Content

•  
  PDF Tomus Primus. Resolutiones Morales
•  
  PDF  Front cover
•  
  PDF  Endsheet
•  
  PDF  Serientitel
•  
  PDF  Title page
•  
  PDF  Admonitio Authoris Ad Lectorem.
•  
  PDF  Admonitio Ad Lectorem.
•  
  PDF  Index Tractatuum Tomi Primi.
•  
  PDF  Catalogus Eorum Omnium, Qui Approbationes, Licentias, Consensus, Permissus, & Privilegia dederunt, Censurasque fecerunt in duodecim partibus Operum R. P. Dianæ olim Lugduni impressorum, & novissimè ibidem in novem Tomos à V. P. Martino de Alcolea distributorum.
•  
  PDF  Cenvra Doctoris Ioannis Ballester Philosophiæ ter Pvblici, terque Primarij Professoris, sacræ Theologiæ Censoris, in Metropolitana Sede Archidiaconi Muri Veteris, & pro Excellentissimo Domino suo Archiep. Valentino Vniversitatis Valentinæ Procancellarij.
•  
  PDF  Censvra D. Melchioris Fvster Lib. Artivm Magistri, & jam in Academia bis Primarij Aristotelis Interpretis, sacræ Theologiæ Doctoris, & in eadem Academia Professoris, utriusque facultatis Censoris, ac sanctæ Metropolitanæ Ecclesiæ Præpositi.
•  
  PDF  Censvra R. P. Martini Perez In Collegio D. Pavli Societatis Iesv Valentiæ Doctoris Theologi, & Primarij sacræ Theologiæ in Academia Valentina, atque in Aragoniæ Corona apud Inquisitores Apostolicos propositionum Fidei Censoris.
•  
  PDF  Censvra R. P. Avgvstini De Castro Societatis Iesv, Philippi IV. Hispaniarum Regis Concionatoris, ac Supremi Senatus Censoris.
•  
  PDF  Censvra R. P. F. Acatj March. de Velasco Magistri sacri Ordinis Prædicatorum, Academiæ Valentinæ Cathedrarij, utriusque facultatis Censoris, & Examinatoris Synodalis, in Provincia Aragoniæ olim Vicarij Generalis, & bis in Conventu Prædicatorum Prioris.
•  
  PDF  Inter alia quæ ipsemet R. P. D. Antoninus Diana Patri Martino de Alcolea scripsit, hæc est illius prima clausula & §.
•  
  PDF  Epistola secunda ad literam ipsusmet R. P. Dianæ missa ad V. P. D. Martinum de Alcolea Monachum, &c.
•  
  PDF  Ex commissione D. Vicarij Matritensis, Toletanæ Diœcesis.
•  
  PDF  Censura Patris Fratris Petri Mexica Ordinis Sancti Francisci de Pavia in Complutensi, necnon Salmanticensi Minimorum Collegio Primariam Theologiæ Cathedram moderantis, Diœcesis Toletanæ Synodalis examinatoris: Olim Castellæ Provincialis, nunc Majestatis Catholicæ Philippi IV. Concionatoris, &c.
•  
  PDF  Licentia.
•  
  PDF  Regii Procuratoris Consensus.
•  
  PDF  Permissio.
•  
  PDF  Index Novæ Methodi observatæ in Coordinatione Tractatuum, & Resolutionum omnium Partium R. P. Dianæ.
•  
  PDF  Syllabus Authorum omnium qui honorificam de R. P. Diana per decem ejus Coordinatos Tomos mentionem fecerunt.
•  
  PDF  Index Tractatuum hujus Tomi Primi.
•  
  PDF  Index Tractatuum & Resolutionum hujus Tomi Primi.
•  
  PDF 1 Tractatus I. De Sacramento Baptismi. Sed in principio hujus Tractatus paucæ prius Resolutiones ad omnia Sacramenta in genere adscribuntur.
•  
  PDF 1 Res. 1. Cum Concilium Tridentinum asserat sess. 24. cap. 17. Sactramentum tribus perfici, materia, forma, & intentione Ministri, & cum intentio sit triplex, habitualis, virtualis, & actualis, quæritur, quænam sit sufficiens ad validè conficiendum Sacramentum ? Ex p. 2. t. 17. & Misc. 3. r. 32.
•  
  PDF 2 2. An ad valorem Sacramenti sufficiat tantum integra, & legitima verba proferre super legitimam materiam, prout jubet Ecclesia, vel sit necessaria intentio Ministri faciendi Sacramentum? Ex p. 10. tr. 11. & Misc. 1. res. 57.
•  
  PDF 4 3. An perversa intentio Ministri in conferendo Baptismo, & aliis Sacramentis suppleatur à Deo quoad gratiam? Et quid quoad Characterem? Ex p. 3. tr. 4. res. 17.
•  
  PDF 5 4. An in verbis formæ Sacramentorum detur parvitas materiæ? Et an hoc intelligendum non sit in verbis essentialibus, & mutantibus sensum? Et an si quis in forma Sacramenti Eucharistiæ reliquerit particulam enim, & in forma Baptismi, & Pœnitentiæ particulam Ego, incurrat culpam mortalem? Et quid, si ad finem verborum Consecrationis quis non proferat m, valdè distinctè, & illud, t? Et quid est dicendum, si verba essentialia formæ Sacramenti mutentur in alia, idem tamen significatum tenentiæ? Et an ...
•  
  PDF 5 5. An in conjunctione materiæ, & formæ Sacramentorum detur parvitas materiæ? Ex p. tr. 5. res. 40.
•  
  PDF 5 6. An in formæ Sacramentorum interruptione detur parvitas materiæ? Ex p. 5. tr. 5. res. 41.
•  
  PDF 6 7. An qui est in peccato mortali, teneatur providere alienæ saluti cum vitæ discrimine? Ex p. 5. t. 13. & Misc. 1. r. 23.
•  
  PDF 6 8. Explicantur aliqui Casus, an quis teneatur propter extremam necessitatem spiritualem proximi exponere propriam vitam? Sed hic est aliud pulchrum dubium. Quædam obstetrix fatetur infantes invalidè baptizasse, &c. quæritur, quid in hoc casu ipsa obstetrix, & Confessarius cum ipsa obstetrice facere debeat? Ex p. 3. tract. 5. & Misc. 1. res. 50.
•  
  PDF 7 9. An qui ministrat Sacramentum Baptismi, & Ordinis invalidè, teneatur cum periculo vitæ, & honoris manifestare hunc defectum? Et quid maxime, si invalide fuisset collatus Ordo Sacerdotalis, aut Episcopalis Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 55. p. 7.
•  
  PDF 7 10. Vtrum ministrans scienter Sacramenta in peccato mortali peccet mortaliter? Ex p. 6. & Missc. 1. res. 53.
•  
  PDF 9 11. An sit opinio probabilis aliquorum asserentium Ministrum ex officio ad id deputatum conficientem Sacramenta in peccato mortali non peccare mortaliter? Et docetur laicum habentem conscientiam peccati mortalis non peccare mortaliter baptizantem in casu, quo licet alioquin laico baptizare: nec Sacerdotem in simili casu ministrantem baptismum sine solemnitate, etiamsi ...
•  
  PDF 10 12. An aliquando ex temporis angustia, si quis non posset elicere actum contritionis, possit licitè ministrare, & conficere Sacramentum? Et notatur, an in aliquando casu sumptio Sacramenti Eucharistiæ possit esse licita in mortali? Et quid dicendum erit de aliis Sacramentis? Ex part. 5. tract. 13. & Misc. 1. res. 74.
•  
  PDF 11 13. Quodnam peccatum committat excommunicatus excommunicatione minori ministrando Sacramenta? Et an confessus excommunicato minori excommunicatione teneatur iterare confessionem? Ex part. 5. tractat. 8. resolut. 45.
•  
  PDF 12 14. An qui ministrat Sacramentum Baptismi, Pœnitentiæ, &c. cum excommunicatione minori peccet mortaliter, vel saltem venialiter? Ex p. 3. tr. 4. res. 56.
•  
  PDF 12 15. An excommunicatus denunciandus, & evitandus possit confere Sacramenta? Et an per accidens in variis casibus etiam nominatim excommunicatus, & evitandus possit excusari à peccato Sacramenta ministrando, qui in textu hujus Resolutionis explanatur; & tota doctrina hujus Res. est valdè notanda, & menti tenenda pro praxi? Et quid dicendum est de excommunicato ...
•  
  PDF 14 16. An excommunicatus vitandus ex metu mortis possit ministrare Sacramenta? Ex p. 5. tr. 9. res. 96.
•  
  PDF 14 17. An sit peccatum mortale petere Sacramenta ab excommunicato tolerato? Ex p. 5. tr. 9. res. 133.
•  
  PDF 15 18. An liceat petere Sacramentum à malo Ministro extra casum necessitatis? Et quid, si eum invenio paratum ad dandum? Et quid, si Minister sit excommunicatus? Et an Sacerdos excommunicatus absolvendo petentem administrationem Sacramenti, incurrat irregularitatem? Et an sit peccatum ministrare Episcopo exercenti Ordines in peccato mortali, aut Sacerdoti ...
•  
  PDF 16 19. An sit licitum à Ministro excommuicato non solum tolerato; sed etiam à non tolerato ab Ecclesia, id est nominatim denunciato, vel manifesto percussore Clerici petere Sacramenta? Et an talis Minister, si in extrema necessitate ministrat, Baptismum, & Pœnitentiam peccet, & fiat irregularis? Et quid, si talis Minister excommunicatus sit ab Ecclesia toleratus, & sit tuus Parochus? Et quid ...
•  
  PDF 17 20. An licitum sit, & absque peccato mortali recipere Sacramentum Pœnitentiæ, vel alia à malo Ministro, sed parato ministrare? Et an hoc non solum ex ratonabili & justa causa, sed etiam extra casum necessitatis, dummodo Minister sit paratus? Ex p. 3. tr. 4. res. 59.
•  
  PDF 17 21. An si quis sine necessitate petat admiistrationem à malo Ministro, peccet mortaliter, sive Sacerdos, sive Minister sit proprius suscipientis Parochus, sive non? Et infertur quale peccatum sit exigere juramentum ab infideli parato jurare per falsos Deos, necessitate aut utilitate deficiente. Idem est de petente mutuum ab usurario parato. Et quid, si aliquis peteret mutuum ...
•  
  PDF 18 22. An ad valorem Sacramenti requiratur positivus consensus illud suscipiendi, maximè in adultis quoad Baptismum, & alia Sacramenta, vel sufficiat, quod non resistant? Ex p. 5. t. 13. & Misc. 1. r. 32.
•  
  PDF 18 23. An alia Sacramenta præter Baptismum, & Pœnitentiam aliquando conferant primam gratiam? Et ex doctrina hujus quæstionis sequitur, quod si aliquis v. g. non potest confiteri, & sumat Eucharistiam, putando se habere contritionem, si habeat tantum attritionem, adhuc ex sumptione Eucharistiæ obtinebit primam gratiam. Ex part. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 31.
•  
  PDF 19 24. Quæ Sacramenta fictè suscepta, recedente fictione, conferant gratiam; an solus Baptismus, & Pœnitentia, vel etiam cætera Sacramenta? Ex part. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 30.
•  
  PDF 19 25. An omnia Sacramenta, vel solus Baptismus habeat effectum, recedente fictione? Ex p. 3. re. 4. res. 15.
•  
  PDF 19 26. Quæ peccata sunt, quæ remittuntur per Baptismum, recedente fictione? Et quæ peccata sunt recedente fictione, explicanda, vel non explicanda in confessione? Et an sola attritio sine Sacramento Pœnitentiæ sit sufficiens ad removendam fictionem? Ex p. 3. tr. 4. res. 14.
•  
  PDF 20 27. An habens infantem baptizandum morti vicinum, & Sacerdos recuset eum baptizare, nisi detur quantitas pecuniæ, nec alia via possit conferri Baptismus, licitum sit ei præbere pecuniam? Et an hoc non solum pro infante, sed etiam pro adulto licitum sit? Idem dicendum est, quando agitur de absolutione in extrema necessitate. Ex p. 5. tr. 3. res. 29.
•  
  PDF 21 28. Vtrum Parentes quamprimum teneantur baptizare infantes? Et explanatur quomodo intelligendum sit illud quamprimum. Ex p. 3. tr. 4. res. 8.
•  
  PDF 21 29. Quando infantes Christianorum sint baptizandi à Parentibus, vel tutoribus? Sed difficultas est, an consuetudo Ecclesiæ obligans sub mortali parentes ad baptizandum infantes sit ubique? Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 1.
•  
  PDF 22 30. An ad suscipiendum Sacramentum Baptismi sufficiat attritio cognita? Idem dicendum est quoad Sacramentum Pœnitentiæ. Et an attritio sufficiens ad Baptismum sit necesse, quod sit supernaturalis objectivè, vel sufficiat qualiscumque Pœnitentia imperfecta? Ex part. 3. tract. 4. res. 13.
•  
  PDF 22 31. An propter imminentem mortem liceat adulto differre susceptionem Baptismi, aut illam prætermittere; cum tamen alioqui possit vitam conservare, si Baptismum omittat? Et cursim infertur, an adulto non sit medium necessarium ad salutem Baptismus in re susceptus, sed in voto sufficiat? Ex p. 5. tr. 3. res. 9.
•  
  PDF 23 32. An adulti sufficienter instructi teneantur quamprimum suscipere Sacramentum Baptismi? Et quod est hujusmodi tempus? Et an si ex incuria Parentum infantes non sint baptizati, & nolint in adulta ætate baptizari, possint ad id compelli? Et an si Parentes non baptizarent infantem surdum, cœcum, & mutum, sit baptizandus in adulta ætate? Et contra Cajetanum non ponitur in dubium Constantinum ante finem vitæ fuisse baptizatum. Ex p. tr. 6. & Misc. 1. res. 2.
•  
  PDF 24 33. An tempore mortis sit præmittenda instructio Infidelibus baptizandis? Ex p. 5. tr. 3. res. 20.
•  
  PDF 25 34. An si uns testis, etiam Paganus dicat moribundum postulasse Baptismum, iste sit baptizandus? Et ex doctrina prædicta quæstionis deducitur idem dicendum esse in dicto casu de postulante Eucharistiam, & confessionem. Ex p. 5. tr. 3. res. 21.
•  
  PDF 25 35. An si testis dubitet, an adultus moribundus petierit Baptismum, sit adhuc baptizandus saltem sub conditione? Præterea, si post petitionem Baptismi, se jam nolle illum dicat adultus, dubitetur tamen à Medicis, an ex phrenesis læsione renuat baptizari; an in dicto casu saltem sub conditione sit baptizandus? Item, si dubitetur de veritate testis, an verum dicat, an non ...
•  
  PDF 25 36. An moribundus, qui postulavit Baptismum, si in amentiam, vel lethargum postea incidit, sit adhuc baptizandus, licet in furia resistat? Et an possit ligari, ut sic baptizari valeat? Ex p. 5. tr. 3. res. 23.
•  
  PDF 26 37. An sit validus Baptismus collatus dormienti, qui illum petierat ante somnum? Idem est dicendum de amente, qui ante dementiam, & de furioso, qui dum haberet dilucida intervalla petierunt Baptismum, etiam si postea dum baptizantur, resistere videantur. Et discutitur, an Minister, qui ante somnum habuit voluntatem baptizandi aliquem, si illum dormiens baptizet, conficiat Sacramentum. Ex p. 3. tr. 4. res. 12.
•  
  PDF 26 38. An mutus & surdus, si in terris Infidelium se misceat cum aliis ad suscipiendum Baptismum, sit baptizandus? Ex p. 5 tr. 6. res. 1.
•  
  PDF 27 39. An in naufragio, vel alo casu ob periculum mortis possit quis plures baptizare? Et an si quis ita plures baptizavit in statu peccati mortalis, committat tot peccata mortalia, vel unum tantum? Et an qui ita plures baptizat extra casum necessitatis, non peccet mortaliter secluso scandalo? Ex p. 5. tr. 3. res. 27.
•  
  PDF 27 40. An unus possit plures baptizare absque necessitate sine peccato mortali? Et notatur, quod in tali casu non unum, sed plura Sacramenta conficerentur. Et an ita Baptizans, si esset in peccato mortali, committat tot peccata, quot personas baptizavit? Et advertitur, quod si sit aliquod monstrum; puta, si nascitur homo cum duobus capitibus, atque duobus dorsis, ita ut certum sit esse distinctas personas, & distinctis animabus constare, singulas earum baptizandas esse cum forma illa, Ego te ...
•  
  PDF 28 41. An possint plures eundem hominem baptizare tanquam causa partiales, quorum singuli applicent materiam, & proferant formam? Et an hoc modo baptizatus, ut minimum sub conditione esset denuo baptizandus? Et notatur, quod si plures aliquem baptizarent, se abluerent. & quilibet eorum diceret. Ego te Baptizo, quamvis hoc illicitè agerent, & puniendi essent qui prius tamen verba proferrent, verum Baptismi Sacramentum conficeret. Et quid, si omnino simul verba proferrent, & abluerunt, etiam ...
•  
  PDF 29 42. Quidem Sacerdos in peccato mortali existens baptizavit infantem in casu necessitatis, quæritur, an peccaverit mortaliter? Et an laici baptizantes in peccato mortali peccent mortaliter? Ex part. 3. tract. 4. resol. 10
•  
  PDF 29 43. An non solum Sacerdos, sed etiam laici baptizantes in peccato mortali infantem moribundum peccent mortaliter? Et an Sacerdos, & laicus in dicto casu peccent saltem venialiter? Ex p. 5. tr. 3. es. 24.
•  
  PDF 30 44. An si Sacerdos sit excommunicatus, & adsint alij, sit tamen ab ipso petenda administratio baptismi in necessitate? Ex p. 5. tr. 9. res. 87.
•  
  PDF 30 45. An quando baptizatur aliquis in periculo mortis, debeant adstantes servare ordinem inter eos sub pœna peccati mortalis? Et advertitur, quod quando baptizat aliquis idiota, dicat formam vulgari sermone, potius quam latino, ne erret, nisi constet latinè bene proferendam. Ex p. 5. tr. 3. res. 18.
•  
  PDF 31 46. An peccet mortaliter laicus; si præsente Diacono in casu necessitatis baptizat infantem? Et quid, præsente Sacerdote? Et quid est dicendum, quando laicus baptizat extra casum necessitatis, an peccet mortaliter, & incurrat irregularitatem? Ex p. 3. tr. 4. r. 4.
•  
  PDF 31 47. An Diaconus, si baptizet aliquem in articulo mortis, possit aliquando baptizat infantem? Et an si Diaconus sine commissione solemniter baptizat, sit irregularis? Ex p. 5 tr. 3. & Misc. 1 res. 58.
•  
  PDF 32 48. An Monachi peccent mortaliter, extra casum necessitatis aliquem baptizando? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 58.
•  
  PDF 32 49. An in aliquo casu cum vitæ periculo teneatur quis baptizare puerum moribundum? Et quid si tantum esse dubium probabile de morte pueri sine Baptismo decessuri è vita? Et quid est dicendum, si puer habet usum rationis, sed nondum est fructus in Fide? Et quid, si supradictus structus sit in Fide? Et quid est agendum in casu, quo pactum intercessisset de non omittenda cura anima proximi, etiam cum periculo vitæ? Et cursim infertur, an mater gravida teneatur permittere se secari, ut fœtus ...
•  
  PDF 33 50. Notabilia quædam circa materiam Baptismi. Ex. p. 5. tr. 4. res. 5.
•  
  PDF 33 51. An sufficiat ad baptizandum moribundum una gutta aquæ? Ex p. 5. tr. 3. res. 5.
•  
  PDF 34 52. An moribundo debeat Baptismus adhiberi in dubio, si aqua est naturalis, puta, in jure carnium, lixivio, &c. Et an hoc à fortiori procedat, quando circa materiam Baptismi adsunt opiniones probabiles? Ex p. 5. tr. 3. res. 1.
•  
  PDF 34 53. An moribundo, deficiente aqua naturali, sit adhibendus Baptismus cum aqua rosacea, vel ex aliis plantis, & herbis expressa sub conditione exterius, vel mentaliter apposita, si materia hæc est idonea? Idem est dicendum de nive. Et in dicto casu, non inventa aqua certa, sed aliquo liquore, de quo dubium esset, an esset aqua, nec possit id examinari, an possit in tali casu moribundus sub conditione baptizari? Et an in supradicits casibus, veniente aqua elementari, vel sublato tamen periculo ...
•  
  PDF 35 54. An in extrema necessitate, deficiente aqua naturali, sit adhibendus baptismus sub conditione cum glacie, pruina, rore, nive, vel sale, quandiu resoluta non sunt? Et an ad validitatem Baptismi sufficiat, quod aqua attingat baptizatum, si eum non abluat? Et an si in ipsa applicatione nix, glacies, &c. resolvantur, sit materia sufficiens Sacramenti Baptismi? Ex p. 5. tr. 3. res. 3.
•  
  PDF 36 55. An Sacerdos baptizans cum aqua non benedicta pecccet mortaliter? Et quid, si alij exteriores ritus, insufflationes, unctiones, & similes cæremoniæ deessent in solemni Baptismo; vel si sine stola, aut superpelliceo fieret Baptismus? Ex part. 9. tract. 6. & Misc. 1. res. 32.
•  
  PDF 36 56. Utrùm obstetrices teneantur scire formam Baptismi, & modum baptizandi? Et an Sacerdos peccet saltem venialiter, si proferat formam Baptismi in lingua vulgari; quia de obstetricibus, & sæcularibus non est dubitandum? Ex p. 2. tract. 15. & Misc. 1. res. 46.
•  
  PDF 37 57. Quidam Parochus olim quæsivit à me, an qui in forma Baptismi reliquerit illas particulas, In, & dicendo: Ego te baptizo in nomine Patris, Filij, Spiritus Sancti, conficeret Sacramentum? Et si conficiat, an ita baptizando peccet mortaliter? Ex p. 2. tract. 15. & Misc. 1. res. 47.
•  
  PDF 37 58. An si quis adderet aliquid formæ Baptismi, dicendo, v. g. Ego te Baptizo in nomine patris, & Filij, & Spiritus Sancti, & B. Mariæ Virginis, vel omnium Sanctorum, conficeret Sacramentum? Ex p. 2. tract. 15. & Misc. 1. res. 48.
•  
  PDF 38 59. Mulier quædam domi puerum baptizavit. Italicè, hæc verba pronuncians. Io te Batteco, col nome del Padre, col nome del Figliuolo, & col nome dello Spirito Sancto, statim à me quæsitum fuit, an Sacramentum sub tali forma administratum fuerit validum? Ex p. 2. tract. 17. & Misc. 3. res. 15.
•  
  PDF 38 60. An Baptismus sit validus, si conferatur hac forma, Baptizata est, vel Baptizatus est in nomine Patris, & Filij, & Spiritus Sancti: qua forma utuntur Chaldæi? Et an in Sacramento Baptismi, Confirmationis, Pœnitentiæ, Ordinis, & Extremæ-Vnctionis exprimenda sit persona suscipiens ista Sacramenta? Et an sit certum pronomen illud Ego, & dictionem illam Amen, non esse de necessitate Sacramenti? Et cursim docetur, quod Baptismus datus ab Apostolis in nomine Christi validus fuit, & nunc ...
•  
  PDF 41 61. An forma baptismi in Ecclesia Græca sit ista. Baptizetur, vel Baptizatur servus Christi, &c.Et difficultas est, an validé in utraque forma baptizetur? Et an in ipsis formis exprimendum sit nomen suscipientis Baptismum apud Græcos factum sine expressione persona baptizatæ per nomen, aut pronomen esse sub conditione iterandum. Et an ita baptizans sine expressione nominis baptizati peccet mortaliter? Ex part. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 93.
•  
  PDF 42 62. Quidam Parochus post ablutionem statim pronunciavit formam Baptismi, quæritur, an validè baptizaverit? Et ex doctrina hujus quæstionis infertur idem esse dicendum de Sacramento Ordinis, & Extremæ-Unctionis. Ex p. 3. tr. 4. res. 6.
•  
  PDF 43 63. An si finita forma antequam finiatur ablutio infans moriatur, sit adhuc baptizatus? Idem dicendum est de Sacramento Confitmationis, & Extremæ-vnctiois. Ex. p. 5. tr. 3. res. 17.
•  
  PDF 43 64. An ubi mutus, & orbatus manibus occurrunt, & infans est in articulo mortis, debeat ille abluere, & hisc verba proferre, & sic dictum infantem baptizare? Et an hoc saltem sub conditone faciendum sit? Et si postea occurrat opportunitas, an etiam sub conditione Baptismus sit iterandus? Ex p. 3. tr. 4. res. 11.
•  
  PDF 44 65. An mutus, si alij non invenirentur, possit on articulo mortis baptizare infantem illum abluendo, si alter manibus carens proferat verba forma? Ex p. 5. tr. 6. res. 2.
•  
  PDF 44 65. [i.e. 66.] An tempore mortis, si quis accessum ad puerum non haberet, possit de longinquo proferre formam sub conditione, & jubere, ut alius illum aqua abluat? Et si postea occurrat opportunitas, an etiam sub conditione Baptismus sit iterandus? Et inter alia explanatur Baptismum à tribus ministratum omnium judicio esse invalidum; videlicet una abluente; altero hæc verba proferente: Ego te baptizo, tertio ista subjungente: In nomine Patris, & Filij, & Spiritus Sancti. Et cursim infertur Ordinem ...
•  
  PDF 45 67. An infans moribundus, si ad illum non esset accessus, sit baptizandus, aspergendo eum aqua? Et an consuetudo Ecclesiarum baptizandi per immersionem servanda sit? Et si in aliqua Ecclesia trina immersio usitata sit, an una tantum adhiberi possit, cum integra prolatione forma? Ex p.5. t. 3. r. 19.
•  
  PDF 45 68. An debeat omitti Baptismum propter pericuum infantis morituri, ut v. g. si puer sit ita tener & delicatus, ut credatur Baptismum fore causam mortis illius? Et an baptizans in dicto casu sit irregularis? Et cursim deducitur, quod licitè potest Parochus audire confessionem hominis, qui alioqui morietur in statu peccati mortalis, licèt sciat inde sibi mortem proventuram. Ex p. 5. tr. 3. res. 8.
•  
  PDF 46 69. An si Tyrannus velit infantem occidere, vel si dum agit animam, alio modo non potest baptizari, liceat eum in puteum, vel flumen proijcere, & an ita sit baptizatus? Et ab hoc idem dicendum sit de adulto Catechumeno? Ex part. 5. tract. 3. resol. 14.
•  
  PDF 46 70. An si quis baptizaret infantem moriturum proijciendo eum in flumen, vel puteum, quando aliter baptizari non possit, peccaret mortaliter peccato homicidij, & irregularitatem incurreret? Et supponitur talem Baptismum esse validum. Et quæritur, an saltem liceat tibi Baptismum proximè morituro ministrare, ex cujus asministratione cognoscis mortem accelerandum esse? Et an sic baptizans maneat irregularis? Et notatur non valere Baptismum, si quis videat puerum ab alio proijci in flumine, vel ...
•  
  PDF 48 71. An si pueri moriantur in utero matris, possint ibi baptizari? Et quid, si mors matris inde sequatur, vel prævideatur sequutura? Imo, an mater eo casu teneatur permittere, ut prooles baptizetur? Ex p. 5. tract. 3. res. 12.
•  
  PDF 48 72. An puer existens in utero matris possit baptizari? Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 44.
•  
  PDF 49 76. An mulier condemnata ad mortem possit prius secari, si adsit periculum, ne ex aliquo morbo ad partum una cum prole moreretur; & spes adsit, ut infans hoc modo possit baptizari? Et an saltem mortua matre statim secanda sit, ut puer baptizari possit, si adhuc vivat? Et notatur non licere matri consentire se adhuc vivam secari ad hunc effectum. Et advertitur in supradicto casu differendam esse executionem sententiæ, donec mater pepererit. Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 44.
•  
  PDF 49 74. An mater ad mortem condemnata, si morbo lethali corripiatur, liceat eam secari, ut infans etiam moriturus baptizetur? Ex p. 5. tr. 3. res. 13.
•  
  PDF 49 75. An infans moribundus sit baptizandus in qualibet minima parte sui corporis, v. g. Capillorum, unguium, pellis, quam Medici Secundinam appellant, digiti, &c. Et an vero, si puer evaserit periculum, esset saltem sub conditione repetendus Baptismus? Et an cum puer est in mortis articulo, possit baptizari cum forma dubia, si nemo adest, qui sciat certam formam? Ex p. 5. tr. 3. res. 4.
•  
  PDF 50 76. An Baptismus collatus in extremaparte comæ, vel in secundina, si jam deflueret, & quasi penderet, sit validus? Et supponitur Baptismum collatum in capillis, & super secundinam circundantem corpusculum infantis esse validum. Sed notatur, quod Baptismus collatus in capillis debet postea iterari sub conditione. Et quid est dicendum, si aqua Baptismi solum contingeret ungues? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 19. alias 18.
•  
  PDF 51 77. An in mortis articulo infans sit baptizandus in umbilico, per quem à matre fugit infans, & illi conjungitur? Et in dicto casu ita baptizatus, an sepeliendus sit Ecclesiastica sepultura? Ex p. 5. tr. 3. r. 15.
•  
  PDF 51 78. An qui recipit in periculo mortis Baptismum ex opinione probabili, v. g. in digito, capillis, pedibus, manibus, &c., & in materia dubia cum gutta aquæ, &c. deberet, si vixerit, iterum sub conditione baptuzari? Ex p.5. tract. 3. res. 11.
•  
  PDF 51 79. An si quis probaliter putet se non fuisse baptizatum, possit adhuc recipere Sacramenta? Et supponitur esse iterandos omnes Baptismos sub conditione, in quibus baptizans usus est opinione probabili circa substantialia, ut verb. grat. circa formam, ut si baptizaret in nomine Christi, vel Genitoris Geniti, & Procedentis ab utroque, & sic de aliis formis dubiis. Idem est circa materiam, ut si quis baptizaret cum gutta aquæ, cum lixivio, glacie, rore, vel nive nondum resolutis; aut si baptizaretur infans ...
•  
  PDF 52 80. An infans repertus in valvis Eclesiæ, vel alicujus domus sit baptizansdus sub conditione? Et quid, si scriptum habeat collo appensum esse baptizatum? Et an etiam in dicto casu baptizandus sit sub conditione, si prædictus infans ita repertus fuerit in terris Infidelium? Ex part. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 85.
•  
  PDF 53 81. An infans expositus ad Ecclesiæ, vel domus alicujus valvas cum sciptura collo appensa baptizatum esse testificante, sit baptizandus sub conditione? Et infertur quid dicensum sit de baptizatis domi ab obstetricibus? Et quid, si quæras, an baptizatos ab Hæreticis liceat sub conditione baptizare? Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 34.
•  
  PDF 54 82. An infans in domo baptizatus ab obstetricibus possit iterum in Ecclesia baptizari saltem sub conditione? Et ita baptizans an peccet, & sit irregularis? Ex p.5. tr. 13. & Misc. 2. res. 86.
•  
  PDF 55 83. An baptizati in periculo mortis debeant postea in Ecclesiis cæremonias omissas supplere? Et an si quis omittet supplere in Ecclesia solemnitates omissas in privato Baptismo, secluso scandalo, non peccet nsi venialiter? Ex p. 5. tr. 3. res. 6.
•  
  PDF 55 84. Qui sub nomine Principum in Rituali Romano Pauli V. & in Clementina unica de Baptismo intelligantur, ut eorum filij extra Ecclesiam in domo baptizari possint? Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 37 alias 38.
•  
  PDF 55 85. An licitè baptizentur filij Hæeticorum, si sub cura Parentum probaliter timeatur periculum perversionis eorum? Ex p. 3. tr. 4. res. 7.
•  
  PDF 56 86. An in mortis articulo filij Infidelium sint, invitis Parentibus, baptizandi? Et an, secluso mortis periculo, non sit licitum, invitis Parentibus, baptizari à Dominis suis filios servorum infidelium? Ex p. 5. tr. 3. res. 10
•  
  PDF 56 87. Utrum liceat baptizare infantes filios Infidelium, invitis Parentibus, etiam si Parentes infideles dubditi sint Principibus Christianis; imo etiam si fuerint Christianorum servi? Et an Domini teneantur hoc facere? Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 45.
•  
  PDF 57 88. An filij Infidelium, qui Mancipia sunt Christianorum possint baptizari, invitis parentibus? Et quid dicendum in casu, quod infans esset in certo periculo mortis? Et an infans baptizatorum, quamvis Hæreticorum, & Apostatarum valide possint baptizari, invitis eorum Parentibus? Et an liceat baptizare filios Infidelium, etiamsi in potestate Christianorum per injuriam veniant, quando eorum Parentibus restitutio non est possibilis? Ex p. 7. tr. 7. res. 68. alias 67.
•  
  PDF 57 89. An in tali casu liceat Dominis baptizare infantes filios Infidelium non separando illos à Parentibus? Ex p. 7. tr. 7. res. 69. alias 68.
•  
  PDF 58 90. An in casibus, in quibus licitum est baptizare filios Infidelium, teneantur Domini hoc facere sub onere peccati mortalis? Ex p. 3. tr. 4. res. 1.
•  
  PDF 58 91. An Domini, qui possunt proles suorum Mancipiorum, illis invitis, baptizare, ad it teneantur? Ex p. 7. tr. 7. res. 70. alias 69.
•  
  PDF 58 92. An filij Infidelium post septennium, si sit dubium, sint nec ne rationis compotes, sint, invitis parentibus, baptizandi? Ex p. 7. tr. 11. & Misc. 2. res. 40.
•  
  PDF 59 93. An cognatio spiritualis contrahatur in Baptismo Patrinis, si non fuerint designati etiam à Parocho, sed tantum à Parentibus, vel tutoribus baptizandi? Ex quo alia deducuntur in textu hujus Resolutionis circa prædictum casum. Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 50.
•  
  PDF 59 94. Aliqua curiosa circa Patrinum Baptismi notantur? Primò, quod uxor simul cum marito filium alterius in Baptismo suscipiens, nulla authoritate reperitur prohibitum. Secundò, quod duo viri etiam soli, aut duæ mulieres etiam solæ non possunt esse susceptores in Baptismo: ex quo collegitur Parochum contra hoc ex Decreto Concilij facientem peccare mortaliter. Tertiò, quod Hæreticus possit in Patrinum admitti, cum Catholicus commodè reperiri non possit, Quartò, quod quando baptizatur ...
•  
  PDF 60 95. An non baptizatus possit ese Patrinus in Baptismo, & cognationem contrahat? Idem est in Confirmatione. Et an recipiens postea Fidem, & Baptismum possit validè conjugari cum persona baptizata, aut cum Parentibus ejus? Idem est dicendum in hoc ultimo casu; si persona infidelis baptizet infantem. Et quid de Cathecumeno; Hæretico, & de aliis diversis personis baptizantibus, aut suscipientibus baptizatum. Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 89.
•  
  PDF 61 96. Possint-ne in Baptismo assumi in Patrinos duo viri, unus ut interveniat nomine proprio, alter Procuratorio in nomine mulieris? Et supponitur, quod numerus Patrini in Baptismo designatus, & quod summum ex Concilio Tridentino debent esse duo, vir, & fœmina. Et an supra id Episcopus dispensare possit? Et an quilibet puer in quacunque ætate, dummodo sit capax rationis ad ...
•  
  PDF 63 97. An in privato Baptismo tempore necessitatis sit adhibendus Patrinus, & an contrahat spiritualem cognationem? Et quid, si talem infantem quis teneat in dicto casu ex proposito, ut Patrini munus obeat; an contrahat cognationem spiritualem? Et an improbanda sit consuetudo, secundum quam quibusdam in locis Catholici Patrini existunt filiis Hæreticorum baptizante illos Ministro hæretico in forma Sanctæ Trinitatis? Ex p. 3. tr. 4. res. 18.
•  
  PDF 63 98. An infanti moribundo, quando confertur Baptismus, sit adhibenda Patrinus? Et in dicto casu, si quis materialiter teneat infantem, ideo Patrinus efficiatur? Et quid dicendum, si infantem teneat ex proposito, ut Patrini munus obeat, an sit verus Patrinus, atque cognationem spiritualem contrahat, vel necessarium sit, ut Baptismus debeat esse solemnis ad contrahendam dictam cognationem spiritualem? Ex p. 5. tr. 3. res. 7.
•  
  PDF 64 99. An qui tenet infantem in Baptismo nomine alterius, contrahat ipse cognationem spiritualem, vel ille, qui eum misit? Et an dicta cognatio spiritualis contrahatur ex Baptismo, sive in Ecclesia, sive domi, sive cum cæremoniis, sive sine illis ministrato? Et an qui tunc assumuntur in Patrinos eamdem contrahant cognationem, si prolem offerant ad Baptismum tanquam Patrini, & ut tales jus curam suscipiant? Et quid, si quis non tetigit infantem in Baptismo, quamvis in Patrinum assumatur; quod ...
•  
  PDF 64 100. Qui in Ecclesia instar Patrini tenuit puerum in domo jam baptizatum; quæritur, an contraxerit impedimentum Catechismi non dirimens, sed impediens? Et an hodie contrahatur hoc impedimentum, vel sublatum sit per Concilium Tridentinum sess. 22. cap. 2 de reformat. matrim. Et an Parochus in supra dicto casu debeat, & ad id teneatur scribere in libro, quod sint illi Patrini in solo Catechsimo, & quod puer fuit in domo baptizatus? Ex p. 3. tract. 4. resol 259. aliàs 260.
•  
  PDF 65 101. Infans fuit propter necessitatem baptizatus, v. g. in capillis, manu, pede, &c. quæritur, an postea dum rebaptizatur in Ecclesia sub conditione, Patrinus contrahat cognationem spiritualem? Et hoc procedit in omnibus casibus, in quibus necesse est rebaptizare puerum sub conditione. Et an hoc etiam procedat in prædictis casibus in rebaptizante? Et an si quis, v. g. teneat ut Patrinus filium Petri, credens esse Pauli, contrahat cognationem spiritualem? Et quid est dicendum de uxore , quæ ...
•  
  PDF 66 102. An qui per errorem levavit filium Petri, existimans se filium Pauli levare, contrahat cognationem? Et an conjux, quæ per ignorantiam levavit filium mariti, teneatur arceri à debiti petitione? Ex p. 3. tr. 4. res. 16.
•  
  PDF 67 103. Quis post partum uxoris statim ob periculum baptizavit infantem, adstantibus tamen multis, qui hoc facere poterant; dubitatum fuit, (etiam si graviter peccavit,) an privatus remanserit jure petendi debitum? Eadem est ratio uxoris erga virum. Et an Episcopus Commissarius Bullæ Cruciatæ, & Confessarij Regulares ex commissione suorum Provincialium possint dispensare circa supradictum impedimentum ad petendum debitum? Ex p. 3. tr. 4. res. 3.
•  
  PDF 67 104. An Pater baptizans, aut tenens filium in periculo mortis impediatur postea petere debitum ab uxore? Et quid, si baptizaret ex malitia, vel ignorantia extra casum necessitatis, an peccet gravissimè, & sit puniendus, & impediatur petere debitum? Ex p. 5. tr. 3. res. 25.
•  
  PDF 67 105. An conjuges amittant jus petendi debitum, si eis superveniant cognatio spiritualis, ut quando alteruter, vel uterque conjugum culpabiliter baptizat, aut tenet filium in Baptismo? Et an hoc non procedat in casu, quo conjux baptizat filium solius alterius conjugis in necessitatem? Idem est, si conjux jam ad Fidem conversus uxorem, quam in Infidelitate duxerat, baptizat occurrente eadem necessitate. Item idem est, si in præsenti mortis articulo Parens miseratione motus, ne absque Baptismo infans ...
•  
  PDF 69 Tractatus II. De Sacramento Confirmationis.
•  
  PDF 69 1. An balsamum requiratur in Confirmatione de necessitate Sacramenti? Et an sit de necessitate Sacramenti Confirmationis, ut Chrisma sit per Episcopum consecratum? Et an Summus Pontifex possit simplici Sacerdoti talem consecrationem committere? Et an simplex Sacerdos possit hoc Sacramentum ministrare? Ex p. 3. tr. 4. res. 23
•  
  PDF 69 2. Quanta balsami quantitas sufficiat pro materia Sacramenti Confirmationis, ut admisceatur Oleo? Et an si fortè subsidiente balsamo ex oleo supernatante comferatur Sacramentum, validè & licitè conferatur? Et quid è contra? Et notatur, quod si Sacramentum Confirmationis collatum fuerit tantum cum Oleo sine balsamo, esset tamen reiterandum non tamen absolutè, sed sub conditione. Et an balsamum non sit de necessitate Sacramenti, sed præcepti? Et docetur non peccare Episcopum, qui in ...
•  
  PDF 70 3. De forma Sacramenti Confirrmationis. Et in texti hujus Resolutionis aliqua dubia, & difficultates deciduntur pro praxi supra dictæ quæstionis. Ex p. 3. tr. 4. res. 27.
•  
  PDF 70 4. An Episcopus non confirmatus ministrans Sacramentum Confirmationis peccet mortaliter? Ex quo infertur, an sit peccatum mortale suscipere, vel conferre Ordinem ante Confirmationem, vel antequam ordinem conferens sit confirmatus? Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 46. alias 47.
•  
  PDF 71 5. An Episcopus existens in peccato mortali, si Sacramentum Comfirmationis in eodem tempore, v. g. centum personis conferat, committat centum peccata mortalia? Ex quo infertur idem esse dicendum de Confessario in peccato plures confessiones eodem tempore excipiendo. Et quid de Sacerdote ministrante Eucharistiam in peccato? Et an laicus in peccato mortale ministrans Eucharistiam in necessitate moribundo non peccet, sicuti non peccaret, si ministraret Baptismum in peccato? Imò neque ...
•  
  PDF 73 6. An sit de necessitate Sacramenti, ut Vnctio in Confirmatione adhibeatur ab Episcopo in fronte? Et an peccet mortaliter Episcopus, si talem Vnctionem non faciat in fronte, & efficiat Sacramentum nullum? Et an etiam de necessitate Sacramenti sit adhibenda prædicta Vnctio immediatè manu propria Episcopi, nullo medio instrumento, & in figura Crucis? Ex part. 9. tract. 8. & Misc. 3. res. 30.
•  
  PDF 74 7. An Episcopus, qui in Confirmatione ungerert alio digito, quam dextero pollice, peccaret mortaliter? Et utrum talis variatio sit materia gravis, aut levis? Et an sit de necessitate præcepti, & Sacramenti, quod Vnctio Confirmationis fiat immediatè manu Confirmantis sub signo Crucis; Vndè nunquam sit efficienda medio aliquo instrumento, ut tempore pestis potest dari Sacramentum Extremæ-Vnctionis? Ex part. 3. tractat. 4. resolut. 22.
•  
  PDF 74 8. An hoc Sacramentum Confirmationis sit conferendum immediatè manu Episcopi, itaut sit nullum, si conferatur pollice sinistro, & non dextero; vel alio digito, vel quovis alio instrumento sive conjuncto, sive separato? Ex part. 3. tr. 4. res. 38.
•  
  PDF 74 9. An Episcopus ministrans publicè in Ecclesia Sacramentum Confirmationis sine Pluviali, Mithra, & Baculo Pastorali peccet mortaliter? Et quid est dicendum, si Episcopus confirmando omitteret tantum unum ex indumentis sacris? Ex quo deducitur, an Sacerdos faciendo Sacrum excusetur à mortali omittendo cingulum, aut manipulum ratione parvitatis materiæ? Et quid, si Episcopus omitteret infligere alapam, quando ministrat Sacramentum Comfirmationis? Et ex Consequentiis hujus ...
•  
  PDF 76 10. An Episcopus in sua Diœcesi peccet, si confirmet subditos alterius Episcopi, & hoc extra Ecclesiam, & post prandium? Et an cæteris paribus per Sacramentum Confirmationis major gratia conferatur, quam per Baptismum, & per ullum aliud Sacramentum, excepto Ordine? Et notatur non esse peccatum veniale recipere Eucharistiam ante hoc Confirmationis Sacramentum. Ex parte 4. tractat. 4. & Miscell. resolut. 50.
•  
  PDF 76 11. Quidam Episcopus in sua Diœcesi confirmavit subditum alterius Episcopi, & hoc extra Ecclesiam, quæritur, an peccaverit? Et an etiam ita confirmatus etiam peccet. Et cursim advertitur esse peccatum mortale baptizare aliquem extra Ecclesiam necessitate? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 17.
•  
  PDF 77 12. An Episcopus possit confirmare aliquem afferentem dimissorias sui Episcopi, ut ordinetur? Et notatur Episcopum confirmantem in sua Diœcesi subditum alterius in nullam censuram, aut culpam incurrere. Et si Episcopus ordinet aliquem non confirmatum, quæritur, an peccaverit mortaliter, sicut etiam idem dicendum est de illo, qui vult suscipere Ordines, si non sit confirmatus. Ex p. 3. tr. 4. res. 24.
•  
  PDF 77 13. An infantibus ante usum rationis morituris possit conferri Sacramentum Confirmationis? Et notatur, quod confirmare infantes non est prohibitum etiam sine causa. Ex p. 5. tr. 3. res. 31.
•  
  PDF 78 14. Vtrum pueri ante septennium possint aliquando Sacramentum Confirmationis accipere? Et an sit peccatum mortale confirmare infantem ante septennium sine aliqua causa justa? Ex p. 3. tr. 4. es. 19.
•  
  PDF 78 15. An infantes filij Principum, vel si periculum mortis immineat, vel ob alias honestas causas ante usum rationis possint ab Episcopo confirmari? Et an sit peccatum mortale confirmare infantes ante septennium, & ususm rationis? Et an sit licitum confirmare non solùm amentem, qui aliquando usum rationis habuit, si alioquin non constet incidisse in amentiam in statu peccati mortalis, sed etiam perpetuo amentes, atque adeò etiam illos, qui sunt in articulo mortis constituti? Et notatur, quod Episcopus ...
•  
  PDF 78 16. An perpetuò amentes sint confirmandi? Et infertur licitum esse confirmare amentem, qui aliquando usum rationis habuerit, si alioquin non constet incidisse in amentiam in statu peccati mortalis. Et an secluso scandalo & contemptu, non peccet mortaliter, si quis Sacramentum Confirmationis non accipiat, etiam si ad recipiendum adsit notabilis negligentia? Ex part. 3. tract. 4. res. 20.
•  
  PDF 79 17. An quis peccet mortaliter non suscipiens Sacramentum Confirmationis, dummodo non adsit contemptus? Et an notabilis negligentia contemptus censeatur, ut si quis, data opportunitate suscipiendi illud Sacramentum, qualem postea facilè non habiturus sit, illud suscipere intermittat? Et notatur, quod per accidens, ut ratione scandali, possit omissio hujus Sacramenti esse peccatum mortale. Ex p. 3. tr. 4. r. 25.
•  
  PDF 79 18. An adultis in articulo mortis possit ministrar Sacramentum Confirmationis? Et an sit præceptum, data opportunitate, suscipiendi Confirmationem? Ex p. 5. tr. 3. res. 30.
•  
  PDF 80 19. An in aliquo casu in articulo mortis teneatur quis sumere Sacramentum Confirmationis? Et an sit peccatum saltem veniale omittere hoc Sacramentum? Ex p. 5. tr. 3. res. 32.
•  
  PDF 80 20. An liceat ministrare hoc Sacramentum Confirmationis personaliter interdicto, qui causam dederit? Et an hoc idem dicendum sit de Sacramento Baptismi? Et an qui sic ministrat utrumque horum Sacramentorum non peccet per violationem interdicti, sed quia ministrat in peccato mortali; & proindè non faciat duo peccata; primum, quia ministrat in peccato; secundum, quia violat interdictum? Ex p. 5. t. 10. r. 63.
•  
  PDF 80 21. Notabilia quædam circa Patrinum in Sacramento Confirmationis. Et inter alia tandem quæritur, an Religiosi Mendicantes possint esse Patrini in hoc Saxramento? Et quid de Epicopis Religiosis? Ex part. 3. tract. 4. res. 21.
•  
  PDF 81 22. An non confirmatus suscipiens in Confirmatione puerum contrahat cum illo, ejusque Parentibus cognationem spritualem? Et quid de non baptizato in Sacramento Baptismi? Ex p. 3. tr. 4. res. 26.
•  
  PDF 81 23. An omnes Religiosi tam Mendicantes, quam non Mendicantes, & Sanctimoniales etiam licitè possent obire munus Patrini in Baptismo, & Confirmatione? Et quid de Canonicis Regularibus? Et notatur, quod si Abbates, & Monachi in Baptismo, & Confirmatione aliquem susciperent, licet peccarent mortaliter, spiritualem tamen cognationem contraherent. Nulla tamen est difficultas Episcopos, & Cardinales Religiosos posse munus Patrini in Baptismo, & Confirmatione exercere. Ex p. 9. tr. 6. & Misc.1. res. 31 aliàs 32.
•  
  PDF 82 24. An in confirmatione unus solus possit adhiberi Patrinus? Et an si plures de facto teneant cnonfirmatum, omnes contra hanc cognationem, quamvis non plures quam unus vir, aut fœmina accedere debeat? Et notatur, quod Pontificale Romanum vult, quod masculi fœminis Patrini esse non possint, & è contra. Et quæritur, an sit præceptum sumendi Sacramentum Confirmationis? Et an nec venialiter peccet, qui secluso scandalo & contemptu, hoc Sacramentum omitterat. Ex part. 10. tr. 16. Misc. 6. res. 60.
•  
  PDF 84 Tractatus III. De Sacramento Pœnitentiæ; atque de Casibus excusantibus à confessione ante Eucharistiam, ad ornatum Concilij Tridentini sess. 17. cap. 7. & Can. 11.
•  
  PDF 84 1. An aqua benedicta deleat peccata venialia, ex opere operato? Et an idem dicendum sit de aliis Sacramentalibus? Ex part. 3. tr. 4. resolut. 61.
•  
  PDF 84 2. An sacerdos ordinatus ab Episcopo sine forma contenta in illis verbis: Accipe Spiritum Sanctum &c. si exponeretur ad audiendas confessiones, conficeret Sacramentum Pœnitentiæ? Ex p. 9. tract. 6. & Misc. 1. res. 9.
•  
  PDF 86 3. An notoriè sufficiens possit ab Episcopo sine examine ad audiendas confessiones admitti? Et an admisso ad audiendas confessiones sine examine possit licentia sine causa revocari, quia illud fuit privilegium penitus gratiosum? Ex p. 7. tract. 11. & Misc. 2. res. 33.
•  
  PDF 86 4. An Confessarius validè absolvat, antequem licentia habita ab Episcopo, vel Vicario ducatur in scriptis? Et an licentia confitendi obtenta mediante pecunia sit valida? Ex p. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 41.
•  
  PDF 86 5. An ad suscipiendam confessionem sufficiat ratihabitio de præsenti? Et an Sacerdos peccet, si ita Confessionem audire incipiat? Et an sit probabilis opinio, quæ docet ex præsumpta voluntate Superioris possit unus aliquem absolvere? Ex part. 3. tract. 4. resolut. 68.
•  
  PDF 87 6. An revocatio sine justa causa facta Sacerdotibus sæcularibus non audiendi amplius Confessones sit nulla? Idem est de Religiosis. Et an sæculares Sacerdotes approbati etiam sine causa ab eodem Episcopo possint iterum ad examen vocari, sed non reprobari? Et quid circa hoc de Regularibus? Ex part. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 21.
•  
  PDF 87 7. An in approbatione Confessariorum requiratur judicium interius Episcopi de eorum sufficientia? Et an hoc idem dicendum sit de Examinatore? Et notatur, quod melius est Rusticis pœnitentibus habere aliquos Confessarios ab Episcopo approbatos etiam insufficientis doctrinæ, quam ullos. Et sic Episcopus non peccat, quando carens Sacerdotibus sufficientis doctrinæ etiam pro Rusticis approbat aliquos Sacerdotes in Confessarios pro exipiendis eorum, aut alterius generis hominum ...
•  
  PDF 88 8. Si datur licentia ad audiendas confessiones alicujus specialis, quæritur, an expiret morte concedentis re integra? Idem est de facultate dispensandi. Et docetur hoc procedere à fortiori in facultate eligendi Confessarium data per Jubilæum, & Bullam cruciatæ, & in facultate excipiendi ordines extra tempora, vel non servatis interstitiis; celebrandi in privato Pratorio, & in aliis similibus. Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 7.
•  
  PDF 89 9. An Confessarius hic Panormi ab Episcopo approbatus possit Panormitanum absolvere Romæ, Napoli, vel aliis in locis extra Diœcesim? Et quid de proprio Parocho, & de Religiosis, qui per approbationem æquiparantur Parocho? Ex p. 3. tract. 4. res. 143. alias 144.
•  
  PDF 90 10. An Confesssarius etiam Regularis approbatus, v. g. ab Episcopo Neapolitano possit excipere confessiones Neapolitanorum in alien Diœcesi. Ex p. 10. tr. 14. & Miscell. 4. res. 41. alias 39.
•  
  PDF 90 11. Utrum Parochus, v. g. Messanensis possit ex licentia Parochi Panormitani confessiones Panorminatorum in ejus Parochia recipere absque approbatione Archiepiscopi Panormitani? Ex p. 3. tract. 4. res. 159. alias 160.
•  
  PDF 90 12. An Parochos possit exponere ad confessiones audiendas approbatus à quocumque Episcopo? Et quid, si Episcopus prohibet suis Parochis, aut Superioribus Regularium, ne Sacerdotes alibi approbatos ad audiendas confessiones in sua Diœcesi exponant? Et an supra dicti Confessarij ex consensu Parochorum audientes confessiones possint puniri ab Episcopo, eo quod in aliena Diœcesi confessiones auscultant? Et quid dicendum, si virtute Cruciatæ hoc faciunt absque nova approbatione? Et an ...
•  
  PDF 91 13. An post Concilium Tridentinum Parochi possint exponere ad confessiones suorum subditorum audiendas simplicem Sacerdotem ab Episcopo con approbatum? Et an saltem Parochus possit exponere alium Parochum ad confessiones audiendas in sua Parochia? Et an Parochi per Bullam Cruciatæ, Iubilæum, &c. sint eligibiles per totum mundum ad confessiones audiendas sine approbatione Episcopi? Ex part. 3. tract. 4. res. 145. alias 146.
•  
  PDF 92 14. An sit opinio probabilis aliquorum Doctorum asserentium posse Parochum simplicem Sacerdotem ab Episcopo non approbatum exponere ad confessiones suorum subditorum? Et notatur, quod Parochus non potest sibi eligere Confessorem, nisi ab Episcopo approbatum. Et an saltem possit Parochus deputare simplicem Sacerdotem non approbatum ab Episcopo in aliquo casu, v. g. ut si nimium fatigatus sit in Hebdomada Sancta, vel tempore Iubilæi, in quo concurrunt plures ...
•  
  PDF 93 15. An jam Parochos possint Episcopi aliquoties examinare? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 59.
•  
  PDF 94 16. An Confessarius dubius de sua jurisdictione possit confessiones excipere? Et advertitur, quod in tali casu non sint peccata iterum confitenda Sacerdoti habenti certam jurisdictionem. Et notatur, quod Confessarius possit absolvere aliquando sub conditione de præsenti dicens: Ego te absolvo, si habes usum rationis. Idem dicendum est, si judicare non possit, an pœnitens præbeat sufficientem materiam absolutioni sacramentali. Et an sufficiat in his casibus habere hujusmodi ...
•  
  PDF 95 17. An quis teneatur aliquando confiteri cum Confessario, de quo dubitatur, an habeat jurisdictionem; ut verbi gratia, si non adest nisi Confessarius approbatus in aliena Diœcesi. Ex part. 5. tract. 14. & Misc. 2. resol. 111.
•  
  PDF 95 18. An Sacerdos surdus, non autem mutus possit aliquando Sacramentum Pœnitentiæ ministrare, ut v. g. si quis necessitate pressus adimplendi præceptum annuæ confessoinis, non habens alium Confessarium nisi surdum, teneatur per signa confiteri, vel scribere sua peccata, ut absolutionem obtineat? Et an pœnitens in tali casu excusetur ab obligatione Confessionis Quadragesimalis, quando non potest confiteri nisi per scriptum? Ex part. 5. tract. 6. res. 19.
•  
  PDF 95 19. An Ecclesia tribuat jurisdictionem, quando adest communis error, sine titulo collato? Ex part. 2. tract. 16. & Misc. 2. res. 43. alias 45.
•  
  PDF 96 20. De quibusdam confessionibus quoad earum validitatem. Et deducitur solum errorem communem absque titulo colorato sufficere ad validitatem confessionis, & jurisdictionis ad Sacramenta. Et observatur, quod in Germania excusantur, qui non observant leges Concilij Tridentini à suis majoribus non acceptatas. Et asseritur, quod in dubio, an lex fuerit usu recepta, non obligat. Et deducitur; quod Superiores Regulares, qui habent annexam Parochiam, & designat Vicarium, possunt illum ...
•  
  PDF 97 21. An sit iteranda confessio facta cum Confessario, qui cum falsa licentia ordinarij exipit aliorum confessiones? Et quid est sentiendum, si pœnitens sciat privatum esse Confessarium jurisdictione, quod ipse Confessarius ignorat, & communis populus; an possit pœnitens ab ipso absolutionem petere, & valide conferatur? Ex part. 3. tr. 4. & res. 121. alias 122.
•  
  PDF 97 22. An aliqui Prælati Curiæ Romanæ possint eligere Confessarium virtute Cap. Fin. de Pœnitent. & remission. Et quid de Equitibus Divi Ioannis, Divi Iacobi, Alcantaræ, Calatravæ, &c. an possint confiteri cum Sacerdote non approbato ab Ordinario? Et quinam sint supradicti Prælati exempti in dicto Capite fin. Et cursim diciditur, quis sit habendus pro idoneo Confessario secundum declarationem Concilij Tridentini? Ex part. 10. tract. 16. & Miscell. 6. resolution. 79.
•  
  PDF 98 23. Enumerantur aliqui casus, in quibus secundum mentem aliquorum Doctorum confessio erit valida, licet non fuerit facta Confessario ab Episcopo approbato ad Ornatum Concilij Tridendini see. 25. cap. 13. de reformat. In quibus casibus comprehenduntur Cardinales, & eorum familiares; Episcopi intra, & extra Siœcesim, Episcopi titulares; Imperatores, Reges, & Reginæ; & de Confessariis à Parocho approbatis, & aliquid pro Regularibus etiam agitur. ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 13.
•  
  PDF 100 24. Sequitur eadem materia, & in ordine specialiter ad Regulares. Et quamvis titulus hujus Resolutionis videatur pertinere tantum ad Regulares, apponitur hæc Resolutio in hoc tractatu ex eo, quod specialiter controvertitur, pro sæcularibus eligentibus pro Confessario Regularem, pro quibus diversi casus in textu hujus Resolutionis assignantur. Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 14.
•  
  PDF 102 25. An sit melius, cæteris paribus, confiteri proprio Parocho, quam alicui privilegiato, ut sunt hodie Regulares? Et notatur certum esse, quod quicumque confitetur habenti licentiam à Summo Pontifice audiendi confessiones faciendas ex præcepto Concilij Tridentini, non tenetur etiam semel in anno confiteri Parocho, aut alio ulli de ipsius licentia. Ex p. 11. tract. 6. & Misc. 6. res. 3.
•  
  PDF 103 26. An si aliquis sæcularis confiteatur bona fide Confes[sa]rio ab Episcopo non approbato, confessio illa valida sit? Et an in tali casu pœnitens cum primum id novit, teneatur iterum peccata confiteri cum approbato? Et an Confessarius, v. g. approbatus Romæ, si mutet domicilium, & proficiscatur Mediolani, possit ibi audire Romanos, etiam si ibi non fuerit approbatus ab Episcopo Mediolanensi? Et an sæcularis mox ingressurus Religionem possit absolvi à Regulari tantum? Et an Episcopus possit dare ...
•  
  PDF 105 27. An confessio facta simplici Sacerdoti non approbato ab Episcopo sit nulla? Et quid, si in tali casu pœnitens bona fide confiteatur non approbato seu alieno Sacerdoti; vel si Sacerdos etiam bona fide illum audiat? Et an talis confessio iteranda sit habenti jurisdictionem circa illam? Et notatur, quod Sacerdos sine approbatione absolvens non incurrit aliquam censuram, aut irregularitatem. Ex part. 6. tract. 6. & Misc. 1. res. 52.
•  
  PDF 107 28. An qui bona fide confitetur cum Confessario valdè ignorante, teneatur postea confessionem iterare? Et deducitur, quod quando quis integrè fassus est peccatum, quod fecit, dubitat tamen esse mortale; quamvis enim Confessor simili dubio teneretur, non est iterum confessio interanda illius peccati, si postea alteruter doctioe factus, aut aliis consultis, novit id peccatum esse mortale, nisi aliundè confessio fuerit irrita. Ex p. 3. tr. 4. res. 120. alias 121.
•  
  PDF 107 29. An pœnitens teneatur reiterare confessionem factam bona fide cum Confessario ignorante, licet peccaverit Sacerdos, nisi bona fide excusetur? Et an in casu ignorantiæ proprj Parochi possit pœnitens confiteri alteri Sacerdoti absque licentia propij Parochi? Ex p. 4. tr. 5. & Misc. res. 201.
•  
  PDF 108 30. An Confessio facta Sacerdoti ignoranti ea, quæ communiter scire tenetur, sit invalida, & iteranda, & peccet talis Sacerdos istud Sacramentum ministrans? Et an si pœnitens confiteatur Sacerdoti sic ignoranti, ejus ignorantiam advertens peccet mortaliter? Et infertur, quod quamvis pœnitens confiteatur aliquod peccatum ut veniale, quod verè sit mortale, non tenetur postea pœnitens iterum confiteri tale peccatum; quia non est de essentia hujus Sacramenti, ut Sacerdos, & pœnitens cognoscant ...
•  
  PDF 109 31. An propter ignorantiam proprij Parochi possit subditus eligere sibi alienum Sacerdotem in Conffessarium? Et an liceat eligere Confessarium, relicto proprio, quando scilicet ille proprius nequam est adeò, ut pœnitens merito timeat sibi damnum grave ab illo`Et an qui habet facultatem eligendi Confessarium sibi, possit eligere simplicem Sacerdotem non approbatum? Et quid de Episcopis, Cardinalibus, & Regularibus circa hoc? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 30.
•  
  PDF 110 32. An qui in articulo mortis confitetur Confessario prorsus ignaro, confessio, hoc non obstante, esse valida? Et an in tali casu, si æger, v. g. convaluerit, teneatur denuò iterum illa peccata confiteri? Et an supra dicta procedant non solum in casu extremæ necessitatis, sed etiam in gravi necessitate? Et quid est dicendum, & faciendum, si aliquis bona fide confiteatur ignoranti Sacerdoti extra illud periculum? Et docetur peccare, qui ineptum, ignarum, indoctum, & non idoneum eligit ...
•  
  PDF 111 33. In quodam Monasterio Monialum quidam Confessarius inter audiendas confessiones aliquando dormiebat, undè non intelligebat aliqua peccata, quæsierunt à me postea, an dictæ Confessiones essent iterandæ? Ex p. 3. tract. 4. res. 108. alias 109.
•  
  PDF 111 34. An si Confessarius non intellexit integra peccata pœnitentis, sit ab ipso iteranda tota Confessio, si bona fide fuerit facta, vel teneatur pœnitens repetere sola peccata non intellecta à Confessario? Ex p. 4. tract. 4. & Misc. res. 198.
•  
  PDF 112 35. Utrum, quando confessio repetenda est cum eodem Confessario, quia fuit invalida, & unico verbo pœnitens confitetur peccata in cpnfessione invalida distinctè confessa, possit onfessarius absolutionem impendere, si non solum non recordetur peccatorum, sed etiam neque pœnientiæ impositæ? Ex part. 4. tr. 4. & Misc. res. 203.
•  
  PDF 112 36. Quomodò agendum est cum pœnitente confessionem invalidam faciente, dicente tamen: Accuso me de omnibus peccatis, quæ in confessione invalida aperui, & de peccatis, v. g. quæ tacui, absque eo, quod repetat distinctè peccata invalidè confessa? Et quid, si in dicto casu Confessarius non recordetur de statu pœnitentis in communi, quem tunc habebat pœnitens, vel saltem pœnitentiæ injunctæ, &c. ? Ex p. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 51.
•  
  PDF 113 37. An propter confessionem invalidam sint ierum peccata omnia Confessario aperienda? Et datur doctrina, quid in tali casu pœnitens debeat facere, si confiteatur cum Confessaro, qui audivit confessionem sacrilegam, & invalidam, & quid, si cum alio Confessario confiteatur, & quomodò peccata debeat explicare. Et tandem advertitur posse frequenter accidere, quod pœnitens, qui diu eidem Confessario confessus est, possit uno verbo reiterare omnes illas confessiones dicendo: Accuso me de ...
•  
  PDF 115 38. An quando confessio fuit invalida vel ex parte pœnitentis, vel ex parte Confessarij, & pœnitens cum eodem Confessario confitetur, an teneatur denuò peccata explicare, si saltem neque Confessarius in Confuso statum pœnitentis recordatur; & si illum ita tamen absolvit, an dicta absolutio sit invalida? Et in dicto casu, an Confessarius peccaverit, sed non teneatur monere pœnitentem de aliqua re, sed de peccato pœnitere? Ex p. 3. tract. 4. res. 122. alias 123.
•  
  PDF 116 39. An si proprius Sacerdos injustè neget licentiam alteri confitendi peccata, confessio facta alteri sit valida; quia sic jure petita, videtur ipso jure concessa; vel si alius non adest, & subditus cum proprio Parocho sine periculo salutis, vel famæ confiteri non potest, possit in tali casu se gerere tanquam copiam non habens Confessarij, & sic in Paschate non frangat præceptum, si non confitetur, & eliciendo actum contritionis poterit Sacramentum Eucharistiæ sumere? Et deducitur, quod ipso jure ...
•  
  PDF 116 40. An Parochus, qui residet in sua Parochia, sed non per seipsum, sed per alios ministrat Sacramentum Pœnitentiæ, & Eucharistiæ, &c. peccet mortaliter, & teneatur fructus restiturere? Et notatur, quod habitatio Parochi, ut declaravit Sacra Cardinalium Congregatio, debet esse prope Parochiam, id est ad modicam quantitatem? Ex p. 3. tr. 4. res. 155. alias 156.
•  
  PDF 117 41. An Parochus semel, vel bis denegans subditum in confessione audire, rationaliter illam petentem, excusetur à peccato mortali? Et notatur Parochum non teneri ad audiendum subditum, quando illi providit de alio bono, & apto, cui possit confiteri, nisi fortè aliqua specialis subditi necessitas exigat, ut ab ipso Parocho audiatur. Ex part. 11. tract. 8. & Misc. 8. res. 29.
•  
  PDF 118 42. An Parochus teneatur audire confessiones subditi, quoties ille voluerit confiteri sub pœna mortalis? Ex part. 2. tract. 16. & Misc. 2. res. 2.
•  
  PDF 119 43. An si in aliqua Synodo Diœcesana prohibeatur audire confessiones in domibus privatis sub pœna suspensionis, dictæ confessiones sint nullæ? Et quid, si prohibeatur, ne audiantur confesssiones mulierum in Ecclesia ante Ortum, vel post Occasum Solis, vel extra sedem confessionalem. Et an in dicto casu Confessarius ministrando peccet, & incurrat irregularitatem? Ex part. 8. tract. 7. & Misc. 2. res. 73.
•  
  PDF 119 44. Quidam confessus est cum Sacerdote, quem sciebat in statu peccati mortalis esse, habens commoditatem confitendi cum alio, quæritur, an peccaverit mortaliter, & confessio illa fuerit nulla? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 21.
•  
  PDF 119 45. An pueri statim post ususm rationis teneantur præceptis Ecclesiæ confessionis, Eucharistiæ, &c. & à lacticiniis, & carnibus abstinere in diebus jejunij? Et an quando dubium est puerum habere usum rationis, præsumendum sit habere, & esse obligatum, si implevit septennium? Ex part. 3. tract. 6. & Misc. 2. r. 87.
•  
  PDF 119 46. An post septennium in dubio censeantur pueri habee usum rationis, & sic teneantur confiteri, Eucharistiam sumere, non comedere carnes in diebus jejunij, &c. Et an pueri teneantur confiteri non comedere carnes, &c. si ante septennium constet habere usum rationis? Et an ante septennium in dubio, an puer habeat usum rationis, præsumendum sit non habere? Ex. p. 4. tr. 3. res. 52.
•  
  PDF 120 47. An pueri teneantur as annuam confessionem, si ante septennium usum rationis obtinuerint? Et docetur pueros ane septennium, si adepti fuerint usum rationis, posse comedere carnes in Vigiliis, Quadragesima, &c. nec teneri ad annuam confessionem. Et notatur fatuis, & Infidelibus tempore jejunij posse carnes ministrari, quia non subduntur legibus Ecclesiæ. Ex p. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 37.
•  
  PDF 121 48. An Papa teneatur sub mortali ad confessionem peccatorum semel in anno? Et quid de Horis Canonicis, de jejunio, &c. Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 3.
•  
  PDF 121 49. An qui habuit facultatem eligendi Confessarium pro una vice, possit pro oblitis uti illa facultate? Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 28.
•  
  PDF 122 50. An quis satisfaciat præcepto Ecclesiæ cum confessione voluntariè nulla, quia sine dolore proposito, &c. Et notatur, quod talis invalidè absolutus licet non satisfaciat præcepto Ecclesiæ, tamen liberatur à reservatione, si Confessarius potestatem habeat ab his absolvendi. Et an per dictam confessionem possit vitare pœnam excommunicationis in Constitutionibus Episcopalibus impositam? Et an pueri statim post usum rationis incurrant dictam excommunicationem, vel necesse sit, ut ...
•  
  PDF 122 51. Petrus confessionem fecit in die Nativitatis Domini, sed postea in multa peccata incidens, tempore Quadragesimæ, scelera illa Confessario non exposuit; quæritur, an illa prima confessione satisfecerit præcepto Ecclesiæ annuæ confessionis? Quod est quærere, an fideles satisfaciant præcepto confessionis quocumque anni tempore confitendo, vel teneantur confiteri tempre Quadragesimæ? quid est dicendum, si post confessionem peccavit mortaliter, & suscepturus est ...
•  
  PDF 123 52. An si quis, v. g. in Nativitate confessus est, teneatur postea confiteri, si sequenti Paschate à Communione accipienda impediatur? Et an ex justa causa usque ad Pentecosten, Confessionem, & Communionem differre possit? Ex p. 3. tr. 4. res. 81
•  
  PDF 123 53. An qui intra annum confessus est, teneatur in Quadragesima confiteri nova peccata mortalia? Et in casu supradicto an talis in anno sequenti teneatur confiteri illa peccata commissa post confessionem anni præteriti, & cum tali confessione effecta in anno sequenti satifaciat etiam præcepto anni sequentis? Et an annus pro impletione dicti præcepti computandus sit à Ianuario in Ianuarium; vel à Quadragesima in Quadragesimam; vel à Paschae in Pascha? Et si quis v. g. in principio ...
•  
  PDF 124 54. An si quis non adimpleverit præceptum confessionis, si elapso anno postea confitetur, satisfaciat illa unica confessione utrique obligationi tam & anni præteriti, quam & anni currentis? Ex part. 8. tract. 7. & Misc. res. 80.
•  
  PDF 125 55. An qui Paschate non adimplevit præceptum confessionis, teneatur primo quoque tempore confiteri? Et an qui non est confessus in periculo mortis, cum haberet conscientiam peccati mortalis, teneatur postea quamprimum confiteri, quia præceptum confessionis eo tempore obligat propter periculum damnationis? Ex p. 3. tr. 4. res. 129. alias 130.
•  
  PDF 125 56. Qui in confessione Paschatis omisit aliqua peccata per oblivionem, & postea statim de illis recordatur, quæritur, an teneatur illa statim confiteri; vel possit dimittere ea usque ad confessionem sequentis anni? Ex p. 3. tr. 4. res. 123. alias 124.
•  
  PDF 126 57. Quando quis ex aliqua justa causa in confessione non confitetur aliquuo peccatum, teneatur statim alteri confiteri, vel possit non confiteri usque ad tempus, in quo obligat præceptum confessionis? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 54.
•  
  PDF 126 58. An peccatum ex justa causa omissum in confessione sit statim alteri Confessario, data opportunitate, confitendum, vel possit differri ad tempus annuæ confessionis? Et notatur, quod peccata, quæ ex rationabili causa tacemus, sat est, ut detestemur attritione sicut alia, quæ in confessione explicantur? Etiamque advertitur eum, qui habet justam causam tacendi aliquod peccatum, non posse plura reticere, quam postulat justa causam undè si habet justam causam tacendi furtum externum, vel ...
•  
  PDF 127 59. An omittens per unum annum confessionem, toties peccet, quoties non confitetur, oblata confitendi opportunitate? Ex part. 3. tract. 4. res. 134. alias 135.
•  
  PDF 127 60. An quis in Paschate teneatur confiteri peccata venialia, ut adimpleat præceptum, si mortalia, quæ habet, ratione alicujus periculi, vel alterius infamiæ minime confiteri possit? Ex p. tr. 4. res. 75.
•  
  PDF 128 61. An quis in Paschate teneatur confiteri peccata venialia, saltem si peccata mortalia habet, quæ ex justa causa non debet aperire in confessione? Et an Ecclesia sacramentalem confessionem de venialibus præcipere minime possit? Et an Clementina unica de statu Monachorum, ubi præcipitur Religiosis S. Benedicti, ut semel in mense confiteantur, non obliget sub mortali, si habent tantum venialia? Et quid est dicendum, si Monachi etiam peccata mortalia habeant? Ex p. 3. tr. 4. res. 124. alias 125.
•  
  PDF 128 62. An si quis habens peccata mortalia, quæ ex justa causa non potest aperire Confessario, teneatur saltem confiteri peccata venialia, ut adimpleat præceptum confessionis? Et an saltem sub veniali ex præcepto Ecclesiæ teneatur confiteri aliqua venialia, qui peccato mortali caret? Et an qui non habet conscientiam peccati mortalis, sed tantum venialis, teneatur saltem ex vi præcepti confessionis ad comparendum coram proprio Sacerdote, &c. Et quid si adsit scandalum? Ex part. 11. tract. 6. & ...
•  
  PDF 129 63. An qui peccatum mortale commisit, si timeat grave damnum, si illud confiteatur, teneatur illud saltem in genere confiteri? Et in dicto casu, si ex justa causa tacet peccatum, teneatur ad contritionem illius perfectam? Et an teneatur, cum primum possit confiteri tale peccatum, vel possit illud confiteri, cum accedat tempus, in quo obligat præceptum confessionis? Et quid faciendum est in eventu, quo communionem sine gravi scandalo præmittere quis non possit, si confessio est adeo ...
•  
  PDF 130 64. An quando adest periculum obliviscendi multa peccata, teneatur quis jure divino confiteri etiam ante annum? Ex p. 3. tr. 4. res. 69.
•  
  PDF 130 65. An teneatur prævenire confessionem, qui timet, quod quando obligabit confessio, non erit copia Confessarij? Idem est de præcepto communionis, & auditionis Missæ. Ex p. 8. tr. 4. res. 154. alias 155.
•  
  PDF 131 66. An extra articulum, & periculum mortis vigeat præceptum divinum confitendi peccata? Ex. p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 38.
•  
  PDF 132 67. Dato quod præceptum divinum Confessionis obliget extra articulum mortis, quæritur, quo alio tempore obliget: Et an si Pontifex abrogaret præceptum divinum vage, & indeterminate? Idem est de præcepto Eucharistico, in quo casu valide, sed illicite Pontifex posset abrogare Eucharisticum præceptum. Et quid cum aliquo in particulari in utroque casu? Ex part. 11. tract. 8. & misc. 8. res.39.
•  
  PDF 133 69. An præceptum confessionis obliget propter periculum incidendi in plura peccata, si differatur confessio? Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. reso. 60. alias 62.
•  
  PDF 133 69. An propter periculum incurrendi nova peccata teneantur fideles ad confitendum frequentius, quam semel in anno? Et an saltem sit obligatio sub mortali sæpius intra annum elicere actum contritionis propter vitandum periculum incidendi in nova peccata mortalia? Ex p. 7. tract. 12. Et Misc. 3. res. 31. alias 29.
•  
  PDF 134 70. An pœnitens, qui lubricam, & debilem habet memoriam, teneatur scribere peccata? Et an quis peccet saltem venialiter adhibendo nimiam diligentiam & curam majorem, quam oportet, in scrutanda conscientia ante confessionem? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 46.
•  
  PDF 134 71. An mutus teneatur confiteri per nutus & signa? Et quid de ignorante idioma Confessarij? Et cursim explanatur, quod amentibus à nativitate non est danda Eucharistia, nec quidem in articulo mortis, nisi quando aliquando erant mentis suæ compotes, devotionem ostenderent in hujusmodi Sacramento. Et an Confessarius tempore, quo obligat præceptum confessionis, possit absolvere mutum, qui præbet signa doloris, etiam si nullum possit ex ejus signis intelligere peccatum, & alius non adsit ...
•  
  PDF 135 72. An mutus, si sciat scribere, teneatur confiteri per scripturam, ut integram faciat confessionem? Ex p. 5. tr. 6. res. 4
•  
  PDF 136 73. An surdus teneatur confiteri, & quid cum eo agere debeat Confessarius? Et si saltem sciat scibere, teneatur confiteri per scripturam? Ex p. 5. tr. 6. res. 5.
•  
  PDF 136 74. Exponitur casus Curiosus de confessione quadam, valida per literas; videlicet in Anglia aliquis Catholicus cùm esset ad mortem damnatus, & Hæretici nollent permittere confiteri cum Confessaro Catholico, si haberet commoditatem scribendi ad aliquem Confessarium; an possit per literas confiteri, & rogare Confessarium, ut se immisceat inter adstantes prope patibulum, & illum tunc præsentem, & Confessarium intuentem voce secreta illum absolvere? Et deducitur Confessarium posse absolvere ...
•  
  PDF 137 75. An in Paschate, vel articulo mortis teneatut per scripturam confiteri, qui alio modo non potest, ut v. g. mutus, & surdus, vel infirmus, qui loqi non potest. Ex part. 3. tract. 4. res. 127. alias 128.
•  
  PDF 138 76. An Confessio per literas aliquando possit esse valida post decretum Clementis VIII. Et an Sacerdos ita pœnitentem absolvens peccet mortaliter? Et an qui per literas, vel internuntium Sacerdoti peccata sua manifestavit, absente Confessario, possit absolvi postquam Confessarius accessit ad illum, dummodo adhuc vivat. Ex part. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 60.
•  
  PDF 138 77. An esset absolvendus, qui sine causa præberet Confessario peccata scripta, & de illlis præsente se accusaret? Et quid est dicendum, si quis magnum pudorum sentiret, si proprio ore peccata conftiteretur; an peccet mortaliter, si per scriptum confiteatur præsente Sacerdote? Et quid si ægrotus per gutturis angorem confiteri absolutè non possit, & scribere peccata facile possit? Ex p. 3. tract. 4. res. 126. alias 127.
•  
  PDF 139 78. An in articulo mortis teneatur confiteri per interpretem, si quis alio modo non potest? Et quid pro adimplnedo præcepto annuæ confessionis? Et difficultas est, quando quis in articulo mortis dubitat de sua contritione, an tunc teneatur confiteri per interpretem omnia peccata mortalia? Vel in tali casu an possit confiteri aliqua peccata venialia, & generatim omnia mortalis, dicendo se confiteri alia omnia peccata, quibus Deum offenderit? Et an in tali casu interpres teneatur ...
•  
  PDF 139 79. An in articulo mortis teneatur quis confiteri per interpretem? Et quid pro adimplendo præcepto annuæ confessionis? Et quid est dicendum, quando pœnitens existens in peccato mortali habet probabilem existimationem de sua contritione, & est in articulo mortis? Et quid maxime, si dubitatur de sua contritione, an tunc teneatur confiteri per interpretem, ne se exponat periculo æternæ damnationis? Et in dicto casu an possit pœnitens ea peccata confiteri, quæ cum minori infamia explicare potest, tacitis ...
•  
  PDF 140 80. An ex divino præcepto quis in articulo mortis teneatur confiteri per interpretem? Et quid, si non esset securus de sua contritione, sed de ea dubitat? Et in tali casu, an sufficiat confiteri unum tantum peccatum mortale, & reliqua in genere? Et an satis sit aliqua peccata venialia confiteri? Et notatur aliquem posse validè confiteri per scripturam Sacerdoti præsenti, dando ipsi legendam, & significando se accusare de omnibus illis, quæ scripto tradit, Imo, & cum possit aliter confiteri, nullum ...
•  
  PDF 141 81. An qui v. g. in India, vel in partibus infidelium timeat non posse habere Confessarium tempore mortis, teneatur anticipare Confessionem, ut adimpleat præceptum divinum confitendi in articulo mortis? Ex quo sequitur infirmum qui perseverat in articulo mortis, seu periculo iterum peccavit mortaliter post confessionem tunc factam, teneri iterum confiteri. Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. r. 37.
•  
  PDF 142 82. An servi Christiani Infidelium, si tempore Pashatis non habeant copiam Confessarij, teneantur elicere acum contritionis de peccatis mortalibus perpetratis? Ex p. 7. tr. 7. res. 63. alias 62.
•  
  PDF 142 83. An meretrices, quæ in Paschate non confessæ sunt, priventur Ecclesiastica sepultura, & incidant in censuram aliquam Synodalem, si extat? Et an pueri, qui decimum quartum annum, vel ad minimum duodecimum nacti non sunt, nullo modo incurrant dictas pœnas, si non confiteantur un Paschate? Exp. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 36.
•  
  PDF 143 84. An in articulo mortis sit facienda confessio laico, quando non adest Sacerdos; unde confessio, quam faciunt nautæ inter seipsos, imminente naufragio, reprobari videtur? Ex p. 5. tr. 3. res. 73.
•  
  PDF 143 85. Quando obliget præceptum contritionis? Et an qui peccavit, teneatur præcepto affirmativo habendi contritionem de peccatis jam remissis, quoties memoriæ occurrunt. Et quid, si Sacerdos administraturus sit Sacramentum, & non sit Sacerdos Confessarius, an tunc teneatur conteri de peccato, quod habet? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 33.
•  
  PDF 144 86. An peccator post peccatum teneatur statim ad aliquam pœnitentiam imperfectam? Dicitur imperfecta, quia ad perfectam, v. g. contritionem non tenetur. Et hæc opinio procedit etima quoad Religiosos, qui non statim, ac peccant, tenentur conteri. Ex. p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 51.
•  
  PDF 146 87. An existens in peccato mortali; quando elicit actum contritionis propter administrationem alicujus Sacramenti, teneatur ad examen conscientiæ, & commemorationem omnium peccatorum? Idem quæritur, quando quis ex defectu Confessarij ad vitandum scandalum celebrat absque prævia confessione. Et advertitur non requiri distinctas contritiones pro distinctis peccatis, sed sufficere unam pro omnibus. Sed docetur tamen sub præcepto naturali tenere peccatorem ad examen, & recogitationem ...
•  
  PDF 148 88. An qui confitetur peccatum oblitum, vel peccata alias confessa iterum, confitetur, debeat necessario elicere novum dolorem? Ex part. 11. tract. 5. & Misc. 5. res. 21.
•  
  PDF 149 89. An quando quis confitetur iterum peccata jam confessa, teneatur elicere novum actum contritionis? Ex p. 3. tr. 4. res. 115. alias 116.
•  
  PDF 150 90. An dolor de peccatis semper exigatur tempore absolutionis? Ex part. 10. tract. 16. & Misc. 6. res. 31. aloas 32.
•  
  PDF 150 91. An in articulo mortis etiam post confessionem factam, tamen cum attritione cognita teneamur elicere actum contritionis omnium mortalium, quæ in vita commisimus, quia præceptum contritionis per se obligat saltem tempore mortis? Ex p. 3. tr. 4. res. 97. alias 98.
•  
  PDF 151 92. An in articulo mortis teneatur quis elicere actum contritionis, ita it non sufficiat attritio cognita cum Sacramento? Ex p. 5. tr. 3. res. 76.
•  
  PDF 151 93. An moriens, Confessario absente, teneatur revocare in memoriam omnia peccata, ut de illis postea eliciat actum contritionis? Ex p. 3. tr. 4. res. 117. alias 118.
•  
  PDF 151 94. An qui sero in examine, elicuit actum contritionis proponens sequenti die confiteri, sed postea in confessione nullum actum doloris exprompsit, confiteatur valide? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 67.
•  
  PDF 152 95. An actus doloris, si per multum temporis præcedat, sufficiat ad ejus validitatem? Sed quoad praxim difficultas est, quantum sit illud tempus, quo id censeatur in re nostra?. Et docetur, quod quando quis unius, aut alterius peccati statim post absolutionem recordatur, & addit illud, in tali casu non indiget novo actu doloris. Item, quod quando quis iterum confitetur eadem peccata, à quibus jam directe fuerat absolutus, non tenetur habere novum dolorem eorumdme peccatorem. Et notatur ...
•  
  PDF 153 97. An dolor debeat præcedere confessionem, & sit referendus à pœnitente ad Sacramentum Pœnitentiæ, ut sit postea dolor sufficiens, quando pœnitens confitetur? Et an si quis confiteatur sine proposito dolendi saltem post confessionem peccatorum; an tunc sufficiat elicere dolorem de peccatis confessis sine proposito dolendi saltem post confessionem, aut potius debeat iterari confessio, tanquam substantialiter invalida? Et an, si pœnitens post dolorem novum peccatum committat, novum ...
•  
  PDF 154 97. An si pœnitens eliciat actum doloris post narrata peccata ante absolutionem, recipiat Sacramentum Pœnitentiæ. Ex p. 3. tr. 4 res. 133. alias 134.
•  
  PDF 155 98. An in confessione peccatorum ve[n]ialium sufficiat dolor virtualis? Et an sit mortale confiteri tantum venialia absque dolore supernaturali? Et an peccatum veniale virtute Sacramenti remitti possit? Et an virtute Sacramenti tibi remittantur non solum ea peccata, quorum attritionem habes, sed etiam omnia alia, quorum complacentiam non habes. Ex p. 9. tract. 9. Et Misc. 4. res. 31.
•  
  PDF 156 99. An per unum tantum veniale novum peccatum censeatur rretractus dolor & propositum circa omnia venialia, & mortalia ex motivo universali? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 25.
•  
  PDF 157 100. An sit mortale aliquod veniale confiteri sine dolore? Et quid est dicendum de sententia asserentium pœnitentiam non esse necessarium ad remissionem venialium? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 22.
•  
  PDF 158 101. An in confessione venialium requiratur propositum non peccandi amplius venialiter? Ex paart. 11. tract. 5. & Misc. 5. res. 23.
•  
  PDF 159 102. An sit valida confessio venialium, si aliquis non habeat dolorem, nec propositum cavendi de omnibus? Et an liceat confiteri illa, de quibus nec dolorem, nec propositum cavendi habet? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. r. 38.
•  
  PDF 160 103. An possit quis, si non habet peccata mortalia confiteri in genere, v. g. se commisisse peccatum contra Castitatem? Et quid, si tunc aperiat simul aliqua venialia in specie? Et observatur, quod si quis peccata non habet mortalia, sed venialia tantum, non sat sit, ut dicat in generali se venialiter peccasse, peccatorum tacita specie; sed ut unicum explicet, saltem oportet in specie peccatum, v. g. mendacij, furti, &c. data ad venialium homo non teneatur confessionem; nam posito ea confiteri velit, ...
•  
  PDF 160 104. An ut quis integrè confiteatur veniale peccatum possit explicare complicem? Ex part. 11. tract. 4. & Misc. 4. res.41.
•  
  PDF 161 105. An sola attritio in homine justo sit sufficiens ad remissionem peccatorum venialium extra Sacramentum Pœnitentiæ? Et an ad remissionem venialium extra & intra Sacramentum requiratur etiam propositum in posterum vitandi illa? unde si quis confiteatur multa peccata venialia, an sufficiat ad validitatem Sacramenti, si doleat tantum de aliquo, cum proposito de cætero illud vitandi? Ex part. 3. tract. 4. res. 116.
•  
  PDF 161 106. An attritio extra Sacramentum Pœnitentiæ tollat peccata venialia in homine justo? Et observatur non sufficere quamcumque attritionem, sed illam, quæ oritur ex imperio Charitatis, aut illam, quæ talis est, ut fervore suo adæquet gravitatem talis peccati venialis. Et an alia opera bona justi distincta à contritione, dilectione Dei, & attritione sufficiant ad remissionem venialium? Ex p. 11. t. 5. & Misc. 5. r. 31.
•  
  PDF 162 107. An attritio sufficiat ad justificationem in Sacramento ex solo motivo timoris, & non amoris? Et notatur, quod qui detestatur peccata ob ægritudinem, infamiam, nimiam paupertatem, prout à Deo infligi solent propter peccata, veram attritionem conciperet. Et docetur, quod quando quis iterum confitetur peccata jam confessa, non est obligatus ad novum actum doloris, vel attritionis. Et quod dispositus ante confessionem cum dolore peccatorum non indiget renovatione ...
•  
  PDF 164 108. An ad Sacramentum Pœnitentiæ sufficiat attritio de peccatis ob malum temporale, &c. ubi plura de attritione? Et an attritio ad Sacramentum Pœnitentiæ sufficiens non debeat esse existimata contritio? Et notatur, quod non est necessarium, ut attritio ad Sacramentum Pœnitentiæ requisita antecedat confessionem, sed sufficit, quod antecedat absolutionem. Et an ad effectum Sacramenti Pœnitentiæ sit necessaria attritio omnium venialium? Idem dicendum est quoad dolorem ...
•  
  PDF 165 109. An si quis accedat ad confessionem sufficienter atritus absque alio formai proposito non peccandi de cætero, recipiat gratiam, & confessio sit valida? Et advertitur, ut quis habeat propositum vitandi peccatum futurum non requiri, ut positivè judicet se constanter evitaturum peccata etiam mortalia, sed quod in præsenti vere proponat, quantum in se est, illa vitare. Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 66.
•  
  PDF 165 110. An ad effectum Sacramenti sufficiat implicitum propositum de cætero non peccandi, quod in ipsa detestatione peccati virtualiter continetur? Ex p. 3. tract. 4. res. 118. alias 119.
•  
  PDF 165 111. An propositum non peccandi de cætero expressum, & formale sit necessarium confitendi in articulo mortis? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 34.
•  
  PDF 166 112. Qui omisit aliqua peccata in confessione ex ignorantia vincibili oblitus, in qua oblivione peccavit lethaliter, nimirum, quia non adhibuit diligentiam necessarium in examinanda conscientia, quæritur, an talis confessio fuerit invalida, & ideo iteranda? Et resolutio hujus casus pendet ex illa quæstione, an detur confessio valida quantum ad substantiam, ita ut non teneatur homo confiteri eadem peccata, atque adeo sit verum Sacramentum confessionis, & nihilominus, quod sit confessio informis, ...
•  
  PDF 167 113. An detur confessio valida, sed informis non solum respectu examinis, sed etiam respectu doloris? Ex p. 3. tr. 4. res. 65.
•  
  PDF 167 114. An confesso facta principaliter ex fine veniali sit valida? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 212.
•  
  PDF 167 115. An mendacium de peccato veniali, quod est totalis materia confessionis, sit peccatum mortale? Et quid si tantum sit materia partialis? Ex p. 3. tr. 4. res. 95. alias 96.
•  
  PDF 168 116. An in mendacio facto in confessione, vel judicio detur parvitas materiæ? Ex p. 5. tr. 5. res. 27.
•  
  PDF 168 117. An si peregrinus proficiscatur in aliquod oppidum non negotij causa, sed ut confiteatur Parocho illius, sit talis confessio valida? Ex quo infertur, quod si aliquis in fraudem legis Concilij Tridentini, ut contrahat matrimonium sine testibus & Parocho, proficiscatur in partes, ubi Concilium non est usus receptum, an possit valide contrahere clandestine? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 28.
•  
  PDF 169 118. An quis possit peccare venialiter, qui non possit mortaliter? Et an hoc possit contingere in puere ratione ætatis imbecillæ, sicut potest saltem ad tempus accidere in semisopito, semidormientibus, semiebriis, & semiamentibus? Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 25.
•  
  PDF 169 119. Quidam puer usque ad decimum tertium annum non se accusavit de ordinariis pollutionibus, quas faciebat; sciens postea hoc esse peccatum mortale, dubitatum fuit à multis Confessariis, an teneatur repetere omnes Confessiones? Idem est dicendum de circumstantiis peccati omissis, & de numero peccatorum non expresso in confessione. Et docetur, quod quando confessio nulliter facta fuit, & postea aliæ intermediæ factæ sunt vero dolore, &c. tunc non est opus omnes præteritas ...
•  
  PDF 170 121. Quidam Rusticus per multum tempus ignoravit Mysterium Trinitatis, quæritur, an teneatur reiterare confessiones factas? Et quid facere debeat Confessarius cum pœnitente, qui interrogatus de numero peccatorum dicit se non esse solitum in præcedentibus confessionibus illum exprimere, nec de hoc interrogari; an talis debeat repetere confessones præcedentes? Et in calce hujus resolutionis aliqua alia advertuntur, pro Confessariis cum pœnitentibus Rusticis, vel bona fide confitentibus. Ex ...
•  
  PDF 170 120. An qui nunquam confessus est desideria prava carnis, furti, odij, &c. quia non putabat esse peccata, teneatur reiterare confessiones? Et an saltem, si non teneatur reiterare confessiones, teneatur tamen confiteri illa prædicta desideria prava? Et an qui per ignorantiam crassam temerè, & erronèe aliquod omisit in confessione, teneatur confessionem reiterare? Ex p. 10. tr. 14. & Misc. 4. res. 21. alias 19.
•  
  PDF 170 122. An Confessarius teneatur interrogare pœnitentem sub onere peccati mortalis? Et quanta interrogatio in aliquibus casibus necessaria sit ex parte Confessarij, ut peccatum hujus negligentiæ, seu omissionis evitet? Ex p. 10. tract. 14. & Misc. 4. res. 33. alias 31.
•  
  PDF 171 123. An quibus casibus confessio erit valida, & tamen non integra materialiter? Et pro praxi hujus difficultatis adducuntur quinque diversi casus in textu hujus Resolutionis, cujus doctrina extendenda est ad alios similes casus, & quæstiones. Ex p. 3. tr. 4. res. 130. alias 131.
•  
  PDF 172 124. An Sacerdos ferens infirmo Communionem, si ei dicat velle reconciliari, & in reconciliatione inveniat illum multas confessiones invalidas fecisse, quid facere debeat Confessarius? Ex p. 5. tr. 3. res. 75.
•  
  PDF 172 125. An quando quis ratione scandali debet sumere Eucharistiam, & confessio est adeò longa, ut perfici non possit, & timeretur actum contritionis à pœnitente eliciendum non fore, esset in tali casu confessio dimidianda, & pœnitens absolvendus? Ex p. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 53.
•  
  PDF 172 126. An si quis probabiliter judicat se se non peccasse mortaliter, vel jam esse confessum tale peccatum, si probabiliter etiam judicet contrarium, teneatur confiteri? Sed difficultas est, quando pœnitens probabilius judicat se peccasse, vel non esse confessum tale peccatum, an tunc debeat confiteri tale peccatum? Et notatur, quod nullus, etiam si scrupulis non sit vexatus post mediocrem adhibitam in discussione conscientiæ suæ perquisitionem, in ordine ad confessionem peccatorum efficiendam, tenetur ...
•  
  PDF 173 127. An qui judicat magis probabiliter aliquod peccatum commisisse, vel confessum minimè fuisse, teneatur illud confiteri? Et an qui ex opinione etiam probabiliori aliquod peccatum tacet, exponat se periculo errandi circa integritatem confessionis? Ex part. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 113.
•  
  PDF 173 128. An qui dubitat se ex verecundia reliquisse in confessione aliquod peccatum, teneatur repetere confessionem illam, vel solum peccatum omissum? Et supponitur, quod qui voluntariè aliquod mortale in confessione omisit, confessio est nulla, ideò iteranda. Et quid si magis inclinet, quod non sit confessus tale peccatum, an teneatur repetere confessionem talem? Idem est, si magis inclinet pœnitens, quod ex malitia tacuerit peccatum. Et asseritur tunc non esse reiterandam confessionem, quando ...
•  
  PDF 174 129. An confitens v. g. fornicationem, de qua dubitat, an illam alias confessus sit, si hoc dubium in confessione non explicet, confessio sit valida? Ex quo collegitur pœnitentem non teneri in confessione dicere se tale peccatum post ultimam confessionem commisisse, nisi ob aliquam particularem cincunstantiam mutantem speciem, vel constituentem hominem in proximam peccati occasionem necesse sit hoc exprimere. Ex. p. 4. tr. 3. res. 65.
•  
  PDF 174 130. An peccata dubia sint materia necessaria confessionis? Ex p. 10. tract. 12. & Misc. 2. res. 2
•  
  PDF 176 131. An peccata dubia sint materia necessaria confessionis? Et advertitur, quod si quis confessus est ppeccatum ut certum, quia sic putabat, postea verò habet dubium, non tenetur illud ut dubium iterum confiteri nisi fortè ex alio capite. Et notatur explicandas esse circunstantias peccati, sive tanquam conditionaliter certas, sive etiam tanquam conditionaliter dubias, si tales circunstantiæ mutent speciem, &c. Verum advertitur, quod quando aliquis confitetur de peccato dubio adjungendum est ...
•  
  PDF 178 132. An qui dubius manet se perpetrasse aliquod peccatum, teneatur illud sub tali confiteri. Ex p. 3. tr. 4. res. 60.
•  
  PDF 178 133. An Sacerdos, si ante celebrationem, vel laicus ante Communionem dubitet, an commiserit aliquod mortale v. g. an consenserit morosæ delectationi, tenatur confiteri? Ex quo deducitur, an peccata lethalia, & si dubiamateria sint confessionis? Ex p. 6. tract. 6. & Misc. 1. res. 32.
•  
  PDF 179 134. An qui dubitat, utrum commiserit peccatum mortale, nec ne, teneatur illud confiteri? Et notatur, quod doctrina hujus quæstionis procedit, quando pœnitens est in dubio puro; secus autem si haberet assensum probabilem circa factum, quod judicet vel nullum commisisse peccatum, vel saltem tale peccatum non esse mortale, excepto fortassè mortis articulo propter irreparabile periculum salutis, cui tunc certius providere tenetur. Et docetur, quod si post confessionem hujus peccati in dubio confesso ...
•  
  PDF 180 135. An in vero dubio an habuerit peccatum mortale, quis possit sumere Eucharistiam sine confessione? Ex quo sequitur, an adsit obligatio confitendi peccata dubia? Ex p. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 44.
•  
  PDF 180 136. An si quis habeat tantum peccata dubia, teneatur præmittere confessionem sacramentalem ante sumptionem Eucharistiæ, vel celebrationem Missæ? Et an qui præmisit confessionem de peccato dubio pro sumenda Eucharistia, si postea comperit esse certum, teneatur ante illius sumptionem iterum illud tanquam certum confiteri? Ex p. 9. tract. 3. res. 6.
•  
  PDF 182 137. An pœnitens, qui confessus est de peccato dubio, si postea scit certo, vel probabiliter illud peccatum commisisse, vel fuisse mortiferum, teneatur illud iterum confiteri? Et additur hoc non procedere, quando pœnitens integrè fassus est peccatum, quod fecit, dubitat tamen esse mortale. Quamvis enim Confessor simili dubio teneretur, non est iterum illius peccati repetenda confessio, si postea alteruter doctior, vel aliis consultis norit id peccatum esse mortale. Ex part. 3. tr. 4. resol. 90 alias 91.
•  
  PDF 182 138. An peccatum confessum ut dubium debeat, cessante dubio, iterum ut certum confiteri? Ex quo deducitur quid est dicendum in prædicto casu, si exprimendæ essent circunstantiæ peccati dubij confessi? Ex p. 6. tract. 6. & Misc. 1. res. 31.
•  
  PDF 183 139. An peccata dubia confessa ut dubia, si efficiantur certa, sint iterum confitenda? Et an peccata dubia sint in confessione aperienda? Ex p. 10. tract. 16. & Misc. 6. res. 79.
•  
  PDF 184 140. An sit præceptum de præmittenda confessione ant aumptionem Eucharistiæ? Et an sit divinum aut Ecclesiasticum? Ex p. 9. tract. 3. res. 1.
•  
  PDF 184 141. An opinio asserens præceptum de præmittenda confessione ante Eucharistiam esse de jure Ecclesiastico sit saltem probabilis? Et observatur, quod si sententia asserens confessionem ante Eucharistiam esse de jure Ecclesiastico est vera, sequitur, quod consuetudo posset tale præceptum tollere, vel in ipso Summum Pontificem dispensare. Ex p. 9. tr. 3. res. 2.
•  
  PDF 185 142. An si quis per revelationem sciret se esse justificatum, teneatur adhuc ante Eucharistiam confesssionem præmittere? Idem est de eo, qui certò novisset se in ventre matris fuisse sanctificatum, adhuc tenetur ad Baptismum suscipiendum. Ex p. 9. tr. 3. res. 3.
•  
  PDF 185 143. An qui ante Missam, vel ante communionem confessus est, si postea recordetur alicujus peccati, teneatur illud confiteri antequam sacrificet, vel communicet? Ex p. 9. tr. 3. res. 4.
•  
  PDF 187 144. An si quis in ordine ad communionem confessus est, & postea recordatur de aliquo peccato inculpabilliter oblito, teneatur illud confiteri antequam Sacram Synaxim sumat? Et deducitur, an præceptum confessionis ante communionem sit Apostolicum, & de jure Ecclesiastico, & non divino. Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 40.
•  
  PDF 189 145. An quando quis confitetur de isto peccato oblito, teneatur de illo elicere novum actum doloris, & contritionis? Hoc intellige de illo, qui habuit dolorem generalem de pecccati suis, si obliviscatur unum peccatum in prima confessione, quando peccatum hoc oblitum confitetur. Et an teneatur elicere actum doloris sub pœna peccati mortalis, qui tantum peccata venialia confitetur? Et ad confirmandam doctrinam supra dictarum difficultatum adducitur, quod aqua post quam semel abluit, potest iterum ...
•  
  PDF 189 146. An si quis accessit ad linteum Sacræ mensæ, ut communicet, si recordetur alicujus peccati mortalis, teneatur surgere, & Confessarium adire? Et an in tali casu, si solus esset cum Sacerdote, & Sacerdos posset eum absolvere, tunc teneatur eidem prius confiteri? Ex p. 9. tr. 3. res. 8.
•  
  PDF 190 147. An teneatur præmittere Confessionem per interpretem, su quis nesciat linguam, & velit sumere Eucharistiam? Et an verò, qui est in articulo mortis, possit communicare absque prævia confessione, si non potest confiteri absque interprete? Et advertitur laicum positum ad linteum communionis, & Sacerdotem post inchoatam Missam esse censendos non habere copiam Confessarij, atqe adeo posse cum contritione Missam prosequi, & Eucharistiam sumere. Ex p. 9. tract. 3. res. 10.
•  
  PDF 190 148. An si quis in peruculo vitæ possit sumere Eucharistiam absque prævia confessione? Et pro praxi hujus quæstionis adducuntur aliqui diversi casus in §. primo hujus Resolutionis. Et docetur, quod quando quis morti proximus tenetur Viaticum sumere, & non adest Sacerdos, nisi fortè qui non potest absolutionem proferre, quia est mutus, aut qui non valet confessionem etiam nutibus factam percipere, ac pœnitentem sine interprete intelligere; tunc enim licitè potest Eucharistiam accipere ...
•  
  PDF 191 149. An simplex Sacerdos, deficiente copia Confessarij, possit celebrare contritus, dum iter facit propter Missam præcepti, quam tenetur audire, modo deficiat Missa, quam ab illo possit audire? Et cursissimè infertur, an in dicto casu teneatur cum sola contritione celebrare? Ex p. 2. tract. 14. res. 63.
•  
  PDF 191 150. An talis Sacerdos simplex, etiam non Parochus possit celebrare Missam sine prævia confessione, dum non adest Sacerdos, ut alij Missam audiant, & non est alius, qui celebret? Ex quo breviter deducitur posse Sacerdotem in articulo mortis, si non adest copia Confessarij, celebrare contritum, ut ægrotus præceptum communionis adimpleat. Ex p. 2. tract. 14. res. 64.
•  
  PDF 191 151. An Sacerdos possit celebrare, si non adsit Confessarius, ut ipse, vel alij satisfaciant præcepto audiendi Missam? De Parocho non est dubitandum. Ex p. 9. tr. 3. res. 9.
•  
  PDF 192 152. An Sacerdos, ut ipse, & alij adimpleant præceptum Paschale, possit absque prævia confessione celebrare? Ex quo infertur aliter dicendum esse de Communione debita ex voto, aut etiam ex præcepto. Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 63.
•  
  PDF 193 153. Ad implendum præceptum annuæ communionis possit quis celebrare, vel communicare sine prævia confessione? Et notatur, quod probabiliter potest quis elicere actum contritionis & clebrare, vel communicare sine prævia confessione, quando cum peccatis non reservatis habet peccatum reservatum, & adest Confessarius, qui solum habet potestatem in non reservata. Ex p 4. tr. 4. & Misc. res. 96.
•  
  PDF 193 154. An si quis tempore Paschatis non haberet copiam Confessarij, possit celebrare, vel communicare non præmissa mortalium confessione? Ex quo infertur, quod quando concurrunt duo præcepta, alterum Ecclesiasticum, & alterum divinum incompatibilia, divinum est servandum, & excusatur homo à præcepto Ecclesiastico. Etiamque deducitur, quod ut quis adimpleat præceptum Ecclesiasticum de confessione annua, potest confiteri non integrè, si nullus sit Sacerdos, cui possit integrè ...
•  
  PDF 194 155. An Sacerdos ad dandum Viaticum moribundo possit celebrare absque prævia confessione? Ex qo à fortiori infertur, quod si Sacerdos, hausto inscienter veneno, deficiente copia Confessarij, & sentiat paulatim vires sibi deficere, & mortem appropinquare poterit quidem hujusmodi Sacerdos cum conscientia peccati mortalis, præmissa contritione, Missam celebrare, absque confessione, ut se ipsum communicare possit in eo mortis periculo; & etiam non jejunus in dicto casu. Et apparet dispar ...
•  
  PDF 194 156. An Sacerdos, si non adsit copia Confessarij, possit absque prævia confessione perficere Missam, in qua Hostia consecrata celebrans mortuus est? Et an ad hoc teneatur? Et advertitur, quod seposito scandalo Sacerdos in mortali constitutus possit excusari à Sacrificio alterius perficiendo, si moraliter vix possit contritionem elicere. Ex p. 9. tract. 3. res. 14.
•  
  PDF 194 157. Enumerantur casus, in quibus tenetur Sacerdos præmittere confessionemadversusalios contrarium sentientes. Ex quo deducitur, quod quando privilegium est necessarium ad servandum aliquod præceptum divinum, tenetur homo uti privilegio, ut servet illud; quando vero præceptum est humanum, probabilis est sententia, quod non tenetur homo uti privilegio, ut si sit cessatio à divinis in aliqua civitate, & concedatur facultas alicui Ecclesiæ, ut in illa agatur res Sacra, tunc probabile est, quod ...
•  
  PDF 195 158. An in casibus, quibus licitum est sumere Eucharistiam ante confessionem, opus sit elicere actum contritionis? Et notatur, quod si talis bona fide putat se contritum, potest hoc Sacramentum sumre neque peccaturum, si subdubitet, num fortè sufficientem habeat contritionem. Et quæritur, quando actum doloris, & contritionis elicere debet Sacerdos, cum deest copia Confessarij, & adest urgens necessitas celebrandi, an ante inchoationem Missæ, vel ante consecrationem? Et quid si Sacerdos ...
•  
  PDF 197 159. An sit sufficiens sola admiratio, ut Sacerdos possit absque prævia confessione celebrare? Et cursim docetur, nomine scandali in materia de qua loquimur comprehendi etiam admirationem populi. Ex p. 9. tr. 3. res. 20.
•  
  PDF 197 160. An Regularis, qui per pium Confessarium non potuit obtinere licentiam à Superiore, ut absolvatur à reservatis, possit sine prævia confessione Eucharistiam sumere, aut celebrare? Et an in prædicto casu, hoc ipso, quod Superior Regularis neget prædictam licentiam, possit is absolvi à supra dicto Confessario ex tacita concessione licentiæ Superioris, v. g. Provincialis, Generalis aut Papæ pro illa vice? Et an hoc verbum pro illa vice, intelligatur pro una vice tantum, an vero toties, quoties dicta ...
•  
  PDF 199 161. An Sacerdos, si post introitum recordetur alicujus peccati mortalis, teneatur confiteri, si sine scandalo possit? Et notatur, quod in Missa solemni, vulgo dicitur Cantata si inter concionem, vel cantionem Sacerdos possit confiteri, omnino obligatus est ad facienda[m] confessionem, si ei aliquod peccatum in mentem venerit. Ex p. 3. tr. 4. res. 48.
•  
  PDF 199 162. An si quis in Missa recordetur alicujus peccati mortalis, teneatur illud confiteri, si absque scandalo possit Confessarium habere? Et quid est dicendum, si nondum Missa est cœpta, sed tamen lam Sacerdos ad Altare accessit, & tunc recordatur se non esse jejunum, vel esse excommunicatum, vel manere in lethali? Idem est sentiendum de laico jam parato ad communicandum. Et quid est faciendum, si consecratio cœpta est, quando hæc in mentem veniunt? Et an Sacerdos teneatur præmittere ...
•  
  PDF 200 163. An Sacerdos ante consecrationem teneatur confiteri, si sine nota possit? Et quid maximè de laico, qui antea confessionem præmiserat, & ad linteum Altaris recordatur alicujus peccati obliti? Et an si Sacerdos statim post introitum recordatur peccati mortalis non teneatur accersere Confessarium, quamvis id fieri sine nota possit? Ex p. 3. tr. 4. res. 77.
•  
  PDF 201 164. An si Sacerdos ante Missam confessus est, & postea celebrando peccatum mortale in confessione oblitum in mentem venerit, utrum teneatur in tali casu elicere actum doloris & contritionis de illo peccato? Et cursim deducitur, quod quamvis quis in Paschate tenetur confiteri, tamen si non habeat copiam Confessarij, non tenetur conteri. Ex p. 2. tr. 14. res. 48.
•  
  PDF 201 165. An Sacerdos, qui post confessionem recordatur in Altari de aliquo peccato oblito, teneatur de illo conteri ante sumptionem Communionis? Et reprobatur illa sententia, quod qui per oblivionem omisit aliquod peccatum in confessione, & postea de illo recordatus fuerit, non tenetur illud confiteri antequam celebret, sed in tempore, quo præceptum affirmativum confessionis obligat per se semel in anno. Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 5.
•  
  PDF 202 166. An quando quis celebrat, & recordatur alicujus peccati in confessione facta obliti, teneatur ante consecrationem, & sumptionem Eucharistiæ de illo conteri? Et advertitur, quod in tali casu prædictæ confessionis, in qua peccatum fuit oblitium, si dolor non fuit universalis, absque dubio tenetur de illi conteri, Ex p. 9. tr. 3. res. 12.
•  
  PDF 202 167. Quid facere debeat Sacerdos, qui in Altari recordatur alicujus peccati mortalis, & non possit excitari ad contritionem eliciendam, vel laicus jam jam recepturus Eucharistiam? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 98.
•  
  PDF 203 168. An præceptum confitendi quam primum, si quis sumpserit Eucharistiam sine prævia confessione in casibus superius explicatis, ut habetur in Concilio Tridentino sess. 13. cap. 7 sit divinum Ecclesiasticum? Et notatur quod qui non confitetur in articulo mortis sua peccata mortalia, transacto periculo non tenetur statim confiteri, & similiter, qui ministrat Sacramentum in peccato mortali sine contritione, transacto ministerio, non tenetur statim conteri, vel confiteri. Ex p. 9. tract. 3. res. 21.
•  
  PDF 203 169. An præceptum confitendi quam primum, obliget sub mortali? Ex p. 9. tract. 3. res. 22.
•  
  PDF 204 170. An Sacerdos, qui ex carentia Confessarij propter scandalum celebravit, teneatur quam primum confiteri? Et quomodo intelligenda sunt illa verba Concilij quam primum? Et notatur, quod dictum præceptum Concilij quam primum confitendi non extenditur ad laicos, nec ad Sacerdotem, qui instar laici Eucharistiam accipit; secus si talis Sacerdos celebraret in die Parasceves; vel si assumeretur ad complendum Sacrificium ab alio inchoatum. Ex p. 2. tr. 14. res. 60.
•  
  PDF 204 171. Quo pacto intelligendum est illud verbum quam primum? Et si forte Sacerdos prima die haberet commoditatem confitendi, non habiturus sequentibus diebus an tunc sane teneatur non differre confessionem, nelongiori mora retardetur? Ex p. 9. tr. 3. res. 23.
•  
  PDF 205 172. An Sacerdos existens in peccato mortali si voluntariè non confessus celebret, teneatur quam primum onfiteri? Ex quo infertur, quod Sacerdos, qui sui peccati vincibiliter oblitus celebrat, non præmissa confessione, non tenetur præcepto Concilij de confitendo quam primum. Et notatur aliquos eximere ab hoc præcepto Sacerdotem, qui ante Missam legitimè confessus, tamen per oblivionem prætermisit aliquod peccatum, cujus subinde recordatur ante Missam, non habens amplius copiam ...
•  
  PDF 206 173. An Sacerdos, qui ex malitia, & culpabiliter celebrat absque confessione, teneatur præcepto Concilij Tridentini sess. 13. c. 7 quam primum confiteri? Et an idem dicendum sit de illo, qui non præmissa confessione celebrat, & inter celebrandum meminit ante communionem se esse in statu peccati mortalis? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 78.
•  
  PDF 207 174. An si quis non habens copiam Confessarij, vel urgente necessitate celebrat cum interna voluntate, quod si adesset Sacerdos ad illum non accederet, teneatur, hoc non obstante, quam primum confiteri? Et an Sacerdos obligetur hoc præcepto statim confitendi, quando non habens copiam Confessoris, necessitate urgente, celebravit non præmissa confessione, nec contritus, sed indigne? Et quid, si sine necessitate celebrat in peccato mortali? Ex p. 9. tract. 3. res. 31.
•  
  PDF 207 175. An Sacerdos, qui in die Parasceves Officium facit, urgente necessitate, vel non habens copiam Confessarij hoc faciat absque pævia confessione, teneatur quam primum confiteri? Ex p. 9. tr. 3. res. 29.
•  
  PDF 208 176. An qui in peccato mortali existens celebravit in die Parasceves sine prævia confessione, teneatur quam primum confiteri ex præcepto Concilij Tridentini sess. 13. c. 7. Et an in dicto præcepto comprehendatur ille Sacerdos, qui sine prævia confessione Sacrificium alterius Sacerdotis deficientis post consecrationem consummat, & complet? Et docetur præceptum Concilij quam primum confitendi non obligare sub mortali, nisi ultra triduum. Et qui intra triduum non confitetur pro adimplendo ...
•  
  PDF 209 177. An Sacerdos, qui urgente necessitate complet ab alio inchoatum, etiam post consecrationem, teneatur, quam primum confiteri? Ex p. 9. tr. 3. res. 30.
•  
  PDF 209 178. An Sacerdos, qui in ipsa actione celebrandi recordatur alicujus peccati mortalis, licet tunc eliciat actum contritionis, teneatur postea quam primum confiteri: stante supra dicto præcepto? Et quid est dicendum de Sacerdote, qui ex malitia celebrat non confessus, vel qui in ipso Scarificio mortaliter peccaret ante communionem? Ex p. 2. tr. 14. res. 61.
•  
  PDF 210 179. An Sacerdos teneatur quam primum confiteri, si post consecrationem, ante tamen sumptionem recordetur alicujus peccati mortalis? Et quid est dicendum de illo, qui in ipso actu celebrandi committit aliquod peccatum mortale, etiam post consecrationem, licet communicaverit, præmissa contritione? Et quid, si recordetur peccati obliti post sumptionem, vel finitam Missam? Et quid est sentiendum, si ante celebrationem fuisset confessus, & alicujus peccati obliti mortalis recordaretur ante ...
•  
  PDF 211 180. An si post sumptionem Eucharistiæ Sacerdos recordetur alicujus peccati, teneatur quam primum confiteri? Ex p. 9. tr. 3. res. 25.
•  
  PDF 211 181. Quis confessus ante celebrationem, & ex oblivione omisit aliquod peccatum, quæritur, an teneatur confiteri illud quam primum ex præcepto Concilij Tridentini sess. 13. c. 7. Ex p. 4. tract. 4. & Misc. res. 97.
•  
  PDF 211 182. An Sacerdos, quando confessus est, & post celebrationem recordatur alicujus peccati obliti in dicta confessione, teneatur quam primum confiteri, ut impleat præceptum Concilij Tridentini sess. 13. c. 7. Et notatur, quod dictum præceptum Concilij tantum fuit latum pro celebrantibus, qui conscij mortalis, & non habentes copiam Confessarijj, & urgente necessitate celebrarunt absque prævia confessione. Etiamque advertitur, quod si quis scammo commutantium recordetur mortalis ...
•  
  PDF 212 183. An si quis urgente necessitate celebrandi, casum reservatum cum omnibus aliis peccatis confessus sit cum inferiori Confessario, teneatur postea quam primum ex præcepto Concilij Tridentini sess. 13. c. 7. confessionem facere cum Superiore? Et notatur, quod verba ista quam primum intelliguntur, ut Sacerdos postea confiteatur suo tempore, nempe ante aliam celebrationem. Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 64.
•  
  PDF 212 184. An Sacerdos non celebrans, sed sumens Eucharistiam ab alio Sacerdote in peccato mortali, teneatur quam primum confiteri? Ex p. 9. tract. 3. res. 28.
•  
  PDF 213 185. An laicus, qui urgente necessitate, vel non habens copiam Confessarij sumpsit Eucharistiam, teneatur quam primum confiteri? Et notatur, quod si homo immemor peccati mortalis non est confessus ante communionem, & ad linteum Altaris recordatur alicujus peccati mortalis, tenetur conteri de illo, & sic Eucharistiam sumere; si verò ante communionem confessus est, & ad linteum Altaris recordatur alicujus peccati obliti in confessione, tunc non tenetur de illo conterere, sed proponere illud ...
•  
  PDF 214 186. An qui celebrat, vel sumit Eucharistiam, non præmissa confessione casu, quo eam præmittere tenebatur, committat duplex peccatum? Idem est de illo, qui non præmittit contritionem. Et observatur eum, qui intuitu reverentiæ Sacramenti Eucharistiæ prohibitus præcepto aliquo positivo adhuc humano sumere Eucharistiam, (ut prohibetur excommunicato, & non jejunis, & qui ob aliquod speciale peccatum prohibetur quasi indignus,) eam sumit in statu peccati mortalis, non committere duo ...
•  
  PDF 214 187. Petrus in confessione accusaverit se dicens adulterasse, sed postea cognovit se quinquies tantum in peccatum adulterij incidisse; quæritur, an quando denuo confitetur, debeat certum numerum declarare, & dicere se tantum quinquies peccasse? Et hæc Resolutio est geeralis in aliis peccatis. Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 25.
•  
  PDF 215 188. An si quis confessus est centies, plus, minusve, furatum, si postea certò sciat fuisse centum, teneatur excessum confiteri? Et in textu hujus Resolutionis datur Regula ad cognoscendum, quando obliget postea ad confitendum iterum peccata confessa sub his verbis plus, minusve. Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 59. alias 57.
•  
  PDF 216 189. Quomodo intelligenda sunt illa verba plus, vel minus, quando pœnitens se accusat de numero peccatorum? Ex p. 3. tr. 4. res. 93. alias 94.
•  
  PDF 216 190. An quando quis confitetur comisisse erga Deum blasphemias, addendo paulo plus minusve, si recordetur se aliis quatuor vicibus blasphemasse, teneatur has quatuor vices denuo confiteri? Et hæc Resolutio est generalis in aliis peccatis. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res.204.
•  
  PDF 217 191. An qui dixit Confessario se apud eum confessionem generalem facere velle, teneatur postea ei aperire omnia peccata mortalia? Ex p. 3. tr. 4. re. 85. alias 86.
•  
  PDF 217 192. Quis indicit in peccatum, & non vult Confessario manifestare, tunc illud omisisse, sed cum illo fecit confessionem generalem, & inter alia peccata prius confessa, confitetur etiam illud ultimum peccatum post ultimam confessionem perpetratum; quæritur, an hoc facere possit? Ex quo deducitur, quod pœnitens non tenetur in confessione dicere se tale peccatum commisisse post ultimam confessionem, nisi ob aliquam circunstantiam mutantem speciem necesse sit hoc exprimere. Ex p. 3. tr. 4. res. 62.
•  
  PDF 217 193. An in confessione generali quis debeat explicare, quod peccata commissa post ultimam confessionem, non sunt amplius confessa? Et obiter notatur, ad hoc ut jejunium naturale frangatur in ordine ad sumptionem Eucharistiæ requiri nutritivum esse id, quod editur. Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 22.
•  
  PDF 219 194. An quis peccat, qui duos Confessarios habens, eorum uni prius confitetur mortalia, alteri postea solum venialia? Et an hoc sit peccatum per accidens, v. g. si ob hanc causam pœnitens maneat in aliqua occasione peccati mortalis? Ex p. 3. tr. 4. res. 131. alias 132.
•  
  PDF 219 195. Quam parce, & cautè se gerere debeant Confessarij in interrogationibus aliquorum peccatorum cum mulieribus. Ex p. 3. tr. 4. res. 98. alias 99.
•  
  PDF 219 196. An inspirationibus divinis non correspondere sit peccatum, & beneficiant, qui de hoc se accusant in confessione? Et notatur, quod transgressio inspirationis oblatæ, quando offertur occasio frangendi præceptum non est distinctum peccatum à crimine transgressi præcepti. Et an ut solent facere communiter pœnitentes, sit consultum manifestare Confessario in actu Sacramentalis confessionis supra dictas resitentias circa divinas inspirationes? Et in textu hujus Resolutionis multa ...
•  
  PDF 220 197. Solent in confessione viri timorati se accusare de Ordinariis imperfectionibus, v. g. consensisse divinis inspirationibus, quæritur, an hoc ab ipsis laudabiliter efficiatur? Ex p. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 19.
•  
  PDF 220 198. An Medicus teneatur relinquere infirmem molentem confiteri? Ex p. 3. tr. 4. res. 92. alias 93.
•  
  PDF 221 199. An nolentes confiteri posse à Medico curari? Et docetur Medicum teneri per se, vel per alios nunciare mortem infirmo, quem præcognovit cito, & certo venturam, quando prænunciatio proderit valde animæ infirmi. Ex p. 11. tr. 1. & Misc. 1. res. 22.
•  
  PDF 222 Tractatus IV. De Absolutione Sacramentali, & etiam moribundus sensibus desitutis largienda.
•  
  PDF 222 1. An Confessarius absolvens aliquem sine jurisdictione teeatur monere pœnitentem de defectu? Idme est, si sine sufficiente dispositone pœnitentis eum absolvit, aut non obligavit ad restitutionem faciendam, ad quam debebat illum obligare. Ex p. 11. tr. 4. & MIsc. 4. res. 9.
•  
  PDF 223 2 An sit valida absolutio sacramentalis collata sub conditione de præterito, vel de futuro? Et an si quis impenderet absolutionem sacramentalem dicendo. Ego tibi peccata remitto, condono, remittuntur tibi peccata, Sacramentum absolutionis tibi impendo, an inquam peccet mortaliter? Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 18.
•  
  PDF 224 3. An Confessarius absolvens pœnitentem sub his verbis. Nos absolvimus vos in nomine Patris, &c. peccet mortaliter? Et supponitur Confessarium validè sic absolvere. Et advertitur posse, & interdum expedire unica absolutione absolvere multos, quando urget periculum mortis, sicut una ablutione baptizari multi posssunt. Et docetur in forma absolutionis pronomen, Te, esse de essentia Sacramenti? Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 13.
•  
  PDF 225 4. An plures possint esse Ministri unius pœnitentis in eadem confessione? Et in textu hujus Resolutionis apponuntur aliqui casus, quamvis raro contingentes pro praxi supradictæ quæstionis. Sed magis difficultas est, an in dictis casibus essent duo Sacramenta, vel unum tantum? Et an quando validè duo simul absolvunt, possint simul dicere. Nos te absolvimus. Ex p. 11. tract. 8. & Misc. 8. res. 46.
•  
  PDF 225 5. An sit valida forma absolutionis, si dicatur, Absolvo te, non addendo à peccatis tuis? Et quid est sentiendum, si Sacerdos solum diceret, Absolvo? Et an talis Confessaius sit denunciandus Sancto Officio? Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 11.
•  
  PDF 227 6. An quando dicta verba à peccatis tuis, apponuntur, causent effecctum principalem Sacramenti tanquam pars formæ. Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 12.
•  
  PDF 228 7. An Sacerdos in articulo mortis relinquens illa verba à peccatis tuis, in forma absolutionis, peccet mortaliter; Et quid extra articulum mortis? Et an peccet mortaliter, qui in articulo mortis relinqueret illa verba in nomine Patris, & Filij, & Spiritus Sancti, in absolutione. et cursim docetur teneri pœnitentem in articuli mortis elicere actum contritionis, cum confitetur, & non sufficere attritionem cum Sacramento. Ex part. 11. tract. 6. & Misc. 6. res. 21.
•  
  PDF 228 8. An quis peccet mortaliter, si formam absolutionis variet, dummodo tamen verba significent actum judicialem? Ex part. 5. tract. 13. & Miscell. 1. resol. 34.
•  
  PDF 229 9. An si quis bona fide confiteatur cum simplici Sacerdote de venialibus, & mortalibus, valida esset absolutio? Et an etiam si quis cum attritione cognita confiteretur cum simplici Sacerdote non approbato, bona tamen fide, si moriatur ante aliam confessionem, salvus fiat? Et infertur confitentem bona fide peccata reservata manere absolutum, undè si Sacerdos culpabilliter absolvit, tenet absolutio. Ex p. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 29.
•  
  PDF 229 10. An quilibet Sacerdos possit peccata venialia absolvere? Et an hoc etiam extendatur ad mortalia legitimè confessa? Et an nullus Prælatus Papa inferior possit hanc jurisdictionem à Sacerdotibus auferre? Et notatur, quod in supradicto casu, si quis confitetur sola venialia, si habet aliquid peccatum mortale nondum confessum, quod tamen oblitus est, ab illo remanet absolutus, etiamsi Confessarius sit simplex Sacerdos. Ex p. 5. t. 14. & Misc. 2. res. 86.
•  
  PDF 231 11. An nominatim excommunicatus possit validè absolvere à venialibus? Ex p. 5. tr. 9. res. 84.
•  
  PDF 231 12. An absolutio sacramentalis data ab excommunicato vitando, sit valida? Et an hoc intelligatur, si confessio, & absolutio sit de peccatis venialibus tantum? Et an Sacerdos v. g. qui in Hispania est nominatum excommunicatus, vel notorius Clerici percussor, si in Siciliam venit, ubi hoc ignoratur, & confertur sibi beneficium Parochiale, confessiones quas audit, an validæ sint, nam talis titulus præsumptus, & communis error facti conferunt jurisdictionem? Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 14.
•  
  PDF 232 13. An Sacerdos suspensus validè absolvat? Ex p. 5. tr. 10. res. 52.
•  
  PDF 232 14. An Sacramentum Pœnitentiæ ministratum à Sacerdote interdicto sit nullum, & ejus absolutio invalida? Ex quo aliqua alia circa hoc inferuntur. Ex p. 5. tr. 10. r. 62.
•  
  PDF 232 15. An irregularis valiè absolvat? Idem dicendum est de interdicto, & suspensio. Et an pœnitens graviter peccet petens absolutionem ab eo irregulari, quem scit illam non posse conferre sine gravi peccato, & ponat obicem, ita ut absolutio sit invalida? Et quid, si pnitens accedit, & petit bona fide? Ex p. 4. tr. 2. res. 68.
•  
  PDF 233 16. An si non adsit Sacerdos nisi mutus, possit in articulo mortis absolvere moribundum signis, aut scriptura? Et supponitur esse se essentia Sacramentalis absolutionis, ut proferatur voce humana. Et negatur Angelos ministrare posse Sacramenta, etiam per corpora assumpta. Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 14.
•  
  PDF 234 17. An sit absolvendus, qui non confitetur nisi generalia ? Et pro praxi quæritur, an Rusticus, qui grosso modo sine certo numero peccatorum mortalium in dicto Parocho bona fide confessus est, teneatur postea, detecto errore, confessiones factas reiterare. Et an saltem in dicto casu teneatur Rusticus, denuò confiteri, & declarare numerum peccatorum quæ in aliis confessionibus determinatè non fuit confessus, sed in confuso tantum? Et observatur, quod in articulo mortis, si aliquis dicerit ...
•  
  PDF 235 18. An pro danda absolutione sufficiat, quod pœnitens se accuset de peccato veniali in genere? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 53.
•  
  PDF 236 19. An qui cum dolore universali se accusat in confessione de venialibus, non determinando peccata in particukari, remaneat absolutus ab omnibus? Ex p. 11. tract. 5. & Misc. 5. res. 24.
•  
  PDF 237 20. An qui inadvertenter non absolvit pœnitentem, possit illum absolvere parum distantem? Ex p. 5. tract. 13. & Misc. 1. res. 56.
•  
  PDF 237 21. An in dubio, si puer habeat usum rationis, sit absolvendus? Et maximè in articulo mortis an sit absolvendus, & absolvi debeat? Ex quo enim deducitur, quod si quis adultus confiteatur aliquid, quod dubitetur, an sit veniale, an sit absolvendus saltem sub conditione? Ex p. 4. tr. 3. res. 53.
•  
  PDF 237 22. An in dubio si puer septennis usum rationis habeat, possit Confessarius illum absque conditione absolvere? Ex p. 10. tr. 11. & Misc. 1. res. 54.
•  
  PDF 238 23. An in casu, quo Confessarius debeat habere præbere absolutionem sub conditione, sufficiat, si conditio sola mente sistat? Ex Part. 10. tract. 11. & Misc. 1. resol. 55.
•  
  PDF 238 24. An si Confessarius habeat evidentiam, quod pœnitens fecerit tale peccatum, & si non est confessus, debeat illum absolvere? Ex p. 3. tr. 4. res. 104. alias 105.
•  
  PDF 239 25. An excommunicatus, si Sacramentum Pœnitentiæ recipiat, validè absolvatur? Ex p. 5. tr. 9. res. 53.
•  
  PDF 239 26. An blasphemus consuetudinarius, & admonitus sæpius in aliis confessionibus sit statim absolvendus? Et an teneatur acceptare aliquam pœnitentiam, si fortè postea blasphemet? Idem quæritur de jurante falso ex consuetudine. Et docetur non esse consilium bonum, si Confessores jurare, vel promittere faciant pœnitentes aliquam pœnam subire, si reinciderint in aliquod pec[c]atum, & ideo neque debent Confessarij exigere à suis pœnitentibus juramenta, vel vota desistendi ab ...
•  
  PDF 240 27. An sit absolutio impertienda blasphemo consuetudinario, qui emendationem proposuit, & non est emendatus? Idem est dicendum de illo, qui habet consuetudinem pejerandi. Et an pœnitens teneatur acceptare aliquam pœnam, vel afflictionem pro prava consuetudine tollenda? Et quid dicendum est de eo, qui concubinam domi habet cum proxima, & morali occasione peccandi, an si promisit emendationem, & non est emendatus, sit illi absolutio impertienda? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 94.
•  
  PDF 241 28. An quis teneatur occasionem proximam vitare cum suo magno detrimento, ita ut Confessarius non possit illum absolvere? Sed difficultas est, quando nullus apparet profectus, an sit impertienda toties, quoties absolutio? Ex p. 2. tract. 16. & Misc. 2. res. 45. alias 47.
•  
  PDF 241 29. An aliquando sint absolvendi, qui nolunt dimittere occasiones proximas peccandi? Et pro praxi supra dictæ quæstionis multi casus in corpore hujus Resolutionis explanantur sæpè contingentes in facto, quos Confessarij in promptu habere debent, quia quotidiani. Ex part. 4. tr. 4. & MIsc. res. 165.
•  
  PDF 242 30. An propter reincidentias frequentissimas sit deneganda, vel differenda pœnitentibus absolutio Sacramentalis? Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 30.
•  
  PDF 243 31. An prima vice concubinarius sit absolvendus, etiam si concubinam non eijciat? Et an hoc etiam procedere debeat quoad eos, qui & si concubinarij non sint; populus tamen credit tales esse? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. s. r. 107.
•  
  PDF 243 32. An in aliquibus casibus concubinarius non teneatur è domo expellere concubinam, itaut Confessarius possit ei licitè absolutionem impendere? Ex part. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 108.
•  
  PDF 244 33. An Confessarius possit absolvere concubinarium amplius cum concubina non peccantem, permittens illam invisere, fine alendi filios, ne cum aliis ipsa se immiscendo sit dictis filiis dedecori. Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 109.
•  
  PDF 244 34. An Parentes sint absolvendi, qui nolunt ad colloquium admittere filium, qui indignum matrimonium contraxit? Et quid, si non indignum saltem multum inæquale? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 182.
•  
  PDF 244 35. Quidam Sacerdos noluit absolutionem impendere cuidam in triremibus per totam vitam condemnato, quia hebebat voluntatem quam primum fugiendi; tunc statim solutionem hujus casus enixè à me petierunt; Et an hoc intelligatur tam in Religiosis, quam in sæcularibus. Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 39.
•  
  PDF 245 36.Quidam vir nobilis est in mora solvendi debitum unciarum ducentarum ex contractu; sæpius confitetur, & non restituit, habet tamen animum restituendi; quæritur à Confessario, an sit illi absolutio deneganda, maximè cum creditor multoties ab illo petierit solutionem? Ex p. 2. re. 17. & Misc. 3. res. 3.
•  
  PDF 245 37. Cuidam Confessario olim hic casus accidit. Quædam mulier intra confabulationem cum viro sibi in matrimonium conjungendo, dicebat illli verba non quidem turpia, sed affectuosa, & amatoria, unde postea in pollutionem, & distillationem incurrebat sine tamen ulla delectatione, vel periculo alicijus consensus, quia erat timoratæ conscientiæ. Interrogatus fui, an peccaverit mortaliter, & si nollet desistere ab his confabulationibus, an esset ei absolutio deneganda? Et in §. ultimo hujus ...
•  
  PDF 246 38. An absolutio obtenta bona fide à peccatis tantum, & non à censuris sit valida, si pœnitens sit notatus aliqua excommunicatione, etiam reservata; itaut non teneatur iterare confessionem, sed tantum petere absolutionem ab excommunicatione? Et quid est sentiendum, si Confessarius sciat peccata haber excommunicationem, & eum non obstante ex malitia absolvit, licet non habeat potestatem absolvendi à tali censura? Ex p. 3. tr. 4. res. 78.
•  
  PDF 246 39. An non solùm existens articulo mortis, sed etiam in pe[ri]culo possit absolvi à quocumque Sacerdote ab omnibus casibus? Et an hæc sententia etiam intelligatur, dum absolvendus morali necessitate coactus bellum, v. g. seu naufragium aggreditur, & secus si ex voluntate propria id faciat. Ex p. 5. tr. 3. res. 59.
•  
  PDF 247 An moribundus possit, quando alius non adest Sacerdos, petere à Sacerdote excommunicato, hæretico, schismatico, &c. absolutionem, etiam si sciat supradictos cum peccato Sacramentum administraturos. Ex p. 5. tr. 3. r. 58.
•  
  PDF 247 41. An Sacerdos hæreticus, schismaticus, & excommunicatus non toleratus habeat potestatem absolvendi in articulo mortis? Et an in tali casu non solum licitè pœnitens possit à talibus expectare absolutionem, sed etiam per se loquendo teneri, quia ex divino pæcepto ad confessionem obligatur? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 235.
•  
  PDF 247 42. An Sacerdos nominatim excommunicatus, vel publicus Clerici percussor, hæreticus, schismaticus, &c. habeat potestatem in articulo mortis absolvendi moribundum? Ex p. 5. tr. 3. res. 57.
•  
  PDF 248 43. An simplex Sacerdos, præsente Confessario jurisdictionem habente, possit absolvere moribundum. Et in textu hujus Resolutionis advertitur, quod quando concurrunt inter se simplex Sacerdos, approbatus, & approbatus in aliena Diœcesi, excommunicatus, irregularis, suspensus, interdictus, hæreticus, schismaticus, degradatus, vel habens privilegium, quomodo, & quis præferendus sit alter ad alterum in articulo mortis ad confitendum infirmum. Ex p. 5. tr. 3. res. 60.
•  
  PDF 249 44. An si Sacerdos simplex cœpit audire confessionem moribundi, accedent Confessarius approbatus, teneatur desistere an auditione? Et quid, si contingat simplicem Sacerdotem judicare infirmum esse in extremis, dum incipitur confessio, & postea ante absolutionem ita in melius abiisse, quod extra periculum esse judicetur, an adhuc teneatur illum absolvere? Et quid est agendum, si in eo articulo contingat pœnitentem Sacerdoti simplici invalidè forsitan confiteri, quia in ea confessione mentitus est, & ...
•  
  PDF 250 45. Quando puer est absolvendus in articulo mortis? Et quid est faciendum, quando æquè dubitatur, puerum habere usum rationis, & non habere? Ex part. 5. tract. 3. res. 68.
•  
  PDF 250 46. An quando multis imminet periculum vitæ, ut fit in naufragio, peste, bello, &c. tunc singuli breviter possint dicere aliqua peccata, & sic absolvi? Imo in dicto casu, an Confessarius ex chraritate, ut aliis subvenire possit, & similiter ipse pœnitens, qui viderit aliorum periculum, teneantur non perficere confessionem? Et an in dicto casu possint simul, quando imminens periculum aliud non permitteret ostendere dolorem, & aliqua peccata confiteri, & sic simul omnes absolvi unica absolutione, & ...
•  
  PDF 250 47. An cum periculum vitæ imminet, ut in naufragio, peste, bello, &c. tunc possint simul dicere aliqua peccata, & simul omnes absolvi? Et an in tali casu supradicti teneantur publicè, vel per interpretem confiteri, cum remedium habeant contritionis? Et quid, quando probabiliter dubitant se veram contritionem habere? Et an sufficiat in dicto casu, ut omnes simul signo aliquo, ut genuflexione significent se pecasse, & ita possint à Confessario simul absolvi? Ex p. 5. tr. 3. res. 71.
•  
  PDF 251 48. An tempore pestis, possit quis audire aliqua peccata, & confessione non finita moribundum absolvere? Et quid, si æger vellet integrè confiteri? Ex p. 5. tract. 3. resol. 74.
•  
  PDF 251 49. An liceat absolvere moribundum, qui vult præbere eleemosynam pro sepultura in loco magis honorifico? Ex p. 5. tr. 3. res. 102.
•  
  PDF 252 50. An sit absolvendus moribundus, qui vult mutare testamentum, quod in vita fecit cum juramento? Ex p. 5. tr. 3. res. 122.
•  
  PDF 252 51. An infirmus debeat statim ante mortem restituere pecuniam, & famam ablatam, alias non possit absolvi? Ex p. 5. tr. 3. res. 104.
•  
  PDF 253 52. An lethaliter vulneratus, vel alias morinundus teneatur remittere inimico actionem injuriarum, vulgo dicimus, farci la remissione, nec aliter possit absolvi? Et quid, qui læsus fuit primus, & injustus aggressor, vel inventus fuit cum uxore, &c. Ex p. 5. tr. 3. res. 103.
•  
  PDF 253 53. Quidam in platea recipit vulnus lethale, si Confessarius illam audit, non potest mederi, si medetur, non potest confiteri; quid ergo est faciendum, ut Confessarius possit illum absolvere? Et observatur, quod si evenit infirmum dedisse signa contritionis, & doloris, nullus tamen id testatur, non ob id poterit Confessarius eum absolvere sub conditione, dicendo, te absolvo, si fortè signa præstitisti. Ex p. 5. tr. 3. res. 56.
•  
  PDF 254 54. De absolutione sacramentali largienda moribundo. Ex p. 3. tr. 3. Prologus ante Resolutionem primam præcitati tractatus.
•  
  PDF 254 55. An sit danda absolutio ei, qui nutibus tantum quærit à Confessario absolutionem? Et an moribundus, qui non valet nisi per signa contritionis sua peccata confiteri, lucretur Iubilæum, quia hæc est vera confessio sacramentalis? Ex p. 3. tr. 3. res. 1.
•  
  PDF 254 56. An moribundus, qui non audit, neque loqui potest, sed tantum pugno pectus suum pulsat; suspirans in cœlum oculos tollit, vel respicit aliquam imaginem? hoc vidente Sacerdote vel aliis testificantibus, sit absolvendus? Et an sit absolvendus Sacerdos, qui inchoata Missa, & si corpore prius sanus, voce amissa, cadens ad interitum rueret? Et quid est dicendum de illo, qui significans se cupere confiteri, & ideo ad genua Sacerdotis accedens, subito apoplexia tangitur, ante quem aliud verbum proferat, an ...
•  
  PDF 255 57. An sit absolvendus moribundus, si exhibeat supra dicta signa, sed dubitatur, an sint orta ex contritione, vel ex angustia mortis. Ex p. 3. tr. 3. res. 3.
•  
  PDF 255 58. An Confessarius posstit absolvere moribundum, qui in ejus absentia confessionem petiit, vel signa pœnitentiæ fecit, aliquo hoc testante. Idem infertur de petente Baptismum, & Extremam-Vnctionem, si post petitionem amisit loquelam. Ex p. 3. tr. 3. res. 4.
•  
  PDF 257 59. Quot testes in supradicto casu debent testari Confessario de signis contritionis moribundi, vel quod confessionem petierit. Et an oporteat testem esse Christianum, aut infidelem, vel hæreticum, &c. Ex part. 3. tract. 3. resol. 5.
•  
  PDF 257 60. An quem paulo antea in periculo mortis Confessarius audierat & non absolverat, si postea superveniens invenit adhuc vivum, sed admisisse sensum, possit illum absolvere. Ex p. 3. tr. 3. res. 6.
•  
  PDF 257 61. An ad absolvendum moribundum sit sufficiens notitia mediata, quæ ex testibus mediatis proveniat. Et an in supradicto casu, seclusa omni attestatione testium possit Sacerdos illum moribundum sensibus destitutum absolvere sub conditione. Imò, ad id teneatur? Ex p. 11. tract. 7. & Misc. 7. r. 31.
•  
  PDF 259 62. Quis non coram infirmo, sed statim in ejus absentiam manifestavit Confessario illum petiisse confessionem, vel signa contritionis ostendisse; quæritur, an si Sacerdos illum vivum adhuc inveniat, possit sacramentaliter absolvere. Et an adversus hoc faciat Decretum Clem. VIII. editum die vigesima Iunijj 1602. in quo damnatur tanquam falsa temeraria, & scandalosa ista propositio, scilicet licere per literas, seu inter Nuntium confessionem absenti peccata sacramentaliter confiteri, & ab ...
•  
  PDF 260 63. An Confessarius possit absolvere sub conditione moribundum sensibus destitutum, qui neque petiit confessionem, nec ullum signum dedit contritionis. Ex p. 3. tr. 3. res. 8
•  
  PDF 261 64. An Confessarius possit absolvere sub conditione moribundum qui neque petit confessionem, nec ullum signum edidit. Et an si licitum Confessario absolvere à peccatis morti proximum sensibus destitutum, etiam si nulli sint præsentes, qui testentur illum petiisse confessionem, aut signa contritionis dedisse, dummodo alius absens, qui illum vocavit, fidem de petitia ab eodem confessione priùs illi fecerit. Et an sit absolvendus sub conditione Sacerdos, qui inchoata Missa post introitum, & si ...
•  
  PDF 261 65. An moribundus nulla signa contritionis ostendens possit sub conditione absolvi? Quod idem dicendum est de Sacerdote, qui in confessione generali fieri solita in principio Missæ amittit loquelam, ac usum sensuum, quod possit absolvi sub conditione ex vi talis confessionis. Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 20.
•  
  PDF 263 66. An Confessarius non solum possit, sed teneatur etiam adhibere absolutionem in casibus supra dictis; quia ex duabus opinionibus semper est eligenda illa, quæ faveat pœnitenti; & quia in supradictis casibus Confessarius administrando Sacramentum cum opinione probabili, nullam illi injuriam infert. Ex part. 3. tract. 3. resolut. 9.
•  
  PDF 264 67. An quando Confessarius ex opinione probabili absolvit moribundum, possit absolutionem ei probere sine conditione. Ex p. 3. tr. 3. res. 10.
•  
  PDF 264 Tractatus V. De Aliquibus reservatis, atque de eorum Absolutione.
•  
  PDF 264 1. Non solum in articulo mortis, sed etiam in periculo possit quis eligere Confessarium non approbatum pro omnibus peccatis, & censuris reservatis? Ex part. 3. tract. 4. resol. 71.
•  
  PDF 264 2. An in articulo mortis, seu periculo possit quilibet Sacerdos absolvere ab omnibus peccatis. censuris, & reservatis? Et an sub nomine Sacerdotum in hoc casu comprehendatur non approbati, excommunicati, suspensi, irregulares, degradati, hæretici, cessante periculo perversionis, &c. Et quid de simplici Sacerdote, præsente Parocho? Et in §. ultimo hujus Resolutionis docetur, quomodo hæc sententia intelligatur in periculo mortis? Et quid si propria sponte quis periculum mortis adeat, v. g. in bello ...
•  
  PDF 265 3. An absolutio à reservatis , quæ potest, ut dictum est supra, impendi à quolibet Sacerdte in periculo mortis, possit dari à prima die infirmitatis, quæ ponit infirmum in tali periculo? Ex p. 5. tr. 3. res. 69.
•  
  PDF 265 4. Quando censeatur non adesse copiam Confessoris habentis potestatem in censuras, & peccata reservata, ut possit constitutus in articuli mortis absolvi à quocumque Sacerdote? Ex p. 5. tr. 3. res. 65.
•  
  PDF 265 5. An simplex sacerdos poßit absolvere à censuris, & casibus reservatis omnes parturientes tanquam constitutas in periculo mortis? Ex p. 5. tr. 4. res. 72.
•  
  PDF 266 6. An prægnates sint in articulo mortis, ita ut absolvi debeant sicut & cæteri moribundi? Ex p. 5. tract. 3. res. 63.
•  
  PDF 266 7. An qui voluntariè prælium, vel navigationem periculosam aggreditur, possit absolvi tanquam constitutus in periculo mortis? Et advertitur quoad absolutionem idem esse periculum, & articulum. Et notatur quecumque Sacerdotem potentem alias abolvere saltem à venialibus habere facultatem in articulo mortis absolvendi quoscumque pœnitentes à quibuscumque peccatis, & censuris quantumvis alias reservatis Sedi Apostilcæ, aut cuivis alteri Superiori; etiam si præsens sit ...
•  
  PDF 268 8. An remigantes possint absolvi à quocumque Sacerdote ab omnibus reservatis, tanquam constituti in periculo mortis? Et quid de obsessis, & obsidentibus? Et asseritur mulieres etiam gravidas, quæ sunt vicinæ partui, & dolores jam sentiunt, posse à reservatis absolvi. Et advertitur, quid est faciendam, quando Confessor absolvit pœnitentem de aliquo casu reservato non habens jurisdictionem? Ex p. 11. tract. 3. & Misc. 3. res. 2.
•  
  PDF 269 9. An remigantes sint in articulo mortis, itaut possint absolutioenm obtinere ac cæteri moribundi? Ex p. 5. tract. 3. res. 62.
•  
  PDF 269 10. An bannitus, qui impunè potest occidi, sit in periculo mortis, itaut possit absolvi, ut moribundus? Et quid, si habet salvum conductum? Ex p. 5. tr. 3. res. 64.
•  
  PDF 269 11. An damnati ad mortem sint in articulo mortis, itaut possint absolvi modo, quo supra dictum est de aliis moribundis? Et an si damnati habeant peccata resrvata, non teneantur mittere Confessarium, nec Confessarius teneatur adire Superiorem pro facultate etiam si possit, & etiam si sint simul in eadem dome Prælatus, & subditus? Ex p. 5. tract. 3. res. 61.
•  
  PDF 270 12. An existens in civitate & si sanus, ubi grassatur pestis, possit à quocumque Confessario non approbato absolvi, tanquam constitutus in articulo mortis? Et advertitur, quod debent tamen in casu, de quo loquimur, Episcopi omnes suos casus, omnemque suam authoritatem comnibus Confessariis à se approbatis, & præsertim animarum curam habentibus concedere, & etiam pro se, & omnibus aliis Confessariis obtinere à Sede Apostolica facultatem absolvendi à Casibus, & censuris Papalibus ...
•  
  PDF 270 13. An absoluti in articulo mortis à casibus reservatis, teneantur, si convaluerint, comparere coram Superiore, sicut tenentur, si absoluti à censuris? Et subditum absolutus ex facultate concessa cum onere comparendi, si ante absolutionem ignoravit dictum onus, an teneatur comparere? Ex p. 4. tract. 4. & Misc. res. 199.
•  
  PDF 270 14. An quando quis confitetur, si absque magna nota, & infamia non possit adire Superiorem, relinquendo confessionem, pro absolutione alicujus casus reservati, possit adhuc Confessarius de illo peccato absolvere? Et quid in dicto casu, si quis ob peccatum reservatum incidit in excommunicationem similiter reservatum? Ex part. 11. tr. 8. & Misc. 49.
•  
  PDF 271 15. In Sacra Pœnitentiaria conceditur aliquando facultas absolvendi pro hac vice, quæritur, quomodò sit intelligenda illa particula? Et notatur, quod quando in Sacra Pœnitentiaria quis peteret facultatem pro uno indigente licentia, ut possit absolvi pro una vice, non censetur exclusus ipse petens. Et quid, si aliquis petat facultatem pro una vice pro casibus reseruatis, an includatur in hac petitione ipsemet petens? Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 48.
•  
  PDF 273 16. An qui legitimè impeditus non potest irr Romam pro absolutione, teneatur illam per literas obtinere à Sacra Pœnitentiaria? Difficultas verò est, an facultas à jure Episcopis permissa in tali casu, se extendat ad omnes culpas, & censuras Sedi Apostolicæ reservatas? Et quid in casu hæresis? Et notatur, quod Episcopus potest subditos impeditos absolvere, ab excommunicatione Papali sive occulta, sive publica non audita confessione sacramentali; & sic subditus absolutus à censura ...
•  
  PDF 274 17. An impeditus ire Romam pro absolutione casus Papalis, si sit etiam impeditus adire Episcopum, possit à Parocho, vel quolibet Confessario absolui? Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 10.
•  
  PDF 275 18. An impeditus adire Episcopum pro suis casibus reservatis possit absolui à quocumque Confessario exposito cum obligatione comparendi coram Episopo? Et in §. ultimo hujus Resolutionis explanatur, quid facere debeat absolutus ab inferiore etiam extra mortis articulum à culpis Episcopo reservatis ob accessum ad eumdem Episcopum difficilem. Ex p. 9. tr. 7. & Miscell. 2. res. 11.
•  
  PDF 276 19. An si aliquando non pateat aditus ad Episcopum pro casu reservato, possit Confessarius pœnitentem absolvere. Ex part. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 58.
•  
  PDF 276 20. An Pœnitentiarius Ecclesiæ Cathedralis N. possit ab omnibus casibus reservatis ab Archiepiscopo absque ejus licentia, & independenter ab illo absolvere? Et adducitur, Cardinali testanti de aliqua re, si vergat in præjudicio tertij, minimè credendum esse. Et docetur consuetudinem legitimè, plenè, & perfectè atque concludenter probandam esse. Et advertitur, quod consuetudo non solum debet esse rationabilis, sed etiam legitimè præscripta, ita ut per unum actum interrumpatur. Et ...
•  
  PDF 277 21. Magis infirmatur id, quod dictum est in Superiori Resolutione; nempe Pœnitentiarium Ecclesiæ Cathdralis non posse absoluere à casibus Episcopo reservatis. Ex quo infertur, quod non sit credendum Doctoribus testantibus de consuetudine. Ex p. 9. tract. 8. & Misc. 3. resol. 12.
•  
  PDF 278 22. An privilegia à Pontificibus concessa, ut absolvamur à casibus reservatis Episcopo, intelligantur independenter ab Episcopo ipso? Et advertitur potestatem Episcopis reservandi peccata concessam illis esse à Summo Pontifice, & non à jure divino. Et docetur, quod si Pontifex non possit penitus ab Episcopali Ordine potestatem reseruandi casus tollere; potest tamen illam restringere, aut limitare, tanquam supremus jurisdictionis Collator; & ideo si Pontifex Episcoparum potestatem vellet ...
•  
  PDF 280 23. An Confessarius absolvens à casibus Episcopo reservatis sine prætextu alicujus privilegij incidat in excommunicationem, & alias pœnas Decreti Clementis VIII. Et an religiosus qui absque facultate absolverit ab aliquo casu in Religione reservato non incidat in pœnas dicti Decreti juxta aliud Decretu Clem. VIII? Et an qui absolvit à reseruatis sub spe ratihabitionis, vel ex inconsideratione, aut ignorantia non tamen crassa, aut affectata, incidat in dictam excommunicationem incidit ...
•  
  PDF 281 24. An absolutio casuum reservatoru[m] ex præsumptione ratihabitationis sit valida? Ex quo in corpore hujus Resolutionis quinque objectiones deducuntur circa hoc, & in ultima sequitur Confessarium graviter peccare, qui ita confessionem audire incipit. Et similter peccare graviter, qui tale sciens confitetur; quamvis is facilius ex ignorantia possit excusari? Ex p. 6. tr.6. & Misc. 1. res. 57.
•  
  PDF 282 25. Quid facere debeat Confessarius, qui male absoluit pœnitentem de aliquo casu reseruato non habens jurisdictionem. Ex part. 2. tract. 15. & Misc. 1. res. 60.
•  
  PDF 282 26. An co[n]fitens Superiori liberetur à reservatione quoad peccata oblita? Ex quo infertur, si Superior absolvat ab una censura solum, & habeat potestatem delegatam, non manere pœnitentem absolutum ab aliis, quas forte incurrerat, nec ablatam esse reservationem pro illis. Sed quid est sentiendum, quando absolvit generalter ab omni excommunicatione in quantum potest; & quando absolvit generaliter à peccatis; an tunc verba dirigantur ad omnes censuras, & peccata reservata, & per consequens ...
•  
  PDF 283 27. An quis licite possit absolvere pœnitentem, qui peccata reservata habet cum onere, ut ea sola postea Superiori confiteatur? Et quid, si excommunicatio annexa sit peccatis reservatis? Es p. 3. tract. 4. res. 58.
•  
  PDF 284 28. An pœnitens qui à Superiore fuit absolutus à peccatis reservatis, teneatur postea ista cum aliis Sacerdoti inferiori confiteri? Ex p. 3. tract. 4. res. 74.
•  
  PDF 284 29. An qui confessus est omnia reservata legitimo Superiori, invalide tamen vel ex defectu doloris, vel ex integritate, teneatur postea cum legitimo Superiori confiteri, vel sufficiat cum quocumque Confessario approbato? Et an hoc procedat etiam in dictis peccatis confessis tempore Iubilæi; Et an quando quis confitetur bona fide in aliquo die septimanæ casus reseruatos, & postea non adimplet alia opera præcepta in Iubilæo, peccata illa maneant reservata? Et quid est dicendum de peccatis reservatis ...
•  
  PDF 284 30. An confessio reservatorum invalida, si facta sit Confessario habenti tantum facultatem delegatam, tollat etiam reservationem? Et an hoc omnino certum sit, quando peccatum est reservatum ob annexam censuram? Ex part. 8. tr. 7. & Misc. res. 65.
•  
  PDF 284 31. An Sacerdos, qui habet casus reservatos, à quibus præsens Confessarius illum non potest absolvere, possit contritus sine prævia confessione Sacrum conficere? Et si talis Sacerdos habeat cum aliquo peccato reseruato alia peccata non reservata, vel saltem alia peccata venialia, teneatur confiteri omnia supra peccata venialia & reservata, ut possit saltem ab illis indirecte absolvi? Et quid est dicendum si Sacerdos, qui habet peccatum reservatum, habet etiam facultatem, ut possit illud confiteri ...
•  
  PDF 285 32. Quidam habebat casum resevatum cum excommunicatione annexa, & urgente necessitate celebravit; quæsierunt, an in tali casu tenebatur confiteri Sacerdoti inferiori? Idem est de laico, urgente necessitatead communiandum. Et quid, si in dicto casu pœnitens habeat aliqua peccata non reservata, an teneatur illa confiteri Sacerdoti inferiori? Ex p. 3. tr. 4. res. 103. alias 104.
•  
  PDF 285 33. An si non adsit Confessarius potens absolvere à peccatisr eservatis, possit, qui illa habet, elicita tantum contritione, sine ulla prævia confessione Eucharistiam sumere? Idem est dicendum de eo, qui habet excommunicationem reservatam, urgente necessitate communicandi. Et quid, si præter mortale, ex cujus manifestatione pœnitens timet damnum, non habet nisi venialia; an in eo casu tali Sacerdoti teneatur confiteri venialia ad peæceptum de præmittenda confessione Sacramentali ante ...
•  
  PDF 286 34. An in casu necessitatis possit quis confiteri peccata reservata, quæ habent annexam excommunicationem cum Sacerdote inferiori? Et quid, si peccatum reservatum non habet annexam excommunicationem, licet pœnitens habeat aliqua peccata non reservata, an teneatur illa confiteri cum Sacerdote inferiori? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 68.
•  
  PDF 287 35. An si quis habet peccata reservata, & ratione scandali tenetur confiteri, si non adsit Sacerdos in talia peccata facultatem absolvendi habens, possit quis confiteri alia peccata, & reservata relinquere? Ex quo etiam deducitur, quid facere debeat ille, qui tenetur confiteri tempore Paschatis, vel facere Sacrum, aut sumere Eucharistiam ratione scandali, & tamen est innodatus aliqua excommunicaione propter hæresim. Ex p. 5. tr. 13. & Miac. 1. res. 10.
•  
  PDF 288 36. An qui habet peccata reservata, & nullum aliud simplex, si non adest Confessarius habens in illa jurisdictionem, teneatur confiteri venialia? Et an qui solum habet unicum peccatum mortale, & illud non possit declarare Confessario sine aliquo ex notabilibis incommodis, teneatur illud tacendo confiteri sola venialia, quando obligat præceptum confessionis, etiam extra mortis articulum? Ex part. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 9.
•  
  PDF 288 37. An una nox sit longum tempus, ut possit quis confiteri reservata cum Sacerdote non habente potestatem ab illis absolvendi? Et supponitur posse quem confiteri dimidiata confessione, vel etiam explicato casu reservato cum onere postea comparendi, quando longa temporis mora est interjicienda. Ex p. 5. tr. 13. Misc. 1. res. 8.
•  
  PDF 289 38. An ignorans reservationem alicujus casus, incurrat in illam? Et quid ex praxi omnium Religionum, in quibus ignorantia reservationis non tribuit facultatem absolvendi pœnitentem, qui reservationem ignoravit? Ex part. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 42.
•  
  PDF 289 39. An ignorans casum reservatum sine censura absolvi possit à quocumque Confessario, etiam si non habeat potestatem absolvendi à reservatis? Et an excommunicatus excommunicatione reservata, sed non denunciatus absolutus à Confessario inferiori ratione periculi, vel articuli mortis, si à periculo, & articulo mortis exeat, teneatur se præsentare Superiori, si non habeat, cui satisfaciat? Et in §. Nota etiam hujus Resolutionis alij septem casus cursissime adducuntur, sed jam omnes ...
•  
  PDF 291 40. An pœnitens bona fide confitens casum reservatum, nesciens esse talem absolvatur valide? Et quid, si dubitet, an sit reservatus, & post absolutionem novit esse talem: v. g. si propter dubium Sacerdos inferior absolvit ab hæresi, vel alio peccato reservato, & postea pœnitens re melius examinata deponat dubium, & recordetur certo peccati commissi, quod erat reservatum; an censeatur jam legitime absolutus, vel an debeat recurrere ad Superiorem pro absolutione? Et proponitur similis ...
•  
  PDF 292 41. An quando quis confessus est peccatum dubium, si postea certum comperit esse reservatum, teneatur illud confiteri cum Confessario habente potestatem circa reservata? Et supponitur in reservatione non includi peccata dubia. Et an saltem teneatur confiteri supra dictum tale peccatum tanquam certum apud quecumque ordinarium Confessarium? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 72.
•  
  PDF 292 42. An dubitans, utrum casus sit reservatus, possit illum Confessarius absolvere? Et an possit reservari peccatum in dubio, an sit mortifera in materia aliqua determinata? Ex p. 4. tract. 3. res. 4.
•  
  PDF 292 43. An casus dubius, si contineatur in Bulla Cœnæ, possit absolvi à quocumque Sacerdote ab Ordinario approbato? Ex quo deducitur, quod casus dubius non censetur reservatus. Ex p. 10. tr. 14. & Misc. 4. res. 10. alias 8.
•  
  PDF 293 44. An reservatio casuum includat peccata præterita? Et quid, si censura super his imponatur? Pro quibus aliqua advertuntur contingentia in supra dictis casibus. Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 70.
•  
  PDF 293 45. An reservatio casuum comprehendat peccata commissæ ante ejus reservationem? Et quid, si cum reservatione casuum Superior imponat censuram, & cum censura reservationem? Et docetur, quo cessante causa legis, & causa finali, cessat etiam lex, & hoc habet locum in legibus, & statutis. Et advertitur, quod ignorantes reservationem, adhuc illi subjiciuntur. Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 39.
•  
  PDF 294 46. An in casibus reservatis, & excommunicationibus detur pqrvitas materiæ? Ex part. 5. tr. 5. res. 46.
•  
  PDF 294 47. An qui obtinuit licentiam absolvendi aliquem à casibus reservatis, in quos inciderat, & postea invenit illum incidisse etiam in dictos casus post licentiam obtentam, an inquam, possit illum absolvere? Et an peregrinus, qui habet casum reservatum in sua Diœcesi, si non sit reservatus eo in loco, ubi confitetur, possit absolvi ab omni eo, qui illum alias possit audire? Ex p. 4. tr. 4. & Misc.res. 109.
•  
  PDF 294 48. An Confessarius unius Episcopatus possit absolvere pœnitentem alterius Episcopatus à casibus reservatis? Et an hoc etiam à fortiori procedat in Confessariis Regularibus, modo pœnitens non efficiat in fraudem proprij Ordinarij? Ex p. 3. tr. 4. res. 102. alias 103.
•  
  PDF 295 49. An peregrini incidentes in aliquem casum reservatum illius Diœcesis possint absolvi à Confessario non habente potestatem, nec jurisdictionem absolvendi à reservatis? Et an qui habet peccata reservata in una Diœcesi, non possit, data opera, ad aliam Diœcesim pergere, ut ibi absolvatur, &c. Et an exterus, qui in hoc loco peccata hic reservata commisit, nequit absolvi nisi ab habente potestatem circa reservata? Ex p. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 48.
•  
  PDF 295 50. Hic Panormi sodomia reservatur à Domino Archiepiscopo. Quidam iter agens per aliam Diœcesim fuit absolutus à tali casu, à quodam Sacerdote ordinario. Postea Panormum rediens, cun incidenter in alia confessione id explicaret, noluit Confessarius illum absolvere, asserendo illam confessonem fuisse invalidam, & ipsum non habere potestatem absolvendi à casibus reservatis? quæsitum à me fuit, an hoc opinio esset vera? Et an hoc intelligatur, quando quis non suscipit peregrinationem in ...
•  
  PDF 296 51. An si v. g. furtum, sodomia, &c. essent casus reservati in aliqua Diœcesi, si committantur in Monasteriis Regularium exemptis, possint à quocumque Confessario absolvi? Et docetur, quod non dicitur subditus, qui intra Diœcesim furtum in loco exempto, ut in Monasterio, commisit. Et quæritur, an puellæ manentes in educatione apud Moniales exemptas subjaceant jurisdictioni, aut reservationi casuum dacta ab ordinarrio loci? Et an violantes statutum, vel sententiam Episcopi in ...
•  
  PDF 297 52. An incidat in casum reservatum blasphemiæ, si quis in ebrietate illam proferat, quam ante ebrietatem prævidit? Et an iste in censuram incidat si ea esset lata contra blasphemantes? Et an si quis vinum usque ad ebrietatem sumeret ad finem, & animo jactandi blasphemias, iste incidat in casum reservatum blasphemiæ, si illas proferat in ebrietate? Et an iste in isto casu non teneatur confiteri se illas jactasse, sed satis sit dicere, quod se inebriavit animo illas jactandi? Et notatur casum reservatum ...
•  
  PDF 298 53. An sit blasphemus consuetudinarius, qui post retractatam per actum oppositum pravam voluntatem, iterum deliberatè per tres vices blasphemat? Et an iste nunquam incidat blasphemando tali modo in casum reservatum blasphemiæ publicæ, & ex consuetudine & hoc toties, quoties per retractationem, & post actum contritionis extra Sacramentum detestatur consuetudinem advertenter blasphemandi, si iterum semel, vel bis, vel ter blasphemat post ultimam retractationem, confessionem, vel ...
•  
  PDF 299 54. An Alumni, qui vivunt in Collegiis Societatis Jesu, vel aliorum Regilarium exemptorum subdantur casibus Episcopalibus? Idem est quoad confessiones & censuras. Ex p. 7. tr. 12. & Misc. 3. res. 14. alias 12.
•  
  PDF 299 55. In Tabella casuum reservatorum Diœcesis Panormitanæ adest peccatum sodomiæ: quæsitum à me fuit, an pueri ante annos pubertatis includantur in tali reservatione? Ex p. tr. 15. & Misc. 1. res. 1.
•  
  PDF 299 56. Quidam Sacerdos absolvit pœnitentem, qui rem habuerat cum fœmina in vase præpostero, tenens illam opinionem, hanc non esse veram Sodomiam, nec includi in casu reservato Sodomiæ posito in Tabella illustrissimi Archiepiscopi: quæsivit postea, an peccaverit, & an illud Sacramentum fuerit nullum, quia ille pœnitens aliud peccatum in illa confessone non fuerit confessus? Et discutitur, an in materia Sacramentorum sequi possit opinio probabilis, relicta probabiliori, & tutiori? Et adde ...
•  
  PDF 300 57. An Bulla Pij V. contra Clericos Sodomitas obliget in foro conscientiæ, & sit usu recepta? Ex p. 2. tract. 17. & Misc. 3. res. 61.
•  
  PDF 300 58. An Clericus incurrat in pœnas supra dictæ Bullæ, si habeat rem cum aliqua muliere in vase præpostero? Et an incurrat in casum reservatum Sodomiæ ille, qui cum muliere rem habuerit in præposteri vase? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 62.
•  
  PDF 300 59. An Clericus incurrat pœnas supra dictæ Extravagantis, si non emisist semen intra vas? Ex quo deducitur, quod ad incurrendum in casum reservatum Sodomiæ necessarium est, ut semen intra vas effundatur, sin autem non erit propriè Sodomia Ex p. 2. tract. 17. & Misc. 3. res. 63
•  
  PDF 301 60. An in pœnas dictæ Bullæ incidant Clerici tam agentes, vitium sodomiticum, quam patientes? Et an casus reservatus Sodomiæ extendatur solum ad agentem, & non ad patientem? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 64.
•  
  PDF 301 61. An Clericus sodomiticum crimen admittens seme, vel bis, aut ter incurrat in pœnas supra dictæ Bullæ? Et an sit denuncianda mulier, quæ semel maleficium fecit, aut superstitionem, nisi saperet hæresim? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 65.
•  
  PDF 302 62. An Clericus incurrat pœnas dictæ Bullæ, si vitium bestialitatis commiserit? Et pro praxi hujus quæstionis aliqui alij diversi casus explanantur; & tandem deducitur legem pœnalem non esse extendendam de casu, ad casum ex identitate rationis; & quod in casibus reservatis, ut pote pœnalibus strictam debere fieri interpretationem. Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 66.
•  
  PDF 302 63. Vtrum ad incurrendas pœnas supradictæ Bullæ exigatur sententia judicis, ita ut ante illam Clerici dictas pœnas non incurrant in conscientia? Et ex doctrina hujus Resolutionis deducuntur alij septem casus in §. ultimo hujus Resolutionis, & alij quam plurimi deduci possunt, in quibus non incurritur in pœnas à lege civili, vel Ecclesiastica impositas ante judicis sententiam. Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 67.
•  
  PDF 303 64. Praxis pro Confessariis circa absolutionem Clericis sodomiticis impertiendam. Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 68.
•  
  PDF 303 65. Enumerantur aliqui casus, in quibus discutitur an incidatur, vel non incidatur in Sodomiam reservatam? Ex p. 7. tract. 12. & Misc. 3. res. 13. alias 11.
•  
  PDF 304 66. Illustrissimus Cardinalis Archiepiscopus reservavit in hac Diœcesi Panormitana aliquos casus, sed multis Regularium Superioribus dedit potestatem ab illis absolvendi, interrogatus sæpius fui à nostratibus, & exteris, an dicti Superiores Regularium possint istam authoritatem concedere alicui particulari? Idem quæritur de Pœnitentiariis. Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 53.
•  
  PDF 304 67. An Vicarius Episcopi si habeat potestatem subdelegandi, possit absolvi ab alio, si incidit in casum reservatum? Et an idem dicendum sit de Priore, qui ut Vicarius ab Episcopo talem potestatem à Prælato sui Monasterij habuit, nam si in aliquem casum inciderit, possit ab alio Confessario subdelegato de illo absolutionem obtinere sine licentia Prælati? Et quid de Episcopo, si in casum inciderit reservatum Summo Pontifici, à quo ipse alios absolvere potest? Et an, si subditus petat à Prælato omnem ...
•  
  PDF 305 68. An mortuo Episcopo casus reservati expiret, ita ut possint absolvi à quocumque Confessario? Et quid, si casus reservati sint per statutum, vel Synodum Diœcesanam; aut qui jure, vel consuetudine ipsi Episcopo reservantur; an absolutio petenda sit à successore seu Capitulo, sede vacante? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 108.
•  
  PDF 305 69. An mortuo Episcopo, quilibet sacerdos possit absolvere à casibus sibi reservatis? Et quid est, dicendum, si casus sint reservati per statutum, vel legem synodalem? Et an si in mandatis Visitationum Episcopi reservent sibi aliqua peccata sive cum excommunicatione, sive sine illa, expiret reservatio mortuo Episcopo? Idem est dicendum de Visitationibus Provincialium Religionum. Et an supra dicta intelligantur quoad illos, qui in vita Condentis Episcopi, vel Provincialis Regularium prædictam ...
•  
  PDF 306 Tractatus VI. De Satisfactione Sacramentali.
•  
  PDF 306 1. An Confessarius teneatur imponere pœnitentiam ante absolutionem? Et an consuetudo, ut prius imponatur pœnitentia, quam pnitens absolvatur, nullam inducat obligationem? Ex p. 5. tract. 13. & Misc. 1. res. 36.
•  
  PDF 306 2. An pœnitens acceptare injunctam à Confessario pœnitentiam sub onere peccati mortalis? Et an Confessarius possit absolvere pœnitentem nolentem acceptare injunctam pœnitentiam? Et quid, si pœnitens non respueret omnem pœnitentiam, sed aliqualem, licet parvam, ut unum Pater noster, acceptet? Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 52
•  
  PDF 307 3. An opinio plurimorum Doctorum asserentium pœnitentem non teneri acceptare pœnitentiam, imposituam à Confessario sit saltem tanquam improbabilis censuranda? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 2.
•  
  PDF 308 4. An pœnitens, qui non vult acceptare pœnitentiam, sit absolvendus? Et quid, si pœnitentia sit medicinalis. seu præservativa? Ex p. 3. tr .4. res. 51.
•  
  PDF 308 5. Quidam Confessarius voluntarie omisit imponere pœnitentiam in confessione peccatorum venialium, quæsivit an peccatum mortale commiserit? Et pœnitens, qui reliquit facere pœnitentiam levem, v. g. ut si unus Psalmus, vel Miserere, & hoc etiam si ob peccata gravia, fuerit impositus, an peccet mortaliter? Et an omissio pœnitentiæ gravis impositæ propter sola venialia, vel mortalia jam prius confessa sit culpa mortalis? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 44.
•  
  PDF 309 6. An Confessarius possit imponere pœnitentiam levem sub mortali? Ex p. 5. tr. 5. res. 51.
•  
  PDF 309 7. Quam sit necessarium ad tollendos Confessariorum scrupulos in imponendis parvis pœnitentiis apponere post absolutionem illam clausulam. Quidquid boni feceris, & mali sustinueris, &c. Et notatur, quod verba dictæ clausulæ erunt pœnitenti declaranda. Et advertitur, quod doctrina hujus Resolutionis non est intelligenda, si pœnitens egeat pœnitentia aliqua præservativa. Ex part. 3. tr. 4. res. 96 aliàs 97.
•  
  PDF 309 8. An Confessarius excusetur à culpa, si imponat leves pœnitentias propter illa verba, quæ in absolutione semper assuntur. Quidquid boni feceris, & malli sustinueris, &c. maxime, si hoc pœnitenti explicet? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 5.
•  
  PDF 310 9. An Confessarius possit minuere pœnitentiam pro magnis peccatis, si post eorum absolutionem addat clausulam. Quidquid boni feceris, &c. Et infertur omnia opera bona Confesso injuncta, etiam quæ facturus est in peccato, operari ex opere operato meritorum Christi remissionem pœnæ temporalis ex peccatis confessis, & remissis. Et docetur commutationem pœnitentiæ posse fieri à Confessario extra Confessionem sacramentalem, etiam à secundo Confessario. Ex explanatur, quod ...
•  
  PDF 312 10. Adducuntur aliquæ doctrinæ consolatoriæ pro Confessariis scrupulosis circa impositionem pœnitentiæ in sacramentali confessione. Prima est, quod possit Confessarius dare levem pœnitentiam pro magnis peccatis, si post eorum absolutionem apponat Clausulam istam, Quidquid boni feceris, sit tibi in remissionem peccatorum, &c. Altera doctrina est, quod si probabiliter Confessarius opinatur pœnitentem lucraturum esse aliquam Indulgentiam plenariam, potest similiter pro magnis peccatis ...
•  
  PDF 313 11. An Confessarius possit imponere pœnitentiam omnino liberam faciendam arbitrio pœnitentis? Et infertur, quod non requiritur semper ut Confessarius injungat aliquod opus in particulari, sed sufficit, ut dicat, impono tibi pro pœnitentia, quidquid hodie, vel hac hebdomada, vel mense feceris. Et an tamen ex voluntate Confessarij, & ex justa causa possit pœnitentia impleri per alium, & suum effectum ex opere operato in eo, pro quo impletur, sortiri? Ex p. 3. tr. 4. res. 82.
•  
  PDF 314 12. An aliquando sit conveniens imponere pœnitentiam implendam per opus alias præceptum? Et an si Sacerdos imponat jejunium absolute, satisfaciat pœnitens per jejunium, per quod aliunde teneretur? Et quid, si Confessarius præcipiat, ut in diebus festis duæ Missæ audiantur, vel quando eleemosyna injuncta sit; an intelligendum est Missam, quæ in præcepto est, & eleemosynam quomodocumque factam etiam comprehendere velle? Ex p. 3. tr. 4. res. 83. alias 84.
•  
  PDF 314 13. An Confessarius possit imponere sub pœnitentia, quod Sacra Eucharistia non suscipiatur? Ex quo etiam deducitur, an expediat Prælatos Religionum privare susceptione Eucharistiæ suos subditos causa illos mortificandi, nec id expediat Confessariis erga suos pœnitentes? Et docetur, quod Communiones, quæ ex consuetudine præfinita sunt fieri, potest Prælatus imperare; quia ad id, quod est super Regulam, non potest obligare. Etiamque annotatur, quod sumptio Eucharistiæ possit ...
•  
  PDF 315 14. An Confessarius possit imponere pœnitentiam, ne quis tali die recipiat Eucharistiam; & si pœnitens talem pœnitentiam acceptavit, teneatur postea illam implere? Et an sumptio Eucharistiæ possit imponi in pœnitentiam? Et an pœnitens in utroqie casu teneatur talem pœnitentiam acceptare? Et cursim docetur posse Confessarium commutare pœnitentiam ab alio impositam, dummodo fiat in sacramentalem confessionem, & habeat æqualem potestatem. Ex p. 10. tr. 13. & Misc. 3. res. 47.
•  
  PDF 316 15. An Confessarius licite imponat sub pœnitentia officium v. g. Mortuorum, vel alias Oratione recitandas pro animabus Purgatorij? Ex p. 3. tr. 4. res. 54.
•  
  PDF 316 16. An recte Confessarij imponant pœnitentias applicandas pro animabus Purgatorij? Ex p. 3. tr. addit. res. 11.
•  
  PDF 317 17. An Confessarius possit imponere pœnitenti, ut satisfactionem pro peccatis impositam applicet pro animabus Purgatorij? Et ex doctrina hujus quæstionis infertur non solum pro defunctis, sed etiam pro vivis posse sacramentalem pœnitentiam imponi. Ex p. 8. tr. 7. & Misc. 2. res. 57.
•  
  PDF 318 18. An opinio aliquorum asserentium Confessarium non posse imponere pœnitentiam pro animabus Purgatorij sit improbabiles? Et observatur primo sæpius Confessarios excusari à culpa imponente leves pœnitentias in confessionibus ratione illius clausulæ. Passio Domini nostri, &c. quamvis essentia absolutionis consistat in his verbis. Absolvo te. Secundo posse pœnitentem commutare pœnitentiam impositam à Confessario in melius. Teertio tunc dilationem pœnitentiæ gravis esse nimiam, quando ...
•  
  PDF 319 19. An Confessarius possit imponere pœnitentiam, ut si quis committeret tale peccatum, solvet statim eleemosynam pauperibus, vel confiteatur, aut communicet Dominica sequenti, &c. Ex p. 10. tr. 13. & Misc. 3. res. 48.
•  
  PDF 320 20. Quis habuit pœnitentiam dicendi singulis sextis Feriis Litanias, quæsivit, an teneatur ad preces, & Orationes subsequentes; vel an teneatur adire Confessarium, ut se magis explicet? Idem dicendum est, si quis vovit recitare Litanias, vel si aliquod votum fuisset commutatum in recitandis, v. g. singulis septimaniis Litaniis. Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 46.
•  
  PDF 321 21. An qui habet pœnitentiam à confessario per annum singulis diebus, v. g. recitandi Coronam, vel Litanias, B. Virginis, satisfaciat, si recitet simul intra paucos dies? Et an si pœnitentia sit v. g. injuncta de jejunando diebus veneris, vel Sabbathi unius mensis vel anni, si per impotentiam illis diebus non possit jejunare, teneatur alio die jejunare? Et an qui habuit pœnitentiam cum circunstantia eam adimplendi flexis genibus coram Imagine tali, peccet mortaliter aliter faciendo? Ex p. 10. tr. 15. & ...
•  
  PDF 321 22. An Confessarius, qui culpabiliter non obligavit pœnitentem ad restitutionem, peccet, & teneatur ipse restituere? Ex part. 2. tr. 16. & Misc. 2. res. 1.
•  
  PDF 322 23. An idem Confessarius possit extra confessionem pœnitentiam à se impositam commutare? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 46.
•  
  PDF 322 24. An post unam hebdomadam possit idem Confessarius commutare pœnitentiam, nullo denuo Sacramento ministrato? Et docetur commutationem pœnitentiæ faciendam ab alio Confessario, opus esse ipsum pœnitentem agnoscere, & judicare peccata illius saltem præcipua, ob quæ pœnitentia, sive satisfactio ab alio imposita fuit. Sed advertitur, quod pœnitens non tenetur aperire Sacerdoti illi posteriori peccata, ob quæ pœnitentia prior est imposita; ita ut iste secundus Confessarius possit ...
•  
  PDF 323 25. Utrum unus Confessarius possit impositam pœnitentiam ab alio commutare? Et an Sacerdos possit commutare pœnitentiam, non addita confessione eorundem peccatorum? Et an secundus Confessarius, qui non habet potestatem absolvendi à peccatis reservatis, super quibus pœnitentia imposita est, possit hoc non obstante, pœnitentiam illam commutare? Et an dicta commutatio facienda sit in sacramentali confessione, vel extra? Et an si intra unum, vel alterum diem, triduum, vel ...
•  
  PDF 325 26. An secunda Confessarius possit commutare pœnitentiam extra confessionem sacramentalem? Ex quo cursissime infertur, quod votum commutari potest & absolutio à censuris potest fieri extra Sacramentum. Et docetur primum Confessarium, qui imposuit pœnitentiam, illam commutare, vel diminuere posse extra confessionem. Item brevissime deducitur, quod pœnitens ipse possit, authoritate propria, commutare pœnitentiam sibi à Confessario injunctam in opus æquale, aut saltem ...
•  
  PDF 325 27. An Confessarius possit commutare pœnitentiam præservativam ab alio Confessario impositam? Et an Confessarius possit commutare pœnitentiam, non audita priore confessione eorumdem peccatorum etiam reservatorum? Ex p. 3. tr. 4. res. 136.
•  
  PDF 326 28. An pœnitens propria authoritate possit commutare pœnitentiam impositam à Confessario in evidenter meliorem? Idem est dicendum de voto. Et an Sacerdos simpliciter possit ex justa causa mutare pœnitentiam peccatorum mortalium, quæ jam fuerunt legitimo Confessario confessa? Et quid, si pœnitentia fuerit data super peccata reservata & etiam non iterata priori confessione, dum modo hoc efficiat in sacramentali confessione, & non extra; quod si commutaverit idem Confessarius, poterit quidem ...
•  
  PDF 326 29. An pœnitens propria authoritate possit commutare pœnitentiam sibi impositam in opus evidenter melius? Idem est dicendum de commutaione voti. Ex p. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 73.
•  
  PDF 327 30. An pœnitens possit commutare propria authoritate pœnitentiam in melius? Et docetur, quod quando pœnitens obliviscitur pœnitentiæ in unctæ, & non possit adire primum Confessarium, potest adimplere pœnitentiam secundum proprium arbitrium, considerando peccata confessa, & satisfactionem, quæ communiter solet adjungi pro similibus peccatis. Et quæritur, an pœnitens satisfaciat Psalmis, Coronæ, aut aliis precibus pro pœnitentia injuncta debitis, si sola mente recitet? Et ...
•  
  PDF 327 31. Alia dubia circa pœnitentiam impositam à Confessario proponuntur. Sed præter ea jam ex illis iterum adscripta in hoc tractatu, restant sequentia dubia. Primum, an Confessarius teneatur imponere pœnitentiam præservativam? Secundum, an Confessarius possit injungere pœnitenti, ut matrimonium contrahat? Tertium an qui ex pœnitentia ad Rosarium, vel Coronam Virginis recitandam obligationem habet, possit recitare cum socio, dicens quilibet suam salutationem Angelicam? Quartum, an ...
•  
  PDF 329 32. An facta commutatione pœnitentiæ, possit pœnitens eligere, quam maluerit? Et quid, si pœnitens iterum confiteatur eadem peccata, super quibus pœnitentia injuncta fuit, & de novo illi pœnitentia imponitur, tacita prima; an teneatur, secunda pœnitentia non obstante, adimplere primam non revocatam? Et an Confessarius in alia confessione, etiam non iterata confessione, possit commutare pœnitentiam? Et an idem Confessarius possit, non audita confessione, mutare pœnitentiam, si ...
•  
  PDF 330 33. An pœnitentia imposita à Confessario, quando adimpletur, debeat referri ad confessonem, v. g.si quis habuit pœnitentiam à Confessario audiendi Missam quotidie per spatium unius mensis, vel anni, sed aliquando audivit Missam immemor dictæ pœnitentiæ, quæritur, an satisfaciat præcepto pœnitentiæ injunctæ, & satisfactio illa fuerit pars Sacramenti, ut possit prodesse ex oper operato? Et quid, si injunctum opus in pœnitentia pœnitens executioni mandaret cum intentione expressa ...
•  
  PDF 331 34. An Satisfactio Sacramenti causet gratiam ex opere operato? Et an implere pœnitentiam in peccato mortali, sit peccatum mortale? Ex part. 3. tr. 4. res. 70.
•  
  PDF 331 35. An satisfactio sacramentalis in peccato mortali facta habeat suum effectum? Et asseritur pœnitentiam in statu peccati mortalis impletam remittere postea pœnam temporalem ex opere operato, quando recidit fictio, id est, quando cessat status ille. Et an pœnitentia à Confessario taxata juxta gravitatem peccatorum, & non minorata ob fragilitatem pœnitentis extinguat debitum totius pœna temporalis restantis? Ex p. 5. tr .13. & Misc. 1. res. 38.
•  
  PDF 332 36. An satisfactio sacramentalis facta in peccato reviviscat, cum homo resurgit per contritionem subsequentem? Ex p. 3. tr. 4. res. 84. alias 85.
•  
  PDF 332 37. An implens pœnitentiam in peccato mortali peccet mortaliter? Et an qui oblitus est pœnitentia sibi injunctæ, teneatur secundo eadem peccata confiteri, vel quid debeat facere? Et an possit à Confessario imponi in pœnitentiam sacramentalem opus præcepti; & an pœnitens illam omittens peccet dupliciter? Et an Confessarius possit imponere pœnitentiam per modum concilij, dicendo, si hoc, vel illud feceris, serviat tibi in satisfactionem? Et an possit pœnitens pœnitentiam in vindictam peccatorum ...
•  
  PDF 333 38. An adimplere in statu peccati mortalis sit saltem peccatum veniale? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 45.
•  
  PDF 333 39. An qui non adimplet pœnitentiam in tempore à Confessario præfixo, peccet mortaliter? Et notatur, quod si in honorem alicujus Festi peculiaris imponat, v. g. Confessarius jejunium, si per impotentiam à jejunio illius diei pœnitens excusetur, non tenetur postea alio die jejunare. Secus autem, si Confessarius præciperet pœnitentibus jejunium diebus Veneris, vel Sabbathi unius mensis, vel anni. Ex part. 3. tr. 4. res. 91. alias 92.
•  
  PDF 334 40. An Confessarius imponens pœnitentiam, etiam tempus determinando, post illud elapsum teneatur pœnitens adhuc illam adimplere? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 37.
•  
  PDF 334 41. An qui habuit pœnitentiam jejunandi, v. g. singulis sextis Feriis, si non possit illo die jejunare, teneatur altero die ad jejunandum? Et infertur, si Confessarius imponat jejunium pœnitenti, singulis diebus Veneris per annum servandum, & festum Nativitatis Domini incidat in die Veneris, non teneri pœnitentem illo die jejunare, sed posse jejunium in alium diem transferre. Ex part. 9. tract. 9. & Misc. 4. res. 53. alias 52.
•  
  PDF 335 42. An Confessio sacramentalis injuncta singulis mensibus possit ultra differri? Et an in prædicto casu possit anticipari? Idem dicendum est in utroque casu, si votum esset emissum de confessione agenda singulis mensibus. Ex p. 3. tr. 4. res. 99. alias 100.
•  
  PDF 335 43. An qui per Confessarium vigore literarum alicujus dispensationis habuit pœnitentiam, ut singulis mensibus confiteatur, an inquam, confessionem aliquo mense omissam teneatur sequenti supplere? Et notatur, quod eo mense, quo iste vellet satisfacere præcepto confessionis annuæ, tantum obligatur ad unam confessionem, eaque satisfaciet tum dispensationi, tum præcepto Ecclesiæ. Idem est de eo, qui menstruam confessionem vovit, vel si à quolibet Confessario menstruam confessionem ...
•  
  PDF 335 44. An pœnitentia imposita à Confessario possit differri ad unum annum? Et quid, si intra prædictum annum iterum vult confiteri, & non adimplevit pœnitentiam præteritam, vel primam confessionis præteritæ, an adhuc possit differre primam pœnitentiam ad unum annum? Ex p. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 42.
•  
  PDF 336 45. An pœnitens poßit per annum differre pœnitentiam impositam à Confessario? Et alia dubia proponuntur circa hoc. Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 10.
•  
  PDF 337 46. An in dilatione pœnitentiæ injunctæ detur parvitas materiæ? Et cursim docetur pœnitentem posse infra annum differre adimpletionem pœnitentiæ, si Confessarius aliter non injunxerit. Et notatur non adimplere pœnitentiam esse quid grave, & mortale. Et quid, si Confessarius imponat pœnitentiam dicendi tertiam partem Rosarij B. Virginis, si omitterentur, v. g. quatuor Ave Maria, an excusetur pœnitens à peccato mortali ratione parvitatis materiæ? Idem est de pœnitentia audiendi Sacrum, si ...
•  
  PDF 337 47. An si quis culpabiliter omittat modicam injunctam pœnitentiam, peccet mortaliter, etiamsi sit imposita propter peccata venialia? Et quid dicendum sit, si pœnitentia gravis sit, sed ob venialia tantum peccata imposita; an ejus transgreßio, vel omißio non transcendat culpam venialem? Et advertitur obligationem acceptandi pœnitentiam levem esse solum sub veniali. Ex p. 3. tr. 4. res. 101. alias 102.
•  
  PDF 338 48. An qui non implet pœnitentiam gravem impositam pro venialibus vel quod sæpius solet evenire pro mortalibus alias confeßis, peccet mortaliter? Et quid, si imposita pœnitentia absolute sit levis, vel si aliqua exigua pars pœnitentiæ gravis à pœnitente non adimpleatur? Et notatur Confessarium imponentem pœnitentiam post datam absolutionem non peccare venialiter. Ex p. 3. tr. 4. res. 135. alias 136.
•  
  PDF 338 49. An injungenda sit pœnitentia scrupuloso frequenter intra eandem horam accedenti ad confessionem. Ex p. 6. tract. 7. & Misc. 2. res. 6.
•  
  PDF 339 50. An quis possit unico actu pluribus præceptis, & obligationibus satisfacere; Et pro praxi hujus quæstionis aliqui diversi casus in textu hujus Resolutionis adducuntur, & signanter quatuor Curiosi casus inferuntur pro satisfactione sacramentali. Ex p. 3. tract. 6. & Misc. 2. res. 86.
•  
  PDF 339 51. An qui v. g. per mensem singulis diebus habuit pœnitentiam audiendi Missam, teneatur diebus festivis duas Missas audire? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 61.
•  
  PDF 340 52. An si Confessarius v. g. injunxit duas Missas audire, satisfaciat pœnitens, si simul ex uno loco illas audiat à duobus Sacerdotibus? Ex part. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 71.
•  
  PDF 340 53. Quis ex devotione recitabat singulis diebus Officium B. Virginis, qui postea, habuit pœnitentiam recitandi per annum singulis diebus tertiam partem Coronæ ejusdem Beatæ Virginis, quæsivit à me, an satisfaceret dictæ pœnitentiæ cum recitatione prædicti Officij? Et quid, si pœnitentia sit medicinalis, & præservativa? Ex. part. 3. tr. 4. res. 105. alias 103.
•  
  PDF 340 54. Quis habuit pœnitentiam recitandi septem Psalmos per aliquas sextas Ferias, flexis genibus coram crucifixo, quæritur, an impleverit Pœnitentiam recitandi dictos Psalmos aliquo alio tempore, & loco sine illis circunstantiis? Ex p. 3. tr. 4. res. 55.
•  
  PDF 340 55. Quis fecit pœnitentiam impositam à Confessario absque intentione illam adimplendi, imò cum intentione contraria, quæritur, an teneatur illam denuò facere? Et infertur, quod licet pœnitens non recordetur pœnitentiæ impositæ, adhuc satisfaciet jejunando ex devotione. Et quod si alicui Confessarius imposuit pro pœnitentia jejunium, vel eleemosynam disjunctim, & ipse dederit eleemosynam cum intentione non adimplendi pœnitentiam per illam partem, sed jejunando postea, possit adhuc postea pœnitens non ...
•  
  PDF 341 56. Quæ pœnitentia injungenda sit à Confessario ei, qui hominem necasset? Ex part. 5. tract. 4. res. 43.
•  
  PDF 341 57. An si quis lucretur Indulgentiam plenariam, liber remanent ab implenda pœnitentia medicinali imposta à Confessario? Et quid, si pœnitentia non sit medicinalis? Ex p. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 47. alias 46.
•  
  PDF 341 58. Quando pœnitentia imposita à Dataria pro aliquo matrimonio dirimente impleri non potest, quæritur, an possit commutari ab Episcopo, & contrahentes virtute dispensationis obtentæ matrimonium inire? Et pro praxi hujus quæstionis aliæ diversæ difficultates in exemplum adducuntur? Ex p. 7. tr. 10. & Misc. 1. res. 9.
•  
  PDF 342 59. An Episcopus ex justa causa possit commutare pœnitentiam à Pontifice impositam? Ex p. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 11.
•  
  PDF 343 Tractatus VII. De Circunstantiis aggravantibus non necessario explicandis in confessione.
•  
  PDF 343 1. An Circunstantiæ notabiliter aggravantes sint in confessione à parentibus aperiendæ? Ex p. 1. tr. 7. res. 1.
•  
  PDF 343 2. An circunstantias notabiliter minuentes peccatim teneattur quis in confessione explicare? Et quid de aggravantibus? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 85.
•  
  PDF 344 3. An ingratitudo, qua quis post remissa peccata denuo peccat, sit necessario confitenda?Et utrum majus peccatum sit, quod committitur contra innocentiam, an contra beneficiun remissionis peccatorum? Ex part. 10. tr. 13. & Misc. 3. res. 40.
•  
  PDF 344 4. An qui solum meminit peccasse mortaliter, nescit tamen speciem peccati, possit illud tantum in genere confiteri, non se accusando de aliquo peccato in partuculari? Et an qui non habet peccata mortalia, sed tantum venialia, satisfaciat in genere, dicendo se venialiter peccasse, non explicata specie, vel numero peccatorum? Ex p. 3. tr. 4. res. 66.
•  
  PDF 344 5. An sit peccatum necessario in confessione explicandum, si quis fecit aliquid contra conscientiam dictantem illud confuse, ut peccatum, non determinata materia particulari, nec unde possit deduci, an dit mortale, vel veniale? Et notatur, quod si quis falso putans hodie esse vigilam carnes comedat sufficiet dicere in Confessione: comedi carnes in die prohibito; quia peccatum ejusdem speciei commisit, ac si vere fuisset vigilia. Ex quo infertur agere contra conscientiam non esse speciale peccatum contra ...
•  
  PDF 345 6. An qui cun conscientia erronea fecit aliquid, nec tamen in cogitatione distinxit, an illam actionem facere esset peccatum mortale, vel veniale debeat in confessione talem circunstantiam, conscientiæ erroneæ aperire, si postea invenit non esse peccatum mortale illud, quod fecit? Ex p. 1. tract. 7. res. 24.
•  
  PDF 345 7. An sit necessarium in confessione explicare, si quis peccavit scienter, an ignorantia culpabili? Et quid est dicendum, quando ea ignorantia moraliter vincibilis exusaret à mortali transgressione humani præcepti? Et quid, quando ignorantia est affectata, & maxime si affectata esset ad finem liberius peccandi? Et an quando quis peccat ex ignorantia, sint ibi duo peccata, unum ignorantiæ, alterum, quod ex ignorantia admittitur? v. g. est aliquis, qui ex invincibili ignorantia non legit Horas ...
•  
  PDF 346 8. An aliqua ignorantia, quæ alias esset mortaliter culpabilis, quæ non sit affectata, aut crassa, excuset à transgressione præceptorum humanorum, quia jus humanum non obligat cum tanto rigore, ut obligat jus divinum? Et an peccatum ex ignorantia culpabili, vel scientia commissum non ita differat, ut necessario debeat in confessione ejus differentiam explicare; videlicet, an fuerit commissum ex ignorantia culpabili, vel scienter? Et quid, si peccatum procederet ex ignorantia affectata ...
•  
  PDF 346 9. An ignorantia vincibilis Mysteriorum Fidei sit speciale peccatum in confesione explicandum? Et an in ordine ad confessionem sit necessarium explicare, cujus præcepti Decalogi fuerit ignorantia, & secus in ignorantia Mysteriorum Fidei? Ex quo infertur ignorantem vincibiliter plures articulos Fidei non committere plura peccata specie distincta; & secus vero, si ignorat plura præcepta Decalogi, vel Ecclesiæ. Et an ignorantia vincibilis præceptorum Decalogi sit speciale peccatum? Vnde ...
•  
  PDF 347 10. An ignorantia vincibilis sit peccatum speciale distinctum ab eo, cujus est causa? Et in textu hujus Resolutionis multa explanatur, quæ omnia quamvis aliquantulum speculativa videantur, tamen pro Confessariis ea scire esse valde necessarium. Ex part. 4. tract. 4. res. 37.
•  
  PDF 348 11. An ut ignorantia dicatur vincibilis sufficiat te esse obligatum advertere? Et quid, si quis incidenter quærat, quibus in rebus possit contingere ignorantia vincibilis? Ex p. 4. tract. 4. & Misc. res. 36.
•  
  PDF 349 12. An circunstantia interruptionis actus interni sit in confessione tories, quoties exprimenda? Ex p. 3. tr. 4. res. 94. alias 95.
•  
  PDF 349 13. An circunstantia scandali indirectè voliti sit in confessione aperienda? Sed difficultas, quæ magis affligit in confessione, est ista: an sit explicandus numerus persnarum, quibus scandalum datum est etiam unico peccato; ut quando, v. g. peccavit quis publicè coram multis, præbendo eis scandalum? et quid est dicendum de alio casu passim occurrenti, nempe, quando quis se accusat de delectatione rerum turpium ex colloquio cum aliis, an in tali casu exprimere conditionem personarum ...
•  
  PDF 350 14. An quando quis induxit aliquos ad peccandum, teneatur in confessione explicare non solum numerum personarum, sed etiam speciem peccati, ad quod pravo suo exemplo illos induxit? Et quando quis se accusat de delectatione rerum turpium ex colloquio cum aliis, an in tali casu teneatur exprimere conditionem personarum adstantium, an fuerint conjugatæ, solutæ, &c. teneatur etiam exprimere qualitatem sermonis, si videlicet fuerit circa conjugatos, circa solutos, circa nefandum ...
•  
  PDF 351 15. An quando unica occasione alij inducuntur ad peccatum mortale, quomodo sit hoc confessione aperiendum? Hoc est, an talis pœnitens teneatur non solum explicare speciem peccati, ad quod suo exemplo induxit, sed etiam exprimendum ese numerum personarum, quas ad tale peccatum traxit? Et utrum delectationes diversæ, nunc de una soluta, item de una conjugata, deinde etiam de alia conjugata, &c. si successivè habeantur eodem tempore morali, possint constituere unum peccatum moraliter ...
•  
  PDF 352 16. An qui suo exemplo occasio alterius peccati, peccet eadem specie peccati, & debeat hoc necessario aperire in confessione? Et an in scandalo indirecto duplex virtus violetur, sed in ordine ad confessionem satis sit, si exprimas speciem peccati, cujus occasionem absque justa causa præbuisti? Ex part. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 29.
•  
  PDF 353 17. Aliquis optabat mala notabilia, & contumeliis afficiebat Sororem; quæsivit à me, an hæc circunstantia esset explicanda in confessione; vel sufficiat dicere, mihi conjunctam contumeliis affeci? Idem est dicendum de Patre, matre, filio, fratre, uxore. Et an contumela in Principem, vel Sacerdotem sit circunstantia mutans speciem? Et obiter notatur quod in copula habita cum consanguinea, & affine non esse explicandos gradus neque consanhuinitatis, neque affinitatis. Ex p. 10. tr. 14. & Misc. ...
•  
  PDF 354 18. An sit explicanda in confessione species contumeliæ, qua quis aliquem afficiat? Idem est dicendum in detractione, & judicio temerario. Et an desiderans ex odio malum teneatur in confessione explicare speciem mali? Et docetur, quod qui rumperet jejunium in Vigilia cadente in quatuor tempora, debet explicare utrumque titulum ex natura rei. Item qui peccans quocumque peccato in Ecclesia, an debeat hanc circunstantiam in confessione exprimere, seclusa ignorantia, aut inadvertentia? Et ...
•  
  PDF 355 19. An qui unico impetu profert in servos plures injurias, vocando illos fures, sodomitas &c. an inquam, aperienda sit quantitas, & numerus injuriarum, & etiam personarum; vel suffiiat accusare se injuriam gravem intulisse alicui, non explicando injurias, neque personas? Et quid, si quem Hæreticum, aut patriæ proditorem, aut quid aliud simile appelles? Et an omnes contumeliæ sint ejusdem speciei? Et doctrina supra dictæ primæ quæstionis applicanda, & practicanda est in detractionibus, & sic ...
•  
  PDF 356 20. Vtrum ut in superiori casu sentiendum sit, quando quis infert injuriam pluribus personis, an vero sit necessarium explicare in confessione numerum personarum? Sed resolutio hujus casus pendet ex illa quæstione; utrum in eodem actu possint dari plures malitiæ, solo numero distinctæ? Ex p. 1. tr. 7. res. 29.
•  
  PDF 356 21. Utrum in eodem actu possint dari plures malitiæ, solo numero distinctæ, & in confessione aperiendæ? Et de hac quæstione pendet decisio multorum casuum in praxi sæpius occurrentium. Et inter alia, quæ ex doctrina supradictæ quæstioneis inferuntur, septem casus assignantur in textu hujus Resolutionis. Et tandem notatur, quod si quis uno ictu tres occideret Clericos, in tres excommunicationes incurreret. Idem est dicendum de irregularitate; secus autem si ter percuteret ...
•  
  PDF 357 22. An ratione distinctionis numericæ objectorum peccata numero distinguantur? Et pro praxi hujus quæstionis multi casus cursim adducuntur in corpore hujus Resolutionis; sed fere omnes magis late in suis specialibus Resolutionibus in tractatu pertractantur. Ex part. 9. & Misc. 4. res. 56. alias 55.
•  
  PDF 358 23. An si quis unica coluntate voluisset plures homines occidere; aut pluries ad mulierem accedere, &c. teneatur hanc circunstantiam confiteri? Et quid est dicendum, si quis unico actu volunta[t]is vellet plures occidere, quorum unus est pater proprius, alter Sacerdos, & alter sæcularis? Et quid, si unico actu voluntatis desideraret, & delectaret se de tribus fœminis, quarum una esset Monialis, altera conjugata, & alia soluta? Et an secus sit dicendum, & sentiendum, si omnes tres essent ...
•  
  PDF 359 24. An qui unico voluntatis actu vult plures homines occidere, committat plura peccata? Et quid in prædicto casu, si unus esset pater proprius, alius Sacerdos, alter verò sæcularis? Ex part. 7. tract. 11. Misc. 2. res. 32.
•  
  PDF 359 25. An qui successivè, & uno impetu ter, v. g. fornicaretur, committat tria peccata, vel unum? Et pro firmanda doctrina hujus quæstionis alij diversi casus adducantur in textu hujus Resolutionis, sed etiam omnes in suis propriis Resolutionibus in hoc tractatu discutiuntur, vel jam sunt discussi. Ex part. 11. tract. 1. & Misc. 1. res. 2.
•  
  PDF 360 26. An qui unica explosione tormenti bellici occideret decem homines, committat decem peccata in confessione necessario fatenda? Et quid, si unico voluntatis actu tres homines vellet occidere? Et deducitur; an quando conjugatus cum conjugata adulteratur, & Religiosus cum Moniali habet copulam, contrahant duplicem, & inter se diversam speciem malitiæ? Ex part. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 3.
•  
  PDF 361 27. An qui uno conflictu cum pluribus pugnaret, & successivè, v. g. occideret tres, committeret unum tantum peccatum? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 43.
•  
  PDF 362 28. Quis habebat simplicem complacentiam de homicidio suorum fratrum, quævisit à me, an commiserit plura peccata, & teneatur hoc in confessione explicare? Et docetur, quod qui haberet voluntatem occidendi infinitos homines, non tenetur explicare eam cincumstantiam, v. g. in efficaci voluntate non solum in simplici complacentia respectu ad plura; imo si actualiter quis uno ictu, vel una explosione tormenti bellici occideret plures homines, non esse in tali casu explicandum in confessione ...
•  
  PDF 363 29. An si quis uno continuato sermone in eadem re ter perjuret, sufficiat, si in confessione dicat se falsum jurasse? Et notatur, quod si quis aliquem uno iræ impetu ter, vel quater pugno percuteret, aut vulneraret, unum tantum numero peccatum committeret; & si Clericus est, in unam tantum excommunicationem incidere dicendum est. Etiamque advertitur, quod si quis sine morali interruptione multa verba blasphemiæ in Deum proferat, unum solum blasphemæ delictum committeret. Ex p. 3. tr. 4. res. 162 alias 163.
•  
  PDF 363 30. An quando quis profert unico convitia in Deum, asserendo sæpius, Dio ingiusto, Dio ingiusto, &c. teneatur hoc in confessione aperire? Et advertitur, quod in confessione non sint exprimenda, quæ verba contumeliosa fuerint in Deum, vel Sanctos prolata ex eo, quod omnes coutumeliæ sint ejusdem speciei. Ex p. 1. tract. 7. res. 51.
•  
  PDF 364 31. An quis teneatur confiteri circunstantiam, seu diversitatem blasphemiarum? Et an Blasphemiæ in Deum, & Sanctos non differant specie? Et am si tales blasphemiæ procedant ex odio Dei formali, el contineant hæresim, teneatur pœnitens explicare in confessione qualitatem blasphemiæ? Ex p. 1. tract. 7. res. 50.
•  
  PDF 364 32. An omnes blasphemiæ sint ejusdem speciei? Et an si blasphemiæ sint hæreticales, vel imprecativæ cum odio Dei habeant gravitatem exponendam in confessione? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 21.
•  
  PDF 364 33. An circunstantia Apostasiæ sit in confessione aperienda, vel sufficiat dicere in hæresim lapsus sum? Et an Apostasia differat specie ab hæresi? vel an Apostata debeat explicare ad quam sectam transfierit? Ex p. 1. tr. 7. res. 54.
•  
  PDF 365 34. An qui peccatum hæresis, vel superstitionis commisit, teneatur explicare in confessione qualitatem superstitionis, vel hæresis? Ex p. 1. tr. 7. res. 46.
•  
  PDF 365 35. An divinationes differant specie, & sint in confessione aperiendæ? Et an si quis expressam pactum cum Dæmone divinaret, id esset exprimendum in confessione? Ex p. 1. tr. 7. res. 66.
•  
  PDF 365 36. An peccatum odij adversus proximum non sit peccatum unius speciei, sed plurium, ita ut pœnitentes in confessione teneantur explicare mala volita, v. g. si fuerint circa facultates, vel circa personam, vel circa honorem? Exp. 1. tract. 7. res. 30.
•  
  PDF 365 37. An jactantia de peccato mortali sit in confessione explicanda species peccati, & circunstantia? Et quid, si jactans complaceat se de illo peccato? Et recitanter advertitur, quod licet verba contumeliosa sint diversæ speciei, eo quod per illa objiciantur proximi defectus speciei diversæ, non tamen sunt peccata mortalia contumeliæ distincta. Ex p. 3. tr. 4. res. 160. alias 161.
•  
  PDF 366 38. An jactantia de aliquo peccato eamdem habeat melitiam, ac ipsam peccatum, ita ut in confessione teneatru explicare peccatum, de quo jactantia fuit? Et notatur, quod si de dexteritate, ingenio, virilitate in committendo peccato jacteris, non esse mortale, si audientes intelligant te in peccato non complacere, neque de illo laudari, sed solum de modo, qui in committendo adfuit. Etiamque advertitur, quod si alius te de peccato laudat, & tu laudes acceptes, mortaliter peccas, nisi tibi displiceret, & præ ..
•  
  PDF 366 39. An qui se jactat, vel laudat de peccato, teneatur in confessione aperire speciem peccati? Ex p. 11. tract. 7. & Misc. 7. res. 36.
•  
  PDF 367 40. An si Sacerdos in Missa Eucharistiam ab aliis consecratam in peccato mortali multis ministrat, debeat hanc circunstantiam explicare? Et an saltem, stando in opinione affirmativa, sufficiat, si se accuset Eucharistiam administrasse in peccato mortali sine expressione, & numero personarum, quas communicavit? Ex part. 1. tr.7. res. 41.
•  
  PDF 367 41. An qui cum conscientia mortalis ministrat excellentius Sacramentum, debeat dictum Sacramentum explicare? Et an hoc intelligatur de aliis Sacramentis, excepta Eucharistia? Et quid, quando Minister esset in aliquo gravissimo, & extraordinario peccato; aut si sit multis, & gravibus peccatis irretitus? Ex p. 1. tract. 7. res. 59.
•  
  PDF 367 42.An qui in peccato mortali excipit confessiones multorum, non solum peccet mortaliter, sed teneatur hanc circunstantiam aperire? Et an teneatur explicare numerum personarum, etiam si successice eos absolvat? Ex part. 1. tr. 7. res. 43.
•  
  PDF 368 43. An Confessarius, qui incipit audire confessionem in peccato mortali, sed postea ante absolutionem elicit actum contritionis, teneatur postea quando confitetur, explicare se incepisse illam confessionem in statu peccati? Ex p. 1. tract. 7. res. 47.
•  
  PDF 368 44. Quidam Confessarius ex negligentia culpabili non interrogavit pœnitentem de circunstantia necessaria ad confessionis integritatem, quæritur, an teneatur monere pœnitentem de defectu commisso? Et quid, si defectus hujusmodi esset conjunctus cum damno tertij, vel ipsius pœnitentis? Et notatur pro consolatione Confessariorum, quod omittere aliquam interrogationem necessariam per inadvertentiam, aut oblivionem, non erit peccatum mortale. Ex p. 2. tr.15. & Misc. 1. res. 7.
•  
  PDF 368 45. An Confessarius, qui statim post confessionem sollicitavit pœnitentem, & rem habuit cum illa, teneatur hanc cincunstantiam confiteri? Et quid, si tale peccatum committitur unico die post confessionem, vel proxime ante illam? Ex p. 4. tr. 5. res. 34.
•  
  PDF 368 46. Consultus sum sæpissime, An Confessarius, qui carnaliter pœnitentem cognovit, teneatur in confessione exprimere hanc circunstantiam; vel an sufficiat tantum dicere se copulam cum conjugata, vel soluta habuisse? Ex part. 2. tr. 17. & MIsc. 3. res. 11.
•  
  PDF 369 47. An Confessarius, qui carnaliter cognovit pœnitentem, teneatur dictam circunstantiam explicare? Ex part. 1. tr. 7. res. 12.
•  
  PDF 369 48. An in opinione quam supra Resolutione 12. refutavimus, quod Confessarius obligetur confiteri circunstantiam copulæ cum filia confessioni, teneatur etiam id facere, si cum viro filio confessionis accubaret? Et notatur, quod stando in opinione, quod Confessarius teneatur confiteri circunstantiam copulæ cum filia spirituali, non teneatur tamen confiteri circunstantiam tactus, aut pollutionis habitæ inter fœmina fembra. Etiamque advertitur ante Bullam Greg. XV. Confessaros sollicitantes ...
•  
  PDF 370 49. An Concubina possit confiteri cum Confessario concubinario? Et an vero copula cum Confessario, vel pœnitente sit necessario in confessione aperienda? Et quid, si de illa interrogaretur à Confessario? Et an Confessarius, qui peccata pœnitentis audivit, & non absolvit, si postea cum ipsa, vel cum filio confessionis confessionis accubaret, vel è contra contrahat circunstantiam aggravantem, vel mutantem speciem? Ex p. 1. tr. 7. res. 49.
•  
  PDF 370 50. Utrum in confessione aperienda sit circunstantia complicis, si ex hac nullum damnum sequatur complici præter infamiam apud Confessarium? Et an etiam articulo mortis possit quis licite talem circunstantiam confiteri? Ex p. 1. tr.7. res. 49.
•  
  PDF 371 51. An peccatum sit explicandum in confessione, non obstante quod Confessarius agnoscat complicem? Ex p. 3. tr. 4. res. 64.
•  
  PDF 371 52. Quis manifestavit complicem in confessione, cum haberet copiam adeundi alium Confessarium, cui non erat notus complex; in alia vero confessione cum scrupulum de hoc haberet, manifestavit Confessario, qui sacrilegam putavit primam confessionem, dum in ipsa pœnitens peccavit mortaliter, manifestando peccatum occultum proximi sine necessitate, & ideo repetendam esse dicabat. Consultus ego de hac re ab ipsomet prœnitente negative respondi. Ex quo deducitur, an sit peccatum mortale ...
•  
  PDF 371 53. An ne crimen socij manifestetur in confessione, obligetur pœnitens adire alium Confessarium, cui confitendo in cognitionem complicis venire non possit? Et an aliter faciendo teneatur ad restitutionem famæ? Et an sit aptior modus restituendi famam in hoc casu, si extra confessionem dicat Confessario sub eodem Sigillo, erravi, dum tibi unum complicem pro alio dixi? Et deducitur manifestare uni, vel alteri crimen, qui pro sua prudentia suppressuri sunt silentio, non esse ...
•  
  PDF 372 54. An si quis perpetravit aliquod delictum carnale in die Jovis Sancti, vel eo die, qui ad confessionem accedit, teneatur postea in confessione aperire hanc circunstantiam? Idem est dicendum si aliquis peccatum perpetravit in die, qua Sacram Eucharistiam sumpsit, vel in die alicujus magnæ Festivitatis. Et infertur, an circunstantia diei festi sit in confessoine aperienda, vel blasphemare, furari, &c? Ex p. 1. tract. 7. res. 32.
•  
  PDF 372 55. An si quis statim post communionem fornicaretur, teneatur hanc circunstantiam in confessione explicare? Et infertur, quod peccans in die festo, vel fornicans in die Jovis Sancti, vel in die, quo confessus est, vel communicavit, modo non sit statim post communionem, vel celebrationem, non tenetur in confesseione hanc cinrcunstantiam explicare. Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 59.
•  
  PDF 373 56. An suscipiens Eucharistiam in peccato mortali, & qui facit in Quadragesima confessionem invalidam committat duplex peccatum in confessione explicandum? Ex part. 3. tr. 4. res. 35.
•  
  PDF 373 57. An qui in statu peccati mortalis, & non jejunus sumit Eucharistiam, peccet duplici peccato in confessione explicando? Et de intervallo, quo infirmus post viaticum communicare possit, agitur. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. rres. 195.
•  
  PDF 374 58. An qui non audivit Missam in die Dominico, in quem incidit Festum alicujus Sancti, satisfaciat dicendo in confessione se in die festo semel Missæ Sacrificium prætermisisse? Idem quæritur, si eodem die duplici titulo jejunandum dit. Et idem est, si quis Festum violasset opere servili, ratione duplici Festo occurente. Et cursim infertur, quod qui furatur rem sacramde loco sacro satisficiat, sidicat se furatum fuisse rem sacram, nec opus est dicere de loco sacro. Ex p. 1. tr. 7. res. 22.
•  
  PDF 374 59. An si quis omisit, v. g. Sacrum propter studium, teneatur explicare in confessione hanc circunstantiam? Ex p. 1. tract. 7. res. 62.
•  
  PDF 374 60. An actus, qui est causa omissionis culpabilis, sit peccatumdistinctum ab ipsa omissione? Et an actus, qui fiunt ab operante post propositum omittendi præceptum, ut si quis, v. g. proponeret omittere Missam propter pigritiam, vel aliam causam, & postea tempore celebrationis Missæ domi studeret, aut ambularet, an inquam, hi actus dicantur causa omissionis Missæ, & consequenter sint peccata? Ex part. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 8.
•  
  PDF 375 61. An sit necessarium in confessione ipsam omissionem explicare, vel sufficiat tantum se accusare de causa omissioni data? Ex part. 1. tr. 7. res.64.
•  
  PDF 375 62. An si Clericus, v. g. in diuturna navigatione abjiciat Breviarium, teneatur aperire hanc circunstantiam, vel ei sufficiat dicere, vigesies, v. g. omisi Horas Canonicas? Et notatur pro praxi, quod propositum omittendi, ut & actus ille, quo quis ademit actum præcepti exercendi, per accidens in confessone explicandum est, ut si quis v. g. proposuit per multos dies officium divinum omittere, sed deinde propositum mutans non nisi quinquies omisit. Idem dicendum est de similibus aliis. Etiamque advertitur ...
•  
  PDF 376 63. An sufficiat, si pœnitens dicat in confessione, anno integro omisi officum divinum, vel non rrestitui, licet aliquoties intra annum doluit de culpa, & statuit recitare, vel restituere, & propositum postea non adimplevit? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 55.
•  
  PDF 376 64. An qui omisit aliquo die omnes Horas Canonicas, vel notabilem illarum partem, teneatur in confessione aperire id, quod omisit; vel sufficiat dicere se mortale peccatum commisisse in non persolvendo divinum Officium? Et notatur, quod habens plura beneficia, non committit tot peccata, quot sunt beneficia in omissione Horarum Canonicarum. Ex p. 2. tr. 12. res. 23.
•  
  PDF 376 65. Utrum qui ratione ordinis Sacri, & beneficij tenetur persolvere Horas Canonicas, si illas non recitet peccet dupliciter, & sit ista circunstantia in confessione aperienda? Ex p. 2. tr. 12. res. 22.
•  
  PDF 376 66. An si quis, v. g. recitando Oficium divinum vidit mulierem, & concupiscit eam, teneatur non solum illam pravam concupiscientiam confiteri, sed etiam dicere, quod tale peccatum admisit psallendo, vel orando? Et an qui orat non solum in peccato mortali, sed etiam cum proposito actuali, & voluntate peccandi mortaliter, peccet? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 36.
•  
  PDF 377 67. Quis in die jejunij sæpius comedit carnes, & lacticinia quæritur, an distincta peccata commiserit, & in confessione aperienda? Et notatur, quod qui vovit aliquo die jejunare, non toties peccat, quoties in illo die carnes comedit? Ex part. 3. tr. 4. res. 156. alias 157.
•  
  PDF 377 68. An qui dixit peccatum oblitus alicujus circunstantia, satisfaciat postea in alia confessione explicando gravitatem circunstantiæ oblitæ? Ex p. 1. tr. 7. res. 45.
•  
  PDF 377 69. An Sacerdos, vel initiatus sacris ordinibus, si qliuquem percutiat, vel occidat, teneatur explicare hanc circunstantiam? Ex p. 1. tr. 7. res. 8.
•  
  PDF 378 70. An Prælato præcipienti aliquid sub præcepto obedientiæ; si subditus non obedientiæ, peccet dupliciter, & teneatur hanc circunstantiam in confessione aperire? Ex p. 1. tr. 7. res. 16.
•  
  PDF 378 71. An Prælatus, si omittat correctionem subditi, satisfaciat dicendo in confessione, omisi correctionem proximi? Idem, quod dictum est de Prælato dicendum erit de Patre, tutore, Domino respectu tamen mancipij, non autem respectu famuli ob salarium servientis. Ex part. 1. tr. 7. res. 57.
•  
  PDF 378 72. An Episcopus, & Generalis alicujus Religionis, si peccet mortaliter, teneatur explicare hanc circunstantiam? Et notatur, quod Episcopus fornicans non tenetur circunstantiam Episcopatus fateri, nisi fornicatio illa ab Episcopo, seu Generali Religionis admissa ita publica esset, ut scandalum pareret. Et cursim advertitur, quod quando omnes Cives tenentur ad præliandam, specialiter tenentur Milites, & Duces, sed si prædicti non prælientur, tenentur istam circunstantiam in confessione explicare, nempe ...
•  
  PDF 378 73. Utrum Sacerdos, vel Religiosus professus satisficiat in confessione, si dicat, se violasse votum Castitatis, non manifestando votum solemne, quod habet? Et hoc idem est de fœmina, vel viro, si carnaliter se commiscuit cum Sacerdote, vel Religioso professo, aut cum Moniali; nam satis sit dicere in confessione, se toties fornicatam esse, vel copulam sodomiticam habuisse cum viro voto Castitatis adstricto. Et notatur eum, qui votum Castitatis simplex in sæculo, vel Novitiatu ...
•  
  PDF 379 74. Sacris Ordinibus initiati exercentes actum venereum exteriorem quot peccata committant? Et quot peccata committant in solo apeetitu, & voluntate interiori? Et resolutio harum quæstionum pendet ex illa celebri; an obligatio continentiæ annexa Ordini sacro sit immediatè à lege Ecclesiastica, vel à voto? Et notatur, quod si quis non vult vovere, sed cum expresso animo non vovendi suscipit Ordinem sacrum, & fornicatur, in illo actu fornicationis non peccat peccato sacrilegij contra votum, quia ...
•  
  PDF 381 75. An Religiosus professus qui emittit votum de non committenda mollitie, vel fornicatione, teneatur explicare hanc circunstantiam voti emissi post professionem, & idem quæritur de Sacerdote, vel Sacris Ordinibus initiato? Ex p. 1. tract. 7. res. 9.
•  
  PDF 381 76. An quando aliquis solus se polluit tangendo aliquem professum, vel in Sacris constituto, teneatr explicare hanc circunstantiam? Ex p. 1. tr. 7. res. 53.
•  
  PDF 381 77. An Regularis, vel Monialis, vel aliquis in Sacris Ordinibus constitutus, si sæcularem polluit, committat Sacrilegium? Et an patiens in prædicto casu pollutionem, circunstantiam personarum teneatur aperire? Ex part. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 66. alias 65.
•  
  PDF 382 78. An mulieri peccanti cum Religioso Sacerdote satis sit dicere se commisisse sacrilegium cum Sacerdote, vel initiato Sacris Ordinibus? Et an Religiosus Sacerdos, quando se accusat in confessione in simili casi, non teneatur dicere se esse Religiosum Sacerdotem, aut Sacris ordinibus initiatum? Ex p. 1. tr. 7. res. 3.
•  
  PDF 382 79. An mulier habens rem cum Novitio, vel solutus cum Novitia Religiosa teneatur aperire hanc circunstantiam? Et quid, si mulier haberet rem cum Clerico minorum Ordinum? Ex p. 1. tract. 7. res. 7.
•  
  PDF 382 80. An si quis fornicaretur gestando aliquod frustulum Reliquiæ Sanctæ Crucis, Clavorum, vel spineæ Coronæ, aut Hostiæ consecratæ occulte, debeat necessario hanc circunstantiam in confessione explicare? Et quid gestando Reliquias Sanctorum, vel Agnum benedictum? Idem est, quando non solum quis cum complice peccaret, sed etiam cum polluerit se ipsum. Et idem est, si Parochus, dum iret cum sacro oleo ad ministrandum Sacramentum Extremæ Unctionis, in itinere cum illo rem haberet ...
•  
  PDF 383 81. An gestatio Reliquiarum in actu venereo, vel illas amasiæ dare, sit circunstantia in confessione aperienda? Idem est de Agno benedicto, vel calculo cum Indulgentia. Et quid, si prædictæ res dentur amasiæ non ex gratitudine & benevolentia, sed tanquam pretium actus venerei; an in isto casu esset sacrilegium hoc facere? Ex p. 1. tr. 7. res. 18.
•  
  PDF 383 82. An si quis haberet concubitum cum vestibus sacris, ista polluerentur, & deberet hanc circunstantiam in confessione aperire? Et an in tali casu vestes sacræ debeant iterum benedici? Et cursim docetur perditissimos homines in ore coire, & in hoc casu turpitudo illa contra naturam consistit, unde hoc in confessione explicandum est. Ex p. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 55. alias 54.
•  
  PDF 383 83. An sit circunstantia aperienda in confessione, si quis haberet copulam in oratorio alicujus domus, in quo de licentia Episcopi Missæ celebrantur? Idem dicendum est, si copula haberetur in Sacristia Ecclesiæ, vel in porta Ecclesiæ à parte externa Ecclesiæ, vel in Monasterio in cellis Religiosorum, etiam si Superior Conventus singulis noctibus benedicat dormitorium, & aqua aspergat lustrali, & ibi sit Altare ad celebrandum. Ex p. 1. tr .7. res. 20.
•  
  PDF 384 84. An qui mœchatus est in Sacristia alicujus Ecclesiæ, teneatur in confessione hanc circunstantiam explicare? Idem dicendum est de Refectoriis, Cubiculis, Bibliothecis, Dormitoriis, & Monasteriis Regularium, & de Cameris, & Campanilibus Ecclesiæ adhærentibus. Et an si quis furetur aliquid in supra dictis locis, quod sit notabile, teneatur aperire in confessione hanc circunstantiam, vel sufficiat dicere furatus sum? Ex part. 3. tr. 4. res. 165.
•  
  PDF 384 85. An sit circunstantia aperienda in confessione copula inter conjugatas habita in loco sacro? Et quid, si per longum tempus in illo loco aliquis ex conjugibus detentus sit? Et quid, si ibi nullo modo conjuges conclusi sint? Et quod vero longum tempus sit, & intelligatur? Ex part. 1. tract. 7. res. 19.
•  
  PDF 384 86. An tactus impudici facti in Ecclesia habeant specialem malitiam sacrilegij mortalis necessario in confessione explicandam? Et quid est dicendum de turpi aspectu, aut nutu, aut levi verbo, maxime quando in transitu, & sine notabili mora, & scandalo fiunt? Ex p. 1. tract. 7. res. 25. & in p. 2. tr. 17. ad literam in res. 23. sed quia i prima sunt plures authores ideo illa hic transcribitur.
•  
  PDF 385 87. An pollutio occulta facta in Ecclesia contineat sacrilegij malitiam, necessario in sacra confessione manifestandam? Idem quæreitur de fornicatione. Ex p. 1. tr. 7. res. 26.
•  
  PDF 385 88. An pollutio, vel fornicatio occulta habeat in Ecclesia sit sacrilegium? Ex p. 7. tract. 11. & Misc. 2. res. 31.
•  
  PDF 385 89. An pollutio occulta in Ecclesia habeat malitiam sacrilegij in confessione explicandam? Ex quo colligitur ratio, ob quam blasphemare, vel loqui turpia, oscula, & tactus in Ecclesia, non habet malitiam sacrilegij. Ex p. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 5.
•  
  PDF 386 90. An si quis percutiat baculo, ense, &c. aliquem in Ecclesi, debeat hanc circunstantiam in confessione explicare? Et quid est dicendum, si percusso, vel occisio hominis in Ecclesia fiant cum effusione sanguinis? Et asseritur Ecclesiam multis pollui; & pro praxi aliqui casus adducuntur in textu hujus Resolutionis, in quibus deciditur, quando Ecclesia polluatur, nec ne. Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 44.
•  
  PDF 387 91. An si quis peccavit cum muliere habente votum virginitatis pro prima copula, & non ultima, teneatur explicare tactus, & oscula post copulam cum ipsa sequuta? Et dubium est, an oscula & tactus, quæ copulam subsequuntur, novam aliam malitiam contineant; & in confessione ob hanc rationem explicari debeant? Et notatur delectationem, aut gaudiam de copula habita immediate post illam, novam malitiam ...
•  
  PDF 388 92. An vir qui prima vice virginitatem amisit, teneatur hanc sui floris circunstantiam in confessione aperire? Ex part. 1. tr. 7. res. 10.
•  
  PDF 388 93. An virgines, quando sponte primo fornicantur, teneantur in confessione istam circunstantiam explicare? Et an peccatum virginis, si sponte conseniant, sive sit, sive non sit sub cura tutorum aut parentum, non sit peccatum stupri, sed simplicis fornicationis; & ideo ista circunstantia non sit in confessione aperienda? Ex quo infertur, & recte, quod virgo, quæ morose delectatur circa aliquem, non tenetur in confessione aperire circunstantiam virginitatis, & dicere se, ...
•  
  PDF 389 94. An raptus sit circunstantia necessario confitenda, si virgo sponte consenit? Et quid, si parentes actualiter repugnent; quia tunc fit eis manifesta vis; an tunc erit talis scircunstantia in confessione aperienda, secus autem minime? Et docetur, quod quando virgo sponte cconsenit, stuprum, & raptus non differt à simplici fornicatione, & sic sufficit, ut in confessione quis dicat, fornicatus sum semel. Nec tenetur corruptor ad aliquam restitutionem ...
•  
  PDF 390 95. Petrus habuit rem cum puella virgine, ipsa tamen consentiente; quæritur, an hoc sit stuprum habens malitiam specie distinctam à simplici fornicatione, & necessario in confessione aperiendam? Et an violator virginis consentientis nihil teneatur restituere parentibus, quibus virgo violata subest, nam puella est domina suæ virginalis integitatis? Ex quo sequitur delectationes, & desideria in adolescente circa virginem non habere specialem ...
•  
  PDF 390 96. An sponsus, vel sponsa de futuro, & cum eis carnaliter se commiscentes teneatur istam circunstantiam explicare? Ex p. 1. tract. 7. res. 5.
•  
  PDF 391 97. An uxoratus, si peccet cum conjugata, teneatur hoc explicare, vel sufficiat tantum dicere se commisisse adulterium? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 51.
•  
  PDF 391 98. Utrum copula uxoricidæ, vel adulterij cum promissione matrrimonij sit circunstantia in confessione aperienda? Et in §. ultimo hujus Resolutionis recitativè apponuntur quatuor diversi casus, in quibus advertitur circunstantiam illorum esse in confessione aperiendam. Ex part. 3. tract. 4. res. 139. alias 140.
•  
  PDF 392 99. An circunstantia modi in copula conjugali sit in confessione aperienda? Et notatur, quod aliquando hoc efficitur etiam sine culpa veniali, ubi non captandæ voluntatis gratia hoc efficitur, sed aliqua justa causa interveniente, propter pinguedinem viri, vel propter periculum ne fætus suffocetur. Etiamque advertitur, quod uxor tenetur reddere debitum, etiam si vir cum culpa veniali ex variatione situs ...
•  
  PDF 392 100. An conjugati, quando delectantur morosè de aliquo objecto libidinoso, teneantur in confessione explicare circunstantiam conjugij, videlicet se esse conjugatos? Et docetur delectationem de aliquo opere in eo sensu sumere malitiam ab illo, quod respiciat opus, seu objectum hoc, aut illo modo, sub quo opponitur virtuti; ac proindè quamvis delectatio sit de opere malo, si tamen illud non respicit ut malum, ei ut ...
•  
  PDF 393 101. An conjugatos, qui habuit plures delectationes morosas, teneatur aperire in confessione se esse conjugatum? Et cursim docetur, quod qui habet votum Castitatis, debet votum explicare, quando ipse consilio, vel auxilio causa fuit ut alij tale votum non habentes peccarent. Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 4.
•  
  PDF 394 102. An si vir, ut possit coire cum propria uxore, cogitet alienam, teneatur hanc circunstantiam in confessione aperire? Ex p. 10. tr .11. & Misc. 1. res. 61.
•  
  PDF 394 103. An delectatio morosa sumat malitiam de opere externo, ita ut necesse sit in confessione aperire circunstantiam operis, & exprimere objectum v. g. si mulier, de qua sumpta est delectatio fuerit conjugata, Monialis, libera, &c. Ex p. 1. tr.7. res. 48.
•  
  PDF 394 104. Celebris est illa quæsto inter Theologos nostri temporis, an in delectatone morosæ fatendæ sint circunstantiæ operis, quod est quærere, an delectatio sumat speciem ex opere externo? Et notatur, quod ex doctrina supra dictæ difficultatis excipiuntur duo casus. Primus est conjugatorum. Secundus est habentium votum absolutum Castitatis; hi enim in quavis delectatione morosa non solim peccant contra Castitatem, sed etiam ...
•  
  PDF 395 105. An in delectatione morosa circunstantia de copula sodomitica sit in confessione aperienda? Et pro elucidanda doctrina hujus quæstionis, aliæ cursim adducuntur in texstu hujus Resolutionis. Ex p. 9. tract. 6. & Misc. 1. res. 3.
•  
  PDF 396 106. An qui delectatur de peccatis confessis, teneatur explicare illa? Et an hoc procedat etiam in casu, quo Religiosus delectatur de adulterio alias commisso, si de eo delectatur, non quatenus fuit injuriosum marito adulteræ, sed solum quatenus fuit fornicatio? Et notatur, quod si quis verè, vel falso se laudavit de peccato mortali verè admisso, vel non admisso, quamvis non adfuerit de tali peccato, se quo se laudat gaudium, complacentia, aut ...
•  
  PDF 397 107. An qui commisit incestum, cum matre, vel filia, aut sorore, debeat exprimere circunstantiam personæ sibi junctæ sanguine, vel affinitate naturali, vel legali, aut spirituali, an satis sit dicere, pollui me peccato oncestus duabus vicibus, &c? Ex p.1. tr. 7. res. 37.
•  
  PDF 397 108. An incestus cum matre, & incestus cum filia differant specie? Et cursissimè docetur quod incestus cum noverca, si pater vivat, habet malitiam specie dictinctam, ac haberet , si pater obiisset, etiam si noverca alium duxerit. Ex part. 9. tr. 9. & Mis. 4. res. 21.
•  
  PDF 398 109. An qui habuit rem cum matre, vel sorore teneatur in confessione hanc circunstantiam explicare? Et an omnes gradus consanguinitatis specie distinguantur à gradibus affinitatis? Et notatur diverso modo violari pietatem cognatorum occidendo, quam fornicando, & hoc intelligendum est etiam in sacrilegiis; v. g. diverso modo violatur Religo fornicando cum virgine sacra Deo, quam percutiendo illam, &c. Ex p. 22. tract. 6. & Misc. 8. res. 63.
•  
  PDF 399 110. An gradus cujuslibet inter se affinitatis, vel consanguinitatis sint in confessione distinguendi? vel an sufficiat, si pœnitens dicat se personam consanguineam cognovisse, non declarando gradus consanguinitatis, & se personam affinem cognovisse, non declarando gradum affinitatis? Et an consanguinitas sit distinguenda in confessione ab affintate? Ex p. 4. tract. 4. & Misc. res. 234.
•  
  PDF 399 111. Quis concupierat sæpius habere copulam cum matre, & filia, quævisit à me, an teneatur istam circunstantiam in confessione aperire? Et notatur, consanguinitatem ab affinitate, & gradum affinitatis, & consanguinitatis non differre specie ab aliis; & ideò hoc non est necessarium explicare in confessione? Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 13.
•  
  PDF 400 112. An si quis commisit fornicationem sufficiat, si dicat in confessione, commisi grave peccatum in materia Castitatis cum soluta? Ex p. 3. tract. 4. res. 76. alias 88.
•  
  PDF 400 113. An copulam fuisse consummatam sit explicandum in confessione; Id est an sufficiat in confessione explicare peccatum grave contra castitatem habitum cum soluta &c. non explicata copula consummata? Ex quo deducitur, an etiam si quis consilio suo directè induxerit aliquem ad fornicandum, satisfaciat, si postea in confessone dicat; induxi meo consilio aliquem ad grave peccatum contra ...
•  
  PDF 401 114. An qui commisit v. g. tria fornicationis peccata cum tribus fœminis, teneatur in confessione dicere se cum tribus fœminis fornicatum esse, vel satisfaciat dicendo se ter fornicatum fuisse? Ex p. 1. tract. 7. res. 13.
•  
  PDF 401 115. An confitenda sit circunstantia inductionis ad peccatum, si alter ad peccatum paratus esset, ut si quis fornicaretur cum muliere parata? Et notatur, quod quando quis utitur aliqua persona parata, ut maleficium solvat alio maleficio cum pacto Dæmonis, an teneatur hanc circunstantiam explicare? Advertitur tamen, quod tenetur confiteri peccatum additionis sagæ, vel sagi. Ex p. 1. tract. 7. res. 34.
•  
  PDF 402 116. An si quis peccavit cum fœmina, sufficiat de hoc se accusare, non addendo se illam invitasse? Et an fatenda sit circunstantia scandali, si fœmina virum paratum solicitasset? Et an necessario fatenda sit inductio facta extraordinariis precibus, & æquivalentibus violentiæ morali? Et an numerus fœminarum, quibus cum addulterium v. g. fuit commissum, sit in confessione explicandus? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 5.
•  
  PDF 402 117. An circunstantia durationis temporis sit in confessione aperienda? Et an quando fuerit nimia explicari oporteat? Et an si daretur casus in quo pœnitens in memoria haberet omnes delectationes v. g. morosa, quas per annum habuit, teneatur in confessione aperire talem durationem temporis, vel sufficiat dicere, toties morosè delectatus sum? Et an si quis haberet rem cum Concubina tota nocte, teneatur explicare hanc circunstantiam & gravitatem, vel ...
•  
  PDF 402 118. An qui tota nocte dormivit cum muliere teneatur in confessione explicare hanc cincunstantiam, vel sufficiat confiteri numerum copularum? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 10.
•  
  PDF 403 119. An si quis fornicatur, teneatur non solum explicare actum, sed circunstantias, ut tactus, oscula, &c. quæ subsequuntur copulam? Idem docetur de gaudio, aut colloquutione consequente ad præhabitam fornicationem, licet intercesserit maagna interruptio temporis inter copulam, & consequentia ad illam. Ex p. 1. tr. 7. res. 42.
•  
  PDF 403 120. Quidam adivit meretricem ut ejus tactibus frueretur sine intentione fornicandi, & postea fornicatus est, quæritur, an sufficiat explicare in confessione fornicationem tantum sine tactibus? Et docetur, quod non in isto casu, sed in aliis ordinariis, tactus & oscula non sint explicanda, quando ordinantur, & sunt inchoationes ad copulam, vel sequantur fornicationem. Ex p. 4. tr .4. & Misc. res. 205.
•  
  PDF 403 121. An si tactus & oscula non ordinentur ad copulm, quæ tamen postea subsequuta est, sint præter copulam in confessione aperienda? Ex p.11. tr. 5. & Misc. res. 205.
•  
  PDF 404 122. An sufficiat, ut meretrix inveterata in confessione tantum manifestet tempus ejus Officij? Et an saltem præter tempus oporteat, ut principales species peccatorum, quas possit numerare, dicat; ut si cum Clericis, Religiosis, propinquis, conjugatis peccaverit, vel si crimen nefandum cum ipsis commiserit? Ex quo sequitur, quod quando pœnitens per longum tempus fuit in malo statu, aut consuetudine iterationis alicujus peccati, itaut ...
•  
  PDF 404 123. An pœnitens à Confessario interrogatus teneatur confiteri se habuisse consuetudinem peccandi? Et an in tali casu possit uti æquivocatione Confessarium eludendo? Ex part. 11. tract. 7. & Misc. 7. resol. 37.
•  
  PDF 405 124. An consuetudo peccandi sit circunstantia aperienda in confessione? Et quid, quando consuetudo illa peccandi fuisset ex occasione proxima? Ex p. 1. t. 7. res. 15.
•  
  PDF 406 125. An circunstantia recidivæ sit aliquaando confitenda? Et an Confessarius propter consuetudinem peccandi possit differre absolutionem? Et an Confessarius habeat jus ad interrogandum de consuetudine peccandi, quia nullo præcepto humano induci potest, quod pœnitens obligetur peccata legitimè confessa repetere quando non intervenit reservatio, imò licet interveniat reservatio, non potest ...
•  
  PDF 406 126. An concubitus vir Christiani cum muliere infideli, Turca, Judæa, hæretica &c. sit circunstantia in confessione aperienda? Et quid, si hoc casus fuisset ab Episcopo reservatus? Et an hoc peccatum pertineat ad Sacrilegium, quia talis conjunctio est prohibita in honorem Christianismi ab Ecclesia? Ex p. 3. tr. 4. res. 137. alias 138.
•  
  PDF 407 127. An Dominus peccans cum servo, vel serva infideli, debeat in confessione hanc circunstantiam explicare? Ex p. 7. tr. 7. res. 73. alias 72.
•  
  PDF 407 128. An qui copulam habet Sodomiticam cum Infideli, vel copulam cum muliere Hebræa, vel hæretica, debeat explicare circunstantias personarum? Et an patiens sodomiam sit obligatus aperire in confessione se huisse patientem? Ex p. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 3.
•  
  PDF 408 129. An si frigidus, vel Eucnchus haberet copulam cum muliere, deberet aperire hanc circunstantiam in confessione? Ex p. 3. tr. 4. res. 138. alias 139.
•  
  PDF 408 130. An Eunuchus, vel frigidus accusans in confessione se fornicatum fuisse, teneatur explicare circunstantiam impotentiæ? Et observatur in hujusmodi personis etiam in confessione peccatorum internorum adesse obligationem explicandi talem circunstantiam, nisi fortè fuerint desideria, quæ talem malitiam præscinderent. Et an licitum sit alicui Principi, vel patri castrare filium, ut cantu possit Ecclesiæ melius deservire? Ex p. 6. tract. 6. & Misc. 1. res. 35.
•  
  PDF 409 131. An qui contra naturam peccavit cum mare, vel fœmina, vel cum bestia diversæ speciei, debeat explicare circunstantiam maris vel fœminæ, aut bestiæ hujus vel alterius generis? Ex p. 1. tr. 7. res. 2.
•  
  PDF 409 132. An quis in confessione teneatur explicare, si sodomia fuerit commissa cum masculo, vel cum fœmina? Et quid si circunstantiam fœmina vellet aperire propter reservationem, ne videretur incidisse in casum sodomiæ reservatum? Ex part. 8. tract. 7. & Misc. res. 86.
•  
  PDF 409 133. An in peccato sodomiæ teneatur quis exprimere in confessione, an fuerint agens, vel patiens, vel gradus cognationis carnalis? Et an peccata omnia contra naturam sint unius speciei infirmæ, & non szbalternæ? Ex p. 3. tr. 4. res. 158. aliaas 159.
•  
  PDF 409 134. An in peccato sodomiæ pœnitens teneatur explicare se fuisse patientem? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 36.
•  
  PDF 410 135. An patiens in peccato sodomiæ debeat explicare in confessione fuisse patientem, non obstante, quod agens seminat, patiens vero non? Et an omnia peccata contra naturam sint unius speciei infimæ, & non subalternæ? Ex part. 7. tr. 10. & Misc. 5. res. 4.
•  
  PDF 410 136. An in peccato sodomiæ sit necessarium explicare in confessione, quisnam fuerit agens, vel patiens? Et quid tamen, si patiens præter cooperationem ad pollutionem alterius pateretur ipsemet aliunde pollutionem in illa actione? Ex p. 11. tract. 3. & Misc. 5. res. 4.
•  
  PDF 410 137. An coitus sodomiticus inter masculos in primo, & secundo gradu habeat etiam incestus, & st in confessione aperiendus? Et quid in prædicto casu, si actus sodomiticus sit cum consanguineo in tertio, & quarto gradu? Et an in copula non sodomitica cum muliere affine, vel consanguinea sit explicandus gradus consanguinitatis, vel affinitatis? Et cursim notatur impuberes commiscentes se cum consanguineis, vel affinibus ...
•  
  PDF 411 138. An qui copulam sodomiticam habet cum aliquo intra tertiam, vel quartum gradum affinitatis, vel consanguinitatis, teneatur hanc circunstantiam in confessione explicare? Et de primo, & secundo gradu etiam agitur. Ex quo deducitur omnes incestus esse ejusdem speciei, & esse inter consanguineos, vel affines; at in tali, aut tali gradu solum esse circunstantiam aggravantem, & ideo pœnitens solum tenetur explicare, an fuerit ...
•  
  PDF 412 139. An qui copulam sodomiticam habet cum baptizato à se, vel cum eo, quem levavit ex Baptismo; teneatur in confessione hanc circunstantiam explicare? Et quid est dicendum, si actus sodomiticus est commissus cum filio adoptato, vel adoptata, vel si quis coeat cum aliquo & postea coeat cum fratre illius? Ex p. 7. tr. 12. & Misc. 3. res. 17. alias 15.
•  
  PDF 412 140. An si quis coiens homine, & supercubans sicuti super mulierem, teneatur aperire hanc circunstantiam, si tantum se polluat; vel satis sit dicere in confessione, tactu alterius mollitiem commisi, vel pollutus sum tangendo alterum impudice? Ex part. 1. tr. 7. res. 52.
•  
  PDF 412 141. An mollities consummata cum puero mutet speciem? Ex p. 7. tract. 12. & Misc. 3. res. 32. alias 30.
•  
  PDF 413 142. An qui pollutionem habuit cum puero nondum doli capaci, vel cum fœmina dormiente, vel cum bestia circa concubitum, teneatur in confessione præter, pollutionem has circunstantias explicare? Et doctrina hujus Resolutionis subtilis est, & curiosa. Ex p .7. tr. 12. & Misc. 3. res. 15. alias 13.
•  
  PDF 414 143. An si quis cum virgine copulam sodomiticam habuerit, teneatur in confessione explicare circunstantiam virginitatis? Et cursim docetur pœnitentem non teneri exponere se sodomiam habuisse cum fœmina, quia sodomia cum muliere, aut cum viro solum differunt in genere entis, non in genere moris. Ex p. 7. tr. 12. & Misc. 3. res. 16. alias 14.
•  
  PDF 414 144. Vir quidam habebat magnam verecundiam aperiendi in confessione se sodomiam commisisse cum uxore; quæsierunt à me per literas Doctorum opiniones circa præsentem casum. Et supponitur in copulam sodomiticam uxorem consentire. Et cursim infertur non esse explicandam personam, cum qua habita est sodomia, utrum videlicet sit masculos, vel fœmina; nam licet concubitus iste cum fœmina non sit propriè sodomia, tamen ad sodomiam reducitur. Ex part. 7. tr. 12. & Misc. 3. res. 23. alias 21.
•  
  PDF 414 145. An pollutio prævisa, sed non intentata in ebrietate, nimia comestione, &c. sit in confessione aperienda? vel an sufficiat in tali casu se accusare de nimio potu & cibo, & opus non sit explicare pollutionem? Et docetur, quod verba impudica, cogitationes turpes, & tactus, licet sint crimina mortalia, & sint causæ ordinatæ ad pollutionem, non tamen efficaciter in illam influunt. Et notatur pollutionem prævisam, sed non intentiam ex actibus ...
•  
  PDF 415 146. Quidam in die tetigit sæpius carnaliter verenda sua, unde nocte pollutionem postea passus est, quæritur, an teneatur fateri dictam pollutionem in somnis habitam? Et quid, si tactus sint continuati cum commotione spirituum magna? Et inter alias causas pollutionis advertitur nullam dari causam intra genus luxuriæ, quæ efficax sit ad pollutionem sequutam in somnis. Qua propter opus non erit fateri pollutionem prævisam in ...
•  
  PDF 415 147. An si quis commisist aliquod peccatum, cujus periculo se antea exposuit, teneatur explicare hanc cincunstantiam in confessione? Et an dum qui tentatur, non orat, ut Deus eum à tentatione liberet, adsit distinctum peccatum à peccato præcepti fracti? Ex part. 1. tr. 7. res. 44.
•  
  PDF 415 148. An si aliqua tentatio carnis nimis notabilis sit, quis teneatur tunc orare, unde hoc minime faciens duplex peccatum committat, si vere delectetur? x p. 3. tr. 5. & Misc. 1. es. 16.
•  
  PDF 416 149. An qui pluries vovit, vel pluries juravit facere aliquam rem frangatque votum, seu juramentum, teneatur hoc in confessione aperire? Ex quo infertur, quod qui per diversos Sanctos, & formas jurandi juret, aut voveat, unum tantum votum, aut juramentum efficere, ideo hanc circunstantiam tanquam aggravantem non tenetur in confessione aperire; sicut etiam testis, qui simul rogatur de multis articulis sub uno juramento, & in omnibus mentitur, ...
•  
  PDF 416 150. An testis, qui simul rogatur de pluribus rebus, & articulis juramento, & in omnibus mentitur, teneat hanc circunstantiam in confessione aperire? Et quid, quando quis multiplicat execrationes, & juramenta per Deum, & per Sanctos super eadem re, &c? Ex p. 1. tr. 7. res. 40.
•  
  PDF 416 151. An Clericus, vel sacris Ordinibus initiatus, vel Religiosus, qui in ludo taxillorum, & alearum fraudavit aliquem in magna quantitate, satisfaciat dicendo in confessione se proximum in quantitate notabili fraudasse, an vero teneatur circunstantiam instrumenti, & medij aperire, asserendo illam fraudem fecisse in ludo taxillorum, seu alearum? Et deducitur dictos Clericos, & Religiosos, secluso scandalo, etiam si frequenter ludant non ...
•  
  PDF 416 152. Utrum, si quis furetur propter fornicationem, teneatur hanc circunstantiam finis explicare in confessione, vel sufficiat dicere furatus sum; & postea per alium actum dicere, habui intentionem fornicandi? Et notatur, quod circunstantia finis tunc explicanda est, quando quis peccando intendit finem aliquem, qui continet malitiam portalem; unde si quis confessus est propter inanem gloriam, hæc circunstantia mali finis id est vanæ gloriæ, non erit necessario in ...
•  
  PDF 417 153. An qui furatur rem sacram ex loco sacro, teneatur in confessione utramque circunstantiam explicare? vel satisfaciat dicendo, commisi furtum sacrilegum, vel furatus sum rem sacram? Ex p, 8. tr. 7. & Misc. res. 76.
•  
  PDF 417 154. Quidam latro furatur crumenam divitis in Ecclesia, quæritur, an hoc peccatum præter malitiam furti, contineat etiam malitam sacrilegij necessario in confessione aperiendam? Et an furari ex Ecclesia ea, quæ sub jure, & quasi potestate Ecclesiæ, v. g. quia illi sunt tradita ad custodiendum, vel in pignus data, vel alio simili modo in Ecclesia deposita, ut furari tapeta, toballias, cortinas, vel sellas, quæ erant accomodata à Sacrista pro ornamento alicujus Festivitatis in ...
•  
  PDF 418 155. An si quis furatur coram judice, vel cum manifesto periculo vitæ, teneatur postea aperire hanc circunstantiam in confessione? Et quid est dicendum de illo, qui in bello se exponit manifesto periculo mortis absque causa? Idem est dicendum de eo, qui alteri suadet peccatum cum periculo incurrendæ pœnæ mortis. Ex part. 1. tract. 7. res. 61.
•  
  PDF 418 156. An qui furatus est, v. g. mille aureos, satisfaciat, si in confessione dicat subripui rem notabilem? Ex p. 1. tr.7. res. 14.
•  
  PDF 418 157. An diuturnitas voluntariæ retentionis de re aliena furto sublata sit circunstantia necessario in confessione aperienda? Et supponitur plura non committi peccata, sed tantum continuari antiquum, quamvis uno anno, vel plus injuste retineatur res aliena, etiam si forte sæpius renovetur propositumnon restituendi, dummodo tamen pœnitentia ductus rem non proponat restituere, & postea mutato animo & proposito, habeat animum non restituendi. Et notet ...
•  
  PDF 419 158. Difficilis pro praxi in gratiam Confessariorum est ista quæstio. An qui longo tempore rem alienam non restituens unum tantum, vel plura peccat committat? Et docetur, quod in duobus tantum casibus positis in §. penultimo hujus Resolutionis committit quis peccatum novum in omissione restitutionis. In cæteris sex casibus assignatis in §. Sed hujus Res. & in omnibus aliis, quos diversi authores enumerant, minimè? Ex p. 2. tract. 16. & Misc. 2. res. 25. alais 27.
•  
  PDF 419 159. An si aliquis in Ecclesiam confugiat, & intra illlam postea ei judex auferat arma, debeat judex hanc circunstantiam in confessione aperire? Ex p. 1. tract. 7. res. 38.
•  
  PDF 419 160. An si judex vel alia persona publica furto capiat res alienas, quas ex officio custodire tenetur, debeat explicare hanc circunstantiam officij sui? Ex p. 1. tr. 7. res. 36.
•  
  PDF 420 161. An medicos satis sit fateri se concessisse licentiam edendi carnes absque legitima causa diebus prohibitis, non manifestando illos jejunio esse consecratos? Ex p. 1. tr. 7. res. 60.
•  
  PDF 420 162. An qui peccavit alias non peccaturus ex confidentia obtinendi Jubilæum, aut Bullam Cruciatæ teneatur hanc circunstantiam in confessione aperire? Ex part. 1. tract. 7. res. 33.
•  
  PDF 420 163. De aliquibus circunstantiis peccatorum in confessione explicandis vel non explicandis? Ex part. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 56.
•  
  PDF 421 164. Aliqua notabilia circa cincunstantias peccatorum in confessione explicandas observantur. Ex p. 9. tract. 9. & Misc. 4. res. 67. alias 66.
•  
  PDF 422 165. Additiones ad tractatum de circunstantiis in confessione non necessario explicandis. Ex part. 3. tr. 4. res. 667.
•  
  PDF 424 Tractatus VIII. De Sigillo Confessionis. Prologus ante Res. 1. Miraberis, &c.
•  
  PDF 424 1. Quotuplex sit sigillum? Et an Sigillum sacramentale ita obliget, ne injuria fiat Sacramento, ut in nullo vitæ casu, nec etiam pro tuendo Rege, vel liberando toto Orbe ab injusta conflagratione infringi possit; imo nec etiam violari poterit, quamvis universa Ecclesua, & Fides tota Christiana per impossibile pereat, nisi Sacramentale sigillum reveletur? Ex p. 5. tr. 11. res. 1.
•  
  PDF 424 2. Quotuplex sit malitia in fragendo Sigillum sacramentale? Et an duplicem culpam mortalem specie diversam committat violator Sigilli, unam contra Religionem injuriam Sacramento afficiendo, reddendoque illud odiosum pœnitentibus, alteram contra justitiam infamando proximum, cujus delictum occultum proditur; & teneatur in conscientia supradictus violator Sigilli hanc duplicem committit culpam lethalem etiam diversam specie, qui frangit illicitè secretum naturale, quod ...
•  
  PDF 425 3. An pœnitens, si accedat ad confessionem sine attritione, vel proposito, Confessarius teneatur ad Sigillum? Ex p. 5. tract. 11. res. 26.
•  
  PDF 425 4. An Confessio facta invito Sacerdoti cadat sub Sigillum? Et an laicus, qui putatur esse Sacerdos errore pœnitentis, teneatur ad Sigillum, sicut & ille, qui propè constitututs audit, quid Confessori pœnitens dicat? Ex p. 5. tr. 11. res. 34.
•  
  PDF 425 5. An si Confessarius in aliquo casu dicat v. g. audivi Petri confessionem, vel Petri peccata, frangat Sigillum? Et quid, si tam secreto pœnitens cuidam Confessatio confessus sit, ut nolit sciri ab aliquo se illi esse confessum? Ex part. 5. tr.11. res. 47.
•  
  PDF 425 6. An in fractione Sigilli confessionis detur parvitas materiæ? Et an sit peccatum sacrilegij mortale revelare unum veniale in specie alicujus pœnitentis in confessione auditum, modo circunstantes nullo modo intelligant in confessione esse auditum? Ex part. 5. tract. 5. res. 8.
•  
  PDF 426 7. An Confessarius asserens Petrum, v. g. confessum fuisse, plura peccata venialia frangat Sigillum? Et quid, si diceret pœnitentem fecisse, seu confessum fuisse peccata venialia, non addendo plura? Et cursissimè notatur non excusari à fractione Sigilli eum, qui dixerit Petrum, v. g. gravia peccata venialia sibi esse confessum: Ex p. 5. tract. 11. res. 49.
•  
  PDF 426 8. An frangat Sigillum, qui dicit, Petrus, v. g. in confessione suis minutissimis peccatis scrupulosè caput meum obtundit? Ex p. 5. tr .11. res. 50.
•  
  PDF 426 9. An Confessarius dicens aliquem pœnitentem in confessione sibi scrupulis ontundere caput, frangat Sigillum? Et obiter docetur, quod Clemens VIII. anno 1592. edidit Decretum, quo præcipit Superioribus Regularium, ut diligentissimè caveant, ne ea notitia, quam in confessione de aliorum peccatis haberunt, ad exteriorem gubernationem utantur, sed quæritur, an hoc Decretum non ad omnes Confessarios, sed ad eos, qui Superiores sunt, vel ...
•  
  PDF 427 10. An sit contra Sigillum confessionis dicere, non absolvi pœnitentem, v. g. Paulum? Sed difficultas est, an idem dicendum sit, si confessarius interrogatus, an Petrum absolvit, respondit. Ego eum non absolvi, quia nondum confessionem finivit propter superveniens impedimentum? Et an sine fractione Sigilli Confessarius dicere potest, non absolvi Petrum, quia nondum perficit confessionem? Et an dicti Confessarij, si in supradictis casibus frangant ...
•  
  PDF 428 11. Olim interrogatus fui, an Confessarius dicens in aliqua civitate, vel alio loco, ubi confessiones audivit, committi peccatum sodomiæ, vel aliud, frangat Sigilum confessionis: & ut fractor talis Sigilli puniendus sit? Et quid, si in tali loco nominaret Religionem, vel Monasterium talis civitatis, aut loci? Ex part. 2. tract. 15. & Misc. 1. res. 13.
•  
  PDF 429 12. An qui dixit audivisse in tali Monasterio peccatum grave, frangat Sigillum, etiam si non nominet pœnitentem? Et docetur non solum esse peccatum sed contra Sigillum, si Confessarius dicat in tali civitate talia, & talia peccata committi solent. Et quid, si tantum generaliter dicat gravia peccata committi? Ex p. 5 .tr. 11. res. 35.
•  
  PDF 429 13. An Superior, à quo petitur potestas absolvendi à reservatis, teneatur ad Sigillum? Et advertitur Superiorem eo Sigillo obligari, quando aliquis habens casum reservatum eum illi explicat, à quo recepta pœnitentia remittitur ad inferiorem pro absolutione sacramentali. Et an inferior petens veniam absolvendi à casu reservato, nullo modo possit personam aperire, vel casum ita explicare, ut ea venire possit in notitiam Superioris, nec Superior potest curiosè interrogare, nec inquirere cum ...
•  
  PDF 430 14. An sit contra Sigillum Confessionis, si Superior alicujus domus dicat Generali; vel Provinciali in ea domo sæpe postulari potestatem absolvendi à peccatis reservatis? Ex part. 5. tr. 11. res. 45.
•  
  PDF 430 15. An Superior, vel quivis alius possit negare suffragium illi, cujus defectus scit solum per confessionem, quando suffragetur secreto, ubi multa de Sigillo Confessionis? Primò, non licere ob notitiam confessionis privare subditos officiis amovibilibus. Secundò non posse Confessarium dicere Prætoribus Vrbis, aut Inquisitoribus, ut diligentius invigilent. Tertiò, quod non potest licitè Prælatus, seu quivis alius uti notitia confessionis complicis alicujus delicti, ut fiant ...
•  
  PDF 431 16. An in aliquo casu Confessarius licitè possit uti notitia parta? Et pro praxi hujus quæstionis ex ejus doctrina cursim inferuntur septem casus in §. primo hujus Resolutionis. Et advertitur, quod si Confessarius sciat in confessione parare sibi insidias à Petro, ut illum interficiat, licebit tamen non exire de domo, aut si exeat, intus armis ad defensionem solam instrui. Similiter, si scirem Petrum non esse Sacerdotem verum sed fictum, possem, quæsito ...
•  
  PDF 433 17. An aliquis vocalis v. g. nostræ Religionis, vel Magister Novitiorum possit negare suffragium alicui propter peccatum confessum? Ex p. 5. tr .11. res. 4.
•  
  PDF 433 18. An sit contra Sigillum revelare defectus naturales pœnitentis; ut v. g. si pœnitens dicat in confessione se natum esse ex parentibus sordidis infamibus, aut non conjunctis legitimo matrimonio &c. Ex part. 5. tr. 11. res. 29.
•  
  PDF 433 19. An Confessarius frangat Sigillum, si revelet virtutes pœnitentis, extasim, & alia dona Dei? Et notatur posse pœnitentem obligare Confessarium sub secreto naturali has virtutes, & dona celare. Ex part 5. tr. 11. res. 30.
•  
  PDF 434 20. An Magister Novitiorum, vel Confessarius Monialium possit exercitiis spiritualibus in generali damnare peccata, quæ audivit in confessione? Et notatur concionantem de peccatis quæ se dicit in confessione isto loco audivisse, modo ita prudenter hoc faciat, & cautè ut impossibile sit indè prodi peccatorem, non esse violatorem Sigilli, peccare tamen propter scandalum datum, & quia Confessionem reddit odiosam. Ex part. 5. tr .11. res. 36.
•  
  PDF 434 21. An si Confessarius ex confesssione intelligat famulum esse furem possit illum dimittere? Ex part. 5. tract. 11. res. 37.
•  
  PDF 434 22. An Sacerdos qui scivit ex confessione furtum sibi factum possit furem accusare ex aliis indiciis extra Confessionem cognitis? Ex quo infertur, quod si publicus usurarius vel publicus concubinarius non sint absoluti à Confessario; & petant communionem, Confessarius potest eam negare dicendo eos esse in publico peccato. Ex p. 5. tr .11. res. 17.
•  
  PDF 434 23. An pro servanda vita poßit Sacerdos aliquo modo manifestare peccata pœnitentis? Ex quo infertur Sacerdotem, qui cum aliis iter agens, ex uno illorum per confessionem intellexit in ingressum sylvæ parari sibi mortem teneri potius mori sylvam ingrediendo; quam aut fuga, aut retroceßione confeßionem jam factam suspectam aliquo modo reddere. Et hoc etiam si hujusmodi Sacerdos in supra dicto casu existens in peccato mortali esset. Ex quo etiam ...
•  
  PDF 435 24. An in aliquo casu ad tuendam vitam licitum sit Confessario uti scientia habita in confeßione; v. g. Sacerdos ex confeßione novit sibi necem paratam in sylva, vel vinum paratum ad ejus Missam esse veneno infectum &c. an in his casibus poßit Missam omittere, & sylvam non intrare? Et an ad evitandam mortem Sacerdos, si quæritur ab aliquo, an talis persona peccata sua illi confessa fuerit, possit affirmare? Et infertur primo Confessarium, qui ...
•  
  PDF 436 25. An Confessarius possit sine fractione Sigilli manifestare peccatum nondum patratum v. g. propositum prodeundi Rempublicam, vel occidendi innocentem, &c? Ex part. 5. tr. 11. res. 25.
•  
  PDF 437 26. An sit licita fractio Sigilli, quando casus est talis, quod pœnitens teneatur consentire? Et si non conseniat quid facere debeat Confessarius? Ut si v. g. pœnitens confitetur in quadam domo adesse conventicula Hæreticorum &c. Et in isto casu docetur absolutionem quomodò se gerere debeat Confessarius circa absolutionem talis pœnitentis. Ex p. 6. tr .11. res. 33.
•  
  PDF 437 27. An si fractio Sigilli fiat in pœnitentis utilitatem, sit licita? Ex p. 5. tr. 11. res. 32.
•  
  PDF 437 28. An Confessarius possit revelare hæredibus restitutionem faciendam, quam debebat mortuus pœnitens? Et quid maximè, si in prædicto casu adsit licentia pœnitentis, qui ante mortem dixit Confessario, ut ita revelet? Et quid, si non satis constet de voluntate pœnitentis jam mortui, & hæredes ipsi dubitant, & præsumant contra Confessarium fuisse confessionem revelatam, absque aliqua licentia illius? Et quid est ...
•  
  PDF 437 29. An prosit testimonium Confessarij de licentia pœnitentis, ut probetur pœnitens emendatus in foro externo; Ut v. g. Parochus det Sacram Eucharistiam, vel Sepulturam Ecclesiasticam publico usurario, vel meretrici &c? Et infertur, quando publica meretrix est confessa Mendicanti Religioso, non posse Pastorem petere testimonium à tali Confessario quod verè de peccato suo publico pœnituerit, & confessa, & absoluta sit. Confessarius verò ...
•  
  PDF 438 30. An Confessarius de licentia pœnitentis possit revelare Confessionem? Et notatur non sufficere quamcumque licentiam præsumptam, interpretativam, virtualem, etiam in bonum ipsius pœnitentis, ad revelandum Sigillum Confessoinis, sed requiri formalem, atque expressam; & debet esse libera, spontanea, & non vi, injuria, aut dolo extorta; imo neque per preces importunas; adde, neque per metum reverentialem ipsius Confessarij obtenta. Et advertitur ...
•  
  PDF 438 31. An Confessarius, quando pœnitens dat ei licentiam revelandi confessionem, debeat illam exigere in scriptis? Et in prædicto casu, si dubitetur, an ea revelatio fiat, vel non fiat de licentia pœnitentis, credendum sit testimonio Sacerdotis, & non pœnitentis? Ex part. 5. tr. 11. res. 41.
•  
  PDF 439 32. In quadam civitate hujus Regni Confessarius cum licentia pœnitentis in ordine ad consilium petendum manifestavit cuidam Sacerdoti aliqua peccata, de quibus ipse postea cum aliquibus locutus est, quæsitum à me fuit tunc, an dictus Consiliarius fregerit Sigillum confessionis? Ex p. 2. tr .15. & Misc. 1. res. 14.
•  
  PDF 439 33. An cum Sacerdos de lientia pœnitentis revelat aliis peccatum, illi alij teneantur ad Sigillum? Et docetur Doctorem Consiliarum, aut Confessarium, cui ex licentia pœnitentis pecatum, & persona ejusdemmet pœnitentis manifestatur, obligari sacro Sigillo. Et in §. ultimo hujus Resolutionis cursim explanatur alij septem casus; & personæ, in quibus omnes tenentur ad Sigillum. Ex part. 5. tract. 11. resol. 11.
•  
  PDF 440 34. An si pœnitens confiteatur cum laico existimans posse in absentia Sacerdotis absolvi, teneatur laicus celare peccata audita sub sigillo? Ex part. 5. tract. 11. res. 14.
•  
  PDF 440 35. An laicus, si ex necessitate audiat alicujus confessionem, teneatur ad Sigillum? idem à fortiori dicendum est de laico, quem pœnitens voluit simul cum Sacerdote, audire ejus confessionem, ad majus erubescentiæ meritum. Et notatur, quod in supradicto casu, etiam si laicus non teneatur ad Sigillum confessionis, tenetur tamen maximo secreto naturali, neque pro aliqua causa debet illud infringere, etiam adhibito juramento, & potius tenetur ...
•  
  PDF 441 36. An qui se fingit Sacerdotem, teneatur ad Sigillum? Ex p. 5. tr. 11. res. 15.
•  
  PDF 441 37. An qui casu audivit peccata alicujus, teneatur ea non manifestare sub Sigillo? Et quid, si ex industria, quis audivit alterius confessionem sacramentalem? Idem est dicendum de eo, qui intelligit mutum per nutus & signa, vel quempiam surdastrum altius confitentem. Ex part. 5. tr .11. res. 16.
•  
  PDF 442 38. An quando quis coram multis confitetur, ut in naufragio, aut tempore pestis, teneantur omnes, qui audiunt, ad Sigillum? Et an Confessarius teneatur ad Sigillum, respectu eorum, qui simul secum peccata audierunt? Sed advertitur, quod si plures Confessarij confessionem audierint quacumque occasione non posse postea inter se loqui de alienis peccatis, neque alij inter se, neque cum ipso Sacerdote id poterunt licitè facere, sed tenentur omnes ad ...
•  
  PDF 442 39. An interpres teneatur celare peccata sub Sigillo sacramentali? Et cursissimè asseritur eos, qui sponte à pœnitente, & sine necessitate adhibentur ad audienda peccata non obligari Sigillo. Ex p. 5. tr. 11. res. 48.
•  
  PDF 443 40. An si v. g. Petrus ante confessionem consulat virum doctum in ordine ad confessionem faciendam, non cum illo, sed cum alio, teneatur dictus Consiliarius ad Sigillum? Et docetur, quod si pœnitens virum doctum consulat, ut sciat, quomodo se præparare debeat ad confessionem, non teneri virum doctum manifestare Prælato, etiam si sub excommunicatione præcipiat. Ex quo cursim deducitur, quod quando obligatio tegendi ...
•  
  PDF 443 41. An cui injustè revelata est confessio à Confessario, teneatur celare illa peccata manifestata sub Sigillo? Et an omnes alij, qui ab isto, qui à Sacerdote audivit, audierunt, & alij ab istis, & isti ab aliis; sive mediatè, sive immediatè; sive licitè, sive illicitè audierunt, teneantur ad Sigillum confesssionis? Ex part. 5. tr .11. res. 7.
•  
  PDF 443 42. An qui invenit chartam, in qua scripta erant alicujus peccata, teneatur illa abscondere sub Sigillo confessionis; sive jam confesso facta sit, sive adhuc facienda sit? Et an, si dicta peccata vergerent in damnum commune, seu alicujus tertij innocentis, teneatur in tali casu repertor chartæ illa peccata revelare ad avertendum tale damnum? Et si repertor chartæ supradictæ moraliter certus sit non nisi levia, & non infamantia peccata in ea esse, ideoque ...
•  
  PDF 444 43. An qui invenit papyrum, in qua erant peccata alicujus scripta, teneatur ad Sigillum Confessionis, sive jam confessio facta sit, sive adhuc facienda sit? Ex quo solvi possit, quid sit dicendum de illo, qui reperit libellum, in quo scripta sunt peccata alicujus? Et quid, si charta scripta sit ad virum doctum ad petendam consilium pro confessione? Ex quibus etiam sequitur, quod si judex invenisset peccatum rei schedulæ commendatum ad confessionem faciendam, tenetur Judex ...
•  
  PDF 445 44. An quæ peccata non sunt, & aliis concernunt, teneatur Confessarius celare sub Sigillo? Ex p. 5. tract. 11. res. 38.
•  
  PDF 445 45. An si pœnitens explicet aliqua in confessione concomitanter, teneatur Confessarius celare sub Sigillo? Ex p. 5. tr. 11. res. 5.
•  
  PDF 445 46. An aliquando confessarius possit obligare pœnitentem ad declarandum complicem? Et advertitur posse contingere, ut licet pœnitens dicat se velle per seipsum immediatè, vel per alium dare notitiam complicis ad impedienda mala juxta suam obligationem; adhuc Confessarius possit illi differre absolutionem. Ex part. 6. tr .7. & Misc. 2. res. 2.
•  
  PDF 446 47. An liceat Confessario interrogare de complice in confessione in ordine ad ipsius correctionem, & illam facere de licentia pœnitentis? Et an hoc sit absolutè contra Sigillum confessionis? Et notatur, quod exx hypotesi, quod affirmativa opinio sit probabilis, non tamen ex hoc debet Confessarius interrogare de complice in hunc finem correctionis, sed expectare ut pœnitens id sua sponte declaret &c. Ex part. 3. tract. 4. res. 112. alias 113.
•  
  PDF 446 48. An Confessarius propter correctionem fraternam debeat, aut possit extorquere complicem? Et an illa peccata alterius tam complicis, quam non complicis in confessione narrata, ita claudantur Sigillo, ut sine complicis, aut alterius illius peccatoris licentia, esto habeat consensum à pœnitente Confessor ea revelare non possit? Ex p. 5. tr. 11. res. 39.
•  
  PDF 447 49. An quando quis confitetur, liceat manifestare complicem, vel alterius peccatum, vel Confessarius possit de hoc interrogare ad finem corripiendi peccatorem? Et docetur, quod si Sacerdos fraude, vi aut importunis precibus extorqueat à pœnitente manifestationem complicis, aut licentiam revelandi confessionem absque dubio graviter peccat? Ex part. 7. tract. 3. res. 34.
•  
  PDF 447 50. An si pœnitens absque necessitate manifestavit complicem in confessione, teneatur Confessarius occultare tale peccatum sub Sigillo confessionis? Et cursissimè docetur omnia, quæ occasione sui peccati explicandi pœnitens in confessione dicit cadere sub Sigillo, etiam si superfluè addita sint. Ex p. 3. tr. 4. res. 110. alias 111.
•  
  PDF 448 51. An sit contra Sigillum Confessionis etiam cum licentia pœnitentis revelare peccata complicis absque complicis licentia? Et breviter notatur cadere sub Sigillum quamcumque personam in confessione detectam, sive ad declarandam aliquam substantiam necessarium, sive imprudenter eam nominando sine necessitate. EX p. 5. tr. 11.res. 24.
•  
  PDF 448 52. Quid facere debeat Confessarius, si ex confessione unius complicis scit peccata alterius, & alter in confessione tacet? Ex p. 5. tr. 11. res. 21.
•  
  PDF 448 53. An Confessarius statim post finitam confessionem, & datam absolutionem, possit loqui cum pœnitente absque licentia de errore, v. g. commisso in dicta confessione? Ex p. 5. tr. 11. res. 19.
•  
  PDF 449 54. Utrum Confessarius in aliquo casu sine licentia pœnitentis possit loqui cum illo de peccatis auditis in confessione; videlicet confessor commisist aliquem defectum in absolvendo pœnitentem, quæritur, an possit illi meanifestare extra confessionem, etiamsi pœnitens non dederit licentiam manifestandi? Et notatur Sigillum confessionis non solvi quotiescumque sine licentia pœnitentis Sacerdos extra confessionem ...
•  
  PDF 449 55. An si pœnitens non vult dare licentiam Confessario, ut ei aperiat defectum commissum in confessione possit illum aperire? Et notatur, si statim post finitam confessionem, & datam absolutionem occurrat error emendandus non posse Confessarium loqui cum ipso pœnitente se confessione, & errore corrigendo absque prædicta licentia. Ex p. 3. tr. 4. res. 86. alias 87.
•  
  PDF 450 56. An Confessarius si aliquem defectum commisit in confessione, possit extra illam pœnitenti illum aperire, ipso renuente? Et an tamen in ipsa confessione, etiam non petita licentia à pœnitente, ex rationabili causa poßit fieri mentio eorum, quæ in aliis confeßionibus dicta, & confessa fuerunt? Et advertitur, quod quamvis sit peccatum loqui cum pœnitente post confeßionem de peccatis confeßis, si ipse hoc ...
•  
  PDF 450 57. An Confessarius in actu secundæ Confeßionis poßit refricare, & meminisse peccatorum in priore confeßione à pœnitente detectorum? Et an poßit Confessarius videns pœnitentem pœnitentiam in confeßione impositam non adimplere, monere illum, ut promissa adimpleat? Ex p. 5. tr. 11. res. 20.
•  
  PDF 451 58. Quidam Confessarius extra confeßionem locutus est cum p£nitente de peccatis confessis, qui eum apud Episcopum accusavit; quævisit tunc à me Antistes ille, an talis Confessarius tanquam fractor Sigilli puniendus esset? Et an Confessarius puniendus sit tanquam fractor Sigilli, si asserat, v.g. audivisse in confessione peccata publica fornicationum notissimæ meretricis? Ex part. 5. tr. 11. res. 16.
•  
  PDF 451 59. Quæ pœna imponatur Confessori revelanti Sigillum Confessionis? Et notatur, quod neutra pœna depositionis videlicet, & perpetuæ reclusionis incurritur ipso facto ante judicis sententiam. Aliis verò personis distinctis à Confessario, quas etiam Sigillo Confessionis teneri diximus, non sunt impositæ dictæ pœnæ. Et notatur non infligi supradictas pœnas ob quamcumque violationem Sigilli, sed solum ob relationem peccati: unde si solum ...
•  
  PDF 452 60. Quomodo potest constare de hoc delicto? Ex p. 5. tr. 11. res. 52.
•  
  PDF 452 61. An Confessarius teneatur dare schedulam peccatori, quem non absolvit? Ex part. 5. tr. 11. res. 22.
•  
  PDF 452 62. An Confessarius sine fractione Sigilli possit manifestare pœnitentiam, quam imposuit pœnitenti? Et quid, si Confessarius dixisset Coronam B. Virginis imposuisse pro pœnitentia suo cuidam pœnitenti? Et quid, si pœnitentia esset unum, Miserere, quinque Pater noster, &c? Et advertitur non benè fecisse quemdam Confessarium, qui cum cuidam ob gravia peccata, sed ignorata, injunxisset in confeßione longo tempore publice audire solemne ...
•  
  PDF 453 63. An Confessarius, qui asseruit imposuisse Titio pro pœnitentia unum Miserere, vel quinque Pater noster fregerit Sigillum Confessionis? Et quid, si diceret imposuisse Rosarium B. Virginis pro pœnitentia? Et an Confessarius debeat negare pœnitenti schedulam confessionis petenti, si ex aliqua causa illum non absolvit? Ex part. 11. tract. 5. & Misc. 5. res. 14.
•  
  PDF 454 64. An pœnitens teneatur pœnitentiam à Confessario non manifestare sub Sigillo? Et quid, si ex revelatione hujusmodi redundaret aliquid malæ famæ, aut aliquid minus existimatione dignum in Confessorem, aut aliquem alium? Ex p. 5. tr. 11. res. 8.
•  
  PDF 455 65. An Confessarius possit peccatum in confessione auditum revelare, quando ipse nequit aliter peccatum suum manifestare; licet ex eo veniatur in cognitionem pœnitentis? Ex p. 5. tr .11. res. 9.
•  
  PDF 455 66. Quomodo se gerere debeat Confessarius, quando interrogatur sub juramento, an in confessione audierit peccatum aliquod? Et aliqua advertuntur, quæ contingere possunt in supra dicto casu, vel similibus aliis. Et tandem datur doctrina Confessario quid, & quomodo respondere debeat, si Sacrista, vel Minister Missæ à Confessario quærat, an apponenda sit particula, ut consecretur pro communione Petri; quod respondeat ...
•  
  PDF 456 67. An secretum tanquam in confessione detectum obliget, ac si fuisset dictum in confessione? Ex p. 5. tr .11. res. 54.
•  
  PDF  Index Rervm Notabilivm In hoc primo Tomo contentarum.
•  
  PDF  Endsheet
•  
  PDF  Back cover
•  
  PDF  Spine
•  
  PDF  Vorderschnitt
•  
  PDF Tomus Quartus. Resolutiones Morales
•  
  PDF  Front cover
•  
  PDF  Endsheet
•  
  PDF  Title page
•  
  PDF  Syllabus Tractatuum Hujus Tomi Quart.
•  
  PDF  Licentia.
•  
  PDF  Regii Procuratoris Consensus.
•  
  PDF  Permissio.
•  
  PDF  Index Tractatuum, & Resolutionum hujus Tomi Quarti.
•  
  PDF 1 Tractatus I. De Altaribus Privilegiatis
•  
  PDF 1 Res. 1. Qvid sit Altare privilegiatum? Et quomodo Indulgentia Defunctis concedatur? Ex p. 9. tr. 2. res. 1.
•  
  PDF 1 2. Supradicta magis elucidantur; & contra Medinam explanatur, quo facto Pontifex concedendo Altare provilegiatum applicet Indulgentiam defunctis? Ex p. 9. tr. 7. r. 2.
•  
  PDF 2 3. An Indulgentia concessa Altari privilegiato applicanda defunctis habeat ineffabiliter effectum? Ex p. 9. t. 2. r. 3.
•  
  PDF 4 4. An, ut Indulgentia Altaris privilegiati prosit defunctis, opus sit, ut Sacerdos Missam celebrans sit in statu gratiæ? Ex p. 9. tr. 2. res. 4.
•  
  PDF 4 5. An Sacerdos in statu peccati mortalis celebrans in Altari privilegiato liberet animam à Purgatorio? Et an communicans in peccato mortali obtineat liberationem unius anima à Purgatorio, si talis liberatio concedatur sub onere communionis, ut interdum conceditur? Ex quo cursim infertur communionem sacrilegiam sufficere ad consequendam Iubilæum. Etiamque deducitur, quod existens in ...
•  
  PDF 5 6. An quando Sacerdos in Altari privilegiato dicat Missam, debeat non solum Indulgentiam, sed & sacrificium applicare defuncto? Idem dicendum est à simili, cum pro Indulgentia lucranda præcipitur jejunium; visitatio Templi, peregrinatio, & maximè eleemosyna, quæ celebrantur in Altari privilegiato applicatæ pluribus æquè pariter prosint singulis, itaut una Missa, quæ dicitur pro uno, possit prodesse pluribus? Ex p. 9. tr. 2. r. 5.
•  
  PDF 6 7. An ex parte defuncti requiratur aliquid, ut Indulgentia Altaris privilegiati habeat suum effectum? Idem est dicendum de aliis Indulgentiis? Ex p. 9. tr. 2. r. 6.
•  
  PDF 7 8. Missa celebrata in Altari privilegiato, cui prodest, si anima, pro qua offertur, non existat in Purgatorio? Difficultas tamen existit, quomodo satisfactiones illæ applicentur animabus indigentibus, & derelictis, an scilicet, Deus ex misericordia sola sua voluntate id præstet, vel alia raione id faciat? Ex p. 9. tr. 2. res. 7.
•  
  PDF 8 9. An in Altari privilegiato pro defunctis satisfaciat, si quis celebret Missam, quæ non sit de requiem, licet in indulto non exprimatur? Et an in dicto Altari privilegiato possit dici Missa de requiem, in die festo duplici, & de præcepto, qui indicit in die assignato pro dicto Altari privilegiato? Ex p. 4. tr. 4 & Misc. res. 233.
•  
  PDF 8 10. An missa celebranda in Altari privilegiato pro liberanda anima Purgatorii sit necessario dicenda de requiem? Et colligitur celebrantem pro defuncto recipere majorem fructum ex sacrificio, quam si pro vivo celebraret? Difficultas verò est in diebus, qui non sunt Dominici, & duplices, an teneatur Capella dicere Missam votivam, vel de requiem, si in institutione dictæ Capellaniæ dicitur, ut sint de requiem, vel votivæ? Idem dicendum ...
•  
  PDF 9 11. An pro Altari privilegatio numerus sacerdotum expressus in diplomate sit de necessitate? Et explanatur, quid sit dicendum de hospitibus sacerdotibus Regularibus quoad prædictu[m] numerum? Et an Provincialis possit in quovis Conventu suæ Provinciæ uti Altari privilegiato? Et docetur, quod si Superior localis à suo Provonciali petat sacerdotes ad complendum numerum pro quiete suæ conscie[n]tiæ, & illi ...
•  
  PDF 10 12. De clausulan egativa similis privilegii apponi solita in brevibus Altaris privilegiati. Et an Indulgentia sit latè, vel strictè interpretanda? Ex p. 9. tr. 2. r. 10.
•  
  PDF 10 13. De alia clausula septennii in Brevibus Altaris privilegiati, quo pacto sit intelligenda? Ex p. 9. tr. 2. r. 11.
•  
  PDF 11 14. An sacerdos, qui ex obligatione tenetur celebrare in aliqua Ecclesia, vel Altari peccet mortaliter alibi celebrando; & in tali casu an teneatur aliquid restituere? Et quid, si Altare designatum sit Altare privilegiatum? Ex p. 10. tr. 12. & Misc. 2. r. 23.
•  
  PDF 12 15. An Sacerdos institutus, & obligatus ad celebrandum in certo Templo, Oratorio, vel Altari peccet alibi celebrando? Et an obligatus celebrare in Altari privilegiato possit, & satisfaciat, si celebret alibi cum numismate, vel calculo benedicto D. Caroli, vel alterius sancti? Et in supra dicto primo casu, an possit excusari Capellanus à mortali ex parvitate materiæ, ut si bis, vel ter in anno in tali Sacello, vel Altari non celebret? Et si non ...
•  
  PDF 12 16. An Sacerdos institutus, & obligatus ad celebrandum in certo Altari privilegiato pro animabus Purgatorii satisfaciat obligationi, si alibi celebret cum calculo; v. g. Divi Caroli, liberante animam à Purgatorio? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 40.
•  
  PDF 12 17. An Sacerdos obligatus celebrare in Altari privilegiato satisfaciat, si celebret alibi cum numismate, vel calculo privilegiato? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 12.
•  
  PDF 13 19. Si in Altari privilegiato celebrari non potest, ad quid teneatur Sacerdos? Et an Sacerdos obligationem hebans celebrandi in Sacello, Capella, vel Templo, vel tali hora, si in his oriatur impedimentum, ob quod celebrare in eisdem locis non possit, non teneatur alibi celebrare, quoties veneratio loci, vel temporis prædefiniti à Testatore intenditur, secus si satisfactio suorum peccatorum intendantur? Ex p. 9. tr. 2. res. 13.
•  
  PDF 14 20. An Sacerdos obligatus celebrare in Altari privilegiato si alibi celebret, ad aliquid teneatur, & peccet mortaliter? Et quid de Capellano obligato celebrare in aliquo Altari particulari, ita ut istud non sit Altare privilegiatum? Et an hoc ultimo casu, si in Ecclesia est aliud Altare privilegiatum, possit ne in eo Capellanus dicere Missam pro Testatore, ssi Testator assignet aliam Capellam, vel Altare? Ex p. 9. tr. 2. res. 15.
•  
  PDF 15 21. An Sacerdos obligatus dicere Missam in Altari privilegiato possit compelli ab Episcopo, ut ipsemet celebret? Et an ubi in clausula Testatoris imponitur interessentia, & residentia, seu assistentia chori, censeatur injunctum servitium persolvendum personale non solum chori, sed etiam Missarum, & habeat onus iuvandi curatum in cantando, & aliis similibus? Ex p. 9. tr. 2. res. 14.
•  
  PDF 15 22. An si relinquatur Missa dicenda in omnibus Altaribus privilegiatis alicuius civitatis, extendatur legatum ad Altaria postea erecta? Et additur, quod si Altari alicuius Ecclesiæ Regularium obtineatur concessio Altaris privilegiati, insciis ipsis Regularibus, iisque postea renuentibus illam acceptare, utpote applicatam Altari ipsis minus commodo; iique postea similem concessionem alteri Altari applicatam valide possint ...
•  
  PDF 16 23. An si Ecclesia, vel Capella, ubi constitutum fuit Altare privilegiatum perpetuum, fuit dirupta, aut translata in alium locum per Episcopum, Indulgentia remaneat extincta? Et quid, si Ecclesia, vel Capella paulatim esset destructa, & eadem paulatim constructa? Ex p. 9. tract. 2. res. 17.
•  
  PDF 16 24. An si transferatur Altare privilegiatum de loco ad locum, adhuc duret Indulgentia? Et quænam fractio Altaris privilegiati, seu Indulgentia plenaria prædicti Altaris sit necessaria ad id, ut consecrationem, & consequenter Indulgentiam amisisse censeatur? Et multæ distinctiones adducuntur in textu huius Resolutionis pro supradictis casibus. Et tandem quæritur, an si quis in Altari, quod vel nunquam habuit, vel amisit consecrationem, celebrat bona fide, vel etiam ...
•  
  PDF 17 25. An Missa dicta in Altari privilegiato prosit viventibus? Et an Pontifex possit Altaria privilegiata pro vivis concedere? Et an sit licitum viventem sibi Missam pro defunctis celebrari facere? Ex p. 9 tract. 2. res. 18.
•  
  PDF 18 26. An si Regulares non promittant celebrare Missam in Altari privilegiato, excusentur aliquando à peccato, si illam in alio Altari celebrent? Et advertitur, quod Leo X. concessit Benedictinis, & per communicationem cæteris Religiosis, ut quilibet Religiosus Sacerdos dicens tres Missas pro quocumque affine suo intra tertium gradum in Altari à suo Superiore deputato, & assignato, liberet animam illius à pœnis Purgatorii. Ex p. 9. tr. 2. r. 19.
•  
  PDF 19 27. An sub generali communicatione privilegiorum Mendicantium veniant communicata Altaria privilegiata? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 39.
•  
  PDF 19 28. An privilegium Altaris privilegiati sit concessum alicui Religioni, per communicationem possit alia Religio illo uti? Et quæritur, quomodo vero communicatio in Iubilæis, & Indulgentiis detur inter Regulares, & eorum Ecclesias, sive eiusdem, sive diversi sint Ordinis? ut v. g. Indullgentiæ concessæ Fratribus Minoribus in Festis suorum Sanctorum censeatur concessæ pro Ecclesiis Prædicatorum in Festis suorum Sanctorum, & è contra? Ex p. 9. tr. 2. res. 20.
•  
  PDF 19 29. An Altaria privilegiata concessa Regularibus fuerint revocata per Bullam Pauli V. anno 1606. Vel tantum prædictus Pontifex revocaverit Indulgentias concessas immediatè ipsis Regularibus vivis? Idem dicendum est de Indulgentiis concessis pro animabus Regularium absque ulla aliorum Regularium, vel Sæcularium diligentia. Ex p. 9. tr. 2. res. 21.
•  
  PDF 20 30. Est in aliqua Ecclesia Regularium Altare privilegiatum, in quo per Missam liberatur anima à Purgatorio, suspenditur ne hæc gratia per Bullam Cuciatæ? Ex p. 1. tr. 11. res. 86.
•  
  PDF 20 31. An per Bullam Cruciatæ suspendantur Altaria privilegiata sita in Ecclesiis Regularium? Et notatur, quod Indulgentia plenaria in Altari privilegiato pro animabus Purgatorii concessa, per promulgationem Jubilæu in anno Sancto, non manet suspensa eo anno. Ex p. 3. tr. addit. res. 22.
•  
  PDF 20 32. An Altaria privilegiata suspendantur per Bullam Cruciatæ? Et stando in sententia affirmativa, quis tenetur Bullam vivorum accipere, ut talis Indulgentia revalidetur, & applicari possit defuncto; an prædicta Bulla requiratur in Sacerdote, an vero in eo, qui pro defuncto; an prædicta Bulla requiratur in Sacerdote, an vero in eo, qui pro defuncto celebrare facit? Ex p. 9. tr. 2. resol. 22.
•  
  PDF 21 33. An ut liberetur anima à Purgatorio in Altari privilegiato debet habere Bullam Sacerdos celebrans, an qui facit celebrare? Et quid, si Altare privilegiatum sit Religiosorum? Et supponitur, quod per Bullam Cruciatæ suspendantur gratiæ liberandi animam à Purgatorio concessæ in Altari privilegiato. Et an Missa dicenda in Altari privilegiato necessario sit dicenda de Requiem, vel sufficiat quælibet alia Missa ex designatis in Missali, vel festivitatis, aut ...
•  
  PDF 22 34. An Altaria privilegiata suspendantur per Iubilæum anni Sancti? Et an in Iubilæo anni sancti suspendantur Indulgentiæ pro mortuis, quæ vivis conceduntur cum facultate, ut eas applicare valeant pro defunctis? Hujusmodi sunt Indulgentiaæ concessæ granis, Imaginibus, Coronis, Crucibus, Numismatis benedictis, & similibus. Ex p. 9. tr. 2. r. 23.
•  
  PDF 23 35. An Sacerdos obligatus dicere Missam in Altari privilegiato possit applicare Indulgentiam defuncto, & alteri Sacrificium, & accipere duo stipendia? Et notatur Missam, si celebratur in altari privilegiato alio die à designato prodesse quidem ex parte sua, non vero Indulgentiæ Altaris privilegiati. Et advertitur etiam, quod si aliquis obligatus sit dicere Missas in tali Altari privilegiato ad eruendas animas ab igne purgatorio, etiam si eu superveniat iustum impedimentum, quo ...
•  
  PDF 23 36. An Sacerdos possit accipere duplex stipendium pro una Missa, unum pro applicatione fructus, qui tradenti eleemosynam obvenire solet, alterum pro applicatione Indulgentiæ, v. g. Altaris privilegiati, cui concessa sit liberatio animæ à Purgatorio? Ex p. 10. tract. 16. & Misc. 6. r. 70.
•  
  PDF 23 37. An qui tenetur celebrare tantum, v. g. de requiem, si illam celebret in Altari Ptivilegiato, possit Indulgentiam applicare alicui alii defuncto? Et infertur, quod quando quis facit opus pium, ut sibi ipsi lucretur Indulgentiam aliquam, potest nihilominus propriam satisfactionem, quam ex opere operantis inde habet, alteri, sive defuncto, sive viventi applicare per modum suffragii? Ex p. 9. tr. 2. r. 25.
•  
  PDF 24 38. An magis prosit animæ existenti in Purgatorio Missa Altaris privilegiati, quam Indulgentia Bullæ Cruciatæ? Ex p. 9. tr. 2. r. 26.
•  
  PDF 24 39. An Indulgentia Altaris privilegiati possit Cathecumenis existentibus in Purgatorio applicari? Et an sacrificium Missæ posst applicari Cathecumenis? Et docetur, quod fideles curent celebrari pro se Missas ante mortem, quam post, & quod plus valent pro defuncto Missæ simul, & continuatè dictæ, id est, si die una dicantur, quam si in pluribus. Ex p. 9. tr. 2. r. 27.
•  
  PDF 26 40. De clausula apponi solita in Brevibus Altaris privilegiati. Volumus, quod si pro præsentatione, admissione, vel publicatione præsentium aliquid, vel minutum detur, vel sponte oblatum recipiatur, præsentes nullæ sint reipsa. An, non obstante dicta clausula, possit aliquis aliquid dare, vel accipere pro præsentatione, admissione, aut publicatione Brevis Altaris privilegiati? Idem est dicendum de aliis Iubilæis, & Indulgentiis. Idem etiam est pro collatione ...
•  
  PDF 26 41. An quando in Altari privilegiato conceditur, ut per octavam omnium Defunctorum dicenda sit Missa de requiem, ut liberentur animæ Purgatorii, sit in Dominica dicenda Missa de requiem, & si non, an tunc Missa de Dominica idem priilegium habeat? Et an idem dicendum est, si in Feria assignata 2. sit Indulgentia Altaris privilegiati, si in ea Festum duplex inciderit? Et docetur Missa votovas, sicut Missas de requiem à Religiosis mendicantibus posse dici ...
•  
  PDF 27 Tractatus II. De Oratoriis.
•  
  PDF 27 1. Quid sit Oratorium? Et an in privatis Oratoriis Missæ celebrandæ non sint nisi de licentia Summi Pontificis? Et explanantur quædam conditiones, quæ communiter in dictis licentiis, & brevibus apponuntur? Ex p. 9. tr. 1. r. 1.
•  
  PDF 28 2. An Episcopi ex sola eorum commoditate possint habere Oratorium privatum in suo Palatio, ut ibi celebrent, & Missam audiant? Ex p. 9. tr. 1. r. 1.
•  
  PDF 28 3. An Episcopi non solum unum sed duo Oratoria in suo Palatio possint habere, unum ad suum usum, alterum ad usum familiæ, & nepotum, &c. Et an Frater Episcopi cum uxore, & reliqua sua familia possint audre Missam de præcepto in aliquo ex Oratoriis Episcopali Palatio erectis, quo tempore Episcopus illam celebrat, aut audit in alio Oratorio sui Episcopalis Palatii? Et cursim docetur, quando privilegium sit odiosum & quando favorabile, vel quando ...
•  
  PDF 29 4. An Episcopus in Palatio rurali possit Oratorium habere, & in illo cum Altari portatili Missam audire, vel dicere? Et notatur, quod Oratorium privatum absque Episcopi authoritate fundatum, non ut ibi celebretur, sed ut ibi oretur, non est sub potestate Episcopi quoad jus visitandi, & procurationem exigendi, &c. Ex p. 9. Tr. 1. res. 38.
•  
  PDF 29 5. An Episcopus extra Diœcesim, inconsulto Ordinario loci, possit habere in suo Palatio Oratorium, ut cum Altari portatali ibi celebret, vel Missam audiat? Et an hoc procedat in alienis Diœcesibus non autem in urbe Romana? Ex p. 9. tr. 1. res. 39.
•  
  PDF 30 6. An Episcopi extra suam Diœcesim possint cum Altari portatili celebrare per se, vel per alium in præsentia sua? Et notatur, quod in Oratorio Palatii Episcopi potest quis celebrare, præsente Episcopo, non autem absente. Et docetur Episcopos, non obstante Concilio Tridentino, & decreto Vrbani VIII. posse, etiamsi non sint infirmi, vel in itinere erigere Oratorium in suis Palatiis, & villa rurali; & ibi celebrare, vel audire Missam, non autem Romæ? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 15.
•  
  PDF 30 7. An mortuo Episcopo, possint adhuc eius familiares audire sacrum in Oratorio privato sui Palatii? Idem dicendum est de familiaribus Cardinalis in prædicto casu. Ex p. 9. tr. 1. res. 40.
•  
  PDF 31 8. An, absente Episcopo eius familiares possint audire Missam in suo Oratorio privato sui Palatii? Et docetur, quid dicendum sit de familiaribus Eminentissimorum Cardinalium in prædicto casu? Ex p. 9. tr. 1. r. 41.
•  
  PDF 31 9. An Episcopus titularis extra Vrbem Romæ possit in suo Palatio habere oratorium privatum, ut ibi celebret, vel Missam audiat? Et aliqui diversi casus inferuntur pro Episcopis titularibus? Ex p. 9. t. 1. r. 47.
•  
  PDF 32 10. An Prælati habentes iura Episcopalia, & præsertim Archimandritæ, Mensanensis, Abbas S. Luciæ, Abbas Guastallæ, Archipresbyter Carpi, & similes possint in eorumn domibus, seu Palatiis habere Oratorium, &. in eo celebrare, vel audire Missam, & aliquando dispensare, ut celebretur extra Ecclesiam? Et infertur, quod supradictorum Palatia gaudent Ecclesiæ immunitate, & eorum familiares gaudent privilegio fori. Et deducitur privilegium immunitatis Palatii Episcopalis habere ...
•  
  PDF 32 11. An Regulares posssint habere Oratoria in eorum Monasteriis? Et an eorum privilegia circa hoc sint à Concilio Tridentino revocata? Et an in prædictis Oratoriis, quæ solent esse in Monasteriis, Claustris, Infirmariis, &c. possint etiam Sacerdotes sæculares Missas celebrare? Et notatur supradicta Oratoria benedictione non egere; & per consequens Oratoria polluta non indigent reconciliatione. Et advertitur prædictam deputationem Oratorii necessariò faciendam esse ...
•  
  PDF 33 12. An Regulares etiam in grangiis possint constituere Oratoria? Et quid si Episcopus loci repugnet? Et an in dictis grangiis, & Oratoriis non solum possint celebrare Regulares, sed etiam sæculares, vel saltem unus, vel alter benefactor, aut amicus? Idem est de sæcularibus audientibus Missam in prædictis Oratoriis. Et an supradicta Oratoria non indigeant benedictione, & per consequens, et si polluta fuerint, non indigent reconciliatione: & quando ...
•  
  PDF 34 13. An Regulares in Grangiis, seu Cellis particularibus possint celebrare cum Altari portatili, contradicente Episcopo? Et suppponitur, quod non contradicente Episcopo, & prohibente, possunt adhuc Regulares, non obstante Concilio Trident. celebrare in Grangiis, & Cellis particularibus, & in quocumque decenti loco cum Altari portatili. Ex p. 6. t. 8. & Misc. 3. r. 39.
•  
  PDF 35 14. An Regulares possint celebrare ubique in Altari portatili, etiam in dominus sæcularium, & in plateis, Castris, & Grangiis, & circa ullum dubium possint hoc facere Fratres itinerantes? Ex p. 3. t. 2. r. 80.
•  
  PDF 35 15. An privilegia Mendicantium celebrandi extra Ecclesiam sint revocata per Concilium Tridentinum, sess. 22. Ex p. 4. t. 4. & Misc. r. 106.
•  
  PDF 35 16. An Regulares extra Oratoria Monasteriorum, & Grangiarum possint etiam celebrare in aliis locis cum Altari portatili? Et an hodie prædicta privilegia, & Altaria sint revocata per Concilium Tridentinum? Et quid, si ab Episcopo loci prohibeatur? Et in exemplum supradictarum quæstionum adducuntur diversi casus, & etiam pro Monialibus, & quod in multis differunt, & concordant oratoria Regularium, & sæcularium. Et tandem quæritur, an quando virtute ...
•  
  PDF 36 17. An Oratoria Palatii alicujus Civitats, in quo Senatores alicujus civitatis negotia tractant, & justitiam administrant, censeantur sublata per Bullam Pauli V. Et an sub eadem prohibitione comprehendatur Capella carcerum publicorum? Et an quatenus dictæ Capellæ sub Decreto sacri Concilii, nec non Decreto Pauli V. & litearum prohibitione comprehendantur, & Bulla Cruciatæ non suffragatur, liceat Episcopo contra Sacerdotes tam sæculares, quam ...
•  
  PDF 37 18. An quando licitum est causa magnæ necessitatis celebrare extra Ecclesiam, sit adeundus Episcopus pro licentia? Et an possit Episcopus in casu necessitatis prædictam licentiam concedere Sacerdotibus extra propriam Diœcesim? Et notatur, quod in quodam Palatio rurali aderat Capella cum Altari portatili, in qua tamen non aderat licentia dicendi Missam, & repente quis incidit in articulo mortis; quæsierunt à me, an tunc posset ...
•  
  PDF 38 19. An, non obstante Concilio Tridentino, possint Episcopi concedere licentiam, ut quis Oratorium privatum habeat? Et quid hodie dicendum est? Ex p. 9. tr.1. r. 42.
•  
  PDF 39 20. An saltem Episcopi, non obstante Concilio Trident. ac Brevibus Pauli V. & Vrbani VIII. possint hodie in aliquo casu particulari ex justa causa dispensare, ut celebretur extra Ecclesiam cum Altari portatili? Ex p. 9. t. 1. r.43.
•  
  PDF 39 21. Enumerantur aliqui casus, in quibus Episcopus possit dare licentiam, ut celebretur extra Ecclesiam? Ex p. 9. t. 1. res. 44.
•  
  PDF 41 22. Alii etiam casu adducuntur, & simili modo discutiuntur. Ex p. 9. Tr. 1. r. 45.
•  
  PDF 42 23. An, si Oratorium privatæ domus habeat ingressum publicum, possit Epicopus dare licentiam, ut ibi celebretur absque Sedis Apost. facultate? Et an in hoc Oratorio possit celebrari januis clausis, itaut accedant Domini, & quos ipse voluerit tantum? Ex p. 9. t.1. r. 2.
•  
  PDF 42 24. An, si Ordinarius injustè deneget approbare Oratorium, possit adhuc privilegiatus eo uti? Ex p. 9. tr. 1. res. 10.
•  
  PDF 42 25. Oratorium, quando dicendum est decenter ornatum, ut possit Episcopus dare licentiam, ut vult Pontifex, ibi celebrandi? Ex part. 9. tract. 1. resol. 11.
•  
  PDF 43 26. An si Oratorium sit ab Episcopo approbatu[m], & privilegiatus muta domum, denuo in illa domo ab Episcopo sit approbandum? Et notatur supradicta Oratoria non indigere benedictione aliqua? Ex p. 9. tr. 1. r. 12.
•  
  PDF 43 27. In quibus diebus non sit licitum celebrare Oratoriis privatis? Et difficultas est, an sub nomine Natalis Domini, Paschatis, & Pentecostes intelligendi sunt tantum primi dies? Et an si in dictis Festis vetitis quis celebret, audiens illam Missam satisfaciat præcepto? Ex p. 9. tract. 1. resol. 13.
•  
  PDF 44 28. An in dictis diebus, quibus ex indulto Papæ non potest celebrari in privato Oratotio, si habeat Bullam Cruciatæ, possit quis ex hoc alio privilegio celebrare, sacru[m] audire, & præcepto Ecclesiæ satisfacere? Et quid est dicendum, si Episcopus prohibeat sub pœna etia[m] excommunicationis, ne aliquis celebret, vel audiat Missam in Oratorio privato aliqua die ex solemnioribus, an non obstante tali prohibitione, privilegiatus posst per ...
•  
  PDF 44 29. Quomodo sunt intelligenda verba, quæ apponitur à Pontifice in indultis concedi solitis de Oratoriis privatis sine tamen iurium Parochialium præiudicio? Et notatur in Oratoriis privatis Regularium licere adminstrare Sacramenta omnibus personis subiectis Superiori Regulari, cuiusmodi sunt Novitii, Teriarii, & alii actu servientes, & commensales intra loca manentes. Ex part. 9. tract. 1. resol. 15.
•  
  PDF 45 30. An si sint in domo ampla duæ familiæ, quaru[m] utraque domus obtinuisset privilegiu[m] Oratorii, quæ posterius impetravit, dicendum sit, quod nulliter impetrasset? Et an si Cardinalis maneret in domo Patris, vel fratris in habitatione separata, vulgò A partado, seu Quarto, in quo Oratorium erexisset, an inquam, si Pater, aut frater obtinuerit licentiam à S. D. N. erigendi in domo sua Oratorium, talis licentia esset invalida, stante clausula apponi solita? Ex p. 11. t. 5. & Misc. 5. r. 35.
•  
  PDF 46 31. An qui habet indultum Oratorii privati in domo, possit illud erigere in villa, ut quando est ibi, audiat Missam? Et quid sentiendum est de Episcopis in rure? Ex p. 9. tr. 1. res. 22.
•  
  PDF 47 32. An privilegiatus erigendi Oratorium in propria domo, possit vigore huius privilegii erigere alterum ruri, intra territorium eiusdem Civitatis? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 34.
•  
  PDF 48 33. An si quis habuit, v. g. licentia[m] celebrandi in Oratorio privato domus suæ in civitate Panormi, possit uti hac privilegio, si transferat domicilium Messanæ? Et an sub nomine familiæ in præfatis indultis, & licentiis posita veniat maritus, uxor, filii, & filiæ, atque etiam nurus habitans in eadem domo, & commensales, sicut omnes servi, & servæ commensales, qui in ministerio eiusdem familiæ sunt? Ex p. 4. tr. 4. & Miscel. res. 208.
•  
  PDF 48 34. An Oratoria privata ubique suffrage[n]tur privilegiato? Et cursim probatur, quod sicut cessante omnino causa privilegii, ipsu[m] cessat, sic perseverante causa eius co[n]cessionis, ipsa perseverat, licet aliæ circumstantiæ mutentur. Ex p. 9. tr. 1. res. 7.
•  
  PDF 49 35. An qui habet licentiam, ut possit audire Missam in Oratrio domus suæ, si est infirmus, aut carceratus, teneatur illam in diebus festivis audire? Et notatur habentem Bullam Cruciatæ non teneri Missam audire tempore interdicti. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. r. 80.
•  
  PDF 49 36. An privilegiatus audire Missam in Oratorio privato domus suæ teneatur in diebus festivis, si, v. g. non possit adire Ecclesiam, & sit carceratus, vel agrotus? Et in exemplum adducuntur alii diversi casus; & tandem infertur, quod nemo tenetur sumere Bullam Cruciatæ, ut tempore interdicti audire Missam possit; & habens prædictam Bullam non tenetur tempore interdicti audire Missam. Ex p. 9. tr. 1. res. 19.
•  
  PDF 50 37. An in aliquo casu facultas audiendi Missam in Oratorio privato transeat ad hæredes privilegiati? Et an quando filiæ matris habentis Indultum faciendi celebrare in Oatorio privato concedatur, ut etiam absente matre, ea possit cum sua familia ibi audire Missam, si mater sit mortua, non possit filia amplius dicto Indulto gaudere? Ex p. 9. tr. 1. res. 17.
•  
  PDF 50 38. An tempore interdicti possit Missa celebrari in quocumque Oratorio ab Episcopo approbato? Ex p. 5. tr. 10. res. 60
•  
  PDF 51 39. An in privatis Oratoriis, si non adsit præsens Dominus liceat Missam celebrare coram familiaribus? Et an hoc possit fieri tempore interdicti vigore privilegii Bullæ Cruciatæ, in qua adest eadem clausula, ac in dictis licentiis? Ex p. 4. t. 4. & Misc. r. 13.
•  
  PDF 51 40. An familia possit Missam audire in privato Oratorio, non præsente Domin&? Et infertur idem dicendum esse, si prædicta familia in supradicto Oratorio vult audire Missam virtute Cruciatæ, 6 maximè tempore interdicti. Ex p. 9. tr. 1. res. 2.
•  
  PDF 52 41. An aliqui, ut infra, commemorantes in domo sæcularis habentis indultum privati Oratorii, si vivant suis expensis, gaudeant privilegio audiendi Missam in dicto Oratorio? Et explanatur alia clausula, quæ apponitur in aliquibus privatis indultis, nec non hospitum tuorum præsentia, & quomodo est intelligenda? Ex p. 9. t.1. r. 6.
•  
  PDF 53 42. An si quis extraneus audiat Missam in die festivo on privato Oratorio alicujus Magnatis, satisfaciat præcepto? Et quid de audientibus Missam in dicto Oratorio de licentia Parochi? Et docetur peccare habentem Indultum Oratorii privati, si sit in causa, ut in die festo personæ prohibitæ ibi audiant Missam. Etiamque deducitur in casu, quo quis nequeat audire Missam nisi in Oratorio privato aliquo, non teneri illam ibi audire. Et è contra, si quis ...
•  
  PDF 54 43. Quam licentiam habere debeant Regulares, ut possint celebrare in Oratoriis privatis? Idem quæritur de Sacerdotibus sæcularibus. Ex p. 9. t. 1. res. 16.
•  
  PDF 54 44. An in Oratoriis privatarum ædium possint Regulares ministrare Eucharistiam, non obstante prohibitione Episcopi? Et an Sacerdotes sæculares in supradictis Oratoriis possint sacram Eucharistiam ministrare, si ad id faciendum eligantur virtute Bullæ Cruciatæ? Ex p. 4. t. 4. & Misc. r.14.
•  
  PDF 55 45. An Regularis celebrans in Oratorio privato possit aliis Eucharistiam ministrare? Et quid, contradicentibus Episcopis? Et docetur Episcopos non posse prohibere Regularibus, ne ministrent Eucharistiam in privatis Oratoriis. Ex p. 9. t. 1. r. 8.
•  
  PDF 56 46. An Sacerdos sæcularis possit virtute Cruciatæ in Oratoriis privatis ministrare Eucharistiam? quod idem infertur de Sacerdote Regulari? Ex p. 9. t. 1. res. 9.
•  
  PDF 57 47. Quid concedat privilegium Cruciatæ, quando Commissarius dispensat circa horam celebrandi in privato Oratorio? Ex p. 9. tr. 1. res. 30.
•  
  PDF 57 48. An vigore privilegii Bullæ Cruciatæ possit quis habere Oratorium privatum in sua domo, & in illo Missam audire, vel celebrare extra tempus interdicti? Ex p. 9. tr. 1. res. 23.
•  
  PDF 58 49. An saltem Commissarius Cruciatæ possit dare licentiam audiendi Missam, vel celebrandi in Oratorio privato? Ex p. 9. tr. 1. r. 24.
•  
  PDF 59 50. An designatio Oratorii privati virture Bullæ Cruciatæ tempore interdicti possit fieri à quocumque Ordinario? Et an hoc non procedat in designatione Oratorii privati, quod viris Nobilibus à Pontifice conceditur, sed talis designatio fieri debet ab Ordinario loci? Ex p. 9. tract. 1. r. 26.
•  
  PDF 59 51. Qui intelligantur sub nomine domesticorum, ut possint in Oratorio privto audire Missam tempore interdicti vigore Bullæ Cruciatæ? Et an si quis stet extra domum Domini, si ejus expensis alitur, possit gaudere dicto privilegio Bullæ Cruciatæ? Et an Dominus possit, audito sacro, alteri interesse in gratiam famulorum, qui aberant? Et notatur, quod Sacerdos privilegiatus tempore interdicti, vietute Cruciatæ potest eligerelaicum, ut inserviat Sacro, si non ...
•  
  PDF 60 52. An tempore interdicti, ut quis possit celebrare domi in Oratorio privato virtute Cruciatæ, sit omnino necessaria licentia Episcopi? Et in dicto casu, quomodo intelligendum est privilegium cum consanguineis, familiaribus, &c. ad audiendam Missam in supradicto Oratorio? Et an sit necessarium, ut semper sit præsens Dominus, vel possit celebrari Missa in dicto Oratorio pro consanguineis, familiaribus, &c. non præsente Domino? Ex p. 5. tr. 10. r.77. alià 76.
•  
  PDF 61 53. Quinam intelligantur consanguinei, ut possit oratorio privato cum privilegiato virtute Cruciatæ audire Missam? Et quinam intelligantur familiares, & domestici? Ex p. 9. tr. 1. r. 28.
•  
  PDF 61 54. An saltem virtute Cruciatæ possint celebrari plures Missæ in privatis Oratoriis? Et an laicus, vel Clericus, qui Bullam habet, possit vi illius invitare Sacerdotem ad celebrandum in Oratorio privato qualibet die, etiam ex solemnioribus, quamvis Sacerdos ipse Bulla careat, vel ipsemet Sacerdos possit Ministrum privilegiatum excitare ad utendum suo privilegio, per quod facultatem habet ...
•  
  PDF 62 55. An in privatis Oratoriis cum licentia Summi Pontificis approbatis ab Ordinario, licitum sit virtute Bullæ Cruciatæ non solum in diebus concessis, sed etia[m] in festivitatibus prohibitis celebrare, & ibi Missam audire? Et quid te[m]pore interdicti? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. r. 76.
•  
  PDF 62 56. An saltem qui habet Bullam Cruciatæ in Sicilia, Hispania, &c. satisfaciat præcepto audiendi Missam in dictis Oratoriis? Ex p. 9. tr. 1. r. 4.
•  
  PDF 63 57. An in die Paschatis virtute Cruciatæ possit quis in Oratorio privato alicujus domus sumere ex devotione Eucharistiam, vel sine Bulla in Ecclesiis Regularium? Et an virtute Cruciatæ possit aliquis sumere Eucharistiam ab alio sacerdote sien licentia proprii Parochi? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 81.
•  
  PDF 63 58. An in Oratorio privato virtute Cruciatæ possit quis sumere Eucharistia[m] in die Paschatis, si illam prorsus sumpserit in Parochia ad satisfaciendu[m] præcepto? Et infertur virum privato, posse virtute Cruciatæ audire Missam in illo die Paschatis, non obstante prohibitione dicti indulti, & sumere Eucharistiam à sacerdote sæculari, vel Regulari in prædicta die, dummodo illa communio non sit communio Paschatis, id est, ut præceptum annualis ...
•  
  PDF 64 59. An utentes Oratorio virtute Cruciatæ teneantur fundere aliquas preces, & Orationes, & an mentales, vel vocales? Et de quantitate Orationis etiam agitur. Idem dicendum est quoad Orationem mentalem, vel vocalem, & quoad quantitatem virtute Iubilæi. Et an visitantes in domo sua Oratorium privatum lucrentur Indulgentiam Bullæ Cruciatæ concessam visitantibus unam Ecclesiam? Ex p. 9. t. 1. r. 29.
•  
  PDF 65 60. An si quis visitat Oratorium domus suæ pro Missa celebranda approbatum, lucretur Indulgentiam Bullæ Cruciatæ, cum onere visitandi Ecclesias, vel Altaria? Et visitando Oratorium quinquies, an teneatur, intrare, vel exire quinquies Oratorium, vel sufficiat, ut quinquies corde visitet, non autem motu corporali? Et explanatur, quid sub nomine Ecclesiæ intelligatur? Ex p. 5. tr. 12. r .43.
•  
  PDF 65 61. An quis in Oratorio privato possit consequi Indulgentias concessass per Bullam Cruciatæ? Et an quando pro lucranda Indulgentia Bullæ Cruciatæ quis tenetur visitare quinque Altaria, & visitat Altare sui Oratoris tantum, non teneatur dimoveri loco, nec quinquies Oratorium exire, & intrare, sed fixus possit illud quinquies visitare, dummodo qualibet visitatione finita, saltem corpus, & caput incllinet in signum distinctæ visitationis? Ex p. 9. tr. 1. res. 31.
•  
  PDF 65 62. An dicta Oratoria privata gaudeant privilegio Immunitatis Ecclesiæ? Et quid de Oratoriis privatis Religiosorum ratione claustri, & grangiarum? Ex p. 9. tr. 1. r. 18.
•  
  PDF 65 63. An si quis, v. g. fornicetur in Oratorio privato, committeret sacrilegium? Vnde, an talis circunstantia, sit necesario in confessione aperienda? Ex p. 9. tract. 1. r. 20.
•  
  PDF 66 Tractatus III. De Bulla Cruciatæ, atque de ejus Privilegiis, Absolutionibus, Dispensationibus, & votorum commutationibus.
•  
  PDF 66 1. Res. An sumentes Bullam Cruciatæ lucrentur Indulgentias, si Rex non expendat eleemosynam contra Turcas? Et an in hoc casu teneatur Res ad restitutionem? Et an Pontifex possit Bullam Cruciatæ revocare, & non concedere? Et quid elapso anno sexennii? Et obiter quæritur, an simplex Sacerdos, qui Missam celebrat pro stipendio, & sui laboris pretio, possit suam operam Petro addicere? Ex p. 11. tr. 2. & Misc. 2. r. 49.
•  
  PDF 67 2. Vtrum, quando quis suscipit Bullam debeat esse in gratia, videlicet in ordine, ut quis eligat Confessarium, utatur lacticiniis, &c. Et difficultas verò est, in ordine ad consequendas Indulgentias. Et infertur, quod si quis in aliquo Iubilæo Feria 4.6. & Sabbatho ieiunasset in peccato mortali, & die Dominica per sacramentalem confessionem reponeretur in gratia, is Indulgentiam consequeretur? Ex p. 1. tr. 11. r. 92.
•  
  PDF 67 3. An in magna Civitate, ut hic Panormi, quis non teneatur primo publicationis die accipere Bullam, si eius privilegiis uti velit, sed sufficiat, quod postea in illa hebdomada sumat? Ex p. 1. tr. 11. r. 92.
•  
  PDF 67 4. Quidam Princeps sumere voluit secunda vice Bullam Cruciatæ; Quæsitus fui, an teneatur solvere tarenos decem? Et quid est dicendum de viduis Comitissis, Marchionissis, Ducissi, & Principissis, atque de aliis, quæ mortuis maritis nullo modo manent Dominæ, nec usufructuariæ bonorum habentium Vassallos; an prædictæ teneantur pro sumenda Bulla contribuere decem tarenos? Et quid, si remanissent usufructuariæ? Et an filii ipsarum, dum propriis bonis non utuntur, teneantur ...
•  
  PDF 68 5. An Prælati Regulares peccent mortaliter prohibendo, ne subditi sumant Bullam Cruciatæ? Et si Religiosus, petita, & non obtenta licentia Superioris, sumat Bullam, non peccet, & fruatur Indulgentiis Bullæ? Et Superior Regularis concedendo, ut subditus sumat Bullam, an possit talem licentiam limitare quoad talem usum, vel quoad talem facultatem, verbi gratia, eligendi Confessarium, &c. Ex p. 1. tr. 11. res. 99.
•  
  PDF 68 6. An si quis sciat Patrem, vel amicum quolibet anno Bullam Cruciatæ illi sumere, possit uti dictæ Bullæ priviegiis antequam Pater, vel amicus certiorem illum faciat de Bulla jam sumpta eius nomine? Ex p. 1. tr. 11. res. 90.
•  
  PDF 69 7. An possit quis frui privilegiis Bullæ Cruciatæ, si sciat amicum pro illo singulis annis illam accipere, antequam certior fiat de Bulla suo nomine accepta? Et an sæculares Sacerdotes, & etiam Regulares possint comedere Ova, & lacticinia in Dominicis Quadragesimæ sumentes Bullam Cruciatæ? Et quid absque dicta Bulla? Et docetur posse Cardinales, Archiepiscopos, &c. existentes in Regnis Hispaniæ sumendo Bullam Ordinariam Cruciatæ comedere ova, & lacticina ...
•  
  PDF 70 8. An Bulla Cruciatæ, si sumatur & postea culpabiliter amittatur, comburatur, vel rumpatur, adhuc valeat? Ex p. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 46.
•  
  PDF 71 9. An si Petrus sumat Bullam Cruciatæ pro Ioanne qui iam aliam acceperat, possit Petrus illam alteri applicare? Ex p. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 47.
•  
  PDF 71 10. An si quis sumat pro amico Bullam Cruciatæ, & scribat in ea eius nomen, possit hic illam non acceptare, sed nomen suum tollere, & illam alicui applicare? Et an si Petrus sumit Bullam pro Ioanne, qui iam alteram acceperat, possit Petrus illam alterui applicare? Et an oporteat, ut nomen proprium sit eidem Bullæ inscriptum? Et an si inculpatè Bulla fuerit amissa, aut combusta, sit necessarium, ut alia sumatur? Ex p. 1. tr. 11. res. 95.
•  
  PDF 72 11. An si aliquis sumat pr oamico Bullam Cruciatæ, & scribat in ea eius nomen, possit talis eam non acceptare, sed nomen suum tollere, & illam alteri applicare? Ex p. 3. tr. addit. res. 24.
•  
  PDF 72 12. An valeat Bulla sumpta ex pecuniis ablatis, furatis: & quid, si meretrices illam sumant? Ex p. 1. tr .11. res. 101.
•  
  PDF 72 13. An si elapso anno Bulla non promulgetur, sed paulo post promulganda erit, possit quis intra illud tempus frui privilegio primæ Bullæ? Ex p. 1. tr .11. res. 91.
•  
  PDF 72 14. An si ante elapsum annum promulgetur secunda Bulla, possit quis uti privilegio primæ Bullæ, donec transeat annus, non obstante publicatione alterius Bullæ? Ex p. 1. tr. 11. res. 93.
•  
  PDF 72 15. An si quis sub fine anni, quo expirat Cruciata, incipiat confiteri, & quia non potest ob iustas causas confessionem finire, & absolutionem obtinere, possit Confessarius, transacto anno, virtute præcedentis Bullæ illum absolvere? Ex quo infertur, quod si aliquis haberet licentiam audiendi confessiones ad tempus, possit transacto prosequi cpnfessionem ante cœptam. Ex p. 1. tr. 11. res. 94.
•  
  PDF 73 16. An priviegia Bullæ Cruciatæ sint favorabilia & amplianda? Idem est dicendum de Iubilæo? Ex p. 1. tract. 11. res. 98.
•  
  PDF 73 17. An per Bullam Cruciatæ Confessor approbatus ab ordinario in una diœcesi, possit in alia in confessorem sine nova ordinarii loci approbatione eligi, sive ille ordinarius sit Episcopus originis, sive beneficii, sive domicilii; & sive sit Episcopus pœnitentis, sive Confessarii? Idem dicendum est tempore Iubilæi. Et an sub nomine Ordinarii non intelligantur, nec includantur Abbates, vel Pralatus Religionis, seu Episcopus titularis? Ex p. 1. tr. 11. res. 7.
•  
  PDF 73 18. An per Bullam Cruciatæ possit quis eligere in Confessarium habentem beneficium Curatum? Et an hoc etiam procedat quoad illos tantum, qui actu beneficium Parochiale retinent, non autem si habuerunt, sed renunciarunt? Et an sub nomine beneficii Parochialis includantur superiora beneficia, ut Abbates, Archipresbyteri, & huiusmodi habentes Curam animarum, & iurisdictionem in hoc foro? Ex p. 1. tr. 11. res. 8.
•  
  PDF 74 19. An Episcopus, qui renunciavit Episcopatum, possit eligi in Confessarium virtute Bullæ Cruciatæ, aut Iubilæi? Idem quæritur de Parocho, qui beneficium reliquit resignatione, commutatione, aut per Religionis ingressum. Et quid, si Curatum auferatur per sententiam iuridicam ob defectum scientiæ, aut ob delictum? Et an Sacerdos privatus absolute à Sancto Officio Inquisitionis audiendi confessiones possit eligi etiam virtute Bullæ Cruciatæ, aut Iubilæi? Et an per ...
•  
  PDF 75 20. An Prælati Regulares sint eligibiles in Confessarios virtute Bullæ Cruciatæ, vel Iubilæi? Et cursim docetur ex Decreto Clem. VIII. §.2. de reservat. cas. pro Regularibus, quod Prælati Regulares prohibentur audire confessoines suorum subditorum, nisi sponte accedant. Et à fortiori infertur extra tempus Iubilæi, vel sine Pulla Cruciatæ Prælatos Regulares non posse confessiones sæcularium absque Episcopi approbatione. Ex p. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 52.
•  
  PDF 76 21. An approbatus ab Episcopo cum limitatione ex defectu ætatis, ut hic Panormi efficitur, ad confessionem virorum, & non mulierum, sit eligibilis per Bullam Cruciatæ non solum à viris, sed a fæminis? Et quid. si aliquis fuisset approbatus cum limitatione, ut non audiat confessiones personarum habentium difficilia negotia? Ex p. 1. tr. 11. res. 9
•  
  PDF 76 22. An Confessarius approbatus pro viris sit eligibilis à fæminis virtute Bullæ Cruciatæ, & Iubilæi? Et an Regularis olim approbatus, & postea reprobatus sine causa ab Ordinario, sit eligibilis virtute Cruciatæ? Et an Religiosus à Prælato suo non præsentatus possit ab Ordinario approbari, & de eius licentia confessones sæcularium audire, & virtute Bullæ eligi? Ex p. 3. Tr. addit. res. 7.
•  
  PDF 77 23. An Confessarium olium approbatum, sed postea ab Ordinario sine causa reprobatum, possit virtute Bullæ aliquis illum eligere ad eius confessionem audiendam? Et quid in prædicto casu de Regularibus semel tantùm approbatis, & sine causa reprobatis? Ex p. 1. tr. 11. res. 12.
•  
  PDF 77 24. An Sacerdos approbatus ab Ordinario pro uno oppido sit eligibilis per Bullam Cruciatæ? Et quid, si talis Sacerdos est approbatus in illo tantum oppido ex defectu scientiæ? Ex p. 1. tr. 11. res. 10.
•  
  PDF 77 25. Vtrum Confessarius, qui pro determinato tempore fuit approbatus, & expositus, sit transacto illo tempore per Bullam Cruciatæ eligibilis? Ex p. 1. tr. 11. res. 11.
•  
  PDF 78 26. An Confessarius Regularis ab Episcopo aprobatus, sed prohibitus à Prælato Regulari, sit, hoc non obstante, per Bullam ad confessiones audiendas eligibilis, quod dependet ex illa quæstione, an Religiosus, qui obtinuit ab Episcopo licentiam audiendi confessiones, possit sine licentia sui Prælati Confessiones audire? Et in dicto casu Regularis Confessarius, qui sine licentia sui Prælati confessiones accipit, an peccet mortaliter? Et an supradictus ...
•  
  PDF 78 77. An Regulares possint virtute Bullæ Cruciatæ eligere Confessarium extra Religionem? Et an Novitii virtute Cruciatæ possint eligere Confessarium extra Religionem? Et quid est dicendum de Confessione, & decreto Gregorii XIII. anno Domini 1575. die 3. Maii, ne personæ Societatis Iesu absque expressa Superioris licentia uti possint facultate Iubilæi, aut Bullæ Cruciatæ in Confessionalibus, &c.
•  
  PDF 78 28. An Regulares sine licentia suorum Prælatorum virtute Bullæ Cruciatæ possint eligere Confessarium, ut illos à peccatis, & censuris reservatis absolvat? Et an saltem per Bullan Cruciatæ Regulares possint absolvi à peccatis mortalibus non reservatis, & hoc toties, quoti[e]s? Et an Regulares possint etiam absolvi à peccatis reservatis per Confessarios deputatos, & approbatos ab eorum Prælatis ad eorum confessiones audiendas? Et an licitum sit Religioso sine ...
•  
  PDF 79 29. An Regulares virtute Bullæ Cruciatæ possint absolvi extra Religionem à peccatis reservatis etiam à reservatis suis Superioribus, & Papæ? Ex p. 3. t. addit. res. 9.
•  
  PDF 81 30. An Regulares virtute Cruciatæ, non obstante Bulla Vrbani VIII. possint hodie sine licentia Superioris à casibus reservatis absolvi? Et an Regularis eiusdem Religionis approbatus possit ex virtute dictæ Bullæ à supradictis absolvere? Ex p. 11. tract. 6. & Misc. 6. res. 37.
•  
  PDF 82 31. An Regulares possint post Bullan Vrbani VIII. absolvi cum Bulla Cruciatæ à reservatis cum Confessario Domus? Ex p. 4. tr .4. & Misc. res. 43.
•  
  PDF 83 32. An saltem Regulares possint virtute Bullæ Cruciatæ absolvi à peccatis mortalibus non reservatis? Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 38.
•  
  PDF 84 33. An novitii Regularium possint sumere Bullam, & virtute ipsius à casibus reservatis absolvi? Et an supra dicti novitii etiam sine Bulla Cruciatæ possint absolvi à quocumque Sacerdote approbato à casibus reservatis in Religione? et an Novitii sumendo Bullam possint edere lacticinia sicut cæteri sæculares? Ex p. 1. tr. 11. res. 15.
•  
  PDF 84 34. An qui peccat ob spem absolutionis Bullæ, gaudeat eius privilegio? Idem quæritur de Iubulæo. Ex p. 1. tr. 11. res. 16.
•  
  PDF 84 35. An per Iubilæum anni Sancti Bulla Cruciatæ suspendatur? Ex p. 1. tr. 11. res. 97.
•  
  PDF 85 36. An per Clausulam Bullæ Cœnæ suspendatur Bulla Cruciatæ? Ex p. 1. tr. 11. res. 96.
•  
  PDF 85 37. An Bukka Cœnæ abroget facuktatem Bullæ Cruciatæ quoad absolvendum à reservatis in eadem Bulla Cœnæ? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 18.
•  
  PDF 85 38. An Confessarius possit absolvere pœnitentem ex vi Bullæ Cruciatæ pluries à casibus Summo Pontifici reservatis? Et doctrina hujus Resolutionis est valde notanda, quia si supradicti casu sunt occulti, per Cruciatam potest Confessarius eos absolvere toties, quoties. Ex p. 1. tr .11. res. 28.
•  
  PDF 85 39. An quis possit absolvi ratione Bullæ Cruciatæ toties, qoties à casibus Summo Pontifici reservatis, si occulti sunt? Ex p. 3. tr. addit. res. 17.
•  
  PDF 86 40. An quis possit absolvi toties, quoties virtute Bullæ Cruciatæ à casibus Papæ reservatis, si sint occulti? Ex p. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 45.
•  
  PDF 87 41. Quoniam Confessarii virtute Bullæ Cruciatæ possint absolvere à casibus Bullæ Cœnæ, hæresi excepta, semel in vita, & semel in morte; quærendum est breviter de aliquibus casibus inclusis in dicta Bulla; ideo quæritur, quid dicendum est de aliquibus casibus positus in primo Canone Bullæ Cœnæ, an includantur sub nomine hæresis, ita ut per Bullam Cruciatæ minime possint absolvi? Ex p. 1. tr .11. res. 29.
•  
  PDF 87 42. Quænam parvitas materiæ excuset ab excommunicatione legendi libros hæreticos, & an eos legentes sint absolvendi per Bullam Cruciatæ? Et an dicta parvitas materiæ non solum detur in legentibus, sed etiam in retinentibus libros Hæreticorum? E tquid est sentiendum de libris magicis, & chiromanticis, an comprehendantur sub nomine hæreticorum, & in dicta excommuniatione? Ex p. 1. tr. 11. res. 30.
•  
  PDF 88 43. An qui legit librum Hæretici, qui non tractat de Religione ex professo, neque continet multas hæreses, sed unam tantum, incidat in excommunicationem Bullæ Cœnæ ita ut per Cruciatam sit absolvendus? Ex p. 1. tr .11. res. 31.
•  
  PDF 88 44. An qui per seipsum, sed per alios legit aliquem librum Hæretici hæresim continentem, seu ex professo de Religione tractantem, incurrat in excommunicationem Bullæ Cœnæ, ita ut per Cruciatam sit absolvendus? Et quid est dicendum, quando qui audit legere, induxit legentem, ut legeret? Et an famulus ex mandato Heri legens incurrat in censuram, nisi ignorantia excusetur? Et si famulus, vel alius fuerit compulsus ad legendum librum hæreticum in contemptum ...
•  
  PDF 88 45. Vtrum, qui legerit epistolam, seu literam missivam alicuius Hæretici, in qua aliquam hæresim doceret, in hanc excommuniationem incurrat, unde virtute Cruciatæ absolvensus sit? Et quid de retinente, aut imprimente epistolam, concionem, aut aliam papyrum Hæretici solutam, non iun tractatus formam redactam? Ex p. 1. tr. 11. res. 34.
•  
  PDF 89 46. An qui legit aliquem librum Authoris Catholici, sed cum scholis, & commentariis Hæreticorum tam copiosis, ut liber potius ex iis, quam ex textu constare censeatur, incidat in excommunicationem Bullæ Cœnæ, & per Cruciatam sit absolvendus? Ex p. 1. tract. 11. res. 32.
•  
  PDF 89 47. Vtrum idiota legens librum hæreticum Latina lingua compositum, quam ipse nullo modo intelligit, incidat in excommuncationem Bullæ Cœnæ, & per Cruciatam sit absolvendus? Ex p. 1. tract. 11. res. 36.
•  
  PDF 89 48. An qui legit librum hæreticorum in Gallia, Anglia, & aliis Provinciis ubi Bullæ Cœnæ non est recepta, incidat, hoc non obstante, in excommunicationem, & egeat Bulla Cruciatæ propter absolutionem? Ex p. 1. tr. 11. res. 35.
•  
  PDF 89 49. An quis per Bullam Cruciatæ possit absolvi à reservatis & censuris non solum antea, sed etiam post ipsius susceptionem incursis? Idem quæritur de commutatione, vel dispensatione votorum. Et an quis virtute Bullæ possit ex libito ab uno Confessario absolutionem à reservatis obtinere, & ab alio postea votorum commutationem? Et hæc omnia procedunt etiam tempore Iubilæi. Ex p. 1. tr. 11. res .17.
•  
  PDF 89 50. Quis per Bullam, seu virtute Iubilæi elegit Confessarium, & facit cum illo confessionem invalidam, & irritam, vel e defectu doloris, seu examinis, vel ex alio capite obtinendo absolutionem à reservatis; quæritur, an dicta peccata non sint amplius reservata, ita ut postea possit à quocumque Confessario ab illis absolvi? Et docetur, quod si aliquis Prælatus tribuit facultatem in aliqua Festivitate absolvendi à reservatis, si aliquis Religiosus tunc efficeret confessionem ...
•  
  PDF 90 51. Quis habet casus reservatos, & confessus vigore Bullæ fecit scienter confessionem invalidam, quæritur, an possit postea à quolibet Confessario absolvi? Et quid de pecatis reservatis, & oblitis in prædicta confessione? Ex p. 3. tr. addit. res. 16.
•  
  PDF 90 52. An qui fuit absolutus virtute Bullæ Cruciatæ sine ulla mentione, & intentione reservatorum tam ex parte sui, quam ex parte Confessarii, licet remaneat absolutus à peccatis reservatis oblitis, an etiam remaneat liber ab obligatione postea confitendi illa peccata reservata legitimo Superiori, si amplius non habeat Bullam Cruciatæ, vel an poterit absolvi à quocumque Confessario? Idem dicendum est, prout fit in Iubilæis. Et notatur, ...
•  
  PDF 91 53. An habens Bullam Cruciatæ, si confiteatur nullam faciens mentionem reservatorum, adhuc definat reservatio? Et quid maximè de peccatis reservatis oblitis? Ex- p. 11. tr.2. & Misc. 2. res. 39.
•  
  PDF 92 54. An virtute Cruciatæ possit quis absolvi à casibus reservatis commissis post annum publicationis elapsum, si antea incipiat, & non perficiat confessionem? Et quid de commissis ante annum publicationi elapsum? Ex p. 11. tr. 2. & Misc. 2. r. 55.
•  
  PDF 93 55. Quid significent illa verba, Satisfacta parte, quæ ponuntur in Bulla Cruciatæ, & in aliis recriptis, & privilgeiis, quando datur facultas absolvendi à censuria? Et aliqua supponuntur pro intelligentia hujus quæstionis? Ex p. 5. t. 9. res. 1.
•  
  PDF 94 56. An qui vigore Bulllæ Cruciatæ fuit absolutus ab excommunicatione sine satisfactione partis, teneatur iterum confiteri tanquam non legitimè, sed nulliter absolutus? Et an stantibus verbis Bullæ Cruciatæ, Prius satisfacta parte, nomine satisfactionis intelligatur restitutio honoris, famæ, vel aliorum bonorum, &c. Et si talis satisfactio dari non potest, an tunc quis debeat dare cautionem sufficientem, scilicet pignoratitiam, vel fidejussoriam, aut juratoriam? Ex p. 1. t. 11. res. 22.
•  
  PDF 94 57. An si excommunicatus possit parti satisfacere, & non satisfacit, si à Confessario delegato à Bulla Cruciatæ, aut alio privilegio absolvatur, valida sit absolutio? Et an, qui absque dicta satisfactione, aut cautione absolvit excommunicatum, teneatur ad restitutionem damni inde sequuti parti læsæ? Ex part. 5. tract. 9. r. 12.
•  
  PDF 94 58. An Confessarius electus virtute Bullæ possit absolvere pœnitentem, qui non potest parti satisfacere? Et si pœnitens non possit in totum, an debeat satisfacere in partem? Et quid est agendum, si non potest satisfacere sine gravi jactura, & detrimento famæ, vel status, aut suorum bonorum; an in dicto casu non sufficiat præstare cautionem iuratorium, sed pignoratitiam; aut fidejussoriam? Ex p. 1. tr. 11. r. 24.
•  
  PDF 95 59. An sit valida, & licita absolutio, si detur non satisfacta parte, quam Bulla Cruciatæ, vel Iubilæum requirit, si excommunicatus satisfacere non potest? Et advertitur absolutum ante realem satisfactionem reincidere in excommunicationem, si postmodum non satisfacit, quando commodè potest? Et notatur, quod si pœnitens habet probabilem opinionem, quod nihil re vera debeat, non tenetur aliquid solvere, quia postest sequi ...
•  
  PDF 95 60. An per Bullam Cruciatæ, vel per Iubilæum possit Confessarius absolere ad reincidentiam? Ex p. 5. t. 9. r. 25.
•  
  PDF 96 61. An Confessarius electus per Bullam Cruciatæ possit absolvere pœnitentem, qui solum satisfacit Clerico, vel Monacho percusso, vel teneatur etiam satisfacee Ecclesiæ, Vel Monasterio, & Abbati? Ex p. 1. tr. 11. res. 23.
•  
  PDF 96 62. Vtrum virtute Bullæ Cruciatæ liceat absolvere excommunicatos nominatum, vel publicos percussores Clericorum, vel alium, cujus excommunicatio deducta est ad forum contetiosum, & lis non est finita? Idem procedit, si quis absolvatur virtute ptivilegiorum Mendicantium. Et in textu huius resolutionis notantur aliqua alia, quæ in supradicto casi facienda sunt. Sed adhuc superest difficultas, quando censura est ab homine, & quando lata est à iure, quid ...
•  
  PDF 97 63. An absolutio excommunicationis facta virtute Bullæ Cruciatæ, aut Iubilæi, aut alterius privilegii, valeat etiam in foro exteriori? Et an virtute supradictorum possit Confessarius absolvere excommuniatum extra Sacramentum Pœnitentiæ? Ex p. 5. t. 9. resolut. 13.
•  
  PDF 97 64. An absolutio ab excommunicatione tam à jure, quam ab homine lata, obtenta virtute Bullæ Cruciatæ, valeat etiam in foro externo? Et docetur, qualiter probabilis, te esse absolutum, ut Iudex credere teneatur. Et quid est dicendum pro prima difficultate post Constitutionem 105. Vrbani VIII. edita anno 1630. die 19. Iunii? Ex p. 11. t. 2. & Misc. 2. r. 62.
•  
  PDF 98 65. Vtrum virtute Bullæ Cruciatæ possit quis extra confessionem absolvi à censuris? Idem quæritur de Iubilæo? Ex p. 1. t. 11. r. 25.
•  
  PDF 99 66. An per Bullam Cruciatæ possit quis absolvi ab excommunicatione lata contra causantes, aut procurantes, aut consulentes abortum? Et an Gregorius XIV. in proprio motu concesserit cuilibet Confessario approbato sæculari, vel regulari, ut possit in foro conscientiæ absolvere à peccato abortus fœtus animati, & ab excommunicatione lata contra personas ibi expressas? Et notatur posse Confessarium virtute Bullæ Cruciatæ absolvere aliquem ...
•  
  PDF 99 67. An per Bullam Cruciatæ possit absolvi excommunicatio incursa per duellum? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. r.104.
•  
  PDF 99 68. An imponentes gabellas super rebus quæ ad proprium usum, vel familiæ emuntur incidiant in excommunicationem Bullæ Cœnæ, & per Cruciatam sint absolvendi? Et quæritur, an supradictæ gabellæ sint injustæ? Ex p. 1. tr. 11. r. 38.
•  
  PDF 100 69. An communicatio voti virtute Bullæ Cruciatæ debeat fieri in confessione sacramentali? Idem dicendum est, quando supradicta commutatio efficeretur per privilegia Regularium, vel per aliquod Iubilæum? Ex p. 1. tr. 11. res. 45.
•  
  PDF 101 70. An Confessarius virtute Bullæ Cruciatæ possit commutare omnia vota quæ Episcopus commutare potest? Idem dicendum est de Iubilæo. Et an doctrina hujus resolutionis procedat, quando Episcopus dispensat, ut Sedis Apostolicæ delegatus; quia in tali casu Confessarius cirtute Cruciatæ non possit tale votum commutare, ut quando dispensaret in his votis, ratione solius necessitatis? Ex p. 1. tr .11. r. 56.
•  
  PDF 101 71. Quænam vota possit Confessarius virtute Bullæ Cruciatæ commutare? Ex part. 1. tract. 11. resol. 68.
•  
  PDF 101 72. An Confessarius peccet, quod sine causa nolit virtute Cruciatæ commutare vota pœnitentis? Et an etiam Regulares peccent, si nolint virtute duorum privilegiorum vota pœnitentis commutare. Ex p. 1. tr. 11. r. 44.
•  
  PDF 101 73. An Confessarius possit commutare vota post Bullam susceptam emissa? Ex part. 1. tractat. 11. res. 50.
•  
  PDF 101 74. An Confessarius in fine anni possit differre commutationem voti, etiamsi annus Cruciatæ transeat, si velit maturiùs considerare super voti commutationem, dicendo pœnitenti, commuto tibi hoc votum in id quod ego, vel alius postea existimabit commutandum? Et in tal casu, an pœnitens peccet, si illud votum violaverit ante quam Confessarius materiam subrogandam præscibat? Ex p. 1. tr. 11. r. 52.
•  
  PDF 102 75. An commutatio votorum facta per privilegium Bullæ Cruciatæ indigeat aliqua iusta causa? Idem est de Iubilæo. Ex p. 1. tr. 11. r. 39
•  
  PDF 102 76. An quando commutantur vota bullam Cruciatæ, non solum vota divitum, sed etiam vota pauperum commutanda sunt in aliquod temporale belli subsidium per eleemosynam? Ex p. 1. tr.11. res. 21.
•  
  PDF 102 77. An commutatio voti facta per Bullam possit fieri in minus bonum? Ex p. 1- tr- 11- res- 40.
•  
  PDF 102 78. An Confessarius ex iurisdictione Ordinaria possit commutare votum in bonum æquale, vel ad hoc faciendum indigeat Bulla Cruciatæ? Et an hoc etiam possit fueri authoritate propria pœnitentis, dummodo votum in æquale commutaturt? Ex p. 1. tr. 11. res. 48.
•  
  PDF 103 79. An Confessarius virtute Cruciatæ commutans aliquod votum absque debita æqualitatis investigatione, peccet mortaliter? Et notatur, quod commutatio fieri potest in materiam, de cuius æqualitate dubitatur, quod est valde notandum. Ex p. 1. tr. 11. res. 49.
•  
  PDF 103 80. An Confessarius per Bullam Cruciatæ possit commutare qualitatem adiunctam voti ultra marini, & Religionis strictioris, ut laxiorem ingrediatur? Et docetur Episcopum posse in talibus votis dispensare; & per consequens Confessarium virtute Bullæ Cruciatæ. Ex p. 1. tr. 11. res. 83.
•  
  PDF 103 81. An per Bullam Cruciatæ possit Confessarius commutare votum factum de non petenda commutatione? Ex p. 1. tr. 11. res. 51.
•  
  PDF 103 82. An per Bullam Cruciatæ possit quis commutare votum emissuim cum intentione efficiendi illud reservatum, ut scilicet votum à nullo auferri, nisi petita commutatione à Summo Pontifice? Idem est dicendum de Episcopo. Ex p. 1. tr. 11. res. 75.
•  
  PDF 103 83. An Confessarius virtute Bullæ Cruciatæ possit quemadmodum vota, ita etiam iuramenta facta circa eandem materiam votorum commutare? Idem est dicendum de Iubilæo. Et an sententia, & doctrina hujus quæstionis procedant in casu, quod iuramenta adiecta sint contractui, in quo est turpitudo in creditore, ute de solvendis usuris, aut metu extorta? Ex p. 1. tr. 11. res. 41.
•  
  PDF 104 84. An potestas delegata ad vota extendatur ad iuramenta adiecta contractui, in quo est turpitudo, cuiusmodi sunt iuramenta solvendi usuras, aut metu iniusto extorta, &c.? Et docetur Episcopum posse dispensare in his iuramentis, ergo & Confessarius virtute Cruciatæ. Et docetur, quod quando carcer est iniustus, & quis iuravit se rediturum tenetur redire, etiam si timeret morte iniusta damnandum. Idem dicendum est de eo, qui latroni mille aureos promisit cum...
•  
  PDF 104 85. An Confessarius per Bullam Cruciatæ possit commutare vota iuramento firmata? Ex p. 1. tr. 11. res. 43.
•  
  PDF 105 86. An confessarius per Bullam Cruciatæ possit commutare votum pœnale quoad pœnam pecuniariam ex eius fractione incursam? Ex p. 1. tr .11. & res. 46.
•  
  PDF 105 87. An Confesarius per Bullam Cruciatæ possit commutare votum emissum in favorem tertii, ut v. g. vovit Petrus dare Calicem pro Sacello B. Andreæ, aut certo pauperi eleemosynam, &c.? Et quid, si eiusmodi votum fuerit à Præposito Ecclesiæ, vel paupere acceptatum? Ex p. 1. tr. 11. res. 47.
•  
  PDF 105 88. An Confessarius, qui per Bullam Cruciatæ habet potestatem commutandi vota, possit illa dispensare? Ex p. 1. tr. 11. res. 42.
•  
  PDF 105 89. An votum pœnale Religionis, seu Castitatis sit per Bullam dispensabile, & non solum ante, sed post impletam conditionem? Et an Episcopi talia vota etiam possint commutare, & dispensare? EX p. 1. tract. 11. res. 53.
•  
  PDF 105 90. An supra dicta doctrina procedat etiam in votis conditionalibus & non solum ante, sed post impletam conditionem? Et an Episcopus dicta vota commutare possit? Ex p. 1. tr. 11. res. 54.
•  
  PDF 106 91. An Confessarius virtute Bullæ Cruciatæ possit commutare iuramenta pœnialia, vel conditionalia castitatis, seu Religionis? Ex p. 1. tr. 11. res. 69.
•  
  PDF 106 92. An iuramentum ingrediendi Religionem, vel observandi Castitatem sit per Episcopum, vel per Bullam Cruciatæ dispensabile? Et notatur, quod quando Pontifex in aliquo indulto concedit facultatem relaxandi, seu commutandi omnia iuramenta, possunt sine scrupulo à Confessariis illa quinque relaxari, quia iure nullum repetitur iuramentum reservatum, & non sequitur quod illa quinque vota sunt Pontific reservata: ergo etiam iuramenta ...
•  
  PDF 106 93. An Confessarius per Bullam Cruciatæ possit commutare votum castitatis, seu Religionis emissum cum expressa protestatione, ne ad illorum executionem vovens sit obligatus sub onere peccati mortalis, sed venialis tantum? Idem est dicendum de Episcopo quoad dispensationem. Ex p. 1. tr. 11. res. 72.
•  
  PDF 106 94. An Confessarius per Bullam Cruciatæ possit commutare votum castitatis, seu Religionis emissum propter levem metum? Et an dictum votum sit ab Episcopo dispensabile? Imo an tale votum sit irritum? Et quid si supradictum votum fuerit emissum ex aliquo magno metu? Ex p. 1. tr. 11. res. 73.
•  
  PDF 107 96. An votum ingrediendi Religionem arctiorem possit Confessarius virtute Bullæ Cruciatæ commutare in laxiorem Religionem? Et an supradictum votum possit Episcopus dispensare. Ex p. 1. tr. 11. res. 55.
•  
  PDF 107 95. An Confessarius virtute Bullæ Cruciatæ possit commutare votum vovendi castitatem, seu Religionem? Ex quo infertur, quod ita vovens si fornicatur ante promissam castitatem, non delinquere contra votum. Ex p. 1. tr .11. res. 76.
•  
  PDF 107 97. An Confessarius virtute Bullæ Cruciatæ possit commutare votum Religionis, ut iusta de causa non impleatur tempore præscripto? Et an etiam in tali casu possit Episcopus dispensare? Ex p. 1. tr. 11. res. 80.
•  
  PDF 107 98. An Confessarius virtute Cruciatæ possit commutare votum Religionis Meltensis? Idem dicendum est de Episcopo. Et an per professionem hujus Religionis dirimatur matrimonium ratum? Et discutitur, an dicti Milites sint propriè, vel largo modo Religiosi? Ex p. 1. tr. 11. res. 77.
•  
  PDF 108 99. An per Bullam Cruciatæ possit Confessarius commutare votum Religionis Divi Iacobi, Calatravæ, Alcantaræ, &c. Et an Episcopus possit commutare supradictum votum? Et an hi Ordines non sint propriè & simpliciter Religiones? Et docetur, ut Episcopus, vel Confessarius virtute Cruciatæ, vel alicuius Iubilæi possit commutare aliquod votum, satis est, quod sit sub opinione an sit reservatum, necne. Ex p. 1. t. 11. r. 78.
•  
  PDF 108 100. An Confessarius virtute Bullæ Cruciatæ possit commutare votum perseverandi in Religione, ut tempore Novitiatus possit ex justa causa egredi? Et in tali casu an vovens possit egredi, nec aliqua voti commutatione indigere? Et notatur votum perseverandi in Religione non obligare, si bona fide in probatione putat quis sibi eam non esse commodam. Ex p. 1. tr. 11. resol. 79.
•  
  PDF 108 101. An votum perseverandi in Religone sit dispensabile per Bullam Cruciatæ, & Iubilæum? Ex p. 1. tr. 8. & Misc. 8. res. 18.
•  
  PDF 109 102. An virtute Bullæ Cruciatæ, vel Iubilæi possit commutari votum virginitatis servandæ, si non constet de intentione voventis, an intellex[ex]erit de virginitate perpetua? Ex part. 11. tractat. 8. & Misc. 8. resolut. 15.
•  
  PDF 109 103. An Confessarius virtute Cruciatæ possit commutare votum virginitatis, quando constat non esse votum castitatis, sed integritatis corporis servandæ? & an in tali casu possit Episcopus dispensare? Et quid est dicendum, quando quis emisit votum virginitatis, & dubius est de intentione; an scilicet fuisset ad solam à primo actu venereo abstinentiam, an in tali casu nec Confessarius per Bullam, nec Episcopus possit dispensare? Ex p. 1. tr. 11. res. 60.
•  
  PDF 110 104. An Confessarius per Bullam Cruciatæ possit commutare votum castitatis, quando fuit emissum pro tempore limitato? Et an in tali voto possit Episcopus dispensareß Ex p. 1. tr .11. res. 57.
•  
  PDF 110 105. An Confessarius per Bullam Cruciatæ possit commutare votum castitatis, quando diversis votis varia ad castitatem pertinentia sunt promissa, itaut ex omnibus illis iunctis consurgat obligatio ad perfectam castitatem? Et an in dicto casu Episcopus dispensare possit? Ex p. 1. tr. 11. res. 67.
•  
  PDF 110 106. An Confessarius per Bullam Cruciatæ possit commutare votum castitatis, seu Religionis emissum à persona alterius potestatis subjecta, ut à conjugata, servo, vel filio sine licentia viri, Domini, vel patris? Et an in tali casu, & cum supradictis personis possit Episcopus dispensare? Et docetur, quod pater, vir, Dominus possint talia vota irritare? Ex p. 1. tr. 11. res. 84.
•  
  PDF 110 107. Si quis adstrictus voto castitatis ad nuptias transeat, an possit Confessarius virtute Bullæ commutare tali votum, ut possit petere debitum? Et an in tali casu de iure communi, vel vigore dispensare? & mortua conjuge, an tota voti obligatio reviviscat? Ex p. 1. tr .11. res. 66.
•  
  PDF 111 108. An per Bullam sit commutabile votum castitatis conjugalis? Et an ita vovens possit inire matrimonium? Et an in tali voto possit etiam Episcopus dispensare? Ex p. 1. tr. 11. res. 62. Et ad literam in res. 81. eiusdem tract. Sed quia in prima resolut. hîc assignata, sunt duo Authores plus quam in secunda, ideò prima hîc adscribitur, & non secunda.
•  
  PDF 111 109. An Confessarius virtute Cruciatæ possit commutarevotum castitatis uxoris, vel viri tempore matrimonii consummati emissum? Et an in tali voto possit Episcopus dispensare? Et an tale votum non obliget ad non reddendum debitum? Et notatur dictam commutationem virtute Cruciatæ ad petendum debitum durare durante matrimonio: nam illo soluto, ita vovens tenetur servare simplicis castitatis, nisi à Summo Pontifice obtineat dispensationem? Ex p. 1. tract. 11. r. 70.
•  
  PDF 111 110. An per Bullam Cruciatæ Confessarius possit commutare votum castitatis emissum cum licentia alterius coniugis? Et an ita vovens, sive ante, sive post consummationem matrimonii, teneatur reddere debitum? Et an tale votum possit ab Episcopo dispensari? Et quid est dicendum, quando uterque conjux continentiam vovit absque alterius licentia: vel quando uterque seorsum continentiam vovit, habita tamen ab altero licentia? Et quid si uterque communi ...
•  
  PDF 111 111. An per Bullam possit Confessarius commutare votum non petendi debitum, etiamsi tale votum fuisset emissum ex alterius conjugis licentia? Et quid, si uterque conjux communi consensis voveret nec petere, nec reddere debitum? Et an Episcopus possit tale votum commutare? Ex part. 1. tractat. 11. resol. 58.
•  
  PDF 112 112. An votum non nubendi sit per Bullam dispensabile? Et an tale votum possit Episcopus commutare? Et quid si tale votum fuisset emissum in favorem alterius conjugis id petentis propter filiorum bonum, & ut ejus amor, nomen, honor, & amicitia cum ejus consanguineis conservaretur? Ex p. 1. tr. 11. r. 59.
•  
  PDF 112 113. An Confessarius per Bullam possit commutare vota non fornicandi, non tenendæ certæ mulieris, non committendi actum mollitiei, aut abstinendi ab alio actu venero? Et an in talibus votis possit Episcopus dispensare? Ex p. 1. tr. 11. res. 61.
•  
  PDF 112 114. An per bullam Cruciatæ possit Confessarius commutare votum disjunctivum, cujus altera pars est reservata, ut si aliquis diceret, voveo castitatem, & Ordinem sacrum? Et an Episcopus possit dispensare supradicta vota disjunctiva? Ex p. 1. tr. 11. res. 63.
•  
  PDF 112 115. An in casu posito supra, quando emittitur votum disjunctivum, nempe voveo castitatem, vel suscipere Ordines sacros; an si vivens statuerit postea non ordinari, ex vi voto determinatè obligetur ad castitatem, itaut Confessarius non possit amplius votum illud virture Cruciatæ dispensare? Ex p. 1. tr. 11. res. 65.
•  
  PDF 113 116. An qui emisit votum disjunctivum, v. g. castitatis, aut jejunii, si elegit votum reservatum castitatis, possit adhuc commutari per Bullam Cruciatæ, vel per Iubulæum? Et notatur votum castitatis metu levi emissum, posse commutari virtute Cruciatæ, aut Iubilæi? Ex part. 11. Tract. 8. & Misc. 8. resol. 17.
•  
  PDF 114 117. An votum disjunctivum Religionis, vel perfectæ castitatis sit per Bullam Cruciatæ, vel Iubilæum dispensabile? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 17.
•  
  PDF 114 118. An Confessarius possit commutare per Bullam Cruciatæ votum disjunctivum, modo quo supra diximus, quando materia non reservata effecta est impossibilis, itaut vovens nequeat partem non reservatam adimplere, sed tantùm partem reservatam? Ex p. 1. tr. 11. res. 74.
•  
  PDF 115 119. An quando Episcopus ex urgentissma necessitate possit dispensare in votis castitatis, & Religionis, possint etiam commutari virtute Cruciatæ, vel Iubilæi? Et observatur Confessarios Regulares non posse virtute suorum privilegium commutare, vel dispensare supradicta vota castitatis, &c. quæ potest Episcopus ex urgenti necessitate. Et docetur quod quinque sunt vota reservata, videlicet votum Religionis, castitatis perpetuæ, peregrinationis ...
•  
  PDF 116 120. An per Bullam Cruciatæ Confessarius possit commutare votum assumendi Ordines sacros? Et si ita vovens frangeret votum, an esset sacrilegus fornicando? Et si matrimonium contraheret (quamvis peccaret contra votum) an possit petere debitum? Et an in tali voto possit Episcopus dispensare? Ex p. 1. tr. 11. r. 64.
•  
  PDF 116 121. An qui obtinuit commutationem alicujus voti per Bullam Cruciatæ, possit redire ad votum prius, omisso eo in quo facta est commutatio? Et an doctrina hujus resoutionis procedat non solum quando commutatio facta fuit in rem æqualem, sed etiam in melius? Ex p. 1. tr .11. res. 85.
•  
  PDF 117 122. An Confessarius per Bullam Cruciatæ possit commutare materiam subrogatam, in quam fuit commutatum votum reservatum castitatis seu Religionis, vel ultramarinæ peregrinationis? Ex p. 1. tract. 11. res. 71.
•  
  PDF 117 123. An per Bullam Cruciatæ detur facultas recipiendi Eucharistiam, præterquam in die Paschatis de manu simplicis Sacerdotis sine licentia Parochi, sive Episcopi? Idem quæritur de Sacramenta Extremæ Vnctionis. Ex p. 1 .tr .11. res. 20.
•  
  PDF 117 124. An tempore interdicti, si quis habeat Bullam, teneatur audire Sacrum? Et qui audivit Sacrum tempore interdicti virtute Bullæ, an teneatur sub mortali, vel tantum sub veniali aliquas preces Deo pro unione Principium Christianorum contra Infideles emittere? Ex p. 1. tr .11. res. 2.
•  
  PDF 117 125. An Bulla Cruciatæ suspendat privilegia concessa in iure communi, eaque, quæ usus toleratæ consuetudinis approbantur? Et an Bulla suspendat privilegia quæ habent Regulares celebrandi tempore interdicti in aliquibus Festivitatibus, in quibus omnes admittunt ad Officia divina, & ad recipiendum Sacramenta? Ex p. 1. tr .11. res. 87.
•  
  PDF 118 126. An Bulla Cruciatæ suspendat privilegia Regularium commutandi vota, & in eis dispensandi, & absolvensi à reservatis? Et an per Iubilæum anni Sancti dicta privilegia suspendantur? Ex p. 1. tr. 11. res. 100.
•  
  PDF 118 127. An Bulla Cruciatæ suspendat privilegia Mendicantium, ut non possint commutare, & dispensare vota, & absolvere à reservatis? Ex p. 3. tr. addit. res. 23.
•  
  PDF 118 128. An Confessarius per Bullam Cruciatæ possit absolvere à suspensione incursa propter ordinationem ante legitimam ætatem? Et an hoc possit fieri, sive in Sacramento, sive extra illud; sive suspensio sit à jure, sive ab homine, sive pœnalis, sive nominatim; sive ex delicto publico, sive ex occulto? Idem dicendum est de habentibus privilegium. Et notatur invitum, vel absentem posse absolvi à suspensione. Et an suspensio à Pio II. extendatur ad ...
•  
  PDF 119 129. An Confessarius habens facultatem generalem absolvendi à censuris, verbi gratia, per Bullam Cruciatæ, possit absolvere à suspensione contracta ob defectum tituli, secundum opinionem aliquorum, vel ob malam Ordinum susceptionem? Et an hoc possit fieri sive in Sactamento Pœnitentiæ, sive extra illud; sive suspensio sit à jure sive ab homine; sive generalis, sive nominata, &c. Et an Confessarii hoc facere possint non solùm virtute Bullæ, sed etiam ...
•  
  PDF 119 130. An per Bullam Cruciatæ sit dispensabilis omnis irregularitas quæ est pœna? Et doctrina hujus quæstionis est valdè notanda, & menti tenenda. Ex p. 4. tr. 2. res.81.
•  
  PDF 120 131. An aliqua species irregularitatis sit dispensabilis per Bullam Cruciatæ? Et nota doctrinam huius REsolutionis, & promptè eam in mente tene. Ex p. 4. tr. 2. res. 81.
•  
  PDF 121 132. Enumerantur plures casus, in quibus secundum opinionem Doctorum Confessarius virtute Cruciatæ potest tollere irregularitatem. Primò quæritur, an virtute Cruciatæ aliqua irregularitas sit dispensabilis? Secundò, quis potest dispensare in hac irregularitate iterandi Baptismum? Tertiò quomodo tollatur irregularitas ex violatione censuram? Et an Prælatus Regularis possit cunctos in hac irregularitate dispensare ex vi suorum privilegiorum, si delictum ...
•  
  PDF 122 133. An absentes vigore Cruciatæ possint absolvi ab irregularitatibus quæ includuntur sub nomine censura? Et ex doctrina hujus resolutionis infertur, an Confessores Regulares possint dispensare cum sæcularibus ad petendum debitum extra Sacramentum confessionis? Et an possint cum illis dispensare in absentia, & per scriptum? Ex p. 4. tr .2. res. 103.
•  
  PDF 122 134. An Commissarius Cruciatæ possit dispensare in aliquibus irregularitatibus? Et in textu hujus resolutionis excipiuntur aliquæ irregularitates, in quibus supradictus Commissarius non potest dispensare? Ex p. 1. tr. 11. res. 110.
•  
  PDF 123 135. An Commissarius Cruciatæ possit dispensare super irregularitate publica, contracta tamen ex delicto? Ex p. 1. tr. 11. r. 111.
•  
  PDF 123 136. An Commissarius possit dispensare in irregularitate proveniente ex homicidio casuali, licet publica, & ex injusta mutilatione membrorum? Et an Episcopus ad majores Ordines vigore Concilii Tridentini dispensare possit etiam in tali irregularitate, dummodo sit occulta, quia ad minores Ordines etiamsi sit publica dispensare potest? Ex part. 1. tractat. 11. resol. 112.
•  
  PDF 123 137. An Commissarius Bullæ possit dispensare in irregularitate contracta propter Symoniam? Et notatur tantum Synomiam notoriam in Ordine inducere irregularitatem? Ex p. 1. tr. 11. r. 113.
•  
  PDF 123 138. An irregularitas propter hæresim occulta[m] incursa sit dispensabilis per facultatem concessam Co[m]missario Bullæ Cruciatæ? Et docetur, an hæreticus occultus incurrat irregularitatem, nec-ne? Ex p. 1. tr. 11. r. 114.
•  
  PDF 124 139. An irregularitas contracta per malam suceptionem Ordinum, quia suscipiens erat excommunicatus, vel suspensus, sit per Commissarium Cruciatæ dispensabilis? Sed remanet ista difficultas; in qua irregularitate contracta ex bigamia potest Commissarius Cruciatæ dispensare? Et notatur, quod si aliquis contraxit cum corrupta, existente aliquo impedimento dirimente, si non consummavit matrimonium; imò quamvis consumasset, non incurrit irregularitatem? Ex p. 1. tr. 11. res. 115.
•  
  PDF 124 140. An Commissarius possit dispensare in aliquo impedimento metrimonii? Ex p. 1. tr. 11. res. 116.
•  
  PDF 124 141. An ille primus gradus, in quo potest Commissarius dispensare, inteligendus sit in utraque linea transversali, & recta? Et notatur, quod si denunciationes culpabiliter essent omissæ, etiamsi matrimonium contractum sit ante Parochum, & testes, non possit in tali casu Commissarius dispensare? Ex p. 1. tr. 11. r. 117.
•  
  PDF 124 142. Quando dicitur impedimentum occultum, ut possit Commissarius Bullæ dispensare? Ex p. 1. tr. 11. r .118.
•  
  PDF 125 143. An quando Commissarius dispensat in impedimento, opus est, ut qui ignoravit impedimentum, certior de illo efficiatur? Sed difficultas est, utrum ad matrimonium invalidum ob impedimentum occultum ratifidandum, cessante impedimento, oporteat alterum conjugem certiorem facere de nullitate prioris matrimonii? Ex p. 1. tr .11. res. 119.
•  
  PDF 125 144. An Bulla Cruciatæ suspendat Indulgentias Regularium? Et an sub illis verbis Bullæ, exceptis tamen quoad eorum fratres tantum, sub nomine fratrum in Bulla intelligantur etiam Novitii, & Moniales? Ex p. 1. tr. 11. res. 88.
•  
  PDF 125 145. An sub nomine Mendicantium Bulla Cruciatæ includantur etiam alii Religiosi, qui mendicantes non sunt, sed x beneficio Sedis Apostolicæ eorum fruuntur privilegis? Et an sub nomine Mendicantium intelligantur non solum Religiosi professi, sed etiam Novitii? Ex p. 1. t. 11. r. 89.
•  
  PDF 125 146. An ad lucrandas Indulgentias Bullæ teneatur quis confiteri, si non habet mortalia, sed tantum venialia peccata? Et docetur, quod Ecclesia non consuevit præcipere confessionem nisi de mortalibus. Ex p. 1. t. 11. r. 107.
•  
  PDF 126 147. An pro lucranda Indulgentia supradicta sufficiat suscipientem Bullam confessum fuisse in Quadragesima præterita, & habere propositum confitendi in Quadragesima futura? Ex p. 1. t. 11. r. 105.
•  
  PDF 126 148. An oratio facienda in Ecclesiis, vel Altaribus pro lucranda Indulgentia Bullæ Cruciatæ, sufficiat, ut sit mentalis? Ex quo infertur, an etiam sufficiat oratio mentalis ad persolvendam pœnitentiam à Confessario impositam, Officium divinum, & Missam dicendam? Ex p. 5. T. 12. r .44.
•  
  PDF 126 149. An sufficiat ad lucrandas Indulgentias Bullæ Cruciatæ visitare ex uni loco quinque Altaria sine motu corporali? Et si sint in eodem populo quinque Ecclesiæ, an sufficiat visitare quinque Altaria in eadem Ecclesiæ, vel in diversis? Sed adhuc dubium superest, quando in aliquo populo tantum est unica Ecclesia habens tria, vel quatuor tantum Altaria, utrum debeat quis visitare omnia illa, & iterum bis, vel ter unum Altare, vel an vero debeat visitare ...
•  
  PDF 127 150. An sufficiat ad lucrandas Indulgentias visitare ex uno loco quinque Altaria sine motu corporali? Et an quando quis idem Altare quinquies visitat, non teneatur loco dimoveri, sed eodem loci fixus possit illud quinquies visitare, dummodo qualibet visitatione finita saltem corpus, & caput inclinet in signum distinctæ visitationis? Ex p. .3. t. addit. res. 25.
•  
  PDF 127 151. An si quis non potest ingredi Ecclesiam, quia est plena hominibus, consequatur Indulgentiam Bullæ, visitando tamen talem Ecclesiam à foris, ut possibile est? Idem dicendem est de Iubilæo. Ex part. 1. tr. 11. r. 103.
•  
  PDF 127 152. An supradicta Indulgentia Bullæ obtineri possit multoties eodem die? Et an supradictæ Indulgentiæ possint sumi pro defunctis, ita ut pro illis possint etiam sumi uno die multoties? Et utrum aliquis possit sæpius eodem die consequi Indulgentiam concessam visitantibus talem Ecclesiam tali die? Ex part 1. tract. 11. r. 104.
•  
  PDF 127 153. An per Bullam Cruciatæ quis lucretur in diebus signatis, qui vocantur Stationes, omnes Indulgentias plenarias urbis Romæ? Et notatur posse sæpius eodem die curari supradictas Indulgentias, si quis multoties visitaverit Ecclesiam in supradicta die. Et quod possint Indulgentiæ sumi uno die multoties pro defunctis. Ex p. 5. t. 12. r. 2.
•  
  PDF 128 154. Quoties per Bullam Cruciatæ lucratur quis Indulgentiam plenariam? Et qui ad bellum pergit, an possit lucrari dictam Indulgentiam toties, quoties peccaverit, & confessus fuerit? Ex p. 1. t .11. r. 109.
•  
  PDF 128 155. An possit Confessarius virtute Bullæ Cruciatæ applicare Indulgentiam moribundo sensibus destituto, qui petiit ante confessionem? Et supponitur, quod tali moribundo absolutionem sacramentalem sub conditione impertiendam, & à fortiiori quando præsente Sacerdote dat generalia signa, in quibus se peccasse, & de peccatis dolere ostendit. Et quid est dicendum si moribundus nec Confessarium petierit, nec indicia exhibuerit, an hoc non ...
•  
  PDF 129 156. Quomodo sit applicanda morturis Indulgentia Bullæ Cruciatæ? Et multa circa hoc in textu hujus Resolutionis explanatur à Confessariis valde notanda, & pro praxi menti tenenda. Ex p. 5. tract. 3. resol. 133.
•  
  PDF 129 157. Quomodo Confessarius tempore mortis debeat impartiri Indulgentiam Bullæ Cruciatæ moribundo? Et an Indulgentia Bullæ solum concedatur pro articulo, & non pro periculo mortis? Et si Confessarius non velit uti forma tradita à Commissario, an satis sit dicere, Concedo tibi omnes gratias, quas concedere possum virtute hujus Bullæ, etiam si hoc ore tenus non explicet, sed solum in mente habeat? Et si aliquis confiteatur, ut Indulgentias hujus Bullæ ...
•  
  PDF 129 158. An in articulo mortis possit virtute Bullæ Cruciatæ applicari Indulgentia ab alio, quàm à Sacerdote? Et an aliuando hæc Indulgentia in articulo mortis in casu licet raro possit applicari absenti; videlicet si Parochus postquam Extremam-Vnctionem contulit pœnitenti ægrotanti, oblitus est hujus applicationem, & infirmus jam moritur, nec potest Parochus eum adire, poterit è domo sua infirmo tali absenti apllicare Indulgentiam? Ex part. 5. tract. 12. r. 46. Et ad pedem ...
•  
  PDF 130 159. An Hispani, Siculi, &c. existentes extra Regna Hispaniarum, & Siciliæ possint sumere per alios Bullam Cruciatæ, & ejus privilegiis frui, secluso privilegio edendi lacticinia? Et docetur Regulares virtute Cruciatæ posse absolvi à peccatis mortalibus, & censuris non reservatis à quocumque Confessario sæculari, vel Regulari appobato ab Ordinario, vel à deputato à Prælato suæ Religionis. Ex p. 9. t. 6. & Misc. 1. r. 10.
•  
  PDF 131 160. An gratiis, & Indulgentiis Bullæ possit quis frui extra Regna, ubi Bulla non publicatur? Et an doctrina hujus Resolutionis extendatur ad esum carnium, & lacticiniorum; vel hoc indultum concedatur tantum commorantibus in Regnis Hispaniarum, & non extra? Ex p. 1. t. 11. r. 1.
•  
  PDF 131 161. An qui proficiscitur extra Regna Hispaniarum, vel Siciliæ, brevi teman reversurus, possit uti privilegio Bullæ Cruciatæ circa esum ovorum, & lacticiniorum? Et difficultas est in hoc dubio quinam dicatur statim reversurus, ut illo medio tempore possit extra Regna Hispaniarum edere virtute Bullæ Cruciatæ ova, & lacticinia? Et pro infirmanda doctrina supradictæ quæstionis quæritur, an Mediolanensis in oppido ubi vignet ius commune, possit vesci carnibus ...
•  
  PDF 132 162. An si quis in mari, dum navigat, possit virtute Bullæ Cruciatæ edere lacticinia, non obstante quod Bulla dicat extra Regna, ubi illa sumitur, non esse comedenda? Ex part. 4 t 4. & Misc. r. 190.
•  
  PDF 132 163. An exterus si veniat in Regnum ubi viget Bulla Cruciatæ animo solo illam sumendi, & statim redeundi, possit pro illo anno uti illius privilegiis? Et pro firmanda doctrina hujus quæstionis aliæ cursim in exemplum adducuntur. Et docetur, quod privilegia Bullæ Cruciatæ non strictè, sed amplè interpretanda sunt. Ex p. 11. t. 2. & Misc. 2. r. 37.
•  
  PDF 133 164. An Cardinales, si sint Sacerdotes, vel Regulares possint in Regnis Hispaniarum virtute Bullæ Cruciatæ edere ova, & lacticinia? Ex part. 11. t. 2. & Misc. 2. r. 38.
•  
  PDF 133 165. An Regulares Militarium Ordinum, etiamsi sint Sacerdotes possint frui privilegio Bullæ Cruciatæ vescendi ovis, & lacticiniis? Et an in jejuniis ex votis, pœnitentiæ, aut Iubilæo extra Quadragesimam possint sæculares ovis vesci? Idem asseritur de Sacerdotibus, & Religiosis. Sed si incidunt in Quadragesima, possunt sæculares cum Bulla Cruciatæ ovis vesci, non tamen Presbyteri, aut Regulares. Ex part. 11. t. 2. & Misc. 2. r. 53.
•  
  PDF 134 166. An in hoc Siciliæ Regno diebus Quadragesimalibus, & alibus jejuniis usus sagiminis & laridi sit licitus habentibus Bullam Cruciatæ? Et hoc sit licitum advenis, & peregrinis? Et multa alia adducuntur pro confirmanda consuetudine circa hoc in acto Regno Siciliæ. Ex p. 1. t. 9. r. 21.
•  
  PDF 135 167. An Bulla Cruciatæ det privilegium illa sumentibus, ut in jejuniis alicujus Iubilæi possint edere lacticinia? Et an ubi non adest consuetudo abstinendi à lacticiniis extra Quadragesimam possint fieri jejunia Iubilæi edendo lacticinia etiam absque Bulla Cruciatæ? Idem dicendum est de lacticiniis ex voto, vel ex pœnitentia à Confessario injuncta pœnitentibus. Et docetur non solum de jure, sed neque de consuetudine interdicti in die ...
•  
  PDF 135 168. An licitum sit in ieiuniis Iubilæi, voti, & impositis pro pœnitentia, comedere ova, & lacticinia cum Bulla Cruciatæ? Ex part. 1. t. 9. r. 17.
•  
  PDF 135 169. An Regulares, & Presbyteri sæculares sumendo Bullam possint diebus Dominicis Quadragesimæ uti lacticiniis? Ex part. 1. t. 11. r. 5.
•  
  PDF 135 170. An per privilegium Bullæ dispensatus in esu carnium, censeatur dispensatus ad ieiunandum? Et notatur, quod quando per Bullam quis dispensatus est, ut comedat carnes, & lacticinia, possit simul comedere pisces. Ex p. 1. t . 11. r. 4.
•  
  PDF 136 171. De privilegio Bullæ Cruciatæ edendi carnes ex licentia utriusque Medici. Et an hoc privilegium deserviat quando causa est dubia? Et qui habet experientiam antequam sibi esse novicum carnibus non uti in Quadragesima; an teneatur in futuris Quadragesimis abstinere à carnibus ad experiendum an nocumentum exoriatur? Et qui ex iusta causa in Quadragesima comedunt carnes, an peccent contra temperantiam naturalem, si ad in tali casu incurrrant in ...
•  
  PDF 136 172. Senator civiitatis emebat salman frumenti ad tarenos v. g. 30. sed asserebat illum emisse ad tarenos 36. quævisit, an possit uti Bulla Compositionis, cum illud frumentum illo cariori pretio emissent cives in pane cocto,qui modo ignorantur quinam sint? Et pro praxi huius difficultatis aliæ similes etiam explanatur circa hoc passim contingentes: & tota doctrina est valde notanda, & in mente tenenda à Confessarius pro pistoribus, dulciatoribus, cauponibus, tabernariis, & similibus. Et ...
•  
  PDF 138 173. An qui scit vendidisse vinum, verbi gratia in tali loco, vel mistum aqua. vel cum falsa mensura, ignorat tamen damnificatis, possit sumere Bullam Compositionis? Idem diecendum est de macellariis, cauponibus, pistoribus, &c. Ex part. 4. t. 4. & Misc. 113.
•  
  PDF 138 174. An facta compositione bonorum incertorum per Bullam, comparente vero domino teneatur qui se composuit, ad restitutionem? Et an Episcopi possint concedere supradictam Bullam Compositionis pro sua tantum Diœcesi? Ex p. 4. t. 4. & Misc. r. 112.
•  
  PDF 138 175. An infirmus possit mandare in testamento, ut post ejus mortem hæres, seu executor sumat pro Bullam Compositionis? Et notatur primò Bullam compositionis non prodesse his, qui prava ejus confidentia bona aliena illicitè acquisierunt. Secundò quæritur, quod si creditor ita absens est, ut nequeas illi debitum persolvere, neque speres brevi tempore posse, ob cujus causa excusaris à restitutione facienda, in isto casu an locus compositionis sit? Tertiò ...
•  
  PDF 139 176. An Bullla Cruciatæ vivorum prosit in aliquo casu jam mortuis? Verbi gratia ad effectum, nempe, ut in loco sacro sepeliatur, & absolutio excommunicationis illi præstetur, & consequenter suffragia Ecclesiæ pro ipso offerantur? Et quid si quis relinquat stipem præscriptam in hunc finem, ut post ipsius mortem Bulla pro anima sua sumatur?
•  
  PDF 140 177. An quis possit sumere Bullam defunctorum pro duobus, aut pluribus? Et an animam quæ à corpore soluta in Purgatorio est destinata, possit Pontifex ita liberare, ut neutiquam in Purgatorium ingrediatur? Ex p. 11. t. 2. & Misc. 2. r. 43.
•  
  PDF 141 Tractatus IV. De Jubilæo.
•  
  PDF 141 1. Res. A Quo Episcopo debeat esse approbatus Confessarius per Iubilæum eligibilis? Idem est dicendum, si ex vi Bullæ Cruciatæ Confessarius sit eligendus. Ex p. 5. tr. 12. resol 53. aliàs 52.
•  
  PDF 142 2. An per Iubilæum sit eligibilis in Confessarium Parochus qui renunciavit beneficium, vel ab ipso fuit privatus? Idem est, si per Bullam Cruciatæ dictus Parochus eligatur. Et infertur, quod si Parochus beneficium amittit, vel illud relinquit per ingressum Religionis, poterit eligi virtute Iubilæi, quo pœnitenti conceditur facultas eligendi in Confessorem Sacerdotem approbatum. Etiamque deducitur, quod Parochus poterit ei, qui antea erat Parochus dare facultatem audiendi ...
•  
  PDF 142 3. An in aliquo casu sit eligibilis per Iubilæum Sacerdos non approbatus ab Episcopo, sed à Parocho? Et an Parochus possit suis subditis licentiam præbere, ut confiteatur cum Sacerdote approbato ab Episcopo alterius Diœcesis, seclusa prohibitione proprii Ordinarii? Ex p. 5. tr. 12. res. 48.
•  
  PDF 143 4. An per Iubilæum sit ubique eligibilis in Confessarium sæcularis, vel regularis approbatus tantum limitatè ad parvum oppidum, vel quoad personas? Et quid, si ex defectu scientiæ sit approbatus pro supradicti loco, & personis? idem est dicendum si eligatur per Cruciatam. Ex part. 5. tract. 12. resol. 49. aliàs 48.
•  
  PDF 143 5. An Religiosus ab Episcopo approbatus sit eligibilis per Iubilæum, etiamsi à suo Superiore, & Prælato per sententiam privatus sit, ne confessiones sæcularium audiat? Et an sit probabile etiam sine Bulla validè posse prædictum Religiosum sæcularium confessiones audire virtute approbationis, & jurisdictionis ab Ordinario concessæ; etiamsi legitimè non fuerit Ordinario præsentatus, & per suum Superiorem per sententiam prohibitus? Ex part. 5. tract. 12. resol. 50. aliàs 49.
•  
  PDF 144 6. An per Iubilæum sit eligibilis in Confessarium Prælatus Regularium, non approbatus ab Ordinario loci? Et quid extra Iubilæum, & Bullam Cruciatæ? Et am Canonicus Pœnitentiarius sine speciali Episcopi approbatione sit eligibilis per Bullam, aut Iubilæum? Ex p. 5. tr. 12. r. 52 aliàs 51.
•  
  PDF 144 7. An Confessarius eligendus virtute Bullæ Cruciatæ, vel Iubilæi debeat esse approbatus ab Episcopo, etiam quoad Regulares, itaut non sufficiat esse approbatum à Prælato Regulari suæ Religionis, vel alterius ? Ex p. 3. tr. 2. r. 21.
•  
  PDF 145 8. Vtrum tempore Iubilæi Regulares teneantur eligere Confessarium non à Prælato, sed ab Episcop loci approbatum? Ex p. 2. tract. 17. & Misc. 3. resol. 47.
•  
  PDF 145 9. An Religiosi tempore Iubilæi possint eligere Confessarium non approbatum ab Eoiscopo, sed approbatum à Prælato Regularium? Et an sententia hujus quæstionis procedat quoad Novitios? Et an tempore Iubilæi Religiosi possint sine Superioris licentia confiteri cum extraneis, itaut non possit Superior prohibere suis subditis, ne confiteantur cum sacerdotibus sæcularibus, vel Regularibus alterius Religionis? Ex p. 5. tr. 12. r. 37.
•  
  PDF 146 10. An quicumque Confessarius ab Ordinario approbatus posstit tempore Iubilæi absolvere Moniales à peccatis, vel à casibus, & censuris reservatis? Ex p. 3. tr. 2. res. 29 & ad pedem literæ in præcitata p. 3. tract. 4. res. 153. aliàs 154. Ideò hic una tantum transcribitur.
•  
  PDF 146 11. An Moniales tempore Iubilæi possit eligere quoscumque Confessarios ab Ordinario approbatos, etiamsi in particulari non sint ad earundem Monialium confesseiones deputati ab Ordinario? Ex p. 5. tr. 12. r. 12.
•  
  PDF 146 12. An Superiores Regularium possint pro suis subditis promulgare Iubilæum, non expectata promulgatione Episcopis Diœcesani, seu Parochi? Et quid si Episcopus, aut Parochus non mittit copiam, aut Breviarium Bullæ Iubilæi? Et an dici possit Papam Religiosos volente acquiree Iubilæum subjicere, Ordinario loci non coactione, & læsione exemptionis? Et an Prælatus Regularis duabus postquam authenticam habuit Iubulæi notitiam hebdomadibus possit eum ...
•  
  PDF 147 13. An quando in Iubilæo conceditur facultas absolvendi ab omnibus casibus, & censuris reservatis Papæ, possit Confessarius à casibus Bullæ Cœnæ absolvere? Et ut quis possit absolvere à casibus Bullæ Cœnæ, an sufficiat, ut in Iubilæo dicatur, quod conceditur facultas absolvendi à casibus Bullæ Cœnæ sine expressa derogatione ipsius Bullæ? Ex p. 5. tr. 12. r. 34.
•  
  PDF 147 14. An in Iubilæo posset Confessarius commutare vota peregrinationis Hierusalem, ad limina Apostolorum, & D. Iacobun Compostellanum, si non exprimantur? Et notatur discrimen inter votum castitatis perpetuæ, vel Religionis, & reliqua Pontifici reservata; quia illa duo priora relaxandi potestas non censeatur concessa, nisi exprimatur; hæc autem relaxandi potestas satis in generali censeatur expressa. Ex p. 5. t. 12. res. 59. alias 58.
•  
  PDF 148 15. An vigore Iubilæi, Bullæ Cruciatæ, aut cujusvis alterius privilegii sit dispensabiile votum Religionis strictioris in Religionem minus strictam? Ex p. 10. t. 14. & Misc. 4. r. 29. alias 29.
•  
  PDF 148 16. An Confessarius vi Iubilæi possit dispensare, vel commutare votum Religionis, vel perpetuæ castitatis, quando non est tota materia voti? Idem dicendum est de Episcopo. Et postquam votum Religionis, vel castitatis perpetuæ fuit à Summo Pontifice commutatum in materiam non reservatam, v. g. in eleemosynas, in confessiones menstruas, &c. an possit Confessarius vi Iubilæi, & Episcopus hanc materiam commutationis non reservatam hanc ...
•  
  PDF 149 17. An Confessarius vi Iubilæi, vel Episcopus possit commutare votum perpetuæ castitatis, vel Religionis metu levi extortum? Idem est dicendum de votis emissis in periculo mortis, & naufragii. Et an votum etiam solemne ex levi metu injustè incusso editum in foro conscientiæ sit irritum? Ex part. 5. t. 12. r. 62. alias 61.
•  
  PDF 149 18. An Confessarius vi Iubilæi, in quo datur facultas commutandi vota, exceptis votis castitatis, & Religionis possit commutare juramenta pia Religionis, & perpetuæ castitatis? Et an dicta juramenta sint reservata Summo Pontifici, vel tantùm Episcopis? Ex p. 5. t. 12. r. 60. alias 59.
•  
  PDF 149 19. An Confessarius virtute Iubilæi habens facultatem dispensandi, & commutandi vota, extendatur hæc facultas ad juramenta promissoria Deo facta, vel ad vota jurata? Et an verò, si facultas delegata dispensandi, aut commutandi esset limitanda ad unicum votum, tunc possit auferri juramentum de eadem materia illi concomitanter adjunctum? Ex part. 5. t. 12. r. 58. alias 57.
•  
  PDF 150 20. An virtute Iubilæi possit Confessarius commutare juramentum solvendi usuras, aut metu in justo extortum? Et an possit Confessarius virtute Iubilæi commutare vota in favorem tertii facta, nondum tamen acceptata, ut verbi gratia si quis voverit se daturum Calicem certæ Ecclesiæ, vel eleemosynam certæ personæ, aut construendam Ecclesiam, &c. sine consensu illius in cujus favorem sunt facta? Ex p. 5. t. 12. r. 57. alias 56.
•  
  PDF 150 21. An Confessarius virtute Iubilæi possit absolvere à casibus Episcopo reservatis? Et an hoc etiam extendatur ad casus, & censuras reservatas ab Episcopo, etiam post Iubilæi publicationem? Ex p. 3. t. 4. r. 148. alias 149.
•  
  PDF 150 22. An Confessarius virtute Iubilæi, Bullæ Cruciatæ, aut alterius privilegii possit commutare vota extra sacramentalem confessionem? Et ita faciendo Confessarius peccet mortaliter per doctrinam, quæ in §. 2. [h]ujus Resolutionis traditur? Ex quo etiam infertur, an Regulares teneantur per se, secluso scandalo, observare Synodalia: & an censuræ Synodales per Episcopum promulgatæ ligent Regulares? Et deducitur, an verba imperativa contineant præceptum? Et quid ...
•  
  PDF 151 23. An tempore Iubilæi possit quis petere commutationem votorum, vel operum injunctorum ab uno Confessario, & postea altero confiteri? Ex p. 5. t. 12. r. 51. alias 50.
•  
  PDF 151 24. An si quis in vigilia Nativitatis jejunaret pro ucrando Iubilæo, satisfaceret sumendo illam majorem quantitatem, quæ sumi solet in dicta Vigilia, cum jejunatur extra tempus Iubilæi? Et supponitur in dicta Vigila posse sumi uncias sexdecim in collatione serotina. Et docetur quod si aliquis jejunasset nesciens Iubilæum promulgatum, tunc hoc non obstante, illud lucraretur. Et aliqua alia pro jejuniis Iubilæi adducuntur. Ex part. 11. tractat. 7. & Misc. 7. resolut. 12.
•  
  PDF 152 25. An ad lucrandum Iubilæum sufficiat, quod commutatio jejuniorzm ex justa causa fiat, verbi gratia, Feria quinta? Et an potestas commutandi opera Iubilæi, ita se extendat ad præterita, ut possit Confessarius electus commutare omnia, & singula opera omissa? Ex p. 5. t. 12. r. 25.
•  
  PDF 152 26. An qui omisit ex malitia opera præscripta in Iubilæo. possit ultimo die illud lucrari, & dicta opera à Confessario commutari? Et an Confessarius pœnitenti, qui visitavit Ecclesias statutis diebus, & die Sabbatho confitetur, si adsunt iustæ causæ, possit differre absolutionem, & Communionem ultra tempus in Bulla statutum per aliquot hebdomadas, & adducuntur duo casus in textu huius Resolutionis pro praxi huius quæstionis? Ex part. 5. tract. 12. resolut. 26.
•  
  PDF 153 27. An in Iubilæo extra tempus Quadragesimæ possit quis comedere lacticinia sine Bulla Cruciatæ? Et an possit adduci consuetudo in contrarium? Et an in dubio de tali consuetudine, an fuerit introducta animo se obligandi, vel causa devotionis, & honestatis, præsumendum sit non obligare? Ex p. 3. tract. addit. r. 20.
•  
  PDF 153 28. An si in Bulla præcipiatur tribus diebus ieiuniorum fieri Orationem, eleemosynam, &c. an iisdem diebus facienda sit? Et an quando expressè Bulla non dicit, ut oratio, visitatio, & eleemosyna fiat tribus diebus, sed tantum indeterminatè mandatur Ecclesiarum visitatio, oratio, eleemosyna, an sufficiat visitare, orare, & eleemosynam facere, etiam die Dominico non solum ante, sed post Communionem? Ex part. 5. t. 12. r. 22.
•  
  PDF 153 29. An quando in Bulla Iubilæi, vel Indulgentiæ præscribitur simpliciter, & indeterminatè eleemosyna, hæc facienda sit secundum qualitatem personæ? Et quid est dicendum quando in Bulla præcipitur eleemosynam faciendam esse iuxta facultates cuiusque? Ex p. 5. t. 12. 4. 14.
•  
  PDF 154 30. An quando in Iubilæo Superior non vult aliquid dare pro eleemosyna, possit illam subditus clam à Monasterio accipere? Idem est in prædicto casu de Monialibus, uxoribus, filius, servis, & mancipiis respectu Abbatissæ, mariti, patris, & Domini. Et an quando in Iubilæo eleemosyna danda relinquitur uniuscuiusque arbitri, sufficiat minima? Et an sufficiat dando eleemosynam illi, quem puto esse pauperem, cum revera sut dives, & fingat se pauperem? Et an ...
•  
  PDF 155 31 An pauperes qui non possunt ad lucrandas Indulgentias largiri eleemosynam, egeant commutatione in aliquod opus pium, sicut qui non potest ieiunare, vel Ecclesias visitare, vel intali casu an sufficiat si pauper curet, ut eleemosyna ab alio pro se? Ex p. 5. t. 12. r. 15.
•  
  PDF 155 32. An si quis in Iubilæo præberet eleemosynam per servum qui illam tamen non daret, lucretur Iubilæum? Vbi plura de eleemosyna largienda tempore Iubilæi pro omnibus personis tam sæcularibus, quàm Regularibus adducuntur. Ex part. 5. tractat. 12. resolut. 31.
•  
  PDF 156 33. An innotescente, non elapso tempore Iubilæi, famulum non dedisse eleemosynam à Domino acceptam, ut pauperibus elargiretur, teneatur Dominus adhuc alteram eleemosynam erogare? Et supponitur, quod Dominus; si dat famulo stipem pro pauperibus ad lucrandum Iubilæum, & ipse sibi retineat, Dominum bona fide lucrari Iubilæum. Et docetur eleemosynam dandam pauperibus pro consequutione Iubilæi, non esse mensurandam juxta ...
•  
  PDF 156 34. An quis possit lucrari Iubilæum præstando opera, quæ ex alio capite facere tenetur? Vt v. g. ex obligatione præcepti divini, aut Ecclesiastici, aut Confessarii, vel voti, ut si in Quadragesima publicatur Iubilæum, vel tempore quatuor temporum, &c. Ex p. 5. t. 12. r. 55.
•  
  PDF 157 35. An si quis v. g. hîc Panormi post publicatum Iubilæum visitavit Ecclesias, compulsus poestea ex aliquo negotio à Panormo discedere, possit in alio loco reliqua opera præstare, & Iubilæum lucrari? Ex p. 5. t. 12. r. 53.
•  
  PDF 157 36. Quis jejunavit, & visitavit Ecclesias in prima hebdomada Iubilæi, & postea in secunda, die Dominico, vult confiteri, & Communionem sumere; quæritur, an ita lucretur Iubilæum, & Confessarius possit illum à peccatis, & censuris reservatis absolvere? Et an qui complevit intra hebdomadam opera omnia in Iubilæo injuncta, itaut ultimum opus sit jejunium Sabbathi, si iterum mane die Dominico incidat in casum reservatum, possit ab illo virtute ...
•  
  PDF 157 37. An qui adimplet opera injuncta intra duas hebdomadas lecretur Iubilæum? Ex p. 5. t. 12. r. 24.
•  
  PDF 158 38. Quis noluit lucrari Iubilæum, & in secunda hebdomada, die Sabbatho, à Deo inspiratus mutat propositum, quæritur, an possit absolvi à reservatis, & lucrari Iubilæum? Et an si aliquis omnia opera injuncta pro consequendo Iubilæo fecisset, & mane die Dominicco vellet confiteri, & sacram Eucharistiam sumere, sed inadvertenter, & incuria aliquid cibi deglutivit, vel bibit, an hoc non obstante possit lucrari Iubilæum, & absolvi à reservatis; vel in dicto casu ...
•  
  PDF 158 39. In ultimo Iubilæo Pauli V. Pontificis maximi fuit orta magna dissensio inter Theologos, an qui in die Dominico confitetur, satisfaceret Iubilæo? Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. r. 28.
•  
  PDF 158 40. Quis in die Sabbathi accessit ad confitendum, sed ob angustiam temporis Confessarius distulit confessionem post transactum Iubilæum: quæritur an possit absolvi à casibus reservatis post tempus elapsi Iubilæi commissis? Ex p. 3. t. 4. r. 146. aliàs 147.
•  
  PDF 159 41. An pœnitens, cui ex iusta causa fuit dilata absolutio post tempus à Iubilæi Bulla definitum, si incidat in novos casus reservatos, & nova vota emittat, an possit Confessarius illa absolvere, & hæc commutare? Ex p. 5. tr. 12. r. 27.
•  
  PDF 159 42. An aliquando possit quis absolvi à peccatis reservatis commissis post finitum tempus Iubilæi? Et quid de votis, & peccatis commissis intra tempus Iubilæi, quamvis confessio finiatur post tempus elapsum? Ex p. 11. t .2. & ;isc. 2. r. 54.
•  
  PDF 160 43. An Confessio informis sufficiat pro lucrando Iubilæo, vel Indulgentiis? Sed hæc difficultas procedit ex suppositione, quod dari possit confessio informis. Et doctè, & breviter explanatur, quando confessio dicatur informis, & quando invalida, & quomodo in utraque Confessarius se gerere debeat? Ex p. 11. t. 6. & Misc. 6. r. 10.
•  
  PDF 160 44. An si quis confitetur pro lucrando Iubilæo, & postea recordatur alicuius peccati obliti, si non habeat copiam Confessarii, possit Eucharistiam sumere, & lucrari Indulgentiam? Et quid est dicendum, si quis ritè sit confessus, & Communionem sacram recepit, si antequam lucretur Iubilæum, labatur in novum peccatum, utrum teneatur iterum confiteri? Et notatur, quod per confessionem sacrilegam non lucratur Iubilæum. Et quid per ...
•  
  PDF 161 45. An si quis intra tempus à Iubilæo præscriptum confiteatur, & ante consequutionem Indulgentiæ incidat in aliud peccatum, teneatur iterum confiteri? Et quid si oblitus fuerit alicuius peccati, an requiratur, ut illud confiteatur intra tempus Indulgentiarum? Idem dicendum est, si ex causa inculpatè peccatum aliquod omisit in confessioine. Ex part. 5. tract. 12. resol 1.
•  
  PDF 162 46. Quis consequutus est Iubilæum, non tamen est confessus, quia peccati mortalis sibi conscius non erat, quæritur, an transacto Iubilæo à peccatis reservatis ante illud commissis, & oblitis absolvi possit, & vota commutari? Et in supradicto casu, an Confessarius possit vota commutare, tametsi pœnitens Iubilæi tempore votum fecerit, & noluerit dispensationem petere, an transacto tempore Iubilæi possit hoc votum Confessarius commutare? Et an si aliquis ...
•  
  PDF 162 47. An peccata venialia sint confitenda, quando requiitur confessio ad Iubilæum lucrandum? Ex quo infertur an qui caret mortalibus, & venialia tantum habet, teneatur illa sub mortali iin Quadragesima confiteri pro præcepto Ecclesiæ? Ex p. 3. tr. 4. r. 125. aliàs 126.
•  
  PDF 163 48. An ad lucrendum dictum Iubilæum, si quis non habet mortalia, teneatur adhuc confiteri? Et quando Bulla Iubilæi, vel Indulgentiæ dicitur, omnibus verè prœnitentibus, & confessis, vel omnibus contritis, & confessis, &c. ad lucrandam Indulgentiam sufficiat vera, & perfecta contritio cum confessione in voto, seu cum proposito confitendi tempore debito, secundum Ecclesiæ præceptum, etiamsi lucraturus Indulgentiam commiserit peccata post ultimam ...
•  
  PDF 163 49. An qui tempore Iubilæi per aliquam impotentiam physicam, vel moralem non potest confiteri, sed contritus post alia opera præscripta, Communionem sumit, lucretur Iubilæum? Ex p. 5. tract. 12. res. 29.
•  
  PDF 164 50. An excommunicatus contritus, si non potest obtinere absolutionem, lucretur Indulgentiam, aut Iubilæum, si adimpleat alia opera iniuncta? #er præsertim quoad eos, qui in aliquam hæresim inciderunt: & idem dicendum est de illis, qui sunt excommunicati ob pensiones, & debita; & sunt impotentes ad solvendum? Ex part. 5. tractat. 12. resolut. 13.
•  
  PDF 164 51. An quando duobus diebus immediatis occurrunt duo Iubilæa, quorum quodlibet requirit confessionem, & communionem, teneatru qui vult illa lucrari bis confiteri, & bis Eucharistiam sumere? Et quid est dicendum de aliis operibus injunctis in quolibe Iubilæo? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. r. 166.
•  
  PDF 164 52. An si in Iubilæo dicatur tantum, quod efficiatur Communio die Dominica, quis satisfaceret communicando in alia die hebdomadæ? Et docetur communionem factam in peccato mortali sufficere ad satisfaciendum oneri communionis injuncto ad lucrandum Iubilæum. Et pueri ex defectu ætatis Eucharistiam suscipere non valentes, an satisfaciant communicando spiritualiter, adimplendo cætera opera in Iuibilæo præscripta; vel in tali casu, an sit commutanda communio in ...
•  
  PDF 165 53. An si quis suscipiat sacram Eucharistiam in peccato mortali; vel faciat confessionem sacrilegam, lucretur postea Iubilæum, si in ultima Iubilæi periodo per actum contritionis sit in gratia? Ex p. 3. tr. 4. r. 147. aliàs 148.
•  
  PDF 165 54. An ad lucrandum Iubilæum sufficiat indigna communio, seu facta in peccato mortali? Ex quo infertur, an si quis fecit intra hebdomadam Iubilæi confessionem, sacrilegam, sufficiat ad effectum Indulgenti habere contritionem ante finem hebdomadæ, an vero debeat iterum valide confiteri? Et an si quis det alteri tempore Iubilæi eleemosynam distribuendam, si iste talis non distribuat, Indulgentiam non lucretur? Et quid, si tamen ...
•  
  PDF 167 55. In præterito Iubilæo, cum quis illud obtinuisset in prima hebdomada, incidet postea in caso reservatos, & fuit in secunda hebdomada iterum à quodam Confessario absolutus, quæsivit à me dictus Confessarius, an peccaverit, & teneatur de errore admonere pœnitentem? Et resolutio hujus casus pendet ex illa quæstione, an si quis priori hebdomada explevit opera injuncta in Iubilæo, & illud comparavit, possit in secunda ...
•  
  PDF 168 56. An qui lucratus est Iubilæum in prima hebdomada, iterum in secunda hebdomada possit illud lucrari? Ex p. 5. t. 12. r. 28.
•  
  PDF 168 57. Quis lucratus est Iubilæum Messanæ, postea negotiandi causa Panormum venit, ubi Iubilæum celebratur, quæritur, an possit illud lucrari, & Confessarius à peccatis reservatis de novo incursis illum possit absolvere? Et docetur sacram Congregationem respondisse, semel tantum sumi posse Iubilæum tam in anno Sancto, quam in aliis. Et notatur, quod qui tempore, quo fuit publicatum Iubilæum in sua patria, & aliqua ignorantia invincibilis non habuit notitiam illius, poterit, illo ...
•  
  PDF 168 58. Plausibilis est Confessariis illa quæstio. An qui voluntariè, ve lex oblivione tempore Iubilæi non petiit commutationem alicuius voti, possit inde post transactum Iubilæum, etiam post multos annos eandem commutationem obtinere? Supponimus omnia opera præscripta fecisse, & Iubilæum consequutum fuisse. Idem est de dispensatione in irregularitate, & de reliquis in Iubilæo concessis. Ex p. 2. t. 16. & Misc. 2. r. 9. aliàs 11.
•  
  PDF 169 59. An si tempore Iubilæi quis noluit petere commutationem votorum possit postea, transacto Iubilæo, illam petere? Ex quo infertur, quod quando tempore Iubilæi quis obtinuit à Confessario generalem commutationem, & dispensationem circa vota, (imo quando nulla facta est à Confessario electo commutatio,) censeatur sublata reservatio votorum oblitorum, & sic illa, transacto Iubilæo, possunt commutari à quocumque Confessario, si ...
•  
  PDF 169 60. An per generalem votorum commutationem factas virtute Iubilæi, aut Bullæ possit Confessarius, transacto postea tempore Iubilæi, vel Bullæ, illa commutare? Et docetur, quod per absolutionem generalem datam in confessione vigore Iubilæi, vel Cruciatæ à censuris reservatis, & dispensatione in irregularitatibus, & absolutione à peccatis oblitis reservatis, non est dubitandum maner pœnitentem absolutum à censuris, & dispensatum ...
•  
  PDF 170 61. Quis absolutus fuit virtute Iubilæi, quod postea non lucratus est, quæritur, an peccata oblita reservata possit postea cuiumque Confessario confiteri? Et notatur, quod si aliquis confiteatur animo lucrandi Iubilæum, & absolvitur ab excommunicatione, & peccatis reservatis, sed postea illud non lucratur, reservationem, & excommunicationem illam iterum non redire. Idem dicendum est de votis commutatis. Et deciditur, quod ...
•  
  PDF 171 62. An quis tempore Iubilæi obtinuit commutationem votorum, sed aliquorum oblitus est, transacto eo tempore Iubilæi possit à dictis votis oblitis commutationem petere, & non obstante, quod lucratus non sit Iubilæum, quia certum est, quod vota commutata, etiamsi postea non lucretur ex culpa Iubilæum, minimè reviviscere? Et notatur hanc opinionem esse veram etiam circa vota commutata à Confessario tantum generaliter, remittendo ...
•  
  PDF 171 63. Quidam obtinuit commutationem multorum votorum virtute Iubilæi, quod intendebat lucrari, sed postea consulto, & liberata voluntate omisit opera in Iubilæo præscripta, & illud non obtinuit, quæsivit à me, an remaneat securus in conscientia de tali votorum commutatione; quod est quærere, an vota commutata vigore alicujus Iubilæi reviviscant, eo non obtento? Et advertitur hanc doctrinam esse veram, etiam si ...
•  
  PDF 172 64. Convenienter superiori istam adjungimus. An qui voti commutatioem accepit virtute alicujus Iubilæi, peccet postea mortaliter, si voluntarie omittat onera Iubillæi, & illud non consequatur? Idem dicendum est de illo, qui obtinuisset absolutionem à reservatis, à censuris, & postea omitteret opera præscripta in Iubilæo. Ex part. 2. t. 16. & Misc. 2. r. 11. alias 13.
•  
  PDF 172 65. An qui tempore Iubilæi absolutus fuit à reservatis, & obtinuit commutationem votorum si ex culpa sua voluntariè non lucretur Iubilæum, peccet mortaliter? Et docetur, quod est Regula generalis, quod quando est dubium, an pro aliqua re sit præceptum impositum, tunc judicandum est, non dari tale præceptum. Ex part. 5. t. 12. r. 42.
•  
  PDF 172 66. An quando in aliquo Iubilæo non conceditur facultas absolvendi à reservatis, sed tantum requiritur pro consequenda Indulgentia, ut quis confiteatur, & visitet certas Ecclesias, possit adhuc à reservatis absolvi? Et an quando in Bulla, vel Iubilæo, vel aliquo alio Indulgento conceditur facultas absolvendi ab omnibus casibus reservatis, vigore talis Indulti possit fieri absolutio à censuris reservatis? Ex part. 10. t. 14. & Misc. 4. r. 6. alias 4.
•  
  PDF 173 67. An in Iubilæo sufficiat opinio probalilis ad lucrandam Indulgentias? Ex part. 5. tract. 12. resol. 32.
•  
  PDF 173 68. An si quis tempore Iubilæosequatur circa illud opinionem probabilem, lucretur Indulgentias? Idem deducitur circa jurisdictionem in administrationem Sacramentorum. Ex part. 10. t. 11. & ;isc. 1. resol. 34.
•  
  PDF 174 69. Quot Ecclesiæ in Jubilæo visitandæ sunt? Et quid si Episcopus deputaret plures Ecclesias, quàm sunt à Papa præscripta in Vrbe? Et quid verò, si Ordinarius pauciores Ecclesias, aut unam tantum deputet? Ex p. 5. t. 12. r. 56. alias 55.
•  
  PDF 174 70. De oratione facienda ad lucrandum Jubilæum. Ex p. 5. t. 12. r. 33.
•  
  PDF 174 71. De quibusdam dubiis circa Jubilæum anni Sancti Primum an per Bullam Jubilæi hujus anni Sancti tollantur Indulgentiæ plenariæ concessæ pro articulo mortuis? Secundum, an tollantur Indulgentiæ plenariæ concessæ pro articulo mortis? Tertium, an tollantur Indulgentiæ plenariæ Ecclesiarum urbis Romæ. Ex part. 11. t. 8. & Misc. 8. r. 61.
•  
  PDF 176 Tractatus V. De Indulgentiis.
•  
  PDF 176 1. Res. An causa Indulgentiæ non solum debeat esse pia, sed proportionata? Ex p. 5. t. 12. r. 10.
•  
  PDF 177 2. An mensura certitudinis, & effaciatis concessionis Indulgentiarum sit à causa finali? Et an semper exigatur opus pium ad lucrandum Indulgentiam pro vivis? Ex quo deducitur, quod Pontifex potest alicui de Ecclesia bene merito impertiri sine injunctione ullius operis Indulgentiam, eo fine, ut alios ad similia merita excitet. Et an valeat Indulgentia, & si causa, ob quam data fuit non sit omnino sufficiens, modo Pontifex prudenter sentiat esse sufficientem? Ex part. 10. tr. 16. & Misc. 6. r. 3.
•  
  PDF 178 3. An Indulgentia debeat habere causam publicam? Et quid sentiendum est de Calculis, & Imaginibus cum Indulgentia plenaria? Ex part. 10. t. 11. & Misc. 1. r. 53.
•  
  PDF 179 4. An Indulgentia applicari possit Medalliis, & Imaginibus B. Cajetani, B. Andreæ, & b. Francisci Borgiæ. &x. Ex p. 10. t. 16. & Misc. 6. r.8.
•  
  PDF 179 5. An concessio Indulgentiarum per modum Iubilæi habeat annexam facultatem eligendi Confessarium? Et an Episcopus habens facultatem concedendi plenariam Indulgentiam morientibus, cum hoc tamen, ut interdiu id faciat per se ipsum, alias potens talem facultatem subdelegare tempore noctis, possit sic delegare, si interdiu vocetur ad morientem, & tunc nolit, aut non possint per se ...
•  
  PDF 181 7. An ad lucrandas Indulgentias debeat opus injunctum fieri bene moraliter, ita ut sit in se honestum, & moraliter bonum; quod si in eo faciendo venialiter peccet, ut si v. g. ex vana gloria visitet Ecclesias, det eleemosynam, an consequatur Indulgentiam? Et quid dicendum est, si opus injunctum male efficiatur moraliter, etiam cum peccato mortali? Et quid de aliis conditionibus, finibus, vel defectibus? Ex p. 5. t. 12. r. 5.
•  
  PDF 181 6. An opus injunctum pro acquirenda Indulgentia faciendum sit intentione principali, ve æque principali ad illam lucrandam? Ex p. 5. t. 12. r. 7.
•  
  PDF 181 8. An si minima aliqua pars operis injuncti præteremittatur, consequatur quis Indulgentiam? Ex p. 5. tr. 12. r. 23. Et ad literam in præcitata part. 5. tract. 5. res. 7. Sed quia in prima Resolutione hic assignata sunt aliqui authores plus quam in secunda, ideo prima hic tantum transcribitur.
•  
  PDF 182 9. An quoad lucrandas indulgentias detur parvitas materiæ non solum in continuatione tempori, sed etiam post tempus elapsum? Et an in opere injuncto ad lucrandas Indulgentias detur parvitas materiæ? Et Indulgentia pro aliquo certo Festo concessa, qua diei parte incipit, & definit? Ex part. 10. tract. 16. & Misc. 6. resolut. 4.
•  
  PDF 183 10. An qui faciunt opus requisitum, lucrentur æquivalenter Indulgentiam? Ex part. 5. tract. 12. resolut. 18.
•  
  PDF 183 11. An Indulgentia, sublata peccati fictione, sortiatur effectum suum? Ex part. 4. tract. 4. & Misc. resol. 94.
•  
  PDF 183 12. An Indulgentia, sublata peccati fictione, sortiatur effectum suum? ? Et an, ut quis obtineat sibi effectum Indulgentiæ, requiratur status gratiæ eo tempore, quo præstat omnia præscripta opera ad Indulgentiam consequendam? Vel sufficiat status gratiæ in eo stanti, in quo danda, & applicanda erit Indulgentia? Ex p. 5. t.12. r. 4.
•  
  PDF 184 13. An possi tquis unico. & eodem tempore lucrari simul Indulgentias, diversis viis concessis? Ex p. 5. t. 12. r. 11.
•  
  PDF 185 14. An quis possit per diversos actus adipisci eodem tempore diversas Indulgentias? Et an eodem opere plures Indulgentiæ, diversis viis concessis, lucrari possint? Idem est, si dicatur Missa pro diversis rationibus & concessionibus Indulgentiarum, quod püossit Sacerdos duas, tres & quartam animam à pœnis Purgatorii eximere cum unica Missa tantum. Ex p. 10. t. 16. Misc. 6. r. 14.
•  
  PDF 186 15. Quando Indulgentia largitur per dies, & annos quomodo intelligenda est? Ex part. 5. tract. 12. res. 39.
•  
  PDF 186 16. An si quis sumat Indulgentiam plenariam liberetur ab onere implendi pœnitentiam pœnalem à Confessario impositam? Et an hoc intelligi debeat de pœnitentia, quæ non sit præservativa? Ex part. 5. tract. 12. r .3.
•  
  PDF 187 17. An si præ hominum multitudine Ecclesiam ingredi non potest, sufficiat foris orationem infundere ad lucrandum Indulgentiam? Et an hujusmodi concessione adjunctum etiam cœmeterium nomine Ecclesiæ comprehendatur? Ex part. 5. t. 12. res. 19.
•  
  PDF 187 18. An sufficiat intentio habitualis ad lucrandas Indulgentias? Quod est quærere, an satis sit ad lucrandam Indulgentiam opera injuncta præstare, etiam si quis ignoret Indulgentiam facientibus illa opera concessam esse? Ex p. 5. t. 12. r. 6.
•  
  PDF 187 19. An existens in gratia, si ad tria signa campanæ post Solis occasum recitet, Ave Maria, cum verso Angelus Domini, &c. & Verbum caro factum est, lucretur Indulgentiam concedit solitam, ignorans tamen tunc talem indulgentiam concedi, quod est quærere, an lucraturus Indulgentiam debeat habere intentionem actualem, vel virtualem eam lucrandi, quando facit opera injuncta pro illa lucranda? Idem dicendum est, si in ...
•  
  PDF 188 20. Duo dubia satis practicabilia circa Indulgentias discutiuntur? Ex p. 6. t. 6. & Misc. 3. r. 31.
•  
  PDF 188 21. An Indulgentiæ concessæ alicui diei festo transferantur, si dies festus transferatur? Ex p. 6. tract. 7. & Misc. 2. res. 31.
•  
  PDF 188 22. An Indulgentia alicui Templo concessa perseveret, si Templum alium transferatur in locum? Et quid, si dirueretur, & reficeretur per partes? Ex p.6. tr. 7. & Misc. 2. r. 32.
•  
  PDF 189 23. An dirupto Templo, Indulgentia ipsi concessa pereat? Et quid, si Superioris authoritate Ecclesia destruatur, in pœnam deliquentium? Ex p. 5. t. 12. resolut. 20.
•  
  PDF 189 24. An Indulgentia alicui Templo, vel Sacello concessa amittatur, destructo Templo, si non reædificetur? Et quid, si per partes destruatur, & per partes reædificetur? Et quid, si Ecclesia authoritate Prælati destruatur ea lege, ut alio in loco reædificetur, servando eundem titulum, & Patronum an secum ferat suas Indulgentias, & privilegia? Et an locus, ubi fuit destructum Templum, gaudeat Immunitate? Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. r. 9.
•  
  PDF 189 25. An, destructa Medallia, Rosario, Imagine, pereat Indulgentia? Et quid, si non sit penitus destructa? Et quanta debet esse ruptura, aut fractio, ut censeatur periisse Indulgentia? Et notatur in applicatione Indulgentiarum opus esse, ut quis coram se habeat Medallias, Rosaria, & Imagines, & semel Medalliis Indulgentia applicata, postea non potest amplius tolli, & aliis similibus applicari? Et docetur, quod facultas concedendi ...
•  
  PDF 191 26. An Indulgentia concessa imagini, Rosario, Numismati, & similibus pereat, fractis illis, vel detritis? Et notatur Indulgentias definere esse per revocationem cocedentis. Et an privilegia Bullæ Cruciatæ, & similia, quæ conferuntur sub obligatione onerosa ex parte recipientis, non possint, nisi subsistente ea quæ urgente causa, revocari, &c. Observa tamen, quod de facto Indulgentiæ non cessant, donec earum recocatio ...
•  
  PDF 192 27. An orbiculi benedicti, qui Agnus Dei vocantur, si ita fracti sunt, & compressi, ut cerea Imago non videatur, sed tantum remaneat sola materia, adhuc retineant Indulgentias? Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. r. 7.
•  
  PDF 192 28. An quis lucretur Indulgentiam cum Medallia, seu grano benedicto, mutuo accepto? Et utrum, si reperiam Medalliam, quam amiseram, pereat Indulgentia secundi Numismatis à me deputati in locum primi? Et an in hac deputatione, & applicatione Indulgentiæ non sit opus quidquam loqui, aut aliud signum externum adhibere, &c. Ex part. 11. tract. 2. & Misc. 2. r. 50.
•  
  PDF 193 29. An peregrini gaudeant Indulgentiís Episcoporum, de quibus plura? Et an Regulares exempti lucrentur has Indulgentias Episcoporum? Et asseritur posse Episcopum quadraginta dies Indulgentiæ concedere. Nomine autem Episcopi etiam Archiepiscopus in præsenti intelligitur, qui in tota sua Provincia eos quadraginta dies potest concedere, quamvis eam non visitet, & in sua Diœcesi octoginta dies concedere valet; & si plures ...
•  
  PDF 194 30. An qui accepit facultatem ab alio quam à Summo Pontfice applicandi Indulgentias, possit eam in alio transferre? Et an qui habet Indulgentias, seu benedictiones, mortuo Pontifice concedente, adhuc possit illas applicare? Et an Indulgentia concessa alicui Medalliæ posssit acquiri per Medalliam mutuo ab alio acceptam? Et an homo externæ Diœcesis orans ante Imaginem B. Virginis, ad quam Episcopus 40. dies Indulgentiarum orantibus contulit, lucretur eadem ...
•  
  PDF 195 31. An quando Religiosus moritur nondum accplicatis Indulgentiis à Pontifice obtentis, possit ejus Superior de illis disponere? Et adducitur, quod Superior Regularis possit suorum Subditorum satisfactiones, & præces applicare beneficatoribus propter interpretativum consensum subditorum; vel ut satisfactiones eis superfluæ cadant in emolumentum habentium cum illis participationem bonorum operum. Ex part. 10. t. 16. & Misc. 6. res. 6.
•  
  PDF 195 32. In Rubrica Indulgentiarum quinque Sanctorum dicitur. Quod si omittatur granum, possit pro alia vice aliud subrogari. Sed quæritur etiam, invento primo, cui ex duobus Indugentia censeatur affixa remanere? Et an electio possit fieri per actum merè internum? Ex part. 6. t. 7. & Misc. 2. r. 33.
•  
  PDF 196 33. An Indulgentia stationum possit quis in die multoties lucrari? Ex p. 5. t. 12. r. 45.
•  
  PDF 196 34. An pro lucranda Indulgentia concessa visitantibus quinque Altaria, satis sit preces effundere ex uno loco sine motu de uno Altari ad aliud Altare? Et quid est dicendum, quando quis idem Altare quinquies visitat, an teneatur loco dimoveri, vel eodem loco fixus possit illud visitare, dummodo quod qualibet visitatione finita saltem corpus, & caput inclinet in signum distinctæ visitationis? Ex part. 5. t. 12. r. 16.
•  
  PDF 196 35. An Indulgentiæ certo, & ineffabiliter prosint denfunctis? Et an Indulgentiæ non omnibus animabus existentibus in Purgatorio valeant, sed illis tantum quæ ut sibi prodessent, meruerunt in vita per pietatem, & curam erga mortuos? Ex part. 5. tract. 12. resolut. 8.
•  
  PDF 197 36. An Indulgentiam pro mortuis lucretur existens in peccato mortali? Idem dicendum est de illo, qui sumit Bullam Cruciatæ pro defuncto, si solvens Bullam sit in peccato mortali? Ex part. 5. tract. 12. res. 38.
•  
  PDF 197 37. An quis privata authoritate possit suam Indulgentiam Deo pro defunctis offerre, ut potest jejunia, disciplinam, &c. Et an saltem Regulares possint applicare Indulgentiam defunctis, stante privilegio Leonis X. concesso Minoribus? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. r. 12.
•  
  PDF 198 38. An Indulgentia pro tempore mortis, si non adsit Confessarius, vel saltem Clericus, possit applicari moribundo à quolibet laïco? Et observatur possse Indulgentiam moribundo absenti impertiri: & cursim additur, non solum in articulo mortis, sed etiam extra illud posse absolutè, & per se Indulgentiam applicari absentibus. Ex p. 10. tract. 16. & Misc. 6. res. 10.
•  
  PDF 199 39. Vtrum Indulgentiæ per modum suffragii prosint Cathecumenis mortuis sine Baptismo? Et an non solum pro Cathecumenis mortuis, sed etiam pro vivis? Ex quo infertur, an pro supradictis possit Missa offerri? Ex p. 5. tr. 12. r. 9.
•  
  PDF 199 40. An Indulgentiæ concessæ Regularibus, & revocatæ à Paulo V. hodie censeatur revalidatæ? Et an Indulgentiæ, & privilegia pro defunctis concessa censeantur revocata per dictam Bullam Pauli V. vel remaneant in suo robore, & firmitate? Idem dicendum est de Indulgentia plenaria concessa à Clem. VIII. Parentibus Fratrum existentibus in Purgatorio, si pro illis Minoreta dixerit unam Missam. Et idem dicendum est de ...
•  
  PDF 200 41. An Prælati inferiores Episcopo per consuetudinem præscriptam possint acquirere potestatem concedendi Indulgentias? Et an Concilium generale, vel alii Prælati Episcopo inferiores, etiam habentes jurisdictionem Episcopalem, aut Capitulum sede vacante non habeant potestatem concedendi Indulgentias, nisi consuetudine præscripta hanc potestatem accepissent? Ex p. 5. t. 12. r. 21.
•  
  PDF 200 42. An clausula apponi solita in Indulgentiis Papalibus, Dummodo aliàs non concessimus, &c. intelligenda sit de alia simili, expressa in eadem comcessione? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. r. 11.
•  
  PDF 202 Tractatus VI. De Jejunio.
•  
  PDF 202 Res. 1. An pro obligatione Iejunii vigesimus primus annus sit computandus de momento ad momentum? Et dubitans, an expleverit vigesimum primum annuml facta sufficienti diligentia, sit jejunio adstrictus? Ex part. 1. tract. 9. resol. 49.
•  
  PDF 202 2. Dubitans, an expleverit viginti & unum annos, teneatur ne jejunare? Et facta debita diligentia si quis dubitat, an hodie sit dies jejunii, an teneatur jejunare? Idem dicendum est, quando quis dubius est, an hodie sit dies festus, non enim tenetur ab operibus servilibus abstinere, & Missam audire. Et quid dicendum est, quando quis dubitat, an habeat legitimam ætatem ad Ordines, vel beneficia, vel alium actum requisistum. Ex p. 4. tr. 3. r. 21.
•  
  PDF 202 3. Quid facere debeat dubitans, an teneatur ad jejunandum? An in tali casu teneatur ad Superiorem recurrere? Et quid est agendum, si Prælatus dubitet de sufficientia causæ pro dispensatione in jejunio; aut judicet eam minus sufficientem, an tunc debeat jejunium in alia opera pia commutare? Et an quando Prælatus potest circa jejunia subditorum dispensare, possit etiam circa sua? Idem etiam procedit tin casibus reservatis. Et quantum ...
•  
  PDF 203 4. An Medicus in causa dubia possit in jejunio dispensare? Imò, an possit dictis illorum acquiescere dicentium se non posse jejunare absque alia veritatis indagatione, an verò solum possit declarare, si causa sit sufficiens, an non? Et notatur, quod quando causa est evidenter justa certa, aut probabilis nulla est opus dispensatione, sed tantum quando dubia est, recurrendum est ad Superiorem, Episcopum, vel Confessarium electum per Bullam, ut dispenset. Et infertur, quod ...
•  
  PDF 203 5. Quidam primis diebus sexagesimi anni quævisit à me, an teneatur ad ieiunium? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. r. 83.
•  
  PDF 204 6. An senes sexagenarii licet robusti, & validi teneantur ad ieiunia? Et quid dicendum, si dubium est, an in supra dicta ætate sint robusti, & validi ad ieiunandum? Et ex doctrina supradictæ quæstionis infertur an adolescentuli robusti, & validi teneantur ieiunare ante vigesimum primum annum? Et notatur excusari à ieiunio sexagenarios, qui toto vitæ tempore voverunt ieiunare certis diebus hebdomadæ, vel anni. Etiamque ...
•  
  PDF 204 7. An senex sexagenarius robustus teneatur ieiunare post annum sexagesimum, si vovit ieiunare pro toto tempore vitæ suæ? Et an qui vovit ieiunium quotidie per mensem, teneatur ieiunare die Dominico? Et an si aliquis vovisset omnibus diebus totius anni abstinere à carnibus, sit obligatus ab illis abstinere etiam diebus Dominicis? Idem est, si vovisset abstinere ab ovis, & lacticiniis, aut aliquo alio cibo, verbi gratia, piscibus, &&c. Ex part. 10. tractat. 16. & Miscel. 6. resol. 50.
•  
  PDF 205 8. An aliquis post annum quinquagesimam quintum liberetur à ieiuno? Et an saltem senex sexagenarius non sit adstrictus ieiunare? Et in isto casu docetur annum sexagesimum sufficere esse inceptum. Et quid, si quis vovit toto tempore vitæ suæ singulis sextis Feriis ieiunare; an sit obligatus, dum annum sexagesimum complet? et an si quis sine causa in die ieiunii sumeret collationem serotinam mane, & sero postea ...
•  
  PDF 206 9. An mulier quinquagenaria soluta sit ab obligatione ieiunandi; & quamvis prædictæ ætatis ultimus annus inchoatus solummodo, non vero exactus, & mathemeticè completus sit? Et an hoc non solum procedat quoad ieiunia Ecclesiæ, sed etiam à præscriptis in Religione pro Monialibus? Idem procedit de obligatione ieiunii ex voto pro toto vitæ tempore, dummodo votum in masculis non fuerit emissum post annum 60. & in fœminis ...
•  
  PDF 207 10. An prægnantes, & lactentes teneantur ad ieiunium, maximè si sint robustæ, & virilis naturæ? Et an in dubio teneantur ad supradictum ieiunium? Ex p. 1. tr .9. & r. 14.
•  
  PDF 207 11. An prægnantes, & lactentes non solum deobligentur à ieiunio quoad unam comestionem, sed etiam quoad esum ovorum, & carnium, etiamsi sint robustæ & validæ? Ex part. 4. tract. 4. & Miscel. resolut. 126.
•  
  PDF 208 12. An fœmina gravidæ ad vincendas carnis tentationes teneantur ieiunare cum periculo prolis? Ex part. 1. tract. 9. resol. 30.
•  
  PDF 208 13. An pater, seu Dominus teneatur compellere filios, & servos ad servanda ieiunia, quæ frangere volunt? Ex part. 1. t. 9. res. 28.
•  
  PDF 208 14. An Dominus compellendo famulum in die ieiunii ad opus incompatibile ratione laboris cum ieiunio, peccet mortaliter, si illud opus possit commodè differri in alium diem? an quis peccet saltem venialiter, qui operarios conducit, ut cavatores, agricultores, messores, &c. cum pacto, & conditione, ut eo die, quo suo labori incumbunt, non ieiunent? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 141.
•  
  PDF 208 15. An quis teneatur eos solos operarios vocare, qui cum moderamine laboris possint operari sine fractione ieiunii? Et an quis sine pecccato saltem veniali possit conducere operarios hoc pacto, ut eo die, quo suo labori incumbunt, non ieiunent? Ex part. 1. tract.9. res. 13.
•  
  PDF 209 16. An excusetur à ieiunio, qui labore aliquo defatigatur, quamvis illum in alium diem commodè differre queat; & etiamsi data opera, ut non ieiunet, hoc ageret? Ex p. 1. t. 9. r. 52.
•  
  PDF 209 17. An defessu ex labore sumpto ob recreationem, ut ex ludo pilæ, vel ob quærendam concubinam, teneatur ad ieiunium? Et an quis sit obligatus relinquere ludum pilæ propter ieiunii observationem? Ex p. 1. tr. 9. r. 40.
•  
  PDF 209 18. An qui in die ieiunii dat operam ludo pilæ, venationi, vel tactibus venereis ea intentione, ut factus impotens non ieiunet, peccet contra præceptum ieiunii? Et quid, si nocte proxima te inebrias, & factus impotens ad ieiunandum, recitandum Officium divinum, Missam audiendam, &c. sequenti die? Et docetur, quod non est eadem ratio de illo, qui descendit è loco, ubi obligat ieiunium ad locum, ubi non obligat ex intentione non ...
•  
  PDF 212 19. An quia ad loca sancta peregrinantur, excusentur à jejunio? Idem est dicendum de itinerantibus cum curribus, & equis. Et an flegallantes se Hebdomada Sancta excusentur à jejunio, si ob debilitatem experiantur jejunium servare non posse? Ex p. 1. tract. 9. res. 46.
•  
  PDF 212 20. An equitates teneantur jejuare, si iter sit dolum unius diei? Ex part. 11. tract. 2. & Misc. 2. res. 57.
•  
  PDF 212 21. Quam quantitas itineris pedestris excuset à jejunio? Et an si iter pedestre sit iter merè voluntarium, possum ego, videlicet, peregrinari altera die jejunio non impedita, teneor-ne peregrinationem relinquere ad observandam ieiunium? Et quænam quantitas itineris equestris excuset à ieiunio? Ex p. 10. t. 14. & Misc. 4. r. 2.
•  
  PDF 213 22. An itinerantes cum curribus, & equis teneantur ieiunare? Ex part. 8. tract. 7. & Misc. resolut. 40.
•  
  PDF 213 23. An itinerantes cum curru excusentur à ieiunio? Et quid de itinernatibus cum equis conductis? Et an qui pedestre iter agunt, excusentur à ieunio, si itter destinatum sit longum? Ex p. 10. t. 12. & Misc.2. r. 39.
•  
  PDF 214 24. An Prædicatores, & Magistri, qui publice alios docent, teneantur ad ieiunium? Et an in hoc distinguendum sit inter Prædicatores, qui in diebus Quadragesimalibus concionantur, & qui in diebus Dominicis tantum? Idem, quod de Prædicatoribus, dicendum est de Confessoribus? Ex part. 1. tractat. 9. resolut. 10.
•  
  PDF 214 25. An prædicantes, si ex mercede concionentur, teneantur ieiunare? Et quid de Musicis? Et an sit fas Presbyteris ovis Quadragesima vesci causa vocis conservandæ? Et quid dicendum est de Cantoribus ad solatium Principis in camera concinentibus, an teneantur ieiunare? Ex part. 1. tractat. 9. resolut. 11.
•  
  PDF 214 26. An Religiosi teneantur ieiunare? Et quid de Musicis, Cantoribus etiam Religiosis, & Cameræ Principis? Et cursim docetur Cantores causæ conservandæ vocis posse in Quadragesima ovis uti. Ex p. 11. tr. 1. & Misc. 1. r. 4.
•  
  PDF 216 27. An Inquisitores Hispani, Præsides Consiliorum, & Consiliari, &c. teneantur ieiunare? Et quid est dicendum de Doctoribus regentibus Cathedram, & de Prædicatoribus in quadragesima? Ex p. 11. t. 4. & Misc. 4. r. 12.
•  
  PDF 217 28. An Advocati, & Procuratores teneantur ieiunare? Ex p. 1. t. 9. r. 12.
•  
  PDF 217 29. An qui vivunt ex officio scribendi, & revera quotidie scribunt, excusentur à ieiunio? Ex p. 4. t. 4. & Misc. r. 130.
•  
  PDF 217 30. An excusetur à ieiunio apud Typograpohos prælum versantes, & typos colligentes? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. 134.
•  
  PDF 217 31. An scriptores, & Typography compositores teneantur ieiunare? Idem est de Notariis, Magistris, Actorum Regum Secretarius, & similibus. Et an dicti Typographi possint in diebus festivis caracteres componere? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. r. 56.
•  
  PDF 218 32. An sutores excusentur à kege ieiunii? Ex part. 1. tr.9. res. 7.
•  
  PDF 218 33. An sartores, & barbitonsores, & pictores teneantur ieiunare? Et quid dicendum est de figulis, argentariis, textoribus, fullonibus, cæmentariis, pistoribus, coriariis, & aliis in labore similibus? Ex p. 1. t. 9. r. 8.
•  
  PDF 218 34.An mulieres quæ pretio convento pannos sordidos lavant, vulgo dictæ Lavanderas, excusentur à ieiunio? Et difficultas est in die, in quo complicant supellectilem,seu pannos mundatos. Et quid est sentiendum de quocumque alio domestico exercitio mulierum, quale est nere, censuere, & hujusmodi exercitia, in quibus multoties totam diem insumunt? Et notatur Religiosos fratres laicos, quando lavant pannos sordidos Conventus, vel Ecclesiæ, & faciunt ...
•  
  PDF 218 35. An omnes artifices, qui in Republica laborant, excusentur à ieiunio indiscriminatim? Et quid de piscatoribus, & venatoribus? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. r. 55.
•  
  PDF 219 36. An fossores, ferrarii, & similes, qui excusantur à ieiunio, teneantur ieiunare uno, vel altero die, quo non laborant? E p. 1. t. 9. r. 9.
•  
  PDF 219 37. An in hoc anno sequenti 1632. cum Vigilia S. Mathiæ veniat in ultimo deie Bachanalium, possit Episcopus transferre tale ieiunium in Sabbathum præcedens? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. r. 66.
•  
  PDF 219 38. An in Vigilia Pentecostes sit saltem ex consuetudine sub præcepto ieiunandum? Et alii casus circa ieiunium refelluntur de Vigilia S. Ioannis Baptistæ, S. Laurentii, & omnium Sanctorum, & Quatuor Temporum. Et quæritur, an quando in Sabbatho incidit aliquod Festum ex Solemnioribus, licitum sit, vesci carnibus? Et an in diebus, in quibus prohibentur ova, licitum sit comedere panem biscottum in quacumque magna quantitate, seclusa etiam ...
•  
  PDF 220 39. An Prælatus, qui per aliquod tempus exercet v. g. munus Gubernatoris, teneatur servare ieiunium, vel dies festos illius loci? Quod idem accidit in Scholaribus, Prætoribus, Præfectis, Castellanis, famulis ad tempus servientibus, & similibus, qui omnes ad patriam redire semper cogitant, & de Militibus, qui stant in præsidiis. Et quid est dicendum de advenis, peregrinis, hospitibus, extraneis, & similibus ad quemcumque locum ...
•  
  PDF 221 40. An ieiunium indictum ab Episcopo pro certo die, vel fixa lege, & Constitutione, obliget Regulares? Et quid, si in aliqua civitate, vel loco recepta sint generali consuetudine nonnulla ieiunia, an ea quoque obligent Regulares? Et docetur Regulares teneri observare dies festos indictos ab Episcopo: & hoc ex Concilio Tridentino. Ex part. 1. tractat. 9. resolut. 36.
•  
  PDF 221 41. An Religiosi teneantur ad ieiunia ex voto emissa à populo locorum, ubi habitant? Et infertur existentes intra Monasterium aliquod Regularium, non teneri ad ieiunia proprii territorii, cujus est incola. Et docetur de ieiuniis ab Episcopo in Synodo indictis, Regulares ad illa non teneri. Et notatur Regulares existentes Mediolani in primis quatuor diebus Quadragesimæ teneri ad ieiunium, si morantur in suis ...
•  
  PDF 222 42. An qui descendit mane ex loco ubi est ieiunium, perventurus ad locum ubi non ieiunatur, possit sumere ientaculum, & comedere in illo loco, ubi ieiunium non servatur, imò quamvis nocte sit perventurus ad ipsummet oppidum, à quo mane exivit, & ubi ieiunium servabatur? Ex p. 1. t. 9. r. 3.
•  
  PDF 222 43. An profisciens à civitate, ubi non servatur ieiunium, accedens meridie ad locum domicilii, ubi servatur, teneatur servare ieiunium, si nondu violatum est? Ex p. 1. t. 9. r. 50.
•  
  PDF 223 44. An aliquis, ut fugiat obligationem præcepti, possit transire ad alium locum propinquum, ut non ieiunet, si ieiunetur in suo? Ex part. 1. tractat. 9. resolut. 19.
•  
  PDF 223 45. An quis teneatur ad ieiunia sui oppidi, dum absens est? Et aliqua alia circa hoc, & circa peregrinos, & vagos inferuntur in textu huius Resolutionis. Ex p. 1. t. 9. r. 18.
•  
  PDF 223 46. An peregrini, quorum præsentia solum est in transitu per duos, vel tres dies, teneantur ad ieiunia illius loci? Idem dicendum est quoad Festa loci, & Missam audiendam, Et an Episcopi possint punire eiusmodi peregrinos, ieiunia, & dies festos, & alias consuetudines loci non observantes? Et an idem, quod de peregrinis dictum est, etiam dicendum sit de viatoribus, advenis, & vagis? Ex part. 1. tract. 9. resol. 2.
•  
  PDF 224 47. An peregrinus possit uti indulgentia sui territorii, si in loco ubi moratur, servatur ius commune? Et pro intelligentia huius quæstionis aliqua adducuntur in exemplum huius difficultatis. Ex p. 3. t. 5. & Misc. 1. r. 121. alias 120.
•  
  PDF 224 48. An Germanus iter faciens per Italiam possit in diebus Quadragesimæ comedere ova, & lacticinia? Et ex doctrina huius quæstionis inter alia quæ docentur, etiam infertur, an peregrini teneantur observare leges locorum, per quæ transeunt? Et an Castellanus peccaret, si transiens per Galliam, & Lusitaniam animalium intestinis in die Sabbathi comederet? Et quid è contra? Et quid de Civibus Mediolanensibus, qui Romæ 4. primis diebus ...
•  
  PDF 225 49. An in Quadragesimæ licitum sit sine Bulla Cruciatæ edere quod vulgo dicitur Un Biscotto? Ex p. 1. t. 9. r. 31.
•  
  PDF 225 50. An ieiunium indictum à Confessario, vel aliquo Iubilæo frangatur cum esu ovorum, & lacticiniorum? Ex p. 1. tr. 9. r. 6.
•  
  PDF 225 51. In quibus ieiuniis prohibeantur lacticinia? Sed difficultas est, an in diebus ieiuniorum extra Quadragesimam prohibeantur, saltem ex consuetudine? Et an si sit dubium, an talis consuetudo obliget ad mortale, necne, dicendum sit non obligare? Ex p. 1. tract. 9. r. 41.
•  
  PDF 226 52. An ova, & lacticinia sint prohibita in ieiunio Quadragesimali de iure positivo, sub peccato mortali? Et si non ex iure, saltem ex consuetudine? Et an ova, & lacticinia sint prohibita in ieiuniis extra Quadragesimam, & in diebus Veneris & Sabbathi de iure communi? Et an sit peccatum mortale comedere ova, & lacticinia in diebus Dominicis Quadragesimæ? Et docetur, quod Confessarii non debent scrupulos ...
•  
  PDF 227 53. An ova, & lacticinia sint prohibita sub mortali in ieiunio Quadragesimali, nisi consuetudo on aliqua Provincia esset in contrarium? Et an saltem in diebus Dominicis Quadragesimæ ova, & lacticinia non sint prohibita? Et quid de Religiosis, qui virtute Cruciatæ comedunt ova, & lacticinia in diebus Dominicis prædicta Quadragesimæ? Et an sit consuetudo in Religionibus non comedendi ova & lacticinia in Quadragesima, ita ut ...
•  
  PDF 228 54. An in diebus Dominicis Quadraesimæ licitum sit comedere ova, & lacticinia? Ex part. 10. tract. 11. & Misc. 1. r. 46.
•  
  PDF 229 55. Si quis ex voto teneatur jejunare, an absque Bulla in Quadragesima, vel intra annum comedens ova, & lacticina, ubi ex consuetudine non comeduntur, peccet contra votum? Idem est dicendum de ieiunio ex pœnitentia à Confessario imposita, & de jejunio Iubilæi. Et alii quinque casus adducuntur in §. ult. huius Resolutionis, & pro obligatione voti in eis. Ex p. 9. t. 8. & Misc. 3. r. 6.
•  
  PDF 230 56. An si quis voverit jejunare, teneatur abstinere à lacticiniis extra Quadragesimam, vel an teneatur servare tale jejunium, juxta patriæ consuetudinem? Et an promittens jejunare in Quadragesima, dubius autem, an intenderit abstinere à lacticiniis, non sit damnandus tanquam reus voti, si illis absque Bulla vescatur; licet peccaret in præceptum Ecclesiæ intercidentis eo tempore lacticiniorum usum. Ex p. 1. t. 9. r. 5.
•  
  PDF 230 57. An qui vovit jejunare Quadragesimam, & dubius an voluerit vovere abstinentiam à lacticiniis, teneatur illa non comedere? Ex part. 4. tract. 3. resolut. 20.
•  
  PDF 230 58. Quidam Religiosus in hoc Regno Siciliæ comedit lacticinia in quadam Vigilia, quæsivit à me an peccaverit mortaliter? Et discutitur, an sit consuetudo dictis diebus abstinere à lacticiniis? Et an Religiosi, & Clerici teneantur servare consuetudinem laicorum in jejuniis, vel è contra? Et an in jejuniis extra Quadragesimam interdictus sit esus lacticiniorum? Et an iter agentes possint sine Bulla lacticinia edere, quando non inveniuntur ...
•  
  PDF 231 59. An si in aliqua Provincia extaret consuetudo universalis obligatora abstinendi ab ovis, & lacticiniis in jejuniis extra quadragesimam, teneantur illam Regulares observare? Et an consuetudo alicujus loci obliet Regulares ad jejunia? Et quid quoad consuetudinem laicorum celebrandi aliqua Festa, an obligentur Regulares exempti ad eorum celebrationem? Et an consuetudo laicorum in jejunio, observatione Festorum, &c. obliget etiam ...
•  
  PDF 232 60. An Regularis vovens ieiunare, satisfaciat, si ieiunet secundum morem Monasticum, vel teneatur ieiunare secundum morem Ecclesiæ? Et ieiunium indictum à Confessario, nisi is contrarium explicet, an semper sit Monasticum quoad Regulares, secus autem quoad sæculares? Ex p. 7. tract. 11. & Misc. 2. res. 24.
•  
  PDF 232 61. An qui vovit ieiunare die Sabbathi, vel Feria sexta, teneatur ad id votum, si dies Nativitatis Domini venerit in his diebus? Et notatur eum, qui votum emisit non comedendi ova in sexta Feria, vel die Sabbathi, posse comedere carnes in die Nativitatis Domini, si in eis acciderit celebrari. Ex part. 1. tract. 9. resol. 22.
•  
  PDF 233 62. An Religiosus, vel quivis alius, qui tenebatur ieiunare v. g. Feria 6. in qua occurrit Vigilia alterius Sancti, si non ieiunet, peccet dupliciter? Ex quo infertur, quod Religiosus Franciscanus, si non ieiunet in Feria sexta, etiam si sit Vigilia, tantum unum peccatum committit: & idem dicendum est de aliis casibus. Et quid est sentiendum, si Prælatus in virtute sanctæ Obedientiæ præcipiat ...
•  
  PDF 233 63. An si quis violet duo ieiunia ab Ecclesia indicta, in unum diem incidentia, peccet dupliciter? Idem est de auditione Missæ, & cessatione ab operibus servilibus. Et an saltem talis transgressio præceptorum sit circumstantia in confessione aperienda? Et quid si occurrunt ieiunia indicta ab Ecclesia, & voto? Et infertur Monachum D. Francisci peccare dupliciter, si in die Veneris, quo incidit vigilia, non ieiunet. Et quæritur, an Religiosi ...
•  
  PDF 234 64. An Regulares sexagenarii teneantur ad ieiuniaum Regulæ? Et quid si non attigerint annum 21. Et notatur peccare contra præceptum ieiunii, qui assumpsit laborem incompatibilem cum ieiunio, ad hunc finem, ut non ieiunet, v. g. ludum pilæ, venationis, &c. Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 16.
•  
  PDF 235 65. An qui fecit votum de ieiunando tali die in pane, & aqua, toties peccabit mortaliter, quoties biberet vinum? Et an si promisit se in illa die nihil manducaturum nisi panem, & aquam; tunc quoties biberit vinum, peccet mortaliter? Et an ita vovens frangat ieiunium, si cervisiam bibat? Ex part. 1. tract. 9. r. 4.
•  
  PDF 235 66. An si quis, cum teneatur ieiunare in pane, & aqua, non possit nisi sumendo parum vini, aut obsonii, sit adstrictus tali ieiunio? Et an vovens recitare septem Psalmos Pœnitentiales si non potest integros recitare, teneatur ad partem? vel in tali casu an teneatur ita vovens, si sciret tantum unum Psalmum ex septem Pœnitentialibus, illum septem vicibus recitare? Ex p. 3. t. 5. & Misc. 1. res. 61.
•  
  PDF 236 67. An parvulis ante expletum septennium liceat ministrare carnes in die ieiunii? Et quid de Paganis, & perpetuò amentibus? Et quid est dicendum de pueris ante septennium, ubi adest consuetudo in contrarium? Sed quid est sentiendum si pueri ante septennium doli capaces sint? Ex part. 1. tract. 9. res. 42.
•  
  PDF 236 68. An pueris habentibus usum rationis ante septennium liceat ministrare carnes, ova, & lacticinia in diebus ieiunii, & prohibitis ab Ecclesia? Et quo tempore supradicti pueri teneantur Ecclesiasticis legibus, & signanter confessionis, &c. Et an puer cui ante septennium acceleratus est usus rationis, si occidat aliquem, incurrat irregularitatem? Et cursim docetur impuberes non incurrere irregularitatem. Ex p. 11. tr. 2. & Misc. 2. r. 56.
•  
  PDF 237 69. An tempore pestis possit Episcopus dispensare, ut in sua civitate comedantur carnes in Quadragesima? Et an cum omnibus in domo reclusis, propter suspicionem pestis possit Episcopus dispensare in auditione Missæ in diebus festis tempore pestis, vel quid est faciendum? Et notatur, quod dispensatio in ieiunio facta ab Episcopo, vel alio Prælato inferiori Papa sine iusta causa, non solum est illicita, sed invalida: ideò peccat ...
•  
  PDF 238 70. An qui ex privilegio, vel licentia Medici potest in diebus ieiuniorum comdere ova, & lacticinia, possit comedere sanguinem, & quod vulgo dicitur, Sanguinazzi, seu Vitoldo, Hispanè Mondongo? Et an qui habet privilegium comedendi ova, & lacticinia in Quadragesima, possit comeder saginem? Et an qui vovit pro qualibet die non comedere carnes, aut ova, toties peccet, quoties comedit? Et an excusentur ...
•  
  PDF 239 71. An qui ex licentia comedit carnes in die jejunii, possit comedere laridum, aut alias carnes novicas? Et quid si tota refectio ex illo carnis genere fiat? Ex p. 1. tr. 9. r. 47.
•  
  PDF 240 72. An dispensatus, ut possit edere carnes, seu lacticinia, possit simul edere pisces? Ex p. 1. tract. 9. res. 26.
•  
  PDF 240 73. An quando causa fuerit dubia circa comestionem carnium in jejunio, opus sit dispensatione, si ageretur de nocumento notabili? Ex p. 4. tracta. 3. resolut. 56.
•  
  PDF 240 74. An in dubio, si abstinentia carnium illaruta sit notabile nocumentum ægroto, necessaria sit dispensatio? Et docetur Prælatos, & Superiores, quando subditi proponunt causam dubiam ad obtinendam dispensationem, non debere esse nimis scrupulosos, aut ambiguos, remittentes id conscientiæ subditi petentis, cum potius ad illos spectet tunc dispensare causam dubiam, per dispensationem efficiendo illam justam. Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 26 aliàs 27.
•  
  PDF 241 75. An dispensatus in esu carnium censeatur dispensatus ad non jejunandum? Ex part. 1. tractat. 9. resolut. 25.
•  
  PDF 241 76. An qui habet facultatem edendi carnes, si illas non edat, teneatur jejunare? Et notatur, quod quartanarii non tenentur jejunare? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. r. 189.
•  
  PDF 242 77. An dispensatus ad carnes non propter virium debilitatem, sed quia cibi Quadragesimales sunt ei nocivi, si in aliquibus diebus non comedat carnes, teneatur jejunare, & abstinere à secunda comestione? Et an dispensatus ad edendas carnes, possit simul pisces comedere, si ab Episcopo fuerit prohibitum sub pœna excommunicationis? Et notatur, quod qui frangit jejunium comedendo carnes, non duo, sed unum committit ...
•  
  PDF 242 78. Medicus concedit Titio licentiam comedendi carnes in diebus Quadragesimæ; quæritur an possit illas comedere in diebus quatuor temporum, quæ semper accidunt in secunda hebdomada ipsius Quadragesimæ? Et an saltem liceat comedere ova, & lacticinia in prædictis diebus, stante supradicta licentia? Et infertur habentes licentiam à Medico, ut infrà annum in die veneris, & Sabbathi comedendi carnes, posse illas ...
•  
  PDF 243 79. An si quis in diebus ieiunii carnem comederet in magna quantitate ex oblivione, vel inadvertentia, teneretur in illo die ieiunare reliquo tempore? Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 27.
•  
  PDF 243 80. An in die ieiunii parvitas materiæ excuset esu carnium? Ex p. 1. t. 9. r. 43.
•  
  PDF 244 81. An in die comestione carnium in die ieiunii detur parvitas materiæ? Et quænam quantitas materiæ excuset in comestione carnium in die ieiunii? Et quid, si in singulis diebus Quadragesimæ eam carnis particulam minimam quis ederet, & quamvis à principio Quadragesimæ id efficiendi? Et an qui serviunt infirmis possint aliquid comedere in die ieiunii etiam ex carnibus ad excitandam appetitum infirmorum? Et infertur ...
•  
  PDF 244 82. An qui vovit certa die ieiunare, toties peccet mortalter, quoties carnes comedit? Et quid est dicendum, si expressè promitteret in die unicam comestionem, an tunc peccet toties, quoties præter unam comestionem ederet carnes? Et explanatur differentia inter ieiunium ex præcepto Ecclesiæ, & ex vi voti, si in illis aliquis comederet carnes. Et an in die ieiunii pluries comedendo pisces, vel lacticinia, non peccet toties mortaliter, sed in secunda comestione? Ex p. 1. tr. 9. res. 37.
•  
  PDF 245 83. An obligatus ieiunare ex voto, si secundo vice comedat carnes, peccet contra votum? Et quid de pœnitentia ieiunii à Confessario imposita? Et quid si quis expressè voverit in die unicam comstionem? Ex p. 9. tr. 8. & Misc. 3. r. 5.
•  
  PDF 245 84. An toties peccet mortaliter, qoties aliquis in die jejunii carnes comedit? Et an idem dicendum sit de prohibitione lacticiniorum? Et an duplici labe inquinetur Sacerdos, qui edens carnes, & ova in die Quadragesimali, quod idem dicendum est de laïco sine Bulla Cruciatæ? Et an teneatur confiteri, quoties se applicaverit esui carnium in die, & quoties comestioni ovorum? Et an qui vovit aliquo die ieiunare, non ...
•  
  PDF 246 85. An si aliquis per unicum tantum dien ieiunii non haberet nisi panem, possit in tali die comedere carnes? Et quid de ovis, & lacticiniis, an itinerantes, pauperes & agricolæ, qui ex una parte non habent pisces, nec piscatum, nec ex alia possunt ex aliis cibis, herbis, & fructibus conficere prandium sufficiens ad suam commodam sustentationem, licitum sit illis in diebus vetitis uti ovis, & lacticiniis? Et quid si cum pane habeant herbas, legumina, olera, & fructus; an sit ...
•  
  PDF 247 86. An qui non habet vinum, teneatur ieiunare? Et difficultas est, quænam sit congruens refectio in die ieiunii? Et an habentes panem, fructus, & olera teneantur ieiunare? Et quid, si cum pane, & fructibus habeat quis ova, & lacticinia, possit ne illa comedere sine Bulla, etiam in Quadragesima, & etiam Clerici & Regulares, & ut sic cum pane, fructibus, & lacticiniis teneantur ieiunare? Et an in die ieiunii per unicum diem non ...
•  
  PDF 248 87. An in ieiunio secundo comedens toties peccet postea quoties eodem die comedit? Et docetur, quod si inadvertenter aliquis pliries cibum etiam carnis sumeret, jejunium neutiquam frangeret; & servare erit adstrictus, cum prorsus illa comestio sit involuntaria respectus jejunii? Ex p. 1. t. 9. r. 44.
•  
  PDF 248 88. An qui in die jejunii tertia, vel quarta vice comedit, peccet saltem venialite, præter peccatum mortale, quod commisit secunda vice? Ex p. 1. tract. 9. res. 53.
•  
  PDF 249 89. An qui die jeiunii sæpius modicum quid comedit, itaut si illæ parvæ comestiones coalescant in unum, & efficiant quantitatem notabilem, frangat jeiunium, & peccet mortaliter? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. resol. 43.
•  
  PDF 249 90. An in fractione ieiunii detur parvitas materiæ? Sed difficultas est, quænam parvitas materiæ excuset à fractione ieiunii? Et an potio Hispania dicta Chocolate, frangat ieiunium? Et cursim advertitur quantitatem collationis serotinæ esse uncias octo. Ex p. 5. tr. 5. r. 11.
•  
  PDF 249 91. An in Hispania potio dicta Chocolate frangat ieiunium? Et quid de cervisia, & vino ex aromaticis condito, &c. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. r. 194.
•  
  PDF 250 92. An si quis in diebus ieiunii sumeret duas uncias potionis vulgo Chocolate, frangeret ieiunium? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 54.
•  
  PDF 251 93. An opinio asserens Chocolatam non frangere ieiunium sit probabilis? Et notatur, quod stando in sententia rigorosa, si quis sumeret duas uncias Chocolatæ, non frangeret ieiunium ratione parvitatis materiæ. Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 54. alias 53.
•  
  PDF 252 94. An si v. g. in aliqua vigilia sumeret multas formulas consecratas excedentes parvitatem materiæ, vel consecraret panem, & illum comederet, frangeret ieiunium? Et cusissimè docetur, quod potest homo speciebus sacramentalibus sumptis per totam vitam sustentari. Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. r. 35.
•  
  PDF 253 95. An licitum sit in diebus ieiuniorum sumere non solum pharmaca, & electuaria curativa, sed etiam præservativa? Et an liceat in die ieiunii sumere electuaria ex saccaro condita ob solam delectationem? Ex quibus infertur posse Cantores, seu Musicos insignes in diebus ieiunii aliquid cibi primo mane sumere ad conservandam vocem. Idem est de quocumque alio de sublevandam debilitatem stomachi, vel capitis. Et an hoc etiam liceat ...
•  
  PDF 254 96. An si quis in die ieiunii post prandium sumat in notabili quantitate vuas recentes, frangat ieiunium? Et quid de malis massilicis, vulgo Limoni, vel de malis medicis, vulgo Aranci, & de cæteris similibus fructibus poterunt ne adhiberi ad sedandam sitim in die ieiunii, quotíes libuerit? Et an frangat ieiunium, si quis ad sedandam sitim sumat poma, pira, vuam, & similia, & dentibus conterendo deglutiat succum dentibus expressum, reiecta substantia solida ab ore? Et an ...
•  
  PDF 255 97. An in diebus ieiuniorum licitum sit sine fractione ieiunii sumere mala massilica, mala medica, vuam, & similia ad sedandam sitim, quoties quis voluerit? Et an qui habet panem, legumina, poma, & similia teneatur ieiunare? Ex p. 6. t. 6. & Misc. 1. r. 14.
•  
  PDF 256 98. An sine ieiunii fractione licitum sit sumere interdiu partum cibi, ne potus noceat? Et an hoc est intelligendum toties, quoties, dummodo id non faciat in fraudem ieiunii, sed ne potus noceat? Ex p. 1. t. 9. r. 24.
•  
  PDF 257 99. An qui ne inurbanus videatur sumendo modicum cibi ab amico rogatus, peccet saltem venialiter? Ex p. 1. t. 9. r. 29.
•  
  PDF 257 100. An in die ieiunii bibere vinum ad sustentationem, & samem sedandam sit illicitum? Et præsertim ante prandium, an violet ieiunium? Ex p. 1. t. 9. r. 23.
•  
  PDF 257 101. An licitum sit sequi unum horologium quoad ieiunium Ecclesiasticum, & alterum quoad ieiunium naturale? Et hoc intelligetur in ipsamet media nocte. Ex p. 10. t. 15. & Misc. 5. r. 29.
•  
  PDF 258 102. An si quis ante prandium per quartam partem horæ sumeret cibum, frangeret ieiunium? Et an in die ieiunii possit quis parum cibi sumere casu, quo prandium sit valde dilatandum? Et an inservientes mensis sæcularium possint ieiuniorum diebus aliquid cibi sumere, antequam serviant, & postea comedere? Idem est de Religiosis inservientibus mensæ. Et an Religiosi legentes ad mensam, possint ante lectionem aliquid comedere? Sed adhuc ...
•  
  PDF 259 103. An in anticipatione comestionis in die ieunii detur parvitas materiæ? Idem est, si comestio postponitur. Et pro utroque casu assignatur hora. Ex p. 5. t. 5. r. 10.
•  
  PDF 259 104. An qui in diebus ieiunii notabiliter anticipat horam comedendi, peccet mortaliter? Et quæritur, quantum possit absque dicto peccato mortali præveniri dicta hora comedendi? Et an Religiosi, qui habent privilegium anticipandi prandium per horam, possint dicti Religiosi per horam, possint dicit Religiosi per horam cum dimidia prandoium ante meridiem prævenire? Ex p. 1. t. 9. r. 27.
•  
  PDF 260 105. Vtrum, qui ob iustam causam comederet hora octava, aut nona obiter agendum, v. g. aut hospitibus inserviendum, teneatur illo die ad ieiunium? Et an qui putabat se iter facturus, vel laboraturus & ideo inculpate summo mane comedit animo non ieiunandi, & tamen postea causa aliqua impeditus est, ne iter ageret, an in tali casu teneatur ieiunare? Ex p. 1. tr. 9. r. 48.
•  
  PDF 260 106. An qui è medio prandio surgit ad aliquid occurens, possit postea redire ad continuandum prandium in die ieiunii? Et quid, si longa mora intercessit, quamvis spatium duarum horarum intercurrerit, dummodo à prandio surgat animo non redeundi, si fortè prandium adhuc duraret, possit iterum, mutata intentione, ad convivas redire, à quibus recesserit? Ex p. 1. t. 9. r. 32.
•  
  PDF 261 107. An frangat ieiunium, si quis, urgente aliquo negotio, per longum tempus interrumperet prandium? Et quare sit hoc tempus longum? Ex p. 1. t. 9. r. 32.
•  
  PDF 261 108. An famuli inservientes dominis frangant ieiunium comedendo gulosè fragmenta ciborum? Et an servitores, & electores ad mensam possint assumere aliquid ante talem lectionem, vel servitium, licet nullam habeant necessitatem? Ex p. 4. t. 4. & Misc. r. 142.
•  
  PDF 261 109. An in die ieiunii licitum sit collationem serotinam mane sumere, & nocturno tempore cœnam capere? Et notatur, quod mutatio talis refectiunculæ, si efficiatur ex causa iusta, ut v. g. propter studium, propter aliqua negotia agenda in die; propter iter, propter lectionem per legendam, vel sermonem faciendum, propter vigilias nocturnas, & quid simile, non erit neque peccatum veniale. Ex p. 1. t. 9. r. 33.
•  
  PDF 261 110. An qui sine cœna accepta dormire non valet, teneatur mane collationem sumere, cœnam ad noctem differendo? Vel an in tali casu non teneatur quis ieiunare? Ex p. 1. t. 9. r. 51.
•  
  PDF 262 111. An in vigilia Resurrectionis, & Pentecostes collatio serotina possit fieri in kajori quantitate? Et docetur in vigilia nativitatis Domini posse fieri in quantitate sexdecim unciarum. Et quid, si jejunium Iubilæi cadat in prædicta vigilia Nativitatis? Et an in præfata vigilia Nativitatis Domini ex fructibus, sive conservis possit collatio serotina sumi sine mensura, & usque ad saturitatem? idque in casu, quo etiam vigilia incidat in Sabbatho, & dies ...
•  
  PDF 263 112. An in vigilia Nativitatis Domini, si quis vellet sumere collationem serotinam mane, possit illam sumere in quantitate, qua licitum est illam sumere sero? Et supponitur in collatione serotina vigiliæ Nativitatis Domini posse sumi duplicem maiorem quantitatem, quam licitum est sumere in aliis ieiuniis, etiamsi vigilia incidat in Sabbathum, & festum Nativitatis in Feria secunda. Ex p.9. t. 6. & Misc.1. r. 17.
•  
  PDF 263 113. An collatio serotina in vigilia Nativitatis Domini sit sumenda in magna quantitate ratione consuetudinis? Et an talis extensio militet etiam in Religiosis, difficultas est? Et notatur Curiales Romanos non frangere ieiunium facientes collationem, ut vulgo dicitur, grossam, secundum consuetudinem Romanæ Curiæ? Ex p. 1. tr. 9. r. 35.
•  
  PDF 263 114. An si quis v. g. emisit votum ieiunandi singulis sextis Feriis, & in illis aliquando incidat vigilia Nativitatis Domini, possit in collatione serotina sumere quantitatem pinguiorem? Et supponitur in prædicta vigilia posse sumi in maiori quantitate etiam in casu, quo ipsa vigilia cadat in Sabbatho, & dies Nativitatis Domini in Feria secunda. Et infertur, quod Religiosus Franciscanus, qui ex voto tenetur ieiunare à Festo omnium Sanctorum usque ad ...
•  
  PDF 264 115. An habentes Bullam Cruciatam possint in collatione vespertina ieiunii sumere aliquid casei, vel lactis, vulgo dicto Cascavallo, seu Tomazo? Et an in vigilia Nativitatis Domini possit sumi collatiuncula duplo, aut triplo maior solito? Et quid est dicendum, si vigilia Nativitatis Domini sit in Sabbatho, & licet in illo Sabbatho occurrat simul ieiunium quatuor temporum? Et an qui potest ...
•  
  PDF 265 116. De quantitate, & qualitate collationis serotinæ. Et an si quis inadvertenter sumat cibum pluries, ob id non frangat ieiuniam, & ob id à collatiuncula nocturna sumi solita abstinere non tenebitur, nisi nimis proximè ad horam refectionis nocturnæ esset cibus assumptus? Et quid est sentiendum de collatione largiori Nobilium? Ex p. 1. t. 9. r. 1.
•  
  PDF 266 117. An in collatione serotina ieiuniorum sit potius attendenda quantitas, quam qualitas cibi, itaut in illa possint sumi pisces, legumina, & omne genus iusculorum, &c. Et inter multa, quæ in textu hujus resolutionis admittuntur, pro materia collationis serotinæ in die ieiunii, & multa alia vetantur, tandem docetur, quod licitum est omnino sumere totam quantitatem panis, quæ est licita, & ipsam vino ...
•  
  PDF 268 118. An in collatione serotina licitum sit sumere ova, & alia lacticinia, quando licitè in illis diebus possint comedi? Et an in diebus, in quibus prohibentur ova, & lacticinia, possit quis comedere panem biscottum, in quacumque magna quantitate? Et an saltem in collatione serotina non sit damanandus, qui comederet unum biscottum? Et an capite, seu stomacho debiles possint in collatione serotina uti ovis? Ex p. 10. tr. 14. & Misc. 4. r. 59. aliàs 57
•  
  PDF 269 119. An in collatione serotina licitum sit sumere, v. g. duo ova, & quoad quantitatem, an quis possit sumere quartam partem comestionis? Et an in piscibus, caseo, lacte, cremoe amygdalino, & triticeo id est almendrada, y Almidon, possit fieri supra dicta collatio serotina? Ex p. 4. t. 4. & Misc. r. 117.
•  
  PDF 269 120. An in collatione serotina ieiuniorum possit quis in quantitate licita comedere pisces? Et notatur quantitatem unciarum octo posse sumi in collatione serotina. Ex p. 9. t. 6. & Misc. 1. r. 8.
•  
  PDF 270 121. An iusculum ex pane cocto, vel pane cum amygdalis in collatione serotina adhiberi possit, etiamsi sumatur in ea quantitate, quæ separatim sumi potest? Ex p. 1. t. 98. r. 34.
•  
  PDF 271 122. An in collatione serotina ieiuniorum licitum sit sumere uncias octo in pane cocto? Et quid de aliis iusculis? Ex p. 9. t. 6. & Misc. 1. r. 28. aliàs 29.
•  
  PDF 271 123. An in collatione serotina ieiuniorum quantitas licita possit tuto sumi in solo pane? Et an sine peccato mortali in serotina refectione ieiunii licitum sit sumere quantitatem excedentem uncias octo, v. g. quantitatem duarum unciarum ratione parvitatis materiæ? Ex p. 9. t. 6. & Misc. 1. r. 15.
•  
  PDF 272 124. An licitum sit in collatione serotina ieiunii sumere legumina cocta in quantitate licita, v. g. unciarum octo? Ex p. 5. t. 14. & Misc. 2. r. 14.
•  
  PDF 272 125. An licitum sit eum, qui paratus est cænare, invitare causa urbanitatis ad cænandum in die ieiunii? Et ex doctrina huius quæstionis infertur etia[m] vendentes in diebus ieiunii, cibos prohibitos, an peccent? Et an servus, & ancilla, qui condiunt, & porrigunt cibos, & mensam horis non ieiunantibus sternunt, mensæque ministrant, culpæ participes efficiantur? Ex p. 1. t. 9. r. 38.
•  
  PDF 273 126. An licitum sit invitare ad cœnam paratum frangere ieiunium? Et hæc est communis plurimis materiis. Et an Confessarius accipiens plurium confessiones in peccato mortali, unum tantum peccatum committat, an plura? Idem dicendum est de illo, qui in peccato Communionem omnibus ministrat. Ex p. 5. t. 7. r. 7.
•  
  PDF 274 127. An Caupones, seu tabernarii proponentes cœnam in die ieiunii omnibus indifferenter, peccent mortaliter? Sed difficultas est, quando dubitant, vel creunt alterum à ieiunio non excusari. Ex p. 1. t. 9. r. 39.
•  
  PDF 275 Tractatus VII. De Eleemosyna.
•  
  PDF 275 1. Res. Qvædam supposita pro intelligentia dicendorum. Primo, quod indigentia pauperum est triplex; extrema, gravis, & communis. Secundo, quod bona, quæ ad subveniendum prædictis necessitatibus erogari possunt, ad tria genera revocantur posita in §. ultimo hujus resolutionis. Ex p. 5. tract. 8. res.1.
•  
  PDF 275 2. An quis teneatur in extrema necessitate dare eleemosynam, non solum titulo charitatis, sed etiam lege justitiæ? Et an in hoc casu possit quis cogi per judicem ad faciendam eleemosynam? Et an in aliquo casu quis teneatur restituere damna, quæ ex eius omisione in danda eleemosyna sunt sequuta ut v. g. qui famæ periit, relinquit filios, quibus deberentur opera Patris, &c. Ex p. 5. tr. 8. res.2.
•  
  PDF 276 3. An pauperes in extrema necessitae constituti possint contra divites implorare officium iudicis? Et an iudices possint compellere divites ad eleemosynam faciendam, non solum in causa extremæ necessitatis, sed etiam quoties præceptum adest iure divino, aut naturali? Ex p. 5. tr. 8. res. 4.
•  
  PDF 277 4. An satisfaciam præcepto, si in extrema necessitate subveniam pauperi mutuando? Et notatur, quod si proximus indiget non re, sed usu, sufficit, si quis usum donet, mutuando rem. Ex p. 5. tr. 8. r. 5.
•  
  PDF 277 5. An sæpius præceptum elargiendi eleemosymas obliget divites, itaut peccent mortaliter illas non præbendo? Ex p. 5. tr.8. r. 4.
•  
  PDF 278 6. An sit obligatio ex bonis necessariis ad statum opitulari extreme indigenti? Et inter alia, quæ in textu huius resolutionis adnotatur, tandem quæritur, an censeatur extrema, vel quasi extrema necessitas, in quam quis venit ex alieno delicto, v. g. Titius, cum sit innocens, creditur à Tyranno perimendus, nisi Caius eum pecunia redimeret? Et qui sunt, qui teneantur restituere, si in ...
•  
  PDF 278 7. Dubitans, an proximus sit in extrema necessitate, an teneatur veritatem indagare? Ex p. 5. tr. 8. res. 39. Et ad literam in p. 4. t. 3. r. 34. ideo una hic tantum transcribitur.
•  
  PDF 279 8. Confessarius quidam angebatur magnis scrupulis in excipiendis confessionibus cuiusdam divitis circa præceptum largiendi eleemosynam. Tunc ego in eius gratiam hæc ex multis Doctoribus adnotavi. Et in textu huius resolutionis docetur, in quibus. & de quibus divites teneantur, nec-ne, largiri eleemosynam in communibus, gravibus, & extremis pauperum necessitatibus. Ex p. 2. t. 16. & Misc. 2. r. 26. aliàs 28.
•  
  PDF 279 9. De obligatione divitum largiendi eleemosynas in gravi necessitate proximi de necessariis ad statum. Ex quo infertur Advocatum teneri sub mortali defendere causam pauperis, quando aliter defendi non potest. Et notatur, quod raro contingere potest, ut sæculares sub mortali teneantur pauperibus erogare superflua decentiæ suæ. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. r. 215.
•  
  PDF 280 10. An in gravi necessitate teneamur largiri eleemosynam de necessariis ad statum? Ex p. 5. tr. 8. res. 15.
•  
  PDF 280 11. An in gravi necessitate teneamur præbere eleemosynam de superfluis naturæ, & status? Et notatur in supradicto casu posse divitem illam elargiri, non liberaliter, eleemosynam dando, sed illam mutuando. Ex p. 5. tr. 8. r. 14.
•  
  PDF 281 12. Rem satis controversam propono. An in communibus pauperum necessitatibus, sicut in extremis & gravibus sit obligatio faciendi eleemosynam ex bonis omnimo superfluis? Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. r. 32.
•  
  PDF 282 13. An ex superfluo status teneatur quis facere eleemosynam in communibus pauperum necessitatibus? Et an pauperibus, qui ad mendicandum publicis in locis expositi, vel ex nuditate, vel ex morbo extremæ necessitatis evidentia signa ostendunt, sub præcepto teneatur quis succurrere, si habet superfluum vitæ? Et notatur, quod si quis habens superflua ita omittit eleemosynam, ut nihil ...
•  
  PDF 283 14. An spes ascendendi ad superiorem statum liberet ab onere elargiendi eleemosynam de superfluis? Ex p. 5. tr. 8. res. 20.
•  
  PDF 284 15. An quis teneatur de superfluo ad statum opitulari illi, qui in periculo versatur amittendi fortunas iniustè? Ex p. 5. tr. 8. res.16.
•  
  PDF 284 16. Si plures divites possint uni pauperi succurrere in extrema, vel gravi indigentia, quia omnes æque illum norunt, quis eorum tenea[t]iur eleemosynam dare? Ex p. 5. tr. 8. res. 13.
•  
  PDF 284 17. An divites teneantur redimere captivos apud Turcam? Et quid dicendum de aliis multis casibus passim occurrentibus, ut v. g. Advocatus an debeat suo patrocinio gratis defendere pauperem, aut viduam indigentem eius opera? Et quid de Medicis, Chirurgis, Pharmacopolis, & aliis? Ex p. 5. tr. 8. res.6.
•  
  PDF 285 18. An privati homines teneantur inquirere pauperes? Et quid in tempore pestis? Et de multis aliis casibus agitur circa hoc. Ec p. 5. tr. 8. res. 3.
•  
  PDF 285 19. An Summus Pontifex teneatur superflua ex suis redditibus elargiri in eleemosynas? Et an Papa in hoc præcepto possit dispensare? Et nahoc præceptum sit humanum, & Ecclesiasticum? Ex p. 5. tr. 8. r. 28.
•  
  PDF 285 20. An Pontifex, si non licitè, saltem valide posit dispensare cum Cardinalibus, Episcopis, & aliis Beneficiariis, ne redditus Ecclesiasticos superfluos expendant in pios usus? Et an hoc etiam possit introducere consuetudo? Et resolutio harum quæstionum pendet ex illa, an obligatio expendendi superflua status, quam habent Ecclesiastici, oriatur ex iure naturæ, vel ex iure Ecclesiastico? Et an ...
•  
  PDF 287 21. Quo ordine Episcopi, & alii teneantur superflua honorum Ecclesiasticorum erogare in opera pia? Et an Ecclesiastici ex fructibus beneficii possint filios spurios alere, & dotem filiæ spuriæ dare? Ex p. 10. tr .11. & Misc. 1. res. 36.
•  
  PDF 288 22. De obligatione Episcoporum, & Beneficiariorum ad eleemosynas elargiendas. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. r. 214.
•  
  PDF 289 23. De quantitate eleemosynæ necessario ab Episcopis, & Ecclesiasticis expendenda in pauperum necessitatibus. Et an hoc etiam procedat quoad Regulares ad Episcopatum assumptos? & aliqua alia deciduntur, pro intelligentia illorum bonorum, quæ censeatur esse, vel patrimonialia, vel quasi patrimonialia, de quibus Episcopi, & Clerici possint ad libitum disponere, ut de bonis patrimonialibus ...
•  
  PDF 290 24. An Episccopi teneantur erogare in usus pios omne id, quod superest ex congrua, & decenti sustentatione? Ex p. 8. t. 7. & Misc. r. 12.
•  
  PDF 290 25. Quænam quanatitas dicatur notabilis, ut illam expendens Episcopus, vel alius Beneficiarius in usus prophanos peccet mortaliter? Ex p. 7. t. 11. & Misc. 2. r. 36.
•  
  PDF 291 26. An Ecclesiastici, si eleemosynas debitas non præbeant, non solum peccent mortaliter, sed etiam ad restitutionem teneantur? Et hoc procedit ex illa quæstione, an Ecclesiastici sint Domini redditum Ecclesiasticorum? Et an hoc etiam procedat quoad Regulares ad Episcopatum assumptos? Et infertur Episcopum Regularem posse testari de patrimonialibus. Et advertitur Regularem Episcopum ...
•  
  PDF 292 27. An Ecclesiastici extra necessitatem gravem corporalem, vel spiritualem proximi, teneantur erogare superflua in usus pios ex præcepto tantum positivo? Et infertur, an Pontifex saltem validè, si non licitè possit dispensare cum aliquo Cardinalis, aut Episcopo, vel Beneficiario, ne expendant redditus Ecclesiasticos in usus pios? Et docetur Pontificem dispensando sine causa in ...
•  
  PDF 293 28. An Clerici id quod detrahunt ex necessariis ad decentiam status, viventes parcè, teneantur pauperibus largiri sicut superflua? Sed difficultas est quoad obligationem conferendi superfluum pauperibus, an idem sentiendum sit de quotidianis distributionibus, ac de cæteris beneficii fructibus? Et an idem dicendum sit de pensionibus? Sed notatur Clericos de bonis patrimonialibus, & quæ lucrantur ...
•  
  PDF 293 29. An Pensionarii, & cæteri Beneficiarii teneantur ad eleemosynas largiendas? Et quid de Præstimoniariis. Ex p. 5. t. 8. r. 29.
•  
  PDF 294 30. An Milites Divi Iacobi, Calatravæ, Alcantaræ, & Divi Ioannis teneantur ad eleemosynam, si beneficia possideant Ecclesiastica? Ex part. 5. tract. 8. r. 30.
•  
  PDF 294 31. An prioes, Abbates, & alii Clerici curam animarum non habentes teneantur inquirere pauperes, ut ipsit eleemosynas faciant de superfluis ex redditus Ecclesiasticis? Ex part. 4. tract. 4. & Misc. res. 158.
•  
  PDF 294 32. An Monasteria Religiosorum, in quibus proventus redundant, teneantur de illis eleemosynas facere? Et an possit, vel debeat Prælatus Regularis omnes superabundantes redditus in eleemosynam dare? Ex p.5. tr. 8. r. 33.
•  
  PDF 295 33. An Religiosi possint eleemosynas facere? Et an quamvis Superior interdicat eleemosynas largiri, non videatur interdicere moderatas, & consuetas? Ex p. 5. t. 8. r. 32.
•  
  PDF 295 34. An vxores possint facere eleemosynas? Et in corpore huius Resolutiones explanantur septem casus, in quibus uxores possunt facere eleemosynas. Et an uxor possit præbere eleemosynas filiis ex priori matrimonio indigentibus? Et quid de fratribus? Et an uxor possit inscio viro, vigesimam partem annui proventus in eleemosynas distribuere. Ex p. 5. t. 8. r. 34.
•  
  PDF 296 35. Vxor cuisusdam Nobilis viri, secundam consuetudinem aliarum mulierum suæ conditionis solebat facere moderatas donationes, & eleemosynas; postea maritus hoc sciens prohibuit uxori. Quæsitum à me fuit, an non obstante dicta prohibitione uxor possit nesciente viro, possit dare vigesimam partem lucri annualis in eleemosynam? Ex p. 2. t. 15. & Misc. 1. r. 33.
•  
  PDF 297 36. An uxor inscio marito possit tribuere eleemosynam, ut Deus avertat grave damnum mariti, ne scilicet eum puniat, vel ut impetret eius conversionem à statu malo? Et quid est dicendum, si maritus tale quid sciret, & id illi displiceret? Ex p. 2. tr. 16. & Misc. 2. res. 23.
•  
  PDF 297 37. An tutores, & curatores possint facere eleemosynas de bonis pupillorum, & ipsi pupilli consentire teneantur? Et an non solum turores, sed etiam ipsi pupilli, & minores possint moderatas eleemosynas facere, & turores teneantur ad id consentire? Et docetur, quod tutor pro pupillo aliquid potest donare. Ex p. 5. tract. 8. res. 35.
•  
  PDF 297 38. An filiusfamilias possit facere eleemosynas? Et inter alia quæ circa hoc discutiuntur, quæritur, quod si filiusfamias ludo aliquid lucri fecerit, an id etiam pauperibus erogare queat? Et an possit filius ad usus honestos accipere aliqua à patre, etiam invito? Ex p. 5. t. 8. r. 25.
•  
  PDF 298 39. Quibus sumptibus solvenda sit eleemosyna Prædicatori. Ex p. 3. t. 5. & Misc. 1. r. 71.
•  
  PDF 298 40. An sit præceptum dandi eleemosynam iis qui voluntariè pauperes fiunt, ut Religiosi. Ex p. 5. t. 8. r. 18.
•  
  PDF 298 41. An sit danda eleemosyna homini avaro indigenti, qui propriis rebus uti non valet? Et quid de vagabundis, qui voluntariam, culpabilem, & vitiosam inopiam patiuntur? Ex p. 5. tr. 8. r. 19.
•  
  PDF 298 42. An rectè excludantur aliquando à civitatibus pauperes peregrini? Et an liceat legem ferre, ne quis pauperu[m] publicè & ostiatim mendicet? Ex p. 5. t. 8. r. 36.
•  
  PDF 298 43. An promittens eleemosynam cuidam pauperi possit alteri, vel sibi pauperiori conferre? Et inter alia quæ circa hoc deducuntur, tandem docetur non posse Confessarium commutare pœnitentiam erogandi eleemosynam per solam applicationem ad ipsummet pœnitentem, tanquam ad pauperem. Ex p. 5. t. 8. r .37.
•  
  PDF 299 44. An sit peccatum mortale invertere ordinem in succurrendo patri, matri, filio, uxori, avo, & nepoti. Ex p. 5. t. 14. & Misc. 2. r. 93.
•  
  PDF 299 45. An si quis habeat patrem divitem, & filium divitem, & ipse sit pauper, à quo debeat prius petere alimenta? Et quæritur, quo jure filii, & parentes alimenta præstare teneantur? Et ad extremam necessitatem redactis filiis, & parentibus, teneantur potius filii patribus succurrere, quàm propriis filiis, & secus extra necessitatem extremam? Ex p.10. t. 13. & Misc. 3. r. 3.
•  
  PDF 300 46. An si creditor, & pater, vel mater debitoris sint in extrema necessitate, debitor possit subvenire illis relinquendo creditorem? Et an id possit facere, & debet cum uxore, & liberis, & etiam cum fratre? Ex p. 5. t. 8. r. 12.
•  
  PDF 301 47. An quando creditor, & debitor sunt in extrema necessitate, debitor teneatur solvere creditori quod debet? Idem est dicendum de deposito, & mutuo. Et notatur, quod cum quis extrema necessitate pressus abstulit rem alienam domino in extremam quoque inopiam redacto, eam debere domino restituere. Ex p. 5. tr. 8. res. 11.
•  
  PDF 301 48. An debitor in extrema necessitate teneatur restituere, si creditor sit etiam in extrema necessitate? Et quid, si patres, consanguinei, & amici debitoris in extrema necessitate sint constituti? Et notatur ob gravem necessitatem debitoris posse differri restitutionem, quandiu necessitas durat. Ex p. 11. tract. 2. & Misc. 2. r. 32.
•  
  PDF 303 49. An non solum in extrema, sed in gravi necessitate sit licitum pauperibus occultè subripere ab opulentibus, si aliter illud malum grave avertere nequeant? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 2. r. 29.
•  
  PDF 303 50. An pauper non solum in extrema, sed etiam in gravi necessitate possit necessaria à divitibus furari, quando ipsi tenentur præbere eleemosynam? Et an in extrema necessitate possit pauper cum moderamine inculpatæ tutelæ necem inferre impedienti talia furta? Ex p. 5. t. 8. r. 23.
•  
  PDF 304 51. An licitum sit non solum in extrema, sed etiam in gravi necessitae furari? Et quid intelligatur nomine gravis necessitatis? Ex p. 11. t. 1. & Misc. 1. r. 13.
•  
  PDF 305 52. An vir honestus, cui magnum dedecus esset mendicare, possit clanculum necessaria subripere? Ex p. 5. t. 8. r. 24.
•  
  PDF 305 53. An si in extrema necessitate constitutus accipiat aliquam rem, teneatur postea restituere, si potest? Ex p. 5. t. 8. r. 9.
•  
  PDF 306 54. An si quis ante necessitatem extremam accipiat ab alio commodatum, conductum, vel precarium, teneatur restituere, si illud in extrema necessitate consumpsit? Ex p. 5. tract. 8. resol. 10.
•  
  PDF 306 55. An si ante necessitatem extremam furatus es aliquam rem, quam postea in extrema necessitate consumsisiti, tenearis ad restitutionem? Ex p. 5. t. 8. r. 8.
•  
  PDF 306 56. An recipiens eleemosynam simulans paupertatem peccet mortlaiter, & teneatur ad restitutionem? Et quid si alicui donarentur, v. g. centum aurei, qui finxit se esse Episcopum, qui ab Episcopatu ab hæreticis per vim expulsus indiget peculiaribus sumptibus, ut ad Episcopatum redeat, vel quid simile, teneatur verè restituere id quod accepit? Et an pauper mendicans causa ...
•  
  PDF 307 57. Cui facienda sit restitutio eleemosynæ receptæ ex ficta paupertate, an Domino ipso danti, vel pauperibus? Et quid verò si aliquis quantitatem magnam in eleemosynam ficto pauperi dedisset? Ex p. 5. t. 8. resol .22.
•  
  PDF 308 58. An quando bona alicujus sunt publicata ipso facto, v. g. propter hæresim, aut læsam majestatem, possit ante criminis condemnationem facere eleemosynam? Ex p. 5. t. 8. r. 40.
•  
  PDF 308 59. Quidam habebat facultatem distribuendi pauperibus certam pecuniarum summam, quæsierunt à me documenta aliqua ad tollendos scrupulos. Et difficutas est quisnam dicatur pauper? Ex p. 2. t. 15. & Misc. 1. r. 8.
•  
  PDF 308 60. An in distribuenda eleemosyna inter pauperes, præferendæ sint Moniales viris Religiosis? Et an si inter executores testamenti est contentio super electione pauperis, devolvatur ad Episcopum, vel adhæreat uni ex executoribus? Et an hoc intelligatur data paritate inter pauperes ac utroque executore nominatos, & non aliter. Ex p. 10. tr. 13. & Misc. 3. r. 5.
•  
  PDF 309 61. Sæpius in praxi occurrit ista quæstio. An executores alicujus testamenti, vel legati, qui debent inter pauperes distribuere aliquam pecuniarum summam, teneantur eligere pauperiores? Et idem quæritur de Confessariis, & Religiosis, qui habent à sæcularibus facultatem distribuendi aliquam eleemosynam. Et in dicto casu, an possint Religiosos mendicantes, vel Religiosos sui Monasterii, si ...
•  
  PDF 309 62. Solent quamplurimi in morte relinquere Confessariis aliquam pecuniarum summam pauperibus ab ipsis distribuendam; quæsitum à me fuit, an dicti Confessariis teneantur pro supradicta eleemosyna consequenda eligere pauperiores? Idem dicendum est, quando eleemosyna fuit relicta ad fœminas maritandas. Et an legatum relictum ad pauperes, possit in unum distribui? Ex part. 2. tract. 16. & Misc. 2. res. 19. aliàs 21.
•  
  PDF 310 63. An legatum relictum, ut distribuatur pauperibus, possit distribui tantum inter duos pauperes? Et an legatum relictum distribuendum uni pauperi, possit duobus distribui? Ex p. 10. t. 11. & Misc. 1. r. 59.
•  
  PDF 311 64. An distributor eleemosynæ ex testamento possit paartem sibi applicare, si verè pauper est? Et notatur, quod si à Confessario imponatur in pœnitentiam, ut quis aliquid in pauperes distribuat, non possit satisfacere subveniendo sibi, & si possit subveniendo consanguineis. Ex p. 5. tr. 8. r. 38.
•  
  PDF 311 65. An qui habet licentiam petendi eleemosynam, possit hoc jus alteri locare? Ex p. 10. t. 11. & Misc. 1. r. 41.
•  
  PDF 311 66. An liceat exponere sacras Reliquis videndas, vel tangendas, ut magis eleemosyæ accrescant? Et cursim docetur absque simonia sacras Reliquias distrahi non posse pecuniis. Ex p. 10. t. 16. & Misc. 6. resol. 73.
•  
  PDF 312 Tractatus VIII. De Consecratione Episcopi.
•  
  PDF 312 1. Res. An consecratio Episcoporum sit Ordo? Et opinio negativa affertur. Ex p. 12. tract. 1. resol.[1.]
•  
  PDF 313 2. Opinio affirmativa adducitur, & probatur Episcopatum esse verum Ordinem. Ex p. 12. tract. 1. resol. 2.
•  
  PDF 314 3. Dissolvuntur argumenta adducta pro prima sententia. Ex p. 12. tr. 1. r. 3.
•  
  PDF 314 4. Quid dicendum de Patriarchatu, Archiepiscopatu: item de Cardinalatu, & Papatu? Et explanatur, quod Ordo Episcoporum est quadripartitus, sive quatuor gradus habet, hi sunt Patriarchæ, Archiepiscopi, Metropolitani, & Episcopi: & quod attinet ad Archiepiscopatum, & Patriarchatum, hi non sunt Ordines distincti ab Episcopatu. Sed Cardinalatus non est Ordo Ecclesiasticus. Ex p. 12. t. 1. r. 4.
•  
  PDF 315 5. An consecratio Episcopalis sit verè Sactamentum? Et opinio negativa adducitur. Ex p. 12. tr. 1. res. 5.
•  
  PDF 315 6. Episcopatum essee Sacramentum demonstratur. Ex p. 12. tr. 1. res. 6.
•  
  PDF 316 7. An Episcopatus sit ita verus Ordo, & Sacramentum, ut distinguatur à Sacerdotio, & novum Ordinem, & Sacramentum constituat. Ex p. 12. tr. 1. res. 7.
•  
  PDF 317 8. Assertur opinio asserens Episcopatum absolutè distingui ab Orddine Sacerdotali. Ex p. 12. t. 1 r. 8.
•  
  PDF 317 9. Iudicium de supradictis opinionibus. Et asseritur certum esse, non solum Episcopatum esse ordinem, sed & verum Sacramentum. Ex p. 12. tr. 1. r. 9.
•  
  PDF 318 10. An opinio asserentium Episcopatum non esse Sacramentum mereatur aliqua censura inuri? Et Angelicus Doctor D. Thomas defenditur. Ex p. 12. t. 1. r. 10.
•  
  PDF 319 11. Respondetur ad illud argumentum, si consecratio Episcopi est verus Ordo, & verum Sacramentum, ergo non septem, sed octo sunt ordines, & Sacramenta. Ex p. 12. t. 1. r. 11.
•  
  PDF 320 12. De materia consecrationis Episcopalis. Et primò Isamberti, & aLiorum opinio affertur. Ex p. 12. t. 1. res. 12.
•  
  PDF 321 13. Adducitur secunda, tertia, & quarta sententia Fornarii, Sylvii, & Merceri. Ex p. 12. t. 1. res. 13.
•  
  PDF 321 14. Proponitur quinta sententia Doctoris Hallieri. Ex p. 12. tr. 1. res. 14.
•  
  PDF 322 15. Affertur sexta sententia Patris Dicastilli. Ex p. 12. t. 1. r. 15.
•  
  PDF 322 16. Exhibetur septima, & ultima sententia Vasquez, Bellarmini, & aliorum. Ex p. 12. tract. 1. resol. 16.
•  
  PDF 323 17. Iudicium de supradictis sententiis. Ex p. 12. tr. 1. r. 17.
•  
  PDF 323 18. Vltima sententia quæ asserit, quod materia, & forma consecrationis Epicopalis sit manuum impositio, & verba, Accipe Spiritum sanctum, magis probatur, & firmatur. Ex. p. 12. tr. 1. r. 18.
•  
  PDF 324 19. An in opinione asserentium porrectionem libri Evangeliorum, & Baculi Pastoralis esse materiam partialem consecrationis, si Episcopus dicta instrumenta non tangeret, ejus consecratio esset invalida? Ex quo sequitur, an contactus physicus instrumentorum Sacramenti Ordinis sit de necessitate Sacramenti? Ex p. 12. tr. 1. r. 19.
•  
  PDF 324 20. An consecratio Episcopalis imprimat characterem diversum à Sacerdotali? Et negativa sententia affertur D. Thomæ, Amici, & aliorum. Ex p. 12. t. 1. r. 20.
•  
  PDF 325 21. Adducitur opinio affirmativa. Ex p. 12. t. 1. r. 21.
•  
  PDF 326 22. Quando in consecratione Episcopali imprimatur character? Et quid si Episcopus moriatur in medio, v. g. consecrationis? Sed difficultas est, supposita opinione Doctorum asserentium in consecratione Episcopi dari plures materias, & formas partiales substantialiter necessarias, quando imprimatur character, & conseratur gratia? Et si in consecratione Episcopus moreretur ...
•  
  PDF 327 23. An ratione characteris, si Episcopus consecratus moreretur, & postea resurgeret, posset iterum munia Episcopalia exercere? Pro quo quæritur primò, an character ita sit indelebilis, ut etiam post mortem tam in Beatis, quam in damnatis permaneat? Quæritur secundò, an character ita in alia vita permaneat? Quæritur secundò, an character ita in alia vita permaneat, ut maneat cum ...
•  
  PDF 328 24. Quisnam sit Minister consecrationis Episcopalis? Et explanatur, quod olim Chorepiscopi ex concessione Episcoporum ordinabant Sacerdotes. Ex p. 12. t. 1. r. 24.
•  
  PDF 328 25. An simplex Sacerdos ex commissione Papæ possit esse Minister consecrationis Episcopalis? Et cursim explanatur, delegata à Summo Pontifice potestate, ordinatum Clericum posse Ordinem ministrare, quem ipse habet, & laïcum confirmatum posse ex commisssione Papæ confirmationis Sacramentum conferre. Ex p, 12, tr, 1, r .25.
•  
  PDF 329 26. An si Pontifex diceret alicui, Esto, v. g. Episcopus Ferrariensis, talis esset verè Episcopus? Idem est pro Sacerdotio. Et asseritur, quod dum Pontifex simplici Sacerdoti committit ministerium confirmandi, illum consecrat in Episcopum, quamvis hoc non placeat. Ex p. 12. t. 1. r. 26.
•  
  PDF 330 27. An in consecratione Episcopi de jure divino requirantur tres Episcopi? Et sententia negativa affertur. Ex p. 12. t .1. r. 27.
•  
  PDF 330 28. Alia sententia proponitur asserens ternarium numerum Episcoporum esse de jure divino. Ex p. 12. tr. 1. r. 28.
•  
  PDF 331 29. Iudicium de supradictis opinionibus, & prima magis confirmatur. Ex p. 12. t. 1. r. 29.
•  
  PDF 332 30. An stando in opinione, quod requirantur tres Epicopi de jure divino in consecratione Episcopi, possit in casu necessitatis super hoc Papa dispensare? Et observatur, quod quando consecratio fi ex commissione ab uno Episcopo, adhibendos simul esse es eadem commissione alios duos Presbyteros loco Episcoporum, qui non sunt. Ex p. 12. t. 1. r. 30.
•  
  PDF 333 31. Exemplis demonstratur Pontifices sæpius super numero Episcoporum in consecratione Episcopi dispensasse. Ex p. 12. t. 1. r. 31.
•  
  PDF 333 32. An Pontifex, si concedat absqu justa causa Episcopo ut possit consecrari absque aliis Episcopis, sit non solum illicita, sed invalida? Idem est dicendum de commissione facta simplici Sacerdoti, ut conferat Sacramentum confirmationis. Ex p. 12. t. 1. r. 32.
•  
  PDF 334 33. An Sede Apostolica vacante, possit à Collegio Cardinalium, vel ab illo cui eorum nomine Ecclesiæ commendata est administratio, talis facultas ordinandi committi? Et an verò possit Pontifex hanc facultatem, quam habet committendi simplici Sacerdoti facultatem administrandi hoc Sacramentum, alteri alicui committere, qui tanquam ...
•  
  PDF 334 34. An consecratio Episcopalis possit fieri à pluribus Episcopis, quàm tribus? Et quomodo etiam olim Archiepiscopus consecrabatur? Ex p. 12. t .1. r. 34.
•  
  PDF 335 35. An sit de essentia consecrationis, ut fiat jussu Archiepiscopi, vel Patriarchæ? Et primo supponitur quid de jure super hoc? Et cursim docetur Primates, seu Patriarchas, Archiepiscopos, & Cardinales consecrari à Papa. vel ab alio de ejus commissione. Ex p. 12. tr. 1. r. 35.
•  
  PDF 336 36. Quomodo Episcopi in consecratione debeant imponere manus super caput ordinandi, & proferre verba, Accipe Spiritum sanctum, &c. Quod idem erit dicendum pro junctione materiæ, & formæ aliorum Sacramentorum. Ex p. 12. t. 1. r. 36.
•  
  PDF 336 37. Quæ intentio sufficiat in Episcopo, ut consecratio sit valida? Idem est de aliis Ministris aliorum Sacramentorum. Ex p. 12. t. 1. r. 37.
•  
  PDF 338 38. Vnde procedat, ut Episcopi assistentes aliquos ritus ab substantiam consecrationis pertinentes non simul peragant? Ex p. 12. t. 1. r. 37.
•  
  PDF 339 39. An Episcopi in consecratione debeant esse jejuni sub peæcepto? Ex p. 12. t. 1. r. 38.
•  
  PDF 340 40. An Episcopus consecrando aliquem in peccato mortali peccet mortaliter? Ex p. 12. tract. 1. resol. 40.
•  
  PDF 340 41. An si Episcopus incipiat consecrationem in peccato mortali, si in mea sententia paulò ante impostionem manuum, & verborum prolationem, Accipe Spiritum sanctum, eliciat actum contritionis, excusetur à peccati mortali? Et adducitur in textu huius Res. exemplum de Confessario, qui in peccato mortali incipit audire confessionem alicuius, etiamsi ante absolutionem conteratur, pro quo ...
•  
  PDF 341 42. An si Episcopus in peccato mortali consecret, v. g. tres Episcopos, unum tantum peccatum committeret, vel tria? Et supponitur, quod duo, vel tres, & quinque Episcopi simul consecrari poterunt sine dispensatione. Et pro prima difficultate adducitur exemplum de Confessario, qui si v. g. successivè centum personas in peccato absolveret, non centum, sed unum peccatum committeret. Ex p. 12. t. 1. r. 42.
•  
  PDF 341 43. An irregularis, vel excommunicatus electus, & confirmatus Episcopus non obtenta absolutione, aut dispensatione, possit absque peccato mortali sumere consecrationem? Et quid si hic obiter quæras, quid faciendum sit, si hæreticus occultus, qui ad mentem redit, & nec ab Episcopo, nec ab alio absolutionem in foro conscientiæ obtinere potuit? Idem est de illo, qui per pium ...
•  
  PDF 342 44. An Episcopus eadem die suæ consecrationis possit ordines conferre? Ex p. 12. t. 1. r. 44.
•  
  PDF 342 45. An si aliquis ex tribus Episcopis non imponeret manus super caput consecrandi, vel non proferret formam, Accipe Spiritum sanctum, consecratio esset invalida? Pro quo quæritur, an quilibet trium Episcoporum manus imponentium, & Evangelii codicem tenentium, consecret? Ex p. 12. t. 1. r. 45.
•  
  PDF 343 46. An Episcopus consecrandus, si non fuerit insignitus Sacramento Confirmationis, peccet mortaliter, & Episcopi eum consecrando? Et an hic Episcopus non confirmaatus sic consecratus peccet postea mortaliter conferendo aliis Sacramentum Confirmationis? Ex p. 12. 5. 1. r. 46
•  
  PDF 344 47. An consecratio Episcopalis ministrata cum opinione probabili sit reiteranda cum conditione? Et docetur Baptismum, Sacerdotium, & Episcopatum collatum cum opinione probabili esse denuo reiterandum sub conditione. Et quid, si Ordinatio Sacerdotis fuisset facta cum Calice vacuo; vel cum Calice non consecrato, aut si ordinatus non tetigit Calicem, an in his casibus ...
•  
  PDF 347 48. An si infans consecraretur in Episcopum, eius consecratio esset valida? Idem quæritur de infante ad Sacerdotium assumpto. Et an valide Sacramentum Ordinis, & Episcopatus possit conferri insano? Ex p. 12. t. 1. r. 48.
•  
  PDF 349 49. An si ante legitimam ætatem quis consecretur in Episcopum, incurrat aliquam censuram? Et supponitur, quod ad Episcopum requiritur ætas triginta annorum. Et an hoc procedat non tantum in ipsis Episcopis, verum etiam in adjutoribus eorum? Et notatur, quod Episcopi ante præscriptam triginta annorum ætatem electio invalida est, secus postulatio. Ex p. 12. tr .1. r .49.
•  
  PDF 350 50. Aliquid relictum in consecratione Episcopali, quomodo postea sit iterandum? Idem est in ordine Sacerdotali, &c. Et notatur quod id quod supplementum est, debet suppleri ab eodem, qui ordinavit, si est possibile. Et quid est dicendum, si Episcopus consecrandus deficeret ex aliquo deliquio? Ex p. 12. tr. 1. resol. 50.
•  
  PDF 351 51. An in consecratione Episcopali contrahatur ab Episcopo matrimonium spirituale cum Ecclesia? Vnde translatio Episcopi ex una Ecclesia ad aliam nequit fieri absque licentia Pontificis, & absque iusta causa. Ex p. 12. t. 1. r .51.
•  
  PDF 352 52. An Episcopus existens in peccato mortali peccet mortaliter; non solum quatenus suscipit Sacramentum ordinis; sed etiam quatenus contrahit matrimonium cum Ecclesia? Et quid est sentiendum de matrimonio carnali contracto in peccato mortali? Ex p. 12. t .1. r. 52.
•  
  PDF 352 53. An si aliquis non Sacerdos consecraretur Episcopus, consecratio esset invalida? Et observatur, quod quando antiquitus Subdiaconatus non numerabatur inter sacros Ordines, scilicet ante B. Gregorium, nullus Subdiaconus poterat ad Episcopatum promoveri absque Papæ dispensatione, sed nunc potest. Et additur, quod ...
•  
  PDF 353 54. Qui sunt incapaces consecratonis Episcopalis? Et fabula de Ioanna Papissa refellitur. Et asseritur fœminas jure divino ab Ordinum susceptione excludi, itaut etiamsi materia, & forma ab Episcopo illis applicaretur, irrita omnino foret earum ordinatio. Ex p. 12. t. 1. r .54.
•  
  PDF 354 55. Intra quod spatium temporis Episcopus electus, & confirmatus consecrari debeat, & si non faciat, in quibus pœnis incurrat? Et an, si tribus mensibus elapsis consecratio facta non sit, & non obstent aliqua impedimenta, ad restitutionem fructuum præceptorum teneatur? Et advertitur, quod post pacificam possessionem Ecclesiæ, si prius aliqua beneficia Episcopus habet; ipso jure ...
•  
  PDF 355 56. An Episcopi negligentes consecrationem suscipere incurrant pœnas, de quibus supra, ante iudicis sententiam? Ex quo deducitur, an qui commisit crimen, propter quod ita lege statuente, incurrit ipso iure pœnam privationis beneficiorum, & officii, an inquam, in foro conscientiæ statim illud amittat, & teneatur dimittere ante iudicis sententiam declaratoriam? Ex p. 12. t .1. r. 56.
•  
  PDF 356 57. An Episcopus ante consecrationem debeat præstare juramentum fidelitatis erga Romanum Pontificem? Et an prædictum iuramentum, & etiam fidei professio per Procuratorem possint fieri? Et explanatur illud, quod contingere potest, si in Bulla Commissionis alicui supra dicta committantur, in cuius manibus velit facere prædictam professionem, & iuramentum. Ex p. 12. tr. 1. r. 57.
•  
  PDF 358 58. An aliquando valida sit consecratio Episcopi, antequam recipiat Bulla Romæ emanatas, ut possit consecrari, etiam ab uno Episcopo? Et opinio affirmativa adducitur. Ex p. 12. t. 1. r. 58.
•  
  PDF 359 59. Opinio negativa contra suoperius dicta stabilitur. Et infertur, quod consecratio Episcopi facta ab uno tantum Episcopo absque dispensatione Pontificis, est invalida. Ex p. 12. t. 1. r. 59.
•  
  PDF 360 60. An Episcopus adhibendo unctionem Chrismaticam non cum pollice, sed cum indice peccet mortaliter? Et infertur idem esse dicendum in unctione Sacramenti Confirmationis. Ex p. 12. t. 1. r .60.
•  
  PDF 361 61. An Episcopus aliqua censura innodatus validè possit consecrare alium in Episcopum? Et quid, si talis Episcopus alios sacros Ordines majores confert? Et docetur, quod qui suscipit Ordinem ab Episcopo excommunicato, suspenso, hæretico, schismatico, deposito, aut degradato verum Ordinem suscipit, at ab illius executione suspenditur. Ex p. 12. t. 1. r. 61.
•  
  PDF 362 62. An consecratio Episcopi possit fieri quocumque die festivo? Et quare consecratio Episcopi præcipuè efficiatur in die Dominico? Ex p. 12. tract. 1. resol. 62.
•  
  PDF 362 63. Quare consecratio Episcopi non ministratur die Sabbathi, ut ministrantur cæteri Ordines? Ex p. 12. tr. 1. res. 63.
•  
  PDF 362 64. Quo loco, & hora debeat fieri Episcopi consecratio? Difficultas tamen est, an si Papa committat consecrationem fieri in aliqua Ecclesia, possit fieri in alia? Ex p. 12. t. 1. r. 64.
•  
  PDF 363 65. An si quis ex dispensatione ordinaretur in die Dominica Sacerdos, possit in eadem die consecrari Episcopus? Ex p. 12. t. 1. r. 65.
•  
  PDF 363 66. An quando quis ordinatur Sacerdos in die Sabbathi, possit, consecrari in Episcopum immediatè in die Dominica, jejunio continuato? Ex p. 12. t. 1. r. 66.
•  
  PDF 364 67. An expediat Ementissimos Cardinales in Episcopos consecrare? Ex p. 12. t .1. r. 67.
•  
  PDF 364 68. An Archiepiscopus ante pallium receptum possit delegare aliis Episcopis, ut consecrent Episcopum sibi suffraganeum? Et docetur, quod Capitulum sede vacante committere potest alteri Episcopo, ut Clericum propriæ ecclesiæ, vel Diœcesis sacris initiatum Ordinibus consecret. Et notatur, quod non potest Archiepiscopus, vel Patriarcha ante pallii receptionem portare ante ...
•  
  PDF 365 69. An si Episcopus consecrator prius adhiberet unctionem Chrismaticam, & postea traditionem libri, consecratio Episcopalis esset valida, vel saltem illicita? Idem est de inversione in aliis Ordinibus Sacris. Et an saltem in tali inversione Episcopus peccet mortaliter? Ex p. 12. tr. 1. res. 69.
•  
  PDF 366 70. An relinquere aliquem ritum in consecratione Episcoporum sit tantum peccatum veniale ratione parvitatis materiæ? Et quid, si absque Mitra Episcopus ministraret Sacram. Comfirmationis? Ex p. 12. t. 1. r. 70.
•  
  PDF 367 71. Quam scientiam Episcopus ante consecrationem habere teneatur? Et deducitur examinatores promoventes Episcopum indoctum, &c. lethaliter peccare. Et quæritur, an eligendus sit ad Episcopatum Theologus, an Canonista? Ex p. 12. t. 1. r. 71.
•  
  PDF 368 72. An possit Episcopus duabus Ecclesiis perfici? Et notatur, quod dispensatio habita à Papa in pluralitate Ecclesiarum absque justa cuasa, neque valida est, neque licita. Et an sit illicita multiplicatio beneficiorum in eadem persona, &c. Et an illicita facultas testandi, concessa sine causa? Ex p. 12. t. 1. r. 72.
•  
  PDF 369 73. An possit consecrari duo Episcopi pro una, eademqie Civitate? Ex p. 12. t. 1. r. 73.
•  
  PDF 370 74. Quam potestatem accipiat Episcopus in consecratione? Et an verò Episcopus confirmatus ante consecrationem, & Sacerdotium possit concedere peccatorum condonationes, quas Indulgentias vocamus? Et difficultas est, an talis Episcopus confirmatus possit de jure communi exequi ea, quæ superius dicta sunt, antequam possessionem de Episcopatu acceperit? Ex p. 12. tr .1. r. 74.
•  
  PDF 371 75. Potestas, quam Episcopus in sua consecratione accipit, an possit à Summo Pontifice auferri? Et à quonam Episcopi habeant potestatem iuridictionis? Ex p. 12. t. 1. r. 75.
•  
  PDF 372 76. An consecrastio Episcopalis sit major Ordinatione Sacerdotali? Ex p. 12. t. 1. r. 76.
•  
  PDF 373 77. An sit valida consecratio Episcopalis Episcopi Titularis, cum non signatur ei aliqua Civitas? Et supponitur, quod Episcopi Titulares verum in consecratione recipiunr Ordinem Episcopalem. Ex p. 12. t.1. r. 77.
•  
  PDF 374 78. An consecratio Episcoporum Ecclesiæ Latinæ differat à Græca? Et docetur, quod Christus non designavit rem determinatam numero, vel specie Ordinum, sed reliquit ejus rei determinationem specialem Ecclesdiæ. Ex p. 12. t. 1. r. 78.
•  
  PDF 374 79. Afferuntur aliqua ex consecratione Episcoporum Græcorum, quæ firmant plura ex superius dicitis. Ex p. 12. t. 2. r. 79.
•  
  PDF 375 80. Observantur aliqua circa consecrationem Apostolorum in Episcopus, & de tempore. Ex p. 12. t. 1. r. 80.
•  
  PDF 376 81. An si Episcopi consecrarent in aliquo Oratorio privato Cardinalium, Episcoporum, & Regularium, peccarent mortaliter? Et quid de ministrantibus sacram Confirmationis in supradictis oratoriis? Et asseritur Sacerdotes celebrantes extra Ecclesiam, secluso scandalo, & contemptu non peccare mortaliter. Et docetur supra dicta Oratoria non esse pollutionis Ecclesiasticæ capacia. Ex p. 12. t. 1. r. 81.
•  
  PDF 377 82. An stando in opinione, quod unctio Chrismatica sit de essentia consecrationis Episcopalis, quæritur an si illa efficiatur medio aliquo instrumento, sit valida? Et deducitur unctionem collatam medio aliquo instrumento, & non manu immediata Episcopi in sacram Confirmationis esse quidem validam. Ex p. 12. tr. 1. r. 82.
•  
  PDF 378 83. An sacrum Chrisma adhibendum in consecratione Episcopi sit necessario benedicendem ab Episcopi? Et quæritur, an Pontifex possit delegare simplici Sacerdoti, ut benedicat sacrum Chrisma pro sacram. Confirmationis? Ex p. 12. t. 1. r. 83.
•  
  PDF 379 84. An in Chrismate adhibendo in consecratione Episcopali sit necessaria mixtio Balsami cum oleo? Ex quo sequitur etiam, an sit necessaria prædicta mixtio pro sacram. Confirmat. Ex p. 12. t. 1. r. 84.
•  
  PDF 381 85. An Episcopus peccet mortaliter, si in consecratione Episcopali adhibeat Vnctionem Chrismaticam, confectam ex balsamo adulterino? Et quid est dicendum de dicto Balsamo pro sacram. Confirmat. Ex p.12. tr.1. res. 85.
•  
  PDF 382 86. An Episcopus peccet mortaliter, si ex necessitate in consecratione Episcopali uteretur unctione Chrismatica cum solo oleo absque Balsamo? Et quid est sentiendum, si in Sacramento Confirmationis Episcopus uteretur in necessitate solo oleo absque mixtione Balsami? Ex p.12. t. 8. r. 86.
•  
  PDF 383 87. An Episcopus peccaret mortaliter, si in consecratione Episcopali uteretur unctione Chrismatica alterius anni? Idem est pro Sacramento Confirmationis. Et an Chrisma censeatur benedictum, si Episcopus aliquid in Rituali positum omitterat? Ex p. 12. t. 1. r. 87.
•  
  PDF 383 88. An unctio consecrationis Episcopalis differat ab unctione Papali, & Regia? Et quæritur, quinam Reges hodie ungantur? Ex p. 12. r. 3. r. 88.
•  
  PDF 385 89. Quo pacto se gerere debeat Episcopus consecratus, qui in celebratione Missæ hostiam simul consecrat cum celebrante? Et infertur idem esse dicendum de Sacerdotibus, qui in prima Missa cum Episcopo consecrant. Ex p. 12. t. 1. r. 89.
•  
  PDF 386 90. Quomodo se gerere debeat Episcopus consecratus, qui simul consecrat Calicem cum Episcopo celebrante? Et quid de Sacerdotibus in die suæ Ordinationis cum Episcopo ordinante etiam Calicem consecrantibus? Et objicitur de jure divino esse, ut qui consecrat, simul sumat, quæ consecravit, ergo si omnes concelebrantes utramque speciem consecrarunt, omnes debent ...
•  
  PDF 387 91. An sit laudabilis talis consuetudo, ut Episcopus consecret simul in Missa cum Episcopo illam celebrante? Idem est de Sacerdotibus in prima Missa concelebrantibus. Et notatur, quod hic casus olim contingebat in Summo Pontifice, quo solemniter celebrante, Presbyteri Cardinales olim concelebrabant; & idem servabatur in Sacerdotibus, qui Episcopo rem divinam solemniter ...
•  
  PDF 388 92. Ponuntur duo casus circa Sacerdotes concelebrantes cum Episcopo, qui possunt applicari Episcopis consecratis, qui postea simul consecrant (prout supra explicatum est) cum Episcopo Missam celebrante. Primus, si Episcopus celebrans Missam illam quatenus satisfactoriam offerat pro anima Petri; alius vero concelebrans pro anima Pauli; & alius pro anima Antonii, &c. cuinam ...
•  
  PDF 389 93. De reverentia, quam debet Episcopus consecratus Episcopis, qui illum consecrarunt. Ex p. 12. t. 1. r. 93.
•  
  PDF 389 94. An Episcopus consecratus in die Nativitatis Domini post sumptam communionem, & facta consecratione cum Episcopo celebrante, possit postea dicere duas Missas? Idem est de Sacerdote simplici ordinato in die Nativitatis Domini. Ex p. 12.. tr. 1. r. 94.
•  
  PDF 390 95. An Episcopus per consecrationem accipiat potestatem creandi Doctores? Ex p. 12. t. 1. r. 94.
•  
  PDF 391 96. An Episcopus ex vi consecrationis sit adstrictus voto obedientiæ ad firmitatem status emissæ? Ex quo infertur quod Episcopus non possit Episcopatum deferere, nec ad aliu[m] se transferre sine dispensatione Pontificis, nec etiam ad Religionem transire. Ex p. 12. t. q. r. 96.
•  
  PDF 392 97. An in Consecratione Episcopus obligetur voto, vel juramento ad Apostolorum limina visitanda? Et quid si legitimo impedimento detentus fuerit? Ex p. 12. t. 1. r. 97.
•  
  PDF 392 98. An Consecratio Episcopi inducat circunstantiam necessario in Cpnfessione explicandam? Et deducitur à fortiori certum esse fornicationem Episcopi nondum consecrati, nec sacro Ordine initiati, secluso scandalo, non excedere malitiam simplicis fornicationis. Ex p. 12. t. 1. r. 98.
•  
  PDF 393 99. An Episcopus consecratus ab Hæretico, seu excommunicato efficiatur irregularis, & privetur usu ordinum? Et supponitur ordinatum ab Hæretico, suspensio, excommunicato, degradato, &c. prohiberi ab exercitio Ordinis accepti, atque incurrere irregularitatem, si suo Ordine utatur. Et quid, si à prædictis aliquis cum ignorantia ordinetur? Ex p. 12. t. 1. r. 99.
•  
  PDF 393 100. An liceat tempore interdicti Consecrationem Episcoporum ministrare? Et quid de ministratione Ordinum tempore interdicti, quamvis locus sit interdictus ab ipso Ordinante? Et an saltem Sabbatho Sancto in loco interdicto possit Episcopis conferre consecrationem Episcopalem? Ex p. 12 .t. 1. r. 100.
•  
  PDF 393 101. An saltem tempore interdicti liceat ministrare consecrationem Episcoporum in illis quatuor Festivitatibus, in quibus ex indulto Cap. Alma, permittitur celebratio solemnis divinorum Officiorum? Et an ex jure antiquo, & novo prohibita sit Ordinum ministratio tempore interdicti? Idem est de aliis Sacramentis, exceptis Baptismi, & pœnitentiæ. Ex p. 12. t .1. r. 101.
•  
  PDF 394 102. An sola Consecrato Episcopi, vel etiam si tantum sit electus, & Confirmatus tribuat ei privilegium Cap. fin. de privilegio in 6. Altaris portatilis? Et supponitur Episcopos libere posse in suo Palatio erigere Oratorium. Ex p. 12. t. 1. r. 102.
•  
  PDF 394 103. An sola consecratio Episcopi tribuat ei privilegium Cap. Cum ex eo, de pœnitent. & remiss. conferendi Indulgentias, vel etiam post electionem, & confirmationem possit illas concedere? Et notatur quod licet plures Episcopi ad Ecclesiæ dedicationem præsentes sint, non posse nisi unius anni Indulgentiam simul concedere. Secundo, an Episcopus possit concedendi Indulgentias ...
•  
  PDF 395 104. An sola consecratio Episcopi, vel etiam si tantum electus, & confirmatus, tribuat ei privi legium Concilii Tridentini sess. 24. cap. 6. de Reformat. circa absolutiones, dispensationes, &c. Et quid de Episcopis Titularibus? Et an possint Episcopi uti hac facultate, ubi Concilium quoad totum non fuerit receptum? Et notatur posse Episcopum dispensare super irregularitate homicidii ...
•  
  PDF 396 105. An sola Consecratio Episcopi tribuat ei privilegium cap. fin. de pœnitent. & remiss. eligendi Confessarium? Et quid, si sit electus, & confirmatus, non tamen consecratus? Et quid, si tantum sit electus, & non confirmatus? Idem est pro Episcopis Titularibus. Et quid est dicendum super hoc de Eminentissimis Cardinalibus? Et an Cardinales exercere possint cum suis ...
•  
  PDF 397 106. An Consecratio Episcopalis liberet Regularem à vinculo voti paupertatis? Et an possit talis Episcopus Regularis dimittere habitum Religionis, & habeat potestatem, ut legitimus hæres vindicandi paternam sibi hæreditatem, & in vita de bonis suis, ac de acquisitis intuitu Ecclesiæ tam ample disponere, ut valeat licite Episcopus sæcularis? Et an etiam testamentum ante ...
•  
  PDF 399 107. An Condecratio Episcoporum efficiat, ut ipsos offendentes incurrant in excommunicationem Bullæ Cœnæ contra offendentes Cardinales? Et quid, si tantum sit electus, & confirmatus, non tamen consecratus? Et deducitur, quod Cardinales, ex quo electis sunt à Summo Pontifice, & electionem acceptaverunt, tametsi capellum non obtinuerint, gaudent prædicto ...
•  
  PDF 399 108. An qui consecratur in Episcopum ante legitimam ætatem triginta annorum incurrat suspensionem, vel irregularitatem? Ex p. 12. t. 1. r. 108.
•  
  PDF 400 109. An Consecratio Episcopalis suscepta per saltum inducat suspensionem? Ex p. 12. t. 1. r. 108.
•  
  PDF 400 110. An antequam Episcopus consecretue rectè præmittantur processus de vita, & moribus? Ex p. 12. t. 1. r. 110.
•  
  PDF 400 111. An Consecratio Episcopalis facta per Angelum sit valida? Et an soli homines viatores & cum vocibus naturalibus possint ministrare Sacramenta, non vero Angeli, sive sint boni, sive Angeli mali? Et docetur in Beatis manere Characterem. Et discutitur, an de facto fuerit aliquod Sacramentum ab Angelis, vel Beatis ministratum? Vbi alia circa hoc pro Angelis, & Beatis animis. Ex p. 12. t. 1. r. 111.
•  
  PDF 402 112. Hermaphroditus consecratus Episcopus, si postea in eo prævaleat sexus fœmineus, an si consecraret alios Episcopos, valida esset talis consecratio? Idem est de Episcopo ordinante. Et supponitur, prævalente in Hermaphrodito fœmineo sexu non posse valide ordinari, posse tamen prævalente virili sexu. Et infertur Hermaphroditum æquè utrumque sexum paticipantem ...
•  
  PDF 404 113. Quare Episcopus consecrandus ducitur vestitus veste candida & in habitu Sacerdotali? Ac de ejus præsentatione, postulatione, & interrogationibus agitur. Ex p. 12. t. 1. r. 113.
•  
  PDF 405 114. Quare Episcopis consecrandis calceantur pedes; & quibusdam Tunici ornantur, & de aliis vestimentis. Ex p. 12. t. 1. r. 114.
•  
  PDF 406 115. Quare Episcopo consecrando imponitur liber supter caput, & humeros? Ex p. 12. t. 1. r. 115.
•  
  PDF 407 116. Quare Episcopo ungantur manus, & caput. Vbi plura pro illorum significatione. Ex p. 12. t. 1. r. 116.
•  
  PDF 408 117. Quare Episcopo consecrando tradatur liber Evangeliorum? Ex p. 12. t. 1. r. 117.
•  
  PDF 408 118. Quare Episcopo consecrando imponantur manus super caput? Ex p. 12. t. 1. r. 118.
•  
  PDF 409 119. Quare Episcopo consecrando traditi[t]ur Baculus, & Annulus? Vbi plura pro illorum significatione. Ex p. 12. t. 1. r. 119.
•  
  PDF 411 120. Quare Episcopi consecrandi manus chirothecis induantur? Ex p. 12. tr. 1. r. 120.
•  
  PDF 411 121. Quare Episcopo consecrando tradatur Mitra? Ex p. 12. t. 1. r. 121.
•  
  PDF 412 122. Quare Episcopus consecratus offerat Episcopo consecranti panem, & vinum? Ex p. 12. t. 1. r. 122.
•  
  PDF 412 123. Quare Episcopo consecrando præbeatur osculum pacis? Ex p. 12. tr. 1. r. 123.
•  
  PDF 413 124. Explicantur cætera mysteria sacrorum Rituum, qui in consecratione Episcopi adhibentur. Ex p. 12. t. 1. r. 124.
•  
  PDF 414 125. Quare in consecratione Episcopali tres Episcopi adhibentur, ut visum est supra; & an sit de necessitate præcepti, vel ut alii volunt, de necessitate Sacramenti? Ex p. 12. t. 1. r. 175. [i.e. 125.]
•  
  PDF 415 126. In quo sensu Episcopus, quando consecratur, vocet Pontificem Vicarium D. Petri, & an dicta verba sint in Pontificali corrigenda? Ex p. 12. tr. 3. & Misc. r. 1.
•  
  PDF  Index Rerum Notabilium, Hujus Tomi Quarti.
•  
  PDF  Endsheet
•  
  PDF  Back cover
•  
  PDF  Spine
•  
  PDF  Vorderschnitt
•  
  PDF Tomus Secundus. Resolutiones Morales
•  
  PDF  Front cover
•  
  PDF  Endsheet
•  
  PDF  Title page
•  
  PDF  Syllabus Tractatuum Hujus Tomi Secundi.
•  
  PDF  Licentia.
•  
  PDF  Index Tractatuum, Et Resolutionum hujus Tomi Secundi. Ultimus omnium numerus paginam indicat.
•  
  PDF 1 Tractatvs Primvs. De celebratione Missarum Decreta Vrbani VIII. Et de sanctissimo Eucharistiæ Sacramento; arque de omnibus Ritibus occurrentibus entea, & postea, & in ipsamet Missarum celebratione. pag. I.
•  
  PDF 1 Resol. I. An Episcopi vigore Concilij Tridentini possint reuocare Missas in fundatione appositas? Ex p. 2. tr. 14. Res. I. ibd.
•  
  PDF 1 2. An possint Episcopi Missas qua post Concilium Tridentinum relictæ fuerunt, ad minorem summsm reducere? Et quid si ante Concilium Tridentinum fuerunt impositæ? Ex p. 2. II. 14. res. 2. ibid.
•  
  PDF 1 3. An reductio Missarum sit ab Episcopo facienda in Synodo? Ex p. 2. tr. 14. res. 3. ibid.
•  
  PDF 1 4. An Generales Religionum possint absque Capitulo, sicut diximus prohabiliter de Episcopis, reducere Missas ad summam minorem? Ex p. 2. tract. 14. res. 4.
•  
  PDF 2 5. An prædicta facultas moderandi Missas comprehendat etiam anniuersaria, & Officia pro defunctis? Ex p. 2. tr. 14. res. 5. p. 2.
•  
  PDF 2 6. An prohibitio moderandi Missas facta Episcopis in Decreto de Celebartione Missarum, comprehendat etiam anniuersaria, & Officia Defunctorum? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 40. ibid.
•  
  PDF 2 7. Quænam facultas per decreta Sacræ Congretationis de celebratione Missarum sublata sit Episcopis, & Generalibus Religionum, & Ordinum reuocandi Missas ad minorem numerum? Ex p. 6. tract. 6. & Misc. 1. res. 10. ibid.
•  
  PDF 2 8. An per Decretum Sacræ Congregationis fuerint reuocata priuilegia Regularium circa legata Missarum? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 11. ibid.
•  
  PDF 2 9. An post Decretum Vrbani VIII. Regulares habeant aliquod priuilegium, cuius vigore possint hodie, vt, olim, reducere Missas ad minorem numerum? Et breuiter discuritur, quod dato quod esset tale priuilegium pro Minimis, & Minoribus, an talis gratia aliis. Religionibus per communicationem suffragari possit? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 67. ibid.
•  
  PDF 3 10. An Generales Religionum possint dispensare, vt certarum Missarum cum multis collectis celebratione, plurium Missarum oneribus Regulares subditi satisfaciant? Ex p. 2. tr. 14. res. 6. p. 3.
•  
  PDF 3 11. An Superiores Regulares possint reducere Missas ad minorem summam? Et an Regulares satisfacere queant plurimis Missis detibis per vnam Missam, additis in ea tot commemorationibus, quot Missæ debitæ erant dicenda? ex p. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 4. ibid.
•  
  PDF 4 12. An aliquando sine licentia Papæ, vel Sacræ Congregationis possit Superior Regularium, vel Sacerdos sacularis reducere Missas ad minorem numerum? Et notatur, quod si testator reliquisset, vt suus hæres in singulos annos eroget tantam pecuniam, vt suus hæres in singulos annos eroget tantam pecuniam, vt celebrare pro ipso curet tot Missas: tunc si temporis decursu adauctum sit Missæ stipendium, teneri hæredem maiorem pecuniæ summam erogare, ne Missarum numerus minnuatur. Ex p. 7. tr. 12. & Misc. 3.....
•  
  PDF 5 13. An Sacerdos poculiaris, vel Superior Regularium, non obstantibus Decretis felic. mem. Vrbani VIII. possit in aliquo casu reducere Missas ad mumerum minorem; vt si v. g. deficerent notabiliter fructus redditus redicti pro Missis dicendis? Et an si totum capitale Capellaniæ periisset sine culpa Sacerdotis, vel Conuentus, cui Missarium onus incumbit, poßit prosus à celebratione cessare? Et notatur, quod per hoc Decretum Vrbani VIII. non censetur priulegium reuocatum moderandi Missa & anniuersaria...
•  
  PDF 6 14. An in allquo casu Prælatus Regularis, & quilibet alius Sacerdos priuata authoritate possit minuere numerum Missarum, non abstante Decreto Vrbani VIII. de celebratione Missarum? Et docetur, quod quando intelligentia verborum alicuius decreti habet aliquam difficultatem, standem est consuetudini, quæ est optima legum interpres. Idem est dicebdum de legibus, & statutis. Ex p. 10. tract. 14. & Misc. 4. res. 40. aliàs 38.
•  
  PDF 7 15. An in aliquo casu, nonobstantibus Decretis Vrbani VIII. possit pecunia relicta pro Missis non inuestiri in bonis fructiferis? Et aliqui casus in textu huius Resolutionis, adducuntur pro praxi prædictæ difficultatem prohibitionem, si recipiant onus celebrandi Missam quotidianam per centum annos absque implicatione pecuniæ ad talem effectum soluta? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 72. p. 7.
•  
  PDF 8 16. An si Petrus relinquit centum aureos pro centum Missis in aliqua Ecclesia celebrandis, si augeatur stipendium Sacerdotibus, teneatur hæres data caparitate hæreditatis supplere illam elcemosynam? Ex p. 2. tr. 14. res. 17. p. 8.
•  
  PDF 8 17. An legatum Missarum transeat ad hæredes nominatim non designatos? ex quo sequitur Sacerdotem obtenentem Capellaniam, de cuius fundatione nullo modo constat, sed illud tantùm certum est, teneri ad celebrandum quotidie in tali Ecclesia, vel tali Altari cum stipendio conuenienti; sequitur, inquam, supradictum Sacerdotem teneri applicare valorem Missarum pro Fundatore Capellania. Ex patr. 9. tract. 8. & Mise. 3. res. 69 aliàs 68. ibid.
•  
  PDF 9 18. Quando stipendium Missæ fuerit ab Episcopo taxatum, vel a consuetudine; si petens Missam non det stipendium integrum, & iustum, an potuerit Sacerdos ab uno, vel diuersis tot parua huiusmodi stipendia accipere, quæ instæ elecmosynæ æquiualeant, & unum tantum pro omnibus illis Missæ scrificium offeri? Et quid quando adsit expressa promissio de dicenda Missa pro illo paruo stipendio? Ex part. 2. tract. 14. ref. 7. p. 9.
•  
  PDF 9 19. An quando stipendium Missæ est eliquo in loco taxatum, Sacerdos qui nihil habet vnde vinat, possit deinde ad lusti stipendij orationem Missas applicare? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 52. ibid.
•  
  PDF 9 20. An Sacerdos qui accipit stipendium ab aliquo pro Missa applicanda, teneatur ci applicare fructum ex opere operantis, & rationes, aliaque quæ in Missa fiunt? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 80. ibid.
•  
  PDF 10 21. An Sacerdos recipiens exiguum stipendium ab aliquo pro Missa dicendæ, teneatur totum fructum ei applicare, stantibus Decretis Vrbani VIII? Et an pecunia relicta relicta Monasterio cum onere perpetuo celebrandi Missas, implicari possit super bona ipsius Monasterij, assignango talem fundum, quod substet illioneri, aut faciendo facricam necessariam? Ex part. 10. tract. 16. & Misc. 6. res. 71. p. 10.
•  
  PDF 10 22. De taxa Aissarum. Pro quo discutitur an Sacerdos pauper, quando singulis diebus celebrat, possit à quibuscumque Missas offerentibus elcemosynas, aut stipendia accipere, etiam super taxam determinatam ab Epsicopo, vi habeat pro victu moderatio, veste decenti, &c. Ex p. 11. tr. 1. & Misc. 1. res. 24. ibid.
•  
  PDF 12 23. Virum Sacerdos pauper poßit pro vna Missa accipere tot stipendia, quot sufficiant ad eius diuturnam sustentationem? Et an talis Sacerdos possit accipere idquod necessariu[m] est ad sustentandum patrem, & matrem, quando sunt constituti in tali necessitate, quod non possint sustentari nisi mendicando? Ex p. 2. tr. 14. res. 8. p. 12.
•  
  PDF 12 24. An qui ignoranter, vel cum aliqua opinione sibi probabili celebranit contra Decretum de celebratione Missarum, teneatur reficere Missas, aut stipendia restituere? Et notatur, quod in cafu prohibitio per Sacram Congregationem non erit peccatum mortale, sed tantum veniale, & absque obligatione restitutionis retinere sibi partem stipendij. Et quid, si talis decipiat alterum Sacerdotum, dicendo se non accepisse nisi dimidiata stipendia? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 75. ibid.
•  
  PDF 13 25. An Sacerdos, qui elcemosynam accipit pro dicendis Missis, possit poste à per allos satisfacere mineri pitantia sine peccato, & onere restitutionis? Ex p. 2. tr. 14. res. 10. p. 13.
•  
  PDF 13 26. An post Decreta Vrbani VIII. possit quæ sine peccato mortali celebrare per tertium, retinendo sibi partem stipendij? Ex p. 6. tr. 8. & Misc. 3. res. 10. ibid.
•  
  PDF 14 27. An detur casus post Decreta Vrbani VIII. in quo quis possit sibi retinere aliquid de stipendiis datis pro Missis dicendis? Et in exemplum huius quastionis aducitur specialis, & curiosus casus. Sed quid dicendum est de alio dubio, quando Sacerdos recipit stipendium est de alio dubio, quando Sacerdot recipit stipendium pingue pro Missis dicendis à se, & reperit alium Sacerdotem, qui velit sponte dicere Missas illas pro multo minori stipe, an possit excessum retinere? Ex. p. 10. tr. 16. & Mise...
•  
  PDF 15 28. An Sacerdos post Decreta Vrbani VIII. præbans aliis minus stipendium, quam accepit pro Missis dicendis, peccet motaliter? Et an Scerdos qui vel ignoranter, vel cum opinione, sibi probabili violat prædicta Decreta, teneatur vel reficere Missus, vel stipendia restituere? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 69. p. 5.
•  
  PDF 15 29. An supradicta prohibitio extendatur ad Capellum, cui pro paucis Missis dicendis pingue stipendium respondes, si per alium Sacerdotem Sacra efficiantur, data ei stipe iusta, & consueta? Ex p. 2. tr. 14. res. 11. ibid.
•  
  PDF 15 30. An Sacerdos qui a viro amicissimo accipit pro dicenda Missa duplicatum stipendium, possit per alium Sacerdotem satisfacere, dato ei iusto stipendio? Ex part. 2. tract. 14 res. 12. ibid.
•  
  PDF 16 31. An Sacerdos, qui per alterum Sacerdotem Missam celebrare facit, poßit retinere excessum confueti stipendij, si sponte condonetur? Et asseritur Episcopum non posse ordinare, quod Sacerdores non dicant Missas pro minori stipendio à lege taxato. Ex part. 2. tract. 14. Res. 13.
•  
  PDF 16 32. An quis possit diminuere Missas in compensatione damni dati non obstantibus Decretis Vrbani VIII. Et pro praxi huius quæstionis singitur curiosus casus in textu huius Resolutionis. Ex p. 10. tr. 16. & Miscell. 6. Res. 66.
•  
  PDF 16 33. An, si quis, v. g. accipit stipendium pro vna Missa suffciens ex iustitia ad mortale, si Missam non dicar, teneatur illud restituere? Et an Sacerdos, qui liberaliter promittit alicui vnum Sacrum animo se obligandi, si promissum non non impleat, peccet mortaliter? Et docetur pluribus petentibus sine stipendio Sacrum a Sacerdote posse vna Missa satisfacere. Ex quo insertur, quod Religiosi qui ex vi suæ Regulæ, & Renefactoribus , possint licitè offerre idem sacrisicium pro aliis, à quibus stipem....
•  
  PDF 17 34. An Sacerdos diebus festiuis possit accidere pro vna Missa duplicatum stipendium? Ex p. 2. tr. 14. res. 9. p. 17.
•  
  PDF 17 35. An cùm Sacerdotis ordinantur, & cum Episcopo consecrant, possit unusquisque applicare illud sacrisicium cui voluerit? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 112. ibid.
•  
  PDF 17 36. Ac Sacrificium Missæ pro pluribus oblatum prosit singulis, ac si pro vno tantùm offeretur? Et notatur primò Sacerdotem vna Missa satisfacere pluribus petentibus vnam Missam, dummodo ab illisnon sit acceptum stipendium. Secundò eodem sacrificio satisfacere & pro voto, & pro eo qui eleemosynam ad faciendum Sacrum dedit. Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 81. ibid.
•  
  PDF 18 38. An Sacerdos poßit applicare diuersos fructus vnius Missæ duiersis personis, & ab illis duplicata stipendia accipere? Et docetur Sacerdotem posse idem sacrificium offerre pro eo à quo accepit eleemosynam, & simul pro alio ex sola liberalitate, vel charitate & gratitudine. Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 9. p. 18.
•  
  PDF 19 39. An Sacerdos valorem Missæ specialem sibi debitum possit alteri applicare, & pro eo stipendium eccipere. Et docetur Sacerdotem qui tenetur dicere Missam pro sola præsentia, non posse aliud stipendium accipere pro applicatione valoris Missæ. Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 45. p. 19.
•  
  PDF 19 40. An Sacerdos possit applicare partem Missæ sibi competentem, & pro illa stipendium accipere? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 8. ibid.
•  
  PDF 20 41. An pro fructu sibi competenti possit Sacerdos accipere aliud stipendium pro Missa dicenda? Ex quo deducitur in praxi hoc non esse admittendum ex eo quod pro actione dubia quis acciperet stipendium certum; nec illi suffragatur bona fides. Et notatur quod Sacerdos qui tenetur in aliqua Ecclesia celebrare pro cultu illius, vel commoditate populi tantum, absque obligatione applicandi sacrificium, non potest pro illius applicatione aliud stipendium accipere. Item quæritur, an in graui necessitate Sacerdotis,
•  
  PDF 21 42. An sacerdos possit directè offerre sacrificium Missæ pro aliquo infideli. Turca Hebræo, Catechumeno, &c. & ab illis accipere consuerum stipendium? Et docetur Sacerdotem non posse accipere stipendium pro Missa dicenda, & applicare, fructum Missæ ipsi Sacerdoti proprium, & peccare contra iustitiam exhibero pro certo stipendio munera inverta, & fructus Missæ incertos, stante opinione prohabili tantùm. Quod est non posse Sacerdotes duas pitantias accipere pro eadem Missa, vnam quatenus applicant...
•  
  PDF 23 43. An qui tenetur in aliqua Ecclesia celebrare sine sacristificij applicatione, vt vulgò dicitur, Con la sola presenza, possit aliud stipendium pro illa Missa accipere, & alteri applicare? Ex p. 2. tr. 14. res. 80. p. 23.
•  
  PDF 24 44. An qui tenetur in aliqua Ecclesia celebrare, vt vulgo dicitur, Con la sola presenza, possit aliud stipendium pro illa Missa accipere, & alteri applicare? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 16. p. 24.
•  
  PDF 24 45. An quando solùm constat Capellanum teneri quotidie celebrare in tali Ecclesia, vel Alteri, teneatur applicare valorem Missæ pro fundatore Capellaniæ? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 13. ibid.
•  
  PDF 25 46. An Sacerdos possit accipere duplex stipendium, vnum pro applicatione sacrificij, alterum pro efficiatura Missæ? Et intertur non posse Sacerdotes accipere duo stipendia pro vna Missa, applicadno vni fructum medium, & alteri suum specialißmum: vel aapplicando vni Missæ satisfactionem, & alteri impetrationem. Et an si aliquis Sacerdos acceptis pluribus stipendiis instis bona fide, iuxta opinionem apud se probabilem allpicauerit multis vnicam Missam, teneatur postea cognita veritate supplere vel alias...
•  
  PDF 27 47. An Sacerdos peccet mortaliter differendo celebrationes Missarum ad longum tempus? Et quod tempus sit ita longum? Ex p. 2. tract. 14. res. 25. p. 27.
•  
  PDF 27 48. Quid per modicum tempus intelligatur in responsionibus sacræ Congr. ad Decreta Vrbani VIII. de celebr. Missarum? Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. r. 54. alias 55. ibid.
•  
  PDF 28 49. An Sacerdos pauper, qui pro die ocurrenti non habet eleemosynam pro Missa celebranda, poßit Missam celebrare, & illam applicare pro primo offeremte stipendium, quem Deus scit futurum primum? Ex p. 2. tr. 14. res. 15. p. 28.
•  
  PDF 28 50. An detur aliquis casus in quo Sacerdoti liceat Missas celebrare anticipatè? Ex p. 2. tr. 14. res. 16. ibid.
•  
  PDF 28 51. An Sacerdos qui præterita die applicauit Missam pro Petro, & nihil celebrando Missam de applicatione sacrificij cogitauit: quod est quærere, an Sacerdos in Missa actualiter; vel virtualiter debeat applicare sacrificium pro eo qui dedit stipendium? Ex part. 2. tr. res. 47. ibid.
•  
  PDF 29 52. An requiratur intentio saltem virtualis in eodem tempore Missæ, ad applicandum fructum sacrificij cui præbuit stipendium? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 65 p. 29.
•  
  PDF 29 53. An Sacerdos post consecrationem possit applicare fructum sacrificij Missæ, pro quo stipendium acceperat, si antea non applicauerat? Et hoc procedit ex illa quæstione, an actio sacrificij Missæ essentialiter consistat tantum in consecratione vtriusque speciei? Et docetur multos Doctores tenere in sumptione Eucharistiæ totam essentiam sacrificij Missæ constitere. ex p. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 27. ibid.
•  
  PDF 30 54. An si Sacerdos Regularis applicet Missas contra intentionem Superioris, valeat talis applicatio? Et notatur, quod si Sacerdos Regularis non faceret vllam applicationem Missæ, licèt Prælatur illem Missam applicaret, non haberet dicta Trælati applicatio vllum effectum? ex part. 2. tract. 14. res. 72. p. 30.
•  
  PDF 30 55. An Missa Conuentualis poßit applicari? Et alij duo casus proponuntur, Primus, quod Capellanus, quando licite, & ex honestate potest vacare à celebratione Missæ impositæ, in tali casu possit celebrare Missam non pro stipe, quod est clarum, sed pro charitate in sui vtilitatem, vel Parentum, aut amicorum. Idem intellige, si Prælatus mihi quotidie celebrare præcipiat in genere. Secundus, quod si Capellanus obligatus ad quotidie celebrandum ægrotaret per duos menses, non tenetur per alium celebrare...
•  
  PDF 31 56. An Parochus teneatur celebrare pro suis ouibus, & quoties; & an teneatur illis aliquas Missas applicare? Et quid si adsit consuetudo in contrarium? Et an hæc consuetudo obliget sub mortali, quando de hoc onere non constat ex talibus Ecclesiæ, vel ex procepto Episcopi? Ex part. 2. tr. 14. res. 26. p. 31.
•  
  PDF 31 57. An Parochus in illis diebus, in quibus tenetur Missam celebrare, vt populus eam audiat, poßit pro ea manualem eleemosynam recipere? Ex. p. 4. tr. 4. & Misc. r. 232. ibid.
•  
  PDF 31 58. An Sacerdos simplex nullo impedimento detentus peccet mortaliter non celebrando, modò communicet in Paschate, nec adsit scandalum, vel contemptus? Et docetur simplicem Sacerdotem ter, aut quater celebrantem in anno, & præcipuè in Natali Domini die, Resurrectionis, & Pentecostes, minimè peccati mortalis reum esse. Ex. p. 2. tr. 14. res. 19. ibid.
•  
  PDF 31 59. An Capellanus agrotans per aliquos dies teneatur per alium Sacerdotem Missas celebrare? Ex part. 2. tr. 14. res. 27 ibid.
•  
  PDF 32 60. An Capellanus, qui tenetur quotidie celebrare, si per mensem sit imfirmus, teneatur pro illi tempore Missas compensare? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 238. p. 32.
•  
  PDF 32 61. An Sacerdos obligatus quiotidie celebrare, possit ex causa maioris honestatis vnam Missam in habdomada omittere? Et an aliquando non solùm vnam, sed alteram Missam possit talis Sacerdos ex causa honestatis relinquere? Et cursim notatur, quod in tali die non potest Sacerdos Missam pro alio celebrare, & accipere ab illo stipendium. Et asseritur ex aliqua congruente neceßitate posse Capellanum per annum quater, vel sexies celebrare pro seipso, vel sibi valde coniuncto, ad specialem gratiam Dei...
•  
  PDF 32 62. An in obligatione celebrandi detur paruitas materia? Et an ex aliqua ingruente necessitate liceat Capellano ad Missam quotidie obligato, aliquando per annum quater, vel sexies celebrare pro seipso, vel sibi valde coniuncto, ad specialem gratiam Dei obtinendam, non verò pro alia in vtroque casu, à quo stipendium recipiat? Ex p. 5. tr. res. 23. ibid.
•  
  PDF 32 63. An Sacerdos obligatus quotidie celebrare, possit semel in hebdomada omittere Sacrificium, etiamsi institutio dirigatur ad locum, & celebrare pro alio, accepto stipendio? Et docetur talem Capellanum posse quater, aut septies per annum celebrare pro seipso, vel sibi valde coniuncto, patre, matre, & benefactore. Ex p. 10. tr. 14. & Misc. 4. res. 39. aliàs 37. ibid.
•  
  PDF 33 64. An Capellanus obligatus singulis diebus Missam pro aliquo celebrare, possit in quolibet anno aliquando pro se, vel pro aliis Sacrificium applicare? Et notatur primò, quod Sacerdos obligatus ad dicendam Missam quotiutatis Monini pro eo celebrare, sed tantùm vnam, & alias duas potest sibi applicare. Secundò, quod nullus Sacerdos, nec etiam Parochus tenetur de præcepo tres Missas in die Natiuitatis Domini dicere, cùm ad id nullo iure obligetur, sed tantùm de consilio. Tertio, quod Sacerdos Missæ...
•  
  PDF 34 65. An Sacerdos, qui simplici beneficio cum onere Missarum gaudet, possit pro hoc munere idoneum substitutum deputere? Et cursim notatur, quod si in institutione Capellaniæ expresse disponatur, vt Capellanus per seipsum celebret, tunc per alium substitutum satisfacere non potest. Ex. p. 4. tr. 4. & Misc. res. 87. p. 34.
•  
  PDF 34 66. An Episcopus possit compellere Capellanum, vt per seipsum celeret, si in fundatione positum fuit, quod Capellani celebrent? Et notatur, quod tunc taliter Beneficiatus, vel Capellanus possit cogi ad Presbyteratum, quando in fundatione exprimeretur, quod debeat actu esse Sacerdos, & per seipsum seruire in beneficio. Etiamque aduertitur, Capellaniam non esse Eacerdotalem, nec actu, nec aptitudine, si in fundatione dictum sit Capellanum debere celebrare Missas, & ita potest prouidere simplici Clerico...
•  
  PDF 34 67. An Sacerdos, qui certis diebus ex accepto stipendio, vel ex fundatione Capellaniæ debet dicere, Missam de Beata Virgine, de Spiritu Sancto, vel de Requiem, possit illis diebus dicere Missam currentem in Missali præscriptam? Ex p. 2. tr. 14. res. 31. ibid.
•  
  PDF 35 68. An Sacerdos accipiens stipendium pro dicenda Missa Spiritus Sancti, Beatæ Virginis, vel cum aliqua collecta, dicens postea Missam in illa die currentem, peccet mortaliter? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. r. res. 62. p. 35.
•  
  PDF 35 69. An Sacerdos possit dicere Missam Assumptionis, Natiuitatis, &c. Beatæ Virginis, quando dicta Missa à laicis exigitur? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 101 ibid.
•  
  PDF 35 70. An sit dicenda Missa Assumptionis, Natiuitatis, &c. Beatæ Virginis extra dies dictarum Festiuitatium? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 39. ibid.
•  
  PDF 36 71. An Sacerdos possit dicere Missam aliquam de Passione, quæ in hebdomada Sancta recitatur, si à laicis cum eleemosyna petatur? Et an verò pro Missa de Passione longa, & magna, Sacerdos satisfaciat, si dicat Missam de Festo etiam semiduplici, aut infra octanam, vel dicenda sit Missa de Passione votiua in fine Missalis posita? Idem est dicendum de petente Missam de Spiritu Sancto, de SS. Trinitate, ac SS. Corporis Christi, non quæ eo tempore habentur, dicendæ sunt, sed votiuæ assignatæ in sine...
•  
  PDF 36 72. An quis pro Missis habdomadæ Sanctæ possit dicere Missas votiuas? Et an pro Missa longa de Passione satis impleat Sacerdos, si celebret de Festo, etiam semiduplici aut infra octauam? Et an ex declaratione Congregationis Rituum prohibeatur dicere Missas votiuas in iis diebus, in quibus prohibeatur dicere Missas votiuas in iis diebus, in quibus prohibetur fieri de Festo duplici, argumento à fortiori sumpto, nempe infra octauam Epiphaniæ, Paschatis, Pentecostes, in Feria 4. Cinerum, in hebdomada maiori...
•  
  PDF 37 73. An in feria V. habdomadæ sanctæ possint Sacerdotes Missam priuatam dicere in aliquo Oratorio, etiam post dictam Missam solemnem? Et alia curiosa circa celebrationem Missæ huius diei, & Sabbathi sancti inuenies in textu huius Resolutionis, maximè si in dictis diebus incidat festum Annunctiationis, vel alterius Sancti solemnis. Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 32. p. 37.
•  
  PDF 39 74. An si festum Annunciationis veniat in die Sabbathi maioris Hebdomadæ, sint in illa die celebrandæ plures Missæ in Eccelsiis? Et quænam Missa dicenda sit in illa die? Ex p. 2. tr. 24. Res. 21.
•  
  PDF 39 75. Supposita opinione prohabili, quod in Sabbatho Sancto poßit à quolibet Sacerdote, secluso scandalo, in aliquo Sacello dici Missa priuata, quæritur an dicenda sit Missa Resurrectionis cum Vesperis? Et discutiuntur omnes difficultates, quæ contingere possunt in prædicto casu circa Introitum, Prophetias, Credo, & alia, etiamsi Festum Annunciationis inciderit in dicta die. Et docetur, quod si in Sabbatho sancto inciderit Festum Annunciationis, & quis auderit Missam dicti Sabbathi, vt satisfaciat præcepto...
•  
  PDF 41 76. An licitum sit Regularibus in Festis duplicibus dicere Missas votiuas cum Gloria in excelsis Deo? Et an sit licitum Regularibus in Festis duplicibus Missas votiuas Spiritus sancti, B. Virginis Mariæ, vel Defunctorum celebrare? Ex p. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 3. p. 41.
•  
  PDF 41 77. Vtrum Sacerdos, qui diebus Dominicis, vel aliis Festis duplicibus celebret aliam Missa8m9 votiuam, v. g. vel de Requiem, &c. peccet mortaliter? Ex p. 2. tr. 14. Res. 30. ibid.
•  
  PDF 41 78. An Sacerdos obligatur dicere Missas D. Gregorij teneatur illas dicere sine interruptione, & omnes de Requiem? Ex p. 2. tr. 14. res. 32. ibid.
•  
  PDF 42 79. An sit laudabile Missam Defunctorum, & Officium sibi applicari, decantari, & exequias celebrare, quasi ipse mortuus sit? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 2. p. 42.
•  
  PDF 42 80. An Missa Regularibus concessa possit ab aliis dictis ipsorummet Regularium Ecclesiis? Et quid de Missa Sanctissimi Rosarij? Ex. p. 2. tr. 14. res. 74. ibid.
•  
  PDF 43 81. Quando quis beatificatus est, concessa fuit facultas, vt Sacerdotes certæ Religionis possint de illo Missam celebrare, vt concessum fuit in Beatificatione nostri Beati Andreæ Auellini, quaritur in tali casu, æn omnes alij Sacerdotes sæculares, & Regulares possint celebrare Missam de eo Beato in Ecclesia assignata in Decreto Beatificationis? Et deducitur priuilegia non esse extendenda de persona ad personam, etiamsi adsit similitudo rationis. Et quod quando verba alicuius rescripti, & priuilegij sunt...
•  
  PDF 43 82. An Missa certis Regularibus concessa pro aliquo Beato possit ab aliis dici, etiam in ipsorem Regularium Ecclesiis? Ex p. 3. tr. addit. res. 2. ibid.
•  
  PDF 44 83. An in Ecclesiis Cathedralibus, & Collegiatis, quando casus occurrit, debeant cantari duæ Missæ, vna de Festo post Tertiam, alia de feria post Nonam, & an Ecclesiæ Regularium dicantur Collegiatæ? Et an in Eccöesiis REgularium duæ Missæ sint cantandæ in prædicto occurrenti casu? Et cursim aduertitur, quod Prælatis Ecclesiarum Cathedralium, Collegiatarum, & Conuentualium...
•  
  PDF 44 84. An in Collegiatis, & Cathedralibus Ecclesiis possit aliquando sine peccato mortali Missa solemnis relinqui? Et an in dictis Ecclesiis sint duæ Missæ cantandæ eadem die, quando in Feriis Quadragesimalibus, & aliis Feriis priuilegiatis occurrit Festum duplex, vel semiduplex alicuius Sancti? Et an hoc non procedat in Ecclesiis Regularium: nam in ipsis non debent centari duæ Missæ, quando occurrit similis casus, sicut in Ecclesiis Collegiatis? Ex part. 10 tract. 12. & Misc. 2. res. 40. ibid...
•  
  PDF 45 85. An Regulares duas Missas celebrare teneatur, occurrente Festo cum feria in Quadragesima, aut alias priuiligiata? Ex p. 6. tr. 8. & Misc. 3. res. 11. p. 45.
•  
  PDF 45 86. An relinquere Missam solemnem in nostris Ecclesiis diebus Festiuis sit peccatum mortale? Vbi multa discutiuntur de vi consuetudinis. Et deducitur, quod non omnis consuetudo obligat ad culpam mortalem, sed illa quæ inducta est cum tali intentione per modum obligationis, & præcepti. Et quod quando est dubium, an consuetudo fuerit introducta cum intentione obligandi, non obligat. Ex p. 3. tr. 2. res. 9. ibid.
•  
  PDF 46 87. An relinquere Missam solemnem in nostris Ecclesiis sit peccatum mortale? Et explanatur, quod quamuis nullo iure teneatur, quod quamuis nullo iure teneatur Religiosi ad Chorum professi nondum ordinati in Sacris af Horas Canonicas, tenetatur tamen ex longa, sancta, & recepta consuetudine iam præscripta in vnaquaque Religione. Ex p. 4. tract. 4. & Misc. res. 6. p. 46.
•  
  PDF 47 88. An admodum RR. PP. Oliuetani commorantes in Abbatia Viuoldanæ teneantur singuli ad diurnam Missarum celebrationem? Et an etiam Generalis non possit eis præcipere hanc diurnam celebrationem? Et docetur Generalem non posse præcipere Religiosis subditis, quæ sunt absolutè extra Regulam, sed quæ expresse, vel tacitè in ea continentur. Et adueritur, quod vsus, observantia, praxis, & consuetudo, leges, & statuta interpretantur. Ex part. 10. tract. 16. & Misc. 6. res. 42. aliàs 41. p. 47.
•  
  PDF 49 89. An licitum sit celebrare Missam in Altari, in quo Episcopus celebrauit ea die, absque eius licentia? Et an Canon, & præceptum circa hoc sit in vsu, vel contraria consuetudine sit abrogatum, & ideò nonobliget? Ex p. 10. tract. 12. & Misc. 2. res. 24. p. 49.
•  
  PDF 49 90. An Sacerdos possit dicere Missam ante matutini Officij celebrationem? Ex p. 2. tr. 14. res. 36. ibid.
•  
  PDF 49 91. An Sacerdos poßit aliquando eodem die plures Missas celebrare? Et pro praxi huius quæstionis septem casus in textu huius Resolutionis aßignentur, sed aliqui eorum abierum in desuetudinem? Ex part. 2. tr. 14. res. 56. ibid.
•  
  PDF 50 92. An quando Parochus possit celebrare duas Missas, possit etiam hoc facere non solùm in diebus festiuis, sed etiam in ferialibus? Et notatur, quod quando dicitur posse bis celebrare, intelligitur etiam ter, aut sæpius, si toties occurrat necessitas eodem die. Et aduertitur, quod in prædictis casibus requiritur, vt Sacerdos, vel Parochus ita celebrans sit semper ieiunus, hoc est, quod in prima Missa non recipiat ablutionem, sed solùm Corpus & Sanguinem: aliter non poterit dicere secundam Missam. Sed...
•  
  PDF 51 93. Quomodo Sacerdos habens duas Parochias, & Ecclesias debeat celebrare in feria quinta hebdomadæ Sanctæ? Et an quando Parochus duas Missas dicere tenetur, debeat petere licentiam ab Episcopo? Et notatur posse simplicem Sacerdotem duas Missas in vno die celebrare, si ingens fidolium multitudo Missam andire deberet, & secus si exigua, v. g. decem, aut viginti, & non est alius Sacerdos, qui celebrare posset. Et an non tantuùm bis, sed ter, & quater Sacerdos poßit eodem die celebrare, si causa subsit,...
•  
  PDF 52 94. An licitum sit Sacerdoti cœptam Mißam incho are, si superueniat vir illustris, qui id petat, & alius Sacerdos adsit qui celebret? Et alia curiosa circa præsentem casum pertractata inuenies in textu huius Resolitionis, etiam pro diebus ferialibus, & personis minus illustribus. Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 45. p. 52.
•  
  PDF 53 95. An Missa incepta possit, superueniente aliquo Principe iterum inchoari? Idem est de superuenientibus Marchione, Comite, Cardinale, & Episcopo. Et an hoc fieri possit dicto Euangelio, imò vsque ad oblationem exclusiuè? Et non approbatur id, quod aliqui Sacerdotes faciunt addendo tempus meditandi non aßignatum in Rubricis Missalis, quia nouam cæremoniam, & cultum pecudiarem addunt ab Ecclesia non præscriptum. Ex p. 11, tr. 12. & Misc. 2. res. 11. p. 53.
•  
  PDF 54 96. An qui in die Natiuitatis Domini facit officium Diaconi, & sumit Eucharistiam ex manu celebrantis, possit postea dicere saltem duas Missas? Et notatur, quod Cardinalis qui in Sacello Pontificio dicit Missam Natiuitatis Domini ante mediam noctem, non potest postea dicere alias duas Missas. Et aliud nonum dubium rejicitur pro hac difficultate, scilicet, an ex eo quod Sacrificium possit sufficere pluribus, Sacerdos satisfaciat vnico Missæ sacrificio pro multis obolis oblatis cum onere celebrandi, ablato...
•  
  PDF 55 97. An in nocte Natiuitatis Domini Sacerdos nolens celebrare omnes tres Missas, sed vnam tantùm, poßit relinquere primam Missam, & dicere secundam, & si placuerit tertiam? Eadem est ratio, si Sacerdos vnam Missam vellet celebrare in die. Ex p. 2. tr. 14. r. 39. p. 55.
•  
  PDF 55 98. An Sacerdos in nocte Natiuitatis domini possit tres Missas ante auroram celebrare? Ex part. 2. tract. 14. res. 35. ibid.
•  
  PDF 55 99. An in nocte Natiuitatis Domini Missæ tres dici possint ante auroram? Et author à quadam impugnatione defenditur, quod nimis gratum erit Lectoribus. Et docetur non esse peccatum mortale afferendum, nisi adsit veritas clara, & præceptum clarum. Et adducitur, quod ex principiis intrinsecis, vel extrinsecis: & hæc duo etiam vnum sine altero facere opinionem prohabilem. Ex part. 10. tract. 12. Misc. 2. resol. 58. aliàs 57. ibid.
•  
  PDF 58 100. An saltem Parochus in die Natiuitatis Domini teneatur tres Missas celebrare? Et an nullus alius Sacerdos in illa die teneatur tres Missas dicere? Et notatur, in nocte Natiuitatis Monini posse ante auroram Sacerdos celebrare omnes tres Missas. Etiamque cursim aduertitur, quod Religiosi, quibus ex priuilegio licet vna hora ante diem celebrare, possunt duabus horis, & dimida, imò & vno quadreante ante ortum Solis celebrare. Ex part. 4. tract. 4. & Misc. resol. 236. p. 58.
•  
  PDF 58 101. Sacerdos in qua hora possit incipere Missam? Et infertur Religioses, quibus ex priuilegio concessum est per horam ante diem celebrare, posse etiam per tres horas ante ortum Solis Missas dicere. Et queritur etiam an Regulares possint illico post Matutinum, aut post duas horas media Missas celebrare ex priuilegiis? Et an pro infirmo communicando liceat celebrare etiam media nocte? Ex p. 2. tr.14. res. 33. ibid.
•  
  PDF 58 102. An Regulares, qui inter se habent communicationem priuilegiorum, possint transacta media nocte, post duas horas celebrare Missam? Et difficultas est, an Regulares hodie possint vti priuilegio concesso ab Alexandro VI. super hoc, vel sit reuocatum per Consilium Tridentinum, & Bullam Pij V. Ex. p. 10. tract. 12. & Misc. 2. res. 25. ibid.
•  
  PDF 59 103. Dato, & concesso, dictum priuilegium Alexandri VI. fuisse reuocatum à Concilio Tridentino, an hodie Regulares possint saltem ex priuilegio Pij V. concesso post Tridentinum celebrare Missas tribus horis ante ortum Solis? Et quid post meridiem: an, inquam, etiam infra duas horas post meridiem: imò vsque ad tres horas celebrare possint? Et notatur non solùm Sacerdotes Regulares, sed etiam quoscumque posse statim, & illico post mediam noctem celebrare ad dandum Viaticum agroto moribundo. Et an in his...
•  
  PDF 60 104. Sacerdos in qua hora possit finire Missam? Et notatur cursim, Sacerdotem festo die ratione itineris impeditum posse Missam incipere vna hora post meridiem. Etiamque docetur, quod Religiosi ex suis priuilegiis possunt velebrare usque ad Nonam inclusiuè, id est vsque ad tres horas post meridiam. Ex p. 2. tract. 4. resol. 34. p. 60.
•  
  PDF 61 105. An Sacerdos paulò post meridiem possit dicere Missam? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 105. p. 61.
•  
  PDF 61 106. An quis licitè possit dicere Missam usque ad primam horam post meridiem? Et non est dubitandum, quod ratione itineris possit Missa celebrari ad primam horam post meridiem: & solemni festo, quando Officium finitur ad horam secundam, an in ea possit Missa inchoari, vt populus, vel pars populi audiat in illa hora Missam. Ex part. 5. tract. 13. & Misc. 1. resol. 7. ibid.
•  
  PDF 61 107. An in prohibitione celebrandi post meridiem detur paruitas materiæ? Ex p. 5. tr. 5. res. 58. ibid.
•  
  PDF 61 108. An possit Sacerdos incipere Missam vna hora integra post meridiem sine priuilegio, & causa? Et notatur, posse aliquando differi Missam vsque ad horam nonam: & primò facere possunt Religiosi, non tamen absolutè, sed ratione itineris, vel ex alia insa causa. Secundò an in funere Regis, aut Principis possit. Missa incipi ante meridiem, & protrahi vsque ad Vesperam, vel Nonam, vel quartam horam post meridiem & quando Episcopus sacros celebrat Ordines, tunc enim licitum est incipere Missam post Vesperat...
•  
  PDF 63 109. An Regulares possint vigore priuilegiorum celebrare ex insta causa vsque ad horam Nonam inclusiuè? Et in textu huius Resolutionis assignantur aliqua causæ instæ pro hoc faciendo. Sed quæritur, an dicta priulegia per Concilium Tridentinum sessa sine reuocata? Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 27. p. 63.
•  
  PDF 63 110. An Regulares possint dicere Missam vsque ad horam Nonam? Et quid de alio priuilegio Leonis X. dicendi Missam statim post mediam noctem? Ex part. 11. tract. 2. & Misc. 2. res. 2. ibid.
•  
  PDF 65 111. Quomodo tempus mediæ noctis in præceptis Ecclesiasticis sumendum sit? Quod facit pro ieiunio naturali circa Missæ celebrationem. Ex p. 7. tract. 11. & Misc. 2. Res. 15.
•  
  PDF 65 112. An si sonuerit vnum horologium, possit quis comedere in media nocte, donec aliud sonuerit, & die frequenti celebrare, vel communicare? Et notatur, quod si tantùm est vnum horologium, vbi cœpit sonare duodecima hora, si aliquis biberit, licet quando sonaret vltimus pulsus desiisset bibere, non poterit die sequendi celebrare aut communicare. Ex quo insertur, quod qui buccellam habet masticans, & audit primum pulsum horæ duodecimæ noctis, tenetur incontinenti de ore eijcere bussellam, si die sequenti...
•  
  PDF 66 113. An sie diuersa sint horologia, & vnum sonuerit horam mediæ noctis, alius verò non, possit qui tunc bibit, vel comedit Missam dicere, vel communicare sequenti die? Ex p. 4. tr.3. res. 19. p. 66.
•  
  PDF 66 114. An si quis comedat, vel hibat usque ad vltimum ictum horologij designantis horam mediæ noctis, possit die sequenti celebrare, vel communicare? Et an, qui post pulsum primum horæ quadrantis, vbi solent pulsare ante horas, seu pulsus maiores, in media nocte biberet, aut comederet, possit Missam celebrare, aut communionem sumere? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 34. ibid.
•  
  PDF 67 115. An Sacerdos, qui noctu misit ad raucedinem faucium leniendam saccharum in os paulatim deglutiendum, si illud duauerit post mediam noctem, & dubitat, an aliquas partes illius in stomachum traeecerit, possit mediam noctem, non impediant communionem, aut celebrationem? Ex p. 2. tr. 14. res. 51. p. 67.
•  
  PDF 67 116. An cùm quis cubitum iret, ori saccharum imposuit, & nescit postea, an ante mediam noctem liquefactum fuerit, possit adhuc Missam dicere, aut Eucharistiam sumere? Ex quo deducitur, quid est sentiendum, si reliquiæ cibi deglutiantur post mediam noctem, an impediant celebrationem Missæ, vel Eucharistiam sumeri? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 15. ibid.
•  
  PDF 67 117. An si quis ante cubitum apponere in os aliquid ad paulatim liquefaciendum propter distillationem capitis, vel fausium raucedinem, si duret post mediam noctem, censeatur die sequenii ieicum, ita vt possit Missam celebrare, aut communicare? Ex quo infertur, an qui casu traiecit aliquid reliquiarum in dentibus ex cibo cœnæ præcedentis relictarum, censeatur ieiunium frangere pro communione, vel Missæ celebratione? Ex p. 7. tr. 12. & Misc. 3. res. 10. aliàs 8. ibid.
•  
  PDF 68 118. Vtrum Sacerdos, qui mane solet deglutire aliquid ex propriis vnguibus, vel papyri, &c. possit celebrare Misssam? Ex quo deducitur mulierem terram, aut simile comedentem, sine illam comedat ob delectarionem, quod est comedere per modum cibi; sine comedat vt colorem minuat, quod est comedere per modum medicinæ, non posse post istorum sumptionem fumere Eucharistiam? Ex p. 2.tr. 14. res. 52. p. 68.
•  
  PDF 68 119. An si quis mane degluatiat chartam, cretam, frustulum ligni, aut quid simile non comestibile, possit celebrare, aut sacram Eucharistiam sumere? Ex part. 3. tr. 4. res. 38. ibid.
•  
  PDF 68 120. An sumptio tabachi in folio, puluere, & fumo impediat celebrationem Missæ, & communionem? Et infertur, quod si quis per nares aliquantulam aquæ, vel similia sumat, non frangit eieunium naturale. Et an si quid per modum respirationis attrahit, quod possit nutrire, verbi gr. vaporem aliqualem, etiam in quantitate quæ sufficiat ad aliqualem, etiam in quantitate quæ sufficiat ad aliqualem, etiam in quantitate quæ sufficiat ad aliqualem nutritionem; an, inquam, hoc impediat celebrationem Missæ, aut...
•  
  PDF 71 121. An sumptio tabachi ante celebrationem Missæ, vel communionem frangat ieiunium naturale? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 3. p. 71.
•  
  PDF 71 122. An sumere tabachum in Ecclesia sit peccatum mortale? Et an si dentibus conteratur, frangat iciunium Eucharisticum? Et quid si per nares assumatur? Ex p. 10. tr. 16. res. 24. aliàs 23. ibid.
•  
  PDF 72 123. Num dubitans, an aliquid cibi, vel potus sumpserit, possit Missam celebrare, vel communicare? Et an quoties dubitat, an hora duodecima sonuerit, comedit, bibitive, aut os abluendo dubitat, an akiquam guttam deglutierit, vel si dentibus quidpiam masticans dubitat, an deglutiuerit, vt in vtramque partem inclinare possit, si deponat dubium practicum, possit celebrare, & Eucharistiam sumere? Ex part. 3. tract. 4. resol. 29. pag. 72.
•  
  PDF 73 124. An reliquiæ præcedentis diei, quæ hærent inter dentes, sponte, & voluntariè deglutiantur, impediant communionem, & Missæ celebrationem? Et quid, si remaneat aliqua notabilis, & magna reliquia, etiamsi casualiter deglutiatur? Et an si quis aliquantulum aquæ per nares attrahat, quæ in stomachum transmittatur, maneat impeditus ad celebrationem Missæ, vel sumptionem Eucharistiæ? Edem dicendum est, si quid per modum respirationis attrahatur, etiamsi possit nutrire, vel alterare, vt muscam, vel quid simile?
•  
  PDF 73 125. An reliquiæ cibi si trajiciantur ex industria, impediant communionem, & Missæ celebrationem? Et de multis aliis casibus agitur, in quibus quis potest communicare, & sacrificium facere non ieiunus. Et quid si reliquia sit magna, & notabilis, etiamsi casualiter deglutiatur? Et asseritur, quod quando esset præceptum communicandi, & infirmus non possit sine graui nocumento omittere potionem, posset sumere Eucharistiam non ieiunus. Et notatur, quod si ægrotus non posset res suas transmittere, possit...
•  
  PDF 74 126. An in ieiunio pro Missa celebranda, vel communione sumenda detur paruitas materiæ? Et quid est dicendum, si musca, aut aliquid minimum casu intrauit in os apertum, an obster Missæ celebrationi, vel communioni? Ex p. 5. tr. 5. res. 12. p. 74.
•  
  PDF 74 127. An in ieiunio Eucharistico detur paruitas materiæ excusans à peccato mortali? Ex p. 6. tr. 8. & Misc. 3. res. 8. ibid.
•  
  PDF 75 128. An particula consecrata frangat ieiunium naturale? Et cursim docetur nulli. etiamsi Sacerdos sit, extra celebrationem licere in die bis communicare. Et notatur Sacerdotem posse pluries celebrare, non sulùm in Festo Natiuitatis Domini, sed etiam vrgente aliqua necessitate, qualis esset ad moribundum communicandum, vel ad satisfaciendum duabus Parochiis, quarum curam habet vnus solus Parochus. Et cursim aduertitur, quod prohibitum est Sacerdoti sacrificanti de sacrificio non particulare, modò ieiunum...
•  
  PDF 76 129. An pro euitando mortis periculo poßit quis celebrare non ieiunus? Ex quo deducitur, quod excommunicatus, etiam nominatum denunciatus, ob fugiendum mortis periculum celebrans, non peccat? Ex part. 5. tract. 3. resol. 39. p. 76.
•  
  PDF 76 130. An Sacerdos possit celebrare post cibum ad communicandum infirmum, qui est in articulo mortis? Et notatur quod in tribus præcipuè casibus possint Sacerdotes non ieiuni sumere Eucharistiam, & illam non consecrare, Primo propter integritatem Sacrificij, vt quando Sacerdos aquam pro vino in Calice posuit, & illam postea post sumptionem Hositæ assumpsit: tunc enim vel de nouo debet consecrare Hostiam, & Calicem, vel saltem Sanguinem, propter integritatem sacrificij. Secundò quando post assumptionem...
•  
  PDF 77 131. An Sacerdos possit celebrare non ieiunus pro communicando infirmo tempore mortis? Ex part. 3. tract. 4. res. 33. p. 77.
•  
  PDF 77 132. An Sacerdos possit celebrare Missam non ieiunus, pro consecranda particula ad communicandum moribundum? Ex quo cursim deducitur, quod est Sacerdos bis celebrare sacrum in eodem die ad communicandum infirmum. Et quod licet Sacerdoti non ieiuno celebrare, vt seipsum in articulo mortis communice? Ex p. 5. tr. 3. res. 35. ibid.
•  
  PDF 78 133. An Sacerdos, qui prius Missam celebrauit, possit postea aliam Missam in eodem die celebrare ad dandum Viaticum infirmo? Et an pro dando viatico infirmo constituto in articulo mortis, possit Sacerdos inchoare Missam post meridiem vsque ad Nonam? Idem est de celebratione ante auroram ex eadem causa; imò statim post mediam noctem potest Missa celebrari. Et an qui mane sumpsit Eucharistiam, possit iterum sumere vespere, si incidat in periculum mortis per modum viatici? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 21.
•  
  PDF 79 134. An Sacerdos non ieiunus possit in articulo mortis celebrare, vt se communicet? Et breuiter docetur, quod præceptum diuinum debet præualere Ecclesiastico, quando vtrumque in eadem persona cadit? Et notatur quod necessitas dandi Viaticum moribundo sufficit, vt Sacerdos, si non habeat copiam confessarij, possit sine confessione celebrare. Et aduertitur hanc santentiam procedere etiam quoad Sacerdotem excommunicatum. Et tandem cursim docetur, quod si Sacerdos, vel laicus sint in articulo mortis, nec...
•  
  PDF 79 135. An pro communicando infirmo periclitante liceat in mari, vel flumine celebrare Missam, & hoc etiam sit licitum in diebus festiuis? Et docetur per nullum inferiorem Papa ob quamcunque necessitatem posse alicui concedi facultatem celebrandi in naui existente in mari, aut flumine. Et notatur licere etiam deferre Sacram Eucharistiam in nauigiis, quia id minus difficultatis habet? Ex p. 5. tract. 3. resol. 40. ibid.
•  
  PDF 80 136. An Sacerdos pro audienda confessione infirmi moribundi possit relinquere Missam inchoatam etiam post consecrationem? Ex p. 5. tr. 3. res. 70. p. 80.
•  
  PDF 80 137. An Sacerdotis non omnino cæca, si possit videre Calicem, & Hostiam, licitum sit celebrare, non obstante quod non possit legere, si memoriter sciret Missam de Requiem, vel de Beata Virgine? Et an cum supradicto Sacerdote sic celebrante assistere debeat Diacum, vel alius Sacerdos, vt illum adiuuet ad colligenda fragmenta ex Hostia supra Patenam, vel corporalia relicta? Et an sit peccatum iusta de causa Sacrum sine libro celebrare? Et quid, si non adsit iusta causa? Et obiter notatur, quod in casu,...
•  
  PDF 80 138. An Sacerdos cæcus possit validè celebrare? Et aduertitur cæcumm qui sine Pontificia diepensatione consecraret, grauiter peccatutum. Et an possit cum illo fiere talis dispensatio? Ex part. 5. tract. 6. resol. 17. ibid.
•  
  PDF 81 139. An Sacerdos possit celebrare capite cooperto ex aliqua infirmitate? At aduertitur facultatem dispensandi vt celebraretur capite cooperto, ad Summum Pontificem spectare? Ex part. 2. tract. 14. res. 58. p. 81.
•  
  PDF 81 140. De quibusdam defectibus corporis in ordine ad celebrandam Missam, v. g. quidam Sacerdos Missam velebrando non potest quando signo Crucis manu tangere frontem, neque sunere Eucharistiam manu dextera, sed tantùm sinistra; quæritur, an isti defectus inducant irregularitatem, vt absque dispensatione celebrare non possit? Et docetur, quod Rubticæ Missalis non omnes sunt præceptinæ, sed aliquæ sunt directiuæ tantùm. Et explanatur, quales obligent ad mortale, quales verò non?...
•  
  PDF 82 141. An secluso scandalo, & contemptu, liceat sine causa iusta celebrare extra Ecclesiam? Ex part. 2. tract. 14. res. 38. p. 81.
•  
  PDF 82 142. An celebrare extra locum sacrum sit peccatum mortale? Et additur, quod præter peccatum mortale, nullam tamen pœnam suspensionis, vel interdicti ipso iure incurrunt huiusmodi violatores? Ex part. 11. tract. 4. & Misc. 4. res. 2. ibid.
•  
  PDF 83 143. An Sacerdos Missam nouam celebrans possit se in medio Altaris ad populum vertere, & oblationes ab ipso sponte factas accipere? Et notatur, quod taman non debet circuire Ecclasiam. Ex part. 2. tract. 14. res. 50. p.83.
•  
  PDF 83 144. An vsus Missarum siccarum sit licitus? Et docetur, quod in Ecclesiis Regularium relinquere Missa cantatas diebus festiuis non est peccarum mortale. Et quæritur, an Episcopus in aliena Diœcesi possit celebrare Missam solemnem cum paramentis Pontificalibus. Ex part. 11. tr. 6. & Misc. 6. Res. 23.
•  
  PDF 84 145. An Sacerdos celebrans Missam cum voluntaria distractione peccet mortaliter? Sed maior difficultas est, si Sacerdos cum voluntaria distractione recitat Canonem. Et an Sacerdos Relifiosus possit extra Conectum Missas dicere, quas tenetur soluere ipsemet Conuentus, & postea in ipso connuentu resarcire? Ex p. 11. tract. 7. res. 11. p. 84.
•  
  PDF 85 146. An de Missa sit argumentandum, ac de Horarum Canonicarum recitatione? Ex part. 11. tr. 1. & Misc. res. 10. p. 85.
•  
  PDF 87 147. An profit sacrificium Missæ, si applicetur à Sacerdote pro anima existente in Purgatorio, quam vult Deus? Et in §. vltimo huius Resolutionis alij & diuersi casus breuiter adducuntur pro explicatione sacrificij, &c. Ex p. 11. tr. 6. & Misc 6. res. 39. p. 87.
•  
  PDF 88 148. An si Sacerdos applicet Missam existenti in peccato mortali, sacrifisium illud reponatur in thesauro Ecclesiæ, cùm non profit Sacerdoti quo ad sarisfactionem ex opere operato? Et an si Sacerdos obliuiscatur applicare alteri Missam, illius fructus redeat ad ipsiem? Et nontatur, quod cùm celebratur Missa pro anima Purgatorij, non solùm applicandam esse illi satisfactionem, sed etiam impetrationem? Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 40. p. 88.
•  
  PDF 89 149. An Sacerdos celebrans in peccato mortali peccet tripliciter, nempe auia indignè consecrat, indignè offert, & indignè sumit Sacramentum? Et an etiam Sacerdos celebrans in peccato mortalis committat duo peccata, vnum videlicet, quiæ celebrat in peccato, alterum quia omisit confessionem illius pecati: & ideò Sacerdos qui celebrat Missam in peccato, & sacram Eucharistiam non ab ipso consecratam quam plurimis dispensauit, an vnum tantùm peccatum commiserit? Ex p. 2. tr. 14. res. 24. p. 89.
•  
  PDF 89 150. An Sacerdos peccet speciali peccato sacriligij, si non solum sumat Eucharistiam in peccato mortali, sed etiam cum peccato moortali retineat, antequam species sacramentales coorumpantur? Et hæc Resolutio pendet ex illa difficultate, an Sacramentum Eucharistiæ continuoi gratiam augeat, quandiu in nobis manet? Ex quibus concluditur, an Sacerdos, si accipiat Eucharistiam in peccato mortali, sine statim post communionem peccauerit, teneatur sub obligatione noui peccati mortalis ad contritionem,...
•  
  PDF 91 151. An Sacerdos in peccato mortali celebrans, si antequam species sacramentales corrumpantur, eliciat actu[m] contritionis, recipiat gratiam ex opere operato Eucharistiæ? Et vtrum solius Baptismi sit proprium, vt eius effectus redeat, vel an hoc etiam commune sit saltem aliis Sacramentiis characterem imprimentibus? Et an Sacerdos recipiens vnam partem Hostiæ in peccato recipiat gratiam Sacramenti, si antequam alteram partem Hostiæ manducet, per contritionem in gratia constituatur? Et an si Eucharistia...
•  
  PDF 92 152. An Sacerdos excommunicatus celebrans committat duplex peccatum, sciens se teneri vinculo peccati, & censuræ? Et an iste Sacerdos, neque vt duo peccata, neque vt circumstantiam aggrauantem eiusmodi corcumstantias confiteri teneatur? Ex part. 2. tract. 14. res. 12. p. 92.
•  
  PDF 93 153. An Sacrificium Missæ remittat peccata venialia ex opere operato? Et an sit satis prohabile Sacramentalia remittere peccata venialia? Ex part. 3. tract. 4. res. 39. p. 93.
•  
  PDF 93 154. An ita strictè requiratur lumen accensum in Missæ Sacrificie. vt sine eo numquam Sacrificare liceat: imò additur, quod si lumen extinguatur ante consecrationem, nec haberi possit, relinquenda sit Missa, etiamsi necesse esset consecrare ad dendum Viaticum moribundo? Et an sit peccatum mortale lampadem accensam ante Sacramentum non conseruari? Et an si solùm per dimidiam horam, aut aliquid amplius sine lumine existeret Eucharistia, peccatum graue committatur? Et quid si per integrum diem hoc...
•  
  PDF 93 155. An Sacerdos in necessitate celebrans cum vno lumine olei vel adipis, peccet mortaliter? Et cursim necessitatis, est tantùm peccatum veniale? Et aduertitur Sacerdotem neque peccare mortaliter, si celebret Missam in Altari, in quo Imago crucis non existit? Ex part. 2. tr. 14. res. 45. ibid.
•  
  PDF 94 156. Vtrum Sacerdos in casu necessitatis, secluso etiam scandalo, possit celebrare cum lumine olei? Et an ob causam, non tamen grauem calde, celebrari possit cum vno cereo, vel igne ardente in oleo, aut sebo, modo scandalum absit? Ex part. 2. tr. 14. res. 67. p. 94.
•  
  PDF 94 157. An si Minister extinguat candelam à parte Epistola ante sinitum Euangelium S. Ioannis, peccet venialiter? Et infertur nullum esse peccatum celebrare extra necessitatem cum vno lumine, vel ad summum esse tantùm peccatum vevniale. Et cursim docetur preces pro præparatione Missæ non esse dicendas ante Missare de Requiem, eo quod omitti debent, quia Psalmi habent Gloria Patri, qui quid solennitatis, & suauitatis habent. Et an in prædictis Missis de Requiem omitti dabeant oscula crutis in amictu, stola...
•  
  PDF 94 158. An Sacerdos peccet mortaliter celebrando Missam sine Ministro, ne careat Missa in die festo, vel pro dando moribundo viaticum, aut quid aliud simile? Ex part. 2. tr. 14. res. 43. ibid.
•  
  PDF 94 159. An possit excusari consuetudo celenrandi Missam dosque Ministro, vt in Garmaniæ locis? Et supponitur iure Ecclesiastico necessarium esse Ministrum in celebratione Missæ præter Sacerdotem. Et notatur licium esse Sacerdoti celebrare sine Ministro ad dandum Viaticum infirmo. Idem dicendum est, ne careat ipse Sacerdos, aut populus Missa in die festo. Et an Sacerdos possit Missam iam cœptam cum Ministro, prosequi sine illo, quando Minister abiit, & expectatus non venit? Et an in casibus necessitatis,...
•  
  PDF 96 160. An Sacerdos in casu necessitatis possit forminam in responsione ministram adhibere in celebratione Missarum? Ex part. 2. tr. 14. res. 44. p.96.
•  
  PDF 96 161. An Sacerdos celebrans Missam, si alium non habeat, possit vti Ministro excommunicato non denunciato? Et quid in gratui necessitate, si talis set excomunicatus denunciatus & vitandus? Ex part. 5. tr. 9. res. 91. ibid.
•  
  PDF 96 162. An Sacerdos peccet mortaliter, si in aliquo loco, vbi non adest Missale, celebraret Missam? Et na Sacerdotes, quibus debilis est facultas videndi, si memeria careant, possint dicere Missam Missali? Ex part. 2. tract. 14. res. 46. ibid.
•  
  PDF 96 163. An Sacerdos vtens Missali Romano possit celebrare iuxta Ritum receptum in loco, per quem transit, etiamsi discrepet à Romano, tam in Ecclesia sæculari, quam Regulari? Ex part. 4. tract. 4. & Misc. res. 95. ibid.
•  
  PDF 96 164. An Sacerdos in celebrando non obseruans Rubricas Missalis, peccet mortaliter? Et quid si vnam, vel alteram Rubricam non obseruaret, aut si in rebus substantialibus Sacrificij deliquerit? Ex part. 2. tr. 14. res. 55. ibid.
•  
  PDF 97 165. An sit peccatum veniale dicere Missam, & manus non abluere? Et quid est sentiendum de manuum lotione post Missam? Et infertur, an mulier tempore menstrui, aut partus. saltem ex consilio abstinere à communione debeat, nisi causa vrgeat? Et quid si macula perpetua sit, vt fluxus sanguinis, aut lepra? Ex part. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 19. p. 97.
•  
  PDF 97 166. An Sacerdos, cùm sacris vestibus se induit, peccet mortaliter relinquendœ Orationes positas in Missali, quas se induendo Sacerdotes dicere solent. Et aduertitur Regulas Missalis non obligare ad mortale, nisi contineant essentiam, seu quasi essentiam Sacirficij; reliquas verò non esse præcepta, sed consilia, & instructiones? Ex part. 2. tr. 14. res. 41. ibid.
•  
  PDF 97 167. An in casu necessitatis possit Sacerdos celebrare sine stola, manipulo, aut cingulo, vel celebrare in tali casu necessitatis cum stola, manipulo, aut cingulo non benedictœ. Et an extra casum necessitatis semper sit mortale? Et notatur primò, quantum ad materiam Sacrarum vestium, v. g. amictum, & albam, debere esse lineam, cæteras verò ex quasumque alia decenti materia, nec multùm refert, cuius ea sit coloris. Secundò aduertitur, stolam posse deseuire pro manipulo, & manipulum pro stola. Tertiò,...
•  
  PDF 98 168. Vtrum singulum perdat benedictionem, si ita frangatur, vt neutra pars sufficiat ad eingendum Sacerdotem, licèt ipsum aliquo modo vniat partes separatas? Ex part. 2.tr. 15. & Misc 1. res. 4. p.98.
•  
  PDF 98 169. Ab si cingulum sit fractus, possit Sacerdos partes separatas connectere, & ita celebrare. Ex quo infertur quod Alba amittis benedictionem, separatis manicis. Et an Sacerdos peccet mortaliter celebrans sine necessitate cum singulo non benedicto, aut fracto, aut sine stola, vel manipulo, aut cum illis non benedictis. Ex part. 5. tractat. 13. & Misc. 1. resol. 92. ibid.
•  
  PDF 98 170. An Sacerdos possit celebrare sine cingulo benedicto vel cum eo, & toto fracto, & abrupta? Et an sit peccatum lethale celebrare sine Missali benedictio pro Missalibus? Ex p. 2. tr. 14. res. 68. ibid.
•  
  PDF 99 171. An in præcepto celebrandi cum vestibus sacris detur paruitas materiæ? Ex part. 5. tract. 5. res. 62. p. 99.
•  
  PDF 99 172. An Mappæ, seu Tobaleæ sint benedicendæ? Et de earum numero etiam egitur? Et an in necessitate possit Sacerdos vti linteis prophanis, eaque postea reddere Donimo ad pristinum vsum prophanum applicanda? Et an in casu necessitatis possit tantum vna Mappa præter Corporale in Sacrificio Missæ adhiberi? Et an extra casum necessitaits sit peccatum mortale celebrare cum vna tantum Mappa, & Corporali? Et difficultas est in supradictis casibus gradus necessitatis assignare; sed pro praxis in textu huius...
•  
  PDF 100 173. An Sacerdos possit celebrare in Patena, & calice nondum censecrato. & cum vestimentis nondum benedictis, si alius Sacerdos bona fide cum ipsis Missam antea nona reconciliatione, si in ea bona ab aliquo Sacerdote celebratum est? Ex part. 2. tr. 14. res. 69. p. 100.
•  
  PDF 101 174. An si in Calice, & Patena non consecratis quis celebret bona fide, remaneant consecrata? Ex quo infertur, quod in ea bona fide celebrauit? Ex part. 5. tract. 13. & Misc. 1. res. 60. p. 101.
•  
  PDF 101 175. Vtrum Calix, qui aureum amisit, & iterum postea deauratur quoad illam superficiem, quæ tangit Sanguinem Christi, debeat de nouo consecrari, & idem quæritur de Patena? Et deducitur, quod Ecclesia retinet suam consecrationem, quando paulatim reficitur, in qua pars noua censetur consecrata hoc ipso, quo consecrata additur. Etiamque cursim infertur, quod Ecclesia amittit suam consecrationem, quando præcipua pars parietum simul corriut? Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 3. ibid.
•  
  PDF 102 176. An qui celebrat in calice non conserato, vel ligneo, præter peccatum mortale incurrat aliquam pœnam? Et an calix, qui modicissimum foramen habebat in sundo cuppæ, quod tamen promiserat artifex ita artificiosè concinnare, vt vix præterius defectus apparere posset, idque sine vlla Calicis immutatione: an, inquam, in tali casu consecrationem amiserit? Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 31. p. 102.
•  
  PDF 102 177. An si Sacerdos dicat Missam in Altari non consecrato, remaneat Altare consecratum? Et an possit Sacerdos celebrare in Calice, & Patena nondum consecratis, & cum vestibus non benedictis, si alius Sacerdos bona fide cum ipsis antea celebrauit? Et quid etiam, si Sacerdos celebrasset mala fide? Idem asseritur de Patena, de corporali, de Pyxide, de Custodia, seu Spæra immediatè tangentibus sacras species? Idem est de Ecclesia violata, quod reconciliatur, nempe per Sacrificiu[m] Missæ ibi celebratum?...
•  
  PDF 103 178. An in dconsecratione Altaris loco Reliquiarum possit apponi frustulum Corporalis? Et an pro Altari fixo sit necessaria in eius consecratione appositio Reliquiærum? Et an pro communicando infirmo ne decedat sine viatico, possit Sacerdos celebrare sine vestibus sacris, & sine Altari, hoc est Ara consecrata, vel an hoc concedatur ad vitandam mortem tantùm? De Sacerdote non ieiuno est dubitandum in prædicto casu, quod potest celebrare ad dandum moribundo Viaticum? Ex p. 11. tr. 6. Misc. 6. res. 25. p. 103.
•  
  PDF 104 179. An Pyxis, in qua reponitur Euchristia, necessaria sit benedicenda? Et quid dicendum est de Sphæra, seu Luna, in qua reponitur Hostia publicè ad populum, & de Festicula argentea, in qua Summus Pontifex sunnit Sanguinem in Missa Papali? Et docetur esse præceptum, vt Corporalia, Patena, Calix, & Ara debeant esse dem non posse cum particulis in ea consecratis reponi in Tabernaculum, nisi post sumptionem sanguinis. Et legis dispositio, non extensinè, sed comprehensine? Ex part. 10. tract. 11. & Misc. 1...
•  
  PDF 105 180. An intra Pyxidem, vbi Sacramentum resernatur, debeat permanere aliqua palla ex ligno confecta, & benedicta? Et an Pyxis benedici debeat? Ex part. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 2. p. 105
•  
  PDF 105 181. An si quis lauet corporalia ante primam lotionem factam à Diacono, peccet venialiter? Ex part. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 16. ibid.
•  
  PDF 106 182. An laicii tangentes CAlicem, Patenam, & Corporale, peccent saltem venialiter? Et quid de aliis Clericis inferioribus? Et quid est sentiendum de contactu. Aræ, & de contactu Patenæ à partè extra, seu auersa, & contactu Calicis in pede, maximè si pes est amobilis, vel cuppæ Calicis à parte exteriori? Et aduertitur Regulares habere multa priuilegia concessa Sacristis, & laicis, vel Conuersis Regularium, vt possint supradicta tangere. Et cursim docetur Corporalia, & Purificatoria post primam lotionen...
•  
  PDF 107 183. An liceat vasa, vestes, ligna, aliaque cultui diuino dicata in prophanos vsus conuertere, dummodo non maneant in eadem forma? Ex part. 5. tract. 13. & Misc. 1. res. 76. p. 107.
•  
  PDF 107 184. An sufficiat, si in celebratione Missæ adsit Cruis vel Imago Crusifici in tabula, vel pariete? Et an num sit peccatum mortale, sed ad summum veniale celebrare sine imagine Cruis, vel Crucifixi, si commodè haberi possint? Et an si cingulum frangatur, vt neutra pars per se poßit deseruire, etiamsi nodo partes nectantur, egeat noua benedictione, & secus verò, si antequam omnino diuidatur, reficiatur, vel adhibito nodo firmatur, quia tune adhuc est vnum cingulum? Idem dicendem est, quando altera pars...
•  
  PDF 108 185. An in præcepto Pij V. non addendi aliquid in Missa præter præscripta, detur paruitas materiæ? Idem est de omissione illarum rerum quæ in officio Missæ dicenda, & recitanda ordinantur in Missali. Vnde excusatur à mortali Sacerdos, qui omisit recitare graduale post Epistolam? Ex part. 5. tr. 5. res. 63. p. 108.
•  
  PDF 108 186. An in omissione aliquarum rerum, quæ dicuntur, vel aguntur in Missa, detur paruitas materiæ? Et an peccet mortaliter voluntariè omittens Gloria, vel Credo, vel commemorationem aliquam? Et quid de omittente in Canone nomen alicuius Sancti, vel tempore Paschaliea, quæ interponuntur in Communicantes, aut in actionem, Hanc igitur oblationem, &c. Et an si paulò post quis recordetur, non debeat repetere , quia moraliter non contingit hæc fiere sine aliqua interturbatione, & interponnuntur in Communicantes...
•  
  PDF 109 187. An Sacerdos, qui omittit in Missa voluntariè credo, seu Gloria, peccet mortaliter? Et quid si omittatur in Canone nomen alicuius Sancti, vel tempore Paschali ea quæ interponuntur in Communicantes, aut in actione, Hanc igitur oblationem? Ex part. 2. tract. 14. & res. 59. p. 109.
•  
  PDF 109 188. An peccet Sacerdos qui in Missa solemni non recitat, sed tantùm audit Gloria, Credo, Epistolam, Euangelium, & Prophetias, quæ in Hebdomade maiori leguntur inter ipsa Missarum solemnia, dum ea ab aliis recitantur, aut canuntur? Et an Sacerdos in Missa mortuorum, quando dicenda est Sequantia Dies iræ, &c. si illam voluntariè omittat, peccet mortaliter? Et notatur, quod Rubricæ Missalis non sunt præceptiuæ, sed directiuæ. Ex part. 9. tract. 6. & Misc. 1. res. 19. ibid.
•  
  PDF 109 189. An Sacerdos in Missa maiori peccet, si non legat submissa voce Epistolam, & Euangelium, postea à Subdiacono, & Diacono canendum? Ex part. 2. tract. 14. res. 42. ibid.
•  
  PDF 109 190. An Sacerdos in Missa solemni teneatur recitare submissa voce Epistolam, & Euangelium? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 95. ibid.
•  
  PDF 110 191. An qui secluso scandalo, & contemptu in Missa relinqueret Epistolam, vel Euangelium, peccaret mirtaliter? E quid disendum est de Gloria, vel Credo, so omittantur in Missa? Et notatur non esse peccatum mortale relinquere Communicantes, & Hanc igitur oblationem, quæ interponi solent in Festis Natiuitatis, Resurrectionis, & Pentecostes. Et an teneatur Sacerdos illa repetere, si ex inconsideratione illa omittere? Et adducitur Regula generalis, quod in Missa nihil est repentendum, nisi prohabiliter quis...
•  
  PDF 111 192. An Sacerdos qui omitteret in Canone Missæ, verbi gratia sex, aut octo nomina Sanctorum, excusaretur à peccato mortali ratione paruitatis materiæ? Et cursim docetur, quod si in consecratione Calicis omittatur ta pars, Noui, & æterni Testamenti; vel si quis inter Latinos latinè celebrans formam consecrationis Græco, vel Hispano sermone conciperet, an sit mortale, vel antùm veniale? Et quid si in Missa Epistola, Euansium, aut Offertorium scienter omitterentur, an sit eccatum mortale? Et quid si...
•  
  PDF 111 193. An Sacerdos, qui ex intentione non nominat aliquem Sanctum eorum, qui in Canone Missæ ponuntur, peccet mortaliter? Ex part. 2. tract. 14. res. 49. ibid.
•  
  PDF 111 194. An Sacerdos Regularis peccet mortaliter, si in Canone Missæ Religionis? Et an in Collectis Missæ nullus Sacerdos possit aliquid addere sub pœna peccati mortalis, præter Orationem solitam pro Rege, & eius prole, & exercitu? Ex p. 2. tr. 14 re. 40. ibid.
•  
  PDF 112 195. Aliqua curiosa circa Ritus in ordine ad celebrationem Missæ obseruantur. Primò an Sacerdos, dum lauat manus, debeat recitare totum Psalmum cum Gloria Patri, in cornu Epistolæ? Secundò notatur, quod Generalis, & Prouincialis Regularium, dum Missam cantam, possint federe ad partem Euangelij, sicut facit Episcopus, præcisè loquemdo de sessione; quia Prælati, Abbates, Regulares in eodem loco sedent, cæteri verò celebrantes sedere debent ad cornu Epistolæ. Tertiò obiter aduertitur Sacerdotem sine stola...
•  
  PDF 113 196. Duo casus curiosi circa materiam Eucharistia. Primus, an succus elicitus ex vuis passis sit in Sacramento Eucharistiæ materia consecrabilis, in quo fama est consecrare Ægyptios? Secundus, an Hostia rebeæ, quibus literæ aliquando obsignatur, sint materia Sacramenti Eucharistiæ? Et an panis ex lacte, vel aqua artificiali rosacea, oleo, butryro, ouis, saccharo, vel aliqo alio liquore prædominante sufficiat ad consecrationem? Et oursim docetur vinum nimis decoctum non esse materiam consecrabilem?...
•  
  PDF 114 197. An massæ panis coagmentata cum aqua maris validè consecretur? Et quid de iusculo quod vulgo dicitur Pan cotto? Et quid dicendum, si farina triticea coagmentetur, & subigatur aqua rosacea? Idem est de qualibet alia aqua ex floribus, aut herbis distillata. Et quid si parua quantitas admisceatur aquæ naturali? Et an mica panis madefacta, & digitis compressa, & facta quasi massa cruda, sit consecrabilis? Et cursim aduertitur, quod mustum est materia consecrabilis, sit tamen coquatur, non erit postea...
•  
  PDF 115 198. An panis ex amylo, seu amido sit materia apta Sacramenti Eucharistiæ? Et adducitur modus faciendi Hostias in Sardinia? Ex part. 10. tract. 16. & Misc. 6. res. 39. alias 38. p. 115.
•  
  PDF 115 199. An offa panis in vino sit materia vtriusque, vel alterius consecrationis? Et pro sirmanda doctrina huius quæstionis, quæ tota est subtilis, curiosa, & docta, aliqua alia abjiciuntur, verbi gratia, quod vinum congelatum potest consecrari, quamuis non sit proximè potabile, nisi priùs liquefiat: & quod mustum in vuis inclusum non est nateria consecrabilis, quia succus inclusus in ipsis acinis nondum ex illis expressus, non est propriè demonstrabilis, &c. Et notatur particulas appositas in Tabernaculo...
•  
  PDF 117 200. An consecrare in mustio absque necessitate sit tantùm peccatum veniale? Eta an sit necessitas sufficiens celebrandi in musto absque peccato, si non adsit vinum in die festo, ita vt auditio Missæ omitteretur? Idem dicendum est pro adimplendo præcepto annuæ communionis, & à fortiori in articulo mortis pro dando infirmis Viatico. Et asseritur consuetudinem introductam in aliquas Ecclesias consecrandi in musto in certo quodam anni di esse omnino corrigendam, vt hæc consuetudo abseruatur in Lusitania...
•  
  PDF 118 201. An in Germaniis, vel aliis locis validè consecret Sacerdis in vino paulò ante congelato in Calice? Ex quo insertur, quid in aqua congelata non potest fieri validè Baptismus. Et notatur, quod grauiter peccaret, qui in vino congelato consecraret. Et aduertitur, quod si vinum consecratum congeletur, non definere esse Christum sub speciebus: & ideò minimè aliud vinum consecrandum est, sed debet liquefieri, & sumi. Et an sit peccatum mortale in vino, quod in Hispania vocatur Hipposcrassum, & in vino aqua...
•  
  PDF 119 202. An Sacerdos consecrando vinum congelatum peccet mortaliter? Ex quo infertur peccare Ministrum vtentem materia dubia, vel forma dubia, omittendo certam, etiamsi sequatur opinionem de veritate & sufficientia prohabilem, aut speculatione prohabiliorem. Et notatur, quod si vinum priùs fuerit congelatum, & postea liquefiat, non est improbabile, licite consecrari, quamuis minùs decenter. Et quid est faciendum, si vidum in Missa ante consecrationem etiam post ablationem congeletur? an tunc debeat Sacerdos...
•  
  PDF 120 203. An vinum congelatum sit sufficiens materia consecrationis? Et an Sacerdos consecrans in vino congelato peccet mortaliter? Ex p. 11. tr. 1. & Misc. 1. r. 17. p. 120.
•  
  PDF 121 204. An validè consecrari possit materia cuiusvis paruitatis, dummodo sit sensibilis? Et an materia, quæ ob sui paruitatem nullo sensu exteriori percipi potest, consecrari possit? Et an materia consecrationis debeat esse sensibilis ab ipsomet Sacerdote, vel sufficiat quod sit sensibilis ob ipsomet Sacerdote, vel sufficiat quod sit sensibilis respectu alterius, qui habet sensum magis acutum? Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 36. p. 121.
•  
  PDF 122 205. An Sacerdos Græcus sub peccato mortali teneatur sequi consuetudinem suæ Ecclesiæ, & consecrare in fermentato, ita vt Sacerdos Græcus peccet consecrando in azymo, & Sacerdos Latinus consecrando in fermentato. etiam secluso scandalo, & cum magna nacessitate, vt ob communicandum infirmum, &c. Et an Sacerdos Latinus possit in Græcia sequi morem Græcorum, & Græcus morem Latinorum existens apud Latinos? Et docetur non solùm posse licitè, sed teneri Sacerdotem Græcum transeuntem per...
•  
  PDF 123 206. An Sacerdos Latinus in Ecclesia Latina possit consecrare in fermentato ad communicandum infirmum moribundum, si no habeat alium panem? Eadem est ratio de Sacerdote Græco in Ecclesia sua. Et idem est etiam si populus diu debet sacrificio priuari. Et quid est dicendum ad eutandu[m] mortis periculum, si Sacerdos Latinus non consecret in fermentato? Et notatur, quod Sacerdotes Græci per Latinam Ecclesiam, & Latini per Græcam peregrinantes, sicubi propriam Ecclesiam, propriis institutis viuentes...
•  
  PDF 125 207. De quibusdam quæsitis circa aquam naturalem necessariam in sacrificio Missæ, & in Baptismo. Et an panis ex aqua rosacea factus sit materia apta Eucharistiæ? Et an si in sacrificio Missæ infundatur vino parum aqua non naturalis, sed aquæ rosaceæ, vel ex aliis hervis, aut floribus extractæ, conficiatur Sacramentum? Et an peccet mortaliter Sacerdos, si aquam rosaceam, aut artificiosam misceat in Missa? Et quid dicendum est, si in casu necessitatis non possit alia aqua haberi? Et an si peccatum mortale...
•  
  PDF 126 208. Quidam Sacerdos in Calice multas guttulas aquæ infundebat; quæsiuit an ita faciendo toties peccouerit? Et an Sacerdos possit infundere octauam partem aquæ, proportionabilem vino? Et an aqua in vinum non connuersa ante consecrationem immediate in Christi sanguinem conuertatur? Et an si fiat conuersio aquæ in vinum in illo medio tempore, in quo profertur forma, prolatis tamen verbis, Hic est Calix, an tunc illa pars vni, quæ fit ex aqua, connuertatur in sanguinem Christi? Ex part. 3. tract. 4. Res. 49.
•  
  PDF 126 209. An si à Sacerdote gutta aquæ non misceatur, ex pariutate materiæ excusetur à mortali? Et notatur, quod si aqua non fuerit in vinum conuersa ante consecrationem, connueritur immediatè Sanguinem? Ex p. 5. tract. 5. res. 56. ibid.
•  
  PDF 127 210. Quidam Sacerdos post consecrationem Sanguinis inuenit in Calice aliquas guttas separatas à vino, & illas cum purificatorio ante sumptionem Sanguinis abstersit: quæritur, an illæ guttæ fuerint consecratæ? Ex part. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 16. p. 127
•  
  PDF 127 211. An guttæ vini, aquæ sunt in Calice separatæ à vino, quod est in fundo Calicis, remaneant consecratæ? Ex p. 3. tract. 4. Res. 32.
•  
  PDF 127 212. An si in campo in aliqua Ecclesia non reperiatur Hostia, sed tantum particula, liceat Sacerdoti cum ea celebrare? Ex part. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 80. ibid.
•  
  PDF 127 213. An si v. g. non inueniatur Hostia magna, possit Sacerdos celebrare, & consecrare particulam paruam? Et an hoc licitum sit, si adsit ad munis iusta causa & necessitas aliqua? Ex part. 6. tract. 7. & Misc. 2. res. 17. ibid.
•  
  PDF 128 214. An oblatione Hostiæ iam facta, si offeratur Sacerdoti particula pro communicando laico, posst illam consecrare? Et quid si iam Præfatio esses incæpta? Et an quando hoc sit, debeat oblatio eius fieri mente consepta? Ex part. 2. tr. 14. Res. 71.
•  
  PDF 128 215. An si dentur Sacerdoti particulæ pron communicandis laicis non solùm post offertorium, sed etiam post Præfationem ante consecrationem, possit illas adhuc consecrare, facta oblatione dictarum particularum mente concepta? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 7. ibid.
•  
  PDF 128 216. Quæritur an illæ particulæ, vel Hostia, quas quis inscio Sacerdote consecrandas apposuit in Corporali remeneant consecratæ? Ex part. 2. tract. 17. & Misc. 3. res. 19. ibid.
•  
  PDF 128 217. Quidam Sacerdos in Sacristia habuit intentionem consecrandi particulas, quæ quidem in Pixide super Altare in cornu Epistola fuerunt ex errore appositæ, non autem super Arem, quæritur an remanserint consecrare, si Sacerdos amplins de illis non meminerit? Et cursum notatur, quod si Pixis postia super Corporale non aperitur tempore consecrationis, fit tamen consecratio? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. Res. 103.
•  
  PDF 129 218. An sie Sacerdos habuit intentionem consecrandi particulas positas in Pyxide, quæ non fuit à Sacrista, vel ab ipso postia super corporale, sed in cornu Alteris, an inquam, particulæ illæ habendæ sint tanquam consecratæ? Et aduertitur, quod si Sacerdos, qui ante se habet duas Hostias, putat se vnicam habere, si intendat vnam consecrare, nihil determinando, vtramque futuram consecratam. Idem dicendum est de particulis, quod est valde notandum ad tollendos scrupulos. Ex part. 5. tr. 14. & Misc. 2....
•  
  PDF 130 219. Quidam Sacerdos post offertorium reposuit Pyxidem in Tabernaculo plena[m] particulis, & clauso Tabernaculo, postea tempore co[n]secrationis habuit, actuale[m] intentionem dictas particulas consecrandi, quæritur, an recera consecratæ remanserint? Et deducitur, an Sacerdos cæcus possit consercrare Hostia[m] ante se positam, quam nullo sensu perciperet? Et an panis in arca, & vinum in dolio apposita validè consecrentur, modò oxistant coram Sacerdote, si ipse omnem materiam consecrabilem sibi moraliter...
•  
  PDF 131 220. An Sacerdos possit consecrare Hostiam post tergum, vel parietem existentem? Et quid stante Hostia post tergum, si per speculu[m] cerneretur? Et an panis in Sacrario contentus validè consecretur? Ex quo cursissimè infertur, quod absolutio data moribundo in domo incluso non est valida. Et quæritur, an Hostia sub linteo sit materia consecrabilis? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. r. 41. aliàs 40. p. 131.
•  
  PDF 132 221. An Sacerdos, quando ante consecrationem extendit manus super Calicem, & Hostiam, dicens Hanc igitur oblationem; an, inquam, tunc debeat pollices subtus manus, vel supra in modum Crucis tenere? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 104. p. 132.
•  
  PDF 133 222. Olim allatæ fuerunt mihi duæ dubitationes. An Sacerdos, qui omitteret in consecratione particulam enim, conficiat Sacramentum, vel saltem peccet mortaliter? Secundò, quid si dicat, Hic est enim calis, S, pro X, vtendo? Et deducitur, an si Sacerdos tantum Te absoluo, relinqueret in nomine Patris, & Filij, & Spiritus Sancti, secluso se andalo, & contemptu, peccet mortaliter? Et quid, si in forma Baptismi omitteret Amen, ego, in & diceret. Baptizo te nomine Patris, & Filij, & Spiritus Sancti, an...
•  
  PDF 133 223. An si quis in omnibus tribus Missis dici solitis successinè, & immediatè in die Natiuitatis Domini reliquerit particulam enim, in consecratione Corporis, vel Sanguinis, peccaret mortaliter? Et supponitur omittentem in consecratione particulam enim, in cæteris diebus ? Missis non peccare mortaliter, secluso scandalo & contemptu. Sed quid est dicendum, si prædictæ tres Missæ in die Natiuitatis Domini non dica[n]tur successinè, & immediatè vna post alteram, sed prima dicatur post mediam noctem, altera...
•  
  PDF 134 224. An in forma consecrationis Eucharistiæ, si deseratur verbum est, dicenso Hoc corpus meum, valida sit consecratio? Et an grauissimè peccet, qui ipsum verbum est, non exprimeret? Et docetur in consecrationis corporis, & sanguinis Christi esse de substa[n]tia ipsius formæ, ac de necessitate Sacramenti verbum est, nec posse substitui aliud verbu[m], v. g. siat, conuertatur, loco illius. Et quid est sentiendum de assertione nouatorum asserentium satis esse ad consecratione[m] verba ista, accipite, &...
•  
  PDF 135 225. An sit valida consecratio, si Sacerdos loco illorum verborum, Hoc est Corpus meum, dicat, Hoc corpus est meum, vel meum est hoc corpus? Et de aliis variationibus verborum consecrationis agitur. Et notatur non esse peccatum mortale deserere ex forma consecrationis particulam enim, dummodo non efficiatur ex contemptu, secus autem si omitteretur aliqua ex particulis essentialibus, in quo casu notatur non solùm adesse peccatum mortale contra præceptum naturale in eadem materia Religionis, quis facit...
•  
  PDF 136 226. An si Sacerdos loco verborum consecrationis, Hoc est Corpus meum, dicat, Hic est Corpus meum, validè consecraret? Et de aliis multis mutationibus verborum consecrationis agitur. Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 77. ibid.
•  
  PDF 136 227. An si Sacerdos loco illorum verborum, Hoc est Corpus meum, dicat, Hic est Corpus meum, validè consecraret? Et de aliis multis mutationibus verborum consecrationis agitur. Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 77. ibid.
•  
  PDF 137 228. An si Sacerdos habeat intentionem consecrandi tantum panem, & non vinum, remaneat adhuc panis consecratus? Et infertur, quod si sacerdos vellet consecrare, & non tamen efficere Sacrificium, ita vt voluntas non offerendi Sacrificium præualeret, & esse magis efficax, an tunc nihil prorsus efficeret? Et cursim deducitiur, quod se Sacerdos prius consecrauit Calicem, quàm Hostiam, factum tenet. Ex p. 10. tr. 16. & Misc. r. res. 62. p. 137.
•  
  PDF 139 229. An Missa, in qua Sacerdos consecrauit panem absque vino, sit verè, & propriè Sacrificium? Et an ex dicta Missa possit Sacerdos accipere consuetum stipendium? Et an præceptum consecrandi in vtraque specie sit diuinum, vel tantùm Eccelsiasticum? Et cursim deducitur, posse Papam dispensare, & de facto despensasse, vt sacrificium Missæ in sola specie panis absque vino fierit. Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 63. p. 139.
•  
  PDF 140 230. Quidam Sacerdos consecrauit sanguinem non consecrata Hostia, postea pœnitentia ductus vult illam consecrare; quæritur, an debeat consecrare etiam aliud vinum? Et quid, si Sacerdos post consecrationem vtriusque specici aduertat Hostiam non esse ex legitima materia, sed ex hordeo, vel corrupta materia; an inquam, in tali casu sit repetenda consecratio vtriusque speciei? Et an si ante consecrationem Hositæ, & vini agnoscat Hostiam non esse triticeam, vel esse corruptam, quid est faciendum? Et cursim...
•  
  PDF 141 231. An si in Pyxide continente plures particulas consecratas misceatur aliqua non consecrata, possit validè Sacerdos illam consecrare, si non dignoscitur? Et quid si misceatur vna gutta vini non consecrati cum vino iam consecrato? Vel an Sacerdos licitè, & validè possit consecrare sub conditione omnes particulas, vt non maneat mista consecratis illa non consecrata? Idem dicendum est de gutta vini infulsa in Calice iam consecrato. Et an Sacersos possit consecrare dimidiam partem Hostiæ, designans quam...
•  
  PDF 144 232. An Sacerdos post consecrationem particularum possit illas ponere in Tabernaculo, vel extra Aram, qut dare alteri Sacerdoti Pyxidem, vt illas alio in Altari populo distribuat? Et an possit admitti, quod ante sumptionem Calicis detur aliis communio? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 72. p. 144.
•  
  PDF 144 233. An toto tempore Missæ debeant particulæ consecratæ manere super Aram? Et cursim docetur, an sufficiat, vt prædictæ particulæ sint super Aram, quando consecrantur, vel debeant esse in manibus Sacerdotis illas consecrantis? Et breuissimè asseritur, posse Sacerdotem ex ipsa Hostia maiori dare partem aliquam volenti communicare, & ex minoribus sibi sumere. Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 41. ibid.
•  
  PDF 145 234. An Sacerdos celebrans possit in aliquo casu Hostiam à se consecratam reponere in Sacratio, & ex illo particulam ex præconsecratis ab alio assumere? Et quidam Parochus nullam habens maiorem Hostiam, veritus populi scandalum aliquod, aut murmur, dum minorem Hostiam consecrasset, in eleuatione Sacramenti ostentauit alteram quandam maiorem Hostiam, quæ asseruabatur in Pyxide, vt exponeretur in die solemni populo: quæritur, an ille prudenter hoc fecerit, vel quid facere debuerit? Ex p. 5. tr. 13. &...
•  
  PDF 146 235. An Sacerdos, sumpto iam corpore, si videt consecrasse Calicem per inconsiderationem cum sola aqua, debeat non solùm vinum apponere, sed de nouo consecrare aliam Hostiam, incipiendo ab illis verbis, Qui pridie quàm pateretur? Vel an sufficiat in tali casu statim vinum apponere, & incipere ab illis verbis, Simili modo? Et an hoc intelligatur casu, quo Sacerdos celebraret publicè, non autem secretò? Et an Sacerdos peccet mortaliter, si cui fortasse hoc acciderit, vt inopinato casu turbatus non...
•  
  PDF 146 236. An Sacerdos, qui per errorem consecrauit solum panem, si non possit postea sine sui nota, & populi turbatione consecrare sanguinem, sit ei licitum in Sacrificium pergere sine vini consecratione? Et an Sacerdos excusetur à mortali peccato, si propter inconsiderationem naturalem, vel pertubationem sacrificium in silimi euentum non perficiat; quod & de similibus euentibus dicendum est? & est diligentur notandum, quia huiusmodi pertubatio, etiam in viris doctis accidit. Ex part. 10. tr. 12. & Misc, 2....
•  
  PDF 147 237. Quid facere debeat Sacerdos, qui perficit sacrificium ab alio inceptum, si dubitetur Hostiam fuisse consecratam? Et an in tali casu debeat solùm incipere à consecratione, cæteris omissis? Ex part. 10. tract. 12. & Misc. 2. Res.12.
•  
  PDF 147 238. An si Sacerdos moriatur post consecrationem, si adsit alius Sacerdos, teneatur sub peccato mortali perficere sacrificium? Et in tali casu, an hoc facere debeat Sacerdos, etiamsi non sit ieiunus, aut sit excommunicatus, aut irregularis? Et quid in tali casu est faciendum, si quando Sacerdos moritur, vel infirmatur, iam consecrauerat vnam speciem? Et quid est agendum si constet Sacerdotem esse mortuum in Missa, & non constat, in qua parte Missæ mortuus fuerit? Et aduertitur in prædictis casibus, quod...
•  
  PDF 148 239. An si Sacerdos moriatur post consecrationem corporis Christi, possit alius Sacerdos sequenti die Sacrificiu perficere? Et an deficiente Sacerdote post consecrationem Hostiæ, alius qui prædictum Sacrificium perficere potest, debeat esse ieiunus, & possit celebrare contritus, si desit copia Confessarij; & vt consecret Calicis vinum, & prosequens sumat vtramque speciem? Et aduertitur de officio Veneris Sanctæ, quod in illo die non integratur, nec perficitur Sacrificium, cum vtraque species fuerit die...
•  
  PDF 149 240. An si Sacerdos moriatur post sumptam speciem panis, debeat alius perficere Sacrificium, & sumere panis, debeat alius perficere Sacrificium, & sumere tantum species sanguinis, vel quid est faciendum? Ex p. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 15. p. 149.
•  
  PDF 150 241. An deficientibus particulis, poßit Sacerdos partem Hostiæ alteri præbere? Ex p. 2. tr. 14. res. 37. p. 150.
•  
  PDF 150 242. An ad communicandum fidelem ob solam deuotionem Sacerdos possit frangere Hostiam? Ex part. 3. tr. 4. Resol. 34.
•  
  PDF 150 243. De casibus particularibus, in quibus Sacerdos potestdare partem suæ Hostiæ communicaturo. Et an Sacerdos peccet mortaliter, si sine causa partem suæ Hostiæ laicis communicaturis præbat? Ex p. 10. tract. 11. & Misc. 1. Res. 70.
•  
  PDF 151 244. An si in campo particula non inueniatur, possit Sacerdos dare partem suæ Hostiæ moribundo? Et an hoc etiam in aliis casibus extra periculum mortis liceat dummodo retionabilis causa subsit, vt si quispiam magna deuotione ad Eucharistiam accederet, & non esset formula, quæ illi porrigi posset, &c. Et docetur Sacerdotem non peccare mortaliter, qui cum particulam communicaturo porrigere facilè posset, dat partem parum ex sua Hostia consecrata. Ex p. 5. tr. 3. res. 54. p. 151.
•  
  PDF 152 245. An Sacerdos, finita Missa, si in Sacristia inueniat aliquod fragmentum in Patena, vel Calice, possit illud sumere? Et an ex accidenti, quando Reliquiæ non possunt conseruari sine naiori irreuerentia; in ea enim circumstantia non solum Reliquiæ præsentis Sacrificij, sed etaim præteritorum absumi possunt ab ipso Sacerdote non ieiuno, etaim postquam à multo tempore ab Altari recessit? Ex p. 3. tr. 4. res. 45. p. 152.
•  
  PDF 152 246. An Sacerdos, finita Missa, si in Sacristia sacris vestibus adhuc non spolitatis inueniat aliquod fragmentum in Patena, vel Calice, possit illud sumere? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 43. ibid.
•  
  PDF 152 247. An liceat Sacerdoti in Sacristia, dum adhuc sacris vestibus est indutus, sumere Reliquias Hostiæ inue[n]tas in Calice? Et cuius qua[n]titatis esse oporteat huiusmodi Reliquias? Et an si celebra[n]s sumpto sanguine, videat particula[m] Hostiæ i fundo Calicis, possit digito deducere particulam ad labium Calicis, & sumere ante purificationem, vel remoto serupulo possit vnà cum purificatione illam deglutire? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 6. res. 17. ibid.
•  
  PDF 153 248. An liceat Sacerdoti post ablutionem sumptam consumere particularum fragmenta, si in alia Missa fuerunt ab alio Sacerdote præconsecrata? Ex quo infertur, quod si pars aliqua Eucharistiæ, quæ in Pyxide seruatur, inter communicandum populum in linteum, vel corporale Altaris ceciderit, etiamsi sit minimæ quantitatis, non potest à Sacerdote sumi post ablutionem, sed in Sacrario reponi debet, ac conseruari. Et an laicis infirmis post assumptam Hostiolam simul cum ablutione, vel paulò post liceat Reliquias...
•  
  PDF 153 249. An Sacerdos inueniens fragmentum Hostiæ ex Sacrificio alterius Sacerdotis, teneatur reponere illud in Sacrario, vel possit illud assumere? Et wuid si Sacerdos, finita iam Missa, & reuersus ad Sacristiam, inueniat aliquas Reliquias ex his, quas consecrauerat, possitne illas adhuc sumere? Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 36. aliàs 37. ibid.
•  
  PDF 154 250. Subduntur alia practicabilia circa Eucharistiam. Primò, an si Sacerdos, finita iam Missæ, & reuersus ad Sacristiam, adhuc sacris vestibus indutus inueniat aliquas Reliquias, & particulas ex his, quas consecrauerat, remanentes in Patena vel Calice, possit adhuc illas consumere? Secundò, an qui edens, vel bibens in dubio, an sit audita hora dupdecima noctis, possit sequenti die Missam dicere, vel communicare? Idem est dicendum de illo, qui assumens aquam ad os abluendum dubitat, an aliquam guttam...
•  
  PDF 155 Tractatvs II. De Præcepto Diuino, & Ecclesaistico Sacræ Communionis; atque de cæteris aliis quotidianis Communionibus, & etiam pro articulo mortis. p. 155.
•  
  PDF 155 1. An Sacramentum Eucharistiæ sit necessarium necessitate medij ad salutem, itavt detur præceptum diuinum positiuum sumendi hoc Sacramentum? Ex quo infertur primò, præceptum diuinum Eucharistiæ sumendæ obligare in articulo mortis, etiamsi mors sit violenta, & authoritate iudicis inflicta? Sefundò, in reliqua vita toties quoties tali remedio opus est ad perseuerandum in statu gratiæ? Tertiò, quando quis prudenter putat se non amplius habiturum commoditatem in tota vita Eucharistiam sumendi? Et obiter...
•  
  PDF 156 2. An si non adesset præceptum sumendi Eucharistiam, potuisset quis saluari, si non haberet propositum illam recipiendi? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 28. p. 156.
•  
  PDF 156 3. An Hæretici teneantur præcepto communicandi singulis annis, contento in cap. omnis vtriusque sexus, de pœnit. & remiss. Et cursim docetur, omnes fideles baptizatos comprehensos esse in præcepto dicti cap. & tantum excludi ab ipso Infideles? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 33. aliàs 32. ibid.
•  
  PDF 157 4. An præceptum sumendi Eucharistiam obliget Infideles? Et quid de præcepto confessionis? Et an verò Hæretici obligentur præcepto confitendi singulis annis? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 81. p. 157.
•  
  PDF 157 5. An pueri tempore, quo sunt capaces recipiendi Sacramentum Pœnitentiæ, sint etiam capaces recipiendi Sacramentum Eucharistiæ? Et cursim docetur, quod pueri non obligantur ad Communionem vsque ad12. annum? Sed infertur peccare Parentes puerorum, & Confessarios non sinentes illos communicare statim ac peccare norunt? Et docetur, quod pueri non communicantes in Paschate, nec excommunicatione, nec pœnis canonicis ligantur vsque ad 14. annum? Ex part. 3. tract. 6. & Misc. res. 70. ibid.
•  
  PDF 158 6. An pueri tempore, quo sunt capaces recipiendi Sacramentum Pœnitentiæ, sint etiam capaces recipiendi Eucharistiam? Et obiter docetur ad lucrandum Iubilæum pueros, qui possunt confiteri, esse etiam ad Sacramentum Eucharistiæ admittendos. Ex p. 3. tract. addit. res. 19. p. 158.
•  
  PDF 158 7. An si ex incuria Sacerdotis, dum alios communicat, porrigeret Eucharistiam infanti genuflexo non habenti vsum retionis, reciperet gratiam? Et resolutio huius quæstionis pendet ex illa, an infantes ante vsum rationis sint capaces fructus spiritualis, quem Eucharistia ex opere operato confert? Et an antiquitus fuerit consuetudo in Ecclesia in variis Prouinciis conferendi Eucharistiam infantibus? Et an si puer, aut amens nunquam doli capaces inueniant casu Eucharistiam, & comedant, accipiant gratiam...
•  
  PDF 159 8. An qui præuidet impedimantum futurum, vt in tampore Paschatis Eucharistiam accipere non possit, teneatur præueniens, non sequto impedimento tempore ab Ecclesia constituto, teneatur iterum communicare? Et asseritur, quod qui præuidet se in Paschate à communione impediendum iri, non tenetur tempus præscriptum præuenire, dummodo intra eum annum semel communicauerit? Ex p. 3. tr. 4. res. 42. p. 159.
•  
  PDF 160 9. An qui indigne in Paschate sumpsit Eucharistiam, incurrat in excommunicationem latam ab Ordinario contra transgressores præcepti Communionis? Ex p. 3. tract. addit. res. 14. p. 160.
•  
  PDF 160 10. An si quis in Paschate Eucharistiam non sumpsit, teneatur postea quamprimùm communicare? Ex p. 3. tr. 4. res. 41. ibid.
•  
  PDF 160 11. An qui in Paschate non communicauit, teneatur statim initio sequentis anni Eucharistiam sumere? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 3. ibid.
•  
  PDF 161 12. An qui in Paschate communicauit indignè, satisfaciat præcepto Ecclesiæ? Et an teneatur statim agere pœnitentiam, & iterum communicare? Ex p. 3. tr. 4. res. 43. p. 161.
•  
  PDF 161 13. An præceptum annuæ Communionis adimpleatur per sumptionem indignam Eucharistiæ? Ex quo infertur, quod qui indignè communicaret, non incurreret pœnas, vel censuras Eccelesiastcas, quæ contra transgressores huius legis imponerentur. Et an præuidens te impediendum esse à Communione tempore Paschali, tenearis Communionem præuenire? Et quid si post Dominicam Resurrectionis credis impediendum esse à Communione, an obligeris Hebdomada Sancta communicare? Et an si ablicubi (vt est in Hispania,) adsit...
•  
  PDF 162 14. An excommunicati, suspendi, & interdicti excusentur à præcepto annuæ Communionis? Et an si possint absolui, & nolint absolui eo fine, vt non communicent sumeret Eucharistiam vno, aut altero die ante, aut post præcepti, adhuc satisfaciat præcepto? Et an qui non communicauit in illis quindecim diebus assignatis ab Ecclesia pro adimplendo præcepto annuæ Communionis, teneatur ampliùs communicare? Vel an elapso anno, teneatur etiam sub præcepto communicare? Et an si quis communicauit ex deuotione in...
•  
  PDF 163 15. An si quis in Paschate sumat Eucharistiam in Ecclesia Cathedrali, satisfaciat præcepto? Ex p. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 65. aliàs 64. p. 163.
•  
  PDF 164 16. Quidam conuersus, seu laicus Religiosus sumpsit tempore Paschali Eucharistiam à Sacerdote suæ Religionis simul cum ipso commorante in viridario eiusdem Religionis, quæsierunt an satisfaceret præcepto annuæ Communionis? Quod es quærere, an Regulares qui communicant more laico, teneantur vt impleat præceptum Paschalis Communionis, illam sumere de manu proprij Prælati, cum ipse sit proprius Sacerdos ipscrum? Et docetur Regulares posse minstrare Eucharistiam pro præcepto Ecclesiæ aduenis, & peregrinis,...
•  
  PDF 165 17. An Regulares ex priuilegio possint ministrare laicis Eucharistiam pro adimplendo præcepto annuæ Communionis? Et quid pro aduenis, & peregrinis? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 4. p. 165.
•  
  PDF 166 18. Referuntur aliquæ opiniones circa Regulares in ordine ad administrandam Eucharistiam sæcularibus tempore Paschatis, & in articulo mortis, & etiam familiaribus, & seruitoribus actualiter sibi seruientibus, & intra Monasterium commorantibus, & etiam extra Monsterium degentibus? Ex p. 11. tract. 2. & Misc. 2. res. 16. p. 166.
•  
  PDF 168 19. An Sacerdos Regularis tempore Paschali poßit ministrare Eucharistiam sæcularibus, vt adimpleant præceptum Ecclesiasticum annuæ Communionis? Ex p. 2. tr. 14. res. 73. p. 168.
•  
  PDF 168 20. An sæculares satisfaciant præcepto Communionis Paschalis, si sumant Eucharistiam in Ecclesiis Regularium? Et explanatur, priuilegia Regularium non interire per non vsum, nisi post centum annos? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 58. ibid.
•  
  PDF 170 21. An Regulares virtute suorum priuilegiorum possint ministrare Eucharistiam vagis, aduenis, & peregrinis in die Paschatis ad implendum præceptum annuæ communionis? Vel an teneantur supradicti confluere ad Ecclesiam cathedralem, & Matricem pro adimplendo præcepto communionis? Et notatur, quod seruis, & die Paschatis possunt Religiosi ministrare Eucharistiam, Extremam-Vnctionem, & Confessionem. Et idem dicendum est de famulo coniugato, qui nocte dormit extra conuentum, an si intra conuentum si in...
•  
  PDF 170 22. An Regulares possint sine incursione censurarum ministrare Eucharistiam in die Paschatis ad implendum præceptum Equitibus Ierosolymitanis, D. Iacobi, Alcantaræ, Calatranæ, &c. Et cursim infertur idem dicendum esse de Sacramento Estremæ-Vnctionis. Et supponitur licere sub pœna excommunicationis Papalis Regularibus iure communi admininstrare Eucharistiam, & Extremam-Vnctionem sine licentia Parochi. Possunt tamen ministrare Eucharistiam extraneis Religiosis, etiam tempore Paschatis adimpletionem...
•  
  PDF 171 23. An Episcopus poßit prohibere Regularibus, ne ministrent Sacramentum Eucharistiæ in die Paschatis? Et notatur per diem festum Paschatis Resurrectionis Dominicæ non intelligi solum diem Paschatis, sed totum tempus, quo currit præceptum Ecclesiasticum annuæ Communionis. Et an fuerit vsu receptum privilegium Regularibus concessum, vt poßint ministrare sæcularibus Eucharistiam vt impleant præceptum Communionis? Et notatur, quod Iejuitæ habent amplissima priulegia circa Confessionem,...
•  
  PDF 173 24. An si quis sumpserit Viaticum, v. g. Feria secunda Hebdomadæ Sanctæ, si postea non moriatur extra tempus Paschale, vel conualenscat, teneatur iterum Eucharistiam sumere ad satisfaciendum præcepto annuæ Communionis. Et wuid, si in prædicto casu, vna die ante Dominicam Palmarum talis infirmus sumpserit Viaticum, an detur paruitas materiæ in isot casu, ita vt illa Communione satisfaciat etiam præcepto Paschalis Communionis? Et infertur, quod si Petra in pœnitentiam iniun geretur, vt intra quindecim dies...
•  
  PDF 173 25. An Sacerdos, qui ministrat aliis cum peccato mortali in Missa, vel extra Misssam Sacram Eucharistiam, peccet mortaliter? Ex p. 2. tr. 14. res. 23. ibid.
•  
  PDF 174 26. An qui ministrat Eucharistiam in peccato mortali, peccet mortaliter? Ex p. 3. tr. addit. res. 5. p. 174.
•  
  PDF 174 27. Quidam Sacerdos Capellanus cuiusdam Parochiæ existens in peccato mortali ministrauit per multos menses ægrotis Sacram Eucharistiam: quæritur an toties in tali administratione peccauerit mortaliter? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 13. ibid.
•  
  PDF 174 28. An qui ministrat Eucharistiam peccatori, peccet duplici peccato? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 103. ibid.
•  
  PDF 174 29. An in dubio, vtrum peccator sit publicus, vel occultus, danda sit ei Eucharistia? Ex p. 4. tr. 3. res. 54. ibid.
•  
  PDF 174 30. An si Sacerdos sciat ex confessione aliquod delictum alicuius non emendatum, si occultè petat Eucharistiam, sit illi deneganda? Et deducitur, quod Sigillum Confessionis ita obligat, vt finita ea, neque cum ipso pœnitente possumus amplius de illa loqui, sed neque etiam vultu, aut factis exprobrare peccata illius possumus. Ex p. 3. tr. 4. res. 46. ibid.
•  
  PDF 175 31. An liceat ministrare peccatori scienti, & petenti sibi dari Mostiam non consecratam ad sacriligium ipsius, & graue damnum vitandum? Et an debeat in tali casu propenere Hostiam consecratam, ita vt Hostia non consecrata nec videatur, nec adoretur; vel possit Sacerdos saltem simulare se Eucharistiam in os illius immitttere, licèt ad hoc facere non teneatur? Ex part. 4. tr. 4. & Misc. res. 47. p. 175.
•  
  PDF 175 32. An possit aliquis a accedere ad Eucharistiam, vt non accipiat gratiam, neque peccatum commitat? Et insertur, quod quamuis hoc Sacramentum per se primi non sit institutum à Christio ad conferandam primam gratiam, sed ad conferendum augmentum illius, tamen in duobus casibus illam conferre, & peccatum mortale remittere, ac dolere potest. Ex part. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 98. ibid.
•  
  PDF 176 33. Quando communicanti confertur gratia sacramentalis? Et pro praxi huius quæstionis proponuntur diversi casus in textu huius Resolutionis. Et notatur Eucharistiam non causare gratiam toto tempore, quo est in stomacho, sicut nec toto tempore manducationis? Etiamque aduertitur, nullo modo aliquem recipere maiorem gratiam, quia sumit maiores, aut plures Hostias. Ex part. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 96. p. 176.
•  
  PDF 176 34. An detur maior gratia sumenti duas species, quàm sumenti vnam? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 97. ibid.
•  
  PDF 177 35. An Sacerdos sumentes speciem corporis, & sanguinis Christi, recipiant maiorem gratiam quàm laici sumentes tantum corpus Christi? Et an si accidat, quod Sacerdos ponat obicem in sumptione corporis Christi, si ante sumptionem sanguinis redditur in gratia, ex. sumptione sanguinis recipiat gratiam? Ex p. 5, tr, 13, & Misc. 1. res. 29. p. 177.
•  
  PDF 177 36. De communione quotidiana? Et notatur non esse Definitum iure Diuino positiuo, an sæpius vno die liceat communicare; sed tantum Ecclesia prohibet Communionem iterari eodem die? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 15. ibid.
•  
  PDF 179 37. An Eucharistia possit sumi quacunque hora diei? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 22. p. 179.
•  
  PDF 179 38. An Sacerdos existens in peccato mortali possit sine peccato mortali sumere Eucharistiam, ne perueniat in manus Hæreticorum, non tamen sumendo illam, sicut sumut fideles, nempe communicando, sed solummodo abscondendo, ac si in aliquo foramine reconderet? Et notatur, quod si periculum sit, vt Eucharistia perueniat, quod si periculum sit, vt Eucharistia perueniat, vel malè tractetur ab Hæreticis, vel Infidelibus, possit sumi à non ieiuno, etiam laico, si Sacerdos desit? Et an etiam...
•  
  PDF 181 39. An Sacerdos extra casum necessitatis possit pro deuotione tantum, si non adsit alius Sacerdos, administrare sibi Eucharistiam, secluso scandalo? Idem est dicendum de Diacono, si non adsit Sacerdos, vel alius Diaconus, qui illi ministrent Eucharistiam ex deuotione. Et in prædicto primo casu, præsente Diacono, an debeat Sacerdos potius Eucharistiam sumere ex manibus Diaconi, quàm ex propriis? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. r. 42. p. 181.
•  
  PDF 182 40. An Sacerdos possit communicare seipsum extra Missam? Et an hoc non solum in casu necessitatis, sed etiam deuotionis causa? Et in talibus, si adsit Diaconus, an possit Sacerdos communicare se ex eo, quod Sacerdos debet propriis manibus se ipsum communicare, quando Diaconus illi Sacrementum defert tempore mortis? Ex p. 2. tr. 14. res. 53. p. 182.
•  
  PDF 182 41. An dictus Sacerdos in tali casu possit se communicare qualibet hora diei post meridiem? Ex p. 2. tr. 14. ref. 54. ibid.
•  
  PDF 182 42. An Sacerdos corpus Christi ab alio Ministro pro deuotione, seu in die Parasceues sumens debeat stolam Ecclesiastico præcepto adhibere, ca. Eccles. distinct. 23. Et an huiusmodi Decretum si vsu abrogatum? Ex p. 2. tr. 14. res. 20. ibid.
•  
  PDF 182 43. An recipiens Eucharistiam contra præceptum aliquod humanum committat duo peccata, vnum contra prohibitionem illam, alterum quia communicat indigne? Et an hæc circumstantia sit explicanda in confessione? Et deductiur, an dupliciter peccet, qui se ingurgitat, quo tempore erat indictum ieiunium; nam & temperantiam, & Ecclesiasticam ieiunij legem violat? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 62. ibid.
•  
  PDF 183 44. An qui accedit ad communionem cum distractione voluntaria, aut cum affectu alicuius peccati venialis, communicando peccet venialiter? Ex p. 3. tr. 4. r. 31. p. 183.
•  
  PDF 183 45. An quis possit in die Veneris Sanctæ communicare? Et notatur licere indiscriminatim omnibus Sacerditibus in die Saccathi Sancti priuatim celebrare, & ante solemnem, poterit Missam Sancti in ea die contingentis, aut votiuam aliquam celebrare? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 237. ibid.
•  
  PDF 184 46. Quidam Episcopus volebat punire Parochum, qui ministrauit Eucharistiam aliquibus in die Veneris Sanctæ, quæsiuit à me Antistes ille, quid sentirum? Et quæritur, an sit licita administratio Eucharistiæ in die Parasceues, secluso scandalo? Et notatur, non posse Episcopum punire Sacerdotem, qui secluso scanndalo, & secretò Missam priuatam dixit in Sabbatho Sancto. Et an sit necessaria licentia Episcopi, & quanam hora dicenda sit? Et an nemini licitum sit Feria quinta in Cœna Domini post finitum...
•  
  PDF 185 47. An laici in Missa Natiuitatis Domini, quæ post mediam noctem canitur, vel in aliis, quæ statim postea dicuntur, possint Sacram Eucharistiam sumere? Et cursim docetur sacram Sommunionem posse recipi qualibet hora diei, etiam post meridiem. Et aduertitur Regulares ex priuilegio celebrando fermè tribus horis ante auroram, posse tunc in suis Mißis, si velint, licitè laicis Sacram Eucharistiam ministrare. Ex part. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 43. p. 185.
•  
  PDF 185 48. An si quis post pollutionem voluntariam, vel fornicationem postea confiteatur, peccet tamen venialiter sumendo Eucharistiam intra vnum diem sine aliqua iusta causa? Et an si peccatum accedere ad recipiendum Sacramantum Eucharistiæ ante diem integrum post quodcumque peccatum mortale, etiam si homo sit de illo contritus, & confessus? Ex p. 3. tr. 4. res. 30. ibid.
•  
  PDF 186 49. An post pollutionem voluntariam, si eodem die pœnitens confiteatur, faciat contra consilium Rubricæ Missalis sumendo Eucharistiam, & peccet venialiter? Ex part. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 65. p. 186.
•  
  PDF 186 50. Vtrum sit licitum coniugatis die habitæ copulæ Eucharistiam sumere, vel sit minus, vel magis expediens? Et docetur ex Sancio, quod habenti pollutionem nocturnam non est consulendum abstinere ab Eucharistia suscipienda, præsertim si causa non fuisset voluntaria, imò etiamsi fuisset voluntaria, vel fornicationem aliquis noctu commisset, & ab ea confiteretur. Etiamque infetur inualidum esse votum de non communicando die habitæ copulæ. Et an supposito, quod quis nolit curare distractionem expellere,...
•  
  PDF 187 51. An sit culpa venialis eodem die Communionis ad vxorem accedere voluptatis causa? Et an sit culpa venialis accedere ad Eucharistiam post pollutionem, aut copulam carnalem, quam aliquis absque peccato mortali passus fuerit, vel habuerit? Et an saltem sit peccatum veniale accipere Eucharistiam absque alia iusta causa post pollutionem voluntariam, aut fornicationem noctis præcedentis, etiam confessione præmissa? Et quid si adest menstruum, aut lepra? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 34. aliàs 33. p. 187.
•  
  PDF 188 52. An post susceptam Eucharistiam in eadem die sit peccatum veniale petere debitum causa captandæ voluptatis? Et an sit eadem ratio de capula habita ante sumptionem Eucharistiæ? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 14. p. 188.
•  
  PDF 188 53. An Sacerdos chiraga impeditus possit ministrare Euchcharistiam non pollice & indice, sed aliis digitis? Et de aliis dubiis circa ministrationem Eucharistiæ agitur. Primò, an Sacerdos ministrans Eucharistiam extra Missam omittendo cæremonias, vt luminis accensi, confessionis generalis, absolutionis venialium, &c. peccet mortaliter. so ansque vlla causa illas cæremonias omittat? Secundo, an Sacerdos possit deferre Eucharistiam moribundo valde festinanter currendo? Tertiò, an Sacerdos possit vehi equo...
•  
  PDF 189 54. An si cadat super barbam alicuius Hostia, vel fragmentum, sit ipsa barba lauanda? Et quid, si singuis cadat super barbam Sacerdotis? Ex p. 10. tract. 12. & Misc. 2. res. 10. p. 189.
•  
  PDF 190 55. An si particula super manum, v. g. communicantis, sint virtute Rubricæ Missalis manus lauandæ, & aqua in Sacrarium infundenda? Et quid, si cadat super vestem Monialis, vel in terra, tabula, panno prophano, vel aliqua alia re, vel super barbam communicandi, vel si laicus particulam sustulerit è terra, &c. Et quid est faceindum, si in supradictis locis, & partibus ceciderit aliquid è sanguine? Et quid, svex Hostia, vel Sanguine aliquid ceciderit in panno sacro, videlicet super maniculam Albæ, Mappam...
•  
  PDF 191 56. An dubius, si sit duodecima hora noctis, comedat, possit manè communicre; vel si sit dubius, si comederit post mediam noctem? Ex quibus infertur non solum in materia strictæ, & propriæ iustitiæ, sed etiam in aliis materiis esse meliorem conditionem poßidentis, quando superuenit dubium? Ex part. 10. tract. 12. & Misc. 2. res. 17. p. 191.
•  
  PDF 192 57. An detur paruitas materiæ respectu temporis excusans à mortali, si quis comedat post mediam noctem, & postea sumat Eucharistiam? Et dubitatur, quantum temporis in tali casu poßit haberi pro minimo? Et aduertitur, quod cum media nox sit tunc & completus antecedens dies, quando Sol incipit ascendere ad nostrum hemisphærium, si quis noctu ex aspectu stellarum, vel aliunde sciret cognoscere eandem mediam noctem, & tempus peruum illud, in quo sol nostro hemisphærio accedere incipit, licet ante illud...
•  
  PDF 194 58. An in articulo mortis tempore pestis teneatur? Parochus Eucharistiam infirmis ministrare? Ex p. 5. tr. 3. res. 53. p. 194.
•  
  PDF 194 59. An Sacerdos mutus possit tempore necessitatis Eucharistiam aliis ministrare? Ex part. 5. tr. 6. res. 18. ibid.
•  
  PDF 194 60. An in articulo mortis, si alius non adsit, possit sumi Eucharistia à Sacerdote excommunicatio nom inatim, vel publico clerici percussore? Ex p. 5. tract. 3. res. 49. ibid.
•  
  PDF 195 61. An in articulo mortis absente Parocho, si periculum est in mora, licitum sit Religiosis ministrare Viaticum? Et an in tali casu, adueniente Parocho, teneatur infirmus iterum Eucharistiam ab illo recipere? Et supponitur, quod Religiosi contrahunt Papalem excommunicationem, qui Clericis, aut laicis Sæcramentum Extremæ. Vnctionis, vel Eucharistiæ ministrant, vel matrimonium eorum solemnizant, non habita prius Parochi licentia speciali. Sed notatur primò hoc non procedere in Religioso, quantumnis in eo...
•  
  PDF 195 62. An liceat Regularibus in articulo mortis præbere sæcularibus Viaticum, si absit proprius Parochus? Et an tibi ægrotanti, & ex deuötione communicanti possit Religiosus Eucharistiam ministrare, sed non possit per vicos, & plateas solemniter deferre Eucharistiam? Et notatur, quod solis Religiosis Clericos, aut laicos communicare præsumentibus est statuta excommunicatis ipso facto incurrenda, soli Sedi Apostolicæ reseruata, ad quam non incurrendam sufficit quæcumque ignorantia, vel causa probabilis...
•  
  PDF 196 63. An in articulo mortis Regulares possint ministrare Viaticum suis familiaribus sine licentia Parochi? Idem est de Sacramento Extremæ-Vnctionis. Et quid est dicendum de aliis quibuscumque infirmis, etiam in mortis articulo constitutis vbique, an in casu necessitatis possint Regulares illis supradicta Sacramenta ministrare? Ex p. 5. tr. 3. res. 52. p. 196.
•  
  PDF 197 64. An Sacerdos in articulo mortis deveat sibi ipsi ministrare Eucharistiam, si Diaconus adsit, vel an Diaconus possit propriis manibus in os Preybyteri Eucharistiam immittere? Ex p. 5. tr. 3. res. 48. p. 197.
•  
  PDF 197 65. An si non extet Sacerdos, sed tantum Diaconus, possit iste in magno Festo Eucharistiam sibi, & aliis ministrare. Non est dubit andum in extrema neceßitate, seu in articulo mortis posse Diaconum Viaticum ministrare. Et docetur, quod si Parochus, vel Episcopus, imò Summus Pontifex ex iniquitate nollet concedere facultatem Diacono, vt in articulo mortis communicet agrotum, posset in tali casu Diaconus deferre Sacramentum infirmo moribundo ex voluntate, & commissione Christi. Sed quid est dicendum de...
•  
  PDF 189 [i. e. 196] 66. An in casu extrema necéssitatis, si Minister idoneus non adsit. poßit laicus se ipsum communicare? Et in articulo mortis, & in dicto casu, an possit laicus aliis Viaticum ministrare? Et notatur, quod si magnum Festum adsit, & Sacerdos sacrificare non posset, possit quidem in tali casu, scandalo cessante, ex Sacrario Eucharistiam accipere, & seipsum communicare, si alius Sacerdos non adsit, & hoc etiam præsente Diacono? Ex p. 3. tr. 4. res. 47. p. 198.
•  
  PDF 187 [i.e. 197] 67. An laicus in articulo mortis, si Sacerdos non adsit, possit seipsum communicare, & alios? Et deducitur quod propter periculum irreuerentiæ potest laicus Eucharistiam tangere, ne Eucharistia veniat in manus Infidelium, &c. Et docetur laicum ministrantem in tali casu Ecuharistiam moribundo in statu peccati mortalis non peccare mortaliter, nec etiam Sacerdotes ministrantes Eucharistiam in peccato mortali, non peccare mortaliter. Et cursissimè infertur, an Sacerdos possit sine veste sacra, & extra...
•  
  PDF 187 [i.e. 197] 68. An si sit præsens Parochus, vel alius Sacerdos, & nolint communicare infirmum existentem in periculo mortis, possit laicus, supradictis renuentibus, & prohibentibus, infirmo Sacram Communionem porrigere? Et an in hoc casu Diacono tantùm, & non laicis hoc permissum sit? Et docetur non posse fieri legem, qua statuatur, quod neque in casu necessitatis extremæ possit laicus Eucharistiam ministrare. Et infertur, quod Regularis, vel alius Sacerdos possit ministrare infirmo Viaticum, si Parochus præsens...
•  
  PDF 201 69. An qui sumpsit Eucharistiam tempore Paschatis, teneatur sub mortali illam sumere in articulo mortis? Et notatur, quod adest præceptum diuinum, quod obligat sumendi Eucharistiam tempore mortis, etiamsi tempore Paschatis fuerit sumpta. Ex p. 5. tr. 3. res. 42. p. 201.
•  
  PDF 202 70. Infirmus in articulo mortis quonam præcepto teneatur Viaticum sumere, & si illud non sumat, an peccet tantùm venialiter? Et an infirmus, qui semel Eucharistiam sumpsit in anno, si illam in mortis articulo omittat ex negligentia, peccet? Et quæritur, quando ergo lex diuina suscipiendi Eucharistiam, si non in mortis articulo, obliget? Et pro praxi huius cltimæ difficultatis alij casus addunctur in §. Quandoman, huius Resolutionis. Et notatur, etiam seclusa...
•  
  PDF 203 71. An qui paulò ante, v. g. 8. vel 15. dies communicauerit, teneatur iterum in articulo mortis communicare? Ex p. 5. tr. 3. res. 41. p. 203.
•  
  PDF 204 72. Quidam infirmus antequam in mortis periculum incidit, Sacram Eucharistiam ex deuotione sumpsit: quæritur, an teneatur iterum communicare? Et an qui in Pascha communicauit, si in articulo mortis non communicet ex negligentia quadam sine contemptu, peccet mortaliter? Et cursim docetur, non esse mortale omittere Eucharistiam in articulo mortis, nisi adsit contemptus? Ex p. 3. tr. 4. res. 40. p. 204.
•  
  PDF 204 73. An qui sumpsit Eucharistiam mane, & post prandium incidit in periculum mortis, possit iterum Eucharistiam sumere? Et an qui paulò ante articulum mortis sumpsit Eucharistiam, maneat liber ab obligatione præcepti sumendi Eucharistiam pro eo articulo? Ex p. 4. tr. 4. Misc. res. 197. ibid.
•  
  PDF 204 74. An qui mane communicauit, vel Missam dixit, & postea eodem die incidit in periculum mortis, possit adhuc non ieiunus Sacrum Viaticum sumere? Et an in tali casu non solum possit, sed teneatur talis, sine violenta? Et an sit præceptum diuinum de sumenda Eucharistia in articulo mortis, vel an hoc præceptum non sit diuinum? Et asseritur, quod quando concurrunt duo præcepta, maius præpponderat, & est anteponendum, vt est in supradicto casu,...
•  
  PDF 206 75. An qui mane Missam dixit, vel Sacram Eucharistiam sumpsit, si post prandium incidat in articulum mortis, possit eodem die iterum communicare? Et notatur in articulo mortis toties ex præcepto Eucharistiam esse sumendam, quoties post sumptionem amissa est gratia per peccatum mortale. Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 18. p. 206.
•  
  PDF 207 76. An qui in articulo mortis sumpsit Viaticum, teneatur iterum illud sumere, si peccauit mortaliter? Ex p. 5. tract. 3. res. 43. p. 207.
•  
  PDF 207 77. An si quis in articulo mortis recipiat à Parocho Viaticum, & postea lapsus est in peccatum, si iterum illud peteret, deberet Parochus ministrare? Ex explanatur, quando in eadem infirmate possit infirmo non ieiuno, qui recipit Viaticum, iterum Sacrum Viaticum ministrari? ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 17. ibid.
•  
  PDF 208 78. An reus ad mortem damnatus, si pridie Eucharistiam ex deuotione sumpsit, possit in ipso die supplicij denuo illam sumere, si cibum ex inaduertentia sumpsit, si postea pœnitens facti vellet communicare? Et docetur sanum damnatum ad mortem, si iudex nollet expectare, posse, imò debere Eucharistiam non ieiunum accipere eodem die supplicij, si ieiunus non possit. Sed aduertitur eodem die plectendum capite teneri ieiunare,...
•  
  PDF 208 79. An ille, cui Princeps iubet mortem inferri eadem die absque dilatione, sit communicandus etiam non ieiunus? Et notatur non esse necessarium tempus viginti horarum inter sumptionem Eucharistiæ ministrari damnatis ad patibulum ante vncm horam mortis. Et an quamuis pridie ad mortem esset sumpta Eucharistia à damnato, si tamen deuotionis causa ipso die mortis vellet iterum se communicare, esse magis pium illi Eucharistiam dare,...
•  
  PDF 209 80. An damnato ad mortem sit danda Eucharistia, etiamsi non sit ieiunus? Et quid si post horam ad patibulum esset ducendus? Et notatur, quod quamuis pridie ad mortem esset sumpta Eucharistia à damnato, si tamen deutionis causa ipso die mortis vellet iterum communicare, minus pium esset communionem impedire, quàm Eucharistiam illi dare. Etiamque aduertitur reo expectanti, vel non recusanti confessionem, & Eucharistiam, indicem...
•  
  PDF 210 81. An aliquando licitum sit deferre Viaticum moribundo absque stola, superpelliceo, & lumine? Et notatur, quod minores Ordines, Extrema-Vnctio, Confirmatio, & Matrimonium possunt sine lumine administrari sine lethali culpa. Et docetur Sacerdotem Chiragra laborantem, & pollice, ac indice impeditum non posse aliis digitis Sacram Eucharistiam apprehendere, & porrigere. Et aduertitur, posse parochhum præbere Viaticum infirmo in articulo mortis....
•  
  PDF 210 82. An infirmus in articulo mortis constitutus, si commodè recipere possit, Sacrum Viaticum ieiunus, ad id teneatur? Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 16. ibid.
•  
  PDF 211 83. An Sacerdos possit iterum, subministrare Eucharistiam infirmo, qui semel in articulo mortis sumpsit Communionem per modum Viatici non ieiunus? Ex p. 2. tr. 14. res. 75. p. 211.
•  
  PDF 211 84. An infirmo non ieiuno periculo mortis possit sæpius Viaticum præberi? Et notatur, quod licèt infirmus expectare possit ieiunus per vnam, aut alteram horam post mediam noctem, adhuc non esse obligationem in illa intempestiua hora sumendi Eucharistiam, sed posse differri ad aliud tempus, in quo non sit ieiunus? Ex p. 5. tr. 3. res. 37. ibid.
•  
  PDF 211 85. Quando Sacerdos iterum præbet agroto non ieiuno Sacram Eucharistiam, quænam temporis intercapedo habenda est intervnam, & alteram Communionem? Ex p. 2. tr. 14. res. 77. ibid.
•  
  PDF 212 86. Quænam temporis intercapedo habenda sit inter vnam, & alteram Communionem, vt infirmus poßit communicare non ieiunus? Et notatur, quod si quis proximè ante medium noctis cœnauit in Dominica incidente in Vigilia Natiuitatis Domini, possit statim post medium noctis sacrificare, & communicare. Deinde licet deceat aliquo tempore post Sacram Communionem à cibo, & potu abstinere, tamen ad id nemo tenetur sub mortali, & ideo potest quis statim sine graui culpa de Sacristia ad prandium accedere...
•  
  PDF 212 87. An infirmus non ieiunus, qui simpsit Viaticum, poßit illud iterum sumere sequenti die? Sed si aliquis curiosus inquirat, quot dies debeat superviuere infirmus, vt possit, sumpro iam Viatico, iterum communicare, vt vult Rituale? Ex p. 9. tr. 9 & Misc. 4. res. 48. aliàs 47. ibid.
•  
  PDF 213 88. An Eucharistia danda sit in articulo mortis puero capaci retionis, & confeßionis? Et quid si dubitatur, an sint pueri doli capaces, & discernanr sufficienter hoc Sacramentum? Et an prædicti pueri ex præcepto diuino teneantur in articulo mortis communicare, quamuis non teneantur ex præcepto Ecclesiæ? Ex p. 5. tr. 3. res. 44. p. 213.
•  
  PDF 214 89. An pueri capaces Sacramenti Pœnitentiæ teneantur in articulo mortis ex vi iuris diuini Communionem sumere? Et queritur, quando puer censeatur ad annos discretionis peruenisse, vt teneatur præcepto suscipiendi Eucharistiam? Ex p. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 50. p. 214.
•  
  PDF 214 90. An Sacrum Viaticum possit pueris, praberi, si confessarius dubitet, an sint doli capaces? Idem est die Extrema-Vnctione? Et cursim infertur in dubio tam de comestione, quam tempore ante, & post mediam noctem, posse communicari post habitam diligentiam, manante dubio? Ex p. 10. tract. 16. Misc. 6. res. 36. aliàs 35. ibid.
•  
  PDF 215 91. An Infidelis in articulo mortis naturali, vel violento conuersus ad Fidem statim post Baptismum, sit communicandus? Ex part. 5. tr. 3. Res. 45.
•  
  PDF 215 92. An mutus & surdus à natiuitate sit in articulo mortis communicandas? Ex part. 5. tr. 6. Res. 6.
•  
  PDF 216 93. An non solùm in articulo mortis, sed etiam in vita surdus, & mutus, à natiutate sit communicandus? Et quid si sciat scribere? Et deducitur, an muti, & surdi à natiuitate teneantur confiteri, & sint absoluendi? Et asseritur habentes vsum rationis, sed debilem, & imperfectum, vt sunt quidam Æthiopes, & semi-fatui, secluso irreuerentiæ periculo, admittendos esse ad Communionem non solùm in articulo mortis, sed debilem, & tui, secluso irreuerentiæ periculo...
•  
  PDF 217 94. An Sacerdos possit præbere Viaticum infirmo deliranti qui propter febrim in amentiam incidit? Et an hoc procedat, quando infirmus potest sine irreuerentia, & periculo vomitus dictam Communionem sumere? Et aduertitur, quod in multis Decretis statuitur, vt pœnitentia non negetur phreneticis, si constiterit prius confessionem desiderasse, & signa contritionis dedisse: & consequenter idem colligitur de Eucharistia; & non tamen necesse est, vt...
•  
  PDF 217 95. An qui in amentiam, & pherenesim inciderunt sint in articulo mortis communicandi? Et notatur, quod si timeatur periculum vomitus, vel expuitionis non est illis Eucharistia porrigendat? Ex p. 5. tr. 3. res. 46. ibid.
•  
  PDF 218 96. An Sacerdos possit aliquando in sanitate communicare prædictos amentes? Et an hæc opinio non procedat in perpetuo, & absolutè fatuis, sed in semifatuis, quibus Echaristiam in Paschate dari debeat: imo quoties Eucharistiam sibi ministrare postulauerint? Et alij quinque casus ex opinione Sancij circa sumptionem Eucharistiæ cursim adducuntur, sediam omnes magislarè in hoc tractatu sunt discullo, & explanti in suis Resulotionibus specialibus? Ex p. 2. tr. 14. res. 79. p. 218.
•  
  PDF 218 97. An moribundo sit danda Eucharistia cum periculo vomitus? Et an si acciderit, quod infirmus nunquam vomitum passus fuerit, & sumpta Eucharistia vomitum faciat, quid est faciendum? Ex p. 5. tr. 3. res. 55. ibid.
•  
  PDF 219 98. An in articulo mortis, si laicus non possit deglutire particulam Hositæ, ministranda sit ei species sanguinis? Et aduertitur, si contingat Sacerdotem sacrificantem mori post consecrationem, & ante sumptum sanguinem, nullamque adesse Sacerdotem, à quo possit assumi, posse laicum sumere sanguinem, si feruari non possit nisi cum periculo acescerent, & corrumperentur, aut in manus Infidelium deuenirent, aut aliquid simile. Ex p. 5. tract. 3 res. 34. p. 219.
•  
  PDF 219 99. An tempore pestis licitum sit ministrare Eucharistiam infirmis in cochleari argenteo. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 114. ibid.
•  
  PDF 219 100. An peste laboranti prope mortem liceat ministrare Eucharistiam super folium paginæ, & postea illud comburere? Ex p. 5. tr. 3. res. 50. ibid.
•  
  PDF 220 101. An laicis infirmis Reliquiæ Sacramenti inuentæ post ablutionem tradi possint? Et quid, si ablutionem non sumpserint? Et notatur ad euitandam irreuerentiam aliquando licitum esse accipere Eucharistiam sine ieiunio, vt si prudenter timeatur, peruenturam in manus infidelium, vel hæreticorum, aut ab incendio absumi. Et quid est agendum, si esset Sacerdos non ieiununs, & laicus eieunus: vel laicus esset excommunicatus, & eieunus, Sacerdos non quidem...
•  
  PDF 221 Tractatvs III. De Præcepto Ecclesiastico audiendi Missam in die festo.
•  
  PDF 221 1. Qvidam sculpulis angebatur, an habuerit intentionem implendi præceptum Missæ, & dicendi Horas Canonicas: ideo benignam aliquam opinionem impensè a me postulabat. Et hoc dubium oriebatur, quia sciebat quod præter attentionem internam necessaria esset ad implendum præceptum dicendi Horas Canonicas, & andiendi Missam intentio formalis, vel virtualis, qua quis vult dicta præcepta adimplere. Ex quo deducitur qoud si quis audiat Missam ex...
•  
  PDF 222 2. An si quis audiat Missam sine interna attentione, satisfaciat præcepto Eccelsiæ? Ex quo infertur, satisfacere eum præcepto Eccelsiæ de audiendo Sacro, qui tempore Sacri legit Horas Canonicas, ad quas obligatur. Et notatur, quod qui audit integram Missam, si simul duas partes duorum Sacerdotum audit, etiam satisfacere præcepto audiendi Missam. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 107. p. 222.
•  
  PDF 222 3. An qui voluntariè sinde attentione interna audiret Missam, teneatur postea aliam iterum audire? Idem videtur dicendum de recitatione Officij diuine. Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 2. ibid.
•  
  PDF 223 4. An si quis audiat Missam impositam pro pœnitentia à Confessario sine interna attentione, satisfaciat? Idem est de recitatione Rosarij à Confessario imposita, si quis sine interna attentione recitat. Et an qui audit Missam ex præcepto Ecclesiæ in diebus festiuis sine interna attentione, satisfaciat præcepto Ecclesiæ de audienda Missa diebus festiuis, si Missam dicerit cum voluntaria distractione? Et an prædictus Sacerdos peccet mortaliter, si cum voluntaria...
•  
  PDF 224 5. Quis summo mane audiuit Missam; postea Episcopus fecit illum diem festiuum de præcepto Quaritur an teneatur audire aliam Missam? Ex quo infertur, an si quis mane communicauit, si postea in eadem dei incidat in periculum mortis, teneatur iterum sumere Eucharistiam? Et an si quis in die festino audiat Sacrum immenor præcepti, teneatur ad aliud Sacrum audiendum? Et an si quis audiret Sacrum cum positiua intentione non satisfaciendi præcepto, adhuc satisfaciat, nex teneatur ad aliud Sacrum...
•  
  PDF 224 6. Quænam distantia ab Ecclesia excuset, vt quis non teneatur illam adire ad audiendam Missam in diebus festiuis? Et aduertitur, quod si fortè contingat in vrbe plura esse templa, & loca interdicta, longiusque distare Ecclesiam aliquam intra vrbem, vel in suburbiis liberam ab interdicto, tenebuntur etiam fœminæ delicatæ, & alicuius authoritatis, seclusa graui cœli intemperie eò ire, vt in die festiuo audiant Missam. Ex p. 10. tr. 11. & Misc. 1. res. 8. ibid.
•  
  PDF 225 7. An distantia vnius laucæ sit sufficiens, vt quis ab qudienda Missa excusetur? Et quid, si iter cum equo faciendum sit? Et an hoc intelligatur in tempus, quod non sit serenum, aut in via sint flumina, torrentes, & huiusmodi, aut si equus, mula, aut asinus, in quo iter quis acturus sit, sint tardi, lenti, &c. Et docetur milliarium sufficere ad excusandum quemlibet à Missa, specialiter fœminas delicatas, & alicuius authoritatis. Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 35. p. 225.
•  
  PDF 225 8. An mater, vel nutrix excusetur ab audienda Missa, si non potest in infantulum domi relinquere, sed necesse sit secum in Ecclesia deferre? Idem est de ancillis, quæ infantibus assistere debent. Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 36.
•  
  PDF 226 9. An pueri habentes vsum rationis teneatur statim præcepto audiendi Missam? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 77. p. 226.
•  
  PDF 226 10. An mutus, surdus, & cæcus teneantur Missam in diebus festiuis audire? Ex p. 5. tr. 6. res. 8. ibid.
•  
  PDF 226 11. An Serenissimus Senatus Venetus, & omnes alij, qui audiunt Missam in Templo D. Marci, dici solitam à Primicerio illius Ecclesia ante mediam noctem, satisfaciant præcepto audiendi? Missam in die Natuitatis Domini? Idem est dicendum de audientibus Sacrum, quod in Capella Pontificia dicitur ante mediam noctem in prædicta nocte Natiuitatis Domini. Et obiter notatur, quod semper Primicerius Templi sancti Marci Veneti celebratieiunus in prædicta nocte, quod non accidit...
•  
  PDF 228 12. An quis satisfaciat præcepto, si audiat Missam Natuitatis, quæ coram Summo Pontifice in illa nocte ab Eminentissimo Cardinali celebratur? Et an in tali casu Pontifex anticipet diem sequentum, vel dispenset, vt Cardinalis celebret non ieiunus? Ex p. 7. tr. 12. & Misc. 3. res. 12. aliàs 10. p. 228.
•  
  PDF 229 13. An famuli, qui non habent aliud tempus consitendi, nisi dum dicitur Missa, satisfaciant præcepto audiendi Sacrum in diebus festiuis? Et cursissimè docetur licitum esse ob notabile commodum temporale etiam à Sacro abesse, si alia ratione id obtinere quis nequit. Et aduertitur, quod ad satiscaciendum præcepto Missæ absolutè non opus est audire verba, aut videre Sacrificantem, sed sufficit, vt intersit cum reuerentia, vt Sacrificium sua præsentia honoret...
•  
  PDF 229 14. An excommunicatus maiori excommunicatione, si in die festiuo ex præcepto audiat Missam, & postea obtineat absolutionem excommunicationes, teneatur iterum audire aliam Missam? Et cursim docetur, quod si quis audiret Missam animo non satisfaciendi præcepto , si postea mutet animum, non animum, non teneatur audire Missam aliam. Et an in casu, quo promulgetur præceptum audiendi Missam aliqua die, postquam Petrus ea die ex deuotione Sacrum...
•  
  PDF 230 15. An qui audiuit Missam à Sacerdote excommunicato vitando, vel à degradato, & deposito, aut suspeso , vel interdicto, impleat præceptum Ecclesia de audienda Missa in die festiuo? Et infertur eum, qui excommunicatus audit Missam in die festo, quamuis peccet sic audiendo, si tempore opportuno eadem die absoluatur ab excommunicatione, non teneri iterum Missam audire, postquam iam est absolutus, quia impleuit præceptum etiam excommunicatus...
•  
  PDF 231 16. An licitum sit à Ministro existente in peccato mortali petere celebrationem Missæ, vt quit satisfaciat præcepto illam audiendi, vel sumendi Eucharistiam tempore Paschatis? Et an hoc intelligatur, sine Minister sit paratus ad ministrandum, siue non, siue meus Parochus, & Pastor, siue non; modo adsit necessitas, vel insta & rationalibis causa, & mea vtilitas? Et in textu huius Resolutionis adducuntur aliqui diuersi casus pro...
•  
  PDF 232 17. An si quis audiat Missam è fenestra domus sua impleat præceptum? Et an si quis audiat Missam stando extra Ecclesiam in eius atrio, seu Cœmetrio, satisfaciat præcepto? Ex p. 4. tr, 4. & Misc. res. 154. p. 232.
•  
  PDF 232 18. An qui audit Missam è fenestra domus sua, adimpleat præceptum? Et docetur existentes post parietem Ecclesiæ. & Missam audientes, satisfacere præcepto. Et an quamuis Missa dicatur in Altari valde remet, vel alia Turri, & esset priuata, an verè dicatur præsens illi, ac proinde satisfacere præcepto quamuis nec Sacerdotem videat, nex audiat? Ex p. 10. tr. 14. & Misc. 4. res. 49. aliàs 47. ibid.
•  
  PDF 233 19. An quando accidit Festum Annunciationis B. Virginis in die Parasceues, sit Missa illius diei audienda sun ratis peccati mortalis. Et an Missa illius diei non sit Missæ, neque propriè Sacrificium, cùm non sit noua Hostiæ consecratio. Ex p. 2. tr. 14. res. 62. p. 233.
•  
  PDF 233 20. An qui audit Missam post Euangelium inclusinè satisfaciat præcepto? Et an quis vnica Missa possit satisfacere pluribus vnam Missam petentibus sine stipendio? Ex p. 4. tr. 4. & Mis. res. 196. ibid.
•  
  PDF 234 21. An qui audit Missam post finitum Euangelium, satisfaciat præcepto? Et quid si ab Offertotio vsque ad benedictionem Sacerdotis intersit? Et cursissimè docetur, quod quis non teneatur Mißæ interesse, nisi vsque ad missionem, vel benedictionem Sacerdotis intersit? Et cursissimè docetur, quod quis non tenetur Mißæ interesse, nisi vsque ad missionem, vel benedictionem Sacerdotis, & ideo non tenetur audire Euangelium S. Ioannis, si in principio Missæ audiuit aliud primum Euangelium...
•  
  PDF 234 22. An in auditione Missæ detur paruitas materiæ? Et an si quis non intersit consecrationi, & sumptioni, vel parti Canonis, licet reliqua omnia Missæ audiat, non satisfaciat præcepto? Ex p. 5. tr. 5. res. 44. ibid.
•  
  PDF 235 23. An qui accedit ad audiendum Sacrum, dum Præfatio dicitur, & non sit aliud, teneatur illud audire? Et an peccet mortaliter, qui non assistit consecrationi, licet totam Missam audiat? Et an qui tamen vsque ad consecrationem interesse possit, censeatur adstrictus vsque ad illam assistere, cum in illa parte præceptum de andiendo Sacro nequeat impleri quoad substantiam? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 69. p. 235.
•  
  PDF 235 24. An qui adest præsens, & audit totam Missam, dempto tempere consumptionis Sacrificij, adimpleat præceptum? Et Resolutio huius quæstionis pendet ex illa, an consumptio sit de substantia Sacrificij Missæ? Et insertur eum, qui de Ecclesia egreditur, quando Sacerdos vult consecrare, & finita consecratione, statim regreditur, peccare lethaliter, nec satisfacere præcepto. Et quid dicendum est de eo, qui tempore non solum sumptionis, sed etiam consecrationis...
•  
  PDF 236 25. An si quis adesset præsens tempore consecrationis, satisfaceret præcepto Missæ? Et quid, si voluntarie, & sine necessitate exeat ante consecrationem, & vtraque facta redeat, an censeatur omisisse partem notabilem, ita vt non impleat præe eptum Missæ? Et quid si omi sisset à consecratione inclusiue, vsque ad Pater noster etiam inclusine? Et deducitur, an essentia Sacrificij consistat in consecratione, vel Communione?...
•  
  PDF 236 26. An qui audit Missam ab vno Sacerdote à consecratione vsque ad sinem, & postea ab alio vsque ad consecrationem, satisfaciat præcepto? Et non est dubium; Quod satisfaciat, si priorem partem Missæ prius audiat, & posteriorem posterius? Et an aliquis possit adimplere præceptum audiendi Missum sine graui violatione, si simul tempore andiat à duobus Sacerdotibus, ab vno à principio Missæ vsque ad consecrationem, ab altero tempore à consecratione vsque ad finem?
•  
  PDF 237 27. An qui audit duas partes Missæ successiuè. diuidendo partes substantiales, satisfaciat præcepto? Et docetur non satisfacere præcepto Confessarij de audiendis Missis duabus, illum, qui simul tempore ambas audiret, quod aliqui etiam asserunt de illo, qui ex voto, vel pœnitentia sibi iniuncta tenetur audire tres Missas, aut plures? Et quæritur, an essentia Sacrificij consistat in sola consecratione? Ex part. 8. tr. 7. & Misc. res. 89.
•  
  PDF 237 28. An Petrus satisfaciat præcepto Missæ, qui eodem tempore Sacrum duorum Sacerdotum media ex parte audiuit, nempe Missam vnius Sacerdotis vsque ad consecrationem, & Missam alterius Sacerdotis à consecrationem, & Missam alterius Sacerdotis à consecratione vsque ad finem? Et quid, si quis bas duas dimidias Missas audiat successine, quamuis non seruet ordinem? Et an qui duplicem Missam audire teneatur, possit eas simul audire, dum...
•  
  PDF 238 29. An quis satisfaciat præcepto, si simul audiat Missam à duobus Sacerdotis, ab vno ab initio vsque ad consecrationem, & ab alio à consecratione vsque ad finem? Et an quis possit preuissimo temporis interstitio, & intra duo minuta Missam audire, si in quatuor, vel decem, v. g. Altaribus variæ Missæ, proportionata temporis anterioritate sic celebrentur? Et an quis possit eodem tempore tres Missas, quæ à tribus Sacerdotibus celebrantur, audire, & satisfacere pœnitentiæ iniunctæ...
•  
  PDF 239 30. An eadem actione duobus præceptis satisfacere possimus? Et ad roborandam sententiam negatiuam diuersi casus adducuntur in textu huius Resolutionis. Et hæc quæstio maximè proponitur pro præcepto audiendi Missam in die festi. Ex p. 11. tr. 1. & Misc. 1. res. 3. p. 239.
•  
  PDF 241 Tractatvs IV. De Sacramento Extremæ-Vnctionis.
•  
  PDF 241 1. An in casu extremæ necessitatis, si non adsit Oleum benedictum ab Episcopo, possit Sacerdos illud benedicere, vel vti Oleo non benedicto advngendum moribundum? Et an saltem Sacerdos ex commissione Episcopi possit prædictum oleum benedicere? Et an si ægrotus superuivixerit, vngendus esset iterum sub conditione cum oleo benedicere? Et an si agrotus superuixerit, vngendus esset iterum sub conditione cum oleo benedicto ab Episcopo, si tunc adsit? Et an solùm ex præceptus...
•  
  PDF 242 2. Am si deest oleum Extrema-Vnctionis, possit Parochus Sacramentum illud ministrare cum Chrismate? Et vtru[m] valeat Sacramentum Extremæ-Vnctionis, si fiat sacro Chrimate? Et docetur, quod si Sacerdos per errorem contulit hoc Sacramentum cum sacro Chrismate, nihil est repetemdum? Et dubitatur, an sit peccatum veniale ministrare Sacramentum Extremæ-Vnctionis non in forma Crucis? Et an oleum consecratum præcedenti anno, si supersit, & non sit combustum, possit in necessitate...
•  
  PDF 243 3. Vtrum si pro administratione Sacramenti Extremæ-Vnctionis addatur oleo consecrato maior quantitas olei non consecrati, remaneat, hoc non obstante, consecratum? Et quid est dicendum de oleo addito Chrismati? Eadem est ratio additionis ad aquam benedictam. Ex part. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 15. p. 242.
•  
  PDF 244 4. An oleo benedicto Extremæ-Vnctionis simul, vel variis vicibus non possit admisceri, nisi pars adiecta sit miner quantitate primùm ab Episcopo benedicta? Idem cursim infertur dicendum de aqua benedicta, quod scilicet aqua non benedicta aqua benedicta superaddita censetur ac quirere benedictionem? Ex part. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 43. alias 44. p. 244.
•  
  PDF 245 5. An liceat Parochis mittere oleum Extremæ-Vnctionis ad infirmos, vt eo vngantur? Et docetur antiquos Patres Vnctionem curatiuam infirmis adhibiusse, etiam per non Sacerdotem, sed oleo benedicto à Sacerdotibus non ab Episcopo pro materia Sacramenti Extremæ-Vnctionis? Ex part. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 42. aliàs 43. p. 245.
•  
  PDF 246 6. An vna gutta olei sufficiens in vnaquaque Vnctione ad conferendum Sacramentum Extremæ-Vnctionis? Ex quo infertur, vnam guttam aquæ sufficere ad validitatem Baptismi. Ex part. 3. tr. 4. res. 176. aliàs 177. p. 246.
•  
  PDF 246 7. Quidam Sacerdos vnxit infirmum cum oleo veteri: quæritur, an peccauerit mortaliter? Ex quo sequitur, esse ppeccatum mortale, vel oleum benedicere alio die, quàm Feria quinta Parasceues, vel illud singulis annis non renouare. Et notatur, quod si Sacerdos per errorem vngeret infirmum non oleo, sed sacro Chrismate, nihil esse repetendum. Ex part. 3. tr. 4. res. 175. aliàs 176. ibid.
•  
  PDF 246 8. An moribundo sit ministranda Extrema-Vnctio cum eleo alterius anni? Et docetur, vrgente articulo mortis, perfici posse Sacramentum Extremæ-Vnctionis breuissima, & tenui linitione vnius oculi, auris, manus, narium, & oris, etiam absque signo Crucis, & sub vna forma communi, Per istam sanctam Vnctionem, &c. Et an sit necessaria vnctio pedis? Ex part. 5. tr. 3. res. 90. ibid.
•  
  PDF 246 9. An si Parochus portet domi oleum Extremæ-Vnctionis, timens de nocte ad moribundum vngendum vocari, secluso scandalo, peccet mortaliter? Et quid si post vnctionem factam, vt se citius expediat, Parochus non reponit oleum ad solitum locum? Et docetur non debere Parochum sine lumine Extremam-Vnctionem deferre. Et notatur, vrgente periculo mortis, posse Sacerdotem sine Ministro administrare hoc Sacramentum, atque etiam sine alia solita præcautione præuia. Ex p. 5. tr. 3. res. 91. ibid.
•  
  PDF 247 10. An tempore pestis possit Sacerdos vngere vnam tantum partem dicendo consuetam formam, v. g. Per istam sanctam vnctionem, & suam piissimam misericordiam indulgeat tibi Deus quidquid peccasti per visum, auditum, odoratum, gustum, & tactum: vel an sit necessarium in prædicto casu saltem velicissimè sine forma Cruis vngere vnum oculum, vncm manum, aurem, narem, & os, & dicere, Per istas sactas...
•  
  PDF 247 11. An liceat ministrare infirmo peste laboranti Extremam-Vnctionem vngendo vnicum corporis sensum, v. g. manum solam, vel oculum solum, ac vti forma verborum generali, Per istam sanctam Vnctionem indulgeat tibi Deus quidquid per visum, auditum, odoratum, gustum, & tactum deliquisti? Et in §. vltimo huius Resolutionis assignantur tres casus, in quibus saltem Sacrmentum istud...
•  
  PDF 248 12. An Parochus vngendo infirmum, si reliquerit vnctionem, v. g. aurium, vel oculorum, teneatur iterum ministrare Sacramentum? Et an saltem debeat suppleri Vnctio partialis omissa? Et quid sit tempus notabile intercessit, an tunc debeant singulæ Vnctiones repetis? Et additur, quod multi tenent, quod non sint Vnctiones omnes Sacramento huic intrinsecæ, ac essentiales, sed vnicam Vnctionem sufficere de necessitate...
•  
  PDF 249 13. An sit de necessitate Sacramenti Extrema Vnctionis, vt sensus, qui vngitur, nominentur? Quod sit de necessitate præcepti non est dubitandum. Et an si omitteres dicere, Per hanc sanctam Vnctionem, esto vngeres, Sacramentum non conficeres; & secus si solùm illdu verbum sanctam, relinqueres? Et quid si imperatiuo modo peccatorum remissionem promitteres, dicens, Per hanc sanctam Vnctionem remittatur tibi quidquid peccasti per visam, &c. Et an omissio illorum...
•  
  PDF 250 14. An Sacramentum Extremæ-Vnctionis, si in forma non exprimatur sensus, qui vngitur, sit validum? Et docetur non esse de essentia huius Sacramenti, quod oleum sit ab Episcopo benedictum. Ex quo infertur, an hoc etiam admitti debeati in benedictione Chrismatis pro Sacramento Confirmationis? Ex part. 10. tract. 12. & Misc. 2. res. 32. p. 250.
•  
  PDF 251 15. An forma deprecatina in Sacramento Extremæ-Vnctionis sit de necessitate Sacramenti? Et an debeat iterari hoc Sacramentum sine conditione, si aliquis illud conficeret sub forma indicatina? Et an sit sufficiens hæc forma, Vngo re oleo sancto, & Deus tibi remittat quidquid peccasti, &c. Et notatur, quod verba formæ huius Sacramenti sunt ista. Per istam sanctam Vnctionem, & suam piissimam misericorsum, &c. In nomine Patris, & Filij, & Spiritus Sancti, quæ...
•  
  PDF 252 16. An sit peccatum ministrare Sacramentum Extreme-Vnctionis sub his tantùm verbis. Per istam sanctam Vnctionem indulgeat tibi Deus quidquid deliquisti? Et aliqua alia explanatur pro verbis contenis in consueta forma huius Sacramenti, Et tendem docetur esse mortale amplecti opinionem prohabilem circa formas, & materias Sacramentorum, relictis certis, & præscriptis ab Ecclesia. Ex part. 11. tract. 1. & Misc. 1. res. 18. p. 252.
•  
  PDF 253 17. An qui in forma Extremæ-Vnctionis omitteret illa verba, per suam misericordiam, conficere Sacramentum? Ex quo deducitur, quid est sentiendum de omissione illius particula: Per istam Vnctionem. Ex p. 3. tr. 4 res. 179. aliàs 180. p. 253.
•  
  PDF 254 18. An supradicæ Vnctiones facienda sint in modum Crucis, saltem ex necessitate præcepti? Ex part. 3. tr. 4. res. 177. aliàs 178. p. 254.
•  
  PDF 254 19. Notantur aliqua circa Ritus administrandi Sacramentum Extremæ-Vnctionis. Et an omittere recitaticnem Psalmorum, & Litaniarum, & omnia, quæ in Manuali dicenda præscribuntur, dum infirmus vngitur, sit peccatum mortale, si absque necessitate omittantur? Et an Sacerdis vnum saltem Clericum debeat adhibere, si possit, qui illum iuuet in Orationibus, & responsionibus? Et an in casu necessitatis Sacerdos non hanbens Clericum neque alium, possit...
•  
  PDF 255 20. Quando Sacramentum Extremæ-Vnctionis confera gratiam? Et asseritur, quod tametsi plures Vnctiones fiant in hoc Sacramento, tamen videtur vna suffivere ad essentiam Sacramenti, sine fiat in capite, sine in pectore, &c. Ex part. 3. tr. 4. res. 178. aliàs 179. p. 255.
•  
  PDF 255 21. An Sacerdos, si vngendo infirmum moriatur, possit alius perficere Vnctiones prætermissas? Et an possit Presbyter vnus vnam partem vngere, & alius aliam in necessitate? Ex p. 5. tr. 3. Resol. 87.
•  
  PDF 256 22. An in aliquo casu licite possint plures Sacerdotes ministrare simul Extremam-Vnctionem, alicui moribundo? Et an satis sit in administratione huius Sacramenti vnam guttam olei stillare? Ex p. 5. tr. 3. res. 88. p. 256.
•  
  PDF 256 23. An Confessio sit præmittenda antequam Parochus inungat moribundum? Et an sit peccatum mortale conferre Sacramentum Extremæ-Vnctionis infirmo, antequam susceperit Sacramentum Pœnitentiæ, & Eucharistiæ? Ex part. 5. 5. tr. 3. res. 92. ibid.
•  
  PDF 256 24. An sit absoluendus moribundus, qui non vult recipere Extremam-Vnctionem? Ex quo infertur esse peccatum mortale omittere ex negligentia graui Sacramentum Confirmationis? Et cursim quæritur, an sit præceptum sumendi Extremem-Vnctionem, tempore mortis? Ex part. 5. tract. 3. Res. 97.
•  
  PDF 257 25. An Sacramentum Extrem-Vnctionis sit suscipiendum sub onere peccati mortalis, & illud sub eodem onere teneatur Sacerdos Ordinarius in tempore necessitatis ministrare? Et notatur in casu necessitatis, si Pastira absit, vel non possit, aut nolit iniuste hoc Sacramentum infirmo ministrare? Et notatur in casu necessitatis, si Pastor absit, vel non possit, aut nolit iniuste hoc Sacramentum infirmo ministrare, tanc inferiorem Sacerdotem posse, renuente Parocho, hoc officium...
•  
  PDF 257 26. An Parochus teneatur tempore pestis ministrare Extremam-Vnctionem, & Eucharistiam cum periculo vita? Et quid si saltem peste laborantes confessi sunt, an Parochus tuta conscientia in tali casu non teneatur Sacramentum Extrema-Vnctionis illis ministrare cum periculo vitæ? ex part. 3. tr. 4. res. 173 aliàs 174. ibid.
•  
  PDF 258 27. An Parochus tempore pestis teneatur cum periculo vitæ ministrare Sacramentum Extremæ-Vnctionis? Et an in aliquo casu possit Parochus excusari à ministratione pœnitentiæ, vt quando esset certus moraliter, infirmum non habere conscientiam peccati mortalis? Ex part. 5. tr. 3. res. 93. p. 258.
•  
  PDF 258 28. An agnotus, si non fuerit confessus in articulo mortis teneatur Parochus cum periculo vita Sacramentum Extremæ-Vnctionis illi ministrare? Et quid si aliquis peste infectus, qui antequam indicerit in amentiam, incidit in peccatum mortale, de quo solùm habuit attritionem, an tumc Parochus teneatur cum periculo vita hoc Sacramentum ministrare, nisi Pastor esset valde necessarius, ex cuius morte multis immineret periculum Spirituale? Ex part. 5. tr. 3. res. 83. ibid.
•  
  PDF 258 29. An si agrotus sit morti proximus, & non inueniatur Parochus, possit simplex Sacerdos, etiam Regularis Sacramentum Extrema-Vnctionis infirmo ministrare? Et an si extra necessitatis, absente Parocho, Sacerdos infirmum vngeret, in excommunicationem præter peccatum mortale incurreret; vel an hæc excommunicatio restricta sit tantùm pro Religiosis? Ex part. 5. tr. 3. res. 82. ibid.
•  
  PDF 259 30. An excommunicatus nominatim, vel suspensu possit in articulo mortis ministrare infrirmo Sacramentum Extremæ-Vnctionis? Et quid tamens si ægrotus confessus fuerit? Ex part. 5. tr. 3. res. 81. p. 259.
•  
  PDF 259 31. An articulo mortis aliquando sit ministranda Extremæ-Vnctio ab excommunicatio denuncaito, & hoc etiam tempore interdicti? Et quid, si saltem aliud Sacrementum non sit possibile ministrari? Ex part. 5. tr. 3. Res. 89.
•  
  PDF 259 32. An tempore interdicti possit moribundi conferri Extrema-Vnctio, quanod non potest recipere Sacramentum Pœnitentiæ? Et an in dicto casu possit hoc Sacramentum ministrari ab excommunicato, & etaim dununtiato Ministro? Ex part. 5. tr. 10. res. 78. aliàs 77. ibid.
•  
  PDF 259 33. An moribundus sensu carens sit vngendus tempore interdicti, non valens alia Sacramenta recipere, si non habeat Bullan Cruciatæ? Ex part. 3. tr. 4. res. 170. alias 171.ibid.
•  
  PDF 260 34. An Sacerdos tempore pestis possit vngere infirmum non digito sed virga oblonga, vt eius contactum effugiat? Et part. 3. tr. 4. res. 166. aliàs 167. 260.
•  
  PDF 260 35. An Sacerdos infirmis poste morientibus possit Sacramentum Exremæ-Vnctionis ministrare virgula argentea ablonga, &c. Et an in tali casu liceat Parocho ministrare Extremam-Vnctionem vngendo quidem omnet quinque sensus, sed vnam aurem, vnum oculem, vnam narem, pedem, manum, & deinde vtendo hac forma omnes singulas partiales sub vna totali amplectente, dicendo: Per istas sanctas Vnctiones indulgeat tibi Deus quidquid per visum, anditum, olfactum, gustum, & tactum deliquisti? Ex part. 5. tr. 3. res. 79.ibid
•  
  PDF 260 36. Quo tempore sit danda infirmis Vnctio-Extrema? Ex part. 3. tr. 4. res. 172. aliàs 173. ibid.
•  
  PDF 261 37. Quonam tempore infirmitatis debeat Sacerdos inungere moribundum? Ex p. 5. tr. 3. res. 95. p. 261.
•  
  PDF 261 38. An Sacramentum Extremæ-Vnctionis collatum infirmo non grauiter, vel periculosè laboranti, sit validum? Et An si poster periculosè laboret, sit ei denuò Sacramentum ministrandum? Et an in dunio (non loquor in casu opinionis,) an morbus de se, vel in hoc indiuduo sit periculosus, possit Extrema-Vnctio ministrari? Et an in hoc casu ministranda sit Extrema-Vnctio sub conditione? Ex part. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 44. aliàs 45. ibid.
•  
  PDF 262 39. An in eadem infirmitate possit Sacerdos aliquem denuo inungere? Et notatur, quod non est necessarium, vt infirmus recuperet sanitatem, & postea incidat in similem, vel alium morbum, & simile periculum; sed suis est, si manente infirmitate, v. g. hectia, vel hydropisi, cuadat periculum mortis, & post aliquod tempus iterum incidat in periculum mortis; tunc enim toties, quoties hoc accidit, potest iterari hoc Sacramentum? Ex part. 5. tr. 3. res. 96. p. 262.
•  
  PDF 262 40. An perseuerante periculo alicuius infirmatis, in qua sumpra est Extrema-Vnctio, si adueniat periculum alterius infirmitatis, possit ager denuò inungi? Et quid si antiquum periculum, quod iam desierat, rediis, an iterum, ac tertiò, vel quoties aduenit periculum, possit infermus inungi, maximè in ægritudinibus diurnis, vt in formus inungi, maximè in ægritudinibus diurnis, vt in hydropisi, & similibus? Et an si peccatum mortale absque necessitate non...
•  
  PDF 263 41. An Sacerdos moribundus possit se ipsum vngere? Ex part. 5. tr. 3. res. 94. p. 263.
•  
  PDF 264 42. An Parochus, si cognoscat per confessionem puerum nunquam actualiter peccasse, teneatur ministrare illa Estremem-Vnctionem? Ex part. 3. tract. 4. res. 180. aliàs 181. p. 264.
•  
  PDF 264 43. An puer sit vngendus Sacramento sub conditione quando dubitatur, si habeat vsum rationis? Et quid si dictus puer recepisset Sacramentum Pœnitentiæ etiam sub conditione? Ex part. 3. tr. res. 168. aliàs 169.ibid.
•  
  PDF 264 44. An puers danda sit Extrema-Vnctio, si non sint capaces Sacramenti Eucharistiæ. sed tantùm Pœnitentiæ? Et asseritur in articulo mortis pueris doli capacibus, & aptis confiteri dandum esse Viaticum. Ex p. 3. tr. 6. & misc. 2. res. 89. ibid.
•  
  PDF 264 45. An pueri tunc in articulo mortis sint vngendi, quando sunt capaces Sacramento Eucharistiæ? Et notatur, quod si dubitetur puerum non habere vsum rationis, esse adhuc sub conditione vngendum. Ex part. 5. tract. 3. res. 85. ibid.
•  
  PDF 265 46. Vtrum adulto in articulo mortis recenter baptizato sit Sacramentum Extremæ-Vnctionis ministrandum? Et an in tali casu sub conditione administranda sit ei Extrema Vnctio? Ex part. 3. tr. 4. res. 171. aliàs 172. p. 265.
•  
  PDF 265 47. An Extrema-Vnctio sit ministranda adulto in periculo mortis statim post Baptismum susceptum? Ex part. 5. tr. 3. res. 86. ibid.
•  
  PDF 265 48. An mutus, surdus, & cæsus à natiuitate sit vngendus Extrema Vnctione? Et asseritur, deficiente organo alicuius sensus, locum organi esse vngendum; quod etiam fieri debet, quamuis homo tale organum nunquam habuerit, & proinde nunquam exteriùs per illud pec cauerit, quia potuit peccare desiderio actus illius sensus. Ex part. 5. tr. 6. res. 11. ibid.
•  
  PDF 266 49. An mulieri deficienti in partu sit ministrandum Sacramentum Extremæ Vnctionis? Et infertur hoc Sacramentum non esse ministrandum iis, qui non laborant infirmitate, licèt in magno vitæ periculo versentur, & sic non est ministrandum gerentibus bellum, aut exisistentibus in mari cum periculo mortis, aut damnatis ad mortem per supplicium à iudice. Ex part. 10. tract. 12. & Misc. 2. res. 9. p. 266.
•  
  PDF 266 50. An illis, qui in amentiam incederunt, sit in periculo mortis ministranda Extrema-Vnctio, licèt hoc Sacramentum nunquam petierint? Et an in tali casu phreneticus, vel furiosus, si resistat, sit ligandus, vel fortiter tenendus, vt recipiat Extremam-Vnctionem, rxclusis tamen laicis ad tollendum scandalum? Ex part. 5. tr. 3. res. 84. ibid.
•  
  PDF 267 Tractatvs V. De Sacramento Ordinis.
•  
  PDF 267 1. An Christus Dominus determinauerit in indiuiduo omnes materias Sacramenti Ordinis? Ex. p. 10. tr. 11. & Misc. 1. r. 65. ibid.
•  
  PDF 268 2. An materia, & forma Ordinum fuerint institutæ à Christo Domino? Ex part. 6. tract. 8. & Misc. 3. res. 18. p. 268.
•  
  PDF 269 3. De materia Ordinis Subdiaconatus? Et notatur non esse necessarium in traditione Calcis pro materia huius Ordinis Calicem esse consecratum? Ex part. 3. tr. 4. res. 188. aliàs 189. p. 269.
•  
  PDF 269 4. An Subdiaconus ordinatur cum Calice non consecrato debeat iterum ordinari? Et quid si traditus est Subdiacono calix non consecratus cum Patena consecrata? Et infertur, an calix, qui in ordinatione Subdiaconatus cum Patena porrigitur, debeat esse consecratus de necessitate Sacramenti? Et an si Presbytero tradatur ab Episcopo materia vera panis, & vini in Calice, & Patena von consecratis, aut in aliis quibuscumque...
•  
  PDF 269 5. De materia Ordinis Diaconatus. Et an si Episcopus ordinet aliquem Diaconum cum traditione libri Euangelij tantum sine impositione manum esset verè ordinatus? Ex part. 3. tr. 4. Res. 187. alias 188.
•  
  PDF 270 6. De materia Ordinis Presbyteratus? Et asseritur Ordinationem Sacerdotis perfici in prolatione primæ cum applicatione suæ materiæ, & impositionem manuum cum verbis secundæ formæ non esse de essentia, & substantia Ordinis Sacerdotalis, sed adhibenda sunt ratione præcepti? Ex part. 3. tr. 4. res.186. alias 187. p. 270.
•  
  PDF 270 7. An instrumenta Ordinis debeant necessariò Ordinandis porrigi immediatè ab Episcopo, & non per Archidiaconum? Et an contactus physicus, & non moralis instrumentorum sit de necessitate Sacramenti ordinis? Et an Sacerdos ordinatus cum Calice, & Patena non consecratis de beat iterum ordinari cum conditione? Et quid est dicendum de Subdiacono, & Diacono? Ex part. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 20. ibid.
•  
  PDF 271 8. An ordinatus Sacerdos debeat de necessiatae Sacramenti tangere Hostiam, vel aliam materiam Ordinis? Et an sufficiat non solum tangere Hostiam, sed patendam tantum, imo & solum Calicem? Ex part. 3. tr. 4. res. 184. aliàs 185. p. 271.
•  
  PDF 272 9. Quidam Diaconus, cum Ordinam Sacerdotalem surret, tetigit Calicem cum Patena, sed non tetigit Hostiam, quæsiut à me postea, an talis contactus sit de necessitate Sacramenti? Et quid si tangat tantùm Calicem, in quo est Patena cum Hostia, non verò tangat ipsam Hostiam, nec Patenam? Et quid est sentiendem, si tantum tangat Hostiam solam, & non Patenam, neque Calicem? Et an saltem ordinatus teneatur tangere Calicem & Patenam?
•  
  PDF 273 10. An qui in Ordinatione, Sacerdotij tetigit tantum Calicem, & von Patenam, velidè ordinatus fuerit? Ex part. 6. tr. 8. & Misc. 3. res. 19. p. 273.
•  
  PDF 273 11. An Sacerdos, qui in Ordinatione tetigit Calicem, & non Patenam, possit pro Missis dicendis accipere stipendium, nisi denuò ordinetur sub conditione? Et an contactus physicus Patenæ requiratur de necessitate Sacramenti? Et vtrum sit æqualis ratio de contactu Hostiæ, ac de contactis Calicis, & Patenæ? Et deducitur, an contactus physicus sit necessarius pro validitate in Ordine Sacerditij, & aliorum Ordinum? Et an sit futura valida consecratio, si Episcopus porrigat...
•  
  PDF 274 12. An Sacerdos, si in Ordinatione tetigerit Patenam, sed non Hostiam, sit sub conditione ordinandus? Et quid si in Patena Hostia non esset? Idem est dicendum de eo, qui ordinaretur solo tactu Calicis, non tangens Patenam. Et an peccet mortaliter iste, qui immediatè Hostiam non tangeret in supradicto casu? Et an saltem ordinandus debeat de necessitate Sacramenti tangere immediatè Calicem, simulque Patenam? Et an si in porrectione Calices, in Calice...
•  
  PDF 276 13. Quidam suscepit ordinem Presbyteratus, & in Calice non fuit vinum appostium, quæritur an Sacramentum fuerit inualidum, & sic denuò ordinandus? Et quid si in Patena non sit Hostia triticea? Ex part. 3. tr. 4. res. 185. aliàs 186. p. 276.
•  
  PDF 276 14. An in ordinatione Sacerdotum, si per incuriam Magistri Cæremoniarum in Calice non apponatur vinum, ordinatio sit nulla? Et quid si in Patena non sit Hostia triticea? Et quid est agendum si esset prohabile, non defuisse vinum in Calice; & quid se esset certum non fuisse vinum in Calice? Et obiter aduertitur, quod Innocentius III. non mandauit reiterare Sacramentum Confirmationis factvm...
•  
  PDF 277 15. An sit valida ordinatio, si porrecta Patena cum Hostia vinum intra Calicem ex incuria non apponatur? Ex quid est faciendum in praxi, quando casus in facti contingentia acciderit? Et deducitur peccare mortaliter, qui malitiosè consecraret, vel ordinaretur cum vna tantùm specie. Ex part. 6. tr. 8. & Misc. 3. ref. 22. p. 277.
•  
  PDF 277 16. An si Episcopus proferat verba formæ, antequam applicetur materia, vel è contra, Ordo sit iterandus? Ex part. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 48. p. 277.
•  
  PDF 278 17. An Episcopus possit supplere aliquem defectum ordinationis quovis tempore? Et an quando supplendus est aliquis defectus Ordinum, non sit necessarium iterari omnes ritus Ordinum, sed illum solùm, in quo defectus commissus fuerit? Et an sine peccato possit suppleri prædictus defectus, quin Episcopus induatur vestibus sacris? Ex part. 5. tr. 14. & Misc. res. 63. p. 278.
•  
  PDF 278 18. An si in aliqua ordinatione non fuit, v. g. applicata debita materia, possit die sequenti adhiberi, non expectando aliam ordinationem? Et an sit necessarium, vt in Ecclesia, vel alio publico loco defectus suppleatur, vel sat sit in secretiori loco? Et an defectus possit suppleri à quocumque Epsicopo? Et asseritur in defectu substantiali iteranda solùm esse ea, quæ omissa sunt, vel de quibus dubitatur. Et an liceat eodem die tam minores, quàm maiores iterare; vel an magis consultum...
•  
  PDF 279 19. An si adsint opiniones pro validitate, vel nullitate alicuius ordinis, teneatur in hoc casu quis ordinem denuo recipere? Ex quo infertur, quod Sacerdos, & Episcopus, si non tetigit vasa sacra, aut illud instrumentum, in cuius porrectione imprimitur Character, tenetur iterare ordinem sub conditione, & secus autem, si quis sumeret Diaconatum & Subdiaconatum. Et an contactus vasorum sacrurum, aut instrumenti, v. g. Calicis cum Patena, & Hostia...
•  
  PDF 280 20. Quam intentionem habere debeat Sacerdos noniter ordinatus, quando cum Epsicopo in Missarum solemniis concelebrat? Ex part. 3. tr. 4. res. 50. p. 280.
•  
  PDF 280 21. An Sacerdos cum ordinatur, si intelligat iam verba à socio prolata esse, teneatur ipse non proferre vlterius verba consecrationis? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. r. 82. ibid.
•  
  PDF 280 22. An Episcopus conferat etiam Episcopalem Ordinem? Et an oporteat Episcopum Ordinare ab Archiepiscopo, vel à Summo Pontifice? Et an saltem Episcopus debeat à tribus Episcopis consecrari? Ex p. 8. tr. 2. res. 3. ibid.
•  
  PDF 281 23. An solus Episcopus sit Minister Ordinarius Sacramenti Ordinis? Et aduertitur à quocumque vero Episcopo, sine Hæretico, sine Schismatico, sine Catholico, conferri posse validè Sacramentum Ordinis; peccabit tamen lethaliter, si Sacramentum hoc ministret, quando id facere prohibtur ab Ecclesia? Ex. p. 8. tr. 2. r. p. 281.
•  
  PDF 281 24. An Episcopus suspensus, excommunicatus, interdictus, depositus, degradatus, vel hæreticus velidè conferat Ordines? Et aduertitur Ordinationes factas à sipradictis Episcopis esse irritas quoad exercitium Ordinum, non quoad validitatem? Ex p. 8. tr. 2. res. 2. ibid.
•  
  PDF 281 25. An Episcopus suspensus a collatione a collatione Ordinum minorum possit adhuc conferre Ordines maiores? Et an saltem in prædicto casu possit Episcopus conferre Tonsuram? Et quid suspendatur à collatione certi Ordinis? Et cursim decetur, quod Episcopus suspensus ab officio confirmandi, non ideo suspensus censetur ab officio Ordinandi, & consecrandi. Etiamque notatur, quod quando quis...
•  
  PDF 282 26. An interdictus à sacro faciendo, possit Ordines conferre? Et an in dicto casu non solum minores conferre possit Episcopus, sed etiam alio celebrante possit maiores Ordines conferre? Ex p. 5. tr. 10. res. 87. aliàs 86. p. 282.
•  
  PDF 282 27. An Episcopus possit velidè conferre Ordinem, quem non suscepit? Et deducitur simplicem Sacerdotem posse quidem ex commissione Pontificis conferre aliquos Ordines, dummodo illos, quos confert, habeat? Et docetur quod ille, qui recipit Ordinem Sacerdotalem sine reliquis, verè est Sacerdos, potestque excercere munera Diaconi, Subdiaconi, Acolythi, &c. Ex p. 8. tr. 2. res. 4. ibid.
•  
  PDF 283 28. An Episcopus titularis licitè possit conferre Ordines? Et an Epsicopus titularis non possit familiarem suum, seu commensalem Ordinare sine licentia sui Episcopi, quamuis cum illo per triennium commoratus fuerit? Et an in tali casu Ordo teneat, si illum talis Episcopus Ordinauerit, quamuis puniatur arbitrio sui Ordinarij, & Episcopus titularis, qui cum ordinauit sine commendatitiis sui Episcopi à Pontificalibus suspendatur per annum? Ex part. 8. tr. 2. res. 5. p. 283.
•  
  PDF 284 29. An Episcopus, qui tantùm loco, & non Dignitati renunciauit, possit conferre, etiam ab alio Episcopo rogatum. Ex part. 8. tr. 2. res. 7. ibid.
•  
  PDF 284 30. An Episcopus, qui loco, & non Dignitati renunciauit, possit conferre Ordines? Et quid maximè, si rogetur ab alio Episcopo? Ex p. 8. tr. 2. res. 7. p. 284.
•  
  PDF 284 31. Quibus Episcopus possit validè ministrare Sacramentum Ordinis? Ex part. 8. tr. 2. res. 8. ibid.
•  
  PDF 284 32. An Episcopus in aliena Diœcesi sine licentia possit conferre suis subditis primam Tonsuram? Et docetur Episcopum in aliena Diœcesi non posse celebrare Missam in Pontificalibus cum Baculo, & Mitra absque licentia Ordinarij? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 143. ibid.
•  
  PDF 285 33. An si in dimissoria concedatur licentia ordinandi à quocumque Episcopo in propria Diœcesi ordinante, possit quis Ordinari ab Episcopo in aliena Diœcesi de licentia Ordinarij Ordinationem exercente? Et an Episcopus per ratihabitionem possit ordinare alienum subditum? Ex p. 3. tr. 4. res. 190. alias 191. p. 285.
•  
  PDF 285 34. An Episcopus inuitatus ad ordinandum in aliena Diœcesi, possit ibi ordinare non solùm subditos, sed etiam alienos literas dimissorias suorum Episcoporum portantes? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 144. ibid.
•  
  PDF 285 35. An qui, v. g. accepit vnum ordinem ab Episcopo originis, possit variare, & alium accipere ab Episcopo beneficij? Et an hodie Regulares possint, non obstante Decreto Clem. VIII. die 3. Iunij. 1599. ordinare ab Episcopo originis, neque id à Concilio Tridentino prohiberi, neque à dicto Decreto, meque ab vsu contrario, vel sint à fortiori ordinandi ab Episcopo Diœcesano? Ex part. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 35. ibid.
•  
  PDF 286 36. An subitus, si elegit, v. g. pro ordine suscipiendo Episcopum domicilij, possit postea variare, & sumere ORdines ab Episcopo originis, vel beneficij? Ex part. 8. tr. 2. res. 9. p. 286.
•  
  PDF 286 37. An qui, v. g. suscepit ordines minores ab Episcopo domicilij, possit variare, & suscipere Subdiaconatum ab Episcopo originis propriæ, & postea Diaconatum, & Sacerdotim ab Episcopis beneficiorum? Et absolutè docetur, habentem plura beneficia in diuersis Diœcesibus, posse à quo maluerit Antistite ordinari? Ex part. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 4. ibid.
•  
  PDF 287 38. An supradicta opinio in aliquo casu irritetur? Et an hoc non solùm in maioribus, verùm etiam in minoribus ORdinibus locu[m] habeat? Et an laicus promoueri ad primam Tonsuram possit etiam per Episcopum non suum? Et notatur, quod in isto casu non incurrit suspensionem, quam ipso iure Sacris ordinatus incurreret, si ab alieno Episcopo Ordinam susciperet. Ex part. 8. tr. 2. res. 11. ibid.
•  
  PDF 287 39. An Episcopus possit ordinare aliquem quifortuito natus est in sua Diœcesi, ita vt sit ei subditus originis? Ex pert. 8. tr. 2. res. 11. ibid.
•  
  PDF 288 40. An dicatur Episcopus Originis, in cuius Diœcesi natus est Pater Clerici Ordinandi? Et quid, si Pater tempore natiuitatis filij illius ad aliam Diœcesim iam transtulerat domicilium, an ex Sacra declaratione Conregationis Concilij poßit filius ordinari ab Episcopo paternæ originis? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 148. p. 288.
•  
  PDF 288 41. An Episcopus possit ordinare aliquem, cuius pater natus est in sua Diœcesi, licet filius natus fuerit in aliena? Ex part. 8. tr. 2. res. 12. ibid.
•  
  PDF 289 42. An filius alicuius Officialis Regij alicubi communitatis possit ab Episcopo illius loci ordinari? Ex part. 8. tr. 2. res. 13. p. 289.
•  
  PDF 289 43. An si quis habeat duo domicilia, possit vterque Episcopus illum ordinare? Et quid dicendum est de eius filio? Et quid si sit alibi natus fortuito, modo explicato? Ex part. 8. tr. 2. res. 14. ibid.
•  
  PDF 289 44. Quando quis dicatur contrahere domicilium, vt Episcopus possit illum ordinare? Et aliqua aduertuntur pro Clericis exteris, qui cum dimissoriis suorum Ordinariorum in Ciuitate Neapolitana morantur. Ex part. 8. tr. 2. res. 15. ibid.
•  
  PDF 290 45. An Episcopus possit ordinare Barones feudatarios, & eorum silios? Ex part. 8. tr. 2. res. 16. p. 290.
•  
  PDF 290 46. An Episcopus possit ordinare Scholares Vniaersitatis? Et quid etiam, si per decennium ibi commor ærius? Et infertur filios eorum, qui fortè in Vniuersitate vxorem duxerint animo in patriam redendi, non posse ordinare ab Episcopo vniuersitatis. Ex p. 8. tr. 3. res. 17. ibid.
•  
  PDF 290 47. An Episcopus possit ordinare aliquem, qui ex formicatione natus ex matre certo loco habente, & patre alio? Ex. part. 8. tr. 2. res. 18. ibid.
•  
  PDF 291 48. An Episcopus, vt possit ordinare aliquem ratione beneficij, illud debeat esse perpetuum? Et asseritur, non posse quem ordinari rartione Capellaniæ, etiam perpetuæ: posse tamen ordinare in Commendam, si Commenda est perpetua: nam Commenda perpetua est beneficium. Ex part. 8. tr. 2. res. 19. p. 291.
•  
  PDF 291 49. An quis possit ordinari ab Episcopo, in cuius Diœcesi est beneficium, licet tenue? Et notatur ratione beneficij tenuis posse aliquem ordinari ab Episcopo, vbi est beneficium, etiamsi illud beneficium non requirat residentiam, nec in illo resideat, nec in illius Diœcesi, & sic non eximatur à iurisdictione primi Episcopi. Et adueritur ex Sacra Cardinalium declaratione beneficium duorum...
•  
  PDF 291 50. An Episcopus possit ordinare aliquem ratione beneficij si illud sit tenue? Et quid sit tenui beneficio ageretur patrimonium, itaque vt constatum ex vtroque sufficiat ad sustentationem. Et notatur Sacram congregationem respondisse promotum, ab alieno Epsicopo ex causa benificij tenuissimi malè promotum fuisse, ipsumpque promotum suspensum esse ab executione atque collatorem...
•  
  PDF 292 51. An vt Episcopus poßit ordinare aliquem ratione beneficij existentis in sua Diœcesi, sufficiat, vt beneficium sit simplex? Ex p. 6. tr. 8. & Misc. 3. ref. 24. p. 292.
•  
  PDF 292 52. An vt Episcopus poßit ordinare ratione beneficij sufficiat vt sit simplex? Et an si beneficium non requirat residentiam, nec in illo Beneficiarius resideat Beneficiarius resideat, nec in illius Diœcesi, poßit illum Episcopus ordinare. Ex part. 8. tr. 2. res. 21. p. 292.
•  
  PDF 293 53. An Episcopus poßit aliquem ordinem, cui pauo antea beneficium confert? Ex part 8. tr. 3. res. 22. p. 293.
•  
  PDF 293 54. An ad fugiendam iurisdictionem Episcopi domiscilij, possit quis ordinari alibi titulo beneficij? Et an possit Episcopus ordinare illum, qui in sua Diœcesi nullum habet beneficium, si hac sola intentione illi confert? Et an subradictus Episcopus in tali casu possit dispensare in interstitiis cum illo prouidendo, & in illegitimitate ad Ordines, sicut potest Episcopus domicilij? Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 1. p. 293.
•  
  PDF 294 55. An Episcopus, vt aliquem iusto titulo ordinet, possit beneficium illi confesse immediatè ante Ordinationem, & illum statim postea ordinare? Et quid si beneficium sit tenue trium, vel quatuor aureorum? Et quid est sintiendum, si beneficio tenui adiungatur patrimonium? Ex p. 10. tr. 11. & Misc. 1. res. 48. p. 294.
•  
  PDF 295 56. An qui habet plura beneficia in diuersis Diœsesibus, possit ab omnibus illis Episcopis ordinari? Et an hic etiam prater Episcopum originis, vel domicilij, à quo etiam poteri ordinari? Ex p. 8. tr. 2. res. 23. p. 295.
•  
  PDF 295 57. An sola actualis possessio beneficij, ita vt non solus titulus, & collatio sufficiat, vt quis ab Episcopo possit ordinari? Ex p. 8. tr. 2. res. 24. ibid.
•  
  PDF 295 58. An Episcopus possit ordinare aliquem, qui in sua Diœcesi haberet pensionem? Ex p. 8. tr. 2. res. 26. ibid.
•  
  PDF 295 59. An Episcopus possit triennalem familiarem non sibi subditum ad Ordines promouere? Ex p. 8. tr. 2. r. 27. ibid.
•  
  PDF 296 60. An hoc priuilegium extendatur ad Epsicopos titulares? Ex p. 8. tr. 2. res. 28. p. 296.
•  
  PDF 296 61. An vt Episcopus ordinet suum familiarem triennalem, sufficiat vltmum annum esse inceptum? Ex part. 8. tr. 2. res. 29. ibid.
•  
  PDF 296 62. An seruitium triennale sufficiat esse inceptum ante assumptionem ad Epsicopatum? Ex p. 8. tr. 2. res. 30. ibid.
•  
  PDF 296 63. An familiaris Episcopi per triennium in regione remota possit ab illo ordinari? Ex p. 8. tr. 2. res. 30. ibid.
•  
  PDF 296 64. An Episcopus possit ordinare suum familiarem, seruientem tamen illum in Ciuitate, sed extra domum? Ex p. 8. tr. 2. res. 32. ibid.
•  
  PDF 297 65. An Episcopus possit ordinare famullum sui familiaris triennalis? Et supponitur istum famulum inseruisse familiari Episcopi per triennium. Ex p. 8. tr. 2. res. 34. p. 297.
•  
  PDF 297 66. An famulus familiaris Episcopi, qui tamen eius expensis alitur, possit ab illo Ordinari, & gaudeat priuilegio Concilij Tridentini sess. 23. cap. 9. de reformatione? Et cursim deducitur, familiares familiarium Cardinalium priuilegio familiariu[m] Cardinalis. Et notatur, quod si Episcopus conferat beneficium in ea Diœcesi, potest statim suum familiarem ordinare, non expectato triennio, sicut si daret beneficium cuique extraneo, posset...
•  
  PDF 297 67. An Episcopus, si conferat beneficium familiari in suæ Diœcesi, possit illum ordinare, non expectato triennio? Ex p. 8. tr. 2. res. 37. ibid.
•  
  PDF 298 68. An Episcopus debeat statim conferre beneficium suo triennali familiari, vt possit illum ordinare? Et quid intelligatur per verbum statim, an intelligatur, cum primùm vacauerit? Ex p. 8. tr. 2. res. 33. p. 298.
•  
  PDF 298 69. An Episcopus possit suo familiari triennali dimissorias concedere? Ex p. 8. tr. 2. res. 36. ibid.
•  
  PDF 298 70. An Episcopus possit dispensare in interstitiis, quando ordinat familiarem suum? Ex part. 3. tr. 4. res. 189.
•  
  PDF 298 71. An Episcopus possit suo familiari triennali dispensare in interstitiis? Et quid etiam super illegitimitate ad minores Ordines? Ex p.8. tr. 2. res. 35. ibid.
•  
  PDF 299 72. An qui scit Italicè, non autem Latine legere, poßit ab Episcopo initiari prima Tonsura, & quid si nesciat scribere? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 27. p. 299.
•  
  PDF 299 73. An mutus, surdus, & cæcus possint ordinari? Et quid de surdastro, qui difficulter audit? Et quid est dicendum de illis, qui difficulter audit? Et quid est dicendum de illis, qui impeditioris sunt linguæ, aut blæsi, vt Moyses; aut balbi, vt Demosthenes; nisi fortè notabilem difficultatem loquendi haberent? Et quid est sentiendum de carente visu oculi sinistri, qui dicitur oculus Canonis? Ex p. 5. tr. 6. res. 22. ibid.
•  
  PDF 299 74. Ex quadam huius Regniciuitate relata hæc quæstio mihi fuit: Poßitne quidam Religiosus surdaster ad sacros Ordines promoueri? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 20. ibid.
•  
  PDF 300 75. Vtrum Religiosus, qui parum intelligit linguam Latinam, sit ad sacros Ordines, & præsertim ad Sacerdotium admittendus? Idem est dicendum de Cantoribus, Canonicis, & Præbendatis Ecclesiæ Cathadralis. Et notatur, wuod examen de scientia, & doctrina Regularium ad recipiendos Ordines debet fieri ab Epsicopo. Sed adueritur, quod Episcopi hab in re suam exonerant conscientiam, cum conscientia Prælatorum...
•  
  PDF 300 76. An Regulares non bene linguam Latinam callentes poßint ab Episcopis ordinari? Ex p. 3. tr. 2. res. 86. ibid.
•  
  PDF 301 77. De irregularitate ex ignorantia. Et an sufficiat, quod constet Dominis Episcopis per literas testimoniales suorum Prælatorum, Religiosos Ordinandos esse examinatos, & sufficienter literis instructos ad suscipiendos Ordines? Ex p. 4. tr. 2. res. 74. p. 301.
•  
  PDF 301 78. An priuilegium quorundam Abbatum conferendi ORdines minores duret abhuc, non obstante Concilio Tridentino sess. 25. ca. 10. de reformatione? Et notatur supradictos Abbates posse suis subditis sæcularibus dare literas dimissorias ad Ordines, neque hoc priuilegium derogare Concilium Tridentinum. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 147. ibid.
•  
  PDF 302 79. Quidam Abbas Benedictinus contulis Ordines monores quibusdam non sibi subditis, qui postea alios Ordines susceperunt, & in illis ministrauerunt; quaritur, quid in hac re statuendum? Et an dicti Ordines sint saltem iterandi sub statuendum? Et an dicti Ordines sint saltem iterandi sub conditione? Et quæritur, an prædicti Abbates poßint conferre Ordines tam Sæcularibus, quàm Regularibus, qui speciales literas dimissorias à suis superioribus habuerint? Et an si aliquis sibditus sæcularis...
•  
  PDF 304 80. An Abbates infulati poßint conferre Ordines minores laicis sibi non subditis, si licentia Episcopi existat? Idem est dicendum de Regularibus alterius cuiuscumque Religionis, Ordinis, vel Instituti, etiamsi habeant literas dimissorias fuorum Prælatorum Regularium. Et an aliqui Abbates hodie poßint suis subditis conferre Ordines aliqous maiores? Ex p. 7. tr. 11. & Misc. 2. res. 42. p. 304.
•  
  PDF 305 81. An Abbates benedicti possint conferre Diaconatum, & Subdiaconatum suis subditis? Et quid erga non subditos? Et an vbi Concilium Trident. non est receptum, nulla sit super hoc difficultas? Et an Abbates communicates possint illa facultate vti? Ex p. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 40. p. 306.
•  
  PDF 306 82. An Abbates benedicit possint conferre Diaconatum, & Subdiaconatum suis subditis? Et quid erga non subditos? Et an vbi Concilium Trident. non est receptum, nulla super hoc difficultas? Et an Abbates communicantes possint illa facultate vti? Ex p. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 40. p. 306.
•  
  PDF 307 83. An Abbates possint Clericis sæcularibus sibi subditis literas dimissorias concedere? Et quid si huiusmodi Prælatus esset Ordinarius priuatiuè ad Episcopum, & haberet ius visitandi, & Synodum congregandi? Ex p. 3. tr. 2. res. 95. p. 307.
•  
  PDF 307 84. An priuilegium concessum Regularibus, vt possint initiari sacris Ordinibus extra tampora, extendatur etiam ad Nouitios? Et cursim docetur, posse Superiorem concedere dimissorias supradictis Nouitiis, & Ordinari ab Abbatibus, qui possunt subditos professos ordinare. Et asseritur ex declaratione Clem. VIII. facta Monachis Fuliensibus, quod Nouitis liga[n]tur reseruatione casuum. Et difficultas est, priuilegium...
•  
  PDF 309 85. Reffeluntur plures opiniones circa Regulares in ordine ad susceptionem Ordinum. Ex part. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 17. p. 309.
•  
  PDF 311 86. An Regulares possint Ordinari ab Episcopis extra tempora à iure statuta? Ex p. 3. tr. 2. res. 31. p. 311.
•  
  PDF 312 87. An Ordines Regularium habentes priulegium, vt possint ordinare Regulares extra tempora possint eo vti, vbi Concilium Tridentinum receptum est? Et an verò pertineat ad Episcopum, vel ad Superiores Regularium dispensare in interstitiis? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. r. 57. p. 312.
•  
  PDF 312 88. An Regulares poßint dispensare cum fuis subditis quoad interstitia, & vt ordinentur extra tempora? Et an priuilegia Regularium quoad facultatem suscipiendi duplicem Ordinem sacrum eodem die, & ab Episcopo in aliena Diœcesi, absque licentia proprij, sint reuocata à Concilio Tridentino? Et an quando alicui priuilegium cenceditur, vt extra tempora in tribus Dominicis, vel diebus festiuis ordinetur, cui additum...
•  
  PDF 314 89. An dispensatio interstitiorum pertineat ab Episcopum etiam respectu Religiosorum? Et aduertitur, quod iuxtæ Bullam Greg. XIII. Generales Societatis Iesu possunt, & ab illis delegati, dispensare cum suis subditis in intersititiis. Et notatur suscipientes Ordines non seruatis interstitiis, nullam incurrere censuram, vel irregularitatem. Ex p. 3. tr. 2. ref. 32. p. 314.
•  
  PDF 314 90. An pro Episcopis in diesoensatione interstitiourm cum Regularibus sufficiat sola attestatio Superiorum? Et an Regulares possint ordinari non seruatis temporum interstitiis? Et an ex priuilegio Clem. VIII. concesso Patribus Congreagtionis S. Ioannis Euangelistæ in Portugallia, possint Regulares ordinari extra tempora, & per quemcunque Eoiscopum tribus Dominicis, vel Festis continuis, vel interpolatis, non seruatis interstitiis à Concilio...
•  
  PDF 314 91. An Constitutio Pij II. circa susceptionem Ordinum ante tempus, vel sine dimissoriis, & licentiis necessariis comprehendat Regulares? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. r. 59. ib.
•  
  PDF 315 92. Quæ causa sit sufficiens, vt, Episcopus possit dispensare in interstitiis Ordinum Presbyteratus? Et notatur, quod recipiens Ordines non seruatis temporum interstitiis, absque dispensatione, non incidit in suspensionem, neque in irregularitatem, neque Episcopus illum ordinans. Et obseruatur, facultatem remittendi interstitia concessam Episcopo ex causis transfire in Capitulum, seu eius Vicarium, Sede vacante, quando tamen ex Decretis Concillij potest concedere...
•  
  PDF 315 93. Quæ causa requiratur ad dispensandum in interstitiis pro Sacerdotis assume[n]do? Ex p. 6. tr. 8. & Misc. 3. r. 23. ib.
•  
  PDF 315 94. An ad dispensandum in interstitiis a Diaconatus ad Presbyteratum sit necessaria vtilitas, & necessitas Ecclesiæ copulatione? Et apponuntur quinque causæ, vt ex qualibet earum possit Episcopus cum prædictis dispensare. Et an ad minores Ordines, & Tonsuram merè arbitrium Episcopi sufficiat ad dispensandum? Et docetur ppsse Episcopum eodem die primam Tonsurem...
•  
  PDF 317 95. An Episcopus beneficij possit dispensare in interstitiis? Et quid de illegitimitate ad minores ORdines? Ex p. 8. tr. 2. ref. 25. p. 317.
•  
  PDF 317 96. An ex aliqua iusta causa possit Episcopus conferre maiores Ordines die Dominica? Et supponitur, quod maiores Ordines non nisi in Sabbatho Quatuor Temporum anni, aut in Sabbatho Sancto, aut in Sabbatho ante Dominicam Passionis dari possunt. Et notatur, quod minores Ordines Episcopus conferre potest ribus, aut etiam pluribus in qualibet Dominica. aut festiuo die, dummodo non videatur facere Ordinationem generalem. Et consuetudo recepta Episcoporum concedit, vt Feria...
•  
  PDF 317 97. An seclusa consuetudine, se adest alicubi, possit Episcopus in eadem die conferre minores Ordines simul cum Subdiaconatu eidem ordinando? Et in dicto casu, an Episcopus debeat prius interstitia dispensare? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 1. res. 57. aliàs 58. ibid.
•  
  PDF 319 98. An minores Ordines possint conferri diebus festiuis duplicibus, nomtamen seruatis à populo ex præcepto? Et quid de Ordinibus Sacris ex priulegio Papæ, sumendi, vt conceditur in tribus diebus festiuis? Sed difficultas est, quid sub nomine diei festiui intelligatur? Et supponitur minores Ordines posse dari quolibet Dominico, & quois die Feste. Ex p. 5. tr. 13. & Misc. res. 97. p. 319.
•  
  PDF 319 99. An Episcopus possit conferre Ordines minores quatuor, vel quinque personis in diebus Dominicis, vel diebus festiuis? Sed difficultas est, an sit necessarium esse dies festiuos de præcepto? Et docetur, quod in rigore iuris non videtur vetitum quacumque die, etiam feriali minores ordines conferre? Et an seclusa consuetudine ex causa iusta minores ordines, & simul Subdieconatum eodem dei Episcopus conferre possit? Et notatur suscipientes minores Ordines ante susceptum Sacramentum Conformationis, nec...
•  
  PDF 320 100. An Episcopus peccet mortaliter, si ordines aliquam qui Sacramentum Confirmationis non sumpserat? Et an qui Ordine sacro initiatur ante Confirmationem, peccet tamen venialiter? Et an eo ipso, quod quis habeat dimissorias à suo Episcopo, vt possit ordinari, possit etiam ab Episcopo confirmari? Et docetur Epsicopum confirmantem alienum subditum in sua diœcesi non peccare, & consequenter nec incurrere in censuram aliquam. Et notatur Epsicopum non confirmatum posse validè alios confirmare, neque hoc...
•  
  PDF 321 101. Quis suscepit Ordinem Diaconus ante Confirmationem, quæritur an peccauerit mortaliter? Et an non solum suscipiens Ordinem ante Confirmationem peccet mortaliter, sed etiam incurrat irregularitatem? Et docetur Episcopum non peccare mortaliter Ordinando non conformatum, aut etiam antequam ipse confirmatus sit, Confirmationem, aut Ordines conferendo? Ex p. 2. tr. 1. 16. & Misc. 2. res. 4. p. 321.
•  
  PDF 321 102. An in supputanda atate Ordinandorum enumerandus sit dies Bissextus, vel omittendus? Idem est in Ordine ad professionem pro prohibationis Nouitaitus? Ex part. 10. tract. 11. & Misc. 1. res. 67. ibid.
•  
  PDF 322 103. An in ætate requisita ad ordines suscipiendos detur paruitas materiæ? Et notatur, quod si esset quis in principio sequentis diei, v. g. hodie impletur ætas 24. annorum post dimidiam noctem, potest ordinari Sacerdos. Et sursim in fertur, quod licet requiratur septennium completum ad sponsalia, si tamen sunt in vltimo die septennij, sat est, si ille sit inceptus. Ex p. 5. tr. 5. res. 17. p. 322.
•  
  PDF 322 104. Quidam Religiosus inchoauit annum vigesimum tertium hora vigesima diei, sed mani in eodem die recepit Ordinem Diaconatus, quæritur an peccauerit, & in suspensionem inciderit tanquam ordinatus ante legitimam ætatem? Et notatur, quod stando in rigorosa sententia, quod annus debeat esse iam incœptus, sufficiat tamen ad singulos ordines, per vnum mediaum diem annum inchoatum fuisse. Ex p. 2. tr. 16. & Misc. 2. res. 17. alias 29. ibid.
•  
  PDF 322 105. An qui vespere ingreditur annum assignatum pro aliquo ordine suscipiendo, possit mane præcedneti illum sumere? Et notatur ad recipiendum, v. g. Subdiaconatum sufficere viginti duo annos per vnum integrum diem, nec per vnam horam, sed sufficere, si sint inchoati per vnum, vel dimidium quadrantem horæ. Et docetur Episcopum posse dispensare, si deficiant ordinando duo, vel tres dies ad ætatem debitam ad suscipiendos Ordines. Ex p. tr. 9. & Misc. 4. res. 51. aliàs 50. ibid.
•  
  PDF 323 106. An si in aliqua ordinatione Officialis Episcopi protestatur Episcopum nolle ordinare irregulares, v. g. carentes patrimonio, &c. tales, hoc non obstante, ordinentur? Et quid est faciendum, quando ita casus acciderit in praxi? Et notatur, quod non debent Episcopi accedentes ad Ordines prohibere sub pœna excommunicationis latæ sententiæ, ne accedant cum impedimento occulto censuræ, irregularitatis, &c. quin pomento occulto...
•  
  PDF 324 107. An sensus redimibilis sufficiat ad patrimonium Clerici? Et an sufficiat patrimonium ab alio donatum sub conditione, vt cesset statim, ac ordinando de sustematione prouisum sit? Et notatur, quod hoc passim admittendum non est. Et aduertitur aliquem non posse promoueri ad sacres Ordines ad titulum beneficij, si titulus sit de futuro. Et an quis possit Subdiaconatum, vel Diaconatum recipere ad titulum beneficij, si titulus sit de futuro. Et an quis possit Subdiaconatum, vel Diaconatum recipere ad...
•  
  PDF 324 108. An Episcopi in Regno Siciliæ possint ordinare Subdiaconum, qui pro patrimonio tantum vncias vndecim annuales habet, & multa alia citra patrimonium? Et notatur, quod si aliquis Subdiaconus initiatur Diaconatu, aut Sacerdotio ostendes testimonium patrimonij renunciati, vel alienati, & tacens renuncaitionem factam, non incurrit pœnas statutas contra eos, qui absque patrimonio ordinantur. Et docetur Graduatum in irue...
•  
  PDF 325 109. An in patrimonio necessario ad sumendos sacros Ordines detur paruitas materiæ? Ex p. 5. tr. 5. res. 20. p. 325.
•  
  PDF 325 110, An Clericus possit alienare patrimonium absque licentia Episcopi, si aliunde acquisiuit beneficium, vel alia bona patrimonium vendas, permutes, obliges, aut aliquo modo aliens, antequam habeas vnde viuere possis, nulla sit talis alienatio? Et aduertitur bona patrimonialia, ad quoaum titulum ordinatus es, non ob endi fieri bona. Ecclesaistica, tamet si priuilegio fori boborum Eccelsiasticorum gaudeant. Ex part. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 23. ibid.
•  
  PDF 326 111. An qui suscepit primam Tonsuram, vel minoribus Ordinibus initiatur animo non ascendendi ad alios Ordines, sed gaudendi priuilegio fori, & exemptione à tributis, peccet mortaliter? Ex part. 2. tr. 16. & Misc. 2. res. 20. aliàs 22. p. 326.
•  
  PDF 327 112. An suscipientes primam Tonsuram, & Ordines minores solùm causa euadendi iudicem sæcularem, peccent mortaliter? Et quæritur obiter, an suscipientes Ordines minores sine confirmatione peccent mortaliter, vel Episcopus illos ordinans? Ex part. 10. tr. 16. & Misc. 5. res. 61. p. 327.
•  
  PDF 328 113. An ordinatus Ordinibus sacris ante pubertatem teneatur continere? Et quid si adeptus pubertatem votum castitatis in ordine Sacro centento non ratificauit? Et an prædictum votum à parentibu, vel tutoribus absque causa aliqua irritari possi? Ex quibus deducitur, votum solemne expressum in Religione approbata ante pubertatem emissum, nisi post pubertatem ratisicetur, non obligare. Imò hodie votum expressum solemne professionis non valet...
•  
  PDF 328 114. An Sacer ordo susceptus per vim, & metum imprimat characterem? Et deducitur, quod si ordinatus per vim, & metum recipit ordinem sine voluntate recipiendi Sacramentum, sed solum simultatè, hic quidem ordinem non suscipit, quia inualidè ordinatur. Itam, cum quidam ordinatus Subdiaconus obtinuisset ab Epsicopo declaratoriam fuisse ordenatum per vim, & metum, sed postea petens dispensationem à Summo Pontifice, vt ad alios...
•  
  PDF 330 115. An ordo per vim, & metum susceptus impediat, & dirimat matrimonium? Et an sic ordinatus tentatur ad seruandam castitatem, vel possit validè contrahere? Ex p. 3. tr. 4. res. 192. aliàs 193. p. 330.
•  
  PDF 330 116. An vir, consentiente vxore, possit ad Sacerdotium promoueri, si ipsa Religionem non ingrediatur, etiamsi sit iuuenis, dummodo voueat castitatem? Et notatur semper esse necessariam professionem vxoris in Religione, siue sit senex, siue iuuenis, vt possit vir ad Episcopatum promoueri. Et quid si ad Cardinalatum vir promoueatur? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 129. ibid.
•  
  PDF 331 117. An Clerici sacris Ordinibus initiati peccent mortaliter, si non deferant habitum Clericalem, & coronam in capite? Et quid si cum ense, vel aliis similibus supradicti Clerici Sacris initiati incedant? Ex p. 3. tr. 4. res. 182. aliàs 183. p. 331.
•  
  PDF 331 118. An Diaconus, & Subdiaconus peccent mortaliter frequenter canentes Epistolam, & Euangelium in peccato mortali? Et quid si longo tempore tales actus exerceant in peccato mortali? Et obiter notatur Diaconum ministrantem Eucharistiam in peccato mortali non peccare mortaliter. Idem est de Sacerdote. Ex p. 3. tr. 4. res. 194. aliàs 194. ibid.
•  
  PDF 331 119. An Acolyti, qui solemniter cereos ferunt in peccato mortali, peccent mortaliter? Et cursum docetur hoc etiam locum habere in eo, qui Capitulum, & Collectam pronunciat in Choro, qui id faciat tanquam Presbyter. Et an minores ORdines sint vera Sacramenta? Ex part. 3. tr. 4. res. 195. aliàs 196. ibid.
•  
  PDF 332 120. An Concionatores prædicantes in peccato mortali peccent mortaliter, etiamsi peccatum sit occultum? Et quid si publicum sit peccatum? Idem, quod dictum est de Concionatore, dicendum est de Lectore sacræ Theologiæ. & sacræ Scripturæ. Ex p. 3. tr. 4. 196. aliàs 197. p. 332.
•  
  PDF 332 Tractatvs VI. De Sacramento Matrimonij.
•  
  PDF 332 1. An maior vsus rationis requiratur ad contrahenda sponsalia, quam ad peccatum mortale? Ex p. tr. 4. r. 272. aliÀs 273. ib.
•  
  PDF 332 2. An sit peccatum mortale contrahere sponsalia ante seprennium completum? Ex part. 3. tr. 4. res. 274. aliàs 275.
•  
  PDF 333 3. An septennium requisitum ad contrahendum sponsalia esse debeat omnino completum? Et quid si duo, tres, octo, vel decem dies ad complendum septennium desint? Exan in foro conscientiæ valida sint sponsalia etiam multo ante septennium contracta, si malitia suppleat ætatem? Ex part. 3. tr. 4. ex res. 273. aliàs 274. p. 333.
•  
  PDF 333 4. An sufficiat ad validè contrahenda sponsalia diem vltimum septennij incœptum esse? Et asseritur, quod ad valorem sponsalium non requiritur ætas mathematice completa, vnde septennium non physicum, sed morale requiritur. Et an ob defectum duorum, vel trium dierum, aut vnius hebdomadæ, vel dimidij anni defectus impedimentum non sit, quin septennium completum esse dicatur? Ex part. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 65. ibid.
•  
  PDF 333 5. An sponsalia valida sint, si vsus rationis ante septennium in contrahentibus reperiatur? Et an ad sponsalia validè contrahenda sufficiat rationis vsus, qui ad lethale peccatum sufficit? Et notatur sponsalia ao defectum et detis, vel vsus rationis nulla, posse postea fieri valida, si post legitimam ætatem, & vsum rationis expressè, vel tacitè ratificentur à sponsis, modò sponsi sciant à seipsis antea inita sponsalia fuisse inualida. Quod si nesciant sponsalia fuisse inualida, non feint valida per...
•  
  PDF 334 6. An sponsalia metu graui contracta valida sint, si iur amentum accedat; vel iuramentum seruandum sit, denec relaxetur? Et an tale iuramentum minimè obliget, & ita non indigeat relaxatione? Et notatur iuramentum metu extortum non solu(m) non confirmare contractus alias inualidos, sed nec etiam obligare, & proinde nulla indigere relaxatione. Ex p. 3. tr. 4. r. 277. aliàs 278. p. 334.
•  
  PDF 335 7. An in sponsalibus sufficiat consensus fictus? Et resolutio huius duboj spendet ex illa quæstione, an promissionis contractus sine animo se obligandi vero, sed tantum sicto, obliget promittenten? Et cursim docetur eum, qui fictè promisit aliquam ducere, tantum teneri ratione damni illati, si corrupit, non aliter. Et etiam deducitur, quod qui fictè promisit, & sub ea spe Virginem decipit, teneri implere promissum, etiamsi disparis conditionis sit vel in nobilitare...
•  
  PDF 335 8. An si in sponsalibus fictis iuramentum apponatur non tamen animo se obligandi, oriatur obligatio præstandi, quod promissum est? Et an ex hoc oriatur obligatio iustitiæ erga compartem, vel per talem promissionem non inducatur impedimentum publicæ honestatis? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 33. ibid.
•  
  PDF 336 9. An sponsalia impuberum ita firmentur iuramento, vt neuri liceat pubertatem adepto resilire? Et quid maximè in prædicto casu, parte inuita? Ex part. 3. tr. 4. res. 245. aliàs 246. p. 336.
•  
  PDF 336 10. An impuberes possint resilire à sponsalibus iuramento firmatis, postquam ad annos pubertatis peruenerint? Ex p. 3. tr. 4. res. 287. aliàs 288. ibid.
•  
  PDF 336 11. An quis puber factus possit statim resiliere à sponsalibus, non expectata alterius pubertate? Et notaturfactum puberem, si vult, debere statim reclamare, alias si in mora fuerit, censebitur tacitè sponsalia confirmare, & statim dicitur fieri, quod intra triduum fit. Ex p. 3. tr. 3. res. 281. alias 282. ibid.
•  
  PDF 336 12. An in contractu sponsalium validè apponatur pœna persolenda ab iniustè resiliente? Sed notatur iniustè resilientem non teneri soluere pœnam ex pacto resilienti impositam, etiamsi iuramento firmetur. Ex p. 3. tr. 4. res. 210 aliàs 211. ibid.
•  
  PDF 337 13. An sponsa possit resiliere à sponsalibus, quando sponsus permittit se ab alia impudicè tangi per oscula, amplexus, &c. Et quid, si huiusmodi oscula, & tactus fortè essent frequentes? Et an sponsalia, etiamsi iurate sint, dissoluantur si alter ex contrahentibus fornicationem admiserit? Ex p. 3. tr. 4. res. 282. aliàs 283. p. 337.
•  
  PDF 337 14. Fæmina Nobilis contraxit sponsalia cum Caio, quæritur, an possit ea dissoluere propter oscula, & tactus impudicus cum altera? Et difficultas est, vtrum liceat vtrique sponso à sponsalibus resilire, quando vterque fornicationem commisit post sponsalia? Et notatur, cum sponsalia valida sunt, tunc si post cognitam causam ad dissoluenda sponsalia, quis cognoscit carnaliter sponsam, amittit ius dissoluendi sponsalia. Idem est, quando viri copulatus matrimonio cum...
•  
  PDF 338 15. An liceat vtrique sponso à sponsalibus refilire, quando vterque fornicationem commisi post sponsalia? Ex part. 3. tr. 4. res. 283. alias 284. p. 338.
•  
  PDF 338 16. Vtrum sponsus possit contrahere matrimonium, quando aliquo occulto vitio laborat, cuius si alter conscius esset, possit iustè à sponsalibus resilire? Ex quo infertur quamdam virginem post sponsalia corruptam potuisse sponsum defectus occulti ignarum cogere matirmonium contrahere, & stare sponsalibus? Et cursim deducitur, an adulter ex iustitio possit licire exigere debitum à coniuge illius adulterij ignara? Ex p. 3. tr. 4. res. 286. alias 287. ibid.
•  
  PDF 339 17. An si sponsa tempore sponsalium pulchra esset, dissoluantur sponsalia, ea facta notabiliter deformi? Et an valde magna deformitas debeat esse sponsi, quæ de nouo accidens det sponsæ ius refiliendi? Idem est de vehementi suspicione morbi Gallici, & de oris graueolentia. Ex part. 3. tract. 4. res. 284. aliàs 285. p. 339.
•  
  PDF 339 18. An nulla dotis promissione præuia possint dissolui sponsalia ob paupertatem sponsæ superuenientem? Et quid, si illa sponsalia essent iuramento firmata? Et notatur, quod si sponso subitò accedat noua hareditas, qua eius status plurimùm melioretur, ita vt sponsa sit iam multùm inaqualis illi, non ideo potest sponsalibus renunciare. Eadem est ratio, si sponsæ noua hæreditas accedat. Ex p. 3. tr. 4. res. 285. aliàs 286. ibid.
•  
  PDF 340 19. An sponsalia inter consanguineos inita cum conditione, si Papa dispensauerit, sint valida, & obligent in conscientia, impetratam à Pontifice dispensationem, altero inuito, à sponsalibus resilire? Et an hoc etiam procedat, si talis promissio fuerit iuarmento confirmata? Et an si magnæ expensa factæ sint causa talis promissionis pro impetranda dispensatione, siliens à dictis sponsalibus teneatur illas restituere? Et insertur consanguineos contrahentes matrimonium per verba de præsenti sub...
•  
  PDF 340 20. An pactum appositum in contractu matrimoniali, vel sponsalibus, quod vir perpetuo habitet in dominiclio vxoris, sit validum? Et an si pactum fuerit iuramento confirmatum, liceat resilire, & mulier teneatur virum sequid? Et obiter notatur, valere pactum, ne quis possit ingredi ciuitatem, quod frequenter sit in remissionibus iniuriarum, & hoc etiamsi non solùm pactum sit temporale, sed etiam perpetuum. Ex p. 3. tr. 4. res. 211. aliàs 212. ibid.
•  
  PDF 341 21. An sponsalia iurata dissoluantur ex mutuo consensu, etiamsi iru amentum intuitu pietatis emissum fuerit? Et supponitur sponsalibus puberum, nem de impuberum sponsalibus alia est iuris dispositio, quippe impuberes sponsalia contrahentes resilire non possunt, quousque pubertam nacti sint, & meritò, ne passim resiliant, & paßim contrahant. Et aduertitur, quod adueniente pubertate, qui prius illam attigerit, resilire potest, nec opus habet...
•  
  PDF 342 22. An si sponsalia communi consensu dissoluantur, hoc non obstante, oriatur ex eis impedimentum publica honestatis? Et breuißimè deducitur, quod durat impedimentum publicæ honestatis etiam post mortem aliterius sponsa. Ex p. 3. tr. 4. res. 221. alias 222. 342.
•  
  PDF 342 23. An si sponsalia dissoluantur ex consensu, cesset impedimentum publicæ honestatis ortum ex illis? Et quid est dicendum, si morte alterius dissoluerentur? Et an hoc impedimentum oriatur ex sponsalibus ficte celebratis, videlicet oretenus absque consensu interiori? Edem est de matrimonis ficte contracto ex defectu consensus. Ex part. 11. tract. 5. & Misc. 5. Res. 12.
•  
  PDF 343 24. An ex sponsalibus nullis ex defectu consensus, vel ob aliud impedementum occultum oriatur impedimentum publicæ honestatis? Et and dato casu, quod sponsus de facto contraheret cum sorore sponsæ suæ de præsenti, teneatur ad priorem reddere, si autem coniunctio carnais accedere, cum secunda, tunc nautram possit accipere in vxorem, sin vero cum posteriori contrahat sponsalia, ea nulla sint, proinde que cum priori contracit, solum sunt valida?...
•  
  PDF 344 25. De quibusdam sponsalibus? Ex part. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 70. p. 344.
•  
  PDF 345 26. An si post sponsalia cum prima saquantur sponsalia cu[m] secunda unà cum copula, dissoluantur prima? Et quid quando secunda fœmina, quæ cognia est, & violata sub spe coniugij, notabile damnu[m] pateretur? Et notatur, quod quando ex aliquo casu cessant prima sponsalia, an seruanda sint secunda. Ex p. 3. tr. 4. r. 209. alias 210. p. 345.
•  
  PDF 345 27. Vtrum ex matrimonio valido dissoluantur sponsalia? Et an dissoluto matrimonio, teneatur qui ita contraxit, priora sponsalia implere? Ex p. 3. tract. 4. res. 208. aliàs 209. ibid.
•  
  PDF 345 28. An adtrictus sponsalibus iuratis, si postea emittat Religionis votum, possit adhuc contrahere matrimonium animo ingrediendi Religionem ante consummationem? Et an si votum Religionis emisisti ante sponsalia, & fœminam deflorasti sub fide data de matrimonio, tenearis illam ducere, omisso voto? Et an sponsus, qui post sponsalia votum emisit castitatis, committat aliquam culpam? Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 76. aliàs 75. ibid.
•  
  PDF 346 29. An sponsalia dissoluantur per solum ingressum Religionis, vel sit expectanda professio? Et an sit licitum Religionem ingredi post sponsalia, etiam iuramento confirmata? Ex p. 3. tr. 4. res. 206. aliàs 207. p. 346.
•  
  PDF 346 30. An peccet qui contraxit sponsalia, si siscipiat sacros Ordines? Et notatur votum suscipiendi sacros Ordines dirimere sponsalia, & licitè post illa potest quis tale votum emittere. Ex p. 3. tr. 4. res. 207. aliàs 208. ibid.
•  
  PDF 347 31. An quando aliqui pro aliis præsentibus, & tancentibus contrahunt sponsalia, horum taciturnitas sit signum sufficiens interni consensus? Et an hoc procedat, etiamsi parentes contraherent sponsalia coram filiis emancipatis, & spuriis? Ex p. 3. tr. 4. res. 269. aliàs 270. p. 347.
•  
  PDF 347 32. An Tutor, vel Curator, si respondeat pro puella, valida sint in vtroque foro sponsalia, vel matrimonium, ipsa præsente & tacente? Et quia ius Canonicus tanquam quid speciale idde Parentibus assert, quæritue etiam, an sufficiat signum consensus in sponsalia, vel matrimonium, si nomine filiorum persona extranea respondeat? Ex p. 10. tr. 13. & Misc. 3. res. 32. ibid.
•  
  PDF 348 33. An quando Parentes, & Tutores pro filiis, & pupillis absentibus contrahunt sponsalia, & hi postea id scientes non contradicunt, censeantur consentire? Ex p. 3. tr. 4. res. 270. aliàs 271. p. 348.
•  
  PDF 348 34. Quando teneatur implere, qui contraxit sponsalia, nullo præfixo tempore, & termino? Ex p. 3. tr. 4. r. 244. aliàs 245. ibid.
•  
  PDF 348 35. Quidam contraxit sponsalia, & postea adimplere noluit, quæritur an sit per censuras compellendus? Ex p. 3. tr. 4. res. 205. aliàs 206. ibid.
•  
  PDF 349 36. Quidam vir Nobilis contraxit sponsalia, & per multos dies causa delectationis osculabatur, & tangebat spo[n]sam, quæritur an peccauerit mortaliter? Et notatur dicta oscula, & amplexus esse licita, etiamsi præuisa pollutio, sequatur, dummodo id faciant neceßitate compulsi, & austeri haberentur, nisi ita si innuicem oscularentur, & amplexarentur. Et an hoc, quod dictum est de osculis, & tactibus, similiter, & multò magis dicendum sit de colloquiis, & aspectibus, modò...
•  
  PDF 349 37. Improbatur quædam opinio pertinens ad sponsos de futuro, vbi docetur, sponsis de futuro esse permissum aspectum pudendorum. Et notatur non esse mortale in coniugis absentia propria verenda libidinese attrectare, si huiusmodi tactus ad illicitum actum non referantur. Et quæritur, an quilibet tactus sint liciti, & quæcumque oscula inter coniugatos etiam in partibus pudendis? Et docetur mortiferum esse virile membrum in os vxoris imittere. Ex p. 11. tr. 2. & Misc. 2. ref. 68. ibid.
•  
  PDF 350 38. An tactus, & oscula inter sponsos de futuro sint licta? Et an hoc non procedat inter sponsos de futuro sub conditione, si Papa dispensauerit? Et an impetrata dispensatione, licèt non sit ratificatus prior ille consensus liceat illis amplexus, & oscula eo modo quo lecent sponsis de futuro? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 131. p. 350.
•  
  PDF 350 39. An si sponsa de futuro, vel vidua carnaliter delectetur de copula præterita, & futura, peccet mortaliter? Et cursim docetur, viduam non peccare mortaliter, si ob ortam cogitationem copulæ carnalis cum marito defuncto, eam approbet voluntate, & sic est dicendum de sponsa circa copulam carnalem futuram, & coniugalem, si eam vel defideret, vel simplicis voluntatis, affectione approbet, quod alij extendunt ad ommem voluntatis affectionem, etiam simplicis complacentiæ...
•  
  PDF 351 40. An non obstante copula violanter extorta intralimestre, possit sponsa, quæ vim passa est, contradecente viro, ad Religionem transire? Et an possit talis femina, qua in isto casu vim patitur, incontinenti conari ad semen emittendum iam receptum? Ex p. 3. tract. 4. res. 241. aliàs 242. p. 351.
•  
  PDF 351 41. An sponsa per vim oppressa à sponso ante bimestre possit semen incontinenti expellere? Et an intra bimestre possit maritus vxorem inuitam cognoscere absque peccato mortali, dato, quod de ingredienda Religione non cogitet? Et an qui non cogitat ingredi Religionem, statim ac fit contractus, teneatur reddere alteri debitum? Et notatur, quod quamuis transiret bimestre abte consummationem, volenti ingredi Religionem irrogari iniuriam, si vi comprimatur ad consummationem, quando statim ac...
•  
  PDF 352 42. An si alter coniux non cogitat intrare Religionem, possit adhuc duobus primis mensibus non reddere debitum, alteri petenti? Et in dicto casu, quando quis ante matrominij consummatione[m] vult Religionem ingredi, professio possit emitti ante annum probationis exactum, v. g. intra dictum bimestre? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 133. p. 352.
•  
  PDF 352 Sequitur sub hoc, eodemque numeri huius Res. 42. eadem quæstio, videlicet an coniux, qui non intendis Religionem ingredi, teneatur intra bimestre reddere debitum alteri petenti? Et notatur, quod si sponsa duodemis intra himestre transeat ad Religionem, tenetur sponsus expectare vsque ad annum sectum decimum sponsæ, donec profiteatur, & si intrat in Religionem S. Francisci Paulos, vsque ad annum octauum. Ex p. 10. tr. 14. & Misc. 4. res. 24. aliàs 22. ibid.
•  
  PDF 353 43. An filij nati ex fornicario concubitu habito à sponso, vel sponsa de futuro, sint naturales an spurih? Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 70. p. 353.
•  
  PDF 353 44. An sponsalia inter impares valeat, vt inter fœminam Nobilem, & virum ignobilem? Et an quando ex matrimonio contrahendo scandalum timetur inter consanguineos, debeat iudex illud impedire? Idem es dicendum, quando est timor prohabilis peßimi exitus, vt odij capitalis inter ipsos contrahentes. Ex quibus colligat posse Patrem impedire sponsalia filij, vel filiæ, contræ eius voluntatem inita, interueniente graui scandalo non verò al às. Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 71. ibid.
•  
  PDF 354 45. An Pater teneatur dotare filiam, etiamsi aliunde habeat dotem competentem. Et supponitur tanquam certum, Patrem teneri dotrre filiam. Et an Pater teneatur filiam emancipatam dotare. Et an Pater teneatur dotare filiam iam nuptam, quæ nupsit inconsulto Patre, viro digno, & etiam quamuis nupserit viro indigno? Et notatur Patrem teneri ad secundam dotem conferendam filiæ, priori amissa: quod intellige, si secundò nubat. Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 34. p. 354.
•  
  PDF 355 46. An Pater teneatur dotare filiam naturalem, & spuriam? Et notatur, quod nex ab hoc onere dotandi excusatur Pater filiam incestuisam, etaim de redditibus Ecclesiasticis beneficiis. Et ex his oriuntur duæ difficultates. Prima, an dos data filiæ spuriæ ad ipsius hæredes transeat? Secunda, an in euentu, quo Pater plus dotis dedit filiæ spuriæ, quàm valeant totius vitæ alimenta, possit, constante matrimonio, repeti quoad excessum? Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 25. p. 355.
•  
  PDF 357 47. An auus teneatur dotare neptem? Et quid in casu, quo neptis Patrem inopem habeat, si tamen mater diues est? Et an Patruus nequaquam ogligetur sobrinas dotare? Et an frater teneatur dotare sororem? Et quid si soror tentùm vterina sit? Et quid si sit consanguinea, v. g. ex eodem Patre, sed ex alia matre fratri coniuncta? Et aliqua alia crica has sorores, & etiam sorores clericorum pro dote, & alimentis illarum discutiuntur in textu huius Resolutionis? Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. r. 26. p. 357.
•  
  PDF 358 48. An filius teneatur dotare matrem nubere volentem? Et deducitur, quod mater obligata non est per se filias dotare, qut donationes propter nuptias filiis constituere, nisi vrgens aliqua, & rationabilis causa intercederet. Et notatur, probalilius esse in neutro foro licitum esse viro regulariter, inuita vxore, dotare filiam prioris matrimonij ex bonis non solùm immobilibus, sed etiam mobolibus, aut pecuniis per secundam vxorem adductis. Et cùm Pater præ omnibus eoniunctis obligatus sit filias alere...
•  
  PDF 359 49. De his, quæ in nuptiis donata sunt à consanguineis, vel amicis sponsi, & contrà, cui acquirantur? Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 28. p. 359.
•  
  PDF 360 50. De donis factis à sponsæ. Idem est de donis, quæ socer nurui concessit, & largitus est. Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 29. p. 360.
•  
  PDF 360 51. De vestibus, & ornamentis datis sponsæ à sponso in guntur, ante nuptias, in nuptiis, & post nuptias. Et tandem concluditur, quod circa hoc maximè est attendenda consuetudo. Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 30. ibid.
•  
  PDF 361 52. Quinam dicantur infantiæ, & qui pubertati proximi? Ex quibus quæritur in matrimonialibus, quinam sunt proximi pubertati, ad hoc vt eis matrimonium concedi debeat? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 39. p. 361.
•  
  PDF 362 53. An quod dictum est de sponsalibus, dicendum sit de matrimonio, videlicet vt sit validum, si illud Parentes contrahunt præsentibus, & tacentibus filiis? Et an sit validum matrimonium, quando puella tacet, & nullus pro ea respondet, vel opus sit, vt respondeat Pater, vel mater, aut Tutor? Et quid si in tali casu extranei repromittant? Ex p. 3. tr. 4. res. 271. aliàs 272. p. 362.
•  
  PDF 363 54. An saltem peccet venialiter, qui loqui valens contraheret matrimonium per signa, & nutus? Ex p. 3. tr. 4. res. 247. aliàs 248. p. 363.
•  
  PDF 363 55. An contrahere matrimonium ante legitimam ætatem sit peccatum mortale? Ex p. 3. tr. 4. r. 275. aliàs 276. ibid.
•  
  PDF 364 56. An sit peccatum mortale contrahere matrimonium vltimo die, quo completur legitima ætas. Et an satis sit si no[n] solùm prima dies anno duodecimi in fœmina, & decimiquarti in viro sit incepta, sed etiam si tres dies, aut etiam decem dies ex ea ætate deficiant? Et notatur validum eße matrimoniu[m] contractum ante legitima[m] ætatem, si malitia suppleat ætatem. Ex p. 3. tr. 4. res. 276. aliàs 277. p. 364.
•  
  PDF 364 57. An in ætate requisita ad matrimonium detur paruitas materiæ? Et notatur ad valorem matrimonij non requiri, vt dicta ætas sit mathematicè completa, sed moraliter, vt quando contrahentes ab ea distarent non solùm per tres, aut decem dies, sed etiam per vnum, aut alterum mensem. Ex p. 5. tr. 5. res. 16. ibid.
•  
  PDF 365 58. An filius teneatur contrahere matrimonium quod Pater promiserit, aut præcipit? Et notatur licitè filios posse inire hoc, vel illud matrimonkum, Parentibus inuitis, aut resistentibus, erit tamen illicitum contrahere matrimonium, illis non certioribus factis. Et cursissimè docetur, Parentes non posse exhæredare filios, neque eis dotem negare, quia contrahunt matrimonium, allis inuitis. Et aduertitur Parentes, qui coatione sufficienti ad mortale compellunt filios...
•  
  PDF 365 59. An filius peccet mortaliter, si non ducat dignam, quàm Pater vult, sed etiam ducat æquè dignam? Et notatur filium Magnatis, quem Pater non vult alere secundùm qualitatem personæ, non peccare mortaliter, si inscio, atque inuito Parente fœminam diuitem, & Nobilem ducat genere aliquantulum inferiorum? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 21. ibid.
•  
  PDF 365 60. An matrimonium inter absentes contractum per Procuratorem, vel per literas coram Parocho, & testibus, sit Sacramentum? Et infertur contrahentes sub peccato mortali teneri curare, vt sint in gratia illo tempore, quo Procuratores eorum nomine contrahunt. Et notatur ætate,, & diuersitatem sexus nullius esse momenti in Procuratore, & ideo fœmina potest contrahere in tali casu matrimonium pro viro. Etiamque aduertitur, quod Procurator non debet excedere suum mandatum, alioquin...
•  
  PDF 366 61. An procuratore misso ad contrahendum, si mandans in amentiam incidat, matrimonium sit validum? Ex quo infertur, quod Baptismus furiæ tempore receptus, petitus ante furiam validus est. Idem est in Sacramento Pœnitentiæ, potest enim absolui, qui ante amentiam dedit signa contritionis. Ex p. 3. tr. 4. res. 248. aliàs 249. p. 366.
•  
  PDF 367 62. An si omittantur denuntiationes, matrimonium sit validum? Et notatur primò contrahentes ante denunciationes factas peccare mortaliter, & ita dicendm est de Parocho tali matrimonio assistente. Secundò, quod in tali casù, videlicet quando denunciationes ante nuptias factæ non sunt, post nuptias ante consummationem matromonij faciendas esse ex Concilio Tridentino, vt si fortè impedimentum dirimens subsit, ante copulam fornicariam detegatur, nisi Episcopo...
•  
  PDF 367 63. An quando matrimonium initum est absque denunciationibus, sit peccatum mortale consummare antequam præmittantur? Et an coniux teneatur debitum reddere alteri coniugi petenti ante denunciationes? Et notatur, quod si contingat casus, in quo matrimonium statine contrahi bono communi, vel speciali contrahentium expediat maximè, neque sit recursus ad Ordinarium, qui in prædictis denunciationibus dispenses, poterunt contrahere absque vlla culpa matrimonium coram Parocho...
•  
  PDF 368 64. An præmittere vnam de dictis Denunsiationibus sit peccatum mortale, vbi plura de Denuncationibus? Et an Parochus, qui id suo arbitrio faceret, grauiter puneindus esset ab Episcopo. Et notatur denunciationes non posse fiere extra Ecclesiam, etiam locus sit aptus, vt ad multorum notitiam perueniant. Et an verò in tribus diebus festiuis continuis, vt in Paschate, possint fieri, dictæ denenciationes? Et an sit peccatum mortale, si Parochus efficeret dictas proclamationes in tribus diebus festiuis,...
•  
  PDF 369 65. An denunciationes faciendæ sint in vtraque Parechia, in qua diutius commorati sunt sponsi, vel sufficiat illas facere in Parochia, in qua breui tempore commorantur? Ex p. 3. tr. 4. res. 234. aliàs 235. 369.
•  
  PDF 369 66. An quando contrahentes sunt ex diuersis Diœcesibus, & ordinarius vnius dispensat in denunciationibus, sufficiat hoc, ne fiant in Parochia alterius? Ex part. 3. tr. 4. res. 238. aliàs 239. ibid.
•  
  PDF 369 67. An Ordinarius poßit dispensare, vt omittantur denunciationes, & quid intelligendum est sub nomine Ordianrij in Concil. Trident. sess. 24. de matrim. cap. 1. Et quænam verò sint istæ causæ, vt dispensetur in denunciationibus? Ex p. 3. tr. 4. res. 236. aliàs 237. ibid.
•  
  PDF 370 68. An saltem Vicarius Episcopi possit dispensare, ne ex iusta causa denunciationes efficiantur? Et breuissimè notatur, hoc non procedere in Vicariis foraneis? Ex p. 3. tr. 4. res. 237. aliàs 238. p. 370.
•  
  PDF 370 69. An quis ex vi denunciationum teneatur denunciare impedimentum matrimonij occultum, quod non potest probare? Et asseritur, delato ad ordinarium impedimento, si vnus tantùm testis sit absque aliis adminiculis, non posse interdici matrimonixum, nec debere? Ex p. 3. tr. 4. res. 220. aliàs 221. ibid.
•  
  PDF 370 70. Pater volens impedire matrimoniun filiæ regauit Episcopum, vt interdiceret Parocho, ne tali matrimonio assisteret, & facta est interdictio, sed minimè abseruata est, tunc à me quæsierunt, an tale matrimonium fuerit validum? Et quamius ea prohibitio à Pontifice Parocho facta esset? Sed difficultas est, quid est dicendum si Episcopus non solùm interdicat Parocho, ne illi matromonio assistat, sed etiam addit clausulam irritantem ipso facto matrimonium illud, se secus factum fuerit. Ex quo infertur...
•  
  PDF 371 71. An propter magnam necessitatem possit contrahi aliquando matrimonium sine præsentia Parochi? Et notatur, quod quando in articulo mortis quis vellet concubinam ducere, idque omnino videatur necessarium ad legitimandam prolem ex ea susceptam, & ad adimplendam fidem ei datam, poße Parochum omittere denuncationis? Ex p. 3. tr. 4. res. 233. aliàs 234. p. 371.
•  
  PDF 371 72. An ex aliqua ntagna necessiatate possit quis inire matrimonium absque Parochi præsentia? Et pro praxi huius quæstionis adducuntur aliqui casus in textu huius Resolutionis, in quibus hoc fieri potest? ex p. 10. tr. 23. & Misc. 3. res. 25. ibid.
•  
  PDF 373 73. An in articulo mortis Parochus poßit celebrare matrimonium sine testibus, & denunciationibus? Et in corpore huius Resolutionis quatuor apponuntur casus, in quibus valet elandestinum coniugium, etiam sine Parocho, & testibus celebratum? Ex p. 5. tr. 3. r. 98. p. 373.
•  
  PDF 373 74. An habitantes in ea Parochia, vbi Concilium Tridentinum de Clandestinis matrimoniis publicatum, est & seruatur, si transeant, v. g. in Galliam non animo ibi habitandi, sed cum voluntate ibi contrahendi, ac mox ad locum habitationis redeundi, in inquam in tali casu matrimonium sit validum? Ex quo secuitur, cum statutum sit, vt quis semel in anno consiteatur proprio Sacerdoti, & vel ex consuertudine, vel ex declaratione Eugenij IV. peregrinus possit consiteri illi Parocho, in euius Parochia habitat,...
•  
  PDF 374 75. An impedimenta matrimonij per Concilliam sublata censeantur etiam sublate in Proninciis, vbi illud non est publicatum? Ex p. 6. tr. 8. & Misc. 3. res. 26. p. 374.
•  
  PDF 375 76. An clandestinè contrahentes, copula interueniente teneatur saltem ratione iniustita vir fœminam in vxorem ducere? Ex part. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 72. p. 375.
•  
  PDF 376 77. An commorantes in terris Infidelium possint contrahere matrimonium, non seruata forma Concilij Decretum Concilij publicatum fuerit, modò tamen expulsis Catholicis Sacerdotibus non adsint PArochi proprij, validè coram Hæretico prædicante, vel sine prædicante matrimonium contrahere. Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 30. p. 376.
•  
  PDF 376 78. Ex Belgio ad locum, vbi Tridentinum non est vsamceptum, aliqui transierunt, vt ibi matrimonium clandestinum contraherent: quaritur au fuerit validum? Et cursim deducitur, quod in conflictu opinionum illa est amplectenda, quæ fauet valori matrimonij. Et quid est dicendum de matrimonio Christianorum in terris Turcarum habitantium, an validè contrahant sine Parocho, & testibus? Et quid de matrimonio Hæreticorum, non quidem in locis, vbi Tridentinum non est promulgatum], sed vbi iam promulgatum est,...
•  
  PDF 378 79. De quodam matrimonio in Holandia contracto, & de quadam Monialis professione postea post dictum matrimonium facta. Et deducitur, quod si aliquis emisisset professionem cum conditione, pacto, seu modo de retinendo, seu habe[n]do proprio independenter à Superiore, dicta professio non valet, &c. Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. r. 1. p. 378.
•  
  PDF 379 80. An matrimonium contractum sine præsentia Parochi, & testium transeat saltem in sponsalia de futuro? Et an hoc procedat, etiamsi illud matrimonium fuerit iuramento confirmatum? Et an dicti contrahentes possint discedere à tali contractu matrimonij sine vlla indicis authoritate, & cum aliis contrahere, nec indigent iuramenti absolutione? Ex p. 3. tr. 4. res. 257. aliàs 258. p. 379.
•  
  PDF 379 81. An Parochus communiter ita reputatus , sine tamen titulo, quia principio fuit intrusus, valide matrimonio assistat? Et quid si à contrahentibus inhabilitas cognoscatur? Et resolutio harum quæstionum pendere ex illa an aliquis sine titulo, & authoritate Superioris in officio iudicis, Parochi, aut Confessoris se intrusit, si tamen communis error accedat, gesta per illum quoad vtrumque forum spectantia valida sint? Ex o. 5. tr. 9. res. 78. p. 381.
•  
  PDF 380 82. An matrimonium initum cum licentia, dolo, & mendaciis à Parocho extorta, sit validum? Idem asseritur, si licentia fuerit à Parocho metu cadenti in constantem virum exterta. Ex p. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 20. p. 380.
•  
  PDF 381 83. An Parochus excommunicatus non toleratus valide assistat matrimonio? Et an valeat matrimonium coram testibus excommunicatis non toleratis celebratum? Ex p. 5. tr. 9. res. 78. p. 381.
•  
  PDF 381 84. An Parochus excommunicatus assistens matrimonio, peccet? Et supponitur parochum excommunicatum etiam non toleratum, suspensum, & irregularem valide assistere matrmonio. Et an excommunicatus toleratus nullam culpam contrahat assistere matrimonio. Et an excommunicatus toleratus nullam culpam contrahat assistens matrimonio? Et notatur certum esse, nullum peccatum committere Parochi excommunicatum, quando in articulo mortis esset necessarium assistere matrimonium?
•  
  PDF 381 85. An Parochus excommunicatus non toleratus, licèt validè, tamen illicitè assistat matrimonio? Et an in prædicto casu nec ipsi contrahentes peccent, dum coram illo contrahunt? Et an tamen, si Parochus ab Episcopo, aut ab alio competente iudice prohibitus sit assistere matrimonio, aut licentiam conferre, si id efficiat, quamuis peccet, validè tamen efficiet, quia simplici prohibitione non priuatur dicta potestate? Ex p. 5. tr. 9. res. 79. ibid.
•  
  PDF 382 86. An Parochus excommunicatus non toleratus validè licentiam conferat Sacordoti, vt assistat matrimonio? Et notatur non solùm validè Parochum excommunicatum licentiam hanc præbere, sed etiam licitè, quod est valide notandum? Ex p. 5. tr. 9. res. 80. p. 382.
•  
  PDF 382 87. Quidam Parochus publicè grauiter percussit Clericum, & statim dedit licentiam Sacerdoti ministrandi omnia Sacramenta suis Parochianis: quæritur an matrimonia, quibus præfuit, fuerint validè contracta? Et an in tali casu contrahentes non peccent? Et notatur Parochum excommunicatum, etiam non toleratum, non solùm validè, sed etiam licitè assistere matromonio posse. Etiamque docetur, Parochum excommunicatum toleratum, & non declaratum, si assistat matrimonio, vel det licentiam assistendi...
•  
  PDF 383 88. De licentia, quam potest dare Parochus, vel ordinarius assistendi matrimonio? Pro quo varij& curiosi casus apponuntur in textu huius Resolutionis, & etiam pro ipso Parocho tantùm. Ex p. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 32. p. 383.
•  
  PDF 386 89. Quædam tracticabilia circa Parochum, & eius licentiam assistendi matrimonio, ad ornatum Concilij Tridentini sess. 24. c. 1. de reformatione. Pro quibus varij, singulares & curiosi casus adscribuntur in corpore huius Resolutionis? Ex p. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 34. p. 386.
•  
  PDF 388 90. Quisnam sub nomine ordinarij comprehendatur, ad ornatum Concilij Tridentini sess. 24. c. 1. de reformatione, & aliorum textuum, & Canonum? Et docetur Episcopum, & Archiepiscopum in sua Diœcesi, & aliquando comparatione suffraganeorum, Cardinalem respectu subditorum Ecclesiæ sui tituli, Legatum Pontificis in Prouincia suæ legationis, Capitulum Sede vacante, seu eius Vitarium, Abbates Ecclesiæ nulli Episcopo subiectæ, omnes prædictos comprehensos esse sub nomine...
•  
  PDF 390 91. De testibus necessariis ad contrahendum valide matrimonium. Et an sit necessarium hos testes eße rogatus? Et an sufficiat, quamuis vi detenti, & repugnantes intersint, modò percipiant contractum? Et an prædicti testes pro validitate matrimonij debeant esse omni exceptione maiores? Et an testes simul cum Parocho interesse debeant matrimonio, vel sufficiat successinè coram illis explicare contrahentes consensum? Et an peccent mortaliter, qui contrahunt coram Parocho coacto, quod non procedit quoad...
•  
  PDF 391 92. An excommunicatus vitandus sit admittendus vt testis in causis matrimonialibus? Et quid si sit toleratus? Et in causis Fidei non est dubitandum. Et notatur, quod assistentia Parochi excommunicati, etiam non tolerati, contrahentibus matrimonium valida est? Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 21. p. 391.
•  
  PDF 392 93. An ad valorem matrimonij sufficiat, vt Parochus & testes audiant contrahentes, vel opus est illos videre. Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 68. p. 392.
•  
  PDF 392 94. An sit validum matrimonium initum coram Patrocho ad id non specialiter vocato, sed casu transeunte? Et in textu huius Resolutionis adducitur pulchrum factum pro praxi prædicta difficultatis. Ex p. 10. tr. 13. & Misc. 3. res. 26. ibid.
•  
  PDF 393 95. An sint à matrimonio arcendi, qui Fidei rudimenta nesciunt? Et an saltem Pater noster, Aue Maria, Credo, & Decalogum debeant scire? Et cursim infertur statuere impedimenta matrimonij, non ad Episcopum, sed ad Pontificem spectare. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 85. p. 393.
•  
  PDF 393 96. Quinam est minister Sacramenti matrimonij. Et notatur Ministrum, id est Sacerdotem, ante Concilium Tridentinum non fuisse neceßarium; at postea esse necessarium, & pertinere ad essentiam matrimonij Ministrum talem, & testes. Ex p. 3. tr. 4. res. 253. aliàs 254. ibid.
•  
  PDF 394 97. Quænam sit materia, & forma huius Sacramenti? Et quædam sit materia, & forma in matrimonio contrahendo per Procuratorem inter absentes? Ex p. 3. tr. 4. res. 250. aliÀs 251. ibid. p. 394.
•  
  PDF 394 98. An Parochus teneatur sub mortali interrogare sponsos de mutuo consensu? Et notatur non teneri Parochum interrogare contrahentes, an aliquod impedimentum habeant, ne bontrahere possint. Ex p. 3. tr. 4. res. 293. aliàs 294. ibid.
•  
  PDF 394 99. An Parochus, si intellecto consensu contrahentium, non dicat, ego vos coniungo in nomine Patris, &c. peccet mortaliter? Ex p. 3. tr. 4. res. 255. aliàs 256. ibid.
•  
  PDF 394 100. An si Parochus, dum matrimonium contrahitur, sit distractus, & non aduerit ad ea, quæ tunc efficiuntur, dictum matrimonium sit validum. Et quid est dicendum de testibus in prædicto casu. Et an si Parocho contradicente, celebretur matrimonium, sit validu[m]. Et cursissimè infertru, an si Saacerdos proferat super materiam legitimam formam Sacramentorum absque intentione, v. g. abluendi, vel consecrandi, etiamsi postea intentionem adhibeat, nihil efficiat? Ex p. 10. tr. 13. & Misc. 3. r. 20. ibid.
•  
  PDF 395 101. An matrimonium initum coram Parocho, & testibus sit validum. si consensus contrahentium intelligatur per interpretem? Idem est, si fiat matrimonium per literas incognitæ linguæ. Ex p. 10. tr. 13. & Misc. 3. r. 17. p. 395.
•  
  PDF 396 102. An tempore Aduentus, & Quadragesimæ sit peccatum mortale traducere sponsam solemniter in domum sponsi, & conuiuia solemnia facere. Et asseritur amnem traductionem sponsæ in domum sponsi, etiam absque solemnitate interdictam esse Feriarum consummare matrimonium? Ex p. 3. tr. 4. res. 265. aliàs 266. p. 396.
•  
  PDF 397 103. An nuptia sint prohibitæ in die Sabbathi ante aduentum? Idem quæritur à Vesperis ante diem Cinerum. Et an si tempore prohibitio Aduentus, & Quadregesimæ adhibeatur solemnis benedictio nuptiarum, aut traducatur solemniter sponsa ad domum sponsi, aut adhibeant conuiuia, aut lætitiæ signa, peccent mortaliter sponsi talia facientes? Ex p. 3. tr. 4. res. 201. aliàs 202. p. 397.
•  
  PDF 397 104. An nuptiæ prohibeantur à primis Vesperis Sabbathia ante primam Dominicam Aduentus? Ex p. 3. tract. addit res. 26. ibid.
•  
  PDF 398 105. An Orationes, & ceremoniæ, quæ pro secundis nuptiis destinatæ sunt, poßint tempore prohibitio Aduentus, & Quadragesimæ ministrari. Et notatur, quod licèt adsit consuetudo, vt etia[m] secundæ nuptiæ benedicantur, quando alter coniux benedictionem non suscepit, sine sit vit, sine sit fœmina; attamen talis consuetudo non obligat sub mortalis. Et cursim asseritur benedictionum omissionem, secluß scandalo & contemptu, non esse peccatum mortale? Ex p. 3. tr. 4. res. 264. aliàs 265. p. 398.
•  
  PDF 398 106. An sit saltem peccatum veniale consummare matrimonium, antequam recipiant benedictiones Ecclesiæ? Ex p. 3. tr. 4. res. 239. aliàs 240. ibid.
•  
  PDF 398 107. An liceat contrahere matrimonium tempore interdicti? Et an tempore interdicti possint fieri matrimonij denunciationes? Ex p. 3. tr. 4. res. 266. aliàs 267. ibid.
•  
  PDF 399 108. An tempore interdicti licitum sit contrahere matrimonium? Et an in prædicto tempore benedictiones tamen nuptiales fieri non possint, quia sunt officia diuina? Ex p. 5. tr. 10. res. 82. aliàs 81. p. 399.
•  
  PDF 399 109. An benedictio nuptiarum sit tempore interdicit illicita? Et an saltem in dicto casu benedictiones nuptiales fieri possint in diebus, in quibus permittuntur diuina officia, vt Paschatis? Ex p. 5. tr. 10. res. 85. aliàs 84. ibid.
•  
  PDF 399 110. An validum sit matrimonium, cui proprius Parochus vnius contrahentis assistit in Parochia alterius sibi non subditi? Et an dictus Parochus, qui in aliena Parochia coniungit suum Parochianum, peccet mortaliter, & puniendus sit? Ex p. 3. tr. 4. res. 231. aliàs 232. ibid.
•  
  PDF 400 111. An Episcopo possint prohibere, ne matrimonia domi contrahentur? Et an vt dicatur matrimonium in faciæ Ecclesiæ celebrari, sit opus, vt in Ecclesia ipsa materiali, vel eius limine celebretur, vel satis sit coram fidelium multidudine? Et an hodie dicatur satis contractum in facie Ecclesiæ, so coram Parocho & duplici teste, denunciationibus præmissis, matrimonium ineatur? Ex p. 3. tr. 4. res. 278. aliàs 279. p. 400.
•  
  PDF 400 112. An sponsirus profecti recreationis causa possint ibi matrimonium contrahere? Ex p. 3. tract. 4. res. 230. aliàs 231. ibid.
•  
  PDF 401 113. An contrahentes matrimonium in peccato mortali peccent dupliciter, quia non solùm suscipiunt, sed etiam ministrant hoc Sacramentum? Ex part. 3. tr. 4. res. 198. aliàs 199. p. 401.
•  
  PDF 401 114. An censeatur matrimonium consummatum, si solus vir intra vas fœminæ naturale seminet, fœmina verò non seminante? Ex quo infertur, quod si viro seminante, fœmina non seminauerit, idque partibus constet, possint Religionem ingredi, & profiteri, & pars relicta in sœculo aliud matrimonium inire. Ex part. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 54. ibid.
•  
  PDF 401 115. An deficientibus hominibus sœcularibus, tenerentur Religiosi contrahere matrimonium? Et notatur posse etiam nunc occurrere casum, in quo Religiosus teneretur matrimonium contrahere, vt quando sequerentur seditiones & bella, nisi Principis filius Religiosus vxorem duceret; tunc enim sub peccato mortali matrimonium inire teneretur? Ex p. 3. tr. 4. res. 288. aliàs 289. ibid.
•  
  PDF 402 116. An surdus, & mutus à natura possint contrahere matrimonium? Ex p. 5. tr. 6. res. 9. p. 402.
•  
  PDF 402 117. An mutus & surdus, & simul cæsus à natura possit inire matrimonium? Et quid si cætitas non esset à natura, sed superuenisset? Ex p. 5. tr. 6. res. 10. ibid.
•  
  PDF 402 118. An inter fideles possit esse matrimonium, quod non sit Sacramentum? Sed nota, obsecro Amice lector, quod quando quis contraheret sine formali, aut virtuali intentione faciendi quod facit Ecclesia, licèt illud matrimonium non sit Sacramentum, quia in Ministro non fuit intentio necessaria, attamen validum manet in ratione contractus, itavt contrahentes non possint deinde alteri nubere, neque in posterum posse tale...
•  
  PDF 403 119. An matrimonium Catholici cum Hæretico sit licitum cum periculo peruersionis, quando tamen ex magna aliqua causa contrahitur? Ex quo infertur, non esse peccatum exponere se periculo spiritualis salutis ex causa aliqua vrgenti. Etaimque cursim deducitur, posse hominem aliquod medicamentum sumere ad assequendam salutem, quamuis prohabiliter putet ex eo futuram seminis effusionem?
•  
  PDF 404 120. In quodam Tribunali sanctæ Inquisitionis N. fuit tanquam Hæreticus formalis publicè damnatus, quæritur, an quia Ecclesiæ se reconciliauit, eius vxor teneatur illum recipere, & secum cohanitare? Et an supradicta opinio sit admittenda, si in occultom coniux hæreticus reconciliatur per Inquisitores? Et notatus, quod on supradicto primo casu non defideratur specialis diuirtij sententia, sed sufficit sententia Inquisitorum, qua declaratum fuit illum extitisse...
•  
  PDF 405 121. An si coniux infidelis velit permanere cum coniuge fideli sine iniuria creatoris & scandalo, poßit hoc non obstante coniux fidelis nouun matrimonium inire? Et notatur, quod tutius est in hoc casu, Summum Pontificem consulere, & dispensationem petere. At si aliquis hoc nolit efficere, tenetur alterum coniugem monere & inuitare ad Fidem, & aliqua alia, quæ contingere possit in supradicto casu, aduertuntur. Et ta[n]dem docetur, quod idem...
•  
  PDF 405 122. An coniux infidelis, qui fidelem coniugem sequi noluit, possit nouum sibi coniugem eligere? Et an si postea conuertatur, possit ei concedi dospensatio, vt alteri nubat, si vir eius aliam duxerit vxorem? Ex p. 3. tr. 4. res. 262. aliÀs 263. ibid.
•  
  PDF 406 123. An dissoluto matrimonio à fideli in casu sibi permisso, liceat absque culpa coniugi infideli aliud matrimonium inire? Et aduertitur, quod si postea conuertatur, potest ei concedi dispensatio, vt alteri nubat si vir eius aliam duxerit vxorem. Et cursissimè infertur, quod qui vxorem enecta, etiam mortua illa, non potest aliam ducere, nisi accedat dispensatio. Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. r. 48. p. 406.
•  
  PDF 406 124. An coniux infidelis volens post Baptismum contrahere matrimonium, teneatur requirere consensum coniugis infidelis in remotissimis partibus habitantis? Et an in dicto casu dispensatio Pontifici sit necessaria, qua suppleatur monitio iure præscripta? Ex p. 3. tr. 4. res. 263. aliàs 264. ibid.
•  
  PDF 406 125. An matrimonium conuersi cum infideli contractum ante Baprismum, dissoluatur per solemnem professionem Religionis? Et an etiam, Ordine sacro assumpto, voínculum matrimonij in infidelitate contractum dissoluator? Et an matrimonium Infidelium ad Fidem conuersorum, etiam consummatum possit à Pontifice dissolui ex aliqua iusta causa? Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 476. ibid.
•  
  PDF 407 126. An matrimonium Infidelium, cùm ambo baptizantur, fiat Sacramentum, eisque gratiam conferat? Ex p. 3. tr. 4. res. 252. aliàs 253. p. 407.
•  
  PDF 408 127. An excommunicati contrahentes matrimonium, peccent dupliciter ex eo, quod non solùm Sacramentum recipiant in excommunicatione, sed etiam ex eo, quod conferant, cum iuxta communem sententiam contrahentes sint Ministri huius Sacramenti? Ex p. 5. tr. 9. res. 85. p. 408.
•  
  PDF 408 128. An qui matrimonium contrahit cum excommunicato, peccet mortaliter. Et quid si denunciatus sit, aut notorius Clerici percussor? Ex part. 3. tr. 4 res. 267. aliàs 268. ibid.
•  
  PDF 408 129. An contrahere cum impedimento dirimente sit duplex peccatum. Ex p. 3. tr. 4. res. 296. aliàs 297. ibid.
•  
  PDF 408 130. Quot peccata committat qui sciens contrahere matrimonium cum impedimento dirimente. Et an impedimenta matrimonij addant nouam malitiam, etiam in copula fornicaria, distinctè explicandam in confessione? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 82. ibid.
•  
  PDF 409 131. Quid est dicendum, quando est dubium, an inter volentes contrahere adsit aliquod impedimentum dirimens? Et notatur in dubio an res egeat dispensatione, posse Episcopum declarare, non desiderari dispensationem, vel ad cautelam dispensare. Ex p. 4. tr. 3. res. 17. p. 409.
•  
  PDF 409 132. An dubius de impedimento dirimente matrimonium possit, hoc non obstante, illud contrahere? Et dcetur per Canones licitum esse inire matrimonium cum dubietate impotentiæ ad coëundum. Et quæritur, an ille qui bona fide contraxit, possit liberè petere, & reddere debitum, quando nouit alterum dubitare de valore matrimonij? Et an si matrimonium sit contractum, sed nondum consummatum, & ante consummationem incidat dubium de impedimento, teneatur reddere...
•  
  PDF 411 133. Vtrùm sit validum matrimonium contractum cum falso errore alicuius impedimenti? v. g. vt. si quis contraxit existimans coniugem mortuum esse viuum, & tamen sciebat matrimonium esse nullum contractum supèrstite coniuge, &c. Ex p. 3. tr. 4. res. 292. aliàs 293. p. 411.
•  
  PDF 411 134. An filis oriatur de validate alicuius impedimenti, filij illo media tempore nati sint legitimi reputandi? Et quid si illis prohibitum sit sub pœma excommunicationis, ne possint simul cohabitare, an adhuc filij pro legitimis debeant haberi? Idem erit, ac multò magis, si interposita fuerit appellatio. Et supponitur filium natum ex matrimonio bona fide alterius Parentis inito esse verè legitimum, non solùm quoad Parentem habentem bonam fidem, sed etiam quoad Parentem habentem...
•  
  PDF 412 135. An pro valore matrimonij sequi aliquis possit opinionem singularem contra communem? Idem quæri potest de valore professionis. Et an hoc procedat, quando ipsa opinio est dubia, secus verò si esset clara? Et notatur, quot licet in dubio pro matrimonio præsumendum sit, & indicandum, tamen hoc procedit, quando in matrimonio contrahendo, vel contracto datur paritas personarum, secus data imparitate. Etiamque docetur in foro conscientia tam quoad sponsalia, quam quoad...
•  
  PDF 413 136. An sit licitum contrahere matrimonium cum impedimento dirimente ex timore mortis, vel alterius grauis damni, & quid de multis aliis casibus? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 283. p. 413.
•  
  PDF 414 137. An à matrimonio ex metu graui contracto possit resilire, qui liber est à metu, nec particeps illius fuit? Ex p. 3. tr. 4. res. 228- aliàs 229. p. 414.
•  
  PDF 414 138. An matrimonium ex leui metu contractum valeat iure naturali, & positiuo? Et quid quando revera ita extorquet consensum, vt sine eo metu non fieret? Ex p. 3. tr. 4. res. 229. aliàs 230. ibid.
•  
  PDF 414 139. An metus grauis à lege iustè incussus irritet matrimonium, si index v. g. intendat delinquentem cogere per illum metum ad contradendum? Et pro praxi huius quæstionis adducuntur speciales casus. Et deducitur validem esse professionem, dum vir minatur mortem vxoris in adulterio repertæ, nisi Religionem profiteatur, quando minatur mortem authoritate iudicis infligendam, secus verò si minaretur propria authoritate. Etiamque infertur, si quis minetur rea, v.g. latroni...
•  
  PDF 415 140. An si iudex secundùm allegata iustè cogat admatrimonium, licet à parte rei illa coactio sit iniusta, adhuc tamen matrimonium iliud sit validum? Ex p. 9. tr. 8 & Misc. 3. ref. 26. p. 415.
•  
  PDF 416 141. An si quis metu cogatur matromonium contrahere, licèt in genere, si postea contrahat, matrimonium sit validum? Et notatur matrimonium ex graui metu contractum esse nullum non solum ex iure Ecclesiastico, sed etiam inspecto iure naturali. Et aduertitue ea, quæ dicta sunt, locum habere in constitutione Procuratoris ad matrimonium, si ex graui metu fiat, erit nulla iure...
•  
  PDF 416 142. An impotens cum impotentia perpetua, & cognita, possit inire matrimonium in ordine ad castè viuendum? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 75. ibid.
•  
  PDF 417 143. An matrimonium initum sub conditione honesta per verba de præsenti, vt contraho recum, si Pater tuus voluerit, aduenienre conditione efficiatur validum absque alio nouo consensu? Sed notatur, quod stando in prima sententia affirmatiua, requiritur vt conditio adimpleatur coram Parocho& testibus, vel vt Parochus & testes cognoscant conditionem esse adimpletam. Sed ex contraria sententia infertur, si post euentum conditionis...
•  
  PDF 418 144. An si vnus promittat matrimonium, & alius acceptet, non tamen promittendo, maneat promittens obligatus? Ex quo alij quatuor casus deducuntur circa primossionem patrimonij, & sponsalium. Ex p. 3. tr. 4. ref. 243. aliàs 244. p. 418.
•  
  PDF 418 145. Difficilis est illa quæstio, an si quis inualidè contraxit ob defectum consensus, vel cum impedimento dirimente, obtenta dispensatione, teneatur iterum consentire ante Parochum & testes? Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1 r. 5. ibid.
•  
  PDF 419 146. An matrimonium nullum ratione consensus ex parte vnius, reualidetur postea, si ipse solus consentiat?
•  
  PDF 419 147. Vtrum ad reualidandum matrimonium filiæ contractum sufficiat adhibere consensum post longum tempus? Et notatur, auod licèt in contrahendo matrimonio, non sit necessarium consensum vtriusque coniugis simul tempore præstari, tamen exigitur simultas moralis, ita vt non magnum interuallum inter vntius & alterius consensum distet; magnum enim internallum est, quando annus intercedit. Ex p. 3. tr. 4. res. 291. aliàs 292. ibid.
•  
  PDF 419 148. An qui fictè contrahit matrimonium, iterum teneatur verè, & ex animo contrahere? Et quid si sit longè disparis conditiones in Nobilitate, qut diuitiis, quando revera nullum signum adfuit, quo indicari posset non feriò promitti, præter disparitatem? Et cursim docetur, quod deceptor ad matrimonium non abligatur in multis casibus, & in §. vlt. huius Resolutionis quinque casus assignantur pro praxi, Ex p. 3. tr. 4. r. 246. aliàs 247. ibid.
•  
  PDF 420 149. An qui fictè promisit matrimonium, & & sub ea spe fœminam cognouit, teneatur illam in bxorem ducere? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 32. p. 320.
•  
  PDF 420 150. Ad quid teneatur, si quis corruperit virginem decipiendo illam sub promissione coniugij? Et cursim docetur, quod in multis casibus talis non tenetur ducere, & in textu huius Resolutionis adducuntur sex casu pro praxi prædictæ difficultatis. Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 81. ibid.
•  
  PDF 421 151. An deflorator virginis sub spe coniugij teneatur illam ducere? Et an qui sic virginem deflorauit, satisfaciat constituendo illi dotem sufficientem ad supplendum defectum deflorationis? Et an hoc à fortiori procedat, quando contrahentes sunt inæquales? Et an qui fictè promisit, si in iudicio interrogaretur an promiserit, non possit negare se promisisse, vel an possit in tali iuramento vti æquinocatione negando promissione, intelligendo ita vt teneatur, &c. Idem est in aliis...
•  
  PDF 422 152. Qui libidinis causa rapuit virginem, & cum illa adhuc in sua potestate existente matrimonium contraxit, quæritur an fuerit validum? Et notatur in Concilio Tridentino solùm eam raptus speciem puniri, per quam vis infertur puelle, non autem Parentibus, vnde si iiiæ consentiat, etiamsi rapiatur vim Parentibus inferendo, validum erit matrimonium. Ex part. 3. tr. 4. res. 260. aliàs 261. p. 422.
•  
  PDF 422 153. An raptus, quo fœmina rapuit virum, dirimat matrimonium? Et an raptus irritet etiam sponsalia? Et notatur, quod raptus, puelle consenteinte, Parentibus tamen inuitis, non dirimit matrimonium, quamuis contraheret tempore, quo est in potestate raptoris. Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 83. ibid.
•  
  PDF 423 154. An si deprehensus in stupro offerat matrimonium, ne prodatur iustitiæ, non obstante tali metu teneatur illud matrimonium in conscientia adimplere? Et quid si metu mortis à patre, vel consanguineis inferendæ matrimoniu[m] offerat? Et quid est, si deprehensus in adulterio metu mortis offerat matrimonium cum aliqua consanguinea quem iustè ad mortem, vel aliam pœn am grauem damnare debuerat, impunitate oblata, inuitet vt eius filian ducat in vxorem, tale matrimonium non valere, secus autem si illi,...
•  
  PDF 423 155. An qui post votum Religionis, vel Castitatis corrupit fœminam sub pacto coniugij, teneatur illam ducere? Et an in dicto casu teneatur talis contrahere, sed ante consummationem debeat ad Religionem transire? Ex p. 3. tr. 4. res. 202. & 203. ibid.
•  
  PDF 423 156. An qui prius emisit votum Castitatis, aut Religiones, & postea fœminam deflorauit, fide data contrahendi cum ea, teneatur eam in vxorem ducere, vel votum adimplere? Et an in prædicto casu iste teneatur contrahere, sed ante consummationem debeat ad Religionem transire? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 38. ibid.
•  
  PDF 424 157. An qui prius votum Religionis, aut Castitatis emisit, virginemque deflorauit cum promissione matrimonij, teneatur ad matrimonium, vel potius ad votum? Ex p. 3. tr. 4. res. 279. aliàs 280. p. 424.
•  
  PDF 424 158. An qui post votum Castitatis contraxit matrimonium, teneatur ante consummationem ingredi REligionem, quandi id est necessarium ad seruandum votum, nempe quando id est necessarium ad seruandum votum, nempe quando alter coniux non vult castitatem seruare? IDem dicendum est, si votum Castitatis emittatur post matrimonium ratum? Restant etiam nonnulla circa votum suscipiendi Ordines sacros, in quibus inuoluitur votum castitatis, & circa cotum...
•  
  PDF 425 159. An habens votum Religionis, seu castitatis peccet mortaliter contrahendo matrimonium animo ingrediendæ Religionis antequam consummet matrimonium? Et quid est sentiendum, quando quis absque vllo voto eo animo matrimonium contraheret? Ex part. 3. tr. 4. Res. 280. aliàs 281. p. 425.
•  
  PDF 426 160. An fœmina, quæ contraxit matrimonium cum ciro improportionato, vel aliquantulum debili, vt facilior pateat aditus, teneatur pati incisionem, si commodè potest? Et an in tali casu tali impedimentum censendum sit perpetuum, & matrimonium declarandum nullum? Ex p. 3. tr. 4. res. 200. aliàs 201. p. 426.
•  
  PDF 426 161. An fœmina, quæ contraxit matrimonium cum viro improportionato, vel debili, vt facilior pateat aditus, teneatur pati incisionem, si commodè potest? Et distinguitur hæc difficultas, quando defectus non prouinet ex muliere, sed ex viro, & si ex muliere prouenit, deciditur, quid est faciendum? Et pro praxiquæritur, an si vir trium annorum congressu, atque conatu, claustra tamen fœminæ non violauit, an inquam in tali casu matrimonium sit dissoluendum? Ex p. 3. tr. addit. res. 3. ibid.
•  
  PDF 427 162. An mulier teneatur pati incisionem sine graui dolore, & infirmitate, etiamsi defectus proueniat ex parte viri ob membrum genitale improportionatum? Et an integrum sit viro impotenti ad virginem, potenti tamen ad corruptam, propria authoritate instrumento aliquo ligneo, vel ferreo, vel simili ad id accommodato, digitisve claustra virginis à se ductæ reserare, vt sic possit consummare matrimonium? Et an vir sit alicuius culpa reus, qui suæ...
•  
  PDF 429 163. An triennium à iure præscriptum ad experiendum impotentiæ veritatem, computandum sit à tempore, quo copula intentata est, vel à tempore præfixe a iudice? Pro quo aliqua alia prius supponuntur. Et aduertitur, quod si post sententiam diuortij deprehendatur impedimentum non fuisse verè perpetuum, reuocandi sunt ad prius matrimonium, etiamsi alia matrimonia iniuissent. Et infertur necessarium esse, quod...
•  
  PDF 431 164. Quid faciendum de viro Sacris initiato, si post iudicis sententiam inueniatur impotentiam falso existimatam fuisse perpetuam, non fuisse talem? Idem est, si in isto casu vir, vel fœmina ingrederetur Religionem ob dissolutionem talis matrimonij, si professus sit, an debeat redire ad vxorem? Pro quibus alia difficultates proponuntur, quæ contingere possint inter medium temporis separationis, & etiam post reditum ad vxorem circa petitionem, & redditionem debiti. Ex. p. 11. tr. 5 & Misc. 5. res. 9. p. 431.
•  
  PDF 432 165. An maritus possit habere copulam cum vxore, si vtroque teste careat? Ex. p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 32. p. 432.
•  
  PDF 433 166. De quadem curatione Hernistarum, an efficiat Spadones, vel Eunucho, & impediat matrimonium? Et docetur triplicem esse Speciem Eunuchorum. Et explanatur, quod loquenod de Sacramantis, quæ non sunt de necessitate salutis, vt Confirmatio, Matrimonium, & extrema Vnctio, satis sit, quod Minister in eorum adminsitratione sequatur opinionem prohabilem, relicta prohabiliori, & tutoiri. Et sequitur, quod in conflictu opinionum illa est sequenda...
•  
  PDF 435 167. An vt mlier transire possit ad secundas nuptias, sufficiat præsumptio virisimilis, & probabilis de morte viri? Et an Confessarius in conscientiæ foro id ipsi permittere potest, & iudex in foro externo, si post celebratas nuptias causam intelligeret, neque mulierem punire, neque à secundo viro separare deberet, donec cognitum esset priorem maritum adhuc viuere? Ex p. 3. tr. 4. res. 213. aliàs 214. p. 435.
•  
  PDF 436 168. Quis commisit adulterium cum promissione ficta contrahendi post obitum viri: quæsiuit postea, an contraxerit impedimentum? Et an dato, quod dicta promissio sit facti seriò, & ex animo, tamen hoc non obstante requiratur, vt ob altero acceptata sit, neque satis est ad contrahendum hoc impedimentum tacita acceptatio, se requiratur promissio mutua, & reciproca? Ex p. 3. tr. 4. res. 197. aliàs 198. p. 436.
•  
  PDF 436 169. An promissio adulteri ficta inducat impedimentum matrimonij? Ex quo infertur, quod fictè rebaptizans in foro conscientiæ excusatur ab irregularitate; & fictè proferens hæresim non incurrit pœnas, & censura hæreticis impositas. Et quæritur an promissio de matrimonio contrahendo, vt inducat impedimentum, debeat esse externa, & acceptata, vel taciturnitas obligationem, & acceptationem inducat? Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 26. ibid.
•  
  PDF 437 170. An si quis adulterauit cum coniugata cum promissione sumendi illam in vxorem, mortuo marito, possit absque dispensatione Pontificis matrimonium illud inire, si deum commisit adulterium, nesciebat impedimentum dirimens ex illo proueniens? Idem est, si interfecit virum ad finem contrahendi matrimonium, si ignorabat inuincibiliter ex hoc crimine non potuisse sequi matrimonium absque dispensatione Pontificis. Et an vt incurratur hoc impedimentum, sufficiat vt vnus contrahentium...
•  
  PDF 438 171. An homicidium ab adultero, & adultera perpetratum animo, & intentione contrahendi matrimonium inter se, se ea intentio non significetru exteriùs, inducat impedimentum dirimens? Et infertur, quod Inquisitores excommunicantur, qui odio, vel amore ducti iniustitiam reis faciunt. Et quid si odium, vel amor sit omnino occultus, & nulo signo, aut opere exteriori manifestatus, aut indicatur? Ex quibus etiam deducitur, quod Ecclesia actus omnino interiores nec prohibere, nec præcipere potest.
•  
  PDF 438 172. An impedimenta criminum sint per dissuetudinem sublata? Et pro praxi huius difficultatis septem casus assignantur in textu huius Resolutionis. Et aduertitur, quod Confessarij pœnitentibus incestuosis, vxoricidis, &c. non debent imponere onus, vt si contrahere volunt, dispensationem obtineant. Sed si aliquis scrupulosus, hoc non obstante, dispensationem super his petere velit, eam Episcopus conferre poterit. Ex p. 3. tr. 4. res. 258. alias 259. ibid.
•  
  PDF 438 173. Dubius de valore matrimonij post bimestre tempus, si illud non confirmauit, quid facere debeat? Ex p. 4. tr. 3. res. 41. ibid.
•  
  PDF 439 174. An coniux dubitans de valore matrimonij possit petere, & reddere debitum? Et an coniux dubitans, si præmiserit sufficiens examen de valore matrimonij, & adhuc dubius manet, poterit-ne vti matrimonio non solum reddendo, sed etiam petendo; & hoc verum sit etiam quando moraliter est impossibile, adhibita diligentia, posse vinci dubium? Et an quando dubium valoris matrimonij oritur, ex dubio impedimenti impotentiæ, tunc vterque coniux possit reddere, & petere debitum? Sed difficultas est, an coniux...
•  
  PDF 440 175. An qui bona fide contraxit, postea dubitans de valore matrimonij, & adhibita diligentia non constet veritas, possit adhuc non solùm reddere, sed etiam petere debitum? Et notatur quod coniux non tenetur regulariter credere alteri asserenti etiam dub iuramento, se vel non consensisse ab initio, vel aliud dirimens impedimentum subesse, atque adeo dubio deposito, potest petere debitum. Et quid si adsint aliæ sufficientes circumstabtiæ, & coniecturæ, &c. an tunc nec reddere,...
•  
  PDF 440 176. An fœmina quæ contraxit matrimonium cum impedimento dirimente, si hoc postea sciat, teneatur reddere debitum in tempore, quo petit dispensationem, si adsit periculum vitæ? Et cursissimè quæritur, quid si vterque id sciat? Et notatur, quod in casu supradicto, si ad Pontificem non Episcopus in dictis impedimentis dispensare. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 48. ibid.
•  
  PDF 441 177. An impetrata dispensatione matrimonij nullius, coniux impedimenti conscius teneatur aperire alteri matrimonium contractum fuisse irritum? Et docetur quid in prædicto casu esset faciendum. Et quid est agendum, quando reualidatur matrimonium lullum, quia vni deficit consensus verus; an in tali casu sufficiat, vt renouet consensum, absque eo quod alter, qui verè, & legitimè consensit, hoc sciat, & iterum de nouo consentiat? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 49. p. 441.
•  
  PDF 442 178. An in negatione debiti coniugalis detur paruitas materiæ? Ex p. 5. tr. res. 14. p. 442.
•  
  PDF 442 179. Coniux quando teneatur reddere debitum petenti sub onere peccati mortalis? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 36. ibid.
•  
  PDF 442 180. Vtrum coniux teneatur reddere debitum alteri petenti cum peccato veniali, verbi gratiâ quoad situm, &c. Et notatur, quod vir habens votum castitatis, sit petit, vxor tenetur reddere debitum. Etiamque aduertitur, prohabile esse non peccaturam coniugem reddendo debitum incestuoso, qui scilicet peccauit cum ipsius vxoris consanguinea ante dispensationem, quia non cooperatur peccato alterius. Ex part. 3. tract. 4. res. 295. aliàs 296. ibid.
•  
  PDF 443 181. De quibusdam dubiis circa vsum matrimonij. Primò, quod quidam vir in modo extraordinario coëundi cum vxore aliquam seminis quantitatem extra vas emittebat. Secundò, quod vir procreandorum liberorùm peræsus, in sine copulæ extra vas totum semen effundebat, an inquam, in his casibus vxor sine culpa poterat debitum reddere? Et an in secundo casu vir, & fœmina, si id efficiatur de eius consensu, peccent mortaliter, sed si illa non consentit, possit licitè petere, & reddere debitum marito,...
•  
  PDF 443 182. An ne proles multiplicentur, cessante incontinentiæ periculo, sit peccatum mortale non reddere debitum? Et docetur validum esse pactum inter coniuges initum se continendo à coitu coniugali, ne proles multiplicentur, secluso incontinentiæ periculo. Ex. p. 3. tr. 4. res. 212. aliàs 213. ibid.
•  
  PDF 443 183. An difficultas grauis in alendis filiis, excuset à reddento debitum? Et an in hoc casu distinguendum sit interpersonas Nobiles, communes, & pauperes? Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 3. ibid.
•  
  PDF 444 184. An peccet mulier reddendo debitum viro, qui saturandæ libidinis causa poitum incipit, sed postea, ne sequatur generatio, subtrahit se, & effundit semen extra vas? Et docetur peccare quidem grauiter virum, & fœminam, si de eius consensu vir id faciat, at si illa non consentiat, licitè posse reddere, & petere debitum à marito, etiamsi ille perperam redditurus sit. Et quæritur, an vir immittens pudenda in os coniugis, peccet mortaliter? Et an hæc circumstantia tanquam speciem mutans, sit in...
•  
  PDF 445 185. An sit pecatum mortale, si propter variationem situs in copula coniugali aliqua pars seminis labatur? Et quid est sentiendum de copula, quando vir est incubus, & mulier succuba? Et cursim docetur, quod si fœtus non est animatus, quamuis sit periculum, vt non animetur, ex hoc non tenentur coniuges abstinere à copula coniugali. Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. res. 33. p. 445.
•  
  PDF 446 186. An aliquando coniuges excusentur à peccato, si effundant aliquid seminis extra vas? Et excusantur primò à mortali, casu quo parua aliqua pars seminis elabatur, dummodo alia retineatur; & absque veniali, casu quo præter intentionem, dum vir legitimè congrede conatur, at ex festinatione, & vigore naturæ semen extra vas effunditur. Secundo dovetur, quod si solùm sit periculum, vt amens seminet extra vas, non ideò censenda sit illicita copula. Tertiò notatur, quod maritalis copula...
•  
  PDF 447 187. Notabilia quædam circa coitum coniugalem. Et primò quæritur, an saltem liceat viro perfricare pudenda sua circa vas præposterum vxoris, vel in os eius intromittere, cessante pollutionis periculo? Et an coniugati peccent mortaliter, vel tantùm vebialiter, ex conscientia erronea, si variant situm ordinarium in coitu, etiamsi eo copulæ modo aliqua pars seminis elabatur? Et notatur, quod vir expectare non tenetur, licet possit, etiam effuso semine, copulam continuare, vt fœmina...
•  
  PDF 448 188. Olim per literas à quodam Sacerdote interrogatus fui de opinionibus Doctorum circa præsentes casus. Primò, &c. Secundò, si quis coniugatus immitteret membrum virile in os fœminæ, an peccaret mortaliter? Tertiò, si absente coniuge liveret seupsum tangere libidinis & voluptatis causa, absque pollutionis periculo? Et an peccet mortaliter coniux, qui intra vas naturale fœmina digitos quasi membrum virile immittit, sicuit est percatum mortale...
•  
  PDF 448 189. An coniugatus, si seipsum tangat propter voluptatem captendam absque pollutionis periculo, peccet mortaliter? Ex p. 3. tr. 4. res. 214. aliàs 215. ibid.
•  
  PDF 448 190. An coniux in absentia alterius, si tangat libidinosè sua membra pudenda, peccet mortaliter? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 137. ibid.
•  
  PDF 449 191. An sit peccatum mortale, si coniuges inter se tangent, & osculentur pudenda propter solam voluptatem? Idem est de verbis impudicis, & aspectibus partium verendarum, & amplexibus inhonestis inter coniugatos, modo non sit periculum pollutionis. Et notatur, quod si aliquis sine interruptione morali multoties osculetur pudenda alicuius fœminæ, vel pueri, sufficit vt in confessione dicat, osculatus sum solutam, vel puerum, & non opus est explicare quod telis tactus...
•  
  PDF 449 192. An in aliquibus casibus tactus, oscula, &c. sint licita inter coniugatos cum periculo pollutionis? Ex p. 3. tr. 4. res. 216. aliàs 217. ibid.
•  
  PDF 449 193. An aliquando sint licita oscula, & tacatus inter vxoratos cum periculo pollutionis? Et pro confirmanda doctrina huius quæstionis adducitur, quod petere debitum cum aperto periculo effusionis seminis extra vas naturale, est peccatum mortale. Et quod si dans operam rei alioquin licitæ, & præceptæ, & aduertat, retenta actione, vt possit impedire, tenetur impedire, alioquin mortaliter peccabit. Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. r. 65. ibid.
•  
  PDF 450 194. An tactus, oscula, aspectus, & verba impudica sint licita inter coniugatos, etiamsi ex illis præuideatur sequutura distillatio, qut membrorum seruientium generationi commotio? Ex p. 3. tr. 4. res. 225. aliàs 226. p. 450.
•  
  PDF 450 195. Quidam vir in absentia coniugis sæpiùs habuit delectationem de actu conuigij præterito, etaim futuro ac si actu præsens esset, sine tamen aliquo periculo polutionis. Confessarius abligauit illum ad explicandum mumerum prædictarum delectationem; quæsiuit postea à me, an verè in illis delectationibus peccauerit mortaliter? Et quid si ex tali delectatione procedat aliqua commotio, & alteratio in partibus pudendis, absque periculo tamen pollutionis?...
•  
  PDF 451 196. An delecatio morosa coniugis de copula cum coniuge absente sit peccatum mortale? Et quid, si ea delectatione consurgeret membri pudendi commotio, & alteratio absque pollutionis periculo? Et insertur, quod in vidua, & sponsa de futuro similis delectatio est peccatum mortale. Sed maior diccicultas superest, an coniux possit absque graui peccato se ipsum tangere ex voluptate carnali, non referendo ad copulam?...
•  
  PDF 453 197. An coniux excusetur à peccato mortali, si voluntariè delectetur in commotione sensitiua orta ex imaginrione coniugis absentis? Et supponitur abesse probabile pollutionis periculum. Ex. p. 3. tr. 4. r. 199. aliàs 200. p. 453.
•  
  PDF 453 198. An sit licita inter coniuges delectatio de copula cogitata vt præsenti, quando ipsa copula est illis interdicta ob ailquam causam? Et in textu huius Resolutionis adducuntur diuersi casus pro praxi supradictæ difficultatis. Et deducitur, quod si absit periculum pollutionis, non est peccatum mortale coniugibus delectari morosè de copula cogitata tanquam præsenti, dum absentes sunt. Ex p. 3. tr. 4. res. 223. aliàs 224. ibid.
•  
  PDF 454 199. An delectatio coniugis cum fœmina aliena habeat non solùm malitiam contra castitatem, sed etiam contra iustitiam? Et docetur licitum esse coniugibus delectari de copula maritali, ac si præsens esset, etiamsi inde consurgat membri pudendi alteratio & commotio absque aollutionis periculo. Et aduertitiur non esse licitum congibus ligatis voto habenda: & hoc etiam procedit, si congibus ligatis voto castitatis delectari de copula legitimè habita, vel habenda...
•  
  PDF 454 200. An coniuges vtentes copula causa voluptatis peccent venialiter? Et notatur non esse peccatum, neque veniale, contrahere matrimonium ob pulchritudinem, vel diuitias. Ex p. 3. tr. 4. res. 215. aliàs 216. ibid.
•  
  PDF 454 201. An copula coniugalis inita propter delectationem inducat peccatum veniale? Et sequitur, quod qui reddit debitum postulanti illud ex sola voluptate, an similiter peccet? Ex quibus colligitur, coniugatos peccare venialiter, quando cibis calidis, aut vncuentis, oleis, musco, & aliis medicamentis vtuntur ad excitandam, & magis accendendam voluptatem. Et notatur copulam inter coniugatos ob sanitatem tuendam, vel conseruandam non includere culpam, &c. Et an actus coniugalis factus solùm...
•  
  PDF 457 202. Aliqua notabilia circa copulam coniugalem. Primò, an incitantes amentes ad copulam peccent mortaliter? Et quomodo teneatur hanc circumstantiam confiteris? Et quid maximè de incitante amentem habentem votum castitatis? Secundò, an copula inita inter coniuges causa voluptatis sit peccatum veniale? Ex quo infertur, posse coniuges inchoare copulam delectationis causa, & postea eam non absoluere, dummodo non subsit periculum periculum pollutionis alterius coniugis, & vxor inchoata ea copula contenta sit...
•  
  PDF 458 203. An coniuges peccent etiam venialiter, si actum matrimonialem exerceant causa vitandæ formicationis? Ex quo cursim infertur, quod qui matrimonium ineunt causa vitandæ formicationis, sine sint senes, sine iuuenes, non peccare venialiter. Ex p. 3. tr. 4. r. 218. aliàs 219. p. 458.
•  
  PDF 458 204. An coniuges peccent venialiter, si exerceant actum coniugalem causa valetudinis conseruandæ? Et quid si occurit aliud medium accommodatum pro conseruanda valetudine? Ex p. 3. tr. 4. r. 217. aliàs 218. ibid.
•  
  PDF 459 205. An coniuges etiam sine peccato venilai, ne seminatio noceat saluti, vel ob aliam iustam causam possint cœptam copulam abrumperes? Et an hoc non sit peccatum mortale, si coniuges etiam consentiant? Et an cessante in vtroque coniuge pollutionis periculo, non peccet maritus mortaliter, si cœptam copulem ante seminationem abrumpat, ne proles generetur, modò id faciat vxore consentiente, aut non rationabiliter inuita, dummodò mulier etiam nonseminet, alioquin etia[m] maritus seminare debet...
•  
  PDF 459 206. An vir debilis, vel infirmus possit sine peccato mortali incipere copulam cum vxore in vase legitimo, non effundere? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 94. ibid.
•  
  PDF 459 207. Quidam inchoabat copulam cum vxore, & postea ob morbi periculum ex eius consensu se retrahebat, verùm ex hoc aliquando sequebatur pollutio; quæsitum à me duit, an talis actus esset licitus? Et an non peccet de nouo, qui inchoata fornicatione cum aliqua, se retrahit antequam seminet, quamuis propter naturæ impetum semen sit emittendum extra vas naturale; & eo casu teneatur se retrahere, quia omni tempore ante completam fornicationem tenetur desistere, & eam non consummare; vnde eo in casu...
•  
  PDF 460 208. An propter notabile damnum salutis corporeæ possit coniux negare debitum petenti, etiamsi in illo adsit periculum incontinentiæ? Et propter ordinarios dolores, quos fœminæ in partu solent pati, possint debitum maritis negare? Et an possit negari debitum coniugi ebrio? Idem est de coniuge amente, & furioso, dum tales sunt. Et quid tanem, si periculum sit, quod ebrius extra ebreitatem, aut furiosus extra furorem effundat semen, vel in aliud incontinentiæ peccatum elabatur, an teneatur alter...
•  
  PDF 460 209. An licitum sit coniugibus non absoluere copulam, sed illam incipere delectationis causa, dummodo non subsit periculum pollutionis alterius coniugis, & vxor inchoata ea copula contenta sit? Et an si periculum sit, quod ebrius extra ebrietatem, aut furiosus extra furorem effundant semen, vel in aliud incontinentiæ peccatum elabantur, teneatur alter coniux in ipsa ebrietate, & furore reddere debitum? Et ann licitum sit fœminæ aliquando ex iusta causa semen emittere, ne concipiat?...
•  
  PDF 461 210. An coniux sanus teneatur reddere debitum coniugiamenti, si iste ad aliam accessurus sit, vel se polluturus sit? Et notatur vxorem rationis compotem posse à viro insano debitum petere. Et quid, si adsit periculum, quod insanus extra vas seminet? Et aduertitur, quod quando ambo coniuges sunt amentes, esse separandos, ne carnaliter coniungantur. Et an peccet mortaliter, qui eos ad copulam incitaret? Et an coniugi ebrio, dum vsu rationis priuatus est, teneatur eius coniux reddere debitum?...
•  
  PDF 462 211. An si vir sanæ mentis, sit licitus vsus contiugij cum vxore amente, etiam cum periculo abortus? Et quid è contra, si vxor sit sanæ mentis, vel si vxor amens sit stirilis? Et deducitur, quod quando fœmina experientiâ didicit se nequire prolem viuam edere, tunc licere his coniugibus petere, & reddere debitum, quia melior est puero sic esse cum culpa originali, & carentia visionis Dei, quàm omnino non esse, &c. Et docetur, quod si ambo coniuges sunt amentes, omnino nemo potest eos excitare adcopulem...
•  
  PDF 463 212. An vxor, & qualibet alia mulier peccet mortaliter mingendo statim post coitum, ad emittendum semen? Idem est, si se reigat, vt semen emittat, ne concipiat. Et an supradictæ mulieres id facientes peccent contra conscientiam orroneam, si crederent ita mingendo peccare? Ex p. 3. tr. 5. Misc. !. res. 15. 38. ibid.
•  
  PDF 463 213. Quidam vir coniugatus, semine intra vas emisso, membrum virile extrahit, manente fœmina valdè irritata ibidine, quæpostea tactibus se excitando seminat quæritur an ita faciens peccet mortaliter? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 28. ibid.
•  
  PDF 463 214. De emissione seminis tactibus prouocata inter coniugatos, & solutos. Et inter alia deducitur circumstantiam patientis in peccato Sodomiæ non debere in confessione explicari, sed sufficiet, quod patiens dicat, exercui bis, vel ter Sodomai. Ex p. 11. tr. 2. & Misc. 1. res. 11. ibid.
•  
  PDF 464 215. An sit licitum viro postquam seminauit, & retraxit membrum à vulua tangere pudenda vxoris, vt ipsa seminet? Et an hoc etiam facere possit vxor suis manibus propriis? Idem dici debet de tactu membri genitalis ante os vuluæ suæ vxoris ad hoc, vt vxor seminet. Et notatur non peccare mortaliter maritum, si in spso actu seminationis non peccare mortaliter maritum, si in ipso actu seminationis non expectat seminationem vxoris, licÈt possit effuso semine copulam continuare, vt fœmina seminet...
•  
  PDF 465 216. An dum vnus ex coniugibus, si potest, non expectat alterius seminationem, committat peccatum mortale? Ex quo deducitur non esse reum culpæ mortalis virum tactibus irritantem venerem, scientem ob id præmaturius fœminam seminare. Et an mulier satisfaciat suæ obligationi, si viro exigenti præstet quidem vsum corporis sui, animum tamen ad alia conuertat, it avt natura non excitetur? Et deducitur, quod sterilis, quæ certò nouit se non seminaturam, potest actum coniugalem exercere...
•  
  PDF 466 217. An vir poßit irritare omnia vota vxoris? Et an possit maritus irritare votum, quod facit vxor de opere faciendo tempore soluti matrimonij, si maritus moriatur; & ideo possit irritare votum vxoris de ingredienda Religione post mortem mariti? Item, an possit irritare veta, quæ fesit vxor ante matrimonium? Ex p. 3. tr. 4. res. 219. aliàs 220. p. 466.
•  
  PDF 466 218. An vir possit irritare votum Castitatis de eius licentia emissum ab vxore, itavt non solùm possit petere debitum, sed defuncto marito, aliud matrimonium inire? Ex quo sequitur, mulierem vouentem non inire aliud matrimonium inire? Ex quo sequiturmulierem vouentem non inire aliud matrimonium, si marito supersit, esse omnino liberam, si maritus tale votum irritet. Item virum posse irritare votum vxoris ingrediendi...
•  
  PDF 467 219. An quando vterque coniux ex communi consensu castitatem vouit, possit propter periculum incontinentiæ, Episcopus dispensare, vt petant, & reddant debitum? Et notatur commutationem huius voti in tali casu non posse fieri virtute Bullæ cruciatæ, quodidem est dicendum de priuilegiis Regularium. Etiamque quæritur, an Episcopus possit dispensare in voto castitatis emisso post contractum matrimonium ante consummationem? Ex p. 6. tr. 4. & Misc. res. 125. p. 4. 467.
•  
  PDF 467 220. An coniuges, qui communi consensu votum Religionis emiserunt post contractum matrimonium, peccent mortaliter prima vice consummadno? Et quid si vnusquisque voueat Religionem dependenter ab alterius in Religionem ingressu? Et quid est sentiendum, si vnusquisque voueat Religionem non quidem non quidem dependenter ab alterius in Religionem ingressu, sed dependentuer ab eius voto, eo quod promiserit Religionem ingredi, si alius similem præstiterit promissionem, promissio ab vtroque...
•  
  PDF 468 221. An vir consentiens, vt vxor Religionem ingrediatur, ipse etiam ingredi debeat; & an sufficiat, vt sumat habitum Equitum D. Ioannis? Et in prædicto casu an liceat etiam fœminis Monasterium S. Iacobi ingredi, & in eodem Ordine profiteri, & ita satisfacient suæ obligationi? Ex p. 3. tr. 4. res. 242. aliàs 243. p. 468.
•  
  PDF 468 222. An mulier quinquagenaria dicatur senex, vt vir possit profiteri Religionem, remanente illa in sæculo cum voto castitatis? Et notatur, quod ad Episcopum spectat despicere, vtrum vxor in his casibus extra incontinemiæ periculum existat? Et an dicta licentia adhibenda sit ex præcepti necessitate, vel ex sonsuetudine? Etiamque aduertitur, quod si coniux ingreditur Religionem, vt profiteatur, sufficere, si ingrediator Religionem S. Ioannis?...
•  
  PDF 469 223. An possit maritus tuta conscientia interficere vxorem in adulterio deprehensam? Ex p. 3. tr. 4. res. 222. aliàs 223. p. 469.
•  
  PDF 470 224. An propter adulterium occultum valeat quis, secluso scandalo vxorem in foro conscientiæ dimittere? Et an si vterque coniux sit reus adulterij, neuter poßit ab alteri diuertere? Et quid, si vnius crimen sit publicum, alterius occultum? Et an si innocens post factum diuortium commisit adulterium, teneatur alterum coniugem emendatum iterum ad thorum admittere, & ad instantiam alterius?...
•  
  PDF 470 225. An vir teneatur dimittere vxorem adulterantem, & persistentem in adulterando? Et quid dicendum est de vxore quoad virum adulterantem, & perseuerantem in adulterando? Et an saltem peccet maritus mortaliter, si vxorem in adulterio pertinaciter perseuerantem non dimittit, sit adsit periculum incertitudinis prolis, substituendique falsum hæredem? Ex p. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 40. ibid.
•  
  PDF 471 226. An ex adulterio publico oriatur diuortium, ita vt possit adultera Religionem ingredi? Et an in hoc casu sit necessaria innocentis licentia; vel an sufficiat, si id sciat innocens, nec contradicat, cum possit? Et an si vxor, sententia data à iudice sæculari de eius adulterio, detrudatur in Monasterium, si intra biennium illius reclusionis vir illam non repetat, poterit Religionem profiteri? Et asseritur, vt supra dicta adultera profiteatur in Religione, non esse necessarium, vt innocens etiam ad...
•  
  PDF 472 227. An vir, qui post sententiam diuortij latam adulterium commisit, teneatur reconciliari cum vxore nocenti dimissa? Et notatur, quòd quando res est integra ex parte innocentis, eo quòd iam statum mutauit factus professus, vel Sacris initiatur, manifestum est nullum supresse ius innocenti ad reconciliandim adulteram? Et quid si coniux sit Nouitius tantum, vel solum in Minoribus constitutus? Idem est, si tantum impediatur voto simplici, extra Religionem tamen, quod potest redire ad suam...
•  
  PDF 473 228. An copula sodomitica imperfecta, quia semen non fuit emissum, pariat iustam causam diuortij? Et quid est disendum de actu bestialitatis, & brutalitatis? Et asseritur dari veram diuortij causam marito, cum cuius vxore alius pollutionem habuit inter crura, ipsa volente, & consentiente? Et an oscula, amplexus, & tactus habita ab vxore cum viro alieno sint causa diuortij? Ex p. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 37. p. 473.
•  
  PDF 474 229. An si vir expellat vxorem à domo, negans necessaria alimenta, & ex hoc illa fornicetur, sit viro concedendum diuortium? Et quid si vir ea intentione vxorem repulisset, alimentisque priuasset, vt necessitate compulsa adulterium committeret? Et an si vxor metu graui cadenti in constantem virum fornicetur, an inquam, per illam fornicationem à marito separari debeat? Ex p. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 38. p. 474.
•  
  PDF 474 230. An ex parte fœminæ tactus impudici, & pollutio indicant iusta[m] causam diuortij? Et infertur, an concubitus consummatus cum fœmina mortua præbeat causam ad celebrandum diuortiu[m]? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. r. 46. ib.
•  
  PDF 475 231. An quando mulier prudenter put auit maritum mortuum esse, si fornicata sit, & vir superueniat, possit ex hoc ipso petere diuortium? Et quid quando existimans cum, cum quo rem habuit, esse proprium maritum, aut si per vim absolutam cogitur, & opprimitur ab alio? Et an quamadmodum maritus carnaliter cognoscendo? Et an quemadmodum maritus carnaliter cognoscendo sua[m] vxorem post adulterium ab ea commissum, censetur remisisse adulterium quoad effectum petendi separationem matrimonij, ita...
•  
  PDF 476 232. Aliqua notabilia, sex casus sirca diuortium matrimonij abseruantur? Ex part. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 37. p. 476.
•  
  PDF 477 233. An detur casus, in quo mulier teneatur reuelare filium spurium cum periculo vitæ, & famæ? Et an huic mulieri non debeat denegari absolutio, & pœnitentia, si nolit reuelare tale delictum? Ex part. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 33. p. 477.
•  
  PDF 478 234. An teneatur adultera aliquando reuelare peccatum suum, vt impediat damna legitimorum hæredum? Et asseritur filium non teneri aliquando credere matri attestatnti in articulo mortis se esse adulterinum? Et docetur, non solum adulteram, sed etiam adulterum teneri ad restitutionem dictorum damnorum in hæreditate? Et datur Regula confessario, quomodo se gerere debeat in supradicto primo casu? Et tandem notatur, quod si duo cognouerunt eandem mulierem, ita vt plane incertum...
•  
  PDF 479 235. An adulter, qui filium suscepit ex adulterio, illumque relinquit inter filios mariti adulteræ, præter alimenta, teneatur etiam occurrere damno hæreditatis, quæ legitimis hæredibus admitur, vel damno dotis (& de hoc casu olim interrrogatus fui,) quam Pater putatiuus tradidit puellæ spuriæ, credens eam esse propriam filiam? Et notent confessarij, quod in isto casu adulter tenetur restituere saltem alimenta proli impensa à tertio anno ætatis & deinceps, quando Parens tenetur filium alere, etiamsi...
•  
  PDF 480 236. Quædam mulier multas pecunias per adulteriumacquisiuit, quæritur an marito sint restituendæ? Et an prædictæ pecuniæ restituendæ sunt saltem pauperibus, vel ei, qui dedit? Et quid si tale pretium ab iis acceperit, qui potestatem alienandi non habent, vt REligiosi, filiifamilias, &c. Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 7. p. 480.
•  
  PDF 480 237. Aliqua notabilia, & practicabilia circa crimen incestus. Primò, an si quis habeat rem cum muliere in tertio, & quarto gradu cum sua vxore coniuncta, sivique eodem gradu affine, impediatur à petitione dibiti? Secundò, si quis extraordinariè pollut fœminam aliquam ermittens semen post extractum è vase naturali membrum, quamuis postmedùm casu...
•  
  PDF 481 238. An ad contrahendam affinitatem necesse sit non solum virum, sed etiam fœminam seminare? Et cursissimè infertur, ad consummationem matrimonij requiri etiam seminationem fœminæ. Et deducitur etiam, quod si viro semante, mulier non seminauerit, idque partibus constet, an possint Religionem ingredi, sitque probabile, quod per professionem soluatur matrimonium, atque adeo pars in sæculo redicta possit aliud matrimonium,...
•  
  PDF 482 239. Am assinitas ex copula forni aria contracta impediat matrimonium post Baptismum contrahendum? Ex quo infertur, quod so quis in infedelitate fornicatus est cum Titia, postea baptizatum non prohiberi, vt in vxorem non ducat filiam, vel sororem eiusde, Titiæ. Ex p. 3. tr. 4. res. 261. aliàs 262. p. 482.
•  
  PDF 482 240. An ex matrimonium rato, & non consummato oriatur impedimentum assinitatis, vel tantum publica honestatis? Ex p. 6. tr. 8. & Misc. 3. res. 25. ibid.
•  
  PDF 482 241. Quis scienter accessit ad consanguieam vxoris suæ, ignorabat tamen prohibitionem, & pœnam iuris, quæritur an stante dicta ignorantia, egeat dispensatione ad petendum debitum? Sed difficultas magis est, quando coniux habeat tantùm ignorantiam solius pœnæ impositæ, videlicet ne petatur debitum, scit tamen prohibitum esse `s iure? Et an ad incurrendam excommunicationem, suspensionem, interdictum, irregularitatem...
•  
  PDF 483 242. Quis gradus consanguinitatis per copulam priuet à iure petendi debitum? Et an coniux consentiens incestui amittat ius petendi à coniuge incestuoso, qui contraxit assinitatem? Et an priuetur à iure petendi, qui per metum cadentem in virum constantem cogitur ad copulam? Et an qui contraxit assinit atem, vel cognatione[m] cum scientia iuris, & facti, sed cum ignorantia, pœnæ petendi debitum, illam incurrat? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. %. res. 38. p. 483.
•  
  PDF 484 243. An opinio, quod assinitas non contrahatur, nisi fœmina etiam cum viro seminet, sit probabilis? Ex quo tres casus valde notandi in sine huius Resolutionis inseruntur? Et etiam notatur, ex penetratione vsis fœminæ absque seminatione, itemque ex seminatione extra vas fœminæ sit necessaria ad generationem? Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 26. p. 484.
•  
  PDF 486 244. An si pœnitens laboret ignorantia, debeat confessarius illum admonere, si gructus non speratur? Se matrimonium, v. g. ob latens impedimentum inualidum sit? Si matrius ob castitatis votum ante nuptias aditum, vel ob incestum post nuptias cum coniugis consanguinea commissum facultate petendi debitum priuatus sit, &c. Et aduertitur, quod cauere confessarius debet, ne in supradictis...
•  
  PDF 486 245. An incestuoso inique petenti debitum possit sine peccato coniux innocens illud reddere? Et an in tali easu non solum coniux possit reddere, sed teneatur? Et notatur in gratiam innocentis permitti aliquando posse incestuoso debiti tacitam petitionem? Et aduertitur impetrata despensatione prædicti impedimenti, integrè incestuosum recuperare ius petendi debitum, ac si nunquam assinitatem...
•  
  PDF 487 246. An vxoratus impeditus petere debitum, possit absque dispensatione illud petere, ne periculo proximo exponatur labendi in peccata carnis? Ex quo infertur, quod coniux non tenetur reddere debitum viro lepra, morbo GAllico, &c. infacto, etiamsi in grauia peccata carnis labatur debitu[m] non reddendo? Ex p. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 33. p. 487.
•  
  PDF 488 247. An sit probabilis opinio aliquorum asserentium non esse peccatum mortale copulam initam in Ecclesia ab vxoratis absque causa? Et docetur, quando dicatur Eccledia polluta ex effusione seminis in illa, & ad hoc quid requirarur. Pro quibus in textu huius Resolutionis aliqui casus explanantur? Ex p. 11. tr. 8. & Misc. 8. r. 34. p. 488.
•  
  PDF 489 248. An ex matrimonio nullo oriatur impedimentu[m] publicæ honestatis. Ex p. 9. tr. 6. Misc. 1. r. 49. aliàs 50. p. 489.
•  
  PDF 489 249. An ex matrimonio clandestino oriatur impedimentum publicæ honestatis? Ex quo infertur, hoc impedimentum publicæ honestatis non contrahi ab Infidelibus: vnde si qui sponsalia in infidelitate cum aliqua contraxisset, eaque obiisset ante matrimonium consummatum, conuersus posset eius sororem in vxorem accipere? Ex p. 9. tr. 9. & Misc. 1. res. 52. aliàs 53. ibid.
•  
  PDF 490 250. An cognatio legalis orta ex adoptione imperfecta dirimat matrimonium? Et supponitur duplicem esse adoptionem, vna est perfecta, & altera imperfecta? Et notatur ex adoptione imperfecta neque oriri impedimentum impediens? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 120. p. 490.
•  
  PDF 490 251. An ex adoptione imperfecta oriatur impedimentum cognationis legalis? Et notatur, quod licèt adoptio dirimat in linea recta vsque ad quartum gradum descendentium, non tamen ascendentium? Et an post Consilium Tridentinum hoc impedimentum solum dirimat vsque ad secundum gradum inclusinè? Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 53. aliàs 54. ibid.
•  
  PDF 491 252. An inter filios adoptiuos possit esse matrimonium, vt non obstet impedimentum cognationis legalis? Et aduertitur impedimentum cognationis legalis non procedere inter adoptiuum, & filiam naturalem adoptantis, si sit illegitima? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 121. p. 491.
•  
  PDF 491 253. An mater post transitum ad secundas nuptias priuetur educatione filiorum? Et notatur, quod si maritus vxorem Tutricem filiorum relinquat, exprimens etiam, si ad secundas nuptias transeat, non amittere tutelam, neque iudicis officio ab ea expelli posse. Sed superest difficultas, cum mater secundò nubens amitat filiorum tutelam ipso iure etiam in conscientia, quaritur an sufficiat ad hanc...
•  
  PDF  Index Rerum Notabilium Hujus Tomi Secundi.
•  
  PDF  Endsheet
•  
  PDF  Back cover
•  
  PDF  Spine
•  
  PDF  Vorderschnitt
•  
  PDF Tomus Tertius. Resolutiones Morales
•  
  PDF  Front cover
•  
  PDF  Endsheet
•  
  PDF  Title page
•  
  PDF  Syllabus Tractatuum Hujus Tomi Tertij.
•  
  PDF  Licentia. [etc.]
•  
  PDF  Index Tractatuum, & Resolutionum Hujus Tomi Tertij.
•  
  PDF [1] Tractatus I. De Potestate Pontificis in Ordine ad Sacramenta. Et in fine hujus Tractatusacscribuntur duæ Apologeticæ Disceptationes de Primatu solius D. Petri ad differentiam inter ipsum & D. Paulum.
•  
  PDF [1] Res.1. An Pontifex possit suis præceptis ita obligare quoad ministrationem Sacramentorum, ut aliquando excusemur ab obligatione, & observatione præcepti divini? Sed inter alia, qua in textu hujus Resolutionis explanantur, quatuor diversi casus inferuntur ex doctrina supradictæ quæstionis, quos in promptu debent habere omnes Sacerdotes, & Confessarij, quia sæpè contingere possunt in praxi, & sunt valdè notandis. Ex p. 8. tr. 1. res. 78.
•  
  PDF 2 2. An Pontifex possit aliquibus interdicere usum Sacramentorum? Et pro praxi hujus quæstionis aliqui diversi casus adducuntur incorpore hujus Resolutionis. Ex p. 8. tr. 1. res. 79.
•  
  PDF 4 3. An Pontifex possit præcipere, ut in articulo mortis deficiente materia certa, ministrentur Sacramenta cum materia dubia? Idem dicendum est, si non occurrat alius certiorem habens potestatem, vel qui certiorem formam adhibeat. Et in casu extremæ necessitatis non solùm possit adhiberi Sacramentum cum materia, forma, & Ministro dubio, sed etiam adesse obligationem charitatis sic ministrandi, secluso præcepto Pontificio particulari. ...
•  
  PDF 6 4. An Pontifex suppleat defectum jurisdictionis ministrantibus Saccramentum cum opinione probabili? Et ex doctrina hujus quæstionis paret, quod qui solum habet titulum coloratum generatim peccare usurpatione judicij, quia quantum in ipsis est, usurpant potestatem, quam non habent. Ex p. 8. tract. 1. res. 93.
•  
  PDF 8 5. An Pontifex suppleat iurisdictionem in ministratione Sacramentorum, stante errores communi, absque titulo colorato? Et quid est dicendum in casu, quo adest error communis, & titulus coloratus? Et inter alia, quæ ex doctrina superioris quæstionis deducuntur, tandem infertur, an sit falsum, quod si in Pontificem eligeretur fœmina, communi circa sexum concurrente errore valeant per eam velut Pontificem facta; Ex p. 8. tr. 1 res. 94.
•  
  PDF 10 6. An Pontifex possit præcipere, ut infantes filij Hæreticorum, & Apostatarum baptizentur, invitis Parentibus? Et quid de filiis Infidelium? Et quid, si saltem alter Parens sit fidelis, seu baptizatus; an puer, illis invitis, possit baptizari? Et idem proportionatè dicendum est, si proles sit sub cura plurium tutorum, quorum unus saltem est Christianus. Et idem est sentiendum, quando alter Pater consentit,, quamvis uterque sit Ethnicus. ...
•  
  PDF 12 7. An Pontifex potuerit determinare tempus præcepti Divini suscipiendi Baptismum? Et an Ecclesia potuerit determinare tempus, in quo Ministri Ecclesiæ, & non in alio deberent exhibere Baptismum, adultis petentibus, scilicet Vigiliam Resurrectionis, & Vigiliam Pentecostes? Et an ex dispensatione Pontificia possit quis etiam laicus solemniter baptizare in casibus, in quibus jure divino potest baptizare; ...
•  
  PDF 12 8. An Pontifex poßit committere laico, ut in casu necessitatis solemniter Sacramentum Baptismi ministret? Et extra casum necessitatis, ut licitè conferant Baptismum, an inter Ministros hujus Sacramenti ordo sit servandus sub peccato mortali? Et etiam quæritur, an Sacerdos ministrans Sacramentum Baptismi in casu necessitatis in peccato mortali peccet mortaliter? Idem quæritur de laico baptizante solemniter ex dispensatione; ...
•  
  PDF 14 9. An Pontifex poßit præcipere sub peccato sumptionem Sacramenti Confirmationis? Et an sit præceptum Divinum, vel naturale obligant sub mortali ad susceptionem hujus Sacramenti, si commodè potest suscipi? Sed difficultas est quoad præceptum divinum positivum? Et an præceptum Concilij Tridentini de prævia confirmatione ante Tonsuram, Ordines importet peccatum mortale, aut veniale? Ex p. 8 tr. 1. res. 47.
•  
  PDF 16 10. An Pontifex possit dispensare, ut infantes ante usum rationis confirmentur? Et an sine Pontificia dispensatione possint in aliquo casu infantes ante usum rationis confirmari ex justa causa? Et an, si Episcopus confirmaret infantes ante usum rationis absque justa causa, peccet mortaliter, aut venialiter? Et docetur Sacramentum Confirmationis olim in prima Ecclesia, & postea per multos annos infantibus simul cum Baptismo administratum fuisse. ...
•  
  PDF 16 11. An Pontifex possit delegare potestatem ministrandi Sacramentum confirmationis Simplici Sacerdoti? Et an sit de Fide Presbyterum posse esse Ministrum confirmationis ex dispensatione? Et utrùm Pontifex legitimè electus; sed nondum in Episcopum consecratus possit hanc potestatem simplici Sacerdoti concedere? Et an hæc potestas, & facultas concessa simplici Sacerdoti expiret mortuo Pontifice, vel si concessa est ex causa cessante expiret? Ex p. 8. tr. 1. resol. 3.
•  
  PDF 18 12. An Pontifex possit dispensare ad ministrandum Sacramentum Confirmationis Sacerdotem solum priori Ordinatione consecratum? Et discutitur, an impositio manuum Episcopi pertineat ad essentiam Ordinis, vel tantum sufficiat porrectio Calicis cum patena, & tota forma in verbis dictæ traditionis correspondentibus; ita ut si Episcopus moriatur, postquam contulit Sacerdoti potestatem consecrandi, antequam illi manus imponat, an verè manebit integrè ordinatus, & poterit à Peccatis absolvere? ...
•  
  PDF 19 13. An hæc potestas concedendi facultatem simplici Sacerdoti ad administrandum Sacramentum Confirmationis pertineat privativè ad Summum Pontificem? Et an verò ex divina institutione, vel ex solo præcepto Ecclesiæ oriatur, quod Episcopus non possit eam facultatem delegare in sua Diœcesi? Ex p. 8. tract. 1 res. 5.
•  
  PDF 20 14. An si Pontifex dispensaret sine justa causa, ut simplex Sacerdos conferat Sacramentum Confirmationis, dispensatio si valida? Imò notatur non cessare hanc facultatem, mortuo Pontifice qui eam concessit; neque etiam cessat talis facultas, cessante ratione, quæ mouit Pontificem ad eam concedendam. Ex. p. 8. tr. 1. res. 6.
•  
  PDF 20 15. An Pontifex possit variare modum benedictionis Chrismatis? Et ex doctrina prædictæ quæstionis infertur, an possit Pontifex indirectè efficere, ut nullus Episcopus validè hoc Sacramentum conferat, &c. Et an Episcopus benedicens Sacrum Chrisma in statu peccati mortalis peccet mortaliter? Ex p. 8. tr. 1. res. 7.
•  
  PDF 21 16. An Pontifex possit permittere, ut Cræci in Sacramento Confirmationis utantur hac forma. Signaculum doni Spiritus Sancti? Et an in forma Latina hoc Sacramentum perficiatur ante expressionem divinarum personarum? Et an talis expressio in forma hujus Sacramenti sit essentialis? Et quid de cæteris verbis Signo te signo Crucis, & confirmo te Chrismate salutis? Ex. p. 8. tr. 1. rel. 8.
•  
  PDF 23 17. Confirmatur supradicta sententia P. Amici authoritate Basilij Pontij, in qua explanantur omnes difficultates, quæ continentur in præterita resolutione. Ex p. 8. t. 1. r. 9.
•  
  PDF 25 18. Apponitur sententia aliquorum impugnantium opinionem Amici & Pontij, & asserentium ante Schisma Græcos in forma confirmationis invocasse explicitè Trinitatem. Ex. part. 8. tract. 1. res. 10.
•  
  PDF 26 19. An Pontifex, si balsami copia deesset, possit dispensare, ut Sacramentum Confirmationis administretur cum solo oleo olivarum? Et latè explanatur, an balsamum in Confimatione sit de necessitate Sacramenti, vel de necessitate proæcepti? Et notatur posse Papam Episcopo prohibere, ne Sacramentum Confirmationis conferat, sed nequit facere, ut non valeat, si illud conferat. Ex p. 8. tract. 1. res. 11.
•  
  PDF 28 20. An Pontifex possit committere facultatem simplici Sacerdoti, non solum, ut dictum est, administrandi Sacramentum Confirmationis, sed etiam consecrandi Sanctum Chrisma? Ex p. 8. tr. 1. res. 12.
•  
  PDF 30 21. An Pontifex potuisset præcipere confessionem, si non fuisset à Christo præcepta, sed tantum instituta? Ex p. 8. tr. 1. res. 13.
•  
  PDF 31 22. An à Pontifice hodie sit latum præceptum de aliquo usu confessionis distinctum à præcepto annuæ Communionis? Et an hoc præceptum sit juris divini quoad substantiam rei præceptæ, itaut Ecclesia solum determinaverit tempus, quo divinum præceptum esset executioni mandandum? Ex p. 8. tr. 1. res. 14.
•  
  PDF 32 23. An Pontifex possit præcipere confessionem venialium? Ex part. 8. tract. 1. res. 15.
•  
  PDF 32 24. An de facto Pontifex præceperit aliquibus confessionem venialium? Et an Clementina. Ne in agro Dominico de stat. Monach. obliget ad confessionem venialium sub peccato martali? Ex p. 8. tr. 1. res. 16.
•  
  PDF 33 25. An Pontifex possit abrogare, seu dispensare in præcepto confessionis, ut quisquam nunquam teneatru confiteri? Et quid, si quæratur, qua ratione cum Papa sæpius dispenset in votis, quorum obligatio est de jure divino, & naturali ratione promissionis Deo factæ, quam quilibet ex dictis juribus tenetur adimplere? & tamen non possit dispensare in præcepto confessionis, quod de jure Divino ortum habet? Ex p. 8. tr. 1 res. 17.
•  
  PDF 34 26. An Pontifex possit abrogare, seu dispensare in præcepto confessionis, ut aliquando quis non confiteatur? Ex p. 8. tr. 1. res. 18.
•  
  PDF 35 27. Quod peccatum committat Pontifex dispensando in hoc præcepto sine causa cum aliquo? Idem est de illo, qui sciens nullam causam subsistere, inducit Pontificem ad dispensandum in impedimentis dirimentibus. Et hoc pendet ex illa quæstione, an peccet Pontifex dispensando in suis legibus sine causa? Ex p. 8. tra. 1. res. 19.
•  
  PDF 35 28. An Pontifex teneatur ad præceptum annuæ confessionis? Et quamvis Pontifex peccet mortaliter, si non adimpleat præceptum annuæ confessionis, non tamen incurrat excommunicationem propter hoc, nec possit declarari, aut Ecclesiastica sepultura privari. Et explanatur, à quo Papa accipiat facultatem eligendi Confessorem, cum in terra non habeat se superiorem? Et an, electo Confessore, teneatur ei parere sicut cæteri fidelium? Ex p. 8. tr. 1. res. 20.
•  
  PDF 36 29. An Pontifex possit censuris punire confessionem annuam sacrilegam ex defectu doloris? Et discutitur, an possit Ecclesia prohibere actum internum? Et an possit illum præcipere? Et ex doctrina hujus Resolutionis inferuntur aliqui alij diversi casus sæpius contingentes in praxi. Ex p. 8. tr. 1. res. 50.
•  
  PDF 38 30. An Pontifex possit dispensare, ut aliquis ante Communionem non confiteatur, dummodo eliciat actum contritionis de peccatis mortalibus commissis? Et docetur, an præceptum de præmittenda confessione ante Eucharistiam sit à Christo Domino institutum, vel sit divinum positivum, aut Ecclesiasticum? Ex p. 8 tr. 1 res. 51.
•  
  PDF 39 31. An Pontifex possit reservare peccata venialia? Ex quo etiam infertur, an Superior possit reservare excommunicationem minorem? Et deciditur cæteros Superiores, & alios Prælatos inferiores Papæ non posse sibi reserevare peccata venialia. Ex p. 8. tr. 1. res. 52.
•  
  PDF 40 32. An Pontifex possit reservare peccata mortalia interna? Et quid circa hoc apud Religiosos, & Episcopos? Et an Ecclesia non posset peccata mere interna afficere censuris? Ex p. 8. tr. 1. res. 53.
•  
  PDF 41 33. An Pontifex possit reservare omnia peccata mortalia externa? Et an hoc validè, licet illicitè facere possit? Ex p. 8. tr. 1. res. 54.
•  
  PDF 41 34. An Pontifex validè possit sibi reservare absolutionem casus, & excommunicationis etiam in articulo mortis. Ex quo infertur reservationem factam à Papa absque causa valere respectu omnium Confessorum, non tamen esse licitam. Ex p. 10. tr. 14. & Misc. 4. res. 7. alias 5.
•  
  PDF 42 35. An Pontifex possit auferre à simplicibus Sacerdotibus jurisdictionem absolvendi à peccatis venialibus? Idem est dicendum de peccatis mortalibus aliàs confessio, & rectè absolutis. Et an ab ullo alio inferiori Prælato possit talis jurisdictio auferri aut limitari? Et an simplices Sacerdotes habeant potestatem absolvendi à venialibus, & mortalibus alias rectè absolutis, nisi sint ab Episcopo approbati? ...
•  
  PDF 44 36. An Pontifex possit delegare facultatem audiendi confessiones in perpetuum, & an privativè quoad Episcopos? Et an qui jurisdictionem habet à Pontifice, possit confessiones audire ubique terrarum, nulla licentia petita ab Ordinariis locorum; sicut qui delegatam habet ab Episcopo, potest in tota Diœcesi? Et an qui delegavit jurisdictionem suo arbitrio, possit sine alia causa revocare illam non solùm validè, sed etiam licitè? ...
•  
  PDF 45 37. An Summus Pontifex potuerit annullare confessionem factam cum Confessario non approbato ab Ordinario, ut patet in Concilio Tridentino, sess. 23. c. 15. de reformat. Quæritur etiam, undè Sacerdos habeat jurisdictionem in foro Pœnitantiæ? Et ex doctrina hujus rsolutionis aliqua alia notabilia circa supradicta explanantur. Ex p. 8. tr. 1. res. 84.
•  
  PDF 47 38. An non obstante decreto supradicto Concilij Tridentini sess. 23. c. 5. de refomat. suppleat hodie Summus Pontifex jurisdictionem in aliquo casu, ut Sacerdos non approbatus ab Episcopo possit excipere confessiones? Et quando Sacerdos excipit Episcopi confessiones, undè habeat jurisdictionem? Et alij quinque diversi casus sæpius contingentes in praxi discutiuntur in textu hujus resolutionis circa jurisdictionem Confessarij Episcoporum, Cardinalium, & familiæ illorum, ...
•  
  PDF 49 39. Enumerantur alij casus, in quibus Pontifex supplet jurisdictionem, ut Sacerdos non approbatus audiat confessiones. Ex part. 8. tract. 1. res. 86.
•  
  PDF 51 40. An Summus Pontifex potuerit, & de faccto concesserit regularibus, ut possint excipere alienas confessiones sine licentia Parochi in ordine ad præceptum annuæ confessionis? Et quid de Sacramento Eucharistiæ; an possont Religiosi laicis distribuere eam absque licentia proprij pastoris toto anno, excepto Festo Paschæ resurrectionis? Ex part. 8. tractat. 1. res. 88.
•  
  PDF 53 41. An Pontifex in articulo mortis, saltem dum abest Sacerdos approbatus, suppleat, & conferat jurisdictionem simplici Sacerdoti illam non habenti? Et an Sacerdotes tale[m] jurisdictionem in articulo mortis habeant à jure divino, seu à De immediatè, vel à Pontifice, & ab Ecclesia? Et an etiam, præsente Parocho, vel approbato, in articulo mortis Pontifex conferat jurisdictionem simplici Sacerdoti, itaut illo præsente possit eligi ? pœnitente, ...
•  
  PDF 55 42. Respondetur ad omnia argumenta contra sententiam superius positam in ordine ad illam practiciendam, & aliqua alia curiosa invenies circa opinionem probabilitatem. Sed ex doctrina hujus resolutionis oritur, an in articulo mortis possit quis cum Sacramento pœnitentiæ seupplere pæceptum contritionis? Sed adhuc remanet ista difficultas, an sit oplicatio habendi contritionem in articulo mortis ex alio capite, scilicet diligendi Deum? Ex part. 8. tract. 1 resol. 91.
•  
  PDF 57 43. An Pontifex in articulo mortis tribuat facultatem absolvendi Sacerdotibus scismaticis & hæreticis? Et quid de excommunicatis & suspensis, an sit necessarium ut supradicti sint à peccato mortali contritione, aut aliter justificati in supradicto casu? Et an Summus Pontifex in articulo mortis suppleat jurisdictionem in laico saltem prima Tonsura initiato, ut possit absolvere moribundem à censuris qui non potuit confiteri? Ex p. 8. tr. 1. res. 92.
•  
  PDF 59 44. An Summus Pontifex, etiamsi Sacerdos non sit, possit tollere pœnitentias in sacramentali confessione impositas? Et explanatur per Indulgentias non tantum indirectè, & mediatè, sed etiam directe, & immediatè tolli sacramentales pœnitentias. Ex quo etiam infertur non teneri pœnitentem ad servandam pœnitentiam, quam in vindictam suorum peccatorum in foro sacramentali accepit, si probabiliter Indulgentias lucratus est? Et quid si pœnitentia sit medicinalis? Ex part. 8. tract. 1. res. 80.
•  
  PDF 60 45. An Pontifex per Indulgentias intendat non solum liberare à pœnitentiis injunctis in confessione, sed etiam à non injunctis? Et discutitur, quid est sentiendum de Indulgentiis antiquitus concessis? Et infertur, quod cùm conceditur Indulgentia 40. vel 100. dierum, vel annorum, non intelliguntur dies, vel anni pœnarum, qas in Purgatorio eramus soluturi. Ex part. 8. tract. 1. res. 81.
•  
  PDF 62 46. An Pontifex possit dispensare, ut aqua vino consecrando non misceatur? Et an necessitas admiscendi aquam vino consecrando proveniat ex præcepto divino, aut Ecclesiastico? Et an permittendus sit Armenis mos consecrandi in solo vino absque aqua, sicut Cræcis consecrandi in fermentato? Ex part. 8. tract. 1. res. 22.
•  
  PDF 63 47. An Pontifex possit dispensare, ut consecratio Eucharistiæ efficiatur sub una tantum specie? Et an præceptum consecrandi Eucharistiam sub utraque specie sit divinum, vel humanum? Et an sit falsum Innocentium VIII. dispensasse, ut aliquæ nationes consecrassent sub specie tantum panis, & hoc concessisse Norvegis? Ex part 8. tr. 1. resol. 23.
•  
  PDF 64 48. An Pontifex possit in aliquo casu facultatem præbere, ut plures Sacerdotes simul conficiant Eucharistiam? Et dubium est quomodo id licitè possit fieri? Et deciditur, quam intentionem habere debeant Sacerdotes noviter ordinati, quando cum Episcopo in Missarum solemnis concelebrant. Et notatur, quod Episcopus, qui consecratur, celebrat cum Episcopo consecrante; & olim Presbyteri Cardinales simul cum Pontifice concelebrare consueverunt. ...
•  
  PDF 65 49. An Pontifex potuerit prohibere, ne laici sumant Communionem sub utraque specie? Et an jure divino præcepta sit Communio sub utraque specie? & qui sub una sola specie communicat, impleat præceptum, quo dicitur, nisi manducaveritis carnem filij hominis, & biberitis ejus sanguinem, &c. Et notatur, quod hodie Cardinalis Diaconus ministrans Summo Pontifici communicat sub utraque specie; ...
•  
  PDF 67 50. An Pontifex, sicut potuit præcipere tantum usum panis, potuerit etiam præcipere tantum usum sanguinis? Et notatur olim in Græcia nos fuisse iis informis, qui præ ægritudine speciem panis deglutire non poterant, solam speciem vini, argentea cochlea, in os effundere. Et quid de co[n]suetudinibus Græcorum, Æthiopum, Moscovitarum, & Parisiorum in conventu Cluniacensi, & de Diacono Cardinali Romæ in Missa Populi sibi, & aliis Cardinalibus ministrante Eucharistiam sub utraque specie? ...
•  
  PDF 68 51. An Pontifex possit eximere aliquem à præcepto Communionis? Et an quanvis Pontifex peccet mortaliter, si illud non observet, non incurrat tamen excommunicationem propter hoc, nec possit declarari, aut Ecclesiastica sepultura privari,, nec contra eum sententiam ferri de incursione delicti? Ex part. 8. tractat. 1. resol. 26.
•  
  PDF 69 52. An Pontifex possit præceptum annuæ Communionis penitus abrogare? Et an Pontifex sine causa abrogaret ex toto, & insolidum prædictum præceptum, quamvis peccaret, valeret tamen prædicta abroatio? Et an possit Pontifex restringere præceptum ipsius Eucharistiæ? Et an in primitiva Ecclesia fuerit præceptum quotidie communicandi? Et advertitur, quam cautè debeant procedere Confessarij in concedenda licentia laicis de Communione quotidiana? Ex p. 8. tr. 1. res. 27.
•  
  PDF 70 53. An Pontifex possit concedere facultatem, ut Eucharistia ministretur infantibus ante usum rationis? Et an hoc expediat, & teneatur hoc facere, quando infantes sunt in articulo mortis, quia præceptum sumendi Eucharistiam extat etiam de jure divino? Et quid circa hoc jactum sit in diversis locis, & Regionibus, in textu hujus resolutionis explanatur. Et an si infantes casu invenirent Hostiam, vel vinum consecratum, ...
•  
  PDF 71 54. An Summus Pontifex possit concedere, ut sæpius in die Eucharistia sumatur? Et an eodem die sæpius communicare non sit pohibitum jure divino? Et an in aliquo casu, non obstante Ecclesiastica prohibitione; possit quis sumere Eucharistiam bis in die, & Sacerdos duas Missas celebrare? Et an Cardinalis in Missa Papali Nativitatis Domini sumens Eucharistiam è manu Pontificis possit antea, vel postea dicere saltem duas Missas? ...
•  
  PDF 73 55. An Pontifex possit dispensare, ut Sacerdos celebret, vel laicus sumat Eucharistiam non jejunus? Et an in aliquibus casibus licitum sit sumere Eucharistiam fracto jejunio? Et an singulo quoque anno Pontifex dispenset in jejunio saltem tacitè cum Cardinali, qui celebrat coram eo in nocte Nativitatis Domini;, vel an pro illa nocte in ejus Capella Pontifex anticipet diem naturalem? Et quid Venetiis de primicerio S. Marci ante mediam noctem in illa die celebrante? ...
•  
  PDF 73 56. An Pontifex possit dispensare, vel laici, vel etiam fœmina in articulo mortis ministrent Sacramentum Eucharistiæ sibi, & aliis? Et an purus laicus, & etiam fœmina non egeat dispensatione, ut possit ministrare hoc Sacramentum infirmo, aut sibimet in articulo mortis? Et an pecceto mortaliter laicus, qui in peccato mortali defert Eucharistiam ad infirmum ob extremam necessitatem illius? Et ex supradicta quæstione deducitur, an in casu necessitatis possit Sacerdos seipsum communicare? ...
•  
  PDF 75 57. An Pontifex possit præcipere usum Sacramenti Extremæ Vnctionis, & contra transgressores pœnam imponere? Et an sit præceptum in articulo mortis suscipiendi Sacramentum Extremæ Vnctionis? Et dum tale præceptum non extat, secluso contemptu& scandalo, an omissio hujus Sacramenti non inducat peccatum mortale non solum in infirmis, sed etiam à fortiori in illis, qui curam gerunt de ipsis, vt in conjuge, Domino, patre, tutore, &c? ...
•  
  PDF 76 58. An Pontifex possit præbere facultatem presbyteris benedicendi oleum Extremæ-Vnctionis? Et an hæc benedictio necessario debeat fieri per Episcopum? Ex part. 8. tract. 1. res. 30.
•  
  PDF 77 59. An Pontifex aliquando suppleat jurisdictionem in Ministro Extremæ-Vnctionis? Et supponitur, quod solus Sacerdos est Minister Extremæ-Vnctionis; quare quævis Vnctio à laico, imò à Diacono in quocumque eventu facta non erit Sacramentum. Et an ad hoc Sacramentum ministrandum non requiratur, ut Sacerdos sit expositus, & ad confessiones audiendas approbatus? ...
•  
  PDF 78 60. An Pontifex possit permittere, ut tempore pestis ex penuria Sacerdotum possit ministrari Sacramentum Extremæ-Vnctionis unica Vnctione? Et an in periculo contagij sufficiat unica Vnctio in aliqua corporis parte? Et inter alia, quæ circa hoc explanantur, tandem infertur Parochum tempore pestis non teneri administrare Sacramentum Extremæ-Vnctionis cum periculo citæ, si infirmus saltem confessus fuerit. ...
•  
  PDF 81 61. An Pontifex in consecratione Episcopi possit dispensare, ut adsit tantum unus Episcopus? Et an ad valorem tanlis ordinationis requiratur, ut fiat à tribus Episcopis? Ex p. 8. tr. 1. res. 31.
•  
  PDF 83 62. An Episcopus ordinans in Episcopum infantem ante usum rationis, validè illum ordinet? Et an infantes sint capaces Ordinum ante usum rationis? Ex part. 8. tract. 1. res. 32.
•  
  PDF 84 63. An Pontifex possit solo verbo Sacerdotes creare? Et simili modo quæritur, an Pontifex possit solo verbo quem in Episcopum creare? Et an Papa possit tollere ab Episcopo facutlatem validè confirmandi, & ordinandi, it aut, si ille tentet aliquem ordinare, aut confirmare, nihil efficiat? Ex p. 8. tr. 1. res. 28.
•  
  PDF 84 64. An Pontifex possit tollere potestam Episcopis circa Sacramentalia? Et discutitur, an minores Ordines, & Subdiaconatus sint solum Sacramentalia, & non Sacramenta; & ideò possit Ponrifex ab Episcopo auferre potestatem conferendi Subdiaconatum, & minores Ordines? Ex p. 8. tr. 1. res. 29.
•  
  PDF 84 65. An Summus Pontifex possit habere invalidas collationes minorum Ordinum factas ab Episcopis excommunicatis, suspensi, &c? Et quid, quoad collationem primæ Tonsuræ? Et explanatur, quod episcopus hæreticus, schismaticus,, aut degradatus validè possit Ordines conferre. Et an Ordines minores sint Sacramenta? Et quid de Tonsura? Ex p. 8. tr. 1. res. 41.
•  
  PDF 86 66. An Pontifex possit dispensare; ne contractus physicus instrumentorum adhibeatur in Sacramento Ordinis? Et discutitur, an contractus instrumentorum in sumendis Ordinibus sit de necessitate Sacramenti? Ex par. 8. tr. 1. res. 40.
•  
  PDF 87 67. An Summus Pontifex possit permittere, ut Græci administrent Sacerdotium sine instrumentorum porrectione? Et multa alia invenientur in textu hujus resolutionis circa materias Sacramenti Ordinis. Ex part. 8. tr. 1. res. 42.
•  
  PDF 90 68. An Pontifex possit dispensare, ut simplex Sacerdos conferat Ordines minores? Et notatur Episcopum non posse non Episcopo committere potestatem conferendi Ordines etiam minores, sique committat, nihil fieri. Et an Cardinales Presbyteri possint conferre Ordines minores? Ex p. 8. tract. 1. res. 33.
•  
  PDF 91 69. An Pontifex possit dispensare, ut simplex Sacerdos Ordinem Subdiaconatus? Et pro praxi hujus quæsionis adducitur quædam Bulla Papæ, in qua conceditur quibusdam Abbatibus Ordinis Cisterciensis ut possint conferre Ordinem Subdiaconatus, & Diaconatus Religiosis ejusdem Ordinis. Ex part. 8. tract. 1. res. 34.
•  
  PDF 91 70. An Pontifex possit dispensare, ut simplex Sacerdos conferat Ordinem Diaconatus? Et privilegia concessa aliquibus Abbatibus conferendi Subdiaconatum & Diaconatum, an hodie sint revocata per Concilium Tridentinum. Ex. p. 8 tr. 1. res. 35.
•  
  PDF 92 71. An ex commissione Summi Pontificis possit simplex Sacerdos Ordinem Subdiaconatus, & Diaconatus conferre? Et an de Minoribus Ordinibus non sit difficultas, quia modo ea facultas concessa est Cardinalibus etiam non Episcopis, & Abbatibus exemptis. Ex p. 10. tr. 16 & Misc. 6. res. 22. alias 21.
•  
  PDF 93 72. An Pontifex possit dispensare, ut simplex Sacerdos ex commissione conferat Ordinem Presbyteratus? Et notatur potestatem committendi hoc ministerium, jure divino Pontifici Summo, & Exxlesiæ convenire. Ex p. 8. tr. 1. res. 36.
•  
  PDF 94 73. An Summus Pontifex ante consecrationem possit concedere simplici Sacerdoti, ut conferat minores, & majores Ordines? Sed notatur, quod licet Minister Ordinarius Sacramenti Confirmationis sit Episcopus, ex commissione tamen Pontificis potest esse simplex Sacerdos. Ex part. 8. tr. 1. res. 37.
•  
  PDF 94 74. An Pontifex possit dare facultatem, ut Diaconus alium Diaconum, vel saltem Subdiaconum ordinet? Ex p. 8. tr. 1. res. 38.
•  
  PDF 94 75. An Pontifex possit dispensare, ut fœmina prima Tonsura, vel minoribus Ordinibus initietur? Et an fœmina jure divino sit incapax Sacramenti Ordinis? Et explanatur, quod Abbatissæ suas Moniales benedicere, Evangelium legere, aut prædicare non possunt. Et quæritur etiam, an Pontifex possit delegare potestatem ferendi censuras fœmina? Et an Pontifex possit laico infideli etiam eam potestatem ferendi censuras committere? ...
•  
  PDF 97 76. An Pontifex possit infantem ante usum rationis Sacris Ordinibus initiatum reddere inhabilem ad matrimonium? Et an de facto Pontifices hoc fecerint? Et an possit Ecclesia constituere, ne in posterum ad primam tonsuram, vel ad Ordines minores promoueantur, nisi qui se voto castitatis solemni adstrinxerint, sicut præcepit de Ordinibus sacris? Ex parte octava, tractatu 1. resolut. 43.
•  
  PDF 98 77. An Pontifex possit dispensare, ut Sacris Ordinibus initiatus matrimonium contrahat? Et deciditur nullum esse jus divinum prohibens matrimonium, vel usum ejus ordinatis in Sacris; atque adeò non esse in illis de jure divino continentiam perpetuam; tametsi ea sit quid juri divino maximè consentaneum, quod idem dicendum est de Episcopis. Et discutitur, an ea obligatio sit solum ex Ecclesiæ præcepto directè præcipiente illis castitatem, ...
•  
  PDF 99 78. An Pontifex possit dispensare, ut Religiosus uxorem ducat? Et cursim explanatur, an super habenda proprietate possit etiam Pontifex dispensam cum aliquo Monacho? Ex p. 8. tr. 1. res. 73.
•  
  PDF 101 79. An Pontifex, ne remaneat extincta quædam Illustris Familia, possit præbere licentiam ut Eques Religionis Hierosolymitanæ transeat ad Religionem Divi Jacobi, Acantaræ, Calatravæ, &c. Ex quo infertur, An Pontifex possit dispensare in voto solemni Religionis? Et quid de voto solemni paupertatis? Et supponitur posse, & solere Summos Pontifices præbere licentiam, ut aliquis Religiosus transeat ex una Religione strictori ...
•  
  PDF 105 80. An Summus Pontifex possit dispensare, ut socer sumat in uxorem nurum suam? Et asseritur jure naturæ nullum esse matrimonium inter novercam, & privignum, inter vitricum & privignam; & inter omnes affines in primo gradu lineæ rectæ, quales sunt etiam gener, & socrus; socer & nurus. Et an non rarò Pontifices dispensent pro foro conscientiæ in dicta affinitate orta ex copula fornicaria? ...
•  
  PDF 107 81. An Pontifex possit dispensare, ut matrimonium ineatur inter privignum & noverca; vel privignam & vitircum; socrum & nurum; aut socrum & generum? Et an possint Pontifices ex justa causa dispensare, ut affines in primo gradu lineæ rectæ inter se matrimonium contrahant? Et an affinitas dirimat matrimonium ipso jure naturæ? Et explanatur, quod si quis in infidelitate fuisset copulatus matrimonio suæ novercæ validum fuisse matrimonium patre defuncto, ...
•  
  PDF 109 82. An Pontifex possit dispensare, ut quis contrahat matrimonium cum uxore fratris sui, vel ut fœmina nubat viro suæ sororis? Ex quo deducitur, quod nullus affinitatis gradus in linea transversa dirimit matrimonium jure naturæ. Ex part. 8. tractatu primo, resolut. 68.
•  
  PDF 110 83. An Pontifex possit dispensare ex justa causa, ut matrimonium ineatur inter avum & nepotem, vel inter afiam & nepotem? Et docetur matrimonium inter avum & neptem; & inter nepotem & aviam esse validum jure naturæ. Ex p. 8. tr. 1. res. 69.
•  
  PDF 111 84. An Pontifex possit dispensare, ut fratres, & sorores contrahant inter se matrimonium? Et explanatur, an matrimonium fratris cum sorore sit jure naturali nullum? Ex p. 8. tr. 1. res. 70.
•  
  PDF 112 85. An possit dari casus, quod Pontifex possit præcipere Patri, ut sumat in uxorem filiam suam? Et in primis quæritur, an matrimonium inter patrem & filiam sit jure naturæ irritum? Et an, si daretur casus,, quod in mundo superessent tantum Pontifex, Pater, & filia, an Summus Pontifex teneretur sumere in uxorem illam fœminam, & dispensare secum in cœlibatu? Et quid, si in supradicto casu Pontifex fuisset impotens, ...
•  
  PDF 115 86. An Pontifex possit dispensare, ut fidelis matrimonium contrahat cum Infideli non sit irritum neque jure divino, neque jure naturali, sed tantum jure Ecclesiastico? Idem dicendum est de matrimonio fidelis cum hæretica. Et an in locis, in quibus consuetudine legitima derogatum est, ne petatum dispensatio ad contrahendum matrimonium cum Hæreticis, procedat etiam in Regibus? Ex part. 8. tract. 1. res. 74.
•  
  PDF 116 87. An Pontifex possit dispensare in radice matrimonij, ita ut legitimatus succedat etiam ad temporalia? Et advertitur Potificem graviter peccaturum, si sine aliqua magna causa hanc legitimationem, seu dispensationem in radice concederet. Et ex doctrina supradictæ quæstionis infertur, an vocatus ad feudum, Majoratum, fidei commissum, & ideo exclusus, quia professus in approbata Religione, vel in Sacris init atus, si à Papa dispensetur, ut nubat; ...
•  
  PDF 118 88. An potestas statuendi impedimenta matrimonij spectet privativè ad Summum Pontificem? & sicut jus integrum est Summo Pontifici in universa Ecclesia impedimenta matrimonium dirimentia statuere, an ita Episcopis in suis Diœcesibus? Ex part. 8. tract. 1. .res.. 76.
•  
  PDF 119 89. An Pontifex habeat potestatem eximendi fideles ab impedimentis constitutis à Principibus Ethnicis, si in eorum Proviniciis habitent? Et si quis Iudæus sit subditus Regis infidelis; an in illis servandis impedimentis subjaceat eidem Regi? Et quid est dicendum si subditus sit Romani Pontificis, ut Romæ Iudæi degentes; an ei subjaceant in statutis impedimentis in Ecclesia pro solis baptizatis? Ex p. 8. tr. 1. res. 77.
•  
  PDF 120 90. An Pontifex possit supplere consensum in matrimonio, vel saltem præcipere, ut ab aliquibus contrahatur? Et an Deus aliquando conjunxerit matrimonium inter aliquos sine illorum consensu? Ex part. 8 tract. 1. res. 82.
•  
  PDF 121 91. An Pontifex possit constituere impedimenta dirimentia, & potuerit irritare matrimonia clandestina, ut patet in Concilio Tridentino sess. 24. c. 1 de Matrimonio? Et an sit licitum contrahere clandestinum matrimonium, ita ut sit ratum? Et notatur Ecclesiam habere potestatem ad irritandos contractus immediatè, & directè ad reddendos eos nullos, & habere etiam potestatem ad irritandas personas ad tales contractus, quod est irritare ipsos contractus indirectè. Ex p. 8. tr. 1. res. 59.
•  
  PDF 123 92. An possit Pontifex aliquos privatos reddere inhabiles ad contrahendum matrimonium? Ex part. 8. tract. 1. resol. 60.
•  
  PDF 124 93. An Pontifex sine justa causa irritando aliqua matrimonia sint invalida? Ex part. 8. tractat. 1. resolut. 61.
•  
  PDF 124 94. An Pontifex habeat potestatem solvendi matrimonium ratum, ,sed nondum consummatum? Et an etiam possit in dicto casu dispensare ob communem pacem, altero ex contrahentibus invito? Et an non sit de jure divino, nec naturali vinculum, seu separationis prohibitio talis matrimonij rati, & non consummati? Et an Episcopus possit dispensare in matrimonio rato? Et notatur aliquem evectum ad Pontificatum ante matrimonium consummatum posse dispensare in suo matrimonio rato. ...
•  
  PDF 126 95. An Pontifex possit dispensare, seu potius dissolvere matrimonium ratum, & non consummatum? Et quid circa hoc ipsum de Episcopis? Et discutitur, an quidquid potest Papa in tota Ecclesia, possit Episcopus in sua Diœcesi? Et infertur, an Princeps Gentilis possit dissolvere matrimonia rata suorum subditorum? Ex. part 8. tractat. 3. res. 97.
•  
  PDF 127 96. An Pontifex sine causa possit dissolvere vinculum matrimonij rati? Et notatur, quod posita gravi causa Pontifex non necessario requirat consensum partium ad dissolvendum matrimonium, sed id possit, etiam eis invitis, quamvis non expediat. Et an Pontifex possit legem ferre, ut matrimonium ratum per consequens consummatum dissolvatur? Et notatur,, quod matrimonia, seu rata, seu consummata Infidelium non baptizatorum non potest Pontifex sua Pontificia potestate dispensande solvere. ...
•  
  PDF 128 97. An Pontifex possit dissolvere matrimonium ratum, & non consummatum solum inter magnos Principes? Et explanantur causæ dispensandi in matrimonio rato. Et an Pontifex lege universali statuere possit, ut matrimonium ratum dissolvatur per subsequens matrimonium consummatum? Ex p. 8. tr. 1. res. 65.
•  
  PDF 129 98. An Episcopus in casu aliquo raro possit dissolvere matrimonium ratum, & non consummatum? Et docetur quod non potest Episcopus dispensare in aliquo eventu in professione solenni Religiosorum. Et adducitur etiam, an Episcopus in sua Diœcesis possit, quidquid Papa potest in tota Ecclesia, nisi ab eo prohibeatur? Ex part. 8. tract. 1. res. 64.
•  
  PDF 130 99. An possit Pontifex dispensare in matrimonio consummato Infidelium, quando ambo baptizantur? Et an Pontifex ex causa possit dispensare in matrimonio fidelium consummato? Ex p. 8. tr. 1. res. 66.
•  
  PDF 130 100. An Pontifex possit transferre Episcopum ex una Ecclesia ad aliam ob pinguiores redditus, & quonam jure sit prohibita translatio Episcopi ex una ad alteram Ecclesiam, an jure divino, an Ecclesiastico? Et cur Pontifex hoc matrimonium spirituale per consecrationem consummatum magis dissolvere possit, quam carnale consummatum? Et in textu hujus Resolutionis causæ istæ apponuntur ad hoc faciendum. ...
•  
  PDF 132 101. An Papa sit Dominus bonorum Ecclesiasticorum & beneficiorum; ita ut de potentia absoluta possit privare quoslibet Prælatos, vel Beneficiarios etiam sine causa; & bona Ecclesiæ arbitratu suo alienare possit? Vel de plenitudine potestatis an possit dare bona Ecclesiæ, Monasterij, &c. cui voluerit; & res unius Ecclesiæ, vel Monasterij in aliam Ecclesiam, vel pium usum transferre? Sed cursim docetur, quod si aliquis aliquid acceperit à Papa sine causa dante, tenetur resituere. Ex p. 11. tract. 3. ...
•  
  PDF 134 102. An Pontifex, si propter tremorem manus dexteræ non potest elevare Calicem, nec frangere Hostiam, possit secum dispensare super hos Ritus, & Cæremonias, ut Missam celebret? Et an habeat justam causam dispensandi super hoc? Et an ad id teneatur? Et quæritur, & discutitur, an fractio, & mistio Hostiæ pertineant ad essentiam Sacrificij? Et an Pontifex possit dispensare cum aliis super supradictos Ritus? ...
•  
  PDF 138 Disceptationes Apologeticæ, De primatu solius D. Petri ac differentia inter ipsum, & D. Paulum.
•  
  PDF 138 An Divus Paulus fuerit Pontifex, & caput Ecclesiæ cum D. Petro?
•  
  PDF 138 Sectio 1. An Primatus Ecclesiæ fuerit collatus soli D. Petro privativè quoad alios.
•  
  PDF 143 2. An D. Paulus quoad Primatum Ecclesiæ fuerit subditus D. Petro, licet æqualis quoad Apostolatum.
•  
  PDF 151 3. Continens Responsiones ad argumenta adducta ab Anonymo pro Primatu D. Pauli.
•  
  PDF 160 Discepatio Apol. Posterior, Continens Responsiones ad plura loca Sanctorum Patrum in manuspcrupto cujusdam Anonymi pro novo Papatu D. Pauli perperam intellecta.
•  
  PDF 160 Sect. 1. Responsiones ad scripturam cujusdam Anonymi in favorem novi Papatus D. Pauli.
•  
  PDF 161 2. Responsiones ad loca Summorum Pontificum.
•  
  PDF 163 3. Responsiones ad loca Sanctorum Patrum.
•  
  PDF 167 4. Responsiones ad loca Eminentissimorum Cardinalium.
•  
  PDF 173 Tractatus II. De Dispensationibus.
•  
  PDF 173 1. Qvid sit dispensatio? Et notatur inter dispensationem, & dispensandi potestatem esse quoddam discrimen ex eo, quod dispensatio est strictè interpretanda; potestas verò dispensandi, etiamsi delegata sit, est latè interpretanda, seu intelligenda. Ex part. 8. tract. 3. resol. 1.
•  
  PDF 173 2. An possit Pontifex dispensare in jure divino positivo? Et an possit Pontifex authoritate divina dispensare, & relaxare vota, & juramenta? Ex part. 8. tract. 3. res. 2.
•  
  PDF 174 3. An Pontifex possit dispensare in his, quæ statuta sunt à jure Canonico positivo? Et an possit Pontifex dispensare in legibus Episcopi, & aliorum Prælatorum; imò & in Concilio includenti ipsum Pontifcem? Et an possit fieri lex in Concilio, qua sub mortali obligetur Pontifex ad non dispensandum ex ulla causa? Et in lege, & præceptis Apostolorum Papa dispensare possit? Et ex doctrina hujus Resolutionis aliqua alia notabilia inveruntur, & explanantur. Ex part. 8. tract. 3. resoltu. 3.
•  
  PDF 175 4. An Pontifex possit directè secum dispensare in his omnibus, in quibus cum aliis potest? Et an hoc etiam tribuatur Episcopis, Principibus sæcularibus, & Prælatis etiam Regularibus? Ex p. 8. tr. 3. res. 5.
•  
  PDF 175 5. An qui habet potestatem dispensandi in lege cum aliis, possit secura dispensare? Ita ut non solum Summus Pontifex, & Episcopi, sed etiam omnes Prælati, & Superiores Ecclesiastici tam sæculares, quam Regulares etiam locales; & illis absentibus vice-Rectories, & vice-Priores, &c. habentes jurisdictionem Ordinariam dispensandi, tam in votis & juramentis, quam in aliis rebus possint dispensare secum eodem modo, quo possunt cum aliis subditis. ...
•  
  PDF 177 6. An Prælati possint secum dispensare in propriis votis, sicut possunt dispensare in votis subditorum? Idem est de irregularitatibus, præceptis Ecclesiæ, atque de cæteris omnibus, quoties id possunt cum subditis dispensare? Ex quibus infertur non solum Summum Pontificem posse secum dispensare in his omnibus, in quibus potest cum subditis, sed idem est de aliis Principibus supremis sæcularibus, cum habeant plenißimam potestatem in temporalibus, ...
•  
  PDF 179 7. An Pontifex poßit dispensare sine causa, & dispensatio sit valida? Ex p. 8. tr. 3. res. 4.
•  
  PDF 179 8. An Pontifex dispensando sine causa peccet mortaliter vel venialiter? Et an Princeps secum dispensan in legibus, quas ipse debet ex honestate observare, peccet mortaliter, vel venialiter? Et infertur subditum petentem dispensationem sine causa peccare eodem genere peccati, quo peccat Suerior illam concedens. Contingere autem potest, ut excusetur subditus, si ignorantia invincibili laboret, & non excusetur Superior cognoscens causamnon adesse & è contra. Ex p. 8. tr. 3. re. 6.
•  
  PDF 181 9. An si superior dispenset in propria lege sine causa, peccet mortaliter? Idem quæritur de subdito dispensationem petente sine causa, & illa utendo. Ex part. 1. tract. 10. resol. 35.
•  
  PDF 181 10. An dispensatio sine causa in lege propria, vel inferioris sit valida? Et an dispensans sine causa peccet mortaliter, vel tantum venialiter? Idem dicendum est de petente dispensationem sine causa. Ex part. 1. tract. 10. reolut. 32.
•  
  PDF 181 11. An petens dispensationem à superiore sine causa peccet mortaliter, vel venialiter? Ex part. 8. tract. 3. res. 8.
•  
  PDF 182 12. An utentes dispensatione à superiore facta sine causa peccent? Et an peccet gravius legislator injusta dispensatione secum utendo, quam subditus? Et an legislator in tali casu peccet duplici titulo, uno, eam non revocando dum potest, altero ea utendo? Ex part. 8. tract. 3. resolut. 9.
•  
  PDF 182 13. An si Superior sine causa secum dispensaret, esset licitus usus talis dispensationis, ut de subdito superius diximus? Ex p. 8. tr. 3. res. 10.
•  
  PDF 183 14. Quænam sint causæ justæ ad dispensandum? Ex p. 8. tr. 3. res. 7.
•  
  PDF 183 15. An quando intercedit justa causa,, teneatur Superior dispensare? Et etiam quæritur, quando dispensatio est debita, & quando est gratia? Et explanatur, quod in quatuor casibus dispensatio est debita, extra quos non erit debita, sed gratia. Et infertur, quod tenetur Episcopus dispensare cum Clerico, ne resideat ration studij, & in denunciationibus matrimonij, & in interstitiis,, & aliis similibus. Ex p. 8. tr. 3. res. 27.
•  
  PDF 184 16. An saltem delegatus teneatur dispensare, si adsit causa sufficiens? Et an excusentur Regulares nolentes dispensationes votorum concedere pœnitentibus virtute suorum privilegiorum? Et qud si privilegium sit concessum in favorem pœnitentis, ut est privilegium Bullæ Cruciatæ, & Jubilæi? Ex p. 8. tr. 3. res. 29.
•  
  PDF 184 17. An causa dispensationis debeat esse manifeste justa, an potius sufficiat causa justa in causa tantum probabili? Et quid, quando dubium est, an causa aliqua dispensandi existat? Ex p. 8. tr. 3. res. 29.
•  
  PDF 184 18. An Superior possit dispendare in dubio, si causa sit justa? Et docetur pro praxi, cum dubitatur an sine dispensatione teneatur quis jejunare, vel aliam legem servare, eo ipso esse sufficientem causam ad dispensandum, nec opus esse aliqua commutatione. Ex p. 4. tr. 3. res. 44.
•  
  PDF 185 19. An licitè possit Prælatus dispensare, quando dubiat, utrum causa dispensationis sit justa? Ex p. 1. tr. 10. res. 31.
•  
  PDF 185 20. An inferior possit dispensare in lege Superioris, quando dubiat, an casus egeat dispensatione? Ex part. 8. tr. 3. res. 72.
•  
  PDF 185 21. An Episcopus, v.g. quando dubitat, an res egeat dispensatione, possit in lege Superioris dispensare? Ex p. 4. tr. 3. res. 46.
•  
  PDF 185 22. Quando casus dubius egeat dispensatione? Et an Episcopus possit dispensare in lege Pontificia, quando dubium est, an casus egeat dispensatione? Et an Prælatus inferior possit dispensare in legibus Superioris, si ei interdictum non sit? Et an Episcopus possit in sua Diœcesi, quidquid potest Papa in tota Ecclesia, nisi à Pontifice prohibeatur? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 82.
•  
  PDF 186 23. An possit Episcopus dispensare in lege Pontificia, quando in ea dispensare posse conceditur, non tamen cui concedatur? Et aliqua notabilia circa hoc in textu hujus Resolutionis explanantur. Ex part. 8. tract. 3. resolut. 18.
•  
  PDF 187 24. An Episcopus jure ordinario possit dispensare in lege Concilij, seu Summi Pontificis quoties facultas dispensandi non adimitur? Et notatur, quod quando Concilium, seu Summus Pontifex cnesuræ absolutionem non reservat, potesstatem Episcopis absolvendi ab illa videtur concessisse. Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 23.
•  
  PDF 187 25. An Episcopus sine aliqua delegatione possit dispensare in legibus Summi Pontificis, quando non constat à Pontifice restrictam fuisse potestatem illius? Et an, quidquid potest Papa in toto orbe potest Episcopus in sua Diœcesi, nisi expressè prohibeatur? Et inter cætera, quæ in corpore hujus Resolutionis explanantur, & inferuntur, tandem notatur Parochos non posse dispensare in legibus, si attendatur jus præcisè, ...
•  
  PDF 189 26. An sint aliqui casus, in quibus Episcopi poßint dispensare in legibus Pontificiis, etiam si non habeant expressam potestatem? Et por praxi superioris difficultatis in textu hujus Resolutionis aliqui diversi casus enumerantur, & inferuntur, in quibus potestas dispensandi debet dici ordinaria potius quam delegata. Et notatur etiam potestatem, quam habet Legatus, & ex privilegi Superiores Religionum ad dispensandum cum Religiosis, ...
•  
  PDF 190 27. An Episcopi habeant tantam potestam in suis Diœcesibus, quantam habet Summus Pontifex in universo orbe; ubi agitu quæstio, an possit dispensare in legibus Pontificiis? Ex part. 7. tract. 10. & Misc. 1. res. 36.
•  
  PDF 191 28. An Episcopus possit dispensare non admonito Summo Pontifice, quem in casu pauperum suis sumptibus admonere potest? Ex p. 1. tr. 10. res. 57.
•  
  PDF 191 29. An Metropolitani possint dispensare cum Episcopis suffraganeis? Ex p. 8. tr. 3. res. 13.
•  
  PDF 192 30. An Metropolitani possint dispensare cum subditis suorum suffraganeorum? Et an saltem si Episcopus suffraganeus despensationem petitam deneget, quando dispensare tenetur, poßit Archiepiscopus per appellationem aditus dispensare? Et quid, si adsit causa justa, sed non tenetur, vel non sit subditis debita, sed mere gratuita; aut partim gratuita,, & partim debita? Ex part. 8. tract. 3. resol. 14.
•  
  PDF 192 31. An Metropolitanus extra casus supradictos poßit saltem tempore visitationis dispensare cum subditis suffaganeorum, sicut potest confeßiones audire, & absolvere pœnitentes? Ex p. 8. tr. 3. res. 15.
•  
  PDF 193 32. An in extraordinario aliquo eventu poßint inferiores dispensare in legibus Superiorum; sive lex sit de matrimonio impediendo; vel de aliqua irregularitate; vel reservatione voti, aut similum? Et an quoties Episcopus potest certiorem facere Pontificem, & pauperiem eorum, cum quibus dispensandum est, supplere, ut negotium ad Pontificem deferatur, despensare Episcopus non poßit? Ex p. 8. tr. 3.. res. 71.
•  
  PDF 193 33. An sit valida dispensatio facta ab inferiori in lege Supeerioris, non præcognita prius causa quando re vera, causa erat justa & legitima? Et si subditus utatur tali dispensatione, neque peccet venialiter? Ex part. 1. tr. 10. res. 34.
•  
  PDF 193 34. An dispensatio inferioris in lege Superioris, existente justa causa, sed sine ejus cognitione, valida sit? Et in dicto casu, quamvis dispensatio sit valida, an ita dispensans peccet portaliter? Ex p. 8. tract. 3. resolut. 21.
•  
  PDF 194 35. An inferior poßit dispensare sine cognitione causæ, si in potestate dispensandi exprimantur nomina nulla facta mentione cognitionis causæ? Et ex doctrina hujus quæstionis infertur inferiorem dispensantem sine causa in lege Superioris peccare, & subditum ita dispensatum peccare toties, quoties dicta dispensatione utitur. Ex p. 8. tract. 3. res. 19.
•  
  PDF 195 36. An valida sit dispensatio à Prælato inferiori, bona fide dispensante in causa non justa; & ideo in tali casu, an tutus sit subditus,, quamvis postea constet causam non fuisse sufficientem? Ex p. 1. tract. 10. res. 33.
•  
  PDF 195 37. An si Prælaturs bona fide judicaverit causam dispensandi esse justam, cum re vera non sit, valeat dispensatio? Ex p. 8. tr. 3. res. 20.
•  
  PDF 196 38. An quando inferior dispensat in lege Superioris poßit imponere aliquod onus ei, cui dispensatur? Et quid, si Episcopus dispensat super aliqua irregularitate orta ex delicto? Et an quando ipsemet legislator dispensat in lege sua, tunc si dispensatio non est debita sed gratia poterit imponere aliquod onus ei, cum quo dispensat? Ex p. 8. tract. 3. res. 22.
•  
  PDF 196 39. An dispensatio inferioris in propriis legibus absque causa sit valida? Idem dixendum est, quando Superior, vel æqualis Successor dispensat absque causa in lege inferiioris, vel æquatis prædecessoris. Et quid, si episcopus in Synodo Diœcesana, vel Archiepiscopi in Synodo provinciali dispensant sine causa? Et quid de Legato Apostolico, qui plenam habet à Pontifice potestatem, an proinde ejus dispensatio sine causa etiam data sit valida? ...
•  
  PDF 197 40. An Episcopus possit dispensare in suis Constitutionibus à Papa confirmatis? Ex part. 8. tract. 3. reolut. 73.
•  
  PDF 198 41. An in aliquo casu dispensatio Episcopi in sui legibus sine causa sit valida? Et quid, si illæ Constitutiones fuerint authoritate Pontificia confirmatæ? Et quid est dicendum, si prædictas Constitutiones Episcopus juramento confirmaverit? Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 40. alias 41.
•  
  PDF 198 42. An Episcopus possit dispensare, quamvis petens prius adierit Pontificem, qui dispensationem negavit, judicans causam propositam non esse justam? Et notatur eum, qui impetravit dispensationem à Pontifice voti, in quo poterat Episcopus dispensare, posse ad ipsum confugere, ut dispenset. Dicendum est etiam posse confugere ad potentem ex privilegio, ut dispenset. Ex part. 8. tract. 3. res. 49.
•  
  PDF 199 43. An Episcopus possit cum Regularibus exemptis dispensare, si ipsi cedat exemptioni? Et an hoc intelligatur casu, quo in Prælato Superiore non esset potestas absolvendi, vel dispensandi? Et an in nomine Episcopi in præsenti intelligatur tantum Episcopus loci, in quo Religiosus ortus est, vel habet domicilium, aut saltem commoratur? Ex part. 8. tract. 3. res. 48.
•  
  PDF 200 44. An sola patientia Prælati sufficiat pro dispensatione? Et an si quis ex pacto dederit Papæ pecuniam pro aliquo beneficio, eo ipso, quod in eum ipsum contulerit censeri dispensasse super Symoniam? Idem dicendum est de aliis inferioribus Papæ quoad dispensandum in eorum Statuta. Ex part. 8. tract. 3. resol. 17.
•  
  PDF 201 45. An v.g. Prælatus Superior possit dispensare circa pœnas impositas à Prælato inferiori, ipso renuente? Et advertitur, si condemnans finierit Officium suum, posse tunc Provincialem, aut Generalem subditum condemnatum à Rectore absolvere, nulla requisita licentia à Rectore moderno, seu ab eo, qui reum condemnavit. Ex part. 8. tract. 3. res. 31.
•  
  PDF 201 46. An in dispensationibus locum habeat argumentum ab identitate rationis à majori ad minus? Et pro praxi hujus difficultatis in textu hujus Resolutionis plurimi explanantur casus sæpius contingentes in facto, & tota doctrina est valdè notanda. Ex p. 8. tr. 3. res. 41.
•  
  PDF 203 47. An dispensatio respuat extensionem, & argumentum ex identitate rationis? Et notatur certum esse dispensationem extendi ad connexos, & accessorios, & inclusos sub dispensatis; unde dispensatus ad duo beneficia curata, censetur dispensatus super residentia alterius, &c. Ex p. 8. tr. 3. res. 102.
•  
  PDF 204 48. An dispensatio sit strictè interpretanda? Ex quo deducitur resolutio aliuquorum casuum in particulari. Ex p. 8. tract. 32.
•  
  PDF 204 49. An potestas dispensandi sit latè, vel strictè interpretanda? Et tandem quæritur, in dubio an potestas dispensandi extendatur, ut virtute illius possit dispensari in aliquo casu, interpretandum sit extendi? Et quid in dubio, an dispensatio extendatur ad aliquem casum, an nunc interpretandum sit non extendi? Ex p. 8. tr. 3. res. 42.
•  
  PDF 205 50. An privilegia Bullæ Cruciatæ, vel Jubilæi quatenus continent potestatem dispensandi, sint strictè, vel latè interpretanda? Et quid dicendum est de facultate concessa alicui eligendi Confessarium, qui eum absolvat à peccatis & censuris, (loquor extra Jubilæum, & Bullam Cruciatæ,) an sit strictè, vel latè interpretanda? Ex p. 8. tr. 3. res. 45.
•  
  PDF 206 51. An Pontifex possit dispensare in recitatione Horarum Canonicorum? Et an recitatio Horarum Canonicarum sit de jure divino, vel etiam de jure naturali; & qualitas Officij sit de jure positivo Ecllesiastico? Et ann Papa possit dispensare cum quocumque Clerico, vel regulari, ut licitè possit uti Breviario, quod ei libuerit? Et à contra an non possint Episcopi, & Prælati Regulares cum suis subditis dispensare, ut non recitent Officium divinum juxta Ritum Breviarij Pij V ...
•  
  PDF 206 52. An dispensatio concessa Subdiacono, ut possit uxorem ducere liberet eum à rexitatione Officij divini? Et quid est dicendum, si fingamus Titium matrimonium ratum cum Catharina contraxisse, & deinde clam ad Diaconi vel Subdiaconi Ordinem, & gradum esse promotum? Et circa hoc alia notabilia explanantur. Ex part. 8. tr. 3. res. 34.
•  
  PDF 207 53. An illegitimus dispensatus, ut possit recipere Ordines, censeatur dispensatus etiam ad Ordines sacros? Ex . 8. tr. 3. res. 36.
•  
  PDF 208 54. An illegitimus dispensatus, ut Clericus fiat, censeatur dispensatus ad omnes Ordines minores, vel tantum ad primam Tonsuram? Et an dispensatus ad Ordines censeatur dispensatus ad Ordines sacros? Et quid est dicendum, si Pontifex diceret, dispenso tecum ad omnes Ordines? Et notatur dispensatum ad Ordines recipiendos non extendi ad beneficium obtinendum. Et deducitur dispensatum ad Sacerdotium non censuri dispensatum ad beneficium curatum, ...
•  
  PDF 208 55. An dispensatio, ut illegitimus, vel irregularis possit sumere minores Ordines, sit extendenda, ut beneficij simplicis capax sit? Et advertitur, quod si Papa dispenset cum illegitimis ad beneficium, non possunt per hoc, nisi unum obtinere. Ex p. 8. tr. 3. res. 37.
•  
  PDF 209 56. An illegitimus, vel irregularis dispensatus ad Ordines sacros censeatur dispensatus, ut possit obtinere beneficium simplex? Ex quo infertur priviliegium, seu dispensationem, quantumvis odiosa sit, extendi debere ad ea, quæ illi sunt necessario connexa, & sine quibus effectum habere non potest; & pro praxi explanantur aliqui casus. Et an dicta in hac, & superiori Resolutione non procedant, quando cum illegitimo dispensaretur absolutè in irregularitate, ...
•  
  PDF 209 57. An illegitimus dispensatus ad Ordines sit capax pensionis? Et discutitur illegitimum dispensatum ad beneficia non censeri dispensatum ad pensionem. Ex part. 8. tr. 3. res. 38.
•  
  PDF 210 58. An dispensatio cum illegitimo ad beneficium, arctanda sit ad primum beneficium? Et notatur dispensationem simppliciter concessam, illegitimo vel irregulari, ut possit obtineere beneficia, intelligendam esse de beneficiis simplicibus, & non extendi ad curata & Diginitates. Et quæritur, an dispensatus ad beneficium Curatum non egeat nova dispensatione pro Episcopatu? Et homicida, si per dispensationem legitimam fuit habilis ad omnes Ordines sacro, ...
•  
  PDF 210 59. An valida sit dispensatio circa irregularitatem homicidij, si non fuisset explicata Circunstantia Sacerdotij, si occisus erat Sacerdos? Et an hoc etiam procedat, si Pontifex, non esset dispensationem concessurus, si sciret dictam circunstantiam Sacerdotij. Ex part. 1. tract. 10. resol. 38.
•  
  PDF 210 60. An dispensatio irregularitatis sit subreptitia, si non explicetur occisum fuisse Presbyterum? Ex p. 8. tr. 3. res. 51.
•  
  PDF 211 61. An impedimenta plurimum irregularitatum sufficiat separatim exprimere, & de illis dispensationem obtinere? Idem dicendum est de aliis similibus pœnis. Et an qui plura homicidia commisit, si uno tantum narrato velit unius irregularitatis dispensationem obtinere, nihil fiat. Et pro firmanda doctrina supradictæ difficultatis alij diversi casus adducuntur sæpius contingentes in praxi. Ex p. 8. tr. 3. res. 57.
•  
  PDF 211 62. An committens plura homicidia contrahat diversas irregularitates in dispensatione explicandas? Et pro firmanda doctrina hujus quæstionis alij quatuor diversi casus in exemplum in textu hujus Resolutionis apponuntur. Ex p. 8. tr. 3. resol. 58. Sequitur sub hoc, eodemque numero hujus Resolutionis 62. eadem quæstio, videlicet. An qui plura homicidia commisit, contraxit plures irregularitates in dispensatione manifestandas? ...
•  
  PDF 212 63. An si quis commisit plura homicidia contrahat plures irregularitates necessario in dispensatione manifestandas? Et in exemplumg adducuntur alij duo diversi casus in corpore hujus Resolutionis. Sed difficultas supradictæ resolutionis pendet ex ista quæstione. An Stylus curiæ obliget in foro conscientiæ? Et explanantur declarationes Cardinalium editas Romæ authoritate Papæ circa Concilium Tridentinum esse inuariabiles, ...
•  
  PDF 213 64. De dispensatione cujusdam irregularitatis homicidij voluntarij casus curiosus & nouus, & positus in principio textus huius Resolutionis. In quo etiam discutitur, an fuerit in eo quis dispensatus; & an dicta dispensatio prosit ei pro foro externo? Ex quo sequitur, quod in concessione absolvendi à reservatis in Bulla cænæ non venit facultas absoluendi à casu hæresis. Et tandem deducitur, an absolutio à censuris obtenta vigore facultatis ...
•  
  PDF 217 65. Quando Pontifex dispensat, vt ante Novitiatus annum emittatur professio, quomodo facienda sit renunciatio bonorum juxta Concilium Trident. sess. 25. c. 16. de Regularibus? Idem dicendum est, si minor sit sexdecim annis, atque ita abbreuiaretur tempus professionis jure præscriptum. Ex part. 8. tr. 3. res. 23.
•  
  PDF 218 66. An Pontifex possit dispensare in voto solemni paupertatis, & obedientiæ? Et quid de Religioso facto Episcopo? Ex p. 8. tr. 3. res. 100.
•  
  PDF 219 67. An si quis habeat votum Castitatis, & Religionis, & petat à Pontifice dispensationem vnius, teneatur alterum narrare? Ex p. 8. tr. 3. res. 56.
•  
  PDF 220 68. An qui vovit se perseveraturum in Religione, & explicet se vouisse Religionem, dispensatio sit valida? Et an si voto Religionis superaddas votum illius perseverantiæ ad amplius obligeris? Ex part. 8. tract. 3. resol. 53.
•  
  PDF 220 69. An quando falso exprimitur substantia voti, corruat dispensatio? Ex p. 8 tr. 3. res. 66.
•  
  PDF 220 70. An facultas delegata dispensandi vota, extendatur etiam ad ea commutanda? Ex part. 8. tract. 3. resolut. 43.
•  
  PDF 221 71. An quando absunt expresse simul votum, & iuramentum soli Deo factum, & non explicatur vtrumque vinculum, dispensatis sit invalida? Ex p. 8. tr. 3. res. 67.
•  
  PDF 222 72. An facultas concessa ad dispensanda vota, & commutanda extendatur ad vota, & juramenta ejusdem rei, cum simul duo vincula concurrant? Et pro explanatione prædictæ difficultatis aliqua alia notabilia supponuntur, quæ contingere possunt in supradicto casu, videlicet, quid dicendum sit, si non præstetur iuramentum in voti confirmatione sed, independenter ab illo, ut si quispìam prius iuravit jejunium, & postea vovit idem; ...
•  
  PDF 222 73. An potestas delegata dispensandi, vel commutandi extendatur ad relexanda juramenta soli Deo facta? Et quid è contra? Et an hoc procedat etiam, quamvis juramentum non habeat inclusam promissionem, sed absque ea soli Deo fiat; Et an facultas delegata ad vota extendatur ad juramenta adjecta contractui, in quo est turpitudo, & injustitia in creditore vt juramentum factum homini solvendi usuras, aut metu extortum? Ex p. 8. tr. 3. res. 44.
•  
  PDF 223 74. Quidam dispensatus à Summo Pontifice in voto Religionis ratione infirmitatis post multos annos conualuit, quæsivit, an ad ingressum Religionis sub mortali teneretur? Et jamque quæritur, an Sacerdos Beneficiarius despensatus ab onere recitandi Horas Canonicas ex infirmitate oculorum, si postea convaluerit, teneatur sub mortali Officium divinum recitare, vel fructus restituere? Ex quibus infertur, quod cessante causa finali dispensationi? ...
•  
  PDF 224 75. An aliquando Episcopus possit dispensare vin voto castitatis absoluto, ac in aliis votis Papæ reservatis? Et notatur in hoc casus quis censebitur difficilis ad Pontificem aditus, & quæ causa legitima? Et an si occurrat prædicta necessitas, & aditus neque ad Episcopum pateat, possit Parochus dispensare ex præsumpta Pontificis voluntate? Ex part. 2. tr. 8. & Misc. 8. res. 5.
•  
  PDF 224 76. An Episcopus valeat dispensare, ut contrahens cum voto castitatis possit petere debitum? Et quid circa hoc quoad regulares virtute privilegiorum, assignatos tamen per Provincialem, vel etiam non assignatos virtute alterius priviliegij Iulij II? Et quid de Confessario virtute Bullæ Cruciatæ? Et notatur, quod si supradictus vovens castitatem, vel cum voto religionis facto ante matrimonium, vel post matrimonium ratum facto, ...
•  
  PDF 225 77. De quodam voto conditionali postea confirmato an possit per Episcopum dispensari? Verbi gratia, N. febri acuta correptus magno cum vitæ discrimine voluit ingredi Religionem, ad hoc vt pristinam recuperet sanitatem, quod votum postea sanitati restitutus confirmauit, &c. Ex p. 6. tract. 8. & Misc. 3.
•  
  PDF 225 78. An in dubio de valore voti reservati possit Episcopus dispensare? Ex quo colligitur posse episcopum dispensare in ejusmodi votis reservatis, quando emissa sunt ex metu cadenti in virum constantem. Vndè cum dubiu[m] sit, an vota pœnalia, & conditionalia sint reservata, sequitur, ratione ejus dubij posse Episcopum in eis dispensare, etia[m] purificata conditione, & commisso delicto. Ex p. 4. tract. 3. res. 59.
•  
  PDF 226 79. An bona fide dispensatus in voto, existimans adesse causam, cum tamen non sit, valeat dispensatio? Et in textu hujus resolutionis aliqua alia explanantur pro intelligentia supradictæ difficultatis. Ex part. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 23.
•  
  PDF 226 80. An levitas in voue[n]do præstet sufficientem causam dispensandi, etiamsi vovens non habeat difficultatem exequendi votum? Et pro intelligentia hujus quæstionis adducitur, quod si in tenera ætate votum emisisti, vel interveniente metu, vel in tristitia, aliave passione, vel errore circa causam impulsiuam; vel quia causa, ob quam motus fuisti ad vovendum, cessavit; in his casibus justam habes dispensandi causam in voto, ...
•  
  PDF 227 81. An sit credendum dicenti se habere potestatem delegatam dispensandi? Ex quo sequitur credi posse Episcopo promoventi ad Ordines non sibi subditum, dicenti in titulo collationis Ordinu[m] se illum promovisse ex licentia proprij Episcopi. Etiamque infertur credi posse literis summi pœnitentiarij asserentius sibi vivæ vocis oraculo commissum esse, ut dispenset in aliquo casu Pontificio reservato. Ex p. 8. tr. 3. res. 30.
•  
  PDF 227 82. A dispensatio in votis, vel aliquo alio impedimento possit fieri, invito eo, cum quo dispensatur? Et an Superiores possint irritare vota, & juramenta subditorum, illis nolentibus, & invitis, sicut potest fieri absolutio ab excommunicatione invito? Ex p. 8. tr. 3. res. 86.
•  
  PDF 228 83. An dispensatio impetrata pro aliquo prosit si eo ignorante impetrata est? Et discutitur, an dispensatio impetrata ab altero volentium matrimonium inire, vel qui irritum inierunt, prosit utrique, quamvis alter prorsus impedimentum, ac dispensationem ignoret? Ex part. 8. tr. 3. resol. 87.
•  
  PDF 229 84. An in dispensatione subreptio circa unam partem vitiet etiam alteram, si partes rescripti sint omnino separatæ? Ex quo sequitur, quod si in eodem rescripto impetret quis dispensationem voti Castitatis, ac peregrinationis Jerosolymitanæ, allegata scienter falsa causa circa alterum votum, vera autem circa alterum, non vitiatur dispensatio circa utrumque, sed tantum circa illud, in quo causa falsa fuit; ...
•  
  PDF 230 85. An subreptio dolosa, ut votum rescriptum vitiet, sufficiat, ut sit circa causam eitam impulsivam? Et quid, si subreptio sit circa causam finalem? Ex. part. 8. tract. 3. res. 91.
•  
  PDF 230 86. An in dubio, utrum causa expressa in narrativa alicujus rescripti sit finalis, vel impulsiva, censenda sit impulsiva, & non finalis? Idem dicendum est, quando dubium est, an satis probetur veritas narratorum, vel quia est dubium, an causa falsa allegata sit finalis? Ex part. 4. tr. 3. res. 64.
•  
  PDF 230 87. An in dubio, si causa tacita in dispensatione sit finalis, vel impulsiva dispensatio sit invalida? Ex part. 8. tr. 3. res.. 62.
•  
  PDF 231 88. An qui dubitat, num dispensatio obtenta sit valida, possit ea uti? Et notatur, quod quando dubitatur, an causa in dispensatione, vel gratia, aut privilegio, tacita vel falso expressa sit finalis, vel tantum impulsiva, præsumendum sit esse causam impulsivam, & non finalem. Ex p. 4. tr. 3. res. 45.
•  
  PDF 231 89. An in dubio circa dispensationem matrimonij dispensatio censenda sit valida, v.g. ut si causa tacita, vel falso inter alias veras expressa sit finalis, vel tantum impulsiva? Idem est quando dubium est, an satis probetur veritas narratorum in supplicatione, &c. Ex part. 3. tract. 6. & Misc. 2. resol. 9.
•  
  PDF 231 90. An taciturnitas veri reddat subreptitiam dispensationem, quando tacetur aliquid, quod secundum stylum Curæ est necessario declarandum? Ex p. 1. tr. 10. res. 42.
•  
  PDF 232 91. An taciturnitas veritatis dispensationem vitiet, quæ sola est causa finalis concessionis, & secus verò quando est solum causa finalis impulsiva? Et docetur, quæ sit causa finalis, & quæ verò implusiva. Ex p. 8. tr. 3. res. 50.
•  
  PDF 233 92. An taciturnitas dispensationis prius petitæ, & non obtentæ vitiet sequentem dispensationem, postea ab eodem Superiore obtentam? Eadem ratio erit, si negata ab uno Superiore obtineatur ab alio,, nulla facta mentione negationis ab alio Superiore datæ. Et quid, si Prælatus, qui modo dispensat, sit inferior illo, qui dispenare prius noluit? Imò qui dispensat, habeat potestatem delegatam, qui verò dispensare noluit habeat potestatem Ordinariam. Ex part. 8. tract. 3. resol. 54.
•  
  PDF 233 93. An taciturnitas prioris dispensationis obtentæ reddat posteriorem invalidam? Et an si quis obtineat unam dispensationem cum una cognata, & illa mortua, secundam petat pro alia in eodem, vel diverso gradu conjuncta, sit valida secunda, licet obtineatur sine mentione primæ? Et quid, si talis persona non fuerit usa priori dispensatione quacumque ex causa, & petat secundam, non facta mentione prioris? Ex p. 8. tra. 3. res. 55.
•  
  PDF 234 94. An qui obtinuit dispensationem ad contrahendum cum affine, vel consanguinea, sed ea minimè sit usus? postea petens aliam dispensationem cum aliqua alia consanguinea, vel affine teneatur in hac secunda petenda mentionem prioris dispensationis facere? Et an idem sit dicendum, licet fœmina resiliat molens primo consanguineo nubere, ac impetret posteriorem dispensationem ad nube dum aliis? Ex p. 1. tr. 10. res. 40.
•  
  PDF 234 95. An, si quis obtinuit dispensationem contrahendi cum consanguinea, & postea actu contrahat cum alia, dispensatio illa censenda sit renunciata, vel revocata? Ex p. 8. tr. 3. res. 74.
•  
  PDF 235 96. An qui obtinuit dispensationem cum consanguinea, si alteri copuletur, possit ista mortua, uti priori dispensatione? Ex p. 8. tr. 3. res. 85.
•  
  PDF 235 97. An quando prima dispensatio matrimonij fuit irrita, necessarium sit in secunda mentionem facere de nullitate primæ? Ex p. 8. tr. 3. res. 59.
•  
  PDF 235 98. An quando contrahentes sunt in eodem gradu duplicato v.g. tam ex parte matris, quam Patris, teneantur in petitione dispensationis illum gradum in eodem genere manifestare? Ex p. 8. tr. 3. res. 60.
•  
  PDF 236 99. An possit peti dispensatio super aliquo impedimento matrimonij, tacito alio in posterum dispensando? Ex p. 1. tr. 10. res. 39.
•  
  PDF 236 100. An dispensatio in uno vinculo absque mentione alterius sit subreptitia? Sed difficultas major est, quando in eadem persona duo sunt impedimenta, quorum alterum occultissimum est, ex cujus reveleatione, si sciatur, sequitur personæ eo laboranti magnum detrimentum, & alia gravissima damna; quid in tali casu faciendum est? Ex part. 8. tract. 3. res. 25.
•  
  PDF 237 101. Quo tempore in dispensatione debeat verificari causa finalis, an sufficiat causam subfuisse, cum dispensatur? an verò requiratur etiam, ut perseveret, dum initur matrimonium? Et quid, quando committitur inferiori? Ex p. 8. tr. 3. res. 77.
•  
  PDF 238 102. Quæ falsitas vitiet rescriptum in quacumque dispensatione? Et hic apponuntur aliquæ regulæ, ex quibus multis casus Confessarij, & Responsores casuum conscientiæ extricare poterunt. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 53.
•  
  PDF 238 103. An expressio falsi vitiet dispensationem? & pro praxi explanantur aliqui casus particulares, & alij deducuntur, & annotantur. Ex p. 8. tr. 3. res. 61.
•  
  PDF 239 104. An si per ignorantiam, vel simplicitatem quis expressit causam falsam, & dispensatio variis modis potest cessare. Primo per renunciationem, &c. Ex p. 8. tr. 3. res. 69.
•  
  PDF 240 105. Quid operatur in dispensationibus clausula Motu proprio, quando adest vitium subreptionis? Ex part. 8. tr. 3. resol. 70.
•  
  PDF 240 106. An si dispensatus ex falso nomine in rescripto apposito intelligat personum sibi notam, vitietur dispensatio? Ex part. 7. tract. 10. & Misc. 1. res. 35.
•  
  PDF 241 107. An dispensatio sit subreptitia, quando erratur nomine personæ? Ex p. 8. tr. 3. res. 63.
•  
  PDF 241 108. An dispensatio sit subreptitia, quando erratur nomine Diœcesis? Et quid, si erratur nomine personæ? Ex part. 8. tract. 3. resol. 64.
•  
  PDF 242 109. An sit valida dispensatio, quando erratur nomine Diœcesis; ut si Petrus sit Diœcesis Panormitanæ, dicatur esse Diœcesis Messanensis? Et quid, si erratur nomine personæ? Et notatur, quod rescriptum non vitiatur, ut à Commissario mandari non possit, si error aliquis incuria scriptoris irrepserit; ut si pro tertio gradu affinitatis positus sit tertius gradus consanguinitatis, &c. Ex part. 1. tract. 10. resol. 36.
•  
  PDF 242 110. An error commissus circa personam, cui committitur rescriptum expediendum, vitiet illud? Ex part. 7. tract. 10 & Misc. 1. resolut. 34.
•  
  PDF 243 111. An dispensatio inter consanguineos, vel affines sit subreptitia, non facta mentione de copula habita inter eos? Et an in tali casu non teneantur, qui dispensationem petunt ad interrogationem Ordinarij de copula respondere, sed possint sine peccato negare; imo, & quamvis in rescripto dicatur, si copula non fuerit? Ex part. 1. tract.. 10. resol. 44.
•  
  PDF 243 112. An dispensatio inter consanguineos, vel affines sit subreptitia, non facta mentione de copula? Ex p. 4. tr. 4.. & Misc. res. 135.
•  
  PDF 243 113. An dispensatione impedimentorum matrimonij sit explicanda copula jam habita? Et quid, si Pontifex dispensaverit cum conditione, dummodo copula non intervenerit? Et an in tali casu non teneantur, qui dispensationem petunt ad interrogationem Ordinarij de copula respondere, sed possint sine peccaato negare copulam, dummodo sit occulta, & secus si fuerit publica? Et explanatur, quod incestus cum consanguinea non est impedimentum ...
•  
  PDF 245 114. An saltem copula sit exprimenda, quando habita fuit ad facilius obtinendam dispensationem? Et an si Sponsi habuerint inter se copulam hac spe, & intentione facilius obtinendi dispensationem, necessarium sit non solum exprimere copulam, sed etiam hanc spem, & intentionem? Et quid, si ab uno illorum tantum spes concipiatur? Ex p. 8. tr. 3.. res. 82.
•  
  PDF 245 115. An qui copulam habuit, ut facilius possit à Summo Pontifice dispensationem obtinere, teneatur hanc intentionem explicare, si illa tantum interius concepta fuerit. & non manifestata? Et quid, quando ita facta fuit ex parte unius tantum? Et notatur, quod quando copula fuit habita post concessionem dispensationis per Pontificem factam, ante tamen quam Ordinarius illam exequatur, dispensatio valida fuit circa impedimentum supra narratum; ...
•  
  PDF 246 116. Quis habuit copulam cum affine, vel consanguinea, ut facilius obtineret dispensationem, quæritur, an tali intentione Pontifici non explicata, dispensatio sit valida? Et docetur intentionem occultam, & alteri non manifestatam habendi copulam cum spe facilioris dispensationis, non vitiare dispensationem, neque esse fatendam etiam in commissione data in ordine ad forum conscientiæ. ...
•  
  PDF 247 117. Solet Pontifex dispensare, vel ratione jacturæ famæ, vel ratione copulæ, sed hac sola existente, ut facilius dispensatio impetraretur, quidam apposuerunt in petitione, quod adfuit copula, & quod adest jactura famæ, quæritur, an talis dispensatio sit valida? Ex part. 10. tr. 11. & Misc. 1. resol. 43.
•  
  PDF 248 118. An si allegata copula, & exinde jactura famæ, & scandali; si verè justa adsint, Papa dispenset, dispensatio sit irrita, copula non sequuta? Et an si in ipsa petitione plures proponantur causæ, debeant omnes ad hoc, ut dispensatio valida sit, verificari? Et an sola expressio causæ falsæ finalis, quæ si verè exprimeretur, non concederetur dispensatio, dispensationem irritet? ...
•  
  PDF 249 119. An dispensatio super impedimento cognationis, vel publicæ honestatis, non facta mentione de copula habita, sit subreptitia? Ex part. 5. tracct. 14. & Misc. 2. res. 28.
•  
  PDF 250 120. An dispensatio obtenta super impedimento publicæ honestatis, seu cognationis spiritualis, tacita copula inter impretantes, sit valida? Et advertitur, quod etiam quando incestus cum consanguinea est impedimentum, oportet, quod copula sit perfecta, effuso semine viri intra vas, & non sufficit, quod fœmina seminet. Et additur non esse copulam narrandam, quando fuit incestuosa ex parte alterius tantum, nempe quando alter ignorabat consanguinitatis, ...
•  
  PDF 250 121. An qui ligati sunt impedimento cognationis legalis, spiritualis, vel publicæ honestatis, si inter eos intercessit copula, teneantur illam explicare in dispensationem? Et an ad valorem dispensationis in impedimento consanguinitatis, & affinitatis non sit necessarium mentionem facere de copula, si ea inter consanguineos, vel affines intercesserit? Ex part. 9. tractat. 7. & Misc. 2. resol. 27.
•  
  PDF 251 122. An dispensationes possint revocari ad libitum? Et quid, si gratis dispenset Pontifex, & non per modum contractus? Et docetur in duobus casibus peccare mortaliter Pontificem, si dispensationem revocaret. Et advertitur non posse dispensationes in foro conscientiæ concessas revocari absque causa sufficienti. Ex part. 8. tract. 3. resol. 89.
•  
  PDF 251 123. De causis, per quas Pontifex solet in matrimoniis dispensare. Ex p. 8. tra. 3. res. 93.
•  
  PDF 252 124. An si aliqua fœmina remaneret innupta propter deformitatem, v.g. sed in dispensationis petitione ponitur, quod remaneret innupta ex defectu dotis, quæritur an talis dispensatio sit valida? Idem est, si alios defectus notabiles fœmina patiatur, pro quibus innupta remanebit, si ita non impetrat dispensationem talem cum prædicta narrativa. Ex p. 10. tr. 11. & Misc. 1. res. 42.
•  
  PDF 253 125. An dispensatio in causa matrimoniali sit latè, vel strictè interpretanda? Ex p. 8. tr. 3. res. 33.
•  
  PDF 253 126. An in secundo gradu sit dispensandum solum intermagnos Principes, & pro causa publica? Et an Summus Pontifex in omnibus gradibus consanguinitatis lineæ transversæ, excepto primo gradu; dispensare posset, ac proinde soleat? Ex p. 8. tr. 3. res. 92.
•  
  PDF 254 127. An sit annuendum quibusdam Oratoribus petentibus secum à Summo Pontifice dispensari in secundo gradu consanguinitatis? Ex part. 8. tract. 7. & Misc. resolut. 8.
•  
  PDF 254 128. An Summus Pontifex possit licitè acquiescere petitioni cujusdam Oratoris volentis contrahere cum muliere sibi conjuncta in secundo gradu affinitatis; Ex p. 7. tr. 12. & Misc. 3. res. 36. alias 34.
•  
  PDF 255 129. An Episcopi possint in casu valdè raro aliquando dispensare in impedimentis matrimonij? Et pro praxi prædictæ difficultatis explanantur aliqui casus, in quibus Episcopus potest dispensare. Et quid dicendum, si in casibus prædictis in textu hujus Resolutionis, quando non est facilis recursus ad Pontificem, est tamenn ad Apostolicum Legatum? Ex p. 8. tr. 3. res. 78.
•  
  PDF 256 130. An in casibus supradictis, ut Episcopus possit dispensare, requiratur, ut matrimonium sit contractum bona fide saltem ex parte unius? Et quid, si mala fide cum supradicto impedimento ambo contraxerint? Et an non sit mala fides, quamvis procedat ex lata culpa, & ignorantia crassa, & culpabili, sed requiratur, ut scienter præsumatur? Et in quibus verò casibus potest Episcopus dispensare, an non ideo possit ejus Vicarius generalis, ...
•  
  PDF 257 131. An Episcopus possit dispensare in impedimentis dirimentibus matrimonium, quando contractum est mala fide, si sequatur periculum, aut scandalum? Ex part. 5. tra. 14.. & Misc. 2. res. 18.
•  
  PDF 258 132. An Episcopus ex urgentissima causa, & necessitate possit dispensare in impedimentis dirimentibus matrimonium ante contractum ipsum matrimonium? Et latè explanatur quid in prædictis impedimentis post contractum matrimonium? Ex Part. 2. tr. 16. & Misc. 2. res. 17. alias 19.
•  
  PDF 258 133. An in aliquo casu Episcopus possit dispensare in impedimento dirimente, ante contractum matrimonium? Et an Episcopus post matrimonium contractum, dispensatione impedimenti subreptitiè obtenta, possit dispensare in eo impedimento, confirmando dispensationem Pontificis? Et an Episcopus possit dispensare in impedimentis dirimentibus supervenientibus matrimoniis jam contractis impedientibus petitionem debiti? ...
•  
  PDF 259 134. An Episcopus possit aliquando dispensare in impedimentis matrimonia dirimentibus? Sed difficultas est, an si adsit Legatus, aut Nuntius possit tunc dispensare Episcopus? Et notatur Episcopum post matrimonium contractum dispensatione, alioquin impedimenti subreptitiè obtenta, posse dispensare in eo impedimento, confirmando dispensationem Pontificis. Et an bona fides requiratur in contrahentibus, ...
•  
  PDF 261 135. An Episcopus possit in impedimentis dirimentibus ante contractumm matrimonium, authoritatem suo Vicario, vel aliis delegare? Et an ipsemet Episcopus in impedimentis dirimentibus ante contractum matrimonium possit dispensare? Ex part. 9. tract. 7. & Misc. 2. reolut. 39.
•  
  PDF 262 136. An Episcopus post matrimoniumm contractum dispensatione subreptitia obtenta, possit dispensare in eo impedimento, dispensationem Pontificis confirmando? Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 40.
•  
  PDF 263 137. An detur casus, ut Episcopus possit dispensare cum divitibus super impedimento aliquo dirimente ex illo capite, quod non ateat aditus ad Pontificem? Ex p. 8. tr. 3. res. 96.
•  
  PDF 263 138. An si quis matrimoniumm contrahat ante dispensationis notitiam, sit validum? Et docetur, quando nempe dispensationis notitiam, sit validum? Et docetur, quando nempe dispensatio censetur suum effectum operari, an à die suæ concessionis, vel à die notitiæ & acceptionis, & acceptationis? Ex p. 8. tr. 3. res. 88.
•  
  PDF 263 139. An dispensationes valeant ante litterarum expeditionem? Et infertur dispensationes, & alias gratias non expirare mortuo Pontifice ante earum expeditionem. Et an sola probabilis conjectura de obtenta dispensatione sufficiat ad validitatem & honestatem actus? Ex p. 8. tr. 3. res. 84.
•  
  PDF 264 140. An dispensatio à Pontifice concessa, & signata valeat in foro conscientiæ? Ex quo deducitur, an si lex, vel statutum decrevit, ut testamentum sine solemnitate nullam faciat fidem in judicio, & extra judicium, an censeatur ipso facto, etiam quoad forum conscientiæ irritare testamentum sine tali solemnitate conditum? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 55.
•  
  PDF 265 141. An sit valida dispensatio, si fœmina repudiavit legatum ad finem obtinendi dispensationem ob paupertatem? Et quid sentiendum est, si antequam mitteret Romam, vel postquam misit, ,antequam Pontifex dispensaret, instituta sit in prædicta hæreditate, vel legatoo? Et an sit valida dispensatio, si fœmina quæ dote sufficienti caret, ut nubat extraneo, ad obtinendam dispensationem alleget se innuptam remansuram ...
•  
  PDF 266 142. An quis possit liberè contrahere, si dubitet de impedimento ante matrimonium contractum? Et quid, si autem dubites, an impedimentum habeas eo, quod scias se habuisse verum impedimentum, nescias tamen, an obtinueris veram dispensationem? Ex part. 8. tractat. 3. Resolut. 95.
•  
  PDF 266 143. An dispensatio prima vice, qua illa utimur, extinguatur? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 30.
•  
  PDF 267 144. An commissio dispensandi in impedimentis matrimonij, vel irregularitate, & aliis, quæ in foro externo, vel interno committitur cum clasula, si preces veritate nitantur, expiret morte concedentis re integra? Ex part. 8. tractatu 3. resolut. 98.
•  
  PDF 269 145. An dispensatio, seu potius facultas testandi concessa Episcopis, Monachis, vel aliis, quibus testandi interdictum est, expiret morte concedentis; ubi etiam aliæ curiosæ quæstiones resolvuntur, sæpius contingentes in praxi pro licentiis, gratiis, & privilegiis, an expirent morte concedentis, nec ne? Et advertitur, quod testamentum factum sine licentia convalidatur supervenienti facultate testandi. ...
•  
  PDF 271 146. An cessante causa dispensationis, cesset ipsa dispensatio? Et in exemplum hujus difficultatis adducuntur diversi casus in textu hujus Resolutionis. Ex p. 1. tr. 10. r. 41.
•  
  PDF 271 147. An cesset dispensatio, cessante causa post integrè, & perfectè obtentam dispensationem? Et pro praxi prædictæ quæstionis explanantur aliqui casus, & tota doctrina hujus Resolutionis est valdè notanda. Ex part. 8. tract. 3. res. 24.
•  
  PDF 273 148. An si dispensatus circa aliquod impedimentum criminis, postea incidat in aliud simile crimen, teneatur mentionem facere de priori dispensatione; & quid de criminibus diversi generis? Ex part. 8. tract. 3. res. 75.
•  
  PDF 274 149. An dispensatio obtenta per vim, & metum sit valida? Ex part. 8. tractatu. 3. res. 75.
•  
  PDF 274 150. An si quis petat facultatem à Superiore ad dispensandum in quodam casu, quem, data opera, non explicat,, quia timet de exclusiva Spiscopi, impetratio sit valida? Ex part. 8. tract. 3. res. 52.
•  
  PDF 274 151. An forenses, & peregrini possint dispensari ab Episcopis, etiamsi brevi tempore in eorum Diœcesim commorentur? Et quid de Scholaribus, Prætoribus, Medicis, Officialibus, &c. Ex part. 8. tractat. 3. resolut. 47.
•  
  PDF 276 152. An Clericus in Minoribus constitutus possit exercere Medicinam sine alia Pontificia dispensatione? Et quid, si sit Clericus in Sacris, aut Beneficiariis. Ex part. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 50.
•  
  PDF 276 153. Ex pluribus rescirptis à Pontifice impetratis quodnam sit præferendum? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res.. 4.
•  
  PDF 277 154. De clausulis dispensationum, quæ apponuntur in litteris Pœnitentiariæ, & primo, de prima clausula Discreto viro Magistro in Theologia, &c. & Confessori ex approbatis, &c. Et advertitur errorem esse vulgi litteras dispensationis frustrari suo effectu, si aperiantur, &c. Sed difficultas est de Confessore, qui fuit approbatus ab Ordinario ad audiendas Sacramentales confessones, videlicet virorum dumtaxat, ...
•  
  PDF 278 155. An semel Confessarius electus ex virtute litterarum dispensationis, possit vigore ejusdem Bullæ inconsulto Maiori Pœnitentiario, variari; Et an verè, si supradictæ litteræ aperiuntur à non habente supradictas qualitates, suo effectu frustrentur, aut priventur? Et an peccet prædictas literas aperiens, si illis qualitatibus prædictus non sit? Ex part. 8. tractatu 3. resolut. 104.
•  
  PDF 278 156. An Confessarius habens facultatem dispensandi super certam materiam, dispensatio sit valida, si in confessione sacramentali interne illam fecerit, putando tam ipse quam pœnitens non esse necessarium verbis expressis facere? Vel an sit necessarium iterum expreßè dispensare, & proferre verba dispensationis, ,dicendo Dispenso tecum, &c. Et an hæc dispensatio possit fieri à Sacerdote, etiamsi dispensans sit absens? Ex part. 4. tract. 4. & Miscell. resol. 118.
•  
  PDF 279 157. An dispensatio in literis Pœnitentiariis fieri debeat in Confessione sacramentalis? Et an Confessarius debeat esse approbatus sine limitatione? Et an ad valorem dispensationis sufficiat, si confessio sit invalida? Et an talis delegatus, opus est, ut sit Doctor juris Canonici, vel Magister in Theologia in Academia apporbata, & non Licentiatus, nec cæteri alij? Et notatur, quod Regulares, quibus Superiores permiserint, habent privilecium expendendi has literas, ...
•  
  PDF 280 158. An virtute literarum continentium facultatem dispensandi, dispensatio fieri debeat in Sacramento confessionis? Ex p. 8. tr. 3. res. 105.
•  
  PDF 281 159. An si confessio sit sacrilega, dispensationes provt in superiori Resolutione dictum est, sint invalidæ? Ex p. 8. tr.. 3. res. 106.
•  
  PDF 282 160. De clausula dispensationum propter periculum incontintentiæ. Ex p. 8. tr. 3. res. 107.
•  
  PDF 282 161. De clausula dispensationum in Ordine ad diligentem Oratoris examinationem. Et pro praxi supradictæ difficultatis aliqua alia annotantur, & explanantur. Ex p. 8. tr. 3. res. 108.
•  
  PDF 282 162. De clausula dispensationum in Ordine ad Confessiones, & alias pœnitentias injungendas. Et adducuntur diversi casus contingentes in praxi pro implendis supradictis pœnitentiis. Ex part. 8. tractatu 3. resolut. 109.
•  
  PDF 283 163. De clausula apponi solita in dispensationibus, Dummodo copula non intervenerit. Et quid de alia clausula, Dummodo copula non interfuerit sub spe facilioris dispensationis; an in tali casu, si spes non fuerit exterius significata, sed tantum interius concepta, an in tali casu, si copula taceatur, dispensatio sit valida. Ex part. 11. tractatu. 5. & Miscell. 5. res. 36.
•  
  PDF 284 164. De clausula dispensationum, Dummodo impedimentum inde proveniens occultum sit. Et notantur, & explanantur illa, quæ in literis Pœnitentiariæ aliquando apponuntur, ut conjux impedimenti ignarus certior fiat de prioris consensu nullatis. Ex part. 8. tract. 3. res. 110.
•  
  PDF 284 165. De clausula literarum dispensationum Sacræ Pœnitentiariæ, nempe Gratis ubique. Ex part. 8. tractat. 3. res. 111.
•  
  PDF 285 166. An pro expediendis dispensationibus recipere quis aliquid potest? Ex part. 4. tract. 4. & Miscell. resolut. 84.
•  
  PDF 285 167. An Curialis, qui ut facilius dispensationem impetret, mutat narrationis substantiam, incurrat excommunicationem? Ex part. 8. tractatu 3. resolution. 68.
•  
  PDF 286 168. An beneficij titulus revalidetur per regulam Cancellariæ de triennali possessione, aut aliam præscriptionem, non obstante pœna inhabilitatis, aut privationis imposita proviso, neque alia opus sit dispensatione aut tituli habilitatione? Et quid de possidente beneficium pacifice per triennium, sed mala fide; vel si quis simoniace fuit institutus in beneficium per ignorantiam? Et an pensio non revalidetur per regulam de triennali? ...
•  
  PDF 287 169. Quis per triennium pacifice possedit beneficium, sed à principio cum mala fide, quæritur, an adjuvetur regula Cancellariæ de triennali possessione? Et quid, si à principio possedit bona fide? Et notatur triennalem possessionem juvare, quando provisus beneficij est capax. Ex p. 11. tr. 5. & Misc. 5. res. 3.
•  
  PDF 288 170. Alia dubia excutiuntur circa regulam Cancellariæ de triennali possessione. Primo, an irregularis possit adjuvari hac triennali possessione? Secundo, an hæc regula de triennali suffragetur in gratia subreptitia? Et tandem notatur collationem beneficij factam invalido, vel suspenso non esse ipso jure invalidam, sed irritandam. Ex quibus aliqua alia inferuntur circa supradicta. Ex part. 11. tr. 5 & Misc. 5. re. 4.
•  
  PDF 290 171. Plura dubia elicidantur ad praxim conducentia pro ornatu regulæ 33. Cancellariæ de possessione triennali, Et notatur validam esse professionem factam eodem die susceptionis habitus, vel complementi sexti decimi anni. Etiamque advertitur annum Novittiatus debere esse continuatum continuatione physica, non morali, itaut si per unam, aut duas horas interrumpatur, non esse validum, etiam si Novitius habitum Religionis obtinuisset. Ex p. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 68. alias 67.
•  
  PDF 293 172. Multa de pluritate beneficiorum scitu digna adnotantur. Et inter alia quæ discutiuntur in textu hujus Resolutionis pro prædicta materia, tandem deducitur, quod Papa licitè dispensare potest in pluralitate beneficiorum quando justa sub est causa, secus graviter delinquit. Et quod nemini suffragatur dispensatio Pontificia ad possidendum simul plura beneficia, nisi ex justa causa fuerint obtenta,, & aliter peccat mortaliter, ...
•  
  PDF 294 173. An in foro conscientiæ sit licita, & possit retineri pensio obtenta à Pontifice absque justa causa sine obreptione, aut subreptione? Et aliqua supponuntur pro intelligentia hujus quæstionis. Et quæritur, an sit tutus in foro conscientiæ resignans beneficium, si omnes fructus beneficij, (ut sæpe fit.) assignentur in pensionem ipsi resignanti, vel tanta pars ut resignatarius non possit commodè sustentari? Ex part. 10. tract. 14. & Misc. 4.. res. 72. alias 70.
•  
  PDF 296 Tractatus III. De Potestate Episcoporum quoad dispensandum, & absolvendum vigore Cap. VI. Sess. XXIV. Concilij Tridentini de Reformatione, & aliæ diversæ difficultates, & Resolutiones ad ipsosmet Episcopos specialiter pertinentes; etiam quoad provisiones per concursum ad Beneficis, Canonicatus, Dignitates, &c. ...
•  
  PDF 296 Prologus. Satis ampla potestas. Ex p. 7. tr. 2.
•  
  PDF 296 1. An Episcopus electus, & confirmatus, quamvis consecratus possit uti hoc privilegio? Et quid est dicendum, si Episcopus tantum sit electus, & non confirmatus? Et an hæc facultas non competat Episcopis carentibus Diœcesi, & Episcopis titularibus? Ex part. 7. tract. 2. res. etiam 1.
•  
  PDF 297 2. An Episcopi, ubi non est rexeptum Concilium Tridentinum, possint uti facultate hujus Decreti? Et quid, ubi circa aliquam specialem legem, vel onus non est rexeptum? Ex part. 7. tract. 2. res. etiam 2.
•  
  PDF 297 3. An Episcopi, ubi Concilium Tridentinum non est usu receptum, possint uti privilegio eis concesso per dictum Concilium sess. 24. c. 6. de reformat. Et quid circa hoc declaravit Sacra Congregatio? Et notatur in Gallia Episcopos uti facultate dispensandi per Canonem liceat Concilij Tridentini, absque ullo ad Summumm Pontificem recursu. Ex part. 6. tract. 8. & Misc. 3. resol. 27.
•  
  PDF 298 4. An Vicarius Episcopi ex generali commissione habeat potestatem dispensandi in casibus Papalibus, quos potest absolvere, & dispensare Episcopus ratione alicujus impedimenti? Et quid de Regularibus, vel de privilegio Cruciatæ? Ex part. 9. tr. 6. & Misc. 1. resol. 55. alias 56.
•  
  PDF 299 5. An Abbates, & alij Prælati habentes jurisdictionem quasi Episcopalem includantur sub nomine Episcopi in Decreto Condilij Tridentini, sess. 24. c. 6. de reformat. quoad dispensandum, & absolvendum? Et an Eminentissimi Cardinales in Ecclesis suorum titulorum comprehendantur sub nomine Episcopi in hoc Decreto? Ex part. 7. tract. 2. res. 4.
•  
  PDF 300 6. An Abbates, & alij Prælati inferiores habentes jurisdictionem Ordinariam etiam nullus Diœcesis, gaudeant facultate absolvendi, & dispensandi ex Concilio Tridentino sess. 24. c. 6. Et an Capitulum, Sede vacante, habeat facultatemm dispensandi, & absolvendi concessam Episcopis? Et docetur supradictam facultatem competere etiam Superioribus Regularibus circa suos subditos. Ex paart. 4. tract. 4. & Misc. resolut. 211.
•  
  PDF 300 7. An Episcopus ex licentia Superiorum possit uti facultate hujus Decreti cum Regularibus exemptis? Et quid dicendum est, si facultas absolvendi, aut dispensandi, quæ non est in immediato Religionis Prælato, esset in Provinciali, aut alio Superiore Religionis, an tunc Episcopus absolvere non possit de consensu Superioris immediati, nisi accederit etiam consensus Provincialis, aut Superioris? Et si Prælatus Religionis, absolutione aut dispensatione indigeat, ...
•  
  PDF 301 8. An Archiepiscopus, dum actu visitat, habeat potestatem concessam in hoc Decreto? Et an extra tempus visitationis possit uti dicta facultate dispensandi, & absolvendi circa suos Episcopos suffraganeos? Et an extra tempus visitationis possit Archiepiscopus vti hac facultate cum subditis suffraganeorum, si malitiosè Suffraganeus differat absolutionem, vel si subditus appellavit ad Metropolitanum? Ex part. 7. tract. 2. resolut. 7.
•  
  PDF 301 9. An Episcopus extra suam Diœcesim possit uti hac facultate Concilij? Ex part. 7. tract. 2. resolut. 8.
•  
  PDF 302 10. An Episcopus possit uti hac facultate Tridentini cum suis subditis existentibus extra Diœcesim? Et an possit Episcopus, sive existens in propria Diœcesi, sive extra illam dispensare super irregularitate subditorum, sive extra Diœcesim, sive intra ixistentium? Et an sit necessaria sacramentalis confessio ad gaudendum tali facultate? Ex p. 7. tr. 2. res. 9.
•  
  PDF 302 11. An Episcopus possit dispensare in suspensionibus, & irregularitatibus virtute Concilij Tridentini, sess. 24. c. 6. tantum in foro conscientiæ, & intra Diœcesim? Et an dicta facultas possit exerceri ab Episcopo erga suos subditos in absentia; & sive Episcopus, sive subditi sint extra Diœcesim? Ex part. 4. tr. 4. & Misc. resol. 116.
•  
  PDF 303 12. An Episcopi vigore dicti decreti Concilij possint absolvere extra Confeßionem sacramentalem, & dispensare in irregularitatibus omnibus, & suspensionibus ex delicto occulto provenientibus, excepta ea irregularitate, quæ oritur ex homicidio voluntario? Et an Episcopus poßit uti prædicta facultate, ut si tam ipse, quam subditi sint extra Diœcesim? Et an dicta dispensatio valeat pro foro exteriori? Ex p. 7. tr. 2. res. 10.
•  
  PDF 303 13. Quinam includantur nomine subditorum in dicto decreto Concilij? Et inter alia docetur Legatum habentem facultatem dispensandi ab irregularitatibus in Provincia sibi subjecta non posse dispensare cum Scholaribus, & alienigenis intra illam ad tempus degentibus, sed cum perpetuo mansuris? Et an Episcopi poßint uti prædicta facultate Concilij quoad dispensandum cum forensibus, seu non habentibus firmum domicilium, ...
•  
  PDF 304 14. An Episcopus poßit facultatem dispensandi sibi tributam à concilio aliis delegare? Et an poßit Episcopus etiam alium delegare ad dispensandum, etiam extra Diœcesim? Et an Episcopus solum per se ipsum poßit dispensare super irregularitate occulta orta ex hæresi, sicut per se ipsum solum potest ab eadem hæresi, sicut per se ipsum solum potest ab eadem hæresi absolvere juxta Tridentinum? Ex p. 7. tr. 2. res. 12.
•  
  PDF 305 15. An etiam poßit Episcopus facultatem absolvendi ex dicto decreto aliis subdelegare? Et quid de absolutione ab hæresi & ab aliis excommunicationibus Papalibus, & casibus reservatis? Et an Episcopus poßit committere Confessario Monasterij, ut Monialem absolvat ab hæresi externa simul? Ex part. 7. tract. 2. res. 13.
•  
  PDF 306 16. An Episcopus possit committere Confessario Monasterij, ut Monialem absovat ab hæresi externa? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 89.
•  
  PDF 306 17. An Episcopus, si incidat in aliquod delictorum de quibus agitur in dicto decreto Concilij, possit ab alio dispensari, vel absolvi cum potestate ab ipso delegata? Et an Prælati Religionum possint committere Confessario ab illis electo, ut cum illo dispenset in omnibus, in quibus ipsi possunt dispensare cum suis subditis? Et docetur Confessarium Papæ ex communi, & veriori sententia non à jure divino, sed ab ipsomet Papa habere jurisdictionem ad illum absolvendum. Ex p. 7. tract. 2. res. 14.
•  
  PDF 306 18. An Episcopus habens potestatem dispensandi cum aliis possit secum dispensare? Et quid de absolutione excommunicationis, suspensionis, interdicti, &c. & de dispensatione super irregularitate, vel qualibet alia inhabilitate? Ex part. 10. tract. 14. & Miscel. 4. resol. 66. alias 64.
•  
  PDF 307 19. Quinam dicantur casus occulti, in quibus Episcopus vigore Concilij valeat dispensare? Et an possit Episcopus dispensare, quando delictum non est publicum, vel notorium, quamvis sit notum tribus, vel quatuor, nec de illo sit fama in majori parte viciniæ, vel collegij? Ex part. 7. tr. 2. res. 15.
•  
  PDF 308 20. An Episcopus vigore Concilij Tridentini sess. 24. c. 6. de reformat. possit dispensare in delictis notoriis, dummodò non sint deducta ad forum contentiosum? Et explanatur, quando delictum dicatur notorium, & quando occultum. Ex part. 11. tr. 8. & Misc. 7. res. 68.
•  
  PDF 308 21. An delictum publicum in uno loco, & occultum, in quo non sit spes, ut publicetur, possit Episcopus vigore Concilij Tridentini dispensare? Et an possit Episcopus dispensare in irregularitate proveniente ab excommunicato celebrante, quando excommunicatio est occulta, quamvis manifesta sit celebratio? Ex part. 7. tract. 2. resolut. 16.
•  
  PDF 309 22. Quandonam delictum dicatur deductum ad forum contentiosum, ut Episcopus non poßit uti facultate Concilij? Et an si delictum sit deductum ad forum contentiosum, non poßit Episcopus absolvere, neque dispensare etiam alibi, ubi omninò ignoratur? Ex part. 7. tract. 2. resolut. 17.
•  
  PDF 310 23. An si reus à delicto deducto ad forum contentiosum fuerit liberatus, poßit cum illo episcopus uti facultate Concilij, etiam si reus mediis depravatis obtinuerit absolutionem? Et quid est dicendum, si accusator per annum tacuerit? Et notatur, quod si post obtentam ab Episcopo absolutionem, & dispensationem, existente crimine occulto, idem crimen deindè detegatur, & ad forum contentiosum deducatur, dispensatio facta non solum proderit in forot conscientiæ, sed etiam in fro externo admittenda est. Ex p. 7.
•  
  PDF 311 24. An si delictum fuerit deductum ad forum contentiosum, & probatum, post judicium finitum, & delictum punitum possit Episcopus adhuc uti facultate Condilij; Et si reus non fuit absolutus difinitivè defectu probationum, sed eductus è carcere cum onere se præsentandi toties, quoties; an tunc Episcopus non poßit uti facultate hujus decreti? Ex part. 7. tract. 2. res. 19.
•  
  PDF 311 25. An Episcopus poßit dispensare in irregularitate, si delictum fuit deductum ad forum contentiosum, & jam finito judicio punitum? Et quæritur, quando vero dicatur delictum deductum ad forum contentiosum, ut Episcopus non poßit dispensare? Ex part. 4. tract. 2. res. 97.
•  
  PDF 311 26. An Episcopus vigore Concilij Tridentini sess. 24. c. 6. de Reformat. possit dispensare cum reo, qui accusatus in suo Tribunati transegit cum Fisco, vel cum parte? Et deducitur, quod post sententiam condemnatoriam, finito judicio, & reo punito absque dubio episcopus potest dispensare, nisi reus sit infamis. Et quid, si reus fuerit absolutus etiam falsis probationibus? Et advertitur, quod etiam si judicium non fuerit per sententiam definitivam, ...
•  
  PDF 312 27. An Episcopi possint absolvere à casibus occultis vigore decreti Concilij reservatis Papæ post dictum Concilium per novas Constitutiones? Ex part. 7. tract. 2. resolut. 20.
•  
  PDF 313 28. An si quis ex aliquo justo impedimento non possit Romam personaliter adire pro absolutione à Summo Pontifice obtinenda, teneatur per epistolam recurrere ad Pœnitentiariam, vel possit ab Episcopo absolvi? Et an si impedimentum non sit futurem perpetuum,, Episcopus debeat absolvere ad reincidentiam? Et in textu hujus resolutionis explanantur causæ, pro quibus impeditus adire Pontificem ...
•  
  PDF 313 29. An Episcopus vigore dicti decreti possit absolvere ab excummunicatione contracta ob delictum occultum duelli contra Bullam Clementis VIII. Ex part. 7. tract. 2. reso. 21.
•  
  PDF 314 30. An Episcopus vigore hujus decreti possit absolvere à censura occulta contracta ex Bulla Pij V. & Gregorij XIII. ob ingressum Monasterij Monialium? Et an Episcopus vigore Concilij possit absolvere à suspensione, quam incurrunt Religiosi admittentes fœminas intra claustra, si sit occulta; quod idem dicendum est de Prælatis Regularium? Et an fas sit Episcopis, vel Prælato Regulari absolvere Monialem sibi subditam, ...
•  
  PDF 314 31. An ingredientes septa Monasterij Monialium & cum Sacra Virgine incestum committentes, si casus sit occultus, possint ab Episcopo absolutionem excommunicationis obtinere? Et an possint supradictam absolutionem obtinere, à quocumque Confessario vigore Bullæ Cruciatæ? Ex p. 2. tr. 16. & Misc. 2. res. 33. alias 35.
•  
  PDF 314 32. Quidam Hæreticus externus, sed occultus impetravit in foro conscientiæ absolutionem ab hæresi Roma à quodam Pœnitentiario Summi Pontificis, modò vult sacros Ordines suscipere; quæritur primò, an propter illam hæresim incurrerit irregularitatem? Secundò an possit super illam Episcopus dispensare vigore Concilij Tridentini se. 24. c. 6. ...
•  
  PDF 315 33. An Episcopum vigore hujus decreti possit dispensare in irregularitate occulta hæresis? Et an non solum possit Episcopus dispensare quantum ad usum Ordinum jam susceptorum, sed ut etiam ad novos ordines recipiendos possit habiles reddere quoscumque Hæreticos occultos ad Fidem reversos, & ab excommunicatione Summo Pontifici reservata jam absolutos? Ex part. 7. tract. 2. resol. 25.
•  
  PDF 316 34. An dato & non concesso, quod judex propter sententiam sanguinis, morte etiam non sequuta, incurrat irregularitatem possit obtinere dispensationem ab Episcopo? Et an Episcopus possit dispensare super irregularitate contracta ex homicidio voluntario omninò occulto? Et docetur quod peer homicidum omninò occultum, & quod nulla ratione probari possit in judicio, neque in notitiam hominis devenire, ...
•  
  PDF 318 35. An irregularitatas contracta ex defectu lenitatis sit dispensabilis ab Episcopo, vel Prælato Regularium? Et an Commissarius Cruciatæ possit in prædicta irregularitate dispensare? Ex p. 4. tr. 2. res. 69.
•  
  PDF 319 36. An Episcopus vigore Concilij Tridentini possit dspensare in irregularitate contracta à Ministris Justitiæ ex defectu lenitatis? Et notatur posse Prælatos Regulares dispensare in irregularitate contracta ex defectu lenitatis circa suos subditos. Ex p. 7. tr. 2. res. 26.
•  
  PDF 319 37. Quidam minister justitiæ ex timore cujusdam Magnatis non impedivit homicidium ab illo perpetratum, quare quæsivit à me, an super irregularitatem contractam posset dispensationem obtinere ab Episcopo vigore Concilij Trid. sess. 24. c. 6. Ex quo cursim inferuntur alij diveresi casus videlicet pro Medico, Rege, Gubernatore, subditis, custodibus viarum,, Domino, Patre, marito, tutore, curatore, pedagogo, Advocato, ...
•  
  PDF 320 38. An irregularitas orta ex homicidio justo sit per Episcopum dispensabilis? Et an Prælati Regulares possint dispensare cum suis subditis super irregularitate proveniente ex bello justo? Ex p. 4. tr. 2. res. 70.
•  
  PDF 321 39. An Episcopus possit dispensare vigore hujus decreti in irregularitate contracta ex homicidio in bello justo? Et docetur Prælatos Regulares, qui habent privilegium dispensandi, excepta irregularitate orta ex homicidio voluntario, posse etiam dispensare in irregularitate orta ex homicidio in bello justo; & ex alia ex defectu lenitatis incursa aministris justitiæ. Ex. p. 7. tr. 2. res. 27.
•  
  PDF 321 40. An irregularitas contracta ex mutilatione alicujus membri sit ab Episcopo dispensabilis; & quid de Prælatis Regularium? Et an qui alium excæcat, sed occultum foras non eruit, non sit mutilator, neque irregularis; neque qui fætum, antequam animetur, occidit? Ex part. 4. tract. 2. res. 71.
•  
  PDF 321 41. An Episcopus vigore hujus decreti possit dispensare in irregularitate orta ex mutilatione alicujus membri? Et notatur mutilantem membrum inimici jam mortus non incurrere iregularitatem, cum membrum mortui non dicatur, nec sit simpliciter membrum, ut potè carens anima, & vita. Ex p. 7. tr. 2. res. 28.
•  
  PDF 322 42. An Episcopus possit vigore Concilij dispensare in irregularitate contracta ex excessu in sui defensione? Et ad vertitur, quod qui ob extremam, & omninò inevitabilem vitæ suæ defensionem alium occidit, nullam incurrit irregularitatem, & ideò neque Episcopi dispensatione eget. Ex p. 7. tr. 2. res. 29.
•  
  PDF 322 43. An Episcopus ex hoc decreto possit dispensare in irregularitate occulta mandantis, si mandatarius excessit mandatum, it ut mors sequuta sit? Et an si quis percuriat prægnantem in utero sine intentione causandi abortum, etiam si postea iste ex hujusmodi percussione sequatur, non sit homicida voluntarius, undè possit ab Episcopo in irregularitate dispensari? Et an si quis mandatis homicidium incurrat irregularitatem, ...
•  
  PDF 322 44. An vigore hujus decreti Episcopus possit dispensare in irregularitate contrcta ex homicidio casuali, quando est publicum; & non solum ad minores Ordines, sed etiam ad majores, & simplex beneficium, & etiam ad beneficium Curæ? Ex p. 7. tr. 2. res. 31.
•  
  PDF 323 45. Frequens hic casus acciddit In rixa subdita & inopinata contingenti quis occidit alium; quæritur, an hoc homicidium non dicatur voluntarium simpliciter sed casuale, itaut occidens possit impetrare dispensationem ab Episcopo, qu potest vigore Concilij Tridentini sess. 24. c. 6. dispensare super irregularitatibus occultis contractis ex homicidio casuali? Ex part. 2. tract. 15. & Miscel. 1. resolut. 19.
•  
  PDF 323 46. An qui in rixa inopinata, & non inito consilio occidit aliquem, incurrat tantum irregularitatem ex homicidio casuali, ut possit ab episcopo dispensationem obtinere vigore Concilij Tridentini sess. 24. c. 6. Et avertitur irregularitatem contractam ex excessu vitæ, honoris, vel bonorum temporalium, non esse nuncupatam irregularitatem ex homicidio voluntario, sed casuali,, etiam si excessus fiat ex proposito, & calore rixa, ...
•  
  PDF 324 47. An Episcopus possit dispensare in irregularitate contracta ex homicidio voluntario ex repentina rixa orto? Ex p. 7. tr. 2. res. 32.
•  
  PDF 324 48. Quid sit homicidium voluntarium, & casuale, ex quibus irregularitas incurratur? Et doctrina hujus resolutionis est valdè notanda, & menti tenenda, quia deserviet ad explicationem multorum casuum, quando irregularitas sit ab Episcopo dispensabilis, necne, & ex illa Confessarij, & Consultores casuum conscientiæ habent principia satis ampla ad extricandos multos casus circa dispensationem irregularitatum occurrentes. ...
•  
  PDF 325 49. An Episcopus poßit dispensare,, ut homicida voluntarius minoribus Ordinibus susceptis utatur; imò & Sacris, justa interveniente causa? Et advertitur, quod Concilium Tridentinum non privat ipso jure Clericum homicidam voluntarium beneficiis antea acquisitis. Et notatur certum esse Episcopum etiam post Concilium Tridentinum posse dispensare ad Sacros Ordines tantum, ...
•  
  PDF 326 50. An in aliquo casu Episcopus possit dispensare cum irregulari ex homicidio occulto, ut ministret in Ordinibus suceptis? Et notatur, an Episcopus possit etiam post Concilium Tridentinum dispensare cum homicidia voluntario ad ususm saltem minorum Ordinum, & ad beneficium simplex? Et asseritur posse Episcopum in irregularitatem incursam ex bello dispensare cum clericis constitutis in Sacris ne mendicare cogantur, & ad beneficium obtinendum. Ex p. 4. tr. 2. res. 100.
•  
  PDF 326 51. An irregularitas, quam nemo scit, nisi ipse homicida,, sit ab Episcopo dispensabilis, ut ministrare possit in Ordinibus susceptis, licet non possit ad Superiore ascendere? Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1. ex res. 51. §. Secundum dubium.
•  
  PDF 326 52. An Episcopus in aliquo casu possit dispensare cum homicida voluntario ad suscipiendos Sacros Ordines? Ex quo infertur, quod urgente necessitate seu scandalo, & non sit facilis recursus ad Summum Pontificem, potest Episcopus dispensare cum homicida voluntario, occulti tamen, ut ministret in susceptis Ordinibus Sacris. Etiamque deducitur, dum hæc tria occurrunt in matrimonio celebtato cum occulto impedimento dirimente, ...
•  
  PDF 327 53. An Episcopus possit dispensare cum homicida occulto voluntario quoad simplex beneficium retinendum? Ex p. 7. tr. 2. res. 33.
•  
  PDF 328 54. An Episcopus possit dispensare cum homicida occulto voluntario quoad retentionem beneficij curati? Idem est dicendum de Canonico homicida occulto, ut possit interesse Choro, & gaudere fructibus Canonicatus. Ex p. 7. tract. 2. resol. 34.
•  
  PDF 328 55. An irregularitas orta ex bigamia propria, & interpretativa sit aliquando dispensabilis ab Episcopo, etiam ad Sacros Ordines? Idem est dicendum de Prælatis Regularium quoad suos subditos. Et inter alios casus, qui pro praxi supradictæ quæstionis adducuntur, tandem quæritur, an Episcopus possit dispensare in irregularitate occulta, quam contraxit Subdiaconus ducens viduam? Ex p. 4. tr. 2. res. 61.
•  
  PDF 328 56. An Episcopus ex hoc Decreto possit dispensare in irregularitate bigamiæ interpretativæ, si sit occulta, non solum quoad minores Ordines, sed quoad majores? Et an in vera bigamia possit Episcopus dispensare ad minores Ordines, & ad beneficium simplex? Ex p. 7. tr. 2. res. 35.
•  
  PDF 329 57. An aliquando irregularitas orta ex bigamia vera, & interpretativa sit dispensabilis ab Episcopo? Et pro praxi hujus quæstionis adducitur singularis,, & specialis casus. Et an Prælati Regulares in vera bigamia possint cum suis subditis absolvere, ante, & post susceptionem Ordinum dispensare? Ex part. 7. tract. 11. & Miscell. 2. resol. 43.
•  
  PDF 329 58. An saltem dicta irregularitas veræ bigamiæ sit dispensabilis ab Episcopo quoad Ordines minores, & simplex beneficium? Et notatur posse Episcopum dispensare in bigamia similitudinaria cum eo, qui contraxit cum vidua, vel si simplex iniit matrimonium. Ex part. 4. tract. 2. res. 62.
•  
  PDF 330 59. An qui contraxit bigamiam cum vidua, vel accessit ad propriam uxorem, postquam illa adulterium commisit, possit petere dispensationem hujus irregularitatis ab Episcopo? Et quid, si res adulterij sit occulta? Et supponitur esse irregularem ex bigamia interpretativa, si contrahas cum vidua, quæ prius matrimonium consummaverat; & idem, si contrahas cum corrupta ab alio; & si accesseris ad propriam uxorem, ...
•  
  PDF 331 60. An Episcopus vigore hujus Decreti possit dispensare in inhabilitate contracta per Symoniam occultam? Et an Episcopus, si fuerit complex in Symonia, possit etiam secum dispensare? Et tandem docetur, quod non sit standum Decisionibus Cardinalium, nec Decisionibus Rotæ; neque Decisiones, & Declarationes Rotæ habeant vim legis? Ex p. 7. tr. 2 res. 36.
•  
  PDF 332 61. An si quis habeat à suo Episcopo literas dimissorias pro Ordinibus recipiendis, possit absolvi ab irregularitate occulta ab Episcopo, qui eum ordinare debet? Et an peccet Episcopus si alienum Subditum in sua Diœcesi confirmet? Et quid est dicendum, quando Episcopus mittit subditum cum dimissoriis, ad suscipiendos Ordines, & supditus non est confirmatus, an tunc possit illum confirmare? Ex part. 7. tractatu 2. resolut. 37.
•  
  PDF 332 62. An Episcopus, cui commissum fuit ab alieno Episcopo, vel Prælato Regulari subditum ordinandi, possit cum eo dispensare in irregularitate, aut quovis alio impedimento? Ex part. 8. tract. 3. res. 35.
•  
  PDF 333 63. Vtrum illegitimus occultus possit dispensationem super irregularitate obtinere ab Episcopo vigore Concilij Tridentini sess. 24. c. 6. ad recipiendos Sacros Ordines? Ex part. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 21.
•  
  PDF 333 64. An irregularitas occulta ex defectu natalium sit ab Episcopo dispensabilis quoad Sacros ordines? Et notatur posse Episcopum cum illegitimis ex quocumque damnato coitu ad majores Ordines, & ad beneficium simplex dispensare? Et hoc etiam procedit ad Cononicatus Collegiatarum Ecclesiarum, & in dimidiis portionibus, & inferioribus beneficiis Ecclesiæ Cathedralis. Et an hanc Dispensationem possit etiam Capitulum, Sede vacante, impartire? ...
•  
  PDF 334 65. An Episcopus vigore hujus Decreti possit dispensare in illegitimis natalibus occultis ad Ordines majores, & ad beneficia curata? Et quid, si aliquis bona fide ordinatus fuerit, & postea cognito natalium defectu, an Episcopus possit cum eo dispensare, ut in susceptis ministret? Et quid etiam, ,si mala fide suscepit Ordines? Ex p. 7. tr. 2. res. 24.
•  
  PDF 334 66. An Episcopus possit dispensare in irregularitate ex defectu natalium, si delictum sit occultum? Et an cum illegitimo occulto quoad Sacros Ordines, Dignitates, & beneficia curata, solus Papa dispensare possit; ad minores verò Ordines, & beneficium simplex possit Episcopus dispensare, & hoc cum limitatione, quod tale beneficium simplex non fuerit possessum à Patre,, & quod tale beneficium non requirat Sacrum Ordinem; ...
•  
  PDF 336 67. An Episcopi possint concedere Bullas cum facultate absolvendi à casibus sibi reservatis, & dispensare, & commutare in eis, quæ ipsi jure suo Ordinario possint? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 60.
•  
  PDF 336 68. An ad Episcopatum sit præferendus Theologus Canonistæ? Ex part. 7. tract. 12. & Misc. 3. resolut. 1 & ad pedem litteræ in eodem tract. res. 34. Sed una tantum Resol. transcribitur,
•  
  PDF 337 69. An professio fidei possit fieri per Procuratorem Episcopi? Et de fructuum restitutione in hoc casu etiam agitur. Et notatur, quod omittens infra terminum duorum mensium professionem fidei amittit fructus; non tenetur tamen illos restituere, donec condemnetur; seu sequatur sententia declaratoria. Et an non peccet mortaliter si eam omitteret per ignorantiam seu inadvertentiam, neque tenetur fructus restituere in foro conscientiæ, ...
•  
  PDF 338 70. An residentia Episcoporum sit de jure divino, & quo pacto in illa possit Pontifex dispensare? Ex p. 10. tr. 14. & Misc. 4. resol. 68. alias 66.
•  
  PDF 338 71. An Episcopi ultra tempus præscriptum à Concilio Tridentino, videlicet trium mensium, si absunt à dœcesi per octo, v.g. vel decem dies, peccent mortaliter? Et quæritur, an Episcopi absque justa causa possint à suis Ecclesiis dictis tribus mensibus abesse? Et in prædicto casu, si sine causa Episcopi absunt etiam spatium trium mensium, vel minori tempore, teneantur fructus restituere pro rata temporis? ...
•  
  PDF 340 72. An Episcopi sine aliqua causa possint abesse per trimestre ab eorum Diœcesibus, stante Concilio Tridentino, sess. 23. c. 1. Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 90.
•  
  PDF 340 73. An Episcopus absens à residentia licitè possit continuare trimestrem unius anni cum trimestre alterius anni? Et notatur Episcopum peccare mortaliter non residendo absque causa etiam in tribus mensibus, de quibus loquitur Concilium non tamen tenetur restituere fructus. Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 22.
•  
  PDF 340 74. An Episcopus, qui propter bona temporalia, vel ambitum alium pinguiorem Episcopatum procurat, peccet mortaliter? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 100.
•  
  PDF 341 75. Vtrum Episcopi, & alij ratione majores doctrinæ, aut Nobilitatis possint plus ex redditibus Ecclesiasticis in sua sustentatione insumere? Et quid, si filius Regis Episcopus fiat? Ex p. 2. tr. 16. & Misc. 2. res. 24. alias 26.
•  
  PDF 341 76. Vtrum Archiepiscopus factus Episcopus possit uti pallio? Et docetur Archiepiscopus extra suam Diœcesim non posse uti pallio, etiam de licentia Ordinarij illius Diœcesis, in qua reperitur. Et an si quis semel habuit pallium unius Archiepiscopatus, si ab illo ad alium transferatur, iterumque redeat ad priorem indigeat novo pallio, & primum non sufficiat? Et an Archiepiscopus ad alium Archiepiscopatum translatus non possit uit pallio priori, ...
•  
  PDF 342 77. Vtrum Episcopus existens in alterius Diœcesi licitè possit celebrare Missam in Pontificalibus seu cum baculo, & Mithra absque licentia ejus Ordinarij? Idem est dicendum de locis exemptis intra propriam Diœcesim. Et explanatur, quæ sint signa, & ornamenta Pontificalia. Ex part. 3. tract. 6. & Misc. 2. resolut. 36.
•  
  PDF 343 78. An actualis degradatio debeat fieri à proprio Episcopo, vel possit alteri Episcopo committi? Et an prædicta degradatio necessario fieri debeat ab Episcopo consecrato, & non sufficiat, quod Episcopus sit tantum electus, & confirmatus? Ex p. 10. tr. 11. & Misc. 1. res. 50.
•  
  PDF 343 79. An Episcopus præter casus in jure expressos propter aliud delictum enorme, & qualificatum possit Clericum degradare, & tradere brachio sæculari ad puniendum? Et quodnam censeatur delictum enorme? Et docetur homicidium qualificatum Prælati, vel Sacerdotis, fratris, Patris; Item assassinum, furtum sacrilegium, deperdationem omnium bonorum, & similia; & generaliter omnia delicta, ob quæ pæna mortis jure civili statuta est, ...
•  
  PDF 345 80. An Episcopus consecrando Chrisma, vel oleum, seu conferendo Ordines Minores in peccato mortali, peccet mortaliter? Et advertitur Episcopum consecrantem Ecclesiam in peccato mortali non peccare mortaliter. Idem dicendum est, si Virgines, Vestes, Calices, & similia consecret in mortali. Et an prima tonsura, & quatuor minores Ordines sint Sacramentum? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 67.
•  
  PDF 345 81. An Episcopus consecrans Chrisma, & benedicens oleum ad infirmos in statis peccati mortalis, peccet mortaliter? Et quid dicendum consecrans Aram, Calicem, Ecclesiam, &c. in peccato mortali, an etiam peccet mortaliter? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 73.
•  
  PDF 346 82. An si Episcopus omittat aliquam cæremoniam appositam in Pontificali pro benedictione Chrismatis, dicatur, hoc non obstante, Chrisma benedictum? Ex p. 6. tr. 8. & Misc. 3. res. 21.
•  
  PDF 346 83. An Episcopus possit erigere Collegiatam cum novis Canonicis; vel addere novum numerum Canonicorum aliis antiquis? Et in tali casu, an possit Episcopus insignire supradictos Canonicos signo illo, quod vulgo dicitur Almutica, seu Capuccio, vel Zambarda, sine aliqua Seis Apostolicæ licentia? Ex p. 3. tra. 6. & Misc. 2. .res. 38.
•  
  PDF 347 84. An Episcopus possit præbere licentiam legendi libros, qui prohibiti sunt, donec corrigantur, non obstante Bulla Gregorij XV. & Vrbani VIII. Idem est de Inquisitoribus. Et notatur libros non omnino prohibitos, sed cum clausula donec expurgentur, posse retineri, donec opportune eorum correctio, aut expunctio sit indulta. Et advertitur libros de hæresi suspectos, sive propter suspicionem hæresis prohibitos, ...
•  
  PDF 348 85. An Episcopus possit visitare Regularem, ut Parochum, vel Vicarium in Ecclesia sui Monasterij inservientem; aut in Ecclesiis aliis Parochialibus exemptis vicarium agentem? Ex p. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 14.
•  
  PDF 350 86. An illustrissimus Episcopus Laudensis possit examinare, & visitare Parochum Ecclesiæ oppidi seu loci Hospitaleti Ordinis S. Hieronymi de Lombardia ad ornatum Concilij Tridentini sess. 25. c. 11. de reformat. Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 27. alias 26.
•  
  PDF 352 87. An Episcopus possit cogere, ut populus in diebus Dominicis, aut solemnioribus Festis ad propriam Parochiam conveniat? Et an si Episcopus ferat excommunicationem in eos, qui non audiunt Sacrum in Parochia diebus festivis & Dominicis excommunicatio sit nulla? Et deducitur quod stante consuetudine & privilegiis, non tenentur fideles audire Missam, & Concionem diebus Dominicis, & Festivis in Templis Parochialibus. Ex part. 10. tr. 13. & Misc. 3. res. 25.
•  
  PDF 353 88. An Episcopus possit transferre Festum alicujus Sancti? Et in textu hujus Resolutionis alij casus adducuntur pro praxi hujus difficultatis. Et infertur, quod inferior nullam habet potestatem circa id quod Superior determinavit. Et an quando Vigilia S. Mathiæ occurrit in Feriam tertiam post Dominicam Quinquagesimæ, possit Episcopus eam transferre in Sabbathum præcedens? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6.. res. 7.
•  
  PDF 354 89. An Episcopus sine populi consensu possit instituere dies festos? Et quid, si in tali casu fulminet Episcopus excommunicationis fulmen? Et si populus absque justa causa contradiceret, tunc, contradictione non obstante, an sit servandum Festum? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 178.
•  
  PDF 355 90. An Episcopus possit instituere diem Festum alicujus Beati nondum Canonizati? Et notatur, quod quando Pontifex concedit Sacerdotibus certæ Religionis, ut certo die dicant Missam de aliquo Sancto Beatificato, tunc non possunt facere Octavam, neque in illa dicere Officium & Missam de dicto Sancto Beatificato. Et quæritur, an liceat S. Beatificatum invocare in publicis Litaniis, vel pingere Imaginem viri Sancti noncum Beatificati cum radiis, & Diademate? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 9.
•  
  PDF 355 91. An Reliquiæ alicujus Sancti noviter inventæ debeant approbari ab Episcopo? Ex quo etiam oriuntur aliæ difficultates; & ideo quæritur primo, an Religuiæ Sancti nondum Canonizati possint approbari ab Episcopo? Quæritur secundo, quænam certitudo requiratur in approbandis supradictis Reliquis? Tertio, an vota Theologorum sint in hoc casu consultiva tantum, it aut Episcopus possit decernere adversus eorum placita? ...
•  
  PDF 356 92. An Episcopus teneatur constituere Vicarium Generalem? Et an possit Episcopus creare Vicarium ante apprehensionem possessionis Episcopatus? Et an Vicarius habeat potestatem delegatam, vel ordinariam? Idem est dicendum de Vicario Capituli Sede vacante. Et an Episcopus ad expediendas causas possit constituere duos principales Vicarios, dummodo tamen ij sint in loco, ubi sedem habet? ...
•  
  PDF 358 93. An Vicarius possit ad libitum revocari ab Episcopo? Et ampliatur hoc in quolibet vicario cujuscumque Superioris? Et quid, si Episcopus jurasset non revocare Vicarium? Et infertur posse Episcopum causam coram ejus Vicario pendentem ad se advocare, & prohibere illi, ne judicet in ea causa. Et quæritur an per Constitutionem secundi Vicarij censeatur primus tacitè revocatus? Et supponitur Episcopum posse constituere duos Vicarios Generales. Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 24.
•  
  PDF 359 94. An Regularis illegitimus absque alia dispensatione possit eligi in Vicarium Episcopi? Et an talis Regularis illegitimus non possit per privilegia Religionis dispensari, ut sit Vicarius Episcopi; Quia virtute illorum solum mpotest dispensari quoad Prælaturas in Religione, non ad Dignitates extra? Et an Monachus possit eligi in Vicarium Episcopi? Idem est de Vicario Capituli Sede vacante. Et docetur quoslibet Religiosos, (exceptis Franciscanis,) esse posse Vicario Episcopi ...
•  
  PDF 360 95. An Vicarius Episcopi sine speciali mandato possit facere Concursum ad beneficium? Et an Vicario in spiritualibus tantum constituto possit committi ab Episcopo potestas conferendi beneficia? Et quid, quando Vicarius constitutus est tantum in temporalibus? Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 23.
•  
  PDF 361 96. An sit nullum examne, in quo intervenerunt Examinatores Synodales designati nomine Dignitatis, v.g. Prior S. Dominici, Lector talis Monasterij, Canonicus Pœnitentiarius, &c. Et quid, si designatio fieret hoc pacto. Eligimus in Synodalem examinatorem Guardianum Capucinorum, & eum, qui pro tempore erit, &c. Et an examinatores Synodales possint ex consuetudine aliquod stipendium intuitu sui Officij accipere absque Symonia tam accipientis, ...
•  
  PDF 362 97. An si eo tempore, quo debet fieri provisio peer Concursum, non adsint examinatores Synodales, de quibus loquitur Concil. Trid. sess. 24. c. 18. possit Episcopus deputare alios absque Synodi celebratione? Et an beneficium sic collatum possit ab alio impetrari? Et an existentibus in Synodo Doctoribus, Clerici non Doctores possint eligi in examinatores Synodales? Et qid, si quot annis Synodus non fiat, an examinatores semel deputati munus suum debent exercere, ...
•  
  PDF 363 98. An concursus alicujus beneficij vitietur ex eo, quod cum examinatoribus Synodalibus adhibeantur alij examinatores non Synodales? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 65.
•  
  PDF 363 99. An quando examinandi ob timorem examinatorum turbarentur, si verè sint idonei, licitum sit eis præmonere de punctis, de quibus erunt interrogandi? Et an hoc locum habeat tantum in examine Episcoporum, v.g. coram Pontifice, & in examine Confessariorum coram Episcopo, & in examine nostrorum Scholasticorum coram Præposito, & aliis Patribus, &c. secus autem in examine ad aliquod beneficium, quod fieret per oppositionem & concursum? Ex p. 5. tr. 14. res. 89.
•  
  PDF 364 100. An examinatores Synodales teneantur indicare Episcopo digniorem, licet ipse præcipiat solum, ut ei dicant qui, & quot sunt digni, & idonei? Ex p. 3. tract. 5. & Misc. 1. res. 112. alias 111.
•  
  PDF 364 101. An in Canonicatibus, Personalibus, Dignitatibus, & cæteris Præbendis, & dimidiis Præbendis Ecclesiarum Cathedralium, & Collegiatarum, & in Præstimoniis, & aliis simplicibus beneficiis Curam animarum non habentibus, licitum sit eligere dignum prætermisso digniori? Et quid, si ad Episcopatum, Cardinalatum, Decanatum, eligatur minus dignus? Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 38.
•  
  PDF 365 102. An beneficia Ecclesiastica possint ex natura rei dari dignis, omissis dignioribus? Et docetur, quod doctrina hujus Resolutionis procedit etiam quoad Dominos Proreges, & quoad suprema Consilia Regum quando proponunt Regi nella nomina, vt vulgo dicitur, aliquem ad Episcopatum, &c. nam in tali casu tenentur proponere digniores. Ex part. 11. tract. 4. & Misc. 4. resolut. 34.
•  
  PDF 366 103. An aliquando sit licitum eligere indignum ad beneficia? Sed major difficultas est. An sit licitum aliquando eligere in Parrochum, vel Episcopum hominem improbum, & pravis moribus notoriè indignum, & diffamatum Concubinarium, si aliàs non reperiatur alius idoneus ad ministranda Sacramenta? Ex part. 11. tract. 4. & Misc. 4. res. 38.
•  
  PDF 367 104. Diximus supra in beneficiis simplicibus non teneri Electores eligere digniores, sed tantum dignos, quæritur modo, an hæc sententia procedat etiam in beneficiis Curatis, ut sunt Episcopatus, &c. quæ conferunt Pontifices, & Reges? Et an doctrina supradictæ difficultatis non procedat, quando beneficia per concursum competentium, & oppositorum conferuntur? Ex p. 2. tr. 13. & Misc. 1. res. 40.
•  
  PDF 367 105. An Summus Pontifex, vel Reges teneantur ad beneficia eligere digniores? Ex part. 8. tract. 7. & Miscell. res. 83.
•  
  PDF 368 106. An Proreges debeant ad Episcopatum nominare digniores, dignis postpositis, in Nomina, ut vulgo dicitur, quam mittung ad Regem? Ex part. 9. tract. 7. & Misc. 2. res. 7.
•  
  PDF 368 107. Quænam sint causæ excusantes à peccato eligentes minus dignum, relicto digniori? Et an in concursu beneficiorum, & Cathedrarum eligendo dignum, prætermisso digniori, teneantur ad restitutionem? Et notatur in dicto casu minus dignum, etiamsi sibi, & Electoribus notum sit digniorem in electione esse prætermissum, posse hoc non obstante, sine peccato beneficium, & Cathedram acceptare? ...
•  
  PDF 369 108. An qui in concursu, omisso digniori, elegit dignum, teneatur ad restitutionem? Idem est de electione ad Cathedram, & Canonicatum Ecclesiarum, si fiat per concursum. Ex part. 11. tract. 4. & Misc. 4. resolut. 35.
•  
  PDF 369 109. An præsentatus à Patrono laico ad Ecclesiam Parrochialem possit ab Episcopo examinari coram Examinatoribus non constitutis in Synodo? Et an in Parrochialibus Jurispatronatus requiratur examen per concursum? Et quid, si Patronus laicus præsentet plures clericos ad Parrochialem? Et quid, si Parrochialis esset Jurispatronatus misti,, partim Ecclesiæ,, & partim laici? Et quid si pro duabus partibus pertinet ad laicum, ...
•  
  PDF 371 110. Quidam Patronus, qui non erat fundator primus beneficij, quæsivit à me, an sub peccato mortali deberet præsentare digniorem? Et docetur, quod Patronus laicus non tenetur præsentare digniorem etiam ad beneficia curata. Ex part. 2. tract. 15. & Miscell. 1. resolut. 37.
•  
  PDF 371 111. An Archiepiscopus Panormitanus peccet confirmando præsentationem digni, omisso digniori, factam ab Illustrissimo Senatu hujus Vrbis in aliquam Parrociam? Et an Senatus eligendo indignum mittat pro illa vice jus eligendi; Ex part. 4. tract. 4. & Miscell. resol. 170.
•  
  PDF 371 112. An minor quatuordecim annorum possit præsentari ad beneficium Jurispatronatus? Et an sufficiat annum 14. esse cœptum? Ex part. 3. tract. 6. & Misc. 2. resolut. 64.
•  
  PDF 372 113. An si Testator dicat, ut Capellania conferatur Sacerdoti, conferri possit Clerico minorum Ordinum? Et an saltem pro una, vel altera vice possit Episcopus dispensare supradictam qualitatem. Ex part. 4. tr. 4. & Misc. res. 227.
•  
  PDF 372 114. An obligatio eligendi digniorem exten... etiam ad resignantem beneficium suum, in facorem alterius? Et an Collator peccet acquiescendo resignationi minus digno, relicto digniori? Ex part. 2. tract. 15. & Misc. 1. res. 41.
•  
  PDF 372 115. An Episcopi post resignationem alicujus beneficij factam in eorum manibus possint illud conferre suis, vel resignantis familiaribus, affinibus, &c. Vbi etiam aliqua notabilia invenies circa intelligentiam Bullæ Pij V. de resignatione beneficiorum: Et an ubi prædicta Bulla est usu recepta, Patroni possint præsentare ad beneficia hæc resignata consanguineos resignantis? Et an resignanti liceat nominare successorem, ...
•  
  PDF 373 116. An Episcopus ex justa causa possit imponere pensiones super beneficia pinguia suæ Diœcesis? Ex part. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 50. aliàs 49.
•  
  PDF 375 Tractatus IV. De pœnis, seu mulctis pecuniariis Episcopo non applicandis.
•  
  PDF 375 1. An Episcopi possint imponere pœnas pecuniarias etiam laicis ex delictis misti fori? Et affirmative respondetur. Et cursim docetur Episcopos habere Fiscum saltem ex consuetudin. Ex part. 10. tr. 8. res. 1.
•  
  PDF 375 2. Episcopos non posse pœnas pecuniarias sibi applicare; sed applicandas esse piis laicis demonstratur, etiam si sint imposit per sententiam, sive per Statutum. Et quid, si Episcopus sit adeò pauper? Et quid est sentiendum de contraria consuetudine, per quam pars pœnarum applicabatur Vicario, vel Cameræ Episcopi, vel fabricæ Ecclesiæ Cathedralis? Ex p. 10. tr. 8. res. 2.
•  
  PDF 377 3. Respondetur ad argumenta, quæ contra superius dicta adduci possunt in favorem Episcoporum,, & maximè ratione consuetudinis. Et an hoc intelligatur quoad Pœnas, non quoad mulctas pecunarias, nam differt pœna à mulcta? Et an aliquando mens legis magis quam verba attendenda sit? Et deducitur, an sit credendum Doctori testandi de consuetudine? Et cursim docetur,, an opinio unius excellentis Doctoris faciat rem probabilem in iis, ...
•  
  PDF 378 4. Infertur ex superius dictis ad Ornatum Concilij Tridentini sess. 28. c. 8. posse Episcopos, relictis aliis pœnis, punire concubinarios mulcta pecunaria, locis tamen piis applicanda. Ex part. 10. tr. 8. res. 4.
•  
  PDF 378 5. Posse Episcopos compositiones pecuniarias facere super quibusdam delictis, sed piis locis applicandas esse firmatur. Et advertitur, quod ut dictæ compositiones pecuniariæ ad effectum, ut sint licitæ, plura esse necessaria, quæ in textu hujus resolutionis explicantur. Ex part. 10. tr. 8. res. 5.
•  
  PDF 379 6. Aliquæ Declarationes Sacræ Congregationis firmantes superius dicta afferuntur. Et in corpore hujus resolutionis assignantur aliquæ personæ, quibus supradictæ pœnæ pecuniariæ, & mulctæ non possunt applicari. Ex p. 10. tr. 8. res. 7.
•  
  PDF 380 7. An Episcopi possint dispensare in lege Pontificia apponendo pœnum pecuniariam? Et affirmativa sententia adducitur. Pro quo etiam in textu hujus resolutionis afferuntur multi, & diversi casus pro praxi prædictæ difficultatis? Ex p. 10. tr. 8. res. 8.
•  
  PDF 380 8. Negativa sententia Authoris, & aliorum Docctorum proponitur; nempè non posse episcopos tales pœnas pecuniarias imponere, sed in utraque sententia illas debere locis piis applicare stabilitur. Et quid, si dispensaret in aliqua irregularitate orta ex delicto? Et notatur pecunias impositas pro dispensationibus, seu commutationibus, modo quo supra, satis applicandas esse ab Episcopis piis operibus, vel pro eleemosynis distribuendis. Ex part. 10. tr. 8. res. 9.
•  
  PDF 381 Tractatus V. De Potestate Capituli Sede vacante ad Ornatum cap. si Episcopus, de supp. negl. Prælat. in 6. pag. 381.
•  
  PDF 381 1. An Capitulum Sede vacante succedat in jurisdictionem Episcopi ordinariam? Ex part. 8. tr. 4. res. 1.
•  
  PDF 382 2. An Capitulum Sede vacante succedat in jurisdictionem Episcopi delegatam? Et docetur, quod nunquam dispensationes matrimoniales diriguntur Capitulis Sede vacante, quamvis id nominatim petuntur, sed Episcopis vicinioribus. Ex part. 8. tr. 4. res. 2.
•  
  PDF 382 3. An Capitulum Sede vacante succedat in jurisdictione Episcopi voluntaria? Ex part. 8. tract. 4. resolut. 3.
•  
  PDF 383 4. An Capitulum Sede vacante succedat in jurisdictione Episcopi competenti ex consuetudine? Ex part. 8. tr. 4. res. 18.
•  
  PDF 383 5. An Capitulum Sede vacante in aliis casibus præter mortem Episcopi succedat in ejus jurisdictionem, sive depositione, sive translatione ad aliam Ecclesiam, sive Episcopus captus sit à paganis, vel schismaticis, aut hæreticis, quousque captivitas perseverat? Et difficultas est, an si, Episcopo existente in remotis, moriatur Vicarius, succedat in tali casu Capitulum in ejus jurisdictionem, itaut possit eligere Vicarium? Ex p. 8. tr. 4. res. 4.
•  
  PDF 383 6. An Capitulum Sede vacante possit exercere suamjurisdictionem, si Episcopus ad alium Ecclesiam translatur, adhuc non acceperit possessionem? Ex quo infertur, quod statim, Episcopo translato, non tenentur gesta Vicarij post translationem, etiam ab eo ignoratam. Ex part. 8. tr. 4. res. 33.
•  
  PDF 384 7. An Capitulum Sede vacante possit exercere jurisdictionem in personas sæculares, quando Episcopus habeat potestatemm temporalem? Et in supradicto casu, an possit exercere per alios jurisdictionem in criminalibus absque metu irregularitates? Ex p. 8. tr. 4. res. 16.
•  
  PDF 384 8. An Capituli Sede vacante prima instantia censeatur præservata à Concilio Tridentino sess. 24. c. 20. de Reformat. Ex p. 8. tr. 4. res. 21.
•  
  PDF 385 9. An Capitulum tempore Sedis vacantis possit judicare de causis pertinentibus ad Episcopum, ut v.g. quando verteretur quæstio super proprietate alicujus juris, seu jurisdictionis, an ad Episcopum pertineat, vel non? vel an aliquis sit subjectus,, vel exemptus; an talis locus sit de Diœcesi, an non, aut an aliquod beneficium sit de jure Patronatus, vel pertineat ad meram Episcopi collationem, &c. Ex p. 8. tr. 4. res. 10.
•  
  PDF 385 10. An Capitulum Sede vacante possit revocare licentiam Ordines conferendi, & exercendi Pontificalia concessa alicui Antistiti ab Episcopo defuncto? Et quid,, si Capitulum non revocaverit prædictam licentiam? Et aliqua alia inferuntur valdè notanda ex doctrina supradictarum quæstionum. Et tandem advertitur nullum Episcopum posse Ordines conferre Religiosis virtute privilegiorum in Diœcesi, in qua est Sedes vancans sine licentia expressa Capituli sub pœnis in Concilio fulminatis. ...
•  
  PDF 385 11. An Capitulum Sede vacante intra annum possit dare licentiam alicui Episcopo, ut conferat Ordines Regularibus, & Clericis alterius Diœcesis? Et an Regulares sint subjecti Episcopo quoad recipiendos Ordines? Ex art. 8. tr. 4. res. 73.
•  
  PDF 386 12. An Capitulum Sede vacante possit concedere dimissorias ad Ordines suscipiendos intra annum à morte Episcopi? Et an Capitulum Sede vacante possit tamen intra annum per alium Episcopum Pontificalia exercentem ordinare Diœcesanos suos, & sic resolutum fuisse à Sacra Congregatione? Et an elapso anno à puncto Sedis vacantis, possit Capitulum eis dimissorias concedere? Et an hæ literæ dimissoriæ per adventum novi Episcopi non expirent? ...
•  
  PDF 387 13. An Capitulum Sede vacante possit saltem intra annum concedere literas testimoniales? Ex part. 8. tr. 4. res. 42.
•  
  PDF 387 14. An Capitulum Sede vacante intra annum possit saltem literas dimissorias pro prima Tonsura concedere? Ex p. 8. tr. 4. res. 43.
•  
  PDF 388 15. An si Capitulum Sede vacante ordinet intra annum contra formam Concilij Tridentini, ordinatus tamen possit obtinere beneficium? Ex part. 8. tract. 4. res. 44.
•  
  PDF 388 16. An Capitulum Sede vacante ordinet intra annum contra formam Concilij Tridentini, ordinatus tamen possit obtinere beneficium? Ex part. 8. tract. 4. res. 44.
•  
  PDF 389 17. An Capitulum Sede vacante possit dispensare cum illegitimis quoad Ordines minores, & quoad beneficium simplex? Et an etiam possit Vicarius Capitularis concedere hand dispensationem, nisi habeat speciale mandatum? Ex p. 8. tr. 4. res. 6.
•  
  PDF 389 18. An sententia degradationis possit fieri à Vicario Capituli Sede vacatnte, & actualis ab Episcopo, cui ipse commiserit? Et notatur Episcopum electum, & confirmatum non tamen consecratum posse cognoscere de criminibus depositione dignis, & deponere Sacerdotem, & verbaliter degradare, & remittere ad Episcopum consecratum, qui illum actualiter degradet. Et an Prælatus Regularis non possit jure communi deponere, ...
•  
  PDF 390 19. An Capitulum Sede vacante possit dispensare super omnibus irregularitatibus,, suspensionibus, &c. quibus potest Episcopus vigore Concilij Tridentini sess. 24. c. 6. Et explanatur, quomodo non succedat Capitulum Sede vacante in his, quæ competunt Episcopo jure speciali gratioso, videlicet privilegio, vel commissione Pontificis, & quomodo succedat in his,, quæ spectant jure communi speciali. Ex p. 8. tr. 4. res. 7.
•  
  PDF 390 20. An Capitulo Sede vacante competat privilegium Concilij Tridentini sess. 24. c. 6. de reformat. quoad dispensandum, & absolvendum? Et quid, quoad absolvendum ab hæresi? Et an Collegium Cardinalium Sede vacante gaudeat hac facultate Concilij? Ex p. 7. tr. 2. res. 3.
•  
  PDF 391 21. An Capitulum Sede vacante possit absolvere ab hæresi? Et an doctrina hujus quæstionis aliqua alia circa illam inferuntur; & tandem explanatur, quod saltem per Bullam Cœna Domini hæc facultas absolvendi ab hæresi est revocata Capitulo Sede vacante. Et part. 8. tract. 4. resolut. 8.
•  
  PDF 392 22. An Capitulum Sede vacante possit procedere contra Hæreticos? Et an Vicarius Capituli Sede vacante jure Ordinario debeat assistere Inquisitoribus in dictis causis Fidei? Ex p. 8. tr. 4. res. 37.
•  
  PDF 392 23. An Capitulum Sede vacante possit dispensare in petitione debiti, & concedere facultatem absolvendi à reservatis? Idem est dicendum de ejus Vicario, aut Provisore. Ex p. 8. tr. 4. res. 47.
•  
  PDF 393 24. An Capitulum Sede vacante possit dispensare in casibus Pontificiis, quando non est facilis recursus ad Papam, vel ad Nuntium Apostolicum, si ad eam dispensationem concedendam potestatem habeat? Et an Episcopus possit prædictam facultatem delegare in supradictis casibus? Ex p. 8. tr. 4. res. 9.
•  
  PDF 393 25. An Capitulum Sede vacante possit absolvere à juramento? Ex p. 8. tr. 4. res. 23.
•  
  PDF 393 26. An Capitulum Sede vacante possit dispensare in omnibus votis & juramentis, quibus possit Episcopus? Ex part. 8. tr. 4. res. 45.
•  
  PDF 393 27. An Capitulum possit cognoscere causas matrimoniales? Et Capitulum possit revocare statuta præcedentis Episcopi, si fuerit expediens, & contraria statuere, quæ obligent totam Diœcesim? Ex p. 8. tr. 4. res. 22.
•  
  PDF 394 28. An Capitulum Sede vacante, & ejus Vicarius Generalis habeant facultatem dandi licentiam assistendi matrimonio & ingrediendi Monasteria Monialium? Ex p. 8. tr. 4. res. 49.
•  
  PDF 394 29. An Capitulum Sede vacante possit concedere monitoria ad effectum revelandi? Ex part. 8. tr. 4. res. 17.
•  
  PDF 394 30. An Capitulum Sede vacante, & ejus Vicarius possit ferre censuras? Et an verò Capitulum Sede vacante possit ponere interdictum tam personale, quam locale, & etiam cessarionem à Divinis? Ex p. 8. tr. 4. res. 11.
•  
  PDF 394 31. An Capitulum Sede vacante possit absolvere ab excommunicatione incursa propter percussionem Clerici; & quid de aliis censuris? Et similiter, an possit punire, deponere, suspendere, & privare beneficiis, & alia facere, quæ ad correctionem spectant? Et an possit deputare Pœnitentiarios cum potestate absolvendi ab hujusmodi excommunicationibus, & aliis casibus Episcopo reservatis? Ex p. 8. tr. 4. res. 12.
•  
  PDF 395 32. An Capitulum Sede vacante possit approbare confessarios? Ex p. 8. tr. 4. res. 46.
•  
  PDF 395 33. An Capitulum Sede vacante possit revocare licentias Regularium obtentas ad audiendas confessiones? Idem est de licentiis ad prædicandum? Ex p. 8. tr. 4. res. 48.
•  
  PDF 396 34. An Capitulum Sede vacante possit dare licentiam Novitiis disponendi de eorum bonis temporalibus? Et an possit manus Syndicandi exercere? Ex p. 8. tr. 4. r. 53.
•  
  PDF 396 35. An Capitulum Sede vancante possit dare licentiam Monialibus exeundi è Monasterio ex causa? Ex part. 8. tr. 4. res. 39.
•  
  PDF 396 36. An Vicarius Sede vacante possit visitare Monasteria Monialium exemptarum, & Sedi Apostolicæ subjectarum? Et explanatur Capitulum Sede vacante non succedere Episcopo in privilegiis concessis cum sint personalia, & odiosa. Ex p. 7. t. 12. & Misc. 3. r. 28. aliàs 26.
•  
  PDF 397 37. An Capitulum Sede vacante possit visitare Monasteria Monialium exemptarum? Et an Capitulum Sede vacante possit concedere licentium Monialibus immediatè subjectis Sedi Apostolicæ egrediendi à Monasterio in casibus permissis in Bulla Pij V. quæ incipit,, Decori, & honestati? Ex p. 8. tr. 4. res. 14.
•  
  PDF 398 38. An Capitulum Sede vacante possit visitare Diœcesim? Et an Metropolitanus possit mittere Visitatorem Ecclesiæ vacanti, si Capitulum negligens sit in exequenda jurisdictione Episcopali ad se devoluta? Et an Capitulum Sede vacante possit sindicare Vicarium defuncti Episcopi? Ex p. 8. tr. 4. res. 13.
•  
  PDF 399 39. An Capitulum Sede vacante possit dare licentiam erigendi nova Monasteria? Et supponitur Monasterium quorumcumque etiam Mendicantium non posse erigi, & ædificari, quamvis adsit licentia Episcopi, nisi vocatis, & auditis aliorum conventuum Procuratoribus, &c. Et an vicarius Capitularis Sedis vacantis possit concedere supradictam licentiam? Et an constitutio Clement. VIII. circa hoc habeat locum quoad erigenda Monasteria Monialium; ...
•  
  PDF 399 40. An Capitulum Sede vacante possit dare licentiam, ut edificetur Ecclesia, ut acquiratur Iuspatronus? Et an Capitulum Sede vacante possit charitatiuum subsidium exigere; Et an Canonicarum collegium Sede vacante nequeat statutum concedere, quod tale subsidium in futurum ex parte minuatur? Ex p. 8. tr. 4. res. 54.
•  
  PDF 399 41. An Capitulum Sede vacante possit alienare bona Ecclesiæ tam immobilia, quam mobilia? Et an superveniens Episcopus electus, & confirmatus possit rescindere prædictas alienationes factas à Capitulo sine authoritate Papæ; quod idem dicendum est, si quid Episcopus sine Capitulo distraxerit de bonis Ecclesiæ suæ immobilibus? Ex p. 8. tr. 4. res. 38.
•  
  PDF 400 42. An Capitulum Sede vacante possit concedere Indulgentias? Et quid de consuetudine circa hoc? vel an sit tutius, ut Capitulum committat alicui Episcopo, ut Indulgentias concedat in nomine ipsius Capituli? Ex p. 8. tr. 4. res. 35.
•  
  PDF 400 43. An Capitulum Sede vacante possit commutare ultimas voluntates in casibus, in quibus poterat Episcopus? Ex p. 8. tr. 4. res. 34.
•  
  PDF 400 44. An Capitulum Sede vacante possit compellere executores testamentorum ad eorum complementum? Et alij casus circa hoc inferuntur, & explanantur. Ex p. 8. tr. 4. res. 24.
•  
  PDF 401 45. An Capitulum Sede vacante possit supprimere Canonicatum? Et an idem dicendum sit de Prælatis Regularium circa beneficia Regularia suarum Ecclesiarum? Ex p. 8. tr. 4. res. 50.
•  
  PDF 401 46. An Capitulum Sede vacante possit creare Clericos Salvaticos? Ex p. 8. tr. 4. res. 51.
•  
  PDF 401 47. An Capitulum Sede vacante possit providere Pœnitentiariam tunc temporis vacantem? Et an Capitulum Sede vacante succedat in provisione beneficiorum ad Episcopum spectante? Ex p. 8. tr. 4. res. 52.
•  
  PDF 401 48. An Capitulum Sede vacante possit facere gratiam? Et an Capitulum Sede vacante possit dispensare, & remittere pœnas per Episcopum mortuum impositas ? Ex p. 8. tr. 4. res. 19.
•  
  PDF 402 49. An Capitulum Sede vacante possit dare licentiam clerico transeundi ad Dignitatem Ecclesiasticam in alienam Diœcesim? Ex p. 8. tr. 4. res. 20.
•  
  PDF 402 50. An Capitulum Sede vacante possit conferre beneficia ad episcopum pertinentia? Et aliæ diversæ difficultates circa hoc annotantur in textu Resolutionis. Ex p. 8. tr. 4. res. 25.
•  
  PDF 403 51. An Capitulum Sede vacante possit facere collationem beneficiorum necessariam ut quando, v.g. collatio est debita certis personis? Ex p. 8. tr. 4. res. 26.
•  
  PDF 404 52. An Capitulum Sede vacante possit conferre beneficia, si jure devolutionis spectaret ad Episcopum? Ex p. 8. tr. 4. res. 27.
•  
  PDF 404 53. An Capitulum Sede vacante, si non possit conferre beneficia ad Episcopum spectantia, possit saltem eorum resignationes recipere? Ex p. 8. tr. 4. res. 28.
•  
  PDF 405 54. An Capitulum Sede vacante possit admittere resignationes beneficiorum non simpliciter, sed ex causa permutationis factas? Et notatur non posse etiam Capitulum præsentare ad beneficium Jurispatronatus Episcopo competentis. Ex p. 8. tr. 4. res. 29.
•  
  PDF 406 55. An præter casus supradictos possit aliquando Capitulum Sede vacante conferre benefisio? Ex p. 8. t. 4. r. 30.
•  
  PDF 406 56. An Capitulum Sede vacante possit unire beneficia. Ex p. 8. tr. 4. res. 31.
•  
  PDF 406 57. An Capitulum Sede vacante possit commendare beneficia ad tempus? Et an hoc intelligatur de beneficiis simplicibus tantum, non antem curatis? Ex p. 8. tr. 4. res. 32.
•  
  PDF 406 58. An Capitulum Sede vacante possit privare clericos beneficiis, quorum collatio ad Episcopum pertinebat? Ex p. 8. tr. 4. res. 40.
•  
  PDF 407 59. An ea omnia, quæ dicta sunt de Episcopis pro imponendo pœnas, & mulctas pecuniarias clericis, & laicis in delictis misti fori, vel pro dispensationibus,, aut commutationibus procedant in Capitulo Sede vacante, & ejus Vicario; itaut in quocumque eventu, & casu semper sint applicandæ locis piis? Et an prædicta applicatio statim fieri possit à Vicario Capituli? Ex p. 10. tr. 8. res. 10.
•  
  PDF 407 60. An Capitulum Sede vacante teneatur solvere debita Episcopi defuncti ex fructibus Episcopatus? Et docetur Capitulum Sede vacante teneri eleemosynas impertiri ad quas Episcopi tenentur Ex p. 8. tr. 4. res. 36.
•  
  PDF 408 61. An intra octo dies, in quibus Capitulumm Sede vacante cogitat de Vicario eligendo, debeat Archidiaconus jurisdictionem administrare? Ex p. 8. tr. 4. res. 36.
•  
  PDF 408 62. An Capitulum Sede vacante possit restringere tempus octo dierum statutum à Concilio Tridentino pro Vicario eligendo? Ex p. 8. tr. 4. res. 65.
•  
  PDF 408 63. An Capitulum Sede vacante possit post octo dies, antequam Metropolitanus eligat Vicarium, purgare moram, & eligere Vicarium? Ex part. 8. tract. 4. res. 71.
•  
  PDF 409 64. Quid determinat Concilium Tridentinum circa creationem Vicarij Capituli Sede vacante? Et an terminus etiam octo derum currat Capitulo à die scientiæ translationis Episcopi ad alium Ecclesiam, quando tamen à Summo Pontifice fuerit absolutus vinculo prioris Ecclesiæ? Ex part. 8. tr. 4. res. 55.
•  
  PDF 409 65. An eligendus sit pro Vicario Capituli Sede vacante Doctor Canonum, si haberi potest sub pœna nullitatis? Et in casu, quod non sit Doctor, an possit capitulum in ipso actu deputationis dare ei Consultorem Doctorem sibi bene visum, alioquin an poterit ipse Vicarius eligere Doctorem Consultorum partibus non suspectum, in quibus opus fuerit? Et an Doctor Theologus non possit esse Vicarius Capitularis Sede vacante? ...
•  
  PDF 410 66. An Capitulum Sede vacante debeat eligere Vicarium ex gremio ipsius Capituli? Et in prædictis casibus, si in Capitulo, in quo non sunt Docctores, vel licentiati in jure Canonico, adesset aliquis juris Canonici peritus & idoneus, debeat eligi, alias electio sit nulla; Ex p. 8. t. 4. r. 57.
•  
  PDF 411 67. An Capitulum Sede vacante possit eligere Parochum in Vicarium? Ex part. 8. tract. 4. resol. 58.
•  
  PDF 411 68. An Capitulum Sede vacante debeat eligere Vicarium, qui sit in Sacris constitutus? Ex p. 8. tr. 4. .res. 59.
•  
  PDF 411 69. An Capitulum Sede vacante in creatione Vicarij teneatur servare formam cap. quia propter de electione, & Concilium Tridentinum sess. 25. de Regular. c. 6. Vel non sit necessarium, ut electio Vicarij fiat per vota secreta? Ex p. 8. tr. 4. res. 60.
•  
  PDF 411 70. An Capitulum Sede vacante possit eligere duos Vicarios? Et quid, si esset de consuetudine eligere duos Vicarios? Ex p. 8. tr. 4. res. 61.
•  
  PDF 412 71. An Capitulum Sede vacante, creando Vicarium, possit aliqua sibi reservare? Et notatur, quod Vicarius constitutus à Capitulo non possit alium constituere nisi ad modicum tempus, & ex urgente magna causa. Et quid, si Vicarius infirmitate detentus esset, vel alio legitimo impedimento occupatus? Ex p. 8. tr. 4. res. 62.
•  
  PDF 412 72. An tota authoritas Capituli Sede vacante transeat in Vicarium etiam in his, quæ requirunt speciale mandatum? Ex p. 8. tr. 4. res. 64.
•  
  PDF 412 73. An electo Vicario possit Capitulum Sede vacante aliquam exercere jurisdictionem? Et an Capitulum possit aliquas causas alteri delegare? Et an vicarius Capituli Sede vacante possit dispensare sine speciali mandato in casibus, in quibus Episcopus dispensat? Et an possit Capitulum in ipsa deputatione Vicarij, non tamen postea aliqua sibi reservare? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 41.
•  
  PDF 413 74. An Vicarius Capituli Sedis vacantis possit ad libitum sine justa causa revocari ab eodem Capitulo? Et in dicto casu, an Capitulum Sede vacante teneatur tamen alium Vicarium intra octo dies constituere, alias jus deputandi ad Metropolitanum devolvatur? Et si ipsa fuerit Metropolitana ad antiquiorem Episcopatum devolvatur? Ex p. 3. tract. 6. & Misc. 2.. res. 27.
•  
  PDF 413 75. An Capitulum Sede vacante possit ad libitum Vicarium amovere? Et quid, si in nominatione dictum fuisset, quod possit revocari, quoties Capitulo benè visum fuisset? Et quid est dicendum, si juramentum interpositum fuisset de non revocando? Et in dicto casu, an Capitulum Sede vacante teneatur alium Vicarium intra octo dies constituere, alias jus deputandi ad Metropolitanum devolvatur, ...
•  
  PDF 415 76. An Vicarius Capituli Sede vacante absens lucretur distributiones, & in processionibus debeat habere primum locum, & honorabiliorem? Idem est dicendum quoad distributiones de electis in Officialibus, & visitatoribus. Ex p. 8. tr. 4. res. 67.
•  
  PDF 415 77. An Vicarius Sede vacante possit cognoscere de causis delegatis vicario Generali Episcopi, & exequi dispensationes in matrimonij impedimentis, & literis in formam Dignum, quæ hujusmodi Vicario Episcopi solent committi? Et quid de Vicario Episcopi electi, & confirmati à Papa, nondum tamen consecrati; & de Vicario quorundam Abbatum? Et notatur Vicarium Capituli Sede vacante posse exequi literas directas ad Vicarium Episcopalem sub nomine Vicarij. ...
•  
  PDF 416 78. An Vicarius, seu Officialis Capituli Sede vacante possit exequi dispensationes directas Vicario Generali Episcopi? Et quid est dicendum de commissione, seu delegatione facta Episcopo mortuo? Ex p. 8. tr. 4. res. 66.
•  
  PDF 416 79. Quando expiret jurisdictio Vicarij Capituli Sede vacante? Ex p. 8. tr. 4. res. 69.
•  
  PDF 417 80. An Vicarius Capituli Sede vacante teneatur stare Syndicatui? Ex p. 8. tr. 4. res. 70.
•  
  PDF 417 81. An Episcopus superveniens possit visitare Capitulum Sede vacante? Et docetur Vicarium Capituli Sede vacante teneri, finito Officio stare Syndicatui, & posse ab Episcopo ad id compelli, & in aliquo comprehensum puniri. Imo, & ipsum Capitulum, facta remotione Vicarij, vel aliorum Officialium à se nominatorum, illos posse statim compellere ad reddendam rationem administrationis, ac pro admissis culpis punire; & aliqua alia circa supradicta explanantur. Ex p. 8. tr. 4. res. 15.
•  
  PDF 417 Tractatus VI. De Horis Canonicis; Atque de aliquibus restitutionibus pro omissione, vel defectibus commissis in earum recitatione.
•  
  PDF 417 1. An Papa teneatur sub mortali ad recitandum Horas Canonicas, & ad confessionem sacramentalem semel in anno, &c. Ex p. 6. tr. 7. & Miscell. 2. ex res. 3. Quæ hic est in tom. 1. tract.. 3. de Pœnitentia res. 48.
•  
  PDF 417 2. An Cardinalatus inducat obligationem recitandi Horas Canonicas? Et à quo tempore Cardinalatus inducat supradictam obligationem recitandi Horas Canonicas, an à die, quo Cardinalis sumit Biretum, vel à die, quo sumit Pileum rubeum? Ex quo infertur Beneficiarium non teneri persolvere Horas Canonicas à die Collationis beneficij, sed à die possessionis adeptæ. Etiamque deducitur, quod distributiones possint dari propter laborem, ...
•  
  PDF 419 3. Vtrum clerici minores teneantur recitare Psalmos, quos Episcopus in Ordine injunxit? Et an Episcopus possit præcipere dictis Clericis aliquid singulis diebus recitandum? Ex p. 2. tract. 12. res. 20.
•  
  PDF 419 4. An Beneficiarius teneatur persolvere Horas Canonicas statim ac beneficij Collationem acceptavit? Ex part. 2. tract. 12. res. 21.
•  
  PDF 419 5. An Beneficiarij, si per paucos dies omittatur recitare Horas Canonicas, excusentur non solum à restitutione, sed etiam à peccato mortali? Ex quo deducitur, quod quamvis Beneficiarius non recitans Officium Divinum in primis sex mensibus excusatur à restitutione fructuum, hoc non obstante peccat mortaliter à primo die, si non recitat quotidie Officium Divinum. Et docetur, quod verbum statuimus, est signum inductionis novi juris. Ex part. 11. tract 1. & Miscell. 1. resol. 7.
•  
  PDF 421 6. An Clericus habens Capellaniam cujus fructus dempta eleemosyna pro Missis, ad quas tenetur, paucos perciperet, teneatur persolvere Horas Canonicas? Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 8.
•  
  PDF 422 7. Petrus habebat beneficium perexiguum, & tenue, & relinquebat sæpius recitationem Horarum Canonicarum, quæritur, an peccaverit, & teneatur ad resitutionem? Et quid, si quæras, quodnam censetur tenue beneficium, ut quis ratione fructuum illius non teneatur recitare Horas Canonicas, nec fructus restituere?? Et an saltem in prædicto casu diebus Festis, & Dominicis teneatur Officium Divinum recitare? Ex p. 2. tr. 12. res. 9.
•  
  PDF 422 8. An in fructibus beneficij deetur parvitas materiæ, itaut non consurgat obligatio recitandi Horas Canonicas? Ex p. 5. tr. 5. res. 25.
•  
  PDF 423 9. An dubius ob tenuitatem beneficij de onere recitandi Officium Divinum, teneatur recitare? Ex p. 4. t. 2. .re. 24.
•  
  PDF 423 10. An si quis recipiat beneficium per Simoniam, vel sit irregularis, teneatur dicere Horaa Canonicas? Et quæ quantitas reddituum beneficij obliget ad Horas? Ex p. 4. tr. 4. & Miscell. res. 146.
•  
  PDF 423 11. An Prælati Regulares ratione Officij teneantur ad assistentiam Chori? Ex p. 2. tr. 12. res. 38.
•  
  PDF 423 12. Vtrum Moniales, seu deputati ad Chorum teneantur sub onere peccati mortalis persolvere Horas Canonicas? Et an hoc ex vi consuetudinis ad culpam mortalem obligantis? Ex p. 2. tr. 12. res. 17.
•  
  PDF 424 13. An Moniales extra Chorum teneantur recitare Horas Canonicas? Ex p. 3. tr. 2. res. 96.
•  
  PDF 424 14. An Moniales teneantur sub onere peccati mortalis persolvere Horas Canonicas? Et idem quæritur de Religiosis professis Ordinibus sacris non initiatis. Et an consuetudo persolvendi Horas Canonicas à Monialibus obligatoria sit? Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 7.
•  
  PDF 426 15. An Religiosi nondum in Sacris constituti, quando à Choro absunt, teneantur Officium recitare? Vbi multa de consuetudine circa hoc discutiuntur. Et an possint Moniales introducere consuetudinem, quæ apud ipsas habeat vim legis circa hoc? Et an in parvis Conventibus ad manus requirantur quatuor pro cantandis Horis Canonicis in Choro? Et an verò, quando Regulares essent quatuor, nullo modo à recitatione Horarum ...
•  
  PDF 426 16. An Regularis non in Sacris constitutus ex licentia Superioris, vel sine illa manens extra Monasterium, quæritur, an dicto tempore teneatur Horas Canonicas persolvere? Idem est dicendum de Apostata, fugitivo, ejecto ad tempus, vel in perpetuum. Et an saltem, si semel, iterum, aut tertio supradicti Religiosi omittant Officium Divinum, peccent mortaliter? Ex part. 7. tract. 11. & Misc. 2. res. 4.
•  
  PDF 427 17. An Reigiosi sacris Ordinibus non initati teneantur persolvere Horas Canonicas, si non intersunt Choro? Idem est de Monialibus. Et multa quidem discutiuntur in textu hujus Resolutionis pro infirmanda hac consuetudine; & alia multa pro confirmanda hac obligatione. Et an Religiosus non in Sacris transiens ad Religionem, in qua non est consuetudo recitandi Officium Divinum in Choros non adstringatur ad recitationem illius, quamvis in prima Religione ad eam teneretur? ...
•  
  PDF 429 18. An privilegium Eugenij IV. concessum Benedictinis, & Greg. XII. Patribus Societatis, ut eorum professi nondum in Sacris constituti non teneantu persolvere Horas Canonicas sit communicabile aliis Religionibus? Et deducitur, an Moniales, & professi Religionum nondum in Sacris Ordinibus initiati sint adstricti ad persolvendum Horas Canonicas ex consuetudine? Ex p. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 17.
•  
  PDF 430 19. An Communitas Religiosorum teneatur quotidie publicè in Choro canere Horas Canonicas sub onere peccati mortalis? Et an prædicta obligatio sit sub culpa mortali, an verò tantum ex regula, itaut non excedat communem obligationem Regulæ? Et an saltem ex consuetudine ad id teneatur Communitas Regularium sub peccato mortali, quamvis interdum ex justa causa possit hoc onus, & consuetudo dispensari? ...
•  
  PDF 432 20. An Religiosus, si ex consuetudine non recitat Horas Canonicas in Choro, peccet mortaliter? Et an obligatio canendi in Choro per se, & directè sigillatim singulas personas afficiat? Ex part. 3. tractat. 2. resolut. 28.
•  
  PDF 433 21. An soli Novitij possint satisfacere præcepto solvendi Horas Canonicas in Choro, quod est quærere, an soli Novitij faciant corpus communitatis? Ex p. 7. tr. 11. & Misc. 2. res. 5.
•  
  PDF 433 22. An Regulares, vel Canonici sæculares satisfaciant obligationi psallendi in Choro, si canant in Sacristia ex aliqua justa causa? Et difficultas est, si hoc licitum sit fieri, quando Sacristia non est juncta cum Ecclesia, vel non habet fenestram versus Altare majus? Ex p. 6. tr. 8. & Misc. 3. res. 13.
•  
  PDF 433 23. An qui Subdiaconatumm suscipit, teneatur ordinationis die Officium totum recitare? Idem est dicendum de illo qui emisit professionem hora undecima ante meridiem. Et quid est dicendum, si antequam quis Subdiaconatum accipiat, vel professionem emiserit, omnes Horas illius diei recitavit, an satisfaciat obligationi supervenienti? Et an sit probabile, cum Episcopus ordinandis injungit aliquos Psalmos, & Litanias recitare, nolle sub gravi culpa obligare, ...
•  
  PDF 432 24. An Religiosus, seu Clericus, qui mane antequam professionem acciperet, vel Subdiaconatum susciperet, recitavit Officium, teneatur, hoc non obstante illud iterum recitare; Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 38.
•  
  PDF 432 25. An qui vovit recitare Officium Sancti particularis in die, quo debet recitare de altero Sancto, teneatur duo Officia recitare? Et an si alicui deficiat Breviarium Romanum, possit, imo debeat recitare per aliumm approbatum, quod præ manibus habet, eitamsi brevis sit? Ex p. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 25.
•  
  PDF 432 26. An qui detinetur in pulsandis organis, vel transferendis libris ex una parte ad alteram, vel thure præbendo, &c. teneatur per seipsum illam partem recitare, si saltem non audierit? Idem est dicendum de eo, qui ut bene pronunciet Lectionem in Choro injunctam, occupatur, dum Chorus canit in ea perlegenda, an excusetur ab auditione, aut recitatione eorum, quæ tunc à Choro dicuntur? Ex part. 2. tract. 12. res. 13.
•  
  PDF 433 27. An Coadjutoria cum futura successione inducat obligationem recitandi Horas Canonicas? Ex p. 5. tract. 13. & Misc. 1. res. 75.
•  
  PDF 433 28. An qui habet Officium, cum quo consistere non potest Horarum Canonicarum lectio excusetur ab earum recitatione? Ex part. 7. tract. 11. & Miscell. 2. resolut. 1.
•  
  PDF 434 29. An Concionatores quotidiani tempore Quadragesimæ excusentur à recitatione Horarum Canonicarum? Et quid est dicendum de illo, qui habet actionem continuam Justitiæ? Officium docendi publicè, & de Doctore, qui in Concursu Cathedræ habiturnus est publicam lectionem; vel de eo qui subvenit proximo ægrotanti, aut patienti gravem dolorem; & de illo, qui tota die occupatus est in sedando populi tumultum; ...
•  
  PDF 435 30. Vtrum Monachus fugitivus teneatur recitare Officium Divinum? Eadem sententiæ est etiam quoad Monachum ejectum à Monasterio ad tempus, vel in perpetuum. Ex part. 2. tract. 12. res. 18.
•  
  PDF 435 31. Vtrum Clerici, vel Religiosi damnati ad triremes reneantur dicere Horas Canonicas? Et an hoc etiam intelligendum sit de Clericis suspensi, interdictis, & excommunicatis? Ex part. 2. tractat. 23. resolut. 40.
•  
  PDF 435 32. An Surdus teneatur recitare Horas Canonicas? Et si simul fuerit captus oculis & auribus, tunc neque cum socio, neque secum solus quidquam dicere teneatur, nisi quod memoria novit, si quidem illud fuerit major pars Divini Officij? Ex part. 5. tractat. 6. resol. 15.
•  
  PDF 435 33. An Canonicus surdus, vel Religiosus surdaster assistens Choro,, & cum aliis Divinum Officium recitans satisfaciat suæ obligationi, etiamsi partem, quam non percipit, ,non repetat? Et supponitur, quod surdus, qui potest legere, tenetur recitare, sive se audiat, sive non. Et infertur surdum non posse dicere Horas Canonicas cum socio,, si illum non intelligit. Et notatur surdum non assistentem Choro gaudere distributionibus quotidianis. ...
•  
  PDF 437 34. An cœcus sit adstrictus Horas Canonicas recitare? Et quid, si memoria teneat majorem partem Officij; an sit obligatus ad illud dicendum? Ex part. 5. tr. 6. res. 16.
•  
  PDF 437 35. An coœci, vel ita oculis caligantes, ut legere nequeant, teneantur Horas persolvere, si illas memoriter sciunt? Et an saltem teneantur recitare aliquid loco illius, vel adhibere socium in recitatione Horarum? Et quid si cœcus nihil ex Horariis precibus memoria tenet, vel saltem perparum? Et an si esset Beneficiarius coœcus, & omittat Horas licet memoriter sciat, non tenetur ad restitutionem fructuum? Ex parte 4. tractatu 4. & Miscel. Resol. 11.
•  
  PDF 438 36. An Sacerdos cœcus, qui solus non potest persolvere Horas Canonicas, posset tamen alternatim cum socio, si illum ad manus habet, teneatur adhibere? Et an si Petrus non habet librum, in quo legat Horas, novit autem aliqua memoriter, ita tamen, ut non possit satisfacere, offert se socius, qui omnia scit memoriter, quid si Petrus cum illo recitare velit, possit exactè satisfacere, quæritur, an teneatur cum illo socio recitare Officium? ...
•  
  PDF 438 37. An si aliquis impotens sit ad recitandum Officium solus teneatur cum socio recitare? Et quid, si antea semper recitabat cum socio? Et an verò, in tali casu teneatur saltem Beneficiarius quærere socium cum stipendio? Ex part. 4. tractat. 4. & Miscell. resolut. 221.
•  
  PDF 439 38. An qui non potest ratione infirmitatis recitare Horam Canonicam tempore debito, teneatur illam recitare præponendo, vel postponendo? Ex p. 4. tract. 4. & Misc. resol. 10.
•  
  PDF 439 39. An infirmus, qui non potest recitare Horas statutis temporibus, teneatur postea recitare? Idem iest dicendum de habente inexcusabilem occupationem; & de iter agentibus. Et si quis in morbo, vel in dubio petat dispensationem à Prælato, & ipse concedat, licet à meridie convaleat, & à febri liberetur, non teneatur Horas persolvere? Ex part. 7. tract. 11. & Miscell. 2. resol. 14.
•  
  PDF 440 40. An æger, qui potest recitare majorem partem Officij, teneatur illam persolvere? Et an qui non potest recitare Matutinum cum Laudibus, ad nihil teneatur? Ex p. 2. tr. 12. res. 29.
•  
  PDF 440 41. An infirmus, qui non potest recitare totum Divinum Officium, teneatur recitare partem? Ex p. 7. tr. 11. & Misc. 2. res. 13.
•  
  PDF 440 42. An infirmus, qui non potest recitare majorem partem Officij, verbi gratia, Matutinum cum Laudibus, teneatur recitare minorem, quam potest ut Horas, verbi gratia. Et an quis non obligetur recitare Matutinum, si impotens est recitare Lectiones, quia habet Diurnum, & caret Breviario, vel visu, aut alia de causa, quod tamen de Officio novem Lectionum intelligendum est, non autem de Officio trium Lectionum, quia defectus videtur parvulus? Ex part. 4. tract. 4. & Misc. resol. 225.
•  
  PDF 440 43. Ad quid teneatur, si dubius quis est, an possit majorem partem Officij recitare? Et quid, si Medicus dubius etiam est, an graviter sit nocitura recitatio? Ex part. 4. tr. 3. res. 67.
•  
  PDF 441 44. An quando Medicus dubitat, si propter timorem gravis damni teneatur infirmus dicere Horas Canonicas, an ipse æger illas persolvere sit obligatus? Et an in dicto casu recurrendum sit ad Superiorem pro dispensatione? Ex p. 2. tr. 12. res.. 28.
•  
  PDF 441 45. An persolvere Horas Canonicas in loco, ubi naturæ debitum redditur, sit peccatum veniale? Et an qui privatim recitant, communiter non teneantur ad recitandum flexis genibus, vel stando, quiescendo, vel ambulando, aut equitando, &c. sed possint recitare, ut voluerint, habita solum ratione reverentiæ? Et docetur omnes Rubricas, quæ habentur pro audienda Missa, & recitatione Officij divini, ...
•  
  PDF 442 46. Qui incipit recitare Officium animo non satisfaciendi pro tunc, sed postea iterando, & tamen pertæsus postea vult satisfacere illa prima recitatione, quæritur an satisfaceat obligationi cum illa prima recitatione? Idem est de auditione Missæ, & de pœnitentia à Confessario injuncta. Et an teneatur postea mutare intentionem, intendendo satisfacere Officio priori, vel satis sit, si se satisfecisse sciat, non obstante sua contraria voluntate; Ex p. 2. tr. 12. res. 37.
•  
  PDF 443 47. An Clerici, Religiosi, &c. recitantes Horas Canonicas sine attentione saltem virtuali satisfaciant obligationi, & præcepto Ecclesiæ lato in cap. Dolentes? Et an si quis cum voluntaria distractione recitat Horas Canonicas, impleat præceptum, & consequenter non peccet mortaliter, neque teneatur repetere, aut fructus beneficij restituere? Et doctrina hujus quæstionis applicanda est etiam in auditione Missæ in festo. Ex p. 2. tr. 12. res. 2.
•  
  PDF 444 48. An siquis recitet Horas Canonicas, & audiat Missam sine interna attentione, satisfaciat præcepto? Et an talis possit absolvi, etiam si emendationem non proponeret? Et an qui voluntariè distractus recitat Horas, impleat præceptum, & non teneatur repetere, neque fructus beneficij restituere? Et quid, si careat attentione extrinseca ex inadvertentia? Idem totum est dicendum de auditione Missæ? Ex part. 7. tract. 11. & Miscell. 2. res. 30.
•  
  PDF 445 49. An qui recitat Horas Canonicas lingua Italica, Hispanica, aut alia vulgari sine causa, peccet mortaliter? Idem est, quando obligatio oritur ex voto, aut pœnitentia Confessoris. Et quid, si recitaret Officium Divinum lingua Hebraica, vel Græca? Et cursim infertur, quod licentia celebrandi Missam vulgari lingua non conceditur nisi à Papa, & ex gravi necessitate. Et advertitur, quod si quis pro arbitrio notabiliter mutaret in Sacrificio Missæ ...
•  
  PDF 446 50. An qui recitat Officium cum notabili abscissione ultimarum syllabarum, peccet mortaliter, & teneatur denuo recitare? Et an qui cum eo recitat Officium, satisfaciat suo muneri, vel teneatur repetere? Et quid est dicendum de nimia acceleratione in canendo? Et an censeatur aliquid mittere, qui alternatim legens, aut cantans cum aliis sui Chori versus integrè recitat, & alterius verò auscultat, ...
•  
  PDF 446 51. An qui privatim Divinum Officium recitat, debeat illud ita pronunciare, ut seipsum audiat? Ex p. 2. tr. 12. res. 11.
•  
  PDF 446 52. An qui privatim recitat divinum Officium, sufficiat vocem formare labia movendo, etiamsi à seipso audiri non possit? Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 10.
•  
  PDF 447 53. Cum qua voce quis satisfaciat præcepto recitandi Horas Canonicas? Ex p. 7. tr. 11. & Misc. 2. res. 16.
•  
  PDF 447 54. An Regulares satisfaciant præcepto, si privata recitatione persolvant horas Canonicas mentaliter? Et quid de dicenda Missa mentaliter, excepta consecratione? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 58.
•  
  PDF 448 55. An Regulares satisfaciant præcepto recitandi Horas Canonicas, si illas tantum mentaliter dicant? Et an hoc idem dicendum sit de partibus Missæ cantatæ, quos Sacerdos, submissa voce, legere per Rubricas debet? Ex p. 10. tr. 11. & Misc. 1. res. 1.
•  
  PDF 449 56. Reprobantur aliquæ opiniones circa recitationem Horarum Canonicaru. Primo, an Regulares satisfaciant præcepto recitandi Horas Canonicas,, si illas tantum mentaliter dicant? Ex quo infertur, quid est sentiendum de obligatione ex voto, & pœnitentia à Confessario injuncta, an possit solvi tantum mentaliter; quod idem est dicendum de recitatione Missæ, seclusis verbis consecrationis? ...
•  
  PDF 450 57. An qui recitat solus omnes Psalmos, & postea vocat socium, & ab illo auscultat novem lectiones, satisfaciat præcepto? Idem est si quis recitat medietatem Matutini, & aliam medietatem audit à Socio, vel si recitet integrum Matutinum, & Laudes, & postea audiat Horas, & reliqua à socio. Et quid, si duo Religiosi simul recitant Psalmos Matutini alternatim & postea novem lectiones omnes illius audiunt à tertio vocato ad hunc effectum, ...
•  
  PDF 451 58. An qui privatim divinum Officium persolvunt, debeant alternatim lectiones recitare, vel satisfaciant, si unus tantum illas recitet, & alter socius tantum audiat? Ex parte 2. tract. 12. res. 12.
•  
  PDF 451 59. An si quis recitet cum socio privatim, vel in Choro, teneatur audire partem socij? Et quid, si aliquis suam partem canit, & percipere non potest, quam alius Chorus canit, quamvis attendat, an satisfaciat obligationi Chori, & possit distributiones integras percipere? Et in dicto casu, an quis debeat privatim supplere; quæ non percipit? Et quid de Surdo, qui alios canentes in Choro non intelligit, nec eos sequi potest? ...
•  
  PDF 452 60. An qui cum socio privatim, vel publicè recitat teneatur audire partem socij? Ex quo deducitur, an reneatur se audire, cum solus quis recitat? Et an sudus satisfaciat præcepto dicendi Officium divinum, si recitat cum socio, quem non audit? Ex parte undecima, tractatu 1. & Miscell. 1. resolutione sexta.
•  
  PDF 453 61. In qua hora possit quis dicere Matutinum sequentis diei? Ex parte secunda, tractatu 12. resolutione 39.
•  
  PDF 453 62. An hora secunda finita post meridiem, recitato Vespere, possit quis recitare Matutinum sequentis diei? Et quid est dicendum, quando Vesperæ in Quadragesima recitantur ante meridiem? Et quid, quando quis recitat hora secunda post meridiem Matutinum sequentis diei, si nondum recitasset Vesperas, & Completorium diei hodiernæ? Et an hora competens persolvendi omnes Horas, debet sumi punctualiter, ...
•  
  PDF 454 63. An si quis recitat Matutinum sequentis diei, antequam Officium illius diei persolutum fuerit, peccet mortaliter, & non satisfaciat præcepto? Ex p. 2. tract. 12. res. 15.
•  
  PDF 454 64. An sit culpa venialis recitare Matutinum, & Laudes absque justa causa hora tertia, vel quarta post meridiem? Et an non requiratur alia justa causa præter consuetudinem? Et an Matutinum cum Laudibus possit recitari hora secunda post meridiem? Et an sit culpa venialis recitare Officium privatum extra tempora, & horas præscriptas? Ex part. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 47. alias 46.
•  
  PDF 455 65. An privilegium obtentum, ut quis possit dicere Matutinam seequentis diei statim post meridiem, extendatur ad socium? Et aliqua alia similia dubia enucleantur circa privilegia concessa pro aliis diversis casibus sæpe contingentibus. Et inter alia privilegia deducitur privilegium concessum Religioso ad ingrediendum Monasteria Monialium extendi ad socium. Et privilegium concessum Sacerdoti, ut possit celebrare Missam tempore interdicti, ...
•  
  PDF 456 66. Adducuntur aliquæ opiniones circa recitationem Horarum Canonicarum. Sed jam ferè omnes difficultates in hoc ordine, & nova Methodo appositæ sunt iterum in hoc tractatu in suis specialibus Resolutionibus. Sed superest difficultas, an quis adimpleat præceptum recitandi Officium hodiernum paulo ante mediam noctem diei sequentis, si ipsum prosequatur post completam mediam noctem? ...
•  
  PDF 458 67. Quæritur, an aliquis peccet mortaliter, si officium divinum recitet cum notabili interrumptione inter Psalmos ejusdem Horæ, vel Nocturni, vel inter Psalmos? Et quid, si sine justa causa interruptio duret per unam, aut duas Horas? Ex part. 2. tractat. 12. resolutione 4.
•  
  PDF 458 68. Aliæ opiniones afferuntur circa recitationem Officij divini. Et primò quæritur, an in matutinis Vigiliæ Nocturnæ plusquam per triginta horas inter se sine causa absque lethali culpa dici possint, & ita recitantes Divino Officio, & præcepto satisfacere valeant, & non teneantur repetere die sequenti vigiliam nocturnam, vel vigilias nocturnas, quas ab hora secunda diei antecedentis recitavit? Et an hoc admittatur non solum de magna Nocturnorum inter se, sed etiam de interruptione inter Psalmos, ...
•  
  PDF 460 69. Vtrum, si quis invertat Ordinem Officij, vel Ordinem ejusdem Horæ, peccet mortaliter? Idem dicendum est de illo, qui invertit Psalmos? Et quid est sentiendum, si aliqui in Choro invertant Ordinem Horarum? Ex p. 2. tr. 12. res. 16.
•  
  PDF 460 70. An quando Matutinum separatur à laudibus, in fine recitanda sit Oratio diei? Et an verò peccet venialiter, qui sine justa causa Matutinum à Laudibus sejungit? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 48.
•  
  PDF 460 71. Vtrum recitantes Officium extra Horas præscriptas peccent mortaliter? Et an cum causa neque venialiter peccent? Et quæ sit justa causa ad hoc faciendum? Idem est de recitantibus in Choro Officium divinum extra horas præscriptas. Ex part. 2. tract. 12. resolut. 14.
•  
  PDF 461 72. An qui sine causa non legit Horas Canonicas temporibus determinatis, peccet venialiter? At verò, quæ causa rationabilis sit non recitandi Horas Canonicas statutis temporibus in textu hujus resolutionis decisum invenies. Et assertur posse Vesperas quadragesimales legi priuatim post prandium sine scrupulo peccati venialis. Et an peccet mortaliter Communitas Religiosorum, si sine causa legitima Horas extra tempus præscriptum, ...
•  
  PDF 462 73. An si quis, sine causa non legit Horas temporibus determinatis, peccet venialiter? Et quid, si alias sit consuetudo contraria circa hoc? Et quænam censenda sit justa causa, quæ à culpa reddit immunem illum, qui non recitat Officium divinum debitis horis anticipando, vel postponendo illud? Ex p. 11. tract. 1. & Misc. 1. res. 9.
•  
  PDF 463 74. An sit unum tantum peccatum internum etiam si voluntas omittendi Horas Canonicas sæpius per diem facta morali interruptione iteretur? Et an Beneficiarius Sacris initiatus Horas Omittens peccet duplici peccato contra justitiam, & Religionem, adeòque in confeßione utrumque exprimendum? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. resolut. 219.
•  
  PDF 463 75. Vtrum, si quis omittat omnes horas unius diei, committat unum peccatum, an plura? Et an in confeßione debeat exprimere, quot horæ fuerunt omissæ? Ex p. 2. tr. 12. res. 5.
•  
  PDF 464 76. An omißio unius integræ horæ parvæ sit pars notabilis ad constituendum peccatum mortale? Ex part. 6. tract. 6. & Misc. 1. res. 6.
•  
  PDF 464 77. An in recitatione Officij omißio unius horæ parvæ inducat tantum peccatum veniale ratione parvitatis materiæ? Ex part. 7. tract. 10. & Miscel. 1. resolut. 15.
•  
  PDF 465 78. An sit probabilis opinio aliquorum asserentium in recitatione Officij Divini relinquentem unam horam integram ex minorius peccare tantum venialter ratione parvitatis materiæ? Ex part. 10. tr. 16. & Misc. 6. resol. 29. alias 28.
•  
  PDF 465 79. An si quis omisit recitare, v.g. medietatem Tertiæ, vel Sextæ, satisfaciat præcepto? Ex paart. 4. tr. 4. & Misc. res. 216.
•  
  PDF 466 80. An in recitatione Horarum Canonicarum detur parvitas materiæ? Et an omissio minoris partis possit sufficere in Choro ad peccatum mortale,, quam in recitatione privata? Et an in mutatione Officij pro Officio detur parvitas materiæ? Et an qui semel, vel bis in anno relinqueret recitationem Officij non peccet mortaliter ratione parvitatis materiæ? Et an qui tribus, vel quatuor diebus ultra tempus in Concilio permissum Choro non interest, non peccet nisi venialiter? Ex part. 5. tr. 5. res. 26.
•  
  PDF 466 81. Quænam parvitas materiæ excuset à peccato mortali, & restitutione fructuum in omnibus Horis Canonicis? Et an ea parvitas, quæ excusat à mortali in recitatione Horarum Canonicarum privata excuset etiam in recitatione publlica Chori, nisi tamen interveniat scandalum? Ex p. 2. tr. 12. res. 41.
•  
  PDF 467 82. Quænam parvitas materiæ excuset à mortali in recitatione Officij Divini? Et an detur materia tam parva, ut sit nulla? Ex part. 7. tract. 11. & Miscel. 2. resol. 2.
•  
  PDF 467 83. An in Officio Divino sit ea materia parva, quæ est minor octava parte? Ex part. 11. tr. 1. & Miscel. 1. resol. 2.
•  
  PDF 468 84. An dubitans aliquem Psalmum, vel Horam omisisse teneatur repetere? Ex part. 4. tract. 3. resolut. 68.
•  
  PDF 468 85. An in præcepto non addendi, vel minuendi aliquid ex Officio Canonico detur parvitas materiæ? Et an propter talem additionem, & preces mistas tamen quis satisfaciat præcepto recitandi? Ex part. 5. tr. 5. res. 64.
•  
  PDF 469 86. Sæpius coactus sum respondere ad istam dubitationem; an quis impleat præceptum recitandi Horas Canonicas, si in Officio Feriæ recitet Officium alicujus Sancti, vel alterius Feriæ? Ex part. 2. tract. 12. resol. 3.
•  
  PDF 469 87. An si quis dicat Officium Resurrectionis loco alterius Officij, satisfaciat præcepto? Ex p. 7. tr. 11. & Misc. 2. res. 7.
•  
  PDF 470 88. An qui recitat Officium Resurrectionis pro Officio de Feria, vel Sancto satisfaciat præcepto? Et quid, si aliquis dicat Officium alterius Sancti loco ferialis? Et cursim docetur, quod opinio unius, vel alterius quam omnes alij rejiciunt,, non meretur probabilitatem. Ex part. 11. tract. 1. & Miscel 1. resol. 26.
•  
  PDF 470 89. An si quis dicat, v.g. Matutinum de Sancto, & Horas Canonicas de Feria, satisfaciat præcepto? Ex p. 7. tr. 11. & Misc. 2. res. 11.
•  
  PDF 471 90. In die S. Matris Teresiæ quis celebravit ejus Officium ex devotione, quæsitum à me fuit, an peccaverit? Et an sit tantum peccatum veniale dicere, Officium sub ritu duplici, ubi sit dicendum de simplici, & à contra? Idem dicendum est, si mutatio fiat in Choro, dummodo absit scandalum. Et firmatur non esse grave peccatum anticipare, vel postponere in Choro notabiliter Horas, nisi fiat ex consuetudine, & usu; ...
•  
  PDF 472 91. An si quis privatim extra Chorum ex devotione recitat Officium Confessoris non Pontificis pro Beato Andrea, vel pro Beato Francisco de Borgia, peccet mortaliter? Et multa alia circa cultum Beatificatorum discutiuntur in textu hujus Resolutionis, attende ea, quia sunt valdè notanda, & menti tenenda pro dicenda Missa, vel commemoratione Beatificorum facienda. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 231.
•  
  PDF 473 92. An quis teneatur privatim recitare Litanias in diebus Rogationum, si non adsit in Choro, sive in processionibus? Ex p. 2. tr. 12. res. 42.
•  
  PDF 473 93. An Litanias non recitare in diebus S. Marci, & Rogationum sit peccatum mortale? Et part. 4. tract. 4. & res. 226.
•  
  PDF 473 94. Præclara, & solemnis quæstio. An adsit obligatio recitandi Officium defunctorum in die 2. Novembris? Et quid de consuetudine in supradicto casu? Et latè explanatur, quid est dicendum de Litaniis S. Marci, & Rogationum? Ex part. 4. in fine tr. 4. & Misc. res. unica.
•  
  PDF 476 95. An qui in die 2. Novembris omittat recitare Officium defunctorum, & Officium Octavæ committat unum, vel duo peccata? Et an qui in prædicta die recitat Officium Octavæ, sed relinquit Officium defunctorum, si sit Beneficiarius, teneatur restituere fructus beneficij? Et docetur, quomodò possumus cognoscere consuetudinem obligare, & ita habere modum legis, v.g. recitandi Officium defunctorum in die 2. Novembris, ...
•  
  PDF 476 96. An si quis non haberet Breviarium, sed sciret Psalmos teneatur illos dicere sine Lectionibus in Matutino, vel Capitulis, & versiculis in Horis? Et quid, si sciret aliquas Lectiones, sive Capitula, & Orationes, an teneatur sic dicere Officium? Ex p. 2. tract. 12. resol. 30.
•  
  PDF 477 97. An qui habet diurnum, teneatur recitare Psalmos sine lectionibus, & responsoriis pro Matutinis? Et infertur cœcum non esse adstrictum Matutinam Horam recitare, licet memoria retineat Psalmos, cum Lectiones legere nequeat, nec tenetur socium quærere. Et an si aliquis se offert cœco, vel infirmo in socium ad recitandum, teneatur cœcus, aut infirmus recitare? Et an infirmus, & si valens conversare cum amicis se invisentibus; ideò non teneatur recitare Officium Divinum? Ex part. 2. tr. 12. res. 43.
•  
  PDF 477 98. An Clericus, qui habet diurnum, & caret Breviario, teneatur saltem recitare Psalmos absque lectionibus, & Responsoris? Idem est de carente visu, vel alia de causa, si Psalmos memoria tenet. Et an qui propter aliquam causam, infirmitatem scilicet magnam occupationem, &c. excusantur à dicendo toto Officio Divino, non tamen excusentur à dicendo illas horas Canonicas, quas commodè dicere possint? ...
•  
  PDF 479 99. An si quis habet privilegium recitandi Breviario breviori, vel dicendi Horas ante tempus, possit socius recitare eodem modo cum illo absque culpa? Et an Episcopus Religiosus possit recitare cum socio secum recitante per Breviarium suæ Ecclesiæ? Ex p. 2. tr. 12. res. 35.
•  
  PDF 479 100. An si, v.g. Episcopus, vel Cardinalis, aut alius Superior cum famulo velit die feriali ex negligentia recitare Officium de Sancto, utrum talis famulus peccet venialiter propter dictam mutationem Officij? Ex part. 7. tr. 11. & Misc. 2. res. 10.
•  
  PDF 479 101. An Sacerdos sæcularis satisfaciat præcepto, si recitet, v.g. cum Carmelitano; vel Franciscus cum Carmelitano Officium Divinum? Ex p. 7. tract. 11. & Misc. 2. res. 9.
•  
  PDF 480 102. An Regularis, vel alij, relicta consuetudine vel Religionis, vel Ecclesiæ, secluso aliquo præcepto, possint privatim Officium Divinum secundum Breviarium Romanum recitare? Et an si Clericus sæcularis uno, vel altero die diceret Officium per alium Breviarium à Romano, v.g. Breviarium S. Dominici, &c. peccet mortaliter? Ex p. 2. tr. 12. res. 10.
•  
  PDF 480 103. An Regulares extra Chorum possint uti Breviario Romano, vel alterius Religionis? Ex part. 3. tr. 2. res. 125.
•  
  PDF 480 104. An Monachi satisfaciant præcepto Divini Officij, si privatim recitent juxta Ritum Breviarij Romani? Ex part. 11. tract. 2. & Misc. 2. resolut. 64.
•  
  PDF 481 105. An Regulares extra Chorum satisfaciant præcepto persolvendi Horas Canonicas secundum Breviarium alterius Religionis? Et quid quoad Communitatemmm in recitando Officium Romanum, vel alterius Communitatis, & Religionis? Ex part. 7. tract. 11. & Miscel. 2. res. 8.
•  
  PDF 482 106. An Regulares satisfaciant præcepto persolvendi Horas Canonicas, si recitent Officium alterius Religionis? Et adducitur, quod in Clementina 2. de Celebratione Missarum conceditur Clericis sæcularibus, & Religiosis commensalibus Cardinalium, & Episcoporum, ut possint se confirmare illis in modo recitandi Officium, & non teneantur aliud dicere. Ex p. 11. tr. 1. & Misc 1. res. 8.
•  
  PDF 483 107. An aliæ Religiones possint per Communicationem gaudere priviligio concesso Patribus Franciscanis recitando Officium Corporis Christi singulis quintis Feriis extra Quadragesimam, & Adventum non impeditis Festo novem Lectionum? Idem dicendum est de Officio Conceptionis, & similibus. Ex p. 6. tr. 8. & Misc. 3. resol. 14.
•  
  PDF 483 108. An Prælatus Religiosis addictis Breviario Romano possit in publica recitatione ex causa justa dispensare in Officio unius diei, una vel altera vice? Et quid circa hoc decrevit Sacra Cardinalium Congregatio? Ex p. 2. tr. 12. res. 36.
•  
  PDF 483 109. Vtrum Superior cum suis Religiosis possit dispensare circa obligationem recitandi Officium divinum? Et quid saltem quoad Religiosos nondum in Sacris constitutos? Ex p. 2. tr. 12. res. 19.
•  
  PDF 483 110. An Beneficiarius non recitans primis sex mensibus teneatur jure naturali ad aliquam restitutionem? Et an Beneficiarius omittens dicere Officium, si impotens sit ad restituendum fructus, sit obligatus ad restituendum in bonis spiritualibus? Ex part. 2. tract. 12. resol. 25.
•  
  PDF 483 111. An qui plura habet beneficia, teneatur in fine Officij tot commemorationes facere, quot sunt beneficij? Et an teneatur ad restitutionem pro rata fructuum respondentium singulis commemorationibus omissis? Et notatur, quod qui plura beneficia possidet, quorum unum sufficiat ad decentem sustentationem sine justa causa, & dispensatione pluries in eodem die tenetur dicere Horas Canonicas. Ex part. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 10.
•  
  PDF 484 112. An Beneficiarius adimpleat præceptum persolvendi Horas Canonicas, si per alium recitet? Et an excusetur Beneficiarius à restitutione, si divinum Officium ab alio ex sua intentione recitatum pro Eleemosyna defunctis applicanda, seu applicata contribuat ex eo, quod hæc restitutio possit fieri pro celebrandis Missis, in auditione Sacri, flagellatione, Indulgentiarum, & Jubilæorum lucratione, ...
•  
  PDF 486 113. An Beneficiarius, qui alio die supplet defectum in recitiatione commissum, liberetur ab onere restitutionis? Ex p. 2. tr. 12. res. 24.
•  
  PDF 486 114. An Beneficiarius, qui non recitavit, si altero die recitet, & suppleat omissum, excusetur à restitutione fuctuum? Et quid, si prædictum pensum Officij omissum, v.g. hodie, recitet post duos aut tres menses, aut aliud tempus; imo si recitet ante tempus? Et an stando in opinione affirmativa, talis obligatus possit restitutionem facere in eandem speciem actionis, id est in recitatione ejusdem Officij omissi; ...
•  
  PDF 487 115. An Beneficiarius, si intra annum per octo, vel decem dies omisit Officium, teneatur ad restitutionem? Ex part. 2. tr. 12. res. 34.
•  
  PDF 487 116. An in obligatione resituendi fructus pro omissione Horarum Canonicarum detur parvitas materiæ? Ex p. 5. tr. 5. res. 24.
•  
  PDF 488 117. Quænam pars Officij omissa à Beneficiario sit levis, ut non obliget ad restitutionem, etiam si fructus respondentes illi parti omissæ sint magnæ & notabilis quantitatis? Et an si pars fructuum correspondens sit tam parva, ut non pertingat ad peccatum mortale in materia furti teneatur illam restituere sub mortali? Et an qui eodem die in singulis Horis paucos versiculos omisit, qui simul sumpti gravem, & notabilem materiam constituant, ...
•  
  PDF 488 118. An Beneficiarius, qui non recitavit Laudes, teneatur ad aliquam restitutionem? Et an infirmus, qui prævidit post prandium ex febre fore impediendus à recitatione Vesperarum, teneatur illas mane recitare? Sed ex doctrina hujus Resolutionis infertur, an Laudes sint Hora separata, vel partes Horæ, nempè Matutini? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. resol. 46.
•  
  PDF 489 119. An Beneficiarius teneatur ad aliquam restitutionem omittendo partem notabilem alicujus Horæ? Et quid,, si omittat Laudes? Et quid est dicendum, si omittat partem levem in singulis Horis? Et an restitutio pro omissione Horarum suppleri possit per quascumque eleemosynas, quas antea Beneficiarius de fructibus sui beneficij fecerat? Ex part. 4. tract. 4. & Misc. resol. 220.
•  
  PDF 490 120. An sit obligatio restituendi, si Beneficiarius omittat partem notabilem unius Horæ; vel in Officio unius diei omittat plures versiculos, qui simul partem notabilem constituant? Et an qui habet unum beneficum juste, & alterum injuste, teneatur bis recitare Officium? Ex part. 11. tract. 2. & Miscell. 2. resolut. 44.
•  
  PDF 491 121. An Beneficiarius, qui partes leves in singulis Horis omittit, quæ simul sumptæ gravem quantitatem constituunt, teneatur ad aliquam restituionem? Ex p. 5. tr. 5. res. 54. Et ad pedem literæ in ipsamet part. 5. tract. 14. resol. 47. Ideo hic una tantum Resolutio adsribitur.
•  
  PDF 491 122. Petrus Beneficiarius in quadam Civitate hujus Regnis per spatium septem annorum recitavit Officium sine debita attentione, & hoc voluntarie. Quæsitum à me fuit, an teneatur ad restitutionem fructuum, qui unicas sexcentas superabant? Ex part. 2. tract. 12. resolut. 1.
•  
  PDF 491 123. Quidam Sacerdos habebat beneficium Curatum cum multis oneribus, ut Missa, &c. & per multos annos multoties reliquit Horas Canonicas. Quæsivit à me, an teneatur restituere in integrum omnes fructus interim perceptos? Et in textu hujus Resolutionis docetur, quid Episcopus, Parochus, Canonicus, vel Beneficiarius teneatur restituere pro omissione in recitatione Officij Divini cuiuslibet diei. ...
•  
  PDF 492 124. Beneficarius omittens recitationem Horarum quomodo debeat fructus restituere; quid pro toto Officio, & quid pro singulis Horis Canonicis? Idem advertitur de Episcopo, Canonico, & Parocho. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 111.
•  
  PDF 492 125. Cui est facienda restitutio ex omissione Horarum? Ex p. 2. tr. 12. res. 27.
•  
  PDF 492 126. An Beneficiarius qui omisit Horas Canonicas, liberetur à restitutione fructuum propter eleemosynas pauperibus largitas, non tamen hoc intuitu? Et quid est dicendum de aliis debitis, an contrarium est sentiendum? Ex part. 3. tract. 6. & Miscel. 2. resolut. 57.
•  
  PDF 493 127. An Beneficiarius, qui omisit Horas Canonicas excusetur à restitutione fructuum propter eleemosynas largitas pauperibus, & sufficientes pro illo debito, licet fuerint largitæ absque memoria dictæ obligationis? Ex p. 7. tr. 10. & Misc. 1. res. 24.
•  
  PDF 493 128. An Beneficiarius possit compensare ellemosynas jam factas voluntariè cum obligatione postea contracta restituendi fructus propter omissionem Officij? Et supponitur Beneficiarium excusari à restitutione fructuum ob eleemosynas jam factas, non tamen cum intentione satisfaciendi huic obligationi. Et an hoc habeat locum in debitis ex furto, usuris, &c. quæ fortè solvenda sunt pauperibus ob incertitudinem creditorum? Ex p. 9. tr. 9. & Misc. 4.. res. 23.
•  
  PDF 494 129. Quidam Canonicus recitabat Officium, non tamen canendo cum aliis in Choro; quæritur, an hoc facere potuerit sine peccato mortali, & distributiones quotidianas lucrari? Ex p. 2. tr. 12. res. 6.
•  
  PDF 494 130. An qui submissa voce, aliis canentibus, persolvit Horas Canonicas, possit percipere distributiones? Ex p. 2. tr. 12. res. 33.
•  
  PDF 494 131. An Canonici confabulantes in Choro, aut exercentes aliquas actiones præfatæ attentionis externæ repugnantes, teneantur ad restitutionem distributionum quotidianarum? Ex part. 2. tr. 12. res. 7.
•  
  PDF 495 132. An Canonici confabulantes, dum Chorus cantat, lucrentur distributiones quotidianas? Et an teneantur illas restituere, si in Choro, vel privatim non recitent Horas Canonicas? Et an Canonici non assistentes in Choro, nec recipientes distributiones quotidianas non peccent mortaliter, nisi sequatur detrimentum cultus Divini? Ex part. 4. tract. 4. & Miscel. resolut. 149.
•  
  PDF 495 133. An Canonicus, seu Præendatus, qui Choro assistit confabulando, possit hoc non obstante distributiones lucrari? Et quæritur, quibus peccatis peccat Præfectus Chori in suo Officio? Et pro praxi hujus difficultatis adducuntur sex peccata, vel sex casus, in quibus potest peccare prædictus Præfectus Chori ratione sui Officij. Et an Canonicus, qui non recitat Officium neque in Choro, nec extra Chorum, teneatur restituere distributiones, si tantum assistat Choro? Ex p. 10. tract. 13. & Misc. 3. res. 10.
•  
  PDF 496 134. An Canonicus absens à Choro per tres menses vigore Concilij Tridentini, gaudeat distributionibus quotidianis? Et an quamvis in toto anno Choro non intersit gaudeat hoc non obstante, in prædictis tribus mensibus quotidianis distributionibus? Ex p. 10. tr. 11. & Misc. 1. res. 58.
•  
  PDF 497 135. An Canonicus qui abest à Choro sine causa, animo amittendi distributiones, tempore absentiæ correspondentes, peccet mortaliter? Et an Canonicus, qui ad Chorum non accedit, sed privatim Divinum Officium recitat, peccet tantum venialiter, etiam si in Choro quatuor tantum assistant? Ex part. 2. tr. 12. res. 31.
•  
  PDF 497 136. An Præbendatus peccet mortaliter, si à Choro absit, etiam si cedat distributionibus? Et an Præbendatus submissa voce recitans suam partem, vel non recitans, sed solum attendens ad partem, quam alius Chorus recitat, lucretur dimidiam partem distributionem? Et an tres, vel quatuor dies in anno absentiæ à Choro non constituant culpam mortalem in Præbendatis, absque tribus mensibus in anno à jure illis concessis absentia à Choro? Ex p. 4. tract. 4. & Misc. resol. 217.
•  
  PDF 497 137. An si extra tempus Divinorum Officiorum possit Canonicus, seu Præbendarius expedire negotia propriæ Ecclesiæ, in cujus utilitate abest, licitè accipiat distributiones? Et an Canonicus dispensatus in ætate etiam lucretur distibutiones? Idem est, si Canonicus Ordine Sacro initiatus non sit, si assistat in Choro; & aliud est quoad vocem in Capitulo quæ requirit saltem Ordinem Subdiaconatus. ...
•  
  PDF 498 138. An Pensionarius teneatur sub peccato mortali dicere Officiumm parvum B. Virginis? Et docetur consuetudinem esse optimam legis interpretem. Et quæritur, an omnes pensiones possint vendi pro libito absque licentia Summi Pontificis? Ex part. 10. tract. 16. & Misc. 6. resol. 94.
•  
  PDF 500 139. Proponuntur aliqui casus circa obligationem Pensionarij ad recitandum Officium B. Virginis. Sed inter alia quæritur, an Pensionarius relinquens recitare Officium B. Virginis teneatur restituere omnes fructus, vel tantum tertiam partem sicut Beneficiarij qui ex omissione Horarum Canonicarumm non tenentur persolvere nisi tertiam partem? Ex part. 10. tract. 16. & Misc. 6. resolut. 95.
•  
  PDF  Index Rervm Notabilivm Hujus Tomi Tertij.
•  
  PDF  Endsheet
•  
  PDF  Back cover
•  
  PDF  Spine
•  
  PDF  Vorderschnitt
•  
  PDF Tomus Sextus. Resolutiones Morales
•  
  PDF  Front cover
•  
  PDF  Endsheet
•  
  PDF  Title page
•  
  PDF  Syllabus Tractatuum Hujus Tomi Sexti
•  
  PDF  Licentia.
•  
  PDF  Index Tractatuum & Resolutionum huius Tomi Sexti.
•  
  PDF 1 Tractatvs I. De Legibus.
•  
  PDF 1 Resol. 1. Qvando obliget præceptum Fidei? Ex part. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 19.
•  
  PDF 1 2. Quo tempore obliget præceptum dilectionis Spei? Ex part. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 106.
•  
  PDF 2 3. Quo tempore obliget præceptum dilectionis Dei? Ex part. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 105.
•  
  PDF 3 4. An hodie explicita Fides Incarnationis Christi, & Sanctissimæ Trinitatis sit adultis necessarium medium ad salutem. Ex part. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 46.
•  
  PDF 3 5. An fideles Ordinarij teneantur explicire scire, & credere Mysterium Circumcisionis Christi, aduentus Magorum, missionis Spiritus Sancti, Communionis Sanctorum, & omnia Ecclesiæ Sacramenta? Et an obligentur fideles explicite scire, & credere Matrem Dei Virginem post partum, ac perpetuo mansisse, & creationem mundi esse in tempore, & non ab æterno? Et an peccent mortaliter, vel tantum venialiter adulti Symboli Apostolici forman sub verbis præceptis memoria non tenentes? ...
•  
  PDF 4 6. Multi licet sciant quoad substantiam Symbolum, Decalogum, & Orationem Dominicam, nesciunt tamen memoriter, & eo ordine, quo proponuntur addiscenda, quæritur, an peccent mortaliter? Ex part. 2. tr. 16. & Misc. 1. res. 12.
•  
  PDF 4 7. An detur præceptum, vt memoria teneamus orationem Dominicam, & quid de Salue Regina, & Salutatione Angelica? Et cursim docetur, quod nullum datur præceptum nec naturale, nec Diuinum, nec etiam Ecclesiasticum de Oratione vocali priuata. Et quid est sentiendum de consuetudine salutandi Virginem, quando publicum signum datur in principio noctis, an tunc cædat sub peccato saltem veniali talis oratio, & salutatio? Ex part. 10. tract. 16. & Misc. 6. resol. 45. aliàs 44.
•  
  PDF 5 8. An omnia, quæ habentur in iure Canonico obligent, & habeant vim legis? Et notatur, quod præcepta Conciliorum Prouincialium obligabunt Prouiniciam, ad quam spectant: testimonia de rigore Patrum, non sunt ex se leges obligatoriæ. Ex par. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 26.
•  
  PDF 5 9. An Decretum Gratiani habeat vim legis? Ex part. 5. tractatu 14. & Misc. 2. res. 68.
•  
  PDF 6 10. An leges Pontificiæ, vt obligent, necesse sit, vt promulgentur in singulis Diœcesibus, & Prouinciis? Et an Pontificiæ leges statim post duos menses à publicatione Romæ facta totam obligent Ecclesiam, neque necessaria sit publicatio in singulis Prouinciis, & Diœcesibus? Et deciditur leges Pontificas vsu, atque consuetudine receptas, vt est Bulla Cœna & similes Constitutiones contentas in Decreto, ...
•  
  PDF 6 11. Vtrum leges pontificiæ non obligent, nisi in singulis Prouinciis promulgentur? Idem est dicendum de aliis nouis Pontificiis Constitutionibus, quando contrarium non exprimitur. Ex part. 5. tract. 14. & Misc. 2. res. 25.
•  
  PDF 8 12. An leges Pontificæ non obligent, nisi post duos menses à promulgatione facta, quamuis aliquis statim sciat suam promulgationem? Et notatur doctrinam huius Resolutionis admittendam esse in legibus Pricipum Supremorum, & secus autem, si lex feratur ab aliquo Magistratis, qui habet in sua gubernatione Superiorem, vt Episcopus, nam tunc statim ex ipso tempore promulgationis obligat. Ex part. 1. tr. 10. res. 9.
•  
  PDF 9 13. An si quis sicat Romæ aliquam legem promulgatam, teneatur illam obseruare? Et notatur, quod S.D.N. Vrbanus VIII. in Bulla incipiens Romanus Pontifex, die 5. Iunij 1641, damnat omnia præiudicialia contra Immunitatem Ecclesiasticam, etiam sub prætextu, quod Bullæ Pontificæ non fuerint publicatæ, vel vsu receptæ. Et an leges Pontificiæ obligent, etiam si non publicentur in singulis Diœcesibus? Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. resol. 39.
•  
  PDF 10 14. An Episcopi teneantur in suis Diœcesibus leges publicari, & obseruari facere? Et si autem Ordinarij non curent de hoc, an nihilominus vnusquisque obligetur ad leges Pontificias obseruandas; modo maior pars populi illius Prouiniciæ illas sciat, & recipiat, alias non obligare, nisi à populo acceptentur, & Romæ publicatas non vbique obligare? Ex part. 4. tra. 4. & Misc. res. 127.
•  
  PDF 12 15. Per literas quæsitus fui à quodam Episcopo, an ipse teneatur in sua Diœcesi curare, vt leges Pontificiæ publicentur, & obseruentur? Et notatur leges Pontificias non egere publicatione in singulis Diœcesibus, vnde eo ipso, quod Romæ, more solito, publicatæ sunt, obligant vbique, neque earum oblicatio pendet ex acceptatione populi. Ex part. 6. tr. 6. & Misc. 1. res. 38.
•  
  PDF 11 16. An Episcopi, & Principes excusentur, si non current, vt leges Pontificiæ promulgentur, & recipiantur? Et ex doctrina huius quæstionis patet Episcopos, & Principes, qui hoc tempore viuunt, & quorum antecessores non receperunt Concilium Tridentinum, aut Bullam Cœna Domini liberos esse in conscientia, & multo magis eorum subditos. Ex p. 1. tr. 10. r. 5.
•  
  PDF 11 17. An Archiepiscopus, vel Episcopus possint dispensare, vel reuocare leges in Concilio Prouinicali latas? Et quid si illa acta Concilij sint à Pontifice confirmata vel è Papa specialiter commissa? Et infertur Archipiscopum, & alios Episcopos suffraganeos tanquam inferiores teneri legibus, ac Decretis Synodi Prouinicalis etiam quoad vim coactiuam nec possint in illis dispensare, nisi quatenus illis permissum est, vel concessum, &c. Ex p. 9. tract. 6. & Misc. 1. res. 39. aliàs 40.
•  
  PDF 12 18. An Episcopi possint condere leges Ecclesiasticas in sua Diœcesi? Ex quo infertur, an quoque Generales Religionum, quæ à Summo Pontifice sunt approbatæ, possint quoque condere leges? Et vtrum Episcopi hanc potestatem condendi leges habeant immediate à Christo, an vero illam habeant à Pontifice? Cuius difficultatis solutio pendet ex resolutione illius quæstionis, qua petitur, quo iure Episcopi sint Superiores Sacerdotibus quoad iurisdictionem, &c. ...
•  
  PDF 14 19. An Capitulum Sede vacante habeat potestatem condeni leges pro tota sua Diœcesi? Et an possit leges latas ab Episcopo prædeccore abrogare? Et an Capitulum Sede vacante Ecclesiæ Cathedralis, etiam viuente Episcopo, possit absque eius consensu leges, & Statuta ferre obligantia suos Capitulares, in his, quæ pertinent ad rectam, & ordinariam gubernationem? Ex part. 11. tract. 3. & Misc. 3. res. 24.
•  
  PDF 15 20. An potestas legislatiua Ecclesiastica sit fœminis delegabilis? Et cursim quæritur, si Regnum aliquod, vel Principatus pertineat ad Reginam, eaque nubat, ad quem pertineat leges condere? Ex part. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 25.
•  
  PDF 16 21. An Declarationes Illustrissimorum Cardinalium habeant vim legis? Ex p. 11. tr. 10. res. 29.
•  
  PDF 16 22. An Declarationes Congregationis Cardinalium sint decisiua? Ex part. 5. tract. 2. res. 96.
•  
  PDF 17 23. An Decisiones Cardinalium sint tantum doctrinales, etiam si emananerint facto verbo cum Sanctissimo? Ex part. 11. tr. 2. & Misc. 2. res. 42.
•  
  PDF 19 24. An authentica forma alicuius Declarationis Sacræ Congregationis conferat ei vim legis generaliter obligantis in vtroque foro? Ex part. 11. tract. 8. & Misc. 8. resol. 53.
•  
  PDF 20 25. An Bulla SS. D.N. Vrbani VIII. die 26. Ian. 1628. edita contra Monetarios, extendatur ad commorantes in Regno Siciliæ, Sardiniæ, & Corsicæ? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 88.
•  
  PDF 20 26. An omnia viuæ vocis oracula annullentur per Constitutionem Gregorij XV. & Vrbani VIII. die 20. Decemb. 1631. Ex part. 5. tractatu 14. & Misc. 2. resolut. 17.
•  
  PDF 21 27. An clausis oculis standum sti Decretis Pontificis? Et deducitur Rubricas Missalis alias esse præceptiuas, alias vero tantum esse doctrinales. Et an præceptum Concilij Tridentini de susceptione Confirmationis ante Ordines obliget sub mortali tam eum, qui recipit, quam Episcopum, qui confert? Ex p. 11. tractatu 1. & Misc. 1. resol. 15.
•  
  PDF 21 28. An verba imperatiua posita in aliquo Canone, Bulla, seu Decreto Pontificio, & Conciliorum obligent ad peccatum mortale? Ex part. 4. tract. 4. & Misc. res. 191.
•  
  PDF 22 29. An verba imperatiui modi præceptum contineant? Et an semper verba imperatiui modi in Decretis Pontificiis, & Conciliis accipienda sunt præceptiuè? Et quid circa hoc de consuetudine Religionis? Et an verbum Iubeo, mando, importet præceptum graue? Et an quoties verba legis intelligi possint de obligatione veniali, non debeant extendi ad mortale? Ex part. 3. tr. 6. & Misc. res. 74.
•  
  PDF 22 30. An lex prohibens si vtatur verbo non possit, reddat actum non solum illicitum, sed etiam inualidum? Et inter alia, quæ pro firmanda doctrina huius quæstionis adducuntur, tandem deducitur, an non confirmatus tenens alium in Confirmatione cognationem contrahat? Et an Sacerdos, qui virtute Cruciatæ non potest absoluere nisi satisfacta parte si tamen absoluat non satisfacta parte absolutio sit illicita, sed non inualida? Ex part. 10. tr. 12. & Misc. 2. res. 7.
•  
  PDF 24 31. An Regulæ Cancellariæ obligent in omnibus Prouiniciis, & in foro conscientiæ? Et quid de stylo Curiæ, an obliget, & imponat necessitatem, vt in aliis Curiis & Tribunalibus Ecclesiasticis obseruetur? Et an Regulæ Cancellariæ non sint proprie leges, & ideo exspirent mortuo Pontifice, donec à Successore confirmentur, ita vt Ordinarij possint conferre beneficia vacantia etiam in mensibus Pontifici reseruatis, donec huiusmodi Regulæ fuerint à Successore confirmata? Ex part. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 7.
•  
  PDF 24 32. An in Ecclesis Cathedralibus, in quibus asdunt Statuta de puritate Sanguinis, expositi sint admittendi, etiam si statuta de puritate iuramentum, & sufficientem informationem exposcant? Et asseritur expositos pro legitimis esse habendos ad omnes ordines, & beneficia, neque vlla Pontificis, aut Episcopi dispensatione indigere. Ex part. 10. tract. 16. & Misc. 6. resol. 96.
•  
  PDF 27 33. An si duæ pœnæ à diuersis legibus ipso facto incurrendæ impositæ sint eidem delicto, vtraque à delinquente incurratur? Et pro praxi huius quæstionis aliquæ difficultates assignantur in textu huius Resolutionis, wx quibus deducitur, legem pœnalem posteriorem corrigere pœnam prioris, & hoc intelligitur, quando vtraque lex emanat ab eodem legislatore, secus vero si emanat à diuersis. Ex part. 10. tr. 13. & Misc. 3. res. 14.
•  
  PDF 28 34. An in Bullis Pontificiis, & Decretis Sacræ Congregationis sub nomine priuationis graduum, & Dignitatum, intelligantur comprehensi Concionatores, Lectores, Confessores, Magistri Nouitiorum, Ministri, Consultores, Diffinitores, &c. Et notatur dictas pœnas non incurri ante sententiam criminis declaratoriam. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 224.
•  
  PDF 29 35. An qui fecit opus, cui imponitur pœna inhabilitatis, statim ipsam incurrat, ante iudici, sententiam? Et pro praxi supradictæ quæstionis docetur Scholasticos in Academiis, qui violantes præceptu, vel Statutum illarum incurrerunt inhabilitatem, posse dare suffragium ad Cathedram, si delictum sit occultum, quia in dicta inhabilitate non incurrunt nisi post iudicis sententiam. Ex part. 4. tract. 4. & Misc. res. 26.
•  
  PDF 29 36. An qui per legem pœnatem ipso facto voce actiua, & passiua priuatur, teneatur in conscientia hanc pœnam subire ante iudicis sententiam, & condemnationem? Et notatur, stando in opinione affirmatiua, eum non teneri priuare se voce actiua, & passiua, quoties hoc nequit facere sine infamia, etiam si in lege habeatur delinquentem incurrere talem pœnam, non expectata vlla sententia. Ex part. 1. tractatu 10. resolution. 24.
•  
  PDF 29 37. An si in iure, vel aliqua Bulla inferatur pœna priuationis vocis debeat intelligi tam de actiua, quam de passiua? Ex part. 5. tract. 13. & Misc. 1. resolut. 91.
•  
  PDF 30 38. An aliqua ignorantia secundum se lethalis ex graui scilicet negligentia proueniens excuset à mortali violationem legum humanarum? Et pro praxi huius dificultatis multi diuersi, & curiosi casus proponuntur in corpore huius Resolutionis, quos perlectos in mente, & promptu habe etiam pro titulo huius Resolutionis. Ex part. 11. tract. 4. & Misc. 4. resolut. 4.
•  
  PDF 32 39. An si non constet legem quoad forum conscientiæ esse vsu receptam, quis teneatur illam seruare? Et quid, si dubium est, an lex sit vsu recepta? Ex part. 11. tr. 1. & Misc. 1. res. 16.
•  
  PDF 32 40. An quando dubium est, si lex excommunicationis suspensionis, & irregularitatis sit vsu recepta, nec ne, præsumendum sit non esse vsu receptam, vt, v.g. de Bulla Clementis VIII. de largitione munerum, & Extrauag. Ambitiosæ Pauli II. contra alienantes bona Ecclesiastica, & similibus? Et idem iuris est, si inter authores sint probabiles sententiæ, quibusdam affirmantibus eam esse receptam, ...
•  
  PDF 33 41. An dubitans, sit ne aliqua lex suspensionem, excommunicationem, vel irregularitatem imponens, vsu recepta, possit existimare non esse vsu receptam? Et an, quando existit aquale dubium, an detur consuetudo sufficiens ad obligandum in foro conscientiæ, partem negantem sequi possumus. Ex pa. 4. tractatu. 3. resol. 14.
•  
  PDF 33 42. An lex pœnalis, interdicti, & irregularitatis obliget sub mortali? Et notatur tunc legem sub pœna excommunicationis obligare ad culpam mortalem, quando excommunicatio est latæ sententiæ, non autem quando excommunicatio est comminatoria. Ex p.1. tr. 10. res. 21.
•  
  PDF 33 43. An lex præcipiens aliquid sub pœna excommunicationis, suspensionis, irregularitatis, &c. obliget ad mortale? Et an excusentur à peccato mortali Ecclesiastici, & Religiosi, qui agitationibus taurorum intersunt contra prohibitionem sub pœna exco[m]municationis ferendæ? Et quid de Regularibus accedentibus ad Monasteria Monialium sub pœna priuationis officij, & vocis actiuæ & passiuæ? Ex part. 19. tractat. 6. & Misc. 1. res. 5.
•  
  PDF 34 44. An Regulares teneantur obseruare leges Synodales Episcoporum? Et an sint multi casus, in quibus Religiosi etia[m] exempti tenentur legibus, & sententiis Episcoporum? Et quid quoad Festorum obseruationes, interdicta, cæterasque censuras, pro quibus ferendis licentiam habent Episcopi à iure Tridentini? Et quid vero quoad ieiunia ab Episcopo imposita, &c. Ex p. 1. tr. 10. res. 11.
•  
  PDF 35 45. An peregrini teneantur obseruare leges, & consuetudines locorum, in qzibus reperiuntur? Et infertur, quod Regulares virtute suorum priuiliegiorum possint por satisfactione præcepti sumendi Eucharistiam semel in anno tempore Paschali communicare dictos peregrinos, quinon habent animum commorandi in aliquo loco pro maiori parte anni. Ex part. 1. tractat. 10. res. 15.
•  
  PDF 35 46. An vagi teneantur seruare leges locorum in quibus reperiuntur? Ex 1. p. tr. 10. res. 16.
•  
  PDF 35 47. Solent plures aliquando in æstate se transferre ad ciuitatem Montis Regalis, quæritur, an teneantur ad ieiunia, & obseruationem Festorum, illius locii? Et quid, quando illæ leges obligant etiam in loco domicilij? Et quid est sentiendum quoad contractus solemnitatem, na[m] aduenæ tenentur seruare in contractibus leges, & consuetudines, & statuta loci, inn quo contrahunt? Ex part. 1. tr. 10. res. 13.
•  
  PDF 36 48. An aliquis existens in ciuitate Montis Regalis per aliquos dies teneantur obseruare Festa, & ieiunia, quæ hic Panormi obseruantur? Quod est quærere, an peregrini teneantur obseruare Festa, & ieiunia proprij domicilii, qua non obseruantur in logo, in qo reperiuntur. Et quid est dicendum, si quis ex industria hoc efficeret, vt laboret in alio loco, vel vt ibi non ieiunet, sed carnes comedat? ...
•  
  PDF 37 49. An Catholici habitantes in terris Hæreticorum præceptis Ecclesiæ teneantur? Et inter alia deducitur, an liceat transeuntibus per loca Hæreticorum diebus vetitis comedere carnes? Et an hoc admittatur solum in casu, ,quo eis periculum graue immineret vitæ, bonorum, &c. Ex part. 1. tra. 1. & Misc. 1. resolution. 5.
•  
  PDF 37 50. An ius ciuile obliget in Hispania in casibus, in quibus aliquid non sit definitum in legibus illorum Regnorum? Idem est dicendum de aliis Regnis. Et an aliquis sit puniendus propter transgressionem legum ciuilium, si actus non sit contra ius naturale, vel Regni nec contractus sit irritus, & si à iure ciuili irritetur, si tamen à iure naturali, vel Regni non irritetur? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 69.
•  
  PDF 38 51. An si Summus Pontifex existere in aliquo Regno v.g. Regis Hispani, teneretur vi directiua obseruare leges illius Regni latas pro bono publico? Ex part. 10. tra. 14. & Misc. 4. res. 26. aliàs 28.
•  
  PDF 38 52. An Principes teneantur seruare suas leges? Et quid, si iurassent seruare eas, vt solet tale iuramentum exigi à Regibus, & dominis terrarum, dum accipiunt denuò possessiones earum? Et difficultas est, an ex vi directiua Principes teneantur seruare suas leges, ita vt illas frangendo peccent mortaliter? Et inter alia, quæ ex doctrina huius Resolutionis inferuntur, tandem quæritur, an Princeps teneatur stare contractibus ...
•  
  PDF 39 53. An Princeps à legibus sit solutus? Et deducitur, quod seposito scandalo, Princeps nec peccat mortaliter legem suam non seruans. Ex quo cursim sequitur, quod seposito scandalo Ponrifex Summus non legens Horas canonicas, non ieiunans, &c. non peccat in hoc. Et infertur omnia peccata, quæ à Principe committuntur ob non obseruationem propriarum legum esse iusdem speciei. ...
•  
  PDF 41 54. An Principes propter publicam necessitatem priuatis ius suum auferre possit? Et in dicto casu, an teneatur Princeps ad recompensationem? Et quid, si prædictum ius tollatur per viam legis generalis, an tunc nulla testitutio fieri debeat? Et resoluitur priuilegium Immunitatis per legem generalem non tolli. Et infertur, quod Papa valide reuocat priuilegia per modum contractus onersosi quibusuis personis, ...
•  
  PDF 43 55. An vt leges humanæ tam ciuiles, quam Pontificiæ obligent, requiratur consensus, & acceptatio populi? Et cursim explanatur, quando lex dicatur non vsu recepta. Et an Bulla Cœna, vbi non est vsu recepta, obliget in conscientia? Ex part. 5. tract. 10. resol. 1.
•  
  PDF 44 56. An qui transgreditur legem ex contemptu, peccet mortaliter? Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. Res. 33.
•  
  PDF 45 57. An Principes sæculares in suis legibus possint obligare transgressores ad peccatum mortale? Et infertur, an peccatum contra legem Ecclesiastiam non sit mortale per se loquendo, sed solum, quando fit ex contremptu legis? Et an sit peccatum mortale non parere legibus Ciuilibus secluso contemptu? Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 44.
•  
  PDF 46 58. Vnde dignosci possit legem humanam obligare in conscientia, & ad mortale? Et pro praxi huius quæstionis adducuntur aliquæ Regulæ in textu huius Resolutionis. Et docetur, quod verba præceptiua, quæ obligant in consicentia, quando apponuntur in legibus, & Constitutionibus sunt, præcipio, mando, Iubeo, prohibeo, inhibeo, veto, & interdico. Æquipollentia verò præcepto sunt, ...
•  
  PDF 48 59. An peccent subditi sine causa non recipientes legem à Principe legitime promulgatam? Ex part. 1. tr. 10. res. 2.
•  
  PDF 48 60. An qui in principio non acceptant legem, peccent mortaliter? Et quid, si in causa dubij non recipiunt illam? Ex part. 5. tractatu 14. & Misc. 2. resolut. 8.
•  
  PDF 48 61. An si lex fuerit acceptata à maiori parte si qliquis illam fregerit, secluso scandalo, peccet mortaliter? Et quid è contra, si maior pars populi non seruet, legem an poterung alij sine peccato mortali maiori parti se conformare,, & excusare? Ex p. 7. tr. 11. & Misc. 2. res. 23.
•  
  PDF 49 62. Vtrum liceat supplicationem super aliqua lege porrigere, & interim suspendere eius obligationem, & illam minime obseruare? Et an si Summus Pontifex, vel Princeps audita Communitatis supplicatione, tacet, & non respondet dictæ supplicationi, præsumatur consentire, & legis obligationem tollere? Ex part. 1. tr. 10. res. 6.
•  
  PDF 49 63. An lex, vt non obliget, sit necessarius consensus tacitus Principis, vt v.g. cognoscat vsu legem non recipi, & tamen toleret? Et quid circa hoc quoad leges Pontificias? Ex part. 1. tractatu 10. resolut. 4.
•  
  PDF 49 64. An vt lex per nonn vsum authoritate careat, requiratur certum tempus, & opus sit aliqua præscriptione? Imo, sciente Pontifice, & non puniente, cum possit, an sufficiant duo, vel tres actus facti contra legem? Ex p. 1. tr. 10. res. 7.
•  
  PDF 50 65. Quis in quædam platea Ciuitatis audiuit quoddam ba[n]num, seu Edictum, quæritur, an teneatur illud obseruare, antequam publicetur in aliis plateis, & in tota ciuitate diffundatur? Et notatur, quod si legis publicatio in notitiam absentis veniat miraculose, cum tamen humano modo venire fuerit impossibile, nullo modo obligari ad eius obseruantiam, quia respectu illius lex non est publicata. Ex part. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 75.
•  
  PDF 50 66. An quando constat de lege, dubium autem est, an in aliquo casu obliget, liceat contra illam facere? Ex p. 4. tr. 3. res. 22.
•  
  PDF 50 67. An in casu dubio legis detur locus Epiikeiæ? Et quia, si dubitatur alteri legi grauiori contrariari? Ex part. 4. tr. 3. res. 23.
•  
  PDF 51 68. An quando dubitatur, an lex obliget ad mortale, vel ad veniale, iudicandum sit obligare sub mortali? Et an, quando quis dubitat de iustitia alicuius tributi, teneatur illud soluere? Ex p. 1. tr. 10. res. 25.
•  
  PDF 51 69. Vtrum, quando lex fundatur in præsumptione, obliget in conscientia si præsumptio in aliquo casu particulari deficiat? Et pro praxi dictæ quæstionis aliqui casus explanantur sæpe contingentes in praxi. Ex p. 1. tr. 10. tr. 27.
•  
  PDF 51 70. Vtrum, quando cessat finis adæquatus legis in aliquo casu particulari, cesset obligatio legis? Et ex ista Resolutione Confessarij, & Responsores casuum conscientiæ poterunt multos scrupulos,, & difficultates tollere passim contingentes in praxi. Ex paart. 1. tract. 1. res. 28.
•  
  PDF 52 71. An quando cessat talis finis legis in particulari, cesset eius obligatio? Ex quo infertur laicum dectum posse fine peccato disputare cum Hæretico, & Infideli, non obstante hoc prohibente cap. Inhibemus de Hæret. in 6. quia quando laicus est doctus, cessat finis illius legis, nempe periculum peruersionis deceptionis, & derisus Mysteriorum. Ex part. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 96.
•  
  PDF 52 72. An cessante adæquata causa legis in causa particulari cesset obligatio legis respectu talis particularis. Ex p. 7. tr. 10. & Misc. 1. res. 33.
•  
  PDF 53 73. An lex pure pœnalis in materia graui obliget in conscientia? Ex p. 1. tr. 10. res. 17.
•  
  PDF 53 74. An Pragmatica, quæ in hoc Regno prohibet ferre sclopetum, vulgo dictum scopetoni, sub pœna capitis obliget sub reatu peccati mortalis? Quod est quærere, an lex prohibens aliquid sub pœna mortis, mutilationis, perpetui carceris,, damnationis ad triremes, confiscationis bonorum, aut amissionis multirum bonorum, obliget sub mortali? Ex part. 1. tra. 10. res. 18.
•  
  PDF 54 75. An lex lata sub pœna mortis inducat obligatione[m] peccati mortalis? Idem est de pœna mutilationis alicuius membri, infamiæ, flagellationis, exilij perpetui, vel tanti temporis carceris, amissionis omnium bonorum, vel maximæ partis bonorum, & similum. Et excusantur à cuppa, qui merces veritas traducunt ex vno Regno ad alius, non soluto vectigali Regio, qui in fluminibus vetitis piscantur, ...
•  
  PDF 55 76. An fraudantes vectigalia iusta peccent, & teneantur ad resitutionem? Et quid, si præiudicent ementibus talia vectigalia, & tributa? Et docetur fraudantes vectigalia, & tributa? Et docetur fraudantes vectigalia non esse à Confessariis vrgendos ad restitutionem in casu, quo penitens nolit restituere. Ex p. 1. tr. 10. res. 19.
•  
  PDF 55 77. An lex pœnalis mista obliget sub peccato mortali? Et notatur, quod cum legislatores Ecclesiastici possint obligare, & soleant comminari spiritualem pœnam, quando in conscientia obligare volunt, si tantum tamen temporalem pœnam statuant, indicium esse videtur, quod ad eam tantum obligare velint. Ex p. 1. tr. 10. res. 20.
•  
  PDF 56 78. An lex pœnalis, ipso facto pœnam inferens obliget non solum in conscientia, sed etiam vt delinquens teneatur illam pœnam soluere ante iudicis sententiam? Et pro praxi quæritur, an qui est causa, ne quis condemnetur ad pœnam iustam impositam à lege, teneatur pœnam restituere ei, cui eßet applicanda, vt si Fiscus non accuset, si iudex non condemnet, si custos syluarum, & Ciuitatum non manifestet cirmina, ...
•  
  PDF 56 79. An lex pœnalis ex identitate rationis sit extendenda ad alios casus? Ex p. 1. tr. 10. res. 26.
•  
  PDF 56 80. An si quis ex rebus prohibitis à lege extrabat in graui quantitate, licet damnum graue ex tali facto non proueniat Reipublicæ,, peccet mortaliter? Et explanatur, ex qua mercium exportatione censeris graue damnum Reipublicæ facere. Ex p. 3. tract. 6. & Misc. 2. res. 90.
•  
  PDF 57 81. An paruitas materia excuset à lege prohibente, ne extrahatur aliquid à Regno? Ex part. 5. tractat. 5. resol. 49.
•  
  PDF 57 82. An licitum sit, amissa aliqua vera, & legitima scriptura, aliam similem conficere, quod à lege seuere prohibetur? Ex part. 3. tractat. 6. & Misc. 2. resolut. 56.
•  
  PDF 57 83. An qui mutet scripturam in aliqua re, quæ tamen innititur veritati, sit falsarius? Et notatur, quod qui corrigit literas iuxta mentem Pontificis, non est falsarius, nec incurrit excommunicationem Bullæ Cœnæ, vt v.g. si dicatur in supplicatione Petro Panormitano, & Notarius scripsit Petro Neapolitano, vel si exprimatur quartus gradus consanguinitatis, & apposuerit affinitatis. ...
•  
  PDF 58 84. An sit licitum aliquando falsificare scripturas publicas? Et an si tale instrumentum falsum eßet iam ab alio confectum, possitne aliquis adhuc illud producere, quoties adest notitia falsitatis? Et quid, si aliquis priuatam aliquam scripturam falsificaret, vt syngrapham, aut apocham? Ex part. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 62. ali`s 61.
•  
  PDF 58 85. An clericus Beneficiarius, vel in Sacris constitutus possit exercere munus Aduocati coram iudice sæculari pro vno tantum negotio, & hoc finito pro alio, & sic de aliis? Et an ex iure supradicti possint munus Aduocati exercere in propria causa, & Ecclesiæ, & inn causis viduarum, pupillorum, & pro iunctis, & amicis intimis, & si assistat in Curia Romana pro omnibus. Et quid, inn aliis Tribunalibus Exxlesiasticis? ...
•  
  PDF 59 86. An Aduocatus possit esse index in causa, cuius Patronus fuit, dummodo sententiam proferat secundum leges? Et an hæres non conficiens inuentarium teneatur soluere vltra vires pro legibus, quæ fundantur in præsumptionibus, quod hæres fraudauit bona? Ex part. 3. tract. 5. & Misc. 1. res. 56.
•  
  PDF 59 87. An iudex peccet expediendo, pecunia mediante, vnius causam ante alias, si litigantes iure temporis æqualiter gaudeant, & teneatur pecuniam restituere? Et an secluso scandalo, & periculo iniustitiæ, iudex possit accipere, nec tenetur restituere id, quod accepit à litigantibus, si datum sit instar muneris liberalis, vt maiorem, quam solet, diligentiam, quamque teneatur, in causa adhibeat? Ex part. 3. tract. 5. & Misc. 1. res. 45.
•  
  PDF 59 88. An sit peccatum mortale falsum crimen obiicere testi falsum, aut contra ius testanti? Et si reus, & testis in tali casu iurent, quamuis peccent mortaliter, tamen non teneantur ad restitutionem? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 4.
•  
  PDF 59 89. An testi falso, & iniquo illicitum sit obiicere falsum crimen pro infirmando eius testimonio? Et an hoc sit peccatum contra iustitiam? Et quid si falsus, & iniquus testis iam esset mortuus ante finitam causam? Et notatur, quod non licet appellare adulterum, qui te appellauit, furem, potes tamen dicere, quod sit mendax, & eius confirmationem patefacere mendacia illius, ...
•  
  PDF 61 90. An textis teneatur restituere danti, si quid accepit pro veritate dicenda, & iudex pro iusta sententia ferenda? Et an hoc intelligatur, si quod datur, testis, & iudex accipiant ab eodem, non autem si accipiant ab alio? Ex part. 3. tractat. 6. & Misc. 2. res. 4.
•  
  PDF 61 91. An testis interrogatus à iudice teneatur ex iustitia commutatiua respondere, ita vt dicendo se nihil scire restitutioni obnoxius sit? Et quid est dicendum, si per mandatum iudicis testis insinuatur, ipse tamen subterfugiat, & non compareat. Et testis, qui per imprudentiam occultum crimen detegit; si bona, fide detexit, (vt frequenter solet accidere,) quia putabat se legitime de hoc interrogari à iudice, an teneatur lege iustitia retractare testimonium suum, ita vt, si non retractauerit, ...
•  
  PDF 62 92. An testis ratione falsi testimonij non teneatur aliqua[n]do ad restitutionem. Et an, qui falsum testimonium dixit ex ignorantia, vel inaduertentia non damnabili, vel ex obliuione saltem non mortifera, ratione cuius contingit aliquem damnari, teneatur ad restitutionem. Ex p. 3. tracta. 5. Misc. 1. resolut. 106. aliàs 105.
•  
  PDF 62 93. An testis falsus teneatur reuocare dictum suum ratione cuius mors, aut mutilatio alicui est inferenda, quamuis ipse similis pœnæ periculum timeret imo licet ex reuocatione maius malum illi immineat? Et quid, quando testis falsus dubitat an talis reuocatio sit profutura, nec ne? Et an, qui falsum testimonium dixit ex ignorantia, vel inaduertentia non damnabili, vel ex obliuione saltem non mortifera, ...
•  
  PDF 62 94. An testis teneatur renunciare, quando scit nullum alium scire illud delictum, etiam interrogatus sub præcepto, & iuramento. Ex part. 3. tr. 5. Misc. 1. res. 101. aliás 100.
•  
  PDF 63 95. An testis teneatur respondere, si iudex ad euitandum scandalum interroget, quando crimen est notorium & publicum, sed ignoratur author ipsius. Et an iudex in tali casu non possit inquirere, nec interrogare. & aliter faciendo, an peccet mortaliter. Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 63.
•  
  PDF 63 96. An reus, & testis teneantur respondere, si dubitant, vtrum iudex iuridice illos interroget? Et an si iudex in re dubia inquirat, peccet, & testis, si obsequatur, sit iniustus? Et quando iudex, vel Superior generaliter inquirit super aliquo delicto notorio, cuius author ignoratur, tunc subditus, qui dubitat, an infamia, vel indicia sint contra illum, quem ipse scit commisisse delictum, an teneatur prodere delinquentem, vel debet respondere se nescire quis commisit? ...
•  
  PDF 64 97. An reus teneatur respondere si sciat aduersus se stare solum dictum denunciatoris? Et notatur non licere aliis cooperari cum reo ad confringendum carcerem. Et an coniunctissimi, ,quales sunt Parentes, coniuges, & fratres possint iuuare reum auxilio, consilio, pecunia? Idem etiam dicendum sit de his, qui spectatis circumstantiis certissimè timerent reuelandos à reo fore, comprehendendos ...
•  
  PDF 64 98. An reus teneatur iudici respondere, si testium depositio non notificetur? Et quid circa hoc cum Regularibus? Ex part. 3. tract. 5. & Misc. 1. res. 92. aliàs 91.
•  
  PDF 65 99. An reus conuictus, & confessus de vno crimine, teneatur respondere interrogatus de complicibus nulla infamia laborantibus? Et an iudices de dictis complicibus interrogantes extra casus assignatos in textu huius Resolutionis, peccent lethaliter? Et an Confeßarij possint reos obligare ad respondendum tantum in casibus suprà expressatis? Et absolutè docetur, in omnibus casibus non esse Complices reuelandos, ...
•  
  PDF 65 100. An opinio asserens, quod reus iuridicè interrogatus in causa capitali, honoris, & famæ non teneatur respondere ad mentem iudicis, sit probabilis? Et ideo an reus non sit cogendus à Confessario, vt veritatem aperiat in causa capitali, honiris, & famæ, triremium, confiscationis omnium bonorum, & aliis similibus, dum adest spes euadendi & Confessarius in talibus casibus tenetur absoluere reum, qui est in proposito negandi veritatem, vtendo restrictione mentali, vel æquinocatione? Ex part. 10. tr. 13. & M
•  
  PDF 66 101. An reus iuridicè interrogatus à iudice propter semiplenam probationem, vel indicia æquivalentia, teneatur respondere etiam in casu Capitali? Et quid, si delictum plenè probatu[m] sit, an in tali casu reus teneatur respondere ad mentem iudicis? Et an hoc procedat non solum in causa mortis, sed etiam quando agitur de pœna triremium, mutilationis, confilcationis omnium bonorum, aut de alio graui dedecore? ...
•  
  PDF 67 102. An reus iuridicè interrogatus de homicidio commisso ob iustam sui defensionem, teneatur respondere; vbi multos alios casus circa iuridicam interrogationem decisos inuenies? Et notatur, vt quis iuret licitè, & absolutè, satis est, si rem audierit à personis valde fide dignis, secus autem in iudicio, vbi debet exprimere, quomodo hoc sciat. Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 66.
•  
  PDF 68 103. An reus, qui negauit veritatem, poct iudicium finitum, etiam ad mortem damnatus, teneatur manifestare veritatem negatam? Et si reus ob metum tormentorum falsum crimen sibi imposuit, propter quod ad mortem damnatur, an tunc non teneatur se retractare, nisi infamia notabilis in alios redundet, & ea retractatio illi damno obiectetur? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 104. aliàs 103.
•  
  PDF 68 104. An reus, qui in iudicio à iudice secundum ordinem iuris interrogatur negauit veritatem, qua manifestata condemnaretur, teneatur in conscientia ad retractandum dictum, antequam finiatur iudicium, & pronuncietur sententia? Et an eum esse in malo statu dicendum est, nisi ad fatendam veritatem, etiam non rogatus, se offerat, ac proinde à Confessario absoluendum nonn eße, nisi ad facere proponat? ...
•  
  PDF 69 105. An reus pœnam pecuniariam meritus, si iuridicè interrogatus crimen à se admissum iniustè neget, teneatur ad restitutionem? Ex part. 4. tr. 4. & Mis. res. 65.
•  
  PDF 69 106. An reus à iudice interrogatus, si negauit delictum, ex cuius commissione, pœnam pecuniariam teneatur soluere, sit restitutioni obnoxius? Et ex doctrina huius quæstionis infertur vxorem adulterij accusatam, & falsis testibus se tuentem, aut opponendo licet falso, simile adulterium viro, minime teneri dotem, aut alia bona viro suo restituere, quæ ille alioquin propter mulieris adulterium lucrari deberet, vel ad quid teneatur? ...
•  
  PDF 69 107. An si is, cuius bona ob crimen iustè sunt confiscanda, vel diripienda,, si hoc fraude, aut mendaciis impediat, teneatur ad resitutionem? Et ex doctrina huius quæstionis multi alij casus deduci, & decidi possunt, & in textu huius Resolutionis octo casus assignantur propraxi supradicta difficultatis. Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 35.
•  
  PDF 70 108. An liceat instrumenta ad perfringendum carcerem reo suppeditare? Et an quis potest consulere reum, vt fugiat? Et an reus iustè condemnatus ad mortem, ad triremes ad carcerem perpetuum, vel temporaneum, possit fugere, & effringere carcerem, rumpendo vincula, & parietes carceris, ita vt non teneatur restituere damna inde sequuta, dummodo hoc efficiat non inferendo vim ministris iustitiæ, &c. ...
•  
  PDF 71 109. An Superior teneatur seruare pactum de impunitate reo promißa, si reus negatum delictum confiteatur? Et aliqua alia explanantur, quæ contingere poßunt in supradicto casu. Et notatur, quod quando iudex iuridicè procedens timet reum malà negaturam veritatem, possit licitè, & iustè reo impunitatem cum æquiuocatione, aut restrictione mentali promittere, vt sic deceptus confiteatur veritatem. ...
•  
  PDF 72 110. An liceat iudici informationem vnius litigantis alteri tradere? Et docetur esse peccatum mortale petere ab impressore vel à famulo iudicis, seu Auditoris, vel ab amanuensi Aduocati, vt prædictas informationes capiat, vt tradat litiganti. Et notatur, quod quando litigans potest prædictas informationes capere, non potest Aduocatus illas recipere, nec amanuensis illas scribere. Ex . 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 20.
•  
  PDF 73 111. An iudex in ciuilibus conscius veritatis possit contra aliquem ferre sententiam iuxta allegata, & probata? Et quid in criminalibus leuibus? Ex part. 10. tract. 15. & Misc. 5. res. 16.
•  
  PDF 74 112. An iudex secundum allegata, & probata possit occidere reum, quem scit ex priuata scientia esse innocentem? Et an hoc etiam extendatur ad ministrum iustitiæ? Et in textu huius Resolutionis multa docentur, quæ in tali casu iudices debeant facere antequam reum, quem sciunt ex priuata scientia, esse innocentem, condemnent, & occidant. Ex p. 5. tr. 4. res. 22.
•  
  PDF 74 113. An iudex habeat attendere solum in ferenda sententia ea, quæ allegata sunt, vel ea, quæ allegari possunt? Et notatur, quod iudex tenetur, & falsitas detegatur, vt secundum ipsam possit iudicare. Ex part. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 41.
•  
  PDF 75 114. An pars accusatrix teneatur remittere reo pœnam mortis à iudice inflictam, si iudex ex parte sua illam re mittat? Et quid de pœna perpetui exilij? Et an quis possit accusare alium, qui occidit, Patrem, fratrem, aut consanguineum, & dolet de culpa, ac sufficientem offert satisfactionem pecuniarum pro damnis si quæ sunt inde illata? Ex part. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 44. aliàs 43.
•  
  PDF 76 115. An reus, dum iam Carnifex funem collo apposuit possit se ex scala præcipitem dare? Ex part. 5. tract. 4. res. 40.
•  
  PDF 76 116. An condemnatus ad mortem per famem poßit abstinere à cibo clanculum oblato? Ex part. 5. tract. 4. res. 41.
•  
  PDF 76 117. An damnatus, vt veneno pereat, possit illud haurire; Et an in tali casu reus peccet, si ad hoc coactus permittat, vt sibi venenum apllicetur, merè possiuè se gerendo? Et aduertitur neminem à iudice condemnari posse vt sibi mortem inferat,, sed vt mortem patiatur. Ex p. 5. tr. 4. res. 39.
•  
  PDF 77 118. An præcipiente iudice, vt reus se interficiat, possit id facere? Et vtru[m] iudex in pœnam delicti possit reo imponere, vt sibi ipsi membrum aliquod, v.g. manum amputet, & an reus teneatur obedire? Et quid, si reus non obtemperet, iudex condemnaret eum morte? Et an sit licitum se ipsum mutilare, ne occidatur à Tyranno aliquo minante mortem? Et notatur peccare eos, qui castrant se, aut permittunt id fieri à Parentibus ad conseruandam, vel procurandam vocis suauitatem. Ex p. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 50
•  
  PDF 78 119. An licita sit appellatio, & citatio ad iudicium Dei in valle Iosaphat? Et in textu huius Resolutionis adducuntur aliqua exempla pro praxi prædictæ difficultatis, & datur doctrina, & regula iudici, quid facere debeat in prædicto casu de appellatione, & citatione ad iudicium Dei in valle Iosephat. Ex p. 10. tr. 15. & Misc. 5. res. 9.
•  
  PDF 79 120. An causa, appellatione remota, includat quamcumque appellationem? Et quid, si per Papam alicui Cardinali sit commissa causa, appellatione remota? Et notatur, quod dicta Clausula nihil operatur, si constat de grauamine notoria, neque operatur contra tertium? nec tollit supplicationem ad Superiorem, nec resitutionem in integrum. Ex part. 9. tract. 7. & Misc. 2. res. 28.
•  
  PDF 80 121. An pœnas exilij, verberationis, carceris diuturni, , longo tempore ad triremes, &c. teneatur quis exequi si secundum legem ad ea iuste condemnatus est? Et an reus possit obligari sumere venemum, vel abstinere à cibo, Et an reus teneatur tamen condemnatus ad locum destinatum profisci, colllum præparare, manus apponere, &c. Ex part. 3. tra. 6. & Misc. 2. resolution. 79
•  
  PDF 80 122. An liceat codnemnare aliquem de mandato, non adhibitis solemnitatibus, terminis, & processu de iure necessariis; aut non data facultate de tuendi, secundum leges? Et an peccent Ministri, se huiusmodi Principum mandatis obediunt? Ex part. 3. tract. 5. & Misc. 1. ref. 99. aliàs 98.
•  
  PDF 81 123. An Rex ex priuata scientia, possit occidere Reginam, & simul cum ipsa adulterum? Ide est, si Princeps sciret, ex priuata scientia certo aliquos in Principem coniurasse, vel aliquod graue, & atrox delictum in Republicam, vel innocentem machinare, si aliter malum vitare non possit. Et Resolutio horum casuum pendæ ex illa celebri quæstione, an quando delictum ita est occultum, vt non possit iuridicè probari saltem plenè, scitur tamen à Principe, an scilicet possit tunc Princeps, rationabili causæ [...]
•  
  PDF 82 124. An licita sit petitio Fisci instantis, vt aliqui rei indicati tantum ad toturam, codemnentum ad triremes sine aliquo termino defensionis, quia leges absolutè decernunt non esse condemnandos reos inaudios? Et docetur defensionem esse de iure naturali, & diuino, ideo consuetuso nihil aduersum illud præualere potest. Ex part. 3. tract. 1. addit . resol. 29.
•  
  PDF 84 125. An Princeps ex causa necessitatis possint homines malæ vitæ in carceribus existentes deponere super Regiis triremibus donec eorum causæ expediantur. Et an saltem ex causa necessitatis possint remiges, à Proregibus compelli in triremibus perseuerare per aliquod tempus? Ex p. 6. tractatu 6. Misc. 1. resulot. 5.
•  
  PDF 85 126. An liceat Romæ famulari, &c. Iudæos, si non adsit periculum peruersionis , quia tales seruientes firmi sunt in Fide? Et an lex hoc prohibens accipienda sit solum contra Iudæos, non autem contra Sarracenos, & Paganos? Et quodnam peccatum sit violare has leges? Ex part. 5. tract. 13. & Misc. 1. resol. 11.
•  
  PDF 86 127. In Ecclesiis Cathedralibus, & Regularibus solent stare sedilia, & scamna laicorum pro audiendis concionibus, quæritur, an Episcopi, & Superiores Regularium possint amplius illa non admittere, & ideo remouere, vel alia eorum loco apponere, laicis inuitis? Et quid de sedili iuris Patronatus? Et pro firmanda doctrina supradictæ difficultatis multa alia deducuntur, & obiiciuntur, quæ contingere possint in prædicto casu. Et quid est sentiendum de iure sepulchri, & habente insignia in Ecclesia etiam [...]
•  
  PDF 88 128. De ætate quadraginta annorum, quos debet habere Canonicus Pœnitentiarius ex Concilia Tridentino sess. 24. cap. 28. de reform. an sufficiat esse inchoatos? Et pro Episcopis, cum trigesimus annus requiratur, an debeat esse completus? Et an vero in Gallia ex concordatis inter Leonem X. & Regem Gallia sufficiat, vt quis in 27. annum constitutus sit, vt rectè possit eligi in Episcopum? Et notatur, quod pro Abbatibus, Decanis, Præpositis, Archipresbyteris [...]
•  
  PDF 90 129. An Vicarius præcedat Archidiaconum? Et quid, si Archidiaconus haberet priuilegium obtinendi primam sedem post Episcopum? Et an Vicarius debeat non solum præcedere Archidiaconum, sed etiam Abbates, Archipresbyteros, Canonicos, & alios Prælatos inferiores Episcopo in sedendo, ambulando in choro, & in processionibus, etiam præsente Episcopo? Et quid, si prædictus Vicarius Episcopi sit canonicus? Et part. 7. tract. 10. resolut. 27.
•  
  PDF 91 130. An Coadiutor Canonici Præbenda Diaconalis sedere debeat ante Canonicos Subdiconales, Et suppositur, quod dictus Canonicus non potest sedere & incedere in loco antiquo Coadiuti, quamuis sit cum futura successione. Ex p. 14. tr, 4. Misc. ref. 88.
•  
  PDF 91 131. An qui v. g. accepit gradumDoctoratus in aliqua Vniueritate publica, vt Messanæ, Catanæ, & c. non habens, Cursus requisitos, vel non interfuit illi iuxta Vniuersitatis, Statuta, vel non sit Matricula ascriptus, &c. peccet mortaliter, licèt non interueniat iuramentum? Ex part. 4. tt. 4. & Misc. res. 173.
•  
  PDF 91 132. An Studiosi, seu Scholares scholas non visitantes, & lectiones non audientes gaudeant Studiosorum priuilegiis, dummodo in Matricula sint adscripti? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 22.
•  
  PDF 92 133. An filius Ciuis natus antequam Pater in numero Ciuium fuerit receptus, gaudeat priuilegiis, &c. Ex. p. 8. tr. 7. & Misc. res. 39.
•  
  PDF 93 134. An plebeius à viro Nobili adoptatus Nobilis efficiatur, ita vt gaudeat priuilegiis Nobilium? Et docetur mulierem nobilitarigenere mariti, eiusque priuilegiis gaudere. Et è contra, natus ex Patre plebeio, & matre Nobili, plebeius est. Ex p. 8. tract. 7. & Misc. res. 87.
•  
  PDF 94 135. De electionibus officialium rite faciendis, & præsertim ab Illustrissimo Senatu huius Vrbis Panormi. Pro quo primo aliqua notabilia proponuntur, & supponuntur. Et quæritur, an Senatores eligentes indignos non solu[m] pevvent moraliter, sed teneantur resacire damnum inde sequutum, & an sint periuri pro iurame[n]to, quod ante electionem faciunt, vel faceredebent? Et quid, si electionem fecerint per secreta suffragia? Et an peccent mortaliter eligentes dignos, omissis dignioribus. Et an possit esse[...]
•  
  PDF 95 136. An minor pars in aliquo Capitulo possit concurrere cum maiori ad eligendum indignum? Et quid, si est dubium de indignitate personæ eligendæ? Et cursissime docetur, quod Electores non possunt renunciare iuri suo, cum non sit priuatum ius, sed publicum totius Collegij, vel Communitatis. Ex p. 10. tr. 13. & Misc. 3. refs. 31.
•  
  PDF 96 137. An accusatus, vel denunciatus debeat expelli ab electione? Et an propter malam famam apud bonos viros talis inegibilis sit? Ex part. 10. tractat. 13. & Misc. 3. resolut. 32.
•  
  PDF 96 138. An sit electio remaneret apud duos vnus alterum eligere possit? Et quæritur: an aliquis possit se ipsum eligere, dum facultas eligendi pluribus commissa est? Et tota doctrina huius Resolutionis est valde notanda pro praxi, vbi etiam breuissimè deducitur, quod qui voci actuiæ renunciat, remanet etiam priuatus passiua. Et infertur, quod in dubio actus debet interpretari validus. Ex p. 10. tract. 13. & Misc. 3. res. 33.
•  
  PDF 97 139. An Proreges, vt vulgo dicitur. Nella Nomina degli ipsemet Rex teneatur eligere digniores ad officia sæcularia, sed non teneatur ad restitutionem eligens tantum dignos? Et an supradicta procedant à fortiori in nominatione Episcoporum, Abbatum, & c. Et an pro supradicta nominatione possint. Proreges pecuniam accipere? Ex part. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 2.
•  
  PDF 99 140. An Principes teneantur ad Officia sæcularia eligere digniores? Ex quo cursissime infertur, quid quando electio sit per plura suffragia? Ex part. 4. tractat. 4. & Misc. resol. 172.
•  
  PDF 100 Tractatvs II. De Consuetudine.
•  
  PDF 100 1. Qvænam dicatur Consuetudo rationabilis Et in dubio, an consuetudo contraria legi sit rationabilis, id est expediens communi bono, præsumenda sit rationabilis, & communi bono expediens? Et notatur postoros consuetudinem obseruantes à culpa excusari, nec tenentur inuestigare de illius iustitia, sed præsumere debent in fauorem consuetudinis. Ex part. 6. tract. 5. res. 1.
•  
  PDF 101 2. Quæ non dicatur consuetudo legitime præscripta; Et cuius temporis cursus esse debeat consuetudo contra legem Canonicam? Et an consuetudo abrogans legem Ecclesiasticam non sit contra Ecclesiam, sed potius pro illa, & aduersus Ecclesiam Romanam non detur præscriptio nisi centum annorum spatio? Ex part. 6. tract. 5. res. 2.
•  
  PDF 102 3. An Ecclesiæ Romanæ adhuc competat priuilegium præscriptionis centum annorum? Et an vero in aliis Ecclesiis quadragenaria præscriptio tantum competat; Et notatur contra Supremos Principes, & Reges non dari nisi præscriptionem centum annorum. Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 8.
•  
  PDF 103 4. An tempus decem annorum sufficiat ad consuetudinem inducendam, non solum inter præsentes, sed etiam inter absentes? Et adducitur distinctio inter leges Canonicas, & ciuiles. Ex p. 6. tr. 5. res. 3.
•  
  PDF 103 5. An consuetudo decennalis, vel quadragenaria interrumpatur per vnicum actum? Ex part. 6. tract. 5. res. 4.
•  
  PDF 103 6. An in foro conscientia, vt consuetudo abroget legem, requiratur præscriptio aliqua temporis? Et notatur tempus sufficiens ad abolendam legem non solum Ciuilem, sed etiam Canonicam. Et explanatur introducentes consuetudinem aduersus legem peccare toto tempore, quo consuetudo introducta non est. Et notatur, quod si consuetudo viget, sciente Principe, & non contradicente non requiri longum tempus, sed sufficit enim si bis, aut ter, contra legem actum fuerit. ipseque Princeps non resistat cum facile [...]
•  
  PDF 104 7. An tempus determinatum, vt consuetudo sit legitime præscripta procedat etiam in foro conscientiæ? Et an introducentes consuetudinem contra legem, seu contra antiquam consuetudinem legitime receptam in foro conscientiæ non peccent, quando consuetudo ita inualuit, vt docti, & pij, viri sine remorsu conscientiæeam sequantur? Et infertur, quod licèt consuetudo contra legem, & Canonem introducta sit ex causa non iusta, & primi illi legis transgressores peccauerint, successores eorum tamen excusantur[...]
•  
  PDF 104 8. An consuetudo legitime præscripta sufficiat ad legem abrogandam ex conniuentia Principis, siue tacitæ eius approbationis personalis? Ex part. 6. tr. 5. resol. 6.
•  
  PDF 105 9. An requiratur expressus seu personalis consensus legislatoris, quo approbet consuetudinem introductam? Ex p. 3. tt. 5. & Misc. 1. res.
•  
  PDF 105 10. An ad stabiliendam consuetudinem requiratur expressus , vel saltem tacitus Principis consensus? At an ad introducendam consuetudinem contra Canones requiratur scientia, & expressus consensus Papæ, aliàs nunquam per consuetudinem contrariam lex abrogetur; Et notatur irritam esse consutudinem, cui Princeps resistit, & aliqua alia circa supradicta advertuntur, & notantur, Ex part. 6. tr. 5. res. 31.
•  
  PDF 107 11. An consuetudo legitime præscripta possit abrogare aliam consuetudinem, & de tempore ad hoc requisito, præcipue in materia Ecclesiastica? Ex. p. 6. tr. 5. res. 29.
•  
  PDF 107 12. An consuetudo dicatur legitime præscripta absque bona fide? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 37.
•  
  PDF 108 13. Quænam frequentia actuum introducat consuetudinem? Ex p. 6. tr. 5. r. 7.
•  
  PDF 108 14. An ad stabiliendam consuetudinem requirantur saltem aliqui actus iudiciales? Ex part. 6. tractat. 5. resolut. 8.
•  
  PDF 109 15. Quales actus ad stabiliendam consuetudinem requirantur? Et an requirantur, quod actus , ex quibus consuetudo constat, careant omni malitia, vel necessarium sitquod tales omissiones, quibus lex abrogatur, sint peccaminosæ saltem in principio? Et an posteri consuetudinem à suis maioribus introductam obseruantes excusentur à culpa, nec inuestigare teneantur de illius iustitia, sed possint illam præsumere? Ex part. 6. tract. 5. res. 9.
•  
  PDF 110 16. An actus supradicti debeant procedere ex intentione introducendi consuetudinem, hoc est introducendi obligationem? Et pro praxi quinam actus consuetudinem non introducant, in corpore huius Resolutionis aliqui casus adaucuntur. Ex part. 6. tr. 5. res. 10.
•  
  PDF 110 17. Quomodo cognoscatur consuetudinem esse introductam animo inducendi obligationem? Et assignatur quatuor conditiones, ex quibus deduci potest consuetudinem obligare. Ex part. 6. tr. 5. res. 11.
•  
  PDF 110 18. Virum quando dubitatur, an consuetudo fuerit introducta ex animo deuotionis, vel ex animo se obligandi, sit præsumendum introductam fuisse animo obligandi? Ex part. 1. tractat. 10. res. 30.
•  
  PDF 111 19. An in dubio, si consuetudo sit introducta animo obligandi, obliget? Et an sit obligatio seruandi consuetudinem, quæ in intio inchoata fuit ex deuotione, sed postea continuata fuit, vt obligatoria? Ex part. 6. tr. 5. res. 12.
•  
  PDF 111 20. An dubius de præcepti obligatione per consuetudinem introducta, teneatur illam obseruare? Ex p. 4. tr. res. 58.
•  
  PDF 111 21. Quinam possint consuetudinem introducere, Et an postquam consuetudo est approbata tacite, vel expresse à Superiore, absque dubio cateri teneantur seruare illam; Et an peregrini teneantur ad consuetudinem? Ex p. 6. tract. 5. res. 14.
•  
  PDF 111 22. An mulieres poßint introducere consuetudinem? Ex pi. 6. tr. 5. res. 15.
•  
  PDF 112 23. An consuetudo laicorum obliget Clericos? Et an Clerici teneantur seruare festa, & ieiunia, si qua vigeant ex consuetudine laicorum introducta? Ex p. 6. tr. 5. res. 16.
•  
  PDF 112 24. Quas personas consuetudo obliget? Et an consuetudo extendantur de persona ad personam, vel de loco ad locum, aut de Ciuitate in Ciuitatem, vel de casu ad casum? Et an consuetudo obliget Principem, aut Senatum supremum? Et quid quoad forenses, exteros, & peregrinos, vel subditos extra territorium, &c. Ex p. 6. tr. 5. res. 17.
•  
  PDF 113 25. An non vsus possit introducere consuetudinem? Sed difficultas est, an non vsus poßit abrogare legem, & quoad hunc effectum consuetudinem introducere? Et an priuilegia Religiosorum non amittantur per non vsum nisi post 60. annos. Imo post 1000. annos, Ex p. 6. tr. 5. res. 18.
•  
  PDF 113 26. An consuetudo possit abrogare pœnam legis, manente obligatione legis? Ex p.ar. 6. tract. 5. res. 19.
•  
  PDF 114 27. An consuetudo possit abrogare legem quoad culpam manente obligatione, quoad pœnam. Et quid, quando pœna supponit intrinsece culpam, quales sint Ecclesiastica censuræ, Ex part. 6. tr. 5. res. 20. p. 114.
•  
  PDF 114 28. An consuetudo possit abrogare legem prohibentem consuetudinem contrariam? Et an mutatis rerum circunstantiis poterit etiam consuetudo legem mutare. Ex p. 6. tr. 5. res. 21.
•  
  PDF 115 29. An prior consuetudo maneat abrogata per legem si in ipsa non efficiatur mentio de consuetudine in contrarium Ex p. 6. tr. 5. res. 22,
•  
  PDF 115 30. An si lex improbat consuetudinem per verba generalia, non solum de consuetudine præterita, sed etiam de futura intelligatur? Ex p. 6. tr. 5. res. 23.
•  
  PDF 115 31. An consuetudo habeat vim interpretandi legem? Ex p. 6. tr. 5. res. 24.
•  
  PDF 115 32. An consuetudo possit legem abrogari? Et notatur, quod per legem vniuersalem non censetur abrogata consuetudo alicuius loci, neque Statutum ius commune non continens, nisi talis Statuti, aut consuetudinis fiat mentio specialis. Etiamque adueritur legem specialem factam à Principe, vel Pontifice pro aliqua Ciuitate, aut Prouincia non derogare consuetudinem illius Prouinciæ nisi expresse apponatur clausula Derogatoria. Et tandem quæritur, an Episcopus, sicut potest reuocare suam legem, ita & rollere [...]
•  
  PDF 116 33. Qualis debeat esse consuetudo, vt lex non censeatur illam abrogare ex præcisa positione legis, sed addenda sit clausula derogatoria? Ex p. 6. tr. 5. r. 26.
•  
  PDF 116 34. An credendum sit Doctori testanti de consuetudine, Et an in foro conscientiæ possit quis stare aßertioni vnius Doctoris restantis de consuetudine? Ex part. 6. tract. 5. res. 28.
•  
  PDF 117 35. An in materia præcedentia sit attendenda consuetudo. Et an hoc procedat, si illa consuetudo repugnet dispositioni iuris communis, puta, si minus dignus præferatur Digniori? Ex p. 6. tr. 5. res. 29.
•  
  PDF 117 36. An valeat consuetudo, quod minor numerus testium quam septem in testamento sufficiat? Ex p. 6. tr. 5. res. 30.
•  
  PDF 117 37. An consuetudo particularis attenda sit, vbi adest vniuersalis? Et an consuetudo extendæ sit de[...]co ad locum, vel de persona ad personam, aut de casu ad casum? Et an quando in propria Ciuitate non fuerit consuetudo certa, vel Statutum, siue lex de re aliqua, attendenda sit censuetudo vicinarum Ciuitatum, si rationabilis sit, & amplectenda in iudicando? Ex p. 9. tt. 5. res. 31.
•  
  PDF 118 38. An consuetudo immemorialis censeatur derogata per clausulam generalem reuocantem consuetudines? Et quid quando consuetudo est iniqua, & irrationabilis, an censeatur in dictis verbis damnata, & reprobata? Et asseritur Concilium Tridentinum in clausula, non obstantibus consuetudinibus in contrarium, non includere immemorabilem. Ex p. 6. tr. 5. res. 32.
•  
  PDF 118 39. An quando Ecclesiæ verustate collapsæ sunt instaurandæ, possint Parochi collectas exigere à populo, vel ad Collationem possint etiam Canonici compelli? Et quid, quando consuetudo adest, vt populus reficiat Ecclesiam? Ex part. 8. tr. 7. & Misc. res. 16.
•  
  PDF 119 40. An laicus ratione consuetudinis, vel præscriptionis possit esse immunis à solutione decimarum? Et an in tali casu sufficiat ad præscribendum spatium quadraginta annorum, etiam sine titulo vel an debeat esse consuetudo, & præscriptio immemorabilis, nempe centenaria? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 78. aliàs 77.
•  
  PDF 119 41. An laicus ex præscriptione sit immunis à solutione decimarum, dummodo adsit tempus quadraginta annorum cum titulo, & sine titulo tempus hominum memoriam excedens? Et an vero pro consuetudine non soluendi decimas sufficiat tantum spatium decem annorum. Et an sint æqua, & iusta, & valeant Statuta & Consuetudines Ciuitatum, vel leges Regnum, & Principum, quibus vetant decimas à laicis exigi, quæ per consuetudinem solui minime solent. Ex part. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 42.
•  
  PDF 119 42. An consuetudo eligendi per sortes Sanctos tutelares sit licira. Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 6.
•  
  PDF 120 43. An venationes licitè per Dominos terrarum prohibeantur, vt habet consuetudo. Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 18.
•  
  PDF 120 44. An vineas ingredientes possint licite, & impune vuas comedere, & an hoc obseruetur ex consuetudine, etiam sine necessitate? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2 res. 20.
•  
  PDF 121 Tractatvs III. De Contractibus, & Cambiis, atque de aliquibus restitutionibus pro ipsis.
•  
  PDF 121 1. An Cambium sit licitum, cum pro Campsuario respondet Procurator Campsoris non de propriis, vel alienis pecuniis, sed cum pecuniis ipsius Campsoris, quod cambiu[m] est hodie valde visitatum? Ex p. 1. tr. 8. r. 1.
•  
  PDF 122 2. An licitum sit cambium, quando Responsor ex pecuniis ipsius Campsoris extinguit primum cambium, modo quo dictum est in p. 1. tr. 8. res. 1. Et obiter adducitur legem Ecclesiasticam non posse per se præcipere, vel prohibere actus mere internos propter se absolute, si nullo signo externo qui actus manifestauerit. Ex p. 9. tt. 8. & Misc. 3. res. 68. aliàs 67.
•  
  PDF 123 3. An supradictum cambium licite exerceatur non solum à Mercatoribus, sed etiam à personis particularibus, & priuatis, vt mulieribus? &c. Et an supradictæ personæ possint continuare tale cambium? Ex p. 1. tr. 8. res. 2.
•  
  PDF 124 4. An Agens, seu respondens in supradicto Cambio debeat esse Mercator, seu persona diues? Ex p. 1. tr. 8. resol. 3.
•  
  PDF 124 5. An cambium dictum con la Ricorsa, de quo dictum est suprà in Res. 1. differat ab illo, quod vulgo dicitur Con le continuationi? Ex p. 1. tr. 8. res. 4.
•  
  PDF 124 6. An dictæ continuationes, seu recambia sint licita ratione tantum lucri ceßantis, vel damni emergentis? Ex p. 1. tr. 8. res. 5.
•  
  PDF 124 7. In quænam quantitate sumenda sunt prouisiones cambiorum? Ex p. 1. tr. 8. res. 6.
•  
  PDF 124 8. An dicta quantitas tertiæ partis scuti pro centenario sit iusta, etiam in prouisionibus, quæ sumuntur in recambiis, & continuationibus? Ex p. 1. tr. 8. res. 7.
•  
  PDF 125 9. An Campsores possint in recambiis, & continuationibus exigere toties, quoties dictas prouisiones Ex p. 1. tr. 8. res. 8.
•  
  PDF 126 10. Ab Campsor possit toties, quoties recipere duas prouisiones, vnam in loco, vbi efficitur cambium, alteram in nundinis, quam recipit eius Agens? Ex part. 1. tr. 8. res. 9.
•  
  PDF 126 11. An debeatur vna tantum prouisio pro Cambio magno, ac paruo, v. g. pro mille, ac pro centum? Ex p. 1. tr. 8. res. 10.
•  
  PDF 126 12. An id, quod Campsoribus debetur ratione promissionum & interesse, possit ab ipsis in fortem adiici, vt cambium magis augeatur? Ex. p. 1. tr. 8. res. 11.
•  
  PDF 126 13. An consuetudo Campsorum de non acceptanda solutione fortis, nisi simul soluatur detrimentum cambiorum, sit licita? Ex p. 1. tr. 8 res. 12.
•  
  PDF 126 14. An campsores dantes ad Cambium, modo vt suprà sint in foro externo tanquam vsurarij puniendi? Ex p. 1. tr. 8. res. 13.
•  
  PDF 127 15. Vtrum campsor, qui bona fide dedit pecuniam Petro ad cambium soluendam Massanæ, existimans ipsum habere pecuniam in tali loco, & posta comperiat non habere, possit tantum exigere, quantum lucri percepisset, si Petrus Messanæ soluißet? Ex p. 2. tr. 8. res. 14.
•  
  PDF 127 16. Vtrum campsor possit cum Campsario à principio pacisci certum, & determinatum interesse, etiam in casu non solutionis? Et an in tali casu campsor peccet mortaliter? Ex p. 1. tr. 8. res. 15.
•  
  PDF 127 17. An contractus massarij ad mercatorem, qui vulgo dicitur allameta, sit licitus, qui contractus passim celebratur in hoc Regno Siciliæ? Et an quis licite possit vendere frumentum alienum quod non habet, nec habere potest? Ey quo etiam alij casus circa hoc deducuntur in textus huius Resolutionis. Ex part. 1. tr. 8. res. 16.
•  
  PDF 128 18. An in supradicto contractu, si venditor non tradat frumenta tempore præfixo, possit emptor petere & accipere summum in illo anno frumentorum valorem qui dicuntur le maggiori valute? Ex p. 1. tr. 8. res. 17.
•  
  PDF 128 19, An venditor non tradendo rem venditam tempore determinato, teneatur emptori ad interesse non solum intrinsecum, sed etiam extrinsecum? Et notatur, quod debitor in tali casu tenetur tantum ex vnora culpabili, non autem si inculpabiliter rem venditam non traditit, nisi pactum in contractu positum non obstat, Ex p. tr. 5. Mis. 1. res. 114. aliàs 113,
•  
  PDF 128 20. Olim fuit inter me, & religiosum Dominicanæ familiæ orta hæc quæstio. An debitor morosus inculpabiliter teneatursuo creditori ad interesse damni emergentis, seu lucri ceßantis? Sed pro decisione huius quæstionis primo supponuntur aliqua alia intellignda pro hoc supradicto casu. Ex. p. 2. tract. 15. Misc. 1. res. 49.
•  
  PDF 129 21. An debitor morosus sit monendus à creditore, ante quam accipiatpecuniam cum interesse propter eius moram? Ex p. tr. 8. resol. 87.
•  
  PDF 129 22. Aliqua notabilia contra debitores morosos. Ex part. 5. tract. 13. & Misc. 1. res. 78.
•  
  PDF 129 23. An aliquis teneatur restituere lucrum cessans, vel damnum emergens alicuis contractus murui, vel venditionis, si mora fuit inculpabilis? Et quid est dicendum, quando in contractu apponitur pœna conuentionalis, non vt satisfactio pro interesse, sed quatenus ad soluendum in termino debitor adigatur? Ex part. 1. tract. 8. res. 43.
•  
  PDF 130 24. Cuidam ex dato mutuo emersit damnum notabile, antequam mutuatarius fisset in mora soluendi, quasiuit, an possit à mutuatario aliquid pro illo damno petere, & teneatur mutuatarius dare? Et an qui vi, fraude, vel metu cogitur ad mutuandam, licité possit damna emergentia recipere, quamuis hæc damna in pactum non fuerint deducta, & aliqua alia aduertuntur in his casibus? Ex p. 1. tr. 8. res. 71. p. 130.
•  
  PDF 130 25. An pœna conuentionalis soluenda sit ante iudicis sententiam? Et an dicta pœna debeatur in conscientia, si debitor non sit in mora culpabili, vel si non sit moderata? Et an dicta pœna conuentionalis intra contrahentes sit licita. Ex p. 1. tr. 8. res. 29.
•  
  PDF 130 26. Cum lucrum cessans debeatur mutuani, quæritur modo, an totum, vel in qua quantitate debeatur? Et proponitur Regula, secundum quam Confessarij possint siue scrupulo taxare quantitatem supradicti lucri cessantis. Ex part. 1. tr. 8. res. 64.
•  
  PDF 131 27. An in mutuo pro incerto lucro probabili tamen possit quis promittere certam aliquam summam pecuniæ? Et notatur posse exigi lucrum cessans, etiam si ego non deliberaueram negociari, sed anceps eram, ea ratione, qua mutuans in gratiam mutuatarij se priuat hac potestate deliberandi, & destinandi suam pecuniam negociationi, quæ libertas pretio æstimabilis est, neque tenetur gratis eam spem, & potestatem à se abdicare. Et an mutuataris debens soluere decem pro mutuo possit dare alteri mutuo dimidiam [...]
•  
  PDF 132 28. An quando quis ex iusta causa excusatur à restitutione, vel solutione, teneatur saltem damnum emergens, aut lucrum cessans creditori compensare? Et distinguntur debita ex contractu, & debita ex delicto. Et notatur duodecim esse causas excusantes à restitutione, quæ de sumuntur ex parte creditoris, ex parte debitoris, ex parte debitoris, & creditoris simul ex parte rei restituenda ex parte legis, & ex parte legislatoris. Et aliæ quinque causæ adducuntur in textu huius Resolutionis, quæ licèt [...]
•  
  PDF 133 29. An licitum sit tradere pecuniam alteri, sibi aliam rem tradenti, v. g. domum, hoc pacto, & ipse vtatur re alter vero pecunia, qui contractus dicitum a godere? Ex p. 1. tr. 8. res. 28.
•  
  PDF 133 30. An contractus, qui vulgo dicitur Godere, à godere sit licitus Ex p. 1. tr. 8. res. 82.
•  
  PDF 133 31. An fructus ex pignore perceptos teneatur mutuator in sortem computare? Et an ratione lucri cessantis data, ni emergentis, vel alterius iusti tituli, ex pacto eos sibi possit rescrurare? Et alij duo casus excipiuntur in textu huius R[e]solutionis circa hoc. At difficultas est, quo titulo possit mutuator in casus fructus feudi, vel rei Emphyteuticæ pignus creditæ sine vsura percipere, & in sortem non computare? Et an si Princeps Supremus siue tempore belli, siue in alia reipublica necessitate [...]
•  
  PDF 135 32. Cuinam competat fructus rei venditæ? Et difficultas est, quando nihil de fructum conuentione actum est. Pro quibus proponitur primo, ad quem pertineant fructus venientes quidem post rei traditionem, sed ante pretij solutionem vel antequam habitum sit pro suluto? Secundo, ad quem pertienant fructus nondum apparentes rei venditæ, & nondum traditæ, & ante solutionem pretij? Tertio, ad quem pertineant fructu rei venditæ, & creditæ soluto pretio, vel habita fide de pretio, concessa dilatione ad [...]
•  
  PDF 136 33. Ad quem periculum rei vendita ante traditionem pertineat, emptori, vel venditori? Et notatur, quod si vendita res est sub conditione, pendente conditione, venditioris est commodum, vel incommodum, & idem est, si res vendatur sub indeterminatione. Et sivendideris decem modios tritici, duplicem seruum, & absque vlla designatione loci, ex quo deberent extrahi ob cuuscumque tritici à se possessi absumptionem, vel serui interitum, non excusaris, si autem sub alia qua determinationem venditio instituta [...]
•  
  PDF 137 34. An supradictus contractus Ala meta, possit sæpius renouari Ex p. 1. tr. 8. res. 18.
•  
  PDF 137 35. An supradictus contractus, dum reuocatur, Licite postea in illo adiiciatur intereße sorti principali? Et notatur interesse pœnarum nullo modo peti posse, vt v. g. aliquis nomine pœnæ tenetur soluere interesse dictæ pœnæ. Ex p. 1. tr. 8. res. 19.
•  
  PDF 138 36. An si venditor tradidit rem emptori, & ipse non soluit pretium, possit recipere vsuras pretij pro ratione fructuum? Et quid pro ratione damni emergentis, & lucri cessantis? Et aliqua alia circa hoc aduertuntur. Ex part. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 115.
•  
  PDF 138 37. Pluries quasitum à me fuit, an contractus, qui vulgo dicitur Apagare, Consignare, & in hoc Regno Sicilia frequenter celebratur, sit licitus; & non vsurarius? & pro praxi, & intelligentia huius contractus prius aliqua notantur. Ex. p. 1. tr. 8. res. 65.
•  
  PDF 139 38. An liceat vendere pretio currenti tempore solutionis? Et notatur non esse licitum, vel aliquid aliud pretio præsenti cum pacto, vt cum solutio fiat, tempore præfixo, sit in ipsa specie tritici, velin pecunia ad electionem venditoris. Ex p. 3. tr. 6. Misc. 2. res. 2.
•  
  PDF 139 39. Vtrum licitum sit percipere lucrum cessans ex mutuo si compensetur alio lucro, quo caret mutuans, si non mutuares? Ex p. 1. tr. 8. res. 34.
•  
  PDF 139 40. Olim hac quæstione tentatus sum. Vtrum sit licitum exigere aliquid suprà iustum pretium ratione periculi sortis, cui interdum vendens credito exponitur, & hoc sine onere restitutionis. Ex p. 1. tr. 8. res. 57.
•  
  PDF 140 41. An licitum sit propter periculum in recuperanda sorte aliquid aliud exigere? Idem quæritur, si aliqua res ad creditum vendatur. Ex p. 1. tr. 8. res. 37.
•  
  PDF 140 42. An quis possit vendere equum, torquem aureum, vel aliquid aliud vltra iustum pretium, & hoc cum conditione vt emptor illud soluat, cum vxorem duxerit? Ex p. 1. tr. 8. res. 38.
•  
  PDF 140 43. An contractibus innominati pariant obligationem in foro conscientiæ, vel detur eis locus pœnitentiæ, vt disponunt iura Ciuilia? Ex part. 9. tract. 9. Misc. 4. resol. 12.
•  
  PDF 141 44. Petrus mutuo dedit Ioanni vncias centum per duos annos, ita vt intra id tempus repetere non possit dictas vncias centum. Quæritur modo, an Petrus possit aliquid accipere, non pro mutuo, nam eßet vsura, sed pro illa priuatione non repetendi dictas pecunias pro illo tempore duorum annorum? Ex p. 1. tr. 8. res. 48.
•  
  PDF 142 45. An priuans se facultate repetendi pecuniam mutuam per tantum, tempus, possit aliquid licite pro hoc exigere? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 50.
•  
  PDF 142 46. An ratione carentiæ pecunia, seu obligationis non repete[n]di pecuniam ante tempus præscriptum quis possit sine vsura aliquid accipere? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 63.
•  
  PDF 143 47. Petrus mutuauit centum Ioanni, quæritur, vtrum possit cum eo pacisci, vt statim reddantur quinque ratione lucri ceßantis? Et aduertitur dupliciter posse fieri pactum de lucro cessante in mutuatione? Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 50.
•  
  PDF 144 48. An sit vsura velle, vt mutuatarius initio soluat lucrum cessans occasione mutui? Et notatur, quod vt lucrum cessans sit licitum præter dictam conditionem cum non statim cum mutuo recipiatur, requiruntur aliæ duæ possitæ in textu huius Resolutionis. Et alia regulis statuitur, nempe, vt qui mutuat, tantum remittat de lucro sperato, quantum ipse daret alteri ob contractum assecurationis, idest, quantum daret illi, qui ipsum sicurumredderet de totolucro sperato in seipsum recipiens totum [...]
•  
  PDF 145 49. An quis possit dare Titio mercatori magnam summam percuniarum cum pacto, vt pro tali pecunia accipiat ab ipso Titio in fine anni v. g. quinque pro centenario? Ex p. 1. trt. 8. res. 30.
•  
  PDF 145 50. Petrus, mutuauit Ioanni magnam pecuniarum quantitatem, putans se posse aliquid ex en mutuo accipere, quod si scirißet se licite non poße, alium non iniustum contractum celebrasset. Quæritur modo, vtrum posset lucrum retinere, quod acquisiuisset celebrando contractum iustum, v. g. societatis, cambij, &c. Ex p. 1. tr. 8. res. 47.
•  
  PDF 145 51. An qui facit contractum vsurarium bona fide credens esse iustum possit tamen lucrum retinere, quantum aqquisiuisset per contractum licitum? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 93. aliàs 92.
•  
  PDF 146 52. An sit vsura mutuare, vt nihil, cum opus habebo, remutues aut iusto pretio à me emas vel, in meo molendino molas? Quod est quærere, an mutuator licite possit deducere in pactum eam iuris naturalis obligationem, qua ex honestate tenemur benefacere nostris benefactoribus, & hoc totum intelligendum est sine incommodo mutuatarij? Ex p. 1. tr. 8. res. 59.
•  
  PDF 146 53. Rogatus, an mutuanti liceat in pactum deducere, vt mutuataris statim, emat, vendat, remutuet, & c. Ex. p. 1. tr. 8. res. 60.
•  
  PDF 147 54. An sit vsura mutuare cum conditione, quod pro futuro det mutuatarius aliquid ex gratitudine? Et pro praxi huius difficultatis aliqui casus proponuntur & inferuntur in textu huius Resolutionis. Et an sufficiens signum vsura mentis, quod non mutuaret, si crederet illum futurum ingratum? Et an si licitum non mutuare, donec mutuataris ab eo, excitatus dicat se daturum auctitium ex gratitudine, ac proinde ex veritate, & fidelitate, licet non ex iustitia maneat obligatus? Et an si quis mutuum daret[...]
•  
  PDF 148 55. Petrus mutuant magnam pecuniarum summam excitauit mutuarium ad mutui beneficium remunerandum, & matuarius sic exitatus misit illi aliqua dona, quæritur, an ista dona vltra sortem accipiens, sit vsurarius? Et an licitum sit non mutuare, donec mutuatarius excitatus à me dicat, se daturum aucturium ex gratitudines ac proinde ex vericitate & fidelitate, licet non ex iustitia maneat obligatus? Et an sit vsura mentalis auctarium velle recipere ab eo, quem scio non daturum nisi timore, ne iterum negetur [...]
•  
  PDF 148 56. An sit contractus vsurarius vendere alicui fundum, seu domum, & reseruare sibi fructus annuales, vel redditus, donec soluator pretium? Ex p. 4. tract. 4. & Misc. res. 139.
•  
  PDF 149 57. An qui emit fundum, vel domum ad plura debita hypothecatum, teneatur dicta debita in conscientia soluere? Ex p. 2. tr. 16. & Misc. 2. res. 40 aliàs 42.
•  
  PDF 149 58. An pactum de retro vendendo appositum in fauorem emptoris census sit licitum? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 75.
•  
  PDF 149 59. An de pecunia ante debita possit census constitui, vel tempore contractus tradendo aliquas merces in pretium census? Ex quo sequitur, quod ex pensionibus non solutis, vbi Bulla Pij V. non est vsu recepta, potest quis redditum, & censum antiquum augere, vel nouumconstituere. Et notatur, quod potest census instituti in re, quæ non reddit tantam vtilitatem quantam habet census. Ex. p.1. tr. 8. res. 44.
•  
  PDF 150 60. An stante Bulla Pij V. de censibus, sit licitus census irredimibilis? Ex part. 10. tra. 12. & Mis..2. res. 3.
•  
  PDF 151 61. De quodam locationis contractu in praxi frequentissimo. Ex part. 1. tract. 8. res. 89.
•  
  PDF 152 62. An sit licitum Mercatoribus dicere petenti mutuo centum nolumus tibi tantam pecuniam mutuo dare, sed mutuabimus 50. & si volueris totidem, dabimus in mercibus vel etiam totum, quod mutuo petis ad summum pretium ad creditum? Et an seclusa obligatione, vt illas merces sibi reuendat, liceat mutuanti, sicut & aliis, emere illas vili pretio aliorum, & c. Ex p. 1. tr. 8. res. 33.
•  
  PDF 152 63. Vtrum sit licitum vendere res credita pecunia pretio rigoroso, & postea illas statim emere numerata pecunia pretio insimo, vel medio? Et quid, si venditor iniret pactum cum emptore, vt rem emptam iterum sibi vendat insimo, vel medio pretio? Ex part. 1. tract. 8. res. 20.
•  
  PDF 152 64. Solent Mercatores aliquando non mutuare indigenti, sed ei dredito merces offerre, & vendere summo pretio, vt ille eas vendat numerata pecunia, cui voluerit, sed emptor statim illas offert ipsis Mercatoribus, qui easdem merces emunt pecunia numerata pretio medio, vel insimo, qui contractus Hispane vocatur Mohatra Italice Stocco, quæritur, an sit licitus? Et deducitur, quod Mercator non potest ad hoc cogere illum, nec pactum explicitum, aut implicitum adhibere. Ex part. 1. tr. 8. res. 58.
•  
  PDF 153 65. An Mercator, siue quiuis alius, qui non exercuit Monopolium, possit iuste suas merces vendere pretio illo, quod Monopolium creauit? Et an Monopolium sit contra iustitiam, quando Mercatores conspirant, vt millus eorum vendat nisi pretio supremo, vel medio? Ex p. 1. tr. 8. res. 24.
•  
  PDF 153 66. An licite possit quis pluris vendere res illas, quæ communiter credito pluris venduntur? Ex part. 1. tract. 8. res. 21.
•  
  PDF 153 67. An merces, quæ solent frequentius vendi pecunia credita, quam numerata, possint carius vendi? Idem est dicendum de mercibus, quæ solent in magna quantitate mari asportari, & vendi pecunia credita maiori pretio, quam tunc pecunia numerata venderentur. Et cursim explicatur, an sit licitum cambium, quod vulgo vocatur Sopra di se, vel Con la ricorsa quo campsor facit, vt de suis pecuniis corre sponsalis soluat cambium? Ex p. 10. tract. 12. & Misc. 2. resol. 28.
•  
  PDF 154 68. An liceat minoris emere, anticipata solutione, cum aliquæ res eo modo emi solent, vt lanæ, &c. Ex p. 1. tr. 8. res. 22.
•  
  PDF 154 69. De emptione Zucharorum in hoc Regno Siciliæ fieri solita. Et difficultas est, quanto merces vltronea vilescant & emptor rogatus a venditore, quanto minus à pretio ordinario possit in emenda merce minuere, an vilescant supradictæ merces pro tertia parte, an pro medietate? Ex part. I. tract. 8. res. 78.
•  
  PDF 155 70. Dubitare aliquis fortasse posset, an qui ob seruorem contra licitantium vendidit sub hasta rem plus dublo quam valebat, teneatur aliquid restituere? Ex p. 1. tr. 8. res. 55.
•  
  PDF 155 71. An in venditionibus sub hasta detur excessus pretij? Ex part. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 58. aliàs 57.
•  
  PDF 156 72. An iustum pretium rerum, quæ venduntur sub hasta sit quod medietatem iusti pretij rigorosi non excedat, vel ab ea minus non deficiat? Et an hoc etiam procedat in bonis emptis vigore pacti, vulgo dicti à riscorso? Et docetur merces vltroneas non solum vilescere pro tertia pate, & de hocnon est dubium, verum etiam pro medietate. Ex part. 4. tr. 4. & Misc. res. 12.
•  
  PDF 156 73. Quidam vir Nobilis olim in quadam sunhastatione, seu licitatione publica rogauit amicos volentes emere, ne plus offerent certa quantitate, & hoc vt ipse postea (vt in facto contigit,) emeret rem illam pretio infimo, secundum modum illum vendendi, quæsiuit à me, an peccauerit contra iustitiam, & teneatur ad aliquam restitutionem? Idem quæritur de illis, qui hoc pacto emerunt aliquod officium, vel vectigalia, aut prouentus. Et docetur, quod non quodcumque Monopolium Mercatorum est iniquum, vt non [...]
•  
  PDF 156 74. Quanta sit latitudo trium pretiorum Infimi, Medij, & Supremi? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 113. aliàs 112.
•  
  PDF 157 75. Quæ sit læsio vltra dimidium iusti pretij? Et an sit consideranda & in emptore, & in venditore, & quomodo? Et notatur quod in foro conscientiæ non licet contrahentibus se inuicem decipere vsque ad dimidium iusti pretij. Et cur igitur iuræ permittunt hanc deceptionem vsque ad dimidium iusti pretij? Et an Iæsus vsque ad dimidium iusti pretij possit recurrere ad indicem Ecclesiasticum, vt ratione peccati compèllat aduersarium ad restitutionem, etiam per censuras? Ex p. 7. tr. 10. & Misc. 1. res. 22.
•  
  PDF 158 76. Quando præsumitur donatio in emptoribus, & venditoribus circa excessum, vel defectum iusti pretij? Ex p. 5. tr. 14. & Misc. 2. res. 39.
•  
  PDF 158 77. In quibus casibus res aliquando possit vendi carius quam alioquin venderetur? Ex quo etiam deducitur multas esse causas, propter quas licet aliquando rem minoris emere, quam alioquin emeretur, & quod necessitas facit, vt venditor offerat merces vltroneas, quæ vilescunt non solum pro tertia parte, sed etiam pro medietate. Ex p. 1. tr. 8. res. 23.
•  
  PDF 158 78. Quidam vir emerat vestem quadraginta, quæ valebat sexaginta aureos, sed emeratrogatus à venditore, consultus fui, an emptor teneatur aliquid restituere? Et asseritur merces vltroneas vilescere pro tertia parte, imo pro medietate. Ex p. 1. tr. 8. res. 53.
•  
  PDF 159 79. Cuis pro censu imposito ad rationem quinque pro centenario, dedit tantum vncias octoginta, rogatus tamen enixe à venditore, quæsiuit à me, an teneatur ad restitutionem? Et exlapanatur quantum res vltrona vilescat. Ex part. 1. tract. 8. res. 36.
•  
  PDF 159 80. An chirographa, seu credita immatura emi, & extingui possint minori pretio non solum à tertia persona, verum etiam ab ipsomet debitore? Quod est dicere, an ius v. g. ad 100. aureos soluendos intra annum, possit modo emi ab aliquo, vel ab ipso debitore minoris, vt 96. 9. vel. Ex p. 1. tr. 8. res. 49.
•  
  PDF 159 81. Hic Panormi à Thesaurario Regni expediuntur Militibus quædam libranciæ, quæritur, an emi possint dimidio pretio, si difficilis sit solutio? Idem etiam quæritur de omnibus aliis chirograhis. Ex part. 1. tr. 8. resol. 50.
•  
  PDF 160 82. An gemmas insignes, canes, falcones picturas antiquas, & similia, quæ non habent pretium taxatum à Principe, vel à communi hominum æstimatione, possit venditor vendere eo pretio, quo voluerit? Ex p. 1. tr. 8. res. 56.
•  
  PDF 160 83. An sit in fasce herbarum, olerum, vel lignorum, quæ ad cibum hominum, vel ad pabulum animalium, vel ignem venduntur, inueniatur herba aliqua magnæ virtutis ignoratæ possit emi pretio currenti? Et infertur, quod qui sciret in alterius fundo latere thesaurum, vel venam pretiosi metalli, vel fontem delitescentem posse illum emere non maiori pretio, sed pretio currenti. Idem dicendum est de lapidibus pretiosis, gemmis, & similibus. Ex p. 1. tr. 8. res. 79.
•  
  PDF 160 84. A qui vulgo vocantur Recatones sint obligati ad restitutionem? Et infertur primo Mercatores, siue alios posse sine onere restitutionis impedire, ne aliunde ab aliis merces in ciuitatem portentur, dummodo non efficiant fraude, minis, &c. sed ex sua industria, & bonis artibus. Secundo, posse quemlibet supprimere merces suas vsque ad tempus opportunum, quo eas maiori pretio vendat. Tertio, excusantur transferentes triticum extra territorium, etiam si ob id pretium notabilitur augeatur. Ex p. 1. tr. 8.[...]
•  
  PDF 161 85. Solent aliqui merces certo pretio vendere, quæritur, an hoc sit licitum? Ex part. 3. tractat. 5. Misc. 1. res. 115.
•  
  PDF 161 86. Celebris, & difficilis est ista quæstio inter Doctores. an tempore magnæ sterilitatis, & inopiæ pragmatica frumenti, & aliorum rerum seruanda sit in conscientia, vel liceat vendere frumentum secundum pretium commune, & vulgare? Et supponitur duplex esse rerum pretium aliud legitimum seu legale, aliud naturale, aut vulgare. Ex p. 1. tr. 8. res. 70.
•  
  PDF 162 87. An victualiæ debeant à republica taxari, seu potius arbitrio vendentium relinqui? Et quid est faciendum tempore necessitatis, & penuriæ? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 60.
•  
  PDF 163 88. An qui vendunt fructus meliores pretio maiori, deteriores pretio taxato, peccent, & teneantur ad restitutionem? Et aliqua alia notatur quoad peccatum mortale tam venditorum, quam emptorum in suprà dicto casu. Ex p. 1. tr. 8. res. 15.
•  
  PDF 163 89. Cum in hoc Regno Siciliæ pretium, quo venduntur boues, sit à Regno Siciliæ pretium, quo venduntur boues, sit à Regia pragmatica taxatum, quæritur modo, Petrus, qui habet aliquos b[...]ies in bonitate exedentes alios, possit illos vendere vltra taxam dictæ pragmaticæ? Idem est dicendum de tritico, vino, &c. & de cæteris mercibus, quarum pretium fuerit à lege taxarum. Ex p. 1. tr. 8. res. 2.
•  
  PDF 164 90. Quidam habebat multa dolia vini generosi, cui apponebat magnam quantitatem aquæ, sed ex illa mistione non efficitur deterius eo, quod passim venditur ab aliis. Quæritur modo, an possit tuta conscientia sine onere restitutionisin venditione talis vini exigere totum pretium à lege taxatum? Idem potest quæri de tritico, & aliis. Ex p. 1. tr. 8. res. 51.
•  
  PDF 164 91. An Ciues Panormitani possint vendere vînum ex eorum vineis & prædiis collectum vltra pretium à lege impositum, & vt vulgò dicitur A cannatola? Non autem si vinum ex aliis vineis emant, vt vendant, quia tunc peccant, & tenentur ad restitutionem. Ex p. 1. tract. 8. res. 88.
•  
  PDF 164 92. Votum, pro Illustrissimo Senatu Panormitano crca moderationem priuilegij, seu consuetudinis permittentis ciuibus huius vrbis non vendere vinum de eorum vineis collecto iuxta taxam. Et inter alia, quæ pro elucidanda doctrina huius quæstionis docentur, adducuntur, quod priuilegium, quod transiuit in vim contractus, est vltro, citroque obligatorium, nec potest sine causa reuocari. Et quod taxa frumenti in anno magnæ sterilitatis non est mutanda, sed seruanda. Ex p. 2. tr. 17. Misc. 3. res. 1.
•  
  PDF 164 93. An qui vendit vinum aqua dilutum, descendendo tamen in pretia tantum, quantum cum eo vitio valet, quoad emptori non manifestat, an peccet, & teneatur [...]re restitutionem. Ex p. 1. tr. 8. res. 80.
•  
  PDF 166 94. An si quis tradat aliquibus vinum, vt nomine suo vendatur, si cognoscat illos minuendo mensuram, & admiscendo aquam vendituros, peccet? Ex quo infertur posse quemquam pecuniam apud vsurarium deponere, etiamsi sciat fore illi materiam vsuræ exercendæ. Ex quo etiam deducitur licere deferre munera concubinæ iudicis, vt pro se apud iudicem intercedat, dum adest periculum alicuis grauis necumenti, vel si alias ius suum à iudice minime consequi posset. Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. resol. 44.
•  
  PDF 167 95.An licitum sit vendere vinum tabernariis, si sciant illud postea reuendere aqua mistum? Et quid si in nomine ipsius Domini tabernarij venderont vinum, & sciente Domino illud corrupissent, secus si Dominus vini id nesciret, qua[m]vis timeretur talis admistio? Ex p. 5. tr. 7. res. 39.
•  
  PDF 167 96. An si aliquis sciat rem breui minus valituram, possit vendere pretio currenti? Et quid, si agnoscat emptorem emere ad reuendendum. Ex p. 1. tr. 8. res. 40.
•  
  PDF 167 97. An senatus ciuitatis, vel Consiliarij Regis possint vendere res suas, quando agnoscunt breui diminuendum earum pretium ex lege, vel mandato Principiis? Et notatur, quod non possint tamen differre eam manifestationem, & promulgationem solum eo fine, vt prius vendant suas merces. Ex p. 1. tr. 8. res. 42.
•  
  PDF 168 98. Quonam tempore Senatus Ciuitatum, & præcipuè huius Vrbis Panormi prouisionem frumentorum facere debeant Et an postea dictum frumentum possint vilius populo vendere, quam emerunt? Ex p. 2. tr. 15. & Misc. 1. res. 66.
•  
  PDF 169 99. An si quis vendat librum, quem scit breui prohibendum possit illum vendere pretio currenti? Idem dicendum est de rebus aliis Ex p. 7. tr. 10. & Misc. 1. res. 25.
•  
  PDF 169 100. An si quis rogatus de futura copia mercium, vel tritici, aut monetæ diminutione, vel de discessu Proregis, & Aulæ, dicat se nescire, vel respondeat negatiue, aut qquiuoce, vel amphibologice, peccet contra iustitiam, & teneatur restituere? Ex p. 1. tr. 8. res. 46.
•  
  PDF 170 101. An si aliquis sciat Aulam, & Proregem cito Meßana discessurum, possit domum locare pretio currenti? Et an sit licitum pecuniam, quam scit breui diminuendam, mutuo dare, cum obligatione habendi postea eundem valorem? Ex quo infertur, quod si sciam pretium mercis mox minuendum, possim eam vendere pretio currenti, etiamsi sciam, Magistratum condidisse Decretum de illis minuendis, si tamen tale Decretum non sit promulgatum. Ex p. 1. tr. 6. res. 45.
•  
  PDF 170 102. An si quis sciat breui valorem monetæ diminuendumesse, possit illam alicui mutuare cum pacto, vt etiam sibi restituat iuxta valorem, quem dicta pecunia habet, non autem eo, quem habebit tempore, quo restituendum erit mutuum? Ex p. 1. tr. 8. res. 25.
•  
  PDF 170 103. Mutuatione monetæ facta, cuius temporis æstimatio, vel quantitas in mutuo reddendo speranda sit? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 18.
•  
  PDF 172 104. Olim in hoc Regno propter monetæ tunsionem promulgatu[m] fuit Edictum ab Excellentissimo Prorege Marchione Villenæ, vt in posterum omnia genera monetarum secundum pondus valerent, & expenderentur, cum hoc scirent multi ante Edicti promulgationem, omnem pecuniam vel mutuo dederunt, vel ex ea res emerunt. Quæsitum fuit à multis, an hoc cum crimine, & onere restitutionis factum fuerit? Et an Princeps, & eius Consiliarij teneantur ad restitutionem, si ex eorum negligentia illa notitia legis [...]
•  
  PDF 172 105. An pro nummis aureis simpliciter, siue generaliter datis debitor possit alterius generis nummos argenteos, areosque, inuito creditore, soluere? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 19.
•  
  PDF 173 106. An aliquid pro alio, inuito creditore solui possit? Ex p. 2. tr. 16. & Misc. 2 ?res. 39. aliàs 41.
•  
  PDF 174 107. An quod debetur, statuto tempore, solui possit ante diem, inuito creditore? Ex part. 8. tr. 7. & misc. res. 17.
•  
  PDF 175 108. Petrus debet Ioanni centum nummos soluendos post annum, sed nunc vult illi soluere quinquaginta, hoc pacto, vt ex Ioannes spectet per biennium alios quinquaginta, quæritur, an hæc solutio sit vsuraria? Ex p. 1. tr. 8. res. 63.
•  
  PDF 175 109. An si quis debeat post annum mille aureos, si det sexto mense quingentos sub onere, quod aliorum quingentorum per biennium expectetur, committat vsuram? Et alios curiosos casus in textu huius Resolutionis inuenies: sed iam omnes late explanatos in suas speciales Resolutiones & appositos in hoc tractatu, & nouo ordine. Ex p. 9. tr. 6. & Misc. 1. res. 23. alias 24.
•  
  PDF 176 110. An quis possit vendere res indifferentes, si sciat emptores abusuros in damnum alicuis tertij innocentis, v. g. ornamentum meretrici, succos, monilia, taxillos, aleas, &c. Et an quis possit deponere pecunias apud vsurarium qui illis abutetur ad vsuras; domos locare meretricibus, etiam si honestas vicinas peruersuræ sint? Ex p. 1. tr. 8. res. 41.
•  
  PDF 176 111. An dubius de malo vsu ementis excusetur vendens res indifferentes, nulla causa iusta concurrente? Ey part. 4. tr. 3. res. 60.
•  
  PDF 176 112. An quis possit vendere aliquid cum vitio occulto quod si emptor sciret, non esset rem empturus saltem eodem pretio? Et quid, si venditor probabiliter intelligit emptorem emere rem illam ad reuerendam, an tunc debeat venditor manifestare occultum vitium? Et in §. vltimo huius Resolutionis aliqui alij casus sæpe sæpius in praxi occurrentes circa pharmacopolas, sutores, & galeros vendentes, & alios similes, inseruntur, & explanantur. Ex p. 1. tr. 8. res. 39.
•  
  PDF 177 113. An contractus factus ex metu leui valeat in conscientia? Et ex doctrina huius Resolutionis deciduntur alij multi, & diuersi casus facti ex supradicto metu leui, & tandem quæritur, an contractus, matrimonij factus ex metu leui sit irritus, vel irritari possit? Ex. p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 118. aliàs 117.
•  
  PDF 177 114. An contractus lucratiui, & promissorij ex metu iniusto celebrari, iure naturali sint validi, & quid de iure ciuili? Et an supradicti contractus ex metu graui celebrati sint iuris positiui dispositione ipso iure irriti, vel rescindendi? Ex quo in §. vltimo huius Resolutionis inseruntur alij octo casus aliquando co[n]tingentes in praxi pro metu iusto in illis contracto? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 119. aliàs 118.
•  
  PDF 178 115. An contractus onerosi celebrati ex metu graui sint validi iure naturali, & quid de iure ciuili, exceptis matrimonio, ludo, & alienatione rerum Ecclesiasticarum? Ex part. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 120. alias 119.
•  
  PDF 178 116. Vtrum prodigus ex contractu iuramento confirmato obligetur. Sed difficultas est, an dictum iuramentum non solum obliget ex religione, sed etiam confirmet contractum aliàs nullum, eum efficiendo validum, & consequenter dantem ius iustitiæ ad rem vl in re? Ex quo deducitur contractus non transire ad hæredes sucrum honorum, & quod dictum iuramentum possit à Superiore relaxari. Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 21.
•  
  PDF 179 117. An iuramentum metu, aut dolo adiectum contractibus inualidis, & de iure reprobatis, obliget in conscientia. Et an prædictum iuramentum indigeat relaxatione. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 28.
•  
  PDF 180 118. An solu metus reuerentialis sine minis, aut alicuis grauis mali timore censeatur cadere in virum constantem. Idem quæritur de precibus importunis, etiam si cum ipsis non sit metus reuerentialis. Et quæstio huius Resolutionis deseruiet ad rescindendos contractus vxorium, & filiorum familias, maxime, si sint lucratiui, & qui à libertate proficiscuntur. Et tandem docetur profeßionem Religionis metu reuerentiali factam non valere, & ideo rescindendam, & declarandum irritam. Idem dicendum est de [...]
•  
  PDF 181 119. An conductor teneatur de culpa leuissima. Et doctrina huius quæstionis deseruiet in empto, in locato, in dote, in pignore, & in societate. Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 30.
•  
  PDF 182 120. Si domus conducta comburatur, an damnam sit locatoris, vel potius conductoris. Et quid, si nesciatur, vtrum culpa, vel casu ortum fuerit incendium. Et an Dominus, seu Pater-familias ex incendio familiæ, seu domesticorum teneatur. Et notatur res, quæ in incendij periculo versantur, non haberi pro derelictis. Ex part. 9. tract. 7. & Misc. 2. res. 31
•  
  PDF 183 121. An in contractibus gratia vtriusque contrahentis celebratis, si aliquod damnum contingat sine culpa illius, diuidatur inter vtrumque? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 20.
•  
  PDF 183 122. An ob sterilitatem agri fortuitam sit aliquid remittendum agricolis depensione agri? Et difficultus est, quando conductor renunciauit omni casui fortuito. Et quid in foro iudicali, & quid, in foro conscientiæ? Ex part. 3. tract. 6. & Misc. 2. res. 7.
•  
  PDF 184 123. An casus fortuitos in se recipiens, vel eis generaliter renuncians, de insolitis etiam sentire intelligatur? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 3.
•  
  PDF 185 124. An qui periculum alicuis rei in se recipit, casum etiam fortuitum in se recepisse intelligatur? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 32.
•  
  PDF 185 125. An contractus ille, qui vulgo dicitur Beneficiata, seu lotto, sit licitus? Et notatur, quod res, quæ ibi venduntur, non possit vendi nisi iusto pretio, quo res ipsæ valent, & aliter facientes peccant mortaliter, & tenentur ad resttutionem pauperibus si viri Domini nesciuntur. Ex part. 1. tr. 8. res. 81.
•  
  PDF 186 126. An dubians, si res sit furtiua, possit illam emere, vt postea à vero Domino totum pretium accipat? Et in prædicto casu, si Dominus non comparuerit, an emptor teneatur rem illam in pios vsu conuertere, deducto tamen pretio, maxime si lllam emit modico pretioEx p. 4. tr. 3. res. 33.
•  
  PDF 186 127. An si quis studio emptionis, vel donationis rem furtiuam sub dubio possidet, & facta diligentia dubium adhuc persistit, ad quid teneatur? Et aliqua alia circa hoc aduertuntur. Ex part. 4. tract. 3. res. 27.
•  
  PDF 187 128. Quis emit rem aliquam bona fide, & postea dubitat esse alienam, nec veritas opposita decita diligentia facta sciri potuit, quæritur, an qui illam vendidit, teneatur partus esse ad illud pretium, quo vendidit restituendum Domino, quoties comparuerit? Et supponitur, quod qui rem per viam emptionis, seu permutationis, etiam bona fide de manu latronis accipit, sed deinde in cipit dubitare probabiliter , quod sit furtiua, si facto diligentia, sit dubius, possit illam tuta conscientia retinere, [...]
•  
  PDF 187 129. Petrus bona fide rem emit â latrone, quam postea, durante bona fide, vendidit Ioanni, & deinde cognoscit rem illam esse alienam, quæritur, an licite possit sibi pretium retinere, & non rescindere contractum cum Ioanne, dum modo rem illamvendiderit eodem pretio, quo emerat? Ex p. 1. tr. 8. res. 68.
•  
  PDF 187 130. An vendens bona fide rem alienam eodem pretio, quo emerat, teneatur petium vero Domino restituere? Ex p. 3. tr. 5. Misc. 1. res. 42.
•  
  PDF 188 131. An si quis rem alienam à fure bona fide emptam maiori deinde pretio vendidisset, teneatur restituere Domino illud plus, in quo locupletior factus est? Et notatur furem vendentem rem furtiuam, & postea iuste minori pretio redimentem, non teneri excessum illum pretij Domino restituere, sed satisfacere reddendo ei rem suam non deterioratam, & fructus ex ea debitos. Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 41.
•  
  PDF 188 132. Petrus emit bona fide equum à latrone, postea de hoc certior factus est quæritur, an possit tuta conscientia rescindere contractum, & latroni equum illum reddere, vt pretium pro eo datum recuperet? Et si equum recepit à latrone gratis, an possit eum ei tradere, vel teneatur tradere Domino? Ex p. 1. tr. 8. res. 69.
•  
  PDF 188 133. An si quis à fure emente pecunias furtiuas bona fide accepit, easque cùm propriis commiscuit, teneatur ad restitutionem dictarum pecuniarum, Dominocomparente? Ex p. tr. 5. & Misc. 1. res. 40.
•  
  PDF 189 134. An si quis, bona fide, pecunias furtiuas accepit, easque cum propriis commiscuit, teneatur Domino pecuniarum comparente ad restitutionem? Et docetur, quod si aliquis ludendo falsis aleis pecuniam lucratus est, quam cum propriis miscuerat, eiusque partem focio, vel amico su donauit, quamuis scienti, tamen non cooperanti ad fraudem committendam, recte dici potest dictum socium, vel amicum ad nullam restitutionem obligari. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 67.
•  
  PDF 189 135. Petrus emit rem furtiuam mala fide, postea comperto vero Domino, quæritur, an teneatur illi restituere & non furi ad repetendum pretium, quod pro ea dedit? Et aduertitur, quid est faciendum, quando rem alienam bona fide accepit? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 4.
•  
  PDF 189 136. An qui mala fide emit rem à latrone, possit cognito vero Domino, latroni restituere, vt pretium recipiat? Ex quo deducitur, quod fui, qui furatus est à fure potest redderai rem furtiuam eidem furi. Ex part. 1. tr. 14. Misé.. res. 87.
•  
  PDF 190 137. Quis vendidit scapham v. g. frumenti furatam, cuius pretium postea decreuit, quæritur, an teneatur restituere pretiumfrumenti secundum quod ve[n]ditum fuit, an secundum taxationem temporis, in quo restitutionem facit? Et quid est dicendum, quando res apud furem melior facta est augmentointrinseco, veluti si pullus equitus furatus adoleuit, an in tali casu semper restitutio fieri debeat rei spectatæ secundum optimum statum, quem in manu furis habet? Et quid est sentiendum, quando prædictus pullus [...]
•  
  PDF 190 138. An non solum quando debitor, sed etiam creditor dubius est de solutione debiti, sit illud restituendum? Et quid est dicendum in casu, quod adulter dubitet, an filius sit suus vel mariti, si nihil possit deprehendi, diligentia facta? Et quid, si mater affirmat cum iuramento esse filium adulteri, prolesque sit similis adultero? Et quis filium illegitimum alere tenetur, quando dubitatur, quis sit Pater illius, quia nimirum plures matrem cognouerunt? Et an quilibet, Patre deficiente, vel nolente [...]
•  
  PDF 191 139. An quando non solum debitor, sed creditor etiam dubius est, num debitum. sit satisfactum, teneatur adhuc debitor illud soluere? Et in dicto casu, an ad integram solutionem, vel ad partem secundum dubij proportionem debitor teneatur? Et quid, quando solum debitor certus est de debito, sed dubius est de solutione? Ex part. 4. tr. 3. res. 32.
•  
  PDF 192 140. An certus de debito, dubius autem an soluerit, teneatur soluere? Et an in tali casu debitor teneatur ad integram solutionem debiti, vel tantum ad partem, maxime quando etiam creditor dubius sit, an debitum sit satisfactum? Et an commodatarius dubius, an sua culpa commodatum perierit, teneatur ad restitutionem, quia in contractibus quis tenetur tantum de dolo, & lata culpa, quæ constituat peccatum mortale? Idem, quod dictum est de commodatario, dicendum est de depositario, locatore, seu [...]
•  
  PDF 192 141. Sæpius in praxi occurrit illa quæstio. Ex quanam culpa teneatur depositariis quando periit penes ipsum res deposita? Et quid in foro conscientiæ in ordine ad restitutionem, an requiratur lata culpa Theologica, & mortalis, vel leuis, & leuissima? Ex quo infertur idem dicendum esse de stabulariis, cauponibus, nautis, sartoribis, fullionibus, & habentibus curam molendini, & domorum publicarum, & aliis similibus. Ex part. 1. tr. 8. res. 74.
•  
  PDF 193 142. Stabularij, nautæ, & caupones ad quam culpam teneatur, ad solum de dolo, vel de leui culpa ratione contractus, vel quasi contractus, quod est valde notandum à Confessariis? Ex part. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 21.
•  
  PDF 193 143. An quando commodatarius, vel depositarius est dubius, vtrum res sit sua culpa amissa teneatur illam restituere? Et ad hoc, an requiratur lata culpa theologica, & mortalis? Idem dicendum est de locatore, & conductore. Et notatur, quod in foro externo, si res depositarij appareant incolumes, præsumitur in dolo, &c Ex p. 4. tr. 3. res. 30.
•  
  PDF 193 144. An depositatius possit vti re deposita vsu consumptibili, v. g. frumento, oleo, &c. dummodo certus sit tantumdem eiusdem generis, ac bonitatis pretio habiturum, cum Dominus repetituerit? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 68.
•  
  PDF 193 145. An Thesauriarius alicuis Principis, vel Procurator, seu famulus alicuius Domini, inscio ipso, possit cum Domini pecuniis, quas ad expectendas, vel conseruandas habet, negociari & lucrum in suam vtilitatem vertere? Et an si quis tradat famulo, vel negotiorum gestori mille aureos in auro, vt soluat suo creditori, non curans, qua specie id faciat & ille eos commutet in monetam argentam cum lucro, eamque soluat creditori, detento lucro non teneatur restituere illud lucrum neque creditori, neque Domino[...]
•  
  PDF 194 146. Solent Mercatores in suis libris scribere rationem dati & accepti, & quid ipsis debeatur, quæritur, an possit postea debitore eligere, in quo debito pecunia sibi debita compensetur? Et aliqua alia notantur circa debita, & solutiones pro diuersis causis, & debitis eidem creditori. Ex part. 2. tract. 16. & Misc. 2. res. 49.
•  
  PDF 194 147. Quidam creditor Principis, vel ciuitatis frangendo gabellum volebat sibi compensare debitum, quasiuit, an hoc, seruatis legibus compensationis, esset licitum? Et quid est dicendum, si Princeps locauerit aliis subditis vectigal, & gabellas aliàs iustas, an liceat creditori facere compensationem? Et quid, si Princeps illud vendiderit? Ex part. 2. tr. 16. & Misc. 2. res 14. aliàs 16.
•  
  PDF 194 148. Quænam conditiones sint necessariæ ad iustam compensationem faciendam? Ex. p. 2. tr. 16. & Misc. 2. res. 46. aliàs 48.
•  
  PDF 195 149. An in compensatione occulta facienda debitum debeat esse liquidum, & certum? Et an infamia compensanda sit pecunia, quando non potest in proprio genere restitui? Et an qui ex testameno minus solemni legatum debet habere possit legatum detinere, vel de nouo accipere, aut occulte sibi compensare? Et an hæres ab intestato possit etiam, vticompensatione occulta contra cum, qui bona defuncti possidet ex testamento minus solemni? Et an debitor ex delicto liberetur à restitutione, si rem, vel [...]
•  
  PDF 196 150. An si quis occultè vtatur compensatione, peccet mortaliter, si rem debitam poterat in iudicio absque graui detrimento repetere? Et an qui potest compensatione vti, etiam si sub iuramento promiserit debitum soluere? Et an quis potest vti compensatione ex re, quam debitor. mittit dono ad alium, dum donatio est acceptata? Et quid est dicendum, si eam mittat non dono, sed in solutionem debit? Et an compensatio sit licita, quando debitum actu non debeatur, & c. Ex p. 7. tr. 10. & Misc. 1. res. 17.
•  
  PDF 197 151. An qui iurauit soluere, possit, hoc non obstante, compensare sine metu periurij? Et an licitum sit vti compensatione occulta, & clam auferre, & si absque peculiari incommodo per Magistratus possit? Et an in foro conscientiæ priuata compensatio fieri possit ex re deposita apud tuum debitorem? Ex part. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 60.
•  
  PDF 198 152. An in debitis ex iustitia dari possit compensatio cum bonis, vel obsequiis gratuitis? Sed difficultas est, si quando præbui domum, vel obsequium, ignorabam debitum ex iustitia, an possim postea facere compensationem? Et notatur, quod compensatio non est facienda, si aliquis tibi debeat ex sola charitate, vel titulo gratitudinis. Ex part. 7. tr. 10. & Misc. 1. res. 19.
•  
  PDF 198 153. An compensatio in foro conscientiæ sit valida, etiam si adsint alij creditores anteriores? Et quid est dicendum, si creditor possideret rem debitoris iure depositi, quia depositum compensationem non admittit? Et notatur, quod quando debitor soluit debitum posteriori creditori, cum solui deberet priori, in tali casu creditor non tenetur ad restitutionem, sed potest retinere pecuniam illam contra ordinem restitutionis sibi solutam. Ex p. 3. tract. 5. & Misc. 1. resol. 20.
•  
  PDF 199 154. An compensatio in foro conscientiæ sit valida, etiam si adsint creditores anteriores? Et quid est agendum, si cogatur denunciare debitum sub pœna excommunicationis? Et an in deposito possit dari compensatio? Ex p. 3. tr. addit. res. 8.
•  
  PDF 199 155. An compensatio sit valida in foro conscientiæ, si adsint creditores¿ Et quid est faciendum, si in dicto casu quis ligatur monitorio sub pœna excommunicationis restitutionem inducente? Ex p. 5. tr. 13. & Misc. 1. res. 79.
•  
  PDF 199 156. An qui habet apud se rem debitoris, possit vti compensatione in foro conscientiæ cum præiudicio creditorum anteriorum? Et an compensatio licite in foro conscientiæ quoque fiat iure depositi? Ex p. 7. tr. 10. & Misc. 1. res. 18.
•  
  PDF 200 157. An depositum compensationem admitta? Ex part. 3. tract. addit. res. 1.
•  
  PDF 200 158. An xvores, & filij aliquando post mortem viri, vel Parentum possint occultare bona creditorum? Et an in iudicio vocati, si compellerentur sub iuramento aperire, si nihil abstulerint ex bonis mariti, vel Parentum, teneantur in conscientia veritatem dicere? Et quid si obligantur ex vi, & virtute excommunicationis, an teneantur reuelare, si aliquid occultauerunt, vel abstulerunt ex supradictis bonis creditorum? Et notatur filium succedentem Patri, auo, vel matri in bonis acquisitis pevsuram, siue [...]
•  
  PDF 200 159. An minor 25. annorum Curatorem habens sine eiust consensu obligetur? Et docetur, quod prædicti minores possunt facere contractum matrimonij, & testamentum sine consensu Curatoris. Ex p. 1. tr. 7. & Misc. res. 20.
•  
  PDF 201 160. An minor 25. annis sine Curatoris consensu pacisci, & ex pacto obligari possit? Et quid in foro conscientiæ? Et an hoc procedat, non solum quando pupillus factus est locupletior, sed etiam quando locupletior non est factus, quia quando locupletior est factus non solum naturaliter sed etiam ciuiliter obligatur? Ex p. 11. tr. 7. & Misc. 7. res. 40.
•  
  PDF 202 161. Quomodo probetur ætas minorum ad gaudendum beneficio restitutionis in integrum? Pro quo aliquid primo supponitur, & in textu huius Resolutionis assignantur, qui sunt, qui priuilegio restitutionis in integrum gaudere possunt. Et tandem obiter quæritur, an qui in loco Domicilij vult suspicere sacros ordines, & nimis distat à loco originis, in quo natus est, sit habenda fides Parocho de ætate? Et an Episcopus possit illm ordinare, si eius Parentes de necessaria ætate deposuissent? Ex p. 11. tr. 3. & Misc.
•  
  PDF 204 162. An restitutio in integrum competat minoribus etiam post annum 25. Ex p. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 28.
•  
  PDF 205 163. An beneficium restitutionis in integrum competat vni noribus, fideiussoribus, vel confortibus eiusdem litis? Ex p. 11. tr. 33. & Misc, 3. res. 29.
•  
  PDF 206 164. An competat restitutio in integrum minoribus, si contractus iuramento firmauerint? Ex p. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 30.
•  
  PDF 207 165. Aliqua practicabilia circa beneficium restitutionis in integrum. Primo, an quando læsio contingit tantum in pretio, possit, v. g. minor ageread rescissionem contractus, vel ad reparationem pretij? Secundo, an minor aduersus minorem, vel Ecclesia aduersu Ecclesiam, &c. gaudeant beneficio restitutionis in integrum? Tertio, an in restitutione in integrum restituendi sint fructus percepti? Et tandem an Ecclesia læsa in contractu cum laico possit petere restitutionem non solum coram iudice ipsius laici[...]
•  
  PDF 209 166. An si minor 25. annorum non potest sine magnis expensis coram iudice obtinere restitutionem in integrum, contra læsorem, possit in conscientia vti compensatione occulta? Et primo aliqua supponuntur pro eius restitutione in integrum, & quadriennio tempore postquam facti fuerint maiores, quod etiam transiit ad hæredes. Et deciditur, quod contractus initi cum prædictis minoribus, & pupilis valent, quatenus illis sunt vtiles. Et notatur minores non obligari naturaliter pro foroanimæ ad [...]
•  
  PDF 211 167. An filius familias obligetur in conscientia soluere pecunias mutuo acceptas? Et quid si mutuum versum est in vtilitatem pupilli, an teneatur in foro conscientiæ mutuante soluore? Ex part. 8. tract. 7. & Misc. res. 7.
•  
  PDF 211 168. An filius familias teneatur soluere mutuum, si illud soluere iurauis? Et quid secluso iuramento? Et quid est dicendum, si filius familias mutuum in rebus à pecunia distinctis dare sibi passus est, puta, si filius familias pannum ad vestem, equum ad item non munerata pecuia emerit? Et in textu §. 2. Hoc tamen I. huius Resolutionis adducuntur sex casus, in quibus filius familias debet soluere sicut alij. Ex part. 9. tr. 9. & Misc. 4. res. 13.
•  
  PDF 212 169. An Comissarij poßint à singulis tantum exigere, quantum ab vno possent, si pro illo solo negotium facerent? Ex part. 3. tract. 5. & Misc. 1. res. 77.
•  
  PDF 213 170. An cliens possit pacisci cum Aduocato de quota lite? Ex part. 2. tract. 16. & Misc. 2. resolut. 47. aliàs 49.
•  
  PDF 213 171. Solent litigantes conducere Aduocatos, & Procuratores, ad annum, vel annos sub certa annua mercede, seu salario ad omnes causas, quas habent vel habituri sunt, quæritur modo, an si nullas causas in illo anno partes habuerint. Aduocati licite petant salarium? Ex part. 8. tract. 15. & Misc. 1. res. 42.
•  
  PDF 213 172. An conducens operam alicuius, si per conductorem stetit, etiam ob casum fortuitum, quominus locator operam suam præstaret, teneatur ad omnem mercedem? Ex quo infertur, quod possessor malæ fidei non tenetur ad fructus, quos in veritate Dominus rei non erat probabiliter percepturus. Ex part. 3. tr. 6. & Misc. 2. resol. 14.
•  
  PDF 214 173. An famulus conductus per annum, si discedat ante tempus complectum, perdat mercedem? Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 15.
•  
  PDF 214 174. An filius, v. g. Cauponis, Mercatoris, &c. possit exigere salarium, quia Patris bona administrauit? Et si filius ob metum reuerentialem supradictum salarium petere non audeat, an clam à Patre accipere possit? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 66.
•  
  PDF 214 175. An Domini teneantur præstare salarium famulis infirmi? Ex p. 1. tr. 8. res. 6.
•  
  PDF 214 176. Quædam prædicabilia valdè notanda à Confessarius, circa famulos, sartores. Ex p. 3. tr. 6. & Misc. 2. res. 16.
•  
  PDF 215 177. An quis licite possit emere à sartoribus fragmenta, quæ supersunt, ex vestibus, & si iuste ea sibi retineant? Ex part. 4. tract. 4. & Misc. res. 176.
•  
  PDF 215 178. An sartores possint à Mercatoribus accipere partem pretij? Ex p. 1. tr. 8. res. 26.
•  
  PDF 216 179. An Religiosi ex occasione, quod merces empta ca. iori pretio potest vendi, si hoc faciant, dicentur negociari? Ex part. 8. tr. 7. & Misc. res. 27.
•  
  PDF 216 180. Vtrum Clericus in Sacris constituis, vel Religiosus possit negociari per alium? Ex p. 1. tr. 8. res. 71.
•  
  PDF 216 181. An Religiosi, & CVerici in Sacris negociando per alium peccent mortaliter? Et an fas sit Religiosis, & Clericis inire contractum societatis cum Campsore, aut Mercatore conferente totam operam, Religiosis, vel Clericis ex parte sua non nisi nervos negociationis, siue pecuniam conferentibus, in quo ne venialiter etiam peccent? Ex p. 9. tr. 7. & Misc. 2. res. 69.
•  
  PDF 217 182. An Clerici, vel Religiosi possint in propria domo vel Monasterio vendere per famulos vinum, v. g. collectum ex eorum præciis? Et supponitur Clericos, & Religiosos non esse negociatores, neque teneri ad gabellam, si vendant vinum recollectum ex suis prædiis. Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 26.
•  
  PDF 217 183. An negociato prohibita sit etiam Nouitiis nondum sacris ordinibus initiatis? Et in §. 3. huius Resolutionis alium casum decisum inuenies sæpius in praxim contigentem pro negotiatione. Ex p. 7. tr. 10. & Misc. 1. res. 21.
•  
  PDF 218 184. An saltem, qui habet beneficium Ecclesiasticum, sed nondum est ordinatus in Sacris possit negociari per se ipsum? Ex p. 1. tr. 8. res. 73.
•  
  PDF 218 185. An Beneficiatus tantum in minoribus ordinibus initiatus possit sine peccato mortali negociationem exercere? Ex p. 7. tr. 10. & Misc. 1. res. 20.
•  
  PDF 218 186. Clericus ex portione hæreditatis acquisiuit aliquos boues, quos aliquando post culturam suorum prædiorum aliis locabat, quæsierunt, an esset Clericus negotiator? Et quid si iumenta emat, vt postea ea lucri gratia locet? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 62.
•  
  PDF 219 187. Aliqua notabilia circa negotiationem Clericis, & Religiosis interdictam Et inter alios casus qui pro praxi adducuntur, quæritur an Clerici, sit interdictum emere vuas, vt vinum ad vendendum faciant? Et an Clericus, vel Religiosus peccet mortaliter, si vna, vel altera vice negotietur? Et an Episcopus possit tenere Cymbam piscatoriampro eius vsu, familiæ Prædicatorum, hospitum, & c. & pisces, qui postea supersunt, vendere? Et an Clericus possit emere pro victu suo, & familiæ in abundantia, & si quid[...]
•  
  PDF 220 188. An Clericus, vel Religiosus, qui suis sumptibus, vel Monasterij imprimit libros à se compositos, eaque exemplaria postea in diuersis Regionibus vendit, dicatur negociatur? Et docetur, quod illa tantum est negotiatio proprie dicta, qua res emitur, vt eadem immutata in eadem specie carius vendatur. Et alij multi casus pro Regularibus adducuntur, in quibus illis est licita negotiatio, vt si vendant panem coctum ex fructibus eorum, lateres, calcem, &c. Ex part. 11. tr. 6. & Misc. 6. res. 41.
•  
  PDF 222 189. An Clerici possint esse fideiussores? Idem est de Episcopis. Et quid, si Clericus pro alio, vel aliis Clericis fideiussisset? Et notatur, quod Monachi absque licentia Prælati, & maioris partis Capituli fideiubere non possint, quod si fecerint, & mutuo acceperint non obligatur Mocasterium, nisi quatenus in eius vtilitatem conuersum est. Et an hæc doctrina locum habeat in Prælato? Ex p. 11. tr. 4. & Misc. 4. res. 31.
•  
  PDF 223 190. An Beneficiarius possit licite absque aßensu Apostolico locare fructus, & redditus Beneficij vltra triennium? Et notatur redditus Cancellarij Episcopalis locari non posse, sed debere per proprios Ministros exerceri. Et an bona donata, seu relicta Ecclesiæ, seu Monasterio, aut loco pio bonorum immobilium capaci, ea conditione, vt possint alienari absque solemnitate, & assensu Apostolico, an inquam, talis conditio sit adimplenda? Et an pecunia data pro dote Monialis possit insumi in emendo agro, vel[...]
•  
  PDF 224 191. Rectores cuiusdam Ecclesia concesserunt aliqua bona in euidentem illius Ecclesiæ vtilitatem saluo aßensu Sedis Apostolicæ, & ante assensum tradiderunt possessionem. Instanter à me quasierunt, an dicta alienatio sit nulla, & an inciderint excommunicationem Paulinæ, Ambitiosæ? Ex p. 1. tr. 8. res. 77.
•  
  PDF 224 192. An rei Ecclesiasticæ in Emphyteusim concesso, non consuetudo modo facta, sensenda sit omnino inutilis, vel saltem valeat, quatenus fieri potuit? Ex part. 8. tract. 7. & Misc. res. 30.
•  
  PDF 225 193. An scriptura sit de forma, & substantia contractus Emphyteusis? Et an Emphyteusi aliquo modo finita non censeatur tacita facta reuocatio, si scriptura non interuenerit? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 25.
•  
  PDF 226 194. An Emphyteuta per 30. vel 40. annos non soluens Canonem præscribat immunitatem in futurum? Et quid, si adsit ignorantia aduersus præscriptionem 40. annorum? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 36.
•  
  PDF 226 195. An si Emphyteuta iuret se singulis annis pensionem soluturum sub oœna incidendi in commissum, si non soluat in pœnam incidat? Et aliqua primo supponuntur pro intelligentia huius quæstionis. Ex part. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 56.
•  
  PDF 227 196. Si Emphyteuta cessauit à solutione Canonis, & Dominus per aliquod tempus, sed postea ad priuationem Emphytheusis agat an fructus interim à triennio perceptos, Emphyteuta teneatur restituere? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 9.
•  
  PDF 227 197. An Emphyteuta moram purgare possit, ita vt per non solutum Canonem ius suum non amittat? Et distinguitur inter Emphyteutam Ecclesiarum, & inter Emphyteutam laicorum. Et quid, si promisit soluere Canonem, & iurauit? Et an si Emphyteuta ceßauit triennio soluere Canonem, & Dominus aliquando tacuit, & suam voluntatem nondeclarauit, nec contra eum processum priuationisinstituit, postea vero ad priuationem Emphyteuseos agit, an fructus interim à triennio perceptos Emphyteuta faciat suos, an vero [...]
•  
  PDF 229 198. An Dominus post incursam caducitatem possit propria authoritate possessionem rei Emphyteutica apprehendere? Et quid, si Emphyteuta non resistit, vell resisti verbis tantu, non vero si factis resistit?? Et quid est dicendum, si adsit scandalum? Ex part. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 58.
•  
  PDF 229 199. An si Emphyteuta alienet partem irrequisito Domino, amittat totum, an vero solummodo partem? Et an, quando duo sunt eius rei Emphyteuticæ proprietarij, vterque sit requirendus? Et an vno dumtaxat non requisito incidatur in pœnam commisi totius rei, an partis tantum spectantis ad Dominum, cuius consersus non fuit requisitus? Et quid, quando sunt plures Domini directi, an omnes requirendi sunt? Ex p. 10. tr. 16. & Misc. 6. res. 59.
•  
  PDF 230 200. An Prælatus rem Emphyteuticam ad Ecclesiam reuersam, etiam consanguines suis demo in Emphyteusim concedere valeat? Et quid, si luculenter constet eam fuisse factam in Ecclesiæ vtilitatem, & obseruatas fuisse solemnitatey à lege requisitas? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 24.
•  
  PDF 231 201. An qui habet licentiam à Rege officium in aliam personam transferendi possit vendere? Et an in dicto casu, quidquid sit de peccato, non teneatur ad restitutionem? Et docetur adesse racitam facultatem vendendi officia, cum ea dantur fœminis aut viris Nobilibus, quos Princeps certo credit non eos per se talia munera obituros. Ex part. 3. tract. 5. & Misc. 1 resol. 110. aliàs 109.
•  
  PDF 231 202. An Officia sæcularia vendi possint? Ex p. 3. tract. 5. & Misc. res. 109. aliàs 108.
•  
  PDF 232 203. An Proreges possint vendere officia, & pecunias sibi ipsis applicare? Et an si sine titulo, & potestate Regis illa vendant, peccent mortaliter, & teneantur ad restitutionem? Et quid de consuetudinibus circa hoc? Et late explanatur, quod Rex potest tàlia officia vendere. Ex part. 6. tract. 6. & Misc. 3. resol. 3.
•  
  PDF 234 204. An Proreges poßint pro eorum arbitrio aggratiare vt vulgo dicitur, deliquentes, qui accusatorem non habent, & pro dictus gratiis pecuniam accipere? Et an in quolibet peccent mortaliter, & teneantur ad restitutionem? Et quid de consuetudinibus circa hoc? Et docetur peccare Proreges condonando reis pœnam ad petitionem famulorum recipientum pecunias, si hoc ipsi scirent. Sed hoc limitatur, si pecunia esset moderata, & sumpta propter diligentiai, & labores ad impetrandam gratiam. Ex p. 6. tr. 6. & Misc. 1.
•  
  PDF 236 205. An Proreges possint concedere Priuilegiatas. Tractas pro anno sterili non extractas? Et an possint vendere Tractas, & in eorum commodum pecuniam accipere? Et in faciendo, an peccent mortaliter, & teneantur ad restitutionem? Et quid de consuetudinibus super hoc. Ex part. 8. tract. 6. & Misc. 1. resolution. 4.
•  
  PDF 237 206. Quando facienda sunt extractiones frumentorum à Dominis Proregibus in hoc Regno Siciliæ? Et notatur non incurrere excommunicationem Bulla Cœnæ Proreges, & Ministros prohibentes extractionem frumenti, & aliorum victualium ad Romanam Curiam, si Regno deficit necessaria prouisio, & in vltimo huius Resolutionis alium pulchrum casum circa hoc decisum inueniens. Ex part. 3. tract. 6. & Misc. 2. resolution. 32.
•  
  PDF 238 207. An filij succedentes Patribus per intermediam personam, hæreditantes tantum Maioratum, vel bona vinculata, teneantur soluere debitaParentum post eorum obitum? Et quid de vxore, mortuo viro, etiam si vestes aut alimenta, quæ maritus emit ex pecunia mutuo accepta, etiam actu extent apud vxorem, an hoc non obstante, non sit obnoxis restitutioni? Et quid est dicendum, si bedita contracta sint ab illo, qui Maioratum instituit, & etiam ante institutionem Maioratus. Ex p. 6. tr. 7. & Misc. 2. res. 20.
•  
  PDF 239 208. An Pater, aut mater peccet mortaliter grauando legitimam filiorum gratuitis donationibus, vel minuendo omerosis, sed fictis contractibus? Et an Pater possit sine peccato iniustitiæ alienare omnia bona sua ad hoc, vt à filiis legitimam auferat. Ex part. 1. tractat. 8. res. 84.
•  
  PDF 239 209. An debitor sciens statum suum deficere possit integre satisfacere alicui non petenti, qui alioquin ius prælationis non habere? Et an iste teneatur restituere? Et inter alia, quæ circa hoc discutiuntur, & inferuntur, tandem quæritur, quando ex contractu oneroso, vel titulo gratuito quis accipit à debitore, teneatur restituere? Et pro praxi huius quæstionis aliquæ difficultates proponuntur in textu huius Resolutionis. Ex p. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 13.
•  
  PDF 241 210. An priori petanti debitum, liceat prius soluere? Et pro solutione huius difficultatis prius aliquid supponitur. Et an vero hoc intelligatur de petitione in iudicio, & post sententiam latam, an etiam de petitione priuata, & extra iudicium? Et an etiam præferendum sit aliis creditoribus posterius petentibus. Ex p. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 12.
•  
  PDF 242 211. An secluso alio priuilegio, & cæteris paribus in solutione alicuis debiti creditor antiquior, & pauperior sit præferendus creditori posteriori. Ex p. 11. tr. 3. & Misc. 3. res. 11.
•  
  PDF 243 Tractatvs IV. De Ludo, & Sponsionibus & de aliquibus restitutionibus pro ipsis. Atque de Voto, & Iuramento non ludendi, & de eorum Absolutione, Dispensatione, & relaxatione etiam agitur.
•  
  PDF 243 1. An Princeps possit concedere licentiam, vt aliquis domum exponat ludo? Et an habentes domos expositas ludo non solum peccent mortaliter, sed etiam teneantur restituere, si principales lusores tenentur restituere, & non restituant. Et an ludus alearum, & taxillorum sit prohibitus iure naturæ? Et an leges ciuiles prohibentes ludos taxillorum, & alearum sint contraria cnnsuetudine abrogatæ? Ex p. 2. tr. 15. & isc. 1. res. 65.
•  
  PDF 245 2. An qui tenet domum ludo expositam, peccet mortaliter. Et docetur non posse Principes concedere ad id licentiam nec permittere exponendi domum ad ludum. Et quando habentes domos ad ludum admittunt eos, qui non sunt sui iuris ad perdendum, vt filiosfamilias, &c. vel eos, qui fraudes faciunt, vel eos, qui ludunt cum his, qui ad ludum traxerunt, an teneantur restituere quidquid, hi tenebantur restituere, nisi hi restituant. Idem est de ministrantibus mensam, aleas, chartas, vel alia instrumenta[...]
•  
  PDF 245 3. An ludere in Ecclesia sit peccatum mortale? Ex p. 7. tr. 9. res. 38.
•  
  PDF 245 4. An ludere Orationem Angelicam, Psalmos, &c. sit peccatum, & Simonia? Ex p. 7. tr. 9. res. 41.
•  
  PDF 246 5. An sit peccatum mortale ludere magnam quantitatem? Et an, qui lucrantur magnam quantitatem, teneantur ad aliquam restitutionem, dummodo non concurrant aliæ Circumstantiæ reddentes ludum iniustum? Ex p. 7. tr. 9. res. 37.
•  
  PDF 246 6. An qui ludit cum intentione lucrandi magnam quantitatem, peccet mortaliter? Et an ludere principaliter propter lucrum sit saltem peccatum veniale? Ex part. 7. tr. 9. res. 1.
•  
  PDF 246 7. An sit peccatum mortale ludere ludis prohibitis? Et docetur laicum ludentem non peccare neque venialiter. Ex p. 7. tr. 9. res.2.
•  
  PDF 247 8. An Clerici possint aliquid ludo exponere? Et in textu huius Resolutionis aduertitur, de quibus fructibus Clerici sint veri Domini, & de quibus possint ludere, vnde lucrantes ab eis non tenentur restituere, licet forte Clerici ludo insumentes aliqua bona beneficij peccent mortaliter, Ex p. 7. tr. 9. res. 16.
•  
  PDF 247 9. An saltem Clerici peccent mortaliter ludendo ludis prohibitis. Et an non solum ludere, verum etiam ludis huiusmodi interesse prohibitum sit Clericis, Et supponitur iure Canonico prohiberi ludum alearum & taxillorum, & similes, quod huiusmodi ludi indecentes sint statuis eorum. Ex p. 7. tr. 9. res. 3.
•  
  PDF 248 10. An Clericis in Sacris peccent mortaliter ludendo ludis prohibitis aleæ, & taxillorum? Et an prohibitio ludendi modo, quo supradictumest, includat etiam Clericos minores? Et quid est dicendum de puris Religiosis? Et notatur non esse peccatum mortale, si Clerici, & Religiosi inspiciant notabili tempore ludos fortunæ mortaliter peccaminosos, nisi ludi causa sint, vel omittant corrigere, quando tenentur, E p. 4. tr. 4. & Misc. res. 183.
•  
  PDF 248 11. An Clerici, & etiam laici peccent mortaliter aspiciendo eos, qui ludendo mortaliter peccant? Et quid de Religiosis. Ex p. 7. tr. 9. res. 40.
•  
  PDF 248 12. An saltem Religiosi peccent mortaliter ludendo ludis prohibitis? Et quid dicendum est de Episcopis? Ex p. 7. tr. 9. res. 4.
•  
  PDF 249 13. An Religiosus possit aliquid ludo exponere? Et an possit valide lucrari, & perdere notabilem summam cum expressa licentia Superioris? Et in tali casu tam Prælatus, quam Religiosus an peccet mortaliter? Ex p. 7. tr. 9. res. 14.
•  
  PDF 249 14. An qui à minoribus per ludum, aut similem contractum aliquid acquisierunt, teneantur illud restituere? Et aliqua alia circa hoc intextu huius Resolutionis explanantur. Et an pupilli, & minores 25. annis sine tutoris authoritate contrahentes si non ciuiliter saltem obligentur naturaliter, & in foro conscientiæ? Et quid, si se soluturos iurassent. Ex part. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 44.
•  
  PDF 250 15. An minori possint lucrari, & ludere insciis tutoribus Et an ille, qui illos lucratus est, teneatur ad restitutionem in foro conscientiæ. Et quid, si minor lucretur, an teneatur ad restitutionem, & si amittat teneatur soluere. Ex p. 7. tr. 9. res. 13.
•  
  PDF 250 16, An filius familias possit aliquid ludo exponere. Idem dicendum est de minoribus respectu curatoris & de pupillo respectu tutoris. Et an qui ab eis lucratur, teneatur ad restitutionem. Et in textu huius Resolutionis docetur dequibus bonis, & in quibus casibus licite, & valide possit filius familias aliquid ludo exponere, & perdere. Ex p. 7. tr. 9. res. 5.
•  
  PDF 251 17. An si constet patrem nolle filium aliquid ludere, possit quis, noch non obstante, aliquid ab eo lucrari? Et in tali casu, qui cum eo ludunt, & Lucrantur, an non teneantur ad restitutionem, etiam si filius existat in domo Patris? Ex p. 9. tr. 9. res. 6.
•  
  PDF 251 18. An filius familias, qui ludo exponit pecunias Patris quas alienare non potest, teneatur restituere id, quod cum dictis pecuniis lucratus est, ac proinde, qui cum eo perdidit, non possit sibi compensare de rigore iuris, etiam in eodem ludo, neque in diuersis, quando postea aliquid in alio ludo lucratur ad eodem filio familias? Et an hoc, quod de filio familias dictum est, procedat etiam in aliis, qui alienare non possint, cum sit eadem ratio, vt in minoribus, pupillis, Religiosis, & vxoribus? Ex [...]
•  
  PDF 252 19. An si filius familias nihil alienare potens hodie lucretur centum, possitne collusor cras ab eo tantundem lucrari sine onere restitutionis? Ex p. 7. tr. 9. res. 9.
•  
  PDF 252 20. An filius familias, qui v. g. potest perdere decem aureos, si cuccessiue lucretur quinquaginta, possit eos omnes ludos exponere, & perdere? Et quid est dicendum si extra illum vero ludum, alio die, vel alio ludo, an possit integram quantitatem ludere, si notabilis sit, quam in primo ludo, vel die acquisiuit? Ex part. 7. tract. 9. res. 7.
•  
  PDF 253 21. Quidam filius familias, qui parum poterat perdere, lucratus est magnam pecuniarum summam. Cum postea ad Sacramentum Pœnitentia accederet, noluit illum Confesarius absoluere, nam asserebat non poße plus lucrari, quam posset perdere, quia fieruntà me postea, an re vera dictus, pœnitens teneatur ad aliquam restitutionem? Et quid, si collusor sciebat eße filiumfamilias? Et explanatur posse filiumfamilias vigesimam partem alimentorum, quæ annue suppeditantur, alienare, & ludere, & hoc extenditur ad [...]
•  
  PDF 253 22. An si quis lusit cum filiofamilias, & lucratus est summam, , quam in toto anno ille perdere potest, possit sine alia inquisitione illud lucrum retinere sine onere restitutionis? Et si collusor lucratus est super summam, quid teneatur restituere? Et notatur, quod quando Pater, vel vir dicit velle, vt non ludant, non intelligitur tamen velle in totum fores illis claudere, sed ad moderandum, ne summam quantitatem ludant. Ex p. 7. tr. 9. res. 10.
•  
  PDF 254 23. An vxor possit ludere, inscio, aut inuito marito? Et quam autem quantitatem possit vxor ludo insumere siue expressa viri facultate, aut illo renuente? Et in textu huius Resolutionis adducuntur septem casu, in quibus qui ludit cum muliere coniugata, possit retinere lucrum sine onere restitutionis. Ex p. 7. tr. 9. res. 11.
•  
  PDF 255 24. An maritus notabilem quantitatem in ludo amittens peccet mortaliter, & teneatur ipse, vel collusores restituere vxori? Et quid est dicendum, si amiserit bona dotis, quæ in specie erant conseruanda? Ex p. 7. tr. 9. res. 18.
•  
  PDF 255 25. An ludens alienam pecuniam faciat suum lucrum, quod acquirit, v. g. quando fur, vel vsurarius, vel famulus, aut depositarius alienam pecuniam suo nomine ludo exponit, & vincit, quamuis peccet? Et quid est dicendum de eo, cui cum pecunia in ludo defuerit, clam eam à collusore subripuit, an faciat suum lucrum, quod cum ea in ludo acquirit? Ex p. 7. tr. 9. res. 19.
•  
  PDF 255 26. An si lucratus est à fure, possit lucrum sibi retinere? Idem dicendum est de vsurario. Et quid, si lucratus est bona fide? Ex p. 7. tr. 9. res. 20.
•  
  PDF 256 27. Petrus in ludo prohibito taxillorum perdidit magnam quantitatem pecuniarum, quæritur; an illam in foro conscientiæ teneatur soluere? Et quid est dicendum stando in iure communi, vel si ludentes non cesserunt iuri suo, & renunciauerunt beneficio legis concedentis repetitionem? Ex p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 8.
•  
  PDF 256 28. An qui perdidit in ludo prohibito, teneatur in foro conscientia soluere? Ex p. 7. tr. 9. res. 21.
•  
  PDF 256 29. An victor impediens, ne iudex condemnet illum ad restituendum lucrum ex ludo prohibito, teneatur restituere? Et si ludus occultus fuit an, qui lucratus est, non teneatur fateri, etiam si iuramento rogetur, antequam semi plene probatum sit per vnum testem, &c. Ex. p. 7. tr. 9. res. 27.
•  
  PDF 257 30. An si quis lucretur in ludo prohibito teneatur restituere? Et obseruatur non debere reddi lucrum acquisitum, etiam si repetatur, extra iudicium. Et notatur, quod quis perdidit in ludo prohibito, si præ verecundia, vel quia non vult, non repetit in iudicio, nullo modo illud sibi potest occulte compensare. Et an qui minatur accusationem, & repetitionem, si habet animum accusandi, & repetendi, possit retinere summam, quam à lucrante collusaore sic extorsit? Et quid, si non habeat animum repetendi? Ex p. 7.
•  
  PDF 257 31. An qui minatur accusationem, & repetitionem, si non habeat animum accusandi, & repetendi, possit retinere summam quam à lucrante collusore extorsit? Et quid, si victus non audeat repetere in iudicio metu dedecoris, poteritne vti occulta compensatione adversus victorem? Ex p. 7. tr. 8. res. 82.
•  
  PDF 258 32. An ludens oppignorata fide, si aliquid perdiderit, teneatur in conscientia? Et si talis soluerit, ille, qui accepit, an teneatur in conscientia restituere? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 95. aliàs 94.
•  
  PDF 258 33. An si quis lusit credito, & perdidit teneatur soluere? Ex p. 7. tr. 9. res. 23.
•  
  PDF 258 34. An collusor possit licite retinere, quod alter soluit, licet credito perdiderit? Et an id locum habeat, quando soluens ignorabat se non esse obligatum ad soluendum? Ex p. 7. tr. 9. res. 24.
•  
  PDF 258 35. An qui ludit animo non soluendi, vel repetendi solutum possit lucrari? Ex quo infertur, quod professio valida est, quamuis professus non habeat animum seruandi vota, & matrimonium validum est, qamuis coniux non habeat animum seruandi fidem, & emptio est valida, licet emptor non habeat enimum soluendi pretium. Et aduertitur, quod si ludus sit pecunia presenti, & alter ludentium fingat se habere pecuniam in crumena, cum tamen non habeat, nec habeat animum soluendi, si lucretur, teneatur lucrum [...]
•  
  PDF 259 36. An quando quis excessit in peritia ludendi, & excessu peritia non est notus collusori, debeat lucrum restituere? Et quid, si imperitior excessum alterius colludentis sciat, vel ab eo monitus sit, & nihilominus vult ludere, an peritior lucrari possit, quia scienti, & volenti nulla fit iniuria, & sibi imputare debet, quod amiserit? Ex part. 7. tract. 9. res. 29.
•  
  PDF 259 37. A quis ob maiorem peritiam ludendi colludenti ignotam teneatur integrum lucrum restituere? Et quid, si aliquis in ludo exercitatissimus fingat se ignarum alicuis ludi, imo & semel, & bis se sinat superari ab aduersario, vt deinde facilius semper vincat, an peccet mortaliter, & teneatur ad lucri integram restitutionem, &c. Et notatur, quod si quis ludi alicuis peritus, nesciens alterius inperitiam, sed bonafide credens illum similiter peritum, vt rem suam periculum exponat [...]
•  
  PDF 260 38. An si excessus peritiæ sit notus collusori, possit adhuc quis ludere, & lucrari? Ex part. 7. tract. 9. resol. 31.
•  
  PDF 261 39. An si v. g. Petrus dubitet vtrum Paulus, cum quo lusit esset lucraturus, siipse fraudes non adhibuisset, teneatur ex hoc aliquid restituere? Et aduertitur, quod si aliquis ludens dubius sit, an ipse ob fraudem acquisierit aliquod lucrum, tenetur ex dubio perseuerante ad restitutionem eius. Ex. p. 4. tr. 3. res. 75.
•  
  PDF 261 40. An qui ob fraudes in ludo factas tenetur restituere, possit deducere, qua dedit pro chartis, & pro lucernis, & pro bellariis, & pro Mumia, vt vulgo dicitur. Et quid de eo, quod deducitur ex communi pecunia, ex aliquibus manibus pro diuersis causis, & casibus? Et quid est dicendum, si bona fide lucratus fuerit? Et an si quis lucratus est ab eo, quem vi traxit ad ludum, poterit deducere dictas expensas? Ex p. 7. tr. 9. res. 34.
•  
  PDF 261 41. An si quis vicit ludentem cum falsis chartis, vel taxillis, teneatur ad restitutionem? Et an si tractus ad ludum lucretur à trahente, teneatur lucrum restituere, sicut si trabens lucraretur? Et quid est dicendum, si quis traheret ad ludum aliquem ob solam importunitatem. Et, quid si aliquis collusor vellet dimittere ludum, & alter nolet, dicendo non soluturum, nisi ludum sustineat, alter ex verecundia perseuerei? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 169.
•  
  PDF 261 42. Vir quidam Nobilis, cum in ludo taxillorum magnampecuniarum summam perdidisset, coegit socium ad persistendum in ludo, vnde postea pecuniam perditam acquisiuit, imo plusquam perdiderat, quæritur, an teneatur ad restitationem. Et an idem dicendum sit de illo, qui traxit alterum ad ludum minis, & precib[u]a importunis, &c. Ex part. 2. tract. 17. & Misc. 3. res. 27.
•  
  PDF 262 43. An cogens alium ad ludum possit lucrari sine onere restitutionis. Ex p. 7. tr. 9. res. 32.
•  
  PDF 262 44. An si coactus ad ludum lucretur, teneatur lucrum restituere¿ Ex p. 7. tr. 9. res. 33.
•  
  PDF 263 45. An qui importunis precibus ad ludendum aliquem attraxit, teneatur lucrum restituere? Ex p. 7. tr. 9. res. 34.
•  
  PDF 263 46. An qui noscit chartas non signatas teneatur restituere? Et alij multi casus circa hoc & fraudes contingentes in ludo, adducuntur in §. 1. huius Resolutionis. Ex p. 7. tr. 9. res. 52.
•  
  PDF 263 47. An qui in ludo signans taxillos, vel aleas teneatur pro restitutione? Et quid, si dubium sit, quis in tali casu fuißet lucraturus, si fraudes non interuenissent, ad quid teneatur? Et quid dicemdum est de eo, qui chartas susurrat, vel notat, vel vitiur chartis, quas à tergo nouit, collusore eas ignorante, non per negleigentiam, sed quia illis chartis antea non luserat, sicut collusor? Wt quid de eo, qui componit chartas arte? & industria, vt melior pars sibi obueniat, & de eo, qui scienter [...]
•  
  PDF 264 48. An si quis ex collusoribus videat chartas alterius teneatur semper restituere? Et an hoc fere dicendum sit de eo, qui chartas dignoscit à tergo, quando eas non signauit¿ Et an quando socij contra socios ludunt, possit socius admonere socium de chartis suis, vt sciat, quomodo se genere debeat? Ex part. 7. tract. 9. res. 50.
•  
  PDF 264 49. An teneantur ad restitutionem, qui auctionem factam à collusore acceptauit, eo quod ab alio significatione aliqua admonitus fuerit Et qui admonuit, an peccauerit contra iustitiam, & teneatur ad restitutionem in defectum eius, quem admonuit? Et ad quid teneatur, si ante admonitionem dubius erat, an acceptaret? Et quid, si ante admonitionem decreuerat acceptare? Ex part. 7. tractatu 9. resolut. 42.
•  
  PDF 264 50. An licitum sit ali quando in ludo vt fraudibus, simulationibus, artibus, cautelis, quæ ludi legibus permitti solent, vt v. g. embidar con el marco certus, quod non possit amittere, vel quando certus de amissione pro uocando sacratur, altero non admittente, quod Hispane dicitur, embidano de falso, an in his, & similibus teneatur ad aliquam restitutionem? Ex p. 7. tr. 9. res. 43.
•  
  PDF 265 51. An si quis videat collusorem non numerare omnia puncta, qua habet, qua si numeraret, lucraretur, teneatur, si non admonet, lucrum restituere? Et notatur non peccare contra iustitiam inspectorem ludi, si non admonet ludentem errare computando puncta, vel non accipiendo primum locum, nisi id promisisset, & ita non teneri restituere, licet interdum peccet contra charitatem? Ex p. 7. tr. 9. res. 44.
•  
  PDF 265 52. An qui accusauit plura puncta, & collusorum non aduertit, teneatur restituere non solum pecuniam acceptam ab altero, sed etiam suam propriam, si alter excedat in punctis? Et an qui scienter in ludo soluit minus pretium, quam amisit, teneatur ad restitutendum defectum illum, etiam si collusor inaduertentia, vel errore putet totum sibi iam solutum? Et an qui solus scit se amisisse in ludo, teneatur manifestare veritatem, quando de ea inquiritur, etiam si iudices errore ducti iudicent illum lucratum[...]
•  
  PDF 266 53. An si quis falso asserat se habere vt vulgo dicitur Primera, vel v. g. 50. puncta, & proiiciat aleas in mensam, quas alter collusor ex errore colligit, an, inquam, in tali casu teneatur restituere non tantum lucrum, sed etiam quod in illa manu erat perditurus? Et an quando alter minus soluit, quam perdiderat & quam erat in sponsione ex negligentia lucrantis, teneatur restituere? Et an si iudices vel arbeitri iudicent contra veritatem, etiam bona fide, is cui in fauorem iudicatum est, [...]
•  
  PDF 266 54. An teneatur rstituere lucrum, qui dolose subripuit primam manum in ludo? Et quid est agendum, si bona fide abripuit manum, an teneatur postea lucrum restituere? Ex p. 7. tr. 9. res. 45.
•  
  PDF 266 55. An si collusor, qui est secundus, dicat primo, accepto sponsionem, si concedas mibi vnum punctum, si illud primus concedat, lucretur secundus ludum. Ex p. 7. tr. 9. res. 46.
•  
  PDF 267 56. An si quis capitale maius, quod vulgo dicitur (tutto il resto) in sponsione aliqua exposuerit, possit ille, qui capitale minus habet, acceptare sponsionem, & lucrari illud plus sine onere restitutionis. Ex p. 1. tr. 8. res. 66. & ad pedem litteræ in p. 2. tr. 17. & Misc. 3. res. 40. Sed hic vna tantum transcribitur Resolutio.
•  
  PDF 267 57. An si quis Capitale maius, quod vulgo dicitur (tuto il resto,) in sponsione aliqua exposuerit, possit ille, qui capitale minus habet, acceptare sponsionem, & lucrari illud plus sine onere restitutionis. Ex p. 7. tr. 9. res. 35.
•  
  PDF 267 58. An possit ex pacto ludens pro se, & pro alio perdere mutus, quam lucrari, v. g. vt si perdiderit, soluat dimidium perditi, si vero lucratus fuerit, portet tertiam partem lucri. Et an hoc pactum sit iustum. Ex p. 7. tr. 9. res. 36.
•  
  PDF 268 59. An si tantum perdas cum aliquo, quantum illi ob fraudes debeas restituere, v. g. centum, possis debitum compensare, & liberari ab illa restitutione. Et in corrpore huius, Resolutionis decisium inueniens, quomodo hoc intelligendum sit, si cum alio diuerso perdas, vel cum eodem in eodem ludo, & quid si in alia die cum eodem, & in eodem ludo Ex p. 7. tr. 9. res. 51.
•  
  PDF 268 60. An qui in ludo latrunculorum, (Italice Di facchi) pro misit dare vt vulgo dicitur, Sacco matto con pedina, possit lucrari, si dederit cum perdite, (Italice cum Pedina, facta Regina. Ex p. 7. tr. 9. res. 49.
•  
  PDF 268 61. An prohibitus ludere, si ludat continuate per noctem cum quinque, committat quinque peccata mortalia, Ex quo infertur Confessarium existenie[ns] in peccato mortali, & plures confessiones eodem tempore excipientem, vnum tantum peccatum committere. Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 45.
•  
  PDF 268 62. An lusor, qui iurauit non repetere pecunias lucratas in ludo prohibito, poßit petere relaxationem huius iuramenti. Et notatur, si tantum liberaliter promittat se nunquam repetiturum, non posse repetere. Et quid, si solum iurauit soluere, non autem exculsit repetitionem? Ex p. 7. tr. 9. res. 26.
•  
  PDF 269 63. An qui vouit non ludere, possit adhuc ludere, ludo honesto. Idem est dicendum de iuramento. Et quid, si iuramentum sit de non ludendo cum certa, & determinata persona, vel in dono certa, vel determinato ludo, an dictum votum obliget, Ex p. 7. tr. 9. res. 56.
•  
  PDF 269 64. An qui vouit non ludere, possit ludere per alios tradendo eis nummos, & colludentes aspicere. Et an hic sit periurus, si nomine alieno ludat. Et an qui vouit, vel iurauit non ludere, possit sponsiones facere in ludo, quod vulgo dicitur atrauesar en el iuego, Ex p. 7. tr. 9. res. 57.
•  
  PDF 270 65. An qui vouit non ludere possit ludere momine alterius. Et in tali casu, an possit pensiones facere, vel tradere pecuniam alteri ad ludendum suo nomine, / inspicere socium ludentem? Et an si aliquis vouit non ludere cum determinata persona, si ludat cum aliis, an sit licitum ludere etiam cum illa? Ex p. 7. tr. 9. res. 58.
•  
  PDF 270 66. An votum pœnale obliget prima vice ad pœnam? v. g. quis absolute vonit se non lusurum, vel non ludere sub certa pœna 10. aureorum, peregrinandi Romam, Ierusalem, aut ingrediendi Religionem, vel exorbitantis eleemosynæ, & c? Ex part. 4. tr. 2. & Misc. res. 18.
•  
  PDF 270 67. An qui vouit non ludere sub pœna 10. aureorum, teneatur toties soluere, quoties luserit, vel si vouit peregrinationem Romæ, Religionem ingredi, eleemosynam facere, &c. Et quid, si votum sit de vitando ludo, & casu, quo illum non vites, se subiturum talem pœnam, maior est difficultas, an de sola prima vice votum pœnæ debeat intelligit? Ex p. 7. tr. 9. res. 60.
•  
  PDF 271 68. An in voto, & iuramento non ludendi detur paruitas materia? Et notatur in voto pœnali non incurri pœnam, quando transgresso est leuis. Ex part. 5. tr. 5. res. 38.
•  
  PDF 271 69. An qui vouit non ludere sub pœna, vt non possit dispensari nisi à Summo Pontifices, possit adhuc ab Episcopo absolui? Ex p. 7. tr. 9. res. 59.
•  
  PDF 271 70. An qui habet potestatem dispensandi in votis possit dispensare cum habente votum non ludendi? Et an hoc votum, vel iuramentum de non ludendo possit dispensari hac sola causa; quia vouens, vel iurans magnum desiderium, & tentationem patitur ludendi? Et an tale votum, vel iuramentum possit commutari in rem meliorem, vel æque bonam, & Deo gratam per Episcopum siue per alium ex priuilegio habentem authoritatem commutandi? [...]
•  
  PDF 272 71. An sint liciti contractus, qui dicuntur vulgo scommesse. Et an omne sponsione acquisitum non sit obnoxium restitutioni, nisi per accidens? Ex part. 7. tr. 9. res. 61
•  
  PDF 272 72. An qui certo scit euentum, poßit adhuc de illo sponsionem facere? Et quid, si simulat se scire, vt alium ad sponsionem inducat, an peccet mortaliter, & teneatur ad restitutione[m]? Et an qui in sponsione apposuit magnam summam ad recitandum plures versus, licet in memoria notabiliter collusorem excederet, teneatur restituere? Ex p. 7. tr. 9. res. 62.
•  
  PDF 273 73. An sponsiones super electionem Pontificum, & Cardinalium hodie sint licita? Et an istæ sponsiones sint illicitæ ex eo, quod alter decertantium sæpe sit certas de electione Cardinalium ex testimonio alicuius, qui plurimum valet apud Pontificem, cuius est Cardinales creare? Et quid, si Titius ex ipso Pontifice audierit Cuium esse creandam Cardinalem, an possit Titius sponsione facta decertare Caium futurum esse Cardinalem? Ex p. 7. tr. 9. res. 67.
•  
  PDF 273 74. An qui contestatur se scire certo, & alter contendit, & adhuc vult spondere, teneatur restituere? Ex quo etiam infertur quod quando alter colludentium nouit excessum notabilem alterius in ludendo aleis, vel taxillis, aut in altero ludo, vel alter admonet ipsum, an inquam, in tali casu hic excedens teneatur pecuniam, quam lucratus est, restituere? Ex p. 4. tract. 4. & Misc. res. 186.
•  
  PDF 273 75. An qui protestatur se esse certum, si tamen collusor contendit, & vult spondere, an possit alter sponsionem acceptare? Ex quo etiam alij casus in textu huius Resolutionis inferuntur circa sponsiones. Ex p. 7. tr. 9. res. 63.
•  
  PDF 274 76. An si quis, cum certo rem sciret, incipit postea dubitare, possit adhuc spondere? Et an qui ri reputans id, pro quo spondet esse omnino certum, & lucratur, quia res ita contingit, re vera tamen postea comperiat, non fuisse ita certum, sed se exposuisse periculo amittendi, talis enim etiam si peccauerit spondendo ob conscientiam erroneam, tamen possit retinere, quod lucratus est? Ex p. 7. tr. 9. res. 68.
•  
  PDF 274 77. An si quatuor oppositoribus concurrentibus ad Cathedram, vel prætendentibus aliquod Officium, qui spondeat curo vnoquoque eorum, seorsum, quod non adepturus esset illam, vbi certum est, quod lucrabitur à tribus, & perdet cum vno, teneatur restituere? Ex p. 4. tr. 4. & Misc. res. 18.
•  
  PDF 274 78. An si tribus oppositoribus concurrentibus ad Cathedram Petrus spondeat cum vno quoque eorum trium seorsin, quod non adepturus sit illam, vbi certum est, quod si lucratur duplum, erit lucrum, quia à duobus erit tantum dimidium talis lucri soluendum, vni teneatur restituere? Ex p. 7. tr. 9. res. 64.
•  
  PDF 275 79. An quando quis vult spondere maiorem summam, quam alter collusor, possit illam lucrari? Ex p. 7. tr. 9. res. 65.
•  
  PDF 275 80. An sit Petrus spondeat cum Paulo, quod illum saltu, vel cursu superabit, si postea Petrus non vult currere, teneatur soluere sponsionem? Ex part. 7. tract. 9. res. 66.
•  
  PDF 275 81. An sponsiones cum conditione illicita sint licitæ? Et an lucrum acquisitum ex huiusmodi sponsionibus sit ex obligatione restituendum? Et quid, si sponsio ita fuerat. Si Turca hoc anno occideretur, dabo tibi centum, licet ne hæc sponsio? Ex p. 7. tr. 9. res. 69.
•  
  PDF 276 82. An census vitalitius sit licitus, quia reducitur ad contractum sponsionis? Ex p. 7. tr. 9. res. 70.
•  
  PDF 276 83. An sponsio dantis centum pro reddendis 300. Si filia vixerit modo, quo infra explicatibur, sit licita? Ex p. 7. tr. 9. res. 71.
•  
  PDF 276 84. An si quis accipiat à Caio 100. eo pacto, vt teneatur reddere 200. si post annos duos redeat in Patriam vel vxorem ducat, vel Presbyter fiat, sit sponsio licita? Ex p. 7. tr. 9. res. 72.
•  
  PDF 276 85. An sit licitum dare Caio 100. eo pacto, vt si post annum vixero, reddat 200. si moriar, nihil reddat, vel si vixerit reddat 110. si vero moriatur hæredibus reddat 85. Ex p. 7. tr. 9. res. 73.
•  
  PDF 277 Tractatvs V. De Cessione bonorum, & Dilationibus moratoriis à Principibus concedi solitis.
•  
  PDF 277 1. Cessio bonorum quid sit? Et an in cessione bonorum requiratur aliqui ritus, aut solemnitas, vel sufficiat sola voluntatis expressio? Ex p. 7. tr. 8. res. 1.
•  
  PDF 277 2. An pro debitis ex delicto competat cessio bonorum? Ex p. 7. tr. 8. res. 2.
•  
  PDF 278 3. An qui fraude, & dolo malo bona sua perdiderunt, gaudeant beneficio cessionis bonorum? Idem est dicendum de isto, qui bona sua luxurio se viuendo consumpsit, vel partem fortunæ vitio. Ex part. 7. tr. 8. res. 3.
•  
  PDF 278 4. An ei, qui cedit bonis, sint neganda alimenta quotidiana? Vel an ipse possit aliquid sibi retinere? Et an creditores, aut iudicos teneantur ei aliquid relinquere præter instrumenta suæ artis, si artifex sit, & vestes, quibus est indutus tempore cessionis, imo si pretiosæ sint, pro aliis commutandæ sunt? Ex p. 7. tr. 8. res. 4.
•  
  PDF 279 5. An qui occultauerit bona gaudeat pruilegio cessionis? Et an hæc indicatio debeat fieri mediante iuramento? Ex part. 7. tr. 8. res 5.
•  
  PDF 279 6. An in conscientia possit quis vti beneficio cessionis, & occultare aliquid ad sui sustenationem sine onere restitutionis? Ex p. 7. tr. 8. res. 6.
•  
  PDF 279 7. An dicta in superiori Resolutione procedant etiam si debita oriantur ex delicto? Ex p.7. tr. 8. res. 7.
•  
  PDF 280 8. An saltem de bonis acquisitis post cessionem debeantur necessaria, etiam in foro exteriori? Ex p. 7. tr. 8. res. 8.
•  
  PDF 280 9. An dicta in superiori Resolutione procedant etiam in foro conscientiæ? Ex p. 7. tr. 8. res. 9.
•  
  PDF 280 10. An si quis negauit debitum, possit priuilegio cessionis gaudere? Et quid, si tamen debitor à principio negauit debitem, postea vero ante sententiam illud confessus est, pœnitentia videlicet ductus? Et quid post sententiam & condemnationem, si causam negandi debitum habuit? Et an pendente sententia appellatione, & condemnationis, debitor possit cedere bonis, Ex p. 7. tr. 8. res. 10.
•  
  PDF 281 11. An qui cessit bonis, si aliquid in fraudem creditorum egerit, gaudeat tali priuilegio, vt v. g. quando bona sua luxurioseviuendo consumpsit, ve! ludendo, aut cum meretricibus expendendo dilapidauit? Et notatur, quod Clerici, qui in fraudem creditorum consumserunt bona, illa alienando, vel ludendo, &c. non gaudeant beneficio cessionis. Ex p. 7. tr. 8. res. 11.
•  
  PDF 281 12. An qui non dolose, sed culpabiliter ad inopiam peruenit, gaudeat priuilegio cessionis? Ex p. 7. tr. 8. res. 12.
•  
  PDF 281 13. An debitor, qui spe cessionis contraxit, gaudeat cessionis beneficio? Idem est dicendum de Clerico. Ex p. 7. tr. 8. res. 13.
•  
  PDF 282 14. An hæres, qui non confecit inuentarium, possit vti beneficio cessionis? Idem est dicendum de Clerico. Ex par. 7. tract. 8. res. 14.
•  
  PDF 282 15. An valeat pactum, si quis beneficio cessionis renunciasset? Et quid, si pactum, & renunciatio cessionis bonorum firmetur cum iuramento? Et an in tali casu debitores possint petere ab Episcopo absolutionem iuramenti? Ex p. 7. tr. 8, res. 15.
•  
  PDF 283 16. An qui cessit bonis si non possit præbere fideiussores idoneos, sufficiat præbere cautionem iuratoriam? Ex p. 7. tr. 8. res. 26.
•  
  PDF 284 17. An si creditores afferunt debitori dilationem quinquennalem, excludantur à benefico cessionis bonorum? Ex p. 7. tr. 8. res. 17.
•  
  PDF 284 18. An cessio bonorum liberet non solum debitores, sed etiam fideiussores? Et an beneficium cap. Odoardus, de solut. proficiat laico fideiussori pro Clerico? Et an, si Clericus sit fideiußori laici, gaudeat tali beneficio ex generali d. cap. Odoardus. Ex p. 7. tr. 8. res. 18.
•  
  PDF 284 19. In quibus non competat cessio bonorum. Et an si debitor per iuramentum sese obligauerit ad carcerem, vel ad minus iniectionem, nihilominus tamen ad cessionem bonorum admitti debeat. Ex part. 7. tr. 8. res. 19.
•  
  PDF 284 20. An cessio bonorum liberet à restitutione, si postea ad pinguiorem fortum peruenerit, aut aliquid acquisierit? Ex part. 7. tr. 8. res. 20.
•  
  PDF 285 21. An qui cessit bonis sedendo in loco publico, si venerit ad pinguiorem fortunam, teneatur ad restitutionem? Et an qui ceßit bonis, possit tuta conscientia retinere necessaria sibi, & familiæ, vt non indecore viuant, etiam si debita, pro quibus cedit, sint ex iniustitia, & delicto notorio acquisita. Ex part. 4. tract. 4. & Misc. res. 78.
•  
  PDF 285 22. An saltem cessio bonorum ignominiosa liberet à restitutione? Et si postea ad pinguiorem fortunam aduenerit, an tunc etiam teneatur ad integram satisfactionem? Et an Statuto hac ignominiosa cessio introduci poßit. Ex p. 7. tr. 8. res. 21.
•  
  PDF 286 23. Ab dilationes, seu iudiciæ moratoriæ possint à Principibus concedi? Et an iura territorialia habentes possint concedere has dilationes moratorias? Et an consciente maiori parte creditorum iudex possit dare, & concedere dictas moratorias dilationes. Ex part. 7. tract. 9. res. 23.
•  
  PDF 286 24. An Princeps possit concedere dilationes pro longo tempore? Et an si, excedatur modicum tempus, dilationis concessio non valeat. Ex p. 7. tr. 8. res. 24.
•  
  PDF 287 25. An quo die incipiat currere tempus dilationum. Ex p. 7. tr. 8. res. 25.
•  
  PDF 287 26. An Principes debeanis concedere dilationes moratorias Debitorius ex delicto? Et explanatur, quibus debitoribus in præiudicium creditorum hæ inducia concedi poßunt. Ex p. 7. tr. 8. res. 26.
•  
  PDF 287 27. An Principes debeant concedere inducias debitoribus ex contractu? Et an hoc procedat etiam, si pecunia numerata esset deposita. Et an Clericus debitor ratione depositi gaudeat hoc beneficio cap. Ordoardus. Idem dicendum est de debito ex contractu locationis, seu conductionis descendente. Ex p. 7. tr. 8. res. 27.
•  
  PDF 287 28. De aliis casibus, in quibus Princeps non debet concedere dilationes. Ex p. 7. tr. 8. res. 28.
•  
  PDF 288 29. An dilationes moratoriæ generaliter loquentes extendantur ad debitum iuratum, maxime si de iuramento non est facta mentio in rescripto impetrato. Et an hoc non solum procedat in Principe sæculari, sed etiam in Summo Pontifice. Ex part. 7. tract. 8. res. 29.
•  
  PDF 288 30. An Princeps poßit concedere dilationes pro debitis iuratis, ita vt induciæ valeant. Et an huius potestas ad solum Pontificem Maximum spectet. Et quid, si quis sub pœna promisit non impetrare moratoriam dilationem quia eo ipso quod impetrat, incidit in pœnam. Ex p. 7. tr. 8. res. 30.
•  
  PDF 289 31. An dilationes moratoriæ, quæ à Principe conceduntur, possint concedi à mairori parte creditorum. Et an si creditores omnes concedant, vt debitor induciasquinquennij accipiat, & non cedat bonis, teneatur debitor eas accipere, nec possit cedere bonis. Et quid si vnus cum iuramento debitorem habet obligatum, an teneatur cum cæteris creditoribus ad dilationem quinquennalem consentire. Ex p. 7. tr. 8. res. 31.
•  
  PDF 290 32. An dilationes moratoriæ prosint fideiussoribus. Et apponuntur quinque casus, in quibus dilatio principali concessa prodest quoque fideiussoribus. Ex p. 7. tr. 8. res. 32.
•  
  PDF 290 33. An pendentibus dilationibus vsuræ, & interesse currant? Ex p. 7. tr. 8. res. 43.
•  
  PDF 291 34. An stantibus dilationibus præstandi sunt fideiussores de debito soluendo post lapsum tempus? Et an, si propter inopiam debitor fideiussoribus, nec pignoribus cauere potest, ad iuratoriam cautionem admitti debeat? Ex p. 7. tr. 8. res. 34.
•  
  PDF 291 35. An lite pendente circa exactionem debiti possint debitores impetrare dilationes moratorias? Et an inducia moratoriæ, & quinquennales concedi etiam debeant Iudæis? Ex p. 7. tr. 8. res. 35. † An quis cedit bonis incurrat irregularitatem? Et quid de his, qui cedunt bonis cessione ignominiosæ? Ex p. 7. tr. 8. ex res. 22. Quæ nunc inuenietur in tom. 5. tr. 5. de Irregularitate res. 58. † An iudex laicus possit citare Clericum ad exhibenda iura sua coram eo, quando eius debitor petiit dilationem ex [...]
•  
  PDF 291 Tractatvs VI. De Thesauris.
•  
  PDF 291 1. Qvid sit Thesaurus? Et quid de Thesauris leges disponant? Ex p. 9. tr. 5. res. 1.
•  
  PDF 292 2. Ad quem pertineat Thesaurus inuentus in proprio fundo? Etiamque quæritur; quis dicatur locus suus? Et an pecunia, vel aliqua quauis res à venditore, vel alio in domus venditæ parietibus recondita, vel lucri, vel metu, vel custodia causa sub terraabscondita, & postea per errorem, vel obliuionem ablata non est, non sit Thesaurus, & ideo pecunia illa non ad emporem, spectet; sed venditori, vel alij, qui ibi eam reposuit, restituti debet? [...]
•  
  PDF 293 3. Ad quem pertineat Thesaurus inuentus in fundo alieno? Et quid dicendum est de Thesauro, tua pace, in tuo fundo quæsito, & reperto? Ex p. 9. tr. 5. res. 3.
•  
  PDF 293 4. An quando Thesaurus inuentus est in fundo alieno ex industria sine licentia Domini sufficiat in conscientia ante iudicit sententiam dare tantum ei dimidiam partem? Et quid, si aliquis casu inueniat Thesaurum in fundo alien? Etiamque quæritur, si plures Domini eiusdem fundi ex inæqualibus partibus sint, quomodo applicatibur Thesaurus in prædicto fundo inuentus? Et quid, si Dominus fundi dicat illam pecuniam inuentam fuisse absconditam à maioribus suis, inuentor vero dicat esse Thesaurum, quis debet[...]
•  
  PDF 294 5. An Thesaurus inuentus in fundo Emphyteutico pertineat ad Emphyteutam, vel ad Dominum proprietatis? Ex p. 8. tr. 7. & Misc. res. 64.
•  
  PDF 295 6. Ad quem pertineat Thesaurus inuentus in fundo accepto in fundum, vel Emphyteusim? Et cui cedat Thesaurus in domo vendita ante traditionem inuentus? Ex p. 9. tr. 5. res. 5.
•  
  PDF 296 7. Ad quem pertineat Thesaurus inuentus in fundo dotali? Et aduertitur vsurarium, pignoratarium, vel vsufructuariumnudum, vel conductorem non posse sibi retinere nisi tantum dimidiam partem, si ipse inuenerit Thesaurum. Ex p. 9. tr. 5. res. 6.
•  
  PDF 297 8. Ad quem pertineat Thesaurus inuentus à filiofamilias? Et an huusmodi inuentor post mortem Patris teneatur fratribus communicare Thesaurum, Et docetur, quod Thesaurus inuentus à cane, vel alio animali Domino canis acquiritur quoad eam partem, qua inuentori quæreretur. Ex p. 9. tr. 5. resol. 7.
•  
  PDF 297 9. Ad quem pertineat Thesaurus inuentus à seruo? Et quid, si duorum seruus in fundo vnius ex Dominis Thesaurum inuenerit, an totus Domini fundi sit? Et quid est dicendum? si aliquis sit seruus, & vnus in eo habet vusum fructum, alter vero proprietatem, & ipse Thesaurum inueniat, cui quæretur? Ex p. 9. tr. 5. res. 8.
•  
  PDF 297 10. Ad quem spectat Thesaurus inuentus ab vsufructuarios. Et quid, si ignorante Domino studiose, & data opera Thesaurum perquisierit, vsufructuarius? Et docetur, quod tutor, vel curator, cum sit vsufructuarius decimæ, non habebit partem Thesauriinuenti in fundo sui minoris, nex eius vsum. Ex p. 9. tr. 5. res. 9.
•  
  PDF 298 11. Ad quem pertineat Thesaurus inuentus in fundo Maioratus? Et explanatur, quid est sentiendum, si ipse Maioratus possessor inueniat prædictum Thesaurum, etiam si ex industria quærat, & quid si alius inuenerit. Ex p. 9. tr. 5. res. 10.
•  
  PDF 298 12. Ad quem pertineat Thesaurus inuentus in loco sacro? Et quid si data opera sine consensu Prælati, vel artibus Magiois sit inuentus prædictus Thesaurus. Et quid est dicendum, si in Monasteriis, & similibus reperiatur Thesaurus. Ex p. 9. tr. 5. res. 11.
•  
  PDF 299 13. Ad quem pertineat Thesaurus inuentus arte Magica, vel data opera, alieno in loco, aut in fundo tuo? Et quid, si in Fiscali loco, aut Religioso incantatione quædam, & magica arte quæsitus, & inuentus Thesaurus fuerit. Ex p. 9. tr. 5. res. 12.
•  
  PDF 300 14. An Thesaurus arte magica inuentus, & applicandus Fisco sit ante iudicis sententiam restituendus. Et notatur quod si in fundo alieno per malam artem inuentus est Thesaurus, tunc sit Fisco tantum adiudicandum pro ea parte, quæ fuisset inuentoris. Et quid, si forsitan Dominus fundi in illud consensisset, vt per talem artem ex eius fundo erueretur Thesaurus. Ex p. 9. tr. 5. res. 13.
•  
  PDF 301 15. Ad quem pertineat Thesaurus inuentus in loco publico. Sed hic apponitur alius singularis casus. Quidam puer in loco publico Thesaurum inuenit, cuius vitricus illud vendidit Campsori, & Campso fudit, & argumentum vendidit, an vitrico existente non soluendo, possit Procurator Fisci agere contra Campsorem ad pretium redactum ex argento fuso. Ex p. 9. tr. 5. r. 14.
•  
  PDF 302 16. An sciens in fundo latere Thesaurum, siue venam auri possit licite pretio currenti illum fundum. Et quid, si ab ignorante, & bona fide procedente aliquis emat prædictum fundum, vel lapidem pretiosum. Et in exemplum aliqui alij casus adducuntur, & tandem deducitur, quod si aliquis in saccis, quos Miles in Vrbis expugnationem cepit, putans esse plenos solo tritico, aut lana, sciret eße vasa aurea, vel laminas argentas, possit illos emere communi pretio, tanquam solo tritico, aut lana plenos, & non [...]
•  
  PDF 303 17. An pecunia abscondita & inuenia, quæ proprie non sit Thesaurus, sit restituenda, & quo modo? Et obseruatur, quanto tempore expectare debeat innentor donec rem inuentam alienare, vel ab sumere possit. Et tandem quæritur, quæ sint bona, quæ speciali nomine vacantia appellantur, & an Fisco deuolantur? Et an inuentor poßit aliquod præmium exigere à Domino rei inuentæ. Ex part. 9. tract. 5. res. 16.
•  
  PDF 304 18. An venæ auri, argenti, aut alterius metalli acquirantur inuentori, vel Regi? Et quid de Carbonariis, Lapidicinis, & similibus. Ex p. 9. tr. 5. res. 17.
•  
  PDF 305 19. An Principes possint statuere leges, vt Thesauri ad se pertineant. Et notatur, non obstantibus legibus Principum reseruantibus Thesaurum, posse cum, qui inuenit Thesaurum, illum subretinere totum, & occultare, quovsque exigatur ab eo. Et quid, si tamen quis inuenit Thesaurum in fundo Regis, an statim teneatur dimidiam partem dare Regi. Ex p. 9. tr. 5. res. 18.
•  
  PDF 307 Tractatvs VII. De Donationibus.
•  
  PDF 307 1. Qvid sit Donatio. Ex part. 8. tract. 6. resolution. 1.
•  
  PDF 307 2. Quotuplex sit donatio. Ex part. 8. tract. 6. resolution. 2.
•  
  PDF 308 3. An Episcopi, & alij Clerici valide poßint donare? Et supponuntur bona triplicis generis temporalia, quæ Clerici habere possunt, scilicet patrimonialia quasi patrimonialia, & mere Ecclesiastica, & de quibus ex his Episcopi, Clerici, & donare possint, agitur. Ex p. 8. tr. 6. res. 13.
•  
  PDF 308 4. An Episcopi, & alij Clerici licite possint donare. Et an obligatio, quam habent Clerici expendendi in vsus pios id, quod superest de congrua sustenatione, non solum oriatur ex iure humano, sed etiam ex iure naturæ. Ex p. 8. tr. 6. res. 14.
•  
  PDF 309 5. An id, quod accipitur ex illicita donatione Clericorum sit obnoxium restitutioni? Et infertur, quod meretrices, vel ludentes cum Clericis Beneficiariis, vel aliud ex ipsis accipientes de bonis Ecclesiasticis non tenentur aliquid restituere. Ex part. 8. tract. 6. resol. 15.
•  
  PDF 309 6. An Consanguininei, vel alij recipientes ab Episcopis, seu aliis Beneficiariis redditus, quos ipsi tenentur in vsus pios insumere, peccent mortaliter, quamuis non teneantur ad restitutionem? Ex p. 7. tract. 11. & Misc. 2. res. 39.
•  
  PDF 310 7. An qui accipit donationem à Beneficiario Religioso, vel Episcopo, vel à Beneficiario, & Episcopo sæculari in casibus illicitis, etiam ipse peccet mortaliter? Et supponitur probabiliter sic accipientem à dictis non teneri restituere. Idem dicendum est de eo, qui accipit à fure, vel debitore non quidem res furtiuas, sed alia, quorum habet dominium, &c. Ex part. 8. tract. 6. resol. 134.
•  
  PDF 310 8. An Superiores Regularium donare possint? Et quanta summa à Prælatis donari possit? Et quid de aliis Officialibus? Et in quo casu ab ipsis dona, vel ab aliis Religiosis aliqua munera respicientes teneantur ad restitutionem? Et an Religiosi subditi possint donare, & quomodo. Ex p. 8. tr. 6. res. 12.
•  
  PDF 311 9. An donatio Episcopi Religiosi ad vsu prophanos non solum sit illicita, sed etiam inualida, & accipientes teneantur ad restitutionem? Ex quo deducitur, an quando Monachus, aut alius Religiosus assumitur ad Episcopatum liber sit à voto paupertati, & dominium acquirat, possitque contractus inire, sicut alij Episcopi non Regulares? Et an Monachi habentes beneficia in perpetuum ad libitum possint disponere de suis fructibus, quemadmodum sæculares disponunt de fructibus beneficiorum sæcularium. Ex part. 8. tr
•  
  PDF 312 10. An donationes Regularis Beneficiarij in vsus prophanos sint validæ, licet illicitæ, & accipientes poßint tuta conscientia retinere, quæ acceperunt indebite à Beneficiario Regulari? Difficultas vero est, an qui habet liberam administrationem fructum, & redditum, non habeat etiam dominium, aut quomodo possit talis libera administratio consistere cum voto paupertatis. Ex p. 8. tr. 6. res. 133.
•  
  PDF 313 11. An Reges, & Principes possint donare, & ideo an Successores possint eiusmodi donationes reuocare. Ex p. 8. tr. 6. res. 18.
•  
  PDF 313 12. Obseruantur aliqua satis practicabilia circa donationes Principum factas ob benemerita. Ex p. 8. tr. 6. res. 128.
•  
  PDF 314 13. An donatio facta filiofamilias à Principe intuito me ritorum Patris sit conferenda, & computanda inter hæreditatem, & creditores Patris in ipsa bona ius Acquirant? Et an in huiusmodi bonis donatis filiofamilias à Principe contemplatione Patris habeat Pater vsumfructum? Et quid est sentiendum, si Pater officium à Rege pecunia, vel precibus obtineat, & postea donet filio, an sit computandum quoad æstimationem cum aliiis fratribus, quia quando officium obtinetur precibus, prædictæ preces subrogantur[...]
•  
  PDF 315 14. An Gubernatores, Decuriones, & Rectores Vniuersitatum, & Ciuitatum possint donare. Et quando Decuriones Ciuitatum faciunt aliquam donationem remuneratoriam, an standum est illorum assertioni circa benemerita. Et an facultas faciendi donationes remuneratorias transeat ad Successores. Ex part. 7. tract. 6. resol. 16.
•  
  PDF 316 15. An donatio remuneratoria Principum transeat in vim contractus, ita vt reuocari non possit, maxime si Reges donent sub nomine Dignitatis. Ex p. 8. tr. 6. res. 122.
•  
  PDF 316 16. An Donationes remuneratoriæ Principum, si sint immoderatæ, debeant rescindi, etiam si iuramento priuilegium, & donatio firmarentur. Ex part. 8. tr. 6. res. 123.
•  
  PDF 317 17. An donatio remuneratoria sit propriè donatio. Et an hæc donatio remuneratoria indigeat insinuatione. Et an quoties permissum est alicui donare ob benemerita, & seruitia, intelligatur de meritis, & seruitiis, præteritis, & non de futuris. Ex part. 8. tractat. 6. resolut. 115.
•  
  PDF 317 18. An donatio remuneratoria valeat, si de ipsis meritis non constet, nisi per assertionem donantis. Et an Principis liberalitas non exigat, vt Donatarius probet meritorum causas. Et in dubio autem, an donatio sit remuneratoria, an mere gratuita, & liberalis, censendum est esse remuneratoriam. Ex part. 8. tr. 6. res. 116.
•  
  PDF 318 19. An dicatur donatio remuneratoria, quæ efficitur propter obsequia debita. Et an donatio remuneratoria non egeat insinuatione, dummodo merita quantitatem donationis ad æquent. Ex p. 8. tr. 6. res. 119.
•  
  PDF 318 20. An vt dicatur donatio remuneratoria, merita debeant æquiualere donationi. Ex part. 8. tractat. 6. res. 120.
•  
  PDF 319 21. An donatio remuneratoria, & ex causa possit reuocari ob ingratitudinem. Ex p. 8. tr. 6. res. 117.
•  
  PDF 319 22. An donator teneatur de euictione, si donatio sit remuneratoria. Ex p. 8. tr. 6. res. 118.
•  
  PDF 319 23. An donatio remuneratoria facta à Nouitio seruanda sit formà præscripta à Concilio Tidentino cap. 16. sess. 25. de Reformatione? Et in textu huius Resolutionis infertur Donationes remuneratorias inter Patres, & filios, ac inter coniuges, & filium spurium & inter Clericum, & concubinam valere. Et quod ob beneficium in pupillum, vel adolescentem collatum tutor aut curator de bonis pupilli, vel adolescentis remuneratoriam donationem facere possit. Idem de Procuratore Generali cum libera[...]
•  
  PDF 320 24. Qui donare possunt non habentes vsum rationis? Et an multi, surdi, senes, impuberes, pupilli, furiosi, & mente capri possint donare? Ex p. 8. tr. 6. res. 13.
•  
  PDF 321 25. An mutus, & surdus possit aliquid donare inter vinos? Et an possint donare causa mortis? Ex p. 5. tr. 6. res. 12.
•  
  PDF 321 26. An minores 25. annis poßint donare? Et an minor, & filius familias possit promittere arrhas, & aliquid sic donare? Ex p. 8. tr. 6. res. 4.
•  
  PDF 322 27. An in casibus, in quibus minores non possunt donare, recipientes teneantur statim donata restituere? Ex p. 8. tr. 6. res. 7.
•  
  PDF 322 28. An tutores ex bonis pupillorum possint donare? Ex p. 8. tr. 6. res. 17.
•  
  PDF 323 29. An Miles, vel qui capitale orimen commissit, possit donare? Etiam Miles, suæ concubinæ donare possit? Et an donata ab Ecclesiastico suæ Concubinæ, ipsius Ecclesiastici hæredes non possint repetere, vel an in dicto casu prædicta dona debeant adiudicuri Fisco? Ex p. 8. tr. 6. res. 5.
•  
  PDF 323 30. An donatio Hæretici ante delictum sit valida? Idem dicendum est, si donatio non simpliciter fiat inter viuos, sed etiam causa mortis. Et aliqua alia circa hoc explanatur. Ex p. 8. tr. 6. res. 111.
•  
  PDF 324 31. An seruus possit donare bona ei relicta expressa, vel tacita, vel data cum conditione, vt non acquirantur Domino? Et an mutata materia hæc ratio possit applicari Religioso? Ex p. 8. tr. 6. res. 8.
•  
  PDF 325 32. An seruus, vel ancilla possint donare bona eis data ob turpem quæstum suorum sorporum? Idem dicendum est de Moniali, aut Religioso, si quæstum sui corporis facerent, an sibi, & non Monasterio lucrarentur. Ex p. 8. tr. 6. res. 9.
•  
  PDF 325 33. An donatio facta infanti valeat? Et an nondum conceptis, vel natis inutiliter donetur. Et nota prædictam donationem nascituro, vel infanti, Notarij stipulatione factam irreuocabilem esse, ita vt nec ex consensu secundi donatorij possit reuocari. Idem dicendum est, si Pater nomine nascituri aut stipulatur, aut donatinem comprobat. Et quid, quando quis donaret infanti absenti. Ex part. 8. tract. 6. resolut. 131.
•  
  PDF 326 34. An Mater poßit filio donare. Ex part. 8. tr. 6. res. 34.
•  
  PDF 327 35. An filius familias possit donare, Et supponitur quadruplex distingui bonorum, seu peculij genus, quod potest filiis familias competere, scilicet Casirense, quasi Casirense, profectitium, & aduentitium. Et in ceteris aliis casibus contingit filium familias habere quoque simul vsumfructum huius peculij. Ex p. 8. tr. 6. res. 6.
•  
  PDF 327 36. An filius familias possit Patri donare. Ex p. 8. tr. 6. res. 37.
•  
  PDF 328 37. An in dubio filius præsumatur impensas pro Patre animo donandi fecisse. Et qui è contra. Et quando colligatur impensas factas pro filiis Patrem fecisse animo repetendi. Et sequitur, quod vitricus in dubio non censeatur animo donandi, sed repetendi expensas fecisse. Et quid vero, si vitricus bona priuigni administrans alimenta priuigno petebat an ne, vel tuo repetitionem habebit. Ex part. 11. tract. 3. & Misc. 3. res. 19.
•  
  PDF 329 38. An donatio inter Patrem, & filium sit valida? Et an donationes factæ filio illegitimo inualida sint? Ex p. 8. tr. 6. res. 21.
•  
  PDF 329 39. An donatio Patris facta filio iuramento firmetur? Ex part. 8. tract. 6. res. 22.
•  
  PDF 330 40. An donatio facta filio studiorum causa si valida? Et an Pater ad subministrationem sumptuum studiorum causa à filio cogi possit? Et quid, si contra voluntatem Patris in Scholis filius versetur? Et an si non sit facta donatio à Patre filio studiorum causa, debeant tales sumptus in legitimam computari? Ex p. 8. tr. 6. res. 23.
•  
  PDF 331 41. An Pater teneatur donare aliquid filio pro sacris Ordinibus suscipiendis? Et an iure obligationis , naturalis Pater ad id teneatur, atque Officio iudicis Ecclsicastici compelli possit? Et an si faciat talem donationem ad suscipiendos ordines reuocare eam Pater non possit etiam propter ingratitudinem? Et an donatio facta causa dotis, vel Ecclesiæ ob ingratitudinem Prælati reuocari possit? Et docetur Patrem teneri dotare filius ad matrimonium, & igressum Religionis Ex part. 8. re. 6. res 91.
•  
  PDF 332 42. An bona Patris, donata filio in titulum patrimonij computentur inter legitimam, & veniari in diuisionem bonorum cum aliis fratribus. Ex p. 8. tr. 6. res. 92.
•  
  PDF 333 43. An patrimonium Clerici illi à Patre donatum, vt possit ordinari sit computandum inter bona legitimæ? Et an expensæ factæ pro doctorando filio, vel pro ingredienda militia, aut alio officio emendo, in legitimam non veniant? Ex p. 9. tr. 8. & Misc. 3. res. 24.
•  
  PDF 333 44. Quando donatio Patris filio Clerico facta censeatur facta in fraudem gabellarum? Ex p. 8. tr. 6. res. 130.
•  
  PDF 333 45. An donatio Patris facta filio remunerationis causa sit valida? Et aliqua notabilia circa hoc explanantur. Ex p. 8. tr. 6. res. 33.
•  
  PDF 334 46. An donatio Patris fili morte cornfirmetur? Et an ad donationem, vt morte Patris cenfirmetur, requiratur quod quingentos aureos non excedat, aut si excedat legitime sit insinuata? Et an donatio à Patre filiis sit eo mortuo ad hæreditatis diuisionem conferenda. Ex p. 8. tr. 6. res. 35.
•  
  PDF 335 47. Enumerantur alij casus, in quibus donatio Patris facta filio est valida. Ex p. 8. tr. 6. res. 36.
•  
  PDF 335 48. An Pater teneatur non solum alimenta, sed etiam dotem filiis spuriis præbere. Et an hoc etiam procedat, si Pater sit Clericus, etiam post Constitutionem pij V. Ex p. 6. tr. 7 & Misc. res. 28.
•  
  PDF 335 49. An pater possit renunciare beneficio legis, si vnquam & donationem facere extraneis in præiudicium filiorum Et notatur, quod in casu, quo donatio propter prolem supervenientem esset nulla, donatarium non obligari ad restitutionem, donec res donata repetatur. Et docetur, quod in dubio ea est tenenda sententia, & interpretatio, quæ humanior est, & Benignior. Ex p. 8. tr. 6, res. 60.
•  
  PDF 336 50. An si liberi post donationem suscepti, vino donatore, decesserint, donatio semel reuocata reconualescat, Ex p. 8. tr. 6. res. 61.
•  
  PDF 337 51. An donatio patris possit reuocari ob natos filios, etiam si de illis non præcogitasset. Et an donator in dubio præsumatur cogitare de liberis. Et an si donatio fiat apposita clausula, & conditione, quod reuocari non possit ex nulla causa, nequa etiam ingratitudinis, possit adhuc reuocari, Et quid, si iurauit se non reuocaturum donationem, an adhuc, & nihilominus potest reuocare, suscepta prole. Ex p. 8. tr. 6. res. 59.
•  
  PDF 338 52. An donatio facta à patre desperatione liberorum procreandorum ducto reuocetur per subsequentem filiorum generationem, etiam si donator non fuerit Patronus, & donatarius libertus? Ex part. 8. tractatu 6. resolut. 63.
•  
  PDF 338 53. An donatio remuneratoria possit reuocari per superuenientem prolem? Ex p. 8. tr. 6. res. 65.
•  
  PDF 338 54. An donatio, si filij illegitimi post illam nati legitimentur à Principe, vel per subsequens matrimonium possit reuocari? Et quanta quantitatis debeat esse donatio, vt natiuitate filiorum reuocetur in solidum, & in totum? Ex p. 8. tr. 6. res. 62.
•  
  PDF 339 55. An donatio facta Ecclesiæ, vel causæ piæ possit. reuocari ob prolem superuenientem? Et an donatio facta Ecclesiæ, vel pio loco sit rem quoad ipsam remuneratoria, / ideo non possit reuocari natiuitate filiorum? Ex p. 8. tr. 6. res. 64.
•  
  PDF 340 56. An donatio mortis causa reuocetur per superuenientiam liberorum, iuxta legem si vnquam C. de reuocanda donatione? Et an per reuocationem teneatur Donatarius non solum rem donatam, sed fructus etiam perceptos restituere? Ex p. 8. tr. 6. res. 78.
•  
  PDF 341 57. An maritus ex bonis communibus acquisitis possit donationes facere? Et infertur non posse virum ex bonis communibusabsque licentia vxoris, Maioratum instituere, filiis alterius matrimonij dotem dnnstituere, aut alimentapræbere, imo nec Parentibus, si indigeant sed de suis bonis alere teneatur, nec si hominem occiderit vir, potest pecuniarum pœnam ex bonis communibus soluere? Ex p. 8. tr. 6. res. 11.
•  
  PDF 341 58. An vxores, inscio marito, possint aliquid donare? Et explanatur octo casus, in quibus vxores non peccant accipiendo aliquid de bonis maritorum, & expendentes illud in donationibus, eleemosynis, & aliis necessariis. Ex part. 8. tr. 6. res. 10.
•  
  PDF 342 59. An donatio arrharum, & sponsalitiæ largitatis per osculum à sponsa acquisitas teneatur restituere in conscientia si ipsa non sit virgo? Et notatur, quod quando arrhæ simul, & sponsalitia largitas interueniunt in matrimonio, si consummato matrimonio sponsus moriatur, non potest sponsa vtrumque acquirere, sed datur electio sponsæ, vel illius hæredibus. Et quid, si hac donatio largitatis sponsalitiæ summam superet, quæ absque insinuatione donari non potest, an valida sit? Ex p. 8. tract. 6. res. 25.
•  
  PDF 342 60. An donatio propter nuptas, seu ante factum, vt dicitur, in conscientia lucretur à corrupta, quæ communiter putabatur virgo? Ex quo infertuor, quod si alicui conceditur priuilegium, dummodo cum virgine contrahat matrimonium, illud consequi, si contrahat cum illa, quam antea ipse corruperat, sicut Clericus, qui contrahit cum ea, quæ antea ab ipso corrupta fuit, gaudet priuilegio Canonis, & fori, quibus fruuntur Clerici coniugati cum vnisa, & virgine, nec dicitur bigamus, seu irregularis, quod legatum[...]
•  
  PDF 343 61. An qui confessus est recepiße pro dote maiorem quantitatem pecuniarum, censeatur illam donare? Ex p. 8. tr. 6. res. 113.
•  
  PDF 343 62. An donatio remuneratoria inter coniuges sit licita & valida? Ex p. 8. tr. 6. res. 28.
•  
  PDF 343 63. An maritus senex, & ignobilis, possit donare vxori Nobili, & ætate florenti? Ex part. 8. tract. 6. res. 29.
•  
  PDF 344 64. An donatio facta inter coniuges in die Natiuitatis Domini sit valida? Et de aliis septem casibus agitur, in quibus lex intercdicit coniugibus, ne donationes reuocent, Ex p. 8. tr. 6. res. 31.
•  
  PDF 344 65. An donatio, qua vnus coniux donat alteri redditus annuos ad dotandum Capellam, vel illuminandam Templum oleo, vel cera, aut pro sepulturæ causa sit valida? Et an sit valida donatio, quando vxor donat viro aliquid ad consequendum aliquem honorem, vel dignitatem? Idem dicendum est, quando vir ingreditur ludos publicos, velut hastiludia authoritate publica facienda. Et idem dicendum est, si causa studiorum, vel graduum Licentiatus, aut Doctoratus obtinendi vxor viro donet, aut pro Nobilitate [...]
•  
  PDF 345 66. An donatio inter coniuges non veros, sed putatiuos valeat. Ex p. 8. tr. 6. res. 27.
•  
  PDF 345 67. An simplices donationes inter coniuges sint prohibita? Et notatur illas leges, vel statuta prohibentia donationem inter virum, & vxorem non ligare in interiori animæ iudicio, in quo non statur præsumptionibus. Et quæritur, an valeat donatio facta ante matrimonium, dilato effectu ad tempus celebrati matrimonij: Et pro supposito, quod donationes inter coniuges possint reuocari, occuris pulchrum dubium explanatum in §. Supposito, huius Resolutionis. Ex p. 8. tr. 6. res. 19.
•  
  PDF 346 68. An simplex donatio inter coniuges iuramento confirmetur? Et notatur, quodlicet donationes inter virum, & vxorem regulariter sint prohibitæ, tamen morte confirmantur. Ex p. 8. tr. 6. res. 20.
•  
  PDF 346 69. An donatio inter coniuges morie confirmetur? Et quid est dicendum si Petrus dedit aliquas gen. mas vxori suæ, & ipsa subscrupulosa subdubitat, an illas in proprietatem dederit, an vero in vsum? Et an supradicta donatio non solum morte noturali, sed etiam ciuilis confirmetur? Ex p. 8. tr. 6. res. 23.
•  
  PDF 347 70. An donatio inter coniuges, vt confirmatur morte naturali, confirmetur etiam morte ciuili; v. g. exilio seruitute, & professione in Religione? Et notatur, quod concurrentibus aliquibus conditionibus donatio inter virum, & vxorem secundum leges permittitur. Ex part. 8. tr. 6. res. 24.
•  
  PDF 348 71. An donatio mortis causa inter coniuges sit valida? Et explanatur, quod regulariter cuicumque legari, eidem & mortis causa donari possit & nullo iure prohibitum sit quin à coniuge coniugi legatum relinquatur. Et quod in dubio, an donatio, si expresse non constat, quales donationes coniuges, vel alij facere voluerunt, præsumitur causa mortis, nec inter viuos. Ex part. 8. tractat. 6. resolut.30.
•  
  PDF 348 72. Quid sit donatio causa mortis, & quotuplex? Et an mortis causa donatio in præsentem, & tacentem conferri possit? Et an donatio inter viuos acceptata, nondum tamen tradita regulariter reuocari nequeat? Et an donatio causa mortis etiam post traditionem reuocari possit à donatore quatenus viuit? Ex part. 8. tract. 6. res. 67.
•  
  PDF 349 73. Qui possunt donare causa mortis? Ex p. 8. tr 6. res. 68.
•  
  PDF 350 74. An Regulæ Cancellariæ obligent in foro conscientiæ, & interiori? Et an donatio inter viuos facta ab Episcopo intra viginti dies ante eius obitum sit valida in foro conscientiæ, licet per Regulam Cancellariæ de viginti in foro exteriori si nulla, & licet sanus esset Episcopus? Et an prædicta Donationes validæ sint in vtroque foro, vnde donatarius possit obsurdescere, si forte publicetur excommunicatio contra non reuelantes bona Episcopi defuncti, quod est valde notandum? Ex p. 1. tr. 10. res. 43.
•  
  PDF 350 75. An donatio Episcopi intra viginti dies ante obitum si valida? Et quid, si donatio fuerit facta extra infirmitatem? cum scilicet sanus esset Episcopus, quare adhuc, si publicetur excommunicatio contra non reuelantes bona Episcopi defuncti, manet tutus in conscientia donatarius? Ex p. 8. tr. 6. res. 88.
•  
  PDF 350 76. An donatio causa mortis facta à Nouitio post ingressum Religionis sit valida, non obstante Decreto Concilij Tridentini sess. 25. cap. 16. de sepult. Et notatur, quod nulla existente professione, nulla etiam existit donatio in consobrinos collata. Et quod Monachus, qui facit professionem, si licite à Religione recessit, recuperat bona Ecclesiæ collata contemplatione ingressus Religionis. Ex p. 8. tr. 6. res. 86.
•  
  PDF 350 77. An in Concilio Tridentino sess. 25. c. 26. de Regulat. comprehendatur renunciatio, vel donatio facta ante ingressum Nouitiatus intuitu ingressus Religionis? Ex p. 5. tr. 2. res. 55.
•  
  PDF 351 78. An donatio facta ante ingressum Religionis animo ingrediendi illam, sit valida? Ex part. 8. tr. 6. res. 87.
•  
  PDF 352 79. An filiusfamilias de bonis aduentitis, quorum vsusfructus Patri non quæritur, siue eius consensu mortis causa donare possit. Ex p. 8. tr. 6. res. 69.
•  
  PDF 353 80. An filiufamilias Patre suo consentie[n]te causa mortis donare ossit bona aduentitia? Et in supradicto casu an consensus Patris debeat specialis, & expressus intercedere, vel sufficiat tacitus? Et quid, si filius donauerit causa mortis an iunc requiratur iudicis authoritas, an potius sufficiat solus ipsius Patris consensus, donationi authoritatem præbentis? Et quid præter consensum filio præstitum, an adhuc viuente filio talis donatio a Patre reuocari possit? Ex p. 8. tr. 6. res. 70.
•  
  PDF 354 81. An filiufamilias sit testamentum faciat cum consensu Patris adiecta clausula codicillari, si non valeat iure testamenti, valeat iure codicilli, aut cuiuscumque alterius vltimæ voluntatis, vtrum in vim donationis causa mortis valere possit? Ex p. 8. tr. 6. res. 72.
•  
  PDF 354 82. An minor 25. annis Curatorem habens absque illius consensu donationem mortis causa facere possit? Et supponitur, quod minores 25. annis firmo destituantur iudicio, & propterea res mobiles sine Curatorum authoritate donare nequeunt. Et similiter prodigi donare vetantur. Sed difficutas est causa mortis. Et docetur puberes, inconsulto, inscioque Curatore testari poße. Ex p. 8. tr. 6. res. 71.
•  
  PDF 354 83. An vsurarius causa mortis donare possit? Et aduertitur, quoad pias causas attinet, constat manifestos vsurarios siue testamento, siue codicillos siue donatione causa mortis disponere valide, & licite posse. Ex p. 8. t. 6. res. 73.
•  
  PDF 355 84. An Iudæi causa mortis possint donare? Et notatur, quod si omnia bona tam præsentia, quam futura mobilia, & immobilia, mortis causa donata sint, quod sub huiusmodi vniuersali donatione nomina, tura, & actiones non comprehenduntur. Ex p. 8. tr. 6. res. 74.
•  
  PDF 356 85. An Cœcus possit donare sine certis conditionibus? Ex p. 5. tr. 6. res. 25.
•  
  PDF 356 86. An cœcus mortis causa possit donare absque solemnitate leg. hac consultissima, cod. qui testamenta facere possunt? Et an mortis causa donare possit mulier, quæ non potest contractum facere absque consensu mariti, siue curatoris, vel duorum propinquornm, ita disponente municipali lege, seu statuto, quæri solet? Et an verbum donationis in aliquo statutoappositum non significet donationem mortis causa, sed donationem inter viuos? Ex p. 8. tr. 6. res. 75.
•  
  PDF 357 87. Quænam signa demonstrent donationem esse factam causa mortis? Ex p. 8. tr. 6. res. 76.
•  
  PDF 357 88. An reseruatum in donatione mortis causa pertineat ad hæredem, vel ad donatarium? Ex p. 8. tr. 6. res. 77.
•  
  PDF 357 89. An ex sola pœnitentia donati causa mortis iuramento firmata reuocari possit? Ex p. 8. tr. 6. res. 79.
•  
  PDF 357 90. An donatio causa mortis regulanda sit secundum leges contractum, an secundum leges loquentes de testamentis? Ex p. 8. tr. 6. res. 80.
•  
  PDF 358 91. An ex donatione mortis causa omnium bonorum Falcidia detrahi possit? Et quid, si donatio mortis causa non in testamento, vel codicillis, sed extra illos fuerit facta? Ex p. 8. tr. 6. re. 82.
•  
  PDF 358 92. An in donatione mortiis causa neceßaria sit insinuatio, vel saltem fieri debeat coram quinque testibus? Et si sit ad pias causas, an duo vel tres testes sufficiant? Et an quinque testes in donatione mortis causa vno contextu adhiberi debeant? Et an valeat mortis causa donatio, si per donatoris epistolam propria ipsius manu scriptam facta sit absque vllo teste? Et an donatio mortis causa per Procuratorem fieri possit? Ex p. 8. tr. 6. res. 81.
•  
  PDF 359 93. An donatio causa mortis insinuatione egeat? Et notatur, quod quando aliquid emitur vltra, vel infrà dimidium iusti pretij, si illud vltra, vel infrà dimidium excedit valorem, qui donari potest absque insinuatione, non potest valide ab emptore remitti, & condonari venditori absque prædicta insinuatione. Ex p. 8. tr. 6. res. 50.
•  
  PDF 359 94. An in Donatione facta Ecclesiis requiratur insinuatio. Ex p. 4. tr. 1. res. 63.
•  
  PDF 359 95. An donatio facta Ecclesiæ, vel piæ causæ sit valida absque insinuatione. Ex p. 8. tr. 6. res. 49.
•  
  PDF 361 96. An vt donatio sit valida, necessaria sit insinuatio coram iudice. Et an insinuationis omissio non totam donationem vitiet, sed illud dumtaxat, quod superfluum est, & legitimam summam excedit. Et an donatur possit huic legi, & necessitati insinuationis renunciare. Et explanatur, quid vero nomine Solidi inelligatur. Ex p. 8. tr. 6. res. 46.
•  
  PDF 361 97. An in aliquibus casibus donatio sine insinuatione sit validat? Et an sit valida remissio debiti liquidi excedentis quingentos solidos? Et an squi sperat legatum, aut aliud bunum, quod nondum obtinuit possit illud renunciare in quacumque quantitate absque insinuatione? Ex p. 8. tr. 6. res. 47.
•  
  PDF 362 98. An valeat donatio facta pluribus absque insinuatione, si excedat quingentos solidos? Ex p. 8. tr. 6. res. 48.
•  
  PDF 362 99. An donatio iuramento firmata sit valida absque insinuatione? Imo si donator renunciauerit legi de insinuatione? Ex p. 8. tr. 6. res. 53.
•  
  PDF 362 100. An si donatur insinuationi renunciat, valeat saltem dicta doatio tanquam nudum contractum, & pactum? Et quid, si in prædicta donatione appositum sit iuramentum? Ex p. 8. tr. 6. res. 52.
•  
  PDF 363 101. An si donatio non sit infirmata, donatarius possit in conscientia retinere excessum donationis? Et quid, si donator ignoret se posse excessum repetere. Ex p. 8. tr. 6. res. 53.
•  
  PDF 364 102. An donatio inter viuos omnium bonorum præsentium, & futurorum, sit valida? Et quid, si adsit insinuatio? Et ex doctrina huius Resolutionis etiam inferuntur, & notantur alij casus circa hoc & in exemplum supradictæ quæstionis, adducuntur. Ex p. 8. tr. 6. res. 38.
•  
  PDF 365 103. An in foro conscientiæ donatio omnium bonorum, (vt supra) possit à Donatio retineri? Et quid:, si exigatur ab ipso donatore, vel hæredibus? Et an supradicta donatio sit contra bonos mores, ac proinde iuramento firmari non possit? Et quid, si quæras, an donatio omnium bonorum præsentium, & futurorum possit esse valida, si Principis authoritate firmetur. Ex p. 8. tr. 6. res. 39.
•  
  PDF 366 104. An in aliquo casu donatio omnium bonorum sit valida? Pro qua adducuntur alij diuersi casus in textu huius Resolutionis. Ex p. 8. tr. 6. res. 40.
•  
  PDF 366 105. An donatio omnium bonorum præsentium, & futurorum facta Ecclesiæ sit valida? Et in tali casu teneatur tamen tunc Ecclesia, vel pius locus alere donatorem? Ex p. 8. tr. 6. res. 41.
•  
  PDF 367 106. An donatio facta Ecclesia cum aliquo onere, si non adimpleatur, competat actio donatori ad repetendam donationem? Et supponitur, quod quilibet in contrahendo potest legem, quam volet rei suæ dicere. Ex quo sequitur, quod si vinea donata sit. Hospitali ea lege, vt non possit alienari, an si Hospitale eandem vineam postea alienauerit, competat donatori actio ad repetendam vineam? Ex part. 8. tr. 6. res. 42.
•  
  PDF 367 107. An donatio omnium bonorum præsentium, & futurorum iuramento firmetur, ita vt non possit reuocari. Ex p. 8. tr. 6. res. 43.
•  
  PDF 368 108. An donatio omnium bonorum præsentium, & futurorum sit valida quoad præsentia? Et an si quis faciat donationem causa mortis suorum omnium bonorum præsentium, & futurorum, talis donatio sit superiori legi damnata. Et docetur locationem rerum. Ecclesiasticarum vltra triennium vitiari in totum. Et probatur, quod prohibetur dari Emphyteusim vltra tres vitas. Ex p. 8. tr. 6. res. 44.
•  
  PDF 369 109. An si quis donauit bona præsentia, & futura, reseruando sibi vsum fructum vt non possit tamen de illo in morte disponere, an inquam, talis donatio sit valida? Et in dicto casu, an possit testari de pecuniis, quas acquisiuit, & lucratus est, cum esset vsufructuarius? Ex p. 8. tr. 6. res. 45.
•  
  PDF 369 110. An donatio possit fieri absenti? Et quid, si Notarius nomine absenti donationem acceptet? Et an valeat donatio absenti facta, quando iuramentum interpositum sit de non reuocando, seu interueniendo? Ex p. 8. tr. 6. res. 93.
•  
  PDF 370 111. An si Nuntius iniuste non tradfat absenti rem donatam, teneatur duplici restitutioni, donatario, & hæredibus donantis? Et quid in prædicto casu, si donatio facta erat Ecclesiæ, vel piæ causæ? Ex p. 8. tr. 6. res. 94.
•  
  PDF 370 112. An post mortem donatoris possit donatio acceptari? Et quid, si donatio facta sit in fauore piæ causæ. Ex p. 8. tr.. 6. res. 95.
•  
  PDF 371 113. An quis possit acceptare donationem pro absente? Et quid, si donatio sit firmata iuramento? Ex p. 8. tr. 6. res. 97.
•  
  PDF 371 114. An Notarius possit pro absenti stipulari, ita vt non possit donator retrocedere, etiam ante absentis acceptationem? Et quid, si donatio sit firmata iuramento? Et in prædicto casu, quatuor valde notanda considerari debent, quæ in textu huius Rusolutionis explanantur, & docentur. Ex p. 8. tr. 6. res. 98.
•  
  PDF 372 115. An donatio facta absenti, & nondum acceptata iuramento firmetur? Et an si per simplicem donationem, vel promissionem factam absenti, rite tamen ab aio legitime pro basente acceptatam, me obligem, possim tuta conscientia eam reuocare si is, qui pro ab absenti acceptauit, in reuocatione consentiat? Et an si Donatarius moriatur, antequam sciat, ratamque habeat donatianem, scireque acceptationem pro se rite factam ab eo, qui iure poterat acceptare, ius quod donatarius ex tali donatione habebat[...]
•  
  PDF 373 116. An obligatio donatoris transeat ad hæredes, antequam donatio sit acceptata? Et si donatarius mortuus est ante acceptationem donationis, vel ratihabitionem factam ab eo, qui poterat suo nomine acceptare, succedunt he hæredes illius in donationis acceptationem? Et donatio facta infanti ante vsum rationis, & à tabellione acceptata, vel ab alio, qui iure potest acceptare, est ne reuocabilis, an expectari debeat infantis ratihabitio? Ex p. 8. tr. 6. 101.
•  
  PDF 373 117. An donatio, quæ post vnum alteri sit, possit in secundo ante acceptationem reuocari? Ex p. 8. tr. 6. res. 103.
•  
  PDF 373 118. An promissio, seu donatio facta Ecclesiæ, vel ad piam causam ante acceptationem, valeat, ita vt non possit per pœnitentiam reuocari? Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 108. aliàs 107.
•  
  PDF 374 119. An donatio facta Ecclesiæ valeat ante acceptationem? Et an donatio facta Ecclesiæ, vel piæ causa etiam iuramento frumata reuocari possit ante acceptationem? Et an donum factu[m] Ecclesiæ ex vnamini consensu coniugum post eorum mortem aggrauet superuiuentem alteri medietatem illius doni dare Ecclesiæ. Et aduertitur, quod in iudicando illam opinionem amplecti debet, qeæ fauet Ecclesiæ. Et etiam deducitur donationem factam etiam af fauorem priuati præsentis, & carentis valere absque alio acceptatione. Ex
•  
  PDF 375 120. An donatio facta Ecclesiæ, piæ causæ, aut pauperibus abse[n]tibus possit à quolibet acceptari. Ex p. 8. tr. 6. res. 96.
•  
  PDF 375 121. An donatione possit apponi pactum, vt perueniat ad Ecclesiam cum aliquo onere? Et notatur, quod dum Rex donat aliquid, possit apponere pactum ne detur Ecclesiæ, licet generaliter statuere, ne quis prædicta sua bona vendeat Ecclesiæ, esset iniquum, & contra ipsius libertatem. Et an donans cum pacto, vt post mortem det Ecclesiæ, possit postea tale pactum Collere? Ex p. 8. tr. 6. res. 100.
•  
  PDF 375 [12]2. An donatio facta Ecclesiæ possit reuocari? Et an donans cum pacto, vt post mortem alicuis tertij det Ecclesiæ, possit postea tollere prædictum pactum? Ex p. 8. tr. 6. res. 428.
•  
  PDF 376 123. An donatio facta Ecclesiæ nondum constructæ, vel Collegio nondum erecto sit valida? Ex quo à fortiori colligitur, Collegio nondum erecto, & Ecclesiæ nondum constructæ posse concedi priuilegium. Ex p. 8. tr. 6. res. 112.
•  
  PDF 376 124. An donatio facta quæ Capucinis, Minoribus, PP. Societatis Iesu, sit valida? Et an prædicta Religiones possint succedere, ab inuestato? Et an donatio facta supradictis Religionibus, vel alicui Religioso particulari sit irrita per modum legati? Ex p. 8. tr. 6. res. 104.
•  
  PDF 377 125. An donatio facta intuitu panpertatis, vel sanctitatis sit valida, paupertate, vel sanctitate non existente. Et in tali casu cuis est facienda restitutio? Ex p. 8. tr. 6. res. 109.
•  
  PDF 377 126. An donatio ob causam præteritam, vel præsentem, si causa non subsit, sit valida? Et ex doctrina huius quæstionis multi alij casus valde notandi, quia aliqui eorum sæpe contingunt in praxi, inferuntur, & aliqui alij nouiter quæruntur, & explanantur. Ex p. 8. tr. 6. res. 89.
•  
  PDF 378 127. An donatio mere interna donatorem obliget? Et in tali casu, an donatarius possit facere occultam recompensationemi si sciet, v. g. promissionem internam Petri? Ex p. 7. tr. 6. res. 107.
•  
  PDF 379 128. An promissio, seu donatio externa ex iur natura obliget ante acceptationem, nec possit reuocari? Et ex doctrina difficultatis infertur, non modo obligationem promissionis nondum acceptata reuocari posse non solum per expressum consensum, sed etiam per tacitum promittentis, quam promißarij. Et si promißor rem promissam vendat, locet, aut voueat, alicui pio loco ante acceptationem, an eo ipso censeri suam promissionem reuocare. Sed quid est dicendum, si promißor velit[...]
•  
  PDF 380 129. An donatio metu graui extorta sit ipso iure irrita? Idem quæritur de promissione. Et quid, si donatio fuerit per nimiam reuerentiam, vel importunitatem concessa? E ex doctrina huius Resolutionis infertur, an testamentum factum metu cadente in constantem virum si ex ipso iure nullum? Et additur testamentum in scriptis factum, sit tabellio coactus, & non rogatus subscripsit, esse iure ipso nullum. Et similiter testes in testamento metu adhibiti, vel detenti, ipso iure testificandi vi[...]
•  
  PDF 380 130. An donatio ex causa ingratitudinis possit reuocari? Et in textu huius Resolutionis explanantur causæ ingratitudinis, pro quibus prædicta donatio reuocari possit? Et an ex capite ingratitudinis reuocari potest donatio à solo donatore, non autem ab eius hæredibus, quando nempe donator sciuit causam ingratitudinis, & tacuit, secus vero si eam ignorauit? Ex p. 8. tr. 6. res. 54.
•  
  PDF 381 131. An donatio facta Ecclesiæ on ingratitudinem Prælati, & Clerici possit reuocari? Ex p. 8. tr. 6. res. 56.
•  
  PDF 381 132. An donatio ex ingratitudine reuocari possit, non obstante iuramento adhibito non reuocandi? Et an valeat pactum donationi appositum de non reuocanda donatione propter ingratitudinem donatarij? Et infertur, quod maritus, qui promisit cum iuramento vxorem non accusare, licet adulterium committat, obligatur ad id obseruandum. Ex p. 8. tr. 6. res. 57.
•  
  PDF 382 133. An si donatarius neget alimenta donatori indigenti, donatio possit reuocari? Et an si filia dotata, & coniugata committat causam aliquam ingratitudinis aduersus Patrem poterit Pater, stante matrimonio donationem reuocare? Idem dicendum est de soluto matrimonio, si filios habeat. Ex p. 8. tr. 9. res. 55.
•  
  PDF 383 134. An neceßaria sit sententia, vt donatarius in conscientia ex causa ingratitudinis teneatur restituere bona donata? Et an ex causa ingratitudinis poterit donator, aut eius hæredes occultè se compensare ante latam sententiam iuxta Regulas occultæ compensationis? Et an causæ reuocandi donationes habeant locum in reuocando legato comparatione legatarij ingrati, si testatorem defunctum officiat graui iniuria, vt si carnaliter cognouit eius vxorem, &c. Et an donatarius ingratus restituere quoque teneatur[...]
•  
  PDF 383 135. An donatio inofficiosa reuocari possit, diligenter examinatur? Et quid est dicendam, si donatio inofficiosa facta sit Ecclesiæ, vel piæ causæ, an solum possit reuocari quoad legitimas filiorum? Et quid, si Pater, aut mater prodigis donationibus inter viuos, siue in vnum filium, siue in extraneam personam totam substantiam, aut notabilem eius partem essuderit, &c. Et an donatio inofficiosa possit reuocari, etiam si iuramento sit confirmata, vel si donator eam renunciet, aut naciscatur?[...]
•  
  PDF 385 136. An donatio prodiga sit ipso iure nulla. Ex part. 8. tract. 6. res. 84.
•  
  PDF 385 137. An donatio obliget, si notabiliter varietur status rerum? Et quid si promissum sit iuramento firmatum? Et infertur, quod si ex incognita mutatione rerum licet reuocare donationem, & promissionem, ergo & vota plurima? Et an si duo muto sibi promittant vnusquisque independenter à promissione alterius, fas sit à promissionem non adimpleuit? Ex p. 8. tr. 6. res. 105.
•  
  PDF 386 138. An donatarius peccet, & teneatur ad restitutionem, quando scit donationem fieri cum damno creditorum, etiam si ab ipsis intra annum non repetetur? Et quid est dicendum, quando donatarius sciens, & prudens incitaret debitorem ad alienandum in fraudem creditorum. Ex p. 3. tr. 5. & Misc. 1. res. 39.
•  
  PDF 386 139. An donatio facta pro patrimonio ad suscipiendos ordines sit in foro conscientiæ retrodoananda donatori? Et an talis Clericus sic ordinatus nullam incurrat suspensionem, nec teneatur retrocedere donationem? Et an donatio facta Clerico inopi, vt ad Subdiaconatum promoueri possit, ipse statim post suspectos ordines moriatur, debeant ad donatorem bona donata reuerti, vel transmittantur ad hæredes donatarij. Ex p. 8. tr. 6. res. 135.
•  
  PDF 387 140. An donatio facta iudici, vel testibus, vt iniust iudicet, vel falso iurent, sit valida, vel maneat obnoxia, restitutioni? Et aduertitur actiones turpes esse vendibiles, puta occidere hominem, &c. ac proinde pro illis acceptum non esse restituendum. Ex p. 8. tr. 6. res. 110.
•  
  PDF 387 141. An donatio cum conditione turpi, vel impossibili sit valida? Et quid si in contractu matrimonij apponatur conditio turpis, aut impossibilis? Et si in foro interno, vel externo dubium sit, an contrahentes matrimonium hanc conditionem ferio, vel ioco adiecerint, præsumendum sit, quod ioco adiecta sit? Et an valeat donatio conditionalis, vt do tibi mille aureos, vt per vitam meam soluas centum quotannis, &c. Ex p. 8. tr. 6. res. 85.
•  
  PDF 388 142. An donatio ad finem turpem sit irrita? Et an iure natura irrita sit donatio eius, qui quando promisit, non habuit animum donandi, etiam si verbis promiserit se daturum? Ex p. 8. tr. 6. res. 102.
•  
  PDF 388 143. An quis possit in suam concubinam ferre donationem, præsertim quæritur de Clericis, & Militibus, & etiam de viris vxoratis, & Doctoribus, Aduocatis, & Commendatariis? Et an supradicti teneantur de iustitia prædictis concubinis salariam seruitiorum suorum, in quo conuenerunt, soluere? Et an quando donatio Clerici, Militis, &c. est irrita, firmetur iuramento? Et an donatio promissa meretrici, ipso in iudicio, peti possit? Ex p. 8. tr. 6. res. 83.
•  
  PDF 389 144. An deceptus in pretio propter consensum, videatur excessum donare? Et an si quis tradiderit aliquam rem alteri, & nihil expresserit, eam donare videatur? Et quid si sit Nobilis, qui eam tradidit? Ex part. 8. tract. 6. res. 114.
•  
  PDF 390 145. An si quis donauit aliquam rem alicui, qui talem donationem probare non potest, poßit in conscientia tantum subripere ab hærede, quantum res illa valebat. Ex part. 8. tr. 6. res. 90.
•  
  PDF 390 146. An donatarius teneatur persoluere vota donantis, si non sit soluendo, aut mortuus sit? Et quid, si donatarius accepit, sciens vouentem effici impotentem ob id ad soluendum votum? Ex quo infertur, quod donatarius, aut legatarius non tenetur ad persoluenda defuncti debita ex iustitia, & contractibus. Ex p. 8. tr. 6. res. 112.
•  
  PDF 390 147. An donatio Constantini facta D. Syluestro sit vera, & valida, & id negantes sint denunciandi Inquisitoribus. Ex p. 8. tr. 6. res. 136.
•  
  PDF 393 Tractatvs VIII. De Testamentis Priuilegiatis ad pias causas, peste infectorum, & Militum. Et aliqua quoad Testamenta communia, & legata pia, & prophana.
•  
  PDF 393 1. Qvid sit testamentum ad pias causas? Ex p. 7. tr. 6. res. 1.
•  
  PDF 393 2. An testamentum ad pias causas valeat absque solemnitatibus iuris civilis, etiam in terris non subiectis Pontifici modo adsint duo testes? Ex p. 7. tr. 6. res. 2.
•  
  PDF 394 3. An testamentum absque solemnitate iuris, in quo causa pia non est hæres instituta, valeat quoad legata pia in ipso contenta? Exp. 7. tr. 6. res. 3.
•  
  PDF 394 4. An testamentum ad pias causas valeat etiam quoad legata prophana, si desit iuris solemnitas? Ex p. 7. tr. 6. res. 4.
•  
  PDF 395 5. De his, qui ad pias causas testari possunt. Ex p. 7. tr. 6. res. 5.
•  
  PDF 395 6. An filiusfamilias possit ad pias causas testari? Ex p. 7. tr. 6. res. 6.
•  
  PDF 395 7. An impuberes, etiam si sint doli capaces, possint ad pias causas testari? Et quid cum dispensatione, & permissu Principis? Ex p. 7. tr. 6. res. 7.
•  
  PDF 395 8. An damnatus ad mortem possit ad pias causas testari? Et quid, si ante damnationem ad pias causas testatus fuerit? Ex p. 7. tr. 6. res. 8. aliàs 7.
•  
  PDF 396 9. An deportatus possit condere testamentum ad pias causas? Ex p. 7. tr. 6. res. 9. aliàs 8.
•  
  PDF 396 10. An prodigus testari possit ad pias causas? Ex part. 7. tr. 6. res. 10. aliàs 9.
•  
  PDF 396 11. An vsurarius possit ad pias causas testari, aut donare causa morta? Ex p. 7. tr. 6. res. 11. aliàs 10.
•  
  PDF 12. An serui, & mancipia testari poßint ad pias causas? Et quid de eo, qui dubius est de suo statu, munquid ad pias causas testari ei licebit? Ex part. 7. tr. 6. res. 12. alias 11.