex teneatur ad aliud Sacrum...
- PDF 224 6. Quænam distantia ab Ecclesia excuset, vt quis non teneatur illam adire ad audiendam Missam in diebus festiuis? Et aduertitur, quod si fortè contingat in vrbe plura esse templa, & loca interdicta, longiusque distare Ecclesiam aliquam intra vrbem, vel in suburbiis liberam ab interdicto, tenebuntur etiam fœminæ delicatæ, & alicuius authoritatis, seclusa graui cœli intemperie eò ire, vt in die festiuo audiant Missam. Ex p. 10. tr. 11. & Misc. 1. res. 8. ibid.
- PDF 225 7. An distantia vnius laucæ sit sufficiens, vt quis ab qudienda Missa excusetur? Et quid, si iter cum equo faciendum sit? Et an hoc intelligatur in tempus, quod non sit serenum, aut in via sint flumina, torrentes, & huiusmodi, aut si equus, mula, aut asinus, in quo iter quis acturus sit, sint tardi, lenti, &c. Et docetur milliarium sufficere ad excusandum quemlibet à Missa, specialiter fœminas delicatas, & alicuius authoritatis. Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 35. p. 225.
- PDF 225 8. An mater, vel nutrix excusetur ab audienda Missa, si non potest in infantulum domi relinquere, sed necesse sit secum in Ecclesia deferre? Idem est de ancillis, quæ infantibus assistere debent. Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 36.
- PDF 226 9. An pueri habentes vsum rationis teneatur statim præcepto audiendi Missam? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 77. p. 226.
- PDF 226 10. An mutus, surdus, & cæcus teneantur Missam in diebus festiuis audire? Ex p. 5. tr. 6. res. 8. ibid.
- PDF 226 11. An Serenissimus Senatus Venetus, & omnes alij, qui audiunt Missam in Templo D. Marci, dici solitam à Primicerio illius Ecclesia ante mediam noctem, satisfaciant præcepto audiendi? Missam in die Natuitatis Domini? Idem est dicendum de audientibus Sacrum, quod in Capella Pontificia dicitur ante mediam noctem in prædicta nocte Natiuitatis Domini. Et obiter notatur, quod semper Primicerius Templi sancti Marci Veneti celebratieiunus in prædicta nocte, quod non accidit...
- PDF 228 12. An quis satisfaciat præcepto, si audiat Missam Natuitatis, quæ coram Summo Pontifice in illa nocte ab Eminentissimo Cardinali celebratur? Et an in tali casu Pontifex anticipet diem sequentum, vel dispenset, vt Cardinalis celebret non ieiunus? Ex p. 7. tr. 12. & Misc. 3. res. 12. aliàs 10. p. 228.
- PDF 229 13. An famuli, qui non habent aliud tempus consitendi, nisi dum dicitur Missa, satisfaciant præcepto audiendi Sacrum in diebus festiuis? Et cursissimè docetur licitum esse ob notabile commodum temporale etiam à Sacro abesse, si alia ratione id obtinere quis nequit. Et aduertitur, quod ad satiscaciendum præcepto Missæ absolutè non opus est audire verba, aut videre Sacrificantem, sed sufficit, vt intersit cum reuerentia, vt Sacrificium sua præsentia honoret...
- PDF 229 14. An excommunicatus maiori excommunicatione, si in die festiuo ex præcepto audiat Missam, & postea obtineat absolutionem excommunicationes, teneatur iterum audire aliam Missam? Et cursim docetur, quod si quis audiret Missam animo non satisfaciendi præcepto , si postea mutet animum, non animum, non teneatur audire Missam aliam. Et an in casu, quo promulgetur præceptum audiendi Missam aliqua die, postquam Petrus ea die ex deuotione Sacrum...
- PDF 230 15. An qui audiuit Missam à Sacerdote excommunicato vitando, vel à degradato, & deposito, aut suspeso , vel interdicto, impleat præceptum Ecclesia de audienda Missa in die festiuo? Et infertur eum, qui excommunicatus audit Missam in die festo, quamuis peccet sic audiendo, si tempore opportuno eadem die absoluatur ab excommunicatione, non teneri iterum Missam audire, postquam iam est absolutus, quia impleuit præceptum etiam excommunicatus...
- PDF 231 16. An licitum sit à Ministro existente in peccato mortali petere celebrationem Missæ, vt quit satisfaciat præcepto illam audiendi, vel sumendi Eucharistiam tempore Paschatis? Et an hoc intelligatur, sine Minister sit paratus ad ministrandum, siue non, siue meus Parochus, & Pastor, siue non; modo adsit necessitas, vel insta & rationalibis causa, & mea vtilitas? Et in textu huius Resolutionis adducuntur aliqui diuersi casus pro...
- PDF 232 17. An si quis audiat Missam è fenestra domus sua impleat præceptum? Et an si quis audiat Missam stando extra Ecclesiam in eius atrio, seu Cœmetrio, satisfaciat præcepto? Ex p. 4. tr, 4. & Misc. res. 154. p. 232.
- PDF 232 18. An qui audit Missam è fenestra domus sua, adimpleat præceptum? Et docetur existentes post parietem Ecclesiæ. & Missam audientes, satisfacere præcepto. Et an quamuis Missa dicatur in Altari valde remet, vel alia Turri, & esset priuata, an verè dicatur præsens illi, ac proinde satisfacere præcepto quamuis nec Sacerdotem videat, nex audiat? Ex p. 10. tr. 14. & Misc. 4. res. 49. aliàs 47. ibid.
- PDF 233 19. An quando accidit Festum Annunciationis B. Virginis in die Parasceues, sit Missa illius diei audienda sun ratis peccati mortalis. Et an Missa illius diei non sit Missæ, neque propriè Sacrificium, cùm non sit noua Hostiæ consecratio. Ex p. 2. tr. 14. res. 62. p. 233.
- PDF 233 20. An qui audit Missam post Euangelium inclusinè satisfaciat præcepto? Et an quis vnica Missa possit satisfacere pluribus vnam Missam petentibus sine stipendio? Ex p. 4. tr. 4. & Mis. res. 196. ibid.
- PDF 234 21. An qui audit Missam post finitum Euangelium, satisfaciat præcepto? Et quid si ab Offertotio vsque ad benedictionem Sacerdotis intersit? Et cursissimè docetur, quod quis non teneatur Mißæ interesse, nisi vsque ad missionem, vel benedictionem Sacerdotis intersit? Et cursissimè docetur, quod quis non tenetur Mißæ interesse, nisi vsque ad missionem, vel benedictionem Sacerdotis, & ideo non tenetur audire Euangelium S. Ioannis, si in principio Missæ audiuit aliud primum Euangelium...
- PDF 234 22. An in auditione Missæ detur paruitas materiæ? Et an si quis non intersit consecrationi, & sumptioni, vel parti Canonis, licet reliqua omnia Missæ audiat, non satisfaciat præcepto? Ex p. 5. tr. 5. res. 44. ibid.
- PDF 235 23. An qui accedit ad audiendum Sacrum, dum Præfatio dicitur, & non sit aliud, teneatur illud audire? Et an peccet mortaliter, qui non assistit consecrationi, licet totam Missam audiat? Et an qui tamen vsque ad consecrationem interesse possit, censeatur adstrictus vsque ad illam assistere, cum in illa parte præceptum de andiendo Sacro nequeat impleri quoad substantiam? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 69. p. 235.
- PDF 235 24. An qui adest præsens, & audit totam Missam, dempto tempere consumptionis Sacrificij, adimpleat præceptum? Et Resolutio huius quæstionis pendet ex illa, an consumptio sit de substantia Sacrificij Missæ? Et insertur eum, qui de Ecclesia egreditur, quando Sacerdos vult consecrare, & finita consecratione, statim regreditur, peccare lethaliter, nec satisfacere præcepto. Et quid dicendum est de eo, qui tempore non solum sumptionis, sed etiam consecrationis...
- PDF 236 25. An si quis adesset præsens tempore consecrationis, satisfaceret præcepto Missæ? Et quid, si voluntarie, & sine necessitate exeat ante consecrationem, & vtraque facta redeat, an censeatur omisisse partem notabilem, ita vt non impleat præe eptum Missæ? Et quid si omi sisset à consecratione inclusiue, vsque ad Pater noster etiam inclusine? Et deducitur, an essentia Sacrificij consistat in consecratione, vel Communione?...
- PDF 236 26. An qui audit Missam ab vno Sacerdote à consecratione vsque ad sinem, & postea ab alio vsque ad consecrationem, satisfaciat præcepto? Et non est dubium; Quod satisfaciat, si priorem partem Missæ prius audiat, & posteriorem posterius? Et an aliquis possit adimplere præceptum audiendi Missum sine graui violatione, si simul tempore andiat à duobus Sacerdotibus, ab vno à principio Missæ vsque ad consecrationem, ab altero tempore à consecratione vsque ad finem?
- PDF 237 27. An qui audit duas partes Missæ successiuè. diuidendo partes substantiales, satisfaciat præcepto? Et docetur non satisfacere præcepto Confessarij de audiendis Missis duabus, illum, qui simul tempore ambas audiret, quod aliqui etiam asserunt de illo, qui ex voto, vel pœnitentia sibi iniuncta tenetur audire tres Missas, aut plures? Et quæritur, an essentia Sacrificij consistat in sola consecratione? Ex part. 8. tr. 7. & Misc. res. 89.
- PDF 237 28. An Petrus satisfaciat præcepto Missæ, qui eodem tempore Sacrum duorum Sacerdotum media ex parte audiuit, nempe Missam vnius Sacerdotis vsque ad consecrationem, & Missam alterius Sacerdotis à consecrationem, & Missam alterius Sacerdotis à consecratione vsque ad finem? Et quid, si quis bas duas dimidias Missas audiat successine, quamuis non seruet ordinem? Et an qui duplicem Missam audire teneatur, possit eas simul audire, dum...
- PDF 238 29. An quis satisfaciat præcepto, si simul audiat Missam à duobus Sacerdotis, ab vno ab initio vsque ad consecrationem, & ab alio à consecratione vsque ad finem? Et an quis possit preuissimo temporis interstitio, & intra duo minuta Missam audire, si in quatuor, vel decem, v. g. Altaribus variæ Missæ, proportionata temporis anterioritate sic celebrentur? Et an quis possit eodem tempore tres Missas, quæ à tribus Sacerdotibus celebrantur, audire, & satisfacere pœnitentiæ iniunctæ...
- PDF 239 30. An eadem actione duobus præceptis satisfacere possimus? Et ad roborandam sententiam negatiuam diuersi casus adducuntur in textu huius Resolutionis. Et hæc quæstio maximè proponitur pro præcepto audiendi Missam in die festi. Ex p. 11. tr. 1. & Misc. 1. res. 3. p. 239.
- PDF 241 Tractatvs IV. De Sacramento Extremæ-Vnctionis.
- PDF 241 1. An in casu extremæ necessitatis, si non adsit Oleum benedictum ab Episcopo, possit Sacerdos illud benedicere, vel vti Oleo non benedicto advngendum moribundum? Et an saltem Sacerdos ex commissione Episcopi possit prædictum oleum benedicere? Et an si ægrotus superuivixerit, vngendus esset iterum sub conditione cum oleo benedicere? Et an si agrotus superuixerit, vngendus esset iterum sub conditione cum oleo benedicto ab Episcopo, si tunc adsit? Et an solùm ex præceptus...
- PDF 242 2. Am si deest oleum Extrema-Vnctionis, possit Parochus Sacramentum illud ministrare cum Chrismate? Et vtru[m] valeat Sacramentum Extremæ-Vnctionis, si fiat sacro Chrimate? Et docetur, quod si Sacerdos per errorem contulit hoc Sacramentum cum sacro Chrismate, nihil est repetemdum? Et dubitatur, an sit peccatum veniale ministrare Sacramentum Extremæ-Vnctionis non in forma Crucis? Et an oleum consecratum præcedenti anno, si supersit, & non sit combustum, possit in necessitate...
- PDF 243 3. Vtrum si pro administratione Sacramenti Extremæ-Vnctionis addatur oleo consecrato maior quantitas olei non consecrati, remaneat, hoc non obstante, consecratum? Et quid est dicendum de oleo addito Chrismati? Eadem est ratio additionis ad aquam benedictam. Ex part. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 15. p. 242.
- PDF 244 4. An oleo benedicto Extremæ-Vnctionis simul, vel variis vicibus non possit admisceri, nisi pars adiecta sit miner quantitate primùm ab Episcopo benedicta? Idem cursim infertur dicendum de aqua benedicta, quod scilicet aqua non benedicta aqua benedicta superaddita censetur ac quirere benedictionem? Ex part. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 43. alias 44. p. 244.
- PDF 245 5. An liceat Parochis mittere oleum Extremæ-Vnctionis ad infirmos, vt eo vngantur? Et docetur antiquos Patres Vnctionem curatiuam infirmis adhibiusse, etiam per non Sacerdotem, sed oleo benedicto à Sacerdotibus non ab Episcopo pro materia Sacramenti Extremæ-Vnctionis? Ex part. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 42. aliàs 43. p. 245.
- PDF 246 6. An vna gutta olei sufficiens in vnaquaque Vnctione ad conferendum Sacramentum Extremæ-Vnctionis? Ex quo infertur, vnam guttam aquæ sufficere ad validitatem Baptismi. Ex part. 3. tr. 4. res. 176. aliàs 177. p. 246.
- PDF 246 7. Quidam Sacerdos vnxit infirmum cum oleo veteri: quæritur, an peccauerit mortaliter? Ex quo sequitur, esse ppeccatum mortale, vel oleum benedicere alio die, quàm Feria quinta Parasceues, vel illud singulis annis non renouare. Et notatur, quod si Sacerdos per errorem vngeret infirmum non oleo, sed sacro Chrismate, nihil esse repetendum. Ex part. 3. tr. 4. res. 175. aliàs 176. ibid.
- PDF 246 8. An moribundo sit ministranda Extrema-Vnctio cum eleo alterius anni? Et docetur, vrgente articulo mortis, perfici posse Sacramentum Extremæ-Vnctionis breuissima, & tenui linitione vnius oculi, auris, manus, narium, & oris, etiam absque signo Crucis, & sub vna forma communi, Per istam sanctam Vnctionem, &c. Et an sit necessaria vnctio pedis? Ex part. 5. tr. 3. res. 90. ibid.
- PDF 246 9. An si Parochus portet domi oleum Extremæ-Vnctionis, timens de nocte ad moribundum vngendum vocari, secluso scandalo, peccet mortaliter? Et quid si post vnctionem factam, vt se citius expediat, Parochus non reponit oleum ad solitum locum? Et docetur non debere Parochum sine lumine Extremam-Vnctionem deferre. Et notatur, vrgente periculo mortis, posse Sacerdotem sine Ministro administrare hoc Sacramentum, atque etiam sine alia solita præcautione præuia. Ex p. 5. tr. 3. res. 91. ibid.
- PDF 247 10. An tempore pestis possit Sacerdos vngere vnam tantum partem dicendo consuetam formam, v. g. Per istam sanctam vnctionem, & suam piissimam misericordiam indulgeat tibi Deus quidquid peccasti per visum, auditum, odoratum, gustum, & tactum: vel an sit necessarium in prædicto casu saltem velicissimè sine forma Cruis vngere vnum oculum, vncm manum, aurem, narem, & os, & dicere, Per istas sactas...
- PDF 247 11. An liceat ministrare infirmo peste laboranti Extremam-Vnctionem vngendo vnicum corporis sensum, v. g. manum solam, vel oculum solum, ac vti forma verborum generali, Per istam sanctam Vnctionem indulgeat tibi Deus quidquid per visum, auditum, odoratum, gustum, & tactum deliquisti? Et in §. vltimo huius Resolutionis assignantur tres casus, in quibus saltem Sacrmentum istud...
- PDF 248 12. An Parochus vngendo infirmum, si reliquerit vnctionem, v. g. aurium, vel oculorum, teneatur iterum ministrare Sacramentum? Et an saltem debeat suppleri Vnctio partialis omissa? Et quid sit tempus notabile intercessit, an tunc debeant singulæ Vnctiones repetis? Et additur, quod multi tenent, quod non sint Vnctiones omnes Sacramento huic intrinsecæ, ac essentiales, sed vnicam Vnctionem sufficere de necessitate...
- PDF 249 13. An sit de necessitate Sacramenti Extrema Vnctionis, vt sensus, qui vngitur, nominentur? Quod sit de necessitate præcepti non est dubitandum. Et an si omitteres dicere, Per hanc sanctam Vnctionem, esto vngeres, Sacramentum non conficeres; & secus si solùm illdu verbum sanctam, relinqueres? Et quid si imperatiuo modo peccatorum remissionem promitteres, dicens, Per hanc sanctam Vnctionem remittatur tibi quidquid peccasti per visam, &c. Et an omissio illorum...
- PDF 250 14. An Sacramentum Extremæ-Vnctionis, si in forma non exprimatur sensus, qui vngitur, sit validum? Et docetur non esse de essentia huius Sacramenti, quod oleum sit ab Episcopo benedictum. Ex quo infertur, an hoc etiam admitti debeati in benedictione Chrismatis pro Sacramento Confirmationis? Ex part. 10. tract. 12. & Misc. 2. res. 32. p. 250.
- PDF 251 15. An forma deprecatina in Sacramento Extremæ-Vnctionis sit de necessitate Sacramenti? Et an debeat iterari hoc Sacramentum sine conditione, si aliquis illud conficeret sub forma indicatina? Et an sit sufficiens hæc forma, Vngo re oleo sancto, & Deus tibi remittat quidquid peccasti, &c. Et notatur, quod verba formæ huius Sacramenti sunt ista. Per istam sanctam Vnctionem, & suam piissimam misericorsum, &c. In nomine Patris, & Filij, & Spiritus Sancti, quæ...
- PDF 252 16. An sit peccatum ministrare Sacramentum Extreme-Vnctionis sub his tantùm verbis. Per istam sanctam Vnctionem indulgeat tibi Deus quidquid deliquisti? Et aliqua alia explanatur pro verbis contenis in consueta forma huius Sacramenti, Et tendem docetur esse mortale amplecti opinionem prohabilem circa formas, & materias Sacramentorum, relictis certis, & præscriptis ab Ecclesia. Ex part. 11. tract. 1. & Misc. 1. res. 18. p. 252.
- PDF 253 17. An qui in forma Extremæ-Vnctionis omitteret illa verba, per suam misericordiam, conficere Sacramentum? Ex quo deducitur, quid est sentiendum de omissione illius particula: Per istam Vnctionem. Ex p. 3. tr. 4 res. 179. aliàs 180. p. 253.
- PDF 254 18. An supradicæ Vnctiones facienda sint in modum Crucis, saltem ex necessitate præcepti? Ex part. 3. tr. 4. res. 177. aliàs 178. p. 254.
- PDF 254 19. Notantur aliqua circa Ritus administrandi Sacramentum Extremæ-Vnctionis. Et an omittere recitaticnem Psalmorum, & Litaniarum, & omnia, quæ in Manuali dicenda præscribuntur, dum infirmus vngitur, sit peccatum mortale, si absque necessitate omittantur? Et an Sacerdis vnum saltem Clericum debeat adhibere, si possit, qui illum iuuet in Orationibus, & responsionibus? Et an in casu necessitatis Sacerdos non hanbens Clericum neque alium, possit...
- PDF 255 20. Quando Sacramentum Extremæ-Vnctionis confera gratiam? Et asseritur, quod tametsi plures Vnctiones fiant in hoc Sacramento, tamen videtur vna suffivere ad essentiam Sacramenti, sine fiat in capite, sine in pectore, &c. Ex part. 3. tr. 4. res. 178. aliàs 179. p. 255.
- PDF 255 21. An Sacerdos, si vngendo infirmum moriatur, possit alius perficere Vnctiones prætermissas? Et an possit Presbyter vnus vnam partem vngere, & alius aliam in necessitate? Ex p. 5. tr. 3. Resol. 87.
- PDF 256 22. An in aliquo casu licite possint plures Sacerdotes ministrare simul Extremam-Vnctionem, alicui moribundo? Et an satis sit in administratione huius Sacramenti vnam guttam olei stillare? Ex p. 5. tr. 3. res. 88. p. 256.
- PDF 256 23. An Confessio sit præmittenda antequam Parochus inungat moribundum? Et an sit peccatum mortale conferre Sacramentum Extremæ-Vnctionis infirmo, antequam susceperit Sacramentum Pœnitentiæ, & Eucharistiæ? Ex part. 5. 5. tr. 3. res. 92. ibid.
- PDF 256 24. An sit absoluendus moribundus, qui non vult recipere Extremam-Vnctionem? Ex quo infertur esse peccatum mortale omittere ex negligentia graui Sacramentum Confirmationis? Et cursim quæritur, an sit præceptum sumendi Extremem-Vnctionem, tempore mortis? Ex part. 5. tract. 3. Res. 97.
- PDF 257 25. An Sacramentum Extrem-Vnctionis sit suscipiendum sub onere peccati mortalis, & illud sub eodem onere teneatur Sacerdos Ordinarius in tempore necessitatis ministrare? Et notatur in casu necessitatis, si Pastira absit, vel non possit, aut nolit iniuste hoc Sacramentum infirmo ministrare? Et notatur in casu necessitatis, si Pastor absit, vel non possit, aut nolit iniuste hoc Sacramentum infirmo ministrare, tanc inferiorem Sacerdotem posse, renuente Parocho, hoc officium...
- PDF 257 26. An Parochus teneatur tempore pestis ministrare Extremam-Vnctionem, & Eucharistiam cum periculo vita? Et quid si saltem peste laborantes confessi sunt, an Parochus tuta conscientia in tali casu non teneatur Sacramentum Extrema-Vnctionis illis ministrare cum periculo vitæ? ex part. 3. tr. 4. res. 173 aliàs 174. ibid.
- PDF 258 27. An Parochus tempore pestis teneatur cum periculo vitæ ministrare Sacramentum Extremæ-Vnctionis? Et an in aliquo casu possit Parochus excusari à ministratione pœnitentiæ, vt quando esset certus moraliter, infirmum non habere conscientiam peccati mortalis? Ex part. 5. tr. 3. res. 93. p. 258.
- PDF 258 28. An agnotus, si non fuerit confessus in articulo mortis teneatur Parochus cum periculo vita Sacramentum Extremæ-Vnctionis illi ministrare? Et quid si aliquis peste infectus, qui antequam indicerit in amentiam, incidit in peccatum mortale, de quo solùm habuit attritionem, an tumc Parochus teneatur cum periculo vita hoc Sacramentum ministrare, nisi Pastor esset valde necessarius, ex cuius morte multis immineret periculum Spirituale? Ex part. 5. tr. 3. res. 83. ibid.
- PDF 258 29. An si agrotus sit morti proximus, & non inueniatur Parochus, possit simplex Sacerdos, etiam Regularis Sacramentum Extrema-Vnctionis infirmo ministrare? Et an si extra necessitatis, absente Parocho, Sacerdos infirmum vngeret, in excommunicationem præter peccatum mortale incurreret; vel an hæc excommunicatio restricta sit tantùm pro Religiosis? Ex part. 5. tr. 3. res. 82. ibid.
- PDF 259 30. An excommunicatus nominatim, vel suspensu possit in articulo mortis ministrare infrirmo Sacramentum Extremæ-Vnctionis? Et quid tamens si ægrotus confessus fuerit? Ex part. 5. tr. 3. res. 81. p. 259.
- PDF 259 31. An articulo mortis aliquando sit ministranda Extremæ-Vnctio ab excommunicatio denuncaito, & hoc etiam tempore interdicti? Et quid, si saltem aliud Sacrementum non sit possibile ministrari? Ex part. 5. tr. 3. Res. 89.
- PDF 259 32. An tempore interdicti possit moribundi conferri Extrema-Vnctio, quanod non potest recipere Sacramentum Pœnitentiæ? Et an in dicto casu possit hoc Sacramentum ministrari ab excommunicato, & etaim dununtiato Ministro? Ex part. 5. tr. 10. res. 78. aliàs 77. ibid.
- PDF 259 33. An moribundus sensu carens sit vngendus tempore interdicti, non valens alia Sacramenta recipere, si non habeat Bullan Cruciatæ? Ex part. 3. tr. 4. res. 170. alias 171.ibid.
- PDF 260 34. An Sacerdos tempore pestis possit vngere infirmum non digito sed virga oblonga, vt eius contactum effugiat? Et part. 3. tr. 4. res. 166. aliàs 167. 260.
- PDF 260 35. An Sacerdos infirmis poste morientibus possit Sacramentum Exremæ-Vnctionis ministrare virgula argentea ablonga, &c. Et an in tali casu liceat Parocho ministrare Extremam-Vnctionem vngendo quidem omnet quinque sensus, sed vnam aurem, vnum oculem, vnam narem, pedem, manum, & deinde vtendo hac forma omnes singulas partiales sub vna totali amplectente, dicendo: Per istas sanctas Vnctiones indulgeat tibi Deus quidquid per visum, anditum, olfactum, gustum, & tactum deliquisti? Ex part. 5. tr. 3. res. 79.ibid
- PDF 260 36. Quo tempore sit danda infirmis Vnctio-Extrema? Ex part. 3. tr. 4. res. 172. aliàs 173. ibid.
- PDF 261 37. Quonam tempore infirmitatis debeat Sacerdos inungere moribundum? Ex p. 5. tr. 3. res. 95. p. 261.
- PDF 261 38. An Sacramentum Extremæ-Vnctionis collatum infirmo non grauiter, vel periculosè laboranti, sit validum? Et An si poster periculosè laboret, sit ei denuò Sacramentum ministrandum? Et an in dunio (non loquor in casu opinionis,) an morbus de se, vel in hoc indiuduo sit periculosus, possit Extrema-Vnctio ministrari? Et an in hoc casu ministranda sit Extrema-Vnctio sub conditione? Ex part. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 44. aliàs 45. ibid.
- PDF 262 39. An in eadem infirmitate possit Sacerdos aliquem denuo inungere? Et notatur, quod non est necessarium, vt infirmus recuperet sanitatem, & postea incidat in similem, vel alium morbum, & simile periculum; sed suis est, si manente infirmitate, v. g. hectia, vel hydropisi, cuadat periculum mortis, & post aliquod tempus iterum incidat in periculum mortis; tunc enim toties, quoties hoc accidit, potest iterari hoc Sacramentum? Ex part. 5. tr. 3. res. 96. p. 262.
- PDF 262 40. An perseuerante periculo alicuius infirmatis, in qua sumpra est Extrema-Vnctio, si adueniat periculum alterius infirmitatis, possit ager denuò inungi? Et quid si antiquum periculum, quod iam desierat, rediis, an iterum, ac tertiò, vel quoties aduenit periculum, possit infermus inungi, maximè in ægritudinibus diurnis, vt in formus inungi, maximè in ægritudinibus diurnis, vt in hydropisi, & similibus? Et an si peccatum mortale absque necessitate non...
- PDF 263 41. An Sacerdos moribundus possit se ipsum vngere? Ex part. 5. tr. 3. res. 94. p. 263.
- PDF 264 42. An Parochus, si cognoscat per confessionem puerum nunquam actualiter peccasse, teneatur ministrare illa Estremem-Vnctionem? Ex part. 3. tract. 4. res. 180. aliàs 181. p. 264.
- PDF 264 43. An puer sit vngendus Sacramento sub conditione quando dubitatur, si habeat vsum rationis? Et quid si dictus puer recepisset Sacramentum Pœnitentiæ etiam sub conditione? Ex part. 3. tr. res. 168. aliàs 169.ibid.
- PDF 264 44. An puers danda sit Extrema-Vnctio, si non sint capaces Sacramenti Eucharistiæ. sed tantùm Pœnitentiæ? Et asseritur in articulo mortis pueris doli capacibus, & aptis confiteri dandum esse Viaticum. Ex p. 3. tr. 6. & misc. 2. res. 89. ibid.
- PDF 264 45. An pueri tunc in articulo mortis sint vngendi, quando sunt capaces Sacramento Eucharistiæ? Et notatur, quod si dubitetur puerum non habere vsum rationis, esse adhuc sub conditione vngendum. Ex part. 5. tract. 3. res. 85. ibid.
- PDF 265 46. Vtrum adulto in articulo mortis recenter baptizato sit Sacramentum Extremæ-Vnctionis ministrandum? Et an in tali casu sub conditione administranda sit ei Extrema Vnctio? Ex part. 3. tr. 4. res. 171. aliàs 172. p. 265.
- PDF 265 47. An Extrema-Vnctio sit ministranda adulto in periculo mortis statim post Baptismum susceptum? Ex part. 5. tr. 3. res. 86. ibid.
- PDF 265 48. An mutus, surdus, & cæsus à natiuitate sit vngendus Extrema Vnctione? Et asseritur, deficiente organo alicuius sensus, locum organi esse vngendum; quod etiam fieri debet, quamuis homo tale organum nunquam habuerit, & proinde nunquam exteriùs per illud pec cauerit, quia potuit peccare desiderio actus illius sensus. Ex part. 5. tr. 6. res. 11. ibid.
- PDF 266 49. An mulieri deficienti in partu sit ministrandum Sacramentum Extremæ Vnctionis? Et infertur hoc Sacramentum non esse ministrandum iis, qui non laborant infirmitate, licèt in magno vitæ periculo versentur, & sic non est ministrandum gerentibus bellum, aut exisistentibus in mari cum periculo mortis, aut damnatis ad mortem per supplicium à iudice. Ex part. 10. tract. 12. & Misc. 2. res. 9. p. 266.
- PDF 266 50. An illis, qui in amentiam incederunt, sit in periculo mortis ministranda Extrema-Vnctio, licèt hoc Sacramentum nunquam petierint? Et an in tali casu phreneticus, vel furiosus, si resistat, sit ligandus, vel fortiter tenendus, vt recipiat Extremam-Vnctionem, rxclusis tamen laicis ad tollendum scandalum? Ex part. 5. tr. 3. res. 84. ibid.
- PDF 267 Tractatvs V. De Sacramento Ordinis.
- PDF 267 1. An Christus Dominus determinauerit in indiuiduo omnes materias Sacramenti Ordinis? Ex. p. 10. tr. 11. & Misc. 1. r. 65. ibid.
- PDF 268 2. An materia, & forma Ordinum fuerint institutæ à Christo Domino? Ex part. 6. tract. 8. & Misc. 3. res. 18. p. 268.
- PDF 269 3. De materia Ordinis Subdiaconatus? Et notatur non esse necessarium in traditione Calcis pro materia huius Ordinis Calicem esse consecratum? Ex part. 3. tr. 4. res. 188. aliàs 189. p. 269.
- PDF 269 4. An Subdiaconus ordinatur cum Calice non consecrato debeat iterum ordinari? Et quid si traditus est Subdiacono calix non consecratus cum Patena consecrata? Et infertur, an calix, qui in ordinatione Subdiaconatus cum Patena porrigitur, debeat esse consecratus de necessitate Sacramenti? Et an si Presbytero tradatur ab Episcopo materia vera panis, & vini in Calice, & Patena von consecratis, aut in aliis quibuscumque...
- PDF 269 5. De materia Ordinis Diaconatus. Et an si Episcopus ordinet aliquem Diaconum cum traditione libri Euangelij tantum sine impositione manum esset verè ordinatus? Ex part. 3. tr. 4. Res. 187. alias 188.
- PDF 270 6. De materia Ordinis Presbyteratus? Et asseritur Ordinationem Sacerdotis perfici in prolatione primæ cum applicatione suæ materiæ, & impositionem manuum cum verbis secundæ formæ non esse de essentia, & substantia Ordinis Sacerdotalis, sed adhibenda sunt ratione præcepti? Ex part. 3. tr. 4. res.186. alias 187. p. 270.
- PDF 270 7. An instrumenta Ordinis debeant necessariò Ordinandis porrigi immediatè ab Episcopo, & non per Archidiaconum? Et an contactus physicus, & non moralis instrumentorum sit de necessitate Sacramenti ordinis? Et an Sacerdos ordinatus cum Calice, & Patena non consecratis de beat iterum ordinari cum conditione? Et quid est dicendum de Subdiacono, & Diacono? Ex part. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 20. ibid.
- PDF 271 8. An ordinatus Sacerdos debeat de necessiatae Sacramenti tangere Hostiam, vel aliam materiam Ordinis? Et an sufficiat non solum tangere Hostiam, sed patendam tantum, imo & solum Calicem? Ex part. 3. tr. 4. res. 184. aliàs 185. p. 271.
- PDF 272 9. Quidam Diaconus, cum Ordinam Sacerdotalem surret, tetigit Calicem cum Patena, sed non tetigit Hostiam, quæsiut à me postea, an talis contactus sit de necessitate Sacramenti? Et quid si tangat tantùm Calicem, in quo est Patena cum Hostia, non verò tangat ipsam Hostiam, nec Patenam? Et quid est sentiendem, si tantum tangat Hostiam solam, & non Patenam, neque Calicem? Et an saltem ordinatus teneatur tangere Calicem & Patenam?
- PDF 273 10. An qui in Ordinatione, Sacerdotij tetigit tantum Calicem, & von Patenam, velidè ordinatus fuerit? Ex part. 6. tr. 8. & Misc. 3. res. 19. p. 273.
- PDF 273 11. An Sacerdos, qui in Ordinatione tetigit Calicem, & non Patenam, possit pro Missis dicendis accipere stipendium, nisi denuò ordinetur sub conditione? Et an contactus physicus Patenæ requiratur de necessitate Sacramenti? Et vtrum sit æqualis ratio de contactu Hostiæ, ac de contactis Calicis, & Patenæ? Et deducitur, an contactus physicus sit necessarius pro validitate in Ordine Sacerditij, & aliorum Ordinum? Et an sit futura valida consecratio, si Episcopus porrigat...
- PDF 274 12. An Sacerdos, si in Ordinatione tetigerit Patenam, sed non Hostiam, sit sub conditione ordinandus? Et quid si in Patena Hostia non esset? Idem est dicendum de eo, qui ordinaretur solo tactu Calicis, non tangens Patenam. Et an peccet mortaliter iste, qui immediatè Hostiam non tangeret in supradicto casu? Et an saltem ordinandus debeat de necessitate Sacramenti tangere immediatè Calicem, simulque Patenam? Et an si in porrectione Calices, in Calice...
- PDF 276 13. Quidam suscepit ordinem Presbyteratus, & in Calice non fuit vinum appostium, quæritur an Sacramentum fuerit inualidum, & sic denuò ordinandus? Et quid si in Patena non sit Hostia triticea? Ex part. 3. tr. 4. res. 185. aliàs 186. p. 276.
- PDF 276 14. An in ordinatione Sacerdotum, si per incuriam Magistri Cæremoniarum in Calice non apponatur vinum, ordinatio sit nulla? Et quid si in Patena non sit Hostia triticea? Et quid est agendum si esset prohabile, non defuisse vinum in Calice; & quid se esset certum non fuisse vinum in Calice? Et obiter aduertitur, quod Innocentius III. non mandauit reiterare Sacramentum Confirmationis factvm...
- PDF 277 15. An sit valida ordinatio, si porrecta Patena cum Hostia vinum intra Calicem ex incuria non apponatur? Ex quid est faciendum in praxi, quando casus in facti contingentia acciderit? Et deducitur peccare mortaliter, qui malitiosè consecraret, vel ordinaretur cum vna tantùm specie. Ex part. 6. tr. 8. & Misc. 3. ref. 22. p. 277.
- PDF 277 16. An si Episcopus proferat verba formæ, antequam applicetur materia, vel è contra, Ordo sit iterandus? Ex part. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 48. p. 277.
- PDF 278 17. An Episcopus possit supplere aliquem defectum ordinationis quovis tempore? Et an quando supplendus est aliquis defectus Ordinum, non sit necessarium iterari omnes ritus Ordinum, sed illum solùm, in quo defectus commissus fuerit? Et an sine peccato possit suppleri prædictus defectus, quin Episcopus induatur vestibus sacris? Ex part. 5. tr. 14. & Misc. res. 63. p. 278.
- PDF 278 18. An si in aliqua ordinatione non fuit, v. g. applicata debita materia, possit die sequenti adhiberi, non expectando aliam ordinationem? Et an sit necessarium, vt in Ecclesia, vel alio publico loco defectus suppleatur, vel sat sit in secretiori loco? Et an defectus possit suppleri à quocumque Epsicopo? Et asseritur in defectu substantiali iteranda solùm esse ea, quæ omissa sunt, vel de quibus dubitatur. Et an liceat eodem die tam minores, quàm maiores iterare; vel an magis consultum...
- PDF 279 19. An si adsint opiniones pro validitate, vel nullitate alicuius ordinis, teneatur in hoc casu quis ordinem denuo recipere? Ex quo infertur, quod Sacerdos, & Episcopus, si non tetigit vasa sacra, aut illud instrumentum, in cuius porrectione imprimitur Character, tenetur iterare ordinem sub conditione, & secus autem, si quis sumeret Diaconatum & Subdiaconatum. Et an contactus vasorum sacrurum, aut instrumenti, v. g. Calicis cum Patena, & Hostia...
- PDF 280 20. Quam intentionem habere debeat Sacerdos noniter ordinatus, quando cum Epsicopo in Missarum solemniis concelebrat? Ex part. 3. tr. 4. res. 50. p. 280.
- PDF 280 21. An Sacerdos cum ordinatur, si intelligat iam verba à socio prolata esse, teneatur ipse non proferre vlterius verba consecrationis? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. r. 82. ibid.
- PDF 280 22. An Episcopus conferat etiam Episcopalem Ordinem? Et an oporteat Episcopum Ordinare ab Archiepiscopo, vel à Summo Pontifice? Et an saltem Episcopus debeat à tribus Episcopis consecrari? Ex p. 8. tr. 2. res. 3. ibid.
- PDF 281 23. An solus Episcopus sit Minister Ordinarius Sacramenti Ordinis? Et aduertitur à quocumque vero Episcopo, sine Hæretico, sine Schismatico, sine Catholico, conferri posse validè Sacramentum Ordinis; peccabit tamen lethaliter, si Sacramentum hoc ministret, quando id facere prohibtur ab Ecclesia? Ex. p. 8. tr. 2. r. p. 281.
- PDF 281 24. An Episcopus suspensus, excommunicatus, interdictus, depositus, degradatus, vel hæreticus velidè conferat Ordines? Et aduertitur Ordinationes factas à sipradictis Episcopis esse irritas quoad exercitium Ordinum, non quoad validitatem? Ex p. 8. tr. 2. res. 2. ibid.
- PDF 281 25. An Episcopus suspensus a collatione a collatione Ordinum minorum possit adhuc conferre Ordines maiores? Et an saltem in prædicto casu possit Episcopus conferre Tonsuram? Et quid suspendatur à collatione certi Ordinis? Et cursim decetur, quod Episcopus suspensus ab officio confirmandi, non ideo suspensus censetur ab officio Ordinandi, & consecrandi. Etiamque notatur, quod quando quis...
- PDF 282 26. An interdictus à sacro faciendo, possit Ordines conferre? Et an in dicto casu non solum minores conferre possit Episcopus, sed etiam alio celebrante possit maiores Ordines conferre? Ex p. 5. tr. 10. res. 87. aliàs 86. p. 282.
- PDF 282 27. An Episcopus possit velidè conferre Ordinem, quem non suscepit? Et deducitur simplicem Sacerdotem posse quidem ex commissione Pontificis conferre aliquos Ordines, dummodo illos, quos confert, habeat? Et docetur quod ille, qui recipit Ordinem Sacerdotalem sine reliquis, verè est Sacerdos, potestque excercere munera Diaconi, Subdiaconi, Acolythi, &c. Ex p. 8. tr. 2. res. 4. ibid.
- PDF 283 28. An Episcopus titularis licitè possit conferre Ordines? Et an Epsicopus titularis non possit familiarem suum, seu commensalem Ordinare sine licentia sui Episcopi, quamuis cum illo per triennium commoratus fuerit? Et an in tali casu Ordo teneat, si illum talis Episcopus Ordinauerit, quamuis puniatur arbitrio sui Ordinarij, & Episcopus titularis, qui cum ordinauit sine commendatitiis sui Episcopi à Pontificalibus suspendatur per annum? Ex part. 8. tr. 2. res. 5. p. 283.
- PDF 284 29. An Episcopus, qui tantùm loco, & non Dignitati renunciauit, possit conferre, etiam ab alio Episcopo rogatum. Ex part. 8. tr. 2. res. 7. ibid.
- PDF 284 30. An Episcopus, qui loco, & non Dignitati renunciauit, possit conferre Ordines? Et quid maximè, si rogetur ab alio Episcopo? Ex p. 8. tr. 2. res. 7. p. 284.
- PDF 284 31. Quibus Episcopus possit validè ministrare Sacramentum Ordinis? Ex part. 8. tr. 2. res. 8. ibid.
- PDF 284 32. An Episcopus in aliena Diœcesi sine licentia possit conferre suis subditis primam Tonsuram? Et docetur Episcopum in aliena Diœcesi non posse celebrare Missam in Pontificalibus cum Baculo, & Mitra absque licentia Ordinarij? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 143. ibid.
- PDF 285 33. An si in dimissoria concedatur licentia ordinandi à quocumque Episcopo in propria Diœcesi ordinante, possit quis Ordinari ab Episcopo in aliena Diœcesi de licentia Ordinarij Ordinationem exercente? Et an Episcopus per ratihabitionem possit ordinare alienum subditum? Ex p. 3. tr. 4. res. 190. alias 191. p. 285.
- PDF 285 34. An Episcopus inuitatus ad ordinandum in aliena Diœcesi, possit ibi ordinare non solùm subditos, sed etiam alienos literas dimissorias suorum Episcoporum portantes? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 144. ibid.
- PDF 285 35. An qui, v. g. accepit vnum ordinem ab Episcopo originis, possit variare, & alium accipere ab Episcopo beneficij? Et an hodie Regulares possint, non obstante Decreto Clem. VIII. die 3. Iunij. 1599. ordinare ab Episcopo originis, neque id à Concilio Tridentino prohiberi, neque à dicto Decreto, meque ab vsu contrario, vel sint à fortiori ordinandi ab Episcopo Diœcesano? Ex part. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 35. ibid.
- PDF 286 36. An subitus, si elegit, v. g. pro ordine suscipiendo Episcopum domicilij, possit postea variare, & sumere ORdines ab Episcopo originis, vel beneficij? Ex part. 8. tr. 2. res. 9. p. 286.
- PDF 286 37. An qui, v. g. suscepit ordines minores ab Episcopo domicilij, possit variare, & suscipere Subdiaconatum ab Episcopo originis propriæ, & postea Diaconatum, & Sacerdotim ab Episcopis beneficiorum? Et absolutè docetur, habentem plura beneficia in diuersis Diœcesibus, posse à quo maluerit Antistite ordinari? Ex part. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 4. ibid.
- PDF 287 38. An supradicta opinio in aliquo casu irritetur? Et an hoc non solùm in maioribus, verùm etiam in minoribus ORdinibus locu[m] habeat? Et an laicus promoueri ad primam Tonsuram possit etiam per Episcopum non suum? Et notatur, quod in isto casu non incurrit suspensionem, quam ipso iure Sacris ordinatus incurreret, si ab alieno Episcopo Ordinam susciperet. Ex part. 8. tr. 2. res. 11. ibid.
- PDF 287 39. An Episcopus possit ordinare aliquem quifortuito natus est in sua Diœcesi, ita vt sit ei subditus originis? Ex pert. 8. tr. 2. res. 11. ibid.
- PDF 288 40. An dicatur Episcopus Originis, in cuius Diœcesi natus est Pater Clerici Ordinandi? Et quid, si Pater tempore natiuitatis filij illius ad aliam Diœcesim iam transtulerat domicilium, an ex Sacra declaratione Conregationis Concilij poßit filius ordinari ab Episcopo paternæ originis? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 148. p. 288.
- PDF 288 41. An Episcopus possit ordinare aliquem, cuius pater natus est in sua Diœcesi, licet filius natus fuerit in aliena? Ex part. 8. tr. 2. res. 12. ibid.
- PDF 289 42. An filius alicuius Officialis Regij alicubi communitatis possit ab Episcopo illius loci ordinari? Ex part. 8. tr. 2. res. 13. p. 289.
- PDF 289 43. An si quis habeat duo domicilia, possit vterque Episcopus illum ordinare? Et quid dicendum est de eius filio? Et quid si sit alibi natus fortuito, modo explicato? Ex part. 8. tr. 2. res. 14. ibid.
- PDF 289 44. Quando quis dicatur contrahere domicilium, vt Episcopus possit illum ordinare? Et aliqua aduertuntur pro Clericis exteris, qui cum dimissoriis suorum Ordinariorum in Ciuitate Neapolitana morantur. Ex part. 8. tr. 2. res. 15. ibid.
- PDF 290 45. An Episcopus possit ordinare Barones feudatarios, & eorum silios? Ex part. 8. tr. 2. res. 16. p. 290.
- PDF 290 46. An Episcopus possit ordinare Scholares Vniaersitatis? Et quid etiam, si per decennium ibi commor ærius? Et infertur filios eorum, qui fortè in Vniuersitate vxorem duxerint animo in patriam redendi, non posse ordinare ab Episcopo vniuersitatis. Ex p. 8. tr. 3. res. 17. ibid.
- PDF 290 47. An Episcopus possit ordinare aliquem, qui ex formicatione natus ex matre certo loco habente, & patre alio? Ex. part. 8. tr. 2. res. 18. ibid.
- PDF 291 48. An Episcopus, vt possit ordinare aliquem ratione beneficij, illud debeat esse perpetuum? Et asseritur, non posse quem ordinari rartione Capellaniæ, etiam perpetuæ: posse tamen ordinare in Commendam, si Commenda est perpetua: nam Commenda perpetua est beneficium. Ex part. 8. tr. 2. res. 19. p. 291.
- PDF 291 49. An quis possit ordinari ab Episcopo, in cuius Diœcesi est beneficium, licet tenue? Et notatur ratione beneficij tenuis posse aliquem ordinari ab Episcopo, vbi est beneficium, etiamsi illud beneficium non requirat residentiam, nec in illo resideat, nec in illius Diœcesi, & sic non eximatur à iurisdictione primi Episcopi. Et adueritur ex Sacra Cardinalium declaratione beneficium duorum...
- PDF 291 50. An Episcopus possit ordinare aliquem ratione beneficij si illud sit tenue? Et quid sit tenui beneficio ageretur patrimonium, itaque vt constatum ex vtroque sufficiat ad sustentationem. Et notatur Sacram congregationem respondisse promotum, ab alieno Epsicopo ex causa benificij tenuissimi malè promotum fuisse, ipsumpque promotum suspensum esse ab executione atque collatorem...
- PDF 292 51. An vt Episcopus poßit ordinare aliquem ratione beneficij existentis in sua Diœcesi, sufficiat, vt beneficium sit simplex? Ex p. 6. tr. 8. & Misc. 3. ref. 24. p. 292.
- PDF 292 52. An vt Episcopus poßit ordinare ratione beneficij sufficiat vt sit simplex? Et an si beneficium non requirat residentiam, nec in illo Beneficiarius resideat Beneficiarius resideat, nec in illius Diœcesi, poßit illum Episcopus ordinare. Ex part. 8. tr. 2. res. 21. p. 292.
- PDF 293 53. An Episcopus poßit aliquem ordinem, cui pauo antea beneficium confert? Ex part 8. tr. 3. res. 22. p. 293.
- PDF 293 54. An ad fugiendam iurisdictionem Episcopi domiscilij, possit quis ordinari alibi titulo beneficij? Et an possit Episcopus ordinare illum, qui in sua Diœcesi nullum habet beneficium, si hac sola intentione illi confert? Et an subradictus Episcopus in tali casu possit dispensare in interstitiis cum illo prouidendo, & in illegitimitate ad Ordines, sicut potest Episcopus domicilij? Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 1. p. 293.
- PDF 294 55. An Episcopus, vt aliquem iusto titulo ordinet, possit beneficium illi confesse immediatè ante Ordinationem, & illum statim postea ordinare? Et quid si beneficium sit tenue trium, vel quatuor aureorum? Et quid est sintiendum, si beneficio tenui adiungatur patrimonium? Ex p. 10. tr. 11. & Misc. 1. res. 48. p. 294.
- PDF 295 56. An qui habet plura beneficia in diuersis Diœsesibus, possit ab omnibus illis Episcopis ordinari? Et an hic etiam prater Episcopum originis, vel domicilij, à quo etiam poteri ordinari? Ex p. 8. tr. 2. res. 23. p. 295.
- PDF 295 57. An sola actualis possessio beneficij, ita vt non solus titulus, & collatio sufficiat, vt quis ab Episcopo possit ordinari? Ex p. 8. tr. 2. res. 24. ibid.
- PDF 295 58. An Episcopus possit ordinare aliquem, qui in sua Diœcesi haberet pensionem? Ex p. 8. tr. 2. res. 26. ibid.
- PDF 295 59. An Episcopus possit triennalem familiarem non sibi subditum ad Ordines promouere? Ex p. 8. tr. 2. r. 27. ibid.
- PDF 296 60. An hoc priuilegium extendatur ad Epsicopos titulares? Ex p. 8. tr. 2. res. 28. p. 296.
- PDF 296 61. An vt Episcopus ordinet suum familiarem triennalem, sufficiat vltmum annum esse inceptum? Ex part. 8. tr. 2. res. 29. ibid.
- PDF 296 62. An seruitium triennale sufficiat esse inceptum ante assumptionem ad Epsicopatum? Ex p. 8. tr. 2. res. 30. ibid.
- PDF 296 63. An familiaris Episcopi per triennium in regione remota possit ab illo ordinari? Ex p. 8. tr. 2. res. 30. ibid.
- PDF 296 64. An Episcopus possit ordinare suum familiarem, seruientem tamen illum in Ciuitate, sed extra domum? Ex p. 8. tr. 2. res. 32. ibid.
- PDF 297 65. An Episcopus possit ordinare famullum sui familiaris triennalis? Et supponitur istum famulum inseruisse familiari Episcopi per triennium. Ex p. 8. tr. 2. res. 34. p. 297.
- PDF 297 66. An famulus familiaris Episcopi, qui tamen eius expensis alitur, possit ab illo Ordinari, & gaudeat priuilegio Concilij Tridentini sess. 23. cap. 9. de reformatione? Et cursim deducitur, familiares familiarium Cardinalium priuilegio familiariu[m] Cardinalis. Et notatur, quod si Episcopus conferat beneficium in ea Diœcesi, potest statim suum familiarem ordinare, non expectato triennio, sicut si daret beneficium cuique extraneo, posset...
- PDF 297 67. An Episcopus, si conferat beneficium familiari in suæ Diœcesi, possit illum ordinare, non expectato triennio? Ex p. 8. tr. 2. res. 37. ibid.
- PDF 298 68. An Episcopus debeat statim conferre beneficium suo triennali familiari, vt possit illum ordinare? Et quid intelligatur per verbum statim, an intelligatur, cum primùm vacauerit? Ex p. 8. tr. 2. res. 33. p. 298.
- PDF 298 69. An Episcopus possit suo familiari triennali dimissorias concedere? Ex p. 8. tr. 2. res. 36. ibid.
- PDF 298 70. An Episcopus possit dispensare in interstitiis, quando ordinat familiarem suum? Ex part. 3. tr. 4. res. 189.
- PDF 298 71. An Episcopus possit suo familiari triennali dispensare in interstitiis? Et quid etiam super illegitimitate ad minores Ordines? Ex p.8. tr. 2. res. 35. ibid.
- PDF 299 72. An qui scit Italicè, non autem Latine legere, poßit ab Episcopo initiari prima Tonsura, & quid si nesciat scribere? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 27. p. 299.
- PDF 299 73. An mutus, surdus, & cæcus possint ordinari? Et quid de surdastro, qui difficulter audit? Et quid est dicendum de illis, qui difficulter audit? Et quid est dicendum de illis, qui impeditioris sunt linguæ, aut blæsi, vt Moyses; aut balbi, vt Demosthenes; nisi fortè notabilem difficultatem loquendi haberent? Et quid est sentiendum de carente visu oculi sinistri, qui dicitur oculus Canonis? Ex p. 5. tr. 6. res. 22. ibid.
- PDF 299 74. Ex quadam huius Regniciuitate relata hæc quæstio mihi fuit: Poßitne quidam Religiosus surdaster ad sacros Ordines promoueri? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 20. ibid.
- PDF 300 75. Vtrum Religiosus, qui parum intelligit linguam Latinam, sit ad sacros Ordines, & præsertim ad Sacerdotium admittendus? Idem est dicendum de Cantoribus, Canonicis, & Præbendatis Ecclesiæ Cathadralis. Et notatur, wuod examen de scientia, & doctrina Regularium ad recipiendos Ordines debet fieri ab Epsicopo. Sed adueritur, quod Episcopi hab in re suam exonerant conscientiam, cum conscientia Prælatorum...
- PDF 300 76. An Regulares non bene linguam Latinam callentes poßint ab Episcopis ordinari? Ex p. 3. tr. 2. res. 86. ibid.
- PDF 301 77. De irregularitate ex ignorantia. Et an sufficiat, quod constet Dominis Episcopis per literas testimoniales suorum Prælatorum, Religiosos Ordinandos esse examinatos, & sufficienter literis instructos ad suscipiendos Ordines? Ex p. 4. tr. 2. res. 74. p. 301.
- PDF 301 78. An priuilegium quorundam Abbatum conferendi ORdines minores duret abhuc, non obstante Concilio Tridentino sess. 25. ca. 10. de reformatione? Et notatur supradictos Abbates posse suis subditis sæcularibus dare literas dimissorias ad Ordines, neque hoc priuilegium derogare Concilium Tridentinum. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 147. ibid.
- PDF 302 79. Quidam Abbas Benedictinus contulis Ordines monores quibusdam non sibi subditis, qui postea alios Ordines susceperunt, & in illis ministrauerunt; quaritur, quid in hac re statuendum? Et an dicti Ordines sint saltem iterandi sub statuendum? Et an dicti Ordines sint saltem iterandi sub conditione? Et quæritur, an prædicti Abbates poßint conferre Ordines tam Sæcularibus, quàm Regularibus, qui speciales literas dimissorias à suis superioribus habuerint? Et an si aliquis sibditus sæcularis...
- PDF 304 80. An Abbates infulati poßint conferre Ordines minores laicis sibi non subditis, si licentia Episcopi existat? Idem est dicendum de Regularibus alterius cuiuscumque Religionis, Ordinis, vel Instituti, etiamsi habeant literas dimissorias fuorum Prælatorum Regularium. Et an aliqui Abbates hodie poßint suis subditis conferre Ordines aliqous maiores? Ex p. 7. tr. 11. & Misc. 2. res. 42. p. 304.
- PDF 305 81. An Abbates benedicti possint conferre Diaconatum, & Subdiaconatum suis subditis? Et quid erga non subditos? Et an vbi Concilium Trident. non est receptum, nulla sit super hoc difficultas? Et an Abbates communicates possint illa facultate vti? Ex p. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 40. p. 306.
- PDF 306 82. An Abbates benedicit possint conferre Diaconatum, & Subdiaconatum suis subditis? Et quid erga non subditos? Et an vbi Concilium Trident. non est receptum, nulla super hoc difficultas? Et an Abbates communicantes possint illa facultate vti? Ex p. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 40. p. 306.
- PDF 307 83. An Abbates possint Clericis sæcularibus sibi subditis literas dimissorias concedere? Et quid si huiusmodi Prælatus esset Ordinarius priuatiuè ad Episcopum, & haberet ius visitandi, & Synodum congregandi? Ex p. 3. tr. 2. res. 95. p. 307.
- PDF 307 84. An priuilegium concessum Regularibus, vt possint initiari sacris Ordinibus extra tampora, extendatur etiam ad Nouitios? Et cursim docetur, posse Superiorem concedere dimissorias supradictis Nouitiis, & Ordinari ab Abbatibus, qui possunt subditos professos ordinare. Et asseritur ex declaratione Clem. VIII. facta Monachis Fuliensibus, quod Nouitis liga[n]tur reseruatione casuum. Et difficultas est, priuilegium...
- PDF 309 85. Reffeluntur plures opiniones circa Regulares in ordine ad susceptionem Ordinum. Ex part. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 17. p. 309.
- PDF 311 86. An Regulares possint Ordinari ab Episcopis extra tempora à iure statuta? Ex p. 3. tr. 2. res. 31. p. 311.
- PDF 312 87. An Ordines Regularium habentes priulegium, vt possint ordinare Regulares extra tempora possint eo vti, vbi Concilium Tridentinum receptum est? Et an verò pertineat ad Episcopum, vel ad Superiores Regularium dispensare in interstitiis? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. r. 57. p. 312.
- PDF 312 88. An Regulares poßint dispensare cum fuis subditis quoad interstitia, & vt ordinentur extra tempora? Et an priuilegia Regularium quoad facultatem suscipiendi duplicem Ordinem sacrum eodem die, & ab Episcopo in aliena Diœcesi, absque licentia proprij, sint reuocata à Concilio Tridentino? Et an quando alicui priuilegium cenceditur, vt extra tempora in tribus Dominicis, vel diebus festiuis ordinetur, cui additum...
- PDF 314 89. An dispensatio interstitiorum pertineat ab Episcopum etiam respectu Religiosorum? Et aduertitur, quod iuxtæ Bullam Greg. XIII. Generales Societatis Iesu possunt, & ab illis delegati, dispensare cum suis subditis in intersititiis. Et notatur suscipientes Ordines non seruatis interstitiis, nullam incurrere censuram, vel irregularitatem. Ex p. 3. tr. 2. ref. 32. p. 314.
- PDF 314 90. An pro Episcopis in diesoensatione interstitiourm cum Regularibus sufficiat sola attestatio Superiorum? Et an Regulares possint ordinari non seruatis temporum interstitiis? Et an ex priuilegio Clem. VIII. concesso Patribus Congreagtionis S. Ioannis Euangelistæ in Portugallia, possint Regulares ordinari extra tempora, & per quemcunque Eoiscopum tribus Dominicis, vel Festis continuis, vel interpolatis, non seruatis interstitiis à Concilio...
- PDF 314 91. An Constitutio Pij II. circa susceptionem Ordinum ante tempus, vel sine dimissoriis, & licentiis necessariis comprehendat Regulares? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. r. 59. ib.
- PDF 315 92. Quæ causa sit sufficiens, vt, Episcopus possit dispensare in interstitiis Ordinum Presbyteratus? Et notatur, quod recipiens Ordines non seruatis temporum interstitiis, absque dispensatione, non incidit in suspensionem, neque in irregularitatem, neque Episcopus illum ordinans. Et obseruatur, facultatem remittendi interstitia concessam Episcopo ex causis transfire in Capitulum, seu eius Vicarium, Sede vacante, quando tamen ex Decretis Concillij potest concedere...
- PDF 315 93. Quæ causa requiratur ad dispensandum in interstitiis pro Sacerdotis assume[n]do? Ex p. 6. tr. 8. & Misc. 3. r. 23. ib.
- PDF 315 94. An ad dispensandum in interstitiis a Diaconatus ad Presbyteratum sit necessaria vtilitas, & necessitas Ecclesiæ copulatione? Et apponuntur quinque causæ, vt ex qualibet earum possit Episcopus cum prædictis dispensare. Et an ad minores Ordines, & Tonsuram merè arbitrium Episcopi sufficiat ad dispensandum? Et docetur ppsse Episcopum eodem die primam Tonsurem...
- PDF 317 95. An Episcopus beneficij possit dispensare in interstitiis? Et quid de illegitimitate ad minores ORdines? Ex p. 8. tr. 2. ref. 25. p. 317.
- PDF 317 96. An ex aliqua iusta causa possit Episcopus conferre maiores Ordines die Dominica? Et supponitur, quod maiores Ordines non nisi in Sabbatho Quatuor Temporum anni, aut in Sabbatho Sancto, aut in Sabbatho ante Dominicam Passionis dari possunt. Et notatur, quod minores Ordines Episcopus conferre potest ribus, aut etiam pluribus in qualibet Dominica. aut festiuo die, dummodo non videatur facere Ordinationem generalem. Et consuetudo recepta Episcoporum concedit, vt Feria...
- PDF 317 97. An seclusa consuetudine, se adest alicubi, possit Episcopus in eadem die conferre minores Ordines simul cum Subdiaconatu eidem ordinando? Et in dicto casu, an Episcopus debeat prius interstitia dispensare? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 1. res. 57. aliàs 58. ibid.
- PDF 319 98. An minores Ordines possint conferri diebus festiuis duplicibus, nomtamen seruatis à populo ex præcepto? Et quid de Ordinibus Sacris ex priulegio Papæ, sumendi, vt conceditur in tribus diebus festiuis? Sed difficultas est, quid sub nomine diei festiui intelligatur? Et supponitur minores Ordines posse dari quolibet Dominico, & quois die Feste. Ex p. 5. tr. 13. & Misc. res. 97. p. 319.
- PDF 319 99. An Episcopus possit conferre Ordines minores quatuor, vel quinque personis in diebus Dominicis, vel diebus festiuis? Sed difficultas est, an sit necessarium esse dies festiuos de præcepto? Et docetur, quod in rigore iuris non videtur vetitum quacumque die, etiam feriali minores ordines conferre? Et an seclusa consuetudine ex causa iusta minores ordines, & simul Subdieconatum eodem dei Episcopus conferre possit? Et notatur suscipientes minores Ordines ante susceptum Sacramentum Conformationis, nec...
- PDF 320 100. An Episcopus peccet mortaliter, si ordines aliquam qui Sacramentum Confirmationis non sumpserat? Et an qui Ordine sacro initiatur ante Confirmationem, peccet tamen venialiter? Et an eo ipso, quod quis habeat dimissorias à suo Episcopo, vt possit ordinari, possit etiam ab Episcopo confirmari? Et docetur Epsicopum confirmantem alienum subditum in sua diœcesi non peccare, & consequenter nec incurrere in censuram aliquam. Et notatur Epsicopum non confirmatum posse validè alios confirmare, neque hoc...
- PDF 321 101. Quis suscepit Ordinem Diaconus ante Confirmationem, quæritur an peccauerit mortaliter? Et an non solum suscipiens Ordinem ante Confirmationem peccet mortaliter, sed etiam incurrat irregularitatem? Et docetur Episcopum non peccare mortaliter Ordinando non conformatum, aut etiam antequam ipse confirmatus sit, Confirmationem, aut Ordines conferendo? Ex p. 2. tr. 1. 16. & Misc. 2. res. 4. p. 321.
- PDF 321 102. An in supputanda atate Ordinandorum enumerandus sit dies Bissextus, vel omittendus? Idem est in Ordine ad professionem pro prohibationis Nouitaitus? Ex part. 10. tract. 11. & Misc. 1. res. 67. ibid.
- PDF 322 103. An in ætate requisita ad ordines suscipiendos detur paruitas materiæ? Et notatur, quod si esset quis in principio sequentis diei, v. g. hodie impletur ætas 24. annorum post dimidiam noctem, potest ordinari Sacerdos. Et sursim in fertur, quod licet requiratur septennium completum ad sponsalia, si tamen sunt in vltimo die septennij, sat est, si ille sit inceptus. Ex p. 5. tr. 5. res. 17. p. 322.
- PDF 322 104. Quidam Religiosus inchoauit annum vigesimum tertium hora vigesima diei, sed mani in eodem die recepit Ordinem Diaconatus, quæritur an peccauerit, & in suspensionem inciderit tanquam ordinatus ante legitimam ætatem? Et notatur, quod stando in rigorosa sententia, quod annus debeat esse iam incœptus, sufficiat tamen ad singulos ordines, per vnum mediaum diem annum inchoatum fuisse. Ex p. 2. tr. 16. & Misc. 2. res. 17. alias 29. ibid.
- PDF 322 105. An qui vespere ingreditur annum assignatum pro aliquo ordine suscipiendo, possit mane præcedneti illum sumere? Et notatur ad recipiendum, v. g. Subdiaconatum sufficere viginti duo annos per vnum integrum diem, nec per vnam horam, sed sufficere, si sint inchoati per vnum, vel dimidium quadrantem horæ. Et docetur Episcopum posse dispensare, si deficiant ordinando duo, vel tres dies ad ætatem debitam ad suscipiendos Ordines. Ex p. tr. 9. & Misc. 4. res. 51. aliàs 50. ibid.
- PDF 323 106. An si in aliqua ordinatione Officialis Episcopi protestatur Episcopum nolle ordinare irregulares, v. g. carentes patrimonio, &c. tales, hoc non obstante, ordinentur? Et quid est faciendum, quando ita casus acciderit in praxi? Et notatur, quod non debent Episcopi accedentes ad Ordines prohibere sub pœna excommunicationis latæ sententiæ, ne accedant cum impedimento occulto censuræ, irregularitatis, &c. quin pomento occulto...
- PDF 324 107. An sensus redimibilis sufficiat ad patrimonium Clerici? Et an sufficiat patrimonium ab alio donatum sub conditione, vt cesset statim, ac ordinando de sustematione prouisum sit? Et notatur, quod hoc passim admittendum non est. Et aduertitur aliquem non posse promoueri ad sacres Ordines ad titulum beneficij, si titulus sit de futuro. Et an quis possit Subdiaconatum, vel Diaconatum recipere ad titulum beneficij, si titulus sit de futuro. Et an quis possit Subdiaconatum, vel Diaconatum recipere ad...
- PDF 324 108. An Episcopi in Regno Siciliæ possint ordinare Subdiaconum, qui pro patrimonio tantum vncias vndecim annuales habet, & multa alia citra patrimonium? Et notatur, quod si aliquis Subdiaconus initiatur Diaconatu, aut Sacerdotio ostendes testimonium patrimonij renunciati, vel alienati, & tacens renuncaitionem factam, non incurrit pœnas statutas contra eos, qui absque patrimonio ordinantur. Et docetur Graduatum in irue...
- PDF 325 109. An in patrimonio necessario ad sumendos sacros Ordines detur paruitas materiæ? Ex p. 5. tr. 5. res. 20. p. 325.
- PDF 325 110, An Clericus possit alienare patrimonium absque licentia Episcopi, si aliunde acquisiuit beneficium, vel alia bona patrimonium vendas, permutes, obliges, aut aliquo modo aliens, antequam habeas vnde viuere possis, nulla sit talis alienatio? Et aduertitur bona patrimonialia, ad quoaum titulum ordinatus es, non ob endi fieri bona. Ecclesaistica, tamet si priuilegio fori boborum Eccelsiasticorum gaudeant. Ex part. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 23. ibid.
- PDF 326 111. An qui suscepit primam Tonsuram, vel minoribus Ordinibus initiatur animo non ascendendi ad alios Ordines, sed gaudendi priuilegio fori, & exemptione à tributis, peccet mortaliter? Ex part. 2. tr. 16. & Misc. 2. res. 20. aliàs 22. p. 326.
- PDF 327 112. An suscipientes primam Tonsuram, & Ordines minores solùm causa euadendi iudicem sæcularem, peccent mortaliter? Et quæritur obiter, an suscipientes Ordines minores sine confirmatione peccent mortaliter, vel Episcopus illos ordinans? Ex part. 10. tr. 16. & Misc. 5. res. 61. p. 327.
- PDF 328 113. An ordinatus Ordinibus sacris ante pubertatem teneatur continere? Et quid si adeptus pubertatem votum castitatis in ordine Sacro centento non ratificauit? Et an prædictum votum à parentibu, vel tutoribus absque causa aliqua irritari possi? Ex quibus deducitur, votum solemne expressum in Religione approbata ante pubertatem emissum, nisi post pubertatem ratisicetur, non obligare. Imò hodie votum expressum solemne professionis non valet...
- PDF 328 114. An Sacer ordo susceptus per vim, & metum imprimat characterem? Et deducitur, quod si ordinatus per vim, & metum recipit ordinem sine voluntate recipiendi Sacramentum, sed solum simultatè, hic quidem ordinem non suscipit, quia inualidè ordinatur. Itam, cum quidam ordinatus Subdiaconus obtinuisset ab Epsicopo declaratoriam fuisse ordenatum per vim, & metum, sed postea petens dispensationem à Summo Pontifice, vt ad alios...
- PDF 330 115. An ordo per vim, & metum susceptus impediat, & dirimat matrimonium? Et an sic ordinatus tentatur ad seruandam castitatem, vel possit validè contrahere? Ex p. 3. tr. 4. res. 192. aliàs 193. p. 330.
- PDF 330 116. An vir, consentiente vxore, possit ad Sacerdotium promoueri, si ipsa Religionem non ingrediatur, etiamsi sit iuuenis, dummodo voueat castitatem? Et notatur semper esse necessariam professionem vxoris in Religione, siue sit senex, siue iuuenis, vt possit vir ad Episcopatum promoueri. Et quid si ad Cardinalatum vir promoueatur? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 129. ibid.
- PDF 331 117. An Clerici sacris Ordinibus initiati peccent mortaliter, si non deferant habitum Clericalem, & coronam in capite? Et quid si cum ense, vel aliis similibus supradicti Clerici Sacris initiati incedant? Ex p. 3. tr. 4. res. 182. aliàs 183. p. 331.
- PDF 331 118. An Diaconus, & Subdiaconus peccent mortaliter frequenter canentes Epistolam, & Euangelium in peccato mortali? Et quid si longo tempore tales actus exerceant in peccato mortali? Et obiter notatur Diaconum ministrantem Eucharistiam in peccato mortali non peccare mortaliter. Idem est de Sacerdote. Ex p. 3. tr. 4. res. 194. aliàs 194. ibid.
- PDF 331 119. An Acolyti, qui solemniter cereos ferunt in peccato mortali, peccent mortaliter? Et cursum docetur hoc etiam locum habere in eo, qui Capitulum, & Collectam pronunciat in Choro, qui id faciat tanquam Presbyter. Et an minores ORdines sint vera Sacramenta? Ex part. 3. tr. 4. res. 195. aliàs 196. ibid.
- PDF 332 120. An Concionatores prædicantes in peccato mortali peccent mortaliter, etiamsi peccatum sit occultum? Et quid si publicum sit peccatum? Idem, quod dictum est de Concionatore, dicendum est de Lectore sacræ Theologiæ. & sacræ Scripturæ. Ex p. 3. tr. 4. 196. aliàs 197. p. 332.
- PDF 332 Tractatvs VI. De Sacramento Matrimonij.
- PDF 332 1. An maior vsus rationis requiratur ad contrahenda sponsalia, quam ad peccatum mortale? Ex p. tr. 4. r. 272. aliÀs 273. ib.
- PDF 332 2. An sit peccatum mortale contrahere sponsalia ante seprennium completum? Ex part. 3. tr. 4. res. 274. aliàs 275.
- PDF 333 3. An septennium requisitum ad contrahendum sponsalia esse debeat omnino completum? Et quid si duo, tres, octo, vel decem dies ad complendum septennium desint? Exan in foro conscientiæ valida sint sponsalia etiam multo ante septennium contracta, si malitia suppleat ætatem? Ex part. 3. tr. 4. ex res. 273. aliàs 274. p. 333.
- PDF 333 4. An sufficiat ad validè contrahenda sponsalia diem vltimum septennij incœptum esse? Et asseritur, quod ad valorem sponsalium non requiritur ætas mathematice completa, vnde septennium non physicum, sed morale requiritur. Et an ob defectum duorum, vel trium dierum, aut vnius hebdomadæ, vel dimidij anni defectus impedimentum non sit, quin septennium completum esse dicatur? Ex part. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 65. ibid.
- PDF 333 5. An sponsalia valida sint, si vsus rationis ante septennium in contrahentibus reperiatur? Et an ad sponsalia validè contrahenda sufficiat rationis vsus, qui ad lethale peccatum sufficit? Et notatur sponsalia ao defectum et detis, vel vsus rationis nulla, posse postea fieri valida, si post legitimam ætatem, & vsum rationis expressè, vel tacitè ratificentur à sponsis, modò sponsi sciant à seipsis antea inita sponsalia fuisse inualida. Quod si nesciant sponsalia fuisse inualida, non feint valida per...
- PDF 334 6. An sponsalia metu graui contracta valida sint, si iur amentum accedat; vel iuramentum seruandum sit, denec relaxetur? Et an tale iuramentum minimè obliget, & ita non indigeat relaxatione? Et notatur iuramentum metu extortum non solu(m) non confirmare contractus alias inualidos, sed nec etiam obligare, & proinde nulla indigere relaxatione. Ex p. 3. tr. 4. r. 277. aliàs 278. p. 334.
- PDF 335 7. An in sponsalibus sufficiat consensus fictus? Et resolutio huius duboj spendet ex illa quæstione, an promissionis contractus sine animo se obligandi vero, sed tantum sicto, obliget promittenten? Et cursim docetur eum, qui fictè promisit aliquam ducere, tantum teneri ratione damni illati, si corrupit, non aliter. Et etiam deducitur, quod qui fictè promisit, & sub ea spe Virginem decipit, teneri implere promissum, etiamsi disparis conditionis sit vel in nobilitare...
- PDF 335 8. An si in sponsalibus fictis iuramentum apponatur non tamen animo se obligandi, oriatur obligatio præstandi, quod promissum est? Et an ex hoc oriatur obligatio iustitiæ erga compartem, vel per talem promissionem non inducatur impedimentum publicæ honestatis? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 33. ibid.
- PDF 336 9. An sponsalia impuberum ita firmentur iuramento, vt neuri liceat pubertatem adepto resilire? Et quid maximè in prædicto casu, parte inuita? Ex part. 3. tr. 4. res. 245. aliàs 246. p. 336.
- PDF 336 10. An impuberes possint resilire à sponsalibus iuramento firmatis, postquam ad annos pubertatis peruenerint? Ex p. 3. tr. 4. res. 287. aliàs 288. ibid.
- PDF 336 11. An quis puber factus possit statim resiliere à sponsalibus, non expectata alterius pubertate? Et notaturfactum puberem, si vult, debere statim reclamare, alias si in mora fuerit, censebitur tacitè sponsalia confirmare, & statim dicitur fieri, quod intra triduum fit. Ex p. 3. tr. 3. res. 281. alias 282. ibid.
- PDF 336 12. An in contractu sponsalium validè apponatur pœna persolenda ab iniustè resiliente? Sed notatur iniustè resilientem non teneri soluere pœnam ex pacto resilienti impositam, etiamsi iuramento firmetur. Ex p. 3. tr. 4. res. 210 aliàs 211. ibid.
- PDF 337 13. An sponsa possit resiliere à sponsalibus, quando sponsus permittit se ab alia impudicè tangi per oscula, amplexus, &c. Et quid, si huiusmodi oscula, & tactus fortè essent frequentes? Et an sponsalia, etiamsi iurate sint, dissoluantur si alter ex contrahentibus fornicationem admiserit? Ex p. 3. tr. 4. res. 282. aliàs 283. p. 337.
- PDF 337 14. Fæmina Nobilis contraxit sponsalia cum Caio, quæritur, an possit ea dissoluere propter oscula, & tactus impudicus cum altera? Et difficultas est, vtrum liceat vtrique sponso à sponsalibus resilire, quando vterque fornicationem commisit post sponsalia? Et notatur, cum sponsalia valida sunt, tunc si post cognitam causam ad dissoluenda sponsalia, quis cognoscit carnaliter sponsam, amittit ius dissoluendi sponsalia. Idem est, quando viri copulatus matrimonio cum...
- PDF 338 15. An liceat vtrique sponso à sponsalibus refilire, quando vterque fornicationem commisi post sponsalia? Ex part. 3. tr. 4. res. 283. alias 284. p. 338.
- PDF 338 16. Vtrum sponsus possit contrahere matrimonium, quando aliquo occulto vitio laborat, cuius si alter conscius esset, possit iustè à sponsalibus resilire? Ex quo infertur quamdam virginem post sponsalia corruptam potuisse sponsum defectus occulti ignarum cogere matirmonium contrahere, & stare sponsalibus? Et cursim deducitur, an adulter ex iustitio possit licire exigere debitum à coniuge illius adulterij ignara? Ex p. 3. tr. 4. res. 286. alias 287. ibid.
- PDF 339 17. An si sponsa tempore sponsalium pulchra esset, dissoluantur sponsalia, ea facta notabiliter deformi? Et an valde magna deformitas debeat esse sponsi, quæ de nouo accidens det sponsæ ius refiliendi? Idem est de vehementi suspicione morbi Gallici, & de oris graueolentia. Ex part. 3. tract. 4. res. 284. aliàs 285. p. 339.
- PDF 339 18. An nulla dotis promissione præuia possint dissolui sponsalia ob paupertatem sponsæ superuenientem? Et quid, si illa sponsalia essent iuramento firmata? Et notatur, quod si sponso subitò accedat noua hareditas, qua eius status plurimùm melioretur, ita vt sponsa sit iam multùm inaqualis illi, non ideo potest sponsalibus renunciare. Eadem est ratio, si sponsæ noua hæreditas accedat. Ex p. 3. tr. 4. res. 285. aliàs 286. ibid.
- PDF 340 19. An sponsalia inter consanguineos inita cum conditione, si Papa dispensauerit, sint valida, & obligent in conscientia, impetratam à Pontifice dispensationem, altero inuito, à sponsalibus resilire? Et an hoc etiam procedat, si talis promissio fuerit iuarmento confirmata? Et an si magnæ expensa factæ sint causa talis promissionis pro impetranda dispensatione, siliens à dictis sponsalibus teneatur illas restituere? Et insertur consanguineos contrahentes matrimonium per verba de præsenti sub...
- PDF 340 20. An pactum appositum in contractu matrimoniali, vel sponsalibus, quod vir perpetuo habitet in dominiclio vxoris, sit validum? Et an si pactum fuerit iuramento confirmatum, liceat resilire, & mulier teneatur virum sequid? Et obiter notatur, valere pactum, ne quis possit ingredi ciuitatem, quod frequenter sit in remissionibus iniuriarum, & hoc etiamsi non solùm pactum sit temporale, sed etiam perpetuum. Ex p. 3. tr. 4. res. 211. aliàs 212. ibid.
- PDF 341 21. An sponsalia iurata dissoluantur ex mutuo consensu, etiamsi iru amentum intuitu pietatis emissum fuerit? Et supponitur sponsalibus puberum, nem de impuberum sponsalibus alia est iuris dispositio, quippe impuberes sponsalia contrahentes resilire non possunt, quousque pubertam nacti sint, & meritò, ne passim resiliant, & paßim contrahant. Et aduertitur, quod adueniente pubertate, qui prius illam attigerit, resilire potest, nec opus habet...
- PDF 342 22. An si sponsalia communi consensu dissoluantur, hoc non obstante, oriatur ex eis impedimentum publica honestatis? Et breuißimè deducitur, quod durat impedimentum publicæ honestatis etiam post mortem aliterius sponsa. Ex p. 3. tr. 4. res. 221. alias 222. 342.
- PDF 342 23. An si sponsalia dissoluantur ex consensu, cesset impedimentum publicæ honestatis ortum ex illis? Et quid est dicendum, si morte alterius dissoluerentur? Et an hoc impedimentum oriatur ex sponsalibus ficte celebratis, videlicet oretenus absque consensu interiori? Edem est de matrimonis ficte contracto ex defectu consensus. Ex part. 11. tract. 5. & Misc. 5. Res. 12.
- PDF 343 24. An ex sponsalibus nullis ex defectu consensus, vel ob aliud impedementum occultum oriatur impedimentum publicæ honestatis? Et and dato casu, quod sponsus de facto contraheret cum sorore sponsæ suæ de præsenti, teneatur ad priorem reddere, si autem coniunctio carnais accedere, cum secunda, tunc nautram possit accipere in vxorem, sin vero cum posteriori contrahat sponsalia, ea nulla sint, proinde que cum priori contracit, solum sunt valida?...
- PDF 344 25. De quibusdam sponsalibus? Ex part. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 70. p. 344.
- PDF 345 26. An si post sponsalia cum prima saquantur sponsalia cu[m] secunda unà cum copula, dissoluantur prima? Et quid quando secunda fœmina, quæ cognia est, & violata sub spe coniugij, notabile damnu[m] pateretur? Et notatur, quod quando ex aliquo casu cessant prima sponsalia, an seruanda sint secunda. Ex p. 3. tr. 4. r. 209. alias 210. p. 345.
- PDF 345 27. Vtrum ex matrimonio valido dissoluantur sponsalia? Et an dissoluto matrimonio, teneatur qui ita contraxit, priora sponsalia implere? Ex p. 3. tract. 4. res. 208. aliàs 209. ibid.
- PDF 345 28. An adtrictus sponsalibus iuratis, si postea emittat Religionis votum, possit adhuc contrahere matrimonium animo ingrediendi Religionem ante consummationem? Et an si votum Religionis emisisti ante sponsalia, & fœminam deflorasti sub fide data de matrimonio, tenearis illam ducere, omisso voto? Et an sponsus, qui post sponsalia votum emisit castitatis, committat aliquam culpam? Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 76. aliàs 75. ibid.
- PDF 346 29. An sponsalia dissoluantur per solum ingressum Religionis, vel sit expectanda professio? Et an sit licitum Religionem ingredi post sponsalia, etiam iuramento confirmata? Ex p. 3. tr. 4. res. 206. aliàs 207. p. 346.
- PDF 346 30. An peccet qui contraxit sponsalia, si siscipiat sacros Ordines? Et notatur votum suscipiendi sacros Ordines dirimere sponsalia, & licitè post illa potest quis tale votum emittere. Ex p. 3. tr. 4. res. 207. aliàs 208. ibid.
- PDF 347 31. An quando aliqui pro aliis præsentibus, & tancentibus contrahunt sponsalia, horum taciturnitas sit signum sufficiens interni consensus? Et an hoc procedat, etiamsi parentes contraherent sponsalia coram filiis emancipatis, & spuriis? Ex p. 3. tr. 4. res. 269. aliàs 270. p. 347.
- PDF 347 32. An Tutor, vel Curator, si respondeat pro puella, valida sint in vtroque foro sponsalia, vel matrimonium, ipsa præsente & tacente? Et quia ius Canonicus tanquam quid speciale idde Parentibus assert, quæritue etiam, an sufficiat signum consensus in sponsalia, vel matrimonium, si nomine filiorum persona extranea respondeat? Ex p. 10. tr. 13. & Misc. 3. res. 32. ibid.
- PDF 348 33. An quando Parentes, & Tutores pro filiis, & pupillis absentibus contrahunt sponsalia, & hi postea id scientes non contradicunt, censeantur consentire? Ex p. 3. tr. 4. res. 270. aliàs 271. p. 348.
- PDF 348 34. Quando teneatur implere, qui contraxit sponsalia, nullo præfixo tempore, & termino? Ex p. 3. tr. 4. r. 244. aliàs 245. ibid.
- PDF 348 35. Quidam contraxit sponsalia, & postea adimplere noluit, quæritur an sit per censuras compellendus? Ex p. 3. tr. 4. res. 205. aliàs 206. ibid.
- PDF 349 36. Quidam vir Nobilis contraxit sponsalia, & per multos dies causa delectationis osculabatur, & tangebat spo[n]sam, quæritur an peccauerit mortaliter? Et notatur dicta oscula, & amplexus esse licita, etiamsi præuisa pollutio, sequatur, dummodo id faciant neceßitate compulsi, & austeri haberentur, nisi ita si innuicem oscularentur, & amplexarentur. Et an hoc, quod dictum est de osculis, & tactibus, similiter, & multò magis dicendum sit de colloquiis, & aspectibus, modò...
- PDF 349 37. Improbatur quædam opinio pertinens ad sponsos de futuro, vbi docetur, sponsis de futuro esse permissum aspectum pudendorum. Et notatur non esse mortale in coniugis absentia propria verenda libidinese attrectare, si huiusmodi tactus ad illicitum actum non referantur. Et quæritur, an quilibet tactus sint liciti, & quæcumque oscula inter coniugatos etiam in partibus pudendis? Et docetur mortiferum esse virile membrum in os vxoris imittere. Ex p. 11. tr. 2. & Misc. 2. ref. 68. ibid.
- PDF 350 38. An tactus, & oscula inter sponsos de futuro sint licta? Et an hoc non procedat inter sponsos de futuro sub conditione, si Papa dispensauerit? Et an impetrata dispensatione, licèt non sit ratificatus prior ille consensus liceat illis amplexus, & oscula eo modo quo lecent sponsis de futuro? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 131. p. 350.
- PDF 350 39. An si sponsa de futuro, vel vidua carnaliter delectetur de copula præterita, & futura, peccet mortaliter? Et cursim docetur, viduam non peccare mortaliter, si ob ortam cogitationem copulæ carnalis cum marito defuncto, eam approbet voluntate, & sic est dicendum de sponsa circa copulam carnalem futuram, & coniugalem, si eam vel defideret, vel simplicis voluntatis, affectione approbet, quod alij extendunt ad ommem voluntatis affectionem, etiam simplicis complacentiæ...
- PDF 351 40. An non obstante copula violanter extorta intralimestre, possit sponsa, quæ vim passa est, contradecente viro, ad Religionem transire? Et an possit talis femina, qua in isto casu vim patitur, incontinenti conari ad semen emittendum iam receptum? Ex p. 3. tract. 4. res. 241. aliàs 242. p. 351.
- PDF 351 41. An sponsa per vim oppressa à sponso ante bimestre possit semen incontinenti expellere? Et an intra bimestre possit maritus vxorem inuitam cognoscere absque peccato mortali, dato, quod de ingredienda Religione non cogitet? Et an qui non cogitat ingredi Religionem, statim ac fit contractus, teneatur reddere alteri debitum? Et notatur, quod quamuis transiret bimestre abte consummationem, volenti ingredi Religionem irrogari iniuriam, si vi comprimatur ad consummationem, quando statim ac...
- PDF 352 42. An si alter coniux non cogitat intrare Religionem, possit adhuc duobus primis mensibus non reddere debitum, alteri petenti? Et in dicto casu, quando quis ante matrominij consummatione[m] vult Religionem ingredi, professio possit emitti ante annum probationis exactum, v. g. intra dictum bimestre? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 133. p. 352.
- PDF 352 Sequitur sub hoc, eodemque numeri huius Res. 42. eadem quæstio, videlicet an coniux, qui non intendis Religionem ingredi, teneatur intra bimestre reddere debitum alteri petenti? Et notatur, quod si sponsa duodemis intra himestre transeat ad Religionem, tenetur sponsus expectare vsque ad annum sectum decimum sponsæ, donec profiteatur, & si intrat in Religionem S. Francisci Paulos, vsque ad annum octauum. Ex p. 10. tr. 14. & Misc. 4. res. 24. aliàs 22. ibid.
- PDF 353 43. An filij nati ex fornicario concubitu habito à sponso, vel sponsa de futuro, sint naturales an spurih? Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 70. p. 353.
- PDF 353 44. An sponsalia inter impares valeat, vt inter fœminam Nobilem, & virum ignobilem? Et an quando ex matrimonio contrahendo scandalum timetur inter consanguineos, debeat iudex illud impedire? Idem es dicendum, quando est timor prohabilis peßimi exitus, vt odij capitalis inter ipsos contrahentes. Ex quibus colligat posse Patrem impedire sponsalia filij, vel filiæ, contræ eius voluntatem inita, interueniente graui scandalo non verò al às. Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 71. ibid.
- PDF 354 45. An Pater teneatur dotare filiam, etiamsi aliunde habeat dotem competentem. Et supponitur tanquam certum, Patrem teneri dotrre filiam. Et an Pater teneatur filiam emancipatam dotare. Et an Pater teneatur dotare filiam iam nuptam, quæ nupsit inconsulto Patre, viro digno, & etiam quamuis nupserit viro indigno? Et notatur Patrem teneri ad secundam dotem conferendam filiæ, priori amissa: quod intellige, si secundò nubat. Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 34. p. 354.
- PDF 355 46. An Pater teneatur dotare filiam naturalem, & spuriam? Et notatur, quod nex ab hoc onere dotandi excusatur Pater filiam incestuisam, etaim de redditibus Ecclesiasticis beneficiis. Et ex his oriuntur duæ difficultates. Prima, an dos data filiæ spuriæ ad ipsius hæredes transeat? Secunda, an in euentu, quo Pater plus dotis dedit filiæ spuriæ, quàm valeant totius vitæ alimenta, possit, constante matrimonio, repeti quoad excessum? Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 25. p. 355.
- PDF 357 47. An auus teneatur dotare neptem? Et quid in casu, quo neptis Patrem inopem habeat, si tamen mater diues est? Et an Patruus nequaquam ogligetur sobrinas dotare? Et an frater teneatur dotare sororem? Et quid si soror tentùm vterina sit? Et quid si sit consanguinea, v. g. ex eodem Patre, sed ex alia matre fratri coniuncta? Et aliqua alia crica has sorores, & etiam sorores clericorum pro dote, & alimentis illarum discutiuntur in textu huius Resolutionis? Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. r. 26. p. 357.
- PDF 358 48. An filius teneatur dotare matrem nubere volentem? Et deducitur, quod mater obligata non est per se filias dotare, qut donationes propter nuptias filiis constituere, nisi vrgens aliqua, & rationabilis causa intercederet. Et notatur, probalilius esse in neutro foro licitum esse viro regulariter, inuita vxore, dotare filiam prioris matrimonij ex bonis non solùm immobilibus, sed etiam mobolibus, aut pecuniis per secundam vxorem adductis. Et cùm Pater præ omnibus eoniunctis obligatus sit filias alere...
- PDF 359 49. De his, quæ in nuptiis donata sunt à consanguineis, vel amicis sponsi, & contrà, cui acquirantur? Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 28. p. 359.
- PDF 360 50. De donis factis à sponsæ. Idem est de donis, quæ socer nurui concessit, & largitus est. Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 29. p. 360.
- PDF 360 51. De vestibus, & ornamentis datis sponsæ à sponso in guntur, ante nuptias, in nuptiis, & post nuptias. Et tandem concluditur, quod circa hoc maximè est attendenda consuetudo. Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 30. ibid.
- PDF 361 52. Quinam dicantur infantiæ, & qui pubertati proximi? Ex quibus quæritur in matrimonialibus, quinam sunt proximi pubertati, ad hoc vt eis matrimonium concedi debeat? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 39. p. 361.
- PDF 362 53. An quod dictum est de sponsalibus, dicendum sit de matrimonio, videlicet vt sit validum, si illud Parentes contrahunt præsentibus, & tacentibus filiis? Et an sit validum matrimonium, quando puella tacet, & nullus pro ea respondet, vel opus sit, vt respondeat Pater, vel mater, aut Tutor? Et quid si in tali casu extranei repromittant? Ex p. 3. tr. 4. res. 271. aliàs 272. p. 362.
- PDF 363 54. An saltem peccet venialiter, qui loqui valens contraheret matrimonium per signa, & nutus? Ex p. 3. tr. 4. res. 247. aliàs 248. p. 363.
- PDF 363 55. An contrahere matrimonium ante legitimam ætatem sit peccatum mortale? Ex p. 3. tr. 4. r. 275. aliàs 276. ibid.
- PDF 364 56. An sit peccatum mortale contrahere matrimonium vltimo die, quo completur legitima ætas. Et an satis sit si no[n] solùm prima dies anno duodecimi in fœmina, & decimiquarti in viro sit incepta, sed etiam si tres dies, aut etiam decem dies ex ea ætate deficiant? Et notatur validum eße matrimoniu[m] contractum ante legitima[m] ætatem, si malitia suppleat ætatem. Ex p. 3. tr. 4. res. 276. aliàs 277. p. 364.
- PDF 364 57. An in ætate requisita ad matrimonium detur paruitas materiæ? Et notatur ad valorem matrimonij non requiri, vt dicta ætas sit mathematicè completa, sed moraliter, vt quando contrahentes ab ea distarent non solùm per tres, aut decem dies, sed etiam per vnum, aut alterum mensem. Ex p. 5. tr. 5. res. 16. ibid.
- PDF 365 58. An filius teneatur contrahere matrimonium quod Pater promiserit, aut præcipit? Et notatur licitè filios posse inire hoc, vel illud matrimonkum, Parentibus inuitis, aut resistentibus, erit tamen illicitum contrahere matrimonium, illis non certioribus factis. Et cursissimè docetur, Parentes non posse exhæredare filios, neque eis dotem negare, quia contrahunt matrimonium, allis inuitis. Et aduertitur Parentes, qui coatione sufficienti ad mortale compellunt filios...
- PDF 365 59. An filius peccet mortaliter, si non ducat dignam, quàm Pater vult, sed etiam ducat æquè dignam? Et notatur filium Magnatis, quem Pater non vult alere secundùm qualitatem personæ, non peccare mortaliter, si inscio, atque inuito Parente fœminam diuitem, & Nobilem ducat genere aliquantulum inferiorum? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 21. ibid.
- PDF 365 60. An matrimonium inter absentes contractum per Procuratorem, vel per literas coram Parocho, & testibus, sit Sacramentum? Et infertur contrahentes sub peccato mortali teneri curare, vt sint in gratia illo tempore, quo Procuratores eorum nomine contrahunt. Et notatur ætate,, & diuersitatem sexus nullius esse momenti in Procuratore, & ideo fœmina potest contrahere in tali casu matrimonium pro viro. Etiamque aduertitur, quod Procurator non debet excedere suum mandatum, alioquin...
- PDF 366 61. An procuratore misso ad contrahendum, si mandans in amentiam incidat, matrimonium sit validum? Ex quo infertur, quod Baptismus furiæ tempore receptus, petitus ante furiam validus est. Idem est in Sacramento Pœnitentiæ, potest enim absolui, qui ante amentiam dedit signa contritionis. Ex p. 3. tr. 4. res. 248. aliàs 249. p. 366.
- PDF 367 62. An si omittantur denuntiationes, matrimonium sit validum? Et notatur primò contrahentes ante denunciationes factas peccare mortaliter, & ita dicendm est de Parocho tali matrimonio assistente. Secundò, quod in tali casù, videlicet quando denunciationes ante nuptias factæ non sunt, post nuptias ante consummationem matromonij faciendas esse ex Concilio Tridentino, vt si fortè impedimentum dirimens subsit, ante copulam fornicariam detegatur, nisi Episcopo...
- PDF 367 63. An quando matrimonium initum est absque denunciationibus, sit peccatum mortale consummare antequam præmittantur? Et an coniux teneatur debitum reddere alteri coniugi petenti ante denunciationes? Et notatur, quod si contingat casus, in quo matrimonium statine contrahi bono communi, vel speciali contrahentium expediat maximè, neque sit recursus ad Ordinarium, qui in prædictis denunciationibus dispenses, poterunt contrahere absque vlla culpa matrimonium coram Parocho...
- PDF 368 64. An præmittere vnam de dictis Denunsiationibus sit peccatum mortale, vbi plura de Denuncationibus? Et an Parochus, qui id suo arbitrio faceret, grauiter puneindus esset ab Episcopo. Et notatur denunciationes non posse fiere extra Ecclesiam, etiam locus sit aptus, vt ad multorum notitiam perueniant. Et an verò in tribus diebus festiuis continuis, vt in Paschate, possint fieri, dictæ denenciationes? Et an sit peccatum mortale, si Parochus efficeret dictas proclamationes in tribus diebus festiuis,...
- PDF 369 65. An denunciationes faciendæ sint in vtraque Parechia, in qua diutius commorati sunt sponsi, vel sufficiat illas facere in Parochia, in qua breui tempore commorantur? Ex p. 3. tr. 4. res. 234. aliàs 235. 369.
- PDF 369 66. An quando contrahentes sunt ex diuersis Diœcesibus, & ordinarius vnius dispensat in denunciationibus, sufficiat hoc, ne fiant in Parochia alterius? Ex part. 3. tr. 4. res. 238. aliàs 239. ibid.
- PDF 369 67. An Ordinarius poßit dispensare, vt omittantur denunciationes, & quid intelligendum est sub nomine Ordianrij in Concil. Trident. sess. 24. de matrim. cap. 1. Et quænam verò sint istæ causæ, vt dispensetur in denunciationibus? Ex p. 3. tr. 4. res. 236. aliàs 237. ibid.
- PDF 370 68. An saltem Vicarius Episcopi possit dispensare, ne ex iusta causa denunciationes efficiantur? Et breuissimè notatur, hoc non procedere in Vicariis foraneis? Ex p. 3. tr. 4. res. 237. aliàs 238. p. 370.
- PDF 370 69. An quis ex vi denunciationum teneatur denunciare impedimentum matrimonij occultum, quod non potest probare? Et asseritur, delato ad ordinarium impedimento, si vnus tantùm testis sit absque aliis adminiculis, non posse interdici matrimonixum, nec debere? Ex p. 3. tr. 4. res. 220. aliàs 221. ibid.
- PDF 370 70. Pater volens impedire matrimoniun filiæ regauit Episcopum, vt interdiceret Parocho, ne tali matrimonio assisteret, & facta est interdictio, sed minimè abseruata est, tunc à me quæsierunt, an tale matrimonium fuerit validum? Et quamius ea prohibitio à Pontifice Parocho facta esset? Sed difficultas est, quid est dicendum si Episcopus non solùm interdicat Parocho, ne illi matromonio assistat, sed etiam addit clausulam irritantem ipso facto matrimonium illud, se secus factum fuerit. Ex quo infertur...
- PDF 371 71. An propter magnam necessitatem possit contrahi aliquando matrimonium sine præsentia Parochi? Et notatur, quod quando in articulo mortis quis vellet concubinam ducere, idque omnino videatur necessarium ad legitimandam prolem ex ea susceptam, & ad adimplendam fidem ei datam, poße Parochum omittere denuncationis? Ex p. 3. tr. 4. res. 233. aliàs 234. p. 371.
- PDF 371 72. An ex aliqua ntagna necessiatate possit quis inire matrimonium absque Parochi præsentia? Et pro praxi huius quæstionis adducuntur aliqui casus in textu huius Resolutionis, in quibus hoc fieri potest? ex p. 10. tr. 23. & Misc. 3. res. 25. ibid.
- PDF 373 73. An in articulo mortis Parochus poßit celebrare matrimonium sine testibus, & denunciationibus? Et in corpore huius Resolutionis quatuor apponuntur casus, in quibus valet elandestinum coniugium, etiam sine Parocho, & testibus celebratum? Ex p. 5. tr. 3. r. 98. p. 373.
- PDF 373 74. An habitantes in ea Parochia, vbi Concilium Tridentinum de Clandestinis matrimoniis publicatum, est & seruatur, si transeant, v. g. in Galliam non animo ibi habitandi, sed cum voluntate ibi contrahendi, ac mox ad locum habitationis redeundi, in inquam in tali casu matrimonium sit validum? Ex quo secuitur, cum statutum sit, vt quis semel in anno consiteatur proprio Sacerdoti, & vel ex consuertudine, vel ex declaratione Eugenij IV. peregrinus possit consiteri illi Parocho, in euius Parochia habitat,...
- PDF 374 75. An impedimenta matrimonij per Concilliam sublata censeantur etiam sublate in Proninciis, vbi illud non est publicatum? Ex p. 6. tr. 8. & Misc. 3. res. 26. p. 374.
- PDF 375 76. An clandestinè contrahentes, copula interueniente teneatur saltem ratione iniustita vir fœminam in vxorem ducere? Ex part. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 72. p. 375.
- PDF 376 77. An commorantes in terris Infidelium possint contrahere matrimonium, non seruata forma Concilij Decretum Concilij publicatum fuerit, modò tamen expulsis Catholicis Sacerdotibus non adsint PArochi proprij, validè coram Hæretico prædicante, vel sine prædicante matrimonium contrahere. Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 30. p. 376.
- PDF 376 78. Ex Belgio ad locum, vbi Tridentinum non est vsamceptum, aliqui transierunt, vt ibi matrimonium clandestinum contraherent: quaritur au fuerit validum? Et cursim deducitur, quod in conflictu opinionum illa est amplectenda, quæ fauet valori matrimonij. Et quid est dicendum de matrimonio Christianorum in terris Turcarum habitantium, an validè contrahant sine Parocho, & testibus? Et quid de matrimonio Hæreticorum, non quidem in locis, vbi Tridentinum non est promulgatum], sed vbi iam promulgatum est,...
- PDF 378 79. De quodam matrimonio in Holandia contracto, & de quadam Monialis professione postea post dictum matrimonium facta. Et deducitur, quod si aliquis emisisset professionem cum conditione, pacto, seu modo de retinendo, seu habe[n]do proprio independenter à Superiore, dicta professio non valet, &c. Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. r. 1. p. 378.
- PDF 379 80. An matrimonium contractum sine præsentia Parochi, & testium transeat saltem in sponsalia de futuro? Et an hoc procedat, etiamsi illud matrimonium fuerit iuramento confirmatum? Et an dicti contrahentes possint discedere à tali contractu matrimonij sine vlla indicis authoritate, & cum aliis contrahere, nec indigent iuramenti absolutione? Ex p. 3. tr. 4. res. 257. aliàs 258. p. 379.
- PDF 379 81. An Parochus communiter ita reputatus , sine tamen titulo, quia principio fuit intrusus, valide matrimonio assistat? Et quid si à contrahentibus inhabilitas cognoscatur? Et resolutio harum quæstionum pendere ex illa an aliquis sine titulo, & authoritate Superioris in officio iudicis, Parochi, aut Confessoris se intrusit, si tamen communis error accedat, gesta per illum quoad vtrumque forum spectantia valida sint? Ex o. 5. tr. 9. res. 78. p. 381.
- PDF 380 82. An matrimonium initum cum licentia, dolo, & mendaciis à Parocho extorta, sit validum? Idem asseritur, si licentia fuerit à Parocho metu cadenti in constantem virum exterta. Ex p. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 20. p. 380.
- PDF 381 83. An Parochus excommunicatus non toleratus valide assistat matrimonio? Et an valeat matrimonium coram testibus excommunicatis non toleratis celebratum? Ex p. 5. tr. 9. res. 78. p. 381.
- PDF 381 84. An Parochus excommunicatus assistens matrimonio, peccet? Et supponitur parochum excommunicatum etiam non toleratum, suspensum, & irregularem valide assistere matrmonio. Et an excommunicatus toleratus nullam culpam contrahat assistere matrimonio. Et an excommunicatus toleratus nullam culpam contrahat assistens matrimonio? Et notatur certum esse, nullum peccatum committere Parochi excommunicatum, quando in articulo mortis esset necessarium assistere matrimonium?
- PDF 381 85. An Parochus excommunicatus non toleratus, licèt validè, tamen illicitè assistat matrimonio? Et an in prædicto casu nec ipsi contrahentes peccent, dum coram illo contrahunt? Et an tamen, si Parochus ab Episcopo, aut ab alio competente iudice prohibitus sit assistere matrimonio, aut licentiam conferre, si id efficiat, quamuis peccet, validè tamen efficiet, quia simplici prohibitione non priuatur dicta potestate? Ex p. 5. tr. 9. res. 79. ibid.
- PDF 382 86. An Parochus excommunicatus non toleratus validè licentiam conferat Sacordoti, vt assistat matrimonio? Et notatur non solùm validè Parochum excommunicatum licentiam hanc præbere, sed etiam licitè, quod est valide notandum? Ex p. 5. tr. 9. res. 80. p. 382.
- PDF 382 87. Quidam Parochus publicè grauiter percussit Clericum, & statim dedit licentiam Sacerdoti ministrandi omnia Sacramenta suis Parochianis: quæritur an matrimonia, quibus præfuit, fuerint validè contracta? Et an in tali casu contrahentes non peccent? Et notatur Parochum excommunicatum, etiam non toleratum, non solùm validè, sed etiam licitè assistere matromonio posse. Etiamque docetur, Parochum excommunicatum toleratum, & non declaratum, si assistat matrimonio, vel det licentiam assistendi...
- PDF 383 88. De licentia, quam potest dare Parochus, vel ordinarius assistendi matrimonio? Pro quo varij& curiosi casus apponuntur in textu huius Resolutionis, & etiam pro ipso Parocho tantùm. Ex p. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 32. p. 383.
- PDF 386 89. Quædam tracticabilia circa Parochum, & eius licentiam assistendi matrimonio, ad ornatum Concilij Tridentini sess. 24. c. 1. de reformatione. Pro quibus varij, singulares & curiosi casus adscribuntur in corpore huius Resolutionis? Ex p. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 34. p. 386.
- PDF 388 90. Quisnam sub nomine ordinarij comprehendatur, ad ornatum Concilij Tridentini sess. 24. c. 1. de reformatione, & aliorum textuum, & Canonum? Et docetur Episcopum, & Archiepiscopum in sua Diœcesi, & aliquando comparatione suffraganeorum, Cardinalem respectu subditorum Ecclesiæ sui tituli, Legatum Pontificis in Prouincia suæ legationis, Capitulum Sede vacante, seu eius Vitarium, Abbates Ecclesiæ nulli Episcopo subiectæ, omnes prædictos comprehensos esse sub nomine...
- PDF 390 91. De testibus necessariis ad contrahendum valide matrimonium. Et an sit necessarium hos testes eße rogatus? Et an sufficiat, quamuis vi detenti, & repugnantes intersint, modò percipiant contractum? Et an prædicti testes pro validitate matrimonij debeant esse omni exceptione maiores? Et an testes simul cum Parocho interesse debeant matrimonio, vel sufficiat successinè coram illis explicare contrahentes consensum? Et an peccent mortaliter, qui contrahunt coram Parocho coacto, quod non procedit quoad...
- PDF 391 92. An excommunicatus vitandus sit admittendus vt testis in causis matrimonialibus? Et quid si sit toleratus? Et in causis Fidei non est dubitandum. Et notatur, quod assistentia Parochi excommunicati, etiam non tolerati, contrahentibus matrimonium valida est? Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 21. p. 391.
- PDF 392 93. An ad valorem matrimonij sufficiat, vt Parochus & testes audiant contrahentes, vel opus est illos videre. Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 68. p. 392.
- PDF 392 94. An sit validum matrimonium initum coram Patrocho ad id non specialiter vocato, sed casu transeunte? Et in textu huius Resolutionis adducitur pulchrum factum pro praxi prædicta difficultatis. Ex p. 10. tr. 13. & Misc. 3. res. 26. ibid.
- PDF 393 95. An sint à matrimonio arcendi, qui Fidei rudimenta nesciunt? Et an saltem Pater noster, Aue Maria, Credo, & Decalogum debeant scire? Et cursim infertur statuere impedimenta matrimonij, non ad Episcopum, sed ad Pontificem spectare. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 85. p. 393.
- PDF 393 96. Quinam est minister Sacramenti matrimonij. Et notatur Ministrum, id est Sacerdotem, ante Concilium Tridentinum non fuisse neceßarium; at postea esse necessarium, & pertinere ad essentiam matrimonij Ministrum talem, & testes. Ex p. 3. tr. 4. res. 253. aliàs 254. ibid.
- PDF 394 97. Quænam sit materia, & forma huius Sacramenti? Et quædam sit materia, & forma in matrimonio contrahendo per Procuratorem inter absentes? Ex p. 3. tr. 4. res. 250. aliÀs 251. ibid. p. 394.
- PDF 394 98. An Parochus teneatur sub mortali interrogare sponsos de mutuo consensu? Et notatur non teneri Parochum interrogare contrahentes, an aliquod impedimentum habeant, ne bontrahere possint. Ex p. 3. tr. 4. res. 293. aliàs 294. ibid.
- PDF 394 99. An Parochus, si intellecto consensu contrahentium, non dicat, ego vos coniungo in nomine Patris, &c. peccet mortaliter? Ex p. 3. tr. 4. res. 255. aliàs 256. ibid.
- PDF 394 100. An si Parochus, dum matrimonium contrahitur, sit distractus, & non aduerit ad ea, quæ tunc efficiuntur, dictum matrimonium sit validum. Et quid est dicendum de testibus in prædicto casu. Et an si Parocho contradicente, celebretur matrimonium, sit validu[m]. Et cursissimè infertru, an si Saacerdos proferat super materiam legitimam formam Sacramentorum absque intentione, v. g. abluendi, vel consecrandi, etiamsi postea intentionem adhibeat, nihil efficiat? Ex p. 10. tr. 13. & Misc. 3. r. 20. ibid.
- PDF 395 101. An matrimonium initum coram Parocho, & testibus sit validum. si consensus contrahentium intelligatur per interpretem? Idem est, si fiat matrimonium per literas incognitæ linguæ. Ex p. 10. tr. 13. & Misc. 3. r. 17. p. 395.
- PDF 396 102. An tempore Aduentus, & Quadragesimæ sit peccatum mortale traducere sponsam solemniter in domum sponsi, & conuiuia solemnia facere. Et asseritur amnem traductionem sponsæ in domum sponsi, etiam absque solemnitate interdictam esse Feriarum consummare matrimonium? Ex p. 3. tr. 4. res. 265. aliàs 266. p. 396.
- PDF 397 103. An nuptia sint prohibitæ in die Sabbathi ante aduentum? Idem quæritur à Vesperis ante diem Cinerum. Et an si tempore prohibitio Aduentus, & Quadregesimæ adhibeatur solemnis benedictio nuptiarum, aut traducatur solemniter sponsa ad domum sponsi, aut adhibeant conuiuia, aut lætitiæ signa, peccent mortaliter sponsi talia facientes? Ex p. 3. tr. 4. res. 201. aliàs 202. p. 397.
- PDF 397 104. An nuptiæ prohibeantur à primis Vesperis Sabbathia ante primam Dominicam Aduentus? Ex p. 3. tract. addit res. 26. ibid.
- PDF 398 105. An Orationes, & ceremoniæ, quæ pro secundis nuptiis destinatæ sunt, poßint tempore prohibitio Aduentus, & Quadragesimæ ministrari. Et notatur, quod licèt adsit consuetudo, vt etia[m] secundæ nuptiæ benedicantur, quando alter coniux benedictionem non suscepit, sine sit vit, sine sit fœmina; attamen talis consuetudo non obligat sub mortalis. Et cursim asseritur benedictionum omissionem, secluß scandalo & contemptu, non esse peccatum mortale? Ex p. 3. tr. 4. res. 264. aliàs 265. p. 398.
- PDF 398 106. An sit saltem peccatum veniale consummare matrimonium, antequam recipiant benedictiones Ecclesiæ? Ex p. 3. tr. 4. res. 239. aliàs 240. ibid.
- PDF 398 107. An liceat contrahere matrimonium tempore interdicti? Et an tempore interdicti possint fieri matrimonij denunciationes? Ex p. 3. tr. 4. res. 266. aliàs 267. ibid.
- PDF 399 108. An tempore interdicti licitum sit contrahere matrimonium? Et an in prædicto tempore benedictiones tamen nuptiales fieri non possint, quia sunt officia diuina? Ex p. 5. tr. 10. res. 82. aliàs 81. p. 399.
- PDF 399 109. An benedictio nuptiarum sit tempore interdicit illicita? Et an saltem in dicto casu benedictiones nuptiales fieri possint in diebus, in quibus permittuntur diuina officia, vt Paschatis? Ex p. 5. tr. 10. res. 85. aliàs 84. ibid.
- PDF 399 110. An validum sit matrimonium, cui proprius Parochus vnius contrahentis assistit in Parochia alterius sibi non subditi? Et an dictus Parochus, qui in aliena Parochia coniungit suum Parochianum, peccet mortaliter, & puniendus sit? Ex p. 3. tr. 4. res. 231. aliàs 232. ibid.
- PDF 400 111. An Episcopo possint prohibere, ne matrimonia domi contrahentur? Et an vt dicatur matrimonium in faciæ Ecclesiæ celebrari, sit opus, vt in Ecclesia ipsa materiali, vel eius limine celebretur, vel satis sit coram fidelium multidudine? Et an hodie dicatur satis contractum in facie Ecclesiæ, so coram Parocho & duplici teste, denunciationibus præmissis, matrimonium ineatur? Ex p. 3. tr. 4. res. 278. aliàs 279. p. 400.
- PDF 400 112. An sponsirus profecti recreationis causa possint ibi matrimonium contrahere? Ex p. 3. tract. 4. res. 230. aliàs 231. ibid.
- PDF 401 113. An contrahentes matrimonium in peccato mortali peccent dupliciter, quia non solùm suscipiunt, sed etiam ministrant hoc Sacramentum? Ex part. 3. tr. 4. res. 198. aliàs 199. p. 401.
- PDF 401 114. An censeatur matrimonium consummatum, si solus vir intra vas fœminæ naturale seminet, fœmina verò non seminante? Ex quo infertur, quod si viro seminante, fœmina non seminauerit, idque partibus constet, possint Religionem ingredi, & profiteri, & pars relicta in sœculo aliud matrimonium inire. Ex part. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 54. ibid.
- PDF 401 115. An deficientibus hominibus sœcularibus, tenerentur Religiosi contrahere matrimonium? Et notatur posse etiam nunc occurrere casum, in quo Religiosus teneretur matrimonium contrahere, vt quando sequerentur seditiones & bella, nisi Principis filius Religiosus vxorem duceret; tunc enim sub peccato mortali matrimonium inire teneretur? Ex p. 3. tr. 4. res. 288. aliàs 289. ibid.
- PDF 402 116. An surdus, & mutus à natura possint contrahere matrimonium? Ex p. 5. tr. 6. res. 9. p. 402.
- PDF 402 117. An mutus & surdus, & simul cæsus à natura possit inire matrimonium? Et quid si cætitas non esset à natura, sed superuenisset? Ex p. 5. tr. 6. res. 10. ibid.
- PDF 402 118. An inter fideles possit esse matrimonium, quod non sit Sacramentum? Sed nota, obsecro Amice lector, quod quando quis contraheret sine formali, aut virtuali intentione faciendi quod facit Ecclesia, licèt illud matrimonium non sit Sacramentum, quia in Ministro non fuit intentio necessaria, attamen validum manet in ratione contractus, itavt contrahentes non possint deinde alteri nubere, neque in posterum posse tale...
- PDF 403 119. An matrimonium Catholici cum Hæretico sit licitum cum periculo peruersionis, quando tamen ex magna aliqua causa contrahitur? Ex quo infertur, non esse peccatum exponere se periculo spiritualis salutis ex causa aliqua vrgenti. Etaimque cursim deducitur, posse hominem aliquod medicamentum sumere ad assequendam salutem, quamuis prohabiliter putet ex eo futuram seminis effusionem?
- PDF 404 120. In quodam Tribunali sanctæ Inquisitionis N. fuit tanquam Hæreticus formalis publicè damnatus, quæritur, an quia Ecclesiæ se reconciliauit, eius vxor teneatur illum recipere, & secum cohanitare? Et an supradicta opinio sit admittenda, si in occultom coniux hæreticus reconciliatur per Inquisitores? Et notatus, quod on supradicto primo casu non defideratur specialis diuirtij sententia, sed sufficit sententia Inquisitorum, qua declaratum fuit illum extitisse...
- PDF 405 121. An si coniux infidelis velit permanere cum coniuge fideli sine iniuria creatoris & scandalo, poßit hoc non obstante coniux fidelis nouun matrimonium inire? Et notatur, quod tutius est in hoc casu, Summum Pontificem consulere, & dispensationem petere. At si aliquis hoc nolit efficere, tenetur alterum coniugem monere & inuitare ad Fidem, & aliqua alia, quæ contingere possit in supradicto casu, aduertuntur. Et ta[n]dem docetur, quod idem...
- PDF 405 122. An coniux infidelis, qui fidelem coniugem sequi noluit, possit nouum sibi coniugem eligere? Et an si postea conuertatur, possit ei concedi dospensatio, vt alteri nubat, si vir eius aliam duxerit vxorem? Ex p. 3. tr. 4. res. 262. aliÀs 263. ibid.
- PDF 406 123. An dissoluto matrimonio à fideli in casu sibi permisso, liceat absque culpa coniugi infideli aliud matrimonium inire? Et aduertitur, quod si postea conuertatur, potest ei concedi dispensatio, vt alteri nubat si vir eius aliam duxerit vxorem. Et cursissimè infertur, quod qui vxorem enecta, etiam mortua illa, non potest aliam ducere, nisi accedat dispensatio. Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. r. 48. p. 406.
- PDF 406 124. An coniux infidelis volens post Baptismum contrahere matrimonium, teneatur requirere consensum coniugis infidelis in remotissimis partibus habitantis? Et an in dicto casu dispensatio Pontifici sit necessaria, qua suppleatur monitio iure præscripta? Ex p. 3. tr. 4. res. 263. aliàs 264. ibid.
- PDF 406 125. An matrimonium conuersi cum infideli contractum ante Baprismum, dissoluatur per solemnem professionem Religionis? Et an etiam, Ordine sacro assumpto, voínculum matrimonij in infidelitate contractum dissoluator? Et an matrimonium Infidelium ad Fidem conuersorum, etiam consummatum possit à Pontifice dissolui ex aliqua iusta causa? Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 476. ibid.
- PDF 407 126. An matrimonium Infidelium, cùm ambo baptizantur, fiat Sacramentum, eisque gratiam conferat? Ex p. 3. tr. 4. res. 252. aliàs 253. p. 407.
- PDF 408 127. An excommunicati contrahentes matrimonium, peccent dupliciter ex eo, quod non solùm Sacramentum recipiant in excommunicatione, sed etiam ex eo, quod conferant, cum iuxta communem sententiam contrahentes sint Ministri huius Sacramenti? Ex p. 5. tr. 9. res. 85. p. 408.
- PDF 408 128. An qui matrimonium contrahit cum excommunicato, peccet mortaliter. Et quid si denunciatus sit, aut notorius Clerici percussor? Ex part. 3. tr. 4 res. 267. aliàs 268. ibid.
- PDF 408 129. An contrahere cum impedimento dirimente sit duplex peccatum. Ex p. 3. tr. 4. res. 296. aliàs 297. ibid.
- PDF 408 130. Quot peccata committat qui sciens contrahere matrimonium cum impedimento dirimente. Et an impedimenta matrimonij addant nouam malitiam, etiam in copula fornicaria, distinctè explicandam in confessione? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 82. ibid.
- PDF 409 131. Quid est dicendum, quando est dubium, an inter volentes contrahere adsit aliquod impedimentum dirimens? Et notatur in dubio an res egeat dispensatione, posse Episcopum declarare, non desiderari dispensationem, vel ad cautelam dispensare. Ex p. 4. tr. 3. res. 17. p. 409.
- PDF 409 132. An dubius de impedimento dirimente matrimonium possit, hoc non obstante, illud contrahere? Et dcetur per Canones licitum esse inire matrimonium cum dubietate impotentiæ ad coëundum. Et quæritur, an ille qui bona fide contraxit, possit liberè petere, & reddere debitum, quando nouit alterum dubitare de valore matrimonij? Et an si matrimonium sit contractum, sed nondum consummatum, & ante consummationem incidat dubium de impedimento, teneatur reddere...
- PDF 411 133. Vtrùm sit validum matrimonium contractum cum falso errore alicuius impedimenti? v. g. vt. si quis contraxit existimans coniugem mortuum esse viuum, & tamen sciebat matrimonium esse nullum contractum supèrstite coniuge, &c. Ex p. 3. tr. 4. res. 292. aliàs 293. p. 411.
- PDF 411 134. An filis oriatur de validate alicuius impedimenti, filij illo media tempore nati sint legitimi reputandi? Et quid si illis prohibitum sit sub pœma excommunicationis, ne possint simul cohabitare, an adhuc filij pro legitimis debeant haberi? Idem erit, ac multò magis, si interposita fuerit appellatio. Et supponitur filium natum ex matrimonio bona fide alterius Parentis inito esse verè legitimum, non solùm quoad Parentem habentem bonam fidem, sed etiam quoad Parentem habentem...
- PDF 412 135. An pro valore matrimonij sequi aliquis possit opinionem singularem contra communem? Idem quæri potest de valore professionis. Et an hoc procedat, quando ipsa opinio est dubia, secus verò si esset clara? Et notatur, quot licet in dubio pro matrimonio præsumendum sit, & indicandum, tamen hoc procedit, quando in matrimonio contrahendo, vel contracto datur paritas personarum, secus data imparitate. Etiamque docetur in foro conscientia tam quoad sponsalia, quam quoad...
- PDF 413 136. An sit licitum contrahere matrimonium cum impedimento dirimente ex timore mortis, vel alterius grauis damni, & quid de multis aliis casibus? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 283. p. 413.
- PDF 414 137. An à matrimonio ex metu graui contracto possit resilire, qui liber est à metu, nec particeps illius fuit? Ex p. 3. tr. 4. res. 228- aliàs 229. p. 414.
- PDF 414 138. An matrimonium ex leui metu contractum valeat iure naturali, & positiuo? Et quid quando revera ita extorquet consensum, vt sine eo metu non fieret? Ex p. 3. tr. 4. res. 229. aliàs 230. ibid.
- PDF 414 139. An metus grauis à lege iustè incussus irritet matrimonium, si index v. g. intendat delinquentem cogere per illum metum ad contradendum? Et pro praxi huius quæstionis adducuntur speciales casus. Et deducitur validem esse professionem, dum vir minatur mortem vxoris in adulterio repertæ, nisi Religionem profiteatur, quando minatur mortem authoritate iudicis infligendam, secus verò si minaretur propria authoritate. Etiamque infertur, si quis minetur rea, v.g. latroni...
- PDF 415 140. An si iudex secundùm allegata iustè cogat admatrimonium, licet à parte rei illa coactio sit iniusta, adhuc tamen matrimonium iliud sit validum? Ex p. 9. tr. 8 & Misc. 3. ref. 26. p. 415.
- PDF 416 141. An si quis metu cogatur matromonium contrahere, licèt in genere, si postea contrahat, matrimonium sit validum? Et notatur matrimonium ex graui metu contractum esse nullum non solum ex iure Ecclesiastico, sed etiam inspecto iure naturali. Et aduertitue ea, quæ dicta sunt, locum habere in constitutione Procuratoris ad matrimonium, si ex graui metu fiat, erit nulla iure...
- PDF 416 142. An impotens cum impotentia perpetua, & cognita, possit inire matrimonium in ordine ad castè viuendum? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 75. ibid.
- PDF 417 143. An matrimonium initum sub conditione honesta per verba de præsenti, vt contraho recum, si Pater tuus voluerit, aduenienre conditione efficiatur validum absque alio nouo consensu? Sed notatur, quod stando in prima sententia affirmatiua, requiritur vt conditio adimpleatur coram Parocho& testibus, vel vt Parochus & testes cognoscant conditionem esse adimpletam. Sed ex contraria sententia infertur, si post euentum conditionis...
- PDF 418 144. An si vnus promittat matrimonium, & alius acceptet, non tamen promittendo, maneat promittens obligatus? Ex quo alij quatuor casus deducuntur circa primossionem patrimonij, & sponsalium. Ex p. 3. tr. 4. ref. 243. aliàs 244. p. 418.
- PDF 418 145. Difficilis est illa quæstio, an si quis inualidè contraxit ob defectum consensus, vel cum impedimento dirimente, obtenta dispensatione, teneatur iterum consentire ante Parochum & testes? Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1 r. 5. ibid.
- PDF 419 146. An matrimonium nullum ratione consensus ex parte vnius, reualidetur postea, si ipse solus consentiat?
- PDF 419 147. Vtrum ad reualidandum matrimonium filiæ contractum sufficiat adhibere consensum post longum tempus? Et notatur, auod licèt in contrahendo matrimonio, non sit necessarium consensum vtriusque coniugis simul tempore præstari, tamen exigitur simultas moralis, ita vt non magnum interuallum inter vntius & alterius consensum distet; magnum enim internallum est, quando annus intercedit. Ex p. 3. tr. 4. res. 291. aliàs 292. ibid.
- PDF 419 148. An qui fictè contrahit matrimonium, iterum teneatur verè, & ex animo contrahere? Et quid si sit longè disparis conditiones in Nobilitate, qut diuitiis, quando revera nullum signum adfuit, quo indicari posset non feriò promitti, præter disparitatem? Et cursim docetur, quod deceptor ad matrimonium non abligatur in multis casibus, & in §. vlt. huius Resolutionis quinque casus assignantur pro praxi, Ex p. 3. tr. 4. r. 246. aliàs 247. ibid.
- PDF 420 149. An qui fictè promisit matrimonium, & & sub ea spe fœminam cognouit, teneatur illam in bxorem ducere? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 32. p. 320.
- PDF 420 150. Ad quid teneatur, si quis corruperit virginem decipiendo illam sub promissione coniugij? Et cursim docetur, quod in multis casibus talis non tenetur ducere, & in textu huius Resolutionis adducuntur sex casu pro praxi prædictæ difficultatis. Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 81. ibid.
- PDF 421 151. An deflorator virginis sub spe coniugij teneatur illam ducere? Et an qui sic virginem deflorauit, satisfaciat constituendo illi dotem sufficientem ad supplendum defectum deflorationis? Et an hoc à fortiori procedat, quando contrahentes sunt inæquales? Et an qui fictè promisit, si in iudicio interrogaretur an promiserit, non possit negare se promisisse, vel an possit in tali iuramento vti æquinocatione negando promissione, intelligendo ita vt teneatur, &c. Idem est in aliis...
- PDF 422 152. Qui libidinis causa rapuit virginem, & cum illa adhuc in sua potestate existente matrimonium contraxit, quæritur an fuerit validum? Et notatur in Concilio Tridentino solùm eam raptus speciem puniri, per quam vis infertur puelle, non autem Parentibus, vnde si iiiæ consentiat, etiamsi rapiatur vim Parentibus inferendo, validum erit matrimonium. Ex part. 3. tr. 4. res. 260. aliàs 261. p. 422.
- PDF 422 153. An raptus, quo fœmina rapuit virum, dirimat matrimonium? Et an raptus irritet etiam sponsalia? Et notatur, quod raptus, puelle consenteinte, Parentibus tamen inuitis, non dirimit matrimonium, quamuis contraheret tempore, quo est in potestate raptoris. Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 83. ibid.
- PDF 423 154. An si deprehensus in stupro offerat matrimonium, ne prodatur iustitiæ, non obstante tali metu teneatur illud matrimonium in conscientia adimplere? Et quid si metu mortis à patre, vel consanguineis inferendæ matrimoniu[m] offerat? Et quid est, si deprehensus in adulterio metu mortis offerat matrimonium cum aliqua consanguinea quem iustè ad mortem, vel aliam pœn am grauem damnare debuerat, impunitate oblata, inuitet vt eius filian ducat in vxorem, tale matrimonium non valere, secus autem si illi,...
- PDF 423 155. An qui post votum Religionis, vel Castitatis corrupit fœminam sub pacto coniugij, teneatur illam ducere? Et an in dicto casu teneatur talis contrahere, sed ante consummationem debeat ad Religionem transire? Ex p. 3. tr. 4. res. 202. & 203. ibid.
- PDF 423 156. An qui prius emisit votum Castitatis, aut Religiones, & postea fœminam deflorauit, fide data contrahendi cum ea, teneatur eam in vxorem ducere, vel votum adimplere? Et an in prædicto casu iste teneatur contrahere, sed ante consummationem debeat ad Religionem transire? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 38. ibid.
- PDF 424 157. An qui prius votum Religionis, aut Castitatis emisit, virginemque deflorauit cum promissione matrimonij, teneatur ad matrimonium, vel potius ad votum? Ex p. 3. tr. 4. res. 279. aliàs 280. p. 424.
- PDF 424 158. An qui post votum Castitatis contraxit matrimonium, teneatur ante consummationem ingredi REligionem, quandi id est necessarium ad seruandum votum, nempe quando id est necessarium ad seruandum votum, nempe quando alter coniux non vult castitatem seruare? IDem dicendum est, si votum Castitatis emittatur post matrimonium ratum? Restant etiam nonnulla circa votum suscipiendi Ordines sacros, in quibus inuoluitur votum castitatis, & circa cotum...
- PDF 425 159. An habens votum Religionis, seu castitatis peccet mortaliter contrahendo matrimonium animo ingrediendæ Religionis antequam consummet matrimonium? Et quid est sentiendum, quando quis absque vllo voto eo animo matrimonium contraheret? Ex part. 3. tr. 4. Res. 280. aliàs 281. p. 425.
- PDF 426 160. An fœmina, quæ contraxit matrimonium cum ciro improportionato, vel aliquantulum debili, vt facilior pateat aditus, teneatur pati incisionem, si commodè potest? Et an in tali casu tali impedimentum censendum sit perpetuum, & matrimonium declarandum nullum? Ex p. 3. tr. 4. res. 200. aliàs 201. p. 426.
- PDF 426 161. An fœmina, quæ contraxit matrimonium cum viro improportionato, vel debili, vt facilior pateat aditus, teneatur pati incisionem, si commodè potest? Et distinguitur hæc difficultas, quando defectus non prouinet ex muliere, sed ex viro, & si ex muliere prouenit, deciditur, quid est faciendum? Et pro praxiquæritur, an si vir trium annorum congressu, atque conatu, claustra tamen fœminæ non violauit, an inquam in tali casu matrimonium sit dissoluendum? Ex p. 3. tr. addit. res. 3. ibid.
- PDF 427 162. An mulier teneatur pati incisionem sine graui dolore, & infirmitate, etiamsi defectus proueniat ex parte viri ob membrum genitale improportionatum? Et an integrum sit viro impotenti ad virginem, potenti tamen ad corruptam, propria authoritate instrumento aliquo ligneo, vel ferreo, vel simili ad id accommodato, digitisve claustra virginis à se ductæ reserare, vt sic possit consummare matrimonium? Et an vir sit alicuius culpa reus, qui suæ...
- PDF 429 163. An triennium à iure præscriptum ad experiendum impotentiæ veritatem, computandum sit à tempore, quo copula intentata est, vel à tempore præfixe a iudice? Pro quo aliqua alia prius supponuntur. Et aduertitur, quod si post sententiam diuortij deprehendatur impedimentum non fuisse verè perpetuum, reuocandi sunt ad prius matrimonium, etiamsi alia matrimonia iniuissent. Et infertur necessarium esse, quod...
- PDF 431 164. Quid faciendum de viro Sacris initiato, si post iudicis sententiam inueniatur impotentiam falso existimatam fuisse perpetuam, non fuisse talem? Idem est, si in isto casu vir, vel fœmina ingrederetur Religionem ob dissolutionem talis matrimonij, si professus sit, an debeat redire ad vxorem? Pro quibus alia difficultates proponuntur, quæ contingere possint inter medium temporis separationis, & etiam post reditum ad vxorem circa petitionem, & redditionem debiti. Ex. p. 11. tr. 5 & Misc. 5. res. 9. p. 431.
- PDF 432 165. An maritus possit habere copulam cum vxore, si vtroque teste careat? Ex. p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 32. p. 432.
- PDF 433 166. De quadem curatione Hernistarum, an efficiat Spadones, vel Eunucho, & impediat matrimonium? Et docetur triplicem esse Speciem Eunuchorum. Et explanatur, quod loquenod de Sacramantis, quæ non sunt de necessitate salutis, vt Confirmatio, Matrimonium, & extrema Vnctio, satis sit, quod Minister in eorum adminsitratione sequatur opinionem prohabilem, relicta prohabiliori, & tutoiri. Et sequitur, quod in conflictu opinionum illa est sequenda...
- PDF 435 167. An vt mlier transire possit ad secundas nuptias, sufficiat præsumptio virisimilis, & probabilis de morte viri? Et an Confessarius in conscientiæ foro id ipsi permittere potest, & iudex in foro externo, si post celebratas nuptias causam intelligeret, neque mulierem punire, neque à secundo viro separare deberet, donec cognitum esset priorem maritum adhuc viuere? Ex p. 3. tr. 4. res. 213. aliàs 214. p. 435.
- PDF 436 168. Quis commisit adulterium cum promissione ficta contrahendi post obitum viri: quæsiuit postea, an contraxerit impedimentum? Et an dato, quod dicta promissio sit facti seriò, & ex animo, tamen hoc non obstante requiratur, vt ob altero acceptata sit, neque satis est ad contrahendum hoc impedimentum tacita acceptatio, se requiratur promissio mutua, & reciproca? Ex p. 3. tr. 4. res. 197. aliàs 198. p. 436.
- PDF 436 169. An promissio adulteri ficta inducat impedimentum matrimonij? Ex quo infertur, quod fictè rebaptizans in foro conscientiæ excusatur ab irregularitate; & fictè proferens hæresim non incurrit pœnas, & censura hæreticis impositas. Et quæritur an promissio de matrimonio contrahendo, vt inducat impedimentum, debeat esse externa, & acceptata, vel taciturnitas obligationem, & acceptationem inducat? Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 26. ibid.
- PDF 437 170. An si quis adulterauit cum coniugata cum promissione sumendi illam in vxorem, mortuo marito, possit absque dispensatione Pontificis matrimonium illud inire, si deum commisit adulterium, nesciebat impedimentum dirimens ex illo proueniens? Idem est, si interfecit virum ad finem contrahendi matrimonium, si ignorabat inuincibiliter ex hoc crimine non potuisse sequi matrimonium absque dispensatione Pontificis. Et an vt incurratur hoc impedimentum, sufficiat vt vnus contrahentium...
- PDF 438 171. An homicidium ab adultero, & adultera perpetratum animo, & intentione contrahendi matrimonium inter se, se ea intentio non significetru exteriùs, inducat impedimentum dirimens? Et infertur, quod Inquisitores excommunicantur, qui odio, vel amore ducti iniustitiam reis faciunt. Et quid si odium, vel amor sit omnino occultus, & nulo signo, aut opere exteriori manifestatus, aut indicatur? Ex quibus etiam deducitur, quod Ecclesia actus omnino interiores nec prohibere, nec præcipere potest.
- PDF 438 172. An impedimenta criminum sint per dissuetudinem sublata? Et pro praxi huius difficultatis septem casus assignantur in textu huius Resolutionis. Et aduertitur, quod Confessarij pœnitentibus incestuosis, vxoricidis, &c. non debent imponere onus, vt si contrahere volunt, dispensationem obtineant. Sed si aliquis scrupulosus, hoc non obstante, dispensationem super his petere velit, eam Episcopus conferre poterit. Ex p. 3. tr. 4. res. 258. alias 259. ibid.
- PDF 438 173. Dubius de valore matrimonij post bimestre tempus, si illud non confirmauit, quid facere debeat? Ex p. 4. tr. 3. res. 41. ibid.
- PDF 439 174. An coniux dubitans de valore matrimonij possit petere, & reddere debitum? Et an coniux dubitans, si præmiserit sufficiens examen de valore matrimonij, & adhuc dubius manet, poterit-ne vti matrimonio non solum reddendo, sed etiam petendo; & hoc verum sit etiam quando moraliter est impossibile, adhibita diligentia, posse vinci dubium? Et an quando dubium valoris matrimonij oritur, ex dubio impedimenti impotentiæ, tunc vterque coniux possit reddere, & petere debitum? Sed difficultas est, an coniux...
- PDF 440 175. An qui bona fide contraxit, postea dubitans de valore matrimonij, & adhibita diligentia non constet veritas, possit adhuc non solùm reddere, sed etiam petere debitum? Et notatur quod coniux non tenetur regulariter credere alteri asserenti etiam dub iuramento, se vel non consensisse ab initio, vel aliud dirimens impedimentum subesse, atque adeo dubio deposito, potest petere debitum. Et quid si adsint aliæ sufficientes circumstabtiæ, & coniecturæ, &c. an tunc nec reddere,...
- PDF 440 176. An fœmina quæ contraxit matrimonium cum impedimento dirimente, si hoc postea sciat, teneatur reddere debitum in tempore, quo petit dispensationem, si adsit periculum vitæ? Et cursissimè quæritur, quid si vterque id sciat? Et notatur, quod in casu supradicto, si ad Pontificem non Episcopus in dictis impedimentis dispensare. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 48. ibid.
- PDF 441 177. An impetrata dispensatione matrimonij nullius, coniux impedimenti conscius teneatur aperire alteri matrimonium contractum fuisse irritum? Et docetur quid in prædicto casu esset faciendum. Et quid est agendum, quando reualidatur matrimonium lullum, quia vni deficit consensus verus; an in tali casu sufficiat, vt renouet consensum, absque eo quod alter, qui verè, & legitimè consensit, hoc sciat, & iterum de nouo consentiat? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 49. p. 441.
- PDF 442 178. An in negatione debiti coniugalis detur paruitas materiæ? Ex p. 5. tr. res. 14. p. 442.
- PDF 442 179. Coniux quando teneatur reddere debitum petenti sub onere peccati mortalis? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 36. ibid.
- PDF 442 180. Vtrum coniux teneatur reddere debitum alteri petenti cum peccato veniali, verbi gratiâ quoad situm, &c. Et notatur, quod vir habens votum castitatis, sit petit, vxor tenetur reddere debitum. Etiamque aduertitur, prohabile esse non peccaturam coniugem reddendo debitum incestuoso, qui scilicet peccauit cum ipsius vxoris consanguinea ante dispensationem, quia non cooperatur peccato alterius. Ex part. 3. tract. 4. res. 295. aliàs 296. ibid.
- PDF 443 181. De quibusdam dubiis circa vsum matrimonij. Primò, quod quidam vir in modo extraordinario coëundi cum vxore aliquam seminis quantitatem extra vas emittebat. Secundò, quod vir procreandorum liberorùm peræsus, in sine copulæ extra vas totum semen effundebat, an inquam, in his casibus vxor sine culpa poterat debitum reddere? Et an in secundo casu vir, & fœmina, si id efficiatur de eius consensu, peccent mortaliter, sed si illa non consentit, possit licitè petere, & reddere debitum marito,...
- PDF 443 182. An ne proles multiplicentur, cessante incontinentiæ periculo, sit peccatum mortale non reddere debitum? Et docetur validum esse pactum inter coniuges initum se continendo à coitu coniugali, ne proles multiplicentur, secluso incontinentiæ periculo. Ex. p. 3. tr. 4. res. 212. aliàs 213. ibid.
- PDF 443 183. An difficultas grauis in alendis filiis, excuset à reddento debitum? Et an in hoc casu distinguendum sit interpersonas Nobiles, communes, & pauperes? Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 3. ibid.
- PDF 444 184. An peccet mulier reddendo debitum viro, qui saturandæ libidinis causa poitum incipit, sed postea, ne sequatur generatio, subtrahit se, & effundit semen extra vas? Et docetur peccare quidem grauiter virum, & fœminam, si de eius consensu vir id faciat, at si illa non consentiat, licitè posse reddere, & petere debitum à marito, etiamsi ille perperam redditurus sit. Et quæritur, an vir immittens pudenda in os coniugis, peccet mortaliter? Et an hæc circumstantia tanquam speciem mutans, sit in...
- PDF 445 185. An sit pecatum mortale, si propter variationem situs in copula coniugali aliqua pars seminis labatur? Et quid est sentiendum de copula, quando vir est incubus, & mulier succuba? Et cursim docetur, quod si fœtus non est animatus, quamuis sit periculum, vt non animetur, ex hoc non tenentur coniuges abstinere à copula coniugali. Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 33. p. 445.
- PDF 446 186. An aliquando coniuges excusentur à peccato, si effundant aliquid seminis extra vas? Et excusantur primò à mortali, casu quo parua aliqua pars seminis elabatur, dummodo alia retineatur; & absque veniali, casu quo præter intentionem, dum vir legitimè congrede conatur, at ex festinatione, & vigore naturæ semen extra vas effunditur. Secundo dovetur, quod si solùm sit periculum, vt amens seminet extra vas, non ideò censenda sit illicita copula. Tertiò notatur, quod maritalis copula...
- PDF 447 187. Notabilia quædam circa coitum coniugalem. Et primò quæritur, an saltem liceat viro perfricare pudenda sua circa vas præposterum vxoris, vel in os eius intromittere, cessante pollutionis periculo? Et an coniugati peccent mortaliter, vel tantùm vebialiter, ex conscientia erronea, si variant situm ordinarium in coitu, etiamsi eo copulæ modo aliqua pars seminis elabatur? Et notatur, quod vir expectare non tenetur, licet possit, etiam effuso semine, copulam continuare, vt fœmina...
- PDF 448 188. Olim per literas à quodam Sacerdote interrogatus fui de opinionibus Doctorum circa præsentes casus. Primò, &c. Secundò, si quis coniugatus immitteret membrum virile in os fœminæ, an peccaret mortaliter? Tertiò, si absente coniuge liveret seupsum tangere libidinis & voluptatis causa, absque pollutionis periculo? Et an peccet mortaliter coniux, qui intra vas naturale fœmina digitos quasi membrum virile immittit, sicuit est percatum mortale...
- PDF 448 189. An coniugatus, si seipsum tangat propter voluptatem captendam absque pollutionis periculo, peccet mortaliter? Ex p. 3. tr. 4. res. 214. aliàs 215. ibid.
- PDF 448 190. An coniux in absentia alterius, si tangat libidinosè sua membra pudenda, peccet mortaliter? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 137. ibid.
- PDF 449 191. An sit peccatum mortale, si coniuges inter se tangent, & osculentur pudenda propter solam voluptatem? Idem est de verbis impudicis, & aspectibus partium verendarum, & amplexibus inhonestis inter coniugatos, modo non sit periculum pollutionis. Et notatur, quod si aliquis sine interruptione morali multoties osculetur pudenda alicuius fœminæ, vel pueri, sufficit vt in confessione dicat, osculatus sum solutam, vel puerum, & non opus est explicare quod telis tactus...
- PDF 449 192. An in aliquibus casibus tactus, oscula, &c. sint licita inter coniugatos cum periculo pollutionis? Ex p. 3. tr. 4. res. 216. aliàs 217. ibid.
- PDF 449 193. An aliquando sint licita oscula, & tacatus inter vxoratos cum periculo pollutionis? Et pro confirmanda doctrina huius quæstionis adducitur, quod petere debitum cum aperto periculo effusionis seminis extra vas naturale, est peccatum mortale. Et quod si dans operam rei alioquin licitæ, & præceptæ, & aduertat, retenta actione, vt possit impedire, tenetur impedire, alioquin mortaliter peccabit. Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. r. 65. ibid.
- PDF 450 194. An tactus, oscula, aspectus, & verba impudica sint licita inter coniugatos, etiamsi ex illis præuideatur sequutura distillatio, qut membrorum seruientium generationi commotio? Ex p. 3. tr. 4. res. 225. aliàs 226. p. 450.
- PDF 450 195. Quidam vir in absentia coniugis sæpiùs habuit delectationem de actu conuigij præterito, etaim futuro ac si actu præsens esset, sine tamen aliquo periculo polutionis. Confessarius abligauit illum ad explicandum mumerum prædictarum delectationem; quæsiuit postea à me, an verè in illis delectationibus peccauerit mortaliter? Et quid si ex tali delectatione procedat aliqua commotio, & alteratio in partibus pudendis, absque periculo tamen pollutionis?...
- PDF 451 196. An delecatio morosa coniugis de copula cum coniuge absente sit peccatum mortale? Et quid, si ea delectatione consurgeret membri pudendi commotio, & alteratio absque pollutionis periculo? Et insertur, quod in vidua, & sponsa de futuro similis delectatio est peccatum mortale. Sed maior diccicultas superest, an coniux possit absque graui peccato se ipsum tangere ex voluptate carnali, non referendo ad copulam?...
- PDF 453 197. An coniux excusetur à peccato mortali, si voluntariè delectetur in commotione sensitiua orta ex imaginrione coniugis absentis? Et supponitur abesse probabile pollutionis periculum. Ex. p. 3. tr. 4. r. 199. aliàs 200. p. 453.
- PDF 453 198. An sit licita inter coniuges delectatio de copula cogitata vt præsenti, quando ipsa copula est illis interdicta ob ailquam causam? Et in textu huius Resolutionis adducuntur diuersi casus pro praxi supradictæ difficultatis. Et deducitur, quod si absit periculum pollutionis, non est peccatum mortale coniugibus delectari morosè de copula cogitata tanquam præsenti, dum absentes sunt. Ex p. 3. tr. 4. res. 223. aliàs 224. ibid.
- PDF 454 199. An delectatio coniugis cum fœmina aliena habeat non solùm malitiam contra castitatem, sed etiam contra iustitiam? Et docetur licitum esse coniugibus delectari de copula maritali, ac si præsens esset, etiamsi inde consurgat membri pudendi alteratio & commotio absque aollutionis periculo. Et aduertitiur non esse licitum congibus ligatis voto habenda: & hoc etiam procedit, si congibus ligatis voto castitatis delectari de copula legitimè habita, vel habenda...
- PDF 454 200. An coniuges vtentes copula causa voluptatis peccent venialiter? Et notatur non esse peccatum, neque veniale, contrahere matrimonium ob pulchritudinem, vel diuitias. Ex p. 3. tr. 4. res. 215. aliàs 216. ibid.
- PDF 454 201. An copula coniugalis inita propter delectationem inducat peccatum veniale? Et sequitur, quod qui reddit debitum postulanti illud ex sola voluptate, an similiter peccet? Ex quibus colligitur, coniugatos peccare venialiter, quando cibis calidis, aut vncuentis, oleis, musco, & aliis medicamentis vtuntur ad excitandam, & magis accendendam voluptatem. Et notatur copulam inter coniugatos ob sanitatem tuendam, vel conseruandam non includere culpam, &c. Et an actus coniugalis factus solùm...
- PDF 457 202. Aliqua notabilia circa copulam coniugalem. Primò, an incitantes amentes ad copulam peccent mortaliter? Et quomodo teneatur hanc circumstantiam confiteris? Et quid maximè de incitante amentem habentem votum castitatis? Secundò, an copula inita inter coniuges causa voluptatis sit peccatum veniale? Ex quo infertur, posse coniuges inchoare copulam delectationis causa, & postea eam non absoluere, dummodo non subsit periculum periculum pollutionis alterius coniugis, & vxor inchoata ea copula contenta sit...
- PDF 458 203. An coniuges peccent etiam venialiter, si actum matrimonialem exerceant causa vitandæ formicationis? Ex quo cursim infertur, quod qui matrimonium ineunt causa vitandæ formicationis, sine sint senes, sine iuuenes, non peccare venialiter. Ex p. 3. tr. 4. r. 218. aliàs 219. p. 458.
- PDF 458 204. An coniuges peccent venialiter, si exerceant actum coniugalem causa valetudinis conseruandæ? Et quid si occurit aliud medium accommodatum pro conseruanda valetudine? Ex p. 3. tr. 4. r. 217. aliàs 218. ibid.
- PDF 459 205. An coniuges etiam sine peccato venilai, ne seminatio noceat saluti, vel ob aliam iustam causam possint cœptam copulam abrumperes? Et an hoc non sit peccatum mortale, si coniuges etiam consentiant? Et an cessante in vtroque coniuge pollutionis periculo, non peccet maritus mortaliter, si cœptam copulem ante seminationem abrumpat, ne proles generetur, modò id faciat vxore consentiente, aut non rationabiliter inuita, dummodò mulier etiam nonseminet, alioquin etia[m] maritus seminare debet...
- PDF 459 206. An vir debilis, vel infirmus possit sine peccato mortali incipere copulam cum vxore in vase legitimo, non effundere? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 94. ibid.
- PDF 459 207. Quidam inchoabat copulam cum vxore, & postea ob morbi periculum ex eius consensu se retrahebat, verùm ex hoc aliquando sequebatur pollutio; quæsitum à me duit, an talis actus esset licitus? Et an non peccet de nouo, qui inchoata fornicatione cum aliqua, se retrahit antequam seminet, quamuis propter naturæ impetum semen sit emittendum extra vas naturale; & eo casu teneatur se retrahere, quia omni tempore ante completam fornicationem tenetur desistere, & eam non consummare; vnde eo in casu...
- PDF 460 208. An propter notabile damnum salutis corporeæ possit coniux negare debitum petenti, etiamsi in illo adsit periculum incontinentiæ? Et propter ordinarios dolores, quos fœminæ in partu solent pati, possint debitum maritis negare? Et an possit negari debitum coniugi ebrio? Idem est de coniuge amente, & furioso, dum tales sunt. Et quid tanem, si periculum sit, quod ebrius extra ebreitatem, aut furiosus extra furorem effundat semen, vel in aliud incontinentiæ peccatum elabatur, an teneatur alter...
- PDF 460 209. An licitum sit coniugibus non absoluere copulam, sed illam incipere delectationis causa, dummodo non subsit periculum pollutionis alterius coniugis, & vxor inchoata ea copula contenta sit? Et an si periculum sit, quod ebrius extra ebrietatem, aut furiosus extra furorem effundant semen, vel in aliud incontinentiæ peccatum elabantur, teneatur alter coniux in ipsa ebrietate, & furore reddere debitum? Et ann licitum sit fœminæ aliquando ex iusta causa semen emittere, ne concipiat?...
- PDF 461 210. An coniux sanus teneatur reddere debitum coniugiamenti, si iste ad aliam accessurus sit, vel se polluturus sit? Et notatur vxorem rationis compotem posse à viro insano debitum petere. Et quid, si adsit periculum, quod insanus extra vas seminet? Et aduertitur, quod quando ambo coniuges sunt amentes, esse separandos, ne carnaliter coniungantur. Et an peccet mortaliter, qui eos ad copulam incitaret? Et an coniugi ebrio, dum vsu rationis priuatus est, teneatur eius coniux reddere debitum?...
- PDF 462 211. An si vir sanæ mentis, sit licitus vsus contiugij cum vxore amente, etiam cum periculo abortus? Et quid è contra, si vxor sit sanæ mentis, vel si vxor amens sit stirilis? Et deducitur, quod quando fœmina experientiâ didicit se nequire prolem viuam edere, tunc licere his coniugibus petere, & reddere debitum, quia melior est puero sic esse cum culpa originali, & carentia visionis Dei, quàm omnino non esse, &c. Et docetur, quod si ambo coniuges sunt amentes, omnino nemo potest eos excitare adcopulem...
- PDF 463 212. An vxor, & qualibet alia mulier peccet mortaliter mingendo statim post coitum, ad emittendum semen? Idem est, si se reigat, vt semen emittat, ne concipiat. Et an supradictæ mulieres id facientes peccent contra conscientiam orroneam, si crederent ita mingendo peccare? Ex p. 3. tr. 5. Misc. !. res. 15. 38. ibid.
- PDF 463 213. Quidam vir coniugatus, semine intra vas emisso, membrum virile extrahit, manente fœmina valdè irritata ibidine, quæpostea tactibus se excitando seminat quæritur an ita faciens peccet mortaliter? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 28. ibid.
- PDF 463 214. De emissione seminis tactibus prouocata inter coniugatos, & solutos. Et inter alia deducitur circumstantiam patientis in peccato Sodomiæ non debere in confessione explicari, sed sufficiet, quod patiens dicat, exercui bis, vel ter Sodomai. Ex p. 11. tr. 2. & Misc. 1. res. 11. ibid.
- PDF 464 215. An sit licitum viro postquam seminauit, & retraxit membrum à vulua tangere pudenda vxoris, vt ipsa seminet? Et an hoc etiam facere possit vxor suis manibus propriis? Idem dici debet de tactu membri genitalis ante os vuluæ suæ vxoris ad hoc, vt vxor seminet. Et notatur non peccare mortaliter maritum, si in spso actu seminationis non peccare mortaliter maritum, si in ipso actu seminationis non expectat seminationem vxoris, licÈt possit effuso semine copulam continuare, vt fœmina seminet...
- PDF 465 216. An dum vnus ex coniugibus, si potest, non expectat alterius seminationem, committat peccatum mortale? Ex quo deducitur non esse reum culpæ mortalis virum tactibus irritantem venerem, scientem ob id præmaturius fœminam seminare. Et an mulier satisfaciat suæ obligationi, si viro exigenti præstet quidem vsum corporis sui, animum tamen ad alia conuertat, it avt natura non excitetur? Et deducitur, quod sterilis, quæ certò nouit se non seminaturam, potest actum coniugalem exercere...
- PDF 466 217. An vir poßit irritare omnia vota vxoris? Et an possit maritus irritare votum, quod facit vxor de opere faciendo tempore soluti matrimonij, si maritus moriatur; & ideo possit irritare votum vxoris de ingredienda Religione post mortem mariti? Item, an possit irritare veta, quæ fesit vxor ante matrimonium? Ex p. 3. tr. 4. res. 219. aliàs 220. p. 466.
- PDF 466 218. An vir possit irritare votum Castitatis de eius licentia emissum ab vxore, itavt non solùm possit petere debitum, sed defuncto marito, aliud matrimonium inire? Ex quo sequitur, mulierem vouentem non inire aliud matrimonium inire? Ex quo sequiturmulierem vouentem non inire aliud matrimonium, si marito supersit, esse omnino liberam, si maritus tale votum irritet. Item virum posse irritare votum vxoris ingrediendi...
- PDF 467 219. An quando vterque coniux ex communi consensu castitatem vouit, possit propter periculum incontinentiæ, Episcopus dispensare, vt petant, & reddant debitum? Et notatur commutationem huius voti in tali casu non posse fieri virtute Bullæ cruciatæ, quodidem est dicendum de priuilegiis Regularium. Etiamque quæritur, an Episcopus possit dispensare in voto castitatis emisso post contractum matrimonium ante consummationem? Ex p. 6. tr. 4. & Misc. res. 125. p. 4. 467.
- PDF 467 220. An coniuges, qui communi consensu votum Religionis emiserunt post contractum matrimonium, peccent mortaliter prima vice consummadno? Et quid si vnusquisque voueat Religionem dependenter ab alterius in Religionem ingressu? Et quid est sentiendum, si vnusquisque voueat Religionem non quidem non quidem dependenter ab alterius in Religionem ingressu, sed dependentuer ab eius voto, eo quod promiserit Religionem ingredi, si alius similem præstiterit promissionem, promissio ab vtroque...
- PDF 468 221. An vir consentiens, vt vxor Religionem ingrediatur, ipse etiam ingredi debeat; & an sufficiat, vt sumat habitum Equitum D. Ioannis? Et in prædicto casu an liceat etiam fœminis Monasterium S. Iacobi ingredi, & in eodem Ordine profiteri, & ita satisfacient suæ obligationi? Ex p. 3. tr. 4. res. 242. aliàs 243. p. 468.
- PDF 468 222. An mulier quinquagenaria dicatur senex, vt vir possit profiteri Religionem, remanente illa in sæculo cum voto castitatis? Et notatur, quod ad Episcopum spectat despicere, vtrum vxor in his casibus extra incontinemiæ periculum existat? Et an dicta licentia adhibenda sit ex præcepti necessitate, vel ex sonsuetudine? Etiamque aduertitur, quod si coniux ingreditur Religionem, vt profiteatur, sufficere, si ingrediator Religionem S. Ioannis?...
- PDF 469 223. An possit maritus tuta conscientia interficere vxorem in adulterio deprehensam? Ex p. 3. tr. 4. res. 222. aliàs 223. p. 469.
- PDF 470 224. An propter adulterium occultum valeat quis, secluso scandalo vxorem in foro conscientiæ dimittere? Et an si vterque coniux sit reus adulterij, neuter poßit ab alteri diuertere? Et quid, si vnius crimen sit publicum, alterius occultum? Et an si innocens post factum diuortium commisit adulterium, teneatur alterum coniugem emendatum iterum ad thorum admittere, & ad instantiam alterius?...
- PDF 470 225. An vir teneatur dimittere vxorem adulterantem, & persistentem in adulterando? Et quid dicendum est de vxore quoad virum adulterantem, & perseuerantem in adulterando? Et an saltem peccet maritus mortaliter, si vxorem in adulterio pertinaciter perseuerantem non dimittit, sit adsit periculum incertitudinis prolis, substituendique falsum hæredem? Ex p. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 40. ibid.
- PDF 471 226. An ex adulterio publico oriatur diuortium, ita vt possit adultera Religionem ingredi? Et an in hoc casu sit necessaria innocentis licentia; vel an sufficiat, si id sciat innocens, nec contradicat, cum possit? Et an si vxor, sententia data à iudice sæculari de eius adulterio, detrudatur in Monasterium, si intra biennium illius reclusionis vir illam non repetat, poterit Religionem profiteri? Et asseritur, vt supra dicta adultera profiteatur in Religione, non esse necessarium, vt innocens etiam ad...
- PDF 472 227. An vir, qui post sententiam diuortij latam adulterium commisit, teneatur reconciliari cum vxore nocenti dimissa? Et notatur, quòd quando res est integra ex parte innocentis, eo quòd iam statum mutauit factus professus, vel Sacris initiatur, manifestum est nullum supresse ius innocenti ad reconciliandim adulteram? Et quid si coniux sit Nouitius tantum, vel solum in Minoribus constitutus? Idem est, si tantum impediatur voto simplici, extra Religionem tamen, quod potest redire ad suam...
- PDF 473 228. An copula sodomitica imperfecta, quia semen non fuit emissum, pariat iustam causam diuortij? Et quid est disendum de actu bestialitatis, & brutalitatis? Et asseritur dari veram diuortij causam marito, cum cuius vxore alius pollutionem habuit inter crura, ipsa volente, & consentiente? Et an oscula, amplexus, & tactus habita ab vxore cum viro alieno sint causa diuortij? Ex p. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 37. p. 473.
- PDF 474 229. An si vir expellat vxorem à domo, negans necessaria alimenta, & ex hoc illa fornicetur, sit viro concedendum diuortium? Et quid si vir ea intentione vxorem repulisset, alimentisque priuasset, vt necessitate compulsa adulterium committeret? Et an si vxor metu graui cadenti in constantem virum fornicetur, an inquam, per illam fornicationem à marito separari debeat? Ex p. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 38. p. 474.
- PDF 474 230. An ex parte fœminæ tactus impudici, & pollutio indicant iusta[m] causam diuortij? Et infertur, an concubitus consummatus cum fœmina mortua præbeat causam ad celebrandum diuortiu[m]? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. r. 46. ib.
- PDF 475 231. An quando mulier prudenter put auit maritum mortuum esse, si fornicata sit, & vir superueniat, possit ex hoc ipso petere diuortium? Et quid quando existimans cum, cum quo rem habuit, esse proprium maritum, aut si per vim absolutam cogitur, & opprimitur ab alio? Et an quamadmodum maritus carnaliter cognoscendo? Et an quemadmodum maritus carnaliter cognoscendo sua[m] vxorem post adulterium ab ea commissum, censetur remisisse adulterium quoad effectum petendi separationem matrimonij, ita...
- PDF 476 232. Aliqua notabilia, sex casus sirca diuortium matrimonij abseruantur? Ex part. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 37. p. 476.
- PDF 477 233. An detur casus, in quo mulier teneatur reuelare filium spurium cum periculo vitæ, & famæ? Et an huic mulieri non debeat denegari absolutio, & pœnitentia, si nolit reuelare tale delictum? Ex part. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 33. p. 477.
- PDF 478 234. An teneatur adultera aliquando reuelare peccatum suum, vt impediat damna legitimorum hæredum? Et asseritur filium non teneri aliquando credere matri attestatnti in articulo mortis se esse adulterinum? Et docetur, non solum adulteram, sed etiam adulterum teneri ad restitutionem dictorum damnorum in hæreditate? Et datur Regula confessario, quomodo se gerere debeat in supradicto primo casu? Et tandem notatur, quod si duo cognouerunt eandem mulierem, ita vt plane incertum...
- PDF 479 235. An adulter, qui filium suscepit ex adulterio, illumque relinquit inter filios mariti adulteræ, præter alimenta, teneatur etiam occurrere damno hæreditatis, quæ legitimis hæredibus admitur, vel damno dotis (& de hoc casu olim interrrogatus fui,) quam Pater putatiuus tradidit puellæ spuriæ, credens eam esse propriam filiam? Et notent confessarij, quod in isto casu adulter tenetur restituere saltem alimenta proli impensa à tertio anno ætatis & deinceps, quando Parens tenetur filium alere, etiamsi...
- PDF 480 236. Quædam mulier multas pecunias per adulteriumacquisiuit, quæritur an marito sint restituendæ? Et an prædictæ pecuniæ restituendæ sunt saltem pauperibus, vel ei, qui dedit? Et quid si tale pretium ab iis acceperit, qui potestatem alienandi non habent, vt REligiosi, filiifamilias, &c. Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 7. p. 480.
- PDF 480 237. Aliqua notabilia, & practicabilia circa crimen incestus. Primò, an si quis habeat rem cum muliere in tertio, & quarto gradu cum sua vxore coniuncta, sivique eodem gradu affine, impediatur à petitione dibiti? Secundò, si quis extraordinariè pollut fœminam aliquam ermittens semen post extractum è vase naturali membrum, quamuis postmedùm casu...
- PDF 481 238. An ad contrahendam affinitatem necesse sit non solum virum, sed etiam fœminam seminare? Et cursissimè infertur, ad consummationem matrimonij requiri etiam seminationem fœminæ. Et deducitur etiam, quod si viro semante, mulier non seminauerit, idque partibus constet, an possint Religionem ingredi, sitque probabile, quod per professionem soluatur matrimonium, atque adeo pars in sæculo redicta possit aliud matrimonium,...
- PDF 482 239. Am assinitas ex copula forni aria contracta impediat matrimonium post Baptismum contrahendum? Ex quo infertur, quod so quis in infedelitate fornicatus est cum Titia, postea baptizatum non prohiberi, vt in vxorem non ducat filiam, vel sororem eiusde, Titiæ. Ex p. 3. tr. 4. res. 261. aliàs 262. p. 482.
- PDF 482 240. An ex matrimonium rato, & non consummato oriatur impedimentum assinitatis, vel tantum publica honestatis? Ex p. 6. tr. 8. & Misc. 3. res. 25. ibid.
- PDF 482 241. Quis scienter accessit ad consanguieam vxoris suæ, ignorabat tamen prohibitionem, & pœnam iuris, quæritur an stante dicta ignorantia, egeat dispensatione ad petendum debitum? Sed difficultas magis est, quando coniux habeat tantùm ignorantiam solius pœnæ impositæ, videlicet ne petatur debitum, scit tamen prohibitum esse `s iure? Et an ad incurrendam excommunicationem, suspensionem, interdictum, irregularitatem...
- PDF 483 242. Quis gradus consanguinitatis per copulam priuet à iure petendi debitum? Et an coniux consentiens incestui amittat ius petendi à coniuge incestuoso, qui contraxit assinitatem? Et an priuetur à iure petendi, qui per metum cadentem in virum constantem cogitur ad copulam? Et an qui contraxit assinit atem, vel cognatione[m] cum scientia iuris, & facti, sed cum ignorantia, pœnæ petendi debitum, illam incurrat? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. %. res. 38. p. 483.
- PDF 484 243. An opinio, quod assinitas non contrahatur, nisi fœmina etiam cum viro seminet, sit probabilis? Ex quo tres casus valde notandi in sine huius Resolutionis inseruntur? Et etiam notatur, ex penetratione vsis fœminæ absque seminatione, itemque ex seminatione extra vas fœminæ sit necessaria ad generationem? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 26. p. 484.
- PDF 486 244. An si pœnitens laboret ignorantia, debeat confessarius illum admonere, si gructus non speratur? Se matrimonium, v. g. ob latens impedimentum inualidum sit? Si matrius ob castitatis votum ante nuptias aditum, vel ob incestum post nuptias cum coniugis consanguinea commissum facultate petendi debitum priuatus sit, &c. Et aduertitur, quod cauere confessarius debet, ne in supradictis...
- PDF 486 245. An incestuoso inique petenti debitum possit sine peccato coniux innocens illud reddere? Et an in tali easu non solum coniux possit reddere, sed teneatur? Et notatur in gratiam innocentis permitti aliquando posse incestuoso debiti tacitam petitionem? Et aduertitur impetrata despensatione prædicti impedimenti, integrè incestuosum recuperare ius petendi debitum, ac si nunquam assinitatem...
- PDF 487 246. An vxoratus impeditus petere debitum, possit absque dispensatione illud petere, ne periculo proximo exponatur labendi in peccata carnis? Ex quo infertur, quod coniux non tenetur reddere debitum viro lepra, morbo GAllico, &c. infacto, etiamsi in grauia peccata carnis labatur debitu[m] non reddendo? Ex p. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 33. p. 487.
- PDF 488 247. An sit probabilis opinio aliquorum asserentium non esse peccatum mortale copulam initam in Ecclesia ab vxoratis absque causa? Et docetur, quando dicatur Eccledia polluta ex effusione seminis in illa, & ad hoc quid requirarur. Pro quibus in textu huius Resolutionis aliqui casus explanantur? Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. r. 34. p. 488.
- PDF 489 248. An ex matrimonio nullo oriatur impedimentu[m] publicæ honestatis. Ex p. 9. tr. 6. Misc. 1. r. 49. aliàs 50. p. 489.
- PDF 489 249. An ex matrimonio clandestino oriatur impedimentum publicæ honestatis? Ex quo infertur, hoc impedimentum publicæ honestatis non contrahi ab Infidelibus: vnde si qui sponsalia in infidelitate cum aliqua contraxisset, eaque obiisset ante matrimonium consummatum, conuersus posset eius sororem in vxorem accipere? Ex p. 9. tr. 9. & Misc. 1. res. 52. aliàs 53. ibid.
- PDF 490 250. An cognatio legalis orta ex adoptione imperfecta dirimat matrimonium? Et supponitur duplicem esse adoptionem, vna est perfecta, & altera imperfecta? Et notatur ex adoptione imperfecta neque oriri impedimentum impediens? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 120. p. 490.
- PDF 490 251. An ex adoptione imperfecta oriatur impedimentum cognationis legalis? Et notatur, quod licèt adoptio dirimat in linea recta vsque ad quartum gradum descendentium, non tamen ascendentium? Et an post Consilium Tridentinum hoc impedimentum solum dirimat vsque ad secundum gradum inclusinè? Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 53. aliàs 54. ibid.
- PDF 491 252. An inter filios adoptiuos possit esse matrimonium, vt non obstet impedimentum cognationis legalis? Et aduertitur impedimentum cognationis legalis non procedere inter adoptiuum, & filiam naturalem adoptantis, si sit illegitima? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 121. p. 491.
- PDF 491 253. An mater post transitum ad secundas nuptias priuetur educatione filiorum? Et notatur, quod si maritus vxorem Tutricem filiorum relinquat, exprimens etiam, si ad secundas nuptias transeat, non amittere tutelam, neque iudicis officio ab ea expelli posse. Sed superest difficultas, cum mater secundò nubens amitat filiorum tutelam ipso iure etiam in conscientia, quaritur an sufficiat ad hanc...
- PDF Index Rerum Notabilium Hujus Tomi Secundi.
- PDF Endsheet
- PDF Back cover
- PDF Spine
- PDF Vorderschnitt
- PDF Tomus Tertius. Resolutiones Morales
- PDF Tomus Sextus. Resolutiones Morales
- PDF Tomus Septimus. Resolutiones Morales
- PDF Tomus Octavus. Resolutiones Morales
- PDF Tomus Nonus. Resolutiones Morales
- PDF Tomus Decimus. Resolutiones Morales
- PDF 5. Antoninus Diana Panormitanus, Clericus Regularis, Doctor Celeberrimus, Coram S. D. N. Alexandro VII. Episcoporum Examinator, & Sancti Officij Regni Siciliæ Consultor, Coordinatus, Seu Omnes Resolutiones Morales