Content

•  
  PDF Tomus Primus. Resolutiones Morales
•  
  PDF Tomus Quartus. Resolutiones Morales
•  
  PDF Tomus Secundus. Resolutiones Morales
•  
  PDF Tomus Tertius. Resolutiones Morales
•  
  PDF Tomus Sextus. Resolutiones Morales
•  
  PDF Tomus Septimus. Resolutiones Morales
•  
  PDF Tomus Octavus. Resolutiones Morales
•  
  PDF Tomus Nonus. Resolutiones Morales
•  
  PDF 10. Antoninus Diana Panormitanus, Clericus Regularis, Doctor Celeberrimus, Coram S. D. N. Alexandro VII. Episcoporum Examinator, & Sancti Officij Regni Siciliæ Consultor, Coordinatus, Seu Omnes Resolutiones Morales $c Eius Ipsissimis Verbis Ad Propria Loca, ... Per V. P. Martinum De Alcolea, Monachum Carthusiensem ex Regali Cœnobio de Paulari
•  
  PDF 5. Antoninus Diana Panormitanus, Clericus Regularis, Doctor Celeberrimus, Coram S. D. N. Alexandro VII. Episcoporum Examinator, & Sancti Officij Regni Siciliæ Consultor, Coordinatus, Seu Omnes Resolutiones Morales
•  
  PDF  Front cover
•  
  PDF  Endsheet
•  
  PDF  Title page
•  
  PDF  Syllabus Tractatuum Hujus Tomi Quinti.
•  
  PDF  Licentia.
•  
  PDF  Regii Procvratoris Consensvs.
•  
  PDF  Permissio.
•  
  PDF  Index Tractatuum & Resolutionum huius Tomi Quinti.
•  
  PDF 1 Tractatvs I. De Excommunicatione, atque de eius Absolutione.
•  
  PDF 1 1. An Potestas ferendi censuras possit consuetudine, vel præscriptione acquiri? Idem dicendum est de potestate absolvendi ab excommunicatione per alium lata. Et an hæc potestas possit acquiri circa vnam censuram, & non circa aliam? Ex p. 5. tr. 9. res. 42.
•  
  PDF 1 2. An, qui habet potestatem ferendi censuram, possit ea uti in sua causa? Et notatur, quod etiam si nemo potest incidere in censuram à se ipso latam, possit tamen occasione censura à se latæ incidere in aliam censuram, quam alius tulerit v. g. communicando cum eo, quem ipse excommunicaverit, quo modo celebrando in Ecclesia à se interdicta fiet irreguularis. Ex p. 9. tr. 5. res. 52.
•  
  PDF 1 3. An in dubio, vtrum censura sit lata, vel ferenda, censendu[m] sit tantum ferenda? Et docetur, quod ut teneamur vitare excommunicatum, non sufficit dubium prudens denunciationis, sed requiritur notitia moraliter certa dictæ denunciationis. Ex p. 4. tr. 3. res. 16.
•  
  PDF 2 4. An in censura ferenda necessario requiratur monitio? Et an quando excommunicatio fertur à Prælato non per modem iudicij, sed per modum defensionis ad defendendum in proprium, requiratur monitio? Et an requiratur monitio ad valorem aliarum censurarum, ut suspensionis, interdicti, &c. Ex p. 5. tr. 9. res. 18.
•  
  PDF 3 5. An censura sine trina monitione non solum sit illicita, sed inualida? Et in textu huius Resolutionis multa discuriuntur pro firmanda doctrina supradictæ quæstionis. Ex p. 5. tr. 9. res. 19
•  
  PDF 3 6. An Declaratoria in cursionis in censuras latas contra N. sit valida? Et multa adducuntur pro defectu citationis in prædicto casu. Et infertur, quod ab incursione censurarum excusat ignorantia moraliter, vincibilis; & in aliquibus casibus ignorantia crassa, & supina, dummodo non sit affectata. Et docetur ignorantoam probari posse per iuramentum; sed si iurare quis recusat, debet haberi pro excom[m]unicato? &c. Et afferitur Clericos, & Beneficiarios non amittere privilegium fori, etiam si se immisceant...
•  
  PDF 6 7. An excommunicatio sit actus irretractabilis, seu irreparabilis ad ornatum Concilij Tridentini sess. 13. cap. 1. de reforma? Et explanatur, quænam sint gravamina irreparabilis ex Declaratione Sacræ Congregationis, facto verbo cum Sanctissimo tunc Clem. VIII. à quibus subditus possit appellare à sententia interloquutoria, & deciditur, quod sunt excommunicatio, suspensio, interdictum, tortura, carceratio, & alia huiusmodi, quæ continent factum, quod infectum esse non potest. Ex p. 9. tr. 8. & Misc. 3. r. 2
•  
  PDF 7 8. An ad valorem censuræ requiratur contumacia respectu Ecclesiæ comminantis sub censura? Et supponitur censuram maiorem, suspensionem, & interdictum non posse validè ferri, ac proinde non incurri nisi ob peccatum exterius inobedientiæ, & contumaciæ respectu Ecclesiæ. Et notatur, quod tripliciter contingit aliquem esse contumacem. Ex p. 5. tr. 9. res. 55.
•  
  PDF 7 9. An censura requirat actum consummatum? Et ex doctrina huius quæstionis aliqui alij casus inferuntur, & explanantur pro praxi huius difficultatis. Ex p. 5. tr. 9. res. 56.
•  
  PDF 8 10. An lata excommunicatio reseruata contra perpetrantes homicidium, si quis; propinato iam alteri veneno, confiteatur illud, incidat in censuram, morte sequuta, vel in casum reservatum? Et in corpore huius Resolutionis aliqui alij casus à simili explanantur pro praxi supradictæ difficultatis. Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 85.
•  
  PDF 9 11. An excommunicatio ferenda obliget ad peccatum mortale? Et si suspensio, interdictum, & irregularitas pœnalis absolutè non proferantur, sed ferendæ sint, an obligent etiam sub mortali? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 76.
•  
  PDF 9 12. An aliqua præcepta, & mandata Episcoporum sub pœna excommunicationis obligent semper ad peccatum mortale? Et an leges civiles nunquam obligent ad pœnam spiritualem, quamvis contineant pœnam grauem corporalem, si aliunde non sint prohibitæ iure naturali, aut divino? Ex p. 5. tr. 9. r. 21.
•  
  PDF 9 13. An excommunicatio minor possit fieri pro peccato veniali? Et an peccatum veniale sit materia sufficiens excommunicationis minoris? Et an suspensio, & interdictum possit validè ferri ob peccatum veniale? Sed notatur, quod si contingat, ut præceptum Superioris sit de re levi, vel indifferenti in se, & tamen sit causa, & periculum inducat maioris mali, ut si Superior præcipiat, ne quis tali hora ambulet in tali loco sub pœna excommunicationis absolutè, quia præuidet, vel dubitat, quod aliquod grave ...
•  
  PDF 10 14. An excommunicatio possit fieri pro peccato purè interno? Et an si de sit aliqua conditio, per quam actus non iudicetur perfectus, & consummatus, ut lex requirit, nunquam incurratur excommunicatio, nec censura? Ex p. 5. tr. 9. res. 48.
•  
  PDF 11 15. An actus, vel omissio externa, per quam feratur censura, debeat esse signum actus interni? Ex p. 5. tr. 9. res. 49.
•  
  PDF 11 16. An incurratur in excommunicationem, quando opus externum, cui annexa est excommunicatio, fuit solum veniale, sed internum mortale? Ex p. 5. tr. 9. res. 41.
•  
  PDF 11 17. An censuræ sententia lata sub forma distinctiva, v. g. præcipio hoc sub pœna exco[m]municationis, vel suspensionis, habeat effectum? Et an reus sub tali forma teneatur saltem ad alterutrum? Et an, qui sub hac forma censuram ferret, graviter peccaret? Ex p. 5. tr. 9. res. 63.
•  
  PDF 12 18. An censura possit fieri sub conditione? Et an appellatio post sententiam excommunicationis latam sub conditione, si fiat ante completam conditionem, suspendat excommunicationem? Sed difficultas est, an hæc appellatio possit fieri toto tempore, quo conditio non est impleta, vel solum intra decem dies, ut fieri solet aliarum sententiarum appellatio? Et quid est dicendum, si pendente conditione iudex moriatur, vel reus forum mutet? Et tandem quæriritur, an si conditio esset de futuro, & omnino ...
•  
  PDF 13 19. An si pendente conditione, sub qua lata est excommunicatio, si creditor, v. g. terminum absolutionis à iudice latum proroget, & postea debitor non solvat, incurrat talem censuram? Et supponitur posse creditorem terminum prorogare. Sed difficultas est, si debitor non solvat in secundo termino, quid est faciendum? Ex p. 5. tr. 9. res. 65.
•  
  PDF 13 20. Fuit olim lata excommunicatio per vim, & metum, quæsierunt tunc à me, an fuerit nulla? Idem est dicendum de absolutione excommunicationis. Ex p. 5. tr. 9. res. 69.
•  
  PDF 13 21. An si iudex sit excommunicatus, validè alium excommunicet? Idem est dicendu[m] de iudice suspenso, & nominatim denunciato, vel notorio percussore Clerici. Et quid dicendum est, si iudex excommunicatus, aut suspensus est occultus? Ex p. 5. tr. 9. res. 50.
•  
  PDF 14 22. An iudex excommunicatus toleratus validè alium excommunicet? Ex p. 5. tr. 9. res. 135.
•  
  PDF 14 23. An iudex excommunicatus toleratus possit validè exercere iurisdictionem? Et quid dicendum est, si talis sit excommunicatus denunciatus, & se transferat ad alium locum, ubi passum ignoratur, quod sit nominatim denunciatus, vel publicus Clerici percussor, & eligatur in iudicem, an illius acta valeant in favorem publicum? Et an collatio, seu electio facta à tali excommunicato valeat, &c? Ex p. 5. tr. 9. res. 109.
•  
  PDF 14 24. An excommunicatus toleratus iudicium exercens peccet mortaliter? Et an secus dicendum sit de actibus aliis iudicialibus, v. g. Advocati, Procuratoris, actoris, testis, & similibus? Ex p. 5. tr. 9. res. 131.
•  
  PDF 15 25. An effectus excommunicationis quoad privationem usus iurisdictionis habeat locum in iudicio sæculari excommunicato non tolerato? Et an subditi absolvantur ab obligatione obediendi Superioribus excommunicatis? Ex p. 5. tr. 9. res. 108.
•  
  PDF 15 26. An excommunicatus sit incapax officiorum iurisdictionis sæcularis. Et explanantur diversi casus pro præsentatione, collatione, acceptatione, optatione beneficij tempore, quo Collator, vel præsentatus est in excommunicatione. Ex p. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 34.
•  
  PDF 16 27. An iniustè excommunicatus, v. g. ex causa præsumpta, secundum allegata, & probata, teneatur se abstinere à communione fidelium, & ab aliis actibus prohibitis? Et an in dicto casu, quamvis ad id teneatur ratione scandali, imoratione obedientiæ, non fiat irregularis celebrando non solum quando in occulo celebrat, sed etiam quando in publico, & coram eis, quibus censura est nota, & innocentia incognita &c.? Ex p. 5. tr. 9. res. 27.
•  
  PDF 16 28. An iniustè excommunicatus incurrat in pœnas justæ excommunicationis? Sed quid est dicendum de pænis qua incurrunt violantes censuras, de irregularitate celebrando Missam, in prædicta excommunicatione, de collatione & receptione beneficij; deferente suffragium, & similibus? Et difficultas consistit, si violat censuras in publico. Et an communicans cum tali excommunicato incurrat pœnas iuris impositas? Et adhuc illud dubium superest, an ab orationibus generalibus Ecclesiæ, à quibus excludemur ...
•  
  PDF 17 29. An excommunicatus nulliter teneatur abstinere à communione fidelium, & ab aliis prohibitis? Ex p. 5. tract. 9. r. 26.
•  
  PDF 18 30. An qui probabiliter iudicat sententiam excommunicationis esse nullam, teneatur se abstinere, & incurrat pœnas iuris? Ex p. 5. tr. 9. res. 29.
•  
  PDF 18 31. An excommunicatio liget, quando pro subdito adsit opinio probabilis in contrarium; Et resolutio hujus dubij multum pendet ex illa difficultate, an obedire debeat subditus Superiori præcipienti iuxta sententiam probabilem? Ex p. 9. tr. 9. & Mis. 4. res. 46. alias 45.
•  
  PDF 20 32. An si Episcopus prohibeat furtum sub pœna excommunicationis latæ sententiæ, furans incurrat excommunicationem, si invincibiliter legem istam ignoret? Idem dicendum est, si excommunicatio lata sit à Pontifice. Et quæ dicta sunt de excommunicatione, dicenda etiam sunt de suspensione, interdicto, & irregularitate. Et quid est dicendum, si aliquis, verbi gratia, vovit non fornicari, vel ludere sub pœna centum aureorum, si postea immemor voti fornicetur, luserit, &c. an teneatur solvere pœnam? Idem est, ...
•  
  PDF 21 33. An ignorantia vincibilis iuris, vel facti excuset ab incursione censurarum, & aliarum pœnarum, siue latæ sint à iure communi Papæ, sive à particulari Episcoporum? Vbi etiam explanatur, quænam dicatur ignorantia crassa, & supina; lata & vincibilis; vel ignorantia, crassa, supina, & affectata. Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 13.
•  
  PDF 21 34. An ignora[n]tia non solum inuincibilis, sed etiam vincibilis excuset ab incursione censurarum siue facti, siue iuris, tam vniuersalis, quam particularis sit? Et an ignorantia crassa, & supina nunquam excuset? Et an hæc omnia habeant locum in suspensione, & interdicto; quamuis factum sit iure naturali, aut diuino damnatum; & pœnæ statutæ sint ab Episcopo, vel à Summo Pontifice: Et notatur ignorantiam vincibilem facti impedire incursionem censuræ latæ contra eos, qui scienter aliquid fecerint, ...
•  
  PDF 22 35. An ignorantia censuræ inuincibilis, quæ est annexa casibus Pontificis, impediat reseruationem: Et an hoc exte[n]datur ad naturalem obliuionem, seu inuincibilem aduertentiam? Et an hoc idem dicendum sit de aliis censuris, suspensione, interdicto, & irregularitate, si tamen ignorantia non sit crassa, vel supina? Et docetur ignorantiam etiam vincibilem, dummodo non sit crassa, probabiliter excusare, ne aliquis incurrat pœnam legis, v. g. excommunicationem, irregularitatem, suspensionem, inhabilitatem ...
•  
  PDF 23 36. An excommunicatio lata contra scienter aliquid facientes, afficiat contrauenientes ex ignorantia affectata, siue sit iuris, siue sit facti? Ex quo infertur legentes libros Hæreticorum ignorantia affiectata non incurrere excommunicationem latam in Bulla Cœnæ, quæ fertur contra scienter legentes. Etiamque deducitur à fortiori non incurrere in censuram, qui ignorantia crassa, siue sit iuris, siue sit facti, violat excommunicationes latas contra scienter aliquid facie[n]tes præsumentes facere. Ex p. 3. ...
•  
  PDF 24 37. An incidat in censuram Bullæ Cœnæ, qui falsificat literas Apostolicas secundum mentem Pontificis? Et quid dicendum est de illo, qui integras literas fabricat? Sed si ponas aliquem no[n] habuisse partem in falsificandis literis Apostolicis, sed illis utendi, postquam falsificatæ fuerint, quæritur, an sit hac censura excommunicatus? Idem est de eo, qui falsas impetrat literas. Et notatur defensores, & fautores falsificantium literas Apostolicas; imo illas per alios falsificantes non incurrre in ...
•  
  PDF 25 38. An censura, vel casus reservatus contra facientes falsum instrumentum, comprehendat falsificantes illud? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 82.
•  
  PDF 25 39. An appellantes à Pontifice ad Concilium Generale actu existens incidant in censuram Bullæ Cœnæ? Et an consulentes appellare ad futurum Concilium in censuram Bullæ Cœnæ incidant? Et quid de præstantibus auxilium, aut favorem ad prædictam appellationem? Et docetur dictos consulentes in prædicto casu incurrere in excommunicationem reservatam latam à Pio II. in Bulla incipiente, Execrabilis, & confirmata à Iulio II. Sed maior difficultas superest; an appella[n]tes ab Ordinationibus Pontificiis, quatenus ...
•  
  PDF 26 40. An appellantes à Papa ad Concilium Generale iam congregatum, & actu existens incida[n]t in censuram Bullæ Cœnæ? Et an ita appellantes saltem sint Sacrilegi, & male sentiant de Fide? Et an dans consilium ad supra dicta[m] appellationem faciendam incurrant in dictam excommunicationem? Et notatur talem prohibitionem appella[n]di comprehendere appellationem à sententia Papæ, in qua motus ira, vel aliqua alia animi perturbatione videatur committere iniustitiam. Ex p. 10. tr. 11. & Mis. 1. res. 60.
•  
  PDF 27 41. An extrahentes mercimonij causa in magna quantitate frumentum, oleum, blada, legumina, & alia ex statu Ecclesiastico incidant in censuram Papæ reservatam? Et explanatur, quæ sit magna quantitas in prædicto casu. Et an si quis extraheret panem coctum, incidat in hanc censuram? Et quid, si extrahat farinam? Et an sub nomine olei comprehendantur oleæ, ex quibus ipsum conficitur? Ex p. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 43.
•  
  PDF 28 42. An in casu dubij possint Principes sine incursione censurarum Bullæ Cœnæ impedire, ne victualia extraha[n]tur ab eorum Regnis ad Romanam Curiam? Et notatur, quod in foro externo, si impedimentum præstatur à persona publica, præsumitur iusto titulo appositum esse, secus à persona privata. Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 17.
•  
  PDF 28 43. An Piratæ, seu Cursarij non solum discurrentes per mare Pontificium, sed alia maria incidant in censuram Bullæ Cœnæ? Et an Piratæ in dictam censuram incurrant discurrentes per mare Pontificium, si nullam de prædationem actu exerceant? Et quid, si cum intentione deprædandi discurrant, si nullam de prædandi actionem exerceant? Et quid tamen dicendum est, si casu semel naviganten deprædantur? Et an deprædantes Infidelium naves à Christianis assecuratas incidant in censuram? Ex p. 9. tract. 7. & ...
•  
  PDF 29 44. An qui per donationem, vel furtum accipit bona naufragantium ab alio accepta, incidat in censuram Bullæ Cœnæ? Et an, qui auxilium, consilium, mandatum, aut favore[m] præstant, vel ratum habent, ut bona naufragantuim subripiantur, vel bona surrepta custodiunt, incidant in censuram dicti Canonis? Et an si Christiani Piratæ naufragium faciunt, ex communicentur eorum bona subripientes? Et notatur quod qui subripit bona Christianorum, quæ in navibus Infidelium cum assecuratione illa reddendi certo loco, ...
•  
  PDF 31 45. An incidant in censura[m] Bullæ Cœnæ deferentes infidelibus pecunias, merces, & victualia, etiam belli tempore? Et an nuntius deferens Infidelibus literas, scie[n]s continere revelationem secreti Reipublicæ Christianæ incurrat censuram Bullæ Cœnæ? Et quid est dicendum, si aliquis revelet secretum Reipublicæ Christianæ alicui fideli qui creditur revelaturus infidelibus, an iste incurrat in censuram Bullæ? Et an vendentes arma infidelibus in terris tamen Christianorum incidant in censuram Bullæ? Idem ...
•  
  PDF 32 46. An licitu[m] sit deferre arma infidelibus, si pecunia reportata sit Christianis utilior? Ex p. 5. tr. 13. & Mis. 1. r. 15.
•  
  PDF 32 47. An deferre arma Hæreticis, & instrumenta bellica sit prohibitum ex Bulla Cœnæ? Et quid, si Hæretici sint publicè denunciati? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 14.
•  
  PDF 32 48. An qui narrat consilia, v. g. Regis Catholici nostri alicui Turcarum proditori, incidat in censuram Bullæ Cœnæ? Ex p. 5. tract. 13. & Misc. 1. res. 13.
•  
  PDF 33 49. Cum in regno sit magna penuria carnis & in pernicium rei frumentariæ in dies plura animalia macillentur, dubitatur, an sine metu excommunicationis liceat emere à Turcis supra dicta animalia, & cum illis alia victualia permutare? Et an commercium cum infidelibus non intelligatur tempore necessitatis? Et adducuntur multi Doctores pro explanatione, quando iure positivo sit licitum, vel prohibitum infidelibus mercimonia deferre. Ex part. 2. tr. 16. & Misc. 2. res. 34. alias 36.
•  
  PDF 33 50. An pœnæ contra duellantes ipso facto incurrantur? Ex quo deducitur an publicus percussor Clerici sit vitandus ante sententiam iudicis declaratoriam? Ex p. 11. tract. 8. & Misc. 8. res. 21.
•  
  PDF 34 51. An Principes ad vitandum maiora mala possint in aliquo casu absque incursione censurarum permittere duellum? Ex p. 6. tract. 6. & Misc. 1. res. 20.
•  
  PDF 35 52. Notabilia quædam circa materiam Duelli. Et in textu huius Resolutionis 14. diversi casus adducuntur, & explanantur pro praxi ad incurrrendam, vel non incurrendam excommunicationem propter duellum? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 1.
•  
  PDF 36 53. An si quis prouocet aliquem ad duellum; se conferens postea ad præfixum locum & præfixo tempore, ibique frustra expectato inimico discedens, incidat in censuram Bullæ Gregorij XIII? Et quid est dicendum, si aliquis offensus à N. illum prouocauit ad duellum certo in loco, &c. non tamen habebat animum pugnando & certo sciebat pugna[m] non sequuturam, amici vtriusque hoc impedissent, an in tali casu incidat in excommunicationem prædictæ Bullæ? Et alij tres casus cursim attinguntur pro materia Duelli? ...
•  
  PDF 37 54. Vtrum Duellatores oblato & acceptato duello, incidant in excommunicationem, si pugna postea non sit sequuta? Ex p. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 102.
•  
  PDF 37 55. An in aliquo casu vir Nobilis possit sine peccato acceptare duellum? Ex p. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 99.
•  
  PDF 38 56. An liceat in aliquo casu acceptare duellum? Ex p. 10. tract. 12. & Misc. 2. res. 54. alias 53.
•  
  PDF 38 57. An prouocantes ad duellum teneantur è domo non exire, dum non componitur pax? Et quanam voluntate debeat prouocatus è domo in publicum exire? Ex p. 5. tract. 13. & Misc. 1. res. 25.
•  
  PDF 39 58. An si conuentio de pugnando facta sit in rixa, & inter conuentionem & pugnam intercedat tempus non incurratur in pœnas latas contra duellantes? Et notatur consulentem duellum non incurrere excommunicationem, si fecit quantum potuit reuocando consilium, licet nihil profecerit? Ex p. 6. tract. 6. & Misc. 1. res. 21.
•  
  PDF 39 59. An si accusator offerat duellu[m] purgativum, possit illud innocens acceptare ad tuenda bona temporalia? Et an ea quæ dicuntur de accpetatione certaminis purgativi, eamdem vim habeat in certamine non purgativo? Et an innocens possit criminatori offerre singulare certamen, quando alia ratione non potest se suaque tueri? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 27.
•  
  PDF 40 60. An si quis dicat alicui, tecum pugnabo prima vice, qua tibi per Vrbem obviam ero, incidat in pœnas Duelli? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 59.
•  
  PDF 41 61. In Belgio quis aspexit Duellum nesciens esse prohibitum à Bullis Pontificiis sub pœna excommunicationis, quæsivit à me per literas, an in illam inciderit? Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 27.
•  
  PDF 41 62. An Spectatores Duelli incidant in excommunicationem? Et in corpore huius Resolutionis declaratur, qui sunt, qui ex iusta causa intersunt Duello, & non peccant, neque excommunicantur, ut v. g. aliquis famulus, aut amicus, Chirurgus, & Sacerdos suscepturus confessionem alicuius moribundi, &c. Ex part. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 100.
•  
  PDF 42 63. An si quis co[m]modet arma amico volenti duellare, incidat in excommunicationem? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. r. 101.
•  
  PDF 42 64. An sepelientes mortuum in Duello sint excommunicati? Et an sit necessaria sententia iudicis declaratoria, ne supradictus in Ecclesia sepeliatur? Et in §. ultimo huius Resolutionis, aliqui alij casus explanantur pro duello, sed iam omnes in hoc novo Ordine supra in Resolutionibus proximè præteritis sunt appositi, & discussi. Et tandem quæritur, an famuli tantum scribentes chartas provocantes ad duellum, & non deferentes eas incurrant in excommunicationem, &c. Ex p. 7. tr. 11. & Misc. 2. res. 44.
•  
  PDF 43 65. An si in ipso conflictu duelli sit aliquis vulneratus, & in eodem die, vel alio postea moriatur, privari debeat Ecclesiastica sepultura tanquam mortuus excommunicationem Duelli? Ex p. tr. 16. & Misc. 2. res. 52. alias 54.
•  
  PDF 43 66. An si quis in Duello percussus lethaliter decidat in terram, & signa contritionis ostendat, sed ex defectu Confessarrij non fecit confessionem, & mortuus est, possit sepeliri in loco sacro, vel censendum est, quod moriatur excommunicatus, & in peccato publico? Et quid, si moriatur unum, aut alterum diem post duellum? Et deducitur quod si quis decidat ex facinoroso actu, si tamen in ultimo vitæ, seu puncto mortis ostendat signa contritionis, non debet privari Ecclesiastica sapultura. Et an pro illo, ...
•  
  PDF 44 67. An qui à Duello uno, vel altero die supervixerunt, aut etiam una hora, & confessi sunt, possint in loco sacro sepeliri? Et an Episcopus, si æquum iudicaverit, possit cum his contritis, & confessis dispensare, ut sepeliant eos in loco sacro, vel an possint in supradicto casu sepelire eos absque ulla Episcopi dispensatione? Ex p. 5. tr. 3. res. 141.
•  
  PDF 45 68. In Iubilæo anni Sancti 1650. Romæ in conflictu Duelli, quis accepit vulnus lethale, ex quo post aliquos dies mortuus est, quæsierunt tunc à me, an privandus esset Ecclesiastica sepultura? Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 26.
•  
  PDF 46 69. An excommunicatus toleratus moriens sit privandus Ecclesiastica sepultura, si pubilcè innotuerit fuisse excommunicatum? Ex p. tr. 3. res. 140.
•  
  PDF 46 70. An sub prohibitione cap. Sacris, & Clem. 1. de sepult. ne excommunicati sepeliantur in loco sacro, excludantur excommunicati tolerati? Et advertitur, quod non polluitur Ecclesia sepeliendo excommunicatum, nisi sit ille vitandus. Ex p. 5. tr. 9. resol. 97.
•  
  PDF 46 71. Qui sunt illi, qui sepelientes excommunicatum in loco sacro incurrant excommunicationem? Et an qui excommunicatos, etiam Hæreticos notorios, sed nondum denunciatos in locos sacro sepeliunt, incurra[n]t in excommunicatione[m]? Et an locus sacer sepultura excommunicati, aut Hæretici nondum denunciati, violetur? Ex p. 5. tr. 9. res. 98.
•  
  PDF 47 72. An Hæreticus non denunciatus possit absque incursione excommunicationis in Ecclesia sepeliri? Et an hoc extendatur ad Hæreticorum fautores, & defensores? Et an percent, qui cum Hæreticis quibuscumque non denunciatis simul orant, vel concionem sacram, aut Missam audiunt? Et an Ecclesia in qua sepelitur Hæreticus, (modo quo supra) aut excommunicatus non denunciatus, remaneat polluta? Et notatur, quod si aliquis reperiretur mortuus in puteo, vel laqueo suspensus non est statim privandus Ecclesiastica ...
•  
  PDF 48 73. An Sacerdotes in domibus suis, audientes Lectorem legu[m], vel medecinæ incidant in excommunicationem? Et quid de Regularibus? Et quid est dicendum, si supradicti studeans, legibus civilibus in Scholis publicis, quatenus conducunt, vel possunt conducere ad notitiam Canonum? Et an hoc intelligatur in foro interiori, nam in foro exteruiri semper præsumantur excommunicati? Et an Diaconi, & Subdiaconi non comprehendantur sub dicta prohibitione, & excommunicatione, nisi sint Personatus? Ex p. 3. tract. ...
•  
  PDF 48 74. An si mandans, vel consulens revocet mandatum, vel consilium incurrat adhuc excommunicationem, si delilctum, hoc non obstante, committatur? Et quid, si revocatio non innotescat mandatario? Et quid est sentiendum de irregularitate; & an teneatur restituere damna ex tali homicidio emersa? Et si mandans homicidium mortuus fuerit, antequam mandatarius occideret, non contrahat excommunicationem, quæ solum ligat viventes, non autem defunctos? Ex p. 5. tr. 9. res. 58.
•  
  PDF 49 75. An censura lata contra facientes comprehendat mandantes, aut consulentes? Et aliqua alia circa hoc notantur; & tandem advertitur, quod non ligatur excommunicatione, qui paratum occidere Clericum, consulit tantum percutere. Ex p. 5. tr. 9. res. 57.
•  
  PDF 49 76. An licitum sit vendere Agnos Dei, & retinere illos sine incursione censurarum? Et an peccent laici, si absque contemptu eos tangant? Et an dicta excommun[i]catio sit Pontifici reservata? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 12.
•  
  PDF 50 77. An furantes Reliquias præter peccatum aliquam excommunicationem incurrant? Et notatur, quod Romæ extat excommunicatio, ne Reliquiæ ex Vrbe extrahantur. Et decetur posse sine ullo peccato ab infidelibus Reiquias subtrahi. Et an licitum sit Christianis, & absque peccato simoniæ emere ab infidelibus Reliquias? Ex p. 10. tr. 14. & Misc. 4. res. 20. alias 18.
•  
  PDF 50 78. An alienatio Reliquiarum includatur in prohibitione Paulinæ de rebus Ecclesiæ non alienandis? Et explanatur particula præsumpserit, postea in dicta Extrav. Pauli II. quæ denotat temeritatem & non comprehendit eum, qui bona fide ignoranter, aut imprudenter, sive inadvertenter facit aliquid contra dictam Extravaganem. Ex p. 10. tr. 14. & Misc. 4. res. 23. alias 21.
•  
  PDF 51 79. An Superiores possint in contractu licito absque solemnitate obligare bona Ecclesiæ sub hypotheca generalium obstante Paulina, & Decreto Vrb. VIII. Et an pecuniæ ad Cambiu[m], vel mutuo acceptæ cum solutione lucri cessantis, vel damni emergentis comprehe[n]dantur sub decreto Sacræ Congregationis & Paulinæ Ambitiosæ? Et an obligando tantum fructus bonorum immobilium, & mobilia pretiosa possit Prælatus, & Capitulum Ecclesiæ, seu Monasterioru[m] absque solemnitate, quam iura ad alienatione[m] honoru[m] ...
•  
  PDF 53 80. An bona Ecclesiastica legata, vel donata, ut possint alienari sine assensu Apostolico, & in proprios usus converti, possint, stante hoc, absque dicta solemnitate alienari? Et an quamvis permutatio bonorum Ecclesiasitcorum maxime cum laicis sit iure prohibita, tamen permutatio cum Imperatore, & Principe patriæ sit permissa absque solemnitate? Idem est cum Fundatore, sed solemnitate præmissa. Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 85.
•  
  PDF 54 81. An cogentes fœminas intrare in Monasterium educationis causa incidant in excommunicationem latam in Concilio Tridentino, sess. 35. c. 18. Et quid de peccato in quacumque opinione circa hoc? Et an si metu reverentiali, vel importunis precibus Pare[n]tes, vel alij suadeant puellis intrare in Monasterium, incurrant in excommunicationem Concilij? Et notatur non incurrere hanc censuram illum, qui filiam relinquit hæredem cum pacto, vel aliquod Monasterium ingrediatur. Et multa alia explanantur pro ...
•  
  PDF 55 82. An Pater incurrat excommunicationem Concilij Tridentini, sess. 35. c. 18. si cogat filiam, impuberem intrare Monasterium? Et infertur filios impuberes sic à Parentibus in Religione oblatos non posse egredi sua voluntate ante annos pubertatis. Et notatur Parentes cogentes filiam etiam puberem intrare Monasterium non in ordine ad professionem, sed tantum, ut ibi educetur, donec nuptui apta sit, non incurrere dictam excommunicationem Tridentini. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 42.
•  
  PDF 55 83. An si quis insideret supra murum Monasterij Monialium, incideret in censuramn? Et plura circa clausuram Monialium notantur. Et pro praxi quæritur, an si aliqua Monialis ascendat supertectum Monasterij, fra[n]gat clausuram? Et an detur parvitas materiæ in violatione clausuræ, tam respectu exitus, quam ingressus, vel respectu temporis? Et quæ, & quanta sit parvitas materiæ in prædictis casibus? Ex p. 11. tr. 8. & Mis. 8. res. 25.
•  
  PDF 57 84. Notabilia quædam circa prohibitionem colloquendi cum Monialibus. Et in textu huius Resolutionis decem casus adducuntur pro praxi, & exemplis prædictæ difficultatis. Et tandem superest hæc quæstio, an nimia frequentia Monasterij Monialium, absque legitima causa sit peccatum? Ex p. 3. tr. 2. res. 48.
•  
  PDF 58 85. An ligentur excommunicatione accedentes ad Monasteria Monialium Regularibus subiecta, si Statuum Episcopi ferat censuras contra accedentes ad Monialium Monasteria? Et an incurrant in prædictam censuram latam per modum statuti contra loquentes cum Monialibus, quia alloquutio fit in loco exemprto? Ex p. 5. tr. 9. res. 71.
•  
  PDF 58 86. An sæculares loquentes, & accedentes ad Moniales exemptas incidant in censuram ab Episcopo latam? Idem est de statuto contra ingredientes dicta Monasteria. Et quid, quando expressè non est vetitus accessus, vel aditio ad Moniales, sed tantum loquutio? Et docetur, quod non potest Episcopus Moniales exemptas colloquentes cum suis subditis punire. Et etiam advertitur quoad omnes leges Episcopales Regularium Monasteria esse loca exempta, non solum ratione personarum inhabitantium, sed etiam ratione loci ...
•  
  PDF 59 87. An prohibitio contra colloquentes cum Monialibus afficias, etiamsi ipsa Monialis non respondeat? Et quid è contra, si audierit Monialem sibi loquentem, si ipse illi non respondeat? Et an peccet contra prohibitionem, qui loquitur cum Moniali per interpretem? Idem est dicendum de eo, qui de domo posita prope Monasterium loquitur cum Monialibus. Idem est de loquentibus cum Abbatissa. Idem de scribentibus ad illas. Idem de advenis, peregrinis, pueris, & puellis ante 14. annos, accedentibus ad ...
•  
  PDF 61 88. An colloquentes cum Conversis Monialibus incodant in censuras latas ab Episcopo, vel si sint Regulares in pœna? Decreti Sixti V. & Sacræ Congregationis? Et an loquentes cum Monialibus signis, aut nutibus, vel per intermediam personam, aut per scriptum, peccent, & incurrant pœnas? Ex p. 10. tr. 14. & Misc. 4. res. 53. alias 51.
•  
  PDF 62 89. An qui habuit licentiam indefinitam colloquendi cum Monialib[u]s, possit sæpius cum illis loqui? Idem est dicendum de licentia ingrediendi Clausuram Monialium, data licentia indefinite. Et an quando quis habuit licentiam colloquendi cum Monialibus, & antequam ea utatur, Prælatus concedit licentiam generalem cuilibet colloquendi cum Monialibus tali die, iste possit colloqui bis in eodem die? Et cursim deducitur facultatem concessam Episcopo testandi non esse restringendam ad primam vicem. Ex p. 10. ...
•  
  PDF 62 90. An Gregorij XIII. excommunicationem incurrant ingredientes Monasteria Monialium non prætextu licentiarum, sed absque ulla prorsus licentia, etiam ad malum finem? Et an lex quantumcumque pœnalis extendatur ex ratione identitatis ad casum similem? Ex p. 2. tr. 16. & Misc. 6. res. 30. alias 32.
•  
  PDF 63 91. An ingredientes Monialium Monasteria cum licentia, si tamen, finito ministerio multo spatio ibi morentur ob malum finem, non solum peccent mortaliter, sed etiam incurrant excommunicationem latam à Gregorio XIII. Et an in supra dicto motu proprio, & prohibitione Concilij Tridentini sess. 25. c. 5. de Regular. comprehendantur Reges, Reginæ, & Cardinales? Et an Religiosi habentes privilegium absolvendi à casibus Summo Pontifici reservatis, possint absolvere ab hac excommunicatione? Et an infantes ...
•  
  PDF 63 92. An intrantes cum licentia Monasteria Monialium, si finito negotio ibi notabiliter commorentur incidant in censuras? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 90.
•  
  PDF 63 93. An licentia ingrediendi Monasteria Monialium debeat esse in scriptis, etiam quoad forum conscientiæ? Ex p. 3. tr. 2. res. 129.
•  
  PDF 64 94. An cessante excommunicatione Papali, cesset etiam Episcopalis? Ex p. 5. tr. 9. res. 70.
•  
  PDF 64 95. An Episcopi possint excommunicare Inquisitores, & contra Inquisitores Episcopos? Ex p. 5. tr. 9. res. 51.
•  
  PDF 64 96. An contra incendiarios sit lata aliqua censura? Et an sufficiat, ut dicta denunciatio fiat Edicto generali, vel an ab Episcopo sint excommunicandi; & si postea denuncientur tunc talis excommunicatio sit Papæ reservata? Et difficultas adhuc superest, an Episcopi teneantur sub aliqua pœna contra incendiarios excommunicationem ferre? Ex p. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 10.
•  
  PDF 65 97. An Episcopus possit excommunicare subditum committentem delictum in Monasterio Regularium existente in sua Diœcesi? Et an Religiosi ubique terrarum possint à suis Superioribus ligari censuris, sive annexis statuto perpetuo sive præcepto? Ex p. 5. tr. 9. res. 66.
•  
  PDF 65 98. An Episcopus possit citare subditum suum existentem in aliena Diœcesi? Et Episcopus possit iurisdictionem contentiosam exercere extra Diœcesim, quando causæ cognitio non vertitur, & effectus confertur in suam Diœcesim? Et negatur posse Episcopum sententiam excommunicationis ferre contra subditum suum existente[m] tamen in alieno territorio, etiam pro delicto co[m]misso in suo territorio. ...
•  
  PDF 67 99. An subditi incurrant excommunicationem latam per Statutum in Diœcesi, si contra illud agant extra Diœcesim, vel intra Diœcesim in loco censura lata est per sententiam. Et quid est dicendum, si delictum subditi perpetratur in Diœcesi; an in tali casu possit illum excommunicare, etiamsi extra Diœcesim commoretur? Et an pro delicto extra territprium commisso, si ad suam Diœcesim redeat, possit Episcopus subditum punire? Et infertur, quod non potest Episcopus præcipere Clerico peregrinaturo sub pœna ...
•  
  PDF 68 100. An delinquentes extra territorium possint ligari lege, & Statuto? Et quæ differentia inveniatur in excommunicationem latam per sententiam, vel per modum Statuti? Et an quis contrahat censuram homicidio, & stupro impositam, si existens in suo territorio occideret existentem in alieno, vel si decepit in territorio virginem, & extrahit à territorio, & in alieno violavit? Ex p. 3. tract. 6. & Misc. 2. res. 78.
•  
  PDF 68 101. An Episcopus possit excommunicare subditum existentem in alieno territorio, quando censura est annnexa præcepto sive generali, sive speciali? Et an si censura lata sit per modum sententiæ sive particularis, sive generalis, liget proprios subditos extra proprium territorium peccantes? Et quid, si censura sit pro crimine, vel ratione delicti commissi in proprio territorio, & Episcopatu? Ex p. 5. tr. 9. res. 32.
•  
  PDF 69 102. An subditus Episcopi in alieno territorio ligetur censuris annexis præcepto, sive generali, sive speciali sui Episcopi? Et quid, si censura sit pro crimine, vel ratione delicti commissi in proprio Episcopatu? Et an si delictum sit inchoatum in proprio territorio, & consummatum in alieno, subditus incurrat censuram Statuti generalis sui Episcopi? Et si aliquis committat aliquod delictum in loco exempto intra proprium territorium Episcopi, an Episcopus possit eum censura ligare? Ex p. 5. tr. 9. res. 37.
•  
  PDF 70 103. An si delictum inchoatum sit in proprio territorio, & consummatum in alieno, tunc subditus incurrat censuram Statuti generalis sui Episcopi? Et an Episcopus per Statutum possit prohibere sub censura, ne Sacerdos subditus in aliena Diœcesi celebret, & similia? Ex p. 5. tr. 9. res. 33.
•  
  PDF 70 104. An Episcopus existens extra suam Diœcesim possit excommunicare suum subditum, si res adeo manifesta sit, ut non requirat cognitionem causæ? Ex p. 5. tr. 9. res. 35.
•  
  PDF 71 105. An ratione delicti possit Episcopus excommunicare subditum alienum? Vbi etiam invenies aliud pulchrum dubium, nempe, an si Episcopus Panormitanus ferat excommunicationem contra scientes, quisnam fecerit tale furtum, & non manifestantes; si Petrus, v. g. originarius Diœcesis Montis Regalis perveniat ad Civitatem Panormi post latam hanc sententiam, & ibi acquirat domicilium, & cognoscat furem, & non manifestet, an ligabitur censura? Ex quo infertur, quod censura lata ab Episcopo per viam sententiæ ...
•  
  PDF 71 106. An peregrini obligentur censuris locorum generali sententia, aut Statuto Decretis? Et ideo excommunicatio lata contra eos, qui sciunt aliquod furtum, seu delictum esse commissum, non ligat transeuntes advenas, & peregrinos. Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 73.
•  
  PDF 71 107. An Collegium, vel Communitas possit excommunicari? Et quid est dicendum, si quilibet sigillatim excommunicetur; etiamsi omnes eius Collegij excommunicentur? Ex p. 5. tr. 9. res. 38.
•  
  PDF 72 108. An pueri statim post usum rationis teneantur censuris, & pœnis? Et difficultas est de censuris latis à iure? Et an puer impubes occidens aliquam incurrat, & contrahet irregularitatem? Et an pueri, si in ea ætate ante usum rationis decedant, possint sepeliri in loco interdicto? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 88.
•  
  PDF 72 109. An impuberes incurrant excommunicationem latam, v. g. ab Episcopo contra non observantes præceptum annuæ Confessionis, vel Communionis in Paschate? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 207.
•  
  PDF 72 110. An pueri ante annos pubertatis incidant in excommunicationem latam tam à iure, quam ab homine? Et an ex vi monitorij teneantur impuberes revelare? Ex p. 5. tr. 9. res. 46.
•  
  PDF 73 111. An excommunicatus possit esse Tabellio, & eius acta sint valida? Et an supradictus Tabellio peccet mortaliter exercens munus suum Tabellionis quantumcumque ab aliis requiratur, si sit excommunicatus non toleratus, vel si se ingerat? Toleratus verò non peccet, si requiratur ab aliis? Ex p. 5. tr. 9. res. 112.
•  
  PDF 73 112. An excommunicatus possit esse testis, & eius testimonium sit validum? Quæritur etiam, quodnam peccatum committat, si excommunicatus sit testis in iudicium, vel extra? Et an supradicti excommunicati possint esse testes in causa matrimonij, ut & etiam in causa hæresis? Ex p. 5. tr. 9. res. 113.
•  
  PDF 74 113. An excommunicatus possit esse Advocatus, aut Procurator? Et an matrimonium contractum per Procuratorem excommunicatum sit validum? Ex p. 5. tr. 9. res. 114.
•  
  PDF 74 114. An excommunicatus possit esse Tutor, vel Curator? Et utrum validi sint contractus ab eis facti? Ex p. 5. tr. 9. res. 115.
•  
  PDF 74 115. An excommunicatus possit esse actor in iudicio? Et an sit peccatum mortale ex obiecto, si excommunicatus ius suum petat in iudicio? Ex p. 5. tr. 9. res. 110.
•  
  PDF 75 116. An excommunicatus vitandus possit petere à suo debitore suum creditum, & is ad id teneatur? Ex p. 5. tr. 9. res. 130.
•  
  PDF 75 117. An excommunicatus possit in iudicio respondere per scriptum, vel cogatur respondere per Procuratorem? Ex p. 5. tr. 9. res. 111.
•  
  PDF 75 118. An excommunicatus possit testari, & si aliquis instituat aliquem excommunicatum pro hærede, testamentum sit validum? Et an in supradicto casu omnes convenientes ad testamentum peccent? Ex p. 5. tr. 9. res. 129.
•  
  PDF 76 119. An excommunicati vitandi possint validè condere testamentum? Et quid, si talis sit excommunicatus pro hæresi, pro usuris, & propter iniuriam factam Cardinali? Et infertur excommunicatum vitandum hæredem instituere posse. Et sequitur contractum initum cum excommunicato vitando esse validum, non solum in favorem contrahentium, sed etiam in favorem ipsius excommunicati. Et hinc fit validam esse venditionem, emptionem, locationem, & donationem tum ab excommunicato, tum ipsi excommunicato factam. ...
•  
  PDF 77 120. An validi sint contractus, qui cum excommunicatis fiunt? Ex p. 5. tr. 9. res. 128.
•  
  PDF 77 121. An non restituens ex opinione probabili, si condemnetur à iudice restituere sub excommunicatione, illam incurrat? Et quid est dicendum, quando opinio in favorem rei excommunicati est probabilior? Ex part. 5. tractatu 9. resolutione 72.
•  
  PDF 78 122. An excommunicatio lata contra aliquos, quorum unusquisque tamen minimam quantitatem furatus est, sit valida? Et an in tali casu, si unusquisque non restituat suam partem, quamvis minimam, an peccet mortaliter, & ex eo incurrat in prædictam excommunicationem? Ex p. 5. tr. 9. res. 54.
•  
  PDF 78 123. An detur parvitas materiæ in excommunicatione Papali contra extrahentes libros à Bibliotheca communi? Et quid est dicendum, si aliquis extraheret extra Bibliothecam librum magni valoris per tres, vel quatuor passus; an excusetur ab excommunicatione ratione parvitatis materiæ? Et an possit intra dictum spatium permanendo illum per multum tempus legere? Ex p. 10. tract. 11. & Misc. 1. res. 29.
•  
  PDF 78 124. An quis non incidat in excommunicationem ratione parvitatis materiæ? Idem dicendum est de casibus reservatis: ut si v. g. modicitas rei subtractæ in Ecclesia excusat à mortali, ita etiam à reservatione. Et extra alios casus pro colloquentibus cum Monialibus tandem quæritur, quod tempus dicatur breve, ut cum illis colloquentes non incidant in excommunicationem? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 69.
•  
  PDF 79 125. Dubius utrum excommunicationem contraxerit, censendus sit excommunicatus? Et idem dicendum est in dubio de suspensione, & interdicto. Et dubius de alterius excommunicatione, & denunciatione, an debeat illum vitare? Et quid dicendum est, quando excommunicatio est conditionalis, & dubium est an conditio fuerit impleta? Ex p. 4. tr. 3. res. 35.
•  
  PDF 79 126. Dubius an censuram incurrerit, quid facere debeat? Et quid in simili de irregularitate? Ex p. 5. tract. 9. res. 44.
•  
  PDF 79 127. An excommunicatus aliquando possit recipere Sacramenta sine peccato? Ex p. 5. tr. 9. res. 81.
•  
  PDF 79 128. An extra casus prædictos in præterita Resolutione, si non licitè, saltem valide excommunicatus recipiat Sacramenta? Et quid saltem de Sacramento Pœnitentiæ? Et an ipso iure pœnam incurrant, qui excommunicatis vitandis Sacramentum ministrant? Ex part. 5. tract. 9. resol. 82.
•  
  PDF 80 129. An excommunicatus non audiendo Missam peccet contra Ecclesiæ præceptum, si sit negligens in obtinenda absolutione excommunicationis? Et an excommunicatus qui per annum non audierit Missam in diebus festis, si postea, obtenta absolutione excommunicationis confitetur, teneatur se accusare, quod peccaverit toties contra præceptum audiendi Missam? Ex p. 4. tract. & Misc. res. 57.
•  
  PDF 80 130. An si excommunicatus negligens sit in procuranda absolutione excommunicationis, peccet contra Ecclesiasticum præceptum de audienda Missa, annua confessione, & communione? Ex p. 5. tr. 9. res. 88.
•  
  PDF 81 131. An excommunicatus cum alio legens privatè Horas Canonicas, vel Officium B. Virginis, & c. peccet? Idem dicendum est de recitante cum excommunicato. Ex p. 5. tr. 9. res. 89.
•  
  PDF 81 132. An exommunicatus possit uti aqua benedicta? Ex p. 5. tr. 9. res. 90.
•  
  PDF 81 [13]3. An excommunicati possint ingredi Ecclesiam? Et an possint ibi orare, etiam si alij fideles in Ecclesia privatim orent, dummodo separatim illi orent? Et an excommunicatus in eademmet Ecclesia cum aliis in communi possit audire concionem? Et quid est dicendum, si excommuniciatus Ecclesiam ingrediatur, quo tempore celebrantur ibidem divina officia; non quidem ut inter sit illis, sed ut transeat per Ecclesiam ob commoditatem itineris, etiam si transeundo genu flectat, & privata oratione oret? ...
•  
  PDF 82 134. An qui dubitat se esse excommunicatum, possit audire Missam? Et an similiter liceat aliis, simili dubio existente, cum eo communicare? Ex p. 4. tract. 3. res. 66.
•  
  PDF 82 135. An excommunicatus incurrat aliquam pœnam, si Missæ, aut divinis Officiis assistat? Et an aliquam pœnam incurrant admittentes excommunicatos ad divina Officia? Ex p. 5. tr. 9. res. 95.
•  
  PDF 82 136. Quid facere debeat Sacerdos, si excommunicatus denunciatus intret in Ecclesiam, dum Missa celebratur? Et an sit omittenda Missa post inceptum Canonem, si consecratio non sit facta? Et notatur prohiberi, ne quis simul cum excommunicationem minorem poterit excusari à mortali, si careat indictione, & cooperatione, & fiat absque contemptu & scandalo. Ex part. 5. tract. 9. res. 92.
•  
  PDF 82 137. An pro excommunicatis toleratis liceat publice orare & Sacrificia offerre? Et si excommunicatus toleratus petat pro se offerri suffragia communia, an peccet? Ex p. 5. tr. 9. res. 74.
•  
  PDF 83 138. An liceat offerre suffragia Ecclesiæ pro excommunicatis non toleratis si per contritionem iustificentur, ante obtentam absolutionem? Et an liceat applicare communia suffragia Ecclesiæ ei, cuius excommunicatio est occulta si mortuus est in gratia? Ex p. 5. tr. 9. res. 75.
•  
  PDF 83 139. An pro excommunicato iam per contritionem iustificato liceat applicare Sacrificium Missæ ante obtentam absolutionem? Ex p. 5. tr. 9. res. 76.
•  
  PDF 84 140. An liceat privatas orationes, & bona opera pro excommunicatis offerre? Sed difficultas est, an Sacerdos possit orare pro excommunicatis in Memento Missæ, etiam si sint denunciati? Et circa orationes privatas pro excommunicatis alij etiam casus notantur, inferuntur, & explanantur. Ex p. 5. tr. 9. res. 77.
•  
  PDF 85 141. An declaratus per Cedulones incurrisse in aliquam excommunicationem, si intra terminum appellavit, possit libere cum omnibus communicare? Idem est de recusatione iudicis excommunicantis. Et notatur appellationem legitimam, id est, ex rationabili causa factam antequam iudex absolute ferat excommunicationem ipso facto ob peccatum factum impedire excommunicationis maioris incursionem. Ex p. 5. tr. 9. res. 30.
•  
  PDF 85 142. An quis legendo inscriptionem, seu Titulum libri alicuius Hæretici incidat in censuram Bullæ Cœnæ? Et quid, si legat indicem, præludia, operis intentionem, epistolam ad Lectorem, & his similia, & an in hoc detur parvitas materiæ? Et quid est dicendum de legentibus unam epistolam hominis hæretici, hæresim continentem? Et notatur non ligari hac censura legentem, retinentem, aut imprimentem epistolam, aut concionem, aut aliam papyrum Hæretici solutam, & non in tractatus, aut formam concinnatam. Et an ...
•  
  PDF 86 143. An ad evitandum excommunicatum sufficiat tantum, ut sit per publicam sententiam damnatus de aliquo Crimine, cui certum est esse annexam excommunicationem ut v. g. de Hæreticis, Schismaticis, Apostatis, Symoniacis, &c. vel necessarium sit, ut specialliter, & expresse denunciata sit excommunicatio? Ex part. 5. tract. 9. resolut. 62.
•  
  PDF 86 144. An licitum sit communicare cum Hæretico, in quem lata est sententia eum hæreticum declarans, vel necessarium sit, ut publice, & nominatim, atque expresse denuncietur excommunicatus? Et doctrina huius quæstionis est applicanda omnibus delictis secum ferentibus excommunicationem. Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 97.
•  
  PDF 87 145. An nominatim denunciatum, vel publicum Clerici percussorem in uno loco tenear vitare in alio ubi delictum est occultum? Ex p. 5. tr. 9. res. 134.
•  
  PDF 87 146. An quis possit resalutare excommunicatum non toleratum, vel respondere eius Chartis? Ex p. 5. tr. 9. res. 116.
•  
  PDF 87 147. An in communicatione cum excommunicato non tolerato detur parvitas materiæ? Et quid in Divinis, & Sacris? Et quid si communicet in crimine criminoso, vel in aliis casibus, in quibus fideles communicando cum excommunicato incurrunt maiorem excommunicationem? Et an si excommunicatus iudicet, peccet mortaliter? Et quid, si unum tantum testem recipiat, vel quid simile? Et quid, si aliqui legunt officium divinum cum excommuinicato? Et an excommunicatus agens in iudicio regulariter loquendo non peccet ...
•  
  PDF 88 148. An licitum sit communicare cum excommunicato tolerato, ac si non esset excommunicatus non solum in humanis, sed etiam in Sacramentis, & in quibuscumque aliis divinis? Ex part. 5. tract. 9. resolut. 117.
•  
  PDF 88 149. An communicatio in humanis, & civilibus cum nominatim excommunicato, vel denunciato sit peccatum mortale? Et an communicans cum prædicto excommunicato nominatim præter peccatum veniale incurrat etiam excommunicationem minorem? Et an detur aliquis casus, in quo incurrat etiam excommunicationem maiorem? Ex p. 5. tr. 9. res. 2.
•  
  PDF 89 150. An communicare cum excommunicato non tolerato in rebus politicis & civilibus sit tantum peccatum veniale? Sed difficultas est, an extra prædictas causas in hoc versu inclusas, utile, lex, humile, res ignorata, necesse, si quis communicet cum excommunicato denunciato in civilibus, peccet mortaliter? Ex p. 7. tract. 11. & Misc. 2. res. 47.
•  
  PDF 89 151. An liceat communicare cum excommunicato in diversa mensa? Idem est de lecto. Et an prohibeatur hæc communicatio etiam in diversis mensis, facto convivio in eadem domo, & eodem tempore per modum unius? Et quid, si in prædicto casu mensæ sint in diversis cubiculis? Ex p. 5. tr. 9. res. 121.
•  
  PDF 90 152. An sponsus excommunicatus possit communicare cum sponsa? Et distinguitur inter sponsos de futuro, & de præsenti? Ex p. 5. tract. 9. res. 126.
•  
  PDF 90 153. An uxori liceat communicare cum marito excommunicato? Et quid, quando excommunicatio est causa matrimonij? Et alij casus excipiuntur in textu huius Resolutionis in quibus vxor non potest uti communicatione viri excommunicati. Et difficultas adhuc superest, an si mulier scienter contraheret matrimonium cum excommunicato, possit cum illo communicare? Ex part. 5. tract. 9. res. 122.
•  
  PDF 91 154. An maritus possit communicare cum vxore excommunicata? Idem est, si contigerit utrumque esse excommunicatum. Et si maritus neglexerit vxorem corripere de contumacia, ob quam excommunicata est, an peccet? Ex p. 5. tract. 9. res. 123.
•  
  PDF 91 155. An nepotes, prænepotes, nurus, gener, socer, privignus, privigna, spurius, & pupillus comprehendantur nomine filiorum, ita ut possint cum excommunicato communicare? Idem est dicendum de pupillo respectu Tutoris. Et consequenter etiam nomine Patris intelliguntur avus, abavus &c. Ex p. 5. tr. 9. res. 119.
•  
  PDF 92 156. An filij etiam emancipati naturales & adoptivi cum patre excommunicato possint communicare? Ex p. 5. tr. 9. res. 118.
•  
  PDF 92 157. An pater possit communicare cum filio excommunicato? Idem dubium est de servo. Et docetur excommunicationem incurrere parentes communicantes cum filia excommunicata, eo quod post professionem matrimonium duxerat. Et quid, si censura incursa est à patre, filio, &c. ob crimen hæresis, si instet periculum infectionis? Et infertur, quod si filius patris Parochus sit non licebit ei Sacra ministrare, nec coram eo divina facere. Ex p. 5. tract. 9. resol.
•  
  PDF 92 158. An servi possint communicare cum Domino excommunicato? Sed difficultas est, quando servitus non præcessit, sed fuit posterior excommunicatione; quod idem dicendum est, de famulis, aut etiam operariis. Et an vxor, filius, servus, & supradictæ personæ possint communicare cum marito, patre, & domino, excommunicato, etiam in Sacris? Ex p. 5. tr. 9. res. 124.
•  
  PDF 93 159. An servi eiusdem domini, quando unus illorum est excommunicatus, possint alij cum illo communicare? Et idem dubium est de filiis respectu alterius filij? Et an Dominus possit communicare cum servis excommunicatis? Ex p. 5. tr. 9. res. 125.
•  
  PDF 93 160. An testes de iure privilegiati teneantur revelare crimen occultum sui coniuncti, si non adsint alij testes propter excommunicationem latam in aliquo monitorio? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 63.
•  
  PDF 93 161. An testes privilegiati de iure teneantur ex vi monitorij revelare crimen sui coniuncti, etiam si non adsint alij testes? Idem est de coniunctissimo amico & de benefactore planè insigni. Et an hoc intelligatur tam in causis criminalibus, quam in civilibus? Et an filius spiritualis vi monitorij teneatur detegere patrem spiritualem? Et quid, si casus sint pertinentes ad Tribunal S. Inquisitionis? Et explanatur, qui sunt dicti privilegiati? Ex part. 5. tr. 13 & Misc. 1. res. 67.
•  
  PDF 94 162. An consanguinei usque ad quartum gradum teneantur testificari vigore Edictorum. Si non sint alij, qui denunciare valeant? Et an nomine consanguineorum complectatur coniux ipsa? Et an hoc intelligatur tam in causis criminalibus, quam in civilibus? Et quid non solum in causa hæresis, sed etiam in aliis delictis pertinentibus ad Tribunal S. Inquisitionis? Ex p. 3. tract. 7. & Misc. res. 10.
•  
  PDF 95 163. An non revelantes ex vi monitorij teneantur restituere damna indè sequuta? Vt v. g. qui tenetur denunciare furtum, si non denunciat, non solum incurrat excommunicationem, sed insuper teneatur restituere damnificato? Er an testis vocatus à iudice ad testificandum, intimato præcepto, si fugiat, teneatur restituere damna indè sequuta? Ex p. 5. tract. 13. & Misc. 1. res. 68.
•  
  PDF 95 164. An ex vi monitorij quis teneatur revelare furtum domesticum factum à filio familias? Et quid de famulis, vel aliis sociis furti filiorum? Ex p. 5. tract. 13. & Misc. 1. res. 69.
•  
  PDF 95 165. Quando quis virtute alicuius monitorij teneatur revelare scripturas? Et tota doctrina huius Resolutionis est valdè notanda pro circunstantiis, quæ in prædicto casus contingere possunt. Ex p. 9. tract. 9. & Misc. 4. resolut. 49. alias 48.
•  
  PDF 97 166. An præsentatio facta à Patrono laico excommunicato non tolerato sit valida? Et quid, si præsentatio sit facta à Patrono Ecclesiastico excommunicato? Et an supradicta præsentatio facta à laico sit ita valida, vt teneatur Episcopus eam admittere? Et an quoad hoc idem dicendum sit, etiam si Patronus sit excommunicatus toleratus? Ex p. 5. tract. 9. res. 105.
•  
  PDF 98 167. Quam pœnam incurrant conferentes beneficium excommunicato? Ex p. 5. tr. 9. res. 107.
•  
  PDF 98 168. An electio ad beneficium excommunicati excommunicationis minoris sit irritanda, si Electores illam ignoraverint? Et an eligentes scienter excommunicatum excommunicatione minori, sint privati voce? Ex p. 5. tract. 9. res. 132.
•  
  PDF 98 169. An collatio beneficij facta excommunicato tolerato sit valida? Et quid, si ipse suam excommunicationem ignoret, vel bona fide beneficium accipiat in excommunicatione, & si postea re cognita, teneturne illud relinquere, sed possit retinere fructus interim perceptos, qui responde[n]t congruæ ipsius sustentationis? Et notatur, quod si provisus ignoret se esse excommunicatu[m], ignorantia probabili; tunc electio & collatio beneficij non erit irrita. Et tandem quæritur, an collatio beneficij facta ab ...
•  
  PDF 99 170. An excommunicatus, cui facta est collatio beneficij possit post absolutionem retinere, vel acceptare illud sine nova collatione? Et infertur eum, cui in excommunicatione beneficium est collatum debere illud resignare, in manus Collatoris purè, & simpliciter, sed poterit Collator ei secundo conferre. Ex p. 5. tract. 9. res. 101.
•  
  PDF 99 171. An sit valida acceptatio beneficij ab excommunicato, qui tempore Collationis, & electionis non erat excommunicatus? Et an Canonicus excommunicatus, validè possit optare præpendam meliorem, & beneficium pinguius? Sed maior difficultas est, an sit valida electio, & præsentatio facta tempore excommunicationis acceptatam post obtentam absolutionem excommunicationis modo tempore acceptationis Electores & præsentatores permanserint in sua prima voluntate? Et quid, si periculum imminet infamia & scandali ...
•  
  PDF 100 172. An excommunicatus validè acceptet beneficium, si ante excommunicationem fuerit ei collatum? Et quid dicendum est de antiquiori Canonico, qui licet sit excommunicatus, an possit validè acceptare pinguiorem præbendam, licet collatio suspendenda sit donec absolvatur? Ex p. 5. tr. 9. res. 102.
•  
  PDF 101 173. An excommunicatus privetur fructibus beneficij ante excommunicationem legitimè obtenti? Et si excommunicatus sit pauper, & fructibus indigeat, ut sustentetur, an possit aliquid de fructibus percipere? Ex p. 5. tr. 9. res. 104.
•  
  PDF 101 174. An beneficiarius si incidat in excommunicationem, sit privatus fructibus, redditibus, seu distributionibus beneficij? Sive excommunicatus sit Curator animarum, siue Canonicus, sive habeat beneficium simplex? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 54.
•  
  PDF 102 175. An recipiens beneficium animo illud resignandi, vel permutandi peccet mortaliter & incurrat in excommunicationem latam per Paulum IV. & reservatam Papæ? Ex p. 8. tract. 7. & Misc. res. 14.
•  
  PDF 103 176. An licitum sit procurare, & obtinere beneficium animo resignandi illud? Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 53. alias 52.
•  
  PDF 103 177. An resignatio beneficij ab excommunicato facta in favorem tertiæ personæ sit valida? Et an hoc etiam locum habeat in excommunicato vitando? Ex p. 5. tr. 9. res. 106.
•  
  PDF 103 178. An excommunicatus sit inhabilis ad recipiendas pensiones? Et an hoc locum habere debeat in pensionibus, quæ dantur titulo spirituali, non vero in his, quæ non sunt beneficium, quia dantur titulo sæculari? Ex p. 5. tr. 9. res. 103.
•  
  PDF 104 179. An collatio pensionis facta excommunicato titulo Clericali sit invalida? Ex p. 4. tract. 4. & Misc. resolut. 55.
•  
  PDF 104 180. Excommunicatus excommunicatione minori absque dispensatione impetravit pensionem; quam postea sine licentia Papæ extinxit; adiit Confessarium, qui illum ad me misit, quæritur, &c. Et infertur, quod excommunicatus minori excommunicatione potest opponi ad beneficium Curatum, in Concursu, cuius admissio ad examen, & oppositio valida erunt, sicut & collatio, &c. Et asseritur non posse pensionem absque authoritate Papæ redimi sine culpa. Et probatur simoniam esse extinguere pensionem sine assensis ...
•  
  PDF 106 De Absolutione Excommunicationis.
•  
  PDF 106 181. An Pontifex possit aliquem absolvere à censuris actu solo interiori? Et aliqua primo supponuntur pro solutione prædictæ quæstionis. Et docetur, quod in foro conscientiæ in Sacramento, vel extra non debet absolvens verberare excommunicatum, nec cum Psalmis, & precibus illum absolvere, sed, &c. Ex p. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 36.
•  
  PDF 106 182. De effectu excommunicationis minoris, & de eius absolutione. Et an excommunicatus excommunicatione minori, licet valide administret Sacramenta, peccet tamen in eius administratione? Et an simplex Sacerdos non approbatus ab ordinario possit absolvere ab excommunicatione minori, quamvis sic excommunicatus habeat peccatum mortale? Et quid, quamvis supra dicta excommunicatio incursa sit ob peccatum mortale? Et an ex delegatione non solum simplex Sacerdos, sed etiam Diaconus, aut quilibet alius Clericus ...
•  
  PDF 107 183. An absolutio excommunicationis valeat, si dicat Absolvo te, non addendo ab excommunicatione, vel suspensione? Et quid, si absolutio detur invito, vel detur non petenti, ut fieri solet in confessione ante absolutionem sacramentalem à peccatis, etiam quando pœnitens nihil cogitat de absolutione à censuris? Et in §. ult. huius Resolutionis aliqua alia valde notanda discutiuntur pro absolutione excommunicationis, & eius forma. Ex p. 5. tract. 9. resolut. 31.
•  
  PDF 107 184. An sit peccatum mortale relinquere cæremonias in absolutione excommunicationis? Et in quo sensu intelligatur iuramentum, quod exigitur ab excommunicato? Ex p. 5. tr. 9. res. 23.
•  
  PDF 108 185. An iuramentum de parendo, &c. præstandum sit semper in absolutione excommunicationis maioris, & si omittatur, quando debet præstari, an absolutio sit nulla? Ex p. 5. tr. 9. res. 68.
•  
  PDF 108 186. An excommunicatus, si non potest satisfacere, debeat saltem Confessario præstare cautionem iuratoriam? Et an ille processus satisfactionis, & cautionis pignoratitiæ, & iuratoriæ intelligendus sit pro foro exteriori; nam in foro pœnitentiali, deficiente possibilitate pœnitentis, propositum eius firmum tantum valeat? Ex p. 2. tr. 16. & Misc. 2. res. 42. alias 44.
•  
  PDF 108 187. An excommunicatus, ut absolvatur, sufficiat dare fideiussoriam cautionem, si non possit dare pignoratitiam? Et qui incurrit excommunicationem eo quod, cum potuit, non solvit decimas, si postea fiat impotens, an possit absolvi per Bullam cum cautione, non obstante Concilio Tridentino, sess. 25. c. 12. de Reformat. dicente talem non esse absolvendum nisi plena restitzutione subsequuta? Ex p. 5. tr. 9. res. 39.
•  
  PDF 108 188. An pœnitens oblitus censuræ exigentis satisfactionem, remaneat absolutus per generalem absolutionem, collatam à Confessario potestatem habente? Et an pœnitens in Confessione etiam extra Iubilæum facta, si nullam faciat mentionem censurarum, remaneat absolutus ab illis, quarum sit inculpabiliter oblitus, etiam si Superior Confessarius non habuisset expressam intentionem ab his absolvendi? Et difficultas est, an talis pœnitens remaneat absolutus ab his, quas culpabiliter non expresserit, quoties ...
•  
  PDF 109 189. An licite absolvatur quis ab exco[m]municatione invitus, licet non velit desistere à contumacia, & à peccato propter quod fuit excommunicatus? Et an hoc intelligatur tantum de absolutione ab homine, non autem de absolutione à iure? Et an per Bullam Cruciatæ, Iubilæum, vel aliud privilegium concessum in favorem pœnitentis non possit absolvi invitus ab excommunicatione; secus si privilegiu[m] sit concessum in favorem Confessarij, ut si sit Religiosus, &c. Ex p. 5. tr. 9. res. 10.
•  
  PDF 109 190. An absolutio ab excommunicatione data sub conditione in futurum, valide conferatur? Ex p. 5. tract. 9. res. 14.
•  
  PDF 110 191. An ut absolutus ab excommunicatione ad reincidentiam in eam reincidat, sit necessaria nova culpa? Et an qui potest absolute absolvere, possit etiam ad reincidentiam, quamvis excommunicare non possit? Ex p. 5. tract. 9. res. 15.
•  
  PDF 111 192. An si pars dilatet tempus absolutionis ad reincidentiam à iudice factæ, incurratur, elapso tempore excommunicatio, vel necesse sit aliam excommunicationem ferre? Ex p. 5. tr. 9. res. 22.
•  
  PDF 111 193. An ab excommunicatione lata ab homine generaliter, quando non reservatur, possit absolvere Parochus, seu alius Confessarius, qui potest ab excommunicatione à iure lata non reservata? Ex p. 5. tr. 9. res. 4.
•  
  PDF 112 194. Quisnam possit absolvere à censura iuris nemini reservata? Idem est de censura permanente, & imposita per modum statuti. Et an absolutio excommunicationis maioris impendi possit extra confessionem sacramentalem tam ab Episcopo, quam à Parocho, aut Confessario ordinario? Ex p. 5. tr. 9. res. 5.
•  
  PDF 112 195. An Episcopus possit absolvere à censuris reservatis Papæ, existente impedimento illum adeundi? ita tamen, ut cessante impedimento, teneatur adire saltem per Procuratorem sub pœna reincidentiæ; quam obligationem tenetur illi iniungere, si non sit impedimentum pueritiæ, qua adhuc cessante adire non tenetur? Et an, qui impediti sunt si adire queant Nuntium, aut Legatum Pontificis, possint absolvi ab Espicopo? Et docetur, quod si impeditus nequeat Episcopum adire, possit cum prædicto onere à Parocho ...
•  
  PDF 113 196. Quisnam possit absolvere ab excommunicatione maiori lata à iure, & reservata? Et an etiam Episcopus possit absolvere ab excommunicatione reservata Papæ, quando delictum est occultum, vel quando excommunicatio est publica, sed excommunicatus no[n] potest recurrere ad Papam? Et in corpore huius Resolutionis explanantur impedimenta, cum quibus excommunicatus excusatur recurrere ad Papam pro absolutione reservata. Et tandem quæritur an excommunicatus impeditus ex supra dictis causis, & impedimentis, si ...
•  
  PDF 114 197. An excommunicatus, si non potest propter impedimentum Papam adire, teneatur impetrare absolutionem per Epistolam, aut Procuratorem, vel possit absolvi ab Episcopo? Sed magis difficultas est in tali casu, an excommunicatus possit absolvi ab Episcopo, si potest adire Nuntium Summi Pontificis vel alium habentem privilegium Papæ? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 58.
•  
  PDF 114 198. An Episcopus reservando absolutionem alicuius excommunicationis Summo Pontifici, possit, hoc non obstante, Metropolitanus in casibus sibi permissis eam elargiri? Et in textu huius Resolutionis adducuntur aliqui casus in exemplum supra dictæ quæstionis. Ex p. 3. tr. 4. res. 157 alias 158.
•  
  PDF 115 199. An excommunicatus ab uno Episcopo possit ab illo absolvi etiamsi mutaverit domicilium; vel sit absolvendus ab Episcopo, cui tunc subditus est? Ex p. 5. tract. 9. res. 8.
•  
  PDF 115 200. An qui dum versabatur in alieno Episcopatu fuit excommunicatus, rediens in patriam possit absolvi à proprio Episcopo? Idem dicendum est, si ita versatus in aliena Episcopatu fuit in aliqua causa citatus coram illo Episcopo, in qua causa contingat illum excommunicari. Ex p. 5. tr. 9. res. 9.
•  
  PDF 115 201. An absolutus à censuris reservatis in articulo mortis, si convaluerit, teneatur accedere ad Superiorem? Et obiter quæritur, an per Indulgentias non compensetur, nec tollatur obligatio adimplendi satisfactionem sacramentales, ita ut pœnitens eximatur à debito eam exequendi? Et quid si pœnitentia imponatur non solum in satisfactionem, eorum etiam in medicinam, & remedium? Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 35. alias 36.
•  
  PDF 116 202. An absolutus tempore mortis ab excommunicatione, elapso morbo, teneatur, quam primum poterit se præsentare Superiori, alioquin reincidet in eamdem excommunicationem, sicut erat prius? Et in dicto casu an teneatur se præsentare vel sufficiat, ut absens appareat? Et an, qui in articulo mortis fuit absolutus à censuris reservatis Papæ, aut Episcopo vi alicuius Bullæ, Iubilæi, aut Privilegij, vel à delegatis prædictorum, non teneatur se præsentare; imo etiam satisfaceret, (quod est valde notandum, ...) ...
•  
  PDF 117 203. An absolutus à censuris tempore mortis, teneatur posteà se personaliter præsentare Superiori, vel sufficiat, si per Procuratorem se præsentet? Et quid, si censura sit ob percussionem Clerici? Et an, qui modo reincidit in eandem censuram, quia non se præsentavit Superiori, sit adhuc vitandus ex eo, quod ante absolutionem esset vitandus? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 66.
•  
  PDF 117 204. Quomodo simplex Sacerdos absolvat moribundum ab excommunicatione maiori? Et doctrina huius Resolutionis est valde notanda, & in promptu tenenda ab omnibus Sacerdotibus & Confessariis pro praxi supra dictæ quæstionis, & absolutionis dandæ in articulo mortis. Et tandem quæritur, an in articulo mortis simplex Sacerdos possit absolvere etiam ab irregularitate, quæ contrahitur ex peccato? Et notatur, quod potest ita urgere necessitas in articulo mortis, ut sufficiat unico verbo dicere Absolvo te, ...
•  
  PDF 118 205. A quibus censuris possit simplex Sacerdos absolvere in articulo mortis? Et quid, si adsit Sacerdos, qui alias posset, & haberet iurisdictionem in censuris? Ex p. 7. tract. 10. & Misc. 1. res. 11.
•  
  PDF 118 206. An in articulo mortis possit Confessarius absolvere ab omni excommunicatione? Sed difficultas est, an in articulo mortis possit simplex Sacerdos absolvere ab excommunicatione, præsente Parocho, aut approbato? Et an in prædicto casu simplex Sacerdos possit absolvere moribundum etiam si posset per Confessarium, vel per literas recurrere ad Superiorem? Et notatur nullum in præsenti ponendum esse discrimen inter articulum, & periculum mortis, quantum attinet ad hanc absolutionem, sed tantum excluditur ...
•  
  PDF 119 207. An co[n]stitutus in articulo mortis absque alio prævio signo contritionis possit absolvi à censuris? Et an ut simplex Sacerdos possit absolvere à sola censura in articulo mortis, necessarium sit, quod pœnitens præmiserit aliquod signum contritionis? Ex p. 7. tract. 10. & Misc. 1. res. 10.
•  
  PDF 119 208. An notoriè excommunicatus in articulo mortis possit saltem absolvi à censuris si submutescens nullum signum contritionis ostendit? Et quid, si constaret evidenter ægrum privatum usu rationis omninò impœnitentem in talem statum incidisse? Et an in supra dicto casu possit etiam laicus talem absolutionem moribundo concedere? Et aliqua alia adducuntur quæ contingere possunt in supradictis casibus. Ex part. 9. tract. 7. & Miscel. 2. resol. 13.
•  
  PDF 119 209. Quid faciendum sit cum excommunicato qui tempore mortis dedit signa contritionis, sed non fuit absolutus? Et qui mortuus est excommunicatus, & si non constat mortuum esse in peccato mortali, an possit Prælatus eum absolvere à censura, ut in Ecclesia sepeliatur, si non dedit signa contritionis; vel possit post eius mortem sumi Bulla, sil illam antea mortuus non habebat & per eam eum absolvere ab excommunicatione? Ex part. 5. tract. 9. res. 24.
•  
  PDF 120 210. An non solum Clericus, sed etiam laicus possit in articulo mortis à censuris absolvere? Idem dicendum est de interdicto. Et si aliquis ita fuit absolutus à laico in articulo mortis an hæredes debeant postulare absolutionem ab eo, qui potest absolvere, ut detur ei defuncto Ecclesiastica sepultura, & possint fieri communia suffragia pro eo? Et cursim mota, quod si censura fuit reservata & aliquis ab illa non fuit absolutus in vita, non potest post mortem à quolibet Sacerdote relaxari, sed solum ...
•  
  PDF 120 211. Laicus quidam absolvit ab excommunicatione morientem, quæritur, an absolutio sit valida, ita ut in loco sacro defunctus sepeliendus sit? Et an hæredes ita absoluti teneantur adire Papam, vel excommunicantem pro absolutione? vel poterunt sepelire defunctum in loco sacro & pro eo facere Missas celebrare? Et an laicus in prædicto casu, & mortis articulo possit moribundo concedere Indulgentiam Bullæ Cruciatæ? Ex p. 3. tr. 4. res. 132. alias 133.
•  
  PDF 121 212. An laicus possit absolvere morientem à censuris? Et an possit laicus, quando non est Sacerdos applicare moribundo Indulgentias Bullæ Cruciatæ? Ex p. 3. tract. addit. res. 12.
•  
  PDF 121 213. An si non adsit Sacerdos liceat laico absolvere moribundum à censuris, ut non careat Ecclesiastica sepultura? Et an in tali casu, quando absolutio à Sacerdote obtenta non est, ut post mortem prosit absolutio à laico, data expediat ut obtineatur nova absolutio ab illo, cui excommunicatio erat reservata, si commodè fieri possit? Ex p. 5. tract. 3. res. 77.
•  
  PDF 121 214. An sepeliens in Ecclesia excommunicatum absolutum à censuris à laico in articulo mortis, peccet, & in pœnas & censuram excommunicationis incurrat? Et supponitur sepelientes excommunicatum in maiori excommunicatione; imò & lavantes, & vestientes, vel funus ducentes, incurrere excommunicationem. Et resolutio supra dictæ quæstionis pendet etiam ab illa, an laicus possit absolvere à censuris in articulo mortis; nam Ecclesia, & saltem Summus Pontifex potest hanc facultatem laico, & Clerico non Sacerdoti ...
•  
  PDF 123 Tractatvs II. De Censura ob percussionem Clerici, atque de eius Absolutione.
•  
  PDF 123 1. Qvisnam dicetur manum violentam in clericum iniicere? Et quis verò excusetur ab incursione huius censuræ? Pro quibus in textu huius Resolutionis diuersi casus adducuntur. Ex p. 9. tract. 4. res. 27.
•  
  PDF 124 2. An in percussione clerici detur paruitas materiæ ad excusandam excommunicationem, licet facta fuerit interius prauo animo, & mortaliter peccaminoso? Idem dicendum est de quouis alio opere, cui annexa est excommunicatio, si opus externum est tantum veniale, & leue, licet internum fuerit mortale. Ex part. 5. tra. 5. res. 65.
•  
  PDF 124 3. An si quis percuteret clericum pugno, vel baculo vno, vel altero ictu, incurrat in censuram canonis Si quis suadente Diabolo? Et quænam paruitas materiæ excuset ab incursione huius censuræ pro percussione clerici? Et docetur quod si aliquis pugno percuteret clericum in schola publica, ista leuis percussio ratione loci efficitur grauis & ideò talis percussor in hoc casu non possit absolui ab Episcopo, sed accedere debet ad Sedem Apostolicam. Et cursim alij diuersi casus adducuntur pro percussore ...
•  
  PDF 125 4. Quandonam percussio Clerici dicatur leuis, grauis, & enormis? Ex p. 9. tract. 4. res. 45.
•  
  PDF 126 5. An quando est dubium an percussio sit leuis, vel grauis iudicandum sit esse grauem? Ex p. 9. tract. 4. res. 46.
•  
  PDF 126 6. An percussio Clerici Superioris Ecclesiastici, vel Regularis præter malitiam contra Religionem contineat etiam malitiam impietatis? Ex part. 9. tract. 4. resolut. 28.
•  
  PDF 127 7. An Clericus voluntariè percutiens se ipsum incurrat in excommunicationem Canonis, si quis suadente? Et an Cardinalis se ipsum percutiens, aut vulnerans in supradictam excommunicationem incurrat? Et an Monialis, quæ potione, aut venæ scissione aborsum intendit, incurrat in prædictam excommunicationem? Ex p. 3. tract. 5. & Misc. 1. res. 82. alias 81.
•  
  PDF 127 8. An clericus percutiens se ipsum incurrat in censuram Canonis? Et quis si ipse consentiat in suam percssionem, an talis percutiens, & ipse Clericus percussus pro excommunicatis habendi sint? Et an Clerici, qui in lucta ex more amicorum se alapis cedunt, capillosque euellunt, incidant in excommunicationem Canonis? Ex part. 9. tract. 4. res. 8.
•  
  PDF 128 9. An si duo Clerici ensibus districtis, vnus contra alium digladiatur, incurrant in censuram? Et infertur, quod qui animo deliberato per vestes Clericum apprehendit, aut percutit suadente Diabolo aliquid corpori Clerici adhærens, puta equum, cui Clericus insidet vulnerat, aut ei iniuriam infert; vel si quis de manu Clerici per vim aufert ensem, aut illum de latere per iniuriam eripiat, aut galerum, seu pileum de capite &c. est excommunicatus. Et an volens percutere Clericum gladio, vel sagitta, ...
•  
  PDF 129 10. An percutientes Clericum consentientem incurrant in censuram? Et an Clericus consentiens dictæ percussioni non sit excommunicatus, sed possit excommunicari? Pro quo explanatur, quod aliud est subiicere se clementinæ alicuius, & aliud participare cum aliquo in crimine criminoso, quod non participat se submittens misericordiæ alicuius quid de facili solet parcere subiectis, & prostratis? Ex p. 9. tract. 4. res. 9.
•  
  PDF 129 11. An Prælati Regulares, & seculares percutientes Clericos titulo Correctionis per alios incidant in censuram? Et an hic alius qui in Religione debet esse Monachus, possit esse vnus è Conversis? Et an restrictio, ne fiat per laicum percussio habet locum etiam in Prælatis Clericorum sæcularium? Et an captura Clerici possit fieri per laicum authoritate Superioris Ecclesiastici. Ex p. 9. tract. 4. res. 22.
•  
  PDF 130 12. An percutiens Monachum, vel Nouitium titulo correctionis incidat in censuram si in Religione adsit statutum, ne Prælati causa correctionis percutiant Monachos? Et quid, si Submagister corrigat contra prohibitionem Magistri principalis? Et notatur Clericos Sodomitas esse priuatos per Bullam Pij V. priuilegiis clericalibus, sed intellige post declarationem criminis. Et an sub nomine Clericorum Sodomitarum in dicta Bulla intelligantur patiens crimen nefandum? Ex p. 9. tract. 4. res. 41.
•  
  PDF 130 13. An Magistri percutientes Clericum discipulum per laicum incidant in censuram? Ex part. 9. tract. 4. resol. 23.
•  
  PDF 130 14. An percutientes Clericum titulo correctionis incidant in censuram? Et quid, si excedant modum vel corrigant ex odio? Et in textu huius Resolutionis explanantur diuersæ personæ, quæ hanc correctionem facere possunt censuræ incursione. Et an, quando dictæ personæ excedunt modum percussionis relatæ ad correctionem, vel corrigunt ex odio, incurrant hanc censuram? Ex p. 9. tract. 4. resolut. 21.
•  
  PDF 131 15. An pater correctionis causa possit percutere filium Clericum in sacris constitutum absque metu censuræ? Et quid in prædicto casu de Clericis in inferioibus gradibus, siue ordinibus constitutis? Et notatur hoc locum habere in auo, si talis filius Clericus est in eius potestate. Sed quid de Matre? Et aduertitur Magistrum ab excommunicatione immunem esse, si discipulum correctionis causa percuniat. Ex p. 9. tract. 4. res. 1.
•  
  PDF 132 16. An si quis percutiat Clericum turpiter agentem cum filia illegitima incidat in censuram? Et quid de filia adoptiua? Et etiam de matre, sorore, aut vxore agitur in prædicto casu? & non solum in actibus proximis, vt osculis, amülexibus, & similibus, sed etiam in colloquio suspecto, & secreto. Imè hoc procedit si Clericus tupiter infestet puerum pro nefanda libidine? Ex part. 9. tract. 4. res. 33.
•  
  PDF 132 17. An si quis percutiat Clericum turpiter agentem cum sua sponsa de futuro, incidat in censuram? Et in §. 1. huius resolutionis apponuntur omnes personæ, cum quibus, si Clericus turpiter ageret, & percussus fuerit percutiens non incidit in excommunicationem, & non solum si turpiter in actu fornicationis inueniatur Clericus, sed etiam si inueniatur vacans amplexibus, oculis, aliisque tactibus turpibus qui nimio in loco suspecto. Et quid si in loco honesto Clericum loquentem cum vxore &c. post trinam ...
•  
  PDF 133 18. An incurrat censuram maritus, si data opera se abscondit, vt Clericum adulterum inueniat cum vxore, & illum occidat aut percutiat? Et notatur quod non ob actum copulæ carnalis tantum, sed etiam ob amplexus, oscula, & alia huiusmodi generis signa propinqua operis nefandi expleti, vel explendi cum vxore, matre, sorore, vel propria filia &c. percuti Clericum posse sine crimine, & excommunicatione. Imò satis esse vt solus cum sola reperiatur in loco suspecto accedentibus aliis circunstantiis ...
•  
  PDF 134 19. An mulier Nobilis, quæ fuste, vel alapa percussit Clericum ad venerem solicitantem, inciderit in censuram? Et quid, si Clericus eam verbis tantum tentaret, vel aggrederetur? Idem dicendum est in prædicto casu de puero solicitate à Clerico cum peccato nefando. Ex p. 9. tract. 4. res. 38.
•  
  PDF 135 20. An percutientes Clericum, qui post inflictum fustem vel alapam fugit, incidat in censuram? Et An sit licitum ob honoris iacturam persequi fugientem, qui percussit aliquem fuste, v. g. & illum tantum percutere, quamtum ad sui honoris defensionem opus sit? Ex part. 9. tract. 4. res. 25.
•  
  PDF 136 21. An percutiens, vel occidens Clericum aggressorem, si possit fugere incidat in censuram? Et an hoc intelligatur tam die Viro Nobili, quam de viro infimæ notæ, vel de Clerico, aut Monacho? Et an si aliquis extraneus, vel propinquus consulat Patri, filio, fratri, vel marito occisionem Clerici in flagranti reperiendi, vel iniustè inuadentis, an, sequuto homicidio in personam ipsius Clerici, tales consulens incidat in excommunicationem? Et docetur virum Nobilem, etiam si possit fugere, posse occidere ...
•  
  PDF 137 22. An percutiens Clericum in defensionem alterius incidat in censuram? Et supponitur percutientem Clericum in sui defensionem non incurrere in censuram, quod intellige in continenti cum moderamine inculpatæ tutelæ, quamuis scienter, & deliberate operetur; secus verò si moderamen legitimæ defensionis transgressus fuerit. Et docetur, quod prudentis viri arbitrio relinquitur, in quo consistat dictum moderamen. & infertur primo posse mulierem percutere Clericum tentantem suam pudicitiam facto, vel verbis, ...
•  
  PDF 138 23. An qui tantum excharitate tenetur impedire percussionem faciendam Clerico, si non impediat, incurrat censuram? Et quid, si dolosè non impedit talem percussorem, cum posset obuiare sine periculo, & damno? Et quid est dicendum, si non obstat propter odium, & prauum affectum, licèt peccaret mortaliter? Et quinam ex iustitia teneantur obstare percussionem Clericorum? Et notatur, quod vt non impediendo percussionem Clerici incidant in censuram, quatuor copulatim debent concurrere. Ex p. 9. tr. 4. res. 3.
•  
  PDF 139 24. An Heluetij arcentes turbam, dum Pontifex, vel alius Princeps egreditur, si percutiant Clericum, incidant in censuram? Et quid, si tamen id facerent animo maligno ex proposito, scilicet intendens Clericum verberare sine sufficienti necessitate? Ex p. 9. tr. 4. res. 20.
•  
  PDF 139 25. An percutientes Clericum ex ignorantia incurrant in censuram? Et quid, si ignorantia sit inuincibilis, & quid, si sit vincibilis? Sed maior difficultas est ignorantia crassa, seu supina, & affectata, licèt ignorantia affectata procedat ex dolo, & remeritate? Difficultas adhuc superest de ignorantia concomitante siue iuris, siue facti? Et in textu huius Resolutionis adducuntur alij diuersi casus in exmeplum supradictarum quæstionum. Ex part. 9. tr. 4. res. 42.
•  
  PDF 140 26. An mandantes, consulentes, seu precibus, & promissis incitantes, consentientes, & ratum habentes, & auxilium præbentes percutere Clericum incidant in censuram? Et quid est dicendum, si mandatum non sit expressum, sed tacitum? Et vtrum verò mandans incurrat, si mandatarius excesserit fines mandati, vt quia mandauit tantum verberare Clericum, & mandatarius illum vulnerauit? & quid si quis mandaret, vt tantum inferatur Clerico iniuria verbalis, & mandatarius excesserit faciendo illi iniiuriam personalem ..
•  
  PDF 141 27. Quis consuluit homicidium cuiusdam Clerici, & postea serio consilium reuocauit, quæritur, an ex homicidio sequuto incurrat excommunicationem, irregularitatem, & obligationem restituendi? Ex p. 3. tr. 5. & Mis. 1. res. 84. alias 83.
•  
  PDF 141 28. An reuocantes mandatum, & consilium, si percussio Clerici sequatur, incidant in censuram? Idem dicendum est de irregularitate, & damni compensandi obligatione. Et quid dicendum est de illo, qui propinato veneno Clericum occidit, tamet si diligentiam adhibuerit ad damnum impediendum? Ex p. 9. tr. 4. res. 15.
•  
  PDF 142 29. An mandantes, & consulentes percussionem Clerici, si ante percussionem pœniteant, & conterantur, incidant in censuram? Et supponitur non posse reuocari mandatum, nec consilium. Et an excommunicatio incurratur ab illo, qui postquam mandauit, moritur, antequam percutiatur Clericus? Et in conclusionem supra dictæ difficultatis aliquæ aliæ adducuntur in textu huius Resolutionis. Ex p. 9. tr. 4. res. 16.
•  
  PDF 143 30. An furans cingulum, vel aliam vestem Clerico dormienti incidat in censuram? Et quid, si vestes è domo Clerici auferat latro, aut pecuniam ex crumena ab eo gestata, arripuerit subdole, & sine vi? Ex part. 9. tract. 4. res. 37.
•  
  PDF 144 31. An si qui capiat Clericum vel Monachum per capillos, seu barbam, aut captivum dicens, si non esses Clericus, vel Religiosus, te occiderem, vel percuterem, incidat in censuram? Et notatur Clericum indignatum eleuando monum contra alium Clericum reiicientem illum aliquantisper de loco, in quo morabatur, non incidisse in censuram. Ex p. 9. tr. 4. res. 35.
•  
  PDF 144 32. An si qui porrigeret venenum Clerico incidat in censuram? Et quid de Moniali sumens venenum, vt fætus moriatur. Et notatur propinantem venenum Clerico in censuram non incurrere antequam venenum operari incipiat. Vnde quæritur, an si talis isto media tempore confiteretur, vel eliceret actum contritionis, iincideret ne postea, veneno operante, in censuram? Et in §. 1. huius Resolutionis cursim multi, & diuersi casus explanantur pro incursione censuræ in illis qui reducuntur ad percussionem iniuriosam ...
•  
  PDF 145 33. An percutientes Clericum mortuum incidant in censuram? Ex p. 9. tr. 4. res. 39.
•  
  PDF 145 34. An percutiens Clericum per iocum, si aliquantulum excedat, incurrat in censuram? Ex p. 9. tract. 4. res. 43.
•  
  PDF 146 35. An qui intendit percutere Caium Clericum & facta diligentia percussit Titium Clericum, incidat in censuram? Et in exemplum adducitur, quod proiiciens lapidem, vt percuteret Sempronium Clericum, & casu inculpabiliter, percussit Titium etiam Clericum illuc tunc transmeantem; is enim nec incidit in censuram, nec morte inde sequuta contraxit irregularitatem, Et quod si percuteret laicum in eo casu, non incideret in censuram, quamuis intentio fuerit percutiendi Clericum? Et quod mandans occidere Petrum, ...
•  
  PDF 146 36. An percutientes Clericum in sacris Ordinibus initiatum, cumque fuit dispensatum à Pontifice, vt possit contrahere matrimonium antequam illud contrahat, an inquam, illum percutientes incidant in censuram? Ex quo infertur, an professus, cum quo dispensatum est ad nuptias teneatur ad Officium diuinum recitandum; quod idem dicendum est de Sacerdote cum prædicta dispensatione? Et obiter quæritur, an degradatus ad pensum Horarum Canonicarum adstrictus sit? Ex p. 9. tr. 4. res. 40.
•  
  PDF 147 37. An qui percutit Clericum incorrigibilem, incidat in censuram? Et an talis Clericus amittat priuilegium fori? Et notatur, quod excluduntur ab hoc priuilegio Canonis Clerici Ioculatores, Goliardæ, aut Bufones, si per annum huic ignominioso Officio vacauerint. Etiamque excluduntur exercentes Officium Carnificium, Macellariorum, Tabernariorum, modo coniugati sint, vel habitum Clericalem dimiserint. Et an, si coniugati non sint, habitumque Clericalem retineant, priuilegio Canonis, & fori quo ad personas ...
•  
  PDF 148 38. An percutientes Clericum realiter degradatum incidant in censuram? Ex quo infertur, an degradatus, si de facto celebraret, conficeret verum Christi corpus? Et an si degradatus restituatur, vel si degradatus moriatur, & resurgeret, deberet iterum ordinari? Ex p. 9. tr. 4. res. 29.
•  
  PDF 148 39. An percutiens Apostatam incidat in censuram? Et quid, si dimiserit habitum suæ Religionis, & Ecclesiasticum & percutiens sciat esse Apostatam? Et an Nouitius, si maneat extra Conuentum cum habitu suæ Religionis, & lice[n]tia Superioris, etiam si illicite, & absque iusta causa fuit dicto Nouitio à Superiore concessa præfata licentia, gaudeat priuilegio Canonis? Et notatur, quod non solum conuersi laici oblati, seu donati, qui veram professionem emittunt, sed etiam ij, qui se suaque Monasterio ...
•  
  PDF 149 40. An percutientes Clericum damnatum ad triremes incidant in censuram? Et docetur, quod in hoc casu, quando Comes, & Magister triremis percutit Clericum sicut reliquos remigantes, non incurrit excommunicationem, secud vero, si illi, vel alius rixando cum illo percutit eum? Et quid, si prædictus Clericus damnatus ad triremes sit incorrigibilis? Ex p. 9. tr. 4. res. 17.
•  
  PDF 149 41. An percutiens Clericum, qui non habet beneficium, neque requisita Concilij Tridentini, incurrat excommunicationem? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 83. alias 82.
•  
  PDF 149 42. An qui percutit Clericum constitutum in Minoribus, si non incedat in habitu, & Tonsura, & non obseruet requisita Concilij Tridentini sess. 23. c. 6. de reformat. incidat in censuram Canonis? Et notatur, quod excluduntur ab hoc privilegio Canonis Clerici, qui deserto habitu Clericali grauibus criminibus se immiscent inverecunde, quod à fortiori procedit, si in crimen assassinij inciderint. Et quid de Clericis excommunicatis, suspensis, interdictis, vel depositis verbaliter tantum, aut irregularibus, ...
•  
  PDF 150 43. An qui percutit Clericum coniugatum non deseruientem alicuius Ecclesiæ incurrat in censuram Canonis? Et quid de priuilegio fori? Et an vxor Clerici coniugati, & filij eorum gaudeant priuilegio Canonis, & fori mariti & Patris incidentis in habitu, & tonsura? Et quid si manus iniectio fieret vxori supradictæ in odium viri; an tunc iniiciens incurreret in excommunicationem, ac si ipsum percuteret? Idem est, si percussio fieret in personam alicuius consanguinei Clerici in odium ipsius Clerici. ...
•  
  PDF 151 44. An torquentes Clericum per laicum incidant in censuram, etiam si de licentia Episcopi hoc faciant? Et an consuetudo in contrarium excuset à culpa? Et an saltem in tali casu Superiores torquentes, & corrigentes Clericum per alium laicum peccarent? Ex p. 9. tr. 4. res. 30.
•  
  PDF 152 45. An percutiens Religiosum inualide professum incidat in censuram? Et an hoc procedat etiam si propria culpa, & non tantum Religionis sit nulliter professus; imo & si contra iura receptus sit? Ex part. 9. tract. 4. resolut. 34.
•  
  PDF 152 46. An percutientes Religiosum nullo ordine insignitum, & expulsum à Religione, incurrant in censuram? & quid, si portet habitum, & Tonsuram Clericalem? Et docetur Clericum ex defectu habitus non committere priuilegium Canonis. Ex p. 9. tr. 4. res. 44.
•  
  PDF 152 47. An Monialis, quæ sumit potionem, vel pugnis se cedit, vt abortum faciat, incurrat in censuram? Et quid est dicendum de alio propinante potionem pro abortu facienda Moniali, illa consentiente sequuto effectu? Ex p. 9. tr. 4. res. 10.
•  
  PDF 153 48. An Monialis sumens potionem mortiferam fætui, vel pugnis se percutiens ad abortum faciendum, vt postea sequutus est, non solum incidat i pœnas Bullæ Sixti V. sed etiam in censurum cap. si quis suadente Diabolo? Ex p. 7. tr. 5. res. 40.
•  
  PDF 153 49. An Equites D. Iacobi, Alcantaræ, Calatrauæ, &c. gaudeant priuilegio canonis? Et quid de priuilegio fori? Et in vtroque quid dicendum est, si dicti Equites professionem non emiserint, sed tantum habitum acceperit? Ex p. 5. tr. 13. res. 44.
•  
  PDF 153 50. An percutientes Equites D. Iacobi, Alcantaræ, Calatrauæ, incidant in censuram canonis? Et quid de Nouitiis prædictorum Equitum? Et quæritur, quid dicendum sit de Commendatariis, in quibus maior potest esse difficultas? Et quid de consuetudinibus circa supra dicta? Et quid etiam sentiendum sit de Equitibus D. Ioannis? Et an, qui non Canonicè ad statum clericalem peruenisset, ita vt pro pœna sit à gradu deiiciendus, velut si serus, &c. gaudeat priuilegio canonis? Ex p. 9. tract. 4. res. 7.
•  
  PDF 154 51. An notorius percussor Equitis Ierosolymitani, Calatravæ, &c. vel Religiosi alterius Religionis Ordines non habentis sit propter excommunicationem incursam vitandus? Et an talis percussor sit vitandus ante iudicis sententiam, & declarationem? Et an ad notorietatem per euidentiam facti requiratur, quod sciatur saltem euidenter à decem personis in oppido paruo, & à pluribus aliis in magna ciuitate? Et docetur, quod in odiosus nomine clerici, non veniunt Religiosi; & quod interdicto clero, non censentur ...
•  
  PDF 155 52. An percutientes Eremitas, si sint sub obedientia Episcopi vel alterius Prælati, incidant in censuram? Ex quo infertur, quid dicendum sit de Fratribus tertij Ordinis D. Francisci, & D. Dominici, vitam in communitate gerentibus, & habitum Religionis gestantibus, an hoc priuilegio canonis, imo & fori gaudeant? Et quid de prædictis Fratribus, qui in propriis domibus commorantur, & se suaque bona Religioni obtulerunt? Ex p. 9. tract. 4. res. 11.
•  
  PDF 156 53. An si quis eadem actione, quæ fit tota simul, verbi gratia baculo, percutiat duos clericos, vel scoplo duos interficiat, incurrat duas excommunicationes? Idem est dicendum de eo, qui eadem actione duo vasa rapuit diuersorum Dominorum, si furtum erat prohibitum sub censura. Idem etiam de iudice, qui simul duabus manibus trahit duos homines vi è templo contra Immunitatem; vel de eo, qui eodem tempore conuersatur cum duobus excommunicatis. Ex p. 5. tr. 9. res. 59.
•  
  PDF 156 54. An percutiens plures clericos successiue incurrat tot censuras, quot sunt clerici percussi? Et an ligatus vna censura sit adhuc capax alterius, non tamen diuersæ rationis, sed eiusdem? Et notatur, quod plus censuræ incurruntur ab eo, qui fecit vnum actum habentem plures circunstantias, pro quibus singulis lata est sententia censuræ si tamen dictæ circunstantiæ mutent speciem actus moralis, & actus autem si non mutent speciem. ...
•  
  PDF 157 55. In quadam ciuitate huius Regni quidam percussit celricum publice, & notoriè, quæsierunt statim à me, an esset vitandus? Ex p. 3. tract. 5. & Misc. 1. resolut. 14.
•  
  PDF 157 56. An, qui percussit clericum publice & notorie, sit statim uitandus, ante iudicis sententiam? Ex p. 5. tract. 9. res. 61.
•  
  PDF 157 57. An percussor notorius clerici, eo ipso statim sit semper vitandus? Et quæritur, quot autem testes requirantur, vt festum dicatur notorium in clerici percussione? Et an scilicet, si aliquis notorie consuluit, vel mandauit, aut ratam habuit, vel non impediuit percussionem clerici, sit euitandus, sicut notorius percussor? Ex p. 9. tract. 4. res. 18.
•  
  PDF 158 58. Olim interrogatus fui, quot testes requirantur, vt factum dicatur notorium in percussione clerici? Ex p. 2. tr. 16. & Misc. 2. res. 22. alias 24.
•  
  PDF 158 59. An dubius de percussione notoria clerici teneatur vitare percussorem? Et docetur, vt teneamur vitare excommunicatum denunciatum, non sufficere dubium adhuc prudens denunciationis, sed requiritur notitia illius moraliter certa, quod excommunicatio sit expresse denunciata Ex p. 4. tr. 3. res. 71.
•  
  PDF 159 60. Quidam calcibus percussit clericum in publica platea, & cum à atli excommunicatione non posse ab Episcopo absolui dixissent aliqui viri docti, quæsierunt à me, quid in hæc re ego sentirem? Et in dubiis, an percussiones declarandæ sunt potius graues, & enormes quam leues? Ex p. 2. tr. 16. & Misc. 2. res. 21. alias 23.
•  
  PDF 159 61. An calcibus percutiens clericum in platea dicatur percussisse leuiter in ordine ad obtinendam absoutionem? Ex p. 9. tr. 4. res. 19.
•  
  PDF 159 62. Quis potest absoluere à dictis percussionibus? Et an hæc potestas extendatur ad quoslibet Prælatos iurisdictionem quasi Episcopalem habentes? Et in textu huius Resolutionis explanantur omnes personæ in iure expressæ, quæ excusantur adire Pontificem pro absolutione ob enormem clerici percussionem. Ex p. 9. tr. 4. res. 47.
•  
  PDF 160 63. An quis, si pro enormi percussione non potest adire Pontificem, teneatur Romam mittere Procuratorem vel epistolam pro absolutione? Ex p. 9. tract. 4. res. 48.
•  
  PDF 160 64. An Episcopus possit absoluere ex quacumque percussione clericorum, etiam si percussor possit recurrere ad Summum Pontificem, dum modo percussio sit occulta? Et an fere eadem facultas Mendicantibus Religiosis concessa sit? Ex p. 9. tr. 4. res. 63.
•  
  PDF 160 65. Quando ab Episcopo non est exigendum iuramentum, vt absoluti à censura canonis teneantur adire Pontificem? Ex p. 9. tr. 4. res. 64.
•  
  PDF 160 66. An Principum Ianitores, Ostiarij, &c. percutientes clericos sub pretextu Officij possint absolui Episcopo, quamuis percussio grauis sit modo non sit enormis? Et an Officiales non fortuito, & incaute, sed titulo iurisdictionis percutiens ex odio clericum, semper sit remittendus ad Papam pro absolutione, exceptis casibus legitimi impedimenti? ...
•  
  PDF 161 67. An Episcopus possit absoluere clericos, qui Collegialiter viuunt vel in Seminariis, conuictoribus se inuicem percutientes non percussione leui, sed graui? Et notatur, quod quando dictis clericis Collegialiter viuentibus ab Episcopo absolutio censuræ impertitur, non est onus imponendum præsentandi se postea Sedi Apostolicæ. Et quid est dicendum in prædicto casu de pueris ministrantibus in Ecclesia Cathedrali, vel alia Ecclesia, qui ibi communiter viuunt, & substentantur de redditibus ab Ecclesia ...
•  
  PDF 161 68. An Episcopi possint absoluere impuberes, qui clericum percusserunt? Idem est dicendum de puellis puberibus. Et docetur quod talis non tenetur postea se Sedi Apostolicæ præsentare, etiam su pueri impuberes doli tamen cæpaces non petant absolutionem ante pubertatem, quamuis læsio facta tempore impubertatis sit enormis? Ex p. 9. tr. 4. res. 58.
•  
  PDF 162 69. An Episcopi possint absoluere mulieres cuiusuis status fiat & conditionis percutientes Clericos ex quauis percussione? Et an dicta absolutio danda sit simpliciter ab eodem Episcopo, & non ad reincidentiam? Idem dicendum est & multo magis de Monialibus. Et an status personæ prius, & veritas negotij sit intimanda Romano Pontifici ante quam absolutio censuræ impendatur ab Episcopo mulieribus supradictis? Ex p. 9. tr. 4. res. 59.
•  
  PDF 162 70. An Episcopi possint absoluere senes ex quacumque Clerici percussione? Sed difficultas est, quinam dicendus sit senex? Ex p. 9. tr. 4. res. 60.
•  
  PDF 163 71. An Episcopi possit absoluere à graui, & enormi Clericorum percussione seruos, & alios sub potestate constitutos? Idem dicendum est de viro, qui in fraudem vxoris Clericum percuteret. Et si supradicti fiant de fluxu temporis sui iuris, vel liberi, an teneantur adire Sedem Apostolicam? Et aduertitur, quod quando prædicti absoluuntur ab Episcopo iniungendam esse illis satisfactionem aliquam pro recompensatione laboris in itinere. Ex part. 9. tract. 4. resolut. 61.
•  
  PDF 164 72. An pauperes possint absolui ab Episcopo, etiam si percussio Clerici fuerit enormis? Et quid est dicendum de infirmis & valetudinariis? Et in textu huius Resolutionis explanatur, qui sunt supradicti pauperes. Et notatur, quod infirmi, valetudinarij, aut præpediti à quacumque alia impotentia corporis incidentes in exco[m]municationem canonis. Si quis suadente, possint absolui ab Episcopo, etiam si infirmitas sit temporalis, nempe febris tertiana, vel quartana, aut podagra, & multo fortius, ...
•  
  PDF 165 73. An Episcopus posit absoluere Religiosos, si se inuicem percusserunt, vel an sit necessaria licentia Superioris Regularis? Et quid, si percussio sit grauis, vel enormis? Et quid est dicendum, si Prælatus Regularis nollet per se, vel per alium concedere absolutionem? Et notatur, quod idem dicendum est de Monialibus si aliqua aliquam aliam etiam Conuersam, aut Clericum percusserit; quod potest absolui ab Episcopo, on cuius Diœcesi Monasterium fuerit. Idem est etiam dicendum de Monialibus Nouitiis. Ex p. 9.
•  
  PDF 165 74. An Regulares possint absoluere à percussione enormi Clericoum, quando est occulta? Et an Regualres priuilegiati possint etiam hodie absoluere sæculares à casibus Bullæ Cœnæ Domini, dummodo sint occulti? Ex p. 9. tr. 4. res. 65.
•  
  PDF 166 75. An Regulares possint absoluere sæculares, qui percusserunt Clericum leui percussione? Ex p. 9. tract. 4. res. 53.
•  
  PDF 166 76. An si in Monasterio sint tantum Superior, & alius Religiosus, & se inuicem percusserunt, possint se inuicem absoluere? Et in hoc casu se inuicem absoluendo, neque peccatum participando in diuinis, neque iirregularitatem supradicti incurrant? Sed aduertitur, quod prius absoluens non absoluat Sacramentaliter, hoc est etiam à peccatis, sed tantum extra Sacramentum, & ab excommunicatione tantum præcisè, deinde absolutus primus potest ab vtrisque absoluere. Ex part. 9. tract. 4. res. 52.
•  
  PDF 167 77. An Superiores Regulares possint absoluere à censura huius canonis suos subditos? Et quid est agendum si Religiosi se inuicem percutiant extra claustrum Monasterij? Et quid, si Prælatus Regularis percutiat aliquem subditum? Et an Prælati Regulares, & eorum Vicarij ex priuilegio possint suos subditos absoluere, etiam si percussio sit enormis? Et notatur supradicta procedere, quando Religiosi se ad inuicem percutiunt, nam si percutiant Clericum suæ, vel alterius Diœcesis, non gaudent prædicto ...
•  
  PDF 167 78. An Regularis percutiens Regularem alterius Religionis sit absoluendus à proprio Prælato, si percussio non fuerit enormis? Vel an sit necesse, vt Prælatus eius, qui passus est iniuriam, vt eam condonet, ac pœnam in satisfactionem difiniat, & sit præsens ad talem absolutionem? Et an vero Prælatus percussi ipsam percussorem verberare debebit? Et an talis prælatus possit delegare talem actionem verberationis? & quid faciendum est in euentu, quod Prælati discordauerint in satisfactione ponenda? ...
•  
  PDF 168 79. An Superiores Regularium possint absoluere Nouitium ab excommunicatione incursa propter percussionem Clerici ante ingressum Religionis? Et quid est agendum, si postea talis Nouitius ita absolutus ab ista, vel quavis alia censura egrediatur à Religione; an in illas reincidat? Et quid est faciendum, si in prædictam censuram canonis Nouitius incurrat anno probationis, modo non sit percussio enormis? Ex p. 9. tr. 4. res. 51.
•  
  PDF 169 80. An virtute Bullæ Cruciatæ possint absolui percutientes, etiam enormi percussione? Et infertur absolutionem virtute Bullæ Cruciatæ à censuris à iure latis valere etiam in foro exteriori, & iudiciali. Ex part. 9. tract. 4. res. 5.
•  
  PDF 170 Tractatvs III. De Suspensione.
•  
  PDF 170 1. Qvinam sint effectus Suspensionis? Ex part. 5. tr. 10. res. 9.
•  
  PDF 170 2. An suspensio possit ferri, & incurri propter solu[m] peccatu[m] veniale? Ex p. 5. tr. 10. res. 19.
•  
  PDF 170 3. An suspensio possit contrahi culpa aliena? Ex p. 5. tr. 10. res. 22.
•  
  PDF 170 4. An suspensio lata sub hac forma, sit Suspensus, liget, & ad quid, an ab ordine: vel beneficio, aut Officio? Ex p. 5. tr. 10. res. 14.
•  
  PDF 171 5. An suspensio disiunctiua, nempe ab Officio, vel beneficio sit valida? Ex p. 5. tr. 10. res. 13.
•  
  PDF 171 6. An suspensio sit valida, si post illam interponatur appellatio? Et an suspensio à voce actiua, & passiua suspendatur per appellationem legitimam subsequentem? Ex p. 5. tr. 10. res. 16.
•  
  PDF 172 7. An sublata ab Episcopo suspensione ad reincidentiam, si detur interim appellatio, suspendat sententiam, ne postea suspensio contrahatur, quod idem quæritur de interdicto? Ex p. 5. tr. 10. res. 17.
•  
  PDF 172 8. An si quis appellet generaliter à sententia excommunicationis, suspensionis, &c. suspendat censuram? Et quando appellans ad plures diuersos iudices appellare potest, valeat alternatiua appellatio, v. g. appello ad Archiepiscopum, vel ad Papam? Et an apellatio non debeat recipi nisi ex iusta, & rationabili causa in appellatione specialiter expressa? Ex p. 5. tr. 10. res. 18.
•  
  PDF 172 9. An suspensio lata à iure, quæ est censura, si reseruam non sit Pontifici, possit tolli ab Episcopo? Et an Parochus, & alius Confessarius possit absoluere à suspensionibus etiam à iure communi non reseruatis? Et an si supradicta suspensio reseruata sit Pontifici, & delictum sit occultum, possit etiam Episcopus dispensare? Ex p. 5. tr. 10. res. 23.
•  
  PDF 173 10. An suspensio lata sub conditione, v. g. donec satisfaciat, vel restituat, sequuta satisfactione, tollatur ipso facto sine aliqua absolutione? Idem dicendum est de interdicto, secus verò de excommunicatione. Ex p. 5. tract. 10. res. 24.
•  
  PDF 173 11. An ablata contumacia cesset suspensio ipso iure sine vlla absolutione? Et quid de excommunicatione, & interdicto, quia de excommunicatione maiori cautum est, quod non tollatur per solam resipiscentiam absque absolutione? Ex p. 5. tr. 10. res. 25.
•  
  PDF 174 12. An Clerico habenti tantum primam Tonsuram sit largienda à Confessario absolutio à suspensione, quatenus indigeat? Et late docetur, an prima Tonsura sit Ordo? Et cursim asseritur, quod prima Tonsura in tiati gaudent priuilegio canonis, & sunt capaces beneficiorum, & si ordinantur ab Episcopo alieno suspenduntur. Ex p. 10 tr. 14. & Misc. 4. res. 16. alias 14.
•  
  PDF 175 13. An acta suspensi sint valida? Et quid, si suspensus sit occultus, & ab Ecclesia communiter toleratus, & non sit specialiter denunciatus? Ex part. 5. tract. 10. res. 11.
•  
  PDF 175 14. An teneamur vitare suspensos in rebus, à quibus suspensi sunt? Et quid, si talis communicatio fuerit scilicet, quædam cooperatio cum illo in delicto, & malo vsu ministerij, & quando verò quis dicatur cooperari peccato suspensi? Ex p. 5. tr. 10. ex res. 20.
•  
  PDF 175 15. An suspensus à beneficio sit suspensus ab Officio? Et an suspensus à beneficio, si egeat, possit fructus percipere, quatenus necessarij sunt ad se, & suos alendos, vt etiam contingit in simili effectu excommunicationis marioris? Et an excommunicatus, vel suspensus à beneficio, si tamen præstet Officium, lucretur omnes fructus? Et an qui suspenditur à beneficio, eo ipso ita priuetur fructibus, vt ante omnem sententiam eos non faciat suos? Ex part. 5. tract. 10. res. 3.
•  
  PDF 176 16. An suspensus à beneficio sit suspensu ab Officio? Et an suspensus à beneficio, si egeat, possit fructus percipere, quatenus necessarij sunt ad se, & suos alendos, vt etiam contingit in simili effectu excommunicationis maioris? Et an excommunicatus, vel suspensus à beneficio, si tamen præstet Officium, lucretur omnes fructus? Et an qui suspenditur à beneficio, eo ipso ita priuetur fructibus, vt ante omnem sententiam eos non faciat suos? Ex part. 5. tract. 10. res. 3.
•  
  PDF 176 17. An suspenso ab Officio illicitè conferatur beneficium? Et an collatio beneficij facta suspenso per triennium in suspensione perseueranti sit irrita? Ex part. 5. tr. 10. res. 2.
•  
  PDF 177 18. An suspensus à beneficio validè accipiat aliud nouum beneficium? Et an qui solùm suspenditur à certo beneficio, non possit priuari à fructibus aliorum beneficiorum, etiamque possit alia beneficia recipere? Ex part. 5. tract. 10. res. 7.
•  
  PDF 177 19. An collatio beneficij facta suspenso, vel interdicto sit valida? Ex p. 5. tr. 9. res. 100.
•  
  PDF 177 20. An suspensus à beneficio suspendatur à Collationis iure beneficij, confirmationis, electionis, &c. sibi proueniente ratione beneficij, à quo suspensus est? Et notatur Episcopum à beneficio suspensum posse beneficia conferre. Ex p. 5. tr. 10. res. 8.
•  
  PDF 178 21. An suspensus à beneficio priuetur fructibus pensionis collatæ titulo Clericali? Ex p. 5. tr. 10. res. 15.
•  
  PDF 178 22. An Episcopus censura ligatus tempore, quo Episcopatum recipit, incurrat suspensionem? Et discutitur, an Episcopatus sit Ordo? Ex p. 5. tr. 10. res. 41.
•  
  PDF 178 23. Ad quid se extendat suspensio ordinis Episcopalis? Et inter alia quæritur, an si Episcopus ita suspensus celebret in Pontificalibus, incurrat irregularitatem? Ex p. 5. tr. 10. res. 4.
•  
  PDF 178 24. An Episcopus primam Tonsuram conferens sine proprij Episcopi licentia incurrat pœnam suspensionis latam in cap. eos. de temp. ordin. in 6? Et supponitur, quod si Episcopus scienter, vel cum affectata ignorantia præsunt ordinare alienum Clericum sine sui ordinarij licentia est suspensus per annum à collatione ordinum. Et an si Episcopus primam Tonsuram laico alterius Diœcesis conferat, incurrat suspensionem collationis ordinum, vel tantum à collatione primæ Tonsuræ? Ex p. 3. tract. 4. res. 193. ...
•  
  PDF 179 25. An Episcopus conferens primam Tonsuram in aliena Diœcesi incurrat suspensionem? Et an liceat Episcopo ordinare proprios subditos in aliena Diœcesi si habeat licentiam ordinandi subditos Episcopi illius Diœcesis? Ex p. 5. tract. 10. res. 45.
•  
  PDF 179 26. An Episcopus ordinans subditum alienum ex ratihabitione incurrat suspensionem concilij sess. 23. c. 8? Sunt enim aliqui casus, in quibus datur excusatio ab ea censura, quos ex Suarez explanatos inuenies in textu huius Resolutionis. Ex p. 5. tract. 10. res. 38.
•  
  PDF 179 27. An Abbates conferentes Tonsuram, vel minores Ordines aliis quam suis subditis regularibus incurrant suspensionem? Et notatur Abbates conferentes Ordines minores nouitiis non esse suspensos, quamuis peccent. Ex p. 5. tr. 10. res. 42.
•  
  PDF 180 28. An Abbates concedendo dimissorias nouitio incidant in suspensionem? Ex p. 5. tract. 10. res. 43.
•  
  PDF 180 29. An Monachi Benedictini incurrant in suspensionem si non vtantur habitu præscripto in Clement. 1 §. Si quis autem de statu Monach.? Ex p. 5. tract. 10. resolut. 44.
•  
  PDF 180 30. An suspensus ab Ordine sit suspensus à iure eligendi? Ex p. 5. tract. 10. res. 21.
•  
  PDF 180 31. An suspensus ab Ordine inferiori censeatur suspensus ab Ordine superiori, ita vt si illum exerceat, incurrat irregularitatem vel an saltem peccet mortaliter? Et an qui ignoranter suscepit Ordines ab Episcopo excommunicato incurrat suspensione, sed tamen si in ea celebret non incurrat irregularitatem? Ex part. 5 tract. 10. resolut. 5
•  
  PDF 181 32. An qui ab Episcopo excommunicato vitando ignoranter suscepit Ordines, incurrat suspensionem? Idem est dicendum de illo, qui ordinem recipit à dicto Episcopo per metum cadentem in constantem virum? Ex p. 5. tr. 10. res. 39.
•  
  PDF 181 33. An Regularis excommunicatus propter percussionem Clerici si recipiat Ordines, incurrat suspensionem? Et an hoc extendatur ad omnem irretitum censura? Et aduertitur ad hoc vt ea censura incurratur requiri, vt Ordo recipiatur scienter in contemptum discpiplinæ Ecclcesiasticæ; vndè ignorans excommunicationem præbere huiusmodi impedimentum Ordines suscipit, non incurrit censuram, quamuis ignorantia esset crassa, vel etiam supina? Ex p. 5. tract. 10. resolut. 58.
•  
  PDF 181 34. Puer in anno quinto suæ ætatis fuit promotus ab Episcopo ad pimam Tonsuram, quæritur, quid iuris? Et an possit promoueri ad alios Ordines? Et inter alia quæ supponuntur docetur dictum puerum nullam suspensionem incurrisse sed concluditur dispensationem impetrasse. Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 8.
•  
  PDF 182 35. Quidam cum falsis dimissoriis sumpsit minores Ordines, & postea cum excommunicatione occulta impetrauit beneficium, quæsiuit à me, quid iuris? Et an collatio beneficij facta excommunicato probabiliter suam excommuicationem ignoranti, sit valida? Et an excommunicatus cui tempore excommu[n]icationis collatum fuit beneficium non faciat suos fructus beneficij, sed eos teneatur restituere; si tamen bona fide seruiuit beneficio, possit recipere, aut retinere stipendium seruitio proportionatum & residuum ...
•  
  PDF 185 36. An si quis recipiat Ordines minores extra temporante legitimam ætatem, vel sine litteris dimissoriis vel cum falsis incidat in suspensionem latam in Bullam Pij II. anno 1401? Et aduertitur, quod sic ordinati Ordinibus sacris suspenduntur ab Ordinum executione, & ideo si ante obtentam licentiam à proprio Episcopo ministrent, fiunt irregulares. Ex part. 5. tract, 10,. resol. 30.
•  
  PDF 185 37. An recipiens Ordines sacros extra tempora, vel sine literis dimissoriis vel ante legitimam ætatem incurrat suspensionem? Et deducitur, an quando dubitatur, an lex fuerit promulgata, & ab vsu recepta, tunc non obliget lex, & si censuram, suspensionem, vel irregularitatem imponat? Et quid quando non sumus in dubio, sed quando adsunt opiniones probabiles hinc & indè? Et an quis in supradicto primo casu possit obtinere dispensationem virtute Bullæ Cruciatæ, vel priuilegiorum Regularium? Ex p. 11. ...
•  
  PDF 186 38. De quodam Clerico, qui Ordinem Subdiaconatus suscepit cum dimissoriis falsis. Et docetur supradictum Clericum incurisse suspensionem. Difficultas verò est, an incurrerit irregularitatem? Et notatur quod in vtroque Episcopus & Confessarius virtute Curciatæ, & etiam regulares virtute prouilegiorum possunt dispensare. Ex p. 11. tract. 6. & Misc. 6. res. 4.
•  
  PDF 187 39. An si quis suscipit Ordinem Sacrum ante legitimam ætatem vel sine literis dimissoriis vel extra legitima tempora, incidat in suspensionem ex Bulla Pij II. & si celebret, incurrat irregularitatem? Et an ad incurrendam hanc suspensionem requiratur dolus, vel saltem culpa lata & mortalis, ita vt ignorantia etiam crassa, si affectata non sit, à suspensione, & irregularitate contrahenda excuset? Ex p. 3. tract. 4. res. 191. alias 192.
•  
  PDF 187 40. An qui non solum cum ignorantia inuincibili sed etiam moraliter vincibili, & crassa ordinatur ante legitimam ætatem extra tempora, &c. incurrat suspensionem latam à Pio II. Et an qui ita ordinatus est cum dolo, & tamen si postea facta pœnitentia celebret, credens id sibi licere, incurrat irregularitatem? Ex part. 5. tract. 10. resolut. 32.
•  
  PDF 188 41. An qui bona fide ordinatur ante legitimam ætatem incurrat suspensionem, & celebrando irregularitatem ex Bulla Pij II? Et an adueniente mala fide si sic ordinatus ante legitimam ætatem celebret, incurrat irregularitatem? Et an saltem ita celebrando peccet mortaliter? Et an taliter ordinatus postquam peruenit ad legitimam ætatem, possit sint vlla dispensatione celebrare, vel exercere actum Ordinis suscepti? Et quid in casu quo quis mala fide Ordines ante legitimam ætatem susceperit? ...
•  
  PDF 188 42. An suspensus propter Ordines susceptos ante legitimam ætatem possit exercere Ordines alios ritè susceptos? Ex p. 5. tract. 10. res. 35.
•  
  PDF 189 43. An suspensus ex ordinatione ante legitimam ætatem possit celebrare illa completa sine alia dispensatione? Et quid est dicendum si quis culpabiliter omninò ante legitimam ætatem suscepit Ordinem? Et quid, si inculpabiliter & iam est in legitima ætate, an possit exercere actum sui Ordinis absque incursione irregularitatis? Et an talis ante aætatem ordinatus incurrat duas suspensiones, vnam ob delictum, alteram verò ob defectum ætatis, ac proindè absolutus à prima non censeatur absolutus ab alia, ...
•  
  PDF 189 44. An suspensus iuxta Bullam Pij II. quia suscepit Ordines sacros extra tempora, ante legitimam ætatem, vel sine dimissoriis, &c. dispendari possit ab Episcopo, vel à Superiore Regulari? Et idem est dicendum de irregularitate ob id contracta. Ex part. 5. tract. 10. resolut. 31.
•  
  PDF 189 45. An qui ordinatur non servatis temporum interstitiis v. g. Diaconus, elapso anno ab Ordine Subdiaconatus, incurrat suspensionem? Et an Episcopis possit dipensare ex causa rationabili in hoc? Et Abbas in casibus, in quibus Tonsuram, & minores Ordines conferre potest, an dispensare valeat in interstitiis? Et an hoc procedat in casu, quo Abbates suos subditos cum dimissoriis remittant, ut ab Episcopis Ordinentur; nec tunx examinandos esse ab Episcopis, ...
•  
  PDF 190 46. An ordinati cum dimissoriis Capituli Sedis Vacantis infra annum incidant in suspensionem? Et alij quatuor casus explanantur pro Capitulo Sede vacante & pro dimissoriis, & Ordinibus concedendis tempore Sedis vacantis. Ex p. 5. tr. 10. res. 46.
•  
  PDF 190 47. An qui ficto titulo impetrat dimissorias, incurrat suspensionem latam in eos, qui sine literis dimissoriis Ordinantur, v. g. qui ob fictum patrimonium initiantur, &c. Et quid dicendum est de eo, qui patrimonio, aut donationi sibi factæ renunciavit, antequam literas dimissorias, vel Ordinem suscepit, an contrahat in hac promotione suspensionem? Ex part. 5. tract. 10. resolut. 55.
•  
  PDF 191 48. Quidam Clericus in hac Civitate suscepit sacroc Ordines cum patrimonio ficto, & per multos annos celebravit, quæsivit, an in Ordinatione ratione patrimonij ficti incurrerit suspensionem, & postea celebrando irregularitatem? Ex part. 2. tract. 16. & Misc. 2. resolut. 5.
•  
  PDF 191 49. An qui recipit Ordines cum patrimonio ficto, incidat in suspensionem? Ex quo infertur non incurrisse in suspensionem quemdam Clericum, qui impetravit à consanguineo patrimonium, ad cuius titulum Ordinatus fuit, & promittens cum iuramento, quod ante donationem retrodonavit. Et an in aliquo casu possit Episcopus dispensare, ut quis Ordinetur sine patrimonio: vt v. g. si sit doctus, & gradu insignis? Et an Ordinatus, v. g. ad subdiaconatum sine titulo possit ascendere ad superiores Ordines sine ...
•  
  PDF 192 50. An Ordinatus cum patrimonio ficto, ut pote donato, & post Ordines illud restituat donanti, præter peccatum mortale incurrat suspensionem, & teneatur postea illud restituere? Ex part. 3. tract. 4. resolut. 183. alias 184.
•  
  PDF 193 51. An si quis renunciavit patrimonium post susceptum Ordinem, incurrat suspensionem? Ex part. 5. tract. 10. res. 57.
•  
  PDF 193 52. An Ordinatus sine titulo cum sola fideiussione alimentorum sit suspensus? Ex part. 5. tract. 10. resolut. 48.
•  
  PDF 193 53. An ignoranter promittens Episcopo ab eo alimenta non petiturus, si Ordinetur absque titulo, incurrat suspensionem? Et quid de Episcopo in prædicto casu? Et docetur in prædicto casu non excusari ignorantiam iuris. Ex p. 5. tr. 10. res. 54.
•  
  PDF 193 54. An qui fuit Ordinatus, ipso nesciente, per munera, incurrat suspensionem, si postea hoc ratum habeat? Ex p. 5. tr. 10. res. 56.
•  
  PDF 193 55. An qui ignoranter Ordinatus fuit simoniace, si solvat amico pecuniam datam, incurrat suspensionem, & quid de beneficio ita similiter obtento? Ex parte 11. tractat[u] 5. & Misc. resolut. 16.
•  
  PDF 194 56. An si quis suscipiat duos Ordines maiores eodem die, incurrat ipso facto suspensionem? Idem dicendum est, si suscipiat eodem die minores Ordines cum Subdiaconatu. Et an hoc intelligatur, non solum quando quis simeret duos Ordines eodem die naturali, sed etiam die iuris fictione canonica? Et an Episcopus possit simul Ordines minores cum Subdiaconatu conferre, ubi viguerit de hoc consuetudo ante Concilium Tridentinum? Ex p. 5. tract. 10. res. 36.
•  
  PDF 195 57. Quidam, relictis Ordinibus minoribus, Subdiaconatum recepit, quæritur, an suspensionem incurrerit, & inhabilitatem ad alios suscipiendos, & irregularitatem, si ministret in Ordine suscpeto? Ex part. 5. tract. 10. res. 47.
•  
  PDF 195 58. An Ordinatus per saltum incurrat ipso facto suspensionem? Et quamvis promotus per saltum sit impeditus ad superiores Ordines suscipiendos, an hoc impedimentum sit irregularitas; & si irregularitas sit, an illam Confessarius approbatus possit per Bullam dispensare? Et an cum promoto per saltum possit Episcopus dispensare, ut prætermissum Ordinem suscipiat, & in Ordine malè suscpeto ministret, & ad superiores ascendat? Et an Episcopus possit dispensare etiam post administrationem in male suscepto ...
•  
  PDF 196 59. An Ordinatus per saltum sit suspensus ab Ordinibus, quos legitime suscepit? Et an administrando in Ordine, quem per saltum suscepit, efficiatur irregularias? Ex p. 6. tr. 10. res. 28.
•  
  PDF 196 60. An qui ministrat in Ordinibus per saltum susceptis, indigeat Apostolica dispensatione, vel sufficiat Episcopalis? Et an hoc etiam procedat non solum in maioribus, sed etiam in minoribus Ordinibus? Et an Episcopus possit dispensare cum ministrante publice, & scienter in male suscepto Ordine, ut prætermissum suscipiat; & in male suscepto ministret? Ex part. 5. tract. 10. res. 29.
•  
  PDF 196 61. An qui durante matrimonio ignoranter suscepit Ordines, incurrat suspensionem? Et aliqua alia docentur circa præsentem quæstionem pro durante matrimonio, & soluto. Ex part. 5. tract. 10. resolut. 59.
•  
  PDF 196 62. An Sacerdos assistens matrimonio clandestino incurrat post Concilium Tridentinum suspensionem triennalem, de qua in cap. ult. § final. de Clandest. desponsat? Et an suspensus ab Officio, quia interfuit matrimonio clandestino, non sit suspensus à beneficio? Et notatur, quod vigore Concilij sess. 24. Cap. 1. de matrimon. Parochus, aut alius Sacerdos, etiam Regularis, qui ausus fuerit matrimonialiter coniungere, aut benedicere alienos Parochianos absque licentia proprij Parochi, ipso iure suspensus manet.
•  
  PDF 197 63. An Clericus suspensus ab Officiis Divinis, si illa audiat, peccet, sed non incurrat irregularitatem? Ex p. 5. tr. 10. res. 12.
•  
  PDF 197 64. An venatio sit Clericis licita, quia in cap. 1. de Clerici venat. Episcopis, Presbyteris, & Diaconis prohibitum est sub pœna suspensionis? Et an, si tamen raro fiat causa recreationis, non sit peccatum, & secus si frequens fiat? Ex part. 3. tract. 6. Misc. 2. res. 19.
•  
  PDF 197 65. An Clericus utens vestibus prohibitis incurrat suspensionem? Ex p. 5. tr. 10. res. 51.
•  
  PDF 197 66. An Clerici publicè concubinarij sint suspensi? Et an qui Ordines sucipit ab Episcopo notorio concubinario, aut fornicario, remaneat suspensus ab Ordinis executione? Ex p. 5. tr. 10. res. 49.
•  
  PDF 198 Tractatvs IV. De Interdicto.
•  
  PDF 198 1. An interdictum personale speciale possit fieri pro culpa veniali? Ex p. 5. tract. 10. res. 79, alias 78.
•  
  PDF 198 2. An interdictum personale generale possit fieri pro debito precuniario? Ex part. 5. tract. 10. resol. 80. alias 79.
•  
  PDF 198 3. Quale peccatum sit violare interdictum; Et an laicus non interdictus, si sine vi, aut scandalo audiat Officia Diuina, præsertim Missam in loco interdicto, peccet mortaliter? Ex part. 5. tract. 10. ex. res. 69. alias 68.
•  
  PDF 199 4. An in violatione interdicti detur paruitas materiæ? Ex p. 5. tr. 5. res. 59.
•  
  PDF 199 5. An sit peccatum mortale dicere Missam tempore interdicti, omissa vna circumstantia ex requisitis in cap. Alma mater, vt v. g. facere Sacrum apertis ianuis, &c? Ex p. 5. tr. 10. res. 66. alias 65.
•  
  PDF 199 6. An prohibitus celebrare in loco delicti, possit celebrare, v. g. in Ecclesia Patrum Capucinorum, vel Carmelitarum propè Vrbem existente? Ex part. 4. tr. 4. & Misc. res. 123.
•  
  PDF 200 7. An licitum sit celebrare coram personis interdictis? Sed difficultas est, si persona expelli non possit quid est faciendum? Ex part. 5. tract. 10. resol. 65. alias 64.
•  
  PDF 200 8. An deficiente Clerico, possit Sacerdos accipere laicum ad seruiendum Missæ? Et an in dicto casu possit celebrare cum duobus Ministris laicis? Ex p. 5. tr. 10. res. 88. alias 87.
•  
  PDF 200 9. An Sacerdotes, qui possunt in interdicto Missam dicere & Clerici diuinis Officiis assistere, possint etiam communicare absque celebratione. Ex p. 5. tr. 10. res. 83. alias 82.
•  
  PDF 201 10. An laici, quibus tempore interdicti licitum est in aliquibus diebus Missam audire, possint etiam Sacram Eucharistiam sumere? Et an, si tempore interdicti occurrat præceptum sumendi Eucharistiam, vt in Paschate Resurrectionis, poterit dari sæcularibus? Ex p. 5. tr. 10. res. 84. alias 83.
•  
  PDF 201 11. An tempore interdicti, quando celebrantur diuina Officia ex priuilegio per Festa Paschatum intelligantur tantum primi dies? Et an dicta Festa Paschatum accipienda sunt à primis Vesperis iuxta morem, quo Ecclesia solet Festiuitates inchoare? Adde Festum Paschatis posse sumi saltem à Gloria in excelsis Sacri diei Sabbathi. Et aliqua alia circa supradicta, & circa celebrationem festiuam Corporis Christi, & eius Octaua explanantur in prædeicto casu tempore interdicti. Ex p. tr. 10. res. 61.
•  
  PDF 202 12. An Clerici coniugati possint interesse diuinis Officiis tempore interdicti? Ex part. 5. tract. 10. res. 86. alias 85.
•  
  PDF 202 13. An qui habet duo domicilia, alterum in loco interdicto, & alterum in loco non interdicto, censeatur ipse interdictus? Ex part. 5. tract. 10. resolut. 71. alias 70.
•  
  PDF 202 14. An licitum sit alicui non interdicto audire Missam Sacerdotis interdicti personaliter? Ex part. 5. tract. 10. res. 64.
•  
  PDF 202 15. De pœna interdicti ab ingressu Ecclesiæ apposita ab Vrbano VIII. in Bulla contra non residentes. Et clare, & breuiter explicatur, quid importet dicta pœna. Et in prædicto casu quæritur, an si quis ita interdictus celebret intra Ecclesiam, fiat irregularis? Et quid, si tantum audiat Officia diuina? Et an Episcopus interdictus ab ingressu Ecclesiæ possit intra illam recipere Sacrmaneta? Et an possit in Ecclesia exercere actum iurisdictionis pro foro interno? Et inter alia alij decem casus cursum ad ...
•  
  PDF 203 16. An interdicto ab ingressu Ecclesiæ prohibeatur omnis ingressus? Et an saltem dum celebratur diuinum Officium, possit talis interdictus ibi orare loqui, disputare, & concionem audire? Ex part. 5. tract. 10. res. 73. alias 72.
•  
  PDF 203 17. An interdictus ab ingressu Ecclesiæ possit intra illam recipere Sacramenta? Ex part. 5. tract. 10. resol. 74. alias 73.
•  
  PDF 204 18. An interdictus ab ingressu Ecclesiæ possit in Cæmeterio Officia divina audire, & Missam celebrare? Ex p. 5. tr. 10. res. 76. alias 75.
•  
  PDF 204 19. An interdictus ab ingressu Ecclesiæ, si moriatur cum signis pœnitentiæ, sit absolvendus, ut possit sepeliri in loco sacro? Ex p. 5. tr. 10. res. 75. alias 74.
•  
  PDF 204 20. An in interdicto personali generali licita sit Ecclesiastica sepultura? Ex p. 5.tr. 10. res. 67. alias 66.
•  
  PDF 204 21. An qui tempore interdicti habent privilegium particulare assistendi Divinis Officiis, vel interessentes in diebus Paschatis, Pentecostes, &c. possint in loco sacro sepeliri? Ex p. 5. tr. 10. res. 68. alias 67.
•  
  PDF 205 22. An Episcopis possit suspendere interdictum? Ex p. 5. tr. 10. res. 70. alias 69.
•  
  PDF 205 23. An Confessarius possit tollere interdictum personale particulare sine reservatione latum post satisfactionem, vel satisfaciendi cautionem? Ex part. 5. tract. 10. res. 72. alias 71.
•  
  PDF 206 24. An interdicto Clero, intelligantur interdicti Religiosi? Et quid, si Religiosus habeat beneficium sæculare, v. g. Pastoratum, Canonicatum, &c. ita ut censeatur à suis segregatus? Et quid est dicendum, si censura feratur sub nomine Personarum Ecclesiasticarum; an comprehendantur Religiosi, etiam Conversi, Moniales, Novitij, & Eremitæ? Ex p. 5. tr. 10. res. 81. alias 80.
•  
  PDF 206 Tractatvs V. De Irregularitate, atque de eius Dispensatione.
•  
  PDF 206 1. An ad incurrendam irregularitatem, quæ culpa sequatur, sufficiat peccatum veniale? Et an Papa possit imponere irregularitatem purè ob peccatum veniale? Ex part. 4. tr. 4. & Misc. res. 41.
•  
  PDF 207 2. Ex occasione cuiusdam homicidij casualis fuit olim à me quæsitum. Vtrum ad irregularitatem ex delicto incurrendam requiratur culpa mortalis, ita ut negligentia venialis non sufficiat? Ex part. 2. tract. 16. & Misc. 2. resol. 18. alias 20.
•  
  PDF 207 3. An suspensio, interdictum, & irregularitas, &c. incurrantur propter culpam venialem? Ex p. 3. tract. 6. & Misc. 2. res. 51.
•  
  PDF 207 4. An irregularitas ex delicto incurratur , si delinquens noscat peccatum, sed ignorat ius positiuum prohibens sub dicta pœna irregularitatis? Ex p. 3. tract. 5. & Misc. 1. res. 67.
•  
  PDF 207 5. An quis incurrat irregularitatem, si committat aliquid quod sit iure naturæ prohibitum, vel homicidium, ignorans tamen esse prohibitum iure Ecclesiastico, aut saltem pœnam irregularitatis ei esse annexam? Ex part. 4. tr. 2. res. 36.
•  
  PDF 208 6. An ignorans alicui actui impositam esse irregularitatem excusetur ab illa? Idem dicendum est de pœna excommunicationis, suspensionis, & interdicti, etiamsi ignorantia sit vincibilis, dummodo non sit crassa, vel supina. Et docetur, quod irregularitas ex homicidio, vel mutilatione, licet videatur esse ex delicto, includit præcipuè defectum lenitatis, & ideò incurritur, licet occidens ignoret homicidio illam impositam esse, & hoc dubium est valdè notandum, quia quotidianum, & à paucis decisum. Ex p. 4. ...
•  
  PDF 209 7. An ignorans homicidio esse annexam irregularitatem excusetur ab illius incursione? Ex quo oritur hæc alia difficilis quæstio. An qui scienter accessit ad consanguineam uxoris suæ, ignorans tamen privationem petendi debitum esse ab Ecclesia ob hoc peccatum impositam, illam non incurrat, & sic non egeat dispensatione, ut à sua uxore petat debitum? Ex part. 9. tract. 7. & Misc. 2. resolut. 19.
•  
  PDF 209 8. An irregularitas incurratur in aliquo casu à iure non expresso? Et quid est dicendum, quando dubium est de iure, hoc est, an sit pro aliquo delicto commisso imposita à iure aliqua irregularitas; an tunc iudicandum sit non esse irregularitatem in eo casu constitutam? Ex part. 4. tr. 2. r. 80.
•  
  PDF 210 9. An communis opinio Doctorum possit introducere aliquam irregularitatem, etiam si clarè non sit expressa in iure? Idem censendum est de quibusdam censuris, v. g. suspensionis propter susceptionem Ordinis per saltum. Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 28.
•  
  PDF 210 10. An Episcopi incurrant irregularitatem, quæ fertur aliquo iure generali? Et an aliquo iure Episcopi excipiantur ab incurrendo excommunicationem, quamvis excipiantur ab incurrendo suspensionem, & interdictum, quæ iure generali feruntur, quæ sunt distincta ab irregularitate, & excommunicatione? Ex p. 4. tr. 2. res. 53.
•  
  PDF 210 11. An Episcopus incurrat irregularitatem, si concedat licentiam iudici laico exhumandi corpus occisi ab Ecclesia ad finem capiendi informationem de delicto in genere? & in §. vltimo huius Resolutionis invenies aliud pulchrum dubium notabile, & graue. Ex part. 4. tr. 2. res. 95.
•  
  PDF 211 12. An irregulares possint initiari prima Tonsura sine præuia dispensatione? Et qui infertur, an prima Tonsura sit Ordo? Ex p. 4. t. 2. res. 88.
•  
  PDF 211 13. An initiatus Ordinibus minoribus, & Sacris non suscepta Tonsura sit irregularis, & teneatur dictam Tonsuram sumere? Ex quo deducitur, an Tonsura sit Ordo? Ex p. 6. tr. 8. & Misc. 3. res. 29.
•  
  PDF 212 14. An excommunicatus, si sumat minores Ordines, efficiatur irregularis? Et quid, si suscipiat Ordinem sacrum? Ex quo sequitur, quod excommunicatus minori excommunicatione recipiens primam Tonsuram non est irregularis. Et an, qui in suspensione, & interdicto recipit Ordinem sacrum, fiat irregularis? Ex p. 9. tract. 7. & Misc. 2. res. 23.
•  
  PDF 212 15. An efficiatur irregularis, si quis recipiat Ordines furtiue, vt v. g. qui non examinatur, neque admissus suscipit Ordines, &c. Et quid est dicendum de aliis casibus sæpius in praxi occurrentibus, quos in §. penult. & vlt. huius Resolutionis discussos inueniens. Et an quando tempore Ordinationis Episcopi ferunt excommunicationem contra furtive, &c. Ordinationi se ingerentes, dicta irregularitas regulariter sit Papæ reseruata, ita ut Episcopus in ea dispensare non possit? Ex p. 4. tr. 2. res. 55.
•  
  PDF 213 16. an sit irregularis Latinus, si Ordinetur à Græco, vel Græcus, si ordinetur à latino? Et quid, si ordinetur ab Episcopo schismatico, non obstante instructione Clem. VIII. super ritibus Græcorum anno 1595? Ex p. 4. tract. 2. r. 54.
•  
  PDF 213 17. An suspensus ab Ordine incurrat irregularitatem, si ad Ordinem superiorem ascendat? Et docetur primum Sacrificium non æstimari actum illum celebrationis tunc ab Ordinatis. Et an Episcopus suspensus à Pontificalibus incurrat irregularitatem si Missam celebret cum apparatu Episcopali? Et an excommunicati, & suspensi, fiant irregulares, si exerceant ea, quæ pertinent ad iurisdictionem fori exterioris? Et quid, si Parochus excommunicatus matrimonio assistat, an incurrat irregularitatem? Et docetur ...
•  
  PDF 213 18. An suspensus ex Ordinatione ante legitimam ætatem, si canat Euangelium, & Epistolam in eadem Missa, incurrat irregularitatem? Et notatur, quod Sacerdos Ordinatione sua incurrens hanc suspensionem, non fit irregularis consecrando simul cum Ordinante, nec Diaconus tunc canens Euangelium. Ex part. 50. tract. 10. res. 37.
•  
  PDF 214 19. An Parochus, qui rebaptizavit sub conditione infantem expositum cum schedula de collato Baptismo, sit tanquam irregularis repellendus à Collatione eiusdem beneficij? Et resolutio huius quæstionis pendet ex ea, an illicitè baptizetur infans expositus cum schedula testificante illum fuisse baptizatum? Et quid si talis expositus fuisset inter Saracenos, aut Iudæos, etiam si haberet tale testimonium, aut schedulam testificantem esse baptizatum? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 87.
•  
  PDF 214 20. An rebaptizantes solemniter sub conditione incurrant irregularitatem? Ex part. 3. tract. 4. resolut. 9.
•  
  PDF 215 21. An rebaptizantes aliquem sub conditione sint irregulares? Et an infa[n]s ab Infidelibus captus, sit postea baptizandus sub conditione? Pro quo casu adducitur pulchrum dubium, & multa explanantur, quæ contingere possunt pro Baptismo in dicto casu, & aliis. Ex p. 3. tract. addit. r. 10.
•  
  PDF 216 22. An laicus celebrans Missa, & solemniter baptizans, vel sacramentaliter absolvens incurrat irregularitatem? Et an dicta irregularitate contracta à solis Clericis si non Sacerdotes confessiones audiant, &c. ut ascendant ad superiores Ordines solus Papa dispensare possit, in susceptis verò ut ministrent, proprius Episcopus? Et quid, si delictum occultum sit, an tunc Episcopus di[s]pensare possit ad vlteriores Ordines? Et an per Bullam Cruciatæ quoad vtrunque effectum hæc irregularitas tolli possit? Ex p. 4
•  
  PDF 216 23. An stando in opinione Doctorum asserentium laicum non posse in articulo mortis, absente Sacerdote, infirmum communicare; an inquam, si hoc faciat, incurrat irregularitatem? Et an si Subdiaconatus administrat Eucharistiam extra extremam necessitatem, irregularis maneat? Et an Diaconus ministrans Eucharistiam incurrat irregularitatem, si id faciat sine commissione Sacerdotis, & extra extremam, vel grauem necessitatem? Et an Diacono ex Officio competat Eucharistiæ dispensatio? Et quid de dispensatione ...
•  
  PDF 217 24. An incurrat irregularitatem is, qui sine Ordine requisito administrat alia Sacramenta, quam solennem Baptismum, & Sacrificium Missæ. Et supponitur quod irregularis efficitur, qui ministrat in Ordine, quem non habet. Sed limitatur primò ad Ordines sacros, nam si in Minoribus ministret etiam solenniter, non erit irregularis. Secundo, ut ministret scienter, & non ex ignorantia, putans bona fide se habere talem Ordinem. Tertio, ut ministret solemniter. Et quæritur, an supradicta irregularitas ...
•  
  PDF 219 25. An qui sine Ordine requisito administrat Sacramenta, sit irregularis? Et an laicus exercens actum Ordinis, v. g. sacramentaliter absolvens, &c. incurrat irregularitatem? Et in textu huius Resolutionis multi, & diuersi casus adducuntur pro praxi prædictarum quæstionum. Ex p. 4. tr. 2. res. 56.
•  
  PDF 219 26. An Clericus nondum Sacerdos, si excipiat alicuius confessionem, efficiatur irregularis? Et an in irregularitate exercendi Ordinem, quem non habet, possit Episcopus dispensare, ut utatur Ordine suscepto? Et quid, ut ascendat ad Ordines vlteriores, si delictum est occultum an post Concilium Tridentinum Episcopus possit dispensare? Ex p. 4. tr. 2. res. 91.
•  
  PDF 220 27. An Sacerdos, qui non habet licentiam confitendi, si excipiat alicuius confessionem, incurrat irregularitatem? Idem dicendum est, si talis Sacerdos administret Extremam Vnctionem. Ex p. 4. tr. 2. res. 89.
•  
  PDF 220 28. An Sacerdos excommunicatus, si excipiat confessiones, incurrat irregularitatem? Et an hoc procedat, quantumcumque excommunicatio, vel delictum sit occultum etiam si absolutio esset invalida ob culpam pœnitentis? Et an Sacerdos excommunicatus ex sola administratione Eucharistiæ, quamvis non celebret, incurrat irregularitatem? Ex p. 4. tr. 2. res. 90.
•  
  PDF 220 29. An Confessarius qui obligat pœnitentem ad confitendum delictum dignum morte, si iuridicè interrogetur, incurrat irregularitatem? Idem dicendum est, si illi consulat, ut consentiat sententiæ mortis iustæ, quam differre non potest nisi per iniustam appellationem. Et quid, si illi consulat omittere appellationem à iure concessam? Ex p. 4. tr. 2. res. 99.
•  
  PDF 220 30. An Confessarius, qui frangit Sigillum confessionis, sit irregularis? Et an laicus, qui sine necessitate confessionem secretam audit, fiat irregularis, si illam revelet? Ex part. 5. tr. 11. resolut.
•  
  PDF 221 31. An Clericus excommunicatus incurrat irregularitatem, si faciat coram se celebrare? Et multi alij casus pro diversis irregularitatibus adversus Maiolum deciduntur in textu huius Resolutionis. Ex p. 4. tract. 2. resolut. 57.
•  
  PDF 221 32. An suspensus à susceptione Sacramentorum incurrat irregularitatem suscipiendo illa? Ex p. 5. tract. 10. res. 26.
•  
  PDF 221 33. An in dubio, si incurrerit excommunicationem, ministrando quis Sacramenta, efficiatur irregularis? Ex p. 5. tr. 9. res. 94.
•  
  PDF 222 34. An suspensus ab Officio prædicandi irregularitatem incurrat, si concionetur saltem cum solemnitate? Idem dicendum est de excommunicato. Ex part. 5. tract. 10. res. 10.
•  
  PDF 222 35. An excimmunicatus recitando Horas canonicas, & dicendo Dominus vobiscum, incurrat irregularitatem? Et si non peccet mortaliter, an saltem peccet venialiter dicendo privatim Dominus vobiscum? Ex p. 4. tract. 2. resol. 94.
•  
  PDF 222 36. An excommunicatus recitando Horas Canonicas privatim & dicendo Dominus vobiscum, incurrat irregularitatem, vel peccet mortaliter? Ex p. 5. tract. 9. resol. 93.
•  
  PDF 222 37. An Clericus sodomita occultus sit suspensus, & si celebret, incurrat irreggularitatem? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 69.
•  
  PDF 223 38. Canonicus mihi coniunctissimus, literis ad me missis, scire volebat: Vtrum Sacerdos Beneficiarius exercens per multos annos crimen sodomiticum cum fæmina, occulte tamen & sine scandalo, incurrerit irregularitatem, & pœnas Extravag. Pij. V. Et an doctrina dictæ quæstionis procedat in omninus aliis criminibus, quibus à iure infamia annexa est, ut sunt periurium in iudicio, simonia, usuræ usurarum, sacrilegium, duellum, hæresis, eiusque favor, crimen lasæ Maiestatis, percussio hostilis Cardinalium, ...
•  
  PDF 223 39. An irregularitas orta ex infamia iuris contrahatur, si crimen est occultum? Et an Simonia in Ordine, & beneficio, si occulta sit, inducat irregularitatem? Et an Sacerdos publicus concubinarius, vel adulterus post peractam pœnitentiam, & emendationem publicam vitæ sine dispensatione celebrare possit? quia ex infamia facti non oritur irregularitas? Et docetur Clericos concubinarios notorios suspensionem ab Officio contrahere, sed suspensionem istam consuetudine contraria ablatam esse. Ex p. 4. tract. 2.
•  
  PDF 223 40. An irregularitas incurratur à pueris ante pubertatis annum? Ex p. 4. tr. 2. res. 67.
•  
  PDF 224 41. Olim hoc facti genus mihi propositum fuit: Vir Nobilis accepit in domum suam quemdam infantem expositum in Hospitali; modo cum sit adolescens bonæ indolis, vult illum ad sacros Ordines promovere; quæritur, an iste sit irregularis propter periculum illegitimatis, ita ut egeat dispensatione? Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 22.
•  
  PDF 224 42. An expositi censendi sint irregulares, & sint baptizandi? Et si infans inveniatur sine schedula, de Baptismo testante, & puer ex colore, & ætate videtur infans natus ante mensem an in tali casu sit etiam cum conditione baptizandus? Et quid, si puer expositus fuisset inter Infideles, etiam si habeat Chartam testantem de Baptismo? Et an peccet mortaliter, si quis non baptizatum baptizet sub conditione? Ex p. 3. tr. addit. res. 6.
•  
  PDF 225 43. An expositi dicantur irregulares? Ex p. 4. tr. 2. res. 58.
•  
  PDF 225 44. An dubius, si quis sit illegitimus, debeat censeri irregularis? Et alij quatuor casus in corpore huius Resolutionis circa illegitimitatem explanantur ad incurrendam, vel non incurrendam irregularitatem. Ex p. 4. tract. 2. resolut. 59.
•  
  PDF 226 45. An filius natus ex Patre catholico, qui postea in hæresim incidit, & in ea mortuus est, vel etiam si pœnituerit, brachio sæculari traditus est, an inquam, in his casibus filius incurrat irregularitatem saltem ex infamia? Ex p. 4. tr. 2. res. 45.
•  
  PDF 226 46. An filij Hæreticorum, qui combusti sunt, sed signa contritionis dederunt, sint hoc non obstante, irregulares? Et supponitur filios, nepotes Hæreticorum, & eos, qui Hæreticis faverunt, vel receperunt, irregulares esse, & inhabiles ad beneficia, & officia publica, si per viam virilem descendunt, si verò via fæminæa filios, non nepotes. Et an saltem incurrant aliam irregularitatem, nempe ex infamia? Et notatur, quod non sunt inhabiles desce[n]de[n]tes prædictorum morientium absque emendatione, si nati ...
•  
  PDF 227 47. An filij Sarracenorum, Paganorum, Iudæorum, &c. sint irregulares? Et difficultas verò consistit, quanto tempore sit iudicandus aliquis Neophitus, ut ratione irregularitatis non possit etiam minores Ordines recipere, an post decem annos à suo Baptismo non sit amplius irregularis? Et in tali casu notatur quod non dispensatur in irregularitate, sed declaratur irregularitatem cessasse. Ex p. 4. tr. 2. res. 50.
•  
  PDF 227 48. An fictè negans fidem ab eo apostatando sive spontè, sive timore ductus incurrat irregularitatem? Et si crimen notorium sit, an incurrat irregularitatem ex infamia non verò si sit occultum? Ex part. 4. tract. 2. resolut. 49.
•  
  PDF 227 49. An Hæreticus occultus incurrat irregularitatem? Et an Hæreticus occultus post impetratam absolutionem possit sine vlla dispensatione, & metu irregularitatis celebrare? Ex p. 4. tract. 2. res. 46.
•  
  PDF 228 50. An suspecti de hæresi sint irregulares? Et an Clericus qui lapsus est in hæresim possit post pœnitentiam & abiurationem exercere susceptos Ordines dummodò obtineat dispensationem saltem ab Episcopo? Et an prohibitum sit Inquisitori Generali Hispaniarum, ut non possit cum Sacerdotibus hæreticis pœnitentibus dispensare ut Missam celebrent? Ex p. 4. tract. 2. res. 48.
•  
  PDF 228 51. An qui de hæresi suspecti coguntur per Inquisitores abiurare de vehementi, incurrant irregularitatem? Ex part. 4. tract. 2. res. 47.
•  
  PDF 228 52. An Hæreticorum fautores, receptatores, & defensores, &c. incurrant irregularitatem? Ex p. 4. tract. 2. res. 44.
•  
  PDF 229 53. An Clericus qui lapsus est in hæresim, possit exercere susceptos Ordines? Et notatur quem ob suspicionem hæresis ex qua consurgit infamia, irregularem fieri. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 38.
•  
  PDF 229 54. An Episcopus possit ordinare & dimissorias concedere filio alicuius satellitis, vel publicæ meretricis. Et latè de irregularitate ex infamia. Et supponitur satellites esse irregulares? Et quid si supradicta meretrix fuerit coniugata? Et quid de filio carnificis. Idem dicendu[m] est de filiis, quorum patres fuerunt publicè flagellis cæsi. Et an damnati ad triremes sint irregulares? Et quid de eoru[m] filiis? Et an Histriones, & Officium carnificum, macellariorum, lictorum, & similium sint officia ...
•  
  PDF 231 55. An damnatus ad triremes efficiatur irregularis? Idem est de pœna infamiæ? Ex part. 4. tract. 2. resolut. 83.
•  
  PDF 231 56. An Æthiopes sint irregulares? Ex p. 4. tract. 2. res. 84.
•  
  PDF 231 57. An servi sint irregulares? Et an si Episcopus alterius servum scienter ordinaverit absente, vel ignorante Domino servus fiat liber, & Episcopus duplicatum Domino pretium reddere teneatur? Et an servus si sciente, vel non contradicente Domino Ordines recipiat, fiat liber? Ex p. 7. tr. 7. res. 54. alias 53.
•  
  PDF 232 58. An qui cedit bonis, fiat irregularis? Et quid si cessio sit ignominiosa? Et inter alia, quæ pro irregularitate ex infamia docentur tandem advertitur quod ictus fustium per se non infamat, nisi quando ex causa famosa quis fustibus creditur, neque enim omne turpe factum infamat, sed id solum turpe famosum quod ius notat. Ex p. 7. tract. 8. resolut. 22.
•  
  PDF 232 59. An qui laqueo se suspendit & impeditus ab aliis non moritur, maneat irregularis? Ex part. 4. tract. 2. resolut. 76.
•  
  PDF 232 60. An Dæmoniaci, Energumeni, & Arreptites sint irregulares, si omninò à vexatione Dæmonis liberati sunt? Et notatur, quod Dæmoniacus post Ordines susceptos illis abstinere debet; ubi tamen curati fuerint in iudicio Episcopi, & unius anni spatio liberi poterunt sua officia repetere. Et quid est dicendum de amentibus, etiam si amentia non sit perpetua, sed ad tempus? Et an in hac irregularitate possit Episcopus dispensare non solum ad utendum Ordinibus susceptis, sed etiam ad alios suscipiendos? ...
•  
  PDF 234 61. An mulier quæ erumpente ipsa natura in masculum transivit, possit Sacris Ordinibus initiari inconsulto Summo Pontifice? Et quid de Hermaphrodito, in quo prævalet sexus virilis? Et an ordinatus sub prævalente virili sexu, si postea fæmineus prævaleat & de facto proferat verba Consecrationis panis, & vini, supra debitam materiam validè consecraret? Ex p. 10. tract. 13. & Misc. 3. res. 36.
•  
  PDF 234 62. An qui habet in manu sex digitos coniunctos vel diversos, si non habet impedimentum in usum membri sit irregularis? Et an hoc arbitrio Episcopi relinquendum sit, si hæc deformitas inducat irregularitatem? Ex part. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 61.
•  
  PDF 235 63. Quis in rixa præscindit alteri digitum, quæritur, an sit irregularis? Et quid est dicendum de illo qui alteri abscindit auriculam, dentem, nasum, testiculos, vel mammillam fæminæ, an incurrat irregularitatem? Et notatur posse contingere quod quis efficiat alium irregularem, & ipse non maneat irregularis & è contra, & pro praxi adducuntur duo casus? Ex part. 2. tract. 15. & Misc. 1. resolut. 20.
•  
  PDF 235 64. An qui mutilavit alterius pollicem, sit irregularis? Et quid dicendum est de illo qui alteri abscindit auriculam, id est cartilaginem, ungues, dentes, testiculos, barbam, capillos, labia, vel mammillam fæminæ; vel qui excæcat hominem eum privando solo visu, non autem illi oculum extrahendo, & tandem qui non abscindit, sed tantum debilitat membrum & reddit illud inutile? Ex p. 4. tr. 2. res. 26.
•  
  PDF 236 65. An si quis culpa sua ab alio fuit mutilatus etiam si membrum sit occultum, & non impediat usum Ordinis sit irregularis? Et an ille, qui sibi spontè membrum vel membri partem v. g. digitum vel partem digiti ex indignatione vel impatientia abscidit, sit irregularis, etiam si ex tali abscissione non oriatur notabilis deformitas vel impedimentum ad celebrandum? Ex part. 4. tract. 2. resol. 60.
•  
  PDF 236 66. An abscissio alicuius membri facta invito inducat ipsi patienti irregularitatem etiam si id ob culpam passus sit? Et an testiculorum abscissio etiam voluntaria inducat irregularitatem? Et notatur, quod abscissio digitorum, & cartilaginis auris, nasi & testiculorum inducit irregularitatem. Etiamque docetur quod licet qui alterum castrat, non sit irregularis, tamen qui se ipsum castrat aut se castrare pemittit, est irregularis? Ex p. 9. tract. 7. & Misc. 2. res. 21.
•  
  PDF 237 67. An qui testiculos abscindi fecerit causa vocis retinendæ, sit irregularis? Et an voluntariè Eunuchi sint irregulares, id est permittentes se castrare ob quamcumque causam excepta causa necessitatis ob ægritudiem? Et an si abscissio integri membri sit occulta, possit Episcopus dispensare? Idem est si abscissio casu contigerit ex propria culpa, dummodò occulta sit culpa, tametsi abscissio sit notoria. Ex p. 10. tr. 13. & Misc. 4. res. 11.
•  
  PDF 237 68. An Eunuchus, qui occultè, sed spontè se fecit castrare, sit ab Episcopo dispensabilis pro irregularitate ut ad Sacros Ordines promoveatur? Ex p. 10. tract. 13. & Misc. 3. res. 28.
•  
  PDF 238 69. An consulens ad mutilandum aliquem sit irregularis? Et notatur quod non erit irregularis qui dedit consilium mutilationis quem non potuit aliter ab homicidio averterte? Ex p. 4. tract. 2. res. 18.
•  
  PDF 238 70. An mandans aliquem verberari modo cauto, & prudenti & cum ministro fideli, & ille occidatur incurrat irregularitatem? Ex p. 4. tract. 2. res. 19.
•  
  PDF 238 71. Clericus olim chirurgus secundum artis præcepta exercuit suam artem cum quodam infirmo qui tamen mortuus est, quæsivit à me, an inciderit in irregularitatem? Et docetur Clericis non esse simpliciter interdictum Medicinæ exercitium aut etiam Chirurgiæ, modo fiat citra incisionem & adustionem; undè non fiant irregulares ex eo exercitio. Et aliqua observantur circa prohibitionem combustionis & incisionis pro Subdiaconis, Diaconis, & Sacerdotibus & Clericis aliis, etiam si sint Beneficiati. ...
•  
  PDF 239 72. An Clericus in Sacris exercens Chirurgiam per incisionem vel adustionem sit irregularis morte sequuta, licet adhibeat necessariam diligentiam & explicatur cap. tua nos de homicidio? Et an Monachis & Clericis in Sacris non prohibeatur illa actio in extrema necessitate, quando non est alius Chirurgus, velut est in tempore pestis; Et an si illam operaretur quis extra extremam necessitatem cum ignorantia invincilibili huius prohibitionis incurrat irregualritatem? Et alij casus circa hoc explanantur. ...
•  
  PDF 240 73. An venæ sectio sit Religiosis, & Clericis in Sacris prohibita, ita ut incurrant irregularitatem latam in cap. tua nos, si ex tali sectione sequuta sit mors? Et an Clerici in Minoribus, quamvis habeant beneficium, possint exercere Medicinam, & chirurgiam abscindendo, & adurendo secundum artem? Idem est dicendum de Religiosis, si non adsint Subdiaconi. Et quid, si sint Sacerdotes? Et an liceat Clerico perito Medico dare Consilium, quod fiat minutio sanguinis, dummodo per seipsum non faciat dictam ...
•  
  PDF 240 74. An Medicus effectus Sacerdos possit sine peccato mortali exercere artem Medicinæ? Et an Sacerdos, & Religiosus liberentur à peccato, si hoc Officium citra mortis periculum exerceant causa pietatis, ac proinde gratis circa personas miserabiles, vel cognatas? Et an interdictum sit Clericis, & Religiosis exercitium Medicinæ? Et an si exerceatur per incisionem, vel adustionem, inducat irregularitatem, morte sequuta, si debita diligentia apposita est? Ex p. 10. tr. 11. & Misc. 1. res. 49.
•  
  PDF 241 75. An quis incurrat irregularitatem, si volvat, v. g. infirmum, si cibum ei exhibeat, & similia faciat, ex quibus sequatur mors, aut eius acceleratio? Et infertur Sacerdotes, & Religiosos posse servire infirmis, etiam constitutis in ultimo vitæ, & eos volvere in lecto, & reliqua exhibere cum prudentia absque metu irregularitatis. Ex p. 5. tr. 3. res. 117.
•  
  PDF 241 76. An Clerici in Sacris, & Beneficiarij assistentes quando reus in patibulo suspenditur, incurrant irregularitatem, & peccent mortaliter? Idem est dicendum de Religiosis. Ex part. 4. tr. 2. res. 35.
•  
  PDF 241 77. An Sacerdotes ducentes reum ad furcam incurrant irregularitatem hortando illum, ut scalam ascendat, vel accelerando executionem iustitiæ etiam notabiliter? Et aliqua alia circa hunc actum explanantur, in quo non incurrunt irregularitatem ex defectu lenitatis nisi tantum ministri iustitiæ, & non alij. Et tandem notatur Sacerdotes posse sine periculo irregularitatis ministrare infirmis, vertere eos ex latere ad latus; vel transmutare de lecto ad lectum, vel eis potum, aut cibum porrigere, licet ex ...
•  
  PDF 242 78. An Confessarius, & Responsor casuum conscientiæ sit irregularis, si interrogatus à iudice, an sit obligatus ad occidendum reum, respondeat esse obligatum? Et an sit irregularis ille, qui detegit malefactorem, vel clamat esse latronem, ut comprehendatur, nisi quando qui manifestat, esset accusator, vel testis necessarius ad cognitionem causæ, vel hoc faceret, ut minister iustitiæ? Ex part. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 81. alias 80.
•  
  PDF 243 79. An irregularitatem ex defectu lenitatis incurrant tantum ministri iustitiæ, & non alij. Ex part. 3. tr. addit. res. 15.
•  
  PDF 243 80. Carnifex super patibulum existimabat iam reum expirasse, sed unus ex adstantibus dixit, vivit, unde ipse denuo pedibus collum calcavit, & reus mortuus est, quæsierunt, an in tali casu ille irregularitatem incurrerit, & an per Episcopum sit dispensalbilis? Ex part. 8. tr. 7. & Misc. res. 61.
•  
  PDF 244 81. An Ecclesiastici committentes iudici laico in particulari casum alicuius rei dignum morte, si sequatur, incurrant irregularitatem? Et an hoc procedat, etiamsi in communi Ecclesiastici iurisdictionem temporalem habentes dicant iudici, cui causas committunt, ut contra malefactores invigilet? Ex p. 4. tr. 2. res. 78.
•  
  PDF 244 82. An Clerici, & laici incurrant irregularitatem, si accusent in causa criminali cum protestatione, quando tantum agitur non de damno illato illis, sed eorum consanguineis? Et an accusator excusetur ab irregularitate, quando accuset ob læsionem factam in propria persona, aut in propriis bonis; vel ob læsionem factam eis, qui sunt ipsi commissi, si ante sententiam protestetur se non accusare ad vindictam? Idem dicendum est de accusante eum, qui dedit damnum Ecclesiæ, vel suis subditis. Et an quando ...
•  
  PDF 244 83. An protestatio liberet ab irregularitate, si ficto animo efficiatur, & sequatur mors? Et an laici, facta dicta protestatione incurrant irregularitatem, si non fiat simul cum ipsa accusatione, sed postea coram iudice ante prolationem sententiæ, & non solum quando accusat, sed etiam quando reum retinet, & iudici tradidit? Et an Clericus consulens alteri, ut accuset in casu permisso cum protestatione, incurrat irregularitaten? Ex part. 4. tr. 2. res. 75.
•  
  PDF 245 84. An ferens testimonium in fauorem rei incurrat irregularitatem, si ob id sequatur mors accusatoris? Et quid est dicendum, si testis sit Clericus an in fauorem rei possit testari de licentia Episcopi vel eius Vicarij? Ex p. 4. tr. 2. res. 96.
•  
  PDF 245 85. An testis præcepto iudicis obligatus vel graui metu coactus & in casibus, quibus iure naturali tenetur testificari, incurrat irregularitatem si mors alterius sequatur? Ex p. 4. tract. 2. res. 31.
•  
  PDF 245 86. An Aduocatus qui reum defendit incurrat irregularitatem, si sequatur mors accusatoris? Ex p. 4. tract. 2. r. 34.
•  
  PDF 246 87. An Aduocatus, & testes in causa sanguinis incurrant irreg[u]laritatem si prætermittant protestationem eo modo, quo facit accusator? Ex part. 4. tract. 2. resolut. 32.
•  
  PDF 246 88. Dubia circa quandam irregularitatem. Et quæritur, quod in casu proposito in textu huius resolutionis incurrens irregularitatem ex defectu lenitatis, an possit Episcopus, vel Confessarius Regularis priuilegiatus in ea dispensare? Et an si Episcopus, & Confessarius Regularis nollent opinionem affirmatiuam ad praxim deducere, possit consulens confugere, ad Sacram Pœnitentiariam pro dispensatione? Ex p. 11. tract. 2. & Misc. 2. res. 63.
•  
  PDF 247 89. Iudex pronunciauit sententiam condemnatoriam ad furcam qui postea ex gratia Principis fuit à morte liberatus, quæritur an adhuc sit irregularis, ita ut non possit ordinari absque dispensatione Pontificis? Idem est, si quando reus duceretur ad patibulum esset extractus è manibus satellitum & sic mortem euaderet. Et quid, si à Carnifice suspensus fuisset, & casu laqueus rumperetur, si propter hoc Gratiam à Principe reciperet? Et an Clericus habens iurisdictionem temporalem fiat irregularis ex eo ...
•  
  PDF 248 Subsequitur sub hoc, eodemque numero huius Res. 89. eadem quæstio, videlicet. An Iudex proferens sententiam sanguinis, & eius ministri iustitiæ in ea cooperantes, si mors ex aliquo casu postea sequuta non fuerit, incidant, hoc non obstante, in irregularitatem? Et deducitur, quod quando versamur in dubio iuris in aliquo casu, quis non tenetur se habere pro irregulari? Ex p. 12. tract. 3. & Misc. res. 5.
•  
  PDF 251 90. An Consiliarij Principum ut v. g. Regentes, & Præsidentes, Magistri, Rationales, &c. sint irregulares, ita ut sine dispensatione ordinari non possint? Et docetur Iudices, & Officiales Episcoporum, & administratores rerum Ecclesiasticarum; imò & rerum piarum quamuis sæcularium, ut sunt res personarum miserabilium, ordinari posse. Et an obligatus ad ratiocinia possit ordinari ante rationem redditam, etiam deserto Officio, & quid si fideiussores reddant? Et quid est dicendum ante delicti pecuniarij ...
•  
  PDF 251 91. An si Clericus in bello iusto incitet ad aliquem determinatè occidendum, sit irregularis? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 98.
•  
  PDF 251 92. An Clerici exhortantes in bello iusto, ut hostes occidantur incurrant irregularitatem? Ex p. 9. tr. & Misc. 4. res. 7.
•  
  PDF 252 93. An Clerici, qui in gravi necessitate pugnant in bello, incurrant irregularitatem? Et quid sentiendum est de Clericis de licentia Summi Pontificis bello assistentibus? Et notatur, quod licet in casibus, in quibus Clerici in bello iusto pugnando lethaliter peccent, non sunt irregulares, esto in eo bello aliqui interficiantur, aut mutilentur. Ex p. 6. tr. 4 res. 38.
•  
  PDF 252 94. An si Clericus ex licentia Summi Pontificis pugnet in bello, si aliquem occidat incurrat irregularitatem? Ex p. 9. tract. 9. & Misc. 4. res. 6.
•  
  PDF 253 95. An Clerici in casibus, in quibus licitè possint pugnare occidendo hostes, incurrant irregularitatem? Et notatur quod in bello iusto ad cuius felicem exitum non est necessaria pugna Clerici, si Clericus pugnat, peccat graviter, non tamen est irregularis, nisi ipse hominem occidat, aut mutilet, quamvis aliquem feriat, & alij socij hostem occidant. Ex p. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 8.
•  
  PDF 253 96. An Clerici bello assistentes pro spirituali Militum auxilio si illos in conflictu incitent ad præliandum, incurrant irregularitatem? Et utrum sit necessaria licentia Prælati ad assistendum in exercitu absque irregularitate? Ex p. 6. tr. 4. res. 39.
•  
  PDF 253 97. An qui vendit arma, vel tribuit, aut mutuat illa ad bellum iustum, incurrat irregularitatem? Et quid, si præbeat arma offensiva in ipso conflictu belli, & quamvis sit Clericus in Sacris? Ex p. 4. tr. 2. res. 28.
•  
  PDF 254 98. Excusantur aliquæ irregualritates in bello iniusto. Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 8.
•  
  PDF 254 99. An Milites pugnando in bello iniusto, si aliquem non occidant, remaneant tamen irregulares? Et quid de custodientibus pugnantium sarcinas? Et an militantes in bello iusto aggressivo non sint irregulares, modo suis manibus sanguinem non fundant, si alij mutilant, vel oddicunt? Ex p. 4. tr. 2. res. 27.
•  
  PDF 255 100. An Milites in bello iusto, si occidant alios ad defendendam propriam vitam cum moderamine inculpatæ tutelæ, incurrant irregularitatem? Et quid est dicendum de mandantibus cooperantibus, animantibus, subministrantibus arma &c. si bellum iniustum est aggressivum? Et quid, si bellum defensivum sit iustum, & licitum, an Milites etiamsi occidant, non sint irregulares? Et an sint irregulares exhortantes Milites in bello iusto, ut strenuè se gerant, vel qui illis vendunt, vel donant arma, &c. Ex p. 4. tr. 2.
•  
  PDF 255 101. An qui pugnant in bello iusto si dubitant, an occiderint, vel mutilaverint, debeant se iudicare irregulares? Ex p. 4. tr. 2. res. 30.
•  
  PDF 256 102. An in dubio facti circa homicidium censendum sit quis irregularis? Et an doctrina prædicta quæstionis non extendatur ad dubium mutilationis, homicidij iusti v. g. in bello iusto, commissi, & in aliquibus casibus dubiis pro quibus concluditur, quod in omnibus dubiis iuris, vel facti nunquam incurritur irregularitas, nisi in dubio facti homicidij prohibiti? Ex part. 3. tract. 5. & Misc. 1. resolut. 72.
•  
  PDF 256 103. An in dubio facti non solum in causa homicidij, sed etia[m] in aliis casibus, quis censendus sit irregularis? Et quid in dubio homicidij iusti commissi, ut in bello iusto? Et infertur dubium, an mutilaverit, non esse irregularem? Ex p. 4. tr. 2. res. 52.
•  
  PDF 257 104. An in dubio facti censendus sit quis irregularis si agatur de homicidio? Ex part. 8. tract. 7. & Misc. resolut. 6.
•  
  PDF 258 105. An si quis maneat dubius, an suum consilium influxerit ad homicidium factum, debeat se reputare irregularem? Et in dicto casu, an standum sit dictis ipsius consulti ita ut, si dicat se motum non fuisse per consilium consulens maneat liber ab irregularitate? Ex part. 4. tract. 2. resol. 25.
•  
  PDF 258 106. An dubius si mandatum suum, aut consilium influxerit in homicidium debeat se irregularem existimare? Et docetur non esse irregularem, qui non potuit dissuadere fœminæ abortum, cuius consilio ipse prius author fuerit? Ex part. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 42.
•  
  PDF 259 107. Quidam consilium dedit cuidam qui iam determinatus erat Petrum occidere, sed ex dicto consilio citius occidit, quæritur, an incurrerit irregularitatem? Et infertur non incidere in casum reservatum, si quis dedit consilium ad homicidium alicui parato homicidium facere, licet ex illo consilio postea libentius, & citius homicidium commiserit? Ex part. 8. tr. 7. & Misc. res. 92.
•  
  PDF 259 108. An detur parvitas materiæ excusans ab incursione irregularitatis propter accelerationem homicidij ex delicto? Et notatur, quod qui alium inebriat, non est irregularis, quamvis illa deindè ebrius alium occidat, aut mutilet, nisi prævideat illud periculum? Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 49.
•  
  PDF 260 109. An si Paulus consulat, quod homicidium, quod Petrus vult hodie committere, cras committat, sit irregularis? Et sequitur in eventibus, in quibus non pecco suadendo, neque teneor ad restitutionem. Et notatur, quod irregularis es, si consulas, tuisque rationibus persuadeas homicidium, vel mutilationem; debet tamen consilium influere, alias non eris illius causa. Sed si dubius es, an consilium influxerit, teneris te irregularem reputare. Et an Clericus incurrat irregularitatem, si existens in Exercitu ...
•  
  PDF 261 110. Quis consilio Petri aufugit in quadam obsidione, è castris, qui captus postea suspensus fuit, quæritur, an Petrus incurrerit irregularitatem? Et ex doctrina huius difficultatis alij casus inferuntur ad incurrendam, vel non incurrendam irregularitatem ex consilio. Ex p. 7. tract. 10. & Misc. 1. res. 30.
•  
  PDF 261 111. Ex Gallia per literas interrogatus fui de hoc casu. An Titius contraxerit irregularitatem dum consuluit Petro ut ad duellum vocaret Paulum, si Paulus postea interfecit in duello Petrum? Et notatur quod qui assistunt homicidæ si faciliorem faciant occisionem sua præsentia, etiam si nihil aliud conferunt, sunt irregulares. Et quid, si Pater, filius, consanguineus, aut etiam intimus amicus, qui alterum comitantur, an incurrant irregularitatem ex occisione adversarij? Et docetur adulterum, ...
•  
  PDF 263 112. An quis incurrat irregularitatem, quando alteri consilium dedit ut, v. g. intret in duellum vel occidat inimicum, & is, cui dedit consilium occisus est? Idem est dicendum de mutilatione? Ex part. 4. tract. 2. resol. 12.
•  
  PDF 263 113. Quidam mandavit Petro, ut occideret Caium, non præcogitando aliquid de morte Petri, & verisimiliter credere poterat non esse sequuturam; quia Caius longè debilior erat Petro. Accidit verò, his non obstantibus, quod Caius occidit Petrum. Interrogatus fui, an mandans incurrerit irregularitatem, ita ut non possit amplius ministrate. quia iam erat sacris Ordinibus insignitus? Et an in supradicto casu Episcopus possit dispensare virtute Concilij Tridentini sess. 24. c. 6. Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 17
•  
  PDF 264 114. An mandans homicidium ad vitanda[m] irregularitatem, non solum teneatur revocare mandatum, sed monere occidendo, ut caveat; & quid de consulente? Et quid, si bona fide consulens putabat sufficere tantum revocationem solam, an erit irregularis, si homicidium sequatur? Et notatur, quod si mandatarius occidatur, mandantem manere irregularem. Ex p. 4. tract. 2. resol. 14.
•  
  PDF 264 115. An, qui homicidium suo nomine factum postea ratum habuit, incurrat irregularitatem? Ex part. 4. tr. 2. res. 13.
•  
  PDF 265 116. An si intimus amicus bono animo associavit aliquem, ne in rixa periclitetur, incurrat irregularitatem, si amicus inimicum occidat? Idem est dicendum de Patre, filio, &c. Ex p. 4. tr. 2. res. 17.
•  
  PDF 265 117. In quadam civitate huius Regni plures non ex consilio, sed ex rixa subdito contingente percusserunt aliquem, sed unus tantum percussit vulnere lethali, ex quo mortuus est, & cognitus fuit iste percussor; quæsierunt postea à multis Theologis, an omnes incurrerint irregularitatem, vel solus ille, qui mortale vulnus inflixit? Ex p. 2. tract. 15. & Misc. 1. res. 18.
•  
  PDF 265 118. An si inter multos sit dubium, quis ex illis occiderit, omnes remaneant irregulares? Et quid, si sciatur occisor? Et notatur, quod si quis alios comitetur, & nihil omnino per se faciat, ne causa sit, cur homicidium hic, & nunc fiat, id est, cum his circunstantiis celerius, acrius, animosius, audacius, &c. non est irregularis. Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 20.
•  
  PDF 265 119. Quando non incurratur irregularitas ex homicidio debito? Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 24.
•  
  PDF 267 120. Vtrum, qui tradidit arma Titio, quibus Caium occidit, sit irregularis? Ex p. 4. tr. 2. res. 11.
•  
  PDF 267 121. Quæ negligentia requiratur, ut per homicidium casuale ex ea consequens, efficiatur quis irregularis? Et docetur Clericos esse irregulares ex oppressione filiorum, si ipsis procurantibus, aut studiosè negligentibus fuerunt oppressi. Ex p. 4. tr. 2. res. 21.
•  
  PDF 268 122. An incurratur irregularitas ob homicidium casuale, quando factum fuit dando operam rei illicitæ, etiamsi adhibita fuerit debita diligentia? Ex p. 4. tr. 2. resol. 20.
•  
  PDF 268 123. An adulter irregularis fiat, si maritus cognito adulterio interficiat uxorem? Ex part. 4. tract. 2. res. 1.
•  
  PDF 268 124. An adulter efficiatur irregularis, si maritum aggressorem, causa necessariæ defensionis occidat? Et ex doctrina huius quæstionis alij quatuor casus inferuntur, in quibus est dubium, an incurratur, vel non incurratur irregularitas. Ex p. 4. tr. 2. res.
•  
  PDF 269 125. Quis interfecit adulterum inventum cum uxore, postea vult Ordinibus initiari; quæritur, an egeat dispensatione pro irregularitate ex illo homicidio contracta? Et docetur quod licitum est Patri, marito, & fratri occidere filiam, uxorem, & sorore, & adulterum cum eis commistum. Et deducitur, quod non est compellendus ad Sedem Apostolicam ire, qui Clericum cum vxore, matre, sorore, vel filia propria turpiter incentum manus iniecerit violentas. Et infertur peccare semper mortaliter, contra iustitiam ...
•  
  PDF 270 126. An si Clericus vel Religiosus aggressus occidat invasorem præter peccatum mortale incurrat irregularitatem si fugere possit? Et an in hoc casu non peccet contra iustitiam sed contra charitatem tantum? Et advertitur, quod in prædicto casu nihil est distinguendum inter Clericum, & laicum, ubi uterque ad occisionem iustam æquali premente necessitate, si aliquem occidit, &c. Ex p. 11. tract. 6. & Misc. 6. res. 29.
•  
  PDF 271 127. An quis efficiatur irregularis si fugiendo potuit mortem evadere & maluit invasorem occidere? Et quid si aliquis aggressori alapam dedit, aut iniuriosum verbum dixit, aut cum eius uxore inventus est, an si in talibus casibus aggressus potest fugere, possit licitè se defendere, occidendo, & non incurrat irregularitatem? Et an Clericus incurrat irregularitatem occidendo invasorem, so non fugiat, cum possit? Idem est dicendum de Religioso, & homine infimæ notæ. Et quid verò, si in aliquo casu etiam ...
•  
  PDF 272 128. Quidam Vir Nobilis occidit Titium cum moderamine tamen inculpatæ tutelæ, sed poterat fugiendo vitam servare. Modo pœnitentia ductus vult Sacros Ordines suscipere, quæsivit à me, an propter illud homicidium incurrerit irregularitatem, it aut egeat dispensatione? Et quid est dicendum, quando præcesserit culpa ex parte eius, qui fugere cogitur, ut si ille dedit alteri alapam, vel iniuriosum verbum dixit, vel cum vxore inventus est, aut pallium tollere est aggressus, &c. Ex p. 2. tract. 15. & Misc. 1.
•  
  PDF 272 129. An sit irregularis qui occidit invasorem, ne graviter vulneretur? Et an qui verbis vel factis iniuriando aliquem dedit occasionem rixæ, si illum occidat cum moderamine inculpatæ tutelæ, incurrat irregularitatem? Ex p. 4. tract. 2. res. 6.
•  
  PDF 272 130. An qui alterum occidit cum moderamine inculpatæ tutel ad defensionem non vitæ, sed alicuius membri, sit irregularis? Ex p. 4. tract. 2. res. 22.
•  
  PDF 273 131. Am sit irregularis, qui occidit invasorem in defensionem bonorum temporalium, honoris, pudicitiæ, &c. Et notatur quatuor conditiones in tali casu esse necessarias ut defensio sit licita sine metu peccati, & irregularitatis? Ex p. 4. tract. 2. res. 4.
•  
  PDF 273 132. An incurratur irregularitas propter defernsionem licitam proximi maximè innocentis, & sibi propinqui? Ex p. 4. tr. 2. res. 5.
•  
  PDF 273 133. An non impediens homicidium, quod tenetur ex iustitia impedire, ut Iudex, Gubernator, & alij ministri iustitiæ incurrat irregularitatem. Idem dicendum est de mutilatione. Et quid de Advocato, teste, Procuratore, Medico, & similibus? Et an sit irregularis qui per vim, vel dissuasionem impedit ne aliquis impediat hominis occisionem? Ex p. 4. tract. 2. res. 7.
•  
  PDF 274 134. An sit irregularis Sacerdos, qui sciens mulierem prægnantem à se redditam abortum procurare illam impedire non studet? Et docetur patrem non teneri defendere vitam filiorum lege iustitiæ, sed pietatis, & Officij paterni. Ex p. 4. tract. 2. res. 8.
•  
  PDF 274 135. An quis incurrat irregularitatem si sciens non contradicat volentibus alium occidere in vindictam iniuriæ ei illatæ? Et an sit irregularis qui rixam habens cum Titio admonet occurrentes in sui auxilium, ne quid malum Titio inferatur? Ex p. 4. tract. 2. res. 9.
•  
  PDF 275 136. An si vulneratus vulnere non lethali, mortuus est Medici, vel propria incuria, incurratur irregularitas? Ex p. 4. tratc. 2. res. 10.
•  
  PDF 275 137. An crimen inducens irregularitatem, si sit occultum, dummodò sit externum inducat irregularitatem? Et notatur, quod & si peccatum occultum communiter irregularitate[m] non pariat lege Canonica, ab hac tamen lege excipitur homicidium & peccata, quibus censura est annexa; nam si in ea celebratur, incurritur irregularitas? & si hæc celebratio occultè fiat à suspenso, vel excommunicato. Ex part. 7. tract. 11. & Misc. 2. resolut. 48.
•  
  PDF 275 138. Titius irregularis absque dispensatione sumpsit primam Tonsuram, & postea obtinuit beneficium dando mediatori magnam pecuniarum summam, quæritur quid iuris? Et si Titius nollet restituere fructus malè perceptos quod onus mediatori incumbit? Et alia curiosa circa hoc inferuntur. Ex part. 11. tract. 5. & Miscel. 5. resolut. 1.
•  
  PDF 278 139. An collatio beneficij facta irregulari sit irrita, & inualida ipso iure ante iudicis sententiam? Ex p. 4. tr. 2. res. 79.
•  
  PDF 278 140. An irregularitas reddat aliquem inhabilem ad beneficium obtinendum, & ad fructus percipiendos? Et an obtenta dispensatione ab irregularitate beneficium non possit obtinere sine noua collatione, seu reualidatione collationis prius factæ? Et an valeat collatio Prælaturæ Regularis facta irregulari? Et aliqua alia explanantur in §. vltimo huius resolutionis. Ex part. 3. tract. 2. resolut. 37.
•  
  PDF 278 141. An irregulares sint incapaces obtinendi beneficum, & pensiones? Et an ad obtinendam pensionem sufficiat septennium? Et an excommunicatus sit capax, vel incapax pensionis? Et quid, si pensiones sint perpetuæ, & datæ in titulum beneficij, & præstimonia? Et aliqua alia cursim explanantur circa collationem beneficij factam irregulari, &c. Ex part. 7. tract. 12. & Misc. 3. res. 7. alias 5.
•  
  PDF 279 142. An Beneficiarius incidens in irregularitatem ex delicto possit beneficium renunciare in fauorem tertij? Et supponitur, quod Beneficiarius incidens in irregularitatem ex delicto possit retinere beneficium, dum per sententiam non priuatur, sed debet tamen procurare dispensationem, & interim per alium coadiutorem satisfacere in actionibus, quæ ratione irregularitatis illi sunt prohibitæ. Ex part. 10. tract. 16. & Misc. 6. resolut. 25. alias 24.
•  
  PDF 280 143. Quidam irregularis, cui iam dispensatum fuit, ut Sacros Ordines susciperet, quæsiuit à me, an sine alia dispensatione possit beneficia recipere? Et quid est dicendum de pensionibus? Et difficultas est, an opinio negatiua procedat non solum quoad beneficia curata, sed etiam quoad beneficia simplicia? Et explanatur, quod si Pontifex dispensat cum illegitimo ad beneficium, non potest nisi vnum obtinere, & si vnum obtinuit non potest secundum obtinere, etiam si relinquat primum. Et an irregularis sit ...
•  
  PDF 281 144. An illegitimus occultus incurrat irregualritatem? Et an illegitimus dispensatus simpliciter ad Ordines intelligatur solum ad minores Ordines dispensatus? Et an dispensatus ad Ordines, sit dispensatus ad beneficia? Et an dispensatus ad beneficium, de vno, & simplici intelligatur: Et an ex vi talis dispensationis possit illegitimus obtinere aliud beneficium, primo relicto? Et an ex dispensatione ad Curata beneficia, censeatur dispensatio facta pro Canonicatibus, vel Dignitatibus Ecclesiæ Cathedralis, ...
•  
  PDF 282 145. An irregularitas homicidij tollatur per Baptismum? Et an per Baptismum tollatur omnis irregularitas præserquam ea quæ contracta est ex defectu Sacramenti, vt bigamia? Ex p. 4. tr. 2. res. 51.
•  
  PDF 282 146. Quædam notabilia circa irregularitatem bigamiæ. Et inter alia, quæ inferuntur, & explanantur circa hoc, tandem quæritur pro praxi, an ducens fæminam à se ipso defloratam incurrat irregularitatem? Ex p. 4. tract. 2. res. 38.
•  
  PDF 282 147. An qui fornicatus est cum fæmina si illam postea in xvorem ducat possit fieri Clericus coniugatus? Ex part. 7. tract. 12. & Miscel. 3. ex res. 19. alias 17. § Ad secundum.
•  
  PDF 282 148. An Clericus Sæcularis Sacris Ordinibus initiatus, si contrahat cum Virgine incurrat irregularitatem bigamiæ, vel an bigamia similitudinaria tantum contrahatur quando quis post votum solemne castitatis contrahit matrimonium quamvis cum virgine, quæ tantum locum habet cum Religioso, & non cum sæculari in Sacris initiato? Ex p. 4. tr. 2. res. 39.
•  
  PDF 283 149. An uxorem vi ab altero cognitam, maritus post adulterium violentium cognoscens, incurrat irregularitatem bigamiæ? Ex p. 4. tr. 2. res. 40.
•  
  PDF 283 150. An quis incurrat irregularitatem bigamiæ, si cognoscat vxorem post eius adulteirum licet non sit notorium, vel ignoretur ab eo? Ex p. 4. tr. 2. res. 41.
•  
  PDF 283 151. Quis ignoranter cognovit uxorem post eius adulterium perpetratum, postea illa mortua vult Sacros Ordines suscipere, quæritur, an censendus sit irregularis tanquam bigamus? Et an ad incurrendam irregularitatem bigamiæ requiratur utriusque seminis commistio? Ex p. 7. tr. 12. & Misc. 3. res. 20. alias 18.
•  
  PDF 284 152. An ad incurrendam irregularitatem bigamiæ requiratur in copula seminis virilis emissio intra vas fœminæ, vel sufficiat tantum copula absque seminatione? Et an in tali casu quis possit promoveri ad Sacros Ordines, si res sit occulta, sine aliqua dispensatione? Ex p. 4. tract. 2. res. 42.
•  
  PDF 284 153. An ad incurrendam irregularitatem bigamiæ requiratur non solum effusio siminis viri, sed etiam fæminæ? Et ex doctrina huius quæstionis infertur, quod si viro seminante mulier non seminaverit, idque partibus constet possint Religionem ingredi, sitque probabile, quod per professionem matrimonium solvatur; atque adeò pars in sæculo relicta possit aliud matrimonium inire. Et an ad contrahendam affinitatem sufficiat seminatio viri, vel requiratur etiam seminatio fæminæ? Ex part. 4. tract. 2. resolut. 43.
•  
  PDF 285 Tractatvs VI. De Abortu iuxta Bullas Sixti V. & Gregorij XIV. atque de Absolutione & Dispensatione pro excommunicatione & irregularitate illius agitur.
•  
  PDF 285 1. Qvid sit abortus? Et docetur, quod ille, qui dedit causam eiectionis fœtus animati, est verus homicida, & tenetur omnibus pœnis Iuris Canonici, & Civilis, quibus tenentur illi, qui hominem iam natum peremerunt, ac proinde fit irregularis. Si verò fœtus non sit animatus, licet procurare abortum non sit propriè homicidium, est tamen grave peccatum. Ex part. 7. tr. 5. res. 1.
•  
  PDF 285 2. Quid sit procurare abortum? Ex part. 7. tract. 5. res. 2.
•  
  PDF 285 3. De pœnis procurantium abortum ex iure Canonico, & Civili. Ex p. 7. tr. 5. res. 3.
•  
  PDF 286 4. De pœnis procurantium abortum ex iure Canonico, & Civili. Ex p. 7. tr. 5. res. 3.
•  
  PDF 286 5. Quas pœnas Gregorius XIV. circa prædictam Constitutionem Sixti V. moderaverit? Ex part. 7. tract. 5. res. 5.
•  
  PDF 286 6. An in facultate Iubilæi absolvendi à casibus, & censuris reservatis includatur absolutio abortus? Et docetur, quod casus abortus non est amplius Papalis, sed Episcopalis. At verò, quando Episcopus, seu Ordinarius generaliter concedit alicui Confessario facultatem absolvendi à casibus & censuris sibi reservatis, tunc enim non censetur concessus fœtus animati per Gregorij Constitutionem, nisi specificetur. Ex part. 7. tract. 5. resolut. 19.
•  
  PDF 286 7. Quis potest absolvere ab incursa excommunicatione propter abortum? Sed difficultas est, quisnam dicatur Confessarius specialiter deputatus, ut possit absolvere ab excommunicatione propter abortum? Et notatur non posse Confessarium sæcularem absolvere pœnitentem, qui commisit abortum fœtus animati. Et quid de Religiosis virtute privilegiorum, si ad hoc per Provinciales non sint deputati? Ex part. 7. tract. 5. resolutione 15.
•  
  PDF 287 8. An aliqui præter Episcopos possint absolvere ab excommunicatione incursa propter abortum fœtus animati? Et p. 7. tr. 5. res. 16.
•  
  PDF 288 9. An Episcopus possit dispensare hodie in irregularitate contracta ex abortu? Et observatur, quod supplicans in Sacra Pœnitentiaria in casu videlicet occulto pro dispensatione super irregularitate ex abortu, debet exprimere, si erat fœtus à se genitus, alias gratia erit subreptitia. Ex p. 7. tr. 5. res. 21.
•  
  PDF 288 10. An Prælati Regulares possint dispensare in irregularitate suorum subditorum contracta ex abortu animato? Et quid, si homicidium est occultum apud sæculares, & manifestum apud Fratres? an possint Prælati Regulares adhuc in illo dispensare? Ex p. 4. tr. 2. res. 87.
•  
  PDF 288 11. An Superiores Regulares possint dispensare cum subditis in irregularitate occulta ex abortu animato? Et an hoc extendatur ad quodcumque homicidium voluntarium? Et an Prælatus possit committere uni Confessario subdito hanc dispensationem? Et an dicti Prælati possint habilitare ad Officia suos Religiosos etiam pro foro externo, & sine dubio ab excommunicatione absolvere? Ex part. 7. tract. 5. resolut. 22.
•  
  PDF 289 12. An Superiores Regulares possint habilitare ad Officia Regulares, qui procuraverunt abortum? Et an Religiosus indigeat hac dispensatione super excommunicationem, vel irregularitatem, si in Visitatione, aut Capitulo fuerit dispensatus in irregularitatibus, prout fieri solet in Visitatione à Prælatis, etiam si Religiosus crediderit se non indigere dicta Prælatorum dispensatione pro illo tunc? Ex part. 7. tract. 5. resolut. 23.
•  
  PDF 289 13. Quid sub prohibitione Officiorum contra procurantes abortum intelligatur in Bulla Sixti V. Ex p. 7. tract. 5. res. 27.
•  
  PDF 289 14. Quomodo obliget privatio privilegij Clericalis, & omnium Dignitatum, & Officiorum, & Beneficiorum imposita in Bulla Sixti V. Et an dictæ pœnæ obligent reum in conscientia ante iudicis sententiam, & declarationem? Ex part. 7. tract. 5. resolut. 17.
•  
  PDF 289 15. An pœna inhabilitatis imposita in Bulla Sixti V. obliget ante iudicis declarationem? Ex part. 7. tract. 5. resol. 18.
•  
  PDF 290 16. An detur præventio inter iudicem sæcularem, & Ecclesiasticum contra procurantes abortum? Et an si reus sit Ecclesiasticus tradendus sit Curiæ sæculari? Et an ad exclusionem pœnæ temporalis, quando criminaliter agitur, fœtus præsumi debetur potius inanimatus, quam animatus? Ex part. 7. tract. 5. resolut. 41.
•  
  PDF 290 17. An ex abortu casuali incurratur reservatio? Et pro praxi huius quæstionis multi casus explanantur in textu huius Resolutionis, in quibus ex abortu non incurritur reservatio. Ex p. 7. tr. 5. resol. 20.
•  
  PDF 291 18. An qui procuravit abortum ante animationem, incidat in excommunicationem, & irregularitatem? Idem dicendum est de præbentibus opus, consilium, &c. Ex p. 7. tr. 5. resol. 8.
•  
  PDF 291 19. Quo tempore fœtus animatur, ita vut, qui de illo abortum facit incurrat excommunicationem, & irregularitatem? Ex p. 7. tr. 5. resol. 6.
•  
  PDF 292 20. An qui facit abortum, sit irregularis, si dubitet de animatione fœtus? Ex p. 4. tr. 2. res. 16.
•  
  PDF 292 21. An in dubio, an fœtus sit animatus, quis censendus sit irregularis? Et quid est dicendum quoad alias pœnas annexas irregularitati, qualis est privatio Officij, & beneficij, & inhabilitatis ad hæc duo? Ex p. 7. tract. 5. res. 24.
•  
  PDF 293 22. An in dubio, vtrum fœtus sit animatus, procedat non solum quoad irregularitatem, sed etiam quoad pœnas? Ex p. 7. tr. 5. res. 25.
•  
  PDF 293 23. An si quis procuraverit abortum fœtus animati, sed dubitat de effectu subsequuto, vel an mulier sit mota abortum ex consilio ei præstito, vel à se ipsa, censendus sit irregualris? Et an in supradicto casu possit stare dicto personæ fide dignæ, cui datum est consilium, si dicat non fuisse ab eo motam? Et idem dicendum est de illo, cui dedit consilium, vel mandatum ad delictum, ut ad homicidium, vel Clerici percussionem, &c. Ex p. 7. t. 5. res. 26.
•  
  PDF 294 24. An sit irregularis, qui non potuit dimovere fœminam à consilio dato de abortu faciend? Ex p. 4. tract. 2. res. 15.
•  
  PDF 294 25. An qui dedit consilium de abortu faciendo, si non potuit dimovere fœminam à consilio dato, incurrat censuram, & irregularitatem? Ex p. 7. tr. 5. res. 29.
•  
  PDF 295 26. An qui procuravit abortum fœtus animati, si effectus non sequatur, incidat in excommunicationem? Et an saltem in casum Episcopalem reservatum inciderit in supradicto casu? Et quid de Regularibus? Ex p. 7. tract. 5. resol. 9.
•  
  PDF 295 27. An qui incidit in excommunicationem, si procuret abortum per alios; & quid de consulentibus, &c.? Et quid de operantibus abortum ope, favore, potione, vel alio cuiusuis generis medicamento; aut scribendo litteras privatas, vel apochas, aut alia ratione verbis, aut signis? Et notatur in dictam excommunicationem non incurrere supradictos consulentes, auxiliantes, &c. effectu non sequuto. Idem dicendum est de Irregularitate, & oœnis dictarum Bullarum. Ex p. 7. tr. 5. res. 10.
•  
  PDF 296 28. An supradicti excusentur à censura, si in illis adsit ignorantia iuris, vel facti, etiamsi sit crassa, supina, & affectata; modo cum ingenti temeritate coniuncta non sit? Ex p. 7. tr. 5. res. 11.
•  
  PDF 296 29. Am qui approbat abortum iam factum etiam suo nomine, incidat in pœnas latas à Sixto V.? Idem dicendum est de casu abortus per Episcopum reservato. Et an mulier incidat in casum reservatum, cui insciæ, & ignoranti amator medicamentum, & potionem tribuerit, ut abortus sequeretur, etiamsi post sumptionem potionis rem illi amator aperiret, & ipsa facto gauderet, atque illud ratum haberet? Idem dicendum est, etiamsi postquam fuerit monita de procuratione abortus, illum nollet impedire, cum tamen posset. ...
•  
  PDF 296 30. An amasius teneatur impedire fœminam, ne abortiatur, aliter incurrat in censuram, & irregularitatem? Et an Clericus, qui sciens mulierem à se prægnantem redditam meditari conceptæ ab ea sobolis abortionem, irregularitatem suscipiat, si hanc pro virili non impediat? Et an Pater, cui mater dixit se velle procurare abortum, si solum taceat, incurrat irregularitatem? Et docetur Patrem non teneri defendere vitam filiorum lege iustitiæ, sed pietatis, & paterni officij. Ex p. 7. tract. 5. resolut. 28.
•  
  PDF 297 31. An qui propinat remedia sterilitatis mulieri, ut impotens fiat ad generandum, incurrat in censuram Bullæ Sixti V.? Sed difficultas est in terminis Bullæ Sixti V. ante correctionem Gregorianam, an incidebant in censuram, qui porrigebant remedia sterilitatis alicui viro? Et quomodo hodie damnetur hic casus? Ex p. 7. tr. 5. res. 12.
•  
  PDF 297 32. An fœmina, quæ post coitum mingit, vel digitis semen dicit, dicatur procurare abortum, itaut incidat in pœnas? Et an talis fœmina non peccet mortaliter ex se, sed solum ex conscientia erronea, quatenus putat hoc conducere ad non concipiendum? Et an peccet mulier vi oppressa, si post coitum statim semen eijciat? Ex p. 7. tract. 5. res. 31.
•  
  PDF 297 33. An vir, vel fœmina, qui in actu carnali retrahunt se à seminis emissione, vel receptione in vase debito causa generationem impediendi, incurrant in hanc censuram? Et an ex casu abortus Episcopalis excusetur, qui ne liberos suscipiat, vel alia de causa, puta, ex odio, mulieri potionem præstet, quominus concipiat? Ex p. 7. tr. 5. res. 13.
•  
  PDF 298 34. Vtrum maritus habens copulam cum uxore, si ex magna corporis agitatione sequatur abortus, incidat in censuras? Et an maritus, vel pater, si uxorem, aut filiam verberasset, unde illa furore percita abortum fuisset passa, incurrat in pœnas abortus? Et an liberetur à pœnis impositis contra procurantes abortum ille, qui in præsentia mulieris, cum qua rem habuisset, diceret, nollem te esse gravidam, quia inde grave aliquod malum tibi, & mihi suspicor eventurum, unde ipsa abortum procuraret? Ex p. 7. ...
•  
  PDF 298 35. An mater, quæ procuravit abortum, incidat, in excommunicationem Sixti V.? Et an procurantes abortum per se, vel alios; aut cooperantes ope, consilio, vel alia ratione, contrahant excommunicationem Sixti V. cuiuscumque gradus, ordinis, vel conditionis existant tam laici, quam Clerici sæculares, aut Regulares cuiuscumque Ordinis; imo etiam mulieres sæculares & professæ? Et an excusetur ab excommunicatione mulier, quæ per metum cadentem in virum constantem cogitur sumere potionem, ex qua abortus sequatur?
•  
  PDF 299 36. An stante aliqua rationabili causa liceat aliquando sterilitatem in uxoratis procurare? Et adducitur notabile dubium pro praxi prædictæ difficultatis. Et an hoc fieri prohibeatur in Bulla Sixti V. de abortu? Et docetur non licere præbere pharmacum directè tendens ad fœtus nondum animati eiectionem, etiam quando non potest aliter matri succurri. Ex part. 5. tract. 14. & Misc. 2. resol. 90.
•  
  PDF 300 37. An mulier experta periculum mortis in partu possit sumere medicamentum, ut sterilis evadat, & non concipiat? Ex part. 7. tract. 5. res. 33.
•  
  PDF 300 38. An mulieri gravidæ, quando pro salute nullum aliud suppetit remedium, liceat indirectè uti medicamentis ex quibus sequendus sit abortus fœtus inanimati? Et ad confirmandam doctrinam huius quæstionis alij diversi casus adducuntur in exemplum, & pro praxi. Ex p. 7. tr. 5. res. 34.
•  
  PDF 301 39. An pro salute matris prægnantis licitum sit aliquando uti medicamentis non directè tendentibus ad expulsionem fœtus, ut sectio venæ, pharmacum, balneum, &c. ex quibus tamen potest sequi abortus fœtus animati? Et doctrina huius quæstionis est valdè notanda, quia in exemplum supradictæ difficultatis multæ aliæ similes adducuntur, & cursim explanantur. Ex p. 7. tract. 5. res. 35
•  
  PDF 301 40. An idem dicendum sit, quando medicina applicanda æqualiter tenderet ad salutem matris, ac ad fœtus abortum? Et utrum sit licitum in tali casu dicta medicamenta applicare? Et difficultas est, an cum medicamentum prorsus dubium est, num auxilium, aut mortem sit illaturum, possit adhuc adhiberi, si salus infirmæ omnino desperata est; imò Medicus in tali casu tale medicamentum teneatur adhibere, & applicare? Et obiter quæritur, an si mors certa immineat ab incendio excitato, vel fera invadente, licitum ...
•  
  PDF 302 41. An si adsit spes, ut possit fœtus in lucem prodire, teneatur mater cum periculo ipsius vitæ supradicta medicamenta non adhibere, ut fœtus baptizetur? Et an in prædicto casu mortaliter peccet Medicus contra charitatem talia medicamenta applicando, & mulier assumendo? Et si tali remedio non adhibito valdè probabile esset vtrumque morìturum, eo verò adhibito, probabile esset matrem saltem posse conservari, an in tali casu possit adhiberi? Ex p. 7. tr. 5. res. 37.
•  
  PDF 302 42. An quando mater probabiliter timet se esse in statu peccati mortalis, teneatur abstinere à supradictis medicamentis, si speretur, vt dictum est, fœtum in lucem edendum, & baptizandum fore? Sed tota difficultas est in casu vero, in quo mater moraliter esset certa de sua vita spirituali; an tunc teneatur pati mortem corporalem pro vita spirituali prolis? Idem dicendum est, quando quis ex iustitia teneatur vitæ spirituali alterius consulere, v. g. in Pastoribus Eccle[s]iarum tempore pestis, ...
•  
  PDF 303 43. An liceat procurare abortum ad evitandum periculum vitæ, & infamiæ alicuius puellæ prægnantis? Et quando mater in aliqua infirmitate post fœtus animationem periculosè laborat, & nullum aliud remedium sit, an possint præbere ei medicamenta, directè tendentia in curationem, ut sectio venæ, balnea, pharmacum, &c? Sed difficultas est, quando medicamenta æque tendunt ad salutem matris, & ad mortem fœtus, vbi salus infirmæ omnino desesperata est, & fœtus etiam periret, an, inquam, in tali casu supradicta ...
•  
  PDF 304 44. An ad evitandum periculum vitæ, & infamiæ puellæ prægnantis sit licitum procurare abortum, si fœtus non sit animatus? Ex part. 6. tr. 8. & Misc. 3. resolutione. 37.
•  
  PDF 304 45. An pro tuendo honore, & vita puellæ prægnantis licitum sit sine timore censurarum procurare abortum fœtus animati? Et an doctrina huius quæstionis vera sit in fœmina cuiuscumque conditionis, idest, si Monialis sit & Deo sacra, aut Nobilis, aut etiam si scandalum timeatur? Et quid, postquam natus est fœtus, an licitum sit illum occidere, vel suffocare, ne reveletur peccatum? Ex p. 7. tr. 5. res. 32.
•  
  PDF 304 46. An licitum sit suadere abortum, quando mulier gravida parata est se occidere ad infamiam vitandam? Ex p. 7. tr. 5. res. 39.
•  
  PDF 305 Tractatvs VIII. [i. e. VII.] De Syminoa; atque de Datis, & Promissis super Bullam Gregorij XIII.
•  
  PDF 305 1. An si quis cum Pontifice sciente commiteret Symoniam incideret in pœnas, si Papa expressè cum ipso non dispensaret? Ex quo infertur, quod si Statuto Episcopi caveatur, quod ludens ad hazardum sit excommunicatus, ludens cum eodem Episcopo, quid Statutum edidit, an sit excommunicatus, etiamsi Episcopus non incidat in pœnas Statuti? Etiamque advertitur, quod si Princeps sciens aliquem esse inhabilem ad Dignitatem, quam ei conferre intendit, ipso facto, quo ei confert, tacite implicitéque videtur eum ...
•  
  PDF 306 2. An in Symonia detur parvitas materiæ; ita ut hoc peccatum possit aliquando esse veniale; & adducuntur multi casus in exemplum, & pro praxi huius difficultatis? Et an excommunicatio Extrauag. 2. de. Symonia, & Constit. Pij V. incurratur per Symoniam, quæ videtur esse parua ex parte pretij? Ex parte 5. tract. 5. resolut. 2.
•  
  PDF 307 3. An pœna contra Symoniacè ordinatos extendatur ad eos, qui prima Tonsura initiati sunt? Et an suspensio, qua puniuntur simoniacè ordinati, incurratur per susceptionem cuiuslibet Ordinis? Et an ordinatus simoniacè sit irregularis? Ex part. 11. tract. 5. & Misc. 5. resolut. 17.
•  
  PDF 308 4. An Bulla Sixti V. contra malè promotos ad Ordines sit vsu recepta quoad absolutionem censurarum, & inhabilitatum? Et explanantur, quæ pœnæ sint latæ in ordinatis simoniacè. Et an Symoniaci occulti suspensio tollatur per pœnitentiam, & manifesti per Episcopum post pœnitentiam? Ex part. 11. tract. 5. & Misc. 5. resol. 19.
•  
  PDF 308 5. Notabilia quædam circa pœnas contra Symoniacos inflictas. Et docetur pœnas contra Symoniam confidentialem multas esse; & pro praxi in textu huius Resolutionis adscribuntur septem. Et aduertitur de pœnis ipso iure latis nullam esse impositam committentibus Symoniam, nisi Symonia fuerit commissa in ingressu Religionis, in Ordine & beneficio. Sed difficultas est, an dictæ pœnæ incurrantur ante sententiam præter excommunicationem? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 20.
•  
  PDF 310 6. An tantum Symonia in ordine, & beneficio, & ingressu Religionis subdatur pœnis? Et de aliis plurimis casibus benignioribus circa materiam Symoniæ agitur. Et tandem notatur non esse obligationem restituendi pretium acceptu[m] pro collatione Sacramentorum. Et supponitur Symoniam non obligare ad restitutionem iure naturali, sed ex iure positivo. Ex part. 4. tract. 4. & Misc. resolut. 157.
•  
  PDF 311 7. An ut Symoniacus incurrat in pœnas iuris, opus sit Symoniam esse ex parte utriusque completam? Et pro praxi huius quæstionis adducuntur aliqui diversi casus in textu huius Resolutionis. Et inter prædictos casus duo præcipuè proponuntur, ut Symoniacus in illis tutus in conscientia maneat. Et interim poterit Confessarius virtute Bullæ Cruciatæ absolvere ab excommunicatione, & suspensione, &c. Sed si Symoniacus est in mora petendi dispensationem non est absolvendus donec dispensationem obtineat. ...
•  
  PDF 312 8. An Symonia realis, & completa, solo tamen iure Ecclesiastico prohibita subiaceat restitutioni, & pœnis Symoniæ? Et in corpore huius Resolutionis excipiuntur aliqui casus, in quibus non incurritur pœna Symonia. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 155.
•  
  PDF 312 9. An emens Vicariatum Episcopi teneatur resignare, & Episcopus pretium restituere, velut Symoniacè receptum? Et in textu huius Resolutionis docetur, cui est restituendum pretium pro Symonia in ordine, beneficio, & ingressu Religionis. Et an non tantum pretium receptum pro Symonia in ordine, beneficio, & ingressu Religionis sit necessario restituendum, sed etiam pro aliis diversis casibus? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 167.
•  
  PDF 313 10. An Generalatus, Provincialatus, Correctoratus, Prioratus, &c. includantur sub nomine beneficij ad incurrendas pœnas Symoniæ? Et an Mediatores Symoniacæ electionis ad Prælaturam aliquam Religionis incurrant in excommunicationem? Ex part. 4. tract. 4. & Misc. res. 156.
•  
  PDF 314 11. An Regulares convenientes inter se, ut alter in una electione suffragetur uni, & alter alteri in alia, comittant Symoniam? Et quid, si pactum non intervenit, sed tantum futuræ obligatio spei; ut si dicatur, da hoc suffragium, & providebitur tibi de alia re, vel quid simile? Ex p. 3. tr. 2. res. 125.
•  
  PDF 314 12. An sit Symonia permutare res spirituales, dummodo non sint beneficia, ut v. g. si Monachus dicat alteri. Elige me in Povincialem, & ego eligam te in Priorem; vel fac pro me Sacrum, & ego faciam pro te; audiam tuam confessionem, si tu audias meam, &c. Ex p. 4. tract. 4. & Misc. resol. 150.
•  
  PDF 314 13. An incurratur labes Symoniaca, si petatur à Monialibus dos, quando Monasterium est dives? Ex p. 8. tract. 7. & Misc. res. 29.
•  
  PDF 315 14. An si minister Sacramenti petat, ut detur pecunia in pretium illius, & faciat iurare dantem, ut omnino tali pacto det, possit sine Symonia dari? Et an in tali casu iurans possit uti æquivocatione, & restrictione tantum in mente retenta? Et quid, si Minister petat me iurare coram aliis? Et an necessitas recipiendi Viaticum homini iam confesso, vel non habenti peccatum mortale sit causa sufficiens ad hoc, ut pro illo recipiendo det pecuniam Ministro nolenti aliter ministrare? ...
•  
  PDF 317 15. An Musici qui in Ecclesiis Divina Officia canunt aliquid temporale accipere possint sine labe Symoniæ? Et quid de Concionatoribus? Et an sit Symonia aliquid tanquam pretium accipere pro labore interno functionis spiritualis? Et quid labore externo, v. g. iter agere unius leucæ ad dicendum Sacrum, expectare quotidie per horam, vel aliud tempus ad celebrandum, &c. Et an ad Symoniam pertineat, si quis iudicem Ecclesiasticum inducat pecunia, ut iustitiam in causa spirituali administret? Et quid in causa ...
•  
  PDF 318 16. An liceat alicui ludere preces cum alio pro præmio temporali? Et an in hoc sit Symoniæ periculum? Et notatur, quod si Dominus nihil prorsus mancipio præbeat, quod insumat in honestam recreationem, neque quidquam servus ipse aliundè habeat, tunc poterit aliquid insumere ex bonis Domini immoderata recreatione, aut ludo; quia servus ius habet sumendi moderatam recreationem. Et alij diversi casus pro ludis adducunur in corpore huius resolutionis; qui omnes hic sunt appositi in indice ult. rerum ...
•  
  PDF 319 17. An Symonia ad alia beneficia obtinenda inhabilem reddat Symoniacum? Et an Episcopus possit virtute Concilij Tridentini sess. 24. c. 6. dispensare in inhabilitate Symoniæ ad alia beneficia? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. resolut. 18.
•  
  PDF 319 18. Si quis obtinuit beneficium Symoniace quæritur, an ipso iure privetur beneficiis antea, vel postea obtentis? Et docetur, quod ob Symoniam realem in beneficio Ecclesiastico incurritur primo excommunicatio Papalis. Secundò, quod irrita est electio, præsentatio, confirmatio, & institutio; undè talis non facit fructus suos; idque etiam si à tertia persona taliter provisus id ignoraverit, nisi tamen contradixerit; vel si à tertio data fuerit pecunia per fraudem, ut fieret inhabilis, vel si bona fide ...
•  
  PDF 320 19. An mutuare aliquid cum pacto, ut ille, qui recipit mutuum, conferat Officium, vel Ecclesiasticum beneficium, non solum sit usura, sed Symonia? Et an utraque deformitas usuræ scilicet, & Symoniæ in confessione explicanda erit? Et quid est dicendum, quando aliquis v. g. confert statim, quantum in se est, beneficium, de quo interpellavit mutuator, sed solemnitate aliqua hoc ipsum postea debet perficere? Ex part. 1. tract. 8. resolut. 61.
•  
  PDF 320 20. An sit Symonia si Titus promittat Caio se daturum eleemosynam pauperi, vel loco pio, si Caius impetret Titio beneficium Ecclesiasticum, vel Habitum Religionis Militaris? Ex part. 5. tract. 14. & Miscel. 2. resolut. 75.
•  
  PDF 321 21. Plura dubia in materia Symoniæ observantur, & multi & diversi casus in corpore huius resolutionis proponuntur pro praxi? Ex part. 11. tract. 6. & Miscel. 6. res. 31.
•  
  PDF 322 22. An sit Symonia dare pretium cuidam tertio, ut intercedat apud alterum, ut ipse intercedat apud Collatorem beneficij ut beneficium illi conferat? Et quid, si daretur aliquid famulo Archiepiscopi Granatensis, ut precibus ab ipso Archiepiscopo obtineret, ut me præsentaret Regi ad beneficium illius Regni? Et quamvis in textu huius resolutionis advertantur alij casus circa Symoniam, pro coronide est pulchrum dubium in §. Et tandem. Et ultimo quæritur, an servire Episcopo intendendo, ut conferat ...
•  
  PDF 323 23. An qui servivit Episcopo cum intentione recipiendi beneficium, ut pretium servitutis, teneatur illud resignare? Et an Symonia mentalis inducat pœnas Symoniæ, quæ ad restitutionem obligent? Ex p. 4. tract. 4. & Misc. resolut. 168.
•  
  PDF 324 24. An in obtinendis beneficiis liceat pacifici de aliquo temporali, retribuendo tanquam motivo, seu pro recompensatione gratuita? Et notatur eiusmodi pacta continere semper labem Symoniæ. Sed an sit Symonia, si aliquid detur pro labore suscepto eundo, & redeundo ad beneficij Collatorem, &c. Ex p. 2. tract. 16. & Misc. 2. res. 37. alias 39.
•  
  PDF 324 25. An si quis promisit aliquam summam pecuniæ pro beneficio obtinendo protestans se illam daturum gratitudinis causa, & non ex debito iustitiæ incurrat in crimen Symoniæ? Et notatur, quod si resignas beneficium ea intentione & spe, ut alterum tibi à Superiore conferatur, alias non resignaturus, non eris Symoniacus. Et quid, si prædictam spem verbis, aut scripto quis hoc exprimat Superiori? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 42.
•  
  PDF 325 26. An si quis pro beneficio obtinendo iniret pactum non rigorosum, sed ex gratitudine, committeret Symoniam? Et alij diversi casus circa Symoniam cursim adducuntur in textu huius resolutionis; sed iam omnes magis latè in suis specialibus resolutionibus petractati, & appositi sunt in hoc ipsomet tractatu. Et docetur quod si pro intercessione detur plus, quam valet labor, aut pro beneficio collato, aut præsentato plus detur Patrono, quam ratio gratitudinis patitur, neque committi peccatum Symoniæ ut est, ...
•  
  PDF 326 27. Quis obtinuit beneficium cum promissione dandi magnam pecuniarum quantitatem quæsivit à me, an incurrerit pœnas latas à iure contra Symoniacos cum postea pretium non fuerit solutum? Et quid est dicendum in prædicto casu, si postea post multum temporis solvat illam summam pecuniarum, quæ vocatur retractatio, an talis incidat in pœnas Symoniacorum? Ex p. 10. tract. 16. & Misc. 6. resolut. 15.
•  
  PDF 327 28. An liceat vendere, & redimere pensiones? Et an hoc sit Symonia? Ex part. 4. tract. 4. & Miscel. resolut. 153.
•  
  PDF 327 29. An possit resignare beneficium cum pacto de pensione redimenda? Et an dicendum sit esse Symoniacum tale pactum & contractum? Et an pensio sic constituta possit non solvi, & beneficium tanquam vacans propter Symoniam impetrari? Et notatur Symoniam committere resignantem beneficium, & petentem resignatario solutionem expensarum, quas in eius acquisitione fecit. Ex p. 10. tr. 14. & Misc. 4. res. 1.
•  
  PDF 328 30. An si quis resignet beneficium cum conditione, ut sibi pensio solvatur, sit Symonia confidentialis? Et an si quis resignaret beneficium reservans sibi pensionem sine licentia Papæ subiaceat restitutioni, & pœnis Symoniæ? Et notatur quod in Constitutionibus Pij IV. & Pij V. pensio, & quodlibet aliud sub nomine beneficij propriè non comprehensum, etiam si resignetur, cum accessu, vel regressu, vel alio quovis modo Symoniaco non prohibetur, nec punitur in his Constitutionibus. Ex p. 9. tract. 9. & ...
•  
  PDF 329 31. An si quis resignet beneficium cum intentione, ut resignatarius iterum conferat, & resignet, v. g. suo nepoti, committat Symoniam prohibitam in Bullis Pianis? Sed difficultas est, an sola resignatio beneficij cum accessu, regressu, & ingressu, vel an etiam permutatio in supra dictis Bullis prohibeantur? Et breviter declrantur prædicta verba accessus, regressio & ingressus. Ex p. 9. tract. 9. & Misc. 4. res. 18.
•  
  PDF 329 32. Quis potest possessionem beneficij novit à Patre vel, amico per pecuniam, ipso ignorante, illud obtentum fuisse, quæritur, an in foro conscientiæ teneatur resignare? Et quid de fructibus in prædicto casu? Et notatur Episcopum iure suo dispensare posse cum promoto Symoniace in minoribus Ordinibus & prima Tonsura. Item, ut in maiori Ordine ritè suscepto ministret, non autem in eo, quem per Symoniam recepit, neque ut ad alios Ordines possit ascendere, quod de eo tantum debet intelligi qui sciens, ...
•  
  PDF 331 33. An permutantes beneficia sine Superioris permissu incidant in censuras, & alias pœnas ut Symoniaci? Idem est de reservantibus sibi pensionem sine Papæ authoritate. Et an Superior sufficiens ad permutationem sit Episcopus, vel allius Prælatus inferior ad quos Collatio beneficij, aut institutio spectat, & non in aliis? Et an inter se Beneficiati possint tractare de permutatione accedente authoritate Superioris futura? Et an sit necessaria aliqua causa in permutatione beneifciorum? Et in textu huius ...
•  
  PDF 333 34. An sit peccatum Symoniæ dare aliquid Titio, ut Caium adscribere faciat inter Equites D. Iacobi, Calatravæ, Alcantaræ, &c. Et explanatur, quod dans, vel accipiens aliquid pro ingressu Religionis ligatur excommunicatione Summo Pontifici reservata, in Extravag. 1. de Symonia. Sed notatur ad facilius impetrandam suam receptionem in aliqua Religione posse quem gratis, & spontè præbere munera Superioribus vel aliis; imò in tali casu pactum adhiberi posse. Et an quis probabiliter sustinere possit ...
•  
  PDF 334 35. An emere schedulam Habitus D. Iacobi, Alcantaræ, Calatravæ, &c. ab aliquo Ministro Regis, sit Symonia? Et docetur, quod si non pro schedula, sed pro laboribus assumptis pecunia præbeatur tertio impretranti, & si ex pacto hoc fiat, nullo modo illicitum est. Et an Habitus prædictorum Ordinum non sit Habitus Religionis veræ, sed secundum quid? Ex part. 9. tract. 9. & Misc. 4. resolut. 35.
•  
  PDF 335 36. Excusatur quædam Conventio Equitum Ierosolymitanorum à labe Symoniaca. Et inter alia quæ in textu huius resolutionis inferuntur, & docentur, maximè deducitur in criminalibus esse amplectendam opinionem quæ faveat reo relicta probabiliori, & aliquid de consuetudinibus agitur. Et quæritur, an si unus ex concurrentibus det alteri pecuniam, ut à concursu de sistat, ob impediemntum tollendum committat Symoniam? Et an pactum cum aliquo quod non concurrat in Ordine ad hanc electionem, & ego non concurrat ...
•  
  PDF 337 37. An sit Symonia vendere locum honoratiorem pro sepultura? Et quid de Vasis Sacris, & Capellis? Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 57.
•  
  PDF 337 38. An habens ius litigiosum in beneficio possit dare aliquid alteri prætendenti, ut non prosequatur ius suum? Et an hæc pactio sit Symonia? Et an idem dicendum sit de eo, qui habens possessionem beneficij vellet illud relinquere alteri prætendenti ob aliquod pretium ab eo receptum? Et an si quis fecerit expensas in beneficio litigioso, possit illas exigere ab illo, cui, vel in cuius favorem resignat? Ex p. 11. tract. 6. & Miasc. 6. res. 7.
•  
  PDF 338 39. An si quis post Collationem beneficij impediatur iniustè accipere possessionem, possit quis pecunia redimere hanc vexationem? Et an hoc sit Symonia? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 3.
•  
  PDF 338 40. An si Elector inclinet ad eligendum indignum, vel minus dignum, possit dignior pretio redimere hanc vexationem? Et an redimere supradictam vexatione[m] sit Symonia? Et an in hoc casu Symonia non sit de iure divino, sed humane? Et an facta collatione beneficij, si quis iniustè impediatur accipere possessionem, possit pecunia redimere hanc vexationem, Ex part. 4. tract. 4. & Miscel. resolut. 152.
•  
  PDF 338 41. An qui ad redimendum vexationem Electori dedit pretium, ne minus dignus eligatur ad beneficium sit Symoniacus, & incidat in pœnas latas contra Simoniacos? Et an in hoc casu Symonia non sit de iure divino, sed humano? Ex part. 5. tract. 14. & Miscel. 2. resolut. 1.
•  
  PDF 339 42. An sit licita redemptio vexationis, si quis offerat pecuniam Electori qui vult eligere indignum, vel minus dignum, nisi pecuniam à digniori accipiat? Et an hæc sit aperta Simonia? Et aliqua alia explanantur sæpius contingentia in praxi in redimendis vexationibus ad beneficia ad Cathedras, &c. Sed difficultas est in supradicto casu, an si meus adversarius, v. g. obtulit Iudici, vel Electori pecuniam, quam ille accepit, vtrum ego possim illum pecuniis, allicere, vt mihi opituletur? Ex p. 5. tract. 7. res.
•  
  PDF 340 43. An quando alliquis non vi, vel fraude illata, sed solum per subornationem, preces, & munera, quæ Electoribus confert, impedit, ne quis eligatur ad beneficium, &c. possit ille pretio redimere hanc vexationem, etiam dando pecuniam non solum tertiæ personæ, sed etiam uni ex Electoribus, ne subornet, alios, &c.? Et an sit Symonia redimere pretio talem vexationem? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 2.
•  
  PDF 340 44. An si Responsor casus conscientiæ recipiat pecuniam propter consilium requisitum à petente ad pacandam conscientiam, & in illius foro, sit Symoniacus? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 4.
•  
  PDF 340 45. An Cancellarius Episcopi possit ratione laboris sumere aliquid pro licentia audiendi confessiones, & concionandi, &c? Ex part. 5. tract. 13. & Miscel. 1. resolut. 70.
•  
  PDF 341 46. An pro dispensationibus matrimonialibus possit delegatus sumere aliquid ratione laboris, & quid pro executorijs, & licentijs publicandi Indulgentias, & signanter Indulgentias Bullæ Cruciatæ? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 71.
•  
  PDF 343 De Datis, & Promissis super Bullam Gregorij XIII.
•  
  PDF 343 47. An Bulla Gregorij XIII. De Datis, & Promissis in Romana Curia sub nomine gratiarum includantur absolutiones, Indulgentiæ, dispensationes, beneficia & aliæ gratiæ, quæ solo verbo perficiuntur? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 32. res. 14.
•  
  PDF 343 48. An in aliquo casu absque incursione pœnarum Bullæ Greg. XII. de Datis, & Promissis possint in Curia Romana excusari dantes munera? Et an iudex, qui in Romana Curia reciperet ab vtraque parte ante latam sententiam, vel ante gratiam obtentam maiores, quas vocant propinas, seu sportulas, quam sibi essent debitæ, quamvis peccent contra iustitiam & teneantur restituere, non tamen incurreret prædictas pœnas, neque etiam qui eas propinas soluit? Et notatur, quod huius Bullæ pœnæ non habent locum, ...
•  
  PDF 344 49. An in dicta Bulla sint prohibitæ omnes promissiones maximè cum verbis generalibus? Ex part. 7. tract. 4. res. 2.
•  
  PDF 345 50. An quis incurrat pœnas dictæ Bullæ Greg XIII. de datis, & promissis si aliquid promittat, & donet Vrbis Gubernatori, vel Burgi, aut iudicibus Capitolij, vel eorum delegatis? Et in textu huius resolutionis proponuntur aliqua alia, pro quibus, si aliquid quis promittat, vel donet; in illis est dubium, an incurrat necne in pœnas huius Bullæ. Ex p. 7. tr. 4. res. 3.
•  
  PDF 346 51.An Gubernatores, & alis Officiales status Ecclesiastici, si accipiant munera, incidant in censuram Papæ reservatam? Et difficultas est, an pœna dupli sit restituenda ante iudicis sententiam, & cuinam facienda sit restitutio? Et an si aliquis ex supradictis recipiat munus, & postea finito Officio restitueret illud, non pauperibus, sed donanti? si postea iste donans munus iterum restituenti voluntariè, & spontè vellet donare, an, inquam, in tali casu obstaret prohibitio, & censura de qua loquimur? Ex ...
•  
  PDF 347 52. An fictè promittens incurrat pœnas Greg. XIII. de Datis, & Promissis? Et quid in hoc casu de acceptante promissionem, an subiaceat prædictis pœnis? Et quid est dicendum in vtroque si promittens obtenta gratia vel iustitia, aliquid mutata voluntate, non tradat intuitu præcedentis promissionis? Ex p. 7. tr. 4. res. 4.
•  
  PDF 347 53. An ex promissione non acceptata incurratur in pœnas Bullæ Gregorianæ de Datis, & Promissis? Et quid est dicendum de his, qui aliquid dant alteri ut fiat pactio, vel receptio pro gratia, vel iustitia obtinenda? Ex p. 7. tract. 4. res. 5.
•  
  PDF 348 54. An ad incurrendas pœnas dictæ Bullæ Gregorij XIII. sufficiat, ut donum attingat quantitatem sufficientem ad constituendum peccatum mortale furti. Ex part. 7. tract. 4. res. 6.
•  
  PDF 348 55. An Cardinales includantur in pœnis dicta Bullæ Gregorij XIII. Ex p. 7. tr. 4. res. 7.
•  
  PDF 348 56. An incidat in pœnas dictæ Bullæ promittens, vel dans aliquid pro iustitia auferenda, vel diffierenda? Ex p. 7. t. 4. res. 8.
•  
  PDF 348 57. An qui dat, vel promittit iudici, ut causam expediat, incidat in pœnas dictæ Bullæ? Ex p. 7. tract. 4. resolut. 9.
•  
  PDF 349 58. Am si quis post impetratam gratiam, & iustitiam donet aliquid, etiam si non sit moderatum, sed excessivum incidat in pœnas dictæ Bullæ? Et an habeat locum pœna huius constitutionis extra Curiam Romanam, vndè si alia quid daretur Neapoli pro obtinenda gratia à Sede Apostolica, evitaretur hæc pœna? Et an pœnæ latæ in Bulla Greg. XIII. non spectent etiam ad iudices delegatos citra Montanos? Ex p. 7. tr. 4. res. 10.
•  
  PDF 349 59. An qui non denunciant deliquentes contra præfatam Bullam, incidant in excommunicationem? Et an in hac vltima pœna solum ligentur existentes in Curia Romana? Et an, qui aliquid ex prohibitis in hac Bulla faceret cum Summo Pontifice, vel cum eius Ministris, aut familiaribus de illius consensu expresso, vel tacito, in pœnis dictæ Bullæ non incidat? Neque in his actioibus, quæ alioquin non essent prohibitæ iure divino, sed humano positivo, esset Symoniacus? Ex p. 7. tr. 4. res. 11.
•  
  PDF 350 60. An si quis sciat aliquem violasse dictam Bullam, antequam ipsum denunciet, teneatur adhibere correctionem fraternam? Ex p. 7. tr. 4. res. 12.
•  
  PDF 350 61. Quid dicendum de Consulentibus, & auxiliantibus, an & quando incidant in pœnas dictæ Bullæ Greg. XIII? Ex p. 7. tr. 4. res. 13.
•  
  PDF 350 62. An si quis ignorantia vincibili nesciret pœnas huius constitutionis, in illas incurreret? Et infertur committentem incestum, homicidium voluntarium, raptum Virginis Sacrilegium cum Moniali, Sodomiam, & similia peccata quibus annexa est reservatio affici reservatione, etiam si hæc ignoretur. Et quid de reservatione absolutionis eorum qui malè promouentur ad Ordines, & similia? Ex p. 7. tr. 4. res. 14.
•  
  PDF 351 Tractatvs VIII. De Hæresi, & eius Absolutione; atque de aliquibus aliis delictis pertinentibus ad Tribunal Sanctæ Inquisitionis.
•  
  PDF 351 1. An dubius in fide sit Hæreticus? Ex p. 2. tract. 16. & Misc. 2. res. 51. alias 53.
•  
  PDF 352 2. An qui asserit de rebus Fidei se dubitasse, puniendus sit tanquam Hæreticus? Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 47.
•  
  PDF 352 3. An qui dixit hæresim externam, sed postea dubitatur, an dum illam protulit, ita mente senserit, vel illam affirmavit causa ioci, quæritur, an talis hæresis sit reservata? Et an, si propter dubium illud inferior absolvit ab hæresi, v. g. vel ab alio peccato reservato, & postea pœnitens, re melius examinata, deponat dubium, & recordetur certo peccati commissi, quod erat reservatum, censeatur iam legitimè absolutus, an verò debeat recurrere ad Superiorem pro absolutione? Et an Hæreticus externus sit ...
•  
  PDF 353 4. An Hæreticus externus per accidens occultissimus incidat in excommunicationem Bullæ Cœnæ? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. resolut. 51. Sed hic tantum primum dubium huius Resol. transcriitur.
•  
  PDF 354 5. An in aliquo casu quis non incidat in excommunicationem, etiamsi proferat exterius hæresim externam? Et an Hæreticus purè mentalis incurrat in excommunicationem? Et an Hæreticus purè externus, qui mente non negat Fidem, non incurrat in censuram, ita ut possit à quolibet Confessario absolvi in foro conscientiæ? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 240.
•  
  PDF 355 6. An Hæreticus ignorans excommunicationem in illam incidat? Ex part. 5. tract. 13. & Miscel. 1. resolut. 18.
•  
  PDF 355 7. An sit Hæreticus externus, qui simulat dormire, & profert aliquam hæresim, quam verè tenet, si audientes sibi persuadent verè eum dormire? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 17.
•  
  PDF 355 8. An in hæresi detur parvitas materiæ? Ex p. 5. t. 5. res. 28.
•  
  PDF 356 9. An in Sortilegiis, & magis detur parvitas materiæ? Et an possit fieri, ut aliqui actus Magici excusentur à peccato mortali ratione ignorantiæ? Ex part. 5. tract. res. 29.
•  
  PDF 356 10. An laicus doctus possit disputare cum Hæretico? Et explanatur, quid in cap. Inhibemus, significent illa verba Inhibemus, ne cuiqu laicæ personæ, &c. Et an Religiosi laici, seu Conversi, Donati, & Sanctimoniales comprehendantur sub dictis verbis? Ex p. 5. tract. 13. & Misc. 1. res. 22.
•  
  PDF 356 11. An si quis dicat, Porta Di, Di; Renego Di, Di; Alcospelto Di. Di. omissa litera O, sit censendus blasphemus hæreticalis? Et an iurans per membra honesta Christi non sit blasphemus, & secus si per inhonesta? Et an qui eodem impetu, & actu plures blasphemias contra unum Sanctum profert, committat tot peccata, quot sunt blasphemiæ? Et quid, si blasphemiæ diversi generis sint, & non sint una, & eadem sæpius repetita? Ex p. 6. tr. 8. & Misc. 3. res. 38.
•  
  PDF 357 12. An in blasphemijs contra Deum, & Sanctos detur parvitas materiæ? Et notattur, quod convitium in Sanctos, non ut Sancti sint, sed ex alio capite, potest esse peccatum veniale ex parvitate materiæ? ut si qui per iocum diceret Sanctum Crispinum, & Crispinianum fuisse sutores; & Sanctum Ioannem, & Paulum fuisse Eunuchos? Et quid, si per hyperbolem fœminam vocat Deam? Ex p. 5. tr. 5. res. 3.
•  
  PDF 357 13. An qui vocat Amasiam Deam, vel Idolum suum, sit blasphemus? Ex part. 5. tract. 13. & Miscel. 1. resolutione 20.
•  
  PDF 357 De Absolutione ab hæresi, & aliis delictis pertinentibus ad S. Inquisitionem.
•  
  PDF 357 14. An Episcopus possit committere absolutionem ab hæresi, saltem in casu particulari, & speciali? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 92.
•  
  PDF 358 15. An Episcopi possint absolvere ab hæresi occulta vigore Concilij Tridentini? Et an si hæresis nota sit quinque, vel sex; vel si Hæreticus quinque, vel sex complices habeat, adhuc dicatur occulta; & in magna Civitate non sit publica, si nota fuerit septem vel octo personis? Et an dictam absolutionem possit Episcopus impertiri extra Samentum Confessionis, & in absentia, & hoc etiam, si talis subditus, & Episcopus sit extra Diœcesim? Et an possit Episcopus committere hanc absolutionem alicui Confessario ...
•  
  PDF 358 16. An Episcopi hodie possint absolvere ab hæresi occulta? Et an quando scitur à decem personis dicatur delictum occultum? Et an Episcopi nullo modo possint in tali casu hanc absolutionem ab hæresi committere alteri personæ? Et notatur potestatem dispensandi in irregularitate ab hæresi occulta proveniente ademptam esse ab Episcopis per Bullam Cœnæ? Ex part. 4. tract. 4. & Misc. resolutione 239.
•  
  PDF 360 17. An saltem per Bullam Cœnæ sit Episcopis revocata facultas absolvendi ab hæresi, & aliis casibus in ea contentis? Et an Episcopus sequens sententiam, & opinionem nolens absolvere Hæreticum occultum, quid est faciendum? Ex p. 7. tr. 2. res. 23.
•  
  PDF 361 18. An Hæreticus occultus possit absolvi in absentia ab Episcopo, si ipsum adire non possit? Ex p. 5. tract. 13. & Misc. 1. res. 43.
•  
  PDF 361 19. An Inquisitores habent facultatem absolvendi ab hæresi non solum in foro externo, sed in foro conscientiæ? Et an hæc facultas absolvendi ab hæresi competat cuilibet Inquisitori, & non toti Consistorio? & an quilibet Inquisitor possit eamdem facultatem cuilibet Confessario delegare? Et an in Inquisitore ad hanc in foro conscientiæ absolutionem, & delegationem impertiendam non requiratur Ordo? Et quid est faciendum, si Inquisitores in casu facultatem, ut ab ipso Confessario absolvatur nollent ...
•  
  PDF 361 20. An Inquisitores possint absolvere Hæreticum occultum in foro conscientiæ? Ex part. 4. tract. 8. resolutione 35.
•  
  PDF 362 21. Quid facere debeat Hæreticus occultus, qui absolutionem ab Episcopo, vel Inquisitore obtinere non potuit? Ex p. 1. tr. 5. res. 4.
•  
  PDF 362 22. An legitimè impeditus adire Pontificem, possit ab hæresi occulta absolvi ab inferiori Sacerdote? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 242.
•  
  PDF 362 23. An qui laborat impedimento perpetuo, ita ut non possit adire Pontificem, possit absolvi ab hæresi; vel in dicto casu extra articulum mortis, an ad Inquisitores, vel ad Pontificem per procuratorem tacito nomine, recurrendum sit? Ex part. 8. tract. 7. & Misc. resol. 15.
•  
  PDF 363 24. An qui non possit adire Papam ex perpetuo impedimento possit ab hæresi absolvi, etiam si nond[u]m sit in articulo mortis? Ex part. 11. tract. 8. & Miscel. 8. resolut. 2.
•  
  PDF 363 25. An qui vi, & metu; vel fraude, & dolo, aut alio quocumque casu inter Infideles exterius Fidem negans, corde tamen illam retinens possit postea inter Christianos rediens absolvi à quocumque Confessario approbato; & quid de blasphemantibus hæreticaliter inter Christianos? Et quid est dicendum de illusoribus Imaginibus Sanctorum, & comedentibus carnes tempore prohibito, & c.? Et an quando blasphemia est hæreticalis, absolutio Inquisitori reservetur? Ex part. 3. tract. 4. resolut. 142. aliàs 143.
•  
  PDF 364 26. An quilibet Sacerdos, etiam Parocho præsente, possit in articulo mortis Hæreticum absolvere? Et quid, si in dicto casu Episcopus, vel Inquisitor præsens sit? Et an supradictus Hæreticus occultus absolutus in articulo mortis, si ab eo evadat, debeat se præsentare Summo Pontifici sub pœna reincidentiæ in eamdem censuram, vel sufficiat, ut ab Episcopo, vel Inquisitore denuo absolvatur? Ex p. 1. tr. 5. r. 5.
•  
  PDF 365 27. An Hæretico negatiuo iam destinato ad comburendum, sit absolutio impartienda, & Sacra Eucharistia conferenda? Et an in supradicto casu, si nullus esset Sacerdos præter ipsum iudicem Ecclesiasticum, teneatur excipere confessionem sacramentalem negativi, & illum absolvere, si prudenter senserit illum rite esse confessum, nec licitè possit id prohibere Sacerdotibus? Ex part. 5. tract. 3. resolut. 78.
•  
  PDF 366 28. An sit petenda facultas ab Inquisitoribus absolvendi illum qui damnatus est ad mortem, & iam est, ut vulgo dicitur, in Capella penes Dominos Societatis Alborum, & invenitur Hæreticus? Et quid, si in hoc casu esset Prælatus, & subditus in eadem domo, & hic autem habet crimina reservata; an non teneatur ille, nec Confessarius Prælatum adire, quamvis possit? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 12.
•  
  PDF 366 29. An Confessarius virtute alicuius Iubilæi, possit absolvere ab hæresi occulta? Et supponitur, quod in Ordine ad incurrendam excommunicationem in foro conscientiæ, opus est, ut Hæreticus habeat errorem in intellectu cum pertinacia, & eius incredulitas humano sensui subjaceat; ideo si aliquis exterius solum neget Fidem, non erit Hæreticus; nec si transiret ad aliam sectam; vel si Idolis externum cultum exhibeat; vel si dæmonem invocaret, verbo, cultu, vel alio aliquo opere; vel si magnetem, vel caput ...
•  
  PDF 367 30. An quando in Iubilæo conceditur facultas absolvendi à casibus Bullæ Cœnæ, excepta hæresi, adhuc sit absolvendus Hereticus occultus pœnitens, & emendatus? Et an hodie Episcopi possint absolvere ab hæresi occulta? Et an Confessarius per Bullam Cruciatam, licet non possit absolvere ab hæresi occulta, possit tamen absolvere receptatores, fautores, & defensores Hæreticorum; & legentes, tenentes, & imprimentes eorum libros, & Schismaticos, Nigromantidas, & c. Ex p. 5. tr. 12. res. 35.
•  
  PDF 367 31. An si in Iubilæo concedatur facultas absolvendi à contentis in Bulla Cœnæ, excepta hæresi; possit adhuc Confessarius Hæreticum occultum absolvere? Et ex doctrina huius quæstionis infertur, an Confessarius vi Bullæ Cruciatæ pluries possit absolvere pœnitentem à casibus Papæ reservatis, sed occultis? Et an hodie Episcopus possit absolvere ab hæresi occulta vigore Concilij Tridentini sess. 24. c. 62. Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 67.
•  
  PDF 368 32. An Confessarium virtute Bullæ Cruciatæ possit absolvere à casibus contentis in Edicto Dominorum Inquisitorum, hæresi tamen excepta? Et an Confessor possit per Cruciatam absolvere tantum semel in vita, & semel in morte ab omnibus casibus contenis in primo canone Bullæ Cœnæ? At verè malefici, sortilegi, sollicitantes in confessione; blasphemantes hæreticaliter, & similes alij possint absolvi toties, quoties? Et quid de Episcopis in supra dictis casibus? Et an virtute Bullæ Cruciatæ possit Confessarius ...
•  
  PDF 369 33. An Regulares virtute suorum privilegiorum possint absolvere sæculares à casibus contentis in Edicto Dominorum Inquisitorum, dummodo excommunicationes non proveniant ex hæresi formali, vel ex aliis Criminibus contentis in Bulla Cœnæ? Et an sit absolvendus Hæreticus, qui ducitur ad comburendum, & moritur negatiuus, si antea publicè veritatem non fatetur? Ex part. 1. tr. 5. resolut. 8.
•  
  PDF 369 34. An Prælati Regulares possint absolvere suos subditos ab hæresi occulta? Et an Provinciales subdelegare hanc facultatem in casibus particularibus possint. Et quid, circa supradictam primam difficultatem Sacra Cardinalium Congregatio sub die 17. Novembris 1628. declaraverit? Ex part. 1. tract. 5. resolutione 6.
•  
  PDF 371 35. An Prælati Regulares possint absolvere subditos ab hæresi occulta? Ex p. 3. tr. 2. res. 122.
•  
  PDF 371 36. An Superiores Regularium possint illos absolvere ab hæresi occulta? Et an Episcopi possint etiam ab hæresi occulta absolvere? Ex part. 6. tract. 7. & Misc. 2. res. 63.
•  
  PDF 372 37. An Prælati Regulares possint subditos suos ab hæresi occulta absolvere? Et notatur Episcopos; & Inquisitores non posse ab hæresi occulta absolvere? Ex p. 8. tr. 7. res. 50.
•  
  PDF 373 38. An Regulares possint absolvere sæculares ab hæresi occulta? Et infertur Prælatos Regulares non posse ab hæresi suos subditos absolvere. Ex part. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 54.
•  
  PDF 373 39. An Regulares possint absolvere à casibus Bullæ Cœnæ, si sint occulti, etiam quoad hæresim? Et quid, si prædictæ censuræ deductæ sint ad forum contentiosum, & licet publicæ sint? Et in textu huius Res. assignantur alij sex casus, in quibus Regulares virtute suorum privilegiorum minime possunt sæculares absolvere, nisi in articulo mortis? Ex part. 11. tract. 2. & Misc. 2. res. 18.
•  
  PDF 374 Tractatus IX. De Denunciationibus faciendis ex Edicto DD. Inquisitorum; & signanter ex solicitatione facta in Confessione.
•  
  PDF 374 1. An si quis sciat aliquem commisisse delictum in Edicto contentum, sed hoc non possit probare, teneatur in tali casu denunciare? Et quid, si casus sit de hæresi formali? Ex p. 1. tr. 4. res. 1.
•  
  PDF 375 2. An peccata pertinentia ad Tribunal S. Officij sint denuncianda, etiamsi probari non possint. Et quid, si peccatum sit de hæresi? Ex p. 7. tr. 12. & Misc. 3. resol. 21. alias 19.
•  
  PDF 376 3. An dicta denunciatio facienda sit sine præuia correctione, fraterna? Et quid, si peccatum sit de crimine hæresi, vel de muliere solicitata in confessione, vel contra communitatem? Et an si dubium sit, vtrum in tali casu correctio profutura sit necne, sit etiam præmittenda correctio, vel potius facienda sit denuntiatio? Ex p. 1. tr. 4. res. 2.
•  
  PDF 377 4. An si speretur correctio, pœnitens debeat denunciare Confessarium solicitatem in confessione? Et quid de Hæretico formali? Ex p. 4. tr. 5. res. 24.
•  
  PDF 378 5. An Hæretici sint denunciandi Inquisitoribus ante præuiam correctionem fraternam? Et solicitantes in confessione, vel prætextu confessionis, an sint denunciandi? Et quid de aliis criminibus contentis in Edicto DD. Inquisitorum? Ex p. 7. tr. 3. res. 63.
•  
  PDF 381 6. An criminosi iam emendati sint vigore Edicti denunciandi? Sed difficultas est de Hæretico formali, quia semper dubitare potest, an re vera sit emendatus? Et quid de Confessario solicitante in prædicto casu? Ex p. 1. tr. 4. res. 3.
•  
  PDF 381 7. An confessarius emendatus sit à pœnitente denunciandus? Et an Hæreticus emendatus sit denunciandus? Ex p. 4. tr. 5. res. 23.
•  
  PDF 382 8. An dubius de emendatione alicuius rei in Edicto Inquisitorum positi, & præsertim Hæretici, teneatur illum denunciare? Et quid, si moraliter constet esse emendatum? Ex p. 4. tr. 3. res. 61.
•  
  PDF 382 9. An filius teneatur denunciare Patrem hæreticum? Idem est dicendum de vxore, marito, & fratre. Ex p. 1. tr. 4. res. 4.
•  
  PDF 382 10. An vxor, & frater teneatur denunciare maritum, & fratrem hæreticum? Ex p. 1. tr. 4. res. 5.
•  
  PDF 382 11. An vxor, filius, & frater teneantur denunciare maritum, Patrem, & fratrem perpetrantem crimine extra hæresim formalem? Ex p. 1. tr. 4. res. 6.
•  
  PDF 383 12. An quis teneatur denunciare, si ex denunciatione timeat damnum notabile cum probabili periculo mortis, infamiæ, aut grauis alicuius damni proprij, vel patris, aut mariti, matris, vxoris, fratrum, aut aliorum coniunctissimorum? Et an, si aliqua mulier solicitata à Confessario, vel Moniali, aut alia non potens adire Inquisitores absque infamia, satisfaciat per Epistolam missam ad Inquisitorem, &c? Et an excusetur vxor non denuncians maritum hæreticum timens ab eo malè tractari aut interim? ...
•  
  PDF 383 13. An pœnitens solicitata teneatur denunciare Confessarium, si ex illa denunciatione timeat damnum notabile, v. g., si ei sequatur mors, membri abscissio, vulnera, notabilis famæ, vel honoris iactura, amissio maioris, vel magnæ pertis bonorum, vel alia similia; aut hæc consanguineis, & affinibus vsque ad quartum gradum probabiliter euentura timeatur: Ex p. 4. tr. 5. res. 19.
•  
  PDF 384 14. An fœmina excusetur à denunciatione, si timeat grave damnum in bonis temporalibus amici maximi: Et quid si in se ipsa metuat graue damnum in fama, vita aut bonis temporalibus propriis, vel mariti, filiorum, aut fratris: Ex p. 4. tr. 5. resol. 36.
•  
  PDF 384 15. Vtrum quis teneatur denunciare se ipsum: Et an criminosi, & complices delicti teneantur prodere se ipsos propter Hæreticum dogmatizantem, & eos docentem hæresim: Et an in cæteris casibus criminosi ex Edicto inquisitorum, teneantur prodere se ipsos, vel possint absolui per Cruciatam, vel per priulegium Regularium. Ex p. 1. tract. 4. res. 8.
•  
  PDF 384 16. An saltem dicti criminosi teneantur denunciare complices: Et qui in causa hæresis: Et an fœmina consentiens in solicitatione facta in confessione, teneatur Confessarium solicitantem denunciare; Ex p. 1. tr. 4. res. 9.
•  
  PDF 384 17. An quando Edictum fundatur in præsumptione, & ego scio præsumptionem in tali casu deficere, teneatur ad denunciandum? Ex part. 1. tract. 4. res. 10.
•  
  PDF 385 18. An fœmina Edicti ignara teneatur denunciare solicitantem statim, vel intra eosdem dies, quos Edictum signauerat? Et an fœmina conscia Edicti, & non denuncians iura terminum, excommunicationem incurrat à qua absolui non possit per Bullam Cruciatæ, nisi facta sit denunciatio? Ex part. 4. tr. 5. res. 26.
•  
  PDF 385 19. An qui per impotentiam, vel ignorantiam Edicti non denunciauit intra terminum, teneatur postea denunciare? Et an in tali casu non sit obligatio denunciandi statim, sed intra eosdem dies, quos Edictum signauerit? Et an qui non denunciat intra terminum præfixum in Edicto incurrat novam excommunicationem, vel tantum maneat in eadem? Et an si in talibus Edictis iubeatur denunciare intra sex primos dies, ex praxi constet inter eos non numerari diem primum? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 96. alias. 95.
•  
  PDF 386 20. An fœmina in decimo mense v. g. anni post Edictum publicatum teneatur denunciare Confessarium solicitantem? Et an Edicta Episcoporum non durent per totum annum, sed per duos, vel tres menses, vndè si post hoc tempus transactum nouit quis aliquem esse concubinatium, non teneatur illum denunciare? Ex part. 4. tract. 5. res. 27.
•  
  PDF 386 21. An fœmina in aliquo casu teneatur denunciare ante completum terminum publicationis Edicti inquisitorum? Et ex doctrina huius quæstionis infertur, an quis teneatur prævenire tempus Confessionis, Eucharistiæ & auditionis Missæ, si timeat quod quando obligat Confessio, Communio, vel Sacrum, non esset copia Confessarij &c. Et an supradicta fæmina, quæ iam censurum incurrit denunicationis præceptum adimpleat, possit virtute Bullæ Cruciatæ à quocumque Confessario absolui à censura, vel à Regularibus ...
•  
  PDF 387 22. An supradictæ denunciationes faciendæ sint ante confessionem, ita vt non possit Confessarius aliquam absoluere, nisi prius denunciet; vel sufficiat vt promittat denunciare? Ex part. 1. tract. 4. resolut. 27.
•  
  PDF 387 23. An fæminæ post incursam excommunicationem, quia non denunciauit Confessarium solicitantem, sit absoluenda virtute Cruciatæ; si promittat illico denunciare? Et notatur non esse absoluendum, qui excommunicatur, donec eiiciat concubinam, nisi prius sit expulsa, nec sufficit, quod promittat expellere. Ex part. 4. tract. 5. res. 35.
•  
  PDF 387 24. An si Edictum non publicetur, teneatur adhuc fæmina Confessarium solicitantem denunciare sub pœna excommunicationis? Et an præceptum Inquisitorum circa denunciationem in Confessarios solicitantes sit perpetuum, & per consequens excommunicatio quoque perpetua; & alij quatuor casus circa supradictum Edictum annotantur? Ex p. 4. tr. 5. res. 41.
•  
  PDF 388 25. An fœmina solicitata teneatur, sub mortali denunciare Confessarium? Et an quamuis per inquisitores Edictum denunciandi non publicetur, teneatur pœnitens solicitata denunciare post habitam sufficientem notitiam Decreti Gregorij XV? Ex part. 4. tract. 5. resolut. 3.
•  
  PDF 389 26. An fœmina teneatur denunciare solicitationem commissam ante promulgationem Bullæ Gregorij XV. & aliorum Pontificum? Ex part. 4. tract. 5. resolut. 40.
•  
  PDF 389 27. Vtrum Confessarius contraueniens huic Constitutioni Gregorij XV. & aliorum Pontificum ex paruitate metariæ sit excusandus, vel denunciandus? Et docetur Confessarium faciem pœnitenti laudando de pulchritudine ad alliciendum eam, omissis verbis expressioribus incidere in pœnas Bullæ, & denunciandum esse. Ex p. 1. tr. 4. res. 21.
•  
  PDF 389 28. An Confessarius in solicitando propter paruitatem materiæ no sit denunciandus? Et infertur in peccato luxuriæ non dari paruitatem materiæ. Ex p. 5. tr. 5. res. 5.
•  
  PDF 390 29. An in solicitatione facta in confessione, & prohibita in Bullis Pontificiis detur paruitas materiæ? Ex p. 5. tr. 5. res. 9.
•  
  PDF 390 30. An Confessarius sit denunciandus, si solicitauit ad actum tantum venialiter peccaminosum? Ex p. 10. tr. 14. & Misc. 4. res. 46. alias 44.
•  
  PDF 391 31. An fæmina solicitata, si non denunciauit, & tamen Confessarius ex aliarum delatione confessus, vel conuictus punitus fuit teneatur abhuc denunciare? Ex part. 4. tract. 5. res. 49.
•  
  PDF 391 32. An sint denunciandi Confessarij solicitantes, qui de tali delicto infamati non sint? Et an in crimine hæresis possit fieri inquisitio, licet contra reum nulla præcedat infamatio? Ex p. 4. tr. 5. res. 1.
•  
  PDF 392 33. An si Confessarius post solicitationem statim pœniteat, se solicitasse, sit denunciandus? Ex p. 4. tr. 5. res. 22.
•  
  PDF 392 34. An quando Confessarius cum verbis vel signis dubiis, obscuris, ambiguis, nutibus, vel tactibus sollicitat teneatur pœnitens illum denunciare? Ex p. 4. tr. 5. res. 25.
•  
  PDF 392 35. An Confessarius, qui in confessionario, vel in alio loco, sub pretextu confessionis, non tamen confessionis sequutæ, solicitauit fæminam, sit denunciandus? Et explanatur, quod lex pœnalis non est extendenda de casu ad casum, & in casibus reseruatis, vt pote pœnalibus strictam esse faciendam interpretationem; ideo concubitum cum fæmina in vase præpostero non essè casum reseruatum peccati nefandi, quia non propriè sodomia; & Clericum cognoscentem fæminam in vase non debito non incurrere pœnas ...
•  
  PDF 392 36. An sit denunciandus Confessarius, qui sedens in Confessionario, & loquens cum pœnitente stante, vel sedente ante Confessionarium illam solicitat? Et an hoc procedat, si Confessor in subselliis Ecclesiæ, in quibus etiam sæculares sedere solent, non in Confessionario solicitet, tamen si aliquando in iisdem subselliis, & scamnis confessiones suscipiat? Ex part. 4. tract. 5. res. 38.
•  
  PDF 393 37. An Confessarius sedens in Confessionario, si solicitat mulierem stantem, vel sedentem ante confessionarium non simulando confessionem, sit denunciandus? Ex p. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 33.
•  
  PDF 393 38. An si fœmina sine vllo ordine ad confessionem loquatur cum Confessario de negotiis in Confessionario, & interim ab ipso sollicitetur, an sit dictus Confessarius denunciandus? Ex p. 1. tr. 4. res. 18.
•  
  PDF 394 39. An si Confessarius, & pœnitens conueniant in simulatione Confessionis, vt ibi inhonestos sermones habeant, sint denunciandi, & incidant in pœnas Bullarum? Et quid, si bono animo pœnitens accedat alia negatio in confessione tractatura, Sacerdos verò, occasione arrepta, ad venerem inducat? Ex part. 4. tract. 5. resolut. 10.
•  
  PDF 394 40. An Confessarius, qui ante, vel post confessionem fœminam solicitauit, sit denunciandus? Et quid, si post longum tenpus eam solicitauit? Et an sit denunciandus Confessarius, qui pœnitentem litteris amatoriis, lenonibus, & internuntiis sollicitat, vel qui accedit post auditam confessionem ad domum mulieris, & ibi illam sollicitauerit; Ex p. 1. tr. 4. res. 14
•  
  PDF 394 41. An sit denunciandus Confessarius, qui dicente fœmina, se velle in crastinum confiteri, illam solicitat, & confessionem dissuadet? Ex p. 4. tr. 5. res. 6.
•  
  PDF 395 42. An sit denunciandus Confessarius, qui dicente fœmina, se velle in crastinum confiteri, illam solicitat, & confessionem dissuadet? Ex p. 4. tr. 5. res. 6.
•  
  PDF 395 43. An Confessarius solicitans fœminam ad confessionem accedentem, quia ipse eam prævenit, faciendo differe confessionem in aliud tempus, sit denunciandus? Et quid est dicendum, si mulier absque Confessarij suasu in ipsa iam confessione incepta à confitendi proposito desistat, dicatque Confessario amplius nolo confiteri, sed confabulari, & postea longa confabulatione interiecta sollicitatio sequatur? Ex p. 4. tr. 5. res. 46.
•  
  PDF 395 44. An sit denunciandus Confessarius, qui fœminam ad confessionem accedentem ante signum crucis solicitat illam, dilata in aliud tempus confessione? Et quid est sentiendum, si Confessarius sciens penitentem velle confiteri illam solicitet, quamuis confessio non sequatur? Ex p. 4. tr. 5. res. 39.
•  
  PDF 395 45. An sit denunciandus Confessarius, qui non absoluit fœminam ex aliqua iusta causa, si tamen illam solicitet? Et quid, si fœmina sub Crucis signo velit peccata detegere, & à Confessario interrumpatur ad turpia solicitante? Et quid sit dicendum, si filiam spiritualem, hoc est ex præcedentibus confessionibus notam, ad genua procumbentem ante signum Crucis, illam præoccupet Confessarius solicitans? Ex p. 4. tr. 5. 30.
•  
  PDF 396 46. An Confessarius audiens in confessione mulierem incidisse in aliqua peccata sensualia, insequens illam descendentem paulo post ab Ecclesia, & in itinere illam solicitans, incidat in pœnas, & sit denunciandus? Et quid, si ante discessum ab Ecclesia talis confessor fœminam solcitauerit? Ex p. 4. tr. 5. res. 7.
•  
  PDF 396 47. An sit denunciandus confessarius, qui tribuit pœnitenti cartham in confessione, postea tamen legendam, in qua ad venerem solicitabat? Ex part. 4. tract. 5. res. 2.
•  
  PDF 396 48. An pœnitens, qui ignoranter accusauit se in confessione habuisse animum peccandi cum ipso confessario, vnde ex hoc illam solicitauit, teneatur dictum Confessarium denunciare? Ex part. 4. tract. 5. resolut. 20.
•  
  PDF 396 49. An Confessarius si in actu confessionis dicat pœnitenti Se io fosse secolare, vi prendere por moglie, sit denunciandus tanquam solicitator? Et an interpres confessionis, si solicitet pœnitentem, sit denunciandus? Et alia curiosa dubia notantur circa crimen solicitationis, & adducuntur diuersi casus in textu huius Resolutionis, sed iam ferè omnes in suis specialibus Resolutionibus magis latè, nunc sunt adscripti, & assignati in hoc ipsomet tractu. Ex part. 9. tract. 9. & Misc. 4. res. 32.
•  
  PDF 397 50. An si Confessarius det aliquod donum mulieri in confrssione, dicatur illam solicitasse, ita vt sit denunciandus? Ex part. 9. tract. 9. & Miscel 4. resolut. 34.
•  
  PDF 398 51. An mulier teneatur denunciare Confessarium illam solicitantem, si ante solicitationem ei præbuisset multa munera intuitu eleemosynæ absque malo fine? Et quid, si contingat ante impensa beneficia Confessarium solicitasse, & per tempus solicitationi incumbendo maxima dona, beneficia impertiri fœminæ solicitatæ, an sit denunciandus talis, Confessarius? Et quid, si ipsi fœminæ nulla fuerit Confessarius solicitans imperitus beneficia sed fœminæ filiis, marito, parentibus, vel fratribus. Ex part. 10. ...
•  
  PDF 398 52. An Confessarius, si laudet pœnitentem ex pulchritudine, venustate, &c. dicatur illam solicitare, & ideo ex hoc sit denunciandus? Ex part. 4. tract. 5. resol. 18.
•  
  PDF 399 53. An sit denunciandus Confessarius, qui actus turpes cum pœnitente exercet, si graui somno, aut morbo inter confitendum oppressa fuerit? Et quid, si Confessarius aliqua arte, vel medicina induxit fœminam? Et quid est dicendum, si somnus, aut morbus esset leuis, & non benè ligauerit sensus fœminæ, neque in totum impediret illarum operationes, & ideo pœnitens aliqualiter adverteret actus Confessarij, &? Ex part. 10. tr. 14. & Misc. 4. res. 45. alias 43.
•  
  PDF 400 54. An fæmina, si consentiat solicitationi, teneatur Confessarium denunciare? Et notatur, quod ex mandato Vrbani VIII. præcipitur Ordinariis, vt omnibus Sacerdotibus, tam Regularibus, quam secularibus approbandis, ad confessiones audiendas, in actu ipso approbationis legatur, & intimetur constitutio Greg. XV. &c. Ex p. 4. tr. 5. res. 31.
•  
  PDF 401 55. An mulier solicitans confessarium sit ab ipso, vel ab aliis qui hoc sciunt, denuncianda? Et docetur, quod hæ constitutiones, cum sint pœnales, non sunt extendendæ ad alium casum. Et ex doctrina supradictæ quæstionis etiam infertur, quod excommunicatio lata contra ingredientes Monasteria Monialium sub prætextu licentiarum, non extenditur contra ingredientes sine tali prætextu. Ex part. 1. tract. 4. res. 23.
•  
  PDF 401 56. An si confessarius à fœmina solicitatus consentiat ad actus turpes, & sermones inhonestos, sit ab aliis, qui hoc sciunt, denunciandus? Ex part. 1. tract. 4. res. 11.
•  
  PDF 401 57. An Confessarius consentiens solicitationi, sed statim desistens de turpi illa materia loqui, differendo illius, complementum ad aliud tempus, & non præbendo pænitenti absolutionem, incidat in Bullam Greg. XV. & sit denunciandus? Ex part. 4. tract. 5. resolut 4.
•  
  PDF 401 58. An si Confessarius consentiat solicitationi, sit denunciandus vigore Bullæ Greg. XV? Ex part. 4. tr. 5. res. 42.
•  
  PDF 402 59. An si Confessarius consentiat in solicitatione metus causa, sit denunciandus, & ab Inuisitoribus puniendus? Ex p. 4. tr. 5. res. 15.
•  
  PDF 402 60. An metus, & vis excuset Confessarium à pœnis contra solicitantes? Et an talis Confessarius, qui metu deliquit, debeat abiurare? Et deducitur, quod qui metu peccat pœnam extraordinariam non effugit. Ex part. 10. tract. 14. & Miscel. 4. resol. 42. alias 40.
•  
  PDF 403 61. An si pœnitens solicitet ad fornicandum, & Confessarius renuat contentus tamen osculis, vel tactibus, sic denunciandus? Et quid de aliis similibus, v. g. si fœmina prouocaret Confessarium ad sodomiam, ipse vero ad naturalem congressum incitaret, vel si fœmina solicitaret ad fornicandum, ipse autem ad mollitiem, vel è contra? Et an, si fœmina Confessarium solicitasset postea verò dolore tacta pœniteat, vt absolutionem petat; Confessarius tamen solicitet illam, an in tali casu Confessarius sit ...
•  
  PDF 403 62. An quando Confessarius, & fæmina ad inuicem se solicitant, sit in tali casu Confessarius denunciandus? Ex p. 4. tr. 5. res. 14.
•  
  PDF 403 63. An Confessarius incidat in Bullas Pontificias, si sollicitet fœminam in aliis Sacramentis, Baptismi, Matrimonij, &c? Ex. p. 4. tr. 5. res. 16.
•  
  PDF 404 64. An hoc crimen sufficienter probetur per testimonia duarum fæminarum? Et an ex vnius fæminæ quamtumuis honestæ delatione non sit Confessarius in carcerem detrudendus? Ex p. 1. tr. 4. res. 28.
•  
  PDF 404 65. An testimonium duarum fæminarum sufficiat ad carcerationem Confessarij solicitantis? Et an sufficiat ad condemnationem huius criminis duarum fœminarum testimonium? Ex p. 4. tr. 5. res. 55.
•  
  PDF 404 66. An si aliquis sub sigillo naturali sciat ab aliquo mulierem fuisse solicitatam à tali Confessario, teneatur illum denunciare? Et quid in casu hæresis formalis? Ex p. 1. tr. 4. res. 24.
•  
  PDF 404 67. An quis excusetur à denunciatione Confessarij, si hoc sciat sub sigillo secreti? Ex part. 4. tract. 5. resolut.
•  
  PDF 405 68. An quando quis sub secreto naturali scit solicitationem in confessione, teneatur illam denunciare? Et quid, si secretum fuisset promissum sub iuramento? Et infertur, quod hæresis, & solicitatio in confessione est denuncianda absque præuia correctione fraterna, & si tales emendati fuerint. Ex p. 9. tract. 8. Misc. 3. res. 46.
•  
  PDF 406 69. An quis teneatur denunciare Confessarium solicitantem si hoc sciat, & audiuit non solum à fide dignis, sed etiam à leuibus personis? Ex p. 4. tr. 5. res. 28.
•  
  PDF 407 70. An Confessarius sit denunciandus, qui concubinam in confessione de Zelotypia arguit? Ex part. 4. tract. 5. res. 43.
•  
  PDF 407 71. An Confessarius solicitans fæminam non ad turpia, sed ad alia peccata sit denunciandus, v. g. ad Sortilegium, &c? Et quid, si Confessarius tanquam leno vrgeret fœminam in confessione, vt cum aliquo peccaret vel prostitueret sibi filiam, &c? Ex p. 1. tr. 4. res. 20.
•  
  PDF 408 72. An incidat in prædictas Bullas qui solicitauit pœnitentem ad actus illicitos extra venerem? Ex p. 4. tract. 5. res. 17.
•  
  PDF 408 73. An Confessarius qui in confessione vrgeret pœnitentem de prostituenda sibi, vel aliis filia, consanguinea, amica, &c. sit denunciandus? Ex part. 1. tract. 4. resolut. 19.
•  
  PDF 408 74. An Confessarius sit denunciandus si solicitat pœnitentem ad lenocinium? Ex p. 4. tr. 5. res. 12.
•  
  PDF 409 75. An Confessarius in confessione petat à pœnite[n]tem domum suam, vt ibi adducat concubinam, sit denunciandus? Et an constitutio Greg. XV. intelligatur de actu, quo Confessarius fæminæ suadet, vt sibi det pecuniam ad largiendum meretrici? Ex p. 4. tr. 5. res. 45.
•  
  PDF 409 76. An mandans Confessario; vt sollicitet pro se pœnitentem, sit denunciandus? Et ex doctrina huius quæstionis infertur, quod non incurrit in excommunicationem latam contra aliquid facientem, si quis mandauit facere, vndè si excommunicatio feratur in eum, qui occidit vel furatur, non ligat mandantem fuerari, & occidere. Ex part. 1. tract. 4. resolut. 22.
•  
  PDF 409 77. An sit denunciandus mandans Confessario, vt in confessionem solicitet pœnitentem? Et alij quinque casus cursim circa solicitationem adducuntur, sed iam omnes magis latè in suis specialibus resolutionibus in hoc tractatu appositi sunt. Etiamque quæritur, an sit denunciandus, qui tactibus, nutibus, vel signis fæminam prouocat, dum ulla alteri confitetur? Et quid, si Confessarius solicitet pœnitentem ad alia peccata non inhonetsa, vt ad furtum, homicidium, &c? Et infertur quod mandans, aut consedens ...
•  
  PDF 410 78. An Confessarius, qui solicitauit ado lescentem in confessione, sit denunciandus? Et docetur, quod lex pœnalis non est extendenda, etiam si militet in alio casu eadem retio, v. g. excommunicantur omnes qui cogunt mulieres ad ingrediendum Monasterium; ergo sub nomine mulierum non includuntur viri qui coguntur Religionem ingredi, &c. Ex p. 1. tr. 4. res. 12.
•  
  PDF 410 79. An etiam seclusa Bulla Gregorij XV. Confessarij solicitantes masculos sint denunciandi? Ex p. 4. tract. 5. res. 33.
•  
  PDF 411 80. An Confessarius, qui solicitavit puerum ante constitutionem Greg. XV. vel fæminam extra confessionem in confessionario, aut in loco quocumque, vbi confessiones sacramentales audiuntur, &c. sit denunciandus? Ex p. 1. tr. 4. res. 25.
•  
  PDF 411 81. An Confessarius statim post confessionem ducens ad cellam puerum, vt Chirographum confessionis tradat, & illum solicitet, sit denunciandus? Et quid, si Confessarius fæminæ sibi confessæ pœnitentiam imponat, vt ab ipsomet Confeßario nuda verberetur, vel si Confessarius suadet fæminæ, vt ipsi eo loco verenda ostendat, &c. Et notatur quod actus immediatus ad confessionem comprehendi debet in obligatione ad denunciandum Confessarium, quamuis confessio non sequatur, &c. Ex part. 4. tract. 5. resolut. 11.
•  
  PDF 411 82. An Confessarius dans pœnitentiam fæminæ, vt nuda à se verberaretur, vt postea accidit, sit Inquisitoribus denunciandus? Et quid, quando videlicet Confessarius suadet fæminæ, sibi actu confitenti, vt ipsi eo in loco vas naturale ostendat, quod ipsa in eadem confessione morbo affectum habere dixerat? Ex part. 4. tract. 5. resolut. 47.
•  
  PDF 412 83. An interpres, si solicitet in confessione sit denunciandus? Et quid, si interpres sit etiam Sacerdos? Ex p. 4. tract. 5. res. 9.
•  
  PDF 412 84. An, si laicus, vel Clericus occultè ponat se in loco confessionibus deputato, & inter confessionem fæminæ illam ibi solicitet, sit denunciandus? Ex part. 1. tract. 4. res. 15.
•  
  PDF 412 85. An dictus laicus, vel Clericus saltem, quia simulauit se Sacerdotem, si solicitauerit fæminam in confessione, non tamen illam absoluendo, sit Inquisitoribus denunciandus? Ex p. 1. tr. 4. res. 16.
•  
  PDF 412 86. An sit denunciandus Sacerdos, qui non habens facultatem audiendi confessiones ab Ordinario solicitat fæminam in confessione, fingens se habere talem potestatem? Et quid, si mala fides Confessarij, & pœnitentis interueniat? Ex p. 1. tr. 4. res. 17.
•  
  PDF 413 87. An Sacerdos non habens potestatem absoluendi, si in excipiendo aliorum confessiones illos solicitet, incurrat in pœnas solicitantium, & sit denunciandus? Et quid, si mala fides Confessarij, & pœnitentis interueniat, quia vnusquisque cognoscit confessionem inualidam iri ex defectu iurisdictionis, &c? Et an hoc non procedat, si Confessarius deprehendens fæminam verum propositum emendationis non habere, & ob id illam non absoluat, sed illam, hoc non obstante, solicitet? Et an Confessarius, qui ad ...
•  
  PDF 413 88. An Confessarij solicitantes in confessione sint suspecti vehementer de hæresi, & quo pacto debeant abiurare? Ex p. 4. tr. 5. res. 51.
•  
  PDF 414 89. An quis teneatur denunciare Confessarium, qui propter solicitationem alterius confessus abiurauit: Ex p. 1. tract. 4. res. 26.
•  
  PDF 414 90. Confessarius, qui abiurauit propter solicitationes, si perseueret solicitando, sit denunciandus ob pæteritam solicitationem? Ex p. 4. tr. 5. res. 21.
•  
  PDF 414 91. An Confessarij solicitantes in Confessionario sine vllatamen occasione Confessionis debeant abiurare de leui: Et an verò idem dicendum sit de Confessario solicitante paulò post vel paulò ante confessionem: Et quid quo ad alio casus, quando solicitatio sit in Confessionario; Ex part. 4. tr. 5. res. 50.
•  
  PDF 415 92. An Confessarius in confessionario tantum solicitans extra actum confessionis debeat abiurare; Et obseruatur, quod potest Tribunal S. Officii recognoscere Confessarios solicitantes, etiamsi non iudicentur suspecti de hæresi, & potest tales punire. Et an Inquisitores possint imponere Confessariis Regularibus solicitantibus, quod teneant vltimum locum inter Regulares sui Monasterii in Choro, & Refectorio, & in aliis locis, & aliquando mandare, vt sententia contra Confessarium Regularem lata publicè ...
•  
  PDF 415 93. An Confessarius Regularis ex abiuratione propter solicitationem remaneat inhabilis ad Offcia Religionis? Et an dictus non possit rehabilitari nisi per Pontificem, vel Illustrissimos Inquisitores Sacræ Congregationis: Ex p. 4. tr. 5. res. 48.
•  
  PDF 416 94. An Ecclesiastici, qui intersunt sententiæ contra Confessarios solicitantes, teneantur sub peccato mortali non manifestare delinquentem: Ex p. 4. tr. 5. res. 44.
•  
  PDF 416 95. An Episcopi possint cognoscere de hoc crimine, ita vt aliqui pene ipsos possit Confessarios solicitantes denunciare: Ex p. 1. tr. 4. res 29.
•  
  PDF 416 96. An Episcopi possint cognoscere de crimine solicitationis? Et an hoc etiam separatim ab Inquisitoribus, vbi adest Inquisitio Hispaniæ? Et quid est dicendum in aliis Regnis, & Inquisitionibus? Et in Regnis, vbi non est Inquisitio Hispanica, si Confessarius solicitans, & fœmina solicitata eodem tempore ab Episcopo, & Inquisitore citentur, an coram Indquisitore comparere debeant, non autem coram Episcopo? Et quid, si Confessarius solicitans sit Regularis exemptus? Et docetur, quod Episcopi possunt ...
•  
  PDF 417 97. An Episcopi, vbi non est Inquisitio Hispaniæ possint separatim ab Inquisitoribus proferre sententiam contra Confessarios solicitantes, & è contra, etiam si sola abiuratio eis adiungatur? Sed quid dicendum erit de sententia absolutoria; an possit dari ab Episcopis sine Inquisitroibus. Ex p. 4. tr. 5. res. 53.
•  
  PDF 418 98. An Inquisitores possint animaduertere in solicitiationem pæreteritam, si iam præiudicata fuerit ab Episcopo? Et an Confessarius solicitans, qui non iudicatur suspectus, non ideo ad suum Ordinarium sit remittendus sed ab Inquisitoribus ratione culpæ puniri debeat? Ex part. 4. tract. 5. resol. 54.
•  
  PDF 418 99. An qui legeret, & retineret Adonem Marini, esset S. Officio denunciandus? Et an absque facultate retinens, & legens librum hæreticum possit illum comburere, & minimè Inquisitori tradere? Ex part. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 49. alias 48.
•  
  PDF 419 Tractatvs X. De Officio, & Potestate Dominorum Inquisitorum.
•  
  PDF 419 1. An Iurisidctio DD. Inquisitorum sit delegata, vel ordinaria? Et an Iurisdictio Inquisitorum, etiamsi fuerit concessa cum clausula usque ad bene placitum, non expiret, nec cesset morte concedentis. Ex part. 4. tr. 8. resol. 1.
•  
  PDF 419 2. An iurisdictio Inquisitorum expiret per mortem delegantis, si etiam vnam causam non inceperint ante illius mortem? Et quid de iurisdictione Vicarij, seu commissarij aut alterius delegati per mortem Inquisitoris? Ex p. 4. tr. 8. resol. 19.
•  
  PDF 420 3. An iurisdictio Inquisitorum concessa sit cumulatiuè, an priuatiuè? Et notatur ex consuetudine in Hispania de hæresi solos Inquisitores cognoscere; & vt Episcopi per se, vel per Vicarium Inquisitoribus assitant; & vt non possint Episcopi separatim ab Inquisitoribus de causis hæreticalibus cognoscere; & aliqua alia circa hoc explanantur. Etiamque notatur iurisdictionem Inquisitorum Hispania in ordine ad eorum ministros ese etiam priuatiuam. Ex p. 4. tract. 8. res. 2.
•  
  PDF 420 4. An Inquisitores Hispaniarum possint exercere aliqua, non solum quia ipsis competit ex iure, sed etiam propter consuetidunem? Ex part. 4. tract. 8. resolut. 3.
•  
  PDF 421 5. An Inquisitores subsint Legatis Summi Pontificis? Ex p. 4. tr. 8. res. 27.
•  
  PDF 421 6. An Inquisitor Generalis possit ad libitum removere alios Inquisitores ab Officio, vel loco ad locum transferre? Ex p. 4. tr. 8. res. 34.
•  
  PDF 421 7. An Inquisitores debeant esse magis Theologi, quam iuris periti? Ex p. 4. tr. 8. res. 52.
•  
  PDF 421 8. An Inquisitores eligendi debeant habere ætatem quadraginta annorum? Et quid est dicendum de Inquisitoribus Hispaniæ, an sufficiat, vt attingant ad annum trigesimum? Et notatur Commissarios Inquisitorum sufficere annum trigesimum attingere? Ex part. 4. tract. 8. resolut. 54.
•  
  PDF 421 9. An Inquisitores possint procedere contra Papam in hæresi deprehensum? Vel an hæ cognitio spectet ad Generale Concilium? Ex part. 4. tract. 8. resolut. 58.
•  
  PDF 422 10. An Inquisitores possint procedere contra Nuntios, & Officiales Sedis Apostolicæ? Ex part. 4. tr. 8. resolut. 24.
•  
  PDF 422 11. An Inquisitores possint procedere contra Episcopos? Et quid, si Episcopus est Titularis, vel electus, & confirmatus, licet nondum consecratus? Ex p. 4. tract. 8. resolut. 21.
•  
  PDF 422 12. An Inquisitores debeant procedere cum Generalibus Religionum in causa hæresis, sicut procedunt cum Episcopis? Et an hodie interdictum sit Prælatis Regularibus cognoscere de causis hæreticalibus suroum subditorum; eosque puniere? Ex p. 4. tract. 8. res. 23.
•  
  PDF 422 13. An Inquisitor possit procedere contra alium Inquisitorem de hæresi suspectum? Et difficultas est, an Episcopus possit inquirere contra Inquisitorem de hæresi suspectum? Ex p. 4. tr. 8. res. 25.
•  
  PDF 423 14. An Inquisitores possint punire illos, qui factis, aut verbis ipsos iniuriis fecerint? Ex part. 4. tract. 8. res. 91.
•  
  PDF 423 15. An Inquisitores possint procedere contra Magistratus eorum mandatis non obedientes? Ex part. 4. tract. 8. res. 65.
•  
  PDF 423 16. An Inquisitores possint cogere Dominos, & Magistratus, qui fecerunt aliqua statuta, & decreta impedientia eorum iurisdictionem, vt illa reuocent? Et an Inquisitores possint inuocare auxilium brachij sæcularis pro capiendis Hæreticis, & eorum credentibus, tutoribus, &c. ac omnibus aliis de hæresi damnatis, aut suspectis; & ideò si Magistratus negligentes, aut contumaces fuerint in hoc auxilio præstando, possint Inquisitores eos excommunicare, honore priuare, aliis pœnis coërceri? ...
•  
  PDF 423 17. An Inquisitores possint procedere contra iudices laicos, si remissius agant cum Hæreticis sibi relictis, & pœnam mortis per ignem non imponant? Et aduertitur in tali casu tam inquisitores, quam quoscumque alios Ministros, & Consultores ab omni irregularitate immunes esse ex motu proprio Pauli IV. & Pij V. Ex p. 1. tr. 2. res. 135. alias 134.
•  
  PDF 424 18. An Inquisitores possint compellere iudices laicos nolentes exequi sententiam ab eis latam contra Hæreticum? Ex p. 4. tr. 8. res. 26.
•  
  PDF 424 19. An iudex laicus à suo legitimo Superiore, & non ab Inquisitoribus compellendus sit vt Hæreticum morti tradat? Ex p. 4. tr. 1. res. 59.
•  
  PDF 424 20. An Inquisitores possint habere familiam armatam? Et an Domini temporales impedietes supra dictos, & familiam armatam Inquisitorum pro delatione armorum possint ab ipsis puniri tanquam turbatores Officij Inquisitionis? Ex p. 4. tr. 8. res. 31.
•  
  PDF 425 21. An Inquisitorum iurisdictio in familiares suos in criminibus aliis diuersis ab hæresi sit sæcularis, vel Ecclesiastica? Et an Domini Inquisitores possint tenere familiam armatam, sub cuius nomine comprehendantur Notarij, Aduocati Consultores, Fiscales, Birruarij, & Familiares omnes? Ex p. 1. tr. 2. res. 236. alias. 135.
•  
  PDF 425 22. An Inquisitores Hispaniæ habeant iursdictionem in causis criminalium, & ciuilium suorum Familiarium? Et an non solum Familiares S. Officij gaudeant priuilegio fori, sed etiam eorum vxores, non solum viuente marito, sed etiam mortuo, donec viduitate permanserint? Ex p. 4. tr. 8. res. 55.
•  
  PDF 425 23. An in Regnis Hispaniarum solum Inquisitores possint publicare Edicta Fidei, & non Episcopi? Ex p. 4. tr. 8. res. 126.
•  
  PDF 426 24. An inquisitores sub pœna excommunicationis possint præcipere, vt Clerus, & populus eorum concionibus assistant. Et an præceptum Inquisitorum sub excommunicatione, vt omnes confluant in Templum ad audiendum Edictum Fidei, obliget sub mortali? Ex p. 4. tr. 8. res. 89.
•  
  PDF 426 25. An Inquisitores circa declarationem propositionum debeant vocare Qualificatores? Et quid, si Inquisitores sint Theologi? Ex p. 4. tr. 8. res. 84.
•  
  PDF 426 26. An Inquisitores possint punire tanquam Hæreticum, qui negat propositionem Theologicam, quæ euidenter infertur ex propositione de Fide? Ex part. 4. tract. 8. resolut. 79.
•  
  PDF 427 27. An Inquisitores debeant verba dubia interpretare in sensu Catholico? Et an hoc non solum procedat in dubio rei, sed etiam in dubia testium depositione? Ex part. 4. tract. 8. res. 83.
•  
  PDF 427 28. An inquisitores possint cognoscere non solum de causa hæresis, sed etiam de omnibus connexis, & incidentibus? Et quid de emergentibus, & dependentibus, quæ immediatè hæresim non tangerent? Ex part. 4. tract. 8. resolut. 70.
•  
  PDF 427 29. An Inquisitores in causa hæresis ex leui suspicione possint formare inquisitionem, non præcedente diffamatione? Ex part. 4. tract. 8. res. 4.
•  
  PDF 428 30. An suspicio leuis de hæresi sufficiat, vt Inquisitores possint specialiter contra aliquem inquirere, & interrogare? Et docetur ob leuem suspicionem non esse aliquem denunciandum, sed ob vehementem. Et an, vt abiuratio, & condemnatio leuiter suspectis inferatur, debeat necessariò delictum, seu iudicium esse plenè probatum? Et quinam verò dicantur suspecti leuiter, vehementer, vel violenter de hæresi? Ex part. 4. tract. 8. res. 39.
•  
  PDF 428 31. An inquisitores in causis Fidei possint procedere simpliciter, & de plano sine strepitu, & figura iudicij? Et an in crimine hæresis tollantur solemnitates iuris Gentium, vel Diuini, &c. Ex part. 4. tract. 8. res. 48.
•  
  PDF 428 32. An Inquisitores in aliquo casu non incurrant in excommunicationem latam in Clement. 1. §. Verum de Hæreticis, si non procedant contra Hæreticos? Et an quando Inquisitores incidunt in supra dictam excommunicationem non possint absolui, excepto à Romano Pontifice, præter quam in articulo mortis? Ex part. 4. tract. 8. resolut. 37.
•  
  PDF 429 33. An Inquisitores possint subdelegare causas hæresis? Et an delegatus Inquisitores possit subdelegare? Ex part. 4. tract. 8. res. 18.
•  
  PDF 429 34. An inquisitores citando reum simul eodem tempore cum Episcopo, sint Episcopo præferendi? Ex part. 4. tract. 8. res. 47.
•  
  PDF 429 35. An Inquisitores debeant citare absentem trina citatione? Ex part. 4. tr. 8. res. 80.
•  
  PDF 429 36. An Inquisitores possint citare, & capere reum in alieno territorio sine literis subsidialibus Dominorum? Et an idem dicendum sit quoad Dominos spirituales saltem in Hispanica Inquisitione, quales sunt Episcopi, & Inquisitores? Ex p. 4. tr. 8. resol. 7.
•  
  PDF 430 37. An si plures Inquisitores in vna Provincia eligantur, possint independenter quilibet ab altero procedere? Et quid, si vni sit causa à Sede Apostolica delegata, & deputata, Ex p. 4. tract. 8. resol. 66.
•  
  PDF 430 38. An alter Inquisitor sine altero possit procedere ad capturam reorum, vel purgationem inducendam, aut ad publicationem testimoniorum, vel ad copiam actorum reo dandam; Ex p. 4. ttact. 8. resolut. 90.
•  
  PDF 430 39. Quando, & quomodo Inquisitores debeant procedere ad carcerationem reorum; Et an vnius testimonium omni exceptione maioris sufficiat ad carcerandum reum; Et quid est faciendum, si accusatus esset Nobilis, ac bonæ opinionis, & famæ? Et an etiam in causa hæresis Sacerdos non sit carcerandus ex vnius testis delatione? Ex part. 4. tr. 8. res. 11.
•  
  PDF 431 40. An Inquisitores in aliquo casu possint delegare examen testium? Ex part. 4. tract. 8. resolut. 29.
•  
  PDF 431 41. Quos testes adhibere possint Inquisitores in causa hæresis, & quæ fides ab ipsis habenda sit testibus inhabilibus, vel singularibus: Et pro praxi supra dictæ quæstionis 12. casus apponuntur, & explanantur in textu huius reslutionis. Ex. part. 4. tract. 8. resolut. 57.
•  
  PDF 432 42. An Inquisitores præter Secretarium, quando recipiunt testes, teneantur adhibere duas Religiosas personas? Et an sub nomine Religiosorum intelligantur etiam Clerici: Et an etiam, data copia regularium, & clericorum, sufficiant laici graues, & prudentes: Et an Episcopi in recipiendis testibus contra Hæreticos teneantur adhibere dictas duas personas Religiosas? Ex part. 4. tract. 8. resolut. 12.
•  
  PDF 433 43. An Inquisitores possint recipere testes ad perpetuam rei memoriam ad instantiam Fiscalis, vi postea faciant Fidem contra reum? Ex part. 4. tr. 8. res. 115.
•  
  PDF 433 44. An Inquisitores possint examinare testes nominatos in denunciatione facta sine nomine denunciatoris, quia certum est quod absentes admittuntur in crimine hæresis, si proprio nomine, & iuramento denunciationem firment? Ex part. 4. tract. 8. resolut. 41.
•  
  PDF 433 45. An Inquisitores possint inimicos admittere in testes? Et an verò suspecti de inimicitia, vt amixi, subditi, aut consanguinei capitalis inimici admittantur in testes: Ex part. 4. tract. 8. resolut. 16.
•  
  PDF 434 46. An Inquisitores possint, & debeant interrogare testes, an sint Iudæi, Sarraceni: &c. Ex. part. 4. tract. 8. resolut. 114.
•  
  PDF 434 47. An si reus nihil testibus opposuerit, teneantur adhuc Inqui[si]tores inquirere qualitates, & vitam testium? Ex part. 4. tract. 8. resolut. 124.
•  
  PDF 434 48. An Inquisitores debeant confrontare testes cum reo: Ex part. 4. tract. 8. resolut. 63.
•  
  PDF 435 49. An in ratificatione testium debeant Inquisitores ei præbere, si petat primam attestationem: Et an in ratificationem testium Procurato Fiscalis non possit esse præsens: Ex part. 4. tract. 8. resolut. 17.
•  
  PDF 435 50. An Inquisitores possint admittere ad accusandum inimicum capitalem: Et an in accusatione hæresis non sint necessariæ solemnitates legis libellorum: Et an in accusatione porrecta contra Hæreticum per Procuratorem Fiscalem non debeatur apponi locum loci, & tempus præcisum commissi criminis, sed tantum mensem, & annum & oppidum, seu ciuitatem, Ex p. 4. tract. 8. resol. 40.
•  
  PDF 436 51. Quomodò examinandi sunt rei ab Inquisitoribus; Ex part. 4. tr. 8. resol. 88.
•  
  PDF 436 52. An Inquisitores teneantur, antequam interrogent reos, manifestare infamiam, iudicia, vel semiplenam probationem esse contra ipsos, vt intelligant legitimè interrogari: Et supponitur reum non teneri respondere, & veritatem dicere antequam aliqualiter sibi constet, processus, acta, & iudicem iustè, & legitimè interrogare. Ex part. 4. tr. 8. resolut. 130.
•  
  PDF 436 53. An Inquisitores teneantur dare reo non solum Aduocatum, sed etiam Procuratorem: Et an Inquisitores possint censuris compellere Aduocatos, vt alicuius rei causæ patrocinium suscipiant: Ex part. 4. tr. 8. resolut. 9.
•  
  PDF 437 54. An Inquisiroewa possint recusari, vt suspecti? Ex p. 4. tr. 8. res. 5.
•  
  PDF 437 55. An si rei petant Confessarium debeant Inquisitores eis illum concedere? Et an Confessarius poterit reum hæreticum priusquam ab excommunicatione fuerit absolutus, & reconciliatus, absoluere? Et in causa pendente, non sit admittendus Hæreticus ad audiendam Missam, neque illi debetur concedi Confessarius nisi in periculo mortis, fuerit conuersus? Ex p. 4. tr. 8. res. 6.
•  
  PDF 437 56. Quam celeriter debeant Inquisitores expedire causas reorum. Ex p. 4. tr. 8. res. 72.
•  
  PDF 438 57. De modis, quibus possunt Inquisitores terminare processum. Ex p. 4. tr. 8. res. 77.
•  
  PDF 438 58. Quomodò Inquisitores se gerere debeant in sententiis ferendis. Et an in determinando qualitatem culpæ contra Fidem anteponenda sit opinio Theologorum opinioni Canonistarum; & in processando causam, & imponenda pœnam Canonistarum opinio præferatur? Et an inferenda sententia, si ex parte iuris sint diuersæ opiniones, Inquisitores teneantur sequi opinionem probabiliorem, & quando sunt æquè probabiles, illam sequi debent, quæ magis fauet reo; & si datur æquale dubium; tunc absoluendus sit reus? ...
•  
  PDF 438 59. An Inquisitores possint sine Episcopo proferre sententiam absolutoriam rei? Et an sit vsu receptum indicere abiurationem, & purgationem sine Episcopo? Ex p. 4. tr. 8. res. 50.
•  
  PDF 439 60. An Inquisitores possint procedere ad decisionem causarum sine Vicario Capituli Sedis vacantis? Et an Capitulum Sede vacante sit iudex in causa hæresis? Et quid in ordine ad exemptos? Ex part. 4. tract. 8. resolut. 33.
•  
  PDF 439 61. An detur appellatio à sententia Inquisitorum lata contra Hæreticos, eorum credentes, fautores, defensores, & receptatores? Et an hæredes Hæretici possint appellare à sententia lata contra Hæreticum. Et an detur appellatio à sententia interlocutoria grauaminis illati ante definitionem, & pariter in appellatione à decreto torturæ? Ex p. 4. tr. 8. res. 20.
•  
  PDF 440 62. An Inquisitores possint respuere appellationem, quam affert reus? Et quid de hæredibus Hæreticorum? Et an Hæreticus non per viam appellationis, sed per viam quærelæ, & supplicationis possit adire Superiorem, vt sententiam, quam iniustam esse prætendit, reuocet, & annullet? Et an Hæreticus possit appellare à grauamine illato ante definitiuam sententiam, & sic ab interlocutoria, & decreto torturæ? Et an si grauamen sit illatum ab Episcopo possint laici appellare ad Metropolitanum, non autem exempti? ...
•  
  PDF 440 63. An Inquisitores in causa appellationis debeant admittere oppositiones testium? Ex part. 4. tract. 8. resolut. 117.
•  
  PDF 440 64. An Inquisitores debeant facere actum publicum in die festo? Ex p. 4. tr. 8. res. 98.
•  
  PDF 441 65. An Inquisitores possint permittere, vt iudices laici assistant tantum in causis Fidei? Ex part. 4. tract. 8. resolut. 105.
•  
  PDF 441 66. An per illa verba textus in cap. accusatus non se intromittant, sed relinquant suis iudicibus puniendos, possint Inquisitores relinquere reum simpliciter, & non remittere iudicibus, vt illum puniant? Ex p. 4. tract. 8. resolut. 111.
•  
  PDF 441 67. An Inquisitores possint relaxare aliquem brachio sæculari, inconsulto Supremo Senatu Inquisitionis? Et an in Hispania sancitum sit, quod Inquisitores particulares, nullum Religiosum, nullumve Nobilem, aut aliqua ratione Insignem comprehendant, quin prius certiorem faciant Inquisitorem Generalem, & eius Supremum Senatum? Ex p. 4. tr. 8. res. 121.
•  
  PDF 441 68. Quomodo se gerere debeanr Inquisitores, ne irregularitatem incurrant, tradendo Hæreticos Curiæ seculari? Et notatur, quod Paulus IV. & Pius V. statueru[n]t, vt Inquisitores. Consultores, & alij Inquisitionis Ministri essent immunes ab irregularitate quacumque, & quomodocumque ad Hæreticorum condemnationem incurrant. Et an si aliquis Inquisitor incurrat irregularitatem, possit alter ex privilegio Vrbani III. absque alia dispensatione eum absolvere. Ex p. 4. tr. 8. res. 51.
•  
  PDF 442 69. An Inquisitores possint se ad invicem super irregularitatibus dispensare? Et an hoc privilegium Commissariis Inquisitorum competat? Ex part. 4. tract. 2. resolut. 102.
•  
  PDF 442 70. An DD. Inquisitores possint remittere Familiares judici laico, quando non gaudent privilegio fori absque metu irregularitatis? Et doctrina huius resolutionis est valdè notanda etiam pro Episcopis, & aliis Ministris Ecclesiasticis. Et observatur, quod ad incurrendam irregularitatem ob defectum lenitatis, opus est, ut causa sit proxima, nempè dictum, vel factum ex natura sua tendens ad mortem. Et explanatur, quod, qui detegit malefactorem, ut comprehendatur, incurrit irregularitatem, si mors eius ...
•  
  PDF 443 71. An Inquisitores possint licitè promittere impunitatem reo, si verum fateatur? Ex part. 4. tr. 8. resolut. 22.
•  
  PDF 443 72. An Inquisitiones per præsumptiones possint condemnare aliquem pro Hæretico? Ex p. 4. tr. 8. res. 36.
•  
  PDF 444 73. An Inquisitores ex indiciis, & præsumptionibus indubitatis possint punire reum pœna ordinaria? Ex p. 4. tract. 8. res. 116.
•  
  PDF 444 74. An Inquisitores per tres, vel quatuor testes minus idoneos, possint punire reum pœna ordinaria, si simul adsint aliæ coniecturæ, circunstantiæ, vel adminicula? Et notatur, quod numerus testium supplet eorum defectus, etiam ad effectum, quod censeantur omni exceptione maiores. Et an depositio unius testis inhabilis sufficiat ad torutram? Et quid, si sint duo? Ex p. 4. tr. 8. res. 123.
•  
  PDF 444 75. Ab Inquisitores possint punire reum pœna ordinaria, si cum teste inhabili occurrat alius testis valdè dignus? Et an si testes singulares sint valdè digni viri, Nobiles, & egregiæ personæ, coniungantur, & faciant plenam probationem contra reum? Ex p. 4. tr. 8. res. 129.
•  
  PDF 445 76. An Inquisitores possint comdemnare absolutum, iterum de eodem crimine superveniente probatione pleniori? Ex p. 4. tr. 8. resol. 10.
•  
  PDF 445 77. An Inquisitores possint procedere, & punire disputantes de Fide in casu de iure prohibito? Et an in dicta prohibitione cap. 2. de Hæreticis in 6. non includatur Clericus quamvis indoctus, & quamvis peccet contra legem naturalem exponendo se periculo errandi, sed non autem incidat in excommunicationem latam in dicto capite? Quæ quidem excommunication etiam à laicis non incurritur ipso facto, sed per iudicem Ecclesiasticum est infligenda. Ex p. 4. tract. 8. res. 56.
•  
  PDF 445 78. An Inquisitores possint procedere contra blasphemantes hæreticaliter ex iracundia? Et an Inquisitores possint punire blasphemantes sub conditione, v. g. non credo in Deum, nisi te occidam? Ex p. 4. tr. 8. res. 87.
•  
  PDF 446 79. An Inquisitores possunt punire tanquam Hæreticum Confessarium asserebten pœnitenti, ut sibi revelet complicem, alias eum non posse, nec velle absolvere? Et an in tali casu pœnitens teneatur denunciare talem Confessarium tanquam hæreticum in Tribunali S. Inquisitionis? Ex p. 4. tract. 8. res. 97.
•  
  PDF 446 80. An Inquisitores possint punire Confessarios frangentes Sigillum confessionis? Et notatur Sacerdoti, qui Sigillum Confessionis frangit, nullam à iure imponi pœnam, quam de facto incurrat. Ex p. 4. tr. 8. res. 95.
•  
  PDF 446 81. An Inquisitores possint punire Confessarios, qui tempore Iubilæi absolvunt Hæreticos in foro Conscientiæ? Et docetur non esse puniendum Confessarium absolventem aliquem cum opinione probabili. Ex p. 4. tr. 8. res. 109.
•  
  PDF 447 82. An Inquisitores possint punire dicentes confessos Religiosis ab Episcopo approbatis, iterum eadem peccata teneri confiteri Parochi? Et an sic dicentes suspecti sint de hæresi, & sint deunciandi S. Officio? Ex p. 4. tr. 8. res. 102.
•  
  PDF 447 83. An Inquisitores possint admittere ad confessiones audiendas eos, qui abiuraverunt de vehementi, vel de levi? Et an regulares abiurantes de levi reddantur inhabile ad gradus, & Dignitates Religionis? Et notatur, quod ex abiuratione etiam vehementi non incurritur irregularitas. Ex p. 4. tr. 8. res. 64.
•  
  PDF 447 84. An Inquisitores possint punire sumentes in Communione maiores, vel plures Hostias, seu particulas? Et an Eucharistia causet gratiam toto tempore, quo est in stomacho? Ex p. 4. tr. 8. res. 96.
•  
  PDF 447 85. An Inquisitores possint punire reum, qui fuit baptizatus invalidè ex defectu formæ, materiæ, vel intentionis? Ex p. 4. tr. 8. res. 78.
•  
  PDF 448 86. An Inquisitores possint punire reum, quando dubitatur, an sit Baptizatus? Ex part. 4. tr. 8. res. 113.
•  
  PDF 448 87. An Inquisitorers possint procedere contra comedentes carnes in diebus prohibitis, vel non recipientes Sacramentum Eucharistiæ, & Pœnitentiæ semel in anno? Ex p. 4. tr. 8. res. 38.
•  
  PDF 448 88. An Inquisitores sint iudices competentes super reconciliatos, qui Hispano sermone Sambenitados, vocantur, Ex p. 4. tr. 8. res. 69.
•  
  PDF 448 89. An Inquisitores possint punire aliquem, qui dederit consilium reo, in carcere etiam iustum, illis insciis, Ex p. 4. tr. 8. res. 67.
•  
  PDF 449 90. An Inquisitores possint animadvertere in frangentes Cedulones, in quibus declarantur excommunicati, & de aliis casibus ad S. Officium pertinentibus, qui sunt valde notati, Ex p. 4. tr. 8. res. 103.
•  
  PDF 449 91. An Inquisitores possint animadvertere in Concionatorem prædicantem animas non detineri in Purgatorio ultra decem, aut viginti annos? Sed difficultas est, an opinio Soti, & aliorum circa hoc sit erronea, vel digna aliqua censura, Ex p. 4. tr. 8. res. 101.
•  
  PDF 449 92. An Inquisitores non solum in propositiones hæreticas, sed etiam in aliis inferioris notæ animadvertant? Et doctrina huius Resolutionis est valdè notanda, & menti tenenda. Et advertitur Episcopos ex Concilio contra pronunciantes propositiones erroneas, temerarias, &c. Procedere debere. Ex part. 4. tract. 8. res. 94.
•  
  PDF 450 93. Quando Inquisitores debeant facere abiurare reos publicè, vel secreto? Et pro praxi huius quæstionis adducuntur diversi casus in textu huius Resolutionis. Et tandem explanatur, quod Hæreticus mentalis non indiget Inquisitorum absolutione. Ex p. 4. tr. 8. res. 81.
•  
  PDF 451 94. An Inquisitores possint indicere purgationem, vel abiurationem propter infamiam? Et an sola infamia sufficiat ad inquirendum, & procedendutm in crimine hæresis? Et an infamia ad indicendam purgationem in crimine hæresis probetur per testes inhabiles? Et an verò in causa hæresis infamia afficiat, quando ortum habuit ab æmulis, & vilibus hominibus, Ex part. 4. tract. 8. resolut. 82.
•  
  PDF 451 95. An detur casus, in quo Inquisitores possint torquere reum, & non imponere abiurationem de vehementi? Et an licet reus fuerit tortus, possit ei imponi abiuratio tantum de levi, Ex p. 4. tr. 8. res. 110.
•  
  PDF 451 96. An Inquisitores possint indicere abiurationem de vehementi, & punire tanquam credentes Hæreticorum illis, qui semel vel his assistunt concionibus, vel conventiculis Hæreticorum? Ex part. 4. tract. 8. resolut. 93.
•  
  PDF 451 97. An Inquisitores possint compellere, ut abiurantes de levi, abiurent generaliter omnem hæresim? Ex p. 4. tr. 8. res. 68.
•  
  PDF 452 98. An Inquisitores possint punire tanquam relapsos, qui de vehementi abiurarunt, non autem fuerunt convicti per plenas probationes, si postea in secundo relapsu plene convicti sunt? Et aliqua alia circa hoc advertuntur. Ex p. 4. tr. 8. res. 30.
•  
  PDF 452 99. An Christianus fingens se Infidelem, & petens iterum baptizari propter eleemosynam acquirendam debeat abiurare? Ex p. 6. tr. 8. & Misc. 3. res. 9.
•  
  PDF 452 100. An si Inquisitor cogeret reum sine Episcopo ad abiurationem, talis sic aburans maneret subiectus pœna relapsi? Et quid è contra? Et an liceat Inquisitoribus suspectum de hæresi vehementer cogere ad abiurationem sine Episcopo? Ex p. 4. tr. 8. res. 49.
•  
  PDF 453 101. An Bulla Sixti V. contra Astrologiam iudiciariam obliget, non solum in foro exteriori, sed etiam in foro conscientiæ? Et an contra supradictos possint Inquisitores procedere? Ex part. 2. tract. 15. & Misc. 1. resol. 58.
•  
  PDF 453 102. Notabilia quædam circa Bullam Sixti V. contra Sortilegos in favorem DD. Inquisitorum. Ex p. 4. tr. 8. res. 107.
•  
  PDF 453 103. An Inquisitores per Bullam Sixti V. contra Sortilegos cognoscant de Sortilegiis omnibus privative quo ad Episcopos? Ex p. 4. tr. 8. res. 119.
•  
  PDF 453 104. An in dubio sapiat ne Sortilegium hæresim manifeste, possint Inquisitores se intromittere? Ex p. 4. tract. 8. res. 112.
•  
  PDF 454 105. An Inquisitores possint inquirere, & punire eum, qui in Sortilegiis immiscuit Sacramenta? Ex p. 4. tr. 8. res. 13.
•  
  PDF 454 106. An Inquisitores possint punire reum, qui in Sortilegiis miscuit Sacramentalia? Et quid, si admiscerentur verba sacra, ut Evangelium, Symbolum Fidei, Pater noster, Ave Maria, Psalmus aliquis Davidicus, seu alia verba sacræ Scripturæ; vel si miscerentur Reliquiæ Sanctorum, aut dissolverentur ad maleficis, &c. Ex p. 4. tract. 8. res. 14.
•  
  PDF 454 107. An Inquisitores possint punire Sortilegos eos, qui præsentia vel præterita occulta revelant, ut furta, &c. Ex p. 4. tr. 8. res. 15.
•  
  PDF 455 108. An pertineat ad Inquisitores cognitio ensalmorum, & possint punire ensalmatores? Et deducitur delictum ensalmorum non esse misti fori respectu Magistratus sæcularium. Ex p. 4. tr. 8. res. 122.
•  
  PDF 455 109. An licitum sit in absentia infirmi vulnerati applicare eius sanguini medicamentum, ut asserunt, simpaticum? Et an supradicti sint denunciandi Sancto Officio? Et an Episcopi, & Inquisitores debeant videre, & attendere ad supradicta medicamenta, & è suis diœcesibus eliminare? Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 42.
•  
  PDF 456 110. An soli Inquisitores possint in causis lamiarum procedere? Et an Inquisitores simul cum Episcopo in causis hæreticorum contra lamias, & strigens debeant procedere? Ex p. 4. tr. 8. res. 120.
•  
  PDF 457 111. An Inquisitores propter cædes infantium debeant tradere striges, & lamias iudicibus sæcularibus? Et an si lamiæ, & striges, vulgo dictæ Brujas, se sponte detulerint, etiam si à nostra Fide aberrassent, & ex animo apostatassent, admittantur ad reconciliationem, etiam bis, & ter, neque earum bona confiscantur, neque habitus pœnitentialis eis imponitur? Ex p. 4. tr. 8. res. 118.
•  
  PDF 457 112. An Inquisitores possint punire Ægyptianas, vulgo dictas Zingare, quæ bonam, aut malam fortunam, ut ipsæ asserunt, divinant? Ex part. 4. tract. 8. resolut. 128.
•  
  PDF 457 113. An Inquisitores habeant potestatem erga exemptos quoad corpora, Imagines, tabellas, &c. quæ in locis publicis seu privatis apponuntur? Et si Religiosi transgressores fuerint, an priventur voce activa, & passiva, &c. Ex p. 4. tr. 8. res. 127.
•  
  PDF 457 114. An Inquisitores possint examinare revelationes muliercularum, & aliorum? Ex p. 4. tr. 8. res. 125.
•  
  PDF 457 115. An Inquisitores possint prohibere, ne filij Hæreticorum exerceant officia publica? Et an supradicti filij Hæreticorum inhabiles sint ad beneficia Ecclesiastica recipienda, ita ut hæc inhabilitas ipso iure incurratur, & collatio beneficij illis facta irrita sit? Idem dicendum est quoad pensiones. Ex part. 4. tract. 8. resolut. 73.
•  
  PDF 458 116. An Inquisitores possint punire supradictis pœnis filios natos ante hæresim parentum? Ex p. 4. tract. 8. res. 74.
•  
  PDF 458 117. An Inquisitores possint punire supradictis pœnis filios Hæreticorum, qui licet traditi fuerint Curiæ sæculari, ea pœnituit, & mortui sunt Catholici? Et an filij revelantes sponte hæresim Parentum non contrahant pœnas statutas contra filios Hæreticorum, etiam si essent geniti post delictum Patris? Et quid est dicendum, quando illorum Parentes non fuerunt condemnati tanquam Hæretici, sed solum tanquam suspecti de hæresi? Ex p. 4. tr. 8. res. 75.
•  
  PDF 459 118. An Inquisitores possint privare filios Hæreticorum beneficiis obtentis ante illorum hæresim? Et an pœnæ supradictæ in superioribus Resolutionibus habeant locum etiam in filiis illegitimis, spuriis, vel adoptatis? Ex p. 4. tr. 8. res. 76.
•  
  PDF 459 119. An Inquisitores teneantur dare filiis Hæreticorum ex bonis confiscatis dotes, vel alia alimenta? Ex p. 4. tr. 8. res. 45.
•  
  PDF 459 120. An per Fiscum, & Inquisitores possint publicari bona Maioratus, & fideicommissi Hæreticorum? Et an durante vita possessoris commoditates fructuum pertineant ad Fiscum, vel ad sequentes vocatos? Et an veniat in confiscatione Maioratus, quando illius Institutor deliquit? Ex p. 4. tr. 8. res. 60.
•  
  PDF 460 121. An possint à Fisco, vel Inquisitoribus ob delictum hæresis publicari bona Castrensia filiorum, & quid de aliis bonis? Idem dicendum est de bonis profectitiis. Et notatur, quod si post hæresim filius acquirat bona adventitia, usus-fructus illorum non pertinebit ad Patrem, sed ad Fiscum, sicut pertinebat proprietas. Ex part. 4. tract. 8. res. 61.
•  
  PDF 460 122. An Fiscus, vel Inquisitores possint publicare etiam bona paraphernalia vxoris, si scienter contraxit cum Hæretico? Et quid est dicendum de aliis bonis extra dotem? Et an vir Catholicus contrahens scienter matrimonium cum fæmina hæretica, amittat sua bona? Et ex doctrina huius quæstionis cursim infertur fæminas rapientes viros non incurrere pœnas, in quas incurrunt viri rapientes fæminas, & fœminas occidentes viros suos non incurrere pœnas eas, quas incurrunt viri occidentes uxores suas. Ex part. 4. ...
•  
  PDF 461 123. An Inquisitores, seu Fiscus teneantur satisfacere creditoribus Hæreticorum? Et an Fiscus teneatur solvere ultra vires bonorum publicatorum, si non confecerit inventarium? Et an in foro conscientiæ, si Fiscus non solvat debita ab Hæreticis contracta ipsi non teneantur ea solvere, quamvis ad pinguiorem fortunam postea devenerint? Ex p. 4. tr. 8. res. 59.
•  
  PDF 461 124. An Inquisitores, si post annum contumaces compareant, debeant illos audire, etiam quoad bona confiscata? Et quot vicibus citarei debeat absens; & contumax in crimine hæresis antequam condemnetur? Et notatur, quod citatio facienda contra commutacem absentem in crimine hæresis continere debet causam? Ex part. 4. tract. 8. resol. 42.
•  
  PDF 462 125. An quando Inquisitores revocant bona alienata per Hæreticum, teneantur ad pretium? Et notatur primo Inquisitores, & eorum Fiscum non posse revocare ea, quæ alienarunt Hæretici pro rebus necessariis. Notaturque secundo quod Inquisitores tenentur ad restituendum meliorationes factas ab emptore, quando revocant rem alienatam ab Hæretico. Et quid, quando emptor sciebat venditorem esse Hæreticum? Ex part. 4. tr. 8. res. 92.
•  
  PDF 462 126. An Inquisitoribus liceat bona confiscata relinquere Hæreticis pœnitentibus? Et an ad id teneantur Inquisitores? Ex p. 4. tr. 8. res. 44.
•  
  PDF 462 127. Sequestratio bonorum quando, & quomodo debeat fieri ab Inquisitoribus? Et an sequestratio bonorum Hæreticorum absentium sit facienda, vel contra Hæreticum defunctum? Ex p. 4. tr. 8. res. 86.
•  
  PDF 463 128. An bona Hæreticorum confiscata applicentur Inquisitoribus? Et an bona Clericorum, siue mobilia, siue immobilia, quæ ob ipsorum hæresim publicantur applicari debeant Fisco Regio, vel Fisco Ecclesiæ? Ex p. 4. tract. 8. resol. 43.
•  
  PDF 463 129. An si Inquisitores non ferant sententiam in Hæreticum, teneantur restituere aliquid Principi sæculari, ad quam pertinebant bona confiscata dicti Hærectici? Et ex doctrina huius quæstionis infertur, an reus legitimè interrogatus negans veritatem, falsisque testibus se defendens, non tenetur pœnam restituere, qua damnandus erat? Ex p. 4. t. 8. res. 108.
•  
  PDF 464 130. An Inquisitores pœnas pecuniarias imponere possint, sed non sibi applicari explicatur? Et observatur, quod Inquisitores Italiæ ex speciali decreto Sacræ Congregationis Eminentissimorum Card. Supremorum Inquisitorum non possint huiusmodi pœnis pecuniariis condemnare, nisi consulta eadem Congregatione; in vno casu particulari, quæ præcipere solet Inquisitoribus, quid, dato casu, agere debea[n]t de illis pecuniis. Et notatur, quod ubi Inquisitores Italiæ condemnationes pecuniarias faciunt de his ...
•  
  PDF 464 131. An reum à Fidei Quæsitoribus publice damnatum liceat ubique locorum manifestare? Et notatur, quod hoc non est peccatum neque contra iustitiam, neque contra charitatem, neque contra misericordiam, seclusa prava intentione. Et docetur omnia crimina cuiuslibet personæ, si sint publica siue ex iudicis sententia, siue ex norotietate facti posse absque vllo peccato euulgari in quibuscumque locis, Ex p. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 5.
•  
  PDF 466 132. An Inquisitores, si sint Regulares, & delinquant non in eis, quæ sunt Officij Inquisitoris, possint puniri à suis Prælatis? Et quid si delinquant in his, quæ sunt Officij Inquisitionis? Ex p. 4. tr. 8. res. 53.
•  
  PDF 466 133. An Inquisitores incurrant in excommunicationem si extorqueant pecuniam prætextu Officij Inquisitoris? Ex p. 4. t. 8. res. 28.
•  
  PDF 467 134. An Inquisitors possint accipere xenia, hoc est, esculenta, & poculenta, quæ intra paucos consummantur dies, & sponte sibi sunt oblata? Et an contra facientes incurrant excommunicationem, priventur Officio, & teneantur reddere duplum; Et quid, si supradicta acciperent ab aliis Ministris S. Officij? Et an Minister, cum sciverit alium Ministrum donum accepisse, teneatur sub eisdem pœnis illum Inquisitori revelare? Ex part. 4. tarct. 8. resolut. 8.
•  
  PDF 467 135. An Inquisitores excusentur à residentia Parrochiali, & an gaudeant fructibus Præbendarum, & distributionibus? Ex p. 4. tr. 8. res. 71.
•  
  PDF 467 136. An Inquisitores possint dispensare super irregularitate contracta ab Hæreticis? Et an licet Hæretici contrahant irregularitatem, attamen suspecti de hæresi, postquam illam abiuraverint, non sint irregulares? Et an prohibitum sit Inquisitoribus dispensare cum Hæreticis Sacerdotibus pœnitentibus, ut Missam celebrent? Ex p. 4. tract. 4. r. 85.
•  
  PDF 467 137. An Inquisitores possint legere libros Hæreticorum? Et an in Regnis Hispaniarum solus Inquisitor Generalis habeat potestatem legendi libros hæreticos, & cui ipse commiserit, & non alij Inquisitores? Et an Episcopi possint dictos libros legere? Et an Vrbanus VIII. derogaverti omnes licentias legendi libros hæreticos, & omnes alios prohibitos, & hodie hanc potestatem det solum Sacra Congregatio? Ex p. 4. tr. 8. res. 46.
•  
  PDF 468 138. An Inquisitores possint præbere licentiam legedi libros Hæreticorum? Et quid de Generalibus Religionum in Regnis Hispaniarum, vel an solus Pontifex talem licentiam possit præbere? Vnde neque Collegium Cardinalium Sede Apostolica vacante prædictam licentiam concedere possit? Et an Vrbanus VIII. novissimè annullaverit omnes licentias legendi libros prohibitos? Et an nemini licet libros hæreticos ad suas manus deuenientes propria authoritate comburere, sed eos ad Inquisitores deferre teneantur? ...
•  
  PDF 468 139. An intelligens aliquem librum esse hæreticum comburendo illum, & non Inquisitoribus tradendo incurrat exommunicationem huius canonis? Et quid de peccato? Ex p. 1. tr. 11. res. 37.
•  
  PDF 469 140. An in retentione librorum Hæreticorum detur parvitas materiæ, ita ut qui per vnum, vel duos dies retineret librum prohibitum, non incurrat in excommunicationem Bullæ Cœnæ, vel Indicis? Ex part. 5. tract. 5. resol. 43.
•  
  PDF 469 141. An privilegiatus ab Inquisitori[b]us huius Regni Siciliæ ad legendos libros ab ipsis prohibitos, possit uti hoc privilegio in alio territorio, v. g. in Regni Castellæ? Ex p. 4. t. 8. res. 100.
•  
  PDF 469 142. An libri Catholicorum cum explanatione Hæreticorum, & Commentariis sint prohibiti? Ex p. 5. tract. 13. & Misc. 1. res. 16.
•  
  PDF 470 143. An quis possit legere libros prohibitos securus, quod nocumentum non accipiet ex eorum lectura? Et an non solum libri Hæreticorum damnantur, qui continent falsam doctrinam contra Fidem, sed etiam minime de Religione tractantes, ut sunt Dialectici, Rethorici, Grammatici, &c. Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 49.
•  
  PDF 470 144. An quis possit legere libros prohibitos, si sciat certo mullum illos nocumentum esse illaturos? Et cursim docetur peccare, & in cernsuram incurrere legentes libros ab Inquisitoribus prohibitos, etiam si hæresim non contineant; & non esse absolvendos à Confessariis retinentes libros Hæreticorum. Sed infertur, quod cessante fine legis in particulari casu, pro ipso lex non obligat. Ex p. 11. t. 1. & Misc. 1. res. 1.
•  
  PDF 472 145. An qui legit librum Hæretici de Religione tractantem hæresim tamen non continentem, incidat in censuram Bullæ Cœnæ? Et quæritur etiam, quanta pars libri Hæretici requiratur ad incurrendam censuram Bullæ Cœnæ, si quis eam legat? Et an si libri Hæreticorum vnum aut alterum contineant errorem, & ille deleatur omnino, possint sine incursione excommunicationis legi? Et quid, si diversi sint tomi eiusdem authoris hæretici, & vnus tantum hæresim contineat, reliqui verò non contineant hæresim, an solum ...
•  
  PDF 473 146. An in lectione librorum Hæreticorum detur parvitas materiæ? Et an possit Confessarius absolvere eum, qui vnam paginam libri hæretici legerit? Et quid v. g. si legantur duæ, vel tres lineæ, in quibus legens certo novit contineri hæresim? Ex part. 5. tract. 5. resolutione 42.
•  
  PDF 474 147. De potestate Principum circa bona Hæreticorum confiscata, & iura Tribunalis Sancti Officij defendatur. Et pro intelligentia supradictarum quæstionum aliqua primo in textu huius Resolutionis supponuntur. Ex p. 12. tr. 3. & Misc. res. 2.
•  
  PDF 477 Tractatvs XI. De Tortura in S. Officio suspectis vehementer de hæresi inferenda.
•  
  PDF 477 Prologus ante primam Resolutionem huius tractatus Materia satis amplam, &c.
•  
  PDF 477 1. An Inquisitores debeant esse proniores ad torquendos reos? Et an non sit deveniendum ad purgationem canonicam, si adsunt indicia ad torturam sed reus sit torquendus? Et an quando delictum alia via probari possit, nullomodo adhibenda sit tortura? Ex part. 4. tract. 6. resol. etiam 1.
•  
  PDF 478 2. Cum quibus indiciis debeant Inquisitores reos torquere? Et infertur, quod si reus torqueretur sine legitimis indiciis præcedentibus, & crimen confiteatur, confessio talis non est efficax ad condemnationem, nec confitenti præiudicat. Et si post confessionem in tortura extortam sine legitimis indiciis superveniat novum indicium confessionis extra iudicialis, per quam appareat reum esse hæreticum; an in tali casu valida sit confessio facta in tormento non præcedentibus indiciis? Et an non præcedentibus ...
•  
  PDF 479 3. An dicta indicia debeant saltem per duos testes esse probata, ut possint Inquisitores reos torquere? Et quid, si dicti duo testes non sint idonei, ut familiares, infames, &c. dummodò sint contestes? Ex part. 4. tract. 6. res. etiam 3.
•  
  PDF 479 4. An si adsit tantum unicum indicium, probatum tamen oer duos testes, possint Inquisitores torquere reum? Ex p. 4. tr. 6. res. etiam 4.
•  
  PDF 480 5. An si adsint plura indicia probata tamen per testes singulares, possint Inquisitores torturam adhibere? Ex p. 4. tr. 6. res. etiam. 5.
•  
  PDF 480 6. An ex dicto unius testis immediatè deponentis de delicto possint Inquisitores reum torquere? Et quid maximè, si unicus testis sit omni exceptione maior? Et quid est faciendum, si reus sit bonæ famæ, vitæque integræ? Et an si reus sit malæ famæ, possit ex unico teste de visu, devenire ad torturam, etiam si dictus testis non sit omni exceptione maior? Ex part. 4. tract. 6. resolut. etiam 6.
•  
  PDF 481 7. An ex solo dicto socij criminis possit reus ab Inquisitoribus torqueri? Et difficultas est, quænam sint adminicula, ut cum dicto socij criminis faciant contra nominatum indicium ad torturam? Et an depositio duorum sociorum criminis sufficiat ad torturam? Et difficultas est, an duo socij criminis non contestes, sed singulares faciant indicium ad torturam? Et an dictum socij criminis tunc faciat indicium contra nominatum, quando fuit interrogatus à iudice, sed non quando declarationem illam voluntariè ...
•  
  PDF 482 8. An depositio socij criminis adminiculata sufficiet ad torquendum, si Inquisitores videant ipsum pati alios defectus; ut qui est infamis, criminosus, periurus, vilis, abiectus, aut alias inhabilis? Et notatur socium criminis in casu hæresis admittendum esse etiamsi alios defectus pateretur; ex quo alius casus infertur, circa depositionem socij criminis, & positus in calce huius resolutionis. Ex p. 4. tract. 6. res. etiam 8.
•  
  PDF 482 9. An dictum socij criminis adminiculatum sufficiat, ut Inquisitores possint torquere reum, si sit bonæ conditionis, & famæ? Et an faciat indicium ad torturam, si socius criminis, nulla præcedente interrogatione, alios socios nominet? Ex part. 4. tract. 6. resolutione etiam 9.
•  
  PDF 482 10. An socij criminis, ut fidem faciant contra nominatos, sufficiat iurare, vel opus sit, ut ab Inquisitoribus torqueantur ad deponendum? Ex p. 4. tract. 6. res. etiam 10.
•  
  PDF 483 11. An testes inhabiles, ut fidem faciant, sint ab Inquisitoribus torquendi? Et an quamvis testes inhabiles admittantur ad probandum aliquem esse hæreticum, à contra verò non admittantur in favorem illius? Et an huiusmodi testes non sufficiant ad plenam probationem, sed ad pœnam extraordinariam, vel ad torturam? Et aliqua alia dicsutiuntur in textu huius resolutionis circa supradictos testes inhabiles. Ex part. 4. tract. 6. resol. etiam 11.
•  
  PDF 484 12. An confessio extra iudicialis sufficiat, ut Inquisitores possint torquere reum? Et an, si reus revocavit confessionem extra iudicialem, sit torquendus? Et an confessio extra iudicialis ita valeat ad torturam, ut si reus in tortura idem confiteatur, possit condemnari, etiam si postea non ratificet confessionem? Et an confessio extra iudicialis non probetur per testes singulares? Et quid in crimine hæresis? Ex part. 4. tract. 6. resolut. etiam 12.
•  
  PDF 485 13. An fama præbeat indicium, ut Inquisitres reum torturæ subiicere possint? Ex p. 4. tract. 6. resol. etiam 13.
•  
  PDF 486 14. An fuga sit indicium sufficiens, ut Inquisitores possint torquere reum? Ex part. 4. tract. 6. resolut. etiam 14.
•  
  PDF 486 15. An variatio, mendacium, & vasillatio rei, præbeant Inquisitoribus indicium ad torquendum? Et an sola titulatio, vultusque mutatio rei faciat contra illum indicium ad torturam? Ex p. 4. tr. 6. res. etiam 15.
•  
  PDF 487 16. An reus tortus, & negativus, si superveniant nova indicia, possit iterum ab Inquisitoribus torqueri? Et quænam indicia esse debeant, an esse debeant, & differre à primis specie, & substantia? Et an in supradicto casu, quando tortura repetenda est, tunc danda sit reo copia indiciorum, & audiendus quemadmodum ante primam torturam factum est? Ex p. 4. tr. 6. res. etiam 16.
•  
  PDF 487 17. An Inquisitores possint inferre torturam sine Episcopo, & alios ad hoc subdelegare. Et an ad pronunciandam tormenti sententiam intervenire debeant Episcopis, & Inquisitores? Et an nemo autem alius præsens debet esse quæstioni præter iudices, tabelliones, atque tortores? Ex p. 4. tr. 6. res. etiam 17.
•  
  PDF 488 18. An sit arbitrio DD. Inquisitorum, quando delictum est vehementer indiciatum, procedere ad pœnam extraordinariam, vel ad torturam? Ex p. 4. tr. 6. res. etiam 18.
•  
  PDF 488 19. Quomodò Inquisitores debeant interrogare reos in tortura? Ex p. 4. tr. 6. res. etiam 19.
•  
  PDF 488 20. An Inquisitores debeant admittere appellationem rei à sententia torturæ? Et aliqua alia circa appellationes rei notantur. Ex p. 4. tr. 6. res. etiam 20.
•  
  PDF 489 21. An Inquisitores possint torquere Confessarium solicitantem ex delatione unius fœminæ bonæ famæ? Et an Confessarius minimè detrudendus sit in carcere ex unius fœminæ, quamtumvis honestæ delatione? Et an si Religiosus sit non debeat incarcerari sine consilio Supremi Senatus? Ex p. 4. tr. 6. res. etiam 21.
•  
  PDF 489 22. Quomodò, & quo tempore Inquisitores debeant facere, ut reus ratificet confessionem in tormentis factam? Et aliqua alia circa hoc notantur, & deciduntur. Ex p. 4. tr. 6. res. etiam 22.
•  
  PDF 490 23. An Inquisitores debeant torquere reum, qui postquam in tormentis confessus est, sequenti die confessionem factam negat. Ex part. 4. tract. 6. resolut. etiam 23.
•  
  PDF 491 24. An si reus bis tortus, bis confessus est, & revocat confessionem, sit tertiò ab Inquisitoribus torquendus. Ex p. 4. tr. 6. res. 24.
•  
  PDF 491 25. An Inquisitores possint torquere reum ex dicto unius testis minores 20. annis? Et quid, si adsit testimonium duorum? Ex p. 4. tr. 6. res. etiam 25.
•  
  PDF 491 26. Quis prior ex complicibus debeat ab Inquisitoribus torqueri? Ex p. 4. tr. 6. res. etiam 26.
•  
  PDF 492 27. An Inquisitores possint torquere reum confessum ad extorquendum complices? Et notatur non esse torquendos Hæreticos pro complicibus, nisi cum semiplena probatione, quod socios criminis habeant. Et an depositio socij criminis facta in tortura ratificanda sit extra illam? Et an tortura in caput alienum debeat esse moderata pro ratione causæ, & indiciorum? Ex part. 4. tr. 6. resol. 27.
•  
  PDF 492 28. An Inquisitores possint torquere reos sine data eis copia indiciorum, & nominibus testium? Ex part. 4. tract. 2. res. etiam 28.
•  
  PDF 493 29. An minores 14. annorum sint ab Inquisitoribus torquendi? Et quid de prægnantibus, senibus, laborantibus quartana, morbo gallico, &c. Et an Nobiles sint in S. Officio levius torquendi? Ex part. 4. tract. 6. resolut. etiam 29.
•  
  PDF 494 30. An Inquisitores in crimine sagarum ex sola denunciatione complicum absque ullis aliis indiciis, possint torquere personas denunciatas bonæ alioquin famæ. Ex p. 4. tr. 6. res. etiam 30.
•  
  PDF 495 31. An Inquisitores possint torquere reum minorem, non dato ei Curatore, & si debeat esse præsens in tortura? Et an in tali casu Curator possit esse ex Officialibus Inquisitionis? Et notatur, quod Pater non sit constituendus Curator filiorum à DD. Inquisitoribus. Ex p. 4. tr. 6. res. etiam 31.
•  
  PDF 495 32. Quando reus est convictus, & datur tortura super intentione & complicibus, an danda sit ab Inquisitoribus cum clausula, circa præiudicium probatorum? Ex p. 4. tr. 6. res. etiam 32.
•  
  PDF 496 33. An tortus, & negativus possit puniri ab Inquisitoribus aliqua pœna extraordinaria? Et in dicto casu, si post torturam fuit iterum interrogatus extra tormentum de delicto, & inventus est varius, an ex illa variatione poterit iterum torqueri? Ex part. 4. tract. 6. res. etiam 33.
•  
  PDF 496 34. An Inquisitores possint torquere reum, qui non vult respondere interroagationibus? Ex part. 4. tr. 6. res. etiam 34.
•  
  PDF 497 35. Quem modum torqueri debeant Inquisitores adhibere cum reis, & quomodo; & de tormento ignis ad pedes adhibito? Ex p. 4. tr. 6. res. etiam 35.
•  
  PDF 497 36. An Inquisitores debeant torturam adhibere Clericis non infamatis, sed tantum indiciatis? Et in casu occurrenti; an mitius torquendi sint Clericis, quam laici? Et an quando datur tortura Ecclesiasticis, non laici, se Clerici debent illos torquere? Et an Clericus debeat admitti ad Canonicam purgationem, quando est gravatus indiciis ad torturam, vel debet torqueri? Ex p. 4. tr. 6. res. etiam 36.
•  
  PDF 498 37. Quid facere debeant Inquisitores cum reis, si timent veritatem in tortura non fateri ex incantationibus, & maleficiis? Ex p. 4. tr. 6. res. etiam 37.
•  
  PDF 498 38. An Inquisitores, si torquerent reum ex opinione probabili, relicta probabiliori, debeant puniri à suis Visitatoribus? Ex p. 4. tr. 6. res. etiam 38.
•  
  PDF 499 Tractatvs XII. De Pœnis delictorum pertinentium ad Tribunal Sacræ Inquisitionis.
•  
  PDF 499 1. Qvædam præambula ad ea, quæ inferius tractanda sunt. Et in primis quæritur, an DD. Inquisitores possint condemnare ad pœnam triremium, fustigationis, &c. reos abiurantes tantum de levi? Et an quando ex aliquo delicto oritur vehemens suspicio, debeant Inquisitores semper imponere abiurationem de vehementi? Et quænam sint pœnæ Hæreticis à iure impositæ? Ex p. 4. tr. 7. res. etiam 1.
•  
  PDF 500 2. De Iudæis, Mauris, & aliis infidelibus aliqua crimina perpetrantibus, & quibus pœnis supradicti plectendi sunt? Et an ultra pœnas sit in aliquibus casibus illis aliqua abiuratio indicenda? Et an Iudæi transeuntes ad Sarracenos, seu ad alios Infideles possint puniri ab Inquisitoribus? Ex p. 4. tr. 7. res. etiam 2.
•  
  PDF 501 3. De Apostatis, & his, qui vulgò dicuntur Renegati, an contra supradictos possint Inquisitores procedere? Et de pœnis, & abiurationibus, quas illis in aliquibus casibus imponere debent, agitur. Et an Inquisitores sine Episcopo possint reconciliare eos, qui vulgo dicuntur Renegati, si sponte ad eos venerint, & pænitentiam postulent? Et an iudex laicus possit cognoscere de Apostasia, quando agitur de quæstione facti, quod idem dicendum est de hæresi? Ex part. 4. tract. 7. resolut. etiam 3.
•  
  PDF 503 4. De contrahentibus binas nuptias. Et an hoc delictum Inquisitores cognoscere possint, vel hoc crimen sit misti fori? Et an supradicti sint de vehementi, vel tantum leviter suspecti de Fide, & quibus pœnis debent plecti? Et alia notabilia circa hoc, & circa consulentes binas nuptias in textu huius Resolutionis discutiuntur. Et tandem quæritur, an qui sine uxoris licentia in sæculo degentis suscipiunt Ordines sacros, sint supradictis mulctandi pœnis, & habenda sit ratio, cuius nationis sint? Ex p. 4. ...
•  
  PDF 504 5. De Clericis sacris Ordinibus initiatis, & de Religiosis matrimonium ineuntibus. Et an tales non solum committant sacrilegium, sed sint de hæresi suspecti, & qua pœna puniendi sunt? Et an contrahens matrimonium cum Hæretica sit suspectus de Fide, & contra illum Inquisitores possint procedere? Et notatur, quod sicut professi aliam Religionem, sic illi, qui ex Societate Iesu vota biennij emiserunt, si matrimonium postea contraherent, præter quam matrimonium est irritum subiiciuntur supradictis pœnis, ...
•  
  PDF 505 6. De retinentibus, & legentibus libros Hæreticorum, Necromanticorum, Pentacula, &c. an sint puniendi tanquam Hæretici? Et an legentes, & tenentes libros Astrologiæ iudiciariæ, & libros prohibitos, etiamsi non sint libri Hæreticorum, possint ab Inquisitoribus puniri? Et an Iudæi, & alij infideles commorantes in terris Christianorum, qui retinere, habere, legere, scribere, vel exemplare, advehere, donare, communicare, vel alienare ausi fuerint libros, & Codices Talmudicos, Cabalisticos, & alios nefarios, ...
•  
  PDF 506 7. De confessariis solicitantibus. Et an Inquisitores possint eos punire tanquam suspectos de hæresi vehementer, vel tantum leviter? Et in corpore huius Resolutionis aliqua alia notabilia circa hoc, & circa pœnas, & pœnitentias supradictis imponendas explanantur. Et tandem advertitur, quod Confessarius, qui non declarat fœminæ solicitatæ obligationem denunciandi aut qui ei dicit ad talem denunciationem faciendam non teneri, ab Inquisitoribus pro qualitate culpæ potest puniri. Et an verò fœmina ...
•  
  PDF 508 8. De blasphemantibus hæreticaliter. An debeant cognoscere Inquisitores cumulativè cum iudice Ecclesiastico, & laico, ita ut possit dari locus inter illos præventioni; vel an soli Inquisitores debeant animadvertere? Et an supradicti sint tantum suspecti leviter de hæresi, & ideò de levi debeant abiurare? Et aliqua alia circa supradicta annotantur. Et etiam explanatur, quænam sint blasphemiæ hæreticales, & quæ verò non. Ex part. 4. tract. 7. resol. etiam 8.
•  
  PDF 509 9. De conspurcantibus, & percutientibus Sacras Imagines. Et an hoc factum sit hæreticale, & eius cognitio pertineat ad Inquisitores, & quomodò supra dicti sint puniendi quoad abiurationem, & alias pœnas? Ex p. 4. tract. 7. resol. etiam 9.
•  
  PDF 512 10. De Sortilegis, Divinatoribus, Magis, &c. de pœnis, quibus supradicti puniendi sunt, & quoad abiurationem. Et an Inquisitores habeant iurisdictionem contra omnes Sortilegos, & maleficos? Et in textu huius Resolutionis aliquæ aliæ difficultates graues, & notabiles circa supradictos, quæruntur, & annotantur. Ex part. 4. tract. 7. res. etiam 10.
•  
  PDF 512 11. De laicis, seu Ecclesiasticis non Sacerdotibus audientibus confessionem, & quomodo supradicti puniendi sunt, & quomodo debeant abiurare. Et an Inquisitores aduersus supradictos possint procedere? Et an simplex Sacerdos, etiam approbatus, suspensus tamen ab audiendis confessionibus non comprehendatur in Decretis Pontificum, quamuis confessiones audiat, & absolutionem impendat? Et an si laicus, vel Ecclesiasticus non Sacerdos audiat confessiones, & non absoluat, subdatur pœnis Pontificiis, ...
•  
  PDF 513 12. De laicis, & Ecclesiasticis non Sacerdotibus Missam celebrantibus. Et an Inquisitores possint animaduertere aduersus tale immane facinus perpetrantes? Et an supradicti abiurare debeant de leui, & de aliis pœnis, quibus puniendi sunt, agitur? Et an ad violationem Bullarum Gregorij XIII. Clem. VIII. & Vrbani VIII. sufficiat semel vnam Missam celebrare, & an, si Sacerdos non consecret panem, aut vinum, eo quod sit in peccato mortali, ideo habens ante se Hostiam consecrandam, extrahit è Tabernaculo ...
•  
  PDF 514 13. De impedientibus Officium Sacræ Inquisitionis. Et an aduersus tales procedere Inquisitores possint? Et quomodo, & quibus pœnis supradicti puniendi sunt, & an sint suspecti de Fide, & quo pacto debeant abiurare? Ex p. 4. t. 7. res. etiam 13.
•  
  PDF 515 14. De non implentibus pœnitentias. Et an contra tales rectè procedere possint Inquisitores? Et an ex tali delicto oriatur non leuis suspicio de hæresi? Et difficultas est, quibus pænis subiiciantur? Et docetur, quid facere debeant Inquisitores contra nolentes abiurare? Ex part. 4. tr. 7. res. 4.
•  
  PDF 516 15. De frangentibus carceres, vel inde fugientibus, dum eorum causa agitur. Ex part. 4. tract. 7. res. etiam 15.
•  
  PDF 516 16. De falsis testibus, Et an supradicti pœna talionis sint comdemnandi? Et quid de filiis, & nepotibus testis falsi? Et an Inquisitores possint punire, & quibus pœnis eum, qui prece, minis, aut pretio testem corrupit, vt falso in Sacro Tribunali contra aliquam deponeret? Ex p. 4. tr. 7. res. etiam. 16.
•  
  PDF 517 17. De Astrologis iudiciariis. Et an contra ipsos possint Inquisitores animaduertere? Et quibus pœnis supradicti rei sunt plectendi? Ex p. 4. tr. 7. res. etiam 17.
•  
  PDF 518 18. De insordescentibus per annum in excommunicatione. Et an tales sint suspecti de hæresi, & quæ pœnitentia sit eis imponenda? Et an Inquisitores possint procedere tantum contra insordescentes in excommunicationem ex causa Fidei? Idem dicendum est de fautoribus, defensoribus, & receptatoribus Hæreticorum; ac quoquo modo Officium S. Inquisitionis impedientibus, & recusantibus se purgare. Ex p. 4. tr. 7. res. 18.
•  
  PDF 518 19. De transferentibus arma, equos, &c. in terras Infidelium, & de pœnis, quibus puniuntur, si animo adiurandi Infideles, & Hæreticos in bello ad impugnandum Christianos, hoc fecerint; secus si lucrandi, & negociandi causa hoc egerint. Et an aduersus supradictos Inquisitores possint procedere. Ex part. 4. tract. 7. res. etiam 19.
•  
  PDF 519 20. De sodomitis, & de pœna, qua supradicti debent puniri. Et adnotatur, quod non possunt Inquisitores relaxare sodomitas Curiæ sæculari, nisi sint incorrigibiles. Et an Inquisitores habeant cognitionem nefandi criminis ex Constitutione Pij V. Greg. XIII. & Bulla Clem. VII. Et aliqua alia circa supradictos sodomitas explanantur. Ex p. 4. tr. 7. res. etiam 20.
•  
  PDF 519 21. De fautoribus, defensoribus, & receptatoribus Hæreticorum, &c. Et an contra tales, ut suspecti de hæresi possint Inquisitores procedere? Et quomodo, & quibus pœnis puniri debent? Et inter alia, quæ circa hoc docentur, tandem quæritur, an non reuelantes Hæreticos puniendi sunt tanquam fautores? Et an qui fauet, & recipit consanguineos Hæreticos incidat in pœnam excommunicationis latam in Bulla Cænæ contra fautores, & receptatores Hæreticorum? Ex p. 4. tr. 7. res. etiam 21.
•  
  PDF 521 22. De reuocantibus Confessiones, Et quid de testibus reuocantibus suam testificationem? Sed supererst difficultas, an Inquisitores stare debeant secundo dicto, etismsi testis neget hæresim in primo dicto confessam? Ex p. 4. tr. 7. res. etiam 22.
•  
  PDF 522 23. De Dogmaticis, & Hæresiarchis; & de pœnis, quibus supradicti sunt puniendi. Et an verò in pœnam supradictis sit neganda Eucharistia? Ex p. 4. tr. 7. res. etiam 23.
•  
  PDF 522 24. De hæreticis pœnitentibus, & de pœnis, quibus debent puniri. Et an in aliquo casu veri pœnitentes non sint reconciliandi? Et pro praxi adducuntur octo casus in textu huius Resolutionis, ex Bulla Clem. VIII. Et an Hæretici, si pœniteant in ipso tabulato tradendi sint Curiæ sæculari? Et an qui in tortura cum legitima ratihabitione confitetur delictum, sit ab Inquisitoribus reconciliandus? Ex p. 4. tr. 7. res. etiam 25.
•  
  PDF 524 25. De Hæreticis impœnitentibus, & de pœnis, quibus supradicti merentur puniri. Et explanatur, quid est faciendum de diminuto, qui confitetur de se, non tamen omnes errores? Ex p. 4. tr. 7. res. etiam 25.
•  
  PDF 525 26. De hæreticis relapsis. Et an Inquisitores debeant illos admittere, si sponte redeant, & pœnam mortis relaxare? Et an Inquisitores possint damnare aliquem tanquam relapsum, qui post abiuratam hæresim redditur de secundo lapsu vehementer suspectus? Et an supradictis relapsis danda sit Eucharistia? Et notatur, quod datur casus, in quo relapsus ex misericordia iterum reconciliatur; & quod non possunt Inquisitores tradere Curiæ sæculari relapsum, inconsulto Supremo Senatu. Ex part. 4. tra. 7. res. etiam 26.
•  
  PDF 525 27. De Hæreticis absentibus, & de pœnis supradictis ferendis. Et notatur, quod in crimine hæresis pro absente citato Procurator comparens admittitur, ut defensor innocentiæ, dummodo res sit dubia, & reus sit tantum de hæresi suspectus. Et an Inquisitores, si post annum contumaces compareant, debeant illos audire, etiam quoad bona reorum confiscata? Et aliqua alia circa bona reorum, quæruntur, & notantur. Ex p. 4. tr. 8. res. etiam 27.
•  
  PDF 526 28. De Hæreticis defunctis; & quomodo contra supradictos debent Inquisitores procedere; & quomodo, & quando, & in quibus casibus & circunstantiis eorum bona Fisco sint applicanda, & aliqua alia circa supradicta notantur. Ex p. 4. tr. 7. res. etiam 28.
•  
  PDF 527 29. De Schismaticis; & de pœnis contra supradictos imponendis agitur. Et quæritur, an sit in iure irregularitas inflicta contra Schismaticos? Ex p. 4. tract. 7. res. etiam 29.
•  
  PDF 528 30. An Inquisitores possint unire duas semiplenas probationes ad damnandum reum pœna ordinaria? Ex p. 4. tr. 7. res. etiam 30.
•  
  PDF 528 31. An Inquisitores possint condemnare reum hæreticum ad pœnam ordinariam, si adsunt tamen testes singualres? Et quid, si testes de eadem hæresi sint concordes, sed eam quisque audivit in vario loco, & diverso tempore, an dicti testes sufficiant ad condemnandum reum pœna ordinaria? Ex p. 4. tr. 7. res. etiam 31.
•  
  PDF 529 32. An reus hæreticus malæ vitæ, & famæ possit puniri ab Inquisitoribus ex duobus tantum testibus contestibus tamen, & idoneis? Ex p. 4. tr. 7. res. etiam 32.
•  
  PDF 530 33. An Inquisitores possint damnare reum, vt publicè abiuret de leui? Et an abiuratio de vehementi, quamuis fieri debeat publicè, & in loco publico; possit tamen ex rationabili causa fieri non publicè, sed secreto? Et notatur, quod ætas necessaria ad abiurationem in masculis est 14. annus; & in fœminis 12. Et aduertitur, quod si supradicti reconcilientur ex hæresi formali propter eorum confessionem, & postea relabantur, ex misericordia, consulto Supremo Consilio Inquisitorum, videntur admittendi ...
•  
  PDF 530 34. An Inquisitores debeant punire tanquam Hæreticum facientem ritus hæreticales, seu proferentem verba hæreticalia, & negantem intentionem? Ex p. 4. t. 7. r. etiam 34.
•  
  PDF 531 35. An Inquisitores possint superueniente probatione reum absolutum iterum examinare, & condemnare? Sed difficultas est, an reo in pœnam extraordinariam condemnato ob defectum probationis, su superueniant nouæ probationes, possint illum Inquisitores in pœnam ordinariam condemnare? Et an verò indicia superuenientia sint coniungenda cum indiciis, ex quibus reus prius fuerat tortus? Ex p. 4. tr. 7. res. etiam 35.
•  
  PDF 532 36. Quænam pertinacia sufficiat ad constituendum hominem hæreticum non solum in foro interno, sed etiam externo? Et supponitur nullam esse hæresim sine pertinacia. Et an ignorantia crassa, & supina excuset ab hæresi; & quid de affectata? Et an sit censendus Hæreticus pertinax vir simplex admonitus ab Inquisitoribus, vel Episcopo, si adhuc in suo errore persistit? Ex p. 4. t. 7. res. etiam 36.
•  
  PDF 534 37. In imponendis pœnis, quando discrepant Inquisitores, & Ordinarij, quid faciendum? Et notatur, quod est differentia inter Inquisitionem Romanam, & Hispanam, nam in Inquisitione Romana postquam concorditer Episcopus, & Inquisitores imposuerunt delinquenti aliquam pœnam, possunt cumulatiuè eam minorare? in Hispania verò ex priuilegio Summi Pontificis, Supremus Inquisitor habet potestatem minuendi, & relaxandi pœnas. Et an hodie Inquisitores in depostione Crucis signatæ, vulgo dictæ San Benito, minimè ...
•  
  PDF 535 38. An Inquisitores in imponendis pœnis teneantur sequi vota consultorum? Et aliqua alia quæruntur, & notantur inter consultores, & Inquisitores contingentia. Et in calce huius Resolutionis alium casum decisum inuenies pro Consultoribus tantum. Ex p. 4. tr. 7. res. etiam 38.
•  
  PDF 537 Tractatvs XIII. In quo ad pedem litteræ continentur Decreta, & Constitutiones recentiorum Pontificum ad Tribunal S. Officij spectantes, ut habentur in fine part. 4. secundum ordinem R. P. Dianæ.
•  
  PDF 588 Imprint
•  
  PDF  Index Rerum Notabilium, huius Tomi Quinti.
•  
  PDF  Endsheet
•  
  PDF  Back cover
•  
  PDF  Spine
•  
  PDF  Vorderschnitt